>

Livre, Chap.
[6, 14]	μέλλοντι παραδόντας αὑτοὺς ἐπ' αὐτοῦ	σαλεύειν	οὔπω γενναῖον, κἂν ἔργα πολλὰ
[6, 2]	καὶ σφαλερὰν κινήσας τίθησιν, ὡς	σαλευομένης	τε τὰς βάσεις ὑποφέρεσθαι καὶ
[6, 11]	καὶ τῷ πηδήματι τοῦ ἥπατος	σαλεύοντι	τὴν ἐπιβολὴν πιστωσαμένη τὸ κατακείμενον
[6, 8]	πρεσβύτερος Ταλίαβος, ὁ δεύτερος Ἀμινάδαβος,	Σάμαλος	ὁ τρίτος, ὁ τέταρτος Ναθαναῆλος,
[6, 2]	καὶ δέος, καὶ δραμόντες πρὸς	Σαμουῆλον,	ἀναπεπτωκέναι τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὸ
[6, 7]	τὸ μεθ' ὁρμῆς ἀπιέναι τὸν	Σαμουῆλον	γενομένης διασχίζει τὸ ἱμάτιον. τοῦ
[6, 11]	κίνδυνον ἧκε πρὸς τὸν προφήτην	Σαμουῆλον	εἰς Ἀραμαθὰ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν
[6, 7]	(Σαοῦλος δὲ κατασχεῖν βουλόμενος τὸν	Σαμουῆλον	ἐλλαμβάνεται τῆς διπλοίδος καὶ βιαίας
[6, 7]	οὖν ἔλεγε πρὸς τὸν προφήτην	Σαμουῆλον	ἐπὶ τῷ χειροτονῆσαι βασιλέα τὸν
[6, 6]	θυσίαν ἐπετέλει: ἐπεὶ δὲ τὸν	Σαμουῆλον	ἤκουσε προσιόντα ὑπαντησόμενος ἐξῆλθεν. ὁ
[6, 11]	οἱ δ' ἐλθόντες πρὸς τὸν	Σαμουῆλον	καὶ καταλαβόντες προφητῶν ἐκκλησίαν τοῦ
[6, 3]	ἀδικημάτων. ἐλύπησαν δὲ σφόδρα τὸν	Σαμουῆλον	οἱ λόγοι διὰ τὴν σύμφυτον
[6, 14]	ἐκ τούτων ὁ βασιλεὺς τὸν	Σαμουῆλον	ὄντα καὶ πεσὼν ἐπὶ τὴν
[6, 14]	αὐτῷ. ἡ δ' ἀγνοοῦσα τὸν	Σαμουῆλον	ὅστις ἦν καλεῖ τοῦτον ἐξ
[6, 13]	ὀκτώ. καὶ τὰ μὲν περὶ	Σαμουῆλον	οὕτω πέρας ἔσχεν. (Ἦν δέ
[6, 4]	ἀπεκρύψατο οὐδ' ὡς ἀφίκοιτο παρὰ	Σαμουῆλον	τὸν προφήτην οὐδ' ὡς ἐκεῖνος
[6, 3]	ὑπὸ τῶν προειρημένων ἀπεστραμμένους ὁ	Σαμουῆλος,	ἀλλ' ἐπιμένοντας νῦν μὲν, εἶπεν,
[6, 6]	τὴν θυσίαν. ὑπολαβὼν δὲ ὁ	Σαμουῆλος	ἀλλὰ σύγε, φησίν, εἰ δίκαιος
[6, 3]	οἵαν σπεύδουσι μεταβολήν. (Ταῦτ' ἀκούσας	Σαμουῆλος	ἅμα ἕῳ συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους
[6, 4]	θεράποντι κατεκοιμήθη. (Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ	Σαμουῆλος	ἀναστήσας αὐτὸν ἐκ τῆς κοίτης
[6, 4]	ὧν προείρηκε. ταῦτ' ἐπιτελέσας ὁ	Σαμουῆλος	ἀπολύει τὴν πληθύν. καὶ αὐτὸς
[6, 7]	θεὸν προσκυνῆσαι. δίδωσι δὲ τοῦτο	Σαμουῆλος	αὐτῷ καὶ συνελθὼν προσκυνεῖ τῷ
[6, 4]	κακοήθεις τυγχάνουσιν ἤδη καὶ βάσκανοι.	~(Σαμουῆλος	δὲ καλεῖ τὸν λαὸν εἰς
[6, 7]	διαφέροντας φύλακας τοῦ σώματος ἐποιεῖτο.	~(Σαμουῆλος	δὲ παραγενόμενος πρὸς τὸν Σαοῦλον
[6, 7]	τὰ κελευσθέντα ὑπ' αὐτοῦ πέπρακται.	Σαμουῆλος	δὲ πρὸς τοῦθ' ὑπολαβὼν πόθεν
[6, 5]	αὐτὸν καὶ δικαίως τοῦ ἔθνους.	(Σαμουῆλος	δὲ ταύτης ἐξ ἁπάντων τῆς
[6, 14]	σὲ τὸν ἐμοῦ προνοησόμενον κατέφυγον.	Σαμουῆλος	δὲ τέλος αὐτὸν ἔχοντα ἤδη
[6, 4]	προκατακλίνεσθαι τῶν κεκλημένων. ὁ δὲ	Σαμουῆλος	διὰ τοῦτο πολλοὺς ἐπὶ τὴν
[6, 3]	τῶν Χαναναίων. ~(Ὁ δὲ προφήτης	Σαμουῆλος	διακοσμήσας τὸν λαὸν καὶ πόλιν
[6, 7]	δῆλος ἦν μεταμελόμενος, ἅμ' ἡμέρᾳ	Σαμουῆλος	εἰς Γάλγαλα παραγίνεται πρὸς Σαοῦλον:
[6, 2]	θεῷ. συνάγει δ' αὐτοὺς ὁ	Σαμουῆλος	εἴς τινα πόλιν λεγομένην Μασφάτην:
[6, 14]	εἶ Σαοῦλος; ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν	Σαμουῆλος.	ἐπινεύσαντος δ' ἐκείνου καὶ τὴν
[6, 2]	θρησκείαν καὶ φιλοτιμίαν, ὁ προφήτης	Σαμουῆλος	ἰδὼν αὐτῶν τὴν προθυμίαν, ὡς
[6, 8]	τοῖς μετ' αὐτὸν ἀπολείψειν. ~(Καὶ	Σαμουῆλος	μὲν ἀπαλλάσσεται ταῦτα παραινέσας, πρὸς
[6, 6]	καὶ τοῖς σοῖς ἐγγόνοις. καὶ	Σαμουῆλος	μὲν ἀχθόμενος ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις
[6, 5]	μεγάλην ἐκ θεοῦ πληγήν. καὶ	Σαμουῆλος	μὲν ταῦτα τοῖς Ἑβραίοις προφητεύσας
[6, 2]	εἰς φυγὴν ἀπέστρεψεν. ἐπεξέρχεται δὲ	Σαμουῆλος	μετὰ τῆς πληθύος καὶ πολλοὺς
[6, 8]	ἐστιν, εἰπὼν ἡσυχῇ πρὸς αὑτὸν	Σαμουῆλος,	ὁ βασιλεύειν ἀρέσας τῷ θεῷ”
[6, 8]	τὸν Ἰεσσαῖον τοὺς υἱοὺς ἐπιδεῖξαι	Σαμουῆλος:	ὁ δὲ πέντε ἄλλους ἐποίησεν
[6, 13]	κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν καὶ	Σαμουῆλος	ὁ προφήτης, ἀνὴρ οὐ τῆς
[6, 5]	πολιτείας κριτῶν ἐκάλεσαν. (Ἐκκλησίαν δὲ	Σαμουῆλος	ποιήσας ὁ προφήτης τῶν Ἑβραίων
[6, 11]	ἐπεὶ δ' ἐγγὺς ἦν ἤδη,	Σαμουῆλος	πρὶν ἰδεῖν αὐτὸν προφητεύειν ἐποίησεν.
[6, 2]	μετὰ τὴν νίκην ἐγένετο. καὶ	Σαμουῆλος	στρατεύσας ἐπ' αὐτοὺς ἀναιρεῖ πολλοὺς
[6, 7]	χρώμενον. σφόδρα ταῦτ' ἀκούσας ὁ	Σαμουῆλος	συνεχύθη καὶ δι' ὅλης τῆς
[6, 4]	ὢν ἀγνοεῖν ἔφασκε. τοῦ δὲ	Σαμουήλου	αὐτὸν εἶναι φράσαντος καὶ ἄγοντος
[6, 5]	εἰπόντος πρὸς τὸ πλῆθος τοῦ	Σαμουήλου	βρονταῖς σημαίνει τὸ θεῖον καὶ
[6, 5]	τῶν πρὸς ἀλλήλους συγγενῶν ἑορτάζειν.	~(Σαμουήλου	δὲ φήσαντος καὶ δευτέρᾳ δεῖν
[6, 14]	Σαοῦλος τὸ τέλος ἔσχε προφητεύσαντος	Σαμουήλου	διὰ τὸ παρακοῦσαι τοῦ θεοῦ
[6, 14]	ἀρχιερέων πόλιν ἀνεῖλεν. ἐβασίλευσε δὲ	Σαμουήλου	ζῶντος ἔτη ὀκτὼ πρὸς τοῖς
[6, 3]	ἐπεστράφησαν οὐδ' ἐμέλησεν αὐτοῖς τῶν	Σαμουήλου	λόγων, ἀλλ' ἐνέκειντο λιπαρῶς καὶ
[6, 4]	Σαούλῳ δὲ πάντα κατὰ τὴν	Σαμουήλου	προφητείαν ἀπήντησεν. (Ὡς δὲ ἦλθεν
[6, 11]	ὅλης ἡμέρας τε καὶ νυκτὸς	Σαμουήλου	τε καὶ Δαυίδου βλεπόντων. (Ἰωνάθης
[6, 14]	ἔπεισε μὴ δεδιέναι, κελεύει τὴν	Σαμουήλου	ψυχὴν ἀναγαγεῖν αὐτῷ. ἡ δ'
[6, 14]	ἠσπάζετο καὶ προσεκύνησε: τῆς δὲ	Σαμουήλου	ψυχῆς πυθομένης, διὰ τί κινήσειεν
[6, 8]	εἰς ὄψιν ἔρχεται τῷ προφήτῃ.	Σαμουήλῳ	δὲ λυπουμένῳ περὶ αὐτοῦ παύσασθαι
[6, 4]	μέλλοντα. Σαοῦλος δὲ πρόσεισι τῷ	Σαμουήλῳ	καὶ προσαγορεύσας ἐδεῖτο μηνύειν τὴν
[6, 5]	ἡμέραν καὶ ἀκολουθήσουσιν αὐτῷ καὶ	Σαμουήλῳ	τῷ προφήτῃ, ὅπου ποτ' ἂν
[6, 12]	ἐτύγχανον παρ' αὐτῷ χρόνον ἀξιώ	(σαντος	αὐτὸς τοῦ προφήτου κελεύσαντος αὐτὸν
[6, 7]	συγγνώμην οὐκ ἐπένευσεν εἰς τὸν	Σαοῦλον	αἰτουμένῳ τῷ προφήτῃ λογισάμενος οὐκ
[6, 14]	ἐγένετο. θεασάμενος δ' ὁ ὁπλοφόρος	Σαοῦλον	ἀνῃρημένον ἀπέκτεινεν ἑαυτόν: διεσώθη δ'
[6, 13]	ὁ Δαυίδης ἔκραγεν ἀκοῦσαι τὸν	Σαοῦλον	ἀξιῶν. ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ βασιλέως
[6, 13]	πέτρας ἀπῆρεν. ἀντιπεριέσπασαν δὲ τὸν	Σαοῦλον	ἀπὸ τῆς διώξεως τοῦ Δαυίδου
[6, 4]	τὴν διάνοιαν ἀμείνων τῶν βλεπομένων:	Σαοῦλον	αὐτὸν ἐκάλουν. οὗτος ὁ Κείς,
[6, 8]	πνεύματος εἰς αὐτὸν μετοικισαμένου, τὸν	Σαοῦλον	δὲ περιήρχετο πάθη τινὰ καὶ
[6, 12]	ὁ ἀρχιερεὺς οὐκ ἔπεισε τὸν	Σαοῦλον:	δεινὸς γὰρ ὁ φόβος μηδ'
[6, 13]	λεγομένῳ. Δαυίδης δὲ ἀκούσας τὸν	Σαοῦλον	ἐπ' αὐτὸν ἥκοντα πέμψας κατασκόπους
[6, 13]	βασιλέως οὔτ' αὐτὸς ἀναιρεῖ τὸν	Σαοῦλον	ἐπιγνοὺς αὐτοῦ τὴν κοίτην ἐκ
[6, 10]	Δαυίδην τῶν λόγων ἡσθεὶς τὸν	Σαοῦλον	ἐσπουδακέναι νομίζων αὐτοῦ περὶ τὴν
[6, 4]	καὶ λόγῳ τὸ ἀρέσκεσθαι τὸν	Σαοῦλον	ἐτίθεντο. ~(Μηνὶ δ' ὕστερον ἄρχει
[6, 7]	Σαμουῆλος εἰς Γάλγαλα παραγίνεται πρὸς	Σαοῦλον:	θεασάμενος δ' αὐτὸν ὁ βασιλεὺς
[6, 11]	(Τῇ δ' ἐπιούσῃ πρὸς τὸν	Σαοῦλον	Ἰωνάθης ἐλθὼν ὡς ἱλαρόν τε
[6, 8]	Δαβίδην μεταβαίνει τὸ θεῖον καταλιπὸν	Σαοῦλον.	καὶ ὁ μὲν προφητεύειν ἤρξατο
[6, 9]	ὡς καταπλαγῆναι αὐτόν τε τὸν	Σαοῦλον	καὶ τὴν στρατιάν. καὶ παρετάσσοντο
[6, 9]	ἀφίησι μεγάλην καὶ πρὸς τὸν	Σαοῦλον	καὶ τοὺς Ἑβραίους λέγει: μάχης
[6, 13]	ὀμόσας δὲ καθὼς ἠξίωκε Δαυίδης	Σαοῦλον	μὲν εἰς τὴν ἰδίαν ἀπέλυσε
[6, 7]	ἐπὶ τῷ χειροτονῆσαι βασιλέα τὸν	Σαοῦλον	μηδὲν ὧν αὐτὸς κελεύει πράττοντα,
[6, 14]	δικαίως ἂν λέγοιντο πάντες οἱ	Σαοῦλον	μιμησάμενοι. τὸ μὲν γὰρ οὐκ
[6, 8]	καὶ ποιῶν ἑαυτοῦ γίνεσθαι τὸν	Σαοῦλον.	πέμπει τοίνυν πρὸς τὸν πατέρα
[6, 7]	~(Σαμουῆλος δὲ παραγενόμενος πρὸς τὸν	Σαοῦλον	πεμφθῆναι πρὸς αὐτὸν ἔφασκεν ὑπὸ
[6, 14]	ἐκτεῖσαι βουλόμενον καὶ τιμωρήσασθαι τὸν	Σαοῦλον	συμμαχεῖν αὐτοῖς. ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ
[6, 14]	Δαυίδην ἔλεγεν εἶναι τὸν φυγόντα	Σαοῦλον	τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην καὶ πρὸς
[6, 14]	δ' αἰτίαν τοῦ λόγου τούτου	Σαοῦλον	τὸν τῶν Ἑβραίων βασιλέα: οὗτος
[6, 5]	πλήθους ὁ προφήτης χρίει τὸν	Σαοῦλον	τῷ ἁγίῳ ἐλαίῳ καὶ δεύτερον
[6, 13]	καὶ τὸν πεποιηκότα. χαίρει δὲ	Σαοῦλος	ἀκούσας ἐν Κίλλα τὸν Δαυίδην,
[6, 13]	κροκύδα τοῦ ἱματίου μόνον οὗ	Σαοῦλος	ἀμπείχετο, μετανοήσας δ' εὐθύς οὐ
[6, 8]	εὐλαβεῖσθαι φήσας, μὴ τοῦτο μαθὼν	Σαοῦλος	ἀνέλῃ λοχήσας αὐτὸν ἢ καὶ
[6, 7]	ὥστε κεκτῆσθαι διέφθειραν. ~(Νικήσας δὲ	Σαοῦλος	ἅπαντας τοὺς ἀπὸ Πηλουσίου τῆς
[6, 9]	τοῖς Ἑβραίοις καὶ τοῖς Παλαιστίνοις	Σαοῦλος	ἀπέλυσε τὸν Δαβίδην πρὸς τὸν
[6, 5]	τὴν τῶν συγγενῶν: ὁ δὲ	Σαοῦλος	ἀπὸ τῶν περὶ τὴν γεωργίαν
[6, 4]	ἄλλου παρόντος> καὶ ὁ μὲν	Σαοῦλος	ἀποπέμπεται τὸν ἀκόλουθον, λαβὼν δ'
[6, 10]	αἱ μὲν γυναῖκες, ὡς> πολλὰς	Σαοῦλος	ἀπώλεσε Παλαιστίνων χιλιάδας, αἱ παρθένοι
[6, 11]	ἐπὶ πολὺ τοῖς γεγενημένοις ἐμμένειν	Σαοῦλος	ἄρα: ὁρῶν γὰρ τὸν Δαυίδην
[6, 7]	ὄντος οὐχὶ θείας ἰσχύος, ὁ	Σαοῦλος	ἀσεβῆσαι μὲν ἔλεγεν, ἀγένητα δὲ
[6, 14]	μετ' ἐμοῦ γενησόμενον. ~(Ταῦτ' ἀκούσας	Σαοῦλος	ἄφωνος ὑπὸ λύπης ἐγένετο καὶ
[6, 6]	σπήλαια συμφυγόντες ἀκούσαντες ὅτι νικᾷ	Σαοῦλος:	γενομένων δὲ ὡς μυρίων ἤδη
[6, 4]	λαγχάνει ὁ Κεισαίου βασιλεύειν παῖς	Σαοῦλος.	γνοὺς δὲ τοῦθ' ὁ νεανίσκος
[6, 11]	μεταλαμβάνουσι πνεύματος καὶ προφητεύειν ἤρξαντο:	Σαοῦλος	δ' ἀκούσας ἄλλους ἔπεμψεν ἐπὶ
[6, 12]	Σάριν πόλιν ἐν αὐτῇ κατέμενε.	Σαοῦλος	δ' ἀκούσας ὅτι μετὰ πλήθους
[6, 6]	διώκων τοὺς πολεμίους ἐγεύσατο κηρίων.	Σαοῦλος	δ' ἀποκτείνειν αὐτὸν ὄμνυσι καὶ
[6, 7]	καθ' αὑτήν ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι.	Σαοῦλος	δ' ἐμβαλὼν εἰς τὴν τῶν
[6, 10]	καὶ δόξης καὶ τιμῆς ἀμοίρῳ.	Σαοῦλος	δὲ ἀγγειλάντων αὐτῷ τῶν οἰκετῶν
[6, 7]	παρασχόντος σοι θεοῦ ταύτην ἠμέλησας.	Σαοῦλος	δὲ ἀδικεῖν ὡμολόγει καὶ τὴν
[6, 7]	ἃ μᾶλλον ἔλεος γίνεσθαι πέφυκε,	Σαοῦλος	δὲ αὐτῶν τὸν βασιλέα καὶ
[6, 13]	ὑμᾶς ἔλαθε κακὸν ἐντὸς γενόμενον.	Σαοῦλος	δὲ γνωρίσας τὴν τοῦ Δαυίδου
[6, 6]	τοῖς γεγενημένοις ἀνεχώρησε παρ' αὑτὸν,	Σαοῦλος	δὲ εἰς Γαβαὼν πόλιν ἔχων
[6, 13]	τὸν ἑκατέρου τρόπον ἡμῶν ἐλέγξειε.	Σαοῦλος	δὲ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς
[6, 9]	ἑαυτοὺς ἐξαρπάζειν τῶν κινδύνων ἐπειρῶντο.	Σαοῦλος	δὲ καὶ πᾶς ὁ τῶν
[6, 7]	θεὸν διαλλαττόμενον, ἀπῄει πρὸς ἑαυτόν.	(Σαοῦλος	δὲ κατασχεῖν βουλόμενος τὸν Σαμουῆλον
[6, 8]	δὲ εἰς Ἅρμαθον πόλιν ἀπαλλάσσεται.	~(Σαοῦλος	δὲ ὁ βασιλεὺς αἰσθόμενος ὧν
[6, 12]	παρανομίας εἰπὼν διαφθαρήσεσθαι τοὺς ἐγγόνους.	(Σαοῦλος	δὲ ὁ βασιλεὺς ὠμὸν οὕτως
[6, 14]	καὶ πολλοὺς ἀναιροῦσι τῶν ἐναντίων,	Σαοῦλος	δὲ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς
[6, 10]	τὸν ἀντὶ τούτων γάμον ἀπαιτῶν.	Σαοῦλος	δὲ οὐκ ἔχων ἀναφυγεῖν ἐκ
[6, 4]	τοῦτον εἶναι τὸν ἄρξειν μέλλοντα.	Σαοῦλος	δὲ πρόσεισι τῷ Σαμουήλῳ καὶ
[6, 5]	ἐξευτελίζοντας ἔναγχος τοὺς τούτων αἰτίους.	Σαοῦλος	δὲ τούτων μὲν ἠσπάζετο τὴν
[6, 9]	δὶς δὲ τοσοῦτοι τραυματίαι γίνονται.	Σαοῦλος	δὲ ὑποστρέψας εἰς τὸ στρατόπεδον
[6, 14]	καὶ φόνος ἐπικειμένων τῶν πολεμίων.	Σαοῦλος	δὲ φεύγει τὸ καρτερὸν ἔχων
[6, 14]	σύ, φησίν, ὁ βασιλεὺς εἶ	Σαοῦλος;	ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλος. ἐπινεύσαντος
[6, 6]	ἀπολῦσαι τοῦ ἁμαρτήματος. (Καὶ ὁ	Σαοῦλος	εἰς τὴν ἑαυτοῦ πόλιν ὑπέστρεψε
[6, 11]	καὶ βλασφημίας τὴν ὀργὴν ὁ	Σαοῦλος	ἐξήνεγκεν, ἀλλὰ ἁρπάσας τὸ δόρυ
[6, 9]	γενέσθαι τέλος παρὰ τοῦ θεοῦ	Σαοῦλος	εὐξάμενος ἄπιθι, φησί πρὸς τὴν
[6, 13]	δηλοῦν αὐτῷ, ποῦ τῆς χώρας	Σαοῦλος	ἤδη προεληλύθοι. τῶν δ' ἐν
[6, 12]	ἀλλ' ὅσους ἀποκτεῖναι δύνανται. τοῦτο	Σαοῦλος	ἡμῖν ὁ Κείσου παῖς, ὁ
[6, 6]	τῶν Παλαιστίνων φρασάντων τῷ βασιλεῖ	Σαοῦλος	ἠρώτα, μή τις εἴη τῶν
[6, 12]	πέντε καὶ τριακόσιοι. πέμψας δὲ	Σαοῦλος	καὶ εἰς τὴν πόλιν τῶν
[6, 9]	δ' αὐτοῖς τὴν στρατιὰν καὶ	Σαοῦλος	καὶ ἐπί τινος ὄρους στρατοπεδευσάμενος
[6, 11]	ἐπιλελῆσθαι. τούτοις παρηγορεῖται τοῖς λόγοις	Σαοῦλος	καὶ μηδὲν ἀδικήσειν τὸν Δαυίδην
[6, 10]	στέργει μὲν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς	Σαοῦλος	καὶ ὁ λαὸς ἅπας, βούλεται
[6, 6]	ποιησάντων ἵστησιν ἐκεῖ βωμὸν ὁ	Σαοῦλος	καὶ ὡλοκαύτωσεν ἐπ' αὐτοῦ ἐκεῖ
[6, 13]	~(Ὥρμησεν δὲ ἐπ' ἐκείνην διώκειν	Σαοῦλος:	κατὰ γὰρ τὴν ὁδὸν ἀναχωρήσαντα
[6, 14]	τοῦ θεοῦ ἔτι μᾶλλον ὁ	Σαοῦλος	κατέδεισε καὶ τὴν ψυχὴν ἀνέπεσε,
[6, 6]	σάρκας ποιῆσαι καθαρὰς ἐσθίον. καὶ	Σαοῦλος	κελεύει κυλισθῆναι λίθον μέγαν εἰς
[6, 13]	σε δυνηθεὶς ἀπεσχόμην οἶδε. (Καὶ	Σαοῦλος	μὲν δεύτερον διαφυγὼν τὰς Δαυίδου
[6, 14]	αὐτοῦ καὶ αὐτῷ παρατίθησι. καὶ	Σαοῦλος	μὲν διὰ τῆς νυκτὸς ἦλθεν
[6, 14]	δὲ δύο καὶ εἴκοσι. καὶ	Σαοῦλος	μὲν οὕτω κατέστρεψε τὸν βίον.
[6, 7]	πενθεροῦ σώζειν αἰτίαν ἔχειν. (Καὶ	Σαοῦλος	μὲν ὡς μηδενὸς παρακούσας ὧν
[6, 11]	καὶ συγγινώσκει δὲ τῇ κόρῃ	Σαοῦλος.	ὁ δὲ Δαυίδης ἐκφυγὼν τὸν
[6, 4]	ὅτι καὶ γένοιτο ἀφανὴς ὁ	Σαοῦλος,	ὁ προφήτης ἱκέτευε τὸν θεὸν
[6, 14]	αὐτοῦ μᾶλλον αὔξων. (Ἔτυχε δὲ	Σαοῦλος	ὁ τῶν Ἑβραίων βασιλεὺς τοὺς
[6, 6]	στρατοπεδευσαμένων πρὸς πόλει Μαχμὰ τοῦτο	Σαοῦλος	ὁ τῶν Ἰουδαίων βασιλεὺς μαθὼν
[6, 11]	βασιλέα. προσδέχεται δ' αὐτὸν ὁ	Σαοῦλος	οὐχ ὡς ἤλπισεν ἀπὸ τοῦ
[6, 4]	πρὸς αὑτοὺς ἕκαστοι, ὁ δὲ	Σαοῦλος	παρὰ τῷ προφήτῃ σὺν τῷ
[6, 4]	τὸν τόπον ἔνθα κρύπτεται ὁ	Σαοῦλος	πέμπει τοὺς ἄξοντας αὐτὸν καὶ
[6, 14]	πεδίῳ τὰς πόλεις ἔχοντες, ὅτι	Σαοῦλος	πέπτωκε καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ,
[6, 6]	Γάδου καὶ Ῥουβήλου. (Πέμψας δὲ	Σαοῦλος	πρὸς τὸν προφήτην ἐκάλει πρὸς
[6, 6]	οὐ δίχα αἰτίας, εἶπεν ὁ	Σαοῦλος,	πυνθανομένοις ἡμῖν φωνὴν οὐ δίδωσιν
[6, 7]	ἐντολαῖς ἐξαλεῖψαι. (Ὁμολογεῖ δὲ ποιήσειν	Σαοῦλος	τὰ προστασσόμενα, τὴν δὲ πειθαρχίαν
[6, 11]	βούλησιν εἶδεν: οὐ γὰρ κατέσχε	Σαοῦλος	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ βλασφημῶν ἐξ
[6, 12]	καὶ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν γενεὰν	Σαοῦλος	τί παθὼν ἐξ ἐμοῦ, εἶπε,
[6, 14]	τροφῆς μήτε ποτοῦ γευσάμενοι. (Τοῦτο	Σαοῦλος	τὸ τέλος ἔσχε προφητεύσαντος Σαμουήλου
[6, 14]	ἀνδρείου ἀληθῶς τεκμήριον ἐγὼ κρίνω.	Σαοῦλος	τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν ἐπιδείξας ὅτι
[6, 11]	ἐποίησεν. ἐλθὼν δὲ πρὸς αὐτὸν	Σαοῦλος	ὑπὸ τοῦ πολλοῦ πνεύματος ἐλαυνόμενος
[6, 13]	ἔχειν ἀμύνης καὶ συμβουλεύοντος τοῦ	Σαούλου	ἀποτεμεῖν τὴν κεφαλὴν καὶ τῆς
[6, 12]	ἢ δοράτιον: παρῆν δὲ καὶ	Σαούλου	δοῦλος γένει μὲν Σύρος Δώηγος
[6, 10]	τε λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν	Σαούλου	θυγατέρα παρθένον ἔτι οὖσαν λαβεῖν
[6, 6]	προπετὴς γενόμενος. ἀπολογουμένου δὲ τοῦ	Σαούλου	καὶ περιμεῖναι μὲν τὰς ἡμέρας
[6, 14]	πολεμίων καὶ καθελόντες τὸ σῶμα	Σαούλου	καὶ τὰ τῶν παίδων αὐτοῦ
[6, 14]	χρηστοῖς. ἔτι τούτων πλείω περὶ	Σαούλου	καὶ τῆς εὐψυχίας λέγειν ἠδυνάμην
[6, 13]	εἶναι, ἐμβοήσας τοῖς στρατιώταις τοῦ	Σαούλου	καὶ τῷ στρατηγῷ Ἀβενήρῳ διανίστησιν
[6, 14]	τῶν πολεμίων νεκροὺς ἐπιτυγχάνουσι τοῖς	Σαούλου	καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ σώμασι
[6, 6]	ὠθούμενοι κατεκρημνίζοντο. ~(Τῶν δὲ τοῦ	Σαούλου	κατασκόπων τεταράχθαι τὸ στρατόπεδον τῶν
[6, 6]	πλῆθος τῶν Παλαιστίνων οἱ τοῦ	Σαούλου	κατεπλάγησαν, καὶ οἱ μὲν εἰς
[6, 13]	Ἀβιμέλεχον τὸν Χετταῖον. τοῦ δὲ	Σαούλου	κοιμωμένου καὶ περὶ αὐτὸν ἐν
[6, 14]	Γαλααδίτιδος κατοικοῦντες, ὅτι λελώβηνται τὸν	Σαούλου	νεκρὸν καὶ τοὺς τῶν παίδων
[6, 11]	Δαυίδου βλεπόντων. (Ἰωνάθης δὲ ὁ	Σαούλου	παῖς ἀφικομένου πρὸς αὐτὸν ἐκεῖθεν
[6, 6]	τῆς Ἐφράμου κληρουχίας, ὁ τοῦ	Σαούλου	παῖς οὐκ ἐπακηκοὼς τῆς τοῦ
[6, 13]	εἰς ὃν Ἰωνάθης ὁ τοῦ	Σαούλου	παῖς συμβαλὼν αὐτῷ καὶ κατασπασάμενος
[6, 6]	δεινῇ καθεστήκεσαν. συντίθεται δὲ ὁ	Σαούλου	παῖς τῷ ὁπλοφόρῳ, κρύφα πορευθέντες
[6, 6]	δὲ τὴν φωνὴν ὁ τοῦ	Σαούλου	παῖς ὡς νίκην αὐτῷ σημαίνουσαν
[6, 12]	τὸν κίνδυνον ὃν ἐξέφυγε παρὰ	Σαούλου	παρ' ἐκείνου πειράσῃ προσποιεῖται μανίαν
[6, 6]	Νῆρος δὲ καὶ Κεὶς ὁ	Σαούλου	πατὴρ ἀδελφοὶ ἦσαν, υἱοὶ δ'
[6, 11]	ἐφ' ὅτῳ πιστωσάμενος τὴν τοῦ	Σαούλου	προαίρεσιν Ἰωνάθης οὐκ ἔπεισεν ἐπηρώτα,
[6, 10]	~(Φθόνον δὲ καὶ μῖσος τοῦ	Σαούλου	πρὸς αὐτὸν αἱ γυναῖκες ἐρεθίζουσιν:
[6, 9]	ἀντικρὺ τοῦ καταληφθέντος ὑπὸ τοῦ	Σαούλου	στρατοπεδεύσασθαι. διίστη δ' ἀπ' ἀλλήλων
[6, 13]	τοὺς ἰδίους εἰς τὸ τοῦ	Σαούλου	στρατόπεδον παραγίνεται ἐπαγόμενος τὸν ἐκ
[6, 13]	μένων αὐτόθι συλληφθῇ ὑπὸ τοῦ	Σαούλου,	συμφέρειν ἔκρινεν εἰς τὴν Παλαιστίνην
[6, 9]	τὴν ἡλικίαν ἀποθάνοι. (Τοῦ δὲ	Σαούλου	τὸ μὲν τολμηρὸν αὐτοῦ καὶ
[6, 13]	εἶναι πρὸς αὐτόν. τοῦ δὲ	Σαούλου	τὸ σπήλαιον ἐκλιπόντος προελθὼν ὁ
[6, 6]	Ἑβραίων χώραν ἐπόρθουν, βλεπόντων τε	Σαούλου	τοῦ βασιλέως αὐτῶν καὶ τοῦ
[6, 13]	μὲν ἔτη δώδεκα, μετὰ δὲ	Σαούλου	τοῦ βασιλέως δέκα πρὸς τοῖς
[6, 13]	πόλεως ἔγημε: Μελχὰν δὲ τὴν	Σαούλου	τοῦ βασιλέως θυγατέρα τὴν γενομένην
[6, 5]	τῶν ἀγγέλων καὶ ἐν τῇ	Σαούλου	τοῦ βασιλέως πόλει καὶ τοὺς
[6, 12]	χρεία ἦν ἢ φόβος ἐκ	Σαούλου	τοῦ βασιλέως συνερρύησαν πρὸς αὐτὸν
[6, 6]	οὗτος ἐπάρατος ᾖ. τοῦ δὲ	Σαούλου	τοῦτο φήσαντος, ἐπεὶ κατά τινα
[6, 12]	τοῦ γένους τῶν ὑπὸ τοῦ	Σαούλου	φονευθέντων ἱερέων φυγὼν πρὸς Δαυίδην
[6, 4]	πόλιν, πατρὶς γὰρ ἦν αὐτῷ,	Σαούλῳ	δὲ ἀπερχομένῳ εἰς Γαβαθὴν, ἐξ
[6, 13]	τὰ στενὰ τῆς Ἐνγεδηνῆς ἀφικνεῖται:	Σαούλῳ	δὲ ἐκβαλόντι τοὺς Παλαιστίνους ἧκον
[6, 4]	προειπὼν ἀποπέμπει τὸν νεανίσκον: τῷ	Σαούλῳ	δὲ πάντα κατὰ τὴν Σαμουήλου
[6, 13]	Ἀβιγαίαν διῆγεν ἐν τῇ Γίττῃ.	Σαούλῳ	δὲ ταῦτ' ἀκούσαντι λόγος οὐκέτ'
[6, 13]	τοῦ μὴ ταῦτ' ἐμφανίσαι τῷ	Σαούλῳ,	διὰ δὲ κολακείαν καὶ κέρδους
[6, 8]	καὶ ξένια δοὺς κομίσαι τῷ	Σαούλῳ.	ἐλθόντι δὲ ἥσθη καὶ ποιήσας
[6, 6]	ἦν δὲ καὶ πλῆθος ἁρμάτων	Σαούλῳ	καὶ ἱππέων, οἷς δὲ πολεμήσειε
[6, 7]	ἤρξατο τὸν θεὸν καταλλάττεσθαι τῷ	Σαούλῳ	καὶ μὴ χαλεπαίνειν. ὁ δὲ
[6, 4]	δεῖπνον ἐπορεύετο. συναντᾷ δὲ τῷ	Σαούλῳ	καὶ ὁ θεὸς αὐτῷ σημαίνει
[6, 5]	δὲ λαὸς ὑφ' ἡδονῆς τῶν	Σαούλῳ	κατωρθωμένων ἔχαιρε μὲν ὅτι τοιοῦτον
[6, 4]	δὲ τοῖς διακόνοις παραθεῖναι τῷ	Σαούλῳ	μερίδα βασιλικήν. ἐπεὶ δὲ κοίτης
[6, 13]	ἦν παρ' αὐτῷ κείμενος τῷ	Σαούλῳ,	μηδενὸς αἰσθομένου τῶν ἐν τῷ
[6, 13]	οἱ δὲ Ζιφηνοὶ χαριζόμενοι τῷ	Σαούλῳ	μηνύουσιν αὐτῷ παρ' αὐτοῖς διατρίβειν
[6, 11]	αὐτῷ. ὡς δ' ἀπηγγέλη τῷ	Σαούλῳ	παρὰ τῷ προφήτῃ τυγχάνων ὁ
[6, 13]	αὐτοῖς οἱ Κιλλῖται ἐκδώσουσι τῷ	Σαούλῳ,	παραλαβὼν τοὺς τετρακοσίους ἀπῆρεν ἀπὸ
[6, 8]	τὸν δ' οὐκ ἀντειπεῖν τῷ	Σαούλῳ,	συγχωρῆσαι δὲ κατέχειν. ~(Χρόνοις δ'
[6, 5]	φήσαντος καὶ δευτέρᾳ δεῖν χειροτονίᾳ	Σαούλῳ	τὴν βασιλείαν ἐπικυρῶσαι συνίασι πάντες
[6, 5]	οἰκεῖα βεβαιώσας ἐκ δευτέρου τῷ	Σαούλῳ	τὴν βασιλείαν. ~(Οὗτος δ' ἐπιλέξας
[6, 9]	προκαλουμένῳ. δηλωσάντων δ' εὐθὺς τῷ	Σαούλῳ	τὴν τοῦ νεανίσκου προαίρεσιν μεταπέμπεται
[6, 11]	ἐπιτυχής. τοῦτο δ' ἦν αἴτιον	Σαούλῳ	τῆς πρὸς Δαυίδην ἀπεχθείας. ~(Μαθὼν
[6, 5]	βασιλέα. τοῦτο λαμπρὸν ἐπράχθη τῷ	Σαούλῳ	τὸ ἔργον καὶ πρὸς πάντας
[6, 13]	καὶ τὸν καρπὸν συνεῖλον ἀδεῶς	Σαούλῳ	τῷ βασιλεῖ μηνύεται παρ' αὐτοῖς
[6, 13]	ἐλθόντες τῶν Ζιφηνῶν ἀπήγγειλαν τῷ	Σαούλῳ,	ὡς εἴη πάλιν ὁ Δαυίδης
[6, 12]	διάγειν πείθεται καὶ παραγενόμενος εἰς	Σάριν	πόλιν ἐν αὐτῇ κατέμενε. Σαοῦλος
[6, 9]	θεοῦ καὶ δώσειν ἠπείλησε τὰς	σάρκας	αὐτοῦ τοῖς ἐπιγείοις καὶ τοῖς
[6, 6]	αἷμα καλῶς ἀποπλῦναι καὶ τὰς	σάρκας	ποιῆσαι καθαρὰς ἐσθίον. καὶ Σαοῦλος
[6, 13]	τὸν ἐκ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ	Σαρουίας	Ἀβισαῖον καὶ Ἀβιμέλεχον τὸν Χετταῖον.
[6, 14]	κατὰ ἔθνη καὶ βασιλείας καὶ	σατραπείας	ἐξαριθμούντων τὴν δύναμιν, τελευταῖος βασιλεὺς
[6, 11]	ὁ θεὸς μακροτέραν: ἴσθι γὰρ	σαυτὸν	ἂν εὑρεθῇς ὑπὸ τοῦ πατρὸς
[6, 7]	πλουσιωτάτων δεξιοῦται. σὺ τοίνυν ἴσθι	σαυτὸν	δι' ὀργῆς ὄντα τῷ θεῷ:
[6, 13]	δὲ σήμερον τὴν ἀρχαίων ἔχοντα	σαυτὸν	δικαιοσύνην, οἳ τοὺς ἐχθροὺς ἐν
[6, 14]	ὑποχείριον τοῖς ἐχθροῖς γενησόμενον καὶ	σαυτὸν	μετὰ τῶν τέκνων αὔριον πεσόντα
[6, 7]	ἄγειν ἐποίησας, οὕτως ὀδυνήσεις ἐπὶ	σαυτῷ	διαφθαρέντι τὴν μητέρα. καὶ κελεύει
[6, 3]	ὑπακουσόμενον ἑκατέρῳ λαόν. ἐγένοντο δὲ	σαφὲς	οὗτοι παράδειγμα καὶ τεκμήριον τοῦ
[6, 13]	διάθεσιν. διαβολὴ μὲν γὰρ ἀπατᾷ,	σαφὴς	δ' ἀπόδειξις εὐνοίας τὰ πραττόμενα:
[6, 12]	ἀλλὰ καὶ τὰς διανοίας ἤδη	σαφῶς	οἶδεν, ἀφ' ὧν μέλλει ταῦτα
[6, 4]	δὲ ἔσται σοι σημεῖον ὅ	σε	βούλομαι προγινώσκειν: ὅταν ἀπέλθῃς ἐντεῦθεν
[6, 14]	Δαυίδην καὶ κατορθῶσαι τὸν πόλεμον,	σὲ	δὲ καὶ τὴν ἀρχὴν καὶ
[6, 13]	κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν ἀποκτεῖναί	σε	δυνηθεὶς ἀπεσχόμην οἶδε. (Καὶ Σαοῦλος
[6, 13]	ἐμοῦ δόξαν εἴληφας ὡς ἀποκτεῖναί	σε	θέλοντος; ἢ πῶς οὐκ ἀσεβεῖς
[6, 13]	μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ αἵματι: μένοντα γάρ	σε	καθαρὸν ἐκεῖνος αὐτὸς ἐκδικήσει παρὰ
[6, 11]	οὐκ ἀποκρύψομαι, καταμηνύσω δὲ πρὸς	σὲ	καὶ πρᾷον ὄντα καὶ δυσμενῶς
[6, 13]	τούτων καλῶς ἔχειν με πρὸς	σὲ	καὶ τὸν σὸν οἶκον ἐμοὶ
[6, 13]	τῷ θεῷ χάριν ἔχε κωλύοντί	σε	μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ αἵματι: μένοντα γάρ
[6, 13]	Νάβαλος μὲν κἂν ἀφεθῇ διὰ	σὲ	νῦν τῆς τιμωρίας οὐ φεύξεται
[6, 4]	οἴνου φέρων ἀκολουθήσει. ἀσπάσονται δέ	σε	οὗτοι καὶ φιλοφρονήσονται καὶ δώσουσί
[6, 11]	γὰρ νῦν καὶ οὐκ ἀπολείψει	σε,	ποιήσει δέ σε τῶν ἐχθρῶν
[6, 9]	ἡμετέραις διολέσει. καρατομήσω μὲν γάρ	σε	σήμερον καὶ τὸ ἄλλο σῶμα
[6, 14]	καὶ εὔνοιαν καὶ διὰ τοῦτό	σε	σύμμαχον ἐπηγόμην: οὐ δοκεῖ δὲ
[6, 11]	εἰδότα, μάρτυρα ποιοῦμαι τῶν πρὸς	σὲ	συνθηκῶν, ὡς οὐκ ἀνήσω τὸν
[6, 9]	σὲ τὸν θεὸν ὥπλισμαι, ὃς	σέ	τε καὶ πᾶσαν ὑμῶν στρατιὰν
[6, 13]	ὁ θεὸς φυλάττει καὶ περιμένει	σε	τὸ πάντων τῶν Ἑβραίων κράτος.
[6, 14]	ὀνειράτων καὶ διὰ τοῦτο ἐπὶ	σὲ	τὸν ἐμοῦ προνοησόμενον κατέφυγον. Σαμουῆλος
[6, 9]	θώρακι, ἐγὼ δὲ χωρῶν ἐπὶ	σὲ	τὸν θεὸν ὥπλισμαι, ὃς σέ
[6, 11]	οὐκ ἀπολείψει σε, ποιήσει δέ	σε	τῶν ἐχθρῶν ἄντε ὁ πατὴρ
[6, 11]	καταλάβῃ: οὐ γὰρ ἔτ' ὄψεταί	σε.	φεῦγε δ' ἕως τοῦτό σοι
[6, 12]	μελλόντων ἐχρημάτιζες; οὐ γὰρ δή	σε	φεύγων ἐμὲ καὶ μισῶν τὸν
[6, 6]	εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως οὐδ' ἐγώ	σε,	φησίν, ἱκετεύσω φείσασθαί μου, πάτερ,
[6, 11]	ὑπομενεῖν ἐκείνου στερηθεῖσαν. καί μή	σε,	φησίν, ὁ ἥλιος ἐνταυθοῖ καταλάβῃ:
[6, 13]	δὲ τὰ δῶρα δεξάμενος ἀλλά	σε,	φησίν, ὦ γύναι, θεὸς εὐμενὴς
[6, 11]	δέ οἶδα γάρ, ἔφη, πάντα	σε	χαρίζεσθαί μοι καὶ παρέχειν ἐθέλοντα:
[6, 3]	σὴν προφητείαν λαβόντες. κελεύω δή	σε	χειροτονεῖν αὐτοῖς ὃν ἂν ἐγὼ
[6, 2]	γὰρ αὐτοὺς ὁ θεὸς κλονεῖ	σεισμῷ	καὶ τὴν γῆν αὐτοῖς ὑπότρομον
[6, 13]	χρόνος, ὃν κατῴκησε Δαυίδης ἐν	Σεκέλλα	τῆς Παλαιστίνης, ἐγένετο μῆνες τέσσαρες
[6, 13]	δὲ Ἀγχοῦς αὐτῷ κώμην τινὰ	Σέκελλαν	καλουμένην, ἣν βασιλεύσας ὁ Δαυίδης
[6, 14]	αὐτοῦ θεασάμενον τὸ γύναιον ἄνδρα	σεμνὸν	καὶ θεοπρεπῆ ταράττεται, καὶ πρὸς
[6, 13]	αὑτοῖς οἱ δρα πέται καὶ	σεμνύνονται	τοὺς δεσπότας καταλιπόντες. ὀργίζεται δ'
[6, 13]	λάθρα τοῖς πλησιοχώροις τῶν Παλαιστίνων	Σερρίταις	καὶ Ἀμαληκίταις διήρπαζεν αὐτῶν τὴν
[6, 5]	γὰρ ἤρκεσεν αὐτῷ τοὺς Ἰαβισηνοὺς	σεσωκέναι	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ τῶν
[6, 4]	καλούμενον μνημεῖον, ὅπου συμβαλεῖς τῷ	σεσῶσθαί	σου τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ: ἔπειτ'
[6, 4]	προφήτην οὐδ' ὡς ἐκεῖνος αὐτῷ	σεσῶσθαι	τὰς ὄνους ἔφρασε, περὶ δὲ
[6, 4]	ἐφ' ὧν τὴν ζήτησιν ἐκπεμφθείη	σεσωσμένων	τά τε πάντα ἀγαθὰ ἔχειν
[6, 11]	αὐτοῦ τῷ θανάτῳ καὶ ἡ	σὴ	θυγάτηρ χηρείαν πρὶν ἢ τῆς
[6, 8]	εἰς τὸ βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ,	σημαίνει	βουνὸν ἑρμηνευόμενον τὸ ὄνομα, καὶ
[6, 2]	πόλιν λεγομένην Μασφάτην: κατοπτευόμενον τοῦτο	σημαίνει	κατὰ τὴν τῶν Ἑβραίων γλῶτταν:
[6, 11]	Ἰωνάθης δὲ μεταπεμψάμενος τὸν Δαυίδην	σημαίνει	τε αὐτῷ χρηστὰ καὶ σωτήρια
[6, 5]	τὸ πλῆθος τοῦ Σαμουήλου βρονταῖς	σημαίνει	τὸ θεῖον καὶ ἀστραπαῖς καὶ
[6, 8]	τὸ οὖς ἠρέμα λαλεῖ καὶ	σημαίνει	τοῦθ' ὅτι βασιλεύειν αὐτὸν ὁ
[6, 4]	Σαούλῳ καὶ ὁ θεὸς αὐτῷ	σημαίνει	τοῦτον εἶναι τὸν ἄρξειν μέλλοντα.
[6, 13]	εἰ ἐπιτρέπει νίκην. τοῦ δὲ	σημαίνειν	φήσαντος ἐξώρμησεν ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους
[6, 6]	Σαούλου παῖς ὡς νίκην αὐτῷ	σημαίνουσαν	παραυτίκα μὲν ἀνεχώρησαν ἐξ οὗπερ
[6, 4]	προφήτου τὴν οἰκίαν. αἱ δὲ	σημαίνουσι	καὶ σπεύδειν παρεκελεύσαντο πρὶν αὐτὸν
[6, 4]	δέ σοι ταῦτα γένηται τὰ	σημεῖα,	τὸν θεὸν ἴσθι μετὰ σοῦ
[6, 4]	ἄμυναν. τούτων δὲ ἔσται σοι	σημεῖον	ὅ σε βούλομαι προγινώσκειν: ὅταν
[6, 6]	κελεύσωσι πρὸς αὑτοὺς ἡμᾶς ἰδόντες	σημεῖον	τοῦτο νίκης ὑπολάμβανε, ἐὰν δὲ
[6, 5]	ὑμῖν τὸν θεὸν> παρασκευάσω διὰ	σημείων	ἐναργῶς: ὃ γὰρ οὐδέπω πρότερον
[6, 5]	αὐτοῖς κακῶν συμπεσόντων καὶ τῶν	σημείων	τοῦ θεοῦ καὶ τῆς Μωυσέος
[6, 9]	διολέσει. καρατομήσω μὲν γάρ σε	σήμερον	καὶ τὸ ἄλλο σῶμα τοῖς
[6, 13]	δὲ σοὶ συμφορῶν. ἐπεδείξω δὲ	σήμερον	τὴν ἀρχαίων ἔχοντα σαυτὸν δικαιοσύνην,
[6, 3]	εὐχαρίστους πρὸς ἐμὲ καὶ τὴν	σὴν	προφητείαν λαβόντες. κελεύω δή σε
[6, 11]	μὲν εὐεργεσίαν εὐεργετήσαντα μεγάλην τὴν	σὴν	σωτηρίαν, ὅτε σοι τοῦ πονηροῦ
[6, 6]	ὁ θάνατος ὑπέρ τε τῆς	σῆς	εὐσεβείας γινόμενος καὶ ἐπὶ νίκῃ
[6, 14]	μήτ' ἐπερείσας διαβαλεῖν αὑτοῦ τὸν	σίδηρον	ἐπιστρέφεται, καὶ νεανίσκου τινὸς ἑστῶτος
[6, 6]	εἶχον ὅπλα τῆς χώρας σπανιζούσης	σιδήρου	καὶ τῶν ὅπλα χαλκεύειν δυναμένων:
[6, 6]	χώρας τόπους φρουραῖς κατελαμβάνοντο καὶ	σιδηροφορεῖν	χρῆσθαί τε καθάπαξ ἀπηγόρευον σιδήρῳ,
[6, 6]	σιδηροφορεῖν χρῆσθαί τε καθάπαξ ἀπηγόρευον	σιδήρῳ,	καὶ διὰ ταύτην τὴν πρόρρησιν
[6, 14]	σκεύη φυλάσσοντες. γενόμενος δ' ἐν	Σικέλλα	Δαυίδης διέπεμψε πᾶσι τοῖς ἐν
[6, 13]	ἐπελθούσης ἐστρατοπέδευσεν ἐπί τινι τόπῳ	Σίκελλα	λεγομένῳ. Δαυίδης δὲ ἀκούσας τὸν
[6, 13]	ἤδη προεληλύθοι. τῶν δ' ἐν	Σίκελλα	φρασάντων διανυκτερεύειν διαλαθὼν τοὺς ἰδίους
[6, 14]	τε τῆς Ἰουδαίας καὶ τὴν	Σίκελλαν	εἶναι. χρησάμενος οὖν ὁ Δαυίδης
[6, 14]	τῶν Γιττῶν βασιλεύς, ἧκεν εἰς	Σίκελλαν.	καθ' ὃν δὲ καιρὸν ἐξ
[6, 14]	Ἀμαληκιτῶν ἔθνος ἐπελθὸν αἱρεῖ τὴν	Σίκελλαν	κατὰ κράτος, καὶ ἐμπρήσαντες καὶ
[6, 14]	λαβόντες ἀνεχώρησαν. (Ἐκπεπορθημένην δὲ τὴν	Σίκελλαν	καταλαβὼν ὁ Δαυίδης καὶ διηρπαγμένα
[6, 14]	καὶ τὰ μὲν περὶ τὴν	Σικέλλων	πόρθησιν καὶ Ἀμαληκιτῶν ἀναίρεσιν οὕτως
[6, 7]	διέφθειρε πολεμίους παραλιπὼν τὸ τῶν	Σικιμιτῶν	ἔθνος: οὗτοι γὰρ ἐν τῇ
[6, 4]	δ' οἰκέτου τέταρτον αὐτῷ παρεῖναι	σίκλου	φήσαντος καὶ τοῦτο δώσειν, ὑπὸ
[6, 9]	εἶχε δὲ καὶ λόγχην ἑξακοσίων	σίκλων,	εἵποντο δὲ πολλοὶ βαστάζοντες τὰ
[6, 9]	ἐνεδέδυτο σταθμὸν ἄγοντα πέντε χιλιάδας	σίκλων,	κόρυθα δὲ καὶ κνημῖδας χαλκέας
[6, 13]	πέτραν τὴν οὖσαν ἐν τῇ	Σίμωνος	ἐρήμῳ. ~(Ὥρμησεν δὲ ἐπ' ἐκείνην
[6, 14]	ἀνῃροῦντο καὶ παρέσυρεν αὐτοῖς τὰ	σιτία	καὶ τὴν τροφὴν τὸ αἷμα,
[6, 12]	τὸν Ἰεσσαίου παῖδα προσεδέξω καὶ	σιτίων	μὲν αὐτῷ μετέδωκας καὶ ὅπλων
[6, 3]	μυρεψοὺς ἀποφανοῦσι καὶ ὀψοποιοὺς καὶ	σιτοποιούς,	καὶ πᾶν ἔργον ὃ θεραπαινίδες
[6, 4]	ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν ἔχειν ᾤετο,	σιωπᾷ	πρὸς αὐτὸν καὶ οὐδὲ πρὸς
[6, 6]	ἁμάρτημα πρὸς αὐτὸν αἴτιον τῆς	σιωπῆς.	καὶ ὄμνυμί γε τοῦτον αὐτὸν,
[6, 12]	τὸ ἀποβη σόμενον ἡσυχάζοντες σκοπεῖτε.	σιωπήσαντος	δὲ τοῦ βασιλέως ἄλλος μὲν
[6, 5]	εἰπεῖν, εἴ τι μοι πέπρακται	σκαιὸν	καὶ ἄδικον ἢ κέρδους ἕνεκα
[6, 3]	τῶν ἰδίων ἀγρῶν ἐπιμελητὰς καὶ	σκαπανεῖς	ἀμπέλων, καὶ οὐδέν ἐστιν ὃ
[6, 9]	ἀνδρὸς οὕτω παραδόξου τὸ μέγεθος	σκεπάσαι	μέρη, δόρυ δὲ ἦν οὐ
[6, 11]	διὰ θυρίδος αὐτὸν ἐξέσωσεν: ἔπειτα	σκευάσασα	τὴν κλίνην ὡς ἐπὶ νοσοῦντι
[6, 14]	τοῖς μαχομένοις λαμβάνωσιν οἱ τὰ	σκεύη	φυλάσσοντες. γενόμενος δ' ἐν Σικέλλα
[6, 13]	ἕπεσθαι, διακοσίους δὲ φύλακας τῶν	σκευῶν	καταλιπών, ἤδη γὰρ εἶχεν ἑξακοσίους,
[6, 14]	καὶ ταῦτ' ἐπὶ φυλακῇ τῶν	σκευῶν	μεμενηκότων. καὶ ἐξ ἐκείνου νόμος
[6, 14]	αὐτοῖς ἕπεσθαι καταλελοίπεσαν ἐπὶ τῶν	σκευῶν,	οἱ μὲν τετρακόσιοι τῆς μὲν
[6, 4]	τίθησιν ἐν τῇ τοῦ θεοῦ	σκηνῇ	ταῖς μετέπειτα γενεαῖς μαρτύριον ὧν
[6, 9]	Γολιάθου Δαβίδης εἰς τὴν ἰδίαν	σκηνὴν	ἐκόμισε καὶ τὴν ῥομφαίαν ἀνέθηκε
[6, 12]	ἐκεῖνα μετεκδυσάμενοι καὶ ὥσπερ ἐπὶ	σκηνῆς	προσωπεῖα τὰ ἤθη καὶ τοὺς
[6, 11]	αὐτοῦ κατασοφίσαιτο δ' αὐτόν, ἀπολογίαν	σκήπτεται	πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ αὐτὴν ἀποκτείνειν
[6, 4]	πάντες κατὰ φυλάς τε καὶ	σκῆπτρα	καὶ κλήρους βάλετε. (Ποιησάντων δὲ
[6, 13]	Νάβαλος, τοῦτο γὰρ εἶχεν ὄνομα,	σκληρὸς	καὶ πονηρὸς τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἐκ
[6, 7]	ἐχώρησεν, οὐδὲν ὠμὸν οὐδ' ἀνθρωπίνης	σκληρότερον	διαπράσσεσθαι φύσεως ἡγούμενος, πρῶτον μὲν
[6, 13]	τὸν Νάβαλον ἀπανθρώπως σφόδρα καὶ	σκληρῶς	ἀπήντησεν: ἐρωτήσας γὰρ αὐτούς, τίς
[6, 11]	παρὰ τὸν τῆς εὐπραγίας καιρὸν	σκόπει	καὶ τοῖς υἱοῖς μου γενοῦ
[6, 13]	ὑπονοίας ἔχειν, ἀλλὰ τοῖς ἔργοις	σκοπεῖν	τὴν ἁπάντων διάθεσιν. διαβολὴ μὲν
[6, 12]	ἀλλὰ τὸ ἀποβη σόμενον ἡσυχάζοντες	σκοπεῖτε.	σιωπήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως ἄλλος
[6, 11]	ἀκόντια δὲ βαλὼν ἐπὶ τὸν	σκοπὸν	κομίσαι τῷ παιδὶ προστάσσω τὰ
[6, 14]	τῆς Βηθσὰν πόλεως, ἣ νῦν	Σκυθόπολις	καλεῖται. ἐπεὶ δὲ ἤκουσαν οἱ
[6, 11]	ποιήσειν ταῦτ' ἐπηγγείλατο κἄν τι	σκυθρωπὸν	ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τὴν
[6, 14]	εὑρόντες κατῴκησαν. (Τῇ δ' ἐπιούσῃ	σκυλεύοντες	οἱ Παλαιστῖνοι τοὺς τῶν πολεμίων
[6, 14]	τῶν παίδων αὐτοῦ σώμασι καὶ	σκυλεύσαντες	ἀποτέμνουσιν αὐτῶν τὰς κεφαλάς, καὶ
[6, 4]	οὗτοι καὶ φιλοφρονήσονται καὶ δώσουσί	σοι	ἄρτους δύο, σὺ δὲ λήψῃ.
[6, 11]	τῷ βασιλεῖ καθήμενος: εἰ δή	σοι	δοκεῖ πορευθεὶς ἔξω τῆς πόλεως
[6, 11]	σε. φεῦγε δ' ἕως τοῦτό	σοι	δύναται παρασχεῖν ἡ παροῦσα νύξ:
[6, 7]	ἀφ' ἧς ὁρμώμενος τοῦ παρασχόντος	σοι	θεοῦ ταύτην ἠμέλησας. Σαοῦλος δὲ
[6, 14]	αὐτοῦ μὴ φυλάξαντα, καθὼς προεφήτευσά	σοι	καὶ ζῶν. ἴσθι τοίνυν καὶ
[6, 13]	τιμὴν ἄφες: πρέπει γὰρ ἡμέρῳ	σοι	καὶ φιλανθρώπῳ τυγχάνειν, καὶ ταῦτα
[6, 13]	τῷ καιρῷ χρησάμενον, ὃν εἰ	σοὶ	κατ' ἐμοῦ περιέπεσεν οὐκ ἂν
[6, 12]	τῷ μηδὲν παρασχεῖν ὧν ἐπεζήτει	σοὶ	μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ ἐκείνῳ περὶ
[6, 14]	Δαυίδην ἐγὼ μέν, εἶπε, μαρτυρῶ	σοι	πολλὴν περὶ ἐμὲ σπουδὴν καὶ
[6, 4]	Ἑβραίων ἄμυναν. τούτων δὲ ἔσται	σοι	σημεῖον ὅ σε βούλομαι προγινώσκειν:
[6, 13]	αἴτιος ἐμοὶ γέγονας, ἐγὼ δὲ	σοὶ	συμφορῶν. ἐπεδείξω δὲ σήμερον τὴν
[6, 6]	ἢ συνέφερε τοῖς πράγμασι γεγονὼς,	σοί	τ' αὐτῷ πλεῖστον ἂν βασιλεῦσαι
[6, 4]	Κεισαίου παῖς παρῆλθεν; ὅταν δέ	σοι	ταῦτα γένηται τὰ σημεῖα, τὸν
[6, 11]	παροῦσα νύξ: καὶ ποιήσει δέ	σοι	ταύτην ὁ θεὸς μακροτέραν: ἴσθι
[6, 13]	παρήγγελλον. πέπεισμαι δὴ νῦν, ὅτι	σοὶ	τὴν βασιλείαν ὁ θεὸς φυλάττει
[6, 11]	ἁμαρτήμασιν εἰκότως εὕρατο. δηλώσω δέ	σοι	τὴν τοῦ πατρὸς γνώμην. Δαυίδης
[6, 13]	σῶμα, καὶ ὕπνος ἡδίων ἐστί	σοι	τῆς τούτου σωτηρίας καὶ προνοίας;
[6, 14]	μεθ' ἡμέραν εἰς ὃν ἔδωκά	σοι	τόπον μηδὲν ὑπονοῶν ἄτοπον, κἀκεῖ
[6, 11]	μεγάλην τὴν σὴν σωτηρίαν, ὅτε	σοι	τοῦ πονηροῦ πνεύματος καὶ τῶν
[6, 6]	βασιλεῦσαι χρόνον ἐξεγένετο καὶ τοῖς	σοῖς	ἐγγόνοις. καὶ Σαμουῆλος μὲν ἀχθόμενος
[6, 12]	περὶ τούτων, ἀλλὰ τὸ ἀποβη	σόμενον	ἡσυχάζοντες σκοπεῖτε. σιωπήσαντος δὲ τοῦ
[6, 13]	με πρὸς σὲ καὶ τὸν	σὸν	οἶκον ἐμοὶ πιστεῦσαι δεῖ, καὶ
[6, 12]	χαριζόμενος, ἀλλ' αὐτῷ: πολέμιον γὰρ	σὸν	οὐκ εἰδέναι ἔφασκε, πιστὸν δὲ
[6, 9]	οὕτως καταγέλαστος, ἔνδοξον δὲ τὸ	σὸν	στράτευμα, εἰ μηδ' ὑπ' ἀνδρὸς
[6, 9]	ταῦτα μέν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ,	σὸς	ἔστω κόσμος τοῦ βαστάζειν δυναμένου,
[6, 2]	κινήσωμεν τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν,	σοῦ	δ' ἀναγαγόντος ἡμᾶς ἐπ' εὐχὰς
[6, 11]	θεός, πῶς αὐτὸν εἶναι μετὰ	σοῦ	διὰ παντὸς εὔχομαι: ἔστι μὲν
[6, 13]	καταμειλίξασθαί μου τὸν θυμὸν κηδομένου	σου	θεοῦ. ἀλλὰ Νάβαλος μὲν κἂν
[6, 13]	πτέρυγα τοῦ ἱματίου ἀπέτεμον, τότε	σου	καὶ τὴν κεφαλὴν ἠδυνάμην. ἐπιδείξας
[6, 2]	σωτηρίας, ἢ μόνη ἡ παρὰ	σοῦ	καὶ τοῦ θεοῦ ἱκετευθέντος ὑπὸ
[6, 4]	τυγχάνοντα, ἄσπασαί τε τὸν πατέρα	σου	καὶ τοὺς συγγενεῖς. ἥξεις δὲ
[6, 9]	δυναμένου, συγχώρησον δὲ ὡς δούλῳ	σου	καὶ ὡς ἐγὼ βούλομαι μαχεσθῆναι.
[6, 13]	ταῦτα καὶ ταῖς τῶν ἐχθρῶν	σου	κεφαλαῖς ἐμπέσοι. γενοῦ δὲ εὐμενής
[6, 13]	αὑτῷ τιμωρῆσαι δυνάμενον καὶ παρὰ	σοῦ	λαβεῖν δίκην καὶ μὴ θελήσαντα
[6, 2]	καὶ τοῦ θεοῦ ἱκετευθέντος ὑπὸ	σοῦ	παρασχεῖν ἡμῖν διαφυγεῖν Παλαιστίνους. ὁ
[6, 11]	δὲ ἀπ' αὐτῶν τῇ ψυχῇ	σου	παρέσχεν, δεύτερον δὲ τὴν ἀπὸ
[6, 12]	τοῦτο πεποιηκέναι: φήσαντι δὲ ὑπὸ	σοῦ	πεμφθῆναι κατὰ πολλὴν σπουδὴν ἐπὶ
[6, 4]	μνημεῖον, ὅπου συμβαλεῖς τῷ σεσῶσθαί	σου	τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ: ἔπειτ' ἐκεῖθεν
[6, 13]	καὶ νομίζων πολέμιον; ὅτε γάρ	σου	τὴν πτέρυγα τοῦ ἱματίου ἀπέτεμον,
[6, 4]	σημεῖα, τὸν θεὸν ἴσθι μετὰ	σοῦ	τυγχάνοντα, ἄσπασαί τε τὸν πατέρα
[6, 14]	Παλαιστίνους ἤδη παρόντας καὶ ἔγγιστα	Σούνης	πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότας
[6, 5]	πρὸς τὸ παρὸν αὐτοὺς χειρωσάμενος,	σοφίᾳ	δὲ καὶ ἐπινοίᾳ πρὸς τὸ
[6, 11]	ἀνακαλύψαντες τὴν κλίνην καὶ τὸ	σόφισμα	τῆς γυναικὸς εὑρόντες ἀπήγγειλαν τῷ
[6, 6]	οὐκ εἶχον ὅπλα τῆς χώρας	σπανιζούσης	σιδήρου καὶ τῶν ὅπλα χαλκεύειν
[6, 14]	ἠσθένει, κελεύει δὲ τὸν ὁπλοφόρον	σπασάμενον	τὴν ῥομφαίαν ταύτην αὐτοῦ διελάσαι,
[6, 14]	τὸν δεσπότην, αὐτὸς τὴν ἰδίαν	σπασάμενος	καὶ στήσας ἐπὶ τὴν ἀκμὴν
[6, 2]	Ἑβραίων γλῶτταν: ἐντεῦθεν ὑδρευσάμενοί τε	σπένδουσι	τῷ θεῷ καὶ διανηστεύσαντες ὅλην
[6, 4]	οἰκίαν. αἱ δὲ σημαίνουσι καὶ	σπεύδειν	παρεκελεύσαντο πρὶν αὐτὸν εἰς τὸ
[6, 3]	κακῶν καὶ διαμαρτυράμενον ἐφ' οἵαν	σπεύδουσι	μεταβολήν. (Ταῦτ' ἀκούσας Σαμουῆλος ἅμα
[6, 6]	καὶ οἱ μὲν εἰς τὰ	σπήλαια	καὶ τοὺς ὑπονόμους ἔκρυψαν αὑτοὺς,
[6, 6]	τοὺς ὑπονόμους καὶ εἰς τὰ	σπήλαια	συμφυγόντες ἀκούσαντες ὅτι νικᾷ Σαοῦλος:
[6, 13]	τόπων ὁρᾷ παρὰ τὴν ὁδὸν	σπήλαιον	βαθὺ καὶ κοῖλον εἰς πολὺ
[6, 13]	αὐτόν. τοῦ δὲ Σαούλου τὸ	σπήλαιον	ἐκλιπόντος προελθὼν ὁ Δαυίδης ἔκραγεν
[6, 12]	ἐν τῷ πρὸς Ἀδολλάμῃ πόλει	σπηλαίῳ	διατρίβων πέμπει πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς
[6, 6]	ἔλεγον ἐκ τῶν ὑπονόμων καὶ	σπηλαίων	προιέναι τοὺς Ἑβραίους, καὶ πρὸς
[6, 9]	ἦν γὰρ πηχῶν τεσσάρων καὶ	σπιθαμῆς	ὅπλα τῇ φύσει τοῦ σώματος
[6, 11]	ὡς οὐδὲν ἀδικήσας οὔτ' ἐξαμαρτὼν	σπουδάζοιτο	ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ φονευθῆναι,
[6, 13]	κρίνας ἀναγκαιότερον, ἢ τὸν ἴδιον	σπουδάζοντα	λαβεῖν ἐχθρὸν ὑπεριδεῖν τὴν γῆν
[6, 13]	τοῦ Δαυίδου προῆγον τὸν βασιλέα	σπουδάζοντες	μὴ μόνον αὐτῷ μηνῦσαι τὸν
[6, 13]	ἐπ' ἐκείνῳ γενόμενον συλλαβεῖν αὐτὸν	σπουδάσαντα.	Δαυίδῃ δ' οὐκ ἔδοξεν ἐν
[6, 12]	τὸν ἐν τρόπῳ τινὶ ναὸν	σπουδάσας	ἱερέων καὶ προφητῶν ἔρημον καταστῆσαι
[6, 4]	τῶν ἀνθρώπων γένος οὕτως διατηρῆσαι	σπουδάσει,	ὁ θεὸς δὲ κατὰ ταύτην
[6, 13]	νομιζομένων ἀναπλήρωσιν φιλοτιμία τε καὶ	σπουδή.	θάπτουσι γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ
[6, 4]	οὔτε δῶρα προσέφερον οὔτ' ἐν	σπουδῇ	καὶ λόγῳ τὸ ἀρέσκεσθαι τὸν
[6, 3]	τοῦ τὸ πλῆθος εἶναι δίκαιον	σπουδὴν	εἰσεφέρετο καὶ πρόνοιαν. (Ὁ δὲ
[6, 12]	ὑπὸ σοῦ πεμφθῆναι κατὰ πολλὴν	σπουδὴν	ἐπὶ πρᾶξιν τῷ μηδὲν παρασχεῖν
[6, 12]	τὴν πᾶσαν εὔνοιάν τε> καὶ	σπουδὴν	ἔχουσι τότε, καὶ περὶ τοῦ
[6, 14]	μαρτυρῶ σοι πολλὴν περὶ ἐμὲ	σπουδὴν	καὶ εὔνοιαν καὶ διὰ τοῦτό
[6, 14]	καὶ ἄρχουσι πόλεων ἐπιθυμίαν καὶ	σπουδὴν	τῶν καλῶν ἐνθήσοντα, καὶ πρός
[6, 8]	καὶ καλὸν τά τε ἄλλα	σπουδῆς	ἄξιον καὶ δὴ καὶ ψάλλειν
[6, 7]	ἐξεφόρησαν, εἰ δέ τι μὴ	σπουδῆς	ἦν ἄξιον ὥστε κεκτῆσθαι διέφθειραν.
[6, 9]	περικείμενος: θώρακα μὲν γὰρ ἐνεδέδυτο	σταθμὸν	ἄγοντα πέντε χιλιάδας σίκλων, κόρυθα
[6, 8]	καὶ ταράττῃ, ποιεῖν ὑπὲρ κεφαλῆς	στάντα	ψάλλειν τε καὶ τοὺς ὕμνους
[6, 9]	δὲ πολλοὶ βαστάζοντες τὰ ὅπλα:	στὰς	τοίνυν ὁ Γολίαθος οὗτος μεταξὺ
[6, 13]	βασιλέως ἔφοδον ἐκλείπει μὲν τὰ	στενὰ	τῆς ἐκείνων χώρας, φεύγει δὲ
[6, 13]	τὸν κίνδυνον διαφυγὼν εἰς τὰ	στενὰ	τῆς Ἐνγεδηνῆς ἀφικνεῖται: Σαούλῳ δὲ
[6, 13]	πρὸς Δαυίδην: καταβαινούσῃ δὲ τὰ	στενὰ	τοῦ ὄρους ἀπήντησε Δαυίδης μετὰ
[6, 13]	κἀκείνου ποιήσαντος αὐτὸν εἶναι δίκαιον	στένειν	ἀπεκρίνατο: σὺ μὲν γάρ, φησίν,
[6, 13]	αὐτῷ εἰς τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη	στενήν.	~(Ἀποθνήσκει δὲ κατὰ τοῦτον τὸν
[6, 13]	τὴν ὁδὸν ἀναχωρήσαντα ἐκ τῶν	στενῶν	μαθὼν τὸν Δαυίδην ἐπὶ τὸ
[6, 13]	καταληφθέντων γὰρ τῶν τῆς Ζιφηνῆς	στενῶν	οὐκ εἶναι φυγεῖν αὐτὸν πρὸς
[6, 10]	ἤρξαντο διαλέγεσθαι πρὸς αὐτόν, ὅτι	στέργει	μὲν αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Σαοῦλος
[6, 13]	οὕτως ἀγαπήσειεν, ὡς ὑπ' ἐκείνου	στέργεται:	ὃς τὸν μὲν φυλάττειν αὐτὸν
[6, 4]	τῶν ἀφ' αἵματος ὑπ' αὐτοῦ	στεργόμενον	ἀσφαλὲς ἢ σῶφρον ἔδοξε μηνύειν
[6, 11]	γὰρ αὑτὴν ζῆν ὑπομενεῖν ἐκείνου	στερηθεῖσαν.	καί μή σε, φησίν, ὁ
[6, 11]	καὶ ζωῆς, ὧν καὶ θατέρου	στερηθῆναι	συμφορὰ δεινή, κτείνειν τὸν Δαυίδην
[6, 12]	ἀκούσαντες ἢ μισῶσι θελήσαντες ἢ	στέρξωσιν	ἀλόγως, ταῦτα κύρια καὶ βέβαια
[6, 14]	αὐτοῦ χρυσὸν καὶ τὸν βασιλικὸν	στέφανον	ἐκποδὼν ἐγένετο. θεασάμενος δ' ὁ
[6, 14]	πανοπλίας ἐξ ἐναντίας τ' αὐτῷ	στῆναι,	τούτους οὐδὲν ἧττον εὐχερῶς τῶν
[6, 14]	αὐτὸς τὴν ἰδίαν σπασάμενος καὶ	στήσας	ἐπὶ τὴν ἀκμὴν ῥίπτει κατ'
[6, 1]	αὐτῶν ἐκδεξαμένου παύονται προσωτέρω χωρεῖν	στήσασαι	τὴν ἅμαξαν αὐτόθι. θέα δὲ
[6, 1]	τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντες, ποῦ ποτε	στήσονται	καὶ πρὸς τίνας ἥξουσι βουλόμενοι
[6, 14]	ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον ἐνδύσασθαι τὴν ἱερατικὴν	στολὴν	καὶ ἐπερωτῆσαι τὸν θεὸν καὶ
[6, 6]	τὸν ἀρχιερέα λαβόντα τὴν ἀρχιερατικὴν	στολὴν	προφητεύειν αὐτῷ περὶ τῶν μελλόντων.
[6, 12]	λύσσαν, ὡς ἀφρὸν κατὰ τοῦ	στόματος	αὐτοῦ φερόμενον καὶ τὰ ἄλλα
[6, 9]	καὶ τὸν μὲν ἄρνα τοῦ	στόματος	ἐξαρπάζω τοῦ θηρὸς, αὐτὸν δ'
[6, 8]	καὶ δαιμόνια πνιγμοὺς αὐτῷ καὶ	στραγγάλας	ἐπιφέροντα, ὡς τοὺς ἰατροὺς ἄλλην
[6, 7]	ποιήσασθαι τὴν πρὸς τοὺς Ἀμαληκίτας	στρατείαν	λογιζόμενος εἶναι μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 13]	Κιλλιτῶν ἐπαύσατο τῆς ἐπ' αὐτὸν	στρατείας.	(Δαυίδης δὲ ἐκεῖθεν ἄρας εἴς
[6, 14]	τῶν Παλαιστίνων ἐπὶ τοὺς Ἰσραηλίτας	στρατεύειν	διεγνωκότων καὶ περιπεμψάντων πρὸς τοὺς
[6, 13]	καὶ ταύτην διαρπάζοντας δίδωσιν ἑαυτὸν	στρατεύειν	ἐπ' αὐτοὺς τοῦ θεοῦ διὰ
[6, 5]	ἥλιον ἀνίσχοντα, τριχῇ δὲ τὸ	στράτευμα	διελὼν ἐπιπίπτει πανταχόθεν αἰφνιδίως οὐ
[6, 9]	καταγέλαστος, ἔνδοξον δὲ τὸ σὸν	στράτευμα,	εἰ μηδ' ὑπ' ἀνδρὸς πολεμεῖν
[6, 5]	διατίθησι μετὰ πολλοῦ καὶ μαχίμου	στρατεύματος	διαβὰς ἐπ' αὐτούς: καὶ τὰς
[6, 6]	δεινὴν ὕβριν τὴν καταφρόνησιν ἡγησάμενοι	στρατεύουσιν	ἐπὶ τοὺς Ἰουδαίους πεζῶν μὲν
[6, 11]	τοῦτον τὸν καιρὸν τῶν Παλαιστίνων	στρατευσαμένων	πάλιν ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους πέμπει
[6, 2]	τὴν νίκην ἐγένετο. καὶ Σαμουῆλος	στρατεύσας	ἐπ' αὐτοὺς ἀναιρεῖ πολλοὺς καὶ
[6, 14]	εἵπετο. θεασάμενοι δὲ αὐτὸν οἱ	στρατηγοὶ	τῶν Παλαιστίνων, πόθεν εἴησαν ἥκοντες
[6, 14]	οὐ δοκεῖ δὲ ταὐτὸ τοῖς	στρατηγοῖς.	ἀλλ' ἄπιθι μεθ' ἡμέραν εἰς
[6, 6]	θυγατέρες δὲ Μερόβη καὶ Μιχαάλ.	στρατηγὸν	δὲ εἶχε τὸν τοῦ θείου
[6, 5]	μαθητοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ> ὃς ἦν	στρατηγὸς,	ἀριστοκρατούμενοι διετέλουν: μετὰ δὲ τὴν
[6, 13]	κύκλῳ τῶν ὁπλιτῶν καὶ τοῦ	στρατηγοῦ	Ἀβενήρου κειμένων, ὁ Δαυίδης εἰσελθὼν
[6, 13]	τὸν λαόν. ἐπακούσαντος δὲ τοῦ	στρατηγοῦ	καὶ τίς ὁ καλέσας αὐτόν
[6, 5]	διεπράξασθε, ἀλλ' Ἰφθάε καὶ Γεδεῶνος	στρατηγούντων.	τίς οὖν ἔσχεν ὑμᾶς ἄνοια
[6, 13]	στρατιώταις τοῦ Σαούλου καὶ τῷ	στρατηγῷ	Ἀβενήρῳ διανίστησιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ
[6, 14]	αὐτοῖς. ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ τῶν	στρατηγῶν	ἄνδρα παρειληφὼς ἐπὶ συμμαχίᾳ πολέμιον
[6, 2]	οὗτοι τὴν ἄθροισιν αὐτῶν μεγάλῃ	στρατιᾷ	καὶ δυνάμει κατ' ἐλπίδα τοῦ
[6, 10]	γυναῖκες ἐρεθίζουσιν: ὑπαντῶσαι γὰρ τῇ	στρατιᾷ	νικηφόρῳ μετὰ κυμβάλων καὶ τυμπάνων
[6, 6]	κατεσκεύασεν. (Ἄγειν δ' εὐθὺς τὴν	στρατιὰν	ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν πολεμίων
[6, 9]	ἀπαλλάττω: τίς γὰρ ἀνάγκη τὴν	στρατιὰν	ἡμῶν συμπεσοῦσαν κακοπαθεῖν; δότε δ'
[6, 9]	θηρίων ὀνειδίζων ἐκ πολλοῦ τὴν	στρατιὰν	καὶ βλασφημῶν ἡμῶν τὸν θεὸν,
[6, 9]	ὁ πατὴρ ἀκούσας βλασφημοῦντος τὴν	στρατιὰν	καὶ κακίζοντος τοῦ Παλαιστίνου ἠγανάκτησε
[6, 9]	τε τὸν Σαοῦλον καὶ τὴν	στρατιάν.	καὶ παρετάσσοντο μὲν ὡς εἰς
[6, 9]	στρατοπεδεύονται. ἀντεπεξάγει δ' αὐτοῖς τὴν	στρατιὰν	καὶ Σαοῦλος καὶ ἐπί τινος
[6, 6]	δ' εἰς τρία μέρη τὴν	στρατιὰν	οἱ Παλαιστῖνοι καὶ κατὰ τοσαύτας
[6, 9]	σέ τε καὶ πᾶσαν ὑμῶν	στρατιὰν	χερσὶ ταῖς ἡμετέραις διολέσει. καρατομήσω
[6, 14]	παρῆλθεν Ἀγχοῦς μετὰ τῆς ἰδίας	στρατιᾶς	καὶ Δαυίδης μετὰ τῶν ἑξακοσίων
[6, 11]	ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους πέμπει μετὰ	στρατιᾶς	τὸν Δαυίδην πολεμήσοντα τοῖς Παλαιστίνοις,
[6, 7]	ἡ φυλὴ καθ' αὑτήν ἐστι	στρατιῶται	τρισμύριοι. Σαοῦλος δ' ἐμβαλὼν εἰς
[6, 13]	ἔμελλεν ἐξάκουστος εἶναι, ἐμβοήσας τοῖς	στρατιώταις	τοῦ Σαούλου καὶ τῷ στρατηγῷ
[6, 9]	ὑπεχώρησε καὶ πρός τινας τῶν	στρατιωτῶν	ἀπελάλησεν, ὅτι θέλοι μάχεσθαι τῷ
[6, 6]	καὶ ἀναχωρήσεως μὲν τῶν αὑτοῦ	στρατιωτῶν	διὰ φόβον, στρατοπεδείας δὲ τῶν
[6, 6]	προφήτην, αὑτὸν δὲ ὑπὸ τῶν	στρατιωτῶν	καταλειπόμενον, λαβὼν τὰ θύματα τὴν
[6, 6]	βουλόμενος πρὶν ἡμέρας καὶ τῶν	στρατιωτῶν	οὐκ ὀκνούντων ἕπεσθαι, πολλὴν δ'
[6, 7]	δέος καὶ τὸν ἀπὸ τῶν	στρατιωτῶν	φόβον μὴ κωλῦσαι διαρπάζοντας αὐτοὺς
[6, 9]	διίστη δ' ἀπ' ἀλλήλων τὰ	στρατόπεδα	μέσος αὐλὼν τῶν ὀρῶν ἐφ'
[6, 6]	τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν διὰ φόβον,	στρατοπεδείας	δὲ τῶν ἐχθρῶν ἐν Μαχμᾶ
[6, 9]	μεταξὺ Σωκοῦς καὶ Ἀζηκοῦς καταλαμβανόμενοι	στρατοπεδεύονται.	ἀντεπεξάγει δ' αὐτοῖς τὴν στρατιὰν
[6, 9]	Σαοῦλος καὶ ἐπί τινος ὄρους	στρατοπεδευσάμενος	ἀναγκάζει τοὺς Παλαιστίνους τὸ μὲν
[6, 5]	τοὺς Γαλαδηνοὺς λεγομένους ἐπεστράτευσε καὶ	στρατοπεδευσάμενος	πρὸς τῇ μητροπόλει τῶν πολεμίων,
[6, 6]	ἵππον δὲ ἑξακισχιλίαν ἐπήγοντο: καὶ	στρατοπεδευσαμένων	πρὸς πόλει Μαχμὰ τοῦτο Σαοῦλος
[6, 9]	τοῦ καταληφθέντος ὑπὸ τοῦ Σαούλου	στρατοπεδεύσασθαι.	διίστη δ' ἀπ' ἀλλήλων τὰ
[6, 14]	εἰς τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθῇ	στρατόπεδον:	ἀντέχοντα δὲ καὶ τελέως ἀπεστραμμένον
[6, 14]	ὄρει τινὶ Γελβουὲ καλουμένῳ βάλλεται	στρατόπεδον	ἀντικρὺ τῶν πολεμίων. ταράττει δ'
[6, 9]	Σαοῦλος δὲ ὑποστρέψας εἰς τὸ	στρατόπεδον	αὐτῶν διαρπάζει τὸ χαράκωμα καὶ
[6, 14]	τῆς νυκτὸς ἦλθεν εἰς τὸ	στρατόπεδον.	(Δίκαιον δὲ ἀποδέξασθαι τῆς φιλοτιμίας
[6, 6]	ἦν δὲ τὸ τῶν πολεμίων	στρατόπεδον	ἐπὶ κρημνοῦ, τρισὶν ἄκραις εἰς
[6, 9]	τοὺς Παλαιστίνους τὸ μὲν πρῶτον	στρατόπεδον	καταλιπεῖν, ὁμοίως δ' ἐπί τινος
[6, 13]	εἰσελθόντας τινὰς ὑμῶν εἰς τὸ	στρατόπεδον	οὐκ ἐνοήσατε. ζήτησον οὖν τὸ
[6, 13]	ἰδίους εἰς τὸ τοῦ Σαούλου	στρατόπεδον	παραγίνεται ἐπαγόμενος τὸν ἐκ τῆς
[6, 9]	ἀνεχώρησεν εἰς τὸ τῶν οἰκείων	στρατόπεδον.	τῇ δ' ἐχομένῃ πάλιν ἐλθὼν
[6, 13]	ὁ Δαυίδης εἰσελθὼν εἰς τὸ	στρατόπεδον	τὸ τοῦ βασιλέως οὔτ' αὐτὸς
[6, 9]	πολὺ δὲ ἔρχεται εἰς τὸ	στρατόπεδον	τῶν Ἑβραίων πεμφθεὶς ὑπὸ τοῦ
[6, 6]	καὶ συγχωρεῖ βαδίσασιν ἐπὶ τὸ	στρατόπεδον	τῶν ἐχθρῶν διαφθεῖραι τοὺς ἐν
[6, 6]	τοῦ Σαούλου κατασκόπων τεταράχθαι τὸ	στρατόπεδον	τῶν Παλαιστίνων φρασάντων τῷ βασιλεῖ
[6, 9]	τις τῶν ἐκ τοῦ Παλαιστίνων	στρατοπέδου	Γολιάθης ὄνομα: πόλεως δὲ Γίττης
[6, 6]	συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰς φυλακὰς τοῦ	στρατοπέδου	διὰ τὸ φύσει περιεῖναι τῷ
[6, 2]	φλογὸς ἀπειληφότος προῆλθεν ἐκ τοῦ	στρατοπέδου	ἡ τῶν πολεμίων δύναμις καὶ
[6, 6]	δείλης ὀψίας ἐπὶ διαρπαγὴν τοῦ	στρατοπέδου	τῶν Παλαιστίνων τρέπονται, καὶ λείαν
[6, 14]	λαθὼν πάντας τοὺς ἐν τῷ	στρατοπέδῳ	καὶ μετεκδὺς τὴν βασιλικὴν ἐσθῆτα
[6, 7]	καὶ ὑποζυγίων βοῆς ἐν τῷ	στρατοπέδῳ;	ὁ δὲ τὸν λαὸν ταῦτ'
[6, 13]	μηδενὸς αἰσθομένου τῶν ἐν τῷ	στρατοπέδῳ	πάντων δὲ κατακοιμωμένων ἐξῆλθεν, ἀδεῶς
[6, 6]	ὑποστρέψωμεν. προσιόντων δὲ αὐτῶν τῷ	στρατοπέδῳ	τῶν πολεμίων ὑποφαινούσης ἤδη τῆς
[6, 9]	καὶ πᾶς ὁ τῶν Ἑβραίων	στρατὸς	ἀλαλάξαντες ἐκπηδῶσιν εἰς αὐτοὺς καὶ
[6, 7]	κεκριμένοις ὡς τοῦ μεταβάλλεσθαι καὶ	στρέφειν	τὴν γνώμην ἀνθρωπίνου πάθους ὄντος
[6, 3]	δι' ὅλης δὲ τῆς νυκτὸς	στρέφων	τὰς περὶ τῶν πραγμάτων ἐννοίας
[6, 11]	ἐν τῷ πεδίῳ λανθάνων διαμενῶ,	σὺ	δ' ἐπιζητήσαντος αὐτοῦ λέγε πορευθῆναί
[6, 4]	καὶ δώσουσί σοι ἄρτους δύο,	σὺ	δὲ λήψῃ. κἀκεῖθεν ἥξεις εἰς
[6, 13]	μὲν ἀπεσχόμην δικαίας ἀμύνης, φησί,	σὺ	δὲ μῖσος ἄδικον οὐκ αἰδῇ
[6, 4]	πατριᾶς ταπεινοτέρας τῶν ἄλλων πατριῶν.	σὺ	δὲ παίζεις καὶ γέλωτά με
[6, 13]	αὐτὸν εἶναι δίκαιον στένειν ἀπεκρίνατο:	σὺ	μὲν γάρ, φησίν, ἀγαθῶν αἴτιος
[6, 8]	ἀνθρώπους εἶπε καὶ θεόν: ἀλλὰ	σὺ	μὲν εἰς τὸ κάλλος ἀπιδὼν
[6, 9]	ἀμείβεται δ' αὐτὸν ὁ Δαβίδης:	σὺ	μὲν ἐπέρχῃ μοι ἐν ῥομφαίᾳ
[6, 11]	τῆς φυλῆς ἀγούσης προστιθεὶς ὅτι	σύ	μοι συγκεχώρηκας. κἂν μὲν οἷον
[6, 11]	ἐμὸς ᾖ ἄντ' ἐγὼ κρείττονα.	σὺ	μόνον μνημόνευε τούτων, κἂν ἀποθανεῖν
[6, 7]	πικρὸς ὁ θάνατος, εἶπεν ὡς	σὺ	πολλὰς μητέρας Ἑβραίων ἐπὶ τέκνοις
[6, 7]	ἢ παρὰ τῶν πλουσιωτάτων δεξιοῦται.	σὺ	τοίνυν ἴσθι σαυτὸν δι' ὀργῆς
[6, 14]	πρὸς τὴν ὄψιν ἐκπλαγέν, οὐ	σύ,	φησίν, ὁ βασιλεὺς εἶ Σαοῦλος;
[6, 10]	ἐσπουδακέναι νομίζων αὐτοῦ περὶ τὴν	συγγένειαν,	οὐδὲ βουλεύσασθαι περιμείνας οὐδ' εἰ
[6, 11]	μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν	συγγένειαν:	συναδικεῖται γὰρ αὐτοῦ τῷ θανάτῳ
[6, 12]	εἴη. οἱ δὲ μετὰ πάσης	συγγενείας	ἧκον πρὸς αὐτόν: καὶ τῶν
[6, 7]	μὴ τοῖς Ἀμαληκίταις κοινωνήσωσι συμφορᾶς:	συγγενεῖς	γὰρ αὐτοὺς ὄντας Ῥαγουήλου τοῦ
[6, 4]	τὸν πατέρα σου καὶ τοὺς	συγγενεῖς.	ἥξεις δὲ μετάπεμπτος εἰς Γάλγαλα
[6, 12]	μεῖζον γαμβρόν τε ἤδη καὶ	συγγενῆ.	ταῦτα δ' οὐκ ἐχθροῖς παρέχειν
[6, 4]	ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ	συγγενοῦς	αὐτοῦ Ἀβηνάρου, καὶ γὰρ ἐκεῖνον
[6, 5]	καὶ φόνῳ τῶν πρὸς ἀλλήλους	συγγενῶν	ἑορτάζειν. ~(Σαμουήλου δὲ φήσαντος καὶ
[6, 13]	ἀγωνίαις ἠνάγκασε ζῆσαι φίλων καὶ	συγγενῶν	ἔρημον: αὐτὸς δ' οὐ παύεται
[6, 5]	γὰρ τὴν συμφορὰν τὴν τῶν	συγγενῶν:	ὁ δὲ Σαοῦλος ἀπὸ τῶν
[6, 4]	βεβαίως οὐδεὶς οὔτε φίλων οὔτε	συγγενῶν	οὐδ' ἄχρι τῶν παρὰ τοῦ
[6, 7]	τὴν λείαν μηδ' ἐπισχεῖν. ἀλλὰ	συγγίνωσκε	καὶ πρᾷος ἴσθι: φυλάξεσθαι γὰρ
[6, 13]	τοὺς πεμφθέντας ὑπ' αὐτοῦ: διὸ	συγγίνωσκέ	μοι, φησί, καὶ τῷ θεῷ
[6, 11]	ἀποθανεῖν, ὡς ἐμὲ σώζεσθαι. καὶ	συγγινώσκει	δὲ τῇ κόρῃ Σαοῦλος. ὁ
[6, 11]	αὐτοῦ γεγενημένον, δι' ἃ καὶ	συγγνώμην	ἂν ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν
[6, 7]	μὴ χαλεπαίνειν. ὁ δὲ τὴν	συγγνώμην	οὐκ ἐπένευσεν εἰς τὸν Σαοῦλον
[6, 11]	τὸ σωθῆναι συνεργίας: ὑπὲρ ἧς	συγγνῶναι	καλῶς ἔχειν αὐτῇ κατ' ἀνάγκην
[6, 5]	ὑπισχνεῖται καὶ παρακαλέσειν τὸν θεὸν	συγγνῶναι	περὶ τούτων αὐτοῖς καὶ πείσειν,
[6, 14]	ταῖς ἱστορίαις καὶ τοῖς ἄλλοις	συγγράμμασιν	εἰρήκασιν: ἀλλὰ δίκαιοι μέν εἰσι
[6, 6]	ὑπολαβὼν δὲ ὁ Σαμουῆλος ἀλλὰ	σύγε,	φησίν, εἰ δίκαιος ἦσθα καὶ
[6, 3]	(Ταῦτ' ἀκούσας Σαμουῆλος ἅμα ἕῳ	συγκαλέσας	τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν αὐτοῖς βασιλέα
[6, 12]	πάντως καὶ πονήσειν ὑπενόησε. καὶ	συγκαλέσας	τοὺς φίλους καὶ τοὺς ἡγεμόνας
[6, 13]	ὧν ἐπηράσατο αὑτῷ παραβάντι τὰ	συγκείμενα	καὶ μεταβαλλομένῳ πρὸς τἀναντία, τὸν
[6, 11]	ποιήσας δὲ ὁ Ἰωνάθης τὰ	συγκείμενα	τὸν μὲν ἑπόμενον ἀπολύει εἰς
[6, 11]	Ἰωνάθου τὰς πίστεις εἰς τὸ	συγκείμενον	ἀπηλλάγη χωρίον. ~(Τῇ δ' ἐχομένῃ,
[6, 11]	ἀγούσης προστιθεὶς ὅτι σύ μοι	συγκεχώρηκας.	κἂν μὲν οἷον εἰκὸς καὶ
[6, 1]	γὰρ ὥρᾳ πάντες ἐπὶ τὴν	συγκομιδὴν	τῶν καρπῶν ἐν ταῖς ἀρούραις
[6, 1]	κείμενον ἐν ἀπορίᾳ δεινῇ καὶ	συγχύσει	καθίσταντο. καὶ τελευταῖον ἀπέσκηψεν εἰς
[6, 5]	καὶ πυθόμενος τὴν αἰτίαν τῆς	συγχύσεως	καὶ κατηφείας αὐτῶν μανθάνει τὰ
[6, 14]	Ἑβραίων πλῆθος καὶ ἀκοσμία καὶ	σύγχυσις	γίνεται καὶ φόνος ἐπικειμένων τῶν
[6, 6]	δίδωσιν αὐτοῖς ὁ θεὸς καὶ	συγχωρεῖ	βαδίσασιν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τῶν
[6, 11]	ἐπὶ τὴν θυσίαν καὶ εἰ	συγχωρηθείη	φησὶν ἀπέρχεσθαι: τὴν γὰρ εὔνοιάν
[6, 8]	δ' οὐκ ἀντειπεῖν τῷ Σαούλῳ,	συγχωρῆσαι	δὲ κατέχειν. ~(Χρόνοις δ' ὕστερον
[6, 7]	διαρπαγῇ τοῦ πλήθους, ὅτι μὴ	συγχωρήσαντος	αὐτοῦ ταῦτ' ἐπράχθη: δεινὸν γὰρ
[6, 9]	ἔστω κόσμος τοῦ βαστάζειν δυναμένου,	συγχώρησον	δὲ ὡς δούλῳ σου καὶ
[6, 13]	τῇ χώρᾳ αὐτῶν καὶ δύνανται	συλλαβεῖν	αὐτὸν βουλομένῳ συνεργῆσαι. ὁ δὲ
[6, 13]	παρὰ μικρὸν ἐπ' ἐκείνῳ γενόμενον	συλλαβεῖν	αὐτὸν σπουδάσαντα. Δαυίδῃ δ' οὐκ
[6, 14]	ταύτην αὐτοῦ διελάσαι, πρὶν ζῶντα	συλλαβεῖν	αὐτὸν τοὺς πολεμίους. μὴ τολμῶντος
[6, 13]	διώξεως τοῦ Δαυίδου μέλλοντος ἤδη	συλλαμβάνεσθαι	Παλαιστῖνοι πάλιν ἐπὶ τὴν Ἑβραίων
[6, 12]	παρασχόντα καὶ πρὸς τὸ προκείμενον	συλλαμβανομένου.	τυχὼν δὲ τούτων ᾔτει καὶ
[6, 11]	ὁπλίτας πρὸς αὑτὸν ἄγειν προσέταξε	συλλαμβάνοντας.	οἱ δ' ἐλθόντες πρὸς τὸν
[6, 14]	τροφήν, ὡς ἂν τὴν ἰσχὺν	συλλεξάμενος	εἰς τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθῇ
[6, 13]	δὲ Δαυίδης, μὴ μένων αὐτόθι	συλληφθῇ	ὑπὸ τοῦ Σαούλου, συμφέρειν ἔκρινεν
[6, 13]	ἐπὶ τὴν θήραν καὶ τὴν	σύλληψιν	τοῦ Δαυίδου προῆγον τὸν βασιλέα
[6, 6]	νίκῃ χαρᾶς οὕτω παραλόγως γενομένῃ,	συμβαίνει	γὰρ μὴ κρατεῖν τοῦ λογισμοῦ
[6, 4]	τὸ Ῥαχήλας καλούμενον μνημεῖον, ὅπου	συμβαλεῖς	τῷ σεσῶσθαί σου τὰς ὄνους
[6, 14]	οὕτως ἐγένετο. ~(Τῶν δὲ Παλαιστίνων	συμβαλόντων	καὶ καρτερᾶς μάχης γενομένης νικῶσιν
[6, 7]	καὶ κυκλουμένους ἀναιρεῖν: καὶ δὴ	συμβαλὼν	αὐτοῖς εἰς μάχην τρέπεται τοὺς
[6, 13]	Ἰωνάθης ὁ τοῦ Σαούλου παῖς	συμβαλὼν	αὐτῷ καὶ κατασπασάμενος θαρρεῖν τε
[6, 5]	οὐ προσδοκῶσι τοῖς ἐχθροῖς, καὶ	συμβαλὼν	εἰς μάχην ἄλλους τε πολλοὺς
[6, 11]	Δαυίδην πολεμήσοντα τοῖς Παλαιστίνοις, καὶ	συμβαλὼν	πολλοὺς αὐτῶν ἀπέκτεινε καὶ νικήσας
[6, 6]	ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν, ἔπειθ' οὕτως	συμβάλωσι	τοῖς πολεμίοις. καὶ περιμένει μὲν
[6, 1]	καὶ πρᾴως ἔχειν ἐπὶ τοῖς	συμβεβηκόσι	παρῄνουν αἰτίαν τούτων οὐκ ἄλλην
[6, 2]	ὑπὸ δέους καὶ μνήμης τῶν	συμβεβηκότων	ἡσύχαζον: ὃ δ' ἦν πάλαι
[6, 14]	γὰρ οὐκ εἰδότας τί μέλλει	συμβήσεσθαι	κατὰ τὸν πόλεμον αὐτοῖς μὴ
[6, 4]	σωτηρίαν ὁ λαὸς, τὰ μέλλοντα	συμβήσεσθαι	καταγράψας αὐτοῖς ὁ προφήτης ἀνέγνω
[6, 14]	οὗτος γὰρ καίπερ εἰδὼς τὰ	συμβησόμενα	καὶ τὸν ἐπικείμενον θάνατον τοῦ
[6, 3]	καὶ πρὸς τὰς προρρήσεις τῶν	συμβησομένων	ἀνόητον τὸ πλῆθος καὶ δύσκολον
[6, 11]	θυγάτηρ χηρείαν πρὶν ἢ τῆς	συμβιώσεως	εἰς ὄνησιν ἐλθεῖν μέλλουσα πειράζειν.
[6, 13]	τὴν δίκην, ἐπέσχε τῆς ὁρμῆς.	σύμβολον	δὲ τοῦ κτεῖναι δυνηθεὶς ἀποσχέσθαι
[6, 2]	τῶν πολεμίων, ἰσχυρὸν αὐτὸν προσαγορεύει	σύμβολον	τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ γενομένης
[6, 11]	πατρὸς ἀπόρρητον καὶ τὴν προαίρεσιν.	συμβουλεύει	μέντοι φυλάσσεσθαι γενόμενον ἐκποδὼν τὴν
[6, 13]	θεοῦ καιρὸν ἔχειν ἀμύνης καὶ	συμβουλεύοντος	τοῦ Σαούλου ἀποτεμεῖν τὴν κεφαλὴν
[6, 4]	ἀληθῆ καὶ πρὸς αὐτὸν βαδίζειν	συμβουλεύσαντος,	γνώσεσθαι γὰρ παρ' αὐτοῦ τὸ
[6, 1]	συνέσει καὶ φρονήσει διαφέρειν πεπιστευμένων	συμβουλία	καὶ τότε μάλιστα δοξάντων: ἁρμοζόντως
[6, 11]	πατρὸς γνώμην. Δαυίδης δὲ πεισθεὶς	συμβουλίᾳ	χρηστῇ ὑπεξίσταται τῆς τοῦ βασιλέως
[6, 11]	ἂν αὐτῷ περὶ τούτου καὶ	σύμβουλον	παραλαβεῖν τῇ κοινῇ γνώμῃ καὶ
[6, 12]	Δαυίδην αὐτῷ γεγενημένας, οὐδ' ὅτι	σύμβουλος	μὲν καὶ συνεργὸς Ἰωνάθης ἐστὶ
[6, 14]	βουλόμενον καὶ τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον	συμμαχεῖν	αὐτοῖς. ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ τῶν
[6, 5]	πρεσβευσάμενοι πρὸς τοὺς ὁμοφύλους παρακαλέσωσι	συμμαχεῖν	αὐτοῖς καὶ εἰ μὲν ἔλθοι
[6, 14]	ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺς Ἀγχοῦς	συμμαχῆσαι	τὸν Δαυίδην αὐτῷ μετὰ τῶν
[6, 14]	ὃν δὲ καιρὸν ἐξ αὐτῆς	συμμαχήσων	τοῖς Παλαιστίνοις ἀπῆλθε τὸ τῶν
[6, 14]	τῶν στρατηγῶν ἄνδρα παρειληφὼς ἐπὶ	συμμαχίᾳ	πολέμιον καὶ ἀποπέμπειν συνεβούλευον, μὴ
[6, 9]	τοῖς τρισὶν υἱοῖς, οὓς ἐπὶ	συμμαχίαν	καὶ τοὺς κινδύνους ἔπεμψεν. ὁ
[6, 14]	ἐμβάλωσιν. ἔστι δὲ καὶ τοῦτο	συμμαχίας	μέρος. καὶ Δαυίδης μέν, ὡς
[6, 14]	εὔνοιαν καὶ διὰ τοῦτό σε	σύμμαχον	ἐπηγόμην: οὐ δοκεῖ δὲ ταὐτὸ
[6, 9]	(Ἀπαντᾷ δὲ ὁ νεανίσκος μετὰ	συμμάχου	μὴ βλεπομένου τῷ πολεμίῳ: θεὸς
[6, 14]	διεγνωκότων καὶ περιπεμψάντων πρὸς τοὺς	συμμάχους	ἅπαντας, ἵνα παρῶσιν αὐτοῖς εἰς
[6, 5]	πέμπειν πρὸς οὓς ἂν θέλωσι	συμμάχους	ἐπιτρέπει. πέμπουσιν οὖν εὐθὺς κατὰ
[6, 2]	θεὸς, καὶ προσδεξάμενος εὐμενεῖ καὶ	συμμάχῳ	τῇ διανοίᾳ τὴν θυσίαν ἐπινεύει
[6, 2]	οὔτε σωμάτων ἀλκαῖς οὔτε πλήθει	συμμάχων	δυνατόν ἐστιν: οὐ γὰρ τούτοις
[6, 5]	παράβασιν τῆς ἀρετῆς αὐτοῖς κακῶν	συμπεσόντων	καὶ τῶν σημείων τοῦ θεοῦ
[6, 9]	γὰρ ἀνάγκη τὴν στρατιὰν ἡμῶν	συμπεσοῦσαν	κακοπαθεῖν; δότε δ' ὅστις ἐμοὶ
[6, 13]	αὐτόθι συλληφθῇ ὑπὸ τοῦ Σαούλου,	συμφέρειν	ἔκρινεν εἰς τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰς
[6, 14]	πόλεσι καὶ δήμοις καὶ ἔθνεσι	συμφέροντα	λόγον καὶ προσήκοντα τοῖς ἀγαθοῖς,
[6, 11]	ζωῆς, ὧν καὶ θατέρου στερηθῆναι	συμφορὰ	δεινή, κτείνειν τὸν Δαυίδην διεγνώκει
[6, 12]	Δαυίδην τὴν τῶν οἰκείων αὐτοῦ	συμφορὰν	ἐδήλωσε καὶ τὴν τοῦ πατρὸς
[6, 5]	πρώτοις ἔπασχεν: ὠδύρετο γὰρ τὴν	συμφορὰν	τὴν τῶν συγγενῶν: ὁ δὲ
[6, 1]	οἱ Ἀζώτιοι καὶ πρὸς τὰς	συμφορὰς	ἀντέχειν οὐ δυνάμενοι συνῆκαν ἐκ
[6, 7]	ἀναχωρεῖν, μὴ τοῖς Ἀμαληκίταις κοινωνήσωσι	συμφορᾶς:	συγγενεῖς γὰρ αὐτοὺς ὄντας Ῥαγουήλου
[6, 13]	ἐμοὶ γέγονας, ἐγὼ δὲ σοὶ	συμφορῶν.	ἐπεδείξω δὲ σήμερον τὴν ἀρχαίων
[6, 4]	τῆς βασιλείας οὐκ εἰδότες ὡς	συμφορώτατον	ὑπὸ τοῦ πάντων ἀρίστου προστατεῖσθαι,
[6, 6]	ὑπονόμους καὶ εἰς τὰ σπήλαια	συμφυγόντες	ἀκούσαντες ὅτι νικᾷ Σαοῦλος: γενομένων
[6, 3]	Σαμουῆλον οἱ λόγοι διὰ τὴν	σύμφυτον	δικαιοσύνην καὶ τὸ πρὸς τοὺς
[6, 4]	ἐπιτεύξῃ καὶ γενόμενος ἔνθεος προφητεύσεις	σὺν	αὐτοῖς, ὡς πάνθ' ὅντιν' ὁρῶντα
[6, 3]	τῶν ἐχθρῶν ἀνάγκη τὸν πολεμήσοντα	σὺν	αὑτοῖς ἔχειν, καὶ οὐδὲν ἄτοπον
[6, 13]	ὁ Δαυίδης ἄνδρας δέκα τῶν	σὺν	αὐτῷ διὰ τούτων αὐτὸν ἀσπάζεται
[6, 12]	ᾐτιᾶτο. μένειν δ' αὐτόθι καὶ	σὺν	αὐτῷ διατρίβειν ὡς οὐκ ἐν
[6, 13]	βασιλείαν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν	σὺν	αὐτῷ εἰς τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη
[6, 13]	τε καὶ ἀβλαβῆ παρήγγελλε τοῖς	σὺν	αὐτῷ καὶ μήτε ὑπὸ ἐπιθυμίας
[6, 12]	τὴν αἰτίαν τοῦ μηδένα εἶναι	σὺν	αὐτῷ μαθεῖν ἤθελεν. ὁ δὲ
[6, 12]	ἥκοντα ἰδεῖν καὶ μήτε φίλον	σὺν	αὐτῷ μήτ' οἰκέτην παρόντα ἐθαύμασε
[6, 7]	αὐτὸν παρεκάλει τοῦ πλήθους ὁρῶντος	σὺν	αὐτῷ παραγενόμενον τὸν θεὸν προσκυνῆσαι.
[6, 14]	οἱ παῖδες αὐτοῦ, καὶ τὸ	σὺν	αὐτῷ πλῆθος ἀπόλωλε, καταλιπόντες τὰς
[6, 6]	ἀκούσας δὲ τὸν υἱὸν καὶ	σὺν	αὐτῷ τὸν ὁπλοφόρον ἀπεῖναι κελεύει
[6, 11]	τόπον Γαλβουὰθ ὄνομα ἐκεῖ διέτριβε	σὺν	αὐτῷ. ὡς δ' ἀπηγγέλη τῷ
[6, 14]	καὶ πένθος ἐφ' ἡμέρας ἑπτὰ	σὺν	γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἐπ' αὐτοῖς
[6, 5]	διαμνημονεύειν δὲ ὑμᾶς προσῆκεν, ὅτι	σὺν	ἑβδομήκοντα μόνοις ἐκ τοῦ γένους
[6, 6]	ἑξακοσίους μεθ' ἑαυτοῦ μόνον ἧκε	σὺν	Ἰωνάθῃ τῷ παιδί. τούτων δὲ
[6, 13]	ἑαυτῷ, φιλεῖν δὲ τὰ τοιαῦτα	σὺν	μεγάλοις ἀπαντᾶν πόνοις. πάλιν δ'
[6, 13]	δεξαμένου δ' αὐτὸν τοῦ βασιλέως	σὺν	τοῖς ἀνδράσι καὶ δόντος οἰκητήριον
[6, 3]	πάντων τῶν ὑμετέρων τῷ βασιλεῖ	σὺν	τοῖς αὑτῶν οἰκέταις: ὃς γενόμενος
[6, 14]	ἔδωκεν αὐτῷ κατοικεῖν ἐκέλευον ἀποπέμπειν	σὺν	τοῖς ἑξακοσίοις ὁπλίταις: τοῦτον γὰρ
[6, 14]	καὶ τὰς γυναῖκας τῶν ἑταίρων	σὺν	τοῖς τέκνοις ᾐχμαλωτισμένας, περιρρήγνυται εὐθὺς
[6, 6]	ἱερεῖα καὶ τὰ κρέα μὴ	σὺν	τῷ αἵματι δαίνυσθαι: τοῦτο γὰρ
[6, 11]	ἐστιν, ἔθος δ' ἔχω δειπνεῖν	σὺν	τῷ βασιλεῖ καθήμενος: εἰ δή
[6, 14]	κατακειμένων ἀπέσφαττον. διέμειναν δὲ οἱ	σὺν	τῷ Δαυίδῃ καὶ αὐτοὶ ἀναιροῦντες
[6, 4]	δὲ Σαοῦλος παρὰ τῷ προφήτῃ	σὺν	τῷ θεράποντι κατεκοιμήθη. (Ἅμα δὲ
[6, 6]	τόπον, ἵσταται δὲ καὶ αὐτὸς	σὺν	τῷ παιδὶ κατ' ἄλλο μέρος
[6, 13]	παρὰ τοῦ δόντος τὴν ἀρχὴν	σὺν	χρόνῳ τὴν δίκην, ἐπέσχε τῆς
[6, 2]	αὑτὸ παρέξειν κεχαρισμένον τῷ θεῷ.	συνάγει	δ' αὐτοὺς ὁ Σαμουῆλος εἴς
[6, 11]	ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν συγγένειαν:	συναδικεῖται	γὰρ αὐτοῦ τῷ θανάτῳ καὶ
[6, 14]	οὐκ ἠξίουν αὐτοῖς ἀπομερίζειν: οὐ	συνακολουθήσαντας	γὰρ ἀλλὰ μαλακισθέντας περὶ τὴν
[6, 4]	καταβὰς ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπορεύετο.	συναντᾷ	δὲ τῷ Σαούλῳ καὶ ὁ
[6, 2]	λανθάνουσι δὲ τοὺς Παλαιστίνους ἐκεῖ	συναχθέντες,	ἀλλὰ μαθόντες οὗτοι τὴν ἄθροισιν
[6, 6]	τὸν προφήτην ἐκάλει πρὸς αὑτὸν	συνδιασκεψόμενον	περὶ τοῦ πολέμου καὶ τῶν
[6, 13]	μῆκος ἀνεῳγὸς καὶ πλάτος, ἔνθα	συνέβαινε	τὸν Δαυίδην μετὰ τῶν τετρακοσίων
[6, 5]	τοὺς κινδύνους ἐν οἷς εἶναι	συνέβαινε	τοὺς Ἰαβισηνοὺς φρασάντων, ὁ μὲν
[6, 6]	προβόλοις τὰς ἐπιχειρήσεις ἀπομαχόμενον. ἔνθεν	συνέβαινεν	ἠμελῆσθαι τὰς φυλακὰς τοῦ στρατοπέδου
[6, 12]	Ἀβιμελέχου Ἀβιάθαρος ὄνομα. ταῦτα μέντοι	συνέβη,	καθὼς προεφήτευσεν ὁ θεὸς τῷ
[6, 5]	περὶ τούτων αὐτοῖς καὶ πείσειν,	συνεβούλευε	μέντοι δικαίους εἶναι καὶ ἀγαθοὺς
[6, 14]	ἐπὶ συμμαχίᾳ πολέμιον καὶ ἀποπέμπειν	συνεβούλευον,	μὴ καὶ λάθῃ μέγα δι'
[6, 6]	ὀρθῶς οὐδὲ ὁσίως αὑτῷ διαπραξαμένῳ	συνέγνωκε	πάτερ, εἶπεν, ἄλλο μὲν οὐδὲν,
[6, 13]	πατὴρ τῷ Φελτίῳ υἱῷ Λίσου	συνέζευξεν	ἐκ πόλεως ὄντι Γεθλᾶς. ~(Μετὰ
[6, 11]	τὴν τοῦ πατρὸς διάθεσιν, ὡς	συνέθετο,	πρόεισι. ποιήσας δὲ ὁ Ἰωνάθης
[6, 5]	Ἰούδα φυλῆς εἰς ἑβδομήκοντα μυριάδας	συνειλεγμένους,	τῆς δὲ φυλῆς ἐκείνης ἦσαν
[6, 13]	τὰς ἅλως καὶ τὸν καρπὸν	συνεῖλον	ἀδεῶς Σαούλῳ τῷ βασιλεῖ μηνύεται
[6, 1]	τῶν δεινῶν διὰ τοῦτο καὶ	συνεισβαλόντων	μετ' ἐκείνης εἰς τὰς πόλεις
[6, 5]	πρὸς Ἀμμανίτας ἐπιστρέψαι πόλεμον καὶ	συνελθεῖν	αὐτοὺς ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν αὐτοῦ
[6, 9]	οὐ πολλοῖς οἱ Παλαιστῖνοι πάλιν	συνελθόντες	καὶ δύναμιν ἀθροίσαντες μεγάλην ἐπίασι
[6, 1]	καὶ πόρον ἀπαλλαγῆς αὐτῆς. καὶ	συνελθόντες	οἱ ἐκ τῶν πέντε> πόλεων
[6, 5]	ζημίας εἰς τὸν ὡρισμένον καιρὸν	συνελθόντων	ἐξαριθμεῖται ἐν Βαλᾶ τῇ πόλει
[6, 7]	δὲ τοῦτο Σαμουῆλος αὐτῷ καὶ	συνελθὼν	προσκυνεῖ τῷ θεῷ. ἄγεται δὲ
[6, 3]	βοσκημάτων ἀγέλας τοῖς αὑτῶν προσνεμοῦσι.	συνελόντι	δ' εἰπεῖν, δουλεύσετε μετὰ πάντων
[6, 3]	τῶν βασιλέων ἐσόμενα καὶ ὅσοις	συνενεχθήσονται	κακοῖς: γινώσκετε γὰρ ὅτι πρῶτον
[6, 1]	ἐν τοῖς ὁμοίοις δεινοῖς κατέστησαν:	συνεξεκόμισε	γὰρ αὑτῇ τὰ τῶν Ἀζωτίων
[6, 7]	τοῦ πολεμίου κάλλος ἐπίπροσθεν ποιησάμενος.	συνεξήμαρτε	δ' αὐτῷ καὶ τὸ πλῆθος:
[6, 6]	ὁ λαὸς πᾶς ἤλγησε καὶ	συνέπαθεν	ὤμοσέ τε μὴ περιόψεσθαι τὸν
[6, 14]	μηδέποτε ἐν συνηθείᾳ γεγενημένον, ἀλλὰ	συνεπάθησέ	τε καὶ παρεμυθήσατο καὶ πρὸς
[6, 14]	ἀπεστραμμένον ὑπὸ ἀθυμίας ἐβιάσατο καὶ	συνέπεισεν.	ἔχουσα δὲ μόσχον ἕνα συνήθη
[6, 1]	ὑπερεκδικοῦντος αὐτὴν τοῦ θεοῦ καὶ	συνεπιδημησάντων	αὐτῇ τῶν δεινῶν διὰ τοῦτο
[6, 13]	καὶ δύνανται συλλαβεῖν αὐτὸν βουλομένῳ	συνεργῆσαι.	ὁ δὲ μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν
[6, 6]	δέῃ, προσλαβὼν τὴν τοῦ νεανίσκου	συνεργίαν	καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ βουνοῦ
[6, 12]	ὡς καὶ χειρὸς αὐτῷ καὶ	συνεργίας	ἤδη γεγενημένης ἀπάρας ἐκεῖθεν ἀφικνεῖται
[6, 11]	δέους τῆς πρὸς τὸ σωθῆναι	συνεργίας:	ὑπὲρ ἧς συγγνῶναι καλῶς ἔχειν
[6, 11]	καὶ κοινωνὸν τοῦ Δαυίδου καὶ	συνεργὸν	ἔλεγεν καὶ μήτ' αὐτὸν αἰδεῖσθαι
[6, 12]	οὐδ' ὅτι σύμβουλος μὲν καὶ	συνεργὸς	Ἰωνάθης ἐστὶ τῶν κατ' ἐμοῦ
[6, 12]	φόβος ἐκ Σαούλου τοῦ βασιλέως	συνερρύησαν	πρὸς αὐτὸν καὶ ποιεῖν τὰ
[6, 3]	αὐτοῖς ἀποδοὺς εἰς ταύτην ἐκέλευσε	συνερχομένοις	περὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους κρίνεσθαι
[6, 1]	ἔν τε τοῖς ἐπάνω χρόνοις	συνέσει	καὶ φρονήσει διαφέρειν πεπιστευμένων συμβουλία
[6, 9]	εἰς χεῖρας. (Τοῦ δὲ πολέμου	συνεστηκότος	τοῖς Ἑβραίοις καὶ τοῖς Παλαιστίνοις
[6, 1]	καὶ πᾶσι τοῖς ἐξ αὐτῆς	συνεστῶσι	κατὰ χρόνων περιόδους τίκτει τοιαύτας
[6, 11]	τὸ δαιμόνιον ἐθορύβει πνεῦμα καὶ	συνετάραττε,	καλέσας εἰς τὸ δωμάτιον ἐν
[6, 13]	διὰ τούτων αὐτὸν ἀσπάζεται καὶ	συνεύχεται	τοῦτο ποιεῖν ἐπ' ἔτη πολλά:
[6, 6]	ὁ θεὸς ὠλιγώρησας ταχύτερος ἢ	συνέφερε	τοῖς πράγμασι γεγονὼς, σοί τ'
[6, 7]	σφόδρα ταῦτ' ἀκούσας ὁ Σαμουῆλος	συνεχύθη	καὶ δι' ὅλης τῆς νυκτὸς
[6, 5]	τούτων οὐδὲν αὐτοῖς ἄλλο πράττειν	συνεχώρει	τὸ δέος: γενομένων δὲ τῶν
[6, 4]	πολλοὺς ἐπὶ τὴν ἑστίαν τότε	συνήγαγε:	δεομένῳ γὰρ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν
[6, 14]	ὡς ξένον καὶ μηδέποτε ἐν	συνηθείᾳ	γεγενημένον, ἀλλὰ συνεπάθησέ τε καὶ
[6, 11]	κἂν μὲν οἷον εἰκὸς καὶ	σύνηθές	ἐστι λέγειν ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν
[6, 14]	τοῖς ἐν τῇ Ἰούδα φυλῇ	συνήθεσι	καὶ φίλοις ἀπομοίρας τῶν λαφύρων.
[6, 14]	συνέπεισεν. ἔχουσα δὲ μόσχον ἕνα	συνήθη	καὶ τῆς κατ' οἶκον ἐπιμελείας
[6, 3]	ὑπὸ γήρως βαρυνόμενος καὶ τὰ	συνήθη	πράττειν ἐμποδιζόμενος τοῖς υἱοῖς τὴν
[6, 1]	τὰς συμφορὰς ἀντέχειν οὐ δυνάμενοι	συνῆκαν	ἐκ τῆς κιβωτοῦ ταύτας αὐτοῖς
[6, 13]	ὑπέθετο αὐτόν, εἰπών, ἐπεὶ καὶ	συνηνάγκασεν	ἐλθεῖν εἰς πόλιν τείχη καὶ
[6, 14]	τις. μόλις δὲ ἑαυτοῦ γενόμενον	συνηνάγκασεν	ἡ γυνὴ γεύσασθαι ταύτην αἰτουμένη
[6, 4]	εἰς Γαβαθὴν, ἐξ ἧς ὑπῆρχε,	συνήρχοντο	πολλοὶ μὲν ἀγαθοὶ τὴν προσήκουσαν
[6, 11]	ὁ δὲ πεπορεῦσθαι κατὰ τὰς	συνθήκας	ἔφησεν αὐτὸν εἰς τὴν ἑαυτοῦ
[6, 12]	ἀγνοῶ τοὺς ὅρκους καὶ τὰς	συνθήκας	τὰς πρὸς Δαυίδην αὐτῷ γεγενημένας,
[6, 11]	μάρτυρα ποιοῦμαι τῶν πρὸς σὲ	συνθηκῶν,	ὡς οὐκ ἀνήσω τὸν πατέρα
[6, 5]	χειροτονίᾳ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν ἐπικυρῶσαι	συνίασι	πάντες εἰς Γάλγαλα πόλιν: ἐκεῖ
[6, 13]	τοῦ βασιλέως διεκομίσθη αὑτό τε	συνιστάνον	καὶ τὸν πεποιηκότα. χαίρει δὲ
[6, 8]	ἐξ ὧν τὸ τῆς ψυχῆς	συνίσταται	κάλλος κατακεκοσμημένος. ταῦτα φράσαντος τοῦ
[6, 12]	φερόμενον καὶ τὰ ἄλλα ὅσα	συνίστησι	μανίαν πίστιν παρὰ τῷ Γίττης
[6, 12]	τοῦ βασιλέως ἔφησεν, εἰς ἣν	συνοδίας	αὐτῷ βουλομένῳ λαθεῖν οὐκ ἔδει:
[6, 10]	τῶν νενομισμένων ἔδνων ζηλωτότερον τὸ	συνοικεῖν	ἀνδρὶ τοιούτῳ καὶ μαρτυρουμένῳ τὴν
[6, 13]	δ' αὐτοῦ πρὸς τὴν γυναῖκα	συνοικήσουσαν	καὶ γαμηθησομένην ἐκάλει πρὸς αὑτόν:
[6, 10]	οὕτως τὴν θυγατέρα μᾶλλον ἢ	συνοικίζειν,	γαμβροῦ δὲ ἀνδρείαν ἔχοντος καὶ
[6, 11]	ὑπονοήσας οὐ καθαρεύσαντα αὐτὸν ἀπὸ	συνουσίας	ὑστερεῖν. ὡς δὲ καὶ τῇ
[6, 12]	Ἰωνάθης ἐστὶ τῶν κατ' ἐμοῦ	συντεταγμένων,	μέλει δὲ ὑμῶν οὐδενὶ περὶ
[6, 6]	ὁρῶντες ἐν ἀγωνίᾳ δεινῇ καθεστήκεσαν.	συντίθεται	δὲ ὁ Σαούλου παῖς τῷ
[6, 3]	πραττομένοις ἔφερε καὶ πρὸς αὐτὸν	συντρέχουσι,	διέτριβε δ' ἐν Ἀρμαθᾶ πόλει,
[6, 13]	πάσης τῆς θεραπείας ἧκε. καὶ	συνῴκησε	μὲν αὐτῷ ταύτην λαβοῦσα τὴν
[6, 12]	καὶ Σαούλου δοῦλος γένει μὲν	Σύρος	Δώηγος δὲ ὄνομα τὰς τοῦ
[6, 12]	τῶν παρόντων, Δώηγος δ' ὁ	Σύρος	ὁ τὰς ἡμιόνους αὐτοῦ βόσκων
[6, 12]	τὸ παρακοῦσαι τοῦ βασιλέως, τῷ	Σύρῳ	Δωήγῳ προστάσσει τὸν φόνον. καὶ
[6, 14]	αὑτῶν, πᾶσιν ἐξ ἴσου τοῖς	συστρατευσαμένοις	μερίζεσθαι τὴν ὠφέλειαν, καὶ ταῦτ'
[6, 7]	καὶ λαβὼν κατὰ κράτος ἐπὶ	σφαγὴν	γυναικῶν καὶ νηπίων ἐχώρησεν, οὐδὲν
[6, 2]	τὴν γῆν αὐτοῖς ὑπότρομον καὶ	σφαλερὰν	κινήσας τίθησιν, ὡς σαλευομένης τε
[6, 5]	αὐτοὺς πρέσβεις κελεύων ἤδη παραδοῦναι	σφᾶς	αὐτοὺς ἐπὶ τῷ τοὺς δεξιοὺς
[6, 1]	ἀξιοῦντες τὴν κιβωτὸν αὐτοὺς παρὰ	σφᾶς	δέχεσθαι. τοῖς δὲ οὐκ ἀηδὴς
[6, 9]	λίθων ἕνα καὶ ἁρμόσας τῇ	σφενδόνῃ	βάλλει ἐπὶ τὸν Γολίαθον εἰς
[6, 9]	τὴν πήραν τὴν ποιμενικὴν καὶ	σφενδόνην	ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρων
[6, 4]	αὐτὸν καὶ οὐδὲ πρὸς εὔνουν	σφόδρα	δοκοῦντα εἶναι καὶ περισσότερον τῶν
[6, 13]	διακονησάντων πρὸς τὸν Νάβαλον ἀπανθρώπως	σφόδρα	καὶ σκληρῶς ἀπήντησεν: ἐρωτήσας γὰρ
[6, 7]	τῇ δ' οἰκείᾳ βουλήσει χρώμενον.	σφόδρα	ταῦτ' ἀκούσας ὁ Σαμουῆλος συνεχύθη
[6, 3]	τῶν προτέρων ἀδικημάτων. ἐλύπησαν δὲ	σφόδρα	τὸν Σαμουῆλον οἱ λόγοι διὰ
[6, 14]	εἰκόνα φράζειν εἰπόντος> καὶ τὸ	σχῆμα	τοῦ θεαθέντος καὶ τὴν ἡλικίαν
[6, 1]	ἐπὶ τοῦ προσκυνοῦντος τὴν κιβωτὸν	σχήματος	κείμενον ἐν ἀπορίᾳ δεινῇ καὶ
[6, 5]	διαβὰς δὲ τὸν Ἰόρδανον καὶ	σχοίνων	δέκα δι' ὅλης τῆς νυκτὸς
[6, 12]	ὑποπτεύσῃς: φίλῳ γὰρ καὶ γαμβρῷ	σῷ	καὶ χιλιάρχῳ παρέσχον, οὐ πολεμίῳ.
[6, 6]	τε> καὶ τὸν βασιλέα τῆς	Σωβᾶς.	ἦσαν δὲ παῖδες αὐτῷ τρεῖς
[6, 11]	μοι γένηται τὰ τέκνα μου	σῶζε,	καὶ τὴν ὑπὲρ τῶν παρόντων
[6, 7]	ὄντας Ῥαγουήλου τοῦ Μωυσέος πενθεροῦ	σώζειν	αἰτίαν ἔχειν. (Καὶ Σαοῦλος μὲν
[6, 13]	τοὺς ἐχθροὺς ἐν ἐρημίᾳ λαβόντες	σώζειν	παρήγγελλον. πέπεισμαι δὴ νῦν, ὅτι
[6, 11]	ἐχθρὸν ἐζήτεις ἀποθανεῖν, ὡς ἐμὲ	σώζεσθαι.	καὶ συγγινώσκει δὲ τῇ κόρῃ
[6, 13]	δ' οὐ παύεται ὑπ' αὐτοῦ	σωζόμενος,	οὐδὲ τὴν ψυχὴν> φανερῶς ἀπολλυμένην
[6, 11]	τοῦ δέους τῆς πρὸς τὸ	σωθῆναι	συνεργίας: ὑπὲρ ἧς συγγνῶναι καλῶς
[6, 9]	ἐπίασι τοῖς Ἰσραηλίταις καὶ μεταξὺ	Σωκοῦς	καὶ Ἀζηκοῦς καταλαμβανόμενοι στρατοπεδεύονται. ἀντεπεξάγει
[6, 13]	ἀμελῶς τὸ τοῦ δεσπότου φυλάσσεις	σῶμα,	καὶ ὕπνος ἡδίων ἐστί σοι
[6, 4]	τὴν μορφὴν ἄριστος καὶ τὸ	σῶμα	μέγας τό τε φρόνημα καὶ
[6, 14]	τῶν πολεμίων καὶ καθελόντες τὸ	σῶμα	Σαούλου καὶ τὰ τῶν παίδων
[6, 9]	σε σήμερον καὶ τὸ ἄλλο	σῶμα	τοῖς ὁμοφύλοις κυσὶ παραβαλῶ, μαθήσονται
[6, 13]	καὶ πᾶν αὐτῷ νεκρωθῆναι τὸ	σῶμα	ὑπὸ τῶν λόγων καὶ τῆς
[6, 1]	λογιζομένους τὴν φύσιν, ἣ καὶ	σώμασι	καὶ γῇ καὶ φυτοῖς καὶ
[6, 14]	Σαούλου καὶ τῶν παίδων αὐτοῦ	σώμασι	καὶ σκυλεύσαντες ἀποτέμνουσιν αὐτῶν τὰς
[6, 14]	ἡ δὲ πόλις αὕτη καὶ	σώμασιν	ἀλκίμους καὶ ψυχαῖς φέρει, καὶ
[6, 14]	τὸ Ἀστάρτειον ἱερόν, τὰ δὲ	σώματα	ἀνεσταύρωσαν πρὸς τὰ τείχη τῆς
[6, 14]	Ἰαβησηνοὶ πανδημεὶ κλαύσαντες θάπτουσι τὰ	σώματα	ἐν τῷ καλλίστῳ τῆς χώρας
[6, 9]	σπιθαμῆς ὅπλα τῇ φύσει τοῦ	σώματος	ἀναλογοῦντα περικείμενος: θώρακα μὲν γὰρ
[6, 5]	πότερόν ποτε βραχύ τι τοῦ	σώματος	ἀποτεμεῖν θέλουσιν ἢ παντάπασιν ἀπολωλέναι.
[6, 6]	καὶ κάλλει διαφέροντας φύλακας τοῦ	σώματος	ἐποιεῖτο. ~(Σαμουῆλος δὲ παραγενόμενος πρὸς
[6, 14]	ποιήσειν αὐτὸν καὶ φύλακα τοῦ	σώματος	μετὰ τὴν νίκην καὶ τοὺς
[6, 7]	κάλλος καὶ τὸ μέγεθος τοῦ	σώματος	σωτηρίας ἄξιον ἔκρινεν οὐκέτι τοῦτο
[6, 1]	ψυχὴν αὐτοῖς εὐθανάτως ἀπολυθῆναι τοῦ	σώματος,	τὰ ἐντὸς ἀναφέροντες ἐξεμοῦντες> διαβεβρωμένα
[6, 3]	κελεύσουσι, τοὺς δ' ἱππεῖς καὶ	σωματοφύλακας,	δρομεῖς δὲ ἄλλους καὶ χιλιάρχους
[6, 6]	παιδὶ τοὺς λοιποὺς δοὺς ὥστε	σωματοφυλακεῖν	αὐτὸν εἰς Γεβὰλ ἔπεμψεν. ὁ
[6, 6]	τρισχιλίους τοὺς μὲν δισχιλίους ὥστε	σωματοφυλακεῖν	αὐτὸν λαβὼν αὐτὸς διέτριβεν ἐν
[6, 12]	πολιτικῆς περὶ αὐτὸν οὔσης τάξεως	σωματοφυλάκων	λέγει πρὸς αὐτούς: ἄνδρες ὁμόφυλοι,
[6, 14]	ἑαυτόν: διεσώθη δ' οὐδεὶς τῶν	σωματοφυλάκων	τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ πάντες ἔπεσον
[6, 3]	ἀφαιρήσονται καὶ ταύτην εὐνούχοις καὶ	σωματοφύλαξι	δωρήσονται καὶ βοσκημάτων ἀγέλας τοῖς
[6, 2]	ἃ λαβεῖν οὔθ' ὅπλοις οὔτε	σωμάτων	ἀλκαῖς οὔτε πλήθει συμμάχων δυνατόν
[6, 8]	βασιλεύειν εἶναι, ἐγὼ δ' οὐ	σωμάτων	εὐμορφίας ἔπαθλον ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν
[6, 14]	ἐξελθόντας ὡς καὶ κρατήσοντας καὶ	σῶς	ἐπιστρέψοντας, ἐπειδάν τι διαπράξωνται λαμπρόν,
[6, 14]	τοὺς Ἀμαληκίτας δίδωσι καταλαβεῖν καὶ	σῶσαι	μὲν τὰς γυναῖκας καὶ τὰ
[6, 13]	ἀπολέσαι, τηρῆσαι δέ μοι καὶ	σῶσαι	τὸν οἶκον. ὀμόσας δὲ καθὼς
[6, 11]	δὲ τοῦ πατρὸς αὐτήν, ὅτι	σώσειε	μὲν τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ κατασοφίσαιτο
[6, 11]	τῶν Ἰωνάθου ποδῶν καὶ προσκυνῶν	σωτῆρα	αὐτοῦ τῆς ψυχῆς ἀπεκάλει. ἀνίστησι
[6, 7]	τε τοῦ βασιλέως τῶν Ἀμαληκιτῶν	σωτηρίᾳ	καὶ τῇ τῶν βοσκημάτων διαρπαγῇ
[6, 11]	σημαίνει τε αὐτῷ χρηστὰ καὶ	σωτήρια	τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς ἄγει
[6, 4]	ὡς δ' ἐπευφήμησε τῷ βασιλεῖ	σωτηρίαν	ὁ λαὸς, τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι
[6, 11]	εὐεργεσίαν εὐεργετήσαντα μεγάλην τὴν σὴν	σωτηρίαν,	ὅτε σοι τοῦ πονηροῦ πνεύματος
[6, 11]	ἄνδρα μέγα μὲν αὐτῷ πρὸς	σωτηρίαν	ὄφελος γεγενημένον, μεῖζον δὲ πρὸς
[6, 7]	καὶ τὸ μέγεθος τοῦ σώματος	σωτηρίας	ἄξιον ἔκρινεν οὐκέτι τοῦτο ποιῶν
[6, 5]	καὶ τῆς Μωυσέος νομοθεσίας, εἰ	σωτηρίας	αὐτοῖς καὶ τῆς μετὰ τοῦ
[6, 13]	ἀνελών, χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆς	σωτηρίας	ἔλεγε καὶ παρεκάλει θαρροῦντα καὶ
[6, 2]	ἐλπὶς οὖν ἡμῖν οὐκ ἄλλη	σωτηρίας,	ἢ μόνη ἡ παρὰ σοῦ
[6, 13]	δὲ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆς	σωτηρίας	θαυμάσας καὶ τὴν τοῦ νεανίσκου
[6, 1]	χαριστήριον, ὅτι προενόησεν αὐτῶν τῆς	σωτηρίας	καὶ κατέσχεν ἐν τῷ βίῳ
[6, 13]	ἡδίων ἐστί σοι τῆς τούτου	σωτηρίας	καὶ προνοίας; θανάτου γὰρ ἄξια
[6, 11]	οὐδὲν παρήσειν ὑπὲρ τῆς Δαυίδου	σωτηρίας	ὤμνυε: τὸν γὰρ θεόν, εἶπε,
[6, 4]	ὑπ' αὐτοῦ στεργόμενον ἀσφαλὲς ἢ	σῶφρον	ἔδοξε μηνύειν λογισάμενος οἶμαι τὴν
[6, 13]	καὶ διὰ τὸ τὸν τρόπον	σώφρονα	εἶναι καὶ δίκαιον, τυχοῦσα δ'
[6, 9]	πολὺ δὲ κρεῖττον εἶναι καὶ	σωφρονέστατον	ἑνὸς κινδύνῳ λαβεῖν ὃ βούλεσθε
[6, 13]	βίον, γυναικὸς δ' ἀγαθῆς καὶ	σώφρονος	καὶ τὸ εἶδος ὡραίας λελαχώς.
[6, 4]	ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο ἐγκράτειαν καὶ	σωφροσύνην,	ὥστε τῶν πλείστων οὐδ' ἐπὶ
[6, 14]	οὖν δίκαιος καὶ ἀνδρεῖος καὶ	σώφρων	ἔμοι γε δοκεῖ μόνος καὶ