>

Livre, Chap.
[6, 9]	εἰς ὠκύτητα καὶ δρόμον ἐμποδιζόμενος	βάδην	ἐπὶ τὸν Δαβίδην παραγίνεται καταφρονῶν
[6, 13]	ἦν πέμπειν ἐπ' αὐτὸν ἢ	βαδίζειν:	δὶς γὰρ ἤδη κινδυνεῦσαι παρὰ
[6, 9]	τὰ ποίμνια καὶ τὸν πατέρα	βαδίζειν.	καταιδεσθεὶς δὲ τὸν ἀδελφὸν ὑπεχώρησε
[6, 4]	φήσαντος ἀληθῆ καὶ πρὸς αὐτὸν	βαδίζειν	συμβουλεύσαντος, γνώσεσθαι γὰρ παρ' αὐτοῦ
[6, 4]	πύλαις παρατυγχάνοντες παρθένοις ἐφ' ὕδωρ	βαδιζούσαις	ἐρωτῶσιν αὐτὰς τοῦ προφήτου τὴν
[6, 6]	αὐτοῖς ὁ θεὸς καὶ συγχωρεῖ	βαδίσασιν	ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν
[6, 13]	ὁρᾷ παρὰ τὴν ὁδὸν σπήλαιον	βαθὺ	καὶ κοῖλον εἰς πολὺ καὶ
[6, 6]	ἐπεὶ κατά τινα δρυμὸν ἐγένοντο	βαθὺν	καὶ μελισσῶν γέμοντα τῆς Ἐφράμου
[6, 9]	οὖν τὰ ὅπλα καὶ τὴν	βακτηρίαν	ἀράμενος καὶ πέντε λίθους ἐκ
[6, 5]	ὡρισμένον καιρὸν συνελθόντων ἐξαριθμεῖται ἐν	Βαλᾶ	τῇ πόλει τὸ πλῆθος: εὑρίσκει
[6, 4]	τε καὶ σκῆπτρα καὶ κλήρους	βάλετε.	(Ποιησάντων δὲ τοῦτο τῶν Ἑβραίων
[6, 9]	ἕνα καὶ ἁρμόσας τῇ σφενδόνῃ	βάλλει	ἐπὶ τὸν Γολίαθον εἰς τὸ
[6, 14]	πρὸς ὄρει τινὶ Γελβουὲ καλουμένῳ	βάλλεται	στρατόπεδον ἀντικρὺ τῶν πολεμίων. ταράττει
[6, 1]	διαφθείρασι τὴν χώραν ἐμφερεῖς: ἔπειτα	βαλόντας	εἰς γλωσσόκομον αὐτοὺς καὶ θέντας
[6, 1]	οὐκ ἦσαν, καὶ προσελθόντας αὐτῇ	βαλὼν	ἀπέκτεινεν. ἔκλαυσαν δὲ ταῦτα παθόντας
[6, 9]	ὑψηλὸν καὶ μέγαν ὑπ' ἐμαυτῷ	βαλών.	γένοιτο μὲν ἂν αὐτὸς οὕτως
[6, 9]	πέντε λίθους ἐκ τοῦ χειμάρρου	βαλὼν	εἰς τὴν πήραν τὴν ποιμενικὴν
[6, 11]	παῖδα. καὶ τρία ἀκόντια δὲ	βαλὼν	ἐπὶ τὸν σκοπὸν κομίσαι τῷ
[6, 14]	ἀνάγκην, ἀπωδύρετο τοὺς πολεμίους ἐπικεῖσθαι	βαρεῖς	αὐτῷ, αὐτὸν δὲ ἀμηχανεῖν τοῖς
[6, 2]	γὰρ εἶπεν, οἷς ἔτι νῦν	βαρεῖς	μὲν πολέμιοι Παλαιστῖνοι, θεὸς δ'
[6, 9]	παρόντος. ὁ δὲ Παλαιστῖνος ὑπὸ	βάρους	τῶν ὅπλων εἰς ὠκύτητα καὶ
[6, 3]	χρόνον πολύν. (ἔπειθ' ὑπὸ γήρως	βαρυνόμενος	καὶ τὰ συνήθη πράττειν ἐμποδιζόμενος
[6, 9]	ἁρμόσας ἐξέπεμψεν. ὁ δὲ Δαβίδης	βαρυνόμενος	ὑπὸ τῶν ὅπλων, οὐκ ἐγεγύμναστο
[6, 13]	γὰρ διατρίβων ἐν τῷ πόλει	βαρὺς	αὐτῷ καὶ φορτικὸς εἶναι. δίδωσι
[6, 3]	πολιτείᾳ. ὑπὸ δὲ φροντίδος καὶ	βασάνου	τῆς ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις οὔτε
[6, 3]	ἐξ ἀνάγκης πληγὰς φοβούμεναι καὶ	βασάνους	ὑπηρετήσουσι. κτῆσιν δὲ τὴν ὑμετέραν
[6, 2]	τίθησιν, ὡς σαλευομένης τε τὰς	βάσεις	ὑποφέρεσθαι καὶ διισταμένης εἰς ἔνια
[6, 14]	παραγενόμενος δ' ἐπί τινα χειμάρρουν	Βάσελον	λεγόμενον καὶ πλανωμένῳ τινὶ περιπεσὼν
[6, 1]	γὰρ ἐπ' αὐτῆς ἀποπεπτωκὼς τῆς	βάσεως,	ἐφ' ἧς ἑστὼς διετέλει: καὶ
[6, 8]	αὐτοῦ ὃν ἂν αὐτὸς ἐπιδείξῃ	βασιλέα	γενησόμενον. ὁ δὲ εὐλαβεῖσθαι φήσας,
[6, 5]	φυγεῖν μὲν τὸν θεὸν, ὑπὸ	βασιλέα	δὲ εἶναι θέλειν; ἀλλ' ἐγὼ
[6, 10]	ἑξακοσίων ἀποτεμὼν ἧκε πρὸς τὸν	βασιλέα	διὰ τῆς τούτων ἐπιδείξεως τὸν
[6, 5]	ἠσεβήσατε εἰς τὸν θεὸν αἰτησάμενοι	βασιλέα.	διαμνημονεύειν δὲ ὑμᾶς προσῆκεν, ὅτι
[6, 8]	τὸν θεὸν, τίνα τούτων αἱρεῖται	βασιλέα.	εἰπόντος δ' οὐδένα πυνθάνεται τοῦ
[6, 3]	τοῦ θεοῦ τίνα δίδωσιν ὑμῖν	βασιλέα.	~(Ἦν δέ τις ἐκ τῆς
[6, 3]	καὶ χειροτονεῖν ἠξίουν ἤδη τὸν	βασιλέα	καὶ μὴ φροντίζειν τῶν ἐσομένων:
[6, 5]	ἁγίῳ ἐλαίῳ καὶ δεύτερον ἀναγορεύει	βασιλέα.	καὶ οὕτως ἡ τῶν Ἑβραίων
[6, 12]	διελύθησαν. ~(Δαυίδης δὲ φεύγων τὸν	βασιλέα	καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ θάνατον
[6, 7]	πέφυκε, Σαοῦλος δὲ αὐτῶν τὸν	βασιλέα	καὶ τὸν ἡγεμόνα τῶν εἰς
[6, 12]	ἀφικνεῖται πρὸς τὸν τῶν Μωαβιτῶν	βασιλέα,	καὶ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ εἰς
[6, 14]	ἦγον κοπτόμενοι καὶ θρηνοῦντες τὸν	βασιλέα	καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ μήτε
[6, 7]	καὶ παρακούεσθαι μηδὲ ὡς ἄνθρωπον	βασιλέα.	μετανοεῖν οὖν ἔλεγε πρὸς τὸν
[6, 13]	παραγίνεται πρὸς Ἀγχοῦν τὸν Γίττης	βασιλέα:	μία δ' ἦν αὕτη τῶν
[6, 14]	καὶ τίνων καλεσάντων ἠρώτων τὸν	βασιλέα.	ὁ δὲ Δαυίδην ἔλεγεν εἶναι
[6, 4]	τοῦτον ὑμῖν ὁ θεὸς ἔδωκε	βασιλέα:	ὁρᾶτε δὲ ὡς καὶ κρείττων
[6, 3]	καὶ ἱκέτευον ἀποδεῖξαί τινα αὐτῶν	βασιλέα,	ὃς ἄρξει τοῦ ἔθνους καὶ
[6, 4]	ἄριστος, αἱροῦνται δ' ἔχειν ἄνθρωπον	βασιλέα,	ὃς ὡς κτήματι τοῖς ὑποτεταγμένοις
[6, 14]	τούτου Σαοῦλον τὸν τῶν Ἑβραίων	βασιλέα:	οὗτος γὰρ καίπερ εἰδὼς τὰ
[6, 5]	Ναάσην πόλεμος τὸν τῶν Ἀμμανιτῶν	βασιλέα:	οὗτος γὰρ πολλὰ κακὰ τοὺς
[6, 7]	ἀγαγεῖν μόνον τηρήσαντα αὐτῶν τὸν	βασιλέα,	περὶ οὗ τί δεῖ ποιεῖν
[6, 3]	αὐτοῖς ὃν ἂν ἐγὼ προείπω	βασιλέα	προδηλώσαντα ποταπῶν τε πειραθήσονται βασιλευόμενοι
[6, 7]	θεοῦ, ὅπως αὐτὸν ὑπομνήσῃ, ὅτι	βασιλέα	προκρίνας αὐτὸν ἁπάντων ὁ θεὸς
[6, 5]	ἔχαιρε μὲν ὅτι τοιοῦτον ἐχειροτόνησε	βασιλέα,	πρὸς δὲ τοὺς οὐδὲν ὄφελος
[6, 11]	καὶ νικήσας ἐπάνεισι πρὸς τὸν	βασιλέα.	προσδέχεται δ' αὐτὸν ὁ Σαοῦλος
[6, 13]	σύλληψιν τοῦ Δαυίδου προῆγον τὸν	βασιλέα	σπουδάζοντες μὴ μόνον αὐτῷ μηνῦσαι
[6, 4]	τοῦ θεοῦ προειπεῖν τίνα ποιήσει	βασιλέα	τῇ παρελθούσῃ τοῦτον μηνύσαντος, πέμψειν
[6, 6]	Ἰδουμαίους Ἀμαληκίτας τε> καὶ τὸν	βασιλέα	τῆς Σωβᾶς. ἦσαν δὲ παῖδες
[6, 13]	καταμηνύσωσιν αὐτὸν πρὸς Ἀγχοῦν τὸν	βασιλέα,	τὸ μέντοι γε τῆς λείας
[6, 7]	προφήτην Σαμουῆλον ἐπὶ τῷ χειροτονῆσαι	βασιλέα	τὸν Σαοῦλον μηδὲν ὧν αὐτὸς
[6, 5]	τῶν Ἀμμανιτῶν καὶ Ναάσην τὸν	βασιλέα.	τοῦτο λαμπρὸν ἐπράχθη τῷ Σαούλῳ
[6, 7]	ἔφερε. λαμβάνει δὲ καὶ τὸν	βασιλέα	τῶν ἐχθρῶν Ἄγαγον αἰχμάλωτον, οὗ
[6, 13]	τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένον	βασιλέα	φήσας εἶναι δεινὸν ἀποκτεῖναι κἂν
[6, 3]	συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν αὐτοῖς	βασιλέα	ὡμολόγησεν, ἔφη δὲ δεῖν πρῶτον
[6, 3]	δικαιοσύνην καὶ τὸ πρὸς τοὺς	βασιλέας	μῖσος: ἥττητο γὰρ δεινῶς τῆς
[6, 4]	ἐλπίδος καὶ φυλῆς μικροτέρας ἢ	βασιλέας	ποιεῖν καὶ πατριᾶς ταπεινοτέρας τῶν
[6, 14]	ταύτην καταλείποιεν, μάλιστα δὲ τοὺς	βασιλέας,	ὡς οὐκ ἐξὸν αὐτοῖς διὰ
[6, 12]	μανίαν πίστιν παρὰ τῷ Γίττης	βασιλεῖ	γενέσθαι τῆς νόσου. καὶ τοῖς
[6, 11]	πρὸς αὐτόν, καὶ παρέμεινε τῷ	βασιλεῖ	Δαυίδης ὥσπερ ἔμπροσθεν. ~(Κατὰ δὲ
[6, 11]	δ' ἔχω δειπνεῖν σὺν τῷ	βασιλεῖ	καθήμενος: εἰ δή σοι δοκεῖ
[6, 12]	πρὸς αὐτοῦ τὸν ἀρχιερέα τῷ	βασιλεῖ,	καὶ τῆς ἀτυχίας ταύτης αὐτοῖς
[6, 5]	ἥξειν αὐτοῖς τε καὶ τῷ	βασιλεῖ	μεγάλην ἐκ θεοῦ πληγήν. καὶ
[6, 11]	τῆς γυναικὸς εὑρόντες ἀπήγγειλαν τῷ	βασιλεῖ.	μεμφομένου δὲ τοῦ πατρὸς αὐτήν,
[6, 13]	καρπὸν συνεῖλον ἀδεῶς Σαούλῳ τῷ	βασιλεῖ	μηνύεται παρ' αὐτοῖς ὤν: τὸ
[6, 6]	στρατόπεδον τῶν Παλαιστίνων φρασάντων τῷ	βασιλεῖ	Σαοῦλος ἠρώτα, μή τις εἴη
[6, 3]	μετὰ πάντων τῶν ὑμετέρων τῷ	βασιλεῖ	σὺν τοῖς αὑτῶν οἰκέταις: ὃς
[6, 4]	ἄξιος. ὡς δ' ἐπευφήμησε τῷ	βασιλεῖ	σωτηρίαν ὁ λαὸς, τὰ μέλλοντα
[6, 4]	πολλοὶ μὲν ἀγαθοὶ τὴν προσήκουσαν	βασιλεῖ	τιμὴν νέμοντες, πονηροὶ δὲ πλείους,
[6, 13]	τὴν πρώτην ἔχων παρὰ τῷ	βασιλεῖ	τιμὴν οὕτως ἀμελῶς τὸ τοῦ
[6, 6]	ἔναιμα κατήσθιον. ἀπαγγέλλεται δὲ τῷ	βασιλεῖ	ὑπὸ τῶν γραμματέων, ὅτι τὸ
[6, 13]	τὰς Δαυίδου χεῖρας εἰς τὰ	βασίλεια	καὶ τὴν οἰκείαν ἀπηλλάσσετο, φοβηθεὶς
[6, 4]	μόνον οὐδὲν ἐνέφηνε τοιοῦτον ἐπὶ	βασιλείᾳ	καὶ τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων
[6, 8]	σωμάτων εὐμορφίας ἔπαθλον ποιοῦμαι τὴν	βασιλείαν	ἀλλὰ ψυχῶν ἀρετῆς καὶ ζητῶ
[6, 13]	μὲν εἰς τὴν ἰδίαν ἀπέλυσε	βασιλείαν,	αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν σὺν
[6, 7]	τῷ θεῷ. προσδόκα τοίνυν τὴν	βασιλείαν	ἀφαιρεθησόμενος καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἀφ'
[6, 8]	οὕτως γὰρ αὐτῷ παραμενεῖν τὴν	βασιλείαν	εἰς πολὺν χρόνον καὶ τὸν
[6, 5]	δευτέρᾳ δεῖν χειροτονίᾳ Σαούλῳ τὴν	βασιλείαν	ἐπικυρῶσαι συνίασι πάντες εἰς Γάλγαλα
[6, 5]	ἡ τῶν Ἑβραίων πολιτεία εἰς	βασιλείαν	μετέπεσεν. ἐπὶ γὰρ Μωυσέος καὶ
[6, 13]	δὴ νῦν, ὅτι σοὶ τὴν	βασιλείαν	ὁ θεὸς φυλάττει καὶ περιμένει
[6, 5]	ἐκ δευτέρου τῷ Σαούλῳ τὴν	βασιλείαν.	~(Οὗτος δ' ἐπιλέξας ἐκ τοῦ
[6, 7]	ἱμάτιον. τοῦ δὲ προφήτου τὴν	βασιλείαν	οὕτως αὐτοῦ> διασχισθῆναι φήσαντος καὶ
[6, 10]	μετὰ λαμπρὰν εὐφημίαν ἢ τὴν	βασιλείαν	ὑστερεῖν αὐτῷ φοβεῖσθαι καὶ ὑποπτεύειν
[6, 8]	αὐτός τε θαυμάζει καὶ τῆς	βασιλείας	ἄξιον ἔκρινεν, οὐ τὰ αὐτὰ
[6, 13]	οὐδὲ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ	βασιλείας	ἀξιωθέντα: καὶ γὰρ εἰ πονηρὸς
[6, 14]	πολεμίοις καθυβρίσαι δὲ τὸ τῆς	βασιλείας	ἀξίωμα, ἀλλὰ παραδοὺς αὑτὸν πανοικὶ
[6, 12]	καὶ ὅπλων ὄντι τῆς ἐμῆς	βασιλείας	ἐπιβούλῳ, τί δὲ δὴ περὶ
[6, 11]	Δαυίδης ἐπισφαλῶς αὐτοῖς τὰ τῆς	βασιλείας	ἔχει. μετάπεμψαι τοιγαροῦν αὐτόν, ἔφησεν,
[6, 14]	προεῖπον, καὶ κατὰ ἔθνη καὶ	βασιλείας	καὶ σατραπείας ἐξαριθμούντων τὴν δύναμιν,
[6, 4]	ὄνους ἔφρασε, περὶ δὲ τῆς	βασιλείας	καὶ τῶν κατ' αὐτὴν, ἃ
[6, 4]	τὸν μὲν θεὸν ἀποχειροτονοῦσι τῆς	βασιλείας	οὐκ εἰδότες ὡς συμφορώτατον ὑπὸ
[6, 11]	ἔχων ἀποκρύψασθαι περὶ μεγάλων ὄντα	βασιλείας	τε καὶ ζωῆς, ὧν καὶ
[6, 5]	ὀργιζόμενον καὶ δυσχεραίνοντα τῇ τῆς	βασιλείας	ὑμῶν αἱρέσει, δηλῶσαι τοῦθ' ὑμῖν
[6, 8]	τὸν θεὸν κατασκευάσας, εἰς τὸ	βασίλειον	ἀναβαίνει Γαβᾶ, σημαίνει βουνὸν ἑρμηνευόμενον
[6, 12]	ἐπὶ τὸν βουνὸν οὗ τὸ	βασίλειον	εἶχε, καὶ καθίσας ἐπ' Ἀρούρης,
[6, 9]	τὸ φρόνημα μηδ' εὐλαβὲς, ὦ	βασιλεῦ:	καθαιρήσω γὰρ ἐγὼ τὴν ἀλαζονείαν
[6, 13]	καί φησιν: οὐ πονηροῖς, ὦ	βασιλεῦ,	καὶ ψευδεῖς πλάττουσι διαβολὰς παρέχοντα
[6, 9]	ὅπλα, ταῦτα μέν, εἶπεν, ὦ	βασιλεῦ,	σὸς ἔστω κόσμος τοῦ βαστάζειν
[6, 6]	ὡσεὶ μυριάδας ἓξ τῶν πολεμίων.	βασιλεύει	δὲ εὐτυχῶς, καὶ τὰ πλησιόχωρα
[6, 8]	ἡσυχῇ πρὸς αὑτὸν Σαμουῆλος, ὁ	βασιλεύειν	ἀρέσας τῷ θεῷ” κατακλίνεται μὲν
[6, 8]	λαλεῖ καὶ σημαίνει τοῦθ' ὅτι	βασιλεύειν	αὐτὸν ὁ θεὸς ᾕρηται, παρῄνει
[6, 8]	εὐμορφίας τοῦτον εἶναι τὸν μέλλοντα	βασιλεύειν.	διαμαρτάνει δὲ τῆς τοῦ θεοῦ
[6, 8]	δὴ τοῦτον ἡγῇ ἄξιον τοῦ	βασιλεύειν	εἶναι, ἐγὼ δ' οὐ σωμάτων
[6, 13]	φιλανθρώπῳ τυγχάνειν, καὶ ταῦτα μέλλοντι	βασιλεύειν.	ὁ δὲ τὰ δῶρα δεξάμενος
[6, 4]	ἄνδρα κληρωθείσης λαγχάνει ὁ Κεισαίου	βασιλεύειν	παῖς Σαοῦλος. γνοὺς δὲ τοῦθ'
[6, 4]	τῆς ὄψεως αὑτὸν τῆς τῶν	βασιλευθησομένων	ἐξέκλεψεν καὶ ζητεῖν αὐτὸν καὶ
[6, 3]	βασιλέα προδηλώσαντα ποταπῶν τε πειραθήσονται	βασιλευόμενοι	κακῶν καὶ διαμαρτυράμενον ἐφ' οἵαν
[6, 14]	πεσεῖν μετὰ τούτων ὑπὲρ τῶν	βασιλευομένων	μαχόμενος, καὶ τοὺς παῖδας ἀποθανεῖν
[6, 3]	οὐδὲν ἄτοπον εἶναι τῶν πλησιοχώρων	βασιλευομένων	τὴν αὐτὴν ἔχειν αὐτοὺς πολιτείαν.
[6, 7]	δὲ καὶ ὁ τῶν Ἀμαληκιτῶν	βασιλεὺς	Ἄγαγος πρὸς αὐτόν: καὶ πυνθανομένου,
[6, 14]	τοὺς Ἑβραίους, ὁ τῶν Γιττῶν	βασιλεὺς	Ἀγχοῦς συμμαχῆσαι τὸν Δαυίδην αὐτῷ
[6, 8]	πόλιν ἀπαλλάσσεται. ~(Σαοῦλος δὲ ὁ	βασιλεὺς	αἰσθόμενος ὧν πειραθείη κακῶν ἐχθρὸν
[6, 13]	Ἐνγεδὼν λεγομένης. καὶ ὁ μὲν	βασιλεὺς	ἀκούσας αὐτὸν πεφευγότα παρὰ τῶν
[6, 6]	προστάττει προθυμίαν ἐνδεικνυμένων, καλέσας ὁ	βασιλεὺς	Ἀχίτωβον τὸν ἀρχιερέα κελεύει αὐτὸν
[6, 14]	ἐκπλαγέν, οὐ σύ, φησίν, ὁ	βασιλεὺς	εἶ Σαοῦλος; ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν
[6, 11]	αὐτόθι. (Νυκτὸς δὲ πέμψας ὁ	βασιλεὺς	ἐκέλευσεν αὐτὸν ἄχρι τῆς ἕω
[6, 13]	αὐτὸν πρὸς ἄλλους. ὁ δὲ	βασιλεὺς	ἐπῄνεσεν αὐτοὺς χάριν ἔχειν ὁμολογήσας
[6, 14]	ὡς ἐκέλευσεν ὁ τῶν Γιττῶν	βασιλεύς,	ἧκεν εἰς Σίκελλαν. καθ' ὃν
[6, 11]	ἁγνεύσας ὡς ἔθος εἶχεν ὁ	βασιλεὺς	ἧκεν ἐπὶ τὸ δεῖπνον, καὶ
[6, 14]	ταῦτ' ἀκούσας ὁ τῶν Γιττῶν	βασιλεὺς	καὶ καλῶς εἰρῆσθαι λογισάμενος καλέσας
[6, 14]	Σαοῦλος δὲ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν	βασιλεὺς	καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ γενναίως
[6, 9]	νεανίσκου προαίρεσιν μεταπέμπεται αὐτὸν ὁ	βασιλεύς,	καὶ πυθομένου τί βούλεται λέγειν
[6, 6]	τοῦτο Σαοῦλος ὁ τῶν Ἰουδαίων	βασιλεὺς	μαθὼν εἰς Γάλγαλα καταβαίνει πόλιν
[6, 14]	σατραπείας ἐξαριθμούντων τὴν δύναμιν, τελευταῖος	βασιλεὺς	παρῆλθεν Ἀγχοῦς μετὰ τῆς ἰδίας
[6, 12]	νόσου. καὶ τοῖς οἰκέταις ὁ	βασιλεὺς	προσδυσχεράνας ὡς ἔκφρονα πρὸς αὐτὸν
[6, 7]	Σαοῦλον: θεασάμενος δ' αὐτὸν ὁ	βασιλεὺς	προστρέχει καὶ κατασπασάμενος τῷ θεῷ,
[6, 10]	ὅτι στέργει μὲν αὐτὸν ὁ	βασιλεὺς	Σαοῦλος καὶ ὁ λαὸς ἅπας,
[6, 5]	καὶ ὁ μὲν τῶν Ἀμμανιτῶν	βασιλεὺς	ταῦτ' ἐργασάμενος τοὺς πέραν τοῦ
[6, 14]	διπλοίδα. ἐγνώρισεν ἐκ τούτων ὁ	βασιλεὺς	τὸν Σαμουῆλον ὄντα καὶ πεσὼν
[6, 14]	δὲ Σαοῦλος ὁ τῶν Ἑβραίων	βασιλεὺς	τοὺς μάντεις καὶ τοὺς ἐγγαστριμύθους
[6, 4]	κεφαλῆς καὶ κατασπασάμενος ἴσθι, φησὶ,	βασιλεὺς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένος ἐπί
[6, 12]	τοὺς ἐγγόνους. (Σαοῦλος δὲ ὁ	βασιλεὺς	ὠμὸν οὕτως ἔργον διαπραξάμενος καὶ
[6, 10]	ἀφανίσειε. τούτων δὲ ἀκούων ὁ	βασιλεύς,	ὡς τὸ μὲν ἔλαττον τῆς
[6, 14]	αὐτόν: ἄκουέ γε μήν, ὅτι	βασιλεῦσαι	δεῖ Δαυίδην καὶ κατορθῶσαι τὸν
[6, 6]	σοί τ' αὐτῷ πλεῖστον ἂν	βασιλεῦσαι	χρόνον ἐξεγένετο καὶ τοῖς σοῖς
[6, 13]	κώμην τινὰ Σέκελλαν καλουμένην, ἣν	βασιλεύσας	ὁ Δαυίδης ἀγαπῶν ἴδιον κτῆμα
[6, 12]	ἐπὶ τοῖς κριταῖς πολιτείαν Ἑβραίων	βασιλεύσας,	φανερὸν πεποίηκε τριακοσίους ἀποκτείνας ἱερέας
[6, 3]	ὑπερηφανήσοντας ἀλλ' ἑαυτὸν, εἰ μὴ	βασιλεύσει	μόνος: ταῦτα δὲ ἀφ' ἧς
[6, 13]	καὶ μὴ κάμνειν τοῖς παροῦσι:	βασιλεύσειν	γὰρ αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν
[6, 14]	παρασχεῖν δυνησόμενον, ποιήσομαι, πολλὴν καὶ	βασιλεῦσιν	ἐθνῶν καὶ ἄρχουσι πόλεων ἐπιθυμίαν
[6, 3]	αὐτοῖς ἐκδιηγήσασθαι τὰ παρὰ τῶν	βασιλέων	ἐσόμενα καὶ ὅσοις συνενεχθήσονται κακοῖς:
[6, 3]	καὶ δωρήσασθαι ταχεῖαν ἀπαλλαγὴν τῶν	βασιλέων:	ὁ δ' οὐ προσδέξεται τὰς
[6, 11]	δ' ὁ προφήτης τὴν τοῦ	βασιλέως	ἀδικίαν καταλείπει μὲν τὴν πόλιν
[6, 4]	αὐτοῖς ὁ προφήτης ἀνέγνω τοῦ	βασιλέως	ἀκροωμένου καὶ τὸ βιβλίον τίθησιν
[6, 14]	δ' οὐδεὶς τῶν σωματοφυλάκων τοῦ	βασιλέως,	ἀλλὰ πάντες ἔπεσον περὶ τὸ
[6, 12]	ἡσυχάζοντες σκοπεῖτε. σιωπήσαντος δὲ τοῦ	βασιλέως	ἄλλος μὲν οὐδεὶς ἀπεκρίνατο τῶν
[6, 13]	καὶ κέρδους προσδοκίαν παρὰ τοῦ	βασιλέως	ἄνδρα θεοφιλῆ καὶ παρὰ δίκην
[6, 13]	Γιττῶν μένειν, ἀλλ' ἐδεήθη τοῦ	βασιλέως	αὐτῶν, ἵν' ἐπειδὴ φιλανθρώπως αὐτὸν
[6, 6]	ἐπόρθουν, βλεπόντων τε Σαούλου τοῦ	βασιλέως	αὐτῶν καὶ τοῦ παιδὸς Ἰωνάθου
[6, 13]	δώδεκα, μετὰ δὲ Σαούλου τοῦ	βασιλέως	δέκα πρὸς τοῖς ὀκτώ. καὶ
[6, 13]	τῆς τόλμης διέθηκε τοὺς τοῦ	βασιλέως.	διαβὰς δὲ τὸν χείμαρρον καὶ
[6, 13]	ἀκοὰς καὶ πρὸς τὰς τοῦ	βασιλέως	διεκομίσθη αὑτό τε συνιστάνον καὶ
[6, 11]	τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῷ τὴν τοῦ	βασιλέως	ἐδήλωσε καὶ ὡς παρὰ μικρὸν
[6, 10]	ὑμῖν, εἶπε, δοκεῖ γαμβρὸν γενέσθαι	βασιλέως:	ἐμοὶ δ' οὐχὶ τοιοῦτον φαίνεται
[6, 5]	αὐτοῖς καὶ τῆς μετὰ τοῦ	βασιλέως	εὐδαιμονίας ἐστὶν ἐπιθυμία. εἰ δὲ
[6, 12]	πρᾶξιν ἀπόρρητον ἐπιταγῆναι παρὰ τοῦ	βασιλέως	ἔφησεν, εἰς ἣν συνοδίας αὐτῷ
[6, 13]	Ζιφηνῶν κακοήθειαν καὶ τὴν τοῦ	βασιλέως	ἔφοδον ἐκλείπει μὲν τὰ στενὰ
[6, 5]	τελευταίων Παλαιστίνων. καὶ ταῦτ' οὐ	βασιλέως	ἡγουμένου διεπράξασθε, ἀλλ' Ἰφθάε καὶ
[6, 12]	Δώηγος δὲ ὄνομα τὰς τοῦ	βασιλέως	ἡμιόνους νέμων: ὁ δ' ἀρχιερεὺς
[6, 13]	Μελχὰν δὲ τὴν Σαούλου τοῦ	βασιλέως	θυγατέρα τὴν γενομένην τοῦ Δαυίδου
[6, 13]	ζήτησον οὖν τὸ δόρυ τοῦ	βασιλέως	καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος
[6, 5]	τι κατειπεῖν παρόντος ὑμῶν τοῦ	βασιλέως.	οἱ δὲ ἀνέκραγον τούτων οὐδὲν
[6, 12]	ἐπιγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν τοῦ	βασιλέως	οἰκετῶν καὶ φανερὸς αὐτῷ γενόμενος
[6, 14]	καὶ λεγούσης οὐ καταφρονήσειν τοῦ	βασιλέως,	ὃς τοῦτο τὸ γένος τῶν
[6, 13]	εἰς τὸ στρατόπεδον τὸ τοῦ	βασιλέως	οὔτ' αὐτὸς ἀναιρεῖ τὸν Σαοῦλον
[6, 11]	συμβουλίᾳ χρηστῇ ὑπεξίσταται τῆς τοῦ	βασιλέως	ὄψεως. (Τῇ δ' ἐπιούσῃ πρὸς
[6, 11]	(Καὶ τότε μὲν ὁ τοῦ	βασιλέως	παῖς ἐκπηδήσας ἀπὸ> τοῦ δείπνου
[6, 14]	τέχνῃ κεκωλυμένη χρήσασθαι ὑπὸ τοῦ	βασιλέως,	παρ' ἧς ἂν αὐτῇ τὰ
[6, 5]	θεὸς εὐξαμένων τῶν πατέρων χωρὶς	βασιλέως	παρέσχεν αὐτοῖς ῥύσασθαι τῆς ἀνάγκης
[6, 6]	πάντων κατὰ τὴν πρόσταξιν τοῦ	βασιλέως	ποιησάντων ἵστησιν ἐκεῖ βωμὸν ὁ
[6, 5]	καὶ ἐν τῇ Σαούλου τοῦ	βασιλέως	πόλει καὶ τοὺς κινδύνους ἐν
[6, 11]	καὶ τὰ ἐναντία παρὰ τοῦ	βασιλέως	προσδόκα. τῆς μέντοι γε ἀσφαλείας
[6, 13]	Σαοῦλον ἀξιῶν. ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ	βασιλέως	προσκυνεῖ τε αὐτὸν πεσὼν ἐπὶ
[6, 13]	αὐτῷ δωρεὰν ἔπεμπε. τοῦ δὲ	βασιλέως	πυθομένου, τίσιν ἐπιθέμενος τὴν λείαν
[6, 13]	πόλεων. δεξαμένου δ' αὐτὸν τοῦ	βασιλέως	σὺν τοῖς ἀνδράσι καὶ δόντος
[6, 12]	ἢ φόβος ἐκ Σαούλου τοῦ	βασιλέως	συνερρύησαν πρὸς αὐτὸν καὶ ποιεῖν
[6, 11]	γυνὴ Δαυίδου θυγάτηρ δὲ τοῦ	βασιλέως	τὴν τοῦ πατρὸς μαθοῦσα διάνοιαν
[6, 12]	μᾶλλον ἢ τὸ παρακοῦσαι τοῦ	βασιλέως,	τῷ Σύρῳ Δωήγῳ προστάσσει τὸν
[6, 7]	θεὸς ἄχθεται τῇ τε τοῦ	βασιλέως	τῶν Ἀμαληκιτῶν σωτηρίᾳ καὶ τῇ
[6, 4]	διακόνοις παραθεῖναι τῷ Σαούλῳ μερίδα	βασιλικήν.	ἐπεὶ δὲ κοίτης ὥρα προσῆγεν
[6, 14]	τῷ στρατοπέδῳ καὶ μετεκδὺς τὴν	βασιλικὴν	ἐσθῆτα δύο παραλαβὼν οἰκέτας, οὓς
[6, 14]	βραχίονα αὐτοῦ χρυσὸν καὶ τὸν	βασιλικὸν	στέφανον ἐκποδὼν ἐγένετο. θεασάμενος δ'
[6, 4]	ἁπάντων, καὶ τὸ ὕψος ἦν	βασιλικώτατος.	(Λέγει δὲ ὁ προφήτης: τοῦτον
[6, 4]	ὑπεροχὰς κακοήθεις τυγχάνουσιν ἤδη καὶ	βάσκανοι.	~(Σαμουῆλος δὲ καλεῖ τὸν λαὸν
[6, 9]	δόρυ δὲ ἦν οὐ κοῦφον	βάσταγμα	δεξιᾶς, ἀλλ' ἐπὶ τῶν ὤμων
[6, 9]	βασιλεῦ, σὸς ἔστω κόσμος τοῦ	βαστάζειν	δυναμένου, συγχώρησον δὲ ὡς δούλῳ
[6, 9]	ἑξακοσίων σίκλων, εἵποντο δὲ πολλοὶ	βαστάζοντες	τὰ ὅπλα: στὰς τοίνυν ὁ
[6, 1]	ἐφ' ἧς ἑστὼς διετέλει: καὶ	βαστάσαντες	πάλιν ἐφιστᾶσιν αὐτὸν ἐπὶ ταύτης
[6, 9]	ὁρμήσαντα ἐπ' ἐμὲ τῆς οὐρᾶς	βαστάσας	καὶ προσρήξας τῇ γῇ διαφθείρω.
[6, 11]	ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν ἐπ' ἀγαθῷ	βεβάδικεν”	εἴπῃ, ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ'
[6, 12]	στέρξωσιν ἀλόγως, ταῦτα κύρια καὶ	βέβαια	καὶ ἀληθῆ καὶ ἀνθρώποις ἀρεστὰ
[6, 4]	οἵα ταῖς ἀληθείαις ἐστίν, ὅτι	βεβαίως	οὐδεὶς οὔτε φίλων οὔτε συγγενῶν
[6, 5]	ἀπέλυσεν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα	βεβαιώσας	ἐκ δευτέρου τῷ Σαούλῳ τὴν
[6, 11]	ἔσται τεκμήριον τῶν κατ' ἐμοῦ	βεβουλευμένων.	μηνύσεις δέ μοι τὴν διάνοιαν
[6, 6]	λαβὼν αὐτὸς διέτριβεν ἐν πόλει	Βεθήβῳ,	Ἰωνάθῃ δὲ τῷ παιδὶ τοὺς
[6, 4]	προσκυνῆσαι τῷ θεῷ πορευομένους εἰς	Βέθηλα,	ὧν τὸν μὲν πρῶτον τρεῖς
[6, 3]	προσέταξε δὲ τὸν μὲν ἐν	Βεθήλῳ	πόλει καθεζόμενον κρίνειν, τὸν δ'
[6, 4]	τοῦτο τῶν Ἑβραίων ὁ τῆς	Βενιαμίτιδος	κλῆρος ἐξέπεσε, ταύτης δὲ κληρωθείσης
[6, 4]	~(Ἦν δέ τις ἐκ τῆς	Βενιαμίτιδος	φυλῆς ἀνὴρ εὖ γεγονὼς καὶ
[6, 4]	αὐτός τινα νεανίσκον ἐκ τῆς	Βενιαμίτιδος	φυλῆς κατὰ τήνδε τὴν ὥραν,
[6, 3]	κρίνειν, τὸν δ' ἕτερον ἐν	Βερσουβεὶ	μερίσας τὸν ὑπακουσόμενον ἑκατέρῳ λαόν.
[6, 1]	εἰς Καριαθιαρεὶμ γείτονα πόλιν τῆς	Βήθης	κώμης. ἔνθα τινὸς Λευίτου τὸ
[6, 1]	μέτεισιν ἑβδομήκοντα τῶν ἐκ τῆς	Βήθης	κώμης, οὓς οὐκ ὄντας ἀξίους
[6, 1]	τίς ἐστι τῆς Ἰούδα φυλῆς	Βήθης	ὄνομα: εἰς ταύτην ἀφικνοῦνται αἱ
[6, 11]	πορευθῆναί με εἰς τὴν πατρίδα	Βηθλέεμ'	ἑορτήν μου τῆς φυλῆς ἀγούσης
[6, 8]	τινος αὐτῷ τῶν παρόντων ἐν	Βηθλεέμῃ	πόλει τεθεᾶσθαι Ἰεσσαίου μὲν υἱὸν,
[6, 8]	δὲ τὸ ἅγιον ἔλαιον εἰς	Βηθλέμην	ἀπελθεῖν πόλιν πρὸς Ἰεσσαῖον παῖδα
[6, 14]	τῆς νυκτὸς ὁδεύσαντες ἦλθον εἰς	Βηθσάν,	καὶ προσελθόντες τῷ τείχει τῶν
[6, 14]	ἀνεσταύρωσαν πρὸς τὰ τείχη τῆς	Βηθσὰν	πόλεως, ἣ νῦν Σκυθόπολις καλεῖται.
[6, 5]	δουλείαν ὑπάγεται ἰσχύι μὲν καὶ	βίᾳ	πρὸς τὸ παρὸν αὐτοὺς χειρωσάμενος,
[6, 7]	Σαμουῆλον ἐλλαμβάνεται τῆς διπλοίδος καὶ	βιαίας	τῆς ὁλκῆς διὰ τὸ μεθ'
[6, 4]	τοῦ βασιλέως ἀκροωμένου καὶ τὸ	βιβλίον	τίθησιν ἐν τῇ τοῦ θεοῦ
[6, 14]	Σαοῦλος μὲν οὕτω κατέστρεψε τὸν	βίον.
[6, 13]	ἐκ κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν	βίον,	γυναικὸς δ' ἀγαθῆς καὶ σώφρονος
[6, 5]	καὶ Ἀαρῶνα, παρήγαγεν εἰς τὸν	βίον	καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐξήρπασεν
[6, 13]	οὐ πλείους ἐπιζήσας ἡμέρας τὸν	βίον	κατέστρεψεν ὁ Νάβαλος. ἀκούσας δ'
[6, 6]	πεπλημμέληκε καὶ τί παρὰ τὸν	βίον	οὐκ ὀρθῶς οὐδὲ ὁσίως αὑτῷ
[6, 13]	ποιησάμενος τῆς εἰς ἅπαντα τὸν	βίον	πρὸς ἀλλήλους εὐνοίας καὶ πίστεως
[6, 1]	σωτηρίας καὶ κατέσχεν ἐν τῷ	βίῳ	διωκομένους ἐξ αὐτοῦ παθήμασιν, οἷς
[6, 12]	πᾶσι τοῖς γινομένοις ἐν τῷ	βίῳ	πάρεστι καὶ οὐ τὰ ἔργα
[6, 13]	τῶν μετρίων, ἀλλὰ καὶ προσυβρισθείη	βλασφημίαις	δειναῖς πάσῃ περὶ αὐτοὺς προνοίᾳ
[6, 11]	θέλεις; οὐκέτ' εἰς λόγους καὶ	βλασφημίας	τὴν ὀργὴν ὁ Σαοῦλος ἐξήνεγκεν,
[6, 9]	ὧν ἐπέστειλεν ὁ πατὴρ ἀκούσας	βλασφημοῦντος	τὴν στρατιὰν καὶ κακίζοντος τοῦ
[6, 11]	κατέσχε Σαοῦλος τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ	βλασφημῶν	ἐξ αὐτομόλων γεγενημένον καὶ πολέμιον
[6, 9]	ἐκ πολλοῦ τὴν στρατιὰν καὶ	βλασφημῶν	ἡμῶν τὸν θεὸν, ὃς αὐτὸν
[6, 8]	ἄξιον ἔκρινεν, οὐ τὰ αὐτὰ	βλέπειν	ἀνθρώπους εἶπε καὶ θεόν: ἀλλὰ
[6, 14]	ταραχὴν αὐτῆς ἐρομένου πόθεν γένοιτο,	βλέπειν	εἶπεν ἀνελθόντα τῷ θεῷ τινα
[6, 9]	ὁ νεανίσκος μετὰ συμμάχου μὴ	βλεπομένου	τῷ πολεμίῳ: θεὸς δ' ἦν
[6, 8]	Δαβίδην κελεύων: ἥδεσθαι γὰρ αὐτῷ	βλεπομένῳ	καὶ παρόντι: τὸν δ' οὐκ
[6, 4]	καὶ τὴν διάνοιαν ἀμείνων τῶν	βλεπομένων:	Σαοῦλον αὐτὸν ἐκάλουν. οὗτος ὁ
[6, 12]	πράξωσι καθεστῶσι, τόθ' ὡς οὐκέτι	βλέποντος	αὐτοὺς τοῦ θεοῦ ἢ διὰ
[6, 11]	νυκτὸς Σαμουήλου τε καὶ Δαυίδου	βλεπόντων.	(Ἰωνάθης δὲ ὁ Σαούλου παῖς
[6, 6]	τὴν τῶν Ἑβραίων χώραν ἐπόρθουν,	βλεπόντων	τε Σαούλου τοῦ βασιλέως αὐτῶν
[6, 11]	μικρὸν ὑπ' αὐτοῦ τῷ δόρατι	βληθεὶς	ἀποθάνοι, μήτ' ἐν τοῖς πρὸς
[6, 14]	τὰ δάκρυα, κινδυνεῦσαι δὲ καὶ	βληθεὶς	ὑπὸ τῶν ἑταίρων ἀλγούντων ἐπὶ
[6, 9]	διῆλθεν ἕως τοῦ ἐγκεφάλου τὸ	βληθέν,	ὡς εὐθὺς καρωθέντα πεσεῖν τὸν
[6, 1]	ἅμαξαν αὐτῇ καινὴν κατασκευάσαι, καὶ	βόας	ὑποζεύξαντας ἀρτιτόκους τὰς μὲν πόρτις
[6, 1]	τήν τε ἅμαξαν καὶ τοὺς	βόας	ὡλοκαύτωσαν. καὶ ταῦτ' ἰδόντες οἱ
[6, 1]	ὄνομα: εἰς ταύτην ἀφικνοῦνται αἱ	βόες,	καὶ πεδίου μεγάλου καὶ καλοῦ
[6, 5]	αὐτοῖς καὶ εἰ μὲν ἔλθοι	βοήθεια	πολεμῶσιν, εἰ δ' ἄπορα εἴη
[6, 9]	ἐμοῦ: πεπείραμαι γὰρ αὐτοῦ τῆς	βοηθείας.	λέοντα γὰρ ἐπελθόντα μού ποτε
[6, 2]	δὲ θαρρεῖν τε προτρέπεται καὶ	βοηθήσειν	αὐτοῖς τὸν θεὸν ἐπαγγέλλεται καὶ
[6, 5]	τοὺς Ἰαβισηνοὺς ὑποσχόμενος αὐτοῖς ἥξειν	βοηθὸς	τῇ τρίτῃ τῶν ἡμερῶν καὶ
[6, 9]	Γολίαθος οὗτος μεταξὺ τῶν παρατάξεων	βοήν	τε ἀφίησι μεγάλην καὶ πρὸς
[6, 7]	ἀκούω θρεμμάτων, εἶπε, καὶ ὑποζυγίων	βοῆς	ἐν τῷ στρατοπέδῳ; ὁ δὲ
[6, 6]	τρέπονται, καὶ λείαν πολλὴν καὶ	βοσκήματα	λαβόντες κατασφάζουσι καὶ ταῦτ' ἔναιμα
[6, 3]	εὐνούχοις καὶ σωματοφύλαξι δωρήσονται καὶ	βοσκημάτων	ἀγέλας τοῖς αὑτῶν προσνεμοῦσι. συνελόντι
[6, 7]	Ἀμαληκιτῶν σωτηρίᾳ καὶ τῇ τῶν	βοσκημάτων	διαρπαγῇ τοῦ πλήθους, ὅτι μὴ
[6, 7]	μήτε ὑποζυγίων μήτε τῶν ἄλλων	βοσκημάτων	εἰς ὠφέλειαν καὶ κτῆσιν ἰδίαν,
[6, 7]	ἐκεῖνοι τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν	βοσκημάτων	ἐφείσαντο καὶ διήρπασαν μὴ τηρεῖν
[6, 9]	πάλιν καὶ τὰς νομὰς τῶν	βοσκημάτων	παραγίνεται, μετ' οὐ πολὺ δὲ
[6, 8]	ποιμαίνειν δὲ καὶ τῆς τῶν	βοσκημάτων	φυλακῆς ἐπιμελεῖσθαι κελεύει καλεῖν αὐτὸν
[6, 12]	Σύρος ὁ τὰς ἡμιόνους αὐτοῦ	βόσκων	εἶπεν, ὡς ἴδοι τὸν Δαυίδην
[6, 3]	ἐσομένων, ἐλεγχθήσονται δὲ καταφρονήσαντες καὶ	βουλὰς	οὐκ εὐχαρίστους πρὸς ἐμὲ καὶ
[6, 11]	ἀσθενέστερος, ἐκέλευσεν οὕτως ἔχοντα κομισθῆναι:	βούλεσθαι	γὰρ αὐτὸν ἀνελεῖν. ἐλθόντες δὲ
[6, 8]	τὸν Δαβίδην τῶν ποιμνίων ἀποσπάσαντα:	βούλεσθαι	γὰρ αὐτὸν ἰδεῖν περὶ τῆς
[6, 10]	ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν αὐτῷ.	βούλεσθαι	δή με παρ' αὐτοῦ λαβεῖν
[6, 14]	εἶπεν, ἔτι καὶ παρ' ἐμοῦ	βούλεσθαι	μαθεῖν τοῦ θεοῦ καταλελοιπότος αὐτόν:
[6, 2]	ἂν ἔλθοι πρὸς ὑμᾶς, οὐδὲ	βούλεσθαι	μὲν ἀπηλλάχθαι δεσποτῶν ἐπιμένειν δὲ
[6, 9]	σωφρονέστατον ἑνὸς κινδύνῳ λαβεῖν ὃ	βούλεσθε	ἢ τῷ ἁπάντων. ταῦτ' εἰπὼν
[6, 10]	Σαοῦλος καὶ ὁ λαὸς ἅπας,	βούλεται	δ' αὐτῷ κηδεῦσαι τὴν θυγατέρα.
[6, 9]	ὁ βασιλεύς, καὶ πυθομένου τί	βούλεται	λέγειν μὴ ταπεινὸν ἔστω τὸ
[6, 14]	παρασχεῖν αὐτῷ τελευτὴν ὁποίαν αὐτὸς	βούλεται.	ποιήσας δὲ τοῦτο καὶ περιελόμενος
[6, 11]	ἔπεισεν ἐπηρώτα, τίνος ἐξ αὐτοῦ	βούλεται	τυχεῖν. ὁ δέ οἶδα γάρ,
[6, 10]	αὐτοῦ περὶ τὴν συγγένειαν, οὐδὲ	βουλεύσασθαι	περιμείνας οὐδ' εἰ δυνατὸν ἢ
[6, 7]	περὶ οὗ τί δεῖ ποιεῖν	βουλεύσεσθαι	πρὸς ἀλλήλους ἔφασκεν. ὁ δὲ
[6, 7]	οὗτοι δέ εἰσιν οἱ τῇ	βουλήσει	καὶ ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ κατακολουθοῦντες
[6, 7]	κελεύει πράττοντα, τῇ δ' οἰκείᾳ	βουλήσει	χρώμενον. σφόδρα ταῦτ' ἀκούσας ὁ
[6, 6]	φθάσαντα τὴν παρουσίαν, ἣν κατὰ	βούλησιν	γινομένην τοῦ θείου πρὸς τὰς
[6, 11]	καὶ τρανῶς τὴν ὅλην αὐτοῦ	βούλησιν	εἶδεν: οὐ γὰρ κατέσχε Σαοῦλος
[6, 4]	ὡς κτήματι τοῖς ὑποτεταγμένοις κατὰ	βούλησιν	καὶ ἐπιθυμίαν καὶ τῶν ἄλλων
[6, 7]	ἔκρινεν οὐκέτι τοῦτο ποιῶν κατὰ	βούλησιν	τοῦ θεοῦ, πάθει δὲ νικώμενος
[6, 9]	δούλῳ σου καὶ ὡς ἐγὼ	βούλομαι	μαχεσθῆναι. τίθησιν οὖν τὰ ὅπλα
[6, 4]	ἔσται σοι σημεῖον ὅ σε	βούλομαι	προγινώσκειν: ὅταν ἀπέλθῃς ἐντεῦθεν καταλήψῃ
[6, 1]	στήσονται καὶ πρὸς τίνας ἥξουσι	βουλόμενοι	μαθεῖν. κώμη δέ τίς ἐστι
[6, 14]	νῦν τῆς χάριτος ἀμοιβὴν ἐκτεῖσαι	βουλόμενον	καὶ τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον συμμαχεῖν
[6, 11]	αὐτοῦ ταῦτα φρονοῦντα καὶ μηδὲ	βουλόμενον	πεισθῆναι τοῦθ' ὅτι μέχρις οὗ
[6, 13]	αὐτῷ παρεπεπήγει, οὔτε τὸν Ἀβισαῖον	βουλόμενον	φονεῦσαι καὶ πρὸς τοῦτο ὡρμηκότα
[6, 6]	καὶ πολλὴν ἔχον κατάμεμψιν ἔργον:	βουλόμενος	γὰρ αὑτῷ τε τιμωρῆσαι καὶ
[6, 5]	τινας αὐτῶν ἡγησομένους τῆς ὁδοῦ.	(Βουλόμενος	δὲ φόβῳ ζημίας τὸν λαὸν
[6, 10]	γέρως οὕτω λαμπροῦ προτεθέντος καὶ	βουλόμενος	ἐπ' ἔργῳ παραβόλῳ καὶ ἀπίστῳ
[6, 4]	φθάσας ἐκποδὼν αὑτὸν ἐποίει μὴ	βουλόμενος	οἶμαι δοκεῖν τὴν ἀρχὴν ἑκὼν
[6, 6]	τὴν διαρπαγὴν τῶν ἐν αὐτῇ	βουλόμενος	πρὶν ἡμέρας καὶ τῶν στρατιωτῶν
[6, 7]	πρὸς ἑαυτόν. (Σαοῦλος δὲ κατασχεῖν	βουλόμενος	τὸν Σαμουῆλον ἐλλαμβάνεται τῆς διπλοίδος
[6, 12]	ἔφησεν, εἰς ἣν συνοδίας αὐτῷ	βουλομένῳ	λαθεῖν οὐκ ἔδει: τοὺς μέντοι
[6, 13]	αὐτῶν καὶ δύνανται συλλαβεῖν αὐτὸν	βουλομένῳ	συνεργῆσαι. ὁ δὲ μετὰ τρισχιλίων
[6, 1]	τριόδου καταλιπεῖν αὐταῖς ἐπιτρέψαντας ἣν	βούλονται	τῶν ὁδῶν ἀπελθεῖν: κἂν μὲν
[6, 8]	τὸ βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ, σημαίνει	βουνὸν	ἑρμηνευόμενον τὸ ὄνομα, καὶ μετ'
[6, 12]	ἦν πρὸς αὑτὸν ἐπὶ τὸν	βουνὸν	οὗ τὸ βασίλειον εἶχε, καὶ
[6, 6]	συνεργίαν καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ	βουνοῦ	πρὸς τοὺς πολεμίους ἐπορεύετο. ἦν
[6, 6]	ὢν Ἠλὶ τοῦ ἀρχιερέως ἐπὶ	βουνοῦ	ὑψηλοῦ καὶ τὴν γῆν λεηλατουμένην
[6, 5]	αὐτοὺς ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν αὐτοῦ	βοῶν	τὰ νεῦρα ταὐτὰ διαθήσειν ἠπείλησε
[6, 1]	καὶ καταλιπόντες ἀνεχώρησαν, τῶν δὲ	βοῶν	τὴν ὀρθὴν ὁδὸν ὥσπερ ἡγουμένου
[6, 9]	ἐμοὶ μαχεῖται τῶν ὑμετέρων, καὶ	βραβευθήσεται	τὰ τοῦ πολέμου ἑνὶ τῷ
[6, 6]	τὴν ἐντολήν, ἀλλ' ὡς ἑώρα	βραδύνοντα	μὲν τὸν προφήτην, αὑτὸν δὲ
[6, 14]	καὶ περιελόμενος τὸν περὶ τὸν	βραχίονα	αὐτοῦ χρυσὸν καὶ τὸν βασιλικὸν
[6, 5]	ἐπ' αὐτοῖς εἶναι, πότερόν ποτε	βραχύ	τι τοῦ σώματος ἀποτεμεῖν θέλουσιν
[6, 2]	ἔνια τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι, ἔπειτα	βρονταῖς	καταψοφήσας καὶ διαπύροις ἀστραπαῖς ὡς
[6, 5]	πρὸς τὸ πλῆθος τοῦ Σαμουήλου	βρονταῖς	σημαίνει τὸ θεῖον καὶ ἀστραπαῖς
[6, 6]	ἐκεῖ τῷ θεῷ. τοῦτον πρῶτον	βωμὸν	κατεσκεύασεν. (Ἄγειν δ' εὐθὺς τὴν
[6, 6]	τοῦ βασιλέως ποιησάντων ἵστησιν ἐκεῖ	βωμὸν	ὁ Σαοῦλος καὶ ὡλοκαύτωσεν ἐπ'
[6, 2]	κράτος. ἔτι δ' ἐπὶ τοῦ	βωμοῦ	τὴν θυσίαν ἔχοντος τοῦ θεοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 5/03/2009