Livre, Chap.
[3, 0]		~Α	Ὅποι γῆς ἐκήρυξαν τὸν Χριστὸν
[3, 6]	λέγων· Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην εἰπεῖν	ἅ	μοι κελεύει τὸ πάθος· οἶμαι
[3, 39]	ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν	ἅ	τε Ἀριστίων καὶ ὁ πρεσβύτερος
[3, 7]	δ' ἂν εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι,	ἃ	γένοιτ' ἂν παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς
[3, 7]	αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης·	ἃ	καὶ αὐτὰ μνήμης ἠξιωμένα πρὸς
[3, 39]	συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται,	ἃ	καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων κυριακῶν ἐξηγήσεως.
[3, 36]	τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων,	ἃ	καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι·
[3, 39]	ἐπὶ ταυτησὶ τῆς γῆς ὑποστησομένης·	ἃ	καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον
[3, 36]	καὶ εὔχομαι σύντομά μοι εὑρεθῆναι·	ἃ	καὶ κολακεύσω συντόμως με καταφαγεῖν,
[3, 9]	αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ πολέμου ἐν ἑπτά,	ἃ	καὶ οὐ μόνον τῇ Ἑλλήνων,
[3, 4]	ὃ καὶ χαράξαι μαρτύρεται καθ'	ἃ	παρέδοσαν αὐτῷ οἱ ἀπ' ἀρχῆς
[3, 33]	πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς	ἃ	τὸν Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι,
[3, 10]	τούτων πέντε μέν ἐστιν Μωυσέως,	ἃ	τούς τε νόμους περιέχει καὶ
[3, 25]	καὶ πρὸς τούτοις ἡ φερομένη	Βαρναβᾶ	ἐπιστολὴ καὶ τῶν ἀποστόλων αἱ
[3, 23]	μέγα παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ	μέγα	γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης»
[3, 23]	αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς	μέγα	παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα
[3, 26]	τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ	μέγα	τῆς θεοσεβείας μυστή ριον ἐπὶ
[3, 23]	οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ	μέγα	τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει,
[3, 6]	τὸν λόγον ὧν πέπονθε τὰ	ἔργα.	Γυνὴ τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων,
[3, 7]	δεσμίους εἰς τὰ κατ' Αἴγυπτον	ἔργα	παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς τὰς
[3, 39]	ἄλλα μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ	χιλιάδα	τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ
[3, 23]	τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας, τὴν	σφραγῖδα	κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως πρὸ
[3, 36]	τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν	οἶδα	καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ ὅτε
[3, 36]	ποιμὴν παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς	φροντίδα	διὰ σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν ἀξιῶν.
[3, 24]	περὶ τὸ λογογραφεῖν μικρὰν ποιούμενοι	φροντίδα.	Καὶ τοῦτ' ἔπραττον ἅτε μείζονι
[3, 39]	καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ τοῦ προδότου	Ἰούδα	ἐπὶ τὸν κλῆρον τῆς ἀναπληρώσεως
[3, 25]	λεγομένη Ἰακώβου φέρεται καὶ ἡ	Ἰούδα	ἥ τε Πέτρου δευτέρα ἐπιστολὴ
[3, 20]	ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου υἱωνοὶ	Ἰούδα	τοῦ κατὰ σάρκα λεγομένου αὐτοῦ
[3, 19]	αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων	Ἰούδα	τοῦτον δ' εἶναι ἀδελφὸν κατὰ
[3, 6]	τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος ἡ	θέα,	τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν
[3, 10]	ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον	Τιβεριέα,	ὁμοίως αὐτῷ τὰ κατὰ τοὺς
[3, 32]	βίου τέλος παρεληλύθει τε ἡ	γενεὰ	ἐκείνη τῶν αὐταῖς ἀκοαῖς τῆς
[3, 7]	δὲ μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς	ἐννέα	μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ
[3, 34]	βίον, τὰ πάντα προστὰς ἔτεσιν	ἐννέα	τῆς τοῦ θείου λόγου διδασκαλίας·
[3, 7]	πληθὺς τὸν μὲν λῃστὴν καὶ	φονέα	τοῦ θανάτου παρῄτηται, τὸν δ'
[3, 26]	Μένανδρον δέ τινα καὶ αὐτὸν	Σαμαρέα,	τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον
[3, 6]	καὶ τὸ δέος παρῄνει, καὶ	τράπεζα	μὲν οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ
[3, 32]	ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη πρότερον	ἐχρησάμεθα	φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς δὴ περί
[3, 38]	τῇ προτέρᾳ καὶ ταύτην γνώριμον	ἐπιστάμεθα,	ὅτι μηδὲ τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ
[3, 23]	τε καὶ ὁ Χριστός σοι	παρακατεθέμεθα	ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας, ἧς προκαθέζῃ,
[3, 25]	καὶ τούτων ὅμως τὸν κατάλογον	πεποιήμεθα,	διακρίνοντες τάς τε κατὰ τὴν
[3, 37]	ὀνόματος γραφῇ μόνων τὴν μνήμην	κατατεθείμεθα,	ὧν ἔτι καὶ νῦν εἰς
[3, 24]	τοῖς ἄλλοις περὶ αὐτῶν εἰρημένα	πειρασόμεθα	δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου γραμμάτων
[3, 25]	ἧς τὰ δόξαντα κατὰ καιρὸν	ἐκθησόμεθα.	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν ὁμολογουμένοις·
[3, 24]	τοῦδε τοῦ ἀποστόλου τὰς ἀναντιρρήτους	ἐπισημηνώμεθα	γραφάς. Καὶ δὴ τὸ κατ'
[3, 39]	παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης»	Ἔνθα	καὶ ἐπιστῆσαι ἄξιον δὶς καταριθμοῦντι
[3, 8]	ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον·	ἔνθα	μάστιξιν μέχρις ὀστέων ξαινόμενος οὔθ'
[3, 36]	Οὕτω δῆτα ἐν Σμύρνῃ γενόμενος,	ἔνθα	ὁ Πολύκαρπος ἦν, μίαν μὲν
[3, 36]	ἐν Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ,	ἔνθα	πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ μνήμην πεποίηται,
[3, 25]	δέξεται καὶ αὐτή. ~Εὔλογον δ'	ἐνταῦθα	γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς δηλωθείσας τῆς
[3, 30]	ὄντα τῇ μετὰ χεῖρας ὑποθέσει,	ἐνταῦθά	μοι κατὰ καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ.
[3, 24]	ὠφελείας τῆς τῶν ἐντευξομένων ἕνεκεν,	ἐνταῦθά	μοι κείσθω. Φέρε δέ, καὶ
[3, 23]	παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ τοῦτ'	ἐλήλυθα,	ἐπὶ τὸν ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ
[3, 0]	Ὅπως τῶν θείων μνημονεύει βιβλίων.	ΙΑ	Ὡς μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν
[3, 8]	ὑπὲρ τὴν πόλιν ἄστρον ἔστη	ῥομφαίᾳ	παραπλήσιον καὶ παρατείνας ἐπ' ἐνιαυτὸν
[3, 39]	μὲν οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ	λόγια	συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ ὡς
[3, 37]	τῇ ἐκ θεοῦ χάριτι καὶ	συνεργίᾳ,	ἐπεὶ καὶ τοῦ θείου πνεύματος
[3, 6]	σημαίνει δὲ τοῦτο οἶκος ὑσσώπου,	διὰ	γένος καὶ πλοῦτον ἐπίσημος, μετὰ
[3, 36]	ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ	διὰ	γῆς καὶ θαλάσσης, νυκτὸς καὶ
[3, 36]	τοῖς τε ἐν Φιλαδελφίᾳ αὖθις	διὰ	γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ τῇ Σμυρναίων
[3, 23]	τούτους τῷ βίῳ περιῆν, ἀπόχρη	διὰ	δύο πιστώσασθαι τὸν λόγον μαρτύρων,
[3, 36]	πόλιν αἷς ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς	διὰ	λόγων ὁμιλίαις τε καὶ προτροπαῖς
[3, 26]	ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι	διὰ	μαγικῆς τέχνης οἴδαμεν· ὃς καὶ
[3, 23]	δὲ κατ' ὀλίγον προσειθίζετο, καὶ	διὰ	μέγεθος φύσεως ἐκστὰς ὥσπερ ἄστομος
[3, 27]	νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ ἂν	διὰ	μόνης τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 5]	ἐν μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς ὅσα	διὰ	ξίφους καὶ ἄλλῳ τρόπῳ κατ'
[3, 29]	ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν	διὰ	πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα μὲν
[3, 20]	μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ	διὰ	προστάγματος τὸν κατὰ τῆς ἐκκλησίας
[3, 5]	φθορὰν καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον τὸν	διὰ	πυρὸς ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ φίλον
[3, 6]	τὸ εὑρεῖν, ὁ λιμὸς δὲ	διὰ	σπλάγχνων καὶ μυελῶν ἐχώρει καὶ
[3, 36]	παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς φροντίδα	διὰ	σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ
[3, 9]	ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν	διὰ	τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ ἕτερα
[3, 6]	κάμνοντες καὶ τὸ διευτονοῦν ὤκνει	διά	τε τὸ πλῆθος τῶν νεκρῶν
[3, 6]	προφάσει γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις	διὰ	τὴν οὐσίαν. Τῷ λιμῷ δ'
[3, 36]	Ὡς εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων,	διὰ	τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς
[3, 39]	φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν ἀηδὲς	διὰ	τὴν τοῦ κυρίου χάριν ὑπομείναντος.
[3, 24]	παρουσίᾳ τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο,	διὰ	τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ
[3, 38]	γράμμασι τοῦ ἀποστόλου. Ἑβραίοις γὰρ	διὰ	τῆς πατρίου γλώττης ἐγγράφως ὡμιληκότος
[3, 26]	κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον	διὰ	τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς
[3, 24]	τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ καιρὸν	διὰ	τῆς τῶν ἀρχαίων παραθέσεως τὰ
[3, 32]	πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν ἡ σύστασις	διὰ	τῆς τῶν ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ
[3, 10]	αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν νόμων,	διὰ	τί κατ' αὐτοὺς τὰ μὲν
[3, 10]	ὁμοίας ἠξίωται τοῖς πρὸ αὐτῶν	διὰ	τὸ μὴ γενέσθαι τὴν τῶν
[3, 30]	προσαγορεῦσαι σύζυγον, ἣν οὐ περιεκόμιζεν	διὰ	τὸ τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ
[3, 26]	Ἦν δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας	διὰ	τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν
[3, 24]	τῶν λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας ὠφελημένος,	διὰ	τοῦ ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ
[3, 5]	κατ' αὐτῶν ἐγκεχείρηται, μόνας τὰς	διὰ	τοῦ λιμοῦ ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς
[3, 26]	παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας ἀχθέντα καὶ	διὰ	τοῦ μεταδιδομένου πρὸς αὐτοῦ βαπτίσματος,
[3, 30]	ἀρτίως ἀνέγνωμεν, τοῖς προειρημένοις ἑξῆς	διὰ	τοὺς ἀθετοῦντας τὸν γάμον τοὺς
[3, 23]	αὐτῆς ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ	διὰ	τούτων· Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν
[3, 39]	αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ	διὰ	τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν ἱστορίαν ἀληθῆ
[3, 9]	ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι	διὰ	τούτων διδάσκων· ~Οὐ μυριάδες οὖν
[3, 39]	τοῦ τὸ εὐαγγέλιον γεγραφότος ἐκτέθειται	διὰ	τούτων· Καὶ τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος
[3, 39]	ἀπόστολον ἅμα ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι	διὰ	τῶν πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ
[3, 6]	παραφανείη σκιά, πόλεμος ἦν, καὶ	διὰ	χειρῶν ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς
[3, 39]	ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας δὲ τῇ	ἰδίᾳ	γραφῇ παραδίδωσιν Ἀριστίωνος τοῦ πρόσθεν
[3, 8]	οὔθ' ὑπὲρ ἑαυτοῦ φθεγξάμενος οὔτε	ἰδίᾳ	πρὸς τοὺς παρόντας, ἃς καὶ
[3, 6]	ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ	παιδία	τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς
[3, 6]	ἐξαρπάζοντες τὰ ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς	ἐφόδια,	πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς
[3, 6]	ἑαυτοῖς εἰς τὰς ἑξῆς ἡμέρας	ἐφόδια.	Τοῖς δ' ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων
[3, 27]	ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν προτέρων περιετρέποντο	δυσσεβείᾳ,	μάλιστα ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν
[3, 26]	τῆς θεοσεβείας μυστή ριον ἐπὶ	μαγείᾳ	σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί τε δι'
[3, 7]	σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν,	θείᾳ	δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος
[3, 24]	πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ	θείᾳ	καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ
[3, 10]	χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως	θεῖα	πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε μέν
[3, 6]	δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι,	βαθεῖα	δὲ τὴν πόλιν περιεῖχεν σιγὴ
[3, 20]	τιμάς, ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ τὰ	οἰκεῖα	μετὰ τοῦ καὶ τὰς οὐσίας
[3, 30]	τελεία διάθεσις» Καὶ ταῦτα δ'	οἰκεῖα	ὄντα τῇ μετὰ χεῖρας ὑποθέσει,
[3, 30]	γάμος καὶ ἡ τῶν φιλτάτων	τελεία	διάθεσις» Καὶ ταῦτα δ' οἰκεῖα
[3, 20]	δὲ καὶ ἀγγελικὴ τυγχάνοι, ἐπὶ	συντελείᾳ	τοῦ αἰῶνος γενησομένη, ὁπηνίκα ἐλθὼν
[3, 6]	τηρῶ; τὰ μὲν παρὰ Ῥωμαίοις	δουλεία	κἂν ζήσωμεν ἐπ' αὐτούς, φθάνει
[3, 33]	Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας, ἧς ἡ	ἑρμηνεία	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· Καίτοι
[3, 29]	ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν	θεραπείᾳ	προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε μὴν
[3, 31]	ἀποστόλων τῶν Φιλίππου θυγατέρων ἐν	Καισαρείᾳ	τῆς Ἰουδαίας ἅμα τῷ πατρὶ
[3, 29]	ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ	ἐγκράτεια	τῶν περισπουδάστων ἡδονῶν τὸ παραχρᾶσθαι
[3, 31]	γὰρ κατὰ τὴν Ἀσίαν μεγάλα	στοιχεῖα	κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ
[3, 26]	ὑπὸ τῶν δαιμόνων καὶ ἐν	Ἀντιοχείᾳ	γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς
[3, 25]	ὡς Πέτρου καὶ Θωμᾶ καὶ	Ματθία	ἢ καί τινων παρὰ τούτους
[3, 39]	ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ	Ματθία	στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι ἀντὶ
[3, 1]	Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ	Καππαδοκίᾳ	τε καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι τοῖς
[3, 6]	οἰκίαν, εἴ που τροφῆς παραφανείη	σκιά,	πόλεμος ἦν, καὶ διὰ χειρῶν
[3, 5]	ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ κηρύγματος	διδασκαλίᾳ	τὴν εἰς σύμπαντα τὰ ἔθνη
[3, 18]	ἡ τῆς ἡμετέρας πίστεως διέλαμπεν	διδασκαλία,	ὡς καὶ τοὺς ἄποθεν τοῦ
[3, 10]	χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ τὰ	βιβλία	δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ βασιλεὺς
[3, 10]	αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ	βιβλία,	μόνον οὐ τῶν ἔργων ἤδη
[3, 39]	βιβλίων. Ἔστιν γὰρ αὐτῷ πέντε	βιβλία	συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν Εἰρηναῖος
[3, 10]	δὲ μόνα πρὸς τοῖς εἴκοσι	βιβλία,	τοῦ παντὸς ἔχοντα χρόνου τὴν
[3, 25]	καί τινων παρὰ τούτους ἄλλων	εὐαγγέλια	περιεχούσας ἢ ὡς Ἀνδρέου καὶ
[3, 24]	ἂν δόξαι διαφωνεῖν ἀλλήλοις τὰ	εὐαγγέλια	τῷ τὸ μὲν κατὰ Ἰωάννην
[3, 20]	κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις	ἐννακισχίλια	δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ
[3, 16]	ζωῆς» ~Τούτου δὴ οὖν ὁμολογουμένη	μία	ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη τε καὶ
[3, 3]	πρόσρησιν. ~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ	μία,	ἡ λεγομένη αὐτοῦ προτέρα, ἀνωμολόγηται,
[3, 8]	ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς ὕστερον,	μιᾷ	καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνός, φάσμα
[3, 6]	εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ	μιᾷ.	Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν
[3, 29]	Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον	μηδεμιᾷ	ἑτέρᾳ παρ' ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι
[3, 7]	τυχεῖν, καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ	μακροθυμίᾳ	παραδόξους θεοσημείας τῶν μελλόντων αὐτοῖς
[3, 39]	τῶν δύο κατὰ τὴν Ἀσίαν	ὁμωνυμίᾳ	κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο τε ἐν
[3, 39]	ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως	ἔνια	γράψας ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ
[3, 24]	μείζονι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι	διακονίᾳ.	Ὁ γοῦν Παῦλος πάντων ἐν
[3, 1]	ἐν Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ καὶ	Βιθυνίᾳ	Καππαδοκίᾳ τε καὶ Ἀσίᾳ κεκηρυχέναι
[3, 9]	ἕτερα δ' αὐτοῦ φέρεται σπουδῆς	ἄξια	δύο, τὰ Περὶ τῆς Ἰουδαίων
[3, 8]	ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων ἦν	ἄξια·	πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη
[3, 7]	Ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη,	οἵα	οὐκ ἐγένετο ἀπ' ἀρχῆς κόσμου
[3, 36]	τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ ποίμνην	οἷα	γνήσιος καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται,
[3, 36]	τῷ ταύτης προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν	οἷα	δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ μάλα
[3, 24]	αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου πνεύματος	οἷα	κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν οὖν
[3, 33]	πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις	ὅμοια.	Πρὸς ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ
[3, 39]	καὶ εἴ τις ἄλλος τὰ	ὅμοια	φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας δὲ
[3, 6]	γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων	ἀπονοίᾳ	πᾶς ὁ λαὸς συναπώλετο» Καὶ
[3, 6]	οὐσίαν. Τῷ λιμῷ δ' ἡ	ἀπόνοια	τῶν στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ'
[3, 20]	Χριστοῦ καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ	ὁποία	τις εἴη καὶ ποῖ καὶ
[3, 39]	Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ	Παπίᾳ	περὶ τοῦ Μάρκου· περὶ δὲ
[3, 39]	Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ	Παπία	συγγράμματα πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται,
[3, 0]	αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν	Παπία	συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν δὴ κατὰ
[3, 39]	ἄξιον δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ	Παπία	φωναῖς προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ,
[3, 6]	μὲν εὑρεῖν τι σιτίον ἄλλοις	ἐκοπία,	πανταχόθεν δ' ἄπορον ἦν ἤδη
[3, 6]	Γυνὴ τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων,	Μαρία	τοὔνομα, πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ
[3, 20]	Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια	δηνάρια	ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν
[3, 36]	πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς	θηρία,	ὅτι σῖτος εἰμι θεοῦ καὶ
[3, 26]	ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος	σωτηρίᾳ,	διδάσκων δὲ μὴ ἄλλως δύνασθαί
[3, 37]	πλέον τὸ κήρυγμα καὶ τὰ	σωτήρια	σπέρματα τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας
[3, 33]	ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται δ' ἡ	ἱστορία	ἐξ ἧς ἀνώτερον δεδηλώκαμεν τοῦ
[3, 9]	τοσαῦτα τῇ μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον	ἱστορίᾳ,	ὁπόθεν τε καὶ ἀφ' οἵου
[3, 0]	τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ	Ἱστορία	περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου. ΚΔ
[3, 9]	οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ τὰ	πάτρια	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἐπειράθησαν. Τούτων
[3, 24]	βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι	μυρία	γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων,
[3, 5]	μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων	μυρία	εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς
[3, 18]	διωγμὸν καὶ τὰ ἐν αὐτῷ	μαρτύρια	παραδοῦναι, οἵ γε καὶ τὸν
[3, 6]	μακρὸν ~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν	τιμωρία.	Φέρε δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν
[3, 1]	καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ τε καὶ	Ἀσίᾳ	κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις
[3, 16]	ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη τε καὶ	θαυμασία,	ἣν ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων
[3, 36]	Πρὸς ταύταις καὶ τῇ Ῥωμαίων	ἐκκλησίᾳ	γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν προτείνει
[3, 36]	τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν	ἐκκλησίᾳ	γράφει, ποιμένος αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου,
[3, 23]	φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ	ἐκκλησίᾳ,	διδοὺς μέγα παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς
[3, 32]	καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ	ἐκκλησία,	ἐν ἀδήλῳ που σκότει ὡς
[3, 36]	γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ τῇ Σμυρναίων	ἐκκλησίᾳ	ἰδίως τε τῷ ταύτης προηγουμένῳ
[3, 32]	γενομένης εἰρήνης βαθείας ἐν πάσῃ	ἐκκλησίᾳ,	μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ Καίσαρος, μέχρις
[3, 23]	Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ	ἐκκλησία	ὑπὸ Παύλου μὲν τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου
[3, 27]	αὖ κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν τὰ	παραπλήσια	εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως
[3, 36]	Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ ἐν	Μαγνησίᾳ	τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν
[3, 24]	εὐαγγέλιον, τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ	παρουσίᾳ	τούτοις ἀφ' ὧν ἐστέλλετο, διὰ
[3, 1]	Πέτρος δ' ἐν Πόντῳ καὶ	Γαλατίᾳ	καὶ Βιθυνίᾳ Καππαδοκίᾳ τε καὶ
[3, 24]	κατὰ Μάρκον δὲ ἡ γενομένη	αἰτία	ἐν τοῖς πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται·
[3, 6]	πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ	σιτία	διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ' ἦν ἡ
[3, 36]	ἀπὸ Τρωάδος τοῖς τε ἐν	Φιλαδελφίᾳ	αὖθις διὰ γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ
[3, 0]	πρὸς γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν.	ΚΑ	Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος
[3, 5]	τόπον ὅλῳ τῷ ἔθνει συνερρύη	κακά,	ὅπως τε μάλιστα οἱ τῆς
[3, 6]	φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι	κακὰ	τηλικαῦτα» Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων εἰς
[3, 23]	τὴν κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη,	φύλακα	τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς κατέλιπον. Ἀλλ'
[3, 7]	περιβαλοῦσίν σοι οἱ ἐχθροί σου	χάρακα,	καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν
[3, 6]	ἑνὸς ἄρτου καὶ ἵνα μηνύσῃ	δράκα	μίαν κεκρυμμένων ἀλφίτων. Οἱ βασανισταὶ
[3, 10]	πραχθέντα συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ	δέκα	βιβλίοις· αἱ δὲ λοιπαὶ τέσσαρες
[3, 13]	διωγμὸν ἐπαρτηθῆναι τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ	δέκα	δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα
[3, 7]	καὶ ξίφει μυριάδας ἑκατὸν καὶ	δέκα	διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς δὲ λοιποὺς
[3, 36]	θαλάσσης, νυκτὸς καὶ ἡμέρας, ἐνδεδεμένος	δέκα	λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν τάγμα,
[3, 21]	τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον	δέκα	πρὸς τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται
[3, 5]	ἴωμεν τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα	δέκα	πρὸς τρισὶν ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν
[3, 7]	δὲ λοιποῦ πλήθους τοὺς ὑπὲρ	ἑπτακαίδεκα	ἔτη δεσμίους εἰς τὰ κατ'
[3, 7]	καὶ θηρίοις, τοὺς δ' ἐντὸς	ἑπτακαίδεκα	ἐτῶν αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων
[3, 20]	ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ τὸν Δομετιανὸν	πεντεκαίδεκα	ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα τὴν ἀρχὴν
[3, 13]	Λίνος ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	δυοκαίδεκα	τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ
[3, 31]	πάντας τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν	δώδεκα	ἀποστόλων, ὃς κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει
[3, 24]	λοιποὶ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν φοιτηταί,	δώδεκα	μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί,
[3, 24]	φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ οὖν τούτων	ἕνεκά	φασι τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην τὸν
[3, 30]	μακάριον Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ	γυναῖκα	ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι
[3, 29]	ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον ἀγαγὼν τὴν	γυναῖκα	γῆμαι τῷ βουλομένῳ ἐπέτρεψεν. Ἀκόλουθον
[3, 29]	κατὰ λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί,	γυναῖκα	ἔχων οὗτος, μετὰ τὴν ἀνάληψιν
[3, 8]	ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης, τοῦτο δ'	ἡνίκα	πρὸ τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ
[3, 20]	ἐπὶ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος γενησομένη,	ὁπηνίκα	ἐλθὼν ἐν δόξῃ κρινεῖ ζῶντας
[3, 4]	εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν,	ὁπηνίκα	ὡς περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου
[3, 7]	δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ' ἂν	παραστατικὰ	φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα
[3, 26]	ψυχῆς ἀθανασίας καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως	ἐκκλησιαστικὰ	δόγματα. ἀλλ' οὗτοι μὲν τούτους
[3, 11]	τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν	αὐτίκα	γενομένην ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος
[3, 6]	ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους	αὐτίκα.	Πολλοὶ δὲ λάθρα τὰς κτήσεις
[3, 5]	ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν	αὐτίκα	στειλάμενος, Τίτῳ τῷ παιδὶ τὸν
[3, 20]	κυρίου υἱωνοὶ Ἰούδα τοῦ κατὰ	σάρκα	λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς ἐδηλατόρευσαν
[3, 28]	καὶ ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν	σάρκα	πολιτευομένην δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων
[3, 11]	ἅμα τοῖς πρὸς γένους κατὰ	σάρκα	τοῦ κυρίου πλείους γὰρ καὶ
[3, 19]	τοῦτον δ' εἶναι ἀδελφὸν κατὰ	σάρκα	τοῦ σωτῆρος ὡς ἀπὸ γένους
[3, 24]	ἡμῶν γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ	Λουκᾷ	προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς
[3, 24]	ἀπεπλήρου· ἤδη δὲ Μάρκου καὶ	Λουκᾶ	τῶν κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν
[3, 10]	διήμαρτον. Καὶ ἄλλοις δὲ πολλοῖς	ἐπέδωκα	τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι καὶ
[3, 10]	ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα, ἀλλ' αὐτοῖς	ἐπέδωκα	τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία, μόνον
[3, 6]	ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν	βέβρωκα,	καὶ τὸ λοιπὸν δ' ἐμοὶ
[3, 6]	ἐμόν. Φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ	βέβρωκα·	μὴ γένησθε μήτε μαλακώτεροι γυναικὸς
[3, 0]	τῶν ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων.	ΛΑ	Περὶ τῆς Ἰωάννου καὶ Φιλίππου
[3, 31]	καὶ γὰρ κατὰ τὴν Ἀσίαν	μεγάλα	στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται τῇ
[3, 36]	τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν	μεγάλα	ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν
[3, 23]	καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην οἷς τὰ	καλὰ	καὶ ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν, προστίθησιν
[3, 36]	οἷα δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ	μάλα	γνωρίζων, τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ
[3, 30]	οἶκον ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ	μάλα	προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος
[3, 23]	ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος,	ἀλλὰ	βοῶν· ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ
[3, 4]	Κορινθίων παροικίας ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ.	Ἀλλὰ	γὰρ ὁδῷ προβαίνουσιν, ἐπὶ καιροῦ
[3, 25]	παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν	ἀλλὰ	καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ
[3, 36]	Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ καὶ Ζωσίμῳ,	ἀλλὰ	καὶ ἐν ἄλλοις τοῖς ἐξ
[3, 23]	ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ τούτων·	Ἀλλὰ	καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία
[3, 28]	ζητήσει ταῦτα περὶ αὐτοῦ γράφει·	Ἀλλὰ	καὶ Κήρινθος ὁ δι' ἀποκαλύψεων
[3, 4]	ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον κληρωθεὶς δεδήλωται·	ἀλλὰ	καὶ ὁ Κλήμης, τῆς Ῥωμαίων
[3, 4]	ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς
[3, 20]	μὲν ὁ Ἡγήσιππος· οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ
[3, 5]	τε καὶ οἷαι γεγόνασιν πολιορκίαι,	ἀλλὰ	καὶ ὁπόσα οἱ ἐπ' αὐτὴν
[3, 9]	οὐ παρὰ μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν,	ἀλλὰ	καὶ παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ
[3, 9]	καὶ οὐ μόνον τῇ Ἑλλήνων,	ἀλλὰ	καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ παραδοῦναι
[3, 5]	τῷ ὀνόματί μου» οὐ μὴν	ἀλλὰ	καὶ τοῦ λαοῦ τῆς ἐν
[3, 35]	τῆς τοῦ θείου λόγου διδασκαλίας·	~Ἀλλὰ	καὶ τοῦ Συμεῶνος τὸν δηλωθέντα
[3, 6]	ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν ἦν,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ
[3, 22]	ἦν καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος.	~Ἀλλὰ	καὶ τῶν ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου
[3, 20]	μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν,	ἀλλὰ	καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους
[3, 23]	σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο,	ἀλλὰ	μέγα τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ
[3, 23]	γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον	ἀλλὰ	ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ
[3, 6]	ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων,	ἀλλὰ	συνεπαίροντες τὰ παιδία τῶν ψωμῶν
[3, 18]	γὰρ πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη,	ἀλλὰ	σχεδὸν ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς,
[3, 10]	Ἀφ' ὧν καὶ δύο παρατίθησιν.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν κατὰ τοῦτον ταύτῃ
[3, 3]	τῶν μὴ τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται.	Ἀλλὰ	τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν
[3, 39]	λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί,	ἀλλὰ	τοῖς τἀληθῆ διδάσκουσιν, οὐδὲ τοῖς
[3, 39]	τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς μνημονεύουσιν,	ἀλλὰ	τοῖς τὰς παρὰ τοῦ κυρίου
[3, 36]	γὰρ τὸν νῦν ἠγάπησαν αἰῶνα,	ἀλλὰ	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα καὶ
[3, 10]	πράττειν, τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ	ἄλλα	δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς
[3, 39]	Ματθίαν· καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ	ἄλλα	δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἐκ
[3, 39]	καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ καί τινα	ἄλλα	μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ χιλιάδα
[3, 23]	Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ	ἄλλα	ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε
[3, 39]	ὧν παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ	ἄλλα	ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς
[3, 23]	καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι, καὶ	τἄλλα	ἀναπαύσας τοὺς ἀδελφοὺς, ἐπὶ πᾶσι
[3, 39]	ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ τοῖς τὰ	πολλὰ	λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί,
[3, 38]	ἐν ᾗ τῆς πρὸς Ἑβραίους	πολλὰ	νοήματα παραθείς, ἤδη δὲ καὶ
[3, 23]	κάτω βλέπων, εἶτα ἔρριψεν τὰ	ὅπλα,	εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα
[3, 6]	δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ	εἴδωλα	κατὰ τὰς ἀγορὰς ἀνειλοῦντο καὶ
[3, 33]	τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀναιρουμένων,	ἅμα	δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν
[3, 18]	τούτῳ κατέχει λόγος τὸν ἀπόστολον	ἅμα	καὶ εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην ἔτι τῷ
[3, 5]	ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν	ἅμα	καὶ παισὶ ξίφει καὶ λιμῷ
[3, 6]	ταῖς Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ'	ἅμα	λέγουσα κτείνει τὸν υἱόν, ἔπειτ'
[3, 24]	τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ τῆς	ἅμα	Παύλῳ συνουσίας τε καὶ διατριβῆς
[3, 39]	τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν ἀπόστολον	ἅμα	ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ τῶν
[3, 37]	διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος ἦν, ὃν	ἅμα	ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ χαρίσματι
[3, 33]	αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό γε	ἅμα	τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν Χριστὸν
[3, 11]	λειπομένους ἐπὶ ταὐτὸν πανταχόθεν συνελθεῖν	ἅμα	τοῖς πρὸς γένους κατὰ σάρκα
[3, 31]	θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας	ἅμα	τῷ πατρὶ τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ
[3, 36]	πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου	Δαμᾶ	μνήμην πεποίηται, καὶ τῇ ἐν
[3, 36]	δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν στρατιωτικὸν	τάγμα,	οἳ καὶ εὐεργετούμενοι χείρονες γίνονται,
[3, 23]	ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα	παράδειγμα	μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα
[3, 28]	εἶναι τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ τὸ	δόγμα,	ἐπίγειον ἔσεσθαι τὴν τοῦ Χριστοῦ
[3, 33]	νόμοις· πρὸς ἃ τὸν Τραϊανὸν	δόγμα	τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν φῦλον
[3, 5]	τὸ πρὸς τῶν προφητῶν ἀνηγορευμένον	βδέλυγμα	τῆς ἐρημώσεως ἐν αὐτῷ κατέστη
[3, 37]	ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς πλέον τὸ	κήρυγμα	καὶ τὰ σωτήρια σπέρματα τῆς
[3, 3]	εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον αὐτοῦ	Κήρυγμα	καὶ τὴν καλουμένην Ἀποκάλυψιν οὐδ'
[3, 8]	ὅπερ ἦν, δαιμονιώτερον εἶναι τὸ	κίνημα	τἀνδρός, ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν
[3, 38]	ὅτι μὴ νέον ὑπάρχει τὸ	σύγγραμμα,	ὅθεν δὴ καὶ εἰκότως ἔδοξεν
[3, 4]	καὶ τὸν Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον, Διονύσιος	ὄνομα	αὐτῷ, ὃν ἐν ταῖς Πράξεσι
[3, 32]	φερομένων ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος, ᾧ	ὄνομα	Ἰούδας, φησὶν εἰς τὴν αὐτὴν
[3, 35]	ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον Ἰουδαῖός τις	ὄνομα	Ἰοῦστος, μυρίων ὅσων ἐκ περιτομῆς
[3, 6]	ἱκετευόντων καὶ τὸ φρικτότατον ἐπικαλουμένων	ὄνομα	τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος
[3, 28]	ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ ἑαυτοῦ πλάσματι	ὄνομα.	Τοῦτο γὰρ εἶναι τῆς διδασκαλίας
[3, 8]	τούτων φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ τις	ὄνομα,	υἱὸς Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος,
[3, 39]	δὶς καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου	ὄνομα,	ὧν τὸν μὲν πρότερον Πέτρῳ
[3, 18]	ἐν τῷ νῦν καιρῷ κηρύττεσθαι	τοὔνομα	αὐτοῦ, δι' ἐκείνου ἂν ἐρρέθη
[3, 23]	οὐ μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ	τοὔνομα	λέγουσιν ἔνιοι, καὶ τἄλλα ἀναπαύσας
[3, 6]	τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων, Μαρία	τοὔνομα,	πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης Βαθεζώρ σημαίνει
[3, 36]	ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ καὶ εὔχομαι	σύντομά	μοι εὑρεθῆναι· ἃ καὶ κολακεύσω
[3, 3]	μνήμην πεποίηται μετὰ ἄλλων καὶ	Ἑρμᾶ,	οὗ φασιν ὑπάρχειν τὸ τοῦ
[3, 10]	δὲ καὶ ἄλλο οὐκ ἀγεννὲς	σπούδασμα	τῷ ἀνδρί, Περὶ αὐτοκράτορος λογισμοῦ,
[3, 8]	μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνός,	φάσμα	τι δαιμόνιον ὤφθη μεῖζον πίστεως,
[3, 23]	παράδειγμα μετανοίας ἀληθινῆς καὶ μέγα	γνώρισμα	παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα
[3, 5]	ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ	Ἱεροσόλυμα	ἀμφὶ τριακοσίας μυριάδας τὸ πλῆθος
[3, 8]	τῶν τεσσάρων ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ	Ἱεροσόλυμα	καὶ τὸν ναόν, φωνὴ ἐπὶ
[3, 6]	τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ	Ἱεροσόλυμα	καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν
[3, 6]	τοῦ δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ'	ὠμὰ	τὰ σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ'
[3, 25]	προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ	Θωμᾶ	καὶ Ματθία ἢ καί τινων
[3, 23]	αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν	ἀνὰ	κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας τῆς
[3, 37]	σπέρματα τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας	ἀνὰ	πᾶσαν εἰς πλάτος ἐπισπείροντες τὴν
[3, 6]	αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ	λείψανα	τοῦ τέκνου διεκάλυψεν. Τοὺς δ'
[3, 6]	εἰς τὴν πόλιν, τὰ δὲ	λείψανα	τῶν κειμηλίων κἂν εἴ τι
[3, 23]	ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ κλῆρον	ἕνα	γέ τινα κληρώσων τῶν ὑπὸ
[3, 24]	Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ κάθειρξιν ἐφ'	ἕνα	ἐνιαυτὸν πεπραγμένα τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας
[3, 29]	Ἰωάννου Ἀποκάλυψις μνημονεύει· οὗτοι Νικόλαον	ἕνα	τῶν ἀμφὶ τὸν Στέφανον διακόνων
[3, 6]	συνεπαίροντες τὰ παιδία τῶν ψωμῶν	ἐκκρεμάμενα	κατέσειον εἰς ἔδαφος. Τοῖς δὲ
[3, 24]	βαπτιστοῦ κάθειρξιν ἐφ' ἕνα ἐνιαυτὸν	πεπραγμένα	τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό τε
[3, 24]	χρόνον καὶ τὰ κατὰ τοῦτον	πεπραγμένα	τῷ σωτῆρι ταῦτα δ' ἦν
[3, 39]	Ἔστιν γὰρ αὐτῷ πέντε βιβλία	συντεταγμένα»	Καὶ ὁ μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα·
[3, 3]	ταύτης δὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν	εἰρημένα	κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν
[3, 39]	ἐν ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν μυστικῶς	εἰρημένα	μὴ συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι
[3, 24]	καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ αὐτῶν	εἰρημένα	πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου
[3, 3]	οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς ἴσμεν	παραδεδομένα,	ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε μὴν
[3, 3]	αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ μὲν	ὀνομαζόμενα	Πέτρου, ὧν μόνην μίαν γνησίαν
[3, 36]	με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ τινῶν	δειλαινόμενα	οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ δὲ
[3, 10]	τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως θεῖα	πεπιστευμένα.	Καὶ τούτων πέντε μέν ἐστιν
[3, 7]	παρασχομένης· ἃ καὶ αὐτὰ μνήμης	ἠξιωμένα	πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν
[3, 8]	τὴν ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ	δεδηλωμένα	ἐν τούτοις· Τὸν γοῦν ἄθλιον
[3, 36]	διαβόλου εἰς ἐμὲ ἐρχέσθωσαν, μόνον	ἵνα	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα
[3, 36]	ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ ἀοράτων,	ἵνα	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ καὶ
[3, 36]	καὶ δι' ὀδόντων θηρίων ἀλήθομαι,	ἵνα	καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ» Καὶ ὁ
[3, 7]	ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ	ἵνα	μὴ γένηται ὑμῶν ἡ φυγὴ
[3, 6]	εἰς ἐξομολόγησιν ἑνὸς ἄρτου καὶ	ἵνα	μηνύσῃ δράκα μίαν κεκρυμμένων ἀλφίτων.
[3, 5]	ἂν ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες	δεινὰ	καὶ πέρα δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ
[3, 6]	καθ' ἡμέραν ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ	δεινά.	Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος
[3, 36]	καταλεχθείσαις ἐκκλησίαις διετυπώσατο· ἤδη δ'	ἐπέκεινα	τῆς Σμύρνης γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος
[3, 39]	σωτῆρος καὶ διδασκαλίας αὐτοῦ καί	τινα	ἄλλα μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ
[3, 23]	ἐκεῖνος ἔφη τέθνηκεν. Πῶς καὶ	τίνα	θάνατον; θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη
[3, 39]	ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν παράδοξά	τινα	ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς ἂν
[3, 26]	διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων· Μένανδρον δέ	τινα	καὶ αὐτὸν Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ
[3, 26]	διδάσκων δὲ μὴ ἄλλως δύνασθαί	τινα	καὶ αὐτῶν τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων
[3, 23]	ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ	τινα	κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος
[3, 6]	τὸ ἔργον αὐτοῦ» Τούτοις ἐπειπών	τινα	μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ ἂν
[3, 36]	οἰδ' ὁπόθεν ῥητοῖς συγκέχρηται, τοιαῦτά	τινα	περὶ τοῦ Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ
[3, 9]	παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι,	τίνα	τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς
[3, 3]	συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων,	τίνα	τε περὶ τῶν ἐνδιαθήκων καὶ
[3, 5]	πολέμου μεταναστῆναι τῆς πόλεως καί	τινα	τῆς Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου,
[3, 6]	ἀγορὰς ἀνειλοῦντο καὶ κατέπιπτον ὅπῃ	τινὰ	τὸ πάθος καταλαμβάνοι. Θάπτειν δὲ
[3, 23]	σημαινομένων. Ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί	τινα	τῶν οὐ μακρὰν πόλεων, ἧς
[3, 8]	παραδοξότερον ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ, χρησμόν	τινα	φάσκων ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι
[3, 39]	μυθικώτερα· ἐν οἷς καὶ χιλιάδα	τινά	φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ τὴν
[3, 11]	ὁμοῦ τοὺς πάντας περὶ τοῦ	τίνα	χρὴ τῆς Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι
[3, 5]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά	τινα	χρησμὸν τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι'
[3, 28]	περὶ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών	τινα	ὡς ἐκ τῆς ἀνέκαθεν παραδόσεως,
[3, 31]	τὴν Ἀσίαν μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται·	ἅτινα	ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῆς
[3, 7]	καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ	τέκνα	σου, τοτὲ δὲ ὡς περὶ
[3, 20]	ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς	μόνα,	ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ ἡμίσεος,
[3, 10]	ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο δὲ	μόνα	πρὸς τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ
[3, 24]	τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν	μόνα	τὰ μετὰ τὴν ἐν τῷ
[3, 32]	ὑπῆρχον, παραφθείρειν ἐπιχειρούντων τὸν ὑγιῆ	κανόνα	τοῦ σωτηρίου κηρύγματος· ὡς δ'
[3, 8]	ἀρχιερέως πρὸς τὴν θυσίαν ἔτεκεν	ἄρνα	ἐν τῷ ἱερῷ μέσῳ· ἡ
[3, 32]	λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν ᾧ	Συμεῶνα	τὸν τοῦ Κλωπᾶ, ὃν δεύτερον
[3, 11]	ἀπὸ μιᾶς γνώμης τοὺς πάντας	Συμεῶνα	τὸν τοῦ Κλωπᾶ, οὗ καὶ
[3, 32]	Λογισμῷ δ' ἂν καὶ τὸν	Συμεῶνα	τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων εἴποι
[3, 5]	ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ Γάλβαν καὶ	Ὄθωνα	ἐνιαυτὸν ἐπὶ μησὶν ἓξ διαγενομένων,
[3, 36]	Οὐ γὰρ τὸν νῦν ἠγάπησαν	αἰῶνα,	ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα
[3, 9]	ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς	Ἀπίωνα	τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε
[3, 39]	ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν	Ἀριστίωνα,	σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον ὀνομάζει·
[3, 26]	καὶ ἐπὶ τὴν ἑξῆς ἱστορίαν	~Σίμωνα	τὸν μάγον Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον
[3, 5]	ἑξῆς ἴωμεν τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ	Νέρωνα	δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν τὴν
[3, 32]	ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ	Νέρωνα	καὶ Δομετιανὸν κατὰ τοῦτον οὗ
[3, 24]	παρὰ τοῖς πολλοῖς περιέλκεται ἡ	δόξα·	ὁμοίως γε μὴν ἐκ τῆς
[3, 39]	λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι' ὧν	παράδοξά	τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς
[3, 23]	βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς ἐκεῖνος ὃν	ἠγάπα	ὁ Ἰησοῦς, ἀπόστολος ὁμοῦ καὶ
[3, 9]	ἄξιός γε ὢν διὰ τὰ	λοιπὰ	πιστεύεσθαι· καὶ ἕτερα δ' αὐτοῦ
[3, 24]	Χριστοῦ πράξεων περιέχειν, τὰ δὲ	λοιπὰ	τὴν ἐπὶ τέλει τοῦ χρόνου
[3, 25]	νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς	ἄτοπα	πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον. Ἴωμεν
[3, 32]	ἐν ᾧ Συμεῶνα τὸν τοῦ	Κλωπᾶ,	ὃν δεύτερον καταστῆναι τῆς ἐν
[3, 32]	εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας τῆς τοῦ	Κλωπὰ,	οὗ γεγονέναι αὐτὸν καὶ πρότερον
[3, 11]	τοὺς πάντας Συμεῶνα τὸν τοῦ	Κλωπᾶ,	οὗ καὶ ἡ τοῦ εὐαγγελίου
[3, 32]	κυρίου, ὁ προειρημένος Σίμων υἱὸς	Κλωπᾶ,	συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν αἱρέσεων ὡσαύτως
[3, 32]	αἱρετικῶν κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ	Κλωπᾶ	ὡς ὄντος ἀπὸ Δαυὶδ καὶ
[3, 26]	ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες» Ἦν δ'	ἄρα	διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων
[3, 26]	ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν ὡς	ἄρα	εἴη, λέγων, ὁ σωτὴρ ἐπὶ
[3, 32]	Φησὶν δὲ ὁ αὐτὸς ὡς	ἄρα	καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου
[3, 18]	Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον δὲ	ἄρα	κατὰ τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς
[3, 24]	ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ	ἄρα	λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν περὶ
[3, 32]	κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς	ἄρα	μέχρι τῶν τότε χρόνων παρθένος
[3, 24]	πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς	ἄρα	πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων
[3, 7]	εἰς ἔτι τότε μακροθυμούσης, εἰ	ἄρα	ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς ἔδρασαν,
[3, 24]	πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς	ἄρα	προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς,
[3, 4]	παραλαβὼν συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς	ἄρα	τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου μνημονεύειν
[3, 32]	αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς	ἄρα	ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε τὸν
[3, 32]	μέχρι τῶν τότε χρόνων παρθένος	καθαρὰ	καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία,
[3, 6]	ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε	παρὰ	βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν,
[3, 39]	με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ	παρὰ	ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης» Ἔνθα
[3, 12]	Δαυίδ, ὡς μὴ περιλειφθείη τις	παρὰ	Ἰουδαίοις τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς
[3, 36]	τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον εἰσὶν	παρὰ	κυρίῳ, ᾧ καὶ συνέπαθον. Οὐ
[3, 9]	κατ' ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων οὐ	παρὰ	μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ
[3, 38]	τοῦ Κλήμεντος ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ	παρὰ	πᾶσιν, ἣν ἐκ προσώπου τῆς
[3, 3]	τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ	παρὰ	πᾶσιν ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω
[3, 36]	καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος, ὅ τε	παρὰ	πλείστοις εἰς ἔτι νῦν διαβόητος
[3, 25]	ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ	παρὰ	πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν'
[3, 31]	ὅμως δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις	παρὰ	πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς
[3, 9]	μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ	παρὰ	Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς
[3, 6]	τίνι σε τηρῶ; τὰ μὲν	παρὰ	Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν ἐπ'
[3, 8]	τἀνδρός, ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ τὸν	παρὰ	Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν μέχρις
[3, 25]	ἀνωμολογημένας γραφὰς καὶ τὰς ἄλλως	παρὰ	ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους μὲν ἀλλὰ
[3, 24]	καὶ ἡ προτέρα τῶν ἐπιστολῶν	παρά	τε τοῖς νῦν καὶ τοῖς
[3, 6]	καὶ φρενῶν ἔκστασις ᾕρει, καὶ	παρὰ	τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν. Ἣ δ'
[3, 27]	τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν	παρὰ	τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε
[3, 25]	που καὶ ὁ τῆς φράσεως	παρὰ	τὸ ἦθος τὸ ἀποστολικὸν ἐναλλάττει
[3, 8]	τὸ ῥηθησόμενον, εἰ μὴ καὶ	παρὰ	τοῖς θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ τὰ
[3, 3]	μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ	παρὰ	τοῖς πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην, τοσαῦτα·
[3, 38]	ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη τις	παρὰ	τοῖς παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ
[3, 24]	Ἀποκαλύψεως εἰς ἑκάτερον ἔτι νῦν	παρὰ	τοῖς πολλοῖς περιέλκεται ἡ δόξα·
[3, 39]	Ἰωάννην, διαστείλας τὸν λόγον, ἑτέροις	παρὰ	τὸν τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει,
[3, 39]	ἐντολὰς μνημονεύουσιν, ἀλλὰ τοῖς τὰς	παρὰ	τοῦ κυρίου τῇ πίστει δεδομένας
[3, 23]	ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς ἄφεσιν αὐτῷ	παρὰ	τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,
[3, 33]	ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ	παρὰ	τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι,
[3, 36]	αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ	παρὰ	τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην τῶν θηρίων
[3, 25]	καὶ Ματθία ἢ καί τινων	παρὰ	τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ
[3, 27]	αὐτὴν βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ	παρὰ	τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας,
[3, 39]	τοὺς μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους	παρὰ	τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι,
[3, 39]	παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς πίστεως	παρὰ	τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι'
[3, 39]	δέ σοι καὶ ὅσα ποτὲ	παρὰ	τῶν πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον καὶ
[3, 20]	ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν πρὸς Δομετιανὸν	Καίσαρα.	Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν παρουσίαν τοῦ
[3, 36]	Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ ἀποστολικὸν	ἄνδρα	εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν κατ'
[3, 37]	ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως	αὔτανδρα	πλήθη προθύμως τὴν εἰς τὸν
[3, 39]	αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα μὴ συνεορακότα.	Σφόδρα	γάρ τοι σμικρὸς ὢν τὸν
[3, 7]	καί γε σὺ ἐν τῇ	ἡμέρᾳ	ταύτῃ τὰ πρὸς εἰρήνην σου·
[3, 31]	κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται τῇ ἐσχάτῃ	ἡμέρᾳ	τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου, ἐν
[3, 5]	μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ καὶ	πέρα	δεινῶν ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς
[3, 23]	με φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ	πατέρα,	τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν
[3, 31]	αὐτοῦ γεγηρακυῖαι παρθένοι καὶ ἡ	ἑτέρα	αὐτοῦ θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ πνεύματι
[3, 29]	δ' ἐγὼ τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ	ἑτέρᾳ	παρ' ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί,
[3, 9]	διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ	ἕτερα	δ' αὐτοῦ φέρεται σπουδῆς ἄξια
[3, 6]	καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον» Τούτοις μεθ'	ἕτερα	ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ μετὰ
[3, 38]	κεχρημένους ἴσμεν. Ἤδη δὲ καὶ	ἕτερα	πολυεπῆ καὶ μακρὰ συγγράμματα ὡς
[3, 3]	ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη αὐτοῦ	προτέρα,	ἀνωμολόγηται, ταύτῃ δὲ καὶ οἱ
[3, 38]	οὐ μὴν ἔθ' ὁμοίως τῇ	προτέρᾳ	καὶ ταύτην γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι
[3, 24]	πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ	προτέρα	τῶν ἐπιστολῶν παρά τε τοῖς
[3, 6]	στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ' ἡμέραν	ἀμφότερα	προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς μέν
[3, 28]	ἔσεσθαι, γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ	γαστέρα	πλησμοναῖς, τοῦτ' ἐστὶ σιτίοις καὶ
[3, 25]	ἡ Ἰούδα ἥ τε Πέτρου	δευτέρα	ἐπιστολὴ καὶ ἡ ὀνομαζομένη δευτέρα
[3, 25]	δευτέρα ἐπιστολὴ καὶ ἡ ὀνομαζομένη	δευτέρα	καὶ τρίτη Ἰωάννου, εἴτε τοῦ
[3, 38]	καθεστάναι. Ἰστέον δ' ὡς καὶ	δευτέρα	τις εἶναι λέγεται τοῦ Κλήμεντος
[3, 39]	διδασκαλίας αὐτοῦ καί τινα ἄλλα	μυθικώτερα·	ἐν οἷς καὶ χιλιάδα τινά
[3, 38]	τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν	χαρακτῆρα.	Ἡ μὲν οὖν τοῦ Κλήμεντος
[3, 38]	τῷ τὸν ὅμοιον τῆς φράσεως	χαρακτῆρα	τήν τε τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν
[3, 5]	ἐν αἷς ἡμέραις τὸν πάντων	σωτῆρα	καὶ εὐεργέτην Χριστόν τε τοῦ
[3, 6]	ἐνδείας τεθνηξομένους αὐτίκα. Πολλοὶ δὲ	λάθρα	τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου,
[3, 6]	ἐρριμμένων ἔτι ζῶντας διήλαυνον ἐπὶ	πείρᾳ	τοῦ σιδήρου, τοὺς δ' ἱκετεύοντας.
[3, 6]	τοῦ θεοῦ παρανομίας καὶ δυσσεβείας	ττἀπίχειρα.	~παραθεῖναι δ' αὐτοῖς ἄξιον καὶ
[3, 24]	πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ	μοίρᾳ	τῶν ἄλλων τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ
[3, 38]	δὲ καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ	μακρὰ	συγγράμματα ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς
[3, 4]	τοῖς ἐξ Ἑβραίων οὖσιν ἐν	διασπορᾷ	Πόντου καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας τε
[3, 6]	τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων ζῴων	πρόσφορα	συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων
[3, 6]	οἴκους εἰσεπήδων δὶς ἢ τρὶς	ὥρᾳ	μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας
[3, 8]	πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως ὤφθη	μετέωρα	περὶ πᾶσαν τὴν χώραν ἅρματα
[3, 6]	ἕκαστος ἀτενὲς εἰς τὸν ναὸν	ἀφεώρα,	τοὺς στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ
[3, 6]	φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες τὰ	ταλαίπωρα	τῆς ψυχῆς ἐφόδια, πίστις δ'
[3, 6]	πεπλησμένας τῶν νεκρῶν καὶ βαθὺν	ἰχῶρα	μυδώντων τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων,
[3, 23]	ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ	πλησιόχωρα	τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους
[3, 6]	δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη	πᾶσα	σωτηρίας ἐλπίς, καὶ βαθύνας ἑαυτὸν
[3, 6]	λέγουσα κτείνει τὸν υἱόν, ἔπειτ'	ὀπτήσασα,	τὸ μὲν ἥμισυ κατεσθίει, τὸ
[3, 6]	ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν	κατακαλύψασα	ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ' οἱ στασιασταὶ
[3, 23]	τι πράξας, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἀπολώλει,	ἴσα	τοῖς ἄλλοις παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς
[3, 10]	τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς	ἔδεισα,	ἀλλ' αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι
[3, 8]	τὴν αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς μὲν	ἀχθεῖσα	ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς τὴν
[3, 3]	παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος	φανεῖσα,	μετὰ τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν.
[3, 5]	τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς	ὅσα	διὰ ξίφους καὶ ἄλλῳ τρόπῳ
[3, 39]	Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος,	ὅσα	ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς ἔγραψεν, οὐ μέντοι
[3, 5]	αὐτὴν ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα.	Ὅσα	μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ πάντα
[3, 3]	ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων γραφῶν καὶ	ὅσα	περὶ τῶν μὴ τοιούτων αὐτοῖς
[3, 39]	οὐκ ὀκνήσω δέ σοι καὶ	ὅσα	ποτὲ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καλῶς
[3, 5]	οἷαι γεγόνασιν πολιορκίαι, ἀλλὰ καὶ	ὁπόσα	οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς
[3, 39]	πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον καὶ καλῶς	ἐμνημόνευσα,	συγκατατάξαι ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ
[3, 8]	πύλη τοῦ ἐνδοτέρω χαλκῆ μὲν	οὖσα	καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ
[3, 6]	μᾶλλον ἐξέκαιον οἱ θυμοί, σύμβουλον	λαβοῦσα	τὴν ὀργὴν μετὰ τῆς ἀνάγκης,
[3, 6]	Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ' ἅμα	λέγουσα	κτείνει τὸν υἱόν, ἔπειτ' ὀπτήσασα,
[3, 6]	λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα	καταφυγοῦσα	συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν μὲν
[3, 25]	πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας	ἀπᾴδουσα,	ὅτι δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν ἀναπλάσματα
[3, 5]	γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων	ἀφανίζουσα.	Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ
[3, 6]	περιεῖχεν σιγὴ καὶ νὺξ θανάτου	γέμουσα.	Καὶ τούτων οἱ λῃσταὶ χαλεπώτεροι.
[3, 6]	ἣ δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖς	εἰποῦσα	καλὴν τετηρηκέναι, τὰ λείψανα τοῦ
[3, 6]	γύναιον ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ πολλάκις	λοιδοροῦσα	καὶ καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας ἐφ'
[3, 8]	μὲν ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ'	ἔχουσα	βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν
[3, 23]	τὸν Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ	τὰ	ἄλλα ὧν χάριν ἧκεν κατεστήσατο,
[3, 23]	καὶ πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ πάλιν	τὰ	αὐτὰ διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα
[3, 10]	ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ	τὰ	βιβλία δημοσιῶσαι προσέταξεν, ὁ δὲ
[3, 10]	ἀλλ' αὐτοῖς ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι	τὰ	βιβλία, μόνον οὐ τῶν ἔργων
[3, 10]	αὐτοὺς τὰ μὲν ἔξεστι πράττειν,	τὰ	δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα δὲ
[3, 6]	ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν πόλιν,	τὰ	δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων κἂν
[3, 24]	τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν,	τὰ	δὲ λοιπὰ τὴν ἐπὶ τέλει
[3, 6]	καὶ καθ' ἡμέραν ἀμφότερα προσεξεκάετο	τὰ	δεινά. Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ
[3, 6]	τὸ τελευταῖον οὐκ ἀπέσχοντο καὶ	τὰ	δέρματα τῶν θυρεῶν ἀποδέροντες ἐμασῶντο,
[3, 10]	παντὸς ἔχοντα χρόνου τὴν ἀναγραφήν,	τὰ	δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων
[3, 25]	τὴν Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ ἧς	τὰ	δόξαντα κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ
[3, 5]	φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα	τὰ	ἔθνη ἐν τῷ ὀνόματί μου»
[3, 7]	μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς πάντα	τὰ	ἔθνη· καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη
[3, 5]	κηρύγματος διδασκαλίᾳ τὴν εἰς σύμπαντα	τὰ	ἔθνη στειλαμένων πορείαν σὺν δυνάμει
[3, 39]	κυρίου μαθηταὶ, λέγουσιν. Οὐ γὰρ	τὰ	ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με
[3, 18]	ἱστορίαις τόν τε διωγμὸν καὶ	τὰ	ἐν αὐτῷ μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ
[3, 38]	ἀποσῴζειν καὶ τῷ μὴ πόρρω	τὰ	ἐν ἑκατέροις τοῖς συγγράμμασι νοήματα
[3, 39]	τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν,	τὰ	ἐν ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν μυστικῶς
[3, 6]	καὶ κόμης ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι	τὰ	ἐν χερσίν, οὐδέ τις ἦν
[3, 4]	ἡμῖν εἰρήσεται· νῦν δ' ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς ἴωμεν τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ
[3, 10]	πῃ δεδηλώσθω· Ἴωμεν δ' ἐπὶ	τὰ	ἑξῆς. ~Μετὰ τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν
[3, 8]	παρὰ τοῖς θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ	τὰ	ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων ἦν
[3, 20]	νεκροὺς καὶ ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ	τὰ	ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς μηδὲν
[3, 6]	καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν πέπονθε	τὰ	ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην
[3, 24]	οὐκέτ' ἂν δόξαι διαφωνεῖν ἀλλήλοις	τὰ	εὐαγγέλια τῷ τὸ μὲν κατὰ
[3, 38]	γραφὴ πρόδηλος, εἴρηται δὲ καὶ	τὰ	Ἰγνατίου καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ
[3, 5]	εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι εἰς	τὰ	Ἱεροσόλυμα ἀμφὶ τριακοσίας μυριάδας τὸ
[3, 6]	μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς	τὰ	Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης
[3, 24]	διὰ τῆς τῶν ἀρχαίων παραθέσεως	τὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ αὐτῶν
[3, 23]	ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην οἷς	τὰ	καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν,
[3, 6]	οἰκίας, ἐσύλων τοὺς νεκρούς, καὶ	τὰ	καλύμματα τῶν σωμάτων περισπῶντες, μετὰ
[3, 7]	ὑπὲρ ἑπτακαίδεκα ἔτη δεσμίους εἰς	τὰ	κατ' Αἴγυπτον ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους
[3, 10]	βασιλέως οἱ μετὰ Μωυσῆν προφῆται	τὰ	κατ' αὐτοὺς πραχθέντα συνέγραψαν ἐν
[3, 8]	παραθεῖναι. ~Καὶ δὴ λαβὼν ἀνάγνωθι	τὰ	κατὰ τὴν ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν
[3, 5]	εὐεργέτην Χριστόν τε τοῦ θεοῦ	τὰ	κατὰ τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς
[3, 10]	δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ	τὰ	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους
[3, 32]	τούτοις ὁ αὐτὸς ἀνὴρ διηγούμενος	τὰ	κατὰ τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς
[3, 20]	βουλὴ ψηφίζεται· ἱστοροῦσιν οἱ γραφῇ	τὰ	κατὰ τοὺς χρόνους παραδόντες. Τότε
[3, 24]	προτέρων εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ	τὰ	κατὰ τοῦτον πεπραγμένα τῷ σωτῆρι
[3, 6]	διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους ἐδόκουν, ἀφήρπαζον	τὰ	κομισθέντα, καὶ πολλάκις ἱκετευόντων καὶ
[3, 6]	μοῖραν αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι,	τὰ	λείψανα τοῦ τέκνου διεκάλυψεν. Τοὺς
[3, 39]	Ματθαῖος μὲν οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ	τὰ	λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ
[3, 9]	μαρτυρεῖ, ἄξιός γε ὢν διὰ	τὰ	λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ ἕτερα δ'
[3, 8]	πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου,	τὰ	μάλιστα τῆς πόλεως εἰρηνευομένης καὶ
[3, 32]	καὶ τοὺς ἀμφ' αὐτὸν εἰς	τὰ	μέγιστα καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου
[3, 1]	ΛΘ Περὶ τῶν Παπία συγγραμμάτων.	~Τὰ	μὲν δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν
[3, 10]	νόμων, διὰ τί κατ' αὐτοὺς	τὰ	μὲν ἔξεστι πράττειν, τὰ δὲ
[3, 10]	ὧν καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν κατὰ τοῦτον ταύτῃ πῃ
[3, 3]	μὴ τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ	τὰ	μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην
[3, 31]	ἦσαν παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι.	Τὰ	μὲν οὖν εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα
[3, 6]	καὶ στάσει, τίνι σε τηρῶ;	τὰ	μὲν παρὰ Ῥωμαίοις δουλεία κἂν
[3, 36]	τὸν κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ	τὰ	μὲν περὶ τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα·
[3, 6]	γενεὰς τὸν δῆμον ἐπεβόσκετο, καὶ	τὰ	μὲν τέγη πεπλήρωτο γυναικῶν καὶ
[3, 31]	ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου	τὰ	μὲν τοῦ χρόνου ἤδη πως
[3, 24]	οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ	τὰ	μετὰ τὴν εἰς τὸ δεσμωτήριον
[3, 24]	γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν μόνα	τὰ	μετὰ τὴν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ
[3, 6]	ὀδόντας ἦγεν ἡ ἀνάγκη, καὶ	τὰ	μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων
[3, 24]	τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου γραφῇ	τὰ	μηδέπω τοῦ βαπτιστοῦ εἰς φυλακὴν
[3, 6]	κριθῆς· ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς	τὰ	μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν, τινὲς μὲν
[3, 39]	τῶν τοῦ Φιλίππου θυγατέρων μνημονεύει,	τὰ	νῦν σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν
[3, 20]	Δομετιανοῦ τιμάς, ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ	τὰ	οἰκεῖα μετὰ τοῦ καὶ τὰς
[3, 39]	Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις ἄλλος	τὰ	ὅμοια φρονῶν ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας
[3, 15]	τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν	τὰ	ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς» ~Τούτου
[3, 23]	μὲν κάτω βλέπων, εἶτα ἔρριψεν	τὰ	ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς·
[3, 6]	τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ συνέβαινεν	τὰ	πάθη. Καθ' ἑκάστην γὰρ οἰκίαν,
[3, 6]	ἦν, ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε	τὰ	πάθη, ξηροῖς δὲ τοῖς ὄμμασιν
[3, 6]	πολιᾶς ἢ νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες	τὰ	παιδία τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον
[3, 34]	τὴν λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον,	τὰ	πάντα προστὰς ἔτεσιν ἐννέα τῆς
[3, 9]	τῶν ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι, τίνα	τὰ	παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς ἂν
[3, 36]	τις ἀπέρχηται εἰς Συρίαν, καὶ	τὰ	παρ' ὑμῶν ἀποκομίσῃ γράμματα· ὅπερ
[3, 39]	τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον	τὰ	παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης»
[3, 27]	δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις ἡμῖν	τὰ	παραπλήσια εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου
[3, 9]	ἄλλους, οἳ διαβάλλειν καὶ αὐτοὶ	τὰ	πάτρια τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἐπειράθησαν.
[3, 8]	σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν σου	τὰ	πέρατα τῆς γῆς, οὗ δὴ
[3, 8]	τῶν ἱερῶν ἀποστόλων καὶ εἰς	τὰ	πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα
[3, 3]	φήσαντες, οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν· καὶ	τὰ	περὶ ταύτης δὲ τοῖς πρὸ
[3, 9]	αὐτοῦ φέρεται σπουδῆς ἄξια δύο,	τὰ	Περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος, ἐν
[3, 27]	οἱ πρῶτοι, πτωχῶς καὶ ταπεινῶς	τὰ	περὶ τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν
[3, 26]	διαβαλεῖν διασῦραί τε δι' αὐτῶν	τὰ	περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ νεκρῶν
[3, 4]	Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός,	τὰ	πλεῖστα συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ, καὶ
[3, 23]	Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ	τὰ	πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν
[3, 39]	αὐτῶν ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ τοῖς	τὰ	πολλὰ λέγουσιν ἔχαιρον ὥσπερ οἱ
[3, 24]	τῷ σωτῆρι ταῦτα δ' ἦν	τὰ	πρὸ τῆς τοῦ βαπτιστοῦ καθείρξεως
[3, 7]	σὺ ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ	τὰ	πρὸς εἰρήνην σου· νῦν δὲ
[3, 9]	ἱερεύς, αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας	τὰ	πρῶτα καὶ τοῖς ὕστερον παρατυχὼν
[3, 24]	τῷ τὸ μὲν κατὰ Ἰωάννην	τὰ	πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων
[3, 8]	εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης	τὰ	ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν
[3, 6]	δὲ πυρὸς ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ	τὰ	σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ' ἦν
[3, 33]	δὲ μοιχεύειν καὶ φονεύειν καὶ	τὰ	συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ
[3, 6]	τοῦ τ' ἔχειν καὶ μή,	τὰ	σώματα τῶν ἀθλίων· ὧν οἱ
[3, 37]	εἰς πλέον τὸ κήρυγμα καὶ	τὰ	σωτήρια σπέρματα τῆς τῶν οὐρανῶν
[3, 6]	οἱ φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες	τὰ	ταλαίπωρα τῆς ψυχῆς ἐφόδια, πίστις
[3, 7]	πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ	τὰ	τέκνα σου, τοτὲ δὲ ὡς
[3, 4]	γὰρ ὁδῷ προβαίνουσιν, ἐπὶ καιροῦ	τὰ	τῆς κατὰ χρόνους τῶν ἀποστόλων
[3, 16]	ὅτι γε κατὰ τὸν δηλούμενον	τὰ	τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως
[3, 39]	ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ	τὰ	τῆς πίστεως παρὰ τῶν ἐκείνοις
[3, 24]	ἐν πειθοῖ καὶ τέχνῃ λόγων	τὰ	τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε
[3, 33]	φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ	τὰ	τούτοις ὅμοια. Πρὸς ταῦτα ἀντέγραψεν
[3, 39]	ἀκριβῶς ἔγραψεν, οὐ μέντοι τάξει	τὰ	ὑπὸ τοῦ κυρίου ἢ λεχθέντα
[3, 6]	δ' ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς ἕδρας·	τὰ	φρικτὰ δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ
[3, 28]	Καὶ Διονύσιος δέ, ὁ τῆς	κατὰ	Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ' ἡμᾶς τὴν
[3, 36]	ἔτι νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς	κατὰ	Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν
[3, 8]	νεφῶν καὶ κυκλούμεναι τὰς πόλεις.	Κατὰ	δὲ τὴν ἑορτήν, ἣ πεντηκοστὴ
[3, 13]	Τίτος ὁ παῖς διαδέχεται· οὗ	κατὰ	δεύτερον ἔτος τῆς βασιλείας Λίνος
[3, 0]	Κλήμεντος ἐπιστολῆς. ΙΖ Περὶ τοῦ	κατὰ	Δομετιανὸν διωγμοῦ. ΙΗ Περὶ Ἰωάννου
[3, 1]	Παπία συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν δὴ	κατὰ	Ἰουδαίους ἐν τούτοις ἦν· τῶν
[3, 5]	στειλάμενος, Τίτῳ τῷ παιδὶ τὸν	κατὰ	Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε
[3, 5]	μησὶν ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς	κατὰ	Ἰουδαίων παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ'
[3, 9]	ἀντιρρήσεις πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν,	κατὰ	Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα λόγον, πεποίηται
[3, 24]	οὖν ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ	κατὰ	Ἰωάννην εὐαγγελίου γραφῆς εἰρήσθω, καὶ
[3, 24]	τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ μὲν	κατὰ	Ἰωάννην τὰ πρῶτα τῶν τοῦ
[3, 24]	ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ	κατὰ	καιρὸν διὰ τῆς τῶν ἀρχαίων
[3, 25]	Ἰωάννου, περὶ ἧς τὰ δόξαντα	κατὰ	καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν
[3, 30]	μετὰ χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι	κατὰ	καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου μὲν
[3, 3]	δὲ τοῖς πρὸ ἡμῶν εἰρημένα	κατὰ	καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν τὰς
[3, 1]	τέλει ἐν Ῥώμῃ γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη	κατὰ	κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας παθεῖν.
[3, 36]	παραθέσθαι ἄξιον. Γράφει δὴ οὖν	κατὰ	λέξιν· ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης
[3, 1]	ἐπὶ Νέρωνος μεμαρτυρηκότος; ταῦτα Ὠριγένει	κατὰ	λέξιν ἐν τρίτῳ τόμῳ τῶν
[3, 29]	τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα περὶ αὐτοῦ	κατὰ	λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα
[3, 23]	τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει	κατὰ	λέξιν· καὶ πάντες οἱ πρεσβύτεροι
[3, 32]	συγγραφέως ἐπακοῦσαι, αὐτὰ δὴ ταῦτα	κατὰ	λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ
[3, 31]	προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει,	κατὰ	λέξιν ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν
[3, 19]	Χριστοῦ φερόντων. Ταῦτα δὲ δηλοῖ	κατὰ	λέξιν ὧδέ πως λέγων ὁ
[3, 24]	εὐαγγελίου γραφῆς εἰρήσθω, καὶ τῆς	κατὰ	Μάρκον δὲ ἡ γενομένη αἰτία
[3, 8]	ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς	κατὰ	νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς
[3, 8]	καταπῆγας δ' ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη	κατὰ	νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη.
[3, 5]	ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε	κατὰ	πάντα τόπον ὅλῳ τῷ ἔθνει
[3, 37]	τηλικῶνδε ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς	κατὰ	πάντα τόπον τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας
[3, 8]	Τοῦτο μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ	κατὰ	πάντας τοὺς στενωποὺς περιῄει κεκραγώς.
[3, 32]	τοὺς χρόνους ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ	κατὰ	πόλεις ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων τὸν
[3, 36]	ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος, τὰς	κατὰ	πόλιν αἷς ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς
[3, 27]	γὰρ αὐτὸν καὶ κοινὸν ἡγοῦντο,	κατὰ	προκοπὴν ἤθους αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον
[3, 20]	τοῦ κυρίου υἱωνοὶ Ἰούδα τοῦ	κατὰ	σάρκα λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς
[3, 11]	συνελθεῖν ἅμα τοῖς πρὸς γένους	κατὰ	σάρκα τοῦ κυρίου πλείους γὰρ
[3, 19]	Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι ἀδελφὸν	κατὰ	σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς ἀπὸ
[3, 36]	τῶν ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς	κατὰ	Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς τῶν αὐτοπτῶν
[3, 6]	πλῆθος τῶν νεκρῶν καὶ τὸ	κατὰ	σφᾶς ἄδηλον· πολλοὶ γοῦν τοῖς
[3, 20]	καὶ νεκροὺς καὶ ἀποδώσει ἑκάστῳ	κατὰ	τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς
[3, 6]	καὶ νεανίαι διοιδοῦντες ὥσπερ εἴδωλα	κατὰ	τὰς ἀγορὰς ἀνειλοῦντο καὶ κατέπιπτον
[3, 25]	οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν	κατὰ	τὰς διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ
[3, 10]	προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις	κατὰ	τὰς πατρίους δόξας τῶν Ἰουδαίων
[3, 23]	τὴν λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις	κατὰ	τὴν Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ
[3, 23]	πάντες οἱ πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ	κατὰ	τὴν Ἀσίαν Ἰωάννῃ τῷ τοῦ
[3, 31]	θυγατέρων ὧδέ πως· καὶ γὰρ	κατὰ	τὴν Ἀσίαν μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται·
[3, 31]	Φιλίππου γεγένηνται ἐν Ἱεραπόλει τῇ	κατὰ	τὴν Ἀσίαν· ὁ τάφος αὐτῶν
[3, 39]	τὴν ἱστορίαν ἀληθῆ τῶν δύο	κατὰ	τὴν Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων
[3, 8]	τῶν ἀποβεβηκότων εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ	κατὰ	τὴν αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς μὲν
[3, 4]	μέμνηται συνόντος ἐπὶ Ῥώμης αὐτῷ	κατὰ	τὴν δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν,
[3, 25]	κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς τε	κατὰ	τὴν ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ
[3, 8]	~Καὶ δὴ λαβὼν ἀνάγνωθι τὰ	κατὰ	τὴν ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ
[3, 2]	γράφων ἀπὸ Ῥώμης ὁ Παῦλος	κατὰ	τὴν ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς
[3, 36]	Πολύκαρπος ἦν, μίαν μὲν τῇ	κατὰ	τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει,
[3, 39]	αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ μὲν οὖν	κατὰ	τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν ἀπόστολον
[3, 16]	τῇ Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε	κατὰ	τὴν Κόρινθον γενομένης. Ταύτην δὲ
[3, 23]	αὐτόθι διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς	κατὰ	τὴν νῆσον μετὰ τὴν Δομετιανοῦ
[3, 20]	τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην ἀπὸ τῆς	κατὰ	τὴν νῆσον φυγῆς τὴν ἐπὶ
[3, 37]	τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν ταῖς	κατὰ	τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν ποιμένες
[3, 6]	δ' ὑπὸ τοῦ λιμοῦ φθειρομένων	κατὰ	τὴν πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε
[3, 37]	ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ	κατὰ	τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν
[3, 29]	ἐδίδασκεν. Οὐ γάρ, οἶμαι, ἐβούλετο	κατὰ	τὴν τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ
[3, 7]	αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου	κατὰ	τὴν τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν γραφήν,
[3, 20]	καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος τὸν	κατὰ	τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς δὲ
[3, 18]	μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν	κατὰ	τιμωρίαν δεδόσθαι. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ
[3, 5]	λαοῦ τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας	κατά	τινα χρησμὸν τοῖς αὐτόθι δοκίμοις
[3, 26]	ῥᾴδιον· καὶ ὁ Ἰουστῖνος δὲ	κατὰ	τὸ αὐτὸ τοῦ Σίμωνος μνημονεύσας,
[3, 4]	ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων ἔλεγεν·	κατὰ	τὸ εὐαγγέλιόν μου» Τῶν δὲ
[3, 8]	πάντας ἔθος ἦν τῷ θεῷ,	κατὰ	τὸ ἱερὸν ἐξαπίνης ἀναβοᾶν ἤρξατο·
[3, 5]	Χριστόν τε τοῦ θεοῦ τὰ	κατὰ	τὸ πάθος διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς
[3, 39]	αὐτός γε μὴν ὁ Παπίας	κατὰ	τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ λόγων
[3, 18]	Εἰρηναῖος περὶ τῆς ψήφου τῆς	κατὰ	τὸν ἀντί χριστον προσηγορίας φερομένης
[3, 16]	αὐτοὺς ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε	κατὰ	τὸν δηλούμενον τὰ τῆς Κορινθίων
[3, 8]	ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς	κατὰ	τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς
[3, 32]	δηλῶν ὡς ἄρα ὑπὸ τούτων	κατὰ	τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν,
[3, 7]	ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν μετὰ τὴν	κατὰ	τοῦ Χριστοῦ τόλμαν τὸν κατ'
[3, 10]	Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ τὰ	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους πεπειραμένον,
[3, 39]	τῶν πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς ὁ Παπίας γενόμενος,
[3, 32]	ὁ αὐτὸς ἀνὴρ διηγούμενος τὰ	κατὰ	τοὺς δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς ἄρα
[3, 18]	ἀρχῆς» Εἰς τοσοῦτον δὲ ἄρα	κατὰ	τοὺς δηλουμένους ἡ τῆς ἡμετέρας
[3, 28]	ὁ πτωχὸς παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται.	~Κατὰ	τοὺς δηλουμένους χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως
[3, 29]	Ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῶν	κατὰ	τοὺς δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν
[3, 20]	ψηφίζεται· ἱστοροῦσιν οἱ γραφῇ τὰ	κατὰ	τοὺς χρόνους παραδόντες. Τότε δὴ
[3, 37]	δ' ἐπὶ τούτοις πλείους ἐγνωρίζοντο	κατὰ	τούσδε, τὴν πρώτην τάξιν τῆς
[3, 32]	~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν	κατὰ	τοῦτον οὗ νῦν τοὺς χρόνους
[3, 24]	εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ τὰ	κατὰ	τοῦτον πεπραγμένα τῷ σωτῆρι ταῦτα
[3, 10]	δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ μὲν	κατὰ	τοῦτον ταύτῃ πῃ δεδηλώσθω· Ἴωμεν
[3, 37]	Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ	κατὰ	τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος ἦν,
[3, 36]	ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν	κατὰ	τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας τῶν
[3, 22]	ἀδελφὸν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας	κατὰ	τούτους τὴν λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ
[3, 5]	κατ' αὐτοῦ τολμήματι ἤδη καὶ	κατὰ	τῶν ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας ὅσας
[3, 23]	καὶ τὸν χαλινὸν ἐνδακών, μειζόνως	κατὰ	τῶν βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ
[3, 3]	ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν	κατὰ	χρόνους ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται
[3, 4]	προβαίνουσιν, ἐπὶ καιροῦ τὰ τῆς	κατὰ	χρόνους τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς ἡμῖν
[3, 33]	ἔσθ' ὅπῃ δὲ καὶ τῶν	κατὰ	χώρας ἀρχόντων τὰς καθ' ἡμῶν
[3, 6]	ἦν καὶ χόρτου τισὶν παλαιοῦ	σπαράγματα·	τὰς γὰρ ἶνας ἔνιοι συλλέγοντες,
[3, 4]	ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν ἡμῖν	ὑποδείγματα	θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ τε
[3, 26]	ἀθανασίας καὶ νεκρῶν ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ	δόγματα.	ἀλλ' οὗτοι μὲν τούτους σωτῆρας
[3, 10]	Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν αὐτὰ θεοῦ	δόγματα	καὶ τούτοις ἐπιμένειν καὶ ὑπὲρ
[3, 24]	τέχνῃ λόγων τὰ τοῦ διδασκάλου	μαθήματα	πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν,
[3, 33]	καὶ τὰ συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα	πλημμελήματα	καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε
[3, 39]	δύο τε ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι	μνήματα	καὶ ἑκάτερον Ἰωάννου ἔτι νῦν
[3, 24]	ἁπάντων τῶν τοῦ κυρίου διατριβῶν	ὑπομνήματα	Ματθαῖος ἡμῖν καὶ Ἰωάννης μόνοι
[3, 38]	τὰ ἐν ἑκατέροις τοῖς συγγράμμασι	νοήματα	καθεστάναι. Ἰστέον δ' ὡς καὶ
[3, 38]	ᾗ τῆς πρὸς Ἑβραίους πολλὰ	νοήματα	παραθείς, ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ
[3, 8]	τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ	ῥήματα	αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον
[3, 23]	δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἐξεπλάγη,	χρήματα	οἰόμενος, ἅπερ οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι,
[3, 36]	καὶ τὰ παρ' ὑμῶν ἀποκομίσῃ	γράμματα·	ὅπερ ποιήσω, ἐὰν λάβω καιρὸν
[3, 39]	καὶ Πολυκάρπου· ~Τοῦ δὲ Παπία	συγγράμματα	πέντε τὸν ἀριθμὸν φέρεται, ἃ
[3, 38]	καὶ ἕτερα πολυεπῆ καὶ μακρὰ	συγγράμματα	ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ
[3, 8]	ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε	ὄμματα	μήτε ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ
[3, 6]	ἐσύλων τοὺς νεκρούς, καὶ τὰ	καλύμματα	τῶν σωμάτων περισπῶντες, μετὰ γέλωτος
[3, 15]	λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ	ὀνόματα	ἐν βίβλῳ ζωῆς» ~Τούτου δὴ
[3, 8]	μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν χώραν	ἅρματα	καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι τῶν
[3, 6]	τελευταῖον οὐκ ἀπέσχοντο καὶ τὰ	δέρματα	τῶν θυρεῶν ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ
[3, 37]	τὸ κήρυγμα καὶ τὰ σωτήρια	σπέρματα	τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ
[3, 25]	ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν ἀνδρῶν	ἀναπλάσματα	τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν οὐδ'
[3, 20]	καὶ ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ	ἐπιτηδεύματα	αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς μηδὲν αὐτῶν
[3, 6]	τ' ἔχειν καὶ μή, τὰ	σώματα	τῶν ἀθλίων· ὧν οἱ μὲν
[3, 8]	καὶ τὴν κατάσχεσίν σου τὰ	πέρατα	τῆς γῆς, οὗ δὴ κατ'
[3, 8]	ἱερῶν ἀποστόλων καὶ εἰς τὰ	πέρατα	τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα αὐτῶν»
[3, 6]	ἔπειτα κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς τὰ	μυχαίτατα	τῶν οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ'
[3, 33]	τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν ἀπειλὴν	σφοδρότατα	ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε μὴν
[3, 38]	ῥητοῖς τισιν ἐξ αὐτῆς χρησάμενος,	σαφέστατα	παρίστησιν ὅτι μὴ νέον ὑπάρχει
[3, 36]	ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ	βραχύτατα	εἰς ἐπίδειξιν τῶν εἰρημένων παραθέσθαι
[3, 5]	οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς	ἔσχατα	περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες
[3, 3]	τῆς πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται	μετὰ	ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ, οὗ φασιν
[3, 6]	ἧττον ἂν ὠμὸν ἦν τὸ	μετὰ	ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ τὴν ἀπόνοιαν
[3, 5]	τὸν κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον.	Μετά	γε μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	τὰ καλύμματα τῶν σωμάτων περισπῶντες,	μετὰ	γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς
[3, 24]	κατ' ἀρχὰς τῆς αὐτῶν ἱστορίας·	μετὰ	γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον νηστείαν καὶ
[3, 8]	κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου,	μετὰ	δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν
[3, 25]	τῶν Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή·	μετὰ	δὲ ταύτην τὰς Παύλου καταλεκτέον
[3, 8]	νυκτὸς ὥραν ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη.	Μετὰ	δὲ τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ
[3, 24]	Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως·	μετὰ	δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην
[3, 20]	ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς ἐξηλάκει»	Μετὰ	δὲ τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν
[3, 31]	τοῦ κυρίου, ἐν ᾗ ἔρχεται	μετὰ	δόξης ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀναζητήσει
[3, 0]	θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς	μετὰ	Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς ἐν
[3, 15]	ἐπιστέλλων ὁ ἀπόστολος διδάσκει, λέγων·	μετὰ	καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν
[3, 39]	σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους	μετὰ	Ματθία στῆσαί τε καὶ ἐπεύξασθαι
[3, 23]	τὴν ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ	μετὰ	μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν,
[3, 10]	μετὰ Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ	μετὰ	Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς
[3, 5]	τὰ ἑξῆς ἴωμεν τῆς ἱστορίας.	~Μετὰ	Νέρωνα δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν
[3, 32]	τῶν ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ.	Μετὰ	Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν κατὰ τοῦτον
[3, 10]	τελευτῆς μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ	μετὰ	Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ
[3, 23]	ἰδών, τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι	μετὰ	πάσης σπουδῆς ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας
[3, 21]	καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε	μετὰ	Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων
[3, 4]	δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος	μετὰ	Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν
[3, 18]	ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ	μετὰ	πλείστων ἑτέρων καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν
[3, 6]	τὸ λοιπὸν δ' ἐμοὶ μεινάτω.	Μετὰ	ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες ἐξῄεσαν,
[3, 7]	στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων	μετὰ	τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν
[3, 29]	Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος,	μετὰ	τὴν ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 36]	Χριστοῦ διεξιών· Ἐγὼ δὲ καὶ	μετὰ	τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν
[3, 28]	αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων	μετὰ	τὴν ἀνάστασιν ἐπίγειον εἶναι τὸ
[3, 31]	τρόπος καὶ πρὸς ἔτι τῆς	μετὰ	τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν
[3, 23]	ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν νῆσον	μετὰ	τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς.
[3, 24]	δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ	μετὰ	τὴν εἰς τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν
[3, 39]	χιλιάδα τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι	μετὰ	τὴν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς
[3, 4]	αὐτῷ, ὃν ἐν ταῖς Πράξεσι	μετὰ	τὴν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς
[3, 24]	εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν μόνα τὰ	μετὰ	τὴν ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ Ἰωάννου
[3, 32]	εἰς τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν	μετὰ	τὴν ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν
[3, 11]	Ἴωμεν δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς.	~Μετὰ	τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν
[3, 7]	προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν	μετὰ	τὴν κατὰ τοῦ Χριστοῦ τόλμαν
[3, 2]	εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας	μετὰ	τὴν Παύλου καὶ Πέτρου μαρτυρίαν
[3, 39]	ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον	μετὰ	τὴν τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς
[3, 5]	αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου	μετὰ	τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν
[3, 12]	ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν	μετὰ	τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας
[3, 6]	θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα τὴν ὀργὴν	μετὰ	τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ τὴν φύσιν
[3, 7]	ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν τῶν	μετὰ	τὸ σωτήριον πάθος καὶ τὰς
[3, 21]	Κέρδων. Τρίτος οὗτος τῶν αὐτόθι	μετὰ	τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν
[3, 22]	Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως δεύτερος	μετὰ	τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν
[3, 0]	ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς	μετὰ	τὸν Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας.
[3, 20]	ἐπανελθεῖν δ' ἐπὶ τὰ οἰκεῖα	μετὰ	τοῦ καὶ τὰς οὐσίας ἀπολαβεῖν
[3, 6]	διὰ γένος καὶ πλοῦτον ἐπίσημος,	μετὰ	τοῦ λοιποῦ πλήθους εἰς τὰ
[3, 23]	ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον ἐφώτισεν. Καὶ	μετὰ	τοῦτο ὑφῆκεν τῆς πλείονος ἐπιμελείας
[3, 31]	συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν·	Μετὰ	τοῦτον προφήτιδες τέσσαρες αἱ Φιλίππου
[3, 3]	ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα,	μετὰ	τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό
[3, 6]	ἕτερα ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ	μετὰ	τῶν ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας
[3, 6]	Ἱστοριῶν τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου	μετὰ	χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων
[3, 9]	αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ	μετὰ	χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε
[3, 30]	ταῦτα δ' οἰκεῖα ὄντα τῇ	μετὰ	χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι κατὰ
[3, 6]	ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος,	ἀδιήγητα	δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη. Καθ'
[3, 36]	μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. Οὕτω	δῆτα	ἐν Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ
[3, 10]	αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων	δῆτα	Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ τὰ
[3, 29]	τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ τούτων	δῆτα	καὶ ἡ λεγομένη τῶν Νικολαϊτῶν
[3, 17]	θεομαχίας διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο. Δεύτερος	δῆτα	τὸν καθ' ἡμῶν ἀνεκίνει διωγμόν,
[3, 5]	τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν	δῆτα	τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς
[3, 23]	μεθ' ὁμοίου στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος τὴν	ἐσθῆτα	ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ μεγάλης
[3, 9]	τίθησι, τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις	ἀναντίρρητα,	ὡς ἂν ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως
[3, 24]	παραδέδωκεν, καίτοι μυρία γε καὶ	ἀπόρρητα	λέγειν ἔχων, ἅτε τῶν μέχρις
[3, 39]	αὐτῷ δόξης παραίτιος γέγονεν τὴν	ἀρχαιότητα	τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ οὖν Εἰρηναίῳ
[3, 17]	εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς	ὠμότητα	οὐκ ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ
[3, 37]	παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας,	εἶτα	δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν
[3, 20]	ἀναφέρειν καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι»	Εἶτα	δὲ καὶ τὰς χεῖρας τὰς
[3, 5]	Στεφάνου λίθοις ὑπ' αὐτῶν ἀνῃρημένου,	εἶτα	δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς
[3, 23]	πρῶτον ἔστη μὲν κάτω βλέπων,	εἶτα	ἔρριψεν τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων
[3, 23]	τὰ αὐτὰ διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο.	Εἶτα	ὁ μὲν ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν
[3, 23]	δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ἐπάγονται,	εἶτά	που καὶ νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν
[3, 23]	νύκτωρ ἐπὶ λωποδυσίαν ἐξιόντες συνεπάγονται,	εἶτά	τι καὶ μεῖζον συμπράττειν ἠξίουν.
[3, 23]	βλέπων, εἶτα ἔρριψεν τὰ ὅπλα,	εἶτα	τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα δὲ
[3, 6]	ὄντες, οἱ δὲ πενέστεροι κριθῆς·	ἔπειτα	κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς τὰ μυχαίτατα
[3, 33]	φονεύειν καὶ τὰ συγγενῆ τούτοις	ἀθέμιτα	πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα
[3, 6]	ὀξείαις ἀναπείροντες τὰς ἕδρας· τὰ	φρικτὰ	δὲ καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις
[3, 28]	τόπου καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε, μηδ'	ὑπομείναντα	τὴν αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην,
[3, 9]	τὸν γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε	συντάξαντα	λόγον, πεποίηται καὶ πρὸς ἄλλους,
[3, 25]	Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ ἧς τὰ	δόξαντα	κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα
[3, 6]	δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ μιᾷ.	Πάντα	δ' ὑπ' ὀδόντας ἦγεν ἡ
[3, 34]	λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον, τὰ	πάντα	προστὰς ἔτεσιν ἐννέα τῆς τοῦ
[3, 5]	Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς· πορευθέντες μαθητεύσατε	πάντα	τὰ ἔθνη ἐν τῷ ὀνόματί
[3, 7]	στόματι μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς	πάντα	τὰ ἔθνη· καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται
[3, 33]	ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν	πάντα	τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς νόμοις·
[3, 8]	νυμφίους καὶ νύμφας, φωνὴ ἐπὶ	πάντα	τὸν λαόν. Τοῦτο μεθ' ἡμέραν
[3, 7]	οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ	πάντα	τὸν τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν ὁ
[3, 5]	Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ	πάντα	τόπον ὅλῳ τῷ ἔθνει συνερρύη
[3, 37]	ὄντες θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ	πάντα	τόπον τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ
[3, 25]	Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ	πάντα	τῶν ἀντιλεγομένων ἂν εἴη, ἀναγκαίως
[3, 24]	ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν	πάντα	χρόνον ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι, τέλος
[3, 5]	τοῦ κηρύγματος διδασκαλίᾳ τὴν εἰς	σύμπαντα	τὰ ἔθνη στειλαμένων πορείαν σὺν
[3, 8]	τοῖς θεασαμένοις ἱστόρητο καὶ τὰ	ἐπακολουθήσαντα	πάθη τῶν σημείων ἦν ἄξια·
[3, 28]	Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι	θελήσαντα	τῷ ἑαυτοῦ πλάσματι ὄνομα. Τοῦτο
[3, 20]	Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ ὡς εὐτελῶν	καταφρονήσαντα,	ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι
[3, 24]	ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς	ἐπιμαρτυρήσαντα,	μόνην δὲ ἄρα λείπεσθαι τῇ
[3, 20]	δὲ τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν	κρατήσαντα	Νερούα τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι
[3, 5]	πρὸς τρισὶν ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν	ἐπικρατήσαντα	τῶν ἀμφὶ Γάλβαν καὶ Ὄθωνα
[3, 24]	τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν	φήσαντα·	ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν παραδόξων
[3, 28]	καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ παραινέσαι,	φήσαντα·	φύγωμεν, μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον
[3, 13]	δέκα δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν	βασιλεύσαντα	αὐτοκράτωρ Τίτος ὁ παῖς διαδέχεται·
[3, 21]	λόγος. ~Μικρῷ δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ	βασιλεύσαντα	Νερούαν διαδέχεται Τραϊανός. Οὗ δὴ
[3, 13]	ἔτεσι καὶ μησὶ τοῖς ἴσοις	βασιλεύσαντα.	~Τετάρτῳ μὲν οὖν ἔτει Δομετιανοῦ
[3, 24]	παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ	μνημονεύσαντα	τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ
[3, 15]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον ἔτεσιν	ἐπισκοπεύσαντα	δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης, ὃν συνεργὸν
[3, 36]	δι' ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ θεοῦ	ἀναστάντα»	Καὶ ἑξῆς ἐπιφέρει· Ἐγράψατέ μοι
[3, 24]	κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην ἐν φυλακῇ»	Παρακληθέντα	δὴ οὖν τούτων ἕνεκά φασι
[3, 39]	ἕτερον παράδοξον περὶ Ἰοῦστον τὸν	ἐπικληθέντα	Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς δηλητήριον φάρμακον
[3, 33]	ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν μαρτύρων	κινηθέντα,	βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ πλήθους
[3, 24]	τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν	παρασιωπηθέντα	χρόνον καὶ τὰ κατὰ τοῦτον
[3, 26]	Καπαρατταίας, γενόμενον μαθητὴν τοῦ Σίμωνος,	οἰστρηθέντα	καὶ αὐτὸν ὑπὸ τῶν δαιμόνων
[3, 23]	δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν	παραδοθέντα	νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ
[3, 5]	τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως	ἐκδοθέντα	πρὸ τοῦ πολέμου μεταναστῆναι τῆς
[3, 6]	τοὺς πολεμίους ἐδόκουν, ἀφήρπαζον τὰ	κομισθέντα,	καὶ πολλάκις ἱκετευόντων καὶ τὸ
[3, 36]	Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν	ἀναπεμφθέντα,	θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς
[3, 26]	πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης μαγικῆς ἐμπειρίας	ἀχθέντα	καὶ διὰ τοῦ μεταδιδομένου πρὸς
[3, 39]	τοῦ κυρίου ἢ λεχθέντα ἢ	πραχθέντα.	Οὔτε γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου
[3, 24]	φυλακὴν βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ	πραχθέντα	παραδίδωσιν, οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς
[3, 10]	Μωυσῆν προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς	πραχθέντα	συνέγραψαν ἐν τρισὶν καὶ δέκα
[3, 39]	τὰ ὑπὸ τοῦ κυρίου ἢ	λεχθέντα	ἢ πραχθέντα. Οὔτε γὰρ ἤκουσεν
[3, 35]	~Ἀλλὰ καὶ τοῦ Συμεῶνος τὸν	δηλωθέντα	τελειωθέντος τρόπον, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις
[3, 5]	σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν	προδηλωθέντα	τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν
[3, 38]	εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ τὸν	Κλήμεντα	τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι λέγουσι τὴν
[3, 36]	σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ πιστεύω	ὄντα.	Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ
[3, 27]	οὗτοι προϋπάρχειν αὐτὸν θεὸν λόγον	ὄντα	καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν
[3, 23]	Ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον ἀλλὰ	ὄντα	λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου
[3, 36]	δὲ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε	ὄντα	Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις καὶ
[3, 30]	διάθεσις» Καὶ ταῦτα δ' οἰκεῖα	ὄντα	τῇ μετὰ χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά
[3, 28]	ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον	ὄντα	τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί τε τοῦ
[3, 18]	εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην ἔτι τῷ βίῳ	ἐνδιατρίβοντα,	τῆς εἰς τὸν θεῖον λόγον
[3, 29]	παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν	ἐνδιδόντα,	ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ πίστεως
[3, 6]	καὶ βαθὺν ἰχῶρα μυδώντων τὸν	ὑπορρέοντα	τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ
[3, 31]	Τὰ μὲν οὖν εἰς ἡμετέραν	ἐλθόντα	γνῶσιν περί τε τῶν ἀποστόλων
[3, 39]	ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν	ἐλθόντα.	Τὸ μὲν οὖν κατὰ τὴν
[3, 23]	ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς·	προσελθόντα	δὲ τὸν γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος
[3, 5]	ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν	μετελθόντα	αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς θείας
[3, 23]	ὥσπερ ὥπλιστο, ἀνέμενεν, ὡς δὲ	προσιόντα	ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς φυγὴν
[3, 36]	οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ δὲ	ἄκοντα	μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι. Συγγνώμην
[3, 7]	παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου προνοίας,	τεσσαράκοντα	ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν μετὰ τὴν
[3, 39]	ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς αὐτὸν	ἥκοντα	παρατέθειται ξένας τέ τινας παραβολὰς
[3, 24]	ἡμῶν φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι,	ἑβδομήκοντα	δὲ μαθηταί, ἄλλοι τε ἐπὶ
[3, 36]	αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν	ἀποθανόντα	καὶ δι' ἡμᾶς ὑπὸ τοῦ
[3, 28]	ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι,	γνόντα	δὲ ἔνδον ὄντα τὸν Κήρινθον,
[3, 30]	προτρεπτικῶς καὶ παρακλητικῶς, ἐξ ὀνόματος	προσειπόντα·	μέμνησο, ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου.
[3, 7]	προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη	παρόντα	προεορακότος αὐτὰ ἐπιδακρύσαντός τε καὶ
[3, 23]	σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν, τὸν	γέροντα;	ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ φοβοῦ·
[3, 23]	ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν	γέροντα	περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς
[3, 36]	εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω	πρεσβεύσοντα	καὶ περὶ ὑμῶν. Τὰς ἐπιστολὰς
[3, 10]	τοῖς εἴκοσι βιβλία, τοῦ παντὸς	ἔχοντα	χρόνου τὴν ἀναγραφήν, τὰ δικαίως
[3, 38]	Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους	περιέχοντα·	ὧν οὐδ' ὅλως μνήμη τις
[3, 8]	φάσκων ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι	περιέχοντα	ὡς κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον
[3, 36]	ἐν Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς	ἄρχοντα	τότε ὄντα Πολύβιον ἱστορεῖ. Πρὸς
[3, 23]	ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν	ἄρχοντα	ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς τέως,
[3, 39]	πρὸς αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα μὴ	συνεορακότα.	Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς ὢν
[3, 20]	αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς μηδὲν αὐτῶν	κατεγνωκότα	τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ ὡς
[3, 11]	δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς γέ φασι,	γεγονότα	τοῦ σωτῆρος τὸν γὰρ οὖν
[3, 10]	χρόνους πεπειραμένον, ὡς μὴ τἀληθῆ	συγγεγραφότα,	πολλάς τε ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν
[3, 9]	κατ' αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ πολέμου ἐν	ἑπτά,	ἃ καὶ οὐ μόνον τῇ
[3, 31]	τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ τῶν	ἑπτά,	ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ
[3, 5]	ἐν τούτῳ γεγενημένων ἐν μέρει	ἕκαστα,	καὶ ὡς ἐπὶ τέλει τὸ
[3, 10]	καθ' ἡμᾶς χρόνου γέγραπται μὲν	ἕκαστα,	πίστεως δ' οὐχ ὁμοίας ἠξίωται
[3, 32]	τοὺς ἀμφ' αὐτὸν εἰς τὰ	μέγιστα	καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου πάθει
[3, 4]	τὴν ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ	πλεῖστα	συγγεγονὼς τῷ Παύλῳ, καὶ τοῖς
[3, 9]	τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης»	Μάλιστα	δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο καιροῦ
[3, 3]	ὑφ' ἑτέρων δὲ ἀναγκαιότατον οἷς	μάλιστα	δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς, κέκριται· ὅθεν
[3, 25]	καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον κατέλεξαν, ᾧ	μάλιστα	Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι
[3, 5]	ἔθνει συνερρύη κακά, ὅπως τε	μάλιστα	οἱ τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς
[3, 27]	τῇ τῶν προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ,	μάλιστα	ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν περὶ
[3, 36]	καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς, ἐν πρώτοις	μάλιστα	προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε
[3, 8]	οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς ἐνῆν	μάλιστα	τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς
[3, 8]	τεσσάρων ἐτῶν τοῦ πολέμου, τὰ	μάλιστα	τῆς πόλεως εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης,
[3, 20]	οἶμαι, ἅτε ἔχων τι συνέσεως,	τάχιστα	ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος καὶ οὓς ἐξηλάκει»
[3, 36]	τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν	αὐτὰ	δὲ ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ
[3, 32]	οἷον καὶ τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι,	αὐτὰ	δὴ ταῦτα κατὰ λέξιν ὧδέ
[3, 23]	πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ πάλιν τὰ	αὐτὰ	διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ
[3, 7]	δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα προεορακότος	αὐτὰ	ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ
[3, 10]	πρώτης γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ νομίζειν	αὐτὰ	θεοῦ δόγματα καὶ τούτοις ἐπιμένειν
[3, 25]	παρίστησιν· ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις	αὐτὰ	κατατακτέον, ἀλλ' ὡς ἄτοπα πάντῃ
[3, 7]	μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης· ἃ καὶ	αὐτὰ	μνήμης ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου
[3, 7]	σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν, δι' ἧς	αὐτὰ	ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων·
[3, 39]	τὰ λόγια συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ'	αὐτὰ	ὡς ἦν δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται
[3, 6]	τοὺς τοῦ ζῆν ἀφελέσθαι σταλαγμούς.	Τοιαῦτα	δ' ἐσθίοντες, ὅμως οὐ διελάνθανον,
[3, 36]	τὰ μὲν περὶ τὸν Ἰγνάτιον	τοιαῦτα·	διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν τὴν
[3, 6]	ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα»	Τοιαῦτα	τῆς Ἰουδαίων εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 36]	οὐκ οἰδ' ὁπόθεν ῥητοῖς συγκέχρηται,	τοιαῦτά	τινα περὶ τοῦ Χριστοῦ διεξιών·
[3, 6]	πρὶν ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ	τηλικαῦτα»	Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων εἰς τὸν
[3, 8]	ἀπατεῶνες καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ	τηνικαῦτα	παρέπειθον, τοῖς δ' ἐναργέσι καὶ
[3, 35]	ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν Χριστὸν	τηνικαῦτα	πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς ὤν,
[3, 32]	τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι κατηξιωμένων,	τηνικαῦτα	τῆς ἀθέου πλάνης ἀρχὴν ἐλάμβανεν
[3, 5]	θεοῦ δίκη λοιπὸν αὐτοὺς ἅτε	τοσαῦτα	εἴς τε τὸν Χριστὸν καὶ
[3, 9]	ἄξιον μηδ' αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον,	τοσαῦτα	τῇ μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ,
[3, 3]	παρὰ τοῖς πάλαι πρεσβυτέροις ὁμολογουμένην,	τοσαῦτα·	τοῦ δὲ Παύλου πρόδηλοι καὶ
[3, 33]	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Πρὸς	ταῦτα	ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν Χριστιανῶν
[3, 10]	ἄλλας εὐθύνας ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί,	ταῦτα	αὐτοῖς ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ μὴν
[3, 39]	συντεταγμένα» Καὶ ὁ μὲν Εἰρηναῖος	ταῦτα·	αὐτός γε μὴν ὁ Παπίας
[3, 7]	ἂν δέοι ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν,	ταῦτα	δ' ἂν εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι,
[3, 39]	καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον περιέχει. Καὶ	ταῦτα	δ' ἡμῖν ἀναγκαίως πρὸς τοῖς
[3, 39]	συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ	ταῦτα	δ' ἡμῖν οὐκ εἰς τὸ
[3, 24]	κατὰ τοῦτον πεπραγμένα τῷ σωτῆρι	ταῦτα	δ' ἦν τὰ πρὸ τῆς
[3, 30]	τῶν φιλτάτων τελεία διάθεσις» Καὶ	ταῦτα	δ' οἰκεῖα ὄντα τῇ μετὰ
[3, 19]	αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ φερόντων.	Ταῦτα	δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ
[3, 39]	γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων·	Ταῦτα	δὲ καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου
[3, 25]	οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν.	Ταῦτα	δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων ἂν
[3, 10]	εἰ δέοι, θνῄσκειν ἡδέως» Καὶ	ταῦτα	δὲ τοῦ συγγραφέως χρησίμως ὧδε
[3, 7]	εἰς ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι.	Ταῦτα	δὲ τοῦτον ἐπράχθη τὸν τρόπον
[3, 7]	ἡμῶν πρόρρησιν, δι' ἧς αὐτὰ	ταῦτα	δηλοῖ ὧδέ πως προφητεύων· οὐαὶ
[3, 28]	καὶ θυσίαις καὶ ἱερείων σφαγαῖς»	Ταῦτα	Διονύσιος· ὁ δὲ Εἰρηναῖος ἀπορρητοτέρας
[3, 3]	συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ κατείληφα.	Ταῦτα	εἰς παράστασιν τῶν τε ἀναντιρρήτων
[3, 31]	διδάσκαλος, οὗτος ἐν Ἐφέσῳ κεκοίμηται»	Ταῦτα	καὶ περὶ τῆς τῶνδε τελευτῆς·
[3, 32]	τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι, αὐτὰ δὴ	ταῦτα	κατὰ λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος·
[3, 36]	ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ	ταῦτα	μὲν ἀπὸ τῆς δηλωθείσης πόλεως
[3, 25]	δόξαντα κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ	ταῦτα	μὲν ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ'
[3, 33]	μέν, ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ	ταῦτα	μὲν ἐν τούτοις ἦν· ~Τῶν
[3, 24]	τοῦ ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ	ταῦτα	μὲν ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον
[3, 20]	Τραϊανοῦ παραμεῖναι αὐτοὺς τῷ βίῳ.	Ταῦτα	μὲν ὁ Ἡγήσιππος· οὐ μὴν
[3, 24]	θείου πνεύματος οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης.	Ταῦτα	μὲν οὖν ἡμῖν περὶ τῆς
[3, 39]	ἢ ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς»	Ταῦτα	μὲν οὖν ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ
[3, 26]	ἀγήρως τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους.	Ταῦτα	μὲν οὖν καὶ ἐκ τῶν
[3, 29]	αὔξειν διὰ πίστεως καὶ γνώσεως»	Ταῦτα	μὲν οὖν περὶ τῶν κατὰ
[3, 31]	καὶ ὁ τοῦ πατρὸς αὐτῶν»	Ταῦτα	μὲν οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς
[3, 20]	αὐτῶν ἀνήκοντος τοῦ ἡμίσεος, καὶ	ταῦτα	οὐκ ἐν ἀργυρίοις ἔφασκον ἔχειν,
[3, 6]	μεταλαβεῖν κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν	ταῦτα	παθόντων ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ
[3, 28]	ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ ζητήσει	ταῦτα	περὶ αὐτοῦ γράφει· Ἀλλὰ καὶ
[3, 29]	Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ	ταῦτα	περὶ αὐτοῦ κατὰ λέξιν ἱστορεῖ·
[3, 18]	πέμπτῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις	ταῦτα	περὶ τοῦ Ἰωάννου φησίν· Εἰ
[3, 24]	γνώρισμα παλιγγενεσίας, τρόπαιον ἀναστάσεως βλεπομένης»	~Ταῦτα	τοῦ Κλήμεντος, ἱστορίας ὁμοῦ καὶ
[3, 8]	ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου, μετὰ δὲ	ταῦτα	φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ
[3, 28]	γάμοις καὶ δι' ὧν εὐφημότερον	ταῦτα	ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ θυσίαις
[3, 1]	τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος μεμαρτυρηκότος;	ταῦτα	Ὠριγένει κατὰ λέξιν ἐν τρίτῳ
[3, 14]	πρὸς τοῖς εἴκοσι ἀποπλήσας ἔτη,	τελευτᾷ,	διαδέχεται δ' αὐτὸν δεύτερος Ἀβίλιος.
[3, 1]	οὓς καὶ διατρίψας ἐν Ἐφέσῳ	τελευτᾷ,	Πέτρος δ' ἐν Πόντῳ καὶ
[3, 9]	αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας τὰ	πρῶτα	καὶ τοῖς ὕστερον παρατυχὼν ἐξ
[3, 24]	τὸ μὲν κατὰ Ἰωάννην τὰ	πρῶτα	τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν,
[3, 20]	τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα	Νερούα	τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν
[3, 3]	λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν ἀναμφιλέκτοις	παρείληφα.	Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς ἀπόστολος
[3, 3]	δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ	κατείληφα.	Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν τε
[3, 6]	καὶ ξίφος, τῷ λιμῷ κατέλιπον	ὑπερηφα	νοῦντες, καὶ τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος
[3, 5]	ἁπάσης ἐν ἡμέραις τῆς τοῦ	πάσχα	ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ ῥήμασιν