HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Flavius Josèphe (37 à +/- 100 ap. J. Chr.), Les Antiquités judaïques, livre VI

Liste des contextes (ordre alphabétique)


φ  =  163 formes différentes pour 259 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

>
Livre, Chap.
[6, 6]   ἀποσχόμενος τοῦ φονεύειν τοὺς ἐχθροὺς  φάγοι   καὶ μὴ μέχρι νὺξ ἐπελθοῦσα
[6, 10]   βασιλέως: ἐμοὶ δ' οὐχὶ τοιοῦτον  φαίνεται   καὶ μάλιστα ὄντι ταπεινῷ καὶ
[6, 13]   ἐκέλευσε τὸ δόρυ καὶ τὸν  φακὸν   τοῦ ὕδατος ἐπειπών, ὡς>
[6, 13]   δόρυ τοῦ βασιλέως καὶ τὸν  φακὸν   τοῦ ὕδατος καὶ μαθήσῃ, πηλίκον
[6, 13]   αὐτοῦ τὸ δόρυ καὶ τὸν  φακὸν   τοῦ ὕδατος, ὃς ἦν παρ'
[6, 14]   εἰς αὑτοὺς τὴν τῶν ἐχθρῶν  φάλαγγα   καὶ περικυκλωθέντες ἀποθνήσκουσι πολλοὺς τῶν
[6, 14]   ἦν καλεῖ τοῦτον ἐξ ᾅδου:  φανέντος   δ' αὐτοῦ θεασάμενον τὸ γύναιον
[6, 10]   καὶ τοῦ πάθους ὑπερκρατοῦντος γενέσθαι  φανερὰν   καὶ διαβληθῆναι πρὸς τὸν πατέρα.
[6, 12]   τοῦ φθονεῖσθαι γεγενημένοις καὶ πᾶσι  φανεροῖς   ἐφ' οἷς ἂν νοήσωσιν
[6, 12]   τοῖς κριταῖς πολιτείαν Ἑβραίων βασιλεύσας,  φανερὸν   πεποίηκε τριακοσίους ἀποκτείνας ἱερέας καὶ
[6, 5]   αὐτὸς ἐπελέξατο, ἵνα μέντοι γε  φανερὸν   ποιήσω τὸν θεὸν ὀργιζόμενον καὶ
[6, 12]   τῶν τοῦ βασιλέως οἰκετῶν καὶ  φανερὸς   αὐτῷ γενόμενος μηνυόντων ἐκείνων, ὅτι
[6, 11]   ἔδρασε διακωλυθεὶς ὑπὸ τῶν φίλων,  φανερὸς   δ' ἐγένετο τῷ παιδὶ μισῶν
[6, 7]   ὡς μὴ μόνον ἐκ τοῦ  φανεροῦ   μαχομένους αὐτοὺς κακῶς ποιεῖν, ἀλλὰ
[6, 4]   ἀλλ' εἰς τὸ πᾶσι γενέσθαι  φανεροὺς   προπιπτόντων, δ' οὐ μόνον
[6, 13]   αὐτοῦ σωζόμενος, οὐδὲ τὴν ψυχὴν>  φανερῶς   ἀπολλυμένην λαμβάνων. δὲ Δαυίδης
[6, 8]   ἀνέλῃ λοχήσας αὐτὸν καὶ  φανερῶς,   ὑποθεμένου τοῦ θεοῦ καὶ δόντος
[6, 13]   τῷ παρασχεῖν αὐτὸν εἰς ἐξουσίαν  φανερωτέραν   καταστῆσαι: διήμαρτον δὲ τῆς ἀδίκου
[6, 14]   τῆς ὑποθέσεως, ἀλλ' ἵνα μὴ  φανῶμεν   ἀπειροκάλως αὐτοῦ χρῆσθαι τοῖς ἐπαίνοις,
[6, 11]   φησίν, ἀκούσῃς γίνωσκε μηδὲν εἶναι  φαῦλον   παρὰ τοῦ πατρός: ἂν δὲ
[6, 3]   ἐκ πονηρῶν, τότε μέν γε  φαύλους   ἐξ ἀγαθῶν παρέσχον αὑτοὺς γενομένους:
[6, 12]   οὐ νηπίων οὐδ' ἄλλης ἡλικίας  φεισάμενος,   αὐτὴν δὲ ἐνέπρησε. διασώζεται δὲ
[6, 7]   προγόνους ὑμῶν εἰργάσαντο τιμωρίαν ἀπολαβεῖν,  φείσασθαι   δὲ μήτε ὑποζυγίων μήτε τῶν
[6, 7]   Ἀμαληκιτῶν ἔθνος, ὡς μηδὲ νηπίων  φείσασθαι   κελεῦσαι πρὸς μᾶλλον ἔλεος
[6, 6]   οὐδ' ἐγώ σε, φησίν, ἱκετεύσω  φείσασθαί   μου, πάτερ, ἥδιστος δέ μοι
[6, 13]   Δαυίδου γυναῖκα πατὴρ τῷ  Φελτίῳ   υἱῷ Λίσου συνέζευξεν ἐκ πόλεως
[6, 5]   ὑμᾶς περὶ ἐμοῦ δύνασθαι λέγειν,  φέρε   νῦν μετὰ παρρησίας ἀκούσατέ μου
[6, 14]   καὶ σώμασιν ἀλκίμους καὶ ψυχαῖς  φέρει,   καὶ δι' ὅλης τῆς νυκτὸς
[6, 12]   καὶ μόνην εἰς τὸ τοιούτους  φέρειν   ἄνδρας ἀπέδειξε, μαθεῖν ἅπασι παρέσχε
[6, 9]   οὐκ ἐγεγύμναστο γὰρ οὐδ' ἐμεμαθήκει  φέρειν   ὅπλα, ταῦτα μέν, εἶπεν,
[6, 12]   ἀφρὸν κατὰ τοῦ στόματος αὐτοῦ  φερόμενον   καὶ τὰ ἄλλα ὅσα συνίστησι
[6, 1]   ἐκείνας δ' ἐξελάσαντας τὴν κιβωτὸν  φερούσας   ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν αὐταῖς ἐπιτρέψαντας
[6, 4]   τρίτος δὲ ἀσκὸν οἴνου  φέρων   ἀκολουθήσει. ἀσπάσονται δέ σε οὗτοι
[6, 9]   σφενδόνην ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ  φέρων   ἐπὶ τὸν Γολίαθον ἐπορεύετο. καταφρονεῖ
[6, 11]   οὐ γὰρ ἔτ' ὄψεταί σε.  φεῦγε   δ' ἕως τοῦτό σοι δύναται
[6, 11]   μὲν προιδόμενος Δαυίδης ἐξέκλινε,  φεύγει   δὲ εἰς τὸν οἶκον τὸν
[6, 13]   τὰ στενὰ τῆς ἐκείνων χώρας,  φεύγει   δὲ ἐπὶ τὴν μεγάλην πέτραν
[6, 14]   ἐπικειμένων τῶν πολεμίων. Σαοῦλος δὲ  φεύγει   τὸ καρτερὸν ἔχων περὶ αὑτόν,
[6, 6]   αὐτῶν ἀπέθνησκον κτεινόμενοι, τινὲς δὲ  φεύγοντες   κατὰ τῶν πετρῶν ὠθούμενοι κατεκρημνίζοντο.
[6, 7]   τοὺς πολεμίους καὶ διαφθείρει πάντας  φεύγουσιν   ἐπακολουθῶν. ὡς δ' ἐκεῖνο τὸ
[6, 12]   ἐχρημάτιζες; οὐ γὰρ δή σε  φεύγων   ἐμὲ καὶ μισῶν τὸν ἐμὸν
[6, 12]   ἀλλήλοις παρακελευσάμενοι διελύθησαν. ~(Δαυίδης δὲ  φεύγων   τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐξ
[6, 13]   σὲ νῦν τῆς τιμωρίας οὐ  φεύξεται   τὴν δίκην, ἀλλ' τρόπος
[6, 13]   οὐκ ἔμεινε παρ' οἷς ἐγένετο,  φήμῃ   δ' ἐπίπαν εἴς τε τὰς
[6, 12]   δὲ καὶ ἄλλοτε τοῦτο πεποιηκέναι:  φήσαντι   δὲ ὑπὸ σοῦ πεμφθῆναι κατὰ
[6, 13]   τοῦ δεσπότου καὶ ταῦτ' ἐκείνου  φήσαντος   Ἀβιγαία, προσηγορεύετο γὰρ οὕτως, ἐπισάξασα
[6, 4]   πόλιν εἶναι προφήτην ἐν αὐτῇ  φήσαντος   ἀληθῆ καὶ πρὸς αὐτὸν βαδίζειν
[6, 8]   αὐτῷ καὶ ἄλλοι παῖδές εἰσι.  φήσαντος   δὲ εἶναι Δαβίδην τοὔνομα, ποιμαίνειν
[6, 8]   ἀλλὰ ζητεῖσθαι προσέταξε τοιοῦτον ἄνθρωπον:  φήσαντος   δέ τινος αὐτῷ τῶν παρόντων
[6, 13]   ἐπιτρέπει νίκην. τοῦ δὲ σημαίνειν  φήσαντος   ἐξώρμησεν ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους μετὰ
[6, 6]   ᾖ. τοῦ δὲ Σαούλου τοῦτο  φήσαντος,   ἐπεὶ κατά τινα δρυμὸν ἐγένοντο
[6, 5]   ἀλλήλους συγγενῶν ἑορτάζειν. ~(Σαμουήλου δὲ  φήσαντος   καὶ δευτέρᾳ δεῖν χειροτονίᾳ Σαούλῳ
[6, 7]   τὴν βασιλείαν οὕτως αὐτοῦ> διασχισθῆναι  φήσαντος   καὶ λήψεσθαι ταύτην ἀγαθὸν καὶ
[6, 4]   οἰκέτου τέταρτον αὐτῷ παρεῖναι σίκλου  φήσαντος   καὶ τοῦτο δώσειν, ὑπὸ γὰρ
[6, 6]   τοῦ δὲ ὁπλοφόρου προθύμως ἕπεσθαι  φήσαντος   ὅποι ποτ' ἂν ἡγῆται, κἂν
[6, 14]   τοῦ δὲ προθύμως ὑποσχομένου καὶ  φήσαντος   παραστῆναι καιρόν, ἐν τὴν
[6, 13]   ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένον βασιλέα  φήσας   εἶναι δεινὸν ἀποκτεῖναι κἂν
[6, 8]   βασιλέα γενησόμενον. δὲ εὐλαβεῖσθαι  φήσας,   μὴ τοῦτο μαθὼν Σαοῦλος ἀνέλῃ
[6, 4]   νεανίσκου κεφαλῆς καὶ κατασπασάμενος ἴσθι,  φησὶ,   βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένος
[6, 13]   ὑπ' αὐτοῦ: διὸ συγγίνωσκέ μοι,  φησί,   καὶ τῷ θεῷ χάριν ἔχε
[6, 9]   τοῦ θεοῦ Σαοῦλος εὐξάμενος ἄπιθι,  φησί   πρὸς τὴν μάχην. καὶ περιθεὶς
[6, 13]   ἐγὼ μὲν ἀπεσχόμην δικαίας ἀμύνης,  φησί,   σὺ δὲ μῖσος ἄδικον οὐκ
[6, 5]   αὐτῷ γενομένης ἐπεὶ δεδώκατέ μοι,  φησί,   τὸ μηδὲν ἄτοπον ἔθ' ὑμᾶς
[6, 13]   στένειν ἀπεκρίνατο: σὺ μὲν γάρ,  φησίν,   ἀγαθῶν αἴτιος ἐμοὶ γέγονας, ἐγὼ
[6, 11]   ἔμπροσθεν αὐτοῦ. καὶ ἂν ταῦτα,  φησίν,   ἀκούσῃς γίνωσκε μηδὲν εἶναι φαῦλον
[6, 11]   τὴν θυσίαν καὶ εἰ συγχωρηθείη  φησὶν   ἀπέρχεσθαι: τὴν γὰρ εὔνοιάν μου
[6, 6]   δὲ Σαμουῆλος ἀλλὰ σύγε,  φησίν,   εἰ δίκαιος ἦσθα καὶ μὴ
[6, 7]   προστρέχει καὶ κατασπασάμενος τῷ θεῷ,  φησίν,   εὐχαριστῶ δόντι μοι τὴν νίκην,
[6, 6]   καὶ μεγαλοφρόνως οὐδ' ἐγώ σε,  φησίν,   ἱκετεύσω φείσασθαί μου, πάτερ, ἥδιστος
[6, 14]   τὴν ὄψιν ἐκπλαγέν, οὐ σύ,  φησίν,   βασιλεὺς εἶ Σαοῦλος; ἐδήλωσε
[6, 11]   ἐκείνου στερηθεῖσαν. καί μή σε,  φησίν,   ἥλιος ἐνταυθοῖ καταλάβῃ: οὐ
[6, 13]   ἐπὶ πρόσωπον, ὡς ἔθος, καί  φησιν:   οὐ πονηροῖς, βασιλεῦ, καὶ
[6, 5]   προφήτης τῶν Ἑβραίων ἐπόμνυμαι,  φησίν,   ὑμῖν τὸν μέγιστον θεὸν, ὃς
[6, 13]   τὰ δῶρα δεξάμενος ἀλλά σε,  φησίν,   γύναι, θεὸς εὐμενὴς ἤγαγε
[6, 5]   ὅλης τῆς νυκτὸς ἀνύσας ὁδὸν  φθάνει   μὲν ἥλιον ἀνίσχοντα, τριχῇ δὲ
[6, 6]   παρακούσαντα ὧν ἐπέστειλεν αὐτὸς καὶ  φθάσαντα   τὴν παρουσίαν, ἣν κατὰ βούλησιν
[6, 4]   γνοὺς δὲ τοῦθ' νεανίσκος  φθάσας   ἐκποδὼν αὑτὸν ἐποίει μὴ βουλόμενος
[6, 13]   ἐμοὺς ἑταίρους γενομένου. νῦν δὲ  φθάσασα   προέλαβες καταμειλίξασθαί μου τὸν θυμὸν
[6, 11]   ἐμοὶ πονηρόν, αὐτὸς ἄνελε καὶ  φθάσον   τὸν πατέρα. (Πρὸς δὲ τὸ
[6, 6]   τοῦτο νίκης ὑπολάμβανε, ἐὰν δὲ  φθέγ   ξωνται μηδὲν ὡς οὐ καλοῦντες
[6, 7]   μόνον τοῦθ' ὅτι περ ἂν  φθέγξηται   καὶ κελεύσῃ θεὸς διὰ
[6, 12]   καὶ τῆς δικαιοσύνης ἔγγιστα τοῦ  φθονεῖσθαι   γεγενημένοις καὶ πᾶσι φανεροῖς ἐφ'
[6, 4]   καὶ τῶν κατ' αὐτὴν,  φθόνον   ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν ἔχειν ᾤετο,
[6, 10]   τὴν ῥομφαίαν ἀνέθηκε τῷ θεῷ.  ~(Φθόνον   δὲ καὶ μῖσος τοῦ Σαούλου
[6, 12]   τοὺς> πολλὰ ταλαιπωρήσαντας, τιμήσαντες δὲ  φθονοῦσι,   καὶ παραγαγόντες εἰς ἐπιφάνειαν οὐ
[6, 1]   πόλιν καὶ τὴν χώραν αὐτῶν  φθορὰν   τὸ θεῖον καὶ νόσον: ἀπέθνησκον
[6, 13]   ἐπ' αὐτοὺς μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ  φιλανθρωπίᾳ   πρὸς αὐτὸν χρησαμένοις, ἀλλ' ὅτι
[6, 12]   ταῦτα τὴν τότε μου δοκοῦσαν  φιλανθρωπίαν   ὑποπτεύσῃς: φίλῳ γὰρ καὶ γαμβρῷ
[6, 13]   πρέπει γὰρ ἡμέρῳ σοι καὶ  φιλανθρώπῳ   τυγχάνειν, καὶ ταῦτα μέλλοντι βασιλεύειν.
[6, 13]   τοῦ βασιλέως αὐτῶν, ἵν' ἐπειδὴ  φιλανθρώπως   αὐτὸν ὑπεδέξατο καὶ τοῦτο χαρίσηται,
[6, 5]   δότωσαν δίκην” καὶ πάνθ' ὅσα  φιλεῖ   λέγειν ὄχλος ἐπ' εὐπραγίαις ἠρμένος
[6, 13]   Ἑβραίων δύναμιν ἕξειν ὑφ' ἑαυτῷ,  φιλεῖν   δὲ τὰ τοιαῦτα σὺν μεγάλοις
[6, 11]   οἴκτῳ τε νέμων τοῦτο καὶ  φιλίᾳ,   δι' ἣν πίστεις τε παρ'
[6, 2]   δὲ κατ' ἐκεῖνον τὸν καιρὸν  φίλια   τοῖς Ἰσραηλίταις τὰ ὑπολειπόμενα τῶν
[6, 11]   ἔφασκεν εἰδότα τὴν πρὸς αὐτὸν  φιλίαν   καὶ διάθεσιν. ~(Λυπηθεὶς δ' ἐφ'
[6, 11]   καὶ σύνηθές ἐστι λέγειν ἐπὶ  φίλοις   ἀποδημοῦσιν ἐπ' ἀγαθῷ βεβάδικεν” εἴπῃ,
[6, 14]   τῇ Ἰούδα φυλῇ συνήθεσι καὶ  φίλοις   ἀπομοίρας τῶν λαφύρων. καὶ τὰ
[6, 12]   μόνον ἥκοντα ἰδεῖν καὶ μήτε  φίλον   σὺν αὐτῷ μήτ' οἰκέτην παρόντα
[6, 2]   δ' εὐμενὴς ἄρχεται γίνεσθαι καὶ  φίλος,   οὐκ ἐπιθυμεῖν ἐλευθερίας δεῖ μόνον,
[6, 13]   φύσιν καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα  φίλος   τῷ θεῷ. ἦρξε δὲ καὶ
[6, 13]   καὶ τὴν τῶν νομιζομένων ἀναπλήρωσιν  φιλοτιμία   τε καὶ σπουδή. θάπτουσι γὰρ
[6, 2]   τὴν περὶ αὐτὸν θρησκείαν καὶ  φιλοτιμίαν,   προφήτης Σαμουῆλος ἰδὼν αὐτῶν
[6, 14]   στρατόπεδον. (Δίκαιον δὲ ἀποδέξασθαι τῆς  φιλοτιμίας   τὴν γυναῖκα, ὅτι καίπερ τῇ
[6, 14]   πρὸς τοὺς ἀγαθόν τι παρεσχημένους  φιλοτιμουμένων,   παρ' ὧν ἂν δύνωνται
[6, 12]   προσέταξα. ἠξίου δὲ λαβεῖν ἐφόδια:  φίλου   γὰρ αὐτὸν ποιήσειν ἔργον παρασχόντα
[6, 14]   μέγα δι' αὐτὸν κακὸν τοὺς  φίλους   ἐργασάμενος: καὶ γὰρ οὕτω παρέξειν
[6, 12]   πονήσειν ὑπενόησε. καὶ συγκαλέσας τοὺς  φίλους   καὶ τοὺς ἡγεμόνας καὶ τὴν
[6, 4]   ἀσπάσονται δέ σε οὗτοι καὶ  φιλοφρονήσονται   καὶ δώσουσί σοι ἄρτους δύο,
[6, 14]   πενίᾳ τοῦτο παρέσχεν ἐκτενῶς καὶ  φιλοφρόνως,   οὔθ' ὑπὲρ εὐεργεσίας ἀμειβομένη τινὸς
[6, 14]   οὐκ ἔγνω φυγεῖν αὐτὸν οὐδὲ  φιλοψυχήσας   προδοῦναι μὲν τοὺς οἰκείους τοῖς
[6, 13]   πιστεύειν αὐτοῖς, εἰς δὲ τοὺς  φιλτάτους   ὑπονοίας ἔχειν, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις
[6, 6]   γενέσεως καὶ τῆς φύσεως τῶν  φίλτρων   ἐτίμησε τὸν ὅρκον. δ'
[6, 12]   τότε μου δοκοῦσαν φιλανθρωπίαν ὑποπτεύσῃς:  φίλῳ   γὰρ καὶ γαμβρῷ σῷ καὶ
[6, 11]   γυμνασόμενος μὲν δηλώσων δὲ τῷ  φίλῳ   τὴν τοῦ πατρὸς διάθεσιν, ὡς
[6, 14]   δὲ καὶ ὀδυρόμενος μετὰ τῶν  φίλων   ἐπὶ τοσοῦτον παρείθη τοῖς κακοῖς,
[6, 13]   τὴν ψυχὴν ἀγωνίαις ἠνάγκασε ζῆσαι  φίλων   καὶ συγγενῶν ἔρημον: αὐτὸς δ'
[6, 4]   ἐστίν, ὅτι βεβαίως οὐδεὶς οὔτε  φίλων   οὔτε συγγενῶν οὐδ' ἄχρι τῶν
[6, 11]   οὐκ ἔδρασε διακωλυθεὶς ὑπὸ τῶν  φίλων,   φανερὸς δ' ἐγένετο τῷ παιδὶ
[6, 2]   μήπω πᾶσαν διὰ τῆς ἱερᾶς  φλογὸς   ἀπειληφότος προῆλθεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου
[6, 6]   ὡς οὐκ ἀξιόλογον οὐδ' ὥστε  φοβεῖσθαι   διακινδυνεύειν πρὸς αὐτούς. κατανοήσαντες δὲ
[6, 10]   τὴν βασιλείαν ὑστερεῖν αὐτῷ  φοβεῖσθαι   καὶ ὑποπτεύειν ἤρξατο τὸν Δαυίδην.
[6, 13]   βασίλεια καὶ τὴν οἰκείαν ἀπηλλάσσετο,  φοβηθεὶς   δὲ Δαυίδης, μὴ μένων αὐτόθι
[6, 14]   τοῦτο παθεῖν μαχομένους εἶτα μὴ  φοβηθῆναι   μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ δεινόν, ἀλλ'
[6, 12]   πράγμασιν. δ' ἂν  φοβηθῶσιν   ἀκούσαντες μισῶσι θελήσαντες
[6, 14]   ποιήσασθαι διὰ τὸν ἐξ αὐτοῦ  φόβον   ἀγνοουμένου τίς ἦν, ὅμως ὑπέστη
[6, 7]   καὶ τὸν ἀπὸ τῶν στρατιωτῶν  φόβον   μὴ κωλῦσαι διαρπάζοντας αὐτοὺς τὴν
[6, 11]   ὄχλοις εὐδοκιμοῦντα κατέδεισε, καὶ τὸν  φόβον   οὐκ ἔχων ἀποκρύψασθαι περὶ μεγάλων
[6, 6]   μὲν τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν διὰ  φόβον,   στρατοπεδείας δὲ τῶν ἐχθρῶν ἐν
[6, 12]   ὅσοις χρεία ἦν  φόβος   ἐκ Σαούλου τοῦ βασιλέως συνερρύησαν
[6, 12]   τὸν Σαοῦλον: δεινὸς γὰρ  φόβος   μηδ' ἀληθεῖ πιστεύειν ἀπολογίᾳ: κελεύει
[6, 11]   παιδί: κρείττων γὰρ ὀργῆς καὶ  φόβου   δίκαιος λόγος. Ἰωνάθης δὲ μεταπεμψάμενος
[6, 2]   ἀναπεπτωκέναι τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὸ  φόβου   καὶ τῆς προτέρας ἥττης ἔφασκον
[6, 3]   θεραπαινίδες ἐξ ἀνάγκης πληγὰς  φοβούμεναι   καὶ βασάνους ὑπηρετήσουσι. κτῆσιν δὲ
[6, 13]   ἔτι πείσεσθαι δεινὸν ἐξ αὐτοῦ  φοβούμενον   ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα: πεπεῖσθαι
[6, 5]   ἡγησομένους τῆς ὁδοῦ. (Βουλόμενος δὲ  φόβῳ   ζημίας τὸν λαὸν ἐπὶ τὸν
[6, 5]   μήτ' αἰδοῖ χαρισαμένους μήτε ὑποστειλαμένους  φόβῳ   μήτε ἄλλῳ τινὶ πάθει παραχωρήσαντας
[6, 5]   καὶ νενικηκότας ἤδη καὶ τῶν  φόβων   ἀπηλλαγμένους ἥλιος ἐπιτείλας ἴδῃ:
[6, 6]   τι τῶν εἰς γεωργίαν χρησίμων,  φοιτῶντες   εἰς τοὺς Παλαιστίνους ταῦτα ἔπραττον.
[6, 1]   ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ. πολλάκις δὲ  φοιτῶντες   παρὰ τὸν Δαγὼν καὶ καταλαμβάνοντες
[6, 13]   δ' εὐθύς οὐ δίκαιον, εἶπε,  φονεύειν   τὸν αὑτοῦ δεσπότην, οὐδὲ τὸν
[6, 6]   ἵν' εἴ τις ἀποσχόμενος τοῦ  φονεύειν   τοὺς ἐχθροὺς φάγοι καὶ μὴ
[6, 12]   γένους τῶν ὑπὸ τοῦ Σαούλου  φονευθέντων   ἱερέων φυγὼν πρὸς Δαυίδην τὴν
[6, 11]   σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ  φονευθῆναι,   μήθ' ἑαυτῷ τοῦθ' ὑπονοοῦντι πιστεύειν
[6, 6]   Παλαιστίνοις καὶ τεταραγμένοις προσβάλλει καὶ  φονεύουσιν   ἀλλήλους. προσρέουσι δὲ αὐτῷ καὶ
[6, 13]   παρεπεπήγει, οὔτε τὸν Ἀβισαῖον βουλόμενον  φονεῦσαι   καὶ πρὸς τοῦτο ὡρμηκότα εἴασεν,
[6, 6]   τῶν ἐχθρῶν καὶ λαβεῖν καὶ  φονεῦσαι.   (Πολλὰς γοῦν κατακόψαντες μυριάδας τῶν
[6, 14]   ἀπολαύοντας, ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως πολὺν αὐτῶν  φόνον   εἰργάσατο: γυμνοὶ γὰρ ὄντες καὶ
[6, 12]   τῷ Σύρῳ Δωήγῳ προστάσσει τὸν  φόνον.   καὶ παραλαβὼν ὁμοίους αὑτῷ πονηροὺς
[6, 13]   Παλαιστίνους μετὰ τῶν ἑταίρων καὶ  φόνον   τε αὐτῶν πολὺν ἐξέχεε καὶ
[6, 14]   ἀκοσμία καὶ σύγχυσις γίνεται καὶ  φόνος   ἐπικειμένων τῶν πολεμίων. Σαοῦλος δὲ
[6, 5]   δεδομένην νίκην αἵματι φῦραι καὶ  φόνῳ   τῶν πρὸς ἀλλήλους συγγενῶν ἑορτάζειν.
[6, 13]   τῷ πόλει βαρὺς αὐτῷ καὶ  φορτικὸς   εἶναι. δίδωσι δὲ Ἀγχοῦς αὐτῷ
[6, 14]   ὅμοιον. τοῦ δὲ τὴν εἰκόνα  φράζειν   εἰπόντος> καὶ τὸ σχῆμα τοῦ
[6, 4]   διατίθεται λόγους, οὓς κατ' ἐντολὴν  φράζειν   ἔλεγε τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν
[6, 10]   οὐ χρημάτων, ἔφη, δεῖσθαί με  φράζετε   αὐτῷ οὐδὲ ἔδνων, ἀπεμπολᾶν γὰρ
[6, 11]   ἐπ' αὐτῷ φρονεῖν τὸν πατέρα:  φράσαι   γὰρ ἂν αὐτῷ περὶ τούτου
[6, 4]   αὐτὸν: ἔχειν γὰρ αὐτῷ τι  φράσαι   μηδενὸς ἄλλου παρόντος> καὶ
[6, 6]   καὶ κράτος κατὰ τῶν πολεμίων  φράσαντος   ἐπεξέρχεται τοῖς Παλαιστίνοις καὶ τεταραγμένοις
[6, 4]   τοῦ δὲ Σαμουήλου αὐτὸν εἶναι  φράσαντος   καὶ ἄγοντος ἐπὶ τὸ δεῖπνον,
[6, 13]   τινος τῶν μετὰ Δαυίδου: καὶ  φράσαντος   τοῦ θεασαμένου πρὸς τὸν ἐχθρὸν
[6, 8]   ψυχῆς συνίσταται κάλλος κατακεκοσμημένος. ταῦτα  φράσαντος   τοῦ θεοῦ πάντας ἐκέλευσεν αὐτῷ
[6, 13]   προεληλύθοι. τῶν δ' ἐν Σίκελλα  φρασάντων   διανυκτερεύειν διαλαθὼν τοὺς ἰδίους εἰς
[6, 13]   δεσπότας καταλιπόντες. ὀργίζεται δ' αὐτῶν  φρασάντων   Δαυίδης καὶ τετρακοσίους μὲν
[6, 5]   οἷς εἶναι συνέβαινε τοὺς Ἰαβισηνοὺς  φρασάντων,   μὲν λαὸς ταὐτὰ τοῖς
[6, 6]   τεταράχθαι τὸ στρατόπεδον τῶν Παλαιστίνων  φρασάντων   τῷ βασιλεῖ Σαοῦλος ἠρώτα, μή
[6, 11]   τινα τόπον ἀπελθεῖν τοῦ πεδίου  φράσας,   ἐν γυμναζόμενος διατελεῖ: γνοὺς
[6, 4]   χαριστήρια τούτων θύσωμεν τῷ θεῷ.  φράσας   ταῦτα καὶ προειπὼν ἀποπέμπει τὸν
[6, 11]   μηδὲν γὰρ τοιοῦτον ἐπ' αὐτῷ  φρονεῖν   τὸν πατέρα: φράσαι γὰρ ἂν
[6, 4]   τὸ σῶμα μέγας τό τε  φρόνημα   καὶ τὴν διάνοιαν ἀμείνων τῶν
[6, 9]   λέγειν μὴ ταπεινὸν ἔστω τὸ  φρόνημα   μηδ' εὐλαβὲς, βασιλεῦ: καθαιρήσω
[6, 12]   ταραχὴν ἐνέπεσεν, ἀλλ' εἰδὼς τὸ  φρόνημα   τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν εὐτολμίαν
[6, 2]   αὐτοὺς ἀναιρεῖ πολλοὺς καὶ τὰ  φρονήματ'   αὐτῶν εἰς τὸ παντελὲς ταπεινοῖ
[6, 13]   κατοικοῦσιν εἰπὼν πείθει τὸν Ἀγχοῦν  φρονῆσαι   οὕτως: ἤλπισε γὰρ οὗτος, ὅτι
[6, 12]   παιδὸς Ἰωνάθου αὐτοῦ τε οὕτως  φρονήσαντος   καὶ ὑμᾶς ταῦτα πείσαντος: οὐ
[6, 1]   τοῖς ἐπάνω χρόνοις συνέσει καὶ  φρονήσει   διαφέρειν πεπιστευμένων συμβουλία καὶ τότε
[6, 12]   διὸ μηδὲν πονηρὸν κατ' ἐμοῦ  φρονήσῃς   μηδὲ πρὸς νῦν ἀκούεις
[6, 11]   μήτε τὴν μητέρα αὐτοῦ ταῦτα  φρονοῦντα   καὶ μηδὲ βουλόμενον πεισθῆναι τοῦθ'
[6, 13]   Ἰεσσαίου, νῦν ἄρα, εἶπε, μέγα  φρονοῦσιν   ἐφ' αὑτοῖς οἱ δρα πέται
[6, 4]   περὶ αὑτοῦ τῷ πατρὶ λοιπὸν  φροντίδα.   τοῦ δ' ἑπομένου θεράποντος ὡς
[6, 8]   περὶ αὐτοῦ παύσασθαι μὲν τῆς  φροντίδος   ἐκέλευσεν θεός, λαβόντι δὲ
[6, 13]   ἡμέρας μήτε νυκτὸς ἔχειν διὰ  φροντίδος   τὴν ἐμὴν ἀναίρεσιν, ἣν
[6, 3]   αὐτῆς τῇ πολιτείᾳ. ὑπὸ δὲ  φροντίδος   καὶ βασάνου τῆς ἐπὶ τοῖς
[6, 13]   μὲν αὐτόθι καταλείπει μικρὰ τῶν  φροντίδων   καὶ τοῦ δέους ἐπικουφίσας, αὐτὸς
[6, 3]   ἤδη τὸν βασιλέα καὶ μὴ  φροντίζειν   τῶν ἐσομένων: ἐπὶ γὰρ τιμωρίᾳ
[6, 4]   πονεῖν παρεσκεύασεν. ὧν ἀμηχανούντων καὶ  φροντιζόντων,   ὅτι καὶ γένοιτο ἀφανὴς
[6, 6]   τοὺς ὀχυρωτάτους τῆς χώρας τόπους  φρουραῖς   κατελαμβάνοντο καὶ σιδηροφορεῖν χρῆσθαί τε
[6, 6]   ἠκούσθη τοῖς Παλαιστίνοις τῆς  φρουρᾶς   ἀναίρεσις ἀγανακτήσαντες καὶ δεινὴν ὕβριν
[6, 6]   ἔπεμψεν. δ' ἐκπολιορκεῖ τι  φρούριον   τῶν Παλαιστίνων οὐ πόρρω Γεβάλων.
[6, 13]   εἶπεν: ἐγώ, παῖς μὲν Ἰεσσαίου,  φυγὰς   δὲ ὑμέτερος. ἀλλὰ τί δήποτε
[6, 14]   τοῦ προφήτου προειρηκότος οὐκ ἔγνω  φυγεῖν   αὐτὸν οὐδὲ φιλοψυχήσας προδοῦναι μὲν
[6, 13]   τῆς Ζιφηνῆς στενῶν οὐκ εἶναι  φυγεῖν   αὐτὸν πρὸς ἄλλους. δὲ
[6, 5]   τίς οὖν ἔσχεν ὑμᾶς ἄνοια  φυγεῖν   μὲν τὸν θεὸν, ὑπὸ βασιλέα
[6, 6]   αὐτοὺς ἐγέμισαν, ὡς τινὰς μὲν  φυγεῖν   τὰς πανοπλίας ἀπορρίψαντας, οἱ δὲ
[6, 9]   δ' Γολίαθος ἧττα καὶ  φυγὴ   γίνεται Παλαιστίνοις: τὸν γὰρ δοκιμώτατον
[6, 9]   διέγνωσαν, ἀλλ' αἰσχρᾷ καὶ ἀκόσμῳ  φυγῇ   παραδόντες ἑαυτοὺς ἐξαρπάζειν τῶν κινδύνων
[6, 13]   παρεσχημένον ἐλαύνοι καὶ τοσοῦτον ἐν  φυγῇ   χρόνον καὶ ταῖς περὶ τὴν
[6, 2]   ἐκκροτήσας τὰ ὅπλα, γυμνοὺς εἰς  φυγὴν   ἀπέστρεψεν. ἐπεξέρχεται δὲ Σαμουῆλος μετὰ
[6, 2]   ὅρον τῆς νίκης καὶ τῆς  φυγῆς   τῶν πολεμίων, ἰσχυρὸν αὐτὸν προσαγορεύει
[6, 14]   δὲ Δαυίδην ἔλεγεν εἶναι τὸν  φυγόντα   Σαοῦλον τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην καὶ
[6, 12]   ὑπὸ τοῦ Σαούλου φονευθέντων ἱερέων  φυγὼν   πρὸς Δαυίδην τὴν τῶν οἰκείων
[6, 7]   οὐ γὰρ ἐξ ἄλλου τινὸς  φύεσθαι   μᾶλλον τοῦ μαλακίζεσθαι τοὺς
[6, 14]   ξενίας ἀποδώσει, ποιήσειν αὐτὸν καὶ  φύλακα   τοῦ σώματος μετὰ τὴν νίκην
[6, 6]   ἀπομαχόμενον. ἔνθεν συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰς  φυλακὰς   τοῦ στρατοπέδου διὰ τὸ φύσει
[6, 6]   καὶ μεγέθει καὶ κάλλει διαφέροντας  φύλακας   τοῦ σώματος ἐποιεῖτο. ~(Σαμουῆλος δὲ
[6, 13]   αὐτῷ κελεύσας ἕπεσθαι, διακοσίους δὲ  φύλακας   τῶν σκευῶν καταλιπών, ἤδη γὰρ
[6, 13]   ὅτι μηδὲν αὐτοὺς ἠδίκησαν, ἀλλὰ  φύλακες   αὐτῶν τε καὶ τῶν ποιμνίων
[6, 13]   πάσῃ περὶ αὐτοὺς προνοίᾳ καὶ  φυλακῇ   τῶν ποιμνίων χρησάμενος, γέγονε δὲ
[6, 14]   τὴν ὠφέλειαν, καὶ ταῦτ' ἐπὶ  φυλακῇ   τῶν σκευῶν μεμενηκότων. καὶ ἐξ
[6, 8]   δὲ καὶ τῆς τῶν βοσκημάτων  φυλακῆς   ἐπιμελεῖσθαι κελεύει καλεῖν αὐτὸν ἐν
[6, 14]   καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ μὴ  φυλάξαντα,   καθὼς προεφήτευσά σοι καὶ ζῶν.
[6, 7]   ἀλλὰ συγγίνωσκε καὶ πρᾷος ἴσθι:  φυλάξεσθαι   γὰρ εἰς τοὐπιὸν ἁμαρτεῖν, παρεκάλει
[6, 4]   θεὸν ὕβρις, τάχθητε πάντες κατὰ  φυλάς   τε καὶ σκῆπτρα καὶ κλήρους
[6, 14]   τόπον μηδὲν ὑπονοῶν ἄτοπον, κἀκεῖ  φύλασσέ   μοι τὴν χώραν, μή τινες
[6, 13]   οὕτως ἀμελῶς τὸ τοῦ δεσπότου  φυλάσσεις   σῶμα, καὶ ὕπνος ἡδίων ἐστί
[6, 11]   καὶ τὴν προαίρεσιν. συμβουλεύει μέντοι  φυλάσσεσθαι   γενόμενον ἐκποδὼν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν:
[6, 9]   οἷς δὲ κύνας ἀπελαύνομεν καὶ  φυλασσόμεθα.   μὴ αὐτὸν ἀντὶ ἀνθρώπου κύνα
[6, 14]   μαχομένοις λαμβάνωσιν οἱ τὰ σκεύη  φυλάσσοντες.   γενόμενος δ' ἐν Σικέλλα Δαυίδης
[6, 13]   τοῦ ὕπνου καὶ τῆς τῶν  φυλασσόντων   ἀμελείας οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀλλ' ἐφείσατο
[6, 13]   δέ τινος τῶν τὰ ποίμνια  φυλασσόντων   τὰ τοῦ Ναβάλου πρὸς τὴν
[6, 13]   σοὶ τὴν βασιλείαν θεὸς  φυλάττει   καὶ περιμένει σε τὸ πάντων
[6, 13]   ἐκείνου στέργεται: ὃς τὸν μὲν  φυλάττειν   αὐτὸν δυνάμενον καὶ πολλὰ δείγματα
[6, 11]   ἐκέλευσεν αὐτὸν ἄχρι τῆς ἕω  φυλάττεσθαι   μὴ καὶ λάθῃ παντελῶς ἀφανὴς
[6, 6]   πέτραν ἧκον ἔρημον οὖσαν τῶν  φυλαττόντων   διὰ τὴν ὀχυρότητα. κἀκεῖθεν ἀνερπύσαντες
[6, 7]   τεσσαράκοντα μυριάδας: ἥδε γὰρ  φυλὴ   καθ' αὑτήν ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι.
[6, 14]   πᾶσι τοῖς ἐν τῇ Ἰούδα  φυλῇ   συνήθεσι καὶ φίλοις ἀπομοίρας τῶν
[6, 4]   δ' ἐπεὶ τὴν πάτριον περιῆλθε  φυλὴν   εἰς τὰς ἄλλας ἀφίκετο, οὐδ'
[6, 12]   καὶ τοὺς ἡγεμόνας καὶ τὴν  φυλὴν   ἐξ ἧς αὐτὸς ἦν πρὸς
[6, 12]   Γίττης εἰς τὴν Ἰούδα παραγίνεται  φυλὴν   καὶ ἐν τῷ πρὸς Ἀδολλάμῃ
[6, 11]   πατρίδα Βηθλέεμ' ἑορτήν μου τῆς  φυλῆς   ἀγούσης προστιθεὶς ὅτι σύ μοι
[6, 4]   δέ τις ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος  φυλῆς   ἀνὴρ εὖ γεγονὼς καὶ ἀγαθὸς
[6, 1]   δέ τίς ἐστι τῆς Ἰούδα  φυλῆς   Βήθης ὄνομα: εἰς ταύτην ἀφικνοῦνται
[6, 5]   τὸν ἀριθμὸν χωρὶς τῆς Ἰούδα  φυλῆς   εἰς ἑβδομήκοντα μυριάδας συνειλεγμένους, τῆς
[6, 5]   ἑβδομήκοντα μυριάδας συνειλεγμένους, τῆς δὲ  φυλῆς   ἐκείνης ἦσαν μυριάδες ἑπτά. διαβὰς
[6, 12]   εἰς τὴν κληρουχίαν τῆς Ἰούδα  φυλῆς   ἐν αὐτῇ διάγειν πείθεται καὶ
[6, 11]   εἰς τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα τῆς  φυλῆς   ἑορτὴν ἀγούσης ἐπιτρέψαντος αὐτοῦ: παρακαλέσαι
[6, 4]   τινα νεανίσκον ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος  φυλῆς   κατὰ τήνδε τὴν ὥραν, αὐτὸς
[6, 4]   δέσποτα, ταύτης τῆς ἐλπίδος καὶ  φυλῆς   μικροτέρας βασιλέας ποιεῖν καὶ
[6, 7]   τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξω τῆς Ἰούδα  φυλῆς   περὶ τεσσαράκοντα μυριάδας: ἥδε γὰρ
[6, 5]   τοῦ θεοῦ δεδομένην νίκην αἵματι  φῦραι   καὶ φόνῳ τῶν πρὸς ἀλλήλους
[6, 3]   μὴ τὸν τρόπον ὁμοίους τοῖς  φύσασι   γίνεσθαί τινας, ἀλλὰ τάχα μὲν
[6, 12]   τῷ μὴ δύνασθαι χρῆσθαι τῇ  φύσει   μηδὲ τολμᾶν ὅσα θέλουσιν ἐπιεικεῖς
[6, 6]   φυλακὰς τοῦ στρατοπέδου διὰ τὸ  φύσει   περιεῖναι τῷ χωρίῳ τὴν ἀσφάλειαν
[6, 13]   ἀκουσθέντες: ἐπὶ γὰρ τούτους ἀνέστρεψε  φύσει   πολεμίους ὄντας αὐτοὺς ἀμύνασθαι κρίνας
[6, 9]   τεσσάρων καὶ σπιθαμῆς ὅπλα τῇ  φύσει   τοῦ σώματος ἀναλογοῦντα περικείμενος: θώρακα
[6, 14]   θηρωμένη, τελευτήσοντα γὰρ αὐτὸν> ἠπίστατο,  φύσει   τῶν ἀνθρώπων πρὸς τοὺς
[6, 7]   ὠμὸν οὐδ' ἀνθρωπίνης σκληρότερον διαπράσσεσθαι  φύσεως   ἡγούμενος, πρῶτον μὲν πολεμίους ταῦτα
[6, 13]   θεὸς ἑκατέρῳ τῆς ἰδίας  φύσεως   καὶ τῶν κατ' αὐτὴν πεπραγμένων
[6, 6]   καὶ τῆς γενέσεως καὶ τῆς  φύσεως   τῶν φίλτρων ἐτίμησε τὸν ὅρκον.
[6, 6]   ταλαιπωρίας ἐβιάσαντο τὴν τοῦ χωρίου  φύσιν   ἀνελθεῖν ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ἐπιπεσόντες
[6, 13]   ἐπειγόμενος οὖν ὑπὸ τῶν κατὰ  φύσιν   εἴσεισιν εἰς αὐτὸ μόνος θεαθεὶς
[6, 13]   τὴν τοῦ νεανίσκου μετριότητα καὶ  φύσιν   ἐκπλαγεὶς ἀνῴμωξε: τὸ δ' αὐτὸ
[6, 1]   ἄλλην μόνην λογιζομένους τὴν  φύσιν,   καὶ σώμασι καὶ γῇ
[6, 13]   ἀνὴρ δίκαιος καὶ χρηστὸς τὴν  φύσιν   καὶ διὰ τοῦτο μάλιστα φίλος
[6, 4]   μηνύειν λογισάμενος οἶμαι τὴν ἀνθρωπίνην  φύσιν   οἵα ταῖς ἀληθείαις ἐστίν, ὅτι
[6, 1]   καὶ σώμασι καὶ γῇ καὶ  φυτοῖς   καὶ πᾶσι τοῖς ἐξ αὐτῆς
[6, 1]   ἐπὶ τῆς γῆς κατέβλαψε μήτε  φυτῶν   μήτε καρπῶν ἀποσχόμενον. ἐν δὴ
[6, 13]   δὲ γνωρίσας τὴν τοῦ Δαυίδου  φωνὴν   καὶ μαθών, ὅτι λαβὼν αὐτὸν
[6, 6]   τετολμημένων ἀξίως. ἀσπασάμενος δὲ τὴν  φωνὴν   τοῦ Σαούλου παῖς ὡς
[6, 6]   εἶπεν Σαοῦλος, πυνθανομένοις ἡμῖν  φωνὴν   οὐ δίδωσιν θεὸς, ὃς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/03/2009