HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

EUSÈBE de Césarée, Histoire ecclésiastique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε = 78 formes différentes pour 505 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[3, 0]   τῆς πρώτης τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς μετὰ τὸν Χριστὸν

[3, 33]   πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό γε ἅμα τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν

[3, 23]   οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη, φύλακα τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς

[3, 24]   ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι μυρία γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε

[3, 18]   ἐν αὐτῷ μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ γε καὶ τὸν καιρὸν ἐπ' ἀκριβὲς

[3, 16]   ἡμᾶς αὐτοὺς ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε κατὰ τὸν δηλούμενον τὰ τῆς

[3, 29]   ἐνδεῶν θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης ἐν τρίτῳ

[3, 17]   ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε μὴν εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ

[3, 24]   πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως γε μὴν ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων

[3, 33]   γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν ἐν πλείοσι τόποις ὁ

[3, 24]   διεγνωσμένον ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν εὐλόγως πρὸς τῶν ἀρχαίων

[3, 6]   πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε μὴν εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ

[3, 29]   παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν θᾶττον εἰς τὸ παντελὲς

[3, 36]   καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς

[3, 39]   ὁ μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός γε μὴν ὁ Παπίας κατὰ τὸ

[3, 24]   τὴν δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς

[3, 5]   κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν

[3, 4]   ἐξ ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας

[3, 3]   καὶ σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι γε μήν τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς

[3, 33]   ἀπειλὴν σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς

[3, 3]   τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε μὴν τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ Πράξεων

[3, 24]   Χριστοῦ πεπραγμένων, διήγησιν. Καὶ ἀληθής γε ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς γοῦν

[3, 4]   οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, μὴ ὅτι γε ὅσους ἄν τις ἐκ τῶν

[3, 6]   προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ

[3, 8]   πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ ἁπάσης γε οὗτος ἢ μόνης ᾖρξεν τῆς

[3, 30]   θυγατέρας ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε Παῦλος οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι

[3, 7]   τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως καί γε σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ

[3, 23]   ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ

[3, 18]   οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον. Γράφων γέ τοι ὁ Εἰρηναῖος περὶ τῆς

[3, 31]   ἤδη πως εἴρηται, τὸ δέ γε τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον ἐξ

[3, 25]   ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις τακτέον, εἴ γε φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ

[3, 11]   ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς γέ φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος τὸν

[3, 9]   παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι·

[3, 23]   ἄλλα ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν

[3, 6]   εἰπεῖν, ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ ἔγωγε, μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις

[3, 24]   ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται δὲ αἱ λοιπαὶ δύο, τῆς δ'

[3, 36]   δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ δὲ ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι.

[3, 23]   πίστευσον· Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον ἔστη μὲν κάτω

[3, 36]   πεποίηται, καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα

[3, 6]   δουλείαν ὁ λιμός, οἱ στασιασταὶ δὲ ἀμφοτέρων χαλεπώτεροι. Ἴθι, γενοῦ μοι

[3, 3]   ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ ἀναγκαιότατον οἷς μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως

[3, 23]   πλούσιος ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ

[3, 23]   ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί

[3, 37]   ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν,

[3, 20]   κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς

[3, 18]   τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ

[3, 24]   φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν

[3, 10]   ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ' ἡμᾶς

[3, 6]   τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ

[3, 29]   αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ πίστεως καὶ γνώσεως»

[3, 36]   αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ αὐτοῦ τὸ μαρτύριον καὶ ὁ

[3, 10]   τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς ἐν

[3, 6]   ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν

[3, 10]   τὰ βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς,

[3, 6]   συναπώλετο» Καὶ ἐν τῷ ἕκτῳ δὲ βιβλίῳ οὕτως γράφει· τῶν δ'

[3, 31]   χρόνου ἤδη πως εἴρηται, τὸ δέ γε τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον

[3, 6]   ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν σιτίων, καὶ

[3, 6]   καὶ βρεφῶν λελυμένων, οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν, παῖδες δὲ καὶ

[3, 24]   πάσῃ τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν

[3, 26]   καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον δὲ γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου

[3, 23]   καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος» Τοῦ δὲ δεχομένου καὶ πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ

[3, 19]   συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων. Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ πως

[3, 20]   ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος τὸν κατὰ τῆς

[3, 6]   καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ λιμὸς δὲ διὰ σπλάγχνων καὶ μυελῶν ἐχώρει

[3, 29]   μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν οὕτως

[3, 6]   γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες

[3, 13]   κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ Δομετιανὸς ἀδελφὸς διαδέχεται, δύο ἔτεσι

[3, 25]   τινες, ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ'

[3, 18]   περὶ τοῦ Ἰωάννου φησίν· Εἰ δὲ ἔδει ἀναφανδὸν ἐν τῷ νῦν

[3, 23]   εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς

[3, 20]   ἢ πόσων χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν

[3, 28]   ἱερείων σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας δή τινας τοῦ

[3, 7]   κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους

[3, 23]   αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς

[3, 23]   Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι δὲ εἰς τούτους τῷ βίῳ περιῆν,

[3, 7]   τὰ πρὸς εἰρήνην σου· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι

[3, 28]   ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί

[3, 23]   χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν

[3, 39]   ὁ Ἰωάννου μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ, ἐγγράφως

[3, 15]   δ' αὐτὸν δεύτερος Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει τῆς αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς

[3, 30]   τῆς εἰς οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς,

[3, 24]   εἰρήσθω, καὶ τῆς κατὰ Μάρκον δὲ ἡ γενομένη αἰτία ἐν τοῖς

[3, 6]   εὐπορεῖν τροφῆς ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι δὲ ἤδη παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν ἄλογον

[3, 39]   ἀποκάλυψιν ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν δὲ ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν

[3, 31]   ἑπτά, ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι.

[3, 37]   θείων εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους τῆς πίστεως ἐπὶ ξένοις

[3, 24]   προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ

[3, 6]   ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε

[3, 4]   τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ

[3, 7]   καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν

[3, 8]   ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν ἀποβεβηκότων εὐθέως

[3, 1]   Ἰουδαίους ἐν τούτοις ἦν· τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων

[3, 7]   ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν ἡ

[3, 24]   αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου γραμμάτων πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ

[3, 31]   ἤδη πρότερον ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου τὰ μὲν τοῦ χρόνου

[3, 5]   ἦν Ζεβεδαίου μὲν παῖς, ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ

[3, 20]   κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος, ἐπουράνιος δὲ καὶ ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ συντελείᾳ

[3, 6]   ἀναπείροντες τὰς ἕδρας· τὰ φρικτὰ δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἰς

[3, 39]   ἀπὸ τῆς Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ ἄλλην ἱστορίαν περὶ γυναικὸς

[3, 10]   συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο οὐκ ἀγεννὲς σπούδασμα

[3, 38]   Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς, ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ

[3, 6]   κἂν ζήσωμεν ἐπ' αὐτούς, φθάνει δὲ καὶ δουλείαν ὁ λιμός, οἱ

[3, 16]   κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις ἐπὶ

[3, 38]   ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη δὲ καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ

[3, 31]   πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι δὲ καὶ Ἰωάννης, ὁ ἐπὶ τὸ

[3, 36]   περὶ τοῦ Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν

[3, 6]   παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν

[3, 6]   στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν, παῖδες δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα

[3, 3]   λεγομένη αὐτοῦ προτέρα, ἀνωμολόγηται, ταύτῃ δὲ καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι ὡς

[3, 39]   μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου μὲν

[3, 38]   Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ πρόδηλος, εἴρηται δὲ καὶ τὰ Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου·

[3, 30]   γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος δὲ καὶ τὰς θυγατέρας ἀνδράσιν ἐξέδωκεν,

[3, 20]   καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα δὲ καὶ τὰς χεῖρας τὰς ἑαυτῶν

[3, 39]   αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου αὐτήκοον

[3, 24]   ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω. Φέρε δέ, καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς

[3, 33]   ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν τοὺς

[3, 25]   τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ τούτων ὅμως τὸν κατάλογον

[3, 33]   μὲν τῶν δήμων, ἔσθ' ὅπῃ δὲ καὶ τῶν κατὰ χώρας ἀρχόντων

[3, 23]   καὶ μεῖζον συμπράττειν ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ' ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ διὰ

[3, 24]   μὲν ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ καιρὸν διὰ τῆς τῶν

[3, 26]   διαγνῶναι ῥᾴδιον· καὶ ὁ Ἰουστῖνος δὲ κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ Σίμωνος

[3, 39]   διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ Παπίας

[3, 37]   τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος

[3, 10]   τὰ μὲν ἔξεστι πράττειν, τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα δὲ αὐτῷ

[3, 23]   τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος,

[3, 23]   δὲ ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ τινα κληρώσων

[3, 33]   φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ ποσῶς μὲν

[3, 33]   φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν

[3, 6]   ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο

[3, 6]   μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν, τὰ δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων κἂν εἴ

[3, 4]   ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν Πέτρου δὲ λέξεων ἐν ὁπόσαις καὶ οὗτος

[3, 24]   τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν, τὰ δὲ λοιπὰ τὴν ἐπὶ τέλει τοῦ

[3, 10]   τρισὶν καὶ δέκα βιβλίοις· αἱ δὲ λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς τὸν

[3, 24]   τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ μετὰ

[3, 6]   τὸ μὲν ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν κατακαλύψασα ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ'

[3, 7]   σώματος διαφέροντας τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ δὲ λοιποῦ πλήθους τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα

[3, 7]   καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς δὲ λοιποὺς στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ'

[3, 4]   κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου» Τῶν δὲ λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου Κρήσκης

[3, 24]   τοῖς πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς ἀρχόμενος καὶ αὐτὸς τοῦ

[3, 31]   αὐτῶν» Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν

[3, 24]   φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις

[3, 24]   Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ

[3, 24]   διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ Μάρκου καὶ Λουκᾶ τῶν κατ'

[3, 5]   λίθοις ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς ἦν

[3, 36]   περὶ τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν

[3, 6]   μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα

[3, 26]   ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ

[3, 24]   τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν

[3, 33]   Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ μοιχεύειν καὶ φονεύειν καὶ τὰ

[3, 10]   ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο δὲ μόνα πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία,

[3, 27]   ἀποκαλοῦντες αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ μόνῳ τῷ καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ

[3, 7]   ἐτῶν αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα

[3, 7]   τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει

[3, 23]   δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι

[3, 5]   Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν ἀθροισθέντων

[3, 32]   Καίσαρος καὶ ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ. Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἄρα καὶ

[3, 39]   καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ ἄλλα δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ παραδόσεως

[3, 21]   καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ πρῶτος ἦν καὶ μετ'

[3, 28]   πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος δέ, ὁ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας

[3, 32]   πάθει παραπλήσιον τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ οἷον καὶ τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι,

[3, 23]   ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ

[3, 24]   μὲν Ματθαῖος δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ

[3, 4]   τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς λοιποῖς δὲ οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς,

[3, 4]   στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται, Λίνος δέ, οὗ μέμνηται συνόντος ἐπὶ Ῥώμης

[3, 31]   τελευτῆς· καὶ ἐν τῷ Γαΐου δέ, οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ

[3, 32]   πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει δὲ οὕτως· ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται

[3, 9]   οἵου γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων

[3, 7]   νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν

[3, 25]   τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη,

[3, 27]   καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας

[3, 39]   τὰ Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν

[3, 25]   μὲν ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας,

[3, 27]   κατ' αὐτὴν βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες

[3, 4]   ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς

[3, 23]   ὑπὸ Παύλου μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ

[3, 26]   τῷ βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ δὲ παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ ἀγήρως

[3, 3]   πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ δὲ Παύλου πρόδηλοι καὶ σαφεῖς αἱ

[3, 6]   εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ δὲ πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς

[3, 8]   μὲν οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ δείλην μόλις ὑπ' ἀνθρώπων

[3, 20]   ἰδίων χειρῶν τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς

[3, 20]   πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ περιῆσαν οἱ ἀπὸ γένους τοῦ

[3, 21]   παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν διαδέχεται

[3, 10]   προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν, ὧν

[3, 3]   ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν

[3, 25]   εἰς μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω δέ που καὶ ὁ τῆς φράσεως

[3, 39]   αὐτῆς παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ δέ που καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς

[3, 23]   ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα

[3, 24]   τὴν Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ πρὶν ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ

[3, 23]   τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς

[3, 6]   τράπεζα μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ

[3, 21]   πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαίων εἰς ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο,

[3, 2]   τὴν Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας μετὰ τὴν Παύλου

[3, 23]   συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν

[3, 39]   ὧν φησιν λέξεων· οὐκ ὀκνήσω δέ σοι καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ

[3, 9]   τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς δὲ σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι.

[3, 3]   αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν παλαιτάτων δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ κατείληφα.

[3, 10]   αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ πρώτης

[3, 6]   μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη. Καθ' ἑκάστην

[3, 39]   τῶν ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς πίστεως παρὰ τῶν

[3, 39]   εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία φωναῖς

[3, 7]   δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ

[3, 8]   ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου, μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν.

[3, 6]   ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας. Περιιὼν δὲ ταύτας ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο

[3, 25]   Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς,

[3, 23]   κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν,

[3, 36]   ποιμένος αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς

[3, 39]   ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν Ἀριστίωνος

[3, 5]   μὲν Ἰουδαίας γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ κηρύγματος διδασκαλίᾳ τὴν

[3, 6]   ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς

[3, 8]   καὶ κυκλούμεναι τὰς πόλεις. Κατὰ δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται,

[3, 8]   ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς

[3, 6]   ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν πόλιν περιεῖχεν σιγὴ καὶ

[3, 1]   περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν,

[3, 23]   Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο

[3, 10]   περιέχειν, καὶ πρὸς τῷ τέλει δὲ τῆς εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ

[3, 3]   ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι σὺν

[3, 10]   ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως τελευτῆς μέχρι τῆς

[3, 26]   τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων· Μένανδρον δέ τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν

[3, 7]   ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ τις τὰς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν

[3, 6]   εἰσπηδῶντες ἥρπαζον οἱ δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ γύναιον ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ

[3, 4]   τῶν ἐπὶ Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν γένος ὢν τῶν

[3, 6]   τοὺς στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ

[3, 23]   ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα

[3, 24]   ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην ἦλθεν

[3, 36]   καὶ εὐεργετούμενοι χείρονες γίνονται, ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι·

[3, 6]   λιμὸς ἤλεγχε τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ τοῖς ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν

[3, 3]   ἀγνοεῖν· καὶ τὰ περὶ ταύτης δὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν εἰρημένα κατὰ

[3, 23]   εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς

[3, 20]   ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα

[3, 39]   τοῦ κυρίου χάριν ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ

[3, 28]   ἀνδρὸς τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον δέ, τὸν καὶ τὴν ἀπ' ἐκείνου

[3, 38]   μὲν τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι

[3, 23]   εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ

[3, 13]   ἐπαρτηθῆναι τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ

[3, 24]   οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ θείου πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος

[3, 39]   Παπίᾳ περὶ τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος

[3, 27]   ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν ἀποστόλου πάμπαν τὰς

[3, 10]   δέοι, θνῄσκειν ἡδέως» Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω.

[3, 6]   ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ τοῦ τ' ἔχειν καὶ μή,

[3, 24]   καὶ ὡς ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους, τὸν

[3, 6]   τινὰ τὸ πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον οἱ

[3, 28]   αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ

[3, 6]   πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ σημαίνει δὲ τοῦτο οἶκος ὑσσώπου, διὰ γένος

[3, 7]   ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον ἐπράχθη τὸν τρόπον δευτέρῳ

[3, 36]   ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ τούτων αὐτῶν μέμνηται ἐν τῇ

[3, 30]   τὸ τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ δὲ τούτων ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ

[3, 4]   Ἀσίας καὶ Βιθυνίας γράφει. Ὅσοι δὲ τούτων καὶ τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ

[3, 8]   φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ τις

[3, 9]   ὕστερον παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων

[3, 6]   παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον

[3, 3]   σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν

[3, 6]   ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς ἔδαφος. Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ

[3, 6]   ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον

[3, 39]   οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς

[3, 7]   καὶ τὰ τέκνα σου, τοτὲ δὲ ὡς περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται

[3, 18]   γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς

[3, 5]   ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ πάντα τόπον ὅλῳ τῷ

[3, 16]   ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης. Ταύτην

[3, 9]   Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ πρὸς

[3, 23]   Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν,

[3, 33]   ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς

[3, 7]   γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις

[3, 6]   ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων

[3, 38]   καὶ ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν.

[3, 21]   τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον

[3, 7]   δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν οἷον τοῖς τῇδε προσιοῦσιν τῇ γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ

[3, 7]   πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων

[3, 5]   ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ τῇδε τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως

[3, 33]   πρὸς ἃ τὸν Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν φῦλον μὴ

[3, 32]   ὡς ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως

[3, 26]   δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων

[3, 37]   ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ

[3, 31]   κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ περὶ τῆς τῶνδε τελευτῆς· καὶ ἐν τῷ Γαΐου

[3, 27]   παρὰ τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος

[3, 24]   καὶ ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν

[3, 37]   ἐπὶ τούτοις πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν πρώτην τάξιν τῆς τῶν

[3, 38]   τις παρὰ τοῖς παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ καθαρὸν τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας

[3, 18]   τοῦ καὶ τὴν ἀποκάλυψιν ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη,

[3, 7]   ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα

[3, 3]   ἡμῶν εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις

[3, 6]   γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν χερσίν, οὐδέ τις ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ

[3, 6]   ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ

[3, 39]   πολλοί, ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν,

[3, 24]   μοι κείσθω. Φέρε δέ, καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς ἀναντιρρήτους ἐπισημηνώμεθα

[3, 9]   πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων

[3, 10]   ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο

[3, 23]   δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ

[3, 23]   αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν

[3, 39]   αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν

[3, 32]   αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ

[3, 31]   ἀποστόλου τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν

[3, 31]   χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν,

[3, 19]   Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι

[3, 39]   ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ

[3, 7]   δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς

[3, 28]   τε τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν αὐτῷ

[3, 6]   χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε μὴν

[3, 6]   χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ

[3, 36]   παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες ὑποτεταγμέναι εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ

[3, 36]   ταύτῃ· ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν καὶ ὑπομονὴν

[3, 6]   ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα,

[3, 7]   θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν

[3, 6]   καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι

[3, 0]   καὶ Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης.

[3, 0]   Περὶ τῆς τάξεως τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων θείων γραφῶν

[3, 0]   Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις

[3, 6]   ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων γοῦν

[3, 23]   τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον

[3, 36]   νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων,

[3, 36]   ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ

[3, 36]   εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα

[3, 23]   ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν,

[3, 23]   τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι

[3, 23]   ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα,

[3, 39]   τὰ ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ

[3, 36]   σώματος, κολάσεις τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ

[3, 29]   Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ' ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε ἐκείνου

[3, 23]   κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν

[3, 24]   ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω. Φέρε δέ, καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου

[3, 6]   ~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν τὴν

[3, 7]   σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ περιβαλοῦσίν σοι οἱ ἐχθροί

[3, 7]   ἐχθροί σου χάρακα, καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ

[3, 7]   συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ τέκνα σου, τοτὲ

[3, 7]   καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ

[3, 6]   καὶ λιμῷ καὶ στάσει, τίνι σε τηρῶ; τὰ μὲν παρὰ Ῥωμαίοις

[3, 24]   θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ

[3, 24]   προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα

[3, 23]   ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς

[3, 6]   περισπῶντες, μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν

[3, 10]   ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς τε ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί,

[3, 17]   μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας μυρίους τε ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ

[3, 6]   οἳ δ' ἔπεσσον ὡς ἥ τε ἀνάγκη καὶ τὸ δέος παρῄνει,

[3, 3]   κατείληφα. Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ παρὰ

[3, 36]   τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων

[3, 39]   τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ τε Ἀριστίων καὶ ὁ πρεσβύτερος Ἰωάννης,

[3, 37]   ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως

[3, 39]   προτάξας αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ

[3, 7]   καὶ τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος,

[3, 31]   Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ τε αὐτοῦ καὶ Φιλίππου μνημονεύει τοῦ

[3, 24]   γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει λόγος. Ματθαῖός τε γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς

[3, 25]   τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ τε γνώμη καὶ ἡ τῶν ἐν

[3, 26]   ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί τε δι' αὐτῶν τὰ περὶ ψυχῆς

[3, 18]   ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις τόν τε διωγμὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ

[3, 29]   δὴ κατακολουθήσαντες τῷ γεγενημένῳ τῷ τε εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην

[3, 20]   γένους ὄντας τοῦ κυρίου, γενομένης τε εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι αὐτοὺς

[3, 29]   ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε ἐκείνου τέκνων τὰς μὲν θηλείας

[3, 39]   Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο τε ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι μνήματα καὶ

[3, 36]   Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις διὰ γραφῆς

[3, 24]   ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις μυρίοι· ὅμως δ'

[3, 4]   ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ τε εὐαγγελίῳ, ὃ καὶ χαράξαι μαρτύρεται

[3, 32]   εἰλήφει τοῦ βίου τέλος παρεληλύθει τε ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς

[3, 6]   κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς τε θύραις ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ

[3, 5]   τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ πᾶσί τε Ἰακώβου, τοῦ τὸν αὐτόθι τῆς

[3, 24]   ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ πλέον τῶν

[3, 5]   ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ οἷαι

[3, 12]   βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ ταύτης διωγμὸν

[3, 37]   τόποις αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς

[3, 7]   ἤδη παρόντα προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν τῶν

[3, 1]   καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ τε καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ

[3, 4]   διασπορᾷ Πόντου καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας τε καὶ Ἀσίας καὶ Βιθυνίας γράφει.

[3, 9]   μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε καὶ ἀφ' οἵου γένους ὡρμᾶτο,

[3, 24]   ἐκ τῆς ἅμα Παύλῳ συνουσίας τε καὶ διατριβῆς καὶ τῆς τῶν

[3, 37]   γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν χώρας τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν σὺν τῇ

[3, 39]   ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ Ματθία στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ τοῦ προδότου

[3, 17]   τε τῶν ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν πλῆθος οὐ

[3, 16]   ὁμολογουμένη μία ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη τε καὶ θαυμασία, ἣν ὡς ἀπὸ

[3, 17]   ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο.

[3, 16]   ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην πάλαι τε καὶ καθ' ἡμᾶς αὐτοὺς ἔγνωμεν.

[3, 1]   ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων

[3, 23]   παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ Χριστός σοι παρακατεθέμεθα

[3, 5]   θανάτου, πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ οἷαι γεγόνασιν πολιορκίαι, ἀλλὰ

[3, 21]   ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος

[3, 36]   παροικίας ταῖς διὰ λόγων ὁμιλίαις τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις

[3, 6]   τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο

[3, 6]   ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ

[3, 25]   τὸν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς

[3, 31]   καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ

[3, 27]   μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον·

[3, 3]   κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν

[3, 25]   Παύλου Πράξεων ἡ γραφὴ ὅ τε λεγόμενος Ποιμὴν καὶ ἡ Ἀποκάλυψις

[3, 5]   τὸν προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς θάνατον

[3, 5]   τῷ ἔθνει συνερρύη κακά, ὅπως τε μάλιστα οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες

[3, 5]   εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν ἅμα καὶ

[3, 10]   μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς τε νόμους περιέχει καὶ τὴν τῆς

[3, 11]   ἔτι τότε τῷ βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ τοὺς πάντας περὶ τοῦ

[3, 31]   ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς

[3, 5]   καὶ πέρα δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς πολέμου τὸν τρόπον καὶ

[3, 36]   παροικίας καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε παρὰ πλείστοις εἰς ἔτι νῦν

[3, 3]   ὁποίαις κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα τε περὶ τῶν ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων

[3, 25]   φέρεται καὶ ἡ Ἰούδα ἥ τε Πέτρου δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ ἡ

[3, 33]   πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς

[3, 9]   παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ πρῶτα καὶ

[3, 5]   πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου τε Στεφάνου λίθοις ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου,

[3, 36]   ἐπιτύχω· πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ μελῶν,

[3, 25]   γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς τε ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι τῶν

[3, 5]   παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ

[3, 39]   εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ τινας παραβολὰς τοῦ σωτῆρος καὶ

[3, 6]   καὶ τὸ διευτονοῦν ὤκνει διά τε τὸ πλῆθος τῶν νεκρῶν καὶ

[3, 24]   ἡ προτέρα τῶν ἐπιστολῶν παρά τε τοῖς νῦν καὶ τοῖς ἔτ'

[3, 32]   ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν τε τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ'

[3, 24]   τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ

[3, 5]   λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους

[3, 5]   πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην Χριστόν τε τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ τὸ

[3, 38]   ὅμοιον τῆς φράσεως χαρακτῆρα τήν τε τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ τὴν

[3, 28]   ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί τε τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε,

[3, 24]   πεπραγμένα τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς τῆς

[3, 24]   κατ' αὐτὸν εὐαγγελίῳ παραδοῦναι, αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα·

[3, 24]   Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, σαφῶς τε τοῦτο δηλοῦν ἐν τῷ λέγειν.

[3, 31]   Φιλίππου μνημονεύει τοῦ ἀποστόλου τῶν τε τούτου θυγατέρων ὧδέ πως· καὶ

[3, 36]   καὶ τῇ Σμυρναίων ἐκκλησίᾳ ἰδίως τε τῷ ταύτης προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν

[3, 31]   εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν περί τε τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν

[3, 17]   ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν τε

[3, 33]   μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις.

[3, 31]   τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν

[3, 31]   καὶ Πέτρου τῆς τελευτῆς ὅ τε χρόνος καὶ ὁ τρόπος καὶ

[3, 25]   ἀποστόλων αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε, ὡς ἔφην, ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις,

[3, 20]   τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε ἔχων τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο,

[3, 24]   σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι

[3, 24]   ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον ἅτε μείζονι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι

[3, 32]   τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου,

[3, 37]   ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς

[3, 5]   ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν Χριστὸν

[3, 24]   γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων

[3, 36]   Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ

[3, 5]   τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη ἐν τῷ

[3, 36]   θεοῦ ἀναστάντα» Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ μοι καὶ ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος,

[3, 36]   περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι

[3, 23]   ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,

[3, 6]   γνήσιον, καὶ τὸ ἔργον ἐμόν. Φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ

[3, 36]   αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον·

[3, 36]   καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον ἐν

[3, 36]   θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι ἔχετε· τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω,

[3, 7]   ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ,

[3, 3]   ἐν καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς

[3, 6]   γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι μητρός.

[3, 3]   ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς

[3, 8]   ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν

[3, 6]   γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις

[3, 6]   ἔργον ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν

[3, 23]   τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ'

[3, 6]   μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ' ὑμεῖς

[3, 23]   τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν·

[3, 8]   ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ

[3, 36]   ποιήσω, ἐὰν λάβω καιρὸν εὔθετον, εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα

[3, 25]   Ἰωάννου, εἴτε τοῦ εὐαγγελιστοῦ τυγχάνουσαι εἴτε καὶ ἑτέρου ὁμωνύμου ἐκείνῳ. Ἐν

[3, 36]   λάβω καιρὸν εὔθετον, εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ περὶ

[3, 25]   ὀνομαζομένη δευτέρα καὶ τρίτη Ἰωάννου, εἴτε τοῦ εὐαγγελιστοῦ τυγχάνουσαι εἴτε καὶ

[3, 39]   ἑαυτοῦ βιβλίων. Ἔστιν γὰρ αὐτῷ πέντε βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν

[3, 10]   δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς

[3, 39]   Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται, ἃ καὶ

[3, 27]   τῶν προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν περὶ τὸν

[3, 36]   οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν,

[3, 7]   ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες

[3, 28]   φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα

[3, 20]   Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται μνήμην· Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ,

[3, 37]   ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων

[3, 39]   ὀκνήσω δέ σοι καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον

[3, 20]   τις εἴη καὶ ποῖ καὶ πότε φανησομένη, λόγον δοῦναι ὡς οὐ

[3, 6]   στασιασταὶ καὶ τούτων ταῖς ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον

[3, 24]   τῶν Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ

[3, 7]   κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις

[3, 24]   ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ

[3, 7]   σε καὶ τὰ τέκνα σου, τοτὲ δὲ ὡς περὶ τοῦ λαοῦ

[3, 20]   τὰ κατὰ τοὺς χρόνους παραδόντες. Τότε δὴ οὖν καὶ τὸν ἀπόστολον

[3, 37]   τοῦ θείου πνεύματος εἰς ἔτι τότε δι' αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις

[3, 0]   ΛΖ Περὶ τῶν εἰς ἔτι τότε διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ τῆς

[3, 31]   τῆς Ἰουδαίας ἅμα τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων

[3, 33]   τόποις ὁ καθ' ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον

[3, 20]   ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν

[3, 7]   χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο

[3, 37]   Καὶ γὰρ δὴ πλεῖστοι τῶν τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι πρὸς

[3, 7]   τῆς θείας ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν

[3, 24]   παραδοῦναι, αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν

[3, 7]   αὐτὰς αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν

[3, 36]   Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις

[3, 6]   Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς

[3, 36]   μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε

[3, 11]   καὶ τούτων περιῆσαν εἰς ἔτι τότε τῷ βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ

[3, 32]   τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου μένων τότε τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων

[3, 32]   ὡς εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι τότε τῶν, εἰ καί τινες ὑπῆρχον,

[3, 32]   ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι τῶν τότε χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος

[3, 6]   κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν

[3, 39]   τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ·

[3, 37]   αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα

[3, 28]   ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα

[3, 39]   σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια

[3, 10]   τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ

[3, 23]   εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν

[3, 10]   ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι

[3, 39]   κυρίου ἢ λεχθέντα ἢ πραχθέντα. Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε

[3, 6]   πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς

[3, 24]   διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ θείου

[3, 24]   τὰ τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ

[3, 8]   δ' οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ φθεγξάμενος οὔτε ἰδίᾳ πρὸς τοὺς παρόντας, ἃς

[3, 6]   καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον οἱ κάμνοντες καὶ τὸ

[3, 10]   τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν

[3, 6]   δὲ θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς

[3, 39]   Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ,

[3, 6]   ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν

[3, 23]   ἅπερ οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ

[3, 8]   προσημαίνουσι τὴν μέλλουσαν ἐρημίαν τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς

[3, 10]   τοσούτου γὰρ αἰῶνος ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ'

[3, 7]   ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς»

[3, 6]   ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ τοῖς

[3, 6]   τὰ φρικτὰ δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς ἄρτου

Livre, Chap.
[3, 0]	τῆς πρώτης τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς.	Ε	Περὶ τῆς μετὰ τὸν Χριστὸν
[3, 33]	πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό	γε	ἅμα τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν
[3, 23]	οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν, καλόν	γε,	ἔφη, φύλακα τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς
[3, 24]	ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι μυρία	γε	καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε
[3, 18]	ἐν αὐτῷ μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ	γε	καὶ τὸν καιρὸν ἐπ' ἀκριβὲς
[3, 16]	ἡμᾶς αὐτοὺς ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι	γε	κατὰ τὸν δηλούμενον τὰ τῆς
[3, 29]	ἐνδεῶν θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ	γε	μὴν Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης ἐν τρίτῳ
[3, 17]	ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν	γε	μὴν εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ
[3, 24]	πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως	γε	μὴν ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων
[3, 33]	γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός	γε	μὴν ἐν πλείοσι τόποις ὁ
[3, 24]	διεγνωσμένον ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι	γε	μὴν εὐλόγως πρὸς τῶν ἀρχαίων
[3, 6]	πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς	γε	μὴν εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ
[3, 29]	παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου	γε	μὴν θᾶττον εἰς τὸ παντελὲς
[3, 36]	καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν	γε	μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς
[3, 39]	ὁ μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός	γε	μὴν ὁ Παπίας κατὰ τὸ
[3, 24]	τὴν δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ	γε	μὴν πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς
[3, 5]	κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά	γε	μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 4]	ἐξ ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός	γε	μὴν τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας
[3, 3]	καὶ σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι	γε	μήν τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς
[3, 33]	ἀπειλὴν σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν	γε	μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς
[3, 3]	τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό	γε	μὴν τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ Πράξεων
[3, 24]	Χριστοῦ πεπραγμένων, διήγησιν. Καὶ ἀληθής	γε	ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς γοῦν
[3, 4]	οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, μὴ ὅτι	γε	ὅσους ἄν τις ἐκ τῶν
[3, 6]	προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς μέν	γε	οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ
[3, 8]	πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ ἁπάσης	γε	οὗτος ἢ μόνης ᾖρξεν τῆς
[3, 30]	θυγατέρας ἀνδράσιν ἐξέδωκεν, καὶ ὅ	γε	Παῦλος οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι
[3, 7]	τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως καί	γε	σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ
[3, 23]	ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα	γέ	τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ
[3, 18]	οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον. Γράφων	γέ	τοι ὁ Εἰρηναῖος περὶ τῆς
[3, 31]	ἤδη πως εἴρηται, τὸ δέ	γε	τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον ἐξ
[3, 25]	ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις τακτέον, εἴ	γε	φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ
[3, 11]	ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς	γέ	φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος τὸν
[3, 9]	παραδοῦναι αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός	γε	ὢν διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι·
[3, 23]	ἄλλα ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο,	ἄγε	δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν
[3, 6]	εἰπεῖν, ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ	ἔγωγε,	μὴ δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις
[3, 24]	ἀρχαίοις ἀναμφί λεκτος ὡμολόγηται, ἀντιλέγονται	δὲ	αἱ λοιπαὶ δύο, τῆς δ'
[3, 36]	δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ	δὲ	ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι.
[3, 23]	πίστευσον· Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ	δὲ	ἀκούσας, πρῶτον ἔστη μὲν κάτω
[3, 36]	πεποίηται, καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι	δὲ	ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα
[3, 6]	δουλείαν ὁ λιμός, οἱ στασιασταὶ	δὲ	ἀμφοτέρων χαλεπώτεροι. Ἴθι, γενοῦ μοι
[3, 3]	ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων	δὲ	ἀναγκαιότατον οἷς μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως
[3, 23]	πλούσιος ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν	δὲ	ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ
[3, 23]	ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ	δὲ	ἀνέσεως πρὸ ὥρας λαβομένῳ προσφθείρονταί
[3, 37]	ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα	δὲ	ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν,
[3, 20]	κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς	δὲ	ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς
[3, 18]	τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον	δὲ	ἄρα κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ
[3, 24]	φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην	δὲ	ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν
[3, 10]	ὑποθήκας τοῦ βίου περιέχουσιν. Ἀπὸ	δὲ	Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ καθ' ἡμᾶς
[3, 6]	τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν	δὲ	ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ
[3, 29]	αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν	δὲ	αὔξειν διὰ πίστεως καὶ γνώσεως»
[3, 36]	αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν» Οἶδεν	δὲ	αὐτοῦ τὸ μαρτύριον καὶ ὁ
[3, 10]	τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα	δὲ	αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς ἐν
[3, 6]	ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς	δὲ	βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν
[3, 10]	τὰ βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ	δὲ	βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ ἔγραψεν ἐπιστολάς,
[3, 6]	συναπώλετο» Καὶ ἐν τῷ ἕκτῳ	δὲ	βιβλίῳ οὕτως γράφει· τῶν δ'
[3, 31]	χρόνου ἤδη πως εἴρηται, τὸ	δέ	γε τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ χωρίον
[3, 6]	ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο	δὲ	γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν σιτίων, καὶ
[3, 6]	καὶ βρεφῶν λελυμένων, οἱ στενωποὶ	δὲ	γερόντων νεκρῶν, παῖδες δὲ καὶ
[3, 24]	πάσῃ τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν	δὲ	γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν
[3, 26]	καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον	δὲ	γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου
[3, 23]	καὶ τοῦ Χριστοῦ μάρτυρος» Τοῦ	δὲ	δεχομένου καὶ πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ
[3, 19]	συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων. Ταῦτα	δὲ	δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ πως
[3, 20]	ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι	δὲ	διὰ προστάγματος τὸν κατὰ τῆς
[3, 6]	καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ λιμὸς	δὲ	διὰ σπλάγχνων καὶ μυελῶν ἐχώρει
[3, 29]	μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον	δὲ	διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν οὕτως
[3, 6]	γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες	δὲ	διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες
[3, 13]	κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον	δὲ	Δομετιανὸς ἀδελφὸς διαδέχεται, δύο ἔτεσι
[3, 25]	τινες, ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι	δὲ	ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ'
[3, 18]	περὶ τοῦ Ἰωάννου φησίν· Εἰ	δὲ	ἔδει ἀναφανδὸν ἐν τῷ νῦν
[3, 23]	εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ	δὲ	ἐδίωκεν ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς
[3, 20]	ἢ πόσων χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ	δὲ	εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν
[3, 28]	ἱερείων σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος· ὁ	δὲ	Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας δή τινας τοῦ
[3, 7]	κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους	δὲ	εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους
[3, 23]	αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν	δὲ	εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς
[3, 23]	Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι	δὲ	εἰς τούτους τῷ βίῳ περιῆν,
[3, 7]	τὰ πρὸς εἰρήνην σου· νῦν	δὲ	ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι
[3, 28]	ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα	δὲ	ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί
[3, 23]	χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν Ἰωάννην. Ὃ	δὲ	ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν
[3, 39]	ὁ Ἰωάννου μὲν ἀκουστής, Πολυκάρπου	δὲ	ἑταῖρος γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ, ἐγγράφως
[3, 15]	δ' αὐτὸν δεύτερος Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ	δὲ	ἔτει τῆς αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς
[3, 30]	τῆς εἰς οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι	δὲ	εὖ μάλα προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς,
[3, 24]	εἰρήσθω, καὶ τῆς κατὰ Μάρκον	δὲ	ἡ γενομένη αἰτία ἐν τοῖς
[3, 6]	εὐπορεῖν τροφῆς ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι	δὲ	ἤδη παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν ἄλογον
[3, 39]	ἀποκάλυψιν ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν	δὲ	ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν
[3, 31]	ἑπτά, ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ	δὲ	ἦσαν παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι.
[3, 37]	θείων εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι	δὲ	θεμελίους τῆς πίστεως ἐπὶ ξένοις
[3, 24]	προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς	δὲ	θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς ἂν αὐτῷ
[3, 6]	ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε	δὲ	θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε
[3, 4]	τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην	δὲ	ἰατρός, τὰ πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ
[3, 7]	καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν	δὲ	ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν
[3, 8]	ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς	δὲ	ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν ἀποβεβηκότων εὐθέως
[3, 1]	Ἰουδαίους ἐν τούτοις ἦν· τῶν	δὲ	ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων
[3, 7]	ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε	δὲ	ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν ἡ
[3, 24]	αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν	δὲ	Ἰωάννου γραμμάτων πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ
[3, 31]	ἤδη πρότερον ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ	δὲ	Ἰωάννου τὰ μὲν τοῦ χρόνου
[3, 5]	ἦν Ζεβεδαίου μὲν παῖς, ἀδελφὸς	δὲ	Ἰωάννου, τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ
[3, 20]	κοσμικὴ μὲν οὐδ' ἐπίγειος, ἐπουράνιος	δὲ	καὶ ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ συντελείᾳ
[3, 6]	ἀναπείροντες τὰς ἕδρας· τὰ φρικτὰ	δὲ	καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἰς
[3, 39]	ἀπὸ τῆς Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται	δὲ	καὶ ἄλλην ἱστορίαν περὶ γυναικὸς
[3, 10]	συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω. Πεπόνηται	δὲ	καὶ ἄλλο οὐκ ἀγεννὲς σπούδασμα
[3, 38]	Ἑβραίους πολλὰ νοήματα παραθείς, ἤδη	δὲ	καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς τισιν ἐξ
[3, 6]	κἂν ζήσωμεν ἐπ' αὐτούς, φθάνει	δὲ	καὶ δουλείαν ὁ λιμός, οἱ
[3, 16]	κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης. Ταύτην	δὲ	καὶ ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις ἐπὶ
[3, 38]	ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη	δὲ	καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ
[3, 31]	πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι	δὲ	καὶ Ἰωάννης, ὁ ἐπὶ τὸ
[3, 36]	περὶ τοῦ Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ	δὲ	καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν
[3, 6]	παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως· ἣ	δὲ	καὶ μοῖραν αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν
[3, 6]	στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν, παῖδες	δὲ	καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα
[3, 3]	λεγομένη αὐτοῦ προτέρα, ἀνωμολόγηται, ταύτῃ	δὲ	καὶ οἱ πάλαι πρεσβύτεροι ὡς
[3, 39]	μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα	δὲ	καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου μὲν
[3, 38]	Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ πρόδηλος, εἴρηται	δὲ	καὶ τὰ Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου·
[3, 30]	γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος	δὲ	καὶ τὰς θυγατέρας ἀνδράσιν ἐξέδωκεν,
[3, 20]	καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα	δὲ	καὶ τὰς χεῖρας τὰς ἑαυτῶν
[3, 39]	αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος	δὲ	καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου αὐτήκοον
[3, 24]	ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω. Φέρε	δέ,	καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς
[3, 33]	ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν	δὲ	καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν τοὺς
[3, 25]	τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη, ἀναγκαίως	δὲ	καὶ τούτων ὅμως τὸν κατάλογον
[3, 33]	μὲν τῶν δήμων, ἔσθ' ὅπῃ	δὲ	καὶ τῶν κατὰ χώρας ἀρχόντων
[3, 23]	καὶ μεῖζον συμπράττειν ἠξίουν. Ὃ	δὲ	κατ' ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ διὰ
[3, 24]	μὲν ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον	δὲ	κατὰ καιρὸν διὰ τῆς τῶν
[3, 26]	διαγνῶναι ῥᾴδιον· καὶ ὁ Ἰουστῖνος	δὲ	κατὰ τὸ αὐτὸ τοῦ Σίμωνος
[3, 39]	διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται· ὡς	δὲ	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ὁ Παπίας
[3, 37]	τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν	δὲ	κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος
[3, 10]	τὰ μὲν ἔξεστι πράττειν, τὰ	δὲ	κεκώλυται, καὶ ἄλλα δὲ αὐτῷ
[3, 23]	τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ	δὲ	Κλήμης ὁμοῦ τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος,
[3, 23]	δὲ ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου	δὲ	κλῆρον ἕνα γέ τινα κληρώσων
[3, 33]	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν	δὲ	κολάζεσθαι· δι' οὗ ποσῶς μὲν
[3, 33]	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν	δὲ	κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν
[3, 6]	ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ	δὲ	λάθρα τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο
[3, 6]	μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν, τὰ	δὲ	λείψανα τῶν κειμηλίων κἂν εἴ
[3, 4]	ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν Πέτρου	δὲ	λέξεων ἐν ὁπόσαις καὶ οὗτος
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν, τὰ	δὲ	λοιπὰ τὴν ἐπὶ τέλει τοῦ
[3, 10]	τρισὶν καὶ δέκα βιβλίοις· αἱ	δὲ	λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς τὸν
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα παραδίδωσιν, οἱ	δὲ	λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ μετὰ
[3, 6]	τὸ μὲν ἥμισυ κατεσθίει, τὸ	δὲ	λοιπὸν κατακαλύψασα ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ'
[3, 7]	σώματος διαφέροντας τετηρῆσθαι θριάμβῳ, τοῦ	δὲ	λοιποῦ πλήθους τοὺς ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα
[3, 7]	καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς	δὲ	λοιποὺς στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ'
[3, 4]	κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου» Τῶν	δὲ	λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου Κρήσκης
[3, 24]	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται· ὁ	δὲ	Λουκᾶς ἀρχόμενος καὶ αὐτὸς τοῦ
[3, 31]	αὐτῶν» Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ	δὲ	Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν
[3, 24]	φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα	δὲ	μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ τούτοις
[3, 24]	Ἰουδαίας εἰς τὴν Γαλιλαίαν» ὁ	δὲ	Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ
[3, 24]	διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου· ἤδη	δὲ	Μάρκου καὶ Λουκᾶ τῶν κατ'
[3, 5]	λίθοις ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα	δὲ	μετ' αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς ἦν
[3, 36]	περὶ τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται	δὲ	μετ' αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν
[3, 6]	μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις	δὲ	μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα
[3, 26]	ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων	δὲ	μὴ ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ
[3, 24]	τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ	δὲ	μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν
[3, 33]	Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ	δὲ	μοιχεύειν καὶ φονεύειν καὶ τὰ
[3, 10]	ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο	δὲ	μόνα πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία,
[3, 27]	ἀποκαλοῦντες αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ	δὲ	μόνῳ τῷ καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ
[3, 7]	ἐτῶν αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων	δὲ	μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα
[3, 7]	τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν	δὲ	νέων τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει
[3, 23]	δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι	δὲ	νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι
[3, 5]	Ἰωσήπῳ γραφείσης ἀναλέξασθαι ἱστορίας· ὡς	δὲ	ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν ἀθροισθέντων
[3, 32]	Καίσαρος καὶ ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ. Φησὶν	δὲ	ὁ αὐτὸς ὡς ἄρα καὶ
[3, 39]	καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ ἄλλα	δὲ	ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ παραδόσεως
[3, 21]	καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος	δὲ	ὁ πρῶτος ἦν καὶ μετ'
[3, 28]	πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος	δέ,	ὁ τῆς κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας
[3, 32]	πάθει παραπλήσιον τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν	δὲ	οἷον καὶ τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι,
[3, 23]	ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου	δὲ	ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ
[3, 24]	μὲν Ματθαῖος δηλοῖ λέγων· ἀκούσας	δὲ	ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν» ἀπὸ
[3, 4]	τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς λοιποῖς	δὲ	οὐ παρέργως τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς,
[3, 4]	στειλάμενος ὑπ' αὐτοῦ μαρτυρεῖται, Λίνος	δέ,	οὗ μέμνηται συνόντος ἐπὶ Ῥώμης
[3, 31]	τελευτῆς· καὶ ἐν τῷ Γαΐου	δέ,	οὗ μικρῷ πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ
[3, 32]	πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει	δὲ	οὕτως· ἔρχονται οὖν καὶ προηγοῦνται
[3, 9]	οἵου γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ	δὲ	πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων
[3, 7]	νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν	δὲ	πάντα τὸν τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν
[3, 25]	τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα	δὲ	πάντα τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη,
[3, 27]	καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον· δεῖν	δὲ	πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς θρῃσκείας
[3, 39]	τὰ Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ	δὲ	Παπία συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν
[3, 25]	μὲν ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως	δὲ	παρὰ πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας,
[3, 27]	κατ' αὐτὴν βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι	δὲ	παρὰ τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες
[3, 4]	ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς	δὲ	παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς
[3, 23]	ὑπὸ Παύλου μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου	δὲ	παραμείναντος αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ
[3, 26]	τῷ βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ	δὲ	παραμένοντας εἰς τὸ ἀεὶ ἀγήρως
[3, 3]	πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα· τοῦ	δὲ	Παύλου πρόδηλοι καὶ σαφεῖς αἱ
[3, 6]	εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ	δὲ	πενέστεροι κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς
[3, 8]	μὲν οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη	δὲ	περὶ δείλην μόλις ὑπ' ἀνθρώπων
[3, 20]	ἰδίων χειρῶν τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας	δὲ	περὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς
[3, 20]	πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι	δὲ	περιῆσαν οἱ ἀπὸ γένους τοῦ
[3, 21]	παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ	δὲ	πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν διαδέχεται
[3, 10]	προσδοκήσας οὐ διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις	δὲ	πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν, ὧν
[3, 3]	ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως	δὲ	πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν
[3, 25]	εἰς μνήμην ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω	δέ	που καὶ ὁ τῆς φράσεως
[3, 39]	αὐτῆς παραγινομένας τῆς ἀληθείας· εἰ	δέ	που καὶ παρηκολουθηκώς τις τοῖς
[3, 23]	ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ	δὲ	πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα
[3, 24]	τὴν Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς	δὲ	πρὶν ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ
[3, 23]	τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς	δὲ	προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς
[3, 6]	τράπεζα μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ	δὲ	πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ
[3, 21]	πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ	δὲ	Ῥωμαίων εἰς ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο,
[3, 2]	τὴν Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς	δὲ	Ῥωμαίων ἐκκλησίας μετὰ τὴν Παύλου
[3, 23]	συνεχέσι δὲ νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις	δὲ	σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν
[3, 39]	ὧν φησιν λέξεων· οὐκ ὀκνήσω	δέ	σοι καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ
[3, 9]	τῆς Ῥωμαίων τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς	δὲ	σπουδασθέντας αὐτῷ λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι.
[3, 3]	αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν παλαιτάτων	δὲ	συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ κατείληφα.
[3, 10]	αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι	δὲ	σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς ἐκ πρώτης
[3, 6]	μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα	δὲ	συνέβαινεν τὰ πάθη. Καθ' ἑκάστην
[3, 39]	τῶν ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι	δὲ	τὰ τῆς πίστεως παρὰ τῶν
[3, 39]	εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω· ἄξιον	δὲ	ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία φωναῖς
[3, 7]	δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ	δὲ	ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ
[3, 8]	ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου, μετὰ	δὲ	ταῦτα φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν.
[3, 6]	ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας. Περιιὼν	δὲ	ταύτας ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο
[3, 25]	Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ	δὲ	ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς,
[3, 23]	κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς	δὲ	τελέως τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν,
[3, 36]	ποιμένος αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν	δὲ	τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς
[3, 39]	ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας	δὲ	τῇ ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν Ἀριστίωνος
[3, 5]	μὲν Ἰουδαίας γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ	δὲ	τῇ τοῦ κηρύγματος διδασκαλίᾳ τὴν
[3, 6]	ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες	δὲ	τὴν ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς
[3, 8]	καὶ κυκλούμεναι τὰς πόλεις. Κατὰ	δὲ	τὴν ἑορτήν, ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται,
[3, 8]	ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ	δὲ	τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς
[3, 6]	ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα	δὲ	τὴν πόλιν περιεῖχεν σιγὴ καὶ
[3, 1]	περιέχει, τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας	δὲ	τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν,
[3, 23]	Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ ἐν τρίτῳ	δὲ	τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο
[3, 10]	περιέχειν, καὶ πρὸς τῷ τέλει	δὲ	τῆς εἰκοστῆς Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ
[3, 3]	ἐξ αὐτῶν συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης	δὲ	τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι σὺν
[3, 10]	ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ	δὲ	τῆς Μωυσέως τελευτῆς μέχρι τῆς
[3, 26]	τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων· Μένανδρον	δέ	τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν
[3, 7]	ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας	δέ	τις τὰς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 6]	εἰσπηδῶντες ἥρπαζον οἱ δορυφόροι. Δεινὴ	δὲ	τὸ γύναιον ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ
[3, 4]	τῶν ἐπὶ Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς	δὲ	τὸ μὲν γένος ὢν τῶν
[3, 6]	τοὺς στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον ἐκ τοῦ
[3, 23]	ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ	δὲ	τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα
[3, 24]	ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ	δὲ	τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην ἦλθεν
[3, 36]	καὶ εὐεργετούμενοι χείρονες γίνονται, ἐν	δὲ	τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι·
[3, 6]	λιμὸς ἤλεγχε τὰ πάθη, ξηροῖς	δὲ	τοῖς ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν
[3, 3]	ἀγνοεῖν· καὶ τὰ περὶ ταύτης	δὲ	τοῖς πρὸ ἡμῶν εἰρημένα κατὰ
[3, 23]	εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα	δὲ	τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς
[3, 20]	ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ	δὲ	τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα
[3, 39]	τοῦ κυρίου χάριν ὑπομείναντος. Τοῦτον	δὲ	τὸν Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ
[3, 28]	ἀνδρὸς τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον	δέ,	τὸν καὶ τὴν ἀπ' ἐκείνου
[3, 38]	μὲν τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ	δὲ	τὸν Κλήμεντα τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι
[3, 23]	εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς	δέ	τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ
[3, 13]	ἐπαρτηθῆναι τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα	δὲ	τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ
[3, 24]	οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ	δὲ	τοῦ θείου πνεύματος τοῦ συνεργοῦντος
[3, 39]	Παπίᾳ περὶ τοῦ Μάρκου· περὶ	δὲ	τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος
[3, 27]	ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι	δὲ	τοῦ μὲν ἀποστόλου πάμπαν τὰς
[3, 10]	δέοι, θνῄσκειν ἡδέως» Καὶ ταῦτα	δὲ	τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε παρατεθείσθω.
[3, 6]	ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον	δὲ	τοῦ τ' ἔχειν καὶ μή,
[3, 24]	καὶ ὡς ἀληθῶς θεοπρεπεῖς, φημὶ	δὲ	τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους, τὸν
[3, 6]	τινὰ τὸ πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν	δὲ	τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον οἱ
[3, 28]	αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ	δὲ	τοῦτο καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ
[3, 6]	πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ σημαίνει	δὲ	τοῦτο οἶκος ὑσσώπου, διὰ γένος
[3, 7]	ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα	δὲ	τοῦτον ἐπράχθη τὸν τρόπον δευτέρῳ
[3, 36]	ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος	δὲ	τούτων αὐτῶν μέμνηται ἐν τῇ
[3, 30]	τὸ τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ	δὲ	τούτων ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ
[3, 4]	Ἀσίας καὶ Βιθυνίας γράφει. Ὅσοι	δὲ	τούτων καὶ τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ
[3, 8]	φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ	δὲ	τούτων φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ τις
[3, 9]	ὕστερον παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα	δὲ	τῶν κατ' ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων
[3, 6]	παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ	δὲ	τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον
[3, 3]	σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν	δὲ	φερομένην δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν
[3, 6]	ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς ἔδαφος. Τοῖς	δὲ	φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ
[3, 6]	ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες	δὲ	ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον
[3, 39]	οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον	δὲ,	ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς πρὸς
[3, 7]	καὶ τὰ τέκνα σου, τοτὲ	δὲ	ὡς περὶ τοῦ λαοῦ ἔσται
[3, 18]	γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν	τηνικάδε	ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς
[3, 5]	ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν οὖν	τηνικάδε	κατὰ πάντα τόπον ὅλῳ τῷ
[3, 16]	ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως	τηνικάδε	κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης. Ταύτην
[3, 9]	Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων	τηνικάδε	συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ πρὸς
[3, 23]	Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν	οἴκαδε	τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν,
[3, 33]	ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον	μηδὲ	παρὰ τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς
[3, 7]	γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ χειμῶνος	μηδὲ	σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις
[3, 6]	ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ	μηδὲ	τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων
[3, 38]	καὶ ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι	μηδὲ	τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους ἴσμεν.
[3, 21]	τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν	τῇδε	μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον
[3, 7]	δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν οἷον τοῖς	τῇδε	προσιοῦσιν τῇ γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ
[3, 7]	πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ	τῇδε	πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου χρηματίζων
[3, 5]	ἂν ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ	τῇδε	τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες εἰδέναι ὅπως
[3, 33]	πρὸς ἃ τὸν Τραϊανὸν δόγμα	τοιόνδε	τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν φῦλον μὴ
[3, 32]	ὡς ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ	τόνδε	τὸν χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως
[3, 26]	δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ	τοιῶνδε	γοήτων τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων
[3, 37]	ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε	τηλικῶνδε	ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ
[3, 31]	κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ περὶ τῆς	τῶνδε	τελευτῆς· καὶ ἐν τῷ Γαΐου
[3, 27]	παρὰ τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς	τοιᾶσδε	λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος
[3, 24]	καὶ ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν	τοιᾶσδε	χάριν αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν
[3, 37]	ἐπὶ τούτοις πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ	τούσδε,	τὴν πρώτην τάξιν τῆς τῶν
[3, 38]	τις παρὰ τοῖς παλαιοῖς φέρεται,	οὐδὲ	γὰρ καθαρὸν τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας
[3, 18]	τοῦ καὶ τὴν ἀποκάλυψιν ἑορακότος.	Οὐδὲ	γὰρ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη,
[3, 7]	ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν,	οὐδὲ	μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα
[3, 3]	ἡμῶν εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι.	Οὐδὲ	μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις
[3, 6]	γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν χερσίν,	οὐδέ	τις ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ
[3, 6]	ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ' ἀπορίας	οὐδὲ	τοῖς θνῄσκουσιν ἦν, ἀλλὰ καὶ
[3, 39]	πολλοί, ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν,	οὐδὲ	τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν,
[3, 24]	μοι κείσθω. Φέρε δέ, καὶ	τοῦδε	τοῦ ἀποστόλου τὰς ἀναντιρρήτους ἐπισημηνώμεθα
[3, 9]	πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων	ὧδε·	Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων
[3, 10]	ταῦτα δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως	ὧδε	παρατεθείσθω. Πεπόνηται δὲ καὶ ἄλλο
[3, 23]	δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις	ὧδέ	πως γράφει κατὰ λέξιν· καὶ
[3, 23]	αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι	ὧδέ	πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν
[3, 39]	αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων	ὧδέ	πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ ἔστησαν
[3, 32]	αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ
[3, 31]	ἀποστόλου τῶν τε τούτου θυγατέρων	ὧδέ	πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν
[3, 31]	χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως λέγων· ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν,
[3, 19]	Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν	ὧδέ	πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι
[3, 39]	ὡς μόνων αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει,	ὧδέ	πως λέγων· Ταῦτα δὲ καὶ
[3, 7]	δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ	ὧδέ	πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς
[3, 28]	τε τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν	θύραζε,	μηδ' ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν αὐτῷ
[3, 6]	χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων	δίελθε	τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε μὴν
[3, 6]	χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν	πέπονθε	τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ
[3, 36]	παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς	ἐνετείλασθε·	αἵτινες ὑποτεταγμέναι εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ
[3, 36]	ταύτῃ· ἐξ ὧν μεγάλα ὠφεληθῆναι	δυνήσεσθε.	Περιέχουσι γὰρ πίστιν καὶ ὑπομονὴν
[3, 6]	ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν	ἀποστρέφεσθε	θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα,
[3, 7]	θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις·	προσεύχεσθε	δὲ ἵνα μὴ γένηται ὑμῶν
[3, 6]	καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ	γένησθε	μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι
[3, 0]	καὶ Ῥωμαίων δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ.	ΙΕ	Ὡς τρίτος μετ' αὐτὸν Κλήμης.
[3, 0]	Περὶ τῆς τάξεως τῶν εὐαγγελίων.	ΚΕ	Περὶ τῶν ὁμολογουμένων θείων γραφῶν
[3, 0]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται.	ΛΕ	Ὡς τρίτος τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις
[3, 6]	ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων πρόσφορα	συλλέ	γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων γοῦν
[3, 23]	τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός	με	ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον
[3, 36]	νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. Μηδέν	με	ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων,
[3, 36]	ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ	με	καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ
[3, 36]	εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω συντόμως	με	καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα
[3, 23]	ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ	με.	Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν,
[3, 23]	τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν	με,	τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι
[3, 23]	ἡλικίας τῆς ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί	με	φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα,
[3, 39]	τὰ ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν	με	ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ
[3, 36]	σώματος, κολάσεις τοῦ διαβόλου εἰς	ἐμὲ	ἐρχέσθωσαν, μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ
[3, 29]	Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ' ἣν	ἔγημε	κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε ἐκείνου
[3, 23]	κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ	ἐπίσκοπε,	τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν
[3, 24]	ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω.	Φέρε	δέ, καὶ τοῦδε τοῦ ἀποστόλου
[3, 6]	~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία.	Φέρε	δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν τὴν
[3, 7]	σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ	σέ,	καὶ περιβαλοῦσίν σοι οἱ ἐχθροί
[3, 7]	ἐχθροί σου χάρακα, καὶ περικυκλώσουσίν	σε,	καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ
[3, 7]	συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν	σε	καὶ τὰ τέκνα σου, τοτὲ
[3, 7]	καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν	σε	πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ
[3, 6]	καὶ λιμῷ καὶ στάσει, τίνι	σε	τηρῶ; τὰ μὲν παρὰ Ῥωμαίοις
[3, 24]	θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν	ἐκεῖσε	ῥημάτων ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ
[3, 24]	προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς,	κατέκλεισε	τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα
[3, 23]	ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα	ἐγνώρισε	τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς
[3, 6]	περισπῶντες, μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς	τε	ἀκμὰς τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν
[3, 10]	ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς	τε	ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί,
[3, 17]	μετ' εὐλόγου κρίσεως κτείνας μυρίους	τε	ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ
[3, 6]	οἳ δ' ἔπεσσον ὡς ἥ	τε	ἀνάγκη καὶ τὸ δέος παρῄνει,
[3, 3]	κατείληφα. Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν	τε	ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ παρὰ
[3, 36]	τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν	τε	ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων
[3, 39]	τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ	τε	Ἀριστίων καὶ ὁ πρεσβύτερος Ἰωάννης,
[3, 37]	ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους τούτοις	τε	αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως
[3, 39]	προτάξας αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς	τε	αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ
[3, 7]	καὶ τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός	τε	αὐτὸς ὁ τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος,
[3, 31]	Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ	τε	αὐτοῦ καὶ Φιλίππου μνημονεύει τοῦ
[3, 24]	γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει λόγος. Ματθαῖός	τε	γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς
[3, 25]	τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ	τε	γνώμη καὶ ἡ τῶν ἐν
[3, 26]	ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί	τε	δι' αὐτῶν τὰ περὶ ψυχῆς
[3, 18]	ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις τόν	τε	διωγμὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ
[3, 29]	δὴ κατακολουθήσαντες τῷ γεγενημένῳ τῷ	τε	εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην
[3, 20]	γένους ὄντας τοῦ κυρίου, γενομένης	τε	εἰρήνης, μέχρι Τραϊανοῦ παραμεῖναι αὐτοὺς
[3, 29]	ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν	τε	ἐκείνου τέκνων τὰς μὲν θηλείας
[3, 39]	Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο	τε	ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι μνήματα καὶ
[3, 36]	Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος τοῖς	τε	ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις διὰ γραφῆς
[3, 24]	ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι	τε	ἐπὶ τούτοις μυρίοι· ὅμως δ'
[3, 4]	ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ	τε	εὐαγγελίῳ, ὃ καὶ χαράξαι μαρτύρεται
[3, 32]	εἰλήφει τοῦ βίου τέλος παρεληλύθει	τε	ἡ γενεὰ ἐκείνη τῶν αὐταῖς
[3, 6]	κύνες ἐσφάλλοντο καὶ παρεφέροντο ταῖς	τε	θύραις ἐνσειόμενοι μεθυόντων τρόπον καὶ
[3, 5]	τὴν κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ πᾶσί	τε	Ἰακώβου, τοῦ τὸν αὐτόθι τῆς
[3, 24]	ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν	τε	ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ πλέον τῶν
[3, 5]	ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών	τε	Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ οἷαι
[3, 12]	βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι, μέγιστόν	τε	Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ ταύτης διωγμὸν
[3, 37]	τόποις αὐτὸ μόνον καταβαλλόμενοι ποιμένας	τε	καθιστάντες ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς
[3, 7]	ἤδη παρόντα προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός	τε	καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν τῶν
[3, 1]	καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ	τε	καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ
[3, 4]	διασπορᾷ Πόντου καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας	τε	καὶ Ἀσίας καὶ Βιθυνίας γράφει.
[3, 9]	μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν	τε	καὶ ἀφ' οἵου γένους ὡρμᾶτο,
[3, 24]	ἐκ τῆς ἅμα Παύλῳ συνουσίας	τε	καὶ διατριβῆς καὶ τῆς τῶν
[3, 37]	γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν χώρας	τε	καὶ ἔθνη μετῄεσαν σὺν τῇ
[3, 39]	ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ Ματθία στῆσαί	τε	καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ τοῦ προδότου
[3, 17]	τε τῶν ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν	τε	καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν πλῆθος οὐ
[3, 16]	ὁμολογουμένη μία ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη	τε	καὶ θαυμασία, ἣν ὡς ἀπὸ
[3, 17]	ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας	τε	καὶ θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο.
[3, 16]	ἐπὶ τοῦ κοινοῦ δεδημοσιευμένην πάλαι	τε	καὶ καθ' ἡμᾶς αὐτοὺς ἔγνωμεν.
[3, 1]	ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων	τε	καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων
[3, 23]	παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ	τε	καὶ ὁ Χριστός σοι παρακατεθέμεθα
[3, 5]	θανάτου, πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι	τε	καὶ οἷαι γεγόνασιν πολιορκίαι, ἀλλὰ
[3, 21]	ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν	τε	καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος
[3, 36]	παροικίας ταῖς διὰ λόγων ὁμιλίαις	τε	καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις
[3, 6]	τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν	τε	καὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο
[3, 6]	ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους μάρτυρας· ἄλλως	τε	καὶ ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ
[3, 25]	τὸν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς	τε	κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς
[3, 31]	καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν	τε	καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ
[3, 27]	μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός	τε	κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον·
[3, 3]	κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό	τε	λεγόμενον αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν
[3, 25]	Παύλου Πράξεων ἡ γραφὴ ὅ	τε	λεγόμενος Ποιμὴν καὶ ἡ Ἀποκάλυψις
[3, 5]	τὸν προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν	τε	λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς θάνατον
[3, 5]	τῷ ἔθνει συνερρύη κακά, ὅπως	τε	μάλιστα οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες
[3, 5]	εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι	τε	μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν ἅμα καὶ
[3, 10]	μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς	τε	νόμους περιέχει καὶ τὴν τῆς
[3, 11]	ἔτι τότε τῷ βίῳ, βουλήν	τε	ὁμοῦ τοὺς πάντας περὶ τοῦ
[3, 31]	ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν	τε	παντελῶς νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς
[3, 5]	καὶ πέρα δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ	τε	παντὸς πολέμου τὸν τρόπον καὶ
[3, 36]	παροικίας καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ	τε	παρὰ πλείστοις εἰς ἔτι νῦν
[3, 3]	ὁποίαις κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα	τε	περὶ τῶν ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων
[3, 25]	φέρεται καὶ ἡ Ἰούδα ἥ	τε	Πέτρου δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ ἡ
[3, 33]	πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα	τε	πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς
[3, 9]	παῖς, ἐξ Ἱεροσολύμων ἱερεύς, αὐτός	τε	Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ πρῶτα καὶ
[3, 5]	πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων, πρώτου	τε	Στεφάνου λίθοις ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου,
[3, 36]	ἐπιτύχω· πῦρ καὶ σταυρὸς θηρίων	τε	συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ μελῶν,
[3, 25]	γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς	τε	ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι τῶν
[3, 5]	παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν	τε	τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ
[3, 39]	εἰς αὐτὸν ἥκοντα παρατέθειται ξένας	τέ	τινας παραβολὰς τοῦ σωτῆρος καὶ
[3, 6]	καὶ τὸ διευτονοῦν ὤκνει διά	τε	τὸ πλῆθος τῶν νεκρῶν καὶ
[3, 24]	ἡ προτέρα τῶν ἐπιστολῶν παρά	τε	τοῖς νῦν καὶ τοῖς ἔτ'
[3, 32]	ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν	τε	τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ'
[3, 24]	τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν	τε	τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ
[3, 5]	λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα εἴς	τε	τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους
[3, 5]	πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην Χριστόν	τε	τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ τὸ
[3, 38]	ὅμοιον τῆς φράσεως χαρακτῆρα τήν	τε	τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ τὴν
[3, 28]	ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί	τε	τοῦ τόπου καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε,
[3, 24]	πεπραγμένα τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό	τε	τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς τῆς
[3, 24]	κατ' αὐτὸν εὐαγγελίῳ παραδοῦναι, αὐτό	τε	τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα·
[3, 24]	Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, σαφῶς	τε	τοῦτο δηλοῦν ἐν τῷ λέγειν.
[3, 31]	Φιλίππου μνημονεύει τοῦ ἀποστόλου τῶν	τε	τούτου θυγατέρων ὧδέ πως· καὶ
[3, 36]	καὶ τῇ Σμυρναίων ἐκκλησίᾳ ἰδίως	τε	τῷ ταύτης προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν
[3, 31]	εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν περί	τε	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν
[3, 17]	ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ ὀλίγον	τε	τῶν ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν τε
[3, 33]	μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους	τε	τῶν πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις.
[3, 31]	τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ	τε	χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ λέξιν
[3, 31]	καὶ Πέτρου τῆς τελευτῆς ὅ	τε	χρόνος καὶ ὁ τρόπος καὶ
[3, 25]	ἀποστόλων αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι	τε,	ὡς ἔφην, ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις,
[3, 20]	τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι,	ἅτε	ἔχων τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο,
[3, 24]	σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν γενεαλογίαν	ἅτε	Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι
[3, 24]	ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον	ἅτε	μείζονι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι
[3, 32]	τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ	ἅτε	μηδενὸς ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου,
[3, 37]	ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ,	ἅτε	τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς
[3, 5]	ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν αὐτοὺς	ἅτε	τοσαῦτα εἴς τε τὸν Χριστὸν
[3, 24]	γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων,	ἅτε	τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων
[3, 36]	Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε,	ψηλαφήσατέ	με καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ
[3, 5]	τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες	μαθητεύσατε	πάντα τὰ ἔθνη ἐν τῷ
[3, 36]	θεοῦ ἀναστάντα» Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει·	Ἐγράψατέ	μοι καὶ ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος,
[3, 36]	περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς.	Λάβετε,	ψηλαφήσατέ με καὶ ἴδετε ὅτι
[3, 23]	ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν	ἀγάγετέ	με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,
[3, 6]	γνήσιον, καὶ τὸ ἔργον ἐμόν.	Φάγετε,	καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ
[3, 36]	αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με καὶ	ἴδετε	ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον ἀσώματον·
[3, 36]	καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν	εἴδετε	κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον ἐν
[3, 36]	θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην μοι	ἔχετε·	τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω,
[3, 7]	ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν δὲ	ἴδητε	κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ,
[3, 3]	ἐν καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι	μήτε	ἀρχαίων μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς
[3, 6]	γὰρ ἐγὼ βέβρωκα· μὴ γένησθε	μήτε	μαλακώτεροι γυναικὸς μήτε συμπαθέστεροι μητρός.
[3, 3]	ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων	μήτε	μὴν καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς
[3, 8]	ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ	μήτε	ὄμματα μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν
[3, 6]	γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον ὁποῖον	μήτε	παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις
[3, 6]	ἔργον ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν	μήτε	παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν
[3, 23]	τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων	μήτε	παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ'
[3, 6]	μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς	μήτε	συμπαθέστεροι μητρός. Εἰ δ' ὑμεῖς
[3, 23]	τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται,	μήτε	φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν·
[3, 8]	ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα	μήτε	ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ
[3, 36]	ποιήσω, ἐὰν λάβω καιρὸν εὔθετον,	εἴτε	ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα
[3, 25]	Ἰωάννου, εἴτε τοῦ εὐαγγελιστοῦ τυγχάνουσαι	εἴτε	καὶ ἑτέρου ὁμωνύμου ἐκείνῳ. Ἐν
[3, 36]	λάβω καιρὸν εὔθετον, εἴτε ἐγὼ	εἴτε	ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ περὶ
[3, 25]	ὀνομαζομένη δευτέρα καὶ τρίτη Ἰωάννου,	εἴτε	τοῦ εὐαγγελιστοῦ τυγχάνουσαι εἴτε καὶ
[3, 39]	ἑαυτοῦ βιβλίων. Ἔστιν γὰρ αὐτῷ	πέντε	βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν
[3, 10]	δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων	πέντε	μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς
[3, 39]	Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα	πέντε	τὸν ἀριθμὸν φέρεται, ἃ καὶ
[3, 27]	τῶν προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα	ὅτε	καὶ τὴν σωματικὴν περὶ τὸν
[3, 36]	οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ	ὅτε	πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον ἐλήλυθεν,
[3, 7]	ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα	ποτὲ	δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες
[3, 28]	φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν	ποτε	ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα
[3, 20]	Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται μνήμην· Πεπειράκει	ποτὲ	καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ,
[3, 37]	ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι	ποτὲ	κατὰ τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων
[3, 39]	ὀκνήσω δέ σοι καὶ ὅσα	ποτὲ	παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον
[3, 20]	τις εἴη καὶ ποῖ καὶ	πότε	φανησομένη, λόγον δοῦναι ὡς οὐ
[3, 6]	στασιασταὶ καὶ τούτων ταῖς ἁρπαγαῖς,	ὁπότε	γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον
[3, 24]	τῶν Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι	τότε	βαπτίζοντος ἐν Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ
[3, 7]	κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ,	τότε	γνῶτε ὅτι ἤγγικεν ἡ ἐρήμωσις
[3, 24]	ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς»	τοτὲ	δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ
[3, 7]	σε καὶ τὰ τέκνα σου,	τοτὲ	δὲ ὡς περὶ τοῦ λαοῦ
[3, 20]	τὰ κατὰ τοὺς χρόνους παραδόντες.	Τότε	δὴ οὖν καὶ τὸν ἀπόστολον
[3, 37]	τοῦ θείου πνεύματος εἰς ἔτι	τότε	δι' αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις
[3, 0]	ΛΖ Περὶ τῶν εἰς ἔτι	τότε	διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ τῆς
[3, 31]	τῆς Ἰουδαίας ἅμα τῷ πατρὶ	τότε	διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων
[3, 33]	τόποις ὁ καθ' ἡμῶν ἐπετάθη	τότε	διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον
[3, 20]	ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν.	Τότε	ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν
[3, 7]	χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ. Ἔσται γὰρ	τότε	θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐκ ἐγένετο
[3, 37]	Καὶ γὰρ δὴ πλεῖστοι τῶν	τότε	μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι πρὸς
[3, 7]	τῆς θείας ἐπισκοπῆς εἰς ἔτι	τότε	μακροθυμούσης, εἰ ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν
[3, 24]	παραδοῦναι, αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι,	τοτὲ	μὲν φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν
[3, 7]	αὐτὰς αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις,	τοτὲ	μὲν φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν
[3, 36]	Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα	τότε	ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις
[3, 6]	Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις ἀναλαβών,	τότε	πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς
[3, 36]	μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι	τότε	πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε
[3, 11]	καὶ τούτων περιῆσαν εἰς ἔτι	τότε	τῷ βίῳ, βουλήν τε ὁμοῦ
[3, 32]	τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου μένων	τότε	τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων
[3, 32]	ὡς εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι	τότε	τῶν, εἰ καί τινες ὑπῆρχον,
[3, 32]	ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι τῶν	τότε	χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος
[3, 6]	κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον μὲν	ἔπιπτε	τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν
[3, 39]	τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ,	ὕστε	ρον δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ·
[3, 37]	αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν,	ὥστε	ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα
[3, 28]	ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ,	ὥστε	λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα
[3, 39]	σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων,	ὥστε	οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια
[3, 10]	τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων,	ὥστε	χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ
[3, 23]	εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν,	οὔτε	ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν
[3, 10]	ἤδη παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις	οὔτε	ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι
[3, 39]	κυρίου ἢ λεχθέντα ἢ πραχθέντα.	Οὔτε	γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε
[3, 6]	πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον.	Οὔτε	δὲ θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς
[3, 24]	διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν	οὔτε	ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ θείου
[3, 24]	τὰ τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν	οὔτε	ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ
[3, 8]	δ' οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ φθεγξάμενος	οὔτε	ἰδίᾳ πρὸς τοὺς παρόντας, ἃς
[3, 6]	καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας	οὔτε	ἴσχυον οἱ κάμνοντες καὶ τὸ
[3, 10]	τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν	οὔτε	μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν
[3, 6]	δὲ θρῆνος ἐν ταῖς συμφοραῖς	οὔτε	ὀλοφυρμὸς ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς
[3, 39]	Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου	οὔτε	παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ,
[3, 6]	ἐφ' ἑαυτὴν ἠρέθιζεν. Ὡς δ'	οὔτε	παροξυνόμενός τις οὔτ' ἐλεῶν αὐτὴν
[3, 23]	ἅπερ οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ	οὔτε	πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 20/08/2009