Livre, Chap.
[2, 14]	διάκρισιν ἑκάστου μετανοοῦντος καὶ δι'	ἃ	δέδρακεν ἀρνουμένου. Δεῖν μέντοι γε
[2, 11]	ἐκ τῆς παρεμβολῆς, ὅπως πρὸς	ἃ	δέοι χρήσιμος αὐτοῖς γένοιτο. Κἀκεῖνος
[2, 15]	ἀφέξεσθαι καὶ ξυρήσεσθαι τὰς κόμας.	Ἃ	δὴ καὶ τότε τελοῦσα Βερνίκη
[2, 16]	εὐχειρώτους πολεμοίητε, δυσδιοίκητον, καὶ δι'	ἃ	μᾶλλον τὸν θεὸν ἐλπίζετε σύμμαχον,
[2, 16]	αἰτίας τηλικούτοις καὶ μηδὲ γινώσκουσιν	ἃ	μεμφόμεθα πολεμεῖν. Καὶ τῶν μὲν
[2, 16]	αὐτὸ πάντας ὑμᾶς συναγαγὼν εἰπεῖν	ἃ	νομίζω συμφέρειν. Θορυβήσῃ δέ μοι
[2, 12]	τέκνα τε καὶ γυναῖκας ἰδίας,	ἃ	πάντα κινδυνεύειν δι' ἑνὸς ἐκδικίαν
[2, 1]	εὐσεβέστερον αἱρεῖσθαι καὶ καθαρώτερον. (Πρὸς	ἃ	παρωξύνετο μὲν Ἀρχέλαος, ἐπεῖχε δὲ
[2, 16]	οὐ Ῥωμαίοις, ἀλλὰ Φλώρῳ δι'	ἃ	πεπόνθασιν πολεμεῖν. Πρὸς τοῦτο βασιλεὺς
[2, 15]	πρὸς γὰρ ταύτην ἀπεχθῶς δι'	ἃ	πέπονθεν ἔχειν τὸ πλῆθος· ἀλλάξας
[2, 16]	αὐτοῖς καὶ δρᾶσαι λέγων ἐκείνους	ἃ	πεπόνθεσαν. Οὐ μὴν οὐδ' οἱ
[2, 17]	καὶ Βερνίκης ὑποπιμπρᾶσιν βασίλεια· Μεθ'	ἃ	τὸ πῦρ ἐπὶ τὰ ἀρχεῖα
[2, 19]	πολλὰ τῶν ἄλλων ὀργάνων καταλιπεῖν,	ἃ	τότε Ἰουδαῖοι λαβόντες αὖθις ἐχρήσαντο
[2, 13]	πόλεις προστίθησιν σὺν ταῖς τοπαρχίαις,	Ἄβελα	μὲν καὶ Ἰουλιάδα κατὰ τὴν
[2, 7]	τῶν σαφῶς ἐπισταμένων Ἀλέξανδρον, κελεύσας	ἀγαγεῖν	αὐτῷ τὸν νεανίσκον. Ὁ δὲ
[2, 7]	συνοικοῦσαν αὐτῷ Μαριάμμην ἀποπεμψάμενος ἐκείνην	ἀγαγέσθαι.	Παραγενομένη τοίνυν εἰς Ἰουδαίαν μετ'
[2, 8]	μετεώρους φέρεσθαι. Καὶ ταῖς μὲν	ἀγαθαῖς	ὁμοδοξοῦντες παισὶν Ἑλλήνων ἀποφαίνονται τὴν
[2, 11]	ἀπεκρίνατο καὶ στρατῷ καὶ γνώμαις	ἀγαθαῖς	πεποιθυῖα δουλείαν ἑκούσιον οὐχ ὑπομενεῖν.
[2, 16]	μὴ τῆς ἐνίων κακοβουλίας οἱ	ἀγαθοὶ	παραπολαύσωσιν, ᾠήθην δεῖν ἐπὶ τὸ
[2, 16]	εὐδαιμονίας ἐπιχωρίους ἔχοντες καὶ τοῖς	ἀγαθοῖς	σχεδὸν ὅλην ἐπικλύζοντες τὴν οἰκουμένην,
[2, 20]	τοὺς πολέμους παρ' οἷς ἂν	ἀγαθὸν	τὸ συνειδὸς ἔχωσιν πάντες οἱ
[2, 14]	δι' ὀλίγους πονηροὺς ταράξαι δῆμον	ἀγαθὸν	τοσοῦτον. (Πρὸς ταῦτα μᾶλλον παροξυνθεὶς
[2, 11]	ὅτι διοικήσει τὴν ἀρχὴν ὥσπερ	ἀγαθὸς	προστάτης, οὐχ ὡς τύραννος· ἀρκεῖσθαι
[2, 8]	κακίας ἀποτροπήν. Τούς τε γὰρ	ἀγαθοὺς	γίνεσθαι κατὰ τὸν βίον ἀμείνους
[2, 8]	εἰς ἕτερον σῶμα τὴν τῶν	ἀγαθῶν	μόνην, τὰς δὲ τῶν φαύλων
[2, 14]	μετ' αὐτὸν ἐλθὼν Γέσσιος Φλῶρος	ἀγαθώτατον	κατὰ σύγκρισιν. Ὁ μέν γε
[2, 14]	τοὺς μὲν ἀφῃρημένους ὑπὲρ ὧν	ἀγανακτεῖν	ἐχρῆν σιωπᾶν, τοὺς ἄπληγας δὲ
[2, 17]	ἑνὸς τοῦτον εἰσφέρῃ τὸν νόμον,	ἀγανακτεῖν	ὡς ὁριζομένης ἀπανθρωπίας, περιορᾶν δ'
[2, 19]	διαφυγεῖν· τοῦ δήμου δὲ τοὺς	ἀγανακτήσαντας	λίθοις καὶ ξύλοις παίοντες εἰς
[2, 9]	διαγγέλλει τῷ Τιβερίῳ, καὶ ὃς	ἀγανακτήσας	εἵργνυσιν τὸν Ἀγρίππαν καὶ μετ'
[2, 2]	πλήθους ἐκ τῆς ἐπὶ τούτοις	ἀγανακτήσεως	ἔλεγεν γεγονέναι. Καὶ τὸν ἀγῶνα
[2, 9]	δείκηλον τίθεσθαι, καὶ πρὸς τὴν	ἀγανάκτησιν	τῶν κατὰ τὴν πόλιν ἄθρους
[2, 14]	(Πρὸς τοῦτο τῶν ἐν Ἱεροσολύμοις	ἀγανάκτησις	ἦν, ἔτι μέντοι τοὺς θυμοὺς
[2, 9]	σταδίων. Πρὸς τοῦτο τοῦ πλήθους	ἀγανάκτησις	ἦν, καὶ τοῦ Πιλάτου παρόντος
[2, 3]	συνήγαγεν τὸν δῆμον, ἀλλ' ἡ	ἀγανάκτησις.	Συνέδραμεν γοῦν πλῆθος ἄπειρον ἔκ
[2, 21]	προπαρασκευὴ στρατηγήματος, καὶ τεχνιτεύων τοὺς	ἀγανακτοῦντας	κατ' αὐτοῦ κατ' ἀλλήλων στασιάσαι,
[2, 21]	τυχεῖν μερίδος ἐκ τῶν κεκομισμένων	ἀγανακτοῦντες,	ἅμα δὲ καὶ προσκεψάμενοι τοῦ
[2, 8]	τοὺς ὑποτεταγμένους ὑπερλαμπρύνεσθαι. Τὴν ἀλήθειαν	ἀγαπᾶν	ἀεὶ καὶ τοὺς ψευδομένους προβάλλεσθαι·
[2, 3]	τὴν πάτριον αὐτονομίαν. Σαβίνῳ δ'	ἀγαπητὸν	μὲν ἦν ὑπεξελθεῖν, ἠπίστει δὲ
[2, 22]	ἀπωλοφύροντο. Θειασμοί τε τοῖς εἰρήνην	ἀγαπῶσιν	δύσφημοι, τοῖς δὲ τὸν πόλεμον
[2, 16]	τὸν ἐρευνήσαντα τὴν Ἀσίαν Ἀγησίλαον	ἀγαπῶσιν	τοὺς αὐτοὺς δεσπότας, Καὶ Μακεδόνες
[2, 8]	ἄρτους, ὁ δὲ μάγειρος ἓν	ἀγγεῖον	ἐξ ἑνὸς ἐδέσματος ἑκάστῳ παρατίθησιν.
[2, 12]	θέμενος ἀπράκτους ἀπέπεμψεν τοὺς ἱκέτας.	(Ἀγγελθὲν	δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα τὸ πάθος
[2, 21]	τὴν πόλιν, πέμπει τοῖς σφετέροις	ἄγγελον	μόνης προνοεῖν τῆς ἑαυτῶν ἀσφαλείας,
[2, 21]	τῶν φανερωτέρων. Κρύφα γοῦν ἔπεμπεν	ἀγγέλους	εἰς Ἱεροσόλυμα διαβάλλων τὸν Ἰώσηπον
[2, 3]	καὶ τὰ φρονήματα συνεχεῖς μὲν	ἀγγέλους	ἔπεμπεν πρὸς Οὔαρον ἐπαμύνειν ἐν
[2, 16]	τὰ ἅγια καὶ τοὺς ἱεροὺς	ἀγγέλους	τοῦ θεοῦ καὶ πατρίδα τὴν
[2, 8]	αὐτῶν βιβλία καὶ τὰ τῶν	ἀγγέλων	ὀνόματα. Τοιούτοις μὲν ὅρκοις τοὺς
[2, 16]	τὸ καθαρώτατον καὶ εἰλικρινέστατον εἰρήνην	ἄγειν	προῃρημένους, οὔτ' ἂν παρῆλθον εἰς
[2, 16]	διὰ φρονημάτων μαλακίαν οὐδὲ δι'	ἀγένειαν,	οἵ γε διήνεγκαν ὀγδοήκοντα ἔτη
[2, 16]	καὶ τὸν ἐρευνήσαντα τὴν Ἀσίαν	Ἀγησίλαον	ἀγαπῶσιν τοὺς αὐτοὺς δεσπότας, Καὶ
[2, 16]	δὲ ἐγὼ μὲν ὑμῶν τὰ	ἅγια	καὶ τοὺς ἱεροὺς ἀγγέλους τοῦ
[2, 16]	θεοῦ προσκυνήσας ὅθεν ἐξῆν τὰ	ἅγια	πρὸς Κέστιον ἐπανῄει. (Τὸ δὲ
[2, 15]	δ' ὑπηρέτης τοῦ θεοῦ τὰ	ἅγια	σκεύη προκομίσαντες καὶ τὸν κόσμον,
[2, 19]	ὁ θεὸς ἤδη καὶ τὰ	ἅγια	τέλος λαβεῖν ἐπ' ἐκείνης τῆς
[2, 8]	αὐτοί τε καθαροὶ καθάπερ εἰς	ἅγιόν	τι τέμενος παραγίνονται τὸ δειπνητήριον.
[2, 16]	τὸν ναὸν ἑαυτοῖς μετὰ τῶν	ἁγίων	τηρήσατε· ἀφέξονται γὰρ οὐκέτι Ῥωμαῖοι
[2, 8]	ὑπισχνοῦνται, βίβλοις ἱεραῖς καὶ διαφόροις	ἁγνείαις	καὶ προφητῶν ἀποφθέγμασιν ἐμπαιδοτριβούμενοι· σπάνιον
[2, 8]	ὕδασιν, καὶ μετὰ ταύτην τὴν	ἁγνείαν	εἰς ἴδιον οἴκημα συνίασιν, ἔνθα
[2, 8]	διαίτῃ καὶ καθαρωτέρων τῶν πρὸς	ἁγνείαν	ὑδάτων μεταλαμβάνει, παραλαμβάνεται δὲ εἰς
[2, 21]	δεξιᾷ καταστείλας τὸν θόρυβον αὐτῶν	ἀγνοεῖν	ἔφη τίνων ἀξιοῦσιν τυχεῖν· οὐ
[2, 10]	ἔτι δὲ τὴν ἀξίωσιν ἀπέφαινεν	ἀγνώμονα·	πάντων γὰρ τῶν ὑποτεταγμένων ἐθνῶν
[2, 5]	περὶ τὴν χώραν, καὶ πολλῶν	ἀγομένων	τοὺς μὲν ἧττον θορυβώδεις φανέντας
[2, 12]	Ἱεροσόλυμα, καὶ καταλαβὼν τὸ πλῆθος	ἄγον	τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἀθορύβως
[2, 16]	δὲ τῆς Εὐρώπης τὴν στρατιὰν	ἄγοντα,	οἷα δραπέτην ἐπὶ μιᾶς νηὸς
[2, 8]	πεῖραν τοῦ δύνασθαι τίκτειν, οὕτως	ἄγονται.	Ταῖς δ' ἐγκύμοσιν οὐχ ὁμιλοῦσιν,
[2, 5]	Ἀρχελάου καὶ σὺν Γράτῳ Ῥοῦφος,	ἄγοντες	ἅμα τῷ βασιλικῷ στρατῷ καὶ
[2, 8]	Οὐδὲν δ' ἐν ἀλλήλοις οὔτ'	ἀγοράζουσιν	οὔτε πωλοῦσιν, ἀλλὰ τῷ χρῄζοντι
[2, 19]	Καινόπολιν καὶ τὸ καλούμενον Δοκῶν	ἀγοράν,	ἔπειτα πρὸς τὴν ἄνω πόλιν
[2, 16]	εἰς τὴν πόλιν τήν τε	ἀγορὰν	ἠρημωμένην ἐπεδείκνυσαν καὶ πεπορθημένας τὰς
[2, 15]	ὑπερπαθῆσαν εἰς τὴν ἄνω συνέρρευσεν	ἀγορὰν	καὶ βοαῖς ἐξαισίοις περὶ τῶν
[2, 14]	στρατιώταις διαρπάζειν τὴν ἄνω καλουμένην	ἀγορὰν	καὶ κτείνειν τοὺς ἐντυγχάνοντας. Οἱ
[2, 13]	τοὺς Ἰουδαίους προελθὼν εἰς τὴν	ἀγορὰν	ὁ Φῆλιξ μετ' ἀπειλῆς ἐκέλευσεν
[2, 16]	ὑφ' ἑνὶ τάγματι Ῥωμαίων ἡσυχίαν	ἄγουσιν;	Ἀλλὰ μὴν εἴ γέ τινας
[2, 16]	μακραὶ τὴν πρὶν ἄπλωτον καὶ	ἀγρίαν	εἰρηνεύουσι θάλασσαν. Πόσα Βιθυνία καὶ
[2, 13]	Ἀριστοβούλῳ τῷ Ἡρώδου, τῇ δ'	Ἀγρίππα	βασιλείᾳ τέσσαρας πόλεις προστίθησιν σὺν
[2, 18]	(Συνέστη δὲ καὶ κατὰ τὴν	Ἀγρίππα	βασιλείαν ἐπιβουλὴ κατὰ Ἰουδαίων. Αὐτὸς
[2, 14]	Νέρωνος ἡγεμονίας, ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ τῆς	Ἀγρίππα	βασιλείας, Ἀρτεμισίου μηνός. Πρὸς δὲ
[2, 18]	τολμήσας μὲν τοὖργον δίχα τῆς	Ἀγρίππα	γνώμης, διὰ δὲ φιλαργυρίαν ἄμετρον
[2, 18]	καὶ πεζοὺς τρισχιλίους τοξότας πάντας,	Ἀγρίππα	δὲ πεζοὺς μὲν τοὺς ἴσους
[2, 16]	εἰ τὴν πρεσβείαν τις ἀποκωλύει.	Ἀγρίππᾳ	δὲ τὸ μὲν χειροτονεῖν Φλώρου
[2, 21]	καθεζομένων φυλάκων ἐνεδρεύσαντες Πτολεμαῖον τὸν	Ἀγρίππα	καὶ Βερνίκης ἐπίτροπον ἀφείλοντο πᾶσαν
[2, 17]	τοῦ ἀρχιερέως οἰκίαν καὶ τὰ	Ἀγρίππα	καὶ Βερνίκης ὑποπιμπρᾶσιν βασίλεια· Μεθ'
[2, 2]	ἐν ᾧ καὶ τὸν ἐξ	Ἀγρίππα	καὶ Ἰουλίας τῆς θυγατρὸς θετὸν
[2, 16]	πεπορθημένας τὰς οἰκίας. Ἔπειτα δι'	Ἀγρίππα	πείθουσι τὸν Νεαπολιτανὸν σὺν ἑνὶ
[2, 21]	ἔφη, τὰ χρήματα οὔτε ἀναπέμπειν	Ἀγρίππᾳ	προῃρούμην οὔτε κερδαίνειν αὐτός· μὴ
[2, 11]	ἂν ἐκ τοσαύτης ἀρχῆς πλοῦτος	Ἀγρίππᾳ	προσέρρει, καὶ τοῖς χρήμασιν αὐτὸς
[2, 12]	τοῦ θείου τὸν Ἀγρίππαν υἱὸν	Ἀγρίππα·	τῆς δ' ἄλλης ἐπαρχίας διαδέχεται
[2, 20]	Ἰακίμου, στρατοπεδάρχης δ' ἦν οὗτος	Ἀγρίππα	τοῦ βασιλέως, διαδράντες ἐκ τῆς
[2, 19]	αὐτομολήσας εἰς τοὺς Ἰουδαίους ἀπ'	Ἀγρίππα	τοῦ βασιλέως· Ἐστρατεύετο γὰρ παρ'
[2, 16]	ἀπὸ τῆς Ἀλεξανδρείας ὑποστρέφοντι περιτυχὼν	Ἀγρίππᾳ	τῷ βασιλεῖ κατὰ Ἰάμνειαν τόν
[2, 11]	τῆς βουλῆς, πάλιν ἔπεμψεν τὸν	Ἀγρίππαν	ἀπαγγελοῦντα αὐτοῖς ὅτι προδοῦναι μὲν
[2, 12]	Περαίας, ἐκ δὲ τῆς Χαλκίδος	Ἀγρίππαν	εἰς μείζονα βασιλείαν μετατίθησιν, δοὺς
[2, 17]	Ἀνανίου Σίμων, οὓς δὲ πρὸς	Ἀγρίππαν,	ἐν οἷς ἦσαν ἐπίσημοι Σαῦλός
[2, 9]	μείζονος ἀρχῆς· ὅπου μὲν γὰρ	Ἀγρίππαν	ἐξ ἰδιώτου βασιλέα πεποίηκεν, ἦπου
[2, 11]	τῆς ἡγεμονίας χαριστήρια. Καὶ τὸν	Ἀγρίππαν	εὐθέως ἐδωρεῖτο τῇ πατρῴᾳ βασιλείᾳ
[2, 17]	αὐτοῦ καὶ οἱ πρεσβεύσαντες πρὸς	Ἀγρίππαν	ἦσαν. Τότε μὲν οὖν τῇ
[2, 16]	εἰς ὀλοφυρμοὺς τραπόμενος ἐπικουρεῖν τὸν	Ἀγρίππαν	ἱκέτευεν, τοῦ τε Νεαπολιτανοῦ κατεβόων
[2, 9]	καὶ ὃς ἀγανακτήσας εἵργνυσιν τὸν	Ἀγρίππαν	καὶ μετ' αἰκίας εἶχεν αὐτὸν
[2, 9]	ἀνίησίν τε τῶν δεσμῶν τὸν	Ἀγρίππαν	καὶ τῆς Φιλίππου τετραρχίας, θνήσκει
[2, 16]	ἑξήκοντα προελθὼν σταδίους ἐδεξιοῦτο τὸν	Ἀγρίππαν	καὶ τὸν Νεαπολιτανόν. Ἐκώκυον δὲ
[2, 19]	πλῆθος ἀδείας ἐλπίδι πρὸς τὸν	Ἀγρίππαν	μεταβάληται, τοὺς ἀπ' αὐτοῦ πρεσβεύοντας
[2, 11]	υἱὸν δὲ ἐκ τῆς αὐτῆς	Ἀγρίππαν.	Οὗ παντάπασιν ὄντος νηπίου πάλιν
[2, 11]	(Συνέβη τηνικαῦτα πρὸς ἐπιδημοῦντα τὸν	Ἀγρίππαν	τήν τε σύγκλητον καλοῦσαν εἰς
[2, 21]	ἀπέστη Τιβεριὰς ἐπικαλεσαμένων τῶν ἔνδον	Ἀγρίππαν	τὸν βασιλέα. Καὶ τοῦ μὲν
[2, 12]	τὴν βασιλείαν τοῦ θείου τὸν	Ἀγρίππαν	υἱὸν Ἀγρίππα· τῆς δ' ἄλλης
[2, 16]	πεπόνθασιν πολεμεῖν. Πρὸς τοῦτο βασιλεὺς	Ἀγρίππας	ἀλλὰ τὰ ἔργα, ἔφη, Ῥωμαίοις
[2, 18]	τὸ ἔθνος παρανομῶν, μέχρι πυθόμενος	Ἀγρίππας	ἀνελεῖν μὲν αὐτὸν ᾐδέσθη διὰ
[2, 17]	τότε οὕτω τὴν ἀπειλὴν κατεῖχεν	Ἀγρίππας,	αὖθις δὲ ἐπειρᾶτο πείθειν τὸ
[2, 11]	στρατιωτῶν Κλαύδιον, εἰ μὴ προσδραμὼν	Ἀγρίππας	αὐτῷ τὸ κινδύνευμα τῆς πράξεως
[2, 17]	πόλεμον οὐδὲν ἀπεκρίνατο τοῖς πρεσβευταῖς·	Ἀγρίππας	δὲ κηδόμενος ἐπίσης τῶν τε
[2, 12]	καὶ Σαμαρέων, παρῆν δὲ καὶ	Ἀγρίππας	ἐκθύμως ὑπεραγωνιζόμενος Ἰουδαίων ἐπειδὴ καὶ
[2, 16]	τῷ ξυστῷ τὸ ἱερὸν συνῆπτεν,	Ἀγρίππας	ἔλεξεν τοιάδε. (Εἰ μὲν ἑώρων
[2, 15]	τὸν καιρὸν ὁ μὲν βασιλεὺς	Ἀγρίππας	ἔτυχεν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν πεπορευμένος,
[2, 11]	τὸν Γαίου θάνατον. (Ταῦτ' ἀπήγγειλεν	Ἀγρίππας.	Ἡ δὲ βουλὴ ἀπεκρίνατο καὶ
[2, 18]	ἀντιπληροῦντες. Παρῆν δὲ καὶ αὐτὸς	Ἀγρίππας	Κεστίῳ τῆς τε ὁδοῦ καὶ
[2, 19]	Ῥωμαίων ὁδεύειν. (Ἔνθα δὴ κατιδὼν	Ἀγρίππας	οὐδὲ τὰ Ῥωμαίων ἀκίνδυνα πλήθους
[2, 16]	ὠμότητα. Πρὸς ἣν ἠγανάκτει μὲν	Ἀγρίππας,	στρατηγικῶς δὲ τὴν ὀργὴν εἰς
[2, 9]	τούτῳ κατήγορος Ἡρώδου τοῦ τετραρχοῦντος	Ἀγρίππας	υἱὸς Ἀριστοβούλου, ὃν ὁ πατὴρ
[2, 9]	Παραγενόμενος δὲ εἰς τὴν ἀρχὴν	Ἀγρίππας	φθόνῳ τὰς Ἡρώδου τοῦ τετράρχου
[2, 9]	Γαλλίαν· ἠκολούθησεν γὰρ αὐτῷ κατήγορος	Ἀγρίππας,	ᾧ καὶ τὴν τετραρχίαν τὴν
[2, 12]	τῆς ἀρχῆς διάδοχον, ὃν ταῖς	Ἀγριππίνης	τῆς γυναικὸς ἀπάταις ἐπὶ κληρονομίᾳ
[2, 16]	καταφρονοῦσαν, τοὺς δὲ θυμοὺς τῶν	ἀγριωτάτων	θηρίων σφοδροτέρους, Ῥῆνον τῆς ὁρμῆς
[2, 8]	καὶ πρὸς ἀλλήλους τὸ ἦθος	ἀγριώτερον	αἵ τε ἐπιμιξίαι πρὸς τοὺς
[2, 16]	τοῦ μηδ' ἄρξασθαι ταύτης ὁ	ἀγὼν	δίκαιος. Ὁ δ' ἅπαξ χειρωθείς,
[2, 20]	κῇ θρησκείᾳ· Διὸ μέγιστος αὐτοῖς	ἀγὼν	ἐγένετο λαθεῖν ἐκείνας. Τοὺς δὲ
[2, 17]	βασιλικοί. Καὶ τούτοις μὲν ἦν	ἀγὼν	τοῦ ἱεροῦ κρατῆσαι μάλιστα καὶ
[2, 5]	Ἀρέτας ὁ Ἄραψ οὐκ ὀλίγην	ἄγων	δύναμιν ἱππικήν τε καὶ πεζικήν,
[2, 3]	τριῶν ἀπὸ Συρίας ταγμάτων, ὅπερ	ἄγων	ἧκεν, ἐν τῇ πόλει καταλείπει.
[2, 16]	ὑπὲρ ὅτου λοιπὸν ποιήσεσθε τὸν	ἀγῶνα·	σπουδὴ γὰρ ὑμῖν μία τὸ
[2, 2]	ἀγανακτήσεως ἔλεγεν γεγονέναι. Καὶ τὸν	ἀγῶνα	τοῦ λόγου παντὸς ἐναπηρείσατο τῷ
[2, 6]	τῆς διαδοχῆς. Τὸν δ' ὥσπερ	ἀγωνιάσαντα,	μὴ νόθος υἱὸς εἶναι δόξειεν
[2, 16]	ὑπὲρ τοῦ μηδὲ ἀποβαλεῖν αὐτὴν	ἀγωνίζεσθαι	πρότερον· ἡ γὰρ πεῖρα τῆς
[2, 17]	καταλῦσαι τὸν πόλεμον σπεύδοντες, ἀλλ'	ἀδεέστερον	πολεμεῖν Μανάημον ἀνῃρήκεσαν. Ἀμέλει πολλὰ
[2, 12]	πολλοὶ πρὸς λῃστείαν διὰ τὴν	ἄδειαν,	καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν
[2, 14]	καταλείπει τὴν στάσιν αὐτεξούσιον, ὥσπερ	ἄδειαν	πεπρακὼς Ἰουδαίοις τοῦ μάχεσθαι. (Τῆς
[2, 14]	ὥστε τοῦ στασιάζειν αὐτοῖς παρέχειν	ἄδειαν,	τοῦ δημοτικοῦ δὲ τὸ μὴ
[2, 3]	μὴ θᾶττον ἀπίοιεν· ὑπισχνοῦντο γὰρ	ἄδειαν	τῷ Σαβίνῳ βουλομένῳ μετὰ τοῦ
[2, 19]	στασιασταὶ μὴ πᾶν τὸ πλῆθος	ἀδείας	ἐλπίδι πρὸς τὸν Ἀγρίππαν μεταβάληται,
[2, 17]	προσλάβωσιν τῶν ὠφεληθέντων καὶ μετ'	ἀδείας	τοῖς εὐπόροις ἐπαναστήσωσι τοὺς ἀπόρους.
[2, 16]	καὶ παραστησάμενος ἐν περιόπτῳ τὴν	ἀδελφὴν	Βερνίκην ἐπὶ τῆς Ἀσαμωναίων οἰκίας,
[2, 15]	Νέρωνος καὶ πεμφθέντι διέπειν. Τὴν	ἀδελφὴν	δὲ αὐτοῦ Βερνίκην παροῦσαν ἐν
[2, 16]	εἰπὼν ἐπεδάκρυσέν τε μετὰ τῆς	ἀδελφῆς	καὶ πολὺ τῆς ὁρμῆς αὐτῶν
[2, 11]	τελευτᾷ, καταλιπὼν ἐκ μὲν τῆς	ἀδελφιδῆς	Βερνίκης δύο παῖδας Βερνικιανόν τε
[2, 2]	τέκνοις Σαλώμη καὶ τοῦ βασιλέως	ἀδελφιδοῖ	τε καὶ γαμβροί, τῷ μὲν
[2, 20]	πόλεως. Κοστόβαρος γοῦν καὶ Σάουλος	ἀδελφοὶ	σὺν Φιλίππῳ τῷ Ἰακίμου, στρατοπεδάρχης
[2, 4]	θανάτου καταφρονοῦσα, πρὸς δὲ τούτοις	ἀδελφοὶ	τέσσαρες ὅμοιοι. Τούτων ἑκάστῳ λόχον
[2, 8]	ἑκάστου κτημάτων ἀναμεμιγμένων μίαν ὥσπερ	ἀδελφοῖς	ἅπασιν οὐσίαν εἶναι. Κηλῖδα δ'
[2, 4]	τὴν χώραν κατατρέχων σὺν τοῖς	ἀδελφοῖς·	καὶ τὸ κτείνειν αὐτοῖς προηγούμενον
[2, 11]	ἄνδρες, ἐβόησεν, συστρατιῶται, τί παθόντες	ἀδελφοκτονεῖν	βουλόμεθα καὶ κατὰ τῶν μετὰ
[2, 12]	μὲν ἐπίτροπον Φήλικα τὸν Πάλλαντος	ἀδελφὸν	ἐκπέμπει τῆς τε Σαμαρείας καὶ
[2, 11]	Δωρεῖται δ' αὐτοῦ καὶ τὸν	ἀδελφὸν	Ἡρώδην, ὁ δ' αὐτὸς καὶ
[2, 3]	ὃς ἐκαλεῖτο Φασάηλος ἐπώνυμον ἔχων	ἀδελφὸν	Ἡρώδου διαφθαρέντα ὑπὸ Πάρθων, ἐντεῦθεν
[2, 13]	ἢ τίνα τρόπον τόν τε	ἀδελφὸν	καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὴν
[2, 2]	δὲ τὴν μητέρα καὶ τὸν	ἀδελφὸν	Νικολάου Πτολεμαῖον ῥοπὴν εἶναι δοκοῦντα
[2, 7]	τρίτον ἄνδρα καὶ ταῦτα τὸν	ἀδελφόν,	ὦ τολμηρά, τὸν ἐμὸν ᾑρημένη.
[2, 11]	Τεθνήκει δ' αὐτῷ καὶ ἕτερος	ἀδελφὸς	Ἀριστόβουλος ἰδιώτης καταλιπὼν Ἰωτάπην θυγατέρα.
[2, 7]	γεγονυῖα τὸ πρῶτον, ὃς ἦν	ἀδελφὸς	Ἀρχελάου περὶ οὗ διέξιμεν, υἱὸς
[2, 6]	αἰδούμενοι. Τούτοις παρῆν καὶ Φίλιππος	ἀδελφὸς	Ἀρχελάου, προπεμφθεὶς κατ' εὔνοιαν ὑπὸ
[2, 17]	ὁ ἀρχιερεὺς Ἐζεκίας τε ὁ	ἀδελφὸς	αὐτοῦ καὶ οἱ πρεσβεύσαντες πρὸς
[2, 17]	λῃστῶν ἀναιρεῖται σὺν Ἐζεκίᾳ τῷ	ἀδελφῷ,	καὶ τοὺς πύργους περισχόντες οἱ
[2, 20]	ἀνόπλους ἐπελθόντες ὑπὸ μίαν ὥραν	ἀδεῶς	ἀπέσφαξαν. (Οἱ δὲ διώξαντες τὸν
[2, 18]	τὰς γὰρ οὐσίας τῶν ἀναιρεθέντων	ἀδεῶς	διήρπαζον καὶ καθάπερ ἐκ παρατάξεως
[2, 16]	ἀναχθῆναι· τοῖς μὲν γὰρ ἐξ	ἀδήλων	ἐπιπεσοῦσιν δεινοῖς τὸ γοῦν ἐλεεῖσθαι
[2, 19]	ἔδοξαν οἱ Μονοβάζου τοῦ τῆς	Ἀδιαβηνῆς	βασιλέως συγγενεῖς, Μονόβαζός τε καὶ
[2, 16]	ἐλπίδας καὶ τοὺς ἐκ τῆς	Ἀδιαβηνῆς	ὁμοφύλους οἴεται προσαμυνεῖν, οἱ δ'
[2, 8]	οἱ τῶν κοινῶν ἐπιμεληταὶ καὶ	ἀδιαίρετοι	πρὸς ἁπάντων εἰς τὰς χρείας
[2, 18]	ἐλαττῶσαι. Συμβολαὶ δ' ἦσαν αὐτῶν	ἀδιάλειπτοι	πρὸς τοὺς Ἕλληνας, καὶ τῶν
[2, 8]	χειμέριον ἀφορίζονται μυχὸν γέμοντα τιμωριῶν	ἀδιαλείπτων.	Δοκοῦσι δέ μοι κατὰ τὴν
[2, 17]	μὲν οὖν καὶ τοῖς ἑκηβόλοις	ἀδιαλείπτως	ἐχρῶντο, καὶ συνεχεῖς ἦσαν βελῶν
[2, 18]	πᾶσαν μὲν τὴν ἐπαρχίαν μεστὴν	ἀδιηγήτων	συμφορῶν, μείζονα δὲ τῶν ἑκάστοτε
[2, 20]	πρὸ παρατάξεως, εἰ τῶν συνήθων	ἀδικημάτων	ἀπόσχοιντο, κλοπῆς τε καὶ λῃστείας
[2, 16]	φέρειν ἀναστέλλει, καὶ τὸ τῶν	ἀδικουμένων	ἡσύχιον τοῖς ἀδικοῦσι γίνεται διατροπή.
[2, 16]	Εἰ μὲν γὰρ ἀμύνεσθε τοὺς	ἀδικοῦντας,	τί σεμνύνετε τὴν ἐλευθερίαν; εἰ
[2, 8]	ἐπιτάγματος, μισήσειν δ' ἀεὶ τοὺς	ἀδίκους	καὶ συναγωνιεῖσθαι τοῖς δικαίοις· τὸ
[2, 16]	τὸ τῶν ἀδικουμένων ἡσύχιον τοῖς	ἀδικοῦσι	γίνεται διατροπή. Φέρε δ' εἶναι
[2, 16]	ἀνηκέστως χαλεπούς· οὔπω Ῥωμαῖοι πάντες	ἀδικοῦσιν	ὑμᾶς οὐδὲ Καῖσαρ, πρὸς οὓς
[2, 16]	φρονήματα καὶ τῷ μὴ δοκεῖν	ἀδίκως	τι παθεῖν τῆς ἀμύνης ἀποτρέπων.
[2, 19]	πόλεως ἀνέζευξεν. Πρὸς δὲ τὴν	ἀδόκητον	αὐτοῦ τροπὴν ἀναθαρσήσαντες οἱ λῃσταὶ
[2, 9]	μὲν ἀχανεῖς ἦσαν πρὸς τὸ	ἀδόκητον	τῆς ὄψεως, Πιλᾶτος δὲ κατακόψειν
[2, 18]	ἀποκεχωρηκότα συνίεσαν Κέστιον, τοῖς ἀπολειφθεῖσιν	ἀδοκήτως	ἐπέπεσον καὶ περὶ δισχιλίους αὐτῶν
[2, 17]	ἔρυμα κατεσκεύασαν. Πρὸς ὃ τῶν	ἀδοκήτως	ἰδόντων καὶ κρατεῖν ἤδη πεπεισμένων
[2, 16]	τεκμήρασθαι, τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν οὐκ	ἀδοξεῖ,	καίτοι πηλίκον ἀποστάσεως κέντρον ἔχουσα
[2, 16]	παρρησίας εἴκει· μόνοι δ' ὑμεῖς	ἀδοξεῖτε	δουλεύειν οἷς ὑποτέτακται τὰ πάντα.
[2, 8]	τὴν διαμονὴν καὶ τὰς καθ'	ᾅδου	τιμωρίας καὶ τιμὰς ἀναιροῦσιν. Καὶ
[2, 8]	δὲ τῶν πονηρῶν ψυχαῖς καθ'	ᾅδου	τὸν ἀσεβῶν χῶρον, ἔνθα καὶ
[2, 20]	χιλιάρχοις, κἀπὶ τούτοις ἡγεμόνας ταγμάτων	ἁδροτέρων	ἀφηγουμένους. Ἐδίδασκεν δὲ σημείων παραδόσεις
[2, 16]	γὰρ θεοῦ συστῆναι τηλικαύτην ἡγεμονίαν	ἀδύνατον.	Σκέψασθε δ' ὡς ὑμῖν τὸ
[2, 8]	αὐτῶν, τὰς δὲ ψυχὰς ἀθανάτους	ἀεὶ	διαμένειν, καὶ συμπλέκεσθαι μὲν ἐκ
[2, 8]	ἀλλ' ὃν ἐξ ὠκεανοῦ πραὺς	ἀεὶ	ζέφυρος ἐπιπνέων ἀναψύχει· ταῖς δὲ
[2, 8]	ὑποτεταγμένους ὑπερλαμπρύνεσθαι. Τὴν ἀλήθειαν ἀγαπᾶν	ἀεὶ	καὶ τοὺς ψευδομένους προβάλλεσθαι· χεῖρας
[2, 21]	καὶ δι' ἐλπίδα κέρδους φονικώτατος,	ἀεὶ	μὲν ἐπιθυμήσας μεγάλων, τρέφων δὲ
[2, 18]	Μαχαιρῖται. (Κατὰ δὲ τὴν Ἀλεξάνδρειαν	ἀεὶ	μὲν ἦν στάσις πρὸς τὸ
[2, 8]	συναγωνιεῖσθαι τοῖς δικαίοις· τὸ πιστὸν	ἀεὶ	πᾶσιν παρέξειν, μάλιστα δὲ τοῖς
[2, 21]	μὲν πρῶτον ὀλίγην, προκόπτων δ'	ἀεὶ	πλείονα. Φροντὶς δ' ἦν αὐτῷ
[2, 17]	ἐκ τῶν ἀλλοφύλων τὸ πλέον	ἀεὶ	προσδεχομένους τὰς ἀπὸ τῶν ἔξωθεν
[2, 13]	τὴν ταραχὴν καὶ τοὺς μαχιμωτέρους	ἀεὶ	συλλαμβάνοντες ἐκόλαζον μάστιξι καὶ δεσμοῖς.
[2, 12]	ἱεροῦ στοὰν ἐφεστώσης, ἔνοπλοι δ'	ἀεὶ	τὰς ἑορτὰς παραφυλάττουσιν, ὡς μή
[2, 8]	μήτε ἐξ ἐπιτάγματος, μισήσειν δ'	ἀεὶ	τοὺς ἀδίκους καὶ συναγωνιεῖσθαι τοῖς
[2, 17]	πυρὶ λείποι, διαμένει γὰρ ἄσβεστον	ἀεί,	τοὺς μὲν διαφόρους τῆς θρησκείας
[2, 16]	Δαλμάται καὶ πρὸς τὸ μόνον	ἀεὶ	χειρωθέντες τότε συλλεξάμενοι τὴν ἰσχὺν
[2, 1]	Ἡρώδου διὰ τὸν ἐκκοπέντα χρυσοῦν	ἀετὸν	τῆς πύλης τοῦ ναοῦ. Ἦν
[2, 12]	πλήθους ἐπὶ τὴν ἑορτὴν τῶν	ἀζύμων	εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ τῆς Ῥωμαικῆς
[2, 1]	ἐπιλάβοιντο. Καὶ δὴ τῆς τῶν	ἀζύμων	ἐνστάσης ἑορτῆς, ἣ πάσχα παρὰ
[2, 12]	τὸ πλῆθος ἄγον τὴν τῶν	ἀζύμων	ἑορτὴν ἀθορύβως εἰς Ἀντιόχειαν ἐπανῄει.
[2, 14]	δὲ εἰς Ἱεροσόλυμα τῆς τῶν	ἀζύμων	ἑορτῆς ἐνεστώσης περιστὰς ὁ δῆμος
[2, 6]	διαθήκαις κατέλιπεν Ἰαμνείας τε καὶ	Ἀζώτου	καὶ Φασαηλίδος ἀποδείκνυται δεσπότις, χαρίζεται
[2, 20]	ὅπλων ἐγκατασκευαζόμενος ὥπλιζεν. (Ἔπειτα συνιδὼν	ἀήττητον	τὴν Ῥωμαίων ἰσχὺν γεγενημένην εὐπειθείᾳ
[2, 8]	εἰ μετ' εὐκλείας πρόσεισι, νομίζοντες	ἀθανασίας	ἀμείνονα. Διήλεγξεν δὲ αὐτῶν ἐν
[2, 8]	τῷ ζῆν, μετὰ τὴν διάλυσιν	ἀθάνατον	τιμωρίαν ὑφέξειν. Ταῦτα μὲν οὖν
[2, 8]	μόνιμον αὐτῶν, τὰς δὲ ψυχὰς	ἀθανάτους	ἀεὶ διαμένειν, καὶ συμπλέκεσθαι μὲν
[2, 8]	γεύσασθαί τινα πρὶν τῆς εὐχῆς	ἀθέμιτον·	ἀριστοποιησάμενος δ' ἐπεύχεται πάλιν· ἀρχόμενοί
[2, 16]	ἀνθίστασθε τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν; Καὶ	Ἀθηναῖοι	μὲν οἱ περὶ τῆς τῶν
[2, 12]	ἄγον τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτὴν	ἀθορύβως	εἰς Ἀντιόχειαν ἐπανῄει. (Κατὰ δὲ
[2, 4]	ποιμήν τις ἀντιποιηθῆναι βασιλείας ἐτόλμησεν·	Ἀθρογγαῖος	ἐκαλεῖτο, προυξένει δ' αὐτῷ τὴν
[2, 2]	περὶ τούτων ἐπεσταλμένα, συνέδριον μὲν	ἀθροίζει	τῶν ἐν τέλει Ῥωμαίων, ἐν
[2, 13]	ἐπιθεὶς ἑαυτῷ περὶ τρισμυρίους μὲν	ἀθροίζει	τῶν ἠπατημένων, περιαγαγὼν δὲ αὐτοὺς
[2, 17]	λόγοις πρὸ τῆς χαλκῆς πύλης	ἀθροίζουσι	τὸν δῆμον, ἥτις ἦν τοῦ
[2, 22]	καὶ τὰς συνεχεῖς ἁρπαγὰς στρατιὰν	ἀθροίσαντας	ἐμφρούρους τὰς κώμας ἔχειν. Καὶ
[2, 6]	ἐπὶ Ῥώμης Ἰουδαίων ὑπὲρ ὀκτακισχιλίους.	Ἀθροίσαντος	δὲ Καίσαρος συνέδριον τῶν ἐν
[2, 10]	προσδιέτριβεν αὐτῷ τὰ πλήθη, τελευταῖον	ἀθροίσας	αὐτοὺς καὶ παρακινδυνευτέον ἐμοὶ μᾶλλον,
[2, 21]	εἰς τὸ στάδιον τοὺς Τιβεριεῖς	ἀθροίσας	ὁ Ἰώσηπος ἐπειρᾶτο διαλέγεσθαι περὶ
[2, 10]	δὲ μετὰ γυναικῶν καὶ τέκνων	ἀθροισθέντες	εἰς τὸ πεδίον τὸ πρὸς
[2, 1]	ἦν. Ἔνθα δὴ περὶ δείλην	ἀθροισθέντες	οὐκ ὀλίγοι τῶν νεωτερίζειν προῃρημένων
[2, 9]	δὲ Ἰουδαῖοι καθάπερ ἐκ συνθήματος	ἀθρόοι	καταπεσόντες καὶ τοὺς αὐχένας παρακλίναντες
[2, 14]	δ' ὅλας ἐξεδίδυσκε καὶ δήμους	ἀθρόους	ἐλυμαίνετο καὶ μόνον οὐκ ἐκήρυξεν
[2, 10]	ἄπρακτοι διελύθησαν. (Ταῖς δ' ἑξῆς	ἀθρόους	τε τοὺς δυνατοὺς κατ' ἰδίαν
[2, 1]	μὲν πεζοὺς διὰ τῆς πόλεως	ἀθρόους,	τοὺς δὲ ἱππεῖς ἀνὰ τὸ
[2, 4]	Ἐτόλμησαν δέ ποτε Ῥωμαίων λόχον	ἄθρουν	περισχεῖν κατ' Ἀμμαοῦντα· σῖτα δ'
[2, 9]	ἀγανάκτησιν τῶν κατὰ τὴν πόλιν	ἄθρους	ὁ ἐκ τῆς χώρας λαὸς
[2, 17]	τοῖς ἐπιχωρίοις οἱ μὲν ἐξῄεσαν.	Ἀθυμία	δὲ τοὺς Ῥωμαίους καταλειφθέντας μόνους
[2, 16]	Ἐκώκυον δὲ καὶ τῶν ἀπεσφαγμένων	αἱ	γυναῖκες προεκθέουσαι, καὶ πρὸς τὴν
[2, 18]	δὲ τὴν ἐν Σκυθοπόλει φθορὰν	αἱ	λοιπαὶ πόλεις ἐπανίσταντο τοῖς καθ'
[2, 18]	καὶ πρὸς τὴν ταύτης εὐβουλίαν	αἱ	λοιπαὶ πόλεις ἠρέμουν. Τὸ δὲ
[2, 16]	ὀφείλοντες ἐλευθερίας ἀντιποιεῖσθαι. Τί δ'	αἱ	πεντακόσιαι τῆς Ἀσίας πόλεις; οὐ
[2, 20]	τῶν μισθοφόρων τὴν ἄλλην στρατιὰν	αἱ	πόλεις ῥᾳδίως· τῶν γὰρ καταλεγέντων
[2, 15]	εἰς τὴν Ἀντωνίαν, ὡς ἀπερράγησαν	αἱ	στοαί, τὴν ὁρμὴν ἀνετράπη, καὶ
[2, 14]	νεωτερίζειν βουλομένων ἐν Ἱεροσολύμοις ἐθάρσησαν	αἱ	τόλμαι, καὶ χρήμασιν μὲν οἱ
[2, 16]	τῆς διψάδος ἐκτεταμένον φῦλον, οὔθ'	αἱ	φοβεραὶ καὶ τοῖς ἀκούουσιν Σύρτεις
[2, 8]	πρὸς ἀλλήλους τὸ ἦθος ἀγριώτερον	αἵ	τε ἐπιμιξίαι πρὸς τοὺς ὁμοίους
[2, 18]	δὲ φοβεροὺς διὰ φυλακῆς εἶχον,	αἵ	τε λοιπαὶ πόλεις τῆς Συρίας,
[2, 9]	Ἱεροσόλυμα εἰσκομίζει τὰς Καίσαρος εἰκόνας,	αἳ	σημαῖαι καλοῦνται. Τοῦτο μεθ' ἡμέραν
[2, 21]	τὸν σίδηρον ἀπεπήδησεν εἰς τὸν	αἰγιαλόν·	εἱστήκει δὲ δημηγορῶν ἐπὶ βουνοῦ
[2, 13]	ὥστε συμβολῆς γενομένης τὸν μὲν	Αἰγύπτιον	φυγεῖν μετ' ὀλίγων, διαφθαρῆναι δὲ
[2, 13]	τούτου πληγῇ Ἰουδαίους ἐκάκωσεν ὁ	Αἰγύπτιος	ψευδοπροφήτης· παραγενόμενος γὰρ εἰς τὴν
[2, 16]	ταῖς ἐπιβολαῖς ἐξαρκέσοντες θησαυροί; Πρὸς	Αἰγυπτίους	ἄρα καὶ πρὸς Ἄραβας οἴεσθε
[2, 18]	οὗ χρησάμενος προθυμοτάτοις κατὰ τῶν	Αἰγυπτίων	Ἰουδαίοις Ἀλέξανδρος γέρας τῆς συμμαχίας
[2, 16]	τῇ πόλει τάγματα τὴν βαθεῖαν	Αἴγυπτον	ἅμα τῇ Μακεδόνων εὐγενείᾳ χαλινοῖ.
[2, 18]	ἐπεί τε Ῥωμαῖοι κατεκτήσαντο τὴν	Αἴγυπτον,	οὔτε Καῖσαρ ὁ πρῶτος οὔτε
[2, 15]	ὅπως Ἀλεξάνδρῳ συνησθείη πεπιστευμένῳ τὴν	Αἴγυπτον	ὑπὸ Νέρωνος καὶ πεμφθέντι διέπειν.
[2, 16]	Ῥωμαίων ὑποδεικνύναι δύναμιν παρὸν ἐξ	Αἰγύπτου	τῆς γειτνιώσης, ἥτις ἐκτεινομένη μέχρις
[2, 14]	τῶν πεπραγμένων καὶ βοηθεῖν ἱκέτευον,	αἰδημόνως	ὑπομιμνήσκοντες τῶν ὀκτὼ ταλάντων. Ὁ
[2, 8]	τε καὶ Τιτυούς, πρῶτον μὲν	ἀιδίους	ὑφιστάμενοι τὰς ψυχάς, ἔπειτα εἰς
[2, 8]	μόνην, τὰς δὲ τῶν φαύλων	ἀιδίῳ	τιμωρίᾳ κολάζεσθαι. Σαδδουκαῖοι δέ, τὸ
[2, 15]	οὓς μὲν ἀπειλαῖς οὓς δὲ	αἰδοῖ	κατέστειλαν. Ἔπειτα ἐξηγούμενοι μεθ' ἡσυχίας
[2, 18]	γύναιά τε μηδὲ τῆς ἐπ'	αἰδοῖ	σκέπης μετειληφότα, καὶ πᾶσαν μὲν
[2, 15]	Ἐπείσθη δὲ τὸ πλῆθος ταχέως	αἰδοῖ	τε τῶν παρακαλούντων καὶ κατ'
[2, 6]	μετὰ τῶν κατηγόρων ὑπὸ Καίσαρος	αἰδούμενοι.	Τούτοις παρῆν καὶ Φίλιππος ἀδελφὸς
[2, 21]	ἀναρπάσαι σπεύδουσιν καὶ κλείειν οὐκ	αἰδοῦνται	τὴν πόλιν αὐτῷ τῷ τειχίσαντι,
[2, 15]	καὶ πρὸς τῷ μὴ τυχεῖν	αἰδοῦς	αὐτὴν τὸν περὶ τοῦ ζῆν
[2, 16]	παρέντες τὸ λάθρα καὶ μετ'	αἰδοῦς	ὑμᾶς βλάπτειν πορθοῦσι φανερῶς. Οὐδὲν
[2, 18]	οὔτε νηπίων ἔλεος αὐτοὺς οὔτε	αἰδὼς	εἰσῄει γερόντων, ἀλλὰ διὰ πάσης
[2, 8]	μὲν ἐκ τοῦ λεπτοτάτου φοιτώσας	αἰθέρος	ὥσπερ εἱρκταῖς τοῖς σώμασιν ἴυγγί
[2, 16]	Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς ἀπείρους νέμουσαν	Αἰθίοπας	ἐχειρώσαντο μὲν ὅλην, χωρὶς δὲ
[2, 16]	τῆς γειτνιώσης, ἥτις ἐκτεινομένη μέχρις	Αἰθιόπων	καὶ τῆς εὐδαίμονος Ἀραβίας ὅρμος
[2, 12]	εἰς Ἱεροσόλυμα παραδοθῆναι Ἰουδαίοις πρὸς	αἰκίαν	ἐκέλευσεν καὶ περισυρέντα τὴν πόλιν
[2, 9]	εἵργνυσιν τὸν Ἀγρίππαν καὶ μετ'	αἰκίας	εἶχεν αὐτὸν ἐπὶ μῆνας ἓξ
[2, 14]	οὔτε ἁρπαγῆς τινα τρόπον οὔτε	αἰκίας	παρέλιπεν. Ἦν δὲ ἐν μὲν
[2, 8]	ἀλλ' οὐδὲ κολακεῦσαί ποτε τοὺς	αἰκιζομένους	ἢ δακρῦσαι. Μειδιῶντες δὲ ἐν
[2, 17]	τὸ φανερὸν ἐξείλκυσαν καὶ πολλαῖς	αἰκισάμενοι	βασάνοις ἀνεῖλον, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 6]	κεκοσμηκέναι καὶ τὸ τῆς Ἰουδαίας	αἷμα	κεχαρίσθαι τοῖς ἔξωθεν δήμοις. Ἀντὶ
[2, 18]	Καὶ τὰς μὲν ἡμέρας ἐν	αἵματι	διῆγον, τὰς δὲ νύκτας δέει
[2, 18]	ἐχώρουν κτείνοντες, ὡς ἐπικλυσθῆναι μὲν	αἵματι	πάντα τὸν χῶρον, πέντε δὲ
[2, 19]	δὲ χιλίαρχος, ἔπαρχος δὲ ἴλης	Αἰμίλιος	Ἰούκουνδος ὄνομα, μόλις εἰς Γαβαὼν
[2, 14]	τεταγμένος ἱππάρχης τήν τε γάστραν	αἴρει	καὶ καταπαύειν ἐπειρᾶτο τὴν στάσιν.
[2, 1]	ἀρχιερέα· προσήκειν γὰρ αὐτοῖς εὐσεβέστερον	αἱρεῖσθαι	καὶ καθαρώτερον. (Πρὸς ἃ παρωξύνετο
[2, 16]	ὑμᾶς οὐδὲ Καῖσαρ, πρὸς οὓς	αἱρεῖσθε	τὸν πόλεμον· οὐδὲ γὰρ ἐξ
[2, 8]	συντηρήσειν ὁμοίως τά τε τῆς	αἱρέσεως	αὐτῶν βιβλία καὶ τὰ τῶν
[2, 8]	Ἦν δ' οὗτος σοφιστὴς ἰδίας	αἱρέσεως	οὐδὲν τοῖς ἄλλοις προσεοικώς. (Τρία
[2, 8]	ἀνερευνῶνται. (Τοῖς δὲ ζηλοῦσιν τὴν	αἵρεσιν	αὐτῶν οὐκ εὐθὺς ἡ πάροδος,
[2, 8]	νόμιμα καὶ τὴν πρώτην ἀπάγοντες	αἵρεσιν	εἱμαρμένῃ τε καὶ θεῷ προσάπτουσι
[2, 8]	νόμος γὰρ τοὺς εἰς τὴν	αἵρεσιν	εἰσιόντας δημεύειν τῷ τάγματι τὴν
[2, 8]	εἴδη φιλοσοφεῖται, καὶ τοῦ μὲν	αἱρετισταὶ	Φαρισαῖοι, τοῦ δὲ Σαδδουκαῖοι, τρίτον
[2, 8]	πολλοί. Καὶ τοῖς ἑτέρωθεν ἥκουσιν	αἱρετισταῖς	πάντ' ἀναπέπταται τὰ παρ' αὐτοῖς
[2, 8]	καὶ μήτε κρύψειν τι τοὺς	αἱρετιστὰς	μήθ' ἑτέροις αὐτῶν τι μηνύσειν,
[2, 16]	ἀποκόπτῃ, φανερὰν ἅλωσιν οἱ πολεμοῦντες	αἱροῦνται.	Τί δὴ κωλύει ταῖς ἑαυτῶν
[2, 18]	δὲ κατὰ γῆν ἐπειχθέντες ἀμφοτέρωθεν	αἱροῦσιν	τὴν πόλιν ῥᾳδίως· καὶ μηδὲ
[2, 16]	ἐνεργοὺς ποιησαμένῳ τῆς πολιορκίας, ἐν	αἷς	ἤργουν οἱ πολιορκούμενοι· παραβαίνοντες δὲ
[2, 18]	καὶ τέσσαρας ἴλας ἱππέων, πρὸς	αἷς	τὰς παρὰ τῶν βασιλέων συμμαχίας,
[2, 19]	ἕως οἱ στασιασταὶ τὴν προδοσίαν	αἰσθόμενοι	τοὺς μὲν περὶ τὸν Ἄνανον
[2, 14]	Ἔνιοι δὲ τῶν στασιαστῶν λοιδορίας	αἰσχίστους	εἰς τὸν Φλῶρον ἐκεκράγεσαν καὶ
[2, 13]	τε ἦσαν καὶ τοῖς Ἕλλησιν	αἶσχος	ἐδόκει Ἰουδαίων ἐλαττοῦσθαι. Προεῖχον δ'
[2, 14]	ἐλεεινοῖς ὠμότατος, ἐν δὲ τοῖς	αἰσχροῖς	ἀναιδέστατος. Οὔτε δὲ πλείω τις
[2, 16]	μέμψις· καὶ γὰρ ἐκείνων μετριαζόντων	αἰσχρὸν	ὁμοίως τὸ δουλεύειν. Σκοπεῖτε δὲ
[2, 14]	μὴ πρὸς ὃν οὕτως ἐλοιδόρησαν	αἰσχρῶς	εἰρωνεύεσθαι τὰς νῦν φιλοφρονήσεις· Δεῖν
[2, 17]	πλῆθος ἐδύναντο καὶ τὸ δεξιὰς	αἰτεῖν	ὄνειδος ὑπελάμβανον, πρὸς τῷ μηδὲ
[2, 1]	ἀπεπειρᾶτο τῆς διανοίας αὐτοῦ μεγάλοις	αἰτήμασιν·	οἱ μὲν γὰρ ἐβόων ἐπικουφίζειν
[2, 2]	ἥκει παρὰ τοῦ δεσπότου σκιὰν	αἰτησόμενος	βασιλείας, ἧς ἥρπασεν ἑαυτῷ τὸ
[2, 2]	ἠξίουν καὶ τοὺς ἐπὶ μεγίσταις	αἰτίαις	παρὰ τοῦ πατρὸς δεδεμένους λύσας,
[2, 16]	προσαμυνεῖν, οἱ δ' οὔτε δι'	αἰτίαν	ἄλογον τηλικούτῳ πολέμῳ συνεμπλέξουσιν ἑαυτούς,
[2, 21]	ἐπεστάλκεσαν οἱ φίλοι, τὴν δ'	αἰτίαν	οὐ προεδήλουν ἅτε δὴ λάθρα
[2, 19]	τῆς ἐπιχειρήσεως. Καὶ παρὰ τὴν	αἰτίαν	ταύτην ὅ τε πόλεμος ἐπὶ
[2, 16]	Ἀντωνίας. Ἀποσκευάσαισθε δ' ἂν τὴν	αἰτίαν	τῆς ἀποστάσεως, εἰ ταύτας τε
[2, 16]	τόν τε πέμψαντα καὶ τὰς	αἰτίας	ἐδήλωσεν. (Ἔνθα καὶ Ἰουδαίων οἵ
[2, 14]	καὶ τῆς ταραχῆς ἀνελεῖν τὰς	αἰτίας,	ἐφ' ᾧ καὶ μισθὸν ἔλαβεν,
[2, 17]	πρώτους αὐτοὺς ἀφιξόμενον ἀπεσκευάζοντο τὰς	αἰτίας,	καὶ πρέσβεις οὓς μὲν πρὸς
[2, 6]	μὲν τὰς εἰς τοὺς βασιλεῖς	αἰτίας,	κατηγόρει δὲ τοῦ ἔθνους τό
[2, 16]	ἕνα πολλοῖς καὶ διὰ μικρὰς	αἰτίας	τηλικούτοις καὶ μηδὲ γινώσκουσιν ἃ
[2, 5]	κατὰ τὴν πόλιν ἀπεσκευάζοντο τὰς	αἰτίας	τῆς ἀποστάσεως, αὐτοὶ μὲν οὐδὲν
[2, 17]	κατιδόντες ἀνηκέστους μὲν ἤδη τὰς	αἰτίας	τοῦ πολέμου, τὴν δὲ πόλιν
[2, 20]	αὐτῶν δηλώσοντας ἀνάγκην καὶ τὰς	αἰτίας	τοῦ πολέμου τρέψοντας εἰς Φλῶρον·
[2, 5]	τῷ πλήθει μὲν ἠφίει τὰς	αἰτίας,	τοὺς δὲ ἡγεμόνας ἐξετασθησομένους ἔπεμπεν
[2, 12]	ταραχῆς Σαμαρέας διὰ τὸν φόνον,	αἴτιον	δὲ τῶν ἀποβεβηκότων Κουμανὸν γεγονέναι
[2, 1]	τοῦτο παρὰ Ἰουδαίοις. Πολλοῖς πενίας	αἴτιον	διὰ τὸ πλῆθος ἑστιᾶν οὐκ
[2, 21]	Ταριχέας. (Βοώντων δὲ τῶν λοιπῶν	αἴτιον	εἶναι μάλιστα τῆς ἀποστάσεως Κλεῖτόν
[2, 8]	ἔνδον σιωπὴ καταφαίνεται, τούτου δ'	αἴτιον	ἡ διηνεκὴς νῆψις καὶ τὸ
[2, 14]	ἀμύνης, εἰ μὴ προάγοιεν τοὺς	αἰτίους.	Οἱ δὲ τὸν μὲν δῆμον
[2, 5]	μοῖραν τῆς στρατιᾶς ἐπὶ τοὺς	αἰτίους	τοῦ κινήματος ἔπεμψεν περὶ τὴν
[2, 12]	τὴν Γαλιλαίαν διαβάντα τιμωρήσασθαι τοὺς	αἰτίους	τοῦ φόνου· μόνως γὰρ ἂν
[2, 14]	καὶ συλλαβὼν ἔδησεν τοὺς ἄνδρας	αἰτιώμενος	ὑπὲρ τοῦ τοὺς νόμους ἐξενεγκεῖν
[2, 12]	στρατιώτην καὶ διὰ μέσων τῶν	αἰτιωμένων	ἀπαχθῆναι τὴν ἐπὶ θανάτῳ κελεύει.
[2, 21]	κτείνειν τινὰ μήτ' ἀπελέγχειν τῶν	αἰτίων.	Καὶ οἱ μὲν τῷ παραγγέλματι
[2, 5]	θορυβώδεις φανέντας ἐφρούρει, τοὺς δὲ	αἰτιωτάτους	ἀνεσταύρωσεν περὶ δισχιλίους. (Ἠγγέλθη δ'
[2, 18]	σύνεσιν τῶν πολιτῶν δοκιμώτατοι στρατιὰν	αἰτοῦντες,	ἵν' εἴ τι γένοιτο κίνημα
[2, 21]	καὶ δορυφόροις ἑπτὰ τὸν δῆμον	αἰχμαλωτισάμενος	πάλιν Τιβεριάδα προσηγάγετο, μετὰ δ'
[2, 16]	ἐπεὶ πανταχοῦ Ῥωμαῖοι τοὺς τούτων	αἰχμαλώτους	ἔχουσιν. Ἀλλ' οὗτοι γῆν μὲν
[2, 14]	πόλιν, μᾶλλον διὰ τοὺς πολλοὺς	ἀκαταιτιάτους	συγγνῶναι καὶ τοῖς ὀλίγοις πλημμελήσασιν
[2, 17]	τὴν ὁρμὴν ἤδη τῶν νεωτεριζόντων	ἀκατάσχετον	καὶ χαλεπήνας ἐφ' οἷς προπεπηλάκισται,
[2, 12]	ἐπιχεομένων φόβος ἐμπίπτει τοῖς Ἰουδαίοις	ἀκατάσχετος,	καὶ τραπέντες ἐκ τοῦ ἱεροῦ
[2, 2]	ἂν ἀλλόφυλος ἐσώρευσεν πόλεμος ἐπελθὼν	ἀκήρυκτος.	Ταύτην μέντοι τὴν ὠμότητα προσκεψάμενον
[2, 19]	κατιδὼν Ἀγρίππας οὐδὲ τὰ Ῥωμαίων	ἀκίνδυνα	πλήθους ἀπείρου πολεμίων τὰ ὄρη
[2, 9]	πέντε ἡμέρας καὶ νύκτας ἴσας	ἀκίνητοι	διεκαρτέρουν. (Τῇ δ' ἑξῆς ὁ
[2, 8]	τὸ δ' ὁρισθὲν ὑπ' αὐτῶν	ἀκίνητον.	Σέβας δὲ μέγα παρ' αὐτοῖς
[2, 14]	περιφέροντες ἀπῄτουν αὐτῷ κέρματα καθάπερ	ἀκλήρῳ	καὶ ταλαιπώρῳ. Τούτοις οὐκ ἀνετράπη
[2, 17]	πλήθει πεποιθότες, καὶ γὰρ τὸ	ἀκμαιότατον	τῶν νεωτεριζόντων συνήργει, μάλιστα δ'
[2, 16]	ἓν τάγμα. Τίς ὑμῶν οὐκ	ἀκοῇ	παρείληφεν τὸ Γερμανῶν πλῆθος; ἀλκὴν
[2, 18]	δὲ πρὸς ἀλλοφύλους πίστεως ἕνεκεν	ἀκολούθοις	πάθεσι χρησάμενος. (Πρὸς δὲ τὴν
[2, 8]	συγκαθεζομένων οὐκ ἂν λαλήσειέν τις	ἀκόντων	τῶν ἐννέα. Καὶ τὸ πτύσαι
[2, 16]	δὲ διαπίπτει καὶ πρὸς τοὺς	ἀκούειν	ἐθέλοντας ὁ λόγος, ἐὰν μὴ
[2, 16]	ἀφ' ἑσπέρας ἐπιβλέπουσιν· ἀλλ' οὐδὲ	ἀκούειν	ταχέως τὰ ἐντεῦθεν ἐκεῖ ῥᾴδιον.
[2, 16]	ἐὰν μὴ τὰ πρὸς ἡδονὴν	ἀκούῃ·	τοῖς μὲν γὰρ ἀνηκέστως ἐπὶ
[2, 16]	πᾶς λόγος, ὅταν ᾖ τῶν	ἀκουόντων	πάντων ἡ> πρὸς τὸ χεῖρον
[2, 16]	οὔθ' αἱ φοβεραὶ καὶ τοῖς	ἀκούουσιν	Σύρτεις Νασαμῶνές τε καὶ Μαῦροι
[2, 18]	τῷ ξίφει, μεθ' ὃν οὐκ	ἄκουσαν	τὴν μητέρα κἀπὶ τούτοις τήν
[2, 21]	πέμψειαν εἴσω πρὸς αὐτόν. Ταῦτα	ἀκούσαντες	οἱ γνώριμοι σὺν τοῖς ἄρχουσιν
[2, 7]	πραγμάτων μεταβολαῖς γενόμενον τελευτήσειν. Ταῦτα	ἀκούσας	Ἀρχέλαος μετὰ πέντε ἡμέρας ἐπὶ
[2, 6]	ἀφεστήκεσαν. (Τότε μὲν οὖν Καῖσαρ	ἀκούσας	ἑκατέρων διέλυσε τὸ συνέδριον, μετὰ
[2, 11]	περίοπτον ἐρημίας ἔσοιτο βασιλεύς. (Ταῦτ'	ἀκούσας	Κλαύδιος κατέσχεν τὰς ὁρμὰς τοῦ
[2, 12]	(Κατὰ δὲ τὴν Ῥώμην Καῖσαρ	ἀκούσας	Κουμανοῦ καὶ Σαμαρέων, παρῆν δὲ
[2, 11]	τῆς πατρίδος. Ὁ μὲν οὖν	ἀκούσας	ταῦτα τοῖς βουλευταῖς ἀπήγγειλεν. (Μεταξὺ
[2, 2]	κατειρωνεύεσθαι δὲ νῦν τῶν Καίσαρος	ἀκοῶν,	ὃν δικαστὴν τῆς διαδοχῆς οὐ
[2, 12]	ἐξῆρχον, οἳ τοῖς ὁμόροις τῆς	Ἀκραβατηνῆς	τοπαρχίας προσπεσόντες αὐτούς τε ἀνῄρουν
[2, 22]	ἔτυχεν δηλώσομεν. (Κατὰ δὲ τὴν	Ἀκραβετηνὴν	τοπαρχίαν ὁ Γιώρα Σίμων πολλοὺς
[2, 20]	Ἀμμαοῦς. Τῆς δὲ Γοφνιτικῆς καὶ	Ἀκραβεττηνῆς	ὁ Ἀνανίου Ἰωάννης ἡγεμὼν ἀποδείκνυται
[2, 3]	τε γὰρ φρουροὺς παραδιδόναι τὰς	ἄκρας	ἐβιάζετο καὶ πικρῶς τὰ βασιλικὰ
[2, 2]	Οὐάρῳ χαριζόμενος οὔτ' ἐπὶ τὰς	ἄκρας	ἔσπευσεν οὔτε τὰ ταμιεῖα τῶν
[2, 2]	τῶν χρημάτων ἀναλογισμοὺς τάς τε	ἄκρας	παραλαμβάνειν. Οὐ μὴν οἱ φύλακες
[2, 15]	τοσοῦτον συναναγκάζειν κἀκείνους συνευγνωμονεῖν, δεινῆς	ἀκρασίας	εἶναι. (Τούτοις μειλισσόμενοι τὸ πλῆθος
[2, 2]	τὴν ψυχὴν κάμνων τοῦ σώματος	ἀκρατὴς	ἦν ὑγιαίνοντος λογισμοῦ καὶ οὐδ'
[2, 16]	ὡς ὑμῖν τὸ τῆς θρησκείας	ἄκρατον,	εἰ καὶ πρὸς εὐχειρώτους πολεμοίητε,
[2, 9]	ὁ Πιλᾶτος τὸ τῆς δεισιδαιμονίας	ἄκρατον	ἐκκομίσαι μὲν αὐτίκα τὰς σημαίας
[2, 8]	προτέρων Φαρισαῖοι μὲν οἱ μετὰ	ἀκριβείας	δοκοῦντες ἐξηγεῖσθαι τὰ νόμιμα καὶ
[2, 8]	ἡγούμενοι. (Περὶ δὲ τὰς κρίσεις	ἀκριβέστατοι	καὶ δίκαιοι, καὶ δικάζουσι μὲν
[2, 7]	παρασχεῖν ἀναλώμασιν. (Καῖσαρ δὲ γινώσκων	ἀκριβῶς>	τοὺς Ἀλεξάνδρου χαρακτῆρας, κατηγόρητο γὰρ
[2, 10]	καλεῖσθαι τῶν τε εὐγενεστάτων ἀνδρῶν	ἀκροτομῆσαι	τὴν πατρίδα, ἐκτεῖναι δὲ τὴν
[2, 21]	τὴν τιμωρίαν ἱκέτευεν ἀπὸ τῆς	ἀκτῆς	τὴν ἑτέραν τῶν χειρῶν καταλιπεῖν.
[2, 20]	ἄνω Γαλιλαίας τήν τε προσαγορευομένην	Ἀκχαβάρων	πέτραν καὶ Σὲπφ καὶ Ἰαμνεὶθ
[2, 8]	καὶ χωρὶς δὲ τῆς ἀντιδόσεως	ἀκώλυτος	ἡ μετάληψις αὐτοῖς παρ' ὧν
[2, 11]	ὁμονοήσαντας οὐχ ὑπομένοι, πολεμήσειν δ'	ἄκων	πρὸς οὓς ἥκιστα βούλοιτο. Δεῖν
[2, 8]	τὸ ἔλαιον, κἂν ἀλειφθῇ τις	ἄκων,	σμήχεται τὸ σῶμα· τὸ γὰρ
[2, 11]	ἑαυτοῦ προαίρεσιν, ὅτι πρῶτον μὲν	ἄκων	ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἁρπαγείη, καὶ
[2, 14]	κατεβάλλετο. (Τοιοῦτον δ' ὄντα τὸν	Ἀλβῖνον	ἀπέδειξεν ὁ μετ' αὐτὸν ἐλθὼν
[2, 14]	χρήμασιν μὲν οἱ δυνατοὶ τὸν	Ἀλβῖνον	προσελάμβανον ὥστε τοῦ στασιάζειν αὐτοῖς
[2, 14]	Ἀλλ' οὐχ ὁ μετὰ Φῆστον	Ἀλβῖνος	τὸν αὐτὸν τρόπον ἐξηγήσατο τῶν
[2, 14]	μὴ χαῖρον ἡσυχίᾳ πρὸς τοὺς	Ἀλβίνου	κοινωνοὺς ἀπέκλινεν. Ἕκαστος δὲ τῶν
[2, 8]	τῶν δεινῶν, καὶ τὰς μὲν	ἀλγηδόνας	νικῶντες τοῖς φρονήμασιν, τὸν δὲ
[2, 8]	δακρῦσαι. Μειδιῶντες δὲ ἐν ταῖς	ἀλγηδόσιν	καὶ κατειρωνευόμενοι τῶν τὰς βασάνους
[2, 8]	δ' ὑπολαμβάνουσι τὸ ἔλαιον, κἂν	ἀλειφθῇ	τις ἄκων, σμήχεται τὸ σῶμα·
[2, 18]	οἱ Μαχαιρῖται. (Κατὰ δὲ τὴν	Ἀλεξάνδρειαν	ἀεὶ μὲν ἦν στάσις πρὸς
[2, 16]	ἔχουσα μυριάδας ἀνθρώπων δίχα τῶν	Ἀλεξάνδρειαν	κατοικούντων, ὡς ἔνεστιν ἐκ τῆς
[2, 18]	(Τοιοῦτον μὲν τὸ κατὰ τὴν	Ἀλεξάνδρειαν	πάθος συνηνέχθη· Κεστίῳ δὲ οὐκέτι
[2, 15]	βασιλεὺς Ἀγρίππας ἔτυχεν εἰς τὴν	Ἀλεξάνδρειαν	πεπορευμένος, ὅπως Ἀλεξάνδρῳ συνησθείη πεπιστευμένῳ
[2, 16]	πηλίκον ἀποστάσεως κέντρον ἔχουσα τὴν	Ἀλεξάνδρειαν	πλήθους τε ἀνδρῶν ἕνεκα καὶ
[2, 16]	χιλιάρχων Νεαπολιτανόν, ὃς ἀπὸ τῆς	Ἀλεξανδρείας	ὑποστρέφοντι περιτυχὼν Ἀγρίππᾳ τῷ βασιλεῖ
[2, 18]	ἐπαύσαντο, τὸ δημοτικὸν δὲ τῶν	Ἀλεξανδρέων	δι' ὑπερβολὴν μίσους δυσανάκλητον ἦν
[2, 18]	παρ' ἐκείνοις. Καὶ δὴ τῶν	Ἀλεξανδρέων	ἐκκλησιαζόντων περὶ ἧς ἔμελλον ἐκπέμπειν
[2, 7]	ἀφίξεως χρόνον ἔδοξεν ἐπιστάντα τὸν	Ἀλέξανδρον	αὐτῇ λέγειν ἀπέχρη μὲν ὁ
[2, 7]	μορφῆς ὅμοιον, ὥστε τοὺς ἑωρακότας	Ἀλέξανδρον	καὶ σαφῶς ἐπισταμένους διόμνυσθαι τοῦτον
[2, 7]	τινα πέμπει τῶν σαφῶς ἐπισταμένων	Ἀλέξανδρον,	κελεύσας ἀγαγεῖν αὐτῷ τὸν νεανίσκον.
[2, 11]	πέμπει Κούσπιον Φᾶδον, ἔπειτα Τιβέριον	Ἀλέξανδρον,	οἳ μηδὲν παρακινοῦντες τῶν ἐπιχωρίων
[2, 7]	δι' ὁμοιότητα μορφῆς ψευδόμενος ἑαυτὸν	Ἀλέξανδρον	τὸν ἀναιρεθέντα ὑφ' Ἡρώδου κατ'
[2, 18]	ἱκετηρίας ἐτράποντο. Κατοικτείρας δ' αὐτοὺς	Ἀλέξανδρος	ἀναχωρεῖν τοὺς Ῥωμαίους ἐκέλευσεν. Οἱ
[2, 18]	προθυμοτάτοις κατὰ τῶν Αἰγυπτίων Ἰουδαίοις	Ἀλέξανδρος	γέρας τῆς συμμαχίας ἔδωκεν τὸ
[2, 11]	Ἡρώδου παῖδες, Ἀριστόβουλος δὲ καὶ	Ἀλέξανδρος	ἐκ Μαριάμμης Ἡρώδῃ γεγόνεισαν υἱεῖς,
[2, 12]	Δειναίου τις υἱὸς Ἐλεάζαρος καὶ	Ἀλέξανδρος	ἐξῆρχον, οἳ τοῖς ὁμόροις τῆς
[2, 18]	τοὺς θυμοὺς αὐτῶν ἀνέκοψεν Τιβέριος	Ἀλέξανδρος	ὁ τῆς πόλεως ἡγεμών. Οὐ
[2, 7]	καθ' ἑκάστην πόλιν ὅσα ζῶν	Ἀλέξανδρος	οὐκ ἔλαβεν. γελάσας δὲ Καῖσαρ
[2, 7]	τοῦ Καππαδόκων βασιλέως, γυνὴ δὲ	Ἀλεξάνδρου	γεγονυῖα τὸ πρῶτον, ὃς ἦν
[2, 11]	ὁ πατὴρ ἀνεῖλεν· ἡ δὲ	Ἀλεξάνδρου	γενεὰ τῆς μεγάλης Ἀρμενίας ἐβασίλευσεν.
[2, 12]	ἐπαρχίας διαδέχεται τὴν ἐπιτροπὴν ἀπὸ	Ἀλεξάνδρου	Κουμανός, ἐφ' οὗ θόρυβοί τε
[2, 18]	αὐτόν τις ὑπέμεινεν τὰς ἀπ'	Ἀλεξάνδρου	τιμὰς Ἰουδαίων ἐλαττῶσαι. Συμβολαὶ δ'
[2, 7]	(Καῖσαρ δὲ γινώσκων ἀκριβῶς> τοὺς	Ἀλεξάνδρου	χαρακτῆρας, κατηγόρητο γὰρ ὑφ' Ἡρώδου
[2, 16]	φανταζόμενοι Φίλιππον καὶ τὴν σὺν	Ἀλεξάνδρῳ	παρασπείρουσαν αὐτοῖς τὴν τῆς οἰκουμένης
[2, 15]	εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν πεπορευμένος, ὅπως	Ἀλεξάνδρῳ	συνησθείη πεπιστευμένῳ τὴν Αἴγυπτον ὑπὸ
[2, 8]	πρὸς θεραπείαν παθῶν ῥίζαι τε	ἀλεξητήριον	καὶ λίθων ἰδιότητες ἀνερευνῶνται. (Τοῖς
[2, 8]	κόσμῳ τοὺς ὑποτεταγμένους ὑπερλαμπρύνεσθαι. Τὴν	ἀλήθειαν	ἀγαπᾶν ἀεὶ καὶ τοὺς ψευδομένους
[2, 14]	δὲ πλείω τις ἀπιστίαν τῆς	ἀληθείας	κατέχεεν οὔτε ἐν τῷ πανουργεῖν
[2, 2]	τῆς διαδοχῆς Ἀρχελάῳ, τὸ δ'	ἀληθὲς	κατηγορήσοντες περὶ τῶν κατὰ τὸ
[2, 21]	οὐ ῥᾴδιον ἦν κενὰς τὰς	ἁλιάδας	μετεώρους σαλεύειν ἐκέλευσεν, αὐτὸς δὲ
[2, 21]	τοὺς μὲν ἀναλαβὼν μιᾷ τῶν	ἁλιάδων	ἀνήγαγεν πορρωτέρω, πεντήκοντα δ' ἑτέρους
[2, 16]	ἢ δυσβάτοις ἐρημίαις ἢ θαλάσσαις	ἀλιμένοις	ἢ ποταμοῖς ἢ ἕλεσιν. Ἀλλ'
[2, 17]	τῆς βασιλικῆς αὐλῆς εὔριπον διαλανθάνων	ἁλίσκεται	καὶ πρὸς τῶν λῃστῶν ἀναιρεῖται
[2, 15]	ἐν ὄμμασιν αὐτῆς ᾐκίζοντο τοὺς	ἁλισκομένους	καὶ διέφθειρον, ἀλλὰ κἂν αὐτὴν
[2, 18]	πόλεων ἀνηρπάζοντο κῶμαι, καὶ τῶν	ἁλισκομένων	ἀνδρῶν φόνος ἦν ἄπειρος. (Οὐ
[2, 13]	οἱ μὲν πλούτῳ καὶ σωμάτων	ἀλκῇ,	τὸ δὲ Ἑλληνικὸν τῇ παρὰ
[2, 3]	καὶ χωρὶς ὑπηκόου δυνάμεως δι'	ἀλκὴν	καὶ σύνεσιν πολέμου ῥοπή, προσέθεντο
[2, 16]	ἀκοῇ παρείληφεν τὸ Γερμανῶν πλῆθος;	ἀλκὴν	μὲν γὰρ καὶ μεγέθη σωμάτων
[2, 20]	πολεμήσουσιν πρὸς ἄνδρας, οἳ δι'	ἀλκὴν	σώματος καὶ ψυχῆς παράστημα πάσης
[2, 18]	ἄξιος μὲν ἐλέους νεανίας δι'	ἀλκὴν	σώματος καὶ ψυχῆς παράστημα, τῆς
[2, 17]	οὐ καταλῦσαι τὸν πόλεμον σπεύδοντες,	ἀλλ'	ἀδεέστερον πολεμεῖν Μανάημον ἀνῃρήκεσαν. Ἀμέλει
[2, 16]	οἱ τῶν Ἱεροσολύμων ἄρχοντες ἐσίγησαν,	ἀλλ'	αὐτοί τε καὶ Βερνίκη τῷ
[2, 20]	δὲ οὐδὲ τῆς ἄλλης χώρας,	ἀλλ'	εἰς μὲν Ἱεριχοῦν Ἰώσηπος ὁ
[2, 15]	εἰς τὴν εὐγένειαν τῆς παρακαλούσης,	ἀλλ'	εἰς μόνον τὸ λυσιτελὲς τὸ
[2, 14]	ἐφ' ὃν ἐπέμφθησαν τόπον ἥρπαζον,	ἀλλ'	εἰς πάσας ἐμπηδῶντες τὰς οἰκίας
[2, 8]	δ' οὐκ ἔστιν αὐτῶν πόλις	ἀλλ'	ἐν ἑκάστῃ μετοικοῦσιν πολλοί. Καὶ
[2, 8]	αὐτῶν οὐκ εὐθὺς ἡ πάροδος,	ἀλλ'	ἐπὶ ἐνιαυτὸν ἔξω μένοντι τὴν
[2, 21]	οὐδὲν αὐτὸν ἀρνήσεσθαι τῶν ὑπονοηθέντων,	ἀλλ'	ἐπὶ συγγνώμης πορισμῷ πάντα πεποιηκέναι
[2, 18]	ταῖς ὁρμαῖς αὐτῶν οὔτε Ἀσκάλων,	ἀλλ'	ἐπὶ ταύταις πυρποληθείσαις Ἀνθηδόνα καὶ
[2, 14]	Τούτοις οὐκ ἀνετράπη τὴν φιλαργυρίαν,	ἀλλ'	ἐπὶ τὸ μᾶλλον χρηματίσασθαι παρωργίσθη.
[2, 13]	τοῖς καταλειπομένοις ἀνακοπὴν ἢ δέος,	ἀλλ'	ἔτι μᾶλλον παρωξύνοντο πρὸς τὴν
[2, 11]	ἀνήνυτον Ῥωμαίοις ἐποίησεν τὴν πολιορκίαν.	Ἀλλ'	ἔφθη πρὶν ὑψῶσαι τὸ ἔργον
[2, 3]	συνήθης θρησκεία συνήγαγεν τὸν δῆμον,	ἀλλ'	ἡ ἀγανάκτησις. Συνέδραμεν γοῦν πλῆθος
[2, 18]	μόνον κατὰ μῖσος, ὡς πρότερον,	ἀλλ'	ἤδη καὶ τὸν ἐφ' ἑαυτοῖς
[2, 5]	εὑρὼν οὐ συμμάχων ἦθος ἔχοντας,	ἀλλ'	ἰδίῳ πάθει στρατευομένους καὶ πέρα
[2, 16]	ὅτε ἐπέβαινεν τῆς χώρας Πομπήιος.	Ἀλλ'	οἱ μὲν ἡμέτεροι πρόγονοι καὶ
[2, 19]	κἂν εὐθέως τὴν πόλιν παρέλαβεν·	ἀλλ'	οἶμαι διὰ τοὺς πονηροὺς ἀπεστραμμένος
[2, 1]	δὲ τὸ πένθος οὐχ ὑπεσταλμένον,	ἀλλ'	οἰμωγαὶ διαπρύσιοι καὶ θρῆνος ἐγκέλευστος
[2, 8]	οὔτε νιφετοῖς οὔτε καύμασι βαρυνόμενον,	ἀλλ'	ὃν ἐξ ὠκεανοῦ πραὺς ἀεὶ
[2, 17]	τὸ ἱερὸν καὶ τὴν μητρόπολιν,	ἀλλ'	οὐδ' ἑαυτῷ λυσιτελήσειν τὴν ταραχὴν
[2, 16]	ἀνατολὴν οἱ ἀφ' ἑσπέρας ἐπιβλέπουσιν·	ἀλλ'	οὐδὲ ἀκούειν ταχέως τὰ ἐντεῦθεν
[2, 10]	οὐ κατὰ τὸν ναὸν μόνον	ἀλλ'	οὐδὲ ἐν εἰκαίῳ τινὶ τόπῳ
[2, 8]	τῶν ἀσυνήθων, οὐδέτερον ὑπέμειναν παθεῖν,	ἀλλ'	οὐδὲ κολακεῦσαί ποτε τοὺς αἰκιζομένους
[2, 17]	Προσεῖχεν δὲ οὐδεὶς τῶν νεωτεριζόντων,	ἀλλ'	οὐδὲ προσίεσαν οἱ λῃστρικοὶ καὶ
[2, 8]	πῦρ ἐναύοιεν ἐκείνην τὴν ἡμέραν,	ἀλλ'	οὐδὲ σκεῦός τι μετακινῆσαι θαρροῦσιν
[2, 16]	ἀλιμένοις ἢ ποταμοῖς ἢ ἕλεσιν.	Ἀλλ'	οὐδὲν τούτων ἰσχυρότερον εὑρέθη τῆς
[2, 16]	καὶ Ῥωμαίους κρατήσαντας ὑμῶν μετριάσειν,	ἀλλ'	οὐκ εἰς ὑπόδειγμα τῶν ἄλλων
[2, 17]	εἰ καὶ μηδὲν πράττοι βίαιον,	ἀλλ'	οὖν ἑαυτῶν ταπεινότερον· εἰ γὰρ
[2, 16]	Ῥωμαῖοι τοὺς τούτων αἰχμαλώτους ἔχουσιν.	Ἀλλ'	οὗτοι γῆν μὲν ἄπειρον νεμόμενοι,
[2, 14]	πλείστους καὶ διέφθειρεν οὐκ ὀλίγους.	Ἀλλ'	οὐχ ὁ μετὰ Φῆστον Ἀλβῖνος
[2, 19]	τόπον οὔτε ἀμύνης εἶχεν ἐπίνοιαν,	ἀλλ'	ὑπ' ἀμηχανίας ἐπ' οἰμωγὴν ἐτράποντο
[2, 16]	καὶ τοῖς ἐπιχωρίοις ἄμπωτιν ἐπάγων,	ἀλλ'	ὑπὲρ τὰς Ἡρακλείους στήλας ἐκτείναντες
[2, 16]	Λιβύη καὶ Γάδειρα πρὸς ἑσπέραν,	ἀλλ'	ὑπὲρ ὠκεανὸν ἑτέραν ἐζήτησαν οἰκουμένην
[2, 18]	ἀπὸ τῶν ὅπλων ἤρξατο σωφρονίζειν,	ἀλλ'	ὑποπέμψας τοὺς γνωρίμους αὐτοῖς παύσασθαι
[2, 19]	καὶ τὸν πόλεμον συνέβη καταλελύσθαι·	ἀλλὰ	γὰρ ὅ τε στρατοπεδάρχης Τυράννιος
[2, 14]	εἰ καὶ τὸ γένος Ἰουδαίων	ἀλλὰ	γοῦν τὸ ἀξίωμα Ῥωμαικὸν ἦν.
[2, 18]	αὐτοὺς οὔτε αἰδὼς εἰσῄει γερόντων,	ἀλλὰ	διὰ πάσης ἡλικίας ἐχώρουν κτείνοντες,
[2, 18]	τῶν Ἰουδαίων ἔλαττον πλῆθος ἀνῄρουν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτοὶ τοὺς ἐν ταῖς
[2, 3]	τοῖς ὑπὸ Οὐάρου καταλειφθεῖσι στρατιώταις,	ἀλλὰ	καὶ πλήθει δούλων ἰδίων, οὓς
[2, 7]	πάλαι διαφορῶν οὐ μόνον Ἰουδαίοις	ἀλλὰ	καὶ Σαμαρεῦσι χρησάμενος ὠμῶς, πρεσβευσαμένων
[2, 17]	τινῶν, τοῦτο μὲν γὰρ ἀσεβέστατον,	ἀλλὰ	καὶ τὰ βλεπόμενα καὶ τὰ
[2, 22]	τὰς οἰκίας ἐσπάρασσεν τῶν πλουσίων,	ἀλλὰ	καὶ τὰ σώματα κατῃκίζετο δῆλός
[2, 18]	ἐπέτρεψεν δὲ οὐ μόνον ἀναιρεῖν,	ἀλλὰ	καὶ τὰς κτήσεις αὐτῶν διαρπάζειν
[2, 6]	μόνον τὰ σώματα τῶν ὑποτεταγμένων	ἀλλὰ	καὶ τὰς πόλεις· τὰς μὲν
[2, 2]	ἀνῃρημένους οὐ τῆς βασιλείας μόνον	ἀλλὰ	καὶ τοῦ δικάζοντος αὐτὴν Καίσαρος.
[2, 14]	πᾶν ἔθνος ἐβάρει ταῖς εἰσφοραῖς,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐπὶ λῃστείᾳ δεδεμένους
[2, 16]	τὴν τοῦ θεοῦ συμμαχίαν καταφευκτέον.	Ἀλλὰ	καὶ τοῦτο παρὰ Ῥωμαίοις τέτακται·
[2, 20]	οὐ μόνον τοῖς ἐπιοῦσιν ἐχθροῖς	ἀλλὰ	καὶ τῷ θεῷ χρῆσθαι πολεμίῳ.
[2, 16]	κίνδυνος οὐ τῶν ἐνθάδε μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῶν κατὰ τὰς ἄλλας
[2, 1]	τῆς ἐξουσίας ἐπὶ τοῦ παρόντος,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ὀνομάτων, ἕως ἂν
[2, 16]	ὄρεσιν, ὠκεανῷ δὲ πρὸς δυσμῶν.	Ἀλλὰ	καίτοι τηλικαῦτα μὲν ἕρκη περιβεβλημένοι,
[2, 14]	μὴ μόνον ἐν τοῖς λόγοις,	ἀλλὰ	κἀν τοῖς ὅπλοις φιλελευθέρους. Τούτοις
[2, 15]	ᾐκίζοντο τοὺς ἁλισκομένους καὶ διέφθειρον,	ἀλλὰ	κἂν αὐτὴν ἀνεῖλον, εἰ μὴ
[2, 16]	ἔτη πόλεμον ὑπὲρ τῆς ἐλευθερίας,	ἀλλὰ	μετὰ τῆς δυνάμεως Ῥωμαίων καὶ
[2, 16]	ἑνὶ τάγματι Ῥωμαίων ἡσυχίαν ἄγουσιν;	Ἀλλὰ	μὴν εἴ γέ τινας εἰς
[2, 10]	θεμιτὸν εἴη, ὑπολαβὼν ὁ Πετρώνιος	ἀλλὰ	μὴν καὶ ἐμοὶ φυλακτέος ὁ
[2, 16]	ῥᾴδιον δίχα συμφορῶν οὔτε βαστάζειν.	Ἀλλὰ	μὴν τό γε νῦν ἐλευθερίας
[2, 16]	πολεμεῖν. Πρὸς τοῦτο βασιλεὺς Ἀγρίππας	ἀλλὰ	τὰ ἔργα, ἔφη, Ῥωμαίοις ἤδη
[2, 8]	ἐνδεικνύμενοι τὸ μὴ δι' ἡδονὴν	ἀλλὰ	τέκνων χρείαν γαμεῖν. Λουτρὰ δὲ
[2, 16]	καὶ μὴ τέκνων καὶ γυναικῶν,	ἀλλὰ	τῆς γε μητροπόλεως ταύτης καὶ
[2, 21]	ἦν αὐτῷ μηδένα προσλαμβάνειν εὐάλωτον,	ἀλλὰ	τοὺς εὐεξίᾳ σώματος καὶ ψυχῆς
[2, 10]	προσταγμάτων αὐτοῦ βραδὺς ὑπηρέτης ἐγίνετο.	Ἀλλὰ	τοὺς μὲν τούτων γραμματοφόρους συνέβη
[2, 8]	ἀλλήλοις οὔτ' ἀγοράζουσιν οὔτε πωλοῦσιν,	ἀλλὰ	τῷ χρῄζοντι διδοὺς ἕκαστος τὰ
[2, 2]	καὶ ποιῶν οὐ τῶν πραγμάτων	ἀλλὰ	τῶν ὀνομάτων κύριον Καίσαρα. Προσωνείδιζεν
[2, 6]	πρῶτον διεξῄεσαν, οὐ βασιλέα λέγοντες	ἀλλὰ	τῶν πώποτε τυραννησάντων ὠμότατον ἐνηνοχέναι
[2, 16]	δακρύοις. Ἀνεβόων δὲ οὐ Ῥωμαίοις,	ἀλλὰ	Φλώρῳ δι' ἃ πεπόνθασιν πολεμεῖν.
[2, 9]	ποτε ἑστιῶν αὐτὸν τά τε	ἄλλα	ποικίλως ἐφιλοφρονεῖτο καὶ τελευταῖον τὰς
[2, 16]	οὓς μεταβέβηκεν ἡ τύχη προσκυνοῦσιν.	Ἄλλα	τε ἔθνη μυρία πλείονος γέμοντα
[2, 15]	ἢ νόσῳ καταπονουμένους ἤ τισιν	ἄλλαις	ἀνάγκαις ἔθος εὔχεσθαι πρὸ τριάκοντα
[2, 8]	θαρροῦσιν οὐδὲ ἀποπατεῖν. Ταῖς δ'	ἄλλαις	ἡμέραις βόθρον ὀρύσσοντες βάθος ποδιαῖον
[2, 15]	ἃ πέπονθεν ἔχειν τὸ πλῆθος·	ἀλλάξας	τὴν σπεῖραν, ὡς ἠξίουν, μετὰ
[2, 16]	ἀλλὰ καὶ τῶν κατὰ τὰς	ἄλλας	κατοικούντων πόλεις· οὐ γὰρ ἔστιν
[2, 21]	τὸν Τιβεριέων δῆμον καὶ τὰς	ἄλλας	πόλεις ἐφεδρευούσας τοῖς ἡρπαγμένοις, κατασχεῖν
[2, 21]	ἀσφαλιεῖσθαι δὲ ὁμοίως καὶ τὰς	ἄλλας	πόλεις· οὐ γὰρ ἀπορήσειν χρημάτων,
[2, 7]	διὰ τὸ τὴν χώραν ἀροτριῶντας	ἀλλάσσειν·	ὥστε βασιλεύσειν μὲν αὐτὸν τὸν
[2, 6]	~(Ἀρχελάῳ δ' ἐπὶ Ῥώμης πάλιν	ἄλλη	συνίσταται δίκη πρὸς Ἰουδαίους, οἳ
[2, 21]	καταλιπόντες δ' ἑκάτεροι τὸν Ἰώσηπον	ἀλλήλοις	διεφέροντο. Κἀκεῖνος θαρρῶν ἤδη τοῖς
[2, 17]	τὸν Ἐλεάζαρον αὐτῷ, καὶ λόγον	ἀλλήλοις	δόντες, ὡς οὐ χρὴ Ῥωμαίων
[2, 8]	δὲ λαλιὰς ἐν τάξει παραχωροῦσιν	ἀλλήλοις.	Καὶ τοῖς ἔξωθεν ὡς μυστήριόν
[2, 8]	τῷ χρόνῳ. Οὐδὲν δ' ἐν	ἀλλήλοις	οὔτ' ἀγοράζουσιν οὔτε πωλοῦσιν, ἀλλὰ
[2, 19]	συνήλασαν. (Κέστιος δὲ τὴν πρὸς	ἀλλήλους	αὐτῶν ταραχὴν εὔκαιρον ἰδὼν εἰς
[2, 20]	ἑβδομήκοντα. (Καταστησάμενος δὲ τὰ πρὸς	ἀλλήλους	νόμιμα τῶν κατὰ πόλιν ἐπὶ
[2, 8]	ἀσκοῦντες, Σαδδουκαίων δὲ καὶ πρὸς	ἀλλήλους	τὸ ἦθος ἀγριώτερον αἵ τε
[2, 15]	Ῥωμαίων τυπτόμενοι, πλείους δ' ὑπ'	ἀλλήλων	βιαζόμενοι. Δεινὸς δὲ περὶ τὰς
[2, 12]	συνωθουμένων ἐγένετο, ὥστε πατηθέντας ὑπ'	ἀλλήλων	καὶ συντριβέντας ὑπὲρ τρισμυρίους ἀποθανεῖν,
[2, 21]	τοὺς ἀγανακτοῦντας κατ' αὐτοῦ κατ'	ἀλλήλων	στασιάσαι, ἐφ' οἷς ὠργίζοντο πάνθ'
[2, 18]	περιμένειν αὐτόν τε καὶ τὴν	ἄλλην	δύναμιν. Τῶν δὲ οἱ μὲν
[2, 20]	δὲ πλὴν τῶν μισθοφόρων τὴν	ἄλλην	στρατιὰν αἱ πόλεις ῥᾳδίως· τῶν
[2, 12]	Ἀγρίππαν υἱὸν Ἀγρίππα· τῆς δ'	ἄλλης	ἐπαρχίας διαδέχεται τὴν ἐπιτροπὴν ἀπὸ
[2, 6]	Ἀρχελάου τοπαρχίαν ἔταξεν. Τῆς δ'	ἄλλης	Ἡρώδου γενεᾶς ἕκαστος τὸ καταλειφθὲν
[2, 20]	στρατηγοῖς. Ἠμέλουν δὲ οὐδὲ τῆς	ἄλλης	χώρας, ἀλλ' εἰς μὲν Ἱεριχοῦν
[2, 21]	τὴν Τιβεριάδα. Καὶ τὸ μὲν	ἄλλο	πλῆθος αὐτῷ ὑπήντα, Ἰωάννης δὲ
[2, 21]	πορίζοντος. (Ἔνθα δὴ τὸ μὲν	ἄλλο	πλῆθος τῶν ἠπατημένων ἀνεχώρει καίτοι
[2, 5]	εἰς τὴν Πτολεμαίδα τό τε	ἄλλο	συμμαχικὸν πλῆθος αὐτῷ παρῆν καὶ
[2, 17]	οἱ πρόγονοι τὰς παρὰ τῶν	ἀλλογενῶν	θυσίας ἀπεδέχοντο. Προσεῖχεν δὲ οὐδεὶς
[2, 18]	βεβαιῶσαι καὶ τὸ πρὸς τοὺς	ἀλλοεθνεῖς	πιστὸν ἐπιδείξασθαι, μεταβαίνειν ἅμα ταῖς
[2, 19]	φθάσαντες εἶργον αὐτοὺς τῆς ἐξόδου,	ἄλλοι	δὲ τοὺς ὑστάτους κατεώθουν εἰς
[2, 10]	θαλάσσῃ, τὸν δὲ Γαίου θάνατον	ἄλλοι	καταγγέλλοντες εὐπλόουν. Ἔφθη γοῦν τὰς
[2, 21]	ἀπὸ τῆς Τιβεριάδος σὺν τοῖς	ἄλλοις	ἐκάκιζον καὶ διηπείλουν· καταλιπόντες δ'
[2, 20]	ἐτείχιζεν Ἰωσήπου κελεύσαντος· τοῖς δ'	ἄλλοις	ἐρύμασιν ἅπασιν αὐτὸς συμπονῶν ἅμα
[2, 8]	τὴν τῆς καρτερίας ἐπίδειξιν δυσὶν	ἄλλοις	ἔτεσιν τὸ ἦθος δοκιμάζεται καὶ
[2, 18]	δ' ὡς καὶ παρὰ τοῖς	ἄλλοις	ἐτετάρακτο, μᾶλλον ἐξήφθη τὰ παρ'
[2, 10]	ἐθνῶν κατὰ πόλιν συγκαθιδρυκότων τοῖς	ἄλλοις	θεοῖς καὶ τὰς Καίσαρος εἰκόνας
[2, 8]	καὶ ἔθη καὶ νόμιμα τοῖς	ἄλλοις	ὁμοφρονοῦν, διεστὼς δὲ τῇ κατὰ
[2, 8]	σοφιστὴς ἰδίας αἱρέσεως οὐδὲν τοῖς	ἄλλοις	προσεοικώς. (Τρία γὰρ παρὰ Ἰουδαίοις
[2, 16]	ἵνα γνῷ Ἰουδαίους τοῖς μὲν	ἄλλοις	Ῥωμαίοις ἅπασιν εἴκοντας, μόνῳ δ'
[2, 5]	Καίσαρα. Καῖσαρ δὲ τοῖς μὲν	ἄλλοις	συνέγνω, τινὰς δὲ τῶν τοῦ
[2, 8]	ἐνδεδεμένος οὐδὲ τῆς παρὰ τοῖς	ἄλλοις	τροφῆς δύναται μεταλαμβάνειν, ποηφαγῶν δὲ
[2, 21]	καινοτέρας σκήψεις ἐπινοῶν ἄλλους ἐπ'	ἄλλοις	ὡς ἐπὶ συνθήκαις προυκαλεῖτο. Τοῖς
[2, 12]	(Μετελάμβανεν δὲ ταύτην τὴν συμφορὰν	ἄλλος	λῃστρικὸς θόρυβος. Κατὰ γὰρ τὴν
[2, 17]	μόνοις Ἰουδαίοις οὔτε θύσει τις	ἀλλότριος	οὔτε προσκυνήσει. Κἂν μὲν ἐπὶ
[2, 17]	τὴν λατρείαν λειτουργοῦντας ἀναπείθει μηδενὸς	ἀλλοτρίου	δῶρον ἢ θυσίαν προσδέχεσθαι. Τοῦτο
[2, 8]	παρ' αὐτοῖς ὑπεροψία, τοὺς δ'	ἀλλοτρίους	παῖδας ἐκλαμβάνοντες ἁπαλοὺς ἔτι πρὸς
[2, 8]	τοὺς ὁμοίους ἀπηνεῖς ὡς πρὸς	ἀλλοτρίους.	Τοιαῦτα μὲν περὶ τῶν ἐν
[2, 21]	λαβεῖν. Ἔπειτα καινοτέρας σκήψεις ἐπινοῶν	ἄλλους	ἐπ' ἄλλοις ὡς ἐπὶ συνθήκαις
[2, 12]	τούτου παῖδα Ἄνανον καί τινας	ἄλλους	Ἰουδαίων γνωρίμους ἀνέπεμψεν ἐπὶ Καίσαρα,
[2, 19]	καὶ κατὰ τούτων οἱ κατόπιν	ἄλλους	οἵ τε ἑξῆς ὁμοίως τὴν
[2, 9]	μένων ἐπὶ Ῥώμης τούς τε	ἄλλους	τῶν γνωρίμων ἐθεράπευεν καὶ μάλιστα
[2, 18]	ὑπέμενεν καὶ μεμιγμένον ὡς βεβαίως	ἀλλόφυλον	ἐφοβεῖτο. Προεκαλεῖτο δὲ ἐπὶ τὰς
[2, 18]	δὴ τούτων Ἰουδαίοις πρὸς τὸ	ἀλλόφυλον	ἦσαν προσβολαί, κατατρέχοντες δὲ εἰς
[2, 18]	ἄπιστον μὲν εὐλόγως εὕρηται τὸ	ἀλλόφυλον,	ἠσέβηται δὲ εἰς ἔσχατα> τὸ
[2, 2]	νεκρῶν πλῆθος, ὅσον οὐδ' ἂν	ἀλλόφυλος	ἐσώρευσεν πόλεμος ἐπελθὼν ἀκήρυκτος. Ταύτην
[2, 14]	ἠθῶν ἐξαναστάντας φυγεῖν εἰς τὰς	ἀλλοφύλους	ἐπαρχίας. (Μέχρι μὲν οὖν ἐν
[2, 4]	τοιαῦτα τοὺς ἐπιχωρίους καὶ τοὺς	ἀλλοφύλους	παρ' ὅλον τὸν πόλεμον ἐργασάμενοι
[2, 18]	ψυχῆς παράστημα, τῆς δὲ πρὸς	ἀλλοφύλους	πίστεως ἕνεκεν ἀκολούθοις πάθεσι χρησάμενος.
[2, 8]	ψαύσειαν αὐτῶν, ἐκείνους ἀπολούεσθαι καθάπερ	ἀλλοφύλῳ	συμφυρέντας. Καὶ μακρόβιοι μέν, ὡς
[2, 18]	τὴν δίαιταν ἧττον ἐπιμισγομένων τῶν	ἀλλοφύλων,	καὶ χρηματίζειν ἐπέτρεψαν Μακεδόνας, ἐπεί
[2, 6]	ἰδίας λελωβῆσθαι, τὰς δὲ τῶν	ἀλλοφύλων	κεκοσμηκέναι καὶ τὸ τῆς Ἰουδαίας
[2, 17]	κεκοσμηκέναι τὸν ναὸν ἐκ τῶν	ἀλλοφύλων	τὸ πλέον ἀεὶ προσδεχομένους τὰς
[2, 6]	τιμὴν τοῦ μὴ μετὰ τῶν	ἄλλων	ἀποστῆναι. Πόλεις δ' ὑπηκόους παρέλαβεν
[2, 7]	τινὰς ἐπυνθάνετο, τί σημαίνειν δοκοῖεν.	Ἄλλων	δ' ἄλλως ἐξηγουμένων Σίμων τις
[2, 2]	δικάζοντος αὐτὴν Καίσαρος. Τῶν δ'	ἄλλων	ἐγκλημάτων συμβούλους ἀπεδείκνυεν αὐτοὺς τοὺς
[2, 16]	ἀλλ' οὐκ εἰς ὑπόδειγμα τῶν	ἄλλων	ἐθνῶν καταφλέξειν μὲν τὴν ἱερὰν
[2, 22]	τῆς Ἀνάνου καὶ τῆς τῶν	ἄλλων	ἐχθρῶν ἀναιρέσεως μένων συνελῄζετο τὴν
[2, 5]	ἀπέσχετο μηδὲν ἐν τοῖς τῶν	ἄλλων	θορύβοις παρακεκινηκυῖαν εὑρών, αὐλίζεται δὲ
[2, 19]	ὀξυβελεῖς καὶ τὰ πολλὰ τῶν	ἄλλων	ὀργάνων καταλιπεῖν, ἃ τότε Ἰουδαῖοι
[2, 8]	μέχρι κόρου. (Τῶν μὲν οὖν	ἄλλων	οὐκ ἔστιν ὅ τι μὴ
[2, 8]	ὄντες, φιλάλληλοι δὲ καὶ τῶν	ἄλλων	πλέον. Οὗτοι τὰς μὲν ἡδονὰς
[2, 20]	πόλεων ὀχυρωτάτη. (Τῶν μὲν οὖν	ἄλλων	στρατηγῶν ἕκαστος ὡς εἶχεν προθυμίας
[2, 7]	τί σημαίνειν δοκοῖεν. Ἄλλων δ'	ἄλλως	ἐξηγουμένων Σίμων τις Ἐσσαῖος τὸ
[2, 15]	καὶ τὸ μηδὲν παθεῖν πλέον.	Ἄλλως	τε καὶ τὸ πείθεσθαι στασιάζουσιν
[2, 16]	κακῶν ἄπειρος, τινὰς δὲ ἐλπὶς	ἀλόγιστος	ἐλευθερίας, ἐνίους δὲ πλεονεξία τις
[2, 17]	πόλεμον, ἔπειτα τὸ τῆς προφάσεως	ἄλογον	διήλεγχον, φάμενοι τοὺς μὲν προγόνους
[2, 16]	οἱ δ' οὔτε δι' αἰτίαν	ἄλογον	τηλικούτῳ πολέμῳ συνεμπλέξουσιν ἑαυτούς, οὔτε
[2, 8]	(Τοὺς δ' ἐπ' ἀξιοχρέοις ἁμαρτήμασιν	ἁλόντας	ἐκβάλλουσι τοῦ τάγματος. Ὁ δ'
[2, 16]	ὀκτὼ τάγμασιν δαμαζόμενοι δουλεύουσιν μὲν	ἁλόντες,	τὸ δ' ὅλον αὐτῶν ἔθνος
[2, 16]	τετειχισμένους, ἐξ ἀνατολῆς μὲν ταῖς	Ἄλπεσιν	πρὸς ἄρκτῳ δὲ Ῥήνῳ ποταμῷ,
[2, 18]	Σκυθοπολῖται κατηκόντιζον αὐτοὺς ἀνὰ τὸ	ἄλσος,	σπασάμενος τὸ ξίφος ἐπ' οὐδένα
[2, 18]	ἅμα ταῖς γενεαῖς εἰς τὸ	ἄλσος.	Τῶν δὲ ποιησάντων τὸ προσταχθὲν
[2, 19]	δεδοικότες, μὴ Ἰουδαίοις κατ' αὐτῶν	ἁλῷ,	προῆγε τὴν δύναμιν ἐπὶ Βεθώρων.
[2, 16]	πρὸς μηδεμίαν πρᾶξιν κινούμενοι ῥᾳδίως	ἁλώσεσθε,	καθάπερ οἱ πρόγονοι Πομπηίῳ ταύτας
[2, 17]	ἀπαναλώθησαν ὀλίγοι, Ἰουδαίων δὲ προοίμιον	ἁλώσεως	ἔδοξεν. Καὶ κατιδόντες ἀνηκέστους μὲν
[2, 14]	καὶ τὰ σπέρματα τῆς μελλούσης	ἁλώσεως	ἔκτοτε τῇ πόλει κατεβάλλετο. (Τοιοῦτον
[2, 16]	ἀμφοῖν τὸ εἰκὸς ἀποκόπτῃ, φανερὰν	ἅλωσιν	οἱ πολεμοῦντες αἱροῦνται. Τί δὴ
[2, 19]	διεδίδρασκον ἀπὸ τῆς πόλεως ὡς	ἁλωσομένης	αὐτίκα. Τὸν δὲ δῆμον ἐπὶ
[2, 17]	ἀπέσφαξαν, ἑτέρους δ' ἐγκατέστησαν ἰδίους.	ἅμα	δὲ καὶ κατὰ τὸ ἱερὸν
[2, 21]	μερίδος ἐκ τῶν κεκομισμένων ἀγανακτοῦντες,	ἅμα	δὲ καὶ προσκεψάμενοι τοῦ Ἰωσήπου
[2, 3]	αὐτῶν δέλεαρ εἰς ἐνέδραν ὑπώπτευεν·	ἅμα	δὲ καὶ τὴν ἀπὸ Οὐάρου
[2, 20]	ἄλλοις ἐρύμασιν ἅπασιν αὐτὸς συμπονῶν	ἅμα	καὶ προστάσσων παρῆν. Κατέλεξεν δὲ
[2, 18]	ἐπαλαζονεύσηται πεσόντι. Ταῦτα εἰπὼν ἐλεοῦσιν	ἅμα	καὶ τεθυμωμένοις ὄμμασιν περισκέπτεται τὴν
[2, 19]	Ἰουδαίων ἐγκέλευσμα καὶ κραυγὴ χαιρόντων	ἅμα	καὶ τεθυμωμένων. Ὀλίγου δὲ δεῖν
[2, 14]	φιλελευθέρους. Τούτοις καταπλαγὲν τὸ πλῆθος,	ἅμα	καὶ τῶν περὶ Καπίτωνα ἱππέων
[2, 15]	εἶναι. (Τούτοις μειλισσόμενοι τὸ πλῆθος	ἅμα	καὶ τῶν στασιαστῶν οὓς μὲν
[2, 19]	δὲ δεῖν πᾶσαν ἀνήρπασαν τὴν	ἅμα	Κεστίῳ δύναμιν, εἰ μὴ νὺξ
[2, 21]	κίνδυνον ἐπήγαγεν. Οἱ γὰρ ἁρπάσαντες	ἅμα	μὲν ἐπὶ τῷ μηδεμιᾶς τυχεῖν
[2, 18]	ἐξ ἔθους τὸ πειθήνιον ἔχοντες	ἅμα	νεύματι τοῦ φονεύειν ἐπαύσαντο, τὸ
[2, 18]	μεστὰς ἀτάφων σωμάτων καὶ νεκροὺς	ἅμα	νηπίοις γέροντας ἐρριμμένους γύναιά τε
[2, 3]	ἐνέκειντο τῇ πολιορκίᾳ τῶν τειχῶν	ἅμα	πειρώμενοι τοῦ φρουρίου καὶ τοῖς
[2, 18]	τοὺς ἀλλοεθνεῖς πιστὸν ἐπιδείξασθαι, μεταβαίνειν	ἅμα	ταῖς γενεαῖς εἰς τὸ ἄλσος.
[2, 21]	οὐσίας διαρπάσειν καὶ τὰς οἰκίας	ἅμα	ταῖς γενεαῖς καταφλέξειν, τρισχιλίους μὲν
[2, 17]	τὴν φήμην διορθώσονται τὴν ὕβριν.	(Ἅμα	ταῦτα λέγοντες παρῆγον τοὺς ἐμπείρους
[2, 10]	αὐτοὺς ἑτοίμους εἰς τὴν σφαγὴν	ἅμα	τέκνοις καὶ γυναιξίν. Ἐπὶ τούτοις
[2, 16]	πόλει τάγματα τὴν βαθεῖαν Αἴγυπτον	ἅμα	τῇ Μακεδόνων εὐγενείᾳ χαλινοῖ. Τίνας
[2, 17]	προπεπηλάκισται, τοὺς μὲν ἄρχοντας αὐτῶν	ἅμα	τοῖς δυνατοῖς ἔπεμπε πρὸς Φλῶρον
[2, 16]	καὶ Ἰουδαίων οἵ τε ἀρχιερεῖς	ἅμα	τοῖς δυνατοῖς καὶ ἡ βουλὴ
[2, 18]	συνερρύησαν μὲν εἰς τὸ ἀμφιθέατρον	ἅμα	τοῖς Ἕλλησιν συχνοὶ Ἰουδαίων, Κατιδόντες
[2, 2]	τῶν οἰκείων Φίλιππον. Συνεξῄει δ'	ἅμα	τοῖς τέκνοις Σαλώμη καὶ τοῦ
[2, 5]	καὶ σὺν Γράτῳ Ῥοῦφος, ἄγοντες	ἅμα	τῷ βασιλικῷ στρατῷ καὶ τοὺς
[2, 8]	ἐξασφαλίζονται. (Τοὺς δ' ἐπ' ἀξιοχρέοις	ἁμαρτήμασιν	ἁλόντας ἐκβάλλουσι τοῦ τάγματος. Ὁ
[2, 8]	ἀναπνοαῖς ἀνέλαβον, ἱκανὴν ἐπὶ τοῖς	ἁμαρτήμασιν	αὐτῶν τὴν μέχρι θανάτου βάσανον
[2, 16]	ἐξουσίας· ὅταν δὲ τῶν μικρῶν	ἁμαρτημάτων	τοὺς ἐξονειδισμοὺς ποιῆσθε μεγάλους, καθ'
[2, 8]	Οὔτε δὲ ἐσθῆτας οὔτε ὑποδήματα	ἀμείβουσι	πρὶν διαρραγῆναι τὸ πρότερον παντάπασιν
[2, 16]	χρήμασιν καὶ σώμασιν καὶ ψυχαῖς	ἄμεινον	ὑμῶν πολλῷ διακείμενοι πρὸς μοῖραν
[2, 18]	γὰρ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ τοὺς	ἄμεινον	ὡπλισμένους ἑαυτῶν προταξάμενοι μέχρι πλείστου
[2, 8]	μετ' εὐκλείας πρόσεισι, νομίζοντες ἀθανασίας	ἀμείνονα.	Διήλεγξεν δὲ αὐτῶν ἐν ἅπασιν
[2, 8]	ἀγαθοὺς γίνεσθαι κατὰ τὸν βίον	ἀμείνους	ἐλπίδι τιμῆς καὶ μετὰ τὴν
[2, 1]	πρὸς αὐτοὺς φανῆναι τοῦ πατρὸς	ἀμείνων.	(Ἐπὶ τούτοις ἡδόμενον τὸ πλῆθος
[2, 2]	βασιλεὺς τάξεις τε τῆς στρατιᾶς	ἀμείψας	καὶ προκοπὰς χαρισάμενος, ἔτι δὲ
[2, 17]	ἀλλ' ἀδεέστερον πολεμεῖν Μανάημον ἀνῃρήκεσαν.	Ἀμέλει	πολλὰ τοῦ δήμου τοῖς στρατιώταις
[2, 18]	Ἀγρίππα γνώμης, διὰ δὲ φιλαργυρίαν	ἄμετρον	εἰς τοὺς ὁμοφύλους ἑλόμενος ἀσεβεῖν
[2, 19]	ἀμύνης εἶχεν ἐπίνοιαν, ἀλλ' ὑπ'	ἀμηχανίας	ἐπ' οἰμωγὴν ἐτράποντο καὶ τοὺς
[2, 3]	τείχους ἐκρημνίζοντο, ἔνιοι δ' ὑπ'	ἀμηχανίας	τοῖς ἰδίοις ξίφεσιν τὸ πῦρ
[2, 14]	θρασυτέρους καὶ δι' ἡλικίαν ἄφρονας,	ἀμήχανον	δὲ τῶν ἡμαρτηκότων τὴν διάκρισιν
[2, 19]	ἡμέραις πάντοθεν ἐπιχειροῦσιν τοῖς Ῥωμαίοις	ἀμήχανος	ἦν ἡ προσβολή, τῇ δ'
[2, 14]	τούτους εἶργεν τῆς βίας Φλῶρος,	ἀμηχανοῦντες	οἱ δυνατοὶ τῶν Ἰουδαίων, σὺν
[2, 19]	βέλεσιν. Ἔνθα καὶ τῶν πεζῶν	ἀμηχανούντων	προσαμύνειν ἑαυτοῖς ἐπισφαλέστερος τοῖς ἱππεῦσιν
[2, 10]	οἱ δὲ πιστεύοντες ἦσαν ἐν	ἀμηχάνῳ	πρὸς τὴν ἄμυναν· ταχὺ δ'
[2, 19]	μὲν ἡμέρας ἐπέμεινεν ὁ Κέστιος	ἀμηχανῶν,	ὅ τι χρὴ ποιεῖν, τῇ
[2, 4]	Ῥωμαίων λόχον ἄθρουν περισχεῖν κατ'	Ἀμμαοῦντα·	σῖτα δ' οὗτοι καὶ ὅπλα
[2, 20]	αὐτῷ Λύδδα καὶ Ἰόππη καὶ	Ἀμμαοῦς.	Τῆς δὲ Γοφνιτικῆς καὶ Ἀκραβεττηνῆς
[2, 5]	οὐδὲν ἀντεῖχεν. Κατεφλέγη δὲ καὶ	Ἀμμαοῦς	φυγόντων τῶν οἰκητόρων, Οὐάρου δι'
[2, 1]	τῷ δήμῳ πλήρεις ἀποδώσειν τὰς	ἀμοιβάς,	ὁπόταν ὑπὸ τῶν κρατούντων βασιλεὺς
[2, 8]	γαμεῖν. Λουτρὰ δὲ ταῖς γυναιξὶν	ἀμπεχομέναις	ἐνδύματα, καθάπερ τοῖς ἀνδράσιν ἐν
[2, 12]	ἄρχοντες τῶν Ἱεροσολύμων ἐκδραμόντες σάκκους	ἀμπεχόμενοι	καὶ τέφραν τῶν κεφαλῶν καταχέοντες
[2, 16]	ὠκεανὸς φοβερὰν καὶ τοῖς ἐπιχωρίοις	ἄμπωτιν	ἐπάγων, ἀλλ' ὑπὲρ τὰς Ἡρακλείους
[2, 17]	καὶ μὴ τὴν ἐκ Ῥωμαίων	ἄμυναν,	ἐπένθουν δημοσίᾳ, καὶ πλήρης μὲν
[2, 12]	μὴ διὰ τὴν εἰς Σαμαρεῖς	ἄμυναν	ἐπὶ Ἱεροσόλυμα Ῥωμαίους παροξύνειν, ἐλεῆσαί
[2, 18]	τὸ Ἰουδαῑ κὸν ἐπὶ τὴν	ἄμυναν,	καὶ τὸ μὲν πρῶτον λίθοις
[2, 16]	ἐπικαλέσεσθε τὸ θεῖον πρὸς τὴν	ἄμυναν	οἱ παραβάντες ἑκουσίως τὴν εἰς
[2, 10]	ἦσαν ἐν ἀμηχάνῳ πρὸς τὴν	ἄμυναν·	ταχὺ δ' ἐχώρει διὰ πάντων
[2, 1]	μὲν Ἀρχέλαος, ἐπεῖχε δὲ τὴν	ἄμυναν	ὑπὸ τῆς περὶ τὴν ἔξοδον
[2, 3]	καὶ οὔτε τοὺς ἄνωθεν βάλλοντας	ἀμύνεσθαι	ῥᾴδιον ἦν οὔτε τοὺς συστάδην
[2, 16]	τῶν προφάσεων. Εἰ μὲν γὰρ	ἀμύνεσθε	τοὺς ἀδικοῦντας, τί σεμνύνετε τὴν
[2, 13]	Ἑλληνικὸν τῇ παρὰ τῶν στρατιωτῶν	ἀμύνῃ·	τὸ γὰρ πλέον Ῥωμαίοις τῆς
[2, 16]	δοκεῖν ἀδίκως τι παθεῖν τῆς	ἀμύνης	ἀποτρέπων. Οἱ μὲν οὖν, ὡς
[2, 14]	ἐκδοῦναι, φάμενος αὐτοὺς ἀπολαύσειν τῆς	ἀμύνης,	εἰ μὴ προάγοιεν τοὺς αἰτίους.
[2, 19]	οὔτε φυγῆς τις τόπον οὔτε	ἀμύνης	εἶχεν ἐπίνοιαν, ἀλλ' ὑπ' ἀμηχανίας
[2, 13]	πᾶς ὁ δῆμος συνεφήψατο τῆς	ἀμύνης,	ὥστε συμβολῆς γενομένης τὸν μὲν
[2, 17]	Ἐλεάζαρον καὶ περισχόντες ἀνῄρουν οὔτε	ἀμυνομένους	οὔτε ἱκετεύοντας, μόνας δὲ τὰς
[2, 18]	ὑποψίᾳ, καὶ τὸ παρ' ἑκάστοις	ἀμφίβολον	οὔτε ἀνελεῖν τις προχείρως ὑπέμενεν
[2, 18]	Νέρωνα συνερρύησαν μὲν εἰς τὸ	ἀμφιθέατρον	ἅμα τοῖς Ἕλλησιν συχνοὶ Ἰουδαίων,
[2, 18]	δὲ λαμπάδας ἁρπασάμενοι πρὸς τὸ	ἀμφιθέατρον	ὥρμησαν ἀπειλοῦντες ἐν αὐτῷ καταφλέξειν
[2, 2]	κατηγόρει φάσκων τοῖς μὲν λόγοις	ἀμφισβητεῖν	ἄρτι βασιλείας Ἀρχέλαον, τοῖς δ'
[2, 6]	δὲ Ἀντίπᾳ τῷ πρὸς Ἀρχέλαον	ἀμφισβητοῦντι	περὶ τῆς βασιλείας. Ἐγένετο δὲ
[2, 2]	Ἀρχελάῳ. (Κἀν τούτῳ πάλιν Ἀντίπας	ἀμφισβητῶν	περὶ τῆς βασιλείας ἐπέξεισιν ἀξιῶν
[2, 16]	ἔγραφον. Ὁ δὲ τὰ παρ'	ἀμφοῖν	ἀναγνοὺς μετὰ τῶν ἡγεμόνων ἐβουλεύετο.
[2, 2]	δὲ ὁ Καῖσαρ τὰ παρ'	ἀμφοῖν	κατ' ἰδίαν τό τε μέγεθος
[2, 18]	τῶν ἡγεμόνων πολλοὺς ὁσημέραι παρ'	ἀμφοῖν	κολαζόντων ἡ στάσις μᾶλλον παρωξύνετο.
[2, 13]	καθ' ἡμέραν οἱ θρασύτεροι παρ'	ἀμφοῖν	προεπήδων ἐπὶ μάχην· οὔτε γὰρ
[2, 16]	βοηθείᾳ· ὅταν δὲ τὴν παρ'	ἀμφοῖν	τὸ εἰκὸς ἀποκόπτῃ, φανερὰν ἅλωσιν
[2, 21]	ὃ τέσσαρας Ἀττικὰς δύναται, τέσσαρας	ἀμφορεῖς,	τῆς αὐτῆς ἐπίπρασκεν τιμῆς ἡμιαμφόριον.
[2, 18]	διαφέρων ἐπὶ κακῷ τῶν ὁμοφύλων	ἀμφοτέροις	κατεχρήσατο· προιὼν γοῦν ὁσημέραι πολλοὺς
[2, 18]	οἱ δὲ κατὰ γῆν ἐπειχθέντες	ἀμφοτέρωθεν	αἱροῦσιν τὴν πόλιν ῥᾳδίως· καὶ
[2, 17]	βασιλεῖ κατὰ γένος. Ἐδέοντο δὲ	ἀμφοτέρων	ἀναβῆναι μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν
[2, 3]	μαχομένους ὑπομένειν. (Καταπονούμενοι μὲν πρὸς	ἀμφοτέρων	ὑποπιμπρᾶσιν τὰς στοάς, ἔργα θαυμάσια
[2, 17]	Ἑπτὰ μὲν οὖν ἡμέραις συχνὸς	ἀμφοτέρων	φόνος ἐγίνετο, καὶ οὐδέτεροι τοῦ
[2, 16]	ἔθνεσιν, τὰς δὲ πηγάς, ὡς	ἄν	τις εἴποι, τῆς εὐδαιμονίας ἐπιχωρίους
[2, 16]	καὶ παραβαίνειν οἰήσεται τὰς σπονδάς,	ἄν	τις τῶν ὑπ' αὐτὸν ἐπὶ
[2, 20]	κάλλιστα τοὺς πολέμους παρ' οἷς	ἂν	ἀγαθὸν τὸ συνειδὸς ἔχωσιν πάντες
[2, 2]	σεσωρεῦσθαι νεκρῶν πλῆθος, ὅσον οὐδ'	ἂν	ἀλλόφυλος ἐσώρευσεν πόλεμος ἐπελθὼν ἀκήρυκτος.
[2, 13]	πόλιν Ἑλλήνων ἔφασαν· οὐ γὰρ	ἂν	ἀνδριάντας καὶ ναοὺς ἐγκαθιδρῦσαι Ἰουδαίοις
[2, 15]	φρουρὰν δ' ἐγκαταλείψειν αὐτοῖς ὅσην	ἂν	ἀξιώσωσιν. Τῶν δὲ πάντα περὶ
[2, 14]	μετριωτέρων. Ὁ μὲν οὖν, ὡς	ἂν	ἀπορραγείη τὸ ἔθνος, καθ' ἡμέραν
[2, 1]	ἀλλὰ καὶ τῶν ὀνομάτων, ἕως	ἂν	αὐτῷ Καῖσαρ ἐπικυρώσῃ τὴν διαδοχήν,
[2, 2]	εἰς αὐτὴν παρανομηθεῖσιν· ποταπὸν γὰρ	ἂν	γενέσθαι λαβόντα τὴν ἀρχὴν παρὰ
[2, 16]	συγγνώμη μὲν τοῖς τοῦτο πράξασιν·	ἂν	δὲ μὴ πραχθῇ, λογίσασθε, πῶς
[2, 16]	μὲν ἡμετέρων ἐγκλημάτων ταχεῖα γένοιτ'	ἂν	διόρθωσις· οὔτε γὰρ ὁ αὐτὸς
[2, 18]	τῶν πολεμίων. Τὸ αὐτὸ δ'	ἂν	εἴη μοι καὶ ποινὴ τοῦ
[2, 11]	τῇ Χαλκίδι. (Ταχέως δ' ὡς	ἂν	ἐκ τοσαύτης ἀρχῆς πλοῦτος Ἀγρίππᾳ
[2, 9]	ἰδιώτου βασιλέα πεποίηκεν, ἦπου γ'	ἂν	ἐκεῖνον διστάσειεν ἐκ τετράρχου; τούτοις
[2, 20]	ἐκείνας. Τοὺς δὲ Ἰουδαίους ὡς	ἂν	ἐν στενῷ χωρίῳ τὸν ἀριθμὸν
[2, 1]	περιηχοῦντες ὅλην τὴν πόλιν ὡς	ἂν	ἐπ' ἀνδράσιν, οὓς ἔφασκον ὑπὲρ
[2, 8]	ἡ μετάληψις αὐτοῖς παρ' ὧν	ἂν	θέλωσιν. (Πρός γε μὴν τὸ
[2, 21]	τῆς βοῆς σύγχυσιν· ὅσα δ'	ἂν	κελεύσωσιν πάντα ποιήσειν, εἰ τοὺς
[2, 8]	καλῷ· δέκα γοῦν συγκαθεζομένων οὐκ	ἂν	λαλήσειέν τις ἀκόντων τῶν ἐννέα.
[2, 16]	ἀποτρέπων. Οἱ μὲν οὖν, ὡς	ἂν	ὄντες ἔκκριτοι καὶ διὰ τὰς
[2, 18]	μυριάδες ἐσωρεύθησαν νεκρῶν, περιελείφθη δ'	ἂν	οὐδὲ τὸ λοιπόν, εἰ μὴ
[2, 12]	αἰτίους τοῦ φόνου· μόνως γὰρ	ἂν	οὕτως διαλυθῆναι πρὸ πολέμου τὸ
[2, 16]	εἰλικρινέστατον εἰρήνην ἄγειν προῃρημένους, οὔτ'	ἂν	παρῆλθον εἰς ὑμᾶς οὔτε συμβουλεύειν
[2, 18]	ὡς χωρὶς μεγάλης συμφορᾶς οὐκ	ἂν	παύσαιντο νεωτερίζοντες, ἐπαφίησιν αὐτοῖς τὰ
[2, 11]	Ἱεροσολύμοις περιβαλεῖν ἤρξατο τεῖχος, ἡλίκον	ἂν	τελεσθὲν ἀνήνυτον Ῥωμαίοις ἐποίησεν τὴν
[2, 16]	ἀπεκόψατε τῆς Ἀντωνίας. Ἀποσκευάσαισθε δ'	ἂν	τὴν αἰτίαν τῆς ἀποστάσεως, εἰ
[2, 8]	πάντες τὸ αὐτὸ φρονήσειαν, ἐκλιπεῖν	ἂν	τὸ γένος τάχιστα. Δοκιμάζοντες μέντοι
[2, 18]	πλῆρες, ἀπὸ δὲ τῶν λοιπῶν	ἀνὰ	δισχιλίους ἐπιλέκτους, πεζῶν τε ἓξ
[2, 21]	παραγγέλματι πεισθέντες ἠρέμησαν, οἱ δ'	ἀνὰ	τὴν πέριξ χώραν πυθόμενοι τήν
[2, 5]	Καὶ οἱ μὲν ᾤχοντο φυγόντες	ἀνὰ	τὴν χώραν· Δεξάμενοι δὲ αὐτὸν
[2, 14]	ἐλυμαίνετο καὶ μόνον οὐκ ἐκήρυξεν	ἀνὰ	τὴν χώραν πᾶσιν ἐξεῖναι λῃστεύειν
[2, 18]	περισχόντες οἱ Σκυθοπολῖται κατηκόντιζον αὐτοὺς	ἀνὰ	τὸ ἄλσος, σπασάμενος τὸ ξίφος
[2, 1]	πόλεως ἀθρόους, τοὺς δὲ ἱππεῖς	ἀνὰ	τὸ πεδίον· οἳ θύουσιν ἑκάστοις
[2, 16]	πραότητος αὐτῶν, εἰς τὸ ἱερὸν	ἀναβαίνει.	Ἔνθα συγκαλέσας τὸ πλῆθος, καὶ
[2, 16]	αὐτὸν ἐδόκει Κέστιον μετὰ στρατιᾶς	ἀναβαίνειν	ἢ τιμωρησόμενον τὴν ἀπόστασιν, εἰ
[2, 12]	πεδίῳ κεῖται τῆς Σαμαρείτιδος, πολλῶν	ἀναβαινόντων	Ἰουδαίων ἐπὶ τὴν ἑορτὴν ἀναιρεῖταί
[2, 17]	τοῦ βασιλέως τῆς τε Βερνίκης	ἀναβάντες	εἰς τὸ ἱερὸν κατήρξαντο τῆς
[2, 3]	ἀπείρων· ἐπεὶ δὲ πολλοὶ Ἰουδαίων	ἀναβάντες	ἐπὶ τὰς στοὰς κατὰ κεφαλῆς
[2, 15]	τοῦ ἱεροῦ διὰ τῆς Ἀντωνίας,	ἀναβάντες	εὐθέως τὰς συνεχεῖς στοὰς τοῦ
[2, 21]	τούτοις Ἰώσηπος ἀπάτῃ δευτέρᾳ χρῆται·	ἀναβὰς	γὰρ ἐπὶ τὸ τέγος καὶ
[2, 3]	τὸν ὑψηλότατον τοῦ φρουρίου πύργον	ἀναβάς,	ὃς ἐκαλεῖτο Φασάηλος ἐπώνυμον ἔχων
[2, 19]	ἐχώρει πρόσω, καὶ διὰ Βαιθώρων	ἀναβὰς	στρατοπεδεύεται κατά τινα χῶρον Γαβαὼ
[2, 19]	γὰρ τὴν τῆς σκηνοπηγίας ἑορτὴν	ἀναβεβήκει	πᾶν τὸ πλῆθος εἰς Ἱεροσόλυμα.
[2, 17]	ἱερὸν ἐπεχείρουν αὐτῷ· σοβαρὸς γὰρ	ἀναβεβήκει	προσκυνήσων ἐσθῆτί τε βασιλικῇ κεκοσμημένος
[2, 17]	κατὰ γένος. Ἐδέοντο δὲ ἀμφοτέρων	ἀναβῆναι	μετὰ δυνάμεως εἰς τὴν πόλιν
[2, 19]	τετρακοσίους ἐπέστησεν τῶν δωμάτων, προστάξας	ἀναβοᾶν	τὰ σημεῖα τῶν ἐν τοῖς
[2, 18]	γὰρ ἑώρα τὸ πλῆθος ἀνήνυτον,	ἀναβοήσας	δὲ μάλα ἐκπαθῶς ἄξιά γε
[2, 17]	τὰς συνθήκας καὶ τοὺς ὅρκους	ἀναβοῶντας.	Οἱ μὲν οὖν οὕτως ὠμῶς
[2, 16]	τὰ φρονήματα τῶν Ἰουδαίων πιστῶς	ἀναγγελοῦντα.	Πέμπει δή τινα τῶν χιλιάρχων
[2, 12]	τῶν πλησίον κωμῶν δεσμώτας ἐκέλευσεν	ἀνάγεσθαι	πρὸς αὐτόν, ἐπικαλῶν ὅτι μὴ
[2, 16]	τὸν θεὸν ἐλπίζετε σύμμαχον, ταῦτ'	ἀναγκαζόμενοι	παραβαίνειν ἀποστρέψετε. Τηροῦντές γε μὴν
[2, 2]	μὲν ἐν τῷ ἱερῷ φόνον	ἀναγκαῖον	ἀπέφηνεν· πολεμίους γὰρ γεγονέναι τοὺς
[2, 15]	νόσῳ καταπονουμένους ἤ τισιν ἄλλαις	ἀνάγκαις	ἔθος εὔχεσθαι πρὸ τριάκοντα ἡμερῶν
[2, 5]	λέγοντες, διὰ δὲ τὴν ἑορτὴν	ἀναγκαίως	δεξάμενοι τὸ πλῆθος συμπολιορκηθῆναι μᾶλλον
[2, 1]	ἡ τῆς ἐπὶ Ῥώμην ἀποδημίας	ἀνάγκη.	Πενθήσας γὰρ ἡμέρας ἑπτὰ τὸν
[2, 20]	Νέρωνα τήν τε αὐτῶν δηλώσοντας	ἀνάγκην	καὶ τὰς αἰτίας τοῦ πολέμου
[2, 10]	τήν τε ἰδίαν πρὸς τούτοις	ἀνάγκην.	Πρὸς δὲ μηδεμίαν πεῖραν ἐνδιδόντων
[2, 1]	τὸ πλῆθος ἑστιᾶν οὐκ ἄνευ	ἀνάγκης·	εἰ γὰρ παραλείποι τις, οὐχ
[2, 16]	Ὁ δὲ τὰ παρ' ἀμφοῖν	ἀναγνοὺς	μετὰ τῶν ἡγεμόνων ἐβουλεύετο. Τοῖς
[2, 20]	Σεπφωρίταις ἐφῆκε καθ' ἑαυτοὺς τεῖχος	ἀναδείμασθαι	χρημάτων τε εὐπόρους ὁρῶν ὄντας
[2, 10]	μὲν γάρ ἐστιν καὶ κοῖλος,	ἀναδίδωσιν	δὲ τὴν ὑελίνην ψάμμον, ἣν
[2, 18]	αὐτῶν διέφθειραν. (Ὁ δὲ Κέστιος	ἀναζεύξας	ἀπὸ τῆς Πτολεμαίδος αὐτὸς μὲν
[2, 19]	δὲ μετὰ πάσης τῆς δυνάμεως	ἀναζεύξας	ἐνέβαλεν εἰς Ἀντιπατρίδα, καὶ πυθόμενος
[2, 18]	ὄντων καὶ τὸ πλέον Βηρυτίων	ἀναθαρσήσαντες	οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ γὰρ ἀποκεχωρηκότα
[2, 19]	δὲ τὴν ἀδόκητον αὐτοῦ τροπὴν	ἀναθαρσήσαντες	οἱ λῃσταὶ κατὰ τῶν ὑστάτων
[2, 11]	τὴν δόσιν εἰς τὸ Καπετώλιον	ἀναθεῖναι·	Δωρεῖται δ' αὐτοῦ καὶ τὸν
[2, 17]	καὶ τὰ παραμένοντα τοσοῦτον χρόνον	ἀναθήματα	περὶ τῷ ἱερῷ καθιδρυκέναι. Αὐτοὺς
[2, 14]	ὠμότατος, ἐν δὲ τοῖς αἰσχροῖς	ἀναιδέστατος.	Οὔτε δὲ πλείω τις ἀπιστίαν
[2, 18]	ἐτέλουν τὰς ἐντολάς, οὐ μὴν	ἀναιμωτί·	συστραφέντες γὰρ οἱ Ἰουδαῖοι καὶ
[2, 7]	μορφῆς ψευδόμενος ἑαυτὸν Ἀλέξανδρον τὸν	ἀναιρεθέντα	ὑφ' Ἡρώδου κατ' ἐλπίδα τοῦ
[2, 18]	πλεονεξία· τὰς γὰρ οὐσίας τῶν	ἀναιρεθέντων	ἀδεῶς διήρπαζον καὶ καθάπερ ἐκ
[2, 18]	μὲν ἐν ταῖς δυσχωρίαις διαλαθεῖν,	ἀναιρεθῆναι	δὲ ὑπὲρ δισχιλίους. ~(Γάλλος μὲν
[2, 7]	ἐρέταις, τὸν ἀναπείσαντα δὲ ἐκέλευσεν	ἀναιρεθῆναι·	Μηλίοις δ' ἤρκεσεν ἐπιτίμιον τῆς
[2, 13]	μὴ πειθομένων ἐπιπέμψας τοὺς στρατιώτας	ἀναιρεῖ	συχνούς, ὧν διαρπαγῆναι συνέβη καὶ
[2, 18]	τῶν βασιλικῶν τινας ὁπλιτῶν ἅπαντας	ἀναιρεῖ,	τολμήσας μὲν τοὖργον δίχα τῆς
[2, 18]	Λιβύης· ἐπέτρεψεν δὲ οὐ μόνον	ἀναιρεῖν,	ἀλλὰ καὶ τὰς κτήσεις αὐτῶν
[2, 9]	καὶ τοὺς αὐχένας παρακλίναντες ἑτοίμους	ἀναιρεῖν	σφᾶς ἐβόων μᾶλλον ἢ τὸν
[2, 1]	ἐπικουφίζειν τὰς εἰσφοράς, οἱ δὲ	ἀναιρεῖν	τὰ τέλη, τινὲς δὲ ἀπολύειν
[2, 17]	ἁλίσκεται καὶ πρὸς τῶν λῃστῶν	ἀναιρεῖται	σὺν Ἐζεκίᾳ τῷ ἀδελφῷ, καὶ
[2, 12]	ἀναβαινόντων Ἰουδαίων ἐπὶ τὴν ἑορτὴν	ἀναιρεῖταί	τις Γαλιλαῖος. Πρὸς τοῦτο πλεῖστοι
[2, 22]	καὶ τῆς τῶν ἄλλων ἐχθρῶν	ἀναιρέσεως	μένων συνελῄζετο τὴν Ἰδουμαίαν· ὥστε
[2, 7]	ὡς οἱ πεμφθέντες ἐπὶ τὴν	ἀναίρεσιν	αὐτοῦ τε καὶ Ἀριστοβούλου δι'
[2, 16]	καταφλέξειν μὲν τὴν ἱερὰν πόλιν,	ἀναιρήσειν	δὲ πᾶν ὑμῶν τὸ φῦλον·
[2, 15]	οὔτε εἰς τὸ πλῆθος τῶν	ἀναιρουμένων	οὔτε εἰς τὴν εὐγένειαν τῆς
[2, 19]	αὐτῶν καὶ διὰ μέσων χωρεῖν	ἀναιροῦντας.	Εἰ δὲ μὴ τῷ χαλασθέντι
[2, 8]	τὴν ἐξ αὐτοῦ διαδοχὴν οὐκ	ἀναιροῦντες,	τὰς δὲ τῶν γυναικῶν ἀσελγείας
[2, 8]	τάγμα, τὴν μὲν εἱμαρμένην παντάπασιν	ἀναιροῦσιν	καὶ τὸν θεὸν ἔξω τοῦ
[2, 8]	καθ' ᾅδου τιμωρίας καὶ τιμὰς	ἀναιροῦσιν.	Καὶ Φαρισαῖοι μὲν φιλάλληλοί τε
[2, 7]	τούτῳ πάλιν ἐπὶ τὴν ἐμὴν	ἀνακάμπτεις	ἑστίαν, τρίτον ἄνδρα καὶ ταῦτα
[2, 20]	καὶ σάλπιγγος προκλήσεις τε καὶ	ἀνακλήσεις	προσβολάς τε κεράτων καὶ περιαγωγάς,
[2, 19]	αὐτῷ. Κατὰ πρόσωπον μὲν οὖν	ἀνακοπέντες	Ἰουδαῖοι πρὸς τὴν πόλιν ὑπέστρεφον,
[2, 19]	δὲ τῷ πλήθει τῶν βελῶν	ἀνακοπέντες	ὑπεχώρησαν. Τῶν δὲ Ῥωμαίων οἱ
[2, 13]	τῶν συλλαμβανομένων ἐνεποίει τοῖς καταλειπομένοις	ἀνακοπὴν	ἢ δέος, ἀλλ' ἔτι μᾶλλον
[2, 16]	καὶ βαθεῖ κρυμῷ τοὺς ἐπιστρατεύσοντας	ἀνακόπτουσαν,	οὐχὶ δισχιλίοις Ῥωμαίων ὑπακούουσιν φρουροῖς;
[2, 16]	μεθ' ὧν αὐτοὶ τὰς Δακῶν	ἀνακόπτουσιν	ὁρμάς; Οἱ δὲ τοσαυτάκις πρὸς
[2, 15]	ᾧ λειτουργεῖν ἔθος ἦν αὐτοῖς,	ἀναλαβόντες	κιθαρισταί τε καὶ ὑμνῳδοὶ μετὰ
[2, 12]	τὰς κώμας ἐνεπίμπρασαν. (Κουμανὸς δὲ	ἀναλαβὼν	ἀπὸ τῆς Καισαρείας μίαν ἴλην
[2, 18]	ἐδόκει πανταχοῦ τῶν Ἰουδαίων ἐκπεπολεμωμένων.	Ἀναλαβὼν	δὲ ἀπὸ τῆς Ἀντιοχείας τὸ
[2, 18]	ὁδοῦ καὶ τῶν συμφερόντων ἐξηγούμενος.	Ἀναλαβὼν	δὲ μέρος τῆς δυνάμεως Κέστιος
[2, 5]	καὶ σπεύδειν ἐπὶ τὴν βοήθειαν.	Ἀναλαβὼν	δὴ τὰ λοιπὰ δύο τάγματα
[2, 19]	μένειν· αὐτὸς δὲ τοὺς λοιποὺς	ἀναλαβὼν	ἡσυχῆ τριάκοντα πρόεισιν σταδίους. Ἕωθεν
[2, 21]	οἱ δυνατώτατοι· καὶ τοὺς μὲν	ἀναλαβὼν	μιᾷ τῶν ἁλιάδων ἀνήγαγεν πορρωτέρω,
[2, 19]	ἡ προσβολή, τῇ δ' ἐπιούσῃ	ἀναλαβὼν	ὁ Κέστιος τῶν τε ἐπιλέκτων
[2, 17]	Ῥωμαίοις ὑπετάσσοντο μετὰ τὸν θεόν,	ἀναλαβὼν	τοὺς γνωρίμους ἀνεχώρησεν εἰς Μασάδαν,
[2, 4]	καὶ τὸ μαχιμώτατον τῶν Σεβαστηνῶν	ἀναλαβὼν	ὑπαντιάζει τὸν ἄνδρα. Τῶν μὲν
[2, 2]	ἐπειρᾶτο διερευνᾶν τοὺς τῶν χρημάτων	ἀναλογισμοὺς	τάς τε ἄκρας παραλαμβάνειν. Οὐ
[2, 7]	καὶ θεραπείαν βασιλικὴν ἰδίοις παρασχεῖν	ἀναλώμασιν.	(Καῖσαρ δὲ γινώσκων ἀκριβῶς> τοὺς
[2, 7]	ἤρκεσεν ἐπιτίμιον τῆς ἀνοίας τὰ	ἀναλώματα.	(Παραλαβὼν δὲ τὴν ἐθναρχίαν Ἀρχέλαος
[2, 13]	ταραχὴ συνίσταται περὶ Καισάρειαν τῶν	ἀναμεμιγμένων	Ἰουδαίων πρὸς τοὺς ἐν αὐτῇ
[2, 8]	πλούτου, τῶν δ' ἑκάστου κτημάτων	ἀναμεμιγμένων	μίαν ὥσπερ ἀδελφοῖς ἅπασιν οὐσίαν
[2, 17]	κατὰ τὸ ἱερὸν Ἐλεάζαρος υἱὸς	Ἀνανία	τοῦ ἀρχιερέως, νεανίας θρασύτατος, στρατηγῶν
[2, 17]	Γωρίονά τε Νικομήδους υἱὸν καὶ	Ἀνανίαν	Σαδούκι καὶ Ἰούδαν Ἰωνάθου δεξιάν
[2, 21]	τε τοῦ Νομικοῦ Ἰώεσδρον καὶ	Ἀνανίαν	Σαδούκι καὶ Σίμωνα καὶ Ἰούδην
[2, 12]	καὶ τοὺς ἀρχιερεῖς Ἰωνάθην καὶ	Ἀνανίαν	τόν τε τούτου παῖδα Ἄνανον
[2, 17]	ἀπέκλεισαν τὰς θύρας, σὺν οἷς	Ἀνανίας	ὁ ἀρχιερεὺς Ἐζεκίας τε ὁ
[2, 17]	τὴν ἐπιοῦσαν ὅ τε ἀρχιερεὺς	Ἀνανίας	περὶ τὸν τῆς βασιλικῆς αὐλῆς
[2, 17]	χωρίων καὶ ὁ τοῦ ἀρχιερέως	Ἀνανίου	θάνατος ἐτύφωσεν εἰς ὠμότητα καὶ
[2, 20]	δὲ Γοφνιτικῆς καὶ Ἀκραβεττηνῆς ὁ	Ἀνανίου	Ἰωάννης ἡγεμὼν ἀποδείκνυται καὶ τῆς
[2, 17]	Φλῶρον ἔπεμπον, ὧν ἦρχεν υἱὸς	Ἀνανίου	Σίμων, οὓς δὲ πρὸς Ἀγρίππαν,
[2, 17]	Οἱ δὲ ἐπιπεσόντες τήν τε	Ἀνανίου	τοῦ ἀρχιερέως οἰκίαν καὶ τὰ
[2, 19]	αἰσθόμενοι τοὺς μὲν περὶ τὸν	Ἄνανον	ἀπὸ τοῦ τείχους κατέβαλον καὶ
[2, 12]	Ἀνανίαν τόν τε τούτου παῖδα	Ἄνανον	καί τινας ἄλλους Ἰουδαίων γνωρίμους
[2, 22]	παρασκευάς· ἐν δὲ τοῖς Ἱεροσολύμοις	Ἄνανός	τε ὁ ἀρχιερεὺς καὶ τῶν
[2, 20]	υἱὸς Γωρίονος καὶ ὁ ἀρχιερεὺς	Ἄνανος	τῶν τε κατὰ τὴν πόλιν
[2, 22]	εἶχεν κατέφυγεν, κἀκεῖ μέχρι τῆς	Ἀνάνου	καὶ τῆς τῶν ἄλλων ἐχθρῶν
[2, 22]	Πεμφθείσης δ' ἐπ' αὐτὸν ὑπ'	Ἀνάνου	καὶ τῶν ἀρχόντων στρατιᾶς πρὸς
[2, 12]	καὶ ὁ ἀρχιερεὺς Ἰωνάθης υἱὸς	Ἀνάνου	κατάρξαι μὲν ἔλεγον τῆς ταραχῆς
[2, 22]	ἐπελθεῖν Ῥωμαίους ἦν οἷον ἀπολουμένης.	Ἀνάνῳ	γε μὴν φροντὶς ἦν κατὰ
[2, 19]	τούτῳ πολλοὶ τῶν γνωρίμων δημοτῶν	Ἀνάνῳ	τῷ Ἰωνάθου παιδὶ πεισθέντες ἐκάλουν
[2, 17]	τοὺς κατὰ τὴν λατρείαν λειτουργοῦντας	ἀναπείθει	μηδενὸς ἀλλοτρίου δῶρον ἢ θυσίαν
[2, 7]	σώματος ἐγκατέταξεν τοῖς ἐρέταις, τὸν	ἀναπείσαντα	δὲ ἐκέλευσεν ἀναιρεθῆναι· Μηλίοις δ'
[2, 7]	τὸ ζῆν τοῦ μηνῦσαι τὸν	ἀναπείσαντά	σε πλανᾶσθαι τηλικαῦτα. κἀκεῖνος αὐτῷ
[2, 9]	ἐκεῖνον διστάσειεν ἐκ τετράρχου; τούτοις	ἀναπεισθεὶς	Ἡρώδης ἧκεν πρὸς Γάιον, ὑφ'
[2, 11]	αὐτὸν πρεσβευτὴν πρὸς τὴν σύγκλητον	ἀναπέμπει	δηλοῦντα τὴν ἑαυτοῦ προαίρεσιν, ὅτι
[2, 21]	ταῦτα, ἔφη, τὰ χρήματα οὔτε	ἀναπέμπειν	Ἀγρίππᾳ προῃρούμην οὔτε κερδαίνειν αὐτός·
[2, 20]	τὰς φονικὰς δίκας ἐφ' ἑαυτὸν	ἀναπέμπειν	ἐκέλευσεν καὶ τοὺς ἑβδομήκοντα. (Καταστησάμενος
[2, 12]	δὲ ἐφυγάδευσεν. Κέλερα δὲ δεσμώτην	ἀναπέμψας	εἰς Ἱεροσόλυμα παραδοθῆναι Ἰουδαίοις πρὸς
[2, 8]	τοῖς ἑτέρωθεν ἥκουσιν αἱρετισταῖς πάντ'	ἀναπέπταται	τὰ παρ' αὐτοῖς ὁμοίως ὥσπερ
[2, 18]	καταλαβὼν αὐτὴν ἔρημον μὲν ἀνδρῶν,	ἀναπεφεύγει	γὰρ τὸ πλῆθος εἰς τὰ
[2, 18]	πολεμίους καὶ κατασκόπους λέγοντες· ἔπειτα	ἀναπηδήσαντες	ἐπέβαλλον τὰς χεῖρας αὐτοῖς. Οἱ
[2, 13]	ἀπονοίας αὐτῶν πᾶσαν τὴν Ἰουδαίαν	ἀναπίμπλασθαι.	Καὶ οὗτος μὲν ὁ πόλεμος
[2, 21]	πληρουμένων διὰ τάχους εἰς Ταριχέας	ἀναπλεῖν	καὶ συγκλείειν τοὺς ἄνδρας εἰς
[2, 19]	προύβη καὶ ἀνηκέστων Ἰουδαίους συμφορῶν	ἀναπλησθῆναι	συνέπεσεν. (Ἐν δὲ τούτῳ πολλοὶ
[2, 8]	πολλοὺς ἐλεήσαντες ἐν ταῖς ἐσχάταις	ἀναπνοαῖς	ἀνέλαβον, ἱκανὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν
[2, 21]	τὸν κηδεμόνα τῆς ἀσφαλείας αὐτῶν	ἀναρπάσαι	σπεύδουσιν καὶ κλείειν οὐκ αἰδοῦνται
[2, 4]	βασιλέως συστήσας πλῆθος οὐκ ὀλίγον	ἀναρρήγνυσιν	τὰς βασιλικὰς ὁπλοθήκας καὶ τοὺς
[2, 17]	τὴν Ἡρώδου τοῦ βασιλέως ὁπλοθήκην	ἀναρρήξας	καὶ πρὸς τοῖς δημόταις ἑτέρους
[2, 6]	κατηγορίας κατέληξαν εἰς τοιαύτην ἀξίωσιν,	ἀναστὰς	δὲ Νικόλαος ἀπελύσατο μὲν τὰς
[2, 13]	ἀνέπεμψεν εἰς Ῥώμην· τῶν δ'	ἀνασταυρωθέντων	ὑπ' αὐτοῦ λῃστῶν καὶ τῶν
[2, 16]	τὰς πληγὰς ὡς τὸ φέρειν	ἀναστέλλει,	καὶ τὸ τῶν ἀδικουμένων ἡσύχιον
[2, 19]	καὶ τοὺς κατὰ πλευρὸν ἐγκειμένους	ἀναστέλλειν	οὐχ ὑπέμενον, αὐτοὶ μὲν ὄντες
[2, 13]	γε μὴν ἐπάρχοις φροντὶς ἦν	ἀναστέλλειν	τὴν ταραχὴν καὶ τοὺς μαχιμωτέρους
[2, 2]	ἡσυχῆ. Κἀκεῖνος αὐτὸν μάλα φιλοφρόνως	ἀναστήσας	ἐνέφηνεν μὲν ὡς ἄξιος εἴη
[2, 12]	ἠθροισμένον, εἷς τις τῶν στρατιωτῶν	ἀνασυράμενος	τὴν ἐσθῆτα καὶ κατακύψας ἀσχημόνως
[2, 8]	θεῖον εὐσεβεῖς ἰδίως· πρὶν γὰρ	ἀνασχεῖν	τὸν ἥλιον οὐδὲν φθέγγονται τῶν
[2, 18]	τολμωμένων τὴν ἐπὶ τοῖς ἀπειλουμένοις	ἀνάτασιν.	(Μέχρι μὲν δὴ τούτων Ἰουδαίοις
[2, 8]	ἡμιθέους καλοῦσιν, τὰς μακάρων νήσους	ἀνατεθεικέναι,	ταῖς δὲ τῶν πονηρῶν ψυχαῖς
[2, 8]	εἰς αὐτὸν εὐχὰς ὥσπερ ἱκετεύοντες	ἀνατεῖλαι.	Καὶ μετὰ ταῦτα πρὸς ἃς
[2, 9]	ἐφιλοφρονεῖτο καὶ τελευταῖον τὰς χεῖρας	ἀνατείνας	φανερῶς ηὔξατο θᾶττον αὐτὸν θεάσασθαι
[2, 18]	τοῖς σώμασιν τήν τε δεξιὰν	ἀνατείνας,	ὡς μηδένα λαθεῖν, ὅλον εἰς
[2, 13]	καὶ ναοὺς ἐγκαθιδρῦσαι Ἰουδαίοις αὐτὴν	ἀνατιθέντα.	Διὰ ταῦτα δὲ ἠμφισβήτουν ἑκάτεροι·
[2, 2]	φρουροῦντες ἕκαστα καὶ τὴν φρουρὰν	ἀνατιθέντες	Καίσαρι μᾶλλον ἢ Ἀρχελάῳ. (Κἀν
[2, 17]	τοῦ ἔνδον ἱεροῦ τετραμμένη πρὸς	ἀνατολὰς	ἡλίου. Καὶ πρῶτον αὐτῶν πολλὰ
[2, 10]	ὄρεσιν ἐκ μὲν τοῦ πρὸς	ἀνατολὴν	κλίματος ἀπὸ σταδίων ἑξήκοντα τῷ
[2, 16]	οὐδέ γε τοὺς ὑπὸ τὴν	ἀνατολὴν	οἱ ἀφ' ἑσπέρας ἐπιβλέπουσιν· ἀλλ'
[2, 16]	αὐτοῖς ὅλος Εὐφράτης ὑπὸ τὴν	ἀνατολὴν	οὐδὲ τῶν προσαρκτίων ὁ Ἴστρος
[2, 16]	προφάσει δουλεύουσαν τὴν ἀπὸ τῆς	ἀνατολῆς	εὐγένειαν. Πάντων δὴ σχεδὸν τῶν
[2, 16]	ὑπὸ τῆς φύσεως τετειχισμένους, ἐξ	ἀνατολῆς	μὲν ταῖς Ἄλπεσιν πρὸς ἄρκτῳ
[2, 14]	καὶ πρᾷον ἐπὶ τοὺς ἡγεμόνας	ἀναφεύγειν	ᾤετο χρῆναι, τὸ στασιῶδες δὲ
[2, 4]	μάχῃ, τὸν Σίμωνα δ' αὐτὸν	ἀναφεύγοντα	δι' ὀρθίου φάραγγος ὁ Γρᾶτος
[2, 16]	Οἱ δὲ τοσαυτάκις πρὸς ἐλευθερίαν	ἀναχαιτίσαντες	Δαλμάται καὶ πρὸς τὸ μόνον
[2, 16]	εἰς μέσας τὰς θυέλλας ἀπολουμένους	ἀναχθῆναι·	τοῖς μὲν γὰρ ἐξ ἀδήλων
[2, 14]	σὺν ἱππεῦσιν πεντήκοντα Καπίτωνα ἑκατοντάρχην	ἀναχωρεῖν	αὐτοὺς ἐκέλευσεν καὶ μὴ πρὸς
[2, 1]	δὲ Ἀρχελάου κήρυκες κελεύοντες ἕκαστον	ἀναχωρεῖν	ἐπ' οἴκου, καὶ πάντες ᾤχοντο
[2, 12]	τέφραν τῶν κεφαλῶν καταχέοντες ἱκέτευον	ἀναχωρεῖν	καὶ μὴ διὰ τὴν εἰς
[2, 18]	ἐτράποντο. Κατοικτείρας δ' αὐτοὺς Ἀλέξανδρος	ἀναχωρεῖν	τοὺς Ῥωμαίους ἐκέλευσεν. Οἱ μὲν
[2, 13]	ὁ Φῆλιξ μετ' ἀπειλῆς ἐκέλευσεν	ἀναχωρεῖν.	Τῶν δὲ μὴ πειθομένων ἐπιπέμψας
[2, 14]	στρατιώταις φανερὸν ποιῆσαι τὸ πειθήνιον.	Ἀναχωρήσαντες	δὲ εἰς τὰς οἰκίας μετὰ
[2, 6]	χρόνῳ μετὰ τὴν ἐκ Βαβυλῶνος	ἀναχώρησιν	ἔπαθον οἱ πρόγονοι Ξέρξου βασιλεύοντος
[2, 15]	ταραχῆς ἤχθετο καὶ πάλιν αὐτὴν	ἀνάψαι	πραγματευόμενος τούς τε ἀρχιερεῖς σὺν
[2, 8]	ὠκεανοῦ πραὺς ἀεὶ ζέφυρος ἐπιπνέων	ἀναψύχει·	ταῖς δὲ φαύλαις ζοφώδη καὶ
[2, 7]	τὴν ἐμὴν ἀνακάμπτεις ἑστίαν, τρίτον	ἄνδρα	καὶ ταῦτα τὸν ἀδελφόν, ὦ
[2, 14]	ὁδοὺς ἐπενόησεν. τὸ μὲν κατ'	ἄνδρα	κερδαίνειν μικρὸν ἐδόκει, πόλεις δ'
[2, 4]	τῶν Σεβαστηνῶν ἀναλαβὼν ὑπαντιάζει τὸν	ἄνδρα.	Τῶν μὲν οὖν Περαίων συχνοὶ
[2, 5]	μὲν ἐμπίπρησι, τοὺς δ' ἐνοικοῦντας	ἀνδραποδίζεται.	Μετὰ δὲ τῆς ὅλης δυνάμεως
[2, 14]	δὲ καὶ συλλαβὼν ἔδησεν τοὺς	ἄνδρας	αἰτιώμενος ὑπὲρ τοῦ τοὺς νόμους
[2, 21]	Ταριχέας ἀναπλεῖν καὶ συγκλείειν τοὺς	ἄνδρας	εἰς τὸ δεσμωτήριον, μέχρι πᾶσαν
[2, 21]	ὁπλίτας καὶ τέσσαρας τῶν ἐπιφανῶν	ἄνδρας	ἔστειλαν, τόν τε τοῦ Νομικοῦ
[2, 14]	μηδεὶς πρότερον τότε Φλῶρος ἐτόλμησεν,	ἄνδρας	ἱππικοῦ τάγματος μαστιγῶσαί τε πρὸ
[2, 21]	ἐξαπίνης ἀνοίξας ᾑμαγμένους ἐξαφῆκεν τοὺς	ἄνδρας	καὶ τοσαύτην τοῖς ἀπειλοῦσιν ἐνειργάσατο
[2, 20]	διηγούμενος, καὶ ὡς πολεμήσουσιν πρὸς	ἄνδρας,	οἳ δι' ἀλκὴν σώματος καὶ
[2, 18]	λοιποὶ φεύγοντες διεσπάρησαν, τρεῖς δὲ	ἄνδρας	συλλαβόντες ἔσυρον ὡς ζῶντας καταφλέξοντες.
[2, 8]	γυναιξὶν ἀμπεχομέναις ἐνδύματα, καθάπερ τοῖς	ἀνδράσιν	ἐν περιζώματι. Τοιαῦτα μὲν ἔθη
[2, 10]	εἰ μὴ βούλεται πρὸς τοῖς	ἀνδράσιν	καὶ τὴν χώραν ἀπολέσαι, δέοι
[2, 1]	τὴν πόλιν ὡς ἂν ἐπ'	ἀνδράσιν,	οὓς ἔφασκον ὑπὲρ τῶν πατρίων
[2, 18]	τοῦ μιάσματος ἀξία καὶ πρὸς	ἀνδρείαν	ἔπαινος, ἵνα μηδεὶς τῶν ἐχθρῶν
[2, 8]	αὐτὴν ἔννοιαν Ἕλληνες τοῖς τε	ἀνδρείοις	αὐτῶν, οὓς ἥρωας καὶ ἡμιθέους
[2, 11]	στρατιωτῶν τις σπασάμενος τὸ ξίφος	ἄνδρες,	ἐβόησεν, συστρατιῶται, τί παθόντες ἀδελφοκτονεῖν
[2, 18]	τῆς Βαταναίας ἑβδομήκοντα τὸν ἀριθμὸν	ἄνδρες	οἱ κατὰ γένος καὶ σύνεσιν
[2, 10]	ἔπεμψεν ἐγκαθιδρύσοντα τῷ ναῷ τοὺς	ἀνδριάντας	αὐτοῦ, προστάξας, εἰ μὴ δέχοιντο
[2, 13]	Ἑλλήνων ἔφασαν· οὐ γὰρ ἂν	ἀνδριάντας	καὶ ναοὺς ἐγκαθιδρῦσαι Ἰουδαίοις αὐτὴν
[2, 10]	τὰς δεήσεις ἐνδοὺς τοὺς μὲν	ἀνδριάντας	καὶ τὰς στρατιὰς ἐν Πτολεμαίδι
[2, 10]	θεοῦ τι δείκηλον, οὐχ ὅπως	ἀνδρός,	οὐ κατὰ τὸν ναὸν μόνον
[2, 10]	καὶ καλεῖσθαι τῶν τε εὐγενεστάτων	ἀνδρῶν	ἀκροτομῆσαι τὴν πατρίδα, ἐκτεῖναι δὲ
[2, 18]	Καὶ καταλαβὼν αὐτὴν ἔρημον μὲν	ἀνδρῶν,	ἀναπεφεύγει γὰρ τὸ πλῆθος εἰς
[2, 18]	τῆς Γαλιλαίας Χαβουλών, ἣ καλεῖται	ἀνδρῶν,	διορίζει δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθνους
[2, 16]	ἔχουσα τὴν Ἀλεξάνδρειαν πλήθους τε	ἀνδρῶν	ἕνεκα καὶ πλούτου πρὸς δὲ
[2, 10]	τῆς τε ἀνυπερβλήτου θρησκείας τῶν	ἀνδρῶν	καὶ τοῦ πρὸς θάνατον ἑτοίμου
[2, 16]	οἱ διάφοροι, καὶ δι' ὀλίγων	ἀνδρῶν	κακοβουλίαν πᾶσα πλησθήσεται πόλις Ἰουδαικοῦ
[2, 3]	ὑπερεῖχεν δὲ πλήθει καὶ προθυμίαις	ἀνδρῶν	ὁ γνήσιος ἐξ αὐτῆς Ἰουδαίας
[2, 20]	Γαλιλαίας ὑπὲρ δέκα μυριάδας νέων	ἀνδρῶν,	οὓς πάντας ἔκ τε τῶν
[2, 21]	διαφέροντας ἐξελέγετο, μέχρι καὶ τετρακοσίων	ἀνδρῶν	στῖφος συνεκρότησεν, οἳ τὸ πλέον
[2, 19]	Κέστιος εἰς Λύδδα προελθὼν κενὴν	ἀνδρῶν	τὴν πόλιν καταλαμβάνει· διὰ γὰρ
[2, 3]	ἥ τε τῶν ἔργων καὶ	ἀνδρῶν	φθορὰ πολὺ πλείους καὶ μαχιμωτέρους
[2, 18]	ἀνηρπάζοντο κῶμαι, καὶ τῶν ἁλισκομένων	ἀνδρῶν	φόνος ἦν ἄπειρος. (Οὐ μὴν
[2, 12]	γεγενημένων. Ταῦτα διαπραξάμενος ἀπὸ Λύδδων	ἀνέβαινεν	εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ καταλαβὼν τὸ
[2, 3]	ἀποστάσεως, ἣν προιδόμενος ὁ Οὔαρος,	ἀνέβη	γὰρ μετὰ τὸν Ἀρχελάου πλοῦν
[2, 21]	ἱπποδρόμῳ συνηθροισμένον πολλὰ πρὸς ὀργὴν	ἀνεβόα	καὶ καταλεύειν οἱ δὲ καίειν
[2, 21]	ξίφη γυμνοῦντας ὁ δῆμος προιδὼν	ἀνεβόησεν·	πρὸς δὲ τὴν κραυγὴν ὁ
[2, 16]	ὁρμῆς αὐτῶν ἔπαυσεν τοῖς δακρύοις.	Ἀνεβόων	δὲ οὐ Ῥωμαίοις, ἀλλὰ Φλώρῳ
[2, 1]	πυρὶ παραπολέσθαι. Τιμωρεῖν δ' αὐτοῖς	ἀνεβόων	ἐκ τῶν ὑφ' Ἡρώδου τετιμημένων
[2, 18]	δὲ αὐτοὺς οἱ διάφοροι παραχρῆμα	ἀνεβόων	πολεμίους καὶ κατασκόπους λέγοντες· ἔπειτα
[2, 20]	μάλιστα τὰ τείχη τῆς πόλεως	ἀνεγείρειν·	τὸν γὰρ τοῦ Σίμωνος υἱὸν
[2, 18]	μὲν ἀντέσχον, ἅπαξ δ' ἐγκλίναντες	ἀνέδην	διεφθείροντο. Καὶ παντοῖος ἦν αὐτῶν
[2, 15]	Συνέπιπτον δὲ καὶ στρατιῶται παίοντες	ἀνέδην	τοὺς καταλαμβανομένους καὶ διὰ τῆς
[2, 19]	ἐλπίδων παραλογώτατα ἀπὸ τῆς πόλεως	ἀνέζευξεν.	Πρὸς δὲ τὴν ἀδόκητον αὐτοῦ
[2, 8]	τινι φυσικῇ κατασπωμένας, Ἐπειδὰν δὲ	ἀνεθῶσι	τῶν κατὰ σάρκα δεσμῶν, οἷα
[2, 11]	γεγόνεισαν υἱεῖς, οὓς ὁ πατὴρ	ἀνεῖλεν·	ἡ δὲ Ἀλεξάνδρου γενεὰ τῆς
[2, 18]	δισχιλίοις Ἀσκαλωνῖται, Πτολεμαεῖς δὲ δισχιλίους	ἀνεῖλον	ἔδησάν τ' οὐκ ὀλίγους. Καὶ
[2, 15]	καὶ διέφθειρον, ἀλλὰ κἂν αὐτὴν	ἀνεῖλον,	εἰ μὴ καταφυγεῖν εἰς τὴν
[2, 17]	ἐξείλκυσαν καὶ πολλαῖς αἰκισάμενοι βασάνοις	ἀνεῖλον,	ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς ὑπ'
[2, 18]	προσιόντας καὶ πρὸς διακοσίους αὐτῶν	ἀνεῖλον,	περιελθόντων δὲ καὶ γενομένων ἐν
[2, 18]	παρασκευάσασθαι πρὸς μάχην, ἐμπεσόντες ἅπαντας	ἀνεῖλον	σὺν ταῖς γενεαῖς καὶ τὴν
[2, 17]	πολλὰ τοῦ δήμου τοῖς στρατιώταις	ἀνεῖναι	τὴν πολιορκίαν παρακαλοῦντος, οἱ δὲ
[2, 21]	μὲν αὐτῶν ἔφασκεν τὴν εὔνοιαν,	ἀνεῖργεν	δὲ τὴν ὁρμήν, χειρώσασθαι συνέσει
[2, 19]	δήμου τὸ φρόνημα συνιδὼν ἐξαίφνης	ἀνεκάλεσεν	τοὺς στρατιώτας καὶ καταγνοὺς ἐπ'
[2, 14]	ἱερὸν βοαῖς διαπρυσίοις τὸ Καίσαρος	ἀνεκάλουν	ὄνομα καὶ τῆς Φλώρου τυραννίδος
[2, 16]	Νομάδων ἄπειρον πλῆθος τὰς Ῥωμαίων	ἀνέκοψαν	ἀρετάς. Τὴν δὲ τρίτην τῆς
[2, 18]	εἰ μὴ τοὺς θυμοὺς αὐτῶν	ἀνέκοψεν	Τιβέριος Ἀλέξανδρος ὁ τῆς πόλεως
[2, 17]	ἐφ' ἕνα τῶν πύργων ὑπορύξαντες	ἀνεκρήμνισαν	αὐτόν, ἔπειτα τὴν ἀνέχουσαν ὕλην
[2, 8]	ἐλεήσαντες ἐν ταῖς ἐσχάταις ἀναπνοαῖς	ἀνέλαβον,	ἱκανὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν αὐτῶν
[2, 21]	σὺν αὐτοῖς ὥρμησεν τοὺς προπέμψαντας	ἀνελεῖν,	εἰ μὴ φθάσαντες ἀπέδρασαν. (Ἰωάννην
[2, 20]	πυθόμενοι τοὺς παρ' ἑαυτοῖς Ἰουδαίους	ἀνελεῖν	ἐσπούδασαν. Καὶ καθὸ μὲν εἶχον
[2, 10]	δέχοιντο Ἰουδαῖοι, τούς τε κωλύοντας	ἀνελεῖν	καὶ πᾶν τὸ λοιπὸν ἔθνος
[2, 19]	τοὺς ἀπ' αὐτοῦ πρεσβεύοντας ὥρμησαν	ἀνελεῖν.	Καὶ πρὶν ἢ φθέγξασθαι τὸν
[2, 18]	ἔθνος παρανομῶν, μέχρι πυθόμενος Ἀγρίππας	ἀνελεῖν	μὲν αὐτὸν ᾐδέσθη διὰ Σόαιμον,
[2, 21]	ἀπερείδεσθαι τὴν ὀργήν, ὁ Ἰώσηπος	ἀνελεῖν	μὲν οὐδένα προῄρητο, Ληουὶν δέ
[2, 12]	παρίσταντο, Σαμαρέων μὲν καταγνοὺς τρεῖς	ἀνελεῖν	προσέταξεν τοὺς δυνατωτάτους, Κουμανὸν δὲ
[2, 14]	ἐκεῖθεν ἀρχόμενον καὶ τῆς ταραχῆς	ἀνελεῖν	τὰς αἰτίας, ἐφ' ᾧ καὶ
[2, 18]	ἐφείσαντο τῶν μετοικούντων καὶ οὔτε	ἀνελεῖν	τινας Ἰουδαίων ὑπέμειναν οὔτε δῆσαι,
[2, 18]	τὸ παρ' ἑκάστοις ἀμφίβολον οὔτε	ἀνελεῖν	τις προχείρως ὑπέμενεν καὶ μεμιγμένον
[2, 21]	ἐπεσταλμένων, ὑποπέμψας ὁπλίτας προσέταξεν αὐτὸν	ἀνελεῖν.	Τούτους τὰ ξίφη γυμνοῦντας ὁ
[2, 10]	μὲν ὥσπερ ἐπίτηδες τότε τῶν	ἀνέμων	εἰς αὐτὸ τὴν ἔξωθεν ἀργὴν
[2, 17]	νίκῃ καὶ τοῖς ἐμπρησθεῖσιν ἀρκεσθέντες	ἀνεπαύσαντο.	(Τῇ δ' ἑξῆς, πεντεκαιδεκάτη δ'
[2, 21]	ἀπάταις τοὺς δὲ χρήμασι διαφθείρων	ἀνέπειθεν	ἀποστῆναι Ἰωσήπου. Καὶ γνοὺς ταῦτα
[2, 4]	καὶ συχνοὺς βασιλειᾶν ὁ καιρὸς	ἀνέπειθεν.	Κατὰ μέν γε τὴν Ἰδουμαίαν
[2, 7]	πολλῷ πλέον δι' ὑπερβολὴν ἀξιοπιστίας	ἀνέπεισεν	καὶ τοὺς ἰδιοξένους εἰς Ῥώμην
[2, 17]	δὲ καὶ τὴν ἱκεσίαν ἁρπάσαντες	ἀνέπεμψαν	πρὸς αὐτοὺς Γωρίονά τε Νικομήδους
[2, 20]	δὲ τοὺς περὶ Σάουλον ἀξιώσαντας	ἀνέπεμψεν	εἰς Ἀχαίαν πρὸς Νέρωνα τήν
[2, 21]	τῶν τε ὁπλιτῶν τοὺς δυνατωτάτους	ἀνέπεμψεν	εἰς Ἱεροσόλυμα. Πρὸς οὓς ὁ
[2, 13]	πολλοὺς τῶν σὺν αὐτῷ ζωγρήσας	ἀνέπεμψεν	εἰς Ῥώμην· τῶν δ' ἀνασταυρωθέντων
[2, 12]	καί τινας ἄλλους Ἰουδαίων γνωρίμους	ἀνέπεμψεν	ἐπὶ Καίσαρα, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 8]	τε ἀλεξητήριον καὶ λίθων ἰδιότητες	ἀνερευνῶνται.	(Τοῖς δὲ ζηλοῦσιν τὴν αἵρεσιν
[2, 13]	μὲν ὁ πόλεμος καθ' ἡμέραν	ἀνερριπίζετο.	(Ἑτέρα δὲ ταραχὴ συνίσταται περὶ
[2, 14]	Φλῶρον ἀνῆγον· οὓς μάστιξιν προαικισάμενος	ἀνεσταύρωσεν.	Ὁ δὲ σύμπας τῶν ἐκείνης
[2, 12]	Καισάρειαν τοὺς ὑπὸ Κουμανοῦ ζωγρηθέντας	ἀνεσταύρωσεν	πάντας. Ἐκεῖθεν εἰς Λύδδα παραγενόμενος
[2, 5]	φανέντας ἐφρούρει, τοὺς δὲ αἰτιωτάτους	ἀνεσταύρωσεν	περὶ δισχιλίους. (Ἠγγέλθη δ' αὐτῷ
[2, 21]	ὅσον εἰς δισχιλίους Σύρων φυγάδες,	ἀνέστελλεν	Ἰωάννης πάλιν ἐπὶ τὰς λαθραίους
[2, 15]	ἀπερράγησαν αἱ στοαί, τὴν ὁρμὴν	ἀνετράπη,	καὶ μεταπεμψάμενος τούς τε ἀρχιερεῖς
[2, 14]	ἀκλήρῳ καὶ ταλαιπώρῳ. Τούτοις οὐκ	ἀνετράπη	τὴν φιλαργυρίαν, ἀλλ' ἐπὶ τὸ
[2, 1]	διὰ τὸ πλῆθος ἑστιᾶν οὐκ	ἄνευ	ἀνάγκης· εἰ γὰρ παραλείποι τις,
[2, 13]	καὶ παντάπασιν ὑπὸ ἀξιοπιστίας ἦσαν	ἀνεύρετοι.	Πρῶτος μὲν οὖν ὑπ' αὐτῶν
[2, 21]	τούτοις οἱ Ταριχεῶται μὲν αὐτὸν	ἀνευφήμουν,	οἱ δ' ἀπὸ τῆς Τιβεριάδος
[2, 21]	σωματοφύλαξιν εἰς μέσην τὴν λίμνην	ἀνέφυγεν.	(Οἱ στρατιῶται δ' αὐτοῦ ταχέως
[2, 17]	ὡς εὐάλωτον ἐπὶ τοὺς βασιλικοὺς	ἀνέφυγον	πύργους, τόν τε Ἱππικὸν καλούμενον
[2, 16]	σχεδὸν ὅλην ἐπικλύζοντες τὴν οἰκουμένην,	ἀνέχονται	Ῥωμαίων πρόσοδος ὄντες καὶ ταμιευόμενοι
[2, 17]	ὑπορύξαντες ἀνεκρήμνισαν αὐτόν, ἔπειτα τὴν	ἀνέχουσαν	ὕλην ἐμπρήσαντες ἐξῆλθον. Ὑποκαέντων δὲ
[2, 21]	μὲν ἄλλο πλῆθος τῶν ἠπατημένων	ἀνεχώρει	καίτοι διωργισμένον, δισχίλιοι δ' ἐπ'
[2, 14]	βίας Ἰουδαῖοι τοὺς νόμους ἁρπάσαντες	ἀνεχώρησαν	εἰς Νάρβατα· χώρα τις αὐτῶν
[2, 17]	τὸν θεόν, ἀναλαβὼν τοὺς γνωρίμους	ἀνεχώρησεν	εἰς Μασάδαν, ἔνθα τὴν Ἡρώδου
[2, 17]	τὴν χώραν φορολογήσοντας, αὐτὸς δὲ	ἀνεχώρησεν	εἰς τὴν βασιλείαν. (Κἀν τούτῳ
[2, 12]	θανάτῳ κελεύει. Καὶ Ἰουδαῖοι μὲν	ἀνεχώρουν.	(Αὖθις δὲ Γαλιλαίων καὶ Σαμαρέων
[2, 15]	τοὺς στενωποὺς ἐμφράξαν πλῆθος ἀσθενήσαντες	ἀνεχώρουν	εἰς τὸ πρὸς τοῖς βασιλείοις
[2, 19]	τὴν ἐνδοτέρω καὶ τὸ ἱερὸν	ἀνεχώρουν.	Κέστιος δὲ παρελθὼν ὑποπίμπρησιν τήν
[2, 17]	ξίφη καὶ μηδὲν ἔτι ὑποπτεύοντες	ἀνεχώρουν,	ὥρμησαν ἐπ' αὐτοὺς οἱ περὶ
[2, 5]	Προυπηντήκεισαν δὲ αὐτῷ Ἰώσηπος ὁ	ἀνεψιὸς	Ἀρχελάου καὶ σὺν Γράτῳ Ῥοῦφος,
[2, 4]	διεμάχοντο τοῖς βασιλικοῖς, οἷς Ἀχίαβος	ἀνεψιὸς	βασιλέως ἀπὸ τῶν ἐρυμνοτάτων χωρίων
[2, 15]	καὶ διὰ τῆς Βεθεζὰ καλουμένης	ἀνεώθουν	τὸ πλῆθος βιαζόμενοι παρελθεῖν καὶ
[2, 21]	μὲν ἀναλαβὼν μιᾷ τῶν ἁλιάδων	ἀνήγαγεν	πορρωτέρω, πεντήκοντα δ' ἑτέρους τῆς
[2, 21]	τῶν ἀπὸ τοῦ δήμου συλλαβὼν	ἀνήγαγεν	σκάφεσιν εἰς Ταριχέας. (Βοώντων δὲ
[2, 14]	μετρίων συλλαβόντες ἐπὶ τὸν Φλῶρον	ἀνῆγον·	οὓς μάστιξιν προαικισάμενος ἀνεσταύρωσεν. Ὁ
[2, 17]	τῶν Φαρισαίων γνωρίμοις ὡς ἐπ'	ἀνηκέστοις	ἤδη συμφοραῖς ἐβουλεύοντο περὶ τῶν
[2, 15]	μὴ πρὸς οἷς πεπόνθασιν εἰς	ἀνήκεστόν	τι τὸν Φλῶρον ἐρεθίζειν. Ἐπείσθη
[2, 12]	ἐλθόντες πρὸς Κουμανὸν ἠντιβόλουν πρὶν	ἀνηκέστου	πάθους εἰς τὴν Γαλιλαίαν διαβάντα
[2, 15]	τοῖς Ῥωμαίοις παρεκάλουν καὶ πρὸ	ἀνηκέστου	πάθους τὰς σπείρας δεξιοῦσθαι. Τούτοις
[2, 17]	προοίμιον ἁλώσεως ἔδοξεν. Καὶ κατιδόντες	ἀνηκέστους	μὲν ἤδη τὰς αἰτίας τοῦ
[2, 19]	ἐπὶ τοσοῦτον μῆκος προύβη καὶ	ἀνηκέστων	Ἰουδαίους συμφορῶν ἀναπλησθῆναι συνέπεσεν. (Ἐν
[2, 16]	ἡδονὴν ἀκούῃ· τοῖς μὲν γὰρ	ἀνηκέστως	ἐπὶ τὴν ἀπόστασιν ὡρμημένοις ἔνεστι
[2, 14]	ἐπέθυεν ὄρνεις. Τοῦτο τοὺς Ἰουδαίους	ἀνηκέστως	παρώξυνεν ὡς ὑβρισμένων μὲν αὐτοῖς
[2, 16]	δ' εἶναι τοὺς Ῥωμαίων ὑπηρέτας	ἀνηκέστως	χαλεπούς· οὔπω Ῥωμαῖοι πάντες ἀδικοῦσιν
[2, 18]	καὶ γὰρ ἑώρα τὸ πλῆθος	ἀνήνυτον,	ἀναβοήσας δὲ μάλα ἐκπαθῶς ἄξιά
[2, 11]	ἤρξατο τεῖχος, ἡλίκον ἂν τελεσθὲν	ἀνήνυτον	Ῥωμαίοις ἐποίησεν τὴν πολιορκίαν. Ἀλλ'
[2, 21]	τὴν Γαλιλαίαν παρανίσταταί τις ἐπίβουλος	ἀνὴρ	ἀπὸ Γισχάλων, υἱὸς Ληίου, Ἰωάννης
[2, 8]	Καίσαρος ἐξουσίαν. Ἐπὶ τούτου τις	ἀνὴρ	Γαλιλαῖος Ἰούδας ὄνομα εἰς ἀπόστασιν
[2, 7]	τοῦ βασιλέως, ὑφ' οὗ καὶ	ἀνῃρέθη,	καθάπερ δεδηλώκαμεν. Μετὰ δὲ τὸν
[2, 18]	προιὼν γοῦν ὁσημέραι πολλοὺς μὲν	ἀνῄρει	τῶν πρὸς τῇ Σκυθοπόλει Ἰουδαίων,
[2, 17]	σπεύδοντες, ἀλλ' ἀδεέστερον πολεμεῖν Μανάημον	ἀνῃρήκεσαν.	Ἀμέλει πολλὰ τοῦ δήμου τοῖς
[2, 2]	Καίσαρος τὸν πρὶν λαβεῖν τοσούτους	ἀνῃρηκότα;	(Πολλὰ τοιαῦτα διεξελθὼν Ἀντίπατρος καὶ
[2, 19]	πεζοὺς μὲν πεντακισχιλίους καὶ τριακοσίους	ἀνῃρηκότες,	ἱππεῖς δὲ ὀγδοήκοντα καὶ τετρακοσίους.
[2, 2]	ἀπέφηνεν· πολεμίους γὰρ γεγονέναι τοὺς	ἀνῃρημένους	οὐ τῆς βασιλείας μόνον ἀλλὰ
[2, 18]	ἐκ παρατάξεως τὰ σκῦλα τῶν	ἀνῃρημένων	εἰς τοὺς σφετέρους οἴκους μετέφερον,
[2, 9]	Πρὸς δὲ τὴν συμφορὰν τῶν	ἀνῃρημένων	καταπλαγὲν τὸ πλῆθος ἐσιώπησεν. (Κἀν
[2, 6]	ὠμότατον ἐνηνοχέναι τύραννον· πλείστων γοῦν	ἀνῃρημένων	ὑπ' αὐτοῦ τοιαῦτα πεπονθέναι τοὺς
[2, 18]	Σύροι τῶν Ἰουδαίων ἔλαττον πλῆθος	ἀνῄρουν,	ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τοὺς ἐν
[2, 13]	τῶν δυνατῶν οἰκίας καὶ αὐτοὺς	ἀνῄρουν	καὶ τὰς κώμας ἐνεπίμπρασαν, ὥστε
[2, 18]	ὥρας ὥσπερ ἐκ δαιμονίου προνοίας	ἀνῄρουν	Καισαρεῖς τοὺς παρ' ἑαυτοῖς Ἰουδαίους,
[2, 12]	Ἀκραβατηνῆς τοπαρχίας προσπεσόντες αὐτούς τε	ἀνῄρουν	μηδεμιᾶς ἡλικίας φειδὼ ποιούμενοι καὶ
[2, 17]	περὶ τὸν Ἐλεάζαρον καὶ περισχόντες	ἀνῄρουν	οὔτε ἀμυνομένους οὔτε ἱκετεύοντας, μόνας
[2, 13]	μετὰ δ' αὐτὸν καθ' ἡμέραν	ἀνῃροῦντο	πολλοί· καὶ τῶν συμφορῶν ὁ
[2, 13]	ταῖς ὑπονοίαις καὶ ταῖς φυλακαῖς	ἀνῃροῦντο·	τοσοῦτον τῶν ἐπιβουλευόντων τὸ τάχος
[2, 18]	καθ' ἑκάστην τούτων τῶν πόλεων	ἀνηρπάζοντο	κῶμαι, καὶ τῶν ἁλισκομένων ἀνδρῶν
[2, 19]	τεθυμωμένων. Ὀλίγου δὲ δεῖν πᾶσαν	ἀνήρπασαν	τὴν ἅμα Κεστίῳ δύναμιν, εἰ
[2, 2]	ἀπῆρεν, Ἀρχέλαος δὲ εἰς Ῥώμην	ἀνήχθη,	διὰ τάχους ἐπὶ Ἱεροσολύμων ὁρμήσας
[2, 19]	χρήσαιτο φυγῇ, τὰ τὴν στρατιὰν	ἀνθέλκοντα	περικόπτειν προσέταξεν. Διαφθαρέντων δὲ τῶν
[2, 18]	Ἀσκάλων, ἀλλ' ἐπὶ ταύταις πυρποληθείσαις	Ἀνθηδόνα	καὶ Γάζαν κατέσκαπτον. Πολλαὶ δὲ
[2, 16]	ὑπακουσάντων τοσοῦτον ἐλαττούμενοι, πρὸς ὅλην	ἀνθίστασθε	τὴν Ῥωμαίων ἡγεμονίαν; Καὶ Ἀθηναῖοι
[2, 16]	πόλεμον ἢ θείᾳ πεποιθότες ἢ	ἀνθρωπίνῃ	βοηθείᾳ· ὅταν δὲ τὴν παρ'
[2, 13]	τῆς πόλεως ἐλυμήνατο. Πλάνοι γὰρ	ἄνθρωποι	καὶ ἀπατεῶνες προσχήματι θειασμοῦ νεωτερισμοὺς
[2, 8]	κατὰ τὸ πλεῖστον ἐπὶ τοῖς	ἀνθρώποις	κεῖσθαι, βοηθεῖν δὲ εἰς ἕκαστον
[2, 7]	μὲν καὶ πρὶν ἰδεῖν τὸν	ἄνθρωπον	τὴν τῆς ὁμοιότητος ἀπάτην, διδοὺς
[2, 13]	παραγενόμενος γὰρ εἰς τὴν χώραν	ἄνθρωπος	γόης καὶ προφήτου πίστιν ἐπιθεὶς
[2, 8]	τὸ θεῖον, ἔπειτα τὰ πρὸς	ἀνθρώπους	δίκαια φυλάξειν καὶ μήτε κατὰ
[2, 13]	ἐν μέσῃ τῇ πόλει φονεύοντες	ἀνθρώπους,	Μάλιστα δὲ> ἐν ταῖς ἑορταῖς
[2, 16]	πρὸς ταῖς ἑπτακοσίαις ἔχουσα μυριάδας	ἀνθρώπων	δίχα τῶν Ἀλεξάνδρειαν κατοικούντων, ὡς
[2, 8]	ἐφορᾶν τίθενται· φασὶν δ' ἐπ'	ἀνθρώπων	ἐκλογῇ τό τε καλὸν καὶ
[2, 9]	ἕξ. (Ἀποδειχθεὶς δὲ Γάιος Καῖσαρ	ἀνίησίν	τε τῶν δεσμῶν τὸν Ἀγρίππαν
[2, 16]	ἐκείνων ἰσχὺς διὰ τῆς οἰκουμένης	ἀνίκητος;	Μᾶλλον δὲ καὶ ταύτης ἐζήτησάν
[2, 19]	τοῖς Ῥωμαίοις ἐπὶ τὴν Βεθώραν	ἀνιοῦσιν	προσπεσὼν ὁ τοῦ Γιώρα Σίμων
[2, 15]	προελθόντες ὑπαντήσουσιν τοῖς ἀπὸ Καισαρείας	ἀνιοῦσιν	στρατιώταις· παρεγίνοντο δὲ δύο σπεῖραι.
[2, 2]	κατηγορημένων μάρτυρας καταπαύει τὸν λόγον.	Ἀνίσταται	δὲ Νικόλαος ὑπὲρ Ἀρχελάου, καὶ
[2, 16]	ἐζήτησαν οἰκουμένην καὶ μέχρι τῶν	ἀνιστορήτων	πρότερον Βρεττανῶν διήνεγκαν τὰ ὅπλα.
[2, 2]	τῆς Συρίας ἐπίτροπος εἰς Ἰουδαίαν	ἀνιὼν	ἐπὶ φυλακῇ τῶν Ἡρώδου χρημάτων.
[2, 21]	παρὰ τῷ δυνατωτάτῳ τῶν Ταριχεατῶν	Ἀνναίῳ,	πέμψαι κατὰ καιρὸν τοῖς δεσπόταις
[2, 16]	σκοποῦντες, οἳ τὸν μέγαν αὐχοῦντες	Ἀννίβαν	καὶ τὴν ἀπὸ Φοινίκων εὐγένειαν
[2, 7]	Μηλίοις δ' ἤρκεσεν ἐπιτίμιον τῆς	ἀνοίας	τὰ ἀναλώματα. (Παραλαβὼν δὲ τὴν
[2, 21]	μὲν αὐτῷ πιστεῦσαι τὸ τεῖχος	ἀνοικοδομῆσαι	τῆς πατρίδος, ἐν ᾧ πολλὰ
[2, 21]	Ὁ δὲ τὰς θύρας ἐξαπίνης	ἀνοίξας	ᾑμαγμένους ἐξαφῆκεν τοὺς ἄνδρας καὶ
[2, 19]	πεισθέντες ἐκάλουν τὸν Κέστιον ὡς	ἀνοίξοντες	αὐτῷ τὰς πύλας. Ὁ δὲ
[2, 19]	πονηροί, προσῄεσαν αὐτοὶ τὰς πύλας	ἀνοίξοντες	καὶ δεξόμενοι τὸν Κέστιον ὡς
[2, 20]	ἀριθμὸν μυρίους καὶ πεντακοσίους πάντας	ἀνόπλους	ἐπελθόντες ὑπὸ μίαν ὥραν ἀδεῶς
[2, 21]	δὲ μόνους ἑπτὰ τῶν σωματοφυλάκων	ἀνόπλους	ἔχων ἔγγιον ὀφθῆναι προσῄει. Θεασάμενοι
[2, 8]	θακεύουσιν εἰς αὐτόν. Ἔπειτα τὴν	ἀνορυχθεῖσαν	γῆν ἐφέλκουσιν εἰς τὸν βόθρον·
[2, 16]	πρὸς οὕτω φιλανθρώπους ὅπλα κινεῖν	ἀνόσιον.	Εἰσελθέτω δ' οἶκτος ὑμᾶς εἰ
[2, 8]	προβάλλεσθαι· χεῖρας κλοπῆς καὶ ψυχὴν	ἀνοσίου	κέρδους καθαρὰν φυλάξειν καὶ μήτε
[2, 17]	τὸ πλῆθος ὑπακούειν Φλώρῳ, μέχρις	ἀντ'	αὐτοῦ πέμψει Καῖσαρ διάδοχον· πρὸς
[2, 15]	παραγγείλωσιν τοῖς ὑφ' ἑαυτοὺς μήτε	ἀντασπάσασθαι	τοὺς Ἰουδαίους κἄν τι κατ'
[2, 10]	ταῖς ἐπιστολαῖς οὐ σφόδρα μετρίως	ἀντέγραψεν	ὁ Γάιος, ἀπειλῶν Πετρωνίῳ θάνατον,
[2, 5]	τὰς ἁρπαγὰς τῶν Ἀράβων οὐδὲν	ἀντεῖχεν.	Κατεφλέγη δὲ καὶ Ἀμμαοῦς φυγόντων
[2, 18]	ἑαυτῶν προταξάμενοι μέχρι πλείστου μὲν	ἀντέσχον,	ἅπαξ δ' ἐγκλίναντες ἀνέδην διεφθείροντο.
[2, 18]	Πτολεμαίδα Γάβαν τε καὶ Καισάρειαν.	Ἀντέσχον	δὲ οὔτε Σεβαστὴ ταῖς ὁρμαῖς
[2, 16]	ὀλίγην τῆς Ῥωμαίων δυνάμεως οὐκ	ἀντέσχον·	ὑμεῖς δὲ οἱ τὸ μὲν
[2, 17]	δὲ προσέκειντο χαλεπώτερον, μέχρι μηκέτι	ἀντέχοντες	οἱ περὶ τὸν Μετίλιον, οὗτος
[2, 19]	καὶ τοὺς ἐν ἀπογνώσεσιν ὀδυρμούς·	ἀντήχει	δ' αὐτοῖς τὸ παρὰ Ἰουδαίων
[2, 6]	αἷμα κεχαρίσθαι τοῖς ἔξωθεν δήμοις.	Ἀντὶ	δὲ τῆς παλαιᾶς εὐδαιμονίας καὶ
[2, 19]	συνέβαινεν αὐτοῖς πολλὰ κακοῦσθαι μηδὲν	ἀντιβλάπτουσιν	τοὺς ἐχθρούς. Παρ' ὅλην δὲ
[2, 8]	ἀντικομίζεται· καὶ χωρὶς δὲ τῆς	ἀντιδόσεως	ἀκώλυτος ἡ μετάληψις αὐτοῖς παρ'
[2, 8]	αὐτῷ τὸ παρ' ἐκείνου χρήσιμον	ἀντικομίζεται·	καὶ χωρὶς δὲ τῆς ἀντιδόσεως
[2, 19]	πρὸς τὴν ἄνω πόλιν ἐλθὼν	ἀντικρὺ	τῆς βασιλικῆς αὐλῆς ἐστρατοπεδεύετο. Κἂν
[2, 18]	Γαλιλαίας ὄρος, ὃ κεῖται μὲν	ἀντικρὺ	τῆς Σεπφώρεως, καλεῖται δὲ Ἀσαμών.
[2, 6]	ἔστη, Σὺν δὲ τοῖς φίλοις	ἄντικρυς	Ἀρχέλαος, τῶν δὲ τούτου συγγενῶν
[2, 15]	τῆς ἐπιβολῆς· ὁ γὰρ δῆμος	ἄντικρυς	ἐπιστραφεὶς εἶργεν τῆς ὁρμῆς, καὶ
[2, 2]	τῶν ἐμποδιζόντων ὁ μὲν εἰς	Ἀντιόχειαν	ἀπῆρεν, Ἀρχέλαος δὲ εἰς Ῥώμην
[2, 10]	τῆς Πτολεμαίδος ὑπέστρεψεν εἰς τὴν	Ἀντιόχειαν.	Ἔνθεν εὐθέως ἐπέστελλεν Καίσαρι τήν
[2, 5]	τὸ καὶ πρότερον τάγμα εἰς	Ἀντιόχειαν	ἐπάνεισιν. ~(Ἀρχελάῳ δ' ἐπὶ Ῥώμης
[2, 12]	τῶν ἀζύμων ἑορτὴν ἀθορύβως εἰς	Ἀντιόχειαν	ἐπανῄει. (Κατὰ δὲ τὴν Ῥώμην
[2, 3]	Καὶ αὐτὸς μὲν ὑπέστρεψεν εἰς	Ἀντιόχειαν,	ἐπελθὼν δὲ ὁ Σαβῖνος ἀφορμὴν
[2, 18]	ἐπεπόρευτο πρὸς Κέστιον Γάλλον εἰς	Ἀντιόχειαν,	καταλέλειπτο δὲ διοικεῖν τὰ πράγματα
[2, 14]	Φλῶρον κατασκευάσειεν μετριώτερον, ὑπέστρεφεν εἰς	Ἀντιόχειαν.	Προέπεμπε δὲ αὐτὸν μέχρι Καισαρείας
[2, 10]	τὴν Ἰουδαίαν ἤλαυνεν ἐκ τῆς	Ἀντιοχείας,	Ἰουδαίων δὲ οἱ μὲν ἠπίστουν
[2, 18]	ἐκπεπολεμωμένων. Ἀναλαβὼν δὲ ἀπὸ τῆς	Ἀντιοχείας	τὸ μὲν δωδέκατον τάγμα πλῆρες,
[2, 18]	ἢ δέους εἶχον. Μόνοι δὲ	Ἀντιοχεῖς	καὶ Σιδώνιοι καὶ Ἀπαμεῖς ἐφείσαντο
[2, 18]	τὰς παρὰ τῶν βασιλέων συμμαχίας,	Ἀντιόχου	μὲν δισχιλίους ἱππεῖς καὶ πεζοὺς
[2, 6]	τὴν μὲν Φιλίππῳ, τὴν δὲ	Ἀντίπᾳ	τῷ πρὸς Ἀρχέλαον ἀμφισβητοῦντι περὶ
[2, 17]	νομίζων ἔχειν ἐπὶ τοῖς πράγμασιν	ἀντίπαλον	ἀφόρητος ἦν τύραννος. Ἐπανίστανται δὲ
[2, 2]	εἰ δὲ τοῦτο διαμαρτάνοι, βασιλεύειν	Ἀντίπαν	ἤθελεν. (Συνήργει δ' αὐτοῖς εἰς
[2, 2]	παρὰ Καίσαρι, πολλὰ δ' ἐπαινέσας	Ἀντίπαν.	Συντάξαντες δὲ τὰ ἐγκλήματα οἱ
[2, 2]	ἢ Ἀρχελάῳ. (Κἀν τούτῳ πάλιν	Ἀντίπας	ἀμφισβητῶν περὶ τῆς βασιλείας ἐπέξεισιν
[2, 9]	Φίλιππος καὶ Ἡρώδης ὁ κληθεὶς	Ἀντίπας,	διῴκουν τὰς ἑαυτῶν τετραρχίας· Σαλώμη
[2, 17]	ἦσαν ἐπίσημοι Σαῦλός τε καὶ	Ἀντίπας	καὶ Κοστόβαρος προσήκοντες τῷ βασιλεῖ
[2, 20]	κατὰ τὴν βασιλικὴν αὐλὴν πολιορκηθεὶς	Ἀντίπας	ὑπεριδὼν τὴν φυγὴν αὖθις ὡς
[2, 19]	τῆς δυνάμεως ἀναζεύξας ἐνέβαλεν εἰς	Ἀντιπατρίδα,	καὶ πυθόμενος ἔν τινι πύργῳ
[2, 19]	δὲ τοὺς Ῥωμαίους διώκοντες μέχρι	Ἀντιπατρίδος.	Ἔπειθ' ὡς οὐ κατελάμβανον, ὑποστρέφοντες
[2, 19]	κώμας ἐνέπρησαν. Ἀπὸ δὲ τῆς	Ἀντιπατρίδος	Κέστιος εἰς Λύδδα προελθὼν κενὴν
[2, 2]	(Ἔνθα καταστὰς ὁ Σαλώμης υἱὸς	Ἀντίπατρος,	ἦν δὲ τῶν ἐναντιουμένων Ἀρχελάῳ
[2, 2]	τοσούτους ἀνῃρηκότα; (Πολλὰ τοιαῦτα διεξελθὼν	Ἀντίπατρος	καὶ τοὺς πλείστους τῶν συγγενῶν
[2, 18]	τὸ λεῖπον ἐν ταῖς ἐπιστήμαις	ἀντιπληροῦντες.	Παρῆν δὲ καὶ αὐτὸς Ἀγρίππας
[2, 10]	ἐκκενώσῃ πολλὰ πλοῖα προσσχόντα, πάλιν	ἀντιπληροῦται	τὸ χωρίον, κατασυρόντων μὲν ὥσπερ
[2, 16]	οἱ δικαιότερον ὑμῶν ὀφείλοντες ἐλευθερίας	ἀντιποιεῖσθαι.	Τί δ' αἱ πεντακόσιαι τῆς
[2, 4]	Περαίας. (Τότε καὶ ποιμήν τις	ἀντιποιηθῆναι	βασιλείας ἐτόλμησεν· Ἀθρογγαῖος ἐκαλεῖτο, προυξένει
[2, 17]	ὀλίγον οἱ περὶ τὸν Μανάημον	ἀντισχόντες	ὡς εἶδον πᾶν ἐπ' αὐτοὺς
[2, 10]	Καίσαρος εἰκόνας τὸ μόνους ἐκείνους	ἀντιτάσσεσθαι	πρὸς τοῦτο σχεδὸν ἀφισταμένων εἶναι
[2, 20]	καὶ τοῖς τὰ σῖτα πέμπουσιν	ἀντιχορηγεῖσθαι	παρὰ τῶν ὁπλιτῶν τὴν ἀσφάλειαν.
[2, 12]	δ' αὐτῷ καὶ ἐκ Παιτίνης	Ἀντωνία.	~(Ὅσα μὲν οὖν Νέρων δι'
[2, 15]	στοὰς τοῦ ἱεροῦ πρὸς τὴν	Ἀντωνίαν	διέκοψαν. Τοῦτ' ἔψυξεν τὴν Φλώρου
[2, 17]	Λώου μηνός, ὥρμησαν ἐπὶ τὴν	Ἀντωνίαν	καὶ τοὺς ἐν αὐτῇ φρουροὺς
[2, 15]	τοῦτο παρελθεῖν ἐπιθυμῶν εἰς τὴν	Ἀντωνίαν,	ὡς ἀπερράγησαν αἱ στοαί, τὴν
[2, 15]	κρατήσῃ τοῦ ἱεροῦ διὰ τῆς	Ἀντωνίας,	ἀναβάντες εὐθέως τὰς συνεχεῖς στοὰς
[2, 16]	καὶ τὰς στοὰς ἀπεκόψατε τῆς	Ἀντωνίας.	Ἀποσκευάσαισθε δ' ἂν τὴν αἰτίαν
[2, 15]	τοῦ τε ἱεροῦ καὶ τῆς	Ἀντωνίας·	ὧν καὶ Φλῶρος ἐφιέμενος ἐξῆγε
[2, 10]	εἰσῄει τὸν Πετρώνιον τῆς τε	ἀνυπερβλήτου	θρησκείας τῶν ἀνδρῶν καὶ τοῦ
[2, 20]	καλουμένην Γαλιλαίαν ἐτειχίσατο, τῆς δὲ	ἄνω	Γαλιλαίας τήν τε προσαγορευομένην Ἀκχαβάρων
[2, 14]	ἐμβοᾷ τοῖς στρατιώταις διαρπάζειν τὴν	ἄνω	καλουμένην ἀγορὰν καὶ κτείνειν τοὺς
[2, 17]	τοῦ πλήθους εἰρήνην ἠγάπα τὴν	ἄνω	καταλαμβάνονται πόλιν· τῆς κάτω γὰρ
[2, 16]	ξυστοῦ πρὸς τὸ πέραν τῆς	ἄνω	πόλεως, καὶ γέφυρα τῷ ξυστῷ
[2, 17]	καὶ βιασαμένοις εἶκον ἐκ τῆς	ἄνω	πόλεως. Οἱ δὲ ἐπιπεσόντες τήν
[2, 19]	Δοκῶν ἀγοράν, ἔπειτα πρὸς τὴν	ἄνω	πόλιν ἐλθὼν ἀντικρὺ τῆς βασιλικῆς
[2, 17]	πρὸς οἷς ἔσχον καὶ τὴν	ἄνω	πόλιν προσλαβεῖν. Ἑπτὰ μὲν οὖν
[2, 15]	μὲν πλῆθος ὑπερπαθῆσαν εἰς τὴν	ἄνω	συνέρρευσεν ἀγορὰν καὶ βοαῖς ἐξαισίοις
[2, 15]	βοαῖς ἐξαισίοις περὶ τῶν ἀπολωλότων	ἀνωδύρετο·	τὸ πλέον δὲ ἦσαν εἰς
[2, 17]	τεῖχος οὐχ οἷόν τε ἦν	ἄνωθεν	βαλλομένους· ὑπόνομον δὴ πόρρωθεν ἐφ'
[2, 3]	συνετρίβοντο πολλοὶ καὶ οὔτε τοὺς	ἄνωθεν	βάλλοντας ἀμύνεσθαι ῥᾴδιον ἦν οὔτε
[2, 17]	κατασείεται, τεῖχος δ' ἕτερον ἔνδοθεν	ἀνῳκοδομημένον	διεφάνη· τὴν γὰρ ἐπιβουλὴν αὐτῶν
[2, 17]	σὺν τοῖς βασιλικοῖς εἰς τὴν	ἀνωτέρω	καταφυγόντες αὐλὴν ταχέως ἀπέκλεισαν τὰς
[2, 18]	μοι καὶ ποινὴ τοῦ μιάσματος	ἀξία	καὶ πρὸς ἀνδρείαν ἔπαινος, ἵνα
[2, 18]	τῆς παρατάξεως. Περιέρχεται δ' αὐτὸν	ἀξία	ποινὴ τοῦ συγγενικοῦ φόνου· ἐπεὶ
[2, 18]	ἀνήνυτον, ἀναβοήσας δὲ μάλα ἐκπαθῶς	ἄξιά	γε ὧν ἔδρασα πάσχω, Σκυθοπολῖται,
[2, 14]	τῶν ἐξ αὐτοῦ συμφορῶν οὐκ	ἀξίαν	ἔσχεν πρόφασιν· οἱ γὰρ ἐν
[2, 14]	τόπον ἐσπούδασαν τιμὴν πολλαπλασίονα τῆς	ἀξίας	διδόντες· ὡς δ' ὑπερορῶν τὰς
[2, 8]	μένοντι τὴν αὐτὴν ὑποτίθενται δίαιταν	ἀξινάριόν	τε καὶ τὸ προειρημένον περίζωμα
[2, 8]	ἐστιν τὸ διδόμενον ὑπ' αὐτῶν	ἀξινίδιον	τοῖς νεοσυστάτοις, καὶ περικαλύψαντες θοιμάτιον,
[2, 8]	ἔλεος· βοηθεῖν τε γὰρ τοῖς	ἀξίοις,	ὁπόταν δέωνται, καὶ καθ' ἑαυτοὺς
[2, 18]	τὰς δὲ κτήσεις διήρπασαν ἁπάντων.	(Ἄξιον	δ' ἀφηγήσασθαι καὶ τὸ Σίμωνος
[2, 7]	ἡμέρας ἐπὶ τὴν δίκην ἐκλήθη.	(Ἄξιον	δὲ μνήμης ἡγησάμην καὶ τὸ
[2, 6]	δὲ καὶ βασιλέα ποιήσειν, εἰ	ἄξιον	ἑαυτὸν παράσχοι, τὸ δὲ λοιπὸν
[2, 14]	αὐτὰ παθεῖν καὶ κολακεύειν τὸν	ἄξιον	κολάσεως. Καθόλου δὲ ἡ μὲν
[2, 10]	ἐγγὺς αὐτοῦ τόπον ἑκατονταπήχη θαύματος	ἄξιον·	Κυκλοτερὴς μὲν γάρ ἐστιν καὶ
[2, 11]	ἀρχὴν ἢ κρινεῖν ψήφῳ τὸν	ἄξιον	τῆς ἡγεμονίας. (Συνέβη τηνικαῦτα πρὸς
[2, 7]	συναγείρας πολλῷ πλέον δι' ὑπερβολὴν	ἀξιοπιστίας	ἀνέπεισεν καὶ τοὺς ἰδιοξένους εἰς
[2, 13]	πεφονευκότες, διὸ καὶ παντάπασιν ὑπὸ	ἀξιοπιστίας	ἦσαν ἀνεύρετοι. Πρῶτος μὲν οὖν
[2, 2]	φιλοφρόνως ἀναστήσας ἐνέφηνεν μὲν ὡς	ἄξιος	εἴη τῆς πατρῴας διαδοχῆς, οὐ
[2, 18]	ἑαυτοῦ σφαγὴν ἐβάπτισεν τὸ ξίφος,	ἄξιος	μὲν ἐλέους νεανίας δι' ἀλκὴν
[2, 8]	τὸ ἦθος δοκιμάζεται καὶ φανεὶς	ἄξιος	οὕτως εἰς τὸν ὅμιλον ἐγκρίνεται.
[2, 17]	τοὺς ἐξάρχοντας τῆς στάσεως ἔπεμπον	ἀξιοῦντες	ἐξελθεῖν ὑπόσπονδοι, καὶ δοθὲν μόνοις
[2, 9]	αὐτοῖς τῶν νόμων, οὐδὲν γὰρ	ἀξιοῦσιν	ἐν τῇ πόλει δείκηλον τίθεσθαι,
[2, 21]	θόρυβον αὐτῶν ἀγνοεῖν ἔφη τίνων	ἀξιοῦσιν	τυχεῖν· οὐ γὰρ κατακούειν διὰ
[2, 8]	προσιόντας ἐξασφαλίζονται. (Τοὺς δ' ἐπ'	ἀξιοχρέοις	ἁμαρτήμασιν ἁλόντας ἐκβάλλουσι τοῦ τάγματος.
[2, 18]	κίνημα καὶ περὶ σφᾶς, ἔχοιεν	ἀξιόχρεω	φυλακὴν κωλύειν τοὺς ἐπανισταμένους. Τούτους
[2, 6]	πᾶσι τοῖς ἐγγόνοις, κλήρου τινὸς	ἀξιωθῆναι.	(Ἐπιτραπὲν δὲ λέγειν τοῖς κατηγόροις
[2, 14]	γένος Ἰουδαίων ἀλλὰ γοῦν τὸ	ἀξίωμα	Ῥωμαικὸν ἦν. ~(Κατὰ τοῦτον τὸν
[2, 2]	ἀμφισβητῶν περὶ τῆς βασιλείας ἐπέξεισιν	ἀξιῶν	τῆς ἐπιδιαθήκης κυριωτέραν εἶναι τὴν
[2, 2]	πατέρα μηδ' ἐλπίδος αὐτόν ποτε	ἀξιῶσαι	βασιλικῆς ἢ ὅτε χεῖρον τὴν
[2, 20]	Κέστιος δὲ τοὺς περὶ Σάουλον	ἀξιώσαντας	ἀνέπεμψεν εἰς Ἀχαίαν πρὸς Νέρωνα
[2, 6]	τῆς κατηγορίας κατέληξαν εἰς τοιαύτην	ἀξίωσιν,	ἀναστὰς δὲ Νικόλαος ἀπελύσατο μὲν
[2, 10]	Καίσαρος ἀπειλάς, ἔτι δὲ τὴν	ἀξίωσιν	ἀπέφαινεν ἀγνώμονα· πάντων γὰρ τῶν
[2, 15]	δ' ἐγκαταλείψειν αὐτοῖς ὅσην ἂν	ἀξιώσωσιν.	Τῶν δὲ πάντα περὶ ἀσφαλείας
[2, 16]	ἐπὶ τὸν πόλεμον ἐκ τῆς	ἀοικήτου	παραλήψεσθε συμμάχους; οἱ μὲν γὰρ
[2, 16]	ἥ τε μεσημβρινὴ μέχρι τῶν	ἀοικήτων	ἐρευνηθεῖσα Λιβύη καὶ Γάδειρα πρὸς
[2, 19]	Βαβυλώνιος αὐτομολήσας εἰς τοὺς Ἰουδαίους	ἀπ'	Ἀγρίππα τοῦ βασιλέως· Ἐστρατεύετο γὰρ
[2, 18]	μετ' αὐτόν τις ὑπέμεινεν τὰς	ἀπ'	Ἀλεξάνδρου τιμὰς Ἰουδαίων ἐλαττῶσαι. Συμβολαὶ
[2, 19]	πρὸς τὸν Ἀγρίππαν μεταβάληται, τοὺς	ἀπ'	αὐτοῦ πρεσβεύοντας ὥρμησαν ἀνελεῖν. Καὶ
[2, 16]	ἐξ ἐντολῆς ἥκει τις πονηρὸς	ἀπ'	ἐκείνων, οὐδέ γε τοὺς ὑπὸ
[2, 17]	Ῥωμαίων ὅπλα καὶ μνηστευομένους τὸν	ἀπ'	ἐκείνων πόλεμον καινοτομεῖν θρησκείαν ξένην
[2, 11]	βουλῆς, πάλιν ἔπεμψεν τὸν Ἀγρίππαν	ἀπαγγελοῦντα	αὐτοῖς ὅτι προδοῦναι μὲν τοὺς
[2, 8]	τὰ νόμιμα καὶ τὴν πρώτην	ἀπάγοντες	αἵρεσιν εἱμαρμένῃ τε καὶ θεῷ
[2, 17]	ἡ συμβολὴ τῶν μὲν στασιαστῶν	ἀπαγορεύσειν	τοὺς ἔνδον οἰομένων ἐνδείᾳ τροφῆς,
[2, 8]	τοὺς δ' ἀλλοτρίους παῖδας ἐκλαμβάνοντες	ἁπαλοὺς	ἔτι πρὸς τὰ μαθήματα συγγενεῖς
[2, 18]	δὲ Ἀντιοχεῖς καὶ Σιδώνιοι καὶ	Ἀπαμεῖς	ἐφείσαντο τῶν μετοικούντων καὶ οὔτε
[2, 7]	μὴν Ἰουδαικὸν ἐν τῇ Ῥώμῃ	ἅπαν	ἐξεχύθη πρὸς τὴν θέαν αὐτοῦ,
[2, 12]	φωνὴν ὁμοίαν ἐπεφθέγξατο. Πρὸς τοῦτο	ἅπαν	μὲν τὸ πλῆθος ἠγανάκτησεν, καὶ
[2, 1]	κατασχεῖν. Πρὸς οὓς τὸ πλῆθος	ἅπαν	παροξύνεται καὶ τοὺς μὲν πολλοὺς
[2, 10]	εἰκόνας ἐγκαθιδρύειν, πρότερον αὐτὸν δεῖν	ἅπαν	τὸ Ἰουδαίων ἔθνος προθύσασθαι· παρέχειν
[2, 17]	κοῦφον, ἐκ γὰρ ἀπλέτου δυνάμεως	ἀπαναλώθησαν	ὀλίγοι, Ἰουδαίων δὲ προοίμιον ἁλώσεως
[2, 6]	ἔπαθον οἱ πρόγονοι Ξέρξου βασιλεύοντος	ἀπαναστάντες.	Εἰς τοσοῦτον μέντοι μετριότητος καὶ
[2, 17]	τὸν νόμον, ἀγανακτεῖν ὡς ὁριζομένης	ἀπανθρωπίας,	περιορᾶν δ' ὅτε Ῥωμαῖοι καὶ
[2, 18]	νύκτωρ τῶν βασιλικῶν τινας ὁπλιτῶν	ἅπαντας	ἀναιρεῖ, τολμήσας μὲν τοὖργον δίχα
[2, 18]	ὅπως παρασκευάσασθαι πρὸς μάχην, ἐμπεσόντες	ἅπαντας	ἀνεῖλον σὺν ταῖς γενεαῖς καὶ
[2, 18]	μὲν ἀφυλάκτους οὓς δὲ κοιμωμένους	ἅπαντας	ἀπέσφαξαν ὄντας τὸν ἀριθμὸν ὑπὲρ
[2, 18]	Ἰουδαίων, τρεπόμενος δὲ πολλάκις αὐτοὺς	ἅπαντας	μόνος ἦν ῥοπὴ τῆς παρατάξεως.
[2, 3]	καὶ πλήθει δούλων ἰδίων, οὓς	ἅπαντας	ὁπλίσας ὑπηρέταις ἐχρῆτο τῆς πλεονεξίας.
[2, 16]	μὴ μοῖραν ἡμετέραν ἔχων. Οὓς	ἅπαντας	πολεμησάντων ὑμῶν κατασφάξουσιν οἱ διάφοροι,
[2, 17]	ὡς δὲ κατὰ τὰς συνθήκας	ἅπαντες	ἀπέθεντο τοὺς θυρεοὺς καὶ τὰ
[2, 17]	μὲν οὖν οὕτως ὠμῶς ἀπεσφάγησαν	ἅπαντες	πλὴν Μετιλίου, τοῦτον γὰρ ἱκετεύσαντα
[2, 18]	τρισχιλίους, τὰς δὲ κτήσεις διήρπασαν	ἁπάντων.	(Ἄξιον δ' ἀφηγήσασθαι καὶ τὸ
[2, 20]	τῶν τε κατὰ τὴν πόλιν	ἁπάντων	αὐτοκράτορες καὶ μάλιστα τὰ τείχη
[2, 8]	κοινῶν ἐπιμεληταὶ καὶ ἀδιαίρετοι πρὸς	ἁπάντων	εἰς τὰς χρείας ἕκαστοι. (Μία
[2, 16]	γὰρ περιλειφθέντες φυγῆς εὑρήσετε τόπον	ἁπάντων	ἐχόντων Ῥωμαίους δεσπότας ἢ δεδοικότων
[2, 8]	ἑβδομάσιν ἔργων ἐφάπτεσθαι διαφορώτατα Ἰουδαίων	ἁπάντων·	οὐ μόνον γὰρ τροφὰς ἑαυτοῖς
[2, 21]	ἐπισήμων ἐν τοῖσδε τοῖς πονηρεύμασιν	ἁπάντων,	πένης δὲ τὰ πρῶτα καὶ
[2, 8]	ψυχῆς θεολογοῦσιν ἄφυκτον δέλεαρ τοῖς	ἅπαξ	γευσαμένοις τῆς σοφίας αὐτῶν καθιέντες.
[2, 18]	προταξάμενοι μέχρι πλείστου μὲν ἀντέσχον,	ἅπαξ	δ' ἐγκλίναντες ἀνέδην διεφθείροντο. Καὶ
[2, 16]	εἰκὸς ἐλεύσεσθαι μετριωτέρους· κινηθέντα δ'	ἅπαξ	τὸν πόλεμον οὔτε ἀποθέσθαι ῥᾴδιον
[2, 16]	ὁ ἀγὼν δίκαιος. Ὁ δ'	ἅπαξ	χειρωθείς, ἔπειτα ἀφιστάμενος, αὐθάδης δοῦλός
[2, 19]	ταραχὴν εὔκαιρον ἰδὼν εἰς ἐπίθεσιν	ἅπασαν	ἐπῆγεν τὴν δύναμιν καὶ τραπέντας
[2, 20]	ἐδεδοίκεισαν δὲ τὰς ἑαυτῶν γυναῖκας	ἁπάσας	πλὴν ὀλίγων ὑπηγμένας τῇ Ἰουδαῑ
[2, 1]	τοὺς δεσμώτας· Ἐπένευσε δ' ἑτοίμως	ἅπασι	θεραπεύων τὸ πλῆθος. Ἔπειτα θύσας
[2, 20]	κελεύσαντος· τοῖς δ' ἄλλοις ἐρύμασιν	ἅπασιν	αὐτὸς συμπονῶν ἅμα καὶ προστάσσων
[2, 16]	Ἰουδαίους τοῖς μὲν ἄλλοις Ῥωμαίοις	ἅπασιν	εἴκοντας, μόνῳ δ' ἀπεχθανομένους Φλώρῳ
[2, 8]	τάγματι τὴν οὐσίαν, ὥστε ἐν	ἅπασιν	μήτε πενίας ταπεινότητα φαίνεσθαι μήθ'
[2, 8]	κτημάτων ἀναμεμιγμένων μίαν ὥσπερ ἀδελφοῖς	ἅπασιν	οὐσίαν εἶναι. Κηλῖδα δ' ὑπολαμβάνουσι
[2, 8]	ἀμείνονα. Διήλεγξεν δὲ αὐτῶν ἐν	ἅπασιν	τὰς ψυχὰς ὁ πρὸς Ῥωμαίους
[2, 12]	ὃν ταῖς Ἀγριππίνης τῆς γυναικὸς	ἀπάταις	ἐπὶ κληρονομίᾳ τῆς ἀρχῆς εἰσεποιήσατο
[2, 21]	παρῆν διεπράττετο, καὶ τοὺς μὲν	ἀπάταις	τοὺς δὲ χρήμασι διαφθείρων ἀνέπειθεν
[2, 13]	ἐλυμήνατο. Πλάνοι γὰρ ἄνθρωποι καὶ	ἀπατεῶνες	προσχήματι θειασμοῦ νεωτερισμοὺς καὶ μεταβολὰς
[2, 21]	ἀπειλοῦντες ἐφεστήκεσαν. Ἐπὶ τούτοις Ἰώσηπος	ἀπάτῃ	δευτέρᾳ χρῆται· ἀναβὰς γὰρ ἐπὶ
[2, 7]	τὸν ἄνθρωπον τὴν τῆς ὁμοιότητος	ἀπάτην,	διδοὺς δέ τι καὶ πίστεως
[2, 21]	τοῖς ἐψευσμένοις, ἀρετὴν ἡγούμενος τὴν	ἀπάτην	καὶ ταύτῃ κατὰ τῶν φιλτάτων
[2, 12]	καὶ διὰ μέσων τῶν αἰτιωμένων	ἀπαχθῆναι	τὴν ἐπὶ θανάτῳ κελεύει. Καὶ
[2, 20]	τῶν ὅπλων, τὴν μὲν διδασκαλίαν	ἀπέγνω	τῇ χρείᾳ διωκομένην, τὸ δ'
[2, 2]	Τῶν δ' ἄλλων ἐγκλημάτων συμβούλους	ἀπεδείκνυεν	αὐτοὺς τοὺς κατηγόρους γεγονέναι. Τήν
[2, 20]	καθίστατο ταξιάρχους. Στρατιωτῶν τε γὰρ	ἀπεδείκνυεν	διαφοράς, καὶ τούτους μὲν ὑπέτασσεν
[2, 20]	συναθροισθέντες εἰς τὸ ἱερὸν στρατηγοὺς	ἀπεδείκνυσαν	τοῦ πολέμου πλείονας. ρέθη δὲ
[2, 14]	(Τοιοῦτον δ' ὄντα τὸν Ἀλβῖνον	ἀπέδειξεν	ὁ μετ' αὐτὸν ἐλθὼν Γέσσιος
[2, 17]	τὰς παρὰ τῶν ἀλλογενῶν θυσίας	ἀπεδέχοντο.	Προσεῖχεν δὲ οὐδεὶς τῶν νεωτεριζόντων,
[2, 21]	προπέμψαντας ἀνελεῖν, εἰ μὴ φθάσαντες	ἀπέδρασαν.	(Ἰωάννην δὲ λοιπὸν ἐντὸς τοῦ
[2, 19]	ἐκινδύνευσεν ὅλῃ τῇ δυνάμει Κέστιος.	Ἀπέθανον	δὲ Ῥωμαίων πεντακόσιοι δεκαπέντε· τούτων
[2, 17]	δὲ κατὰ τὰς συνθήκας ἅπαντες	ἀπέθεντο	τοὺς θυρεοὺς καὶ τὰ ξίφη
[2, 15]	καὶ τῶν στασιαστῶν οὓς μὲν	ἀπειλαῖς	οὓς δὲ αἰδοῖ κατέστειλαν. Ἔπειτα
[2, 14]	καὶ τῷ δέει καὶ ταῖς	ἀπειλαῖς	περιδύσῃ τὴν πόλιν. (Ὁ δὲ
[2, 10]	διεξῄει δύναμιν καὶ τὰς Καίσαρος	ἀπειλάς,	ἔτι δὲ τὴν ἀξίωσιν ἀπέφαινεν
[2, 17]	μὲν πολέμου τότε οὕτω τὴν	ἀπειλὴν	κατεῖχεν Ἀγρίππας, αὖθις δὲ ἐπειρᾶτο
[2, 13]	τὴν ἀγορὰν ὁ Φῆλιξ μετ'	ἀπειλῆς	ἐκέλευσεν ἀναχωρεῖν. Τῶν δὲ μὴ
[2, 21]	οἱ δημόται, καὶ διὰ κηρύκων	ἀπειλήσας	ἐντὸς ἡμέρας πέμπτης τῶν μὴ
[2, 18]	ἑκάστοτε τολμωμένων τὴν ἐπὶ τοῖς	ἀπειλουμένοις	ἀνάτασιν. (Μέχρι μὲν δὴ τούτων
[2, 18]	ἁρπασάμενοι πρὸς τὸ ἀμφιθέατρον ὥρμησαν	ἀπειλοῦντες	ἐν αὐτῷ καταφλέξειν τὸν δῆμον
[2, 21]	φθάσαντος εἰς τὸ δωμάτιον παρελθεῖν	ἀπειλοῦντες	ἐφεστήκεσαν. Ἐπὶ τούτοις Ἰώσηπος ἀπάτῃ
[2, 21]	τοὺς ἄνδρας καὶ τοσαύτην τοῖς	ἀπειλοῦσιν	ἐνειργάσατο κατάπληξιν, ὥστε ῥίψαντας τὰ
[2, 10]	σφόδρα μετρίως ἀντέγραψεν ὁ Γάιος,	ἀπειλῶν	Πετρωνίῳ θάνατον, ὅτι τῶν προσταγμάτων
[2, 3]	ἡ ἀγανάκτησις. Συνέδραμεν γοῦν πλῆθος	ἄπειρον	ἔκ τε τῆς Γαλιλαίας καὶ
[2, 7]	τὴν θέαν αὐτοῦ, καὶ πλῆθος	ἄπειρον	ἦν περὶ τοὺς στενωπούς, δι'
[2, 16]	ἔχουσιν. Ἀλλ' οὗτοι γῆν μὲν	ἄπειρον	νεμόμενοι, μείζω δὲ τῶν σωμάτων
[2, 16]	καὶ Μαῦροι καὶ τὸ Νομάδων	ἄπειρον	πλῆθος τὰς Ῥωμαίων ἀνέκοψαν ἀρετάς.
[2, 13]	κοινωνίᾳ φωραθέντων δημοτῶν οὓς ἐκόλασεν,	ἄπειρόν	τι πλῆθος ἦν. (Καθαρθείσης δὲ
[2, 19]	κατόπιν τιτρώσκοντας ἐθάρρουν οἱ τελευταῖοι	ἄπειρόν	τι πλῆθος οἰόμενοι διώκειν καὶ
[2, 21]	σπανίζοντας εἰσπέμπων πολὺ καὶ μόνος	ἄπειρόν	τι πλῆθος συνῆγεν χρημάτων, οἷς
[2, 1]	μὲν ἐκ τῆς χώρας λαὸς	ἄπειρος	ἐπὶ τὴν θρησκείαν, οἱ δὲ
[2, 18]	τῶν ἁλισκομένων ἀνδρῶν φόνος ἦν	ἄπειρος.	(Οὐ μὴν οἱ Σύροι τῶν
[2, 16]	ἡλικία τῶν ἐν πολέμῳ κακῶν	ἄπειρος,	τινὰς δὲ ἐλπὶς ἀλόγιστος ἐλευθερίας,
[2, 19]	οὐδὲ τὰ Ῥωμαίων ἀκίνδυνα πλήθους	ἀπείρου	πολεμίων τὰ ὄρη περισχόντος ἔκρινεν
[2, 16]	μέχρι τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης τοὺς	ἀπείρους	νέμουσαν Αἰθίοπας ἐχειρώσαντο μὲν ὅλην,
[2, 3]	ἐπήμυνεν περιῆσαν ἐμπειρίᾳ πολέμου τῶν	ἀπείρων·	ἐπεὶ δὲ πολλοὶ Ἰουδαίων ἀναβάντες
[2, 11]	τῇ δυνάμει Καίσαρα πρὸς Κλαύδιον	ἄπεισιν.	Ὁ δ' αὐτὸν πρεσβευτὴν πρὸς
[2, 17]	τὴν ἀνωτέρω καταφυγόντες αὐλὴν ταχέως	ἀπέκλεισαν	τὰς θύρας, σὺν οἷς Ἀνανίας
[2, 2]	τὰ ταμιεῖα τῶν πατρῴων χρημάτων	ἀπέκλεισεν	Ἀρχελάῳ, μέχρι δὲ τῆς Καίσαρος
[2, 14]	ἡσυχίᾳ πρὸς τοὺς Ἀλβίνου κοινωνοὺς	ἀπέκλινεν.	Ἕκαστος δὲ τῶν πονηρῶν ἴδιον
[2, 16]	τὸν φόρον καὶ τὰς στοὰς	ἀπεκόψατε	τῆς Ἀντωνίας. Ἀποσκευάσαισθε δ' ἂν
[2, 21]	σπασάμενος τῇ δεξιᾷ τὸ ξίφος	ἀπέκοψεν	τὴν λαιάν· εἰς τοσοῦτον δέους
[2, 1]	Ἀρχέλαος, καὶ πάντα πρὸς ὀργὴν	ἀπεκρίναντο	δῆλοί τε ἦσαν οὐκ ἠρεμήσοντες
[2, 11]	ἀπήγγειλεν Ἀγρίππας. Ἡ δὲ βουλὴ	ἀπεκρίνατο	καὶ στρατῷ καὶ γνώμαις ἀγαθαῖς
[2, 17]	προῃρημένος ἐξάπτειν τὸν πόλεμον οὐδὲν	ἀπεκρίνατο	τοῖς πρεσβευταῖς· Ἀγρίππας δὲ κηδόμενος
[2, 19]	στοᾶς εἶργον, καὶ πολλάκις μὲν	ἀπεκρούσαντο	τοὺς τῷ τείχει προσελθόντας, τέλος
[2, 9]	Ἀριστοβούλου, ὃν ὁ πατὴρ Ἡρώδης	ἀπέκτεινεν,	παραγίνεται πρὸς Τιβέριον. Τοῦ δὲ
[2, 12]	πολλοὺς μὲν συνέλαβεν, πλείστους δ'	ἀπέκτεινεν.	Πρὸς δὲ τὸ λοιπὸν πλῆθος
[2, 21]	μήτε δὲ κτείνειν τινὰ μήτ'	ἀπελέγχειν	τῶν αἰτίων. Καὶ οἱ μὲν
[2, 16]	μεγάλους, καθ' ἑαυτῶν τοὺς ὀνειδιζομένους	ἀπελέγχετε,	καὶ παρέντες τὸ λάθρα καὶ
[2, 14]	τε καὶ παντάπασιν βιαίαν πάροδον	ἀπέλειπεν	αὐτοῖς, τὸ μὲν πρῶτον οἱ
[2, 7]	Σιδῶνι παρά τῳ τῶν Ῥωμαίων	ἀπελευθέρῳ,	δι' ὁμοιότητα μορφῆς ψευδόμενος ἑαυτὸν
[2, 6]	τοιαύτην ἀξίωσιν, ἀναστὰς δὲ Νικόλαος	ἀπελύσατο	μὲν τὰς εἰς τοὺς βασιλεῖς
[2, 14]	βουλῆς ἢ τῶν προτέρων ἐπιτρόπων	ἀπελύτρου	τοῖς συγγενέσιν, καὶ μόνος ὁ
[2, 20]	ἐπιφανῶν Ἰουδαίων ὥσπερ βαπτιζομένης νηὸς	ἀπενήχοντο	τῆς πόλεως. Κοστόβαρος γοῦν καὶ
[2, 1]	τούτοις ἡδόμενον τὸ πλῆθος εὐθέως	ἀπεπειρᾶτο	τῆς διανοίας αὐτοῦ μεγάλοις αἰτήμασιν·
[2, 12]	ἐν χειρὶ πραγμάτων θέμενος ἀπράκτους	ἀπέπεμψεν	τοὺς ἱκέτας. (Ἀγγελθὲν δὲ εἰς
[2, 21]	τῆς σφαγῆς ἤδη τὸν σίδηρον	ἀπεπήδησεν	εἰς τὸν αἰγιαλόν· εἱστήκει δὲ
[2, 21]	τινα καὶ παρακαλούντων εἰς ἐκεῖνον	ἀπερείδεσθαι	τὴν ὀργήν, ὁ Ἰώσηπος ἀνελεῖν
[2, 15]	ἐπιθυμῶν εἰς τὴν Ἀντωνίαν, ὡς	ἀπερράγησαν	αἱ στοαί, τὴν ὁρμὴν ἀνετράπη,
[2, 4]	ἐκ πλαγίου τὸν αὐχένα πλήξας	ἀπέρραξε.	Κατεφλέγη δὲ καὶ τὰ πλησίον
[2, 17]	γὰρ ὑπὲρ τούτων θυσίαν Καίσαρος	ἀπέρριψαν.	Καὶ πολλὰ τῶν τε ἀρχιερέων
[2, 17]	κίνδυνον ἐπὶ πρώτους αὐτοὺς ἀφιξόμενον	ἀπεσκευάζοντο	τὰς αἰτίας, καὶ πρέσβεις οὓς
[2, 5]	αὐτὸν οἱ κατὰ τὴν πόλιν	ἀπεσκευάζοντο	τὰς αἰτίας τῆς ἀποστάσεως, αὐτοὶ
[2, 18]	Γαδαρεῖς ὁμοίως τοὺς μὲν θρασυτέρους	ἀπεσκευάσαντο,	τοὺς δὲ φοβεροὺς διὰ φυλακῆς
[2, 18]	νύκτας δέει χαλεπωτέρας· καὶ γὰρ	ἀπεσκευάσθαι	τοὺς Ἰουδαίους δοκοῦντες ἕκαστοι τοὺς
[2, 18]	μίσους δυσανάκλητον ἦν καὶ μόλις	ἀπεσπᾶτο	τῶν σωμάτων. (Τοιοῦτον μὲν τὸ
[2, 18]	κατέφλεξαν. (Εἰς δὲ τὴν Γαλιλαίαν	ἀπέστειλεν	Καισέννιον Γάλλον ἡγεμόνα τοῦ δωδεκάτου
[2, 21]	Καὶ μετ' ὀλίγας ἡμέρας πάλιν	ἀπέστη	Τιβεριὰς ἐπικαλεσαμένων τῶν ἔνδον Ἀγρίππαν
[2, 21]	πόλεις εὐθέως πρὸς τοὺς διαφόρους	ἀπέστησαν	ἐλθόντας, Σέπφωρίς τε καὶ Γάβαρα
[2, 21]	ταῖς γενεαῖς καταφλέξειν, τρισχιλίους μὲν	ἀπέστησεν	εὐθέως, οἳ παραγενόμενοι τὰ ὅπλα
[2, 19]	ἀλλ' οἶμαι διὰ τοὺς πονηροὺς	ἀπεστραμμένος	ὁ θεὸς ἤδη καὶ τὰ
[2, 19]	πλεῖστοι χρήμασιν ὑπὸ Φλώρου δεκασθέντες	ἀπέστρεψαν	αὐτὸν τῆς ἐπιχειρήσεως. Καὶ παρὰ
[2, 17]	Οἱ μὲν οὖν οὕτως ὠμῶς	ἀπεσφάγησαν	ἅπαντες πλὴν Μετιλίου, τοῦτον γὰρ
[2, 16]	Νεαπολιτανόν. Ἐκώκυον δὲ καὶ τῶν	ἀπεσφαγμένων	αἱ γυναῖκες προεκθέουσαι, καὶ πρὸς
[2, 17]	λάθρα τοὺς μὲν Ῥωμαίων φρουροὺς	ἀπέσφαξαν,	ἑτέρους δ' ἐγκατέστησαν ἰδίους. ἅμα
[2, 20]	ἐπελθόντες ὑπὸ μίαν ὥραν ἀδεῶς	ἀπέσφαξαν.	(Οἱ δὲ διώξαντες τὸν Κέστιον
[2, 18]	ἀφυλάκτους οὓς δὲ κοιμωμένους ἅπαντας	ἀπέσφαξαν	ὄντας τὸν ἀριθμὸν ὑπὲρ μυρίους
[2, 18]	ἦν Ἱεριχοῦντος, τοὺς μὲν φρουροὺς	ἀπέσφαξαν,	τὰ δ' ἐρύματα κατέρριψαν εἰς
[2, 18]	τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν λαμβανομένους	ἀπέσφαττον	οὐ μόνον κατὰ μῖσος, ὡς
[2, 2]	δὲ ταῖς ἰδίαις θυσίαις ὠμῶς	ἀπεσφάχθαι·	καὶ τοσοῦτον ἐν τῷ ἱερῷ
[2, 5]	Σαμάρειαν ἐλάσας τῆς μὲν πόλεως	ἀπέσχετο	μηδὲν ἐν τοῖς τῶν ἄλλων
[2, 14]	καὶ τέκνοις, οὐδὲ γὰρ νηπίων	ἀπέσχοντο,	περὶ τριάκοντα καὶ ἑξακοσίους συνήχθη.
[2, 10]	ἀπειλάς, ἔτι δὲ τὴν ἀξίωσιν	ἀπέφαινεν	ἀγνώμονα· πάντων γὰρ τῶν ὑποτεταγμένων
[2, 14]	Οἱ δὲ τὸν μὲν δῆμον	ἀπέφηναν	εἰρηνικὰ φρονοῦντα, τοῖς δὲ παραφθεγξαμένοις
[2, 2]	διαδοχῆς, οὐ μήν τι βέβαιον	ἀπεφήνατο.	Διαλύσας δὲ τοὺς συνέδρους ἐκείνης
[2, 2]	ἐν τῷ ἱερῷ φόνον ἀναγκαῖον	ἀπέφηνεν·	πολεμίους γὰρ γεγονέναι τοὺς ἀνῃρημένους
[2, 16]	Ῥωμαίοις ἅπασιν εἴκοντας, μόνῳ δ'	ἀπεχθανομένους	Φλώρῳ δι' ὑπερβολὴν τῆς εἰς
[2, 15]	τὴν μαχεσαμένην· πρὸς γὰρ ταύτην	ἀπεχθῶς	δι' ἃ πέπονθεν ἔχειν τὸ
[2, 19]	κατά τινα χῶρον Γαβαὼ καλούμενον,	ἀπέχοντα	τῶν Ἱεροσολύμων πεντήκοντα σταδίους. (Οἱ
[2, 7]	ἐπιστάντα τὸν Ἀλέξανδρον αὐτῇ λέγειν	ἀπέχρη	μὲν ὁ κατὰ Λιβύην σοι
[2, 11]	προκεῖσθαι τὸν Γαίου θάνατον. (Ταῦτ'	ἀπήγγειλεν	Ἀγρίππας. Ἡ δὲ βουλὴ ἀπεκρίνατο
[2, 11]	οὖν ἀκούσας ταῦτα τοῖς βουλευταῖς	ἀπήγγειλεν.	(Μεταξὺ δὲ τῶν μετὰ τῆς
[2, 1]	παρελθόντα πρὶν φθέγξασθαί τι λίθοις	ἀπήλαυνον	οἱ στασιασταὶ καὶ τοὺς μετ'
[2, 8]	δεσμῶν, οἷα δὴ μακρᾶς δουλείας	ἀπηλλαγμένας	τότε χαίρειν καὶ μετεώρους φέρεσθαι.
[2, 8]	τε ἐπιμιξίαι πρὸς τοὺς ὁμοίους	ἀπηνεῖς	ὡς πρὸς ἀλλοτρίους. Τοιαῦτα μὲν
[2, 2]	ἐμποδιζόντων ὁ μὲν εἰς Ἀντιόχειαν	ἀπῆρεν,	Ἀρχέλαος δὲ εἰς Ῥώμην ἀνήχθη,
[2, 14]	Φλῶρον ἐκεκράγεσαν καὶ κανοῦν περιφέροντες	ἀπῄτουν	αὐτῷ κέρματα καθάπερ ἀκλήρῳ καὶ
[2, 3]	τοῖς περὶ τὸν Σαβῖνον ἐμβοῶντες	ἀπιέναι	μηδ' ἐμποδὼν αὐτοῖς γενέσθαι διὰ
[2, 3]	ἠπείλουν διαφθείρειν, εἰ μὴ θᾶττον	ἀπίοιεν·	ὑπισχνοῦντο γὰρ ἄδειαν τῷ Σαβίνῳ
[2, 14]	ἀναιδέστατος. Οὔτε δὲ πλείω τις	ἀπιστίαν	τῆς ἀληθείας κατέχεεν οὔτε ἐν
[2, 18]	αὐτοὺς εὔνοιαν ἐπιστωσάμεθα. Τοιγαροῦν οἷς	ἄπιστον	μὲν εὐλόγως εὕρηται τὸ ἀλλόφυλον,
[2, 8]	ἤδη γὰρ κατεγνῶσθαί φασιν τὸν	ἀπιστούμενον	δίχα θεοῦ. Σπουδάζουσι δ' ἐκτόπως
[2, 17]	μὲν ἦν κοῦφον, ἐκ γὰρ	ἀπλέτου	δυνάμεως ἀπαναλώθησαν ὀλίγοι, Ἰουδαίων δὲ
[2, 14]	ὧν ἀγανακτεῖν ἐχρῆν σιωπᾶν, τοὺς	ἄπληγας	δὲ δέει τοῦ μὴ τὰ
[2, 8]	ἑκατὸν παρατείνειν ἔτη, διὰ τὴν	ἁπλότητα	τῆς διαίτης ἔμοιγε δοκεῖν καὶ
[2, 16]	τεσσαράκοντα ναῦς μακραὶ τὴν πρὶν	ἄπλωτον	καὶ ἀγρίαν εἰρηνεύουσι θάλασσαν. Πόσα
[2, 12]	ἄλλης ἐπαρχίας διαδέχεται τὴν ἐπιτροπὴν	ἀπὸ	Ἀλεξάνδρου Κουμανός, ἐφ' οὗ θόρυβοί
[2, 21]	Γαλιλαίαν παρανίσταταί τις ἐπίβουλος ἀνὴρ	ἀπὸ	Γισχάλων, υἱὸς Ληίου, Ἰωάννης ὄνομα,
[2, 19]	καὶ τὰς πέριξ κώμας ἐνέπρησαν.	Ἀπὸ	δὲ τῆς Ἀντιπατρίδος Κέστιος εἰς
[2, 10]	σταδίων ἑξήκοντα τῷ τῆς Γαλιλαίας,	ἀπὸ	δὲ τοῦ μεσημβρινοῦ τῷ Καρμήλῳ
[2, 18]	τὸ μὲν δωδέκατον τάγμα πλῆρες,	ἀπὸ	δὲ τῶν λοιπῶν ἀνὰ δισχιλίους
[2, 21]	τἀνδρὸς ἐπραγματεύετο. (Καθ' ὃν καιρὸν	ἀπὸ	Δεβαρίθθων κώμης νεανίσκοι τινὲς τῶν
[2, 10]	ἑκατόν. Τοῦ δ' ἄστεος ὅσον	ἀπὸ	δύο σταδίων ὁ καλούμενος Βήλεος
[2, 15]	τοῖς στρατιώταις φέρειν ὠφέλειαν τὸν	ἀπὸ	Ἰουδαίων ἀσπασμὸν ἢ διόρθωσιν αὐτοῖς
[2, 15]	νεωτερίσειν, εἰ προελθόντες ὑπαντήσουσιν τοῖς	ἀπὸ	Καισαρείας ἀνιοῦσιν στρατιώταις· παρεγίνοντο δὲ
[2, 12]	ὑπὲρ τῶν γεγενημένων. Ταῦτα διαπραξάμενος	ἀπὸ	Λύδδων ἀνέβαινεν εἰς Ἱεροσόλυμα, καὶ
[2, 3]	ὑπώπτευεν· ἅμα δὲ καὶ τὴν	ἀπὸ	Οὐάρου βοήθειαν ἐλπίζων διέτριβεν τὴν
[2, 16]	ἐξήρκεσεν πόλεμον οὐδὲ τὸ τοσοῦτον	ἀπὸ	Ῥωμαίων γῆς καὶ θαλάσσης διάστημα
[2, 17]	ὑπ' αὐτῶν οὖσαν καὶ τὸν	ἀπὸ	Ῥωμαίων κίνδυνον ἐπὶ πρώτους αὐτοὺς
[2, 10]	μὲν τοῦ πρὸς ἀνατολὴν κλίματος	ἀπὸ	σταδίων ἑξήκοντα τῷ τῆς Γαλιλαίας,
[2, 3]	οὐκ ἠρεμῆσον, ἓν τῶν τριῶν	ἀπὸ	Συρίας ταγμάτων, ὅπερ ἄγων ἧκεν,
[2, 9]	καταγωγὴν ὑδάτων ἐξαναλίσκων· κατῆγεν δὲ	ἀπὸ	τετρακοσίων σταδίων. Πρὸς τοῦτο τοῦ
[2, 21]	ἐπιπηδᾶν ἐπὶ τὴν τιμωρίαν ἱκέτευεν	ἀπὸ	τῆς ἀκτῆς τὴν ἑτέραν τῶν
[2, 16]	τινα τῶν χιλιάρχων Νεαπολιτανόν, ὃς	ἀπὸ	τῆς Ἀλεξανδρείας ὑποστρέφοντι περιτυχὼν Ἀγρίππᾳ
[2, 16]	ἐν εἰρήνης προφάσει δουλεύουσαν τὴν	ἀπὸ	τῆς ἀνατολῆς εὐγένειαν. Πάντων δὴ
[2, 18]	τῶν Ἰουδαίων ἐκπεπολεμωμένων. Ἀναλαβὼν δὲ	ἀπὸ	τῆς Ἀντιοχείας τὸ μὲν δωδέκατον
[2, 16]	τῆς Ἑλλάδος πόλιν διοικεῖ τὰ	ἀπὸ	τῆς Ἰταλίας προστάγματα. Λακεδαιμόνιοι δὲ
[2, 12]	κώμας ἐνεπίμπρασαν. (Κουμανὸς δὲ ἀναλαβὼν	ἀπὸ	τῆς Καισαρείας μίαν ἴλην ἱππέων
[2, 19]	οὐδεμιᾷ πληγῇ τῶν ἐλπίδων παραλογώτατα	ἀπὸ	τῆς πόλεως ἀνέζευξεν. Πρὸς δὲ
[2, 19]	κατέλαβεν· ἤδη δὲ πολλοὶ διεδίδρασκον	ἀπὸ	τῆς πόλεως ὡς ἁλωσομένης αὐτίκα.
[2, 18]	διέφθειραν. (Ὁ δὲ Κέστιος ἀναζεύξας	ἀπὸ	τῆς Πτολεμαίδος αὐτὸς μὲν εἰς
[2, 19]	κλίμα τῷ ἱερῷ. Ἰουδαῖοι δὲ	ἀπὸ	τῆς στοᾶς εἶργον, καὶ πολλάκις
[2, 21]	καθ' ἑαυτοὺς καὶ μετακαλεῖν αὐτὸν	ἀπὸ	τῆς στρατηγίας. Οὐ μὴν ἠξίουν
[2, 21]	μὲν αὐτὸν ἀνευφήμουν, οἱ δ'	ἀπὸ	τῆς Τιβεριάδος σὺν τοῖς ἄλλοις
[2, 21]	Ταριχεατῶν, οἶκτος ἦν, οἱ δ'	ἀπὸ	τῆς χώρας καὶ τῶν πλησίον
[2, 9]	τοὺς κεκραγότας ἐγκελευσάμενος σύνθημα δίδωσιν	ἀπὸ	τοῦ βήματος. Τυπτόμενοι δὲ οἱ
[2, 21]	ἑξακοσίων, περὶ δὲ δισχιλίους τῶν	ἀπὸ	τοῦ δήμου συλλαβὼν ἀνήγαγεν σκάφεσιν
[2, 18]	ἣ καλεῖται ἀνδρῶν, διορίζει δὲ	ἀπὸ	τοῦ ἔθνους τὴν Πτολεμαίδα. Καὶ
[2, 5]	καὶ τοὺς Σεβαστηνούς, οἵ τε	ἀπὸ	τοῦ Ῥωμαικοῦ τάγματος τὸν συνήθη
[2, 19]	τοὺς μὲν περὶ τὸν Ἄνανον	ἀπὸ	τοῦ τείχους κατέβαλον καὶ λίθοις
[2, 16]	Ῥωμαίων ὑπακούουσιν φρουροῖς; Οἱ δ'	ἀπὸ	τούτων Ἰλλυριοὶ τὴν μέχρι Δαλματίας
[2, 17]	τὸ πλέον ἀεὶ προσδεχομένους τὰς	ἀπὸ	τῶν ἔξωθεν ἐθνῶν δωρεάς, Καὶ
[2, 4]	βασιλικοῖς, οἷς Ἀχίαβος ἀνεψιὸς βασιλέως	ἀπὸ	τῶν ἐρυμνοτάτων χωρίων ἐπολέμει ὑποφεύγων
[2, 14]	μείζονι κακῷ περισπάσειν τὸν ἔλεγχον	ἀπὸ	τῶν μετριωτέρων. Ὁ μὲν οὖν,
[2, 18]	ἡγεμών. Οὐ μὴν οὗτός γε	ἀπὸ	τῶν ὅπλων ἤρξατο σωφρονίζειν, ἀλλ'
[2, 19]	τὰς οἰκίας, αὐτοὶ δὲ διαστάντες	ἀπὸ	τῶν πύργων τοὺς ἀποπειρωμένους τοῦ
[2, 21]	ὀφθῆναι προσῄει. Θεασάμενοι δ' αὐτὸν	ἀπὸ	τῶν τειχῶν ἔτι βλασφημοῦντες οἱ
[2, 3]	πῦρ ἔφθανον· ὅσοι δὲ καθερπύσαντες	ἀπὸ	τῶν τειχῶν ᾖξαν εἰς τοὺς
[2, 16]	μέγαν αὐχοῦντες Ἀννίβαν καὶ τὴν	ἀπὸ	Φοινίκων εὐγένειαν ὑπὸ τὴν Σκιπίωνος
[2, 16]	ἄωρον, δέον ὑπὲρ τοῦ μηδὲ	ἀποβαλεῖν	αὐτὴν ἀγωνίζεσθαι πρότερον· ἡ γὰρ
[2, 19]	τὰ πολλὰ καὶ τῶν σκευῶν	ἀποβαλόντες.	Ἔνθα δύο μὲν ἡμέρας ἐπέμεινεν
[2, 12]	τὸν φόνον, αἴτιον δὲ τῶν	ἀποβεβηκότων	Κουμανὸν γεγονέναι μὴ θελήσαντα τοὺς
[2, 19]	μητρόπολιν ἐπαλινδρόμουν, αὐτοὶ μὲν ὀλίγους	ἀποβεβλημένοι	παντάπασιν, τῶν δὲ Ῥωμαίων καὶ
[2, 21]	δὲ ἐκεῖνος εἰς ἐχθρῶν στῖφος	ἀποβήσεσθαι	μόνος οὐκ ἔφη. Σχετλιάζοντα δὲ
[2, 15]	λυσιτελὲς τὸ ἐκ τῶν ἁρπαγῶν	ἀποβλέπων	παρήκουσεν. Ἡ δ' ὁρμὴ τῶν
[2, 19]	δὴ Κέστιος τὴν φανερὰν ὁδὸν	ἀπογνοὺς	δρασμὸν ἐβουλεύετο καὶ διακρίνας τοὺς
[2, 19]	οἰμωγὴν ἐτράποντο καὶ τοὺς ἐν	ἀπογνώσεσιν	ὀδυρμούς· ἀντήχει δ' αὐτοῖς τὸ
[2, 19]	Κέστιος οὔτε τὴν τῶν πολιορκουμένων	ἀπόγνωσιν	οὔτε τοῦ δήμου τὸ φρόνημα
[2, 6]	τε καὶ Ἀζώτου καὶ Φασαηλίδος	ἀποδείκνυται	δεσπότις, χαρίζεται δ' αὐτῇ Καῖσαρ
[2, 20]	Ἀκραβεττηνῆς ὁ Ἀνανίου Ἰωάννης ἡγεμὼν	ἀποδείκνυται	καὶ τῆς Γαλιλαίας ἑκατέρας Ἰώσηπος
[2, 8]	τοῦ τάγματος ἐξαιρέτως τῶν ξένων	ἀποδείκνυται	ταμιεύων ἐσθῆτα καὶ τὰ ἐπιτήδεια.
[2, 17]	Καισάρειαν, ἵν' ἐκεῖνος ἐξ αὐτῶν	ἀποδείξῃ	τοὺς τὴν χώραν φορολογήσοντας, αὐτὸς
[2, 9]	τρεῖς ἡμέρας ἐπὶ μησὶν ἕξ.	(Ἀποδειχθεὶς	δὲ Γάιος Καῖσαρ ἀνίησίν τε
[2, 1]	ὁπόταν ὑπὸ τῶν κρατούντων βασιλεὺς	ἀποδειχθῇ	βέβαιος· σπουδάσειν γὰρ ἐν πᾶσιν
[2, 21]	τὴν ὑποδεξαμένην πατρίδα. Ὁ δὲ	ἀποδέχεσθαι	μὲν αὐτῶν ἔφασκεν τὴν εὔνοιαν,
[2, 1]	θορύβων ἡ τῆς ἐπὶ Ῥώμην	ἀποδημίας	ἀνάγκη. Πενθήσας γὰρ ἡμέρας ἑπτὰ
[2, 8]	συνηθεστάτους· Διὸ καὶ ποιοῦνται τὰς	ἀποδημίας	οὐδὲν μὲν ὅλως ἐπικομιζόμενοι, διὰ
[2, 2]	θετὸν παῖδα Γάιον πρώτως ἐκάθισεν,	ἀποδίδωσι	δὲ λόγον αὐτοῖς. (Ἔνθα καταστὰς
[2, 21]	τῆς ἁρπαγῆς ἠθέλησεν, τῇ δ'	ἀποδόσει	τῶν χρημάτων πάλιν εἰς εὔνοιαν
[2, 11]	ἑκάστῳ τῶν πραγμάτων βουλὴν πᾶσιν	ἀποδώσειν.	Καὶ γὰρ εἰ μὴ φύσει
[2, 15]	εὔχεσθαι πρὸ τριάκοντα ἡμερῶν ἧς	ἀποδώσειν	μέλλοιεν θυσίας οἴνου τε ἀφέξεσθαι
[2, 1]	οὕτω καὶ τῷ δήμῳ πλήρεις	ἀποδώσειν	τὰς ἀμοιβάς, ὁπόταν ὑπὸ τῶν
[2, 17]	πόλις, εἰ μὴ ταχέως σωφρονήσαντες	ἀποδώσουσιν	τὰς θυσίας καὶ πρὶν ἐξελθεῖν
[2, 12]	ἀλλήλων καὶ συντριβέντας ὑπὲρ τρισμυρίους	ἀποθανεῖν,	γενέσθαι δὲ τὴν ἑορτὴν πένθος
[2, 9]	αὐτὸν θεάσασθαι τῶν ὅλων δεσπότην	ἀποθανόντος	Τιβερίου. Τοῦτό τις τῶν οἰκετῶν
[2, 16]	δ' ἅπαξ τὸν πόλεμον οὔτε	ἀποθέσθαι	ῥᾴδιον δίχα συμφορῶν οὔτε βαστάζειν.
[2, 8]	ἀποφαίνονται τὴν ὑπὲρ ὠκεανὸν δίαιταν	ἀποκεῖσθαι	καὶ χῶρον οὔτε ὄμβροις οὔτε
[2, 2]	τοῦ κάμνοντος κρίσιν τιθείη τις,	ἀποκεχειροτονῆσθαι	βασιλείας Ἀρχέλαον ὑφ' ἑαυτοῦ τοῖς
[2, 18]	ἀναθαρσήσαντες οἱ Ἰουδαῖοι, καὶ γὰρ	ἀποκεχωρηκότα	συνίεσαν Κέστιον, τοῖς ἀπολειφθεῖσιν ἀδοκήτως
[2, 21]	τὰς μὲν πύλας τῶν Ταριχεῶν	ἀποκλεῖσαι	κελεύσας, ὡς μὴ προεξαγγείλειέ τις
[2, 21]	τῆς οἰκίας καὶ τὴν αὔλειον	ἀποκλείσας	ἐμαστίγωσεν, μέχρι πάντων τὰ σπλάγχνα
[2, 12]	τὴν πόλιν οὕτω τὴν κεφαλὴν	ἀποκοπῆναι.	(Μετὰ ταῦτα Ἰουδαίας μὲν ἐπίτροπον
[2, 15]	προσιόντας ὡς ἔθος, Φλώρῳ μὲν	ἀποκοπήσεσθαι	τὴν ἀφορμὴν τοῦ πολέμου, κερδήσειν
[2, 8]	κατὰ γάμον δόξῃ· μέγιστον γὰρ	ἀποκόπτειν	οἴονται τοῦ βίου μέρος, τὴν
[2, 16]	τὴν παρ' ἀμφοῖν τὸ εἰκὸς	ἀποκόπτῃ,	φανερὰν ἅλωσιν οἱ πολεμοῦντες αἱροῦνται.
[2, 17]	τῶν δεδανεικότων καὶ τὰς εἰσπράξεις	ἀποκόψαι	τῶν χρεῶν, ὅπως αὐτοί τε
[2, 21]	ἐφ' ᾧ τὴν ἑτέραν αὐτὸς	ἀποκόψειεν	ἑαυτοῦ, σπασάμενος τῇ δεξιᾷ τὸ
[2, 21]	ἑαυτοῦ φυλάκων ἐκέλευσεν ἐξελθεῖν, ἵνα	ἀποκόψῃ	τὰς χεῖρας τοῦ Κλείτου. Δείσας
[2, 15]	γενομένους ἠσπάσαντο· τῶν δὲ μηδὲν	ἀποκριναμένων	οἱ στασιασταὶ Φλώρου κατεβόων. Τοῦτο
[2, 9]	καὶ προσκαλεσάμενος τὸ πλῆθος ὡς	ἀποκρίνασθαι	δῆθεν αὐτοῖς θέλων, δίδωσιν τοῖς
[2, 17]	τῶν καταληφθέντων, ἔρευνα δὲ τῶν	ἀποκρυπτομένων.	Καὶ διεσώθησαν ὀλίγοι λάθρα διαδράντες
[2, 16]	ἠρεμήσοντες, εἰ τὴν πρεσβείαν τις	ἀποκωλύει.	Ἀγρίππᾳ δὲ τὸ μὲν χειροτονεῖν
[2, 7]	φυλασσόμενον· ἧττον γὰρ ἐπιχειρεῖσθαι διεζευγμένους.	Ἀπολαβόμενος	οὖν αὐτὸν κατ' ἰδίαν μισθόν,
[2, 21]	τὰ ἐπιτήδεια Ἰωάννῃ παρασχεῖν. Ὧν	ἀπολαύσας	μετὰ δύο ἡμέρας ἐφ' ὃ
[2, 14]	λοιδορήσαντας αὐτὸν ἐκδοῦναι, φάμενος αὐτοὺς	ἀπολαύσειν	τῆς ἀμύνης, εἰ μὴ προάγοιεν
[2, 19]	τοὺς νεκροὺς ἐσύλων τήν τε	ἀπολειφθεῖσαν	λείαν συνῆγον καὶ μετὰ παιάνων
[2, 18]	γὰρ ἀποκεχωρηκότα συνίεσαν Κέστιον, τοῖς	ἀπολειφθεῖσιν	ἀδοκήτως ἐπέπεσον καὶ περὶ δισχιλίους
[2, 11]	εὐπατρίδαι παραχρῆμα μὲν πρὸς τὴν	ἀπόλειψιν	περιδεῶς ἔσχον, αὖθις δ' ὡς
[2, 7]	Ἀριστοβούλου σώζεσθαι μὲν κἀκεῖνον ἔλεγεν,	ἀπολελεῖφθαι	δὲ ἐπίτηδες ἐν Κύπρῳ τὰς
[2, 10]	τοῖς ἀνδράσιν καὶ τὴν χώραν	ἀπολέσαι,	δέοι φυλάττειν τε αὐτοὺς τὸν
[2, 11]	τῶν ἐπὶ τοὺς εὐπατρίδας λελυσσηκότων,	ἀπολέσας	δι' οὓς τὸ κρατεῖν ἐστι
[2, 7]	Πλὴν οὐ περιόψομαι τὴν ὕβριν,	ἀπολήψομαι	δέ σε καὶ μὴ θέλουσαν.
[2, 1]	καὶ πάντες ᾤχοντο τὴν ἑορτὴν	ἀπολιπόντες.	~(Αὐτὸς δὲ μετὰ τῆς μητρὸς
[2, 6]	ἐν τῷ κατὰ τὸ Παλάτιον	Ἀπόλλωνος	ἱερῷ, κτίσμα δ' ἦν ἴδιον
[2, 21]	αὐτῷ τῷ τειχίσαντι, προσδέχεσθαι τοὺς	ἀπολογησομένους	ἔφασκεν καὶ δι' ὧν βεβαιώσεται
[2, 18]	μεγάλης αὐτῶν συμφορᾶς τοῖς οἰκείοις	ἀπολογήσωνται	περὶ τῆς ἀποστάσεως, ἐκέλευον αὐτούς,
[2, 14]	Ὁ δὲ σύμπας τῶν ἐκείνης	ἀπολομένων	τῆς ἡμέρας ἀριθμὸς σὺν γυναιξὶν
[2, 8]	ὥστ' εἰ ψαύσειαν αὐτῶν, ἐκείνους	ἀπολούεσθαι	καθάπερ ἀλλοφύλῳ συμφυρέντας. Καὶ μακρόβιοι
[2, 8]	οὔσης τῆς τῶν λυμάτων ἐκκρίσεως	ἀπολούεσθαι	μετ' αὐτὴν καθάπερ μεμιασμένοις ἔθιμον.
[2, 10]	γὰρ αὐτὸν καὶ φεισάμενος ὑμῶν	ἀπολοῦμαι	δικαίως. Πολεμήσει δ' ὑμᾶς ὁ
[2, 22]	πρὶν ἐπελθεῖν Ῥωμαίους ἦν οἷον	ἀπολουμένης.	Ἀνάνῳ γε μὴν φροντὶς ἦν
[2, 16]	μηδ' εἰς μέσας τὰς θυέλλας	ἀπολουμένους	ἀναχθῆναι· τοῖς μὲν γὰρ ἐξ
[2, 8]	ζωσάμενοί τε σκεπάσμασιν λινοῖς οὕτως	ἀπολούονται	τὸ σῶμα ψυχροῖς ὕδασιν, καὶ
[2, 1]	ἀναιρεῖν τὰ τέλη, τινὲς δὲ	ἀπολύειν	τοὺς δεσμώτας· Ἐπένευσε δ' ἑτοίμως
[2, 6]	τοὺς καταλειφθέντας, ὥστε μακαρίζεσθαι τοὺς	ἀπολωλότας·	βεβασανικέναι γὰρ οὐ μόνον τὰ
[2, 15]	στασιῶδες ἠπείθει, καὶ διὰ τοὺς	ἀπολωλότας	τὸ πλῆθος ἔρρεπεν πρὸς τοὺς
[2, 15]	καὶ βοαῖς ἐξαισίοις περὶ τῶν	ἀπολωλότων	ἀνωδύρετο· τὸ πλέον δὲ ἦσαν
[2, 3]	ἔκπληξιν ἦσαν. Καὶ τῶν μὲν	ἀπολωλότων,	τῶν δ' ὑπὸ τοῦ δέους
[2, 13]	τὰς κώμας ἐνεπίμπρασαν, ὥστε τῆς	ἀπονοίας	αὐτῶν πᾶσαν τὴν Ἰουδαίαν ἀναπίμπλασθαι.
[2, 8]	σκεῦός τι μετακινῆσαι θαρροῦσιν οὐδὲ	ἀποπατεῖν.	Ταῖς δ' ἄλλαις ἡμέραις βόθρον
[2, 19]	πολεμίων τὰ ὄρη περισχόντος ἔκρινεν	ἀποπειραθῆναι	τῶν Ἰουδαίων λόγοις· ἢ γὰρ
[2, 17]	περὶ τῶν ὅλων· καὶ δόξαν	ἀποπειραθῆναι	τῶν στασιαστῶν λόγοις πρὸ τῆς
[2, 19]	διαστάντες ἀπὸ τῶν πύργων τοὺς	ἀποπειρωμένους	τοῦ τείχους ἔβαλλον. Πέντε μὲν
[2, 5]	κακοῦντας ἔχθει τῷ πρὸς Ἡρώδην	ἀποπέμπεται,	μετὰ δὲ τῶν ἰδίων ταγμάτων
[2, 7]	παραχρῆμα τὴν συνοικοῦσαν αὐτῷ Μαριάμμην	ἀποπεμψάμενος	ἐκείνην ἀγαγέσθαι. Παραγενομένη τοίνυν εἰς
[2, 21]	τὰς ἄλλας πόλεις· οὐ γὰρ	ἀπορήσειν	χρημάτων, ἐὰν ὁμονοῶσιν ἐφ' οὓς
[2, 17]	τῆς στάσεως διέτασσεν τὴν πολιορκίαν.	Ἀπορία	δ' ἦν ὀργάνων, καὶ φανερῶς
[2, 21]	κώλυμα σχὼν τῆς κακίας τὴν	ἀπορίαν,	ἕτοιμος μὲν ψεύσασθαι, δεινὸς δ'
[2, 8]	καθ' ἑαυτοὺς ἐφίεται καὶ τροφὰς	ἀπορουμένοις	ὀρέγειν. Τὰς δὲ εἰς τοὺς
[2, 17]	ἀδείας τοῖς εὐπόροις ἐπαναστήσωσι τοὺς	ἀπόρους.	Φυγόντων δὲ τῶν πρὸς τῷ
[2, 14]	Ὁ μὲν οὖν, ὡς ἂν	ἀπορραγείη	τὸ ἔθνος, καθ' ἡμέραν ἐπέτεινεν
[2, 17]	μέντοι, μὴ τὰς ὑπὲρ ἐκείνων	ἀπορρίψαντες	θυσίας κωλυθῶσι θύειν καὶ τὰς
[2, 17]	φθάσαντας ἐκδραμεῖν διέφθειραν, καὶ τὰς	ἀποσκευὰς	διαρπάσαντες ἐνέπρησαν τὸ στρατόπεδον. Ταῦτα
[2, 16]	τὰς στοὰς ἀπεκόψατε τῆς Ἀντωνίας.	Ἀποσκευάσαισθε	δ' ἂν τὴν αἰτίαν τῆς
[2, 21]	ἐπίτροπον ἀφείλοντο πᾶσαν ὅσην ἦγεν	ἀποσκευήν,	ἐν ᾗ πολυτελεῖς τε ἐσθῆτες
[2, 12]	ὁδὸν Στεφάνου τινὸς δούλου Καίσαρος	ἀποσκευὴν	κομιζομένην διήρπασαν λῃσταὶ προσπεσόντες. Κουμανὸς
[2, 19]	ἐσπάραξεν καὶ συχνὰ τῶν σκευοφόρων	ἀποσπάσας	ἤγαγεν εἰς τὴν πόλιν. Μένοντος
[2, 17]	δόντες, ὡς οὐ χρὴ Ῥωμαίων	ἀποστάντας	δι' ἐλευθερίας πόθον καταπροέσθαι ταύτην
[2, 21]	Δόλῳ δὴ περιελθεῖν ἐπενόει τοὺς	ἀποστάντας.	Καὶ τὰς μὲν πύλας τῶν
[2, 21]	οὔτε μόνος ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς	ἀποστάντας	οὔτε μένειν ὑπέμενεν, δεδοικὼς μὴ
[2, 5]	πόλιν ἀπεσκευάζοντο τὰς αἰτίας τῆς	ἀποστάσεως,	αὐτοὶ μὲν οὐδὲν παρακινῆσαι λέγοντες,
[2, 16]	τοσούτῳ φόνῳ καταλιπεῖν ἑαυτοῖς ὑπόνοιαν	ἀποστάσεως·	δόξειν γὰρ αὐτοὶ κατάρξαι τῶν
[2, 16]	δ' ἂν τὴν αἰτίαν τῆς	ἀποστάσεως,	εἰ ταύτας τε συνάψετε πάλιν
[2, 13]	Ἐπὶ τούτοις Φῆλιξ, ἐδόκει γὰρ	ἀποστάσεως	εἶναι καταβολή, πέμψας ἱππεῖς καὶ
[2, 18]	τοῖς οἰκείοις ἀπολογήσωνται περὶ τῆς	ἀποστάσεως,	ἐκέλευον αὐτούς, εἰ βούλονται τὴν
[2, 6]	πρὸς Ἰουδαίους, οἳ πρὸ τῆς	ἀποστάσεως	ἐπιτρέψαντος Οὐάρου πρέσβεις ἐξεληλύθεσαν περὶ
[2, 3]	Συρίας ἐπιστολαὶ περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀποστάσεως,	ἣν προιδόμενος ὁ Οὔαρος, ἀνέβη
[2, 16]	ἡγεμονίαν οὐκ ἀδοξεῖ, καίτοι πηλίκον	ἀποστάσεως	κέντρον ἔχουσα τὴν Ἀλεξάνδρειαν πλήθους
[2, 21]	λοιπῶν αἴτιον εἶναι μάλιστα τῆς	ἀποστάσεως	Κλεῖτόν τινα καὶ παρακαλούντων εἰς
[2, 17]	πολλὰ πρὸς τὴν τόλμαν τῆς	ἀποστάσεως	χαλεπήναντες καὶ τὸ τηλικοῦτον ἐπισείειν
[2, 14]	Καίσαρος Ἰουδαίους προσεδόκα, πραγματευσάμενος δὲ	ἀπόστασιν	αὐτῶν τῷ μείζονι κακῷ περισπάσειν
[2, 16]	στρατιᾶς ἀναβαίνειν ἢ τιμωρησόμενον τὴν	ἀπόστασιν,	εἰ γέγονεν, ἢ βεβαιοτέρους καταστήσοντα
[2, 8]	ἀνὴρ Γαλιλαῖος Ἰούδας ὄνομα εἰς	ἀπόστασιν	ἐνῆγε τοὺς ἐπιχωρίους κακίζων, εἰ
[2, 13]	καὶ λῃστρικοὶ συναχθέντες πολλοὺς εἰς	ἀπόστασιν	ἐνῆγον καὶ πρὸς ἐλευθερίαν παρεκρότουν
[2, 16]	πολέμῳ ποριζόμενος ἐπέστελλεν Κεστίῳ Ἰουδαίων	ἀπόστασιν	καταψευδόμενος τήν τε ἀρχὴν τῆς
[2, 5]	μᾶλλον Ῥωμαίοις ἢ συμπολεμῆσαι τοῖς	ἀποστᾶσιν.	Προυπηντήκεισαν δὲ αὐτῷ Ἰώσηπος ὁ
[2, 16]	μὲν γὰρ ἀνηκέστως ἐπὶ τὴν	ἀπόστασιν	ὡρμημένοις ἔνεστι καὶ μετὰ τὴν
[2, 16]	μὴν εἴ γέ τινας εἰς	ἀπόστασιν	ὤφειλον ἀφορμαὶ μεγάλαι παροξύνειν, μάλιστα
[2, 21]	ἠγγέλη μὲν εἰς Ταριχέας ἡ	ἀπόστασις	εὐθέως, ἐκπεπομφὼς δὲ πάντας τοὺς
[2, 21]	τοὺς δὲ χρήμασι διαφθείρων ἀνέπειθεν	ἀποστῆναι	Ἰωσήπου. Καὶ γνοὺς ταῦτα Σίλας
[2, 16]	τότε συλλεξάμενοι τὴν ἰσχὺν πάλιν	ἀποστῆναι,	νῦν οὐχ ὑφ' ἑνὶ τάγματι
[2, 6]	τοῦ μὴ μετὰ τῶν ἄλλων	ἀποστῆναι.	Πόλεις δ' ὑπηκόους παρέλαβεν Στράτωνος
[2, 19]	τὸν πόλεμον ἢ τῶν ἐναντιωθέντων	ἀποστήσειν	τὸ μὴ συμφρονοῦν. Ἔπεμψεν οὖν
[2, 8]	τὰς μὲν ἡδονὰς ὡς κακίαν	ἀποστρέφονται,	τὴν δὲ ἐγκράτειαν καὶ τὸ
[2, 21]	καταπασάμενος δὲ τῆς κεφαλῆς κόνιν,	ἀποστρέψας	δὲ ὀπίσω τὰς χεῖρας καὶ
[2, 16]	ἐλπίζετε σύμμαχον, ταῦτ' ἀναγκαζόμενοι παραβαίνειν	ἀποστρέψετε.	Τηροῦντές γε μὴν τὰ τῶν
[2, 21]	τὴν πρὸς τὸν Ἰώσηπον εὔνοιαν	ἀποστρέψωσιν,	κἂν μὲν ἑκὼν παραγένηται, λόγον
[2, 11]	περιδεῶς ἔσχον, αὖθις δ' ὡς	ἀποστροφὴ	σωτήριος οὐ κατεφαίνετο, τὴν τῶν
[2, 5]	δι' ὀργὴν τῶν περὶ Ἄρειον	ἀποσφαγέντων	κελεύσαντος. (Ἐνθένδε εἰς Ἱεροσόλυμα προελθὼν
[2, 18]	Ἰουδαίους, ὡς ὑπὸ μίαν ὥραν	ἀποσφαγῆναι	μὲν ὑπὲρ δισμυρίους, κενωθῆναι δὲ
[2, 19]	κρημνοὶ καὶ φάραγγες, εἰς οὓς	ἀποσφαλέντες	κατεφθείροντο, καὶ οὔτε φυγῆς τις
[2, 13]	ὑπ' αὐτῶν Ἰωνάθης ὁ ἀρχιερεὺς	ἀποσφάττεται,	μετὰ δ' αὐτὸν καθ' ἡμέραν
[2, 20]	παρατάξεως, εἰ τῶν συνήθων ἀδικημάτων	ἀπόσχοιντο,	κλοπῆς τε καὶ λῃστείας καὶ
[2, 21]	πρὸς τὴν Τιβεριάδα. Καὶ τοσοῦτον	ἀποσχὼν	τῆς πόλεως ἐξ ὅσου συνιδεῖν
[2, 16]	τούτων Ἰλλυριοὶ τὴν μέχρι Δαλματίας	ἀποτεμνομένην	Ἴστρῳ κατοικοῦντες, οὐ δυσὶν μόνοις
[2, 6]	Γάζαν καὶ Γάδαρα καὶ Ἵππον	ἀποτεμόμενος	τῆς βασιλείας προσέθηκεν Συρίᾳ. Πρόσοδος
[2, 16]	ἀδίκως τι παθεῖν τῆς ἀμύνης	ἀποτρέπων.	Οἱ μὲν οὖν, ὡς ἂν
[2, 8]	εἰς προτροπὴν ἀρετῆς καὶ κακίας	ἀποτροπήν.	Τούς τε γὰρ ἀγαθοὺς γίνεσθαι
[2, 8]	μὲν ἀγαθαῖς ὁμοδοξοῦντες παισὶν Ἑλλήνων	ἀποφαίνονται	τὴν ὑπὲρ ὠκεανὸν δίαιταν ἀποκεῖσθαι
[2, 8]	καὶ διαφόροις ἁγνείαις καὶ προφητῶν	ἀποφθέγμασιν	ἐμπαιδοτριβούμενοι· σπάνιον δ' εἴ ποτε
[2, 21]	τῆς στρατηγίας. Οὐ μὴν ἠξίουν	ἀποχρήσειν	τὸ δόγμα· δισχιλίους δὲ καὶ
[2, 19]	ἧς τὰ βέλη φερόμενα περιωλίσθανεν	ἄπρακτα,	μηδὲν δὲ οἱ στρατιῶται κακούμενοι
[2, 10]	ἑτοίμου παραστήματος. Καὶ τότε μὲν	ἄπρακτοι	διελύθησαν. (Ταῖς δ' ἑξῆς ἀθρόους
[2, 12]	τῶν ἐν χειρὶ πραγμάτων θέμενος	ἀπράκτους	ἀπέπεμψεν τοὺς ἱκέτας. (Ἀγγελθὲν δὲ
[2, 14]	πρὸς Φλῶρον ἐλθόντες εἰς Σεβαστὴν	ἀπωδύροντο	περὶ τῶν πεπραγμένων καὶ βοηθεῖν
[2, 16]	δὲ τὴν εἰς ἐκεῖνον θεραπείαν	ἀπωδύροντο	τὰς ἑαυτῶν συμφορὰς καὶ τὴν
[2, 16]	τῶν οὕτως δυσμάχων καὶ τοσοῦτον	ἀπῳκισμένων	ἓν τάγμα. Τίς ὑμῶν οὐκ
[2, 15]	πᾶσιν ἐγίνετο, τῶν δὲ σφαλέντων	ἀπώλεια	δεινή· πνιγόμενοι γὰρ καὶ κλώμενοι
[2, 16]	περίεστιν, ὁ δ' εἰς πρόδηλον	ἀπώλειαν	ὁρμήσας καὶ προσονειδίζεται. Πλὴν εἰ
[2, 9]	αὐτῶν ἐν τῇ φυγῇ καταπατηθέντες	ἀπώλοντο.	Πρὸς δὲ τὴν συμφορὰν τῶν
[2, 22]	πολλοὶ τὰς μελλούσας προορώμενοι συμφορὰς	ἀπωλοφύροντο.	Θειασμοί τε τοῖς εἰρήνην ἀγαπῶσιν
[2, 16]	ἐπιβολαῖς ἐξαρκέσοντες θησαυροί; Πρὸς Αἰγυπτίους	ἄρα	καὶ πρὸς Ἄραβας οἴεσθε κινεῖν
[2, 10]	Πετρώνιος τὴν βοήν, πολεμήσετε, εἶπεν,	ἄρα	Καίσαρι; καὶ Ἰουδαῖοι περὶ μὲν
[2, 21]	ἐπιχωρίους. Ἔπειτα διεφήμιζεν πόρρωθεν, ὡς	ἄρα	προδιδοίη τὰ πράγματα Ῥωμαίοις Ἰώσηπος,
[2, 10]	λοιπὸν ἔθνος ἐξανδραποδίσασθαι. Θεῷ δ'	ἄρα	τῶν προσταγμάτων ἔμελεν. Καὶ Πετρώνιος
[2, 21]	ἔπειτα συνθεὶς σκηνὴν πανουργοτάτην, ὡς	ἄρα	φυλάττοιντο πάντες οἱ κατὰ τὴν
[2, 5]	ὁπλίτας. Ὁ δὲ τοὺς μὲν	Ἄραβας	εὑρὼν οὐ συμμάχων ἦθος ἔχοντας,
[2, 16]	Πρὸς Αἰγυπτίους ἄρα καὶ πρὸς	Ἄραβας	οἴεσθε κινεῖν τὸν πόλεμον; οὐ
[2, 16]	μέχρις Αἰθιόπων καὶ τῆς εὐδαίμονος	Ἀραβίας	ὅρμος τε οὖσα τῆς Ἰνδικῆς,
[2, 5]	καὶ διὰ τοῦτο ὑπὸ τῶν	Ἀράβων	διηρπάσθη μηνιόντων καὶ τοῖς Ἡρώδου
[2, 5]	καὶ πρὸς τὰς ἁρπαγὰς τῶν	Ἀράβων	οὐδὲν ἀντεῖχεν. Κατεφλέγη δὲ καὶ
[2, 21]	καὶ κατονειδίσας, εἰ πρῶτον μὲν	ἀράμενοι	τὸν πρὸς Ῥωμαίους πόλεμον εἰς
[2, 5]	πρὸς Ἡρώδην ἔχθος Ἀρέτας ὁ	Ἄραψ	οὐκ ὀλίγην ἄγων δύναμιν ἱππικήν
[2, 10]	γὰρ ὥραν σπόρου πεντήκοντα ἡμέρας	ἀργὰ	προσδιέτριβεν αὐτῷ τὰ πλήθη, τελευταῖον
[2, 10]	ἀνέμων εἰς αὐτὸ τὴν ἔξωθεν	ἀργὴν	ψάμμον, τοῦ δὲ μετάλλου πᾶσαν
[2, 19]	ἐπὶ τὴν μάχην μηδὲ τῆς	ἀργῆς	ἑβδομάδος ἔννοιαν λαβόντες· ἦν γὰρ
[2, 9]	Ἡρωδιὰς ἡ γυνὴ κατονειδίζουσα τὴν	ἀργίαν	καὶ φαμένη παρὰ τὸ μὴ
[2, 21]	καὶ πρὸς κατασκευὴν τείχους χρῄζουσαν	ἀργυρίου,	δεδοικὼς δὲ τὸν Τιβεριέων δῆμον
[2, 6]	Καῖσαρ ἔξωθεν χαρίζεται πεντήκοντα μυριάδας	ἀργυρίου	καὶ συνῴκισεν αὐτὰς τοῖς Φερώρα
[2, 14]	ὁ τελώνης. Πείθουσι τὸν Φλῶρον	ἀργυρίου	ταλάντοις ὀκτὼ διακωλῦσαι τὸ ἔργον.
[2, 21]	οὐκ ὀλίγαι καὶ πλῆθος ἐκπωμάτων	ἀργυρῶν	χρυσοῖ τε ἦσαν ἑξακόσιοι. Μὴ
[2, 16]	φῦλά τε Λουσιτανῶν καὶ Καντάβρων	ἀρειμάνια	οὐδὲ γείτων ὠκεανὸς φοβερὰν καὶ
[2, 5]	Οὐάρου δι' ὀργὴν τῶν περὶ	Ἄρειον	ἀποσφαγέντων κελεύσαντος. (Ἐνθένδε εἰς Ἱεροσόλυμα
[2, 4]	Τὸν μὲν οὖν ἑκατοντάρχην αὐτῶν	Ἄρειον	καὶ τεσσαράκοντα τοὺς γενναιοτάτους κατηκόντισαν,
[2, 5]	κατὰ τὸ πρὸς Ἡρώδην ἔχθος	Ἀρέτας	ὁ Ἄραψ οὐκ ὀλίγην ἄγων
[2, 16]	ἄπειρον πλῆθος τὰς Ῥωμαίων ἀνέκοψαν	ἀρετάς.	Τὴν δὲ τρίτην τῆς οἰκουμένης
[2, 21]	δ' ἐπιθεῖναι πίστιν τοῖς ἐψευσμένοις,	ἀρετὴν	ἡγούμενος τὴν ἀπάτην καὶ ταύτῃ
[2, 8]	τὸ μὴ τοῖς πάθεσιν ὑποπίπτειν	ἀρετὴν	ὑπολαμβάνουσιν. Καὶ γάμου μὲν παρ'
[2, 8]	τὰς ψυχάς, ἔπειτα εἰς προτροπὴν	ἀρετῆς	καὶ κακίας ἀποτροπήν. Τούς τε
[2, 18]	ἐκ τῆς Βαταναίας ἑβδομήκοντα τὸν	ἀριθμὸν	ἄνδρες οἱ κατὰ γένος καὶ
[2, 7]	μὲν αὐτὸν τὸν τῶν ἀσταχύων	ἀριθμόν,	ἐν ποικίλαις δὲ πραγμάτων μεταβολαῖς
[2, 20]	ἂν ἐν στενῷ χωρίῳ τὸν	ἀριθμὸν	μυρίους καὶ πεντακοσίους πάντας ἀνόπλους
[2, 2]	τῆς προσόδου, πρὸς οἷς τὸν	ἀριθμὸν	τῆς Ἡρώδου γενεᾶς, προαναγνοὺς δὲ
[2, 3]	ἑπτὰ γινομένην ἑβδομάδας καὶ τὸν	ἀριθμὸν	τῶν ἡμερῶν προσηγορίαν ἔχουσαν, οὐχ
[2, 18]	κοιμωμένους ἅπαντας ἀπέσφαξαν ὄντας τὸν	ἀριθμὸν	ὑπὲρ μυρίους καὶ τρισχιλίους, τὰς
[2, 14]	τῶν ἐκείνης ἀπολομένων τῆς ἡμέρας	ἀριθμὸς	σὺν γυναιξὶν καὶ τέκνοις, οὐδὲ
[2, 18]	πόλιν διαρπάσαντες ἐνέπρησαν· ὁ δὲ	ἀριθμὸς	τῶν φονευθέντων τετρακόσιοι πρὸς ὀκτακισχιλίοις.
[2, 11]	ἐκ δὲ τῆς προτέρας Μαριάμμης	Ἀριστόβουλον.	Τεθνήκει δ' αὐτῷ καὶ ἕτερος
[2, 11]	προεῖπον, Ἀριστοβούλου τοῦ Ἡρώδου παῖδες,	Ἀριστόβουλος	δὲ καὶ Ἀλέξανδρος ἐκ Μαριάμμης
[2, 11]	δ' αὐτῷ καὶ ἕτερος ἀδελφὸς	Ἀριστόβουλος	ἰδιώτης καταλιπὼν Ἰωτάπην θυγατέρα. Οὗτοι
[2, 7]	τὴν ἀναίρεσιν αὐτοῦ τε καὶ	Ἀριστοβούλου	δι' οἶκτον ἐκκλέψειαν αὐτοὺς ὁμοίων
[2, 9]	Ἡρώδου τοῦ τετραρχοῦντος Ἀγρίππας υἱὸς	Ἀριστοβούλου,	ὃν ὁ πατὴρ Ἡρώδης ἀπέκτεινεν,
[2, 7]	λεγομένων· τοῖς γὰρ πυνθανομένοις περὶ	Ἀριστοβούλου	σώζεσθαι μὲν κἀκεῖνον ἔλεγεν, ἀπολελεῖφθαι
[2, 11]	μὲν οὖν ἦσαν, ὡς προεῖπον,	Ἀριστοβούλου	τοῦ Ἡρώδου παῖδες, Ἀριστόβουλος δὲ
[2, 13]	οὖν μικρὰν Ἀρμενίαν δίδωσιν βασιλεύειν	Ἀριστοβούλῳ	τῷ Ἡρώδου, τῇ δ' Ἀγρίππα
[2, 11]	πολεμεῖν ἐψηφίζετο· καταστήσεσθαι γὰρ δι'	ἀριστοκρατίας,	ὥσπερ οὖν πάλαι διῳκεῖτο, τὴν
[2, 8]	τινα πρὶν τῆς εὐχῆς ἀθέμιτον·	ἀριστοποιησάμενος	δ' ἐπεύχεται πάλιν· ἀρχόμενοί τε
[2, 11]	ἀγαθὸς προστάτης, οὐχ ὡς τύραννος·	ἀρκεῖσθαι	γὰρ τῇ τιμῇ τῆς προσηγορίας,
[2, 18]	δωδεκάτου τάγματος παραδοὺς δύναμιν ὅσην	ἀρκέσειν	πρὸς τὸ ἔθνος ὑπελάμβανεν. Τοῦτον
[2, 7]	σοι γάμος, σὺ δὲ οὐκ	ἀρκεσθεῖσα	τούτῳ πάλιν ἐπὶ τὴν ἐμὴν
[2, 17]	τῇ νίκῃ καὶ τοῖς ἐμπρησθεῖσιν	ἀρκεσθέντες	ἀνεπαύσαντο. (Τῇ δ' ἑξῆς, πεντεκαιδεκάτη
[2, 10]	εἴκοσι, τῷ δ' ὑψηλοτάτῳ κατ'	ἄρκτον,	ὃ καλοῦσιν κλίμακα Τυρίων οἱ
[2, 16]	ἀνατολῆς μὲν ταῖς Ἄλπεσιν πρὸς	ἄρκτῳ	δὲ Ῥήνῳ ποταμῷ, μεσημβρινοῖς δὲ
[2, 13]	γενόμενα. (Τὴν μὲν οὖν μικρὰν	Ἀρμενίαν	δίδωσιν βασιλεύειν Ἀριστοβούλῳ τῷ Ἡρώδου,
[2, 11]	δὲ Ἀλεξάνδρου γενεὰ τῆς μεγάλης	Ἀρμενίας	ἐβασίλευσεν. ~(Μετὰ δὲ τὴν Ἡρώδου
[2, 21]	ἐκ τοῦ σχήματος οὐδὲν αὐτὸν	ἀρνήσεσθαι	τῶν ὑπονοηθέντων, ἀλλ' ἐπὶ συγγνώμης
[2, 14]	μετανοοῦντος καὶ δι' ἃ δέδρακεν	ἀρνουμένου.	Δεῖν μέντοι γε ἐκεῖνον, εἰ
[2, 9]	αὐτοῖς τὰ πάτρια. Πιλάτου δὲ	ἀρνουμένου	περὶ τὴν οἰκίαν πρηνεῖς καταπεσόντες
[2, 19]	δῆλοί τε ἦσαν οὐκ ἠρεμήσοντες	ἀρξαμένων	τῶν Ῥωμαίων ὁδεύειν. (Ἔνθα δὴ
[2, 16]	χαλεπή, καὶ περὶ τοῦ μηδ'	ἄρξασθαι	ταύτης ὁ ἀγὼν δίκαιος. Ὁ
[2, 7]	πραγμάτων διὰ τὸ τὴν χώραν	ἀροτριῶντας	ἀλλάσσειν· ὥστε βασιλεύσειν μὲν αὐτὸν
[2, 5]	αὐλίζεται δὲ περί τινα κώμην	Ἀροῦν	καλουμένην· κτῆμα δὲ ἦν Πτολεμαίου
[2, 12]	καὶ κατὰ πᾶσαν τὴν χώραν	ἁρπαγαί	τε ἦσαν καὶ τῶν θρασυτέρων
[2, 18]	τὴν Πτολεμαίδα. Πρὸς δὲ ταῖς	ἁρπαγαῖς	ἔτι τῶν Σύρων ὄντων καὶ
[2, 21]	λῃσταῖς προσέταξεν εὐτονώτερον ἐγχειρεῖν ταῖς	ἁρπαγαῖς,	ὅπως πολλῶν νεωτεριζομένων κατὰ τὴν
[2, 22]	πολλοὺς τῶν νεωτεριζόντων συστησάμενος ἐφ'	ἁρπαγὰς	ἐτράπετο καὶ οὐ μόνον τὰς
[2, 4]	πολλὰς ἑτέρας τῶν πολυτελῶν ἐπαύλεις,	ἁρπαγὰς	ῥᾳδίως ἐκ τοῦ πυρὸς αὑτῷ
[2, 22]	τῶν φονευομένων καὶ τὰς συνεχεῖς	ἁρπαγὰς	στρατιὰν ἀθροίσαντας ἐμφρούρους τὰς κώμας
[2, 5]	πεπλήρωτο πάντα καὶ πρὸς τὰς	ἁρπαγὰς	τῶν Ἀράβων οὐδὲν ἀντεῖχεν. Κατεφλέγη
[2, 14]	λόχου, τοῖς δορυφοροῦσι δὲ πρὸς	ἁρπαγὰς	τῶν μετρίων κατεχρῆτο. Συνέβαινεν δὲ
[2, 11]	μὲν ἄκων ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν	ἁρπαγείη,	καὶ οὔτε τὴν ἐκείνων σπουδὴν
[2, 20]	τὴν Ῥωμαίων λείαν καὶ τὰ	ἁρπαγέντα	Κεστίου χρήματα, πρὸς οἷς πολλὰ
[2, 21]	δυνάμενοι δὲ διαθέσθαι κρύφα τὴν	ἁρπαγὴν	πάντα πρὸς Ἰώσηπον εἰς Ταριχέας
[2, 19]	δὲ τὰς πέριξ κώμας ἐφ'	ἁρπαγὴν	σίτου πολλοὺς διαφῆκεν τῶν στρατιωτῶν·
[2, 15]	κόσμον αὐτοῖς καὶ μὴ πρὸς	ἁρπαγὴν	τῶν θείων κειμηλίων Ῥωμαίους ἐρεθίσαι.
[2, 21]	ἐκείνους χειρωσάμενος νουθετῆσαι διὰ τῆς	ἁρπαγῆς	ἠθέλησεν, τῇ δ' ἀποδόσει τῶν
[2, 14]	φόνος τῶν καταλαμβανομένων, τρόπος τε	ἁρπαγῆς	οὐδεὶς παρελείπετο, καὶ πολλοὺς τῶν
[2, 14]	τιμωρίᾳ κατακρίτων πεμφθεὶς δήμιος οὔτε	ἁρπαγῆς	τινα τρόπον οὔτε αἰκίας παρέλιπεν.
[2, 20]	κλοπῆς τε καὶ λῃστείας καὶ	ἁρπαγῆς	τοῦ τε ἐξαπατᾶν τὸ ὁμόφυλον
[2, 15]	τὸ λυσιτελὲς τὸ ἐκ τῶν	ἁρπαγῶν	ἀποβλέπων παρήκουσεν. Ἡ δ' ὁρμὴ
[2, 11]	καὶ μῆνας ὀκτὼ καὶ δολοφονηθέντος	ἁρπάζεται	μὲν ὑπὸ τῶν ἐν Ῥώμῃ
[2, 18]	Ἕλληνας ἔβαλλον, αὖθις δὲ λαμπάδας	ἁρπασάμενοι	πρὸς τὸ ἀμφιθέατρον ὥρμησαν ἀπειλοῦντες
[2, 21]	αὐτῷ κίνδυνον ἐπήγαγεν. Οἱ γὰρ	ἁρπάσαντες	ἅμα μὲν ἐπὶ τῷ μηδεμιᾶς
[2, 17]	Οἱ δὲ καὶ τὴν ἱκεσίαν	ἁρπάσαντες	ἀνέπεμψαν πρὸς αὐτοὺς Γωρίονά τε
[2, 14]	Καισαρέων βίας Ἰουδαῖοι τοὺς νόμους	ἁρπάσαντες	ἀνεχώρησαν εἰς Νάρβατα· χώρα τις
[2, 12]	ἐχώρουν ἐπὶ μάχην λίθους τε	ἁρπάσαντες	ἐπὶ τοὺς στρατιώτας ἔβαλλον. Καὶ
[2, 21]	(Οἱ στρατιῶται δ' αὐτοῦ ταχέως	ἁρπάσαντες	τὰ ὅπλα κατὰ τῶν ἐπιβούλων
[2, 17]	δῆμος ἐπὶ τὰς ὀργὰς λίθους	ἁρπάσαντες	τὸν σοφιστὴν ἔβαλλον, οἰόμενοι τούτου
[2, 14]	ἑπτακαιδεκάτῳ δὲ τῆς Ἀγρίππα βασιλείας,	Ἀρτεμισίου	μηνός. Πρὸς δὲ τὸ μέγεθος
[2, 15]	(Ταῦτα μὲν οὖν ἑξκαιδεκάτῃ μηνὸς	Ἀρτεμισίου	συνηνέχθη, τῇ δ' ἐπιούσῃ τὸ
[2, 2]	φάσκων τοῖς μὲν λόγοις ἀμφισβητεῖν	ἄρτι	βασιλείας Ἀρχέλαον, τοῖς δ' ἔργοις
[2, 8]	σιτοποιὸς ἐν τάξει παρατίθησι τοὺς	ἄρτους,	ὁ δὲ μάγειρος ἓν ἀγγεῖον
[2, 17]	ἃ τὸ πῦρ ἐπὶ τὰ	ἀρχεῖα	ἔφερον ἀφανίσαι σπεύδοντες τὰ συμβόλαια
[2, 8]	δίχα θεοῦ περιγενέσθαι τινὶ τὸ	ἄρχειν·	κἂν αὐτὸς ἄρχῃ, μηδέποτε ἐξυβρίσειν
[2, 14]	νικήσαντες παρὰ Νέρωνι τῆς πόλεως	ἄρχειν	τὰ τῆς κρίσεως ἐκόμισαν γράμματα,
[2, 6]	τὴν δὲ Ἀντίπᾳ τῷ πρὸς	Ἀρχέλαον	ἀμφισβητοῦντι περὶ τῆς βασιλείας. Ἐγένετο
[2, 6]	πικρᾶς δουλείας καὶ διαδοχὴν αὐθαίρετον·	Ἀρχέλαον	γοῦν τὸν τηλικούτου τυράννου παῖδα
[2, 2]	μὲν λόγοις ἀμφισβητεῖν ἄρτι βασιλείας	Ἀρχέλαον,	τοῖς δ' ἔργοις πάλαι γεγονέναι
[2, 2]	κρίσιν τιθείη τις, ἀποκεχειροτονῆσθαι βασιλείας	Ἀρχέλαον	ὑφ' ἑαυτοῦ τοῖς εἰς αὐτὴν
[2, 2]	ὁ μὲν εἰς Ἀντιόχειαν ἀπῆρεν,	Ἀρχέλαος	δὲ εἰς Ῥώμην ἀνήχθη, διὰ
[2, 1]	καθαρώτερον. (Πρὸς ἃ παρωξύνετο μὲν	Ἀρχέλαος,	ἐπεῖχε δὲ τὴν ἄμυναν ὑπὸ
[2, 7]	τῷ πατρὶ θεασάμενος ὁ ἐθνάρχης	Ἀρχέλαος	ἐπὶ τοσοῦτον ἔρωτος ἦλθεν, ὥστε
[2, 7]	ἀναλώματα. (Παραλαβὼν δὲ τὴν ἐθναρχίαν	Ἀρχέλαος	καὶ κατὰ μνήμην τῶν πάλαι
[2, 1]	προσιόντας, ἐνίει δὲ πολλοὺς ὁ	Ἀρχέλαος,	καὶ πάντα πρὸς ὀργὴν ἀπεκρίναντο
[2, 2]	συγγενῶν, οἷς διὰ μίσους ἦν	Ἀρχέλαος,	καὶ προηγουμένως ἕκαστος αὐτονομίας ἐπεθύμει
[2, 7]	μεταβολαῖς γενόμενον τελευτήσειν. Ταῦτα ἀκούσας	Ἀρχέλαος	μετὰ πέντε ἡμέρας ἐπὶ τὴν
[2, 2]	ὃν διὰ Πτολεμαίου πολλὰ δεηθεὶς	Ἀρχέλαος	μετεπέμψατο. Τότε μὲν οὖν Σαβῖνος
[2, 1]	στάσει ποριζόμενοι. Πρὸς ὃ δείσας	Ἀρχέλαος	πρὶν δι' ὅλου τοῦ πλήθους
[2, 2]	δὲ πάντα καὶ Νικολάου παρελθὼν	Ἀρχέλαος	προπίπτει τῶν Καίσαρος γονάτων ἡσυχῆ.
[2, 2]	ἐνεχείρισαν Καίσαρι, καὶ μετὰ τούτους	Ἀρχέλαος	τά τε κεφάλαια τῶν ἑαυτοῦ
[2, 6]	Σὺν δὲ τοῖς φίλοις ἄντικρυς	Ἀρχέλαος,	τῶν δὲ τούτου συγγενῶν οἱ
[2, 6]	ἑκατόν, ὑπὸ Φιλίππῳ τέτακτο. Τῆς	Ἀρχελάου	δ' ἐθναρχίας Ἰδουμαία τε καὶ
[2, 9]	Ἰουδαίοις φιλοσοφούντων εἶχον εἰπεῖν. ~(Τῆς	Ἀρχελάου	δ' ἐθναρχίας μεταπεσούσης εἰς ἐπαρχίαν
[2, 5]	δὲ αὐτῷ Ἰώσηπος ὁ ἀνεψιὸς	Ἀρχελάου	καὶ σὺν Γράτῳ Ῥοῦφος, ἄγοντες
[2, 2]	λόγον. Ἀνίσταται δὲ Νικόλαος ὑπὲρ	Ἀρχελάου,	καὶ τὸν μὲν ἐν τῷ
[2, 2]	Οὐ μὴν οἱ φύλακες τῶν	Ἀρχελάου	κατημέλουν ἐντολῶν, ἔμενον δὲ φρουροῦντες
[2, 1]	πλησίον ὄρη διεσκέδασαν. Εἵποντο δὲ	Ἀρχελάου	κήρυκες κελεύοντες ἕκαστον ἀναχωρεῖν ἐπ'
[2, 4]	οἱ μὲν τρεῖς ἐχειρώθησαν, ὑπ'	Ἀρχελάου	μὲν ὁ πρεσβύτατος, οἱ δ'
[2, 3]	τούτων Καίσαρα τελευτᾷ μὲν ἡ	Ἀρχελάου	μήτηρ Μαλθακὴ νοσήσασα, παρὰ Οὐάρου
[2, 2]	Σαβῖνος δι' ἐπιστολῶν κατηγορήσας μὲν	Ἀρχελάου	παρὰ Καίσαρι, πολλὰ δ' ἐπαινέσας
[2, 7]	τὸ πρῶτον, ὃς ἦν ἀδελφὸς	Ἀρχελάου	περὶ οὗ διέξιμεν, υἱὸς δὲ
[2, 3]	Οὔαρος, ἀνέβη γὰρ μετὰ τὸν	Ἀρχελάου	πλοῦν εἰς Ἱεροσόλυμα τοὺς παρακινοῦντας
[2, 6]	Τούτοις παρῆν καὶ Φίλιππος ἀδελφὸς	Ἀρχελάου,	προπεμφθεὶς κατ' εὔνοιαν ὑπὸ Οὐάρου
[2, 6]	βασιλεῖς. Συνδιέβαλλε δὲ καὶ τοὺς	Ἀρχελάου	συγγενεῖς, ὅσοι πρὸς τοὺς κατηγόρους
[2, 6]	δὲ οἶκον αὐτῆς ὑπὸ τὴν	Ἀρχελάου	τοπαρχίαν ἔταξεν. Τῆς δ' ἄλλης
[2, 7]	ὄναρ, ἥπερ ἦν θυγάτηρ μὲν	Ἀρχελάου	τοῦ Καππαδόκων βασιλέως, γυνὴ δὲ
[2, 8]	δύο ἡμέρας ἐβίω. ~(Τῆς δὲ	Ἀρχελάου	χώρας εἰς ἐπαρχίαν περιγραφείσης ἐπίτροπος
[2, 6]	πρότερον τάγμα εἰς Ἀντιόχειαν ἐπάνεισιν.	~(Ἀρχελάῳ	δ' ἐπὶ Ῥώμης πάλιν ἄλλη
[2, 1]		~(Ἀρχελάῳ	δὲ νέων ἦρξε θορύβων ἡ
[2, 2]	Ἀντίπατρος, ἦν δὲ τῶν ἐναντιουμένων	Ἀρχελάῳ	δεινότατος εἰπεῖν, κατηγόρει φάσκων τοῖς
[2, 6]	φίλοι παρ' οὐδετέροις, συμπαρίστασθαι μὲν	Ἀρχελάῳ	διὰ μῖσος καὶ φθόνον οὐχ
[2, 6]	τὸ μὲν ἥμισυ τῆς βασιλείας	Ἀρχελάῳ	δίδωσιν ἐθνάρχην προσειπών, ὑποσχόμενος δὲ
[2, 1]	ἐτρέποντο πρὸς θυσίαν· οὐ μὴν	Ἀρχελάῳ	δίχα φόνου καθεκτὸν ἔτι τὸ
[2, 6]	προσέθηκεν Συρίᾳ. Πρόσοδος ἦν τῆς	Ἀρχελάῳ	δοθείσης χώρας τετρακοσίων ταλάντων. Σαλώμη
[2, 2]	φρουρὰν ἀνατιθέντες Καίσαρι μᾶλλον ἢ	Ἀρχελάῳ.	(Κἀν τούτῳ πάλιν Ἀντίπας ἀμφισβητῶν
[2, 2]	διὸ καὶ τοὺς νουθετοῦντας εἴκειν	Ἀρχελάῳ	κατὰ τὸ πρεσβεῖον καὶ τὰς
[2, 2]	ταμιεῖα τῶν πατρῴων χρημάτων ἀπέκλεισεν	Ἀρχελάῳ,	μέχρι δὲ τῆς Καίσαρος διαγνώσεως
[2, 2]	Σαλώμη καὶ πολλοὶ τῶν σὺν	Ἀρχελάῳ	πλεόντων συγγενῶν. Ἐπήγετο δὲ τὴν
[2, 4]	Πτολεμαίῳ περιπεσόντες· ὁ δὲ τέταρτος	Ἀρχελάῳ	προσεχώρησεν κατὰ δεξιάν. Τοῦτο μὲν
[2, 6]	εὔνοιαν ὑπὸ Οὐάρου δυοῖν ἕνεκα,	Ἀρχελάῳ	τε συναγωνίσασθαι, κἂν διανέμῃ τὸν
[2, 2]	δοκεῖν συναγωνιούμενοι περὶ τῆς διαδοχῆς	Ἀρχελάῳ,	τὸ δ' ἀληθὲς κατηγορήσοντες περὶ
[2, 8]	τινὶ τὸ ἄρχειν· κἂν αὐτὸς	ἄρχῃ,	μηδέποτε ἐξυβρίσειν εἰς τὴν ἐξουσίαν
[2, 9]	βασιλέα. Παραγενόμενος δὲ εἰς τὴν	ἀρχὴν	Ἀγρίππας φθόνῳ τὰς Ἡρώδου τοῦ
[2, 2]	πάσῃ τῇ γενεᾷ διανεῖμαι τὴν	ἀρχήν·	ἐδόκει γὰρ ἐπικουρίας τὸ πλῆθος
[2, 11]	ὥσπερ οὖν πάλαι διῳκεῖτο, τὴν	ἀρχὴν	ἢ κρινεῖν ψήφῳ τὸν ἄξιον
[2, 11]	ἐν Ῥώμῃ στρατευμάτων εἰς τὴν	ἀρχὴν>	Κλαύδιος, ἡ δὲ σύγκλητος ἐξηγουμένων
[2, 14]	ἐκόμισαν γράμματα, καὶ προσελάμβανεν τὴν	ἀρχὴν	ὁ πόλεμος δωδεκάτῳ μὲν ἔτει
[2, 2]	γὰρ ἂν γενέσθαι λαβόντα τὴν	ἀρχὴν	παρὰ Καίσαρος τὸν πρὶν λαβεῖν
[2, 16]	Ἰουδαίων ἀπόστασιν καταψευδόμενος τήν τε	ἀρχὴν	τῆς μάχης περιθεὶς αὐτοῖς καὶ
[2, 11]	εἶναι· ἔπειθ' ὅτι διοικήσει τὴν	ἀρχὴν	ὥσπερ ἀγαθὸς προστάτης, οὐχ ὡς
[2, 12]	ἡμέραις τελευτᾷ καταλιπὼν Νέρωνα τῆς	ἀρχῆς	διάδοχον, ὃν ταῖς Ἀγριππίνης τῆς
[2, 12]	γυναικὸς ἀπάταις ἐπὶ κληρονομίᾳ τῆς	ἀρχῆς	εἰσεποιήσατο καίπερ υἱὸν ἔχων γνήσιον
[2, 7]	αὐτοῦ πρὸς Καίσαρα ἔτει τῆς	ἀρχῆς	ἐνάτῳ φυγαδεύεται μὲν αὐτὸς εἰς
[2, 9]	πλεῖν ἐπὶ Καίσαρα στερίσκεσθαι μείζονος	ἀρχῆς·	ὅπου μὲν γὰρ Ἀγρίππαν ἐξ
[2, 11]	δ' ὡς ἂν ἐκ τοσαύτης	ἀρχῆς	πλοῦτος Ἀγρίππᾳ προσέρρει, καὶ τοῖς
[2, 6]	μὲν παρεστακέναι θύματα περὶ τῆς	ἀρχῆς	τῷ θεῷ, τοσούτοις δ' ἐμπεπληκέναι
[2, 1]	τὸν ὑπ' ἐκείνου κατασταθέντα παύειν	ἀρχιερέα·	προσήκειν γὰρ αὐτοῖς εὐσεβέστερον αἱρεῖσθαι
[2, 16]	(Ἔνθα καὶ Ἰουδαίων οἵ τε	ἀρχιερεῖς	ἅμα τοῖς δυνατοῖς καὶ ἡ
[2, 15]	κειμηλίων Ῥωμαίους ἐρεθίσαι. Τοὺς δ'	ἀρχιερεῖς	αὐτοὺς ἦν ἰδεῖν καταμωμένους μὲν
[2, 15]	χρήσασθαι τοῖς ὅπλοις. Οἱ δ'	ἀρχιερεῖς	εἰς τὸ ἱερὸν τὴν πληθὺν
[2, 12]	ἑτέρους τῶν δυνατωτάτων καὶ τοὺς	ἀρχιερεῖς	Ἰωνάθην καὶ Ἀνανίαν τόν τε
[2, 14]	καθέζεται, καὶ προσελθόντες οἵ τε	ἀρχιερεῖς	καὶ δυνατοὶ τό τε γνωριμώτατον
[2, 15]	ἀνετράπη, καὶ μεταπεμψάμενος τούς τε	ἀρχιερεῖς	καὶ τὴν βουλὴν αὐτὸς μὲν
[2, 15]	αὐτὴν ἀνάψαι πραγματευόμενος τούς τε	ἀρχιερεῖς	σὺν τοῖς γνωρίμοις μεταπέμπεται καὶ
[2, 16]	τε τὸν βασιλέα καὶ τοὺς	ἀρχιερεῖς	τραπόμενον πέμπειν κατὰ Φλώρου πρέσβεις
[2, 17]	δὲ τὴν ἐπιοῦσαν ὅ τε	ἀρχιερεὺς	Ἀνανίας περὶ τὸν τῆς βασιλικῆς
[2, 20]	τε υἱὸς Γωρίονος καὶ ὁ	ἀρχιερεὺς	Ἄνανος τῶν τε κατὰ τὴν
[2, 13]	οὖν ὑπ' αὐτῶν Ἰωνάθης ὁ	ἀρχιερεὺς	ἀποσφάττεται, μετὰ δ' αὐτὸν καθ'
[2, 17]	θύρας, σὺν οἷς Ἀνανίας ὁ	ἀρχιερεὺς	Ἐζεκίας τε ὁ ἀδελφὸς αὐτοῦ
[2, 12]	γνώριμοι τῶν Ἰουδαίων καὶ ὁ	ἀρχιερεὺς	Ἰωνάθης υἱὸς Ἀνάνου κατάρξαι μὲν
[2, 22]	τοῖς Ἱεροσολύμοις Ἄνανός τε ὁ	ἀρχιερεὺς	καὶ τῶν δυνατῶν ὅσοι μὴ
[2, 17]	(Συνελθόντες γοῦν οἱ δυνατοὶ τοῖς	ἀρχιερεῦσιν	εἰς ταὐτὸ καὶ τοῖς τῶν
[2, 17]	θαρσήσαντες οἱ δυνατοὶ σὺν τοῖς	ἀρχιερεῦσιν	καὶ πᾶν ὅσον τοῦ πλήθους
[2, 15]	δείσαντες οἱ δυνατοὶ σὺν τοῖς	ἀρχιερεῦσιν	τὰς ἐσθῆτας περιερρήξαντο καὶ προσπίπτοντες
[2, 20]	στρατηγοὺς Ἰησοῦν υἱὸν Σαπφᾶ τῶν	ἀρχιερέων	ἕνα καὶ Ἐλεάζαρον ἀρχιερέως υἱὸν
[2, 17]	ἀπέρριψαν. Καὶ πολλὰ τῶν τε	ἀρχιερέων	καὶ τῶν γνωρίμων παρακαλούντων μὴ
[2, 17]	δὴ τῶν δυνατῶν καὶ τῶν	ἀρχιερέων	οἱ μὲν εἰς τοὺς ὑπονόμους
[2, 17]	καταστροφὴ χωρίων καὶ ὁ τοῦ	ἀρχιερέως	Ἀνανίου θάνατος ἐτύφωσεν εἰς ὠμότητα
[2, 17]	ἱερὸν Ἐλεάζαρος υἱὸς Ἀνανία τοῦ	ἀρχιερέως,	νεανίας θρασύτατος, στρατηγῶν τότε τοὺς
[2, 17]	ἐπιπεσόντες τήν τε Ἀνανίου τοῦ	ἀρχιερέως	οἰκίαν καὶ τὰ Ἀγρίππα καὶ
[2, 20]	τῶν ἀρχιερέων ἕνα καὶ Ἐλεάζαρον	ἀρχιερέως	υἱὸν Νέου· τῷ δ' ἄρχοντι
[2, 13]	κατέστησεν ἐπίτροπον. Οὗτος τόν τε	ἀρχιλῃστὴν	Ἐλεάζαρον ἔτεσιν εἴκοσι τὴν χώραν
[2, 14]	στῖφος ὑπεζωσμένος αὐτὸς μὲν ὥσπερ	ἀρχιλῃστὴς	ἢ τύραννος προανεῖχεν ἐκ τοῦ
[2, 4]	τοῦ κατατρέχοντός ποτε τὴν χώραν	ἀρχιλῃστοῦ	καὶ χειρωθέντος ὑφ' Ἡρώδου βασιλέως
[2, 8]	ἀθέμιτον· ἀριστοποιησάμενος δ' ἐπεύχεται πάλιν·	ἀρχόμενοί	τε καὶ παυόμενοι γεραίρουσι θεὸν
[2, 14]	τὸ τοῦ πολέμου πῦρ ἐκεῖθεν	ἀρχόμενον	καὶ τῆς ταραχῆς ἀνελεῖν τὰς
[2, 22]	δῆλός τε ἦν ἤδη πόρρωθεν	ἀρχόμενος	τυραννεῖν. Πεμφθείσης δ' ἐπ' αὐτὸν
[2, 17]	ἐφ' οἷς προπεπηλάκισται, τοὺς μὲν	ἄρχοντας	αὐτῶν ἅμα τοῖς δυνατοῖς ἔπεμπε
[2, 20]	ἐπιλέξας ἐκ τοῦ ἔθνους κατέστησεν	ἄρχοντας	ὅλης τῆς Γαλιλαίας, ἑπτὰ δὲ
[2, 22]	συνελῄζετο τὴν Ἰδουμαίαν· ὥστε τοὺς	ἄρχοντας	τοῦ ἔθνους διὰ τὸ πλῆθος
[2, 16]	Πάρθοι, τὸ πολεμικώτατον φῦλον, τοσούτων	ἄρχοντες	ἐθνῶν καὶ τηλικαύτην περιβεβλημένοι δύναμιν
[2, 16]	μὴν οὐδ' οἱ τῶν Ἱεροσολύμων	ἄρχοντες	ἐσίγησαν, ἀλλ' αὐτοί τε καὶ
[2, 17]	δὲ τὰς κώμας οἵ τε	ἄρχοντες	καὶ βουλευταὶ μερισθέντες τοὺς φόρους
[2, 12]	πολεμεῖν τοῖς Σαμαρεῦσιν ὡρμημένων οἱ	ἄρχοντες	τῶν Ἱεροσολύμων ἐκδραμόντες σάκκους ἀμπεχόμενοι
[2, 20]	ἀρχιερέως υἱὸν Νέου· τῷ δ'	ἄρχοντι	τότε τῆς Ἰδουμαίας Νίγερι, γένος
[2, 12]	ἐξώρμων ἀστρατήγητοι καὶ μηδενὶ τῶν	ἀρχόντων	κατέχοντι πειθόμενοι. Τοῦ λῃστρικοῦ δ'
[2, 22]	αὐτὸν ὑπ' Ἀνάνου καὶ τῶν	ἀρχόντων	στρατιᾶς πρὸς τοὺς ἐν Μασάδᾳ
[2, 21]	δὲ κατὰ φθόνον καὶ τῶν	ἀρχόντων	τινὲς λάθρα τῷ Ἰωάννῃ χρήματα
[2, 11]	διατάγματι τὴν δωρεὰν ἐδήλου, τοῖς	ἄρχουσιν	δὲ προσέταξεν ἐγχαράξαντας δέλτοις χαλκαῖς
[2, 21]	ἀκούσαντες οἱ γνώριμοι σὺν τοῖς	ἄρχουσιν	εἰσῄεσαν. Ὁ δὲ σύρας αὐτοὺς
[2, 21]	Ἰησοῦς τις υἱὸς Σαπφία, τότε	ἄρχων	τῆς Τιβεριάδος. Οἱ μὲν οὖν
[2, 2]	ἐν ταῖς διαθήκαις μέμψασθαι δυνάμενος,	ἃς	ἔγραψεν ὑγιαίνων μὲν τὸ σῶμα,
[2, 8]	ἀνατεῖλαι. Καὶ μετὰ ταῦτα πρὸς	ἃς	ἕκαστοι τέχνας ἴσασιν ὑπὸ τῶν
[2, 18]	ἀντικρὺ τῆς Σεπφώρεως, καλεῖται δὲ	Ἀσαμών.	Τούτοις ὁ Γάλλος ἐπῆγε τὴν
[2, 16]	τὴν ἀδελφὴν Βερνίκην ἐπὶ τῆς	Ἀσαμωναίων	οἰκίας, αὕτη γὰρ ἦν ἐπάνω
[2, 17]	τῷ πυρὶ λείποι, διαμένει γὰρ	ἄσβεστον	ἀεί, τοὺς μὲν διαφόρους τῆς
[2, 17]	τοῦ κινδύνου καταψηφίσασθαι τῆς πόλεως	ἀσέβειαν,	εἰ παρὰ μόνοις Ἰουδαίοις οὔτε
[2, 10]	τὴν πατρίδα, ἐκτεῖναι δὲ τὴν	ἀσέβειαν	καὶ ἐπὶ Ἰουδαίαν. Πετρώνιον μὲν
[2, 18]	ἄμετρον εἰς τοὺς ὁμοφύλους ἑλόμενος	ἀσεβεῖν	τὴν βασιλείαν διέφθειρεν· διετέλει τε
[2, 17]	θυσίας τινῶν, τοῦτο μὲν γὰρ	ἀσεβέστατον,	ἀλλὰ καὶ τὰ βλεπόμενα καὶ
[2, 13]	μὲν καθαρώτερον, ταῖς γνώμαις δὲ	ἀσεβέστερον,	ὅπερ οὐδὲν ἧττον τῶν σφαγέων
[2, 8]	πονηρῶν ψυχαῖς καθ' ᾅδου τὸν	ἀσεβῶν	χῶρον, ἔνθα καὶ κολαζομένους τινὰς
[2, 8]	ἀναιροῦντες, τὰς δὲ τῶν γυναικῶν	ἀσελγείας	φυλαττόμενοι καὶ μηδεμίαν τηρεῖν πεπεισμένοι
[2, 18]	ἦν Σαούλου τινὸς τῶν οὐκ	ἀσήμων,	ῥώμῃ δὲ σώματος καὶ τόλμῃ
[2, 17]	τῆς θρησκείας ἐξέκλεισαν, τῷ δ'	ἀσθενεῖ	λαῷ συνεισρυέντας πολλοὺς τῶν σικαρίων,
[2, 21]	τινὰ τῶν γνωρίμων ὑπεκρίνατο τὴν	ἀσθένειαν	καὶ κλινήρης ὢν ὑστερῆσαι τῆς
[2, 16]	ἡγεμονίαν; οὐ μετρήσετε τὴν ἑαυτῶν	ἀσθένειαν;	οὐ τὰ μὲν ἡμέτερα καὶ
[2, 16]	παροξύνει καὶ τὸ παρὰ τῶν	ἀσθενεστέρων,	ἐὰν τὰ πράγματα συγχυθῇ, κέρδος,
[2, 15]	τὸ τοὺς στενωποὺς ἐμφράξαν πλῆθος	ἀσθενήσαντες	ἀνεχώρουν εἰς τὸ πρὸς τοῖς
[2, 16]	Πλαταιὰς καὶ τὸν ἐρευνήσαντα τὴν	Ἀσίαν	Ἀγησίλαον ἀγαπῶσιν τοὺς αὐτοὺς δεσπότας,
[2, 16]	τῇ μικρᾷ Σαλαμῖνι τὴν τοσαύτην	Ἀσίαν	κλάσαντες νῦν δουλεύουσιν Ῥωμαίοις, καὶ
[2, 16]	Τί δ' αἱ πεντακόσιαι τῆς	Ἀσίας	πόλεις; οὐ δίχα φρουρᾶς ἕνα
[2, 18]	Σεβαστὴ ταῖς ὁρμαῖς αὐτῶν οὔτε	Ἀσκάλων,	ἀλλ' ἐπὶ ταύταις πυρποληθείσαις Ἀνθηδόνα
[2, 6]	αὐτῇ Καῖσαρ καὶ τὰ ἐν	Ἀσκάλωνι	βασίλεια· συνήγετο δ' ἐκ πάντων
[2, 18]	καὶ πεντακοσίους μὲν ἐπὶ δισχιλίοις	Ἀσκαλωνῖται,	Πτολεμαεῖς δὲ δισχιλίους ἀνεῖλον ἔδησάν
[2, 8]	ὃ δὴ καὶ δοκεῖ σεμνότητα	ἀσκεῖν,	Ἐσσηνοὶ καλοῦνται, Ἰουδαῖοι μὲν γένος
[2, 8]	(Διῄρηνται δὲ κατὰ χρόνον τῆς	ἀσκήσεως	εἰς μοίρας τέσσαρας, καὶ τοσοῦτον
[2, 8]	τὴν εἰς τὸ κοινὸν ὁμόνοιαν	ἀσκοῦντες,	Σαδδουκαίων δὲ καὶ πρὸς ἀλλήλους
[2, 14]	εἰς μέσον φερομένων, διεσκεδάσθη πρὶν	ἀσπάσασθαι	τὸν Φλῶρον ἢ τοῖς στρατιώταις
[2, 15]	φέρειν ὠφέλειαν τὸν ἀπὸ Ἰουδαίων	ἀσπασμὸν	ἢ διόρθωσιν αὐτοῖς τῶν συμβεβηκότων
[2, 10]	ἑώρα καὶ τὴν χώραν κινδυνεύουσαν	ἄσπορον	μεῖναι, κατὰ γὰρ ὥραν σπόρου
[2, 7]	βασιλεύσειν μὲν αὐτὸν τὸν τῶν	ἀσταχύων	ἀριθμόν, ἐν ποικίλαις δὲ πραγμάτων
[2, 10]	σταδίους ἀφέστηκεν ἑκατόν. Τοῦ δ'	ἄστεος	ὅσον ἀπὸ δύο σταδίων ὁ
[2, 8]	εἴ ποτε ἐν ταῖς προαγορεύσεσιν	ἀστοχοῦσιν.	(Ἔστιν δὲ καὶ ἕτερον Ἐσσηνῶν
[2, 12]	ἀφέμενοι πρὸς τὴν Σαμάρειαν ἐξώρμων	ἀστρατήγητοι	καὶ μηδενὶ τῶν ἀρχόντων κατέχοντι
[2, 18]	τοῖς στρατιώταις διαρπάζειν, τὸ δὲ	ἄστυ	καίτοι θαυμάσας τοῦ κάλλους ἔχον
[2, 19]	τῶν παραφανέντων διαφθείρας καὶ τὸ	ἄστυ	κατακαύσας ἐχώρει πρόσω, καὶ διὰ
[2, 19]	καὶ ξύλοις παίοντες εἰς τὸ	ἄστυ	συνήλασαν. (Κέστιος δὲ τὴν πρὸς
[2, 8]	νομοθέτην ἢ φάγωσίν τι τῶν	ἀσυνήθων,	οὐδέτερον ὑπέμειναν παθεῖν, ἀλλ' οὐδὲ
[2, 20]	ἀντιχορηγεῖσθαι παρὰ τῶν ὁπλιτῶν τὴν	ἀσφάλειαν.	~(Διοικοῦντι δ' οὕτως τῷ Ἰωσήπῳ
[2, 20]	πόλιν ἐπὶ τὴν ἔξωθεν αὐτῶν	ἀσφάλειαν	ἐχώρει. Καὶ γινώσκων Ῥωμαίους προεμβαλοῦντας
[2, 21]	ἐχθροῖς, ἔπειτα τὸν κηδεμόνα τῆς	ἀσφαλείας	αὐτῶν ἀναρπάσαι σπεύδουσιν καὶ κλείειν
[2, 21]	Ταριχεᾶται, μάλιστα τὴν ὑμετέραν πόλιν	ἀσφαλείας	δεομένην καὶ πρὸς κατασκευὴν τείχους
[2, 18]	τῶν Σκυθοπολιτῶν καὶ τῆς ἑαυτῶν	ἀσφαλείας	ἐν δευτέρῳ θέμενοι τὴν συγγένειαν
[2, 15]	ἀξιώσωσιν. Τῶν δὲ πάντα περὶ	ἀσφαλείας	καὶ τοῦ μηδὲν νεωτερίσειν ὑποσχομένων,
[2, 21]	ἄγγελον μόνης προνοεῖν τῆς ἑαυτῶν	ἀσφαλείας,	μήτε δὲ κτείνειν τινὰ μήτ'
[2, 11]	ἐκείνων σπουδὴν ἐγκαταλιπεῖν δίκαιον οὔτε	ἀσφαλὲς	τὴν ἑαυτοῦ τύχην κρίνοι· καὶ
[2, 19]	Κεστίου καὶ συγγνώμην παρὰ Ῥωμαίοις	ἀσφαλῆ	περὶ τῶν ἡμαρτημένων ὑπισχνούμενος, εἰ
[2, 21]	τῶν παρόντων Ταριχέας ἔφη τειχίσειν,	ἀσφαλιεῖσθαι	δὲ ὁμοίως καὶ τὰς ἄλλας
[2, 12]	ἀνασυράμενος τὴν ἐσθῆτα καὶ κατακύψας	ἀσχημόνως	προσαπέστρεψεν τοῖς Ἰουδαίοις τὴν ἕδραν
[2, 19]	καὶ μέγα τῷ πλήθει θαρροῦντες	ἄτακτοι	μετὰ κραυγῆς ἐξεπήδων ἐπὶ τὴν
[2, 22]	ἐχαλκεύετο βέλη καὶ πανοπλία, πρὸς	ἀτάκτοις	δὲ γυμνασίαις τὸ τῶν νέων
[2, 18]	δὲ ἰδεῖν τὰς πόλεις μεστὰς	ἀτάφων	σωμάτων καὶ νεκροὺς ἅμα νηπίοις
[2, 21]	τὴν δ' αἰτίαν οὐ προεδήλουν	ἅτε	δὴ λάθρα τῶν ἐχθρῶν βεβουλευμένων.
[2, 12]	νόμον αὐτῶν ἐξυβρίσαντα μὴ περιιδεῖν	ἀτιμώρητον.	Ὁ δέ, οὐ γὰρ ἠρέμει
[2, 16]	ἐξαριθμήσασθαι τὰ ἔθνη ῥᾴδιον, ὁριζομένην	Ἀτλαντικῷ	τε πελάγει καὶ στήλαις Ἡρακλείοις
[2, 16]	ταχέως τὰ ἐντεῦθεν ἐκεῖ ῥᾴδιον.	Ἄτοπον	δὲ καὶ δι' ἕνα πολλοῖς
[2, 21]	τοῦ Τυρίου νομίσματος, ὃ τέσσαρας	Ἀττικὰς	δύναται, τέσσαρας ἀμφορεῖς, τῆς αὐτῆς
[2, 8]	περικαλύψαντες θοιμάτιον, ὡς μὴ τὰς	αὐγὰς	ὑβρίζοιεν τοῦ θεοῦ, θακεύουσιν εἰς
[2, 11]	προστιθεὶς ἔξωθεν καὶ τὰς ὑπ'	Αὐγούστου	δοθείσας Ἡρώδῃ Τραχωνῖτιν καὶ Αὐρανῖτιν,
[2, 9]	τῆς Ῥωμαίων ἡγεμονίας μετὰ τὴν	Αὐγούστου	τελευτήν, ἀφηγησαμένου τῶν πραγμάτων ἔτεσιν
[2, 16]	δ' ἅπαξ χειρωθείς, ἔπειτα ἀφιστάμενος,	αὐθάδης	δοῦλός ἐστιν, οὐ φιλελεύθερος. Τότε
[2, 6]	τῆς πικρᾶς δουλείας καὶ διαδοχὴν	αὐθαίρετον·	Ἀρχέλαον γοῦν τὸν τηλικούτου τυράννου
[2, 12]	Κουμανὸν γεγονέναι μὴ θελήσαντα τοὺς	αὐθέντας	τοῦ σφαγέντος ἐπεξελθεῖν. (Κουαδρᾶτος δὲ
[2, 11]	πρὸς τὴν ἀπόλειψιν περιδεῶς ἔσχον,	αὖθις	δ' ὡς ἀποστροφὴ σωτήριος οὐ
[2, 12]	κελεύει. Καὶ Ἰουδαῖοι μὲν ἀνεχώρουν.	(Αὖθις	δὲ Γαλιλαίων καὶ Σαμαρέων γίνεται
[2, 17]	οὕτω τὴν ἀπειλὴν κατεῖχεν Ἀγρίππας,	αὖθις	δὲ ἐπειρᾶτο πείθειν τὸ πλῆθος
[2, 18]	πρῶτον λίθοις τοὺς Ἕλληνας ἔβαλλον,	αὖθις	δὲ λαμπάδας ἁρπασάμενοι πρὸς τὸ
[2, 12]	τοὺς τόπους παραγένηται, διερευνήσειν ἕκαστα,	αὖθις	δὲ παρελθὼν εἰς Καισάρειαν τοὺς
[2, 19]	καταλιπεῖν, ἃ τότε Ἰουδαῖοι λαβόντες	αὖθις	ἐχρήσαντο κατὰ τῶν ἀφέντων. Προῆλθον
[2, 20]	πολιορκηθεὶς Ἀντίπας ὑπεριδὼν τὴν φυγὴν	αὖθις	ὡς ὑπὸ τῶν στασιαστῶν διεφθάρη
[2, 21]	μυχαίτατον τῆς οἰκίας καὶ τὴν	αὔλειον	ἀποκλείσας ἐμαστίγωσεν, μέχρι πάντων τὰ
[2, 17]	ἐνέπρησαν. Ἔπειτα μετέβαινον εἰς τὴν	αὐλήν,	εἰς ἣν οἱ βασιλικοὶ κατέφυγον,
[2, 15]	μὴ καταφυγεῖν εἰς τὴν βασιλικὴν	αὐλὴν	ἔφθη, κἀκεῖ διενυκτέρευσεν μετὰ φυλακῆς
[2, 20]	σὺν τούτοις κατὰ τὴν βασιλικὴν	αὐλὴν	πολιορκηθεὶς Ἀντίπας ὑπεριδὼν τὴν φυγὴν
[2, 17]	βασιλικοῖς εἰς τὴν ἀνωτέρω καταφυγόντες	αὐλὴν	ταχέως ἀπέκλεισαν τὰς θύρας, σὺν
[2, 19]	πόλιν ἐλθὼν ἀντικρὺ τῆς βασιλικῆς	αὐλῆς	ἐστρατοπεδεύετο. Κἂν εἴπερ ἠθέλησεν κατ'
[2, 17]	Ἀνανίας περὶ τὸν τῆς βασιλικῆς	αὐλῆς	εὔριπον διαλανθάνων ἁλίσκεται καὶ πρὸς
[2, 15]	Φλῶρος ἐφιέμενος ἐξῆγε τῆς βασιλικῆς	αὐλῆς	τοὺς σὺν αὐτῷ καὶ πρὸς
[2, 5]	τῶν ἄλλων θορύβοις παρακεκινηκυῖαν εὑρών,	αὐλίζεται	δὲ περί τινα κώμην Ἀροῦν
[2, 19]	ἐν τῷ κατὰ τὸν Σκοπὸν	αὐλίζεται	στρατοπέδῳ Κέστιος, τῇ δ' ἐπιούσῃ
[2, 14]	τότε μὲν ἐν τοῖς βασιλείοις	αὐλίζεται,	τῇ δ' ὑστεραίᾳ βῆμα πρὸ
[2, 17]	ἐπαμυνοῦντας τῷ δήμῳ δισχιλίους ἱππεῖς,	Αὐρανίτας	τε καὶ Βαταναίους καὶ Τραχωνίτας,
[2, 11]	Αὐγούστου δοθείσας Ἡρώδῃ Τραχωνῖτιν καὶ	Αὐρανῖτιν,	χωρὶς δὲ τούτων ἑτέραν βασιλείαν
[2, 6]	τάλαντα, Βατανέα δὲ καὶ Τράχων	Αὐρανῖτίς	τε καὶ μέρη τινὰ τοῦ
[2, 14]	δὲ δέει τοῦ μὴ τὰ	αὐτὰ	παθεῖν καὶ κολακεύειν τὸν ἄξιον
[2, 18]	ἐν αὐτῷ καταφλέξειν τὸν δῆμον	αὔτανδρον.	Κἂν ἔφθησαν τοῦτο δράσαντες, εἰ
[2, 18]	εἰς γῆν. Κατὰ δὲ τὰς	αὐτὰς	ἡμέρας καὶ τῶν ἐν Μαχαιροῦντι
[2, 6]	πεντήκοντα μυριάδας ἀργυρίου καὶ συνῴκισεν	αὐτὰς	τοῖς Φερώρα παισίν. Μετὰ δὲ
[2, 8]	δύο δὲ ταῦτα παρ' αὐτοῖς	αὐτεξούσια,	ἐπικουρία καὶ ἔλεος· βοηθεῖν τε
[2, 14]	Σεβαστὴν καὶ καταλείπει τὴν στάσιν	αὐτεξούσιον,	ὥσπερ ἄδειαν πεπρακὼς Ἰουδαίοις τοῦ
[2, 3]	φλογὸς περισχεθέντες πολλοὶ μὲν ἐν	αὐτῇ	διεφθάρησαν, πολλοὶ δὲ ὑπὸ τῶν
[2, 6]	Φασαηλίδος ἀποδείκνυται δεσπότις, χαρίζεται δ'	αὐτῇ	Καῖσαρ καὶ τὰ ἐν Ἀσκάλωνι
[2, 2]	εἶναι κυρίαν, ὅτι βεβαιωτὴν ἐν	αὐτῇ	Καίσαρα καθίστατο τοῦ διαδόχου· Ὁ
[2, 21]	Τυρίων χώρας καὶ τῶν ἐν	αὐτῇ	κωμῶν φυγάδες ἦσαν· Δι' ὧν
[2, 7]	χρόνον ἔδοξεν ἐπιστάντα τὸν Ἀλέξανδρον	αὐτῇ	λέγειν ἀπέχρη μὲν ὁ κατὰ
[2, 13]	ἀναμεμιγμένων Ἰουδαίων πρὸς τοὺς ἐν	αὐτῇ	Σύρους στασιασάντων. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 17]	τὴν Ἀντωνίαν καὶ τοὺς ἐν	αὐτῇ	φρουροὺς δυσὶν ἡμέραις πολιορκήσαντες αὐτούς
[2, 16]	Βερνίκην ἐπὶ τῆς Ἀσαμωναίων οἰκίας,	αὕτη	γὰρ ἦν ἐπάνω τοῦ ξυστοῦ
[2, 12]	τήν τε Φιλίππου γενομένην ἐπαρχίαν,	αὕτη	δ' ἦν Τραχωνῖτις καὶ Βατανέα
[2, 10]	τῆς στρατιᾶς. (Πόλις δ' ἐστὶν	αὕτη	τῆς Γαλιλαίας παράλιος κατὰ τὸ
[2, 16]	δέον ὑπὲρ τοῦ μηδὲ ἀποβαλεῖν	αὐτὴν	ἀγωνίζεσθαι πρότερον· ἡ γὰρ πεῖρα
[2, 13]	ἀνδριάντας καὶ ναοὺς ἐγκαθιδρῦσαι Ἰουδαίοις	αὐτὴν	ἀνατιθέντα. Διὰ ταῦτα δὲ ἠμφισβήτουν
[2, 15]	τῆς ταραχῆς ἤχθετο καὶ πάλιν	αὐτὴν	ἀνάψαι πραγματευόμενος τούς τε ἀρχιερεῖς
[2, 15]	ἁλισκομένους καὶ διέφθειρον, ἀλλὰ κἂν	αὐτὴν	ἀνεῖλον, εἰ μὴ καταφυγεῖν εἰς
[2, 19]	ἐστρατοπεδεύετο. Κἂν εἴπερ ἠθέλησεν κατ'	αὐτὴν	ἐκείνην τὴν ὥραν ἐντὸς τῶν
[2, 8]	Δοκοῦσι δέ μοι κατὰ τὴν	αὐτὴν	ἔννοιαν Ἕλληνες τοῖς τε ἀνδρείοις
[2, 18]	ἔθνους τὴν Πτολεμαίδα. Καὶ καταλαβὼν	αὐτὴν	ἔρημον μὲν ἀνδρῶν, ἀναπεφεύγει γὰρ
[2, 8]	τῶν λυμάτων ἐκκρίσεως ἀπολούεσθαι μετ'	αὐτὴν	καθάπερ μεμιασμένοις ἔθιμον. (Διῄρηνται δὲ
[2, 7]	βασιλεύοντι Λιβύης, οὗ τελευτήσαντος ἐπανελθοῦσαν	αὐτὴν	καὶ χηρεύουσαν παρὰ τῷ πατρὶ
[2, 2]	μόνον ἀλλὰ καὶ τοῦ δικάζοντος	αὐτὴν	Καίσαρος. Τῶν δ' ἄλλων ἐγκλημάτων
[2, 5]	τρέπεται καὶ Σέπφωριν πόλιν ἑλὼν	αὐτὴν	μὲν ἐμπίπρησι, τοὺς δ' ἐνοικοῦντας
[2, 13]	τὸν οἰκιστὴν μὲν προσωμολόγουν Ἰουδαῖον,	αὐτὴν	μέντοι γε τὴν πόλιν Ἑλλήνων
[2, 2]	Ἀρχέλαον ὑφ' ἑαυτοῦ τοῖς εἰς	αὐτὴν	παρανομηθεῖσιν· ποταπὸν γὰρ ἂν γενέσθαι
[2, 15]	πρὸς τῷ μὴ τυχεῖν αἰδοῦς	αὐτὴν	τὸν περὶ τοῦ ζῆν κίνδυνον
[2, 8]	ἐπὶ ἐνιαυτὸν ἔξω μένοντι τὴν	αὐτὴν	ὑποτίθενται δίαιταν ἀξινάριόν τε καὶ
[2, 11]	Δρουσίλλαν, υἱὸν δὲ ἐκ τῆς	αὐτῆς	Ἀγρίππαν. Οὗ παντάπασιν ὄντος νηπίου
[2, 21]	Ἀττικὰς δύναται, τέσσαρας ἀμφορεῖς, τῆς	αὐτῆς	ἐπίπρασκεν τιμῆς ἡμιαμφόριον. Οὔσης δὲ
[2, 15]	οὐ μόνον γοῦν ἐν ὄμμασιν	αὐτῆς	ᾐκίζοντο τοὺς ἁλισκομένους καὶ διέφθειρον,
[2, 18]	ἔργων ἔχουσιν ἐκεχειρίαν. ~(Τῆς δ'	αὐτῆς	ἡμέρας καὶ ὥρας ὥσπερ ἐκ
[2, 3]	προθυμίαις ἀνδρῶν ὁ γνήσιος ἐξ	αὐτῆς	Ἰουδαίας λαός. Διανείμαντες δὲ σφᾶς
[2, 13]	πόλιν Ἰουδαῖον γεγονέναι τὸν κτίστην	αὐτῆς	λέγοντες· ἦν δὲ Ἡρώδης ὁ
[2, 9]	τοῦ Σεβαστοῦ γυναικὶ τήν τε	αὐτῆς	τοπαρχίαν καὶ Ἰάμνειαν καὶ τοὺς
[2, 16]	δὲ μεγέθους· Μῆκος μέν γε	αὐτῆς	τριάκοντα σταδίων, εὖρος δ' οὐκ
[2, 6]	προσόδου τάλαντα· τὸν δὲ οἶκον	αὐτῆς	ὑπὸ τὴν Ἀρχελάου τοπαρχίαν ἔταξεν.
[2, 6]	λείψανα καὶ μὴ τὸ περισσὸν	αὐτῆς	ὑπορρῖψαι τοῖς ὠμῶς σπαράττουσιν, συνάψαντας
[2, 15]	ἦν σύνθημα κατ' αὐτῶν δεδομένον·	αὐτίκα	γοῦν οἱ στρατιῶται περισχόντες αὐτοὺς
[2, 11]	καὶ φιλοφρονησάμενος ἐξῄει σὺν αὐτοῖς	αὐτίκα	θύσων τῷ θεῷ τὰ περὶ
[2, 9]	τῆς δεισιδαιμονίας ἄκρατον ἐκκομίσαι μὲν	αὐτίκα	τὰς σημαίας Ἱεροσολύμων κελεύει. (Μετὰ
[2, 19]	ἀπὸ τῆς πόλεως ὡς ἁλωσομένης	αὐτίκα.	Τὸν δὲ δῆμον ἐπὶ τούτοις
[2, 18]	ἐν ταῖς τῶν πολεμίων. Τὸ	αὐτὸ	δ' ἂν εἴη μοι καὶ
[2, 16]	οἱ παραβάντες ἑκουσίως τὴν εἰς	αὐτὸ	θεραπείαν; ἐπαναιροῦνται δὲ ἕκαστοι πόλεμον
[2, 17]	τι καλούμενον Μασάδαν, καὶ καταλαβόντες	αὐτὸ	λάθρα τοὺς μὲν Ῥωμαίων φρουροὺς
[2, 16]	παραπολαύσωσιν, ᾠήθην δεῖν ἐπὶ τὸ	αὐτὸ	πάντας ὑμᾶς συναγαγὼν εἰπεῖν ἃ
[2, 10]	ἐπίτηδες τότε τῶν ἀνέμων εἰς	αὐτὸ	τὴν ἔξωθεν ἀργὴν ψάμμον, τοῦ
[2, 8]	μᾶλλον δέ, εἰ πάντες τὸ	αὐτὸ	φρονήσειαν, ἐκλιπεῖν ἂν τὸ γένος
[2, 19]	παίοντες συνήλασαν εἰς τὰς οἰκίας,	αὐτοὶ	δὲ διαστάντες ἀπὸ τῶν πύργων
[2, 16]	ἑαυτοῖς ὑπόνοιαν ἀποστάσεως· δόξειν γὰρ	αὐτοὶ	κατάρξαι τῶν ὅπλων, εἰ μὴ
[2, 19]	παιάνων εἰς τὴν μητρόπολιν ἐπαλινδρόμουν,	αὐτοὶ	μὲν ὀλίγους ἀποβεβλημένοι παντάπασιν, τῶν
[2, 19]	πλευρὸν ἐγκειμένους ἀναστέλλειν οὐχ ὑπέμενον,	αὐτοὶ	μὲν ὄντες βαρεῖς καὶ δεδοικότες
[2, 5]	ἀπεσκευάζοντο τὰς αἰτίας τῆς ἀποστάσεως,	αὐτοὶ	μὲν οὐδὲν παρακινῆσαι λέγοντες, διὰ
[2, 16]	μόνοις τάγμασιν ὑπείκουσιν, μεθ' ὧν	αὐτοὶ	τὰς Δακῶν ἀνακόπτουσιν ὁρμάς; Οἱ
[2, 19]	καθὸ παρείκοιεν οἱ πονηροί, προσῄεσαν	αὐτοὶ	τὰς πύλας ἀνοίξοντες καὶ δεξόμενοι
[2, 8]	μηδενὶ τῶν ἑτεροδόξων ἐπιτέτραπται παρελθεῖν·	αὐτοί	τε καθαροὶ καθάπερ εἰς ἅγιόν
[2, 16]	τῶν Ἱεροσολύμων ἄρχοντες ἐσίγησαν, ἀλλ'	αὐτοί	τε καὶ Βερνίκη τῷ Κεστίῳ
[2, 17]	εἰσπράξεις ἀποκόψαι τῶν χρεῶν, ὅπως	αὐτοί	τε πλῆθος προσλάβωσιν τῶν ὠφεληθέντων
[2, 16]	τὰ πράγματα συγχυθῇ, κέρδος, ὅπως	αὐτοί	τε σωφρονισθέντες μεταβάλωνται καὶ μὴ
[2, 18]	ἔλαττον πλῆθος ἀνῄρουν, ἀλλὰ καὶ	αὐτοὶ	τοὺς ἐν ταῖς πόλεσιν λαμβανομένους
[2, 20]	Ἰουδαῑ κῇ θρησκείᾳ· Διὸ μέγιστος	αὐτοῖς	ἀγὼν ἐγένετο λαθεῖν ἐκείνας. Τοὺς
[2, 15]	ἐν ᾧ λειτουργεῖν ἔθος ἦν	αὐτοῖς,	ἀναλαβόντες κιθαρισταί τε καὶ ὑμνῳδοὶ
[2, 1]	ναοῦ πυρὶ παραπολέσθαι. Τιμωρεῖν δ'	αὐτοῖς	ἀνεβόων ἐκ τῶν ὑφ' Ἡρώδου
[2, 8]	ἐνεργοῦσι, δύο δὲ ταῦτα παρ'	αὐτοῖς	αὐτεξούσια, ἐπικουρία καὶ ἔλεος· βοηθεῖν
[2, 11]	στρατόπεδον καὶ φιλοφρονησάμενος ἐξῄει σὺν	αὐτοῖς	αὐτίκα θύσων τῷ θεῷ τὰ
[2, 18]	διαδόχων, οἳ καὶ τόπον ἴδιον	αὐτοῖς	ἀφώρισαν, ὅπως καθαρωτέραν ἔχοιεν τὴν
[2, 3]	Σαβῖνον ἐμβοῶντες ἀπιέναι μηδ' ἐμποδὼν	αὐτοῖς	γενέσθαι διὰ χρόνου πολλοῦ κομιζομένοις
[2, 11]	ὅπως πρὸς ἃ δέοι χρήσιμος	αὐτοῖς	γένοιτο. Κἀκεῖνος συνιδὼν τὸν ἤδη
[2, 18]	Ῥωμαίων δύο τάγματα καὶ σὺν	αὐτοῖς	δισχιλίους στρατιώτας κατὰ τύχην παρόντας
[2, 2]	βασιλεύειν Ἀντίπαν ἤθελεν. (Συνήργει δ'	αὐτοῖς	εἰς τοῦτο καὶ Σαβῖνος δι'
[2, 2]	πρώτως ἐκάθισεν, ἀποδίδωσι δὲ λόγον	αὐτοῖς.	(Ἔνθα καταστὰς ὁ Σαλώμης υἱὸς
[2, 5]	βασιλέως συγγενῶν, ἦσαν γὰρ ἐν	αὐτοῖς	ἔνιοι προσήκοντες Ἡρώδῃ κατὰ γένος,
[2, 21]	μὴ δι' ὁμοφύλων ἐγκεχειρισμένῳ, πέμπειν	αὐτοῖς	ἐπὶ τὴν μεθορίαν ἐξῃτήσατο. Συνωνούμενος
[2, 1]	κατασταθέντα παύειν ἀρχιερέα· προσήκειν γὰρ	αὐτοῖς	εὐσεβέστερον αἱρεῖσθαι καὶ καθαρώτερον. (Πρὸς
[2, 18]	πρὸς τοὺς Ἕλληνας. Διέμεινεν δ'	αὐτοῖς	ἡ τιμὴ καὶ παρὰ τῶν
[2, 8]	κομιούμενοι. (Καὶ γὰρ ἔρρωται παρ'	αὐτοῖς	ἥδε ἡ δόξα, φθαρτὰ μὲν
[2, 9]	τὸ πλῆθος ὡς ἀποκρίνασθαι δῆθεν	αὐτοῖς	θέλων, δίδωσιν τοῖς στρατιώταις σημεῖον
[2, 19]	γὰρ δὴ τὸ μάλιστα παρ'	αὐτοῖς	θρησκευόμενον σάββατον. Ὁ δ' ἐκσείσας
[2, 16]	τε ἀρχὴν τῆς μάχης περιθεὶς	αὐτοῖς	καὶ δρᾶσαι λέγων ἐκείνους ἃ
[2, 21]	(Ὁ δὲ Ἰώσηπος πολλὰ διαπειλησάμενος	αὐτοῖς	καὶ κατονειδίσας, εἰ πρῶτον μὲν
[2, 15]	κατηντιβόλουν φυλάξαι τὸν ἱερὸν κόσμον	αὐτοῖς	καὶ μὴ πρὸς ἁρπαγὴν τῶν
[2, 2]	τὸ ἱερὸν παρανομηθέντων. (Συναντᾷ δ'	αὐτοῖς	κατὰ τὴν Καισάρειαν Σαβῖνος ὁ
[2, 15]	μηδὲν νεωτερίσειν ὑποσχομένων, εἰ μίαν	αὐτοῖς	καταλείποι σπεῖραν, μὴ μέντοι τὴν
[2, 16]	καὶ τὴν τύχην καταπλαγέντες, ἥτις	αὐτοῖς	κατορθοῖ πλείονα τῶν ὅπλων. Τοιγαροῦν
[2, 8]	ἀκίνητον. Σέβας δὲ μέγα παρ'	αὐτοῖς	μετὰ τὸν θεὸν τοὔνομα τοῦ
[2, 18]	ἔπειτα ἀναπηδήσαντες ἐπέβαλλον τὰς χεῖρας	αὐτοῖς.	Οἱ μὲν οὖν λοιποὶ φεύγοντες
[2, 3]	τοῦ τάγματος ἐξιέναι. Συνελάμβανον δ'	αὐτοῖς	οἱ πλείους τῶν βασιλικῶν αὐτομολήσαντες.
[2, 8]	αὐτῶν καθιέντες. (Εἰσὶν δ' ἐν	αὐτοῖς	οἳ καὶ τὰ μέλλοντα προγινώσκειν
[2, 1]	ἐφαίνετο, τὴν δὲ στρατιὰν ἐπαφίησιν	αὐτοῖς	ὅλην, τοὺς μὲν πεζοὺς διὰ
[2, 16]	τι πλέον· οὐ γὰρ ἐξήρκεσεν	αὐτοῖς	ὅλος Εὐφράτης ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν
[2, 8]	τῆς κοινῆς ἅψασθαι τροφῆς ὅρκους	αὐτοῖς	ὄμνυσι φρικώδεις, πρῶτον μὲν εὐσεβήσειν
[2, 8]	αἱρετισταῖς πάντ' ἀναπέπταται τὰ παρ'	αὐτοῖς	ὁμοίως ὥσπερ ἴδια, καὶ πρὸς
[2, 15]	πόλεως ἔφη, φρουρὰν δ' ἐγκαταλείψειν	αὐτοῖς	ὅσην ἂν ἀξιώσωσιν. Τῶν δὲ
[2, 11]	πάλιν ἔπεμψεν τὸν Ἀγρίππαν ἀπαγγελοῦντα	αὐτοῖς	ὅτι προδοῦναι μὲν τοὺς εἰς
[2, 17]	οὔτ' ἐπεχείρει τις τῶν στασιαστῶν	αὐτοῖς	οὔτ' ἐνέφαινεν ἐπιβουλήν· ὡς δὲ
[2, 8]	τῆς ἀντιδόσεως ἀκώλυτος ἡ μετάληψις	αὐτοῖς	παρ' ὧν ἂν θέλωσιν. (Πρός
[2, 16]	ὕβριν ἡγούμενοι καίπερ ἑνὸς τάγματος	αὐτοῖς	παραμένοντος. Καὶ τί δεῖ πόρρωθεν
[2, 3]	ἐπελθὼν δὲ ὁ Σαβῖνος ἀφορμὴν	αὐτοῖς	παρέσχεν νεωτεροποιίας· τούς τε γὰρ
[2, 14]	Ἀλβῖνον προσελάμβανον ὥστε τοῦ στασιάζειν	αὐτοῖς	παρέχειν ἄδειαν, τοῦ δημοτικοῦ δὲ
[2, 8]	συγκαθεζομένων τῶν ξένων, εἰ τύχοιεν	αὐτοῖς	παρόντες. Οὔτε δὲ κραυγή ποτε
[2, 18]	σωφρονίζειν, ἀλλ' ὑποπέμψας τοὺς γνωρίμους	αὐτοῖς	παύσασθαι παρεκάλει καὶ μὴ καθ'
[2, 8]	ἰσχυρότερον ὅρκου, τὸ δὲ ὀμνύειν	αὐτοῖς	περιίσταται χεῖρον τῆς ἐπιορκίας ὑπολαμβάνοντες·
[2, 19]	τὰς ἐπιδρομὰς εὐκόλους· ὥστε συνέβαινεν	αὐτοῖς	πολλὰ κακοῦσθαι μηδὲν ἀντιβλάπτουσιν τοὺς
[2, 11]	ἠπείγοντο πρὸς Κλαύδιον. Ὑπήντων δ'	αὐτοῖς	πρὸ τοῦ τείχους γυμνοῖς τοῖς
[2, 4]	τοῖς ἀδελφοῖς· καὶ τὸ κτείνειν	αὐτοῖς	προηγούμενον ἦν Ῥωμαίους τε καὶ
[2, 8]	ψυχῆς καὶ σώματος ἐκλέγοντες· ἔνθεν	αὐτοῖς	πρὸς θεραπείαν παθῶν ῥίζαι τε
[2, 13]	ὡς ἐκεῖ τοῦ θεοῦ δείξοντος	αὐτοῖς	σημεῖα ἐλευθερίας. Ἐπὶ τούτοις Φῆλιξ,
[2, 18]	οὐκ ἂν παύσαιντο νεωτερίζοντες, ἐπαφίησιν	αὐτοῖς	τὰ κατὰ τὴν πόλιν Ῥωμαίων
[2, 9]	Ἱεροσολύμων τὰς σημαίας καὶ τηρεῖν	αὐτοῖς	τὰ πάτρια. Πιλάτου δὲ ἀρνουμένου
[2, 14]	τὸ ἔθνος, καθ' ἡμέραν ἐπέτεινεν	αὐτοῖς	τὰς συμφοράς. (Ἐν δὲ τούτῳ
[2, 5]	δύο τάγματα καὶ τὰς σὺν	αὐτοῖς	τέσσαρας ἴλας ἱππέων ἐπὶ Πτολεμαίδος
[2, 6]	Μετὰ δὲ τὸν οἶκον ἐπιδιένειμεν	αὐτοῖς	τὴν ἑαυτῷ καταλειφθεῖσαν ὑφ' Ἡρώδου
[2, 16]	καὶ τὴν σὺν Ἀλεξάνδρῳ παρασπείρουσαν	αὐτοῖς	τὴν τῆς οἰκουμένης ἡγεμονίαν ὁρῶντες,
[2, 12]	κατέβαλεν. Ἰουδαῖοι δὲ ὡς ὅλης	αὐτοῖς	τῆς χώρας καταφλεγείσης συνεχύθησαν, καὶ
[2, 20]	δυνατοὺς οἰκειώσεται μεταδιδοὺς τῆς ἐξουσίας	αὐτοῖς,	τὸ δὲ πᾶν πλῆθος εἰ
[2, 8]	(Καταφρονηταὶ δὲ πλούτου, καὶ θαυμάσιον	αὐτοῖς	τὸ κοινωνικόν, οὐδὲ ἔστιν εὑρεῖν
[2, 14]	καὶ παντάπασιν βιαίαν πάροδον ἀπέλειπεν	αὐτοῖς,	τὸ μὲν πρῶτον οἱ θερμότεροι
[2, 19]	ἐν ἀπογνώσεσιν ὀδυρμούς· ἀντήχει δ'	αὐτοῖς	τὸ παρὰ Ἰουδαίων ἐγκέλευσμα καὶ
[2, 13]	δὲ ἠμφισβήτουν ἑκάτεροι· προῄει δ'	αὐτοῖς	τὸ φιλόνεικον εἰς ὅπλα καὶ
[2, 14]	ἔμφασιν ὡς πρὸς τὸ μέλλον	αὐτοῖς	τὸν Φλῶρον κατασκευάσειεν μετριώτερον, ὑπέστρεφεν
[2, 8]	νῆψις καὶ τὸ μετρεῖσθαι παρ'	αὐτοῖς	τροφὴν καὶ ποτὸν μέχρι κόρου.
[2, 6]	μὲν οἱ παρόντες, συμπαρίσταντο δὲ	αὐτοῖς	τῶν ἐπὶ Ῥώμης Ἰουδαίων ὑπὲρ
[2, 20]	ἐκπέμπουσα τοὺς λοιποὺς ἐπὶ συμπορισμὸν	αὐτοῖς	τῶν ἐπιτηδείων κατεῖχον, ὡς τοὺς
[2, 14]	ἀνηκέστως παρώξυνεν ὡς ὑβρισμένων μὲν	αὐτοῖς	τῶν νόμων, μεμιασμένου δὲ τοῦ
[2, 9]	τὴν ὄψιν ἐξεπλάγησαν ὡς πεπατημένων	αὐτοῖς	τῶν νόμων, οὐδὲν γὰρ ἀξιοῦσιν
[2, 15]	ἀπὸ Ἰουδαίων ἀσπασμὸν ἢ διόρθωσιν	αὐτοῖς	τῶν συμβεβηκότων τὸ μὴ νῦν
[2, 8]	ἔστιν εὑρεῖν κτήσει τινὰ παρ'	αὐτοῖς	ὑπερέχοντα· νόμος γὰρ τοὺς εἰς
[2, 8]	ὑπολαμβάνουσιν. Καὶ γάμου μὲν παρ'	αὐτοῖς	ὑπεροψία, τοὺς δ' ἀλλοτρίους παῖδας
[2, 19]	ἑξῆς ὁμοίως τὴν καλουμένην παρ'	αὐτοῖς	χελώνην ἐφράξαντο, καθ' ἧς τὰ
[2, 21]	οὐ μετρίως ἠγανάκτησεν καὶ σὺν	αὐτοῖς	ὥρμησεν τοὺς προπέμψαντας ἀνελεῖν, εἰ
[2, 11]	Κλαυδίου συγγενῶν ὁρμᾶν, ἔχοντες μὲν	αὐτοκράτορα	μηδὲν μεμφθῆναι δυνάμενον, τοσαῦτα δὲ
[2, 20]	τε κατὰ τὴν πόλιν ἁπάντων	αὐτοκράτορες	καὶ μάλιστα τὰ τείχη τῆς
[2, 3]	αὐτοῖς οἱ πλείους τῶν βασιλικῶν	αὐτομολήσαντες.	Τὸ μέντοι πολεμικώτατον μέρος, Σεβαστηνοὶ
[2, 19]	Νίγερ καὶ Σίλας ὁ Βαβυλώνιος	αὐτομολήσας	εἰς τοὺς Ἰουδαίους ἀπ' Ἀγρίππα
[2, 4]	τῇ μάχῃ, τὸν Σίμωνα δ'	αὐτὸν	ἀναφεύγοντα δι' ὀρθίου φάραγγος ὁ
[2, 21]	τῶν ἐπεσταλμένων, ὑποπέμψας ὁπλίτας προσέταξεν	αὐτὸν	ἀνελεῖν. Τούτους τὰ ξίφη γυμνοῦντας
[2, 21]	(Ἐπὶ τούτοις οἱ Ταριχεῶται μὲν	αὐτὸν	ἀνευφήμουν, οἱ δ' ἀπὸ τῆς
[2, 18]	ῥοπὴ τῆς παρατάξεως. Περιέρχεται δ'	αὐτὸν	ἀξία ποινὴ τοῦ συγγενικοῦ φόνου·
[2, 21]	δὲ καθ' ἑαυτοὺς καὶ μετακαλεῖν	αὐτὸν	ἀπὸ τῆς στρατηγίας. Οὐ μὴν
[2, 21]	ἔγγιον ὀφθῆναι προσῄει. Θεασάμενοι δ'	αὐτὸν	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἔτι βλασφημοῦντες
[2, 21]	γὰρ ἐκ τοῦ σχήματος οὐδὲν	αὐτὸν	ἀρνήσεσθαι τῶν ὑπονοηθέντων, ἀλλ' ἐπὶ
[2, 17]	τῶν στασιαστῶν καὶ λίθους ἐπ'	αὐτὸν	βάλλειν. Ὁ δὲ βασιλεὺς ἰδὼν
[2, 13]	δὲ ἐπὶ τὰ Ἰουδαίοις κατ'	αὐτὸν	γενόμενα. (Τὴν μὲν οὖν μικρὰν
[2, 10]	βούλεται τὰς εἰκόνας ἐγκαθιδρύειν, πρότερον	αὐτὸν	δεῖν ἅπαν τὸ Ἰουδαίων ἔθνος
[2, 16]	ἡγεμόνων ἐβουλεύετο. Τοῖς μὲν οὖν	αὐτὸν	ἐδόκει Κέστιον μετὰ στρατιᾶς ἀναβαίνειν
[2, 21]	ἑκὼν παραγένηται, λόγον ὑποσχεῖν ἐᾶν	αὐτόν,	εἰ δὲ βιάζοιτο μένειν, ὡς
[2, 14]	ὁ Φλῶρος ἐκέλευσεν τοὺς λοιδορήσαντας	αὐτὸν	ἐκδοῦναι, φάμενος αὐτοὺς ἀπολαύσειν τῆς
[2, 14]	τὸν Ἀλβῖνον ἀπέδειξεν ὁ μετ'	αὐτὸν	ἐλθὼν Γέσσιος Φλῶρος ἀγαθώτατον κατὰ
[2, 17]	τὸν βασιλέα καὶ τῆς πόλεως	αὐτὸν	ἐξεκήρυσσον, ἐτόλμων δέ τινες τῶν
[2, 17]	ἕνα τῶν πύργων ὑπορύξαντες ἀνεκρήμνισαν	αὐτόν,	ἔπειτα τὴν ἀνέχουσαν ὕλην ἐμπρήσαντες
[2, 8]	ὑβρίζοιεν τοῦ θεοῦ, θακεύουσιν εἰς	αὐτόν.	Ἔπειτα τὴν ἀνορυχθεῖσαν γῆν ἐφέλκουσιν
[2, 9]	Ἀγρίππαν καὶ μετ' αἰκίας εἶχεν	αὐτὸν	ἐπὶ μῆνας ἓξ ἐν δεσμωτηρίῳ,
[2, 16]	σπονδάς, ἄν τις τῶν ὑπ'	αὐτὸν	ἐπὶ Ῥωμαίους ἴῃ. Λοιπὸν οὖν
[2, 12]	κωμῶν δεσμώτας ἐκέλευσεν ἀνάγεσθαι πρὸς	αὐτόν,	ἐπικαλῶν ὅτι μὴ διώξαντες τοὺς
[2, 21]	ὁ Κλεῖτος ὁρῶν καὶ προθυμούμενον	αὐτὸν	ἐπιπηδᾶν ἐπὶ τὴν τιμωρίαν ἱκέτευεν
[2, 14]	ἐπαρχίαν, οὐδὲ πρεσβεύσασθαί τις πρὸς	αὐτὸν	ἐτόλμησεν κατὰ τοῦ Φλώρου· παραγενόμενον
[2, 1]	εἰς τὸ ἱερόν, ἔνθα ποικίλαις	αὐτὸν	εὐφημίαις ὁ λαὸς ἐκδέχεται. Κἀκεῖνος
[2, 8]	βεβήλων, πατρίους δέ τινας εἰς	αὐτὸν	εὐχὰς ὥσπερ ἱκετεύοντες ἀνατεῖλαι. Καὶ
[2, 3]	τοὺς πεζοὺς τῶν βασιλικῶν ὑπ'	αὐτὸν	ἔχων, Ῥοῦφος δὲ τοὺς ἱππεῖς,
[2, 2]	δὲ ἐν Ῥώμῃ πάντων πρὸς	αὐτὸν	ἡ σπουδὴ τῶν συγγενῶν, οἷς
[2, 17]	ὁμοίως δὲ καὶ τοὺς ὑπ'	αὐτὸν	ἡγεμόνας τόν τε ἐπισημότατον τῆς
[2, 18]	μέχρι πυθόμενος Ἀγρίππας ἀνελεῖν μὲν	αὐτὸν	ᾐδέσθη διὰ Σόαιμον, ἔπαυσεν δὲ
[2, 9]	χεῖρας ἀνατείνας φανερῶς ηὔξατο θᾶττον	αὐτὸν	θεάσασθαι τῶν ὅλων δεσπότην ἀποθανόντος
[2, 1]	πατρός, εὐχαριστεῖ καὶ τῆς πρὸς	αὐτὸν	θεραπείας ὡς πρὸς βέβαιον ἤδη
[2, 13]	ὁ ἀρχιερεὺς ἀποσφάττεται, μετὰ δ'	αὐτὸν	καθ' ἡμέραν ἀνῃροῦντο πολλοί· καὶ
[2, 14]	εἰσιν καὶ παρρησιασταί, σκώπτειν μὲν	αὐτὸν	καὶ παρόντα, φαίνεσθαι δὲ μὴ
[2, 10]	δεσπότου νόμος” ἔφη· παραβὰς γὰρ	αὐτὸν	καὶ φεισάμενος ὑμῶν ἀπολοῦμαι δικαίως.
[2, 7]	γὰρ ἐπιχειρεῖσθαι διεζευγμένους. Ἀπολαβόμενος οὖν	αὐτὸν	κατ' ἰδίαν μισθόν, ἔφη, παρὰ
[2, 7]	οἱ Μήλιοι, ὥστε φορείῳ τε	αὐτὸν	κομίζειν καὶ θεραπείαν βασιλικὴν ἰδίοις
[2, 2]	τῶν Καίσαρος γονάτων ἡσυχῆ. Κἀκεῖνος	αὐτὸν	μάλα φιλοφρόνως ἀναστήσας ἐνέφηνεν μὲν
[2, 14]	ὑπέστρεφεν εἰς Ἀντιόχειαν. Προέπεμπε δὲ	αὐτὸν	μέχρι Καισαρείας Φλῶρος ἐξαπατῶν καὶ
[2, 5]	ἀνὰ τὴν χώραν· Δεξάμενοι δὲ	αὐτὸν	οἱ κατὰ τὴν πόλιν ἀπεσκευάζοντο
[2, 11]	ὅτι προδοῦναι μὲν τοὺς εἰς	αὐτὸν	ὁμονοήσαντας οὐχ ὑπομένοι, πολεμήσειν δ'
[2, 21]	καίτοι τὴν παρουσίαν ὑποπτεύσας ἐπ'	αὐτὸν	ὅμως πέμψας τινὰ τῶν γνωρίμων
[2, 4]	βασιλικὰς ὁπλοθήκας καὶ τοὺς περὶ	αὐτὸν	ὁπλίσας τοῖς τὴν δυναστείαν ζηλοῦσιν
[2, 12]	μὴ τοῦ λαοῦ παντὸς ἐπ'	αὐτὸν	ὁρμὴ γένοιτο, πλείους ὁπλίτας μεταπέμπεται.
[2, 7]	πᾶν τὸ σύνταγμα, Πάνυ δὲ	αὐτὸν	παρώξυνεν ἡ τόλμα τῶν παρ'
[2, 2]	καὶ τὸν πατέρα μηδ' ἐλπίδος	αὐτόν	ποτε ἀξιῶσαι βασιλικῆς ἢ ὅτε
[2, 11]	πρὸς Κλαύδιον ἄπεισιν. Ὁ δ'	αὐτὸν	πρεσβευτὴν πρὸς τὴν σύγκλητον ἀναπέμπει
[2, 21]	τοὺς πολλοὺς ἐσπάρασσεν. (Ἤδη δ'	αὐτὸν	στρατηγιῶντα καὶ μειζόνων ἐφιέμενον ἔνδεια
[2, 21]	ἕω δέκα μυριάδας ὁπλιτῶν ἐπ'	αὐτὸν	συνδραμεῖν. Καὶ τὸ μὲν πλῆθος
[2, 9]	ὄντα. Καὶ δή ποτε ἑστιῶν	αὐτὸν	τά τε ἄλλα ποικίλως ἐφιλοφρονεῖτο
[2, 21]	διαλεξομένους ἡσυχῆ πέμψειαν εἴσω πρὸς	αὐτόν.	Ταῦτα ἀκούσαντες οἱ γνώριμοι σὺν
[2, 18]	δὲ προαίσθοιντο τὴν ἔφοδον, περιμένειν	αὐτόν	τε καὶ τὴν ἄλλην δύναμιν.
[2, 17]	ὃς ὕστερον ἐτυράννησεν τῆς Μασάδας.	Αὐτόν	τε τὸν Μανάημον εἰς τὸν
[2, 20]	ὅμως οὐκ ἐπέστησαν ταῖς χρείαις	αὐτόν	τε τυραννικὸν ὁρῶντες καὶ τοὺς
[2, 19]	χρήμασιν ὑπὸ Φλώρου δεκασθέντες ἀπέστρεψαν	αὐτὸν	τῆς ἐπιχειρήσεως. Καὶ παρὰ τὴν
[2, 18]	ὁ πρῶτος οὔτε τῶν μετ'	αὐτόν	τις ὑπέμεινεν τὰς ἀπ' Ἀλεξάνδρου
[2, 7]	ἀροτριῶντας ἀλλάσσειν· ὥστε βασιλεύσειν μὲν	αὐτὸν	τὸν τῶν ἀσταχύων ἀριθμόν, ἐν
[2, 14]	ὁ μετὰ Φῆστον Ἀλβῖνος τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἐξηγήσατο τῶν πραγμάτων, οὐκ
[2, 22]	ἀρχόμενος τυραννεῖν. Πεμφθείσης δ' ἐπ'	αὐτὸν	ὑπ' Ἀνάνου καὶ τῶν ἀρχόντων
[2, 7]	θησαυροῖς ἐγκατατάσσεται. Πρὶν κληθῆναι δ'	αὐτὸν	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ὄναρ ἰδεῖν
[2, 21]	καίτοι διωργισμένον, δισχίλιοι δ' ἐπ'	αὐτὸν	ὥρμησαν ἔνοπλοι, καὶ φθάσαντος εἰς
[2, 17]	οἱ περὶ τὸν Ἐλεάζαρον ἐπ'	αὐτὸν	ὥρμησαν, ὅ τε λοιπὸς δῆμος
[2, 20]	καὶ πεντακοσίους· ἐπιλέκτους δὲ περὶ	αὑτὸν	εἶχεν ἑξακοσίους φύλακας τοῦ σώματος.
[2, 3]	χρόνου πολλοῦ κομιζομένοις τὴν πάτριον	αὐτονομίαν.	Σαβίνῳ δ' ἀγαπητὸν μὲν ἦν
[2, 2]	ἦν Ἀρχέλαος, καὶ προηγουμένως ἕκαστος	αὐτονομίας	ἐπεθύμει στρατηγῷ Ῥωμαίων διοικουμένης, εἰ
[2, 6]	ἐξεληλύθεσαν περὶ τῆς τοῦ ἔθνους	αὐτονομίας·	ἦσαν δὲ πεντήκοντα μὲν οἱ
[2, 18]	ἐπιστήμαις ἀντιπληροῦντες. Παρῆν δὲ καὶ	αὐτὸς	Ἀγρίππας Κεστίῳ τῆς τε ὁδοῦ
[2, 21]	κατανεύσαντος ἐφ' ᾧ τὴν ἑτέραν	αὐτὸς	ἀποκόψειεν ἑαυτοῦ, σπασάμενος τῇ δεξιᾷ
[2, 8]	περιγενέσθαι τινὶ τὸ ἄρχειν· κἂν	αὐτὸς	ἄρχῃ, μηδέποτε ἐξυβρίσειν εἰς τὴν
[2, 18]	Ἀγρίππα βασιλείαν ἐπιβουλὴ κατὰ Ἰουδαίων.	Αὐτὸς	γὰρ ἐπεπόρευτο πρὸς Κέστιον Γάλλον
[2, 17]	ἀποδείξῃ τοὺς τὴν χώραν φορολογήσοντας,	αὐτὸς	δὲ ἀνεχώρησεν εἰς τὴν βασιλείαν.
[2, 12]	καὶ τὴν Οὐάρου γενομένην τετραρχίαν.	Αὐτὸς	δὲ διοικήσας τὴν ἡγεμονίαν ἔτεσι
[2, 3]	εἰ βραδύνοι κατακοπησομένου τοῦ τάγματος·	αὐτὸς	δὲ ἐπὶ τὸν ὑψηλότατον τοῦ
[2, 4]	καὶ σατράπαις ἐπὶ τὰς καταδρομάς,	αὐτὸς	δὲ καθάπερ βασιλεὺς τῶν σεμνοτέρων
[2, 21]	πλήθους ἔφυγον πλὴν τεσσάρων πάντες,	αὐτὸς	δὲ κοιμώμενος ἤδη προσφερομένου τοῦ
[2, 2]	πάντες ᾤχοντο τὴν ἑορτὴν ἀπολιπόντες.	~(Αὐτὸς	δὲ μετὰ τῆς μητρὸς καὶ
[2, 21]	τὰς ἁλιάδας μετεώρους σαλεύειν ἐκέλευσεν,	αὐτὸς	δὲ μόνους ἑπτὰ τῶν σωματοφυλάκων
[2, 19]	τὴν δύναμιν κατὰ χώραν μένειν·	αὐτὸς	δὲ τοὺς λοιποὺς ἀναλαβὼν ἡσυχῆ
[2, 2]	τὴν διαθήκην, ἐν ᾗ βασιλεὺς	αὐτὸς	ἐγέγραπτο. Συλλήψεσθαι δ' αὐτῷ προυπέσχετο
[2, 7]	τῆς ἀρχῆς ἐνάτῳ φυγαδεύεται μὲν	αὐτὸς	εἰς Βίενναν πόλιν τῆς Γαλλίας,
[2, 16]	ἂν διόρθωσις· οὔτε γὰρ ὁ	αὐτὸς	ἐπίτροπος μένει διὰ παντός, καὶ
[2, 9]	μῆνας ἓξ ἐν δεσμωτηρίῳ, μέχρις	αὐτὸς	ἐτελεύτησεν ἡγεμονεύσας ἔτη δύο πρὸς
[2, 21]	ὑπολαβών, εἰ καταλύσειεν τὸν Ἰώσηπον,	αὐτὸς	ἡγήσεσθαι τῆς Γαλιλαίας, τοῖς μὲν
[2, 11]	τὸν ἀδελφὸν Ἡρώδην, ὁ δ'	αὐτὸς	καὶ γαμβρὸς ἦν Βερνίκῃ συνοικῶν,
[2, 14]	ἐξεῖναι λῃστεύειν ἐφ' ᾧ μέρος	αὐτὸς	λήψεται τῶν λαφύρων. Διὰ γοῦν
[2, 18]	Κέστιος ἀναζεύξας ἀπὸ τῆς Πτολεμαίδος	αὐτὸς	μὲν εἰς Καισάρειαν ἀφικνεῖται, μοῖραν
[2, 15]	τε ἀρχιερεῖς καὶ τὴν βουλὴν	αὐτὸς	μὲν ἐξιέναι τῆς πόλεως ἔφη,
[2, 3]	ἐν τῇ πόλει καταλείπει. Καὶ	αὐτὸς	μὲν ὑπέστρεψεν εἰς Ἀντιόχειαν, ἐπελθὼν
[2, 14]	τῶν πονηρῶν ἴδιον στῖφος ὑπεζωσμένος	αὐτὸς	μὲν ὥσπερ ἀρχιλῃστὴς ἢ τύραννος
[2, 8]	τῶν δογμάτων ἑτέρως ἢ ὡς	αὐτὸς	μετέλαβεν, ἀφέξεσθαι δὲ λῃστείας καὶ
[2, 21]	ἀναπέμπειν Ἀγρίππᾳ προῃρούμην οὔτε κερδαίνειν	αὐτός·	μὴ γὰρ ἡγησαίμην ποτὲ ἢ
[2, 5]	Μετὰ δὲ τῆς ὅλης δυνάμεως	αὐτὸς	Οὔαρος εἰς Σαμάρειαν ἐλάσας τῆς
[2, 11]	Ἀγρίππᾳ προσέρρει, καὶ τοῖς χρήμασιν	αὐτὸς	οὐκ εἰς μακρὰν κατεχρήσατο· τηλικοῦτον
[2, 20]	τοῖς δ' ἄλλοις ἐρύμασιν ἅπασιν	αὐτὸς	συμπονῶν ἅμα καὶ προστάσσων παρῆν.
[2, 17]	ἕκαστος δὲ τῶν μετρίων ὡς	αὐτὸς	ὑπὲρ τῶν στασιαστῶν δίκας δώσων
[2, 10]	καὶ οὐκ ἐγώ· Καὶ γὰρ	αὐτός,	ὥσπερ ὑμεῖς, ἐπιτάσσομαι. Πρὸς ταῦτα
[2, 15]	πεμφθέντι διέπειν. Τὴν ἀδελφὴν δὲ	αὐτοῦ	Βερνίκην παροῦσαν ἐν Ἱεροσολύμοις καὶ
[2, 14]	δὲ δῆμος προδυσωπῆσαι τὴν ὁρμὴν	αὐτοῦ	βουλόμενος ὑπαντᾷ τοῖς στρατιώταις μετ'
[2, 10]	Πετρωνίῳ θάνατον, ὅτι τῶν προσταγμάτων	αὐτοῦ	βραδὺς ὑπηρέτης ἐγίνετο. Ἀλλὰ τοὺς
[2, 7]	ἡγησάμην καὶ τὸ τῆς γυναικὸς	αὐτοῦ	Γλαφύρας ὄναρ, ἥπερ ἦν θυγάτηρ
[2, 9]	Τιβερίου. Τοῦτό τις τῶν οἰκετῶν	αὐτοῦ	διαγγέλλει τῷ Τιβερίῳ, καὶ ὃς
[2, 8]	μὲν γάμον καὶ τὴν ἐξ	αὐτοῦ	διαδοχὴν οὐκ ἀναιροῦντες, τὰς δὲ
[2, 1]	οἱ στασιασταὶ καὶ τοὺς μετ'	αὐτοῦ	ἐπὶ σωφρονισμῷ προσιόντας, ἐνίει δὲ
[2, 12]	καὶ Ὀκταουίαν θυγατέρα τὴν ὑπ'	αὐτοῦ	ζευχθεῖσαν Νέρωνι· γεγόνει δ' αὐτῷ
[2, 6]	ἱερῷ, κτίσμα δ' ἦν ἴδιον	αὐτοῦ	θαυμασίῳ πολυτελείᾳ κεκοσμημένον, μετὰ μὲν
[2, 6]	ταῖς διαθήκαις ἐκομίζετο. Δυσὶ δ'	αὐτοῦ	θυγατράσι παρθένοις Καῖσαρ ἔξωθεν χαρίζεται
[2, 17]	ἀρχιερεὺς Ἐζεκίας τε ὁ ἀδελφὸς	αὐτοῦ	καὶ οἱ πρεσβεύσαντες πρὸς Ἀγρίππαν
[2, 7]	ἅπαν ἐξεχύθη πρὸς τὴν θέαν	αὐτοῦ,	καὶ πλῆθος ἄπειρον ἦν περὶ
[2, 11]	τὸ Καπετώλιον ἀναθεῖναι· Δωρεῖται δ'	αὐτοῦ	καὶ τὸν ἀδελφὸν Ἡρώδην, ὁ
[2, 2]	Ταύτην μέντοι τὴν ὠμότητα προσκεψάμενον	αὐτοῦ	καὶ τὸν πατέρα μηδ' ἐλπίδος
[2, 21]	καὶ τεχνιτεύων τοὺς ἀγανακτοῦντας κατ'	αὐτοῦ	κατ' ἀλλήλων στασιάσαι, ἐφ' οἷς
[2, 7]	παρώξυνεν ἡ τόλμα τῶν παρ'	αὐτοῦ	λεγομένων· τοῖς γὰρ πυνθανομένοις περὶ
[2, 13]	Ῥώμην· τῶν δ' ἀνασταυρωθέντων ὑπ'	αὐτοῦ	λῃστῶν καὶ τῶν ἐπὶ κοινωνίᾳ
[2, 1]	πλῆθος εὐθέως ἀπεπειρᾶτο τῆς διανοίας	αὐτοῦ	μεγάλοις αἰτήμασιν· οἱ μὲν γὰρ
[2, 17]	πλῆθος ὑπακούειν Φλώρῳ, μέχρις ἀντ'	αὐτοῦ	πέμψει Καῖσαρ διάδοχον· πρὸς ὃ
[2, 19]	τὸν Ἀγρίππαν μεταβάληται, τοὺς ἀπ'	αὐτοῦ	πρεσβεύοντας ὥρμησαν ἀνελεῖν. Καὶ πρὶν
[2, 7]	χρησάμενος ὠμῶς, πρεσβευσαμένων ἑκατέρων κατ'	αὐτοῦ	πρὸς Καίσαρα ἔτει τῆς ἀρχῆς
[2, 10]	ἐγκαθιδρύσοντα τῷ ναῷ τοὺς ἀνδριάντας	αὐτοῦ,	προστάξας, εἰ μὴ δέχοιντο Ἰουδαῖοι,
[2, 14]	δὲ τὸ μέγεθος τῶν ἐξ	αὐτοῦ	συμφορῶν οὐκ ἀξίαν ἔσχεν πρόφασιν·
[2, 21]	ὅπλα παρὰ τοῖς ποσὶν ἔρριψαν	αὐτοῦ,	σὺν δὲ τοῖς καταλειφθεῖσιν, ἦσαν
[2, 21]	Ἐπεὶ δὲ τὸν Ἰώσηπον ὁρῶν	αὐτοῦ	σφόδρα> χαίροντα τῷ δραστηρίῳ πείθει
[2, 21]	λίμνην ἀνέφυγεν. (Οἱ στρατιῶται δ'	αὐτοῦ	ταχέως ἁρπάσαντες τὰ ὅπλα κατὰ
[2, 7]	οἱ πεμφθέντες ἐπὶ τὴν ἀναίρεσιν	αὐτοῦ	τε καὶ Ἀριστοβούλου δι' οἶκτον
[2, 7]	καὶ τὸν Ἰουδαῖον ἐνδείκνυται καταχρησάμενον	αὐτοῦ	τῇ ὁμοιότητι πρὸς ἐργασίαν· τοσαῦτα
[2, 13]	τοῖς συνεισπεσοῦσιν δορυφόροις. Φθάνει δ'	αὐτοῦ	τὴν ὁρμὴν Φῆλιξ ὑπαντήσας μετὰ
[2, 14]	ἐπειρᾶτο τὴν στάσιν. Ἡττωμένου δ'	αὐτοῦ	τῆς τῶν Καισαρέων βίας Ἰουδαῖοι
[2, 6]	τύραννον· πλείστων γοῦν ἀνῃρημένων ὑπ'	αὐτοῦ	τοιαῦτα πεπονθέναι τοὺς καταλειφθέντας, ὥστε
[2, 7]	τῆς Γαλλίας, ἡ οὐσία δ'	αὐτοῦ	τοῖς Καίσαρος θησαυροῖς ἐγκατατάσσεται. Πρὶν
[2, 10]	Μέμνονος μνημεῖόν ἐστιν ἔχον ἐγγὺς	αὐτοῦ	τόπον ἑκατονταπήχη θαύματος ἄξιον· Κυκλοτερὴς
[2, 19]	ἀνέζευξεν. Πρὸς δὲ τὴν ἀδόκητον	αὐτοῦ	τροπὴν ἀναθαρσήσαντες οἱ λῃσταὶ κατὰ
[2, 21]	μένειν ὑπέμενεν, δεδοικὼς μὴ βραδύναντος	αὐτοῦ	φθάσωσιν οἱ βασιλικοὶ παρελθεῖν εἰς
[2, 15]	τοὺς Ἰουδαίους κἄν τι κατ'	αὐτοῦ	φθέγξωνται, χρήσασθαι τοῖς ὅπλοις. Οἱ
[2, 5]	Πτολεμαίδι καὶ Γάιον ἡγεμόνα τῶν	αὐτοῦ	φίλων, ὃς τούς τε ὑπαντιάσαντας
[2, 18]	πρὸς ἱκετηρίας ἐτράποντο. Κατοικτείρας δ'	αὐτοὺς	Ἀλέξανδρος ἀναχωρεῖν τοὺς Ῥωμαίους ἐκέλευσεν.
[2, 18]	γὰρ περισχόντες οἱ Σκυθοπολῖται κατηκόντιζον	αὐτοὺς	ἀνὰ τὸ ἄλσος, σπασάμενος τὸ
[2, 13]	τὰς τῶν δυνατῶν οἰκίας καὶ	αὐτοὺς	ἀνῄρουν καὶ τὰς κώμας ἐνεπίμπρασαν,
[2, 18]	Σκυθοπόλει Ἰουδαίων, τρεπόμενος δὲ πολλάκις	αὐτοὺς	ἅπαντας μόνος ἦν ῥοπὴ τῆς
[2, 14]	τοὺς λοιδορήσαντας αὐτὸν ἐκδοῦναι, φάμενος	αὐτοὺς	ἀπολαύσειν τῆς ἀμύνης, εἰ μὴ
[2, 17]	ἀπὸ Ῥωμαίων κίνδυνον ἐπὶ πρώτους	αὐτοὺς	ἀφιξόμενον ἀπεσκευάζοντο τὰς αἰτίας, καὶ
[2, 17]	τὴν ἱκεσίαν ἁρπάσαντες ἀνέπεμψαν πρὸς	αὐτοὺς	Γωρίονά τε Νικομήδους υἱὸν καὶ
[2, 17]	ἀναθήματα περὶ τῷ ἱερῷ καθιδρυκέναι.	Αὐτοὺς	δὲ νῦν ἐρεθίζοντας τὰ Ῥωμαίων
[2, 16]	τὴν Ἀσίαν Ἀγησίλαον ἀγαπῶσιν τοὺς	αὐτοὺς	δεσπότας, Καὶ Μακεδόνες ἔτι φανταζόμενοι
[2, 15]	τὸ πείθεσθαι στασιάζουσιν ὀλίγοις, δέον	αὐτοὺς	δῆμον ὄντας τοσοῦτον συναναγκάζειν κἀκείνους
[2, 18]	ἀπολογήσωνται περὶ τῆς ἀποστάσεως, ἐκέλευον	αὐτούς,	εἰ βούλονται τὴν ὁμόνοιαν βεβαιῶσαι
[2, 9]	ὄψεως, Πιλᾶτος δὲ κατακόψειν εἰπὼν	αὐτούς,	εἰ μὴ προσδέξαιντο τὰς Καίσαρος
[2, 14]	τὰς νῦν φιλοφρονήσεις· Δεῖν γὰρ	αὐτούς,	εἴπερ γενναῖοί εἰσιν καὶ παρρησιασταί,
[2, 17]	βασιλικοὶ κατέφυγον, καὶ διανείμαντες σφᾶς	αὐτοὺς	εἰς τέσσαρα μέρη τῶν τειχῶν
[2, 21]	ἄρχουσιν εἰσῄεσαν. Ὁ δὲ σύρας	αὐτοὺς	εἰς τὸ μυχαίτατον τῆς οἰκίας
[2, 3]	Ἰουδαίας λαός. Διανείμαντες δὲ σφᾶς	αὐτοὺς	εἰς τρία μέρη τριχῆ στρατοπεδεύονται,
[2, 13]	ἀθροίζει τῶν ἠπατημένων, περιαγαγὼν δὲ	αὐτοὺς	ἐκ τῆς ἐρημίας εἰς τὸ
[2, 14]	ἱππεῦσιν πεντήκοντα Καπίτωνα ἑκατοντάρχην ἀναχωρεῖν	αὐτοὺς	ἐκέλευσεν καὶ μὴ πρὸς ὃν
[2, 18]	βίας ἀφαίρεσιν εὐλαβηθέντες συντίθενται πρὸς	αὐτοὺς	ἐκχωρήσειν ὑπόσπονδοι, καὶ λαβόντες τὰ
[2, 20]	ἐσπούδασαν. Καὶ καθὸ μὲν εἶχον	αὐτοὺς	ἐν τῷ γυμνασίῳ συνηθροισμένους πάλαι
[2, 4]	μὲν δὴ τὸ τέλος ὕστερον	αὐτοὺς	ἐξεδέχετο, τότε δὲ λῃστρικοῦ πολέμου
[2, 15]	αὐτίκα γοῦν οἱ στρατιῶται περισχόντες	αὐτοὺς	ἔπαιον ξύλοις, καὶ φεύγοντας οἱ
[2, 10]	ἔθνος προθύσασθαι· παρέχειν δὲ σφᾶς	αὐτοὺς	ἑτοίμους εἰς τὴν σφαγὴν ἅμα
[2, 18]	τοσούτῳ φόνῳ συγγενῶν τὴν πρὸς	αὐτοὺς	εὔνοιαν ἐπιστωσάμεθα. Τοιγαροῦν οἷς ἄπιστον
[2, 15]	Ῥωμαίους ἐρεθίσαι. Τοὺς δ' ἀρχιερεῖς	αὐτοὺς	ἦν ἰδεῖν καταμωμένους μὲν τὴν
[2, 20]	συνετέλει σώματος ἀφηγεῖτο· μάλιστα δ'	αὐτοὺς	ἤσκει πρὸς τὸν πόλεμον παρ'
[2, 10]	αὐτῷ τὰ πλήθη, τελευταῖον ἀθροίσας	αὐτοὺς	καὶ παρακινδυνευτέον ἐμοὶ μᾶλλον, εἰπών,
[2, 19]	εἰ τὰ ὅπλα ῥίψαντες πρὸς	αὐτοὺς	μεταβάλοιντο. Δείσαντες δὲ οἱ στασιασταὶ
[2, 18]	Ἕλλησιν συχνοὶ Ἰουδαίων, Κατιδόντες δὲ	αὐτοὺς	οἱ διάφοροι παραχρῆμα ἀνεβόων πολεμίους
[2, 17]	ἔτι ὑποπτεύοντες ἀνεχώρουν, ὥρμησαν ἐπ'	αὐτοὺς	οἱ περὶ τὸν Ἐλεάζαρον καὶ
[2, 7]	καὶ Ἀριστοβούλου δι' οἶκτον ἐκκλέψειαν	αὐτοὺς	ὁμοίων ὑποβολῇ σωμάτων. Τούτοις γοῦν
[2, 18]	ἔνδον, καὶ οὔτε νηπίων ἔλεος	αὐτοὺς	οὔτε αἰδὼς εἰσῄει γερόντων, ἀλλὰ
[2, 15]	μηδὲν ἔτι τὸν Φλῶρον εἰς	αὐτοὺς	παρανομήσειν. (Ὁ δὲ σβεσθείσης τῆς
[2, 5]	χεῖρας ἐλθεῖν Ἀχιάβου συμβουλεύσαντος σφᾶς	αὐτοὺς	παρέδοσαν, Οὔαρος δὲ τῷ πλήθει
[2, 12]	ὁμόροις τῆς Ἀκραβατηνῆς τοπαρχίας προσπεσόντες	αὐτούς	τε ἀνῄρουν μηδεμιᾶς ἡλικίας φειδὼ
[2, 17]	αὐτῇ φρουροὺς δυσὶν ἡμέραις πολιορκήσαντες	αὐτούς	τε εἷλον καὶ κατέσφαξαν καὶ
[2, 15]	ἀφορμὴν τοῦ πολέμου, κερδήσειν δ'	αὐτοὺς	τὴν πατρίδα καὶ τὸ μηδὲν
[2, 16]	καὶ πολλὰ μὲν εἰς πίστιν	αὐτοὺς	τὴν πρὸς Ῥωμαίους ἐπαινέσας, πολλὰ
[2, 19]	κατάβασιν οἱ μὲν φθάσαντες εἶργον	αὐτοὺς	τῆς ἐξόδου, ἄλλοι δὲ τοὺς
[2, 19]	θρησκευόμενον σάββατον. Ὁ δ' ἐκσείσας	αὐτοὺς	τῆς εὐσεβείας θυμὸς ἐποίησεν πλεονεκτῆσαι
[2, 3]	ὑπὸ τῶν πολεμίων πηδῶντες εἰς	αὐτούς,	τινὲς δ' εἰς τοὐπίσω κατὰ
[2, 17]	ἀντισχόντες ὡς εἶδον πᾶν ἐπ'	αὐτοὺς	τὸ πλῆθος ὁρμῆσαν, ἔφυγον ὅπη
[2, 10]	χώραν ἀπολέσαι, δέοι φυλάττειν τε	αὐτοὺς	τὸν νόμον καὶ παριέναι τὸ
[2, 2]	δ' ἄλλων ἐγκλημάτων συμβούλους ἀπεδείκνυεν	αὐτοὺς	τοὺς κατηγόρους γεγονέναι. Τήν γε
[2, 1]	σπουδάσειν γὰρ ἐν πᾶσιν πρὸς	αὐτοὺς	φανῆναι τοῦ πατρὸς ἀμείνων. (Ἐπὶ
[2, 16]	Φλώρῳ δι' ὑπερβολὴν τῆς εἰς	αὐτοὺς	ὠμότητος. Ὁ δὲ ὡς διοδεύσας
[2, 16]	βεβαιοτέρους καταστήσοντα Ἰουδαίους καὶ συμμένοντας,	αὐτῷ	δὲ προπέμψαι τῶν ἑταίρων τὸν
[2, 1]	τῆς στρατιᾶς τὸ διάδημα περιαπτούσης	αὐτῷ	δεδέχθαι· τοῦ μέντοι προθύμου καὶ
[2, 7]	ἀναπείσαντά σε πλανᾶσθαι τηλικαῦτα. κἀκεῖνος	αὐτῷ	δηλώσειν εἰπὼν ἕπεται πρὸς Καίσαρα
[2, 20]	τυραννικὸν ὁρῶντες καὶ τοὺς ὑπ'	αὐτῷ	ζηλωτὰς δορυφόρων ἔθεσι χρωμένους. Κατ'
[2, 13]	λῃσάμενον καὶ πολλοὺς τῶν σὺν	αὐτῷ	ζωγρήσας ἀνέπεμψεν εἰς Ῥώμην· τῶν
[2, 21]	πολλοὺς ὁ Ἰωάννης καὶ σὺν	αὐτῷ	Ἰησοῦς τις υἱὸς Σαπφία, τότε
[2, 5]	συμπολεμῆσαι τοῖς ἀποστᾶσιν. Προυπηντήκεισαν δὲ	αὐτῷ	Ἰώσηπος ὁ ἀνεψιὸς Ἀρχελάου καὶ
[2, 18]	τὴν ἑαυτοῦ γενεάν· ἦν δ'	αὐτῷ	καὶ γυνὴ καὶ τέκνα καὶ
[2, 12]	αὐτοῦ ζευχθεῖσαν Νέρωνι· γεγόνει δ'	αὐτῷ	καὶ ἐκ Παιτίνης Ἀντωνία. ~(Ὅσα
[2, 11]	προτέρας Μαριάμμης Ἀριστόβουλον. Τεθνήκει δ'	αὐτῷ	καὶ ἕτερος ἀδελφὸς Ἀριστόβουλος ἰδιώτης
[2, 17]	δὲ οἱ περὶ τὸν Ἐλεάζαρον	αὐτῷ,	καὶ λόγον ἀλλήλοις δόντες, ὡς
[2, 10]	διαφῆκεν τὸ πλῆθος πολλὰ κατευχομένων	αὐτῷ,	καὶ παραλαβὼν τὴν στρατιὰν ἐκ
[2, 15]	τῆς βασιλικῆς αὐλῆς τοὺς σὺν	αὐτῷ	καὶ πρὸς τὸ φρούριον ἐλθεῖν
[2, 6]	καὶ συμπενθῆσαι τὸν Ἡρώδου θάνατον	αὐτῷ	καὶ συνεύξασθαι περὶ τῆς διαδοχῆς.
[2, 21]	κοινὸν ἐπίβουλον ἐβόων· συγκαταφλέξειν γὰρ	αὐτῷ	καὶ τὴν ὑποδεξαμένην πατρίδα. Ὁ
[2, 9]	Ἡρώδης μὲν ἐν Γαλλίᾳ συμφυγούσης	αὐτῷ	καὶ τῆς γυναικὸς τελευτᾷ. ~(Γάιος
[2, 1]	καὶ τῶν ὀνομάτων, ἕως ἂν	αὐτῷ	Καῖσαρ ἐπικυρώσῃ τὴν διαδοχήν, ὁ
[2, 19]	τοῦ βασιλέως· Ἐστρατεύετο γὰρ παρ'	αὐτῷ.	Κατὰ πρόσωπον μὲν οὖν ἀνακοπέντες
[2, 21]	γράφει τὰ περὶ τὴν ἐπιβουλὴν	αὐτῷ	κατὰ τάχος. Ὁ δὲ Ἰώσηπος
[2, 5]	ἀνεσταύρωσεν περὶ δισχιλίους. (Ἠγγέλθη δ'	αὐτῷ	κατὰ τὴν Ἰδουμαίαν ἔτι συμμένειν
[2, 18]	τὸ ἀμφιθέατρον ὥρμησαν ἀπειλοῦντες ἐν	αὐτῷ	καταφλέξειν τὸν δῆμον αὔτανδρον. Κἂν
[2, 9]	φυγῇ εἰς Γαλλίαν· ἠκολούθησεν γὰρ	αὐτῷ	κατήγορος Ἀγρίππας, ᾧ καὶ τὴν
[2, 14]	ἐκεκράγεσαν καὶ κανοῦν περιφέροντες ἀπῄτουν	αὐτῷ	κέρματα καθάπερ ἀκλήρῳ καὶ ταλαιπώρῳ.
[2, 21]	δεσπόταις προαιρούμενος· ὃ δὴ μέγιστον	αὐτῷ	κίνδυνον ἐπήγαγεν. Οἱ γὰρ ἁρπάσαντες
[2, 21]	ὠργίζοντο πάνθ' ὁμολογήσων, ἔπειτα δοθὲν	αὐτῷ	λέγειν, ἐγὼ ταῦτα, ἔφη, τὰ
[2, 20]	Ἐσσαῖος στρατηγήσων ἐπέμφθη· προσκεκλήρωτο δ'	αὐτῷ	Λύδδα καὶ Ἰόππη καὶ Ἀμμαοῦς.
[2, 16]	Ἰουδαίους εἰς πόλεμον ἐκριπισθέντας οὐδὲ	αὐτῷ	λυσιτελὲς κατεφαίνετο. Προσκαλεσάμενος δὲ εἰς
[2, 7]	ἦλθεν, ὥστε παραχρῆμα τὴν συνοικοῦσαν	αὐτῷ	Μαριάμμην ἀποπεμψάμενος ἐκείνην ἀγαγέσθαι. Παραγενομένη
[2, 21]	ἀεὶ πλείονα. Φροντὶς δ' ἦν	αὐτῷ	μηδένα προσλαμβάνειν εὐάλωτον, ἀλλὰ τοὺς
[2, 7]	Συνεργὸς δ' ἦν τις ὁμόφυλος	αὐτῷ	πάντα τὰ κατὰ τὴν βασιλείαν
[2, 5]	τό τε ἄλλο συμμαχικὸν πλῆθος	αὐτῷ	παρῆν καὶ κατὰ τὸ πρὸς
[2, 20]	Ἐλεάζαρος ἐκπεριῆλθε τὸν δῆμον ὥστε	αὐτῷ	πειθαρχεῖν περὶ τῶν ὅλων. (Εἰς
[2, 21]	τῷ δραστηρίῳ πείθει πρῶτον μὲν	αὐτῷ	πιστεῦσαι τὸ τεῖχος ἀνοικοδομῆσαι τῆς
[2, 11]	μέτριος ἦν, ἱκανὸν ὑπόδειγμα σωφροσύνης	αὐτῷ	προκεῖσθαι τὸν Γαίου θάνατον. (Ταῦτ'
[2, 2]	βασιλεὺς αὐτὸς ἐγέγραπτο. Συλλήψεσθαι δ'	αὐτῷ	προυπέσχετο Σαλώμη καὶ πολλοὶ τῶν
[2, 17]	καὶ κατὰ τὸ ἱερὸν ἐπεχείρουν	αὐτῷ·	σοβαρὸς γὰρ ἀναβεβήκει προσκυνήσων ἐσθῆτί
[2, 20]	τὸ μὲν ἕτοιμον εἰς παράταξιν	αὐτῷ	συνεκεκρότητο πεζῶν μὲν ἓξ μυριάδες,
[2, 7]	καὶ τοὺς ἰδιοξένους εἰς Ῥώμην	αὐτῷ	συνεκπλεῦσαι. Καταχθεὶς δὲ εἰς Δικαιάρχειαν
[2, 7]	κατηγόρητο γὰρ ὑφ' Ἡρώδου παρ'	αὐτῷ,	συνεώρα μὲν καὶ πρὶν ἰδεῖν
[2, 10]	σπόρου πεντήκοντα ἡμέρας ἀργὰ προσδιέτριβεν	αὐτῷ	τὰ πλήθη, τελευταῖον ἀθροίσας αὐτοὺς
[2, 19]	ἐκάλουν τὸν Κέστιον ὡς ἀνοίξοντες	αὐτῷ	τὰς πύλας. Ὁ δὲ καὶ
[2, 4]	ἐτόλμησεν· Ἀθρογγαῖος ἐκαλεῖτο, προυξένει δ'	αὐτῷ	τὴν ἐλπίδα σώματος ἰσχὺς καὶ
[2, 12]	εἰς μείζονα βασιλείαν μετατίθησιν, δοὺς	αὐτῷ	τήν τε Φιλίππου γενομένην ἐπαρχίαν,
[2, 16]	ὁ Πάρθος ἐπιτρέψει· πρόνοια γὰρ	αὐτῷ	τῆς πρὸς Ῥωμαίους ἐκεχειρίας, καὶ
[2, 13]	καὶ ζωγρηθῆναι πλείστους τῶν σὺν	αὐτῷ,	τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθος σκεδασθὲν
[2, 2]	ἐγκαθέτους μὲν ὑποπέμψας τοὺς περιθήσοντας	αὐτῷ	τὸ διάδημα, προκαθίσας δ' ἐπὶ
[2, 11]	Κλαύδιον, εἰ μὴ προσδραμὼν Ἀγρίππας	αὐτῷ	τὸ κινδύνευμα τῆς πράξεως ἐδήλωσεν,
[2, 8]	χρῄζοντι διδοὺς ἕκαστος τὰ παρ'	αὐτῷ	τὸ παρ' ἐκείνου χρήσιμον ἀντικομίζεται·
[2, 7]	σαφῶς ἐπισταμένων Ἀλέξανδρον, κελεύσας ἀγαγεῖν	αὐτῷ	τὸν νεανίσκον. Ὁ δὲ ὡς
[2, 21]	κλείειν οὐκ αἰδοῦνται τὴν πόλιν	αὐτῷ	τῷ τειχίσαντι, προσδέχεσθαι τοὺς ἀπολογησομένους
[2, 21]	Καὶ τὸ μὲν ἄλλο πλῆθος	αὐτῷ	ὑπήντα, Ἰωάννης δὲ καίτοι τὴν
[2, 21]	τὸν Ἰώσηπον ἐπιτρέψαι πρὸς θεραπείαν	αὐτῷ	χρήσασθαι τοῖς ἐν Τιβεριάδι θερμοῖς
[2, 4]	ἁρπαγὰς ῥᾳδίως ἐκ τοῦ πυρὸς	αὑτῷ	ποριζόμενος. Κἂν ἔφθη πᾶσαν οἴκησιν
[2, 21]	τῇ δεξιᾷ καταστείλας τὸν θόρυβον	αὐτῶν	ἀγνοεῖν ἔφη τίνων ἀξιοῦσιν τυχεῖν·
[2, 18]	Ἰουδαίων ἐλαττῶσαι. Συμβολαὶ δ' ἦσαν	αὐτῶν	ἀδιάλειπτοι πρὸς τοὺς Ἕλληνας, καὶ
[2, 8]	συνελθόντες, τὸ δ' ὁρισθὲν ὑπ'	αὐτῶν	ἀκίνητον. Σέβας δὲ μέγα παρ'
[2, 19]	μάλιστα δεδοικότες, μὴ Ἰουδαίοις κατ'	αὐτῶν	ἁλῷ, προῆγε τὴν δύναμιν ἐπὶ
[2, 17]	οἷς προπεπηλάκισται, τοὺς μὲν ἄρχοντας	αὐτῶν	ἅμα τοῖς δυνατοῖς ἔπεμπε πρὸς
[2, 21]	ἔπειτα τὸν κηδεμόνα τῆς ἀσφαλείας	αὐτῶν	ἀναρπάσαι σπεύδουσιν καὶ κλείειν οὐκ
[2, 18]	ἠμύναντο προσιόντας καὶ πρὸς διακοσίους	αὐτῶν	ἀνεῖλον, περιελθόντων δὲ καὶ γενομένων
[2, 18]	δράσαντες, εἰ μὴ τοὺς θυμοὺς	αὐτῶν	ἀνέκοψεν Τιβέριος Ἀλέξανδρος ὁ τῆς
[2, 8]	γάρ ἐστιν τὸ διδόμενον ὑπ'	αὐτῶν	ἀξινίδιον τοῖς νεοσυστάτοις, καὶ περικαλύψαντες
[2, 17]	εἰς Καισάρειαν, ἵν' ἐκεῖνος ἐξ	αὐτῶν	ἀποδείξῃ τοὺς τὴν χώραν φορολογήσοντας,
[2, 4]	τάγματι. Τὸν μὲν οὖν ἑκατοντάρχην	αὐτῶν	Ἄρειον καὶ τεσσαράκοντα τοὺς γενναιοτάτους
[2, 20]	κατὰ πόλιν ἐπὶ τὴν ἔξωθεν	αὐτῶν	ἀσφάλειαν ἐχώρει. Καὶ γινώσκων Ῥωμαίους
[2, 8]	ὁμοίως τά τε τῆς αἱρέσεως	αὐτῶν	βιβλία καὶ τὰ τῶν ἀγγέλων
[2, 16]	οὓς ἠλέει Ἰουδαίους μετέφερεν, ταπεινοῦν	αὐτῶν	βουλόμενος τὰ φρονήματα καὶ τῷ
[2, 15]	κατεβόων. Τοῦτο ἦν σύνθημα κατ'	αὐτῶν	δεδομένον· αὐτίκα γοῦν οἱ στρατιῶται
[2, 18]	ἠρέμησαν οἱ Σκυθοπολῖται τὴν πίστιν	αὐτῶν	δελεάζοντες, τῇ δὲ τρίτῃ νυκτὶ
[2, 3]	ταῖς ὑποσχέσεσιν καὶ τὸ πρᾷον	αὐτῶν	δέλεαρ εἰς ἐνέδραν ὑπώπτευεν· ἅμα
[2, 18]	συχνοὺς μὲν διεχειρίσαντο, πλείστους δ'	αὐτῶν	δεσμώτας ἐφρούρουν, Ἱππηνοί τε καὶ
[2, 20]	Ἀχαίαν πρὸς Νέρωνα τήν τε	αὐτῶν	δηλώσοντας ἀνάγκην καὶ τὰς αἰτίας
[2, 18]	ἀναιρεῖν, ἀλλὰ καὶ τὰς κτήσεις	αὐτῶν	διαρπάζειν καὶ τὰς οἰκίας καταφλέγειν.
[2, 18]	ἀδοκήτως ἐπέπεσον καὶ περὶ δισχιλίους	αὐτῶν	διέφθειραν. (Ὁ δὲ Κέστιος ἀναζεύξας
[2, 6]	δὲ τῇ Συρίᾳ τὴν χώραν	αὐτῶν	διοικεῖν ἐπ' ἰδίοις ἡγεμόσιν· ἐπιδείξεσθαι
[2, 19]	πρὸς τοῖς εἴκοσι. Γενναιότατοι δ'	αὐτῶν	ἔδοξαν οἱ Μονοβάζου τοῦ τῆς
[2, 16]	μὲν ἁλόντες, τὸ δ' ὅλον	αὐτῶν	ἔθνος φυγῇ διασώζεται. Σκέψασθε δὲ
[2, 16]	πεῖραν ἱκανὴν ἔλαβεν τῆς πραότητος	αὐτῶν,	εἰς τὸ ἱερὸν ἀναβαίνει. Ἔνθα
[2, 8]	προγενεστέρων ἐλαττοῦνται, ὥστ' εἰ ψαύσειαν	αὐτῶν,	ἐκείνους ἀπολούεσθαι καθάπερ ἀλλοφύλῳ συμφυρέντας.
[2, 12]	τοῖς Σαμαρεῦσιν, οἱ γνώριμοι δ'	αὐτῶν	ἐλθόντες πρὸς Κουμανὸν ἠντιβόλουν πρὶν
[2, 8]	νομίζοντες ἀθανασίας ἀμείνονα. Διήλεγξεν δὲ	αὐτῶν	ἐν ἅπασιν τὰς ψυχὰς ὁ
[2, 9]	πληγῶν, πολλοὶ δὲ ὑπὸ σφῶν	αὐτῶν	ἐν τῇ φυγῇ καταπατηθέντες ἀπώλοντο.
[2, 8]	συγγενεῖς ἡγοῦνται καὶ τοῖς ἤθεσιν	αὐτῶν	ἐντυποῦσι, τὸν μὲν γάμον καὶ
[2, 3]	πολυτελείας ἕνεκεν· οἱ δ' ἐπ'	αὐτῶν	ἐξαίφνης ὑπὸ τῆς φλογὸς περισχεθέντες
[2, 12]	τὸν θεὸν καὶ τὸν νόμον	αὐτῶν	ἐξυβρίσαντα μὴ περιιδεῖν ἀτιμώρητον. Ὁ
[2, 16]	ἀδελφῆς καὶ πολὺ τῆς ὁρμῆς	αὐτῶν	ἔπαυσεν τοῖς δακρύοις. Ἀνεβόων δὲ
[2, 19]	Ἰουδαῖοι κατιδόντες ἔρημον τὴν ἔπαυλιν	αὐτῶν	ἐπὶ τοὺς ἐξαπατήσαντας τετρακοσίους ἔδραμον,
[2, 21]	πατρίδα. Ὁ δὲ ἀποδέχεσθαι μὲν	αὐτῶν	ἔφασκεν τὴν εὔνοιαν, ἀνεῖργεν δὲ
[2, 3]	ἐπὶ τὰς στοὰς κατὰ κεφαλῆς	αὐτῶν	ἠφίεσαν τὰ βέλη, συνετρίβοντο πολλοὶ
[2, 14]	καταστρέψας καὶ παρὰ τὴν εἴσοδον	αὐτῶν	θέμενος ἐπέθυεν ὄρνεις. Τοῦτο τοὺς
[2, 14]	τῇ δ' ὑστεραίᾳ βῆμα πρὸ	αὐτῶν	θέμενος καθέζεται, καὶ προσελθόντες οἵ
[2, 8]	πᾶν μὲν τὸ ῥηθὲν ὑπ'	αὐτῶν	ἰσχυρότερον ὅρκου, τὸ δὲ ὀμνύειν
[2, 13]	ἀνεύρετοι. Πρῶτος μὲν οὖν ὑπ'	αὐτῶν	Ἰωνάθης ὁ ἀρχιερεὺς ἀποσφάττεται, μετὰ
[2, 8]	τοῖς ἅπαξ γευσαμένοις τῆς σοφίας	αὐτῶν	καθιέντες. (Εἰσὶν δ' ἐν αὐτοῖς
[2, 19]	προσέπεσον, ὡς διαρρῆξαι τὰς τάξεις	αὐτῶν	καὶ διὰ μέσων χωρεῖν ἀναιροῦντας.
[2, 12]	κατέχοντι πειθόμενοι. Τοῦ λῃστρικοῦ δ'	αὐτῶν	καὶ στασιώδους Δειναίου τις υἱὸς
[2, 18]	τοῖς ὁμοφύλοις ἐχώρουν. Ὑπωπτεύθη δ'	αὐτῶν	καὶ τὸ λίαν πρόθυμον· οἱ
[2, 16]	ἡμέτεροι πρόγονοι καὶ οἱ βασιλεῖς	αὐτῶν	καὶ χρήμασιν καὶ σώμασιν καὶ
[2, 11]	οὐ γὰρ ὅσιον διὰ τὴν	αὐτῶν	κακοβουλίαν ὁμοφύλῳ φόνῳ μιαίνεσθαι τὰ
[2, 17]	οἱ στρατιῶται διέφυγον ὅσους τε	αὐτῶν	κατελάμβανον μὴ φθάσαντας ἐκδραμεῖν διέφθειραν,
[2, 21]	ὡμίλει. Καὶ πολλὰ τὴν προπέτειαν	αὐτῶν	κατονειδίσας ἐκ μὲν τῶν παρόντων
[2, 17]	διήλεγχον, φάμενοι τοὺς μὲν προγόνους	αὐτῶν	κεκοσμηκέναι τὸν ναὸν ἐκ τῶν
[2, 20]	οἰκουμένης κρατοῦσιν. Ἔφη δὲ πεῖραν	αὐτῶν	λήψεσθαι τῆς κατὰ τὸν πόλεμον
[2, 10]	πάσχειν ἑτοίμως ἔχειν. Καταστείλας δ'	αὐτῶν	ὁ Πετρώνιος τὴν βοήν, πολεμήσετε,
[2, 18]	ἀνέδην διεφθείροντο. Καὶ παντοῖος ἦν	αὐτῶν	ὄλεθρος, τῶν μὲν ἐν τῷ
[2, 8]	(Τοῖς δὲ ζηλοῦσιν τὴν αἵρεσιν	αὐτῶν	οὐκ εὐθὺς ἡ πάροδος, ἀλλ'
[2, 8]	ἔννοιαν Ἕλληνες τοῖς τε ἀνδρείοις	αὐτῶν,	οὓς ἥρωας καὶ ἡμιθέους καλοῦσιν,
[2, 17]	τε στάσιν ἤδη δυσκαθαίρετον ὑπ'	αὐτῶν	οὖσαν καὶ τὸν ἀπὸ Ῥωμαίων
[2, 18]	δὲ οὔτε Σεβαστὴ ταῖς ὁρμαῖς	αὐτῶν	οὔτε Ἀσκάλων, ἀλλ' ἐπὶ ταύταις
[2, 14]	ἀνεχώρησαν εἰς Νάρβατα· χώρα τις	αὐτῶν	οὕτω καλεῖται σταδίους ἑξήκοντα διέχουσα
[2, 13]	κώμας ἐνεπίμπρασαν, ὥστε τῆς ἀπονοίας	αὐτῶν	πᾶσαν τὴν Ἰουδαίαν ἀναπίμπλασθαι. Καὶ
[2, 8]	ἕκαστοι. (Μία δ' οὐκ ἔστιν	αὐτῶν	πόλις ἀλλ' ἐν ἑκάστῃ μετοικοῦσιν
[2, 17]	πρὸς ἀνατολὰς ἡλίου. Καὶ πρῶτον	αὐτῶν	πολλὰ πρὸς τὴν τόλμαν τῆς
[2, 17]	ἀνῳκοδομημένον διεφάνη· τὴν γὰρ ἐπιβουλὴν	αὐτῶν	προαισθόμενοι, τάχα καὶ τοῦ πύργου
[2, 18]	διὰ τὸ σφέτερον πλῆθος ὑπερορῶντες	αὐτῶν	πρὸς τὰ κινήματα, τὸ πλέον
[2, 19]	τοὺς πολεμίους, καὶ τοὺς ὑστάτους	αὐτῶν	προσκείμενοι διέφθειρον καὶ καθ' ἑκάτερον
[2, 18]	τῇ πόλει καὶ μετὰ μεγάλης	αὐτῶν	συμφορᾶς τοῖς οἰκείοις ἀπολογήσωνται περὶ
[2, 19]	(Κέστιος δὲ τὴν πρὸς ἀλλήλους	αὐτῶν	ταραχὴν εὔκαιρον ἰδὼν εἰς ἐπίθεσιν
[2, 8]	καὶ τὴν ὕλην οὐ μόνιμον	αὐτῶν,	τὰς δὲ ψυχὰς ἀθανάτους ἀεὶ
[2, 19]	πάντα τὰ κύκλῳ περισχόντες ἐφρούρουν	αὐτῶν	τὴν ἔξοδον. (Ἔνθα δὴ Κέστιος
[2, 8]	ἀνέλαβον, ἱκανὴν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτήμασιν	αὐτῶν	τὴν μέχρι θανάτου βάσανον ἡγούμενοι.
[2, 16]	πρόσοδος ὄντες καὶ ταμιευόμενοι παρ'	αὐτῶν	τὴν οἰκείαν εὐδαιμονίαν. Καὶ τοῦθ'
[2, 9]	κατεβόων. Ὁ δέ, προῄδει γὰρ	αὐτῶν	τὴν ταραχήν, τῷ πλήθει τοὺς
[2, 8]	τι τοὺς αἱρετιστὰς μήθ' ἑτέροις	αὐτῶν	τι μηνύσειν, κἂν μέχρι θανάτου
[2, 21]	Ταριχέας ἐκόμισαν. Ὁ δὲ μεμψάμενος	αὐτῶν	τὸ πρὸς τοὺς βασιλικοὺς βίαιον
[2, 21]	διάνοιαν, ὅτι μέλλοι τὸν πόνον	αὐτῶν	τοῖς βασιλεῦσιν χαρίζεσθαι. Νύκτωρ εἰς
[2, 14]	Ἰουδαίους προσεδόκα, πραγματευσάμενος δὲ ἀπόστασιν	αὐτῶν	τῷ μείζονι κακῷ περισπάσειν τὸν
[2, 3]	Σαβῖνος πρός τε τὸ πλῆθος	αὐτῶν	ὑποδείσας καὶ τὰ φρονήματα συνεχεῖς
[2, 10]	πατρίων νόμων πρῶτον, ἔπειτα ὑπὲρ	αὑτῶν.	Ὁ δὲ πρός τε τὸ
[2, 4]	καὶ φεύγοντος ἐκ πλαγίου τὸν	αὐχένα	πλήξας ἀπέρραξε. Κατεφλέγη δὲ καὶ
[2, 19]	πᾶν πλῆθος παρεκταθὲν ὑπὲρ τὸν	αὐχένα	τῆς ὁδοῦ κατεκάλυπτε τὴν φάλαγγα
[2, 9]	συνθήματος ἀθρόοι καταπεσόντες καὶ τοὺς	αὐχένας	παρακλίναντες ἑτοίμους ἀναιρεῖν σφᾶς ἐβόων
[2, 18]	μηδεὶς τῶν ἐχθρῶν τὴν ἐμὴν	αὐχήσῃ	σφαγὴν μηδ' ἐπαλαζονεύσηται πεσόντι. Ταῦτα
[2, 8]	σμήχεται τὸ σῶμα· τὸ γὰρ	αὐχμεῖν	ἐν καλῷ τίθενται λευχειμονεῖν τε
[2, 16]	τέλος σκοποῦντες, οἳ τὸν μέγαν	αὐχοῦντες	Ἀννίβαν καὶ τὴν ἀπὸ Φοινίκων
[2, 21]	κτεῖναι προαιρούμενος. Ἐκλαβὼν δὲ τοὺς	ἀφ'	ἑκάστης πόλεως Ἰωάννῃ συναφεστῶτας κατ'
[2, 16]	τοὺς ὑπὸ τὴν ἀνατολὴν οἱ	ἀφ'	ἑσπέρας ἐπιβλέπουσιν· ἀλλ' οὐδὲ ἀκούειν
[2, 18]	πρὸς τὸ Ἰουδαικὸν τοῖς ἐπιχωρίοις	ἀφ'	οὗ χρησάμενος προθυμοτάτοις κατὰ τῶν
[2, 1]	λαὸς ἐκδέχεται. Κἀκεῖνος τὸ πλῆθος	ἀφ'	ὑψηλοῦ βήματος καὶ χρυσοῦ θρόνου
[2, 13]	γυναῖκα καὶ τὴν μητέρα διεξῆλθεν,	ἀφ'	ὧν ἐπὶ τοὺς εὐγενεστάτους μετήνεγκεν
[2, 18]	Οἱ δὲ τὴν ἐκ βίας	ἀφαίρεσιν	εὐλαβηθέντες συντίθενται πρὸς αὐτοὺς ἐκχωρήσειν
[2, 13]	Ῥωμαίων ἡγεμονίᾳ καὶ πρὸς βίαν	ἀφαιρήσεσθαι	λέγοντες τοὺς ἑκουσίως δουλεύειν προαιρουμένους.
[2, 17]	πῦρ ἐπὶ τὰ ἀρχεῖα ἔφερον	ἀφανίσαι	σπεύδοντες τὰ συμβόλαια τῶν δεδανεικότων
[2, 21]	τὸν Ἀγρίππα καὶ Βερνίκης ἐπίτροπον	ἀφείλοντο	πᾶσαν ὅσην ἦγεν ἀποσκευήν, ἐν
[2, 19]	καὶ πυθόμενος ἔν τινι πύργῳ	Ἀφεκοῦ	καλουμένῳ συνηθροῖσθαι Ἰουδαίων δύναμιν οὐκ
[2, 12]	πλήθη συνετάραξεν καὶ τῆς ἑορτῆς	ἀφέμενοι	πρὸς τὴν Σαμάρειαν ἐξώρμων ἀστρατήγητοι
[2, 19]	πλησιάζοντα τῇ μητροπόλει τὸν πόλεμον,	ἀφέμενοι	τὴν ἑορτὴν ἐχώρουν ἐπὶ τὰ
[2, 19]	λαβόντες αὖθις ἐχρήσαντο κατὰ τῶν	ἀφέντων.	Προῆλθον δὲ τοὺς Ῥωμαίους διώκοντες
[2, 8]	ἑτέρως ἢ ὡς αὐτὸς μετέλαβεν,	ἀφέξεσθαι	δὲ λῃστείας καὶ συντηρήσειν ὁμοίως
[2, 15]	ἀποδώσειν μέλλοιεν θυσίας οἴνου τε	ἀφέξεσθαι	καὶ ξυρήσεσθαι τὰς κόμας. Ἃ
[2, 16]	ἑαυτοῖς μετὰ τῶν ἁγίων τηρήσατε·	ἀφέξονται	γὰρ οὐκέτι Ῥωμαῖοι τούτων κρατήσαντες,
[2, 17]	ἐχρῶντο, καὶ συνεχεῖς ἦσαν βελῶν	ἀφέσεις	ἐξ ἑκατέρων τῶν κλιμάτων· ἔστιν
[2, 10]	ἐπιχώριοι· Καὶ τοῦτο δὲ σταδίους	ἀφέστηκεν	ἑκατόν. Τοῦ δ' ἄστεος ὅσον
[2, 6]	συγγενεῖς, ὅσοι πρὸς τοὺς κατηγόρους	ἀφεστήκεσαν.	(Τότε μὲν οὖν Καῖσαρ ἀκούσας
[2, 5]	τῶν ἰδίων ταγμάτων ἐπὶ τοὺς	ἀφεστῶτας	ἠπείγετο. Κἀκεῖνοι πρὶν εἰς χεῖρας
[2, 17]	καὶ δέοι τινὰ τῶν ὅλων	ἀφηγεῖσθαι,	παντὶ μᾶλλον ἢ ἐκείνῳ προσήκειν,
[2, 20]	ψυχῆς ἢ καρτερίαν συνετέλει σώματος	ἀφηγεῖτο·	μάλιστα δ' αὐτοὺς ἤσκει πρὸς
[2, 11]	τῶν τετραρχιῶν τρισὶν ἑτέροις ἔτεσιν	ἀφηγησάμενος.	Καταλείπει δὲ τρεῖς μὲν θυγατέρας
[2, 9]	ἡγεμονίας μετὰ τὴν Αὐγούστου τελευτήν,	ἀφηγησαμένου	τῶν πραγμάτων ἔτεσιν ἑπτὰ καὶ
[2, 18]	κτήσεις διήρπασαν ἁπάντων. (Ἄξιον δ'	ἀφηγήσασθαι	καὶ τὸ Σίμωνος πάθος, ὃς
[2, 20]	κἀπὶ τούτοις ἡγεμόνας ταγμάτων ἁδροτέρων	ἀφηγουμένους.	Ἐδίδασκεν δὲ σημείων παραδόσεις καὶ
[2, 17]	τοὺς ἐμπείρους τῶν πατρίων ἱερεῖς	ἀφηγουμένους,	ὅτι πάντες οἱ πρόγονοι τὰς
[2, 14]	κατεχρῆτο. Συνέβαινεν δὲ τοὺς μὲν	ἀφῃρημένους	ὑπὲρ ὧν ἀγανακτεῖν ἐχρῆν σιωπᾶν,
[2, 8]	εἱμαρμένην· ψυχήν τε πᾶσαν μὲν	ἄφθαρτον,	μεταβαίνειν δὲ εἰς ἕτερον σῶμα
[2, 18]	Πτολεμαίδος αὐτὸς μὲν εἰς Καισάρειαν	ἀφικνεῖται,	μοῖραν δὲ τῆς στρατιᾶς προέπεμψεν
[2, 7]	εἰς Ἰουδαίαν μετ' ὀλίγον τῆς	ἀφίξεως	χρόνον ἔδοξεν ἐπιστάντα τὸν Ἀλέξανδρον
[2, 17]	Ῥωμαίων κίνδυνον ἐπὶ πρώτους αὐτοὺς	ἀφιξόμενον	ἀπεσκευάζοντο τὰς αἰτίας, καὶ πρέσβεις
[2, 16]	Ὁ δ' ἅπαξ χειρωθείς, ἔπειτα	ἀφιστάμενος,	αὐθάδης δοῦλός ἐστιν, οὐ φιλελεύθερος.
[2, 22]	μὴν φροντὶς ἦν κατὰ μικρὸν	ἀφισταμένῳ	τῶν εἰς τὸν πόλεμον παρασκευῶν
[2, 10]	ἐκείνους ἀντιτάσσεσθαι πρὸς τοῦτο σχεδὸν	ἀφισταμένων	εἶναι καὶ μεθ' ὕβρεως. (Τῶν
[2, 17]	δὲ κηδόμενος ἐπίσης τῶν τε	ἀφισταμένων	καὶ πρὸς οὓς ὁ πόλεμος
[2, 16]	ἐλευθερίαν; εἰ δὲ τὸ δουλεύειν	ἀφόρητον	ἡγεῖσθε, περισσὴ πρὸς τοὺς ἡγεμόνας
[2, 17]	ἔχειν ἐπὶ τοῖς πράγμασιν ἀντίπαλον	ἀφόρητος	ἦν τύραννος. Ἐπανίστανται δὲ οἱ
[2, 8]	δὲ φαύλαις ζοφώδη καὶ χειμέριον	ἀφορίζονται	μυχὸν γέμοντα τιμωριῶν ἀδιαλείπτων. Δοκοῦσι
[2, 16]	γέ τινας εἰς ἀπόστασιν ὤφειλον	ἀφορμαὶ	μεγάλαι παροξύνειν, μάλιστα Γαλάτας ἐχρῆν
[2, 3]	Ἀντιόχειαν, ἐπελθὼν δὲ ὁ Σαβῖνος	ἀφορμὴν	αὐτοῖς παρέσχεν νεωτεροποιίας· τούς τε
[2, 15]	ἔθος, Φλώρῳ μὲν ἀποκοπήσεσθαι τὴν	ἀφορμὴν	τοῦ πολέμου, κερδήσειν δ' αὐτοὺς
[2, 17]	τῶν νεωτεριζόντων συνήργει, μάλιστα δ'	ἀφορῶντες	εἰς τὸν Ἐλεάζαρον στρατηγοῦντα. (Συνελθόντες
[2, 14]	τινας θρασυτέρους καὶ δι' ἡλικίαν	ἄφρονας,	ἀμήχανον δὲ τῶν ἡμαρτηκότων τὴν
[2, 22]	καὶ τὴν τῶν κληθέντων ζηλωτῶν	ἀφροσύνην,	ἡττήθη δὲ τῆς βίας, κἀν
[2, 8]	οὖν Ἐσσηνοὶ περὶ ψυχῆς θεολογοῦσιν	ἄφυκτον	δέλεαρ τοῖς ἅπαξ γευσαμένοις τῆς
[2, 18]	τρίτῃ νυκτὶ παρατηρήσαντες τοὺς μὲν	ἀφυλάκτους	οὓς δὲ κοιμωμένους ἅπαντας ἀπέσφαξαν
[2, 18]	οἳ καὶ τόπον ἴδιον αὐτοῖς	ἀφώρισαν,	ὅπως καθαρωτέραν ἔχοιεν τὴν δίαιταν
[2, 20]	περὶ Σάουλον ἀξιώσαντας ἀνέπεμψεν εἰς	Ἀχαίαν	πρὸς Νέρωνα τήν τε αὐτῶν
[2, 9]	τριστιχεὶ τῆς φάλαγγος Ἰουδαῖοι μὲν	ἀχανεῖς	ἦσαν πρὸς τὸ ἀδόκητον τῆς
[2, 4]	ἔνοπλοι διεμάχοντο τοῖς βασιλικοῖς, οἷς	Ἀχίαβος	ἀνεψιὸς βασιλέως ἀπὸ τῶν ἐρυμνοτάτων
[2, 5]	Κἀκεῖνοι πρὶν εἰς χεῖρας ἐλθεῖν	Ἀχιάβου	συμβουλεύσαντος σφᾶς αὐτοὺς παρέδοσαν, Οὔαρος
[2, 17]	τε ἐπισημότατον τῆς τυραννίδος ὑπηρέτην	Ἀψάλωμον.	(Ὁ μὲν οὖν δῆμος, ὡς
[2, 8]	ἐγκρίνεται. Πρὶν δὲ τῆς κοινῆς	ἅψασθαι	τροφῆς ὅρκους αὐτοῖς ὄμνυσι φρικώδεις,
[2, 16]	τό γε νῦν ἐλευθερίας ἐπιθυμεῖν	ἄωρον,	δέον ὑπὲρ τοῦ μηδὲ ἀποβαλεῖν