Chapitre
[19]	ἄλλοις τῶν δακρύων ἔρανον; ~Τοιοῦτος	ὁ	βίος ἡμῶν, ἀδελφοί, τῶν ζώντων
[12]	παρόντες τοῦ θεάματος, εἰσῄει μὲν	ὁ	γεννάδας ἐκεῖνος, τῷ τοῦ Χριστοῦ
[11]	ἐφθόνει γὰρ καὶ ταύτης Χριστιανοῖς	ὁ	γεννάδας· τὸ δὲ δεύτερον, πειθοῦς
[8]	πόλιν, ὁ μὲν ἀπὸ γῆς,	ὁ	δὲ ἀπὸ θαλάσσης, κατήραμεν. Ἡ
[8]	ὁ μὲν ἀπὸ τῆς Ἀλεξανδρείας,	ὁ	δὲ ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος, κατὰ
[9]	δὲ ὁ μὲν πόθος πρεσβύτερος,	ὁ	δὲ βίος ὕστερος. Τὸν δέ,
[6]	ἀνθοῦσι τότε, κατὰ ῥητορικῆς ἔρωτα,	ὁ	δὲ τὴν Ἀλεξάνδρου πόλιν καταλαβών,
[11]	γνωριμώτατον· ἐλύσσα καθ´ ἡμῶν βασιλεὺς	ὁ	δυσώνυμος, καὶ καθ´ ἑαυτοῦ πρῶτον
[19]	ἀλλοτρίοις πταίσμασι; Πάντα εἶδον, φησὶν	ὁ	Ἐκκλησιαστής, πάντα ἐπῆλθον λογισμῷ τὰ
[4]	οἰκονομίας. Ἡ δέ ἐστιν, ὡς	ὁ	ἐμὸς λόγος, τὸν σφαλερώτερον τῶν
[23]	μέγα μυστήριον βούλεται· τοῦτο ἡμῖν	ὁ	ἐνανθρωπήσας δι´ ἡμᾶς καὶ πτωχεύσας
[14]	ἐπαγόντων τὸν κίνδυνον. Ἐπεὶ δὲ	ὁ	ζόφος ἐλύθη, καὶ ἡ ὑπερορία
[19]	τοῦ ἀγροῦ, οὕτως ἐξανθήσει« καλῶς	ὁ	θεῖος Δαβὶδ περὶ τῆς ἀσθενείας
[24]	ταῦτα σωτηρίας ὅπλα πολλάκις οἶδεν	ὁ	λόγος, αὐτῷ παρακατατιθέμενοι τὰς ἡμετέρας
[13]	ἃς ἔχει στροφὰς καὶ κομψείας	ὁ	λόγος, ἐμοὶ γοῦν οὐκ ἀηδεῖς
[22]	ἀνθρώπων (μέτεισι γὰρ πρὸς ὑμᾶς	ὁ	λόγος) ἕως πότε βαρυκάρδιοι καὶ
[4]	φθέγξομαι γάρ, εἰ καὶ τολμηρὸς	ὁ	λόγος, μηδὲ τὴν τοῦ ἀνδρὸς
[23]	Ὁρᾶτε ποῖ προϊὼν ἀνήγαγεν ἡμᾶς	ὁ	λόγος. Μικροῦ καὶ χάριν ὁμολογῶ
[18]	οὖν πρὸς τοιούτους ἐστὶν ἡμῖν	ὁ	λόγος, ὑπὲρ ὧν αἰσχυνοίμην ἄν,
[16]	δῶρον, λόγος, ὃ τάχα καὶ	ὁ	μέλλων ὑπολήψεται χρόνος ἀεὶ κινούμενον,
[8]	χρόνον εἰς τὴν αὐτὴν πόλιν,	ὁ	μὲν ἀπὸ γῆς, ὁ δὲ
[8]	ἐξ οὐδεμιᾶς ἐπινοίας οὐδὲ συνθήματος,	ὁ	μὲν ἀπὸ τῆς Ἀλεξανδρείας, ὁ
[9]	πᾶσαν φιλοτιμίαν ἀποσεισάμενος· μᾶλλον δὲ	ὁ	μὲν πόθος πρεσβύτερος, ὁ δὲ
[9]	ἔφασκεν· ἐγὼ δὲ ἀνθέλκων ἴσχυσα,	ὁ	πάντα Καισαρίῳ πολὺς καὶ τίμιος,
[16]	ἐπὶ σεαυτὸν γυμνώσειν ἔμελλες. Οὗτος	ὁ	παρ´ ἐμοῦ κόσμος, σοὶ δὲ
[18]	πλησιάζουσαι; πόσον ἐνταῦθα κακοπαθήσομεν; Οὐδὲ	ὁ	πᾶς ἀνθρώπων βίος μακρός, ὡς
[16]	ἃ πάντα κατέκρυψεν ἂν σήμερον	ὁ	πικρὸς λίθος οὗτος μετὰ τοῦ
[15]	σωτηρίας ἐγκαυχησώμεθα. Καὶ νῦν ἡμῖν	ὁ	πολὺς Καισάριος ἀποσέσωσται, κόνις τιμία,
[21]	πιστευθείσης γῆς, τρόπον ὃν οἶδεν	ὁ	ταῦτα συνδήσας καὶ διαλύσας Θεός,
[12]	μὲν οὖν στάδιον τοιοῦτον, καὶ	ὁ	τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστὴς τοσοῦτος· καὶ
[14]	ἡ δευτέρα; Καὶ βασιλεῖς μὲν	ὁ	χρόνος παρήμειψε, Καισαρίῳ δὲ τὸ
[21]	ἢ ἀποτεθέντος, ἢ οὐκ οἶδ´	ὅ	τι καὶ λέγειν χρή, θαυμασίαν
[24]	ἐν ὁδῷ κοινῇ τῶν ἑτοιμοτέρων·	ὃ	δὴ καὶ αὐτοὶ ποιήσαντες, ἐνταῦθα
[23]	ᾧ τοιαῦτα ἐφιλοσόφησα, καὶ δι´	ὃ	μᾶλλον ἐραστὴς ἐγενόμην τῆς ἐνθένδε
[16]	Τὸ δὲ ἐμὸν δῶρον, λόγος,	ὃ	τάχα καὶ ὁ μέλλων ὑπολήψεται
[9]	τοῦτο τῶν Καισαρίου καλῶν παρέλθωμεν,	ὃ	τοῖς μὲν ἄλλοις ἴσως μικρὸν
[24]	καὶ βίᾳ τῶν ἐντεῦθεν ἀποσπωμένους,	ὃ	τῶν φιλοκόσμων ψυχῶν πάθος καὶ
[12]	προσσαίνων καὶ τῷ τῆς ἐξουσίας	ὄγκῳ	δεδιττόμενος· θέατρον δὲ ἀμφοτέρωθεν, τῶν
[23]	τὴν στενὴν καὶ ὀλίγοις βατὴν	ὁδεύσας,	μὴ τὴν πλατεῖαν καὶ ἄνετον·
[19]	τῆς ἐνταῦθα ζωῆς τὸ κέρδος,	ὁδηγηθῆναι	διὰ τῆς ταραχῆς τῶν ὁρωμένων
[9]	ἐμαυτῷ τὸν πόθον, λαβὼν τῆς	ὁδοῦ	κοινωνὸν καὶ συνέμπορον, καὶ προτιμηθεὶς
[1]	θρήνους ἐπιβαλοῦντα τῷ ἀπελθόντι καὶ	ὀδυρμούς,	ὑποδέχεσθαι προθύμως τὸν λόγον, ἢ
[21]	σὺν τούτῳ ζωὴν ὡς ἐκδημίαν	ὀδυρομένου,	καὶ διὰ τοῦτο ποθοῦντος καὶ
[24]	τὰς τῶν προκαταλυόντων, ὥσπερ ἐν	ὁδῷ	κοινῇ τῶν ἑτοιμοτέρων· ὃ δὴ
[2]	πατέρες μέν, ἵν´ ἐντεῦθεν ἄρξωμαι	ὅθεν	ἡμῖν πρεπωδέστατον, οὓς πάντες γινώσκετε,
[9]	πολλαχόθεν, οἱ μὲν συνέρρεον ἐκείνῳ,	οἱ	δὲ ἠλπίζοντο, ἀλλὰ καὶ αὐτοῦ
[1]	τὸ ἀλγοῦν ἐν φιλικοῖς πάθεσιν,	οἱ	δὲ ὡς τὴν ἀκοὴν ἑστιάσοντες,
[9]	πόρων, οἳ πολλοὶ καὶ πολλαχόθεν,	οἱ	μὲν συνέρρεον ἐκείνῳ, οἱ δὲ
[1]	οἷς οἱ πολλοὶ χαίρουσι· καὶ	οἱ	μὲν ὡς συμπενθήσοντες καὶ συνθρηνήσοντες
[23]	ἀναπλάσῃ τὸν ἄνθρωπον, ἵνα γενώμεθα	οἱ	πάντες ἓν ἐν Χριστῷ, γενομένῳ
[12]	λόγῳ, κατατρυφήσω τοῦ διηγήματος, ὡς	οἱ	παρόντες τοῦ θεάματος, εἰσῄει μὲν
[18]	τοῦ νέου, καὶ τοῦ παιδὸς	οἱ	πατέρες, καὶ τοῦ νουθετεῖσθαι παρὰ
[1]	ἀποτενοῦντα καὶ κομψοὺς λόγους, οἷς	οἱ	πολλοὶ χαίρουσι· καὶ οἱ μὲν
[18]	νουθετεῖσθαι παρὰ τῶν τηλικούτων ὀφείλοντος,	οἱ	πολλοὺς νουθετήσαντες, καὶ τῷ πολλῷ
[18]	τὸ δέον, φέρε δέξασθε παράκλησιν	οἱ	πρεσβύτεροι τοῦ νέου, καὶ τοῦ
[7]	ὄντα καὶ τὰ γινόμενα, ὡς	οἱ	τὴν ὁμόδουλον ἑαυτοῖς κτίσιν ἐπανιστάντες
[18]	παρὰ τῶν συναλγούντων φάρμακον· καὶ	οἱ	τὸ ἴσον τοῦ πάθους ἔχοντες
[1]	ἀπελθόντα πλέον ἢ καλῶς ἔχει,	οἵ	γε μηδὲ τῶν ἄλλων τὰ
[17]	προσφέροντες τιμάς τε καὶ μνήμας,	οἵ	γε τῷ βίῳ περιλειπόμενοι. Σὺ
[9]	μόνον, οὐδὲ τιμῶν καὶ πόρων,	οἳ	πολλοὶ καὶ πολλαχόθεν, οἱ μὲν
[20]	ἡμᾶς αὐτούς, οἵοις ὑπελείφθημεν, καὶ	οἷα	θησαυρίσομεν, εἰ μὴ γνησίως Θεῷ
[21]	τε καὶ ῥέοντος. Ἄκουε γοῦν	οἷα	περὶ συμπήξεως ὀστῶν τε καὶ
[1]	ἐπίδειξιν ποιήσασθαι καὶ τὴν συμφοράν,	οἷά	ποτε ἦν τὰ ἡμέτερα, ἡνίκα
[5]	Τὰ μὲν δὴ πρῶτα τοιαῦτα,	οἷα	προσῆκεν εἶναι τοῖς ὄντως εὖ
[8]	τις ἔδοξεν ἄλογος καὶ ἀναίτιος,	οἷα	φέρει πολλὰ τὸ αὐτόματον ἐν
[14]	πράγματα, τί δεῖ λέγειν μεθ´	οἵας	δόξης τε καὶ τιμῆς ἢ
[21]	ἀνακαθαρθέντος, ἢ ἀποτεθέντος, ἢ οὐκ	οἶδ´	ὅ τι καὶ λέγειν χρή,
[20]	τε καὶ Ἐπικούροις, καὶ οὐκ	οἶδ´	οἷστισι τῶν ἐκ τῆς σεμνῆς
[16]	σοὶ δὲ κόσμου παντός, εὖ	οἶδα,	φίλτατος· οὐ σηρῶν περιρρέοντα καὶ
[9]	Θεῷ, μετὰ τῆς εἰκόνος ἣν	οἶδε	παρ´ ἐκείνου λαβὼν καὶ ὀφείλων
[24]	καὶ ταῦτα σωτηρίας ὅπλα πολλάκις	οἶδεν	ὁ λόγος, αὐτῷ παρακατατιθέμενοι τὰς
[21]	καὶ πιστευθείσης γῆς, τρόπον ὃν	οἶδεν	ὁ ταῦτα συνδήσας καὶ διαλύσας
[1]	ΚΑΙΣΑΡΙΟΝ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΝ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.	~Οἴεσθέ	με ἴσως, ὦ φίλοι καὶ
[4]	τῆς τελευταίας ταύτης, ὡς ἂν	οἰηθείη	τις, εἴτε δοκιμασίας χρὴ λέγειν,
[1]	ἐν τῷ ἐμῷ πάθει τὰ	οἰκεῖα	δακρύσητε, ὅσοις τι τοιοῦτόν ἐστι,
[2]	τῳ περιττὸς εἶναι δοκῶ τὰ	οἰκεῖα	θαυμάζων, ἓν μέγιστον ἁπάντων, καὶ
[1]	καίτοι γε δῶρον φίλον καὶ	οἰκειότατον,	εἴπερ τι ἄλλο, τῷ λογίῳ
[12]	δεινὸς τύραννος, τῇ τῶν λόγων	οἰκειότητι	προσσαίνων καὶ τῷ τῆς ἐξουσίας
[5]	εἰ πρὸς ἑτέρους εἶδε, τῶν	οἰκείων	καὶ τῶν ἐγγύθεν ἀμελήσας ὑποδειγμάτων.
[14]	ἀγὼν βασιλεῦσιν ὅστις μᾶλλον Καισάριον	οἰκειώσηται,	καὶ οὗ μᾶλλον ἐκεῖνος ὀνομασθῇ
[4]	καὶ ἡ πρὸς τὸ κρεῖττον	οἰκείωσις.	Εὔσπλαγχνοι, συμπαθεῖς, ἁρπάζοντες τὰ πολλὰ
[19]	ἀνακυκλούμενος, γαστρὸς ἡδονάς, παραδείσους, πλῆθος	οἰκετῶν,	πλῆθος κτημάτων, οἰνοχόους καὶ οἰνοχόας,
[8]	Καισαρίῳ καλλωπίζεσθαι καὶ ἰατρῷ καὶ	οἰκήτορι,	καίτοι γε μετὰ τῆς ἄλλης
[21]	Παύλῳ περὶ σκηνώματος ἐπιγείου καὶ	οἰκίας	ἀχειροποιήτου, τοῦ μὲν καταλυθησομένου, τῆς
[24]	ἡμᾶς ὕστερον ἐν καιρῷ εὐθέτῳ,	οἰκονομήσας	ἐν τῇ σαρκὶ ἐφ´ ὅσον
[4]	εἴτε δοκιμασίας χρὴ λέγειν, εἴτε	οἰκονομίας.	Ἡ δέ ἐστιν, ὡς ὁ
[19]	οἰκετῶν, πλῆθος κτημάτων, οἰνοχόους καὶ	οἰνοχόας,	ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας, ὅπλα, δορυφόρους,
[19]	παραδείσους, πλῆθος οἰκετῶν, πλῆθος κτημάτων,	οἰνοχόους	καὶ οἰνοχόας, ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας,
[20]	κακῶν εἰδότες, ἀλλ´ ἡμᾶς αὐτούς,	οἵοις	ὑπελείφθημεν, καὶ οἷα θησαυρίσομεν, εἰ
[8]	συνηνέχθη πρᾶγμα θαυμάσιον· οὐδὲν δὲ	οἶον	(καὶ γὰρ ἐμέ γε μάλιστα
[15]	καὶ μέρος εὐδαιμονίας ὑπολαμβάνεται. ~Ἀλλ´	οἷον	δὴ καὶ τοῦτο τῶν περὶ
[21]	τῆς διανοίας πτερὸν καθείλκετο, καὶ	οἷον	ἤδη τῇ φαντασίᾳ καρποῦται τὴν
[10]	δὲ βραχύν τινα τῆς παιδεύσεως	οἷον	πρόλογον, κἀν τοῖς φίλοις τοῦ
[2]	ἐπεὶ μὴ πάντα τὸν αὐτὸν	οἷόν	τε, μηδὲ μιᾶς γλώσσης τὸ
[21]	μηκέτ´ ἐλεούμενον, λαμπρόν, ἔνδοξον, ὑψηλόν,	οἷός	μοι καὶ κατ´ ὄναρ ὤφθης
[4]	δὲ φιλόχριστοι πλέον ἢ φιλόπαιδες.	Οἷς	γε καὶ τῶν τέκνων μία
[6]	ἐνταῦθα μαθήμασιν ἱκανῶς ἐνασκηθέντες, ἐν	οἷς	ἐκεῖνος τάχει τε καὶ μεγέθει
[1]	μακροὺς ἀποτενοῦντα καὶ κομψοὺς λόγους,	οἷς	οἱ πολλοὶ χαίρουσι· καὶ οἱ
[16]	σηρῶν περιρρέοντα καὶ μαλακὰ νήματα,	οἷς	οὐδὲ περιὼν ἔχαιρες κατὰ τοὺς
[22]	ὅτι βραδύνομεν ἐν τοῖς τάφοις	οἷς	περιφέρομεν, ὅτι ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκομεν
[2]	ᾖ τῶν φιλοπονωτάτων καὶ φιλοτίμων·	οἷς	πολλῶν καὶ μεγάλων ὑπαρχόντων εἰς
[24]	πρῶτον, συγχωροῦμεν τοῖς σοῖς λόγοις,	οἷς	τὸ πᾶν φέρεται· δέχοιο δὲ
[19]	τοῦ βίου, ὅσα τῶν ἀναγκαίων,	οἷς	ὑπὲρ πάντας ἦλθον βασιλεῖς τοὺς
[20]	καὶ Ἐπικούροις, καὶ οὐκ οἶδ´	οἷστισι	τῶν ἐκ τῆς σεμνῆς Στοᾶς
[17]	κεφαλή, καὶ ἐν κόλποις Ἀβραάμ,	οἵτινες	δὴ οὗτοί εἰσιν, ἀναπαύσαιο, καὶ
[22]	τοῦτο διαρρυὲν καὶ διαφθαρὲν παντελῶς	οἰχήσεται,	ἀλλὰ μὴ τὸ τοῦ Θεοῦ
[20]	κινούμενα. ~Μὴ τοίνυν πενθῶμεν Καισάριον,	οἵων	ἀπηλλάγη κακῶν εἰδότες, ἀλλ´ ἡμᾶς
[14]	καὶ τιμῆς ἢ τῶν μαρτυρίων	οἵων	καὶ ὅσων, καὶ ὡς διδοὺς
[5]	τις τῆς ἀξίας ἐφίκοιτο, καὶ	ὅλην	ὑπόθεσιν λόγου τὸν τούτων ἔπαινον
[22]	τὸν ἐνταῦθα βίον καὶ τὰς	ὀλίγας	ταύτας ἡμέρας πολλὰς ὑπολαμβάνοντες, καὶ
[23]	πνεύματι δαπανήσαιμι, τὴν στενὴν καὶ	ὀλίγοις	βατὴν ὁδεύσας, μὴ τὴν πλατεῖαν
[15]	τῶν ἐπιφανῶν ἢ κομιδῆ σὺν	ὀλίγοις,	ἐκ τοῦ κινδύνου περισῴζεται, καὶ
[19]	ἐκείνοις πάλιν τοῖς ῥήμασι· Τὴν	ὀλιγότητα	τῶν ἡμερῶν μου ἀνάγγειλόν μοι«
[20]	ἀκολουθήσαντες. Ταῦτα καὶ ἀλγεινὰ τοῖς	ὀλιγοψύχοις,	καὶ κοῦφα τοῖς ἀνδρικοῖς τὴν
[21]	καὶ τῶν τερπνῶν ἑαυτῆς μεταδίδωσιν,	ὅλον	εἰς ἑαυτὴν ἀναλώσασα, καὶ γενομένη
[18]	διδάξαντες, μᾶλλον δὲ τὸν βίον	ὅλον	μελέτην λύσεως ἐνστησάμενοι. Εἰ δὲ
[15]	λαβεῖν τῆς μείζονος σωτηρίας, καὶ	ὅλος	τῆς ἄνω γενέσθαι μοίρας, μεταθέμενος
[6]	τὴν τῶν μοχθηρῶν ἑταιρίαν καὶ	ὁμιλίαν;	τίς δὲ τῇ τῶν βελτίστων
[7]	τὰ γινόμενα, ὡς οἱ τὴν	ὁμόδουλον	ἑαυτοῖς κτίσιν ἐπανιστάντες τῷ κτίσαντι,
[24]	ἐπὶ πᾶσιν εὐχαριστοῦντες, δεξιοῖς τε	ὁμοίως	καὶ ἀριστεροῖς, ἡδέσι λέγω καὶ
[4]	πλήρεις ἡμερῶν τῶν τε μενουσῶν	ὁμοίως	καὶ τῶν λυομένων, παρὰ τοσοῦτον
[23]	ὁ λόγος. Μικροῦ καὶ χάριν	ὁμολογῶ	τῷ πάθει, ᾧ τοιαῦτα ἐφιλοσόφησα,
[4]	καὶ εἰς λιπαρὸν ἔφθασαν γῆρας,	ὁμότιμοι	καὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν
[7]	ἐστὶν ἀμάρτυρος, ἀλλ´ ἐῴα τε	ὁμοῦ	λῆξις καὶ ἑσπέριος, καὶ ὅσην
[10]	εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι, καὶ πάντα	ὁμοῦ	παιδιά τις ἐκείνῳ καὶ λῆρος
[15]	τοῦτο τῶν περὶ αὐτὸν θαυμάτων,	ὁμοῦ	τε τῆς τῶν γονέων θεοσεβείας
[23]	χαρακτῆρα, παρ´ οὗ καὶ εἰς	ὃν	γεγόναμεν, τοσοῦτον ἀπ´ αὐτοῦ μορφωθέντες
[24]	τάφον ἤδη σπεύδοντες τὸν ὑμέτερον,	ὃν	δῶρον παρ´ ὑμῶν ἔχει Καισάριος
[21]	δούσης καὶ πιστευθείσης γῆς, τρόπον	ὃν	οἶδεν ὁ ταῦτα συνδήσας καὶ
[18]	θρηνηθῆναι, καὶ παρ´ ἄλλων ἀντιλαβεῖν	ὃν	προεισηνέγκαμεν ἄλλοις τῶν δακρύων ἔρανον;
[19]	ὄντας γενέσθαι, καὶ γενομένους ἀναλυθῆναι.	Ὄναρ	ἐσμὲν οὐχ ἱστάμενον, φάσμα τι
[21]	ὑψηλόν, οἷός μοι καὶ κατ´	ὄναρ	ὤφθης πολλάκις, ὦ φίλτατε ἀδελφῶν
[1]	τὸ γλυκὺ καὶ πρᾶγμα καὶ	ὄνομα,	θρήνους ἐπιβαλοῦντα τῷ ἀπελθόντι καὶ
[11]	γεννάδας· τὸ δὲ δεύτερον, πειθοῦς	ὄνομα	προσεῖναι τῷ γινομένῳ, μὴ τυραννίδος,
[4]	ἀπὸ Χριστοῦ καὶ γνωρίζεσθαι καὶ	ὀνομάζεσθαι,	καὶ εἷς εὐπαιδίας ὅρος, ἡ
[10]	ἀξίωμα Χριστιανὸν καὶ εἶναι καὶ	ὀνομάζεσθαι,	καὶ πάντα ὁμοῦ παιδιά τις
[14]	οἰκειώσηται, καὶ οὗ μᾶλλον ἐκεῖνος	ὀνομασθῇ	φίλος καὶ γνώριμος. Τοιαῦτα Καισαρίῳ
[11]	τῆς ἀνοίας, εἰ Καισάριόν τε	ὄντα	καὶ ἀδελφὸν ἐμὸν καὶ τῶν
[7]	φορᾷ τῶν ἄστρων διδοὺς τὰ	ὄντα	καὶ τὰ γινόμενα, ὡς οἱ
[19]	τὸ ἐπὶ γῆς παίγνιον· οὐκ	ὄντας	γενέσθαι, καὶ γενομένους ἀναλυθῆναι. Ὄναρ
[20]	ζωὴν ἐπειγοίμεθα, ἔτι ὑπὲρ γῆς	ὄντες	καταλιπόντες τὴν γῆν, καὶ τῷ
[4]	τὴν εὐσέβειαν, ἐξ ἁγίας ἀπαρχῆς	ὄντως	ἅγιον φύραμα· τοσοῦτον δὲ αὐτὸ
[5]	τοιαῦτα, οἷα προσῆκεν εἶναι τοῖς	ὄντως	εὖ γεγονόσι καὶ καλῶς βιώσεσθαι
[7]	δὲ γενναίους τὴν ἄσκησιν διανοίας	ὀξύτητι,	μᾶλλον δὲ τάχει μὲν τοὺς
[9]	λαβὼν καὶ ὀφείλων τῷ δεδωκότι·	ὅπερ	ἀμέλει καὶ Καισάριον διανοηθέντα γινώσκομεν.
[17]	τοῦ καλοῦ μετουσίαν καὶ θεωρίαν·	ὅπερ	δὴ τῆς ἡμετέρας τέλος μυσταγωγίας
[24]	μόνου γινώσκεσθαι. ~Καὶ εἴημέν γε	ὅπερ	ἐλπίζομεν, κατὰ τὴν μεγάλην Θεοῦ
[15]	ἁρπάσαντα τὸν καιρὸν εἰς νουθέτησιν,	ὅπερ	οὐδ´ ἄλλοτε ποιῶν ἐπαυσάμην, ζηλοτυπῶν
[12]	καὶ τῶν ὑπ´ ἐκείνου συνηρπασμένων,	ὅπη	νεύσῃ τὰ κατ´ αὐτοὺς ἀποσκοπούντων,
[19]	καὶ οἰνοχόας, ᾄδοντας καὶ ᾀδούσας,	ὅπλα,	δορυφόρους, ἔθνη προσπίπτοντα, φόρους συλλεγομένους,
[24]	ἀνιαροῖς, ἐπειδὴ καὶ ταῦτα σωτηρίας	ὅπλα	πολλάκις οἶδεν ὁ λόγος, αὐτῷ
[12]	προβαλλόμενος, πρὸς τὸν πολὺν ἐν	ὅπλοις	καὶ μέγαν ἐν λόγων δεινότητι·
[20]	καὶ Ἀκαδημίας· ἀλλ´ οὐδὲ φροντίσει	ὅπως	διαλύσῃ τούτων τὰς πιθανότητας. Τί
[23]	υἱὸν γενέσθαι Θεοῦ, θεὸν αὐτόν.	Ὁρᾶτε	ποῖ προϊὼν ἀνήγαγεν ἡμᾶς ὁ
[19]	παλαιστῶν μέτρον τὰς ἀνθρωπίνας ἡμέρας	ὁρίζεται.	Τί δ´ ἂν εἴποις πρὸς
[10]	τίμια πιστευόμενος καὶ μηδὲν Ἱπποκράτους	ὁρκιστοῦ	προσδεόμενος, ὡς μηδὲν εἶναι καὶ
[19]	καὶ προαίρεσις πνεύματος, εἴτ´ οὖν	ὁρμή	τις ψυχῆς ἀλόγιστος, καὶ περισπασμὸς
[19]	φάσμα τι μὴ κρατούμενον, πτῆσις	ὀρνέου	παρερχομένου, ναῦς ἐπὶ θαλάσσης ἴχνος
[20]	γὰρ ἡ τοῦ πλουτεῖν νόσος,	ὅρον	τοῦ δεῖσθαι πλείονος οὐκ ἔχουσα,
[4]	καὶ ὀνομάζεσθαι, καὶ εἷς εὐπαιδίας	ὅρος,	ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ πρὸς
[8]	καὶ θέας ἀξία σὺν ἀλλήλοις	ὁρώμενοι,	ἡ νῦν κακῶς ὑπὸ τοῦ
[19]	ὁδηγηθῆναι διὰ τῆς ταραχῆς τῶν	ὁρωμένων	καὶ σαλευομένων ἐπὶ τὰ ἑστῶτα
[2]	καὶ ὧν τὴν ἀρετὴν καὶ	ὁρῶντες	καὶ ἀκούοντες ζηλοῦτέ τε〉 καὶ
[8]	διαλυθεῖσα· Θεοῦ δὲ οὕτω κινήσαντος,	ὃς	ἀκούει δικαίας εὐχῆς καὶ φίλτρον
[15]	πρῴην συνενεχθέντος ἐν Νικαίᾳ σεισμοῦ,	ὃς	δὴ χαλεπώτατος τῶν πώποτε μνημονευομένων
[19]	δ´ ἂν εἴποις πρὸς Ἱερεμίαν,	ὃς	καὶ τῇ μητρὶ μέμφεται τῆς
[24]	μεγάλην Θεοῦ τοῦ μεγαλοδώρου φιλανθρωπίαν,	ὃς	μικρὰ αἰτῶν μεγάλα χαρίζεται νῦν
[11]	καὶ κατὰ τὸν σκολιὸν ὄφιν,	ὃς	τὴν ἐκείνου κατέσχε ψυχήν, παντοίαις
[16]	ἀγωνισμάτων προτιθέντες τὰ ἔπαθλα· καὶ	ὅσα	διὰ χοῶν τε καὶ ἀπαργμάτων,
[21]	νεύρων φιλοσοφεῖται τῷ θείῳ Ἰεζεκιήλ,	ὅσα	μετ´ ἐκεῖνον τῷ θείῳ Παύλῳ
[19]	προσπίπτοντα, φόρους συλλεγομένους, ὀφρῦν βασιλείας,	ὅσα	περιττὰ τοῦ βίου, ὅσα τῶν
[19]	βασιλείας, ὅσα περιττὰ τοῦ βίου,	ὅσα	τῶν ἀναγκαίων, οἷς ὑπὲρ πάντας
[9]	οὐ παύσομαι τιθεὶς ἐν πρώτοις,	ὁσάκις	ἂν τὰ ἐκείνου ἐκδιηγῶμαι. Κατεῖχε
[23]	πάντα ἐν πᾶσιν ἡμῖν τελείως	ὅσαπέρ	ἐστιν αὐτός, ἵνα μηκέτι ὦμεν
[7]	λογισμῶν καὶ τῆς θαυμασίας ἰατρικῆς,	ὅση	τὰ περὶ φύσεις καὶ κράσεις
[7]	ὁμοῦ λῆξις καὶ ἑσπέριος, καὶ	ὅσην	ἐκεῖνος ἐπῆλθεν ὕστερον, ἐπίσημοι στῆλαι
[15]	μαρτύρων βήμασι πομπευόμενος, γονέων χερσὶν	ὁσίαις	τιμώμενος, μητρὸς λαμπροφορίᾳ τῷ πάθει
[20]	κενοῦται δι´ ὑποσχέσεως καλῆς καὶ	ὁσίας,	δοῦναι τὰ πάντα τῷ παιδί,
[10]	τοῖς τε βασιλεῦσιν αὐτοῖς καὶ	ὅσοι	τὰ πρῶτα μετ´ ἐκείνους ἔχουσιν.
[14]	(ἀγαθῶν γὰρ πόνων καρπὸς εὐκλεής)	ὅσοις	καὶ τοῦτο διὰ σπουδῆς καὶ
[1]	ἐμῷ πάθει τὰ οἰκεῖα δακρύσητε,	ὅσοις	τι τοιοῦτόν ἐστι, καὶ σοφίσησθε
[24]	οἰκονομήσας ἐν τῇ σαρκὶ ἐφ´	ὅσον	ἂν ᾖ συμφέρον· καὶ δέχοιό
[3]	λόγον, εἴποιμεν ἄν τι τοσοῦτον	ὅσον	ἄξιον, καὶ ὅσον ἕκαστος συνεπίσταταί
[1]	χρέος ἁπάντων χρεῶν δικαιότατον· ἀλλ´	ὅσον	ἀφοσιώσασθαι τὸν περὶ ταῦτα νόμον,
[7]	καὶ τάξεως τὸν δημιουργὸν θαυμάσαι,	ὅσον	βλαβερὸν ταύτης διέφυγεν, οὐ τῇ
[3]	τι τοσοῦτον ὅσον ἄξιον, καὶ	ὅσον	ἕκαστος συνεπίσταταί τε καὶ ἀπαιτεῖ
[20]	καὶ τοσοῦτον ἀεὶ προσλαμβάνειν ζητῶν	ὅσον	ἐκτήσατο. Τοιαύτη γὰρ ἡ τοῦ
[17]	οὗ μικρὰν ἀπορροὴν ἐντεῦθεν δεξάμενοι,	ὅσον	ἐν ἐσόπτροις φαντάζεσθαι καὶ αἰνίγμασιν,
[18]	ἐν ταῖς μικραῖς ταύταις ἡμέραις,	ὅσον	πλείω κακά, τὰ μὲν ἰδόντες,
[15]	μικρὰ σημεῖα τοῦ κινδύνου φερόμενος,	ὅσον	τὸν φόβον παιδαγωγὸν λαβεῖν τῆς
[4]	πρῶτα τῶν ἐπὶ γῆς παρ´	ὅσον	ὑπ´ ἀλλήλων εἰς τὸ πρωτεῖον
[6]	φύσεως οὐδ´ ἂν εἴποι τις	ὅσον	ὑπὲρ τοὺς πολλοὺς ἦν (ὢ
[7]	τῆς ἐπικινδύνου τοῖς ἄλλοις παιδεύσεως,	ὅσον	χρήσιμον ἐκλεξάμενος, τοῦτο δὲ ἦν,
[14]	αὐτοῖς πρωτείων, καὶ ἀγὼν βασιλεῦσιν	ὅστις	μᾶλλον Καισάριον οἰκειώσηται, καὶ οὗ
[12]	νεύσῃ τὰ κατ´ αὐτοὺς ἀποσκοπούντων,	ὅστις	νικήσειε πλείω τὴν ἀγωνίαν ἐχόντων
[21]	Ἄκουε γοῦν οἷα περὶ συμπήξεως	ὀστῶν	τε καὶ νεύρων φιλοσοφεῖται τῷ
[9]	γε μέμψεως. Φιλοσοφεῖν μὲν γὰρ	ὅσῳ	μέγιστον, τοσούτῳ καὶ χαλεπώτατον, καὶ
[14]	ἢ τῶν μαρτυρίων οἵων καὶ	ὅσων,	καὶ ὡς διδοὺς χάριν μᾶλλον
[22]	σκιὰν θανάτου τὰ τῇδε ἀποκαλοῦντα,	ὅτι	βραδύνομεν ἐν τοῖς τάφοις οἷς
[5]	καὶ ὥσπερ ἐν φθόγγοις εὐαρμοστίαν,	ὅτι	μηδὲ πρὸς ἡμῶν τὰ τοιαῦτα
[10]	ἐκείνους ἔχουσιν. Τὸ δὲ μέγιστον,	ὅτι	μήτε ὑπὸ τῆς δόξης μήτε
[23]	ἀξίαν ἐλπίς. Τί ἐστιν ἄνθρωπος,	ὅτι	μιμνήσκῃ αὐτοῦ« Τί τὸ καινὸν
[5]	τούτους ἐγκωμιάσαι βουλόμενος, οὐδὲ ἀγνοῶν	ὅτι	μόλις ἄν τις τῆς ἀξίας
[9]	(καὶ γὰρ ἀπολογήσομαι πρὸς ὑμᾶς,	ὅτι	πολλοστὸν τετάχθαι παρὰ Θεῷ κρεῖττον
[18]	φύσει καὶ ἀτελευτήτῳ παραβαλεῖν, μὴ	ὅτι	τὸ τῆς ζωῆς λείψανον, καὶ
[7]	γενέσθαι, καὶ κατὰ μικρόν, μὴ	ὅτι	τῶν καθ´ ἑαυτὸν καὶ τῆς
[21]	μεῖζον φάρμακον. Πείθομαι σοφῶν λόγοις,	ὅτι	ψυχὴ πᾶσα καλή τε καὶ
[22]	ἐν τοῖς τάφοις οἷς περιφέρομεν,	ὅτι	ὡς ἄνθρωποι ἀποθνήσκομεν τὸν τῆς
[22]	τι βαρὺ καὶ φρικῶδες ἀποστρεφόμενοι;	Οὐ	γνωσόμεθα ἡμᾶς αὐτούς; οὐ τὰ
[22]	φρίττω καὶ ἀποστρέφομαι. Ἐκεῖνο δὲ	οὐ	δέδοικα, μή μοι τὸ σῶμα
[1]	ἐμοὺς λόγους ἡ εὐφημία· καὶ	οὐ	δῶρον μόνον, ἀλλὰ καὶ χρέος
[20]	ἀλγήσει τοῖς ἀπαιδεύτοις φυσῶσι μείζονα.	Οὐ	καλλωπιεῖται τοῖς Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους
[20]	ἄλλοις ἢ καταλειφθεὶς συμφορᾶς ὑπόμνημα.	Οὐ	κληρονομήσει χρημάτων· ἀλλὰ κληρονομηθήσεται ὑφ´
[11]	πολλάκις καὶ πρὸς πολλοὺς συνεστήσατο,	οὐ	λογικῶς μόνον, ἀλλὰ καὶ λίαν
[7]	τοῖς δευτέροις φερόμενος; Καὶ ταῦτα	οὐ	λόγος ἐστὶν ἀμάρτυρος, ἀλλ´ ἐῴα
[9]	κάτω βασιλεῖ τὰ πρῶτα φέρεσθαι)	οὐ	μὴν ἄξιός γε μέμψεως. Φιλοσοφεῖν
[5]	θαυμάζειν, εἰ καὶ τοῖς ἄλλοις	οὐ	μικρὰ φαίνεται, πρὸς τὰ ἐφεξῆς
[9]	τοῖς προῃρημένοις καλῶς χεῖρα δίδωσιν·	οὐ	μικρὸν δὲ εἴ τις, τὸν
[20]	καὶ περισπούδαστα· οὐ παραστήσεται γαμετήν,	οὐ	παῖδας· ἀλλ´ οὐδὲ θρηνήσει τούτους
[9]	γε συνέπειθε, τοῖς βασιλείοις δίδωσιν,	οὐ	πάνυ μὲν ἡμῖν φίλα ποιοῦντα
[20]	τὰ τίμια πᾶσι καὶ περισπούδαστα·	οὐ	παραστήσεται γαμετήν, οὐ παῖδας· ἀλλ´
[9]	τῶν ἐπαινετῶν ἡ φιλαδελφία, καὶ	οὐ	παύσομαι τιθεὶς ἐν πρώτοις, ὁσάκις
[9]	κοινωνὸν καὶ συνέμπορον, καὶ προτιμηθεὶς	οὐ	πόλεων καὶ δήμων μόνον, οὐδὲ
[15]	μὲν ἐν τῇ Βιθυνῶν, τὴν	οὐ	πολλοστὴν ἀπὸ βασιλέως διέπων ἀρχήν.
[8]	ἐν ᾗ τοσοῦτον Καισάριος κλέος	οὐ	πολλοῦ χρόνου διελθόντος ἠνέγκατο, ὥστε
[9]	μέγιστον, τοσούτῳ καὶ χαλεπώτατον, καὶ	οὐ	πολλῶν τὸ ἐγχείρημα, οὐδ´ ἄλλων
[22]	αὐτούς; οὐ τὰ φαινόμενα ῥίψομεν;	οὐ	πρὸς τὰ νοούμενα βλέψομεν; Οὐκ,
[18]	πόσον ἔτι τὸν ἀπελθόντα πενθήσομεν;	Οὐ	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐπειγόμεθα μονήν;
[16]	κόσμου παντός, εὖ οἶδα, φίλτατος·	οὐ	σηρῶν περιρρέοντα καὶ μαλακὰ νήματα,
[20]	πολλάκις τὸν οὐδὲ ἄρχεσθαι ἄξιον.	Οὐ	συνάξει πλοῦτον· ἀλλ´ οὐδὲ ὑπόψεται
[22]	ἀποστρεφόμενοι; Οὐ γνωσόμεθα ἡμᾶς αὐτούς;	οὐ	τὰ φαινόμενα ῥίψομεν; οὐ πρὸς
[24]	τὸν σὸν φόβον ἑτοιμασθέντας, καὶ	οὐ	ταρασσομένους, οὐδὲ ὑποχωροῦντας ἐν ἡμέρᾳ
[7]	θαυμάσαι, ὅσον βλαβερὸν ταύτης διέφυγεν,	οὐ	τῇ φορᾷ τῶν ἄστρων διδοὺς
[18]	πρὸς τὴν αὐτὴν ἐπειγόμεθα μονήν;	Οὐ	τὸν αὐτὸν ὑποδυσόμεθα λίθον αὐτίκα;
[18]	αὐτὴ κόνις μετὰ μικρὸν ἐσόμεθα;	οὐ	τοσοῦτον κερδανοῦμεν ἐν ταῖς μικραῖς
[5]	πανοικεσίᾳ μετατεθῆναι. ~Καὶ ταῦτα διῆλθον,	οὐ	τούτους ἐγκωμιάσαι βουλόμενος, οὐδὲ ἀγνοῶν
[20]	ἀλλ´ ὑπὸ λόγων γε θαυμασθήσεται.	Οὐ	φιλοσοφήσει τὰ Ἱπποκράτους καὶ Γαληνοῦ,
[20]	ἀλλ´ οὐδὲ ἀρχθήσεται πρὸς ἄλλων.	Οὐ	φοβήσει τινάς· ἀλλ´ οὐδὲ δείσει
[23]	αὐτοῖς τὸν θεῖον χαρακτῆρα, παρ´	οὗ	καὶ εἰς ὃν γεγόναμεν, τοσοῦτον
[14]	ὅστις μᾶλλον Καισάριον οἰκειώσηται, καὶ	οὗ	μᾶλλον ἐκεῖνος ὀνομασθῇ φίλος καὶ
[17]	καὶ τοῦ ἐκεῖθεν φωτὸς πληρούμενος·	οὗ	μικρὰν ἀπορροὴν ἐντεῦθεν δεξάμενοι, ὅσον
[1]	καὶ πάντα δόντες Θεῷ παρ´	οὗ	τὰ πάντα, Θεὸν ἀντὶ πάντων
[16]	ἡμέρα μία λύει τὴν εὐωδίαν,	οὐδ´	ἄλλο τι τῶν μικρῶν καὶ
[15]	τὸν καιρὸν εἰς νουθέτησιν, ὅπερ	οὐδ´	ἄλλοτε ποιῶν ἐπαυσάμην, ζηλοτυπῶν τὸ
[9]	καὶ οὐ πολλῶν τὸ ἐγχείρημα,	οὐδ´	ἄλλων ἢ τῶν ὑπὸ τῆς
[9]	εἶπον τιμαῖς ἡ πόλις, καὶ	οὐδ´	ἂν εἴ τι γένοιτο μεθήσειν
[6]	τάχει τε καὶ μεγέθει φύσεως	οὐδ´	ἂν εἴποι τις ὅσον ὑπὲρ
[11]	ἤδη καὶ τοῖς ἄλλοις ἦν,	οὐδ´	ἐν ἴσῳ τοῖς λοιποῖς χριστομάχοις
[5]	διῆλθον, οὐ τούτους ἐγκωμιάσαι βουλόμενος,	οὐδὲ	ἀγνοῶν ὅτι μόλις ἄν τις
[20]	καὶ Πτολεμαίου καὶ Ἥρωνος· ἀλλ´	οὐδὲ	ἀλγήσει τοῖς ἀπαιδεύτοις φυσῶσι μείζονα.
[20]	δείσει βαρὺν δεσπότην, πολλάκις τὸν	οὐδὲ	ἄρχεσθαι ἄξιον. Οὐ συνάξει πλοῦτον·
[20]	οὕτως. Οὐκ ἄρξει Καισάριος· ἀλλ´	οὐδὲ	ἀρχθήσεται πρὸς ἄλλων. Οὐ φοβήσει
[11]	δὲ παντοίαις τιμαῖς ὑφελκόμενος, ἃς	οὐδὲ	βασιλικῶς προσῆγεν, ἀλλὰ καὶ λίαν
[3]	ἂν ὑμῖν ἀναζωγραφοίην τὸ γινωσκόμενον;	Οὐδὲ	γὰρ εἰ μακρὸν ἀποτείνοιμεν λόγον,
[1]	νόμον, καὶ δακρύσαντες καὶ θαυμάσαντες	(οὐδὲ	γὰρ τοῦτο ἔξω τῆς καθ´
[20]	ἄλλων. Οὐ φοβήσει τινάς· ἀλλ´	οὐδὲ	δείσει βαρὺν δεσπότην, πολλάκις τὸν
[20]	παραστήσεται γαμετήν, οὐ παῖδας· ἀλλ´	οὐδὲ	θρηνήσει τούτους ἢ θρηνηθήσεται ὑπὸ
[12]	δὲ καταπλαγεὶς πρὸς τὴν ὄψιν	οὐδὲ	θωπείᾳ τι καταβαλὼν τοῦ φρονήματος,
[20]	καὶ τῶν ἀντιθέτων ἐκείνοις· ἀλλ´	οὐδὲ	κακοπαθήσει νόσοις, ἰδίας ἐπ´ ἀλλοτρίαις
[16]	τοὺς πολλούς, ἀρετῇ μόνῃ κοσμούμενος,	οὐδὲ	λίνου διαφανοῦς ὑφάσματα, οὐδὲ μύρων
[9]	μὲν ἄλλοις ἴσως μικρὸν καὶ	οὐδὲ	μνήμης ἄξιον, ἐμοὶ δὲ καὶ
[7]	παιδεύσεως; μᾶλλον δὲ ποῖον, ὡς	οὐδὲ	μόνον ἕτερος; Τίνι δὲ παρῆκεν
[16]	κοσμούμενος, οὐδὲ λίνου διαφανοῦς ὑφάσματα,	οὐδὲ	μύρων πολυτίμων ἐπιχύσεις, ἃ ταῖς
[18]	Θεῷ πλησιάζουσαι; πόσον ἐνταῦθα κακοπαθήσομεν;	Οὐδὲ	ὁ πᾶς ἀνθρώπων βίος μακρός,
[13]	εἶναί τε καὶ μένειν ἀνεκήρυξεν,	οὐδὲ	οὕτω μὲν παντελῶς ἀποπέμπεται· καὶ
[16]	περιρρέοντα καὶ μαλακὰ νήματα, οἷς	οὐδὲ	περιὼν ἔχαιρες κατὰ τοὺς πολλούς,
[10]	τὴν πρώτην ἐν ἰατροῖς τάξιν,	οὐδὲ	πολλοῦ πόνου προσδεηθείς, ἀλλ´ ἐπιδείξας
[8]	παῖδας εὐγνώμονας, ἐξ οὐδεμιᾶς ἐπινοίας	οὐδὲ	συνθήματος, ὁ μὲν ἀπὸ τῆς
[9]	οὐ πόλεων καὶ δήμων μόνον,	οὐδὲ	τιμῶν καὶ πόρων, οἳ πολλοὶ
[6]	τοῖς εὐδοκιμωτάτοις καὶ γνωριμωτάτοις; εἰδὼς	οὐδὲ	τοῦτο φέρειν μικρὸν εἰς ἀρετὴν
[24]	φόβον ἑτοιμασθέντας, καὶ οὐ ταρασσομένους,	οὐδὲ	ὑποχωροῦντας ἐν ἡμέρᾳ τῇ τελευταίᾳ,
[20]	ἄξιον. Οὐ συνάξει πλοῦτον· ἀλλ´	οὐδὲ	ὑπόψεται φθόνον, ἢ ψυχὴν ζημιωθήσεται
[20]	σεμνῆς Στοᾶς καὶ Ἀκαδημίας· ἀλλ´	οὐδὲ	φροντίσει ὅπως διαλύσῃ τούτων τὰς
[8]	γονέων εἰς παῖδας εὐγνώμονας, ἐξ	οὐδεμιᾶς	ἐπινοίας οὐδὲ συνθήματος, ὁ μὲν
[12]	καὶ μέγαν ἐν λόγων δεινότητι·	οὐδὲν	δὲ καταπλαγεὶς πρὸς τὴν ὄψιν
[8]	τι καὶ συνηνέχθη πρᾶγμα θαυμάσιον·	οὐδὲν	δὲ οἶον (καὶ γὰρ ἐμέ
[10]	τοῖς ἐν τέλει προτίθησιν, εἰδὼς	οὐδὲν	οὕτως ὡς ἀρετὴν καὶ τὸ
[13]	κομψείας ὁ λόγος, ἐμοὶ γοῦν	οὐκ	ἀηδεῖς εἰς μνήμην· ἔξω δ´
[24]	δωρηθέντα παρὰ τὸ εἰκός, καὶ	οὐκ	ἀπεικὸς τῷ διέποντι τὰ ἡμέτερα.
[20]	ἐπ´ ἀλλοτρίαις συμφοραῖς λύπας καρπούμενος.	Οὐκ	ἀποδείξει τὰ Εὐκλείδου καὶ Πτολεμαίου
[20]	τὴν διάνοιαν. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως.	Οὐκ	ἄρξει Καισάριος· ἀλλ´ οὐδὲ ἀρχθήσεται
[22]	καὶ μεθ´ ἡμέραν σύνειμι, καὶ	οὐκ	ἐᾷ με ἀναπνεῖν ἡ ἐκεῖθεν
[18]	τὸν ὀφθαλμὸν ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν	οὐκ	ἐᾷ τὸ δέον, φέρε δέξασθε
[13]	περὶ οὓς τὸ θέατρον. ~Ἆρ´	οὐκ	ἔδεισας περὶ Καισαρίου, μή τι
[22]	οὐ πρὸς τὰ νοούμενα βλέψομεν;	Οὐκ,	εἴ τι καὶ λυπεῖσθαι χρή,
[4]	καθιερωμένη Θεῷ, καὶ κλῆρον ἀναγκαῖον	οὐκ	εἰς ἑαυτὴν μόνον, ἀλλὰ καὶ
[7]	συνέσει περιφανέστερος; ~Ποῖον μὲν εἶδος	οὐκ	ἐπῆλθε παιδεύσεως; μᾶλλον δὲ ποῖον,
[20]	ἀεὶ δίψους ἔτι ποιουμένη φάρμακον.	Οὐκ	ἐπιδείξεται λόγους· ἀλλ´ ὑπὸ λόγων
[15]	κρείττων ἐγένετο, τῆς νόσου δὲ	οὐκ	ἔτι· καὶ γὰρ ἦν ἄνθρωπος·
[20]	νόσος, ὅρον τοῦ δεῖσθαι πλείονος	οὐκ	ἔχουσα, ἀλλὰ τὸ ποτὸν ἀεὶ
[19]	παρερχομένου, ναῦς ἐπὶ θαλάσσης ἴχνος	οὐκ	ἔχουσα, κόνις, ἀτμίς, ἑωθινὴ δρόσος,
[4]	τῶν λυομένων, παρὰ τοσοῦτον ἑκάτερος	οὐκ	ἔχων τὰ πρῶτα τῶν ἐπὶ
[16]	ὑπολήψεται χρόνος ἀεὶ κινούμενον, καὶ	οὐκ	ἐῶν εἰς τὸ παντελὲς ἀπελθεῖν
[21]	ἐπισκοτοῦντος ἀνακαθαρθέντος, ἢ ἀποτεθέντος, ἢ	οὐκ	οἶδ´ ὅ τι καὶ λέγειν
[20]	Κλεάνθαις τε καὶ Ἐπικούροις, καὶ	οὐκ	οἶδ´ οἷστισι τῶν ἐκ τῆς
[19]	τοιοῦτο τὸ ἐπὶ γῆς παίγνιον·	οὐκ	ὄντας γενέσθαι, καὶ γενομένους ἀναλυθῆναι.
[8]	μὴ τοῖς ἄλλοις, μητρί γ´	οὖν,	εὐχῆς καὶ θέας ἀξία σὺν
[13]	τὸν κόσμον νικήσαντος. Τὰ μὲν	οὖν	καθ´ ἕκαστον τῶν τότε ῥηθέντων
[15]	ἑαυτῷ τὰ βασίλεια. Τοῦτο μὲν	οὖν	καὶ διενοεῖτο, καὶ κατὰ σπουδὴν
[19]	ματαιότης καὶ προαίρεσις πνεύματος, εἴτ´	οὖν	ὁρμή τις ψυχῆς ἀλόγιστος, καὶ
[17]	εἰκόνα τοῦ ποθουμένου. ~Τὰ μὲν	οὖν	παρ´ ἡμῶν τοιαῦτα. Εἰ δὲ
[14]	τὴν βασιλείαν ἀπεμερίσατο. Τοῖς μὲν	οὖν	πονηροῖς ὑποχωρεῖ χρόνοις, καὶ τοῦτο
[18]	παραμυθίαν τοῖς πάσχουσι. Μάλιστα μὲν	οὖν	πρὸς τοιούτους ἐστὶν ἡμῖν ὁ
[12]	ἀμφοτέροις δυνατὸν ἀγωνίζεσθαι. Τὸ μὲν	οὖν	στάδιον τοιοῦτον, καὶ ὁ τῆς
[8]	τοῦτο μὲν ἱκανῶς. Τότε δ´	οὖν	τὸ γενόμενον τοῖς μὲν ἄλλοις
[21]	καὶ μηδὲν ὑπολειφθῆναι τοῖς προσδοκήσασιν.	~Οὔπω	ταῦτα ἱκανὰ πρὸς παραμυθίαν; Προσοίσω
[23]	θνητὸς καὶ ἀθάνατος, ἐπίγειος καὶ	οὐράνιος·	ἐκεῖνα μετὰ τοῦ κάτω κόσμου,
[7]	δὲ ἦν, ἐκ τῆς τῶν	οὐρανίων	εὐαρμοστίας καὶ τάξεως τὸν δημιουργὸν
[21]	καταλυθησομένου, τῆς δὲ ἀποκειμένης ἐν	οὐρανοῖς·	καὶ τὴν μὲν ἀπὸ τοῦ
[21]	φωνήν, τὴν ἐσχάτην σάλπιγγα, τὸν	οὐρανοῦ	μετασχηματισμόν, τὴν γῆς μεταποίησιν, τὴν
[17]	βίῳ περιλειπόμενοι. Σὺ δὲ ἡμῖν	οὐρανοὺς	ἐμβατεύοις, ὦ θεία καὶ ἱερὰ
[16]	τῶν ἐμῶν λόγων αἱ ἀπαρχαί,	οὓς	κρυπτομένους πολλάκις μεμψάμενος ἐπὶ σεαυτὸν
[2]	ἐντεῦθεν ἄρξωμαι ὅθεν ἡμῖν πρεπωδέστατον,	οὓς	πάντες γινώσκετε, καὶ ὧν τὴν
[11]	ὑπὲρ ἀληθείας ἀγῶνας καὶ λόγους,	οὓς	πολλοὺς πολλάκις καὶ πρὸς πολλοὺς
[12]	τὴν ἀγωνίαν ἐχόντων ἢ περὶ	οὓς	τὸ θέατρον. ~Ἆρ´ οὐκ ἔδεισας
[6]	παιδεύσεως καὶ τότε καὶ νῦν	οὖσάν	τε καὶ δοκοῦσαν ἐργαστήριον. Τί
[1]	εἴ τι ὑπολαμβάνειν βούλεσθε δεξιόν.	Οὔτε	γὰρ θρηνήσομεν τὸν ἀπελθόντα πλέον
[1]	τῶν ἄλλων τὰ τοιαῦτα ἀποδεχόμεθα,	οὔτε	ἐπαινεσόμεθα πέρα τοῦ μέτρου· καίτοι
[17]	ἐν κόλποις Ἀβραάμ, οἵτινες δὴ	οὗτοί	εἰσιν, ἀναπαύσαιο, καὶ ἀγγέλων ἐποπτεύοις
[16]	ἂν σήμερον ὁ πικρὸς λίθος	οὗτος	μετὰ τοῦ καλοῦ σώματος. Ἐρρέτωσάν
[16]	μεμψάμενος ἐπὶ σεαυτὸν γυμνώσειν ἔμελλες.	Οὗτος	ὁ παρ´ ἐμοῦ κόσμος, σοὶ
[18]	καθάπερ ἄλλου παντὸς τῶν καλῶν,	οὕτω	καὶ καρτερίας τὰ πρῶτα φέροιντο.
[8]	καὶ φιλόπαιδα, ὥσπερ ἐξέπεμψεν ἀμφοτέρους,	οὕτω	καὶ σὺν ἀλλήλοις ἐπανελθόντας ἰδεῖν.
[21]	αὐτοῦ μετέσχε διὰ τὴν συμφυΐαν,	οὕτω	καὶ τῶν τερπνῶν ἑαυτῆς μεταδίδωσιν,
[8]	τοῦ φθόνου διαλυθεῖσα· Θεοῦ δὲ	οὕτω	κινήσαντος, ὃς ἀκούει δικαίας εὐχῆς
[13]	τε καὶ μένειν ἀνεκήρυξεν, οὐδὲ	οὕτω	μὲν παντελῶς ἀποπέμπεται· καὶ γὰρ
[4]	παισὶ τὴν ἐκεῖθεν λαμπρότητα θησαυρίζοντες.	Οὕτω	τοι καὶ εἰς λιπαρὸν ἔφθασαν
[15]	τοῖς χείροσι, καὶ τὴν φιλόσοφον	οὕτω	ψυχὴν ἐν τοῖς δημοσίοις καλινδουμένην,
[7]	συνεκκόπτειν καὶ τὰ βλαστήματα, τίς	οὕτως	ἀμαθὴς ἢ φιλόνεικος ὡς ἐκείνῳ
[19]	αὐτοῦ, ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ,	οὕτως	ἐξανθήσει« καλῶς ὁ θεῖος Δαβὶδ
[4]	τῶν παίδων δι´ ἡλικίαν προπέμψαντες,	οὕτως	ἤδη καταλῦσαι τὸν βίον ἐν
[20]	ἀνδρικοῖς τὴν διάνοιαν. Σκοπῶμεν δὲ	οὕτως.	Οὐκ ἄρξει Καισάριος· ἀλλ´ οὐδὲ
[10]	ἐν τέλει προτίθησιν, εἰδὼς οὐδὲν	οὕτως	ὡς ἀρετὴν καὶ τὸ ἐπὶ
[18]	τὸν αὐτὸν ὑποδυσόμεθα λίθον αὐτίκα;	οὐχ	ἡ αὐτὴ κόνις μετὰ μικρὸν
[2]	τούσδε λέγω καὶ πολιούς, καὶ	οὐχ	ἧττον δι´ ἀρετὴν αἰδεσίμους ἢ
[19]	καὶ γενομένους ἀναλυθῆναι. Ὄναρ ἐσμὲν	οὐχ	ἱστάμενον, φάσμα τι μὴ κρατούμενον,
[5]	ἀλλ´ ἵν´ ἐπιδείξαιμι ἐκ πατέρων	ὀφειλομένην	Καισαρίῳ τὴν ἀρετήν, καὶ μὴ
[1]	ψυχῆς ἀξιώματος ὑπομνήσομεν, καὶ τὴν	ὀφειλομένην	τοῖς ἀλγοῦσι παράκλησιν ἐπιθήσομεν, καὶ
[18]	τοῦ νουθετεῖσθαι παρὰ τῶν τηλικούτων	ὀφείλοντος,	οἱ πολλοὺς νουθετήσαντες, καὶ τῷ
[9]	οἶδε παρ´ ἐκείνου λαβὼν καὶ	ὀφείλων	τῷ δεδωκότι· ὅπερ ἀμέλει καὶ
[22]	ᾖ μετὰ τὴν διάζευξιν· ὡς	ὄφελόν	γε τοῖς πονηροῖς καὶ τοῦ
[18]	καί, καθάπερ λήμη τις τὸν	ὀφθαλμὸν	ὑπελθοῦσα, καθαρῶς συνιδεῖν οὐκ ἐᾷ
[11]	πλάσματι, καὶ κατὰ τὸν σκολιὸν	ὄφιν,	ὃς τὴν ἐκείνου κατέσχε ψυχήν,
[19]	δορυφόρους, ἔθνη προσπίπτοντα, φόρους συλλεγομένους,	ὀφρῦν	βασιλείας, ὅσα περιττὰ τοῦ βίου,
[11]	λίαν δουλοπρεπῶς, ἐν ταῖς ἁπάντων	ὄψεσι,	πάντας δὲ τῇ γοητείᾳ τῶν
[12]	οὐδὲν δὲ καταπλαγεὶς πρὸς τὴν	ὄψιν	οὐδὲ θωπείᾳ τι καταβαλὼν τοῦ
[21]	παντὸς ἀνακαίνισιν. Τότε Καισάριον αὐτὸν	ὄψομαι,	μηκέτι ἐκδημοῦντα, μηκέτι φερόμενον, μηκέτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/06/2009