Livre, Chap. |
[2, 10] |
ὕελον
ἐκ
τοῦ
τόπου
πάλιν
|
ψάμμον |
γίνεσθαι
εἰκαίαν.
Τὸ
μὲν
οὖν |
[2, 10] |
κοῖλος,
ἀναδίδωσιν
δὲ
τὴν
ὑελίνην
|
ψάμμον, |
ἣν
ὅταν
ἐκκενώσῃ
πολλὰ
πλοῖα |
[2, 10] |
εἰς
αὐτὸ
τὴν
ἔξωθεν
ἀργὴν
|
ψάμμον, |
τοῦ
δὲ
μετάλλου
πᾶσαν
εὐθέως |
[2, 8] |
τῶν
προγενεστέρων
ἐλαττοῦνται,
ὥστ'
εἰ
|
ψαύσειαν |
αὐτῶν,
ἐκείνους
ἀπολούεσθαι
καθάπερ
ἀλλοφύλῳ |
[2, 7] |
Καῖσαρ
ἐπὶ
τούτοις
τὸν
μὲν
|
ψευδαλέξανδρον |
δι'
εὐεξίαν
σώματος
ἐγκατέταξεν
τοῖς |
[2, 7] |
Ῥωμαίων
ἀπελευθέρῳ,
δι'
ὁμοιότητα
μορφῆς
|
ψευδόμενος |
ἑαυτὸν
Ἀλέξανδρον
τὸν
ἀναιρεθέντα
ὑφ' |
[2, 8] |
ἀλήθειαν
ἀγαπᾶν
ἀεὶ
καὶ
τοὺς
|
ψευδομένους |
προβάλλεσθαι·
χεῖρας
κλοπῆς
καὶ
ψυχὴν |
[2, 13] |
πληγῇ
Ἰουδαίους
ἐκάκωσεν
ὁ
Αἰγύπτιος
|
ψευδοπροφήτης· |
παραγενόμενος
γὰρ
εἰς
τὴν
χώραν |
[2, 21] |
κακίας
τὴν
ἀπορίαν,
ἕτοιμος
μὲν
|
ψεύσασθαι, |
δεινὸς
δ'
ἐπιθεῖναι
πίστιν
τοῖς |
[2, 11] |
διῳκεῖτο,
τὴν
ἀρχὴν
ἢ
κρινεῖν
|
ψήφῳ |
τὸν
ἄξιον
τῆς
ἡγεμονίας.
(Συνέβη |
[2, 16] |
καὶ
χρήμασιν
καὶ
σώμασιν
καὶ
|
ψυχαῖς |
ἄμεινον
ὑμῶν
πολλῷ
διακείμενοι
πρὸς |
[2, 8] |
ἀνατεθεικέναι,
ταῖς
δὲ
τῶν
πονηρῶν
|
ψυχαῖς |
καθ'
ᾅδου
τὸν
ἀσεβῶν
χῶρον, |
[2, 8] |
οὐ
μόνιμον
αὐτῶν,
τὰς
δὲ
|
ψυχὰς |
ἀθανάτους
ἀεὶ
διαμένειν,
καὶ
συμπλέκεσθαι |
[2, 8] |
πρῶτον
μὲν
ἀιδίους
ὑφιστάμενοι
τὰς
|
ψυχάς, |
ἔπειτα
εἰς
προτροπὴν
ἀρετῆς
καὶ |
[2, 8] |
τὰς
βασάνους
προσφερόντων
εὔθυμοι
τὰς
|
ψυχὰς |
ἠφίεσαν
ὡς
πάλιν
κομιούμενοι.
(Καὶ |
[2, 8] |
δὲ
αὐτῶν
ἐν
ἅπασιν
τὰς
|
ψυχὰς |
ὁ
πρὸς
Ῥωμαίους
πόλεμος,
ἐν |
[2, 17] |
τὸν
Ἐλεάζαρον
ἐξαιτούμενοι
μόνας
τὰς
|
ψυχὰς |
ὑποσπόνδους,
τὰ
δ'
ὅπλα
καὶ |
[2, 4] |
τὴν
ἐλπίδα
σώματος
ἰσχὺς
καὶ
|
ψυχὴ |
θανάτου
καταφρονοῦσα,
πρὸς
δὲ
τούτοις |
[2, 8] |
ψευδομένους
προβάλλεσθαι·
χεῖρας
κλοπῆς
καὶ
|
ψυχὴν |
ἀνοσίου
κέρδους
καθαρὰν
φυλάξειν
καὶ |
[2, 10] |
τοσούτων
ἑτοίμως
ἐπιδώσω
τὴν
ἐμαυτοῦ
|
ψυχήν” |
διαφῆκεν
τὸ
πλῆθος
πολλὰ
κατευχομένων |
[2, 2] |
τὸ
σῶμα,
καθαρὰν
δὲ
τὴν
|
ψυχὴν |
ἔχων
πάθους
παντός.
Εἰ
μέντοι |
[2, 16] |
τὰ
φρονήματα
καὶ
τὴν
μὲν
|
ψυχὴν |
θανάτου
καταφρονοῦσαν,
τοὺς
δὲ
θυμοὺς |
[2, 2] |
βασιλικῆς
ἢ
ὅτε
χεῖρον
τὴν
|
ψυχὴν |
κάμνων
τοῦ
σώματος
ἀκρατὴς
ἦν |
[2, 8] |
εἰς
ἕκαστον
καὶ
τὴν
εἱμαρμένην·
|
ψυχήν |
τε
πᾶσαν
μὲν
ἄφθαρτον,
μεταβαίνειν |
[2, 20] |
συμπαθεῖν.
ὅσα
τε
εἰς
παράστασιν
|
ψυχῆς |
ἢ
καρτερίαν
συνετέλει
σώματος
ἀφηγεῖτο· |
[2, 8] |
Ταῦτα
μὲν
οὖν
Ἐσσηνοὶ
περὶ
|
ψυχῆς |
θεολογοῦσιν
ἄφυκτον
δέλεαρ
τοῖς
ἅπαξ |
[2, 8] |
συντάγματα
μάλιστα
τὰ
πρὸς
ὠφέλειαν
|
ψυχῆς |
καὶ
σώματος
ἐκλέγοντες·
ἔνθεν
αὐτοῖς |
[2, 20] |
οἳ
δι'
ἀλκὴν
σώματος
καὶ
|
ψυχῆς |
παράστημα
πάσης
ὀλίγου
δεῖν
τῆς |
[2, 18] |
νεανίας
δι'
ἀλκὴν
σώματος
καὶ
|
ψυχῆς |
παράστημα,
τῆς
δὲ
πρὸς
ἀλλοφύλους |
[2, 21] |
ἀλλὰ
τοὺς
εὐεξίᾳ
σώματος
καὶ
|
ψυχῆς |
παραστήματι
καὶ
πολέμων
ἐμπειρίᾳ
διαφέροντας |
[2, 8] |
γνώμην
ἑκάστου
τούτων
ἑκατέρῳ
προσιέναι.
|
Ψυχῆς |
τε
τὴν
διαμονὴν
καὶ
τὰς |
[2, 8] |
λινοῖς
οὕτως
ἀπολούονται
τὸ
σῶμα
|
ψυχροῖς |
ὕδασιν,
καὶ
μετὰ
ταύτην
τὴν |