>

Livre, Chap.
[6, 6]	ἰδόντες σημεῖον τοῦτο νίκης ὑπολάμβανε,	ἐὰν	δὲ φθέγ ξωνται μηδὲν ὡς
[6, 8]	τὸν πατέρα τοῦ παιδὸς Ἰεσσαῖον	ἐᾶσαι	παρ' αὐτῷ τὸν Δαβίδην κελεύων:
[6, 12]	τοσούτους μὲν ἀνελών, μεῖναι δ'	ἐάσας	οὐδὲ τὴν πατρίδα αὐτῶν πρὸς
[6, 3]	προσδέξεται τὰς δεήσεις, ἀλλὰ παραπέμψας	ἐάσει	δίκην ὑποσχεῖν ὑμᾶς τῆς αὑτῶν
[6, 14]	τὴν ἀκμὴν ῥίπτει κατ' αὐτῆς	ἑαυτόν:	ἀδυνατῶν δὲ μήθ' ἵστασθαι μήτ'
[6, 14]	ὁ ὁπλοφόρος Σαοῦλον ἀνῃρημένον ἀπέκτεινεν	ἑαυτόν:	διεσώθη δ' οὐδεὶς τῶν σωματοφυλάκων
[6, 3]	ὡς οὐκ ἐκεῖνον ὑπερηφανήσοντας ἀλλ'	ἑαυτὸν,	εἰ μὴ βασιλεύσει μόνος: ταῦτα
[6, 11]	γίνεται καὶ τὴν ἐσθῆτα περιδύσας	ἑαυτὸν	καταπεσὼν ἔκειτο δι' ὅλης ἡμέρας
[6, 7]	τὸν θεὸν διαλλαττόμενον, ἀπῄει πρὸς	ἑαυτόν.	(Σαοῦλος δὲ κατασχεῖν βουλόμενος τὸν
[6, 13]	χώραν καὶ ταύτην διαρπάζοντας δίδωσιν	ἑαυτὸν	στρατεύειν ἐπ' αὐτοὺς τοῦ θεοῦ
[6, 14]	νέκυς ὥς τις. μόλις δὲ	ἑαυτοῦ	γενόμενον συνηνάγκασεν ἡ γυνὴ γεύσασθαι
[6, 8]	ἐν τῇ κινύρᾳ καὶ ποιῶν	ἑαυτοῦ	γίνεσθαι τὸν Σαοῦλον. πέμπει τοίνυν
[6, 13]	Ναβάλου πρὸς τὴν δέσποιναν μὲν	ἑαυτοῦ	γυναῖκα δ' ἐκείνου κατειπόντος, ὅτι
[6, 14]	εἶναι τὸν φυγόντα Σαοῦλον τὸν	ἑαυτοῦ	δεσπότην καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλθόντα
[6, 14]	πάντα καὶ τὰς γυναῖκας τὰς>	ἑαυτοῦ,	δύο γὰρ ἦσαν, καὶ τὰς
[6, 6]	Γαβαὼν πόλιν ἔχων ἑξακοσίους μεθ'	ἑαυτοῦ	μόνον ἧκε σὺν Ἰωνάθῃ τῷ
[6, 11]	συνθήκας ἔφησεν αὐτὸν εἰς τὴν	ἑαυτοῦ	πατρίδα τῆς φυλῆς ἑορτὴν ἀγούσης
[6, 6]	(Καὶ ὁ Σαοῦλος εἰς τὴν	ἑαυτοῦ	πόλιν ὑπέστρεψε διαφθείρας ὡσεὶ μυριάδας
[6, 12]	τοὺς γονεῖς αὐτοῦ εἰς τὴν	ἑαυτοῦ	χώραν προσδεξάμενον ἕως οὗ ἐπὶ
[6, 6]	οἱ δὲ πολλοὶ μὴ γνωρίζοντες	ἑαυτοὺς	διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν
[6, 9]	αἰσχρᾷ καὶ ἀκόσμῳ φυγῇ παραδόντες	ἑαυτοὺς	ἐξαρπάζειν τῶν κινδύνων ἐπειρῶντο. Σαοῦλος
[6, 11]	τοῦ πατρὸς αὐτοῦ φονευθῆναι, μήθ'	ἑαυτῷ	τοῦθ' ὑπονοοῦντι πιστεύειν παρεκάλει μήτε
[6, 13]	τὴν Ἑβραίων δύναμιν ἕξειν ὑφ'	ἑαυτῷ,	φιλεῖν δὲ τὰ τοιαῦτα σὺν
[6, 7]	μηδὲν ἄλλο πραχθήσεσθαι καλῶς ὑφ'	ἑαυτῶν	νομίζοντες ἢ ὅτι ἂν ποιήσωσι
[6, 3]	δὲ τῷ προφήτῃ πατρὶ δ'	ἑαυτῶν,	ὃς πολλὴν καὶ τοῦ τὸ
[6, 14]	αὐτῷ πλῆθος ἀπόλωλε, καταλιπόντες τὰς	ἑαυτῶν	πόλεις εἰς ὀχυρωτάτας ἔφυγον. οἱ
[6, 13]	ὁ δὲ μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν	ἐβάδιζεν	ἐπ' αὐτὸν καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης
[6, 13]	εἶχεν ἑξακοσίους, ἐπὶ τὸν Νάβαλον	ἐβάδιζεν	ὀμόσας ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ τὸν
[6, 13]	κατηγοροῦσιν ἃ μήτε εἰς νοῦν	ἐβαλόμην	μήτε δύναται γενέσθαι προσθέμενον μεταδιώκειν
[6, 12]	διέφυγε τὴν Παλαιστίνων, ἧς Ἄγχους	ἐβασίλευεν.	ἐπιγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν τοῦ
[6, 14]	τὴν τῶν ἀρχιερέων πόλιν ἀνεῖλεν.	ἐβασίλευσε	δὲ Σαμουήλου ζῶντος ἔτη ὀκτὼ
[6, 6]	αὐτὸν ἥξειν, ὅπως θύσωσι τῇ	ἑβδόμῃ	τῶν ἡμερῶν, ἔπειθ' οὕτως συμβάλωσι
[6, 5]	δὲ ὑμᾶς προσῆκεν, ὅτι σὺν	ἑβδομήκοντα	μόνοις ἐκ τοῦ γένους ἡμῶν
[6, 5]	χωρὶς τῆς Ἰούδα φυλῆς εἰς	ἑβδομήκοντα	μυριάδας συνειλεγμένους, τῆς δὲ φυλῆς
[6, 4]	τῶν κεκλημένων: οὗτοι δ' ἦσαν	ἑβδομήκοντα	τὸν ἀριθμόν: προστάσσει δὲ τοῖς
[6, 1]	καὶ χόλος τοῦ θεοῦ μέτεισιν	ἑβδομήκοντα	τῶν ἐκ τῆς Βήθης κώμης,
[6, 3]	Ἰοῦλος προσηγορεύετο, τῷ δὲ νεωτέρῳ	Ἐβίᾳ	ὄνομα ἦν. προσέταξε δὲ τὸν
[6, 6]	κἀκεῖθεν ἀνερπύσαντες μετὰ πολλῆς ταλαιπωρίας	ἐβιάσαντο	τὴν τοῦ χωρίου φύσιν ἀνελθεῖν
[6, 14]	καὶ τελέως ἀπεστραμμένον ὑπὸ ἀθυμίας	ἐβιάσατο	καὶ συνέπεισεν. ἔχουσα δὲ μόσχον
[6, 10]	ἀσφαλεστέραν δὲ ὡς ἐνόμιζεν αὑτῷ:	ἐβούλετο	γὰρ εἰς τοὺς πολεμίους αὐτὸν
[6, 12]	ῥομφαίαν τοῦ Γολιάθου πρὸς οὓς	ἐβούλετο	μετὰ ἀσφαλείας προπεμφθῆναι. ~(Μεταπεμψάμενος οὖν
[6, 5]	αὐτὸν ἔσεσθαι τοῖς πράγμασι λέγοντας	ἐβόων:	ποῦ νῦν εἰσὶν οὗτοι” καὶ
[6, 3]	πόλεις ἐδίκαζεν αὐτοῖς καὶ πολλὴν	ἐβράβευεν	εὐνομίαν ἐπὶ χρόνον πολύν. (ἔπειθ'
[6, 14]	Παλαιστίνων, πόθεν εἴησαν ἥκοντες οἱ	Ἑβραῖοι	καὶ τίνων καλεσάντων ἠρώτων τὸν
[6, 2]	προσδοκῶσι μηδὲ παρεσκευασμένοις ἐπιπεσεῖσθαι τοῖς	Ἑβραίοις	ἐπέρχονται. καταπλήττει δ' αὐτοὺς τοῦτο
[6, 6]	παρὰ τῶν Παλαιστίνων ἐπαρᾶται τοῖς	Ἑβραίοις,	ἵν' εἴ τις ἀποσχόμενος τοῦ
[6, 9]	(Τοῦ δὲ πολέμου συνεστηκότος τοῖς	Ἑβραίοις	καὶ τοῖς Παλαιστίνοις Σαοῦλος ἀπέλυσε
[6, 5]	καὶ Σαμουῆλος μὲν ταῦτα τοῖς	Ἑβραίοις	προφητεύσας ἀπέλυσεν αὐτοὺς ἐπὶ τὰ
[6, 13]	τῆς τυχούσης ἀπολαύων παρὰ τοῖς	Ἑβραίοις	τιμῆς: ἐνεφάνισε γὰρ τὴν ἀρετὴν
[6, 7]	θεὸν: ἐπεὶ πολλὰ κακὰ τοὺς	Ἑβραίους	Ἀμαληκῖται διέθηκαν κατὰ τὴν ἔρημον,
[6, 6]	πολεμήσειε νικήσας ἀπηλλάσσετο, καὶ τοὺς	Ἑβραίους	εἰς εὐπραγίας καὶ μέγεθος εὐδαιμονίας
[6, 5]	πρὸς πάντας αὐτὸν διήγγειλε τοὺς	Ἑβραίους	ἐπαινούμενον καὶ θαυμαστῆς ἀπολαύοντα δόξης
[6, 6]	ὑπονόμων καὶ σπηλαίων προιέναι τοὺς	Ἑβραίους,	καὶ πρὸς Ἰωνάθην καὶ τὸν
[6, 7]	καὶ τὸν ἡγεμόνα τῶν εἰς	Ἑβραίους	κακῶν ἔσωσε τῆς μνήμης ὧν
[6, 9]	πρὸς τὸν Σαοῦλον καὶ τοὺς	Ἑβραίους	λέγει: μάχης μὲν ὑμᾶς καὶ
[6, 14]	ἔμελλον ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς	Ἑβραίους,	ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺς Ἀγχοῦς
[6, 6]	γὰρ παραμύ θιον τὸ καταλιπεῖν	Ἑβραίους	Παλαιστίνων κεκρατηκότας. ἐπὶ τούτοις ὁ
[6, 11]	Παλαιστίνων στρατευσαμένων πάλιν ἐπὶ τοὺς	Ἑβραίους	πέμπει μετὰ στρατιᾶς τὸν Δαυίδην
[6, 2]	θάρσος τοῖς Παλαιστίνοις ἐπὶ τοὺς	Ἑβραίους,	τοῦτ' ἐκείνων μετὰ τὴν νίκην
[6, 4]	τε Παλαιστίνους καὶ τὴν ὑπὲρ	Ἑβραίων	ἄμυναν. τούτων δὲ ἔσται σοι
[6, 1]	ὁδῶν ἀπελθεῖν: κἂν μὲν τὴν	Ἑβραίων	ἀπίωσι καὶ τὴν τούτων χώραν
[6, 14]	λόγου τούτου Σαοῦλον τὸν τῶν	Ἑβραίων	βασιλέα: οὗτος γὰρ καίπερ εἰδὼς
[6, 14]	(Ἔτυχε δὲ Σαοῦλος ὁ τῶν	Ἑβραίων	βασιλεὺς τοὺς μάντεις καὶ τοὺς
[6, 12]	τὴν ἐπὶ τοῖς κριταῖς πολιτείαν	Ἑβραίων	βασιλεύσας, φανερὸν πεποίηκε τριακοσίους ἀποκτείνας
[6, 13]	ὀνόματι, Νάβαλος γὰρ κατὰ τὴν	Ἑβραίων	γλῶτταν ἀφροσύνην δηλοῖ, αὐτὴ δ'
[6, 2]	τοῦτο σημαίνει κατὰ τὴν τῶν	Ἑβραίων	γλῶτταν: ἐντεῦθεν ὑδρευσάμενοί τε σπένδουσι
[6, 6]	δὲ ὡς μυρίων ἤδη τῶν	Ἑβραίων	διώκει τοὺς πολεμίους κατὰ πᾶσαν
[6, 13]	γὰρ αὐτὸν καὶ πᾶσαν τὴν	Ἑβραίων	δύναμιν ἕξειν ὑφ' ἑαυτῷ, φιλεῖν
[6, 7]	εἶπεν ὡς σὺ πολλὰς μητέρας	Ἑβραίων	ἐπὶ τέκνοις ὀδύρεσθαι καὶ πένθος
[6, 5]	Σαμουῆλος ποιήσας ὁ προφήτης τῶν	Ἑβραίων	ἐπόμνυμαι, φησίν, ὑμῖν τὸν μέγιστον
[6, 13]	συλλαμβάνεσθαι Παλαιστῖνοι πάλιν ἐπὶ τὴν	Ἑβραίων	ἐστρατευκέναι χάραν ἀκουσθέντες: ἐπὶ γὰρ
[6, 13]	περιμένει σε τὸ πάντων τῶν	Ἑβραίων	κράτος. δὸς δέ μοι πίστεις
[6, 11]	δὲ καὶ χλεύης ἀπαλλάξαντα τὸν	Ἑβραίων	λαὸν ἣν ἐπὶ τεσσαράκοντα ἡμέρας
[6, 4]	βάλετε. (Ποιησάντων δὲ τοῦτο τῶν	Ἑβραίων	ὁ τῆς Βενιαμίτιδος κλῆρος ἐξέπεσε,
[6, 14]	Γελβουὲ ὄρος. ἀκούσαντες δὲ τῶν	Ἑβραίων	οἱ τὴν κοιλάδα πέραν τοῦ
[6, 6]	εἴκαζον ἀναβῆναι πρὸς αὐτοὺς τῶν	Ἑβραίων	οὐ δύο μόνους, εἰς μάχην
[6, 9]	ἔρχεται εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν	Ἑβραίων	πεμφθεὶς ὑπὸ τοῦ πατρὸς κομίσαι
[6, 1]	καὶ πρὸς τὸ κοινὸν τῶν	Ἑβραίων	πέμψαντες ἐδήλουν ἀποδεδόσθαι τὴν κιβωτὸν
[6, 14]	τούτων πεσόντων τρέπεται τὸ τῶν	Ἑβραίων	πλῆθος καὶ ἀκοσμία καὶ σύγχυσις
[6, 5]	βασιλέα. καὶ οὕτως ἡ τῶν	Ἑβραίων	πολιτεία εἰς βασιλείαν μετέπεσεν. ἐπὶ
[6, 9]	δὲ καὶ πᾶς ὁ τῶν	Ἑβραίων	στρατὸς ἀλαλάξαντες ἐκπηδῶσιν εἰς αὐτοὺς
[6, 9]	μαθήσονται δὲ πάντες, ὅτι προέστηκεν	Ἑβραίων	τὸ θεῖον καὶ ὅπλα ἡμῖν
[6, 6]	τοσαύτας ὁδοὺς ἐπερχόμενοι τὴν τῶν	Ἑβραίων	χώραν ἐπόρθουν, βλεπόντων τε Σαούλου
[6, 12]	ὁ Δαβίδης ἔξω τῆς τῶν	Ἑβραίων	χώρας εἰς Γίτταν διέφυγε τὴν
[6, 14]	βασιλεὺς τοὺς μάντεις καὶ τοὺς	ἐγγαστριμύθους	καὶ πᾶσαν τὴν τοιαύτην τέχνην
[6, 14]	τὰ πράγματα: τὸ γὰρ τῶν	ἐγγαστριμύθων	γένος ἀνάγον τὰς τῶν νεκρῶν
[6, 14]	αὑτῷ κελεύει γύναιόν τι τῶν	ἐγγαστριμύθων	καὶ τῶν τεθνηκότων ψυχὰς ἐκκαλουμένων
[6, 13]	τινες τὸν Δαυίδην ἐν τοῖς	Ἐγγεδηνῆς	διατρίβειν ὅροις. λαβὼν δὲ τρισχιλίους
[6, 14]	τοὺς Παλαιστίνους ἤδη παρόντας καὶ	ἔγγιστα	Σούνης πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ
[6, 12]	εὐσεβείας αὐτοῖς καὶ τῆς δικαιοσύνης	ἔγγιστα	τοῦ φθονεῖσθαι γεγενημένοις καὶ πᾶσι
[6, 6]	χρόνον ἐξεγένετο καὶ τοῖς σοῖς	ἐγγόνοις.	καὶ Σαμουῆλος μὲν ἀχθόμενος ἐπὶ
[6, 13]	μηδ' ἐμοὶ μνησικακοῦντα τοὺς ἐμοὺς	ἐγγόνους	ἀπολέσαι, τηρῆσαι δέ μοι καὶ
[6, 12]	δύο παρανομίας εἰπὼν διαφθαρήσεσθαι τοὺς	ἐγγόνους.	(Σαοῦλος δὲ ὁ βασιλεὺς ὠμὸν
[6, 2]	δ' ἀγαθοὺς εἶναι καὶ δικαίους:	ἐγγυητὴς	δὲ αὐτοῦ τῶν ὑποσχέσεων ἐγὼ
[6, 10]	δέει πλησίον αὐτοῦ καὶ λίαν	ἐγγὺς	ἐδόκει, ἐποίησε γὰρ αὐτὸν ὁπλοφόρον,
[6, 11]	ὀργισθεὶς αὐτὸς ἐξώρμησεν. ἐπεὶ δ'	ἐγγὺς	ἦν ἤδη, Σαμουῆλος πρὶν ἰδεῖν
[6, 9]	βαρυνόμενος ὑπὸ τῶν ὅπλων, οὐκ	ἐγεγύμναστο	γὰρ οὐδ' ἐμεμαθήκει φέρειν ὅπλα,
[6, 6]	ταραχῆς δὲ καὶ ἐκπλήξεως αὐτοὺς	ἐγέμισαν,	ὡς τινὰς μὲν φυγεῖν τὰς
[6, 13]	οἰκεῖον δ' ἕκαστος ἴδιον ποθῶν.	ἐγένετο	δ' ἀνὴρ δίκαιος καὶ χρηστὸς
[6, 14]	καὶ τὸν βασιλικὸν στέφανον ἐκποδὼν	ἐγένετο.	θεασάμενος δ' ὁ ὁπλοφόρος Σαοῦλον
[6, 14]	ἀκούσας Σαοῦλος ἄφωνος ὑπὸ λύπης	ἐγένετο	καὶ κατενεχθεὶς εἰς τοὔδαφος, εἴτε
[6, 2]	τοῦτ' ἐκείνων μετὰ τὴν νίκην	ἐγένετο.	καὶ Σαμουῆλος στρατεύσας ἐπ' αὐτοὺς
[6, 13]	Δαυίδης ἐν Σεκέλλα τῆς Παλαιστίνης,	ἐγένετο	μῆνες τέσσαρες πρὸς ταῖς εἴκοσιν
[6, 11]	ὑπὸ τῶν φίλων, φανερὸς δ'	ἐγένετο	τῷ παιδὶ μισῶν τὸν Δαυίδην
[6, 14]	πόρθησιν καὶ Ἀμαληκιτῶν ἀναίρεσιν οὕτως	ἐγένετο.	~(Τῶν δὲ Παλαιστίνων συμβαλόντων καὶ
[6, 13]	κατόρθωμα οὐκ ἔμεινε παρ' οἷς	ἐγένετο,	φήμῃ δ' ἐπίπαν εἴς τε
[6, 6]	φήσαντος, ἐπεὶ κατά τινα δρυμὸν	ἐγένοντο	βαθὺν καὶ μελισσῶν γέμοντα τῆς
[6, 12]	ἐκείνῳ δοκοῦντα ἑτοίμως ἔχειν ἔλεγον.	ἐγένοντο	δὲ οἱ πάντες ὡσεὶ τετρακόσιοι.
[6, 3]	μερίσας τὸν ὑπακουσόμενον ἑκατέρῳ λαόν.	ἐγένοντο	δὲ σαφὲς οὗτοι παράδειγμα καὶ
[6, 1]	ἐν τῇ κώμῃ καὶ περιχαρεῖς	ἐγένοντο:	θέρους γὰρ ὥρᾳ πάντες ἐπὶ
[6, 4]	τοῦ δ' ἑπομένου θεράποντος ὡς	ἐγένοντο	κατὰ τὴν Ἁραμαθὰ πόλιν εἶναι
[6, 6]	ὅρκον μεταξὺ διώκων τοὺς πολεμίους	ἐγεύσατο	κηρίων. Σαοῦλος δ' ἀποκτείνειν αὐτὸν
[6, 13]	πρότερον, ἣν ἐξ Ἀβισάρου πόλεως	ἔγημε:	Μελχὰν δὲ τὴν Σαούλου τοῦ
[6, 11]	πονηροῦ πνεύματος καὶ τῶν δαιμονίων	ἐγκαθεζομένων	τὰ μὲν ἐξέβαλεν, εἰρήνην δὲ
[6, 14]	αὐτὸν δὲ ἀμηχανεῖν τοῖς παροῦσιν	ἐγκαταλελειμμένον	ὑπὸ τοῦ θεοῦ καὶ μηδὲ
[6, 9]	μέτωπον: καὶ διῆλθεν ἕως τοῦ	ἐγκεφάλου	τὸ βληθέν, ὡς εὐθὺς καρωθέντα
[6, 1]	ὑποζεύξαντας ἀρτιτόκους τὰς μὲν πόρτις	ἐγκλεῖσαι	καὶ κατασχεῖν, μὴ ταῖς μητράσιν
[6, 4]	ἑκὼν λαμβάνειν, ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο	ἐγκράτειαν	καὶ σωφροσύνην, ὥστε τῶν πλείστων
[6, 13]	αὐτῷ καθαρὰν ἔχοντι τὴν δεξιάν:	ἔγνω	δὲ καὶ τότε τοὺς πονηροὺς
[6, 14]	θάνατον τοῦ προφήτου προειρηκότος οὐκ	ἔγνω	φυγεῖν αὐτὸν οὐδὲ φιλοψυχήσας προδοῦναι
[6, 14]	ἐσήμαινεν, ἱερατικὴν δὲ περικείμενον διπλοίδα.	ἐγνώρισεν	ἐκ τούτων ὁ βασιλεὺς τὸν
[6, 12]	πρὸς ἃ νῦν ἀκούεις Δαυίδην	ἐγχειρεῖν	πρὸς ταῦτα τὴν τότε μου
[6, 9]	ὡς δούλῳ σου καὶ ὡς	ἐγὼ	βούλομαι μαχεσθῆναι. τίθησιν οὖν τὰ
[6, 2]	ἐγγυητὴς δὲ αὐτοῦ τῶν ὑποσχέσεων	ἐγὼ	γίνο μαι. ταῦτ' εἰπόντος ἐπευφήμησε
[6, 8]	ἡγῇ ἄξιον τοῦ βασιλεύειν εἶναι,	ἐγὼ	δ' οὐ σωμάτων εὐμορφίας ἔπαθλον
[6, 13]	φησίν, ἀγαθῶν αἴτιος ἐμοὶ γέγονας,	ἐγὼ	δὲ σοὶ συμφορῶν. ἐπεδείξω δὲ
[6, 9]	ῥομφαίᾳ καὶ δόρατι καὶ θώρακι,	ἐγὼ	δὲ χωρῶν ἐπὶ σὲ τὸν
[6, 4]	κεκυρωμένα, προστυχών ἀλλ' ἥττων, εἶπεν,	ἐγὼ,	δέσποτα, ταύτης τῆς ἐλπίδος καὶ
[6, 11]	πατὴρ ὁ ἐμὸς ᾖ ἄντ'	ἐγὼ	κρείττονα. σὺ μόνον μνημόνευε τούτων,
[6, 14]	προγινωσκόμενον, τοῦτ' ἀνδρείου ἀληθῶς τεκμήριον	ἐγὼ	κρίνω. Σαοῦλος τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν
[6, 5]	βασιλέα δὲ εἶναι θέλειν; ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν αὐτὸς
[6, 13]	ῥάκος ἰδεῖν πιστεύειν παρεῖχεν. ἀλλ'	ἐγὼ	μὲν ἀπεσχόμην δικαίας ἀμύνης, φησί,
[6, 14]	εἰρῆσθαι λογισάμενος καλέσας τὸν Δαυίδην	ἐγὼ	μέν, εἶπε, μαρτυρῶ σοι πολλὴν
[6, 13]	αὐτόν ἐστιν ἐρομένου Δαυίδης εἶπεν:	ἐγώ,	παῖς μὲν Ἰεσσαίου, φυγὰς δὲ
[6, 3]	σε χειροτονεῖν αὐτοῖς ὃν ἂν	ἐγὼ	προείπω βασιλέα προδηλώσαντα ποταπῶν τε
[6, 6]	δ' εὐγενῶς καὶ μεγαλοφρόνως οὐδ'	ἐγώ	σε, φησίν, ἱκετεύσω φείσασθαί μου,
[6, 9]	εὐλαβὲς, ὦ βασιλεῦ: καθαιρήσω γὰρ	ἐγὼ	τὴν ἀλαζονείαν τοῦ πολεμίου χωρήσας
[6, 13]	πόλει τῶν Γιττῶν μένειν, ἀλλ'	ἐδεήθη	τοῦ βασιλέως αὐτῶν, ἵν' ἐπειδὴ
[6, 12]	συνοδίας αὐτῷ βουλομένῳ λαθεῖν οὐκ	ἔδει:	τοὺς μέντοι θεράποντας εἰς τόνδε
[6, 12]	καὶ κατηγορίαις ἀβασανίστοις, οὐδ' ὅσους	ἔδει	τοῦτο παθεῖν, ἀλλ' ὅσους ἀποκτεῖναι
[6, 10]	ποτ' ἀφίκοιτο κατώρθου καὶ διευπραγῶν	ἐδείκνυτο,	ὡς δι' ὑπερβολὴν τῆς ἀνδρείας
[6, 13]	καὶ τῶν μὲν Ναβάλου λόγων	ἐδεῖτο	μὴ μνημονεύειν οὐ γὰρ ἀγνοεῖν>
[6, 4]	πρόσεισι τῷ Σαμουήλῳ καὶ προσαγορεύσας	ἐδεῖτο	μηνύειν τὴν οἰκίαν τοῦ προφήτου:
[6, 3]	τὸν αὐτὸν προεστάναι δύναται τρόπον:	ἐδέοντό	τε καὶ ἱκέτευον ἀποδεῖξαί τινα
[6, 14]	κατ' ἀρρωστίαν ἕπεσθαι μὴ δυνάμενον:	ἐδήλου	δ' αὑτὸν τῶν καταπρησάντων καὶ
[6, 1]	τὸ κοινὸν τῶν Ἑβραίων πέμψαντες	ἐδήλουν	ἀποδεδόσθαι τὴν κιβωτὸν ὑπὸ τῶν
[6, 14]	φησίν, ὁ βασιλεὺς εἶ Σαοῦλος;	ἐδήλωσε	γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλος. ἐπινεύσαντος δ'
[6, 12]	τὴν τῶν οἰκείων αὐτοῦ συμφορὰν	ἐδήλωσε	καὶ τὴν τοῦ πατρὸς ἀναίρεσιν.
[6, 11]	ἐπιβουλὴν αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέως	ἐδήλωσε	καὶ ὡς παρὰ μικρὸν ὑπ'
[6, 13]	πρόσαντες τῷ θεῷ. ταῦτα δ'	ἐδίδασκεν	αὐτοὺς οἰόμενος ἀνθρώπῳ χαρίζεσθαι ἀγαθῷ
[6, 3]	δι' ἔτους ἐπερχόμενος τὰς πόλεις	ἐδίκαζεν	αὐτοῖς καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν
[6, 10]	δεῖσθαί με φράζετε αὐτῷ οὐδὲ	ἔδνων,	ἀπεμπολᾶν γὰρ ἔστιν οὕτως τὴν
[6, 10]	παιδί μου πολὺ τῶν νενομισμένων	ἔδνων	ζηλωτότερον τὸ συνοικεῖν ἀνδρὶ τοιούτῳ
[6, 10]	πλησίον αὐτοῦ καὶ λίαν ἐγγὺς	ἐδόκει,	ἐποίησε γὰρ αὐτὸν ὁπλοφόρον, μεταστήσας
[6, 11]	μέλλοντα διαχωρισμόν, ὃς οὐδὲν αὐτοῖς	ἐδόκει	θανάτου διαφέρειν. μόλις δ' ἐκ
[6, 1]	ποιεῖν. καὶ τὸ μὲν πρῶτον	ἐδόκει	τὴν κιβωτὸν ἀποπέμπειν τοῖς οἰκείοις,
[6, 4]	αὐτοῦ στεργόμενον ἀσφαλὲς ἢ σῶφρον	ἔδοξε	μηνύειν λογισάμενος οἶμαι τὴν ἀνθρωπίνην
[6, 13]	αὐτὸν σπουδάσαντα. Δαυίδῃ δ' οὐκ	ἔδοξεν	ἐν τῇ πόλει τῶν Γιττῶν
[6, 1]	ἔργον ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντες	ἔδραμον	εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἅμαξαν. καὶ
[6, 11]	καὶ τὸ μὲν ἔργον οὐκ	ἔδρασε	διακωλυθεὶς ὑπὸ τῶν φίλων, φανερὸς
[6, 14]	ἄπιθι μεθ' ἡμέραν εἰς ὃν	ἔδωκά	σοι τόπον μηδὲν ὑπονοῶν ἄτοπον,
[6, 4]	προφήτης: τοῦτον ὑμῖν ὁ θεὸς	ἔδωκε	βασιλέα: ὁρᾶτε δὲ ὡς καὶ
[6, 14]	προορώμενον εἰς τὸν τόπον ὃν	ἔδωκεν	αὐτῷ κατοικεῖν ἐκέλευον ἀποπέμπειν σὺν
[6, 11]	οὕτως, ἔλεγεν, οἶμαι τὸν ἐχθρὸν	ἐζήτεις	ἀποθανεῖν, ὡς ἐμὲ σώζεσθαι. καὶ
[6, 1]	μισθῷ καὶ τέλει, τὸ λοιπὸν	ἐζήτουν	μηχανὴν καὶ πόρον ἀπαλλαγῆς αὐτῆς.
[6, 5]	μοι, φησί, τὸ μηδὲν ἄτοπον	ἔθ'	ὑμᾶς περὶ ἐμοῦ δύνασθαι λέγειν,
[6, 12]	σὺν αὐτῷ μήτ' οἰκέτην παρόντα	ἐθαύμασε	καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ μηδένα
[6, 11]	σε χαρίζεσθαί μοι καὶ παρέχειν	ἐθέλοντα:	νουμηνία μὲν εἰς τὴν ἐπιοῦσάν
[6, 1]	ἐν ᾧ κατῴκει δίκαιος ἄνθρωπος.	ἐθεράπευον	δὲ τὴν κιβωτὸν οἱ τούτου
[6, 8]	καὶ Παλαιστίνους, καὶ οἷς ἂν	ἔθνεσι	πολεμῇ νικῶντα καὶ περιόντα τῇ
[6, 14]	δὲ πόλεσι καὶ δήμοις καὶ	ἔθνεσι	συμφέροντα λόγον καὶ προσήκοντα τοῖς
[6, 14]	Παλαιστίνων, ὡς προεῖπον, καὶ κατὰ	ἔθνη	καὶ βασιλείας καὶ σατραπείας ἐξαριθμούντων
[6, 14]	Παλαιστίνοις ἀπῆλθε τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν	ἔθνος	ἐπελθὸν αἱρεῖ τὴν Σίκελλαν κατὰ
[6, 13]	ὅτι Δαυίδης ἐμίσησε τὸ ἴδιον	ἔθνος,	καὶ δοῦλον ἕξειν παρ' ὃν
[6, 7]	πολεμίους παραλιπὼν τὸ τῶν Σικιμιτῶν	ἔθνος:	οὗτοι γὰρ ἐν τῇ Μαδιηνῇ
[6, 7]	οὕτως ἐμίσησε τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν	ἔθνος,	ὡς μηδὲ νηπίων φείσασθαι κελεῦσαι
[6, 3]	αὐτῶν βασιλέα, ὃς ἄρξει τοῦ	ἔθνους	καὶ τιμωρήσεται Παλαιστίνους ὀφείλοντας ἔτ'
[6, 3]	ἀρχὴν καὶ τὴν προστασίαν τοῦ	ἔθνους	παραδίδωσιν, ὧν ὁ μὲν πρεσβύτερος
[6, 5]	ὁσίως αὐτὸν καὶ δικαίως τοῦ	ἔθνους.	(Σαμουῆλος δὲ ταύτης ἐξ ἁπάντων
[6, 4]	καὶ τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων	ἐθνῶν	ἀποδεδεῖχθαι δεσπότης, ἀλλὰ καὶ τῆς
[6, 6]	προηγάγετο καὶ τῶν ἄλλων ἀπέδειξεν	ἐθνῶν	δυνατωτέρους, καὶ τῶν νέων τοὺς
[6, 6]	ἑαυτοὺς διὰ τὸ ἐκ πολλῶν	ἐθνῶν	εἶναι πολεμίους ὑπονοοῦντες ἀλλήλους, καὶ
[6, 7]	αὐτοῦ μὲν ἔχοντος τὴν τῶν	ἐθνῶν	ἡγεμονίαν, τοῦ δὲ θεοῦ καὶ
[6, 14]	δυνησόμενον, ποιήσομαι, πολλὴν καὶ βασιλεῦσιν	ἐθνῶν	καὶ ἄρχουσι πόλεων ἐπιθυμίαν καὶ
[6, 6]	εὐτυχῶς, καὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν	ἐθνῶν	πολεμήσας χειροῦται τό τε Ἀμμανιτῶν
[6, 11]	πάλιν αὐτὸν προσελθὸν τὸ δαιμόνιον	ἐθορύβει	πνεῦμα καὶ συνετάραττε, καλέσας εἰς
[6, 11]	μὲν εἰς τὴν ἐπιοῦσάν ἐστιν,	ἔθος	δ' ἔχω δειπνεῖν σὺν τῷ
[6, 11]	νεομηνία δ' ἦν, ἁγνεύσας ὡς	ἔθος	εἶχεν ὁ βασιλεὺς ἧκεν ἐπὶ
[6, 13]	αὐτὸν πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον, ὡς	ἔθος,	καί φησιν: οὐ πονηροῖς, ὦ
[6, 5]	εἰ μὲν ἔλθοι βοήθεια πολεμῶσιν,	εἰ	δ' ἄπορα εἴη τὰ παρ'
[6, 11]	τε ἐμοὶ δοῦναι δεσπότης ὤν.	εἰ	δ' εὑρίσκεις τι ἐν ἐμοὶ
[6, 7]	χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον ἐξεφόρησαν,	εἰ	δέ τι μὴ σπουδῆς ἦν
[6, 8]	μὲν αὐτῷ θεραπείαν μὴ ἐπινοεῖν,	εἰ	δέ τίς ἐστιν ἐξᾴδειν δυνάμενος
[6, 5]	τοῦ βασιλέως εὐδαιμονίας ἐστὶν ἐπιθυμία.	εἰ	δὲ τούτων ἀμελήσουσιν, ἔλεγεν ἥξειν
[6, 11]	δειπνεῖν σὺν τῷ βασιλεῖ καθήμενος:	εἰ	δή σοι δοκεῖ πορευθεὶς ἔξω
[6, 6]	τὸν ἀρχιερέα κελεύει αὐτὸν γνῶναι,	εἰ	δίδωσιν αὐτοῖς ὁ θεὸς καὶ
[6, 6]	ὁ Σαμουῆλος ἀλλὰ σύγε, φησίν,	εἰ	δίκαιος ἦσθα καὶ μὴ παρήκουσας
[6, 14]	ἐπερωτῆσαι τὸν θεὸν καὶ προφητεῦσαι,	εἰ	διώξαντι τοὺς Ἀμαληκίτας δίδωσι καταλαβεῖν
[6, 10]	συγγένειαν, οὐδὲ βουλεύσασθαι περιμείνας οὐδ'	εἰ	δυνατὸν ἢ δύσκολόν ἐστι τὸ
[6, 13]	θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου πυθόμενος	εἰ	ἐπιτρέπει νίκην. τοῦ δὲ σημαίνειν
[6, 6]	θεὸν οὕτως ἱλάσασθαι, ὡς ἂν	εἰ	καὶ παρ' ἀλλοτρίου καὶ μηδὲν
[6, 5]	τῆς πρὸς ἄλλους: ἐλέγξαι δὲ	εἰ	καὶ τῶν τοιούτων τι προσηκάμην
[6, 12]	καὶ τάξεων ἠξίωσα. πυνθάνομαι τοιγαροῦν,	εἰ	μείζονας τούτων δωρεὰς καὶ πλείονας
[6, 5]	ὁμοφύλους παρακαλέσωσι συμμαχεῖν αὐτοῖς καὶ	εἰ	μὲν ἔλθοι βοήθεια πολεμῶσιν, εἰ
[6, 3]	οὐκ ἐκεῖνον ὑπερηφανήσοντας ἀλλ' ἑαυτὸν,	εἰ	μὴ βασιλεύσει μόνος: ταῦτα δὲ
[6, 7]	ὧν κατέκρινεν ἀπολέσθαι γινομένην; πλὴν	εἰ	μὴ νομίζεις ὅμοιον ὄλεθρον τὸ
[6, 5]	ταὐτὰ διαθήσειν ἠπείλησε τοὺς ἁπάντων,	εἰ	μὴ πρὸς τὸν Ἰόρδανον ὡπλισμένοι
[6, 9]	ἔνδοξον δὲ τὸ σὸν στράτευμα,	εἰ	μηδ' ὑπ' ἀνδρὸς πολεμεῖν ἤδη
[6, 5]	μὲν ἐτόλμησαν οὐδὲν εἰπεῖν οὔτ'	εἰ	παραδιδόασιν αὑτοὺς οὔτ' εἰ πολεμοῦσιν,
[6, 5]	οὔτ' εἰ παραδιδόασιν αὑτοὺς οὔτ'	εἰ	πολεμοῦσιν, ἀνοχὴν δ' ἡμερῶν ἑπτὰ
[6, 13]	θεοῦ βασιλείας ἀξιωθέντα: καὶ γὰρ	εἰ	πονηρὸς οὗτος εἰς ἡμᾶς, ἀλλ'
[6, 2]	ἀπηντηκότων, περιπίπτουσι δὲ οἷς οὐδ'	εἰ	προύλεγέ τις ῥᾳδίως ἐπείσθησαν. πρῶτον
[6, 13]	μηδὲ τῷ καιρῷ χρησάμενον, ὃν	εἰ	σοὶ κατ' ἐμοῦ περιέπεσεν οὐκ
[6, 11]	ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν θυσίαν καὶ	εἰ	συγχωρηθείη φησὶν ἀπέρχεσθαι: τὴν γὰρ
[6, 5]	θεοῦ καὶ τῆς Μωυσέος νομοθεσίας,	εἰ	σωτηρίας αὐτοῖς καὶ τῆς μετὰ
[6, 6]	ἰσχύος ἂν καὶ προθυμίας διώκοντας,	εἰ	τροφῆς μετελάμβανον, πολλῷ πλείονας τῶν
[6, 8]	θεοῦ προνοίας: ἐπερωτήσαντι γὰρ αὐτὸν,	εἰ	χρίσει τῷ ἐλαίῳ τὸν νεανίσκον,
[6, 5]	ἄλλῳ τινὶ πάθει παραχωρήσαντας εἰπεῖν,	εἴ	τι μοι πέπρακται σκαιὸν καὶ
[6, 11]	πιστεύειν παρεκάλει μήτε τοῖς διαβάλλουσιν,	εἴ	τινες ἄρα εἰσὶν οἱ τοῦτο
[6, 5]	δόξης ἐπ' ἀνδρείᾳ: καὶ γὰρ	εἴ	τινες ἦσαν οἳ πρότερον αὐτοῦ
[6, 5]	τροφὴν ἀνεμέσητον δοκεῖ λαμβάνειν, ἢ	εἴ	τινος ὑποζύγιον εἰς ἐμὴν ἀποσπάσας
[6, 6]	Παλαιστίνων ἐπαρᾶται τοῖς Ἑβραίοις, ἵν'	εἴ	τις ἀποσχόμενος τοῦ φονεύειν τοὺς
[6, 14]	ἔμοι γε δοκεῖ μόνος καὶ	εἴ	τις γέγονε τοιοῦτος ἢ γενήσεται
[6, 14]	οὐ σύ, φησίν, ὁ βασιλεὺς	εἶ	Σαοῦλος; ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλος.
[6, 13]	φονεῦσαι καὶ πρὸς τοῦτο ὡρμηκότα	εἴασεν,	ἀλλὰ τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[6, 11]	τρανῶς τὴν ὅλην αὐτοῦ βούλησιν	εἶδεν:	οὐ γὰρ κατέσχε Σαοῦλος τῆς
[6, 5]	ἐναργῶς: ὃ γὰρ οὐδέπω πρότερον	εἶδεν	ὑμῶν οὐδεὶς ἐνταῦθα γεγενημένον, θέρους
[6, 12]	αὐτῷ: πολέμιον γὰρ σὸν οὐκ	εἰδέναι	ἔφασκε, πιστὸν δὲ ἐν τοῖς
[6, 13]	γὰρ ἂν τὴν ἐπερχομένην ἡμέραν	εἶδες,	ἐμοῦ τὸν οἶκον τὸν Ναβάλου
[6, 1]	ἐν ταῖς ἀρούραις ὑπάρχοντες ὡς	εἶδον	τὴν κιβωτὸν ὑφ' ἡδονῆς ἁρπαγέντες
[6, 13]	ἀγαθῆς καὶ σώφρονος καὶ τὸ	εἶδος	ὡραίας λελαχώς. πρὸς οὖν τὸν
[6, 8]	ἄξιον καὶ δὴ καὶ ψάλλειν	εἰδότα	καὶ ᾄδειν ὕμνους καὶ πολεμιστὴν
[6, 11]	τὴν διάνοιαν ἤδη μου ταύτην	εἰδότα,	μάρτυρα ποιοῦμαι τῶν πρὸς σὲ
[6, 9]	ἀσθενέστερον εἶναι διὰ ταύτην πρὸς	εἰδότα	πολεμεῖν μάχεσθαι λέγοντος, ταῦτ' εἶπε
[6, 11]	τὸν πατέρα περὶ τούτων ἔφασκεν	εἰδότα	τὴν πρὸς αὐτὸν φιλίαν καὶ
[6, 14]	μιμησάμενοι. τὸ μὲν γὰρ οὐκ	εἰδότας	τί μέλλει συμβήσεσθαι κατὰ τὸν
[6, 4]	θεὸν ἀποχειροτονοῦσι τῆς βασιλείας οὐκ	εἰδότες	ὡς συμφορώτατον ὑπὸ τοῦ πάντων
[6, 14]	Ἑβραίων βασιλέα: οὗτος γὰρ καίπερ	εἰδὼς	τὰ συμβησόμενα καὶ τὸν ἐπικείμενον
[6, 12]	θόρυβον καὶ ταραχὴν ἐνέπεσεν, ἀλλ'	εἰδὼς	τὸ φρόνημα τοῦ ἀνδρὸς καὶ
[6, 5]	τῶν θυρεῶν καλυπτομένης ἄχρηστοι παντελῶς	εἶεν.	καὶ ὁ μὲν τῶν Ἀμμανιτῶν
[6, 12]	ὁ πολλὰς ἀποκτείνας Παλαιστίνων μυριάδας	εἴη,	δείσας μὴ πρὸς αὐτοῦ θάνῃ
[6, 14]	νεανίσκου τινὸς ἑστῶτος πυθόμενος τίς	εἴη	καὶ μαθὼν ὡς Ἀμαληκίτης ἐστὶ
[6, 4]	τὸν θεὸν δεῖξαι ποῦ ποτ'	εἴη	καὶ παρασχεῖν εἰς ἐμφανὲς τὸν
[6, 14]	καὶ ἀναλαβὼν ἐπύθετο, τίς τε	εἴη	καὶ πόθεν. ὁ δὲ γένος
[6, 12]	τοὺς ἀδελφοὺς δηλῶν αὐτοῖς ἔνθα	εἴη.	οἱ δὲ μετὰ πάσης συγγενείας
[6, 13]	Ζιφηνῶν ἀπήγγειλαν τῷ Σαούλῳ, ὡς	εἴη	πάλιν ὁ Δαυίδης ἐν τῇ
[6, 7]	πρὸς αὐτόν: καὶ πυνθανομένου, πῶς	εἴη	πικρὸς ὁ θάνατος, εἶπεν ὡς
[6, 5]	βοήθεια πολεμῶσιν, εἰ δ' ἄπορα	εἴη	τὰ παρ' ἐκείνων παραδώσειν αὑτοὺς
[6, 6]	βασιλεῖ Σαοῦλος ἠρώτα, μή τις	εἴη	τῶν αὑτοῦ κεχωρισμένος. ἀκούσας δὲ
[6, 14]	οἱ στρατηγοὶ τῶν Παλαιστίνων, πόθεν	εἴησαν	ἥκοντες οἱ Ἑβραῖοι καὶ τίνων
[6, 6]	τοῦ λογισμοῦ τοὺς οὕτως εὐτυχήσαντας,	εἴθ'	ὑπὸ ἀγνοίας εἰς δεινὸν προπίπτει
[6, 6]	πολεμίους ὑπονοοῦντες ἀλλήλους, καὶ γὰρ	εἴκαζον	ἀναβῆναι πρὸς αὐτοὺς τῶν Ἑβραίων
[6, 8]	πρεσβύτατον υἱὸν εὐμεγέθη καὶ καλὸν	εἴκασεν	ἐκ τῆς εὐμορφίας τοῦτον εἶναι
[6, 14]	μορφὴν ὅμοιον. τοῦ δὲ τὴν	εἰκόνα	φράζειν εἰπόντος> καὶ τὸ σχῆμα
[6, 1]	πένθος ἐπ' αὐτοῖς ἤγειραν οἷον	εἰκὸς	ἐπὶ θεοπέμπτῳ κακῷ καὶ τὸν
[6, 9]	δὲ καὶ κνημῖδας χαλκέας ὁποίας	εἰκὸς	ἦν ἀνδρὸς οὕτω παραδόξου τὸ
[6, 11]	μοι συγκεχώρηκας. κἂν μὲν οἷον	εἰκὸς	καὶ σύνηθές ἐστι λέγειν ἐπὶ
[6, 14]	ψυχὴν ἀνέπεσε, τὸ κακὸν οἷον	εἰκὸς	οὐ παρόντος αὐτῷ κατὰ χεῖρα
[6, 14]	δέκα, τελευτήσαντος δὲ δύο καὶ	εἴκοσι.	καὶ Σαοῦλος μὲν οὕτω κατέστρεψε
[6, 1]	τῆς ἐπιμελείας ταύτης ἕως ἐτῶν	εἴκοσι	προέστησαν: τοσαῦτα γὰρ ἔμεινεν ἐν
[6, 6]	αὐτοῖς κοιμωμένοις ἀποκτείνουσι μὲν ὡς	εἴκοσι,	ταραχῆς δὲ καὶ ἐκπλήξεως αὐτοὺς
[6, 13]	ἐγένετο μῆνες τέσσαρες πρὸς ταῖς	εἴκοσιν	ἡμέραις. ἐπερχόμενος δὲ λάθρα τοῖς
[6, 11]	ἂν ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν	εἰκότως	εὕρατο. δηλώσω δέ σοι τὴν
[6, 13]	οὐχὶ ψευδῆ περὶ ἐμοῦ δόξαν	εἴληφας	ὡς ἀποκτεῖναί σε θέλοντος; ἢ
[6, 14]	αὐτῶν ταύτην ἀπέφηνε τὴν γνώμην:	εἶναι	γὰρ ἀξίους, τοῦ θεοῦ παρασχόντος
[6, 8]	ἄλλοι παῖδές εἰσι. φήσαντος δὲ	εἶναι	Δαβίδην τοὔνομα, ποιμαίνειν δὲ καὶ
[6, 12]	αὐτὸς οὐδέν τι εἶπε τοιοῦτον,	εἶναι	δὲ τὴν Γολιάθου ῥομφαίαν, ἣν
[6, 13]	τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένον βασιλέα φήσας	εἶναι	δεινὸν ἀποκτεῖναι κἂν ᾖ πονηρός,
[6, 9]	διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ' ἀσθενέστερον	εἶναι	διὰ ταύτην πρὸς εἰδότα πολεμεῖν
[6, 13]	πόλει βαρὺς αὐτῷ καὶ φορτικὸς	εἶναι.	δίδωσι δὲ Ἀγχοῦς αὐτῷ κώμην
[6, 7]	αἰτουμένῳ τῷ προφήτῃ λογισάμενος οὐκ	εἶναι	δίκαιον ἁμαρτήματα χαρίζεσθαι παραιτήσει: οὐ
[6, 8]	ὁ θεὸς ᾕρηται, παρῄνει δ'	εἶναι	δίκαιον καὶ κατήκοον αὐτοῦ τῶν
[6, 3]	πολλὴν καὶ τοῦ τὸ πλῆθος	εἶναι	δίκαιον σπουδὴν εἰσεφέρετο καὶ πρόνοιαν.
[6, 13]	δ' αὐτὸ κἀκείνου ποιήσαντος αὐτὸν	εἶναι	δίκαιον στένειν ἀπεκρίνατο: σὺ μὲν
[6, 9]	μὴ αὐτὸν ἀντὶ ἀνθρώπου κύνα	εἶναι	δοκεῖ; ὁ δ' οὐχὶ τοιοῦτον
[6, 8]	κατακλιθῆναι γὰρ εἰς εὐωχίαν οὐκ	εἶναι	δυνατὸν αὐτοῖς ἐκείνου μὴ παρόντος.
[6, 8]	τοῦτον ἡγῇ ἄξιον τοῦ βασιλεύειν	εἶναι,	ἐγὼ δ' οὐ σωμάτων εὐμορφίας
[6, 13]	τοῦ ὄρους, ὅθεν ἔμελλεν ἐξάκουστος	εἶναι,	ἐμβοήσας τοῖς στρατιώταις τοῦ Σαούλου
[6, 5]	τὸν θεὸν, ὑπὸ βασιλέα δὲ	εἶναι	θέλειν; ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἀπέδειξα
[6, 6]	ἐπεζήτει: καὶ λαγχάνει δοκεῖν οὗτος	εἶναι	Ἰωνάθης. ἐπερωτώμενος δὲ ὑπὸ τοῦ
[6, 6]	γὰρ εἴων οἱ Παλαιστῖνοι ταῦτα	εἶναι,	καθὼς μικρὸν ἔμπροσθεν δεδηλώκαμεν. διελόντες
[6, 5]	καὶ πείσειν, συνεβούλευε μέντοι δικαίους	εἶναι	καὶ ἀγαθοὺς καὶ μνημονεύειν ἀεὶ
[6, 13]	διὰ τὸ τὸν τρόπον σώφρονα	εἶναι	καὶ δίκαιον, τυχοῦσα δ' αὐτῆς
[6, 2]	παρέξειν αὐτά, τῷ δ' ἀγαθοὺς	εἶναι	καὶ δικαίους: ἐγγυητὴς δὲ αὐτοῦ
[6, 13]	Δαυίδης ἀγαπῶν ἴδιον κτῆμα ἐτίμησεν	εἶναι	καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ. ἀλλὰ
[6, 4]	οὐδὲ πρὸς εὔνουν σφόδρα δοκοῦντα	εἶναι	καὶ περισσότερον τῶν ἀφ' αἵματος
[6, 13]	αὑτόν: ἡ δὲ ἀναξία μὲν	εἶναι	καὶ ποδῶν ἅψασθαι τῶν ἐκείνου
[6, 9]	νικήσας γένηται: πολὺ δὲ κρεῖττον	εἶναι	καὶ σωφρονέστατον ἑνὸς κινδύνῳ λαβεῖν
[6, 6]	ἀσφάλειαν καὶ παντὶ νομίζειν ἀμήχανον	εἶναι	κατ' ἐκείνας οὐκ ἀναβῆναι μόνον
[6, 3]	καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἁρματηλάτας	εἶναι	κελεύσουσι, τοὺς δ' ἱππεῖς καὶ
[6, 11]	οὗτος ὁ θεός, πῶς αὐτὸν	εἶναι	μετὰ σοῦ διὰ παντὸς εὔχομαι:
[6, 11]	ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ' αὐτοῦ	εἶναι	μηδ' ἐχθρόν: ἂν δ' ὡς
[6, 7]	πρὸς τοὺς Ἀμαληκίτας στρατείαν λογιζόμενος	εἶναι	μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἑτοιμότητα
[6, 14]	ἀρχῆς οὐ μόνον οὐ κακοῖς	εἶναι	περὶ τοὺς ἀρχομένους, ἀλλ' οὐδὲ
[6, 14]	τέκνων τοῖς κινδύνοις καλὸν ἡγήσατο	εἶναι	πεσεῖν μετὰ τούτων ὑπὲρ τῶν
[6, 6]	διὰ τὸ ἐκ πολλῶν ἐθνῶν	εἶναι	πολεμίους ὑπονοοῦντες ἀλλήλους, καὶ γὰρ
[6, 5]	τὴν δ' αἵρεσιν ἐπ' αὐτοῖς	εἶναι,	πότερόν ποτε βραχύ τι τοῦ
[6, 13]	ἀλλ' οὐκ ἐμὲ δεῖ τοιοῦτον	εἶναι	πρὸς αὐτόν. τοῦ δὲ Σαούλου
[6, 4]	ἐγένοντο κατὰ τὴν Ἁραμαθὰ πόλιν	εἶναι	προφήτην ἐν αὐτῇ φήσαντος ἀληθῆ
[6, 12]	καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ μηδένα	εἶναι	σὺν αὐτῷ μαθεῖν ἤθελεν. ὁ
[6, 5]	καὶ τοὺς κινδύνους ἐν οἷς	εἶναι	συνέβαινε τοὺς Ἰαβισηνοὺς φρασάντων, ὁ
[6, 1]	ἐκείνην ἀναφέροντας: οὐ γὰρ ταύτην	εἶναι	τὴν δύναμιν αὐτῇ καὶ τὴν
[6, 5]	ἐκείνης τῆς ἡμέρας: ἄτοπον γὰρ	εἶναι	τὴν ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδομένην
[6, 14]	αὐτῷ παρά τινος τῶν οἰκετῶν	εἶναί	τι γύναιον τοιοῦτον ἐν πόλει
[6, 4]	ὁ θεὸς αὐτῷ σημαίνει τοῦτον	εἶναι	τὸν ἄρξειν μέλλοντα. Σαοῦλος δὲ
[6, 14]	τοῖς ἑξακοσίοις ὁπλίταις: τοῦτον γὰρ	εἶναι	τὸν Δαυίδην, ὃν ᾄδουσιν αἱ
[6, 8]	εἴκασεν ἐκ τῆς εὐμορφίας τοῦτον	εἶναι	τὸν μέλλοντα βασιλεύειν. διαμαρτάνει δὲ
[6, 14]	βασιλέα. ὁ δὲ Δαυίδην ἔλεγεν	εἶναι	τὸν φυγόντα Σαοῦλον τὸν ἑαυτοῦ
[6, 6]	αἵματι δαίνυσθαι: τοῦτο γὰρ οὐκ	εἶναι	τῷ θεῷ κεχαρισμένον. τοῦτο δὲ
[6, 9]	δὴ καὶ ὁ πολέμιος ἐκείνων	εἶναι	τῶν θηρίων ὀνειδίζων ἐκ πολλοῦ
[6, 3]	αὑτοῖς ἔχειν, καὶ οὐδὲν ἄτοπον	εἶναι	τῶν πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν αὐτὴν
[6, 11]	ταῦτα, φησίν, ἀκούσῃς γίνωσκε μηδὲν	εἶναι	φαῦλον παρὰ τοῦ πατρός: ἂν
[6, 4]	ἔφασκε. τοῦ δὲ Σαμουήλου αὐτὸν	εἶναι	φράσαντος καὶ ἄγοντος ἐπὶ τὸ
[6, 13]	τῶν τῆς Ζιφηνῆς στενῶν οὐκ	εἶναι	φυγεῖν αὐτὸν πρὸς ἄλλους. ὁ
[6, 14]	τῆς Ἰουδαίας καὶ τὴν Σίκελλαν	εἶναι.	χρησάμενος οὖν ὁ Δαυίδης τούτῳ
[6, 9]	εἰδότα πολεμεῖν μάχεσθαι λέγοντος, ταῦτ'	εἶπε	Δαβίδης, ἐπαγγέλλομαι τῷ θεῷ θαρρῶν
[6, 12]	Σαοῦλος τί παθὼν ἐξ ἐμοῦ,	εἶπε,	δεινὸν καὶ ἄχαρι τὸν Ἰεσσαίου
[6, 10]	ὁ δὲ μικρὸν ἄρ' ὑμῖν,	εἶπε,	δοκεῖ γαμβρὸν γενέσθαι βασιλέως: ἐμοὶ
[6, 8]	οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν ἀνθρώπους	εἶπε	καὶ θεόν: ἀλλὰ σὺ μὲν
[6, 7]	ὑπολαβὼν πόθεν οὖν ἀκούω θρεμμάτων,	εἶπε,	καὶ ὑποζυγίων βοῆς ἐν τῷ
[6, 14]	καλέσας τὸν Δαυίδην ἐγὼ μέν,	εἶπε,	μαρτυρῶ σοι πολλὴν περὶ ἐμὲ
[6, 13]	υἱὸν ἤκουσεν Ἰεσσαίου, νῦν ἄρα,	εἶπε,	μέγα φρονοῦσιν ἐφ' αὑτοῖς οἱ
[6, 13]	ὅτι καὶ προσεβλασφήμησε καὶ κακῶς	εἶπε	μηδὲν ὑπ' αὐτῶν λελυπημένος. ~(Δούλου
[6, 12]	ἔχειν μὲν αὐτὸς οὐδέν τι	εἶπε	τοιοῦτον, εἶναι δὲ τὴν Γολιάθου
[6, 11]	Δαυίδην ὠχλῆσθαι διὰ τῆς νυκτὸς	εἶπε	τοῖς παροῦσιν ἐπιδείξασα τὴν κλίνην
[6, 11]	σωτηρίας ὤμνυε: τὸν γὰρ θεόν,	εἶπε,	τοῦτον ὃν πολὺν ὁρᾷς καὶ
[6, 13]	μετανοήσας δ' εὐθύς οὐ δίκαιον,	εἶπε,	φονεύειν τὸν αὑτοῦ δεσπότην, οὐδὲ
[6, 3]	τοῖς αὑτῶν προσνεμοῦσι. συνελόντι δ'	εἰπεῖν,	δουλεύσετε μετὰ πάντων τῶν ὑμετέρων
[6, 5]	μήτε ἄλλῳ τινὶ πάθει παραχωρήσαντας	εἰπεῖν,	εἴ τι μοι πέπρακται σκαιὸν
[6, 5]	πρὸς οὐδέτερον μὲν ἐτόλμησαν οὐδὲν	εἰπεῖν	οὔτ' εἰ παραδιδόασιν αὑτοὺς οὔτ'
[6, 2]	ὡς εὔκαιρον πρὸς οὕτως ἔχοντας	εἰπεῖν	περὶ ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀγαθῶν
[6, 6]	ὁσίως αὑτῷ διαπραξαμένῳ συνέγνωκε πάτερ,	εἶπεν,	ἄλλο μὲν οὐδὲν, ὅτι δὲ
[6, 14]	αὐτῆς ἐρομένου πόθεν γένοιτο, βλέπειν	εἶπεν	ἀνελθόντα τῷ θεῷ τινα τὴν
[6, 4]	ὄνων τέλος, οὐθὲν ἔχειν πορευθέντας	εἶπεν	ἀντὶ τῆς προφητείας ὃ παράσχωσιν
[6, 3]	Σαμουῆλος, ἀλλ' ἐπιμένοντας νῦν μὲν,	εἶπεν,	ἄπιτε πρὸς αὑτοὺς ἕκαστος, μεταπέμψομαι
[6, 10]	αἴτιον αὐτῷ ληψομένῳ: κατεγγυῶ γὰρ,	εἶπεν,	αὐτῷ τὸν τῆς θυγατρός μου
[6, 4]	αὐτῷ κεκυρωμένα, προστυχών ἀλλ' ἥττων,	εἶπεν,	ἐγὼ, δέσποτα, ταύτης τῆς ἐλπίδος
[6, 13]	καλέσας αὐτόν ἐστιν ἐρομένου Δαυίδης	εἶπεν:	ἐγώ, παῖς μὲν Ἰεσσαίου, φυγὰς
[6, 14]	τῆς μεταβολῆς ὁρῶν περισσὸν μέν,	εἶπεν,	ἔτι καὶ παρ' ἐμοῦ βούλεσθαι
[6, 9]	καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ	εἶπεν	ἑτοίμως ἔχειν μονομαχῆσαι τῷ πολεμίῳ.
[6, 6]	θεόν ἀλλ' οὐ δίχα αἰτίας,	εἶπεν	ὁ Σαοῦλος, πυνθανομένοις ἡμῖν φωνὴν
[6, 2]	προσάξεσθαι καὶ πείσειν: ἄνδρες, γὰρ	εἶπεν,	οἷς ἔτι νῦν βαρεῖς μὲν
[6, 9]	ἐμεμαθήκει φέρειν ὅπλα, ταῦτα μέν,	εἶπεν,	ὦ βασιλεῦ, σὸς ἔστω κόσμος
[6, 12]	ὁ τὰς ἡμιόνους αὐτοῦ βόσκων	εἶπεν,	ὡς ἴδοι τὸν Δαυίδην εἰς
[6, 7]	πῶς εἴη πικρὸς ὁ θάνατος,	εἶπεν	ὡς σὺ πολλὰς μητέρας Ἑβραίων
[6, 14]	Δαυίδης μετὰ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν	εἵπετο.	θεασάμενοι δὲ αὐτὸν οἱ στρατηγοὶ
[6, 14]	ἐκπηδήσας μετὰ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν	εἵπετο	τοῖς πολεμίοις: παραγενόμενος δ' ἐπί
[6, 11]	φίλοις ἀποδημοῦσιν ἐπ' ἀγαθῷ βεβάδικεν”	εἴπῃ,	ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ' αὐτοῦ
[6, 14]	αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ ἂν αὐτὸς	εἴπῃ.	τῆς δὲ γυναικὸς ἀπομαχομένης καὶ
[6, 9]	δὲ καὶ λόγχην ἑξακοσίων σίκλων,	εἵποντο	δὲ πολλοὶ βαστάζοντες τὰ ὅπλα:
[6, 8]	θεὸν, τίνα τούτων αἱρεῖται βασιλέα.	εἰπόντος	δ' οὐδένα πυνθάνεται τοῦ Ἰεσσαίου,
[6, 6]	διαφθεῖραι τοὺς ἐν αὐτῷ τυγχάνοντας.	εἰπόντος	δὲ τοῦ ἱερέως μὴ ἀποκρίνεσθαι
[6, 2]	ὑποσχέσεων ἐγὼ γίνο μαι. ταῦτ'	εἰπόντος	ἐπευφήμησε τὸ πλῆθος ἡσθὲν τῇ
[6, 14]	τοῦ δὲ τὴν εἰκόνα φράζειν	εἰπόντος>	καὶ τὸ σχῆμα τοῦ θεαθέντος
[6, 5]	ὑμῖν ἐπι γνῶναι. καὶ ταῦτα	εἰπόντος	πρὸς τὸ πλῆθος τοῦ Σαμουήλου
[6, 6]	ταύτην τὴν πρόρρησιν οἱ γεωργοὶ,	εἴποτε	δεήσει' αὐτοὺς ἐπισκευάσαι τι τῶν
[6, 13]	πληρώσασα παντοίων ξενίων καὶ μηδὲν	εἰποῦσα	τἀνδρί, ὑπὸ γὰρ μέθης ἀναίσθητος
[6, 9]	βούλεσθε ἢ τῷ ἁπάντων. ταῦτ'	εἰπὼν	ἀνεχώρησεν εἰς τὸ τῶν οἰκείων
[6, 13]	ἀπολεῖ λαβὼν αἰτίαν ἄλλην. (Ταῦτ'	εἰπὼν	ἀπολύει τὴν γυναῖκα: ἡ δ'
[6, 12]	τῶν υἱῶν αὐτοῦ δύο παρανομίας	εἰπὼν	διαφθαρήσεσθαι τοὺς ἐγγόνους. (Σαοῦλος δὲ
[6, 9]	ἡλικίαν καὶ ἀμαθῆ τοῦ προσήκοντος	εἰπών,	ἐκέλευσέ τε πρὸς τὰ ποίμνια
[6, 13]	χερσὶ ταῖς ἐμαῖς ὑπέθετο αὐτόν,	εἰπών,	ἐπεὶ καὶ συνηνάγκασεν ἐλθεῖν εἰς
[6, 8]	καὶ καλὸς ἄλλως οὗτός ἐστιν,	εἰπὼν	ἡσυχῇ πρὸς αὑτὸν Σαμουῆλος, ὁ
[6, 13]	καὶ ἐν τῇ πεδιάδι κατοικοῦσιν	εἰπὼν	πείθει τὸν Ἀγχοῦν φρονῆσαι οὕτως:
[6, 7]	ὑπὲρ ὧν τοὺς προγόνους ὑμῶν	εἰργάσαντο	τιμωρίαν ἀπολαβεῖν, φείσασθαι δὲ μήτε
[6, 14]	ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως πολὺν αὐτῶν φόνον	εἰργάσατο:	γυμνοὶ γὰρ ὄντες καὶ μηδὲν
[6, 14]	ἱστορίαις καὶ τοῖς ἄλλοις συγγράμμασιν	εἰρήκασιν:	ἀλλὰ δίκαιοι μέν εἰσι κἀκεῖνοι
[6, 3]	καὶ βασάνου τῆς ἐπὶ τοῖς	εἰρημένοις	οὔτε τροφῆς ἐμνημόνευσεν οὔτε ὕπνου,
[6, 11]	δαιμονίων ἐγκαθεζομένων τὰ μὲν ἐξέβαλεν,	εἰρήνην	δὲ ἀπ' αὐτῶν τῇ ψυχῇ
[6, 1]	ἔχει. ~(Ἔκριναν δ' αὐτὰ καλῶς	εἰρῆσθαι	καὶ τοῖς ἔργοις εὐθὺς τὴν
[6, 14]	τῶν Γιττῶν βασιλεὺς καὶ καλῶς	εἰρῆσθαι	λογισάμενος καλέσας τὸν Δαυίδην ἐγὼ
[6, 6]	οὐκ ὀκνούντων ἕπεσθαι, πολλὴν δ'	εἰς	ἃ προστάττει προθυμίαν ἐνδεικνυμένων, καλέσας
[6, 1]	αἰχμάλωτον, ὡς προειρήκαμεν μικρὸν ἔμπροσθεν,	εἰς	Ἄζωτον ἐκόμισαν πόλιν καὶ παρὰ
[6, 5]	ὁ πάππος Ἰάκωβος διὰ λιμὸν	εἰς	Αἴγυπτον ἦλθε, κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων
[6, 13]	πάλιν δ' ὅρκους ποιησάμενος τῆς	εἰς	ἅπαντα τὸν βίον πρὸς ἀλλήλους
[6, 11]	ἧκε πρὸς τὸν προφήτην Σαμουῆλον	εἰς	Ἀραμαθὰ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῷ
[6, 4]	τὴν πληθύν. καὶ αὐτὸς δὲ	εἰς	Ἀρμαθὰ παραγίνεται πόλιν, πατρὶς γὰρ
[6, 7]	Γαλγάλοις ἀποθανεῖν. καὶ αὐτὸς δὲ	εἰς	Ἅρμαθον πόλιν ἀπαλλάσσεται. ~(Σαοῦλος δὲ
[6, 9]	ἀνελόμενος ἐκ τῆς πήρας ὧν	εἰς	αὐτὴν κατέθηκεν ἐκ τοῦ χειμάρρου
[6, 14]	μοι τὴν χώραν, μή τινες	εἰς	αὐτὴν τῶν πολεμίων ἐμβάλωσιν. ἔστι
[6, 13]	ὑπὸ τῶν κατὰ φύσιν εἴσεισιν	εἰς	αὐτὸ μόνος θεαθεὶς ὑπό τινος
[6, 8]	προφητεύειν ἤρξατο τοῦ θείου πνεύματος	εἰς	αὐτὸν μετοικισαμένου, τὸν Σαοῦλον δὲ
[6, 9]	τῶν Ἑβραίων στρατὸς ἀλαλάξαντες ἐκπηδῶσιν	εἰς	αὐτοὺς καὶ πολλοὺς ἀποσφάττοντες διώκουσιν
[6, 14]	τούτου περισσότερον εἶχον, ἐπιστρέφουσι πᾶσαν	εἰς	αὑτοὺς τὴν τῶν ἐχθρῶν φάλαγγα
[6, 5]	οὕτως ἡ τῶν Ἑβραίων πολιτεία	εἰς	βασιλείαν μετέπεσεν. ἐπὶ γὰρ Μωυσέος
[6, 4]	ὁδῷ προσκυνῆσαι τῷ θεῷ πορευομένους	εἰς	Βέθηλα, ὧν τὸν μὲν πρῶτον
[6, 8]	λαβόντι δὲ τὸ ἅγιον ἔλαιον	εἰς	Βηθλέμην ἀπελθεῖν πόλιν πρὸς Ἰεσσαῖον
[6, 14]	ὅλης τῆς νυκτὸς ὁδεύσαντες ἦλθον	εἰς	Βηθσάν, καὶ προσελθόντες τῷ τείχει
[6, 4]	ἦν αὐτῷ, Σαούλῳ δὲ ἀπερχομένῳ	εἰς	Γαβαθὴν, ἐξ ἧς ὑπῆρχε, συνήρχοντο
[6, 6]	ἀνεχώρησε παρ' αὑτὸν, Σαοῦλος δὲ	εἰς	Γαβαὼν πόλιν ἔχων ἑξακοσίους μεθ'
[6, 6]	ὁ τῶν Ἰουδαίων βασιλεὺς μαθὼν	εἰς	Γάλγαλα καταβαίνει πόλιν καὶ διὰ
[6, 6]	καὶ ἀκοῆς τῆς ἐπ' αὐτὸν	εἰς	Γάλγαλα καταβάσεως ἐπειχθῆναι πρὸς τὴν
[6, 7]	ἦν μεταμελόμενος, ἅμ' ἡμέρᾳ Σαμουῆλος	εἰς	Γάλγαλα παραγίνεται πρὸς Σαοῦλον: θεασάμενος
[6, 5]	τὴν βασιλείαν ἐπικυρῶσαι συνίασι πάντες	εἰς	Γάλγαλα πόλιν: ἐκεῖ γὰρ αὐτοὺς
[6, 4]	τοὺς συγγενεῖς. ἥξεις δὲ μετάπεμπτος	εἰς	Γάλγαλα ὑπ' ἐμοῦ, ἵνα χαριστήρια
[6, 4]	ὄνους εὐαγγελιουμένῳ: ἔπειτ' ἐκεῖθεν ἐλθὼν	εἰς	Γεβαθὰ προφήταις ἐκκλησιάζουσιν ἐπιτεύξῃ καὶ
[6, 6]	λοιποὺς δοὺς ὥστε σωματοφυλακεῖν αὐτὸν	εἰς	Γεβὰλ ἔπεμψεν. ὁ δ' ἐκπολιορκεῖ
[6, 6]	δίκελλαν ἢ ἄλλο τι τῶν	εἰς	γεωργίαν χρησίμων, φοιτῶντες εἰς τοὺς
[6, 12]	ἔξω τῆς τῶν Ἑβραίων χώρας	εἰς	Γίτταν διέφυγε τὴν Παλαιστίνων, ἧς
[6, 1]	τὴν χώραν ἐμφερεῖς: ἔπειτα βαλόντας	εἰς	γλωσσόκομον αὐτοὺς καὶ θέντας ἐπὶ
[6, 5]	ἐν ᾗ καθειστήκεσαν. οἱ δ'	εἰς	δάκρυα καὶ λύπην ὑπὸ τῆς
[6, 13]	μὲν ἐκείνοις τὸ πιστεύειν αὐτοῖς,	εἰς	δὲ τοὺς φιλτάτους ὑπονοίας ἔχειν,
[6, 6]	οὕτως εὐτυχήσαντας, εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας	εἰς	δεινὸν προπίπτει καὶ πολλὴν ἔχον
[6, 3]	αὑτοὺς ἕκαστος, μεταπέμψομαι δὲ ὑμᾶς	εἰς	δέον, ὅταν μάθω παρὰ τοῦ
[6, 5]	αὐτούς: καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν	εἰς	δουλείαν ὑπάγεται ἰσχύι μὲν καὶ
[6, 5]	κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων ἐπιτεκνωθεισῶν, ἃς	εἰς	δουλείας καὶ χαλεπὰς ὕβρεις ἤγαγον
[6, 5]	ἀριθμὸν χωρὶς τῆς Ἰούδα φυλῆς	εἰς	ἑβδομήκοντα μυριάδας συνειλεγμένους, τῆς δὲ
[6, 7]	βασιλέα καὶ τὸν ἡγεμόνα τῶν	εἰς	Ἑβραίους κακῶν ἔσωσε τῆς μνήμης
[6, 11]	ὑπὲρ τῶν παρόντων μοι ἀμοιβὴν	εἰς	ἐκεῖνα κατάθου. ταῦτ' ἐπομόσας ἀπολύει
[6, 1]	ἐξαπατᾶσθαι τὴν αἰτίαν τῶν κακῶν	εἰς	ἐκείνην ἀναφέροντας: οὐ γὰρ ταύτην
[6, 5]	λαμβάνειν, ἢ εἴ τινος ὑποζύγιον	εἰς	ἐμὴν ἀποσπάσας χρείαν ἐλύπησα, τούτων
[6, 4]	ποῦ ποτ' εἴη καὶ παρασχεῖν	εἰς	ἐμφανὲς τὸν νεανίσκον. μαθὼν δὲ
[6, 6]	ποιεῖν ἐπιβοήσαντος παραχρῆμα πάντας ἵστησιν	εἰς	ἕνα τόπον, ἵσταται δὲ καὶ
[6, 2]	τὰς βάσεις ὑποφέρεσθαι καὶ διισταμένης	εἰς	ἔνια τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι, ἔπειτα
[6, 12]	μέλλει ταῦτα ἔσεσθαι: ὅταν δὲ	εἰς	ἐξουσίαν παρέλθωσι καὶ δυναστείαν, τότε
[6, 13]	ἀλλὰ καὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν	εἰς	ἐξουσίαν φανερωτέραν καταστῆσαι: διήμαρτον δὲ
[6, 12]	τιμήσαντες δὲ φθονοῦσι, καὶ παραγαγόντες	εἰς	ἐπιφάνειαν οὐ ταύτης ἀφαιροῦνται μόνον
[6, 6]	νικήσας ἀπηλλάσσετο, καὶ τοὺς Ἑβραίους	εἰς	εὐπραγίας καὶ μέγεθος εὐδαιμονίας προηγάγετο
[6, 8]	αὐτὸν ἐν τάχει: κατακλιθῆναι γὰρ	εἰς	εὐωχίαν οὐκ εἶναι δυνατὸν αὐτοῖς
[6, 13]	καὶ γὰρ εἰ πονηρὸς οὗτος	εἰς	ἡμᾶς, ἀλλ' οὐκ ἐμὲ δεῖ
[6, 12]	ἐπιταγῆναι παρὰ τοῦ βασιλέως ἔφησεν,	εἰς	ἣν συνοδίας αὐτῷ βουλομένῳ λαθεῖν
[6, 7]	ὁ δὲ τὸν λαὸν ταῦτ'	εἰς	θυσίας ἀπεκρίνατο τετηρηκέναι: τὸ μέντοι
[6, 14]	τὰ τῶν παίδων αὐτοῦ κομίζουσιν	εἰς	Ἰάβησαν μηδὲ τῶν πολεμίων αὐτοὺς
[6, 1]	κἀκεῖνοι γνόντες τοῦτο ἀποκομίζουσιν αὐτὴν	εἰς	Καριαθιαρεὶμ γείτονα πόλιν τῆς Βήθης
[6, 6]	στρατόπεδον ἐπὶ κρημνοῦ, τρισὶν ἄκραις	εἰς	λεπτὸν ἀπηκονημέναις μῆκος πέτρας ἐν
[6, 11]	δ' ἀδικοῦντα κολάσαι θέλεις; οὐκέτ'	εἰς	λόγους καὶ βλασφημίας τὴν ὀργὴν
[6, 13]	ἐχθρὸν αὐτῷ μεμηνυκόσι, καὶ οὐκ	εἰς	μακρὰν ἀμείψεσθαι τῆς εὐνοίας ὑποσχόμενος
[6, 3]	ἔργα: λήψεσθαι μέντοι γε οὐκ	εἰς	μακρὰν μετάνοιαν αὐτοὺς ἐπίπονον, ὑφ'
[6, 4]	~(Σαμουῆλος δὲ καλεῖ τὸν λαὸν	εἰς	Μασφὰ πόλιν καὶ πρὸς αὐτὸν
[6, 5]	προσδοκῶσι τοῖς ἐχθροῖς, καὶ συμβαλὼν	εἰς	μάχην ἄλλους τε πολλοὺς ἀποκτείνει
[6, 9]	ἐστιν ἀνδρεῖος ἐν αὐτοῖς, ὃς	εἰς	μάχην αὐτῷ τολμᾷ καταβῆναι, μεταξὺ
[6, 2]	τῶν πολεμίων δύναμις καὶ παρατάσσεται	εἰς	μάχην, ἐπ' ἐλπίδι μὲν νίκης,
[6, 6]	τῶν Ἑβραίων οὐ δύο μόνους,	εἰς	μάχην ἐτράποντο. καὶ οἱ μὲν
[6, 9]	στρατιάν. καὶ παρετάσσοντο μὲν ὡς	εἰς	μάχην, οὐκ ἤρχοντο δὲ εἰς
[6, 7]	ἀναιρεῖν: καὶ δὴ συμβαλὼν αὐτοῖς	εἰς	μάχην τρέπεται τοὺς πολεμίους καὶ
[6, 6]	Σαοῦλος κελεύει κυλισθῆναι λίθον μέγαν	εἰς	μέσον καὶ κηρύσσει θύειν ἐπ'
[6, 12]	καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ θάνατον	εἰς	Ναβὰν παραγίνεται πόλιν πρὸς Ἀβιμέλεχον
[6, 12]	εἶπεν, ὡς ἴδοι τὸν Δαυίδην	εἰς	Ναβὰν πόλιν πρὸς Ἀβιμέλεχον ἐλθόντα
[6, 13]	μὴ τοῖς κατηγοροῦσιν ἃ μήτε	εἰς	νοῦν ἐβαλόμην μήτε δύναται γενέσθαι
[6, 1]	ἐπὶ δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καταβιοῦντος	εἰς	οἰκίαν τὴν κιβωτὸν ἤγαγον, ὥσπερ
[6, 14]	στρατηγοῖς. ἀλλ' ἄπιθι μεθ' ἡμέραν	εἰς	ὃν ἔδωκά σοι τόπον μηδὲν
[6, 13]	Καινὴν καλουμένην τῆς Ζιφήνης παραγίνεται,	εἰς	ὃν Ἰωνάθης ὁ τοῦ Σαούλου
[6, 11]	χηρείαν πρὶν ἢ τῆς συμβιώσεως	εἰς	ὄνησιν ἐλθεῖν μέλλουσα πειράζειν. ταῦτα
[6, 14]	ἀπόλωλε, καταλιπόντες τὰς ἑαυτῶν πόλεις	εἰς	ὀχυρωτάτας ἔφυγον. οἱ δὲ Παλαιστῖνοι
[6, 11]	δ' ἠρεμία τῷ Δαυίδῃ παρελθεῖν	εἰς	ὄψιν αὐτῷ καὶ λόγους. ἀναφανεὶς
[6, 8]	μετ' ἐκείνην οὐκέτι τὴν ἡμέραν	εἰς	ὄψιν ἔρχεται τῷ προφήτῃ. Σαμουήλῳ
[6, 13]	εἰπών, ἐπεὶ καὶ συνηνάγκασεν ἐλθεῖν	εἰς	πόλιν τείχη καὶ πύλας καὶ
[6, 13]	ὁδὸν σπήλαιον βαθὺ καὶ κοῖλον	εἰς	πολὺ καὶ μῆκος ἀνεῳγὸς καὶ
[6, 8]	γὰρ αὐτῷ παραμενεῖν τὴν βασιλείαν	εἰς	πολὺν χρόνον καὶ τὸν οἶκον
[6, 1]	οἰκίαν τὴν κιβωτὸν ἤγαγον, ὥσπερ	εἰς	πρέποντα τῷ θεῷ τόπον ἐν
[6, 14]	παρῶσιν αὐτοῖς εἰς τὸν πόλεμον	εἰς	Ῥεγάν, ἔνθεν ἔμελλον ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν
[6, 12]	αὐτῇ διάγειν πείθεται καὶ παραγενόμενος	εἰς	Σάριν πόλιν ἐν αὐτῇ κατέμενε.
[6, 14]	ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεύς, ἧκεν	εἰς	Σίκελλαν. καθ' ὃν δὲ καιρὸν
[6, 13]	δεύτερον διαφυγὼν τὰς Δαυίδου χεῖρας	εἰς	τὰ βασίλεια καὶ τὴν οἰκείαν
[6, 14]	μηδὲν ὑπ' αὐτῆς, ἐνεδρεύοντα δὲ	εἰς	τὰ κεκωλυμένα λαβεῖν αὐτὴν ἵνα
[6, 6]	Σαούλου κατεπλάγησαν, καὶ οἱ μὲν	εἰς	τὰ σπήλαια καὶ τοὺς ὑπονόμους
[6, 6]	εἴς τε τοὺς ὑπονόμους καὶ	εἰς	τὰ σπήλαια συμφυγόντες ἀκούσαντες ὅτι
[6, 13]	ἐκ παραλόγου τὸν κίνδυνον διαφυγὼν	εἰς	τὰ στενὰ τῆς Ἐνγεδηνῆς ἀφικνεῖται:
[6, 2]	καταπλήττει δ' αὐτοὺς τοῦτο καὶ	εἰς	ταραχὴν ἄγει καὶ δέος, καὶ
[6, 4]	ἐπεὶ τὴν πάτριον περιῆλθε φυλὴν	εἰς	τὰς ἄλλας ἀφίκετο, οὐδ' ἐν
[6, 1]	τοῦτο καὶ συνεισβαλόντων μετ' ἐκείνης	εἰς	τὰς πόλεις αὐτῶν: ἦσαν δὲ
[6, 1]	τῆς Ἰούδα φυλῆς Βήθης ὄνομα:	εἰς	ταύτην ἀφικνοῦνται αἱ βόες, καὶ
[6, 3]	λαὸν καὶ πόλιν αὐτοῖς ἀποδοὺς	εἰς	ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοις περὶ τῶν
[6, 14]	οὓς ᾔδει πιστοτάτους ἄνδρας, ἧκεν	εἰς	τὴν Δῶρον πρὸς τὴν γυναῖκα
[6, 11]	κατὰ τὰς συνθήκας ἔφησεν αὐτὸν	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα τῆς φυλῆς
[6, 6]	τοῦ ἁμαρτήματος. (Καὶ ὁ Σαοῦλος	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ πόλιν ὑπέστρεψε διαφθείρας
[6, 12]	βασιλέα, καὶ τοὺς γονεῖς αὐτοῦ	εἰς	τὴν ἑαυτοῦ χώραν προσδεξάμενον ἕως
[6, 13]	μου καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ	εἰς	τὴν ἐμὴν τιμὴν ἄφες: πρέπει
[6, 11]	καὶ παρέχειν ἐθέλοντα: νουμηνία μὲν	εἰς	τὴν ἐπιοῦσάν ἐστιν, ἔθος δ'
[6, 13]	τετρακοσίους ἀπῆρεν ἀπὸ τῆς πόλεως	εἰς	τὴν ἔρημον ἐπάνω τῆς Ἐνγεδὼν
[6, 13]	καθὼς ἠξίωκε Δαυίδης Σαοῦλον μὲν	εἰς	τὴν ἰδίαν ἀπέλυσε βασιλείαν, αὐτὸς
[6, 9]	τὴν κεφαλὴν δὲ Γολιάθου Δαβίδης	εἰς	τὴν ἰδίαν σκηνὴν ἐκόμισε καὶ
[6, 12]	δὲ οὗτος ἐκ τῆς Γίττης	εἰς	τὴν Ἰούδα παραγίνεται φυλὴν καὶ
[6, 13]	ὁ Δαυίδης τοὺς Παλαιστίνους ἐμβεβληκότας	εἰς	τὴν Κιλλανῶν χώραν καὶ ταύτην
[6, 12]	μὲν ἐρημίαν ἐκλιπεῖν, πορευθέντα δ'	εἰς	τὴν κληρουχίαν τῆς Ἰούδα φυλῆς
[6, 13]	δὲ μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ	εἰς	τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη στενήν. ~(Ἀποθνήσκει
[6, 7]	ἔρημον, ὅτε ἐξελθόντες ἀπ' Αἰγύπτου	εἰς	τὴν νῦν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς ἐστέλλοντο
[6, 5]	καὶ πολλὴν λαβὼν λείαν λαμπρὸς	εἰς	τὴν οἰκείαν ὑπέστρεψεν. ὁ δὲ
[6, 4]	προφητείαν ἀπήντησεν. (Ὡς δὲ ἦλθεν	εἰς	τὴν οἰκίαν τοῦ συγγενοῦς αὐτοῦ
[6, 13]	ὑπὸ τοῦ Σαούλου, συμφέρειν ἔκρινεν	εἰς	τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰς διατρίβειν ἐν
[6, 6]	καὶ προσελθεῖν. ὡς οὖν ἧκον	εἰς	τὴν παρεμβολὴν ὁ Ἰωνάθης παρεθάρσυνε
[6, 11]	ἐπιζητήσαντος αὐτοῦ λέγε πορευθῆναί με	εἰς	τὴν πατρίδα Βηθλέεμ' ἑορτήν μου
[6, 6]	ἔκρυψαν αὑτοὺς, οἱ πλείους δὲ	εἰς	τὴν πέραν τοῦ Ἰορδάνου γῆν
[6, 9]	λίθους ἐκ τοῦ χειμάρρου βαλὼν	εἰς	τὴν πήραν τὴν ποιμενικὴν καὶ
[6, 5]	περὶ τὴν γεωργίαν παραγενόμενος ἔργων	εἰς	τὴν πόλιν ἐπιτυγχάνει κλαίουσι τοῖς
[6, 11]	συγκείμενα τὸν μὲν ἑπόμενον ἀπολύει	εἰς	τὴν πόλιν παῖδα, ἦν δ'
[6, 12]	τριακόσιοι. πέμψας δὲ Σαοῦλος καὶ	εἰς	τὴν πόλιν τῶν ἱερέων Ναβὰν
[6, 8]	καὶ δόντος ἀσφαλείας ὁδὸν ἧκεν	εἰς	τὴν προειρημένην πόλιν. καὶ πάντες
[6, 5]	ἀναρχία κατέσχε. μετὰ ταῦτα δ'	εἰς	τὴν προτέραν ἐπανῆλθον πολιτείαν τῷ
[6, 3]	πρόνοιαν. (Ὁ δὲ λαὸς ἐξυβριζόντων	εἰς>	τὴν προτέραν κατάστασιν καὶ πολιτείαν
[6, 1]	συγχύσει καθίσταντο. καὶ τελευταῖον ἀπέσκηψεν	εἰς	τὴν τῶν Ἀζωτίων πόλιν καὶ
[6, 7]	στρατιῶται τρισμύριοι. Σαοῦλος δ' ἐμβαλὼν	εἰς	τὴν τῶν Ἀμαληκιτῶν χώραν ἐνέδρας
[6, 6]	τῷ ὁπλοφόρῳ, κρύφα πορευθέντες αὐτοὶ	εἰς	τὴν τῶν πολεμίων παρεμβολὴν ἐκδραμεῖν
[6, 5]	πέμψας ἀδελφοὺς, οἳ ἤγαγον ὑμᾶς	εἰς	τήνδε τὴν γῆν, ἣν νῦν
[6, 14]	τὰς μὲν πανοπλίας αὐτῶν ἀνέθηκαν	εἰς	τὸ Ἀστάρτειον ἱερόν, τὰ δὲ
[6, 8]	ἐχθρὸν αὑτῷ τὸν θεὸν κατασκευάσας,	εἰς	τὸ βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ, σημαίνει
[6, 4]	καὶ σπεύδειν παρεκελεύσαντο πρὶν αὐτὸν	εἰς	τὸ δεῖπνον κατακλιθῆναι: πολλοὺς γὰρ
[6, 11]	παντελῶς ἀφανὴς γενόμενος, ἵνα παραγενόμενος	εἰς	τὸ δικαστήριον καὶ κρίσει παραδοὺς
[6, 11]	ἐθορύβει πνεῦμα καὶ συνετάραττε, καλέσας	εἰς	τὸ δωμάτιον ἐν ᾧ κατέκειτο
[6, 8]	καὶ θεόν: ἀλλὰ σὺ μὲν	εἰς	τὸ κάλλος ἀπιδὼν τοῦ νεανίσκου
[6, 9]	σφενδόνῃ βάλλει ἐπὶ τὸν Γολίαθον	εἰς	τὸ μέτωπον: καὶ διῆλθεν ἕως
[6, 2]	πολλοὺς καὶ τὰ φρονήματ' αὐτῶν	εἰς	τὸ παντελὲς ταπεινοῖ καὶ τὴν
[6, 4]	τὴν χαρὰν κατασχεῖν δυναμένων, ἀλλ'	εἰς	τὸ πᾶσι γενέσθαι φανεροὺς προπιπτόντων,
[6, 11]	δὲ ἡμέρᾳ πρὸ τῆς πόλεως	εἰς	τὸ πεδίον ὡς γυμνασόμενος μὲν
[6, 4]	σὺ δὲ λήψῃ. κἀκεῖθεν ἥξεις	εἰς	τὸ Ῥαχήλας καλούμενον μνημεῖον, ὅπου
[6, 9]	τραυματίαι γίνονται. Σαοῦλος δὲ ὑποστρέψας	εἰς	τὸ στρατόπεδον αὐτῶν διαρπάζει τὸ
[6, 14]	μὲν διὰ τῆς νυκτὸς ἦλθεν	εἰς	τὸ στρατόπεδον. (Δίκαιον δὲ ἀποδέξασθαι
[6, 13]	μικρὸν ἔμπροσθεν εἰσελθόντας τινὰς ὑμῶν	εἰς	τὸ στρατόπεδον οὐκ ἐνοήσατε. ζήτησον
[6, 13]	Ἀβενήρου κειμένων, ὁ Δαυίδης εἰσελθὼν	εἰς	τὸ στρατόπεδον τὸ τοῦ βασιλέως
[6, 9]	μετ' οὐ πολὺ δὲ ἔρχεται	εἰς	τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων πεμφθεὶς
[6, 11]	λαβὼν παρὰ Ἰωνάθου τὰς πίστεις	εἰς	τὸ συγκείμενον ἀπηλλάγη χωρίον. ~(Τῇ
[6, 12]	τὸ θεῖον ἐπελέξατο καὶ μόνην	εἰς	τὸ τοιούτους φέρειν ἄνδρας ἀπέδειξε,
[6, 13]	φρασάντων διανυκτερεύειν διαλαθὼν τοὺς ἰδίους	εἰς	τὸ τοῦ Σαούλου στρατόπεδον παραγίνεται
[6, 14]	ὡς ἂν τὴν ἰσχὺν συλλεξάμενος	εἰς	τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθῇ στρατόπεδον:
[6, 9]	τῷ ἁπάντων. ταῦτ' εἰπὼν ἀνεχώρησεν	εἰς	τὸ τῶν οἰκείων στρατόπεδον. τῇ
[6, 5]	δὴ Μωυσῆν καὶ Ἀαρῶνα, παρήγαγεν	εἰς	τὸν βίον καὶ τοὺς πατέρας
[6, 5]	μου λέγοντος, ὅτι μεγάλα ἠσεβήσατε	εἰς	τὸν θεὸν αἰτησάμενοι βασιλέα. διαμνημονεύειν
[6, 13]	θέλοντος; ἢ πῶς οὐκ ἀσεβεῖς	εἰς	τὸν θεὸν ἄνθρωπον τήμερον αὑτῷ
[6, 6]	τῶν γραμματέων, ὅτι τὸ πλῆθος	εἰς	τὸν θεὸν ἐξαμαρτάνει θῦσαν καὶ
[6, 1]	τὴν τῆς ἡμέρας ἀρχὴν εἰσιόντες	εἰς	τὸν ναὸν προσκυνῆσαι τὸν θεὸν
[6, 13]	ἀπολύει τὴν γυναῖκα: ἡ δ'	εἰς	τὸν οἶκον ἐλθοῦσα καὶ καταλαβοῦσα
[6, 11]	ὁ Δαυίδης ἐξέκλινε, φεύγει δὲ	εἰς	τὸν οἶκον τὸν αὑτοῦ καὶ
[6, 14]	συμμάχους ἅπαντας, ἵνα παρῶσιν αὐτοῖς	εἰς	τὸν πόλεμον εἰς Ῥεγάν, ἔνθεν
[6, 7]	δὲ τὴν συγγνώμην οὐκ ἐπένευσεν	εἰς	τὸν Σαοῦλον αἰτουμένῳ τῷ προφήτῃ
[6, 14]	δύναμιν. ὃ δὴ καὶ προορώμενον	εἰς	τὸν τόπον ὃν ἔδωκεν αὐτῷ
[6, 5]	δι' εὐλάβειαν τῆς κατεπηγγελμένης ζημίας	εἰς	τὸν ὡρισμένον καιρὸν συνελθόντων ἐξαριθμεῖται
[6, 12]	οὐκ ἔδει: τοὺς μέντοι θεράποντας	εἰς	τόνδε μοι τὸν τόπον ἀπαντᾶν
[6, 14]	ὑπὸ λύπης ἐγένετο καὶ κατενεχθεὶς	εἰς	τοὔδαφος, εἴτε διὰ τὴν προσπεσοῦσαν
[6, 7]	καὶ πρᾷος ἴσθι: φυλάξεσθαι γὰρ	εἰς	τοὐπιὸν ἁμαρτεῖν, παρεκάλει δὲ τὸν
[6, 6]	τῶν εἰς γεωργίαν χρησίμων, φοιτῶντες	εἰς	τοὺς Παλαιστίνους ταῦτα ἔπραττον. ὡς
[6, 10]	ὡς ἐνόμιζεν αὑτῷ: ἐβούλετο γὰρ	εἰς	τοὺς πολεμίους αὐτὸν ἐκπέμπειν καὶ
[6, 4]	τε καὶ θαυμάζειν λέγοντα πόθεν	εἰς	τοῦτο εὐδαιμονίας ὁ Κεισαίου παῖς
[6, 5]	τε ὁμολογεῖν καὶ κατ' ἄγνοιαν	εἰς	τοῦτο προπεσεῖν, καὶ ἱκετεύειν τὸν
[6, 14]	ἐπαίνοις, ἐπάνειμι πάλιν ἀφ' ὧν	εἰς	τούτους ἐξέβην. ~(Κατεστρατοπεδευκότων γὰρ τῶν
[6, 6]	μικρὸν ἔμπροσθεν δεδηλώκαμεν. διελόντες δ'	εἰς	τρία μέρη τὴν στρατιὰν οἱ
[6, 9]	καὶ θνήσκουσι μὲν τῶν Παλαιστίνων	εἰς	τρισμυρίους, δὶς δὲ τοσοῦτοι τραυματίαι
[6, 12]	πλήθους ὀφθείη ὁ Δαυίδης οὐκ	εἰς	τυχόντα θόρυβον καὶ ταραχὴν ἐνέπεσεν,
[6, 11]	αὐτῷ θαρρῇ μᾶλλον, ἐξαγαγὼν αὐτὸν	εἰς	ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν ἀέρα οὐδὲν
[6, 2]	χειρῶν ἐκκροτήσας τὰ ὅπλα, γυμνοὺς	εἰς	φυγὴν ἀπέστρεψεν. ἐπεξέρχεται δὲ Σαμουῆλος
[6, 9]	εἰς μάχην, οὐκ ἤρχοντο δὲ	εἰς	χεῖρας. (Τοῦ δὲ πολέμου συνεστηκότος
[6, 9]	Παλαιστῖνος ὑπὸ βάρους τῶν ὅπλων	εἰς	ὠκύτητα καὶ δρόμον ἐμποδιζόμενος βάδην
[6, 7]	ὑποζυγίων μήτε τῶν ἄλλων βοσκημάτων	εἰς	ὠφέλειαν καὶ κτῆσιν ἰδίαν, ἅπαντα
[6, 13]	οἷς ἐγένετο, φήμῃ δ' ἐπίπαν	εἴς	τε τὰς τῶν ἄλλων ἀκοὰς
[6, 6]	δὲ αὐτῷ καὶ οἱ πρότερον	εἴς	τε τοὺς ὑπονόμους καὶ εἰς
[6, 2]	συνάγει δ' αὐτοὺς ὁ Σαμουῆλος	εἴς	τινα πόλιν λεγομένην Μασφάτην: κατοπτευόμενον
[6, 11]	ταῦτ' ἐπομόσας ἀπολύει τὸν Δαυίδην	εἴς	τινα τόπον ἀπελθεῖν τοῦ πεδίου
[6, 13]	στρατείας. (Δαυίδης δὲ ἐκεῖθεν ἄρας	εἴς	τινα τόπον Καινὴν καλουμένην τῆς
[6, 12]	δὲ ἐνέπρησε. διασώζεται δὲ παῖς	εἷς>	Ἀβιμελέχου Ἀβιάθαρος ὄνομα. ταῦτα μέντοι
[6, 12]	δὲ μελλόντων λόγος αὐτοῖς οὐδὲ	εἷς:	ἀλλὰ τιμῶσι μὲν τοὺς> πολλὰ
[6, 13]	οὖν ὑπὸ τῶν κατὰ φύσιν	εἴσεισιν	εἰς αὐτὸ μόνος θεαθεὶς ὑπό
[6, 13]	τιμωρίας, οἵ γε μικρὸν ἔμπροσθεν	εἰσελθόντας	τινὰς ὑμῶν εἰς τὸ στρατόπεδον
[6, 13]	στρατηγοῦ Ἀβενήρου κειμένων, ὁ Δαυίδης	εἰσελθὼν	εἰς τὸ στρατόπεδον τὸ τοῦ
[6, 3]	τὸ πλῆθος εἶναι δίκαιον σπουδὴν	εἰσεφέρετο	καὶ πρόνοιαν. (Ὁ δὲ λαὸς
[6, 12]	μηδὲ τολμᾶν ὅσα θέλουσιν ἐπιεικεῖς	εἰσι	καὶ μέτριοι καὶ μόνον διώκουσι
[6, 14]	συγγράμμασιν εἰρήκασιν: ἀλλὰ δίκαιοι μέν	εἰσι	κἀκεῖνοι τυγχάνειν ἀποδοχῆς, εὔψυχοι δὲ
[6, 8]	τούτοις αὐτῷ καὶ ἄλλοι παῖδές	εἰσι.	φήσαντος δὲ εἶναι Δαβίδην τοὔνομα,
[6, 12]	τρόπον, ὅτι μέχρις οὗ μέν	εἰσιν	ἰδιῶταί τινες καὶ ταπεινοὶ τῷ
[6, 7]	ἀγαθοῖς καὶ δικαίοις. οὗτοι δέ	εἰσιν	οἱ τῇ βουλήσει καὶ ταῖς
[6, 11]	τοῖς διαβάλλουσιν, εἴ τινες ἄρα	εἰσὶν	οἱ τοῦτο πράττοντες, ἀλλ' αὐτῷ
[6, 5]	πράγμασι λέγοντας ἐβόων: ποῦ νῦν	εἰσὶν	οὗτοι” καὶ δότωσαν δίκην” καὶ
[6, 1]	ὑπὸ τὴν τῆς ἡμέρας ἀρχὴν	εἰσιόντες	εἰς τὸν ναὸν προσκυνῆσαι τὸν
[6, 14]	θανεῖν καὶ τοῦτο παθεῖν μαχομένους	εἶτα	μὴ φοβηθῆναι μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ
[6, 6]	κατὰ πᾶσαν ἐσκορπισμένους τὴν χώραν.	εἴτε	δὲ ὑπὸ τῆς ἐπὶ τῇ
[6, 14]	προσπεσοῦσαν ἐκ τῶν δεδηλωμένων ὀδύνην,	εἴτε	διὰ τὴν ἔνδειαν, οὐ γὰρ
[6, 14]	ἐγένετο καὶ κατενεχθεὶς εἰς τοὔδαφος,	εἴτε	διὰ τὴν προσπεσοῦσαν ἐκ τῶν
[6, 13]	αὐτῆς καὶ διὰ τὸ κάλλος.	εἶχε	δὲ Δαυίδης γυναῖκα πρότερον, ἣν
[6, 9]	τῶν ὤμων αὐτὸ αἴρων ἔφερεν,	εἶχε	δὲ καὶ λόγχην ἑξακοσίων σίκλων,
[6, 12]	τὸν βουνὸν οὗ τὸ βασίλειον	εἶχε,	καὶ καθίσας ἐπ' Ἀρούρης, τόπος
[6, 1]	τὸ ἄγγος, ὃ τοὺς ἀνδριάντας	εἶχε	καὶ τοὺς μύας, τιθέασιν ἐπί
[6, 6]	Μερόβη καὶ Μιχαάλ. στρατηγὸν δὲ	εἶχε	τὸν τοῦ θείου παῖδα Ἀβήναρον:
[6, 7]	χαριζόμενος ἀκαίρως περὶ ὧν οὐκ	εἶχεν	ἀκίνδυνον ἐξουσίαν οἴκτῳ. ὁ μὲν
[6, 13]	τῶν σκευῶν καταλιπών, ἤδη γὰρ	εἶχεν	ἑξακοσίους, ἐπὶ τὸν Νάβαλον ἐβάδιζεν
[6, 2]	ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ, καθ' ὃν	εἶχεν	ἡ τῶν Καριαθιαρειμιτῶν πόλις τὴν
[6, 11]	δ' ἦν, ἁγνεύσας ὡς ἔθος	εἶχεν	ὁ βασιλεὺς ἧκεν ἐπὶ τὸ
[6, 13]	ἦν δὲ Νάβαλος, τοῦτο γὰρ	εἶχεν	ὄνομα, σκληρὸς καὶ πονηρὸς τοῖς
[6, 14]	ἀποκειμένης, οὐδὲν γὰρ τούτου περισσότερον	εἶχον,	ἐπιστρέφουσι πᾶσαν εἰς αὑτοὺς τὴν
[6, 6]	τούτων δὲ οἱ πλείους οὐκ	εἶχον	ὅπλα τῆς χώρας σπανιζούσης σιδήρου
[6, 6]	ὅπλα χαλκεύειν δυναμένων: οὐ γὰρ	εἴων	οἱ Παλαιστῖνοι ταῦτα εἶναι, καθὼς
[6, 11]	αὐτῷ τοῦ μὲν παιδὸς Ἰωνάθου	ἐκ	δεξιῶν Ἀβενήρου δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου
[6, 5]	αὐτοὺς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα βεβαιώσας	ἐκ	δευτέρου τῷ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν.
[6, 5]	τε καὶ τῷ βασιλεῖ μεγάλην	ἐκ	θεοῦ πληγήν. καὶ Σαμουῆλος μὲν
[6, 13]	σκληρὸς καὶ πονηρὸς τοῖς ἐπιτηδεύμασιν	ἐκ	κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν βίον,
[6, 13]	κακωθεῖσαν. (Καὶ Δαυίδης μὲν οὕτως	ἐκ	παραλόγου τὸν κίνδυνον διαφυγὼν εἰς
[6, 13]	(Ἦν δέ τις τῶν Ζιφηνῶν	ἐκ	πόλεως Ἐμμᾶν πλούσιος καὶ πολυθρέμματος:
[6, 13]	τῷ Φελτίῳ υἱῷ Λίσου συνέζευξεν	ἐκ	πόλεως ὄντι Γεθλᾶς. ~(Μετὰ ταῦτά
[6, 9]	ἐκείνων εἶναι τῶν θηρίων ὀνειδίζων	ἐκ	πολλοῦ τὴν στρατιὰν καὶ βλασφημῶν
[6, 6]	μὴ γνωρίζοντες ἑαυτοὺς διὰ τὸ	ἐκ	πολλῶν ἐθνῶν εἶναι πολεμίους ὑπονοοῦντες
[6, 3]	τάχα μὲν χρηστοὺς καὶ μετρίους	ἐκ	πονηρῶν, τότε μέν γε φαύλους
[6, 12]	ἢ χρεία ἦν ἢ φόβος	ἐκ	Σαούλου τοῦ βασιλέως συνερρύησαν πρὸς
[6, 13]	Σαούλου στρατόπεδον παραγίνεται ἐπαγόμενος τὸν	ἐκ	τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Σαρουίας Ἀβισαῖον
[6, 4]	ὑμῖν βασιλέα. ~(Ἦν δέ τις	ἐκ	τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς ἀνὴρ εὖ
[6, 4]	πέμψειν γὰρ αὐτός τινα νεανίσκον	ἐκ	τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς κατὰ τήνδε
[6, 1]	τοῦ θεοῦ μέτεισιν ἑβδομήκοντα τῶν	ἐκ	τῆς Βήθης κώμης, οὓς οὐκ
[6, 12]	τάχος ἐκβάλλειν. (Διασωθεὶς δὲ οὗτος	ἐκ	τῆς Γίττης εἰς τὴν Ἰούδα
[6, 8]	υἱὸν εὐμεγέθη καὶ καλὸν εἴκασεν	ἐκ	τῆς εὐμορφίας τοῦτον εἶναι τὸν
[6, 1]	συμφορὰς ἀντέχειν οὐ δυνάμενοι συνῆκαν	ἐκ	τῆς κιβωτοῦ ταύτας αὐτοῖς ἀνασχεῖν,
[6, 4]	δὲ ἡμέρᾳ Σαμουῆλος ἀναστήσας αὐτὸν	ἐκ	τῆς κοίτης προύπεμπε καὶ γενόμενος
[6, 14]	τῶν γεγονότων ᾐτιῶντο. ἀνασχὼν δ'	ἐκ	τῆς λύπης καὶ τὴν διάνοιαν
[6, 4]	οὗτος ὁ Κείς, ὄνων αὐτῷ	ἐκ	τῆς νομῆς καλῶν ἀποπλανηθεισῶν, ἥδετο
[6, 9]	δ' ἦν οὗτος. καὶ ἀνελόμενος	ἐκ	τῆς πήρας ὧν εἰς αὐτὴν
[6, 12]	τριακοσίους ἀποκτείνας ἱερέας καὶ προφήτας	ἐκ	τῆς πρὸς Ἀβιμέλεχον ὑποψίας, ἐπικαταβαλὼν
[6, 9]	Γολίαθον, καὶ ἀρὰς αὐτῷ τίθεται	ἐκ	τῆς προσηγορίας τοῦ θεοῦ καὶ
[6, 14]	καὶ πᾶσαν τὴν τοιαύτην τέχνην	ἐκ	τῆς χώρας ἐκβεβληκὼς ἔξω τῶν
[6, 5]	προσῆκεν, ὅτι σὺν ἑβδομήκοντα μόνοις	ἐκ	τοῦ γένους ἡμῶν ὁ πάππος
[6, 12]	Ἀβιμελέχου παῖς ὁ μόνος δυνηθεὶς	ἐκ	τοῦ γένους τῶν ὑπὸ τοῦ
[6, 11]	γὰρ αὐτὴν ἀποκτείνειν ἔφησε τυχεῖν	ἐκ	τοῦ δέους τῆς πρὸς τὸ
[6, 13]	Σαοῦλον ἐπιγνοὺς αὐτοῦ τὴν κοίτην	ἐκ	τοῦ δόρατος, τοῦτο γὰρ αὐτῷ
[6, 5]	νῦν ἔχετε. καὶ τούτων ἀπολαύσαντες	ἐκ	τοῦ θεοῦ προδεδώκατε τὴν θρησκείαν
[6, 13]	ἐπιθυμίας, οἳ μηδὲν κινδυνεύειν ἔμελλον	ἐκ	τοῦ μὴ ταῦτ' ἐμφανίσαι τῷ
[6, 9]	ἦν. καταβὰς οὖν τις τῶν	ἐκ	τοῦ Παλαιστίνων στρατοπέδου Γολιάθης ὄνομα:
[6, 6]	τὴν βασιλείαν. ~(Οὗτος δ' ἐπιλέξας	ἐκ	τοῦ πλήθους ὡς τρισχιλίους τοὺς
[6, 2]	τῆς ἱερᾶς φλογὸς ἀπειληφότος προῆλθεν	ἐκ	τοῦ στρατοπέδου ἡ τῶν πολεμίων
[6, 7]	χειμάρρουν τίθησιν, ὡς μὴ μόνον	ἐκ	τοῦ φανεροῦ μαχομένους αὐτοὺς κακῶς
[6, 9]	βακτηρίαν ἀράμενος καὶ πέντε λίθους	ἐκ	τοῦ χειμάρρου βαλὼν εἰς τὴν
[6, 9]	πήρας ὧν εἰς αὐτὴν κατέθηκεν	ἐκ	τοῦ χειμάρρου λίθων ἕνα καὶ
[6, 13]	τὴν διάνοιαν τίθησιν. ἴσθι τοίνυν	ἐκ	τούτων καλῶς ἔχειν με πρὸς
[6, 14]	ἱερατικὴν δὲ περικείμενον διπλοίδα. ἐγνώρισεν	ἐκ	τούτων ὁ βασιλεὺς τὸν Σαμουῆλον
[6, 14]	τοὔδαφος, εἴτε διὰ τὴν προσπεσοῦσαν	ἐκ	τῶν δεδηλωμένων ὀδύνην, εἴτε διὰ
[6, 11]	αὐτοῦ λυπηθεὶς ὡς ἐπισφαλέστερος αὐτὸς	ἐκ	τῶν ἐκείνου πράξεων γενόμενος. ἐπεὶ
[6, 11]	δεξιῶν Ἀβενήρου δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου	ἐκ	τῶν ἑτέρων, ἰδὼν τὴν τοῦ
[6, 11]	ἐδόκει θανάτου διαφέρειν. μόλις δ'	ἐκ	τῶν θρήνων ἀνανήψαντες καὶ μεμνῆσθαι
[6, 1]	ἀπαλλαγῆς αὐτῆς. καὶ συνελθόντες οἱ	ἐκ	τῶν πέντε> πόλεων ἄρχοντες, Γίττης
[6, 13]	κατὰ γὰρ τὴν ὁδὸν ἀναχωρήσαντα	ἐκ	τῶν στενῶν μαθὼν τὸν Δαυίδην
[6, 10]	οὐδ' ἄργυρον οὐδ' ὅπως ταῦτα	ἐκ	τῶν τοῦ πατρὸς οἰκιῶν κομίσῃ,
[6, 10]	Σαοῦλος δὲ οὐκ ἔχων ἀναφυγεῖν	ἐκ	τῶν ὑπεσχημένων, αἰσχρὸν γὰρ ὑπελάμβανεν
[6, 6]	οἱ Παλαιστῖνοι πρὸς ἀλλήλους ἔλεγον	ἐκ	τῶν ὑπονόμων καὶ σπηλαίων προιέναι
[6, 1]	ἡδονῆς ἁρπαγέντες καὶ τὸ ἔργον	ἐκ	τῶν χειρῶν ἀφέντες ἔδραμον εὐθὺς
[6, 14]	ἐμπρήσαντες καὶ πολλὴν λείαν ἄλλην	ἔκ	τ' αὐτῆς ἐκείνης καὶ τῆς
[6, 13]	τὴν γυναῖκα συνοικήσουσαν καὶ γαμηθησομένην	ἐκάλει	πρὸς αὑτόν: ἡ δὲ ἀναξία
[6, 6]	δὲ Σαοῦλος πρὸς τὸν προφήτην	ἐκάλει	πρὸς αὑτὸν συνδιασκεψόμενον περὶ τοῦ
[6, 6]	παῖδα Ἀβήναρον: Νῆρος δ' ἐκεῖνος	ἐκαλεῖτο,	Νῆρος δὲ καὶ Κεὶς ὁ
[6, 8]	Ναθαναῆλος, καὶ Ῥάηλος ὁ πέμπτος	ἐκαλεῖτο,	ὁ δὲ ἕκτος Ἄσαμος. ἰδὼν
[6, 1]	τι λάφυρον, Δαγὼν δ' οὗτος	ἐκαλεῖτο,	τιθέασι. τῇ δ' ἐπιούσῃ πάντες
[6, 5]	χρόνον τοῦτον τῆς πολιτείας κριτῶν	ἐκάλεσαν.	(Ἐκκλησίαν δὲ Σαμουῆλος ποιήσας ὁ
[6, 4]	ἀμείνων τῶν βλεπομένων: Σαοῦλον αὐτὸν	ἐκάλουν.	οὗτος ὁ Κείς, ὄνων αὐτῷ
[6, 1]	ἀλλὰ πέντε μὲν ἀνδριάντας ὑπὲρ	ἑκάστης	πόλεως χρυσοῦς ἀναθεῖναι τῷ θεῷ
[6, 1]	κιβωτὸς ὥσπερ δασμὸν ἀπαιτοῦσα παρ'	ἑκάστης	τοῦ πρὸς αὐτὰς ἐλθεῖν ἃ
[6, 4]	μὲν ἀναστάντες ἀπελύοντο πρὸς αὑτοὺς	ἕκαστοι,	ὁ δὲ Σαοῦλος παρὰ τῷ
[6, 1]	θεοπέμπτῳ κακῷ καὶ τὸν ἴδιον	ἕκαστος	ἀπεθρήνει: τοῦ τε μένειν τὴν
[6, 13]	ἀλλοτρίου τελευτῇ, ὡς οἰκεῖον δ'	ἕκαστος	ἴδιον ποθῶν. ἐγένετο δ' ἀνὴρ
[6, 3]	μὲν, εἶπεν, ἄπιτε πρὸς αὑτοὺς	ἕκαστος,	μεταπέμψομαι δὲ ὑμᾶς εἰς δέον,
[6, 13]	θεὸς ταῦτα δικάσειε καὶ τὸν	ἑκατέρου	τρόπον ἡμῶν ἐλέγξειε. Σαοῦλος δὲ
[6, 3]	ἐν Βερσουβεὶ μερίσας τὸν ὑπακουσόμενον	ἑκατέρῳ	λαόν. ἐγένοντο δὲ σαφὲς οὗτοι
[6, 13]	ὕδατος ἐπειπών, ὡς> ὁ θεὸς	ἑκατέρῳ	τῆς ἰδίας φύσεως καὶ τῶν
[6, 3]	δὲ ἄλλους καὶ χιλιάρχους καὶ	ἑκατοντάρχους,	ποιήσουσι δὲ καὶ τεχνίτας ὁπλοποιοὺς
[6, 12]	ἐκέλευσε τὸν Δαυίδην ὡς τάχος	ἐκβάλλειν.	(Διασωθεὶς δὲ οὗτος ἐκ τῆς
[6, 2]	γίνεσθε δίκαιοι, καὶ τὴν πονηρίαν	ἐκβαλόντες	τῶν ψυχῶν καὶ θεραπεύσαντες αὐτὴν
[6, 13]	τῆς Ἐνγεδηνῆς ἀφικνεῖται: Σαούλῳ δὲ	ἐκβαλόντι	τοὺς Παλαιστίνους ἧκον ἀπαγγέλλοντές τινες
[6, 14]	τοιαύτην τέχνην ἐκ τῆς χώρας	ἐκβεβληκὼς	ἔξω τῶν προφητῶν. ἀκούσας δὲ
[6, 1]	καὶ καλοῦ τὴν πορείαν αὐτῶν	ἐκδεξαμένου	παύονται προσωτέρω χωρεῖν στήσασαι τὴν
[6, 13]	παρὰ τῶν πονηρῶν: ἃ γὰρ	ἐκδέχεται	κακὰ Νάβαλον ταῦτα καὶ ταῖς
[6, 3]	δὲ δεῖν πρῶτον μὲν αὐτοῖς	ἐκδιηγήσασθαι	τὰ παρὰ τῶν βασιλέων ἐσόμενα
[6, 13]	αὐτοῦ τὴν τελευτὴν ὁ Δαυίδης	ἐκδικηθῆναι	μὲν αὑτὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[6, 13]	γάρ σε καθαρὸν ἐκεῖνος αὐτὸς	ἐκδικήσει	παρὰ τῶν πονηρῶν: ἃ γὰρ
[6, 11]	δὲ τὴν ἀπὸ τῶν πολεμίων	ἐκδικίαν:	αἰσχρὸν γὰρ τούτων ἐπιλελῆσθαι. τούτοις
[6, 13]	καὶ μαθών, ὅτι λαβὼν αὐτὸν	ἔκδοτον	ὑπὸ τοῦ ὕπνου καὶ τῆς
[6, 6]	εἰς τὴν τῶν πολεμίων παρεμβολὴν	ἐκδραμεῖν	καὶ ταραχὴν ἐμποιῆσαι καὶ θόρυβον
[6, 13]	μείναντα παρ' αὐτοῖς οἱ Κιλλῖται	ἐκδώσουσι	τῷ Σαούλῳ, παραλαβὼν τοὺς τετρακοσίους
[6, 6]	πρόσταξιν τοῦ βασιλέως ποιησάντων ἵστησιν	ἐκεῖ	βωμὸν ὁ Σαοῦλος καὶ ὡλοκαύτωσεν
[6, 5]	συνίασι πάντες εἰς Γάλγαλα πόλιν:	ἐκεῖ	γὰρ αὐτοὺς ἐκέλευσεν ἐλθεῖν. καὶ
[6, 11]	ἐπί τινα τόπον Γαλβουὰθ ὄνομα	ἐκεῖ	διέτριβε σὺν αὐτῷ. ὡς δ'
[6, 2]	τινὸς οὕτω λεγομένου, καὶ καταπήξας	ἐκεῖ	λίθον ὥσπερ ὅρον τῆς νίκης
[6, 11]	πατρὸς ἥξειν πρὸς αὐτὸν ἔφησεν	ἐκεῖ	μόνον ἐπαγόμενος παῖδα. καὶ τρία
[6, 2]	(Οὐ λανθάνουσι δὲ τοὺς Παλαιστίνους	ἐκεῖ	συναχθέντες, ἀλλὰ μαθόντες οὗτοι τὴν
[6, 6]	Σαοῦλος καὶ ὡλοκαύτωσεν ἐπ' αὐτοῦ	ἐκεῖ	τῷ θεῷ. τοῦτον πρῶτον βωμὸν
[6, 13]	ἐπ' αὐτὸν στρατείας. (Δαυίδης δὲ	ἐκεῖθεν	ἄρας εἴς τινα τόπον Καινὴν
[6, 12]	καὶ συνεργίας ἤδη γεγενημένης ἀπάρας	ἐκεῖθεν	ἀφικνεῖται πρὸς τὸν τῶν Μωαβιτῶν
[6, 11]	Σαούλου παῖς ἀφικομένου πρὸς αὐτὸν	ἐκεῖθεν	Δαυίδου καὶ περὶ τῆς τοῦ
[6, 4]	σου τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ: ἔπειτ'	ἐκεῖθεν	ἐλθὼν εἰς Γεβαθὰ προφήταις ἐκκλησιάζουσιν
[6, 11]	τῶν παρόντων μοι ἀμοιβὴν εἰς	ἐκεῖνα	κατάθου. ταῦτ' ἐπομόσας ἀπολύει τὸν
[6, 12]	παρέλθωσι καὶ δυναστείαν, τότε πάντ'	ἐκεῖνα	μετεκδυσάμενοι καὶ ὥσπερ ἐπὶ σκηνῆς
[6, 1]	αὐτῶν ὀξυτέραν ποιῶνται τὴν πορείαν:	ἐκείνας	δ' ἐξελάσαντας τὴν κιβωτὸν φερούσας
[6, 6]	παντὶ νομίζειν ἀμήχανον εἶναι κατ'	ἐκείνας	οὐκ ἀναβῆναι μόνον ἀλλὰ καὶ
[6, 13]	ἐπὶ τὸν Νάβαλον ἐβάδιζεν ὀμόσας	ἐκείνῃ	τῇ νυκτὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ
[6, 1]	τὴν αἰτίαν τῶν κακῶν εἰς	ἐκείνην	ἀναφέροντας: οὐ γὰρ ταύτην εἶναι
[6, 13]	Σίμωνος ἐρήμῳ. ~(Ὥρμησεν δὲ ἐπ'	ἐκείνην	διώκειν Σαοῦλος: κατὰ γὰρ τὴν
[6, 8]	ἑρμηνευόμενον τὸ ὄνομα, καὶ μετ'	ἐκείνην	οὐκέτι τὴν ἡμέραν εἰς ὄψιν
[6, 2]	ἐχθρῶν ἰσχύος. (Οἱ δὲ μετ'	ἐκείνην	τὴν πληγὴν οὐκέτ' ἐστράτευσαν ἐπὶ
[6, 1]	διὰ τοῦτο καὶ συνεισβαλόντων μετ'	ἐκείνης	εἰς τὰς πόλεις αὐτῶν: ἦσαν
[6, 5]	μυριάδας συνειλεγμένους, τῆς δὲ φυλῆς	ἐκείνης	ἦσαν μυριάδες ἑπτά. διαβὰς δὲ
[6, 14]	λείαν ἄλλην ἔκ τ' αὐτῆς	ἐκείνης	καὶ τῆς ἄλλης τῶν Παλαιστίνων
[6, 5]	περιόψεσθαι τῶν ὁμοφύλων ἀναιρούμενον ἐπ'	ἐκείνης	τῆς ἡμέρας: ἄτοπον γὰρ εἶναι
[6, 7]	πάντας φεύγουσιν ἐπακολουθῶν. ὡς δ'	ἐκεῖνο	τὸ ἔργον αὐτῷ κατὰ τὴν
[6, 9]	ἑνὶ τῷ νενικηκότι: δουλεύσουσι γὰρ	ἐκεῖνοι	τοῖς ἑτέροις, ὧν ἂν ὁ
[6, 7]	καὶ τὸ πλῆθος: καὶ γὰρ	ἐκεῖνοι	τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν βοσκημάτων
[6, 7]	πόλεμον, ἀλλ' ὡς ἐπὶ πᾶσιν	ἐκείνοις	ἀκριβῶς πεφυλαγμένοις νενικηκὼς τοὺς πολεμίους
[6, 13]	δεῖ τὰς ἀκοὰς χαρίζεσθαι μὲν	ἐκείνοις	τὸ πιστεύειν αὐτοῖς, εἰς δὲ
[6, 1]	Ἀσκαλωνῖται. μένει δ' οὐδὲ παρ'	ἐκείνοις:	ὑπὸ γὰρ τῶν αὐτῶν παθῶν
[6, 11]	ποθῶν, ὡς παρὰ μικρὸν δι'	ἐκεῖνον	αὐτόχειρ καὶ τοῦ παιδὸς γεγονέναι.
[6, 2]	ὅρων ἐκτεταμένη. ἦν δὲ κατ'	ἐκεῖνον	τὸν καιρὸν φίλια τοῖς Ἰσραηλίταις
[6, 4]	συγγενοῦς αὐτοῦ Ἀβηνάρου, καὶ γὰρ	ἐκεῖνον	τῶν ἄλλων οἰκείων μᾶλλον ἔστεργεν,
[6, 3]	ἠξίωσε τὸ πλῆθος, ὡς οὐκ	ἐκεῖνον	ὑπερηφανήσοντας ἀλλ' ἑαυτὸν, εἰ μὴ
[6, 12]	καὶ παραλαβὼν ὁμοίους αὑτῷ πονηροὺς	ἐκεῖνος	ἀποκτείνει τὸν Ἀβιμέλεχον καὶ τὴν
[6, 13]	αἵματι: μένοντα γάρ σε καθαρὸν	ἐκεῖνος	αὐτὸς ἐκδικήσει παρὰ τῶν πονηρῶν:
[6, 4]	Σαμουῆλον τὸν προφήτην οὐδ' ὡς	ἐκεῖνος	αὐτῷ σεσῶσθαι τὰς ὄνους ἔφρασε,
[6, 6]	θείου παῖδα Ἀβήναρον: Νῆρος δ'	ἐκεῖνος	ἐκαλεῖτο, Νῆρος δὲ καὶ Κεὶς
[6, 11]	καὶ τοῖς ὕμνοις ἐξᾴδειν αὐτόν.	ἐκείνου	δὲ τὰ κελευσθέντα ποιοῦντος διατεινάμενος
[6, 14]	γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλος. ἐπινεύσαντος δ'	ἐκείνου	καὶ τὴν ταραχὴν αὐτῆς ἐρομένου
[6, 7]	δὲ θεοῦ καὶ τὴν κατ'	ἐκείνου	καὶ τῶν ὅλων πραγμάτων. λέγειν
[6, 13]	δέσποιναν μὲν ἑαυτοῦ γυναῖκα δ'	ἐκείνου	κατειπόντος, ὅτι πέμψας ὁ Δαυίδης
[6, 9]	κειμένῳ καὶ τῇ ῥομφαίᾳ τῇ	ἐκείνου	μάχαιραν οὐκ ἔχων αὐτὸς ἀποτέμνει
[6, 8]	εὐωχίαν οὐκ εἶναι δυνατὸν αὐτοῖς	ἐκείνου	μὴ παρόντος. ὡς δ' ἧκεν
[6, 14]	τῶν σκευῶν μεμενηκότων. καὶ ἐξ	ἐκείνου	νόμος οὗτος ἐκράτησε παρ' αὐτοῖς,
[6, 4]	θεοῦ, ὅτι τὴν ἐλευθερίαν αὐτοῖς	ἐκείνου	παρασχόντος καὶ τοὺς πολεμίους δουλώσαντος
[6, 12]	ὃν ἐξέφυγε παρὰ Σαούλου παρ'	ἐκείνου	πειράσῃ προσποιεῖται μανίαν καὶ λύσσαν,
[6, 11]	ὡς ἐπισφαλέστερος αὐτὸς ἐκ τῶν	ἐκείνου	πράξεων γενόμενος. ἐπεὶ δὲ πάλιν
[6, 13]	εἶναι καὶ ποδῶν ἅψασθαι τῶν	ἐκείνου	πρὸς τοὺς παρόντας ἔλεγεν, ὅμως
[6, 13]	αὐτὸν οὕτως ἀγαπήσειεν, ὡς ὑπ'	ἐκείνου	στέργεται: ὃς τὸν μὲν φυλάττειν
[6, 11]	οὐδὲ γὰρ αὑτὴν ζῆν ὑπομενεῖν	ἐκείνου	στερηθεῖσαν. καί μή σε, φησίν,
[6, 5]	ἀριστοκρατούμενοι διετέλουν: μετὰ δὲ τὴν	ἐκείνου	τελευτὴν ἔτεσι τοῖς πᾶσι δέκα
[6, 7]	μὲν καὶ περιγίνεσθαι τῶν ἐχθρῶν	ἐκείνου	τὴν ἰσχὺν διδόντος αὐτοῖς, καταφρονεῖσθαι
[6, 13]	τῷ τοῦ δεσπότου καὶ ταῦτ'	ἐκείνου	φήσαντος Ἀβιγαία, προσηγορεύετο γὰρ οὕτως,
[6, 12]	αὐτῶν πρὸς τὸ καὶ μετ'	ἐκείνους	ἄλλους γενέσθαι. (Ὁ δ' Ἀβιάθαρος
[6, 5]	μέγιστον θεὸν, ὃς τοὺς ἀδελφοὺς	ἐκείνους,	λέγω δὴ Μωυσῆν καὶ Ἀαρῶνα,
[6, 13]	ἤδη κινδυνεῦσαι παρὰ μικρὸν ἐπ'	ἐκείνῳ	γενόμενον συλλαβεῖν αὐτὸν σπουδάσαντα. Δαυίδῃ
[6, 12]	πρὸς αὐτὸν καὶ ποιεῖν τὰ	ἐκείνῳ	δοκοῦντα ἑτοίμως ἔχειν ἔλεγον. ἐγένοντο
[6, 12]	ἐπεζήτει σοὶ μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ	ἐκείνῳ	περὶ αὐτῶν ἐλογιζόμην. διὸ μηδὲν
[6, 12]	προσδοκᾶτε: οἶδα γὰρ ὅτι πάντες	ἐκείνῳ	προστέθεισθε τοὐμοῦ παιδὸς Ἰωνάθου αὐτοῦ
[6, 2]	τέσσαρας. ~(Τοῦ δὲ λαοῦ παντὸς	ἐκείνῳ	τῷ χρόνῳ, καθ' ὃν εἶχεν
[6, 1]	κιβωτὸς πάθη πρὸς τοὺς ἀπ'	ἐκείνων	αὐτὴν δεχομένους: καὶ πρὸς ἄλλους
[6, 12]	αὐτὸν ἀποκτεῖναι. μὴ θαρρούντων δ'	ἐκείνων	ἅψασθαι τοῦ ἀρχιερέως, ἀλλὰ τὸ
[6, 9]	νομιζέσθω δὴ καὶ ὁ πολέμιος	ἐκείνων	εἶναι τῶν θηρίων ὀνειδίζων ἐκ
[6, 5]	πρῶτον μὲν Ἀσσυρίων καὶ τῆς	ἐκείνων	ἰσχύος ὑπερτέρους ἀπεργασάμενος, ἔπειτα Ἀμμανιτῶν
[6, 2]	Παλαιστίνοις ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους, τοῦτ'	ἐκείνων	μετὰ τὴν νίκην ἐγένετο. καὶ
[6, 12]	καὶ φανερὸς αὐτῷ γενόμενος μηνυόντων	ἐκείνων,	ὅτι Δαυίδης ὁ πολλὰς ἀποκτείνας
[6, 5]	δ' ἄπορα εἴη τὰ παρ'	ἐκείνων	παραδώσειν αὑτοὺς ἔφασκον ἐπὶ τῷ
[6, 13]	ἐκλείπει μὲν τὰ στενὰ τῆς	ἐκείνων	χώρας, φεύγει δὲ ἐπὶ τὴν
[6, 13]	τὸν Νάβαλον τοῦτον καθ' ὃν	ἔκειρε	τὰ πρόβατα καιρὸν πέμψας ὁ
[6, 2]	ἐχόντων μήτε ὡς ἐπὶ μάχῃ	ἐκεῖσε	ἀπηντηκότων, περιπίπτουσι δὲ οἷς οὐδ'
[6, 1]	αὐτῷ τοῦτο ποιοῦντι τὴν κιβωτὸν:	ἔκειτο	γὰρ ἐπ' αὐτῆς ἀποπεπτωκὼς τῆς
[6, 11]	τὴν ἐσθῆτα περιδύσας ἑαυτὸν καταπεσὼν	ἔκειτο	δι' ὅλης ἡμέρας τε καὶ
[6, 14]	ἡμέρᾳ τε καὶ νυκτί, ῥᾳδίως	ἔκειτο	νέκυς ὥς τις. μόλις δὲ
[6, 14]	τόπον ὃν ἔδωκεν αὐτῷ κατοικεῖν	ἐκέλευον	ἀποπέμπειν σὺν τοῖς ἑξακοσίοις ὁπλίταις:
[6, 8]	καὶ ψάλλειν ἐπὶ κινύρᾳ τοῦτον	ἐκέλευσαν	ζητήσαντας, ὁπόταν αὐτῷ προσίῃ τὰ
[6, 13]	ἐπ' αὐτὸν ἥκοντα πέμψας κατασκόπους	ἐκέλευσε	δηλοῦν αὐτῷ, ποῦ τῆς χώρας
[6, 3]	πόλιν αὐτοῖς ἀποδοὺς εἰς ταύτην	ἐκέλευσε	συνερχομένοις περὶ τῶν πρὸς ἀλλήλους
[6, 9]	καὶ ἀμαθῆ τοῦ προσήκοντος εἰπών,	ἐκέλευσέ	τε πρὸς τὰ ποίμνια καὶ
[6, 5]	ἥλιος ἐπιτείλας ἴδῃ: ὑπομεῖναι δ'	ἐκέλευσέ	τινας αὐτῶν ἡγησομένους τῆς ὁδοῦ.
[6, 13]	ὁ δὲ Δαυίδης πέμψαντα ἀπολαβεῖν	ἐκέλευσε	τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν
[6, 12]	ἔκφρονα πρὸς αὐτὸν ἀγάγοιεν ἄνθρωπον	ἐκέλευσε	τὸν Δαυίδην ὡς τάχος ἐκβάλλειν.
[6, 4]	καὶ γενόμενος ἔξω τῆς πόλεως	ἐκέλευσε	τὸν μὲν θεράποντα ποιῆσαι προελθεῖν,
[6, 14]	αὐτῷ μετὰ τῶν ἰδίων ὁπλιτῶν	ἐκέλευσε.	τοῦ δὲ προθύμως ὑποσχομένου καὶ
[6, 8]	ἄκρον, πέμψας πρὸς τὸν Ἰεσσαῖον	ἐκέλευσεν	ἀποστέλλειν αὐτῷ τὸν Δαβίδην τῶν
[6, 6]	πραγμάτων. ὁ δὲ περιμένειν αὐτὸν	ἐκέλευσεν	αὐτόθι καὶ παρασκευάζειν θύματα: μετὰ
[6, 11]	(Νυκτὸς δὲ πέμψας ὁ βασιλεὺς	ἐκέλευσεν	αὐτὸν ἄχρι τῆς ἕω φυλάττεσθαι
[6, 8]	ταῦτα φράσαντος τοῦ θεοῦ πάντας	ἐκέλευσεν	αὐτῷ τὸν Ἰεσσαῖον τοὺς υἱοὺς
[6, 5]	Γάλγαλα πόλιν: ἐκεῖ γὰρ αὐτοὺς	ἐκέλευσεν	ἐλθεῖν. καὶ πάλιν ὁρῶντος τοῦ
[6, 8]	αὐτοῦ παύσασθαι μὲν τῆς φροντίδος	ἐκέλευσεν	ὁ θεός, λαβόντι δὲ τὸ
[6, 14]	μέρος. καὶ Δαυίδης μέν, ὡς	ἐκέλευσεν	ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεύς, ἧκεν
[6, 11]	γένοιτο διὰ τῆς νυκτὸς ἀσθενέστερος,	ἐκέλευσεν	οὕτως ἔχοντα κομισθῆναι: βούλεσθαι γὰρ
[6, 14]	ἐγγαστριμύθων καὶ τῶν τεθνηκότων ψυχὰς	ἐκκαλουμένων	ὡς οὕτως γνωσομένῳ, ποῖ χωρεῖν
[6, 4]	ἐκεῖθεν ἐλθὼν εἰς Γεβαθὰ προφήταις	ἐκκλησιάζουσιν	ἐπιτεύξῃ καὶ γενόμενος ἔνθεος προφητεύσεις
[6, 5]	τοῦτον τῆς πολιτείας κριτῶν ἐκάλεσαν.	(Ἐκκλησίαν	δὲ Σαμουῆλος ποιήσας ὁ προφήτης
[6, 11]	τὸν Σαμουῆλον καὶ καταλαβόντες προφητῶν	ἐκκλησίαν	τοῦ θείου μεταλαμβάνουσι πνεύματος καὶ
[6, 2]	ὄψεις περιλάμψας καὶ τῶν χειρῶν	ἐκκροτήσας	τὰ ὅπλα, γυμνοὺς εἰς φυγὴν
[6, 1]	καὶ προσελθόντας αὐτῇ βαλὼν ἀπέκτεινεν.	ἔκλαυσαν	δὲ ταῦτα παθόντας αὐτοὺς οἱ
[6, 13]	καὶ ἐπὶ πολλὰς πάνυ ἡμέρας	ἔκλαυσαν,	οὐ κοινὸν τοῦτο πάσχοντες ὡς
[6, 13]	καὶ τὴν τοῦ βασιλέως ἔφοδον	ἐκλείπει	μὲν τὰ στενὰ τῆς ἐκείνων
[6, 12]	κελεύσαντος αὐτὸν τὴν μὲν ἐρημίαν	ἐκλιπεῖν,	πορευθέντα δ' εἰς τὴν κληρουχίαν
[6, 13]	τοῦ δὲ Σαούλου τὸ σπήλαιον	ἐκλιπόντος	προελθὼν ὁ Δαυίδης ἔκραγεν ἀκοῦσαι
[6, 1]	προειρήκαμεν μικρὸν ἔμπροσθεν, εἰς Ἄζωτον	ἐκόμισαν	πόλιν καὶ παρὰ τὸν αὐτῶν
[6, 9]	Δαβίδης εἰς τὴν ἰδίαν σκηνὴν	ἐκόμισε	καὶ τὴν ῥομφαίαν ἀνέθηκε τῷ
[6, 10]	γὰρ εἰς τοὺς πολεμίους αὐτὸν	ἐκπέμπειν	καὶ τὰς μάχας ὡς ἐν
[6, 4]	ὄνων ἐφ' ὧν τὴν ζήτησιν	ἐκπεμφθείη	σεσωσμένων τά τε πάντα ἀγαθὰ
[6, 14]	τῶν Παλαιστίνων χώρας λαβόντες ἀνεχώρησαν.	(Ἐκπεπορθημένην	δὲ τὴν Σίκελλαν καταλαβὼν ὁ
[6, 1]	ἐχομένας ἀπολύουσι πόλεις. καὶ τοῦτον	ἐκπεριέρχεται	τὸν τρόπον τὰς πέντε τῶν
[6, 11]	μὲν ὁ τοῦ βασιλέως παῖς	ἐκπηδήσας	ἀπὸ> τοῦ δείπνου καὶ μηδὲν
[6, 14]	τοῦ δ' ἀρχιερέως διώκειν κελεύσαντος	ἐκπηδήσας	μετὰ τῶν ἑξακοσίων ὁπλιτῶν εἵπετο
[6, 9]	ὁ τῶν Ἑβραίων στρατὸς ἀλαλάξαντες	ἐκπηδῶσιν	εἰς αὐτοὺς καὶ πολλοὺς ἀποσφάττοντες
[6, 13]	τοῦ νεανίσκου μετριότητα καὶ φύσιν	ἐκπλαγεὶς	ἀνῴμωξε: τὸ δ' αὐτὸ κἀκείνου
[6, 14]	ταράττεται, καὶ πρὸς τὴν ὄψιν	ἐκπλαγέν,	οὐ σύ, φησίν, ὁ βασιλεὺς
[6, 6]	ὡς εἴκοσι, ταραχῆς δὲ καὶ	ἐκπλήξεως	αὐτοὺς ἐγέμισαν, ὡς τινὰς μὲν
[6, 4]	αὐτοῖς, ὡς πάνθ' ὅντιν' ὁρῶντα	ἐκπλήττεσθαί	τε καὶ θαυμάζειν λέγοντα πόθεν
[6, 4]	δὲ τοῦθ' ὁ νεανίσκος φθάσας	ἐκποδὼν	αὑτὸν ἐποίει μὴ βουλόμενος οἶμαι
[6, 14]	χρυσὸν καὶ τὸν βασιλικὸν στέφανον	ἐκποδὼν	ἐγένετο. θεασάμενος δ' ὁ ὁπλοφόρος
[6, 11]	προαίρεσιν. συμβουλεύει μέντοι φυλάσσεσθαι γενόμενον	ἐκποδὼν	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν: αὐτὸς γὰρ
[6, 6]	εἰς Γεβὰλ ἔπεμψεν. ὁ δ'	ἐκπολιορκεῖ	τι φρούριον τῶν Παλαιστίνων οὐ
[6, 7]	δίψει, τὰς δὲ ἄλλοις τρόποις	ἐκπολιορκήσας	καὶ λαβὼν κατὰ κράτος ἐπὶ
[6, 13]	σπήλαιον ἐκλιπόντος προελθὼν ὁ Δαυίδης	ἔκραγεν	ἀκοῦσαι τὸν Σαοῦλον ἀξιῶν. ἐπιστραφέντος
[6, 14]	καὶ ἐξ ἐκείνου νόμος οὗτος	ἐκράτησε	παρ' αὐτοῖς, ἵνα ταὐτὰ τοῖς
[6, 1]	ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν τοιαύτην ἔχει.	~(Ἔκριναν	δ' αὐτὰ καλῶς εἰρῆσθαι καὶ
[6, 13]	συλληφθῇ ὑπὸ τοῦ Σαούλου, συμφέρειν	ἔκρινεν	εἰς τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰς διατρίβειν
[6, 8]	θαυμάζει καὶ τῆς βασιλείας ἄξιον	ἔκρινεν,	οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν ἀνθρώπους
[6, 7]	μέγεθος τοῦ σώματος σωτηρίας ἄξιον	ἔκρινεν	οὐκέτι τοῦτο ποιῶν κατὰ βούλησιν
[6, 6]	τὰ σπήλαια καὶ τοὺς ὑπονόμους	ἔκρυψαν	αὑτοὺς, οἱ πλείους δὲ εἰς
[6, 14]	καὶ νῦν τῆς χάριτος ἀμοιβὴν	ἐκτεῖσαι	βουλόμενον καὶ τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον
[6, 14]	ὡς ἐν πενίᾳ τοῦτο παρέσχεν	ἐκτενῶς	καὶ φιλοφρόνως, οὔθ' ὑπὲρ εὐεργεσίας
[6, 2]	ἀπὸ τῶν τῆς Γίττης ὅρων	ἐκτεταμένη.	ἦν δὲ κατ' ἐκεῖνον τὸν
[6, 0]	~Τάδε ἔνεστιν ἐν τῇ	ἕκτῃ	τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς
[6, 8]	ὁ πέμπτος ἐκαλεῖτο, ὁ δὲ	ἕκτος	Ἄσαμος. ἰδὼν δὲ καὶ τούτους
[6, 3]	τῶν γὰρ τοῦ πατρὸς ἐπιτηδευμάτων	ἐκτραπόμενοι	καὶ τὴν ἐναντίαν ὁδὸν ἀπελθόντες
[6, 1]	τοῖς ἔργοις εὐθὺς τὴν γνώμην	ἐκύρωσαν.	καὶ ποιήσαντες μὲν τὰ προειρημένα
[6, 6]	τὸν πρὸς Παλαιστίνους, τὴν δύναμιν	ἐκφαυλίζων	αὐτῶν καὶ διασύρων ὡς οὐκ
[6, 11]	τὴν αἰτίαν μαθήσεσθαι καὶ ταύτην	ἐκφαυλίσειν,	ὡς οὐ δεῖν ἐπ' αὐτῇ
[6, 7]	ἐπέστειλε μέλλοντι τὸν πρὸς Ἀμαληκίτας	ἐκφέρειν	πόλεμον, ἀλλ' ὡς ἐπὶ πᾶσιν
[6, 12]	οἰκέταις ὁ βασιλεὺς προσδυσχεράνας ὡς	ἔκφρονα	πρὸς αὐτὸν ἀγάγοιεν ἄνθρωπον ἐκέλευσε
[6, 11]	ὑπὸ τοῦ πολλοῦ πνεύματος ἐλαυνόμενος	ἔκφρων	γίνεται καὶ τὴν ἐσθῆτα περιδύσας
[6, 11]	κόρῃ Σαοῦλος. ὁ δὲ Δαυίδης	ἐκφυγὼν	τὸν κίνδυνον ἧκε πρὸς τὸν
[6, 4]	βουλόμενος οἶμαι δοκεῖν τὴν ἀρχὴν	ἑκὼν	λαμβάνειν, ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο ἐγκράτειαν
[6, 13]	ὕδατος καὶ μαθήσῃ, πηλίκον ὑμᾶς	ἔλαθε	κακὸν ἐντὸς γενόμενον. Σαοῦλος δὲ
[6, 8]	λαβὼν ὁρῶντος τοῦ Δαβίδου τὸ	ἔλαιον	ἀλείφει τ' αὐτὸν καὶ πρὸς
[6, 8]	θεός, λαβόντι δὲ τὸ ἅγιον	ἔλαιον	εἰς Βηθλέμην ἀπελθεῖν πόλιν πρὸς
[6, 4]	δ' ὁ προφήτης τὸ ἅγιον	ἔλαιον	καταχεῖ τῆς τοῦ νεανίσκου κεφαλῆς
[6, 5]	χρίει τὸν Σαοῦλον τῷ ἁγίῳ	ἐλαίῳ	καὶ δεύτερον ἀναγορεύει βασιλέα. καὶ
[6, 8]	γὰρ αὐτὸν, εἰ χρίσει τῷ	ἐλαίῳ	τὸν νεανίσκον, ὃν αὐτός τε
[6, 12]	καὶ μισῶν τὸν ἐμὸν οἶκον	ἐλάνθανεν.	ὁ δ' ἀρχιερεὺς οὐκ ἐπ'
[6, 10]	ὁ βασιλεύς, ὡς τὸ μὲν	ἔλαττον	τῆς μαρτυρίας αὐτὸς λάβοι, τὸ
[6, 13]	πολλὰ δείγματα τῆς εὐνοίας παρεσχημένον	ἐλαύνοι	καὶ τοσοῦτον ἐν φυγῇ χρόνον
[6, 1]	ὑπὸ γὰρ τῶν αὐτῶν παθῶν	ἐλαυνόμενοι	πρὸς τὰς ἐχομένας ἀπολύουσι πόλεις.
[6, 11]	Σαοῦλος ὑπὸ τοῦ πολλοῦ πνεύματος	ἐλαυνόμενος	ἔκφρων γίνεται καὶ τὴν ἐσθῆτα
[6, 13]	δὲ καὶ τότε τοὺς πονηροὺς	ἐλαυνομένους	ὑπὸ τοῦ θεοῦ μηδενὸς τῶν
[6, 4]	κλῆρος ἐξέπεσε, ταύτης δὲ κληρωθείσης	ἔλαχεν	ἡ Ματρὶς καλουμένη πατριὰ, ἧς
[6, 8]	τὴν αἰτίαν τῆς ἀφίξεως ἀνηρώτων,	ἔλεγε	δὲ ἥκειν ἵνα θύσῃ τῷ
[6, 13]	χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆς σωτηρίας	ἔλεγε	καὶ παρεκάλει θαρροῦντα καὶ μηδὲν
[6, 6]	ὁπλοφόρον καὶ προσβάλωμεν τοῖς πολεμίοις,	ἔλεγε,	κἂν μὲν ἀναβῆναι κελεύσωσι πρὸς
[6, 7]	ὡς ἄνθρωπον βασιλέα. μετανοεῖν οὖν	ἔλεγε	πρὸς τὸν προφήτην Σαμουῆλον ἐπὶ
[6, 4]	λόγους, οὓς κατ' ἐντολὴν φράζειν	ἔλεγε	τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν ἐλευθερίαν
[6, 7]	ἰσχύος, ὁ Σαοῦλος ἀσεβῆσαι μὲν	ἔλεγεν,	ἀγένητα δὲ ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα
[6, 13]	αὑτὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ καλῶς	ἔλεγεν:	ἀποθανεῖν γὰρ Νάβαλον ὑπὸ τῆς
[6, 14]	τὸν βασιλέα. ὁ δὲ Δαυίδην	ἔλεγεν	εἶναι τὸν φυγόντα Σαοῦλον τὸν
[6, 7]	ὁ δὲ προφήτης οὐχὶ θυσίαις	ἔλεγεν	ἥδεσθαι τὸ θεῖον, ἀλλὰ τοῖς
[6, 5]	ἐπιθυμία. εἰ δὲ τούτων ἀμελήσουσιν,	ἔλεγεν	ἥξειν αὐτοῖς τε καὶ τῷ
[6, 11]	κοινωνὸν τοῦ Δαυίδου καὶ συνεργὸν	ἔλεγεν	καὶ μήτ' αὐτὸν αἰδεῖσθαι μήτε
[6, 11]	προαίρεσιν γενομένης: οὐ γὰρ οὕτως,	ἔλεγεν,	οἶμαι τὸν ἐχθρὸν ἐζήτεις ἀποθανεῖν,
[6, 13]	τῶν ἐκείνου πρὸς τοὺς παρόντας	ἔλεγεν,	ὅμως δὲ μετὰ πάσης τῆς
[6, 5]	ἢ χάριτος τῆς πρὸς ἄλλους:	ἐλέγξαι	δὲ εἰ καὶ τῶν τοιούτων
[6, 13]	καὶ τὸν ἑκατέρου τρόπον ἡμῶν	ἐλέγξειε.	Σαοῦλος δὲ ἐπὶ τῷ παραδόξῳ
[6, 14]	ἀγαπήσειν ἀνασεσωσμένας τὰς γυναῖκας ἀπολαμβάνοντας	ἔλεγον:	Δαυίδης δὲ πονηρὰν καὶ ἄδικον
[6, 12]	τὰ ἐκείνῳ δοκοῦντα ἑτοίμως ἔχειν	ἔλεγον.	ἐγένοντο δὲ οἱ πάντες ὡσεὶ
[6, 6]	ἰδόντες οἱ Παλαιστῖνοι πρὸς ἀλλήλους	ἔλεγον	ἐκ τῶν ὑπονόμων καὶ σπηλαίων
[6, 3]	τάς τε τῶν υἱῶν παρανομίας	ἔλεγον	καὶ ὅτι γηραιὸς ὢν αὐτὸς
[6, 3]	μὲν ἀγένητον ἔσται τῶν ἐσομένων,	ἐλεγχθήσονται	δὲ καταφρονήσαντες καὶ βουλὰς οὐκ
[6, 3]	αὐτὰ μεταγινώσκοντας ἱκετεῦσαι τὸν θεὸν	ἐλεῆσαί	τε ὑμᾶς καὶ δωρήσασθαι ταχεῖαν
[6, 7]	φείσασθαι κελεῦσαι πρὸς ἃ μᾶλλον	ἔλεος	γίνεσθαι πέφυκε, Σαοῦλος δὲ αὐτῶν
[6, 6]	πάσης κηρύσσει τῆς χώρας ἐπ'	ἐλευθερίᾳ	καλῶν τὸν λαὸν ἐπὶ τὸν
[6, 4]	ἔλεγε τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν	ἐλευθερίαν	αὐτοῖς ἐκείνου παρασχόντος καὶ τοὺς
[6, 2]	γίνεσθαι καὶ φίλος, οὐκ ἐπιθυμεῖν	ἐλευθερίας	δεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ ποιεῖν
[6, 2]	πρὸς οὕτως ἔχοντας εἰπεῖν περὶ	ἐλευθερίας	καὶ τῶν ἀγαθῶν τῶν ἐν
[6, 1]	παρ' ἑκάστης τοῦ πρὸς αὐτὰς	ἐλθεῖν	ἃ δι' αὐτὴν ἔπασχον. (Ἀπειρηκότες
[6, 13]	αὐτόν, εἰπών, ἐπεὶ καὶ συνηνάγκασεν	ἐλθεῖν	εἰς πόλιν τείχη καὶ πύλας
[6, 11]	αὐτοῦ: παρακαλέσαι μέντοι καὶ αὐτὸν	ἐλθεῖν	ἐπὶ τὴν θυσίαν καὶ εἰ
[6, 5]	πόλιν: ἐκεῖ γὰρ αὐτοὺς ἐκέλευσεν	ἐλθεῖν.	καὶ πάλιν ὁρῶντος τοῦ πλήθους
[6, 11]	ἢ τῆς συμβιώσεως εἰς ὄνησιν	ἐλθεῖν	μέλλουσα πειράζειν. ταῦτα λογισάμενος μεταβαλοῦ
[6, 8]	ὁ δὲ πέντε ἄλλους ἐποίησεν	ἐλθεῖν,	ὧν ὁ μὲν πρεσβύτερος Ταλίαβος,
[6, 5]	συμμαχεῖν αὐτοῖς καὶ εἰ μὲν	ἔλθοι	βοήθεια πολεμῶσιν, εἰ δ' ἄπορα
[6, 2]	καὶ ποιεῖν δι' ὧν ἂν	ἔλθοι	πρὸς ὑμᾶς, οὐδὲ βούλεσθαι μὲν
[6, 14]	ἑαυτοῦ δεσπότην καὶ πρὸς αὐτὸν	ἐλθόντα	δέξασθαι, καὶ νῦν τῆς χάριτος
[6, 12]	εἰς Ναβὰν πόλιν πρὸς Ἀβιμέλεχον	ἐλθόντα	τὸν ἀρχιερέα τά τε μέλλοντα
[6, 11]	κομισθῆναι: βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἀνελεῖν.	ἐλθόντες	δὲ καὶ ἀνακαλύψαντες τὴν κλίνην
[6, 11]	ἄγειν προσέταξε συλλαμβάνοντας. οἱ δ'	ἐλθόντες	πρὸς τὸν Σαμουῆλον καὶ καταλαβόντες
[6, 13]	ὄντι Γεθλᾶς. ~(Μετὰ ταῦτά τινες	ἐλθόντες	τῶν Ζιφηνῶν ἀπήγγειλαν τῷ Σαούλῳ,
[6, 8]	ξένια δοὺς κομίσαι τῷ Σαούλῳ.	ἐλθόντι	δὲ ἥσθη καὶ ποιήσας ὁπλοφόρον
[6, 13]	καὶ παραδώσειν ἔφασαν ἐπ' αὐτὸν	ἐλθόντι:	καταληφθέντων γὰρ τῶν τῆς Ζιφηνῆς
[6, 9]	πράττουσι. τοῦ δὲ Γολιάθου πάλιν	ἐλθόντος	καὶ προκαλουμένου καὶ ὀνειδίζοντος, ὅτι
[6, 13]	ἡ δ' εἰς τὸν οἶκον	ἐλθοῦσα	καὶ καταλαβοῦσα τὸν ἄνδρα μετὰ
[6, 11]	πρὶν ἰδεῖν αὐτὸν προφητεύειν ἐποίησεν.	ἐλθὼν	δὲ πρὸς αὐτὸν Σαοῦλος ὑπὸ
[6, 4]	τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ: ἔπειτ' ἐκεῖθεν	ἐλθὼν	εἰς Γεβαθὰ προφήταις ἐκκλησιάζουσιν ἐπιτεύξῃ
[6, 9]	στρατόπεδον. τῇ δ' ἐχομένῃ πάλιν	ἐλθὼν	τοὺς αὐτοὺς ἐποιήσατο λόγους, καὶ
[6, 11]	ἐπιούσῃ πρὸς τὸν Σαοῦλον Ἰωνάθης	ἐλθὼν	ὡς ἱλαρόν τε καὶ χαίροντα
[6, 7]	δὲ κατασχεῖν βουλόμενος τὸν Σαμουῆλον	ἐλλαμβάνεται	τῆς διπλοίδος καὶ βιαίας τῆς
[6, 12]	ἀντιλέγειν ἢ ἐκείνῳ περὶ αὐτῶν	ἐλογιζόμην.	διὸ μηδὲν πονηρὸν κατ' ἐμοῦ
[6, 13]	Κίλλαν ἐξορμῆσαι καὶ πολιορκήσαντι καὶ	ἑλόντι	τὸν Δαυίδην ἀποκτεῖναι. ταῦτα δὲ
[6, 2]	μεγάλῃ στρατιᾷ καὶ δυνάμει κατ'	ἐλπίδα	τοῦ μὴ προσδοκῶσι μηδὲ παρεσκευασμένοις
[6, 11]	δειλὰς ἔχουσα τὰς περὶ αὐτοῦ	ἐλπίδας	καὶ περὶ τῆς ἰδίας ψυχῆς
[6, 13]	χρηστὰς περὶ τῶν μελλόντων ἔχειν	ἐλπίδας	παρεκάλει καὶ μὴ κάμνειν τοῖς
[6, 2]	καὶ παρατάσσεται εἰς μάχην, ἐπ'	ἐλπίδι	μὲν νίκης, ὡς ἀπειλημμένων ἐν
[6, 4]	εἶπεν, ἐγὼ, δέσποτα, ταύτης τῆς	ἐλπίδος	καὶ φυλῆς μικροτέρας ἢ βασιλέας
[6, 14]	πάντων ἄξιος: τοὺς γὰρ μετ'	ἐλπίδων	ἐπὶ πόλεμον ἐξελθόντας ὡς καὶ
[6, 2]	καὶ ἀνόπλοις ἐπεστράτευσαν οἱ πολέμιοι:	ἐλπὶς	οὖν ἡμῖν οὐκ ἄλλη σωτηρίας,
[6, 5]	ὑποζύγιον εἰς ἐμὴν ἀποσπάσας χρείαν	ἐλύπησα,	τούτων ἕν τι κατειπεῖν παρόντος
[6, 3]	αὐτοῖς δίκας τῶν προτέρων ἀδικημάτων.	ἐλύπησαν	δὲ σφόδρα τὸν Σαμουῆλον οἱ
[6, 13]	καί θεὸς ἤδη χερσὶ ταῖς	ἐμαῖς	ὑπέθετο αὐτόν, εἰπών, ἐπεὶ καὶ
[6, 10]	ἄλλων αὐτὸν ἀλλ' οὐχὶ δι'	ἐμαυτοῦ	κτείνας. διάπειραν δὴ τῆς τοῦ
[6, 9]	τὸν ὑψηλὸν καὶ μέγαν ὑπ'	ἐμαυτῷ	βαλών. γένοιτο μὲν ἂν αὐτὸς
[6, 7]	ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι. Σαοῦλος δ'	ἐμβαλὼν	εἰς τὴν τῶν Ἀμαληκιτῶν χώραν
[6, 14]	τινες εἰς αὐτὴν τῶν πολεμίων	ἐμβάλωσιν.	ἔστι δὲ καὶ τοῦτο συμμαχίας
[6, 13]	ἀκούσας ὁ Δαυίδης τοὺς Παλαιστίνους	ἐμβεβληκότας	εἰς τὴν Κιλλανῶν χώραν καὶ
[6, 13]	ὄρους, ὅθεν ἔμελλεν ἐξάκουστος εἶναι,	ἐμβοήσας	τοῖς στρατιώταις τοῦ Σαούλου καὶ
[6, 13]	οὗτος εἰς ἡμᾶς, ἀλλ' οὐκ	ἐμὲ	δεῖ τοιοῦτον εἶναι πρὸς αὐτόν.
[6, 12]	οὐ γὰρ δή σε φεύγων	ἐμὲ	καὶ μισῶν τὸν ἐμὸν οἶκον
[6, 3]	καὶ βουλὰς οὐκ εὐχαρίστους πρὸς	ἐμὲ	καὶ τὴν σὴν προφητείαν λαβόντες.
[6, 13]	τετραπόδου> πονηροῦ καὶ ἀχαρίστου πρὸς	ἐμὲ	καὶ τοὺς ἐμοὺς ἑταίρους γενομένου.
[6, 14]	εἶπε, μαρτυρῶ σοι πολλὴν περὶ	ἐμὲ	σπουδὴν καὶ εὔνοιαν καὶ διὰ
[6, 11]	τὸν ἐχθρὸν ἐζήτεις ἀποθανεῖν, ὡς	ἐμὲ	σώζεσθαι. καὶ συγγινώσκει δὲ τῇ
[6, 9]	θηρὸς, αὐτὸν δ' ὁρμήσαντα ἐπ'	ἐμὲ	τῆς οὐρᾶς βαστάσας καὶ προσρήξας
[6, 13]	ἔργον καὶ τὸ κατόρθωμα οὐκ	ἔμεινε	παρ' οἷς ἐγένετο, φήμῃ δ'
[6, 1]	ἐτῶν εἴκοσι προέστησαν: τοσαῦτα γὰρ	ἔμεινεν	ἐν τῇ Καριαθιαρεὶμ ποιήσασα παρὰ
[6, 11]	τὸν αὑτοῦ καὶ δι' ὅλης	ἔμεινεν	ἡμέρας αὐτόθι. (Νυκτὸς δὲ πέμψας
[6, 3]	καθιδρυμένην: οὐδὲ γὰρ ἐπεστράφησαν οὐδ'	ἐμέλησεν	αὐτοῖς τῶν Σαμουήλου λόγων, ἀλλ'
[6, 11]	αὐτῷ τὴν θυγατέρα Μελχὰν ὀνόματι.	~(Ἔμελλε	δὲ οὐκ ἐπὶ πολὺ τοῖς
[6, 13]	κορυφὴν ἀνελθὼν τοῦ ὄρους, ὅθεν	ἔμελλεν	ἐξάκουστος εἶναι, ἐμβοήσας τοῖς στρατιώταις
[6, 14]	τὸν πόλεμον εἰς Ῥεγάν, ἔνθεν	ἔμελλον	ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους,
[6, 13]	πονηρᾶς ἐπιθυμίας, οἳ μηδὲν κινδυνεύειν	ἔμελλον	ἐκ τοῦ μὴ ταῦτ' ἐμφανίσαι
[6, 9]	ὅπλων, οὐκ ἐγεγύμναστο γὰρ οὐδ'	ἐμεμαθήκει	φέρειν ὅπλα, ταῦτα μέν, εἶπεν,
[6, 14]	τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον συμμαχεῖν αὐτοῖς.	ἐμέμφθη	δὲ ὑπὸ τῶν στρατηγῶν ἄνδρα
[6, 11]	δ' ἐπὶ τούτῳ γέρας τὴν	ἐμὴν	ἀδελφὴν πρὸς γάμον, ὡς ἂν
[6, 13]	ἔχειν διὰ φροντίδος ἢ τὴν	ἐμὴν	ἀναίρεσιν, ἣν ἀδίκως μεταπορεύῃ: πῶς
[6, 5]	ἢ εἴ τινος ὑποζύγιον εἰς	ἐμὴν	ἀποσπάσας χρείαν ἐλύπησα, τούτων ἕν
[6, 13]	τὸν οἶκον αὐτοῦ εἰς τὴν	ἐμὴν	τιμὴν ἄφες: πρέπει γὰρ ἡμέρῳ
[6, 4]	περὶ μειζόνων ἢ κατὰ τὴν	ἐμὴν	χώραν διαλεγόμενος. ὁ δὲ προφήτης
[6, 13]	δύναται γενέσθαι προσθέμενον μεταδιώκειν τὴν	ἐμὴν	ψυχὴν καὶ μηδὲν μήθ' ἡμέρας
[6, 12]	μετέδωκας καὶ ὅπλων ὄντι τῆς	ἐμῆς	βασιλείας ἐπιβούλῳ, τί δὲ δὴ
[6, 13]	ἤλπισε γὰρ οὗτος, ὅτι Δαυίδης	ἐμίσησε	τὸ ἴδιον ἔθνος, καὶ δοῦλον
[6, 7]	ὁ μὲν γὰρ θεὸς οὕτως	ἐμίσησε	τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνος, ὡς
[6, 13]	τις τῶν Ζιφηνῶν ἐκ πόλεως	Ἐμμᾶν	πλούσιος καὶ πολυθρέμματος: τρισχιλίων μὲν
[6, 7]	λήψεσθαι ταύτην ἀγαθὸν καὶ δίκαιον,	ἐμμένειν	γὰρ τὸν θεὸν τοῖς περὶ
[6, 11]	οὐκ ἐπὶ πολὺ τοῖς γεγενημένοις	ἐμμένειν	Σαοῦλος ἄρα: ὁρῶν γὰρ τὸν
[6, 3]	ἐπὶ τοῖς εἰρημένοις οὔτε τροφῆς	ἐμνημόνευσεν	οὔτε ὕπνου, δι' ὅλης δὲ
[6, 14]	μηδέποτε αὐτὸν πρότερον τεθεαμένη οὐκ	ἐμνησικάκησε	τῆς ἐπιστήμης ὑπ' αὐτοῦ καταγνωσθείσης,
[6, 13]	μὲν γάρ, φησίν, ἀγαθῶν αἴτιος	ἐμοὶ	γέγονας, ἐγὼ δὲ σοὶ συμφορῶν.
[6, 10]	εἶπε, δοκεῖ γαμβρὸν γενέσθαι βασιλέως:	ἐμοὶ	δ' οὐχὶ τοιοῦτον φαίνεται καὶ
[6, 11]	ἐμοῦ λαβεῖν ἠξίωκας αὐτός τε	ἐμοὶ	δοῦναι δεσπότης ὤν. εἰ δ'
[6, 9]	τὸν θεὸν, ὃς αὐτὸν ὑποχείριον	ἐμοὶ	θήσει. ~(Τῇ προθυμίᾳ τοιγαροῦν καὶ
[6, 9]	συμπεσοῦσαν κακοπαθεῖν; δότε δ' ὅστις	ἐμοὶ	μαχεῖται τῶν ὑμετέρων, καὶ βραβευθήσεται
[6, 13]	μου τὸ γένος ἐξαφανίσαι μηδ'	ἐμοὶ	μνησικακοῦντα τοὺς ἐμοὺς ἐγγόνους ἀπολέσαι,
[6, 13]	σὲ καὶ τὸν σὸν οἶκον	ἐμοὶ	πιστεῦσαι δεῖ, καὶ μὴ τοῖς
[6, 11]	εἰ δ' εὑρίσκεις τι ἐν	ἐμοὶ	πονηρόν, αὐτὸς ἄνελε καὶ φθάσον
[6, 6]	καὶ παρ' ἀλλοτρίου καὶ μηδὲν	ἐμοὶ	προσήκοντος τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ δίκην
[6, 10]	αὐτῶν ἑξακοσίας. αὐτῷ τε γὰρ	ἐμοὶ	τούτων οὐδὲν ἂν οὔτε ποθεινότερον
[6, 14]	δίκαιος καὶ ἀνδρεῖος καὶ σώφρων	ἔμοι	γε δοκεῖ μόνος καὶ εἴ
[6, 12]	φεύγων ἐμὲ καὶ μισῶν τὸν	ἐμὸν	οἶκον ἐλάνθανεν. ὁ δ' ἀρχιερεὺς
[6, 11]	ἐχθρῶν ἄντε ὁ πατὴρ ὁ	ἐμὸς	ᾖ ἄντ' ἐγὼ κρείττονα. σὺ
[6, 6]	μὴν κἂν ὁ παῖς ὁ	ἐμὸς	Ἰωνάθης ᾖ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο
[6, 11]	τοῦτ' ἔσται τεκμήριον τῶν κατ'	ἐμοῦ	βεβουλευμένων. μηνύσεις δέ μοι τὴν
[6, 14]	μέν, εἶπεν, ἔτι καὶ παρ'	ἐμοῦ	βούλεσθαι μαθεῖν τοῦ θεοῦ καταλελοιπότος
[6, 14]	πεσόντα ἐπὶ τῆς μάχης μετ'	ἐμοῦ	γενησόμενον. ~(Ταῦτ' ἀκούσας Σαοῦλος ἄφωνος
[6, 13]	πῶς γὰρ οὐχὶ ψευδῆ περὶ	ἐμοῦ	δόξαν εἴληφας ὡς ἀποκτεῖναί σε
[6, 5]	μηδὲν ἄτοπον ἔθ' ὑμᾶς περὶ	ἐμοῦ	δύνασθαι λέγειν, φέρε νῦν μετὰ
[6, 12]	γενεὰν Σαοῦλος τί παθὼν ἐξ	ἐμοῦ,	εἶπε, δεινὸν καὶ ἄχαρι τὸν
[6, 4]	δὲ μετάπεμπτος εἰς Γάλγαλα ὑπ'	ἐμοῦ,	ἵνα χαριστήρια τούτων θύσωμεν τῷ
[6, 11]	μέντοι γε ἀσφαλείας τεύξῃ παρ'	ἐμοῦ	καὶ οὐδὲν μὴ πάθῃς ἄτοπον:
[6, 11]	δι' ἣν πίστεις τε παρ'	ἐμοῦ	λαβεῖν ἠξίωκας αὐτός τε ἐμοὶ
[6, 6]	δίκαιος ἦσθα καὶ μὴ παρήκουσας	ἐμοῦ	μηδ' ὧν ὑπέθετό μοι περὶ
[6, 9]	τῷ θεῷ θαρρῶν ὄντι μετ'	ἐμοῦ:	πεπείραμαι γὰρ αὐτοῦ τῆς βοηθείας.
[6, 13]	χρησάμενον, ὃν εἰ σοὶ κατ'	ἐμοῦ	περιέπεσεν οὐκ ἂν αὐτὸς παρῆκας,
[6, 14]	διὰ τοῦτο ἐπὶ σὲ τὸν	ἐμοῦ	προνοησόμενον κατέφυγον. Σαμουῆλος δὲ τέλος
[6, 12]	συνεργὸς Ἰωνάθης ἐστὶ τῶν κατ'	ἐμοῦ	συντεταγμένων, μέλει δὲ ὑμῶν οὐδενὶ
[6, 13]	μοι κρίνας ἀξίαν τοῦ παρ'	ἐμοῦ	ταῦτα δέξασθαι, καὶ τὸν θυμὸν
[6, 13]	ἂν τὴν ἐπερχομένην ἡμέραν εἶδες,	ἐμοῦ	τὸν οἶκον τὸν Ναβάλου διὰ
[6, 13]	μῖσος ἄδικον οὐκ αἰδῇ κατ'	ἐμοῦ	τρέφων. ὁ θεὸς ταῦτα δικάσειε
[6, 12]	ἐλογιζόμην. διὸ μηδὲν πονηρὸν κατ'	ἐμοῦ	φρονήσῃς μηδὲ πρὸς ἃ νῦν
[6, 13]	ἐξαφανίσαι μηδ' ἐμοὶ μνησικακοῦντα τοὺς	ἐμοὺς	ἐγγόνους ἀπολέσαι, τηρῆσαι δέ μοι
[6, 13]	ἀχαρίστου πρὸς ἐμὲ καὶ τοὺς	ἐμοὺς	ἑταίρους γενομένου. νῦν δὲ φθάσασα
[6, 12]	διὰ τὴν ἐξουσίαν δεδιότος οὕτως	ἐμπαροινοῦσι	τοῖς πράγμασιν. ἃ δ' ἂν
[6, 13]	ταῖς τῶν ἐχθρῶν σου κεφαλαῖς	ἐμπέσοι.	γενοῦ δὲ εὐμενής μοι κρίνας
[6, 9]	ὅπλων εἰς ὠκύτητα καὶ δρόμον	ἐμποδιζόμενος	βάδην ἐπὶ τὸν Δαβίδην παραγίνεται
[6, 3]	βαρυνόμενος καὶ τὰ συνήθη πράττειν	ἐμποδιζόμενος	τοῖς υἱοῖς τὴν ἀρχὴν καὶ
[6, 1]	καὶ κατασχεῖν, μὴ ταῖς μητράσιν	ἐμποδὼν	ἑπόμεναι γένωνται, πόθῳ δ' αὐτῶν
[6, 6]	πολεμίων παρεμβολὴν ἐκδραμεῖν καὶ ταραχὴν	ἐμποιῆσαι	καὶ θόρυβον αὐτοῖς> τοῦ δὲ
[6, 14]	τὴν Σίκελλαν κατὰ κράτος, καὶ	ἐμπρήσαντες	καὶ πολλὴν λείαν ἄλλην ἔκ
[6, 11]	προστάσσω τὰ ἀκόντια: κεῖσθαι γὰρ	ἔμπροσθεν	αὐτοῦ. καὶ ἂν ταῦτα, φησίν,
[6, 6]	Παλαιστῖνοι ταῦτα εἶναι, καθὼς μικρὸν	ἔμπροσθεν	δεδηλώκαμεν. διελόντες δ' εἰς τρία
[6, 1]	κιβωτὸν αἰχμάλωτον, ὡς προειρήκαμεν μικρὸν	ἔμπροσθεν,	εἰς Ἄζωτον ἐκόμισαν πόλιν καὶ
[6, 13]	καὶ τιμωρίας, οἵ γε μικρὸν	ἔμπροσθεν	εἰσελθόντας τινὰς ὑμῶν εἰς τὸ
[6, 11]	παρέμεινε τῷ βασιλεῖ Δαυίδης ὥσπερ	ἔμπροσθεν.	~(Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν
[6, 4]	ποτ' εἴη καὶ παρασχεῖν εἰς	ἐμφανὲς	τὸν νεανίσκον. μαθὼν δὲ παρὰ
[6, 7]	ἀναβολῆς οὐ προσούσης ἔτι μᾶλλον	ἐμφανίζει,	ἀθροίζει τε πᾶσαν τὴν δύναμιν
[6, 3]	ἐννοίας διεκαρτέρει. ~(Ἔχοντι δὲ οὕτως	ἐμφανίζεται	τὸ θεῖον καὶ παραμυθεῖται μὴ
[6, 11]	πατὴρ αὐτοῦ καὶ τὴν ἀπέχθειαν	ἐμφανίζον	ἀποκρίνηται μηνύσειν. ἵνα δ' αὐτῷ
[6, 2]	τραπέντος τοῦ θεοῦ καὶ πολλὴν	ἐμφανίζοντος	τὴν περὶ αὐτὸν θρησκείαν καὶ
[6, 13]	ἔμελλον ἐκ τοῦ μὴ ταῦτ'	ἐμφανίσαι	τῷ Σαούλῳ, διὰ δὲ κολακείαν
[6, 1]	αὐτῶν καὶ διαφθείρασι τὴν χώραν	ἐμφερεῖς:	ἔπειτα βαλόντας εἰς γλωσσόκομον αὐτοὺς
[6, 4]	ὁρμὴν χρήσεται τῆς ἐξουσίας ἀφειδῶς	ἐμφορούμενος,	ἀλλ' οὐχ ὡς ἴδιον ἔργον
[6, 12]	μέμνησθε μὲν οἶδ' ὅτι τῶν	ἐμῶν	εὐεργεσιῶν, ὅτι καὶ ἀγρῶν τινας
[6, 6]	καὶ τὴν γῆν λεηλατουμένην ὁρῶντες	ἐν	ἀγωνίᾳ δεινῇ καθεστήκεσαν. συντίθεται δὲ
[6, 13]	αὐτοῦ. ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	ἐν	ἄλλοις δηλώσομεν: ὁ δὲ χρόνος,
[6, 12]	σὺν αὐτῷ διατρίβειν ὡς οὐκ	ἐν	ἄλλῳ τόπῳ λησόμενον οὕτως ἠξίου.
[6, 13]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ μηδενὸς τῶν	ἐν	ἀνθρώποις ὑπερορῶντος, διδόντος δὲ τοῖς
[6, 11]	τοὺς πολεμίους ἀγῶσιν ἄνανδρος, ἀλλ'	ἐν	ἅπασι μετὰ τοῦ> θυμοῦ καὶ
[6, 1]	προσκυνοῦντος τὴν κιβωτὸν σχήματος κείμενον	ἐν	ἀπορίᾳ δεινῇ καὶ συγχύσει καθίσταντο.
[6, 2]	ἐλπίδι μὲν νίκης, ὡς ἀπειλημμένων	ἐν	ἀπορίᾳ τῶν Ἰουδαίων μήτε ὅπλα
[6, 3]	πρὸς αὐτὸν συντρέχουσι, διέτριβε δ'	ἐν	Ἀρμαθᾶ πόλει, καὶ τάς τε
[6, 6]	πολεμίων ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν	ἐν	αὐτῇ βουλόμενος πρὶν ἡμέρας καὶ
[6, 12]	τὴν κληρουχίαν τῆς Ἰούδα φυλῆς	ἐν	αὐτῇ διάγειν πείθεται καὶ παραγενόμενος
[6, 13]	εἰς τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰς διατρίβειν	ἐν	αὐτῇ, καὶ μετὰ τῶν ἑξακοσίων,
[6, 12]	καὶ παραγενόμενος εἰς Σάριν πόλιν	ἐν	αὐτῇ κατέμενε. Σαοῦλος δ' ἀκούσας
[6, 4]	τὴν Ἁραμαθὰ πόλιν εἶναι προφήτην	ἐν	αὐτῇ φήσαντος ἀληθῆ καὶ πρὸς
[6, 2]	ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀγαθῶν τῶν	ἐν	αὐτῇ, χρῆται λόγοις οἷς ᾤετο
[6, 9]	ὀνειδίζοντος, ὅτι μηδείς ἐστιν ἀνδρεῖος	ἐν	αὐτοῖς, ὃς εἰς μάχην αὐτῷ
[6, 6]	στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν διαφθεῖραι τοὺς	ἐν	αὐτῷ τυγχάνοντας. εἰπόντος δὲ τοῦ
[6, 5]	τὸν ὡρισμένον καιρὸν συνελθόντων ἐξαριθμεῖται	ἐν	Βαλᾶ τῇ πόλει τὸ πλῆθος:
[6, 3]	ἦν. προσέταξε δὲ τὸν μὲν	ἐν	Βεθήλῳ πόλει καθεζόμενον κρίνειν, τὸν
[6, 3]	καθεζόμενον κρίνειν, τὸν δ' ἕτερον	ἐν	Βερσουβεὶ μερίσας τὸν ὑπακουσόμενον ἑκατέρῳ
[6, 8]	δέ τινος αὐτῷ τῶν παρόντων	ἐν	Βηθλεέμῃ πόλει τεθεᾶσθαι Ἰεσσαίου μὲν
[6, 7]	μητέρα. καὶ κελεύει παραχρῆμα αὐτὸν	ἐν	Γαλγάλοις ἀποθανεῖν. καὶ αὐτὸς δὲ
[6, 7]	τὴν δύναμιν καὶ ταύτην ἐξαριθμήσας	ἐν	Γαλγάλοις εὑρίσκει τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξω
[6, 1]	μήτε φυτῶν μήτε καρπῶν ἀποσχόμενον.	ἐν	δὴ τούτοις ὄντες τοῖς κακοῖς
[6, 11]	ὤν. εἰ δ' εὑρίσκεις τι	ἐν	ἐμοὶ πονηρόν, αὐτὸς ἄνελε καὶ
[6, 13]	σαυτὸν δικαιοσύνην, οἳ τοὺς ἐχθροὺς	ἐν	ἐρημίᾳ λαβόντες σώζειν παρήγγελλον. πέπεισμαι
[6, 5]	τοῦ Ναάσου καὶ τὴν ἀμηχανίαν	ἐν	ᾗ καθειστήκεσαν. οἱ δ' εἰς
[6, 14]	καλεῖται. ἐπεὶ δὲ ἤκουσαν οἱ	ἐν	Ἰάβει πόλει τῆς Γαλααδίτιδος κατοικοῦντες,
[6, 13]	πεποιηκότα. χαίρει δὲ Σαοῦλος ἀκούσας	ἐν	Κίλλα τὸν Δαυίδην, καί θεὸς
[6, 6]	εἰς λεπτὸν ἀπηκονημέναις μῆκος πέτρας	ἐν	κύκλῳ περιστεφανούσης ὥσπερ προβόλοις τὰς
[6, 13]	Σαούλου κοιμωμένου καὶ περὶ αὐτὸν	ἐν	κύκλῳ τῶν ὁπλιτῶν καὶ τοῦ
[6, 6]	φόβον, στρατοπεδείας δὲ τῶν ἐχθρῶν	ἐν	Μαχμᾶ καὶ ἀκοῆς τῆς ἐπ'
[6, 14]	καὶ πάσῃ προθυμίᾳ χρώμενοι, ὡς	ἐν	μόνῳ τῷ καλῶς ἀποθανεῖν καὶ
[6, 5]	βασιλέως πόλει καὶ τοὺς κινδύνους	ἐν	οἷς εἶναι συνέβαινε τοὺς Ἰαβισηνοὺς
[6, 14]	τὸ μόνον αὐτῇ παρὸν ὡς	ἐν	πενίᾳ τοῦτο παρέσχεν ἐκτενῶς καὶ
[6, 6]	σωματοφυλακεῖν αὐτὸν λαβὼν αὐτὸς διέτριβεν	ἐν	πόλει Βεθήβῳ, Ἰωνάθῃ δὲ τῷ
[6, 14]	οἰκετῶν εἶναί τι γύναιον τοιοῦτον	ἐν	πόλει Δώρῳ, λαθὼν πάντας τοὺς
[6, 9]	Δαβίδης: σὺ μὲν ἐπέρχῃ μοι	ἐν	ῥομφαίᾳ καὶ δόρατι καὶ θώρακι,
[6, 13]	δὲ χρόνος, ὃν κατῴκησε Δαυίδης	ἐν	Σεκέλλα τῆς Παλαιστίνης, ἐγένετο μῆνες
[6, 14]	τὰ σκεύη φυλάσσοντες. γενόμενος δ'	ἐν	Σικέλλα Δαυίδης διέπεμψε πᾶσι τοῖς
[6, 13]	Σαοῦλος ἤδη προεληλύθοι. τῶν δ'	ἐν	Σίκελλα φρασάντων διανυκτερεύειν διαλαθὼν τοὺς
[6, 4]	καὶ οὔτε δῶρα προσέφερον οὔτ'	ἐν	σπουδῇ καὶ λόγῳ τὸ ἀρέσκεσθαι
[6, 14]	δὲ ὡς ξένον καὶ μηδέποτε	ἐν	συνηθείᾳ γεγενημένον, ἀλλὰ συνεπάθησέ τε
[6, 1]	ἐπὶ τὴν συγκομιδὴν τῶν καρπῶν	ἐν	ταῖς ἀρούραις ὑπάρχοντες ὡς εἶδον
[6, 14]	ἀποκαλοῦντες, ὅσοι περὶ τῶν τοιούτων	ἐν	ταῖς ἱστορίαις καὶ τοῖς ἄλλοις
[6, 4]	εἰς τὰς ἄλλας ἀφίκετο, οὐδ'	ἐν	ταύταις δ' ἐπιτυχὼν ἀπιέναι διεγνώκει,
[6, 8]	φυλακῆς ἐπιμελεῖσθαι κελεύει καλεῖν αὐτὸν	ἐν	τάχει: κατακλιθῆναι γὰρ εἰς εὐωχίαν
[6, 13]	γυναῖκας Ἀχιμὰν καὶ Ἀβιγαίαν διῆγεν	ἐν	τῇ Γίττῃ. Σαούλῳ δὲ ταῦτ'
[6, 9]	πήραν τὴν ποιμενικὴν καὶ σφενδόνην	ἐν	τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρων ἐπὶ
[6, 14]	διαπραξάμενοι τύχωσι: τὸ δὲ μηδὲν	ἐν	τῇ διανοίᾳ χρηστὸν προσδοκῶντας, ἀλλὰ
[6, 0]	~Τάδε ἔνεστιν	ἐν	τῇ ἕκτῃ τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν
[6, 14]	λιμοῦ παρειμένῳ, τρισὶ γὰρ ἡμέραις	ἐν	τῇ ἐρημίᾳ πλανώμενος ἄσιτος διεκαρτέρησε,
[6, 13]	καὶ τῶν ποιμνίων γεγόνασι πολὺν	ἐν	τῇ ἐρήμῳ διατρίβοντες ἤδη χρόνον:
[6, 14]	Σικέλλα Δαυίδης διέπεμψε πᾶσι τοῖς	ἐν	τῇ Ἰούδα φυλῇ συνήθεσι καὶ
[6, 1]	εἴκοσι προέστησαν: τοσαῦτα γὰρ ἔμεινεν	ἐν	τῇ Καριαθιαρεὶμ ποιήσασα παρὰ τοῖς
[6, 8]	τε τοὺς ὕμνους καὶ ψάλλων	ἐν	τῇ κινύρᾳ καὶ ποιῶν ἑαυτοῦ
[6, 1]	αὐτόθι. θέα δὲ ἦν τοῖς	ἐν	τῇ κώμῃ καὶ περιχαρεῖς ἐγένοντο:
[6, 7]	τῶν Σικιμιτῶν ἔθνος: οὗτοι γὰρ	ἐν	τῇ Μαδιηνῇ χώρᾳ μέσοι κατῴκηνται.
[6, 4]	ἀπέλθῃς ἐντεῦθεν καταλήψῃ τρεῖς ἀνθρώπους	ἐν	τῇ ὁδῷ προσκυνῆσαι τῷ θεῷ
[6, 13]	καὶ σπουδή. θάπτουσι γὰρ αὐτὸν	ἐν	τῇ πατρίδι Ἀρμεθᾶ καὶ ἐπὶ
[6, 13]	νότον τῶν Ἰουδαίων τετραμμένοις καὶ	ἐν	τῇ πεδιάδι κατοικοῦσιν εἰπὼν πείθει
[6, 13]	σπουδάσαντα. Δαυίδῃ δ' οὐκ ἔδοξεν	ἐν	τῇ πόλει τῶν Γιττῶν μένειν,
[6, 2]	θεὸν ὑπερσχεῖν αὐτῶν τὴν δεξιὰν	ἐν	τῇ πρὸς Παλαιστίνους μάχῃ καὶ
[6, 5]	γενομένων δὲ τῶν ἀγγέλων καὶ	ἐν	τῇ Σαούλου τοῦ βασιλέως πόλει
[6, 13]	τὴν μεγάλην πέτραν τὴν οὖσαν	ἐν	τῇ Σίμωνος ἐρήμῳ. ~(Ὥρμησεν δὲ
[6, 4]	ἀκροωμένου καὶ τὸ βιβλίον τίθησιν	ἐν	τῇ τοῦ θεοῦ σκηνῇ ταῖς
[6, 13]	ὡς εἴη πάλιν ὁ Δαυίδης	ἐν	τῇ χώρᾳ αὐτῶν καὶ δύνανται
[6, 13]	ἕξειν παρ' ὃν ζῇ χρόνον	ἐν	τοῖς αὐτοῦ καταμένοντα. ~(Κατὰ δὲ
[6, 13]	ἧκον ἀπαγγέλλοντές τινες τὸν Δαυίδην	ἐν	τοῖς Ἐγγεδηνῆς διατρίβειν ὅροις. λαβὼν
[6, 10]	ἐκπέμπειν καὶ τὰς μάχας ὡς	ἐν	τοῖς κινδύνοις τεθνηξόμενον. (Δαυίδης δὲ
[6, 12]	οὐκ εἰδέναι ἔφασκε, πιστὸν δὲ	ἐν	τοῖς μάλιστα δοῦλον καὶ χιλίαρχον
[6, 1]	χάριν, λαβόντες δὲ τὴν κιβωτὸν	ἐν	τοῖς ὁμοίοις δεινοῖς κατέστησαν: συνεξεκόμισε
[6, 11]	τῷ δόρατι βληθεὶς ἀποθάνοι, μήτ'	ἐν	τοῖς πρὸς αὐτὸν κακὸς γενόμενος
[6, 11]	πρὸς αὐτὸν κακὸς γενόμενος μήτ'	ἐν	τοῖς πρὸς τοὺς πολεμίους ἀγῶσιν
[6, 14]	τὰ μὲν περὶ τῆς γυναικὸς	ἐν	τοσούτοις ἀρκεῖ δεδηλῶσθαι: τὸν δὲ
[6, 12]	καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸν	ἐν	τρόπῳ τινὶ ναὸν σπουδάσας ἱερέων
[6, 1]	αὐτῶν τῆς σωτηρίας καὶ κατέσχεν	ἐν	τῷ βίῳ διωκομένους ἐξ αὐτοῦ
[6, 12]	πεπιστεύκασιν, ὅτι πᾶσι τοῖς γινομένοις	ἐν	τῷ βίῳ πάρεστι καὶ οὐ
[6, 14]	πανδημεὶ κλαύσαντες θάπτουσι τὰ σώματα	ἐν	τῷ καλλίστῳ τῆς χώρας τόπῳ
[6, 14]	παρόντας καὶ ἔγγιστα Σούνης πόλεως	ἐν	τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότας ἐξώρμησεν ἐπ'
[6, 1]	ἐπί τινος πέτρας, ἥτις ἦν	ἐν	τῷ πεδίῳ, καὶ θύσαντες λαμπρῶς
[6, 11]	δοκεῖ πορευθεὶς ἔξω τῆς πόλεως	ἐν	τῷ πεδίῳ λανθάνων διαμενῶ, σὺ
[6, 14]	τοῦ Ἰορδάνου κατοικοῦντες καὶ οἱ	ἐν	τῷ πεδίῳ τὰς πόλεις ἔχοντες,
[6, 12]	ἐποίησα δεσπότας καὶ τιμῶν τῶν	ἐν	τῷ πλήθει καὶ τάξεων ἠξίωσα.
[6, 7]	τὴν πρὸς τὸν θεὸν οὐκ	ἐν	τῷ ποιήσασθαι τὴν πρὸς τοὺς
[6, 13]	πρὸς κατοίκησιν: αἰδεῖσθαι γὰρ διατρίβων	ἐν	τῷ πόλει βαρὺς αὐτῷ καὶ
[6, 12]	τὴν Ἰούδα παραγίνεται φυλὴν καὶ	ἐν	τῷ πρὸς Ἀδολλάμῃ πόλει σπηλαίῳ
[6, 14]	ζωὴν ἀπολέσαι τοῦ θεοῦ παρακούσαντα	ἐν	τῷ πρὸς Ἀμαληκίτας πολέμῳ καὶ
[6, 14]	πόλει Δώρῳ, λαθὼν πάντας τοὺς	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ καὶ μετεκδὺς τὴν
[6, 7]	θρεμμάτων, εἶπε, καὶ ὑποζυγίων βοῆς	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ; ὁ δὲ τὸν
[6, 13]	τῷ Σαούλῳ, μηδενὸς αἰσθομένου τῶν	ἐν	τῷ στρατοπέδῳ πάντων δὲ κατακοιμωμένων
[6, 13]	εὐνοίας παρεσχημένον ἐλαύνοι καὶ τοσοῦτον	ἐν	φυγῇ χρόνον καὶ ταῖς περὶ
[6, 14]	καὶ ποιεῖν εὖ πάντας τοὺς	ἐν	χρείᾳ γενομένους καὶ μηδὲν ὑπολαμβάνειν
[6, 11]	τόπον ἀπελθεῖν τοῦ πεδίου φράσας,	ἐν	ᾧ γυμναζόμενος διατελεῖ: γνοὺς γὰρ
[6, 11]	συνετάραττε, καλέσας εἰς τὸ δωμάτιον	ἐν	ᾧ κατέκειτο κατέχων τὸ δόρυ
[6, 1]	εἰς πρέποντα τῷ θεῷ τόπον	ἐν	ᾧ κατῴκει δίκαιος ἄνθρωπος. ἐθεράπευον
[6, 14]	ὑποσχομένου καὶ φήσαντος παραστῆναι καιρόν,	ἐν	ᾧ τὴν ἀμοιβὴν αὐτῷ τῆς
[6, 1]	δὲ τὰς προειρημένας γνώμας ἀνδρῶν	ἔν	τε τοῖς ἐπάνω χρόνοις συνέσει
[6, 5]	ἐμὴν ἀποσπάσας χρείαν ἐλύπησα, τούτων	ἕν	τι κατειπεῖν παρόντος ὑμῶν τοῦ
[6, 7]	οὐκ εὐσέβειαν ἡγεῖται. τοῖς δ'	ἓν	καὶ μόνον τοῦθ' ὅτι περ
[6, 9]	κατέθηκεν ἐκ τοῦ χειμάρρου λίθων	ἕνα	καὶ ἁρμόσας τῇ σφενδόνῃ βάλλει
[6, 14]	καὶ συνέπεισεν. ἔχουσα δὲ μόσχον	ἕνα	συνήθη καὶ τῆς κατ' οἶκον
[6, 6]	ἐπιβοήσαντος παραχρῆμα πάντας ἵστησιν εἰς	ἕνα	τόπον, ἵσταται δὲ καὶ αὐτὸς
[6, 5]	εὐπραγίαις ἠρμένος πρὸς τοὺς ἐξευτελίζοντας	ἔναγχος	τοὺς τούτων αἰτίους. Σαοῦλος δὲ
[6, 6]	βοσκήματα λαβόντες κατασφάζουσι καὶ ταῦτ'	ἔναιμα	κατήσθιον. ἀπαγγέλλεται δὲ τῷ βασιλεῖ
[6, 11]	ἀκούσῃς μου λέγοντος, καὶ τὰ	ἐναντία	παρὰ τοῦ βασιλέως προσδόκα. τῆς
[6, 11]	τοῦ πατρός: ἂν δὲ τὰ	ἐναντία	τούτων ἀκούσῃς μου λέγοντος, καὶ
[6, 3]	πατρὸς ἐπιτηδευμάτων ἐκτραπόμενοι καὶ τὴν	ἐναντίαν	ὁδὸν ἀπελθόντες δώρων καὶ λημμάτων
[6, 14]	ἔφθασαν περιθέμενοι τὰς πανοπλίας ἐξ	ἐναντίας	τ' αὐτῷ στῆναι, τούτους οὐδὲν
[6, 14]	Παλαιστῖνοι καὶ πολλοὺς ἀναιροῦσι τῶν	ἐναντίων,	Σαοῦλος δὲ ὁ τῶν Ἰσραηλιτῶν
[6, 5]	τὸν θεὸν> παρασκευάσω διὰ σημείων	ἐναργῶς:	ὃ γὰρ οὐδέπω πρότερον εἶδεν
[6, 13]	διαφυγὼν εἰς τὰ στενὰ τῆς	Ἐνγεδηνῆς	ἀφικνεῖται: Σαούλῳ δὲ ἐκβαλόντι τοὺς
[6, 13]	εἰς τὴν ἔρημον ἐπάνω τῆς	Ἐνγεδὼν	λεγομένης. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς
[6, 14]	δεδηλωμένων ὀδύνην, εἴτε διὰ τὴν	ἔνδειαν,	οὐ γὰρ προσενήνεκτο τροφὴν τῇ
[6, 14]	Αἰγυπτίῳ μὲν τὸ γένος ὑπ'	ἐνδείας	δὲ καὶ λιμοῦ παρειμένῳ, τρισὶ
[6, 13]	μήτε ὑπὸ ἐπιθυμίας μήτε ὑπὸ	ἐνδείας	μήτε ὑπὸ τῆς ἐρημίας καὶ
[6, 6]	δ' εἰς ἃ προστάττει προθυμίαν	ἐνδεικνυμένων,	καλέσας ὁ βασιλεὺς Ἀχίτωβον τὸν
[6, 9]	μὲν ἂν αὐτὸς οὕτως καταγέλαστος,	ἔνδοξον	δὲ τὸ σὸν στράτευμα, εἰ
[6, 14]	κελεύσαντος> γέροντα μὲν ἤδη καὶ	ἔνδοξον	ἐσήμαινεν, ἱερατικὴν δὲ περικείμενον διπλοίδα.
[6, 14]	ἀναστήσας παρεκάλεσε τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον	ἐνδύσασθαι	τὴν ἱερατικὴν στολὴν καὶ ἐπερωτῆσαι
[6, 9]	ἀναλογοῦντα περικείμενος: θώρακα μὲν γὰρ	ἐνεδέδυτο	σταθμὸν ἄγοντα πέντε χιλιάδας σίκλων,
[6, 4]	ἀρχὴν ἑκὼν λαμβάνειν, ἀλλὰ τοσαύτην	ἐνεδείξατο	ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην, ὥστε τῶν
[6, 7]	εἰς τὴν τῶν Ἀμαληκιτῶν χώραν	ἐνέδρας	πολλὰς καὶ λόχους περὶ τὸν
[6, 14]	καλῶς ἀδικηθέντα μηδὲν ὑπ' αὐτῆς,	ἐνεδρεύοντα	δὲ εἰς τὰ κεκωλυμένα λαβεῖν
[6, 5]	σκαιὸν καὶ ἄδικον ἢ κέρδους	ἕνεκα	ἢ πλεονεξίας ἢ χάριτος τῆς
[6, 3]	αὐτοῖς τῶν Σαμουήλου λόγων, ἀλλ'	ἐνέκειντο	λιπαρῶς καὶ χειροτονεῖν ἠξίουν ἤδη
[6, 13]	μὲν γὰρ αὐτῷ ποίμνη προβάτων	ἐνέμετο,	χιλίων δ' αἰγῶν. ταῦτα Δαυίδης
[6, 12]	εἰς τυχόντα θόρυβον καὶ ταραχὴν	ἐνέπεσεν,	ἀλλ' εἰδὼς τὸ φρόνημα τοῦ
[6, 12]	ἄλλης ἡλικίας φεισάμενος, αὐτὴν δὲ	ἐνέπρησε.	διασώζεται δὲ παῖς εἷς> Ἀβιμελέχου
[6, 9]	αὐτῶν διαρπάζει τὸ χαράκωμα καὶ	ἐνέπρησε:	τὴν κεφαλὴν δὲ Γολιάθου Δαβίδης
[6, 0]	~Τάδε	ἔνεστιν	ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν Ἰωσήπου
[6, 13]	ἀπολαύων παρὰ τοῖς Ἑβραίοις τιμῆς:	ἐνεφάνισε	γὰρ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ καὶ
[6, 4]	ὁ δ' οὐ μόνον οὐδὲν	ἐνέφηνε	τοιοῦτον ἐπὶ βασιλείᾳ καὶ τῷ
[6, 14]	ἀναστρέφοντες ἧκον ἐπὶ τὸν τόπον,	ἔνθα	διακοσίους μὴ δυναμένους αὐτοῖς ἕπεσθαι
[6, 12]	πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς δηλῶν αὐτοῖς	ἔνθα	εἴη. οἱ δὲ μετὰ πάσης
[6, 4]	παρὰ τοῦ θεοῦ τὸν τόπον	ἔνθα	κρύπτεται ὁ Σαοῦλος πέμπει τοὺς
[6, 13]	καὶ μῆκος ἀνεῳγὸς καὶ πλάτος,	ἔνθα	συνέβαινε τὸν Δαυίδην μετὰ τῶν
[6, 1]	γείτονα πόλιν τῆς Βήθης κώμης.	ἔνθα	τινὸς Λευίτου τὸ γένος Ἀμιναδάβου
[6, 14]	εἰς τὸν πόλεμον εἰς Ῥεγάν,	ἔνθεν	ἔμελλον ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς
[6, 6]	ὥσπερ προβόλοις τὰς ἐπιχειρήσεις ἀπομαχόμενον.	ἔνθεν	συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰς φυλακὰς τοῦ
[6, 5]	τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων. καὶ	ἔνθεος	γενόμενος ἀποπέμπει μὲν τοὺς Ἰαβισηνοὺς
[6, 4]	προφήταις ἐκκλησιάζουσιν ἐπιτεύξῃ καὶ γενόμενος	ἔνθεος	προφητεύσεις σὺν αὐτοῖς, ὡς πάνθ'
[6, 14]	ἐπιθυμίαν καὶ σπουδὴν τῶν καλῶν	ἐνθήσοντα,	καὶ πρός τε κινδύνους καὶ
[6, 9]	καὶ βραβευθήσεται τὰ τοῦ πολέμου	ἑνὶ	τῷ νενικηκότι: δουλεύσουσι γὰρ ἐκεῖνοι
[6, 2]	βάσεις ὑποφέρεσθαι καὶ διισταμένης εἰς	ἔνια	τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι, ἔπειτα βρονταῖς
[6, 14]	δεξιουμένους ἀλλήλους ταῖς προπόσεσι διέφθειρεν,	ἐνίους	δὲ καὶ πρὸς ὕπνον ὑπὸ
[6, 3]	στρέφων τὰς περὶ τῶν πραγμάτων	ἐννοίας	διεκαρτέρει. ~(Ἔχοντι δὲ οὕτως ἐμφανίζεται
[6, 13]	ὑμῶν εἰς τὸ στρατόπεδον οὐκ	ἐνοήσατε.	ζήτησον οὖν τὸ δόρυ τοῦ
[6, 10]	ἀμείνονα μὲν ἀσφαλεστέραν δὲ ὡς	ἐνόμιζεν	αὑτῷ: ἐβούλετο γὰρ εἰς τοὺς
[6, 13]	κράτος. δὸς δέ μοι πίστεις	ἐνόρκους	μή μου τὸ γένος ἐξαφανίσαι
[6, 4]	τῶν κτημάτων, τὸν υἱὸν μεθ'	ἑνὸς	θεράποντος ἐπὶ ζήτησιν τῶν κτηνῶν
[6, 9]	δὲ κρεῖττον εἶναι καὶ σωφρονέστατον	ἑνὸς	κινδύνῳ λαβεῖν ὃ βούλεσθε ἢ
[6, 5]	οὐδέπω πρότερον εἶδεν ὑμῶν οὐδεὶς	ἐνταῦθα	γεγενημένον, θέρους ἀκμῇ χειμῶνα, αἰτησάμενος
[6, 11]	μή σε, φησίν, ὁ ἥλιος	ἐνταυθοῖ	καταλάβῃ: οὐ γὰρ ἔτ' ὄψεταί
[6, 4]	σε βούλομαι προγινώσκειν: ὅταν ἀπέλθῃς	ἐντεῦθεν	καταλήψῃ τρεῖς ἀνθρώπους ἐν τῇ
[6, 2]	κατὰ τὴν τῶν Ἑβραίων γλῶτταν:	ἐντεῦθεν	ὑδρευσάμενοί τε σπένδουσι τῷ θεῷ
[6, 7]	οἱ τῇ βουλήσει καὶ ταῖς	ἐντολαῖς	αὐτοῦ κατακολουθοῦντες καὶ μηδὲν ἄλλο
[6, 7]	Ἀμαλήκου ὄνομα ταῖς Μωυσέος κατακολουθήσαντ'	ἐντολαῖς	ἐξαλεῖψαι. (Ὁμολογεῖ δὲ ποιήσειν Σαοῦλος
[6, 14]	πρὸς Ἀμαληκίτας πολέμῳ καὶ τὰς	ἐντολὰς	αὐτοῦ μὴ φυλάξαντα, καθὼς προεφήτευσά
[6, 7]	οὐκ ἠρνεῖτο: παραβῆναι γὰρ τὰς	ἐντολὰς	τοῦ προφήτου: κατὰ μέντοι γε
[6, 6]	οὐκέτι μέντοι γε διατηρεῖ τὴν	ἐντολήν,	ἀλλ' ὡς ἑώρα βραδύνοντα μὲν
[6, 7]	γένος πᾶν ἐξηφανίσθαι κατὰ τὴν	ἐντολὴν	καὶ περιλείπεσθαι ἄλλον μηδένα, πρὸς
[6, 4]	αὐτὸν διατίθεται λόγους, οὓς κατ'	ἐντολὴν	φράζειν ἔλεγε τοῦ θεοῦ, ὅτι
[6, 14]	τοῦ θεοῦ τῶν ἐπ' Ἀμαληκίταις	ἐντολῶν,	καὶ ὅτι τὴν Ἀβιμελέχου τοῦ
[6, 1]	εὐθανάτως ἀπολυθῆναι τοῦ σώματος, τὰ	ἐντὸς	ἀναφέροντες ἐξεμοῦντες> διαβεβρωμένα καὶ παντοίως
[6, 13]	μαθήσῃ, πηλίκον ὑμᾶς ἔλαθε κακὸν	ἐντὸς	γενόμενον. Σαοῦλος δὲ γνωρίσας τὴν
[6, 13]	δὲ Δαυίδης γυναῖκα πρότερον, ἣν	ἐξ	Ἀβισάρου πόλεως ἔγημε: Μελχὰν δὲ
[6, 3]	πονηρῶν, τότε μέν γε φαύλους	ἐξ	ἀγαθῶν παρέσχον αὑτοὺς γενομένους: τῶν
[6, 14]	Σαμουῆλον ὅστις ἦν καλεῖ τοῦτον	ἐξ	ᾅδου: φανέντος δ' αὐτοῦ θεασάμενον
[6, 7]	ἁμαρτήματα χαρίζεσθαι παραιτήσει: οὐ γὰρ	ἐξ	ἄλλου τινὸς φύεσθαι μᾶλλον ἢ
[6, 3]	καὶ πᾶν ἔργον ὃ θεραπαινίδες	ἐξ	ἀνάγκης πληγὰς φοβούμεναι καὶ βασάνους
[6, 5]	τοῦ ἔθνους. (Σαμουῆλος δὲ ταύτης	ἐξ	ἁπάντων τῆς μαρτυρίας αὐτῷ γενομένης
[6, 7]	ἱερεῖα, οὔτ' ἂν κόσμον ἀναθημάτων	ἐξ	ἀργύρου καὶ χρυσοῦ πεποιημένων προσφέρωσι,
[6, 14]	Σίκελλαν. καθ' ὃν δὲ καιρὸν	ἐξ	αὐτῆς συμμαχήσων τοῖς Παλαιστίνοις ἀπῆλθε
[6, 1]	καὶ φυτοῖς καὶ πᾶσι τοῖς	ἐξ	αὐτῆς συνεστῶσι κατὰ χρόνων περιόδους
[6, 11]	Σαοῦλος τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ βλασφημῶν	ἐξ	αὐτομόλων γεγενημένον καὶ πολέμιον ἀπεκάλει
[6, 11]	Ἰωνάθης οὐκ ἔπεισεν ἐπηρώτα, τίνος	ἐξ	αὐτοῦ βούλεται τυχεῖν. ὁ δέ
[6, 12]	φεύγων τὸν βασιλέα καὶ τὸν	ἐξ	αὐτοῦ θάνατον εἰς Ναβὰν παραγίνεται
[6, 12]	ἀνδρὸς καὶ τὴν εὐτολμίαν οὐδὲν	ἐξ	αὐτοῦ μικρὸν ἀνακύψειν ἔργον ἐφ'
[6, 1]	κατέσχεν ἐν τῷ βίῳ διωκομένους	ἐξ	αὐτοῦ παθήμασιν, οἷς οὐκέτι ἦν
[6, 14]	ἐξὸν αὐτῇ ποιήσασθαι διὰ τὸν	ἐξ	αὐτοῦ φόβον ἀγνοουμένου τίς ἦν,
[6, 13]	καὶ μηδὲν ἔτι πείσεσθαι δεινὸν	ἐξ	αὐτοῦ φοβούμενον ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ
[6, 14]	φυλακῇ τῶν σκευῶν μεμενηκότων. καὶ	ἐξ	ἐκείνου νόμος οὗτος ἐκράτησε παρ'
[6, 12]	τὴν γενεὰν Σαοῦλος τί παθὼν	ἐξ	ἐμοῦ, εἶπε, δεινὸν καὶ ἄχαρι
[6, 14]	δ' ἔφθασαν περιθέμενοι τὰς πανοπλίας	ἐξ	ἐναντίας τ' αὐτῷ στῆναι, τούτους
[6, 6]	λέγων, ἀλλ' ἔστι τι λανθάνον	ἐξ	ἡμῶν ἁμάρτημα πρὸς αὐτὸν αἴτιον
[6, 12]	τοὺς ἡγεμόνας καὶ τὴν φυλὴν	ἐξ	ἧς αὐτὸς ἦν πρὸς αὑτὸν
[6, 4]	Σαούλῳ δὲ ἀπερχομένῳ εἰς Γαβαθὴν,	ἐξ	ἧς ὑπῆρχε, συνήρχοντο πολλοὶ μὲν
[6, 14]	δὲ πάντα τὰ αὑτῶν, πᾶσιν	ἐξ	ἴσου τοῖς συστρατευσαμένοις μερίζεσθαι τὴν
[6, 6]	αὐτῷ σημαίνουσαν παραυτίκα μὲν ἀνεχώρησαν	ἐξ	οὗπερ ὤφθησαν τόπου τοῖς πολεμίοις,
[6, 14]	θάνατον εὐφημίας γλιχομένους ταῦτα ποιεῖν,	ἐξ	ὧν ἂν αὑτοῖς ταύτην καταλείποιεν,
[6, 13]	ἐπ' ἔτη πολλά: παρασχεῖν δὲ	ἐξ	ὧν δυνατός ἐστιν αὐτῷ παρεκάλει
[6, 7]	τὴν θυσίαν ἂν αὐτὸν προσβλέπειν	ἐξ	ὧν κατέκρινεν ἀπολέσθαι γινομένην; πλὴν
[6, 2]	ἀπηλλάχθαι δεσποτῶν ἐπιμένειν δὲ πράττοντας	ἐξ	ὧν οὗτοι διαμενοῦσιν: ἀλλὰ γίνεσθε
[6, 8]	δικαιοσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ πειθοῖ	ἐξ	ὧν τὸ τῆς ψυχῆς συνίσταται
[6, 6]	πόλιν ὑπέστρεψε διαφθείρας ὡσεὶ μυριάδας	ἓξ	τῶν πολεμίων. βασιλεύει δὲ εὐτυχῶς,
[6, 11]	ἵνα δ' αὐτῷ θαρρῇ μᾶλλον,	ἐξαγαγὼν	αὐτὸν εἰς ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν
[6, 11]	τῷ ψαλμῷ καὶ τοῖς ὕμνοις	ἐξᾴδειν	αὐτόν. ἐκείνου δὲ τὰ κελευσθέντα
[6, 8]	ἐπινοεῖν, εἰ δέ τίς ἐστιν	ἐξᾴδειν	δυνάμενος καὶ ψάλλειν ἐπὶ κινύρᾳ
[6, 6]	ἅρμασι δὲ τρισμυρίοις, ἵππον δὲ	ἑξακισχιλίαν	ἐπήγοντο: καὶ στρατοπεδευσαμένων πρὸς πόλει
[6, 10]	δὲ τιμωρίαν καὶ κεφαλὰς αὐτῶν	ἑξακοσίας.	αὐτῷ τε γὰρ ἐμοὶ τούτων
[6, 10]	τῆς θυγατρός μου γάμον, ἂν	ἑξακοσίας	μοι κομίσῃ κεφαλὰς τῶν πολεμίων.
[6, 14]	κατοικεῖν ἐκέλευον ἀποπέμπειν σὺν τοῖς	ἑξακοσίοις	ὁπλίταις: τοῦτον γὰρ εἶναι τὸν
[6, 13]	σκευῶν καταλιπών, ἤδη γὰρ εἶχεν	ἑξακοσίους,	ἐπὶ τὸν Νάβαλον ἐβάδιζεν ὀμόσας
[6, 6]	δὲ εἰς Γαβαὼν πόλιν ἔχων	ἑξακοσίους	μεθ' ἑαυτοῦ μόνον ἧκε σὺν
[6, 10]	Δαυίδῃ, κτείνας πολλοὺς καὶ κεφαλὰς	ἑξακοσίων	ἀποτεμὼν ἧκε πρὸς τὸν βασιλέα
[6, 6]	ἀμῦναί τε τῇ γῇ, μεθ'	ἑξακοσίων	γὰρ μόνων ἦσαν, οὐ δυναμένων.
[6, 13]	ἐν αὐτῇ, καὶ μετὰ τῶν	ἑξακοσίων,	οἳ περὶ αὐτὸν ἦσαν παραγίνεται
[6, 14]	στρατιᾶς καὶ Δαυίδης μετὰ τῶν	ἑξακοσίων	ὁπλιτῶν εἵπετο. θεασάμενοι δὲ αὐτὸν
[6, 14]	διώκειν κελεύσαντος ἐκπηδήσας μετὰ τῶν	ἑξακοσίων	ὁπλιτῶν εἵπετο τοῖς πολεμίοις: παραγενόμενος
[6, 9]	ἔφερεν, εἶχε δὲ καὶ λόγχην	ἑξακοσίων	σίκλων, εἵποντο δὲ πολλοὶ βαστάζοντες
[6, 13]	ἀνελθὼν τοῦ ὄρους, ὅθεν ἔμελλεν	ἐξάκουστος	εἶναι, ἐμβοήσας τοῖς στρατιώταις τοῦ
[6, 7]	ὄνομα ταῖς Μωυσέος κατακολουθήσαντ' ἐντολαῖς	ἐξαλεῖψαι.	(Ὁμολογεῖ δὲ ποιήσειν Σαοῦλος τὰ
[6, 6]	τὸ πλῆθος εἰς τὸν θεὸν	ἐξαμαρτάνει	θῦσαν καὶ πρὶν ἢ τὸ
[6, 11]	λέγοντος, ὡς οὐδὲν ἀδικήσας οὔτ'	ἐξαμαρτὼν	σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ
[6, 1]	τοῦτο μὲν μὴ ποιεῖν μηδ'	ἐξαπατᾶσθαι	τὴν αἰτίαν τῶν κακῶν εἰς
[6, 5]	εἰς τὸν ὡρισμένον καιρὸν συνελθόντων	ἐξαριθμεῖται	ἐν Βαλᾶ τῇ πόλει τὸ
[6, 7]	πᾶσαν τὴν δύναμιν καὶ ταύτην	ἐξαριθμήσας	ἐν Γαλγάλοις εὑρίσκει τῶν Ἰσραηλιτῶν
[6, 14]	ἔθνη καὶ βασιλείας καὶ σατραπείας	ἐξαριθμούντων	τὴν δύναμιν, τελευταῖος βασιλεὺς παρῆλθεν
[6, 9]	καὶ ἀκόσμῳ φυγῇ παραδόντες ἑαυτοὺς	ἐξαρπάζειν	τῶν κινδύνων ἐπειρῶντο. Σαοῦλος δὲ
[6, 6]	ἀποθανόντα. καὶ τὸν μὲν οὕτως	ἐξαρπάζουσι	τῆς τοῦ πατρὸς ἀρᾶς, αὐτοὶ
[6, 9]	τὸν μὲν ἄρνα τοῦ στόματος	ἐξαρπάζω	τοῦ θηρὸς, αὐτὸν δ' ὁρμήσαντα
[6, 13]	ἐνόρκους μή μου τὸ γένος	ἐξαφανίσαι	μηδ' ἐμοὶ μνησικακοῦντα τοὺς ἐμοὺς
[6, 11]	τῶν δαιμονίων ἐγκαθεζομένων τὰ μὲν	ἐξέβαλεν,	εἰρήνην δὲ ἀπ' αὐτῶν τῇ
[6, 14]	πάλιν ἀφ' ὧν εἰς τούτους	ἐξέβην.	~(Κατεστρατοπεδευκότων γὰρ τῶν Παλαιστίνων, ὡς
[6, 6]	αὐτῷ πλεῖστον ἂν βασιλεῦσαι χρόνον	ἐξεγένετο	καὶ τοῖς σοῖς ἐγγόνοις. καὶ
[6, 4]	μὲν> ἐπὶ τοῦ δώματος καθεζόμενος	ἐξεδέχετο	τὸν καιρὸν γενέσθαι, πληρωθέντος δ'
[6, 8]	μάχῃ κλέος ἀοίδιμον ζῶντά τε	ἕξειν	καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν ἀπολείψειν.
[6, 14]	ἔπαινον καὶ τὴν ἀγήρω μνήμην	ἕξειν.	οὗτος οὖν δίκαιος καὶ ἀνδρεῖος
[6, 13]	τὸ ἴδιον ἔθνος, καὶ δοῦλον	ἕξειν	παρ' ὃν ζῇ χρόνον ἐν
[6, 13]	καὶ πᾶσαν τὴν Ἑβραίων δύναμιν	ἕξειν	ὑφ' ἑαυτῷ, φιλεῖν δὲ τὰ
[6, 4]	παραγενόμενον ἵστησι μέσον τοῦ πλήθους.	ἐξεῖχε	δὲ ἁπάντων, καὶ τὸ ὕψος
[6, 4]	ὄψεως αὑτὸν τῆς τῶν βασιλευθησομένων	ἐξέκλεψεν	καὶ ζητεῖν αὐτὸν καὶ περὶ
[6, 11]	τὸ μὲν προιδόμενος ὁ Δαυίδης	ἐξέκλινε,	φεύγει δὲ εἰς τὸν οἶκον
[6, 5]	πολέμου νόμῳ τοὺς δεξιοὺς ὀφθαλμοὺς	ἐξέκοπτεν.	ἐποίει δὲ τοῦθ' ὅπως τῆς
[6, 1]	ποιῶνται τὴν πορείαν: ἐκείνας δ'	ἐξελάσαντας	τὴν κιβωτὸν φερούσας ἐπὶ τριόδου
[6, 3]	ἀνόητον τὸ πλῆθος καὶ δύσκολον	ἐξελεῖν	τῆς διανοίας κρίσιν ἤδη παρὰ
[6, 14]	γὰρ μετ' ἐλπίδων ἐπὶ πόλεμον	ἐξελθόντας	ὡς καὶ κρατήσοντας καὶ σῶς
[6, 7]	διέθηκαν κατὰ τὴν ἔρημον, ὅτε	ἐξελθόντες	ἀπ' Αἰγύπτου εἰς τὴν νῦν
[6, 14]	αὐτοῦ, δεινὸν ἡγησάμενοι περιιδεῖν ἀκηδεύτους	ἐξελθόντες	οἱ ἀνδρειότατοι καὶ τόλμῃ διαφέροντες,
[6, 1]	τοῦ σώματος, τὰ ἐντὸς ἀναφέροντες	ἐξεμοῦντες>	διαβεβρωμένα καὶ παντοίως ὑπὸ τῆς
[6, 4]	θεράποντος ἐπὶ ζήτησιν τῶν κτηνῶν	ἐξέπεμψεν:	ὁ δ' ἐπεὶ τὴν πάτριον
[6, 9]	τὸ ξίφος καὶ περικεφαλαίαν ἁρμόσας	ἐξέπεμψεν.	ὁ δὲ Δαβίδης βαρυνόμενος ὑπὸ
[6, 4]	Ἑβραίων ὁ τῆς Βενιαμίτιδος κλῆρος	ἐξέπεσε,	ταύτης δὲ κληρωθείσης ἔλαχεν ἡ
[6, 13]	τὸν Δαυίδην καὶ τὴν ἐρημίαν	ἐξερευνήσοντας,	αὐτὸς δ' ἀκολουθήσειν ἀπεκρίνατο. καὶ
[6, 11]	καὶ καθιμήσασα διὰ θυρίδος αὐτὸν	ἐξέσωσεν:	ἔπειτα σκευάσασα τὴν κλίνην ὡς
[6, 5]	ἐπ' εὐπραγίαις ἠρμένος πρὸς τοὺς	ἐξευτελίζοντας	ἔναγχος τοὺς τούτων αἰτίους. Σαοῦλος
[6, 7]	ἄλλα χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον	ἐξεφόρησαν,	εἰ δέ τι μὴ σπουδῆς
[6, 12]	θάνῃ καὶ τὸν κίνδυνον ὃν	ἐξέφυγε	παρὰ Σαούλου παρ' ἐκείνου πειράσῃ
[6, 13]	καὶ φόνον τε αὐτῶν πολὺν	ἐξέχεε	καὶ λείαν ἤλασεν. καὶ παραμείνας
[6, 3]	ταῦτα δὲ ἀφ' ἧς ἡμέρας	ἐξήγαγεν	αὐτοὺς ἀπ' Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ
[6, 8]	ὁπλοφόρον διὰ πάσης ἦγε τιμῆς:	ἐξῄδετο	γὰρ ὑπ' αὐτοῦ καὶ πρὸς
[6, 14]	τοῦτο τὸ γένος τῶν μάντεων	ἐξήλασεν,	οὐδ' αὐτὸν δὲ ποιεῖν καλῶς
[6, 13]	τῷ στρατοπέδῳ πάντων δὲ κατακοιμωμένων	ἐξῆλθεν,	ἀδεῶς πάντ' ἐργασάμενος, ὅσα καὶ
[6, 6]	τὸν Σαμουῆλον ἤκουσε προσιόντα ὑπαντησόμενος	ἐξῆλθεν.	ὁ δ' οὐκ ὀρθῶς αὐτὸν
[6, 11]	βλασφημίας τὴν ὀργὴν ὁ Σαοῦλος	ἐξήνεγκεν,	ἀλλὰ ἁρπάσας τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν
[6, 5]	βίον καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν	ἐξήρπασεν	Αἰγυπτίων καὶ τῆς ὑπ' αὐτοῖς
[6, 7]	γε τῶν Ἀμαληκιτῶν γένος πᾶν	ἐξηφανίσθαι	κατὰ τὴν ἐντολὴν καὶ περιλείπεσθαι
[6, 14]	εὐμενῆ καὶ χορηγὸν τῶν ἀγαθῶν	ἕξομεν.	καὶ τὰ μὲν περὶ τῆς
[6, 14]	τῆς παραβόλου μαντείας, ἣν οὐκ	ἐξὸν	αὐτῇ ποιήσασθαι διὰ τὸν ἐξ
[6, 14]	δὲ τοὺς βασιλέας, ὡς οὐκ	ἐξὸν	αὐτοῖς διὰ τὸ μέγεθος τῆς
[6, 14]	εἰς Ῥεγάν, ἔνθεν ἔμελλον ἀθροισθέντες	ἐξορμᾶν	ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους, ὁ τῶν
[6, 13]	παντὶ προσέταξεν ἐπὶ τὴν Κίλλαν	ἐξορμῆσαι	καὶ πολιορκήσαντι καὶ ἑλόντι τὸν
[6, 5]	τῷ τοὺς δεξιοὺς αὐτῶν ὀφθαλμοὺς	ἐξορύξαι,	ἢ πολιορκήσειν ἠπείλει καὶ τὰς
[6, 7]	τὴν βασιλείαν ἀφαιρεθησόμενος καὶ τὴν	ἐξουσίαν,	ἀφ' ἧς ὁρμώμενος τοῦ παρασχόντος
[6, 12]	τοῦ θεοῦ ἢ διὰ τὴν	ἐξουσίαν	δεδιότος οὕτως ἐμπαροινοῦσι τοῖς πράγμασιν.
[6, 7]	περὶ ὧν οὐκ εἶχεν ἀκίνδυνον	ἐξουσίαν	οἴκτῳ. ὁ μὲν γὰρ θεὸς
[6, 12]	ταῦτα ἔσεσθαι: ὅταν δὲ εἰς	ἐξουσίαν	παρέλθωσι καὶ δυναστείαν, τότε πάντ'
[6, 13]	καὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν εἰς	ἐξουσίαν	φανερωτέραν καταστῆσαι: διήμαρτον δὲ τῆς
[6, 4]	ἄλλων παθῶν ὁρμὴν χρήσεται τῆς	ἐξουσίας	ἀφειδῶς ἐμφορούμενος, ἀλλ' οὐχ ὡς
[6, 3]	καὶ πρόνοιαν. (Ὁ δὲ λαὸς	ἐξυβριζόντων	εἰς> τὴν προτέραν κατάστασιν καὶ
[6, 5]	τὴν ἁμαρτίαν, ἣν πρὸς οἷς	ἐξύβρισαν	ἄλλοις καὶ παρηνόμησαν προσεξειργάσαντο. ὁ
[6, 7]	ἐν Γαλγάλοις εὑρίσκει τῶν Ἰσραηλιτῶν	ἔξω	τῆς Ἰούδα φυλῆς περὶ τεσσαράκοντα
[6, 4]	τῆς κοίτης προύπεμπε καὶ γενόμενος	ἔξω	τῆς πόλεως ἐκέλευσε τὸν μὲν
[6, 11]	εἰ δή σοι δοκεῖ πορευθεὶς	ἔξω	τῆς πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ
[6, 12]	(λαβὼν δὲ ταύτην ὁ Δαβίδης	ἔξω	τῆς τῶν Ἑβραίων χώρας εἰς
[6, 14]	τέχνην ἐκ τῆς χώρας ἐκβεβληκὼς	ἔξω	τῶν προφητῶν. ἀκούσας δὲ τοὺς
[6, 7]	δὲ ὀρύγμασιν ὑπονόμοις καὶ τείχεσιν	ἔξωθεν	ἀντῳκοδομημένοις, τὰς δὲ λιμῷ καὶ
[6, 14]	πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότας	ἐξώρμησεν	ἐπ' αὐτοὺς μετὰ τῆς δυνάμεως.
[6, 11]	τῶν τρίτων τελευταῖον ὀργισθεὶς αὐτὸς	ἐξώρμησεν.	ἐπεὶ δ' ἐγγὺς ἦν ἤδη,
[6, 13]	νίκην. τοῦ δὲ σημαίνειν φήσαντος	ἐξώρμησεν	ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους μετὰ τῶν
[6, 5]	φόνῳ τῶν πρὸς ἀλλήλους συγγενῶν	ἑορτάζειν.	~(Σαμουήλου δὲ φήσαντος καὶ δευτέρᾳ
[6, 11]	τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα τῆς φυλῆς	ἑορτὴν	ἀγούσης ἐπιτρέψαντος αὐτοῦ: παρακαλέσαι μέντοι
[6, 11]	με εἰς τὴν πατρίδα Βηθλέεμ'	ἑορτήν	μου τῆς φυλῆς ἀγούσης προστιθεὶς
[6, 11]	ἐστι λέγειν ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν	ἐπ'	ἀγαθῷ βεβάδικεν” εἴπῃ, ἴσθι μηδὲν
[6, 1]	καὶ τὴν ταύτης αἰχμαλωσίαν οὐκ	ἐπ'	ἀγαθῷ γεγενημένην. πέμπουσιν οὖν πρὸς
[6, 14]	μᾶλλον ἀγαθοὺς ὄντας, ἢ καταλιπεῖν	ἐπ'	ἀδήλῳ τῷ ποδαποὶ γενήσονται τὸν
[6, 11]	προνοεῖν αὐτοῦ μᾶλλον ἢ καταφρονοῦντ'	ἐπ'	ἀληθέσι τοῖς λόγοις τότε ἀληθὲς
[6, 13]	οὐ κοινὸν τοῦτο πάσχοντες ὡς	ἐπ'	ἀλλοτρίου τελευτῇ, ὡς οἰκεῖον δ'
[6, 14]	τὸ παρακοῦσαι τοῦ θεοῦ τῶν	ἐπ'	Ἀμαληκίταις ἐντολῶν, καὶ ὅτι τὴν
[6, 13]	τὰ πραττόμενα: καὶ λόγος μὲν	ἐπ'	ἀμφότερα πέφυκεν ἀληθής τε καὶ
[6, 5]	ἐπαινούμενον καὶ θαυμαστῆς ἀπολαύοντα δόξης	ἐπ'	ἀνδρείᾳ: καὶ γὰρ εἴ τινες
[6, 14]	τοιοῦτος ἢ γενήσεται τὴν μαρτυρίαν	ἐπ'	ἀρετῇ καρποῦσθαι παρὰ πάντων ἄξιος:
[6, 12]	ἐλάνθανεν. ὁ δ' ἀρχιερεὺς οὐκ	ἐπ'	ἄρνησιν ἐτράπη τῶν γεγονότων, ἀλλὰ
[6, 12]	τὸ βασίλειον εἶχε, καὶ καθίσας	ἐπ'	Ἀρούρης, τόπος ἦν τις τιμῆς,
[6, 11]	ταύτην ἐκφαυλίσειν, ὡς οὐ δεῖν	ἐπ'	αὐτῇ κτείνειν τοσαῦτα μὲν ἀγαθὰ
[6, 6]	τοῦ πατρὸς ἀρᾶς οὐδὲ τῆς	ἐπ'	αὐτῇ τοῦ πλήθους ὁμολογίας ἀποθλίψας
[6, 1]	ποιοῦντι τὴν κιβωτὸν: ἔκειτο γὰρ	ἐπ'	αὐτῆς ἀποπεπτωκὼς τῆς βάσεως, ἐφ'
[6, 14]	μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ δεινόν, ἀλλ'	ἐπ'	αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ' ἀνδρείου
[6, 5]	αὐτῶν ἀναστήσειν: τὴν δ' αἵρεσιν	ἐπ'	αὐτοῖς εἶναι, πότερόν ποτε βραχύ
[6, 1]	αὐτοὺς οἱ κωμῆται, καὶ πένθος	ἐπ'	αὐτοῖς ἤγειραν οἷον εἰκὸς ἐπὶ
[6, 14]	ἑπτὰ σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις	ἐπ'	αὐτοῖς ἦγον κοπτόμενοι καὶ θρηνοῦντες
[6, 13]	ὑπὸ τῶν λόγων καὶ τῆς	ἐπ'	αὐτοῖς λύπης ἐποίησε: καὶ δέκα
[6, 11]	ἀλλὰ ἁρπάσας τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν	ἐπ'	αὐτὸν ἀποκτεῖναι θέλων. καὶ τὸ
[6, 6]	ἐν Μαχμᾶ καὶ ἀκοῆς τῆς	ἐπ'	αὐτὸν εἰς Γάλγαλα καταβάσεως ἐπειχθῆναι
[6, 13]	τὸν Δαυίδην καὶ παραδώσειν ἔφασαν	ἐπ'	αὐτὸν ἐλθόντι: καταληφθέντων γὰρ τῶν
[6, 13]	ἀκούσαντι λόγος οὐκέτ' ἦν πέμπειν	ἐπ'	αὐτὸν ἢ βαδίζειν: δὶς γὰρ
[6, 13]	Δαυίδης δὲ ἀκούσας τὸν Σαοῦλον	ἐπ'	αὐτὸν ἥκοντα πέμψας κατασκόπους ἐκέλευσε
[6, 13]	λαβὼν δὲ τρισχιλίους ἐπιλέκτους ὁπλίτας	ἐπ'	αὐτὸν ἠπείγετο, καὶ γενόμενος οὐ
[6, 13]	δὲ μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν ἐβάδιζεν	ἐπ'	αὐτὸν καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης ἐστρατοπέδευσεν
[6, 13]	παρὰ τῶν Κιλλιτῶν ἐπαύσατο τῆς	ἐπ'	αὐτὸν στρατείας. (Δαυίδης δὲ ἐκεῖθεν
[6, 6]	βωμὸν ὁ Σαοῦλος καὶ ὡλοκαύτωσεν	ἐπ'	αὐτοῦ ἐκεῖ τῷ θεῷ. τοῦτον
[6, 14]	ἀδήλῳ τῷ μέλλοντι παραδόντας αὑτοὺς	ἐπ'	αὐτοῦ σαλεύειν οὔπω γενναῖον, κἂν
[6, 6]	εἰς μέσον καὶ κηρύσσει θύειν	ἐπ'	αὐτοῦ τὸν ὄχλον τὰ ἱερεῖα
[6, 2]	νίκην ἐγένετο. καὶ Σαμουῆλος στρατεύσας	ἐπ'	αὐτοὺς ἀναιρεῖ πολλοὺς καὶ τὰ
[6, 5]	πολλοῦ καὶ μαχίμου στρατεύματος διαβὰς	ἐπ'	αὐτούς: καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν
[6, 14]	ἐν τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότας ἐξώρμησεν	ἐπ'	αὐτοὺς μετὰ τῆς δυνάμεως. καὶ
[6, 13]	ἄχθεσθαι μόνον ὅτι γέγονεν ἀχάριστος	ἐπ'	αὐτοὺς μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ φιλανθρωπίᾳ
[6, 13]	ταύτην διαρπάζοντας δίδωσιν ἑαυτὸν στρατεύειν	ἐπ'	αὐτοὺς τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ
[6, 9]	εὐψυχίαν θαυμάζοντος, οὐ θαρροῦντος δὲ	ἐπ'	αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ'
[6, 11]	καὶ θαρρεῖν: μηδὲν γὰρ τοιοῦτον	ἐπ'	αὐτῷ φρονεῖν τὸν πατέρα: φράσαι
[6, 13]	τῇ Σίμωνος ἐρήμῳ. ~(Ὥρμησεν δὲ	ἐπ'	ἐκείνην διώκειν Σαοῦλος: κατὰ γὰρ
[6, 5]	μήτινα περιόψεσθαι τῶν ὁμοφύλων ἀναιρούμενον	ἐπ'	ἐκείνης τῆς ἡμέρας: ἄτοπον γὰρ
[6, 13]	γὰρ ἤδη κινδυνεῦσαι παρὰ μικρὸν	ἐπ'	ἐκείνῳ γενόμενον συλλαβεῖν αὐτὸν σπουδάσαντα.
[6, 6]	διὰ πάσης κηρύσσει τῆς χώρας	ἐπ'	ἐλευθερίᾳ καλῶν τὸν λαὸν ἐπὶ
[6, 2]	δύναμις καὶ παρατάσσεται εἰς μάχην,	ἐπ'	ἐλπίδι μὲν νίκης, ὡς ἀπειλημμένων
[6, 9]	τοῦ θηρὸς, αὐτὸν δ' ὁρμήσαντα	ἐπ'	ἐμὲ τῆς οὐρᾶς βαστάσας καὶ
[6, 12]	αὐτῶν ἀπιθάνοις: κολάζουσι δ' οὐκ	ἐπ'	ἔργοις δίκης ἀξίοις, ἀλλ' ἐπὶ
[6, 10]	οὕτω λαμπροῦ προτεθέντος καὶ βουλόμενος	ἐπ'	ἔργῳ παραβόλῳ καὶ ἀπίστῳ λαβεῖν
[6, 13]	ἀσπάζεται καὶ συνεύχεται τοῦτο ποιεῖν	ἐπ'	ἔτη πολλά: παρασχεῖν δὲ ἐξ
[6, 5]	πάνθ' ὅσα φιλεῖ λέγειν ὄχλος	ἐπ'	εὐπραγίαις ἠρμένος πρὸς τοὺς ἐξευτελίζοντας
[6, 2]	δύναμιν, σοῦ δ' ἀναγαγόντος ἡμᾶς	ἐπ'	εὐχὰς καὶ θυσίας καὶ ὅρκους
[6, 2]	τῶν Καριαθιαρειμιτῶν πόλις τὴν κιβωτὸν,	ἐπ'	εὐχὰς καὶ θυσίας τραπέντος τοῦ
[6, 2]	καὶ διανηστεύσαντες ὅλην τὴν ἡμέραν	ἐπ'	εὐχὰς τρέπονται. (Οὐ λανθάνουσι δὲ
[6, 2]	καὶ βοηθήσειν αὐτοῖς τὸν θεὸν	ἐπαγγέλλεται	καὶ λαβὼν ἄρνα γαλαθηνόν, ὑπὲρ
[6, 9]	μάχεσθαι λέγοντος, ταῦτ' εἶπε Δαβίδης,	ἐπαγγέλλομαι	τῷ θεῷ θαρρῶν ὄντι μετ'
[6, 10]	(Δαυίδης δὲ πανταχοῦ τὸν θεὸν	ἐπαγόμενος	ὅποι ποτ' ἀφίκοιτο κατώρθου καὶ
[6, 11]	πρὸς αὐτὸν ἔφησεν ἐκεῖ μόνον	ἐπαγόμενος	παῖδα. καὶ τρία ἀκόντια δὲ
[6, 13]	τὸ τοῦ Σαούλου στρατόπεδον παραγίνεται	ἐπαγόμενος	τὸν ἐκ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ
[6, 8]	ἐγὼ δ' οὐ σωμάτων εὐμορφίας	ἔπαθλον	ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν ἀλλὰ ψυχῶν
[6, 14]	φανῶμεν ἀπειροκάλως αὐτοῦ χρῆσθαι τοῖς	ἐπαίνοις,	ἐπάνειμι πάλιν ἀφ' ὧν εἰς
[6, 14]	διάδοχον γὰρ καὶ γένος τὸν	ἔπαινον	καὶ τὴν ἀγήρω μνήμην ἕξειν.
[6, 5]	πάντας αὐτὸν διήγγειλε τοὺς Ἑβραίους	ἐπαινούμενον	καὶ θαυμαστῆς ἀπολαύοντα δόξης ἐπ'
[6, 6]	ὁ τοῦ Σαούλου παῖς οὐκ	ἐπακηκοὼς	τῆς τοῦ πατρὸς ἀρᾶς οὐδὲ
[6, 7]	πολεμίους καὶ διαφθείρει πάντας φεύγουσιν	ἐπακολουθῶν.	ὡς δ' ἐκεῖνο τὸ ἔργον
[6, 13]	τε ἐφώνει καὶ τὸν λαόν.	ἐπακούσαντος	δὲ τοῦ στρατηγοῦ καὶ τίς
[6, 14]	ἀπειροκάλως αὐτοῦ χρῆσθαι τοῖς ἐπαίνοις,	ἐπάνειμι	πάλιν ἀφ' ὧν εἰς τούτους
[6, 11]	πολλοὺς αὐτῶν ἀπέκτεινε καὶ νικήσας	ἐπάνεισι	πρὸς τὸν βασιλέα. προσδέχεται δ'
[6, 13]	ἐπικουφίσας, αὐτὸς δὲ πρὸς αὑτὸν	ἐπανέρχεται.	οἱ δὲ Ζιφηνοὶ χαριζόμενοι τῷ
[6, 5]	ταῦτα δ' εἰς τὴν προτέραν	ἐπανῆλθον	πολιτείαν τῷ κατὰ πόλεμον ἀρίστῳ
[6, 13]	τῆς πόλεως εἰς τὴν ἔρημον	ἐπάνω	τῆς Ἐνγεδὼν λεγομένης. καὶ ὁ
[6, 13]	λανθάνειν καταβλάπτειν, τούτων δ' ἁπάντων	ἐπάνω	τίθεσθαι τὸ μηδέν' ἀδικεῖν καὶ
[6, 4]	ἑστίαν κατακλίνει καὶ τὸν ἀκόλουθον	ἐπάνω	τῶν κεκλημένων: οὗτοι δ' ἦσαν
[6, 1]	γνώμας ἀνδρῶν ἔν τε τοῖς	ἐπάνω	χρόνοις συνέσει καὶ φρονήσει διαφέρειν
[6, 6]	δίκην ἀπολαβεῖν παρὰ τῶν Παλαιστίνων	ἐπαρᾶται	τοῖς Ἑβραίοις, ἵν' εἴ τις
[6, 6]	αὐτοὺς παύσει τῶν πολεμίων, οὗτος	ἐπάρατος	ᾖ. τοῦ δὲ Σαούλου τοῦτο
[6, 5]	μὲν λαὸς ταὐτὰ τοῖς πρώτοις	ἔπασχεν:	ὠδύρετο γὰρ τὴν συμφορὰν τὴν
[6, 1]	αὐτὰς ἐλθεῖν ἃ δι' αὐτὴν	ἔπασχον.	(Ἀπειρηκότες δὲ τοῖς κακοῖς οἱ
[6, 6]	πρὸ ἡλίου δυσμῶν, ἐσθίων μὲν	ἐπαύσατο,	ἔφη δὲ οὐκ ὀρθῶς κωλῦσαι
[6, 13]	αὐτὸν πεφευγότα παρὰ τῶν Κιλλιτῶν	ἐπαύσατο	τῆς ἐπ' αὐτὸν στρατείας. (Δαυίδης
[6, 11]	πρὸς Δαυίδην τοῦ πατρὸς Ἰωνάθης	ἐπέγνω	δυσμένειαν καὶ τρανῶς τὴν ὅλην
[6, 13]	γέγονας, ἐγὼ δὲ σοὶ συμφορῶν.	ἐπεδείξω	δὲ σήμερον τὴν ἀρχαίων ἔχοντα
[6, 6]	καὶ κλήρῳ τὸν ἡμαρτηκότα μαθεῖν	ἐπεζήτει:	καὶ λαγχάνει δοκεῖν οὗτος εἶναι
[6, 12]	πρᾶξιν τῷ μηδὲν παρασχεῖν ὧν	ἐπεζήτει	σοὶ μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ ἐκείνῳ
[6, 11]	τρίτων τελευταῖον ὀργισθεὶς αὐτὸς ἐξώρμησεν.	ἐπεὶ	δ' ἐγγὺς ἦν ἤδη, Σαμουῆλος
[6, 14]	πόλεως, ἣ νῦν Σκυθόπολις καλεῖται.	ἐπεὶ	δὲ ἤκουσαν οἱ ἐν Ἰάβει
[6, 4]	παραθεῖναι τῷ Σαούλῳ μερίδα βασιλικήν.	ἐπεὶ	δὲ κοίτης ὥρα προσῆγεν οἱ
[6, 11]	ἐκ τῶν ἐκείνου πράξεων γενόμενος.	ἐπεὶ	δὲ πάλιν αὐτὸν προσελθὸν τὸ
[6, 6]	τὰ θύματα τὴν θυσίαν ἐπετέλει:	ἐπεὶ	δὲ τὸν Σαμουῆλον ἤκουσε προσιόντα
[6, 4]	ταύτην τὴν αἰτίαν κήδοιτο. ἀλλ'	ἐπεὶ	δέδοκται ταῦτα ὑμῖν καὶ κεκράτηκεν
[6, 5]	ἁπάντων τῆς μαρτυρίας αὐτῷ γενομένης	ἐπεὶ	δεδώκατέ μοι, φησί, τὸ μηδὲν
[6, 13]	ταῖς ἐμαῖς ὑπέθετο αὐτόν, εἰπών,	ἐπεὶ	καὶ συνηνάγκασεν ἐλθεῖν εἰς πόλιν
[6, 6]	τοῦ δὲ Σαούλου τοῦτο φήσαντος,	ἐπεὶ	κατά τινα δρυμὸν ἐγένοντο βαθὺν
[6, 7]	λέγειν τοίνυν ἔφασκε τὸν θεὸν:	ἐπεὶ	πολλὰ κακὰ τοὺς Ἑβραίους Ἀμαληκῖται
[6, 4]	τῶν κτηνῶν ἐξέπεμψεν: ὁ δ'	ἐπεὶ	τὴν πάτριον περιῆλθε φυλὴν εἰς
[6, 10]	καὶ τῆς μὲν πρώτης τάξεως,	ἐπεὶ	τῷ δέει πλησίον αὐτοῦ καὶ
[6, 13]	Δαυίδην μετὰ τῶν τετρακοσίων κεκρύφθαι:	ἐπειγόμενος	οὖν ὑπὸ τῶν κατὰ φύσιν
[6, 14]	καὶ κρατήσοντας καὶ σῶς ἐπιστρέψοντας,	ἐπειδάν	τι διαπράξωνται λαμπρόν, οὔ μοι
[6, 13]	ἐδεήθη τοῦ βασιλέως αὐτῶν, ἵν'	ἐπειδὴ	φιλανθρώπως αὐτὸν ὑπεδέξατο καὶ τοῦτο
[6, 6]	θύσωσι τῇ ἑβδόμῃ τῶν ἡμερῶν,	ἔπειθ'	οὕτως συμβάλωσι τοῖς πολεμίοις. καὶ
[6, 3]	ἐβράβευεν εὐνομίαν ἐπὶ χρόνον πολύν.	(ἔπειθ'	ὑπὸ γήρως βαρυνόμενος καὶ τὰ
[6, 13]	καὶ τὸν φακὸν τοῦ ὕδατος	ἐπειπών,	ὡς> ὁ θεὸς ἑκατέρῳ τῆς
[6, 9]	παραδόντες ἑαυτοὺς ἐξαρπάζειν τῶν κινδύνων	ἐπειρῶντο.	Σαοῦλος δὲ καὶ πᾶς ὁ
[6, 14]	ὡς δὲ τοῖς ὅρκοις αὐτὴν	ἔπεισε	μὴ δεδιέναι, κελεύει τὴν Σαμουήλου
[6, 12]	(Ταῦτα λέγων ὁ ἀρχιερεὺς οὐκ	ἔπεισε	τὸν Σαοῦλον: δεινὸς γὰρ ὁ
[6, 11]	τοῦ Σαούλου προαίρεσιν Ἰωνάθης οὐκ	ἔπεισεν	ἐπηρώτα, τίνος ἐξ αὐτοῦ βούλεται
[6, 2]	οὐδ' εἰ προύλεγέ τις ῥᾳδίως	ἐπείσθησαν.	πρῶτον μὲν γὰρ αὐτοὺς ὁ
[6, 4]	σεσῶσθαί σου τὰς ὄνους εὐαγγελιουμένῳ:	ἔπειτ'	ἐκεῖθεν ἐλθὼν εἰς Γεβαθὰ προφήταις
[6, 5]	τῆς ἐκείνων ἰσχύος ὑπερτέρους ἀπεργασάμενος,	ἔπειτα	Ἀμμανιτῶν κρατῆσαι παρασχὼν καὶ Μωαβιτῶν
[6, 1]	καὶ διαφθείρασι τὴν χώραν ἐμφερεῖς:	ἔπειτα	βαλόντας εἰς γλωσσόκομον αὐτοὺς καὶ
[6, 2]	εἰς ἔνια τῶν χασμάτων καταφέρεσθαι,	ἔπειτα	βρονταῖς καταψοφήσας καὶ διαπύροις ἀστραπαῖς
[6, 8]	Ἰεσσαῖον μετὰ καὶ τῶν παίδων.	ἔπειτα	λαβὼν ὁρῶντος τοῦ Δαβίδου τὸ
[6, 7]	πρῶτον μὲν πολεμίους ταῦτα δρῶν,	ἔπειτα	προστάγματι θεοῦ, ᾧ τὸ μὴ
[6, 11]	καθιμήσασα διὰ θυρίδος αὐτὸν ἐξέσωσεν:	ἔπειτα	σκευάσασα τὴν κλίνην ὡς ἐπὶ
[6, 6]	ἐπ' αὐτὸν εἰς Γάλγαλα καταβάσεως	ἐπειχθῆναι	πρὸς τὴν θυσίαν. ὑπολαβὼν δὲ
[6, 5]	μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν αὐτὸς	ἐπελέξατο,	ἵνα μέντοι γε φανερὸν ποιήσω
[6, 12]	καὶ προφητῶν αὐτόθι τὸ θεῖον	ἐπελέξατο	καὶ μόνην εἰς τὸ τοιούτους
[6, 14]	ἀπῆλθε τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνος	ἐπελθὸν	αἱρεῖ τὴν Σίκελλαν κατὰ κράτος,
[6, 9]	αὐτοῦ τῆς βοηθείας. λέοντα γὰρ	ἐπελθόντα	μού ποτε τοῖς ποιμνίοις καὶ
[6, 6]	φάγοι καὶ μὴ μέχρι νὺξ	ἐπελθοῦσα	τῆς ἀναιρέσεως καὶ τῆς διώξεως
[6, 13]	ἐβάδιζεν ἐπ' αὐτὸν καὶ νυκτὸς	ἐπελθούσης	ἐστρατοπέδευσεν ἐπί τινι τόπῳ Σίκελλα
[6, 13]	τῆς λείας μέρος αὐτῷ δωρεὰν	ἔπεμπε.	τοῦ δὲ βασιλέως πυθομένου, τίσιν
[6, 13]	ἀμείψεσθαι τῆς εὐνοίας ὑποσχόμενος αὐτοὺς	ἔπεμψε	τοὺς ζητήσοντας τὸν Δαυίδην καὶ
[6, 11]	ἤρξαντο: Σαοῦλος δ' ἀκούσας ἄλλους	ἔπεμψεν	ἐπὶ τὸν Δαυίδην: κἀκείνων ταὐτὸ
[6, 6]	ὥστε σωματοφυλακεῖν αὐτὸν εἰς Γεβὰλ	ἔπεμψεν.	ὁ δ' ἐκπολιορκεῖ τι φρούριον
[6, 9]	ἐπὶ συμμαχίαν καὶ τοὺς κινδύνους	ἔπεμψεν.	ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[6, 7]	ὁ δὲ τὴν συγγνώμην οὐκ	ἐπένευσεν	εἰς τὸν Σαοῦλον αἰτουμένῳ τῷ
[6, 2]	ὅπλα, γυμνοὺς εἰς φυγὴν ἀπέστρεψεν.	ἐπεξέρχεται	δὲ Σαμουῆλος μετὰ τῆς πληθύος
[6, 6]	κράτος κατὰ τῶν πολεμίων φράσαντος	ἐπεξέρχεται	τοῖς Παλαιστίνοις καὶ τεταραγμένοις προσβάλλει
[6, 9]	ὁ πρεσβύτατος τῶν ἀδελφῶν Ἰάναβος	ἐπέπληξεν	αὐτῷ τολμηρότερον παρ' ἡλικίαν καὶ
[6, 14]	μαθὼν ὡς Ἀμαληκίτης ἐστὶ παρεκάλεσεν	ἐπερείσαντα	τὴν ῥομφαίαν διὰ τὸ μὴ
[6, 14]	ἀδυνατῶν δὲ μήθ' ἵστασθαι μήτ'	ἐπερείσας	διαβαλεῖν αὑτοῦ τὸν σίδηρον ἐπιστρέφεται,
[6, 9]	αὐτὸν ὁ Δαβίδης: σὺ μὲν	ἐπέρχῃ	μοι ἐν ῥομφαίᾳ καὶ δόρατι
[6, 13]	τήμερον: οὐ γὰρ ἂν τὴν	ἐπερχομένην	ἡμέραν εἶδες, ἐμοῦ τὸν οἶκον
[6, 6]	Παλαιστῖνοι καὶ κατὰ τοσαύτας ὁδοὺς	ἐπερχόμενοι	τὴν τῶν Ἑβραίων χώραν ἐπόρθουν,
[6, 13]	τέσσαρες πρὸς ταῖς εἴκοσιν ἡμέραις.	ἐπερχόμενος	δὲ λάθρα τοῖς πλησιοχώροις τῶν
[6, 3]	διαφορῶν, αὐτὸς δὲ δι' ἔτους	ἐπερχόμενος	τὰς πόλεις ἐδίκαζεν αὐτοῖς καὶ
[6, 2]	μηδὲ παρεσκευασμένοις ἐπιπεσεῖσθαι τοῖς Ἑβραίοις	ἐπέρχονται.	καταπλήττει δ' αὐτοὺς τοῦτο καὶ
[6, 14]	ἐνδύσασθαι τὴν ἱερατικὴν στολὴν καὶ	ἐπερωτῆσαι	τὸν θεὸν καὶ προφητεῦσαι, εἰ
[6, 8]	δὲ τῆς τοῦ θεοῦ προνοίας:	ἐπερωτήσαντι	γὰρ αὐτὸν, εἰ χρίσει τῷ
[6, 6]	λαγχάνει δοκεῖν οὗτος εἶναι Ἰωνάθης.	ἐπερωτώμενος	δὲ ὑπὸ τοῦ πατρὸς τί
[6, 6]	αὐτὸς προεμήνυσε πάντα καὶ μηδ'	ἐπερωτῶσιν	ἔφθασε λέγων, ἀλλ' ἔστι τι
[6, 13]	τετρακοσίους μὲν ὡπλισμένους αὐτῷ κελεύσας	ἕπεσθαι,	διακοσίους δὲ φύλακας τῶν σκευῶν
[6, 14]	ἔνθα διακοσίους μὴ δυναμένους αὐτοῖς	ἕπεσθαι	καταλελοίπεσαν ἐπὶ τῶν σκευῶν, οἱ
[6, 14]	ὑπὸ τοῦ δεσπότου κατ' ἀρρωστίαν	ἕπεσθαι	μὴ δυνάμενον: ἐδήλου δ' αὑτὸν
[6, 6]	καὶ τῶν στρατιωτῶν οὐκ ὀκνούντων	ἕπεσθαι,	πολλὴν δ' εἰς ἃ προστάττει
[6, 6]	αὐτοῖς> τοῦ δὲ ὁπλοφόρου προθύμως	ἕπεσθαι	φήσαντος ὅποι ποτ' ἂν ἡγῆται,
[6, 14]	σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέως, ἀλλὰ πάντες	ἔπεσον	περὶ τὸ καλούμενον Γελβουὲ ὄρος.
[6, 7]	μηδενὸς παρακούσας ὧν ὁ προφήτης	ἐπέστειλε	μέλλοντι τὸν πρὸς Ἀμαληκίτας ἐκφέρειν
[6, 7]	κατεφρόνησας γὰρ καὶ κατημέλησας ὧν	ἐπέστειλε.	πῶς οὖν οἴει τὴν θυσίαν
[6, 6]	αὐτὸν ἔφη πεποιηκέναι παρακούσαντα ὧν	ἐπέστειλεν	αὐτὸς καὶ φθάσαντα τὴν παρουσίαν,
[6, 7]	κακῶν ἔσωσε τῆς μνήμης ὧν	ἐπέστειλεν	ὁ θεὸς τὸ τοῦ πολεμίου
[6, 9]	ἀδελφοῖς ὁμιλῶν Δαβίδης περὶ ὧν	ἐπέστειλεν	ὁ πατὴρ ἀκούσας βλασφημοῦντος τὴν
[6, 6]	περιμένει μὲν ὡς ὁ προφήτης	ἐπέστειλεν,	οὐκέτι μέντοι γε διατηρεῖ τὴν
[6, 2]	καὶ ὅρκους γυμνοῖς καὶ ἀνόπλοις	ἐπεστράτευσαν	οἱ πολέμιοι: ἐλπὶς οὖν ἡμῖν
[6, 5]	Ἰορδάνου ἐπὶ τοὺς Γαλαδηνοὺς λεγομένους	ἐπεστράτευσε	καὶ στρατοπεδευσάμενος πρὸς τῇ μητροπόλει
[6, 3]	τῷ λογισμῷ καθιδρυμένην: οὐδὲ γὰρ	ἐπεστράφησαν	οὐδ' ἐμέλησεν αὐτοῖς τῶν Σαμουήλου
[6, 13]	ἀρχὴν σὺν χρόνῳ τὴν δίκην,	ἐπέσχε	τῆς ὁρμῆς. σύμβολον δὲ τοῦ
[6, 11]	μετὰ ταῦτα κομίσαντα μὲν ὅσας	ἐπετάχθη	κεφαλὰς τῶν ἐχθρῶν, λαβόντα δ'
[6, 6]	λαβὼν τὰ θύματα τὴν θυσίαν	ἐπετέλει:	ἐπεὶ δὲ τὸν Σαμουῆλον ἤκουσε
[6, 2]	ἐγὼ γίνο μαι. ταῦτ' εἰπόντος	ἐπευφήμησε	τὸ πλῆθος ἡσθὲν τῇ παραινέσει
[6, 4]	τῆς ἀρχῆς ἄξιος. ὡς δ'	ἐπευφήμησε	τῷ βασιλεῖ σωτηρίαν ὁ λαὸς,
[6, 11]	τῶν λόγων Ἰωνάθης ποιήσειν ταῦτ'	ἐπηγγείλατο	κἄν τι σκυθρωπὸν ὁ πατὴρ
[6, 14]	πολεμίους κατὰ νοῦν χωρήσαντας αὐτοῖς	ἐπηγγείλατο,	τῆς τιμῆς καὶ πίστεως ὑποσχέσει
[6, 10]	ὁ Δαυίδης ἀποθάνῃ τὸν γάμον	ἐπηγγέλθαι,	δίδωσιν αὐτῷ τὴν θυγατέρα Μελχὰν
[6, 14]	καὶ διὰ τοῦτό σε σύμμαχον	ἐπηγόμην:	οὐ δοκεῖ δὲ ταὐτὸ τοῖς
[6, 6]	δὲ τρισμυρίοις, ἵππον δὲ ἑξακισχιλίαν	ἐπήγοντο:	καὶ στρατοπεδευσαμένων πρὸς πόλει Μαχμὰ
[6, 2]	μὴ περιιδεῖν αὐτοὺς δεύτερον δυστυχήσαντας.	ἐπήκοος	δὲ γίνεται τῶν εὐχῶν ὁ
[6, 13]	πρὸς ἄλλους. ὁ δὲ βασιλεὺς	ἐπῄνεσεν	αὐτοὺς χάριν ἔχειν ὁμολογήσας τὸν
[6, 13]	τὸν θεὸν μάρτυρα καλέσας, ὧν	ἐπηράσατο	αὑτῷ παραβάντι τὰ συγκείμενα καὶ
[6, 11]	Σαούλου προαίρεσιν Ἰωνάθης οὐκ ἔπεισεν	ἐπηρώτα,	τίνος ἐξ αὐτοῦ βούλεται τυχεῖν.
[6, 8]	χείρους τοῦ πρεσβυτέρου ταῖς μορφαῖς	ἐπηρώτησε	τὸν θεὸν, τίνα τούτων αἱρεῖται
[6, 4]	οὐ μόνον οὐδὲν ἐνέφηνε τοιοῦτον	ἐπὶ	βασιλείᾳ καὶ τῷ τοσούτων καὶ
[6, 6]	ἀπόγονος ὢν Ἠλὶ τοῦ ἀρχιερέως	ἐπὶ	βουνοῦ ὑψηλοῦ καὶ τὴν γῆν
[6, 5]	Ἑβραίων πολιτεία εἰς βασιλείαν μετέπεσεν.	ἐπὶ	γὰρ Μωυσέος καὶ τοῦ μαθητοῦ
[6, 3]	καὶ μὴ φροντίζειν τῶν ἐσομένων:	ἐπὶ	γὰρ τιμωρίᾳ τῶν ἐχθρῶν ἀνάγκη
[6, 13]	τὴν Ἑβραίων ἐστρατευκέναι χάραν ἀκουσθέντες:	ἐπὶ	γὰρ τούτους ἀνέστρεψε φύσει πολεμίους
[6, 12]	ἐπὶ νηπίοις λαβὼν οἶκτον μήτ'	ἐπὶ	γέρουσιν αἰδῶ, καταβαλὼν δὲ καὶ
[6, 14]	Ἀμαληκίτας ὁδηγῷ καὶ καταλαβὼν αὐτοὺς>	ἐπὶ	γῆς ἐρριμμένους, καὶ τοὺς μὲν
[6, 5]	θεὸν παρέξω τοῦτο νῦν ὑμῖν	ἐπι	γνῶναι. καὶ ταῦτα εἰπόντος πρὸς
[6, 10]	δ' ὡς ἀφορμῇ χρησάμενος τῆς	ἐπὶ	Δαυίδην ἐπιβουλῆς ἡδέως ἤκουσε καὶ
[6, 12]	ἐπ' ἔργοις δίκης ἀξίοις, ἀλλ'	ἐπὶ	διαβολαῖς καὶ κατηγορίαις ἀβασανίστοις, οὐδ'
[6, 6]	μυριάδας τῶν Παλαιστίνων δείλης ὀψίας	ἐπὶ	διαρπαγὴν τοῦ στρατοπέδου τῶν Παλαιστίνων
[6, 1]	τὸ γένος Ἀμιναδάβου δόξαν ἔχοντος	ἐπὶ	δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καταβιοῦντος εἰς
[6, 4]	τὸν υἱὸν μεθ' ἑνὸς θεράποντος	ἐπὶ	ζήτησιν τῶν κτηνῶν ἐξέπεμψεν: ὁ
[6, 11]	ἀπὸ τῆς πολλῆς εὐνοίας ἀλλ'	ἐπὶ	θανάτῳ γενομένης, καὶ τὸν νεανίσκον
[6, 13]	θεοφιλῆ καὶ παρὰ δίκην ζητούμενον	ἐπὶ	θανάτῳ καὶ λανθάνειν δυνάμενον διέβαλλον
[6, 1]	ἐπ' αὐτοῖς ἤγειραν οἷον εἰκὸς	ἐπὶ	θεοπέμπτῳ κακῷ καὶ τὸν ἴδιον
[6, 13]	ποιμνίων χρησάμενος, γέγονε δὲ τοῦτο	ἐπὶ	κακῷ τῷ τοῦ δεσπότου καὶ
[6, 8]	ἐστιν ἐξᾴδειν δυνάμενος καὶ ψάλλειν	ἐπὶ	κινύρᾳ τοῦτον ἐκέλευσαν ζητήσαντας, ὁπόταν
[6, 6]	δὲ τὸ τῶν πολεμίων στρατόπεδον	ἐπὶ	κρημνοῦ, τρισὶν ἄκραις εἰς λεπτὸν
[6, 2]	μήτε ὅπλα ἐχόντων μήτε ὡς	ἐπὶ	μάχῃ ἐκεῖσε ἀπηντηκότων, περιπίπτουσι δὲ
[6, 11]	τῷ Δαυίδῃ μεταβολῆς θαυμάσας οὐκ	ἐπὶ	μετρίοις ἀπὸ τῆς πολλῆς εὐνοίας
[6, 4]	σωφροσύνην, ὥστε τῶν πλείστων οὐδ'	ἐπὶ	μικραῖς εὐπραγίαις τὴν χαρὰν κατασχεῖν
[6, 13]	ἀπήντησε Δαυίδης μετὰ τῶν τετρακοσίων	ἐπὶ	Νάβαλον ἐρχόμενος. θεασαμένη δ' αὐτὸν
[6, 12]	ἀρχιερατικῆς ἀποσφάξας τιμῆς καὶ μήτ'	ἐπὶ	νηπίοις λαβὼν οἶκτον μήτ' ἐπὶ
[6, 6]	τῆς σῆς εὐσεβείας γινόμενος καὶ	ἐπὶ	νίκῃ λαμπρᾷ: μέγιστον γὰρ παραμύ
[6, 11]	ἔπειτα σκευάσασα τὴν κλίνην ὡς	ἐπὶ	νοσοῦντι καὶ ὑποθεῖσα τοῖς ἐπιβολαίοις
[6, 7]	Ἀμαληκίτας ἐκφέρειν πόλεμον, ἀλλ' ὡς	ἐπὶ	πᾶσιν ἐκείνοις ἀκριβῶς πεφυλαγμένοις νενικηκὼς
[6, 14]	ἄξιος: τοὺς γὰρ μετ' ἐλπίδων	ἐπὶ	πόλεμον ἐξελθόντας ὡς καὶ κρατήσοντας
[6, 13]	ἐν τῇ πατρίδι Ἀρμεθᾶ καὶ	ἐπὶ	πολλὰς πάνυ ἡμέρας ἔκλαυσαν, οὐ
[6, 11]	Μελχὰν ὀνόματι. ~(Ἔμελλε δὲ οὐκ	ἐπὶ	πολὺ τοῖς γεγενημένοις ἐμμένειν Σαοῦλος
[6, 13]	αὐτὸν εὔνοιαν τὸ πένθος, ὃ	ἐπὶ	πολὺν χρόνον ὁ λαὸς ἤγετο,
[6, 12]	διὰ ταύτην καὶ τοῦ ζῆν	ἐπὶ	πονηραῖς αἰτίαις καὶ δι' ὑπερβολὴν
[6, 12]	σοῦ πεμφθῆναι κατὰ πολλὴν σπουδὴν	ἐπὶ	πρᾶξιν τῷ μηδὲν παρασχεῖν ὧν
[6, 13]	ἡ γυνὴ κατεπήδησε καὶ πεσοῦσα	ἐπὶ	πρόσωπον προσεκύνησε καὶ τῶν μὲν
[6, 13]	βασιλέως προσκυνεῖ τε αὐτὸν πεσὼν	ἐπὶ	πρόσωπον, ὡς ἔθος, καί φησιν:
[6, 7]	πένθος ἄγειν ἐποίησας, οὕτως ὀδυνήσεις	ἐπὶ	σαυτῷ διαφθαρέντι τὴν μητέρα. καὶ
[6, 14]	δι' ὀνειράτων καὶ διὰ τοῦτο	ἐπὶ	σὲ τὸν ἐμοῦ προνοησόμενον κατέφυγον.
[6, 9]	καὶ θώρακι, ἐγὼ δὲ χωρῶν	ἐπὶ	σὲ τὸν θεὸν ὥπλισμαι, ὃς
[6, 12]	πάντ' ἐκεῖνα μετεκδυσάμενοι καὶ ὥσπερ	ἐπὶ	σκηνῆς προσωπεῖα τὰ ἤθη καὶ
[6, 14]	ὑπὸ τῶν στρατηγῶν ἄνδρα παρειληφὼς	ἐπὶ	συμμαχίᾳ πολέμιον καὶ ἀποπέμπειν συνεβούλευον,
[6, 9]	αὐτοῦ τοῖς τρισὶν υἱοῖς, οὓς	ἐπὶ	συμμαχίαν καὶ τοὺς κινδύνους ἔπεμψεν.
[6, 7]	ἐκπολιορκήσας καὶ λαβὼν κατὰ κράτος	ἐπὶ	σφαγὴν γυναικῶν καὶ νηπίων ἐχώρησεν,
[6, 8]	τὸν Ἰεσσαῖον μετὰ τῶν τέκνων	ἐπὶ	τὰ ἱερὰ καὶ θεασάμενος αὐτοῦ
[6, 5]	τοῖς Ἑβραίοις προφητεύσας ἀπέλυσεν αὐτοὺς	ἐπὶ	τὰ οἰκεῖα βεβαιώσας ἐκ δευτέρου
[6, 13]	δεινὸν ἐξ αὐτοῦ φοβούμενον ἀναχωρεῖν	ἐπὶ	τὰ οἰκεῖα: πεπεῖσθαι γάρ, ὅτι
[6, 9]	ὁ δὲ τὸ μὲν πρῶτον	ἐπὶ	τὰ ποίμνια πάλιν καὶ τὰς
[6, 14]	βληθεὶς ὑπὸ τῶν ἑταίρων ἀλγούντων	ἐπὶ	ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν γυναικῶν καὶ
[6, 1]	καὶ βαστάσαντες πάλιν ἐφιστᾶσιν αὐτὸν	ἐπὶ	ταύτης δυσφορήσαντες ἐπὶ τῷ γεγενημένῳ.
[6, 4]	βασιλεὺς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένος	ἐπί	τε Παλαιστίνους καὶ τὴν ὑπὲρ
[6, 7]	ὡς σὺ πολλὰς μητέρας Ἑβραίων	ἐπὶ	τέκνοις ὀδύρεσθαι καὶ πένθος ἄγειν
[6, 11]	ἀπαλλάξαντα τὸν Ἑβραίων λαὸν ἣν	ἐπὶ	τεσσαράκοντα ἡμέρας ὑπέμεινε μόνος τολμῶν
[6, 6]	χώραν. εἴτε δὲ ὑπὸ τῆς	ἐπὶ	τῇ νίκῃ χαρᾶς οὕτω παραλόγως
[6, 14]	τὴν ἰδίαν σπασάμενος καὶ στήσας	ἐπὶ	τὴν ἀκμὴν ῥίπτει κατ' αὐτῆς
[6, 1]	τῶν χειρῶν ἀφέντες ἔδραμον εὐθὺς	ἐπὶ	τὴν ἅμαξαν. καὶ καθελόντες τὴν
[6, 14]	τὸν Σαμουῆλον ὄντα καὶ πεσὼν	ἐπὶ	τὴν γῆν ἠσπάζετο καὶ προσεκύνησε:
[6, 6]	ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν τῶν πολεμίων	ἐπὶ	τὴν διαρπαγὴν τῶν ἐν αὐτῇ
[6, 13]	μέλλοντος ἤδη συλλαμβάνεσθαι Παλαιστῖνοι πάλιν	ἐπὶ	τὴν Ἑβραίων ἐστρατευκέναι χάραν ἀκουσθέντες:
[6, 4]	ὁ δὲ προφήτης ἀγαγὼν αὐτὸν	ἐπὶ	τὴν ἑστίαν κατακλίνει καὶ τὸν
[6, 4]	δὲ Σαμουῆλος διὰ τοῦτο πολλοὺς	ἐπὶ	τὴν ἑστίαν τότε συνήγαγε: δεομένῳ
[6, 13]	ἀκολουθήσειν ἀπεκρίνατο. καὶ οἱ μὲν	ἐπὶ	τὴν θήραν καὶ τὴν σύλληψιν
[6, 11]	παρακαλέσαι μέντοι καὶ αὐτὸν ἐλθεῖν	ἐπὶ	τὴν θυσίαν καὶ εἰ συγχωρηθείη
[6, 1]	εἰς γλωσσόκομον αὐτοὺς καὶ θέντας	ἐπὶ	τὴν κιβωτὸν ἅμαξαν αὐτῇ καινὴν
[6, 13]	ἔχουσαν” τῷ λαῷ παντὶ προσέταξεν	ἐπὶ	τὴν Κίλλαν ἐξορμῆσαι καὶ πολιορκήσαντι
[6, 13]	διαβὰς δὲ τὸν χείμαρρον καὶ	ἐπὶ	τὴν κορυφὴν ἀνελθὼν τοῦ ὄρους,
[6, 13]	τῆς ἐκείνων χώρας, φεύγει δὲ	ἐπὶ	τὴν μεγάλην πέτραν τὴν οὖσαν
[6, 9]	εὐθὺς καρωθέντα πεσεῖν τὸν Γολίαθον	ἐπὶ	τὴν ὄψιν. δραμὼν δ' ἐφίσταται
[6, 6]	(Ἄγειν δ' εὐθὺς τὴν στρατιὰν	ἐπὶ	τὴν παρεμβολὴν τῶν πολεμίων ἐπὶ
[6, 6]	τοῖς πολεμίοις, παραμειψάμενοι δὲ τοῦτον	ἐπὶ	τὴν πέτραν ἧκον ἔρημον οὖσαν
[6, 10]	ἀπίστῳ λαβεῖν κλέος ὁρμήσει μὲν	ἐπὶ	τὴν πρᾶξιν, διαφθαρήσεται δὲ ὑπὸ
[6, 1]	ἐγένοντο: θέρους γὰρ ὥρᾳ πάντες	ἐπὶ	τὴν συγκομιδὴν τῶν καρπῶν ἐν
[6, 1]	τὰ προειρημένα προάγουσιν τὴν ἅμαξαν>	ἐπὶ	τὴν τρίοδον καὶ καταλιπόντες ἀνεχώρησαν,
[6, 1]	τῆς χώρας μυῶν πλῆθος ἀνελθὸν	ἐπὶ	τῆς γῆς κατέβλαψε μήτε φυτῶν
[6, 14]	μετὰ τῶν τέκνων αὔριον πεσόντα	ἐπὶ	τῆς μάχης μετ' ἐμοῦ γενησόμενον.
[6, 1]	τῆς νόσου διεφθαρμένα: τὰ δ'	ἐπὶ	τῆς χώρας μυῶν πλῆθος ἀνελθὸν
[6, 11]	Ἀραμαθάν, ἀγαγὼν δὲ τὸν Δαυίδην	ἐπί	τινα τόπον Γαλβουὰθ ὄνομα ἐκεῖ
[6, 14]	εἵπετο τοῖς πολεμίοις: παραγενόμενος δ'	ἐπί	τινα χειμάρρουν Βάσελον λεγόμενον καὶ
[6, 13]	αὐτὸν καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης ἐστρατοπέδευσεν	ἐπί	τινι τόπῳ Σίκελλα λεγομένῳ. Δαυίδης
[6, 9]	πρῶτον στρατόπεδον καταλιπεῖν, ὁμοίως δ'	ἐπί	τινος ὄρους ἀντικρὺ τοῦ καταληφθέντος
[6, 9]	τὴν στρατιὰν καὶ Σαοῦλος καὶ	ἐπί	τινος ὄρους στρατοπεδευσάμενος ἀναγκάζει τοὺς
[6, 1]	εἶχε καὶ τοὺς μύας, τιθέασιν	ἐπί	τινος πέτρας, ἥτις ἦν ἐν
[6, 4]	γενέσθαι, πληρωθέντος δ' αὐτοῦ καταβὰς	ἐπὶ	τὸ δεῖπνον ἐπορεύετο. συναντᾷ δὲ
[6, 11]	ἔθος εἶχεν ὁ βασιλεὺς ἧκεν	ἐπὶ	τὸ δεῖπνον, καὶ παρακαθεσθέντων αὐτῷ
[6, 4]	αὐτὸν εἶναι φράσαντος καὶ ἄγοντος	ἐπὶ	τὸ δεῖπνον, ὡς τῶν ὄνων
[6, 13]	τῶν στενῶν μαθὼν τὸν Δαυίδην	ἐπὶ	τὸ ἕτερον μέρος τῆς πέτρας
[6, 12]	ἑαυτοῦ χώραν προσδεξάμενον ἕως οὗ	ἐπὶ	τὸ καθ' αὑτὸν τέλος ἔχειν
[6, 6]	ὁ θεὸς καὶ συγχωρεῖ βαδίσασιν	ἐπὶ	τὸ στρατόπεδον τῶν ἐχθρῶν διαφθεῖραι
[6, 5]	πρότερον αὐτοῦ κατεφρόνουν, τότε μετέστησαν	ἐπὶ	τὸ τιμᾶν καὶ πάντων ἄριστον
[6, 1]	τὴν κιβωτόν ποτε πρὸς αὑτοὺς	ἐπὶ	τοιούτῳ μισθῷ καὶ τέλει, τὸ
[6, 6]	ἐγγόνοις. καὶ Σαμουῆλος μὲν ἀχθόμενος	ἐπὶ	τοῖς γεγενημένοις ἀνεχώρησε παρ' αὑτὸν,
[6, 3]	δὲ φροντίδος καὶ βασάνου τῆς	ἐπὶ	τοῖς εἰρημένοις οὔτε τροφῆς ἐμνημόνευσεν
[6, 7]	οἴκαδε πρὸς αὑτὸν ὑπέστρεψε χαίρων	ἐπὶ	τοῖς κατωρθωμένοις. ὁ δὲ θεὸς
[6, 12]	μετὰ τὴν ἀριστοκρατίαν καὶ> τὴν	ἐπὶ	τοῖς κριταῖς πολιτείαν Ἑβραίων βασιλεύσας,
[6, 11]	δι' ἃ καὶ συγγνώμην ἂν	ἐπὶ	τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν εἰκότως εὕρατο.
[6, 9]	τεσσαράκοντα ἡμερῶν οὐ διέλειπε προκαλούμενος	ἐπὶ	τοῖς προειρημένοις τοὺς πολεμίους, ὡς
[6, 1]	ἡσυχάζειν δὲ καὶ πρᾴως ἔχειν	ἐπὶ	τοῖς συμβεβηκόσι παρῄνουν αἰτίαν τούτων
[6, 13]	θυμὸν καὶ τὴν ὀργὴν τὴν	ἐπὶ	τὸν ἄνδρα μου καὶ τὸν
[6, 12]	ἧς αὐτὸς ἦν πρὸς αὑτὸν	ἐπὶ	τὸν βουνὸν οὗ τὸ βασίλειον
[6, 9]	καὶ ἁρμόσας τῇ σφενδόνῃ βάλλει	ἐπὶ	τὸν Γολίαθον εἰς τὸ μέτωπον:
[6, 9]	ἐν τῇ δεξιᾷ χειρὶ φέρων	ἐπὶ	τὸν Γολίαθον ἐπορεύετο. καταφρονεῖ δὲ
[6, 9]	ὠκύτητα καὶ δρόμον ἐμποδιζόμενος βάδην	ἐπὶ	τὸν Δαβίδην παραγίνεται καταφρονῶν καὶ
[6, 11]	Σαοῦλος δ' ἀκούσας ἄλλους ἔπεμψεν	ἐπὶ	τὸν Δαυίδην: κἀκείνων ταὐτὸ τοῖς
[6, 11]	τοῦ πατρὸς ὡς αὐτὴν πέμψαντος	ἐπὶ	τὸν Δαυίδην ὠχλῆσθαι διὰ τῆς
[6, 13]	καταλιπών, ἤδη γὰρ εἶχεν ἑξακοσίους,	ἐπὶ	τὸν Νάβαλον ἐβάδιζεν ὀμόσας ἐκείνῃ
[6, 6]	ἐπ' ἐλευθερίᾳ καλῶν τὸν λαὸν	ἐπὶ	τὸν πόλεμον τὸν πρὸς Παλαιστίνους,
[6, 5]	δὲ φόβῳ ζημίας τὸν λαὸν	ἐπὶ	τὸν πρὸς Ἀμμανίτας ἐπιστρέψαι πόλεμον
[6, 11]	καὶ τρία ἀκόντια δὲ βαλὼν	ἐπὶ	τὸν σκοπὸν κομίσαι τῷ παιδὶ
[6, 14]	ἑταίρων. ὡς δὲ ἀναστρέφοντες ἧκον	ἐπὶ	τὸν τόπον, ἔνθα διακοσίους μὴ
[6, 14]	καὶ ὀδυρόμενος μετὰ τῶν φίλων	ἐπὶ	τοσοῦτον παρείθη τοῖς κακοῖς, ὥστε
[6, 2]	αὐτοῖς καὶ κράτος. ἔτι δ'	ἐπὶ	τοῦ βωμοῦ τὴν θυσίαν ἔχοντος
[6, 4]	τήνδε τὴν ὥραν, αὐτὸς μὲν>	ἐπὶ	τοῦ δώματος καθεζόμενος ἐξεδέχετο τὸν
[6, 1]	τὸν Δαγὼν καὶ καταλαμβάνοντες ὁμοίως	ἐπὶ	τοῦ προσκυνοῦντος τὴν κιβωτὸν σχήματος
[6, 14]	χρησάμενος οὖν ὁ Δαυίδης τούτῳ	ἐπὶ	τοὺς Ἀμαληκίτας ὁδηγῷ καὶ καταλαβὼν
[6, 5]	ἐργασάμενος τοὺς πέραν τοῦ Ἰορδάνου	ἐπὶ	τοὺς Γαλαδηνοὺς λεγομένους ἐπεστράτευσε καὶ
[6, 14]	Ῥεγάν, ἔνθεν ἔμελλον ἀθροισθέντες ἐξορμᾶν	ἐπὶ	τοὺς Ἑβραίους, ὁ τῶν Γιττῶν
[6, 11]	καιρὸν τῶν Παλαιστίνων στρατευσαμένων πάλιν	ἐπὶ	τοὺς Ἑβραίους πέμπει μετὰ στρατιᾶς
[6, 2]	ἦν πάλαι θάρσος τοῖς Παλαιστίνοις	ἐπὶ	τοὺς Ἑβραίους, τοῦτ' ἐκείνων μετὰ
[6, 6]	ὕβριν τὴν καταφρόνησιν ἡγησάμενοι στρατεύουσιν	ἐπὶ	τοὺς Ἰουδαίους πεζῶν μὲν τριάκοντα
[6, 2]	ἐκείνην τὴν πληγὴν οὐκέτ' ἐστράτευσαν	ἐπὶ	τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλ' ὑπὸ δέους
[6, 14]	τὸν αὐτὸν καιρὸν τῶν Παλαιστίνων	ἐπὶ	τοὺς Ἰσραηλίτας στρατεύειν διεγνωκότων καὶ
[6, 13]	τοῦ δὲ σημαίνειν φήσαντος ἐξώρμησεν	ἐπὶ	τοὺς Παλαιστίνους μετὰ τῶν ἑταίρων
[6, 6]	τὴν τοῦ χωρίου φύσιν ἀνελθεῖν	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους, ἐπιπεσόντες δ' αὐτοῖς
[6, 10]	ὥρμησεν εὐθὺς μετὰ τῆς ἑταιρίας	ἐπὶ	τοὺς πολεμίους καὶ τὴν ὑπὲρ
[6, 6]	τὸ καταλιπεῖν Ἑβραίους Παλαιστίνων κεκρατηκότας.	ἐπὶ	τούτοις ὁ λαὸς πᾶς ἤλγησε
[6, 11]	κεφαλὰς τῶν ἐχθρῶν, λαβόντα δ'	ἐπὶ	τούτῳ γέρας τὴν ἐμὴν ἀδελφὴν
[6, 1]	δ' ἐξελάσαντας τὴν κιβωτὸν φερούσας	ἐπὶ	τριόδου καταλιπεῖν αὐταῖς ἐπιτρέψαντας ἣν
[6, 1]	ἐφιστᾶσιν αὐτὸν ἐπὶ ταύτης δυσφορήσαντες	ἐπὶ	τῷ γεγενημένῳ. πολλάκις δὲ φοιτῶντες
[6, 11]	ὁ δὲ τὸν πατέρα τῆς	ἐπὶ	τῷ Δαυίδῃ μεταβολῆς θαυμάσας οὐκ
[6, 12]	πρὸς Ἀβιμέλεχον τὸν ἀρχιερέα, ὃς	ἐπὶ	τῷ μόνον ἥκοντα ἰδεῖν καὶ
[6, 5]	παρ' ἐκείνων παραδώσειν αὑτοὺς ἔφασκον	ἐπὶ	τῷ παθεῖν ὅτι ἂν αὐτῷ
[6, 13]	τρόπον ἡμῶν ἐλέγξειε. Σαοῦλος δὲ	ἐπὶ	τῷ παραδόξῳ τῆς σωτηρίας θαυμάσας
[6, 5]	κελεύων ἤδη παραδοῦναι σφᾶς αὐτοὺς	ἐπὶ	τῷ τοὺς δεξιοὺς αὐτῶν ὀφθαλμοὺς
[6, 7]	ἔλεγε πρὸς τὸν προφήτην Σαμουῆλον	ἐπὶ	τῷ χειροτονῆσαι βασιλέα τὸν Σαοῦλον
[6, 14]	μὴ δυναμένους αὐτοῖς ἕπεσθαι καταλελοίπεσαν	ἐπὶ	τῶν σκευῶν, οἱ μὲν τετρακόσιοι
[6, 9]	οὐ κοῦφον βάσταγμα δεξιᾶς, ἀλλ'	ἐπὶ	τῶν ὤμων αὐτὸ αἴρων ἔφερεν,
[6, 11]	εἰκὸς καὶ σύνηθές ἐστι λέγειν	ἐπὶ	φίλοις ἀποδημοῦσιν ἐπ' ἀγαθῷ βεβάδικεν”
[6, 14]	μερίζεσθαι τὴν ὠφέλειαν, καὶ ταῦτ'	ἐπὶ	φυλακῇ τῶν σκευῶν μεμενηκότων. καὶ
[6, 3]	αὐτοῖς καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν	ἐπὶ	χρόνον πολύν. (ἔπειθ' ὑπὸ γήρως
[6, 9]	συνελθόντες καὶ δύναμιν ἀθροίσαντες μεγάλην	ἐπίασι	τοῖς Ἰσραηλίταις καὶ μεταξὺ Σωκοῦς
[6, 14]	καὶ οὗτοι δὲ δρομάσι καμήλοις	ἐπιβάντες	διέφυγον. ἀνέσωσε δὲ τἆλλα πάντα
[6, 6]	τοῦ δὲ πλήθους τοῦτο ποιεῖν	ἐπιβοήσαντος	παραχρῆμα πάντας ἵστησιν εἰς ἕνα
[6, 11]	ἐπὶ νοσοῦντι καὶ ὑποθεῖσα τοῖς	ἐπιβολαίοις	ἧπαρ αἰγός, ἅμ' ἡμέρᾳ τοῦ
[6, 11]	πηδήματι τοῦ ἥπατος σαλεύοντι τὴν	ἐπιβολὴν	πιστωσαμένη τὸ κατακείμενον τὸν Δαυίδην
[6, 11]	Σαμουῆλον εἰς Ἀραμαθὰ καὶ τὴν	ἐπιβουλὴν	αὐτῷ τὴν τοῦ βασιλέως ἐδήλωσε
[6, 10]	ἢ ψεύσασθαι δοκεῖν ἢ δι'	ἐπιβουλὴν	ἵν' ὡς ἀδυνάτοις ἐπιχειρῶν ὁ
[6, 10]	ἀφορμῇ χρησάμενος τῆς ἐπὶ Δαυίδην	ἐπιβουλῆς	ἡδέως ἤκουσε καὶ δώσειν προθύμως
[6, 11]	περὶ τῆς τοῦ πατρὸς ἀποδυρομένου	ἐπιβουλῆς	καὶ λέγοντος, ὡς οὐδὲν ἀδικήσας
[6, 12]	ὅπλων ὄντι τῆς ἐμῆς βασιλείας	ἐπιβούλῳ,	τί δὲ δὴ περὶ τῶν
[6, 9]	ἠπείλησε τὰς σάρκας αὐτοῦ τοῖς	ἐπιγείοις	καὶ τοῖς μεταρσίοις διασπάσασθαι: ἀμείβεται
[6, 13]	οὔτ' αὐτὸς ἀναιρεῖ τὸν Σαοῦλον	ἐπιγνοὺς	αὐτοῦ τὴν κοίτην ἐκ τοῦ
[6, 12]	τὴν Παλαιστίνων, ἧς Ἄγχους ἐβασίλευεν.	ἐπιγνωσθεὶς	δὲ ὑπὸ τῶν τοῦ βασιλέως
[6, 8]	αὐτῷ τὸν Ἰεσσαῖον τοὺς υἱοὺς	ἐπιδεῖξαι	Σαμουῆλος: ὁ δὲ πέντε ἄλλους
[6, 13]	σου καὶ τὴν κεφαλὴν ἠδυνάμην.	ἐπιδείξας	δὲ τὸ ῥάκος ἰδεῖν πιστεύειν
[6, 14]	κρίνω. Σαοῦλος τοίνυν τοῦτο ἐποίησεν	ἐπιδείξας	ὅτι πάντας μὲν προσήκει τῆς
[6, 11]	τῆς νυκτὸς εἶπε τοῖς παροῦσιν	ἐπιδείξασα	τὴν κλίνην κατακεκαλυμμένην καὶ τῷ
[6, 10]	τὸν βασιλέα διὰ τῆς τούτων	ἐπιδείξεως	τὸν ἀντὶ τούτων γάμον ἀπαιτῶν.
[6, 8]	υἱῶν αὐτοῦ ὃν ἂν αὐτὸς	ἐπιδείξῃ	βασιλέα γενησόμενον. ὁ δὲ εὐλαβεῖσθαι
[6, 13]	γέγονεν ἀχάριστος ἐπ' αὐτοὺς μηδὲν	ἐπιδοὺς	πολλῇ φιλανθρωπίᾳ πρὸς αὐτὸν χρησαμένοις,
[6, 7]	τοὺς ἀδικουμένους: θηρωμένους γὰρ δόξαν	ἐπιεικείας	καὶ χρηστότητος λανθάνειν αὐτοὺς ταῦτα
[6, 12]	φύσει μηδὲ τολμᾶν ὅσα θέλουσιν	ἐπιεικεῖς	εἰσι καὶ μέτριοι καὶ μόνον
[6, 5]	προφήτην ὡς πατέρα χρηστὸν καὶ	ἐπιεικῆ	τὸν θεὸν αὐτοῖς εὐμενῆ καταστῆσαι
[6, 13]	ἐποίησε: καὶ δέκα οὐ πλείους	ἐπιζήσας	ἡμέρας τὸν βίον κατέστρεψεν ὁ
[6, 7]	αἱρουμένοις ἐπιτέρπεται, καὶ οὔτε θυσίαν	ἐπιζητεῖ	παρ' αὐτῶν καὶ παρὰ θυόντων
[6, 11]	πεδίῳ λανθάνων διαμενῶ, σὺ δ'	ἐπιζητήσαντος	αὐτοῦ λέγε πορευθῆναί με εἰς
[6, 13]	τοῦ δὲ βασιλέως πυθομένου, τίσιν	ἐπιθέμενος	τὴν λείαν ἀπήλασε; τοῖς πρὸς
[6, 2]	ἄρχεται γίνεσθαι καὶ φίλος, οὐκ	ἐπιθυμεῖν	ἐλευθερίας δεῖ μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 5]	μετὰ τοῦ βασιλέως εὐδαιμονίας ἐστὶν	ἐπιθυμία.	εἰ δὲ τούτων ἀμελήσουσιν, ἔλεγεν
[6, 14]	βασιλεῦσιν ἐθνῶν καὶ ἄρχουσι πόλεων	ἐπιθυμίαν	καὶ σπουδὴν τῶν καλῶν ἐνθήσοντα,
[6, 4]	τοῖς ὑποτεταγμένοις κατὰ βούλησιν καὶ	ἐπιθυμίαν	καὶ τῶν ἄλλων παθῶν ὁρμὴν
[6, 13]	σὺν αὐτῷ καὶ μήτε ὑπὸ	ἐπιθυμίας	μήτε ὑπὸ ἐνδείας μήτε ὑπὸ
[6, 13]	δὲ τῆς ἀδίκου καὶ πονηρᾶς	ἐπιθυμίας,	οἳ μηδὲν κινδυνεύειν ἔμελλον ἐκ
[6, 12]	ἐκ τῆς πρὸς Ἀβιμέλεχον ὑποψίας,	ἐπικαταβαλὼν	δὲ αὐτοῖς καὶ τὴν πόλιν
[6, 14]	αὐτῶν ἔτι τῶν τραπεζῶν παρακειμένων	ἐπικαταλαμβανόμενοι	παρ' αὐταῖς ἀνῃροῦντο καὶ παρέσυρεν
[6, 14]	εἰδὼς τὰ συμβησόμενα καὶ τὸν	ἐπικείμενον	θάνατον τοῦ προφήτου προειρηκότος οὐκ
[6, 14]	καὶ σύγχυσις γίνεται καὶ φόνος	ἐπικειμένων	τῶν πολεμίων. Σαοῦλος δὲ φεύγει
[6, 14]	ποιήσειεν ἀνάγκην, ἀπωδύρετο τοὺς πολεμίους	ἐπικεῖσθαι	βαρεῖς αὐτῷ, αὐτὸν δὲ ἀμηχανεῖν
[6, 13]	τῶν φροντίδων καὶ τοῦ δέους	ἐπικουφίσας,	αὐτὸς δὲ πρὸς αὑτὸν ἐπανέρχεται.
[6, 5]	δεῖν χειροτονίᾳ Σαούλῳ τὴν βασιλείαν	ἐπικυρῶσαι	συνίασι πάντες εἰς Γάλγαλα πόλιν:
[6, 8]	ψάλλειν τε καὶ τοὺς ὕμνους	ἐπιλέγειν.	ὁ δὲ οὐκ ἠμέλησεν, ἀλλὰ
[6, 13]	διατρίβειν ὅροις. λαβὼν δὲ τρισχιλίους	ἐπιλέκτους	ὁπλίτας ἐπ' αὐτὸν ἠπείγετο, καὶ
[6, 11]	πολεμίων ἐκδικίαν: αἰσχρὸν γὰρ τούτων	ἐπιλελῆσθαι.	τούτοις παρηγορεῖται τοῖς λόγοις Σαοῦλος
[6, 6]	Σαούλῳ τὴν βασιλείαν. ~(Οὗτος δ'	ἐπιλέξας	ἐκ τοῦ πλήθους ὡς τρισχιλίους
[6, 14]	παρείθη τοῖς κακοῖς, ὥστε αὐτὸν	ἐπιλιπεῖν	ἤδη καὶ τὰ δάκρυα, κινδυνεῦσαι
[6, 14]	συνήθη καὶ τῆς κατ' οἶκον	ἐπιμελείας	καὶ τροφῆς ἀξιούμενον ὑπ' αὐτῆς,
[6, 1]	οἱ τούτου παῖδες καὶ τῆς	ἐπιμελείας	ταύτης ἕως ἐτῶν εἴκοσι προέστησαν:
[6, 8]	καὶ τῆς τῶν βοσκημάτων φυλακῆς	ἐπιμελεῖσθαι	κελεύει καλεῖν αὐτὸν ἐν τάχει:
[6, 3]	τε καὶ τῶν ἰδίων ἀγρῶν	ἐπιμελητὰς	καὶ σκαπανεῖς ἀμπέλων, καὶ οὐδέν
[6, 2]	οὐδὲ βούλεσθαι μὲν ἀπηλλάχθαι δεσποτῶν	ἐπιμένειν	δὲ πράττοντας ἐξ ὧν οὗτοι
[6, 3]	προειρημένων ἀπεστραμμένους ὁ Σαμουῆλος, ἀλλ'	ἐπιμένοντας	νῦν μὲν, εἶπεν, ἄπιτε πρὸς
[6, 2]	συμμάχῳ τῇ διανοίᾳ τὴν θυσίαν	ἐπινεύει	νίκην αὐτοῖς καὶ κράτος. ἔτι
[6, 1]	τῶν Ἀζωτίων δέησις προσέπεσεν, ἀλλ'	ἐπινεύουσι	μὲν αὐτοῖς τὴν χάριν, λαβόντες
[6, 14]	Σαοῦλος; ἐδήλωσε γὰρ αὐτὸν Σαμουῆλος.	ἐπινεύσαντος	δ' ἐκείνου καὶ τὴν ταραχὴν
[6, 8]	ἄλλην μὲν αὐτῷ θεραπείαν μὴ	ἐπινοεῖν,	εἰ δέ τίς ἐστιν ἐξᾴδειν
[6, 5]	αὐτοὺς χειρωσάμενος, σοφίᾳ δὲ καὶ	ἐπινοίᾳ	πρὸς τὸ μηδ' αὖθις ἀποστάντας
[6, 5]	τὸν Ἰόρδανον ὡπλισμένοι κατὰ τὴν	ἐπιοῦσαν	ἀπαντήσουσιν ἡμέραν καὶ ἀκολουθήσουσιν αὐτῷ
[6, 11]	ἐθέλοντα: νουμηνία μὲν εἰς τὴν	ἐπιοῦσάν	ἐστιν, ἔθος δ' ἔχω δειπνεῖν
[6, 11]	μέντοι φυλάσσεσθαι γενόμενον ἐκποδὼν τὴν	ἐπιοῦσαν	ἡμέραν: αὐτὸς γὰρ ἀσπάσεσθαι τὸν
[6, 13]	τῶν γεγενημένων διεσάφει, τῇ δὲ	ἐπιούσῃ	νήφοντι ἅπαντα δηλώσασα παρεθῆναι καὶ
[6, 1]	οὗτος ἐκαλεῖτο, τιθέασι. τῇ δ'	ἐπιούσῃ	πάντες ὑπὸ τὴν τῆς ἡμέρας
[6, 11]	τοῦ βασιλέως ὄψεως. (Τῇ δ'	ἐπιούσῃ	πρὸς τὸν Σαοῦλον Ἰωνάθης ἐλθὼν
[6, 14]	ἐρήμους εὑρόντες κατῴκησαν. (Τῇ δ'	ἐπιούσῃ	σκυλεύοντες οἱ Παλαιστῖνοι τοὺς τῶν
[6, 13]	παρ' οἷς ἐγένετο, φήμῃ δ'	ἐπίπαν	εἴς τε τὰς τῶν ἄλλων
[6, 14]	περὶ αὑτόν, καὶ τῶν Παλαιστίνων	ἐπιπεμψάντων	ἀκοντιστὰς καὶ τοξότας πάντας μὲν
[6, 2]	τοῦ μὴ προσδοκῶσι μηδὲ παρεσκευασμένοις	ἐπιπεσεῖσθαι	τοῖς Ἑβραίοις ἐπέρχονται. καταπλήττει δ'
[6, 6]	φύσιν ἀνελθεῖν ἐπὶ τοὺς πολεμίους,	ἐπιπεσόντες	δ' αὐτοῖς κοιμωμένοις ἀποκτείνουσι μὲν
[6, 14]	λαφύρων καὶ τῆς λείας ἀπολαύοντας,	ἐπιπεσὼν	αἰφνιδίως πολὺν αὐτῶν φόνον εἰργάσατο:
[6, 5]	τριχῇ δὲ τὸ στράτευμα διελὼν	ἐπιπίπτει	πανταχόθεν αἰφνιδίως οὐ προσδοκῶσι τοῖς
[6, 7]	μὴ προσδοκῶσι κατὰ τὰς ὁδοὺς	ἐπιπίπτειν	καὶ κυκλουμένους ἀναιρεῖν: καὶ δὴ
[6, 3]	οὐκ εἰς μακρὰν μετάνοιαν αὐτοὺς	ἐπίπονον,	ὑφ' ἧς οὐδὲν μὲν ἀγένητον
[6, 7]	θεὸς τὸ τοῦ πολεμίου κάλλος	ἐπίπροσθεν	ποιησάμενος. συνεξήμαρτε δ' αὐτῷ καὶ
[6, 13]	φήσαντος Ἀβιγαία, προσηγορεύετο γὰρ οὕτως,	ἐπισάξασα	τοὺς ὄνους καὶ πληρώσασα παντοίων
[6, 6]	οἱ γεωργοὶ, εἴποτε δεήσει' αὐτοὺς	ἐπισκευάσαι	τι τῶν ἐργαλείων, ἢ ὕνιν
[6, 11]	εὔνοιάν μου τὴν πρὸς αὐτὸν	ἐπίστασαι.	τότε τὴν πρὸς Δαυίδην τοῦ
[6, 14]	πρότερον τεθεαμένη οὐκ ἐμνησικάκησε τῆς	ἐπιστήμης	ὑπ' αὐτοῦ καταγνωσθείσης, οὐκ ἀπεστράφη
[6, 5]	ἀλλὰ καὶ τῇ τῶν Ἀμμανιτῶν	ἐπιστρατεύσας	χώρᾳ πᾶσαν αὐτὴν καταστρέφεται καὶ
[6, 13]	ἔκραγεν ἀκοῦσαι τὸν Σαοῦλον ἀξιῶν.	ἐπιστραφέντος	δὲ τοῦ βασιλέως προσκυνεῖ τε
[6, 14]	ἐπερείσας διαβαλεῖν αὑτοῦ τὸν σίδηρον	ἐπιστρέφεται,	καὶ νεανίσκου τινὸς ἑστῶτος πυθόμενος
[6, 14]	οὐδὲν γὰρ τούτου περισσότερον εἶχον,	ἐπιστρέφουσι	πᾶσαν εἰς αὑτοὺς τὴν τῶν
[6, 5]	λαὸν ἐπὶ τὸν πρὸς Ἀμμανίτας	ἐπιστρέψαι	πόλεμον καὶ συνελθεῖν αὐτοὺς ὀξύτερον,
[6, 14]	ὡς καὶ κρατήσοντας καὶ σῶς	ἐπιστρέψοντας,	ἐπειδάν τι διαπράξωνται λαμπρόν, οὔ
[6, 11]	τῆς εὐπραγίας αὐτοῦ λυπηθεὶς ὡς	ἐπισφαλέστερος	αὐτὸς ἐκ τῶν ἐκείνου πράξεων
[6, 11]	ὅτι μέχρις οὗ περίεστι Δαυίδης	ἐπισφαλῶς	αὐτοῖς τὰ τῆς βασιλείας ἔχει.
[6, 7]	διαρπάζοντας αὐτοὺς τὴν λείαν μηδ'	ἐπισχεῖν.	ἀλλὰ συγγίνωσκε καὶ πρᾷος ἴσθι:
[6, 12]	ἤθελεν. ὁ δὲ πρᾶξιν ἀπόρρητον	ἐπιταγῆναι	παρὰ τοῦ βασιλέως ἔφησεν, εἰς
[6, 5]	τῶν φόβων ἀπηλλαγμένους ὁ ἥλιος	ἐπιτείλας	ἴδῃ: ὑπομεῖναι δ' ἐκέλευσέ τινας
[6, 5]	Αἴγυπτον ἦλθε, κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων	ἐπιτεκνωθεισῶν,	ἃς εἰς δουλείας καὶ χαλεπὰς
[6, 7]	τὸν προφήτην ὑποστρέψαντα θυσίας χαριστηρίους	ἐπιτελέσαι	τῷ θεῷ: ὁ δὲ, οὐ
[6, 4]	γενεαῖς μαρτύριον ὧν προείρηκε. ταῦτ'	ἐπιτελέσας	ὁ Σαμουῆλος ἀπολύει τὴν πληθύν.
[6, 7]	ἢ παραβῆναί τι τούτων αἱρουμένοις	ἐπιτέρπεται,	καὶ οὔτε θυσίαν ἐπιζητεῖ παρ'
[6, 4]	ἐλθὼν εἰς Γεβαθὰ προφήταις ἐκκλησιάζουσιν	ἐπιτεύξῃ	καὶ γενόμενος ἔνθεος προφητεύσεις σὺν
[6, 13]	ὄνομα, σκληρὸς καὶ πονηρὸς τοῖς	ἐπιτηδεύμασιν	ἐκ κυνικῆς ἀσκήσεως πεποιημένος τὸν
[6, 3]	γενομένους: τῶν γὰρ τοῦ πατρὸς	ἐπιτηδευμάτων	ἐκτραπόμενοι καὶ τὴν ἐναντίαν ὁδὸν
[6, 13]	διὰ τοῦ προφήτου πυθόμενος εἰ	ἐπιτρέπει	νίκην. τοῦ δὲ σημαίνειν φήσαντος
[6, 5]	πρὸς οὓς ἂν θέλωσι συμμάχους	ἐπιτρέπει.	πέμπουσιν οὖν εὐθὺς κατὰ πόλιν
[6, 5]	ἀνδρείαν περὶ τῶν ὅλων δικάζειν	ἐπιτρέποντες:	καὶ διὰ τοῦτο τὸν χρόνον
[6, 1]	φερούσας ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν αὐταῖς	ἐπιτρέψαντας	ἣν βούλονται τῶν ὁδῶν ἀπελθεῖν:
[6, 11]	πατρίδα τῆς φυλῆς ἑορτὴν ἀγούσης	ἐπιτρέψαντος	αὐτοῦ: παρακαλέσαι μέντοι καὶ αὐτὸν
[6, 5]	παραγενόμενος ἔργων εἰς τὴν πόλιν	ἐπιτυγχάνει	κλαίουσι τοῖς αὑτοῦ πολίταις, καὶ
[6, 14]	Παλαιστῖνοι τοὺς τῶν πολεμίων νεκροὺς	ἐπιτυγχάνουσι	τοῖς Σαούλου καὶ τῶν παίδων
[6, 1]	τὸν ναὸν προσκυνῆσαι τὸν θεὸν	ἐπιτυγχάνουσιν	αὐτῷ τοῦτο ποιοῦντι τὴν κιβωτὸν:
[6, 11]	ἅπασι μετὰ τοῦ> θυμοῦ καὶ	ἐπιτυχής.	τοῦτο δ' ἦν αἴτιον Σαούλῳ
[6, 4]	ἀφίκετο, οὐδ' ἐν ταύταις δ'	ἐπιτυχὼν	ἀπιέναι διεγνώκει, μὴ ποιήσῃ περὶ
[6, 12]	δὲ φθονοῦσι, καὶ παραγαγόντες εἰς	ἐπιφάνειαν	οὐ ταύτης ἀφαιροῦνται μόνον τοὺς
[6, 8]	δαιμόνια πνιγμοὺς αὐτῷ καὶ στραγγάλας	ἐπιφέροντα,	ὡς τοὺς ἰατροὺς ἄλλην μὲν
[6, 1]	χαλεποῦ καὶ τὴν ἀναίρεσιν ὀξυτάτην	ἐπιφέροντος	πρὶν ἢ τὴν ψυχὴν αὐτοῖς
[6, 13]	ὅμοια, τοῖς δὲ πονηροῖς ὀξεῖαν	ἐπιφέροντος	τὴν ποινήν. πέμψας δ' αὐτοῦ
[6, 6]	κύκλῳ περιστεφανούσης ὥσπερ προβόλοις τὰς	ἐπιχειρήσεις	ἀπομαχόμενον. ἔνθεν συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰς
[6, 10]	δι' ἐπιβουλὴν ἵν' ὡς ἀδυνάτοις	ἐπιχειρῶν	ὁ Δαυίδης ἀποθάνῃ τὸν γάμον
[6, 4]	μὴ λαμβάνειν τὸν προφήτην μισθὸν	ἐπλανῶντο,	παραγίνονται καὶ πρὸς ταῖς πύλαις
[6, 5]	νόμῳ τοὺς δεξιοὺς ὀφθαλμοὺς ἐξέκοπτεν.	ἐποίει	δὲ τοῦθ' ὅπως τῆς ἀριστερᾶς
[6, 4]	ὁ νεανίσκος φθάσας ἐκποδὼν αὑτὸν	ἐποίει	μὴ βουλόμενος οἶμαι δοκεῖν τὴν
[6, 6]	κάλλει διαφέροντας φύλακας τοῦ σώματος	ἐποιεῖτο.	~(Σαμουῆλος δὲ παραγενόμενος πρὸς τὸν
[6, 12]	εὐεργεσιῶν, ὅτι καὶ ἀγρῶν τινας	ἐποίησα	δεσπότας καὶ τιμῶν τῶν ἐν
[6, 7]	τέκνοις ὀδύρεσθαι καὶ πένθος ἄγειν	ἐποίησας,	οὕτως ὀδυνήσεις ἐπὶ σαυτῷ διαφθαρέντι
[6, 9]	ἐχομένῃ πάλιν ἐλθὼν τοὺς αὐτοὺς	ἐποιήσατο	λόγους, καὶ μέχρι τεσσαράκοντα ἡμερῶν
[6, 10]	αὐτοῦ καὶ λίαν ἐγγὺς ἐδόκει,	ἐποίησε	γὰρ αὐτὸν ὁπλοφόρον, μεταστήσας ἀποδείκνυσι
[6, 13]	καὶ τῆς ἐπ' αὐτοῖς λύπης	ἐποίησε:	καὶ δέκα οὐ πλείους ἐπιζήσας
[6, 8]	Σαμουῆλος: ὁ δὲ πέντε ἄλλους	ἐποίησεν	ἐλθεῖν, ὧν ὁ μὲν πρεσβύτερος
[6, 11]	Σαμουῆλος πρὶν ἰδεῖν αὐτὸν προφητεύειν	ἐποίησεν.	ἐλθὼν δὲ πρὸς αὐτὸν Σαοῦλος
[6, 14]	ἐγὼ κρίνω. Σαοῦλος τοίνυν τοῦτο	ἐποίησεν	ἐπιδείξας ὅτι πάντας μὲν προσήκει
[6, 1]	κατασχεῖν, μὴ ταῖς μητράσιν ἐμποδὼν	ἑπόμεναι	γένωνται, πόθῳ δ' αὐτῶν ὀξυτέραν
[6, 11]	Ἰωνάθης τὰ συγκείμενα τὸν μὲν	ἑπόμενον	ἀπολύει εἰς τὴν πόλιν παῖδα,
[6, 4]	πατρὶ λοιπὸν φροντίδα. τοῦ δ'	ἑπομένου	θεράποντος ὡς ἐγένοντο κατὰ τὴν
[6, 5]	ποιήσας ὁ προφήτης τῶν Ἑβραίων	ἐπόμνυμαι,	φησίν, ὑμῖν τὸν μέγιστον θεὸν,
[6, 11]	ἀμοιβὴν εἰς ἐκεῖνα κατάθου. ταῦτ'	ἐπομόσας	ἀπολύει τὸν Δαυίδην εἴς τινα
[6, 6]	τοῦ βουνοῦ πρὸς τοὺς πολεμίους	ἐπορεύετο.	ἦν δὲ τὸ τῶν πολεμίων
[6, 9]	χειρὶ φέρων ἐπὶ τὸν Γολίαθον	ἐπορεύετο.	καταφρονεῖ δὲ οὕτως ἰδὼν αὐτὸν
[6, 13]	ὑπὸ γὰρ μέθης ἀναίσθητος ἦν,	ἐπορεύετο	πρὸς Δαυίδην: καταβαινούσῃ δὲ τὰ
[6, 4]	αὐτοῦ καταβὰς ἐπὶ τὸ δεῖπνον	ἐπορεύετο.	συναντᾷ δὲ τῷ Σαούλῳ καὶ
[6, 6]	ἐπερχόμενοι τὴν τῶν Ἑβραίων χώραν	ἐπόρθουν,	βλεπόντων τε Σαούλου τοῦ βασιλέως
[6, 3]	ἀπονενευκότες πρῶτον μὲν ὑπεναντία ταῦτα	ἔπρασσον	τῷ θεῷ, δεύτερον δὲ τῷ
[6, 6]	φοιτῶντες εἰς τοὺς Παλαιστίνους ταῦτα	ἔπραττον.	ὡς δὲ ἠκούσθη τοῖς Παλαιστίνοις
[6, 7]	ὅτι μὴ συγχωρήσαντος αὐτοῦ ταῦτ'	ἐπράχθη:	δεινὸν γὰρ ἡγεῖτο νικᾶν μὲν
[6, 5]	Ναάσην τὸν βασιλέα. τοῦτο λαμπρὸν	ἐπράχθη	τῷ Σαούλῳ τὸ ἔργον καὶ
[6, 5]	δὲ φυλῆς ἐκείνης ἦσαν μυριάδες	ἑπτά.	διαβὰς δὲ τὸν Ἰόρδανον καὶ
[6, 5]	εἰ πολεμοῦσιν, ἀνοχὴν δ' ἡμερῶν	ἑπτὰ	λαβεῖν ἠξίωσαν, ἵνα πρεσβευσάμενοι πρὸς
[6, 6]	παρασκευάζειν θύματα: μετὰ γὰρ ἡμέρας	ἑπτὰ	πρὸς αὐτὸν ἥξειν, ὅπως θύσωσι
[6, 14]	λεγομένῳ, καὶ πένθος ἐφ' ἡμέρας	ἑπτὰ	σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἐπ'
[6, 14]	καὶ τροφῇ παραστησάμενος καὶ ἀναλαβὼν	ἐπύθετο,	τίς τε εἴη καὶ πόθεν.
[6, 11]	δευτέρᾳ τῆς νουμηνίας οὐ παρῆν	ἐπυνθάνετο	παρὰ τοῦ παιδὸς Ἰωνάθου, ὅτι
[6, 13]	τε καὶ ψευδής, τὰ δὲ	ἔργα	γυμνὴν ὑπ' ὄψει τὴν διάνοιαν
[6, 3]	αὐτοὺς ἀπ' Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ	ἔργα:	λήψεσθαι μέντοι γε οὐκ εἰς
[6, 12]	βίῳ πάρεστι καὶ οὐ τὰ	ἔργα	μόνον ὁρᾷ τὰ πραττόμενα, ἀλλὰ
[6, 14]	αὐτοῦ σαλεύειν οὔπω γενναῖον, κἂν	ἔργα	πολλὰ διαπραξάμενοι τύχωσι: τὸ δὲ
[6, 6]	δεήσει' αὐτοὺς ἐπισκευάσαι τι τῶν	ἐργαλείων,	ἢ ὕνιν ἢ δίκελλαν ἢ
[6, 11]	τοσαῦτα μὲν ἀγαθὰ τὸ πλῆθος	ἐργασάμενον	εὐεργέτην δ' αὐτοῦ γεγενημένον, δι'
[6, 6]	Ἰωνάθης ᾖ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο	ἐργασάμενος	ἀποκτείνειν αὐτὸν καὶ τὸν θεὸν
[6, 14]	δι' αὐτὸν κακὸν τοὺς φίλους	ἐργασάμενος:	καὶ γὰρ οὕτω παρέξειν καταλλαγῆναι
[6, 13]	δὲ κατακοιμωμένων ἐξῆλθεν, ἀδεῶς πάντ'	ἐργασάμενος,	ὅσα καὶ τοῦ καιροῦ δόντος
[6, 5]	μὲν τῶν Ἀμμανιτῶν βασιλεὺς ταῦτ'	ἐργασάμενος	τοὺς πέραν τοῦ Ἰορδάνου ἐπὶ
[6, 12]	ἀπιθάνοις: κολάζουσι δ' οὐκ ἐπ'	ἔργοις	δίκης ἀξίοις, ἀλλ' ἐπὶ διαβολαῖς
[6, 1]	αὐτὰ καλῶς εἰρῆσθαι καὶ τοῖς	ἔργοις	εὐθὺς τὴν γνώμην ἐκύρωσαν. καὶ
[6, 13]	φιλτάτους ὑπονοίας ἔχειν, ἀλλὰ τοῖς	ἔργοις	σκοπεῖν τὴν ἁπάντων διάθεσιν. διαβολὴ
[6, 7]	ἐπακολουθῶν. ὡς δ' ἐκεῖνο τὸ	ἔργον	αὐτῷ κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ
[6, 6]	προπίπτει καὶ πολλὴν ἔχον κατάμεμψιν	ἔργον:	βουλόμενος γὰρ αὑτῷ τε τιμωρῆσαι
[6, 12]	δὲ ὁ βασιλεὺς ὠμὸν οὕτως	ἔργον	διαπραξάμενος καὶ γενεὰν ὅλην ἀρχιερατικῆς
[6, 1]	ὑφ' ἡδονῆς ἁρπαγέντες καὶ τὸ	ἔργον	ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντες ἔδραμον
[6, 12]	οὐδὲν ἐξ αὐτοῦ μικρὸν ἀνακύψειν	ἔργον	ἐφ' οὗ κλαύσεσθαι πάντως καὶ
[6, 4]	ἐμφορούμενος, ἀλλ' οὐχ ὡς ἴδιον	ἔργον	καὶ κατασκεύασμα τὸ τῶν ἀνθρώπων
[6, 5]	λαμπρὸν ἐπράχθη τῷ Σαούλῳ τὸ	ἔργον	καὶ πρὸς πάντας αὐτὸν διήγγειλε
[6, 13]	παρ' αὐτοῖς ὤν: τὸ γὰρ	ἔργον	καὶ τὸ κατόρθωμα οὐκ ἔμεινε
[6, 3]	ὀψοποιοὺς καὶ σιτοποιούς, καὶ πᾶν	ἔργον	ὃ θεραπαινίδες ἐξ ἀνάγκης πληγὰς
[6, 11]	ἀποκτεῖναι θέλων. καὶ τὸ μὲν	ἔργον	οὐκ ἔδρασε διακωλυθεὶς ὑπὸ τῶν
[6, 12]	ἐφόδια: φίλου γὰρ αὐτὸν ποιήσειν	ἔργον	παρασχόντα καὶ πρὸς τὸ προκείμενον
[6, 10]	ἢ δύσκολόν ἐστι τὸ προκείμενον	ἔργον	τῷ λογισμῷ περινοήσας ὥρμησεν εὐθὺς
[6, 10]	λαμπροῦ προτεθέντος καὶ βουλόμενος ἐπ'	ἔργῳ	παραβόλῳ καὶ ἀπίστῳ λαβεῖν κλέος
[6, 5]	τῶν περὶ τὴν γεωργίαν παραγενόμενος	ἔργων	εἰς τὴν πόλιν ἐπιτυγχάνει κλαίουσι
[6, 10]	Σαούλου πρὸς αὐτὸν αἱ γυναῖκες	ἐρεθίζουσιν:	ὑπαντῶσαι γὰρ τῇ στρατιᾷ νικηφόρῳ
[6, 13]	δικαιοσύνην, οἳ τοὺς ἐχθροὺς ἐν	ἐρημίᾳ	λαβόντες σώζειν παρήγγελλον. πέπεισμαι δὴ
[6, 14]	τρισὶ γὰρ ἡμέραις ἐν τῇ	ἐρημίᾳ	πλανώμενος ἄσιτος διεκαρτέρησε, πρῶτον αὐτὸν
[6, 12]	προφήτου κελεύσαντος αὐτὸν τὴν μὲν	ἐρημίαν	ἐκλιπεῖν, πορευθέντα δ' εἰς τὴν
[6, 13]	ζητήσοντας τὸν Δαυίδην καὶ τὴν	ἐρημίαν	ἐξερευνήσοντας, αὐτὸς δ' ἀκολουθήσειν ἀπεκρίνατο.
[6, 13]	ὑπὸ ἐνδείας μήτε ὑπὸ τῆς	ἐρημίας	καὶ τοῦ δύνασθαι λανθάνειν καταβλάπτειν,
[6, 13]	ἠνάγκασε ζῆσαι φίλων καὶ συγγενῶν	ἔρημον:	αὐτὸς δ' οὐ παύεται ὑπ'
[6, 13]	ἀπὸ τῆς πόλεως εἰς τὴν	ἔρημον	ἐπάνω τῆς Ἐνγεδὼν λεγομένης. καὶ
[6, 12]	ναὸν σπουδάσας ἱερέων καὶ προφητῶν	ἔρημον	καταστῆσαι τοσούτους μὲν ἀνελών, μεῖναι
[6, 7]	Ἑβραίους Ἀμαληκῖται διέθηκαν κατὰ τὴν	ἔρημον,	ὅτε ἐξελθόντες ἀπ' Αἰγύπτου εἰς
[6, 6]	τοῦτον ἐπὶ τὴν πέτραν ἧκον	ἔρημον	οὖσαν τῶν φυλαττόντων διὰ τὴν
[6, 14]	οἱ δὲ Παλαιστῖνοι τὰς καταλελειμμένας	ἐρήμους	εὑρόντες κατῴκησαν. (Τῇ δ' ἐπιούσῃ
[6, 13]	ποιμνίων γεγόνασι πολὺν ἐν τῇ	ἐρήμῳ	διατρίβοντες ἤδη χρόνον: μετανοήσει δ'
[6, 13]	τὴν οὖσαν ἐν τῇ Σίμωνος	ἐρήμῳ.	~(Ὥρμησεν δὲ ἐπ' ἐκείνην διώκειν
[6, 4]	ὄψει κομίζοντα, τὸν δὲ δεύτερον	ἔριφον,	ὁ τρίτος δὲ ἀσκὸν οἴνου
[6, 8]	βασίλειον ἀναβαίνει Γαβᾶ, σημαίνει βουνὸν	ἑρμηνευόμενον	τὸ ὄνομα, καὶ μετ' ἐκείνην
[6, 11]	καὶ πανταχοῦ κεχυμένον, καὶ πρὶν	ἑρμηνεῦσαί	με τοῖς λόγοις τὴν διάνοιαν
[6, 13]	τίς ὁ καλέσας αὐτόν ἐστιν	ἐρομένου	Δαυίδης εἶπεν: ἐγώ, παῖς μὲν
[6, 14]	ἐκείνου καὶ τὴν ταραχὴν αὐτῆς	ἐρομένου	πόθεν γένοιτο, βλέπειν εἶπεν ἀνελθόντα
[6, 9]	Παλαιστίνοις: τὸν γὰρ δοκιμώτατον ἰδόντες	ἐρριμμένον	καὶ περὶ τῶν ὅλων δείσαντες
[6, 14]	καὶ καταλαβὼν αὐτοὺς> ἐπὶ γῆς	ἐρριμμένους,	καὶ τοὺς μὲν ἀριστῶντας, τοὺς
[6, 7]	τῆς Αἰγύπτου καθήκοντας ἕως τῆς	Ἐρυθρᾶς	θαλάσσης διέφθειρε πολεμίους παραλιπὼν τὸ
[6, 9]	παραγίνεται, μετ' οὐ πολὺ δὲ	ἔρχεται	εἰς τὸ στρατόπεδον τῶν Ἑβραίων
[6, 8]	οὐκέτι τὴν ἡμέραν εἰς ὄψιν	ἔρχεται	τῷ προφήτῃ. Σαμουήλῳ δὲ λυπουμένῳ
[6, 9]	οὕτως ἰδὼν αὐτὸν ὁ πολέμιος	ἐρχόμενον	καὶ προσέσκωψεν, ὡς οὐχ οἷα
[6, 13]	μετὰ τῶν τετρακοσίων ἐπὶ Νάβαλον	ἐρχόμενος.	θεασαμένη δ' αὐτὸν ἡ γυνὴ
[6, 14]	τὸν θεὸν διὰ τῶν προφητῶν	ἐρωτᾷ	περὶ τῆς μάχης καὶ τοῦ
[6, 10]	θυγατέρα παρθένον ἔτι οὖσαν λαβεῖν	ἔρωτα	καὶ τοῦ πάθους ὑπερκρατοῦντος γενέσθαι
[6, 10]	τὴν παρθένον πρὸς τοὺς τὸν	ἔρωτα	μηνύσαντας αὐτῆς ἔφη γενησόμενον ἀπωλείας
[6, 13]	ἀπανθρώπως σφόδρα καὶ σκληρῶς ἀπήντησεν:	ἐρωτήσας	γὰρ αὐτούς, τίς ἐστι Δαυίδης,
[6, 4]	παρατυγχάνοντες παρθένοις ἐφ' ὕδωρ βαδιζούσαις	ἐρωτῶσιν	αὐτὰς τοῦ προφήτου τὴν οἰκίαν.
[6, 14]	ἄλλον ἄγειν αὐτῆς τὴν μαντείαν,	ἔσεσθαι	δ' ἀκίνδυνον. ὡς δὲ τοῖς
[6, 6]	τῶν μελλόντων. τοῦ δὲ νίκην	ἔσεσθαι	καὶ κράτος κατὰ τῶν πολεμίων
[6, 12]	οἶδεν, ἀφ' ὧν μέλλει ταῦτα	ἔσεσθαι:	ὅταν δὲ εἰς ἐξουσίαν παρέλθωσι
[6, 5]	δὲ τοὺς οὐδὲν ὄφελος αὐτὸν	ἔσεσθαι	τοῖς πράγμασι λέγοντας ἐβόων: ποῦ
[6, 14]	πόθεν. ὁ δὲ γένος μὲν	ἐσήμαινεν	Αἰγύπτιος ὤν, καταλειφθῆναι δὲ ὑπὸ
[6, 14]	γέροντα μὲν ἤδη καὶ ἔνδοξον	ἐσήμαινεν,	ἱερατικὴν δὲ περικείμενον διπλοίδα. ἐγνώρισεν
[6, 14]	στρατοπέδῳ καὶ μετεκδὺς τὴν βασιλικὴν	ἐσθῆτα	δύο παραλαβὼν οἰκέτας, οὓς ᾔδει
[6, 14]	τέκνοις ᾐχμαλωτισμένας, περιρρήγνυται εὐθὺς τὴν	ἐσθῆτα.	κλαίων δὲ καὶ ὀδυρόμενος μετὰ
[6, 11]	ἐλαυνόμενος ἔκφρων γίνεται καὶ τὴν	ἐσθῆτα	περιδύσας ἑαυτὸν καταπεσὼν ἔκειτο δι'
[6, 6]	καὶ τὰς σάρκας ποιῆσαι καθαρὰς	ἐσθίον.	καὶ Σαοῦλος κελεύει κυλισθῆναι λίθον
[6, 6]	γεύσασθαί τινα πρὸ ἡλίου δυσμῶν,	ἐσθίων	μὲν ἐπαύσατο, ἔφη δὲ οὐκ
[6, 1]	ἔτι δὲ Γάζης καὶ Ἀζώτου,	ἐσκόπουν	τί δεῖ ποιεῖν. καὶ τὸ
[6, 6]	διώκει τοὺς πολεμίους κατὰ πᾶσαν	ἐσκορπισμένους	τὴν χώραν. εἴτε δὲ ὑπὸ
[6, 12]	ἀγνοεῖν ἔφη ταῦτα περὶ αὐτοὺς	ἐσόμενα	ἰδὼν τὸν Δώηγον: ὑπονοῆσαι γὰρ
[6, 3]	ἐκδιηγήσασθαι τὰ παρὰ τῶν βασιλέων	ἐσόμενα	καὶ ὅσοις συνενεχθήσονται κακοῖς: γινώσκετε
[6, 14]	μάχης καὶ τοῦ περὶ ταύτην	ἐσομένου	τέλους προειπεῖν. οὐκ ἀποκρινομένου δὲ
[6, 3]	οὐδὲν μὲν ἀγένητον ἔσται τῶν	ἐσομένων,	ἐλεγχθήσονται δὲ καταφρονήσαντες καὶ βουλὰς
[6, 3]	βασιλέα καὶ μὴ φροντίζειν τῶν	ἐσομένων:	ἐπὶ γὰρ τιμωρίᾳ τῶν ἐχθρῶν
[6, 14]	ἀναιροῦντες ἀπὸ πρώτης ὥρας ἕως	ἑσπέρας,	ὡς μὴ περιλειφθῆναι τῶν Ἀμαληκιτῶν
[6, 10]	τῶν λόγων ἡσθεὶς τὸν Σαοῦλον	ἐσπουδακέναι	νομίζων αὐτοῦ περὶ τὴν συγγένειαν,
[6, 13]	καὶ τῶν κατ' αὐτὴν πεπραγμένων	ἔσται	δικαστής, ὃς ὅτι καὶ κατὰ
[6, 4]	ὑπὲρ Ἑβραίων ἄμυναν. τούτων δὲ	ἔσται	σοι σημεῖον ὅ σε βούλομαι
[6, 11]	δ' ὡς ἄλλως ἀποκρίνηται τοῦτ'	ἔσται	τεκμήριον τῶν κατ' ἐμοῦ βεβουλευμένων.
[6, 3]	ὑφ' ἧς οὐδὲν μὲν ἀγένητον	ἔσται	τῶν ἐσομένων, ἐλεγχθήσονται δὲ καταφρονήσαντες
[6, 7]	εἰς τὴν νῦν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς	ἐστέλλοντο	χώραν, κελεύω πολέμῳ τιμωρησάμενον τοὺς
[6, 4]	ἐκεῖνον τῶν ἄλλων οἰκείων μᾶλλον	ἔστεργεν,	ἀνερωτῶντος περὶ τῆς ἀποδημίας καὶ
[6, 13]	ἀπήντησεν: ἐρωτήσας γὰρ αὐτούς, τίς	ἐστι	Δαυίδης, ὡς τὸν υἱὸν ἤκουσεν
[6, 11]	λαμβάνων, πρὶν ἢ καταμαθεῖν ἥτις	ἐστὶ	καὶ παρὰ τοῖς ἀπορρήτοις αὐτοῦ
[6, 11]	μὲν οἷον εἰκὸς καὶ σύνηθές	ἐστι	λέγειν ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν ἐπ'
[6, 14]	ὄφελος τούτους προθεραπευόντων. καλὸν οὖν	ἐστι	μιμεῖσθαι τὴν γυναῖκα καὶ ποιεῖν
[6, 4]	ὁρᾶτε δὲ ὡς καὶ κρείττων	ἐστὶ	πάντων καὶ τῆς ἀρχῆς ἄξιος.
[6, 14]	εἴη καὶ μαθὼν ὡς Ἀμαληκίτης	ἐστὶ	παρεκάλεσεν ἐπερείσαντα τὴν ῥομφαίαν διὰ
[6, 13]	φυλάσσεις σῶμα, καὶ ὕπνος ἡδίων	ἐστί	σοι τῆς τούτου σωτηρίας καὶ
[6, 7]	γὰρ ἡ φυλὴ καθ' αὑτήν	ἐστι	στρατιῶται τρισμύριοι. Σαοῦλος δ' ἐμβαλὼν
[6, 8]	ἀρετῆς καὶ ζητῶ ὅστις ταύτης	ἐστὶ	τελέως εὐπρεπὴς, εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ
[6, 1]	βουλόμενοι μαθεῖν. κώμη δέ τίς	ἐστι	τῆς Ἰούδα φυλῆς Βήθης ὄνομα:
[6, 10]	οὐδ' εἰ δυνατὸν ἢ δύσκολόν	ἐστι	τὸ προκείμενον ἔργον τῷ λογισμῷ
[6, 12]	σύμβουλος μὲν καὶ συνεργὸς Ἰωνάθης	ἐστὶ	τῶν κατ' ἐμοῦ συντεταγμένων, μέλει
[6, 14]	εἰς αὐτὴν τῶν πολεμίων ἐμβάλωσιν.	ἔστι	δὲ καὶ τοῦτο συμμαχίας μέρος.
[6, 9]	ὅπλα ἡμῖν καὶ ἰσχὺς τοῦτ'	ἔστι	κηδόμενον, ἡ δ' ἄλλη παρασκευὴ
[6, 11]	μετὰ σοῦ διὰ παντὸς εὔχομαι:	ἔστι	μὲν γὰρ νῦν καὶ οὐκ
[6, 6]	μηδ' ἐπερωτῶσιν ἔφθασε λέγων, ἀλλ'	ἔστι	τι λανθάνον ἐξ ἡμῶν ἁμάρτημα
[6, 4]	τὸ δεῖπνον κατακλιθῆναι: πολλοὺς γὰρ	ἑστιᾶν	καὶ προκατακλίνεσθαι τῶν κεκλημένων. ὁ
[6, 4]	προφήτης ἀγαγὼν αὐτὸν ἐπὶ τὴν	ἑστίαν	κατακλίνει καὶ τὸν ἀκόλουθον ἐπάνω
[6, 4]	διὰ τοῦτο πολλοὺς ἐπὶ τὴν	ἑστίαν	τότε συνήγαγε: δεομένῳ γὰρ κατὰ
[6, 11]	ταύτῃ τοῦ δείπνου καὶ τῆς	ἑστιάσεως	ὁ τοῦ Ἰεσσαίου παῖς ἀπολέλειπται.
[6, 9]	προκαλουμένου καὶ ὀνειδίζοντος, ὅτι μηδείς	ἐστιν	ἀνδρεῖος ἐν αὐτοῖς, ὃς εἰς
[6, 5]	μητροπόλει τῶν πολεμίων, Ἰαβὶς δ'	ἐστὶν	αὕτη, πέμπει πρὸς αὐτοὺς πρέσβεις
[6, 13]	παρασχεῖν δὲ ἐξ ὧν δυνατός	ἐστιν	αὐτῷ παρεκάλει μαθόντα παρὰ τῶν
[6, 11]	νουμηνία μὲν εἰς τὴν ἐπιοῦσάν	ἐστιν,	ἔθος δ' ἔχω δειπνεῖν σὺν
[6, 8]	ὄψεις καὶ καλὸς ἄλλως οὗτός	ἐστιν,	εἰπὼν ἡσυχῇ πρὸς αὑτὸν Σαμουῆλος,
[6, 8]	μὴ ἐπινοεῖν, εἰ δέ τίς	ἐστιν	ἐξᾴδειν δυνάμενος καὶ ψάλλειν ἐπὶ
[6, 5]	τῆς μετὰ τοῦ βασιλέως εὐδαιμονίας	ἐστὶν	ἐπιθυμία. εἰ δὲ τούτων ἀμελήσουσιν,
[6, 13]	καὶ τίς ὁ καλέσας αὐτόν	ἐστιν	ἐρομένου Δαυίδης εἶπεν: ἐγώ, παῖς
[6, 3]	καὶ σκαπανεῖς ἀμπέλων, καὶ οὐδέν	ἐστιν	ὃ μὴ κελευόμενοι ποιήσουσιν ἀνδραπόδων
[6, 4]	ἀνθρωπίνην φύσιν οἵα ταῖς ἀληθείαις	ἐστίν,	ὅτι βεβαίως οὐδεὶς οὔτε φίλων
[6, 2]	ἀλκαῖς οὔτε πλήθει συμμάχων δυνατόν	ἐστιν:	οὐ γὰρ τούτοις ὁ θεὸς
[6, 10]	αὐτῷ οὐδὲ ἔδνων, ἀπεμπολᾶν γὰρ	ἔστιν	οὕτως τὴν θυγατέρα μᾶλλον ἢ
[6, 13]	Παλαιστῖνοι πάλιν ἐπὶ τὴν Ἑβραίων	ἐστρατευκέναι	χάραν ἀκουσθέντες: ἐπὶ γὰρ τούτους
[6, 2]	μετ' ἐκείνην τὴν πληγὴν οὐκέτ'	ἐστράτευσαν	ἐπὶ τοὺς Ἰσραηλίτας, ἀλλ' ὑπὸ
[6, 14]	Σούνης πόλεως ἐν τῷ πεδίῳ	ἐστρατοπεδευκότας	ἐξώρμησεν ἐπ' αὐτοὺς μετὰ τῆς
[6, 13]	ἐπ' αὐτὸν καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης	ἐστρατοπέδευσεν	ἐπί τινι τόπῳ Σίκελλα λεγομένῳ.
[6, 9]	μέν, εἶπεν, ὦ βασιλεῦ, σὸς	ἔστω	κόσμος τοῦ βαστάζειν δυναμένου, συγχώρησον
[6, 9]	τί βούλεται λέγειν μὴ ταπεινὸν	ἔστω	τὸ φρόνημα μηδ' εὐλαβὲς, ὦ
[6, 1]	ἀποπεπτωκὼς τῆς βάσεως, ἐφ' ἧς	ἑστὼς	διετέλει: καὶ βαστάσαντες πάλιν ἐφιστᾶσιν
[6, 14]	σίδηρον ἐπιστρέφεται, καὶ νεανίσκου τινὸς	ἑστῶτος	πυθόμενος τίς εἴη καὶ μαθὼν
[6, 14]	γευσάμενοι. (Τοῦτο Σαοῦλος τὸ τέλος	ἔσχε	προφητεύσαντος Σαμουήλου διὰ τὸ παρακοῦσαι
[6, 13]	μὲν περὶ Σαμουῆλον οὕτω πέρας	ἔσχεν.	(Ἦν δέ τις τῶν Ζιφηνῶν
[6, 5]	καὶ Γεδεῶνος στρατηγούντων. τίς οὖν	ἔσχεν	ὑμᾶς ἄνοια φυγεῖν μὲν τὸν
[6, 7]	ἡγεμόνα τῶν εἰς Ἑβραίους κακῶν	ἔσωσε	τῆς μνήμης ὧν ἐπέστειλεν ὁ
[6, 3]	ἔθνους καὶ τιμωρήσεται Παλαιστίνους ὀφείλοντας	ἔτ'	αὐτοῖς δίκας τῶν προτέρων ἀδικημάτων.
[6, 11]	ἥλιος ἐνταυθοῖ καταλάβῃ: οὐ γὰρ	ἔτ'	ὄψεταί σε. φεῦγε δ' ἕως
[6, 11]	ἀποθρηνοῦντες αὑτῶν καὶ τὴν ἐφθονημένην	ἑταιρίαν	καὶ τὸν μέλλοντα διαχωρισμόν, ὃς
[6, 10]	περινοήσας ὥρμησεν εὐθὺς μετὰ τῆς	ἑταιρίας	ἐπὶ τοὺς πολεμίους καὶ τὴν
[6, 13]	πρὸς ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς	ἑταίρους	γενομένου. νῦν δὲ φθάσασα προέλαβες
[6, 14]	δὲ καὶ βληθεὶς ὑπὸ τῶν	ἑταίρων	ἀλγούντων ἐπὶ ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν
[6, 13]	ἐπὶ τοὺς Παλαιστίνους μετὰ τῶν	ἑταίρων	καὶ φόνον τε αὐτῶν πολὺν
[6, 14]	ἦσαν, καὶ τὰς γυναῖκας τῶν	ἑταίρων	σὺν τοῖς τέκνοις ᾐχμαλωτισμένας, περιρρήγνυται
[6, 14]	αὐτοῦ γυναῖκας καὶ τὰς τῶν	ἑταίρων.	ὡς δὲ ἀναστρέφοντες ἧκον ἐπὶ
[6, 9]	νενικηκότι: δουλεύσουσι γὰρ ἐκεῖνοι τοῖς	ἑτέροις,	ὧν ἂν ὁ νικήσας γένηται:
[6, 3]	πόλει καθεζόμενον κρίνειν, τὸν δ'	ἕτερον	ἐν Βερσουβεὶ μερίσας τὸν ὑπακουσόμενον
[6, 13]	μαθὼν τὸν Δαυίδην ἐπὶ τὸ	ἕτερον	μέρος τῆς πέτρας ἀπῆρεν. ἀντιπεριέσπασαν
[6, 11]	τοῖς πρώτοις παθόντων πάλιν ἀπέστειλεν	ἑτέρους:	προφητευόντων δὲ καὶ τῶν τρίτων
[6, 11]	δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἐκ τῶν	ἑτέρων,	ἰδὼν τὴν τοῦ Δαβίδου καθέδραν
[6, 5]	μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου τελευτὴν	ἔτεσι	τοῖς πᾶσι δέκα καὶ πρὸς
[6, 13]	τοῦ ἀρχιερέως τελευτὴν μόνος μὲν	ἔτη	δώδεκα, μετὰ δὲ Σαούλου τοῦ
[6, 14]	ἀνεῖλεν. ἐβασίλευσε δὲ Σαμουήλου ζῶντος	ἔτη	ὀκτὼ πρὸς τοῖς δέκα, τελευτήσαντος
[6, 13]	καὶ συνεύχεται τοῦτο ποιεῖν ἐπ'	ἔτη	πολλά: παρασχεῖν δὲ ἐξ ὧν
[6, 2]	ἐπινεύει νίκην αὐτοῖς καὶ κράτος.	ἔτι	δ' ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὴν
[6, 1]	Γίττης καὶ Ἀκάρων καὶ Ἀσκάλωνος	ἔτι	δὲ Γάζης καὶ Ἀζώτου, ἐσκόπουν
[6, 8]	πόλει τεθεᾶσθαι Ἰεσσαίου μὲν υἱὸν,	ἔτι	δὲ> παῖδα τὴν ἡλικίαν, εὐπρεπῆ
[6, 9]	καὶ μάχας, ἀλλ' ὑπὸ παιδὸς	ἔτι	δοκοῦντος καὶ ταύτην ἔχοντος τὴν
[6, 14]	μεταβολῆς ὁρῶν περισσὸν μέν, εἶπεν,	ἔτι	καὶ παρ' ἐμοῦ βούλεσθαι μαθεῖν
[6, 7]	τὸ τάχος ἀναβολῆς οὐ προσούσης	ἔτι	μᾶλλον ἐμφανίζει, ἀθροίζει τε πᾶσαν
[6, 14]	οὐκ ἀποκρινομένου δὲ τοῦ θεοῦ	ἔτι	μᾶλλον ὁ Σαοῦλος κατέδεισε καὶ
[6, 2]	πείσειν: ἄνδρες, γὰρ εἶπεν, οἷς	ἔτι	νῦν βαρεῖς μὲν πολέμιοι Παλαιστῖνοι,
[6, 10]	καὶ τὴν Σαούλου θυγατέρα παρθένον	ἔτι	οὖσαν λαβεῖν ἔρωτα καὶ τοῦ
[6, 13]	καὶ παρεκάλει θαρροῦντα καὶ μηδὲν	ἔτι	πείσεσθαι δεινὸν ἐξ αὐτοῦ φοβούμενον
[6, 9]	πεποιθὼς γυμνὸν ὁμοῦ καὶ παῖδα	ἔτι	τὴν ἡλικίαν ἀπόνως ἀναιρήσειν. (Ἀπαντᾷ
[6, 14]	ἀρχομένους, ἀλλ' οὐδὲ μετρίως χρηστοῖς.	ἔτι	τούτων πλείω περὶ Σαούλου καὶ
[6, 14]	εὐκατέργαστοι. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν	ἔτι	τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ἐπικαταλαμβανόμενοι παρ'
[6, 4]	λόγῳ τὸ ἀρέσκεσθαι τὸν Σαοῦλον	ἐτίθεντο.	~(Μηνὶ δ' ὕστερον ἄρχει τῆς
[6, 6]	καὶ τῆς φύσεως τῶν φίλτρων	ἐτίμησε	τὸν ὅρκον. ὁ δ' οὐ
[6, 13]	ὁ Δαυίδης ἀγαπῶν ἴδιον κτῆμα	ἐτίμησεν	εἶναι καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ.
[6, 7]	εἶναι μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν	ἑτοιμότητα	καὶ τὸ τάχος ἀναβολῆς οὐ
[6, 12]	καὶ ποιεῖν τὰ ἐκείνῳ δοκοῦντα	ἑτοίμως	ἔχειν ἔλεγον. ἐγένοντο δὲ οἱ
[6, 9]	πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ εἶπεν	ἑτοίμως	ἔχειν μονομαχῆσαι τῷ πολεμίῳ. πρὸς
[6, 5]	Γαλαδηνοὶ καταπλαγέντες πρὸς οὐδέτερον μὲν	ἐτόλμησαν	οὐδὲν εἰπεῖν οὔτ' εἰ παραδιδόασιν
[6, 3]	κρίνεσθαι διαφορῶν, αὐτὸς δὲ δι'	ἔτους	ἐπερχόμενος τὰς πόλεις ἐδίκαζεν αὐτοῖς
[6, 12]	δ' ἀρχιερεὺς οὐκ ἐπ' ἄρνησιν	ἐτράπη	τῶν γεγονότων, ἀλλὰ μετὰ παρρησίας
[6, 6]	οὐ δύο μόνους, εἰς μάχην	ἐτράποντο.	καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἀπέθνησκον
[6, 12]	τοῦ Δαυίδου τιμὴς παρ' ὃν	ἐτύγχανον	παρ' αὐτῷ χρόνον ἀξιώ (σαντος
[6, 14]	τὸ πρόθυμον αὐτοῦ μᾶλλον αὔξων.	(Ἔτυχε	δὲ Σαοῦλος ὁ τῶν Ἑβραίων
[6, 14]	ταράττει δ' αὐτὸν οὐχ ὡς	ἔτυχεν	ἡ τῶν ἐχθρῶν δύναμις πολλή
[6, 1]	καὶ τῆς ἐπιμελείας ταύτης ἕως	ἐτῶν	εἴκοσι προέστησαν: τοσαῦτα γὰρ ἔμεινεν
[6, 4]	ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς ἀνὴρ	εὖ	γεγονὼς καὶ ἀγαθὸς τὸ ἦθος,
[6, 14]	μιμεῖσθαι τὴν γυναῖκα καὶ ποιεῖν	εὖ	πάντας τοὺς ἐν χρείᾳ γενομένους
[6, 4]	τῷ σεσῶσθαί σου τὰς ὄνους	εὐαγγελιουμένῳ:	ἔπειτ' ἐκεῖθεν ἐλθὼν εἰς Γεβαθὰ
[6, 6]	ἀπειλὴν τοῦ θανάτου, παραστησάμενος δ'	εὐγενῶς	καὶ μεγαλοφρόνως οὐδ' ἐγώ σε,
[6, 5]	καὶ τῆς μετὰ τοῦ βασιλέως	εὐδαιμονίας	ἐστὶν ἐπιθυμία. εἰ δὲ τούτων
[6, 4]	θαυμάζειν λέγοντα πόθεν εἰς τοῦτο	εὐδαιμονίας	ὁ Κεισαίου παῖς παρῆλθεν; ὅταν
[6, 6]	Ἑβραίους εἰς εὐπραγίας καὶ μέγεθος	εὐδαιμονίας	προηγάγετο καὶ τῶν ἄλλων ἀπέδειξεν
[6, 11]	θεῷ καὶ παρὰ τοῖς ὄχλοις	εὐδοκιμοῦντα	κατέδεισε, καὶ τὸν φόβον οὐκ
[6, 11]	ποιήσῃς κακὸν ἄνδρα πρῶτον μὲν	εὐεργεσίαν	εὐεργετήσαντα μεγάλην τὴν σὴν σωτηρίαν,
[6, 14]	ἐκτενῶς καὶ φιλοφρόνως, οὔθ' ὑπὲρ	εὐεργεσίας	ἀμειβομένη τινὸς γεγενημένης οὔτε χάριν
[6, 14]	ᾧ τὴν ἀμοιβὴν αὐτῷ τῆς	εὐεργεσίας	καὶ τῆς ξενίας ἀποδώσει, ποιήσειν
[6, 4]	τοὺς πολεμίους δουλώσαντος ἀμνημονήσειαν τῶν	εὐεργεσιῶν,	καὶ τὸν μὲν θεὸν ἀποχειροτονοῦσι
[6, 12]	μὲν οἶδ' ὅτι τῶν ἐμῶν	εὐεργεσιῶν,	ὅτι καὶ ἀγρῶν τινας ἐποίησα
[6, 11]	μὲν ἀγαθὰ τὸ πλῆθος ἐργασάμενον	εὐεργέτην	δ' αὐτοῦ γεγενημένον, δι' ἃ
[6, 11]	κακὸν ἄνδρα πρῶτον μὲν εὐεργεσίαν	εὐεργετήσαντα	μεγάλην τὴν σὴν σωτηρίαν, ὅτε
[6, 1]	πρὶν ἢ τὴν ψυχὴν αὐτοῖς	εὐθανάτως	ἀπολυθῆναι τοῦ σώματος, τὰ ἐντὸς
[6, 1]	ἐκ τῶν χειρῶν ἀφέντες ἔδραμον	εὐθὺς	ἐπὶ τὴν ἅμαξαν. καὶ καθελόντες
[6, 9]	τοῦ ἐγκεφάλου τὸ βληθέν, ὡς	εὐθὺς	καρωθέντα πεσεῖν τὸν Γολίαθον ἐπὶ
[6, 5]	θέλωσι συμμάχους ἐπιτρέπει. πέμπουσιν οὖν	εὐθὺς	κατὰ πόλιν τοῖς Ἰσραηλίταις οἳ
[6, 10]	ἔργον τῷ λογισμῷ περινοήσας ὥρμησεν	εὐθὺς	μετὰ τῆς ἑταιρίας ἐπὶ τοὺς
[6, 13]	οὗ Σαοῦλος ἀμπείχετο, μετανοήσας δ'	εὐθύς	οὐ δίκαιον, εἶπε, φονεύειν τὸν
[6, 1]	καλῶς εἰρῆσθαι καὶ τοῖς ἔργοις	εὐθὺς	τὴν γνώμην ἐκύρωσαν. καὶ ποιήσαντες
[6, 14]	σὺν τοῖς τέκνοις ᾐχμαλωτισμένας, περιρρήγνυται	εὐθὺς	τὴν ἐσθῆτα. κλαίων δὲ καὶ
[6, 6]	πρῶτον βωμὸν κατεσκεύασεν. (Ἄγειν δ'	εὐθὺς	τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὴν παρεμβολὴν
[6, 9]	μάχεσθαι τῷ προκαλουμένῳ. δηλωσάντων δ'	εὐθὺς	τῷ Σαούλῳ τὴν τοῦ νεανίσκου
[6, 2]	ἰδὼν αὐτῶν τὴν προθυμίαν, ὡς	εὔκαιρον	πρὸς οὕτως ἔχοντας εἰπεῖν περὶ
[6, 14]	καὶ εὐωχεῖσθαι τετραμμένοι πάντες ἦσαν	εὐκατέργαστοι.	καὶ οἱ μὲν αὐτῶν ἔτι
[6, 5]	αὐτοὺς ἀγάγωσι. τῶν δὲ δι'	εὐλάβειαν	τῆς κατεπηγγελμένης ζημίας εἰς τὸν
[6, 8]	ἐπιδείξῃ βασιλέα γενησόμενον. ὁ δὲ	εὐλαβεῖσθαι	φήσας, μὴ τοῦτο μαθὼν Σαοῦλος
[6, 9]	ταπεινὸν ἔστω τὸ φρόνημα μηδ'	εὐλαβὲς,	ὦ βασιλεῦ: καθαιρήσω γὰρ ἐγὼ
[6, 12]	τοῦ ἀρχιερέως, ἀλλὰ τὸ θεῖον	εὐλαβουμένων	μᾶλλον ἢ τὸ παρακοῦσαι τοῦ
[6, 10]	γὰρ ἦν ὁ πάντα ποιῶν	εὐμαρῆ	καὶ δυνατὰ τῷ Δαυίδῃ, κτείνας
[6, 8]	θεασάμενος αὐτοῦ τὸν πρεσβύτατον υἱὸν	εὐμεγέθη	καὶ καλὸν εἴκασεν ἐκ τῆς
[6, 2]	εὐχῶν ὁ θεὸς, καὶ προσδεξάμενος	εὐμενεῖ	καὶ συμμάχῳ τῇ διανοίᾳ τὴν
[6, 14]	μηδ' ἐφ' ᾧ τὸν θεὸν	εὐμενῆ	καὶ χορηγὸν τῶν ἀγαθῶν ἕξομεν.
[6, 5]	καὶ ἐπιεικῆ τὸν θεὸν αὐτοῖς	εὐμενῆ	καταστῆσαι καὶ ταύτην ἀφεῖναι τὴν
[6, 2]	μὲν πολέμιοι Παλαιστῖνοι, θεὸς δ'	εὐμενὴς	ἄρχεται γίνεσθαι καὶ φίλος, οὐκ
[6, 13]	σε, φησίν, ὦ γύναι, θεὸς	εὐμενὴς	ἤγαγε πρὸς ἡμᾶς τήμερον: οὐ
[6, 13]	σου κεφαλαῖς ἐμπέσοι. γενοῦ δὲ	εὐμενής	μοι κρίνας ἀξίαν τοῦ παρ'
[6, 7]	χρυσοῦ πεποιημένων προσφέρωσι, δέχεται ταῦτ'	εὐμενῶς,	ἀλλ' ἀποστρέφεται καὶ δείγματα τῆς
[6, 8]	εἶναι, ἐγὼ δ' οὐ σωμάτων	εὐμορφίας	ἔπαθλον ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν ἀλλὰ
[6, 8]	γὰρ αὐτὸν ἰδεῖν περὶ τῆς	εὐμορφίας	καὶ τῆς ἀνδρείας ἀκούσας τοῦ
[6, 8]	καὶ καλὸν εἴκασεν ἐκ τῆς	εὐμορφίας	τοῦτον εἶναι τὸν μέλλοντα βασιλεύειν.
[6, 12]	παρέχειν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τοῖς	εὐνοίᾳ	καὶ τιμῇ τῇ πρὸς αὐτοὺς
[6, 13]	μηνῦσαι τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ τὴν	εὔνοιαν>	ἀλλὰ καὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν
[6, 14]	πολλὴν περὶ ἐμὲ σπουδὴν καὶ	εὔνοιαν	καὶ διὰ τοῦτό σε σύμμαχον
[6, 5]	δὲ τούτων μὲν ἠσπάζετο τὴν	εὔνοιαν	καὶ τὴν περὶ αὐτὸν προθυμίαν,
[6, 11]	συγχωρηθείη φησὶν ἀπέρχεσθαι: τὴν γὰρ	εὔνοιάν	μου τὴν πρὸς αὐτὸν ἐπίστασαι.
[6, 12]	καὶ πρὸς αὐτῷ τὴν πᾶσαν	εὔνοιάν	τε> καὶ σπουδὴν ἔχουσι τότε,
[6, 13]	τὴν τοῦ πλήθους πρὸς αὐτὸν	εὔνοιαν	τὸ πένθος, ὃ ἐπὶ πολὺν
[6, 11]	ἐπὶ μετρίοις ἀπὸ τῆς πολλῆς	εὐνοίας	ἀλλ' ἐπὶ θανάτῳ γενομένης, καὶ
[6, 13]	ἅπαντα τὸν βίον πρὸς ἀλλήλους	εὐνοίας	καὶ πίστεως καὶ τὸν θεὸν
[6, 13]	δυνάμενον καὶ πολλὰ δείγματα τῆς	εὐνοίας	παρεσχημένον ἐλαύνοι καὶ τοσοῦτον ἐν
[6, 13]	γὰρ ἀπατᾷ, σαφὴς δ' ἀπόδειξις	εὐνοίας	τὰ πραττόμενα: καὶ λόγος μὲν
[6, 13]	οὐκ εἰς μακρὰν ἀμείψεσθαι τῆς	εὐνοίας	ὑποσχόμενος αὐτοὺς ἔπεμψε τοὺς ζητήσοντας
[6, 3]	ἐδίκαζεν αὐτοῖς καὶ πολλὴν ἐβράβευεν	εὐνομίαν	ἐπὶ χρόνον πολύν. (ἔπειθ' ὑπὸ
[6, 4]	πρὸς αὐτὸν καὶ οὐδὲ πρὸς	εὔνουν	σφόδρα δοκοῦντα εἶναι καὶ περισσότερον
[6, 3]	τὴν ὑμετέραν ἀφαιρήσονται καὶ ταύτην	εὐνούχοις	καὶ σωματοφύλαξι δωρήσονται καὶ βοσκημάτων
[6, 9]	τέλος παρὰ τοῦ θεοῦ Σαοῦλος	εὐξάμενος	ἄπιθι, φησί πρὸς τὴν μάχην.
[6, 5]	ἤγαγον οἱ Αἰγύπτιοι, ὁ θεὸς	εὐξαμένων	τῶν πατέρων χωρὶς βασιλέως παρέσχεν
[6, 5]	ὅσα φιλεῖ λέγειν ὄχλος ἐπ'	εὐπραγίαις	ἠρμένος πρὸς τοὺς ἐξευτελίζοντας ἔναγχος
[6, 4]	τῶν πλείστων οὐδ' ἐπὶ μικραῖς	εὐπραγίαις	τὴν χαρὰν κατασχεῖν δυναμένων, ἀλλ'
[6, 11]	τοῦ κατορθώματος, ἀλλ' ὑπὸ τῆς	εὐπραγίας	αὐτοῦ λυπηθεὶς ὡς ἐπισφαλέστερος αὐτὸς
[6, 6]	ἀπηλλάσσετο, καὶ τοὺς Ἑβραίους εἰς	εὐπραγίας	καὶ μέγεθος εὐδαιμονίας προηγάγετο καὶ
[6, 11]	μνησθῇς τούτων παρὰ τὸν τῆς	εὐπραγίας	καιρὸν σκόπει καὶ τοῖς υἱοῖς
[6, 8]	ἔτι δὲ> παῖδα τὴν ἡλικίαν,	εὐπρεπῆ	δὲ καὶ καλὸν τά τε
[6, 8]	ζητῶ ὅστις ταύτης ἐστὶ τελέως	εὐπρεπὴς,	εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ
[6, 10]	χωρήσει μοι τὰ κατ' αὐτὸν	εὐπρεπῶς:	ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ δι' ἄλλων
[6, 11]	ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν εἰκότως	εὕρατο.	δηλώσω δέ σοι τὴν τοῦ
[6, 11]	μακροτέραν: ἴσθι γὰρ σαυτὸν ἂν	εὑρεθῇς	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολούμενον. καὶ
[6, 5]	Βαλᾶ τῇ πόλει τὸ πλῆθος:	εὑρίσκει	δὲ τὸν ἀριθμὸν χωρὶς τῆς
[6, 7]	καὶ ταύτην ἐξαριθμήσας ἐν Γαλγάλοις	εὑρίσκει	τῶν Ἰσραηλιτῶν ἔξω τῆς Ἰούδα
[6, 11]	δοῦναι δεσπότης ὤν. εἰ δ'	εὑρίσκεις	τι ἐν ἐμοὶ πονηρόν, αὐτὸς
[6, 11]	καὶ τὸ σόφισμα τῆς γυναικὸς	εὑρόντες	ἀπήγγειλαν τῷ βασιλεῖ. μεμφομένου δὲ
[6, 14]	δὲ Παλαιστῖνοι τὰς καταλελειμμένας ἐρήμους	εὑρόντες	κατῴκησαν. (Τῇ δ' ἐπιούσῃ σκυλεύοντες
[6, 8]	ὅστις ταύτης ἐστὶ τελέως εὐπρεπὴς,	εὐσεβείᾳ	καὶ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνδρείᾳ καὶ
[6, 7]	καὶ δείγματα τῆς πονηρίας οὐκ	εὐσέβειαν	ἡγεῖται. τοῖς δ' ἓν καὶ
[6, 5]	προδεδώκατε τὴν θρησκείαν καὶ τὴν	εὐσέβειαν.	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοῖς
[6, 12]	καὶ ὅτε μάλιστα δεῖ τῆς	εὐσεβείας	αὐτοῖς καὶ τῆς δικαιοσύνης ἔγγιστα
[6, 6]	θάνατος ὑπέρ τε τῆς σῆς	εὐσεβείας	γινόμενος καὶ ἐπὶ νίκῃ λαμπρᾷ:
[6, 12]	φρόνημα τοῦ ἀνδρὸς καὶ τὴν	εὐτολμίαν	οὐδὲν ἐξ αὐτοῦ μικρὸν ἀνακύψειν
[6, 6]	κρατεῖν τοῦ λογισμοῦ τοὺς οὕτως	εὐτυχήσαντας,	εἴθ' ὑπὸ ἀγνοίας εἰς δεινὸν
[6, 6]	ἓξ τῶν πολεμίων. βασιλεύει δὲ	εὐτυχῶς,	καὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν
[6, 10]	λογισάμενος μηδὲν οὕτω μετὰ λαμπρὰν	εὐφημίαν	ἢ τὴν βασιλείαν ὑστερεῖν αὐτῷ
[6, 14]	προσήκει τῆς μετὰ τὸν θάνατον	εὐφημίας	γλιχομένους ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν
[6, 3]	δὲ καταφρονήσαντες καὶ βουλὰς οὐκ	εὐχαρίστους	πρὸς ἐμὲ καὶ τὴν σὴν
[6, 7]	καὶ κατασπασάμενος τῷ θεῷ, φησίν,	εὐχαριστῶ	δόντι μοι τὴν νίκην, ἅπαντα
[6, 2]	σοῦ δ' ἀναγαγόντος ἡμᾶς ἐπ'	εὐχὰς	καὶ θυσίας καὶ ὅρκους γυμνοῖς
[6, 2]	Καριαθιαρειμιτῶν πόλις τὴν κιβωτὸν, ἐπ'	εὐχὰς	καὶ θυσίας τραπέντος τοῦ θεοῦ
[6, 6]	γινομένην τοῦ θείου πρὸς τὰς	εὐχὰς	καὶ τὰς θυσίας τὰς ὑπὲρ
[6, 2]	διανηστεύσαντες ὅλην τὴν ἡμέραν ἐπ'	εὐχὰς	τρέπονται. (Οὐ λανθάνουσι δὲ τοὺς
[6, 6]	τοῦ πατρὸς ἀρᾶς, αὐτοὶ δὲ	εὐχὰς	ὑπὲρ τοῦ νεανίσκου ποιοῦνται τῷ
[6, 14]	αὐτῷ στῆναι, τούτους οὐδὲν ἧττον	εὐχερῶς	τῶν γυμνῶν κατακειμένων ἀπέσφαττον. διέμειναν
[6, 11]	εἶναι μετὰ σοῦ διὰ παντὸς	εὔχομαι:	ἔστι μὲν γὰρ νῦν καὶ
[6, 2]	δυστυχήσαντας. ἐπήκοος δὲ γίνεται τῶν	εὐχῶν	ὁ θεὸς, καὶ προσδεξάμενος εὐμενεῖ
[6, 9]	μὲν τολμηρὸν αὐτοῦ καὶ τὴν	εὐψυχίαν	θαυμάζοντος, οὐ θαρροῦντος δὲ ἐπ'
[6, 14]	πλείω περὶ Σαούλου καὶ τῆς	εὐψυχίας	λέγειν ἠδυνάμην ὕλην ἡμῖν χορηγησάσης
[6, 14]	μέν εἰσι κἀκεῖνοι τυγχάνειν ἀποδοχῆς,	εὔψυχοι	δὲ καὶ μεγαλότολμοι καὶ τῶν
[6, 14]	ἀλλὰ πρὸς τὸ πιεῖν καὶ	εὐωχεῖσθαι	τετραμμένοι πάντες ἦσαν εὐκατέργαστοι. καὶ
[6, 8]	ἐν τάχει: κατακλιθῆναι γὰρ εἰς	εὐωχίαν	οὐκ εἶναι δυνατὸν αὐτοῖς ἐκείνου
[6, 13]	καταλαβοῦσα τὸν ἄνδρα μετὰ πολλῶν	εὐωχούμενον	καὶ κεκαρωμένον ἤδη τότε μὲν
[6, 13]	νῦν ἄρα, εἶπε, μέγα φρονοῦσιν	ἐφ'	αὑτοῖς οἱ δρα πέται καὶ
[6, 14]	τόπῳ Ἀρούρης λεγομένῳ, καὶ πένθος	ἐφ'	ἡμέρας ἑπτὰ σὺν γυναιξὶ καὶ
[6, 1]	ἐπ' αὐτῆς ἀποπεπτωκὼς τῆς βάσεως,	ἐφ'	ἧς ἑστὼς διετέλει: καὶ βαστάσαντες
[6, 3]	πειραθήσονται βασιλευόμενοι κακῶν καὶ διαμαρτυράμενον	ἐφ'	οἵαν σπεύδουσι μεταβολήν. (Ταῦτ' ἀκούσας
[6, 12]	φθονεῖσθαι γεγενημένοις καὶ πᾶσι φανεροῖς	ἐφ'	οἷς ἂν νοήσωσιν ἢ πράξωσι
[6, 3]	θεῖον καὶ παραμυθεῖται μὴ δυσφορεῖν	ἐφ'	οἷς ἠξίωσε τὸ πλῆθος, ὡς
[6, 11]	φιλίαν καὶ διάθεσιν. ~(Λυπηθεὶς δ'	ἐφ'	ὅτῳ πιστωσάμενος τὴν τοῦ Σαούλου
[6, 12]	ἐξ αὐτοῦ μικρὸν ἀνακύψειν ἔργον	ἐφ'	οὗ κλαύσεσθαι πάντως καὶ πονήσειν
[6, 4]	πρὸς ταῖς πύλαις παρατυγχάνοντες παρθένοις	ἐφ'	ὕδωρ βαδιζούσαις ἐρωτῶσιν αὐτὰς τοῦ
[6, 14]	τῶν ἀνθρώπων γένει τούτου μηδ'	ἐφ'	ᾧ τὸν θεὸν εὐμενῆ καὶ
[6, 9]	στρατόπεδα μέσος αὐλὼν τῶν ὀρῶν	ἐφ'	ὧν ἦν. καταβὰς οὖν τις
[6, 4]	τὸ δεῖπνον, ὡς τῶν ὄνων	ἐφ'	ὧν τὴν ζήτησιν ἐκπεμφθείη σεσωσμένων
[6, 6]	καὶ τὸν ὁπλοφόρον αὐτοῦ δεῦτε,	ἔφασαν,	ἀνέλθετε πρὸς ἡμᾶς, ἵνα ὑμᾶς
[6, 13]	διατρίβειν τὸν Δαυίδην καὶ παραδώσειν	ἔφασαν	ἐπ' αὐτὸν ἐλθόντι: καταληφθέντων γὰρ
[6, 1]	δὲ ἄλλην τράπωνται, μεταδιώξωμεν αὐτὴν,	ἔφασαν,	μαθόντες ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν τοιαύτην
[6, 1]	τοῖς παροῦσιν, οἳ μήτ' ἀποπέμπειν	ἔφασαν	τὴν κιβωτὸν μήτε κατασχεῖν, ἀλλὰ
[6, 12]	πολέμιον γὰρ σὸν οὐκ εἰδέναι	ἔφασκε,	πιστὸν δὲ ἐν τοῖς μάλιστα
[6, 7]	τῶν ὅλων πραγμάτων. λέγειν τοίνυν	ἔφασκε	τὸν θεὸν: ἐπεὶ πολλὰ κακὰ
[6, 4]	προφήτου: ξένος γὰρ ὢν ἀγνοεῖν	ἔφασκε.	τοῦ δὲ Σαμουήλου αὐτὸν εἶναι
[6, 11]	αὐτῷ τὸν πατέρα περὶ τούτων	ἔφασκεν	εἰδότα τὴν πρὸς αὐτὸν φιλίαν
[6, 7]	δεῖ ποιεῖν βουλεύσεσθαι πρὸς ἀλλήλους	ἔφασκεν.	ὁ δὲ προφήτης οὐχὶ θυσίαις
[6, 7]	τὸν Σαοῦλον πεμφθῆναι πρὸς αὐτὸν	ἔφασκεν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅπως αὐτὸν
[6, 5]	τὰ παρ' ἐκείνων παραδώσειν αὑτοὺς	ἔφασκον	ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅτι ἂν
[6, 2]	φόβου καὶ τῆς προτέρας ἥττης	ἔφασκον	καὶ διὰ τοῦτ' ἠρεμεῖν, ἵνα
[6, 7]	τῶν ὑποζυγίων καὶ τῶν βοσκημάτων	ἐφείσαντο	καὶ διήρπασαν μὴ τηρεῖν αὐτὰ
[6, 13]	φυλασσόντων ἀμελείας οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀλλ'	ἐφείσατο	δικαίως ἂν αὐτὸν ἀνελών, χάριν
[6, 3]	παίδων χαλεπῶς τε τοῖς πραττομένοις	ἔφερε	καὶ πρὸς αὐτὸν συντρέχουσι, διέτριβε
[6, 7]	ᾧ τὸ μὴ πείθεσθαι κίνδυνον	ἔφερε.	λαμβάνει δὲ καὶ τὸν βασιλέα
[6, 9]	ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτὸ αἴρων	ἔφερεν,	εἶχε δὲ καὶ λόγχην ἑξακοσίων
[6, 10]	τοὺς τὸν ἔρωτα μηνύσαντας αὐτῆς	ἔφη	γενησόμενον ἀπωλείας καὶ κινδύνων αἴτιον
[6, 3]	Ἰουδαίους ἀποδείξειν αὐτοῖς βασιλέα ὡμολόγησεν,	ἔφη	δὲ δεῖν πρῶτον μὲν αὐτοῖς
[6, 6]	ἡλίου δυσμῶν, ἐσθίων μὲν ἐπαύσατο,	ἔφη	δὲ οὐκ ὀρθῶς κωλῦσαι τὸν
[6, 10]	τοῦ Δαυίδου ἀποκρίσεις οὐ χρημάτων,	ἔφη,	δεῖσθαί με φράζετε αὐτῷ οὐδὲ
[6, 11]	τυχεῖν. ὁ δέ οἶδα γάρ,	ἔφη,	πάντα σε χαρίζεσθαί μοι καὶ
[6, 6]	ὁ δ' οὐκ ὀρθῶς αὐτὸν	ἔφη	πεποιηκέναι παρακούσαντα ὧν ἐπέστειλεν αὐτὸς
[6, 12]	ἀναίρεσιν. ὁ δ' οὐκ ἀγνοεῖν	ἔφη	ταῦτα περὶ αὐτοὺς ἐσόμενα ἰδὼν
[6, 11]	πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ αὐτὴν ἀποκτείνειν	ἔφησε	τυχεῖν ἐκ τοῦ δέους τῆς
[6, 11]	δὲ πεπορεῦσθαι κατὰ τὰς συνθήκας	ἔφησεν	αὐτὸν εἰς τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα
[6, 12]	ἀπόρρητον ἐπιταγῆναι παρὰ τοῦ βασιλέως	ἔφησεν,	εἰς ἣν συνοδίας αὐτῷ βουλομένῳ
[6, 11]	τοῦ πατρὸς ἥξειν πρὸς αὐτὸν	ἔφησεν	ἐκεῖ μόνον ἐπαγόμενος παῖδα. καὶ
[6, 11]	βασιλείας ἔχει. μετάπεμψαι τοιγαροῦν αὐτόν,	ἔφησεν,	ἵνα δῷ δίκην. ὑποτυχόντος δ'
[6, 14]	τοῦ ἀκράτου κατενηνεγμένους. ὁπόσοι δ'	ἔφθασαν	περιθέμενοι τὰς πανοπλίας ἐξ ἐναντίας
[6, 6]	προεμήνυσε πάντα καὶ μηδ' ἐπερωτῶσιν	ἔφθασε	λέγων, ἀλλ' ἔστι τι λανθάνον
[6, 11]	ἡλικίαν ἀποθρηνοῦντες αὑτῶν καὶ τὴν	ἐφθονημένην	ἑταιρίαν καὶ τὸν μέλλοντα διαχωρισμόν,
[6, 1]	ἑστὼς διετέλει: καὶ βαστάσαντες πάλιν	ἐφιστᾶσιν	αὐτὸν ἐπὶ ταύτης δυσφορήσαντες ἐπὶ
[6, 9]	ἐπὶ τὴν ὄψιν. δραμὼν δ'	ἐφίσταται	τῷ πολεμίῳ κειμένῳ καὶ τῇ
[6, 9]	πατρὸς κομίσαι τε τοῖς ἀδελφοῖς	ἐφόδια	καὶ γνῶναι τί πράττουσι. τοῦ
[6, 12]	αὐτοῦ προφητεύσαντος μαθεῖν καὶ λαβόντα	ἐφόδια	καὶ τὴν ῥομφαίαν τοῦ Γολιάθου
[6, 12]	ἀπαντᾶν προσέταξα. ἠξίου δὲ λαβεῖν	ἐφόδια:	φίλου γὰρ αὐτὸν ποιήσειν ἔργον
[6, 4]	αὐτῷ: κεκενῶσθαι γὰρ ἤδη τῶν	ἐφοδίων.	τοῦ δ' οἰκέτου τέταρτον αὐτῷ
[6, 13]	κακοήθειαν καὶ τὴν τοῦ βασιλέως	ἔφοδον	ἐκλείπει μὲν τὰ στενὰ τῆς
[6, 6]	βαθὺν καὶ μελισσῶν γέμοντα τῆς	Ἐφράμου	κληρουχίας, ὁ τοῦ Σαούλου παῖς
[6, 4]	ἐκεῖνος αὐτῷ σεσῶσθαι τὰς ὄνους	ἔφρασε,	περὶ δὲ τῆς βασιλείας καὶ
[6, 6]	τὴν πέραν τοῦ Ἰορδάνου γῆν	ἔφυγον:	αὕτη δ' ἦν Γάδου καὶ
[6, 14]	τὰς ἑαυτῶν πόλεις εἰς ὀχυρωτάτας	ἔφυγον.	οἱ δὲ Παλαιστῖνοι τὰς καταλελειμμένας
[6, 13]	ἀπὸ τοῦ ὕπνου τοῦτόν τε	ἐφώνει	καὶ τὸν λαόν. ἐπακούσαντος δὲ
[6, 5]	ὑφ' ἡδονῆς τῶν Σαούλῳ κατωρθωμένων	ἔχαιρε	μὲν ὅτι τοιοῦτον ἐχειροτόνησε βασιλέα,
[6, 13]	φησί, καὶ τῷ θεῷ χάριν	ἔχε	κωλύοντί σε μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ αἵματι:
[6, 1]	μαθόντες ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν τοιαύτην	ἔχει.	~(Ἔκριναν δ' αὐτὰ καλῶς εἰρῆσθαι
[6, 11]	ἐπισφαλῶς αὐτοῖς τὰ τῆς βασιλείας	ἔχει.	μετάπεμψαι τοιγαροῦν αὐτόν, ἔφησεν, ἵνα
[6, 10]	κελεύει τοὺς οἰκέτας λαμβάνειν, πῶς	ἔχει	πρὸς τὸ γῆμαι τὴν κόρην.
[6, 13]	εἰς δὲ τοὺς φιλτάτους ὑπονοίας	ἔχειν,	ἀλλὰ τοῖς ἔργοις σκοπεῖν τὴν
[6, 13]	αὐτοῦ παρὰ τοῦ θεοῦ καιρὸν	ἔχειν	ἀμύνης καὶ συμβουλεύοντος τοῦ Σαούλου
[6, 4]	δὲ πάντων ἄριστος, αἱροῦνται δ'	ἔχειν	ἄνθρωπον βασιλέα, ὃς ὡς κτήματι
[6, 11]	συνεργίας: ὑπὲρ ἧς συγγνῶναι καλῶς	ἔχειν	αὐτῇ κατ' ἀνάγκην ἀλλὰ μὴ
[6, 3]	τῶν πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν αὐτὴν	ἔχειν	αὐτοὺς πολιτείαν. ὁρῶν δ' αὐτοὺς
[6, 4]	σεσωσμένων τά τε πάντα ἀγαθὰ	ἔχειν	αὐτῷ κεκυρωμένα, προστυχών ἀλλ' ἥττων,
[6, 13]	δικαίως ἂν αὐτὸν ἀνελών, χάριν	ἔχειν	αὐτῷ τῆς σωτηρίας ἔλεγε καὶ
[6, 4]	ποιῆσαι προελθεῖν, ὑπολείπεσθαι δὲ αὐτὸν:	ἔχειν	γὰρ αὐτῷ τι φράσαι μηδενὸς
[6, 13]	μηδὲν μήθ' ἡμέρας μήτε νυκτὸς	ἔχειν	διὰ φροντίδος ἢ τὴν ἐμὴν
[6, 12]	ποιεῖν τὰ ἐκείνῳ δοκοῦντα ἑτοίμως	ἔχειν	ἔλεγον. ἐγένοντο δὲ οἱ πάντες
[6, 13]	καὶ χρηστὰς περὶ τῶν μελλόντων	ἔχειν	ἐλπίδας παρεκάλει καὶ μὴ κάμνειν
[6, 1]	γενέσθαι. ἡσυχάζειν δὲ καὶ πρᾴως	ἔχειν	ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι παρῄνουν αἰτίαν
[6, 3]	ἀνάγκη τὸν πολεμήσοντα σὺν αὑτοῖς	ἔχειν,	καὶ οὐδὲν ἄτοπον εἶναι τῶν
[6, 11]	Δαυίδης ὤμνυεν ἦ μὴν οὕτως	ἔχειν,	καὶ πιστεύοντ' ἠξίου προνοεῖν αὐτοῦ
[6, 7]	τοῦ Μωυσέος πενθεροῦ σώζειν αἰτίαν	ἔχειν.	(Καὶ Σαοῦλος μὲν ὡς μηδενὸς
[6, 13]	ἴσθι τοίνυν ἐκ τούτων καλῶς	ἔχειν	με πρὸς σὲ καὶ τὸν
[6, 12]	ἡμιόνους νέμων: ὁ δ' ἀρχιερεὺς	ἔχειν	μὲν αὐτὸς οὐδέν τι εἶπε
[6, 9]	τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ εἶπεν ἑτοίμως	ἔχειν	μονομαχῆσαι τῷ πολεμίῳ. πρὸς τοῦθ'
[6, 13]	δὲ βασιλεὺς ἐπῄνεσεν αὐτοὺς χάριν	ἔχειν	ὁμολογήσας τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ μεμηνυκόσι,
[6, 12]	ἐπὶ τὸ καθ' αὑτὸν τέλος	ἔχειν	παρεκάλει: κατανεύσαντος δ' αὐτοῦ τὴν
[6, 4]	περὶ τῶν ὄνων τέλος, οὐθὲν	ἔχειν	πορευθέντας εἶπεν ἀντὶ τῆς προφητείας
[6, 4]	ἃ φθόνον ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν	ἔχειν	ᾤετο, σιωπᾷ πρὸς αὐτὸν καὶ
[6, 5]	κατωρθωμένων ἔχαιρε μὲν ὅτι τοιοῦτον	ἐχειροτόνησε	βασιλέα, πρὸς δὲ τοὺς οὐδὲν
[6, 5]	τήνδε τὴν γῆν, ἣν νῦν	ἔχετε.	καὶ τούτων ἀπολαύσαντες ἐκ τοῦ
[6, 14]	καὶ τὸν λαὸν ὑποχείριον τοῖς	ἐχθροῖς	γενησόμενον καὶ σαυτὸν μετὰ τῶν
[6, 5]	πανταχόθεν αἰφνιδίως οὐ προσδοκῶσι τοῖς	ἐχθροῖς,	καὶ συμβαλὼν εἰς μάχην ἄλλους
[6, 12]	καὶ συγγενῆ. ταῦτα δ' οὐκ	ἐχθροῖς	παρέχειν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ τοῖς
[6, 11]	ὕπουλον παρ' αὐτοῦ εἶναι μηδ'	ἐχθρόν:	ἂν δ' ὡς ἄλλως ἀποκρίνηται
[6, 11]	αὐτήν, ὅτι σώσειε μὲν τὸν	ἐχθρὸν	αὐτοῦ κατασοφίσαιτο δ' αὐτόν, ἀπολογίαν
[6, 13]	φράσαντος τοῦ θεασαμένου πρὸς τὸν	ἐχθρὸν	αὐτοῦ παρὰ τοῦ θεοῦ καιρὸν
[6, 13]	αὐτοὺς χάριν ἔχειν ὁμολογήσας τὸν	ἐχθρὸν	αὐτῷ μεμηνυκόσι, καὶ οὐκ εἰς
[6, 13]	μὴ μόνον αὐτῷ μηνῦσαι τὸν	ἐχθρὸν	αὐτῷ τὴν εὔνοιαν> ἀλλὰ καὶ
[6, 8]	βασιλεὺς αἰσθόμενος ὧν πειραθείη κακῶν	ἐχθρὸν	αὑτῷ τὸν θεὸν κατασκευάσας, εἰς
[6, 11]	γὰρ οὕτως, ἔλεγεν, οἶμαι τὸν	ἐχθρὸν	ἐζήτεις ἀποθανεῖν, ὡς ἐμὲ σώζεσθαι.
[6, 13]	ἢ τὸν ἴδιον σπουδάζοντα λαβεῖν	ἐχθρὸν	ὑπεριδεῖν τὴν γῆν κακωθεῖσαν. (Καὶ
[6, 13]	ἔχοντα σαυτὸν δικαιοσύνην, οἳ τοὺς	ἐχθροὺς	ἐν ἐρημίᾳ λαβόντες σώζειν παρήγγελλον.
[6, 14]	τὰ τέκνα, τιμωρήσασθαι δὲ τοὺς	ἐχθρούς.	τοῦ δ' ἀρχιερέως διώκειν κελεύσαντος
[6, 6]	τις ἀποσχόμενος τοῦ φονεύειν τοὺς	ἐχθροὺς	φάγοι καὶ μὴ μέχρι νὺξ
[6, 7]	δὲ καὶ τὸν βασιλέα τῶν	ἐχθρῶν	Ἄγαγον αἰχμάλωτον, οὗ θαυμάσας τὸ
[6, 3]	ἐσομένων: ἐπὶ γὰρ τιμωρίᾳ τῶν	ἐχθρῶν	ἀνάγκη τὸν πολεμήσοντα σὺν αὑτοῖς
[6, 11]	σε, ποιήσει δέ σε τῶν	ἐχθρῶν	ἄντε ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸς
[6, 6]	βαδίσασιν ἐπὶ τὸ στρατόπεδον τῶν	ἐχθρῶν	διαφθεῖραι τοὺς ἐν αὐτῷ τυγχάνοντας.
[6, 14]	οὐχ ὡς ἔτυχεν ἡ τῶν	ἐχθρῶν	δύναμις πολλή τε οὖσα καὶ
[6, 7]	νικᾶν μὲν καὶ περιγίνεσθαι τῶν	ἐχθρῶν	ἐκείνου τὴν ἰσχὺν διδόντος αὐτοῖς,
[6, 6]	διὰ φόβον, στρατοπεδείας δὲ τῶν	ἐχθρῶν	ἐν Μαχμᾶ καὶ ἀκοῆς τῆς
[6, 2]	θεοῦ γενομένης αὐτοῖς κατὰ τῶν	ἐχθρῶν	ἰσχύος. (Οἱ δὲ μετ' ἐκείνην
[6, 6]	τροφῆς μετελάμβανον, πολλῷ πλείονας τῶν	ἐχθρῶν	καὶ λαβεῖν καὶ φονεῦσαι. (Πολλὰς
[6, 11]	μὲν ὅσας ἐπετάχθη κεφαλὰς τῶν	ἐχθρῶν,	λαβόντα δ' ἐπὶ τούτῳ γέρας
[6, 13]	Νάβαλον ταῦτα καὶ ταῖς τῶν	ἐχθρῶν	σου κεφαλαῖς ἐμπέσοι. γενοῦ δὲ
[6, 14]	πᾶσαν εἰς αὑτοὺς τὴν τῶν	ἐχθρῶν	φάλαγγα καὶ περικυκλωθέντες ἀποθνήσκουσι πολλοὺς
[6, 6]	παῖς αὐτοῦ καὶ ὁ ἀρχιερεὺς	Ἐχίας	ἀπόγονος ὢν Ἠλὶ τοῦ ἀρχιερέως
[6, 4]	καταφρονοῦντες αὐτοῦ καὶ τοὺς πολλοὺς	ἐχλεύαζον	καὶ οὔτε δῶρα προσέφερον οὔτ'
[6, 1]	αὐτῶν παθῶν ἐλαυνόμενοι πρὸς τὰς	ἐχομένας	ἀπολύουσι πόλεις. καὶ τοῦτον ἐκπεριέρχεται
[6, 11]	συγκείμενον ἀπηλλάγη χωρίον. ~(Τῇ δ'	ἐχομένῃ,	νεομηνία δ' ἦν, ἁγνεύσας ὡς
[6, 9]	τῶν οἰκείων στρατόπεδον. τῇ δ'	ἐχομένῃ	πάλιν ἐλθὼν τοὺς αὐτοὺς ἐποιήσατο
[6, 6]	εἰς δεινὸν προπίπτει καὶ πολλὴν	ἔχον	κατάμεμψιν ἔργον: βουλόμενος γὰρ αὑτῷ
[6, 14]	κατέφυγον. Σαμουῆλος δὲ τέλος αὐτὸν	ἔχοντα	ἤδη τῆς μεταβολῆς ὁρῶν περισσὸν
[6, 11]	τῆς νυκτὸς ἀσθενέστερος, ἐκέλευσεν οὕτως	ἔχοντα	κομισθῆναι: βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἀνελεῖν.
[6, 13]	ἐπεδείξω δὲ σήμερον τὴν ἀρχαίων	ἔχοντα	σαυτὸν δικαιοσύνην, οἳ τοὺς ἐχθροὺς
[6, 2]	προθυμίαν, ὡς εὔκαιρον πρὸς οὕτως	ἔχοντας	εἰπεῖν περὶ ἐλευθερίας καὶ τῶν
[6, 14]	ἐν τῷ πεδίῳ τὰς πόλεις	ἔχοντες,	ὅτι Σαοῦλος πέπτωκε καὶ οἱ
[6, 3]	περὶ τῶν πραγμάτων ἐννοίας διεκαρτέρει.	~(Ἔχοντι	δὲ οὕτως ἐμφανίζεται τὸ θεῖον
[6, 13]	καὶ δοῦναι δίκην αὐτῷ καθαρὰν	ἔχοντι	τὴν δεξιάν: ἔγνω δὲ καὶ
[6, 1]	Λευίτου τὸ γένος Ἀμιναδάβου δόξαν	ἔχοντος	ἐπὶ δικαιοσύνῃ καὶ θρησκείᾳ καταβιοῦντος
[6, 10]	ἢ συνοικίζειν, γαμβροῦ δὲ ἀνδρείαν	ἔχοντος	καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν ἅπασαν,
[6, 9]	παιδὸς ἔτι δοκοῦντος καὶ ταύτην	ἔχοντος	τὴν ἡλικίαν ἀποθάνοι. (Τοῦ δὲ
[6, 7]	αὐτῷ γενέσθαι ὡς αὐτοῦ μὲν	ἔχοντος	τὴν τῶν ἐθνῶν ἡγεμονίαν, τοῦ
[6, 2]	ἐπὶ τοῦ βωμοῦ τὴν θυσίαν	ἔχοντος	τοῦ θεοῦ καὶ μήπω πᾶσαν
[6, 2]	ἀπορίᾳ τῶν Ἰουδαίων μήτε ὅπλα	ἐχόντων	μήτε ὡς ἐπὶ μάχῃ ἐκεῖσε
[6, 14]	ὑπὸ ἀθυμίας ἐβιάσατο καὶ συνέπεισεν.	ἔχουσα	δὲ μόσχον ἕνα συνήθη καὶ
[6, 11]	διάνοιαν τῷ ἀνδρὶ παρίσταται δειλὰς	ἔχουσα	τὰς περὶ αὐτοῦ ἐλπίδας καὶ
[6, 13]	τείχη καὶ πύλας καὶ μοχλοὺς	ἔχουσαν”	τῷ λαῷ παντὶ προσέταξεν ἐπὶ
[6, 7]	κελεύσῃ ὁ θεὸς διὰ μνήμης	ἔχουσι	καὶ τεθνάναι μᾶλλον ἢ παραβῆναί
[6, 12]	πᾶσαν εὔνοιάν τε> καὶ σπουδὴν	ἔχουσι	τότε, καὶ περὶ τοῦ θείου
[6, 12]	δὲ δὴ περὶ τῶν μελλόντων	ἐχρημάτιζες;	οὐ γὰρ δή σε φεύγων
[6, 14]	πάντων καταφρονεῖν διδάξοντα τῶν δεινῶν.	ἔχω	δ' αἰτίαν τοῦ λόγου τούτου
[6, 11]	τὴν ἐπιοῦσάν ἐστιν, ἔθος δ'	ἔχω	δειπνεῖν σὺν τῷ βασιλεῖ καθήμενος:
[6, 13]	τοῖς ἀνδράσι καὶ δόντος οἰκητήριον	ἔχων	ἅμα καὶ τὰς δύο γυναῖκας
[6, 10]	γάμον ἀπαιτῶν. Σαοῦλος δὲ οὐκ	ἔχων	ἀναφυγεῖν ἐκ τῶν ὑπεσχημένων, αἰσχρὸν
[6, 11]	κατέδεισε, καὶ τὸν φόβον οὐκ	ἔχων	ἀποκρύψασθαι περὶ μεγάλων ὄντα βασιλείας
[6, 9]	ῥομφαίᾳ τῇ ἐκείνου μάχαιραν οὐκ	ἔχων	αὐτὸς ἀποτέμνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ.
[6, 6]	Σαοῦλος δὲ εἰς Γαβαὼν πόλιν	ἔχων	ἑξακοσίους μεθ' ἑαυτοῦ μόνον ἧκε
[6, 9]	πρὸς ἄνθρωπον ὅπλα νενόμισται ταῦτ'	ἔχων	μέλλοι μάχεσθαι, οἷς δὲ κύνας
[6, 13]	τε ὢν καὶ τὴν πρώτην	ἔχων	παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμὴν οὕτως
[6, 14]	Σαοῦλος δὲ φεύγει τὸ καρτερὸν	ἔχων	περὶ αὑτόν, καὶ τῶν Παλαιστίνων
[6, 7]	κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν	ἐχώρησε,	ταῖς πόλεσι τῶν Ἀμαληκιτῶν προσέβαλε
[6, 7]	ἐπὶ σφαγὴν γυναικῶν καὶ νηπίων	ἐχώρησεν,	οὐδὲν ὠμὸν οὐδ' ἀνθρωπίνης σκληρότερον
[6, 3]	μεταβολήν. (Ταῦτ' ἀκούσας Σαμουῆλος ἅμα	ἕῳ	συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν αὐτοῖς
[6, 11]	βασιλεὺς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἄχρι τῆς	ἕω	φυλάττεσθαι μὴ καὶ λάθῃ παντελῶς
[6, 6]	διατηρεῖ τὴν ἐντολήν, ἀλλ' ὡς	ἑώρα	βραδύνοντα μὲν τὸν προφήτην, αὑτὸν
[6, 7]	θεῷ: ὁ δὲ, οὐ γὰρ	ἑώρα	τὸν θεὸν διαλλαττόμενον, ἀπῄει πρὸς
[6, 14]	αὐτοὶ ἀναιροῦντες ἀπὸ πρώτης ὥρας	ἕως	ἑσπέρας, ὡς μὴ περιλειφθῆναι τῶν
[6, 1]	παῖδες καὶ τῆς ἐπιμελείας ταύτης	ἕως	ἐτῶν εἴκοσι προέστησαν: τοσαῦτα γὰρ
[6, 12]	εἰς τὴν ἑαυτοῦ χώραν προσδεξάμενον	ἕως	οὗ ἐπὶ τὸ καθ' αὑτὸν
[6, 13]	ἤλασεν. καὶ παραμείνας τοῖς Κιλλανοῖς	ἕως	οὗ τὰς ἅλως καὶ τὸν
[6, 13]	μηδένα ὑμῶν ἀπολείψειν ἀπὸ ἀνδρὸς	ἕως	τετραπόδου> πονηροῦ καὶ ἀχαρίστου πρὸς
[6, 7]	ἀπὸ Πηλουσίου τῆς Αἰγύπτου καθήκοντας	ἕως	τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης διέφθειρε πολεμίους
[6, 9]	εἰς τὸ μέτωπον: καὶ διῆλθεν	ἕως	τοῦ ἐγκεφάλου τὸ βληθέν, ὡς
[6, 11]	ἔτ' ὄψεταί σε. φεῦγε δ'	ἕως	τοῦτό σοι δύναται παρασχεῖν ἡ