>Livre, Chap. |
[6, 6] |
ἀποσχόμενος
τοῦ
φονεύειν
τοὺς
ἐχθροὺς
|
φάγοι |
καὶ
μὴ
μέχρι
νὺξ
ἐπελθοῦσα |
[6, 10] |
βασιλέως:
ἐμοὶ
δ'
οὐχὶ
τοιοῦτον
|
φαίνεται |
καὶ
μάλιστα
ὄντι
ταπεινῷ
καὶ |
[6, 13] |
ἐκέλευσε
τὸ
δόρυ
καὶ
τὸν
|
φακὸν |
τοῦ
ὕδατος
ἐπειπών,
ὡς>
ὁ |
[6, 13] |
δόρυ
τοῦ
βασιλέως
καὶ
τὸν
|
φακὸν |
τοῦ
ὕδατος
καὶ
μαθήσῃ,
πηλίκον |
[6, 13] |
αὐτοῦ
τὸ
δόρυ
καὶ
τὸν
|
φακὸν |
τοῦ
ὕδατος,
ὃς
ἦν
παρ' |
[6, 14] |
εἰς
αὑτοὺς
τὴν
τῶν
ἐχθρῶν
|
φάλαγγα |
καὶ
περικυκλωθέντες
ἀποθνήσκουσι
πολλοὺς
τῶν |
[6, 14] |
ἦν
καλεῖ
τοῦτον
ἐξ
ᾅδου:
|
φανέντος |
δ'
αὐτοῦ
θεασάμενον
τὸ
γύναιον |
[6, 10] |
καὶ
τοῦ
πάθους
ὑπερκρατοῦντος
γενέσθαι
|
φανερὰν |
καὶ
διαβληθῆναι
πρὸς
τὸν
πατέρα. |
[6, 12] |
τοῦ
φθονεῖσθαι
γεγενημένοις
καὶ
πᾶσι
|
φανεροῖς |
ἐφ'
οἷς
ἂν
νοήσωσιν
ἢ |
[6, 12] |
τοῖς
κριταῖς
πολιτείαν
Ἑβραίων
βασιλεύσας,
|
φανερὸν |
πεποίηκε
τριακοσίους
ἀποκτείνας
ἱερέας
καὶ |
[6, 5] |
αὐτὸς
ἐπελέξατο,
ἵνα
μέντοι
γε
|
φανερὸν |
ποιήσω
τὸν
θεὸν
ὀργιζόμενον
καὶ |
[6, 12] |
τῶν
τοῦ
βασιλέως
οἰκετῶν
καὶ
|
φανερὸς |
αὐτῷ
γενόμενος
μηνυόντων
ἐκείνων,
ὅτι |
[6, 11] |
ἔδρασε
διακωλυθεὶς
ὑπὸ
τῶν
φίλων,
|
φανερὸς |
δ'
ἐγένετο
τῷ
παιδὶ
μισῶν |
[6, 7] |
ὡς
μὴ
μόνον
ἐκ
τοῦ
|
φανεροῦ |
μαχομένους
αὐτοὺς
κακῶς
ποιεῖν,
ἀλλὰ |
[6, 4] |
ἀλλ'
εἰς
τὸ
πᾶσι
γενέσθαι
|
φανεροὺς |
προπιπτόντων,
ὁ
δ'
οὐ
μόνον |
[6, 13] |
αὐτοῦ
σωζόμενος,
οὐδὲ
τὴν
ψυχὴν>
|
φανερῶς |
ἀπολλυμένην
λαμβάνων.
ὁ
δὲ
Δαυίδης |
[6, 8] |
ἀνέλῃ
λοχήσας
αὐτὸν
ἢ
καὶ
|
φανερῶς, |
ὑποθεμένου
τοῦ
θεοῦ
καὶ
δόντος |
[6, 13] |
τῷ
παρασχεῖν
αὐτὸν
εἰς
ἐξουσίαν
|
φανερωτέραν |
καταστῆσαι:
διήμαρτον
δὲ
τῆς
ἀδίκου |
[6, 14] |
τῆς
ὑποθέσεως,
ἀλλ'
ἵνα
μὴ
|
φανῶμεν |
ἀπειροκάλως
αὐτοῦ
χρῆσθαι
τοῖς
ἐπαίνοις, |
[6, 11] |
φησίν,
ἀκούσῃς
γίνωσκε
μηδὲν
εἶναι
|
φαῦλον |
παρὰ
τοῦ
πατρός:
ἂν
δὲ |
[6, 3] |
ἐκ
πονηρῶν,
τότε
μέν
γε
|
φαύλους |
ἐξ
ἀγαθῶν
παρέσχον
αὑτοὺς
γενομένους: |
[6, 12] |
οὐ
νηπίων
οὐδ'
ἄλλης
ἡλικίας
|
φεισάμενος, |
αὐτὴν
δὲ
ἐνέπρησε.
διασώζεται
δὲ |
[6, 7] |
προγόνους
ὑμῶν
εἰργάσαντο
τιμωρίαν
ἀπολαβεῖν,
|
φείσασθαι |
δὲ
μήτε
ὑποζυγίων
μήτε
τῶν |
[6, 7] |
Ἀμαληκιτῶν
ἔθνος,
ὡς
μηδὲ
νηπίων
|
φείσασθαι |
κελεῦσαι
πρὸς
ἃ
μᾶλλον
ἔλεος |
[6, 6] |
οὐδ'
ἐγώ
σε,
φησίν,
ἱκετεύσω
|
φείσασθαί |
μου,
πάτερ,
ἥδιστος
δέ
μοι |
[6, 13] |
Δαυίδου
γυναῖκα
ὁ
πατὴρ
τῷ
|
Φελτίῳ |
υἱῷ
Λίσου
συνέζευξεν
ἐκ
πόλεως |
[6, 5] |
ὑμᾶς
περὶ
ἐμοῦ
δύνασθαι
λέγειν,
|
φέρε |
νῦν
μετὰ
παρρησίας
ἀκούσατέ
μου |
[6, 14] |
καὶ
σώμασιν
ἀλκίμους
καὶ
ψυχαῖς
|
φέρει, |
καὶ
δι'
ὅλης
τῆς
νυκτὸς |
[6, 12] |
καὶ
μόνην
εἰς
τὸ
τοιούτους
|
φέρειν |
ἄνδρας
ἀπέδειξε,
μαθεῖν
ἅπασι
παρέσχε |
[6, 9] |
οὐκ
ἐγεγύμναστο
γὰρ
οὐδ'
ἐμεμαθήκει
|
φέρειν |
ὅπλα,
ταῦτα
μέν,
εἶπεν,
ὦ |
[6, 12] |
ἀφρὸν
κατὰ
τοῦ
στόματος
αὐτοῦ
|
φερόμενον |
καὶ
τὰ
ἄλλα
ὅσα
συνίστησι |
[6, 1] |
ἐκείνας
δ'
ἐξελάσαντας
τὴν
κιβωτὸν
|
φερούσας |
ἐπὶ
τριόδου
καταλιπεῖν
αὐταῖς
ἐπιτρέψαντας |
[6, 4] |
ὁ
τρίτος
δὲ
ἀσκὸν
οἴνου
|
φέρων |
ἀκολουθήσει.
ἀσπάσονται
δέ
σε
οὗτοι |
[6, 9] |
σφενδόνην
ἐν
τῇ
δεξιᾷ
χειρὶ
|
φέρων |
ἐπὶ
τὸν
Γολίαθον
ἐπορεύετο.
καταφρονεῖ |
[6, 11] |
οὐ
γὰρ
ἔτ'
ὄψεταί
σε.
|
φεῦγε |
δ'
ἕως
τοῦτό
σοι
δύναται |
[6, 11] |
μὲν
προιδόμενος
ὁ
Δαυίδης
ἐξέκλινε,
|
φεύγει |
δὲ
εἰς
τὸν
οἶκον
τὸν |
[6, 13] |
τὰ
στενὰ
τῆς
ἐκείνων
χώρας,
|
φεύγει |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
μεγάλην
πέτραν |
[6, 14] |
ἐπικειμένων
τῶν
πολεμίων.
Σαοῦλος
δὲ
|
φεύγει |
τὸ
καρτερὸν
ἔχων
περὶ
αὑτόν, |
[6, 6] |
αὐτῶν
ἀπέθνησκον
κτεινόμενοι,
τινὲς
δὲ
|
φεύγοντες |
κατὰ
τῶν
πετρῶν
ὠθούμενοι
κατεκρημνίζοντο. |
[6, 7] |
τοὺς
πολεμίους
καὶ
διαφθείρει
πάντας
|
φεύγουσιν |
ἐπακολουθῶν.
ὡς
δ'
ἐκεῖνο
τὸ |
[6, 12] |
ἐχρημάτιζες;
οὐ
γὰρ
δή
σε
|
φεύγων |
ἐμὲ
καὶ
μισῶν
τὸν
ἐμὸν |
[6, 12] |
ἀλλήλοις
παρακελευσάμενοι
διελύθησαν.
~(Δαυίδης
δὲ
|
φεύγων |
τὸν
βασιλέα
καὶ
τὸν
ἐξ |
[6, 13] |
σὲ
νῦν
τῆς
τιμωρίας
οὐ
|
φεύξεται |
τὴν
δίκην,
ἀλλ'
ὁ
τρόπος |
[6, 13] |
οὐκ
ἔμεινε
παρ'
οἷς
ἐγένετο,
|
φήμῃ |
δ'
ἐπίπαν
εἴς
τε
τὰς |
[6, 12] |
δὲ
καὶ
ἄλλοτε
τοῦτο
πεποιηκέναι:
|
φήσαντι |
δὲ
ὑπὸ
σοῦ
πεμφθῆναι
κατὰ |
[6, 13] |
τοῦ
δεσπότου
καὶ
ταῦτ'
ἐκείνου
|
φήσαντος |
Ἀβιγαία,
προσηγορεύετο
γὰρ
οὕτως,
ἐπισάξασα |
[6, 4] |
πόλιν
εἶναι
προφήτην
ἐν
αὐτῇ
|
φήσαντος |
ἀληθῆ
καὶ
πρὸς
αὐτὸν
βαδίζειν |
[6, 8] |
αὐτῷ
καὶ
ἄλλοι
παῖδές
εἰσι.
|
φήσαντος |
δὲ
εἶναι
Δαβίδην
τοὔνομα,
ποιμαίνειν |
[6, 8] |
ἀλλὰ
ζητεῖσθαι
προσέταξε
τοιοῦτον
ἄνθρωπον:
|
φήσαντος |
δέ
τινος
αὐτῷ
τῶν
παρόντων |
[6, 13] |
ἐπιτρέπει
νίκην.
τοῦ
δὲ
σημαίνειν
|
φήσαντος |
ἐξώρμησεν
ἐπὶ
τοὺς
Παλαιστίνους
μετὰ |
[6, 6] |
ᾖ.
τοῦ
δὲ
Σαούλου
τοῦτο
|
φήσαντος, |
ἐπεὶ
κατά
τινα
δρυμὸν
ἐγένοντο |
[6, 5] |
ἀλλήλους
συγγενῶν
ἑορτάζειν.
~(Σαμουήλου
δὲ
|
φήσαντος |
καὶ
δευτέρᾳ
δεῖν
χειροτονίᾳ
Σαούλῳ |
[6, 7] |
τὴν
βασιλείαν
οὕτως
αὐτοῦ>
διασχισθῆναι
|
φήσαντος |
καὶ
λήψεσθαι
ταύτην
ἀγαθὸν
καὶ |
[6, 4] |
οἰκέτου
τέταρτον
αὐτῷ
παρεῖναι
σίκλου
|
φήσαντος |
καὶ
τοῦτο
δώσειν,
ὑπὸ
γὰρ |
[6, 6] |
τοῦ
δὲ
ὁπλοφόρου
προθύμως
ἕπεσθαι
|
φήσαντος |
ὅποι
ποτ'
ἂν
ἡγῆται,
κἂν |
[6, 14] |
τοῦ
δὲ
προθύμως
ὑποσχομένου
καὶ
|
φήσαντος |
παραστῆναι
καιρόν,
ἐν
ᾧ
τὴν |
[6, 13] |
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
κεχειροτονημένον
βασιλέα
|
φήσας |
εἶναι
δεινὸν
ἀποκτεῖναι
κἂν
ᾖ |
[6, 8] |
βασιλέα
γενησόμενον.
ὁ
δὲ
εὐλαβεῖσθαι
|
φήσας, |
μὴ
τοῦτο
μαθὼν
Σαοῦλος
ἀνέλῃ |
[6, 4] |
νεανίσκου
κεφαλῆς
καὶ
κατασπασάμενος
ἴσθι,
|
φησὶ, |
βασιλεὺς
ὑπὸ
τοῦ
θεοῦ
κεχειροτονημένος |
[6, 13] |
ὑπ'
αὐτοῦ:
διὸ
συγγίνωσκέ
μοι,
|
φησί, |
καὶ
τῷ
θεῷ
χάριν
ἔχε |
[6, 9] |
τοῦ
θεοῦ
Σαοῦλος
εὐξάμενος
ἄπιθι,
|
φησί |
πρὸς
τὴν
μάχην.
καὶ
περιθεὶς |
[6, 13] |
ἐγὼ
μὲν
ἀπεσχόμην
δικαίας
ἀμύνης,
|
φησί, |
σὺ
δὲ
μῖσος
ἄδικον
οὐκ |
[6, 5] |
αὐτῷ
γενομένης
ἐπεὶ
δεδώκατέ
μοι,
|
φησί, |
τὸ
μηδὲν
ἄτοπον
ἔθ'
ὑμᾶς |
[6, 13] |
στένειν
ἀπεκρίνατο:
σὺ
μὲν
γάρ,
|
φησίν, |
ἀγαθῶν
αἴτιος
ἐμοὶ
γέγονας,
ἐγὼ |
[6, 11] |
ἔμπροσθεν
αὐτοῦ.
καὶ
ἂν
ταῦτα,
|
φησίν, |
ἀκούσῃς
γίνωσκε
μηδὲν
εἶναι
φαῦλον |
[6, 11] |
τὴν
θυσίαν
καὶ
εἰ
συγχωρηθείη
|
φησὶν |
ἀπέρχεσθαι:
τὴν
γὰρ
εὔνοιάν
μου |
[6, 6] |
δὲ
ὁ
Σαμουῆλος
ἀλλὰ
σύγε,
|
φησίν, |
εἰ
δίκαιος
ἦσθα
καὶ
μὴ |
[6, 7] |
προστρέχει
καὶ
κατασπασάμενος
τῷ
θεῷ,
|
φησίν, |
εὐχαριστῶ
δόντι
μοι
τὴν
νίκην, |
[6, 6] |
καὶ
μεγαλοφρόνως
οὐδ'
ἐγώ
σε,
|
φησίν, |
ἱκετεύσω
φείσασθαί
μου,
πάτερ,
ἥδιστος |
[6, 14] |
τὴν
ὄψιν
ἐκπλαγέν,
οὐ
σύ,
|
φησίν, |
ὁ
βασιλεὺς
εἶ
Σαοῦλος;
ἐδήλωσε |
[6, 11] |
ἐκείνου
στερηθεῖσαν.
καί
μή
σε,
|
φησίν, |
ὁ
ἥλιος
ἐνταυθοῖ
καταλάβῃ:
οὐ |
[6, 13] |
ἐπὶ
πρόσωπον,
ὡς
ἔθος,
καί
|
φησιν: |
οὐ
πονηροῖς,
ὦ
βασιλεῦ,
καὶ |
[6, 5] |
ὁ
προφήτης
τῶν
Ἑβραίων
ἐπόμνυμαι,
|
φησίν, |
ὑμῖν
τὸν
μέγιστον
θεὸν,
ὃς |
[6, 13] |
τὰ
δῶρα
δεξάμενος
ἀλλά
σε,
|
φησίν, |
ὦ
γύναι,
θεὸς
εὐμενὴς
ἤγαγε |
[6, 5] |
ὅλης
τῆς
νυκτὸς
ἀνύσας
ὁδὸν
|
φθάνει |
μὲν
ἥλιον
ἀνίσχοντα,
τριχῇ
δὲ |
[6, 6] |
παρακούσαντα
ὧν
ἐπέστειλεν
αὐτὸς
καὶ
|
φθάσαντα |
τὴν
παρουσίαν,
ἣν
κατὰ
βούλησιν |
[6, 4] |
γνοὺς
δὲ
τοῦθ'
ὁ
νεανίσκος
|
φθάσας |
ἐκποδὼν
αὑτὸν
ἐποίει
μὴ
βουλόμενος |
[6, 13] |
ἐμοὺς
ἑταίρους
γενομένου.
νῦν
δὲ
|
φθάσασα |
προέλαβες
καταμειλίξασθαί
μου
τὸν
θυμὸν |
[6, 11] |
ἐμοὶ
πονηρόν,
αὐτὸς
ἄνελε
καὶ
|
φθάσον |
τὸν
πατέρα.
(Πρὸς
δὲ
τὸ |
[6, 6] |
τοῦτο
νίκης
ὑπολάμβανε,
ἐὰν
δὲ
|
φθέγ |
ξωνται
μηδὲν
ὡς
οὐ
καλοῦντες |
[6, 7] |
μόνον
τοῦθ'
ὅτι
περ
ἂν
|
φθέγξηται |
καὶ
κελεύσῃ
ὁ
θεὸς
διὰ |
[6, 12] |
καὶ
τῆς
δικαιοσύνης
ἔγγιστα
τοῦ
|
φθονεῖσθαι |
γεγενημένοις
καὶ
πᾶσι
φανεροῖς
ἐφ' |
[6, 4] |
καὶ
τῶν
κατ'
αὐτὴν,
ἃ
|
φθόνον |
ἀκουόμενα
καὶ
ἀπιστίαν
ἔχειν
ᾤετο, |
[6, 10] |
τὴν
ῥομφαίαν
ἀνέθηκε
τῷ
θεῷ.
|
~(Φθόνον |
δὲ
καὶ
μῖσος
τοῦ
Σαούλου |
[6, 12] |
τοὺς>
πολλὰ
ταλαιπωρήσαντας,
τιμήσαντες
δὲ
|
φθονοῦσι, |
καὶ
παραγαγόντες
εἰς
ἐπιφάνειαν
οὐ |
[6, 1] |
πόλιν
καὶ
τὴν
χώραν
αὐτῶν
|
φθορὰν |
τὸ
θεῖον
καὶ
νόσον:
ἀπέθνησκον |
[6, 13] |
ἐπ'
αὐτοὺς
μηδὲν
ἐπιδοὺς
πολλῇ
|
φιλανθρωπίᾳ |
πρὸς
αὐτὸν
χρησαμένοις,
ἀλλ'
ὅτι |
[6, 12] |
ταῦτα
τὴν
τότε
μου
δοκοῦσαν
|
φιλανθρωπίαν |
ὑποπτεύσῃς:
φίλῳ
γὰρ
καὶ
γαμβρῷ |
[6, 13] |
πρέπει
γὰρ
ἡμέρῳ
σοι
καὶ
|
φιλανθρώπῳ |
τυγχάνειν,
καὶ
ταῦτα
μέλλοντι
βασιλεύειν. |
[6, 13] |
τοῦ
βασιλέως
αὐτῶν,
ἵν'
ἐπειδὴ
|
φιλανθρώπως |
αὐτὸν
ὑπεδέξατο
καὶ
τοῦτο
χαρίσηται, |
[6, 5] |
δότωσαν
δίκην”
καὶ
πάνθ'
ὅσα
|
φιλεῖ |
λέγειν
ὄχλος
ἐπ'
εὐπραγίαις
ἠρμένος |
[6, 13] |
Ἑβραίων
δύναμιν
ἕξειν
ὑφ'
ἑαυτῷ,
|
φιλεῖν |
δὲ
τὰ
τοιαῦτα
σὺν
μεγάλοις |
[6, 11] |
οἴκτῳ
τε
νέμων
τοῦτο
καὶ
|
φιλίᾳ, |
δι'
ἣν
πίστεις
τε
παρ' |
[6, 2] |
δὲ
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
καιρὸν
|
φίλια |
τοῖς
Ἰσραηλίταις
τὰ
ὑπολειπόμενα
τῶν |
[6, 11] |
ἔφασκεν
εἰδότα
τὴν
πρὸς
αὐτὸν
|
φιλίαν |
καὶ
διάθεσιν.
~(Λυπηθεὶς
δ'
ἐφ' |
[6, 11] |
καὶ
σύνηθές
ἐστι
λέγειν
ἐπὶ
|
φίλοις |
ἀποδημοῦσιν
ἐπ'
ἀγαθῷ
βεβάδικεν”
εἴπῃ, |
[6, 14] |
τῇ
Ἰούδα
φυλῇ
συνήθεσι
καὶ
|
φίλοις |
ἀπομοίρας
τῶν
λαφύρων.
καὶ
τὰ |
[6, 12] |
μόνον
ἥκοντα
ἰδεῖν
καὶ
μήτε
|
φίλον |
σὺν
αὐτῷ
μήτ'
οἰκέτην
παρόντα |
[6, 2] |
δ'
εὐμενὴς
ἄρχεται
γίνεσθαι
καὶ
|
φίλος, |
οὐκ
ἐπιθυμεῖν
ἐλευθερίας
δεῖ
μόνον, |
[6, 13] |
φύσιν
καὶ
διὰ
τοῦτο
μάλιστα
|
φίλος |
τῷ
θεῷ.
ἦρξε
δὲ
καὶ |
[6, 13] |
καὶ
τὴν
τῶν
νομιζομένων
ἀναπλήρωσιν
|
φιλοτιμία |
τε
καὶ
σπουδή.
θάπτουσι
γὰρ |
[6, 2] |
τὴν
περὶ
αὐτὸν
θρησκείαν
καὶ
|
φιλοτιμίαν, |
ὁ
προφήτης
Σαμουῆλος
ἰδὼν
αὐτῶν |
[6, 14] |
στρατόπεδον.
(Δίκαιον
δὲ
ἀποδέξασθαι
τῆς
|
φιλοτιμίας |
τὴν
γυναῖκα,
ὅτι
καίπερ
τῇ |
[6, 14] |
πρὸς
τοὺς
ἀγαθόν
τι
παρεσχημένους
|
φιλοτιμουμένων, |
ἢ
παρ'
ὧν
ἂν
δύνωνται |
[6, 12] |
προσέταξα.
ἠξίου
δὲ
λαβεῖν
ἐφόδια:
|
φίλου |
γὰρ
αὐτὸν
ποιήσειν
ἔργον
παρασχόντα |
[6, 14] |
μέγα
δι'
αὐτὸν
κακὸν
τοὺς
|
φίλους |
ἐργασάμενος:
καὶ
γὰρ
οὕτω
παρέξειν |
[6, 12] |
πονήσειν
ὑπενόησε.
καὶ
συγκαλέσας
τοὺς
|
φίλους |
καὶ
τοὺς
ἡγεμόνας
καὶ
τὴν |
[6, 4] |
ἀσπάσονται
δέ
σε
οὗτοι
καὶ
|
φιλοφρονήσονται |
καὶ
δώσουσί
σοι
ἄρτους
δύο, |
[6, 14] |
πενίᾳ
τοῦτο
παρέσχεν
ἐκτενῶς
καὶ
|
φιλοφρόνως, |
οὔθ'
ὑπὲρ
εὐεργεσίας
ἀμειβομένη
τινὸς |
[6, 14] |
οὐκ
ἔγνω
φυγεῖν
αὐτὸν
οὐδὲ
|
φιλοψυχήσας |
προδοῦναι
μὲν
τοὺς
οἰκείους
τοῖς |
[6, 13] |
πιστεύειν
αὐτοῖς,
εἰς
δὲ
τοὺς
|
φιλτάτους |
ὑπονοίας
ἔχειν,
ἀλλὰ
τοῖς
ἔργοις |
[6, 6] |
γενέσεως
καὶ
τῆς
φύσεως
τῶν
|
φίλτρων |
ἐτίμησε
τὸν
ὅρκον.
ὁ
δ' |
[6, 12] |
τότε
μου
δοκοῦσαν
φιλανθρωπίαν
ὑποπτεύσῃς:
|
φίλῳ |
γὰρ
καὶ
γαμβρῷ
σῷ
καὶ |
[6, 11] |
γυμνασόμενος
μὲν
δηλώσων
δὲ
τῷ
|
φίλῳ |
τὴν
τοῦ
πατρὸς
διάθεσιν,
ὡς |
[6, 14] |
δὲ
καὶ
ὀδυρόμενος
μετὰ
τῶν
|
φίλων |
ἐπὶ
τοσοῦτον
παρείθη
τοῖς
κακοῖς, |
[6, 13] |
τὴν
ψυχὴν
ἀγωνίαις
ἠνάγκασε
ζῆσαι
|
φίλων |
καὶ
συγγενῶν
ἔρημον:
αὐτὸς
δ' |
[6, 4] |
ἐστίν,
ὅτι
βεβαίως
οὐδεὶς
οὔτε
|
φίλων |
οὔτε
συγγενῶν
οὐδ'
ἄχρι
τῶν |
[6, 11] |
οὐκ
ἔδρασε
διακωλυθεὶς
ὑπὸ
τῶν
|
φίλων, |
φανερὸς
δ'
ἐγένετο
τῷ
παιδὶ |
[6, 2] |
μήπω
πᾶσαν
διὰ
τῆς
ἱερᾶς
|
φλογὸς |
ἀπειληφότος
προῆλθεν
ἐκ
τοῦ
στρατοπέδου |
[6, 6] |
ὡς
οὐκ
ἀξιόλογον
οὐδ'
ὥστε
|
φοβεῖσθαι |
διακινδυνεύειν
πρὸς
αὐτούς.
κατανοήσαντες
δὲ |
[6, 10] |
ἢ
τὴν
βασιλείαν
ὑστερεῖν
αὐτῷ
|
φοβεῖσθαι |
καὶ
ὑποπτεύειν
ἤρξατο
τὸν
Δαυίδην. |
[6, 13] |
βασίλεια
καὶ
τὴν
οἰκείαν
ἀπηλλάσσετο,
|
φοβηθεὶς |
δὲ
Δαυίδης,
μὴ
μένων
αὐτόθι |
[6, 14] |
τοῦτο
παθεῖν
μαχομένους
εἶτα
μὴ
|
φοβηθῆναι |
μηδὲ
καταπλαγῆναι
τὸ
δεινόν,
ἀλλ' |
[6, 12] |
πράγμασιν.
ἃ
δ'
ἂν
ἢ
|
φοβηθῶσιν |
ἀκούσαντες
ἢ
μισῶσι
θελήσαντες
ἢ |
[6, 14] |
ποιήσασθαι
διὰ
τὸν
ἐξ
αὐτοῦ
|
φόβον |
ἀγνοουμένου
τίς
ἦν,
ὅμως
ὑπέστη |
[6, 7] |
καὶ
τὸν
ἀπὸ
τῶν
στρατιωτῶν
|
φόβον |
μὴ
κωλῦσαι
διαρπάζοντας
αὐτοὺς
τὴν |
[6, 11] |
ὄχλοις
εὐδοκιμοῦντα
κατέδεισε,
καὶ
τὸν
|
φόβον |
οὐκ
ἔχων
ἀποκρύψασθαι
περὶ
μεγάλων |
[6, 6] |
μὲν
τῶν
αὑτοῦ
στρατιωτῶν
διὰ
|
φόβον, |
στρατοπεδείας
δὲ
τῶν
ἐχθρῶν
ἐν |
[6, 12] |
ὅσοις
ἢ
χρεία
ἦν
ἢ
|
φόβος |
ἐκ
Σαούλου
τοῦ
βασιλέως
συνερρύησαν |
[6, 12] |
τὸν
Σαοῦλον:
δεινὸς
γὰρ
ὁ
|
φόβος |
μηδ'
ἀληθεῖ
πιστεύειν
ἀπολογίᾳ:
κελεύει |
[6, 11] |
παιδί:
κρείττων
γὰρ
ὀργῆς
καὶ
|
φόβου |
δίκαιος
λόγος.
Ἰωνάθης
δὲ
μεταπεμψάμενος |
[6, 2] |
ἀναπεπτωκέναι
τὰς
ψυχὰς
αὐτῶν
ὑπὸ
|
φόβου |
καὶ
τῆς
προτέρας
ἥττης
ἔφασκον |
[6, 3] |
ὃ
θεραπαινίδες
ἐξ
ἀνάγκης
πληγὰς
|
φοβούμεναι |
καὶ
βασάνους
ὑπηρετήσουσι.
κτῆσιν
δὲ |
[6, 13] |
ἔτι
πείσεσθαι
δεινὸν
ἐξ
αὐτοῦ
|
φοβούμενον |
ἀναχωρεῖν
ἐπὶ
τὰ
οἰκεῖα:
πεπεῖσθαι |
[6, 5] |
ἡγησομένους
τῆς
ὁδοῦ.
(Βουλόμενος
δὲ
|
φόβῳ |
ζημίας
τὸν
λαὸν
ἐπὶ
τὸν |
[6, 5] |
μήτ'
αἰδοῖ
χαρισαμένους
μήτε
ὑποστειλαμένους
|
φόβῳ |
μήτε
ἄλλῳ
τινὶ
πάθει
παραχωρήσαντας |
[6, 5] |
καὶ
νενικηκότας
ἤδη
καὶ
τῶν
|
φόβων |
ἀπηλλαγμένους
ὁ
ἥλιος
ἐπιτείλας
ἴδῃ: |
[6, 6] |
τι
τῶν
εἰς
γεωργίαν
χρησίμων,
|
φοιτῶντες |
εἰς
τοὺς
Παλαιστίνους
ταῦτα
ἔπραττον. |
[6, 1] |
ἐπὶ
τῷ
γεγενημένῳ.
πολλάκις
δὲ
|
φοιτῶντες |
παρὰ
τὸν
Δαγὼν
καὶ
καταλαμβάνοντες |
[6, 13] |
δ'
εὐθύς
οὐ
δίκαιον,
εἶπε,
|
φονεύειν |
τὸν
αὑτοῦ
δεσπότην,
οὐδὲ
τὸν |
[6, 6] |
ἵν'
εἴ
τις
ἀποσχόμενος
τοῦ
|
φονεύειν |
τοὺς
ἐχθροὺς
φάγοι
καὶ
μὴ |
[6, 12] |
γένους
τῶν
ὑπὸ
τοῦ
Σαούλου
|
φονευθέντων |
ἱερέων
φυγὼν
πρὸς
Δαυίδην
τὴν |
[6, 11] |
σπουδάζοιτο
ὑπὸ
τοῦ
πατρὸς
αὐτοῦ
|
φονευθῆναι, |
μήθ'
ἑαυτῷ
τοῦθ'
ὑπονοοῦντι
πιστεύειν |
[6, 6] |
Παλαιστίνοις
καὶ
τεταραγμένοις
προσβάλλει
καὶ
|
φονεύουσιν |
ἀλλήλους.
προσρέουσι
δὲ
αὐτῷ
καὶ |
[6, 13] |
παρεπεπήγει,
οὔτε
τὸν
Ἀβισαῖον
βουλόμενον
|
φονεῦσαι |
καὶ
πρὸς
τοῦτο
ὡρμηκότα
εἴασεν, |
[6, 6] |
τῶν
ἐχθρῶν
καὶ
λαβεῖν
καὶ
|
φονεῦσαι. |
(Πολλὰς
γοῦν
κατακόψαντες
μυριάδας
τῶν |
[6, 14] |
ἀπολαύοντας,
ἐπιπεσὼν
αἰφνιδίως
πολὺν
αὐτῶν
|
φόνον |
εἰργάσατο:
γυμνοὶ
γὰρ
ὄντες
καὶ |
[6, 12] |
τῷ
Σύρῳ
Δωήγῳ
προστάσσει
τὸν
|
φόνον. |
καὶ
παραλαβὼν
ὁμοίους
αὑτῷ
πονηροὺς |
[6, 13] |
Παλαιστίνους
μετὰ
τῶν
ἑταίρων
καὶ
|
φόνον |
τε
αὐτῶν
πολὺν
ἐξέχεε
καὶ |
[6, 14] |
ἀκοσμία
καὶ
σύγχυσις
γίνεται
καὶ
|
φόνος |
ἐπικειμένων
τῶν
πολεμίων.
Σαοῦλος
δὲ |
[6, 5] |
δεδομένην
νίκην
αἵματι
φῦραι
καὶ
|
φόνῳ |
τῶν
πρὸς
ἀλλήλους
συγγενῶν
ἑορτάζειν. |
[6, 13] |
τῷ
πόλει
βαρὺς
αὐτῷ
καὶ
|
φορτικὸς |
εἶναι.
δίδωσι
δὲ
Ἀγχοῦς
αὐτῷ |
[6, 14] |
ὅμοιον.
τοῦ
δὲ
τὴν
εἰκόνα
|
φράζειν |
εἰπόντος>
καὶ
τὸ
σχῆμα
τοῦ |
[6, 4] |
διατίθεται
λόγους,
οὓς
κατ'
ἐντολὴν
|
φράζειν |
ἔλεγε
τοῦ
θεοῦ,
ὅτι
τὴν |
[6, 10] |
οὐ
χρημάτων,
ἔφη,
δεῖσθαί
με
|
φράζετε |
αὐτῷ
οὐδὲ
ἔδνων,
ἀπεμπολᾶν
γὰρ |
[6, 11] |
ἐπ'
αὐτῷ
φρονεῖν
τὸν
πατέρα:
|
φράσαι |
γὰρ
ἂν
αὐτῷ
περὶ
τούτου |
[6, 4] |
αὐτὸν:
ἔχειν
γὰρ
αὐτῷ
τι
|
φράσαι |
μηδενὸς
ἄλλου
παρόντος>
καὶ
ὁ |
[6, 6] |
καὶ
κράτος
κατὰ
τῶν
πολεμίων
|
φράσαντος |
ἐπεξέρχεται
τοῖς
Παλαιστίνοις
καὶ
τεταραγμένοις |
[6, 4] |
τοῦ
δὲ
Σαμουήλου
αὐτὸν
εἶναι
|
φράσαντος |
καὶ
ἄγοντος
ἐπὶ
τὸ
δεῖπνον, |
[6, 13] |
τινος
τῶν
μετὰ
Δαυίδου:
καὶ
|
φράσαντος |
τοῦ
θεασαμένου
πρὸς
τὸν
ἐχθρὸν |
[6, 8] |
ψυχῆς
συνίσταται
κάλλος
κατακεκοσμημένος.
ταῦτα
|
φράσαντος |
τοῦ
θεοῦ
πάντας
ἐκέλευσεν
αὐτῷ |
[6, 13] |
προεληλύθοι.
τῶν
δ'
ἐν
Σίκελλα
|
φρασάντων |
διανυκτερεύειν
διαλαθὼν
τοὺς
ἰδίους
εἰς |
[6, 13] |
δεσπότας
καταλιπόντες.
ὀργίζεται
δ'
αὐτῶν
|
φρασάντων |
ὁ
Δαυίδης
καὶ
τετρακοσίους
μὲν |
[6, 5] |
οἷς
εἶναι
συνέβαινε
τοὺς
Ἰαβισηνοὺς
|
φρασάντων, |
ὁ
μὲν
λαὸς
ταὐτὰ
τοῖς |
[6, 6] |
τεταράχθαι
τὸ
στρατόπεδον
τῶν
Παλαιστίνων
|
φρασάντων |
τῷ
βασιλεῖ
Σαοῦλος
ἠρώτα,
μή |
[6, 11] |
τινα
τόπον
ἀπελθεῖν
τοῦ
πεδίου
|
φράσας, |
ἐν
ᾧ
γυμναζόμενος
διατελεῖ:
γνοὺς |
[6, 4] |
χαριστήρια
τούτων
θύσωμεν
τῷ
θεῷ.
|
φράσας |
ταῦτα
καὶ
προειπὼν
ἀποπέμπει
τὸν |
[6, 11] |
μηδὲν
γὰρ
τοιοῦτον
ἐπ'
αὐτῷ
|
φρονεῖν |
τὸν
πατέρα:
φράσαι
γὰρ
ἂν |
[6, 4] |
τὸ
σῶμα
μέγας
τό
τε
|
φρόνημα |
καὶ
τὴν
διάνοιαν
ἀμείνων
τῶν |
[6, 9] |
λέγειν
μὴ
ταπεινὸν
ἔστω
τὸ
|
φρόνημα |
μηδ'
εὐλαβὲς,
ὦ
βασιλεῦ:
καθαιρήσω |
[6, 12] |
ταραχὴν
ἐνέπεσεν,
ἀλλ'
εἰδὼς
τὸ
|
φρόνημα |
τοῦ
ἀνδρὸς
καὶ
τὴν
εὐτολμίαν |
[6, 2] |
αὐτοὺς
ἀναιρεῖ
πολλοὺς
καὶ
τὰ
|
φρονήματ' |
αὐτῶν
εἰς
τὸ
παντελὲς
ταπεινοῖ |
[6, 13] |
κατοικοῦσιν
εἰπὼν
πείθει
τὸν
Ἀγχοῦν
|
φρονῆσαι |
οὕτως:
ἤλπισε
γὰρ
οὗτος,
ὅτι |
[6, 12] |
παιδὸς
Ἰωνάθου
αὐτοῦ
τε
οὕτως
|
φρονήσαντος |
καὶ
ὑμᾶς
ταῦτα
πείσαντος:
οὐ |
[6, 1] |
τοῖς
ἐπάνω
χρόνοις
συνέσει
καὶ
|
φρονήσει |
διαφέρειν
πεπιστευμένων
συμβουλία
καὶ
τότε |
[6, 12] |
διὸ
μηδὲν
πονηρὸν
κατ'
ἐμοῦ
|
φρονήσῃς |
μηδὲ
πρὸς
ἃ
νῦν
ἀκούεις |
[6, 11] |
μήτε
τὴν
μητέρα
αὐτοῦ
ταῦτα
|
φρονοῦντα |
καὶ
μηδὲ
βουλόμενον
πεισθῆναι
τοῦθ' |
[6, 13] |
Ἰεσσαίου,
νῦν
ἄρα,
εἶπε,
μέγα
|
φρονοῦσιν |
ἐφ'
αὑτοῖς
οἱ
δρα
πέται |
[6, 4] |
περὶ
αὑτοῦ
τῷ
πατρὶ
λοιπὸν
|
φροντίδα. |
τοῦ
δ'
ἑπομένου
θεράποντος
ὡς |
[6, 8] |
περὶ
αὐτοῦ
παύσασθαι
μὲν
τῆς
|
φροντίδος |
ἐκέλευσεν
ὁ
θεός,
λαβόντι
δὲ |
[6, 13] |
ἡμέρας
μήτε
νυκτὸς
ἔχειν
διὰ
|
φροντίδος |
ἢ
τὴν
ἐμὴν
ἀναίρεσιν,
ἣν |
[6, 3] |
αὐτῆς
τῇ
πολιτείᾳ.
ὑπὸ
δὲ
|
φροντίδος |
καὶ
βασάνου
τῆς
ἐπὶ
τοῖς |
[6, 13] |
μὲν
αὐτόθι
καταλείπει
μικρὰ
τῶν
|
φροντίδων |
καὶ
τοῦ
δέους
ἐπικουφίσας,
αὐτὸς |
[6, 3] |
ἤδη
τὸν
βασιλέα
καὶ
μὴ
|
φροντίζειν |
τῶν
ἐσομένων:
ἐπὶ
γὰρ
τιμωρίᾳ |
[6, 4] |
πονεῖν
παρεσκεύασεν.
ὧν
ἀμηχανούντων
καὶ
|
φροντιζόντων, |
ὅτι
καὶ
γένοιτο
ἀφανὴς
ὁ |
[6, 6] |
τοὺς
ὀχυρωτάτους
τῆς
χώρας
τόπους
|
φρουραῖς |
κατελαμβάνοντο
καὶ
σιδηροφορεῖν
χρῆσθαί
τε |
[6, 6] |
ἠκούσθη
τοῖς
Παλαιστίνοις
ἡ
τῆς
|
φρουρᾶς |
ἀναίρεσις
ἀγανακτήσαντες
καὶ
δεινὴν
ὕβριν |
[6, 6] |
ἔπεμψεν.
ὁ
δ'
ἐκπολιορκεῖ
τι
|
φρούριον |
τῶν
Παλαιστίνων
οὐ
πόρρω
Γεβάλων. |
[6, 13] |
εἶπεν:
ἐγώ,
παῖς
μὲν
Ἰεσσαίου,
|
φυγὰς |
δὲ
ὑμέτερος.
ἀλλὰ
τί
δήποτε |
[6, 14] |
τοῦ
προφήτου
προειρηκότος
οὐκ
ἔγνω
|
φυγεῖν |
αὐτὸν
οὐδὲ
φιλοψυχήσας
προδοῦναι
μὲν |
[6, 13] |
τῆς
Ζιφηνῆς
στενῶν
οὐκ
εἶναι
|
φυγεῖν |
αὐτὸν
πρὸς
ἄλλους.
ὁ
δὲ |
[6, 5] |
τίς
οὖν
ἔσχεν
ὑμᾶς
ἄνοια
|
φυγεῖν |
μὲν
τὸν
θεὸν,
ὑπὸ
βασιλέα |
[6, 6] |
αὐτοὺς
ἐγέμισαν,
ὡς
τινὰς
μὲν
|
φυγεῖν |
τὰς
πανοπλίας
ἀπορρίψαντας,
οἱ
δὲ |
[6, 9] |
δ'
ὁ
Γολίαθος
ἧττα
καὶ
|
φυγὴ |
γίνεται
Παλαιστίνοις:
τὸν
γὰρ
δοκιμώτατον |
[6, 9] |
διέγνωσαν,
ἀλλ'
αἰσχρᾷ
καὶ
ἀκόσμῳ
|
φυγῇ |
παραδόντες
ἑαυτοὺς
ἐξαρπάζειν
τῶν
κινδύνων |
[6, 13] |
παρεσχημένον
ἐλαύνοι
καὶ
τοσοῦτον
ἐν
|
φυγῇ |
χρόνον
καὶ
ταῖς
περὶ
τὴν |
[6, 2] |
ἐκκροτήσας
τὰ
ὅπλα,
γυμνοὺς
εἰς
|
φυγὴν |
ἀπέστρεψεν.
ἐπεξέρχεται
δὲ
Σαμουῆλος
μετὰ |
[6, 2] |
ὅρον
τῆς
νίκης
καὶ
τῆς
|
φυγῆς |
τῶν
πολεμίων,
ἰσχυρὸν
αὐτὸν
προσαγορεύει |
[6, 14] |
δὲ
Δαυίδην
ἔλεγεν
εἶναι
τὸν
|
φυγόντα |
Σαοῦλον
τὸν
ἑαυτοῦ
δεσπότην
καὶ |
[6, 12] |
ὑπὸ
τοῦ
Σαούλου
φονευθέντων
ἱερέων
|
φυγὼν |
πρὸς
Δαυίδην
τὴν
τῶν
οἰκείων |
[6, 7] |
οὐ
γὰρ
ἐξ
ἄλλου
τινὸς
|
φύεσθαι |
μᾶλλον
ἢ
τοῦ
μαλακίζεσθαι
τοὺς |
[6, 14] |
ξενίας
ἀποδώσει,
ποιήσειν
αὐτὸν
καὶ
|
φύλακα |
τοῦ
σώματος
μετὰ
τὴν
νίκην |
[6, 6] |
ἀπομαχόμενον.
ἔνθεν
συνέβαινεν
ἠμελῆσθαι
τὰς
|
φυλακὰς |
τοῦ
στρατοπέδου
διὰ
τὸ
φύσει |
[6, 6] |
καὶ
μεγέθει
καὶ
κάλλει
διαφέροντας
|
φύλακας |
τοῦ
σώματος
ἐποιεῖτο.
~(Σαμουῆλος
δὲ |
[6, 13] |
αὐτῷ
κελεύσας
ἕπεσθαι,
διακοσίους
δὲ
|
φύλακας |
τῶν
σκευῶν
καταλιπών,
ἤδη
γὰρ |
[6, 13] |
ὅτι
μηδὲν
αὐτοὺς
ἠδίκησαν,
ἀλλὰ
|
φύλακες |
αὐτῶν
τε
καὶ
τῶν
ποιμνίων |
[6, 13] |
πάσῃ
περὶ
αὐτοὺς
προνοίᾳ
καὶ
|
φυλακῇ |
τῶν
ποιμνίων
χρησάμενος,
γέγονε
δὲ |
[6, 14] |
τὴν
ὠφέλειαν,
καὶ
ταῦτ'
ἐπὶ
|
φυλακῇ |
τῶν
σκευῶν
μεμενηκότων.
καὶ
ἐξ |
[6, 8] |
δὲ
καὶ
τῆς
τῶν
βοσκημάτων
|
φυλακῆς |
ἐπιμελεῖσθαι
κελεύει
καλεῖν
αὐτὸν
ἐν |
[6, 14] |
καὶ
τὰς
ἐντολὰς
αὐτοῦ
μὴ
|
φυλάξαντα, |
καθὼς
προεφήτευσά
σοι
καὶ
ζῶν. |
[6, 7] |
ἀλλὰ
συγγίνωσκε
καὶ
πρᾷος
ἴσθι:
|
φυλάξεσθαι |
γὰρ
εἰς
τοὐπιὸν
ἁμαρτεῖν,
παρεκάλει |
[6, 4] |
θεὸν
ὕβρις,
τάχθητε
πάντες
κατὰ
|
φυλάς |
τε
καὶ
σκῆπτρα
καὶ
κλήρους |
[6, 14] |
τόπον
μηδὲν
ὑπονοῶν
ἄτοπον,
κἀκεῖ
|
φύλασσέ |
μοι
τὴν
χώραν,
μή
τινες |
[6, 13] |
οὕτως
ἀμελῶς
τὸ
τοῦ
δεσπότου
|
φυλάσσεις |
σῶμα,
καὶ
ὕπνος
ἡδίων
ἐστί |
[6, 11] |
καὶ
τὴν
προαίρεσιν.
συμβουλεύει
μέντοι
|
φυλάσσεσθαι |
γενόμενον
ἐκποδὼν
τὴν
ἐπιοῦσαν
ἡμέραν: |
[6, 9] |
οἷς
δὲ
κύνας
ἀπελαύνομεν
καὶ
|
φυλασσόμεθα. |
μὴ
αὐτὸν
ἀντὶ
ἀνθρώπου
κύνα |
[6, 14] |
μαχομένοις
λαμβάνωσιν
οἱ
τὰ
σκεύη
|
φυλάσσοντες. |
γενόμενος
δ'
ἐν
Σικέλλα
Δαυίδης |
[6, 13] |
τοῦ
ὕπνου
καὶ
τῆς
τῶν
|
φυλασσόντων |
ἀμελείας
οὐκ
ἀπέκτεινεν,
ἀλλ'
ἐφείσατο |
[6, 13] |
δέ
τινος
τῶν
τὰ
ποίμνια
|
φυλασσόντων |
τὰ
τοῦ
Ναβάλου
πρὸς
τὴν |
[6, 13] |
σοὶ
τὴν
βασιλείαν
ὁ
θεὸς
|
φυλάττει |
καὶ
περιμένει
σε
τὸ
πάντων |
[6, 13] |
ἐκείνου
στέργεται:
ὃς
τὸν
μὲν
|
φυλάττειν |
αὐτὸν
δυνάμενον
καὶ
πολλὰ
δείγματα |
[6, 11] |
ἐκέλευσεν
αὐτὸν
ἄχρι
τῆς
ἕω
|
φυλάττεσθαι |
μὴ
καὶ
λάθῃ
παντελῶς
ἀφανὴς |
[6, 6] |
πέτραν
ἧκον
ἔρημον
οὖσαν
τῶν
|
φυλαττόντων |
διὰ
τὴν
ὀχυρότητα.
κἀκεῖθεν
ἀνερπύσαντες |
[6, 7] |
τεσσαράκοντα
μυριάδας:
ἥδε
γὰρ
ἡ
|
φυλὴ |
καθ'
αὑτήν
ἐστι
στρατιῶται
τρισμύριοι. |
[6, 14] |
πᾶσι
τοῖς
ἐν
τῇ
Ἰούδα
|
φυλῇ |
συνήθεσι
καὶ
φίλοις
ἀπομοίρας
τῶν |
[6, 4] |
δ'
ἐπεὶ
τὴν
πάτριον
περιῆλθε
|
φυλὴν |
εἰς
τὰς
ἄλλας
ἀφίκετο,
οὐδ' |
[6, 12] |
καὶ
τοὺς
ἡγεμόνας
καὶ
τὴν
|
φυλὴν |
ἐξ
ἧς
αὐτὸς
ἦν
πρὸς |
[6, 12] |
Γίττης
εἰς
τὴν
Ἰούδα
παραγίνεται
|
φυλὴν |
καὶ
ἐν
τῷ
πρὸς
Ἀδολλάμῃ |
[6, 11] |
πατρίδα
Βηθλέεμ'
ἑορτήν
μου
τῆς
|
φυλῆς |
ἀγούσης
προστιθεὶς
ὅτι
σύ
μοι |
[6, 4] |
δέ
τις
ἐκ
τῆς
Βενιαμίτιδος
|
φυλῆς |
ἀνὴρ
εὖ
γεγονὼς
καὶ
ἀγαθὸς |
[6, 1] |
δέ
τίς
ἐστι
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς |
Βήθης
ὄνομα:
εἰς
ταύτην
ἀφικνοῦνται |
[6, 5] |
τὸν
ἀριθμὸν
χωρὶς
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς |
εἰς
ἑβδομήκοντα
μυριάδας
συνειλεγμένους,
τῆς |
[6, 5] |
ἑβδομήκοντα
μυριάδας
συνειλεγμένους,
τῆς
δὲ
|
φυλῆς |
ἐκείνης
ἦσαν
μυριάδες
ἑπτά.
διαβὰς |
[6, 12] |
εἰς
τὴν
κληρουχίαν
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς |
ἐν
αὐτῇ
διάγειν
πείθεται
καὶ |
[6, 11] |
εἰς
τὴν
ἑαυτοῦ
πατρίδα
τῆς
|
φυλῆς |
ἑορτὴν
ἀγούσης
ἐπιτρέψαντος
αὐτοῦ:
παρακαλέσαι |
[6, 4] |
τινα
νεανίσκον
ἐκ
τῆς
Βενιαμίτιδος
|
φυλῆς |
κατὰ
τήνδε
τὴν
ὥραν,
αὐτὸς |
[6, 4] |
δέσποτα,
ταύτης
τῆς
ἐλπίδος
καὶ
|
φυλῆς |
μικροτέρας
ἢ
βασιλέας
ποιεῖν
καὶ |
[6, 7] |
τῶν
Ἰσραηλιτῶν
ἔξω
τῆς
Ἰούδα
|
φυλῆς |
περὶ
τεσσαράκοντα
μυριάδας:
ἥδε
γὰρ |
[6, 5] |
τοῦ
θεοῦ
δεδομένην
νίκην
αἵματι
|
φῦραι |
καὶ
φόνῳ
τῶν
πρὸς
ἀλλήλους |
[6, 3] |
μὴ
τὸν
τρόπον
ὁμοίους
τοῖς
|
φύσασι |
γίνεσθαί
τινας,
ἀλλὰ
τάχα
μὲν |
[6, 12] |
τῷ
μὴ
δύνασθαι
χρῆσθαι
τῇ
|
φύσει |
μηδὲ
τολμᾶν
ὅσα
θέλουσιν
ἐπιεικεῖς |
[6, 6] |
φυλακὰς
τοῦ
στρατοπέδου
διὰ
τὸ
|
φύσει |
περιεῖναι
τῷ
χωρίῳ
τὴν
ἀσφάλειαν |
[6, 13] |
ἀκουσθέντες:
ἐπὶ
γὰρ
τούτους
ἀνέστρεψε
|
φύσει |
πολεμίους
ὄντας
αὐτοὺς
ἀμύνασθαι
κρίνας |
[6, 9] |
τεσσάρων
καὶ
σπιθαμῆς
ὅπλα
τῇ
|
φύσει |
τοῦ
σώματος
ἀναλογοῦντα
περικείμενος:
θώρακα |
[6, 14] |
θηρωμένη,
τελευτήσοντα
γὰρ
αὐτὸν>
ἠπίστατο,
|
φύσει |
τῶν
ἀνθρώπων
ἢ
πρὸς
τοὺς |
[6, 7] |
ὠμὸν
οὐδ'
ἀνθρωπίνης
σκληρότερον
διαπράσσεσθαι
|
φύσεως |
ἡγούμενος,
πρῶτον
μὲν
πολεμίους
ταῦτα |
[6, 13] |
ὁ
θεὸς
ἑκατέρῳ
τῆς
ἰδίας
|
φύσεως |
καὶ
τῶν
κατ'
αὐτὴν
πεπραγμένων |
[6, 6] |
καὶ
τῆς
γενέσεως
καὶ
τῆς
|
φύσεως |
τῶν
φίλτρων
ἐτίμησε
τὸν
ὅρκον. |
[6, 6] |
ταλαιπωρίας
ἐβιάσαντο
τὴν
τοῦ
χωρίου
|
φύσιν |
ἀνελθεῖν
ἐπὶ
τοὺς
πολεμίους,
ἐπιπεσόντες |
[6, 13] |
ἐπειγόμενος
οὖν
ὑπὸ
τῶν
κατὰ
|
φύσιν |
εἴσεισιν
εἰς
αὐτὸ
μόνος
θεαθεὶς |
[6, 13] |
τὴν
τοῦ
νεανίσκου
μετριότητα
καὶ
|
φύσιν |
ἐκπλαγεὶς
ἀνῴμωξε:
τὸ
δ'
αὐτὸ |
[6, 1] |
ἄλλην
ἢ
μόνην
λογιζομένους
τὴν
|
φύσιν, |
ἣ
καὶ
σώμασι
καὶ
γῇ |
[6, 13] |
ἀνὴρ
δίκαιος
καὶ
χρηστὸς
τὴν
|
φύσιν |
καὶ
διὰ
τοῦτο
μάλιστα
φίλος |
[6, 4] |
μηνύειν
λογισάμενος
οἶμαι
τὴν
ἀνθρωπίνην
|
φύσιν |
οἵα
ταῖς
ἀληθείαις
ἐστίν,
ὅτι |
[6, 1] |
καὶ
σώμασι
καὶ
γῇ
καὶ
|
φυτοῖς |
καὶ
πᾶσι
τοῖς
ἐξ
αὐτῆς |
[6, 1] |
ἐπὶ
τῆς
γῆς
κατέβλαψε
μήτε
|
φυτῶν |
μήτε
καρπῶν
ἀποσχόμενον.
ἐν
δὴ |
[6, 13] |
δὲ
γνωρίσας
τὴν
τοῦ
Δαυίδου
|
φωνὴν |
καὶ
μαθών,
ὅτι
λαβὼν
αὐτὸν |
[6, 6] |
τετολμημένων
ἀξίως.
ἀσπασάμενος
δὲ
τὴν
|
φωνὴν |
ὁ
τοῦ
Σαούλου
παῖς
ὡς |
[6, 6] |
εἶπεν
ὁ
Σαοῦλος,
πυνθανομένοις
ἡμῖν
|
φωνὴν |
οὐ
δίδωσιν
ὁ
θεὸς,
ὃς |