Chapitre
[9]	τὴν μὲν ὡς σκηνὴν προβάλλοιτο,	ἤ	τι προσωπεῖον τῶν πολλῶν καὶ
[21]	γενομένη, ἅτε τοῦ ἐπισκοτοῦντος ἀνακαθαρθέντος,	ἢ	ἀποτεθέντος, ἢ οὐκ οἶδ´ ὅ
[8]	ἄλλο τι τὸ συμβὰν εἶναι	ἢ	γονέων θεοφιλῶν ἔργον, ἐκ γῆς
[2]	οὐχ ἧττον δι´ ἀρετὴν αἰδεσίμους	ἢ	διὰ γῆρας· ὧν τὰ μὲν
[14]	τούτῳ τῷ διηγήματι πλέον ἐπαίρομαι	ἢ	εἰ πᾶσαν ἐκείνῳ τὴν βασιλείαν
[6]	ἐγκρυπτομένων, ἢ ἐπὶ σωφροσύνῃ γνωριμώτερος,	ἢ	ἐπὶ συνέσει περιφανέστερος; ~Ποῖον μὲν
[6]	διὰ τὸ μέγεθος πάντων ἐγκρυπτομένων,	ἢ	ἐπὶ σωφροσύνῃ γνωριμώτερος, ἢ ἐπὶ
[20]	παῖδας· ἀλλ´ οὐδὲ θρηνήσει τούτους	ἢ	θρηνηθήσεται ὑπὸ τούτων, ἢ καταλιπὼν
[6]	τοῦτο φέρειν μικρὸν εἰς ἀρετὴν	ἢ	κακίαν, τὰς συνουσίας. Ἐξ ὧν,
[1]	γὰρ θρηνήσομεν τὸν ἀπελθόντα πλέον	ἢ	καλῶς ἔχει, οἵ γε μηδὲ
[10]	ἐκείνου θεωρουμένην· πᾶσι δὲ πλέον	ἢ	κατὰ τὴν ἀξίαν αἰδέσιμος, μεγάλων
[23]	λαμπρὰ καὶ μεγάλα, καὶ μείζων	ἢ	κατὰ τὴν ἀξίαν ἐλπίς. Τί
[20]	ὑπὸ τούτων, ἢ καταλιπὼν ἄλλοις	ἢ	καταλειφθεὶς συμφορᾶς ὑπόμνημα. Οὐ κληρονομήσει
[20]	τούτους ἢ θρηνηθήσεται ὑπὸ τούτων,	ἢ	καταλιπὼν ἄλλοις ἢ καταλειφθεὶς συμφορᾶς
[15]	κάλλει συναφανίσαντος, μόνος τῶν ἐπιφανῶν	ἢ	κομιδῆ σὺν ὀλίγοις, ἐκ τοῦ
[14]	καὶ ὡς διδοὺς χάριν μᾶλλον	ἢ	κομιζόμενος, τοῖς βασιλείοις αὖθις ἀναλαμβάνεται,
[19]	ἄστατον, σοφίαν τὴν ὑποφεύγουσαν πλέον	ἢ	κρατουμένην, πάλιν τρυφήν, σοφίαν πάλιν,
[16]	πατρίῳ μᾶλλον καὶ ἀλογίᾳ πάθους	ἢ	λόγῳ δουλεύοντες. Τὸ δὲ ἐμὸν
[1]	ὀδυρμούς, ὑποδέχεσθαι προθύμως τὸν λόγον,	ἢ	μακροὺς ἀποτενοῦντα καὶ κομψοὺς λόγους,
[3]	τοῦδε προκαθεζόμενος, Ἀαρών τις δεύτερος	ἢ	Μωϋσῆς, Θεῷ πλησιάζειν ἠξιωμένος καὶ
[21]	τοῦ ἐπισκοτοῦντος ἀνακαθαρθέντος, ἢ ἀποτεθέντος,	ἢ	οὐκ οἶδ´ ὅ τι καὶ
[9]	{εἶναι δοκεῖ τε} καὶ ὑψηλότερον	ἢ	παρὰ τῷ κάτω βασιλεῖ τὰ
[12]	νικήσειε πλείω τὴν ἀγωνίαν ἐχόντων	ἢ	περὶ οὓς τὸ θέατρον. ~Ἆρ´
[13]	καθ´ ἕκαστον τῶν τότε ῥηθέντων	ἢ	προτεθέντων ἐκδιηγεῖσθαι τὰ νῦν ἐγὼ
[16]	διὰ χοῶν τε καὶ ἀπαργμάτων,	ἢ	στεμμάτων τε καὶ ἀνθέων νεοδρέπτων,
[10]	καταλυομένης, τάχα δὲ φθειρομένης ῥᾷον	ἢ	συνισταμένης, ὡς εἶναι ἰδεῖν ἐκ
[4]	τοῦ ἀνδρὸς τελειότητα ἑτέρου τινὸς	ἢ	ταύτης ἔργον γενέσθαι πιστευθῆναί τε
[13]	ἀναίμακτος καὶ περιφανέστερος τὴν ἀτιμίαν	ἢ	τὴν λαμπρότητα. ~Ταύτην ἐγὼ τὴν
[9]	Θεοῦ καὶ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας	ἢ	τῆς κάτω λαμπρότητος· καὶ τὴν
[6]	καὶ δοκοῦσαν ἐργαστήριον. Τί πρῶτον,	ἢ	τί μέγιστον εἴπω τῶν ἐκείνου
[3]	καὶ βέλτιον ταῖς ὑπονοίαις συγχωρεῖν	ἢ	τῷ λόγῳ τὸ πολὺ περικόπτειν
[14]	οἵας δόξης τε καὶ τιμῆς	ἢ	τῶν μαρτυρίων οἵων καὶ ὅσων,
[9]	πολλῶν τὸ ἐγχείρημα, οὐδ´ ἄλλων	ἢ	τῶν ὑπὸ τῆς θείας προκεκλημένων
[7]	τὰ βλαστήματα, τίς οὕτως ἀμαθὴς	ἢ	φιλόνεικος ὡς ἐκείνῳ δοῦναι τὰ
[4]	παραδοξότατον, μᾶλλον δὲ φιλόχριστοι πλέον	ἢ	φιλόπαιδες. Οἷς γε καὶ τῶν
[20]	πλοῦτον· ἀλλ´ οὐδὲ ὑπόψεται φθόνον,	ἢ	ψυχὴν ζημιωθήσεται κακῶς συνάγων, καὶ
[22]	ἀτιμίαν κατακριθῇ, καὶ μηδὲν πλέον	ᾖ	μετὰ τὴν διάζευξιν· ὡς ὄφελόν
[24]	τῇ σαρκὶ ἐφ´ ὅσον ἂν	ᾖ	συμφέρον· καὶ δέχοιό γε διὰ
[11]	μὴ τυραννίδος, ὡς ἂν μεῖζον	ᾖ	τοῦ κινδύνου τὸ τῆς αἰσχύνης
[2]	τὸ ἔργον, κἂν σφόδρα τις	ᾖ	τῶν φιλοπονωτάτων καὶ φιλοτίμων· οἷς
[4]	ὀνομάζεσθαι, καὶ εἷς εὐπαιδίας ὅρος,	ἡ	ἀρετὴ καὶ ἡ πρὸς τὸ
[18]	αὐτὸν ὑποδυσόμεθα λίθον αὐτίκα; οὐχ	ἡ	αὐτὴ κόνις μετὰ μικρὸν ἐσόμεθα;
[4]	δοκιμασίας χρὴ λέγειν, εἴτε οἰκονομίας.	Ἡ	δέ ἐστιν, ὡς ὁ ἐμὸς
[15]	πολλοστὴν ἀπὸ βασιλέως διέπων ἀρχήν.	Ἡ	δὲ ἦν, ταμιεύειν βασιλεῖ τὰ
[14]	καὶ διαδέχεται τὴν προτέραν τιμὴν	ἡ	δευτέρα; Καὶ βασιλεῖς μὲν ὁ
[13]	ἐπειδή γε κατὰ Περσῶν ἐκεῖνον	ἡ	δίκη καλῶς ἐξώπλισεν, ἐπάνεισι πρὸς
[24]	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ	ἡ	δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[22]	καὶ οὐκ ἐᾷ με ἀναπνεῖν	ἡ	ἐκεῖθεν δόξα καὶ τὰ ἐκεῖσε
[2]	ὥσπερ ἄλλο τι ἐπίσημόν ἐστιν,	ἡ	εὐσέβεια· τοὺς σεμνοὺς τούσδε λέγω
[1]	διαφερόντως ἀγαπήσαντι τοὺς ἐμοὺς λόγους	ἡ	εὐφημία· καὶ οὐ δῶρον μόνον,
[18]	τὸ τῆς ζωῆς λείψανον, καὶ	ἡ	λύσις, ὡς ἂν εἴποιμεν, τῆς
[8]	ἐν βραχεῖ διηγήσασθαι. Ηὔχετο μὲν	ἡ	μήτηρ εὐχὴν μητρικήν τινα καὶ
[13]	Ἀλλὰ θαρσεῖτε« μετὰ Χριστοῦ γὰρ	ἡ	νίκη, τοῦ τὸν κόσμον νικήσαντος.
[8]	θέας ἀξία σὺν ἀλλήλοις ὁρώμενοι,	ἡ	νῦν κακῶς ὑπὸ τοῦ φθόνου
[8]	πόλις δὲ ἦν τὸ Βυζάντιον,	ἡ	νῦν προκαθεζομένη τῆς Εὐρώπης πόλις·
[15]	δὲ τῆς φύσεως. Καὶ προύλαβεν	ἡ	παραμυθία τὸ πάθος, ἵνα τῷ
[8]	ὁ δὲ ἀπὸ θαλάσσης, κατήραμεν.	Ἡ	πόλις δὲ ἦν τὸ Βυζάντιον,
[9]	μὲν αὐτὸν αἷς εἶπον τιμαῖς	ἡ	πόλις, καὶ οὐδ´ ἂν εἴ
[4]	εὐπαιδίας ὅρος, ἡ ἀρετὴ καὶ	ἡ	πρὸς τὸ κρεῖττον οἰκείωσις. Εὔσπλαγχνοι,
[14]	ἡ ὑπερορία καλῶς ἐδίκασε, καὶ	ἡ	στιλβωθεῖσα ῥομφαία τὸν ἀσεβῆ κατέβαλε,
[20]	ζητῶν ὅσον ἐκτήσατο. Τοιαύτη γὰρ	ἡ	τοῦ πλουτεῖν νόσος, ὅρον τοῦ
[14]	δὲ ὁ ζόφος ἐλύθη, καὶ	ἡ	ὑπερορία καλῶς ἐδίκασε, καὶ ἡ
[9]	μέγιστον ἔδοξεν, εἴπερ τῶν ἐπαινετῶν	ἡ	φιλαδελφία, καὶ οὐ παύσομαι τιθεὶς
[22]	Ἐκλείπει εἰς τὸ σωτήριόν σου	ἡ	ψυχή μου« τὰ δὲ φρίττω
[9]	ὑπὸ τῆς θείας προκεκλημένων μεγαλονοίας,	ἣ	τοῖς προῃρημένοις καλῶς χεῖρα δίδωσιν·
[8]	προκαθεζομένη τῆς Εὐρώπης πόλις· ἐν	ᾗ	τοσοῦτον Καισάριος κλέος οὐ πολλοῦ
[22]	διάζευξιν ταύτην, τὴν ἀσπαστὴν καὶ	ἡδεῖαν,	ὡς δή τι βαρὺ καὶ
[24]	δεξιοῖς τε ὁμοίως καὶ ἀριστεροῖς,	ἡδέσι	λέγω καὶ ἀνιαροῖς, ἐπειδὴ καὶ
[21]	λέγειν χρή, θαυμασίαν τινὰ ἡδονὴν	ἥδεται	καὶ ἀγάλλεται καὶ ἵλεως χωρεῖ
[11]	τῆς εἰς Χριστὸν ἀθετήσεως ἀφόρητος	ἤδη	καὶ τοῖς ἄλλοις ἦν, οὐδ´
[4]	παίδων δι´ ἡλικίαν προπέμψαντες, οὕτως	ἤδη	καταλῦσαι τὸν βίον ἐν ἀσφαλείᾳ,
[24]	τῶν δακρύων, ἐπὶ τὸν τάφον	ἤδη	σπεύδοντες τὸν ὑμέτερον, ὃν δῶρον
[21]	διανοίας πτερὸν καθείλκετο, καὶ οἷον	ἤδη	τῇ φαντασίᾳ καρποῦται τὴν ἀποκειμένην
[1]	καὶ ἀμετρίας) τὸ μετὰ τοῦτο	ἤδη,	τῆς τε ἀνθρωπίνης φύσεως τὴν
[4]	αὐξήσασά τε καὶ πλεονάσασα, ὥστε	ἤδη	τισί, φθέγξομαι γάρ, εἰ καὶ
[1]	ὡς τὴν ἀκοὴν ἑστιάσοντες, καὶ	ἡδίους	ἐσόμενοι· χρῆναι γὰρ ἡμᾶς ἐπίδειξιν
[8]	τοῦτο μνημονευθέν, καὶ ὑμᾶς ἂν	ἡδίους	ποιήσειεν) ἐν βραχεῖ διηγήσασθαι. Ηὔχετο
[19]	τὰ αὐτὰ πολλάκις ἀνακυκλούμενος, γαστρὸς	ἡδονάς,	παραδείσους, πλῆθος οἰκετῶν, πλῆθος κτημάτων,
[21]	καὶ λέγειν χρή, θαυμασίαν τινὰ	ἡδονὴν	ἥδεται καὶ ἀγάλλεται καὶ ἵλεως
[20]	ὧν χρησιμώτατον καὶ ὧν αὐτὸς	ἠθέλησεν,	ἵνα πλούσιος ἐνθένδε μεταναστῇ, πάντα
[6]	παραλιπεῖν ῥᾴδιον. ~Ὑπὸ δὴ τοιούτοις	ἤθεσι	τραφέντες καὶ παιδευθέντες καὶ τοῖς
[20]	ὢ τῆς μεγαλοψυχίας τῶν ἐπιβαλλομένων!	Ἠκούσθη	κήρυγμα πάσης ἀκοῆς ἄξιον, καὶ
[19]	τῶν ἀναγκαίων, οἷς ὑπὲρ πάντας	ἦλθον	βασιλεῖς τοὺς ἔμπροσθεν, καὶ τί
[4]	καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν	ἡλικίαν,	καὶ πλήρεις ἡμερῶν τῶν τε
[4]	τὸν σφαλερώτερον τῶν παίδων δι´	ἡλικίαν	προπέμψαντες, οὕτως ἤδη καταλῦσαι τὸν
[7]	καθ´ ἑαυτὸν καὶ τῆς αὐτῆς	ἡλικίας,	ἀλλὰ καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ
[6]	ἐκείνου διδασκάλοις πιστότερος; τίς δὲ	ἥλιξι	προσφιλέστερος; τίς μὲν μᾶλλον ἀπέφυγε
[15]	τοῖς δημοσίοις καλινδουμένην, καὶ ὥσπερ	ἥλιον	νέφει συγκαλυπτόμενον. Ἀλλὰ τοῦ μὲν
[9]	μὲν συνέρρεον ἐκείνῳ, οἱ δὲ	ἠλπίζοντο,	ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ βασιλέως σχεδόν,
[11]	καὶ τῶν γονέων τούτων συλήσειν	ἤλπισεν.	~Ἀλλ´, ἵνα μικρὸν προσδιατρίψω τῷ
[20]	οἵων ἀπηλλάγη κακῶν εἰδότες, ἀλλ´	ἡμᾶς	αὐτούς, οἵοις ὑπελείφθημεν, καὶ οἷα
[22]	καὶ φρικῶδες ἀποστρεφόμενοι; Οὐ γνωσόμεθα	ἡμᾶς	αὐτούς; οὐ τὰ φαινόμενα ῥίψομεν;
[1]	καὶ ἡδίους ἐσόμενοι· χρῆναι γὰρ	ἡμᾶς	ἐπίδειξιν ποιήσασθαι καὶ τὴν συμφοράν,
[18]	προσκαίρου βίου τὰ τελευταῖα. Πόσον	ἡμᾶς	ἔφθη Καισάριος; πόσον ἔτι τὸν
[13]	ὢ παίδων δυστυχῶν« ἐπειδὴ καὶ	ἡμᾶς	ἠξίωσε τιμῆσαι τῇ κοινωνίᾳ τῆς
[1]	ἔναρξαι θρήνου· ἴσον ἀναλγησίας χωρίζων	ἡμᾶς	καὶ ἀμετρίας) τὸ μετὰ τοῦτο
[23]	τοῦτο ἡμῖν ὁ ἐνανθρωπήσας δι´	ἡμᾶς	καὶ πτωχεύσας Θεός, ἵνα ἀναστήσῃ
[23]	αὐτόν. Ὁρᾶτε ποῖ προϊὼν ἀνήγαγεν	ἡμᾶς	ὁ λόγος. Μικροῦ καὶ χάριν
[24]	πᾶν φέρεται· δέχοιο δὲ καὶ	ἡμᾶς	ὕστερον ἐν καιρῷ εὐθέτῳ, οἰκονομήσας
[1]	γὰρ τοῦτο ἔξω τῆς καθ´	ἡμᾶς	φιλοσοφίας· Μνήμη τε γὰρ δικαίων
[13]	δίκη καλῶς ἐξώπλισεν, ἐπάνεισι πρὸς	ἡμᾶς	φυγὰς μακάριος καὶ τροπαιοῦχος ἀναίμακτος
[1]	ἦν τὰ ἡμέτερα, ἡνίκα τἄλλα	ἦμεν	ἱκανῶς περιττοὶ καὶ τῆς ὕλης,
[16]	ἀπεπέμπου καὶ πρότερον, καὶ ὧν	ἡμέρα	μία λύει τὴν εὐωδίαν, οὐδ´
[24]	οὐ ταρασσομένους, οὐδὲ ὑποχωροῦντας ἐν	ἡμέρᾳ	τῇ τελευταίᾳ, καὶ βίᾳ τῶν
[19]	λυόμενον. Ἄνθρωπος, ὡσεὶ χόρτος αἱ	ἡμέραι	αὐτοῦ, ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ,
[18]	κερδανοῦμεν ἐν ταῖς μικραῖς ταύταις	ἡμέραις,	ὅσον πλείω κακά, τὰ μὲν
[22]	τούτῳ καὶ νύκτωρ καὶ μεθ´	ἡμέραν	σύνειμι, καὶ οὐκ ἐᾷ με
[19]	καὶ παλαιστῶν μέτρον τὰς ἀνθρωπίνας	ἡμέρας	ὁρίζεται. Τί δ´ ἂν εἴποις
[22]	βίον καὶ τὰς ὀλίγας ταύτας	ἡμέρας	πολλὰς ὑπολαμβάνοντες, καὶ τὴν διάζευξιν
[19]	τοῖς ῥήμασι· Τὴν ὀλιγότητα τῶν	ἡμερῶν	μου ἀνάγγειλόν μοι« καὶ παλαιστῶν
[4]	καὶ τὴν ἡλικίαν, καὶ πλήρεις	ἡμερῶν	τῶν τε μενουσῶν ὁμοίως καὶ
[1]	συμφοράν, οἷά ποτε ἦν τὰ	ἡμέτερα,	ἡνίκα τἄλλα ἦμεν ἱκανῶς περιττοὶ
[24]	οὐκ ἀπεικὸς τῷ διέποντι τὰ	ἡμέτερα.	Ὦ δέσποτα πάντων καὶ ποιητὰ
[14]	χρόνοις, καὶ τοῦτο κατὰ τὴν	ἡμετέραν	νομοθεσίαν, ἐνστάντος μὲν καιροῦ, διακινδυνεύειν
[24]	μὲν δέχοιο Καισάριον ἀπαρχὴν τῆς	ἡμετέρας	ἀποδημίας· εἰ δὲ τὸν τελευταῖον
[17]	καὶ θεωρίαν· ὅπερ δὴ τῆς	ἡμετέρας	τέλος μυσταγωγίας βίβλοι τε καὶ
[24]	ὁ λόγος, αὐτῷ παρακατατιθέμενοι τὰς	ἡμετέρας	ψυχάς, τὰς τῶν προκαταλυόντων, ὥσπερ
[8]	πολλὰ τὸ αὐτόματον ἐν τοῖς	ἡμετέροις·	τοῖς δὲ φιλοθέοις καὶ λίαν
[24]	καὶ θανάτου κύριε, ὦ ψυχῶν	ἡμετέρων	ταμία καὶ εὐεργέτα, ὦ ποιῶν
[14]	κινδύνους κελεύουσαν, εἴτε δέει τῶν	ἡμετέρων	ψυχῶν, εἴτε φειδοῖ τῶν ἐπαγόντων
[23]	γνωρίσματα, μόνον δὲ φέρωμεν ἐν	ἡμῖν	αὐτοῖς τὸν θεῖον χαρακτῆρα, παρ´
[23]	τὸ μέγα μυστήριον βούλεται· τοῦτο	ἡμῖν	ὁ ἐνανθρωπήσας δι´ ἡμᾶς καὶ
[18]	μὲν οὖν πρὸς τοιούτους ἐστὶν	ἡμῖν	ὁ λόγος, ὑπὲρ ὧν αἰσχυνοίμην
[15]	τότε σωτηρίας ἐγκαυχησώμεθα. Καὶ νῦν	ἡμῖν	ὁ πολὺς Καισάριος ἀποσέσωσται, κόνις
[17]	τῷ βίῳ περιλειπόμενοι. Σὺ δὲ	ἡμῖν	οὐρανοὺς ἐμβατεύοις, ὦ θεία καὶ
[2]	μέν, ἵν´ ἐντεῦθεν ἄρξωμαι ὅθεν	ἡμῖν	πρεπωδέστατον, οὓς πάντες γινώσκετε, καὶ
[23]	γενομένῳ τὰ πάντα ἐν πᾶσιν	ἡμῖν	τελείως ὅσαπέρ ἐστιν αὐτός, ἵνα
[23]	ἐγενόμην τῆς ἐνθένδε ἀπαναστάσεως. Τοῦτο	ἡμῖν	τὸ μέγα μυστήριον βούλεται· τοῦτο
[9]	βασιλείοις δίδωσιν, οὐ πάνυ μὲν	ἡμῖν	φίλα ποιοῦντα καὶ κατὰ γνώμην
[19]	δακρύων ἔρανον; ~Τοιοῦτος ὁ βίος	ἡμῶν,	ἀδελφοί, τῶν ζώντων πρόσκαιρα· τοιοῦτο
[11]	ἐκείνου τὸ γνωριμώτατον· ἐλύσσα καθ´	ἡμῶν	βασιλεὺς ὁ δυσώνυμος, καὶ καθ´
[19]	θεῖος Δαβὶδ περὶ τῆς ἀσθενείας	ἡμῶν	ἐφιλοσόφησεν· καὶ ἐν ἐκείνοις πάλιν
[5]	φθόγγοις εὐαρμοστίαν, ὅτι μηδὲ πρὸς	ἡμῶν	τὰ τοιαῦτα θαυμάζειν, εἰ καὶ
[17]	ποθουμένου. ~Τὰ μὲν οὖν παρ´	ἡμῶν	τοιαῦτα. Εἰ δὲ μικρὰ καὶ
[1]	λαβεῖν. Μηδαμῶς, μὴ τοῦτο περὶ	ἡμῶν	ὑπολάβητε, εἴ τι ὑπολαμβάνειν βούλεσθε
[24]	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ	ἡμῶν,	ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς
[15]	δὲ οὐκ ἔτι· καὶ γὰρ	ἦν	ἄνθρωπος· καὶ τὸ μὲν ἴδιον
[10]	καὶ μεγάλων ὑπαρχόντων αὐτῷ, πρῶτον	ἦν	εἰς ἀξίωμα Χριστιανὸν καὶ εἶναι
[7]	ὅσον χρήσιμον ἐκλεξάμενος, τοῦτο δὲ	ἦν,	ἐκ τῆς τῶν οὐρανίων εὐαρμοστίας
[12]	καταβαλὼν τοῦ φρονήματος, ἀθλητὴς ἕτοιμος	ἦν	καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ πρὸς
[8]	δὲ φιλοθέοις καὶ λίαν εὔδηλον	ἦν,	μὴ ἄλλο τι τὸ συμβὰν
[11]	ἀφόρητος ἤδη καὶ τοῖς ἄλλοις	ἦν,	οὐδ´ ἐν ἴσῳ τοῖς λοιποῖς
[1]	καὶ τὴν συμφοράν, οἷά ποτε	ἦν	τὰ ἡμέτερα, ἡνίκα τἄλλα ἦμεν
[15]	βασιλέως διέπων ἀρχήν. Ἡ δὲ	ἦν,	ταμιεύειν βασιλεῖ τὰ χρήματα καὶ
[4]	τῶν τέκνων μία τις ἀπόλαυσις	ἦν,	τὸ ἀπὸ Χριστοῦ καὶ γνωρίζεσθαι
[8]	θαλάσσης, κατήραμεν. Ἡ πόλις δὲ	ἦν	τὸ Βυζάντιον, ἡ νῦν προκαθεζομένη
[10]	καὶ ὧν τῇ τάξει δεύτερος	ἦν,	τούτων κατὰ πολὺ περιῆν τῇ
[6]	τις ὅσον ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς	ἦν	(ὢ πῶς ἀδακρυτὶ τὴν τούτων
[9]	ζῴη Θεῷ, μετὰ τῆς εἰκόνος	ἣν	οἶδε παρ´ ἐκείνου λαβὼν καὶ
[15]	θρήνους, καὶ τῆς νεοκτίστου ψυχῆς,	ἣν	τὸ Πνεῦμα δι´ ὕδατος ἀνεμόρφωσεν,
[8]	κλέος οὐ πολλοῦ χρόνου διελθόντος	ἠνέγκατο,	ὥστε δημοσίας τιμὰς αὐτῷ καὶ
[13]	Καισαρίου παιδεύσει συνεῖναι καὶ καλλωπίζεσθαι·	ἡνίκα	καὶ τὸ περιβόητον τοῦτο ἐν
[1]	οἷά ποτε ἦν τὰ ἡμέτερα,	ἡνίκα	τἄλλα ἦμεν ἱκανῶς περιττοὶ καὶ
[3]	δεύτερος ἢ Μωϋσῆς, Θεῷ πλησιάζειν	ἠξιωμένος	καὶ θείαν φωνὴν χορηγεῖν τοῖς
[13]	παίδων δυστυχῶν« ἐπειδὴ καὶ ἡμᾶς	ἠξίωσε	τιμῆσαι τῇ κοινωνίᾳ τῆς ἀτιμίας,
[20]	καὶ Δημοκρίτοις δή τισι καὶ	Ἡρακλείτοις	καὶ Ἀναξαγόραις, Κλεάνθαις τε καὶ
[20]	τὰ Εὐκλείδου καὶ Πτολεμαίου καὶ	Ἥρωνος·	ἀλλ´ οὐδὲ ἀλγήσει τοῖς ἀπαιδεύτοις
[2]	λέγω καὶ πολιούς, καὶ οὐχ	ἧττον	δι´ ἀρετὴν αἰδεσίμους ἢ διὰ
[15]	πάθει τὴν εὐσέβειαν ἀντεισαγούσης, δάκρυσιν	ἡττωμένοις	φιλοσοφίᾳ, ψαλμῳδίαις κοιμιζούσαις τοὺς θρήνους,
[8]	ἡδίους ποιήσειεν) ἐν βραχεῖ διηγήσασθαι.	Ηὔχετο	μὲν ἡ μήτηρ εὐχὴν μητρικήν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2009