Chapitre
[19]	ὁ Ἐκκλησιαστής, πάντα ἐπῆλθον λογισμῷ	τὰ	ἀνθρώπινα, πλοῦτον, τρυφήν, δυναστείαν, δόξαν
[20]	καὶ τῷ πνεύματι φέροντι πρὸς	τὰ	ἄνω γνησίως ἀκολουθήσαντες. Ταῦτα καὶ
[4]	βίον ἐν ἀσφαλείᾳ, καὶ πρὸς	τὰ	ἄνω πανοικεσίᾳ μετατεθῆναι. ~Καὶ ταῦτα
[19]	πάλιν τρυφήν, σοφίαν πάλιν, ἐπὶ	τὰ	αὐτὰ πολλάκις ἀνακυκλούμενος, γαστρὸς ἡδονάς,
[15]	τῶν κινουμένων, καὶ ἀμείψας ἑαυτῷ	τὰ	βασίλεια. Τοῦτο μὲν οὖν καὶ
[7]	ταῖς ῥίζαις ἀναιρουμέναις συνεκκόπτειν καὶ	τὰ	βλαστήματα, τίς οὕτως ἀμαθὴς ἢ
[23]	τὴν πλατεῖαν καὶ ἄνετον· ὡς	τά	γε μετὰ τοῦτο λαμπρὰ καὶ
[15]	Πνεῦμα δι´ ὕδατος ἀνεμόρφωσεν, ἄξια	τὰ	γέρα καρπούμενος. ~Τοῦτό σοι, Καισάριε,
[7]	ἄστρων διδοὺς τὰ ὄντα καὶ	τὰ	γινόμενα, ὡς οἱ τὴν ὁμόδουλον
[17]	δύναμιν. Καὶ τὰ μὲν ἀποδεδώκαμεν,	τὰ	δὲ δώσομεν, τὰς δι´ ἔτους
[18]	μὲν ἰδόντες, τὰ δὲ παθόντες,	τὰ	δὲ καὶ πράξαντες ἴσως, λειτουργῆσαι
[18]	πλείω κακά, τὰ μὲν ἰδόντες,	τὰ	δὲ παθόντες, τὰ δὲ καὶ
[22]	σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου«	τὰ	δὲ φρίττω καὶ ἀποστρέφομαι. Ἐκεῖνο
[7]	ἢ φιλόνεικος ὡς ἐκείνῳ δοῦναι	τὰ	δεύτερα, καὶ μὴ ἀγαπᾶν, εἰ
[21]	τὸ συγγενὲς σαρκίον ἀπολαβοῦσα, ᾧ	τὰ	ἐκεῖθεν συνεφιλοσόφησε, παρὰ τῆς καὶ
[9]	τιθεὶς ἐν πρώτοις, ὁσάκις ἂν	τὰ	ἐκείνου ἐκδιηγῶμαι. Κατεῖχε μὲν αὐτὸν
[22]	ἀναπνεῖν ἡ ἐκεῖθεν δόξα καὶ	τὰ	ἐκεῖσε δικαιωτήρια· ὧν τῆς μὲν
[22]	θρήνων ἄξιον λάθω φέρων, καὶ	τὰ	ἐμαυτοῦ περισκέψομαι. Υἱοὶ ἀνθρώπων (μέτεισι
[5]	καλῶς βιώσεσθαι μέλλουσιν. Ἵνα δὲ	τὰ	ἐν μέσῳ συντέμω, κάλλος καὶ
[16]	ἐτιμήθησαν, μικρὰ μικρῶν ἀγωνισμάτων προτιθέντες	τὰ	ἔπαθλα· καὶ ὅσα διὰ χοῶν
[23]	ἀξίοις. ~Εἴθε νεκρώσαιμι τὰ μέλη	τὰ	ἐπὶ τῆς γῆς· εἴθε πάντα
[19]	τῶν ὁρωμένων καὶ σαλευομένων ἐπὶ	τὰ	ἑστῶτα καὶ μὴ κινούμενα. ~Μὴ
[20]	συμφοραῖς λύπας καρπούμενος. Οὐκ ἀποδείξει	τὰ	Εὐκλείδου καὶ Πτολεμαίου καὶ Ἥρωνος·
[5]	ἄλλοις οὐ μικρὰ φαίνεται, πρὸς	τὰ	ἐφεξῆς βαδιοῦμαι τοῦ λόγου, καὶ
[1]	τὴν συμφοράν, οἷά ποτε ἦν	τὰ	ἡμέτερα, ἡνίκα τἄλλα ἦμεν ἱκανῶς
[24]	καὶ οὐκ ἀπεικὸς τῷ διέποντι	τὰ	ἡμέτερα. Ὦ δέσποτα πάντων καὶ
[20]	λόγων γε θαυμασθήσεται. Οὐ φιλοσοφήσει	τὰ	Ἱπποκράτους καὶ Γαληνοῦ, καὶ τῶν
[12]	ὑπ´ ἐκείνου συνηρπασμένων, ὅπη νεύσῃ	τὰ	κατ´ αὐτοὺς ἀποσκοπούντων, ὅστις νικήσειε
[23]	ἐκεῖθεν πυρὸς ἀξίοις. ~Εἴθε νεκρώσαιμι	τὰ	μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς·
[17]	φίλον τὸ κατὰ δύναμιν. Καὶ	τὰ	μὲν ἀποδεδώκαμεν, τὰ δὲ δώσομεν,
[10]	λῆρος πρὸς ἓν τοῦτο κρινόμενα·	τὰ	μὲν γὰρ ἄλλα ὡς ἐπὶ
[5]	καὶ τῶν ἐγγύθεν ἀμελήσας ὑποδειγμάτων.	Τὰ	μὲν δὴ πρῶτα τοιαῦτα, οἷα
[18]	ταύταις ἡμέραις, ὅσον πλείω κακά,	τὰ	μὲν ἰδόντες, τὰ δὲ παθόντες,
[13]	νίκη, τοῦ τὸν κόσμον νικήσαντος.	Τὰ	μὲν οὖν καθ´ ἕκαστον τῶν
[17]	προτιθεὶς τὴν εἰκόνα τοῦ ποθουμένου.	~Τὰ	μὲν οὖν παρ´ ἡμῶν τοιαῦτα.
[2]	αἰδεσίμους ἢ διὰ γῆρας· ὧν	τὰ	μὲν σώματα χρόνῳ κέκμηκεν, αἱ
[22]	τὰ φαινόμενα ῥίψομεν; οὐ πρὸς	τὰ	νοούμενα βλέψομεν; Οὐκ, εἴ τι
[13]	τότε ῥηθέντων ἢ προτεθέντων ἐκδιηγεῖσθαι	τὰ	νῦν ἐγὼ μέν, εὖ ἴστε,
[1]	ἵν´ ἐν τῷ ἐμῷ πάθει	τὰ	οἰκεῖα δακρύσητε, ὅσοις τι τοιοῦτόν
[2]	μή τῳ περιττὸς εἶναι δοκῶ	τὰ	οἰκεῖα θαυμάζων, ἓν μέγιστον ἁπάντων,
[7]	τῇ φορᾷ τῶν ἄστρων διδοὺς	τὰ	ὄντα καὶ τὰ γινόμενα, ὡς
[23]	πάντες ἓν ἐν Χριστῷ, γενομένῳ	τὰ	πάντα ἐν πᾶσιν ἡμῖν τελείως
[1]	πάντα δόντες Θεῷ παρ´ οὗ	τὰ	πάντα, Θεὸν ἀντὶ πάντων λαβεῖν.
[24]	ταμία καὶ εὐεργέτα, ὦ ποιῶν	τὰ	πάντα καὶ μετασκευάζων τῷ τεχνίτῃ
[19]	πᾶσι τούτοις; Πάντα ματαιότης ματαιοτήτων,	τὰ	πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος,
[20]	ὑποσχέσεως καλῆς καὶ ὁσίας, δοῦναι	τὰ	πάντα τῷ παιδί, τὸν ἐκείνου
[20]	γνησίως Θεῷ προσθέμενοι καὶ παραδραμόντες	τὰ	παρατρέχοντα πρὸς τὴν ἄνω ζωὴν
[1]	περιττοὶ καὶ τῆς ὕλης, καὶ	τὰ	περὶ λόγους φιλότιμοι, πρὶν ἀναβλέψαι
[7]	καὶ τῆς θαυμασίας ἰατρικῆς, ὅση	τὰ	περὶ φύσεις καὶ κράσεις καὶ
[1]	σαρκὸς καὶ τῶν προσκαίρων ἐπὶ	τὰ	πνευματικὰ καὶ ἀΐδια. ~Καισαρίῳ πατέρες
[4]	κρεῖττον οἰκείωσις. Εὔσπλαγχνοι, συμπαθεῖς, ἁρπάζοντες	τὰ	πολλὰ σητῶν καὶ λῃστῶν καὶ
[14]	ἀσεβῆ κατέβαλε, καὶ Χριστιανοῖς ἐπανῆλθε	τὰ	πράγματα, τί δεῖ λέγειν μεθ´
[10]	τε βασιλεῦσιν αὐτοῖς καὶ ὅσοι	τὰ	πρῶτα μετ´ ἐκείνους ἔχουσιν. Τὸ
[9]	δὲ βίος ὕστερος. Τὸν δέ,	τὰ	πρῶτα τῆς παιδεύσεως ἀναθέντα τῇ
[4]	παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος οὐκ ἔχων	τὰ	πρῶτα τῶν ἐπὶ γῆς παρ´
[9]	ἢ παρὰ τῷ κάτω βασιλεῖ	τὰ	πρῶτα φέρεσθαι) οὐ μὴν ἄξιός
[18]	τῶν καλῶν, οὕτω καὶ καρτερίας	τὰ	πρῶτα φέροιντο. Καὶ γὰρ εἰ
[18]	πνοῆς, καὶ τοῦ προσκαίρου βίου	τὰ	τελευταῖα. Πόσον ἡμᾶς ἔφθη Καισάριος;
[22]	ἰλὺν βυθοῦ καὶ σκιὰν θανάτου	τὰ	τῇδε ἀποκαλοῦντα, ὅτι βραδύνομεν ἐν
[17]	συγχορεύοις καὶ συναγάλλοιο πάντα διαγελῶν	τὰ	τῇδε ἀφ´ ὕψους, τούς τε
[14]	φίλος καὶ γνώριμος. Τοιαῦτα Καισαρίῳ	τὰ	τῆς εὐσεβείας καὶ παρὰ τῆς
[23]	θῆλυ, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος,	τὰ	τῆς σαρκὸς γνωρίσματα, μόνον δὲ
[20]	τῶν ἄλλων; Ἀλλὰ ταῦτα δὴ	τὰ	τίμια πᾶσι καὶ περισπούδαστα· οὐ
[10]	σωφροσύνην ἐπέραστος, καὶ διὰ τοῦτο	τὰ	τίμια πιστευόμενος καὶ μηδὲν Ἱπποκράτους
[1]	οἵ γε μηδὲ τῶν ἄλλων	τὰ	τοιαῦτα ἀποδεχόμεθα, οὔτε ἐπαινεσόμεθα πέρα
[5]	εὐαρμοστίαν, ὅτι μηδὲ πρὸς ἡμῶν	τὰ	τοιαῦτα θαυμάζειν, εἰ καὶ τοῖς
[22]	Οὐ γνωσόμεθα ἡμᾶς αὐτούς; οὐ	τὰ	φαινόμενα ῥίψομεν; οὐ πρὸς τὰ
[15]	Ἡ δὲ ἦν, ταμιεύειν βασιλεῖ	τὰ	χρήματα καὶ τῶν θησαυρῶν ἔχειν
[11]	ἀλλὰ καὶ λίαν δουλοπρεπῶς, ἐν	ταῖς	ἁπάντων ὄψεσι, πάντας δὲ τῇ
[16]	οὐδὲ μύρων πολυτίμων ἐπιχύσεις, ἃ	ταῖς	γυναικωνίτισιν ἀπεπέμπου καὶ πρότερον, καὶ
[11]	τῇ χλανίδι· ταύταις καὶ συνέζησε	ταῖς	ἐννοίαις καὶ συναπῆλθε, μείζω τῆς
[18]	ἐσόμεθα; οὐ τοσοῦτον κερδανοῦμεν ἐν	ταῖς	μικραῖς ταύταις ἡμέραις, ὅσον πλείω
[7]	ἀρχὰς τῶν νοσημάτων φιλοσοφεῖ, ὥστε	ταῖς	ῥίζαις ἀναιρουμέναις συνεκκόπτειν καὶ τὰ
[13]	καὶ τὸ περιβόητον τοῦτο ἐν	ταῖς	τῶν πάντων ἀκοαῖς ἐφθέγξατο· Ὢ
[3]	ἀπαιτεῖ τὸν λόγον· καὶ βέλτιον	ταῖς	ὑπονοίαις συγχωρεῖν ἢ τῷ λόγῳ
[19]	ἴσως ἐκ τοῦ παλαιοῦ πτώματος·	τἀλλά,	τέλος λόγου, φησὶ, τὸ πᾶν
[1]	ποτε ἦν τὰ ἡμέτερα, ἡνίκα	τἄλλα	ἦμεν ἱκανῶς περιττοὶ καὶ τῆς
[7]	τῷ κτίσαντι, Θεῷ δὲ καὶ	τἄλλα	πάντα, ὥσπερ εἰκός, ἀνατιθεὶς καὶ
[24]	θανάτου κύριε, ὦ ψυχῶν ἡμετέρων	ταμία	καὶ εὐεργέτα, ὦ ποιῶν τὰ
[15]	διέπων ἀρχήν. Ἡ δὲ ἦν,	ταμιεύειν	βασιλεῖ τὰ χρήματα καὶ τῶν
[13]	τὴν εὐσέβειαν. Δευτέρᾳ δὲ εἰσόδῳ	ταμιευθείς,	ἐπειδή γε κατὰ Περσῶν ἐκεῖνον
[10]	τὸ ἔμπροσθεν· καὶ ὧν τῇ	τάξει	δεύτερος ἦν, τούτων κατὰ πολὺ
[7]	τῆς τῶν οὐρανίων εὐαρμοστίας καὶ	τάξεως	τὸν δημιουργὸν θαυμάσαι, ὅσον βλαβερὸν
[10]	γὰρ τὴν πρώτην ἐν ἰατροῖς	τάξιν,	οὐδὲ πολλοῦ πόνου προσδεηθείς, ἀλλ´
[23]	μυστήριον; Μικρός εἰμι καὶ μέγας,	ταπεινὸς	καὶ ὑψηλός, θνητὸς καὶ ἀθάνατος,
[24]	σὸν φόβον ἑτοιμασθέντας, καὶ οὐ	ταρασσομένους,	οὐδὲ ὑποχωροῦντας ἐν ἡμέρᾳ τῇ
[19]	τὸ κέρδος, ὁδηγηθῆναι διὰ τῆς	ταραχῆς	τῶν ὁρωμένων καὶ σαλευομένων ἐπὶ
[19]	ἀνάγγειλόν μοι« καὶ παλαιστῶν μέτρον	τὰς	ἀνθρωπίνας ἡμέρας ὁρίζεται. Τί δ´
[7]	περὶ φύσεις καὶ κράσεις καὶ	τὰς	ἀρχὰς τῶν νοσημάτων φιλοσοφεῖ, ὥστε
[17]	μὲν ἀποδεδώκαμεν, τὰ δὲ δώσομεν,	τὰς	δι´ ἔτους προσφέροντες τιμάς τε
[21]	τὴν ἀνάλυσιν. Τί μικροψυχῶ περὶ	τὰς	ἐλπίδας; τί γίνομαι πρόσκαιρος; Ἀναμένω
[13]	λόγου. Ὡς δὲ πάσας αὐτοῦ	τὰς	ἐν τοῖς λόγοις πλοκὰς διαλύσας,
[17]	τούς τε καλουμένους πλούτους καὶ	τὰς	ἐρριμμένας ἀξίας, καὶ τὰς ψευδομένας
[24]	οἶδεν ὁ λόγος, αὐτῷ παρακατατιθέμενοι	τὰς	ἡμετέρας ψυχάς, τὰς τῶν προκαταλυόντων,
[10]	φίλοις τοῦ βασιλέως εὐθὺς ἀριθμούμενος,	τὰς	μεγίστας καρποῦται τιμάς. Ἄμισθον δὲ
[15]	τὴν ἐπιμέλειαν· ἐντεῦθεν γὰρ αὐτῷ	τὰς	μείζους ἀρχὰς βασιλεὺς προοιμιάζεται. Τοῦ
[22]	τι τὸν ἐνταῦθα βίον καὶ	τὰς	ὀλίγας ταύτας ἡμέρας πολλὰς ὑπολαμβάνοντες,
[21]	τὸν ἐνταῦθα βίον ἀποφυγοῦσα, καὶ	τὰς	περικειμένας ἀποσεισαμένη πέδας ὑφ´ ὧν
[20]	οὐδὲ φροντίσει ὅπως διαλύσῃ τούτων	τὰς	πιθανότητας. Τί με δεῖ μνημονεύειν
[6]	μικρὸν εἰς ἀρετὴν ἢ κακίαν,	τὰς	συνουσίας. Ἐξ ὧν, τίς μὲν
[24]	αὐτῷ παρακατατιθέμενοι τὰς ἡμετέρας ψυχάς,	τὰς	τῶν προκαταλυόντων, ὥσπερ ἐν ὁδῷ
[17]	καὶ τὰς ἐρριμμένας ἀξίας, καὶ	τὰς	ψευδομένας τιμάς, καὶ τὴν διὰ
[10]	ἀμέλει καὶ Καισάριον διανοηθέντα γινώσκομεν.	~Τάττεται	μὲν γὰρ τὴν πρώτην ἐν
[20]	δεῖ μνημονεύειν τῶν ἄλλων; Ἀλλὰ	ταῦτα	δὴ τὰ τίμια πᾶσι καὶ
[5]	τὰ ἄνω πανοικεσίᾳ μετατεθῆναι. ~Καὶ	ταῦτα	διῆλθον, οὐ τούτους ἐγκωμιάσαι βουλόμενος,
[17]	τῇ πηγῇ τοῦ καλοῦ μετὰ	ταῦτα	ἐντύχοιμεν, καθαρῷ νῷ καθαρὰν τὴν
[19]	μέμφεται τῆς γεννήσεως ἀλγῶν, καὶ	ταῦτα	ἐπ´ ἀλλοτρίοις πταίσμασι; Πάντα εἶδον,
[21]	μηδὲν ὑπολειφθῆναι τοῖς προσδοκήσασιν. ~Οὔπω	ταῦτα	ἱκανὰ πρὸς παραμυθίαν; Προσοίσω τὸ
[20]	πρὸς τὰ ἄνω γνησίως ἀκολουθήσαντες.	Ταῦτα	καὶ ἀλγεινὰ τοῖς ὀλιγοψύχοις, καὶ
[11]	καὶ παραμένον ἀσφαλῶς, τὴν εὐσέβειαν.	~Ταῦτα	Καισαρίῳ ἐφιλοσοφεῖτο κἀν τῇ χλανίδι·
[23]	ἐκεῖνα μετὰ τοῦ κάτω κόσμου,	ταῦτα	μετὰ τοῦ Θεοῦ· ἐκεῖνα μετὰ
[23]	Θεοῦ· ἐκεῖνα μετὰ τῆς σαρκός,	ταῦτα	μετὰ τοῦ πνεύματος. Χριστῷ συνταφῆναί
[1]	ἀλλ´ ὅσον ἀφοσιώσασθαι τὸν περὶ	ταῦτα	νόμον, καὶ δακρύσαντες καὶ θαυμάσαντες
[7]	ἐν τοῖς δευτέροις φερόμενος; Καὶ	ταῦτα	οὐ λόγος ἐστὶν ἀμάρτυρος, ἀλλ´
[21]	γῆς, τρόπον ὃν οἶδεν ὁ	ταῦτα	συνδήσας καὶ διαλύσας Θεός, τούτῳ
[24]	λέγω καὶ ἀνιαροῖς, ἐπειδὴ καὶ	ταῦτα	σωτηρίας ὅπλα πολλάκις οἶδεν ὁ
[18]	τοσοῦτον κερδανοῦμεν ἐν ταῖς μικραῖς	ταύταις	ἡμέραις, ὅσον πλείω κακά, τὰ
[11]	Καισαρίῳ ἐφιλοσοφεῖτο κἀν τῇ χλανίδι·	ταύταις	καὶ συνέζησε ταῖς ἐννοίαις καὶ
[22]	ἐνταῦθα βίον καὶ τὰς ὀλίγας	ταύτας	ἡμέρας πολλὰς ὑπολαμβάνοντες, καὶ τὴν
[14]	τὴν ἀτιμίαν ἢ τὴν λαμπρότητα.	~Ταύτην	ἐγὼ τὴν νίκην τῆς πολλῆς
[22]	πολλὰς ὑπολαμβάνοντες, καὶ τὴν διάζευξιν	ταύτην,	τὴν ἀσπαστὴν καὶ ἡδεῖαν, ὡς
[7]	τὸν δημιουργὸν θαυμάσαι, ὅσον βλαβερὸν	ταύτης	διέφυγεν, οὐ τῇ φορᾷ τῶν
[4]	ἀνδρὸς τελειότητα ἑτέρου τινὸς ἢ	ταύτης	ἔργον γενέσθαι πιστευθῆναί τε καὶ
[11]	τιμῆς τυγχάνοιμεν· ἐφθόνει γὰρ καὶ	ταύτης	Χριστιανοῖς ὁ γεννάδας· τὸ δὲ
[4]	μέτρον ἐπλήρωσαν, πλὴν τῆς τελευταίας	ταύτης,	ὡς ἂν οἰηθείη τις, εἴτε
[22]	ἀποκαλοῦντα, ὅτι βραδύνομεν ἐν τοῖς	τάφοις	οἷς περιφέρομεν, ὅτι ὡς ἄνθρωποι
[24]	ὑμεῖς τῶν δακρύων, ἐπὶ τὸν	τάφον	ἤδη σπεύδοντες τὸν ὑμέτερον, ὃν
[10]	τάχιστα πηγνυμένης τε καὶ καταλυομένης,	τάχα	δὲ φθειρομένης ῥᾷον ἢ συνισταμένης,
[16]	δὲ ἐμὸν δῶρον, λόγος, ὃ	τάχα	καὶ ὁ μέλλων ὑπολήψεται χρόνος
[7]	ἄσκησιν διανοίας ὀξύτητι, μᾶλλον δὲ	τάχει	μὲν τοὺς ταχεῖς, σπουδῇ δὲ
[6]	ἱκανῶς ἐνασκηθέντες, ἐν οἷς ἐκεῖνος	τάχει	τε καὶ μεγέθει φύσεως οὐδ´
[7]	μᾶλλον δὲ τάχει μὲν τοὺς	ταχεῖς,	σπουδῇ δὲ τοὺς φιλοπόνους ὑπερβαλών,
[10]	ἐπὶ σκηνῆς καὶ ἄλλοις παίζεσθαι,	τάχιστα	πηγνυμένης τε καὶ καταλυομένης, τάχα
[1]	τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη, τῆς	τε	ἀνθρωπίνης φύσεως τὴν ἀσθένειαν ἐπιδείξομεν,
[10]	εἶναι τῶν ἐλπιζομένων κρινόμενος τοῖς	τε	βασιλεῦσιν αὐτοῖς καὶ ὅσοι τὰ
[1]	τῆς καθ´ ἡμᾶς φιλοσοφίας· Μνήμη	τε	γὰρ δικαίων μετ´ ἐγκωμίων· καί·
[17]	τὴν ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ σύγχυσίν	τε	καὶ ἄγνοιαν, βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ
[16]	τε καὶ ἀπαργμάτων, ἢ στεμμάτων	τε	καὶ ἀνθέων νεοδρέπτων, ἀφοσιοῦνται τοὺς
[3]	ἄξιον, καὶ ὅσον ἕκαστος συνεπίσταταί	τε	καὶ ἀπαιτεῖ τὸν λόγον· καὶ
[16]	ἔπαθλα· καὶ ὅσα διὰ χοῶν	τε	καὶ ἀπαργμάτων, ἢ στεμμάτων τε
[11]	μόνον, ἀλλὰ καὶ λίαν εὐσεβῶς	τε	καὶ διαπύρως, ἓν ἀντὶ πάντων
[6]	καὶ τότε καὶ νῦν οὖσάν	τε	καὶ δοκοῦσαν ἐργαστήριον. Τί πρῶτον,
[24]	μικρὰ αἰτῶν μεγάλα χαρίζεται νῦν	τε	καὶ εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον
[24]	διὰ τὴν εἰς αὐτὸν ἀγάπην	τε	καὶ ἐλπίδα, ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστοῦντες,
[20]	καὶ Ἡρακλείτοις καὶ Ἀναξαγόραις, Κλεάνθαις	τε	καὶ Ἐπικούροις, καὶ οὐκ οἶδ´
[2]	καὶ ὁρῶντες καὶ ἀκούοντες ζηλοῦτέ	τε〉	καὶ θαυμάζετε, καὶ διηγεῖσθε τοῖς
[21]	λόγοις, ὅτι ψυχὴ πᾶσα καλή	τε	καὶ θεοφιλής, ἐπειδὰν τοῦ συνδεδεμένου
[10]	καὶ ἄλλοις παίζεσθαι, τάχιστα πηγνυμένης	τε	καὶ καταλυομένης, τάχα δὲ φθειρομένης
[17]	χορείαν, καὶ μακαρίων ἀνδρῶν δόξας	τε	καὶ λαμπρότητας· μᾶλλον δὲ συγχορεύοις
[8]	παιδεύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ πᾶσαν ἀρετήν	τε	καὶ μάθησιν, ὥσπερ μεγάλη φορτὶς
[24]	τὴν αὐτόθεν ζωὴν τὴν μακραίωνά	τε	καὶ μακαρίαν, τὴν ἐν Χριστῷ
[6]	ἐνασκηθέντες, ἐν οἷς ἐκεῖνος τάχει	τε	καὶ μεγέθει φύσεως οὐδ´ ἂν
[13]	τῇ φωνῇ τὸ Χριστιανὸς εἶναί	τε	καὶ μένειν ἀνεκήρυξεν, οὐδὲ οὕτω
[17]	τὰς δι´ ἔτους προσφέροντες τιμάς	τε	καὶ μνήμας, οἵ γε τῷ
[24]	παρ´ ὑμῶν ἔχει Καισάριος λυπηρόν	τε	καὶ μόνιμον, γονεῦσι μὲν ἑτοιμασθέντα
[21]	γοῦν οἷα περὶ συμπήξεως ὀστῶν	τε	καὶ νεύρων φιλοσοφεῖται τῷ θείῳ
[4]	φύραμα· τοσοῦτον δὲ αὐτὸ αὐξήσασά	τε	καὶ πλεονάσασα, ὥστε ἤδη τισί,
[21]	ὑπὸ τῆς ζωῆς τοῦ θνητοῦ	τε	καὶ ῥέοντος. Ἄκουε γοῦν οἷα
[4]	ἢ ταύτης ἔργον γενέσθαι πιστευθῆναί	τε	καὶ ῥηθῆναι, καὶ (ὢ τοῦ
[11]	τὸ μὲν πρῶτον αὐτοῦ τέχνασμά	τε	καὶ σόφισμα, πάσχοντας ὡς Χριστιανούς,
[8]	πόλιν τῷ πρώτῳ λογίων κοσμηθῆναί	τε	καὶ τιμηθῆναι, εἴ τι μέλον
[14]	δεῖ λέγειν μεθ´ οἵας δόξης	τε	καὶ τιμῆς ἢ τῶν μαρτυρίων
[6]	βελτίστων ἑαυτὸν προσέθηκε πλεῖον, ἄλλοις	τε	καὶ τῶν ἐκ τῆς πατρίδος
[9]	παρὰ Θεῷ κρεῖττον {εἶναι δοκεῖ	τε}	καὶ ὑψηλότερον ἢ παρὰ τῷ
[13]	διαλύσας, καὶ πεῖραν ἅπασαν ἀφανῆ	τε	καὶ φανερὰν ὥσπερ τινὰ παιδιὰν
[17]	τῆς ἡμετέρας τέλος μυσταγωγίας βίβλοι	τε	καὶ ψυχαὶ θεολόγοι θεσπίζουσιν. ~Τί
[17]	τὰ τῇδε ἀφ´ ὕψους, τούς	τε	καλουμένους πλούτους καὶ τὰς ἐρριμμένας
[18]	ἐντεῦθεν μετάβασιν ἐκ πλείονος αὐτοί	τε	μελετήσαντες καὶ τοὺς ἐξ αὐτῶν
[4]	ἡλικίαν, καὶ πλήρεις ἡμερῶν τῶν	τε	μενουσῶν ὁμοίως καὶ τῶν λυομένων,
[2]	μὴ πάντα τὸν αὐτὸν οἷόν	τε,	μηδὲ μιᾶς γλώσσης τὸ ἔργον,
[24]	ἐλπίδα, ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστοῦντες, δεξιοῖς	τε	ὁμοίως καὶ ἀριστεροῖς, ἡδέσι λέγω
[7]	λόγος ἐστὶν ἀμάρτυρος, ἀλλ´ ἐῴα	τε	ὁμοῦ λῆξις καὶ ἑσπέριος, καὶ
[11]	καὶ τῆς ἀνοίας, εἰ Καισάριόν	τε	ὄντα καὶ ἀδελφὸν ἐμὸν καὶ
[12]	δεδιττόμενος· θέατρον δὲ ἀμφοτέρωθεν, τῶν	τε	τῇ εὐσεβείᾳ λειπομένων ἔτι καὶ
[8]	ἀνδράσι, κατά τε φιλοσοφίαν κατά	τε	τὴν ἄλλην παίδευσιν. Ἀλλὰ τοῦτο
[15]	τῶν περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὁμοῦ	τε	τῆς τῶν γονέων θεοσεβείας καὶ
[8]	καὶ μεγάλοις εὐθηνουμένην ἀνδράσι, κατά	τε	φιλοσοφίαν κατά τε τὴν ἄλλην
[4]	φιλόπαιδες. Οἷς γε καὶ τῶν	τέκνων	μία τις ἀπόλαυσις ἦν, τὸ
[10]	τῆς τέχνης φιλανθρωπίαν τοῖς ἐν	τέλει	προτίθησιν, εἰδὼς οὐδὲν οὕτως ὡς
[4]	λόγος, μηδὲ τὴν τοῦ ἀνδρὸς	τελειότητα	ἑτέρου τινὸς ἢ ταύτης ἔργον
[23]	τὰ πάντα ἐν πᾶσιν ἡμῖν	τελείως	ὅσαπέρ ἐστιν αὐτός, ἵνα μηκέτι
[24]	οὐδὲ ὑποχωροῦντας ἐν ἡμέρᾳ τῇ	τελευταίᾳ,	καὶ βίᾳ τῶν ἐντεῦθεν ἀποσπωμένους,
[18]	καὶ τοῦ προσκαίρου βίου τὰ	τελευταῖα.	Πόσον ἡμᾶς ἔφθη Καισάριος; πόσον
[4]	εὐδαιμονίας μέτρον ἐπλήρωσαν, πλὴν τῆς	τελευταίας	ταύτης, ὡς ἂν οἰηθείη τις,
[24]	ἡμετέρας ἀποδημίας· εἰ δὲ τὸν	τελευταῖον	πρῶτον, συγχωροῦμεν τοῖς σοῖς λόγοις,
[17]	τὸ καλὸν ἐνταῦθα φιλοπονίας, τὴν	τελεωτέραν	ἐκεῖσε τοῦ καλοῦ μετουσίαν καὶ
[4]	ἆθλον εὐσεβείας δοθῆναι μείζονα καὶ	τελεωτέραν	εὐσέβειαν. Φιλόπαιδες ἄμφω καὶ φιλόχριστοι,
[19]	ἐκ τοῦ παλαιοῦ πτώματος· τἀλλά,	τέλος	λόγου, φησὶ, τὸ πᾶν ἄκουε,
[17]	θεωρίαν· ὅπερ δὴ τῆς ἡμετέρας	τέλος	μυσταγωγίας βίβλοι τε καὶ ψυχαὶ
[21]	τὴν συμφυΐαν, οὕτω καὶ τῶν	τερπνῶν	ἑαυτῆς μεταδίδωσιν, ὅλον εἰς ἑαυτὴν
[9]	ἀπολογήσομαι πρὸς ὑμᾶς, ὅτι πολλοστὸν	τετάχθαι	παρὰ Θεῷ κρεῖττον {εἶναι δοκεῖ
[11]	Καὶ τὸ μὲν πρῶτον αὐτοῦ	τέχνασμά	τε καὶ σόφισμα, πάσχοντας ὡς
[10]	τιμάς. Ἄμισθον δὲ τὴν τῆς	τέχνης	φιλανθρωπίαν τοῖς ἐν τέλει προτίθησιν,
[24]	τὰ πάντα καὶ μετασκευάζων τῷ	τεχνίτῃ	Λόγῳ κατὰ καιρὸν καὶ ὡς
[15]	ἔχον ἀπόδειξιν; Διέτριβε μὲν ἐν	τῇ	Βιθυνῶν, τὴν οὐ πολλοστὴν ἀπὸ
[11]	ταῖς ἁπάντων ὄψεσι, πάντας δὲ	τῇ	γοητείᾳ τῶν λόγων καὶ τῷ
[10]	ἦν, τούτων κατὰ πολὺ περιῆν	τῇ	δόξῃ, πᾶσι μὲν ὢν διὰ
[9]	τὰ πρῶτα τῆς παιδεύσεως ἀναθέντα	τῇ	ἑαυτοῦ πατρίδι καὶ θαυμασθέντα τῶν
[12]	θέατρον δὲ ἀμφοτέρωθεν, τῶν τε	τῇ	εὐσεβείᾳ λειπομένων ἔτι καὶ τῶν
[18]	πᾶς ἀνθρώπων βίος μακρός, ὡς	τῇ	θείᾳ φύσει καὶ ἀτελευτήτῳ παραβαλεῖν,
[13]	δεινὸς ἔρως εἶχε τὸν βασιλέα	τῇ	Καισαρίου παιδεύσει συνεῖναι καὶ καλλωπίζεσθαι·
[13]	ἐπειδὴ καὶ ἡμᾶς ἠξίωσε τιμῆσαι	τῇ	κοινωνίᾳ τῆς ἀτιμίας, ὧν καὶ
[19]	εἴποις πρὸς Ἱερεμίαν, ὃς καὶ	τῇ	μητρὶ μέμφεται τῆς γεννήσεως ἀλγῶν,
[22]	καὶ λυπεῖσθαι χρή, τοὐναντίον ἀνιασόμεθα	τῇ	παροικίᾳ μηκυνομένῃ, κατὰ τὸν θεῖον
[9]	γονεῦσι τὴν εὐχὴν πληρῶσαι, καὶ	τῇ	πατρίδι τὸ χρέος, καὶ ἐμαυτῷ
[17]	ἐσόπτροις φαντάζεσθαι καὶ αἰνίγμασιν, αὐτῇ	τῇ	πηγῇ τοῦ καλοῦ μετὰ ταῦτα
[6]	ἄρχουσιν ἐκείνου τιμιώτερος; τίς δὲ	τῇ	πόλει πάσῃ, καίτοι γε διὰ
[24]	ἐν καιρῷ εὐθέτῳ, οἰκονομήσας ἐν	τῇ	σαρκὶ ἐφ´ ὅσον ἂν ᾖ
[10]	εἰς τὸ ἔμπροσθεν· καὶ ὧν	τῇ	τάξει δεύτερος ἦν, τούτων κατὰ
[24]	ταρασσομένους, οὐδὲ ὑποχωροῦντας ἐν ἡμέρᾳ	τῇ	τελευταίᾳ, καὶ βίᾳ τῶν ἐντεῦθεν
[6]	ἑταιρίαν καὶ ὁμιλίαν; τίς δὲ	τῇ	τῶν βελτίστων ἑαυτὸν προσέθηκε πλεῖον,
[12]	ἐξοπλίζων, ἐκεῖθεν δὲ δεινὸς τύραννος,	τῇ	τῶν λόγων οἰκειότητι προσσαίνων καὶ
[21]	πτερὸν καθείλκετο, καὶ οἷον ἤδη	τῇ	φαντασίᾳ καρποῦται τὴν ἀποκειμένην μακαριότητα·
[7]	ὅσον βλαβερὸν ταύτης διέφυγεν, οὐ	τῇ	φορᾷ τῶν ἄστρων διδοὺς τὰ
[13]	παιδιὰν παρωσάμενος, μεγάλῃ καὶ λαμπρᾷ	τῇ	φωνῇ τὸ Χριστιανὸς εἶναί τε
[11]	εὐσέβειαν. ~Ταῦτα Καισαρίῳ ἐφιλοσοφεῖτο κἀν	τῇ	χλανίδι· ταύταις καὶ συνέζησε ταῖς
[22]	βυθοῦ καὶ σκιὰν θανάτου τὰ	τῇδε	ἀποκαλοῦντα, ὅτι βραδύνομεν ἐν τοῖς
[17]	καὶ συναγάλλοιο πάντα διαγελῶν τὰ	τῇδε	ἀφ´ ὕψους, τούς τε καλουμένους
[18]	καὶ τοῦ νουθετεῖσθαι παρὰ τῶν	τηλικούτων	ὀφείλοντος, οἱ πολλοὺς νουθετήσαντες, καὶ
[12]	αὐτοὺς ἀποσκοπούντων, ὅστις νικήσειε πλείω	τὴν	ἀγωνίαν ἐχόντων ἢ περὶ οὓς
[1]	φιλικοῖς πάθεσιν, οἱ δὲ ὡς	τὴν	ἀκοὴν ἑστιάσοντες, καὶ ἡδίους ἐσόμενοι·
[6]	κατὰ ῥητορικῆς ἔρωτα, ὁ δὲ	τὴν	Ἀλεξάνδρου πόλιν καταλαβών, παντοίας παιδεύσεως
[17]	ταῦτα ἐντύχοιμεν, καθαρῷ νῷ καθαρὰν	τὴν	ἀλήθειαν ἐποπτεύοντες, καὶ τοῦτον μισθὸν
[8]	κατά τε φιλοσοφίαν κατά τε	τὴν	ἄλλην παίδευσιν. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν
[21]	διὰ τοῦτο ποθοῦντος καὶ σπεύδοντος	τὴν	ἀνάλυσιν. Τί μικροψυχῶ περὶ τὰς
[20]	καὶ παραδραμόντες τὰ παρατρέχοντα πρὸς	τὴν	ἄνω ζωὴν ἐπειγοίμεθα, ἔτι ὑπὲρ
[10]	πᾶσι δὲ πλέον ἢ κατὰ	τὴν	ἀξίαν αἰδέσιμος, μεγάλων μὲν ἀεὶ
[23]	μεγάλα, καὶ μείζων ἢ κατὰ	τὴν	ἀξίαν ἐλπίς. Τί ἐστιν ἄνθρωπος,
[21]	οἷον ἤδη τῇ φαντασίᾳ καρποῦται	τὴν	ἀποκειμένην μακαριότητα· μικρὸν δ´ ὕστερον
[5]	ἐπιδείξαιμι ἐκ πατέρων ὀφειλομένην Καισαρίῳ	τὴν	ἀρετήν, καὶ μὴ θαυμάζητε μηδὲ
[2]	οὓς πάντες γινώσκετε, καὶ ὧν	τὴν	ἀρετὴν καὶ ὁρῶντες καὶ ἀκούοντες
[4]	λιπαρὸν ἔφθασαν γῆρας, ὁμότιμοι καὶ	τὴν	ἀρετὴν καὶ τὴν ἡλικίαν, καὶ
[11]	λοιποῖς χριστομάχοις μεγαλοψύχως ἀπογραφόμενος εἰς	τὴν	ἀσέβειαν, ἀλλὰ κλέπτων τὸν διωγμὸν
[11]	τῆς αἰσχύνης αὐθαιρέτως χωροῦσι πρὸς	τὴν	ἀσέβειαν· καὶ τοὺς μὲν χρήμασι,
[1]	ἤδη, τῆς τε ἀνθρωπίνης φύσεως	τὴν	ἀσθένειαν ἐπιδείξομεν, καὶ τοῦ τῆς
[7]	φιλοπονίᾳ νικήσας, τοὺς δὲ γενναίους	τὴν	ἄσκησιν διανοίας ὀξύτητι, μᾶλλον δὲ
[22]	ὑπολαμβάνοντες, καὶ τὴν διάζευξιν ταύτην,	τὴν	ἀσπαστὴν καὶ ἡδεῖαν, ὡς δή
[19]	ἀνθρώπινα, πλοῦτον, τρυφήν, δυναστείαν, δόξαν	τὴν	ἄστατον, σοφίαν τὴν ὑποφεύγουσαν πλέον
[13]	καὶ τροπαιοῦχος ἀναίμακτος καὶ περιφανέστερος	τὴν	ἀτιμίαν ἢ τὴν λαμπρότητα. ~Ταύτην
[18]	τὸν ἀπελθόντα πενθήσομεν; Οὐ πρὸς	τὴν	αὐτὴν ἐπειγόμεθα μονήν; Οὐ τὸν
[14]	διὰ τῆς αὐτῆς ἀρετῆς πρὸς	τὴν	αὐτὴν ἐπιφάνειαν ἐπειγέσθωσαν (ἀγαθῶν γὰρ
[8]	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον εἰς	τὴν	αὐτὴν πόλιν, ὁ μὲν ἀπὸ
[22]	ἐν ᾧ λόγος, νόμος, ἐλπίς,	τὴν	αὐτὴν τοῖς ἀλόγοις ἀτιμίαν κατακριθῇ,
[24]	καὶ φιλοσάρκων, ἀλλὰ προθύμως πρὸς	τὴν	αὐτόθεν ζωὴν τὴν μακραίωνά τε
[14]	ἐπαίρομαι ἢ εἰ πᾶσαν ἐκείνῳ	τὴν	βασιλείαν ἀπεμερίσατο. Τοῖς μὲν οὖν
[20]	ἔτι ὑπὲρ γῆς ὄντες καταλιπόντες	τὴν	γῆν, καὶ τῷ πνεύματι φέροντι
[21]	ἐσχάτην σάλπιγγα, τὸν οὐρανοῦ μετασχηματισμόν,	τὴν	γῆς μεταποίησιν, τὴν τῶν στοιχείων
[21]	πρὸς τὸν Κύριον εἶναι φάσκοντος,	τὴν	δὲ σὺν τούτῳ ζωὴν ὡς
[17]	καὶ τὰς ψευδομένας τιμάς, καὶ	τὴν	διὰ τῶν αἰσθήσεων πλάνην, καὶ
[22]	ταύτας ἡμέρας πολλὰς ὑπολαμβάνοντες, καὶ	τὴν	διάζευξιν ταύτην, τὴν ἀσπαστὴν καὶ
[22]	καὶ μηδὲν πλέον ᾖ μετὰ	τὴν	διάζευξιν· ὡς ὄφελόν γε τοῖς
[22]	ἕως πότε βαρυκάρδιοι καὶ παχεῖς	τὴν	διάνοιαν; ἵνα τί ἀγαπᾶτε ματαιότητα
[20]	ὀλιγοψύχοις, καὶ κοῦφα τοῖς ἀνδρικοῖς	τὴν	διάνοιαν. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως. Οὐκ
[8]	τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν συλλεξάμενος, ἐπὶ	τὴν	ἑαυτοῦ πόλιν ἐστέλλετο, ὡς ἂν
[8]	φορτὶς παντοδαπὴν ἐμπορίαν, εἰς μίαν	τὴν	ἑαυτοῦ ψυχὴν συλλεξάμενος, ἐπὶ τὴν
[23]	ἀναστήσῃ τὴν σάρκα καὶ ἀνασώσηται	τὴν	εἰκόνα καὶ ἀναπλάσῃ τὸν ἄνθρωπον,
[16]	τιμώμενον, καὶ πινάκων ἐναργεστέραν προτιθεὶς	τὴν	εἰκόνα τοῦ ποθουμένου. ~Τὰ μὲν
[24]	πάντα στέγοντες, πάντα ὑπομένοντες διὰ	τὴν	εἰς αὐτὸν ἀγάπην τε καὶ
[18]	θεολόγοι θεσπίζουσιν. ~Τί λοιπὸν ἔτι;	τὴν	ἐκ λόγου θεραπείαν τοῖς ἀλγοῦσι
[4]	καὶ κλῆρον μέγιστον τοῖς παισὶ	τὴν	ἐκεῖθεν λαμπρότητα θησαυρίζοντες. Οὕτω τοι
[10]	καὶ τὴν Κράτητος ἁπλότητα πρὸς	τὴν	ἐκείνου θεωρουμένην· πᾶσι δὲ πλέον
[11]	κατὰ τὸν σκολιὸν ὄφιν, ὃς	τὴν	ἐκείνου κατέσχε ψυχήν, παντοίαις μηχαναῖς
[18]	νουθετήσαντες, καὶ τῷ πολλῷ χρόνῳ	τὴν	ἐμπειρίαν συλλέξαντες. Θαυμάσητε δὲ μηδέν,
[24]	τὴν μακραίωνά τε καὶ μακαρίαν,	τὴν	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ
[18]	μᾶλλον φιλόσοφοι καὶ φιλόχριστοι, καὶ	τὴν	ἐντεῦθεν μετάβασιν ἐκ πλείονος αὐτοί
[5]	συντέμω, κάλλος καὶ μέγεθος καὶ	τὴν	ἐπὶ πᾶσι τοῦ ἀνδρὸς χάριν
[15]	χρήματα καὶ τῶν θησαυρῶν ἔχειν	τὴν	ἐπιμέλειαν· ἐντεῦθεν γὰρ αὐτῷ τὰς
[21]	Ἀναμένω τὴν τοῦ ἀρχαγγέλου φωνήν,	τὴν	ἐσχάτην σάλπιγγα, τὸν οὐρανοῦ μετασχηματισμόν,
[15]	τιμώμενος, μητρὸς λαμπροφορίᾳ τῷ πάθει	τὴν	εὐσέβειαν ἀντεισαγούσης, δάκρυσιν ἡττωμένοις φιλοσοφίᾳ,
[13]	τὴν παίδευσιν Ἀθήνῃσιν ἔγνω καὶ	τὴν	εὐσέβειαν. Δευτέρᾳ δὲ εἰσόδῳ ταμιευθείς,
[4]	καὶ τοὺς ἐξ αὑτῆς κατάγουσα	τὴν	εὐσέβειαν, ἐξ ἁγίας ἀπαρχῆς ὄντως
[14]	ἀληθείας, καὶ μὴ προδιδόναι δειλίᾳ	τὴν	εὐσέβειαν, ἕως δ´ ἂν ἐξῇ,
[10]	ἀγαθὸν εἶναι καὶ παραμένον ἀσφαλῶς,	τὴν	εὐσέβειαν. ~Ταῦτα Καισαρίῳ ἐφιλοσοφεῖτο κἀν
[9]	καὶ τίμιος, καὶ τοῖς γονεῦσι	τὴν	εὐχὴν πληρῶσαι, καὶ τῇ πατρίδι
[16]	καὶ ὧν ἡμέρα μία λύει	τὴν	εὐωδίαν, οὐδ´ ἄλλο τι τῶν
[4]	ὁμότιμοι καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ	τὴν	ἡλικίαν, καὶ πλήρεις ἡμερῶν τῶν
[14]	ὑποχωρεῖ χρόνοις, καὶ τοῦτο κατὰ	τὴν	ἡμετέραν νομοθεσίαν, ἐνστάντος μὲν καιροῦ,
[3]	τῆς ἀγριελαίου καλῶς ἐγκεντρισθεὶς εἰς	τὴν	καλλιέλαιον, καὶ τοσοῦτον κοινωνήσας τῆς
[11]	εὐσεβείας Θεῷ γνωρίζων καὶ παριστὰς	τὴν	κατὰ τὸν κρυπτὸν ἄνθρωπον. Καὶ
[4]	κοσμοκράτορος, ἐκ τῆς παροικίας εἰς	τὴν	κατοικίαν μετασκευαζόμενοι, καὶ κλῆρον μέγιστον
[18]	λειτουργῆσαι τῷ τῆς φύσεως νόμῳ	τὴν	κοινὴν εἰσφορὰν καὶ ἀσάλευτον, καὶ
[21]	μεταποίησιν, τὴν τῶν στοιχείων ἐλευθερίαν,	τὴν	κόσμου παντὸς ἀνακαίνισιν. Τότε Καισάριον
[10]	προσδεόμενος, ὡς μηδὲν εἶναι καὶ	τὴν	Κράτητος ἁπλότητα πρὸς τὴν ἐκείνου
[13]	καὶ περιφανέστερος τὴν ἀτιμίαν ἢ	τὴν	λαμπρότητα. ~Ταύτην ἐγὼ τὴν νίκην
[1]	ἀλγοῦσι παράκλησιν ἐπιθήσομεν, καὶ μεταθήσομεν	τὴν	λύπην ἀπὸ τῆς σαρκὸς καὶ
[24]	προθύμως πρὸς τὴν αὐτόθεν ζωὴν	τὴν	μακραίωνά τε καὶ μακαρίαν, τὴν
[24]	εἴημέν γε ὅπερ ἐλπίζομεν, κατὰ	τὴν	μεγάλην Θεοῦ τοῦ μεγαλοδώρου φιλανθρωπίαν,
[21]	δὲ ἀποκειμένης ἐν οὐρανοῖς· καὶ	τὴν	μὲν ἀπὸ τοῦ σώματος ἐκδημίαν
[9]	ἢ τῆς κάτω λαμπρότητος· καὶ	τὴν	μὲν ὡς σκηνὴν προβάλλοιτο, ἤ
[14]	ἢ τὴν λαμπρότητα. ~Ταύτην ἐγὼ	τὴν	νίκην τῆς πολλῆς ἐκείνου χειρὸς
[19]	ἐν ἐκείνοις πάλιν τοῖς ῥήμασι·	Τὴν	ὀλιγότητα τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν
[7]	καὶ τὰ γινόμενα, ὡς οἱ	τὴν	ὁμόδουλον ἑαυτοῖς κτίσιν ἐπανιστάντες τῷ
[15]	Διέτριβε μὲν ἐν τῇ Βιθυνῶν,	τὴν	οὐ πολλοστὴν ἀπὸ βασιλέως διέπων
[1]	τῆς ψυχῆς ἀξιώματος ὑπομνήσομεν, καὶ	τὴν	ὀφειλομένην τοῖς ἀλγοῦσι παράκλησιν ἐπιθήσομεν,
[12]	δεινότητι· οὐδὲν δὲ καταπλαγεὶς πρὸς	τὴν	ὄψιν οὐδὲ θωπείᾳ τι καταβαλὼν
[13]	κοινωνίᾳ τῆς ἀτιμίας, ὧν καὶ	τὴν	παίδευσιν Ἀθήνῃσιν ἔγνω καὶ τὴν
[10]	πόνου προσδεηθείς, ἀλλ´ ἐπιδείξας μόνον	τὴν	παίδευσιν, μᾶλλον δὲ βραχύν τινα
[23]	καὶ ὀλίγοις βατὴν ὁδεύσας, μὴ	τὴν	πλατεῖαν καὶ ἄνετον· ὡς τά
[11]	τὴν πρὸς τοὺς φίλους ἰσοτιμίαν,	τὴν	πρὸς τοὺς ἄρχοντας παρρησίαν, τοὺς
[11]	ἀτυχησάντων, τὴν ὑπεροψίαν τοῦ τύφου,	τὴν	πρὸς τοὺς φίλους ἰσοτιμίαν, τὴν
[11]	εἴ με δεῖ, πάντα παρέντα,	τὴν	προστασίαν τῶν ἐκ γένους ἀτυχησάντων,
[14]	βασιλείοις αὖθις ἀναλαμβάνεται, καὶ διαδέχεται	τὴν	προτέραν τιμὴν ἡ δευτέρα; Καὶ
[10]	διανοηθέντα γινώσκομεν. ~Τάττεται μὲν γὰρ	τὴν	πρώτην ἐν ἰατροῖς τάξιν, οὐδὲ
[8]	τὸν μέγαν ἀπὸ κοινοῦ δόγματος,	τὴν	πρώτην πόλιν τῷ πρώτῳ λογίων
[23]	καὶ πτωχεύσας Θεός, ἵνα ἀναστήσῃ	τὴν	σάρκα καὶ ἀνασώσηται τὴν εἰκόνα
[23]	εἴθε πάντα τῷ πνεύματι δαπανήσαιμι,	τὴν	στενὴν καὶ ὀλίγοις βατὴν ὁδεύσας,
[15]	τῆς ἄνω γενέσθαι μοίρας, μεταθέμενος	τὴν	στρατείαν ἐκ τῶν κινουμένων, καὶ
[1]	γὰρ ἡμᾶς ἐπίδειξιν ποιήσασθαι καὶ	τὴν	συμφοράν, οἷά ποτε ἦν τὰ
[21]	τῶν μοχθηρῶν αὐτοῦ μετέσχε διὰ	τὴν	συμφυΐαν, οὕτω καὶ τῶν τερπνῶν
[17]	περὶ τὸ καλὸν ἐνταῦθα φιλοπονίας,	τὴν	τελεωτέραν ἐκεῖσε τοῦ καλοῦ μετουσίαν
[10]	μεγίστας καρποῦται τιμάς. Ἄμισθον δὲ	τὴν	τῆς τέχνης φιλανθρωπίαν τοῖς ἐν
[10]	ὑπὸ τῆς ἐν μέσῳ τρυφῆς	τὴν	τῆς ψυχῆς εὐγένειαν διεφθάρη· ἀλλὰ
[4]	καὶ τολμηρὸς ὁ λόγος, μηδὲ	τὴν	τοῦ ἀνδρὸς τελειότητα ἑτέρου τινὸς
[21]	ἐλπίδας; τί γίνομαι πρόσκαιρος; Ἀναμένω	τὴν	τοῦ ἀρχαγγέλου φωνήν, τὴν ἐσχάτην
[17]	διὰ τῶν αἰσθήσεων πλάνην, καὶ	τὴν	τοῦ βίου τούτου περιφοράν, καὶ
[7]	πάντα, ὥσπερ εἰκός, ἀνατιθεὶς καὶ	τὴν	τούτων κίνησιν. Ἀριθμῶν δὲ καὶ
[6]	πολλοὺς ἦν (ὢ πῶς ἀδακρυτὶ	τὴν	τούτων παρέλθω μνήμην, καὶ μή
[6]	προσφιλέστερος; τίς μὲν μᾶλλον ἀπέφυγε	τὴν	τῶν μοχθηρῶν ἑταιρίαν καὶ ὁμιλίαν;
[21]	οὐρανοῦ μετασχηματισμόν, τὴν γῆς μεταποίησιν,	τὴν	τῶν στοιχείων ἐλευθερίαν, τὴν κόσμου
[11]	προστασίαν τῶν ἐκ γένους ἀτυχησάντων,	τὴν	ὑπεροψίαν τοῦ τύφου, τὴν πρὸς
[6]	ἀφιλόσοφον ἐλέγξῃ τὸ πάθος παρὰ	τὴν	ὑπόσχεσιν; ἀλλ´ ἐπειδή γε ἀποδημίας
[19]	δυναστείαν, δόξαν τὴν ἄστατον, σοφίαν	τὴν	ὑποφεύγουσαν πλέον ἢ κρατουμένην, πάλιν
[15]	στρεφόμενον ἐν τοῖς χείροσι, καὶ	τὴν	φιλόσοφον οὕτω ψυχὴν ἐν τοῖς
[7]	πάντων ἕκαστον, τοὺς μὲν πτηνοὺς	τὴν	φύσιν φιλοπονίᾳ νικήσας, τοὺς δὲ
[17]	τοῦ βίου τούτου περιφοράν, καὶ	τὴν	ὥσπερ ἐν νυκτομαχίᾳ σύγχυσίν τε
[3]	Θεῷ νεάζουσι. ~Πατὴρ μὲν ἐκ	τῆς	ἀγριελαίου καλῶς ἐγκεντρισθεὶς εἰς τὴν
[11]	μεῖζον ᾖ τοῦ κινδύνου τὸ	τῆς	αἰσχύνης αὐθαιρέτως χωροῦσι πρὸς τὴν
[8]	οὐδὲ συνθήματος, ὁ μὲν ἀπὸ	τῆς	Ἀλεξανδρείας, ὁ δὲ ἀπὸ τῆς
[14]	ἐνστάντος μὲν καιροῦ, διακινδυνεύειν ὑπὲρ	τῆς	ἀληθείας, καὶ μὴ προδιδόναι δειλίᾳ
[21]	τοῦ βούλεσθαι τοῦτο ἀνατυποῦντος, εἴτε	τῆς	ἀληθείας. ~Νυνὶ δὴ ἀφεὶς τοὺς
[8]	καὶ οἰκήτορι, καίτοι γε μετὰ	τῆς	ἄλλης λαμ– πρότητος, πολλοῖς καὶ
[22]	ὅτι ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκομεν τὸν	τῆς	ἁμαρτίας θάνατον, θεοὶ γεγονότες; Τοῦτον
[18]	ἡ λύσις, ὡς ἂν εἴποιμεν,	τῆς	ἀνθρωπίνης πνοῆς, καὶ τοῦ προσκαίρου
[11]	Καισαρίου. Φεῦ τῆς παραπληξίας καὶ	τῆς	ἀνοίας, εἰ Καισάριόν τε ὄντα
[15]	τῆς μείζονος σωτηρίας, καὶ ὅλος	τῆς	ἄνω γενέσθαι μοίρας, μεταθέμενος τὴν
[10]	πολλῶν τοῦ βίου μεταβολῶν, καὶ	τῆς	ἄνω καὶ κάτω μεταπιπτούσης εὐετηρίας·
[17]	τοιαῦτα. Εἰ δὲ μικρὰ καὶ	τῆς	ἀξίας ἐλάττω, καὶ Θεῷ φίλον
[5]	ἀγνοῶν ὅτι μόλις ἄν τις	τῆς	ἀξίας ἐφίκοιτο, καὶ ὅλην ὑπόθεσιν
[19]	ἄκουε, τὸν Θεὸν φοβοῦ« Ἐνταῦθα	τῆς	ἀπορίας ἵσταται· καὶ τοῦτό σοι
[19]	καλῶς ὁ θεῖος Δαβὶδ περὶ	τῆς	ἀσθενείας ἡμῶν ἐφιλοσόφησεν· καὶ ἐν
[13]	ἡμᾶς ἠξίωσε τιμῆσαι τῇ κοινωνίᾳ	τῆς	ἀτιμίας, ὧν καὶ τὴν παίδευσιν
[14]	νέοι καὶ ἄνδρες, καὶ διὰ	τῆς	αὐτῆς ἀρετῆς πρὸς τὴν αὐτὴν
[7]	ὅτι τῶν καθ´ ἑαυτὸν καὶ	τῆς	αὐτῆς ἡλικίας, ἀλλὰ καὶ τῶν
[19]	ὃς καὶ τῇ μητρὶ μέμφεται	τῆς	γεννήσεως ἀλγῶν, καὶ ταῦτα ἐπ´
[23]	νεκρώσαιμι τὰ μέλη τὰ ἐπὶ	τῆς	γῆς· εἴθε πάντα τῷ πνεύματι
[21]	οἰκίας ἀχειροποιήτου, τοῦ μὲν καταλυθησομένου,	τῆς	δὲ ἀποκειμένης ἐν οὐρανοῖς· καὶ
[21]	ἀποσεισαμένη πέδας ὑφ´ ὧν τὸ	τῆς	διανοίας πτερὸν καθείλκετο, καὶ οἷον
[10]	δὲ μέγιστον, ὅτι μήτε ὑπὸ	τῆς	δόξης μήτε ὑπὸ τῆς ἐν
[8]	ἄλλοις μεταδοίη τῶν καλῶν ἀγωγίμων	τῆς	ἑαυτοῦ παιδεύσεως, ἐνταῦθά τι καὶ
[9]	πλείω λόγον ἔχοι Θεοῦ καὶ	τῆς	ἑαυτοῦ σωτηρίας ἢ τῆς κάτω
[9]	αὐτὸς δὲ ζῴη Θεῷ, μετὰ	τῆς	εἰκόνος ἣν οἶδε παρ´ ἐκείνου
[11]	καθ´ ἑαυτοῦ πρῶτον μανεὶς, ἐκ	τῆς	εἰς Χριστὸν ἀθετήσεως ἀφόρητος ἤδη
[21]	καὶ διαλύσας Θεός, τούτῳ συγκληρονομεῖ	τῆς	ἐκεῖθεν δόξης· καὶ καθάπερ τῶν
[15]	τῆς τῶν γονέων θεοσεβείας καὶ	τῆς	ἐκείνου μεγίστην ἔχον ἀπόδειξιν; Διέτριβε
[7]	ἐκεῖνος ἐπῆλθεν ὕστερον, ἐπίσημοι στῆλαι	τῆς	ἐκείνου παιδεύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ πᾶσαν
[8]	τῆς Ἀλεξανδρείας, ὁ δὲ ἀπὸ	τῆς	Ἑλλάδος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον
[10]	ὑπὸ τῆς δόξης μήτε ὑπὸ	τῆς	ἐν μέσῳ τρυφῆς τὴν τῆς
[23]	δι´ ὃ μᾶλλον ἐραστὴς ἐγενόμην	τῆς	ἐνθένδε ἀπαναστάσεως. Τοῦτο ἡμῖν τὸ
[19]	ἵσταται· καὶ τοῦτό σοι μόνον	τῆς	ἐνταῦθα ζωῆς τὸ κέρδος, ὁδηγηθῆναι
[12]	λόγων οἰκειότητι προσσαίνων καὶ τῷ	τῆς	ἐξουσίας ὄγκῳ δεδιττόμενος· θέατρον δὲ
[11]	ὡς κακούργους κολάζεσθαι, ἵνα μηδὲ	τῆς	ἐπὶ τοῖς ἄθλοις τιμῆς τυγχάνοιμεν·
[7]	μέν γε καὶ ἀστρονομίας, {καὶ}	τῆς	ἐπικινδύνου τοῖς ἄλλοις παιδεύσεως, ὅσον
[8]	τοῦ πρώτην ἀληθῶς εἶναι καὶ	τῆς	ἐπωνυμίας ἀξίαν, καὶ τοῦτο προστεθῆναι
[14]	χρόνος παρήμειψε, Καισαρίῳ δὲ τὸ	τῆς	εὐδοξίας ἄλυτον καὶ τῶν παρ´
[8]	τὸ Βυζάντιον, ἡ νῦν προκαθεζομένη	τῆς	Εὐρώπης πόλις· ἐν ᾗ τοσοῦτον
[12]	οὖν στάδιον τοιοῦτον, καὶ ὁ	τῆς	εὐσεβείας ἀγωνιστὴς τοσοῦτος· καὶ ἀγωνοθέτης,
[14]	τὰ τῆς εὐσεβείας καὶ παρὰ	τῆς	εὐσεβείας. Ἀκουέτωσαν καὶ νέοι καὶ
[14]	καὶ γνώριμος. Τοιαῦτα Καισαρίῳ τὰ	τῆς	εὐσεβείας καὶ παρὰ τῆς εὐσεβείας.
[15]	τοὺς ἄλλους· καὶ τὸ μὲν	τῆς	εὐσεβείας, τὸ δὲ τῆς φύσεως.
[18]	ἀτελευτήτῳ παραβαλεῖν, μὴ ὅτι τὸ	τῆς	ζωῆς λείψανον, καὶ ἡ λύσις,
[21]	νοῦς καὶ θεός, καταποθέντος ὑπὸ	τῆς	ζωῆς τοῦ θνητοῦ τε καὶ
[24]	νῦν μὲν δέχοιο Καισάριον ἀπαρχὴν	τῆς	ἡμετέρας ἀποδημίας· εἰ δὲ τὸν
[17]	μετουσίαν καὶ θεωρίαν· ὅπερ δὴ	τῆς	ἡμετέρας τέλος μυσταγωγίας βίβλοι τε
[7]	Ἀριθμῶν δὲ καὶ λογισμῶν καὶ	τῆς	θαυμασίας ἰατρικῆς, ὅση τὰ περὶ
[9]	οὐδ´ ἄλλων ἢ τῶν ὑπὸ	τῆς	θείας προκεκλημένων μεγαλονοίας, ἣ τοῖς
[1]	θαυμάσαντες (οὐδὲ γὰρ τοῦτο ἔξω	τῆς	καθ´ ἡμᾶς φιλοσοφίας· Μνήμη τε
[21]	ᾧ τὰ ἐκεῖθεν συνεφιλοσόφησε, παρὰ	τῆς	καὶ δούσης καὶ πιστευθείσης γῆς,
[20]	φερόμενος. Ὢ τῆς φιλοτιμίας! ὢ	τῆς	καινῆς παρακλήσεως! ὢ τῆς μεγαλοψυχίας
[9]	καὶ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας ἢ	τῆς	κάτω λαμπρότητος· καὶ τὴν μὲν
[20]	ὢ τῆς καινῆς παρακλήσεως! ὢ	τῆς	μεγαλοψυχίας τῶν ἐπιβαλλομένων! Ἠκούσθη κήρυγμα
[15]	ὅσον τὸν φόβον παιδαγωγὸν λαβεῖν	τῆς	μείζονος σωτηρίας, καὶ ὅλος τῆς
[22]	καὶ τὰ ἐκεῖσε δικαιωτήρια· ὧν	τῆς	μὲν ἐφίεμαι, μέχρι καὶ τοῦ
[15]	ψαλμῳδίαις κοιμιζούσαις τοὺς θρήνους, καὶ	τῆς	νεοκτίστου ψυχῆς, ἣν τὸ Πνεῦμα
[15]	τοῦ μὲν σεισμοῦ κρείττων ἐγένετο,	τῆς	νόσου δὲ οὐκ ἔτι· καὶ
[9]	καὶ ἐμαυτῷ τὸν πόθον, λαβὼν	τῆς	ὁδοῦ κοινωνὸν καὶ συνέμπορον, καὶ
[9]	ὕστερος. Τὸν δέ, τὰ πρῶτα	τῆς	παιδεύσεως ἀναθέντα τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι
[10]	παίδευσιν, μᾶλλον δὲ βραχύν τινα	τῆς	παιδεύσεως οἷον πρόλογον, κἀν τοῖς
[11]	πολλοῖς πειρᾶται καὶ Καισαρίου. Φεῦ	τῆς	παραπληξίας καὶ τῆς ἀνοίας, εἰ
[4]	λῃστῶν καὶ τοῦ κοσμοκράτορος, ἐκ	τῆς	παροικίας εἰς τὴν κατοικίαν μετασκευαζόμενοι,
[6]	ἄλλοις τε καὶ τῶν ἐκ	τῆς	πατρίδος τοῖς εὐδοκιμωτάτοις καὶ γνωριμωτάτοις;
[17]	ἐποπτεύοντες, καὶ τοῦτον μισθὸν εὑρίσκοιμεν	τῆς	περὶ τὸ καλὸν ἐνταῦθα φιλοπονίας,
[3]	τὴν καλλιέλαιον, καὶ τοσοῦτον κοινωνήσας	τῆς	πιότητος, ὥστε καὶ ἄλλους ἐγκεντρίζειν
[15]	τοὺς πάντας ἐγκαταλαβόντος καὶ τῷ	τῆς	πόλεως κάλλει συναφανίσαντος, μόνος τῶν
[9]	δόξης ἐπιθυμία καὶ τοῦ προστατεῖν	τῆς	πόλεως, ὡς ἐμέ γε συνέπειθε,
[14]	λαμπρότητα. ~Ταύτην ἐγὼ τὴν νίκην	τῆς	πολλῆς ἐκείνου χειρὸς καὶ τῆς
[13]	περὶ Καισαρίου, μή τι πάθῃ	τῆς	προθυμίας ἀνάξιον; Ἀλλὰ θαρσεῖτε« μετὰ
[23]	βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, τὰ	τῆς	σαρκὸς γνωρίσματα, μόνον δὲ φέρωμεν
[1]	καὶ μεταθήσομεν τὴν λύπην ἀπὸ	τῆς	σαρκὸς καὶ τῶν προσκαίρων ἐπὶ
[23]	μετὰ τοῦ Θεοῦ· ἐκεῖνα μετὰ	τῆς	σαρκός, ταῦτα μετὰ τοῦ πνεύματος.
[20]	οὐκ οἶδ´ οἷστισι τῶν ἐκ	τῆς	σεμνῆς Στοᾶς καὶ Ἀκαδημίας· ἀλλ´
[24]	ὡς αὐτὸς ἐπίστασαι τῷ βάθει	τῆς	σῆς σοφίας καὶ διοικήσεως, νῦν
[8]	καὶ γάμον τῶν εὐδοκίμων καὶ	τῆς	συγκλήτου βουλῆς μετουσίαν προτεθῆναι, καὶ
[19]	ζωῆς τὸ κέρδος, ὁδηγηθῆναι διὰ	τῆς	ταραχῆς τῶν ὁρωμένων καὶ σαλευομένων
[1]	ἀμετρίας) τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη,	τῆς	τε ἀνθρωπίνης φύσεως τὴν ἀσθένειαν
[4]	πάσης εὐδαιμονίας μέτρον ἐπλήρωσαν, πλὴν	τῆς	τελευταίας ταύτης, ὡς ἂν οἰηθείη
[10]	καρποῦται τιμάς. Ἄμισθον δὲ τὴν	τῆς	τέχνης φιλανθρωπίαν τοῖς ἐν τέλει
[15]	τῷ θανάτῳ σεισθέντες, τῷ παραδόξῳ	τῆς	τότε σωτηρίας ἐγκαυχησώμεθα. Καὶ νῦν
[15]	περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὁμοῦ τε	τῆς	τῶν γονέων θεοσεβείας καὶ τῆς
[7]	ἐκλεξάμενος, τοῦτο δὲ ἦν, ἐκ	τῆς	τῶν οὐρανίων εὐαρμοστίας καὶ τάξεως
[1]	τἄλλα ἦμεν ἱκανῶς περιττοὶ καὶ	τῆς	ὕλης, καὶ τὰ περὶ λόγους
[14]	τῆς πολλῆς ἐκείνου χειρὸς καὶ	τῆς	ὑψηλῆς ἁλουργίδος καὶ τοῦ πολυτελοῦς
[11]	ταῖς ἐννοίαις καὶ συναπῆλθε, μείζω	τῆς	φαινομένης εἰς τὸ κοινὸν εὐσεβείας
[20]	πάντα μεθ´ ἑαυτοῦ φερόμενος. Ὢ	τῆς	φιλοτιμίας! ὢ τῆς καινῆς παρακλήσεως!
[15]	μὲν τῆς εὐσεβείας, τὸ δὲ	τῆς	φύσεως. Καὶ προύλαβεν ἡ παραμυθία
[18]	καὶ πράξαντες ἴσως, λειτουργῆσαι τῷ	τῆς	φύσεως νόμῳ τὴν κοινὴν εἰσφορὰν
[1]	τὴν ἀσθένειαν ἐπιδείξομεν, καὶ τοῦ	τῆς	ψυχῆς ἀξιώματος ὑπομνήσομεν, καὶ τὴν
[10]	τῆς ἐν μέσῳ τρυφῆς τὴν	τῆς	ψυχῆς εὐγένειαν διεφθάρη· ἀλλὰ πολλῶν
[22]	καὶ παχεῖς τὴν διάνοιαν; ἵνα	τί	ἀγαπᾶτε ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος,
[1]	δῶρον φίλον καὶ οἰκειότατον, εἴπερ	τι	ἄλλο, τῷ λογίῳ λόγος, καὶ
[3]	τὸ φαινόμενον, πλουσιώτερος τὸ κρυπτόμενον.	Τί	ἂν ὑμῖν ἀναζωγραφοίην τὸ γινωσκόμενον;
[22]	ἀσπαστὴν καὶ ἡδεῖαν, ὡς δή	τι	βαρὺ καὶ φρικῶδες ἀποστρεφόμενοι; Οὐ
[9]	πόλις, καὶ οὐδ´ ἂν εἴ	τι	γένοιτο μεθήσειν ἔφασκεν· ἐγὼ δὲ
[21]	Τί μικροψυχῶ περὶ τὰς ἐλπίδας;	τί	γίνομαι πρόσκαιρος; Ἀναμένω τὴν τοῦ
[19]	μέτρον τὰς ἀνθρωπίνας ἡμέρας ὁρίζεται.	Τί	δ´ ἂν εἴποις πρὸς Ἱερεμίαν,
[6]	μέγιστον εἴπω τῶν ἐκείνου καλῶν;	τί	δὲ παρεὶς μὴ τῷ μεγίστῳ
[14]	καὶ Χριστιανοῖς ἐπανῆλθε τὰ πράγματα,	τί	δεῖ λέγειν μεθ´ οἵας δόξης
[21]	πρὸς τὸν ἑαυτῆς δεσπότην, ὥσπερ	τι	δεσμωτήριον χαλεπὸν τὸν ἐνταῦθα βίον
[19]	ἦλθον βασιλεῖς τοὺς ἔμπροσθεν, καὶ	τί	ἐπὶ πᾶσι τούτοις; Πάντα ματαιότης
[2]	μέγιστον ἁπάντων, καὶ ὥσπερ ἄλλο	τι	ἐπίσημόν ἐστιν, ἡ εὐσέβεια· τοὺς
[23]	ἢ κατὰ τὴν ἀξίαν ἐλπίς.	Τί	ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ«
[22]	θρήνους εἰς ἐμαυτὸν βλέψω, μή	τι	θρήνων ἄξιον λάθω φέρων, καὶ
[21]	ἀποτεθέντος, ἢ οὐκ οἶδ´ ὅ	τι	καὶ λέγειν χρή, θαυμασίαν τινὰ
[22]	τὰ νοούμενα βλέψομεν; Οὐκ, εἴ	τι	καὶ λυπεῖσθαι χρή, τοὐναντίον ἀνιασόμεθα
[8]	ἀγωγίμων τῆς ἑαυτοῦ παιδεύσεως, ἐνταῦθά	τι	καὶ συνηνέχθη πρᾶγμα θαυμάσιον· οὐδὲν
[12]	πρὸς τὴν ὄψιν οὐδὲ θωπείᾳ	τι	καταβαλὼν τοῦ φρονήματος, ἀθλητὴς ἕτοιμος
[18]	τε καὶ ψυχαὶ θεολόγοι θεσπίζουσιν.	~Τί	λοιπὸν ἔτι; τὴν ἐκ λόγου
[20]	ὅπως διαλύσῃ τούτων τὰς πιθανότητας.	Τί	με δεῖ μνημονεύειν τῶν ἄλλων;
[6]	δοκοῦσαν ἐργαστήριον. Τί πρῶτον, ἢ	τί	μέγιστον εἴπω τῶν ἐκείνου καλῶν;
[8]	κοσμηθῆναί τε καὶ τιμηθῆναι, εἴ	τι	μέλον αὐτῷ τοῦ πρώτην ἀληθῶς
[2]	τινές εἰσιν ἀνθρώπων, ἄλλος ἄλλο	τι	μέρος ἀπολαβόντες· ἐπεὶ μὴ πάντα
[19]	Ὄναρ ἐσμὲν οὐχ ἱστάμενον, φάσμα	τι	μὴ κρατούμενον, πτῆσις ὀρνέου παρερχομένου,
[21]	ποθοῦντος καὶ σπεύδοντος τὴν ἀνάλυσιν.	Τί	μικροψυχῶ περὶ τὰς ἐλπίδας; τί
[13]	οὐκ ἔδεισας περὶ Καισαρίου, μή	τι	πάθῃ τῆς προθυμίας ἀνάξιον; Ἀλλὰ
[18]	γέροντας· καὶ τοῦτο ὑμέτερον, εἴ	τι	πολιᾶς ἄμεινον συνορᾶν ἔχω. Πόσον
[9]	μὲν ὡς σκηνὴν προβάλλοιτο, ἤ	τι	προσωπεῖον τῶν πολλῶν καὶ προσκαίρων,
[6]	οὖσάν τε καὶ δοκοῦσαν ἐργαστήριον.	Τί	πρῶτον, ἢ τί μέγιστον εἴπω
[23]	ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ«	Τί	τὸ καινὸν τοῦτο περὶ ἐμὲ
[8]	λίαν εὔδηλον ἦν, μὴ ἄλλο	τι	τὸ συμβὰν εἶναι ἢ γονέων
[1]	πάθει τὰ οἰκεῖα δακρύσητε, ὅσοις	τι	τοιοῦτόν ἐστι, καὶ σοφίσησθε τὸ
[22]	ματαιότητα καὶ ζητεῖτε ψεῦδος, μέγα	τι	τὸν ἐνταῦθα βίον καὶ τὰς
[3]	μακρὸν ἀποτείνοιμεν λόγον, εἴποιμεν ἄν	τι	τοσοῦτον ὅσον ἄξιον, καὶ ὅσον
[16]	λύει τὴν εὐωδίαν, οὐδ´ ἄλλο	τι	τῶν μικρῶν καὶ τοῖς μικροῖς
[1]	τοῦτο περὶ ἡμῶν ὑπολάβητε, εἴ	τι	ὑπολαμβάνειν βούλεσθε δεξιόν. Οὔτε γὰρ
[9]	ἡ φιλαδελφία, καὶ οὐ παύσομαι	τιθεὶς	ἐν πρώτοις, ὁσάκις ἂν τὰ
[8]	ἀκούει δικαίας εὐχῆς καὶ φίλτρον	τιμᾷ	γονέων εἰς παῖδας εὐγνώμονας, ἐξ
[9]	Κατεῖχε μὲν αὐτὸν αἷς εἶπον	τιμαῖς	ἡ πόλις, καὶ οὐδ´ ἂν
[11]	δὲ ὑποσχέσεσι, τοὺς δὲ παντοίαις	τιμαῖς	ὑφελκόμενος, ἃς οὐδὲ βασιλικῶς προσῆγεν,
[10]	εὐθὺς ἀριθμούμενος, τὰς μεγίστας καρποῦται	τιμάς.	Ἄμισθον δὲ τὴν τῆς τέχνης
[8]	χρόνου διελθόντος ἠνέγκατο, ὥστε δημοσίας	τιμὰς	αὐτῷ καὶ γάμον τῶν εὐδοκίμων
[17]	ἐρριμμένας ἀξίας, καὶ τὰς ψευδομένας	τιμάς,	καὶ τὴν διὰ τῶν αἰσθήσεων
[17]	δώσομεν, τὰς δι´ ἔτους προσφέροντες	τιμάς	τε καὶ μνήμας, οἵ γε
[8]	πρώτῳ λογίων κοσμηθῆναί τε καὶ	τιμηθῆναι,	εἴ τι μέλον αὐτῷ τοῦ
[14]	ἀναλαμβάνεται, καὶ διαδέχεται τὴν προτέραν	τιμὴν	ἡ δευτέρα; Καὶ βασιλεῖς μὲν
[14]	μεθ´ οἵας δόξης τε καὶ	τιμῆς	ἢ τῶν μαρτυρίων οἵων καὶ
[11]	μηδὲ τῆς ἐπὶ τοῖς ἄθλοις	τιμῆς	τυγχάνοιμεν· ἐφθόνει γὰρ καὶ ταύτης
[13]	δυστυχῶν« ἐπειδὴ καὶ ἡμᾶς ἠξίωσε	τιμῆσαι	τῇ κοινωνίᾳ τῆς ἀτιμίας, ὧν
[15]	ὁ πολὺς Καισάριος ἀποσέσωσται, κόνις	τιμία,	νεκρὸς ἐπαινούμενος, ὕμνοις ἐξ ὕμνων
[20]	ἄλλων; Ἀλλὰ ταῦτα δὴ τὰ	τίμια	πᾶσι καὶ περισπούδαστα· οὐ παραστήσεται
[10]	ἐπέραστος, καὶ διὰ τοῦτο τὰ	τίμια	πιστευόμενος καὶ μηδὲν Ἱπποκράτους ὁρκιστοῦ
[18]	Πόσον ἔτι βιωσόμεθα χρόνον, ὦ	τίμιαι	πολιαὶ καὶ Θεῷ πλησιάζουσαι; πόσον
[9]	ὁ πάντα Καισαρίῳ πολὺς καὶ	τίμιος,	καὶ τοῖς γονεῦσι τὴν εὐχὴν
[16]	τῶν μικρῶν καὶ τοῖς μικροῖς	τιμίων,	ἃ πάντα κατέκρυψεν ἂν σήμερον
[14]	διαδήματος ὑψηλοτέραν κρίνω μακρῷ καὶ	τιμιωτέραν·	τούτῳ τῷ διηγήματι πλέον ἐπαίρομαι
[6]	ὧν, τίς μὲν ἄρχουσιν ἐκείνου	τιμιώτερος;	τίς δὲ τῇ πόλει πάσῃ,
[16]	καὶ ἀκοαῖς καὶ ψυχαῖς τὸν	τιμώμενον,	καὶ πινάκων ἐναργεστέραν προτιθεὶς τὴν
[15]	βήμασι πομπευόμενος, γονέων χερσὶν ὁσίαις	τιμώμενος,	μητρὸς λαμπροφορίᾳ τῷ πάθει τὴν
[9]	πόλεων καὶ δήμων μόνον, οὐδὲ	τιμῶν	καὶ πόρων, οἳ πολλοὶ καὶ
[9]	τὸν ἄνω βίον μεθαρμοσθῆναι, ὥσπερ	τινὰ	βαρὺν δεσπότην καὶ ἀρρώστημα χαλεπὸν
[21]	τι καὶ λέγειν χρή, θαυμασίαν	τινὰ	ἡδονὴν ἥδεται καὶ ἀγάλλεται καὶ
[8]	μὲν ἡ μήτηρ εὐχὴν μητρικήν	τινα	καὶ φιλόπαιδα, ὥσπερ ἐξέπεμψεν ἀμφοτέρους,
[13]	ἀφανῆ τε καὶ φανερὰν ὥσπερ	τινὰ	παιδιὰν παρωσάμενος, μεγάλῃ καὶ λαμπρᾷ
[10]	τὴν παίδευσιν, μᾶλλον δὲ βραχύν	τινα	τῆς παιδεύσεως οἷον πρόλογον, κἀν
[20]	ἀρχθήσεται πρὸς ἄλλων. Οὐ φοβήσει	τινάς·	ἀλλ´ οὐδὲ δείσει βαρὺν δεσπότην,
[13]	ἐτιμησάμην· καὶ γὰρ καὶ λογικάς	τινας	ἔστιν ἃς ἔχει στροφὰς καὶ
[2]	καὶ διηγεῖσθε τοῖς ἀγνοοῦσιν, εἴπερ	τινές	εἰσιν ἀνθρώπων, ἄλλος ἄλλο τι
[7]	ποῖον, ὡς οὐδὲ μόνον ἕτερος;	Τίνι	δὲ παρῆκεν ἐγγὺς αὐτοῦ γενέσθαι,
[4]	τὴν τοῦ ἀνδρὸς τελειότητα ἑτέρου	τινὸς	ἢ ταύτης ἔργον γενέσθαι πιστευθῆναί
[4]	γε καὶ τῶν τέκνων μία	τις	ἀπόλαυσις ἦν, τὸ ἀπὸ Χριστοῦ
[6]	τίς μὲν ἐκείνου διδασκάλοις πιστότερος;	τίς	δὲ ἥλιξι προσφιλέστερος; τίς μὲν
[6]	τίς μὲν ἄρχουσιν ἐκείνου τιμιώτερος;	τίς	δὲ τῇ πόλει πάσῃ, καίτοι
[6]	τῶν μοχθηρῶν ἑταιρίαν καὶ ὁμιλίαν;	τίς	δὲ τῇ τῶν βελτίστων ἑαυτὸν
[3]	τοῦ λαοῦ τοῦδε προκαθεζόμενος, Ἀαρών	τις	δεύτερος ἢ Μωϋσῆς, Θεῷ πλησιάζειν
[8]	γενόμενον τοῖς μὲν ἄλλοις συντυχία	τις	ἔδοξεν ἄλογος καὶ ἀναίτιος, οἷα
[4]	τελευταίας ταύτης, ὡς ἂν οἰηθείη	τις,	εἴτε δοκιμασίας χρὴ λέγειν, εἴτε
[10]	ὀνομάζεσθαι, καὶ πάντα ὁμοῦ παιδιά	τις	ἐκείνῳ καὶ λῆρος πρὸς ἓν
[2]	γλώσσης τὸ ἔργον, κἂν σφόδρα	τις	ᾖ τῶν φιλοπονωτάτων καὶ φιλοτίμων·
[8]	ἐπανελθόντας ἰδεῖν. Ξυνωρὶς γὰρ ἐδοκοῦμέν	τις,	καὶ εἰ μὴ τοῖς ἄλλοις,
[6]	κακίαν, τὰς συνουσίας. Ἐξ ὧν,	τίς	μὲν ἄρχουσιν ἐκείνου τιμιώτερος; τίς
[6]	τῷ μεγίστῳ ζημιώσω τὸν λόγον;	τίς	μὲν ἐκείνου διδασκάλοις πιστότερος; τίς
[6]	πιστότερος; τίς δὲ ἥλιξι προσφιλέστερος;	τίς	μὲν μᾶλλον ἀπέφυγε τὴν τῶν
[6]	μεγέθει φύσεως οὐδ´ ἂν εἴποι	τις	ὅσον ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς ἦν
[7]	ἀναιρουμέναις συνεκκόπτειν καὶ τὰ βλαστήματα,	τίς	οὕτως ἀμαθὴς ἢ φιλόνεικος ὡς
[5]	οὐδὲ ἀγνοῶν ὅτι μόλις ἄν	τις	τῆς ἀξίας ἐφίκοιτο, καὶ ὅλην
[9]	δίδωσιν· οὐ μικρὸν δὲ εἴ	τις,	τὸν δεύτερον προστησάμενος βίον, καλοκαγαθίας
[18]	τοῖς λογισμοῖς, καί, καθάπερ λήμη	τις	τὸν ὀφθαλμὸν ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν
[19]	προαίρεσις πνεύματος, εἴτ´ οὖν ὁρμή	τις	ψυχῆς ἀλόγιστος, καὶ περισπασμὸς ἀνθρώπου,
[20]	καὶ Πύρρωνος καὶ Δημοκρίτοις δή	τισι	καὶ Ἡρακλείτοις καὶ Ἀναξαγόραις, Κλεάνθαις
[4]	τε καὶ πλεονάσασα, ὥστε ἤδη	τισί,	φθέγξομαι γάρ, εἰ καὶ τολμηρὸς
[1]	τι τοιοῦτόν ἐστι, καὶ σοφίσησθε	τὸ	ἀλγοῦν ἐν φιλικοῖς πάθεσιν, οἱ
[4]	τέκνων μία τις ἀπόλαυσις ἦν,	τὸ	ἀπὸ Χριστοῦ καὶ γνωρίζεσθαι καὶ
[8]	καὶ ἀναίτιος, οἷα φέρει πολλὰ	τὸ	αὐτόματον ἐν τοῖς ἡμετέροις· τοῖς
[8]	κατήραμεν. Ἡ πόλις δὲ ἦν	τὸ	Βυζάντιον, ἡ νῦν προκαθεζομένη τῆς
[8]	μὲν ἱκανῶς. Τότε δ´ οὖν	τὸ	γενόμενον τοῖς μὲν ἄλλοις συντυχία
[3]	κρυπτόμενον. Τί ἂν ὑμῖν ἀναζωγραφοίην	τὸ	γινωσκόμενον; Οὐδὲ γὰρ εἰ μακρὸν
[1]	φίλοι καὶ ἀδελφοὶ καὶ πατέρες,	τὸ	γλυκὺ καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα,
[11]	ἀντὶ πάντων εἰπεῖν τῶν ἐκείνου	τὸ	γνωριμώτατον· ἐλύσσα καθ´ ἡμῶν βασιλεὺς
[11]	καὶ ταύτης Χριστιανοῖς ὁ γεννάδας·	τὸ	δὲ δεύτερον, πειθοῦς ὄνομα προσεῖναι
[16]	ἀλογίᾳ πάθους ἢ λόγῳ δουλεύοντες.	Τὸ	δὲ ἐμὸν δῶρον, λόγος, ὃ
[15]	καὶ τὸ μὲν ἴδιον ἐκείνου,	τὸ	δὲ κοινὸν πρὸς τοὺς ἄλλους·
[10]	τὰ πρῶτα μετ´ ἐκείνους ἔχουσιν.	Τὸ	δὲ μέγιστον, ὅτι μήτε ὑπὸ
[15]	καὶ τὸ μὲν τῆς εὐσεβείας,	τὸ	δὲ τῆς φύσεως. Καὶ προύλαβεν
[18]	ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν οὐκ ἐᾷ	τὸ	δέον, φέρε δέξασθε παράκλησιν οἱ
[11]	μηχαναῖς ὑποσπῶν τοὺς ἀθλίους εἰς	τὸ	ἑαυτοῦ βάραθρον. Καὶ τὸ μὲν
[9]	καὶ χαλεπώτατον, καὶ οὐ πολλῶν	τὸ	ἐγχείρημα, οὐδ´ ἄλλων ἢ τῶν
[3]	ἱσταμένοις πόρρωθεν, πρᾶος, ἀόργητος, γαληνὸς	τὸ	εἶδος, θερμὸς τὸ πνεῦμα, πολὺς
[24]	δὲ καὶ νεότητι δωρηθέντα παρὰ	τὸ	εἰκός, καὶ οὐκ ἀπεικὸς τῷ
[15]	οὐδ´ ἄλλοτε ποιῶν ἐπαυσάμην, ζηλοτυπῶν	τὸ	ἐκείνου μεγαλοφυὲς στρεφόμενον ἐν τοῖς
[10]	τοῖς καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν εἰς	τὸ	ἔμπροσθεν· καὶ ὧν τῇ τάξει
[22]	μὴ τὸ τοῦ Θεοῦ πλάσμα	τὸ	ἔνδοξον, ἔνδοξον γὰρ κατορθοῦν, ὥσπερ
[16]	~Τοῦτό σοι, Καισάριε, παρ´ ἐμοῦ	τὸ	ἐντάφιον· αὗται τῶν ἐμῶν λόγων
[19]	ἀδελφοί, τῶν ζώντων πρόσκαιρα· τοιοῦτο	τὸ	ἐπὶ γῆς παίγνιον· οὐκ ὄντας
[10]	οὐδὲν οὕτως ὡς ἀρετὴν καὶ	τὸ	ἐπὶ τοῖς καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν
[2]	οἷόν τε, μηδὲ μιᾶς γλώσσης	τὸ	ἔργον, κἂν σφόδρα τις ᾖ
[12]	ἀγωνίαν ἐχόντων ἢ περὶ οὓς	τὸ	θέατρον. ~Ἆρ´ οὐκ ἔδεισας περὶ
[18]	τῶν συναλγούντων φάρμακον· καὶ οἱ	τὸ	ἴσον τοῦ πάθους ἔχοντες πλέον
[23]	ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ« Τί	τὸ	καινὸν τοῦτο περὶ ἐμὲ μυστήριον;
[8]	πᾶσι τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς διηγήμασι,	τὸ	Καισαρίῳ καλλωπίζεσθαι καὶ ἰατρῷ καὶ
[17]	τοῦτον μισθὸν εὑρίσκοιμεν τῆς περὶ	τὸ	καλὸν ἐνταῦθα φιλοπονίας, τὴν τελεωτέραν
[17]	ἀξίας ἐλάττω, καὶ Θεῷ φίλον	τὸ	κατὰ δύναμιν. Καὶ τὰ μὲν
[19]	σοι μόνον τῆς ἐνταῦθα ζωῆς	τὸ	κέρδος, ὁδηγηθῆναι διὰ τῆς ταραχῆς
[11]	συναπῆλθε, μείζω τῆς φαινομένης εἰς	τὸ	κοινὸν εὐσεβείας Θεῷ γνωρίζων καὶ
[4]	ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ πρὸς	τὸ	κρεῖττον οἰκείωσις. Εὔσπλαγχνοι, συμπαθεῖς, ἁρπάζοντες
[3]	πνεῦμα, πολὺς τὸ φαινόμενον, πλουσιώτερος	τὸ	κρυπτόμενον. Τί ἂν ὑμῖν ἀναζωγραφοίην
[23]	τῆς ἐνθένδε ἀπαναστάσεως. Τοῦτο ἡμῖν	τὸ	μέγα μυστήριον βούλεται· τοῦτο ἡμῖν
[6]	πόλει πάσῃ, καίτοι γε διὰ	τὸ	μέγεθος πάντων ἐγκρυπτομένων, ἢ ἐπὶ
[21]	ταῦτα ἱκανὰ πρὸς παραμυθίαν; Προσοίσω	τὸ	μεῖζον φάρμακον. Πείθομαι σοφῶν λόγοις,
[15]	καὶ γὰρ ἦν ἄνθρωπος· καὶ	τὸ	μὲν ἴδιον ἐκείνου, τὸ δὲ
[12]	τὸν ἐν ἀμφοτέροις δυνατὸν ἀγωνίζεσθαι.	Τὸ	μὲν οὖν στάδιον τοιοῦτον, καὶ
[11]	εἰς τὸ ἑαυτοῦ βάραθρον. Καὶ	τὸ	μὲν πρῶτον αὐτοῦ τέχνασμά τε
[15]	κοινὸν πρὸς τοὺς ἄλλους· καὶ	τὸ	μὲν τῆς εὐσεβείας, τὸ δὲ
[1]	ἀναλγησίας χωρίζων ἡμᾶς καὶ ἀμετρίας)	τὸ	μετὰ τοῦτο ἤδη, τῆς τε
[18]	λύσεως ἐνστησάμενοι. Εἰ δὲ ἔτι	τὸ	πάθος ἐπισκοτεῖ τοῖς λογισμοῖς, καί,
[15]	φύσεως. Καὶ προύλαβεν ἡ παραμυθία	τὸ	πάθος, ἵνα τῷ θανάτῳ σεισθέντες,
[6]	καὶ μή με ἀφιλόσοφον ἐλέγξῃ	τὸ	πάθος παρὰ τὴν ὑπόσχεσιν; ἀλλ´
[19]	πτώματος· τἀλλά, τέλος λόγου, φησὶ,	τὸ	πᾶν ἄκουε, τὸν Θεὸν φοβοῦ«
[24]	συγχωροῦμεν τοῖς σοῖς λόγοις, οἷς	τὸ	πᾶν φέρεται· δέχοιο δὲ καὶ
[16]	κινούμενον, καὶ οὐκ ἐῶν εἰς	τὸ	παντελὲς ἀπελθεῖν τὸν ἐνθένδε μεταχωρήσαντα,
[18]	προσενεγκεῖν. Μέγα δὲ {τοῖς πενθοῦσι}	τὸ	παρὰ τῶν συναλγούντων φάρμακον· καὶ
[4]	εὐσέβειαν. Φιλόπαιδες ἄμφω καὶ φιλόχριστοι,	τὸ	παραδοξότατον, μᾶλλον δὲ φιλόχριστοι πλέον
[13]	συνεῖναι καὶ καλλωπίζεσθαι· ἡνίκα καὶ	τὸ	περιβόητον τοῦτο ἐν ταῖς τῶν
[15]	καὶ τῆς νεοκτίστου ψυχῆς, ἣν	τὸ	Πνεῦμα δι´ ὕδατος ἀνεμόρφωσεν, ἄξια
[3]	ἀόργητος, γαληνὸς τὸ εἶδος, θερμὸς	τὸ	πνεῦμα, πολὺς τὸ φαινόμενον, πλουσιώτερος
[3]	ὑπονοίαις συγχωρεῖν ἢ τῷ λόγῳ	τὸ	πολὺ περικόπτειν τοῦ θαύματος. ~Μήτηρ
[20]	δεῖσθαι πλείονος οὐκ ἔχουσα, ἀλλὰ	τὸ	ποτὸν ἀεὶ δίψους ἔτι ποιουμένη
[7]	εἰ μετ´ ἐκεῖνον εὐθὺς ἀριθμοῖτο,	τὸ	πρεσβεῖον ἐν τοῖς δευτέροις φερόμενος;
[4]	παρ´ ὅσον ὑπ´ ἀλλήλων εἰς	τὸ	πρωτεῖον ἐκωλύοντο· καὶ πάσης εὐδαιμονίας
[21]	μακαριότητα· μικρὸν δ´ ὕστερον καὶ	τὸ	συγγενὲς σαρκίον ἀπολαβοῦσα, ᾧ τὰ
[8]	εὔδηλον ἦν, μὴ ἄλλο τι	τὸ	συμβὰν εἶναι ἢ γονέων θεοφιλῶν
[22]	δὲ οὐ δέδοικα, μή μοι	τὸ	σῶμα τοῦτο διαρρυὲν καὶ διαφθαρὲν
[22]	τοῦ δύνασθαι λέγειν· Ἐκλείπει εἰς	τὸ	σωτήριόν σου ἡ ψυχή μου«
[11]	ἂν μεῖζον ᾖ τοῦ κινδύνου	τὸ	τῆς αἰσχύνης αὐθαιρέτως χωροῦσι πρὸς
[21]	περικειμένας ἀποσεισαμένη πέδας ὑφ´ ὧν	τὸ	τῆς διανοίας πτερὸν καθείλκετο, καὶ
[14]	ὁ χρόνος παρήμειψε, Καισαρίῳ δὲ	τὸ	τῆς εὐδοξίας ἄλυτον καὶ τῶν
[18]	καὶ ἀτελευτήτῳ παραβαλεῖν, μὴ ὅτι	τὸ	τῆς ζωῆς λείψανον, καὶ ἡ
[22]	διαφθαρὲν παντελῶς οἰχήσεται, ἀλλὰ μὴ	τὸ	τοῦ Θεοῦ πλάσμα τὸ ἔνδοξον,
[9]	προσωπεῖον τῶν πολλῶν καὶ προσκαίρων,	τὸ	τοῦ κόσμου τούτου δρᾶμα ὑποκρινόμενος,
[3]	εἶδος, θερμὸς τὸ πνεῦμα, πολὺς	τὸ	φαινόμενον, πλουσιώτερος τὸ κρυπτόμενον. Τί
[9]	εὐχὴν πληρῶσαι, καὶ τῇ πατρίδι	τὸ	χρέος, καὶ ἐμαυτῷ τὸν πόθον,
[13]	μεγάλῃ καὶ λαμπρᾷ τῇ φωνῇ	τὸ	Χριστιανὸς εἶναί τε καὶ μένειν
[4]	τὴν ἐκεῖθεν λαμπρότητα θησαυρίζοντες. Οὕτω	τοι	καὶ εἰς λιπαρὸν ἔφθασαν γῆρας,
[1]	γε μηδὲ τῶν ἄλλων τὰ	τοιαῦτα	ἀποδεχόμεθα, οὔτε ἐπαινεσόμεθα πέρα τοῦ
[17]	~Τὰ μὲν οὖν παρ´ ἡμῶν	τοιαῦτα.	Εἰ δὲ μικρὰ καὶ τῆς
[23]	χάριν ὁμολογῶ τῷ πάθει, ᾧ	τοιαῦτα	ἐφιλοσόφησα, καὶ δι´ ὃ μᾶλλον
[5]	ὅτι μηδὲ πρὸς ἡμῶν τὰ	τοιαῦτα	θαυμάζειν, εἰ καὶ τοῖς ἄλλοις
[14]	ἐκεῖνος ὀνομασθῇ φίλος καὶ γνώριμος.	Τοιαῦτα	Καισαρίῳ τὰ τῆς εὐσεβείας καὶ
[5]	ὑποδειγμάτων. Τὰ μὲν δὴ πρῶτα	τοιαῦτα,	οἷα προσῆκεν εἶναι τοῖς ὄντως
[20]	ἀεὶ προσλαμβάνειν ζητῶν ὅσον ἐκτήσατο.	Τοιαύτη	γὰρ ἡ τοῦ πλουτεῖν νόσος,
[20]	ἑστῶτα καὶ μὴ κινούμενα. ~Μὴ	τοίνυν	πενθῶμεν Καισάριον, οἵων ἀπηλλάγη κακῶν
[19]	ἡμῶν, ἀδελφοί, τῶν ζώντων πρόσκαιρα·	τοιοῦτο	τὸ ἐπὶ γῆς παίγνιον· οὐκ
[6]	βουλομένῳ παραλιπεῖν ῥᾴδιον. ~Ὑπὸ δὴ	τοιούτοις	ἤθεσι τραφέντες καὶ παιδευθέντες καὶ
[1]	τὰ οἰκεῖα δακρύσητε, ὅσοις τι	τοιοῦτόν	ἐστι, καὶ σοφίσησθε τὸ ἀλγοῦν
[12]	ἀγωνίζεσθαι. Τὸ μὲν οὖν στάδιον	τοιοῦτον,	καὶ ὁ τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστὴς
[19]	προεισηνέγκαμεν ἄλλοις τῶν δακρύων ἔρανον;	~Τοιοῦτος	ὁ βίος ἡμῶν, ἀδελφοί, τῶν
[18]	πάσχουσι. Μάλιστα μὲν οὖν πρὸς	τοιούτους	ἐστὶν ἡμῖν ὁ λόγος, ὑπὲρ
[5]	ἀπιστῆτε, εἰ τοιούτων τυχὼν γεννητόρων,	τοιούτων	ἑαυτὸν παρέσχεν ἐπαίνων ἄξιον, ἀλλὰ
[5]	μὴ θαυμάζητε μηδὲ ἀπιστῆτε, εἰ	τοιούτων	τυχὼν γεννητόρων, τοιούτων ἑαυτὸν παρέσχεν
[2]	τε〉 καὶ θαυμάζετε, καὶ διηγεῖσθε	τοῖς	ἀγνοοῦσιν, εἴπερ τινές εἰσιν ἀνθρώπων,
[11]	κολάζεσθαι, ἵνα μηδὲ τῆς ἐπὶ	τοῖς	ἄθλοις τιμῆς τυγχάνοιμεν· ἐφθόνει γὰρ
[1]	ἀξιώματος ὑπομνήσομεν, καὶ τὴν ὀφειλομένην	τοῖς	ἀλγοῦσι παράκλησιν ἐπιθήσομεν, καὶ μεταθήσομεν
[18]	ἔτι; τὴν ἐκ λόγου θεραπείαν	τοῖς	ἀλγοῦσι προσενεγκεῖν. Μέγα δὲ {τοῖς
[11]	Χριστὸν ἀθετήσεως ἀφόρητος ἤδη καὶ	τοῖς	ἄλλοις ἦν, οὐδ´ ἐν ἴσῳ
[3]	ἠξιωμένος καὶ θείαν φωνὴν χορηγεῖν	τοῖς	ἄλλοις ἱσταμένοις πόρρωθεν, πρᾶος, ἀόργητος,
[8]	πόλιν ἐστέλλετο, ὡς ἂν καὶ	τοῖς	ἄλλοις μεταδοίη τῶν καλῶν ἀγωγίμων
[8]	ἐδοκοῦμέν τις, καὶ εἰ μὴ	τοῖς	ἄλλοις, μητρί γ´ οὖν, εὐχῆς
[5]	τὰ τοιαῦτα θαυμάζειν, εἰ καὶ	τοῖς	ἄλλοις οὐ μικρὰ φαίνεται, πρὸς
[7]	καὶ ἀστρονομίας, {καὶ} τῆς ἐπικινδύνου	τοῖς	ἄλλοις παιδεύσεως, ὅσον χρήσιμον ἐκλεξάμενος,
[22]	λόγος, νόμος, ἐλπίς, τὴν αὐτὴν	τοῖς	ἀλόγοις ἀτιμίαν κατακριθῇ, καὶ μηδὲν
[20]	ἀλγεινὰ τοῖς ὀλιγοψύχοις, καὶ κοῦφα	τοῖς	ἀνδρικοῖς τὴν διάνοιαν. Σκοπῶμεν δὲ
[20]	καὶ Ἥρωνος· ἀλλ´ οὐδὲ ἀλγήσει	τοῖς	ἀπαιδεύτοις φυσῶσι μείζονα. Οὐ καλλωπιεῖται
[14]	διδοὺς χάριν μᾶλλον ἢ κομιζόμενος,	τοῖς	βασιλείοις αὖθις ἀναλαμβάνεται, καὶ διαδέχεται
[9]	πόλεως, ὡς ἐμέ γε συνέπειθε,	τοῖς	βασιλείοις δίδωσιν, οὐ πάνυ μὲν
[24]	καὶ εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον	τοῖς	γνησίως αὐτὸν ἀγαπῶσι· πάντα στέγοντες,
[9]	Καισαρίῳ πολὺς καὶ τίμιος, καὶ	τοῖς	γονεῦσι τὴν εὐχὴν πληρῶσαι, καὶ
[8]	τὸ αὐτόματον ἐν τοῖς ἡμετέροις·	τοῖς	δὲ φιλοθέοις καὶ λίαν εὔδηλον
[7]	εὐθὺς ἀριθμοῖτο, τὸ πρεσβεῖον ἐν	τοῖς	δευτέροις φερόμενος; Καὶ ταῦτα οὐ
[15]	τὴν φιλόσοφον οὕτω ψυχὴν ἐν	τοῖς	δημοσίοις καλινδουμένην, καὶ ὥσπερ ἥλιον
[12]	καὶ ἀγωνοθέτης, ἔνθεν μὲν Χριστός,	τοῖς	ἑαυτοῦ πάθεσι τὸν ἀθλητὴν ἐξοπλίζων,
[10]	δὲ τὴν τῆς τέχνης φιλανθρωπίαν	τοῖς	ἐν τέλει προτίθησιν, εἰδὼς οὐδὲν
[6]	ἤθεσι τραφέντες καὶ παιδευθέντες καὶ	τοῖς	ἐνταῦθα μαθήμασιν ἱκανῶς ἐνασκηθέντες, ἐν
[6]	καὶ τῶν ἐκ τῆς πατρίδος	τοῖς	εὐδοκιμωτάτοις καὶ γνωριμωτάτοις; εἰδὼς οὐδὲ
[8]	φέρει πολλὰ τὸ αὐτόματον ἐν	τοῖς	ἡμετέροις· τοῖς δὲ φιλοθέοις καὶ
[10]	ὡς ἀρετὴν καὶ τὸ ἐπὶ	τοῖς	καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν εἰς τὸ
[6]	ἀπ´ ἀλλήλων ἐσχίσθημεν, ἐγὼ μὲν	τοῖς	κατὰ Παλαιστίνην ἐγκαταμείνας παιδευτηρίοις, ἀνθοῦσι
[18]	δὲ ἔτι τὸ πάθος ἐπισκοτεῖ	τοῖς	λογισμοῖς, καί, καθάπερ λήμη τις
[13]	δὲ πάσας αὐτοῦ τὰς ἐν	τοῖς	λόγοις πλοκὰς διαλύσας, καὶ πεῖραν
[11]	ἄλλοις ἦν, οὐδ´ ἐν ἴσῳ	τοῖς	λοιποῖς χριστομάχοις μεγαλοψύχως ἀπογραφόμενος εἰς
[7]	τῶν πρεσβυτέρων καὶ παλαιοτέρων ἐν	τοῖς	μαθήμασι, καὶ πάντα ὡς ἓν
[9]	τῶν Καισαρίου καλῶν παρέλθωμεν, ὃ	τοῖς	μὲν ἄλλοις ἴσως μικρὸν καὶ
[8]	Τότε δ´ οὖν τὸ γενόμενον	τοῖς	μὲν ἄλλοις συντυχία τις ἔδοξεν
[18]	κοινὴν εἰσφορὰν καὶ ἀσάλευτον, καὶ	τοῖς	μὲν ἐπαπελθεῖν, τῶν δὲ προαπελθεῖν,
[14]	πᾶσαν ἐκείνῳ τὴν βασιλείαν ἀπεμερίσατο.	Τοῖς	μὲν οὖν πονηροῖς ὑποχωρεῖ χρόνοις,
[16]	ἄλλο τι τῶν μικρῶν καὶ	τοῖς	μικροῖς τιμίων, ἃ πάντα κατέκρυψεν
[20]	γνησίως ἀκολουθήσαντες. Ταῦτα καὶ ἀλγεινὰ	τοῖς	ὀλιγοψύχοις, καὶ κοῦφα τοῖς ἀνδρικοῖς
[5]	πρῶτα τοιαῦτα, οἷα προσῆκεν εἶναι	τοῖς	ὄντως εὖ γεγονόσι καὶ καλῶς
[4]	κατοικίαν μετασκευαζόμενοι, καὶ κλῆρον μέγιστον	τοῖς	παισὶ τὴν ἐκεῖθεν λαμπρότητα θησαυρίζοντες.
[18]	ἔχοντες πλέον εἰσὶν εἰς παραμυθίαν	τοῖς	πάσχουσι. Μάλιστα μὲν οὖν πρὸς
[18]	τοῖς ἀλγοῦσι προσενεγκεῖν. Μέγα δὲ	{τοῖς	πενθοῦσι} τὸ παρὰ τῶν συναλγούντων
[20]	ἀπαιδεύτοις φυσῶσι μείζονα. Οὐ καλλωπιεῖται	τοῖς	Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους καὶ Πύρρωνος
[22]	τὴν διάζευξιν· ὡς ὄφελόν γε	τοῖς	πονηροῖς καὶ τοῦ ἐκεῖθεν πυρὸς
[9]	τῆς θείας προκεκλημένων μεγαλονοίας, ἣ	τοῖς	προῃρημένοις καλῶς χεῖρα δίδωσιν· οὐ
[20]	δῶρον ἐντάφιον, καὶ μηδὲν ὑπολειφθῆναι	τοῖς	προσδοκήσασιν. ~Οὔπω ταῦτα ἱκανὰ πρὸς
[19]	ἐφιλοσόφησεν· καὶ ἐν ἐκείνοις πάλιν	τοῖς	ῥήμασι· Τὴν ὀλιγότητα τῶν ἡμερῶν
[24]	δὲ τὸν τελευταῖον πρῶτον, συγχωροῦμεν	τοῖς	σοῖς λόγοις, οἷς τὸ πᾶν
[22]	τῇδε ἀποκαλοῦντα, ὅτι βραδύνομεν ἐν	τοῖς	τάφοις οἷς περιφέρομεν, ὅτι ὡς
[10]	ἄξιος εἶναι τῶν ἐλπιζομένων κρινόμενος	τοῖς	τε βασιλεῦσιν αὐτοῖς καὶ ὅσοι
[8]	ἀξίαν, καὶ τοῦτο προστεθῆναι πᾶσι	τοῖς	ὑπὲρ αὐτῆς διηγήμασι, τὸ Καισαρίῳ
[10]	τῆς παιδεύσεως οἷον πρόλογον, κἀν	τοῖς	φίλοις τοῦ βασιλέως εὐθὺς ἀριθμούμενος,
[15]	τὸ ἐκείνου μεγαλοφυὲς στρεφόμενον ἐν	τοῖς	χείροσι, καὶ τὴν φιλόσοφον οὕτω
[4]	τισί, φθέγξομαι γάρ, εἰ καὶ	τολμηρὸς	ὁ λόγος, μηδὲ τὴν τοῦ
[12]	μὲν Χριστός, τοῖς ἑαυτοῦ πάθεσι	τὸν	ἀθλητὴν ἐξοπλίζων, ἐκεῖθεν δὲ δεινὸς
[1]	λόγους φιλότιμοι, πρὶν ἀναβλέψαι πρὸς	τὸν	ἀληθῆ λόγον καὶ ἀνωτάτω, καὶ
[23]	ἀνασώσηται τὴν εἰκόνα καὶ ἀναπλάσῃ	τὸν	ἄνθρωπον, ἵνα γενώμεθα οἱ πάντες
[9]	μὲν φιλοσοφεῖν διέγνων, καὶ πρὸς	τὸν	ἄνω βίον μεθαρμοσθῆναι, ὥσπερ τινὰ
[18]	ἡμᾶς ἔφθη Καισάριος; πόσον ἔτι	τὸν	ἀπελθόντα πενθήσομεν; Οὐ πρὸς τὴν
[1]	βούλεσθε δεξιόν. Οὔτε γὰρ θρηνήσομεν	τὸν	ἀπελθόντα πλέον ἢ καλῶς ἔχει,
[14]	ἐδίκασε, καὶ ἡ στιλβωθεῖσα ῥομφαία	τὸν	ἀσεβῆ κατέβαλε, καὶ Χριστιανοῖς ἐπανῆλθε
[2]	μέρος ἀπολαβόντες· ἐπεὶ μὴ πάντα	τὸν	αὐτὸν οἷόν τε, μηδὲ μιᾶς
[18]	τὴν αὐτὴν ἐπειγόμεθα μονήν; Οὐ	τὸν	αὐτὸν ὑποδυσόμεθα λίθον αὐτίκα; οὐχ
[8]	δὲ ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος, κατὰ	τὸν	αὐτὸν χρόνον εἰς τὴν αὐτὴν
[13]	καὶ γὰρ δεινὸς ἔρως εἶχε	τὸν	βασιλέα τῇ Καισαρίου παιδεύσει συνεῖναι
[4]	ἡλικίαν προπέμψαντες, οὕτως ἤδη καταλῦσαι	τὸν	βίον ἐν ἀσφαλείᾳ, καὶ πρὸς
[18]	ἐξ αὐτῶν διδάξαντες, μᾶλλον δὲ	τὸν	βίον ὅλον μελέτην λύσεως ἐνστησάμενοι.
[9]	πρεσβύτερος, ὁ δὲ βίος ὕστερος.	Τὸν	δέ, τὰ πρῶτα τῆς παιδεύσεως
[9]	οὐ μικρὸν δὲ εἴ τις,	τὸν	δεύτερον προστησάμενος βίον, καλοκαγαθίας μεταποιοῖτο,
[7]	τῶν οὐρανίων εὐαρμοστίας καὶ τάξεως	τὸν	δημιουργὸν θαυμάσαι, ὅσον βλαβερὸν ταύτης
[11]	εἰς τὴν ἀσέβειαν, ἀλλὰ κλέπτων	τὸν	διωγμὸν ἐν ἐπιεικείας πλάσματι, καὶ
[21]	ἀγάλλεται καὶ ἵλεως χωρεῖ πρὸς	τὸν	ἑαυτῆς δεσπότην, ὥσπερ τι δεσμωτήριον
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ	ΤΟΝ	ΕΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ. ~Οἴεσθέ με
[20]	δοῦναι τὰ πάντα τῷ παιδί,	τὸν	ἐκείνου πλοῦτον ὑπὲρ ἐκείνου δῶρον
[12]	καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ πρὸς	τὸν	ἐν ἀμφοτέροις δυνατὸν ἀγωνίζεσθαι. Τὸ
[16]	ἐῶν εἰς τὸ παντελὲς ἀπελθεῖν	τὸν	ἐνθένδε μεταχωρήσαντα, φυλάσσον δὲ ἀεὶ
[21]	δεσπότην, ὥσπερ τι δεσμωτήριον χαλεπὸν	τὸν	ἐνταῦθα βίον ἀποφυγοῦσα, καὶ τὰς
[22]	καὶ ζητεῖτε ψεῦδος, μέγα τι	τὸν	ἐνταῦθα βίον καὶ τὰς ὀλίγας
[24]	χαρίζεται νῦν τε καὶ εἰς	τὸν	ἔπειτα χρόνον τοῖς γνησίως αὐτὸν
[22]	ἀνιασόμεθα τῇ παροικίᾳ μηκυνομένῃ, κατὰ	τὸν	θεῖον Δαβίδ, σκηνώματα σκοτασμοῦ καὶ
[23]	δὲ φέρωμεν ἐν ἡμῖν αὐτοῖς	τὸν	θεῖον χαρακτῆρα, παρ´ οὗ καὶ
[19]	λόγου, φησὶ, τὸ πᾶν ἄκουε,	τὸν	Θεὸν φοβοῦ« Ἐνταῦθα τῆς ἀπορίας
[15]	πρὸς ἐμὲ γράφων ἔπειθεν, ἁρπάσαντα	τὸν	καιρὸν εἰς νουθέτησιν, ὅπερ οὐδ´
[14]	ψυχῶν, εἴτε φειδοῖ τῶν ἐπαγόντων	τὸν	κίνδυνον. Ἐπεὶ δὲ ὁ ζόφος
[13]	Χριστοῦ γὰρ ἡ νίκη, τοῦ	τὸν	κόσμον νικήσαντος. Τὰ μὲν οὖν
[11]	γνωρίζων καὶ παριστὰς τὴν κατὰ	τὸν	κρυπτὸν ἄνθρωπον. Καὶ εἴ με
[21]	τοῦ σώματος ἐκδημίαν ἐνδημίαν πρὸς	τὸν	Κύριον εἶναι φάσκοντος, τὴν δὲ
[1]	ἀπελθόντι καὶ ὀδυρμούς, ὑποδέχεσθαι προθύμως	τὸν	λόγον, ἢ μακροὺς ἀποτενοῦντα καὶ
[3]	ἕκαστος συνεπίσταταί τε καὶ ἀπαιτεῖ	τὸν	λόγον· καὶ βέλτιον ταῖς ὑπονοίαις
[6]	παρεὶς μὴ τῷ μεγίστῳ ζημιώσω	τὸν	λόγον; τίς μὲν ἐκείνου διδασκάλοις
[8]	καὶ πρὸς βασιλέα πρεσβείαν σταλῆναι	τὸν	μέγαν ἀπὸ κοινοῦ δόγματος, τὴν
[12]	τοῦ Χριστοῦ σημείῳ φραξάμενος, καὶ	τὸν	μέγαν Λόγον ἑαυτοῦ προβαλλόμενος, πρὸς
[20]	οὐδὲ δείσει βαρὺν δεσπότην, πολλάκις	τὸν	οὐδὲ ἄρχεσθαι ἄξιον. Οὐ συνάξει
[21]	ἀρχαγγέλου φωνήν, τὴν ἐσχάτην σάλπιγγα,	τὸν	οὐρανοῦ μετασχηματισμόν, τὴν γῆς μεταποίησιν,
[18]	λογισμοῖς, καί, καθάπερ λήμη τις	τὸν	ὀφθαλμὸν ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν οὐκ
[1]	χρεῶν δικαιότατον· ἀλλ´ ὅσον ἀφοσιώσασθαι	τὸν	περὶ ταῦτα νόμον, καὶ δακρύσαντες
[9]	πατρίδι τὸ χρέος, καὶ ἐμαυτῷ	τὸν	πόθον, λαβὼν τῆς ὁδοῦ κοινωνὸν
[12]	μέγαν Λόγον ἑαυτοῦ προβαλλόμενος, πρὸς	τὸν	πολὺν ἐν ὅπλοις καὶ μέγαν
[11]	ἐν ἐπιεικείας πλάσματι, καὶ κατὰ	τὸν	σκολιὸν ὄφιν, ὃς τὴν ἐκείνου
[24]	συμφέρον· καὶ δέχοιό γε διὰ	τὸν	σὸν φόβον ἑτοιμασθέντας, καὶ οὐ
[4]	ἐστιν, ὡς ὁ ἐμὸς λόγος,	τὸν	σφαλερώτερον τῶν παίδων δι´ ἡλικίαν
[24]	καὶ ὑμεῖς τῶν δακρύων, ἐπὶ	τὸν	τάφον ἤδη σπεύδοντες τὸν ὑμέτερον,
[24]	τῆς ἡμετέρας ἀποδημίας· εἰ δὲ	τὸν	τελευταῖον πρῶτον, συγχωροῦμεν τοῖς σοῖς
[22]	περιφέρομεν, ὅτι ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκομεν	τὸν	τῆς ἁμαρτίας θάνατον, θεοὶ γεγονότες;
[16]	ἀεὶ καὶ ἀκοαῖς καὶ ψυχαῖς	τὸν	τιμώμενον, καὶ πινάκων ἐναργεστέραν προτιθεὶς
[5]	ἐφίκοιτο, καὶ ὅλην ὑπόθεσιν λόγου	τὸν	τούτων ἔπαινον ἐνστησάμενος· ἀλλ´ ἵν´
[24]	ἐπὶ τὸν τάφον ἤδη σπεύδοντες	τὸν	ὑμέτερον, ὃν δῶρον παρ´ ὑμῶν
[15]	σημεῖα τοῦ κινδύνου φερόμενος, ὅσον	τὸν	φόβον παιδαγωγὸν λαβεῖν τῆς μείζονος
[22]	θεοὶ γεγονότες; Τοῦτον ἐγὼ φοβοῦμαι	τὸν	φόβον, τούτῳ καὶ νύκτωρ καὶ
[22]	θεῖον Δαβίδ, σκηνώματα σκοτασμοῦ καὶ	τόπον	κακώσεως καὶ ἰλὺν βυθοῦ καὶ
[20]	ψυχὴν ζημιωθήσεται κακῶς συνάγων, καὶ	τοσοῦτον	ἀεὶ προσλαμβάνειν ζητῶν ὅσον ἐκτήσατο.
[23]	οὗ καὶ εἰς ὃν γεγόναμεν,	τοσοῦτον	ἀπ´ αὐτοῦ μορφωθέντες καὶ τυπωθέντες
[4]	ἁγίας ἀπαρχῆς ὄντως ἅγιον φύραμα·	τοσοῦτον	δὲ αὐτὸ αὐξήσασά τε καὶ
[4]	ὁμοίως καὶ τῶν λυομένων, παρὰ	τοσοῦτον	ἑκάτερος οὐκ ἔχων τὰ πρῶτα
[8]	τῆς Εὐρώπης πόλις· ἐν ᾗ	τοσοῦτον	Καισάριος κλέος οὐ πολλοῦ χρόνου
[18]	κόνις μετὰ μικρὸν ἐσόμεθα; οὐ	τοσοῦτον	κερδανοῦμεν ἐν ταῖς μικραῖς ταύταις
[3]	ἐγκεντρισθεὶς εἰς τὴν καλλιέλαιον, καὶ	τοσοῦτον	κοινωνήσας τῆς πιότητος, ὥστε καὶ
[3]	ἀποτείνοιμεν λόγον, εἴποιμεν ἄν τι	τοσοῦτον	ὅσον ἄξιον, καὶ ὅσον ἕκαστος
[12]	καὶ ὁ τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστὴς	τοσοῦτος·	καὶ ἀγωνοθέτης, ἔνθεν μὲν Χριστός,
[9]	Φιλοσοφεῖν μὲν γὰρ ὅσῳ μέγιστον,	τοσούτῳ	καὶ χαλεπώτατον, καὶ οὐ πολλῶν
[8]	παίδευσιν. Ἀλλὰ τοῦτο μὲν ἱκανῶς.	Τότε	δ´ οὖν τὸ γενόμενον τοῖς
[9]	μνήμης ἄξιον, ἐμοὶ δὲ καὶ	τότε	καὶ νῦν μέγιστον ἔδοξεν, εἴπερ
[6]	πόλιν καταλαβών, παντοίας παιδεύσεως καὶ	τότε	καὶ νῦν οὖσάν τε καὶ
[21]	ἐλευθερίαν, τὴν κόσμου παντὸς ἀνακαίνισιν.	Τότε	Καισάριον αὐτὸν ὄψομαι, μηκέτι ἐκδημοῦντα,
[6]	κατὰ Παλαιστίνην ἐγκαταμείνας παιδευτηρίοις, ἀνθοῦσι	τότε,	κατὰ ῥητορικῆς ἔρωτα, ὁ δὲ
[6]	γε ἀποδημίας καιρὸς ἐδόκει, καὶ	τότε	πρῶτον ἀπ´ ἀλλήλων ἐσχίσθημεν, ἐγὼ
[13]	μὲν οὖν καθ´ ἕκαστον τῶν	τότε	ῥηθέντων ἢ προτεθέντων ἐκδιηγεῖσθαι τὰ
[15]	θανάτῳ σεισθέντες, τῷ παραδόξῳ τῆς	τότε	σωτηρίας ἐγκαυχησώμεθα. Καὶ νῦν ἡμῖν
[19]	αἱ ἡμέραι αὐτοῦ, ὡσεὶ ἄνθος	τοῦ	ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει« καλῶς ὁ
[4]	τολμηρὸς ὁ λόγος, μηδὲ τὴν	τοῦ	ἀνδρὸς τελειότητα ἑτέρου τινὸς ἢ
[5]	μέγεθος καὶ τὴν ἐπὶ πᾶσι	τοῦ	ἀνδρὸς χάριν καὶ ὥσπερ ἐν
[21]	τί γίνομαι πρόσκαιρος; Ἀναμένω τὴν	τοῦ	ἀρχαγγέλου φωνήν, τὴν ἐσχάτην σάλπιγγα,
[10]	οἷον πρόλογον, κἀν τοῖς φίλοις	τοῦ	βασιλέως εὐθὺς ἀριθμούμενος, τὰς μεγίστας
[10]	εἶναι ἰδεῖν ἐκ τῶν πολλῶν	τοῦ	βίου μεταβολῶν, καὶ τῆς ἄνω
[19]	συλλεγομένους, ὀφρῦν βασιλείας, ὅσα περιττὰ	τοῦ	βίου, ὅσα τῶν ἀναγκαίων, οἷς
[17]	τῶν αἰσθήσεων πλάνην, καὶ τὴν	τοῦ	βίου τούτου περιφοράν, καὶ τὴν
[21]	ἀδελφῶν ἐμοὶ καὶ φιλαδελφότατε, εἴτε	τοῦ	βούλεσθαι τοῦτο ἀνατυποῦντος, εἴτε τῆς
[15]	τὰς μείζους ἀρχὰς βασιλεὺς προοιμιάζεται.	Τοῦ	δὲ πρῴην συνενεχθέντος ἐν Νικαίᾳ
[20]	ἡ τοῦ πλουτεῖν νόσος, ὅρον	τοῦ	δεῖσθαι πλείονος οὐκ ἔχουσα, ἀλλὰ
[12]	μικρὸν προσδιατρίψω τῷ λόγῳ, κατατρυφήσω	τοῦ	διηγήματος, ὡς οἱ παρόντες τοῦ
[22]	τῆς μὲν ἐφίεμαι, μέχρι καὶ	τοῦ	δύνασθαι λέγειν· Ἐκλείπει εἰς τὸ
[22]	ὄφελόν γε τοῖς πονηροῖς καὶ	τοῦ	ἐκεῖθεν πυρὸς ἀξίοις. ~Εἴθε νεκρώσαιμι
[17]	βασιλεῖ τῷ μεγάλῳ παριστάμενος, καὶ	τοῦ	ἐκεῖθεν φωτὸς πληρούμενος· οὗ μικρὰν
[21]	μένοντος αὐτὴν καλοῦ γενομένη, ἅτε	τοῦ	ἐπισκοτοῦντος ἀνακαθαρθέντος, ἢ ἀποτεθέντος, ἢ
[4]	τε καὶ ῥηθῆναι, καὶ (ὢ	τοῦ	θαύματος) ἆθλον εὐσεβείας δοθῆναι μείζονα
[3]	τῷ λόγῳ τὸ πολὺ περικόπτειν	τοῦ	θαύματος. ~Μήτηρ δὲ ἄνωθεν μὲν
[12]	τοῦ διηγήματος, ὡς οἱ παρόντες	τοῦ	θεάματος, εἰσῄει μὲν ὁ γεννάδας
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ	ΤΟΥ	ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ
[23]	τοῦ κάτω κόσμου, ταῦτα μετὰ	τοῦ	Θεοῦ· ἐκεῖνα μετὰ τῆς σαρκός,
[22]	παντελῶς οἰχήσεται, ἀλλὰ μὴ τὸ	τοῦ	Θεοῦ πλάσμα τὸ ἔνδοξον, ἔνδοξον
[21]	θεός, καταποθέντος ὑπὸ τῆς ζωῆς	τοῦ	θνητοῦ τε καὶ ῥέοντος. Ἄκουε
[13]	ἔξω δ´ ἂν εἴη παντελῶς	τοῦ	καιροῦ καὶ τοῦ λόγου. Ὡς
[17]	καὶ αἰνίγμασιν, αὐτῇ τῇ πηγῇ	τοῦ	καλοῦ μετὰ ταῦτα ἐντύχοιμεν, καθαρῷ
[17]	ἐνταῦθα φιλοπονίας, τὴν τελεωτέραν ἐκεῖσε	τοῦ	καλοῦ μετουσίαν καὶ θεωρίαν· ὅπερ
[16]	ὁ πικρὸς λίθος οὗτος μετὰ	τοῦ	καλοῦ σώματος. Ἐρρέτωσάν μοι καὶ
[23]	ἐπίγειος καὶ οὐράνιος· ἐκεῖνα μετὰ	τοῦ	κάτω κόσμου, ταῦτα μετὰ τοῦ
[15]	ἢ κομιδῆ σὺν ὀλίγοις, ἐκ	τοῦ	κινδύνου περισῴζεται, καὶ σωτηρίαν ἀπιστουμένην,
[11]	τυραννίδος, ὡς ἂν μεῖζον ᾖ	τοῦ	κινδύνου τὸ τῆς αἰσχύνης αὐθαιρέτως
[15]	τῷ συμπτώματι, καὶ μικρὰ σημεῖα	τοῦ	κινδύνου φερόμενος, ὅσον τὸν φόβον
[4]	πολλὰ σητῶν καὶ λῃστῶν καὶ	τοῦ	κοσμοκράτορος, ἐκ τῆς παροικίας εἰς
[9]	τῶν πολλῶν καὶ προσκαίρων, τὸ	τοῦ	κόσμου τούτου δρᾶμα ὑποκρινόμενος, αὐτὸς
[3]	θεραπείαν ἐγχειρισθῆναι ψυχῶν, ὑψηλὸς ὑψηλῶς	τοῦ	λαοῦ τοῦδε προκαθεζόμενος, Ἀαρών τις
[5]	φαίνεται, πρὸς τὰ ἐφεξῆς βαδιοῦμαι	τοῦ	λόγου, καὶ ἃ μηδὲ βουλομένῳ
[24]	δὴ καὶ αὐτοὶ ποιήσαντες, ἐνταῦθα	τοῦ	λόγου λήξωμεν, ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς
[13]	εἴη παντελῶς τοῦ καιροῦ καὶ	τοῦ	λόγου. Ὡς δὲ πάσας αὐτοῦ
[24]	ἐλπίζομεν, κατὰ τὴν μεγάλην Θεοῦ	τοῦ	μεγαλοδώρου φιλανθρωπίαν, ὃς μικρὰ αἰτῶν
[21]	σκηνώματος ἐπιγείου καὶ οἰκίας ἀχειροποιήτου,	τοῦ	μὲν καταλυθησομένου, τῆς δὲ ἀποκειμένης
[15]	ὥσπερ ἥλιον νέφει συγκαλυπτόμενον. Ἀλλὰ	τοῦ	μὲν σεισμοῦ κρείττων ἐγένετο, τῆς
[21]	μὲν ἐν συναισθήσει καὶ θεωρίᾳ	τοῦ	μένοντος αὐτὴν καλοῦ γενομένη, ἅτε
[1]	τοιαῦτα ἀποδεχόμεθα, οὔτε ἐπαινεσόμεθα πέρα	τοῦ	μέτρου· καίτοι γε δῶρον φίλον
[18]	φέρε δέξασθε παράκλησιν οἱ πρεσβύτεροι	τοῦ	νέου, καὶ τοῦ παιδὸς οἱ
[18]	τοῦ παιδὸς οἱ πατέρες, καὶ	τοῦ	νουθετεῖσθαι παρὰ τῶν τηλικούτων ὀφείλοντος,
[18]	φάρμακον· καὶ οἱ τὸ ἴσον	τοῦ	πάθους ἔχοντες πλέον εἰσὶν εἰς
[18]	οἱ πρεσβύτεροι τοῦ νέου, καὶ	τοῦ	παιδὸς οἱ πατέρες, καὶ τοῦ
[19]	ἀνθρώπου, τοῦτο κατακριθέντος, ἴσως ἐκ	τοῦ	παλαιοῦ πτώματος· τἀλλά, τέλος λόγου,
[13]	νῦν ἐγὼ μέν, εὖ ἴστε,	τοῦ	παντὸς ἂν ἐτιμησάμην· καὶ γὰρ
[24]	καὶ ποιητὰ καὶ διαφερόντως τοῦδε	τοῦ	πλάσματος, ὦ Θεὲ τῶν σῶν
[20]	ὅσον ἐκτήσατο. Τοιαύτη γὰρ ἡ	τοῦ	πλουτεῖν νόσος, ὅρον τοῦ δεῖσθαι
[23]	μετὰ τῆς σαρκός, ταῦτα μετὰ	τοῦ	πνεύματος. Χριστῷ συνταφῆναί με δεῖ,
[16]	πινάκων ἐναργεστέραν προτιθεὶς τὴν εἰκόνα	τοῦ	ποθουμένου. ~Τὰ μὲν οὖν παρ´
[14]	καὶ τῆς ὑψηλῆς ἁλουργίδος καὶ	τοῦ	πολυτελοῦς διαδήματος ὑψηλοτέραν κρίνω μακρῷ
[18]	εἴποιμεν, τῆς ἀνθρωπίνης πνοῆς, καὶ	τοῦ	προσκαίρου βίου τὰ τελευταῖα. Πόσον
[9]	μετὰ τοῦτο δόξης ἐπιθυμία καὶ	τοῦ	προστατεῖν τῆς πόλεως, ὡς ἐμέ
[8]	τιμηθῆναι, εἴ τι μέλον αὐτῷ	τοῦ	πρώτην ἀληθῶς εἶναι καὶ τῆς
[21]	καλή τε καὶ θεοφιλής, ἐπειδὰν	τοῦ	συνδεδεμένου λυθεῖσα σώματος ἐνθένδε ἀπαλλαγῇ,
[21]	οὐρανοῖς· καὶ τὴν μὲν ἀπὸ	τοῦ	σώματος ἐκδημίαν ἐνδημίαν πρὸς τὸν
[1]	φύσεως τὴν ἀσθένειαν ἐπιδείξομεν, καὶ	τοῦ	τῆς ψυχῆς ἀξιώματος ὑπομνήσομεν, καὶ
[13]	μετὰ Χριστοῦ γὰρ ἡ νίκη,	τοῦ	τὸν κόσμον νικήσαντος. Τὰ μὲν
[11]	ἐκ γένους ἀτυχησάντων, τὴν ὑπεροψίαν	τοῦ	τύφου, τὴν πρὸς τοὺς φίλους
[8]	ὁρώμενοι, ἡ νῦν κακῶς ὑπὸ	τοῦ	φθόνου διαλυθεῖσα· Θεοῦ δὲ οὕτω
[12]	ὄψιν οὐδὲ θωπείᾳ τι καταβαλὼν	τοῦ	φρονήματος, ἀθλητὴς ἕτοιμος ἦν καὶ
[12]	μὲν ὁ γεννάδας ἐκεῖνος, τῷ	τοῦ	Χριστοῦ σημείῳ φραξάμενος, καὶ τὸν
[3]	ψυχῶν, ὑψηλὸς ὑψηλῶς τοῦ λαοῦ	τοῦδε	προκαθεζόμενος, Ἀαρών τις δεύτερος ἢ
[24]	πάντων καὶ ποιητὰ καὶ διαφερόντως	τοῦδε	τοῦ πλάσματος, ὦ Θεὲ τῶν
[22]	εἴ τι καὶ λυπεῖσθαι χρή,	τοὐναντίον	ἀνιασόμεθα τῇ παροικίᾳ μηκυνομένῃ, κατὰ
[5]	ἑαυτὸν παρέσχεν ἐπαίνων ἄξιον, ἀλλὰ	τοὐναντίον,	εἰ πρὸς ἑτέρους εἶδε, τῶν
[11]	κατέσχε ψυχήν, παντοίαις μηχαναῖς ὑποσπῶν	τοὺς	ἀθλίους εἰς τὸ ἑαυτοῦ βάραθρον.
[24]	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[15]	ἐκείνου, τὸ δὲ κοινὸν πρὸς	τοὺς	ἄλλους· καὶ τὸ μὲν τῆς
[16]	τε καὶ ἀνθέων νεοδρέπτων, ἀφοσιοῦνται	τοὺς	ἀπελθόντας ἀνθρώπους, νόμῳ πατρίῳ μᾶλλον
[11]	τοὺς φίλους ἰσοτιμίαν, τὴν πρὸς	τοὺς	ἄρχοντας παρρησίαν, τοὺς ὑπὲρ ἀληθείας
[11]	ἀσέβειαν· καὶ τοὺς μὲν χρήμασι,	τοὺς	δὲ ἀξιώμασι, τοὺς δὲ ὑποσχέσεσι,
[7]	πτηνοὺς τὴν φύσιν φιλοπονίᾳ νικήσας,	τοὺς	δὲ γενναίους τὴν ἄσκησιν διανοίας
[11]	δὲ ἀξιώμασι, τοὺς δὲ ὑποσχέσεσι,	τοὺς	δὲ παντοίαις τιμαῖς ὑφελκόμενος, ἃς
[11]	μὲν χρήμασι, τοὺς δὲ ἀξιώμασι,	τοὺς	δὲ ὑποσχέσεσι, τοὺς δὲ παντοίαις
[1]	λόγος, καὶ τῷ διαφερόντως ἀγαπήσαντι	τοὺς	ἐμοὺς λόγους ἡ εὐφημία· καὶ
[19]	οἷς ὑπὲρ πάντας ἦλθον βασιλεῖς	τοὺς	ἔμπροσθεν, καὶ τί ἐπὶ πᾶσι
[4]	εἰς ἑαυτὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἐξ αὑτῆς κατάγουσα τὴν εὐσέβειαν,
[18]	πλείονος αὐτοί τε μελετήσαντες καὶ	τοὺς	ἐξ αὐτῶν διδάξαντες, μᾶλλον δὲ
[22]	τῆς ἀληθείας. ~Νυνὶ δὴ ἀφεὶς	τοὺς	θρήνους εἰς ἐμαυτὸν βλέψω, μή
[15]	δάκρυσιν ἡττωμένοις φιλοσοφίᾳ, ψαλμῳδίαις κοιμιζούσαις	τοὺς	θρήνους, καὶ τῆς νεοκτίστου ψυχῆς,
[7]	δὲ τοὺς φιλοπόνους ὑπερβαλών, καὶ	τοὺς	κατ´ ἄμφω δεξιοὺς ἀμφοτέροις; Γεωμετρίας
[14]	δ´ ἂν ἐξῇ, μὴ προκαλεῖσθαι	τοὺς	κινδύνους κελεύουσαν, εἴτε δέει τῶν
[18]	ἐπαπελθεῖν, τῶν δὲ προαπελθεῖν, καὶ	τοὺς	μὲν κλαῦσαι, ὑπὸ δὲ τῶν
[7]	ἐξασκήσας, καὶ ἀντὶ πάντων ἕκαστον,	τοὺς	μὲν πτηνοὺς τὴν φύσιν φιλοπονίᾳ
[11]	χωροῦσι πρὸς τὴν ἀσέβειαν· καὶ	τοὺς	μὲν χρήμασι, τοὺς δὲ ἀξιώμασι,
[8]	ἔργον, ἐκ γῆς καὶ θαλάττης	τοὺς	παῖδας συναγόντων εἰς μίαν εὐχῆς
[15]	πώποτε μνημονευομένων γεγονέναι λέγεται, μικροῦ	τοὺς	πάντας ἐγκαταλαβόντος καὶ τῷ τῆς
[16]	οἷς οὐδὲ περιὼν ἔχαιρες κατὰ	τοὺς	πολλούς, ἀρετῇ μόνῃ κοσμούμενος, οὐδὲ
[6]	ἂν εἴποι τις ὅσον ὑπὲρ	τοὺς	πολλοὺς ἦν (ὢ πῶς ἀδακρυτὶ
[2]	τι ἐπίσημόν ἐστιν, ἡ εὐσέβεια·	τοὺς	σεμνοὺς τούσδε λέγω καὶ πολιούς,
[7]	ὀξύτητι, μᾶλλον δὲ τάχει μὲν	τοὺς	ταχεῖς, σπουδῇ δὲ τοὺς φιλοπόνους
[17]	διαγελῶν τὰ τῇδε ἀφ´ ὕψους,	τούς	τε καλουμένους πλούτους καὶ τὰς
[11]	τὴν πρὸς τοὺς ἄρχοντας παρρησίαν,	τοὺς	ὑπὲρ ἀληθείας ἀγῶνας καὶ λόγους,
[7]	μὲν τοὺς ταχεῖς, σπουδῇ δὲ	τοὺς	φιλοπόνους ὑπερβαλών, καὶ τοὺς κατ´
[11]	ὑπεροψίαν τοῦ τύφου, τὴν πρὸς	τοὺς	φίλους ἰσοτιμίαν, τὴν πρὸς τοὺς
[2]	ἐστιν, ἡ εὐσέβεια· τοὺς σεμνοὺς	τούσδε	λέγω καὶ πολιούς, καὶ οὐχ
[21]	καὶ φιλαδελφότατε, εἴτε τοῦ βούλεσθαι	τοῦτο	ἀνατυποῦντος, εἴτε τῆς ἀληθείας. ~Νυνὶ
[7]	ἄλλοις παιδεύσεως, ὅσον χρήσιμον ἐκλεξάμενος,	τοῦτο	δὲ ἦν, ἐκ τῆς τῶν
[14]	πόνων καρπὸς εὐκλεής) ὅσοις καὶ	τοῦτο	διὰ σπουδῆς καὶ μέρος εὐδαιμονίας
[22]	δέδοικα, μή μοι τὸ σῶμα	τοῦτο	διαρρυὲν καὶ διαφθαρὲν παντελῶς οἰχήσεται,
[9]	θαυμασθέντα τῶν πόνων ἀξίως, μετὰ	τοῦτο	δόξης ἐπιθυμία καὶ τοῦ προστατεῖν
[13]	καλλωπίζεσθαι· ἡνίκα καὶ τὸ περιβόητον	τοῦτο	ἐν ταῖς τῶν πάντων ἀκοαῖς
[1]	δακρύσαντες καὶ θαυμάσαντες (οὐδὲ γὰρ	τοῦτο	ἔξω τῆς καθ´ ἡμᾶς φιλοσοφίας·
[1]	ἡμᾶς καὶ ἀμετρίας) τὸ μετὰ	τοῦτο	ἤδη, τῆς τε ἀνθρωπίνης φύσεως
[23]	ἡμῖν τὸ μέγα μυστήριον βούλεται·	τοῦτο	ἡμῖν ὁ ἐνανθρωπήσας δι´ ἡμᾶς
[23]	ἐραστὴς ἐγενόμην τῆς ἐνθένδε ἀπαναστάσεως.	Τοῦτο	ἡμῖν τὸ μέγα μυστήριον βούλεται·
[14]	οὖν πονηροῖς ὑποχωρεῖ χρόνοις, καὶ	τοῦτο	κατὰ τὴν ἡμετέραν νομοθεσίαν, ἐνστάντος
[19]	ψυχῆς ἀλόγιστος, καὶ περισπασμὸς ἀνθρώπου,	τοῦτο	κατακριθέντος, ἴσως ἐκ τοῦ παλαιοῦ
[10]	ἐκείνῳ καὶ λῆρος πρὸς ἓν	τοῦτο	κρινόμενα· τὰ μὲν γὰρ ἄλλα
[23]	ἄνετον· ὡς τά γε μετὰ	τοῦτο	λαμπρὰ καὶ μεγάλα, καὶ μείζων
[8]	τε τὴν ἄλλην παίδευσιν. Ἀλλὰ	τοῦτο	μὲν ἱκανῶς. Τότε δ´ οὖν
[15]	καὶ ἀμείψας ἑαυτῷ τὰ βασίλεια.	Τοῦτο	μὲν οὖν καὶ διενοεῖτο, καὶ
[8]	ἐμέ γε μάλιστα πάντων εὐφραίνει	τοῦτο	μνημονευθέν, καὶ ὑμᾶς ἂν ἡδίους
[23]	μιμνήσκῃ αὐτοῦ« Τί τὸ καινὸν	τοῦτο	περὶ ἐμὲ μυστήριον; Μικρός εἰμι
[1]	ἀντὶ πάντων λαβεῖν. Μηδαμῶς, μὴ	τοῦτο	περὶ ἡμῶν ὑπολάβητε, εἴ τι
[21]	ὡς ἐκδημίαν ὀδυρομένου, καὶ διὰ	τοῦτο	ποθοῦντος καὶ σπεύδοντος τὴν ἀνάλυσιν.
[8]	καὶ τῆς ἐπωνυμίας ἀξίαν, καὶ	τοῦτο	προστεθῆναι πᾶσι τοῖς ὑπὲρ αὐτῆς
[16]	ἀνεμόρφωσεν, ἄξια τὰ γέρα καρπούμενος.	~Τοῦτό	σοι, Καισάριε, παρ´ ἐμοῦ τὸ
[19]	Ἐνταῦθα τῆς ἀπορίας ἵσταται· καὶ	τοῦτό	σοι μόνον τῆς ἐνταῦθα ζωῆς
[10]	διὰ σωφροσύνην ἐπέραστος, καὶ διὰ	τοῦτο	τὰ τίμια πιστευόμενος καὶ μηδὲν
[9]	μίαν εὐχῆς ἐκπλήρωσιν. ~Φέρε μηδὲ	τοῦτο	τῶν Καισαρίου καλῶν παρέλθωμεν, ὃ
[15]	ὑπολαμβάνεται. ~Ἀλλ´ οἷον δὴ καὶ	τοῦτο	τῶν περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὁμοῦ
[18]	εἰ νέος νουθετῶ γέροντας· καὶ	τοῦτο	ὑμέτερον, εἴ τι πολιᾶς ἄμεινον
[6]	εὐδοκιμωτάτοις καὶ γνωριμωτάτοις; εἰδὼς οὐδὲ	τοῦτο	φέρειν μικρὸν εἰς ἀρετὴν ἢ
[19]	ἔμπροσθεν, καὶ τί ἐπὶ πᾶσι	τούτοις;	Πάντα ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα
[22]	τῆς ἁμαρτίας θάνατον, θεοὶ γεγονότες;	Τοῦτον	ἐγὼ φοβοῦμαι τὸν φόβον, τούτῳ
[17]	καθαρὰν τὴν ἀλήθειαν ἐποπτεύοντες, καὶ	τοῦτον	μισθὸν εὑρίσκοιμεν τῆς περὶ τὸ
[9]	καὶ προσκαίρων, τὸ τοῦ κόσμου	τούτου	δρᾶμα ὑποκρινόμενος, αὐτὸς δὲ ζῴη
[17]	πλάνην, καὶ τὴν τοῦ βίου	τούτου	περιφοράν, καὶ τὴν ὥσπερ ἐν
[5]	μετατεθῆναι. ~Καὶ ταῦτα διῆλθον, οὐ	τούτους	ἐγκωμιάσαι βουλόμενος, οὐδὲ ἀγνοῶν ὅτι
[20]	οὐ παῖδας· ἀλλ´ οὐδὲ θρηνήσει	τούτους	ἢ θρηνηθήσεται ὑπὸ τούτων, ἢ
[21]	ἑαυτὴν ἀναλώσασα, καὶ γενομένη σὺν	τούτῳ	ἓν καὶ πνεῦμα καὶ νοῦς
[21]	εἶναι φάσκοντος, τὴν δὲ σὺν	τούτῳ	ζωὴν ὡς ἐκδημίαν ὀδυρομένου, καὶ
[22]	Τοῦτον ἐγὼ φοβοῦμαι τὸν φόβον,	τούτῳ	καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´ ἡμέραν
[21]	ταῦτα συνδήσας καὶ διαλύσας Θεός,	τούτῳ	συγκληρονομεῖ τῆς ἐκεῖθεν δόξης· καὶ
[14]	ὑψηλοτέραν κρίνω μακρῷ καὶ τιμιωτέραν·	τούτῳ	τῷ διηγήματι πλέον ἐπαίρομαι ἢ
[5]	καὶ ὅλην ὑπόθεσιν λόγου τὸν	τούτων	ἔπαινον ἐνστησάμενος· ἀλλ´ ἵν´ ἐπιδείξαιμι
[20]	θρηνήσει τούτους ἢ θρηνηθήσεται ὑπὸ	τούτων,	ἢ καταλιπὼν ἄλλοις ἢ καταλειφθεὶς
[10]	ὧν τῇ τάξει δεύτερος ἦν,	τούτων	κατὰ πολὺ περιῆν τῇ δόξῃ,
[7]	ὥσπερ εἰκός, ἀνατιθεὶς καὶ τὴν	τούτων	κίνησιν. Ἀριθμῶν δὲ καὶ λογισμῶν
[6]	ἦν (ὢ πῶς ἀδακρυτὶ τὴν	τούτων	παρέλθω μνήμην, καὶ μή με
[11]	ἀδελφὸν ἐμὸν καὶ τῶν γονέων	τούτων	συλήσειν ἤλπισεν. ~Ἀλλ´, ἵνα μικρὸν
[20]	ἀλλ´ οὐδὲ φροντίσει ὅπως διαλύσῃ	τούτων	τὰς πιθανότητας. Τί με δεῖ
[6]	ῥᾴδιον. ~Ὑπὸ δὴ τοιούτοις ἤθεσι	τραφέντες	καὶ παιδευθέντες καὶ τοῖς ἐνταῦθα
[13]	πρὸς ἡμᾶς φυγὰς μακάριος καὶ	τροπαιοῦχος	ἀναίμακτος καὶ περιφανέστερος τὴν ἀτιμίαν
[21]	καὶ δούσης καὶ πιστευθείσης γῆς,	τρόπον	ὃν οἶδεν ὁ ταῦτα συνδήσας
[19]	ἐπῆλθον λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα, πλοῦτον,	τρυφήν,	δυναστείαν, δόξαν τὴν ἄστατον, σοφίαν
[19]	ὑποφεύγουσαν πλέον ἢ κρατουμένην, πάλιν	τρυφήν,	σοφίαν πάλιν, ἐπὶ τὰ αὐτὰ
[10]	μήτε ὑπὸ τῆς ἐν μέσῳ	τρυφῆς	τὴν τῆς ψυχῆς εὐγένειαν διεφθάρη·
[11]	τῆς ἐπὶ τοῖς ἄθλοις τιμῆς	τυγχάνοιμεν·	ἐφθόνει γὰρ καὶ ταύτης Χριστιανοῖς
[23]	τοσοῦτον ἀπ´ αὐτοῦ μορφωθέντες καὶ	τυπωθέντες	ὥστε καὶ ἀπὸ μόνου γινώσκεσθαι.
[11]	ὄνομα προσεῖναι τῷ γινομένῳ, μὴ	τυραννίδος,	ὡς ἂν μεῖζον ᾖ τοῦ
[12]	ἀθλητὴν ἐξοπλίζων, ἐκεῖθεν δὲ δεινὸς	τύραννος,	τῇ τῶν λόγων οἰκειότητι προσσαίνων
[11]	γένους ἀτυχησάντων, τὴν ὑπεροψίαν τοῦ	τύφου,	τὴν πρὸς τοὺς φίλους ἰσοτιμίαν,
[5]	θαυμάζητε μηδὲ ἀπιστῆτε, εἰ τοιούτων	τυχὼν	γεννητόρων, τοιούτων ἑαυτὸν παρέσχεν ἐπαίνων
[1]	πρᾶγμα καὶ ὄνομα, θρήνους ἐπιβαλοῦντα	τῷ	ἀπελθόντι καὶ ὀδυρμούς, ὑποδέχεσθαι προθύμως
[24]	καιρὸν καὶ ὡς αὐτὸς ἐπίστασαι	τῷ	βάθει τῆς σῆς σοφίας καὶ
[17]	τε καὶ μνήμας, οἵ γε	τῷ	βίῳ περιλειπόμενοι. Σὺ δὲ ἡμῖν
[11]	δὲ δεύτερον, πειθοῦς ὄνομα προσεῖναι	τῷ	γινομένῳ, μὴ τυραννίδος, ὡς ἂν
[9]	παρ´ ἐκείνου λαβὼν καὶ ὀφείλων	τῷ	δεδωκότι· ὅπερ ἀμέλει καὶ Καισάριον
[1]	ἄλλο, τῷ λογίῳ λόγος, καὶ	τῷ	διαφερόντως ἀγαπήσαντι τοὺς ἐμοὺς λόγους
[24]	τὸ εἰκός, καὶ οὐκ ἀπεικὸς	τῷ	διέποντι τὰ ἡμέτερα. Ὦ δέσποτα
[14]	κρίνω μακρῷ καὶ τιμιωτέραν· τούτῳ	τῷ	διηγήματι πλέον ἐπαίρομαι ἢ εἰ
[1]	καὶ συνθρηνήσοντες παρεσκεύασθε, ἵν´ ἐν	τῷ	ἐμῷ πάθει τὰ οἰκεῖα δακρύσητε,
[15]	ἡ παραμυθία τὸ πάθος, ἵνα	τῷ	θανάτῳ σεισθέντες, τῷ παραδόξῳ τῆς
[21]	ὀστῶν τε καὶ νεύρων φιλοσοφεῖται	τῷ	θείῳ Ἰεζεκιήλ, ὅσα μετ´ ἐκεῖνον
[21]	θείῳ Ἰεζεκιήλ, ὅσα μετ´ ἐκεῖνον	τῷ	θείῳ Παύλῳ περὶ σκηνώματος ἐπιγείου
[11]	τῇ γοητείᾳ τῶν λόγων καὶ	τῷ	καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματι, ἐπὶ πολλοῖς
[9]	τε} καὶ ὑψηλότερον ἢ παρὰ	τῷ	κάτω βασιλεῖ τὰ πρῶτα φέρεσθαι)
[7]	τὴν ὁμόδουλον ἑαυτοῖς κτίσιν ἐπανιστάντες	τῷ	κτίσαντι, Θεῷ δὲ καὶ τἄλλα
[24]	μακαρίαν, τὴν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ	τῷ	Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα
[1]	καὶ οἰκειότατον, εἴπερ τι ἄλλο,	τῷ	λογίῳ λόγος, καὶ τῷ διαφερόντως
[12]	ἤλπισεν. ~Ἀλλ´, ἵνα μικρὸν προσδιατρίψω	τῷ	λόγῳ, κατατρυφήσω τοῦ διηγήματος, ὡς
[3]	βέλτιον ταῖς ὑπονοίαις συγχωρεῖν ἢ	τῷ	λόγῳ τὸ πολὺ περικόπτειν τοῦ
[17]	σύγχυσίν τε καὶ ἄγνοιαν, βασιλεῖ	τῷ	μεγάλῳ παριστάμενος, καὶ τοῦ ἐκεῖθεν
[6]	καλῶν; τί δὲ παρεὶς μὴ	τῷ	μεγίστῳ ζημιώσω τὸν λόγον; τίς
[15]	χερσὶν ὁσίαις τιμώμενος, μητρὸς λαμπροφορίᾳ	τῷ	πάθει τὴν εὐσέβειαν ἀντεισαγούσης, δάκρυσιν
[23]	λόγος. Μικροῦ καὶ χάριν ὁμολογῶ	τῷ	πάθει, ᾧ τοιαῦτα ἐφιλοσόφησα, καὶ
[20]	καὶ ὁσίας, δοῦναι τὰ πάντα	τῷ	παιδί, τὸν ἐκείνου πλοῦτον ὑπὲρ
[15]	πάθος, ἵνα τῷ θανάτῳ σεισθέντες,	τῷ	παραδόξῳ τῆς τότε σωτηρίας ἐγκαυχησώμεθα.
[2]	ὑπαρχόντων εἰς εὐφημίαν, εἰ μή	τῳ	περιττὸς εἶναι δοκῶ τὰ οἰκεῖα
[23]	ἐπὶ τῆς γῆς· εἴθε πάντα	τῷ	πνεύματι δαπανήσαιμι, τὴν στενὴν καὶ
[20]	ὄντες καταλιπόντες τὴν γῆν, καὶ	τῷ	πνεύματι φέροντι πρὸς τὰ ἄνω
[18]	ὀφείλοντος, οἱ πολλοὺς νουθετήσαντες, καὶ	τῷ	πολλῷ χρόνῳ τὴν ἐμπειρίαν συλλέξαντες.
[8]	κοινοῦ δόγματος, τὴν πρώτην πόλιν	τῷ	πρώτῳ λογίων κοσμηθῆναί τε καὶ
[15]	καὶ σωτηρίαν ἀπιστουμένην, αὐτῷ σκεπασθεὶς	τῷ	συμπτώματι, καὶ μικρὰ σημεῖα τοῦ
[24]	ποιῶν τὰ πάντα καὶ μετασκευάζων	τῷ	τεχνίτῃ Λόγῳ κατὰ καιρὸν καὶ
[12]	τῶν λόγων οἰκειότητι προσσαίνων καὶ	τῷ	τῆς ἐξουσίας ὄγκῳ δεδιττόμενος· θέατρον
[15]	μικροῦ τοὺς πάντας ἐγκαταλαβόντος καὶ	τῷ	τῆς πόλεως κάλλει συναφανίσαντος, μόνος
[18]	δὲ καὶ πράξαντες ἴσως, λειτουργῆσαι	τῷ	τῆς φύσεως νόμῳ τὴν κοινὴν
[12]	εἰσῄει μὲν ὁ γεννάδας ἐκεῖνος,	τῷ	τοῦ Χριστοῦ σημείῳ φραξάμενος, καὶ
[17]	ψευδομένας τιμάς, καὶ τὴν διὰ	τῶν	αἰσθήσεων πλάνην, καὶ τὴν τοῦ
[24]	ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[20]	πιθανότητας. Τί με δεῖ μνημονεύειν	τῶν	ἄλλων; Ἀλλὰ ταῦτα δὴ τὰ
[1]	καλῶς ἔχει, οἵ γε μηδὲ	τῶν	ἄλλων τὰ τοιαῦτα ἀποδεχόμεθα, οὔτε
[19]	ὅσα περιττὰ τοῦ βίου, ὅσα	τῶν	ἀναγκαίων, οἷς ὑπὲρ πάντας ἦλθον
[20]	τὰ Ἱπποκράτους καὶ Γαληνοῦ, καὶ	τῶν	ἀντιθέτων ἐκείνοις· ἀλλ´ οὐδὲ κακοπαθήσει
[7]	ταύτης διέφυγεν, οὐ τῇ φορᾷ	τῶν	ἄστρων διδοὺς τὰ ὄντα καὶ
[6]	καὶ ὁμιλίαν; τίς δὲ τῇ	τῶν	βελτίστων ἑαυτὸν προσέθηκε πλεῖον, ἄλλοις
[15]	αὐτὸν θαυμάτων, ὁμοῦ τε τῆς	τῶν	γονέων θεοσεβείας καὶ τῆς ἐκείνου
[11]	ὄντα καὶ ἀδελφὸν ἐμὸν καὶ	τῶν	γονέων τούτων συλήσειν ἤλπισεν. ~Ἀλλ´,
[24]	λόγου λήξωμεν, ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς	τῶν	δακρύων, ἐπὶ τὸν τάφον ἤδη
[18]	ἄλλων ἀντιλαβεῖν ὃν προεισηνέγκαμεν ἄλλοις	τῶν	δακρύων ἔρανον; ~Τοιοῦτος ὁ βίος
[18]	ἀσάλευτον, καὶ τοῖς μὲν ἐπαπελθεῖν,	τῶν	δὲ προαπελθεῖν, καὶ τοὺς μὲν
[5]	ἑτέρους εἶδε, τῶν οἰκείων καὶ	τῶν	ἐγγύθεν ἀμελήσας ὑποδειγμάτων. Τὰ μὲν
[11]	δεῖ, πάντα παρέντα, τὴν προστασίαν	τῶν	ἐκ γένους ἀτυχησάντων, τὴν ὑπεροψίαν
[6]	προσέθηκε πλεῖον, ἄλλοις τε καὶ	τῶν	ἐκ τῆς πατρίδος τοῖς εὐδοκιμωτάτοις
[20]	Ἐπικούροις, καὶ οὐκ οἶδ´ οἷστισι	τῶν	ἐκ τῆς σεμνῆς Στοᾶς καὶ
[9]	καὶ αὐτοῦ βασιλέως σχεδόν, καὶ	τῶν	ἐκεῖθεν ἐπιταγμάτων. Ἐντεῦθεν ἐγὼ μὲν
[6]	πρῶτον, ἢ τί μέγιστον εἴπω	τῶν	ἐκείνου καλῶν; τί δὲ παρεὶς
[11]	διαπύρως, ἓν ἀντὶ πάντων εἰπεῖν	τῶν	ἐκείνου τὸ γνωριμώτατον· ἐλύσσα καθ´
[10]	ἀξιούμενος, μειζόνων δὲ ἄξιος εἶναι	τῶν	ἐλπιζομένων κρινόμενος τοῖς τε βασιλεῦσιν
[16]	παρ´ ἐμοῦ τὸ ἐντάφιον· αὗται	τῶν	ἐμῶν λόγων αἱ ἀπαρχαί, οὓς
[24]	ἡμέρᾳ τῇ τελευταίᾳ, καὶ βίᾳ	τῶν	ἐντεῦθεν ἀποσπωμένους, ὃ τῶν φιλοκόσμων
[14]	τῶν ἡμετέρων ψυχῶν, εἴτε φειδοῖ	τῶν	ἐπαγόντων τὸν κίνδυνον. Ἐπεὶ δὲ
[9]	καὶ νῦν μέγιστον ἔδοξεν, εἴπερ	τῶν	ἐπαινετῶν ἡ φιλαδελφία, καὶ οὐ
[4]	ἑκάτερος οὐκ ἔχων τὰ πρῶτα	τῶν	ἐπὶ γῆς παρ´ ὅσον ὑπ´
[20]	καινῆς παρακλήσεως! ὢ τῆς μεγαλοψυχίας	τῶν	ἐπιβαλλομένων! Ἠκούσθη κήρυγμα πάσης ἀκοῆς
[15]	τῆς πόλεως κάλλει συναφανίσαντος, μόνος	τῶν	ἐπιφανῶν ἢ κομιδῆ σὺν ὀλίγοις,
[24]	προκαταλυόντων, ὥσπερ ἐν ὁδῷ κοινῇ	τῶν	ἑτοιμοτέρων· ὃ δὴ καὶ αὐτοὶ
[8]	δημοσίας τιμὰς αὐτῷ καὶ γάμον	τῶν	εὐδοκίμων καὶ τῆς συγκλήτου βουλῆς
[19]	~Τοιοῦτος ὁ βίος ἡμῶν, ἀδελφοί,	τῶν	ζώντων πρόσκαιρα· τοιοῦτο τὸ ἐπὶ
[19]	πάλιν τοῖς ῥήμασι· Τὴν ὀλιγότητα	τῶν	ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι« καὶ
[14]	τοὺς κινδύνους κελεύουσαν, εἴτε δέει	τῶν	ἡμετέρων ψυχῶν, εἴτε φειδοῖ τῶν
[15]	ταμιεύειν βασιλεῖ τὰ χρήματα καὶ	τῶν	θησαυρῶν ἔχειν τὴν ἐπιμέλειαν· ἐντεῦθεν
[18]	τοὺς μὲν κλαῦσαι, ὑπὸ δὲ	τῶν	θρηνηθῆναι, καὶ παρ´ ἄλλων ἀντιλαβεῖν
[7]	καὶ κατὰ μικρόν, μὴ ὅτι	τῶν	καθ´ ἑαυτὸν καὶ τῆς αὐτῆς
[9]	εὐχῆς ἐκπλήρωσιν. ~Φέρε μηδὲ τοῦτο	τῶν	Καισαρίου καλῶν παρέλθωμεν, ὃ τοῖς
[8]	ἂν καὶ τοῖς ἄλλοις μεταδοίη	τῶν	καλῶν ἀγωγίμων τῆς ἑαυτοῦ παιδεύσεως,
[18]	εἰ μὴ καθάπερ ἄλλου παντὸς	τῶν	καλῶν, οὕτω καὶ καρτερίας τὰ
[15]	μοίρας, μεταθέμενος τὴν στρατείαν ἐκ	τῶν	κινουμένων, καὶ ἀμείψας ἑαυτῷ τὰ
[11]	ὄψεσι, πάντας δὲ τῇ γοητείᾳ	τῶν	λόγων καὶ τῷ καθ´ ἑαυτὸν
[12]	ἐκεῖθεν δὲ δεινὸς τύραννος, τῇ	τῶν	λόγων οἰκειότητι προσσαίνων καὶ τῷ
[4]	τῶν τε μενουσῶν ὁμοίως καὶ	τῶν	λυομένων, παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος οὐκ
[14]	δόξης τε καὶ τιμῆς ἢ	τῶν	μαρτυρίων οἵων καὶ ὅσων, καὶ
[16]	τὴν εὐωδίαν, οὐδ´ ἄλλο τι	τῶν	μικρῶν καὶ τοῖς μικροῖς τιμίων,
[21]	τῆς ἐκεῖθεν δόξης· καὶ καθάπερ	τῶν	μοχθηρῶν αὐτοῦ μετέσχε διὰ τὴν
[6]	τίς μὲν μᾶλλον ἀπέφυγε τὴν	τῶν	μοχθηρῶν ἑταιρίαν καὶ ὁμιλίαν; τίς
[7]	καὶ κράσεις καὶ τὰς ἀρχὰς	τῶν	νοσημάτων φιλοσοφεῖ, ὥστε ταῖς ῥίζαις
[5]	τοὐναντίον, εἰ πρὸς ἑτέρους εἶδε,	τῶν	οἰκείων καὶ τῶν ἐγγύθεν ἀμελήσας
[19]	κέρδος, ὁδηγηθῆναι διὰ τῆς ταραχῆς	τῶν	ὁρωμένων καὶ σαλευομένων ἐπὶ τὰ
[7]	τοῦτο δὲ ἦν, ἐκ τῆς	τῶν	οὐρανίων εὐαρμοστίας καὶ τάξεως τὸν
[4]	ὁ ἐμὸς λόγος, τὸν σφαλερώτερον	τῶν	παίδων δι´ ἡλικίαν προπέμψαντες, οὕτως
[13]	τὸ περιβόητον τοῦτο ἐν ταῖς	τῶν	πάντων ἀκοαῖς ἐφθέγξατο· Ὢ πατρὸς
[14]	τὸ τῆς εὐδοξίας ἄλυτον καὶ	τῶν	παρ´ αὐτοῖς πρωτείων, καὶ ἀγὼν
[10]	ἀξίαν αἰδέσιμος, μεγάλων μὲν ἀεὶ	τῶν	παρόντων ἀξιούμενος, μειζόνων δὲ ἄξιος
[15]	~Ἀλλ´ οἷον δὴ καὶ τοῦτο	τῶν	περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὁμοῦ τε
[9]	σκηνὴν προβάλλοιτο, ἤ τι προσωπεῖον	τῶν	πολλῶν καὶ προσκαίρων, τὸ τοῦ
[10]	συνισταμένης, ὡς εἶναι ἰδεῖν ἐκ	τῶν	πολλῶν τοῦ βίου μεταβολῶν, καὶ
[9]	τῇ ἑαυτοῦ πατρίδι καὶ θαυμασθέντα	τῶν	πόνων ἀξίως, μετὰ τοῦτο δόξης
[7]	τῆς αὐτῆς ἡλικίας, ἀλλὰ καὶ	τῶν	πρεσβυτέρων καὶ παλαιοτέρων ἐν τοῖς
[24]	παρακατατιθέμενοι τὰς ἡμετέρας ψυχάς, τὰς	τῶν	προκαταλυόντων, ὥσπερ ἐν ὁδῷ κοινῇ
[1]	λύπην ἀπὸ τῆς σαρκὸς καὶ	τῶν	προσκαίρων ἐπὶ τὰ πνευματικὰ καὶ
[15]	Νικαίᾳ σεισμοῦ, ὃς δὴ χαλεπώτατος	τῶν	πώποτε μνημονευομένων γεγονέναι λέγεται, μικροῦ
[21]	μετασχηματισμόν, τὴν γῆς μεταποίησιν, τὴν	τῶν	στοιχείων ἐλευθερίαν, τὴν κόσμου παντὸς
[18]	δὲ {τοῖς πενθοῦσι} τὸ παρὰ	τῶν	συναλγούντων φάρμακον· καὶ οἱ τὸ
[24]	τοῦδε τοῦ πλάσματος, ὦ Θεὲ	τῶν	σῶν ἀνθρώπων καὶ πάτερ καὶ
[4]	τὴν ἡλικίαν, καὶ πλήρεις ἡμερῶν	τῶν	τε μενουσῶν ὁμοίως καὶ τῶν
[12]	ὄγκῳ δεδιττόμενος· θέατρον δὲ ἀμφοτέρωθεν,	τῶν	τε τῇ εὐσεβείᾳ λειπομένων ἔτι
[4]	ἢ φιλόπαιδες. Οἷς γε καὶ	τῶν	τέκνων μία τις ἀπόλαυσις ἦν,
[21]	διὰ τὴν συμφυΐαν, οὕτω καὶ	τῶν	τερπνῶν ἑαυτῆς μεταδίδωσιν, ὅλον εἰς
[18]	πατέρες, καὶ τοῦ νουθετεῖσθαι παρὰ	τῶν	τηλικούτων ὀφείλοντος, οἱ πολλοὺς νουθετήσαντες,
[13]	Τὰ μὲν οὖν καθ´ ἕκαστον	τῶν	τότε ῥηθέντων ἢ προτεθέντων ἐκδιηγεῖσθαι
[12]	τῇ εὐσεβείᾳ λειπομένων ἔτι καὶ	τῶν	ὑπ´ ἐκείνου συνηρπασμένων, ὅπη νεύσῃ
[9]	τὸ ἐγχείρημα, οὐδ´ ἄλλων ἢ	τῶν	ὑπὸ τῆς θείας προκεκλημένων μεγαλονοίας,
[24]	βίᾳ τῶν ἐντεῦθεν ἀποσπωμένους, ὃ	τῶν	φιλοκόσμων ψυχῶν πάθος καὶ φιλοσάρκων,
[2]	ἔργον, κἂν σφόδρα τις ᾖ	τῶν	φιλοπονωτάτων καὶ φιλοτίμων· οἷς πολλῶν