Chapitre
[22]	μεθ´ ἡμέραν σύνειμι, καὶ οὐκ	ἐᾷ	με ἀναπνεῖν ἡ ἐκεῖθεν δόξα
[18]	ὀφθαλμὸν ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν οὐκ	ἐᾷ	τὸ δέον, φέρε δέξασθε παράκλησιν
[21]	τερπνῶν ἑαυτῆς μεταδίδωσιν, ὅλον εἰς	ἑαυτὴν	ἀναλώσασα, καὶ γενομένη σὺν τούτῳ
[4]	καὶ κλῆρον ἀναγκαῖον οὐκ εἰς	ἑαυτὴν	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐξ
[21]	καὶ ἵλεως χωρεῖ πρὸς τὸν	ἑαυτῆς	δεσπότην, ὥσπερ τι δεσμωτήριον χαλεπὸν
[21]	συμφυΐαν, οὕτω καὶ τῶν τερπνῶν	ἑαυτῆς	μεταδίδωσιν, ὅλον εἰς ἑαυτὴν ἀναλώσασα,
[7]	γινόμενα, ὡς οἱ τὴν ὁμόδουλον	ἑαυτοῖς	κτίσιν ἐπανιστάντες τῷ κτίσαντι, Θεῷ
[7]	μικρόν, μὴ ὅτι τῶν καθ´	ἑαυτὸν	καὶ τῆς αὐτῆς ἡλικίας, ἀλλὰ
[5]	εἰ τοιούτων τυχὼν γεννητόρων, τοιούτων	ἑαυτὸν	παρέσχεν ἐπαίνων ἄξιον, ἀλλὰ τοὐναντίον,
[6]	τίς δὲ τῇ τῶν βελτίστων	ἑαυτὸν	προσέθηκε πλεῖον, ἄλλοις τε καὶ
[11]	τῶν λόγων καὶ τῷ καθ´	ἑαυτὸν	ὑποδείγματι, ἐπὶ πολλοῖς πειρᾶται καὶ
[0]	ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΕΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ ΤΟΝ	ΕΑΥΤΟΥ	ΑΔΕΛΦΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ. ~Οἴεσθέ με ἴσως,
[11]	ὑποσπῶν τοὺς ἀθλίους εἰς τὸ	ἑαυτοῦ	βάραθρον. Καὶ τὸ μὲν πρῶτον
[12]	ἀγωνοθέτης, ἔνθεν μὲν Χριστός, τοῖς	ἑαυτοῦ	πάθεσι τὸν ἀθλητὴν ἐξοπλίζων, ἐκεῖθεν
[8]	μεταδοίη τῶν καλῶν ἀγωγίμων τῆς	ἑαυτοῦ	παιδεύσεως, ἐνταῦθά τι καὶ συνηνέχθη
[9]	πρῶτα τῆς παιδεύσεως ἀναθέντα τῇ	ἑαυτοῦ	πατρίδι καὶ θαυμασθέντα τῶν πόνων
[8]	ἑαυτοῦ ψυχὴν συλλεξάμενος, ἐπὶ τὴν	ἑαυτοῦ	πόλιν ἐστέλλετο, ὡς ἂν καὶ
[12]	φραξάμενος, καὶ τὸν μέγαν Λόγον	ἑαυτοῦ	προβαλλόμενος, πρὸς τὸν πολὺν ἐν
[11]	βασιλεὺς ὁ δυσώνυμος, καὶ καθ´	ἑαυτοῦ	πρῶτον μανεὶς, ἐκ τῆς εἰς
[9]	λόγον ἔχοι Θεοῦ καὶ τῆς	ἑαυτοῦ	σωτηρίας ἢ τῆς κάτω λαμπρότητος·
[20]	πλούσιος ἐνθένδε μεταναστῇ, πάντα μεθ´	ἑαυτοῦ	φερόμενος. Ὢ τῆς φιλοτιμίας! ὢ
[8]	παντοδαπὴν ἐμπορίαν, εἰς μίαν τὴν	ἑαυτοῦ	ψυχὴν συλλεξάμενος, ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ
[15]	καὶ διενοεῖτο, καὶ κατὰ σπουδὴν	ἑαυτῷ	συνηύχετο, ὡς πρὸς ἐμὲ γράφων
[15]	ἐκ τῶν κινουμένων, καὶ ἀμείψας	ἑαυτῷ	τὰ βασίλεια. Τοῦτο μὲν οὖν
[5]	εἶδε, τῶν οἰκείων καὶ τῶν	ἐγγύθεν	ἀμελήσας ὑποδειγμάτων. Τὰ μὲν δὴ
[7]	μόνον ἕτερος; Τίνι δὲ παρῆκεν	ἐγγὺς	αὐτοῦ γενέσθαι, καὶ κατὰ μικρόν,
[15]	Ἀλλὰ τοῦ μὲν σεισμοῦ κρείττων	ἐγένετο,	τῆς νόσου δὲ οὐκ ἔτι·
[23]	καὶ δι´ ὃ μᾶλλον ἐραστὴς	ἐγενόμην	τῆς ἐνθένδε ἀπαναστάσεως. Τοῦτο ἡμῖν
[15]	γεγονέναι λέγεται, μικροῦ τοὺς πάντας	ἐγκαταλαβόντος	καὶ τῷ τῆς πόλεως κάλλει
[6]	ἐγὼ μὲν τοῖς κατὰ Παλαιστίνην	ἐγκαταμείνας	παιδευτηρίοις, ἀνθοῦσι τότε, κατὰ ῥητορικῆς
[15]	τῷ παραδόξῳ τῆς τότε σωτηρίας	ἐγκαυχησώμεθα.	Καὶ νῦν ἡμῖν ὁ πολὺς
[3]	τῆς πιότητος, ὥστε καὶ ἄλλους	ἐγκεντρίζειν	πιστευθῆναι καὶ θεραπείαν ἐγχειρισθῆναι ψυχῶν,
[3]	μὲν ἐκ τῆς ἀγριελαίου καλῶς	ἐγκεντρισθεὶς	εἰς τὴν καλλιέλαιον, καὶ τοσοῦτον
[6]	γε διὰ τὸ μέγεθος πάντων	ἐγκρυπτομένων,	ἢ ἐπὶ σωφροσύνῃ γνωριμώτερος, ἢ
[5]	~Καὶ ταῦτα διῆλθον, οὐ τούτους	ἐγκωμιάσαι	βουλόμενος, οὐδὲ ἀγνοῶν ὅτι μόλις
[1]	Μνήμη τε γὰρ δικαίων μετ´	ἐγκωμίων·	καί· Ἐπὶ νεκρῷ, φησί, κατάγαγε
[13]	ὧν καὶ τὴν παίδευσιν Ἀθήνῃσιν	ἔγνω	καὶ τὴν εὐσέβειαν. Δευτέρᾳ δὲ
[9]	χαλεπώτατον, καὶ οὐ πολλῶν τὸ	ἐγχείρημα,	οὐδ´ ἄλλων ἢ τῶν ὑπὸ
[3]	ἄλλους ἐγκεντρίζειν πιστευθῆναι καὶ θεραπείαν	ἐγχειρισθῆναι	ψυχῶν, ὑψηλὸς ὑψηλῶς τοῦ λαοῦ
[9]	εἴ τι γένοιτο μεθήσειν ἔφασκεν·	ἐγὼ	δὲ ἀνθέλκων ἴσχυσα, ὁ πάντα
[13]	ἢ προτεθέντων ἐκδιηγεῖσθαι τὰ νῦν	ἐγὼ	μέν, εὖ ἴστε, τοῦ παντὸς
[6]	τότε πρῶτον ἀπ´ ἀλλήλων ἐσχίσθημεν,	ἐγὼ	μὲν τοῖς κατὰ Παλαιστίνην ἐγκαταμείνας
[9]	καὶ τῶν ἐκεῖθεν ἐπιταγμάτων. Ἐντεῦθεν	ἐγὼ	μὲν φιλοσοφεῖν διέγνων, καὶ πρὸς
[14]	ἀτιμίαν ἢ τὴν λαμπρότητα. ~Ταύτην	ἐγὼ	τὴν νίκην τῆς πολλῆς ἐκείνου
[22]	ἁμαρτίας θάνατον, θεοὶ γεγονότες; Τοῦτον	ἐγὼ	φοβοῦμαι τὸν φόβον, τούτῳ καὶ
[13]	οὓς τὸ θέατρον. ~Ἆρ´ οὐκ	ἔδεισας	περὶ Καισαρίου, μή τι πάθῃ
[14]	ἐλύθη, καὶ ἡ ὑπερορία καλῶς	ἐδίκασε,	καὶ ἡ στιλβωθεῖσα ῥομφαία τὸν
[6]	ἀλλ´ ἐπειδή γε ἀποδημίας καιρὸς	ἐδόκει,	καὶ τότε πρῶτον ἀπ´ ἀλλήλων
[8]	ἀλλήλοις ἐπανελθόντας ἰδεῖν. Ξυνωρὶς γὰρ	ἐδοκοῦμέν	τις, καὶ εἰ μὴ τοῖς
[8]	τοῖς μὲν ἄλλοις συντυχία τις	ἔδοξεν	ἄλογος καὶ ἀναίτιος, οἷα φέρει
[9]	καὶ τότε καὶ νῦν μέγιστον	ἔδοξεν,	εἴπερ τῶν ἐπαινετῶν ἡ φιλαδελφία,
[19]	ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας, ὅπλα, δορυφόρους,	ἔθνη	προσπίπτοντα, φόρους συλλεγομένους, ὀφρῦν βασιλείας,
[18]	βίον ὅλον μελέτην λύσεως ἐνστησάμενοι.	Εἰ	δὲ ἔτι τὸ πάθος ἐπισκοτεῖ
[17]	μὲν οὖν παρ´ ἡμῶν τοιαῦτα.	Εἰ	δὲ μικρὰ καὶ τῆς ἀξίας
[24]	Καισάριον ἀπαρχὴν τῆς ἡμετέρας ἀποδημίας·	εἰ	δὲ τὸν τελευταῖον πρῶτον, συγχωροῦμεν
[5]	πρὸς ἡμῶν τὰ τοιαῦτα θαυμάζειν,	εἰ	καὶ τοῖς ἄλλοις οὐ μικρὰ
[4]	ὥστε ἤδη τισί, φθέγξομαι γάρ,	εἰ	καὶ τολμηρὸς ὁ λόγος, μηδὲ
[11]	τῆς παραπληξίας καὶ τῆς ἀνοίας,	εἰ	Καισάριόν τε ὄντα καὶ ἀδελφὸν
[3]	ἀναζωγραφοίην τὸ γινωσκόμενον; Οὐδὲ γὰρ	εἰ	μακρὸν ἀποτείνοιμεν λόγον, εἴποιμεν ἄν
[7]	τὰ δεύτερα, καὶ μὴ ἀγαπᾶν,	εἰ	μετ´ ἐκεῖνον εὐθὺς ἀριθμοῖτο, τὸ
[20]	οἵοις ὑπελείφθημεν, καὶ οἷα θησαυρίσομεν,	εἰ	μὴ γνησίως Θεῷ προσθέμενοι καὶ
[18]	λόγος, ὑπὲρ ὧν αἰσχυνοίμην ἄν,	εἰ	μὴ καθάπερ ἄλλου παντὸς τῶν
[8]	Ξυνωρὶς γὰρ ἐδοκοῦμέν τις, καὶ	εἰ	μὴ τοῖς ἄλλοις, μητρί γ´
[2]	καὶ μεγάλων ὑπαρχόντων εἰς εὐφημίαν,	εἰ	μή τῳ περιττὸς εἶναι δοκῶ
[18]	ἐμπειρίαν συλλέξαντες. Θαυμάσητε δὲ μηδέν,	εἰ	νέος νουθετῶ γέροντας· καὶ τοῦτο
[14]	τῷ διηγήματι πλέον ἐπαίρομαι ἢ	εἰ	πᾶσαν ἐκείνῳ τὴν βασιλείαν ἀπεμερίσατο.
[5]	παρέσχεν ἐπαίνων ἄξιον, ἀλλὰ τοὐναντίον,	εἰ	πρὸς ἑτέρους εἶδε, τῶν οἰκείων
[5]	καὶ μὴ θαυμάζητε μηδὲ ἀπιστῆτε,	εἰ	τοιούτων τυχὼν γεννητόρων, τοιούτων ἑαυτὸν
[18]	τὰ πρῶτα φέροιντο. Καὶ γὰρ	εἰ	φιλόπαιδες πάντων μᾶλλον, ἀλλὰ καὶ
[11]	κατὰ τὸν κρυπτὸν ἄνθρωπον. Καὶ	εἴ	με δεῖ, πάντα παρέντα, τὴν
[9]	ἡ πόλις, καὶ οὐδ´ ἂν	εἴ	τι γένοιτο μεθήσειν ἔφασκεν· ἐγὼ
[22]	πρὸς τὰ νοούμενα βλέψομεν; Οὐκ,	εἴ	τι καὶ λυπεῖσθαι χρή, τοὐναντίον
[8]	λογίων κοσμηθῆναί τε καὶ τιμηθῆναι,	εἴ	τι μέλον αὐτῷ τοῦ πρώτην
[18]	νουθετῶ γέροντας· καὶ τοῦτο ὑμέτερον,	εἴ	τι πολιᾶς ἄμεινον συνορᾶν ἔχω.
[1]	μὴ τοῦτο περὶ ἡμῶν ὑπολάβητε,	εἴ	τι ὑπολαμβάνειν βούλεσθε δεξιόν. Οὔτε
[9]	χεῖρα δίδωσιν· οὐ μικρὸν δὲ	εἴ	τις, τὸν δεύτερον προστησάμενος βίον,
[5]	ἀλλὰ τοὐναντίον, εἰ πρὸς ἑτέρους	εἶδε,	τῶν οἰκείων καὶ τῶν ἐγγύθεν
[19]	ταῦτα ἐπ´ ἀλλοτρίοις πταίσμασι; Πάντα	εἶδον,	φησὶν ὁ Ἐκκλησιαστής, πάντα ἐπῆλθον
[3]	πόρρωθεν, πρᾶος, ἀόργητος, γαληνὸς τὸ	εἶδος,	θερμὸς τὸ πνεῦμα, πολὺς τὸ
[7]	ἐπὶ συνέσει περιφανέστερος; ~Ποῖον μὲν	εἶδος	οὐκ ἐπῆλθε παιδεύσεως; μᾶλλον δὲ
[20]	πενθῶμεν Καισάριον, οἵων ἀπηλλάγη κακῶν	εἰδότες,	ἀλλ´ ἡμᾶς αὐτούς, οἵοις ὑπελείφθημεν,
[6]	πατρίδος τοῖς εὐδοκιμωτάτοις καὶ γνωριμωτάτοις;	εἰδὼς	οὐδὲ τοῦτο φέρειν μικρὸν εἰς
[10]	φιλανθρωπίαν τοῖς ἐν τέλει προτίθησιν,	εἰδὼς	οὐδὲν οὕτως ὡς ἀρετὴν καὶ
[13]	εἰς μνήμην· ἔξω δ´ ἂν	εἴη	παντελῶς τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ
[24]	καὶ ἀπὸ μόνου γινώσκεσθαι. ~Καὶ	εἴημέν	γε ὅπερ ἐλπίζομεν, κατὰ τὴν
[23]	καὶ τοῦ ἐκεῖθεν πυρὸς ἀξίοις.	~Εἴθε	νεκρώσαιμι τὰ μέλη τὰ ἐπὶ
[23]	μέλη τὰ ἐπὶ τῆς γῆς·	εἴθε	πάντα τῷ πνεύματι δαπανήσαιμι, τὴν
[23]	τὴν σάρκα καὶ ἀνασώσηται τὴν	εἰκόνα	καὶ ἀναπλάσῃ τὸν ἄνθρωπον, ἵνα
[16]	καὶ πινάκων ἐναργεστέραν προτιθεὶς τὴν	εἰκόνα	τοῦ ποθουμένου. ~Τὰ μὲν οὖν
[9]	δὲ ζῴη Θεῷ, μετὰ τῆς	εἰκόνος	ἣν οἶδε παρ´ ἐκείνου λαβὼν
[7]	δὲ καὶ τἄλλα πάντα, ὥσπερ	εἰκός,	ἀνατιθεὶς καὶ τὴν τούτων κίνησιν.
[24]	καὶ νεότητι δωρηθέντα παρὰ τὸ	εἰκός,	καὶ οὐκ ἀπεικὸς τῷ διέποντι
[23]	τοῦτο περὶ ἐμὲ μυστήριον; Μικρός	εἰμι	καὶ μέγας, ταπεινὸς καὶ ὑψηλός,
[9]	πολλοστὸν τετάχθαι παρὰ Θεῷ κρεῖττον	{εἶναι	δοκεῖ τε} καὶ ὑψηλότερον ἢ
[2]	εὐφημίαν, εἰ μή τῳ περιττὸς	εἶναι	δοκῶ τὰ οἰκεῖα θαυμάζων, ἓν
[8]	μὴ ἄλλο τι τὸ συμβὰν	εἶναι	ἢ γονέων θεοφιλῶν ἔργον, ἐκ
[10]	φθειρομένης ῥᾷον ἢ συνισταμένης, ὡς	εἶναι	ἰδεῖν ἐκ τῶν πολλῶν τοῦ
[10]	ἦν εἰς ἀξίωμα Χριστιανὸν καὶ	εἶναι	καὶ ὀνομάζεσθαι, καὶ πάντα ὁμοῦ
[10]	εὐετηρίας· μόνον δὲ ἴδιον ἀγαθὸν	εἶναι	καὶ παραμένον ἀσφαλῶς, τὴν εὐσέβειαν.
[10]	Ἱπποκράτους ὁρκιστοῦ προσδεόμενος, ὡς μηδὲν	εἶναι	καὶ τὴν Κράτητος ἁπλότητα πρὸς
[8]	μέλον αὐτῷ τοῦ πρώτην ἀληθῶς	εἶναι	καὶ τῆς ἐπωνυμίας ἀξίαν, καὶ
[13]	λαμπρᾷ τῇ φωνῇ τὸ Χριστιανὸς	εἶναί	τε καὶ μένειν ἀνεκήρυξεν, οὐδὲ
[5]	δὴ πρῶτα τοιαῦτα, οἷα προσῆκεν	εἶναι	τοῖς ὄντως εὖ γεγονόσι καὶ
[10]	παρόντων ἀξιούμενος, μειζόνων δὲ ἄξιος	εἶναι	τῶν ἐλπιζομένων κρινόμενος τοῖς τε
[21]	ἐκδημίαν ἐνδημίαν πρὸς τὸν Κύριον	εἶναι	φάσκοντος, τὴν δὲ σὺν τούτῳ
[11]	καὶ διαπύρως, ἓν ἀντὶ πάντων	εἰπεῖν	τῶν ἐκείνου τὸ γνωριμώτατον· ἐλύσσα
[1]	γε δῶρον φίλον καὶ οἰκειότατον,	εἴπερ	τι ἄλλο, τῷ λογίῳ λόγος,
[2]	θαυμάζετε, καὶ διηγεῖσθε τοῖς ἀγνοοῦσιν,	εἴπερ	τινές εἰσιν ἀνθρώπων, ἄλλος ἄλλο
[9]	τότε καὶ νῦν μέγιστον ἔδοξεν,	εἴπερ	τῶν ἐπαινετῶν ἡ φιλαδελφία, καὶ
[6]	καὶ μεγέθει φύσεως οὐδ´ ἂν	εἴποι	τις ὅσον ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς
[3]	γὰρ εἰ μακρὸν ἀποτείνοιμεν λόγον,	εἴποιμεν	ἄν τι τοσοῦτον ὅσον ἄξιον,
[18]	καὶ ἡ λύσις, ὡς ἂν	εἴποιμεν,	τῆς ἀνθρωπίνης πνοῆς, καὶ τοῦ
[19]	ἡμέρας ὁρίζεται. Τί δ´ ἂν	εἴποις	πρὸς Ἱερεμίαν, ὃς καὶ τῇ
[9]	ἐκδιηγῶμαι. Κατεῖχε μὲν αὐτὸν αἷς	εἶπον	τιμαῖς ἡ πόλις, καὶ οὐδ´
[6]	Τί πρῶτον, ἢ τί μέγιστον	εἴπω	τῶν ἐκείνου καλῶν; τί δὲ
[0]	~ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ	ΕΙΣ	ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.
[10]	μεγάλων ὑπαρχόντων αὐτῷ, πρῶτον ἦν	εἰς	ἀξίωμα Χριστιανὸν καὶ εἶναι καὶ
[6]	εἰδὼς οὐδὲ τοῦτο φέρειν μικρὸν	εἰς	ἀρετὴν ἢ κακίαν, τὰς συνουσίας.
[24]	στέγοντες, πάντα ὑπομένοντες διὰ τὴν	εἰς	αὐτὸν ἀγάπην τε καὶ ἐλπίδα,
[21]	τῶν τερπνῶν ἑαυτῆς μεταδίδωσιν, ὅλον	εἰς	ἑαυτὴν ἀναλώσασα, καὶ γενομένη σὺν
[4]	Θεῷ, καὶ κλῆρον ἀναγκαῖον οὐκ	εἰς	ἑαυτὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[22]	~Νυνὶ δὴ ἀφεὶς τοὺς θρήνους	εἰς	ἐμαυτὸν βλέψω, μή τι θρήνων
[2]	οἷς πολλῶν καὶ μεγάλων ὑπαρχόντων	εἰς	εὐφημίαν, εἰ μή τῳ περιττὸς
[4]	λαμπρότητα θησαυρίζοντες. Οὕτω τοι καὶ	εἰς	λιπαρὸν ἔφθασαν γῆρας, ὁμότιμοι καὶ
[8]	καὶ θαλάττης τοὺς παῖδας συναγόντων	εἰς	μίαν εὐχῆς ἐκπλήρωσιν. ~Φέρε μηδὲ
[8]	ὥσπερ μεγάλη φορτὶς παντοδαπὴν ἐμπορίαν,	εἰς	μίαν τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν συλλεξάμενος,
[13]	λόγος, ἐμοὶ γοῦν οὐκ ἀηδεῖς	εἰς	μνήμην· ἔξω δ´ ἂν εἴη
[15]	γράφων ἔπειθεν, ἁρπάσαντα τὸν καιρὸν	εἰς	νουθέτησιν, ὅπερ οὐδ´ ἄλλοτε ποιῶν
[23]	θεῖον χαρακτῆρα, παρ´ οὗ καὶ	εἰς	ὃν γεγόναμεν, τοσοῦτον ἀπ´ αὐτοῦ
[8]	εὐχῆς καὶ φίλτρον τιμᾷ γονέων	εἰς	παῖδας εὐγνώμονας, ἐξ οὐδεμιᾶς ἐπινοίας
[18]	τοῦ πάθους ἔχοντες πλέον εἰσὶν	εἰς	παραμυθίαν τοῖς πάσχουσι. Μάλιστα μὲν
[11]	τοῖς λοιποῖς χριστομάχοις μεγαλοψύχως ἀπογραφόμενος	εἰς	τὴν ἀσέβειαν, ἀλλὰ κλέπτων τὸν
[8]	Ἑλλάδος, κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον	εἰς	τὴν αὐτὴν πόλιν, ὁ μὲν
[3]	ἐκ τῆς ἀγριελαίου καλῶς ἐγκεντρισθεὶς	εἰς	τὴν καλλιέλαιον, καὶ τοσοῦτον κοινωνήσας
[4]	τοῦ κοσμοκράτορος, ἐκ τῆς παροικίας	εἰς	τὴν κατοικίαν μετασκευαζόμενοι, καὶ κλῆρον
[11]	παντοίαις μηχαναῖς ὑποσπῶν τοὺς ἀθλίους	εἰς	τὸ ἑαυτοῦ βάραθρον. Καὶ τὸ
[10]	ἐπὶ τοῖς καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν	εἰς	τὸ ἔμπροσθεν· καὶ ὧν τῇ
[11]	καὶ συναπῆλθε, μείζω τῆς φαινομένης	εἰς	τὸ κοινὸν εὐσεβείας Θεῷ γνωρίζων
[16]	ἀεὶ κινούμενον, καὶ οὐκ ἐῶν	εἰς	τὸ παντελὲς ἀπελθεῖν τὸν ἐνθένδε
[4]	γῆς παρ´ ὅσον ὑπ´ ἀλλήλων	εἰς	τὸ πρωτεῖον ἐκωλύοντο· καὶ πάσης
[22]	καὶ τοῦ δύνασθαι λέγειν· Ἐκλείπει	εἰς	τὸ σωτήριόν σου ἡ ψυχή
[24]	μεγάλα χαρίζεται νῦν τε καὶ	εἰς	τὸν ἔπειτα χρόνον τοῖς γνησίως
[24]	Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[11]	ἑαυτοῦ πρῶτον μανεὶς, ἐκ τῆς	εἰς	Χριστὸν ἀθετήσεως ἀφόρητος ἤδη καὶ
[4]	καὶ γνωρίζεσθαι καὶ ὀνομάζεσθαι, καὶ	εἷς	εὐπαιδίας ὅρος, ἡ ἀρετὴ καὶ
[12]	ὡς οἱ παρόντες τοῦ θεάματος,	εἰσῄει	μὲν ὁ γεννάδας ἐκεῖνος, τῷ
[17]	κόλποις Ἀβραάμ, οἵτινες δὴ οὗτοί	εἰσιν,	ἀναπαύσαιο, καὶ ἀγγέλων ἐποπτεύοις χορείαν,
[2]	διηγεῖσθε τοῖς ἀγνοοῦσιν, εἴπερ τινές	εἰσιν	ἀνθρώπων, ἄλλος ἄλλο τι μέρος
[18]	ἴσον τοῦ πάθους ἔχοντες πλέον	εἰσὶν	εἰς παραμυθίαν τοῖς πάσχουσι. Μάλιστα
[13]	καὶ τὴν εὐσέβειαν. Δευτέρᾳ δὲ	εἰσόδῳ	ταμιευθείς, ἐπειδή γε κατὰ Περσῶν
[18]	τῆς φύσεως νόμῳ τὴν κοινὴν	εἰσφορὰν	καὶ ἀσάλευτον, καὶ τοῖς μὲν
[19]	πάντα ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος,	εἴτ´	οὖν ὁρμή τις ψυχῆς ἀλόγιστος,
[14]	μὴ προκαλεῖσθαι τοὺς κινδύνους κελεύουσαν,	εἴτε	δέει τῶν ἡμετέρων ψυχῶν, εἴτε
[4]	ταύτης, ὡς ἂν οἰηθείη τις,	εἴτε	δοκιμασίας χρὴ λέγειν, εἴτε οἰκονομίας.
[4]	τις, εἴτε δοκιμασίας χρὴ λέγειν,	εἴτε	οἰκονομίας. Ἡ δέ ἐστιν, ὡς
[21]	εἴτε τοῦ βούλεσθαι τοῦτο ἀνατυποῦντος,	εἴτε	τῆς ἀληθείας. ~Νυνὶ δὴ ἀφεὶς
[21]	φίλτατε ἀδελφῶν ἐμοὶ καὶ φιλαδελφότατε,	εἴτε	τοῦ βούλεσθαι τοῦτο ἀνατυποῦντος, εἴτε
[14]	εἴτε δέει τῶν ἡμετέρων ψυχῶν,	εἴτε	φειδοῖ τῶν ἐπαγόντων τὸν κίνδυνον.
[13]	ἀποπέμπεται· καὶ γὰρ δεινὸς ἔρως	εἶχε	τὸν βασιλέα τῇ Καισαρίου παιδεύσει
[11]	πάντα παρέντα, τὴν προστασίαν τῶν	ἐκ	γένους ἀτυχησάντων, τὴν ὑπεροψίαν τοῦ
[8]	εἶναι ἢ γονέων θεοφιλῶν ἔργον,	ἐκ	γῆς καὶ θαλάττης τοὺς παῖδας
[18]	θεσπίζουσιν. ~Τί λοιπὸν ἔτι; τὴν	ἐκ	λόγου θεραπείαν τοῖς ἀλγοῦσι προσενεγκεῖν.
[5]	ἔπαινον ἐνστησάμενος· ἀλλ´ ἵν´ ἐπιδείξαιμι	ἐκ	πατέρων ὀφειλομένην Καισαρίῳ τὴν ἀρετήν,
[18]	φιλόχριστοι, καὶ τὴν ἐντεῦθεν μετάβασιν	ἐκ	πλείονος αὐτοί τε μελετήσαντες καὶ
[4]	~Μήτηρ δὲ ἄνωθεν μὲν καὶ	ἐκ	προγόνων καθιερωμένη Θεῷ, καὶ κλῆρον
[3]	δὲ Θεῷ νεάζουσι. ~Πατὴρ μὲν	ἐκ	τῆς ἀγριελαίου καλῶς ἐγκεντρισθεὶς εἰς
[11]	καὶ καθ´ ἑαυτοῦ πρῶτον μανεὶς,	ἐκ	τῆς εἰς Χριστὸν ἀθετήσεως ἀφόρητος
[4]	καὶ λῃστῶν καὶ τοῦ κοσμοκράτορος,	ἐκ	τῆς παροικίας εἰς τὴν κατοικίαν
[6]	πλεῖον, ἄλλοις τε καὶ τῶν	ἐκ	τῆς πατρίδος τοῖς εὐδοκιμωτάτοις καὶ
[20]	καὶ οὐκ οἶδ´ οἷστισι τῶν	ἐκ	τῆς σεμνῆς Στοᾶς καὶ Ἀκαδημίας·
[7]	χρήσιμον ἐκλεξάμενος, τοῦτο δὲ ἦν,	ἐκ	τῆς τῶν οὐρανίων εὐαρμοστίας καὶ
[15]	ἐπιφανῶν ἢ κομιδῆ σὺν ὀλίγοις,	ἐκ	τοῦ κινδύνου περισῴζεται, καὶ σωτηρίαν
[19]	περισπασμὸς ἀνθρώπου, τοῦτο κατακριθέντος, ἴσως	ἐκ	τοῦ παλαιοῦ πτώματος· τἀλλά, τέλος
[15]	γενέσθαι μοίρας, μεταθέμενος τὴν στρατείαν	ἐκ	τῶν κινουμένων, καὶ ἀμείψας ἑαυτῷ
[10]	ἢ συνισταμένης, ὡς εἶναι ἰδεῖν	ἐκ	τῶν πολλῶν τοῦ βίου μεταβολῶν,
[7]	ἓν ἐξασκήσας, καὶ ἀντὶ πάντων	ἕκαστον,	τοὺς μὲν πτηνοὺς τὴν φύσιν
[13]	νικήσαντος. Τὰ μὲν οὖν καθ´	ἕκαστον	τῶν τότε ῥηθέντων ἢ προτεθέντων
[3]	τοσοῦτον ὅσον ἄξιον, καὶ ὅσον	ἕκαστος	συνεπίσταταί τε καὶ ἀπαιτεῖ τὸν
[4]	καὶ τῶν λυομένων, παρὰ τοσοῦτον	ἑκάτερος	οὐκ ἔχων τὰ πρῶτα τῶν
[21]	τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ σώματος	ἐκδημίαν	ἐνδημίαν πρὸς τὸν Κύριον εἶναι
[21]	δὲ σὺν τούτῳ ζωὴν ὡς	ἐκδημίαν	ὀδυρομένου, καὶ διὰ τοῦτο ποθοῦντος
[21]	Τότε Καισάριον αὐτὸν ὄψομαι, μηκέτι	ἐκδημοῦντα,	μηκέτι φερόμενον, μηκέτι πενθούμενον, μηκέτ´
[13]	τῶν τότε ῥηθέντων ἢ προτεθέντων	ἐκδιηγεῖσθαι	τὰ νῦν ἐγὼ μέν, εὖ
[9]	πρώτοις, ὁσάκις ἂν τὰ ἐκείνου	ἐκδιηγῶμαι.	Κατεῖχε μὲν αὐτὸν αἷς εἶπον
[12]	ἑαυτοῦ πάθεσι τὸν ἀθλητὴν ἐξοπλίζων,	ἐκεῖθεν	δὲ δεινὸς τύραννος, τῇ τῶν
[22]	οὐκ ἐᾷ με ἀναπνεῖν ἡ	ἐκεῖθεν	δόξα καὶ τὰ ἐκεῖσε δικαιωτήρια·
[21]	διαλύσας Θεός, τούτῳ συγκληρονομεῖ τῆς	ἐκεῖθεν	δόξης· καὶ καθάπερ τῶν μοχθηρῶν
[9]	αὐτοῦ βασιλέως σχεδόν, καὶ τῶν	ἐκεῖθεν	ἐπιταγμάτων. Ἐντεῦθεν ἐγὼ μὲν φιλοσοφεῖν
[4]	κλῆρον μέγιστον τοῖς παισὶ τὴν	ἐκεῖθεν	λαμπρότητα θησαυρίζοντες. Οὕτω τοι καὶ
[22]	γε τοῖς πονηροῖς καὶ τοῦ	ἐκεῖθεν	πυρὸς ἀξίοις. ~Εἴθε νεκρώσαιμι τὰ
[21]	συγγενὲς σαρκίον ἀπολαβοῦσα, ᾧ τὰ	ἐκεῖθεν	συνεφιλοσόφησε, παρὰ τῆς καὶ δούσης
[17]	τῷ μεγάλῳ παριστάμενος, καὶ τοῦ	ἐκεῖθεν	φωτὸς πληρούμενος· οὗ μικρὰν ἀπορροὴν
[23]	κόσμου, ταῦτα μετὰ τοῦ Θεοῦ·	ἐκεῖνα	μετὰ τῆς σαρκός, ταῦτα μετὰ
[23]	καὶ ἀθάνατος, ἐπίγειος καὶ οὐράνιος·	ἐκεῖνα	μετὰ τοῦ κάτω κόσμου, ταῦτα
[22]	τὰ δὲ φρίττω καὶ ἀποστρέφομαι.	Ἐκεῖνο	δὲ οὐ δέδοικα, μή μοι
[20]	καὶ Γαληνοῦ, καὶ τῶν ἀντιθέτων	ἐκείνοις·	ἀλλ´ οὐδὲ κακοπαθήσει νόσοις, ἰδίας
[19]	ἀσθενείας ἡμῶν ἐφιλοσόφησεν· καὶ ἐν	ἐκείνοις	πάλιν τοῖς ῥήμασι· Τὴν ὀλιγότητα
[7]	καὶ μὴ ἀγαπᾶν, εἰ μετ´	ἐκεῖνον	εὐθὺς ἀριθμοῖτο, τὸ πρεσβεῖον ἐν
[13]	ταμιευθείς, ἐπειδή γε κατὰ Περσῶν	ἐκεῖνον	ἡ δίκη καλῶς ἐξώπλισεν, ἐπάνεισι
[21]	τῷ θείῳ Ἰεζεκιήλ, ὅσα μετ´	ἐκεῖνον	τῷ θείῳ Παύλῳ περὶ σκηνώματος
[7]	λῆξις καὶ ἑσπέριος, καὶ ὅσην	ἐκεῖνος	ἐπῆλθεν ὕστερον, ἐπίσημοι στῆλαι τῆς
[14]	Καισάριον οἰκειώσηται, καὶ οὗ μᾶλλον	ἐκεῖνος	ὀνομασθῇ φίλος καὶ γνώριμος. Τοιαῦτα
[6]	μαθήμασιν ἱκανῶς ἐνασκηθέντες, ἐν οἷς	ἐκεῖνος	τάχει τε καὶ μεγέθει φύσεως
[12]	θεάματος, εἰσῄει μὲν ὁ γεννάδας	ἐκεῖνος,	τῷ τοῦ Χριστοῦ σημείῳ φραξάμενος,
[6]	ζημιώσω τὸν λόγον; τίς μὲν	ἐκείνου	διδασκάλοις πιστότερος; τίς δὲ ἥλιξι
[20]	παιδί, τὸν ἐκείνου πλοῦτον ὑπὲρ	ἐκείνου	δῶρον ἐντάφιον, καὶ μηδὲν ὑπολειφθῆναι
[9]	ἐν πρώτοις, ὁσάκις ἂν τὰ	ἐκείνου	ἐκδιηγῶμαι. Κατεῖχε μὲν αὐτὸν αἷς
[10]	τὴν Κράτητος ἁπλότητα πρὸς τὴν	ἐκείνου	θεωρουμένην· πᾶσι δὲ πλέον ἢ
[6]	ἢ τί μέγιστον εἴπω τῶν	ἐκείνου	καλῶν; τί δὲ παρεὶς μὴ
[11]	τὸν σκολιὸν ὄφιν, ὃς τὴν	ἐκείνου	κατέσχε ψυχήν, παντοίαις μηχαναῖς ὑποσπῶν
[9]	τῆς εἰκόνος ἣν οἶδε παρ´	ἐκείνου	λαβὼν καὶ ὀφείλων τῷ δεδωκότι·
[15]	ἄλλοτε ποιῶν ἐπαυσάμην, ζηλοτυπῶν τὸ	ἐκείνου	μεγαλοφυὲς στρεφόμενον ἐν τοῖς χείροσι,
[15]	τῶν γονέων θεοσεβείας καὶ τῆς	ἐκείνου	μεγίστην ἔχον ἀπόδειξιν; Διέτριβε μὲν
[7]	ἐπῆλθεν ὕστερον, ἐπίσημοι στῆλαι τῆς	ἐκείνου	παιδεύσεως. ~Ἐπεὶ δὲ πᾶσαν ἀρετήν
[20]	τὰ πάντα τῷ παιδί, τὸν	ἐκείνου	πλοῦτον ὑπὲρ ἐκείνου δῶρον ἐντάφιον,
[12]	λειπομένων ἔτι καὶ τῶν ὑπ´	ἐκείνου	συνηρπασμένων, ὅπη νεύσῃ τὰ κατ´
[6]	Ἐξ ὧν, τίς μὲν ἄρχουσιν	ἐκείνου	τιμιώτερος; τίς δὲ τῇ πόλει
[11]	ἓν ἀντὶ πάντων εἰπεῖν τῶν	ἐκείνου	τὸ γνωριμώτατον· ἐλύσσα καθ´ ἡμῶν
[15]	ἄνθρωπος· καὶ τὸ μὲν ἴδιον	ἐκείνου,	τὸ δὲ κοινὸν πρὸς τοὺς
[14]	ἐγὼ τὴν νίκην τῆς πολλῆς	ἐκείνου	χειρὸς καὶ τῆς ὑψηλῆς ἁλουργίδος
[10]	καὶ ὅσοι τὰ πρῶτα μετ´	ἐκείνους	ἔχουσιν. Τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι
[7]	οὕτως ἀμαθὴς ἢ φιλόνεικος ὡς	ἐκείνῳ	δοῦναι τὰ δεύτερα, καὶ μὴ
[10]	καὶ πάντα ὁμοῦ παιδιά τις	ἐκείνῳ	καὶ λῆρος πρὸς ἓν τοῦτο
[9]	καὶ πολλαχόθεν, οἱ μὲν συνέρρεον	ἐκείνῳ,	οἱ δὲ ἠλπίζοντο, ἀλλὰ καὶ
[14]	πλέον ἐπαίρομαι ἢ εἰ πᾶσαν	ἐκείνῳ	τὴν βασιλείαν ἀπεμερίσατο. Τοῖς μὲν
[22]	ἡ ἐκεῖθεν δόξα καὶ τὰ	ἐκεῖσε	δικαιωτήρια· ὧν τῆς μὲν ἐφίεμαι,
[17]	καλὸν ἐνταῦθα φιλοπονίας, τὴν τελεωτέραν	ἐκεῖσε	τοῦ καλοῦ μετουσίαν καὶ θεωρίαν·
[19]	πταίσμασι; Πάντα εἶδον, φησὶν ὁ	Ἐκκλησιαστής,	πάντα ἐπῆλθον λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα,
[22]	μέχρι καὶ τοῦ δύνασθαι λέγειν·	Ἐκλείπει	εἰς τὸ σωτήριόν σου ἡ
[7]	τοῖς ἄλλοις παιδεύσεως, ὅσον χρήσιμον	ἐκλεξάμενος,	τοῦτο δὲ ἦν, ἐκ τῆς
[8]	παῖδας συναγόντων εἰς μίαν εὐχῆς	ἐκπλήρωσιν.	~Φέρε μηδὲ τοῦτο τῶν Καισαρίου
[20]	τοσοῦτον ἀεὶ προσλαμβάνειν ζητῶν ὅσον	ἐκτήσατο.	Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ πλουτεῖν
[4]	ὑπ´ ἀλλήλων εἰς τὸ πρωτεῖον	ἐκωλύοντο·	καὶ πάσης εὐδαιμονίας μέτρον ἐπλήρωσαν,
[17]	δὲ μικρὰ καὶ τῆς ἀξίας	ἐλάττω,	καὶ Θεῷ φίλον τὸ κατὰ
[6]	μνήμην, καὶ μή με ἀφιλόσοφον	ἐλέγξῃ	τὸ πάθος παρὰ τὴν ὑπόσχεσιν;
[21]	μηκέτι φερόμενον, μηκέτι πενθούμενον, μηκέτ´	ἐλεούμενον,	λαμπρόν, ἔνδοξον, ὑψηλόν, οἷός μοι
[21]	γῆς μεταποίησιν, τὴν τῶν στοιχείων	ἐλευθερίαν,	τὴν κόσμου παντὸς ἀνακαίνισιν. Τότε
[23]	καὶ θῆλυ, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος,	ἐλεύθερος,	τὰ τῆς σαρκὸς γνωρίσματα, μόνον
[8]	Ἀλεξανδρείας, ὁ δὲ ἀπὸ τῆς	Ἑλλάδος,	κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον εἰς
[16]	σώματος. Ἐρρέτωσάν μοι καὶ ἀγῶνες	Ἑλληνικοὶ	καὶ μῦθοι, δι´ ὧν ἔφηβοι
[24]	εἰς αὐτὸν ἀγάπην τε καὶ	ἐλπίδα,	ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστοῦντες, δεξιοῖς τε
[21]	ἀνάλυσιν. Τί μικροψυχῶ περὶ τὰς	ἐλπίδας;	τί γίνομαι πρόσκαιρος; Ἀναμένω τὴν
[24]	γινώσκεσθαι. ~Καὶ εἴημέν γε ὅπερ	ἐλπίζομεν,	κατὰ τὴν μεγάλην Θεοῦ τοῦ
[10]	μειζόνων δὲ ἄξιος εἶναι τῶν	ἐλπιζομένων	κρινόμενος τοῖς τε βασιλεῦσιν αὐτοῖς
[22]	ἁμαρτάνον, ἐν ᾧ λόγος, νόμος,	ἐλπίς,	τὴν αὐτὴν τοῖς ἀλόγοις ἀτιμίαν
[23]	μείζων ἢ κατὰ τὴν ἀξίαν	ἐλπίς.	Τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ
[14]	κίνδυνον. Ἐπεὶ δὲ ὁ ζόφος	ἐλύθη,	καὶ ἡ ὑπερορία καλῶς ἐδίκασε,
[11]	εἰπεῖν τῶν ἐκείνου τὸ γνωριμώτατον·	ἐλύσσα	καθ´ ἡμῶν βασιλεὺς ὁ δυσώνυμος,
[22]	δὴ ἀφεὶς τοὺς θρήνους εἰς	ἐμαυτὸν	βλέψω, μή τι θρήνων ἄξιον
[22]	ἄξιον λάθω φέρων, καὶ τὰ	ἐμαυτοῦ	περισκέψομαι. Υἱοὶ ἀνθρώπων (μέτεισι γὰρ
[9]	τῇ πατρίδι τὸ χρέος, καὶ	ἐμαυτῷ	τὸν πόθον, λαβὼν τῆς ὁδοῦ
[17]	περιλειπόμενοι. Σὺ δὲ ἡμῖν οὐρανοὺς	ἐμβατεύοις,	ὦ θεία καὶ ἱερὰ κεφαλή,
[8]	οὐδὲν δὲ οἶον (καὶ γὰρ	ἐμέ	γε μάλιστα πάντων εὐφραίνει τοῦτο
[9]	τοῦ προστατεῖν τῆς πόλεως, ὡς	ἐμέ	γε συνέπειθε, τοῖς βασιλείοις δίδωσιν,
[15]	σπουδὴν ἑαυτῷ συνηύχετο, ὡς πρὸς	ἐμὲ	γράφων ἔπειθεν, ἁρπάσαντα τὸν καιρὸν
[23]	Τί τὸ καινὸν τοῦτο περὶ	ἐμὲ	μυστήριον; Μικρός εἰμι καὶ μέγας,
[16]	πολλάκις μεμψάμενος ἐπὶ σεαυτὸν γυμνώσειν	ἔμελλες.	Οὗτος ὁ παρ´ ἐμοῦ κόσμος,
[13]	στροφὰς καὶ κομψείας ὁ λόγος,	ἐμοὶ	γοῦν οὐκ ἀηδεῖς εἰς μνήμην·
[9]	μικρὸν καὶ οὐδὲ μνήμης ἄξιον,	ἐμοὶ	δὲ καὶ τότε καὶ νῦν
[21]	ὤφθης πολλάκις, ὦ φίλτατε ἀδελφῶν	ἐμοὶ	καὶ φιλαδελφότατε, εἴτε τοῦ βούλεσθαι
[16]	ἢ λόγῳ δουλεύοντες. Τὸ δὲ	ἐμὸν	δῶρον, λόγος, ὃ τάχα καὶ
[11]	Καισάριόν τε ὄντα καὶ ἀδελφὸν	ἐμὸν	καὶ τῶν γονέων τούτων συλήσειν
[4]	Ἡ δέ ἐστιν, ὡς ὁ	ἐμὸς	λόγος, τὸν σφαλερώτερον τῶν παίδων
[16]	γυμνώσειν ἔμελλες. Οὗτος ὁ παρ´	ἐμοῦ	κόσμος, σοὶ δὲ κόσμου παντός,
[16]	καρπούμενος. ~Τοῦτό σοι, Καισάριε, παρ´	ἐμοῦ	τὸ ἐντάφιον· αὗται τῶν ἐμῶν
[1]	καὶ τῷ διαφερόντως ἀγαπήσαντι τοὺς	ἐμοὺς	λόγους ἡ εὐφημία· καὶ οὐ
[18]	καὶ τῷ πολλῷ χρόνῳ τὴν	ἐμπειρίαν	συλλέξαντες. Θαυμάσητε δὲ μηδέν, εἰ
[8]	μάθησιν, ὥσπερ μεγάλη φορτὶς παντοδαπὴν	ἐμπορίαν,	εἰς μίαν τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν
[19]	ὑπὲρ πάντας ἦλθον βασιλεῖς τοὺς	ἔμπροσθεν,	καὶ τί ἐπὶ πᾶσι τούτοις;
[10]	καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν εἰς τὸ	ἔμπροσθεν·	καὶ ὧν τῇ τάξει δεύτερος
[1]	συνθρηνήσοντες παρεσκεύασθε, ἵν´ ἐν τῷ	ἐμῷ	πάθει τὰ οἰκεῖα δακρύσητε, ὅσοις
[16]	ἐμοῦ τὸ ἐντάφιον· αὗται τῶν	ἐμῶν	λόγων αἱ ἀπαρχαί, οὓς κρυπτομένους
[12]	λόγῳ καὶ ἔργῳ πρὸς τὸν	ἐν	ἀμφοτέροις δυνατὸν ἀγωνίζεσθαι. Τὸ μὲν
[4]	οὕτως ἤδη καταλῦσαι τὸν βίον	ἐν	ἀσφαλείᾳ, καὶ πρὸς τὰ ἄνω
[8]	καὶ ὑμᾶς ἂν ἡδίους ποιήσειεν)	ἐν	βραχεῖ διηγήσασθαι. Ηὔχετο μὲν ἡ
[19]	τῆς ἀσθενείας ἡμῶν ἐφιλοσόφησεν· καὶ	ἐν	ἐκείνοις πάλιν τοῖς ῥήμασι· Τὴν
[11]	ἀσέβειαν, ἀλλὰ κλέπτων τὸν διωγμὸν	ἐν	ἐπιεικείας πλάσματι, καὶ κατὰ τὸν
[17]	μικρὰν ἀπορροὴν ἐντεῦθεν δεξάμενοι, ὅσον	ἐν	ἐσόπτροις φαντάζεσθαι καὶ αἰνίγμασιν, αὐτῇ
[8]	νῦν προκαθεζομένη τῆς Εὐρώπης πόλις·	ἐν	ᾗ τοσοῦτον Καισάριος κλέος οὐ
[24]	καὶ οὐ ταρασσομένους, οὐδὲ ὑποχωροῦντας	ἐν	ἡμέρᾳ τῇ τελευταίᾳ, καὶ βίᾳ
[23]	σαρκὸς γνωρίσματα, μόνον δὲ φέρωμεν	ἐν	ἡμῖν αὐτοῖς τὸν θεῖον χαρακτῆρα,
[10]	~Τάττεται μὲν γὰρ τὴν πρώτην	ἐν	ἰατροῖς τάξιν, οὐδὲ πολλοῦ πόνου
[11]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἦν, οὐδ´	ἐν	ἴσῳ τοῖς λοιποῖς χριστομάχοις μεγαλοψύχως
[24]	δέχοιο δὲ καὶ ἡμᾶς ὕστερον	ἐν	καιρῷ εὐθέτῳ, οἰκονομήσας ἐν τῇ
[17]	θεία καὶ ἱερὰ κεφαλή, καὶ	ἐν	κόλποις Ἀβραάμ, οἵτινες δὴ οὗτοί
[12]	πολὺν ἐν ὅπλοις καὶ μέγαν	ἐν	λόγων δεινότητι· οὐδὲν δὲ καταπλαγεὶς
[5]	βιώσεσθαι μέλλουσιν. Ἵνα δὲ τὰ	ἐν	μέσῳ συντέμω, κάλλος καὶ μέγεθος
[10]	τῆς δόξης μήτε ὑπὸ τῆς	ἐν	μέσῳ τρυφῆς τὴν τῆς ψυχῆς
[15]	προοιμιάζεται. Τοῦ δὲ πρῴην συνενεχθέντος	ἐν	Νικαίᾳ σεισμοῦ, ὃς δὴ χαλεπώτατος
[17]	τούτου περιφοράν, καὶ τὴν ὥσπερ	ἐν	νυκτομαχίᾳ σύγχυσίν τε καὶ ἄγνοιαν,
[24]	ψυχάς, τὰς τῶν προκαταλυόντων, ὥσπερ	ἐν	ὁδῷ κοινῇ τῶν ἑτοιμοτέρων· ὃ
[6]	τοῖς ἐνταῦθα μαθήμασιν ἱκανῶς ἐνασκηθέντες,	ἐν	οἷς ἐκεῖνος τάχει τε καὶ
[12]	ἑαυτοῦ προβαλλόμενος, πρὸς τὸν πολὺν	ἐν	ὅπλοις καὶ μέγαν ἐν λόγων
[21]	μὲν καταλυθησομένου, τῆς δὲ ἀποκειμένης	ἐν	οὐρανοῖς· καὶ τὴν μὲν ἀπὸ
[23]	ἐν Χριστῷ, γενομένῳ τὰ πάντα	ἐν	πᾶσιν ἡμῖν τελείως ὅσαπέρ ἐστιν
[9]	φιλαδελφία, καὶ οὐ παύσομαι τιθεὶς	ἐν	πρώτοις, ὁσάκις ἂν τὰ ἐκείνου
[21]	σώματος ἐνθένδε ἀπαλλαγῇ, εὐθὺς μὲν	ἐν	συναισθήσει καὶ θεωρίᾳ τοῦ μένοντος
[11]	προσῆγεν, ἀλλὰ καὶ λίαν δουλοπρεπῶς,	ἐν	ταῖς ἁπάντων ὄψεσι, πάντας δὲ
[18]	μικρὸν ἐσόμεθα; οὐ τοσοῦτον κερδανοῦμεν	ἐν	ταῖς μικραῖς ταύταις ἡμέραις, ὅσον
[13]	ἡνίκα καὶ τὸ περιβόητον τοῦτο	ἐν	ταῖς τῶν πάντων ἀκοαῖς ἐφθέγξατο·
[10]	τὴν τῆς τέχνης φιλανθρωπίαν τοῖς	ἐν	τέλει προτίθησιν, εἰδὼς οὐδὲν οὕτως
[15]	μεγίστην ἔχον ἀπόδειξιν; Διέτριβε μὲν	ἐν	τῇ Βιθυνῶν, τὴν οὐ πολλοστὴν
[24]	ὕστερον ἐν καιρῷ εὐθέτῳ, οἰκονομήσας	ἐν	τῇ σαρκὶ ἐφ´ ὅσον ἂν
[7]	ἐκεῖνον εὐθὺς ἀριθμοῖτο, τὸ πρεσβεῖον	ἐν	τοῖς δευτέροις φερόμενος; Καὶ ταῦτα
[15]	καὶ τὴν φιλόσοφον οὕτω ψυχὴν	ἐν	τοῖς δημοσίοις καλινδουμένην, καὶ ὥσπερ
[8]	οἷα φέρει πολλὰ τὸ αὐτόματον	ἐν	τοῖς ἡμετέροις· τοῖς δὲ φιλοθέοις
[13]	Ὡς δὲ πάσας αὐτοῦ τὰς	ἐν	τοῖς λόγοις πλοκὰς διαλύσας, καὶ
[7]	καὶ τῶν πρεσβυτέρων καὶ παλαιοτέρων	ἐν	τοῖς μαθήμασι, καὶ πάντα ὡς
[22]	τὰ τῇδε ἀποκαλοῦντα, ὅτι βραδύνομεν	ἐν	τοῖς τάφοις οἷς περιφέρομεν, ὅτι
[15]	ζηλοτυπῶν τὸ ἐκείνου μεγαλοφυὲς στρεφόμενον	ἐν	τοῖς χείροσι, καὶ τὴν φιλόσοφον
[1]	συμπενθήσοντες καὶ συνθρηνήσοντες παρεσκεύασθε, ἵν´	ἐν	τῷ ἐμῷ πάθει τὰ οἰκεῖα
[5]	τοῦ ἀνδρὸς χάριν καὶ ὥσπερ	ἐν	φθόγγοις εὐαρμοστίαν, ὅτι μηδὲ πρὸς
[1]	ἐστι, καὶ σοφίσησθε τὸ ἀλγοῦν	ἐν	φιλικοῖς πάθεσιν, οἱ δὲ ὡς
[23]	ἵνα γενώμεθα οἱ πάντες ἓν	ἐν	Χριστῷ, γενομένῳ τὰ πάντα ἐν
[24]	μακραίωνά τε καὶ μακαρίαν, τὴν	ἐν	Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
[22]	γὰρ κατορθοῦν, ὥσπερ ἄτιμον ἁμαρτάνον,	ἐν	ᾧ λόγος, νόμος, ἐλπίς, τὴν
[11]	λίαν εὐσεβῶς τε καὶ διαπύρως,	ἓν	ἀντὶ πάντων εἰπεῖν τῶν ἐκείνου
[23]	ἄνθρωπον, ἵνα γενώμεθα οἱ πάντες	ἓν	ἐν Χριστῷ, γενομένῳ τὰ πάντα
[7]	τοῖς μαθήμασι, καὶ πάντα ὡς	ἓν	ἐξασκήσας, καὶ ἀντὶ πάντων ἕκαστον,
[21]	ἀναλώσασα, καὶ γενομένη σὺν τούτῳ	ἓν	καὶ πνεῦμα καὶ νοῦς καὶ
[2]	εἶναι δοκῶ τὰ οἰκεῖα θαυμάζων,	ἓν	μέγιστον ἁπάντων, καὶ ὥσπερ ἄλλο
[10]	τις ἐκείνῳ καὶ λῆρος πρὸς	ἓν	τοῦτο κρινόμενα· τὰ μὲν γὰρ
[23]	μυστήριον βούλεται· τοῦτο ἡμῖν ὁ	ἐνανθρωπήσας	δι´ ἡμᾶς καὶ πτωχεύσας Θεός,
[16]	ψυχαῖς τὸν τιμώμενον, καὶ πινάκων	ἐναργεστέραν	προτιθεὶς τὴν εἰκόνα τοῦ ποθουμένου.
[1]	δάκρυα, καὶ ὡς δεινὰ πάσχων	ἔναρξαι	θρήνου· ἴσον ἀναλγησίας χωρίζων ἡμᾶς
[6]	καὶ τοῖς ἐνταῦθα μαθήμασιν ἱκανῶς	ἐνασκηθέντες,	ἐν οἷς ἐκεῖνος τάχει τε
[21]	μὲν ἀπὸ τοῦ σώματος ἐκδημίαν	ἐνδημίαν	πρὸς τὸν Κύριον εἶναι φάσκοντος,
[22]	τοῦ Θεοῦ πλάσμα τὸ ἔνδοξον,	ἔνδοξον	γὰρ κατορθοῦν, ὥσπερ ἄτιμον ἁμαρτάνον,
[22]	τὸ τοῦ Θεοῦ πλάσμα τὸ	ἔνδοξον,	ἔνδοξον γὰρ κατορθοῦν, ὥσπερ ἄτιμον
[21]	μηκέτι πενθούμενον, μηκέτ´ ἐλεούμενον, λαμπρόν,	ἔνδοξον,	ὑψηλόν, οἷός μοι καὶ κατ´
[12]	εὐσεβείας ἀγωνιστὴς τοσοῦτος· καὶ ἀγωνοθέτης,	ἔνθεν	μὲν Χριστός, τοῖς ἑαυτοῦ πάθεσι
[21]	ἐπειδὰν τοῦ συνδεδεμένου λυθεῖσα σώματος	ἐνθένδε	ἀπαλλαγῇ, εὐθὺς μὲν ἐν συναισθήσει
[23]	ὃ μᾶλλον ἐραστὴς ἐγενόμην τῆς	ἐνθένδε	ἀπαναστάσεως. Τοῦτο ἡμῖν τὸ μέγα
[20]	ὧν αὐτὸς ἠθέλησεν, ἵνα πλούσιος	ἐνθένδε	μεταναστῇ, πάντα μεθ´ ἑαυτοῦ φερόμενος.
[16]	εἰς τὸ παντελὲς ἀπελθεῖν τὸν	ἐνθένδε	μεταχωρήσαντα, φυλάσσον δὲ ἀεὶ καὶ
[11]	χλανίδι· ταύταις καὶ συνέζησε ταῖς	ἐννοίαις	καὶ συναπῆλθε, μείζω τῆς φαινομένης
[14]	τοῦτο κατὰ τὴν ἡμετέραν νομοθεσίαν,	ἐνστάντος	μὲν καιροῦ, διακινδυνεύειν ὑπὲρ τῆς
[18]	τὸν βίον ὅλον μελέτην λύσεως	ἐνστησάμενοι.	Εἰ δὲ ἔτι τὸ πάθος
[5]	ὑπόθεσιν λόγου τὸν τούτων ἔπαινον	ἐνστησάμενος·	ἀλλ´ ἵν´ ἐπιδείξαιμι ἐκ πατέρων
[21]	ὥσπερ τι δεσμωτήριον χαλεπὸν τὸν	ἐνταῦθα	βίον ἀποφυγοῦσα, καὶ τὰς περικειμένας
[22]	ζητεῖτε ψεῦδος, μέγα τι τὸν	ἐνταῦθα	βίον καὶ τὰς ὀλίγας ταύτας
[19]	καὶ τοῦτό σοι μόνον τῆς	ἐνταῦθα	ζωῆς τὸ κέρδος, ὁδηγηθῆναι διὰ
[18]	πολιαὶ καὶ Θεῷ πλησιάζουσαι; πόσον	ἐνταῦθα	κακοπαθήσομεν; Οὐδὲ ὁ πᾶς ἀνθρώπων
[6]	τραφέντες καὶ παιδευθέντες καὶ τοῖς	ἐνταῦθα	μαθήμασιν ἱκανῶς ἐνασκηθέντες, ἐν οἷς
[19]	πᾶν ἄκουε, τὸν Θεὸν φοβοῦ«	Ἐνταῦθα	τῆς ἀπορίας ἵσταται· καὶ τοῦτό
[8]	καλῶν ἀγωγίμων τῆς ἑαυτοῦ παιδεύσεως,	ἐνταῦθά	τι καὶ συνηνέχθη πρᾶγμα θαυμάσιον·
[24]	ὃ δὴ καὶ αὐτοὶ ποιήσαντες,	ἐνταῦθα	τοῦ λόγου λήξωμεν, ἀλλὰ καὶ
[17]	εὑρίσκοιμεν τῆς περὶ τὸ καλὸν	ἐνταῦθα	φιλοπονίας, τὴν τελεωτέραν ἐκεῖσε τοῦ
[16]	σοι, Καισάριε, παρ´ ἐμοῦ τὸ	ἐντάφιον·	αὗται τῶν ἐμῶν λόγων αἱ
[20]	ἐκείνου πλοῦτον ὑπὲρ ἐκείνου δῶρον	ἐντάφιον,	καὶ μηδὲν ὑπολειφθῆναι τοῖς προσδοκήσασιν.
[24]	τῇ τελευταίᾳ, καὶ βίᾳ τῶν	ἐντεῦθεν	ἀποσπωμένους, ὃ τῶν φιλοκόσμων ψυχῶν
[2]	ἀΐδια. ~Καισαρίῳ πατέρες μέν, ἵν´	ἐντεῦθεν	ἄρξωμαι ὅθεν ἡμῖν πρεπωδέστατον, οὓς
[15]	τῶν θησαυρῶν ἔχειν τὴν ἐπιμέλειαν·	ἐντεῦθεν	γὰρ αὐτῷ τὰς μείζους ἀρχὰς
[17]	φωτὸς πληρούμενος· οὗ μικρὰν ἀπορροὴν	ἐντεῦθεν	δεξάμενοι, ὅσον ἐν ἐσόπτροις φαντάζεσθαι
[9]	σχεδόν, καὶ τῶν ἐκεῖθεν ἐπιταγμάτων.	Ἐντεῦθεν	ἐγὼ μὲν φιλοσοφεῖν διέγνων, καὶ
[18]	φιλόσοφοι καὶ φιλόχριστοι, καὶ τὴν	ἐντεῦθεν	μετάβασιν ἐκ πλείονος αὐτοί τε
[17]	πηγῇ τοῦ καλοῦ μετὰ ταῦτα	ἐντύχοιμεν,	καθαρῷ νῷ καθαρὰν τὴν ἀλήθειαν
[4]	ἐξ αὑτῆς κατάγουσα τὴν εὐσέβειαν,	ἐξ	ἁγίας ἀπαρχῆς ὄντως ἅγιον φύραμα·
[4]	ἑαυτὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐξ	αὑτῆς κατάγουσα τὴν εὐσέβειαν, ἐξ
[18]	αὐτοί τε μελετήσαντες καὶ τοὺς	ἐξ	αὐτῶν διδάξαντες, μᾶλλον δὲ τὸν
[8]	τιμᾷ γονέων εἰς παῖδας εὐγνώμονας,	ἐξ	οὐδεμιᾶς ἐπινοίας οὐδὲ συνθήματος, ὁ
[15]	κόνις τιμία, νεκρὸς ἐπαινούμενος, ὕμνοις	ἐξ	ὕμνων παραπεμπόμενος, μαρτύρων βήμασι πομπευόμενος,
[6]	ἀρετὴν ἢ κακίαν, τὰς συνουσίας.	Ἐξ	ὧν, τίς μὲν ἄρχουσιν ἐκείνου
[19]	ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ, οὕτως	ἐξανθήσει«	καλῶς ὁ θεῖος Δαβὶδ περὶ
[7]	μαθήμασι, καὶ πάντα ὡς ἓν	ἐξασκήσας,	καὶ ἀντὶ πάντων ἕκαστον, τοὺς
[8]	μητρικήν τινα καὶ φιλόπαιδα, ὥσπερ	ἐξέπεμψεν	ἀμφοτέρους, οὕτω καὶ σὺν ἀλλήλοις
[14]	τὴν εὐσέβειαν, ἕως δ´ ἂν	ἐξῇ,	μὴ προκαλεῖσθαι τοὺς κινδύνους κελεύουσαν,
[12]	τοῖς ἑαυτοῦ πάθεσι τὸν ἀθλητὴν	ἐξοπλίζων,	ἐκεῖθεν δὲ δεινὸς τύραννος, τῇ
[12]	οἰκειότητι προσσαίνων καὶ τῷ τῆς	ἐξουσίας	ὄγκῳ δεδιττόμενος· θέατρον δὲ ἀμφοτέρωθεν,
[13]	γοῦν οὐκ ἀηδεῖς εἰς μνήμην·	ἔξω	δ´ ἂν εἴη παντελῶς τοῦ
[1]	καὶ θαυμάσαντες (οὐδὲ γὰρ τοῦτο	ἔξω	τῆς καθ´ ἡμᾶς φιλοσοφίας· Μνήμη
[13]	Περσῶν ἐκεῖνον ἡ δίκη καλῶς	ἐξώπλισεν,	ἐπάνεισι πρὸς ἡμᾶς φυγὰς μακάριος
[20]	ἀλλ´ οὐδὲ κακοπαθήσει νόσοις, ἰδίας	ἐπ´	ἀλλοτρίαις συμφοραῖς λύπας καρπούμενος. Οὐκ
[19]	τῆς γεννήσεως ἀλγῶν, καὶ ταῦτα	ἐπ´	ἀλλοτρίοις πταίσμασι; Πάντα εἶδον, φησὶν
[14]	ἡμετέρων ψυχῶν, εἴτε φειδοῖ τῶν	ἐπαγόντων	τὸν κίνδυνον. Ἐπεὶ δὲ ὁ
[16]	μικρὰ μικρῶν ἀγωνισμάτων προτιθέντες τὰ	ἔπαθλα·	καὶ ὅσα διὰ χοῶν τε
[1]	ἄλλων τὰ τοιαῦτα ἀποδεχόμεθα, οὔτε	ἐπαινεσόμεθα	πέρα τοῦ μέτρου· καίτοι γε
[9]	νῦν μέγιστον ἔδοξεν, εἴπερ τῶν	ἐπαινετῶν	ἡ φιλαδελφία, καὶ οὐ παύσομαι
[5]	ὅλην ὑπόθεσιν λόγου τὸν τούτων	ἔπαινον	ἐνστησάμενος· ἀλλ´ ἵν´ ἐπιδείξαιμι ἐκ
[15]	Καισάριος ἀποσέσωσται, κόνις τιμία, νεκρὸς	ἐπαινούμενος,	ὕμνοις ἐξ ὕμνων παραπεμπόμενος, μαρτύρων
[5]	τυχὼν γεννητόρων, τοιούτων ἑαυτὸν παρέσχεν	ἐπαίνων	ἄξιον, ἀλλὰ τοὐναντίον, εἰ πρὸς
[14]	τιμιωτέραν· τούτῳ τῷ διηγήματι πλέον	ἐπαίρομαι	ἢ εἰ πᾶσαν ἐκείνῳ τὴν
[13]	ἐκεῖνον ἡ δίκη καλῶς ἐξώπλισεν,	ἐπάνεισι	πρὸς ἡμᾶς φυγὰς μακάριος καὶ
[8]	ἀμφοτέρους, οὕτω καὶ σὺν ἀλλήλοις	ἐπανελθόντας	ἰδεῖν. Ξυνωρὶς γὰρ ἐδοκοῦμέν τις,
[14]	τὸν ἀσεβῆ κατέβαλε, καὶ Χριστιανοῖς	ἐπανῆλθε	τὰ πράγματα, τί δεῖ λέγειν
[7]	οἱ τὴν ὁμόδουλον ἑαυτοῖς κτίσιν	ἐπανιστάντες	τῷ κτίσαντι, Θεῷ δὲ καὶ
[18]	καὶ ἀσάλευτον, καὶ τοῖς μὲν	ἐπαπελθεῖν,	τῶν δὲ προαπελθεῖν, καὶ τοὺς
[15]	νουθέτησιν, ὅπερ οὐδ´ ἄλλοτε ποιῶν	ἐπαυσάμην,	ζηλοτυπῶν τὸ ἐκείνου μεγαλοφυὲς στρεφόμενον
[14]	φειδοῖ τῶν ἐπαγόντων τὸν κίνδυνον.	Ἐπεὶ	δὲ ὁ ζόφος ἐλύθη, καὶ
[8]	ἐπίσημοι στῆλαι τῆς ἐκείνου παιδεύσεως.	~Ἐπεὶ	δὲ πᾶσαν ἀρετήν τε καὶ
[2]	ἄλλος ἄλλο τι μέρος ἀπολαβόντες·	ἐπεὶ	μὴ πάντα τὸν αὐτὸν οἷόν
[14]	ἀρετῆς πρὸς τὴν αὐτὴν ἐπιφάνειαν	ἐπειγέσθωσαν	(ἀγαθῶν γὰρ πόνων καρπὸς εὐκλεής)
[20]	παρατρέχοντα πρὸς τὴν ἄνω ζωὴν	ἐπειγοίμεθα,	ἔτι ὑπὲρ γῆς ὄντες καταλιπόντες
[18]	πενθήσομεν; Οὐ πρὸς τὴν αὐτὴν	ἐπειγόμεθα	μονήν; Οὐ τὸν αὐτὸν ὑποδυσόμεθα
[21]	πᾶσα καλή τε καὶ θεοφιλής,	ἐπειδὰν	τοῦ συνδεδεμένου λυθεῖσα σώματος ἐνθένδε
[6]	πάθος παρὰ τὴν ὑπόσχεσιν; ἀλλ´	ἐπειδή	γε ἀποδημίας καιρὸς ἐδόκει, καὶ
[13]	εὐσέβειαν. Δευτέρᾳ δὲ εἰσόδῳ ταμιευθείς,	ἐπειδή	γε κατὰ Περσῶν ἐκεῖνον ἡ
[13]	πατρὸς εὐτυχοῦς, ὢ παίδων δυστυχῶν«	ἐπειδὴ	καὶ ἡμᾶς ἠξίωσε τιμῆσαι τῇ
[24]	ἀριστεροῖς, ἡδέσι λέγω καὶ ἀνιαροῖς,	ἐπειδὴ	καὶ ταῦτα σωτηρίας ὅπλα πολλάκις
[15]	συνηύχετο, ὡς πρὸς ἐμὲ γράφων	ἔπειθεν,	ἁρπάσαντα τὸν καιρὸν εἰς νουθέτησιν,
[24]	νῦν τε καὶ εἰς τὸν	ἔπειτα	χρόνον τοῖς γνησίως αὐτὸν ἀγαπῶσι·
[10]	πᾶσι μὲν ὢν διὰ σωφροσύνην	ἐπέραστος,	καὶ διὰ τοῦτο τὰ τίμια
[7]	περιφανέστερος; ~Ποῖον μὲν εἶδος οὐκ	ἐπῆλθε	παιδεύσεως; μᾶλλον δὲ ποῖον, ὡς
[7]	καὶ ἑσπέριος, καὶ ὅσην ἐκεῖνος	ἐπῆλθεν	ὕστερον, ἐπίσημοι στῆλαι τῆς ἐκείνου
[19]	εἶδον, φησὶν ὁ Ἐκκλησιαστής, πάντα	ἐπῆλθον	λογισμῷ τὰ ἀνθρώπινα, πλοῦτον, τρυφήν,
[19]	τῶν ζώντων πρόσκαιρα· τοιοῦτο τὸ	ἐπὶ	γῆς παίγνιον· οὐκ ὄντας γενέσθαι,
[4]	οὐκ ἔχων τὰ πρῶτα τῶν	ἐπὶ	γῆς παρ´ ὅσον ὑπ´ ἀλλήλων
[19]	κρατούμενον, πτῆσις ὀρνέου παρερχομένου, ναῦς	ἐπὶ	θαλάσσης ἴχνος οὐκ ἔχουσα, κόνις,
[1]	γὰρ δικαίων μετ´ ἐγκωμίων· καί·	Ἐπὶ	νεκρῷ, φησί, κατάγαγε δάκρυα, καὶ
[5]	κάλλος καὶ μέγεθος καὶ τὴν	ἐπὶ	πᾶσι τοῦ ἀνδρὸς χάριν καὶ
[19]	βασιλεῖς τοὺς ἔμπροσθεν, καὶ τί	ἐπὶ	πᾶσι τούτοις; Πάντα ματαιότης ματαιοτήτων,
[24]	αὐτὸν ἀγάπην τε καὶ ἐλπίδα,	ἐπὶ	πᾶσιν εὐχαριστοῦντες, δεξιοῖς τε ὁμοίως
[11]	καὶ τῷ καθ´ ἑαυτὸν ὑποδείγματι,	ἐπὶ	πολλοῖς πειρᾶται καὶ Καισαρίου. Φεῦ
[16]	ἀπαρχαί, οὓς κρυπτομένους πολλάκις μεμψάμενος	ἐπὶ	σεαυτὸν γυμνώσειν ἔμελλες. Οὗτος ὁ
[10]	τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ὡς	ἐπὶ	σκηνῆς καὶ ἄλλοις παίζεσθαι, τάχιστα
[6]	ἢ ἐπὶ σωφροσύνῃ γνωριμώτερος, ἢ	ἐπὶ	συνέσει περιφανέστερος; ~Ποῖον μὲν εἶδος
[6]	τὸ μέγεθος πάντων ἐγκρυπτομένων, ἢ	ἐπὶ	σωφροσύνῃ γνωριμώτερος, ἢ ἐπὶ συνέσει
[19]	κρατουμένην, πάλιν τρυφήν, σοφίαν πάλιν,	ἐπὶ	τὰ αὐτὰ πολλάκις ἀνακυκλούμενος, γαστρὸς
[19]	ταραχῆς τῶν ὁρωμένων καὶ σαλευομένων	ἐπὶ	τὰ ἑστῶτα καὶ μὴ κινούμενα.
[1]	τῆς σαρκὸς καὶ τῶν προσκαίρων	ἐπὶ	τὰ πνευματικὰ καὶ ἀΐδια. ~Καισαρίῳ
[8]	μίαν τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν συλλεξάμενος,	ἐπὶ	τὴν ἑαυτοῦ πόλιν ἐστέλλετο, ὡς
[23]	~Εἴθε νεκρώσαιμι τὰ μέλη τὰ	ἐπὶ	τῆς γῆς· εἴθε πάντα τῷ
[11]	κακούργους κολάζεσθαι, ἵνα μηδὲ τῆς	ἐπὶ	τοῖς ἄθλοις τιμῆς τυγχάνοιμεν· ἐφθόνει
[10]	οὕτως ὡς ἀρετὴν καὶ τὸ	ἐπὶ	τοῖς καλλίστοις γινώσκεσθαι προάγειν εἰς
[24]	ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς τῶν δακρύων,	ἐπὶ	τὸν τάφον ἤδη σπεύδοντες τὸν
[20]	παρακλήσεως! ὢ τῆς μεγαλοψυχίας τῶν	ἐπιβαλλομένων!	Ἠκούσθη κήρυγμα πάσης ἀκοῆς ἄξιον,
[1]	καὶ πρᾶγμα καὶ ὄνομα, θρήνους	ἐπιβαλοῦντα	τῷ ἀπελθόντι καὶ ὀδυρμούς, ὑποδέχεσθαι
[23]	καὶ ὑψηλός, θνητὸς καὶ ἀθάνατος,	ἐπίγειος	καὶ οὐράνιος· ἐκεῖνα μετὰ τοῦ
[21]	τῷ θείῳ Παύλῳ περὶ σκηνώματος	ἐπιγείου	καὶ οἰκίας ἀχειροποιήτου, τοῦ μὲν
[5]	τούτων ἔπαινον ἐνστησάμενος· ἀλλ´ ἵν´	ἐπιδείξαιμι	ἐκ πατέρων ὀφειλομένην Καισαρίῳ τὴν
[10]	οὐδὲ πολλοῦ πόνου προσδεηθείς, ἀλλ´	ἐπιδείξας	μόνον τὴν παίδευσιν, μᾶλλον δὲ
[20]	δίψους ἔτι ποιουμένη φάρμακον. Οὐκ	ἐπιδείξεται	λόγους· ἀλλ´ ὑπὸ λόγων γε
[1]	ἡδίους ἐσόμενοι· χρῆναι γὰρ ἡμᾶς	ἐπίδειξιν	ποιήσασθαι καὶ τὴν συμφοράν, οἷά
[1]	τε ἀνθρωπίνης φύσεως τὴν ἀσθένειαν	ἐπιδείξομεν,	καὶ τοῦ τῆς ψυχῆς ἀξιώματος
[11]	ἀλλὰ κλέπτων τὸν διωγμὸν ἐν	ἐπιεικείας	πλάσματι, καὶ κατὰ τὸν σκολιὸν
[1]	τὴν ὀφειλομένην τοῖς ἀλγοῦσι παράκλησιν	ἐπιθήσομεν,	καὶ μεταθήσομεν τὴν λύπην ἀπὸ
[9]	πόνων ἀξίως, μετὰ τοῦτο δόξης	ἐπιθυμία	καὶ τοῦ προστατεῖν τῆς πόλεως,
[7]	γε καὶ ἀστρονομίας, {καὶ} τῆς	ἐπικινδύνου	τοῖς ἄλλοις παιδεύσεως, ὅσον χρήσιμον
[20]	καὶ Ἀναξαγόραις, Κλεάνθαις τε καὶ	Ἐπικούροις,	καὶ οὐκ οἶδ´ οἷστισι τῶν
[15]	καὶ τῶν θησαυρῶν ἔχειν τὴν	ἐπιμέλειαν·	ἐντεῦθεν γὰρ αὐτῷ τὰς μείζους
[8]	εἰς παῖδας εὐγνώμονας, ἐξ οὐδεμιᾶς	ἐπινοίας	οὐδὲ συνθήματος, ὁ μὲν ἀπὸ
[7]	καὶ ὅσην ἐκεῖνος ἐπῆλθεν ὕστερον,	ἐπίσημοι	στῆλαι τῆς ἐκείνου παιδεύσεως. ~Ἐπεὶ
[2]	ἁπάντων, καὶ ὥσπερ ἄλλο τι	ἐπίσημόν	ἐστιν, ἡ εὐσέβεια· τοὺς σεμνοὺς
[18]	Εἰ δὲ ἔτι τὸ πάθος	ἐπισκοτεῖ	τοῖς λογισμοῖς, καί, καθάπερ λήμη
[21]	αὐτὴν καλοῦ γενομένη, ἅτε τοῦ	ἐπισκοτοῦντος	ἀνακαθαρθέντος, ἢ ἀποτεθέντος, ἢ οὐκ
[24]	κατὰ καιρὸν καὶ ὡς αὐτὸς	ἐπίστασαι	τῷ βάθει τῆς σῆς σοφίας
[9]	βασιλέως σχεδόν, καὶ τῶν ἐκεῖθεν	ἐπιταγμάτων.	Ἐντεῦθεν ἐγὼ μὲν φιλοσοφεῖν διέγνων,
[0]	ΕΙΣ ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΝ	ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.	~Οἴεσθέ με ἴσως, ὦ φίλοι
[14]	αὐτῆς ἀρετῆς πρὸς τὴν αὐτὴν	ἐπιφάνειαν	ἐπειγέσθωσαν (ἀγαθῶν γὰρ πόνων καρπὸς
[15]	πόλεως κάλλει συναφανίσαντος, μόνος τῶν	ἐπιφανῶν	ἢ κομιδῆ σὺν ὀλίγοις, ἐκ
[16]	διαφανοῦς ὑφάσματα, οὐδὲ μύρων πολυτίμων	ἐπιχύσεις,	ἃ ταῖς γυναικωνίτισιν ἀπεπέμπου καὶ
[4]	ἐκωλύοντο· καὶ πάσης εὐδαιμονίας μέτρον	ἐπλήρωσαν,	πλὴν τῆς τελευταίας ταύτης, ὡς
[17]	οὗτοί εἰσιν, ἀναπαύσαιο, καὶ ἀγγέλων	ἐποπτεύοις	χορείαν, καὶ μακαρίων ἀνδρῶν δόξας
[17]	καθαρῷ νῷ καθαρὰν τὴν ἀλήθειαν	ἐποπτεύοντες,	καὶ τοῦτον μισθὸν εὑρίσκοιμεν τῆς
[8]	πρώτην ἀληθῶς εἶναι καὶ τῆς	ἐπωνυμίας	ἀξίαν, καὶ τοῦτο προστεθῆναι πᾶσι
[18]	ὃν προεισηνέγκαμεν ἄλλοις τῶν δακρύων	ἔρανον;	~Τοιοῦτος ὁ βίος ἡμῶν, ἀδελφοί,
[23]	ἐφιλοσόφησα, καὶ δι´ ὃ μᾶλλον	ἐραστὴς	ἐγενόμην τῆς ἐνθένδε ἀπαναστάσεως. Τοῦτο
[6]	νῦν οὖσάν τε καὶ δοκοῦσαν	ἐργαστήριον.	Τί πρῶτον, ἢ τί μέγιστον
[4]	τελειότητα ἑτέρου τινὸς ἢ ταύτης	ἔργον	γενέσθαι πιστευθῆναί τε καὶ ῥηθῆναι,
[8]	συμβὰν εἶναι ἢ γονέων θεοφιλῶν	ἔργον,	ἐκ γῆς καὶ θαλάττης τοὺς
[2]	τε, μηδὲ μιᾶς γλώσσης τὸ	ἔργον,	κἂν σφόδρα τις ᾖ τῶν
[12]	ἕτοιμος ἦν καὶ λόγῳ καὶ	ἔργῳ	πρὸς τὸν ἐν ἀμφοτέροις δυνατὸν
[16]	οὗτος μετὰ τοῦ καλοῦ σώματος.	Ἐρρέτωσάν	μοι καὶ ἀγῶνες Ἑλληνικοὶ καὶ
[17]	τε καλουμένους πλούτους καὶ τὰς	ἐρριμμένας	ἀξίας, καὶ τὰς ψευδομένας τιμάς,
[13]	παντελῶς ἀποπέμπεται· καὶ γὰρ δεινὸς	ἔρως	εἶχε τὸν βασιλέα τῇ Καισαρίου
[6]	παιδευτηρίοις, ἀνθοῦσι τότε, κατὰ ῥητορικῆς	ἔρωτα,	ὁ δὲ τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν
[19]	γενέσθαι, καὶ γενομένους ἀναλυθῆναι. Ὄναρ	ἐσμὲν	οὐχ ἱστάμενον, φάσμα τι μὴ
[18]	ἡ αὐτὴ κόνις μετὰ μικρὸν	ἐσόμεθα;	οὐ τοσοῦτον κερδανοῦμεν ἐν ταῖς
[1]	τὴν ἀκοὴν ἑστιάσοντες, καὶ ἡδίους	ἐσόμενοι·	χρῆναι γὰρ ἡμᾶς ἐπίδειξιν ποιήσασθαι
[17]	ἀπορροὴν ἐντεῦθεν δεξάμενοι, ὅσον ἐν	ἐσόπτροις	φαντάζεσθαι καὶ αἰνίγμασιν, αὐτῇ τῇ
[7]	ἐῴα τε ὁμοῦ λῆξις καὶ	ἑσπέριος,	καὶ ὅσην ἐκεῖνος ἐπῆλθεν ὕστερον,
[8]	συλλεξάμενος, ἐπὶ τὴν ἑαυτοῦ πόλιν	ἐστέλλετο,	ὡς ἂν καὶ τοῖς ἄλλοις
[1]	οἰκεῖα δακρύσητε, ὅσοις τι τοιοῦτόν	ἐστι,	καὶ σοφίσησθε τὸ ἀλγοῦν ἐν
[1]	οἱ δὲ ὡς τὴν ἀκοὴν	ἑστιάσοντες,	καὶ ἡδίους ἐσόμενοι· χρῆναι γὰρ
[7]	φερόμενος; Καὶ ταῦτα οὐ λόγος	ἐστὶν	ἀμάρτυρος, ἀλλ´ ἐῴα τε ὁμοῦ
[23]	κατὰ τὴν ἀξίαν ἐλπίς. Τί	ἐστιν	ἄνθρωπος, ὅτι μιμνήσκῃ αὐτοῦ« Τί
[23]	ἐν πᾶσιν ἡμῖν τελείως ὅσαπέρ	ἐστιν	αὐτός, ἵνα μηκέτι ὦμεν ἄρρεν
[2]	καὶ ὥσπερ ἄλλο τι ἐπίσημόν	ἐστιν,	ἡ εὐσέβεια· τοὺς σεμνοὺς τούσδε
[18]	Μάλιστα μὲν οὖν πρὸς τοιούτους	ἐστὶν	ἡμῖν ὁ λόγος, ὑπὲρ ὧν
[4]	λέγειν, εἴτε οἰκονομίας. Ἡ δέ	ἐστιν,	ὡς ὁ ἐμὸς λόγος, τὸν
[13]	καὶ γὰρ καὶ λογικάς τινας	ἔστιν	ἃς ἔχει στροφὰς καὶ κομψείας
[19]	ὁρωμένων καὶ σαλευομένων ἐπὶ τὰ	ἑστῶτα	καὶ μὴ κινούμενα. ~Μὴ τοίνυν
[21]	τὴν τοῦ ἀρχαγγέλου φωνήν, τὴν	ἐσχάτην	σάλπιγγα, τὸν οὐρανοῦ μετασχηματισμόν, τὴν
[6]	καὶ τότε πρῶτον ἀπ´ ἀλλήλων	ἐσχίσθημεν,	ἐγὼ μὲν τοῖς κατὰ Παλαιστίνην
[6]	μᾶλλον ἀπέφυγε τὴν τῶν μοχθηρῶν	ἑταιρίαν	καὶ ὁμιλίαν; τίς δὲ τῇ
[7]	δὲ ποῖον, ὡς οὐδὲ μόνον	ἕτερος;	Τίνι δὲ παρῆκεν ἐγγὺς αὐτοῦ
[4]	μηδὲ τὴν τοῦ ἀνδρὸς τελειότητα	ἑτέρου	τινὸς ἢ ταύτης ἔργον γενέσθαι
[5]	ἄξιον, ἀλλὰ τοὐναντίον, εἰ πρὸς	ἑτέρους	εἶδε, τῶν οἰκείων καὶ τῶν
[18]	πολιᾶς ἄμεινον συνορᾶν ἔχω. Πόσον	ἔτι	βιωσόμεθα χρόνον, ὦ τίμιαι πολιαὶ
[15]	ἐγένετο, τῆς νόσου δὲ οὐκ	ἔτι·	καὶ γὰρ ἦν ἄνθρωπος· καὶ
[12]	τῶν τε τῇ εὐσεβείᾳ λειπομένων	ἔτι	καὶ τῶν ὑπ´ ἐκείνου συνηρπασμένων,
[20]	ἀλλὰ τὸ ποτὸν ἀεὶ δίψους	ἔτι	ποιουμένη φάρμακον. Οὐκ ἐπιδείξεται λόγους·
[18]	ψυχαὶ θεολόγοι θεσπίζουσιν. ~Τί λοιπὸν	ἔτι;	τὴν ἐκ λόγου θεραπείαν τοῖς
[18]	μελέτην λύσεως ἐνστησάμενοι. Εἰ δὲ	ἔτι	τὸ πάθος ἐπισκοτεῖ τοῖς λογισμοῖς,
[18]	Πόσον ἡμᾶς ἔφθη Καισάριος; πόσον	ἔτι	τὸν ἀπελθόντα πενθήσομεν; Οὐ πρὸς
[20]	πρὸς τὴν ἄνω ζωὴν ἐπειγοίμεθα,	ἔτι	ὑπὲρ γῆς ὄντες καταλιπόντες τὴν
[16]	μῦθοι, δι´ ὧν ἔφηβοι δυστυχεῖς	ἐτιμήθησαν,	μικρὰ μικρῶν ἀγωνισμάτων προτιθέντες τὰ
[13]	εὖ ἴστε, τοῦ παντὸς ἂν	ἐτιμησάμην·	καὶ γὰρ καὶ λογικάς τινας
[24]	τε καὶ μόνιμον, γονεῦσι μὲν	ἑτοιμασθέντα	καὶ γήρᾳ κατὰ καιρόν, παιδὶ
[24]	γε διὰ τὸν σὸν φόβον	ἑτοιμασθέντας,	καὶ οὐ ταρασσομένους, οὐδὲ ὑποχωροῦντας
[12]	τι καταβαλὼν τοῦ φρονήματος, ἀθλητὴς	ἕτοιμος	ἦν καὶ λόγῳ καὶ ἔργῳ
[24]	ὥσπερ ἐν ὁδῷ κοινῇ τῶν	ἑτοιμοτέρων·	ὃ δὴ καὶ αὐτοὶ ποιήσαντες,
[17]	τὰ δὲ δώσομεν, τὰς δι´	ἔτους	προσφέροντες τιμάς τε καὶ μνήμας,
[5]	οἷα προσῆκεν εἶναι τοῖς ὄντως	εὖ	γεγονόσι καὶ καλῶς βιώσεσθαι μέλλουσιν.
[13]	ἐκδιηγεῖσθαι τὰ νῦν ἐγὼ μέν,	εὖ	ἴστε, τοῦ παντὸς ἂν ἐτιμησάμην·
[16]	κόσμος, σοὶ δὲ κόσμου παντός,	εὖ	οἶδα, φίλτατος· οὐ σηρῶν περιρρέοντα
[5]	χάριν καὶ ὥσπερ ἐν φθόγγοις	εὐαρμοστίαν,	ὅτι μηδὲ πρὸς ἡμῶν τὰ
[7]	ἦν, ἐκ τῆς τῶν οὐρανίων	εὐαρμοστίας	καὶ τάξεως τὸν δημιουργὸν θαυμάσαι,
[10]	μέσῳ τρυφῆς τὴν τῆς ψυχῆς	εὐγένειαν	διεφθάρη· ἀλλὰ πολλῶν καὶ μεγάλων
[8]	φίλτρον τιμᾷ γονέων εἰς παῖδας	εὐγνώμονας,	ἐξ οὐδεμιᾶς ἐπινοίας οὐδὲ συνθήματος,
[4]	τὸ πρωτεῖον ἐκωλύοντο· καὶ πάσης	εὐδαιμονίας	μέτρον ἐπλήρωσαν, πλὴν τῆς τελευταίας
[14]	τοῦτο διὰ σπουδῆς καὶ μέρος	εὐδαιμονίας	ὑπολαμβάνεται. ~Ἀλλ´ οἷον δὴ καὶ
[8]	τοῖς δὲ φιλοθέοις καὶ λίαν	εὔδηλον	ἦν, μὴ ἄλλο τι τὸ
[8]	τιμὰς αὐτῷ καὶ γάμον τῶν	εὐδοκίμων	καὶ τῆς συγκλήτου βουλῆς μετουσίαν
[6]	τῶν ἐκ τῆς πατρίδος τοῖς	εὐδοκιμωτάτοις	καὶ γνωριμωτάτοις; εἰδὼς οὐδὲ τοῦτο
[14]	παρήμειψε, Καισαρίῳ δὲ τὸ τῆς	εὐδοξίας	ἄλυτον καὶ τῶν παρ´ αὐτοῖς
[24]	ὦ ψυχῶν ἡμετέρων ταμία καὶ	εὐεργέτα,	ὦ ποιῶν τὰ πάντα καὶ
[10]	τῆς ἄνω καὶ κάτω μεταπιπτούσης	εὐετηρίας·	μόνον δὲ ἴδιον ἀγαθὸν εἶναι
[24]	καὶ ἡμᾶς ὕστερον ἐν καιρῷ	εὐθέτῳ,	οἰκονομήσας ἐν τῇ σαρκὶ ἐφ´
[8]	λαμ– πρότητος, πολλοῖς καὶ μεγάλοις	εὐθηνουμένην	ἀνδράσι, κατά τε φιλοσοφίαν κατά
[7]	μὴ ἀγαπᾶν, εἰ μετ´ ἐκεῖνον	εὐθὺς	ἀριθμοῖτο, τὸ πρεσβεῖον ἐν τοῖς
[10]	κἀν τοῖς φίλοις τοῦ βασιλέως	εὐθὺς	ἀριθμούμενος, τὰς μεγίστας καρποῦται τιμάς.
[21]	συνδεδεμένου λυθεῖσα σώματος ἐνθένδε ἀπαλλαγῇ,	εὐθὺς	μὲν ἐν συναισθήσει καὶ θεωρίᾳ
[14]	ἐπειγέσθωσαν (ἀγαθῶν γὰρ πόνων καρπὸς	εὐκλεής)	ὅσοις καὶ τοῦτο διὰ σπουδῆς
[20]	λύπας καρπούμενος. Οὐκ ἀποδείξει τὰ	Εὐκλείδου	καὶ Πτολεμαίου καὶ Ἥρωνος· ἀλλ´
[4]	γνωρίζεσθαι καὶ ὀνομάζεσθαι, καὶ εἷς	εὐπαιδίας	ὅρος, ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ
[17]	ἀλήθειαν ἐποπτεύοντες, καὶ τοῦτον μισθὸν	εὑρίσκοιμεν	τῆς περὶ τὸ καλὸν ἐνταῦθα
[8]	Βυζάντιον, ἡ νῦν προκαθεζομένη τῆς	Εὐρώπης	πόλις· ἐν ᾗ τοσοῦτον Καισάριος
[12]	δὲ ἀμφοτέρωθεν, τῶν τε τῇ	εὐσεβείᾳ	λειπομένων ἔτι καὶ τῶν ὑπ´
[2]	ἄλλο τι ἐπίσημόν ἐστιν, ἡ	εὐσέβεια·	τοὺς σεμνοὺς τούσδε λέγω καὶ
[15]	μητρὸς λαμπροφορίᾳ τῷ πάθει τὴν	εὐσέβειαν	ἀντεισαγούσης, δάκρυσιν ἡττωμένοις φιλοσοφίᾳ, ψαλμῳδίαις
[13]	παίδευσιν Ἀθήνῃσιν ἔγνω καὶ τὴν	εὐσέβειαν.	Δευτέρᾳ δὲ εἰσόδῳ ταμιευθείς, ἐπειδή
[4]	τοὺς ἐξ αὑτῆς κατάγουσα τὴν	εὐσέβειαν,	ἐξ ἁγίας ἀπαρχῆς ὄντως ἅγιον
[14]	καὶ μὴ προδιδόναι δειλίᾳ τὴν	εὐσέβειαν,	ἕως δ´ ἂν ἐξῇ, μὴ
[10]	εἶναι καὶ παραμένον ἀσφαλῶς, τὴν	εὐσέβειαν.	~Ταῦτα Καισαρίῳ ἐφιλοσοφεῖτο κἀν τῇ
[4]	εὐσεβείας δοθῆναι μείζονα καὶ τελεωτέραν	εὐσέβειαν.	Φιλόπαιδες ἄμφω καὶ φιλόχριστοι, τὸ
[12]	στάδιον τοιοῦτον, καὶ ὁ τῆς	εὐσεβείας	ἀγωνιστὴς τοσοῦτος· καὶ ἀγωνοθέτης, ἔνθεν
[14]	τῆς εὐσεβείας καὶ παρὰ τῆς	εὐσεβείας.	Ἀκουέτωσαν καὶ νέοι καὶ ἄνδρες,
[4]	καὶ (ὢ τοῦ θαύματος) ἆθλον	εὐσεβείας	δοθῆναι μείζονα καὶ τελεωτέραν εὐσέβειαν.
[11]	τῆς φαινομένης εἰς τὸ κοινὸν	εὐσεβείας	Θεῷ γνωρίζων καὶ παριστὰς τὴν
[14]	γνώριμος. Τοιαῦτα Καισαρίῳ τὰ τῆς	εὐσεβείας	καὶ παρὰ τῆς εὐσεβείας. Ἀκουέτωσαν
[15]	ἄλλους· καὶ τὸ μὲν τῆς	εὐσεβείας,	τὸ δὲ τῆς φύσεως. Καὶ
[11]	λογικῶς μόνον, ἀλλὰ καὶ λίαν	εὐσεβῶς	τε καὶ διαπύρως, ἓν ἀντὶ
[4]	ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον οἰκείωσις.	Εὔσπλαγχνοι,	συμπαθεῖς, ἁρπάζοντες τὰ πολλὰ σητῶν
[13]	πάντων ἀκοαῖς ἐφθέγξατο· Ὢ πατρὸς	εὐτυχοῦς,	ὢ παίδων δυστυχῶν« ἐπειδὴ καὶ
[1]	ἀγαπήσαντι τοὺς ἐμοὺς λόγους ἡ	εὐφημία·	καὶ οὐ δῶρον μόνον, ἀλλὰ
[2]	πολλῶν καὶ μεγάλων ὑπαρχόντων εἰς	εὐφημίαν,	εἰ μή τῳ περιττὸς εἶναι
[8]	γὰρ ἐμέ γε μάλιστα πάντων	εὐφραίνει	τοῦτο μνημονευθέν, καὶ ὑμᾶς ἂν
[24]	τε καὶ ἐλπίδα, ἐπὶ πᾶσιν	εὐχαριστοῦντες,	δεξιοῖς τε ὁμοίως καὶ ἀριστεροῖς,
[8]	διηγήσασθαι. Ηὔχετο μὲν ἡ μήτηρ	εὐχὴν	μητρικήν τινα καὶ φιλόπαιδα, ὥσπερ
[9]	τίμιος, καὶ τοῖς γονεῦσι τὴν	εὐχὴν	πληρῶσαι, καὶ τῇ πατρίδι τὸ
[8]	τοὺς παῖδας συναγόντων εἰς μίαν	εὐχῆς	ἐκπλήρωσιν. ~Φέρε μηδὲ τοῦτο τῶν
[8]	τοῖς ἄλλοις, μητρί γ´ οὖν,	εὐχῆς	καὶ θέας ἀξία σὺν ἀλλήλοις
[8]	οὕτω κινήσαντος, ὃς ἀκούει δικαίας	εὐχῆς	καὶ φίλτρον τιμᾷ γονέων εἰς
[16]	ὧν ἡμέρα μία λύει τὴν	εὐωδίαν,	οὐδ´ ἄλλο τι τῶν μικρῶν
[24]	εὐθέτῳ, οἰκονομήσας ἐν τῇ σαρκὶ	ἐφ´	ὅσον ἂν ᾖ συμφέρον· καὶ
[9]	ἂν εἴ τι γένοιτο μεθήσειν	ἔφασκεν·	ἐγὼ δὲ ἀνθέλκων ἴσχυσα, ὁ
[5]	οὐ μικρὰ φαίνεται, πρὸς τὰ	ἐφεξῆς	βαδιοῦμαι τοῦ λόγου, καὶ ἃ
[16]	Ἑλληνικοὶ καὶ μῦθοι, δι´ ὧν	ἔφηβοι	δυστυχεῖς ἐτιμήθησαν, μικρὰ μικρῶν ἀγωνισμάτων
[4]	Οὕτω τοι καὶ εἰς λιπαρὸν	ἔφθασαν	γῆρας, ὁμότιμοι καὶ τὴν ἀρετὴν
[13]	ἐν ταῖς τῶν πάντων ἀκοαῖς	ἐφθέγξατο·	Ὢ πατρὸς εὐτυχοῦς, ὢ παίδων
[18]	βίου τὰ τελευταῖα. Πόσον ἡμᾶς	ἔφθη	Καισάριος; πόσον ἔτι τὸν ἀπελθόντα
[11]	ἐπὶ τοῖς ἄθλοις τιμῆς τυγχάνοιμεν·	ἐφθόνει	γὰρ καὶ ταύτης Χριστιανοῖς ὁ
[22]	ἐκεῖσε δικαιωτήρια· ὧν τῆς μὲν	ἐφίεμαι,	μέχρι καὶ τοῦ δύνασθαι λέγειν·
[5]	μόλις ἄν τις τῆς ἀξίας	ἐφίκοιτο,	καὶ ὅλην ὑπόθεσιν λόγου τὸν
[11]	ἀσφαλῶς, τὴν εὐσέβειαν. ~Ταῦτα Καισαρίῳ	ἐφιλοσοφεῖτο	κἀν τῇ χλανίδι· ταύταις καὶ
[23]	ὁμολογῶ τῷ πάθει, ᾧ τοιαῦτα	ἐφιλοσόφησα,	καὶ δι´ ὃ μᾶλλον ἐραστὴς
[19]	Δαβὶδ περὶ τῆς ἀσθενείας ἡμῶν	ἐφιλοσόφησεν·	καὶ ἐν ἐκείνοις πάλιν τοῖς
[16]	μαλακὰ νήματα, οἷς οὐδὲ περιὼν	ἔχαιρες	κατὰ τοὺς πολλούς, ἀρετῇ μόνῃ
[24]	ὑμέτερον, ὃν δῶρον παρ´ ὑμῶν	ἔχει	Καισάριος λυπηρόν τε καὶ μόνιμον,
[1]	τὸν ἀπελθόντα πλέον ἢ καλῶς	ἔχει,	οἵ γε μηδὲ τῶν ἄλλων
[13]	καὶ λογικάς τινας ἔστιν ἃς	ἔχει	στροφὰς καὶ κομψείας ὁ λόγος,
[15]	τὰ χρήματα καὶ τῶν θησαυρῶν	ἔχειν	τὴν ἐπιμέλειαν· ἐντεῦθεν γὰρ αὐτῷ
[9]	καλοκαγαθίας μεταποιοῖτο, καὶ πλείω λόγον	ἔχοι	Θεοῦ καὶ τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας
[15]	θεοσεβείας καὶ τῆς ἐκείνου μεγίστην	ἔχον	ἀπόδειξιν; Διέτριβε μὲν ἐν τῇ
[18]	οἱ τὸ ἴσον τοῦ πάθους	ἔχοντες	πλέον εἰσὶν εἰς παραμυθίαν τοῖς
[12]	ὅστις νικήσειε πλείω τὴν ἀγωνίαν	ἐχόντων	ἢ περὶ οὓς τὸ θέατρον.
[20]	ὅρον τοῦ δεῖσθαι πλείονος οὐκ	ἔχουσα,	ἀλλὰ τὸ ποτὸν ἀεὶ δίψους
[19]	ναῦς ἐπὶ θαλάσσης ἴχνος οὐκ	ἔχουσα,	κόνις, ἀτμίς, ἑωθινὴ δρόσος, ἄνθος
[10]	ὅσοι τὰ πρῶτα μετ´ ἐκείνους	ἔχουσιν.	Τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι μήτε
[18]	εἴ τι πολιᾶς ἄμεινον συνορᾶν	ἔχω.	Πόσον ἔτι βιωσόμεθα χρόνον, ὦ
[4]	λυομένων, παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος οὐκ	ἔχων	τὰ πρῶτα τῶν ἐπὶ γῆς
[7]	οὐ λόγος ἐστὶν ἀμάρτυρος, ἀλλ´	ἐῴα	τε ὁμοῦ λῆξις καὶ ἑσπέριος,
[19]	ἴχνος οὐκ ἔχουσα, κόνις, ἀτμίς,	ἑωθινὴ	δρόσος, ἄνθος καιρῷ φυόμενον καὶ
[16]	χρόνος ἀεὶ κινούμενον, καὶ οὐκ	ἐῶν	εἰς τὸ παντελὲς ἀπελθεῖν τὸν
[14]	μὴ προδιδόναι δειλίᾳ τὴν εὐσέβειαν,	ἕως	δ´ ἂν ἐξῇ, μὴ προκαλεῖσθαι
[22]	γὰρ πρὸς ὑμᾶς ὁ λόγος)	ἕως	πότε βαρυκάρδιοι καὶ παχεῖς τὴν