>

Livre, Chap.
[6, 13]	αὐτὸς ἐκδικήσει παρὰ τῶν πονηρῶν:	ἃ	γὰρ ἐκδέχεται κακὰ Νάβαλον ταῦτα
[6, 12]	δεδιότος οὕτως ἐμπαροινοῦσι τοῖς πράγμασιν.	ἃ	δ' ἂν ἢ φοβηθῶσιν ἀκούσαντες
[6, 1]	ἑκάστης τοῦ πρὸς αὐτὰς ἐλθεῖν	ἃ	δι' αὐτὴν ἔπασχον. (Ἀπειρηκότες δὲ
[6, 14]	τε καὶ παρεμυθήσατο καὶ πρὸς	ἃ	διέκειτο λίαν ἀηδῶς προετρέψατο, καὶ
[6, 14]	διέφυγον. ἀνέσωσε δὲ τἆλλα πάντα	ἃ	διήρπασαν αὐτῶν οἱ πολέμιοι καὶ
[6, 11]	εὐεργέτην δ' αὐτοῦ γεγενημένον, δι'	ἃ	καὶ συγγνώμην ἂν ἐπὶ τοῖς
[6, 2]	δουλείας ἀπαλλαγὴ καὶ νίκη πολεμίων,	ἃ	λαβεῖν οὔθ' ὅπλοις οὔτε σωμάτων
[6, 7]	μηδὲ νηπίων φείσασθαι κελεῦσαι πρὸς	ἃ	μᾶλλον ἔλεος γίνεσθαι πέφυκε, Σαοῦλος
[6, 13]	δεῖ, καὶ μὴ τοῖς κατηγοροῦσιν	ἃ	μήτε εἰς νοῦν ἐβαλόμην μήτε
[6, 12]	κατ' ἐμοῦ φρονήσῃς μηδὲ πρὸς	ἃ	νῦν ἀκούεις Δαυίδην ἐγχειρεῖν πρὸς
[6, 5]	τι προσηκάμην μόσχον ἢ πρόβατον>	ἃ	πρὸς τροφὴν ἀνεμέσητον δοκεῖ λαμβάνειν,
[6, 6]	ὀκνούντων ἕπεσθαι, πολλὴν δ' εἰς	ἃ	προστάττει προθυμίαν ἐνδεικνυμένων, καλέσας ὁ
[6, 4]	βασιλείας καὶ τῶν κατ' αὐτὴν,	ἃ	φθόνον ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν ἔχειν
[6, 5]	ἐκείνους, λέγω δὴ Μωυσῆν καὶ	Ἀαρῶνα,	παρήγαγεν εἰς τὸν βίον καὶ
[6, 5]	τὸ πλῆθος Μωυσῆν αὐτοῖς καὶ	Ἀαρῶνα	πέμψας ἀδελφοὺς, οἳ ἤγαγον ὑμᾶς
[6, 12]	ἀλλ' ἐπὶ διαβολαῖς καὶ κατηγορίαις	ἀβασανίστοις,	οὐδ' ὅσους ἔδει τοῦτο παθεῖν,
[6, 6]	πατὴρ ἀδελφοὶ ἦσαν, υἱοὶ δ'	Ἀβελίου.	ἦν δὲ καὶ πλῆθος ἁρμάτων
[6, 11]	μὲν παιδὸς Ἰωνάθου ἐκ δεξιῶν	Ἀβενήρου	δὲ τοῦ ἀρχιστρατήγου ἐκ τῶν
[6, 13]	τῶν ὁπλιτῶν καὶ τοῦ στρατηγοῦ	Ἀβενήρου	κειμένων, ὁ Δαυίδης εἰσελθὼν εἰς
[6, 13]	τοῦ Σαούλου καὶ τῷ στρατηγῷ	Ἀβενήρῳ	διανίστησιν αὐτὸν ἀπὸ τοῦ ὕπνου
[6, 6]	εἶχε τὸν τοῦ θείου παῖδα	Ἀβήναρον:	Νῆρος δ' ἐκεῖνος ἐκαλεῖτο, Νῆρος
[6, 4]	τὴν οἰκίαν τοῦ συγγενοῦς αὐτοῦ	Ἀβηνάρου,	καὶ γὰρ ἐκεῖνον τῶν ἄλλων
[6, 14]	θεὸν ἀναστήσας παρεκάλεσε τὸν ἀρχιερέα	Ἀβιάθαρον	ἐνδύσασθαι τὴν ἱερατικὴν στολὴν καὶ
[6, 12]	ἐκείνους ἄλλους γενέσθαι. (Ὁ δ'	Ἀβιάθαρος	ὁ τοῦ Ἀβιμελέχου παῖς ὁ
[6, 12]	διασώζεται δὲ παῖς εἷς> Ἀβιμελέχου	Ἀβιάθαρος	ὄνομα. ταῦτα μέντοι συνέβη, καθὼς
[6, 13]	δεσπότου καὶ ταῦτ' ἐκείνου φήσαντος	Ἀβιγαία,	προσηγορεύετο γὰρ οὕτως, ἐπισάξασα τοὺς
[6, 13]	τὰς δύο γυναῖκας Ἀχιμὰν καὶ	Ἀβιγαίαν	διῆγεν ἐν τῇ Γίττῃ. Σαούλῳ
[6, 14]	Ἀβιμελέχου τοῦ ἀρχιερέως γενεὰν καὶ	Ἀβιμέλεχον	αὐτὸν καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων
[6, 12]	Δαυίδην εἰς Ναβὰν πόλιν πρὸς	Ἀβιμέλεχον	ἐλθόντα τὸν ἀρχιερέα τά τε
[6, 12]	αὑτῷ πονηροὺς ἐκεῖνος ἀποκτείνει τὸν	Ἀβιμέλεχον	καὶ τὴν γενεὰν αὐτοῦ: ἦσαν
[6, 12]	εἰς Ναβὰν παραγίνεται πόλιν πρὸς	Ἀβιμέλεχον	τὸν ἀρχιερέα, ὃς ἐπὶ τῷ
[6, 13]	ἀδελφῆς αὐτοῦ Σαρουίας Ἀβισαῖον καὶ	Ἀβιμέλεχον	τὸν Χετταῖον. τοῦ δὲ Σαούλου
[6, 12]	καὶ προφήτας ἐκ τῆς πρὸς	Ἀβιμέλεχον	ὑποψίας, ἐπικαταβαλὼν δὲ αὐτοῖς καὶ
[6, 12]	ἐνέπρησε. διασώζεται δὲ παῖς εἷς>	Ἀβιμελέχου	Ἀβιάθαρος ὄνομα. ταῦτα μέντοι συνέβη,
[6, 12]	(Ὁ δ' Ἀβιάθαρος ὁ τοῦ	Ἀβιμελέχου	παῖς ὁ μόνος δυνηθεὶς ἐκ
[6, 14]	Ἀμαληκίταις ἐντολῶν, καὶ ὅτι τὴν	Ἀβιμελέχου	τοῦ ἀρχιερέως γενεὰν καὶ Ἀβιμέλεχον
[6, 13]	γὰρ αὐτῷ παρεπεπήγει, οὔτε τὸν	Ἀβισαῖον	βουλόμενον φονεῦσαι καὶ πρὸς τοῦτο
[6, 13]	ἐκ τῆς ἀδελφῆς αὐτοῦ Σαρουίας	Ἀβισαῖον	καὶ Ἀβιμέλεχον τὸν Χετταῖον. τοῦ
[6, 13]	Δαυίδης γυναῖκα πρότερον, ἣν ἐξ	Ἀβισάρου	πόλεως ἔγημε: Μελχὰν δὲ τὴν
[6, 13]	Δαυίδης ἀσινῆ τηρεῖν τε καὶ	ἀβλαβῆ	παρήγγελλε τοῖς σὺν αὐτῷ καὶ
[6, 7]	ἄλλον μηδένα, πρὸς δ' αὐτὸν	ἀγαγεῖν	μόνον τηρήσαντα αὐτῶν τὸν βασιλέα,
[6, 12]	προσδυσχεράνας ὡς ἔκφρονα πρὸς αὐτὸν	ἀγάγοιεν	ἄνθρωπον ἐκέλευσε τὸν Δαυίδην ὡς
[6, 7]	καὶ τὸν βασιλέα τῶν ἐχθρῶν	Ἄγαγον	αἰχμάλωτον, οὗ θαυμάσας τὸ κάλλος
[6, 7]	καὶ ὁ τῶν Ἀμαληκιτῶν βασιλεὺς	Ἄγαγος	πρὸς αὐτόν: καὶ πυνθανομένου, πῶς
[6, 4]	χώραν διαλεγόμενος. ὁ δὲ προφήτης	ἀγαγὼν	αὐτὸν ἐπὶ τὴν ἑστίαν κατακλίνει
[6, 11]	καταλείπει μὲν τὴν πόλιν Ἀραμαθάν,	ἀγαγὼν	δὲ τὸν Δαυίδην ἐπί τινα
[6, 5]	προφήτῃ, ὅπου ποτ' ἂν αὐτοὺς	ἀγάγωσι.	τῶν δὲ δι' εὐλάβειαν τῆς
[6, 2]	γὰρ ὑμῖν ποιοῦσιν ἥξει τὰ	ἀγαθά,	δουλείας ἀπαλλαγὴ καὶ νίκη πολεμίων,
[6, 4]	ἐκπεμφθείη σεσωσμένων τά τε πάντα	ἀγαθὰ	ἔχειν αὐτῷ κεκυρωμένα, προστυχών ἀλλ'
[6, 11]	ἐπ' αὐτῇ κτείνειν τοσαῦτα μὲν	ἀγαθὰ	τὸ πλῆθος ἐργασάμενον εὐεργέτην δ'
[6, 13]	πεποιημένος τὸν βίον, γυναικὸς δ'	ἀγαθῆς	καὶ σώφρονος καὶ τὸ εἶδος
[6, 4]	ἧς ὑπῆρχε, συνήρχοντο πολλοὶ μὲν	ἀγαθοὶ	τὴν προσήκουσαν βασιλεῖ τιμὴν νέμοντες,
[6, 7]	ἥδεσθαι τὸ θεῖον, ἀλλὰ τοῖς	ἀγαθοῖς	καὶ δικαίοις. οὗτοι δέ εἰσιν
[6, 13]	ὑπερορῶντος, διδόντος δὲ τοῖς μὲν	ἀγαθοῖς	τὰ ὅμοια, τοῖς δὲ πονηροῖς
[6, 14]	συμφέροντα λόγον καὶ προσήκοντα τοῖς	ἀγαθοῖς,	ὑφ' οὗ προαχθήσονται πάντες ἀρετὴν
[6, 7]	διασχισθῆναι φήσαντος καὶ λήψεσθαι ταύτην	ἀγαθὸν	καὶ δίκαιον, ἐμμένειν γὰρ τὸν
[6, 14]	τῶν ἀνθρώπων ἢ πρὸς τοὺς	ἀγαθόν	τι παρεσχημένους φιλοτιμουμένων, ἢ παρ'
[6, 4]	φυλῆς ἀνὴρ εὖ γεγονὼς καὶ	ἀγαθὸς	τὸ ἦθος, Κεὶς ὄνομα: τούτῳ
[6, 2]	ὑπισχνεῖται παρέξειν αὐτά, τῷ δ'	ἀγαθοὺς	εἶναι καὶ δικαίους: ἐγγυητὴς δὲ
[6, 5]	συνεβούλευε μέντοι δικαίους εἶναι καὶ	ἀγαθοὺς	καὶ μνημονεύειν ἀεὶ τῶν διὰ
[6, 14]	καὶ τοὺς παῖδας ἀποθανεῖν μᾶλλον	ἀγαθοὺς	ὄντας, ἢ καταλιπεῖν ἐπ' ἀδήλῳ
[6, 11]	λέγειν ἐπὶ φίλοις ἀποδημοῦσιν ἐπ'	ἀγαθῷ	βεβάδικεν” εἴπῃ, ἴσθι μηδὲν ὕπουλον
[6, 1]	τὴν ταύτης αἰχμαλωσίαν οὐκ ἐπ'	ἀγαθῷ	γεγενημένην. πέμπουσιν οὖν πρὸς τοὺς
[6, 13]	ἐδίδασκεν αὐτοὺς οἰόμενος ἀνθρώπῳ χαρίζεσθαι	ἀγαθῷ	καὶ ταύτης τυγχάνειν ἀξίῳ τῆς
[6, 13]	ἀπεκρίνατο: σὺ μὲν γάρ, φησίν,	ἀγαθῶν	αἴτιος ἐμοὶ γέγονας, ἐγὼ δὲ
[6, 14]	θεὸν εὐμενῆ καὶ χορηγὸν τῶν	ἀγαθῶν	ἕξομεν. καὶ τὰ μὲν περὶ
[6, 3]	τότε μέν γε φαύλους ἐξ	ἀγαθῶν	παρέσχον αὑτοὺς γενομένους: τῶν γὰρ
[6, 2]	εἰπεῖν περὶ ἐλευθερίας καὶ τῶν	ἀγαθῶν	τῶν ἐν αὐτῇ, χρῆται λόγοις
[6, 6]	Παλαιστίνοις ἡ τῆς φρουρᾶς ἀναίρεσις	ἀγανακτήσαντες	καὶ δεινὴν ὕβριν τὴν καταφρόνησιν
[6, 13]	γάρ, ὅτι μηδ' αὐτὸν οὕτως	ἀγαπήσειεν,	ὡς ὑπ' ἐκείνου στέργεται: ὃς
[6, 14]	ἀλλὰ μαλακισθέντας περὶ τὴν δίωξιν	ἀγαπήσειν	ἀνασεσωσμένας τὰς γυναῖκας ἀπολαμβάνοντας ἔλεγον:
[6, 13]	καλουμένην, ἣν βασιλεύσας ὁ Δαυίδης	ἀγαπῶν	ἴδιον κτῆμα ἐτίμησεν εἶναι καὶ
[6, 11]	θανάτῳ γενομένης, καὶ τὸν νεανίσκον	ἀγαπῶν	καὶ τὴν ἀρετὴν αὐτοῦ καταιδούμενος
[6, 10]	καὶ τιμῆς ἀμοίρῳ. Σαοῦλος δὲ	ἀγγειλάντων	αὐτῷ τῶν οἰκετῶν τὰς τοῦ
[6, 5]	τὸ δέος: γενομένων δὲ τῶν	ἀγγέλων	καὶ ἐν τῇ Σαούλου τοῦ
[6, 5]	αὐτῶν μανθάνει τὰ παρὰ τῶν	ἀγγέλων.	καὶ ἔνθεος γενόμενος ἀποπέμπει μὲν
[6, 1]	καθελόντες τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ	ἄγγος,	ὃ τοὺς ἀνδριάντας εἶχε καὶ
[6, 2]	αὐτοὺς τοῦτο καὶ εἰς ταραχὴν	ἄγει	καὶ δέος, καὶ δραμόντες πρὸς
[6, 11]	σωτήρια τὰ παρὰ τοῦ πατρὸς	ἄγει	τε πρὸς αὐτόν, καὶ παρέμεινε
[6, 14]	μηδένα γνώσεσθαι μηδὲ παρ' ἄλλον	ἄγειν	αὐτῆς τὴν μαντείαν, ἔσεσθαι δ'
[6, 6]	θεῷ. τοῦτον πρῶτον βωμὸν κατεσκεύασεν.	(Ἄγειν	δ' εὐθὺς τὴν στρατιὰν ἐπὶ
[6, 7]	ἐπὶ τέκνοις ὀδύρεσθαι καὶ πένθος	ἄγειν	ἐποίησας, οὕτως ὀδυνήσεις ἐπὶ σαυτῷ
[6, 11]	Δαυίδης πέμψας ὁπλίτας πρὸς αὑτὸν	ἄγειν	προσέταξε συλλαμβάνοντας. οἱ δ' ἐλθόντες
[6, 3]	καὶ σωματοφύλαξι δωρήσονται καὶ βοσκημάτων	ἀγέλας	τοῖς αὑτῶν προσνεμοῦσι. συνελόντι δ'
[6, 7]	ὁ Σαοῦλος ἀσεβῆσαι μὲν ἔλεγεν,	ἀγένητα	δὲ ποιῆσαι τὰ πεπραγμένα μὴ
[6, 3]	ἐπίπονον, ὑφ' ἧς οὐδὲν μὲν	ἀγένητον	ἔσται τῶν ἐσομένων, ἐλεγχθήσονται δὲ
[6, 7]	καὶ συνελθὼν προσκυνεῖ τῷ θεῷ.	ἄγεται	δὲ καὶ ὁ τῶν Ἀμαληκιτῶν
[6, 14]	γένος τὸν ἔπαινον καὶ τὴν	ἀγήρω	μνήμην ἕξειν. οὗτος οὖν δίκαιος
[6, 8]	ὁ θεός, λαβόντι δὲ τὸ	ἅγιον	ἔλαιον εἰς Βηθλέμην ἀπελθεῖν πόλιν
[6, 4]	λαβὼν δ' ὁ προφήτης τὸ	ἅγιον	ἔλαιον καταχεῖ τῆς τοῦ νεανίσκου
[6, 5]	προφήτης χρίει τὸν Σαοῦλον τῷ	ἁγίῳ	ἐλαίῳ καὶ δεύτερον ἀναγορεύει βασιλέα.
[6, 11]	δ' ἐχομένῃ, νεομηνία δ' ἦν,	ἁγνεύσας	ὡς ἔθος εἶχεν ὁ βασιλεὺς
[6, 13]	ἐδεῖτο μὴ μνημονεύειν οὐ γὰρ	ἀγνοεῖν>	αὐτὸν ὅμοιον ὄντα τῷ ὀνόματι,
[6, 4]	τοῦ προφήτου: ξένος γὰρ ὢν	ἀγνοεῖν	ἔφασκε. τοῦ δὲ Σαμουήλου αὐτὸν
[6, 12]	πατρὸς ἀναίρεσιν. ὁ δ' οὐκ	ἀγνοεῖν	ἔφη ταῦτα περὶ αὐτοὺς ἐσόμενα
[6, 5]	ἁμαρτεῖν τε ὁμολογεῖν καὶ κατ'	ἄγνοιαν	εἰς τοῦτο προπεσεῖν, καὶ ἱκετεύειν
[6, 6]	τοὺς οὕτως εὐτυχήσαντας, εἴθ' ὑπὸ	ἀγνοίας	εἰς δεινὸν προπίπτει καὶ πολλὴν
[6, 4]	καὶ τοῦτο δώσειν, ὑπὸ γὰρ	ἀγνοίας	τοῦ μὴ λαμβάνειν τὸν προφήτην
[6, 14]	διὰ τὸν ἐξ αὐτοῦ φόβον	ἀγνοουμένου	τίς ἦν, ὅμως ὑπέστη καὶ
[6, 14]	ψυχὴν ἀναγαγεῖν αὐτῷ. ἡ δ'	ἀγνοοῦσα	τὸν Σαμουῆλον ὅστις ἦν καλεῖ
[6, 12]	ὑμᾶς ταῦτα πείσαντος: οὐ γὰρ	ἀγνοῶ	τοὺς ὅρκους καὶ τὰς συνθήκας
[6, 6]	μὲν οὐδὲν, ὅτι δὲ χθὲς	ἀγνοῶν	τὴν ἀρὰν αὐτοῦ καὶ τὸν
[6, 9]	θώρακα μὲν γὰρ ἐνεδέδυτο σταθμὸν	ἄγοντα	πέντε χιλιάδας σίκλων, κόρυθα δὲ
[6, 4]	Σαμουήλου αὐτὸν εἶναι φράσαντος καὶ	ἄγοντος	ἐπὶ τὸ δεῖπνον, ὡς τῶν
[6, 11]	ἑαυτοῦ πατρίδα τῆς φυλῆς ἑορτὴν	ἀγούσης	ἐπιτρέψαντος αὐτοῦ: παρακαλέσαι μέντοι καὶ
[6, 11]	Βηθλέεμ' ἑορτήν μου τῆς φυλῆς	ἀγούσης	προστιθεὶς ὅτι σύ μοι συγκεχώρηκας.
[6, 3]	γεωργούς τε καὶ τῶν ἰδίων	ἀγρῶν	ἐπιμελητὰς καὶ σκαπανεῖς ἀμπέλων, καὶ
[6, 12]	τῶν ἐμῶν εὐεργεσιῶν, ὅτι καὶ	ἀγρῶν	τινας ἐποίησα δεσπότας καὶ τιμῶν
[6, 13]	δεδιὼς μὴ καταμηνύσωσιν αὐτὸν πρὸς	Ἀγχοῦν	τὸν βασιλέα, τὸ μέντοι γε
[6, 13]	περὶ αὐτὸν ἦσαν παραγίνεται πρὸς	Ἀγχοῦν	τὸν Γίττης βασιλέα: μία δ'
[6, 13]	πεδιάδι κατοικοῦσιν εἰπὼν πείθει τὸν	Ἀγχοῦν	φρονῆσαι οὕτως: ἤλπισε γὰρ οὗτος,
[6, 13]	καὶ φορτικὸς εἶναι. δίδωσι δὲ	Ἀγχοῦς	αὐτῷ κώμην τινὰ Σέκελλαν καλουμένην,
[6, 14]	τὴν δύναμιν, τελευταῖος βασιλεὺς παρῆλθεν	Ἀγχοῦς	μετὰ τῆς ἰδίας στρατιᾶς καὶ
[6, 14]	Ἑβραίους, ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺς	Ἀγχοῦς	συμμαχῆσαι τὸν Δαυίδην αὐτῷ μετὰ
[6, 12]	Γίτταν διέφυγε τὴν Παλαιστίνων, ἧς	Ἄγχους	ἐβασίλευεν. ἐπιγνωσθεὶς δὲ ὑπὸ τῶν
[6, 14]	μετὰ τὴν νίκην καὶ τοὺς	ἀγῶνας	τοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους κατὰ
[6, 6]	τὴν γῆν λεηλατουμένην ὁρῶντες ἐν	ἀγωνίᾳ	δεινῇ καθεστήκεσαν. συντίθεται δὲ ὁ
[6, 13]	καὶ ταῖς περὶ τὴν ψυχὴν	ἀγωνίαις	ἠνάγκασε ζῆσαι φίλων καὶ συγγενῶν
[6, 14]	καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ γενναίως	ἀγωνιζόμενοι	καὶ πάσῃ προθυμίᾳ χρώμενοι, ὡς
[6, 14]	πλὴν ὀλίγων, αὐτὸς δὲ λαμπρῶς	ἀγωνισάμενος	καὶ πολλὰ τραύματα λαβών, ὡς
[6, 11]	καὶ περὶ τῆς ἰδίας ψυχῆς	ἀγωνιῶσα:	οὐδὲ γὰρ αὑτὴν ζῆν ὑπομενεῖν
[6, 11]	ἐν τοῖς πρὸς τοὺς πολεμίους	ἀγῶσιν	ἄνανδρος, ἀλλ' ἐν ἅπασι μετὰ
[6, 8]	δὴ καὶ ψάλλειν εἰδότα καὶ	ᾄδειν	ὕμνους καὶ πολεμιστὴν ἄκρον, πέμψας
[6, 11]	ἐπὶ τούτῳ γέρας τὴν ἐμὴν	ἀδελφὴν	πρὸς γάμον, ὡς ἂν ἀλγεινὸς
[6, 13]	παραγίνεται ἐπαγόμενος τὸν ἐκ τῆς	ἀδελφῆς	αὐτοῦ Σαρουίας Ἀβισαῖον καὶ Ἀβιμέλεχον
[6, 6]	καὶ Κεὶς ὁ Σαούλου πατὴρ	ἀδελφοὶ	ἦσαν, υἱοὶ δ' Ἀβελίου. ἦν
[6, 9]	τοῦ πατρὸς κομίσαι τε τοῖς	ἀδελφοῖς	ἐφόδια καὶ γνῶναι τί πράττουσι.
[6, 9]	αὐτῷ τολμᾷ καταβῆναι, μεταξὺ τοῖς	ἀδελφοῖς	ὁμιλῶν Δαβίδης περὶ ὧν ἐπέστειλεν
[6, 9]	πατέρα βαδίζειν. καταιδεσθεὶς δὲ τὸν	ἀδελφὸν	ὑπεχώρησε καὶ πρός τινας τῶν
[6, 9]	Παλαιστίνου ἠγανάκτησε καὶ πρὸς τοὺς	ἀδελφοὺς	αὐτοῦ εἶπεν ἑτοίμως ἔχειν μονομαχῆσαι
[6, 12]	σπηλαίῳ διατρίβων πέμπει πρὸς τοὺς	ἀδελφοὺς	δηλῶν αὐτοῖς ἔνθα εἴη. οἱ
[6, 5]	τὸν μέγιστον θεὸν, ὃς τοὺς	ἀδελφοὺς	ἐκείνους, λέγω δὴ Μωυσῆν καὶ
[6, 5]	Μωυσῆν αὐτοῖς καὶ Ἀαρῶνα πέμψας	ἀδελφοὺς,	οἳ ἤγαγον ὑμᾶς εἰς τήνδε
[6, 9]	πρὸς τοῦθ' ὁ πρεσβύτατος τῶν	ἀδελφῶν	Ἰάναβος ἐπέπληξεν αὐτῷ τολμηρότερον παρ'
[6, 13]	στρατοπέδῳ πάντων δὲ κατακοιμωμένων ἐξῆλθεν,	ἀδεῶς	πάντ' ἐργασάμενος, ὅσα καὶ τοῦ
[6, 13]	ἅλως καὶ τὸν καρπὸν συνεῖλον	ἀδεῶς	Σαούλῳ τῷ βασιλεῖ μηνύεται παρ'
[6, 14]	μὴ μαλακισθῆναι περὶ αὐτόν, ἀλλ'	ἀδήλῳ	τῷ μέλλοντι παραδόντας αὑτοὺς ἐπ'
[6, 14]	ἀγαθοὺς ὄντας, ἢ καταλιπεῖν ἐπ'	ἀδήλῳ	τῷ ποδαποὶ γενήσονται τὸν τρόπον:
[6, 13]	ἁπάντων ἐπάνω τίθεσθαι τὸ μηδέν'	ἀδικεῖν	καὶ τὸ τῶν ἀλλοτρίων ἅπτεσθαι
[6, 7]	θεοῦ ταύτην ἠμέλησας. Σαοῦλος δὲ	ἀδικεῖν	ὡμολόγει καὶ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ
[6, 14]	οὐδ' αὐτὸν δὲ ποιεῖν καλῶς	ἀδικηθέντα	μηδὲν ὑπ' αὐτῆς, ἐνεδρεύοντα δὲ
[6, 11]	καταγνοὺς αὐτοῦ μικρὸν ἢ μεῖζον	ἀδίκημα,	πάτερ, προσέταξας ἀνελεῖν ἄνδρα μέγα
[6, 3]	ἔτ' αὐτοῖς δίκας τῶν προτέρων	ἀδικημάτων.	ἐλύπησαν δὲ σφόδρα τὸν Σαμουῆλον
[6, 11]	ἐπιβουλῆς καὶ λέγοντος, ὡς οὐδὲν	ἀδικήσας	οὔτ' ἐξαμαρτὼν σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ
[6, 11]	τοῖς λόγοις Σαοῦλος καὶ μηδὲν	ἀδικήσειν	τὸν Δαυίδην ὄμνυσι τῷ παιδί:
[6, 11]	ὁ προφήτης τὴν τοῦ βασιλέως	ἀδικίαν	καταλείπει μὲν τὴν πόλιν Ἀραμαθάν,
[6, 14]	ἔλεγον: Δαυίδης δὲ πονηρὰν καὶ	ἄδικον	αὐτῶν ταύτην ἀπέφηνε τὴν γνώμην:
[6, 5]	τι μοι πέπρακται σκαιὸν καὶ	ἄδικον	ἢ κέρδους ἕνεκα ἢ πλεονεξίας
[6, 13]	ἀμύνης, φησί, σὺ δὲ μῖσος	ἄδικον	οὐκ αἰδῇ κατ' ἐμοῦ τρέφων.
[6, 13]	φανερωτέραν καταστῆσαι: διήμαρτον δὲ τῆς	ἀδίκου	καὶ πονηρᾶς ἐπιθυμίας, οἳ μηδὲν
[6, 7]	μᾶλλον ἢ τοῦ μαλακίζεσθαι τοὺς	ἀδικουμένους:	θηρωμένους γὰρ δόξαν ἐπιεικείας καὶ
[6, 11]	ὑποτυχόντος δ' Ἰωνάθου, τί δ'	ἀδικοῦντα	κολάσαι θέλεις; οὐκέτ' εἰς λόγους
[6, 13]	ἢ τὴν ἐμὴν ἀναίρεσιν, ἣν	ἀδίκως	μεταπορεύῃ: πῶς γὰρ οὐχὶ ψευδῆ
[6, 12]	φυλὴν καὶ ἐν τῷ πρὸς	Ἀδολλάμῃ	πόλει σπηλαίῳ διατρίβων πέμπει πρὸς
[6, 14]	ὅστις ἦν καλεῖ τοῦτον ἐξ	ᾅδου:	φανέντος δ' αὐτοῦ θεασάμενον τὸ
[6, 14]	γὰρ εἶναι τὸν Δαυίδην, ὃν	ᾄδουσιν	αἱ παρθένοι πολλὰς μυριάδας Παλαιστίνων
[6, 10]	ἢ δι' ἐπιβουλὴν ἵν' ὡς	ἀδυνάτοις	ἐπιχειρῶν ὁ Δαυίδης ἀποθάνῃ τὸν
[6, 14]	ἀκμὴν ῥίπτει κατ' αὐτῆς ἑαυτόν:	ἀδυνατῶν	δὲ μήθ' ἵστασθαι μήτ' ἐπερείσας
[6, 5]	εἶναι καὶ ἀγαθοὺς καὶ μνημονεύειν	ἀεὶ	τῶν διὰ τὴν παράβασιν τῆς
[6, 11]	αὐτὸν εἰς ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν	ἀέρα	οὐδὲν παρήσειν ὑπὲρ τῆς Δαυίδου
[6, 9]	Ἰσραηλίταις καὶ μεταξὺ Σωκοῦς καὶ	Ἀζηκοῦς	καταλαμβανόμενοι στρατοπεδεύονται. ἀντεπεξάγει δ' αὐτοῖς
[6, 1]	τούτοις ὄντες τοῖς κακοῖς οἱ	Ἀζώτιοι	καὶ πρὸς τὰς συμφορὰς ἀντέχειν
[6, 1]	δὲ οὐκ ἀηδὴς ἡ τῶν	Ἀζωτίων	δέησις προσέπεσεν, ἀλλ' ἐπινεύουσι μὲν
[6, 1]	συνεξεκόμισε γὰρ αὑτῇ τὰ τῶν	Ἀζωτίων	ἡ κιβωτὸς πάθη πρὸς τοὺς
[6, 1]	τελευταῖον ἀπέσκηψεν εἰς τὴν τῶν	Ἀζωτίων	πόλιν καὶ τὴν χώραν αὐτῶν
[6, 1]	ὡς προειρήκαμεν μικρὸν ἔμπροσθεν, εἰς	Ἄζωτον	ἐκόμισαν πόλιν καὶ παρὰ τὸν
[6, 1]	Ἀσκάλωνος ἔτι δὲ Γάζης καὶ	Ἀζώτου,	ἐσκόπουν τί δεῖ ποιεῖν. καὶ
[6, 1]	σφᾶς δέχεσθαι. τοῖς δὲ οὐκ	ἀηδὴς	ἡ τῶν Ἀζωτίων δέησις προσέπεσεν,
[6, 14]	καὶ πρὸς ἃ διέκειτο λίαν	ἀηδῶς	προετρέψατο, καὶ τὸ μόνον αὐτῇ
[6, 7]	οὐ προσούσης ἔτι μᾶλλον ἐμφανίζει,	ἀθροίζει	τε πᾶσαν τὴν δύναμιν καὶ
[6, 9]	Παλαιστῖνοι πάλιν συνελθόντες καὶ δύναμιν	ἀθροίσαντες	μεγάλην ἐπίασι τοῖς Ἰσραηλίταις καὶ
[6, 14]	πόλεμον εἰς Ῥεγάν, ἔνθεν ἔμελλον	ἀθροισθέντες	ἐξορμᾶν ἐπὶ τοὺς Ἑβραίους, ὁ
[6, 2]	συναχθέντες, ἀλλὰ μαθόντες οὗτοι τὴν	ἄθροισιν	αὐτῶν μεγάλῃ στρατιᾷ καὶ δυνάμει
[6, 14]	δὲ καὶ τελέως ἀπεστραμμένον ὑπὸ	ἀθυμίας	ἐβιάσατο καὶ συνέπεισεν. ἔχουσα δὲ
[6, 1]	Βήθης ὄνομα: εἰς ταύτην ἀφικνοῦνται	αἱ	βόες, καὶ πεδίου μεγάλου καὶ
[6, 10]	μῖσος τοῦ Σαούλου πρὸς αὐτὸν	αἱ	γυναῖκες ἐρεθίζουσιν: ὑπαντῶσαι γὰρ τῇ
[6, 4]	αὐτὰς τοῦ προφήτου τὴν οἰκίαν.	αἱ	δὲ σημαίνουσι καὶ σπεύδειν παρεκελεύσαντο
[6, 10]	τυμπάνων καὶ παντοίας χαρᾶς ᾖδον	αἱ	μὲν γυναῖκες, ὡς> πολλὰς Σαοῦλος
[6, 10]	πολλὰς Σαοῦλος ἀπώλεσε Παλαιστίνων χιλιάδας,	αἱ	παρθένοι δὲ, ὡς μυριάδας Δαυίδης
[6, 14]	εἶναι τὸν Δαυίδην, ὃν ᾄδουσιν	αἱ	παρθένοι πολλὰς μυριάδας Παλαιστίνων ἀπολέσαντα.
[6, 11]	καὶ ὑποθεῖσα τοῖς ἐπιβολαίοις ἧπαρ	αἰγός,	ἅμ' ἡμέρᾳ τοῦ πατρὸς ὡς
[6, 5]	καὶ χαλεπὰς ὕβρεις ἤγαγον οἱ	Αἰγύπτιοι,	ὁ θεὸς εὐξαμένων τῶν πατέρων
[6, 14]	ὁ δὲ γένος μὲν ἐσήμαινεν	Αἰγύπτιος	ὤν, καταλειφθῆναι δὲ ὑπὸ τοῦ
[6, 14]	λεγόμενον καὶ πλανωμένῳ τινὶ περιπεσὼν	Αἰγυπτίῳ	μὲν τὸ γένος ὑπ' ἐνδείας
[6, 5]	καὶ τοὺς πατέρας ἡμῶν ἐξήρπασεν	Αἰγυπτίων	καὶ τῆς ὑπ' αὐτοῖς δουλείας,
[6, 5]	πάππος Ἰάκωβος διὰ λιμὸν εἰς	Αἴγυπτον	ἦλθε, κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων ἐπιτεκνωθεισῶν,
[6, 7]	τὴν ἔρημον, ὅτε ἐξελθόντες ἀπ'	Αἰγύπτου	εἰς τὴν νῦν ὑπάρχουσαν αὐτοῖς
[6, 7]	ἅπαντας τοὺς ἀπὸ Πηλουσίου τῆς	Αἰγύπτου	καθήκοντας ἕως τῆς Ἐρυθρᾶς θαλάσσης
[6, 3]	ἧς ἡμέρας ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀπ'	Αἰγύπτου	μηχανᾶσθαι τὰ ἔργα: λήψεσθαι μέντοι
[6, 13]	ποίμνη προβάτων ἐνέμετο, χιλίων δ'	αἰγῶν.	ταῦτα Δαυίδης ἀσινῆ τηρεῖν τε
[6, 13]	χώρας δοὺς αὐτῷ πρὸς κατοίκησιν:	αἰδεῖσθαι	γὰρ διατρίβων ἐν τῷ πόλει
[6, 11]	συνεργὸν ἔλεγεν καὶ μήτ' αὐτὸν	αἰδεῖσθαι	μήτε τὴν μητέρα αὐτοῦ ταῦτα
[6, 13]	σὺ δὲ μῖσος ἄδικον οὐκ	αἰδῇ	κατ' ἐμοῦ τρέφων. ὁ θεὸς
[6, 5]	ὑπ' αὐτοῖς δουλείας, μηδὲν μήτ'	αἰδοῖ	χαρισαμένους μήτε ὑποστειλαμένους φόβῳ μήτε
[6, 12]	λαβὼν οἶκτον μήτ' ἐπὶ γέρουσιν	αἰδῶ,	καταβαλὼν δὲ καὶ τὴν πόλιν,
[6, 6]	θῦσαν καὶ πρὶν ἢ τὸ	αἷμα	καλῶς ἀποπλῦναι καὶ τὰς σάρκας
[6, 14]	σιτία καὶ τὴν τροφὴν τὸ	αἷμα,	τοὺς δὲ δεξιουμένους ἀλλήλους ταῖς
[6, 6]	τὰ κρέα μὴ σὺν τῷ	αἵματι	δαίνυσθαι: τοῦτο γὰρ οὐκ εἶναι
[6, 13]	ἔχε κωλύοντί σε μιανθῆναι ἀνθρωπίνῳ	αἵματι:	μένοντα γάρ σε καθαρὸν ἐκεῖνος
[6, 5]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ δεδομένην νίκην	αἵματι	φῦραι καὶ φόνῳ τῶν πρὸς
[6, 4]	εἶναι καὶ περισσότερον τῶν ἀφ'	αἵματος	ὑπ' αὐτοῦ στεργόμενον ἀσφαλὲς ἢ
[6, 14]	τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνος ἐπελθὸν	αἱρεῖ	τὴν Σίκελλαν κατὰ κράτος, καὶ
[6, 8]	ἐπηρώτησε τὸν θεὸν, τίνα τούτων	αἱρεῖται	βασιλέα. εἰπόντος δ' οὐδένα πυνθάνεται
[6, 5]	δυσχεραίνοντα τῇ τῆς βασιλείας ὑμῶν	αἱρέσει,	δηλῶσαι τοῦθ' ὑμῖν τὸν θεὸν>
[6, 5]	πόλεις αὐτῶν ἀναστήσειν: τὴν δ'	αἵρεσιν	ἐπ' αὐτοῖς εἶναι, πότερόν ποτε
[6, 7]	μᾶλλον ἢ παραβῆναί τι τούτων	αἱρουμένοις	ἐπιτέρπεται, καὶ οὔτε θυσίαν ἐπιζητεῖ
[6, 4]	προστατεῖσθαι, θεὸς δὲ πάντων ἄριστος,	αἱροῦνται	δ' ἔχειν ἄνθρωπον βασιλέα, ὃς
[6, 9]	ἀλλ' ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτὸ	αἴρων	ἔφερεν, εἶχε δὲ καὶ λόγχην
[6, 13]	τὸν Δαυίδην ἀποκτεῖναι. ταῦτα δὲ	αἰσθόμενος	ὁ Δαυίδης καὶ μαθὼν παρὰ
[6, 8]	ἀπαλλάσσεται. ~(Σαοῦλος δὲ ὁ βασιλεὺς	αἰσθόμενος	ὧν πειραθείη κακῶν ἐχθρὸν αὑτῷ
[6, 13]	αὐτῷ κείμενος τῷ Σαούλῳ, μηδενὸς	αἰσθομένου	τῶν ἐν τῷ στρατοπέδῳ πάντων
[6, 9]	δείσαντες οὐκέτι μένειν διέγνωσαν, ἀλλ'	αἰσχρᾷ	καὶ ἀκόσμῳ φυγῇ παραδόντες ἑαυτοὺς
[6, 11]	τὴν ἀπὸ τῶν πολεμίων ἐκδικίαν:	αἰσχρὸν	γὰρ τούτων ἐπιλελῆσθαι. τούτοις παρηγορεῖται
[6, 10]	ἔχων ἀναφυγεῖν ἐκ τῶν ὑπεσχημένων,	αἰσχρὸν	γὰρ ὑπελάμβανεν ἢ ψεύσασθαι δοκεῖν
[6, 3]	ὁδὸν ἀπελθόντες δώρων καὶ λημμάτων	αἰσχρῶν	καθυφίεντο τὸ δίκαιον, καὶ τὰς
[6, 5]	μεγάλα ἠσεβήσατε εἰς τὸν θεὸν	αἰτησάμενοι	βασιλέα. διαμνημονεύειν δὲ ὑμᾶς προσῆκεν,
[6, 5]	ἐνταῦθα γεγενημένον, θέρους ἀκμῇ χειμῶνα,	αἰτησάμενος	τὸν θεὸν παρέξω τοῦτο νῦν
[6, 12]	καὶ τοῦ ζῆν ἐπὶ πονηραῖς	αἰτίαις	καὶ δι' ὑπερβολὴν αὐτῶν ἀπιθάνοις:
[6, 13]	ὁ τρόπος αὐτὸν ἀπολεῖ λαβὼν	αἰτίαν	ἄλλην. (Ταῦτ' εἰπὼν ἀπολύει τὴν
[6, 7]	Ῥαγουήλου τοῦ Μωυσέος πενθεροῦ σώζειν	αἰτίαν	ἔχειν. (Καὶ Σαοῦλος μὲν ὡς
[6, 4]	θεὸς δὲ κατὰ ταύτην τὴν	αἰτίαν	κήδοιτο. ἀλλ' ἐπεὶ δέδοκται ταῦτα
[6, 11]	διαλεχθήσεσθαι περὶ αὐτοῦ καὶ τὴν	αἰτίαν	μαθήσεσθαι καὶ ταύτην ἐκφαυλίσειν, ὡς
[6, 8]	αὐτὸν ἠσπάζοντό τε καὶ τὴν	αἰτίαν	τῆς ἀφίξεως ἀνηρώτων, ἔλεγε δὲ
[6, 5]	αὑτοῦ πολίταις, καὶ πυθόμενος τὴν	αἰτίαν	τῆς συγχύσεως καὶ κατηφείας αὐτῶν
[6, 14]	διδάξοντα τῶν δεινῶν. ἔχω δ'	αἰτίαν	τοῦ λόγου τούτου Σαοῦλον τὸν
[6, 12]	οἰκέτην παρόντα ἐθαύμασε καὶ τὴν	αἰτίαν	τοῦ μηδένα εἶναι σὺν αὐτῷ
[6, 1]	ἔχειν ἐπὶ τοῖς συμβεβηκόσι παρῄνουν	αἰτίαν	τούτων οὐκ ἄλλην ἢ μόνην
[6, 1]	χώραν ἀναβαίνωσιν, ὑπολαμβάνειν τὴν κιβωτὸν	αἰτίαν	τῶν κακῶν, ἂν δὲ ἄλλην
[6, 1]	μὴ ποιεῖν μηδ' ἐξαπατᾶσθαι τὴν	αἰτίαν	τῶν κακῶν εἰς ἐκείνην ἀναφέροντας:
[6, 6]	τὸν θεόν ἀλλ' οὐ δίχα	αἰτίας,	εἶπεν ὁ Σαοῦλος, πυνθανομένοις ἡμῖν
[6, 10]	ἔφη γενησόμενον ἀπωλείας καὶ κινδύνων	αἴτιον	αὐτῷ ληψομένῳ: κατεγγυῶ γὰρ, εἶπεν,
[6, 11]	καὶ ἐπιτυχής. τοῦτο δ' ἦν	αἴτιον	Σαούλῳ τῆς πρὸς Δαυίδην ἀπεχθείας.
[6, 6]	ὤμοσέ τε μὴ περιόψεσθαι τὸν	αἴτιον	τῆς νίκης Ἰωνάθην ἀποθανόντα. καὶ
[6, 6]	ἐξ ἡμῶν ἁμάρτημα πρὸς αὐτὸν	αἴτιον	τῆς σιωπῆς. καὶ ὄμνυμί γε
[6, 13]	σὺ μὲν γάρ, φησίν, ἀγαθῶν	αἴτιος	ἐμοὶ γέγονας, ἐγὼ δὲ σοὶ
[6, 5]	τοὺς ἐξευτελίζοντας ἔναγχος τοὺς τούτων	αἰτίους.	Σαοῦλος δὲ τούτων μὲν ἠσπάζετο
[6, 14]	συνηνάγκασεν ἡ γυνὴ γεύσασθαι ταύτην	αἰτουμένη	παρ' αὐτοῦ τὴν χάριν ἀντὶ
[6, 7]	οὐκ ἐπένευσεν εἰς τὸν Σαοῦλον	αἰτουμένῳ	τῷ προφήτῃ λογισάμενος οὐκ εἶναι
[6, 5]	τὸ στράτευμα διελὼν ἐπιπίπτει πανταχόθεν	αἰφνιδίως	οὐ προσδοκῶσι τοῖς ἐχθροῖς, καὶ
[6, 14]	καὶ τῆς λείας ἀπολαύοντας, ἐπιπεσὼν	αἰφνιδίως	πολὺν αὐτῶν φόνον εἰργάσατο: γυμνοὶ
[6, 14]	τῶν ἑταίρων ἀλγούντων ἐπὶ ταῖς	αἰχμαλωσίαις	τῶν γυναικῶν καὶ τῶν τέκνων
[6, 1]	τὴν νίκην καὶ τὴν ταύτης	αἰχμαλωσίαν	οὐκ ἐπ' ἀγαθῷ γεγενημένην. πέμπουσιν
[6, 7]	τὸν βασιλέα τῶν ἐχθρῶν Ἄγαγον	αἰχμάλωτον,	οὗ θαυμάσας τὸ κάλλος καὶ
[6, 1]	Παλαιστῖνοι τὴν τῶν πολεμίων κιβωτὸν	αἰχμάλωτον,	ὡς προειρήκαμεν μικρὸν ἔμπροσθεν, εἰς
[6, 14]	καὶ ζηλοῦν δόξαν καὶ μνήμην	αἰώνιον	παρασχεῖν δυνησόμενον, ποιήσομαι, πολλὴν καὶ
[6, 7]	δὲ νικώμενος ἰδίῳ καὶ χαριζόμενος	ἀκαίρως	περὶ ὧν οὐκ εἶχεν ἀκίνδυνον
[6, 2]	αὕτη δ' ἦν μέχρι πόλεως	Ἀκάρων	ἀπὸ τῶν τῆς Γίττης ὅρων
[6, 1]	πέντε> πόλεων ἄρχοντες, Γίττης καὶ	Ἀκάρων	καὶ Ἀσκάλωνος ἔτι δὲ Γάζης
[6, 14]	παίδων αὐτοῦ, δεινὸν ἡγησάμενοι περιιδεῖν	ἀκηδεύτους	ἐξελθόντες οἱ ἀνδρειότατοι καὶ τόλμῃ
[6, 7]	ἀκαίρως περὶ ὧν οὐκ εἶχεν	ἀκίνδυνον	ἐξουσίαν οἴκτῳ. ὁ μὲν γὰρ
[6, 14]	αὐτῆς τὴν μαντείαν, ἔσεσθαι δ'	ἀκίνδυνον.	ὡς δὲ τοῖς ὅρκοις αὐτὴν
[6, 5]	ὑμῶν οὐδεὶς ἐνταῦθα γεγενημένον, θέρους	ἀκμῇ	χειμῶνα, αἰτησάμενος τὸν θεὸν παρέξω
[6, 14]	σπασάμενος καὶ στήσας ἐπὶ τὴν	ἀκμὴν	ῥίπτει κατ' αὐτῆς ἑαυτόν: ἀδυνατῶν
[6, 13]	εἴς τε τὰς τῶν ἄλλων	ἀκοὰς	καὶ πρὸς τὰς τοῦ βασιλέως
[6, 13]	πλάττουσι διαβολὰς παρέχοντα δεῖ τὰς	ἀκοὰς	χαρίζεσθαι μὲν ἐκείνοις τὸ πιστεύειν
[6, 6]	τῶν ἐχθρῶν ἐν Μαχμᾶ καὶ	ἀκοῆς	τῆς ἐπ' αὐτὸν εἰς Γάλγαλα
[6, 5]	δάκρυα καὶ λύπην ὑπὸ τῆς	ἀκοῆς	τῶν περὶ τοὺς Ἰαβισηνοὺς προήχθησαν
[6, 4]	τρίτος δὲ ἀσκὸν οἴνου φέρων	ἀκολουθήσει.	ἀσπάσονται δέ σε οὗτοι καὶ
[6, 13]	τὴν ἐρημίαν ἐξερευνήσοντας, αὐτὸς δ'	ἀκολουθήσειν	ἀπεκρίνατο. καὶ οἱ μὲν ἐπὶ
[6, 5]	τὴν ἐπιοῦσαν ἀπαντήσουσιν ἡμέραν καὶ	ἀκολουθήσουσιν	αὐτῷ καὶ Σαμουήλῳ τῷ προφήτῃ,
[6, 4]	τὴν ἑστίαν κατακλίνει καὶ τὸν	ἀκόλουθον	ἐπάνω τῶν κεκλημένων: οὗτοι δ'
[6, 4]	ὁ μὲν Σαοῦλος ἀποπέμπεται τὸν	ἀκόλουθον,	λαβὼν δ' ὁ προφήτης τὸ
[6, 11]	μόνον ἐπαγόμενος παῖδα. καὶ τρία	ἀκόντια	δὲ βαλὼν ἐπὶ τὸν σκοπὸν
[6, 11]	κομίσαι τῷ παιδὶ προστάσσω τὰ	ἀκόντια:	κεῖσθαι γὰρ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. καὶ
[6, 11]	δὲ τὰ κελευσθέντα ποιοῦντος διατεινάμενος	ἀκοντίζει	τὸ δόρυ: καὶ τὸ μὲν
[6, 14]	αὑτόν, καὶ τῶν Παλαιστίνων ἐπιπεμψάντων	ἀκοντιστὰς	καὶ τοξότας πάντας μὲν ἀποβάλλει
[6, 14]	τὸ τῶν Ἑβραίων πλῆθος καὶ	ἀκοσμία	καὶ σύγχυσις γίνεται καὶ φόνος
[6, 9]	μένειν διέγνωσαν, ἀλλ' αἰσχρᾷ καὶ	ἀκόσμῳ	φυγῇ παραδόντες ἑαυτοὺς ἐξαρπάζειν τῶν
[6, 14]	μαθεῖν τοῦ θεοῦ καταλελοιπότος αὐτόν:	ἄκουέ	γε μήν, ὅτι βασιλεῦσαι δεῖ
[6, 12]	φρονήσῃς μηδὲ πρὸς ἃ νῦν	ἀκούεις	Δαυίδην ἐγχειρεῖν πρὸς ταῦτα τὴν
[6, 4]	τῶν κατ' αὐτὴν, ἃ φθόνον	ἀκουόμενα	καὶ ἀπιστίαν ἔχειν ᾤετο, σιωπᾷ
[6, 1]	κακοῖς οἱ πεπειραμένοι καὶ τοῖς	ἀκούουσιν	αὐτὰ διδασκαλία γινόμενοι τοῦ μὴ
[6, 13]	ἐκλιπόντος προελθὼν ὁ Δαυίδης ἔκραγεν	ἀκοῦσαι	τὸν Σαοῦλον ἀξιῶν. ἐπιστραφέντος δὲ
[6, 14]	περὶ τὸ καλούμενον Γελβουὲ ὄρος.	ἀκούσαντες	δὲ τῶν Ἑβραίων οἱ τὴν
[6, 12]	ἃ δ' ἂν ἢ φοβηθῶσιν	ἀκούσαντες	ἢ μισῶσι θελήσαντες ἢ στέρξωσιν
[6, 6]	καὶ εἰς τὰ σπήλαια συμφυγόντες	ἀκούσαντες	ὅτι νικᾷ Σαοῦλος: γενομένων δὲ
[6, 13]	τῇ Γίττῃ. Σαούλῳ δὲ ταῦτ'	ἀκούσαντι	λόγος οὐκέτ' ἦν πέμπειν ἐπ'
[6, 11]	καὶ προφητεύειν ἤρξαντο: Σαοῦλος δ'	ἀκούσας	ἄλλους ἔπεμψεν ἐπὶ τὸν Δαυίδην:
[6, 13]	λεγομένης. καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς	ἀκούσας	αὐτὸν πεφευγότα παρὰ τῶν Κιλλιτῶν
[6, 9]	περὶ ὧν ἐπέστειλεν ὁ πατὴρ	ἀκούσας	βλασφημοῦντος τὴν στρατιὰν καὶ κακίζοντος
[6, 13]	τὸν βίον κατέστρεψεν ὁ Νάβαλος.	ἀκούσας	δ' αὐτοῦ τὴν τελευτὴν ὁ
[6, 6]	τις εἴη τῶν αὑτοῦ κεχωρισμένος.	ἀκούσας	δὲ τὸν υἱὸν καὶ σὺν
[6, 14]	χώρας ἐκβεβληκὼς ἔξω τῶν προφητῶν.	ἀκούσας	δὲ τοὺς Παλαιστίνους ἤδη παρόντας
[6, 13]	τὸν πεποιηκότα. χαίρει δὲ Σαοῦλος	ἀκούσας	ἐν Κίλλα τὸν Δαυίδην, καί
[6, 13]	~(Κατὰ δὲ τοῦτον τὸν καιρὸν	ἀκούσας	ὁ Δαυίδης τοὺς Παλαιστίνους ἐμβεβληκότας
[6, 7]	οἰκείᾳ βουλήσει χρώμενον. σφόδρα ταῦτ'	ἀκούσας	ὁ Σαμουῆλος συνεχύθη καὶ δι'
[6, 14]	πολλὰς μυριάδας Παλαιστίνων ἀπολέσαντα. ταῦτ'	ἀκούσας	ὁ τῶν Γιττῶν βασιλεὺς καὶ
[6, 12]	ἐν αὐτῇ κατέμενε. Σαοῦλος δ'	ἀκούσας	ὅτι μετὰ πλήθους ὀφθείη ὁ
[6, 3]	ἐφ' οἵαν σπεύδουσι μεταβολήν. (Ταῦτ'	ἀκούσας	Σαμουῆλος ἅμα ἕῳ συγκαλέσας τοὺς
[6, 14]	μάχης μετ' ἐμοῦ γενησόμενον. ~(Ταῦτ'	ἀκούσας	Σαοῦλος ἄφωνος ὑπὸ λύπης ἐγένετο
[6, 13]	τόπῳ Σίκελλα λεγομένῳ. Δαυίδης δὲ	ἀκούσας	τὸν Σαοῦλον ἐπ' αὐτὸν ἥκοντα
[6, 8]	τῆς εὐμορφίας καὶ τῆς ἀνδρείας	ἀκούσας	τοῦ νεανίσκου. ὁ δὲ Ἰεσσαῖος
[6, 5]	λέγειν, φέρε νῦν μετὰ παρρησίας	ἀκούσατέ	μου λέγοντος, ὅτι μεγάλα ἠσεβήσατε
[6, 11]	αὐτοῦ. καὶ ἂν ταῦτα, φησίν,	ἀκούσῃς	γίνωσκε μηδὲν εἶναι φαῦλον παρὰ
[6, 11]	ἂν δὲ τὰ ἐναντία τούτων	ἀκούσῃς	μου λέγοντος, καὶ τὰ ἐναντία
[6, 13]	ἐπὶ τὴν Ἑβραίων ἐστρατευκέναι χάραν	ἀκουσθέντες:	ἐπὶ γὰρ τούτους ἀνέστρεψε φύσει
[6, 7]	πρὸς τοῦθ' ὑπολαβὼν πόθεν οὖν	ἀκούω	θρεμμάτων, εἶπε, καὶ ὑποζυγίων βοῆς
[6, 10]	μυριάδας Δαυίδης ἀφανίσειε. τούτων δὲ	ἀκούων	ὁ βασιλεύς, ὡς τὸ μὲν
[6, 6]	πολεμίων στρατόπεδον ἐπὶ κρημνοῦ, τρισὶν	ἄκραις	εἰς λεπτὸν ἀπηκονημέναις μῆκος πέτρας
[6, 14]	καὶ πρὸς ὕπνον ὑπὸ τοῦ	ἀκράτου	κατενηνεγμένους. ὁπόσοι δ' ἔφθασαν περιθέμενοι
[6, 7]	ἀλλ' ὡς ἐπὶ πᾶσιν ἐκείνοις	ἀκριβῶς	πεφυλαγμένοις νενικηκὼς τοὺς πολεμίους οἴκαδε
[6, 8]	καὶ ᾄδειν ὕμνους καὶ πολεμιστὴν	ἄκρον,	πέμψας πρὸς τὸν Ἰεσσαῖον ἐκέλευσεν
[6, 4]	ὁ προφήτης ἀνέγνω τοῦ βασιλέως	ἀκροωμένου	καὶ τὸ βιβλίον τίθησιν ἐν
[6, 9]	βασιλεῦ: καθαιρήσω γὰρ ἐγὼ τὴν	ἀλαζονείαν	τοῦ πολεμίου χωρήσας αὐτῷ διὰ
[6, 9]	πᾶς ὁ τῶν Ἑβραίων στρατὸς	ἀλαλάξαντες	ἐκπηδῶσιν εἰς αὐτοὺς καὶ πολλοὺς
[6, 11]	ἀδελφὴν πρὸς γάμον, ὡς ἂν	ἀλγεινὸς	αὐτοῦ γένοιθ' ἡμῖν ὁ θάνατος
[6, 14]	καὶ βληθεὶς ὑπὸ τῶν ἑταίρων	ἀλγούντων	ἐπὶ ταῖς αἰχμαλωσίαις τῶν γυναικῶν
[6, 8]	ὁρῶντος τοῦ Δαβίδου τὸ ἔλαιον	ἀλείφει	τ' αὐτὸν καὶ πρὸς τὸ
[6, 12]	δεινὸς γὰρ ὁ φόβος μηδ'	ἀληθεῖ	πιστεύειν ἀπολογίᾳ: κελεύει δὲ τοῖς
[6, 4]	τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν οἵα ταῖς	ἀληθείαις	ἐστίν, ὅτι βεβαίως οὐδεὶς οὔτε
[6, 3]	τὰς κρίσεις οὐ πρὸς τὴν	ἀλήθειαν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ κέρδος ποιούμενοι
[6, 5]	τὴν τοῦ προφήτου περὶ πάντων	ἀλήθειαν,	ὡς τεθαμβηκότας αὐτοὺς καὶ περιδεεῖς
[6, 11]	ἐπ' ἀληθέσι τοῖς λόγοις τότε	ἀληθὲς	ὑπολαβεῖν, ὅταν ἢ θεάσηται πεφονευμένον
[6, 11]	αὐτοῦ μᾶλλον ἢ καταφρονοῦντ' ἐπ'	ἀληθέσι	τοῖς λόγοις τότε ἀληθὲς ὑπολαβεῖν,
[6, 12]	ταῦτα κύρια καὶ βέβαια καὶ	ἀληθῆ	καὶ ἀνθρώποις ἀρεστὰ καὶ τῷ
[6, 7]	δὲ τῶν οὐχ ὑποτασσομένων οὐδ'	ἀληθῆ	καὶ μόνην τῷ θεῷ κεχαρισμένην
[6, 4]	εἶναι προφήτην ἐν αὐτῇ φήσαντος	ἀληθῆ	καὶ πρὸς αὐτὸν βαδίζειν συμβουλεύσαντος,
[6, 13]	λόγος μὲν ἐπ' ἀμφότερα πέφυκεν	ἀληθής	τε καὶ ψευδής, τὰ δὲ
[6, 14]	αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ' ἀνδρείου	ἀληθῶς	τεκμήριον ἐγὼ κρίνω. Σαοῦλος τοίνυν
[6, 13]	τὴν κεφαλὴν καὶ τῆς πολλῆς	ἄλης	αὑτὸν ἀπαλλάξαι καὶ ταλαιπωρίας, ἀναστὰς
[6, 2]	λαβεῖν οὔθ' ὅπλοις οὔτε σωμάτων	ἀλκαῖς	οὔτε πλήθει συμμάχων δυνατόν ἐστιν:
[6, 14]	δὲ πόλις αὕτη καὶ σώμασιν	ἀλκίμους	καὶ ψυχαῖς φέρει, καὶ δι'
[6, 14]	αὐτοῖς μὴ μαλακισθῆναι περὶ αὐτόν,	ἀλλ'	ἀδήλῳ τῷ μέλλοντι παραδόντας αὑτοὺς
[6, 9]	ὅλων δείσαντες οὐκέτι μένειν διέγνωσαν,	ἀλλ'	αἰσχρᾷ καὶ ἀκόσμῳ φυγῇ παραδόντες
[6, 14]	δοκεῖ δὲ ταὐτὸ τοῖς στρατηγοῖς.	ἀλλ'	ἄπιθι μεθ' ἡμέραν εἰς ὃν
[6, 7]	πεποιημένων προσφέρωσι, δέχεται ταῦτ' εὐμενῶς,	ἀλλ'	ἀποστρέφεται καὶ δείγματα τῆς πονηρίας
[6, 9]	ἐπ' αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν,	ἀλλ'	ἀσθενέστερον εἶναι διὰ ταύτην πρὸς
[6, 12]	παρασχεῖν ὡμολόγει οὐχὶ Δαυίδῃ χαριζόμενος,	ἀλλ'	αὐτῷ: πολέμιον γὰρ σὸν οὐκ
[6, 11]	ἄρα εἰσὶν οἱ τοῦτο πράττοντες,	ἀλλ'	αὐτῷ προσέχειν καὶ θαρρεῖν: μηδὲν
[6, 3]	πλῆθος, ὡς οὐκ ἐκεῖνον ὑπερηφανήσοντας	ἀλλ'	ἑαυτὸν, εἰ μὴ βασιλεύσει μόνος:
[6, 5]	ὑπὸ βασιλέα δὲ εἶναι θέλειν;	ἀλλ'	ἐγὼ μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν
[6, 13]	τὸ ῥάκος ἰδεῖν πιστεύειν παρεῖχεν.	ἀλλ'	ἐγὼ μὲν ἀπεσχόμην δικαίας ἀμύνης,
[6, 13]	τῇ πόλει τῶν Γιττῶν μένειν,	ἀλλ'	ἐδεήθη τοῦ βασιλέως αὐτῶν, ἵν'
[6, 12]	τυχόντα θόρυβον καὶ ταραχὴν ἐνέπεσεν,	ἀλλ'	εἰδὼς τὸ φρόνημα τοῦ ἀνδρὸς
[6, 4]	εὐπραγίαις τὴν χαρὰν κατασχεῖν δυναμένων,	ἀλλ'	εἰς τὸ πᾶσι γενέσθαι φανεροὺς
[6, 11]	πρὸς τοὺς πολεμίους ἀγῶσιν ἄνανδρος,	ἀλλ'	ἐν ἅπασι μετὰ τοῦ> θυμοῦ
[6, 3]	ἐμέλησεν αὐτοῖς τῶν Σαμουήλου λόγων,	ἀλλ'	ἐνέκειντο λιπαρῶς καὶ χειροτονεῖν ἠξίουν
[6, 14]	φοβηθῆναι μηδὲ καταπλαγῆναι τὸ δεινόν,	ἀλλ'	ἐπ' αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ'
[6, 4]	κατὰ ταύτην τὴν αἰτίαν κήδοιτο.	ἀλλ'	ἐπεὶ δέδοκται ταῦτα ὑμῖν καὶ
[6, 12]	οὐκ ἐπ' ἔργοις δίκης ἀξίοις,	ἀλλ'	ἐπὶ διαβολαῖς καὶ κατηγορίαις ἀβασανίστοις,
[6, 11]	μετρίοις ἀπὸ τῆς πολλῆς εὐνοίας	ἀλλ'	ἐπὶ θανάτῳ γενομένης, καὶ τὸν
[6, 9]	ἦν οὐ κοῦφον βάσταγμα δεξιᾶς,	ἀλλ'	ἐπὶ τῶν ὤμων αὐτὸ αἴρων
[6, 3]	τῶν προειρημένων ἀπεστραμμένους ὁ Σαμουῆλος,	ἀλλ'	ἐπιμένοντας νῦν μὲν, εἶπεν, ἄπιτε
[6, 1]	ἡ τῶν Ἀζωτίων δέησις προσέπεσεν,	ἀλλ'	ἐπινεύουσι μὲν αὐτοῖς τὴν χάριν,
[6, 6]	καὶ μηδ' ἐπερωτῶσιν ἔφθασε λέγων,	ἀλλ'	ἔστι τι λανθάνον ἐξ ἡμῶν
[6, 13]	τῶν φυλασσόντων ἀμελείας οὐκ ἀπέκτεινεν,	ἀλλ'	ἐφείσατο δικαίως ἂν αὐτὸν ἀνελών,
[6, 4]	ἀγαθὰ ἔχειν αὐτῷ κεκυρωμένα, προστυχών	ἀλλ'	ἥττων, εἶπεν, ἐγὼ, δέσποτα, ταύτης
[6, 14]	ὕλην ἡμῖν χορηγησάσης τῆς ὑποθέσεως,	ἀλλ'	ἵνα μὴ φανῶμεν ἀπειροκάλως αὐτοῦ
[6, 5]	ταῦτ' οὐ βασιλέως ἡγουμένου διεπράξασθε,	ἀλλ'	Ἰφθάε καὶ Γεδεῶνος στρατηγούντων. τίς
[6, 13]	τιμωρίας οὐ φεύξεται τὴν δίκην,	ἀλλ'	ὁ τρόπος αὐτὸν ἀπολεῖ λαβὼν
[6, 12]	οὐδ' ὅσους ἔδει τοῦτο παθεῖν,	ἀλλ'	ὅσους ἀποκτεῖναι δύνανται. τοῦτο Σαοῦλος
[6, 7]	ὅταν αὐτῷ μὴ θύῃ τις,	ἀλλ'	ὅταν ἀπειθεῖν δοκῇ. παρὰ δὲ
[6, 13]	πολλῇ φιλανθρωπίᾳ πρὸς αὐτὸν χρησαμένοις,	ἀλλ'	ὅτι καὶ προσεβλασφήμησε καὶ κακῶς
[6, 6]	ἱερέως μὴ ἀποκρίνεσθαι τὸν θεόν	ἀλλ'	οὐ δίχα αἰτίας, εἶπεν ὁ
[6, 14]	κακοῖς εἶναι περὶ τοὺς ἀρχομένους,	ἀλλ'	οὐδὲ μετρίως χρηστοῖς. ἔτι τούτων
[6, 13]	εἰ πονηρὸς οὗτος εἰς ἡμᾶς,	ἀλλ'	οὐκ ἐμὲ δεῖ τοιοῦτον εἶναι
[6, 4]	χρήσεται τῆς ἐξουσίας ἀφειδῶς ἐμφορούμενος,	ἀλλ'	οὐχ ὡς ἴδιον ἔργον καὶ
[6, 10]	γὰρ αὐτοῦ δι' ἄλλων αὐτὸν	ἀλλ'	οὐχὶ δι' ἐμαυτοῦ κτείνας. διάπειραν
[6, 2]	οὐκέτ' ἐστράτευσαν ἐπὶ τοὺς Ἰσραηλίτας,	ἀλλ'	ὑπὸ δέους καὶ μνήμης τῶν
[6, 9]	καὶ πιστευομένου παράταξιν καὶ μάχας,	ἀλλ'	ὑπὸ παιδὸς ἔτι δοκοῦντος καὶ
[6, 11]	ὡς ἤλπισεν ἀπὸ τοῦ κατορθώματος,	ἀλλ'	ὑπὸ τῆς εὐπραγίας αὐτοῦ λυπηθεὶς
[6, 7]	τὸν πρὸς Ἀμαληκίτας ἐκφέρειν πόλεμον,	ἀλλ'	ὡς ἐπὶ πᾶσιν ἐκείνοις ἀκριβῶς
[6, 6]	μέντοι γε διατηρεῖ τὴν ἐντολήν,	ἀλλ'	ὡς ἑώρα βραδύνοντα μὲν τὸν
[6, 11]	τὴν ὀργὴν ὁ Σαοῦλος ἐξήνεγκεν,	ἀλλὰ	ἁρπάσας τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν ἐπ'
[6, 11]	γὰρ κατέσχε Σαοῦλος τῆς ὀργῆς,	ἀλλὰ	βλασφημῶν ἐξ αὐτομόλων γεγενημένον καὶ
[6, 2]	πράττοντας ἐξ ὧν οὗτοι διαμενοῦσιν:	ἀλλὰ	γίνεσθε δίκαιοι, καὶ τὴν πονηρίαν
[6, 12]	ταύτης ἀφαιροῦνται μόνον τοὺς τετυχηκότας,	ἀλλὰ	διὰ ταύτην καὶ τοῦ ζῆν
[6, 14]	καὶ τοῖς ἄλλοις συγγράμμασιν εἰρήκασιν:	ἀλλὰ	δίκαιοι μέν εἰσι κἀκεῖνοι τυγχάνειν
[6, 8]	ἐπιλέγειν. ὁ δὲ οὐκ ἠμέλησεν,	ἀλλὰ	ζητεῖσθαι προσέταξε τοιοῦτον ἄνθρωπον: φήσαντος
[6, 11]	οὐ διὰ τὴν ἀρετὴν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ διὰ τὴν συγγένειαν: συναδικεῖται
[6, 7]	φανεροῦ μαχομένους αὐτοὺς κακῶς ποιεῖν,	ἀλλὰ	καὶ μὴ προσδοκῶσι κατὰ τὰς
[6, 2]	οὐκ ἐπιθυμεῖν ἐλευθερίας δεῖ μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ποιεῖν δι' ὧν ἂν
[6, 6]	κατ' ἐκείνας οὐκ ἀναβῆναι μόνον	ἀλλὰ	καὶ προσελθεῖν. ὡς οὖν ἧκον
[6, 13]	ἄνδρα μηδενὸς τύχοι τῶν μετρίων,	ἀλλὰ	καὶ προσυβρισθείη βλασφημίαις δειναῖς πάσῃ
[6, 12]	ἔργα μόνον ὁρᾷ τὰ πραττόμενα,	ἀλλὰ	καὶ τὰς διανοίας ἤδη σαφῶς
[6, 5]	αὐτῷ τοὺς Ἰαβισηνοὺς σεσωκέναι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῇ τῶν Ἀμμανιτῶν ἐπιστρατεύσας
[6, 7]	Ἀμαληκίτας στρατείαν λογιζόμενος εἶναι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὸ
[6, 4]	καὶ τηλικούτων ἐθνῶν ἀποδεδεῖχθαι δεσπότης,	ἀλλὰ	καὶ τῆς ὄψεως αὑτὸν τῆς
[6, 5]	καὶ τὴν εὐσέβειαν. οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τοῖς πολεμίοις ὑποχειρίους γενομένους
[6, 13]	τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ τὴν εὔνοιαν>	ἀλλὰ	καὶ τῷ παρασχεῖν αὐτὸν εἰς
[6, 9]	δοκεῖ; ὁ δ' οὐχὶ τοιοῦτον	ἀλλὰ	καὶ χείρω κυνὸς αὐτὸν νομίζειν
[6, 2]	δὲ τοὺς Παλαιστίνους ἐκεῖ συναχθέντες,	ἀλλὰ	μαθόντες οὗτοι τὴν ἄθροισιν αὐτῶν
[6, 14]	αὐτοῖς ἀπομερίζειν: οὐ συνακολουθήσαντας γὰρ	ἀλλὰ	μαλακισθέντας περὶ τὴν δίωξιν ἀγαπήσειν
[6, 12]	ἐπ' ἄρνησιν ἐτράπη τῶν γεγονότων,	ἀλλὰ	μετὰ παρρησίας ταῦτα παρασχεῖν ὡμολόγει
[6, 11]	καλῶς ἔχειν αὐτῇ κατ' ἀνάγκην	ἀλλὰ	μὴ κατὰ προαίρεσιν γενομένης: οὐ
[6, 13]	τὸν θυμὸν κηδομένου σου θεοῦ.	ἀλλὰ	Νάβαλος μὲν κἂν ἀφεθῇ διὰ
[6, 14]	οὐδεὶς τῶν σωματοφυλάκων τοῦ βασιλέως,	ἀλλὰ	πάντες ἔπεσον περὶ τὸ καλούμενον
[6, 14]	δὲ τὸ τῆς βασιλείας ἀξίωμα,	ἀλλὰ	παραδοὺς αὑτὸν πανοικὶ μετὰ τῶν
[6, 3]	δ' οὐ προσδέξεται τὰς δεήσεις,	ἀλλὰ	παραπέμψας ἐάσει δίκην ὑποσχεῖν ὑμᾶς
[6, 7]	καὶ κρατήσαντα μηδέν' αὐτῶν ὑπολιπεῖν,	ἀλλὰ	πάσης διεξελθεῖν ἡλικίας ἀρξαμένους ἀπὸ
[6, 1]	ἔφασαν τὴν κιβωτὸν μήτε κατασχεῖν,	ἀλλὰ	πέντε μὲν ἀνδριάντας ὑπὲρ ἑκάστης
[6, 13]	εἶναι καὶ οἱ παῖδες αὐτοῦ.	ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων ἐν ἄλλοις
[6, 14]	ἐν τῇ διανοίᾳ χρηστὸν προσδοκῶντας,	ἀλλὰ	προειδότας ὡς δεῖ θανεῖν καὶ
[6, 4]	θεοῦ λαμπρῶν ἀποσώζει τὴν διάθεσιν,	ἀλλὰ	πρὸς τὰς ὑπεροχὰς κακοήθεις τυγχάνουσιν
[6, 3]	κρίσεις οὐ πρὸς τὴν ἀλήθειαν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ κέρδος ποιούμενοι καὶ
[6, 14]	ὄντες καὶ μηδὲν προσδοκῶντες τοιοῦτον,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ πιεῖν καὶ εὐωχεῖσθαι
[6, 13]	ὁ δὲ τὰ δῶρα δεξάμενος	ἀλλά	σε, φησίν, ὦ γύναι, θεὸς
[6, 8]	βλέπειν ἀνθρώπους εἶπε καὶ θεόν:	ἀλλὰ	σὺ μὲν εἰς τὸ κάλλος
[6, 7]	αὐτοὺς τὴν λείαν μηδ' ἐπισχεῖν.	ἀλλὰ	συγγίνωσκε καὶ πρᾷος ἴσθι: φυλάξεσθαι
[6, 6]	θυσίαν. ὑπολαβὼν δὲ ὁ Σαμουῆλος	ἀλλὰ	σύγε, φησίν, εἰ δίκαιος ἦσθα
[6, 14]	καὶ μηδέποτε ἐν συνηθείᾳ γεγενημένον,	ἀλλὰ	συνεπάθησέ τε καὶ παρεμυθήσατο καὶ
[6, 3]	ὁμοίους τοῖς φύσασι γίνεσθαί τινας,	ἀλλὰ	τάχα μὲν χρηστοὺς καὶ μετρίους
[6, 13]	μὲν Ἰεσσαίου, φυγὰς δὲ ὑμέτερος.	ἀλλὰ	τί δήποτε μέγας τε ὢν
[6, 12]	μελλόντων λόγος αὐτοῖς οὐδὲ εἷς:	ἀλλὰ	τιμῶσι μὲν τοὺς> πολλὰ ταλαιπωρήσαντας,
[6, 12]	δὲ ὑμῶν οὐδενὶ περὶ τούτων,	ἀλλὰ	τὸ ἀποβη σόμενον ἡσυχάζοντες σκοπεῖτε.
[6, 12]	δ' ἐκείνων ἅψασθαι τοῦ ἀρχιερέως,	ἀλλὰ	τὸ θεῖον εὐλαβουμένων μᾶλλον ἢ
[6, 7]	θυσίαις ἔλεγεν ἥδεσθαι τὸ θεῖον,	ἀλλὰ	τοῖς ἀγαθοῖς καὶ δικαίοις. οὗτοι
[6, 13]	δὲ τοὺς φιλτάτους ὑπονοίας ἔχειν,	ἀλλὰ	τοῖς ἔργοις σκοπεῖν τὴν ἁπάντων
[6, 12]	οὐκ ἐχθροῖς παρέχειν τοὺς ἀνθρώπους,	ἀλλὰ	τοῖς εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ τῇ
[6, 13]	καὶ πρὸς τοῦτο ὡρμηκότα εἴασεν,	ἀλλὰ	τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ κεχειροτονημένον
[6, 4]	δοκεῖν τὴν ἀρχὴν ἑκὼν λαμβάνειν,	ἀλλὰ	τοσαύτην ἐνεδείξατο ἐγκράτειαν καὶ σωφροσύνην,
[6, 13]	ποιμένων, ὅτι μηδὲν αὐτοὺς ἠδίκησαν,	ἀλλὰ	φύλακες αὐτῶν τε καὶ τῶν
[6, 8]	εὐμορφίας ἔπαθλον ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν	ἀλλὰ	ψυχῶν ἀρετῆς καὶ ζητῶ ὅστις
[6, 12]	στόματος αὐτοῦ φερόμενον καὶ τὰ	ἄλλα	ὅσα συνίστησι μανίαν πίστιν παρὰ
[6, 8]	δὲ καὶ καλὸν τά τε	ἄλλα	σπουδῆς ἄξιον καὶ δὴ καὶ
[6, 14]	αὑτὸν τῶν καταπρησάντων καὶ διηρπακότων	ἄλλα	τε τῆς Ἰουδαίας καὶ τὴν
[6, 7]	τοῦ θεοῦ κελεύσαντος τά τε	ἄλλα	χρήματα καὶ τὸν πλοῦτον ἐξεφόρησαν,
[6, 4]	πάτριον περιῆλθε φυλὴν εἰς τὰς	ἄλλας	ἀφίκετο, οὐδ' ἐν ταύταις δ'
[6, 9]	τοῦτ' ἔστι κηδόμενον, ἡ δ'	ἄλλη	παρασκευὴ καὶ δύναμις ἀνωφελὴς θεοῦ
[6, 2]	πολέμιοι: ἐλπὶς οὖν ἡμῖν οὐκ	ἄλλη	σωτηρίας, ἢ μόνη ἡ παρὰ
[6, 11]	ἀνανήψαντες καὶ μεμνῆσθαι τῶν ὅρκων	ἀλλήλοις	παρακελευσάμενοι διελύθησαν. ~(Δαυίδης δὲ φεύγων
[6, 6]	ἡμέρας ἰδόντες οἱ Παλαιστῖνοι πρὸς	ἀλλήλους	ἔλεγον ἐκ τῶν ὑπονόμων καὶ
[6, 13]	εἰς ἅπαντα τὸν βίον πρὸς	ἀλλήλους	εὐνοίας καὶ πίστεως καὶ τὸν
[6, 7]	τί δεῖ ποιεῖν βουλεύσεσθαι πρὸς	ἀλλήλους	ἔφασκεν. ὁ δὲ προφήτης οὐχὶ
[6, 6]	πολλῶν ἐθνῶν εἶναι πολεμίους ὑπονοοῦντες	ἀλλήλους,	καὶ γὰρ εἴκαζον ἀναβῆναι πρὸς
[6, 3]	ἐκέλευσε συνερχομένοις περὶ τῶν πρὸς	ἀλλήλους	κρίνεσθαι διαφορῶν, αὐτὸς δὲ δι'
[6, 11]	τῆς γῆς αὐτόν, καὶ περιπλακέντες	ἀλλήλους	μακρά τε ἠσπάζοντο καὶ δεδακρυμένα
[6, 6]	καὶ τεταραγμένοις προσβάλλει καὶ φονεύουσιν	ἀλλήλους.	προσρέουσι δὲ αὐτῷ καὶ οἱ
[6, 5]	φῦραι καὶ φόνῳ τῶν πρὸς	ἀλλήλους	συγγενῶν ἑορτάζειν. ~(Σαμουήλου δὲ φήσαντος
[6, 14]	τὸ αἷμα, τοὺς δὲ δεξιουμένους	ἀλλήλους	ταῖς προπόσεσι διέφθειρεν, ἐνίους δὲ
[6, 9]	Σαούλου στρατοπεδεύσασθαι. διίστη δ' ἀπ'	ἀλλήλων	τὰ στρατόπεδα μέσος αὐλὼν τῶν
[6, 10]	δὲ ἀνδρείαν ἔχοντος καὶ τὴν	ἄλλην	ἀρετὴν ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν
[6, 14]	καὶ ἐμπρήσαντες καὶ πολλὴν λείαν	ἄλλην	ἔκ τ' αὐτῆς ἐκείνης καὶ
[6, 1]	συμβεβηκόσι παρῄνουν αἰτίαν τούτων οὐκ	ἄλλην	ἢ μόνην λογιζομένους τὴν φύσιν,
[6, 8]	στραγγάλας ἐπιφέροντα, ὡς τοὺς ἰατροὺς	ἄλλην	μὲν αὐτῷ θεραπείαν μὴ ἐπινοεῖν,
[6, 13]	τρόπος αὐτὸν ἀπολεῖ λαβὼν αἰτίαν	ἄλλην.	(Ταῦτ' εἰπὼν ἀπολύει τὴν γυναῖκα:
[6, 1]	αἰτίαν τῶν κακῶν, ἂν δὲ	ἄλλην	τράπωνται, μεταδιώξωμεν αὐτὴν, ἔφασαν, μαθόντες
[6, 12]	οὐ γυναικῶν οὐ νηπίων οὐδ'	ἄλλης	ἡλικίας φεισάμενος, αὐτὴν δὲ ἐνέπρησε.
[6, 14]	τ' αὐτῆς ἐκείνης καὶ τῆς	ἄλλης	τῶν Παλαιστίνων χώρας λαβόντες ἀνεχώρησαν.
[6, 14]	οἱ μὲν τετρακόσιοι τῆς μὲν	ἄλλης	ὠφελείας τε καὶ λείας οὐκ
[6, 6]	αὑτῷ διαπραξαμένῳ συνέγνωκε πάτερ, εἶπεν,	ἄλλο	μὲν οὐδὲν, ὅτι δὲ χθὲς
[6, 6]	αὐτὸς σὺν τῷ παιδὶ κατ'	ἄλλο	μέρος καὶ κλήρῳ τὸν ἡμαρτηκότα
[6, 5]	καὶ πέρα τούτων οὐδὲν αὐτοῖς	ἄλλο	πράττειν συνεχώρει τὸ δέος: γενομένων
[6, 7]	ἐντολαῖς αὐτοῦ κατακολουθοῦντες καὶ μηδὲν	ἄλλο	πραχθήσεσθαι καλῶς ὑφ' ἑαυτῶν νομίζοντες
[6, 9]	γάρ σε σήμερον καὶ τὸ	ἄλλο	σῶμα τοῖς ὁμοφύλοις κυσὶ παραβαλῶ,
[6, 6]	ἢ ὕνιν ἢ δίκελλαν ἢ	ἄλλο	τι τῶν εἰς γεωργίαν χρησίμων,
[6, 8]	μὴ πρὸς τούτοις αὐτῷ καὶ	ἄλλοι	παῖδές εἰσι. φήσαντος δὲ εἶναι
[6, 13]	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν	ἄλλοις	δηλώσομεν: ὁ δὲ χρόνος, ὃν
[6, 5]	ἁμαρτίαν, ἣν πρὸς οἷς ἐξύβρισαν	ἄλλοις	καὶ παρηνόμησαν προσεξειργάσαντο. ὁ δὲ
[6, 14]	ἐν ταῖς ἱστορίαις καὶ τοῖς	ἄλλοις	συγγράμμασιν εἰρήκασιν: ἀλλὰ δίκαιοι μέν
[6, 7]	λιμῷ καὶ δίψει, τὰς δὲ	ἄλλοις	τρόποις ἐκπολιορκήσας καὶ λαβὼν κατὰ
[6, 14]	ὤμοσε μηδένα γνώσεσθαι μηδὲ παρ'	ἄλλον	ἄγειν αὐτῆς τὴν μαντείαν, ἔσεσθαι
[6, 7]	κατὰ τὴν ἐντολὴν καὶ περιλείπεσθαι	ἄλλον	μηδένα, πρὸς δ' αὐτὸν ἀγαγεῖν
[6, 12]	σκοπεῖτε. σιωπήσαντος δὲ τοῦ βασιλέως	ἄλλος	μὲν οὐδεὶς ἀπεκρίνατο τῶν παρόντων,
[6, 12]	πρῶτον αὐτῷ, πολλάκις δὲ καὶ	ἄλλοτε	τοῦτο πεποιηκέναι: φήσαντι δὲ ὑπὸ
[6, 6]	ὡς ἂν εἰ καὶ παρ'	ἀλλοτρίου	καὶ μηδὲν ἐμοὶ προσήκοντος τὴν
[6, 13]	κοινὸν τοῦτο πάσχοντες ὡς ἐπ'	ἀλλοτρίου	τελευτῇ, ὡς οἰκεῖον δ' ἕκαστος
[6, 13]	μηδέν' ἀδικεῖν καὶ τὸ τῶν	ἀλλοτρίων	ἅπτεσθαι δεινὸν ἡγεῖσθαι καὶ πρόσαντες
[6, 4]	γὰρ αὐτῷ τι φράσαι μηδενὸς	ἄλλου	παρόντος> καὶ ὁ μὲν Σαοῦλος
[6, 7]	χαρίζεσθαι παραιτήσει: οὐ γὰρ ἐξ	ἄλλου	τινὸς φύεσθαι μᾶλλον ἢ τοῦ
[6, 12]	πρὸς τὸ καὶ μετ' ἐκείνους	ἄλλους	γενέσθαι. (Ὁ δ' Ἀβιάθαρος ὁ
[6, 5]	πλεονεξίας ἢ χάριτος τῆς πρὸς	ἄλλους:	ἐλέγξαι δὲ εἰ καὶ τῶν
[6, 11]	προφητεύειν ἤρξαντο: Σαοῦλος δ' ἀκούσας	ἄλλους	ἔπεμψεν ἐπὶ τὸν Δαυίδην: κἀκείνων
[6, 8]	ἐπιδεῖξαι Σαμουῆλος: ὁ δὲ πέντε	ἄλλους	ἐποίησεν ἐλθεῖν, ὧν ὁ μὲν
[6, 3]	ἱππεῖς καὶ σωματοφύλακας, δρομεῖς δὲ	ἄλλους	καὶ χιλιάρχους καὶ ἑκατοντάρχους, ποιήσουσι
[6, 13]	οὐκ εἶναι φυγεῖν αὐτὸν πρὸς	ἄλλους.	ὁ δὲ βασιλεὺς ἐπῄνεσεν αὐτοὺς
[6, 1]	ἐκείνων αὐτὴν δεχομένους: καὶ πρὸς	ἄλλους	παρ' αὑτῶν ἀποπέμπουσιν Ἀσκαλωνῖται. μένει
[6, 5]	ἐχθροῖς, καὶ συμβαλὼν εἰς μάχην	ἄλλους	τε πολλοὺς ἀποκτείνει τῶν Ἀμμανιτῶν
[6, 5]	χαρισαμένους μήτε ὑποστειλαμένους φόβῳ μήτε	ἄλλῳ	τινὶ πάθει παραχωρήσαντας εἰπεῖν, εἴ
[6, 4]	ἥδετο γὰρ αὐταῖς ὡς οὐκ	ἄλλῳ	τινὶ τῶν κτημάτων, τὸν υἱὸν
[6, 12]	αὐτῷ διατρίβειν ὡς οὐκ ἐν	ἄλλῳ	τόπῳ λησόμενον οὕτως ἠξίου. ~(Κατὰ
[6, 13]	ἐπίπαν εἴς τε τὰς τῶν	ἄλλων	ἀκοὰς καὶ πρὸς τὰς τοῦ
[6, 6]	μέγεθος εὐδαιμονίας προηγάγετο καὶ τῶν	ἄλλων	ἀπέδειξεν ἐθνῶν δυνατωτέρους, καὶ τῶν
[6, 10]	εὐπρεπῶς: ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ δι'	ἄλλων	αὐτὸν ἀλλ' οὐχὶ δι' ἐμαυτοῦ
[6, 7]	δὲ μήτε ὑποζυγίων μήτε τῶν	ἄλλων	βοσκημάτων εἰς ὠφέλειαν καὶ κτῆσιν
[6, 12]	ἧκον πρὸς αὐτόν: καὶ τῶν	ἄλλων	δὲ ὅσοις ἢ χρεία ἦν
[6, 4]	Ἀβηνάρου, καὶ γὰρ ἐκεῖνον τῶν	ἄλλων	οἰκείων μᾶλλον ἔστεργεν, ἀνερωτῶντος περὶ
[6, 4]	κατ' αὐτὸν γεγονότων τῶν μὲν	ἄλλων	οὐδὲν ἀπεκρύψατο οὐδ' ὡς ἀφίκοιτο
[6, 4]	βούλησιν καὶ ἐπιθυμίαν καὶ τῶν	ἄλλων	παθῶν ὁρμὴν χρήσεται τῆς ἐξουσίας
[6, 4]	ποιεῖν καὶ πατριᾶς ταπεινοτέρας τῶν	ἄλλων	πατριῶν. σὺ δὲ παίζεις καὶ
[6, 11]	μηδ' ἐχθρόν: ἂν δ' ὡς	ἄλλως	ἀποκρίνηται τοῦτ' ἔσται τεκμήριον τῶν
[6, 8]	δὲ τὰς ὄψεις καὶ καλὸς	ἄλλως	οὗτός ἐστιν, εἰπὼν ἡσυχῇ πρὸς
[6, 12]	ἢ μισῶσι θελήσαντες ἢ στέρξωσιν	ἀλόγως,	ταῦτα κύρια καὶ βέβαια καὶ
[6, 13]	τοῖς Κιλλανοῖς ἕως οὗ τὰς	ἅλως	καὶ τὸν καρπὸν συνεῖλον ἀδεῶς
[6, 7]	δεήσει καὶ δῆλος ἦν μεταμελόμενος,	ἅμ'	ἡμέρᾳ Σαμουῆλος εἰς Γάλγαλα παραγίνεται
[6, 11]	ὑποθεῖσα τοῖς ἐπιβολαίοις ἧπαρ αἰγός,	ἅμ'	ἡμέρᾳ τοῦ πατρὸς ὡς αὐτὴν
[6, 11]	κατακεκρίσθαι δ' ἀποθανεῖν Δαυίδην διενυκτέρευσεν.	ἅμα	δὲ ἡμέρᾳ πρὸ τῆς πόλεως
[6, 4]	προφήτῃ σὺν τῷ θεράποντι κατεκοιμήθη.	(Ἅμα	δὲ ἡμέρᾳ Σαμουῆλος ἀναστήσας αὐτὸν
[6, 3]	σπεύδουσι μεταβολήν. (Ταῦτ' ἀκούσας Σαμουῆλος	ἅμα	ἕῳ συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν
[6, 13]	ἀνδράσι καὶ δόντος οἰκητήριον ἔχων	ἅμα	καὶ τὰς δύο γυναῖκας Ἀχιμὰν
[6, 9]	αὐτῷ τολμηρότερον παρ' ἡλικίαν καὶ	ἀμαθῆ	τοῦ προσήκοντος εἰπών, ἐκέλευσέ τε
[6, 7]	ἐπεὶ πολλὰ κακὰ τοὺς Ἑβραίους	Ἀμαληκῖται	διέθηκαν κατὰ τὴν ἔρημον, ὅτε
[6, 13]	πλησιοχώροις τῶν Παλαιστίνων Σερρίταις καὶ	Ἀμαληκίταις	διήρπαζεν αὐτῶν τὴν χώραν καὶ
[6, 14]	παρακοῦσαι τοῦ θεοῦ τῶν ἐπ'	Ἀμαληκίταις	ἐντολῶν, καὶ ὅτι τὴν Ἀβιμελέχου
[6, 7]	παρήγγειλεν αὐτοῖς ἀναχωρεῖν, μὴ τοῖς	Ἀμαληκίταις	κοινωνήσωσι συμφορᾶς: συγγενεῖς γὰρ αὐτοὺς
[6, 14]	καὶ προφητεῦσαι, εἰ διώξαντι τοὺς	Ἀμαληκίτας	δίδωσι καταλαβεῖν καὶ σῶσαι μὲν
[6, 7]	προφήτης ἐπέστειλε μέλλοντι τὸν πρὸς	Ἀμαληκίτας	ἐκφέρειν πόλεμον, ἀλλ' ὡς ἐπὶ
[6, 7]	χώραν, κελεύω πολέμῳ τιμωρησάμενον τοὺς	Ἀμαληκίτας	καὶ κρατήσαντα μηδέν' αὐτῶν ὑπολιπεῖν,
[6, 14]	ὁ Δαυίδης τούτῳ ἐπὶ τοὺς	Ἀμαληκίτας	ὁδηγῷ καὶ καταλαβὼν αὐτοὺς> ἐπὶ
[6, 14]	θεοῦ παρακούσαντα ἐν τῷ πρὸς	Ἀμαληκίτας	πολέμῳ καὶ τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ
[6, 7]	τῷ ποιήσασθαι τὴν πρὸς τοὺς	Ἀμαληκίτας	στρατείαν λογιζόμενος εἶναι μόνον, ἀλλὰ
[6, 6]	Ἀμμανιτῶν καὶ Μωαβιτῶν Παλαιστίνους Ἰδουμαίους	Ἀμαληκίτας	τε> καὶ τὸν βασιλέα τῆς
[6, 14]	τίς εἴη καὶ μαθὼν ὡς	Ἀμαληκίτης	ἐστὶ παρεκάλεσεν ἐπερείσαντα τὴν ῥομφαίαν
[6, 14]	περὶ τὴν Σικέλλων πόρθησιν καὶ	Ἀμαληκιτῶν	ἀναίρεσιν οὕτως ἐγένετο. ~(Τῶν δὲ
[6, 7]	ἄγεται δὲ καὶ ὁ τῶν	Ἀμαληκιτῶν	βασιλεὺς Ἄγαγος πρὸς αὐτόν: καὶ
[6, 7]	τετηρηκέναι: τὸ μέντοι γε τῶν	Ἀμαληκιτῶν	γένος πᾶν ἐξηφανίσθαι κατὰ τὴν
[6, 14]	τοῖς Παλαιστίνοις ἀπῆλθε τὸ τῶν	Ἀμαληκιτῶν	ἔθνος ἐπελθὸν αἱρεῖ τὴν Σίκελλαν
[6, 7]	θεὸς οὕτως ἐμίσησε τὸ τῶν	Ἀμαληκιτῶν	ἔθνος, ὡς μηδὲ νηπίων φείσασθαι
[6, 14]	ἑσπέρας, ὡς μὴ περιλειφθῆναι τῶν	Ἀμαληκιτῶν	πλείονας ἢ τετρακοσίους: καὶ οὗτοι
[6, 7]	προφητείαν ἐχώρησε, ταῖς πόλεσι τῶν	Ἀμαληκιτῶν	προσέβαλε καὶ τὰς μὲν μηχανήμασι,
[6, 7]	τῇ τε τοῦ βασιλέως τῶν	Ἀμαληκιτῶν	σωτηρίᾳ καὶ τῇ τῶν βοσκημάτων
[6, 7]	δ' ἐμβαλὼν εἰς τὴν τῶν	Ἀμαληκιτῶν	χώραν ἐνέδρας πολλὰς καὶ λόχους
[6, 7]	ἀναθεῖναι τῷ θεῷ καὶ τὸ	Ἀμαλήκου	ὄνομα ταῖς Μωυσέος κατακολουθήσαντ' ἐντολαῖς
[6, 1]	καὶ θέντας ἐπὶ τὴν κιβωτὸν	ἅμαξαν	αὐτῇ καινὴν κατασκευάσαι, καὶ βόας
[6, 1]	παύονται προσωτέρω χωρεῖν στήσασαι τὴν	ἅμαξαν	αὐτόθι. θέα δὲ ἦν τοῖς
[6, 1]	μὲν τὰ προειρημένα προάγουσιν τὴν	ἅμαξαν>	ἐπὶ τὴν τρίοδον καὶ καταλιπόντες
[6, 1]	ἀφέντες ἔδραμον εὐθὺς ἐπὶ τὴν	ἅμαξαν.	καὶ καθελόντες τὴν κιβωτὸν καὶ
[6, 1]	θεῷ καὶ κατευωχηθέντες τήν τε	ἅμαξαν	καὶ τοὺς βόας ὡλοκαύτωσαν. καὶ
[6, 7]	ἴσθι: φυλάξεσθαι γὰρ εἰς τοὐπιὸν	ἁμαρτεῖν,	παρεκάλει δὲ τὸν προφήτην ὑποστρέψαντα
[6, 5]	τεθαμβηκότας αὐτοὺς καὶ περιδεεῖς γινομένους	ἁμαρτεῖν	τε ὁμολογεῖν καὶ κατ' ἄγνοιαν
[6, 6]	ἔστι τι λανθάνον ἐξ ἡμῶν	ἁμάρτημα	πρὸς αὐτὸν αἴτιον τῆς σιωπῆς.
[6, 6]	ὁ ἐμὸς Ἰωνάθης ᾖ τὸ	ἁμάρτημα	τοῦτο ἐργασάμενος ἀποκτείνειν αὐτὸν καὶ
[6, 11]	συγγνώμην ἂν ἐπὶ τοῖς μεγίστοις	ἁμαρτήμασιν	εἰκότως εὕρατο. δηλώσω δέ σοι
[6, 7]	προφήτῃ λογισάμενος οὐκ εἶναι δίκαιον	ἁμαρτήματα	χαρίζεσθαι παραιτήσει: οὐ γὰρ ἐξ
[6, 6]	θεῷ ὥστε αὐτὸν ἀπολῦσαι τοῦ	ἁμαρτήματος.	(Καὶ ὁ Σαοῦλος εἰς τὴν
[6, 5]	καταστῆσαι καὶ ταύτην ἀφεῖναι τὴν	ἁμαρτίαν,	ἣν πρὸς οἷς ἐξύβρισαν ἄλλοις
[6, 7]	δὲ ἀδικεῖν ὡμολόγει καὶ τὴν	ἁμαρτίαν	οὐκ ἠρνεῖτο: παραβῆναι γὰρ τὰς
[6, 9]	ἐπιγείοις καὶ τοῖς μεταρσίοις διασπάσασθαι:	ἀμείβεται	δ' αὐτὸν ὁ Δαβίδης: σὺ
[6, 14]	καὶ φιλοφρόνως, οὔθ' ὑπὲρ εὐεργεσίας	ἀμειβομένη	τινὸς γεγενημένης οὔτε χάριν μέλλουσαν
[6, 14]	χρείᾳ γενομένους καὶ μηδὲν ὑπολαμβάνειν	ἄμεινον	μηδὲ μᾶλλόν τι προσήκειν τῷ
[6, 10]	ἀποδείκνυσι χιλίαρχον δοὺς αὐτῷ χώραν	ἀμείνονα	μὲν ἀσφαλεστέραν δὲ ὡς ἐνόμιζεν
[6, 14]	τὰ κατὰ τὸν οἶκον ἦν	ἀμείνω	καὶ διαρκέστερα, καὶ μηδέποτε αὐτὸν
[6, 4]	τε φρόνημα καὶ τὴν διάνοιαν	ἀμείνων	τῶν βλεπομένων: Σαοῦλον αὐτὸν ἐκάλουν.
[6, 13]	μεμηνυκόσι, καὶ οὐκ εἰς μακρὰν	ἀμείψεσθαι	τῆς εὐνοίας ὑποσχόμενος αὐτοὺς ἔπεμψε
[6, 13]	ὕπνου καὶ τῆς τῶν φυλασσόντων	ἀμελείας	οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀλλ' ἐφείσατο δικαίως
[6, 5]	ἐστὶν ἐπιθυμία. εἰ δὲ τούτων	ἀμελήσουσιν,	ἔλεγεν ἥξειν αὐτοῖς τε καὶ
[6, 13]	παρὰ τῷ βασιλεῖ τιμὴν οὕτως	ἀμελῶς	τὸ τοῦ δεσπότου φυλάσσεις σῶμα,
[6, 14]	ἐπικεῖσθαι βαρεῖς αὐτῷ, αὐτὸν δὲ	ἀμηχανεῖν	τοῖς παροῦσιν ἐγκαταλελειμμένον ὑπὸ τοῦ
[6, 5]	παρὰ τοῦ Ναάσου καὶ τὴν	ἀμηχανίαν	ἐν ᾗ καθειστήκεσαν. οἱ δ'
[6, 6]	τὴν ἀσφάλειαν καὶ παντὶ νομίζειν	ἀμήχανον	εἶναι κατ' ἐκείνας οὐκ ἀναβῆναι
[6, 4]	περὶ τοῦτο πονεῖν παρεσκεύασεν. ὧν	ἀμηχανούντων	καὶ φροντιζόντων, ὅτι καὶ γένοιτο
[6, 14]	δὲ οἱ παῖδες Ἰωνάθης καὶ	Ἀμινάδαβος	καὶ Μέλχισος. τούτων πεσόντων τρέπεται
[6, 8]	μὲν πρεσβύτερος Ταλίαβος, ὁ δεύτερος	Ἀμινάδαβος,	Σάμαλος ὁ τρίτος, ὁ τέταρτος
[6, 1]	ἔνθα τινὸς Λευίτου τὸ γένος	Ἀμιναδάβου	δόξαν ἔχοντος ἐπὶ δικαιοσύνῃ καὶ
[6, 5]	τὸν λαὸν ἐπὶ τὸν πρὸς	Ἀμμανίτας	ἐπιστρέψαι πόλεμον καὶ συνελθεῖν αὐτοὺς
[6, 5]	πρὸς Ναάσην πόλεμος τὸν τῶν	Ἀμμανιτῶν	βασιλέα: οὗτος γὰρ πολλὰ κακὰ
[6, 5]	εἶεν. καὶ ὁ μὲν τῶν	Ἀμμανιτῶν	βασιλεὺς ταῦτ' ἐργασάμενος τοὺς πέραν
[6, 5]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τῇ τῶν	Ἀμμανιτῶν	ἐπιστρατεύσας χώρᾳ πᾶσαν αὐτὴν καταστρέφεται
[6, 6]	ἐθνῶν πολεμήσας χειροῦται τό τε	Ἀμμανιτῶν	καὶ Μωαβιτῶν Παλαιστίνους Ἰδουμαίους Ἀμαληκίτας
[6, 5]	ἄλλους τε πολλοὺς ἀποκτείνει τῶν	Ἀμμανιτῶν	καὶ Ναάσην τὸν βασιλέα. τοῦτο
[6, 5]	ἐκείνων ἰσχύος ὑπερτέρους ἀπεργασάμενος, ἔπειτα	Ἀμμανιτῶν	κρατῆσαι παρασχὼν καὶ Μωαβιτῶν καὶ
[6, 4]	παρασχόντος καὶ τοὺς πολεμίους δουλώσαντος	ἀμνημονήσειαν	τῶν εὐεργεσιῶν, καὶ τὸν μὲν
[6, 14]	παραστῆναι καιρόν, ἐν ᾧ τὴν	ἀμοιβὴν	αὐτῷ τῆς εὐεργεσίας καὶ τῆς
[6, 11]	τὴν ὑπὲρ τῶν παρόντων μοι	ἀμοιβὴν	εἰς ἐκεῖνα κατάθου. ταῦτ' ἐπομόσας
[6, 14]	δέξασθαι, καὶ νῦν τῆς χάριτος	ἀμοιβὴν	ἐκτεῖσαι βουλόμενον καὶ τιμωρήσασθαι τὸν
[6, 10]	ταπεινῷ καὶ δόξης καὶ τιμῆς	ἀμοίρῳ.	Σαοῦλος δὲ ἀγγειλάντων αὐτῷ τῶν
[6, 13]	τοῦ ἱματίου μόνον οὗ Σαοῦλος	ἀμπείχετο,	μετανοήσας δ' εὐθύς οὐ δίκαιον,
[6, 3]	ἰδίων ἀγρῶν ἐπιμελητὰς καὶ σκαπανεῖς	ἀμπέλων,	καὶ οὐδέν ἐστιν ὃ μὴ
[6, 6]	αὐτῶν καὶ τοῦ παιδὸς Ἰωνάθου	ἀμῦναί	τε τῇ γῇ, μεθ' ἑξακοσίων
[6, 4]	Παλαιστίνους καὶ τὴν ὑπὲρ Ἑβραίων	ἄμυναν.	τούτων δὲ ἔσται σοι σημεῖον
[6, 13]	ἀνέστρεψε φύσει πολεμίους ὄντας αὐτοὺς	ἀμύνασθαι	κρίνας ἀναγκαιότερον, ἢ τὸν ἴδιον
[6, 14]	ἀξίους, τοῦ θεοῦ παρασχόντος αὐτοῖς	ἀμύνασθαι	μὲν τοὺς πολεμίους, κομίσασθαι δὲ
[6, 13]	παρὰ τοῦ θεοῦ καιρὸν ἔχειν	ἀμύνης	καὶ συμβουλεύοντος τοῦ Σαούλου ἀποτεμεῖν
[6, 13]	ἀλλ' ἐγὼ μὲν ἀπεσχόμην δικαίας	ἀμύνης,	φησί, σὺ δὲ μῖσος ἄδικον
[6, 9]	διαφθείρω. ταὐτὸ δὲ καὶ ἄρκον	ἀμυνόμενος	διατίθεμαι. νομιζέσθω δὴ καὶ ὁ
[6, 13]	πραττόμενα: καὶ λόγος μὲν ἐπ'	ἀμφότερα	πέφυκεν ἀληθής τε καὶ ψευδής,
[6, 1]	καὶ τὴν ἰσχύν: οὐ γὰρ	ἄν	ποτ' αὐτῆς κηδομένου τοῦ θεοῦ
[6, 11]	ἐμὴν ἀδελφὴν πρὸς γάμον, ὡς	ἂν	ἀλγεινὸς αὐτοῦ γένοιθ' ἡμῖν ὁ
[6, 14]	ὑπὸ τοῦ βασιλέως, παρ' ἧς	ἂν	αὐτῇ τὰ κατὰ τὸν οἶκον
[6, 14]	γλιχομένους ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν	ἂν	αὑτοῖς ταύτην καταλείποιεν, μάλιστα δὲ
[6, 13]	οὐκ ἀπέκτεινεν, ἀλλ' ἐφείσατο δικαίως	ἂν	αὐτὸν ἀνελών, χάριν ἔχειν αὐτῷ
[6, 7]	πῶς οὖν οἴει τὴν θυσίαν	ἂν	αὐτὸν προσβλέπειν ἐξ ὧν κατέκρινεν
[6, 14]	καὶ ἀνάγειν αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ	ἂν	αὐτὸς εἴπῃ. τῆς δὲ γυναικὸς
[6, 8]	χρῖσαι τῶν υἱῶν αὐτοῦ ὃν	ἂν	αὐτὸς ἐπιδείξῃ βασιλέα γενησόμενον. ὁ
[6, 9]	ὑπ' ἐμαυτῷ βαλών. γένοιτο μὲν	ἂν	αὐτὸς οὕτως καταγέλαστος, ἔνδοξον δὲ
[6, 13]	σοὶ κατ' ἐμοῦ περιέπεσεν οὐκ	ἂν	αὐτὸς παρῆκας, διαχρήσασθαι ποθῶν καὶ
[6, 5]	Σαμουήλῳ τῷ προφήτῃ, ὅπου ποτ'	ἂν	αὐτοὺς ἀγάγωσι. τῶν δὲ δι'
[6, 5]	ἔφασκον ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅτι	ἂν	αὐτῷ δοκῇ. (Ὁ δὲ Ναάσης
[6, 11]	φρονεῖν τὸν πατέρα: φράσαι γὰρ	ἂν	αὐτῷ περὶ τούτου καὶ σύμβουλον
[6, 6]	γεγονὼς, σοί τ' αὐτῷ πλεῖστον	ἂν	βασιλεῦσαι χρόνον ἐξεγένετο καὶ τοῖς
[6, 11]	παρ' αὐτοῦ εἶναι μηδ' ἐχθρόν:	ἂν	δ' ὡς ἄλλως ἀποκρίνηται τοῦτ'
[6, 1]	τὴν κιβωτὸν αἰτίαν τῶν κακῶν,	ἂν	δὲ ἄλλην τράπωνται, μεταδιώξωμεν αὐτὴν,
[6, 11]	εἶναι φαῦλον παρὰ τοῦ πατρός:	ἂν	δὲ τὰ ἐναντία τούτων ἀκούσῃς
[6, 14]	παρεσχημένους φιλοτιμουμένων, ἢ παρ' ὧν	ἂν	δύνωνται λαβεῖν ὄφελος τούτους προθεραπευόντων.
[6, 3]	δή σε χειροτονεῖν αὐτοῖς ὃν	ἂν	ἐγὼ προείπω βασιλέα προδηλώσαντα ποταπῶν
[6, 8]	δὲ καὶ Παλαιστίνους, καὶ οἷς	ἂν	ἔθνεσι πολεμῇ νικῶντα καὶ περιόντα
[6, 6]	τὸν θεὸν οὕτως ἱλάσασθαι, ὡς	ἂν	εἰ καὶ παρ' ἀλλοτρίου καὶ
[6, 2]	ἀλλὰ καὶ ποιεῖν δι' ὧν	ἂν	ἔλθοι πρὸς ὑμᾶς, οὐδὲ βούλεσθαι
[6, 10]	τὸν τῆς θυγατρός μου γάμον,	ἂν	ἑξακοσίας μοι κομίσῃ κεφαλὰς τῶν
[6, 11]	γεγενημένον, δι' ἃ καὶ συγγνώμην	ἂν	ἐπὶ τοῖς μεγίστοις ἁμαρτήμασιν εἰκότως
[6, 11]	θεὸς μακροτέραν: ἴσθι γὰρ σαυτὸν	ἂν	εὑρεθῇς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ἀπολούμενον.
[6, 12]	ἐμπαροινοῦσι τοῖς πράγμασιν. ἃ δ'	ἂν	ἢ φοβηθῶσιν ἀκούσαντες ἢ μισῶσι
[6, 6]	προθύμως ἕπεσθαι φήσαντος ὅποι ποτ'	ἂν	ἡγῆται, κἂν ἀποθανεῖν δέῃ, προσλαβὼν
[6, 5]	ἀνοχὴν καὶ πέμπειν πρὸς οὓς	ἂν	θέλωσι συμμάχους ἐπιτρέπει. πέμπουσιν οὖν
[6, 6]	πατέρα: μετὰ μείζονος γὰρ ἰσχύος	ἂν	καὶ προθυμίας διώκοντας, εἰ τροφῆς
[6, 7]	καὶ πιμελῆ καταθύσωσιν ἱερεῖα, οὔτ'	ἂν	κόσμον ἀναθημάτων ἐξ ἀργύρου καὶ
[6, 14]	τῶν δεινῶν καταφρονηταὶ μόνοι δικαίως	ἂν	λέγοιντο πάντες οἱ Σαοῦλον μιμησάμενοι.
[6, 12]	καὶ πᾶσι φανεροῖς ἐφ' οἷς	ἂν	νοήσωσιν ἢ πράξωσι καθεστῶσι, τόθ'
[6, 9]	γὰρ ἐκεῖνοι τοῖς ἑτέροις, ὧν	ἂν	ὁ νικήσας γένηται: πολὺ δὲ
[6, 10]	τε γὰρ ἐμοὶ τούτων οὐδὲν	ἂν	οὔτε ποθεινότερον οὔτε λαμπρότερον οὔτε
[6, 7]	ὑφ' ἑαυτῶν νομίζοντες ἢ ὅτι	ἂν	ποιήσωσι τοῦ θεοῦ κεκελευκότος: καταφρονεῖσθαι
[6, 7]	θεῷ κεχαρισμένην θρησκευόντων θρησκείαν, οὔτ'	ἂν	πολλὰ καὶ πιμελῆ καταθύσωσιν ἱερεῖα,
[6, 11]	κεῖσθαι γὰρ ἔμπροσθεν αὐτοῦ. καὶ	ἂν	ταῦτα, φησίν, ἀκούσῃς γίνωσκε μηδὲν
[6, 13]	πρὸς ἡμᾶς τήμερον: οὐ γὰρ	ἂν	τὴν ἐπερχομένην ἡμέραν εἶδες, ἐμοῦ
[6, 14]	αὐτῷ παραθεῖναι καὶ τροφήν, ὡς	ἂν	τὴν ἰσχὺν συλλεξάμενος εἰς τὸ
[6, 7]	καὶ μόνον τοῦθ' ὅτι περ	ἂν	φθέγξηται καὶ κελεύσῃ ὁ θεὸς
[6, 8]	θεὸν κατασκευάσας, εἰς τὸ βασίλειον	ἀναβαίνει	Γαβᾶ, σημαίνει βουνὸν ἑρμηνευόμενον τὸ
[6, 1]	ἀπίωσι καὶ τὴν τούτων χώραν	ἀναβαίνωσιν,	ὑπολαμβάνειν τὴν κιβωτὸν αἰτίαν τῶν
[6, 13]	συμφέρειν ἔκρινεν εἰς τὴν Παλαιστίνην	ἀναβὰς	διατρίβειν ἐν αὐτῇ, καὶ μετὰ
[6, 6]	τοῖς πολεμίοις, ἔλεγε, κἂν μὲν	ἀναβῆναι	κελεύσωσι πρὸς αὑτοὺς ἡμᾶς ἰδόντες
[6, 6]	ἀμήχανον εἶναι κατ' ἐκείνας οὐκ	ἀναβῆναι	μόνον ἀλλὰ καὶ προσελθεῖν. ὡς
[6, 6]	ὑπονοοῦντες ἀλλήλους, καὶ γὰρ εἴκαζον	ἀναβῆναι	πρὸς αὐτοὺς τῶν Ἑβραίων οὐ
[6, 7]	τὴν ἑτοιμότητα καὶ τὸ τάχος	ἀναβολῆς	οὐ προσούσης ἔτι μᾶλλον ἐμφανίζει,
[6, 14]	δεδιέναι, κελεύει τὴν Σαμουήλου ψυχὴν	ἀναγαγεῖν	αὐτῷ. ἡ δ' ἀγνοοῦσα τὸν
[6, 2]	τῶν πολεμίων δύναμιν, σοῦ δ'	ἀναγαγόντος	ἡμᾶς ἐπ' εὐχὰς καὶ θυσίας
[6, 14]	γυναῖκα καὶ παρεκάλει μαντεύεσθαι καὶ	ἀνάγειν	αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ ἂν αὐτὸς
[6, 9]	καὶ ἐπί τινος ὄρους στρατοπεδευσάμενος	ἀναγκάζει	τοὺς Παλαιστίνους τὸ μὲν πρῶτον
[6, 13]	πολεμίους ὄντας αὐτοὺς ἀμύνασθαι κρίνας	ἀναγκαιότερον,	ἢ τὸν ἴδιον σπουδάζοντα λαβεῖν
[6, 9]	καὶ κινδύνων ἀπαλλάττω: τίς γὰρ	ἀνάγκη	τὴν στρατιὰν ἡμῶν συμπεσοῦσαν κακοπαθεῖν;
[6, 3]	ἐπὶ γὰρ τιμωρίᾳ τῶν ἐχθρῶν	ἀνάγκη	τὸν πολεμήσοντα σὺν αὑτοῖς ἔχειν,
[6, 11]	συγγνῶναι καλῶς ἔχειν αὐτῇ κατ'	ἀνάγκην	ἀλλὰ μὴ κατὰ προαίρεσιν γενομένης:
[6, 14]	κινήσειεν αὐτὴν καὶ ἀναχθῆναι ποιήσειεν	ἀνάγκην,	ἀπωδύρετο τοὺς πολεμίους ἐπικεῖσθαι βαρεῖς
[6, 6]	ἃς ὥρισε λέγοντος, ὑπὸ δὲ	ἀνάγκης	καὶ ἀναχωρήσεως μὲν τῶν αὑτοῦ
[6, 3]	πᾶν ἔργον ὃ θεραπαινίδες ἐξ	ἀνάγκης	πληγὰς φοβούμεναι καὶ βασάνους ὑπηρετήσουσι.
[6, 5]	βασιλέως παρέσχεν αὐτοῖς ῥύσασθαι τῆς	ἀνάγκης	τὸ πλῆθος Μωυσῆν αὐτοῖς καὶ
[6, 14]	τὸ γὰρ τῶν ἐγγαστριμύθων γένος	ἀνάγον	τὰς τῶν νεκρῶν ψυχὰς δι'
[6, 5]	τῷ ἁγίῳ ἐλαίῳ καὶ δεύτερον	ἀναγορεύει	βασιλέα. καὶ οὕτως ἡ τῶν
[6, 12]	ἣν ἀποκτείνας τὸν Παλαιστῖνον αὐτὸς	ἀναθείη	τῷ θεῷ. (λαβὼν δὲ ταύτην
[6, 7]	καὶ κτῆσιν ἰδίαν, ἅπαντα δ'	ἀναθεῖναι	τῷ θεῷ καὶ τὸ Ἀμαλήκου
[6, 1]	ἀνδριάντας ὑπὲρ ἑκάστης πόλεως χρυσοῦς	ἀναθεῖναι	τῷ θεῷ χαριστήριον, ὅτι προενόησεν
[6, 7]	καταθύσωσιν ἱερεῖα, οὔτ' ἂν κόσμον	ἀναθημάτων	ἐξ ἀργύρου καὶ χρυσοῦ πεποιημένων
[6, 13]	αὑτὸν ἀπαλλάξαι καὶ ταλαιπωρίας, ἀναστὰς	ἀναίρει	μὲν τὴν κροκύδα τοῦ ἱματίου
[6, 2]	καὶ Σαμουῆλος στρατεύσας ἐπ' αὐτοὺς	ἀναιρεῖ	πολλοὺς καὶ τὰ φρονήματ' αὐτῶν
[6, 13]	τὸ τοῦ βασιλέως οὔτ' αὐτὸς	ἀναιρεῖ	τὸν Σαοῦλον ἐπιγνοὺς αὐτοῦ τὴν
[6, 7]	τὰς ὁδοὺς ἐπιπίπτειν καὶ κυκλουμένους	ἀναιρεῖν:	καὶ δὴ συμβαλὼν αὐτοῖς εἰς
[6, 6]	μὴ μέχρι νὺξ ἐπελθοῦσα τῆς	ἀναιρέσεως	καὶ τῆς διώξεως αὐτοὺς παύσει
[6, 11]	Δαυίδην διεγνώκει καὶ προστάσσει τὴν	ἀναίρεσιν	αὐτοῦ Ἰωνάθῃ τῷ παιδὶ καὶ
[6, 13]	διὰ φροντίδος ἢ τὴν ἐμὴν	ἀναίρεσιν,	ἣν ἀδίκως μεταπορεύῃ: πῶς γὰρ
[6, 12]	ἐδήλωσε καὶ τὴν τοῦ πατρὸς	ἀναίρεσιν.	ὁ δ' οὐκ ἀγνοεῖν ἔφη
[6, 1]	δυσεντερίας, πάθους χαλεποῦ καὶ τὴν	ἀναίρεσιν	ὀξυτάτην ἐπιφέροντος πρὶν ἢ τὴν
[6, 14]	τὴν Σικέλλων πόρθησιν καὶ Ἀμαληκιτῶν	ἀναίρεσιν	οὕτως ἐγένετο. ~(Τῶν δὲ Παλαιστίνων
[6, 6]	τοῖς Παλαιστίνοις ἡ τῆς φρουρᾶς	ἀναίρεσις	ἀγανακτήσαντες καὶ δεινὴν ὕβριν τὴν
[6, 9]	παῖδα ἔτι τὴν ἡλικίαν ἀπόνως	ἀναιρήσειν.	(Ἀπαντᾷ δὲ ὁ νεανίσκος μετὰ
[6, 5]	δὲ μήτινα περιόψεσθαι τῶν ὁμοφύλων	ἀναιρούμενον	ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας: ἄτοπον
[6, 14]	σὺν τῷ Δαυίδῃ καὶ αὐτοὶ	ἀναιροῦντες	ἀπὸ πρώτης ὥρας ἕως ἑσπέρας,
[6, 14]	νικῶσιν οἱ Παλαιστῖνοι καὶ πολλοὺς	ἀναιροῦσι	τῶν ἐναντίων, Σαοῦλος δὲ ὁ
[6, 13]	εἰποῦσα τἀνδρί, ὑπὸ γὰρ μέθης	ἀναίσθητος	ἦν, ἐπορεύετο πρὸς Δαυίδην: καταβαινούσῃ
[6, 11]	αὐτὸν ἀνελεῖν. ἐλθόντες δὲ καὶ	ἀνακαλύψαντες	τὴν κλίνην καὶ τὸ σόφισμα
[6, 12]	εὐτολμίαν οὐδὲν ἐξ αὐτοῦ μικρὸν	ἀνακύψειν	ἔργον ἐφ' οὗ κλαύσεσθαι πάντως
[6, 14]	ποτῷ καὶ τροφῇ παραστησάμενος καὶ	ἀναλαβὼν	ἐπύθετο, τίς τε εἴη καὶ
[6, 9]	ὅπλα τῇ φύσει τοῦ σώματος	ἀναλογοῦντα	περικείμενος: θώρακα μὲν γὰρ ἐνεδέδυτο
[6, 11]	τοῖς πρὸς τοὺς πολεμίους ἀγῶσιν	ἄνανδρος,	ἀλλ' ἐν ἅπασι μετὰ τοῦ>
[6, 11]	μόλις δ' ἐκ τῶν θρήνων	ἀνανήψαντες	καὶ μεμνῆσθαι τῶν ὅρκων ἀλλήλοις
[6, 13]	ἐκάλει πρὸς αὑτόν: ἡ δὲ	ἀναξία	μὲν εἶναι καὶ ποδῶν ἅψασθαι
[6, 1]	μένειν τὴν κιβωτὸν παρ' αὐτοῖς	ἀναξίους	ἀποφαίνοντες αὑτοὺς καὶ πρὸς τὸ
[6, 2]	δέος, καὶ δραμόντες πρὸς Σαμουῆλον,	ἀναπεπτωκέναι	τὰς ψυχὰς αὐτῶν ὑπὸ φόβου
[6, 13]	αὐτοῦ καὶ τὴν τῶν νομιζομένων	ἀναπλήρωσιν	φιλοτιμία τε καὶ σπουδή. θάπτουσι
[6, 5]	τούτοις ὀκτὼ τὸ πλῆθος αὐτῶν	ἀναρχία	κατέσχε. μετὰ ταῦτα δ' εἰς
[6, 14]	μαλακισθέντας περὶ τὴν δίωξιν ἀγαπήσειν	ἀνασεσωσμένας	τὰς γυναῖκας ἀπολαμβάνοντας ἔλεγον: Δαυίδης
[6, 4]	κοίτης ὥρα προσῆγεν οἱ μὲν	ἀναστάντες	ἀπελύοντο πρὸς αὑτοὺς ἕκαστοι, ὁ
[6, 13]	ἄλης αὑτὸν ἀπαλλάξαι καὶ ταλαιπωρίας,	ἀναστὰς	ἀναίρει μὲν τὴν κροκύδα τοῦ
[6, 4]	κατεκοιμήθη. (Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ Σαμουῆλος	ἀναστήσας	αὐτὸν ἐκ τῆς κοίτης προύπεμπε
[6, 14]	τὴν διάνοιαν πρὸς τὸν θεὸν	ἀναστήσας	παρεκάλεσε τὸν ἀρχιερέα Ἀβιάθαρον ἐνδύσασθαι
[6, 5]	ἠπείλει καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν	ἀναστήσειν:	τὴν δ' αἵρεσιν ἐπ' αὐτοῖς
[6, 14]	τὰς τῶν ἑταίρων. ὡς δὲ	ἀναστρέφοντες	ἧκον ἐπὶ τὸν τόπον, ἔνθα
[6, 1]	ἐκ τῆς κιβωτοῦ ταύτας αὐτοῖς	ἀνασχεῖν,	καὶ τὴν νίκην καὶ τὴν
[6, 5]	τῶν ἡμερῶν καὶ πρὶν ἥλιον	ἀνασχεῖν	κρατήσειν τῶν πολεμίων, ἵνα καὶ
[6, 14]	αὐτὸν γὰρ τῶν γεγονότων ᾐτιῶντο.	ἀνασχὼν	δ' ἐκ τῆς λύπης καὶ
[6, 10]	τὸ δὲ τῶν μυριάδων πλῆθος	ἀνατεθείη	τῷ νεανίσκῳ, καὶ λογισάμενος μηδὲν
[6, 11]	εἰς ὄψιν αὐτῷ καὶ λόγους.	ἀναφανεὶς	δ' οὗτος πίπτει πρὸ τῶν
[6, 1]	αἰτίαν τῶν κακῶν εἰς ἐκείνην	ἀναφέροντας:	οὐ γὰρ ταύτην εἶναι τὴν
[6, 1]	ἀπολυθῆναι τοῦ σώματος, τὰ ἐντὸς	ἀναφέροντες	ἐξεμοῦντες> διαβεβρωμένα καὶ παντοίως ὑπὸ
[6, 10]	ἀπαιτῶν. Σαοῦλος δὲ οὐκ ἔχων	ἀναφυγεῖν	ἐκ τῶν ὑπεσχημένων, αἰσχρὸν γὰρ
[6, 14]	διὰ τί κινήσειεν αὐτὴν καὶ	ἀναχθῆναι	ποιήσειεν ἀνάγκην, ἀπωδύρετο τοὺς πολεμίους
[6, 13]	πείσεσθαι δεινὸν ἐξ αὐτοῦ φοβούμενον	ἀναχωρεῖν	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα: πεπεῖσθαι γάρ,
[6, 7]	τῆς μάχης πέμψας παρήγγειλεν αὐτοῖς	ἀναχωρεῖν,	μὴ τοῖς Ἀμαληκίταις κοινωνήσωσι συμφορᾶς:
[6, 13]	Σαοῦλος: κατὰ γὰρ τὴν ὁδὸν	ἀναχωρήσαντα	ἐκ τῶν στενῶν μαθὼν τὸν
[6, 6]	λέγοντος, ὑπὸ δὲ ἀνάγκης καὶ	ἀναχωρήσεως	μὲν τῶν αὑτοῦ στρατιωτῶν διὰ
[6, 13]	κέρδους προσδοκίαν παρὰ τοῦ βασιλέως	ἄνδρα	θεοφιλῆ καὶ παρὰ δίκην ζητούμενον
[6, 4]	Ματρὶς καλουμένη πατριὰ, ἧς κατ'	ἄνδρα	κληρωθείσης λαγχάνει ὁ Κεισαίου βασιλεύειν
[6, 11]	μεῖζον ἀδίκημα, πάτερ, προσέταξας ἀνελεῖν	ἄνδρα	μέγα μὲν αὐτῷ πρὸς σωτηρίαν
[6, 13]	οἶκον ἐλθοῦσα καὶ καταλαβοῦσα τὸν	ἄνδρα	μετὰ πολλῶν εὐωχούμενον καὶ κεκαρωμένον
[6, 13]	ὁ Δαυίδης αὐτῆς πρὸς τὸν	ἄνδρα	μηδενὸς τύχοι τῶν μετρίων, ἀλλὰ
[6, 13]	τὴν ὀργὴν τὴν ἐπὶ τὸν	ἄνδρα	μου καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ
[6, 14]	ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ τῶν στρατηγῶν	ἄνδρα	παρειληφὼς ἐπὶ συμμαχίᾳ πολέμιον καὶ
[6, 11]	ἡμερώτερον καὶ μηδὲν ποιήσῃς κακὸν	ἄνδρα	πρῶτον μὲν εὐεργεσίαν εὐεργετήσαντα μεγάλην
[6, 14]	δ' αὐτοῦ θεασάμενον τὸ γύναιον	ἄνδρα	σεμνὸν καὶ θεοπρεπῆ ταράττεται, καὶ
[6, 3]	ἐστιν ὃ μὴ κελευόμενοι ποιήσουσιν	ἀνδραπόδων	ἀργυρωνήτων τρόπον: καὶ τὰς θυγατέρας
[6, 12]	μόνην εἰς τὸ τοιούτους φέρειν	ἄνδρας	ἀπέδειξε, μαθεῖν ἅπασι παρέσχε καὶ
[6, 13]	πρόβατα καιρὸν πέμψας ὁ Δαυίδης	ἄνδρας	δέκα τῶν σὺν αὐτῷ διὰ
[6, 14]	παραλαβὼν οἰκέτας, οὓς ᾔδει πιστοτάτους	ἄνδρας,	ἧκεν εἰς τὴν Δῶρον πρὸς
[6, 13]	αὐτὸν τοῦ βασιλέως σὺν τοῖς	ἀνδράσι	καὶ δόντος οἰκητήριον ἔχων ἅμα
[6, 5]	καὶ θαυμαστῆς ἀπολαύοντα δόξης ἐπ'	ἀνδρείᾳ:	καὶ γὰρ εἴ τινες ἦσαν
[6, 8]	εὐπρεπὴς, εὐσεβείᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ	ἀνδρείᾳ	καὶ πειθοῖ ἐξ ὧν τὸ
[6, 10]	μᾶλλον ἢ συνοικίζειν, γαμβροῦ δὲ	ἀνδρείαν	ἔχοντος καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν
[6, 14]	αὐτοὺς κωλῦσαι τολμησάντων διὰ τὴν	ἀνδρείαν.	οἱ δὲ Ἰαβησηνοὶ πανδημεὶ κλαύσαντες
[6, 5]	ἀρίστῳ δόξαντι γεγενῆσθαι καὶ κατ'	ἀνδρείαν	περὶ τῶν ὅλων δικάζειν ἐπιτρέποντες:
[6, 8]	περὶ τῆς εὐμορφίας καὶ τῆς	ἀνδρείας	ἀκούσας τοῦ νεανίσκου. ὁ δὲ
[6, 10]	ἐδείκνυτο, ὡς δι' ὑπερβολὴν τῆς	ἀνδρείας	τόν τε λαὸν αὐτοῦ καὶ
[6, 9]	καὶ ὀνειδίζοντος, ὅτι μηδείς ἐστιν	ἀνδρεῖος	ἐν αὐτοῖς, ὃς εἰς μάχην
[6, 14]	ἕξειν. οὗτος οὖν δίκαιος καὶ	ἀνδρεῖος	καὶ σώφρων ἔμοι γε δοκεῖ
[6, 14]	ἡγησάμενοι περιιδεῖν ἀκηδεύτους ἐξελθόντες οἱ	ἀνδρειότατοι	καὶ τόλμῃ διαφέροντες, ἡ δὲ
[6, 14]	ἐπ' αὐτὸ χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ'	ἀνδρείου	ἀληθῶς τεκμήριον ἐγὼ κρίνω. Σαοῦλος
[6, 14]	οὔ μοι δοκοῦσι καλῶς ποιεῖν	ἀνδρείους	ἀποκαλοῦντες, ὅσοι περὶ τῶν τοιούτων
[6, 2]	διάνοιαν αὐτῶν προσάξεσθαι καὶ πείσειν:	ἄνδρες,	γὰρ εἶπεν, οἷς ἔτι νῦν
[6, 12]	τάξεως σωματοφυλάκων λέγει πρὸς αὐτούς:	ἄνδρες	ὁμόφυλοι, μέμνησθε μὲν οἶδ' ὅτι
[6, 11]	τοῦ πατρὸς μαθοῦσα διάνοιαν τῷ	ἀνδρὶ	παρίσταται δειλὰς ἔχουσα τὰς περὶ
[6, 10]	νενομισμένων ἔδνων ζηλωτότερον τὸ συνοικεῖν	ἀνδρὶ	τοιούτῳ καὶ μαρτυρουμένῳ τὴν τῶν
[6, 1]	καὶ τὸ ἄγγος, ὃ τοὺς	ἀνδριάντας	εἶχε καὶ τοὺς μύας, τιθέασιν
[6, 1]	μήτε κατασχεῖν, ἀλλὰ πέντε μὲν	ἀνδριάντας	ὑπὲρ ἑκάστης πόλεως χρυσοῦς ἀναθεῖναι
[6, 13]	καὶ μηδένα ὑμῶν ἀπολείψειν ἀπὸ	ἀνδρὸς	ἕως τετραπόδου> πονηροῦ καὶ ἀχαρίστου
[6, 12]	ἀλλ' εἰδὼς τὸ φρόνημα τοῦ	ἀνδρὸς	καὶ τὴν εὐτολμίαν οὐδὲν ἐξ
[6, 9]	κνημῖδας χαλκέας ὁποίας εἰκὸς ἦν	ἀνδρὸς	οὕτω παραδόξου τὸ μέγεθος σκεπάσαι
[6, 9]	σὸν στράτευμα, εἰ μηδ' ὑπ'	ἀνδρὸς	πολεμεῖν ἤδη δυναμένου καὶ πιστευομένου
[6, 1]	νικᾷ δὲ τὰς προειρημένας γνώμας	ἀνδρῶν	ἔν τε τοῖς ἐπάνω χρόνοις
[6, 13]	σὺν αὐτῷ εἰς τὴν Μασθηρῶν	ἀνέβη	στενήν. ~(Ἀποθνήσκει δὲ κατὰ τοῦτον
[6, 4]	συμβήσεσθαι καταγράψας αὐτοῖς ὁ προφήτης	ἀνέγνω	τοῦ βασιλέως ἀκροωμένου καὶ τὸ
[6, 14]	καὶ τὰς μὲν πανοπλίας αὐτῶν	ἀνέθηκαν	εἰς τὸ Ἀστάρτειον ἱερόν, τὰ
[6, 9]	σκηνὴν ἐκόμισε καὶ τὴν ῥομφαίαν	ἀνέθηκε	τῷ θεῷ. ~(Φθόνον δὲ καὶ
[6, 14]	καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων πόλιν	ἀνεῖλεν.	ἐβασίλευσε δὲ Σαμουήλου ζῶντος ἔτη
[6, 5]	ὑμῶν τοῦ βασιλέως. οἱ δὲ	ἀνέκραγον	τούτων οὐδὲν ὑπ' αὐτοῦ γεγονέναι,
[6, 11]	τι ἐν ἐμοὶ πονηρόν, αὐτὸς	ἄνελε	καὶ φθάσον τὸν πατέρα. (Πρὸς
[6, 11]	ἢ μεῖζον ἀδίκημα, πάτερ, προσέταξας	ἀνελεῖν	ἄνδρα μέγα μὲν αὐτῷ πρὸς
[6, 11]	ἔχοντα κομισθῆναι: βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν	ἀνελεῖν.	ἐλθόντες δὲ καὶ ἀνακαλύψαντες τὴν
[6, 8]	φήσας, μὴ τοῦτο μαθὼν Σαοῦλος	ἀνέλῃ	λοχήσας αὐτὸν ἢ καὶ φανερῶς,
[6, 6]	ἐβιάσαντο τὴν τοῦ χωρίου φύσιν	ἀνελθεῖν	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ἐπιπεσόντες δ'
[6, 6]	τὸν ὁπλοφόρον αὐτοῦ δεῦτε, ἔφασαν,	ἀνέλθετε	πρὸς ἡμᾶς, ἵνα ὑμᾶς τιμωρησώμεθα
[6, 1]	ἐπὶ τῆς χώρας μυῶν πλῆθος	ἀνελθὸν	ἐπὶ τῆς γῆς κατέβλαψε μήτε
[6, 14]	ἐρομένου πόθεν γένοιτο, βλέπειν εἶπεν	ἀνελθόντα	τῷ θεῷ τινα τὴν μορφὴν
[6, 13]	χείμαρρον καὶ ἐπὶ τὴν κορυφὴν	ἀνελθὼν	τοῦ ὄρους, ὅθεν ἔμελλεν ἐξάκουστος
[6, 9]	θεὸς δ' ἦν οὗτος. καὶ	ἀνελόμενος	ἐκ τῆς πήρας ὧν εἰς
[6, 12]	προφητῶν ἔρημον καταστῆσαι τοσούτους μὲν	ἀνελών,	μεῖναι δ' ἐάσας οὐδὲ τὴν
[6, 13]	ἀλλ' ἐφείσατο δικαίως ἂν αὐτὸν	ἀνελών,	χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆς σωτηρίας
[6, 5]	ἢ πρόβατον> ἃ πρὸς τροφὴν	ἀνεμέσητον	δοκεῖ λαμβάνειν, ἢ εἴ τινος
[6, 14]	Σαοῦλος κατέδεισε καὶ τὴν ψυχὴν	ἀνέπεσε,	τὸ κακὸν οἷον εἰκὸς οὐ
[6, 11]	ἐξήνεγκεν, ἀλλὰ ἁρπάσας τὸ δόρυ	ἀνεπήδησεν	ἐπ' αὐτὸν ἀποκτεῖναι θέλων. καὶ
[6, 6]	φυλαττόντων διὰ τὴν ὀχυρότητα. κἀκεῖθεν	ἀνερπύσαντες	μετὰ πολλῆς ταλαιπωρίας ἐβιάσαντο τὴν
[6, 4]	τῶν ἄλλων οἰκείων μᾶλλον ἔστεργεν,	ἀνερωτῶντος	περὶ τῆς ἀποδημίας καὶ τῶν
[6, 14]	Ἀστάρτειον ἱερόν, τὰ δὲ σώματα	ἀνεσταύρωσαν	πρὸς τὰ τείχη τῆς Βηθσὰν
[6, 1]	ἰδόντες οἱ τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντες	ἀνέστρεψαν	ὀπίσω. (Ὀργὴ δὲ καὶ χόλος
[6, 13]	χάραν ἀκουσθέντες: ἐπὶ γὰρ τούτους	ἀνέστρεψε	φύσει πολεμίους ὄντας αὐτοὺς ἀμύνασθαι
[6, 14]	δὲ δρομάσι καμήλοις ἐπιβάντες διέφυγον.	ἀνέσωσε	δὲ τἆλλα πάντα ἃ διήρπασαν
[6, 14]	ἄλλης τῶν Παλαιστίνων χώρας λαβόντες	ἀνεχώρησαν.	(Ἐκπεπορθημένην δὲ τὴν Σίκελλαν καταλαβὼν
[6, 6]	νίκην αὐτῷ σημαίνουσαν παραυτίκα μὲν	ἀνεχώρησαν	ἐξ οὗπερ ὤφθησαν τόπου τοῖς
[6, 1]	ἐπὶ τὴν τρίοδον καὶ καταλιπόντες	ἀνεχώρησαν,	τῶν δὲ βοῶν τὴν ὀρθὴν
[6, 6]	μὲν ἀχθόμενος ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις	ἀνεχώρησε	παρ' αὑτὸν, Σαοῦλος δὲ εἰς
[6, 9]	ἢ τῷ ἁπάντων. ταῦτ' εἰπὼν	ἀνεχώρησεν	εἰς τὸ τῶν οἰκείων στρατόπεδον.
[6, 13]	κοῖλον εἰς πολὺ καὶ μῆκος	ἀνεῳγὸς	καὶ πλάτος, ἔνθα συνέβαινε τὸν
[6, 13]	ἕκαστος ἴδιον ποθῶν. ἐγένετο δ'	ἀνὴρ	δίκαιος καὶ χρηστὸς τὴν φύσιν
[6, 4]	τις ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος φυλῆς	ἀνὴρ	εὖ γεγονὼς καὶ ἀγαθὸς τὸ
[6, 13]	καιρὸν καὶ Σαμουῆλος ὁ προφήτης,	ἀνὴρ	οὐ τῆς τυχούσης ἀπολαύων παρὰ
[6, 9]	Γολιάθης ὄνομα: πόλεως δὲ Γίττης	ἀνὴρ	παμμεγεθέστατος: ἦν γὰρ πηχῶν τεσσάρων
[6, 14]	θεασάμενος δ' ὁ ὁπλοφόρος Σαοῦλον	ἀνῃρημένον	ἀπέκτεινεν ἑαυτόν: διεσώθη δ' οὐδεὶς
[6, 14]	τραπεζῶν παρακειμένων ἐπικαταλαμβανόμενοι παρ' αὐταῖς	ἀνῃροῦντο	καὶ παρέσυρεν αὐτοῖς τὰ σιτία
[6, 8]	καὶ τὴν αἰτίαν τῆς ἀφίξεως	ἀνηρώτων,	ἔλεγε δὲ ἥκειν ἵνα θύσῃ
[6, 11]	πρὸς σὲ συνθηκῶν, ὡς οὐκ	ἀνήσω	τὸν πατέρα πολλάκις αὐτοῦ τῆς
[6, 14]	ἦν, ὅμως ὑπέστη καὶ παρέσχεν.	ἀνθ'	ὧν παρεκάλει τράπεζάν τε αὐτῷ
[6, 4]	ἔδοξε μηνύειν λογισάμενος οἶμαι τὴν	ἀνθρωπίνην	φύσιν οἵα ταῖς ἀληθείαις ἐστίν,
[6, 7]	νηπίων ἐχώρησεν, οὐδὲν ὠμὸν οὐδ'	ἀνθρωπίνης	σκληρότερον διαπράσσεσθαι φύσεως ἡγούμενος, πρῶτον
[6, 12]	ἅπασι παρέσχε καὶ κατανοῆσαι τὸν	ἀνθρώπινον	τρόπον, ὅτι μέχρις οὗ μέν
[6, 7]	μεταβάλλεσθαι καὶ στρέφειν τὴν γνώμην	ἀνθρωπίνου	πάθους ὄντος οὐχὶ θείας ἰσχύος,
[6, 13]	χάριν ἔχε κωλύοντί σε μιανθῆναι	ἀνθρωπίνῳ	αἵματι: μένοντα γάρ σε καθαρὸν
[6, 12]	ἀποθέμενοι μεταλαμβάνουσι τόλμαν ἀπόνοιαν καταφρόνησιν	ἀνθρωπίνων	τε καὶ θείων, καὶ ὅτε
[6, 12]	καὶ βέβαια καὶ ἀληθῆ καὶ	ἀνθρώποις	ἀρεστὰ καὶ τῷ θεῷ δοκοῦσι,
[6, 1]	αὐτῆς κηδομένου τοῦ θεοῦ ὑποχείριον	ἀνθρώποις	γενέσθαι. ἡσυχάζειν δὲ καὶ πρᾴως
[6, 13]	τοῦ θεοῦ μηδενὸς τῶν ἐν	ἀνθρώποις	ὑπερορῶντος, διδόντος δὲ τοῖς μὲν
[6, 7]	δὲ καὶ παρακούεσθαι μηδὲ ὡς	ἄνθρωπον	βασιλέα. μετανοεῖν οὖν ἔλεγε πρὸς
[6, 4]	πάντων ἄριστος, αἱροῦνται δ' ἔχειν	ἄνθρωπον	βασιλέα, ὃς ὡς κτήματι τοῖς
[6, 12]	ὡς ἔκφρονα πρὸς αὐτὸν ἀγάγοιεν	ἄνθρωπον	ἐκέλευσε τὸν Δαυίδην ὡς τάχος
[6, 9]	προσέσκωψεν, ὡς οὐχ οἷα πρὸς	ἄνθρωπον	ὅπλα νενόμισται ταῦτ' ἔχων μέλλοι
[6, 13]	οὐκ ἀσεβεῖς εἰς τὸν θεὸν	ἄνθρωπον	τήμερον αὑτῷ τιμωρῆσαι δυνάμενον καὶ
[6, 8]	ἠμέλησεν, ἀλλὰ ζητεῖσθαι προσέταξε τοιοῦτον	ἄνθρωπον:	φήσαντος δέ τινος αὐτῷ τῶν
[6, 1]	τόπον ἐν ᾧ κατῴκει δίκαιος	ἄνθρωπος.	ἐθεράπευον δὲ τὴν κιβωτὸν οἱ
[6, 9]	καὶ φυλασσόμεθα. μὴ αὐτὸν ἀντὶ	ἀνθρώπου	κύνα εἶναι δοκεῖ; ὁ δ'
[6, 12]	δ' οὐκ ἐχθροῖς παρέχειν τοὺς	ἀνθρώπους,	ἀλλὰ τοῖς εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ
[6, 8]	ἔκρινεν, οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν	ἀνθρώπους	εἶπε καὶ θεόν: ἀλλὰ σὺ
[6, 4]	ὅταν ἀπέλθῃς ἐντεῦθεν καταλήψῃ τρεῖς	ἀνθρώπους	ἐν τῇ ὁδῷ προσκυνῆσαι τῷ
[6, 13]	ταῦτα δ' ἐδίδασκεν αὐτοὺς οἰόμενος	ἀνθρώπῳ	χαρίζεσθαι ἀγαθῷ καὶ ταύτης τυγχάνειν
[6, 13]	κτηνῶν καὶ καμήλων λαμβάνων ὑπέστρεφεν:	ἀνθρώπων	γὰρ ἀπείχετο δεδιὼς μὴ καταμηνύσωσιν
[6, 14]	μᾶλλόν τι προσήκειν τῷ τῶν	ἀνθρώπων	γένει τούτου μηδ' ἐφ' ᾧ
[6, 4]	ἔργον καὶ κατασκεύασμα τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος οὕτως διατηρῆσαι σπουδάσει, ὁ
[6, 14]	γὰρ αὐτὸν> ἠπίστατο, φύσει τῶν	ἀνθρώπων	ἢ πρὸς τοὺς ἀγαθόν τι
[6, 11]	σωτῆρα αὐτοῦ τῆς ψυχῆς ἀπεκάλει.	ἀνίστησι	δ' ἀπὸ τῆς γῆς αὐτόν,
[6, 5]	ἀνύσας ὁδὸν φθάνει μὲν ἥλιον	ἀνίσχοντα,	τριχῇ δὲ τὸ στράτευμα διελὼν
[6, 3]	πρὸς τὰς προρρήσεις τῶν συμβησομένων	ἀνόητον	τὸ πλῆθος καὶ δύσκολον ἐξελεῖν
[6, 5]	στρατηγούντων. τίς οὖν ἔσχεν ὑμᾶς	ἄνοια	φυγεῖν μὲν τὸν θεὸν, ὑπὸ
[6, 2]	θυσίας καὶ ὅρκους γυμνοῖς καὶ	ἀνόπλοις	ἐπεστράτευσαν οἱ πολέμιοι: ἐλπὶς οὖν
[6, 5]	παραδιδόασιν αὑτοὺς οὔτ' εἰ πολεμοῦσιν,	ἀνοχὴν	δ' ἡμερῶν ἑπτὰ λαβεῖν ἠξίωσαν,
[6, 5]	αὐτῶν δίδωσί τε αὐτοῖς τὴν	ἀνοχὴν	καὶ πέμπειν πρὸς οὓς ἂν
[6, 11]	ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸς ᾖ	ἄντ'	ἐγὼ κρείττονα. σὺ μόνον μνημόνευε
[6, 11]	ποιήσει δέ σε τῶν ἐχθρῶν	ἄντε	ὁ πατὴρ ὁ ἐμὸς ᾖ
[6, 8]	καὶ παρόντι: τὸν δ' οὐκ	ἀντειπεῖν	τῷ Σαούλῳ, συγχωρῆσαι δὲ κατέχειν.
[6, 9]	Σωκοῦς καὶ Ἀζηκοῦς καταλαμβανόμενοι στρατοπεδεύονται.	ἀντεπεξάγει	δ' αὐτοῖς τὴν στρατιὰν καὶ
[6, 1]	Ἀζώτιοι καὶ πρὸς τὰς συμφορὰς	ἀντέχειν	οὐ δυνάμενοι συνῆκαν ἐκ τῆς
[6, 14]	λαβών, ὡς μηκέτι διακαρτερεῖν μηδ'	ἀντέχειν	ταῖς πληγαῖς, ἀποκτεῖναι μὲν αὑτὸν
[6, 14]	τὸ τῶν οἰκείων ἀποσωθῇ στρατόπεδον:	ἀντέχοντα	δὲ καὶ τελέως ἀπεστραμμένον ὑπὸ
[6, 9]	ἀπελαύνομεν καὶ φυλασσόμεθα. μὴ αὐτὸν	ἀντὶ	ἀνθρώπου κύνα εἶναι δοκεῖ; ὁ
[6, 14]	αἰτουμένη παρ' αὐτοῦ τὴν χάριν	ἀντὶ	τῆς παραβόλου μαντείας, ἣν οὐκ
[6, 4]	τέλος, οὐθὲν ἔχειν πορευθέντας εἶπεν	ἀντὶ	τῆς προφητείας ὃ παράσχωσιν αὐτῷ:
[6, 10]	δή με παρ' αὐτοῦ λαβεῖν	ἀντὶ	τοῦ γάμου τῆς θυγατρὸς οὐ
[6, 10]	διὰ τῆς τούτων ἐπιδείξεως τὸν	ἀντὶ	τούτων γάμον ἀπαιτῶν. Σαοῦλος δὲ
[6, 1]	αὐτοῦ παθήμασιν, οἷς οὐκέτι ἦν	ἀντιβλέψαι,	τοσούτους δὲ τὸν ἀριθμὸν μύας
[6, 9]	ὁμοίως δ' ἐπί τινος ὄρους	ἀντικρὺ	τοῦ καταληφθέντος ὑπὸ τοῦ Σαούλου
[6, 14]	τινὶ Γελβουὲ καλουμένῳ βάλλεται στρατόπεδον	ἀντικρὺ	τῶν πολεμίων. ταράττει δ' αὐτὸν
[6, 12]	παρασχεῖν ὧν ἐπεζήτει σοὶ μᾶλλον	ἀντιλέγειν	ἢ ἐκείνῳ περὶ αὐτῶν ἐλογιζόμην.
[6, 13]	ἕτερον μέρος τῆς πέτρας ἀπῆρεν.	ἀντιπεριέσπασαν	δὲ τὸν Σαοῦλον ἀπὸ τῆς
[6, 7]	ὀρύγμασιν ὑπονόμοις καὶ τείχεσιν ἔξωθεν	ἀντῳκοδομημένοις,	τὰς δὲ λιμῷ καὶ δίψει,
[6, 5]	δέκα δι' ὅλης τῆς νυκτὸς	ἀνύσας	ὁδὸν φθάνει μὲν ἥλιον ἀνίσχοντα,
[6, 13]	νεανίσκου μετριότητα καὶ φύσιν ἐκπλαγεὶς	ἀνῴμωξε:	τὸ δ' αὐτὸ κἀκείνου ποιήσαντος
[6, 9]	δ' ἄλλη παρασκευὴ καὶ δύναμις	ἀνωφελὴς	θεοῦ μὴ παρόντος. ὁ δὲ
[6, 13]	σωτηρίας καὶ προνοίας; θανάτου γὰρ	ἄξια	ταῦτα καὶ τιμωρίας, οἵ γε
[6, 13]	γενοῦ δὲ εὐμενής μοι κρίνας	ἀξίαν	τοῦ παρ' ἐμοῦ ταῦτα δέξασθαι,
[6, 12]	δ' οὐκ ἐπ' ἔργοις δίκης	ἀξίοις,	ἀλλ' ἐπὶ διαβολαῖς καὶ κατηγορίαις
[6, 6]	αὐτῶν καὶ διασύρων ὡς οὐκ	ἀξιόλογον	οὐδ' ὥστε φοβεῖσθαι διακινδυνεύειν πρὸς
[6, 8]	τε θαυμάζει καὶ τῆς βασιλείας	ἄξιον	ἔκρινεν, οὐ τὰ αὐτὰ βλέπειν
[6, 7]	τὸ μέγεθος τοῦ σώματος σωτηρίας	ἄξιον	ἔκρινεν οὐκέτι τοῦτο ποιῶν κατὰ
[6, 8]	καλὸν τά τε ἄλλα σπουδῆς	ἄξιον	καὶ δὴ καὶ ψάλλειν εἰδότα
[6, 8]	νεανίσκου καὶ δὴ τοῦτον ἡγῇ	ἄξιον	τοῦ βασιλεύειν εἶναι, ἐγὼ δ'
[6, 7]	δέ τι μὴ σπουδῆς ἦν	ἄξιον	ὥστε κεκτῆσθαι διέφθειραν. ~(Νικήσας δὲ
[6, 14]	ἐπ' ἀρετῇ καρποῦσθαι παρὰ πάντων	ἄξιος:	τοὺς γὰρ μετ' ἐλπίδων ἐπὶ
[6, 4]	ἐστὶ πάντων καὶ τῆς ἀρχῆς	ἄξιος.	ὡς δ' ἐπευφήμησε τῷ βασιλεῖ
[6, 14]	κατ' οἶκον ἐπιμελείας καὶ τροφῆς	ἀξιούμενον	ὑπ' αὐτῆς, ὡς γυνὴ χερνῆτις
[6, 1]	πέμπουσιν οὖν πρὸς τοὺς Ἀσκαλωνίτας	ἀξιοῦντες	τὴν κιβωτὸν αὐτοὺς παρὰ σφᾶς
[6, 1]	Βήθης κώμης, οὓς οὐκ ὄντας	ἀξίους	ἅψασθαι τῆς κιβωτοῦ, ἱερεῖς γὰρ
[6, 14]	ἀπέφηνε τὴν γνώμην: εἶναι γὰρ	ἀξίους,	τοῦ θεοῦ παρασχόντος αὐτοῖς ἀμύνασθαι
[6, 12]	ὃν ἐτύγχανον παρ' αὐτῷ χρόνον	ἀξιώ	(σαντος αὐτὸς τοῦ προφήτου κελεύσαντος
[6, 13]	χαρίζεσθαι ἀγαθῷ καὶ ταύτης τυγχάνειν	ἀξίῳ	τῆς προνοίας. ἦν δὲ Νάβαλος,
[6, 13]	τὸν ὑπὸ τοῦ θεοῦ βασιλείας	ἀξιωθέντα:	καὶ γὰρ εἰ πονηρὸς οὗτος
[6, 14]	καθυβρίσαι δὲ τὸ τῆς βασιλείας	ἀξίωμα,	ἀλλὰ παραδοὺς αὑτὸν πανοικὶ μετὰ
[6, 13]	Δαυίδης ἔκραγεν ἀκοῦσαι τὸν Σαοῦλον	ἀξιῶν.	ἐπιστραφέντος δὲ τοῦ βασιλέως προσκυνεῖ
[6, 6]	ἵνα ὑμᾶς τιμωρησώμεθα τῶν τετολμημένων	ἀξίως.	ἀσπασάμενος δὲ τὴν φωνὴν ὁ
[6, 4]	κρύπτεται ὁ Σαοῦλος πέμπει τοὺς	ἄξοντας	αὐτὸν καὶ παραγενόμενον ἵστησι μέσον
[6, 8]	καὶ περιόντα τῇ μάχῃ κλέος	ἀοίδιμον	ζῶντά τε ἕξειν καὶ τοῖς
[6, 7]	κατὰ τὴν ἔρημον, ὅτε ἐξελθόντες	ἀπ'	Αἰγύπτου εἰς τὴν νῦν ὑπάρχουσαν
[6, 3]	ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐξήγαγεν αὐτοὺς	ἀπ'	Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ ἔργα: λήψεσθαι
[6, 9]	τοῦ Σαούλου στρατοπεδεύσασθαι. διίστη δ'	ἀπ'	ἀλλήλων τὰ στρατόπεδα μέσος αὐλὼν
[6, 11]	τὰ μὲν ἐξέβαλεν, εἰρήνην δὲ	ἀπ'	αὐτῶν τῇ ψυχῇ σου παρέσχεν,
[6, 1]	ἡ κιβωτὸς πάθη πρὸς τοὺς	ἀπ'	ἐκείνων αὐτὴν δεχομένους: καὶ πρὸς
[6, 11]	τὸ κατακείμενον τὸν Δαυίδην ἀσθμαίνειν.	ἀπαγγειλάντων	δὲ τῶν πεμφθέντων, ὅτι γένοιτο
[6, 6]	κατασφάζουσι καὶ ταῦτ' ἔναιμα κατήσθιον.	ἀπαγγέλλεται	δὲ τῷ βασιλεῖ ὑπὸ τῶν
[6, 13]	δὲ ἐκβαλόντι τοὺς Παλαιστίνους ἧκον	ἀπαγγέλλοντές	τινες τὸν Δαυίδην ἐν τοῖς
[6, 1]	πόλεις ἡ κιβωτὸς ὥσπερ δασμὸν	ἀπαιτοῦσα	παρ' ἑκάστης τοῦ πρὸς αὐτὰς
[6, 10]	ἐπιδείξεως τὸν ἀντὶ τούτων γάμον	ἀπαιτῶν.	Σαοῦλος δὲ οὐκ ἔχων ἀναφυγεῖν
[6, 2]	ποιοῦσιν ἥξει τὰ ἀγαθά, δουλείας	ἀπαλλαγὴ	καὶ νίκη πολεμίων, ἃ λαβεῖν
[6, 3]	τε ὑμᾶς καὶ δωρήσασθαι ταχεῖαν	ἀπαλλαγὴν	τῶν βασιλέων: ὁ δ' οὐ
[6, 1]	λοιπὸν ἐζήτουν μηχανὴν καὶ πόρον	ἀπαλλαγῆς	αὐτῆς. καὶ συνελθόντες οἱ ἐκ
[6, 10]	μοι τὰ κατ' αὐτὸν εὐπρεπῶς:	ἀπαλλαγήσομαι	γὰρ αὐτοῦ δι' ἄλλων αὐτὸν
[6, 13]	καὶ τῆς πολλῆς ἄλης αὑτὸν	ἀπαλλάξαι	καὶ ταλαιπωρίας, ἀναστὰς ἀναίρει μὲν
[6, 11]	τιμωρίαν, ὕβρεως δὲ καὶ χλεύης	ἀπαλλάξαντα	τὸν Ἑβραίων λαὸν ἣν ἐπὶ
[6, 7]	αὐτὸς δὲ εἰς Ἅρμαθον πόλιν	ἀπαλλάσσεται.	~(Σαοῦλος δὲ ὁ βασιλεὺς αἰσθόμενος
[6, 8]	αὐτὸν ἀπολείψειν. ~(Καὶ Σαμουῆλος μὲν	ἀπαλλάσσεται	ταῦτα παραινέσας, πρὸς δὲ τὸν
[6, 9]	μάχης μὲν ὑμᾶς καὶ κινδύνων	ἀπαλλάττω:	τίς γὰρ ἀνάγκη τὴν στρατιὰν
[6, 13]	πεμφθέντων διακονησάντων πρὸς τὸν Νάβαλον	ἀπανθρώπως	σφόδρα καὶ σκληρῶς ἀπήντησεν: ἐρωτήσας
[6, 9]	ἔτι τὴν ἡλικίαν ἀπόνως ἀναιρήσειν.	(Ἀπαντᾷ	δὲ ὁ νεανίσκος μετὰ συμμάχου
[6, 7]	εἰς ὠφέλειαν καὶ κτῆσιν ἰδίαν,	ἅπαντα	δ' ἀναθεῖναι τῷ θεῷ καὶ
[6, 13]	διεσάφει, τῇ δὲ ἐπιούσῃ νήφοντι	ἅπαντα	δηλώσασα παρεθῆναι καὶ πᾶν αὐτῷ
[6, 7]	εὐχαριστῶ δόντι μοι τὴν νίκην,	ἅπαντα	μέντοι γε τὰ κελευσθέντα ὑπ'
[6, 13]	δ' ὅρκους ποιησάμενος τῆς εἰς	ἅπαντα	τὸν βίον πρὸς ἀλλήλους εὐνοίας
[6, 13]	δὲ τὰ τοιαῦτα σὺν μεγάλοις	ἀπαντᾶν	πόνοις. πάλιν δ' ὅρκους ποιησάμενος
[6, 12]	εἰς τόνδε μοι τὸν τόπον	ἀπαντᾶν	προσέταξα. ἠξίου δὲ λαβεῖν ἐφόδια:
[6, 14]	καὶ περιπεμψάντων πρὸς τοὺς συμμάχους	ἅπαντας,	ἵνα παρῶσιν αὐτοῖς εἰς τὸν
[6, 7]	κεκτῆσθαι διέφθειραν. ~(Νικήσας δὲ Σαοῦλος	ἅπαντας	τοὺς ἀπὸ Πηλουσίου τῆς Αἰγύπτου
[6, 5]	Ἰόρδανον ὡπλισμένοι κατὰ τὴν ἐπιοῦσαν	ἀπαντήσουσιν	ἡμέραν καὶ ἀκολουθήσουσιν αὐτῷ καὶ
[6, 13]	ἀλλὰ τοῖς ἔργοις σκοπεῖν τὴν	ἁπάντων	διάθεσιν. διαβολὴ μὲν γὰρ ἀπατᾷ,
[6, 5]	νεῦρα ταὐτὰ διαθήσειν ἠπείλησε τοὺς	ἁπάντων,	εἰ μὴ πρὸς τὸν Ἰόρδανον
[6, 13]	δύνασθαι λανθάνειν καταβλάπτειν, τούτων δ'	ἁπάντων	ἐπάνω τίθεσθαι τὸ μηδέν' ἀδικεῖν
[6, 4]	μέσον τοῦ πλήθους. ἐξεῖχε δὲ	ἁπάντων,	καὶ τὸ ὕψος ἦν βασιλικώτατος.
[6, 7]	ὑπομνήσῃ, ὅτι βασιλέα προκρίνας αὐτὸν	ἁπάντων	ὁ θεὸς ἀπέδειξε, καὶ διὰ
[6, 9]	λαβεῖν ὃ βούλεσθε ἢ τῷ	ἁπάντων.	ταῦτ' εἰπὼν ἀνεχώρησεν εἰς τὸ
[6, 5]	ἔθνους. (Σαμουῆλος δὲ ταύτης ἐξ	ἁπάντων	τῆς μαρτυρίας αὐτῷ γενομένης ἐπεὶ
[6, 12]	αὐτῷ καὶ συνεργίας ἤδη γεγενημένης	ἀπάρας	ἐκεῖθεν ἀφικνεῖται πρὸς τὸν τῶν
[6, 10]	βασιλεὺς Σαοῦλος καὶ ὁ λαὸς	ἅπας,	βούλεται δ' αὐτῷ κηδεῦσαι τὴν
[6, 10]	ἔχοντος καὶ τὴν ἄλλην ἀρετὴν	ἅπασαν,	ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν αὐτῷ. βούλεσθαι
[6, 11]	πολεμίους ἀγῶσιν ἄνανδρος, ἀλλ' ἐν	ἅπασι	μετὰ τοῦ> θυμοῦ καὶ ἐπιτυχής.
[6, 12]	τοιούτους φέρειν ἄνδρας ἀπέδειξε, μαθεῖν	ἅπασι	παρέσχε καὶ κατανοῆσαι τὸν ἀνθρώπινον
[6, 13]	ἁπάντων διάθεσιν. διαβολὴ μὲν γὰρ	ἀπατᾷ,	σαφὴς δ' ἀπόδειξις εὐνοίας τὰ
[6, 5]	εἶναι θέλειν; ἀλλ' ἐγὼ μὲν	ἀπέδειξα	τοῦτον ὃν αὐτὸς ἐπελέξατο, ἵνα
[6, 7]	προκρίνας αὐτὸν ἁπάντων ὁ θεὸς	ἀπέδειξε,	καὶ διὰ τοῦτο πείθεσθαι καὶ
[6, 12]	εἰς τὸ τοιούτους φέρειν ἄνδρας	ἀπέδειξε,	μαθεῖν ἅπασι παρέσχε καὶ κατανοῆσαι
[6, 6]	εὐδαιμονίας προηγάγετο καὶ τῶν ἄλλων	ἀπέδειξεν	ἐθνῶν δυνατωτέρους, καὶ τῶν νέων
[6, 1]	φθορὰν τὸ θεῖον καὶ νόσον:	ἀπέθνησκον	γὰρ ὑπὸ δυσεντερίας, πάθους χαλεποῦ
[6, 6]	ἐτράποντο. καὶ οἱ μὲν αὐτῶν	ἀπέθνησκον	κτεινόμενοι, τινὲς δὲ φεύγοντες κατὰ
[6, 1]	κακῷ καὶ τὸν ἴδιον ἕκαστος	ἀπεθρήνει:	τοῦ τε μένειν τὴν κιβωτὸν
[6, 7]	μὴ θύῃ τις, ἀλλ' ὅταν	ἀπειθεῖν	δοκῇ. παρὰ δὲ τῶν οὐχ
[6, 2]	ἐπ' ἐλπίδι μὲν νίκης, ὡς	ἀπειλημμένων	ἐν ἀπορίᾳ τῶν Ἰουδαίων μήτε
[6, 6]	ὁ δ' οὐ καταπλήττεται τὴν	ἀπειλὴν	τοῦ θανάτου, παραστησάμενος δ' εὐγενῶς
[6, 11]	δ' αὐτόν, ἀπολογίαν σκήπτεται πιθανήν:	ἀπειλήσαντα	γὰρ αὐτὴν ἀποκτείνειν ἔφησε τυχεῖν
[6, 2]	πᾶσαν διὰ τῆς ἱερᾶς φλογὸς	ἀπειληφότος	προῆλθεν ἐκ τοῦ στρατοπέδου ἡ
[6, 6]	καὶ σὺν αὐτῷ τὸν ὁπλοφόρον	ἀπεῖναι	κελεύει τὸν ἀρχιερέα λαβόντα τὴν
[6, 6]	μετὰ δεινῆς ἀρᾶς ὁ πατὴρ	ἀπεῖπε	μὴ γεύσασθαί τινα πρὸ ἡλίου
[6, 7]	αὐτοὺς ταῦτα γεννῶντας. ὡς οὖν	ἀπεῖπεν	ὁ θεὸς τῇ τοῦ προφήτου
[6, 1]	ἐλθεῖν ἃ δι' αὐτὴν ἔπασχον.	(Ἀπειρηκότες	δὲ τοῖς κακοῖς οἱ πεπειραμένοι
[6, 14]	ὑποθέσεως, ἀλλ' ἵνα μὴ φανῶμεν	ἀπειροκάλως	αὐτοῦ χρῆσθαι τοῖς ἐπαίνοις, ἐπάνειμι
[6, 13]	καμήλων λαμβάνων ὑπέστρεφεν: ἀνθρώπων γὰρ	ἀπείχετο	δεδιὼς μὴ καταμηνύσωσιν αὐτὸν πρὸς
[6, 11]	προσκυνῶν σωτῆρα αὐτοῦ τῆς ψυχῆς	ἀπεκάλει.	ἀνίστησι δ' ἀπὸ τῆς γῆς
[6, 11]	ἐξ αὐτομόλων γεγενημένον καὶ πολέμιον	ἀπεκάλει	καὶ κοινωνὸν τοῦ Δαυίδου καὶ
[6, 13]	ἐρημίαν ἐξερευνήσοντας, αὐτὸς δ' ἀκολουθήσειν	ἀπεκρίνατο.	καὶ οἱ μὲν ἐπὶ τὴν
[6, 9]	καὶ χείρω κυνὸς αὐτὸν νομίζειν	ἀπεκρίνατο.	κινεῖ δὲ πρὸς ὀργὴν τὸν
[6, 13]	ποιήσαντος αὐτὸν εἶναι δίκαιον στένειν	ἀπεκρίνατο:	σὺ μὲν γάρ, φησίν, ἀγαθῶν
[6, 7]	τὸν λαὸν ταῦτ' εἰς θυσίας	ἀπεκρίνατο	τετηρηκέναι: τὸ μέντοι γε τῶν
[6, 12]	τοῦ βασιλέως ἄλλος μὲν οὐδεὶς	ἀπεκρίνατο	τῶν παρόντων, Δώηγος δ' ὁ
[6, 4]	γεγονότων τῶν μὲν ἄλλων οὐδὲν	ἀπεκρύψατο	οὐδ' ὡς ἀφίκοιτο παρὰ Σαμουῆλον
[6, 11]	Παλαιστίνοις, καὶ συμβαλὼν πολλοὺς αὐτῶν	ἀπέκτεινε	καὶ νικήσας ἐπάνεισι πρὸς τὸν
[6, 13]	τῆς τῶν φυλασσόντων ἀμελείας οὐκ	ἀπέκτεινεν,	ἀλλ' ἐφείσατο δικαίως ἂν αὐτὸν
[6, 14]	δ' ὁ ὁπλοφόρος Σαοῦλον ἀνῃρημένον	ἀπέκτεινεν	ἑαυτόν: διεσώθη δ' οὐδεὶς τῶν
[6, 1]	ἦσαν, καὶ προσελθόντας αὐτῇ βαλὼν	ἀπέκτεινεν.	ἔκλαυσαν δὲ ταῦτα παθόντας αὐτοὺς
[6, 12]	ἱερέων Ναβὰν πάντας τε αὐτοὺς	ἀπέκτεινεν	οὐ γυναικῶν οὐ νηπίων οὐδ'
[6, 9]	καὶ πρός τινας τῶν στρατιωτῶν	ἀπελάλησεν,	ὅτι θέλοι μάχεσθαι τῷ προκαλουμένῳ.
[6, 6]	προσήκοντος τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ δίκην	ἀπελάμβανον.	τοῦ δὲ πλήθους τοῦτο ποιεῖν
[6, 9]	μέλλοι μάχεσθαι, οἷς δὲ κύνας	ἀπελαύνομεν	καὶ φυλασσόμεθα. μὴ αὐτὸν ἀντὶ
[6, 1]	ἐπιτρέψαντας ἣν βούλονται τῶν ὁδῶν	ἀπελθεῖν:	κἂν μὲν τὴν Ἑβραίων ἀπίωσι
[6, 8]	τὸ ἅγιον ἔλαιον εἰς Βηθλέμην	ἀπελθεῖν	πόλιν πρὸς Ἰεσσαῖον παῖδα Ὠβήδου
[6, 11]	τὸν Δαυίδην εἴς τινα τόπον	ἀπελθεῖν	τοῦ πεδίου φράσας, ἐν ᾧ
[6, 4]	ὅ σε βούλομαι προγινώσκειν: ὅταν	ἀπέλθῃς	ἐντεῦθεν καταλήψῃ τρεῖς ἀνθρώπους ἐν
[6, 3]	ἐκτραπόμενοι καὶ τὴν ἐναντίαν ὁδὸν	ἀπελθόντες	δώρων καὶ λημμάτων αἰσχρῶν καθυφίεντο
[6, 13]	γλῶτταν ἀφροσύνην δηλοῖ, αὐτὴ δ'	ἀπελογεῖτο	μὴ θεάσασθαι τοὺς πεμφθέντας ὑπ'
[6, 4]	ὥρα προσῆγεν οἱ μὲν ἀναστάντες	ἀπελύοντο	πρὸς αὑτοὺς ἕκαστοι, ὁ δὲ
[6, 13]	Σαοῦλον μὲν εἰς τὴν ἰδίαν	ἀπέλυσε	βασιλείαν, αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν
[6, 9]	Ἑβραίοις καὶ τοῖς Παλαιστίνοις Σαοῦλος	ἀπέλυσε	τὸν Δαβίδην πρὸς τὸν πατέρα
[6, 5]	μὲν ταῦτα τοῖς Ἑβραίοις προφητεύσας	ἀπέλυσεν	αὐτοὺς ἐπὶ τὰ οἰκεῖα βεβαιώσας
[6, 10]	με φράζετε αὐτῷ οὐδὲ ἔδνων,	ἀπεμπολᾶν	γὰρ ἔστιν οὕτως τὴν θυγατέρα
[6, 5]	καὶ τῆς ἐκείνων ἰσχύος ὑπερτέρους	ἀπεργασάμενος,	ἔπειτα Ἀμμανιτῶν κρατῆσαι παρασχὼν καὶ
[6, 11]	θυσίαν καὶ εἰ συγχωρηθείη φησὶν	ἀπέρχεσθαι:	τὴν γὰρ εὔνοιάν μου τὴν
[6, 4]	γὰρ ἦν αὐτῷ, Σαούλῳ δὲ	ἀπερχομένῳ	εἰς Γαβαθὴν, ἐξ ἧς ὑπῆρχε,
[6, 1]	καὶ συγχύσει καθίσταντο. καὶ τελευταῖον	ἀπέσκηψεν	εἰς τὴν τῶν Ἀζωτίων πόλιν
[6, 11]	ταὐτὸ τοῖς πρώτοις παθόντων πάλιν	ἀπέστειλεν	ἑτέρους: προφητευόντων δὲ καὶ τῶν
[6, 14]	στρατόπεδον: ἀντέχοντα δὲ καὶ τελέως	ἀπεστραμμένον	ὑπὸ ἀθυμίας ἐβιάσατο καὶ συνέπεισεν.
[6, 3]	αὐτοὺς μηδ' ὑπὸ τῶν προειρημένων	ἀπεστραμμένους	ὁ Σαμουῆλος, ἀλλ' ἐπιμένοντας νῦν
[6, 14]	ἐπιστήμης ὑπ' αὐτοῦ καταγνωσθείσης, οὐκ	ἀπεστράφη	δὲ ὡς ξένον καὶ μηδέποτε
[6, 2]	τὰ ὅπλα, γυμνοὺς εἰς φυγὴν	ἀπέστρεψεν.	ἐπεξέρχεται δὲ Σαμουῆλος μετὰ τῆς
[6, 14]	ἧττον εὐχερῶς τῶν γυμνῶν κατακειμένων	ἀπέσφαττον.	διέμειναν δὲ οἱ σὺν τῷ
[6, 13]	πιστεύειν παρεῖχεν. ἀλλ' ἐγὼ μὲν	ἀπεσχόμην	δικαίας ἀμύνης, φησί, σὺ δὲ
[6, 13]	παροῦσαν ἡμέραν ἀποκτεῖναί σε δυνηθεὶς	ἀπεσχόμην	οἶδε. (Καὶ Σαοῦλος μὲν δεύτερον
[6, 13]	σου τὴν πτέρυγα τοῦ ἱματίου	ἀπέτεμον,	τότε σου καὶ τὴν κεφαλὴν
[6, 2]	χώραν ἀφαιρεῖται, ἣν τῶν Ἰουδαίων	ἀπετέμοντο	πρότερον κρατήσαντες τῇ μάχῃ: αὕτη
[6, 14]	πονηρὰν καὶ ἄδικον αὐτῶν ταύτην	ἀπέφηνε	τὴν γνώμην: εἶναι γὰρ ἀξίους,
[6, 11]	ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ τὴν	ἀπέχθειαν	ἐμφανίζον ἀποκρίνηται μηνύσειν. ἵνα δ'
[6, 11]	αἴτιον Σαούλῳ τῆς πρὸς Δαυίδην	ἀπεχθείας.	~(Μαθὼν δ' ὁ προφήτης τὴν
[6, 11]	τὸ σόφισμα τῆς γυναικὸς εὑρόντες	ἀπήγγειλαν	τῷ βασιλεῖ. μεμφομένου δὲ τοῦ
[6, 13]	ταῦτά τινες ἐλθόντες τῶν Ζιφηνῶν	ἀπήγγειλαν	τῷ Σαούλῳ, ὡς εἴη πάλιν
[6, 11]	διέτριβε σὺν αὐτῷ. ὡς δ'	ἀπηγγέλη	τῷ Σαούλῳ παρὰ τῷ προφήτῃ
[6, 6]	καὶ σιδηροφορεῖν χρῆσθαί τε καθάπαξ	ἀπηγόρευον	σιδήρῳ, καὶ διὰ ταύτην τὴν
[6, 7]	γὰρ ἑώρα τὸν θεὸν διαλλαττόμενον,	ἀπῄει	πρὸς ἑαυτόν. (Σαοῦλος δὲ κατασχεῖν
[6, 6]	κρημνοῦ, τρισὶν ἄκραις εἰς λεπτὸν	ἀπηκονημέναις	μῆκος πέτρας ἐν κύκλῳ περιστεφανούσης
[6, 13]	πυθομένου, τίσιν ἐπιθέμενος τὴν λείαν	ἀπήλασε;	τοῖς πρὸς τὸν νότον τῶν
[6, 14]	ἐξ αὐτῆς συμμαχήσων τοῖς Παλαιστίνοις	ἀπῆλθε	τὸ τῶν Ἀμαληκιτῶν ἔθνος ἐπελθὸν
[6, 11]	τὰς πίστεις εἰς τὸ συγκείμενον	ἀπηλλάγη	χωρίον. ~(Τῇ δ' ἐχομένῃ, νεομηνία
[6, 5]	νενικηκότας ἤδη καὶ τῶν φόβων	ἀπηλλαγμένους	ὁ ἥλιος ἐπιτείλας ἴδῃ: ὑπομεῖναι
[6, 6]	ἱππέων, οἷς δὲ πολεμήσειε νικήσας	ἀπηλλάσσετο,	καὶ τοὺς Ἑβραίους εἰς εὐπραγίας
[6, 13]	τὰ βασίλεια καὶ τὴν οἰκείαν	ἀπηλλάσσετο,	φοβηθεὶς δὲ Δαυίδης, μὴ μένων
[6, 2]	πρὸς ὑμᾶς, οὐδὲ βούλεσθαι μὲν	ἀπηλλάχθαι	δεσποτῶν ἐπιμένειν δὲ πράττοντας ἐξ
[6, 2]	μήτε ὡς ἐπὶ μάχῃ ἐκεῖσε	ἀπηντηκότων,	περιπίπτουσι δὲ οἷς οὐδ' εἰ
[6, 13]	δὲ τὰ στενὰ τοῦ ὄρους	ἀπήντησε	Δαυίδης μετὰ τῶν τετρακοσίων ἐπὶ
[6, 13]	Νάβαλον ἀπανθρώπως σφόδρα καὶ σκληρῶς	ἀπήντησεν:	ἐρωτήσας γὰρ αὐτούς, τίς ἐστι
[6, 4]	πάντα κατὰ τὴν Σαμουήλου προφητείαν	ἀπήντησεν.	(Ὡς δὲ ἦλθεν εἰς τὴν
[6, 13]	τὸ ἕτερον μέρος τῆς πέτρας	ἀπῆρεν.	ἀντιπεριέσπασαν δὲ τὸν Σαοῦλον ἀπὸ
[6, 13]	τῷ Σαούλῳ, παραλαβὼν τοὺς τετρακοσίους	ἀπῆρεν	ἀπὸ τῆς πόλεως εἰς τὴν
[6, 8]	σὺ μὲν εἰς τὸ κάλλος	ἀπιδὼν	τοῦ νεανίσκου καὶ δὴ τοῦτον
[6, 4]	οὐδ' ἐν ταύταις δ' ἐπιτυχὼν	ἀπιέναι	διεγνώκει, μὴ ποιήσῃ περὶ αὑτοῦ
[6, 7]	ὁλκῆς διὰ τὸ μεθ' ὁρμῆς	ἀπιέναι	τὸν Σαμουῆλον γενομένης διασχίζει τὸ
[6, 12]	αἰτίαις καὶ δι' ὑπερβολὴν αὐτῶν	ἀπιθάνοις:	κολάζουσι δ' οὐκ ἐπ' ἔργοις
[6, 14]	δὲ ταὐτὸ τοῖς στρατηγοῖς. ἀλλ'	ἄπιθι	μεθ' ἡμέραν εἰς ὃν ἔδωκά
[6, 9]	παρὰ τοῦ θεοῦ Σαοῦλος εὐξάμενος	ἄπιθι,	φησί πρὸς τὴν μάχην. καὶ
[6, 1]	ὁδὸν ὥσπερ ἡγουμένου τινὸς αὐταῖς	ἀπιουσῶν	ἠκολούθουν οἱ τῶν Παλαιστίνων ἄρχοντες,
[6, 4]	αὐτὴν, ἃ φθόνον ἀκουόμενα καὶ	ἀπιστίαν	ἔχειν ᾤετο, σιωπᾷ πρὸς αὐτὸν
[6, 10]	βουλόμενος ἐπ' ἔργῳ παραβόλῳ καὶ	ἀπίστῳ	λαβεῖν κλέος ὁρμήσει μὲν ἐπὶ
[6, 3]	ἀλλ' ἐπιμένοντας νῦν μὲν, εἶπεν,	ἄπιτε	πρὸς αὑτοὺς ἕκαστος, μεταπέμψομαι δὲ
[6, 1]	ἀπελθεῖν: κἂν μὲν τὴν Ἑβραίων	ἀπίωσι	καὶ τὴν τούτων χώραν ἀναβαίνωσιν,
[6, 13]	ἀπολέσαι καὶ μηδένα ὑμῶν ἀπολείψειν	ἀπὸ	ἀνδρὸς ἕως τετραπόδου> πονηροῦ καὶ
[6, 7]	ἀλλὰ πάσης διεξελθεῖν ἡλικίας ἀρξαμένους	ἀπὸ	γυναικῶν κτείνειν καὶ νηπίων καὶ
[6, 7]	~(Νικήσας δὲ Σαοῦλος ἅπαντας τοὺς	ἀπὸ	Πηλουσίου τῆς Αἰγύπτου καθήκοντας ἕως
[6, 14]	τῷ Δαυίδῃ καὶ αὐτοὶ ἀναιροῦντες	ἀπὸ	πρώτης ὥρας ἕως ἑσπέρας, ὡς
[6, 11]	ἡσύχασεν ὑπονοήσας οὐ καθαρεύσαντα αὐτὸν	ἀπὸ	συνουσίας ὑστερεῖν. ὡς δὲ καὶ
[6, 11]	τῆς ψυχῆς ἀπεκάλει. ἀνίστησι δ'	ἀπὸ	τῆς γῆς αὐτόν, καὶ περιπλακέντες
[6, 13]	ἀπῆρεν. ἀντιπεριέσπασαν δὲ τὸν Σαοῦλον	ἀπὸ	τῆς διώξεως τοῦ Δαυίδου μέλλοντος
[6, 13]	Σαούλῳ, παραλαβὼν τοὺς τετρακοσίους ἀπῆρεν	ἀπὸ	τῆς πόλεως εἰς τὴν ἔρημον
[6, 11]	μεταβολῆς θαυμάσας οὐκ ἐπὶ μετρίοις	ἀπὸ	τῆς πολλῆς εὐνοίας ἀλλ' ἐπὶ
[6, 6]	τοῦ νεανίσκου συνεργίαν καὶ καταβὰς	ἀπὸ	τοῦ βουνοῦ πρὸς τοὺς πολεμίους
[6, 11]	ὁ τοῦ βασιλέως παῖς ἐκπηδήσας	ἀπὸ>	τοῦ δείπνου καὶ μηδὲν ὑπὸ
[6, 11]	ὁ Σαοῦλος οὐχ ὡς ἤλπισεν	ἀπὸ	τοῦ κατορθώματος, ἀλλ' ὑπὸ τῆς
[6, 13]	τῷ στρατηγῷ Ἀβενήρῳ διανίστησιν αὐτὸν	ἀπὸ	τοῦ ὕπνου τοῦτόν τε ἐφώνει
[6, 8]	ὑπ' αὐτοῦ καὶ πρὸς τὴν	ἀπὸ	τῶν δαιμονίων ταραχήν, ὁπότε αὐτῷ
[6, 5]	τῶν συγγενῶν: ὁ δὲ Σαοῦλος	ἀπὸ	τῶν περὶ τὴν γεωργίαν παραγενόμενος
[6, 11]	σου παρέσχεν, δεύτερον δὲ τὴν	ἀπὸ	τῶν πολεμίων ἐκδικίαν: αἰσχρὸν γὰρ
[6, 7]	μέντοι γε δέος καὶ τὸν	ἀπὸ	τῶν στρατιωτῶν φόβον μὴ κωλῦσαι
[6, 2]	δ' ἦν μέχρι πόλεως Ἀκάρων	ἀπὸ	τῶν τῆς Γίττης ὅρων ἐκτεταμένη.
[6, 14]	ἀκοντιστὰς καὶ τοξότας πάντας μὲν	ἀποβάλλει	πλὴν ὀλίγων, αὐτὸς δὲ λαμπρῶς
[6, 12]	οὐδενὶ περὶ τούτων, ἀλλὰ τὸ	ἀποβη	σόμενον ἡσυχάζοντες σκοπεῖτε. σιωπήσαντος δὲ
[6, 14]	αὐτῶν προλέγει τοῖς δεομένοις τὰ	ἀποβησόμενα.	μηνυθέντος δ' αὐτῷ παρά τινος
[6, 6]	αὐτοῦ καὶ ὁ ἀρχιερεὺς Ἐχίας	ἀπόγονος	ὢν Ἠλὶ τοῦ ἀρχιερέως ἐπὶ
[6, 4]	τῷ τοσούτων καὶ τηλικούτων ἐθνῶν	ἀποδεδεῖχθαι	δεσπότης, ἀλλὰ καὶ τῆς ὄψεως
[6, 1]	κοινὸν τῶν Ἑβραίων πέμψαντες ἐδήλουν	ἀποδεδόσθαι	τὴν κιβωτὸν ὑπὸ τῶν Παλαιστίνων.
[6, 10]	ἐποίησε γὰρ αὐτὸν ὁπλοφόρον, μεταστήσας	ἀποδείκνυσι	χιλίαρχον δοὺς αὐτῷ χώραν ἀμείνονα
[6, 3]	τρόπον: ἐδέοντό τε καὶ ἱκέτευον	ἀποδεῖξαί	τινα αὐτῶν βασιλέα, ὃς ἄρξει
[6, 3]	ἅμα ἕῳ συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους	ἀποδείξειν	αὐτοῖς βασιλέα ὡμολόγησεν, ἔφη δὲ
[6, 13]	μὲν γὰρ ἀπατᾷ, σαφὴς δ'	ἀπόδειξις	εὐνοίας τὰ πραττόμενα: καὶ λόγος
[6, 14]	εἰς τὸ στρατόπεδον. (Δίκαιον δὲ	ἀποδέξασθαι	τῆς φιλοτιμίας τὴν γυναῖκα, ὅτι
[6, 4]	μᾶλλον ἔστεργεν, ἀνερωτῶντος περὶ τῆς	ἀποδημίας	καὶ τῶν κατ' αὐτὸν γεγονότων
[6, 11]	σύνηθές ἐστι λέγειν ἐπὶ φίλοις	ἀποδημοῦσιν	ἐπ' ἀγαθῷ βεβάδικεν” εἴπῃ, ἴσθι
[6, 3]	τὸν λαὸν καὶ πόλιν αὐτοῖς	ἀποδοὺς	εἰς ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοις περὶ
[6, 14]	δίκαιοι μέν εἰσι κἀκεῖνοι τυγχάνειν	ἀποδοχῆς,	εὔψυχοι δὲ καὶ μεγαλότολμοι καὶ
[6, 11]	καὶ περὶ τῆς τοῦ πατρὸς	ἀποδυρομένου	ἐπιβουλῆς καὶ λέγοντος, ὡς οὐδὲν
[6, 14]	τῆς εὐεργεσίας καὶ τῆς ξενίας	ἀποδώσει,	ποιήσειν αὐτὸν καὶ φύλακα τοῦ
[6, 14]	τῶν γυναικῶν καὶ τῶν τέκνων	ἀποθανεῖν:	αὐτὸν γὰρ τῶν γεγονότων ᾐτιῶντο.
[6, 13]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ καλῶς ἔλεγεν:	ἀποθανεῖν	γὰρ Νάβαλον ὑπὸ τῆς ἰδίας
[6, 11]	μικρὸν ἀπολέσθαι τοῦ κατακεκρίσθαι δ'	ἀποθανεῖν	Δαυίδην διενυκτέρευσεν. ἅμα δὲ ἡμέρᾳ
[6, 6]	ὅποι ποτ' ἂν ἡγῆται, κἂν	ἀποθανεῖν	δέῃ, προσλαβὼν τὴν τοῦ νεανίσκου
[6, 7]	κελεύει παραχρῆμα αὐτὸν ἐν Γαλγάλοις	ἀποθανεῖν.	καὶ αὐτὸς δὲ εἰς Ἅρμαθον
[6, 14]	ὡς ἐν μόνῳ τῷ καλῶς	ἀποθανεῖν	καὶ παραβόλως διακινδυνεῦσαι τοῖς πολεμίοις
[6, 14]	βασιλευομένων μαχόμενος, καὶ τοὺς παῖδας	ἀποθανεῖν	μᾶλλον ἀγαθοὺς ὄντας, ἢ καταλιπεῖν
[6, 11]	σὺ μόνον μνημόνευε τούτων, κἂν	ἀποθανεῖν	μοι γένηται τὰ τέκνα μου
[6, 11]	ἔλεγεν, οἶμαι τὸν ἐχθρὸν ἐζήτεις	ἀποθανεῖν,	ὡς ἐμὲ σώζεσθαι. καὶ συγγινώσκει
[6, 10]	ὡς ἀδυνάτοις ἐπιχειρῶν ὁ Δαυίδης	ἀποθάνῃ	τὸν γάμον ἐπηγγέλθαι, δίδωσιν αὐτῷ
[6, 11]	ὑπ' αὐτοῦ τῷ δόρατι βληθεὶς	ἀποθάνοι,	μήτ' ἐν τοῖς πρὸς αὐτὸν
[6, 9]	καὶ ταύτην ἔχοντος τὴν ἡλικίαν	ἀποθάνοι.	(Τοῦ δὲ Σαούλου τὸ μὲν
[6, 6]	τὸν αἴτιον τῆς νίκης Ἰωνάθην	ἀποθανόντα.	καὶ τὸν μὲν οὕτως ἐξαρπάζουσι
[6, 12]	τὰ ἤθη καὶ τοὺς τρόπους	ἀποθέμενοι	μεταλαμβάνουσι τόλμαν ἀπόνοιαν καταφρόνησιν ἀνθρωπίνων
[6, 6]	ἐπ' αὐτῇ τοῦ πλήθους ὁμολογίας	ἀποθλίψας	τι κηρίον τοῦ μέλιτος ἤσθιε.
[6, 13]	εἰς τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη στενήν.	~(Ἀποθνήσκει	δὲ κατὰ τοῦτον τὸν καιρὸν
[6, 14]	τῶν ἐχθρῶν φάλαγγα καὶ περικυκλωθέντες	ἀποθνήσκουσι	πολλοὺς τῶν Παλαιστίνων καταβαλόντες. ἦσαν
[6, 11]	καὶ δεδακρυμένα τήν τε ἡλικίαν	ἀποθρηνοῦντες	αὑτῶν καὶ τὴν ἐφθονημένην ἑταιρίαν
[6, 14]	μοι δοκοῦσι καλῶς ποιεῖν ἀνδρείους	ἀποκαλοῦντες,	ὅσοι περὶ τῶν τοιούτων ἐν
[6, 14]	πολεμίοις τῆς ὅλης αὐτοῖς δόξης	ἀποκειμένης,	οὐδὲν γὰρ τούτου περισσότερον εἶχον,
[6, 1]	τῶν Παλαιστίνων. κἀκεῖνοι γνόντες τοῦτο	ἀποκομίζουσιν	αὐτὴν εἰς Καριαθιαρεὶμ γείτονα πόλιν
[6, 6]	εἰπόντος δὲ τοῦ ἱερέως μὴ	ἀποκρίνεσθαι	τὸν θεόν ἀλλ' οὐ δίχα
[6, 11]	αὐτοῦ καὶ τὴν ἀπέχθειαν ἐμφανίζον	ἀποκρίνηται	μηνύσειν. ἵνα δ' αὐτῷ θαρρῇ
[6, 11]	ἐχθρόν: ἂν δ' ὡς ἄλλως	ἀποκρίνηται	τοῦτ' ἔσται τεκμήριον τῶν κατ'
[6, 14]	ταύτην ἐσομένου τέλους προειπεῖν. οὐκ	ἀποκρινομένου	δὲ τοῦ θεοῦ ἔτι μᾶλλον
[6, 10]	τῶν οἰκετῶν τὰς τοῦ Δαυίδου	ἀποκρίσεις	οὐ χρημάτων, ἔφη, δεῖσθαί με
[6, 5]	τῶν Γαλαδηνῶν πλήθους καὶ τῆς	ἀποκρίσεως	αὐτῶν δίδωσί τε αὐτοῖς τὴν
[6, 11]	καὶ τὸν φόβον οὐκ ἔχων	ἀποκρύψασθαι	περὶ μεγάλων ὄντα βασιλείας τε
[6, 11]	ψυχῆς γενέσθαι. καταμαθὼν δ' οὐκ	ἀποκρύψομαι,	καταμηνύσω δὲ πρὸς σὲ καὶ
[6, 12]	ἔδει τοῦτο παθεῖν, ἀλλ' ὅσους	ἀποκτεῖναι	δύνανται. τοῦτο Σαοῦλος ἡμῖν ὁ
[6, 11]	τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν ἐπ' αὐτὸν	ἀποκτεῖναι	θέλων. καὶ τὸ μὲν ἔργον
[6, 13]	κεχειροτονημένον βασιλέα φήσας εἶναι δεινὸν	ἀποκτεῖναι	κἂν ᾖ πονηρός, ἥξειν γὰρ
[6, 14]	διακαρτερεῖν μηδ' ἀντέχειν ταῖς πληγαῖς,	ἀποκτεῖναι	μὲν αὑτὸν ἠσθένει, κελεύει δὲ
[6, 12]	δὲ τοῖς ὁπλίταις περιστᾶσιν αὐτὸν	ἀποκτεῖναι.	μὴ θαρρούντων δ' ἐκείνων ἅψασθαι
[6, 13]	καὶ κατὰ τὴν παροῦσαν ἡμέραν	ἀποκτεῖναί	σε δυνηθεὶς ἀπεσχόμην οἶδε. (Καὶ
[6, 13]	περὶ ἐμοῦ δόξαν εἴληφας ὡς	ἀποκτεῖναί	σε θέλοντος; ἢ πῶς οὐκ
[6, 13]	πολιορκήσαντι καὶ ἑλόντι τὸν Δαυίδην	ἀποκτεῖναι.	ταῦτα δὲ αἰσθόμενος ὁ Δαυίδης
[6, 12]	Ἑβραίων βασιλεύσας, φανερὸν πεποίηκε τριακοσίους	ἀποκτείνας	ἱερέας καὶ προφήτας ἐκ τῆς
[6, 12]	ἐκείνων, ὅτι Δαυίδης ὁ πολλὰς	ἀποκτείνας	Παλαιστίνων μυριάδας εἴη, δείσας μὴ
[6, 12]	δὲ τὴν Γολιάθου ῥομφαίαν, ἣν	ἀποκτείνας	τὸν Παλαιστῖνον αὐτὸς ἀναθείη τῷ
[6, 12]	παραλαβὼν ὁμοίους αὑτῷ πονηροὺς ἐκεῖνος	ἀποκτείνει	τὸν Ἀβιμέλεχον καὶ τὴν γενεὰν
[6, 5]	εἰς μάχην ἄλλους τε πολλοὺς	ἀποκτείνει	τῶν Ἀμμανιτῶν καὶ Ναάσην τὸν
[6, 6]	ᾖ τὸ ἁμάρτημα τοῦτο ἐργασάμενος	ἀποκτείνειν	αὐτὸν καὶ τὸν θεὸν οὕτως
[6, 6]	πολεμίους ἐγεύσατο κηρίων. Σαοῦλος δ'	ἀποκτείνειν	αὐτὸν ὄμνυσι καὶ τῆς γενέσεως
[6, 11]	σκήπτεται πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ αὐτὴν	ἀποκτείνειν	ἔφησε τυχεῖν ἐκ τοῦ δέους
[6, 11]	τὸ δικαστήριον καὶ κρίσει παραδοὺς	ἀποκτείνῃ.	Μελχὰ δὲ ἡ γυνὴ Δαυίδου
[6, 6]	πολεμίους, ἐπιπεσόντες δ' αὐτοῖς κοιμωμένοις	ἀποκτείνουσι	μὲν ὡς εἴκοσι, ταραχῆς δὲ
[6, 13]	λαμβάνων. ὁ δὲ Δαυίδης πέμψαντα	ἀπολαβεῖν	ἐκέλευσε τὸ δόρυ καὶ τὸν
[6, 6]	αὑτῷ τε τιμωρῆσαι καὶ δίκην	ἀπολαβεῖν	παρὰ τῶν Παλαιστίνων ἐπαρᾶται τοῖς
[6, 7]	τοὺς προγόνους ὑμῶν εἰργάσαντο τιμωρίαν	ἀπολαβεῖν,	φείσασθαι δὲ μήτε ὑποζυγίων μήτε
[6, 14]	δίωξιν ἀγαπήσειν ἀνασεσωσμένας τὰς γυναῖκας	ἀπολαμβάνοντας	ἔλεγον: Δαυίδης δὲ πονηρὰν καὶ
[6, 5]	τοὺς Ἑβραίους ἐπαινούμενον καὶ θαυμαστῆς	ἀπολαύοντα	δόξης ἐπ' ἀνδρείᾳ: καὶ γὰρ
[6, 14]	τῶν λαφύρων καὶ τῆς λείας	ἀπολαύοντας,	ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως πολὺν αὐτῶν φόνον
[6, 5]	ἣν νῦν ἔχετε. καὶ τούτων	ἀπολαύσαντες	ἐκ τοῦ θεοῦ προδεδώκατε τὴν
[6, 13]	προφήτης, ἀνὴρ οὐ τῆς τυχούσης	ἀπολαύων	παρὰ τοῖς Ἑβραίοις τιμῆς: ἐνεφάνισε
[6, 13]	δίκην, ἀλλ' ὁ τρόπος αὐτὸν	ἀπολεῖ	λαβὼν αἰτίαν ἄλλην. (Ταῦτ' εἰπὼν
[6, 11]	μὲν γὰρ νῦν καὶ οὐκ	ἀπολείψει	σε, ποιήσει δέ σε τῶν
[6, 13]	ὀμόσαντος ἀπολέσαι καὶ μηδένα ὑμῶν	ἀπολείψειν	ἀπὸ ἀνδρὸς ἕως τετραπόδου> πονηροῦ
[6, 8]	ἕξειν καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν	ἀπολείψειν.	~(Καὶ Σαμουῆλος μὲν ἀπαλλάσσεται ταῦτα
[6, 11]	ἑστιάσεως ὁ τοῦ Ἰεσσαίου παῖς	ἀπολέλειπται.	ὁ δὲ πεπορεῦσθαι κατὰ τὰς
[6, 13]	διὰ τῆσδε τῆς νυκτὸς ὀμόσαντος	ἀπολέσαι	καὶ μηδένα ὑμῶν ἀπολείψειν ἀπὸ
[6, 13]	ἐμοὶ μνησικακοῦντα τοὺς ἐμοὺς ἐγγόνους	ἀπολέσαι,	τηρῆσαι δέ μοι καὶ σῶσαι
[6, 14]	τὴν ἀρχὴν καὶ τὴν ζωὴν	ἀπολέσαι	τοῦ θεοῦ παρακούσαντα ἐν τῷ
[6, 14]	αἱ παρθένοι πολλὰς μυριάδας Παλαιστίνων	ἀπολέσαντα.	ταῦτ' ἀκούσας ὁ τῶν Γιττῶν
[6, 7]	αὐτὸν προσβλέπειν ἐξ ὧν κατέκρινεν	ἀπολέσθαι	γινομένην; πλὴν εἰ μὴ νομίζεις
[6, 11]	αὑτὸν μὲν τοῦ παρὰ μικρὸν	ἀπολέσθαι	τοῦ κατακεκρίσθαι δ' ἀποθανεῖν Δαυίδην
[6, 13]	σωζόμενος, οὐδὲ τὴν ψυχὴν> φανερῶς	ἀπολλυμένην	λαμβάνων. ὁ δὲ Δαυίδης πέμψαντα
[6, 12]	ὁ φόβος μηδ' ἀληθεῖ πιστεύειν	ἀπολογίᾳ:	κελεύει δὲ τοῖς ὁπλίταις περιστᾶσιν
[6, 11]	ἐχθρὸν αὐτοῦ κατασοφίσαιτο δ' αὐτόν,	ἀπολογίαν	σκήπτεται πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ αὐτὴν
[6, 6]	κακῶς ἱερουργήσας καὶ προπετὴς γενόμενος.	ἀπολογουμένου	δὲ τοῦ Σαούλου καὶ περιμεῖναι
[6, 11]	ἂν εὑρεθῇς ὑπὸ τοῦ πατρὸς	ἀπολούμενον.	καὶ καθιμήσασα διὰ θυρίδος αὐτὸν
[6, 11]	τὰ συγκείμενα τὸν μὲν ἑπόμενον	ἀπολύει	εἰς τὴν πόλιν παῖδα, ἦν
[6, 13]	λαβὼν αἰτίαν ἄλλην. (Ταῦτ' εἰπὼν	ἀπολύει	τὴν γυναῖκα: ἡ δ' εἰς
[6, 4]	προείρηκε. ταῦτ' ἐπιτελέσας ὁ Σαμουῆλος	ἀπολύει	τὴν πληθύν. καὶ αὐτὸς δὲ
[6, 11]	εἰς ἐκεῖνα κατάθου. ταῦτ' ἐπομόσας	ἀπολύει	τὸν Δαυίδην εἴς τινα τόπον
[6, 1]	ἢ τὴν ψυχὴν αὐτοῖς εὐθανάτως	ἀπολυθῆναι	τοῦ σώματος, τὰ ἐντὸς ἀναφέροντες
[6, 1]	παθῶν ἐλαυνόμενοι πρὸς τὰς ἐχομένας	ἀπολύουσι	πόλεις. καὶ τοῦτον ἐκπεριέρχεται τὸν
[6, 6]	ποιοῦνται τῷ θεῷ ὥστε αὐτὸν	ἀπολῦσαι	τοῦ ἁμαρτήματος. (Καὶ ὁ Σαοῦλος
[6, 14]	καὶ τὸ σὺν αὐτῷ πλῆθος	ἀπόλωλε,	καταλιπόντες τὰς ἑαυτῶν πόλεις εἰς
[6, 5]	σώματος ἀποτεμεῖν θέλουσιν ἢ παντάπασιν	ἀπολωλέναι.	οἱ δὲ Γαλαδηνοὶ καταπλαγέντες πρὸς
[6, 14]	αὐτὸς εἴπῃ. τῆς δὲ γυναικὸς	ἀπομαχομένης	καὶ λεγούσης οὐ καταφρονήσειν τοῦ
[6, 6]	περιστεφανούσης ὥσπερ προβόλοις τὰς ἐπιχειρήσεις	ἀπομαχόμενον.	ἔνθεν συνέβαινεν ἠμελῆσθαι τὰς φυλακὰς
[6, 14]	καὶ λείας οὐκ ἠξίουν αὐτοῖς	ἀπομερίζειν:	οὐ συνακολουθήσαντας γὰρ ἀλλὰ μαλακισθέντας
[6, 14]	Ἰούδα φυλῇ συνήθεσι καὶ φίλοις	ἀπομοίρας	τῶν λαφύρων. καὶ τὰ μὲν
[6, 3]	τρυφὴν καὶ πρὸς διαίτας πολυτελεῖς	ἀπονενευκότες	πρῶτον μὲν ὑπεναντία ταῦτα ἔπρασσον
[6, 12]	τοὺς τρόπους ἀποθέμενοι μεταλαμβάνουσι τόλμαν	ἀπόνοιαν	καταφρόνησιν ἀνθρωπίνων τε καὶ θείων,
[6, 9]	καὶ παῖδα ἔτι τὴν ἡλικίαν	ἀπόνως	ἀναιρήσειν. (Ἀπαντᾷ δὲ ὁ νεανίσκος
[6, 5]	τῶν ἀγγέλων. καὶ ἔνθεος γενόμενος	ἀποπέμπει	μὲν τοὺς Ἰαβισηνοὺς ὑποσχόμενος αὐτοῖς
[6, 4]	θεῷ. φράσας ταῦτα καὶ προειπὼν	ἀποπέμπει	τὸν νεανίσκον: τῷ Σαούλῳ δὲ
[6, 1]	λέγειν τοῖς παροῦσιν, οἳ μήτ'	ἀποπέμπειν	ἔφασαν τὴν κιβωτὸν μήτε κατασχεῖν,
[6, 14]	ὃν ἔδωκεν αὐτῷ κατοικεῖν ἐκέλευον	ἀποπέμπειν	σὺν τοῖς ἑξακοσίοις ὁπλίταις: τοῦτον
[6, 14]	παρειληφὼς ἐπὶ συμμαχίᾳ πολέμιον καὶ	ἀποπέμπειν	συνεβούλευον, μὴ καὶ λάθῃ μέγα
[6, 1]	μὲν πρῶτον ἐδόκει τὴν κιβωτὸν	ἀποπέμπειν	τοῖς οἰκείοις, ὡς ὑπερεκδικοῦντος αὐτὴν
[6, 4]	παρόντος> καὶ ὁ μὲν Σαοῦλος	ἀποπέμπεται	τὸν ἀκόλουθον, λαβὼν δ' ὁ
[6, 1]	καὶ πρὸς ἄλλους παρ' αὑτῶν	ἀποπέμπουσιν	Ἀσκαλωνῖται. μένει δ' οὐδὲ παρ'
[6, 1]	κιβωτὸν: ἔκειτο γὰρ ἐπ' αὐτῆς	ἀποπεπτωκὼς	τῆς βάσεως, ἐφ' ἧς ἑστὼς
[6, 4]	αὐτῷ ἐκ τῆς νομῆς καλῶν	ἀποπλανηθεισῶν,	ἥδετο γὰρ αὐταῖς ὡς οὐκ
[6, 6]	πρὶν ἢ τὸ αἷμα καλῶς	ἀποπλῦναι	καὶ τὰς σάρκας ποιῆσαι καθαρὰς
[6, 5]	ἔλθοι βοήθεια πολεμῶσιν, εἰ δ'	ἄπορα	εἴη τὰ παρ' ἐκείνων παραδώσειν
[6, 1]	τὴν κιβωτὸν σχήματος κείμενον ἐν	ἀπορίᾳ	δεινῇ καὶ συγχύσει καθίσταντο. καὶ
[6, 2]	μὲν νίκης, ὡς ἀπειλημμένων ἐν	ἀπορίᾳ	τῶν Ἰουδαίων μήτε ὅπλα ἐχόντων
[6, 11]	ἥτις ἐστὶ καὶ παρὰ τοῖς	ἀπορρήτοις	αὐτοῦ τῆς ψυχῆς γενέσθαι. καταμαθὼν
[6, 12]	μαθεῖν ἤθελεν. ὁ δὲ πρᾶξιν	ἀπόρρητον	ἐπιταγῆναι παρὰ τοῦ βασιλέως ἔφησεν,
[6, 11]	πρὸς αὐτὸν τὸ τοῦ πατρὸς	ἀπόρρητον	καὶ τὴν προαίρεσιν. συμβουλεύει μέντοι
[6, 6]	τινὰς μὲν φυγεῖν τὰς πανοπλίας	ἀπορρίψαντας,	οἱ δὲ πολλοὶ μὴ γνωρίζοντες
[6, 8]	αὐτῷ τὸν Δαβίδην τῶν ποιμνίων	ἀποσπάσαντα:	βούλεσθαι γὰρ αὐτὸν ἰδεῖν περὶ
[6, 5]	εἴ τινος ὑποζύγιον εἰς ἐμὴν	ἀποσπάσας	χρείαν ἐλύπησα, τούτων ἕν τι
[6, 3]	γὰρ ὅτι πρῶτον μὲν ὑμῶν	ἀποσπάσουσι	τὰ τέκνα καὶ τὰ μὲν
[6, 5]	ἐπινοίᾳ πρὸς τὸ μηδ' αὖθις	ἀποστάντας	δυνηθῆναι τὴν ὑπ' αὐτῷ δουλείαν
[6, 8]	πέμψας πρὸς τὸν Ἰεσσαῖον ἐκέλευσεν	ἀποστέλλειν	αὐτῷ τὸν Δαβίδην τῶν ποιμνίων
[6, 7]	προσφέρωσι, δέχεται ταῦτ' εὐμενῶς, ἀλλ'	ἀποστρέφεται	καὶ δείγματα τῆς πονηρίας οὐκ
[6, 12]	διαπραξάμενος καὶ γενεὰν ὅλην ἀρχιερατικῆς	ἀποσφάξας	τιμῆς καὶ μήτ' ἐπὶ νηπίοις
[6, 9]	ἐκπηδῶσιν εἰς αὐτοὺς καὶ πολλοὺς	ἀποσφάττοντες	διώκουσιν ἄχρι τῶν Γίττης ὁρίων
[6, 13]	σύμβολον δὲ τοῦ κτεῖναι δυνηθεὶς	ἀποσχέσθαι	λαβὼν αὐτοῦ τὸ δόρυ καὶ
[6, 1]	κατέβλαψε μήτε φυτῶν μήτε καρπῶν	ἀποσχόμενον.	ἐν δὴ τούτοις ὄντες τοῖς
[6, 6]	τοῖς Ἑβραίοις, ἵν' εἴ τις	ἀποσχόμενος	τοῦ φονεύειν τοὺς ἐχθροὺς φάγοι
[6, 4]	τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ λαμπρῶν	ἀποσώζει	τὴν διάθεσιν, ἀλλὰ πρὸς τὰς
[6, 14]	συλλεξάμενος εἰς τὸ τῶν οἰκείων	ἀποσωθῇ	στρατόπεδον: ἀντέχοντα δὲ καὶ τελέως
[6, 5]	ποτε βραχύ τι τοῦ σώματος	ἀποτεμεῖν	θέλουσιν ἢ παντάπασιν ἀπολωλέναι. οἱ
[6, 13]	ἀμύνης καὶ συμβουλεύοντος τοῦ Σαούλου	ἀποτεμεῖν	τὴν κεφαλὴν καὶ τῆς πολλῆς
[6, 9]	ἐκείνου μάχαιραν οὐκ ἔχων αὐτὸς	ἀποτέμνει	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. πεσὼν δ'
[6, 14]	παίδων αὐτοῦ σώμασι καὶ σκυλεύσαντες	ἀποτέμνουσιν	αὐτῶν τὰς κεφαλάς, καὶ κατὰ
[6, 10]	κτείνας πολλοὺς καὶ κεφαλὰς ἑξακοσίων	ἀποτεμὼν	ἧκε πρὸς τὸν βασιλέα διὰ
[6, 1]	τὴν κιβωτὸν παρ' αὐτοῖς ἀναξίους	ἀποφαίνοντες	αὑτοὺς καὶ πρὸς τὸ κοινὸν
[6, 3]	τὰς θυγατέρας δ' ὑμῶν μυρεψοὺς	ἀποφανοῦσι	καὶ ὀψοποιοὺς καὶ σιτοποιούς, καὶ
[6, 4]	εὐεργεσιῶν, καὶ τὸν μὲν θεὸν	ἀποχειροτονοῦσι	τῆς βασιλείας οὐκ εἰδότες ὡς
[6, 13]	ἀδικεῖν καὶ τὸ τῶν ἀλλοτρίων	ἅπτεσθαι	δεινὸν ἡγεῖσθαι καὶ πρόσαντες τῷ
[6, 14]	αὐτὴν καὶ ἀναχθῆναι ποιήσειεν ἀνάγκην,	ἀπωδύρετο	τοὺς πολεμίους ἐπικεῖσθαι βαρεῖς αὐτῷ,
[6, 10]	ἔρωτα μηνύσαντας αὐτῆς ἔφη γενησόμενον	ἀπωλείας	καὶ κινδύνων αἴτιον αὐτῷ ληψομένῳ:
[6, 10]	μὲν γυναῖκες, ὡς> πολλὰς Σαοῦλος	ἀπώλεσε	Παλαιστίνων χιλιάδας, αἱ παρθένοι δὲ,
[6, 10]	τὴν θυγατέρα. ὁ δὲ μικρὸν	ἄρ'	ὑμῖν, εἶπε, δοκεῖ γαμβρὸν γενέσθαι
[6, 13]	τὸν υἱὸν ἤκουσεν Ἰεσσαίου, νῦν	ἄρα,	εἶπε, μέγα φρονοῦσιν ἐφ' αὑτοῖς
[6, 11]	μήτε τοῖς διαβάλλουσιν, εἴ τινες	ἄρα	εἰσὶν οἱ τοῦτο πράττοντες, ἀλλ'
[6, 3]	τῆς αὑτῶν κακοβουλίας. (Ἦν δ'	ἄρα	καὶ πρὸς τὰς προρρήσεις τῶν
[6, 11]	πολὺ τοῖς γεγενημένοις ἐμμένειν Σαοῦλος	ἄρα:	ὁρῶν γὰρ τὸν Δαυίδην παρὰ
[6, 11]	πρὸς τὸν προφήτην Σαμουῆλον εἰς	Ἀραμαθὰ	καὶ τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῷ τὴν
[6, 4]	θεράποντος ὡς ἐγένοντο κατὰ τὴν	Ἁραμαθὰ	πόλιν εἶναι προφήτην ἐν αὐτῇ
[6, 11]	ἀδικίαν καταλείπει μὲν τὴν πόλιν	Ἀραμαθάν,	ἀγαγὼν δὲ τὸν Δαυίδην ἐπί
[6, 9]	τὰ ὅπλα καὶ τὴν βακτηρίαν	ἀράμενος	καὶ πέντε λίθους ἐκ τοῦ
[6, 6]	ὅτι δὲ χθὲς ἀγνοῶν τὴν	ἀρὰν	αὐτοῦ καὶ τὸν ὅρκον μεταξὺ
[6, 6]	οὕτως ἐξαρπάζουσι τῆς τοῦ πατρὸς	ἀρᾶς,	αὐτοὶ δὲ εὐχὰς ὑπὲρ τοῦ
[6, 9]	πρὸς ὀργὴν τὸν Γολίαθον, καὶ	ἀρὰς	αὐτῷ τίθεται ἐκ τῆς προσηγορίας
[6, 6]	δὲ γνοὺς, ὅτι μετὰ δεινῆς	ἀρᾶς	ὁ πατὴρ ἀπεῖπε μὴ γεύσασθαί
[6, 6]	οὐκ ἐπακηκοὼς τῆς τοῦ πατρὸς	ἀρᾶς	οὐδὲ τῆς ἐπ' αὐτῇ τοῦ
[6, 13]	αὐτὸν στρατείας. (Δαυίδης δὲ ἐκεῖθεν	ἄρας	εἴς τινα τόπον Καινὴν καλουμένην
[6, 10]	τῆς θυγατρὸς οὐ χρυσὸν οὐδ'	ἄργυρον	οὐδ' ὅπως ταῦτα ἐκ τῶν
[6, 7]	οὔτ' ἂν κόσμον ἀναθημάτων ἐξ	ἀργύρου	καὶ χρυσοῦ πεποιημένων προσφέρωσι, δέχεται
[6, 3]	ὃ μὴ κελευόμενοι ποιήσουσιν ἀνδραπόδων	ἀργυρωνήτων	τρόπον: καὶ τὰς θυγατέρας δ'
[6, 8]	πρὸς αὑτὸν Σαμουῆλος, ὁ βασιλεύειν	ἀρέσας	τῷ θεῷ” κατακλίνεται μὲν αὐτός,
[6, 4]	ἐν σπουδῇ καὶ λόγῳ τὸ	ἀρέσκεσθαι	τὸν Σαοῦλον ἐτίθεντο. ~(Μηνὶ δ'
[6, 12]	βέβαια καὶ ἀληθῆ καὶ ἀνθρώποις	ἀρεστὰ	καὶ τῷ θεῷ δοκοῦσι, τῶν
[6, 14]	ἢ γενήσεται τὴν μαρτυρίαν ἐπ'	ἀρετῇ	καρποῦσθαι παρὰ πάντων ἄξιος: τοὺς
[6, 10]	ἀνδρείαν ἔχοντος καὶ τὴν ἄλλην	ἀρετὴν	ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν αὐτῷ.
[6, 13]	Ἑβραίοις τιμῆς: ἐνεφάνισε γὰρ τὴν	ἀρετὴν	αὐτοῦ καὶ τὴν τοῦ πλήθους
[6, 11]	τὸν νεανίσκον ἀγαπῶν καὶ τὴν	ἀρετὴν	αὐτοῦ καταιδούμενος λέγει πρὸς αὐτὸν
[6, 14]	ἀγαθοῖς, ὑφ' οὗ προαχθήσονται πάντες	ἀρετὴν	διώξειν καὶ ζηλοῦν δόξαν καὶ
[6, 11]	ὁ θάνατος οὐ διὰ τὴν	ἀρετὴν	μόνον, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν
[6, 5]	τῶν διὰ τὴν παράβασιν τῆς	ἀρετῆς	αὐτοῖς κακῶν συμπεσόντων καὶ τῶν
[6, 8]	ποιοῦμαι τὴν βασιλείαν ἀλλὰ ψυχῶν	ἀρετῆς	καὶ ζητῶ ὅστις ταύτης ἐστὶ
[6, 1]	ἦν ἀντιβλέψαι, τοσούτους δὲ τὸν	ἀριθμὸν	μύας χρυσοῦς τοῖς κατανεμηθεῖσιν αὐτῶν
[6, 4]	οὗτοι δ' ἦσαν ἑβδομήκοντα τὸν	ἀριθμόν:	προστάσσει δὲ τοῖς διακόνοις παραθεῖναι
[6, 5]	τὸ πλῆθος: εὑρίσκει δὲ τὸν	ἀριθμὸν	χωρὶς τῆς Ἰούδα φυλῆς εἰς
[6, 5]	ἐποίει δὲ τοῦθ' ὅπως τῆς	ἀριστερᾶς	αὐτοῖς ὄψεως ὑπὸ τῶν θυρεῶν
[6, 12]	καὶ τιμῇ τῇ πρὸς αὐτοὺς	ἀρίστοις.	προφητεῦσαι δὲ οὐ νῦν πρῶτον
[6, 12]	παῖς, ὁ πρῶτος μετὰ τὴν	ἀριστοκρατίαν	καὶ> τὴν ἐπὶ τοῖς κριταῖς
[6, 3]	μῖσος: ἥττητο γὰρ δεινῶς τῆς	ἀριστοκρατίας	ὡς θείας καὶ μακαρίους ποιούσης
[6, 5]	αὐτοῦ Ἰησοῦ> ὃς ἦν στρατηγὸς,	ἀριστοκρατούμενοι	διετέλουν: μετὰ δὲ τὴν ἐκείνου
[6, 5]	ἐπὶ τὸ τιμᾶν καὶ πάντων	ἄριστον	νομίζειν: οὐ γὰρ ἤρκεσεν αὐτῷ
[6, 4]	ἀρίστου προστατεῖσθαι, θεὸς δὲ πάντων	ἄριστος,	αἱροῦνται δ' ἔχειν ἄνθρωπον βασιλέα,
[6, 4]	ἦν δὲ νεανίας τὴν μορφὴν	ἄριστος	καὶ τὸ σῶμα μέγας τό
[6, 4]	ὡς συμφορώτατον ὑπὸ τοῦ πάντων	ἀρίστου	προστατεῖσθαι, θεὸς δὲ πάντων ἄριστος,
[6, 5]	ἐπανῆλθον πολιτείαν τῷ κατὰ πόλεμον	ἀρίστῳ	δόξαντι γεγενῆσθαι καὶ κατ' ἀνδρείαν
[6, 14]	γῆς ἐρριμμένους, καὶ τοὺς μὲν	ἀριστῶντας,	τοὺς δὲ καὶ μεθύοντας ἤδη
[6, 14]	περὶ τῆς γυναικὸς ἐν τοσούτοις	ἀρκεῖ	δεδηλῶσθαι: τὸν δὲ πόλεσι καὶ
[6, 9]	γῇ διαφθείρω. ταὐτὸ δὲ καὶ	ἄρκον	ἀμυνόμενος διατίθεμαι. νομιζέσθω δὴ καὶ
[6, 9]	Δαβίδην πρὸς τὸν πατέρα Ἰεσσαῖον	ἀρκούμενος	αὐτοῦ τοῖς τρισὶν υἱοῖς, οὓς
[6, 4]	πληθύν. καὶ αὐτὸς δὲ εἰς	Ἀρμαθὰ	παραγίνεται πόλιν, πατρὶς γὰρ ἦν
[6, 3]	αὐτὸν συντρέχουσι, διέτριβε δ' ἐν	Ἀρμαθᾶ	πόλει, καὶ τάς τε τῶν
[6, 7]	ἀποθανεῖν. καὶ αὐτὸς δὲ εἰς	Ἅρμαθον	πόλιν ἀπαλλάσσεται. ~(Σαοῦλος δὲ ὁ
[6, 6]	Ἰουδαίους πεζῶν μὲν τριάκοντα μυριάσιν	ἅρμασι	δὲ τρισμυρίοις, ἵππον δὲ ἑξακισχιλίαν
[6, 3]	τέκνα καὶ τὰ μὲν αὐτῶν	ἁρματηλάτας	εἶναι κελεύσουσι, τοὺς δ' ἱππεῖς
[6, 3]	δὲ καὶ τεχνίτας ὁπλοποιοὺς καὶ	ἁρματοποιοὺς	καὶ ὀργάνων τέκτονας γεωργούς τε
[6, 6]	Ἀβελίου. ἦν δὲ καὶ πλῆθος	ἁρμάτων	Σαούλῳ καὶ ἱππέων, οἷς δὲ
[6, 13]	γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ πατρίδι	Ἀρμεθᾶ	καὶ ἐπὶ πολλὰς πάνυ ἡμέρας
[6, 1]	συμβουλία καὶ τότε μάλιστα δοξάντων:	ἁρμοζόντως	λέγειν τοῖς παροῦσιν, οἳ μήτ'
[6, 9]	περιζώσας τὸ ξίφος καὶ περικεφαλαίαν	ἁρμόσας	ἐξέπεμψεν. ὁ δὲ Δαβίδης βαρυνόμενος
[6, 9]	τοῦ χειμάρρου λίθων ἕνα καὶ	ἁρμόσας	τῇ σφενδόνῃ βάλλει ἐπὶ τὸν
[6, 2]	τὸν θεὸν ἐπαγγέλλεται καὶ λαβὼν	ἄρνα	γαλαθηνόν, ὑπὲρ τῶν ὄχλων θύει
[6, 9]	ποτε τοῖς ποιμνίοις καὶ ἁρπάσαντα	ἄρνα	διώξας καταλαμβάνω καὶ τὸν μὲν
[6, 9]	διώξας καταλαμβάνω καὶ τὸν μὲν	ἄρνα	τοῦ στόματος ἐξαρπάζω τοῦ θηρὸς,
[6, 12]	ὁ δ' ἀρχιερεὺς οὐκ ἐπ'	ἄρνησιν	ἐτράπη τῶν γεγονότων, ἀλλὰ μετὰ
[6, 7]	ὑπολιπεῖν, ἀλλὰ πάσης διεξελθεῖν ἡλικίας	ἀρξαμένους	ἀπὸ γυναικῶν κτείνειν καὶ νηπίων
[6, 3]	ἀποδεῖξαί τινα αὐτῶν βασιλέα, ὃς	ἄρξει	τοῦ ἔθνους καὶ τιμωρήσεται Παλαιστίνους
[6, 4]	αὐτῷ σημαίνει τοῦτον εἶναι τὸν	ἄρξειν	μέλλοντα. Σαοῦλος δὲ πρόσεισι τῷ
[6, 1]	συγκομιδὴν τῶν καρπῶν ἐν ταῖς	ἀρούραις	ὑπάρχοντες ὡς εἶδον τὴν κιβωτὸν
[6, 14]	τῷ καλλίστῳ τῆς χώρας τόπῳ	Ἀρούρης	λεγομένῳ, καὶ πένθος ἐφ' ἡμέρας
[6, 12]	βασίλειον εἶχε, καὶ καθίσας ἐπ'	Ἀρούρης,	τόπος ἦν τις τιμῆς, πολιτικῆς
[6, 1]	εἶδον τὴν κιβωτὸν ὑφ' ἡδονῆς	ἁρπαγέντες	καὶ τὸ ἔργον ἐκ τῶν
[6, 9]	μού ποτε τοῖς ποιμνίοις καὶ	ἁρπάσαντα	ἄρνα διώξας καταλαμβάνω καὶ τὸν
[6, 11]	ὀργὴν ὁ Σαοῦλος ἐξήνεγκεν, ἀλλὰ	ἁρπάσας	τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν ἐπ' αὐτὸν
[6, 14]	δὲ ὑπὸ τοῦ δεσπότου κατ'	ἀρρωστίαν	ἕπεσθαι μὴ δυνάμενον: ἐδήλου δ'
[6, 6]	δὲ παῖδες αὐτῷ τρεῖς μὲν	ἄρσενες	Ἰωνάθης καὶ Ἰησοῦς καὶ Μέλχισος,
[6, 1]	καινὴν κατασκευάσαι, καὶ βόας ὑποζεύξαντας	ἀρτιτόκους	τὰς μὲν πόρτις ἐγκλεῖσαι καὶ
[6, 4]	καὶ φιλοφρονήσονται καὶ δώσουσί σοι	ἄρτους	δύο, σὺ δὲ λήψῃ. κἀκεῖθεν
[6, 4]	ὧν τὸν μὲν πρῶτον τρεῖς	ἄρτους	ὄψει κομίζοντα, τὸν δὲ δεύτερον
[6, 0]	τῶν Ἰωσήπου ἱστοριῶν τῆς Ἰουδαικῆς	ἀρχαιολογίας.	~(Λαβόντες δ' οἱ Παλαιστῖνοι τὴν
[6, 13]	συμφορῶν. ἐπεδείξω δὲ σήμερον τὴν	ἀρχαίων	ἔχοντα σαυτὸν δικαιοσύνην, οἳ τοὺς
[6, 5]	Σαοῦλον ἐτίθεντο. ~(Μηνὶ δ' ὕστερον	ἄρχει	τῆς παρὰ πάντων αὐτῷ τιμῆς
[6, 2]	πολέμιοι Παλαιστῖνοι, θεὸς δ' εὐμενὴς	ἄρχεται	γίνεσθαι καὶ φίλος, οὐκ ἐπιθυμεῖν
[6, 1]	πάντες ὑπὸ τὴν τῆς ἡμέρας	ἀρχὴν	εἰσιόντες εἰς τὸν ναὸν προσκυνῆσαι
[6, 4]	μὴ βουλόμενος οἶμαι δοκεῖν τὴν	ἀρχὴν	ἑκὼν λαμβάνειν, ἀλλὰ τοσαύτην ἐνεδείξατο
[6, 14]	πόλεμον, σὲ δὲ καὶ τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὴν ζωὴν ἀπολέσαι τοῦ
[6, 3]	πράττειν ἐμποδιζόμενος τοῖς υἱοῖς τὴν	ἀρχὴν	καὶ τὴν προστασίαν τοῦ ἔθνους
[6, 13]	αὐτῷ παρὰ τοῦ δόντος τὴν	ἀρχὴν	σὺν χρόνῳ τὴν δίκην, ἐπέσχε
[6, 4]	κρείττων ἐστὶ πάντων καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἄξιος. ὡς δ' ἐπευφήμησε τῷ
[6, 14]	αὐτοῖς διὰ τὸ μέγεθος τῆς	ἀρχῆς	οὐ μόνον οὐ κακοῖς εἶναι
[6, 6]	κελεύει τὸν ἀρχιερέα λαβόντα τὴν	ἀρχιερατικὴν	στολὴν προφητεύειν αὐτῷ περὶ τῶν
[6, 12]	ἔργον διαπραξάμενος καὶ γενεὰν ὅλην	ἀρχιερατικῆς	ἀποσφάξας τιμῆς καὶ μήτ' ἐπὶ
[6, 14]	τὸν θεὸν ἀναστήσας παρεκάλεσε τὸν	ἀρχιερέα	Ἀβιάθαρον ἐνδύσασθαι τὴν ἱερατικὴν στολὴν
[6, 12]	ἀσφαλείας προπεμφθῆναι. ~(Μεταπεμψάμενος οὖν τὸν	ἀρχιερέα	καὶ πᾶσαν αὐτοῦ τὴν γενεὰν
[6, 6]	καλέσας ὁ βασιλεὺς Ἀχίτωβον τὸν	ἀρχιερέα	κελεύει αὐτὸν γνῶναι, εἰ δίδωσιν
[6, 6]	τὸν ὁπλοφόρον ἀπεῖναι κελεύει τὸν	ἀρχιερέα	λαβόντα τὴν ἀρχιερατικὴν στολὴν προφητεύειν
[6, 12]	παραγίνεται πόλιν πρὸς Ἀβιμέλεχον τὸν	ἀρχιερέα,	ὃς ἐπὶ τῷ μόνον ἥκοντα
[6, 12]	πόλιν πρὸς Ἀβιμέλεχον ἐλθόντα τὸν	ἀρχιερέα	τά τε μέλλοντα παρ' αὐτοῦ
[6, 12]	γὰρ διαβληθήσεσθαι πρὸς αὐτοῦ τὸν	ἀρχιερέα	τῷ βασιλεῖ, καὶ τῆς ἀτυχίας
[6, 12]	καθὼς προεφήτευσεν ὁ θεὸς τῷ	ἀρχιερεῖ	Ἠλὶ διὰ τὰς τῶν υἱῶν
[6, 12]	βασιλέως ἡμιόνους νέμων: ὁ δ'	ἀρχιερεὺς	ἔχειν μὲν αὐτὸς οὐδέν τι
[6, 6]	ὁ παῖς αὐτοῦ καὶ ὁ	ἀρχιερεὺς	Ἐχίας ἀπόγονος ὢν Ἠλὶ τοῦ
[6, 12]	ἐμὸν οἶκον ἐλάνθανεν. ὁ δ'	ἀρχιερεὺς	οὐκ ἐπ' ἄρνησιν ἐτράπη τῶν
[6, 12]	οὐ πολεμίῳ. (Ταῦτα λέγων ὁ	ἀρχιερεὺς	οὐκ ἔπεισε τὸν Σαοῦλον: δεινὸς
[6, 14]	Ἀβιμέλεχον αὐτὸν καὶ τὴν τῶν	ἀρχιερέων	πόλιν ἀνεῖλεν. ἐβασίλευσε δὲ Σαμουήλου
[6, 12]	θαρρούντων δ' ἐκείνων ἅψασθαι τοῦ	ἀρχιερέως,	ἀλλὰ τὸ θεῖον εὐλαβουμένων μᾶλλον
[6, 14]	καὶ ὅτι τὴν Ἀβιμελέχου τοῦ	ἀρχιερέως	γενεὰν καὶ Ἀβιμέλεχον αὐτὸν καὶ
[6, 14]	δὲ τοὺς ἐχθρούς. τοῦ δ'	ἀρχιερέως	διώκειν κελεύσαντος ἐκπηδήσας μετὰ τῶν
[6, 6]	Ἐχίας ἀπόγονος ὢν Ἠλὶ τοῦ	ἀρχιερέως	ἐπὶ βουνοῦ ὑψηλοῦ καὶ τὴν
[6, 13]	λαοῦ μετὰ τὴν Ἠλεὶ τοῦ	ἀρχιερέως	τελευτὴν μόνος μὲν ἔτη δώδεκα,
[6, 11]	ἐκ δεξιῶν Ἀβενήρου δὲ τοῦ	ἀρχιστρατήγου	ἐκ τῶν ἑτέρων, ἰδὼν τὴν
[6, 14]	οὐ κακοῖς εἶναι περὶ τοὺς	ἀρχομένους,	ἀλλ' οὐδὲ μετρίως χρηστοῖς. ἔτι
[6, 1]	ταῦτ' ἰδόντες οἱ τῶν Παλαιστίνων	ἄρχοντες	ἀνέστρεψαν ὀπίσω. (Ὀργὴ δὲ καὶ
[6, 1]	οἱ ἐκ τῶν πέντε> πόλεων	ἄρχοντες,	Γίττης καὶ Ἀκάρων καὶ Ἀσκάλωνος
[6, 1]	ἀπιουσῶν ἠκολούθουν οἱ τῶν Παλαιστίνων	ἄρχοντες,	ποῦ ποτε στήσονται καὶ πρὸς
[6, 14]	πολλὴν καὶ βασιλεῦσιν ἐθνῶν καὶ	ἄρχουσι	πόλεων ἐπιθυμίαν καὶ σπουδὴν τῶν
[6, 5]	ἦλθε, κἀκεῖ πολλῶν μυριάδων ἐπιτεκνωθεισῶν,	ἃς	εἰς δουλείας καὶ χαλεπὰς ὕβρεις
[6, 6]	καὶ περιμεῖναι μὲν τὰς ἡμέρας	ἃς	ὥρισε λέγοντος, ὑπὸ δὲ ἀνάγκης
[6, 8]	πέμπτος ἐκαλεῖτο, ὁ δὲ ἕκτος	Ἄσαμος.	ἰδὼν δὲ καὶ τούτους ὁ
[6, 13]	σε θέλοντος; ἢ πῶς οὐκ	ἀσεβεῖς	εἰς τὸν θεὸν ἄνθρωπον τήμερον
[6, 7]	οὐχὶ θείας ἰσχύος, ὁ Σαοῦλος	ἀσεβῆσαι	μὲν ἔλεγεν, ἀγένητα δὲ ποιῆσαι
[6, 5]	τὴν ὑπ' αὐτῷ δουλείαν διαφυγεῖν	ἀσθενεῖς	ποιῶν: τῶν γὰρ ἢ κατὰ
[6, 9]	αὐτῷ διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ'	ἀσθενέστερον	εἶναι διὰ ταύτην πρὸς εἰδότα
[6, 11]	ὅτι γένοιτο διὰ τῆς νυκτὸς	ἀσθενέστερος,	ἐκέλευσεν οὕτως ἔχοντα κομισθῆναι: βούλεσθαι
[6, 11]	πιστωσαμένη τὸ κατακείμενον τὸν Δαυίδην	ἀσθμαίνειν.	ἀπαγγειλάντων δὲ τῶν πεμφθέντων, ὅτι
[6, 13]	χιλίων δ' αἰγῶν. ταῦτα Δαυίδης	ἀσινῆ	τηρεῖν τε καὶ ἀβλαβῆ παρήγγελλε
[6, 14]	ἡμέραις ἐν τῇ ἐρημίᾳ πλανώμενος	ἄσιτος	διεκαρτέρησε, πρῶτον αὐτὸν ποτῷ καὶ
[6, 1]	πρὸς ἄλλους παρ' αὑτῶν ἀποπέμπουσιν	Ἀσκαλωνῖται.	μένει δ' οὐδὲ παρ' ἐκείνοις:
[6, 1]	γεγενημένην. πέμπουσιν οὖν πρὸς τοὺς	Ἀσκαλωνίτας	ἀξιοῦντες τὴν κιβωτὸν αὐτοὺς παρὰ
[6, 1]	ἄρχοντες, Γίττης καὶ Ἀκάρων καὶ	Ἀσκάλωνος	ἔτι δὲ Γάζης καὶ Ἀζώτου,
[6, 9]	ὁρίων καὶ τῶν πυλῶν τῶν	Ἀσκάλωνος.	καὶ θνήσκουσι μὲν τῶν Παλαιστίνων
[6, 13]	πονηρὸς τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἐκ κυνικῆς	ἀσκήσεως	πεποιημένος τὸν βίον, γυναικὸς δ'
[6, 4]	δεύτερον ἔριφον, ὁ τρίτος δὲ	ἀσκὸν	οἴνου φέρων ἀκολουθήσει. ἀσπάσονται δέ
[6, 13]	σὺν αὐτῷ διὰ τούτων αὐτὸν	ἀσπάζεται	καὶ συνεύχεται τοῦτο ποιεῖν ἐπ'
[6, 4]	θεὸν ἴσθι μετὰ σοῦ τυγχάνοντα,	ἄσπασαί	τε τὸν πατέρα σου καὶ
[6, 6]	ὑμᾶς τιμωρησώμεθα τῶν τετολμημένων ἀξίως.	ἀσπασάμενος	δὲ τὴν φωνὴν ὁ τοῦ
[6, 11]	τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν: αὐτὸς γὰρ	ἀσπάσεσθαι	τὸν πατέρα καὶ καιροῦ παραφανέντος
[6, 4]	δὲ ἀσκὸν οἴνου φέρων ἀκολουθήσει.	ἀσπάσονται	δέ σε οὗτοι καὶ φιλοφρονήσονται
[6, 5]	ὑποχειρίους γενομένους ἠλευθέρωσε πρῶτον μὲν	Ἀσσυρίων	καὶ τῆς ἐκείνων ἰσχύος ὑπερτέρους
[6, 14]	πανοπλίας αὐτῶν ἀνέθηκαν εἰς τὸ	Ἀστάρτειον	ἱερόν, τὰ δὲ σώματα ἀνεσταύρωσαν
[6, 5]	βρονταῖς σημαίνει τὸ θεῖον καὶ	ἀστραπαῖς	καὶ χαλάζης καταφορᾷ τὴν τοῦ
[6, 2]	ἔπειτα βρονταῖς καταψοφήσας καὶ διαπύροις	ἀστραπαῖς	ὡς καταφλέξων αὐτῶν τὰς ὄψεις
[6, 6]	φύσει περιεῖναι τῷ χωρίῳ τὴν	ἀσφάλειαν	καὶ παντὶ νομίζειν ἀμήχανον εἶναι
[6, 8]	ὑποθεμένου τοῦ θεοῦ καὶ δόντος	ἀσφαλείας	ὁδὸν ἧκεν εἰς τὴν προειρημένην
[6, 12]	Γολιάθου πρὸς οὓς ἐβούλετο μετὰ	ἀσφαλείας	προπεμφθῆναι. ~(Μεταπεμψάμενος οὖν τὸν ἀρχιερέα
[6, 11]	βασιλέως προσδόκα. τῆς μέντοι γε	ἀσφαλείας	τεύξῃ παρ' ἐμοῦ καὶ οὐδὲν
[6, 4]	ἀφ' αἵματος ὑπ' αὐτοῦ στεργόμενον	ἀσφαλὲς	ἢ σῶφρον ἔδοξε μηνύειν λογισάμενος
[6, 10]	δοὺς αὐτῷ χώραν ἀμείνονα μὲν	ἀσφαλεστέραν	δὲ ὡς ἐνόμιζεν αὑτῷ: ἐβούλετο
[6, 5]	ἀναιρούμενον ἐπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας:	ἄτοπον	γὰρ εἶναι τὴν ὑπὸ τοῦ
[6, 5]	δεδώκατέ μοι, φησί, τὸ μηδὲν	ἄτοπον	ἔθ' ὑμᾶς περὶ ἐμοῦ δύνασθαι
[6, 3]	σὺν αὑτοῖς ἔχειν, καὶ οὐδὲν	ἄτοπον	εἶναι τῶν πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν
[6, 14]	ἔδωκά σοι τόπον μηδὲν ὑπονοῶν	ἄτοπον,	κἀκεῖ φύλασσέ μοι τὴν χώραν,
[6, 11]	ἐμοῦ καὶ οὐδὲν μὴ πάθῃς	ἄτοπον:	ὅπως δὲ μνησθῇς τούτων παρὰ
[6, 12]	ἀρχιερέα τῷ βασιλεῖ, καὶ τῆς	ἀτυχίας	ταύτης αὐτοῖς αὑτὸν ᾐτιᾶτο. μένειν
[6, 5]	καὶ ἐπινοίᾳ πρὸς τὸ μηδ'	αὖθις	ἀποστάντας δυνηθῆναι τὴν ὑπ' αὐτῷ
[6, 9]	ἀπ' ἀλλήλων τὰ στρατόπεδα μέσος	αὐλὼν	τῶν ὀρῶν ἐφ' ὧν ἦν.
[6, 14]	ὑποσχέσει τὸ πρόθυμον αὐτοῦ μᾶλλον	αὔξων.	(Ἔτυχε δὲ Σαοῦλος ὁ τῶν
[6, 14]	καὶ σαυτὸν μετὰ τῶν τέκνων	αὔριον	πεσόντα ἐπὶ τῆς μάχης μετ'
[6, 8]	βασιλείας ἄξιον ἔκρινεν, οὐ τὰ	αὐτὰ	βλέπειν ἀνθρώπους εἶπε καὶ θεόν:
[6, 1]	οἱ πεπειραμένοι καὶ τοῖς ἀκούουσιν	αὐτὰ	διδασκαλία γινόμενοι τοῦ μὴ προσδέξασθαι
[6, 1]	ἰσχὺν τοιαύτην ἔχει. ~(Ἔκριναν δ'	αὐτὰ	καλῶς εἰρῆσθαι καὶ τοῖς ἔργοις
[6, 3]	λόγων γεννήσει καὶ τῷ πάσχειν	αὐτὰ	μεταγινώσκοντας ἱκετεῦσαι τὸν θεὸν ἐλεῆσαί
[6, 7]	ἐφείσαντο καὶ διήρπασαν μὴ τηρεῖν	αὐτὰ	τοῦ θεοῦ κελεύσαντος τά τε
[6, 2]	τούτοις ὁ θεὸς ὑπισχνεῖται παρέξειν	αὐτά,	τῷ δ' ἀγαθοὺς εἶναι καὶ
[6, 14]	τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ἐπικαταλαμβανόμενοι παρ'	αὐταῖς	ἀνῃροῦντο καὶ παρέσυρεν αὐτοῖς τὰ
[6, 1]	ὀρθὴν ὁδὸν ὥσπερ ἡγουμένου τινὸς	αὐταῖς	ἀπιουσῶν ἠκολούθουν οἱ τῶν Παλαιστίνων
[6, 1]	κιβωτὸν φερούσας ἐπὶ τριόδου καταλιπεῖν	αὐταῖς	ἐπιτρέψαντας ἣν βούλονται τῶν ὁδῶν
[6, 4]	νομῆς καλῶν ἀποπλανηθεισῶν, ἥδετο γὰρ	αὐταῖς	ὡς οὐκ ἄλλῳ τινὶ τῶν
[6, 1]	ἀπαιτοῦσα παρ' ἑκάστης τοῦ πρὸς	αὐτὰς	ἐλθεῖν ἃ δι' αὐτὴν ἔπασχον.
[6, 4]	παρθένοις ἐφ' ὕδωρ βαδιζούσαις ἐρωτῶσιν	αὐτὰς	τοῦ προφήτου τὴν οἰκίαν. αἱ
[6, 1]	γὰρ οὐκ ἦσαν, καὶ προσελθόντας	αὐτῇ	βαλὼν ἀπέκτεινεν. ἔκλαυσαν δὲ ταῦτα
[6, 6]	ἐπὶ τὴν διαρπαγὴν τῶν ἐν	αὐτῇ	βουλόμενος πρὶν ἡμέρας καὶ τῶν
[6, 13]	τὴν Ἑβραίων γλῶτταν ἀφροσύνην δηλοῖ,	αὐτὴ	δ' ἀπελογεῖτο μὴ θεάσασθαι τοὺς
[6, 12]	κληρουχίαν τῆς Ἰούδα φυλῆς ἐν	αὐτῇ	διάγειν πείθεται καὶ παραγενόμενος εἰς
[6, 13]	τὴν Παλαιστίνην ἀναβὰς διατρίβειν ἐν	αὐτῇ,	καὶ μετὰ τῶν ἑξακοσίων, οἳ
[6, 1]	γὰρ ταύτην εἶναι τὴν δύναμιν	αὐτῇ	καὶ τὴν ἰσχύν: οὐ γὰρ
[6, 1]	θέντας ἐπὶ τὴν κιβωτὸν ἅμαξαν	αὐτῇ	καινὴν κατασκευάσαι, καὶ βόας ὑποζεύξαντας
[6, 11]	ὑπὲρ ἧς συγγνῶναι καλῶς ἔχειν	αὐτῇ	κατ' ἀνάγκην ἀλλὰ μὴ κατὰ
[6, 12]	παραγενόμενος εἰς Σάριν πόλιν ἐν	αὐτῇ	κατέμενε. Σαοῦλος δ' ἀκούσας ὅτι
[6, 11]	ἐκφαυλίσειν, ὡς οὐ δεῖν ἐπ'	αὐτῇ	κτείνειν τοσαῦτα μὲν ἀγαθὰ τὸ
[6, 14]	ἀηδῶς προετρέψατο, καὶ τὸ μόνον	αὐτῇ	παρὸν ὡς ἐν πενίᾳ τοῦτο
[6, 14]	παραβόλου μαντείας, ἣν οὐκ ἐξὸν	αὐτῇ	ποιήσασθαι διὰ τὸν ἐξ αὐτοῦ
[6, 14]	τοῦ βασιλέως, παρ' ἧς ἂν	αὐτῇ	τὰ κατὰ τὸν οἶκον ἦν
[6, 6]	πατρὸς ἀρᾶς οὐδὲ τῆς ἐπ'	αὐτῇ	τοῦ πλήθους ὁμολογίας ἀποθλίψας τι
[6, 1]	αὐτὴν τοῦ θεοῦ καὶ συνεπιδημησάντων	αὐτῇ	τῶν δεινῶν διὰ τοῦτο καὶ
[6, 4]	Ἁραμαθὰ πόλιν εἶναι προφήτην ἐν	αὐτῇ	φήσαντος ἀληθῆ καὶ πρὸς αὐτὸν
[6, 2]	καὶ τῶν ἀγαθῶν τῶν ἐν	αὐτῇ,	χρῆται λόγοις οἷς ᾤετο μάλιστα
[6, 1]	ὁμοίοις δεινοῖς κατέστησαν: συνεξεκόμισε γὰρ	αὑτῇ	τὰ τῶν Ἀζωτίων ἡ κιβωτὸς
[6, 6]	πέραν τοῦ Ἰορδάνου γῆν ἔφυγον:	αὕτη	δ' ἦν Γάδου καὶ Ῥουβήλου.
[6, 2]	ἀπετέμοντο πρότερον κρατήσαντες τῇ μάχῃ:	αὕτη	δ' ἦν μέχρι πόλεως Ἀκάρων
[6, 14]	τόλμῃ διαφέροντες, ἡ δὲ πόλις	αὕτη	καὶ σώμασιν ἀλκίμους καὶ ψυχαῖς
[6, 5]	τῶν πολεμίων, Ἰαβὶς δ' ἐστὶν	αὕτη,	πέμπει πρὸς αὐτοὺς πρέσβεις κελεύων
[6, 13]	Γίττης βασιλέα: μία δ' ἦν	αὕτη	τῶν πέντε πόλεων. δεξαμένου δ'
[6, 4]	τῆς βασιλείας καὶ τῶν κατ'	αὐτὴν,	ἃ φθόνον ἀκουόμενα καὶ ἀπιστίαν
[6, 11]	ἀπολογίαν σκήπτεται πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ	αὐτὴν	ἀποκτείνειν ἔφησε τυχεῖν ἐκ τοῦ
[6, 12]	νηπίων οὐδ' ἄλλης ἡλικίας φεισάμενος,	αὐτὴν	δὲ ἐνέπρησε. διασώζεται δὲ παῖς
[6, 1]	πάθη πρὸς τοὺς ἀπ' ἐκείνων	αὐτὴν	δεχομένους: καὶ πρὸς ἄλλους παρ'
[6, 1]	Παλαιστίνων. κἀκεῖνοι γνόντες τοῦτο ἀποκομίζουσιν	αὐτὴν	εἰς Καριαθιαρεὶμ γείτονα πόλιν τῆς
[6, 1]	πρὸς αὐτὰς ἐλθεῖν ἃ δι'	αὐτὴν	ἔπασχον. (Ἀπειρηκότες δὲ τοῖς κακοῖς
[6, 14]	ἀκίνδυνον. ὡς δὲ τοῖς ὅρκοις	αὐτὴν	ἔπεισε μὴ δεδιέναι, κελεύει τὴν
[6, 1]	ἂν δὲ ἄλλην τράπωνται, μεταδιώξωμεν	αὐτὴν,	ἔφασαν, μαθόντες ὅτι μηδεμίαν ἰσχὺν
[6, 3]	εἶναι τῶν πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν	αὐτὴν	ἔχειν αὐτοὺς πολιτείαν. ὁρῶν δ'
[6, 14]	δὲ εἰς τὰ κεκωλυμένα λαβεῖν	αὐτὴν	ἵνα δῷ δίκην, ὤμοσε μηδένα
[6, 14]	ψυχῆς πυθομένης, διὰ τί κινήσειεν	αὐτὴν	καὶ ἀναχθῆναι ποιήσειεν ἀνάγκην, ἀπωδύρετο
[6, 5]	τῶν Ἀμμανιτῶν ἐπιστρατεύσας χώρᾳ πᾶσαν	αὐτὴν	καταστρέφεται καὶ πολλὴν λαβὼν λείαν
[6, 9]	ἐκ τῆς πήρας ὧν εἰς	αὐτὴν	κατέθηκεν ἐκ τοῦ χειμάρρου λίθων
[6, 2]	ἐκβαλόντες τῶν ψυχῶν καὶ θεραπεύσαντες	αὐτὴν	ὅλαις ταῖς διανοίαις προστρέπεσθε τὸ
[6, 11]	βασιλεῖ. μεμφομένου δὲ τοῦ πατρὸς	αὐτήν,	ὅτι σώσειε μὲν τὸν ἐχθρὸν
[6, 11]	ἅμ' ἡμέρᾳ τοῦ πατρὸς ὡς	αὐτὴν	πέμψαντος ἐπὶ τὸν Δαυίδην ὠχλῆσθαι
[6, 13]	ἰδίας φύσεως καὶ τῶν κατ'	αὐτὴν	πεπραγμένων ἔσται δικαστής, ὃς ὅτι
[6, 1]	ἀποπέμπειν τοῖς οἰκείοις, ὡς ὑπερεκδικοῦντος	αὐτὴν	τοῦ θεοῦ καὶ συνεπιδημησάντων αὐτῇ
[6, 14]	τὴν χώραν, μή τινες εἰς	αὐτὴν	τῶν πολεμίων ἐμβάλωσιν. ἔστι δὲ
[6, 7]	ἥδε γὰρ ἡ φυλὴ καθ'	αὑτήν	ἐστι στρατιῶται τρισμύριοι. Σαοῦλος δ'
[6, 11]	ἰδίας ψυχῆς ἀγωνιῶσα: οὐδὲ γὰρ	αὑτὴν	ζῆν ὑπομενεῖν ἐκείνου στερηθεῖσαν. καί
[6, 1]	τὴν κιβωτὸν: ἔκειτο γὰρ ἐπ'	αὐτῆς	ἀποπεπτωκὼς τῆς βάσεως, ἐφ' ἧς
[6, 14]	ἐπὶ τὴν ἀκμὴν ῥίπτει κατ'	αὐτῆς	ἑαυτόν: ἀδυνατῶν δὲ μήθ' ἵστασθαι
[6, 14]	πολλὴν λείαν ἄλλην ἔκ τ'	αὐτῆς	ἐκείνης καὶ τῆς ἄλλης τῶν
[6, 14]	ποιεῖν καλῶς ἀδικηθέντα μηδὲν ὑπ'	αὐτῆς,	ἐνεδρεύοντα δὲ εἰς τὰ κεκωλυμένα
[6, 14]	δ' ἐκείνου καὶ τὴν ταραχὴν	αὐτῆς	ἐρομένου πόθεν γένοιτο, βλέπειν εἶπεν
[6, 10]	πρὸς τοὺς τὸν ἔρωτα μηνύσαντας	αὐτῆς	ἔφη γενησόμενον ἀπωλείας καὶ κινδύνων
[6, 13]	εἶναι καὶ δίκαιον, τυχοῦσα δ'	αὐτῆς	καὶ διὰ τὸ κάλλος. εἶχε
[6, 1]	ἐζήτουν μηχανὴν καὶ πόρον ἀπαλλαγῆς	αὐτῆς.	καὶ συνελθόντες οἱ ἐκ τῶν
[6, 1]	ἰσχύν: οὐ γὰρ ἄν ποτ'	αὐτῆς	κηδομένου τοῦ θεοῦ ὑποχείριον ἀνθρώποις
[6, 13]	κατειπόντος, ὅτι πέμψας ὁ Δαυίδης	αὐτῆς	πρὸς τὸν ἄνδρα μηδενὸς τύχοι
[6, 14]	καθ' ὃν δὲ καιρὸν ἐξ	αὐτῆς	συμμαχήσων τοῖς Παλαιστίνοις ἀπῆλθε τὸ
[6, 1]	φυτοῖς καὶ πᾶσι τοῖς ἐξ	αὐτῆς	συνεστῶσι κατὰ χρόνων περιόδους τίκτει
[6, 3]	καὶ μακαρίους ποιούσης τοὺς χρωμένους	αὐτῆς	τῇ πολιτείᾳ. ὑπὸ δὲ φροντίδος
[6, 14]	γνώσεσθαι μηδὲ παρ' ἄλλον ἄγειν	αὐτῆς	τὴν μαντείαν, ἔσεσθαι δ' ἀκίνδυνον.
[6, 14]	ἐπιμελείας καὶ τροφῆς ἀξιούμενον ὑπ'	αὐτῆς,	ὡς γυνὴ χερνῆτις καὶ τούτῳ
[6, 9]	δεξιᾶς, ἀλλ' ἐπὶ τῶν ὤμων	αὐτὸ	αἴρων ἔφερεν, εἶχε δὲ καὶ
[6, 13]	φύσιν ἐκπλαγεὶς ἀνῴμωξε: τὸ δ'	αὐτὸ	κἀκείνου ποιήσαντος αὐτὸν εἶναι δίκαιον
[6, 13]	τῶν κατὰ φύσιν εἴσεισιν εἰς	αὐτὸ	μόνος θεαθεὶς ὑπό τινος τῶν
[6, 14]	καταπλαγῆναι τὸ δεινόν, ἀλλ' ἐπ'	αὐτὸ	χωρῆσαι προγινωσκόμενον, τοῦτ' ἀνδρείου ἀληθῶς
[6, 2]	ἡσθὲν τῇ παραινέσει καὶ κατένευσεν	αὑτὸ	παρέξειν κεχαρισμένον τῷ θεῷ. συνάγει
[6, 13]	πρὸς τὰς τοῦ βασιλέως διεκομίσθη	αὑτό	τε συνιστάνον καὶ τὸν πεποιηκότα.
[6, 1]	προσωτέρω χωρεῖν στήσασαι τὴν ἅμαξαν	αὐτόθι.	θέα δὲ ἦν τοῖς ἐν
[6, 6]	ὁ δὲ περιμένειν αὐτὸν ἐκέλευσεν	αὐτόθι	καὶ παρασκευάζειν θύματα: μετὰ γὰρ
[6, 12]	αὐτοῖς αὑτὸν ᾐτιᾶτο. μένειν δ'	αὐτόθι	καὶ σὺν αὐτῷ διατρίβειν ὡς
[6, 13]	μεταβαλλομένῳ πρὸς τἀναντία, τὸν μὲν	αὐτόθι	καταλείπει μικρὰ τῶν φροντίδων καὶ
[6, 11]	καὶ δι' ὅλης ἔμεινεν ἡμέρας	αὐτόθι.	(Νυκτὸς δὲ πέμψας ὁ βασιλεὺς
[6, 13]	φοβηθεὶς δὲ Δαυίδης, μὴ μένων	αὐτόθι	συλληφθῇ ὑπὸ τοῦ Σαούλου, συμφέρειν
[6, 12]	τροφὸν τῶν ἱερέων καὶ προφητῶν	αὐτόθι	τὸ θεῖον ἐπελέξατο καὶ μόνην
[6, 14]	οἱ σὺν τῷ Δαυίδῃ καὶ	αὐτοὶ	ἀναιροῦντες ἀπὸ πρώτης ὥρας ἕως
[6, 6]	ἐξαρπάζουσι τῆς τοῦ πατρὸς ἀρᾶς,	αὐτοὶ	δὲ εὐχὰς ὑπὲρ τοῦ νεανίσκου
[6, 6]	παῖς τῷ ὁπλοφόρῳ, κρύφα πορευθέντες	αὐτοὶ	εἰς τὴν τῶν πολεμίων παρεμβολὴν
[6, 5]	προήχθησαν καὶ πέρα τούτων οὐδὲν	αὐτοῖς	ἄλλο πράττειν συνεχώρει τὸ δέος:
[6, 14]	γὰρ ἀξίους, τοῦ θεοῦ παρασχόντος	αὐτοῖς	ἀμύνασθαι μὲν τοὺς πολεμίους, κομίσασθαι
[6, 1]	τε μένειν τὴν κιβωτὸν παρ'	αὐτοῖς	ἀναξίους ἀποφαίνοντες αὑτοὺς καὶ πρὸς
[6, 1]	συνῆκαν ἐκ τῆς κιβωτοῦ ταύτας	αὐτοῖς	ἀνασχεῖν, καὶ τὴν νίκην καὶ
[6, 7]	δὲ τῆς μάχης πέμψας παρήγγειλεν	αὐτοῖς	ἀναχωρεῖν, μὴ τοῖς Ἀμαληκίταις κοινωνήσωσι
[6, 3]	διακοσμήσας τὸν λαὸν καὶ πόλιν	αὐτοῖς	ἀποδοὺς εἰς ταύτην ἐκέλευσε συνερχομένοις
[6, 14]	τε καὶ λείας οὐκ ἠξίουν	αὐτοῖς	ἀπομερίζειν: οὐ συνακολουθήσαντας γὰρ ἀλλὰ
[6, 12]	βασιλεῖ, καὶ τῆς ἀτυχίας ταύτης	αὐτοῖς	αὑτὸν ᾐτιᾶτο. μένειν δ' αὐτόθι
[6, 3]	ἕῳ συγκαλέσας τοὺς Ἰουδαίους ἀποδείξειν	αὐτοῖς	βασιλέα ὡμολόγησεν, ἔφη δὲ δεῖν
[6, 14]	τοὺς βασιλέας, ὡς οὐκ ἐξὸν	αὐτοῖς	διὰ τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς
[6, 13]	τῷ Σαούλῳ μηνύουσιν αὐτῷ παρ'	αὐτοῖς	διατρίβειν τὸν Δαυίδην καὶ παραδώσειν
[6, 3]	καὶ τιμωρήσεται Παλαιστίνους ὀφείλοντας ἔτ'	αὐτοῖς	δίκας τῶν προτέρων ἀδικημάτων. ἐλύπησαν
[6, 14]	διακινδυνεῦσαι τοῖς πολεμίοις τῆς ὅλης	αὐτοῖς	δόξης ἀποκειμένης, οὐδὲν γὰρ τούτου
[6, 5]	ἐξήρπασεν Αἰγυπτίων καὶ τῆς ὑπ'	αὐτοῖς	δουλείας, μηδὲν μήτ' αἰδοῖ χαρισαμένους
[6, 11]	τὸν μέλλοντα διαχωρισμόν, ὃς οὐδὲν	αὐτοῖς	ἐδόκει θανάτου διαφέρειν. μόλις δ'
[6, 5]	ἀναστήσειν: τὴν δ' αἵρεσιν ἐπ'	αὐτοῖς	εἶναι, πότερόν ποτε βραχύ τι
[6, 13]	χαρίζεσθαι μὲν ἐκείνοις τὸ πιστεύειν	αὐτοῖς,	εἰς δὲ τοὺς φιλτάτους ὑπονοίας
[6, 7]	κυκλουμένους ἀναιρεῖν: καὶ δὴ συμβαλὼν	αὐτοῖς	εἰς μάχην τρέπεται τοὺς πολεμίους
[6, 14]	τοὺς συμμάχους ἅπαντας, ἵνα παρῶσιν	αὐτοῖς	εἰς τὸν πόλεμον εἰς Ῥεγάν,
[6, 3]	ἔφη δὲ δεῖν πρῶτον μὲν	αὐτοῖς	ἐκδιηγήσασθαι τὰ παρὰ τῶν βασιλέων
[6, 8]	εἰς εὐωχίαν οὐκ εἶναι δυνατὸν	αὐτοῖς	ἐκείνου μὴ παρόντος. ὡς δ'
[6, 4]	τοῦ θεοῦ, ὅτι τὴν ἐλευθερίαν	αὐτοῖς	ἐκείνου παρασχόντος καὶ τοὺς πολεμίους
[6, 14]	καὶ τιμωρήσασθαι τὸν Σαοῦλον συμμαχεῖν	αὐτοῖς.	ἐμέμφθη δὲ ὑπὸ τῶν στρατηγῶν
[6, 12]	πέμπει πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς δηλῶν	αὐτοῖς	ἔνθα εἴη. οἱ δὲ μετὰ
[6, 14]	τόπον, ἔνθα διακοσίους μὴ δυναμένους	αὐτοῖς	ἕπεσθαι καταλελοίπεσαν ἐπὶ τῶν σκευῶν,
[6, 14]	τοὺς πολεμίους κατὰ νοῦν χωρήσαντας	αὐτοῖς	ἐπηγγείλατο, τῆς τιμῆς καὶ πίστεως
[6, 7]	Αἰγύπτου εἰς τὴν νῦν ὑπάρχουσαν	αὐτοῖς	ἐστέλλοντο χώραν, κελεύω πολέμῳ τιμωρησάμενον
[6, 1]	ἐπιφέροντος πρὶν ἢ τὴν ψυχὴν	αὐτοῖς	εὐθανάτως ἀπολυθῆναι τοῦ σώματος, τὰ
[6, 5]	χρηστὸν καὶ ἐπιεικῆ τὸν θεὸν	αὐτοῖς	εὐμενῆ καταστῆσαι καὶ ταύτην ἀφεῖναι
[6, 1]	οἱ κωμῆται, καὶ πένθος ἐπ'	αὐτοῖς	ἤγειραν οἷον εἰκὸς ἐπὶ θεοπέμπτῳ
[6, 14]	σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις ἐπ'	αὐτοῖς	ἦγον κοπτόμενοι καὶ θρηνοῦντες τὸν
[6, 5]	ἀποπέμπει μὲν τοὺς Ἰαβισηνοὺς ὑποσχόμενος	αὐτοῖς	ἥξειν βοηθὸς τῇ τρίτῃ τῶν
[6, 14]	ἐκείνου νόμος οὗτος ἐκράτησε παρ'	αὐτοῖς,	ἵνα ταὐτὰ τοῖς μαχομένοις λαμβάνωσιν
[6, 5]	τῆς ἀνάγκης τὸ πλῆθος Μωυσῆν	αὐτοῖς	καὶ Ἀαρῶνα πέμψας ἀδελφοὺς, οἳ
[6, 5]	πρὸς τοὺς ὁμοφύλους παρακαλέσωσι συμμαχεῖν	αὐτοῖς	καὶ εἰ μὲν ἔλθοι βοήθεια
[6, 2]	διανοίᾳ τὴν θυσίαν ἐπινεύει νίκην	αὐτοῖς	καὶ κράτος. ἔτι δ' ἐπὶ
[6, 5]	τὸν θεὸν συγγνῶναι περὶ τούτων	αὐτοῖς	καὶ πείσειν, συνεβούλευε μέντοι δικαίους
[6, 3]	ἔτους ἐπερχόμενος τὰς πόλεις ἐδίκαζεν	αὐτοῖς	καὶ πολλὴν ἐβράβευεν εὐνομίαν ἐπὶ
[6, 12]	πρὸς Ἀβιμέλεχον ὑποψίας, ἐπικαταβαλὼν δὲ	αὐτοῖς	καὶ τὴν πόλιν καὶ τὸν
[6, 12]	ὅτε μάλιστα δεῖ τῆς εὐσεβείας	αὐτοῖς	καὶ τῆς δικαιοσύνης ἔγγιστα τοῦ
[6, 5]	τῆς Μωυσέος νομοθεσίας, εἰ σωτηρίας	αὐτοῖς	καὶ τῆς μετὰ τοῦ βασιλέως
[6, 5]	διὰ τὴν παράβασιν τῆς ἀρετῆς	αὐτοῖς	κακῶν συμπεσόντων καὶ τῶν σημείων
[6, 2]	τῆς παρὰ τοῦ θεοῦ γενομένης	αὐτοῖς	κατὰ τῶν ἐχθρῶν ἰσχύος. (Οἱ
[6, 7]	ἐχθρῶν ἐκείνου τὴν ἰσχὺν διδόντος	αὐτοῖς,	καταφρονεῖσθαι δὲ καὶ παρακούεσθαι μηδὲ
[6, 6]	ἐπὶ τοὺς πολεμίους, ἐπιπεσόντες δ'	αὐτοῖς	κοιμωμένοις ἀποκτείνουσι μὲν ὡς εἴκοσι,
[6, 13]	τῶν λόγων καὶ τῆς ἐπ'	αὐτοῖς	λύπης ἐποίησε: καὶ δέκα οὐ
[6, 14]	μέλλει συμβήσεσθαι κατὰ τὸν πόλεμον	αὐτοῖς	μὴ μαλακισθῆναι περὶ αὐτόν, ἀλλ'
[6, 6]	κελεύει αὐτὸν γνῶναι, εἰ δίδωσιν	αὐτοῖς	ὁ θεὸς καὶ συγχωρεῖ βαδίσασιν
[6, 4]	λαὸς, τὰ μέλλοντα συμβήσεσθαι καταγράψας	αὐτοῖς	ὁ προφήτης ἀνέγνω τοῦ βασιλέως
[6, 13]	τοῦ θεοῦ, ὅτι μείναντα παρ'	αὐτοῖς	οἱ Κιλλῖται ἐκδώσουσι τῷ Σαούλῳ,
[6, 3]	λαβόντες. κελεύω δή σε χειροτονεῖν	αὐτοῖς	ὃν ἂν ἐγὼ προείπω βασιλέα
[6, 9]	ὅτι μηδείς ἐστιν ἀνδρεῖος ἐν	αὐτοῖς,	ὃς εἰς μάχην αὐτῷ τολμᾷ
[6, 12]	δοκοῦσι, τῶν δὲ μελλόντων λόγος	αὐτοῖς	οὐδὲ εἷς: ἀλλὰ τιμῶσι μὲν
[6, 5]	δὲ τοῦθ' ὅπως τῆς ἀριστερᾶς	αὐτοῖς	ὄψεως ὑπὸ τῶν θυρεῶν καλυπτομένης
[6, 5]	τῶν πατέρων χωρὶς βασιλέως παρέσχεν	αὐτοῖς	ῥύσασθαι τῆς ἀνάγκης τὸ πλῆθος
[6, 14]	παρ' αὐταῖς ἀνῃροῦντο καὶ παρέσυρεν	αὐτοῖς	τὰ σιτία καὶ τὴν τροφὴν
[6, 11]	μέχρις οὗ περίεστι Δαυίδης ἐπισφαλῶς	αὐτοῖς	τὰ τῆς βασιλείας ἔχει. μετάπεμψαι
[6, 5]	δὲ τούτων ἀμελήσουσιν, ἔλεγεν ἥξειν	αὐτοῖς	τε καὶ τῷ βασιλεῖ μεγάλην
[6, 5]	τῆς ἀποκρίσεως αὐτῶν δίδωσί τε	αὐτοῖς	τὴν ἀνοχὴν καὶ πέμπειν πρὸς
[6, 9]	Ἀζηκοῦς καταλαμβανόμενοι στρατοπεδεύονται. ἀντεπεξάγει δ'	αὐτοῖς	τὴν στρατιὰν καὶ Σαοῦλος καὶ
[6, 1]	δέησις προσέπεσεν, ἀλλ' ἐπινεύουσι μὲν	αὐτοῖς	τὴν χάριν, λαβόντες δὲ τὴν
[6, 2]	θαρρεῖν τε προτρέπεται καὶ βοηθήσειν	αὐτοῖς	τὸν θεὸν ἐπαγγέλλεται καὶ λαβὼν
[6, 6]	καὶ ταραχὴν ἐμποιῆσαι καὶ θόρυβον	αὐτοῖς>	τοῦ δὲ ὁπλοφόρου προθύμως ἕπεσθαι
[6, 3]	οὐδὲ γὰρ ἐπεστράφησαν οὐδ' ἐμέλησεν	αὐτοῖς	τῶν Σαμουήλου λόγων, ἀλλ' ἐνέκειντο
[6, 2]	κλονεῖ σεισμῷ καὶ τὴν γῆν	αὐτοῖς	ὑπότρομον καὶ σφαλερὰν κινήσας τίθησιν,
[6, 13]	Σαούλῳ τῷ βασιλεῖ μηνύεται παρ'	αὐτοῖς	ὤν: τὸ γὰρ ἔργον καὶ
[6, 4]	καὶ γενόμενος ἔνθεος προφητεύσεις σὺν	αὐτοῖς,	ὡς πάνθ' ὅντιν' ὁρῶντα ἐκπλήττεσθαί
[6, 3]	ἐχθρῶν ἀνάγκη τὸν πολεμήσοντα σὺν	αὑτοῖς	ἔχειν, καὶ οὐδὲν ἄτοπον εἶναι
[6, 13]	ἄρα, εἶπε, μέγα φρονοῦσιν ἐφ'	αὑτοῖς	οἱ δρα πέται καὶ σεμνύνονται
[6, 14]	ταῦτα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἂν	αὑτοῖς	ταύτην καταλείποιεν, μάλιστα δὲ τοὺς
[6, 11]	τῆς ὀργῆς, ἀλλὰ βλασφημῶν ἐξ	αὐτομόλων	γεγενημένον καὶ πολέμιον ἀπεκάλει καὶ
[6, 7]	περιλείπεσθαι ἄλλον μηδένα, πρὸς δ'	αὐτὸν	ἀγαγεῖν μόνον τηρήσαντα αὐτῶν τὸν
[6, 12]	βασιλεὺς προσδυσχεράνας ὡς ἔκφρονα πρὸς	αὐτὸν	ἀγάγοιεν ἄνθρωπον ἐκέλευσε τὸν Δαυίδην
[6, 10]	καὶ μῖσος τοῦ Σαούλου πρὸς	αὐτὸν	αἱ γυναῖκες ἐρεθίζουσιν: ὑπαντῶσαι γὰρ
[6, 11]	καὶ συνεργὸν ἔλεγεν καὶ μήτ'	αὐτὸν	αἰδεῖσθαι μήτε τὴν μητέρα αὐτοῦ
[6, 6]	λανθάνον ἐξ ἡμῶν ἁμάρτημα πρὸς	αὐτὸν	αἴτιον τῆς σιωπῆς. καὶ ὄμνυμί
[6, 14]	βούλεσθαι μαθεῖν τοῦ θεοῦ καταλελοιπότος	αὐτόν:	ἄκουέ γε μήν, ὅτι βασιλεῦσαι
[6, 14]	πόλεμον αὐτοῖς μὴ μαλακισθῆναι περὶ	αὐτόν,	ἀλλ' ἀδήλῳ τῷ μέλλοντι παραδόντας
[6, 10]	ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ δι' ἄλλων	αὐτὸν	ἀλλ' οὐχὶ δι' ἐμαυτοῦ κτείνας.
[6, 11]	οὕτως ἔχοντα κομισθῆναι: βούλεσθαι γὰρ	αὐτὸν	ἀνελεῖν. ἐλθόντες δὲ καὶ ἀνακαλύψαντες
[6, 13]	ἀπέκτεινεν, ἀλλ' ἐφείσατο δικαίως ἂν	αὐτὸν	ἀνελών, χάριν ἔχειν αὐτῷ τῆς
[6, 9]	κύνας ἀπελαύνομεν καὶ φυλασσόμεθα. μὴ	αὐτὸν	ἀντὶ ἀνθρώπου κύνα εἶναι δοκεῖ;
[6, 7]	αὐτὸν ὑπομνήσῃ, ὅτι βασιλέα προκρίνας	αὐτὸν	ἁπάντων ὁ θεὸς ἀπέδειξε, καὶ
[6, 11]	κενὴν ἡσύχασεν ὑπονοήσας οὐ καθαρεύσαντα	αὐτὸν	ἀπὸ συνουσίας ὑστερεῖν. ὡς δὲ
[6, 13]	καὶ τῷ στρατηγῷ Ἀβενήρῳ διανίστησιν	αὐτὸν	ἀπὸ τοῦ ὕπνου τοῦτόν τε
[6, 11]	ἁρπάσας τὸ δόρυ ἀνεπήδησεν ἐπ'	αὐτὸν	ἀποκτεῖναι θέλων. καὶ τὸ μὲν
[6, 12]	κελεύει δὲ τοῖς ὁπλίταις περιστᾶσιν	αὐτὸν	ἀποκτεῖναι. μὴ θαρρούντων δ' ἐκείνων
[6, 13]	τὴν δίκην, ἀλλ' ὁ τρόπος	αὐτὸν	ἀπολεῖ λαβὼν αἰτίαν ἄλλην. (Ταῦτ'
[6, 8]	τε ἕξειν καὶ τοῖς μετ'	αὐτὸν	ἀπολείψειν. ~(Καὶ Σαμουῆλος μὲν ἀπαλλάσσεται
[6, 11]	τὸν ἐχθρὸν αὐτοῦ κατασοφίσαιτο δ'	αὐτόν,	ἀπολογίαν σκήπτεται πιθανήν: ἀπειλήσαντα γὰρ
[6, 6]	νεανίσκου ποιοῦνται τῷ θεῷ ὥστε	αὐτὸν	ἀπολῦσαι τοῦ ἁμαρτήματος. (Καὶ ὁ
[6, 13]	τῶν σὺν αὐτῷ διὰ τούτων	αὐτὸν	ἀσπάζεται καὶ συνεύχεται τοῦτο ποιεῖν
[6, 5]	γὰρ ἢ κατὰ πίστιν ὡς	αὐτὸν	ἀφικνουμένων ἢ λαμβανομένων πολέμου νόμῳ
[6, 11]	δὲ πέμψας ὁ βασιλεὺς ἐκέλευσεν	αὐτὸν	ἄχρι τῆς ἕω φυλάττεσθαι μὴ
[6, 4]	αὐτῇ φήσαντος ἀληθῆ καὶ πρὸς	αὐτὸν	βαδίζειν συμβουλεύσαντος, γνώσεσθαι γὰρ παρ'
[6, 13]	χώρᾳ αὐτῶν καὶ δύνανται συλλαβεῖν	αὐτὸν	βουλομένῳ συνεργῆσαι. ὁ δὲ μετὰ
[6, 14]	γυναικῶν καὶ τῶν τέκνων ἀποθανεῖν:	αὐτὸν	γὰρ τῶν γεγονότων ᾐτιῶντο. ἀνασχὼν
[6, 4]	τῆς ἀποδημίας καὶ τῶν κατ'	αὐτὸν	γεγονότων τῶν μὲν ἄλλων οὐδὲν
[6, 6]	βασιλεὺς Ἀχίτωβον τὸν ἀρχιερέα κελεύει	αὐτὸν	γνῶναι, εἰ δίδωσιν αὐτοῖς ὁ
[6, 9]	τοῦ στόματος ἐξαρπάζω τοῦ θηρὸς,	αὐτὸν	δ' ὁρμήσαντα ἐπ' ἐμὲ τῆς
[6, 14]	τοὺς πολεμίους ἐπικεῖσθαι βαρεῖς αὐτῷ,	αὐτὸν	δὲ ἀμηχανεῖν τοῖς παροῦσιν ἐγκαταλελειμμένον
[6, 14]	γένος τῶν μάντεων ἐξήλασεν, οὐδ'	αὐτὸν	δὲ ποιεῖν καλῶς ἀδικηθέντα μηδὲν
[6, 4]	εἰς Μασφὰ πόλιν καὶ πρὸς	αὐτὸν	διατίθεται λόγους, οὓς κατ' ἐντολὴν
[6, 5]	τὸ ἔργον καὶ πρὸς πάντας	αὐτὸν	διήγγειλε τοὺς Ἑβραίους ἐπαινούμενον καὶ
[6, 13]	στέργεται: ὃς τὸν μὲν φυλάττειν	αὐτὸν	δυνάμενον καὶ πολλὰ δείγματα τῆς
[6, 14]	διὰ τὸ μὴ ταῖς χερσὶν	αὐτὸν	δύνασθαι παρασχεῖν αὐτῷ τελευτὴν ὁποίαν
[6, 8]	τοῦ θεοῦ προνοίας: ἐπερωτήσαντι γὰρ	αὐτὸν,	εἰ χρίσει τῷ ἐλαίῳ τὸν
[6, 13]	τὸ δ' αὐτὸ κἀκείνου ποιήσαντος	αὐτὸν	εἶναι δίκαιον στένειν ἀπεκρίνατο: σὺ
[6, 11]	δὲ οὗτος ὁ θεός, πῶς	αὐτὸν	εἶναι μετὰ σοῦ διὰ παντὸς
[6, 4]	ἀγνοεῖν ἔφασκε. τοῦ δὲ Σαμουήλου	αὐτὸν	εἶναι φράσαντος καὶ ἄγοντος ἐπὶ
[6, 13]	ἤδη χερσὶ ταῖς ἐμαῖς ὑπέθετο	αὐτόν,	εἰπών, ἐπεὶ καὶ συνηνάγκασεν ἐλθεῖν
[6, 6]	Μαχμᾶ καὶ ἀκοῆς τῆς ἐπ'	αὐτὸν	εἰς Γάλγαλα καταβάσεως ἐπειχθῆναι πρὸς
[6, 6]	τοὺς λοιποὺς δοὺς ὥστε σωματοφυλακεῖν	αὐτὸν	εἰς Γεβὰλ ἔπεμψεν. ὁ δ'
[6, 13]	εὔνοιαν> ἀλλὰ καὶ τῷ παρασχεῖν	αὐτὸν	εἰς ἐξουσίαν φανερωτέραν καταστῆσαι: διήμαρτον
[6, 11]	πεπορεῦσθαι κατὰ τὰς συνθήκας ἔφησεν	αὐτὸν	εἰς τὴν ἑαυτοῦ πατρίδα τῆς
[6, 4]	σημαίνουσι καὶ σπεύδειν παρεκελεύσαντο πρὶν	αὐτὸν	εἰς τὸ δεῖπνον κατακλιθῆναι: πολλοὺς
[6, 11]	δ' αὐτῷ θαρρῇ μᾶλλον, ἐξαγαγὼν	αὐτὸν	εἰς ὕπαιθρον καὶ καθαρὸν ἀέρα
[6, 4]	(Ἅμα δὲ ἡμέρᾳ Σαμουῆλος ἀναστήσας	αὐτὸν	ἐκ τῆς κοίτης προύπεμπε καὶ
[6, 4]	διάνοιαν ἀμείνων τῶν βλεπομένων: Σαοῦλον	αὐτὸν	ἐκάλουν. οὗτος ὁ Κείς, ὄνων
[6, 13]	φωνὴν καὶ μαθών, ὅτι λαβὼν	αὐτὸν	ἔκδοτον ὑπὸ τοῦ ὕπνου καὶ
[6, 11]	ὁ Σαούλου παῖς ἀφικομένου πρὸς	αὐτὸν	ἐκεῖθεν Δαυίδου καὶ περὶ τῆς
[6, 11]	ψαλμῷ καὶ τοῖς ὕμνοις ἐξᾴδειν	αὐτόν.	ἐκείνου δὲ τὰ κελευσθέντα ποιοῦντος
[6, 6]	τῶν πραγμάτων. ὁ δὲ περιμένειν	αὐτὸν	ἐκέλευσεν αὐτόθι καὶ παρασκευάζειν θύματα:
[6, 10]	ἐβούλετο γὰρ εἰς τοὺς πολεμίους	αὐτὸν	ἐκπέμπειν καὶ τὰς μάχας ὡς
[6, 11]	ἐπιτρέψαντος αὐτοῦ: παρακαλέσαι μέντοι καὶ	αὐτὸν	ἐλθεῖν ἐπὶ τὴν θυσίαν καὶ
[6, 14]	τὸν ἑαυτοῦ δεσπότην καὶ πρὸς	αὐτὸν	ἐλθόντα δέξασθαι, καὶ νῦν τῆς
[6, 13]	Δαυίδην καὶ παραδώσειν ἔφασαν ἐπ'	αὐτὸν	ἐλθόντι: καταληφθέντων γὰρ τῶν τῆς
[6, 7]	τὴν μητέρα. καὶ κελεύει παραχρῆμα	αὐτὸν	ἐν Γαλγάλοις ἀποθανεῖν. καὶ αὐτὸς
[6, 13]	δὲ Σαούλου κοιμωμένου καὶ περὶ	αὐτὸν	ἐν κύκλῳ τῶν ὁπλιτῶν καὶ
[6, 8]	βοσκημάτων φυλακῆς ἐπιμελεῖσθαι κελεύει καλεῖν	αὐτὸν	ἐν τάχει: κατακλιθῆναι γὰρ εἰς
[6, 13]	τε καὶ σπουδή. θάπτουσι γὰρ	αὐτὸν	ἐν τῇ πατρίδι Ἀρμεθᾶ καὶ
[6, 11]	ἀπολούμενον. καὶ καθιμήσασα διὰ θυρίδος	αὐτὸν	ἐξέσωσεν: ἔπειτα σκευάσασα τὴν κλίνην
[6, 1]	διετέλει: καὶ βαστάσαντες πάλιν ἐφιστᾶσιν	αὐτὸν	ἐπὶ ταύτης δυσφορήσαντες ἐπὶ τῷ
[6, 4]	διαλεγόμενος. ὁ δὲ προφήτης ἀγαγὼν	αὐτὸν	ἐπὶ τὴν ἑστίαν κατακλίνει καὶ
[6, 14]	τοσοῦτον παρείθη τοῖς κακοῖς, ὥστε	αὐτὸν	ἐπιλιπεῖν ἤδη καὶ τὰ δάκρυα,
[6, 11]	γὰρ εὔνοιάν μου τὴν πρὸς	αὐτὸν	ἐπίστασαι. τότε τὴν πρὸς Δαυίδην
[6, 5]	πρὸς δὲ τοὺς οὐδὲν ὄφελος	αὐτὸν	ἔσεσθαι τοῖς πράγμασι λέγοντας ἐβόων:
[6, 13]	στρατηγοῦ καὶ τίς ὁ καλέσας	αὐτόν	ἐστιν ἐρομένου Δαυίδης εἶπεν: ἐγώ,
[6, 13]	καὶ τὴν τοῦ πλήθους πρὸς	αὐτὸν	εὔνοιαν τὸ πένθος, ὃ ἐπὶ
[6, 10]	καὶ χωρήσει μοι τὰ κατ'	αὐτὸν	εὐπρεπῶς: ἀπαλλαγήσομαι γὰρ αὐτοῦ δι'
[6, 7]	πρὸς τὸν Σαοῦλον πεμφθῆναι πρὸς	αὐτὸν	ἔφασκεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅπως
[6, 6]	ἐξῆλθεν. ὁ δ' οὐκ ὀρθῶς	αὐτὸν	ἔφη πεποιηκέναι παρακούσαντα ὧν ἐπέστειλεν
[6, 11]	παρὰ τοῦ πατρὸς ἥξειν πρὸς	αὐτὸν	ἔφησεν ἐκεῖ μόνον ἐπαγόμενος παῖδα.
[6, 11]	τῆς βασιλείας ἔχει. μετάπεμψαι τοιγαροῦν	αὐτόν,	ἔφησεν, ἵνα δῷ δίκην. ὑποτυχόντος
[6, 4]	θεράποντα ποιῆσαι προελθεῖν, ὑπολείπεσθαι δὲ	αὐτὸν:	ἔχειν γὰρ αὐτῷ τι φράσαι
[6, 14]	προνοησόμενον κατέφυγον. Σαμουῆλος δὲ τέλος	αὐτὸν	ἔχοντα ἤδη τῆς μεταβολῆς ὁρῶν
[6, 13]	λόγος οὐκέτ' ἦν πέμπειν ἐπ'	αὐτὸν	ἢ βαδίζειν: δὶς γὰρ ἤδη
[6, 8]	τοῦτο μαθὼν Σαοῦλος ἀνέλῃ λοχήσας	αὐτὸν	ἢ καὶ φανερῶς, ὑποθεμένου τοῦ
[6, 11]	ὑπολαβεῖν, ὅταν ἢ θεάσηται πεφονευμένον	αὐτὸν>	ἢ πύθηται: μηδὲν λέγειν δ'
[6, 6]	σιωπῆς. καὶ ὄμνυμί γε τοῦτον	αὐτὸν,	ἦ μὴν κἂν ὁ παῖς
[6, 13]	ἐπὶ Νάβαλον ἐρχόμενος. θεασαμένη δ'	αὐτὸν	ἡ γυνὴ κατεπήδησε καὶ πεσοῦσα
[6, 13]	δὲ ἀκούσας τὸν Σαοῦλον ἐπ'	αὐτὸν	ἥκοντα πέμψας κατασκόπους ἐκέλευσε δηλοῦν
[6, 6]	μετὰ γὰρ ἡμέρας ἑπτὰ πρὸς	αὐτὸν	ἥξειν, ὅπως θύσωσι τῇ ἑβδόμῃ
[6, 13]	δὲ τρισχιλίους ἐπιλέκτους ὁπλίτας ἐπ'	αὐτὸν	ἠπείγετο, καὶ γενόμενος οὐ πόρρω
[6, 14]	χάριν μέλλουσαν θηρωμένη, τελευτήσοντα γὰρ	αὐτὸν>	ἠπίστατο, φύσει τῶν ἀνθρώπων ἢ
[6, 13]	μετὰ τῶν ἑξακοσίων, οἳ περὶ	αὐτὸν	ἦσαν παραγίνεται πρὸς Ἀγχοῦν τὸν
[6, 8]	τὴν προειρημένην πόλιν. καὶ πάντες	αὐτὸν	ἠσπάζοντό τε καὶ τὴν αἰτίαν
[6, 2]	καὶ πολλὴν ἐμφανίζοντος τὴν περὶ	αὐτὸν	θρησκείαν καὶ φιλοτιμίαν, ὁ προφήτης
[6, 8]	τῶν ποιμνίων ἀποσπάσαντα: βούλεσθαι γὰρ	αὐτὸν	ἰδεῖν περὶ τῆς εὐμορφίας καὶ
[6, 5]	αὐτοῦ γεγονέναι, προστῆναι δὲ ὁσίως	αὐτὸν	καὶ δικαίως τοῦ ἔθνους. (Σαμουῆλος
[6, 13]	μετὰ τρισχιλίων ὁπλιτῶν ἐβάδιζεν ἐπ'	αὐτὸν	καὶ νυκτὸς ἐπελθούσης ἐστρατοπέδευσεν ἐπί
[6, 4]	ἀπιστίαν ἔχειν ᾤετο, σιωπᾷ πρὸς	αὐτὸν	καὶ οὐδὲ πρὸς εὔνουν σφόδρα
[6, 4]	ὁ Σαοῦλος πέμπει τοὺς ἄξοντας	αὐτὸν	καὶ παραγενόμενον ἵστησι μέσον τοῦ
[6, 11]	τοῦ πατρὸς ἄγει τε πρὸς	αὐτόν,	καὶ παρέμεινε τῷ βασιλεῖ Δαυίδης
[6, 13]	κάμνειν τοῖς παροῦσι: βασιλεύσειν γὰρ	αὐτὸν	καὶ πᾶσαν τὴν Ἑβραίων δύναμιν
[6, 4]	τῶν βασιλευθησομένων ἐξέκλεψεν καὶ ζητεῖν	αὐτὸν	καὶ περὶ τοῦτο πονεῖν παρεσκεύασεν.
[6, 11]	ἀνίστησι δ' ἀπὸ τῆς γῆς	αὐτόν,	καὶ περιπλακέντες ἀλλήλους μακρά τε
[6, 12]	Σαούλου τοῦ βασιλέως συνερρύησαν πρὸς	αὐτὸν	καὶ ποιεῖν τὰ ἐκείνῳ δοκοῦντα
[6, 8]	Δαβίδου τὸ ἔλαιον ἀλείφει τ'	αὐτὸν	καὶ πρὸς τὸ οὖς ἠρέμα
[6, 7]	τῶν Ἀμαληκιτῶν βασιλεὺς Ἄγαγος πρὸς	αὐτόν:	καὶ πυνθανομένου, πῶς εἴη πικρὸς
[6, 14]	τοῦ ἀρχιερέως γενεὰν καὶ Ἀβιμέλεχον	αὐτὸν	καὶ τὴν τῶν ἀρχιερέων πόλιν
[6, 6]	τὸ ἁμάρτημα τοῦτο ἐργασάμενος ἀποκτείνειν	αὐτὸν	καὶ τὸν θεὸν οὕτως ἱλάσασθαι,
[6, 12]	μετὰ πάσης συγγενείας ἧκον πρὸς	αὐτόν:	καὶ τῶν ἄλλων δὲ ὅσοις
[6, 14]	καὶ τῆς ξενίας ἀποδώσει, ποιήσειν	αὐτὸν	καὶ φύλακα τοῦ σώματος μετὰ
[6, 14]	αὐτοῦ καταμένοντα. ~(Κατὰ δὲ τὸν	αὐτὸν	καιρὸν τῶν Παλαιστίνων ἐπὶ τοὺς
[6, 14]	μὴ καὶ λάθῃ μέγα δι'	αὐτὸν	κακὸν τοὺς φίλους ἐργασάμενος: καὶ
[6, 11]	ἀποθάνοι, μήτ' ἐν τοῖς πρὸς	αὐτὸν	κακὸς γενόμενος μήτ' ἐν τοῖς
[6, 6]	τοὺς μὲν δισχιλίους ὥστε σωματοφυλακεῖν	αὐτὸν	λαβὼν αὐτὸς διέτριβεν ἐν πόλει
[6, 8]	ἤρξατο τοῦ θείου πνεύματος εἰς	αὐτὸν	μετοικισαμένου, τὸν Σαοῦλον δὲ περιήρχετο
[6, 9]	τοιοῦτον ἀλλὰ καὶ χείρω κυνὸς	αὐτὸν	νομίζειν ἀπεκρίνατο. κινεῖ δὲ πρὸς
[6, 9]	τὴν τοῦ νεανίσκου προαίρεσιν μεταπέμπεται	αὐτὸν	ὁ βασιλεύς, καὶ πυθομένου τί
[6, 7]	παραγίνεται πρὸς Σαοῦλον: θεασάμενος δ'	αὐτὸν	ὁ βασιλεὺς προστρέχει καὶ κατασπασάμενος
[6, 10]	πρὸς αὐτόν, ὅτι στέργει μὲν	αὐτὸν	ὁ βασιλεὺς Σαοῦλος καὶ ὁ
[6, 9]	τοῖς μεταρσίοις διασπάσασθαι: ἀμείβεται δ'	αὐτὸν	ὁ Δαβίδης: σὺ μὲν ἐπέρχῃ
[6, 8]	καὶ σημαίνει τοῦθ' ὅτι βασιλεύειν	αὐτὸν	ὁ θεὸς ᾕρηται, παρῄνει δ'
[6, 9]	ἐπορεύετο. καταφρονεῖ δὲ οὕτως ἰδὼν	αὐτὸν	ὁ πολέμιος ἐρχόμενον καὶ προσέσκωψεν,
[6, 11]	πρὸς τὸν βασιλέα. προσδέχεται δ'	αὐτὸν	ὁ Σαοῦλος οὐχ ὡς ἤλπισεν
[6, 14]	ἑξακοσίων ὁπλιτῶν εἵπετο. θεασάμενοι δὲ	αὐτὸν	οἱ στρατηγοὶ τῶν Παλαιστίνων, πόθεν
[6, 6]	ἐγεύσατο κηρίων. Σαοῦλος δ' ἀποκτείνειν	αὐτὸν	ὄμνυσι καὶ τῆς γενέσεως καὶ
[6, 13]	μὴ μνημονεύειν οὐ γὰρ ἀγνοεῖν>	αὐτὸν	ὅμοιον ὄντα τῷ ὀνόματι, Νάβαλος
[6, 10]	λίαν ἐγγὺς ἐδόκει, ἐποίησε γὰρ	αὐτὸν	ὁπλοφόρον, μεταστήσας ἀποδείκνυσι χιλίαρχον δοὺς
[6, 10]	οἱ δ' ἤρξαντο διαλέγεσθαι πρὸς	αὐτόν,	ὅτι στέργει μὲν αὐτὸν ὁ
[6, 14]	προφήτου προειρηκότος οὐκ ἔγνω φυγεῖν	αὐτὸν	οὐδὲ φιλοψυχήσας προδοῦναι μὲν τοὺς
[6, 12]	ἦν τις τιμῆς, πολιτικῆς περὶ	αὐτὸν	οὔσης τάξεως σωματοφυλάκων λέγει πρὸς
[6, 13]	οἰκεῖα: πεπεῖσθαι γάρ, ὅτι μηδ'	αὐτὸν	οὕτως ἀγαπήσειεν, ὡς ὑπ' ἐκείνου
[6, 14]	ἀντικρὺ τῶν πολεμίων. ταράττει δ'	αὐτὸν	οὐχ ὡς ἔτυχεν ἡ τῶν
[6, 7]	μὴ δύνασθαι: τιμῆσαί γε μὴν	αὐτὸν	παρεκάλει τοῦ πλήθους ὁρῶντος σὺν
[6, 13]	δὲ τοῦ βασιλέως προσκυνεῖ τε	αὐτὸν	πεσὼν ἐπὶ πρόσωπον, ὡς ἔθος,
[6, 13]	καὶ ὁ μὲν βασιλεὺς ἀκούσας	αὐτὸν	πεφευγότα παρὰ τῶν Κιλλιτῶν ἐπαύσατο
[6, 12]	δὲ λαβεῖν ἐφόδια: φίλου γὰρ	αὐτὸν	ποιήσειν ἔργον παρασχόντα καὶ πρὸς
[6, 14]	ἐρημίᾳ πλανώμενος ἄσιτος διεκαρτέρησε, πρῶτον	αὐτὸν	ποτῷ καὶ τροφῇ παραστησάμενος καὶ
[6, 3]	χρόνου τῶν πραγμάτων οὐκέτι τὸν	αὐτὸν	προεστάναι δύναται τρόπον: ἐδέοντό τε
[6, 5]	τὴν εὔνοιαν καὶ τὴν περὶ	αὐτὸν	προθυμίαν, ὤμοσε δὲ μήτινα περιόψεσθαι
[6, 13]	γὰρ ἀπείχετο δεδιὼς μὴ καταμηνύσωσιν	αὐτὸν	πρὸς Ἀγχοῦν τὸν βασιλέα, τὸ
[6, 13]	Ζιφηνῆς στενῶν οὐκ εἶναι φυγεῖν	αὐτὸν	πρὸς ἄλλους. ὁ δὲ βασιλεὺς
[6, 2]	τῆς φυγῆς τῶν πολεμίων, ἰσχυρὸν	αὐτὸν	προσαγορεύει σύμβολον τῆς παρὰ τοῦ
[6, 7]	οὖν οἴει τὴν θυσίαν ἂν	αὐτὸν	προσβλέπειν ἐξ ὧν κατέκρινεν ἀπολέσθαι
[6, 11]	πράξεων γενόμενος. ἐπεὶ δὲ πάλιν	αὐτὸν	προσελθὸν τὸ δαιμόνιον ἐθορύβει πνεῦμα
[6, 14]	ἀμείνω καὶ διαρκέστερα, καὶ μηδέποτε	αὐτὸν	πρότερον τεθεαμένη οὐκ ἐμνησικάκησε τῆς
[6, 11]	ἦν ἤδη, Σαμουῆλος πρὶν ἰδεῖν	αὐτὸν	προφητεύειν ἐποίησεν. ἐλθὼν δὲ πρὸς
[6, 14]	βασιλεὺς εἶ Σαοῦλος; ἐδήλωσε γὰρ	αὐτὸν	Σαμουῆλος. ἐπινεύσαντος δ' ἐκείνου καὶ
[6, 11]	προφητεύειν ἐποίησεν. ἐλθὼν δὲ πρὸς	αὐτὸν	Σαοῦλος ὑπὸ τοῦ πολλοῦ πνεύματος
[6, 13]	μικρὸν ἐπ' ἐκείνῳ γενόμενον συλλαβεῖν	αὐτὸν	σπουδάσαντα. Δαυίδῃ δ' οὐκ ἔδοξεν
[6, 13]	τῶν Κιλλιτῶν ἐπαύσατο τῆς ἐπ'	αὐτὸν	στρατείας. (Δαυίδης δὲ ἐκεῖθεν ἄρας
[6, 3]	τοῖς πραττομένοις ἔφερε καὶ πρὸς	αὐτὸν	συντρέχουσι, διέτριβε δ' ἐν Ἀρμαθᾶ
[6, 9]	προειρημένοις τοὺς πολεμίους, ὡς καταπλαγῆναι	αὐτόν	τε τὸν Σαοῦλον καὶ τὴν
[6, 12]	(σαντος αὐτὸς τοῦ προφήτου κελεύσαντος	αὐτὸν	τὴν μὲν ἐρημίαν ἐκλιπεῖν, πορευθέντα
[6, 11]	ἀρετὴν αὐτοῦ καταιδούμενος λέγει πρὸς	αὐτὸν	τὸ τοῦ πατρὸς ἀπόρρητον καὶ
[6, 13]	τῶν πέντε πόλεων. δεξαμένου δ'	αὐτὸν	τοῦ βασιλέως σὺν τοῖς ἀνδράσι
[6, 13]	ἐμὲ δεῖ τοιοῦτον εἶναι πρὸς	αὐτόν.	τοῦ δὲ Σαούλου τὸ σπήλαιον
[6, 14]	αὐτοῦ διελάσαι, πρὶν ζῶντα συλλαβεῖν	αὐτὸν	τοὺς πολεμίους. μὴ τολμῶντος δὲ
[6, 13]	βασιλέως αὐτῶν, ἵν' ἐπειδὴ φιλανθρώπως	αὐτὸν	ὑπεδέξατο καὶ τοῦτο χαρίσηται, τόπον
[6, 7]	ἔφασκεν ὑπὸ τοῦ θεοῦ, ὅπως	αὐτὸν	ὑπομνήσῃ, ὅτι βασιλέα προκρίνας αὐτὸν
[6, 9]	βλασφημῶν ἡμῶν τὸν θεὸν, ὃς	αὐτὸν	ὑποχείριον ἐμοὶ θήσει. ~(Τῇ προθυμίᾳ
[6, 11]	τούτων ἔφασκεν εἰδότα τὴν πρὸς	αὐτὸν	φιλίαν καὶ διάθεσιν. ~(Λυπηθεὶς δ'
[6, 13]	μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ φιλανθρωπίᾳ πρὸς	αὐτὸν	χρησαμένοις, ἀλλ' ὅτι καὶ προσεβλασφήμησε
[6, 11]	ὁ Δαυίδης πέμψας ὁπλίτας πρὸς	αὑτὸν	ἄγειν προσέταξε συλλαμβάνοντας. οἱ δ'
[6, 13]	κεφαλὴν καὶ τῆς πολλῆς ἄλης	αὑτὸν	ἀπαλλάξαι καὶ ταλαιπωρίας, ἀναστὰς ἀναίρει
[6, 6]	ἑώρα βραδύνοντα μὲν τὸν προφήτην,	αὑτὸν	δὲ ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν καταλειπόμενον,
[6, 13]	δέους ἐπικουφίσας, αὐτὸς δὲ πρὸς	αὑτὸν	ἐπανέρχεται. οἱ δὲ Ζιφηνοὶ χαριζόμενοι
[6, 12]	ἐξ ἧς αὐτὸς ἦν πρὸς	αὑτὸν	ἐπὶ τὸν βουνὸν οὗ τὸ
[6, 4]	τοῦθ' ὁ νεανίσκος φθάσας ἐκποδὼν	αὑτὸν	ἐποίει μὴ βουλόμενος οἶμαι δοκεῖν
[6, 13]	συνοικήσουσαν καὶ γαμηθησομένην ἐκάλει πρὸς	αὑτόν:	ἡ δὲ ἀναξία μὲν εἶναι
[6, 14]	ἀντέχειν ταῖς πληγαῖς, ἀποκτεῖναι μὲν	αὑτὸν	ἠσθένει, κελεύει δὲ τὸν ὁπλοφόρον
[6, 12]	καὶ τῆς ἀτυχίας ταύτης αὐτοῖς	αὑτὸν	ᾐτιᾶτο. μένειν δ' αὐτόθι καὶ
[6, 14]	φεύγει τὸ καρτερὸν ἔχων περὶ	αὑτόν,	καὶ τῶν Παλαιστίνων ἐπιπεμψάντων ἀκοντιστὰς
[6, 11]	ὑπὸ λύπης προσενέγκασθαι δυνηθείς, κλαίων	αὑτὸν	μὲν τοῦ παρὰ μικρὸν ἀπολέσθαι
[6, 14]	τῆς βασιλείας ἀξίωμα, ἀλλὰ παραδοὺς	αὑτὸν	πανοικὶ μετὰ τῶν τέκνων τοῖς
[6, 8]	οὗτός ἐστιν, εἰπὼν ἡσυχῇ πρὸς	αὑτὸν	Σαμουῆλος, ὁ βασιλεύειν ἀρέσας τῷ
[6, 6]	ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις ἀνεχώρησε παρ'	αὑτὸν,	Σαοῦλος δὲ εἰς Γαβαὼν πόλιν
[6, 6]	πρὸς τὸν προφήτην ἐκάλει πρὸς	αὑτὸν	συνδιασκεψόμενον περὶ τοῦ πολέμου καὶ
[6, 12]	ἕως οὗ ἐπὶ τὸ καθ'	αὑτὸν	τέλος ἔχειν παρεκάλει: κατανεύσαντος δ'
[6, 4]	δεσπότης, ἀλλὰ καὶ τῆς ὄψεως	αὑτὸν	τῆς τῶν βασιλευθησομένων ἐξέκλεψεν καὶ
[6, 8]	μὲν αὐτός, κατακλίνει δ' ὑφ'	αὑτὸν	τὸν νεανίσκον καὶ τὸν Ἰεσσαῖον
[6, 14]	ἕπεσθαι μὴ δυνάμενον: ἐδήλου δ'	αὑτὸν	τῶν καταπρησάντων καὶ διηρπακότων ἄλλα
[6, 7]	νενικηκὼς τοὺς πολεμίους οἴκαδε πρὸς	αὑτὸν	ὑπέστρεψε χαίρων ἐπὶ τοῖς κατωρθωμένοις.
[6, 13]	τελευτὴν ὁ Δαυίδης ἐκδικηθῆναι μὲν	αὑτὸν	ὑπὸ τοῦ θεοῦ καλῶς ἔλεγεν:
[6, 12]	ῥομφαίαν, ἣν ἀποκτείνας τὸν Παλαιστῖνον	αὐτὸς	ἀναθείη τῷ θεῷ. (λαβὼν δὲ
[6, 13]	στρατόπεδον τὸ τοῦ βασιλέως οὔτ'	αὐτὸς	ἀναιρεῖ τὸν Σαοῦλον ἐπιγνοὺς αὐτοῦ
[6, 11]	εὑρίσκεις τι ἐν ἐμοὶ πονηρόν,	αὐτὸς	ἄνελε καὶ φθάσον τὸν πατέρα.
[6, 9]	τῇ ἐκείνου μάχαιραν οὐκ ἔχων	αὐτὸς	ἀποτέμνει τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. πεσὼν
[6, 14]	δύνασθαι παρασχεῖν αὐτῷ τελευτὴν ὁποίαν	αὐτὸς	βούλεται. ποιήσας δὲ τοῦτο καὶ
[6, 11]	γενόμενον ἐκποδὼν τὴν ἐπιοῦσαν ἡμέραν:	αὐτὸς	γὰρ ἀσπάσεσθαι τὸν πατέρα καὶ
[6, 13]	Δαυίδην καὶ τὴν ἐρημίαν ἐξερευνήσοντας,	αὐτὸς	δ' ἀκολουθήσειν ἀπεκρίνατο. καὶ οἱ
[6, 13]	ζῆσαι φίλων καὶ συγγενῶν ἔρημον:	αὐτὸς	δ' οὐ παύεται ὑπ' αὐτοῦ
[6, 3]	τῶν πρὸς ἀλλήλους κρίνεσθαι διαφορῶν,	αὐτὸς	δὲ δι' ἔτους ἐπερχόμενος τὰς
[6, 4]	Σαμουῆλος ἀπολύει τὴν πληθύν. καὶ	αὐτὸς	δὲ εἰς Ἀρμαθὰ παραγίνεται πόλιν,
[6, 7]	αὐτὸν ἐν Γαλγάλοις ἀποθανεῖν. καὶ	αὐτὸς	δὲ εἰς Ἅρμαθον πόλιν ἀπαλλάσσεται.
[6, 14]	πάντας μὲν ἀποβάλλει πλὴν ὀλίγων,	αὐτὸς	δὲ λαμπρῶς ἀγωνισάμενος καὶ πολλὰ
[6, 13]	εἰς τὴν ἰδίαν ἀπέλυσε βασιλείαν,	αὐτὸς	δὲ μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ
[6, 13]	φροντίδων καὶ τοῦ δέους ἐπικουφίσας,	αὐτὸς	δὲ πρὸς αὑτὸν ἐπανέρχεται. οἱ
[6, 6]	δισχιλίους ὥστε σωματοφυλακεῖν αὐτὸν λαβὼν	αὐτὸς	διέτριβεν ἐν πόλει Βεθήβῳ, Ἰωνάθῃ
[6, 14]	ἀνάγειν αὐτῷ ψυχὴν οὗπερ ἂν	αὐτὸς	εἴπῃ. τῆς δὲ γυναικὸς ἀπομαχομένης
[6, 11]	εὐπραγίας αὐτοῦ λυπηθεὶς ὡς ἐπισφαλέστερος	αὐτὸς	ἐκ τῶν ἐκείνου πράξεων γενόμενος.
[6, 13]	μένοντα γάρ σε καθαρὸν ἐκεῖνος	αὐτὸς	ἐκδικήσει παρὰ τῶν πονηρῶν: ἃ
[6, 11]	καὶ τῶν τρίτων τελευταῖον ὀργισθεὶς	αὐτὸς	ἐξώρμησεν. ἐπεὶ δ' ἐγγὺς ἦν
[6, 5]	ἐγὼ μὲν ἀπέδειξα τοῦτον ὃν	αὐτὸς	ἐπελέξατο, ἵνα μέντοι γε φανερὸν
[6, 8]	τῶν υἱῶν αὐτοῦ ὃν ἂν	αὐτὸς	ἐπιδείξῃ βασιλέα γενησόμενον. ὁ δὲ
[6, 3]	ἔλεγον καὶ ὅτι γηραιὸς ὢν	αὐτὸς	ἤδη καὶ παρειμένος ὑπὸ τοῦ
[6, 12]	καὶ τὴν φυλὴν ἐξ ἧς	αὐτὸς	ἦν πρὸς αὑτὸν ἐπὶ τὸν
[6, 6]	ἔφη πεποιηκέναι παρακούσαντα ὧν ἐπέστειλεν	αὐτὸς	καὶ φθάσαντα τὴν παρουσίαν, ἣν
[6, 8]	ἀρέσας τῷ θεῷ” κατακλίνεται μὲν	αὐτός,	κατακλίνει δ' ὑφ' αὑτὸν τὸν
[6, 7]	βασιλέα τὸν Σαοῦλον μηδὲν ὧν	αὐτὸς	κελεύει πράττοντα, τῇ δ' οἰκείᾳ
[6, 10]	τὸ μὲν ἔλαττον τῆς μαρτυρίας	αὐτὸς	λάβοι, τὸ δὲ τῶν μυριάδων
[6, 4]	φυλῆς κατὰ τήνδε τὴν ὥραν,	αὐτὸς	μὲν> ἐπὶ τοῦ δώματος καθεζόμενος
[6, 12]	ὁ δ' ἀρχιερεὺς ἔχειν μὲν	αὐτὸς	οὐδέν τι εἶπε τοιοῦτον, εἶναι
[6, 9]	ἐμαυτῷ βαλών. γένοιτο μὲν ἂν	αὐτὸς	οὕτως καταγέλαστος, ἔνδοξον δὲ τὸ
[6, 13]	κατ' ἐμοῦ περιέπεσεν οὐκ ἂν	αὐτὸς	παρῆκας, διαχρήσασθαι ποθῶν καὶ νομίζων
[6, 6]	δίδωσιν ὁ θεὸς, ὃς πρότερον	αὐτὸς	προεμήνυσε πάντα καὶ μηδ' ἐπερωτῶσιν
[6, 6]	ἕνα τόπον, ἵσταται δὲ καὶ	αὐτὸς	σὺν τῷ παιδὶ κατ' ἄλλο
[6, 11]	τε παρ' ἐμοῦ λαβεῖν ἠξίωκας	αὐτός	τε ἐμοὶ δοῦναι δεσπότης ὤν.
[6, 8]	τῷ ἐλαίῳ τὸν νεανίσκον, ὃν	αὐτός	τε θαυμάζει καὶ τῆς βασιλείας
[6, 6]	ἦσαν, οὐ δυναμένων. καθεζόμενοι δ'	αὐτός	τε καὶ ὁ παῖς αὐτοῦ
[6, 14]	τοῦ ὁπλοφόρου κτεῖναι τὸν δεσπότην,	αὐτὸς	τὴν ἰδίαν σπασάμενος καὶ στήσας
[6, 4]	παρελθούσῃ τοῦτον μηνύσαντος, πέμψειν γὰρ	αὐτός	τινα νεανίσκον ἐκ τῆς Βενιαμίτιδος
[6, 12]	παρ' αὐτῷ χρόνον ἀξιώ (σαντος	αὐτὸς	τοῦ προφήτου κελεύσαντος αὐτὸν τὴν
[6, 4]	εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ συγγενοῦς	αὐτοῦ	Ἀβηνάρου, καὶ γὰρ ἐκεῖνον τῶν
[6, 13]	ἐτίμησεν εἶναι καὶ οἱ παῖδες	αὐτοῦ.	ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐν
[6, 12]	ὁ Σύρος ὁ τὰς ἡμιόνους	αὐτοῦ	βόσκων εἶπεν, ὡς ἴδοι τὸν
[6, 11]	οὐκ ἔπεισεν ἐπηρώτα, τίνος ἐξ	αὐτοῦ	βούλεται τυχεῖν. ὁ δέ οἶδα
[6, 11]	δυσμένειαν καὶ τρανῶς τὴν ὅλην	αὐτοῦ	βούλησιν εἶδεν: οὐ γὰρ κατέσχε
[6, 5]	συνελθεῖν αὐτοὺς ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν	αὐτοῦ	βοῶν τὰ νεῦρα ταὐτὰ διαθήσειν
[6, 11]	τὸ πλῆθος ἐργασάμενον εὐεργέτην δ'	αὐτοῦ	γεγενημένον, δι' ἃ καὶ συγγνώμην
[6, 5]	δὲ ἀνέκραγον τούτων οὐδὲν ὑπ'	αὐτοῦ	γεγονέναι, προστῆναι δὲ ὁσίως αὐτὸν
[6, 14]	Ἰσραηλιτῶν βασιλεὺς καὶ οἱ παῖδες	αὐτοῦ	γενναίως ἀγωνιζόμενοι καὶ πάσῃ προθυμίᾳ
[6, 11]	πρὸς γάμον, ὡς ἂν ἀλγεινὸς	αὐτοῦ	γένοιθ' ἡμῖν ὁ θάνατος οὐ
[6, 14]	οἱ πολέμιοι καὶ τάς τε	αὐτοῦ	γυναῖκας καὶ τὰς τῶν ἑταίρων.
[6, 14]	νεκρὸν καὶ τοὺς τῶν παίδων	αὐτοῦ,	δεινὸν ἡγησάμενοι περιιδεῖν ἀκηδεύτους ἐξελθόντες
[6, 6]	πρὸς Ἰωνάθην καὶ τὸν ὁπλοφόρον	αὐτοῦ	δεῦτε, ἔφασαν, ἀνέλθετε πρὸς ἡμᾶς,
[6, 10]	κατ' αὐτὸν εὐπρεπῶς: ἀπαλλαγήσομαι γὰρ	αὐτοῦ	δι' ἄλλων αὐτὸν ἀλλ' οὐχὶ
[6, 7]	δὲ προφήτου τὴν βασιλείαν οὕτως	αὐτοῦ>	διασχισθῆναι φήσαντος καὶ λήψεσθαι ταύτην
[6, 14]	ὁπλοφόρον σπασάμενον τὴν ῥομφαίαν ταύτην	αὐτοῦ	διελάσαι, πρὶν ζῶντα συλλαβεῖν αὐτὸν
[6, 6]	μηδὲν ἐμοὶ προσήκοντος τὴν ὑπὲρ	αὐτοῦ	δίκην ἀπελάμβανον. τοῦ δὲ πλήθους
[6, 13]	μὴ θεάσασθαι τοὺς πεμφθέντας ὑπ'	αὐτοῦ:	διὸ συγγίνωσκέ μοι, φησί, καὶ
[6, 12]	Ἠλὶ διὰ τὰς τῶν υἱῶν	αὐτοῦ	δύο παρανομίας εἰπὼν διαφθαρήσεσθαι τοὺς
[6, 11]	εἴπῃ, ἴσθι μηδὲν ὕπουλον παρ'	αὐτοῦ	εἶναι μηδ' ἐχθρόν: ἂν δ'
[6, 9]	ἠγανάκτησε καὶ πρὸς τοὺς ἀδελφοὺς	αὐτοῦ	εἶπεν ἑτοίμως ἔχειν μονομαχῆσαι τῷ
[6, 12]	Μωαβιτῶν βασιλέα, καὶ τοὺς γονεῖς	αὐτοῦ	εἰς τὴν ἑαυτοῦ χώραν προσδεξάμενον
[6, 13]	ἄνδρα μου καὶ τὸν οἶκον	αὐτοῦ	εἰς τὴν ἐμὴν τιμὴν ἄφες:
[6, 6]	ὁ Σαοῦλος καὶ ὡλοκαύτωσεν ἐπ'	αὐτοῦ	ἐκεῖ τῷ θεῷ. τοῦτον πρῶτον
[6, 11]	παρίσταται δειλὰς ἔχουσα τὰς περὶ	αὐτοῦ	ἐλπίδας καὶ περὶ τῆς ἰδίας
[6, 12]	τὸν Ἀβιμέλεχον καὶ τὴν γενεὰν	αὐτοῦ:	ἦσαν δὲ πάντες ὡσεὶ πέντε
[6, 12]	τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἐξ	αὐτοῦ	θάνατον εἰς Ναβὰν παραγίνεται πόλιν
[6, 12]	μυριάδας εἴη, δείσας μὴ πρὸς	αὐτοῦ	θάνῃ καὶ τὸν κίνδυνον ὃν
[6, 14]	τοῦτον ἐξ ᾅδου: φανέντος δ'	αὐτοῦ	θεασάμενον τὸ γύναιον ἄνδρα σεμνὸν
[6, 5]	γὰρ Μωυσέος καὶ τοῦ μαθητοῦ	αὐτοῦ	Ἰησοῦ> ὃς ἦν στρατηγὸς, ἀριστοκρατούμενοι
[6, 11]	διεγνώκει καὶ προστάσσει τὴν ἀναίρεσιν	αὐτοῦ	Ἰωνάθῃ τῷ παιδὶ καὶ τοῖς
[6, 11]	τὰ ἀκόντια: κεῖσθαι γὰρ ἔμπροσθεν	αὐτοῦ.	καὶ ἂν ταῦτα, φησίν, ἀκούσῃς
[6, 14]	τὰ κρέα παρασκευάσασα τοῖς οἰκέταις	αὐτοῦ	καὶ αὐτῷ παρατίθησι. καὶ Σαοῦλος
[6, 10]	τάξεως, ἐπεὶ τῷ δέει πλησίον	αὐτοῦ	καὶ λίαν ἐγγὺς ἐδόκει, ἐποίησε
[6, 6]	αὐτός τε καὶ ὁ παῖς	αὐτοῦ	καὶ ὁ ἀρχιερεὺς Ἐχίας ἀπόγονος
[6, 8]	ἦγε τιμῆς: ἐξῄδετο γὰρ ὑπ'	αὐτοῦ	καὶ πρὸς τὴν ἀπὸ τῶν
[6, 11]	καιροῦ παραφανέντος αὐτῷ διαλεχθήσεσθαι περὶ	αὐτοῦ	καὶ τὴν αἰτίαν μαθήσεσθαι καὶ
[6, 11]	κἄν τι σκυθρωπὸν ὁ πατὴρ	αὐτοῦ	καὶ τὴν ἀπέχθειαν ἐμφανίζον ἀποκρίνηται
[6, 9]	δὲ Σαούλου τὸ μὲν τολμηρὸν	αὐτοῦ	καὶ τὴν εὐψυχίαν θαυμάζοντος, οὐ
[6, 13]	ἐκείνῃ τῇ νυκτὶ τὸν οἶκον	αὐτοῦ	καὶ τὴν κτῆσιν ὅλην ἀφανίσειν:
[6, 10]	τῆς ἀνδρείας τόν τε λαὸν	αὐτοῦ	καὶ τὴν Σαούλου θυγατέρα παρθένον
[6, 13]	τιμῆς: ἐνεφάνισε γὰρ τὴν ἀρετὴν	αὐτοῦ	καὶ τὴν τοῦ πλήθους πρὸς
[6, 13]	καὶ ἡ περὶ τὴν ταφὴν	αὐτοῦ	καὶ τὴν τῶν νομιζομένων ἀναπλήρωσιν
[6, 14]	Σαοῦλος πέπτωκε καὶ οἱ παῖδες	αὐτοῦ,	καὶ τὸ σὺν αὐτῷ πλῆθος
[6, 6]	δὲ χθὲς ἀγνοῶν τὴν ἀρὰν	αὐτοῦ	καὶ τὸν ὅρκον μεταξὺ διώκων
[6, 4]	πονηροὶ δὲ πλείους, οἳ καταφρονοῦντες	αὐτοῦ	καὶ τοὺς πολλοὺς ἐχλεύαζον καὶ
[6, 4]	τὸν καιρὸν γενέσθαι, πληρωθέντος δ'	αὐτοῦ	καταβὰς ἐπὶ τὸ δεῖπνον ἐπορεύετο.
[6, 14]	οὐκ ἐμνησικάκησε τῆς ἐπιστήμης ὑπ'	αὐτοῦ	καταγνωσθείσης, οὐκ ἀπεστράφη δὲ ὡς
[6, 11]	νεανίσκον ἀγαπῶν καὶ τὴν ἀρετὴν	αὐτοῦ	καταιδούμενος λέγει πρὸς αὐτὸν τὸ
[6, 7]	τῇ βουλήσει καὶ ταῖς ἐντολαῖς	αὐτοῦ	κατακολουθοῦντες καὶ μηδὲν ἄλλο πραχθήσεσθαι
[6, 13]	ὃν ζῇ χρόνον ἐν τοῖς	αὐτοῦ	καταμένοντα. ~(Κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν
[6, 11]	ὅτι σώσειε μὲν τὸν ἐχθρὸν	αὐτοῦ	κατασοφίσαιτο δ' αὐτόν, ἀπολογίαν σκήπτεται
[6, 5]	εἴ τινες ἦσαν οἳ πρότερον	αὐτοῦ	κατεφρόνουν, τότε μετέστησαν ἐπὶ τὸ
[6, 7]	γὰρ τὸν θεὸν τοῖς περὶ	αὐτοῦ	κεκριμένοις ὡς τοῦ μεταβάλλεσθαι καὶ
[6, 14]	Σαούλου καὶ τὰ τῶν παίδων	αὐτοῦ	κομίζουσιν εἰς Ἰάβησαν μηδὲ τῶν
[6, 10]	αὐτῷ. βούλεσθαι δή με παρ'	αὐτοῦ	λαβεῖν ἀντὶ τοῦ γάμου τῆς
[6, 11]	λανθάνων διαμενῶ, σὺ δ' ἐπιζητήσαντος	αὐτοῦ	λέγε πορευθῆναί με εἰς τὴν
[6, 11]	κατορθώματος, ἀλλ' ὑπὸ τῆς εὐπραγίας	αὐτοῦ	λυπηθεὶς ὡς ἐπισφαλέστερος αὐτὸς ἐκ
[6, 14]	καὶ πίστεως ὑποσχέσει τὸ πρόθυμον	αὐτοῦ	μᾶλλον αὔξων. (Ἔτυχε δὲ Σαοῦλος
[6, 11]	ἔχειν, καὶ πιστεύοντ' ἠξίου προνοεῖν	αὐτοῦ	μᾶλλον ἢ καταφρονοῦντ' ἐπ' ἀληθέσι
[6, 7]	καὶ κατήκοον αὐτῷ γενέσθαι ὡς	αὐτοῦ	μὲν ἔχοντος τὴν τῶν ἐθνῶν
[6, 14]	Ἀμαληκίτας πολέμῳ καὶ τὰς ἐντολὰς	αὐτοῦ	μὴ φυλάξαντα, καθὼς προεφήτευσά σοι
[6, 14]	τὸν βασιλέα καὶ τοὺς παῖδας	αὐτοῦ	μήτε τροφῆς μήτε ποτοῦ γευσάμενοι.
[6, 12]	καὶ τὴν εὐτολμίαν οὐδὲν ἐξ	αὐτοῦ	μικρὸν ἀνακύψειν ἔργον ἐφ' οὗ
[6, 11]	τοῦ Δαυίδου προσφέρειν: τί καταγνοὺς	αὐτοῦ	μικρὸν ἢ μεῖζον ἀδίκημα, πάτερ,
[6, 8]	Ὠβήδου καὶ χρῖσαι τῶν υἱῶν	αὐτοῦ	ὃν ἂν αὐτὸς ἐπιδείξῃ βασιλέα
[6, 1]	ἐν τῷ βίῳ διωκομένους ἐξ	αὐτοῦ	παθήμασιν, οἷς οὐκέτι ἦν ἀντιβλέψαι,
[6, 13]	τοῦ θεασαμένου πρὸς τὸν ἐχθρὸν	αὐτοῦ	παρὰ τοῦ θεοῦ καιρὸν ἔχειν
[6, 11]	τῆς φυλῆς ἑορτὴν ἀγούσης ἐπιτρέψαντος	αὐτοῦ:	παρακαλέσαι μέντοι καὶ αὐτὸν ἐλθεῖν
[6, 8]	προφήτῃ. Σαμουήλῳ δὲ λυπουμένῳ περὶ	αὐτοῦ	παύσασθαι μὲν τῆς φροντίδος ἐκέλευσεν
[6, 7]	μέντοι γε τὰ κελευσθέντα ὑπ'	αὐτοῦ	πέπρακται. Σαμουῆλος δὲ πρὸς τοῦθ'
[6, 10]	ἡσθεὶς τὸν Σαοῦλον ἐσπουδακέναι νομίζων	αὐτοῦ	περὶ τὴν συγγένειαν, οὐδὲ βουλεύσασθαι
[6, 9]	ἔχων αὐτὸς ἀποτέμνει τὴν κεφαλὴν	αὐτοῦ.	πεσὼν δ' ὁ Γολίαθος ἧττα
[6, 13]	ἐπιφέροντος τὴν ποινήν. πέμψας δ'	αὐτοῦ	πρὸς τὴν γυναῖκα συνοικήσουσαν καὶ
[6, 12]	ἀρχιερέα τά τε μέλλοντα παρ'	αὐτοῦ	προφητεύσαντος μαθεῖν καὶ λαβόντα ἐφόδια
[6, 14]	τῷ μέλλοντι παραδόντας αὑτοὺς ἐπ'	αὐτοῦ	σαλεύειν οὔπω γενναῖον, κἂν ἔργα
[6, 13]	ἐπαγόμενος τὸν ἐκ τῆς ἀδελφῆς	αὐτοῦ	Σαρουίας Ἀβισαῖον καὶ Ἀβιμέλεχον τὸν
[6, 4]	περισσότερον τῶν ἀφ' αἵματος ὑπ'	αὐτοῦ	στεργόμενον ἀσφαλὲς ἢ σῶφρον ἔδοξε
[6, 12]	πρὸς Δαυίδην τὴν τῶν οἰκείων	αὐτοῦ	συμφορὰν ἐδήλωσε καὶ τὴν τοῦ
[6, 13]	αὐτὸς δ' οὐ παύεται ὑπ'	αὐτοῦ	σωζόμενος, οὐδὲ τὴν ψυχὴν> φανερῶς
[6, 14]	τοῖς Σαούλου καὶ τῶν παίδων	αὐτοῦ	σώμασι καὶ σκυλεύσαντες ἀποτέμνουσιν αὐτῶν
[6, 7]	τοῦ πλήθους, ὅτι μὴ συγχωρήσαντος	αὐτοῦ	ταῦτ' ἐπράχθη: δεινὸν γὰρ ἡγεῖτο
[6, 11]	αὐτὸν αἰδεῖσθαι μήτε τὴν μητέρα	αὐτοῦ	ταῦτα φρονοῦντα καὶ μηδὲ βουλόμενον
[6, 12]	ἐκείνῳ προστέθεισθε τοὐμοῦ παιδὸς Ἰωνάθου	αὐτοῦ	τε οὕτως φρονήσαντος καὶ ὑμᾶς
[6, 12]	οὖν τὸν ἀρχιερέα καὶ πᾶσαν	αὐτοῦ	τὴν γενεὰν Σαοῦλος τί παθὼν
[6, 13]	αὐτὸς ἀναιρεῖ τὸν Σαοῦλον ἐπιγνοὺς	αὐτοῦ	τὴν κοίτην ἐκ τοῦ δόρατος,
[6, 13]	κατέστρεψεν ὁ Νάβαλος. ἀκούσας δ'	αὐτοῦ	τὴν τελευτὴν ὁ Δαυίδης ἐκδικηθῆναι
[6, 14]	γυνὴ γεύσασθαι ταύτην αἰτουμένη παρ'	αὐτοῦ	τὴν χάριν ἀντὶ τῆς παραβόλου
[6, 12]	τέλος ἔχειν παρεκάλει: κατανεύσαντος δ'	αὐτοῦ	τὴν χάριν καὶ πάσης τοὺς
[6, 9]	ὄντι μετ' ἐμοῦ: πεπείραμαι γὰρ	αὐτοῦ	τῆς βοηθείας. λέοντα γὰρ ἐπελθόντα
[6, 11]	οὐκ ἀνήσω τὸν πατέρα πολλάκις	αὐτοῦ	τῆς προαιρέσεως διάπειραν λαμβάνων, πρὶν
[6, 11]	Ἰωνάθου ποδῶν καὶ προσκυνῶν σωτῆρα	αὐτοῦ	τῆς ψυχῆς ἀπεκάλει. ἀνίστησι δ'
[6, 11]	ἐστὶ καὶ παρὰ τοῖς ἀπορρήτοις	αὐτοῦ	τῆς ψυχῆς γενέσθαι. καταμαθὼν δ'
[6, 13]	τοῦ κτεῖναι δυνηθεὶς ἀποσχέσθαι λαβὼν	αὐτοῦ	τὸ δόρυ καὶ τὸν φακὸν
[6, 4]	βαδίζειν συμβουλεύσαντος, γνώσεσθαι γὰρ παρ'	αὐτοῦ	τὸ περὶ τῶν ὄνων τέλος,
[6, 9]	καὶ δώσειν ἠπείλησε τὰς σάρκας	αὐτοῦ	τοῖς ἐπιγείοις καὶ τοῖς μεταρσίοις
[6, 9]	πρὸς τὸν πατέρα Ἰεσσαῖον ἀρκούμενος	αὐτοῦ	τοῖς τρισὶν υἱοῖς, οὓς ἐπὶ
[6, 12]	Δώηγον: ὑπονοῆσαι γὰρ διαβληθήσεσθαι πρὸς	αὐτοῦ	τὸν ἀρχιερέα τῷ βασιλεῖ, καὶ
[6, 6]	μέσον καὶ κηρύσσει θύειν ἐπ'	αὐτοῦ	τὸν ὄχλον τὰ ἱερεῖα καὶ
[6, 8]	ἐπὶ τὰ ἱερὰ καὶ θεασάμενος	αὐτοῦ	τὸν πρεσβύτατον υἱὸν εὐμεγέθη καὶ
[6, 11]	καὶ ὡς παρὰ μικρὸν ὑπ'	αὐτοῦ	τῷ δόρατι βληθεὶς ἀποθάνοι, μήτ'
[6, 11]	διὰ τὴν συγγένειαν: συναδικεῖται γὰρ	αὐτοῦ	τῷ θανάτῳ καὶ ἡ σὴ
[6, 8]	δ' εἶναι δίκαιον καὶ κατήκοον	αὐτοῦ	τῶν προσταγμάτων: οὕτως γὰρ αὐτῷ
[6, 2]	εἶναι καὶ δικαίους: ἐγγυητὴς δὲ	αὐτοῦ	τῶν ὑποσχέσεων ἐγὼ γίνο μαι.
[6, 12]	ὡς ἀφρὸν κατὰ τοῦ στόματος	αὐτοῦ	φερόμενον καὶ τὰ ἄλλα ὅσα
[6, 14]	αὐτῇ ποιήσασθαι διὰ τὸν ἐξ	αὐτοῦ	φόβον ἀγνοουμένου τίς ἦν, ὅμως
[6, 13]	μηδὲν ἔτι πείσεσθαι δεινὸν ἐξ	αὐτοῦ	φοβούμενον ἀναχωρεῖν ἐπὶ τὰ οἰκεῖα:
[6, 11]	ἐξαμαρτὼν σπουδάζοιτο ὑπὸ τοῦ πατρὸς	αὐτοῦ	φονευθῆναι, μήθ' ἑαυτῷ τοῦθ' ὑπονοοῦντι
[6, 14]	ἀλλ' ἵνα μὴ φανῶμεν ἀπειροκάλως	αὐτοῦ	χρῆσθαι τοῖς ἐπαίνοις, ἐπάνειμι πάλιν
[6, 14]	περιελόμενος τὸν περὶ τὸν βραχίονα	αὐτοῦ	χρυσὸν καὶ τὸν βασιλικὸν στέφανον
[6, 13]	οὐ δίκαιον, εἶπε, φονεύειν τὸν	αὑτοῦ	δεσπότην, οὐδὲ τὸν ὑπὸ τοῦ
[6, 9]	μάχην. καὶ περιθεὶς αὐτῷ τὸν	αὑτοῦ	θώρακα καὶ περιζώσας τὸ ξίφος
[6, 11]	δὲ εἰς τὸν οἶκον τὸν	αὑτοῦ	καὶ δι' ὅλης ἔμεινεν ἡμέρας
[6, 6]	ἠρώτα, μή τις εἴη τῶν	αὑτοῦ	κεχωρισμένος. ἀκούσας δὲ τὸν υἱὸν
[6, 5]	τὴν πόλιν ἐπιτυγχάνει κλαίουσι τοῖς	αὑτοῦ	πολίταις, καὶ πυθόμενος τὴν αἰτίαν
[6, 6]	ἀνάγκης καὶ ἀναχωρήσεως μὲν τῶν	αὑτοῦ	στρατιωτῶν διὰ φόβον, στρατοπεδείας δὲ
[6, 14]	μήθ' ἵστασθαι μήτ' ἐπερείσας διαβαλεῖν	αὑτοῦ	τὸν σίδηρον ἐπιστρέφεται, καὶ νεανίσκου
[6, 4]	ἀπιέναι διεγνώκει, μὴ ποιήσῃ περὶ	αὑτοῦ	τῷ πατρὶ λοιπὸν φροντίδα. τοῦ
[6, 5]	τῷ προφήτῃ, ὅπου ποτ' ἂν	αὐτοὺς	ἀγάγωσι. τῶν δὲ δι' εὐλάβειαν
[6, 13]	τούτους ἀνέστρεψε φύσει πολεμίους ὄντας	αὐτοὺς	ἀμύνασθαι κρίνας ἀναγκαιότερον, ἢ τὸν
[6, 2]	ἐγένετο. καὶ Σαμουῆλος στρατεύσας ἐπ'	αὐτοὺς	ἀναιρεῖ πολλοὺς καὶ τὰ φρονήματ'
[6, 12]	οὔσης τάξεως σωματοφυλάκων λέγει πρὸς	αὐτούς:	ἄνδρες ὁμόφυλοι, μέμνησθε μὲν οἶδ'
[6, 3]	δὲ ἀφ' ἧς ἡμέρας ἐξήγαγεν	αὐτοὺς	ἀπ' Αἰγύπτου μηχανᾶσθαι τὰ ἔργα:
[6, 12]	τῶν ἱερέων Ναβὰν πάντας τε	αὐτοὺς	ἀπέκτεινεν οὐ γυναικῶν οὐ νηπίων
[6, 12]	εὐνοίᾳ καὶ τιμῇ τῇ πρὸς	αὐτοὺς	ἀρίστοις. προφητεῦσαι δὲ οὐ νῦν
[6, 6]	τοὺς Ἰουδαίους τά τε ὅπλα	αὐτοὺς	ἀφῃροῦντο καὶ τοὺς ὀχυρωτάτους τῆς
[6, 2]	Παλαιστίνους μάχῃ καὶ μὴ περιιδεῖν	αὐτοὺς	δεύτερον δυστυχήσαντας. ἐπήκοος δὲ γίνεται
[6, 6]	εἴκοσι, ταραχῆς δὲ καὶ ἐκπλήξεως	αὐτοὺς	ἐγέμισαν, ὡς τινὰς μὲν φυγεῖν
[6, 5]	εἰς Γάλγαλα πόλιν: ἐκεῖ γὰρ	αὐτοὺς	ἐκέλευσεν ἐλθεῖν. καὶ πάλιν ὁρῶντος
[6, 13]	μακρὰν ἀμείψεσθαι τῆς εὐνοίας ὑποσχόμενος	αὐτοὺς	ἔπεμψε τοὺς ζητήσοντας τὸν Δαυίδην
[6, 14]	τοὺς Ἀμαληκίτας ὁδηγῷ καὶ καταλαβὼν	αὐτοὺς>	ἐπὶ γῆς ἐρριμμένους, καὶ τοὺς
[6, 5]	ταῦτα τοῖς Ἑβραίοις προφητεύσας ἀπέλυσεν	αὐτοὺς	ἐπὶ τὰ οἰκεῖα βεβαιώσας ἐκ
[6, 5]	πρέσβεις κελεύων ἤδη παραδοῦναι σφᾶς	αὐτοὺς	ἐπὶ τῷ τοὺς δεξιοὺς αὐτῶν
[6, 3]	γε οὐκ εἰς μακρὰν μετάνοιαν	αὐτοὺς	ἐπίπονον, ὑφ' ἧς οὐδὲν μὲν
[6, 6]	πρόρρησιν οἱ γεωργοὶ, εἴποτε δεήσει'	αὐτοὺς	ἐπισκευάσαι τι τῶν ἐργαλείων, ἢ
[6, 9]	δ' ἐχομένῃ πάλιν ἐλθὼν τοὺς	αὐτοὺς	ἐποιήσατο λόγους, καὶ μέχρι τεσσαράκοντα
[6, 12]	οὐκ ἀγνοεῖν ἔφη ταῦτα περὶ	αὐτοὺς	ἐσόμενα ἰδὼν τὸν Δώηγον: ὑπονοῆσαι
[6, 13]	παρὰ τῶν ποιμένων, ὅτι μηδὲν	αὐτοὺς	ἠδίκησαν, ἀλλὰ φύλακες αὐτῶν τε
[6, 1]	ἐμφερεῖς: ἔπειτα βαλόντας εἰς γλωσσόκομον	αὐτοὺς	καὶ θέντας ἐπὶ τὴν κιβωτὸν
[6, 5]	περὶ πάντων ἀλήθειαν, ὡς τεθαμβηκότας	αὐτοὺς	καὶ περιδεεῖς γινομένους ἁμαρτεῖν τε
[6, 9]	Ἑβραίων στρατὸς ἀλαλάξαντες ἐκπηδῶσιν εἰς	αὐτοὺς	καὶ πολλοὺς ἀποσφάττοντες διώκουσιν ἄχρι
[6, 5]	καὶ μαχίμου στρατεύματος διαβὰς ἐπ'	αὐτούς:	καὶ τὰς πόλεις αὐτῶν εἰς
[6, 7]	μόνον ἐκ τοῦ φανεροῦ μαχομένους	αὐτοὺς	κακῶς ποιεῖν, ἀλλὰ καὶ μὴ
[6, 6]	οὐδ' ὥστε φοβεῖσθαι διακινδυνεύειν πρὸς	αὐτούς.	κατανοήσαντες δὲ τὸ πλῆθος τῶν
[6, 14]	εἰς Ἰάβησαν μηδὲ τῶν πολεμίων	αὐτοὺς	κωλῦσαι τολμησάντων διὰ τὴν ἀνδρείαν.
[6, 14]	τῷ πεδίῳ ἐστρατοπεδευκότας ἐξώρμησεν ἐπ'	αὐτοὺς	μετὰ τῆς δυνάμεως. καὶ παραγενόμενος
[6, 3]	ἔχειν αὐτοὺς πολιτείαν. ὁρῶν δ'	αὐτοὺς	μηδ' ὑπὸ τῶν προειρημένων ἀπεστραμμένους
[6, 13]	μόνον ὅτι γέγονεν ἀχάριστος ἐπ'	αὐτοὺς	μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ φιλανθρωπίᾳ πρὸς
[6, 2]	ῥᾳδίως ἐπείσθησαν. πρῶτον μὲν γὰρ	αὐτοὺς	ὁ θεὸς κλονεῖ σεισμῷ καὶ
[6, 2]	κεχαρισμένον τῷ θεῷ. συνάγει δ'	αὐτοὺς	ὁ Σαμουῆλος εἴς τινα πόλιν
[6, 1]	ἀπέκτεινεν. ἔκλαυσαν δὲ ταῦτα παθόντας	αὐτοὺς	οἱ κωμῆται, καὶ πένθος ἐπ'
[6, 13]	τῷ θεῷ. ταῦτα δ' ἐδίδασκεν	αὐτοὺς	οἰόμενος ἀνθρώπῳ χαρίζεσθαι ἀγαθῷ καὶ
[6, 7]	Ἀμαληκίταις κοινωνήσωσι συμφορᾶς: συγγενεῖς γὰρ	αὐτοὺς	ὄντας Ῥαγουήλου τοῦ Μωυσέος πενθεροῦ
[6, 5]	Ἀμμανίτας ἐπιστρέψαι πόλεμον καὶ συνελθεῖν	αὐτοὺς	ὀξύτερον, ὑποτεμὼν τῶν αὐτοῦ βοῶν
[6, 1]	τοὺς Ἀσκαλωνίτας ἀξιοῦντες τὴν κιβωτὸν	αὐτοὺς	παρὰ σφᾶς δέχεσθαι. τοῖς δὲ
[6, 6]	τῆς ἀναιρέσεως καὶ τῆς διώξεως	αὐτοὺς	παύσει τῶν πολεμίων, οὗτος ἐπάρατος
[6, 3]	πλησιοχώρων βασιλευομένων τὴν αὐτὴν ἔχειν	αὐτοὺς	πολιτείαν. ὁρῶν δ' αὐτοὺς μηδ'
[6, 5]	δ' ἐστὶν αὕτη, πέμπει πρὸς	αὐτοὺς	πρέσβεις κελεύων ἤδη παραδοῦναι σφᾶς
[6, 13]	προσυβρισθείη βλασφημίαις δειναῖς πάσῃ περὶ	αὐτοὺς	προνοίᾳ καὶ φυλακῇ τῶν ποιμνίων
[6, 7]	δόξαν ἐπιεικείας καὶ χρηστότητος λανθάνειν	αὐτοὺς	ταῦτα γεννῶντας. ὡς οὖν ἀπεῖπεν
[6, 7]	στρατιωτῶν φόβον μὴ κωλῦσαι διαρπάζοντας	αὐτοὺς	τὴν λείαν μηδ' ἐπισχεῖν. ἀλλὰ
[6, 13]	καὶ σκληρῶς ἀπήντησεν: ἐρωτήσας γὰρ	αὐτούς,	τίς ἐστι Δαυίδης, ὡς τὸν
[6, 13]	διαρπάζοντας δίδωσιν ἑαυτὸν στρατεύειν ἐπ'	αὐτοὺς	τοῦ θεοῦ διὰ τοῦ προφήτου
[6, 12]	καθεστῶσι, τόθ' ὡς οὐκέτι βλέποντος	αὐτοὺς	τοῦ θεοῦ ἢ διὰ τὴν
[6, 2]	τοῖς Ἑβραίοις ἐπέρχονται. καταπλήττει δ'	αὐτοὺς	τοῦτο καὶ εἰς ταραχὴν ἄγει
[6, 6]	καὶ γὰρ εἴκαζον ἀναβῆναι πρὸς	αὐτοὺς	τῶν Ἑβραίων οὐ δύο μόνους,
[6, 13]	ἄλλους. ὁ δὲ βασιλεὺς ἐπῄνεσεν	αὐτοὺς	χάριν ἔχειν ὁμολογήσας τὸν ἐχθρὸν
[6, 5]	καὶ βίᾳ πρὸς τὸ παρὸν	αὐτοὺς	χειρωσάμενος, σοφίᾳ δὲ καὶ ἐπινοίᾳ
[6, 3]	γε φαύλους ἐξ ἀγαθῶν παρέσχον	αὑτοὺς	γενομένους: τῶν γὰρ τοῦ πατρὸς
[6, 4]	οἱ μὲν ἀναστάντες ἀπελύοντο πρὸς	αὑτοὺς	ἕκαστοι, ὁ δὲ Σαοῦλος παρὰ
[6, 3]	νῦν μὲν, εἶπεν, ἄπιτε πρὸς	αὑτοὺς	ἕκαστος, μεταπέμψομαι δὲ ὑμᾶς εἰς
[6, 14]	ἀλλ' ἀδήλῳ τῷ μέλλοντι παραδόντας	αὑτοὺς	ἐπ' αὐτοῦ σαλεύειν οὔπω γενναῖον,
[6, 1]	προσδέξασθαι τὴν κιβωτόν ποτε πρὸς	αὑτοὺς	ἐπὶ τοιούτῳ μισθῷ καὶ τέλει,
[6, 5]	εἴη τὰ παρ' ἐκείνων παραδώσειν	αὑτοὺς	ἔφασκον ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅτι
[6, 6]	κἂν μὲν ἀναβῆναι κελεύσωσι πρὸς	αὑτοὺς	ἡμᾶς ἰδόντες σημεῖον τοῦτο νίκης
[6, 1]	κιβωτὸν παρ' αὐτοῖς ἀναξίους ἀποφαίνοντες	αὑτοὺς	καὶ πρὸς τὸ κοινὸν τῶν
[6, 6]	σπήλαια καὶ τοὺς ὑπονόμους ἔκρυψαν	αὑτοὺς,	οἱ πλείους δὲ εἰς τὴν
[6, 5]	οὐδὲν εἰπεῖν οὔτ' εἰ παραδιδόασιν	αὑτοὺς	οὔτ' εἰ πολεμοῦσιν, ἀνοχὴν δ'
[6, 14]	περισσότερον εἶχον, ἐπιστρέφουσι πᾶσαν εἰς	αὑτοὺς	τὴν τῶν ἐχθρῶν φάλαγγα καὶ
[6, 11]	ὡς παρὰ μικρὸν δι' ἐκεῖνον	αὐτόχειρ	καὶ τοῦ παιδὸς γεγονέναι. (Καὶ
[6, 14]	ἀπωδύρετο τοὺς πολεμίους ἐπικεῖσθαι βαρεῖς	αὐτῷ,	αὐτὸν δὲ ἀμηχανεῖν τοῖς παροῦσιν
[6, 8]	τὸν Δαβίδην κελεύων: ἥδεσθαι γὰρ	αὐτῷ	βλεπομένῳ καὶ παρόντι: τὸν δ'
[6, 10]	ἀρετὴν ἅπασαν, ἣν ὁρᾶν ὑπάρχουσαν	αὐτῷ.	βούλεσθαι δή με παρ' αὐτοῦ
[6, 12]	βασιλέως ἔφησεν, εἰς ἣν συνοδίας	αὐτῷ	βουλομένῳ λαθεῖν οὐκ ἔδει: τοὺς
[6, 12]	τὰς συνθήκας τὰς πρὸς Δαυίδην	αὐτῷ	γεγενημένας, οὐδ' ὅτι σύμβουλος μὲν
[6, 7]	διὰ τοῦτο πείθεσθαι καὶ κατήκοον	αὐτῷ	γενέσθαι ὡς αὐτοῦ μὲν ἔχοντος
[6, 5]	ταύτης ἐξ ἁπάντων τῆς μαρτυρίας	αὐτῷ	γενομένης ἐπεὶ δεδώκατέ μοι, φησί,
[6, 12]	τοῦ βασιλέως οἰκετῶν καὶ φανερὸς	αὐτῷ	γενόμενος μηνυόντων ἐκείνων, ὅτι Δαυίδης
[6, 9]	τὴν ἀλαζονείαν τοῦ πολεμίου χωρήσας	αὐτῷ	διὰ μάχης καὶ τὸν ὑψηλὸν
[6, 9]	θαυμάζοντος, οὐ θαρροῦντος δὲ ἐπ'	αὐτῷ	διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ' ἀσθενέστερον
[6, 13]	Δαυίδης ἄνδρας δέκα τῶν σὺν	αὐτῷ	διὰ τούτων αὐτὸν ἀσπάζεται καὶ
[6, 11]	τὸν πατέρα καὶ καιροῦ παραφανέντος	αὐτῷ	διαλεχθήσεσθαι περὶ αὐτοῦ καὶ τὴν
[6, 12]	μένειν δ' αὐτόθι καὶ σὺν	αὐτῷ	διατρίβειν ὡς οὐκ ἐν ἄλλῳ
[6, 5]	ἐπὶ τῷ παθεῖν ὅτι ἂν	αὐτῷ	δοκῇ. (Ὁ δὲ Ναάσης καταφρονήσας
[6, 5]	αὖθις ἀποστάντας δυνηθῆναι τὴν ὑπ'	αὐτῷ	δουλείαν διαφυγεῖν ἀσθενεῖς ποιῶν: τῶν
[6, 13]	μέντοι γε τῆς λείας μέρος	αὐτῷ	δωρεὰν ἔπεμπε. τοῦ δὲ βασιλέως
[6, 13]	αὐτὸς δὲ μετὰ τῶν σὺν	αὐτῷ	εἰς τὴν Μασθηρῶν ἀνέβη στενήν.
[6, 4]	ἐκάλουν. οὗτος ὁ Κείς, ὄνων	αὐτῷ	ἐκ τῆς νομῆς καλῶν ἀποπλανηθεισῶν,
[6, 14]	κελεύει τὴν Σαμουήλου ψυχὴν ἀναγαγεῖν	αὐτῷ.	ἡ δ' ἀγνοοῦσα τὸν Σαμουῆλον
[6, 11]	ἐμφανίζον ἀποκρίνηται μηνύσειν. ἵνα δ'	αὐτῷ	θαρρῇ μᾶλλον, ἐξαγαγὼν αὐτὸν εἰς
[6, 8]	ὡς τοὺς ἰατροὺς ἄλλην μὲν	αὐτῷ	θεραπείαν μὴ ἐπινοεῖν, εἰ δέ
[6, 13]	ἰδίας πονηρίας καὶ δοῦναι δίκην	αὐτῷ	καθαρὰν ἔχοντι τὴν δεξιάν: ἔγνω
[6, 8]	τοῦ Ἰεσσαίου, μὴ πρὸς τούτοις	αὐτῷ	καὶ ἄλλοι παῖδές εἰσι. φήσαντος
[6, 13]	ὁ τοῦ Σαούλου παῖς συμβαλὼν	αὐτῷ	καὶ κατασπασάμενος θαρρεῖν τε καὶ
[6, 11]	τῷ Δαυίδῃ παρελθεῖν εἰς ὄψιν	αὐτῷ	καὶ λόγους. ἀναφανεὶς δ' οὗτος
[6, 13]	καὶ ἀβλαβῆ παρήγγελλε τοῖς σὺν	αὐτῷ	καὶ μήτε ὑπὸ ἐπιθυμίας μήτε
[6, 6]	καὶ φονεύουσιν ἀλλήλους. προσρέουσι δὲ	αὐτῷ	καὶ οἱ πρότερον εἴς τε
[6, 5]	ἐπιοῦσαν ἀπαντήσουσιν ἡμέραν καὶ ἀκολουθήσουσιν	αὐτῷ	καὶ Σαμουήλῳ τῷ προφήτῃ, ὅπου
[6, 8]	πάθη τινὰ καὶ δαιμόνια πνιγμοὺς	αὐτῷ	καὶ στραγγάλας ἐπιφέροντα, ὡς τοὺς
[6, 7]	προσκυνῆσαι. δίδωσι δὲ τοῦτο Σαμουῆλος	αὐτῷ	καὶ συνελθὼν προσκυνεῖ τῷ θεῷ.
[6, 12]	θαρρήσας δὲ ὡς καὶ χειρὸς	αὐτῷ	καὶ συνεργίας ἤδη γεγενημένης ἀπάρας
[6, 13]	ὅσα καὶ τοῦ καιροῦ δόντος	αὐτῷ	καὶ τῆς τόλμης διέθηκε τοὺς
[6, 7]	κάλλος ἐπίπροσθεν ποιησάμενος. συνεξήμαρτε δ'	αὐτῷ	καὶ τὸ πλῆθος: καὶ γὰρ
[6, 13]	διατρίβων ἐν τῷ πόλει βαρὺς	αὐτῷ	καὶ φορτικὸς εἶναι. δίδωσι δὲ
[6, 7]	ὡς δ' ἐκεῖνο τὸ ἔργον	αὐτῷ	κατὰ τὴν τοῦ θεοῦ προφητείαν
[6, 14]	κακὸν οἷον εἰκὸς οὐ παρόντος	αὐτῷ	κατὰ χεῖρα τοῦ θείου προορώμενος.
[6, 14]	εἰς τὸν τόπον ὃν ἔδωκεν	αὐτῷ	κατοικεῖν ἐκέλευον ἀποπέμπειν σὺν τοῖς
[6, 13]	τοῦ ὕδατος, ὃς ἦν παρ'	αὐτῷ	κείμενος τῷ Σαούλῳ, μηδενὸς αἰσθομένου
[6, 4]	ἀντὶ τῆς προφητείας ὃ παράσχωσιν	αὐτῷ:	κεκενῶσθαι γὰρ ἤδη τῶν ἐφοδίων.
[6, 4]	τά τε πάντα ἀγαθὰ ἔχειν	αὐτῷ	κεκυρωμένα, προστυχών ἀλλ' ἥττων, εἶπεν,
[6, 13]	Δαυίδης καὶ τετρακοσίους μὲν ὡπλισμένους	αὐτῷ	κελεύσας ἕπεσθαι, διακοσίους δὲ φύλακας
[6, 10]	ὁ λαὸς ἅπας, βούλεται δ'	αὐτῷ	κηδεῦσαι τὴν θυγατέρα. ὁ δὲ
[6, 13]	φορτικὸς εἶναι. δίδωσι δὲ Ἀγχοῦς	αὐτῷ	κώμην τινὰ Σέκελλαν καλουμένην, ἣν
[6, 10]	γενησόμενον ἀπωλείας καὶ κινδύνων αἴτιον	αὐτῷ	ληψομένῳ: κατεγγυῶ γὰρ, εἶπεν, αὐτῷ
[6, 12]	αἰτίαν τοῦ μηδένα εἶναι σὺν	αὐτῷ	μαθεῖν ἤθελεν. ὁ δὲ πρᾶξιν
[6, 14]	ὡς οὕτως γνωσομένῳ, ποῖ χωρεῖν	αὐτῷ	μέλλει τὰ πράγματα: τὸ γὰρ
[6, 13]	χάριν ἔχειν ὁμολογήσας τὸν ἐχθρὸν	αὐτῷ	μεμηνυκόσι, καὶ οὐκ εἰς μακρὰν
[6, 14]	βασιλεὺς Ἀγχοῦς συμμαχῆσαι τὸν Δαυίδην	αὐτῷ	μετὰ τῶν ἰδίων ὁπλιτῶν ἐκέλευσε.
[6, 12]	παῖδα προσεδέξω καὶ σιτίων μὲν	αὐτῷ	μετέδωκας καὶ ὅπλων ὄντι τῆς
[6, 7]	κεκελευκότος: καταφρονεῖσθαι γὰρ οὐχ ὅταν	αὐτῷ	μὴ θύῃ τις, ἀλλ' ὅταν
[6, 13]	τὸν βασιλέα σπουδάζοντες μὴ μόνον	αὐτῷ	μηνῦσαι τὸν ἐχθρὸν αὐτῷ τὴν
[6, 12]	ἰδεῖν καὶ μήτε φίλον σὺν	αὐτῷ	μήτ' οἰκέτην παρόντα ἐθαύμασε καὶ
[6, 13]	ἅπαντα δηλώσασα παρεθῆναι καὶ πᾶν	αὐτῷ	νεκρωθῆναι τὸ σῶμα ὑπὸ τῶν
[6, 10]	χρημάτων, ἔφη, δεῖσθαί με φράζετε	αὐτῷ	οὐδὲ ἔδνων, ἀπεμπολᾶν γὰρ ἔστιν
[6, 13]	Ζιφηνοὶ χαριζόμενοι τῷ Σαούλῳ μηνύουσιν	αὐτῷ	παρ' αὐτοῖς διατρίβειν τὸν Δαυίδην
[6, 14]	δεομένοις τὰ ἀποβησόμενα. μηνυθέντος δ'	αὐτῷ	παρά τινος τῶν οἰκετῶν εἶναί
[6, 13]	κἂν ᾖ πονηρός, ἥξειν γὰρ	αὐτῷ	παρὰ τοῦ δόντος τὴν ἀρχὴν
[6, 7]	παρεκάλει τοῦ πλήθους ὁρῶντος σὺν	αὐτῷ	παραγενόμενον τὸν θεὸν προσκυνῆσαι. δίδωσι
[6, 14]	ἀνθ' ὧν παρεκάλει τράπεζάν τε	αὐτῷ	παραθεῖναι καὶ τροφήν, ὡς ἂν
[6, 8]	αὐτοῦ τῶν προσταγμάτων: οὕτως γὰρ	αὐτῷ	παραμενεῖν τὴν βασιλείαν εἰς πολὺν
[6, 14]	παρασκευάσασα τοῖς οἰκέταις αὐτοῦ καὶ	αὐτῷ	παρατίθησι. καὶ Σαοῦλος μὲν διὰ
[6, 4]	ἐφοδίων. τοῦ δ' οἰκέτου τέταρτον	αὐτῷ	παρεῖναι σίκλου φήσαντος καὶ τοῦτο
[6, 13]	δὲ ἐξ ὧν δυνατός ἐστιν	αὐτῷ	παρεκάλει μαθόντα παρὰ τῶν ποιμένων,
[6, 13]	ἐκ τοῦ δόρατος, τοῦτο γὰρ	αὐτῷ	παρεπεπήγει, οὔτε τὸν Ἀβισαῖον βουλόμενον
[6, 11]	καὶ χαίροντα κατέλαβεν ἤρξατο λόγους	αὐτῷ	περὶ τοῦ Δαυίδου προσφέρειν: τί
[6, 11]	τὸν πατέρα: φράσαι γὰρ ἂν	αὐτῷ	περὶ τούτου καὶ σύμβουλον παραλαβεῖν
[6, 6]	λαβόντα τὴν ἀρχιερατικὴν στολὴν προφητεύειν	αὐτῷ	περὶ τῶν μελλόντων. τοῦ δὲ
[6, 6]	τοῖς πράγμασι γεγονὼς, σοί τ'	αὐτῷ	πλεῖστον ἂν βασιλεῦσαι χρόνον ἐξεγένετο
[6, 14]	παῖδες αὐτοῦ, καὶ τὸ σὺν	αὐτῷ	πλῆθος ἀπόλωλε, καταλιπόντες τὰς ἑαυτῶν
[6, 13]	καὶ πολυθρέμματος: τρισχιλίων μὲν γὰρ	αὐτῷ	ποίμνη προβάτων ἐνέμετο, χιλίων δ'
[6, 12]	ὡμολόγει οὐχὶ Δαυίδῃ χαριζόμενος, ἀλλ'	αὐτῷ:	πολέμιον γὰρ σὸν οὐκ εἰδέναι
[6, 12]	προφητεῦσαι δὲ οὐ νῦν πρῶτον	αὐτῷ,	πολλάκις δὲ καὶ ἄλλοτε τοῦτο
[6, 13]	ἥκοντα πέμψας κατασκόπους ἐκέλευσε δηλοῦν	αὐτῷ,	ποῦ τῆς χώρας Σαοῦλος ἤδη
[6, 13]	τόπον τινὰ τῆς χώρας δοὺς	αὐτῷ	πρὸς κατοίκησιν: αἰδεῖσθαι γὰρ διατρίβων
[6, 11]	προσέταξας ἀνελεῖν ἄνδρα μέγα μὲν	αὐτῷ	πρὸς σωτηρίαν ὄφελος γεγενημένον, μεῖζον
[6, 11]	εἰσὶν οἱ τοῦτο πράττοντες, ἀλλ'	αὐτῷ	προσέχειν καὶ θαρρεῖν: μηδὲν γὰρ
[6, 8]	κινύρᾳ τοῦτον ἐκέλευσαν ζητήσαντας, ὁπόταν	αὐτῷ	προσίῃ τὰ δαιμόνια καὶ ταράττῃ,
[6, 4]	παραγίνεται πόλιν, πατρὶς γὰρ ἦν	αὐτῷ,	Σαούλῳ δὲ ἀπερχομένῳ εἰς Γαβαθὴν,
[6, 4]	τὸν προφήτην οὐδ' ὡς ἐκεῖνος	αὐτῷ	σεσῶσθαι τὰς ὄνους ἔφρασε, περὶ
[6, 4]	τῷ Σαούλῳ καὶ ὁ θεὸς	αὐτῷ	σημαίνει τοῦτον εἶναι τὸν ἄρξειν
[6, 6]	τοῦ Σαούλου παῖς ὡς νίκην	αὐτῷ	σημαίνουσαν παραυτίκα μὲν ἀνεχώρησαν ἐξ
[6, 14]	τὰς πανοπλίας ἐξ ἐναντίας τ'	αὐτῷ	στῆναι, τούτους οὐδὲν ἧττον εὐχερῶς
[6, 8]	ἀπὸ τῶν δαιμονίων ταραχήν, ὁπότε	αὐτῷ	ταῦτα προσέλθοι, μόνος ἰατρὸς ἦν
[6, 13]	θεραπείας ἧκε. καὶ συνῴκησε μὲν	αὐτῷ	ταύτην λαβοῦσα τὴν τιμὴν καὶ
[6, 10]	τιμωρίαν καὶ κεφαλὰς αὐτῶν ἑξακοσίας.	αὐτῷ	τε γὰρ ἐμοὶ τούτων οὐδὲν
[6, 14]	ταῖς χερσὶν αὐτὸν δύνασθαι παρασχεῖν	αὐτῷ	τελευτὴν ὁποίαν αὐτὸς βούλεται. ποιήσας
[6, 13]	μόνον αὐτῷ μηνῦσαι τὸν ἐχθρὸν	αὐτῷ	τὴν εὔνοιαν> ἀλλὰ καὶ τῷ
[6, 10]	ἀποθάνῃ τὸν γάμον ἐπηγγέλθαι, δίδωσιν	αὐτῷ	τὴν θυγατέρα Μελχὰν ὀνόματι. ~(Ἔμελλε
[6, 10]	ἡδέως ἤκουσε καὶ δώσειν προθύμως	αὐτῷ	τὴν παρθένον πρὸς τοὺς τὸν
[6, 12]	διώκουσι τὸ δίκαιον, καὶ πρὸς	αὐτῷ	τὴν πᾶσαν εὔνοιάν τε> καὶ
[6, 11]	εἰς Ἀραμαθὰ καὶ τὴν ἐπιβουλὴν	αὐτῷ	τὴν τοῦ βασιλέως ἐδήλωσε καὶ
[6, 14]	καιρόν, ἐν ᾧ τὴν ἀμοιβὴν	αὐτῷ	τῆς εὐεργεσίας καὶ τῆς ξενίας
[6, 13]	ἂν αὐτὸν ἀνελών, χάριν ἔχειν	αὐτῷ	τῆς σωτηρίας ἔλεγε καὶ παρεκάλει
[6, 4]	ὑπολείπεσθαι δὲ αὐτὸν: ἔχειν γὰρ	αὐτῷ	τι φράσαι μηδενὸς ἄλλου παρόντος>
[6, 9]	ὀργὴν τὸν Γολίαθον, καὶ ἀρὰς	αὐτῷ	τίθεται ἐκ τῆς προσηγορίας τοῦ
[6, 5]	ὕστερον ἄρχει τῆς παρὰ πάντων	αὐτῷ	τιμῆς ὁ πρὸς Ναάσην πόλεμος
[6, 9]	ἐν αὐτοῖς, ὃς εἰς μάχην	αὐτῷ	τολμᾷ καταβῆναι, μεταξὺ τοῖς ἀδελφοῖς
[6, 9]	πρεσβύτατος τῶν ἀδελφῶν Ἰάναβος ἐπέπληξεν	αὐτῷ	τολμηρότερον παρ' ἡλικίαν καὶ ἀμαθῆ
[6, 9]	πρὸς τὴν μάχην. καὶ περιθεὶς	αὐτῷ	τὸν αὑτοῦ θώρακα καὶ περιζώσας
[6, 8]	τοῦ παιδὸς Ἰεσσαῖον ἐᾶσαι παρ'	αὐτῷ	τὸν Δαβίδην κελεύων: ἥδεσθαι γὰρ
[6, 8]	πρὸς τὸν Ἰεσσαῖον ἐκέλευσεν ἀποστέλλειν	αὐτῷ	τὸν Δαβίδην τῶν ποιμνίων ἀποσπάσαντα:
[6, 8]	φράσαντος τοῦ θεοῦ πάντας ἐκέλευσεν	αὐτῷ	τὸν Ἰεσσαῖον τοὺς υἱοὺς ἐπιδεῖξαι
[6, 6]	δὲ τὸν υἱὸν καὶ σὺν	αὐτῷ	τὸν ὁπλοφόρον ἀπεῖναι κελεύει τὸν
[6, 11]	ἢ πύθηται: μηδὲν λέγειν δ'	αὐτῷ	τὸν πατέρα περὶ τούτων ἔφασκεν
[6, 10]	αὐτῷ ληψομένῳ: κατεγγυῶ γὰρ, εἶπεν,	αὐτῷ	τὸν τῆς θυγατρός μου γάμον,
[6, 4]	δεομένῳ γὰρ κατὰ πᾶσαν ἡμέραν	αὐτῷ	τοῦ θεοῦ προειπεῖν τίνα ποιήσει
[6, 11]	ἐπὶ τὸ δεῖπνον, καὶ παρακαθεσθέντων	αὐτῷ	τοῦ μὲν παιδὸς Ἰωνάθου ἐκ
[6, 5]	ἄριστον νομίζειν: οὐ γὰρ ἤρκεσεν	αὐτῷ	τοὺς Ἰαβισηνοὺς σεσωκέναι μόνον, ἀλλὰ
[6, 1]	ναὸν προσκυνῆσαι τὸν θεὸν ἐπιτυγχάνουσιν	αὐτῷ	τοῦτο ποιοῦντι τὴν κιβωτὸν: ἔκειτο
[6, 6]	τῆς Σωβᾶς. ἦσαν δὲ παῖδες	αὐτῷ	τρεῖς μὲν ἄρσενες Ἰωνάθης καὶ
[6, 6]	τῶν ἐχθρῶν διαφθεῖραι τοὺς ἐν	αὐτῷ	τυγχάνοντας. εἰπόντος δὲ τοῦ ἱερέως
[6, 10]	τιμῆς ἀμοίρῳ. Σαοῦλος δὲ ἀγγειλάντων	αὐτῷ	τῶν οἰκετῶν τὰς τοῦ Δαυίδου
[6, 8]	τοιοῦτον ἄνθρωπον: φήσαντος δέ τινος	αὐτῷ	τῶν παρόντων ἐν Βηθλεέμῃ πόλει
[6, 10]	εὐφημίαν ἢ τὴν βασιλείαν ὑστερεῖν	αὐτῷ	φοβεῖσθαι καὶ ὑποπτεύειν ἤρξατο τὸν
[6, 11]	θαρρεῖν: μηδὲν γὰρ τοιοῦτον ἐπ'	αὐτῷ	φρονεῖν τὸν πατέρα: φράσαι γὰρ
[6, 11]	μεταπεμψάμενος τὸν Δαυίδην σημαίνει τε	αὐτῷ	χρηστὰ καὶ σωτήρια τὰ παρὰ
[6, 12]	τιμὴς παρ' ὃν ἐτύγχανον παρ'	αὐτῷ	χρόνον ἀξιώ (σαντος αὐτὸς τοῦ
[6, 10]	ὁπλοφόρον, μεταστήσας ἀποδείκνυσι χιλίαρχον δοὺς	αὐτῷ	χώραν ἀμείνονα μὲν ἀσφαλεστέραν δὲ
[6, 14]	καὶ παρεκάλει μαντεύεσθαι καὶ ἀνάγειν	αὐτῷ	ψυχὴν οὗπερ ἂν αὐτὸς εἴπῃ.
[6, 11]	Γαλβουὰθ ὄνομα ἐκεῖ διέτριβε σὺν	αὐτῷ.	ὡς δ' ἀπηγγέλη τῷ Σαούλῳ
[6, 6]	βίον οὐκ ὀρθῶς οὐδὲ ὁσίως	αὑτῷ	διαπραξαμένῳ συνέγνωκε πάτερ, εἶπεν, ἄλλο
[6, 10]	μὲν ἀσφαλεστέραν δὲ ὡς ἐνόμιζεν	αὑτῷ:	ἐβούλετο γὰρ εἰς τοὺς πολεμίους
[6, 14]	τοῦ θείου προορώμενος. ζητηθῆναι δ'	αὑτῷ	κελεύει γύναιόν τι τῶν ἐγγαστριμύθων
[6, 13]	θεὸν μάρτυρα καλέσας, ὧν ἐπηράσατο	αὑτῷ	παραβάντι τὰ συγκείμενα καὶ μεταβαλλομένῳ
[6, 12]	τὸν φόνον. καὶ παραλαβὼν ὁμοίους	αὑτῷ	πονηροὺς ἐκεῖνος ἀποκτείνει τὸν Ἀβιμέλεχον
[6, 6]	ἔχον κατάμεμψιν ἔργον: βουλόμενος γὰρ	αὑτῷ	τε τιμωρῆσαι καὶ δίκην ἀπολαβεῖν
[6, 13]	εἰς τὸν θεὸν ἄνθρωπον τήμερον	αὑτῷ	τιμωρῆσαι δυνάμενον καὶ παρὰ σοῦ
[6, 8]	αἰσθόμενος ὧν πειραθείη κακῶν ἐχθρὸν	αὑτῷ	τὸν θεὸν κατασκευάσας, εἰς τὸ
[6, 5]	πρὸς τούτοις ὀκτὼ τὸ πλῆθος	αὐτῶν	ἀναρχία κατέσχε. μετὰ ταῦτα δ'
[6, 5]	πολιορκήσειν ἠπείλει καὶ τὰς πόλεις	αὐτῶν	ἀναστήσειν: τὴν δ' αἵρεσιν ἐπ'
[6, 14]	πολέμιοι: καὶ τὰς μὲν πανοπλίας	αὐτῶν	ἀνέθηκαν εἰς τὸ Ἀστάρτειον ἱερόν,
[6, 6]	μάχην ἐτράποντο. καὶ οἱ μὲν	αὐτῶν	ἀπέθνησκον κτεινόμενοι, τινὲς δὲ φεύγοντες
[6, 11]	τοῖς Παλαιστίνοις, καὶ συμβαλὼν πολλοὺς	αὐτῶν	ἀπέκτεινε καὶ νικήσας ἐπάνεισι πρὸς
[6, 12]	πονηραῖς αἰτίαις καὶ δι' ὑπερβολὴν	αὐτῶν	ἀπιθάνοις: κολάζουσι δ' οὐκ ἐπ'
[6, 3]	τὰ τέκνα καὶ τὰ μὲν	αὐτῶν	ἁρματηλάτας εἶναι κελεύσουσι, τοὺς δ'
[6, 3]	τε καὶ ἱκέτευον ἀποδεῖξαί τινα	αὐτῶν	βασιλέα, ὃς ἄρξει τοῦ ἔθνους
[6, 9]	δὲ ὑποστρέψας εἰς τὸ στρατόπεδον	αὐτῶν	διαρπάζει τὸ χαράκωμα καὶ ἐνέπρησε:
[6, 5]	Γαλαδηνῶν πλήθους καὶ τῆς ἀποκρίσεως	αὐτῶν	δίδωσί τε αὐτοῖς τὴν ἀνοχὴν
[6, 5]	ἐπ' αὐτούς: καὶ τὰς πόλεις	αὐτῶν	εἰς δουλείαν ὑπάγεται ἰσχύι μὲν
[6, 2]	ἀναιρεῖ πολλοὺς καὶ τὰ φρονήματ'	αὐτῶν	εἰς τὸ παντελὲς ταπεινοῖ καὶ
[6, 1]	μεγάλου καὶ καλοῦ τὴν πορείαν	αὐτῶν	ἐκδεξαμένου παύονται προσωτέρω χωρεῖν στήσασαι
[6, 12]	μᾶλλον ἀντιλέγειν ἢ ἐκείνῳ περὶ	αὐτῶν	ἐλογιζόμην. διὸ μηδὲν πονηρὸν κατ'
[6, 10]	Παλαιστίνων δὲ τιμωρίαν καὶ κεφαλὰς	αὐτῶν	ἑξακοσίας. αὐτῷ τε γὰρ ἐμοὶ
[6, 14]	ἦσαν εὐκατέργαστοι. καὶ οἱ μὲν	αὐτῶν	ἔτι τῶν τραπεζῶν παρακειμένων ἐπικαταλαμβανόμενοι
[6, 5]	ἴδῃ: ὑπομεῖναι δ' ἐκέλευσέ τινας	αὐτῶν	ἡγησομένους τῆς ὁδοῦ. (Βουλόμενος δὲ
[6, 1]	μετ' ἐκείνης εἰς τὰς πόλεις	αὐτῶν:	ἦσαν δὲ οἱ λέγοντες τοῦτο
[6, 1]	ἐκόμισαν πόλιν καὶ παρὰ τὸν	αὐτῶν	θεὸν ὥσπερ τι λάφυρον, Δαγὼν
[6, 13]	μένειν, ἀλλ' ἐδεήθη τοῦ βασιλέως	αὐτῶν,	ἵν' ἐπειδὴ φιλανθρώπως αὐτὸν ὑπεδέξατο
[6, 6]	πρὸς Παλαιστίνους, τὴν δύναμιν ἐκφαυλίζων	αὐτῶν	καὶ διασύρων ὡς οὐκ ἀξιόλογον
[6, 1]	ἀριθμὸν μύας χρυσοῦς τοῖς κατανεμηθεῖσιν	αὐτῶν	καὶ διαφθείρασι τὴν χώραν ἐμφερεῖς:
[6, 13]	ὁ Δαυίδης ἐν τῇ χώρᾳ	αὐτῶν	καὶ δύνανται συλλαβεῖν αὐτὸν βουλομένῳ
[6, 7]	καὶ οὔτε θυσίαν ἐπιζητεῖ παρ'	αὐτῶν	καὶ παρὰ θυόντων δὲ, κἂν
[6, 6]	βλεπόντων τε Σαούλου τοῦ βασιλέως	αὐτῶν	καὶ τοῦ παιδὸς Ἰωνάθου ἀμῦναί
[6, 13]	καὶ κακῶς εἶπε μηδὲν ὑπ'	αὐτῶν	λελυπημένος. ~(Δούλου δέ τινος τῶν
[6, 5]	αἰτίαν τῆς συγχύσεως καὶ κατηφείας	αὐτῶν	μανθάνει τὰ παρὰ τῶν ἀγγέλων.
[6, 2]	ἀλλὰ μαθόντες οὗτοι τὴν ἄθροισιν	αὐτῶν	μεγάλῃ στρατιᾷ καὶ δυνάμει κατ'
[6, 14]	δὲ τἆλλα πάντα ἃ διήρπασαν	αὐτῶν	οἱ πολέμιοι καὶ τάς τε
[6, 1]	ἐμποδὼν ἑπόμεναι γένωνται, πόθῳ δ'	αὐτῶν	ὀξυτέραν ποιῶνται τὴν πορείαν: ἐκείνας
[6, 5]	αὐτοὺς ἐπὶ τῷ τοὺς δεξιοὺς	αὐτῶν	ὀφθαλμοὺς ἐξορύξαι, ἢ πολιορκήσειν ἠπείλει
[6, 1]	παρ' ἐκείνοις: ὑπὸ γὰρ τῶν	αὐτῶν	παθῶν ἐλαυνόμενοι πρὸς τὰς ἐχομένας
[6, 13]	τῶν ἑταίρων καὶ φόνον τε	αὐτῶν	πολὺν ἐξέχεε καὶ λείαν ἤλασεν.
[6, 14]	τὰς τῶν νεκρῶν ψυχὰς δι'	αὐτῶν	προλέγει τοῖς δεομένοις τὰ ἀποβησόμενα.
[6, 12]	δ' ἐάσας οὐδὲ τὴν πατρίδα	αὐτῶν	πρὸς τὸ καὶ μετ' ἐκείνους
[6, 2]	οἷς ᾤετο μάλιστα τὴν διάνοιαν	αὐτῶν	προσάξεσθαι καὶ πείσειν: ἄνδρες, γὰρ
[6, 14]	αὐτοῦ σώμασι καὶ σκυλεύσαντες ἀποτέμνουσιν	αὐτῶν	τὰς κεφαλάς, καὶ κατὰ πᾶσαν
[6, 2]	καὶ διαπύροις ἀστραπαῖς ὡς καταφλέξων	αὐτῶν	τὰς ὄψεις περιλάμψας καὶ τῶν
[6, 14]	Δαυίδης δὲ πονηρὰν καὶ ἄδικον	αὐτῶν	ταύτην ἀπέφηνε τὴν γνώμην: εἶναι
[6, 13]	μηδὲν αὐτοὺς ἠδίκησαν, ἀλλὰ φύλακες	αὐτῶν	τε καὶ τῶν ποιμνίων γεγόνασι
[6, 11]	μὲν ἐξέβαλεν, εἰρήνην δὲ ἀπ'	αὐτῶν	τῇ ψυχῇ σου παρέσχεν, δεύτερον
[6, 2]	καὶ παρακαλεῖ τὸν θεὸν ὑπερσχεῖν	αὐτῶν	τὴν δεξιὰν ἐν τῇ πρὸς
[6, 2]	φιλοτιμίαν, ὁ προφήτης Σαμουῆλος ἰδὼν	αὐτῶν	τὴν προθυμίαν, ὡς εὔκαιρον πρὸς
[6, 13]	Παλαιστίνων Σερρίταις καὶ Ἀμαληκίταις διήρπαζεν	αὐτῶν	τὴν χώραν καὶ λείαν πολλὴν
[6, 1]	τῷ θεῷ χαριστήριον, ὅτι προενόησεν	αὐτῶν	τῆς σωτηρίας καὶ κατέσχεν ἐν
[6, 7]	ἔλεος γίνεσθαι πέφυκε, Σαοῦλος δὲ	αὐτῶν	τὸν βασιλέα καὶ τὸν ἡγεμόνα
[6, 7]	δ' αὐτὸν ἀγαγεῖν μόνον τηρήσαντα	αὐτῶν	τὸν βασιλέα, περὶ οὗ τί
[6, 6]	καλοῦντες ἡμᾶς ὑποστρέψωμεν. προσιόντων δὲ	αὐτῶν	τῷ στρατοπέδῳ τῶν πολεμίων ὑποφαινούσης
[6, 2]	πρὸς Σαμουῆλον, ἀναπεπτωκέναι τὰς ψυχὰς	αὐτῶν	ὑπὸ φόβου καὶ τῆς προτέρας
[6, 7]	τοὺς Ἀμαληκίτας καὶ κρατήσαντα μηδέν'	αὐτῶν	ὑπολιπεῖν, ἀλλὰ πάσης διεξελθεῖν ἡλικίας
[6, 1]	Ἀζωτίων πόλιν καὶ τὴν χώραν	αὐτῶν	φθορὰν τὸ θεῖον καὶ νόσον:
[6, 14]	λείας ἀπολαύοντας, ἐπιπεσὼν αἰφνιδίως πολὺν	αὐτῶν	φόνον εἰργάσατο: γυμνοὶ γὰρ ὄντες
[6, 13]	τοὺς δεσπότας καταλιπόντες. ὀργίζεται δ'	αὐτῶν	φρασάντων ὁ Δαυίδης καὶ τετρακοσίους
[6, 1]	δεχομένους: καὶ πρὸς ἄλλους παρ'	αὑτῶν	ἀποπέμπουσιν Ἀσκαλωνῖται. μένει δ' οὐδὲ
[6, 11]	δεδακρυμένα τήν τε ἡλικίαν ἀποθρηνοῦντες	αὑτῶν	καὶ τὴν ἐφθονημένην ἑταιρίαν καὶ
[6, 3]	ἐάσει δίκην ὑποσχεῖν ὑμᾶς τῆς	αὑτῶν	κακοβουλίας. (Ἦν δ' ἄρα καὶ
[6, 3]	ὑμετέρων τῷ βασιλεῖ σὺν τοῖς	αὑτῶν	οἰκέταις: ὃς γενόμενος μνήμην ὑμῖν
[6, 14]	πολεμίους, κομίσασθαι δὲ πάντα τὰ	αὑτῶν,	πᾶσιν ἐξ ἴσου τοῖς συστρατευσαμένοις
[6, 3]	δωρήσονται καὶ βοσκημάτων ἀγέλας τοῖς	αὑτῶν	προσνεμοῦσι. συνελόντι δ' εἰπεῖν, δουλεύσετε
[6, 4]	δοκοῦντα εἶναι καὶ περισσότερον τῶν	ἀφ'	αἵματος ὑπ' αὐτοῦ στεργόμενον ἀσφαλὲς
[6, 3]	μὴ βασιλεύσει μόνος: ταῦτα δὲ	ἀφ'	ἧς ἡμέρας ἐξήγαγεν αὐτοὺς ἀπ'
[6, 7]	βασιλείαν ἀφαιρεθησόμενος καὶ τὴν ἐξουσίαν,	ἀφ'	ἧς ὁρμώμενος τοῦ παρασχόντος σοι
[6, 14]	χρῆσθαι τοῖς ἐπαίνοις, ἐπάνειμι πάλιν	ἀφ'	ὧν εἰς τούτους ἐξέβην. ~(Κατεστρατοπεδευκότων
[6, 12]	τὰς διανοίας ἤδη σαφῶς οἶδεν,	ἀφ'	ὧν μέλλει ταῦτα ἔσεσθαι: ὅταν
[6, 7]	θεῷ. προσδόκα τοίνυν τὴν βασιλείαν	ἀφαιρεθησόμενος	καὶ τὴν ἐξουσίαν, ἀφ' ἧς
[6, 2]	παντελὲς ταπεινοῖ καὶ τὴν χώραν	ἀφαιρεῖται,	ἣν τῶν Ἰουδαίων ἀπετέμοντο πρότερον
[6, 3]	ὑπηρετήσουσι. κτῆσιν δὲ τὴν ὑμετέραν	ἀφαιρήσονται	καὶ ταύτην εὐνούχοις καὶ σωματοφύλαξι
[6, 12]	παραγαγόντες εἰς ἐπιφάνειαν οὐ ταύτης	ἀφαιροῦνται	μόνον τοὺς τετυχηκότας, ἀλλὰ διὰ
[6, 11]	φυλάττεσθαι μὴ καὶ λάθῃ παντελῶς	ἀφανὴς	γενόμενος, ἵνα παραγενόμενος εἰς τὸ
[6, 4]	καὶ φροντιζόντων, ὅτι καὶ γένοιτο	ἀφανὴς	ὁ Σαοῦλος, ὁ προφήτης ἱκέτευε
[6, 10]	παρθένοι δὲ, ὡς μυριάδας Δαυίδης	ἀφανίσειε.	τούτων δὲ ἀκούων ὁ βασιλεύς,
[6, 13]	αὐτοῦ καὶ τὴν κτῆσιν ὅλην	ἀφανίσειν:	οὐ γὰρ ἄχθεσθαι μόνον ὅτι
[6, 13]	θεοῦ. ἀλλὰ Νάβαλος μὲν κἂν	ἀφεθῇ	διὰ σὲ νῦν τῆς τιμωρίας
[6, 4]	παθῶν ὁρμὴν χρήσεται τῆς ἐξουσίας	ἀφειδῶς	ἐμφορούμενος, ἀλλ' οὐχ ὡς ἴδιον
[6, 5]	αὐτοῖς εὐμενῆ καταστῆσαι καὶ ταύτην	ἀφεῖναι	τὴν ἁμαρτίαν, ἣν πρὸς οἷς
[6, 1]	τὸ ἔργον ἐκ τῶν χειρῶν	ἀφέντες	ἔδραμον εὐθὺς ἐπὶ τὴν ἅμαξαν.
[6, 13]	αὐτοῦ εἰς τὴν ἐμὴν τιμὴν	ἄφες:	πρέπει γὰρ ἡμέρῳ σοι καὶ
[6, 6]	Ἰουδαίους τά τε ὅπλα αὐτοὺς	ἀφῃροῦντο	καὶ τοὺς ὀχυρωτάτους τῆς χώρας
[6, 9]	μεταξὺ τῶν παρατάξεων βοήν τε	ἀφίησι	μεγάλην καὶ πρὸς τὸν Σαοῦλον
[6, 4]	περιῆλθε φυλὴν εἰς τὰς ἄλλας	ἀφίκετο,	οὐδ' ἐν ταύταις δ' ἐπιτυχὼν
[6, 12]	συνεργίας ἤδη γεγενημένης ἀπάρας ἐκεῖθεν	ἀφικνεῖται	πρὸς τὸν τῶν Μωαβιτῶν βασιλέα,
[6, 13]	εἰς τὰ στενὰ τῆς Ἐνγεδηνῆς	ἀφικνεῖται:	Σαούλῳ δὲ ἐκβαλόντι τοὺς Παλαιστίνους
[6, 5]	ἢ κατὰ πίστιν ὡς αὐτὸν	ἀφικνουμένων	ἢ λαμβανομένων πολέμου νόμῳ τοὺς
[6, 1]	φυλῆς Βήθης ὄνομα: εἰς ταύτην	ἀφικνοῦνται	αἱ βόες, καὶ πεδίου μεγάλου
[6, 10]	τὸν θεὸν ἐπαγόμενος ὅποι ποτ'	ἀφίκοιτο	κατώρθου καὶ διευπραγῶν ἐδείκνυτο, ὡς
[6, 4]	ἄλλων οὐδὲν ἀπεκρύψατο οὐδ' ὡς	ἀφίκοιτο	παρὰ Σαμουῆλον τὸν προφήτην οὐδ'
[6, 11]	(Ἰωνάθης δὲ ὁ Σαούλου παῖς	ἀφικομένου	πρὸς αὐτὸν ἐκεῖθεν Δαυίδου καὶ
[6, 8]	τε καὶ τὴν αἰτίαν τῆς	ἀφίξεως	ἀνηρώτων, ἔλεγε δὲ ἥκειν ἵνα
[6, 10]	τὸν πατέρα. ὁ δ' ὡς	ἀφορμῇ	χρησάμενος τῆς ἐπὶ Δαυίδην ἐπιβουλῆς
[6, 12]	προσποιεῖται μανίαν καὶ λύσσαν, ὡς	ἀφρὸν	κατὰ τοῦ στόματος αὐτοῦ φερόμενον
[6, 13]	γὰρ κατὰ τὴν Ἑβραίων γλῶτταν	ἀφροσύνην	δηλοῖ, αὐτὴ δ' ἀπελογεῖτο μὴ
[6, 14]	ἐμοῦ γενησόμενον. ~(Ταῦτ' ἀκούσας Σαοῦλος	ἄφωνος	ὑπὸ λύπης ἐγένετο καὶ κατενεχθεὶς
[6, 12]	ἐξ ἐμοῦ, εἶπε, δεινὸν καὶ	ἄχαρι	τὸν Ἰεσσαίου παῖδα προσεδέξω καὶ
[6, 13]	γὰρ ἄχθεσθαι μόνον ὅτι γέγονεν	ἀχάριστος	ἐπ' αὐτοὺς μηδὲν ἐπιδοὺς πολλῇ
[6, 13]	ἀνδρὸς ἕως τετραπόδου> πονηροῦ καὶ	ἀχαρίστου	πρὸς ἐμὲ καὶ τοὺς ἐμοὺς
[6, 13]	κτῆσιν ὅλην ἀφανίσειν: οὐ γὰρ	ἄχθεσθαι	μόνον ὅτι γέγονεν ἀχάριστος ἐπ'
[6, 7]	τοῖς κατωρθωμένοις. ὁ δὲ θεὸς	ἄχθεται	τῇ τε τοῦ βασιλέως τῶν
[6, 6]	σοῖς ἐγγόνοις. καὶ Σαμουῆλος μὲν	ἀχθόμενος	ἐπὶ τοῖς γεγενημένοις ἀνεχώρησε παρ'
[6, 13]	ἅμα καὶ τὰς δύο γυναῖκας	Ἀχιμὰν	καὶ Ἀβιγαίαν διῆγεν ἐν τῇ
[6, 6]	προθυμίαν ἐνδεικνυμένων, καλέσας ὁ βασιλεὺς	Ἀχίτωβον	τὸν ἀρχιερέα κελεύει αὐτὸν γνῶναι,
[6, 5]	ὄψεως ὑπὸ τῶν θυρεῶν καλυπτομένης	ἄχρηστοι	παντελῶς εἶεν. καὶ ὁ μὲν
[6, 11]	πέμψας ὁ βασιλεὺς ἐκέλευσεν αὐτὸν	ἄχρι	τῆς ἕω φυλάττεσθαι μὴ καὶ
[6, 9]	αὐτοὺς καὶ πολλοὺς ἀποσφάττοντες διώκουσιν	ἄχρι	τῶν Γίττης ὁρίων καὶ τῶν
[6, 4]	οὔτε φίλων οὔτε συγγενῶν οὐδ'	ἄχρι	τῶν παρὰ τοῦ θεοῦ λαμπρῶν
[6, 1]	κώμης, οὓς οὐκ ὄντας ἀξίους	ἅψασθαι	τῆς κιβωτοῦ, ἱερεῖς γὰρ οὐκ
[6, 12]	ἀποκτεῖναι. μὴ θαρρούντων δ' ἐκείνων	ἅψασθαι	τοῦ ἀρχιερέως, ἀλλὰ τὸ θεῖον
[6, 13]	ἀναξία μὲν εἶναι καὶ ποδῶν	ἅψασθαι	τῶν ἐκείνου πρὸς τοὺς παρόντας