Livre, Chap.
[3, 10]	Πρὸς τούτοις εὔλογον καταλέξαι καὶ	ἃς	ἐπ' αὐτοῦ τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ
[3, 8]	οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς παρόντας,	ἃς	καὶ πρότερον φωνὰς βοῶν διετέλει.
[3, 4]	καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων Πράξεσιν,	ἃς	οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ
[3, 39]	τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου παραδόσεις· ἐφ'	ἃς	τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν
[3, 7]	αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς	διατριβὰς	ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον παρέμενον
[3, 6]	πολλάκις λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη τοὺς	ἅρπαγας	ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ'
[3, 6]	τῶν τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς τὰς	φάραγγας.	Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ Τίτος
[3, 8]	καὶ μοχλοῖς μὲν ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις,	καταπῆγας	δ' ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ
[3, 7]	μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα	μυριάδας	ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον
[3, 7]	ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ ξίφει	μυριάδας	ἑκατὸν καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν,
[3, 5]	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας	μυριάδας	τὸ πλῆθος ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι.
[3, 23]	μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς	ἐλπίδας.	Ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ
[3, 32]	ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα	Ἰούδας,	φησὶν εἰς τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι
[3, 18]	ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας	γενεᾶς,	πρὸς τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ
[3, 6]	ὁ λιμὸς κατ' οἴκους καὶ	γενεὰς	τὸν δῆμον ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ
[3, 1]	παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν,	Ἀνδρέας	δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν
[3, 39]	τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον λόγους, τί	Ἀνδρέας	ἢ τί Πέτρος εἶπεν ἢ
[3, 27]	μὲν ἀποστόλου πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς	ἀρνητέας	ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες
[3, 31]	Φιλίππου θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ τῆς	Ἰουδαίας	ἅμα τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν
[3, 5]	οὗτος τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς	Ἰουδαίας	ἁπάσης ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ
[3, 5]	βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς	Ἰουδαίας,	αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν αὐτόθι στρατοπέδων
[3, 5]	θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς μὲν	Ἰουδαίας	γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ τῇ
[3, 24]	Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ τῆς	Ἰουδαίας	εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ
[3, 5]	ὅπως τε μάλιστα οἱ τῆς	Ἰουδαίας	οἰκήτορες εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν,
[3, 9]	προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν τῆς λεγομένης	παλαιᾶς	τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι, τίνα
[3, 6]	τύραννοι διήρπασαν, ὅσην ἐκ τῆς	Περαίας	ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν,
[3, 5]	τῆς πόλεως καί τινα τῆς	Περαίας	πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν
[3, 26]	αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης	Καπαρατταίας,	γενόμενον μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα
[3, 9]	Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ	ἀρχαίας	παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι διὰ τούτων
[3, 24]	ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ	θεολογίας	ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ πρὸς
[3, 10]	τῷ τέλει δὲ τῆς εἰκοστῆς	Ἀρχαιολογίας	ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς ἂν
[3, 10]	καὶ ἃς ἐπ' αὐτοῦ τῆς	Ἀρχαιολογίας	τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται, εἰς
[3, 33]	ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς	ἀπολογίας,	ἧς ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει
[3, 28]	ὡς ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων	τερατολογίας	ἡμῖν ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ
[3, 8]	αὐτοῖς ἔθος ἦν, πρὸς τὰς	λειτουργίας,	πρῶτον μὲν κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι
[3, 20]	τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς	αὐτουργίας	τὴν τοῦ σώματος σκληρίαν καὶ
[3, 24]	ταύτῃ πειρασμὸν τὸν χρόνον τῆς	ἰδίας	γραφῆς ὁ μὲν Ματθαῖος δηλοῖ
[3, 26]	προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς	θεοσεβείας	μυστή ριον ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι
[3, 6]	Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας καὶ	δυσσεβείας	ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ' αὐτοῖς ἄξιον
[3, 10]	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ θεῖον	εὐσεβείας	ἀνδρισαμένων Ἑβραίων περιέχειν, καὶ πρὸς
[3, 26]	χεῖρον τοῦ προτέρου τῆς διαβολικῆς	ἐνεργείας	ἀποδείκνυται τὸν τρόπον. Ἦν καὶ
[3, 26]	ὁμολογοῦντες» Ἦν δ' ἄρα διαβολικῆς	ἐνεργείας	διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν
[3, 6]	οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ' ἄκρας	ἐνδείας	ἀνέργαστον τὸν σῖτον ἤσθιον, οἳ
[3, 6]	θάνατον αὐτῷ. Οἳ δ' ὑπ'	ἐνδείας	κεχηνότες ὥσπερ λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο
[3, 6]	κτείνειν ἄλογον ἐδόκει τοὺς ὑπ'	ἐνδείας	τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ λάθρα
[3, 5]	μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς	θείας	δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα τῶν
[3, 7]	ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς	θείας	ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης,
[3, 32]	τοῦ κυρίου, καὶ γενομένης εἰρήνης	βαθείας	ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι
[3, 39]	καὶ ἀπ' αὐτῆς παραγινομένας τῆς	ἀληθείας·	εἰ δέ που καὶ παρηκολουθηκώς
[3, 28]	ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς	ἀληθείας	ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ τούτων δῆτα καὶ
[3, 32]	λοιπὸν ἤδη κεφαλῇ τῷ τῆς	ἀληθείας	κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν
[3, 10]	ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ τῆς	ἀληθείας	παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ
[3, 10]	γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν τῆς	ἀληθείας	παράδοσιν, ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι
[3, 27]	δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς	θρῃσκείας	ὡς μὴ ἂν διὰ μόνης
[3, 36]	τῶν ἀποστόλων παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ	ἀσφαλείας	καὶ ἐγγράφως ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι
[3, 23]	μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν τῆς πλείονος	ἐπιμελείας	καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον
[3, 24]	τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ καὶ	ὠφελείας	τῆς τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά
[3, 29]	τε ἐκείνου τέκνων τὰς μὲν	θηλείας	καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ διαμεῖναι
[3, 37]	σωτήρια σπέρματα τῆς τῶν οὐρανῶν	βασιλείας	ἀνὰ πᾶσαν εἰς πλάτος ἐπισπείροντες
[3, 20]	περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς	βασιλείας	αὐτοῦ ὁποία τις εἴη καὶ
[3, 39]	νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς τῆς Χριστοῦ	βασιλείας	ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς ὑποστησομένης·
[3, 7]	τὸν τρόπον δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ	βασιλείας	ἔτει ἀκολούθως ταῖς προγνωστικαῖς τοῦ
[3, 13]	οὗ κατὰ δεύτερον ἔτος τῆς	βασιλείας	Λίνος ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 24]	μόνῃ χρώμενοι, τῆς τῶν οὐρανῶν	βασιλείας	τὴν γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον
[3, 6]	φησί, καὶ τὸ μένειν πρὸς	ἀπωλείας	ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ αὐτομολίας
[3, 7]	πρὸς τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους	θεοσημείας	τῶν μελλόντων αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι
[3, 23]	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης	χρείας	ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. Ὃ δὲ
[3, 39]	ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς	χρείας	ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ
[3, 26]	οὗτος Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον δὲ	γοητείας	οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου προελθών,
[3, 36]	διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν τὴν	Ἀντιοχείας	ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ
[3, 22]	Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ'	Ἀντιοχείας	Εὐοδίου πρώτου καταστάντος δεύτερος ἐν
[3, 4]	μὲν γένος ὢν τῶν ἀπ'	Ἀντιοχείας,	τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ
[3, 23]	ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς	ἡλικίας	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με
[3, 6]	ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων τὰς	οἰκίας,	ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς ἀρνησαμένους
[3, 6]	λῃσταὶ χαλεπώτεροι. Τυμβωρυχοῦντες γοῦν τὰς	οἰκίας,	ἐσύλων τοὺς νεκρούς, καὶ τὰ
[3, 21]	ἐν ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν
[3, 31]	Πολυκράτους τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ	παροικίας	ἐπίσκοπος οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται, ἣν
[3, 11]	μνημονεύει γραφή, τοῦ τῆς αὐτόθι	παροικίας	θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν,
[3, 4]	γε μὴν τῆς ἐν Ἐφέσῳ	παροικίας	ἱστορεῖται πρῶτος τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι,
[3, 28]	δέ, ὁ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς,
[3, 36]	ἐγνωρίζετο Παπίας, τῆς ἐν Ἱεραπόλει	παροικίας	καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε
[3, 14]	ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας	ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο πρὸς
[3, 4]	τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων	παροικίας	ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ
[3, 36]	τὰς κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει,	παροικίας	ταῖς διὰ λόγων ὁμιλίαις τε
[3, 4]	ἐν διασπορᾷ Πόντου καὶ Γαλατίας	Καππαδοκίας	τε καὶ Ἀσίας καὶ Βιθυνίας
[3, 0]	μετὰ τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων	πολιορκίας.	Περὶ τοῦ πιέσαντος λιμοῦ. Ζ
[3, 39]	πρὸς τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς	διδασκαλίας,	ἀλλ' οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν
[3, 34]	ἐννέα τῆς τοῦ θείου λόγου	διδασκαλίας·	~Ἀλλὰ καὶ τοῦ Συμεῶνος τὸν
[3, 39]	τινας παραβολὰς τοῦ σωτῆρος καὶ	διδασκαλίας	αὐτοῦ καί τινα ἄλλα μυθικώτερα·
[3, 28]	ὄνομα. Τοῦτο γὰρ εἶναι τῆς	διδασκαλίας	αὐτοῦ τὸ δόγμα, ἐπίγειον ἔσεσθαι
[3, 37]	ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς	διδασκαλίας	ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν
[3, 24]	καὶ τῆς τῶν λοιπῶν ἀποστόλων	ὁμιλίας	ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου παρέδωκεν
[3, 4]	Παύλου Κρήσκης μὲν ἐπὶ τὰς	Γαλλίας	στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται, Λίνος
[3, 6]	ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ	αὐτομολίας	ἀνῃρεῖτό τις διὰ τὴν οὐσίαν.
[3, 6]	χερσίν, οὐδέ τις ἦν οἶκτος	πολιᾶς	ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ
[3, 11]	ἄξιον, ποιήσασθαι, καὶ δὴ ἀπὸ	μιᾶς	γνώμης τοὺς πάντας Συμεῶνα τὸν
[3, 37]	νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα δὲ	ἀποδημίας	στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς
[3, 6]	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ	παρανομίας	καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ'
[3, 5]	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ	παρανομίας	οὐκ εἰς μακρὸν ~Ἡ ἐκ
[3, 6]	ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ'	ἀμηχανίας	τοὺς αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων δὶς
[3, 10]	νόμους περιέχει καὶ τὴν τῆς	ἀνθρωπογονίας	παράδοσιν μέχρι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς·
[3, 15]	~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς	ἡγεμονίας	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον ἔτεσιν
[3, 4]	Καππαδοκίας τε καὶ Ἀσίας καὶ	Βιθυνίας	γράφει. Ὅσοι δὲ τούτων καὶ
[3, 27]	ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε	κοινωνίας	καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν
[3, 33]	κατακρίνας Χριστιανούς τινας καὶ τῆς	ἀξίας	ἐκβαλών, ταραχθεὶς τῷ πλήθει, διὸ
[3, 28]	ἀπορρητοτέρας δή τινας τοῦ αὐτοῦ	ψευδοδοξίας	ἐν πρώτῳ συγγράμματι τῶν πρὸς
[3, 31]	παντελῶς νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας	ἀλλοτρίων ἐν τούτοις διειληφότες, ἐπὶ
[3, 25]	προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς	ὀρθοδοξίας	ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν
[3, 38]	οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας	ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ μὲν
[3, 23]	εἶεν οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρεσβεύσαντες	ὀρθοδοξίας,	εἰ δὴ τοιοῦτοι Εἰρηναῖος καὶ
[3, 39]	πλείστοις ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς	ὁμοίας	αὐτῷ δόξης παραίτιος γέγονεν τὴν
[3, 10]	μὲν ἕκαστα, πίστεως δ' οὐχ	ὁμοίας	ἠξίωται τοῖς πρὸ αὐτῶν διὰ
[3, 27]	τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν τῆς	διανοίας	πτωχείαν αὐτῶν ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ
[3, 23]	τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα	μετανοίας	ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας,
[3, 23]	τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς	μετανοίας	κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν
[3, 7]	ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου	προνοίας,	τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν μετὰ
[3, 39]	δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ	Παπίας	γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι θαυμασίαν ὑπὸ
[3, 39]	ταῦτα· αὐτός γε μὴν ὁ	Παπίας	κατὰ τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ
[3, 39]	πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ	Παπίας	ὁ Ἰωάννου μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου
[3, 36]	ἐπισκοπὴν ἐγκεχειρισμένος· καθ' ὃν ἐγνωρίζετο	Παπίας,	τῆς ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ
[3, 39]	ὁ νῦν δὲ ἡμῖν δηλούμενος	Παπίας	τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους
[3, 7]	ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ' ἂν παραστατικὰ	φιλανθρωπίας	τῆς παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ'
[3, 27]	ἀνδρός τε κοινωνίας καὶ τῆς	Μαρίας	γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς
[3, 32]	μνημονεύειν τὴν τῶν εὐαγγελίων γραφὴν	Μαρίας	τῆς τοῦ Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι
[3, 6]	μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα	σωτηρίας	ἐλπίς, καὶ βαθύνας ἑαυτὸν ὁ
[3, 7]	οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες συγγνώμης καὶ	σωτηρίας	τυχεῖν, καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ
[3, 17]	ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος	θεοεχθρίας	τε καὶ θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν
[3, 26]	τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς	ἐμπειρίας	ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου
[3, 27]	παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες	προσηγορίας,	τὴν μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον
[3, 27]	τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι	προσηγορίας,	τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν τῆς
[3, 18]	τῆς κατὰ τὸν ἀντί χριστον	προσηγορίας	φερομένης ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ
[3, 6]	τῆς ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ'	ἀπορίας	οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ
[3, 24]	ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς τῆς αὐτῶν	ἱστορίας·	μετὰ γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον νηστείαν
[3, 4]	ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἴωμεν τῆς	ἱστορίας.	~Μετὰ Νέρωνα δέκα πρὸς τρισὶν
[3, 24]	ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ Κλήμεντος,	ἱστορίας	ὁμοῦ καὶ ὠφελείας τῆς τῶν
[3, 3]	συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ τῆς	ἱστορίας	προύργου ποιήσομαι σὺν ταῖς διαδοχαῖς
[3, 5]	τῆς τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι	ἱστορίας·	ὡς δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος
[3, 39]	τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς τὰς	ἀλλοτρίας	ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς
[3, 36]	Λόγος δ' ἔχει τοῦτον ἀπὸ	Συρίας	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν ἀναπεμφθέντα,
[3, 36]	δὴ οὖν κατὰ λέξιν· ἀπὸ	Συρίας	μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ γῆς
[3, 10]	τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν	μαρτυρίας.	Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως
[3, 24]	μὴν ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων	μαρτυρίας	ἐν οἰκείῳ καιρῷ τὴν ἐπίκρισιν
[3, 18]	Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς Χριστὸν	μαρτυρίας	ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν κατὰ
[3, 36]	γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς Χριστὸν	μαρτυρίας	ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν δι'
[3, 18]	εἰς τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν	μαρτυρίας	Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον.
[3, 10]	τῆς ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ' ᾗ	μαρτυρίας	τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ
[3, 36]	ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν δι'	Ἀσίας	ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς
[3, 4]	καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας τε καὶ	Ἀσίας	καὶ Βιθυνίας γράφει. Ὅσοι δὲ
[3, 36]	μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς	Ἀσίας	τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς
[3, 20]	καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς συνεχοῦς	ἐργασίας	ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν ἰδίων χειρῶν
[3, 26]	δι' αὐτῶν τὰ περὶ ψυχῆς	ἀθανασίας	καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα.
[3, 23]	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα	παλιγγενεσίας,	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ
[3, 30]	οὐ περιεκόμιζεν διὰ τὸ τῆς	ὑπηρεσίας	εὐσταλές» Ἐπεὶ δὲ τούτων ἐμνήσθημεν,
[3, 15]	τῆς αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	Ἀνέγκλητον ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται
[3, 23]	εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὰς αὐτόθι διεῖπεν	ἐκκλησίας,	ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν νῆσον
[3, 23]	ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας	ἐκκλησίας	ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα
[3, 20]	διὰ προστάγματος τὸν κατὰ τῆς	ἐκκλησίας	διωγμόν. Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι
[3, 13]	βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών,
[3, 23]	ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς	ἐκκλησίας.	Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ χωρίον,
[3, 32]	δεύτερον καταστῆναι τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας	ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν βίον
[3, 23]	Χριστός σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς	ἐκκλησίας,	ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ
[3, 23]	μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς	ἐκκλησίας	καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος» Τοῦ
[3, 5]	τοῦ λαοῦ τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας	κατά τινα χρησμὸν τοῖς αὐτόθι
[3, 22]	ἡμῶν ἀδελφὸν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας	κατὰ τούτους τὴν λειτουργίαν εἶχεν.
[3, 2]	ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	μετὰ τὴν Παύλου καὶ Πέτρου
[3, 4]	αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν	ἐκκλησίας,	οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, μὴ ὅτι
[3, 0]	Β Τίς πρῶτος τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	προέστη. Γ Περὶ τῶν ἐπιστολῶν
[3, 36]	ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν	ἐκκλησίας	πρὸς τῶν αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν
[3, 4]	ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν Ἀθήναις	ἐκκλησίας	πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις ἕτερος
[3, 0]	ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς
[3, 38]	ἣν ἐκ προσώπου τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	τῇ Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν ᾗ
[3, 16]	ἣν ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	τῇ Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε
[3, 4]	πρῶτος μετὰ Πέτρον τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον κληρωθεὶς
[3, 23]	λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ τῆς	ἐκκλησίας	τὸ ὄρος κατείληφεν μεθ' ὁμοίου
[3, 4]	Κλήμης, τῆς Ῥωμαίων καὶ αὐτὸς	ἐκκλησίας	τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου συνεργὸς
[3, 0]	ἡμῶν. ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων	ἐκκλησίας	τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς
[3, 32]	ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται πάσης	ἐκκλησίας	ὡς μάρτυρες καὶ ἀπὸ γένους
[3, 3]	πρὸς Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων	ἐκκλησίας	ὡς μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν
[3, 0]	Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας.	ΙΒ Ὡς Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ
[3, 5]	ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ	τριακοσίας	μυριάδας τὸ πλῆθος ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον
[3, 20]	οἰκεῖα μετὰ τοῦ καὶ τὰς	οὐσίας	ἀπολαβεῖν τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ
[3, 10]	Ἰουδαίων περὶ θεοῦ καὶ τῆς	οὐσίας	αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν νόμων,
[3, 37]	ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς	οὐσίας,	εἶτα δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον
[3, 24]	κατειλήφει ἐκ τῆς ἅμα Παύλῳ	συνουσίας	τε καὶ διατριβῆς καὶ τῆς
[3, 31]	ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῆς	παρουσίας	τοῦ κυρίου, ἐν ᾗ ἔρχεται
[3, 4]	οὖσιν ἐν διασπορᾷ Πόντου καὶ	Γαλατίας	Καππαδοκίας τε καὶ Ἀσίας καὶ
[3, 28]	ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν	χιλιονταετίας	ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων πλανᾶν,
[3, 12]	ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς	αἰτίας.	~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν
[3, 24]	τὴν γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν	αἰτίας.	Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς πάντας
[3, 32]	τῶν αὐταῖς ἀκοαῖς τῆς ἐνθέου	σοφίας	ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς ἀθέου
[3, 37]	πλεῖστοι τῶν τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ	φιλοσοφίας	ἔρωτι πρὸς τοῦ θείου λόγου
[3, 17]	τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ	θεομαχίας	διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα
[3, 7]	παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς τὰς	ἐπαρχίας	διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν τοῖς θεάτροις
[3, 6]	ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς	θήκας,	πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον.
[3, 10]	τὸν θεὸν καὶ τοῖς ἀνθρώποις	ὑποθήκας	τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ δὲ
[3, 39]	ὑποστησομένης· ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς	ἀποστολικὰς	παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν
[3, 24]	πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ	Λουκᾶς	ἀρχόμενος καὶ αὐτὸς τοῦ κατ'
[3, 24]	εἰς τὴν Γαλιλαίαν» καὶ ὁ	Λουκᾶς	δὲ πρὶν ἄρξασθαι τῶν τοῦ
[3, 4]	Τίτος τῶν ἐπὶ Κρήτης ἐκκλησιῶν.	Λουκᾶς	δὲ τὸ μὲν γένος ὢν
[3, 4]	φωνῶν καὶ ἀφ' ὧν ὁ	Λουκᾶς	ἐν ταῖς Πράξεσιν ἱστόρησεν· καὶ
[3, 4]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ	Λουκᾶς	ἐν ταῖς Πράξεσιν τοὺς γνωρίμους
[3, 31]	Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ δὲ	Λουκᾶς	ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων
[3, 4]	δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ	Λουκᾶς,	τῆς ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον
[3, 39]	εὐαγγελιστήν, τὸν δ' ἕτερον Ἰωάννην,	διαστείλας	τὸν λόγον, ἑτέροις παρὰ τὸν
[3, 39]	τὰ ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ	ἄλλας	δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν
[3, 10]	μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε	ἄλλας	εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα
[3, 36]	πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ	ἄλλας	ὅσας εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν
[3, 10]	πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα,	πολλάς	τε ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ
[3, 23]	μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ	ὅλας	ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον
[3, 39]	ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ τινας	παραβολὰς	τοῦ σωτῆρος καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ
[3, 39]	διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας	ἐντολὰς	μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς παρὰ
[3, 25]	δὲ ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον	ἐπιστολάς,	αἷς ἑξῆς τὴν φερομένην Ἰωάννου
[3, 27]	τοῦ μὲν ἀποστόλου πάμπαν τὰς	ἐπιστολὰς	ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην
[3, 36]	πρεσβεύσοντα καὶ περὶ ὑμῶν. Τὰς	ἐπιστολὰς	Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ'
[3, 10]	δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ ἔγραψεν	ἐπιστολάς,	τῇ τῆς ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν»
[3, 5]	τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας ὅσας	ἐπιβουλὰς	μεμηχανημένων, πρώτου τε Στεφάνου λίθοις
[3, 33]	ἀρχόντων τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων	ἐπιβουλάς,	ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν
[3, 16]	δεδημοσιευμένην πάλαι τε καὶ καθ'	ἡμᾶς	αὐτοὺς ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε
[3, 37]	ὧν ἔτι καὶ νῦν εἰς	ἡμᾶς	δι' ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας
[3, 33]	γε μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ	ἡμᾶς	ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ
[3, 33]	Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἰς	ἡμᾶς	ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος
[3, 18]	καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ καθ'	ἡμᾶς	λόγου συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς
[3, 28]	τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ'	ἡμᾶς	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ
[3, 24]	αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων	ἡμᾶς	τῆς περὶ τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου
[3, 3]	μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν καθ'	ἡμᾶς	τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς ταῖς ἐξ
[3, 36]	ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα καὶ δι'	ἡμᾶς	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀναστάντα» Καὶ
[3, 10]	δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ'	ἡμᾶς	χρόνου γέγραπται μὲν ἕκαστα, πίστεως
[3, 20]	διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν τὰς Δομετιανοῦ	τιμάς,	ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ τὰ οἰκεῖα
[3, 6]	μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε	ἀκμὰς	τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς
[3, 36]	αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας	ὑμᾶς	πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν,
[3, 39]	ἢ τί Φίλιππος ἢ τί	Θωμᾶς	ἢ Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης
[3, 1]	ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην,	Θωμᾶς	μέν, ὡς ἡ παράδοσις περιέχει,
[3, 28]	ἡμῖν ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ	δεδειγμένας	ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων μετὰ τὴν
[3, 25]	παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ	ἀνωμολογημένας	γραφὰς καὶ τὰς ἄλλως παρὰ
[3, 37]	τισὶ τόποις αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι	ποιμένας	τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε
[3, 3]	καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν τὰς	λεγομένας	αὐτοῦ Πράξεις ἐν ἀναμφιλέκτοις παρείληφα.
[3, 25]	οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ καὶ	ἀντιλεγομένας,	ὅμως δὲ παρὰ πλείστοις τῶν
[3, 39]	παρὰ τοῦ κυρίου τῇ πίστει	δεδομένας	καὶ ἀπ' αὐτῆς παραγινομένας τῆς
[3, 25]	δὲ παρὰ πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν	γινωσκομένας,	ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς τε
[3, 39]	πίστει δεδομένας καὶ ἀπ' αὐτῆς	παραγινομένας	τῆς ἀληθείας· εἰ δέ που
[3, 25]	τῶν ἀποστόλων πρὸς τῶν αἱρετικῶν	προφερομένας	ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ
[3, 6]	ταύτας ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο	πεπλησμένας	τῶν νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα
[3, 39]	ἀγράφου εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται	ξένας	τέ τινας παραβολὰς τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	τισὶν παλαιοῦ σπαράγματα· τὰς γὰρ	ἶνας	ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν
[3, 6]	ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι,	δεινὰς	δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς
[3, 7]	σωτήριον πάθος καὶ τὰς φωνὰς	ἐκείνας	ἐν αἷς ἡ τῶν Ἰουδαίων
[3, 32]	τούτων κατὰ τόνδε τὸν χρόνον	ὑπομείνας	κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς
[3, 6]	ἐστέναξέν τε καὶ τὰς χεῖρας	ἀνατείνας	κατεμαρτύρατο τὸν θεόν, ὡς οὐκ
[3, 8]	ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ	παρατείνας	ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης, τοῦτο δ'
[3, 17]	πλῆθος οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως	κτείνας	μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας
[3, 33]	Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου	κατακρίνας	Χριστιανούς τινας καὶ τῆς ἀξίας
[3, 7]	ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς»	Συγκρίνας	δέ τις τὰς τοῦ σωτῆρος
[3, 3]	τῶν παλαιτάτων δὲ συγγραφέων κεχρημένους	τινὰς	αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα εἰς παράστασιν
[3, 26]	παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ ἀγήρως	τινὰς	καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα μὲν
[3, 33]	Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας Χριστιανούς	τινας	καὶ τῆς ἀξίας ἐκβαλών, ταραχθεὶς
[3, 19]	παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν αἱρετικῶν	τινας	κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων Ἰούδα τοῦτον
[3, 39]	αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ	τινας	παραβολὰς τοῦ σωτῆρος καὶ διδασκαλίας
[3, 28]	ὁ δὲ Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας δή	τινας	τοῦ αὐτοῦ ψευδοδοξίας ἐν πρώτῳ
[3, 6]	ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς πτώμασιν, καί	τινας	τῶν ἐρριμμένων ἔτι ζῶντας διήλαυνον
[3, 5]	ἄλλῳ τρόπῳ κατ' αὐτῶν ἐγκεχείρηται,	μόνας	τὰς διὰ τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον
[3, 6]	ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας ἐλπίς, καὶ	βαθύνας	ἑαυτὸν ὁ λιμὸς κατ' οἴκους
[3, 10]	τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε ἄλλας	εὐθύνας	ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα αὐτοῖς
[3, 10]	τινες Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν τῷ τοὺς	ἀγῶνας	τῶν ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις
[3, 30]	~Ὁ μέντοι Κλήμης, οὗ τὰς	φωνὰς	ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις ἑξῆς
[3, 8]	τοὺς παρόντας, ἃς καὶ πρότερον	φωνὰς	βοῶν διετέλει. Νομίσαντες δ' οἱ
[3, 7]	τὸ σωτήριον πάθος καὶ τὰς	φωνὰς	ἐκείνας ἐν αἷς ἡ τῶν
[3, 28]	γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ	φωνὰς	ἤδη πρότερον παρατέθειμαι, ἐν τῇ
[3, 10]	αὐτοῦ τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ τέλους	φωνὰς	παρατέθειται, εἰς πίστωσιν τῆς τῶν
[3, 23]	καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ»	στενάξας	κάτωθεν ὁ πρεσβύτης καί τι
[3, 10]	ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε	χαράξας	τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ βιβλία
[3, 23]	μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι	πράξας,	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς
[3, 39]	τὸν τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει,	προτάξας	αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε
[3, 32]	ἀμφ' αὐτὸν εἰς τὰ μέγιστα	καταπλήξας,	τῷ τοῦ κυρίου πάθει παραπλήσιον
[3, 10]	συγγράψαι βιβλίοις κατὰ τὰς πατρίους	δόξας	τῶν Ἰουδαίων περὶ θεοῦ καὶ
[3, 24]	Ματθαῖός τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις	κηρύξας,	ὡς ἤμελλεν καὶ ἐφ' ἑτέρους
[3, 6]	ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν ἀγρίων καὶ	πόας	ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς
[3, 8]	κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆς	ἀθρόας·	μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων
[3, 6]	ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ	πᾶς	ὁ λαὸς συναπώλετο» Καὶ ἐν
[3, 10]	παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ, καθάπερ βασιλεὺς	Ἀγρίππας	καί τινες αὐτοῦ τῶν συγγενῶν.
[3, 10]	δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ βασιλεὺς	Ἀγρίππας	ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ τῆς
[3, 6]	ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς	ἕδρας·	τὰ φρικτὰ δὲ καὶ ἀκοαῖς
[3, 17]	κτείνας μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς	ἄνδρας	ταῖς ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν ζημιώσας
[3, 36]	γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ	ἡμέρας,	ἐνδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν
[3, 6]	προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς τὰς ἑξῆς	ἡμέρας	ἐφόδια. Τοῖς δ' ἐπὶ τὴν
[3, 8]	τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον πίστεως,	τέρας	δ' ἂν ἔδοξεν εἶναι τὸ
[3, 30]	ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος δὲ καὶ τὰς	θυγατέρας	ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε
[3, 28]	ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους	ἑτέρας	αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν·
[3, 37]	τὴν τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν,	ἑτέρας	αὐτοὶ πάλιν χώρας τε καὶ
[3, 39]	τοῦ Παπία φωναῖς προσάψαι λέξεις	ἑτέρας	αὐτοῦ, δι' ὧν παράδοξά τινα
[3, 18]	ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ τῆς	ἡμετέρας	γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει τῆς
[3, 18]	κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς	ἡμετέρας	πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ
[3, 39]	αὐτὸς μαρτυρίαις ἀπὸ τῆς Ἰωάννου	προτέρας	ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ τῆς Πέτρου
[3, 28]	Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ Εἰρηναῖος	ἀπορρητοτέρας	δή τινας τοῦ αὐτοῦ ψευδοδοξίας
[3, 26]	δόγματα. ἀλλ' οὗτοι μὲν τούτους	σωτῆρας	ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος·
[3, 7]	τούτῳ· καὶ πεσοῦνται ἐν στόματι	μαχαίρας	καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα τὰ
[3, 6]	σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ τὰς	χεῖρας	ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν, ὡς
[3, 6]	τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ	χεῖρας	αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε
[3, 9]	τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ	χεῖρας	συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε καὶ
[3, 20]	διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ τὰς	χεῖρας	τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς
[3, 30]	δ' οἰκεῖα ὄντα τῇ μετὰ	χεῖρας	ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι κατὰ καιρὸν
[3, 6]	τῶν οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ'	ἄκρας	ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν σῖτον ἤσθιον,
[3, 6]	διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα κατὰ τὰς	ἀγορὰς	ἀνειλοῦντο καὶ κατέπιπτον ὅπῃ τινὰ
[3, 1]	καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ	διασπορᾶς	Ἰουδαίοις ἔοικεν· ὃς καὶ ἐπὶ
[3, 5]	διὰ τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι	συμφορὰς	παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ μέρους
[3, 6]	τροφήν, εὐθέως δ' ἐξαράξαντες τὰς	θύρας	εἰσεπήδων, καὶ μόνον οὐκ ἐκ
[3, 6]	τῶν κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους	μάρτυρας·	ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν ἂν
[3, 20]	τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν δὴ	μάρτυρας	ὁμοῦ καὶ ἀπὸ γένους ὄντας
[3, 23]	κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ	ὥρας	λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ
[3, 33]	ὅπῃ δὲ καὶ τῶν κατὰ	χώρας	ἀρχόντων τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων
[3, 37]	εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν	χώρας	τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν σὺν
[3, 8]	τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς	χώρας	τις αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης,
[3, 7]	καὶ πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ὁμολογήσας;	περὶ μὲν οὖν τῶν μετὰ
[3, 10]	παράδοσιν, ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι	προσδοκήσας	οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ
[3, 14]	Ἀννιανὸς δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι	ἀποπλήσας	ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται δ' αὐτὸν
[3, 9]	Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε Ῥωμαίους	πολεμήσας	τὰ πρῶτα καὶ τοῖς ὕστερον
[3, 23]	δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον	συγκροτήσας,	ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος
[3, 23]	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον	ἐπιστήσας,	τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ
[3, 4]	ζηλωταὶ γεγονότες τὰς πρὸς αὐτῶν	ἱδρυθείσας	ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ
[3, 36]	ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς	πεμφθείσας	ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας
[3, 25]	δ' ἐνταῦθα γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς	δηλωθείσας	τῆς καινῆς διαθήκης γραφάς. Καὶ
[3, 36]	ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας	ὅσας	εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν,
[3, 5]	κατὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας	ὅσας	ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου τε Στεφάνου
[3, 20]	καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς	πόσας	κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων χρημάτων
[3, 23]	τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι, καὶ τἄλλα	ἀναπαύσας	τοὺς ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι τῷ
[3, 24]	τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων	ἐπιψαύσας	ἐπ' αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ
[3, 39]	γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις αὐτῶν	μνημονεύσας	ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν
[3, 26]	κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ Σίμωνος	μνημονεύσας,	καὶ τὴν περὶ τούτου διήγησιν
[3, 36]	τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε πρῶτον	ἐπιπολαζούσας	παρῄνει προύτρεπέν τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι
[3, 24]	ὁ μὲν Ματθαῖος δηλοῖ λέγων·	ἀκούσας	δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν»
[3, 23]	Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ	ἀκούσας,	πρῶτον ἔστη μὲν κάτω βλέπων,
[3, 25]	τινων παρὰ τούτους ἄλλων εὐαγγέλια	περιεχούσας	ἢ ὡς Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου
[3, 23]	ὁ πρεσβύτης καί τι καὶ	ἐπιδακρύσας,	ἐκεῖνος ἔφη τέθνηκεν. Πῶς καὶ
[3, 17]	ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν	ζημιώσας	φυγαῖς καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν
[3, 1]	ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς	ἀξιώσας	παθεῖν. Τί δεῖ περὶ Παύλου
[3, 6]	νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα κατὰ	τὰς	ἀγορὰς ἀνειλοῦντο καὶ κατέπιπτον ὅπῃ
[3, 36]	ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι	τὰς	αἱρέσεις ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας
[3, 28]	ἐν πρώτῳ συγγράμματι τῶν πρὸς	τὰς	αἱρέσεις προθείς, ἐν τῷ τρίτῳ
[3, 18]	συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς	τὰς	αἱρέσεις ταῦτα περὶ τοῦ Ἰωάννου
[3, 23]	πρότερος ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς	τὰς	αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει κατὰ
[3, 6]	οὐκ ἐκ τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες	τὰς	ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες
[3, 39]	τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς	τὰς	ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς
[3, 25]	ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ	τὰς	ἄλλως παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους
[3, 24]	δέ, καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου	τὰς	ἀναντιρρήτους ἐπισημηνώμεθα γραφάς. Καὶ δὴ
[3, 39]	γῆς ὑποστησομένης· ἃ καὶ ἡγοῦμαι	τὰς	ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ
[3, 23]	ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης	τὰς	αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς
[3, 4]	τοῦ Παύλου Κρήσκης μὲν ἐπὶ	τὰς	Γαλλίας στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται,
[3, 6]	καὶ χόρτου τισὶν παλαιοῦ σπαράγματα·	τὰς	γὰρ ἶνας ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον
[3, 25]	~Εὔλογον δ' ἐνταῦθα γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι	τὰς	δηλωθείσας τῆς καινῆς διαθήκης γραφάς.
[3, 5]	τρόπῳ κατ' αὐτῶν ἐγκεχείρηται, μόνας	τὰς	διὰ τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι
[3, 25]	οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν κατὰ	τὰς	διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς
[3, 7]	ἐπ' αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων πόλεως	τὰς	διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον
[3, 39]	ὃς πρὸς τὰς χρείας ἐποιεῖτο	τὰς	διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ ὥσπερ σύνταξιν
[3, 20]	τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν	τὰς	Δομετιανοῦ τιμάς, ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ
[3, 20]	Εἶτα δὲ καὶ τὰς χεῖρας	τὰς	ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς αὐτουργίας
[3, 6]	πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες	τὰς	ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ καὶ
[3, 6]	ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς	τὰς	ἑξῆς ἡμέρας ἐφόδια. Τοῖς δ'
[3, 7]	ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς	τὰς	ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν τοῖς
[3, 27]	δὲ τοῦ μὲν ἀποστόλου πάμπαν	τὰς	ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν,
[3, 36]	πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ περὶ ὑμῶν.	Τὰς	ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας ἡμῖν
[3, 6]	θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ	τὰς	θήκας, πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών,
[3, 30]	Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος δὲ καὶ	τὰς	θυγατέρας ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ
[3, 6]	προσφέρεσθαι τροφήν, εὐθέως δ' ἐξαράξαντες	τὰς	θύρας εἰσεπήδων, καὶ μόνον οὐκ
[3, 33]	καὶ τῶν κατὰ χώρας ἀρχόντων	τὰς	καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς
[3, 36]	μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος,	τὰς	κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει, παροικίας
[3, 6]	τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ λάθρα	τὰς	κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν
[3, 3]	κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν	τὰς	λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν ἀναμφιλέκτοις
[3, 8]	ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος ἦν, πρὸς	τὰς	λειτουργίας, πρῶτον μὲν κινήσεως ἔφασαν
[3, 7]	οἳ καὶ αὐτὰς αὐτοῦ παρατέθεινται	τὰς	λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς
[3, 29]	γυναικί, τῶν τε ἐκείνου τέκνων	τὰς	μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον
[3, 6]	σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων	τὰς	οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς
[3, 6]	οἱ λῃσταὶ χαλεπώτεροι. Τυμβωρυχοῦντες γοῦν	τὰς	οἰκίας, ἐσύλων τοὺς νεκρούς, καὶ
[3, 25]	ἔχοιμεν αὐτάς τε ταύτας καὶ	τὰς	ὀνόματι τῶν ἀποστόλων πρὸς τῶν
[3, 20]	τὰ οἰκεῖα μετὰ τοῦ καὶ	τὰς	οὐσίας ἀπολαβεῖν τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους
[3, 37]	πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες	τὰς	οὐσίας, εἶτα δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι
[3, 39]	ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς	τὰς	παρὰ τοῦ κυρίου τῇ πίστει
[3, 10]	ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ	τὰς	πατρίους δόξας τῶν Ἰουδαίων περὶ
[3, 25]	ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ ταύτην	τὰς	Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς ἑξῆς
[3, 36]	περὶ ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου	τὰς	πεμφθείσας ἡμῖν ὑπ' αὐτοῦ καὶ
[3, 8]	διᾴττουσαι τῶν νεφῶν καὶ κυκλούμεναι	τὰς	πόλεις. Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν,
[3, 4]	καὶ τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες	τὰς	πρὸς αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν
[3, 6]	σωμάτων περισπῶντες, μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν,	τάς	τε ἀκμὰς τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον
[3, 25]	ὅμως τὸν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες	τάς	τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν
[3, 7]	ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ τις	τὰς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν λέξεις ταῖς
[3, 6]	ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν στομάτων	τὰς	τροφάς, καὶ τῶν φιλτάτων ἐν
[3, 6]	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς	τὰς	φάραγγας. Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ
[3, 30]	ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ μέντοι Κλήμης, οὗ	τὰς	φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις
[3, 7]	μετὰ τὸ σωτήριον πάθος καὶ	τὰς	φωνὰς ἐκείνας ἐν αἷς ἡ
[3, 6]	τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ	τὰς	χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν,
[3, 20]	αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ	τὰς	χεῖρας τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον
[3, 39]	ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς	τὰς	χρείας ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας, ἀλλ'
[3, 24]	ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ πάσῃ	τὰς	ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν δὲ γλῶτταν
[3, 8]	ἐπὶ τὴν ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι	πάντας	ἔθος ἦν τῷ θεῷ, κατὰ
[3, 24]	αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς	πάντας	ἤδη καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων,
[3, 11]	βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ τοὺς	πάντας	περὶ τοῦ τίνα χρὴ τῆς
[3, 11]	δὴ ἀπὸ μιᾶς γνώμης τοὺς	πάντας	Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ, οὗ
[3, 31]	δόξης ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει	πάντας	τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα
[3, 12]	μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν	πάντας	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς
[3, 8]	μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ κατὰ	πάντας	τοὺς στενωποὺς περιῄει κεκραγώς. Τῶν
[3, 36]	φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν	πάντας	ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν
[3, 32]	πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς	πάντας	ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν πῶς
[3, 37]	καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος ἡμῖν	ἅπαντας	ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ
[3, 6]	ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν τοὺς	φθάσαντας	ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν πόλιν
[3, 20]	ἐπὶ τῶν ἰδίων χειρῶν τύλους	παριστάντας.	Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ
[3, 6]	μὴ εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον	κρύψαντας	ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ τοῦ τ'
[3, 37]	κατὰ πάντα τόπον τῶν ἐκκλησιῶν	προκαταβληθέντας	ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν,
[3, 20]	τῶν ἰδίων χειρῶν τύλους παριστάντας.	Ἐρωτηθέντας	δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ
[3, 9]	Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς δὲ	σπουδασθέντας	αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος
[3, 30]	τὸν γάμον τοὺς τῶν ἀποστόλων	ἐξετασθέντας	ἐν συζυγίαις καταλέγει, φάσκων· Ἢ
[3, 5]	ταῖς αὐταῖς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ	κατακλεισθέντας	τὸν μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς
[3, 20]	τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ	ἀπολυθέντας	ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν
[3, 7]	δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν αἰχμαλώτους	ἀχθέντας	διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων τὸν
[3, 20]	τοὺς ἀπὸ τῆς συνεχοῦς ἐργασίας	ἐναποτυπωθέντας	ἐπὶ τῶν ἰδίων χειρῶν τύλους
[3, 32]	φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν	ὄντας	ἁλῶναι συνέβη. Λογισμῷ δ' ἂν
[3, 20]	οὓς ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ γένους	ὄντας	Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν
[3, 20]	μάρτυρας ὁμοῦ καὶ ἀπὸ γένους	ὄντας	τοῦ κυρίου, γενομένης τε εἰρήνης,
[3, 6]	ὥρᾳ μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ'	ὀδόντας	ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ
[3, 6]	θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἐμπνέοντας	οἱ λῃσταὶ διηρεύνων, μή τις
[3, 27]	ταπεινῶς τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ	δοξάζοντας.	Λιτὸν μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ
[3, 6]	πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς	προσήκοντας	οὔτε ἴσχυον οἱ κάμνοντες καὶ
[3, 26]	τούτῳ μεθέξειν τῷ βίῳ, μηκέτι	θνῄσκοντας,	αὐτοῦ δὲ παραμένοντας εἰς τὸ
[3, 26]	βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ δὲ	παραμένοντας	εἰς τὸ ἀεὶ ἀγήρως τινὰς
[3, 8]	φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς	παρόντας,	ἃς καὶ πρότερον φωνὰς βοῶν
[3, 7]	τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει σώματος	διαφέροντας	τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ
[3, 6]	πείρᾳ τοῦ σιδήρου, τοὺς δ'	ἱκετεύοντας.	Χρῆσαι σφίσιν δεξιὰν καὶ ξίφος,
[3, 20]	τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ αὐτοὺς	αὐτουργοῦντας	διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ τὰς
[3, 30]	τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς	ἀθετοῦντας	τὸν γάμον τοὺς τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	τὸν ναὸν ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς	ζῶντας	ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ μὲν
[3, 6]	καί τινας τῶν ἐρριμμένων ἔτι	ζῶντας	διήλαυνον ἐπὶ πείρᾳ τοῦ σιδήρου,
[3, 20]	ὁπηνίκα ἐλθὼν ἐν δόξῃ κρινεῖ	ζῶντας	καὶ νεκροὺς καὶ ἀποδώσει ἑκάστῳ
[3, 5]	Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ	παρηνομηκότας	μετῄει, τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν
[3, 24]	ἕνα ἐνιαυτὸν πεπραγμένα τῷ σωτῆρι	συγγεγραφότας	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ'
[3, 6]	εἰς τὸν ναὸν ἀφεώρα, τοὺς	στασιαστὰς	ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ
[3, 4]	καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος	καταστάς,	Παύλου συνεργὸς καὶ συναθλητὴς γεγονέναι
[3, 5]	καὶ κατὰ τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ	πλείστας	ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου τε
[3, 24]	ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς γοῦν	εὐαγγελιστὰς	συνιδεῖν πάρεστιν μόνα τὰ μετὰ
[3, 23]	προσειθίζετο, καὶ διὰ μέγεθος φύσεως	ἐκστὰς	ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος
[3, 34]	ἀναλύει τὸν βίον, τὰ πάντα	προστὰς	ἔτεσιν ἐννέα τῆς τοῦ θείου
[3, 7]	ἱερῶν εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ καὶ	αὐτὰς	αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ
[3, 25]	ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν	αὐτάς	τε ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι
[3, 25]	ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς τε	ταύτας	καὶ τὰς ὀνόματι τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	εἰς τὰς φάραγγας. Περιιὼν δὲ	ταύτας	ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο πεπλησμένας
[3, 25]	γραφὰς καὶ τὰς ἄλλως παρὰ	ταύτας,	οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ καὶ
[3, 25]	τὰς δηλωθείσας τῆς καινῆς διαθήκης	γραφάς.	Καὶ δὴ τακτέον ἐν πρώτοις
[3, 24]	τοῦ ἀποστόλου τὰς ἀναντιρρήτους ἐπισημηνώμεθα	γραφάς.	Καὶ δὴ τὸ κατ' αὐτὸν
[3, 25]	ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας	γραφὰς	καὶ τὰς ἄλλως παρὰ ταύτας,
[3, 8]	ναόν, φωνὴ ἐπὶ νυμφίους καὶ	νύμφας,	φωνὴ ἐπὶ πάντα τὸν λαόν.
[3, 6]	ἐξ αὐτῶν τῶν στομάτων τὰς	τροφάς,	καὶ τῶν φιλτάτων ἐν χερσὶ
[3, 6]	τῶν νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ	σφᾶς	ἄδηλον· πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ'
[3, 25]	ἐν συγγράμματι τῶν κατὰ τὰς	διαδοχὰς	ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς μνήμην
[3, 24]	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ'	ἀρχὰς	τῆς αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ γοῦν
[3, 24]	κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ πάσῃ τὰς	ψυχὰς	κεκοσμημένοι, τὴν δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες,
[3, 39]	οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια	γράψας	ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο
[3, 23]	ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι	προσβλέψας	ἐπισκόπῳ, νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι
[3, 1]	τὴν Ἀσίαν, πρὸς οὓς καὶ	διατρίψας	ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ, Πέτρος δ'
[3, 5]	ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ φίλον ἐπ'	ἀκριβὲς	ἐκ τῆς τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης
[3, 18]	γε καὶ τὸν καιρὸν ἐπ'	ἀκριβὲς	ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ
[3, 8]	πᾶσαν τὴν χώραν ἅρματα καὶ	φάλαγγες	ἔνοπλοι διᾴττουσαι τῶν νεφῶν καὶ
[3, 23]	τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες,	ἐθάδες	κακῶν, καὶ πρῶτον μὲν δι'
[3, 5]	ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε	μυριάδες	ἡβηδὸν γυναιξὶν ἅμα καὶ παισὶ
[3, 10]	ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων· ~Οὐ	μυριάδες	οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ' ἡμῖν
[3, 39]	δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν	ἀηδὲς	διὰ τὴν τοῦ κυρίου χάριν
[3, 6]	οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν,	παῖδες	δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ
[3, 6]	καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν ἀνδρῶν καὶ	παῖδες	πατέρων καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες
[3, 31]	ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν· Μετὰ τοῦτον	προφήτιδες	τέσσαρες αἱ Φιλίππου γεγένηνται ἐν
[3, 38]	ὃ καὶ μᾶλλον ἂν εἴη	ἀληθὲς	τῷ τὸν ὅμοιον τῆς φράσεως
[3, 38]	μακρὰ συγγράμματα ὡς τοῦ αὐτοῦ	χθὲς	καὶ πρῴην τινὲς προήγαγον, Πέτρου
[3, 24]	Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν· οὓς καὶ	ἐπάναγκες	ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει
[3, 6]	ἐντροπῆς ἄξιον ἐν τούτῳ καταφρονεῖται.	Γυναῖκες	γοῦν ἀνδρῶν καὶ παῖδες πατέρων
[3, 6]	τῶν σιτίων, καὶ κόμης ἐσπαράσσοντο	γυναῖκες	συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν χερσίν, οὐδέ
[3, 23]	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες	ἥλικες	ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν,
[3, 30]	περιεκόμιζεν διὰ τὸ τῆς ὑπηρεσίας	εὐσταλές»	Ἐπεὶ δὲ τούτων ἐμνήσθημεν, οὐ
[3, 29]	γε μὴν θᾶττον εἰς τὸ	παντελὲς	ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ μέντοι Κλήμης, οὗ
[3, 37]	κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν	ποιμένες	ἢ καὶ εὐαγγελισταί, τούτων εἰκότως
[3, 6]	νοῦντες, καὶ τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος	ἀτενὲς	εἰς τὸν ναὸν ἀφεώρα, τοὺς
[3, 10]	πολέμῳ, καθάπερ βασιλεὺς Ἀγρίππας καί	τινες	αὐτοῦ τῶν συγγενῶν. Ὁ μὲν
[3, 4]	γράφει. Ὅσοι δὲ τούτων καὶ	τίνες	γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες τὰς πρὸς
[3, 8]	περιῄει κεκραγώς. Τῶν δ' ἐπισήμων	τινὲς	δημοτῶν ἀγανακτήσαντες πρὸς τὸ κακόφημον,
[3, 26]	μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν	τινές	εἰσιν, ἀπ' ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες»
[3, 3]	αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι γε μήν	τινες	ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους, πρὸς
[3, 23]	ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί	τινες	ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες
[3, 25]	ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ' ἐν τούτοις	τινὲς	καὶ τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον
[3, 10]	ἀνδρί, Περὶ αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ	τινες	Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν τῷ τοὺς ἀγῶνας
[3, 6]	εἰς τὰ μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν,	τινὲς	μὲν ὑπ' ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον
[3, 38]	τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην	τινὲς	προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος
[3, 32]	τούτων δηλαδὴ τῶν αἱρετικῶν κατηγοροῦσί	τινες	Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ ὡς ὄντος
[3, 3]	ποιήσομαι σὺν ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι	τίνες	τῶν κατὰ χρόνους ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων
[3, 32]	ἔτι τότε τῶν, εἰ καί	τινες	ὑπῆρχον, παραφθείρειν ἐπιχειρούντων τὸν ὑγιῆ
[3, 25]	Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη· ἥν	τινες,	ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ
[3, 36]	ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε·	αἵτινες	ὑποτεταγμέναι εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ·
[3, 10]	Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο οὐκ	ἀγεννὲς	σπούδασμα τῷ ἀνδρί, Περὶ αὐτοκράτορος
[3, 36]	στρατιωτικὸν τάγμα, οἳ καὶ εὐεργετούμενοι	χείρονες	γίνονται, ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν
[3, 6]	ὑπ' ἐνδείας κεχηνότες ὥσπερ λυσσῶντες	κύνες	ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς τε
[3, 8]	γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ μὲν	ἀπατεῶνες	καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ τηνικαῦτα
[3, 31]	οὕτω φησίν· Μετὰ τοῦτον προφήτιδες	τέσσαρες	αἱ Φιλίππου γεγένηνται ἐν Ἱεραπόλει
[3, 31]	Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες	τέσσαρες	προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν εἰς
[3, 10]	δέκα βιβλίοις· αἱ δὲ λοιπαὶ	τέσσαρες	ὕμνους εἰς τὸν θεὸν καὶ
[3, 3]	Παύλου πρόδηλοι καὶ σαφεῖς αἱ	δεκατέσσαρες·	ὅτι γε μήν τινες ἠθετήκασι
[3, 31]	κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει καὶ δύο	θυγατέρες	αὐτοῦ γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ ἡ
[3, 31]	αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι	θυγατέρες	τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν
[3, 6]	παῖδες πατέρων καὶ, τὸ οἰκτρότατον,	μητέρες	νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν
[3, 5]	τε μάλιστα οἱ τῆς Ἰουδαίας	οἰκήτορες	εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι
[3, 32]	καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας ὡς	μάρτυρες	καὶ ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου,
[3, 6]	ἔνδον προσφέρεσθαι τροφήν, εὐθέως δ'	ἐξαράξαντες	τὰς θύρας εἰσεπήδων, καὶ μόνον
[3, 23]	πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ	πάντες	οἱ πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ
[3, 36]	λοιποῖς ἀποστόλοις, πεπεισμένους ὅτι οὗτοι	πάντες	οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον, ἀλλ'
[3, 6]	παρῆσαν καὶ τῆς ἀθεμίτου κνίσης	σπάσαντες,	ἠπείλουν, εἰ μὴ δείξειεν τὸ
[3, 29]	τῇ σαρκὶ δεῖ, καὶ δὴ	κατακολουθήσαντες	τῷ γεγενημένῳ τῷ τε εἰρημένῳ
[3, 7]	ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν,	μετανοήσαντες	συγγνώμης καὶ σωτηρίας τυχεῖν, καὶ
[3, 18]	πλείστων ἑτέρων καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν	ἱστορήσαντες,	ἐξ ἀδελφῆς γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος,
[3, 6]	ταύτης τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ	παραχωρήσαντες,	ἀνεπλήσθη δ' εὐθέως ὅλη τοῦ
[3, 8]	Τῶν δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν	ἀγανακτήσαντες	πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν
[3, 3]	μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι	φήσαντες,	οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν· καὶ τὰ
[3, 8]	καὶ πρότερον φωνὰς βοῶν διετέλει.	Νομίσαντες	δ' οἱ ἄρχοντες ὅπερ ἦν,
[3, 23]	ἂν εἶεν οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς	πρεσβεύσαντες	ὀρθοδοξίας, εἰ δὴ τοιοῦτοι Εἰρηναῖος
[3, 6]	μεταδοῦναί τι μέρος αὐτοῖς ὧν	κινδυνεύσαντες	ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν, ἀγαπητὸν
[3, 37]	αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας τε	καθιστάντες	ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες
[3, 39]	παραδόσεις· ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς	ἀναπέμψαντες,	ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις
[3, 6]	καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς	ἀδικηθέντες	ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων
[3, 5]	δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς·	πορευθέντες	μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἐν
[3, 37]	διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε	ὄντες	θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ πάντα
[3, 6]	πυρῶν μέν, εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν	ὄντες,	οἱ δὲ πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα
[3, 27]	δὲ παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς	ὄντες	προσηγορίας, τὴν μὲν τῶν εἰρημένων
[3, 6]	μόνον οὐκ ἐκ τῶν φαρύγγων	ἀναθλίβοντες	τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ
[3, 6]	τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέ	γοντες	ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων γοῦν καὶ
[3, 6]	σπαράγματα· τὰς γὰρ ἶνας ἔνιοι	συλλέγοντες,	ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν Ἀττικῶν τεσσάρων.
[3, 20]	γραφῇ τὰ κατὰ τοὺς χρόνους	παραδόντες.	Τότε δὴ οὖν καὶ τὸν
[3, 6]	ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης,	γυμνάζοντες	δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες
[3, 6]	ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους,	ἐξαρπάζοντες	τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς ἐφόδια,
[3, 6]	γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ	προπαρασκευάζοντες	ἑαυτοῖς εἰς τὰς ἑξῆς ἡμέρας
[3, 37]	καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς	ἐγχειρίζοντες	τὴν τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν,
[3, 8]	πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖς	παρελθόντες	εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς
[3, 31]	λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ	εἰσελθόντες	εἰς τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ
[3, 6]	οἱ δὲ πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα	κατακλείοντες	ἑαυτοὺς εἰς τὰ μυχαίτατα τῶν
[3, 6]	ζῆν ἀφελέσθαι σταλαγμούς. Τοιαῦτα δ'	ἐσθίοντες,	ὅμως οὐ διελάνθανον, πανταχοῦ δ'
[3, 23]	που καὶ νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν	ἐξιόντες	συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ μεῖζον
[3, 7]	χρηματίζων ἀδελφός, ἔτι τῷ βίῳ	περιόντες	καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων
[3, 29]	ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ	μετιόντες.	Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον
[3, 6]	οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ πυρὸς	ὑφέλκοντες	ἔτ' ὠμὰ τὰ σιτία διήρπαζον.
[3, 37]	σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν	νέμοντες	τὰς οὐσίας, εἶτα δὲ ἀποδημίας
[3, 6]	μεινάτω. Μετὰ ταῦθ' οἳ μὲν	τρέμοντες	ἐξῄεσαν, πρὸς ἓν τοῦτο δειλοὶ
[3, 5]	ἔχοιεν οἱ τῇδε τῇ γραφῇ	ἐντυγχάνοντες	εἰδέναι ὅπως αὐτοὺς τῆς εἰς
[3, 25]	τούτων ὅμως τὸν κατάλογον πεποιήμεθα,	διακρίνοντες	τάς τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν
[3, 6]	τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον οἱ	κάμνοντες	καὶ τὸ διευτονοῦν ὤκνει διά
[3, 37]	ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν,	αὔξοντες	εἰς πλέον τὸ κήρυγμα καὶ
[3, 6]	τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ	γέροντες	ἀντεχόμενοι τῶν σιτίων, καὶ κόμης
[3, 6]	καὶ τὰ δέρματα τῶν θυρεῶν	ἀποδέροντες	ἐμασῶντο, τροφὴ δ' ἦν καὶ
[3, 6]	θάπτειν ἐκέλευον, τὴν ὀσμὴν οὐ	φέροντες·	ἔπειθ' ὡς οὐ διήρκουν, ἀπὸ
[3, 6]	οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων, ἀλλὰ	συνεπαίροντες	τὰ παιδία τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα
[3, 6]	αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις	ἀναπείροντες	τὰς ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ
[3, 37]	βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν εἰς πλάτος	ἐπισπείροντες	τὴν οἰκουμένην. Καὶ γὰρ δὴ
[3, 6]	μὲν ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ	εὑρόντες	δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον.
[3, 6]	δὲ διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ'	εὑρόντες	μὲν ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ
[3, 6]	πρὸς ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις μὲν	ἐμφράττοντες	τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν αἰδοίων
[3, 24]	ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν δὲ γλῶτταν	ἰδιωτεύοντες,	τῇ γε μὴν πρὸς τοῦ
[3, 8]	καὶ μήτε ὄμματα μήτε ψυχὴν	ἔχοντες	τῶν τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων παρήκουον,
[3, 37]	πρώτην τάξιν τῆς τῶν ἀποστόλων	ἐπέχοντες	διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε
[3, 8]	βοῶν διετέλει. Νομίσαντες δ' οἱ	ἄρχοντες	ὅπερ ἦν, δαιμονιώτερον εἶναι τὸ
[3, 26]	τινές εἰσιν, ἀπ' ἐκείνου τοῦτο	ὁμολογοῦντες»	Ἦν δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας
[3, 27]	θεὸν λόγον ὄντα καὶ σοφίαν	ὁμολογοῦντες,	τῇ τῶν προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ,
[3, 6]	νεκρῶν, παῖδες δὲ καὶ νεανίαι	διοιδοῦντες	ὥσπερ εἴδωλα κατὰ τὰς ἀγορὰς
[3, 27]	ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην	ἀποκαλοῦντες	αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ
[3, 6]	ξίφος, τῷ λιμῷ κατέλιπον ὑπερηφα	νοῦντες,	καὶ τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος ἀτενὲς
[3, 24]	δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει	θαρσοῦντες,	τὸ μὲν ἐν πειθοῖ καὶ
[3, 6]	ξηροῖς δὲ τοῖς ὄμμασιν οἱ	δυσθανατοῦντες	ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα
[3, 6]	Καὶ τούτων οἱ λῃσταὶ χαλεπώτεροι.	Τυμβωρυχοῦντες	γοῦν τὰς οἰκίας, ἐσύλων τοὺς
[3, 6]	τι τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ' ἡμέραν	εἰσπηδῶντες	ἥρπαζον οἱ δορυφόροι. Δεινὴ δὲ
[3, 6]	μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν,	ἐπεισπηδῶντες	δὲ διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ'
[3, 6]	καὶ τὰ καλύμματα τῶν σωμάτων	περισπῶντες,	μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε
[3, 6]	δ' ὑπ' ἐνδείας κεχηνότες ὥσπερ	λυσσῶντες	κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς
[3, 6]	λαχάνων συλλογὴν ἀγρίων καὶ πόας	ὑπαντῶντες,	ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους
[3, 5]	ὡς ἂν ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην	καταπεφευγότες	δεινὰ καὶ πέρα δεινῶν ἑοράκασι,
[3, 23]	προσφθείρονταί τινες ἥλικες ἀργοὶ καὶ	ἀπερρωγότες,	ἐθάδες κακῶν, καὶ πρῶτον μὲν
[3, 23]	Ἰωάννῃ τῷ τοῦ κυρίου μαθητῇ	συμβεβληκότες	παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ
[3, 6]	αὐτῷ. Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας	κεχηνότες	ὥσπερ λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο καὶ
[3, 4]	τούτων καὶ τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ	γεγονότες	τὰς πρὸς αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ
[3, 31]	ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων ἐν τούτοις	διειληφότες,	ἐπὶ τὴν τῶν ἑξῆς προΐωμεν
[3, 6]	ἀθλίων· ὧν οἱ μὲν ἔτι	συνεστῶτες	εὐπορεῖν τροφῆς ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι
[3, 4]	τῆς καινῆς διαθήκης παρεδίδου λόγον,	σαφὲς	ἂν εἴη ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν
[3, 33]	Εἴληπται δ' ἡ ἱστορία ἐξ	ἧς	ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς
[3, 4]	οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς,	ἧς	ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς
[3, 36]	τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ ἄλλην,	ἧς	ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ.
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν, δι'	ἧς	αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως
[3, 29]	αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη χρόνον,	ἧς	δὴ καὶ ἡ τοῦ Ἰωάννου
[3, 4]	λόγον, σαφὲς ἂν εἴη ἀφ'	ἧς	εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν
[3, 33]	δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας,	ἧς	ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει τὸν
[3, 23]	τινα τῶν οὐ μακρὰν πόλεων,	ἧς	καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι, καὶ
[3, 23]	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,	ἧς	προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ
[3, 25]	φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ	ἧς	τὰ δόξαντα κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα.
[3, 24]	ἅμα Παύλῳ συνουσίας τε καὶ	διατριβῆς	καὶ τῆς τῶν λοιπῶν ἀποστόλων
[3, 5]	ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας	γῆς	ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ
[3, 0]	~Α Ὅποι	γῆς	ἐκήρυξαν τὸν Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι.
[3, 36]	Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ	γῆς	καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας,
[3, 7]	γὰρ ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ τῆς	γῆς,	καὶ ὀργὴ τῷ λαῷ τούτῳ·
[3, 8]	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς	γῆς,	οὗ δὴ κατ' αὐτὸ δὴ
[3, 20]	ἔφασκον ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει	γῆς	πλέθρων λθʹ μόνων, ἐξ ὧν
[3, 39]	Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ τῆς	γῆς	ὑποστησομένης· ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς
[3, 23]	μετὰ τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν	φυγῆς.	Ὅτι δὲ εἰς τούτους τῷ
[3, 20]	ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν νῆσον	φυγῆς	τὴν ἐπὶ τῆς Ἐφέσου διατριβὴν
[3, 23]	ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης	οἰμωγῆς	πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν γε,
[3, 30]	χάριν καὶ τῆς εἰς οἶκον	ἀνακομιδῆς,	ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα προτρεπτικῶς
[3, 9]	καὶ ἕτερα δ' αὐτοῦ φέρεται	σπουδῆς	ἄξια δύο, τὰ Περὶ τῆς
[3, 23]	ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης	σπουδῆς	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ
[3, 36]	τὴν περὶ αὐτῆς φροντίδα διὰ	σπουδῆς	ἔχειν αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ δ'
[3, 24]	ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην,	σπουδῆς	τῆς περὶ τὸ λογογραφεῖν μικρὰν
[3, 20]	παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ	Ἡρῴδης.	Καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς εἰ ἐκ
[3, 24]	ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς	Ἡρῴδης	οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν
[3, 28]	τρίτῳ καὶ ἱστορίαν οὐκ ἀξίαν	λήθης	τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς ἐκ
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ πεπραγμένων, διήγησιν. Καὶ	ἀληθής	γε ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς
[3, 23]	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς	ἀληθής	ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως»
[3, 6]	τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ δὲ πενέστεροι	κριθῆς·	ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς τὰ
[3, 23]	ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος ἵππος	ὀρθῆς	ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακών,
[3, 36]	Ἀσίας ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν	φυλακῆς	ποιούμενος, τὰς κατὰ πόλιν αἷς
[3, 23]	ὑφῆκεν τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ	παραφυλακῆς,	ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον
[3, 23]	εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς	προφυλακῆς	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων
[3, 6]	ἂν ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ	ἀνάγκης,	γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ
[3, 6]	λαβοῦσα τὴν ὀργὴν μετὰ τῆς	ἀνάγκης,	ἐπὶ τὴν φύσιν ἐχώρει, καὶ
[3, 9]	καὶ τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ	ἀνάγκης»	Μάλιστα δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο
[3, 25]	ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς δηλωθείσας τῆς καινῆς	διαθήκης	γραφάς. Καὶ δὴ τακτέον ἐν
[3, 4]	Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς καινῆς	διαθήκης	παρεδίδου λόγον, σαφὲς ἂν εἴη
[3, 9]	τοὺς δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους	βιβλιοθήκης	ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ πᾶσαν τὴν
[3, 33]	ἧς ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ	Ῥωμαϊκῆς	ἀπολογίας, ἧς ἡ ἑρμηνεία τοῦτον
[3, 26]	διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης	μαγικῆς	ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ
[3, 26]	Ἀντιοχείᾳ γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ	μαγικῆς	τέχνης οἴδαμεν· ὃς καὶ τοὺς
[3, 3]	ἀναγκαιότατον οἷς μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως	εἰσαγωγικῆς,	κέκριται· ὅθεν ἤδη καὶ ἐν
[3, 5]	αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς θείας	δίκης	καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα τῶν ἐν
[3, 32]	μένων τότε τῶν ἀπὸ τῆς	βασιλικῆς	Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ
[3, 12]	παρὰ Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ τῆς	βασιλικῆς	φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε
[3, 26]	οὐ χεῖρον τοῦ προτέρου τῆς	διαβολικῆς	ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν τρόπον. Ἦν
[3, 26]	τοῦτο ὁμολογοῦντες» Ἦν δ' ἄρα	διαβολικῆς	ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν
[3, 37]	εἰς ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων τῆς	ἀποστολικῆς	διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ
[3, 31]	τε παντελῶς νόθων καὶ τῆς	ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων ἐν τούτοις διειληφότες,
[3, 38]	φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς	ἀποστολικῆς	ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ
[3, 27]	δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς	νομικῆς	θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν διὰ
[3, 23]	δ' ἂν εἶεν οὗτοι, τῆς	ἐκκλησιαστικῆς	πρεσβεύσαντες ὀρθοδοξίας, εἰ δὴ τοιοῦτοι
[3, 4]	ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν	θεραπευτικῆς	ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις
[3, 4]	δὲ λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου	Κρήσκης	μὲν ἐπὶ τὰς Γαλλίας στειλάμενος
[3, 23]	ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ	μεγάλης	οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν
[3, 1]	ἐν Ῥώμῃ γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ	κεφαλῆς,	οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν. Τί
[3, 8]	ἐξαπίνης ἀναβοᾶν ἤρξατο· φωνὴ ἀπ'	ἀνατολῆς,	φωνὴ ἀπὸ δύσεως, φωνὴ ἀπὸ
[3, 4]	ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ	ἐπιστολῆς,	ἐν ᾗ τοῖς ἐξ Ἑβραίων
[3, 0]	Κλήμης. ΙϚ Περὶ τῆς Κλήμεντος	ἐπιστολῆς.	ΙΖ Περὶ τοῦ κατὰ Δομετιανὸν
[3, 39]	μαρτυρίαις ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας	ἐπιστολῆς	καὶ ἀπὸ τῆς Πέτρου ὁμοίως,
[3, 0]	εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ τῆς Κλήμεντος	ἐπιστολῆς	καὶ τῶν ψευδῶς εἰς αὐτὸν
[3, 31]	τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον ἐξ	ἐπιστολῆς	Πολυκράτους τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ
[3, 2]	κατὰ τὴν ἐπὶ τέλει τῆς	ἐπιστολῆς	πρόσρησιν. ~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ
[3, 12]	Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς	φυλῆς,	ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε Ἰουδαίοις
[3, 32]	τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων	φυλῆς,	ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν ὄντας
[3, 23]	εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ	ἐξώλης	καί, τὸ κεφάλαιον, λῃστής, καὶ
[3, 29]	ηὔχουν. Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς	Κλήμης	ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα περὶ
[3, 34]	τῆς τοῦ προειρημένου βασιλέως ἀρχῆς	Κλήμης	Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν λειτουργίαν ἀναλύει
[3, 21]	τούτῳ δὲ Ῥωμαίων εἰς ἔτι	Κλήμης	ἡγεῖτο, τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων
[3, 0]	ΙΕ Ὡς τρίτος μετ' αὐτὸν	Κλήμης.	ΙϚ Περὶ τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς.
[3, 23]	εἰ δὴ τοιοῦτοι Εἰρηναῖος καὶ	Κλήμης	ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ μὲν
[3, 23]	τῶν ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ δὲ	Κλήμης	ὁμοῦ τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ
[3, 15]	Ἀνέγκλητον ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται	Κλήμης,	ὃν συνεργὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις
[3, 30]	τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ μέντοι	Κλήμης,	οὗ τὰς φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν,
[3, 4]	κληρωθεὶς δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ ὁ	Κλήμης,	τῆς Ῥωμαίων καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας
[3, 7]	συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ αὐτὰ	μνήμης	ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως
[3, 4]	οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ	μνήμης	ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν
[3, 6]	γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν σιτίων, καὶ	κόμης	ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν
[3, 35]	ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων ἐκ	περιτομῆς	εἰς τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων
[3, 4]	καὶ οὗτος ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ	περιτομῆς	τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς
[3, 6]	κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα, πατρὸς Ἐλεαζάρου,	κώμης	Βαθεζώρ σημαίνει δὲ τοῦτο οἶκος
[3, 26]	καὶ αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ	κώμης	Καπαρατταίας, γενόμενον μαθητὴν τοῦ Σίμωνος,
[3, 11]	ποιήσασθαι, καὶ δὴ ἀπὸ μιᾶς	γνώμης	τοὺς πάντας Συμεῶνα τὸν τοῦ
[3, 7]	δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες	συγγνώμης	καὶ σωτηρίας τυχεῖν, καὶ πρὸς
[3, 4]	δέ, οὗ μέμνηται συνόντος ἐπὶ	Ῥώμης	αὐτῷ κατὰ τὴν δευτέραν πρὸς
[3, 34]	τούτοις ἦν· ~Τῶν δ' ἐπὶ	Ῥώμης	ἐπισκόπων ἔτει τρίτῳ τῆς τοῦ
[3, 17]	οὐκ ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ	Ῥώμης	εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν
[3, 36]	κατὰ λέξιν· ἀπὸ Συρίας μέχρι	Ῥώμης	θηριομαχῶ διὰ γῆς καὶ θαλάσσης,
[3, 2]	Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ γράφων ἀπὸ	Ῥώμης	ὁ Παῦλος κατὰ τὴν ἐπὶ
[3, 5]	αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ	Ῥώμης	οὖν αὐτίκα στειλάμενος, Τίτῳ τῷ
[3, 18]	Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν τηνικάδε ἐπὶ	Ῥώμης	ὑπάτων, τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας
[3, 32]	ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς ἀθέου	πλάνης	ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ
[3, 24]	τοῦ θείου πνεύματος οἷα κρείττονι	παραπεφυλαγμένης.	Ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν περὶ
[3, 7]	τόλμαν τὸν κατ' αὐτῶν ὄλεθρον	ὑπερθεμένης,	ἐν ὅσοις τῶν ἀποστόλων καὶ
[3, 9]	τῷ προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν τῆς	λεγομένης	παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι,
[3, 26]	πρότερον διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ	παραδιδομένης	μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ διὰ
[3, 32]	ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου, καὶ	γενομένης	εἰρήνης βαθείας ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ,
[3, 16]	στάσεως τηνικάδε κατὰ τὴν Κόρινθον	γενομένης.	Ταύτην δὲ καὶ ἐν πλείσταις
[3, 20]	ἀπὸ γένους ὄντας τοῦ κυρίου,	γενομένης	τε εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι
[3, 23]	μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως	βλεπομένης»	~Ταῦτα τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ
[3, 18]	κατὰ τὸν ἀντί χριστον προσηγορίας	φερομένης	ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει,
[3, 39]	βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς	ὑποστησομένης·	ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς
[3, 8]	πολέμου, τὰ μάλιστα τῆς πόλεως	εἰρηνευομένης	καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν ἐπὶ τὴν
[3, 7]	μελλόντων αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι	παρασχομένης·	ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα
[3, 4]	ἂν εἴη ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν	ὁμολογουμένης	αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν ᾗ τοῖς
[3, 36]	μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς	ποθουμένης	αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν
[3, 8]	χώρας τις αὐτῶν ἄρξει τῆς	οἰκουμένης,	ὃν αὐτὸς μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν
[3, 8]	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς	οἰκουμένης	τὰ ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις
[3, 29]	εἰς μέσον τῶν ἀποστόλων τῆς	ζηλοτυπουμένης	ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια
[3, 6]	τὴν πόλιν ἢ τοὺς τῆς	Σοδομηνῆς	μεταλαβεῖν κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν
[3, 32]	γένους τοῦ κυρίου, καὶ γενομένης	εἰρήνης	βαθείας ἐν πάσῃ ἐκκλησίᾳ, μένουσι
[3, 20]	ὄντας τοῦ κυρίου, γενομένης τε	εἰρήνης,	μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι αὐτοὺς τῷ
[3, 25]	γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς δηλωθείσας τῆς	καινῆς	διαθήκης γραφάς. Καὶ δὴ τακτέον
[3, 4]	τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς	καινῆς	διαθήκης παρεδίδου λόγον, σαφὲς ἂν
[3, 23]	ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα παράδειγμα μετανοίας	ἀληθινῆς	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον
[3, 8]	τῷ θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν	ἐξαπίνης	ἀναβοᾶν ἤρξατο· φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς,
[3, 24]	τῷ λέγειν. Οὔπω γὰρ ἦν	Ἰωάννης	βεβλημένος εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ
[3, 39]	Θωμᾶς ἢ Ἰάκωβος ἢ τί	Ἰωάννης	ἢ Ματθαῖος ἤτις ἕτερος τῶν
[3, 24]	διατριβῶν ὑπομνήματα Ματθαῖος ἡμῖν καὶ	Ἰωάννης	μόνοι καταλελοίπασιν· οὓς καὶ ἐπάναγκες
[3, 31]	Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι δὲ καὶ	Ἰωάννης,	ὁ ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ
[3, 24]	δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ ὅτι	Ἰωάννης	παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας
[3, 23]	Ἰησοῦς, ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς	Ἰωάννης	τὰς αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ
[3, 24]	εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ μὲν	Ἰωάννης	τῇ τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου
[3, 1]	εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν,	Ἰωάννης	τὴν Ἀσίαν, πρὸς οὓς καὶ
[3, 39]	τε Ἀριστίων καὶ ὁ πρεσβύτερος	Ἰωάννης,	τοῦ κυρίου μαθηταὶ, λέγουσιν. Οὐ
[3, 8]	οὐχ ἁπάσης γε οὗτος ἢ	μόνης	ᾖρξεν τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον
[3, 27]	θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν διὰ	μόνης	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν πίστεως
[3, 36]	διετυπώσατο· ἤδη δ' ἐπέκεινα τῆς	Σμύρνης	γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος τοῖς τε
[3, 26]	γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς	τέχνης	οἴδαμεν· ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ
[3, 8]	καὶ κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα	φωνῆς	ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ
[3, 39]	ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ ζώσης	φωνῆς	καὶ μενούσης» Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι
[3, 30]	φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις	ἑξῆς	διὰ τοὺς ἀθετοῦντας τὸν γάμον
[3, 36]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ ἀναστάντα» Καὶ	ἑξῆς	ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ μοι καὶ ὑμεῖς
[3, 6]	καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς τὰς	ἑξῆς	ἡμέρας ἐφόδια. Τοῖς δ' ἐπὶ
[3, 25]	δὴ λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὴν	ἑξῆς	ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν μάγον Μένανδρος
[3, 4]	εἰρήσεται· νῦν δ' ἐπὶ τὰ	ἑξῆς	ἴωμεν τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα
[3, 10]	δεδηλώσθω· Ἴωμεν δ' ἐπὶ τὰ	ἑξῆς.	~Μετὰ τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ
[3, 31]	τούτοις διειληφότες, ἐπὶ τὴν τῶν	ἑξῆς	προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα
[3, 25]	τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς	ἑξῆς	τὴν φερομένην Ἰωάννου προτέραν καὶ
[3, 31]	κυρίου, ἐν ᾗ ἔρχεται μετὰ	δόξης	ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει πάντας
[3, 39]	τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας αὐτῷ	δόξης	παραίτιος γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς
[3, 4]	ἀποστόλων Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι'	ἀκοῆς,	ὀφθαλμοῖς δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν
[3, 7]	παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς θείας	ἐπισκοπῆς	εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ
[3, 5]	Ἰακώβου, τοῦ τὸν αὐτόθι τῆς	ἐπισκοπῆς	θρόνον πρώτου μετὰ τὴν τοῦ
[3, 35]	τελειωθέντος τρόπον, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις	ἐπισκοπῆς	τὸν θρόνον Ἰουδαῖός τις ὄνομα
[3, 6]	ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως	ἐντροπῆς	ἄξιον ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες
[3, 32]	οὕτως· ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται	πάσης	ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ ἀπὸ
[3, 23]	τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ	πάσης	σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας καὶ
[3, 8]	Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ	ἁπάσης	γε οὗτος ἢ μόνης ᾖρξεν
[3, 5]	τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας	ἁπάσης	ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα
[3, 39]	περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις	διαβληθείσης	ἐπὶ τοῦ κυρίου, ἣν τὸ
[3, 36]	Καὶ ταῦτα μὲν ἀπὸ τῆς	δηλωθείσης	πόλεως ταῖς καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο·
[3, 5]	ἀκριβὲς ἐκ τῆς τῷ Ἰωσήπῳ	γραφείσης	ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ
[3, 6]	στασιασταὶ παρῆσαν καὶ τῆς ἀθεμίτου	κνίσης	σπάσαντες, ἠπείλουν, εἰ μὴ δείξειεν
[3, 36]	Ῥώμης θηριομαχῶ διὰ γῆς καὶ	θαλάσσης,	νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἐνδεδεμένος δέκα
[3, 3]	ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις.	Προϊούσης	δὲ τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι
[3, 7]	θείας ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε	μακροθυμούσης,	εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ'
[3, 39]	τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ	μενούσης»	Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι ἄξιον δὶς
[3, 8]	μάλιστα τῆς πόλεως εἰρηνευομένης καὶ	εὐθηνούσης,	ἐλθὼν ἐπὶ τὴν ἑορτήν, ἐπεὶ
[3, 23]	Χρόνος ἐν μέσῳ, καί τινος	ἐπιπεσούσης	χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. Ὃ
[3, 39]	ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ	ζώσης	φωνῆς καὶ μενούσης» Ἔνθα καὶ
[3, 6]	δ' οἱ στασιασταὶ παρῆσαν καὶ	τῆς	ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες, ἠπείλουν, εἰ
[3, 32]	ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα	τῆς	ἀθέου πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ
[3, 12]	αὖθις ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι	τῆς	αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν
[3, 0]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ Ὡς	τῆς	Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων.
[3, 39]	δεδομένας καὶ ἀπ' αὐτῆς παραγινομένας	τῆς	ἀληθείας· εἰ δέ που καὶ
[3, 28]	συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ	τῆς	ἀληθείας ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ τούτων δῆτα
[3, 32]	γυμνῇ λοιπὸν ἤδη κεφαλῇ τῷ	τῆς	ἀληθείας κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν
[3, 10]	Ἀγρίππας ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ	τῆς	ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν
[3, 10]	συνῄδειν γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν	τῆς	ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ' ᾗ μαρτυρίας
[3, 26]	οὗτοι μὲν τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι	τῆς	ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ'
[3, 25]	αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον	τῆς	ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ
[3, 24]	ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ	τῆς	ἅμα Παύλῳ συνουσίας τε καὶ
[3, 6]	σύμβουλον λαβοῦσα τὴν ὀργὴν μετὰ	τῆς	ἀνάγκης, ἐπὶ τὴν φύσιν ἐχώρει,
[3, 39]	προδότου Ἰούδα ἐπὶ τὸν κλῆρον	τῆς	ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ
[3, 28]	Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα ὡς ἐκ	τῆς	ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται
[3, 10]	τε νόμους περιέχει καὶ τὴν	τῆς	ἀνθρωπογονίας παράδοσιν μέχρι τῆς αὐτοῦ
[3, 0]	τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς	τῆς	Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ Ἱστορία
[3, 33]	ἐπαρχίου κατακρίνας Χριστιανούς τινας καὶ	τῆς	ἀξίας ἐκβαλών, ταραχθεὶς τῷ πλήθει,
[3, 0]	Περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου καὶ	τῆς	Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς
[3, 8]	κομήτης, τοῦτο δ' ἡνίκα πρὸ	τῆς	ἀποστάσεως καὶ τοῦ πρὸς τὸν
[3, 37]	νῦν εἰς ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων	τῆς	ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται.
[3, 31]	τῶν τε παντελῶς νόθων καὶ	τῆς	ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων ἐν τούτοις
[3, 38]	παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν	τῆς	ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα.
[3, 10]	δὲ τῆς Μωυσέως τελευτῆς μέχρι	τῆς	Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ Ξέρξην Περσῶν
[3, 10]	καταλέξαι καὶ ἃς ἐπ' αὐτοῦ	τῆς	Ἀρχαιολογίας τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται,
[3, 36]	γε μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ	τῆς	Ἀσίας τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος,
[3, 15]	δεύτερος Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει	τῆς	αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 27]	σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ παρὰ τούτους	τῆς	αὐτῆς ὄντες προσηγορίας, τὴν μὲν
[3, 23]	χρόνων» Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ	τῆς	αὐτῆς ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ
[3, 11]	τοῦ εὐαγγελίου μνημονεύει γραφή, τοῦ	τῆς	αὐτόθι παροικίας θρόνου ἄξιον εἶναι
[3, 32]	τεκμηρίῳ τῷ μήκει τοῦ χρόνου	τῆς	αὐτοῦ ζωῆς χρώμενος καὶ τῷ
[3, 10]	τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας παράδοσιν μέχρι	τῆς	αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος ὁ χρόνος
[3, 20]	χεῖρας τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον	τῆς	αὐτουργίας τὴν τοῦ σώματος σκληρίαν
[3, 24]	τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς	τῆς	αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ γοῦν τὴν
[3, 20]	δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ	τῆς	βασιλείας αὐτοῦ ὁποία τις εἴη
[3, 13]	διαδέχεται· οὗ κατὰ δεύτερον ἔτος	τῆς	βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων
[3, 32]	ζητου μένων τότε τῶν ἀπὸ	τῆς	βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς ἂν
[3, 12]	τις παρὰ Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ	τῆς	βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν
[3, 7]	ἔσται γὰρ ἀνάγκη μεγάλη ἐπὶ	τῆς	γῆς, καὶ ὀργὴ τῷ λαῷ
[3, 8]	τὴν κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα	τῆς	γῆς, οὗ δὴ κατ' αὐτὸ
[3, 39]	τῆς Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ	τῆς	γῆς ὑποστησομένης· ἃ καὶ ἡγοῦμαι
[3, 24]	τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ	τῆς	γραφῆς ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ Μάρκου
[3, 24]	ἀντιλέγονται δὲ αἱ λοιπαὶ δύο,	τῆς	δ' Ἀποκαλύψεως εἰς ἑκάτερον ἔτι
[3, 31]	αὐτοῦ χωρίον ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους	τῆς	δ' ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἐπίσκοπος
[3, 24]	Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην,	τῆς	δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν
[3, 2]	εἰς τὴν Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται.	~Τῆς	δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας μετὰ τὴν
[3, 36]	ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα μὲν ἀπὸ	τῆς	δηλωθείσης πόλεως ταῖς καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις
[3, 26]	δεύτερον οὐ χεῖρον τοῦ προτέρου	τῆς	διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν τρόπον.
[3, 27]	προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν	τῆς	διανοίας πτωχείαν αὐτῶν ὑποφαίνοντος· ταύτῃ
[3, 28]	πλάσματι ὄνομα. Τοῦτο γὰρ εἶναι	τῆς	διδασκαλίας αὐτοῦ τὸ δόγμα, ἐπίγειον
[3, 18]	ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει	τῆς	Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον δὲ
[3, 23]	ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας	τῆς	ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με φεύγεις,
[3, 10]	καὶ πρὸς τῷ τέλει δὲ	τῆς	εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς
[3, 30]	μὲν τῆς κλήσεως χάριν καὶ	τῆς	εἰς οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ
[3, 10]	οὕτω καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς συγγράμμασιν ὑπὲρ	τῆς	εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας ἀνδρισαμένων
[3, 18]	Ἰωάννην ἔτι τῷ βίῳ ἐνδιατρίβοντα,	τῆς	εἰς τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν
[3, 32]	ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ	τῆς	εἰς τὸν Χριστὸν πίστεως ἐπὶ
[3, 27]	ὡς μὴ ἂν διὰ μόνης	τῆς	εἰς τὸν Χριστὸν πίστεως καὶ
[3, 5]	γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως αὐτοὺς	τῆς	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ
[3, 18]	τῶν τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων,	τῆς	εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς
[3, 36]	πόλιν ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι βορὰν	τῆς	εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν. Καὶ
[3, 20]	δὲ διὰ προστάγματος τὸν κατὰ	τῆς	ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας
[3, 23]	Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ	τῆς	ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ
[3, 23]	ὁ Χριστός σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ	τῆς	ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ
[3, 23]	παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης σπουδῆς ἐπὶ	τῆς	ἐκκλησίας καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος»
[3, 23]	κεφάλαιον, λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ	τῆς	ἐκκλησίας τὸ ὄρος κατείληφεν μεθ'
[3, 23]	πιστοὶ δ' ἂν εἶεν οὗτοι,	τῆς	ἐκκλησιαστικῆς πρεσβεύσαντες ὀρθοδοξίας, εἰ δὴ
[3, 10]	σοι τὸν αὐτὸν τρόπον περὶ	τῆς	ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ' αὐτοῖς
[3, 4]	πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς,	τῆς	ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον
[3, 4]	αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν	τῆς	ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται πρῶτος
[3, 36]	ἐγκεχειρισμένος· καθ' ὃν ἐγνωρίζετο Παπίας,	τῆς	ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ αὐτὸς
[3, 32]	τοῦ Κλωπᾶ, ὃν δεύτερον καταστῆναι	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν,
[3, 5]	μὴν ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά τινα
[3, 22]	τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ τούτους
[3, 35]	Συμεῶνος τὸν δηλωθέντα τελειωθέντος τρόπον,	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον
[3, 0]	Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος. ΛϚ Περὶ
[3, 0]	Ὡς μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν	τῆς	ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς Οὐεσπασιανὸς
[3, 32]	γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς ἀκοαῖς	τῆς	ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων, τηνικαῦτα
[3, 5]	τε Ἰακώβου, τοῦ τὸν αὐτόθι	τῆς	ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου μετὰ τὴν
[3, 2]	Παῦλος κατὰ τὴν ἐπὶ τέλει	τῆς	ἐπιστολῆς πρόσρησιν. ~Πέτρου μὲν οὖν
[3, 5]	πρὸς τῶν προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα	τῆς	ἐρημώσεως ἐν αὐτῷ κατέστη τῷ
[3, 20]	τὴν νῆσον φυγῆς τὴν ἐπὶ	τῆς	Ἐφέσου διατριβὴν ἀπειληφέναι ὁ τῶν
[3, 29]	ἡ εἰς μέσον τῶν ἀποστόλων	τῆς	ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ
[3, 7]	θανάτου παρῄτηται, τὸν δ' ἀρχηγὸν	τῆς	ζωῆς ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν ἀρθῆναι,
[3, 23]	δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος	τῆς	ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί
[3, 18]	χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ σχεδὸν ἐπὶ	τῆς	ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς τῷ τέλει
[3, 18]	ἄρα κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ	τῆς	ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς
[3, 5]	τὸν μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς	τῆς	θείας δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα
[3, 7]	ὥσπερ ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ,	τῆς	θείας ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε
[3, 26]	Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα	τῆς	θεοσεβείας μυστή ριον ἐπὶ μαγείᾳ
[3, 11]	πάντας περὶ τοῦ τίνα χρὴ	τῆς	Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι ἄξιον, ποιήσασθαι,
[3, 24]	ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν τὸν χρόνον	τῆς	ἰδίας γραφῆς ὁ μὲν Ματθαῖος
[3, 7]	βίῳ περιόντες καὶ ἐπ' αὐτῆς	τῆς	Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς διατριβὰς ποιούμενοι,
[3, 11]	καὶ τὴν αὐτίκα γενομένην ἅλωσιν	τῆς	Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει τῶν ἀποστόλων
[3, 5]	τῶν εἰς Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ	τῆς	Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν παντελῶς
[3, 31]	τῶν Φιλίππου θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ	τῆς	Ἰουδαίας ἅμα τῷ πατρὶ τότε
[3, 5]	αὐτὸς οὗτος τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ	τῆς	Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν ἡμέραις τῆς
[3, 5]	λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται	τῆς	Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν αὐτόθι
[3, 24]	ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ	τῆς	Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ
[3, 5]	κακά, ὅπως τε μάλιστα οἱ	τῆς	Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν
[3, 9]	σπουδῆς ἄξια δύο, τὰ Περὶ	τῆς	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ
[3, 6]	καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα» Τοιαῦτα	τῆς	Ἰουδαίων εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ
[3, 4]	δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἴωμεν	τῆς	ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα δέκα πρὸς
[3, 3]	αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ	τῆς	ἱστορίας προύργου ποιήσομαι σὺν ταῖς
[3, 28]	ἐν δευτέρῳ τῶν Ἐπαγγελιῶν περὶ	τῆς	Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα ὡς
[3, 0]	συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων. ΛΑ Περὶ	τῆς	Ἰωάννου καὶ Φιλίππου τελευτῆς. ΛΒ
[3, 39]	δ' ὁ αὐτὸς μαρτυρίαις ἀπὸ	τῆς	Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ
[3, 25]	ἐνταῦθα γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς δηλωθείσας	τῆς	καινῆς διαθήκης γραφάς. Καὶ δὴ
[3, 4]	περιτομῆς τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν	τῆς	καινῆς διαθήκης παρεδίδου λόγον, σαφὲς
[3, 21]	πρῶτον ἔτος ἦν ἐν ᾧ	τῆς	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον δέκα
[3, 14]	~Τετάρτῳ μὲν οὖν ἔτει Δομετιανοῦ	τῆς	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας ὁ πρῶτος
[3, 28]	γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος δέ, ὁ	τῆς	κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ' ἡμᾶς
[3, 36]	εἰς ἔτι νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος,	τῆς	κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος
[3, 24]	Ἰωάννην εὐαγγελίου γραφῆς εἰρήσθω, καὶ	τῆς	κατὰ Μάρκον δὲ ἡ γενομένη
[3, 36]	Ἀσίας τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος,	τῆς	κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς τῶν
[3, 23]	τὰς αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ	τῆς	κατὰ τὴν νῆσον μετὰ τὴν
[3, 20]	καὶ τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην ἀπὸ	τῆς	κατὰ τὴν νῆσον φυγῆς τὴν
[3, 18]	ὁ Εἰρηναῖος περὶ τῆς ψήφου	τῆς	κατὰ τὸν ἀντί χριστον προσηγορίας
[3, 4]	ὁδῷ προβαίνουσιν, ἐπὶ καιροῦ τὰ	τῆς	κατὰ χρόνους τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς
[3, 0]	μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ Περὶ	τῆς	Κλήμεντος ἐπιστολῆς. ΙΖ Περὶ τοῦ
[3, 0]	τότε διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ	τῆς	Κλήμεντος ἐπιστολῆς καὶ τῶν ψευδῶς
[3, 30]	τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν	τῆς	κλήσεως χάριν καὶ τῆς εἰς
[3, 16]	γε κατὰ τὸν δηλούμενον τὰ	τῆς	Κορινθίων κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς
[3, 4]	ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις ἕτερος Διονύσιος,	τῆς	Κορινθίων παροικίας ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ.
[3, 9]	ἐν τῷ προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν	τῆς	λεγομένης παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν
[3, 27]	ἐξ ἀνδρός τε κοινωνίας καὶ	τῆς	Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως
[3, 5]	μυρία εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ	τῆς	μὲν Ἰουδαίας γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ
[3, 31]	ὁ τρόπος καὶ πρὸς ἔτι	τῆς	μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου
[3, 0]	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ	τῆς	μετὰ τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων
[3, 23]	αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ	τῆς	μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν
[3, 10]	τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ	τῆς	Μωυσέως τελευτῆς μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου
[3, 17]	τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν	τῆς	Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ θεομαχίας
[3, 20]	ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος ὢν	τῆς	Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε
[3, 23]	τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ τῆς Πάτμου	τῆς	νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον,
[3, 27]	γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς	τῆς	νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν
[3, 23]	καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί τις	τῆς	ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν
[3, 8]	τῆς χώρας τις αὐτῶν ἄρξει	τῆς	οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς μὲν ἐπὶ
[3, 8]	ἀποστόλων καὶ εἰς τὰ πέρατα	τῆς	οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ
[3, 39]	αὐτὸν πλείστοις ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν	τῆς	ὁμοίας αὐτῷ δόξης παραίτιος γέγονεν
[3, 7]	τοῦτον ἐπράχθη τὸν τρόπον δευτέρῳ	τῆς	Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει ἀκολούθως ταῖς
[3, 10]	τῶν Ἰουδαίων περὶ θεοῦ καὶ	τῆς	οὐσίας αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν
[3, 7]	ἃ γένοιτ' ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας	τῆς	παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις
[3, 31]	ἅτινα ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ	τῆς	παρουσίας τοῦ κυρίου, ἐν ᾗ
[3, 23]	γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος ἀπὸ	τῆς	Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ
[3, 38]	τοῦ ἀποστόλου. Ἑβραίοις γὰρ διὰ	τῆς	πατρίου γλώττης ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ
[3, 6]	οἱ τύραννοι διήρπασαν, ὅσην ἐκ	τῆς	Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν
[3, 5]	μεταναστῆναι τῆς πόλεως καί τινα	τῆς	Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν
[3, 24]	πᾶσαν κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην, σπουδῆς	τῆς	περὶ τὸ λογογραφεῖν μικρὰν ποιούμενοι
[3, 27]	~Ἄλλους δ' ὁ πονηρὸς δαίμων,	τῆς	περὶ τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ
[3, 24]	πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς	τῆς	περὶ τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως,
[3, 39]	Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ	τῆς	Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ
[3, 33]	περὶ τοῦ πλήθους τῶν ὑπὲρ	τῆς	πίστεως ἀναιρουμένων, ἅμα δ' ἐν
[3, 37]	παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους	τῆς	πίστεως ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις
[3, 37]	τοῖς ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις τοῦ	τῆς	πίστεως λόγου κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ
[3, 39]	ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ	τῆς	πίστεως παρὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων
[3, 23]	ἐφώτισεν. Καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν	τῆς	πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς
[3, 36]	ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου	τῆς	ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ
[3, 8]	ἐτῶν τοῦ πολέμου, τὰ μάλιστα	τῆς	πόλεως εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν
[3, 5]	ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι	τῆς	πόλεως καί τινα τῆς Περαίας
[3, 26]	ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ	τῆς	πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας
[3, 38]	τῇ Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν ᾗ	τῆς	πρὸς Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς,
[3, 3]	ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν	τῆς	πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται μετὰ
[3, 23]	δὲ εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ	τῆς	προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε
[3, 0]	ἐπιστολῶν τῶν ἀποστόλων. Δ Περὶ	τῆς	πρώτης τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε
[3, 15]	δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς ἡγεμονίας	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα
[3, 13]	ἔτος τῆς βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν
[3, 0]	οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς πρῶτος	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη. Γ Περὶ
[3, 0]	ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται.
[3, 16]	καὶ θαυμασία, ἣν ὡς ἀπὸ	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο,
[3, 38]	παρὰ πᾶσιν, ἣν ἐκ προσώπου	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο·
[3, 4]	Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ Πέτρον	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη
[3, 3]	ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους, πρὸς	τῆς	Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου
[3, 4]	δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ ὁ Κλήμης,	τῆς	Ῥωμαίων καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος
[3, 9]	αὐτὸν μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ	τῆς	Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς δὲ
[3, 24]	εἰκότως δ' οὖν τὴν μὲν	τῆς	σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν
[3, 36]	ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη δ' ἐπέκεινα	τῆς	Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος τοῖς
[3, 6]	κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν ἢ τοὺς	τῆς	Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν κεραυνούς· πολὺ γὰρ
[3, 20]	σώματος σκληρίαν καὶ τοὺς ἀπὸ	τῆς	συνεχοῦς ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν
[3, 27]	ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς μνήμην	τῆς	σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ
[3, 23]	κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη, φύλακα	τῆς	τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον. Ἀλλ' ἵππος
[3, 0]	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου. ΚΔ Περὶ	τῆς	τάξεως τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ
[3, 31]	Παύλου μὲν οὖν καὶ Πέτρου	τῆς	τελευτῆς ὅ τε χρόνος καὶ
[3, 27]	ὅθεν παρὰ τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν	τῆς	τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων
[3, 24]	ταῦτα δ' ἦν τὰ πρὸ	τῆς	τοῦ βαπτιστοῦ καθείρξεως τῷ κατ'
[3, 34]	τὰ πάντα προστὰς ἔτεσιν ἐννέα	τῆς	τοῦ θείου λόγου διδασκαλίας· ~Ἀλλὰ
[3, 24]	Ταῦτα μὲν οὖν ἡμῖν περὶ	τῆς	τοῦ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίου γραφῆς
[3, 32]	τὴν τῶν εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας	τῆς	τοῦ Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι αὐτὸν
[3, 5]	τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν ἡμέραις	τῆς	τοῦ πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ ἐν
[3, 34]	ἐπὶ Ῥώμης ἐπισκόπων ἔτει τρίτῳ	τῆς	τοῦ προειρημένου βασιλέως ἀρχῆς Κλήμης
[3, 6]	τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλις ταύτης	τῆς	τροφῆς τῇ μητρὶ παραχωρήσαντες, ἀνεπλήσθη
[3, 5]	ὅτῳ φίλον ἐπ' ἀκριβὲς ἐκ	τῆς	τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας·
[3, 37]	κατὰ τούσδε, τὴν πρώτην τάξιν	τῆς	τῶν ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ
[3, 36]	παρῄνει προύτρεπέν τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι	τῆς	τῶν ἀποστόλων παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ
[3, 23]	Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς ἀληθής ἐστιν	τῆς	τῶν ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ δὲ
[3, 24]	δόξα· ὁμοίως γε μὴν ἐκ	τῆς	τῶν ἀρχαίων μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ
[3, 24]	οἰκειότερον δὲ κατὰ καιρὸν διὰ	τῆς	τῶν ἀρχαίων παραθέσεως τὰ καὶ
[3, 0]	Μενάνδρου τοῦ γόητος. ΚΖ Περὶ	τῆς	τῶν Ἐβιωναίων αἱρέσεως. ΚΗ Περὶ
[3, 24]	Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ καὶ ὠφελείας	τῆς	τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι
[3, 10]	τέλους φωνὰς παρατέθειται, εἰς πίστωσιν	τῆς	τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν
[3, 32]	ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ	τῆς	τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ
[3, 24]	συνουσίας τε καὶ διατριβῆς καὶ	τῆς	τῶν λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας ὠφελημένος,
[3, 37]	κήρυγμα καὶ τὰ σωτήρια σπέρματα	τῆς	τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ δυνάμει μόνῃ χρώμενοι,	τῆς	τῶν οὐρανῶν βασιλείας τὴν γνῶσιν
[3, 31]	Ἐφέσῳ κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ περὶ	τῆς	τῶνδε τελευτῆς· καὶ ἐν τῷ
[3, 30]	ἣν οὐ περιεκόμιζεν διὰ τὸ	τῆς	ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ δὲ τούτων
[3, 8]	γε οὗτος ἢ μόνης ᾖρξεν	τῆς	ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ' ἂν
[3, 31]	ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν, περὶ	τῆς	Φιλίππου καὶ τῶν θυγατέρων αὐτοῦ
[3, 25]	πόρρω δέ που καὶ ὁ	τῆς	φράσεως παρὰ τὸ ἦθος τὸ
[3, 38]	εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν ὅμοιον	τῆς	φράσεως χαρακτῆρα τήν τε τοῦ
[3, 39]	τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς	τῆς	Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ τῆς
[3, 8]	κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ	τῆς	χώρας τις αὐτῶν ἄρξει τῆς
[3, 18]	γέ τοι ὁ Εἰρηναῖος περὶ	τῆς	ψήφου τῆς κατὰ τὸν ἀντί
[3, 6]	πρὸς ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα	τῆς	ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ' ἀπορίας
[3, 32]	σύστασις διὰ τῆς τῶν ἑτεροδιδασκάλων	ἀπάτης,	οἳ καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι
[3, 36]	τὴν δι' Ἀσίας ἀνακομιδὴν μετ'	ἐπιμελεστάτης	φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ
[3, 0]	Περὶ τῆς μετὰ τὸν Χριστὸν	ὑστάτης	Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ τοῦ πιέσαντος
[3, 36]	συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω, νῦν ἄρχομαι	μαθητὴς	εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι τῶν
[3, 4]	ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου συνεργὸς καὶ	συναθλητὴς	γεγονέναι πρὸς αὐτοῦ μαρτυρεῖται. Ἐπὶ
[3, 36]	ἐπὶ τῆς Ἀσίας τῶν ἀποστόλων	ὁμιλητὴς	Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας
[3, 8]	παραπλήσιον καὶ παρατείνας ἐπ' ἐνιαυτὸν	κομήτης,	τοῦτο δ' ἡνίκα πρὸ τῆς
[3, 4]	ὡς καὶ Τίτος τῶν ἐπὶ	Κρήτης	ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν
[3, 28]	θεοῦ, ἀριθμὸν χιλιονταετίας ἐν γάμῳ	ἑορτῆς,	θέλων πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ
[3, 5]	ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα	ἑορτῆς	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς
[3, 23]	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,	λῃστής,	καὶ νῦν ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας
[3, 23]	ὁ Ἰησοῦς, ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ	εὐαγγελιστὴς	Ἰωάννης τὰς αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας,
[3, 10]	πρὸς τῷ τέλει δὲ τῆς	εἰκοστῆς	Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς
[3, 39]	καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου μὲν	ἀκουστής,	Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος
[3, 38]	Ἑβραίοις γὰρ διὰ τῆς πατρίου	γλώττης	ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ
[3, 5]	Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ'	αὐτῆς	ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς
[3, 15]	Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς	αὐτῆς	ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον
[3, 36]	Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος	αὐτῆς	μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ
[3, 27]	Ἄλλοι δὲ παρὰ τούτους τῆς	αὐτῆς	ὄντες προσηγορίας, τὴν μὲν τῶν
[3, 39]	τῇ πίστει δεδομένας καὶ ἀπ'	αὐτῆς	παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ δέ
[3, 7]	γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις	αὐτῆς»	Συγκρίνας δέ τις τὰς τοῦ
[3, 7]	τῷ βίῳ περιόντες καὶ ἐπ'	αὐτῆς	τῆς Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς διατριβὰς
[3, 23]	Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ τῆς	αὐτῆς	ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ
[3, 36]	ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται, τὴν περὶ	αὐτῆς	φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν
[3, 38]	καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ	αὐτῆς	χρησάμενος, σαφέστατα παρίστησιν ὅτι μὴ
[3, 3]	δίκαιον ἀγνοεῖν· καὶ τὰ περὶ	ταύτης	δὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν εἰρημένα
[3, 12]	μέγιστόν τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ	ταύτης	διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ
[3, 36]	Σμυρναίων ἐκκλησίᾳ ἰδίως τε τῷ	ταύτης	προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ
[3, 6]	τὰ Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο.	Ταύτης	τὴν μὲν ἄλλην κτῆσιν οἱ
[3, 6]	ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλις	ταύτης	τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ παραχωρήσαντες,
[3, 23]	τοῦ ἀδελφοῦ» στενάξας κάτωθεν ὁ	πρεσβύτης	καί τι καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος
[3, 31]	Ταῦτα καὶ περὶ τῆς τῶνδε	τελευτῆς·	καὶ ἐν τῷ Γαΐου δέ,
[3, 0]	Περὶ τῆς Ἰωάννου καὶ Φιλίππου	τελευτῆς.	ΛΒ Ὅπως Συμεὼν ὁ ἐν
[3, 10]	ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως	τελευτῆς	μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ
[3, 31]	μὲν οὖν καὶ Πέτρου τῆς	τελευτῆς	ὅ τε χρόνος καὶ ὁ
[3, 10]	ἀνθρωπογονίας παράδοσιν μέχρι τῆς αὐτοῦ	τελευτῆς·	οὗτος ὁ χρόνος ἀπολείπει τρισχιλίων
[3, 31]	Φιλίππου καὶ τῶν θυγατέρων αὐτοῦ	τελευτῆς,	συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν·
[3, 39]	ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν· Μάρκος μὲν	ἑρμηνευτὴς	Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς
[3, 37]	παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ	πρώτης	ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως
[3, 10]	δὲ σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ	πρώτης	γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν αὐτὰ
[3, 0]	τῶν ἀποστόλων. Δ Περὶ τῆς	πρώτης	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ
[3, 24]	ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ τῆς	γραφῆς	ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ Μάρκου καὶ
[3, 10]	αὐτὸν τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ	γραφῆς	ἔδεισα, ἀλλ' αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς
[3, 24]	τῆς τοῦ κατὰ Ἰωάννην εὐαγγελίου	γραφῆς	εἰρήσθω, καὶ τῆς κατὰ Μάρκον
[3, 24]	πειρασμὸν τὸν χρόνον τῆς ἰδίας	γραφῆς	ὁ μὲν Ματθαῖος δηλοῖ λέγων·
[3, 36]	τε ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις διὰ	γραφῆς	ὁμιλεῖ καὶ τῇ Σμυρναίων ἐκκλησίᾳ
[3, 18]	καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες, ἐξ	ἀδελφῆς	γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν
[3, 6]	οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν	τροφῆς	ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι δὲ ἤδη
[3, 6]	τῶν κειμηλίων κἂν εἴ τι	τροφῆς	ἐπινοηθείη, καθ' ἡμέραν εἰσπηδῶντες ἥρπαζον
[3, 6]	βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν	τροφῆς,	ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις
[3, 6]	ἑκάστην γὰρ οἰκίαν, εἴ που	τροφῆς	παραφανείη σκιά, πόλεμος ἦν, καὶ
[3, 6]	δειλοὶ καὶ μόλις ταύτης τῆς	τροφῆς	τῇ μητρὶ παραχωρήσαντες, ἀνεπλήσθη δ'
[3, 36]	Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου	διαδοχῆς	δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος. Λόγος
[3, 0]	Περὶ τῆς πρώτης τῶν ἀποστόλων	διαδοχῆς.	Ε Περὶ τῆς μετὰ τὸν
[3, 11]	τοῦ τίνα χρὴ τῆς Ἰακώβου	διαδοχῆς	ἐπικρῖναι ἄξιον, ποιήσασθαι, καὶ δὴ
[3, 4]	τῆς κατὰ χρόνους τῶν ἀποστόλων	διαδοχῆς	ἡμῖν εἰρήσεται· νῦν δ' ἐπὶ
[3, 37]	τάξιν τῆς τῶν ἀποστόλων ἐπέχοντες	διαδοχῆς·	οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες
[3, 4]	ἃ παρέδοσαν αὐτῷ οἱ ἀπ'	ἀρχῆς	αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ
[3, 18]	πρὸς τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ	ἀρχῆς»	Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ
[3, 34]	τρίτῳ τῆς τοῦ προειρημένου βασιλέως	ἀρχῆς	Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν λειτουργίαν
[3, 7]	μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο ἀπ'	ἀρχῆς	κόσμου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ
[3, 26]	τε δι' αὐτῶν τὰ περὶ	ψυχῆς	ἀθανασίας καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ
[3, 6]	ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς	ψυχῆς	ἐφόδια, πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ
[3, 23]	γε, ἔφη, φύλακα τῆς τἀδελφοῦ	ψυχῆς	κατέλιπον. Ἀλλ' ἵππος ἤδη μοι
[3, 23]	τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι	ζωῆς	ἐλπίδας. Ἐγὼ Χριστῷ λόγον δώσω
[3, 7]	παρῄτηται, τὸν δ' ἀρχηγὸν τῆς	ζωῆς	ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν ἀρθῆναι, τῷ
[3, 15]	ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ	ζωῆς»	~Τούτου δὴ οὖν ὁμολογουμένη μία
[3, 32]	μήκει τοῦ χρόνου τῆς αὐτοῦ	ζωῆς	χρώμενος καὶ τῷ μνημονεύειν τὴν
[3, 25]	ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς,	αἷς	ἑξῆς τὴν φερομένην Ἰωάννου προτέραν
[3, 36]	φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ πόλιν	αἷς	ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ λόγων
[3, 7]	καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας ἐν	αἷς	ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν
[3, 5]	ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ' οὖν ἐν	αἷς	ἡμέραις τὸν πάντων σωτῆρα καὶ
[3, 38]	οὖν ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν	αἷς	κατελέξαμεν ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ Κλήμεντος
[3, 18]	τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει, αὐταῖς	συλλαβαῖς	ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς τὰς
[3, 6]	οἱ στασιασταὶ καὶ τούτων ταῖς	ἁρπαγαῖς,	ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν,
[3, 28]	ἑορταῖς καὶ θυσίαις καὶ ἱερείων	σφαγαῖς»	Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ Εἰρηναῖος
[3, 8]	τὸν ἄνθρωπον καὶ πολλαῖς αἰκίζονται	πληγαῖς·	ὃ δ' οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ
[3, 17]	ταῖς ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν ζημιώσας	φυγαῖς	καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς
[3, 23]	τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς	οἰμωγαῖς	ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι
[3, 26]	τοῦ διδασκάλου προελθών, μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται	τερατολογίαις,	ἑαυτὸν μὲν ὡς ἄρα εἴη,
[3, 0]	κεκλημένων. Λ Περὶ τῶν ἐν	συζυγίαις	ἑξετασθέντων ἀποστόλων. ΛΑ Περὶ τῆς
[3, 30]	τοὺς τῶν ἀποστόλων ἐξετασθέντας ἐν	συζυγίαις	καταλέγει, φάσκων· Ἢ καὶ τοὺς
[3, 4]	τὴν περὶ αὐτῶν μαρτυρίαν ταῖς	ἰδίαις	ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ μὴν ἀλλὰ
[3, 39]	καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι ταῖς	ἑρμηνείαις,	διαβεβαιούμενος ὑπὲρ αὐτῶν ἀλήθειαν. Οὐ
[3, 6]	τῶν αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις δ'	ὀξείαις	ἀναπείροντες τὰς ἕδρας· τὰ φρικτὰ
[3, 23]	μὲν εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ	νηστείαις	συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων
[3, 36]	ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ λόγων	ὁμιλίαις	τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν
[3, 28]	βασίλειον τοῦ Χριστοῦ καὶ πάλιν	ἐπιθυμίαις	καὶ ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν
[3, 3]	τῶν κατὰ χρόνους ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων	ὁποίαις	κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα τε
[3, 7]	ἔθνει, οὐδὲν ἂν δέοι ταῖς	ἱστορίαις	ἐπιλέγειν, ταῦτα δ' ἂν εἴη
[3, 7]	λέξεις ταῖς λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως	ἱστορίαις	ταῖς περὶ τοῦ παντὸς πολέμου,
[3, 18]	συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν	ἱστορίαις	τόν τε διωγμὸν καὶ τὰ
[3, 39]	ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ αὐτὸς	μαρτυρίαις	ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας ἐπιστολῆς
[3, 3]	συγγραφεὺς ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο	μαρτυρίαις.	Προϊούσης δὲ τῆς ἱστορίας προύργου
[3, 37]	ἐν ταῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην	ἐκκλησίαις	γεγόνασιν ποιμένες ἢ καὶ εὐαγγελισταί,
[3, 36]	τῆς δηλωθείσης πόλεως ταῖς καταλεχθείσαις	ἐκκλησίαις	διετυπώσατο· ἤδη δ' ἐπέκεινα τῆς
[3, 16]	Ταύτην δὲ καὶ ἐν πλείσταις	ἐκκλησίαις	ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην πάλαι
[3, 3]	κέκριται· ὅθεν ἤδη καὶ ἐν	ἐκκλησίαις	ἴσμεν αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν
[3, 31]	μέν, ὅμως δ' ἐν πλείσταις	ἐκκλησίαις	παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε
[3, 24]	ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον	ἐκκλησίαις,	πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν
[3, 28]	ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ	θυσίαις	καὶ ἱερείων σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος·
[3, 39]	ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς	ἁμαρτίαις	διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου, ἣν
[3, 4]	λέξεων ἐν ὁπόσαις καὶ οὗτος	ἐπαρχίαις	τοὺς ἐκ περιτομῆς τὸν Χριστὸν
[3, 27]	ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς δ' αὖ	κυριακαῖς	ἡμέραις ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς
[3, 7]	Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει ἀκολούθως ταῖς	προγνωστικαῖς	τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 23]	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις	δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ
[3, 8]	κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ	πολλαῖς	αἰκίζονται πληγαῖς· ὃ δ' οὔθ'
[3, 39]	ἄλλην ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ	πολλαῖς	ἁμαρτίαις διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου,
[3, 32]	Ἀττικοῦ τοῦ ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ	πολλαῖς	ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας
[3, 8]	δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ	πολλαῖς	ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου
[3, 17]	φυγαῖς καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν	ἀποβολαῖς	ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας
[3, 4]	περὶ αὐτῶν μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις	ἐπιστολαῖς	ἐγκαταλέξαντος, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ
[3, 38]	τοῦ Ἰγνατίου ἐν αἷς κατελέξαμεν	ἐπιστολαῖς,	καὶ τοῦ Κλήμεντος ἐν τῇ
[3, 4]	ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν	Ἀθήναις	ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις
[3, 7]	ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν	ἐκείναις	ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ ἵνα
[3, 28]	Χριστοῦ καὶ πάλιν ἐπιθυμίαις καὶ	ἡδοναῖς	ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα πολιτευομένην
[3, 28]	γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα	πλησμοναῖς,	τοῦτ' ἐστὶ σιτίοις καὶ πότοις
[3, 32]	οὗ διαφόροις ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα	φωναῖς,	Ἡγήσιππος· ὃς δὴ περί τινων
[3, 39]	νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ	φωναῖς	παράδοσιν ἣν περὶ Μάρκου τοῦ
[3, 39]	δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία	φωναῖς	προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι'
[3, 6]	ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ καὶ	ἀκοαῖς	ἔπασχέ τις εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς
[3, 32]	ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς	ἀκοαῖς	τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων,
[3, 5]	Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν	παῖς,	ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν
[3, 13]	ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ Τίτος ὁ	παῖς	διαδέχεται· οὗ κατὰ δεύτερον ἔτος
[3, 9]	τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου	παῖς,	ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε
[3, 6]	τὸ τέκνον, ἦν δ' αὐτῇ	παῖς	ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον,
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν λέξεις ταῖς	λοιπαῖς	τοῦ συγγραφέως ἱστορίαις ταῖς περὶ
[3, 36]	διὰ λόγων ὁμιλίαις τε καὶ	προτροπαῖς	ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι
[3, 32]	τοῦ ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ πολλαῖς	ἡμέραις	αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν
[3, 32]	ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς	ἡμέραις	αὐτόν τε τὸν δικαστὴν καὶ
[3, 27]	παρεφύλαττον, ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς	ἡμέραις	ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς μνήμην
[3, 8]	ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν	ἡμέραις	οὐ πολλαῖς ὕστερον, μιᾷ καὶ
[3, 7]	ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς	ἡμέραις·	προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται
[3, 5]	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν	ἡμέραις	τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ
[3, 5]	Χρῆν δ' οὖν ἐν αἷς	ἡμέραις	τὸν πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην
[3, 6]	ὁ μόνος ἐλλείπων ταῖς Ἰουδαίων	συμφοραῖς.	Καὶ ταῦθ' ἅμα λέγουσα κτείνει
[3, 6]	Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν ταῖς	συμφοραῖς	οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ
[3, 6]	ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς τε	θύραις	ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ'
[3, 39]	ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς	προεκτεθείσαις	αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν ἣν περὶ
[3, 39]	ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον δὲ ταῖς	ἀποδοθείσαις	τοῦ Παπία φωναῖς προσάψαι λέξεις
[3, 36]	ἀπὸ τῆς δηλωθείσης πόλεως ταῖς	καταλεχθείσαις	ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη δ' ἐπέκεινα
[3, 4]	τῶν Πέτρου δὲ λέξεων ἐν	ὁπόσαις	καὶ οὗτος ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ
[3, 7]	ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς	θηλαζούσαις	ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε
[3, 7]	οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ	ἐχούσαις	καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις
[3, 39]	τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον δὲ	ταῖς	ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία φωναῖς προσάψαι
[3, 6]	ἐφίσταντο οἱ στασιασταὶ καὶ τούτων	ταῖς	ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην
[3, 5]	τὰ κατὰ τὸ πάθος διατέθεινται,	ταῖς	αὐταῖς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας
[3, 18]	ἡμᾶς λόγου συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι	ταῖς	αὐτῶν ἱστορίαις τόν τε διωγμὸν
[3, 37]	τῶν ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν	ταῖς	αὐτῶν ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ'
[3, 28]	πολιτευομένην δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων	ταῖς	γραφαῖς τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν χιλιονταετίας
[3, 27]	Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον,	ταῖς	δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν
[3, 36]	κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει, παροικίας	ταῖς	διὰ λόγων ὁμιλίαις τε καὶ
[3, 3]	τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι σὺν	ταῖς	διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν κατὰ
[3, 7]	ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ	ταῖς	ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς
[3, 3]	καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς	ταῖς	ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης
[3, 3]	δ' ὁ αὐτὸς ἀπόστολος ἐν	ταῖς	ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν τῆς πρὸς
[3, 39]	ἔμαθον καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι	ταῖς	ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ αὐτῶν ἀλήθειαν.
[3, 7]	καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις	ταῖς	ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ
[3, 7]	ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ	ταῖς	θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις·
[3, 39]	Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν ἀπόστολον ἅμα	ταῖς	θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν
[3, 4]	διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν μαρτυρίαν	ταῖς	ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ μὴν
[3, 6]	βίῳ μῦθος, ὁ μόνος ἐλλείπων	ταῖς	Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ' ἅμα
[3, 7]	συμβεβηκότων ἔθνει, οὐδὲν ἂν δέοι	ταῖς	ἱστορίαις ἐπιλέγειν, ταῦτα δ' ἂν
[3, 5]	ἐπὶ μησὶν ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός,	ταῖς	κατὰ Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς
[3, 37]	πρώτην τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν	ταῖς	κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν
[3, 36]	μὲν ἀπὸ τῆς δηλωθείσης πόλεως	ταῖς	καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη δ'
[3, 7]	τὰς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν λέξεις	ταῖς	λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως ἱστορίαις ταῖς
[3, 23]	δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος	ταῖς	οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς
[3, 7]	ταῖς λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως ἱστορίαις	ταῖς	περὶ τοῦ παντὸς πολέμου, πῶς
[3, 4]	Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ, ὃν ἐν	ταῖς	Πράξεσι μετὰ τὴν ἐν Ἀρείῳ
[3, 4]	ἀφ' ὧν ὁ Λουκᾶς ἐν	ταῖς	Πράξεσιν ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν
[3, 4]	ἀλλὰ καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν	ταῖς	Πράξεσιν τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων
[3, 31]	οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν	ταῖς	Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου
[3, 7]	τῆς Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει ἀκολούθως	ταῖς	προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος
[3, 39]	φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν	ταῖς	προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν ἣν
[3, 6]	προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν	ταῖς	συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ'
[3, 6]	λυσσῶντες κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο	ταῖς	τε θύραις ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον
[3, 4]	ἔτ' ἄνωθεν ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ	ταῖς	τῶν ἀποστόλων Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι
[3, 17]	τὴν ἐνορίαν ζημιώσας φυγαῖς καὶ	ταῖς	τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν
[3, 17]	μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας	ταῖς	ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν ζημιώσας φυγαῖς
[3, 24]	δὴ τὸ κατ' αὐτὸν εὐαγγέλιον	ταῖς	ὑπὸ τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον ἐκκλησίαις,
[3, 37]	καὶ Κοδρᾶτος ἦν, ὃν ἅμα	ταῖς	Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ χαρίσματι λόγος
[3, 28]	ὧν εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι,	ἑορταῖς	καὶ θυσίαις καὶ ἱερείων σφαγαῖς»
[3, 6]	γενοῦ μοι τροφὴ καὶ τοῖς	στασιασταῖς	ἐρινὺς καὶ τῷ βίῳ μῦθος,
[3, 32]	δηλούμενος ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ	πλείσταις	αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν τε τὸν
[3, 16]	γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ ἐν	πλείσταις	ἐκκλησίαις ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην
[3, 31]	ἀντιλεγομένων μέν, ὅμως δ' ἐν	πλείσταις	ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν
[3, 32]	τε ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν	αὐταῖς	ἀκοαῖς τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι
[3, 18]	ἐν τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει,	αὐταῖς	συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς
[3, 5]	κατὰ τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς	αὐταῖς	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν
[3, 36]	τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς	ταύταις	καὶ τῇ Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ γράφει,
[3, 28]	δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων ταῖς	γραφαῖς	τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν χιλιονταετίας ἐν
[3, 3]	ἱστορίας προύργου ποιήσομαι σὺν ταῖς	διαδοχαῖς	ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν κατὰ χρόνους
[3, 23]	ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι μὲν	εὐχαῖς	ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος,
[3, 37]	δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν ταῖς αὐτῶν	ψυχαῖς	καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος ἡμῖν
[3, 6]	ἀμηχανίας τοὺς αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων	δὶς	ἢ τρὶς ὥρᾳ μιᾷ. Πάντα
[3, 39]	μενούσης» Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι ἄξιον	δὶς	καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου ὄνομα,
[3, 26]	τρόπον. Ἦν καὶ οὗτος Σαμαρεύς,	εἰς	ἄκρον δὲ γοητείας οὐκ ἔλαττον
[3, 0]	Κλήμεντος ἐπιστολῆς καὶ τῶν ψευδῶς	εἰς	αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν
[3, 24]	τριῶν εἰς πάντας ἤδη καὶ	εἰς	αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν,
[3, 39]	ἄλλα ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως	εἰς	αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ μὲν οὖν
[3, 39]	αὐτὸς ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου	εἰς	αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ
[3, 6]	παιδία τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον	εἰς	ἔδαφος. Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν
[3, 24]	λοιπαὶ δύο, τῆς δ' Ἀποκαλύψεως	εἰς	ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ τοῖς
[3, 36]	τοῦ σώματος, κολάσεις τοῦ διαβόλου	εἰς	ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ
[3, 7]	τούτων δὲ μόνων τὸν ἀριθμὸν	εἰς	ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα
[3, 6]	δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις	εἰς	ἐξομολόγησιν ἑνὸς ἄρτου καὶ ἵνα
[3, 36]	ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα	εἰς	ἐπίδειξιν τῶν εἰρημένων παραθέσθαι ἄξιον.
[3, 5]	μάλιστα οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες	εἰς	ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε
[3, 21]	προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαίων	εἰς	ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο, τρίτον καὶ
[3, 36]	ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ πλείστοις	εἰς	ἔτι νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς
[3, 37]	ἐπεὶ καὶ τοῦ θείου πνεύματος	εἰς	ἔτι τότε δι' αὐτῶν πλεῖσται
[3, 0]	ἐπιστολῶν αὐτοῦ. ΛΖ Περὶ τῶν	εἰς	ἔτι τότε διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ
[3, 7]	τῷ τόπῳ, τῆς θείας ἐπισκοπῆς	εἰς	ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα
[3, 11]	πλείους γὰρ καὶ τούτων περιῆσαν	εἰς	ἔτι τότε τῷ βίῳ, βουλήν
[3, 32]	που σκότει ὡς εἰ φωλευόντων	εἰς	ἔτι τότε τῶν, εἰ καί
[3, 11]	τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν τοὺς	εἰς	ἔτι τῷ βίῳ λειπομένους ἐπὶ
[3, 37]	κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ νῦν	εἰς	ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς
[3, 33]	τρόπον· Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ τὴν	εἰς	ἡμᾶς ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ
[3, 31]	τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν	εἰς	ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν περί τε
[3, 5]	τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία	εἰς	θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς μὲν
[3, 31]	λέξιν ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν	εἰς	Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν
[3, 36]	πεπεισμένους ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ	εἰς	κενὸν ἔδραμον, ἀλλ' ἐν πίστει
[3, 5]	Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ	εἰς	μακρὸν ~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν
[3, 29]	πρὸς τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν,	εἰς	μέσον ἀγαγὼν τὴν γυναῖκα γῆμαι
[3, 29]	ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν ἡ	εἰς	μέσον τῶν ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης
[3, 25]	τὰς διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ	εἰς	μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω δέ
[3, 27]	κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν τὰ παραπλήσια	εἰς	μνήμην τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν·
[3, 18]	τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν	εἰς	νῆσον Ποντίαν κατὰ τιμωρίαν δεδόσθαι.
[3, 30]	τῆς κλήσεως χάριν καὶ τῆς	εἰς	οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ
[3, 7]	ἐν στόματι μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται	εἰς	πάντα τὰ ἔθνη· καὶ Ἱερουσαλὴμ
[3, 24]	χάριν αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν	εἰς	πάντας ἤδη καὶ εἰς αὐτὸν
[3, 3]	κεχρημένους τινὰς αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα	εἰς	παράστασιν τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ
[3, 8]	αὐτὸ δὴ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ·	εἰς	πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ
[3, 10]	Ἀρχαιολογίας τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται,	εἰς	πίστωσιν τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ
[3, 37]	τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν	εἰς	πλάτος ἐπισπείροντες τὴν οἰκουμένην. Καὶ
[3, 37]	τῶν ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες	εἰς	πλέον τὸ κήρυγμα καὶ τὰ
[3, 17]	ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν	εἰς	πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα
[3, 5]	τῇ τοῦ κηρύγματος διδασκαλίᾳ τὴν	εἰς	σύμπαντα τὰ ἔθνη στειλαμένων πορείαν
[3, 36]	Ἰγνάτιος, ἵν' ἐάν τις ἀπέρχηται	εἰς	Συρίαν, καὶ τὰ παρ' ὑμῶν
[3, 5]	ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι	εἰς	τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας μυριάδας
[3, 6]	ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους	εἰς	τὰ Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο.
[3, 7]	τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δεσμίους	εἰς	τὰ κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι,
[3, 32]	δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ' αὐτὸν	εἰς	τὰ μέγιστα καταπλήξας, τῷ τοῦ
[3, 6]	πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς	εἰς	τὰ μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν, τινὲς
[3, 8]	φθόγγος» τῶν ἱερῶν ἀποστόλων καὶ	εἰς	τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ
[3, 6]	τὴν ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς	εἰς	τὰς ἑξῆς ἡμέρας ἐφόδια. Τοῖς
[3, 7]	Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ	εἰς	τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν
[3, 6]	διήρκουν, ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐρρίπτουν	εἰς	τὰς φάραγγας. Περιιὼν δὲ ταύτας
[3, 32]	σωτῆρος, ᾧ ὄνομα Ἰούδας, φησὶν	εἰς	τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ
[3, 24]	παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς	εἰς	τὴν Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς
[3, 24]	παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας	εἰς	τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος
[3, 1]	λέξιν ἐν τρίτῳ τόμῳ τῶν	εἰς	τὴν Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς
[3, 6]	ἐκ τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν	εἰς	τὴν πόλιν, τὰ δὲ λείψανα
[3, 26]	μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ δὲ παραμένοντας	εἰς	τὸ ἀεὶ ἀγήρως τινὰς καὶ
[3, 39]	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν οὐκ	εἰς	τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον δὲ
[3, 24]	τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ μετὰ τὴν	εἰς	τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν τοῦ βαπτιστοῦ
[3, 10]	καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς	εἰς	τὸ θεῖον εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων
[3, 8]	καλεῖται, νύκτωρ οἱ ἱερεῖς παρελθόντες	εἰς	τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος
[3, 29]	ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν θᾶττον	εἰς	τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ μέντοι
[3, 23]	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ	εἰς	τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς προφυλακῆς
[3, 18]	ἔτι τῷ βίῳ ἐνδιατρίβοντα, τῆς	εἰς	τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας
[3, 10]	αἱ δὲ λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους	εἰς	τὸν θεὸν καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[3, 36]	ὑπομονὴν καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν τὴν	εἰς	τὸν κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ
[3, 6]	καὶ τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος ἀτενὲς	εἰς	τὸν ναὸν ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς
[3, 31]	ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες	εἰς	τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ,
[3, 36]	πίστει καὶ δικαιοσύνῃ, καὶ ὅτι	εἰς	τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον εἰσὶν
[3, 37]	ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν	εἰς	τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν
[3, 32]	πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ τῆς	εἰς	τὸν Χριστὸν πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ
[3, 27]	μὴ ἂν διὰ μόνης τῆς	εἰς	τὸν Χριστὸν πίστεως καὶ τοῦ
[3, 35]	Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων ἐκ περιτομῆς	εἰς	τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς
[3, 5]	ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως αὐτοὺς τῆς	εἰς	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας
[3, 6]	κακὰ τηλικαῦτα» Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων	εἰς	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας
[3, 18]	τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς»	Εἰς	τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ τοὺς
[3, 23]	τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι δὲ	εἰς	τούτους τῷ βίῳ περιῆν, ἀπόχρη
[3, 23]	δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,	εἰς	φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ
[3, 24]	γραφῇ τὰ μηδέπω τοῦ βαπτιστοῦ	εἰς	φυλακὴν βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ
[3, 24]	Οὔπω γὰρ ἦν Ἰωάννης βεβλημένος	εἰς	φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ μὲν Ἰωάννης
[3, 18]	τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς	εἰς	Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον
[3, 36]	ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς	εἰς	Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν. Καὶ δὴ
[3, 5]	αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν	εἰς	Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ
[3, 5]	δίκη λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα	εἴς	τε τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς
[3, 35]	εἰς τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων	εἷς	καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν
[3, 6]	συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ' ὑμεῖς	εὐσεβεῖς	καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν,
[3, 23]	τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με	φεύγεις,	τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν
[3, 7]	διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς δὲ λοιποὺς	στασιώδεις	καὶ λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων μετὰ
[3, 39]	Ἰωάννου παραδόσεις· ἐφ' ἃς τοὺς	φιλομαθεῖς	ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν ταῖς
[3, 38]	τῆς πρὸς Ἑβραίους πολλὰ νοήματα	παραθείς,	ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς
[3, 25]	τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν	ἀληθεῖς	καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς
[3, 32]	ὁ προειρημένος Σίμων υἱὸς Κλωπᾶ,	συκοφαντηθεὶς	ὑπὸ τῶν αἱρέσεων ὡσαύτως κατηγορήθη
[3, 36]	διὰ τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν	κατακριθεὶς	πρὸς θηρία, ὅτι σῖτος εἰμι
[3, 28]	συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις	προθείς,	ἐν τῷ τρίτῳ καὶ ἱστορίαν
[3, 24]	αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον	ἀναρπασθεὶς	καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων
[3, 23]	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν	αἰδεσθεὶς	ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ
[3, 29]	τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν ἀποστόλων	ὀνειδισθεὶς	ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον ἀγαγὼν τὴν
[3, 32]	ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις	αἰκισθεὶς	ἡμέραις αὐτόν τε τὸν δικαστὴν
[3, 24]	παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα	προσθεὶς	Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε
[3, 5]	αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν αὐτόθι στρατοπέδων	ἀναγορευθείς.	Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν αὐτίκα
[3, 33]	τινας καὶ τῆς ἀξίας ἐκβαλών,	ταραχθεὶς	τῷ πλήθει, διὸ ἠγνόει τί
[3, 24]	καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων	ἀξιωθεὶς	ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν οὖν
[3, 4]	ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον	κληρωθεὶς	δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ ὁ Κλήμης,
[3, 32]	χρόνους ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ κατὰ	πόλεις	ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων τὸν καθ'
[3, 8]	τῶν νεφῶν καὶ κυκλούμεναι τὰς	πόλεις.	Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ
[3, 37]	τότε δι' αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι	δυνάμεις	ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως
[3, 24]	παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα μὲν	ἡμεῖς	περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ
[3, 10]	Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς	ἡμεῖς	πρόσιμεν τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου
[3, 6]	μήτε συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ'	ὑμεῖς	εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε
[3, 36]	ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ μοι καὶ	ὑμεῖς	καὶ Ἰγνάτιος, ἵν' ἐάν τις
[3, 17]	κρίσεως κτείνας μυρίους τε ἄλλους	ἐπιφανεῖς	ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ τὴν ἐνορίαν
[3, 3]	Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ	Πράξεις	ἐν ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ δ'
[3, 25]	Ἰωάννου καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων	πράξεις·	ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι
[3, 39]	ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία φωναῖς προσάψαι	λέξεις	ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν παράδοξά
[3, 7]	τις τὰς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	λέξεις	ταῖς λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως ἱστορίαις
[3, 7]	καὶ αὐτὰς αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς	λέξεις,	τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς πρὸς
[3, 37]	οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες	θεοπρεπεῖς	μαθηταί, τοὺς κατὰ πάντα τόπον
[3, 24]	Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς ἀληθῶς	θεοπρεπεῖς,	φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς
[3, 8]	ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ	ἱερεῖς	παρελθόντες εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ
[3, 24]	ἀληθής γε ὁ λόγος. Τοὺς	τρεῖς	γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν μόνα
[3, 24]	πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ δὲ λοιποὶ	τρεῖς	εὐαγγελισταὶ τὰ μετὰ τὴν εἰς
[3, 36]	μελῶν, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος,	κολάσεις	τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ ἐρχέσθωσαν,
[3, 36]	πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων τε	συστάσεις,	σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ μελῶν, ἀλεσμοὶ
[3, 33]	κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν λείπεσθαι	προφάσεις,	ἔσθ' ὅπῃ μὲν τῶν δήμων,
[3, 36]	ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς	αἱρέσεις	ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει
[3, 28]	πρώτῳ συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	προθείς, ἐν τῷ τρίτῳ καὶ
[3, 18]	ἐν πέμπτῳ τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	ταῦτα περὶ τοῦ Ἰωάννου φησίν·
[3, 23]	ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς	αἱρέσεις	ὧδέ πως γράφει κατὰ λέξιν·
[3, 39]	δεδηλωμένου τῶν τοῦ κυρίου λόγων	διηγήσεις	καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου παραδόσεις·
[3, 39]	καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον	διηγήσεις	ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς
[3, 9]	Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ	ἀντιρρήσεις	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ
[3, 6]	αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς	κτήσεις	ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν μέν,
[3, 20]	ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας	κτήσεις	ἔχουσιν ἢ πόσων χρημάτων κυριεύουσιν.
[3, 39]	διηγήσεις καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου	παραδόσεις·	ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες,
[3, 39]	τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν	παραδόσεις.	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν οὐκ
[3, 18]	ἄποθεν τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου	συγγραφεῖς	μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις
[3, 3]	τοῦ δὲ Παύλου πρόδηλοι καὶ	σαφεῖς	αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι γε μήν
[3, 23]	ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ φοβοῦ·	ἔχεις	ἔτι ζωῆς ἐλπίδας. Ἐγὼ Χριστῷ
[3, 6]	πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας	αὖθις	ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε τὴν
[3, 6]	ἔγωγε, μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς	αὖθις	ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν
[3, 36]	Τρωάδος τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ	αὖθις	διὰ γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ τῇ
[3, 12]	ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε Ἰουδαίοις	αὖθις	ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς
[3, 39]	ἑαυτόν φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν	πολλάκις	αὐτῶν μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ
[3, 6]	ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ	πολλάκις	ἱκετευόντων καὶ τὸ φρικτότατον ἐπικαλουμένων
[3, 6]	τὸ γύναιον ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ	πολλάκις	λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας
[3, 6]	πρὸς ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ	μόλις	ταύτης τῆς τροφῆς τῇ μητρὶ
[3, 8]	στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ δείλην	μόλις	ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς
[3, 6]	εὐθέως ὅλη τοῦ μύσους ἡ	πόλις,	καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος τὸ
[3, 24]	φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης	οἷς	διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην
[3, 7]	εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ'	οἷς	ἔδρασαν, μετανοήσαντες συγγνώμης καὶ σωτηρίας
[3, 25]	τὴν ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν,	οἷς	ἕπεται ἡ τῶν Πράξεων τῶν
[3, 39]	ἑκάτερον Ἰωάννου ἔτι νῦν λέγεσθαι·	οἷς	καὶ ἀναγκαῖον προσέχειν τὸν νοῦν,
[3, 9]	Περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν	οἷς	καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς Ἀπίωνα τὸν
[3, 24]	δεσμωτήριον κάθειρξιν τοῦ βαπτιστοῦ μνημονεύουσιν·	οἷς	καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν δόξαι
[3, 4]	καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου,	οἷς	καί φησιν ἔτ' ἄνωθεν ἅπασι
[3, 39]	καί τινα ἄλλα μυθικώτερα· ἐν	οἷς	καὶ χιλιάδα τινά φησιν ἐτῶν
[3, 3]	τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ ἀναγκαιότατον	οἷς	μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς, κέκριται·
[3, 20]	κατὰ τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ'	οἷς	μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν,
[3, 23]	χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην	οἷς	τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον
[3, 6]	ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν τροφῆς,	ὀρόβοις	μὲν ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς
[3, 10]	ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει	λόγοις.	Πρὸς τούτοις εὔλογον καταλέξαι καὶ
[3, 6]	ἀθλίοις τοὺς τῶν αἰδοίων πόρους,	ῥάβδοις	δ' ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς ἕδρας·
[3, 36]	νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἐνδεδεμένος δέκα	λεοπάρδοις,	ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν τάγμα, οἳ
[3, 5]	ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου τε Στεφάνου	λίθοις	ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ
[3, 25]	σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν οὐδ' ἐν	νόθοις	αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς ἄτοπα
[3, 25]	ἑτέρου ὁμωνύμου ἐκείνῳ. Ἐν τοῖς	νόθοις	κατατετάχθω καὶ τῶν Παύλου Πράξεων
[3, 12]	φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε	Ἰουδαίοις	αὖθις ἐκ ταύτης διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι
[3, 6]	Τούτοις μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει λέγων·	Ἰουδαίοις	δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη
[3, 1]	Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς	Ἰουδαίοις	ἔοικεν· ὃς καὶ ἐπὶ τέλει
[3, 10]	ἐστιν εὐθὺς ἐκ πρώτης γενέσεως	Ἰουδαίοις	τὸ νομίζειν αὐτὰ θεοῦ δόγματα
[3, 12]	ὡς μὴ περιλειφθείη τις παρὰ	Ἰουδαίοις	τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς φυλῆς,
[3, 38]	ὅλως μνήμη τις παρὰ τοῖς	παλαιοῖς	φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς
[3, 9]	τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ	Ῥωμαίοις	γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν
[3, 6]	σε τηρῶ; τὰ μὲν παρὰ	Ῥωμαίοις	δουλεία κἂν ζήσωμεν ἐπ' αὐτούς,
[3, 8]	ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ	Ῥωμαίοις	ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν μέχρις ὀστέων
[3, 36]	αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ δ' αὐτὸς	Σμυρναίοις	γράφων, οὐκ οἰδ' ὁπόθεν ῥητοῖς
[3, 9]	γραφῶν τίθησι, τίνα τὰ παρ'	Ἑβραίοις	ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας
[3, 38]	λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι τοῦ ἀποστόλου.	Ἑβραίοις	γὰρ διὰ τῆς πατρίου γλώττης
[3, 24]	λόγος. Ματθαῖός τε γὰρ πρότερον	Ἑβραίοις	κηρύξας, ὡς ἤμελλεν καὶ ἐφ'
[3, 27]	γὰρ ἐπίκλην ὁ πτωχὸς παρ'	Ἑβραίοις	ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους
[3, 24]	τοῖς νῦν καὶ τοῖς ἔτ'	ἀρχαίοις	ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ
[3, 10]	σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς ἐν τοῖς	ἰδίοις	αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις. Πρὸς τούτοις
[3, 10]	ἔργῳ πῶς ἡμεῖς πρόσιμεν τοῖς	ἰδίοις	γράμμασιν· τοσούτου γὰρ αἰῶνος ἤδη
[3, 10]	συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ δέκα	βιβλίοις·	αἱ δὲ λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους
[3, 10]	ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι	βιβλίοις	κατὰ τὰς πατρίους δόξας τῶν
[3, 4]	δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν	βιβλίοις,	τῷ τε εὐαγγελίῳ, ὃ καὶ
[3, 6]	τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες τοῖς	ἀθλίοις	τοὺς τῶν αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις
[3, 36]	ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον ἐν τοῖς	μακαρίοις	Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ καὶ Ζωσίμῳ,
[3, 7]	ἐν τοῖς θεάτροις σιδήρῳ καὶ	θηρίοις,	τοὺς δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν
[3, 20]	ἡμίσεος, καὶ ταῦτα οὐκ ἐν	ἀργυρίοις	ἔφασκον ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει
[3, 29]	τὴν τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ	κυρίοις	δουλεύειν, ἡδονῇ καὶ κυρίῳ. Λέγουσι
[3, 5]	παισὶ ξίφει καὶ λιμῷ καὶ	μυρίοις	ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών
[3, 33]	τε τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι	μαρτυρίοις.	Εἴληπται δ' ἡ ἱστορία ἐξ
[3, 15]	Κλήμης, ὃν συνεργὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι	Φιλιππησίοις	ἐπιστέλλων ὁ ἀπόστολος διδάσκει, λέγων·
[3, 28]	ὑπὸ γαστέρα πλησμοναῖς, τοῦτ' ἐστὶ	σιτίοις	καὶ πότοις καὶ γάμοις καὶ
[3, 10]	τῶν ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις	Μακκαβαϊκοῖς	συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ
[3, 3]	καλουμένην Ἀποκάλυψιν οὐδ' ὅλως ἐν	καθολικοῖς	ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων
[3, 24]	ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν δόξαι διαφωνεῖν	ἀλλήλοις	τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ μὲν
[3, 10]	τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ	ἄλλοις	δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν,
[3, 5]	ξίφει καὶ λιμῷ καὶ μυρίοις	ἄλλοις	εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών τε
[3, 6]	τὸ μὲν εὑρεῖν τι σιτίον	ἄλλοις	ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον ἦν
[3, 23]	ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς	ἄλλοις	παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους
[3, 24]	ἀρχαίων παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς	ἄλλοις	περὶ αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι.
[3, 36]	καὶ Ζωσίμῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν	ἄλλοις	τοῖς ἐξ ὑμῶν καὶ ἐν
[3, 31]	δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ	πολλοῖς	δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς νόθων
[3, 10]	οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ	πολλοῖς	ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι
[3, 25]	γνωρίμων δ' οὖν ὅμως τοῖς	πολλοῖς,	ἡ λεγομένη Ἰακώβου φέρεται καὶ
[3, 24]	ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ τοῖς	πολλοῖς	περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως γε
[3, 3]	μὲν εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ	πολλοῖς	χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν ἄλλων
[3, 9]	πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν ἐν	ὅλοις	εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν, τὴν δ'
[3, 7]	τῆς παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ'	ὅλοις	ἔτεσιν μετὰ τὴν κατὰ τοῦ
[3, 36]	αὐτῷ Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς	ἀποστόλοις,	πεπεισμένους ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ
[3, 39]	καὶ Ματθαίῳ καὶ τοῖς λοιποῖς	ἀποστόλοις	συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν τὸν εὐαγγελιστήν,
[3, 8]	μόλις ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ	μοχλοῖς	μὲν ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ'
[3, 28]	ἐστὶ σιτίοις καὶ πότοις καὶ	γάμοις	καὶ δι' ὧν εὐφημότερον ταῦτα
[3, 5]	κατά τινα χρησμὸν τοῖς αὐτόθι	δοκίμοις	δι' ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ
[3, 4]	Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς,	ὀφθαλμοῖς	δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ'
[3, 33]	πάντα τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς	νόμοις·	πρὸς ἃ τὸν Τραϊανὸν δόγμα
[3, 32]	ὃν δεύτερον καταστῆναι τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν
[3, 5]	καὶ τοῦ λαοῦ τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας κατά τινα χρησμὸν τοῖς
[3, 22]	σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοις	ἐκκλησίας κατὰ τούτους τὴν λειτουργίαν
[3, 35]	δηλωθέντα τελειωθέντος τρόπον, τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοις	ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον Ἰουδαῖός τις
[3, 0]	ΛΒ Ὅπως Συμεὼν ὁ ἐν	Ἱεροσολύμοις	ἐπίσκοπος ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς
[3, 8]	ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ αἲ	Ἱεροσολύμοις»	Ἕτερον δ' ἔτι τούτου παραδοξότερον
[3, 0]	ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς ἐν	Ἱεροσολύμοις	Ἰοῦστος. ΛϚ Περὶ Ἰγνατίου καὶ
[3, 8]	εἰ μὴ καὶ παρὰ τοῖς	θεασαμένοις	ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη
[3, 39]	παραίτιος γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς	προβεβλημένοις,	ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ
[3, 30]	τὰς φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς	προειρημένοις	ἑξῆς διὰ τοὺς ἀθετοῦντας τὸν
[3, 27]	καὶ τοῦ κατ' αὐτὴν βίου	σωθησομένοις.	Ἄλλοι δὲ παρὰ τούτους τῆς
[3, 6]	πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν	θαπτομένοις	ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς
[3, 25]	ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς	ὁμολογουμένοις.	Ἤδη δ' ἐν τούτοις τινὲς
[3, 3]	δι' οὓς οὐκ ἂν ἐν	ὁμολογουμένοις	τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ ἀναγκαιότατον
[3, 25]	ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν	ὁμολογουμένοις·	τῶν δ' ἀντιλεγομένων, γνωρίμων δ'
[3, 10]	ἀγῶνας τῶν ἐν τοῖς οὕτω	καλουμένοις	Μακκαβαϊκοῖς συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς εἰς
[3, 22]	πρώτου καταστάντος δεύτερος ἐν τοῖς	δηλουμένοις	Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως δεύτερος
[3, 37]	δὲ θεμελίους τῆς πίστεως ἐπὶ	ξένοις	τισὶ τόποις αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι
[3, 39]	τὰ τῆς πίστεως παρὰ τῶν	ἐκείνοις	γνωρίμων διδάσκει δι' ὧν φησιν
[3, 27]	τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως	ἐκείνοις	παρεφύλαττον, ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς
[3, 27]	περὶ τὸν νόμον λατρείαν ὁμοίως	ἐκείνοις	περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ
[3, 9]	ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων οὐ παρὰ	μόνοις	τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ
[3, 37]	ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι πάμπαν	ἀνηκόοις	τοῦ τῆς πίστεως λόγου κηρύττειν
[3, 36]	ἐν αὐτῷ Παύλῳ καὶ τοῖς	λοιποῖς	ἀποστόλοις, πεπεισμένους ὅτι οὗτοι πάντες
[3, 39]	Ἰακώβῳ καὶ Ματθαίῳ καὶ τοῖς	λοιποῖς	ἀποστόλοις συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν τὸν
[3, 4]	συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς	λοιποῖς	δὲ οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων
[3, 38]	καὶ εἰκότως ἔδοξεν αὐτὸ τοῖς	λοιποῖς	ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι τοῦ ἀποστόλου. Ἑβραίοις
[3, 37]	τῆς πίστεως ἐπὶ ξένοις τισὶ	τόποις	αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας τε
[3, 33]	Τοσοῦτός γε μὴν ἐν πλείοσι	τόποις	ὁ καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε
[3, 6]	μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις	ἀνθρώποις,	κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν ἡδέως,
[3, 10]	αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς	ἀνθρώποις	παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας
[3, 10]	εἰς τὸν θεὸν καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ
[3, 6]	μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ	βαρβάροις	ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν, ἄπιστον
[3, 8]	ἱστορεῖ, χρησμόν τινα φάσκων ἐν	ἱεροῖς	γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς κατὰ
[3, 38]	τῷ μὴ πόρρω τὰ ἐν	ἑκατέροις	τοῖς συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι. Ἰστέον
[3, 39]	ἕτερον Ἰωάννην, διαστείλας τὸν λόγον,	ἑτέροις	παρὰ τὸν τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν
[3, 20]	χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν	ἀμφοτέροις	ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα,
[3, 39]	που καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς	πρεσβυτέροις	ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον
[3, 3]	ἐπιστολὴν καὶ παρὰ τοῖς πάλαι	πρεσβυτέροις	ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ Παύλου
[3, 24]	ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο	πονηροῖς,	κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ»
[3, 6]	ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ πάθη,	ξηροῖς	δὲ τοῖς ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες
[3, 8]	ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς μὲν	ἀπείροις	ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ
[3, 6]	τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε μὴν	εὐπόροις,	φησί, καὶ τὸ μένειν πρὸς
[3, 33]	ἐξάπτεσθαι πλείους τε τῶν πιστῶν	διαφόροις	ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται δ' ἡ
[3, 32]	τούτου μάρτυς αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ	διαφόροις	ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος·
[3, 7]	ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν τοῖς	θεάτροις	σιδήρῳ καὶ θηρίοις, τοὺς δ'
[3, 13]	δύο ἔτεσι καὶ μησὶ τοῖς	ἴσοις	βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ μὲν οὖν ἔτει
[3, 7]	κατ' αὐτῶν ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν	ὅσοις	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν
[3, 39]	καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν πλείστοις	ὅσοις	τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας αὐτῷ
[3, 36]	εὐεργετούμενοι χείρονες γίνονται, ἐν δὲ	τοῖς	ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ'
[3, 6]	ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες	τοῖς	ἀθλίοις τοὺς τῶν αἰδοίων πόρους,
[3, 23]	πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα	τοῖς	ἄλλοις παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ
[3, 24]	τῶν ἀρχαίων παραθέσεως τὰ καὶ	τοῖς	ἄλλοις περὶ αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα
[3, 10]	μόνων αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν	τοῖς	ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε
[3, 10]	ὕμνους εἰς τὸν θεὸν καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν.
[3, 6]	Καὶ ἔγωγε, μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι	τοῖς	αὖθις ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν
[3, 5]	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά τινα χρησμὸν	τοῖς	αὐτόθι δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως ἐκδοθέντα
[3, 10]	γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ' αὐτοῖς ἐπέδωκα	τοῖς	αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία, μόνον οὐ
[3, 39]	γοῦν πολλάκις αὐτῶν μνημονεύσας ἐν	τοῖς	αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν παραδόσεις.
[3, 6]	τότε πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν·	Τοῖς	γε μὴν εὐπόροις, φησί, καὶ
[3, 8]	καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ τηνικαῦτα παρέπειθον,	τοῖς	δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι τὴν
[3, 6]	εἰς τὰς ἑξῆς ἡμέρας ἐφόδια.	Τοῖς	δ' ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων φρουρὰν
[3, 23]	ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ	τοῖς	δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην
[3, 8]	μὲν ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι,	τοῖς	δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν ἀποβεβηκότων
[3, 6]	ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς ἔδαφος.	Τοῖς	δὲ φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν αὐτῶν
[3, 22]	Εὐοδίου πρώτου καταστάντος δεύτερος ἐν	τοῖς	δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως
[3, 14]	ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο πρὸς	τοῖς	εἴκοσι ἀποπλήσας ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται
[3, 10]	μαχομένων, δύο δὲ μόνα πρὸς	τοῖς	εἴκοσι βιβλία, τοῦ παντὸς ἔχοντα
[3, 1]	Καππαδοκίᾳ τε καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι	τοῖς	ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις ἔοικεν· ὃς
[3, 39]	ταῦτα δ' ἡμῖν ἀναγκαίως πρὸς	τοῖς	ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 31]	τῶν θυγατέρων αὐτοῦ τελευτῆς, συνᾴδων	τοῖς	ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν· Μετὰ τοῦτον
[3, 4]	ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν ᾗ	τοῖς	ἐξ Ἑβραίων οὖσιν ἐν διασπορᾷ
[3, 4]	γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν οὖν	τοῖς	ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων ὁ Παῦλος
[3, 36]	Ζωσίμῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν ἄλλοις	τοῖς	ἐξ ὑμῶν καὶ ἐν αὐτῷ
[3, 24]	παρά τε τοῖς νῦν καὶ	τοῖς	ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται,
[3, 37]	ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν,	τοῖς	ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις τοῦ τῆς
[3, 8]	ῥηθησόμενον, εἰ μὴ καὶ παρὰ	τοῖς	θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα
[3, 7]	τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους ἐν	τοῖς	θεάτροις σιδήρῳ καὶ θηρίοις, τοὺς
[3, 6]	ἐφόδια, πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ	τοῖς	θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[3, 10]	αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς ἐν	τοῖς	ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις. Πρὸς
[3, 10]	ἐστὶν ἔργῳ πῶς ἡμεῖς πρόσιμεν	τοῖς	ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ αἰῶνος
[3, 13]	διαδέχεται, δύο ἔτεσι καὶ μησὶ	τοῖς	ἴσοις βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ μὲν οὖν
[3, 33]	ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε μὴν	τοῖς	κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν λείπεσθαι
[3, 36]	καὶ ἐν αὐτῷ Παύλῳ καὶ	τοῖς	λοιποῖς ἀποστόλοις, πεπεισμένους ὅτι οὗτοι
[3, 39]	καὶ Ἰακώβῳ καὶ Ματθαίῳ καὶ	τοῖς	λοιποῖς ἀποστόλοις συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν
[3, 4]	πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ, καὶ	τοῖς	λοιποῖς δὲ οὐ παρέργως τῶν
[3, 38]	δὴ καὶ εἰκότως ἔδοξεν αὐτὸ	τοῖς	λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι τοῦ ἀποστόλου.
[3, 36]	κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον ἐν	τοῖς	μακαρίοις Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ καὶ
[3, 8]	παρέτεινεν ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ	τοῖς	μὲν ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι,
[3, 39]	τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται, πλὴν καὶ	τοῖς	μετ' αὐτὸν πλείστοις ὅσοις τῶν
[3, 25]	καὶ ἑτέρου ὁμωνύμου ἐκείνῳ. Ἐν	τοῖς	νόθοις κατατετάχθω καὶ τῶν Παύλου
[3, 33]	ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν ἀκολούθως	τοῖς	νόμοις· πρὸς ἃ τὸν Τραϊανὸν
[3, 24]	προτέρα τῶν ἐπιστολῶν παρά τε	τοῖς	νῦν καὶ τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις
[3, 6]	ἤλεγχε τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ	τοῖς	ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν τοὺς
[3, 9]	καιροῦ Ἰουδαίων οὐ παρὰ μόνοις	τοῖς	ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ Ῥωμαίοις
[3, 25]	ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν	τοῖς	ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ' ἐν τούτοις
[3, 10]	τῷ τοὺς ἀγῶνας τῶν ἐν	τοῖς	οὕτω καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς συγγράμμασιν ὑπὲρ
[3, 3]	γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ παρὰ	τοῖς	πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ
[3, 38]	οὐδ' ὅλως μνήμη τις παρὰ	τοῖς	παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν
[3, 25]	ἀντιλεγομένων, γνωρίμων δ' οὖν ὅμως	τοῖς	πολλοῖς, ἡ λεγομένη Ἰακώβου φέρεται
[3, 24]	εἰς ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ	τοῖς	πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως
[3, 39]	δέ που καὶ παρηκολουθηκώς τις	τοῖς	πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων
[3, 10]	πίστεως δ' οὐχ ὁμοίας ἠξίωται	τοῖς	πρὸ αὐτῶν διὰ τὸ μὴ
[3, 3]	καὶ τὰ περὶ ταύτης δὲ	τοῖς	πρὸ ἡμῶν εἰρημένα κατὰ καιρὸν
[3, 30]	οὗ τὰς φωνὰς ἀρτίως ἀνέγνωμεν,	τοῖς	προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς ἀθετοῦντας
[3, 11]	ἐπὶ ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα	τοῖς	πρὸς γένους κατὰ σάρκα τοῦ
[3, 24]	δὲ ἡ γενομένη αἰτία ἐν	τοῖς	πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ
[3, 6]	ἀκμὰς τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν	τοῖς	πτώμασιν, καί τινας τῶν ἐρριμμένων
[3, 28]	τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις	τοῖς	ῥήμασιν· Κήρινθον δέ, τὸν καὶ
[3, 6]	ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ	τοῖς	ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα
[3, 6]	Ἴθι, γενοῦ μοι τροφὴ καὶ	τοῖς	στασιασταῖς ἐρινὺς καὶ τῷ βίῳ
[3, 38]	μὴ πόρρω τὰ ἐν ἑκατέροις	τοῖς	συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι. Ἰστέον δ'
[3, 28]	στέγην, ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ	τοῖς	σὺν αὐτῷ παραινέσαι, φήσαντα· φύγωμεν,
[3, 3]	πάλαι πρεσβύτεροι ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν	τοῖς	σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν
[3, 39]	ὑπὲρ αὐτῶν ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ	τοῖς	τὰ πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ
[3, 39]	ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί, ἀλλὰ	τοῖς	τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς τὰς
[3, 39]	ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ	τοῖς	τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ
[3, 39]	τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ	τοῖς	τὰς παρὰ τοῦ κυρίου τῇ
[3, 36]	τῆς Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος	τοῖς	τε ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις διὰ
[3, 7]	τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν οἷον	τοῖς	τῇδε προσιοῦσιν τῇ γραφῇ παραθεῖναι.
[3, 6]	κατὰ σφᾶς ἄδηλον· πολλοὶ γοῦν	τοῖς	ὑπ' αὐτῶν θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ
[3, 9]	Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ πρῶτα καὶ	τοῖς	ὕστερον παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα
[3, 6]	ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ τοῖς	ῥυπαρωτάτοις	τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέ
[3, 8]	εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς μὲν ἐπερειδομένη	σιδηροδέτοις,	καταπῆγας δ' ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη
[3, 36]	Σμυρναίοις γράφων, οὐκ οἰδ' ὁπόθεν	ῥητοῖς	συγκέχρηται, τοιαῦτά τινα περὶ τοῦ
[3, 38]	παραθείς, ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ	ῥητοῖς	τισιν ἐξ αὐτῆς χρησάμενος, σαφέστατα
[3, 3]	τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν	ἀναμφιλέκτοις	παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς
[3, 28]	πλησμοναῖς, τοῦτ' ἐστὶ σιτίοις καὶ	πότοις	καὶ γάμοις καὶ δι' ὧν
[3, 36]	αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ	πλείστοις	εἰς ἔτι νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος,
[3, 39]	πλὴν καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν	πλείστοις	ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας
[3, 25]	καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ	πλείστοις	τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι
[3, 4]	θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα	θεοπνεύστοις	κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ τε εὐαγγελίῳ,
[3, 7]	καὶ δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ'	αὐτοῖς	ἄξιον καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ
[3, 24]	τοῦ θείου πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος	αὐτοῖς	ἀποδείξει καὶ τῇ δι' αὐτῶν
[3, 5]	ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν	αὐτοῖς	ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ
[3, 24]	γε μὴν πρὸς τοῦ σωτῆρος	αὐτοῖς	δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει
[3, 37]	τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε	αὐτοῖς	ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων
[3, 8]	παρελθόντες εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ	αὐτοῖς	ἔθος ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας,
[3, 6]	εὐθέως· ἣ δὲ καὶ μοῖραν	αὐτοῖς	εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ λείψανα
[3, 3]	ὅσα περὶ τῶν μὴ τοιούτων	αὐτοῖς	εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα
[3, 10]	τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ'	αὐτοῖς	ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία,
[3, 24]	διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν	αὐτοῖς	ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ ἄρα λείπεσθαι
[3, 33]	αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον ἐν	αὐτοῖς	εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ καὶ τοῦτο,
[3, 36]	τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη	αὐτοῖς.	Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε
[3, 23]	παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ	αὐτοῖς	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ
[3, 23]	μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος	αὐτοῖς	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς
[3, 7]	μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας τῶν μελλόντων	αὐτοῖς	μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ
[3, 20]	εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν	αὐτοῖς	μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ
[3, 5]	δῆτα τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων	αὐτοῖς	ὅσα διὰ ξίφους καὶ ἄλλῳ
[3, 39]	τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν	αὐτοῖς	παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ
[3, 5]	σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος	αὐτοῖς·	πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη
[3, 9]	ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως	αὐτοῖς	ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων· ~Οὐ
[3, 10]	εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα	αὐτοῖς	ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ μὴν ἐγώ
[3, 36]	αὐτοῦ πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων	αὐτοῖς	ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας ὑμᾶς
[3, 39]	παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι ἐν	αὐτοῖς»	Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ
[3, 27]	Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως	αὐτοῖς	τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ
[3, 36]	καὶ ὅτι εἰς τὸν ὀφειλόμενον	αὐτοῖς	τόπον εἰσὶν παρὰ κυρίῳ, ᾧ
[3, 25]	γνώμη καὶ ἡ τῶν ἐν	αὐτοῖς	φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς
[3, 6]	τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος	αὐτοῖς	ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν
[3, 6]	δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες	ἑαυτοῖς	εἰς τὰς ἑξῆς ἡμέρας ἐφόδια.
[3, 13]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν	ἐνιαυτοῖς	κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον
[3, 33]	καὶ φονεύειν καὶ τὰ συγγενῆ	τούτοις	ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν
[3, 9]	οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ	τούτοις	ἅπασιν ἄξιον μηδ' αὐτὸν τὸν
[3, 24]	τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ	τούτοις	ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ τῆς
[3, 31]	τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων ἐν	τούτοις	διειληφότες, ἐπὶ τὴν τῶν ἑξῆς
[3, 6]	οὐκ εἴη τὸ ἔργον αὐτοῦ»	Τούτοις	ἐπειπών τινα μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων·
[3, 10]	νομίζειν αὐτὰ θεοῦ δόγματα καὶ	τούτοις	ἐπιμένειν καὶ ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ
[3, 10]	ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις. Πρὸς	τούτοις	εὔλογον καταλέξαι καὶ ἃς ἐπ'
[3, 25]	ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ πρὸς	τούτοις	ἡ φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ
[3, 33]	κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν	τούτοις	ἦν· ~Τῶν δ' ἐπὶ Ῥώμης
[3, 1]	μὲν δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν	τούτοις	ἦν· τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ
[3, 4]	γεγονέναι πρὸς αὐτοῦ μαρτυρεῖται. Ἐπὶ	τούτοις	καὶ τὸν Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον, Διονύσιος
[3, 23]	τούτους τὴν λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ	τούτοις	κατὰ τὴν Ἀσίαν ἔτι τῷ
[3, 6]	τὸ μὴ καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον»	Τούτοις	μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις
[3, 24]	δὲ μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ	τούτοις	μυρίοι· ὅμως δ' οὖν ἐξ
[3, 32]	ὑπέμεινεν, καὶ ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι» Ἐπὶ	τούτοις	ὁ αὐτὸς ἀνὴρ διηγούμενος τὰ
[3, 33]	μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ τὰ	τούτοις	ὅμοια. Πρὸς ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς
[3, 28]	ὢν καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν	τούτοις	ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι, γαστρὸς καὶ τῶν
[3, 12]	ὑπάρχειν Ἡγήσιππος ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ	τούτοις	Οὐεσπασιανὸν μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων
[3, 37]	διαπρέψαι, καὶ ἄλλοι δ' ἐπὶ	τούτοις	πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν
[3, 25]	τὴν Πέτρου κυρωτέον ἐπιστολήν· ἐπὶ	τούτοις	τακτέον, εἴ γε φανείη, τὴν
[3, 37]	καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους	τούτοις	τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν
[3, 25]	τοῖς ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ' ἐν	τούτοις	τινὲς καὶ τὸ καθ' Ἑβραίους
[3, 28]	παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς	τούτοις	τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον δέ, τὸν
[3, 8]	τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν	τούτοις·	Τὸν γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ
[3, 24]	γραφῇ τὴν περὶ τῶν ἐν	πρώτοις	καὶ κατ' ἀρχὴν τοῦ κηρύγματος
[3, 36]	τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν	πρώτοις	μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι
[3, 25]	γραφάς. Καὶ δὴ τακτέον ἐν	πρώτοις	τὴν ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν,
[3, 6]	Καὶ τί δεῖ τὴν ἐπ'	ἀψύχοις	ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ λέγειν; εἶμι
[3, 6]	τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας	ἐλπίς,	καὶ βαθύνας ἑαυτὸν ὁ λιμὸς
[3, 6]	αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ	τρὶς	ὥρᾳ μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ'
[3, 7]	Ἱερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν,	ἄχρις	οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ
[3, 8]	παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν	μέχρις	ὀστέων ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ'
[3, 32]	ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ Καίσαρος,	μέχρις	οὗ ὁ ἐκ θείου τοῦ
[3, 24]	ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε τῶν	μέχρις	οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ'
[3, 6]	δ' εὐθέως φρίκη καὶ φρενῶν	ἔκστασις	ᾕρει, καὶ παρὰ τὴν ὄψιν
[3, 32]	ἀθέου πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ	σύστασις	διὰ τῆς τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης,
[3, 30]	καὶ ἡ τῶν φιλτάτων τελεία	διάθεσις»	Καὶ ταῦτα δ' οἰκεῖα ὄντα
[3, 29]	καὶ ἡ λεγομένη τῶν Νικολαϊτῶν	αἵρεσις	ἐπὶ σμικρότατον συνέστη χρόνον, ἧς
[3, 25]	ἡ τῶν ἐν αὐτοῖς φερομένων	προαίρεσις	πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας
[3, 29]	μέσον τῶν ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης	ἐκκύκλησις	γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν
[3, 6]	δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ γύναιον	ἀγανάκτησις	εἰσῄει, καὶ πολλάκις λοιδοροῦσα καὶ
[3, 1]	οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ	παράδοσις	περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας
[3, 37]	ὑπομνημάτων τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ	παράδοσις	φέρεται. ~Ὥσπερ οὖν ἀμέλει τοῦ
[3, 7]	τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ	ἐρήμωσις	αὐτῆς» Συγκρίνας δέ τις τὰς
[3, 39]	ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ	τις	ἄλλος τὰ ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν.
[3, 25]	τῶν κατὰ τὰς διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν	τις	ἀνὴρ εἰς μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν,
[3, 36]	ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος, ἵν' ἐάν	τις	ἀπέρχηται εἰς Συρίαν, καὶ τὰ
[3, 8]	καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας	τις	αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν
[3, 32]	αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων εἴποι ἄν	τις	γεγονέναι τοῦ κυρίου, τεκμηρίῳ τῷ
[3, 6]	ἦν· προφάσει γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό	τις	διὰ τὴν οὐσίαν. Τῷ λιμῷ
[3, 39]	γὰρ τὸν δεύτερον, εἰ μή	τις	ἐθέλοι τὸν πρῶτον, τὴν ἐπ'
[3, 20]	καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ ὁποία	τις	εἴη καὶ ποῖ καὶ πότε
[3, 38]	Ἰστέον δ' ὡς καὶ δευτέρα	τις	εἶναι λέγεται τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολή,
[3, 6]	φρικτὰ δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ	τις	εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς ἄρτου καὶ
[3, 4]	μὴ ὅτι γε ὅσους ἄν	τις	ἐκ τῶν Παύλου φωνῶν ἀναλέξοιτο.
[3, 3]	ἀρχαίων μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς	τις	ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς ταῖς ἐξ αὐτῶν
[3, 4]	Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων	τις	ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων παροικίας
[3, 6]	συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν χερσίν, οὐδέ	τις	ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων,
[3, 23]	φίλον ἀκούειν, προστίθησιν ἐν ᾧ	Τίς	ὁ σῳζόμενος πλούσιος ἐπέγραψεν αὐτοῦ
[3, 35]	Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον Ἰουδαῖός	τις	ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων ἐκ
[3, 8]	δὲ τούτων φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ	τις	ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν,
[3, 6]	ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός	τις	οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν ἀνῄρει καὶ
[3, 10]	αἰῶνος ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί	τις	οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε
[3, 12]	γένους Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη	τις	παρὰ Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ τῆς
[3, 38]	περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη	τις	παρὰ τοῖς παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ
[3, 0]	τὸν Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι. Β	Τίς	πρῶτος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη.
[3, 7]	ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ	τις	τὰς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν λέξεις
[3, 23]	παρέστω, καὶ ἡγεμὼν γενέσθω μοί	τις	τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν,
[3, 39]	εἰ δέ που καὶ παρηκολουθηκώς	τις	τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν
[3, 36]	μνημονεύει, λέγων οὕτως· Ὡς εἶπέν	τις	τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς
[3, 6]	ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ διηρεύνων, μή	τις	ὑπὸ κόλπον ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο
[3, 39]	ἢ τί Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος	ἤτις	ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν
[3, 6]	τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς ἐφόδια,	πίστις	δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν
[3, 7]	μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε	θλῖψις	μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο ἀπ'
[3, 25]	τε, ὡς ἔφην, ἡ Ἰωάννου	Ἀποκάλυψις,	εἰ φανείη· ἥν τινες, ὡς
[3, 29]	δὴ καὶ ἡ τοῦ Ἰωάννου	Ἀποκάλυψις	μνημονεύει· οὗτοι Νικόλαον ἕνα τῶν
[3, 25]	τε λεγόμενος Ποιμὴν καὶ ἡ	Ἀποκάλυψις	Πέτρου καὶ πρὸς τούτοις ἡ
[3, 32]	ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος·	ὃς	δὴ περί τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν,
[3, 31]	τὸ στῆθος τοῦ κυρίου ἀναπεσών,	ὃς	ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ πέταλον πεφορεκὼς
[3, 39]	δύο, Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαβᾶν,	ὃς	ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Ματθίαν· καὶ
[3, 5]	εἶτα δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου,	ὃς	ἦν Ζεβεδαίου μὲν παῖς, ἀδελφὸς
[3, 1]	τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις ἔοικεν·	ὃς	καὶ ἐπὶ τέλει ἐν Ῥώμῃ
[3, 26]	ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν·	ὃς	καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς
[3, 31]	ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα ἀποστόλων,	ὃς	κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει καὶ δύο
[3, 39]	ρον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ·	ὃς	πρὸς τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς
[3, 23]	τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με.	Ὃς	τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς
[3, 6]	γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ πᾶς ὁ	λαὸς	συναπώλετο» Καὶ ἐν τῷ ἕκτῳ
[3, 39]	Φίλιππος ἢ τί Θωμᾶς ἢ	Ἰάκωβος	ἢ τί Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος
[3, 7]	ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν πλείους	Ἰάκωβός	τε αὐτὸς ὁ τῇδε πρῶτος
[3, 8]	πᾶσαν τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ	φθόγγος»	τῶν ἱερῶν ἀποστόλων καὶ εἰς
[3, 32]	δήμων τὸν καθ' ἡμῶν κατέχει	λόγος	ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν ᾧ Συμεῶνα
[3, 36]	διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος.	Λόγος	δ' ἔχει τοῦτον ἀπὸ Συρίας
[3, 32]	γεγονέναι αὐτὸν καὶ πρότερον ὁ	λόγος	ἐδήλωσεν. Ὁ δ' αὐτὸς συγγραφεὺς
[3, 37]	ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ χαρίσματι	λόγος	ἔχει διαπρέψαι, καὶ ἄλλοι δ'
[3, 11]	αὐτίκα γενομένην ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ	λόγος	κατέχει τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν
[3, 24]	ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει	λόγος.	Ματθαῖός τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις
[3, 20]	ὁ τῶν παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι	λόγος.	~Μικρῷ δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα
[3, 18]	ἄτοπον ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει	λόγος	τὸν ἀπόστολον ἅμα καὶ εὐαγγελιστὴν
[3, 24]	διήγησιν. Καὶ ἀληθής γε ὁ	λόγος.	Τοὺς τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν
[3, 19]	Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει	λόγος	τῶν αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι τῶν
[3, 4]	ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου	συνεργὸς	καὶ συναθλητὴς γεγονέναι πρὸς αὐτοῦ
[3, 36]	ἐπέκεινα τῆς Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ	Τρωάδος	τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις
[3, 26]	σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν	ἐλπίδος·	~Ἄλλους δ' ὁ πονηρὸς δαίμων,
[3, 36]	μαρτυρίου τῆς ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν	ἐλπίδος·	ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα εἰς
[3, 33]	ἡμᾶς ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ	Σεκοῦνδος	ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας Χριστιανούς τινας
[3, 23]	ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην	ἀπόδος	ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε καὶ
[3, 6]	ἥ τε ἀνάγκη καὶ τὸ	δέος	παρῄνει, καὶ τράπεζα μὲν οὐδαμοῦ
[3, 4]	καταλέγων ἐξ ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει.	Τιμόθεός	γε μὴν τῆς ἐν Ἐφέσῳ
[3, 20]	μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ	ἡμίσεος,	καὶ ταῦτα οὐκ ἐν ἀργυρίοις
[3, 36]	αὐτῷ ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ	ἀγαθὸς	ποιμὴν παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς
[3, 5]	τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ τὸ	πάθος	διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς ὥσπερ ἐν
[3, 7]	οὖν τῶν μετὰ τὸ σωτήριον	πάθος	καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας ἐν
[3, 6]	καὶ κατέπιπτον ὅπῃ τινὰ τὸ	πάθος	καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας
[3, 6]	καὶ πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος τὸ	πάθος	λαμβάνων ὡς παρ' αὐτῷ τολμηθέν,
[3, 6]	εἰπεῖν ἅ μοι κελεύει τὸ	πάθος·	οἶμαι Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς
[3, 8]	εἰς τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς	ἔθος	ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον
[3, 8]	τὴν ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι πάντας	ἔθος	ἦν τῷ θεῷ, κατὰ τὸ
[3, 23]	κατ' ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ διὰ	μέγεθος	φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ
[3, 25]	ὁ τῆς φράσεως παρὰ τὸ	ἦθος	τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ
[3, 6]	πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ	πλῆθος,	ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη.
[3, 5]	Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας μυριάδας τὸ	πλῆθος	ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ'
[3, 17]	εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν	πλῆθος	οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας
[3, 6]	διευτονοῦν ὤκνει διά τε τὸ	πλῆθος	τῶν νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ
[3, 31]	καὶ Ἰωάννης, ὁ ἐπὶ τὸ	στῆθος	τοῦ κυρίου ἀναπεσών, ὃς ἐγενήθη
[3, 28]	περὶ αὐτοῦ γράφει· Ἀλλὰ καὶ	Κήρινθος	ὁ δι' ἀποκαλύψεων ὡς ὑπὸ
[3, 6]	στασιασταῖς ἐρινὺς καὶ τῷ βίῳ	μῦθος,	ὁ μόνος ἐλλείπων ταῖς Ἰουδαίων
[3, 28]	αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν·	Γάϊος,	οὗ φωνὰς ἤδη πρότερον παρατέθειμαι,
[3, 35]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον	Ἰουδαῖός	τις ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων
[3, 24]	τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ μὲν	Ματθαῖος	δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ ὅτι
[3, 24]	τῶν τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα	Ματθαῖος	ἡμῖν καὶ Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν·
[3, 39]	Ἰάκωβος ἢ τί Ἰωάννης ἢ	Ματθαῖος	ἤτις ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου
[3, 39]	δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται·	Ματθαῖος	μὲν οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ
[3, 24]	τὴν γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει λόγος.	Ματθαῖός	τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας,
[3, 19]	ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος,	παλαιὸς	κατέχει λόγος τῶν αἱρετικῶν τινας
[3, 28]	σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ	Εἰρηναῖος	ἀπορρητοτέρας δή τινας τοῦ αὐτοῦ
[3, 23]	πρεσβεύσαντες ὀρθοδοξίας, εἰ δὴ τοιοῦτοι	Εἰρηναῖος	καὶ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν
[3, 36]	αὐτοῦ τὸ μαρτύριον καὶ ὁ	Εἰρηναῖος,	καὶ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει,
[3, 18]	νῆσον. Γράφων γέ τοι ὁ	Εἰρηναῖος	περὶ τῆς ψήφου τῆς κατὰ
[3, 39]	βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν	Εἰρηναῖος	ταῦτα· αὐτός γε μὴν ὁ
[3, 39]	Λογίων κυριακῶν ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ	Εἰρηναῖος	ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει,
[3, 39]	ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς,	ἀρχαῖος	ἀνήρ, ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ ἐν τῇ
[3, 20]	ὡς οὐ κοσμικὴ μὲν οὐδ'	ἐπίγειος,	ἐπουράνιος δὲ καὶ ἀγγελικὴ τυγχάνοι,
[3, 14]	τελευτᾷ, διαδέχεται δ' αὐτὸν δεύτερος	Ἀβίλιος.	~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς
[3, 0]	ΙΓ Ὡς δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται	Ἀβίλιος.	ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων δεύτερος
[3, 20]	οὐ κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος,	ἐπουράνιος	δὲ καὶ ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ
[3, 33]	τὴν εἰς ἡμᾶς ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην.	Πλίνιος	γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας
[3, 9]	φωνῇ παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ,	ἄξιός	γε ὢν διὰ τὰ λοιπὰ
[3, 6]	ἦν ἡ τροφὴ καὶ δακρύων	ἄξιος	ἡ θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων
[3, 23]	θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ	κύριος	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ
[3, 36]	κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ ποίμνην οἷα	γνήσιος	καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται, τὴν
[3, 28]	θέλων πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ	Διονύσιος	δέ, ὁ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν
[3, 28]	θυσίαις καὶ ἱερείων σφαγαῖς» Ταῦτα	Διονύσιος·	ὁ δὲ Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας δή
[3, 4]	τούτοις καὶ τὸν Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον,	Διονύσιος	ὄνομα αὐτῷ, ὃν ἐν ταῖς
[3, 4]	πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις ἕτερος	Διονύσιος,	τῆς Κορινθίων παροικίας ποιμήν, γεγονέναι
[3, 23]	ἐν ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος	πλούσιος	ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ
[3, 22]	καταστάντος δεύτερος ἐν τοῖς δηλουμένοις	Ἰγνάτιος	ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως δεύτερος μετὰ
[3, 36]	Ἐγράψατέ μοι καὶ ὑμεῖς καὶ	Ἰγνάτιος,	ἵν' ἐάν τις ἀπέρχηται εἰς
[3, 0]	ΚΒ Ὡς τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος	Ἰγνάτιος.	ΚΓ Ἱστορία περὶ Ἰωάννου τοῦ
[3, 36]	πλείστοις εἰς ἔτι νῦν διαβόητος	Ἰγνάτιος,	τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς
[3, 39]	ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας αὐτῷ δόξης	παραίτιος	γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις,
[3, 6]	τέκνον, ἦν δ' αὐτῇ παῖς	ὑπομάστιος,	ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον, ἐν
[3, 8]	φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ τις ὄνομα,	υἱὸς	Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος, πρὸ
[3, 32]	τοῦ κυρίου, ὁ προειρημένος Σίμων	υἱὸς	Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν αἱρέσεων
[3, 39]	δὲ καὶ ἄλλην ἱστορίαν περὶ	γυναικὸς	ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις διαβληθείσης ἐπὶ
[3, 29]	τῶν ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις	γυναικός,	καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων
[3, 6]	βέβρωκα· μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι	γυναικὸς	μήτε συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ'
[3, 39]	καὶ ἀναγκαῖον προσέχειν τὸν νοῦν,	εἰκὸς	γὰρ τὸν δεύτερον, εἰ μή
[3, 28]	ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ	σαρκικός,	ἐν τούτοις ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι, γαστρὸς
[3, 6]	κώμης Βαθεζώρ σημαίνει δὲ τοῦτο	οἶκος	ὑσσώπου, διὰ γένος καὶ πλοῦτον
[3, 8]	ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν,	ἄγροικος,	πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου,
[3, 3]	μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς τις	ἐκκλησιαστικὸς	συγγραφεὺς ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο
[3, 39]	Καὶ τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν·	Μάρκος	μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα
[3, 39]	ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν	Μάρκος	οὕτως ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν.
[3, 24]	εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ	Μάρκος	ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι»
[3, 24]	δ' οὖν τὴν μὲν τῆς	σαρκὸς	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν ἅτε
[3, 7]	Ἱεροσολύμων πόλεως τὰς διατριβὰς ποιούμενοι,	ἕρκος	ὥσπερ ὀχυρώτατον παρέμενον τῷ τόπῳ,
[3, 31]	πέταλον πεφορεκὼς καὶ μάρτυς καὶ	διδάσκαλος,	οὗτος ἐν Ἐφέσῳ κεκοίμηται» Ταῦτα
[3, 32]	τῷ τοῦ κυρίου πάθει παραπλήσιον	τέλος	ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ οἷον καὶ
[3, 24]	πάντα χρόνον ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι,	τέλος	καὶ ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν
[3, 32]	χορὸς διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου	τέλος	παρεληλύθει τε ἡ γενεὰ ἐκείνη
[3, 38]	οὖν τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ	πρόδηλος,	εἴρηται δὲ καὶ τὰ Ἰγνατίου
[3, 31]	οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ	Πρόκλος,	πρὸς ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν,
[3, 39]	οὖν Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις	ἄλλος	τὰ ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ
[3, 15]	ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις ἐπιστέλλων ὁ	ἀπόστολος	διδάσκει, λέγων· μετὰ καὶ Κλήμεντος
[3, 3]	παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς	ἀπόστολος	ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν
[3, 23]	στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος τὴν ἐσθῆτα ὁ	ἀπόστολος	καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος
[3, 23]	ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς,	ἀπόστολος	ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὰς
[3, 4]	κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ	Παῦλος	εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς περὶ ἰδίου
[3, 2]	Τιμοθέῳ γράφων ἀπὸ Ῥώμης ὁ	Παῦλος	κατὰ τὴν ἐπὶ τέλει τῆς
[3, 30]	ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε	Παῦλος	οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι ἐπιστολῇ
[3, 24]	ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν	Παῦλος	πάντων ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος
[3, 4]	τοῖς ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων ὁ	Παῦλος	τοὺς ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ
[3, 30]	Τοιοῦτος ἦν ὁ τῶν μακαρίων	γάμος	καὶ ἡ τῶν φιλτάτων τελεία
[3, 33]	ὁ καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε	διωγμός,	ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων,
[3, 6]	εἴ που τροφῆς παραφανείη σκιά,	πόλεμος	ἦν, καὶ διὰ χειρῶν ἐχώρουν
[3, 6]	ὑσσώπου, διὰ γένος καὶ πλοῦτον	ἐπίσημος,	μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς
[3, 6]	ἤδη καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ	λιμὸς	δὲ διὰ σπλάγχνων καὶ μυελῶν
[3, 6]	οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ	λιμὸς	ἤλεγχε τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ
[3, 6]	ἐλπίς, καὶ βαθύνας ἑαυτὸν ὁ	λιμὸς	κατ' οἴκους καὶ γενεὰς τὸν
[3, 6]	φθάνει δὲ καὶ δουλείαν ὁ	λιμός,	οἱ στασιασταὶ δὲ ἀμφοτέρων χαλεπώτεροι.
[3, 6]	Πάντων μὲν δὴ παθῶν ὑπερίσταται	λιμός,	οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν ὡς
[3, 23]	τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας,	ἕτοιμος	λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος.
[3, 3]	εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς	χρήσιμος	φανεῖσα, μετὰ τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη
[3, 23]	διὰ μέγεθος φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ	ἄστομος	καὶ εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ
[3, 6]	θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε	ὀλοφυρμὸς	ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε
[3, 6]	ἐπὶ τὸν θάνατον ἦν καὶ	μακαρισμὸς	τῶν φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ
[3, 0]	Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως	Τραϊανὸς	ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς
[3, 21]	πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν διαδέχεται	Τραϊανός.	Οὗ δὴ πρῶτον ἔτος ἦν
[3, 33]	τούτοις ὅμοια. Πρὸς ταῦτα ἀντέγραψεν	Τραϊανὸς	τὸ τῶν Χριστιανῶν φῦλον μὴ
[3, 20]	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ	Τερτυλλιανὸς	τοῦ Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται μνήμην·
[3, 14]	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας ὁ πρῶτος	Ἀννιανὸς	δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι ἀποπλήσας
[3, 5]	ἐνιαυτὸν ἐπὶ μησὶν ἓξ διαγενομένων,	Οὐεσπασιανός,	ταῖς κατὰ Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος,
[3, 0]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς	Οὐεσπασιανὸς	τοὺς ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει.
[3, 13]	Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ	Δομετιανὸς	ἀδελφὸς διαδέχεται, δύο ἔτεσι καὶ
[3, 20]	πεποίηται μνήμην· Πεπειράκει ποτὲ καὶ	Δομετιανὸς	ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος ὢν
[3, 0]	καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς	Δομετιανὸς	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι
[3, 17]	μὴν εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ	Δομετιανὸς	ὠμότητα οὐκ ὀλίγον τε τῶν
[3, 32]	πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς ἂν	Χριστιανὸς	ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν
[3, 6]	Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς κτήσεις	ἑνὸς	ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν μέν, εἰ
[3, 6]	ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἰς ἐξομολόγησιν	ἑνὸς	ἄρτου καὶ ἵνα μηνύσῃ δράκα
[3, 39]	οὕτως ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν.	Ἑνὸς	γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν
[3, 18]	ἐξ ἀδελφῆς γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος,	ἑνὸς	τῶν τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων,
[3, 32]	αὐτὸς συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους ἀπογόνους	ἑνὸς	τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος,
[3, 6]	δὲ τοῦτο οἶκος ὑσσώπου, διὰ	γένος	καὶ πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ τοῦ
[3, 4]	ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν	γένος	ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν
[3, 32]	ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ ἅτε	μηδενὸς	ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου, γυμνῇ
[3, 32]	ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων	παρθένος	καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ
[3, 5]	Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν αὐτίκα	στειλάμενος,	Τίτῳ τῷ παιδὶ τὸν κατὰ
[3, 4]	Κρήσκης μὲν ἐπὶ τὰς Γαλλίας	στειλάμενος	ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται, Λίνος δέ,
[3, 23]	δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν χρόνον	ἐπισημηνάμενος,	καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην οἷς τὰ
[3, 8]	ὃ δ' οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ	φθεγξάμενος	οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς παρόντας,
[3, 26]	ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν μάγον Μένανδρος	διαδεξάμενος,	ὅπλον δεύτερον οὐ χεῖρον τοῦ
[3, 23]	ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς	πληξάμενος	τὴν κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη,
[3, 23]	ὄρος κατείληφεν μεθ' ὁμοίου στρατιωτικοῦ.	Καταρρηξάμενος	τὴν ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ
[3, 17]	~Πολλήν γε μὴν εἰς πολλοὺς	ἐπιδειξάμενος	ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ ὀλίγον
[3, 20]	ἔχων τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο,	ἀνακαλεσάμενος	καὶ οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ
[3, 38]	αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ αὐτῆς	χρησάμενος,	σαφέστατα παρίστησιν ὅτι μὴ νέον
[3, 36]	καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας,	ἐνδεδεμένος	δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν
[3, 6]	ἂν καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν,	καθυφέμενος	τὸν λόγον ὧν πέπονθε τὰ
[3, 24]	λέγειν. Οὔπω γὰρ ἦν Ἰωάννης	βεβλημένος	εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ μὲν
[3, 24]	τῆς τῶν λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας	ὠφελημένος,	διὰ τοῦ ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου.
[3, 10]	ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς ἂν	προῃρημένος	ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ
[3, 32]	ἐκ θείου τοῦ κυρίου, ὁ	προειρημένος	Σίμων υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ
[3, 36]	τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει,	ποιμένος	αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ
[3, 3]	οὗ φασιν ὑπάρχειν τὸ τοῦ	Ποιμένος	βιβλίον, ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο
[3, 26]	ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων	ἀπεσταλμένος	σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ ἄλλως
[3, 25]	Πράξεων ἡ γραφὴ ὅ τε	λεγόμενος	Ποιμὴν καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου
[3, 28]	ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας	ψευδόμενος	ἐπεισάγει, λέγων μετὰ τὴν ἀνάστασιν
[3, 23]	αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος ηὕρηται,	δεόμενος,	γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς
[3, 32]	ὑπατικοῦ. Καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις	αἰκιζόμενος	ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ
[3, 4]	τοὺς ἐκ περιτομῆς τὸν Χριστὸν	εὐαγγελιζόμενος	τὸν τῆς καινῆς διαθήκης παρεδίδου
[3, 23]	εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις	συναγωνιζόμενος,	ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων
[3, 23]	ὡς ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι	βαπτιζόμενος	ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων τὴν
[3, 23]	προστίθησιν ἐν ᾧ Τίς ὁ	σῳζόμενος	πλούσιος ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν
[3, 23]	Ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος,	ἐπιλαθόμενος	τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς·
[3, 23]	τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα	οἰόμενος,	ἅπερ οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ
[3, 1]	καὶ ἐπὶ τέλει ἐν Ῥώμῃ	γενόμενος,	ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς
[3, 36]	ἤδη δ' ἐπέκεινα τῆς Σμύρνης	γενόμενος,	ἀπὸ Τρωάδος τοῖς τε ἐν
[3, 39]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ Παπίας	γενόμενος,	διήγησιν παρειληφέναι θαυμασίαν ὑπὸ τῶν
[3, 36]	ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα ἐν Σμύρνῃ	γενόμενος,	ἔνθα ὁ Πολύκαρπος ἦν, μίαν
[3, 39]	ἔλεγεν· Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου	γενόμενος,	ὅσα ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς ἔγραψεν, οὐ
[3, 8]	ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν μέχρις ὀστέων	ξαινόμενος	οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ'
[3, 6]	ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε	παροξυνόμενός	τις οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν ἀνῄρει
[3, 5]	Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ Ἰουδαίων παρατάξεσιν	λαμπρυνόμενος,	βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς
[3, 23]	τὴν Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ	περιλειπόμενος	αὐτὸς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ
[3, 36]	ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως ἤδη	μαρτυρόμενος	διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα
[3, 24]	ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς	ἀρχόμενος	καὶ αὐτὸς τοῦ κατ' αὐτὸν
[3, 36]	ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου τὴν ἐπισκοπὴν	ἐγκεχειρισμένος·	καθ' ὃν ἐγνωρίζετο Παπίας, τῆς
[3, 23]	τὴν δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος,	ἐπομνύμενος	ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ
[3, 33]	ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος	ἡγούμενος	ἐπαρχίου κατακρίνας Χριστιανούς τινας καὶ
[3, 32]	Ἐπὶ τούτοις ὁ αὐτὸς ἀνὴρ	διηγούμενος	τὰ κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει
[3, 23]	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος	ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο καὶ
[3, 39]	καλῶς ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι ταῖς ἑρμηνείαις,	διαβεβαιούμενος	ὑπὲρ αὐτῶν ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ
[3, 39]	οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν	ποιούμενος	λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος
[3, 36]	ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς	ποιούμενος,	τὰς κατὰ πόλιν αἷς ἐπεδήμει,
[3, 23]	μετῆλθεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει	παρακαλούμενος	καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν
[3, 39]	Καὶ ὁ νῦν δὲ ἡμῖν	δηλούμενος	Παπίας τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων
[3, 32]	χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ	δηλούμενος	ὡς ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις
[3, 23]	ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς	ἐξαιτούμενος,	συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις
[3, 23]	λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε	παραιτούμενος,	ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα,
[3, 36]	Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν	κεκληρωμένος.	Λόγος δ' ἔχει τοῦτον ἀπὸ
[3, 32]	τοῦ χρόνου τῆς αὐτοῦ ζωῆς	χρώμενος	καὶ τῷ μνημονεύειν τὴν τῶν
[3, 23]	ἀποκρύπτων τὴν δεξιάν· ὃ δ'	ἐγγυώμενος,	ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ
[3, 8]	τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ	μηνὸς	κατὰ νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον
[3, 8]	ὕστερον, μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου	μηνός,	φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον
[3, 6]	τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε δὲ	θρῆνος	ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς
[3, 23]	πρεσβύτης καί τι καὶ ἐπιδακρύσας,	ἐκεῖνος	ἔφη τέθνηκεν. Πῶς καὶ τίνα
[3, 23]	ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς	ἐκεῖνος	ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, ἀπόστολος
[3, 32]	παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου μάρτυς αὐτὸς	ἐκεῖνος,	οὗ διαφόροις ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα
[3, 21]	τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν.	Λίνος	δὲ ὁ πρῶτος ἦν καὶ
[3, 4]	Γαλλίας στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται,	Λίνος	δέ, οὗ μέμνηται συνόντος ἐπὶ
[3, 13]	κατὰ δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας	Λίνος	ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα
[3, 2]	μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν	Λίνος.	Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ γράφων ἀπὸ
[3, 23]	χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν μέσῳ, καί	τινος	ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην.
[3, 4]	εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς περὶ ἰδίου	τινὸς	εὐαγγελίου γράφων ἔλεγεν· κατὰ τὸ
[3, 26]	Εἰρηναίου διαγνῶναι ῥᾴδιον· καὶ ὁ	Ἰουστῖνος	δὲ κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ
[3, 39]	περὶ Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν	γεγονός,	ὡς δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ
[3, 23]	Καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν τῆς	πλείονος	ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ
[3, 6]	καὶ τῷ βίῳ μῦθος, ὁ	μόνος	ἐλλείπων ταῖς Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ
[3, 10]	τῆς αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος ὁ	χρόνος	ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ
[3, 23]	λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος.	Χρόνος	ἐν μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης
[3, 31]	Πέτρου τῆς τελευτῆς ὅ τε	χρόνος	καὶ ὁ τρόπος καὶ πρὸς
[3, 35]	λόγου διδασκαλίας· ~Ἀλλὰ καὶ τοῦ	Συμεῶνος	τὸν δηλωθέντα τελειωθέντος τρόπον, τῆς
[3, 20]	ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ συντελείᾳ τοῦ	αἰῶνος	γενησομένη, ὁπηνίκα ἐλθὼν ἐν δόξῃ
[3, 10]	τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ	αἰῶνος	ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις
[3, 38]	τινὲς προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ	Ἀπίωνος	διαλόγους περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως
[3, 39]	τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι,	Ἀριστίωνος	δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου
[3, 39]	δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν	Ἀριστίωνος	τοῦ πρόσθεν δεδηλωμένου τῶν τοῦ
[3, 7]	μὴ γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ	χειμῶνος	μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε
[3, 26]	δὲ κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ	Σίμωνος	μνημονεύσας, καὶ τὴν περὶ τούτου
[3, 26]	κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον μαθητὴν τοῦ	Σίμωνος,	οἰστρηθέντα καὶ αὐτὸν ὑπὸ τῶν
[3, 32]	δηλαδὴ τῶν αἱρετικῶν κατηγοροῦσί τινες	Σίμωνος	τοῦ Κλωπᾶ ὡς ὄντος ἀπὸ
[3, 17]	οὐσιῶν ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς	Νέρωνος	θεοεχθρίας τε καὶ θεομαχίας διάδοχον
[3, 1]	ὕστερον ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ	Νέρωνος	μεμαρτυρηκότος; ταῦτα Ὠριγένει κατὰ λέξιν
[3, 20]	ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς	Νέρωνος	ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων
[3, 9]	αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε·	Ἰώσηπος	Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς,
[3, 0]	Ὅπως Συμεὼν ὁ ἐν Ἱεροσολύμοις	ἐπίσκοπος	ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς ζητεῖσθαι
[3, 4]	Ῥωμαίων καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος	ἐπίσκοπος	καταστάς, Παύλου συνεργὸς καὶ συναθλητὴς
[3, 36]	ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ αὐτὸς	ἐπίσκοπος,	ὅ τε παρὰ πλείστοις εἰς
[3, 31]	τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ παροικίας	ἐπίσκοπος	οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι
[3, 13]	δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας Λίνος	ἐπίσκοπος	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν
[3, 7]	τε αὐτὸς ὁ τῇδε πρῶτος	ἐπίσκοπος,	τοῦ κυρίου χρηματίζων ἀδελφός, ἔτι
[3, 31]	ὅ τε χρόνος καὶ ὁ	τρόπος	καὶ πρὸς ἔτι τῆς μετὰ
[3, 23]	τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον. Ἀλλ'	ἵππος	ἤδη μοι παρέστω, καὶ ἡγεμὼν
[3, 23]	ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος	ἵππος	ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν
[3, 30]	μὲν γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο,	Φίλιππος	δὲ καὶ τὰς θυγατέρας ἀνδράσιν
[3, 30]	ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος μὲν γὰρ καὶ	Φίλιππος	ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος δὲ καὶ τὰς
[3, 39]	τί Πέτρος εἶπεν ἢ τί	Φίλιππος	ἢ τί Θωμᾶς ἢ Ἰάκωβος
[3, 19]	λέξιν ὧδέ πως λέγων ὁ	Ἡγήσιππος·	~Ἔτι δὲ περιῆσαν οἱ ἀπὸ
[3, 11]	Κλωπᾶν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν	Ἡγήσιππος	ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν
[3, 32]	διαφόροις ἤδη πρότερον ἐχρησάμεθα φωναῖς,	Ἡγήσιππος·	ὃς δὴ περί τινων αἱρετικῶν
[3, 20]	τῷ βίῳ. Ταῦτα μὲν ὁ	Ἡγήσιππος·	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ
[3, 16]	κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ	Ἡγήσιππος.	~Πολλήν γε μὴν εἰς πολλοὺς
[3, 36]	καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ	Πολύκαρπος	δὲ τούτων αὐτῶν μέμνηται ἐν
[3, 36]	ἐν Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ	Πολύκαρπος	ἦν, μίαν μὲν τῇ κατὰ
[3, 36]	τῆς Ἀσίας τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς	Πολύκαρπος,	τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς
[3, 36]	δι' ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα	καθαρὸς	ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος
[3, 32]	ἐτῶν ὢν ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ	Καίσαρος	καὶ ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ
[3, 32]	πάσῃ ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ	Καίσαρος,	μέχρις οὗ ὁ ἐκ θείου
[3, 27]	αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ	ἀνδρός	τε κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας
[3, 28]	ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται	ἀνδρὸς	τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον δέ,
[3, 26]	ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν μάγον	Μένανδρος	διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ χεῖρον
[3, 8]	ἦν, δαιμονιώτερον εἶναι τὸ κίνημα	τἀνδρός,	ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ
[3, 39]	δόξης παραίτιος γέγονεν τὴν ἀρχαιότητα	τἀνδρὸς	προβεβλημένοις, ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ καὶ
[3, 32]	σωτηρίου κηρύγματος· ὡς δ' ὁ	ἱερὸς	τῶν ἀποστόλων χορὸς διάφορον εἰλήφει
[3, 6]	ὄνομα τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι	μέρος	αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ'
[3, 20]	καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ,	μέρος	ὢν τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ'
[3, 6]	ἡμέραν ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ δεινά.	Φανερὸς	μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν,
[3, 4]	ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις	ἕτερος	Διονύσιος, τῆς Κορινθίων παροικίας ποιμήν,
[3, 39]	τί Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος ἤτις	ἕτερος	τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ
[3, 23]	ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ μὲν	πρότερος	ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς
[3, 23]	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ	πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον
[3, 39]	διὰ τούτων· Καὶ τοῦθ' ὁ	πρεσβύτερος	ἔλεγεν· Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου
[3, 39]	ἅ τε Ἀριστίων καὶ ὁ	πρεσβύτερος	Ἰωάννης, τοῦ κυρίου μαθηταὶ, λέγουσιν.
[3, 14]	ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται δ' αὐτὸν	δεύτερος	Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς
[3, 0]	Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ Ὡς	δεύτερος	Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς
[3, 0]	Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων	δεύτερος	Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος
[3, 17]	καὶ θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο.	Δεύτερος	δῆτα τὸν καθ' ἡμῶν ἀνεκίνει
[3, 22]	ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου πρώτου καταστάντος	δεύτερος	ἐν τοῖς δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο.
[3, 0]	Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς Ἀντιοχέων	δεύτερος	Ἰγνάτιος. ΚΓ Ἱστορία περὶ Ἰωάννου
[3, 22]	δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως	δεύτερος	μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 36]	τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς	δεύτερος	τὴν ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος. Λόγος δ'
[3, 27]	ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ	πονηρὸς	δαίμων, τῆς περὶ τὸν Χριστὸν
[3, 23]	θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη γὰρ	πονηρὸς	καὶ ἐξώλης καί, τὸ κεφάλαιον,
[3, 39]	τὸν Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ	σωτῆρος	ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ
[3, 24]	τῇ γε μὴν πρὸς τοῦ	σωτῆρος	αὐτοῖς δεδωρημένῃ θείᾳ καὶ παραδοξοποιῷ
[3, 29]	οἶμαι, ἐβούλετο κατὰ τὴν τοῦ	σωτῆρος	ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις δουλεύειν, ἡδονῇ
[3, 22]	ὁμοίως δεύτερος μετὰ τὸν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἀδελφὸν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις
[3, 5]	Μετά γε μὴν τὴν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἀνάληψιν Ἰουδαίων πρὸς τῷ
[3, 5]	θρόνον πρώτου μετὰ τὴν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα
[3, 1]	ἦν· τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν
[3, 24]	τὴν μὲν τῆς σαρκὸς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ
[3, 7]	ταῖς προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ	σωτῆρος	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ
[3, 0]	Περὶ τῶν πρὸς γένους τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν. ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων
[3, 7]	Συγκρίνας δέ τις τὰς τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν λέξεις ταῖς λοιπαῖς τοῦ
[3, 7]	πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν
[3, 7]	ἄξιον καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν πρόρρησιν, δι' ἧς αὐτὰ
[3, 24]	αὐτῶν καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ	σωτῆρος	ἡμῶν φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι,
[3, 23]	ὡς ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ	σωτῆρος	ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν
[3, 39]	ξένας τέ τινας παραβολὰς τοῦ	σωτῆρος	καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ καί τινα
[3, 29]	μετὰ τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ	σωτῆρος	πρὸς τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν,
[3, 11]	ὥς γέ φασι, γεγονότα τοῦ	σωτῆρος	τὸν γὰρ οὖν Κλωπᾶν ἀδελφὸν
[3, 32]	ἑνὸς τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ	σωτῆρος,	ᾧ ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς
[3, 19]	εἶναι ἀδελφὸν κατὰ σάρκα τοῦ	σωτῆρος	ὡς ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ
[3, 28]	τὴν σάρκα πολιτευομένην δουλεύειν. Καὶ	ἐχθρὸς	ὑπάρχων ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ,
[3, 39]	Ἰωάννου μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ	ἑταῖρος	γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ, ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ
[3, 39]	μὴ συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι	σμικρὸς	ὢν τὸν νοῦν, ὡς ἂν
[3, 23]	νῦν ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ	ὄρος	κατείληφεν μεθ' ὁμοίου στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος
[3, 32]	τότε χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ	ἀδιάφθορος	ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ
[3, 10]	ἀγεννὲς σπούδασμα τῷ ἀνδρί, Περὶ	αὐτοκράτορος	λογισμοῦ, ὅ τινες Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν
[3, 32]	δ' ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων	χορὸς	διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου τέλος
[3, 33]	τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις·	πρὸς	ἃ τὸν Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε
[3, 4]	μετὰ τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ	πρὸς	Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι
[3, 6]	διὰ χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι	πρὸς	ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς
[3, 9]	τηνικάδε συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ	πρὸς	ἄλλους, οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ
[3, 9]	ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις	πρὸς	Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων
[3, 6]	εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ μένειν	πρὸς	ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει γὰρ
[3, 7]	λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς	πρὸς	αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως
[3, 26]	ἀχθέντα καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου	πρὸς	αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους
[3, 4]	Παύλου συνεργὸς καὶ συναθλητὴς γεγονέναι	πρὸς	αὐτοῦ μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ
[3, 4]	γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους ἀλήστου	πρὸς	αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν
[3, 26]	περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ τῆς	πρὸς	αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα
[3, 4]	τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες τὰς	πρὸς	αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν
[3, 39]	διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι	πρὸς	αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα μὴ συνεορακότα.
[3, 11]	ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα τοῖς	πρὸς	γένους κατὰ σάρκα τοῦ κυρίου
[3, 0]	ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ Περὶ τῶν	πρὸς	γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ
[3, 20]	Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν	πρὸς	Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν
[3, 38]	τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ τὴν	πρὸς	Ἑβραίους ἀποσῴζειν καὶ τῷ μὴ
[3, 38]	Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν ᾗ τῆς	πρὸς	Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς, ἤδη
[3, 3]	γε μήν τινες ἠθετήκασι τὴν	πρὸς	Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 7]	ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ τὰ	πρὸς	εἰρήνην σου· νῦν δὲ ἐκρύβη
[3, 8]	μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων,	πρὸς	ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ αἲ
[3, 6]	ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες ἐξῄεσαν,	πρὸς	ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλις
[3, 6]	δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν	πρὸς	ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες
[3, 31]	χρόνος καὶ ὁ τρόπος καὶ	πρὸς	ἔτι τῆς μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν
[3, 29]	μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ	πρὸς	ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν
[3, 36]	τις τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν	πρὸς	θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς θηρία,
[3, 36]	τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς	πρὸς	θηρία, ὅτι σῖτος εἰμι θεοῦ
[3, 36]	δὲ τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ	πρὸς	Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ
[3, 3]	βιβλίον, ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο	πρὸς	μέν τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς
[3, 8]	ἂν ἐπὶ τὸν Χριστὸν ἀναχθείη,	πρὸς	ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ πατρὸς·
[3, 31]	μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος,	πρὸς	ὃν ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν, περὶ
[3, 1]	τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν,	πρὸς	οὓς καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ
[3, 3]	ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν τῆς	πρὸς	Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται μετὰ ἄλλων
[3, 28]	ψευδοδοξίας ἐν πρώτῳ συγγράμματι τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις προθείς, ἐν τῷ
[3, 18]	αὐταῖς συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις ταῦτα περὶ τοῦ
[3, 23]	μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ τῶν	πρὸς	τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει
[3, 8]	ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος ἦν,	πρὸς	τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν κινήσεως
[3, 39]	δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς	πρὸς	τὰς χρείας ἐποιεῖτο τὰς διδασκαλίας,
[3, 33]	ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις ὅμοια.	Πρὸς	ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν
[3, 36]	ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ.	Πρὸς	ταύταις καὶ τῇ Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ
[3, 7]	συγγνώμης καὶ σωτηρίας τυχεῖν, καὶ	πρὸς	τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας
[3, 8]	μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως	πρὸς	τὴν θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα ἐν
[3, 8]	πόλεμον κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ	πρὸς	τὴν τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ
[3, 5]	κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον	πρὸς	τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν
[3, 3]	τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους,	πρὸς	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ
[3, 4]	Ῥώμης αὐτῷ κατὰ τὴν δευτέραν	πρὸς	Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ Πέτρον
[3, 8]	δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν ἀγανακτήσαντες	πρὸς	τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον
[3, 33]	Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν καὶ	πρὸς	τὸ τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν
[3, 14]	παροικίας ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο	πρὸς	τοῖς εἴκοσι ἀποπλήσας ἔτη, τελευτᾷ,
[3, 10]	καὶ μαχομένων, δύο δὲ μόνα	πρὸς	τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ παντὸς
[3, 39]	Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν ἀναγκαίως	πρὸς	τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 8]	πρὸ τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ	πρὸς	τὸν πόλεμον κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ
[3, 7]	ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα	πρὸς	τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν οἷον
[3, 37]	τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι	πρὸς	τοῦ θείου λόγου τὴν ψυχὴν
[3, 24]	θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ	πρὸς	τοῦ θείου πνεύματος οἷα κρείττονι
[3, 24]	γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν	πρὸς	τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ θείᾳ
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ εἰς φυλακὴν βεβλημένου	πρὸς	τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ
[3, 8]	ὑπὲρ ἑαυτοῦ φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ	πρὸς	τοὺς παρόντας, ἃς καὶ πρότερον
[3, 36]	καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ ὅτε	πρὸς	τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη
[3, 10]	τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις.	Πρὸς	τούτοις εὔλογον καταλέξαι καὶ ἃς
[3, 25]	καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ	πρὸς	τούτοις ἡ φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ
[3, 21]	κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον δέκα	πρὸς	τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων.
[3, 5]	τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα δέκα	πρὸς	τρισὶν ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα
[3, 24]	δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου γραμμάτων	πρὸς	τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ προτέρα
[3, 5]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν Ἰουδαίων	πρὸς	τῷ κατ' αὐτοῦ τολμήματι ἤδη
[3, 10]	εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων περιέχειν, καὶ	πρὸς	τῷ τέλει δὲ τῆς εἰκοστῆς
[3, 18]	σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς,	πρὸς	τῷ τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς»
[3, 25]	καὶ τὰς ὀνόματι τῶν ἀποστόλων	πρὸς	τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι ὡς
[3, 29]	τῶν ἀμφὶ τὸν Στέφανον διακόνων	πρὸς	τῶν ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν
[3, 29]	τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος	πρὸς	τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς
[3, 24]	ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν εὐλόγως	πρὸς	τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ
[3, 5]	αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ	πρὸς	τῶν αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν
[3, 36]	Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας	πρὸς	τῶν αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν τοῦ
[3, 5]	καὶ ὡς ἐπὶ τέλει τὸ	πρὸς	τῶν προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς
[3, 36]	μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ	πρὸς	Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν·
[3, 4]	ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην δὲ	ἰατρός,	τὰ πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ,
[3, 8]	πρὸς ὃν εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ	πατρὸς·	αἴτησαι παρ' ἐμοῦ, καὶ δώσω
[3, 17]	ἡμῶν ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ τοῦ	πατρὸς	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν
[3, 31]	ἐστιν ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ	πατρὸς	αὐτῶν» Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ
[3, 6]	ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα,	πατρὸς	Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ σημαίνει δὲ
[3, 1]	καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ,	Πέτρος	δ' ἐν Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ
[3, 39]	λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ τί	Πέτρος	εἶπεν ἢ τί Φίλιππος ἢ
[3, 30]	Ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν;	Πέτρος	μὲν γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο,
[3, 6]	μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι	μητρός.	Εἰ δ' ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ
[3, 28]	σαρκικός, ἐν τούτοις ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι,	γαστρὸς	καὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα πλησμοναῖς,
[3, 36]	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ καὶ	σταυρὸς	θηρίων τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων,
[3, 5]	καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον τὸν διὰ	πυρὸς	ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ φίλον ἐπ'
[3, 6]	μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ	πυρὸς	ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ σιτία
[3, 23]	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,	μάρτυρος»	Ὃ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[3, 23]	τῆς ἐκκλησίας καὶ τοῦ Χριστοῦ	μάρτυρος»	Τοῦ δὲ δεχομένου καὶ πάνθ'
[3, 31]	τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν καταθέσεως ὁ	χῶρος	ἤδη πρότερον ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ
[3, 20]	γένους ὄντας Δαυίδ. Τούτους ὁ	ἠουοκᾶτος	ἤγαγεν πρὸς Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο
[3, 37]	οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν εἰς	πλάτος	ἐπισπείροντες τὴν οἰκουμένην. Καὶ γὰρ
[3, 20]	αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ	προστάγματος	τὸν κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν.
[3, 5]	ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ	κηρύγματος	διδασκαλίᾳ τὴν εἰς σύμπαντα τὰ
[3, 24]	πρώτοις καὶ κατ' ἀρχὴν τοῦ	κηρύγματος	ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ πεπραγμένων, διήγησιν.
[3, 32]	τὸν ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου	κηρύγματος·	ὡς δ' ὁ ἱερὸς τῶν
[3, 8]	καὶ τοῦ πρὸς τὸν πόλεμον	κινήματος,	ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν
[3, 24]	καὶ αὐτὸς τοῦ κατ' αὐτὸν	συγγράμματος	τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι' ἣν
[3, 37]	δ' ὄντος ἡμῖν ἅπαντας ἐξ	ὀνόματος	ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν
[3, 4]	τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ	ὀνόματος	αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν
[3, 37]	καὶ εὐαγγελισταί, τούτων εἰκότως ἐξ	ὀνόματος	γραφῇ μόνων τὴν μνήμην κατατεθείμεθα,
[3, 30]	μάλα προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς, ἐξ	ὀνόματος	προσειπόντα· μέμνησο, ὦ αὕτη, τοῦ
[3, 27]	τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων	ὀνόματος	τὴν τῆς διανοίας πτωχείαν αὐτῶν
[3, 39]	ἐθέλοι τὸν πρῶτον, τὴν ἐπ'	ὀνόματος	φερομένην Ἰωάννου ἀποκάλυψιν ἑορακέναι. Καὶ
[3, 6]	ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ	χάσματος	ἢ κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν ἢ
[3, 31]	πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε	χαρίσματος	ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ
[3, 26]	διὰ τοῦ μεταδιδομένου πρὸς αὐτοῦ	βαπτίσματος,	οὗ τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν ἀΐδιον
[3, 37]	συνεργίᾳ, ἐπεὶ καὶ τοῦ θείου	πνεύματος	εἰς ἔτι τότε δι' αὐτῶν
[3, 27]	ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου	πνεύματος	μὴ ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν κύριον,
[3, 24]	ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου	πνεύματος	οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν
[3, 23]	τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ	πνεύματος	σημαινομένων. Ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί
[3, 24]	ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ θείου	πνεύματος	τοῦ συνεργοῦντος αὐτοῖς ἀποδείξει καὶ
[3, 31]	εἴρηται, τὸ δέ γε τοῦ	σκηνώματος	αὐτοῦ χωρίον ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους
[3, 7]	νέων τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει	σώματος	διαφέροντας τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ δὲ
[3, 36]	συγκοπαὶ μελῶν, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ	σώματος,	κολάσεις τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ
[3, 20]	μαρτύριον τῆς αὐτουργίας τὴν τοῦ	σώματος	σκληρίαν καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς
[3, 28]	βασιλείαν, καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο,	φιλοσώματος	ὢν καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν
[3, 39]	ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ ὡς ἦν	δυνατὸς	ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ αὐτὸς
[3, 37]	δὲ κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ	Κοδρᾶτος	ἦν, ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου
[3, 23]	ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ	κράτος,	ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ,
[3, 23]	λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν,	βιαιότατος	μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν μέσῳ,
[3, 9]	καὶ παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ	ἐπιδοξότατος,	ὡς αὐτὸν μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος
[3, 24]	παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν τε	ἱκανώτατος	γεγονώς, οὐ πλέον τῶν βραχυτάτων
[3, 23]	συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος	μιαιφονώτατος	χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν μέσῳ, καί
[3, 23]	ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος	χαλεπώτατος.	Χρόνος ἐν μέσῳ, καί τινος
[3, 24]	Παῦλος πάντων ἐν παρασκευῇ λόγων	δυνατώτατος	νοήμασίν τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ
[3, 21]	διαδέχεται Τραϊανός. Οὗ δὴ πρῶτον	ἔτος	ἦν ἐν ᾧ τῆς κατ'
[3, 13]	παῖς διαδέχεται· οὗ κατὰ δεύτερον	ἔτος	τῆς βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος τῆς
[3, 21]	πρῶτος ἦν καὶ μετ' αὐτὸν	Ἀνέγκλητος.	~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας
[3, 0]	ΙΔ Ὡς καὶ Ῥωμαίων δεύτερος	Ἀνέγκλητος	ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ'
[3, 20]	τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων	σύγκλητος	βουλὴ ψηφίζεται· ἱστοροῦσιν οἱ γραφῇ
[3, 36]	παρὰ πλείστοις εἰς ἔτι νῦν	διαβόητος	Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου
[3, 0]	τοιούτων. ΚϚ Περὶ Μενάνδρου τοῦ	γόητος.	ΚΖ Περὶ τῆς τῶν Ἐβιωναίων
[3, 9]	δύο, τὰ Περὶ τῆς Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος,	ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς
[3, 20]	ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος	ὡμότητος.	Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων τι
[3, 4]	τῆς Ῥωμαίων καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας	τρίτος	ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου συνεργὸς καὶ
[3, 0]	ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας	τρίτος	ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς
[3, 0]	δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς	τρίτος	μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ Περὶ
[3, 21]	τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων.	Τρίτος	οὗτος τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν
[3, 0]	τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς	τρίτος	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος. ΛϚ
[3, 36]	μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς θηρία, ὅτι	σῖτος	εἰμι θεοῦ καὶ δι' ὀδόντων
[3, 6]	δεινά. Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ	σῖτος	ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων τὰς
[3, 13]	τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ	Τίτος	ὁ παῖς διαδέχεται· οὗ κατὰ
[3, 10]	συγγενῶν. Ὁ μὲν γὰρ αὐτοκράτωρ	Τίτος	οὕτως ἐκ μόνων αὐτῶν ἐβουλήθη
[3, 4]	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ	Τίτος	τῶν ἐπὶ Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς
[3, 6]	φάραγγας. Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ	Τίτος	ὡς ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν νεκρῶν
[3, 24]	καὶ τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί	λεκτος	ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ αἱ λοιπαὶ
[3, 6]	ἐν χερσίν, οὐδέ τις ἦν	οἶκτος	πολιᾶς ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες
[3, 8]	ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ	νυκτὸς	ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν
[3, 36]	θηριομαχῶ διὰ γῆς καὶ θαλάσσης,	νυκτὸς	καὶ ἡμέρας, ἐνδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις,
[3, 8]	δ' ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ	νυκτὸς	ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ
[3, 9]	ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν ἀναθέσει	ἀνδριάντος	ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως,
[3, 23]	Παύλου μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ	παραμείναντος	αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων,
[3, 39]	διὰ τὴν τοῦ κυρίου χάριν	ὑπομείναντος.	Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον μετὰ
[3, 5]	ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον	μεταλλάξαντος,	τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία
[3, 19]	τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι	προστάξαντος,	παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν αἱρετικῶν
[3, 4]	αὐτῶν μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς	ἐγκαταλέξαντος,	οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ
[3, 10]	πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ	παντὸς	ἔχοντα χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ
[3, 7]	συγγραφέως ἱστορίαις ταῖς περὶ τοῦ	παντὸς	πολέμου, πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν,
[3, 5]	πέρα δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε	παντὸς	πολέμου τὸν τρόπον καὶ τῶν
[3, 0]	ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ τοῦ	πιέσαντος	λιμοῦ. Ζ Περὶ τῶν τοῦ
[3, 17]	Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν ἄτοπον	ἐπινοήσαντος.	~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος τὸν
[3, 23]	πεφυλαγμένον. Ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου	τελευτήσαντος	ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου
[3, 5]	πορείαν σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ,	φήσαντος	αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ
[3, 7]	παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν	φήσαντος	ὡς πρὸς αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ·
[3, 7]	ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος αὐτὰ	ἐπιδακρύσαντός	τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν
[3, 22]	τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου πρώτου	καταστάντος	δεύτερος ἐν τοῖς δηλουμένοις Ἰγνάτιος
[3, 7]	σιδήρῳ καὶ θηρίοις, τοὺς δ'	ἐντὸς	ἑπτακαίδεκα ἐτῶν αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι,
[3, 5]	ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν	ἀποτμηθέντος,	ἐπὶ πᾶσί τε Ἰακώβου, τοῦ
[3, 35]	καὶ τοῦ Συμεῶνος τὸν δηλωθέντα	τελειωθέντος	τρόπον, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς
[3, 38]	αἷς κατελέξαμεν ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ	Κλήμεντος	ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ πᾶσιν,
[3, 18]	ἱστορήσαντες, ἐξ ἀδελφῆς γεγονυῖαν Φλαυίου	Κλήμεντος,	ἑνὸς τῶν τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης
[3, 38]	δευτέρα τις εἶναι λέγεται τοῦ	Κλήμεντος	ἐπιστολή, οὐ μὴν ἔθ' ὁμοίως
[3, 38]	φράσεως χαρακτῆρα τήν τε τοῦ	Κλήμεντος	ἐπιστολὴν καὶ τὴν πρὸς Ἑβραίους
[3, 0]	αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ Περὶ τῆς	Κλήμεντος	ἐπιστολῆς. ΙΖ Περὶ τοῦ κατὰ
[3, 0]	διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ τῆς	Κλήμεντος	ἐπιστολῆς καὶ τῶν ψευδῶς εἰς
[3, 24]	τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ	Κλήμεντος,	ἱστορίας ὁμοῦ καὶ ὠφελείας τῆς
[3, 15]	ἀπόστολος διδάσκει, λέγων· μετὰ καὶ	Κλήμεντος	καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου,
[3, 38]	χαρακτῆρα. Ἡ μὲν οὖν τοῦ	Κλήμεντος	ὁμολογουμένη γραφὴ πρόδηλος, εἴρηται δὲ
[3, 32]	τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ ὡς	ὄντος	ἀπὸ Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ, καὶ
[3, 31]	τὸν οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ,	ὄντος	ἐκ τῶν ἑπτά, ἐμείναμεν παρ'
[3, 37]	αὐτῶν ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ'	ὄντος	ἡμῖν ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι
[3, 28]	καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ, ἔνδον	ὄντος	Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ.
[3, 24]	Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι τότε	βαπτίζοντος	ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ,
[3, 39]	Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς δηλητήριον φάρμακον	ἐμπιόντος	καὶ μηδὲν ἀηδὲς διὰ τὴν
[3, 20]	ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν	ἀνήκοντος	τοῦ ἡμίσεος, καὶ ταῦτα οὐκ
[3, 27]	τὴν τῆς διανοίας πτωχείαν αὐτῶν	ὑποφαίνοντος·	ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ πτωχὸς
[3, 4]	μαρτυρεῖται, Λίνος δέ, οὗ μέμνηται	συνόντος	ἐπὶ Ῥώμης αὐτῷ κατὰ τὴν
[3, 24]	δὲ τοῦ θείου πνεύματος τοῦ	συνεργοῦντος	αὐτοῖς ἀποδείξει καὶ τῇ δι'
[3, 32]	ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ πως	ἱστοροῦντος·	ἀπὸ τούτων δηλαδὴ τῶν αἱρετικῶν
[3, 18]	ἐρρέθη τοῦ καὶ τὴν ἀποκάλυψιν	ἑορακότος.	Οὐδὲ γὰρ πρὸ πολλοῦ χρόνου
[3, 7]	θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα	προεορακότος	αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου
[3, 38]	διὰ τῆς πατρίου γλώττης ἐγγράφως	ὡμιληκότος	τοῦ Παύλου, οἳ μὲν τὸν
[3, 1]	ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος	μεμαρτυρηκότος;	ταῦτα Ὠριγένει κατὰ λέξιν ἐν
[3, 10]	γράμμασιν· τοσούτου γὰρ αἰῶνος ἤδη	παρῳχηκότος	οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν
[3, 1]	ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ	πεπληρωκότος	τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ
[3, 39]	περὶ Μάρκου τοῦ τὸ εὐαγγέλιον	γεγραφότος	ἐκτέθειται διὰ τούτων· Καὶ τοῦθ'
[3, 36]	ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς	ἄρτος	εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ
[3, 0]	ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	τέταρτος	Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος
[3, 6]	ὑπερηφα νοῦντες, καὶ τῶν ἐκπνεόντων	ἕκαστος	ἀτενὲς εἰς τὸν ναὸν ἀφεώρα,
[3, 39]	δ' αὐτὰ ὡς ἦν δυνατὸς	ἕκαστος»	Κέχρηται δ' ὁ αὐτὸς μαρτυρίαις
[3, 6]	ἡ πόλις, καὶ πρὸ ὀμμάτων	ἕκαστος	τὸ πάθος λαμβάνων ὡς παρ'
[3, 0]	Ὡς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος	Εὐάρεστος	ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς
[3, 23]	ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον·	Χριστός	με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας,
[3, 23]	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ	Χριστός	σοι παρακατεθέμεθα ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας,
[3, 39]	τὸν καλούμενον Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη	Ἰοῦστος,	καὶ Ματθίαν· καὶ προσευξάμενοι εἶπαν»
[3, 0]	Ὡς τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις	Ἰοῦστος.	ΛϚ Περὶ Ἰγνατίου καὶ τῶν
[3, 35]	τὸν θρόνον Ἰουδαῖός τις ὄνομα	Ἰοῦστος,	μυρίων ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς
[3, 23]	φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ	εὔρωστος	ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν
[3, 32]	ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι» Ἐπὶ τούτοις ὁ	αὐτὸς	ἀνὴρ διηγούμενος τὰ κατὰ τοὺς
[3, 1]	γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς, οὕτως	αὐτὸς	ἀξιώσας παθεῖν. Τί δεῖ περὶ
[3, 3]	ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ	αὐτὸς	ἀπόστολος ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει
[3, 39]	Καὶ ὁ μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα·	αὐτός	γε μὴν ὁ Παπίας κατὰ
[3, 9]	καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ παραδοῦναι	αὐτὸς	ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν
[3, 23]	Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος	αὐτὸς	ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς,
[3, 32]	ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου μάρτυς	αὐτὸς	ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη πρότερον
[3, 4]	ὁ Κλήμης, τῆς Ῥωμαίων καὶ	αὐτὸς	ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος καταστάς, Παύλου
[3, 10]	ἄλλα δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ	αὐτὸς	ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει
[3, 21]	ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο, τρίτον καὶ	αὐτὸς	ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν
[3, 32]	τῶν αἱρέσεων ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ	αὐτὸς	ἐπὶ τῷ αὐτῷ λόγῳ ἐπὶ
[3, 36]	τῆς ἐν Ἱεραπόλει παροικίας καὶ	αὐτὸς	ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ πλείστοις
[3, 24]	ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν	αὐτὸς	ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ
[3, 8]	δ' ἔτι τούτου παραδοξότερον ὁ	αὐτὸς	ἱστορεῖ, χρησμόν τινα φάσκων ἐν
[3, 9]	ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν	αὐτὸς	καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος
[3, 39]	δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ	αὐτὸς	μαρτυρίαις ἀπὸ τῆς Ἰωάννου προτέρας
[3, 8]	αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν	αὐτὸς	μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν·
[3, 7]	τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός τε	αὐτὸς	ὁ τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ
[3, 5]	ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ	αὐτὸς	οὗτος τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς
[3, 24]	προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν	αὐτὸς	πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς
[3, 36]	ἔχειν αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ δ'	αὐτὸς	Σμυρναίοις γράφων, οὐκ οἰδ' ὁπόθεν
[3, 32]	ὁ λόγος ἐδήλωσεν. Ὁ δ'	αὐτὸς	συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς
[3, 9]	Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς,	αὐτός	τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ πρῶτα
[3, 24]	ὁ δὲ Λουκᾶς ἀρχόμενος καὶ	αὐτὸς	τοῦ κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν
[3, 35]	Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ	αὐτὸς	ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν
[3, 4]	οὖν μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς	αὐτὸς	ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ
[3, 28]	τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν	αὐτὸς	ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ
[3, 10]	τῆς εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ	αὐτὸς	ὡς ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν
[3, 32]	ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ	αὐτὸς	ὡς ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους
[3, 39]	εἶπαν» Καὶ ἄλλα δὲ ὁ	αὐτὸς	ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς
[3, 9]	σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι.	Οὗτος	δὴ πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν
[3, 31]	πεφορεκὼς καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος,	οὗτος	ἐν Ἐφέσῳ κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ
[3, 4]	δὲ λέξεων ἐν ὁπόσαις καὶ	οὗτος	ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ περιτομῆς τὸν
[3, 8]	ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ ἁπάσης γε	οὗτος	ἢ μόνης ᾖρξεν τῆς ὑπὸ
[3, 31]	δ' ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἐπίσκοπος	οὗτος	ἦν ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι Ῥωμαίων
[3, 29]	ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα ἔχων	οὗτος,	μετὰ τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ
[3, 31]	τοῦ πατρὸς αὐτῶν» Ταῦτα μὲν	οὗτος·	ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν ταῖς
[3, 10]	παράδοσιν μέχρι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς·	οὗτος	ὁ χρόνος ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον
[3, 26]	ἀποδείκνυται τὸν τρόπον. Ἦν καὶ	οὗτος	Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον δὲ γοητείας
[3, 5]	ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ αὐτὸς	οὗτος	τῶν ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας
[3, 21]	ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος	οὗτος	τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν πρῶτον
[3, 30]	μέμνησο, ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου.	Τοιοῦτος	ἦν ὁ τῶν μακαρίων γάμος
[3, 33]	ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ.	Τοσοῦτός	γε μὴν ἐν πλείοσι τόποις
[3, 6]	καλύμματα τῶν σωμάτων περισπῶντες, μετὰ	γέλωτος	ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς τῶν
[3, 14]	τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας ὁ	πρῶτος	Ἀννιανὸς δύο πρὸς τοῖς εἴκοσι
[3, 7]	Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε	πρῶτος	ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων ἀδελφός,
[3, 21]	ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ	πρῶτος	ἦν καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος.
[3, 2]	τὴν Παύλου καὶ Πέτρου μαρτυρίαν	πρῶτος	κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος. Μνημονεύει
[3, 4]	τὴν δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν,	πρῶτος	μετὰ Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 4]	τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται	πρῶτος	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ
[3, 0]	Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς	πρῶτος	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη. Γ
[3, 6]	τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς	ἔδαφος.	Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν
[3, 31]	τῇ κατὰ τὴν Ἀσίαν· ὁ	τάφος	αὐτῶν ἐστιν ἐκεῖ καὶ ὁ
[3, 6]	δ' αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη,	βρέφος,	εἶπεν, ἄθλιον, ἐν πολέμῳ καὶ
[3, 6]	ἱκετεύοντας. Χρῆσαι σφίσιν δεξιὰν καὶ	ξίφος,	τῷ λιμῷ κατέλιπον ὑπερηφα νοῦντες,
[3, 5]	ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν παῖς,	ἀδελφὸς	δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος,
[3, 13]	ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ Δομετιανὸς	ἀδελφὸς	διαδέχεται, δύο ἔτεσι καὶ μησὶ
[3, 7]	πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων	ἀδελφός,	ἔτι τῷ βίῳ περιόντες καὶ
[3, 23]	ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος	λῄσταρχος	ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος
[3, 27]	ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ	πτωχὸς	παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς
[3, 24]	ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν	ἐγγὺς	τοῦ Σαλείμ, σαφῶς τε τοῦτο
[3, 10]	καὶ παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ, καθάπερ	βασιλεὺς	Ἀγρίππας καί τινες αὐτοῦ τῶν
[3, 10]	βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ	βασιλεὺς	Ἀγρίππας ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς, τῇ
[3, 5]	ταῖς κατὰ Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος,	βασιλεὺς	ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας,
[3, 26]	τὸν τρόπον. Ἦν καὶ οὗτος	Σαμαρεύς,	εἰς ἄκρον δὲ γοητείας οὐκ
[3, 29]	προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε μὴν	Ἀλεξανδρεὺς	Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα
[3, 23]	τοιοῦτοι Εἰρηναῖος καὶ Κλήμης ὁ	Ἀλεξανδρεύς·	ὧν ὁ μὲν πρότερος ἐν
[3, 9]	Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων	ἱερεύς,	αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ
[3, 31]	τοῦ κυρίου ἀναπεσών, ὃς ἐγενήθη	ἱερεὺς	τὸ πέταλον πεφορεκὼς καὶ μάρτυς
[3, 32]	λόγος ἐδήλωσεν. Ὁ δ' αὐτὸς	συγγραφεὺς	καὶ ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς τῶν
[3, 7]	τὸν τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν ὁ	συγγραφεὺς	λιμῷ καὶ ξίφει μυριάδας ἑκατὸν
[3, 3]	μὴν καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς	συγγραφεὺς	ταῖς ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις.
[3, 7]	ἐν αἷς ἡ τῶν Ἰουδαίων	πληθὺς	τὸν μὲν λῃστὴν καὶ φονέα
[3, 36]	οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον· καὶ	εὐθὺς	αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν
[3, 10]	τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν ἐστιν	εὐθὺς	ἐκ πρώτης γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ
[3, 6]	μοι τροφὴ καὶ τοῖς στασιασταῖς	ἐρινὺς	καὶ τῷ βίῳ μῦθος, ὁ
[3, 36]	λόγων ὁμιλίαις τε καὶ προτροπαῖς	ἐπιρρωννύς,	ἐν πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς
[3, 20]	κατὰ σάρκα λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ·	οὓς	ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ γένους ὄντας
[3, 20]	συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος καὶ	οὓς	ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ τὸν Δομετιανὸν
[3, 1]	Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν, πρὸς	οὓς	καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ,
[3, 24]	ἡμῖν καὶ Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν·	οὓς	καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ τὴν γραφὴν
[3, 3]	πρὸς μέν τινων ἀντιλέλεκται, δι'	οὓς	οὐκ ἂν ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη,
[3, 8]	Καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ἑορτὴν	βοῦς	μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως
[3, 9]	πόλεως, τοὺς δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ	λόγους	βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ πᾶσαν
[3, 39]	Παπίας τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων	λόγους	παρὰ τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ
[3, 39]	ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον	λόγους,	τί Ἀνδρέας ἢ τί Πέτρος
[3, 38]	προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος	διαλόγους	περιέχοντα· ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη
[3, 34]	προειρημένου βασιλέως ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ	παραδοὺς	τὴν λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον,
[3, 24]	ἑτέρους ἰέναι, πατρίῳ γλώττῃ γραφῇ	παραδοὺς	τὸ κατ' αὐτὸν εὐαγγέλιον, τὸ
[3, 23]	πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ,	διδοὺς	μέγα παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ
[3, 6]	ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων	ὁδοὺς	ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις
[3, 29]	υἱόν· ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ	πάθους	ἦν ἡ εἰς μέσον τῶν
[3, 27]	καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν	ἤθους	αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ
[3, 26]	μὲν τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς	ἀληθοῦς	ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ
[3, 25]	φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς	ἀληθοῦς	ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν
[3, 6]	πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ	πλήθους	εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ
[3, 7]	τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ	πλήθους	τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δεσμίους
[3, 33]	κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ	πλήθους	τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀναιρουμένων,
[3, 1]	συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν δὴ κατὰ	Ἰουδαίους	ἐν τούτοις ἦν· τῶν δὲ
[3, 8]	ἢ μόνης ᾖρξεν τῆς ὑπὸ	Ῥωμαίους.	Δικαιότερον δ' ἂν ἐπὶ τὸν
[3, 3]	ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν τῆς πρὸς	Ῥωμαίους	μνήμην πεποίηται μετὰ ἄλλων καὶ
[3, 9]	ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε	Ῥωμαίους	πολεμήσας τὰ πρῶτα καὶ τοῖς
[3, 4]	τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς	Ἀθηναίους	Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν
[3, 27]	ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο	Ἐβιωναίους	τούτους οἰκείως ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι,
[3, 38]	Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ τὴν πρὸς	Ἑβραίους	ἀποσῴζειν καὶ τῷ μὴ πόρρω
[3, 25]	τούτοις τινὲς καὶ τὸ καθ'	Ἑβραίους	εὐαγγέλιον κατέλεξαν, ᾧ μάλιστα Ἑβραίων
[3, 39]	τοῦ κυρίου, ἣν τὸ καθ'	Ἑβραίους	εὐαγγέλιον περιέχει. Καὶ ταῦτα δ'
[3, 27]	εὐαγγελίῳ δὲ μόνῳ τῷ καθ'	Ἑβραίους	λεγομένῳ χρώμενοι, τῶν λοιπῶν σμικρὸν
[3, 38]	διετυπώσατο· ἐν ᾗ τῆς πρὸς	Ἑβραίους	πολλὰ νοήματα παραθείς, ἤδη δὲ
[3, 3]	μήν τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς	Ἑβραίους,	πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς
[3, 38]	γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς	ἀρχαίους	αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη δὲ
[3, 31]	οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει πάντας τοὺς	ἁγίους,	Φίλιππον τῶν δώδεκα ἀποστόλων, ὃς
[3, 4]	ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ	πλείους	ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται,
[3, 11]	γένους κατὰ σάρκα τοῦ κυρίου	πλείους	γὰρ καὶ τούτων περιῆσαν εἰς
[3, 7]	τὰ κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι,	πλείους	δὲ εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι
[3, 37]	καὶ ἄλλοι δ' ἐπὶ τούτοις	πλείους	ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν πρώτην
[3, 7]	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν	πλείους	Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε
[3, 33]	διωγμῶν μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι	πλείους	τε τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι
[3, 4]	τοῦ Ἰλλυρικοῦ τῶν ἐκκλησιῶν καταβέβλητο	θεμελίους,	δῆλον ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ'
[3, 37]	ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων	θεμελίους	ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς πλέον τὸ
[3, 37]	εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ	θεμελίους	τῆς πίστεως ἐπὶ ξένοις τισὶ
[3, 6]	ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς	πολεμίους	ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ
[3, 7]	πλήθους τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη	δεσμίους	εἰς τὰ κατ' Αἴγυπτον ἔργα
[3, 6]	οἶμαι Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς	ἀλιτηρίους,	ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ χάσματος
[3, 10]	τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ τὰς	πατρίους	δόξας τῶν Ἰουδαίων περὶ θεοῦ
[3, 17]	οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας	μυρίους	τε ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς
[3, 36]	ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ πρὸς	Φιλιππησίους	ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ
[3, 8]	καὶ τὸν ναόν, φωνὴ ἐπὶ	νυμφίους	καὶ νύμφας, φωνὴ ἐπὶ πάντα
[3, 25]	τὰς ἄλλως παρὰ ταύτας, οὐκ	ἐνδιαθήκους	μὲν ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως
[3, 6]	καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς αὐτοὺς	οἴκους	εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ
[3, 6]	βαθύνας ἑαυτὸν ὁ λιμὸς κατ'	οἴκους	καὶ γενεὰς τὸν δῆμον ἐπεβόσκετο,
[3, 33]	ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν	μερικοὺς	κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε
[3, 7]	τοὺς δὲ λοιποὺς στασιώδεις καὶ	λῃστρικούς,	ὑπ' ἀλλήλων μετὰ τὴν ἅλωσιν
[3, 10]	ἐπ' αὐτοῦ τῆς Ἀρχαιολογίας τοῦ	τέλους	φωνὰς παρατέθειται, εἰς πίστωσιν τῆς
[3, 6]	χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς	ἀλλήλους,	ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς
[3, 24]	ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς	ἄλλους	ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον
[3, 27]	ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν ἐλπίδος·	~Ἄλλους	δ' ὁ πονηρὸς δαίμων, τῆς
[3, 17]	εὐλόγου κρίσεως κτείνας μυρίους τε	ἄλλους	ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ τὴν
[3, 9]	συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ πρὸς	ἄλλους,	οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ τὰ
[3, 26]	δαιμόνων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον,	πολλοὺς	ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν·
[3, 17]	Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν εἰς	πολλοὺς	ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ
[3, 6]	ἐκ τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες τὰς	ἀκόλους	ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι
[3, 30]	καταλέγει, φάσκων· Ἢ καὶ τοὺς	ἀποστόλους	ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος μὲν γὰρ καὶ
[3, 5]	τε τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς	ἀποστόλους	αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν
[3, 39]	τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς	ἀποστόλους	μετὰ Ματθία στῆσαί τε καὶ
[3, 24]	φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς	ἀποστόλους,	τὸν βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ
[3, 20]	ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν ἰδίων χειρῶν	τύλους	παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ τοῦ
[3, 6]	φειδὼ τοὺς τοῦ ζῆν ἀφελέσθαι	σταλαγμούς.	Τοιαῦτα δ' ἐσθίοντες, ὅμως οὐ
[3, 4]	Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν τοὺς	γνωρίμους	αὐτοῦ καταλέγων ἐξ ὀνόματος αὐτῶν
[3, 36]	πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ'	ὀφθαλμοὺς	οὐ μόνον ἐν τοῖς μακαρίοις
[3, 10]	ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς τε	νόμους	περιέχει καὶ τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας
[3, 33]	μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς	νόμους	πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό
[3, 0]	ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς ζητεῖσθαι	Χριστιανοὺς	ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων
[3, 33]	καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν τοὺς	Χριστιανοὺς	καὶ τὸν Χριστὸν θεοῦ δίκην
[3, 33]	γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου κατακρίνας	Χριστιανούς	τινας καὶ τῆς ἀξίας ἐκβαλών,
[3, 23]	μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο,	ἀπογνοὺς	δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ
[3, 19]	δ' αὐτοῦ Δομετιανοῦ τοὺς ἀπὸ	γένους	Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει
[3, 0]	ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ	γένους	Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ Περὶ
[3, 12]	Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας τοὺς ἀπὸ	γένους	Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη τις
[3, 11]	πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα τοῖς πρὸς	γένους	κατὰ σάρκα τοῦ κυρίου πλείους
[3, 20]	ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν ὡς ἐκ	γένους	ὄντας Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος
[3, 20]	δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ ἀπὸ	γένους	ὄντας τοῦ κυρίου, γενομένης τε
[3, 32]	ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καὶ ἀπὸ	γένους	τοῦ κυρίου, καὶ γενομένης εἰρήνης
[3, 20]	~Ἔτι δὲ περιῆσαν οἱ ἀπὸ	γένους	τοῦ κυρίου υἱωνοὶ Ἰούδα τοῦ
[3, 0]	προστάττει. Κ Περὶ τῶν πρὸς	γένους	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ Ὡς
[3, 19]	σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς ἀπὸ	γένους	τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ ὡς αὐτοῦ
[3, 9]	ὁπόθεν τε καὶ ἀφ' οἵου	γένους	ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν
[3, 29]	τέκνων τὰς μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι	παρθένους,	ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν·
[3, 20]	τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν τοὺς ἀδίκως	ἐξεληλαμένους	ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος βουλὴ ψηφίζεται·
[3, 24]	σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό τε τοῦτ'	ἐπισημηναμένους	κατ' ἀρχὰς τῆς αὐτῶν ἱστορίας·
[3, 6]	οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν ὡς	ἀρνησαμένους	ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ ὡς
[3, 38]	ὅτι μηδὲ τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ	κεχρημένους	ἴσμεν. Ἤδη δὲ καὶ ἕτερα
[3, 3]	καὶ τῶν παλαιτάτων δὲ συγγραφέων	κεχρημένους	τινὰς αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα εἰς
[3, 25]	καὶ αὐτή. ~Εὔλογον δ' ἐνταῦθα	γενομένους	ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς δηλωθείσας τῆς καινῆς
[3, 6]	ἄλογον ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας	τεθνηξομένους	αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς
[3, 26]	οἴδαμεν· ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ	ἑπομένους	ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ
[3, 11]	τοὺς εἰς ἔτι τῷ βίῳ	λειπομένους	ἐπὶ ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα
[3, 33]	τό γε ἅμα τῇ ἕῳ	διεγειρομένους	τὸν Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν,
[3, 26]	ἀεὶ ἀγήρως τινὰς καὶ ἀθανάτους	ἐσομένους.	Ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἐκ
[3, 7]	δὲ εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι	φθαρησομένους	ἐν τοῖς θεάτροις σιδήρῳ καὶ
[3, 36]	Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις,	πεπεισμένους	ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ εἰς
[3, 7]	ὑπ' ἀλλήλων μετὰ τὴν ἅλωσιν	ἐνδεικνυμένους,	ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων τοὺς
[3, 26]	πρὸς αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς	καταξιουμένους	ἀθανασίαν ἀΐδιον ἐν αὐτῷ τούτῳ
[3, 32]	ἀνὴρ διηγούμενος τὰ κατὰ τοὺς	δηλουμένους,	ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι τῶν
[3, 18]	τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ τοὺς	δηλουμένους	ἡ τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν
[3, 28]	παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς	δηλουμένους	χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι
[3, 29]	οὖν περὶ τῶν κατὰ τοὺς	δηλουμένους	χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων,
[3, 9]	αὐτοὶ τὰ πάτρια τοῦ Ἰουδαίων	ἔθνους	ἐπειράθησαν. Τούτων ἐν τῷ προτέρῳ
[3, 10]	βιβλίοις· αἱ δὲ λοιπαὶ τέσσαρες	ὕμνους	εἰς τὸν θεὸν καὶ τοῖς
[3, 32]	δ' αὐτὸς συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους	ἀπογόνους	ἑνὸς τῶν φερομένων ἀδελφῶν τοῦ
[3, 3]	διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν κατὰ	χρόνους	ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν
[3, 32]	κατὰ τοῦτον οὗ νῦν τοὺς	χρόνους	ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ κατὰ πόλεις
[3, 28]	Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ τοὺς δηλουμένους	χρόνους	ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον
[3, 29]	περὶ τῶν κατὰ τοὺς δηλουμένους	χρόνους	παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου
[3, 20]	οἱ γραφῇ τὰ κατὰ τοὺς	χρόνους	παραδόντες. Τότε δὴ οὖν καὶ
[3, 10]	τὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι	χρόνους	πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα,
[3, 4]	ἐπὶ καιροῦ τὰ τῆς κατὰ	χρόνους	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται·
[3, 6]	ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν	κεραυνούς·	πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα παθόντων
[3, 7]	καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ	παραδόξους	θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς μὴ
[3, 7]	δέκα διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς δὲ	λοιποὺς	στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων
[3, 23]	πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν	ἐπισκόπους	καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας
[3, 8]	καὶ νύκτωρ κατὰ πάντας τοὺς	στενωποὺς	περιῄει κεκραγώς. Τῶν δ' ἐπισήμων
[3, 20]	ἀλλὰ καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα,	ἐλευθέρους	μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ
[3, 39]	τὴν τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς	ἱεροὺς	ἀποστόλους μετὰ Ματθία στῆσαί τε
[3, 5]	συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ	μέρους	ἔχοιεν οἱ τῇδε τῇ γραφῇ
[3, 32]	Ὁ δ' αὐτὸς συγγραφεὺς καὶ	ἑτέρους	ἀπογόνους ἑνὸς τῶν φερομένων ἀδελφῶν
[3, 24]	κηρύξας, ὡς ἤμελλεν καὶ ἐφ'	ἑτέρους	ἰέναι, πατρίῳ γλώττῃ γραφῇ παραδοὺς
[3, 37]	μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες	ἑτέρους	τούτοις τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν
[3, 6]	μὴ τῶν κατ' ἐμαυτὸν εἶχον	ἀπείρους	μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν
[3, 6]	ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ τοὺς	νεκροὺς	θάπτειν ἐκέλευον, τὴν ὀσμὴν οὐ
[3, 20]	ἐν δόξῃ κρινεῖ ζῶντας καὶ	νεκροὺς	καὶ ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ
[3, 6]	γοῦν τὰς οἰκίας, ἐσύλων τοὺς	νεκρούς,	καὶ τὰ καλύμματα τῶν σωμάτων
[3, 32]	αὐτὸς ὡς ἄρα καὶ τοὺς	κατηγόρους	αὐτοῦ, ζητου μένων τότε τῶν
[3, 6]	τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν αἰδοίων	πόρους,	ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς
[3, 20]	μόνων, ἐξ ὧν καὶ τοὺς	φόρους	ἀναφέρειν καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι»
[3, 23]	αὐτὸς ἐκεῖνος ὃν ἠγάπα ὁ	Ἰησοῦς,	ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης
[3, 8]	ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων φοβερώτερον,	Ἰησοῦς	γάρ τις ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου,
[3, 24]	τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην ἦλθεν	Ἰησοῦς	εἰς τὴν Γαλιλαίαν» καὶ ὁ
[3, 24]	ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ	Ἰησοῦς»	τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ
[3, 4]	ῥᾴδιον εἰπεῖν, μὴ ὅτι γε	ὅσους	ἄν τις ἐκ τῶν Παύλου
[3, 6]	ἀνεπλήσθη δ' εὐθέως ὅλη τοῦ	μύσους	ἡ πόλις, καὶ πρὸ ὀμμάτων
[3, 31]	ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει πάντας	τοὺς	ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα ἀποστόλων,
[3, 10]	ὅ τινες Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν τῷ	τοὺς	ἀγῶνας τῶν ἐν τοῖς οὕτω
[3, 23]	λέγουσιν ἔνιοι, καὶ τἄλλα ἀναπαύσας	τοὺς	ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι
[3, 20]	τοῦ καὶ τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν	τοὺς	ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος
[3, 30]	ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ	τοὺς	ἀθετοῦντας τὸν γάμον τοὺς τῶν
[3, 6]	πάθος· οἶμαι Ῥωμαίων βραδυνάντων ἐπὶ	τοὺς	ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι ἂν ὑπὸ
[3, 24]	ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ	τοὺς	ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ
[3, 32]	αὐτόν τε τὸν δικαστὴν καὶ	τοὺς	ἀμφ' αὐτὸν εἰς τὰ μέγιστα
[3, 19]	δεδόσθαι. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ Δομετιανοῦ	τοὺς	ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος,
[3, 0]	τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς	τοὺς	ἀπὸ γένους Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάττει.
[3, 12]	τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας	τοὺς	ἀπὸ γένους Δαυίδ, ὡς μὴ
[3, 4]	ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων ὁ Παῦλος	τοὺς	ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ καὶ κύκλῳ μέχρι
[3, 20]	τὴν τοῦ σώματος σκληρίαν καὶ	τοὺς	ἀπὸ τῆς συνεχοῦς ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας
[3, 18]	πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ	τοὺς	ἄποθεν τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου
[3, 30]	συζυγίαις καταλέγει, φάσκων· Ἢ καὶ	τοὺς	ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος μὲν γὰρ
[3, 5]	εἴς τε τὸν Χριστὸν καὶ	τοὺς	ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν
[3, 24]	θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ	τοὺς	ἀποστόλους, τὸν βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι
[3, 6]	καὶ πολλάκις λοιδοροῦσα καὶ καταρωμένη	τοὺς	ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς
[3, 38]	ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ	τοὺς	ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη
[3, 10]	Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ τὰ κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον, ὡς
[3, 39]	πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν
[3, 6]	μεθυόντων τρόπον καὶ ὑπ' ἀμηχανίας	τοὺς	αὐτοὺς οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ
[3, 26]	μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν· ὃς καὶ	τοὺς	αὐτῷ ἑπομένους ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν,
[3, 4]	ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν	τοὺς	γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ ὀνόματος
[3, 7]	τοῖς θεάτροις σιδήρῳ καὶ θηρίοις,	τοὺς	δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν αἰχμαλώτους
[3, 6]	τὰ λείψανα τοῦ τέκνου διεκάλυψεν.	Τοὺς	δ' εὐθέως φρίκη καὶ φρενῶν
[3, 6]	διήλαυνον ἐπὶ πείρᾳ τοῦ σιδήρου,	τοὺς	δ' ἱκετεύοντας. Χρῆσαι σφίσιν δεξιὰν
[3, 20]	τὸν κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν.	Τοὺς	δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν,
[3, 7]	ἑκατὸν καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν,	τοὺς	δὲ λοιποὺς στασιώδεις καὶ λῃστρικούς,
[3, 9]	ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως,	τοὺς	δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης
[3, 32]	αὐτὸς ἀνὴρ διηγούμενος τὰ κατὰ	τοὺς	δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι
[3, 18]	Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ	τοὺς	δηλουμένους ἡ τῆς ἡμετέρας πίστεως
[3, 28]	πτωχὸς παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται. ~Κατὰ	τοὺς	δηλουμένους χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν
[3, 29]	μὲν οὖν περὶ τῶν κατὰ	τοὺς	δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν
[3, 11]	καὶ τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν	τοὺς	εἰς ἔτι τῷ βίῳ λειπομένους
[3, 0]	ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς Οὐεσπασιανὸς	τοὺς	ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ
[3, 4]	ἐν ὁπόσαις καὶ οὗτος ἐπαρχίαις	τοὺς	ἐκ περιτομῆς τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος
[3, 6]	τοῖς θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ	τοὺς	ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ διηρεύνων, μή
[3, 6]	ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον ἦν τοῦτο	τοὺς	ἔνδον προσφέρεσθαι τροφήν, εὐθέως δ'
[3, 39]	μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν	τοὺς	ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ Ματθία στῆσαί
[3, 37]	ἅτε τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί,	τοὺς	κατὰ πάντα τόπον τῶν ἐκκλησιῶν
[3, 26]	μεταδιδομένου πρὸς αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ	τοὺς	καταξιουμένους ἀθανασίαν ἀΐδιον ἐν αὐτῷ
[3, 32]	ὁ αὐτὸς ὡς ἄρα καὶ	τοὺς	κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου μένων τότε
[3, 39]	νῦν δὲ ἡμῖν δηλούμενος Παπίας	τοὺς	μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ
[3, 6]	πρῶτον ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ	τοὺς	νεκροὺς θάπτειν ἐκέλευον, τὴν ὀσμὴν
[3, 6]	Τυμβωρυχοῦντες γοῦν τὰς οἰκίας, ἐσύλων	τοὺς	νεκρούς, καὶ τὰ καλύμματα τῶν
[3, 33]	μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ παρὰ	τοὺς	νόμους πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν
[3, 11]	τῷ βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ	τοὺς	πάντας περὶ τοῦ τίνα χρὴ
[3, 11]	καὶ δὴ ἀπὸ μιᾶς γνώμης	τοὺς	πάντας Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ,
[3, 8]	ἑαυτοῦ φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ πρὸς	τοὺς	παρόντας, ἃς καὶ πρότερον φωνὰς
[3, 36]	πιστεύω ὄντα. Καὶ ὅτε πρὸς	τοὺς	περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς.
[3, 6]	πόας ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι	τοὺς	πολεμίους ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα,
[3, 6]	τὸ πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ	τοὺς	προσήκοντας οὔτε ἴσχυον οἱ κάμνοντες
[3, 6]	ἀτενὲς εἰς τὸν ναὸν ἀφεώρα,	τοὺς	στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ δὲ
[3, 8]	ἡμέραν καὶ νύκτωρ κατὰ πάντας	τοὺς	στενωποὺς περιῄει κεκραγώς. Τῶν δ'
[3, 10]	πέντε μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ	τούς	τε νόμους περιέχει καὶ τὴν
[3, 6]	ἢ κατακλυσθῆναι τὴν πόλιν ἢ	τοὺς	τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν κεραυνούς· πολὺ
[3, 6]	χερσὶ μαραινομένων οὐκ ἦν φειδὼ	τοὺς	τοῦ ζῆν ἀφελέσθαι σταλαγμούς. Τοιαῦτα
[3, 24]	Καὶ ἀληθής γε ὁ λόγος.	Τοὺς	τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν
[3, 6]	ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις	τοὺς	τῶν αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις δ'
[3, 30]	διὰ τοὺς ἀθετοῦντας τὸν γάμον	τοὺς	τῶν ἀποστόλων ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις
[3, 39]	παρηκολουθηκώς τις τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι,	τοὺς	τῶν πρεσβυτέρων ἀνέκρινον λόγους, τί
[3, 6]	παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν ἄλογον ἐδόκει	τοὺς	ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ
[3, 7]	θριάμβῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ πλήθους	τοὺς	ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δεσμίους εἰς
[3, 7]	ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων	τοὺς	ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει σώματος διαφέροντας
[3, 6]	τοῖς ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν	τοὺς	φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν
[3, 39]	πρεσβυτέρου Ἰωάννου παραδόσεις· ἐφ' ἃς	τοὺς	φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν προσθήσομεν
[3, 20]	λθʹ μόνων, ἐξ ὧν καὶ	τοὺς	φόρους ἀναφέρειν καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας
[3, 33]	δὲ καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν	τοὺς	Χριστιανοὺς καὶ τὸν Χριστὸν θεοῦ
[3, 32]	Δομετιανὸν κατὰ τοῦτον οὗ νῦν	τοὺς	χρόνους ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ κατὰ
[3, 20]	ἱστοροῦσιν οἱ γραφῇ τὰ κατὰ	τοὺς	χρόνους παραδόντες. Τότε δὴ οὖν
[3, 26]	τὸ ἀεὶ ἀγήρως τινὰς καὶ	ἀθανάτους	ἐσομένους. Ταῦτα μὲν οὖν καὶ
[3, 31]	σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον ἐξ ἐπιστολῆς	Πολυκράτους	τῆς δ' ἐν Ἐφέσῳ παροικίας
[3, 7]	ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων τοὺς	ὑψηλοτάτους	καὶ κάλλει σώματος διαφέροντας τετηρῆσθαι
[3, 8]	ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ' ἔχουσα	βαθυτάτους,	ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην
[3, 24]	καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς	ἀναντιρρήτους	ἐπισημηνώμεθα γραφάς. Καὶ δὴ τὸ
[3, 27]	τοῦ θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι,	θατεραλήπτους	εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους τούτους οἰκείως
[3, 25]	τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ	ἀπλάστους	καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς
[3, 20]	ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν	αὐτοὺς	ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος
[3, 33]	συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ	αὐτοὺς	ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν ἀκολούθως
[3, 5]	ἡ ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν	αὐτοὺς	ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν
[3, 20]	καὶ τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ	αὐτοὺς	αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ
[3, 23]	ἴσα τοῖς ἄλλοις παθεῖν ἠξίου.	Αὐτοὺς	δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον
[3, 16]	πάλαι τε καὶ καθ' ἡμᾶς	αὐτοὺς	ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε κατὰ
[3, 20]	ὡς καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν	αὐτοὺς	εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ
[3, 33]	λέγων ἔξω τοῦ μὴ βούλεσθαι	αὐτοὺς	εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς
[3, 24]	Μάρκου καὶ Λουκᾶ τῶν κατ'	αὐτοὺς	εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην
[3, 10]	ὁμοίως αὐτῷ τὰ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον, ὡς μὴ
[3, 33]	μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους πράττειν	αὐτοὺς	κατειληφέναι, πλὴν τό γε ἅμα
[3, 39]	δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι
[3, 6]	τρόπον καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς	αὐτοὺς	οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς
[3, 5]	ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα	αὐτοὺς	ὄλεθρον πρὸς τῆς θείας δίκης
[3, 20]	εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν	αὐτοὺς	πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων
[3, 10]	μετὰ Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ'	αὐτοὺς	πραχθέντα συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ
[3, 10]	τῶν νόμων, διὰ τί κατ'	αὐτοὺς	τὰ μὲν ἔξεστι πράττειν, τὰ
[3, 5]	τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως	αὐτοὺς	τῆς εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ
[3, 20]	τε εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι	αὐτοὺς	τῷ βίῳ. Ταῦτα μὲν ὁ
[3, 6]	Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν ἐπ'	αὐτούς,	φθάνει δὲ καὶ δουλείαν ὁ
[3, 6]	δὲ πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες	ἑαυτοὺς	εἰς τὰ μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν,
[3, 25]	Ματθία ἢ καί τινων παρὰ	τούτους	ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ ὡς
[3, 23]	ἄλλοις παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ	τούτους	ἀναλαβὼν καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος
[3, 37]	ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ	τούτους	διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος ἦν, ὃν
[3, 36]	διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν κατὰ	τούτους	ἐπὶ τῆς Ἀσίας τῶν ἀποστόλων
[3, 20]	ὡς ἐκ γένους ὄντας Δαυίδ.	Τούτους	ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν πρὸς Δομετιανὸν
[3, 27]	ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους	τούτους	οἰκείως ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι, πτωχῶς
[3, 26]	ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι μὲν	τούτους	σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς ἀποπεπτώκασιν
[3, 22]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ	τούτους	τὴν λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις
[3, 27]	βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ παρὰ	τούτους	τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας, τὴν
[3, 23]	ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι δὲ εἰς	τούτους	τῷ βίῳ περιῆν, ἀπόχρη διὰ
[3, 7]	τοὺς δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα ἐτῶν	αἰχμαλώτους	ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων
[3, 5]	μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς ὅσα διὰ	ξίφους	καὶ ἄλλῳ τρόπῳ κατ' αὐτῶν
[3, 23]	ἔνιοι, καὶ τἄλλα ἀναπαύσας τοὺς	ἀδελφοὺς,	ἐπὶ πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας
[3, 20]	σκληρίαν καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς	συνεχοῦς	ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν ἰδίων
[3, 23]	αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων,	μάρτυς	ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων
[3, 32]	βίον ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου	μάρτυς	αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη
[3, 31]	ἱερεὺς τὸ πέταλον πεφορεκὼς καὶ	μάρτυς	καὶ διδάσκαλος, οὗτος ἐν Ἐφέσῳ
[3, 16]	τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως	μάρτυς	ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν
[3, 6]	αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον	ὡς	ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ
[3, 6]	λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν	ὡς	αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς
[3, 24]	γένοιτο δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ	ὡς	ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ
[3, 7]	πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν	ὡς	ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν
[3, 24]	Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι	ὡς	ἂν αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου
[3, 20]	δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν,	ὡς	ἂν δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ
[3, 5]	λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι,	ὡς	ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ
[3, 39]	παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα	ὡς	ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν
[3, 39]	τοι σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν,	ὡς	ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων
[3, 9]	τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα,	ὡς	ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς
[3, 32]	ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς,	ὡς	ἂν ἐξ αὐτῶν ὄντας ἁλῶναι
[3, 5]	ὁπόσα οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ	ὡς	ἂν ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες
[3, 5]	πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων,	ὡς	ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν
[3, 10]	εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς	ὡς	ἂν προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι
[3, 32]	ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος	ὡς	ἂν Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς
[3, 3]	δὲ καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι	ὡς	ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν
[3, 25]	τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ	ὡς	Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν
[3, 39]	ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας	ὡς	ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν,
[3, 19]	ἀδελφὸν κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος	ὡς	ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ
[3, 16]	μεγάλη τε καὶ θαυμασία, ἣν	ὡς	ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ
[3, 26]	μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν	ὡς	ἄρα εἴη, λέγων, ὁ σωτὴρ
[3, 32]	Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς	ὡς	ἄρα καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ,
[3, 32]	τὰ κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει	ὡς	ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων
[3, 24]	ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν	ὡς	ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον
[3, 24]	Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων	ὡς	ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο
[3, 4]	δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ'	ὡς	ἄρα τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου
[3, 32]	τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν	ὡς	ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε
[3, 6]	τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν	ὡς	ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ
[3, 25]	ἐν νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ'	ὡς	ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον.
[3, 9]	παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος,	ὡς	αὐτὸν μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ
[3, 4]	γὰρ οὖν μυρίοι συνεργοὶ καὶ,	ὡς	αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν
[3, 19]	ἀπὸ γένους τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ	ὡς	αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων.
[3, 23]	δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος	ὡς	ἄφεσιν αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος
[3, 32]	ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου κηρύγματος·	ὡς	δ' ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	τοὺς ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν.	Ὡς	δ' οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ'
[3, 39]	διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται·	ὡς	δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ
[3, 5]	τῷ Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας·	ὡς	δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν
[3, 23]	Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν,	ὡς	δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην,
[3, 23]	οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·	ὡς	δέ τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ
[3, 0]	ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ	Ὡς	δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ
[3, 39]	Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός,	ὡς	δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν
[3, 28]	ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν	ὡς	δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος
[3, 8]	τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν,	ὡς	δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ
[3, 0]	ἀποστόλου καὶ τῆς Ἀποκαλύψεως. ΙΘ	Ὡς	Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ γένους Δαυὶδ
[3, 23]	γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς	ὡς	ἐδύνατο καὶ τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος
[3, 6]	Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ Τίτος	ὡς	ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν νεκρῶν καὶ
[3, 32]	ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ που σκότει	ὡς	εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι τότε
[3, 36]	ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως·	Ὡς	εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων, διὰ
[3, 20]	λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν	ὡς	ἐκ γένους ὄντας Δαυίδ. Τούτους
[3, 39]	Καὶ ἄλλα δὲ ὁ αὐτὸς	ὡς	ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν
[3, 28]	ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ παραδέδωκεν,	ὡς	ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην
[3, 28]	τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών τινα	ὡς	ἐκ τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως, τοῦ
[3, 8]	οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ'	ὡς	ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε
[3, 8]	οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ'	ὡς	ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς
[3, 5]	γεγενημένων ἐν μέρει ἕκαστα, καὶ	ὡς	ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς τῶν
[3, 6]	ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ	ὡς	ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ
[3, 24]	βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ πράξεων	ὡς	ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν
[3, 20]	κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ	ὡς	εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς
[3, 25]	Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη· ἥν τινες,	ὡς	ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν
[3, 25]	αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε,	ὡς	ἔφην, ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ
[3, 39]	παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ,	ὡς	ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς
[3, 1]	κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν,	ὡς	ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν
[3, 6]	σῖτον ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον	ὡς	ἥ τε ἀνάγκη καὶ τὸ
[3, 24]	τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας,	ὡς	ἤμελλεν καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι,
[3, 39]	λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ	ὡς	ἦν δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ'
[3, 33]	τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς,	ὡς	καὶ ἄνευ προφανῶν διωγμῶν μερικοὺς
[3, 38]	συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι. Ἰστέον δ'	ὡς	καὶ δευτέρα τις εἶναι λέγεται
[3, 39]	σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει·	ὡς	καὶ διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν
[3, 20]	γὰρ τὴν παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ	ὡς	καὶ Ἡρῴδης. Καὶ ἐπηρώτησεν αὐτοὺς
[3, 0]	δεύτερος Ἀλεξανδρέων ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ	Ὡς	καὶ Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ.
[3, 4]	ἱστορεῖται πρῶτος τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχέναι,	ὡς	καὶ Τίτος τῶν ἐπὶ Κρήτης
[3, 18]	τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν διδασκαλία,	ὡς	καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ καθ'
[3, 3]	τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον, ἰστέον	ὡς	καὶ τοῦτο πρὸς μέν τινων
[3, 8]	ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα	ὡς	κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ
[3, 32]	οὖν καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας	ὡς	μάρτυρες καὶ ἀπὸ γένους τοῦ
[3, 0]	τῶν θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ	Ὡς	μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς
[3, 27]	πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας	ὡς	μὴ ἂν διὰ μόνης τῆς
[3, 26]	ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους	ὡς	μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν
[3, 36]	γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν προτείνει	ὡς	μὴ παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς
[3, 3]	Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	ὡς	μὴ Παύλου οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι
[3, 12]	πάντας τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ,	ὡς	μὴ περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις
[3, 10]	τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον,	ὡς	μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε
[3, 39]	κυριακῶν ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος	ὡς	μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ
[3, 23]	τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ,	ὡς	ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ ἡμῶν·
[3, 32]	κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ	ὡς	ὄντος ἀπὸ Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ,
[3, 6]	τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες· ἔπειθ'	ὡς	οὐ διήρκουν, ἀπὸ τῶν τειχῶν
[3, 20]	καὶ πότε φανησομένη, λόγον δοῦναι	ὡς	οὐ κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος,
[3, 0]	Συμεὼν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ	Ὡς	Οὐεσπασιανὸς τοὺς ἐκ Δαυὶδ ἀναζητεῖσθαι
[3, 6]	χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν θεόν,	ὡς	οὐκ εἴη τὸ ἔργον αὐτοῦ»
[3, 32]	ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν,	ὡς	πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν
[3, 6]	ὀμμάτων ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων	ὡς	παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ
[3, 4]	μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα	ὡς	περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων
[3, 7]	τὰ τέκνα σου, τοτὲ δὲ	ὡς	περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται γὰρ
[3, 25]	πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι	ὡς	Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ Ματθία
[3, 33]	καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός,	ὡς	Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ
[3, 7]	τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος	ὡς	πρὸς αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ
[3, 0]	γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ	Ὡς	τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται
[3, 0]	ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ	Ὡς	τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ
[3, 0]	Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ	Ὡς	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος
[3, 23]	τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς,	ὡς	τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,
[3, 38]	ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ συγγράμματα	ὡς	τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην
[3, 0]	Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ	Ὡς	τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης. ΙϚ
[3, 0]	ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ	Ὡς	τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος.
[3, 28]	καὶ Κήρινθος ὁ δι' ἀποκαλύψεων	ὡς	ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας
[3, 23]	δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν δεξιὰν	ὡς	ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν,
[3, 11]	θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν,	ὥς	γέ φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος
[3, 23]	τὴν γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν,	ὥς	φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ
[3, 39]	ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν,	ἀκριβῶς	ἔγραψεν, οὐ μέντοι τάξει τὰ
[3, 23]	ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ,	κεκραγώς·	τί με φεύγεις, τέκνον, τὸν
[3, 8]	κατὰ πάντας τοὺς στενωποὺς περιῄει	κεκραγώς.	Τῶν δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν
[3, 24]	πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν	εὐλόγως	πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ
[3, 4]	καὶ τοῖς λοιποῖς δὲ οὐ	παρέργως	τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ
[3, 6]	οὐδὲν δ' οὕτως ἀπόλλυσιν ὡς	αἰδώς·	τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς ἄξιον
[3, 0]	τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς καὶ τῶν	ψευδῶς	εἰς αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ
[3, 7]	οὐκ ἐγένετο ἀπ' ἀρχῆς κόσμου	ἕως	τοῦ νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται»
[3, 6]	ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν συμφορὰν	ἡδέως,	εἰ μὴ τῶν κατ' ἐμαυτὸν
[3, 10]	ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ δέοι, θνῄσκειν	ἡδέως»	Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως
[3, 6]	τοῦτο τοὺς ἔνδον προσφέρεσθαι τροφήν,	εὐθέως	δ' ἐξαράξαντες τὰς θύρας εἰσεπήδων,
[3, 6]	τὸ δὲ λοιπὸν κατακαλύψασα ἐφύλαττεν.	Εὐθέως	δ' οἱ στασιασταὶ παρῆσαν καὶ
[3, 8]	δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν ἀποβεβηκότων	εὐθέως	ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν
[3, 6]	δείξειεν τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν	εὐθέως·	ἣ δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖς
[3, 6]	τῇ μητρὶ παραχωρήσαντες, ἀνεπλήσθη δ'	εὐθέως	ὅλη τοῦ μύσους ἡ πόλις,
[3, 6]	τοῦ τέκνου διεκάλυψεν. Τοὺς δ'	εὐθέως	φρίκη καὶ φρενῶν ἔκστασις ᾕρει,
[3, 23]	τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ	τελέως	τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν, οὐδὲν
[3, 34]	ἔτει τρίτῳ τῆς τοῦ προειρημένου	βασιλέως	ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν
[3, 10]	Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ Ξέρξην Περσῶν	βασιλέως	οἱ μετὰ Μωυσῆν προφῆται τὰ
[3, 8]	τοῦ πολέμου, τὰ μάλιστα τῆς	πόλεως	εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν ἐπὶ
[3, 5]	πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι τῆς	πόλεως	καί τινα τῆς Περαίας πόλιν
[3, 36]	ταῦτα μὲν ἀπὸ τῆς δηλωθείσης	πόλεως	ταῖς καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη
[3, 7]	καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς Ἱεροσολύμων	πόλεως	τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ
[3, 9]	ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι	πόλεως,	τοὺς δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους
[3, 0]	τοῦ ἀποστόλου. ΚΔ Περὶ τῆς	τάξεως	τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν
[3, 24]	τὰ πρὸ τῆς τοῦ βαπτιστοῦ	καθείρξεως	τῷ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίῳ παραδοῦναι,
[3, 8]	βοῦς μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ	ἀρχιερέως	πρὸς τὴν θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα
[3, 16]	τὰ τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως,	ἀξιόχρεως	μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε
[3, 37]	δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης	ἀκροάσεως	ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν
[3, 25]	δέ που καὶ ὁ τῆς	φράσεως	παρὰ τὸ ἦθος τὸ ἀποστολικὸν
[3, 38]	ἀληθὲς τῷ τὸν ὅμοιον τῆς	φράσεως	χαρακτῆρα τήν τε τοῦ Κλήμεντος
[3, 16]	δηλούμενον τὰ τῆς Κορινθίων κεκίνητο	στάσεως,	ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν
[3, 16]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο,	στάσεως	τηνικάδε κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης.
[3, 23]	καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον	ἀναστάσεως	βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας
[3, 26]	περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ νεκρῶν	ἀναστάσεως	ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι μὲν
[3, 27]	παραπλήσια εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου	ἀναστάσεως	ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ τὴν τοιαύτην
[3, 32]	μερικῶς καὶ κατὰ πόλεις ἐξ	ἐπαναστάσεως	δήμων τὸν καθ' ἡμῶν κατέχει
[3, 8]	τοῦτο δ' ἡνίκα πρὸ τῆς	ἀποστάσεως	καὶ τοῦ πρὸς τὸν πόλεμον
[3, 27]	περὶ τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ	διαθέσεως	ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο
[3, 24]	καιρὸν διὰ τῆς τῶν ἀρχαίων	παραθέσεως	τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ
[3, 31]	τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν	καταθέσεως	ὁ χῶρος ἤδη πρότερον ἡμῖν
[3, 23]	ἐν τρίτῳ δὲ τῆς αὐτῆς	ὑποθέσεως	ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ τούτων·
[3, 23]	τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ	ἀνέσεως	πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί τινες
[3, 10]	σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ πρώτης	γενέσεως	Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν αὐτὰ θεοῦ
[3, 20]	Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων τι	συνέσεως,	τάχιστα ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς
[3, 28]	~Κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους ἑτέρας	αἱρέσεως	ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος,
[3, 0]	ΚΖ Περὶ τῆς τῶν Ἐβιωναίων	αἱρέσεως.	ΚΗ Περὶ Κηρίνθου αἱρεσιάρχου. ΚΘ
[3, 39]	ἃ καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων κυριακῶν	ἐξηγήσεως.	Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς μόνων
[3, 30]	ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν τῆς	κλήσεως	χάριν καὶ τῆς εἰς οἶκον
[3, 8]	πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν	κινήσεως	ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου, μετὰ
[3, 17]	ἀνδρῶν πλῆθος οὐ μετ' εὐλόγου	κρίσεως	κτείνας μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς
[3, 39]	δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ	παραδόσεως	ἀγράφου εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται
[3, 9]	ἀναντίρρητα, ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας	παραδόσεως	αὐτοῖς ῥήμασι διὰ τούτων διδάσκων·
[3, 39]	καὶ ἄλλα ὡς ἂν ἐκ	παραδόσεως	εἰς αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ μὲν
[3, 36]	ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων	παραδόσεως,	ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως
[3, 23]	ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν ἀποστόλων	παραδόσεως»	Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν
[3, 28]	τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς ἐκ	παραδόσεως	Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον
[3, 28]	τινα ὡς ἐκ τῆς ἀνέκαθεν	παραδόσεως,	τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις
[3, 8]	φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς, φωνὴ ἀπὸ	δύσεως,	φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων ἀνέμων,
[3, 8]	ἦν ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου	δύσεως	ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν
[3, 23]	ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ διὰ μέγεθος	φύσεως	ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος καὶ εὔρωστος
[3, 10]	Καὶ τούτων πέντε μέν ἐστιν	Μωυσέως,	ἃ τούς τε νόμους περιέχει
[3, 10]	ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς	Μωυσέως	τελευτῆς μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ
[3, 3]	δὲ ἀναγκαιότατον οἷς μάλιστα δεῖ	στοιχειώσεως	εἰσαγωγικῆς, κέκριται· ὅθεν ἤδη καὶ
[3, 5]	τῶν προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς	ἐρημώσεως	ἐν αὐτῷ κατέστη τῷ πάλαι
[3, 29]	δὲ αὔξειν διὰ πίστεως καὶ	γνώσεως»	Ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῶν
[3, 39]	Ἰούδα ἐπὶ τὸν κλῆρον τῆς	ἀναπληρώσεως	τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν
[3, 23]	ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς	τέως,	ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ
[3, 33]	τοῦ πλήθους τῶν ὑπὲρ τῆς	πίστεως	ἀναιρουμένων, ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ
[3, 10]	ἡμᾶς χρόνου γέγραπται μὲν ἕκαστα,	πίστεως	δ' οὐχ ὁμοίας ἠξίωται τοῖς
[3, 18]	τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς ἡμετέρας	πίστεως	διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς
[3, 32]	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν	πίστεως	ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει δὲ
[3, 37]	γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους τῆς	πίστεως	ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις αὐτὸ
[3, 29]	ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ	πίστεως	καὶ γνώσεως» Ταῦτα μὲν οὖν
[3, 27]	μόνης τῆς εἰς τὸν Χριστὸν	πίστεως	καὶ τοῦ κατ' αὐτὴν βίου
[3, 37]	ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις τοῦ τῆς	πίστεως	λόγου κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν
[3, 39]	ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς	πίστεως	παρὰ τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει
[3, 8]	φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον	πίστεως,	τέρας δ' ἂν ἔδοξεν εἶναι
[3, 32]	οὐδὲν δὲ οἷον καὶ τοῦ	συγγραφέως	ἐπακοῦσαι, αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ
[3, 7]	ἡμῶν λέξεις ταῖς λοιπαῖς τοῦ	συγγραφέως	ἱστορίαις ταῖς περὶ τοῦ παντὸς
[3, 7]	μνήμης ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου	συγγραφέως	οὐδὲν οἷον τοῖς τῇδε προσιοῦσιν
[3, 10]	ἡδέως» Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ	συγγραφέως	χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ
[3, 24]	τῆς περὶ τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου	ὑπολήψεως,	τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν αὐτὸς
[3, 28]	τῶν Ἐπαγγελιῶν περὶ τῆς Ἰωάννου	Ἀποκαλύψεως	εἰπών τινα ὡς ἐκ τῆς
[3, 24]	αἱ λοιπαὶ δύο, τῆς δ'	Ἀποκαλύψεως	εἰς ἑκάτερον ἔτι νῦν παρὰ
[3, 5]	χρησμὸν τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι'	ἀποκαλύψεως	ἐκδοθέντα πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι
[3, 0]	Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου καὶ τῆς	Ἀποκαλύψεως.	ΙΘ Ὡς Δομετιανὸς τοὺς ἀπὸ
[3, 36]	εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν,	καθὼς	ἐνετείλασθε· αἵτινες ὑποτεταγμέναι εἰσὶν τῇ
[3, 24]	δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς	ἀληθῶς	θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ
[3, 7]	οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς	ἀληθῶς	καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν πρόγνωσιν
[3, 7]	δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει	ἀκολούθως	ταῖς προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ
[3, 33]	αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν	ἀκολούθως	τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ τὸν
[3, 24]	ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων,	ἀναγκαίως	ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς
[3, 25]	πάντα τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη,	ἀναγκαίως	δὲ καὶ τούτων ὅμως τὸν
[3, 39]	ἐφ' ἃς τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες,	ἀναγκαίως	νῦν προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ
[3, 39]	περιέχει. Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν	ἀναγκαίως	πρὸς τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 10]	ἔχοντα χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ	δικαίως	θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε
[3, 36]	ὁμιλεῖ καὶ τῇ Σμυρναίων ἐκκλησίᾳ	ἰδίως	τε τῷ ταύτης προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ·
[3, 27]	θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους τούτους	οἰκείως	ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι, πτωχῶς καὶ
[3, 10]	μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα,	ὁμοίως	αὐτῷ τὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[3, 24]	τοῖς πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα·	ὁμοίως	γε μὴν ἐκ τῆς τῶν
[3, 22]	τοῖς δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν	ὁμοίως	δεύτερος μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος
[3, 27]	καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν	ὁμοίως	ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς δ' αὖ
[3, 27]	σωματικὴν περὶ τὸν νόμον λατρείαν	ὁμοίως	ἐκείνοις περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ
[3, 39]	ἐπιστολῆς καὶ ἀπὸ τῆς Πέτρου	ὁμοίως,	ἐκτέθειται δὲ καὶ ἄλλην ἱστορίαν
[3, 27]	τὸν κύριον, οὐ μὴν ἔθ'	ὁμοίως	καὶ οὗτοι προϋπάρχειν αὐτὸν θεὸν
[3, 38]	Κλήμεντος ἐπιστολή, οὐ μὴν ἔθ'	ὁμοίως	τῇ προτέρᾳ καὶ ταύτην γνώριμον
[3, 25]	τὴν φερομένην Ἰωάννου προτέραν καὶ	ὁμοίως	τὴν Πέτρου κυρωτέον ἐπιστολήν· ἐπὶ
[3, 24]	ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ πράξεων,	παραπλησίως	ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα προσθεὶς
[3, 17]	καὶ ταῖς τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς	ἀναιτίως,	τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε
[3, 30]	μέντοι Κλήμης, οὗ τὰς φωνὰς	ἀρτίως	ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ
[3, 37]	τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν	ἀρτίως	εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν
[3, 31]	ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ πέταλον	πεφορεκὼς	καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος, οὗτος
[3, 39]	ἀληθείας· εἰ δέ που καὶ	παρηκολουθηκώς	τις τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς
[3, 4]	δὲ οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων	ὡμιληκώς,	ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν
[3, 20]	καὶ τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν τοὺς	ἀδίκως	ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος βουλὴ
[3, 32]	οὗ νῦν τοὺς χρόνους ἐξετάζομεν,	μερικῶς	καὶ κατὰ πόλεις ἐξ ἐπαναστάσεως
[3, 39]	μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν,	σωματικῶς	τῆς Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ ταυτησὶ
[3, 30]	δὲ εὖ μάλα προτρεπτικῶς καὶ	παρακλητικῶς,	ἐξ ὀνόματος προσειπόντα· μέμνησο, ὦ
[3, 30]	ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα	προτρεπτικῶς	καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος προσειπόντα·
[3, 8]	ὡς ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν	ὀλοφυρτικῶς	παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν·
[3, 39]	τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν	μυστικῶς	εἰρημένα μὴ συνεορακότα. Σφόδρα γάρ
[3, 39]	ὅσα ποτὲ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων	καλῶς	ἔμαθον καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι
[3, 39]	τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον καὶ	καλῶς	ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος
[3, 5]	τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν	παντελῶς	ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε
[3, 31]	παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε	παντελῶς	νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας
[3, 26]	ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ	ἄλλως	δύνασθαί τινα καὶ αὐτῶν τῶν
[3, 6]	ἀπόλλυσιν ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ	ἄλλως	ἐντροπῆς ἄξιον ἐν τούτῳ καταφρονεῖται.
[3, 25]	καὶ ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς	ἄλλως	παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν
[3, 6]	κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους μάρτυρας·	ἄλλως	τε καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην
[3, 3]	καὶ τὴν καλουμένην Ἀποκάλυψιν οὐδ'	ὅλως	ἐν καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι
[3, 38]	Ἀπίωνος διαλόγους περιέχοντα· ὧν οὐδ'	ὅλως	μνήμη τις παρὰ τοῖς παλαιοῖς
[3, 29]	τῷ γεγενημένῳ τῷ τε εἰρημένῳ	ἁπλῶς	καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ
[3, 39]	λόγων ἀκροατὴν μὲν καὶ αὐτόπτην	οὐδαμῶς	ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν ἱερῶν ἀποστόλων
[3, 25]	ἄλλων ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν	οὐδαμῶς	ἐν συγγράμματι τῶν κατὰ τὰς
[3, 10]	Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως	χρησίμως	ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ
[3, 31]	γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων μέν,	ὅμως	δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ
[3, 24]	ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις μυρίοι·	ὅμως	δ' οὖν ἐξ ἁπάντων τῶν
[3, 25]	ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας,	ὅμως	δὲ παρὰ πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν
[3, 3]	οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι παρειλήφαμεν,	ὅμως	δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ
[3, 6]	ἀφελέσθαι σταλαγμούς. Τοιαῦτα δ' ἐσθίοντες,	ὅμως	οὐ διελάνθανον, πανταχοῦ δ' ἐφίσταντο
[3, 25]	δ' ἀντιλεγομένων, γνωρίμων δ' οὖν	ὅμως	τοῖς πολλοῖς, ἡ λεγομένη Ἰακώβου
[3, 25]	εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ τούτων	ὅμως	τὸν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς
[3, 36]	μοι εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω	συντόμως	με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν
[3, 37]	πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη	προθύμως	τὴν εἰς τὸν τῶν ὅλων
[3, 24]	τὸν ἀσφαλῆ λόγον ὧν αὐτὸς	ἱκανῶς	τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ τῆς
[3, 7]	πρὸς αὐτὴν τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ	ἔγνως	καί γε σὺ ἐν τῇ
[3, 27]	ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι, πτωχῶς καὶ	ταπεινῶς	τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας.
[3, 39]	μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος	γεγονώς,	ἀρχαῖος ἀνήρ, ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ ἐν
[3, 24]	λόγων δυνατώτατος νοήμασίν τε ἱκανώτατος	γεγονώς,	οὐ πλέον τῶν βραχυτάτων ἐπιστολῶν
[3, 4]	ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ πλεῖστα	συγγεγονὼς	τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς λοιποῖς
[3, 23]	ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακών,	μειζόνως	κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς
[3, 37]	ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως	ἀθρόως	αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν εἰς
[3, 23]	τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ὧδέ	πως	γράφει κατὰ λέξιν· καὶ πάντες
[3, 31]	τὰ μὲν τοῦ χρόνου ἤδη	πως	εἴρηται, τὸ δέ γε τοῦ
[3, 23]	συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ	πως	ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν·
[3, 10]	διαδοχήν. Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ	πῶς	ἡμεῖς πρόσιμεν τοῖς ἰδίοις γράμμασιν·
[3, 39]	ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ	πως	ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν δύο,
[3, 32]	δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ τῶν
[3, 31]	τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ	πως·	καὶ γὰρ κατὰ τὴν Ἀσίαν
[3, 23]	καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος ἔφη τέθνηκεν.	Πῶς	καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν,
[3, 31]	ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ
[3, 19]	δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ	πως	λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ
[3, 39]	μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ	πως	λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ Παπίας
[3, 7]	ταῖς περὶ τοῦ παντὸς πολέμου,	πῶς	οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς
[3, 7]	ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ	πως	προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν
[3, 32]	πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν ὑπατικὸν	πῶς	ρκʹ τυγχάνων ἐτῶν ὑπέμεινεν, καὶ
[3, 5]	τῇδε τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι	ὅπως	αὐτοὺς τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 0]	Ἰωάννου καὶ Φιλίππου τελευτῆς. ΛΒ	Ὅπως	Συμεὼν ὁ ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος
[3, 5]	ὅλῳ τῷ ἔθνει συνερρύη κακά,	ὅπως	τε μάλιστα οἱ τῆς Ἰουδαίας
[3, 0]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος ἐμαρτύρησεν. ΛΓ	Ὅπως	Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ
[3, 0]	καὶ ὧν κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι	Ὅπως	τῶν θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ
[3, 32]	τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν,	πολυτρόπως	ὁ δηλούμενος ὡς ἂν Χριστιανὸς
[3, 36]	μετ' αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν	Ἥρως.	~Τῶν δὲ κατὰ τούτους διαλαμψάντων
[3, 26]	δὲ παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ	ἀγήρως	τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα
[3, 24]	Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους, τὸν βίον	ἄκρως	κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ πάσῃ τὰς
[3, 23]	τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν	πικρῶς·	προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν,
[3, 33]	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ	ποσῶς	μὲν τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν
[3, 8]	ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν ἕκτην	αὐτομάτως	ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν
[3, 27]	τῆς Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ	πάντως	αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς
[3, 24]	τοῦ χρόνου αὐτῷ γεγενημένην ἱστορίαν·	εἰκότως	δ' οὖν τὴν μὲν τῆς
[3, 38]	τὸ σύγγραμμα, ὅθεν δὴ καὶ	εἰκότως	ἔδοξεν αὐτὸ τοῖς λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι
[3, 37]	ποιμένες ἢ καὶ εὐαγγελισταί, τούτων	εἰκότως	ἐξ ὀνόματος γραφῇ μόνων τὴν
[3, 29]	τῷ τε εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ	ἀβασανίστως,	ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν
[3, 32]	Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν αἱρέσεων	ὡσαύτως	κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ τῷ
[3, 24]	τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος	ὡσαύτως·	μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν
[3, 6]	παθῶν ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν δ'	οὕτως	ἀπόλλυσιν ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ
[3, 1]	Ῥώμῃ γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς,	οὕτως	αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν. Τί δεῖ
[3, 6]	ἐν τῷ ἕκτῳ δὲ βιβλίῳ	οὕτως	γράφει· τῶν δ' ὑπὸ τοῦ
[3, 10]	Ὁ μὲν γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος	οὕτως	ἐκ μόνων αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν
[3, 39]	λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος	οὕτως	ἔνια γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς
[3, 32]	ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει δὲ	οὕτως·	ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται πάσης
[3, 29]	δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν	οὕτως	ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν ἡ
[3, 32]	ἀπὸ Δαυὶδ καὶ Χριστιανοῦ, καὶ	οὕτως	μαρτυρεῖ ἐτῶν ὢν ρκʹ ἐπὶ
[3, 36]	τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων	οὕτως·	Ὡς εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων,
[3, 7]	ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ	ὑπερφυῶς	παράδοξον τὴν πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ
[3, 8]	κατὰ νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον	φῶς	περιέλαμψεν τὸν βωμὸν καὶ τὸν
[3, 39]	δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ,	ἐγγράφως	ἐπιμαρτυρεῖ ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν
[3, 36]	παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ	ἐγγράφως	ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο.
[3, 38]	γὰρ διὰ τῆς πατρίου γλώττης	ἐγγράφως	ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ μὲν
[3, 39]	καὶ τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις συγκαταλέγει,	σαφῶς	δηλῶν τὸν εὐαγγελιστήν, τὸν δ'
[3, 25]	δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει,	σαφῶς	παρίστησιν· ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις
[3, 39]	κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα,	σαφῶς	τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς
[3, 24]	ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ,	σαφῶς	τε τοῦτο δηλοῦν ἐν τῷ
[3, 28]	παροικίας καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν	εἰληχώς,	ἐν δευτέρῳ τῶν Ἐπαγγελιῶν περὶ
[3, 27]	τούτους οἰκείως ἐπεφήμιζον οἱ πρῶτοι,	πτωχῶς	καὶ ταπεινῶς τὰ περὶ τοῦ