Livre, Chap.
[3, 32]	τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων εἴποι	ἄν	τις γεγονέναι τοῦ κυρίου, τεκμηρίῳ
[3, 4]	εἰπεῖν, μὴ ὅτι γε ὅσους	ἄν	τις ἐκ τῶν Παύλου φωνῶν
[3, 7]	τοῦ παντὸς πολέμου, πῶς οὐκ	ἂν	ἀποθαυμάσειεν, θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ
[3, 24]	τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς	ἂν	αὐτῷ πρὸς τοῦ θείου πνεύματος
[3, 24]	τῶν ἄλλων τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ	ἂν	γένοιτο δῆλον. Οἱ θεσπέσιοι καὶ
[3, 23]	Χριστῷ λόγον δώσω ὑπὲρ σοῦ·	ἂν	δέῃ, τὸν σὸν θάνατον ἑκὼν
[3, 7]	τῷ παντὶ συμβεβηκότων ἔθνει, οὐδὲν	ἂν	δέοι ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν, ταῦτα
[3, 20]	ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν ἐκκλησιῶν, ὡς	ἂν	δὴ μάρτυρας ὁμοῦ καὶ ἀπὸ
[3, 27]	τῆς νομικῆς θρῃσκείας ὡς μὴ	ἂν	διὰ μόνης τῆς εἰς τὸν
[3, 24]	μνημονεύουσιν· οἷς καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ'	ἂν	δόξαι διαφωνεῖν ἀλλήλοις τὰ εὐαγγέλια
[3, 8]	ὤφθη μεῖζον πίστεως, τέρας δ'	ἂν	ἔδοξεν εἶναι τὸ ῥηθησόμενον, εἰ
[3, 23]	τὸν λόγον μαρτύρων, πιστοὶ δ'	ἂν	εἶεν οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρεσβεύσαντες
[3, 38]	τὴν γραφήν· ὃ καὶ μᾶλλον	ἂν	εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν ὅμοιον
[3, 25]	Ταῦτα δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων	ἂν	εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ τούτων
[3, 4]	καινῆς διαθήκης παρεδίδου λόγον, σαφὲς	ἂν	εἴη ἀφ' ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης
[3, 7]	ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν, ταῦτα δ'	ἂν	εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ'
[3, 5]	ἀναγκαῖον ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς	ἂν	ἐκ μέρους ἔχοιεν οἱ τῇδε
[3, 39]	τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα ὡς	ἂν	ἐκ παραδόσεως εἰς αὐτὸν ἐλθόντα.
[3, 39]	σμικρὸς ὢν τὸν νοῦν, ὡς	ἂν	ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον
[3, 3]	τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ	ἂν	ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων
[3, 9]	τὰ παρ' Ἑβραίοις ἀναντίρρητα, ὡς	ἂν	ἐξ ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι
[3, 32]	τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς	ἂν	ἐξ αὐτῶν ὄντας ἁλῶναι συνέβη.
[3, 5]	οἱ ἐπ' αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς	ἂν	ἐπὶ μητρόπολιν ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ
[3, 8]	τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ'	ἂν	ἐπὶ τὸν Χριστὸν ἀναχθείη, πρὸς
[3, 18]	κηρύττεσθαι τοὔνομα αὐτοῦ, δι' ἐκείνου	ἂν	ἐρρέθη τοῦ καὶ τὴν ἀποκάλυψιν
[3, 32]	ὄντας ἁλῶναι συνέβη. Λογισμῷ δ'	ἂν	καὶ τὸν Συμεῶνα τῶν αὐτοπτῶν
[3, 6]	μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν	ἂν	καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν, καθυφέμενος
[3, 3]	ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ ἂν	ἐν	ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ
[3, 5]	ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς	ἂν	παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν
[3, 7]	εἴη δίκαιον ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ'	ἂν	παραστατικὰ φιλανθρωπίας τῆς παναγάθου προνοίας,
[3, 10]	Ἀρχαιολογίας ἐπισημαίνεται ὁ αὐτὸς ὡς	ἂν	προῃρημένος ἐν τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις
[3, 6]	ἐπὶ τοὺς ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι	ἂν	ὑπὸ χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι τὴν
[3, 6]	τινα μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ	ἂν	ὑποστειλαίμην εἰπεῖν ἅ μοι κελεύει
[3, 4]	δῆλον ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ'	ἂν	φωνῶν καὶ ἀφ' ὧν ὁ
[3, 32]	κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς	ἂν	Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις
[3, 6]	οὐδ' ἐπείνων καὶ γὰρ ἧττον	ἂν	ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης,
[3, 39]	παράδοξον περὶ Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα	Βαρσαβᾶν	γεγονός, ὡς δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος
[3, 39]	ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον	Βαρσαβᾶν,	ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ Ματθίαν·
[3, 5]	τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ	Γάλβαν	καὶ Ὄθωνα ἐνιαυτὸν ἐπὶ μησὶν
[3, 36]	ὑμῶν ἀποκομίσῃ γράμματα· ὅπερ ποιήσω,	ἐὰν	λάβω καιρὸν εὔθετον, εἴτε ἐγὼ
[3, 36]	καὶ ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος, ἵν'	ἐάν	τις ἀπέρχηται εἰς Συρίαν, καὶ
[3, 6]	γὰρ τῶν ταῦτα παθόντων ἤνεγκεν	γενεὰν	ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ
[3, 5]	μετῄει, τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν	γενεὰν	αὐτὴν ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα.
[3, 5]	βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ σύμπασαν τὴν	Ἰουδαίαν	γῆν, ἡ ἐκ θεοῦ δίκη
[3, 24]	Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς τὴν	Γαλιλαίαν»	καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ πρὶν
[3, 24]	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν	Γαλιλαίαν»	ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως· μετὰ
[3, 29]	περὶ αὐτοῦ κατὰ λέξιν ἱστορεῖ·	Ὡραίαν,	φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ
[3, 25]	δὴ τακτέον ἐν πρώτοις τὴν	ἁγίαν	τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς ἕπεται
[3, 24]	τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	γενεαλογίαν	ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν
[3, 9]	Οὗτος δὴ πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν	ἀρχαιολογίαν	ἐν ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν,
[3, 34]	ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν	λειτουργίαν	ἀναλύει τὸν βίον, τὰ πάντα
[3, 22]	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ τούτους τὴν	λειτουργίαν	εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις κατὰ τὴν
[3, 13]	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν	λειτουργίαν	ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν.
[3, 37]	ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων	γεωργίαν,	ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν χώρας τε
[3, 6]	ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε τὴν	τραγῳδίαν·	Τοῖς γε μὴν εὐπόροις, φησί,
[3, 37]	εἰς τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν	εὐσέβειαν	ἐν ταῖς αὐτῶν ψυχαῖς καταδέχεσθαι.
[3, 6]	τί δεῖ τὴν ἐπ' ἀψύχοις	ἀναίδειαν	τοῦ λιμοῦ λέγειν; εἶμι γὰρ
[3, 7]	πολέμου, πῶς οὐκ ἂν ἀποθαυμάσειεν,	θείαν	ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον
[3, 24]	αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν,	ἀλήθειαν	αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ ἄρα
[3, 29]	τοὺς δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν	ἀλήθειαν	ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν θᾶττον
[3, 24]	λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς τὴν	ἀλήθειαν	κατειλήφει ἐκ τῆς ἅμα Παύλῳ
[3, 39]	ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ αὐτῶν	ἀλήθειαν.	Οὐ γὰρ τοῖς τὰ πολλὰ
[3, 28]	ἐπίγειον ἔσεσθαι τὴν τοῦ Χριστοῦ	βασιλείαν,	καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος
[3, 32]	φησὶν εἰς τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι	βασιλείαν	μετὰ τὴν ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν
[3, 6]	ἐπ' αὐτούς, φθάνει δὲ καὶ	δουλείαν	ὁ λιμός, οἱ στασιασταὶ δὲ
[3, 19]	τυγχανόντων Δαυὶδ καὶ ὡς αὐτοῦ	συγγένειαν	τοῦ Χριστοῦ φερόντων. Ταῦτα δὲ
[3, 31]	ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν εἰς	Καισάρειαν,	καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν οἶκον
[3, 21]	ἦν ἐν ᾧ τῆς κατ'	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν
[3, 28]	Διονύσιος δέ, ὁ τῆς κατὰ	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 14]	οὖν ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ'	Ἀλεξάνδρειαν	παροικίας ὁ πρῶτος Ἀννιανὸς δύο
[3, 5]	εἰς σύμπαντα τὰ ἔθνη στειλαμένων	πορείαν	σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος
[3, 27]	τὴν σωματικὴν περὶ τὸν νόμον	λατρείαν	ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι
[3, 8]	λαμπράν, καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ'	ἡμίσειαν	ὥραν· ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις
[3, 24]	ἱστορίας· μετὰ γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον	νηστείαν	καὶ τὸν ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν
[3, 36]	εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν κατ'	Ἀντιόχειαν	αὐτῷ ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ
[3, 36]	νῦν διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ	Ἀντιόχειαν	Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 27]	Ἐβιωναίων ὀνόματος τὴν τῆς διανοίας	πτωχείαν	αὐτῶν ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην
[3, 1]	ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν	Παρθίαν	εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν,
[3, 39]	Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ	Ματθίαν·	καὶ προσευξάμενοι εἶπαν» Καὶ ἄλλα
[3, 29]	Λέγουσι δ' οὖν καὶ τὸν	Ματθίαν	οὕτω διδάξαι, σαρκὶ μὲν μάχεσθαι
[3, 1]	Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν	Σκυθίαν,	Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν, πρὸς οὓς
[3, 6]	τὰ πάθη. Καθ' ἑκάστην γὰρ	οἰκίαν,	εἴ που τροφῆς παραφανείη σκιά,
[3, 6]	ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην	οἰκίαν,	σημεῖον ἦν τοῦτο τοὺς ἔνδον
[3, 3]	μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην	μίαν	γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ παρὰ
[3, 6]	ἄρτου καὶ ἵνα μηνύσῃ δράκα	μίαν	κεκρυμμένων ἀλφίτων. Οἱ βασανισταὶ δ'
[3, 36]	γενόμενος, ἔνθα ὁ Πολύκαρπος ἦν,	μίαν	μὲν τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον
[3, 8]	ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι τὴν μέλλουσαν	ἐρημίαν	τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον,
[3, 8]	καὶ δώσω σοι ἔθνη τὴν	κληρονομίαν	σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν σου
[3, 28]	τῷ τρίτῳ καὶ ἱστορίαν οὐκ	ἀξίαν	λήθης τῇ γραφῇ παραδέδωκεν, ὡς
[3, 6]	τοὺς δ' ἱκετεύοντας. Χρῆσαι σφίσιν	δεξιὰν	καὶ ξίφος, τῷ λιμῷ κατέλιπον
[3, 23]	ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων τὴν	δεξιάν·	ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς
[3, 23]	ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν τὴν	δεξιὰν	ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην
[3, 6]	μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ τὴν	ἀπόνοιαν	καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς τὰς
[3, 39]	ὡς ἀπεμνημόνευσεν. Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο	πρόνοιαν,	τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν
[3, 27]	μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον	ἀτοπίαν,	ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου πνεύματος
[3, 29]	σωτῆρος πρὸς τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς	ζηλοτυπίαν,	εἰς μέσον ἀγαγὼν τὴν γυναῖκα
[3, 20]	τῆς αὐτουργίας τὴν τοῦ σώματος	σκληρίαν	καὶ τοὺς ἀπὸ τῆς συνεχοῦς
[3, 23]	δὲ τελέως τὴν ἐν θεῷ	σωτηρίαν,	οὐδὲν ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ
[3, 4]	Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους Παύλου	δημηγορίαν	πρῶτον πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς,
[3, 26]	διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν	προσηγορίαν	ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας
[3, 32]	κατὰ τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας	κατηγορίαν,	πολυτρόπως ὁ δηλούμενος ὡς ἂν
[3, 17]	ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ τὴν	ἐνορίαν	ζημιώσας φυγαῖς καὶ ταῖς τῶν
[3, 39]	καὶ διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν	ἱστορίαν	ἀληθῆ τῶν δύο κατὰ τὴν
[3, 23]	ὁμοῦ τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ	ἱστορίαν	ἀναγκαιοτάτην οἷς τὰ καλὰ καὶ
[3, 24]	τέλει τοῦ χρόνου αὐτῷ γεγενημένην	ἱστορίαν·	εἰκότως δ' οὖν τὴν μὲν
[3, 28]	προθείς, ἐν τῷ τρίτῳ καὶ	ἱστορίαν	οὐκ ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ
[3, 39]	ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ ἄλλην	ἱστορίαν	περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς ἁμαρτίαις
[3, 25]	λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὴν ἑξῆς	ἱστορίαν	~Σίμωνα τὸν μάγον Μένανδρος διαδεξάμενος,
[3, 30]	οὐ λυπεῖ καὶ ἄλλην ἀξιοδιήγητον	ἱστορίαν	τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι, ἣν ἐν
[3, 9]	εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν, τὴν δ'	ἱστορίαν	τοῦ κατ' αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ πολέμου
[3, 31]	ἐπὶ τὴν τῶν ἑξῆς προΐωμεν	ἱστορίαν.	~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν
[3, 10]	ἄλλοις δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν	ἱστορίαν,	ὧν ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν τῷ
[3, 36]	ἵν' ἐάν τις ἀπέρχηται εἰς	Συρίαν,	καὶ τὰ παρ' ὑμῶν ἀποκομίσῃ
[3, 32]	τὸν Χριστὸν πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ	μαρτυρίαν,	γράφει δὲ οὕτως· ἔρχονται οὖν
[3, 11]	τὰ ἑξῆς. ~Μετὰ τὴν Ἰακώβου	μαρτυρίαν	καὶ τὴν αὐτίκα γενομένην ἅλωσιν
[3, 36]	ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς θεὸν	μαρτυρίαν	κατακριθεὶς πρὸς θηρία, ὅτι σῖτος
[3, 2]	μετὰ τὴν Παύλου καὶ Πέτρου	μαρτυρίαν	πρῶτος κληροῦται τὴν ἐπισκοπὴν Λίνος.
[3, 4]	ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ αὐτῶν	μαρτυρίαν	ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ
[3, 18]	ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν κατὰ	τιμωρίαν	δεδόσθαι. ~Τοῦ δ' αὐτοῦ Δομετιανοῦ
[3, 23]	εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις κατὰ τὴν	Ἀσίαν	ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς
[3, 23]	πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ τὴν	Ἀσίαν	Ἰωάννῃ τῷ τοῦ κυρίου μαθητῇ
[3, 31]	πως· καὶ γὰρ κατὰ τὴν	Ἀσίαν	μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα ἀναστήσεται
[3, 31]	ἐν Ἱεραπόλει τῇ κατὰ τὴν	Ἀσίαν·	ὁ τάφος αὐτῶν ἐστιν ἐκεῖ
[3, 39]	ἀληθῆ τῶν δύο κατὰ τὴν	Ἀσίαν	ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο τε
[3, 1]	δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν	Ἀσίαν,	πρὸς οὓς καὶ διατρίψας ἐν
[3, 39]	ὁ Παπίας γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι	θαυμασίαν	ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου θυγατέρων
[3, 26]	αὐτοῦ βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους	ἀθανασίαν	ἀΐδιον ἐν αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν
[3, 23]	μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν	ἐκκλησίαν	ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς
[3, 3]	ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην μίαν	γνησίαν	ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ παρὰ τοῖς
[3, 23]	εἶτά που καὶ νύκτωρ ἐπὶ	λωποδυσίαν	ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ
[3, 6]	εὐσεβεῖς καὶ τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε	θυσίαν,	ἐγὼ μὲν ὑμῖν βέβρωκα, καὶ
[3, 8]	ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς τὴν	θυσίαν	ἔτεκεν ἄρνα ἐν τῷ ἱερῷ
[3, 6]	αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις διὰ τὴν	οὐσίαν.	Τῷ λιμῷ δ' ἡ ἀπόνοια
[3, 20]	Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν	παρουσίαν	τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ Ἡρῴδης.
[3, 24]	τοῦ κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν	αἰτίαν	προύθηκεν δι' ἣν πεποίηται τὴν
[3, 18]	Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον	Ποντίαν	κατὰ τιμωρίαν δεδόσθαι. ~Τοῦ δ'
[3, 18]	Δομετιανοῦ μετὰ πλείστων ἑτέρων καὶ	Φλαυίαν	Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες, ἐξ ἀδελφῆς γεγονυῖαν
[3, 39]	νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν κατ' αὐτὸν	γεγονυῖαν	ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν ἕτερον
[3, 18]	Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες, ἐξ ἀδελφῆς	γεγονυῖαν	Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς τῶν τηνικάδε
[3, 27]	αὐτὸν θεὸν λόγον ὄντα καὶ	σοφίαν	ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν προτέρων περιετρέποντο
[3, 33]	ἄνευ προφανῶν διωγμῶν μερικοὺς κατ'	ἐπαρχίαν	ἐξάπτεσθαι πλείους τε τῶν πιστῶν
[3, 36]	ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο,	κἂν	αὐτὰ δὲ ἄκοντα μὴ θέλῃ,
[3, 6]	τὰ δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων	κἂν	εἴ τι τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ'
[3, 6]	τὰ μὲν παρὰ Ῥωμαίοις δουλεία	κἂν	ζήσωμεν ἐπ' αὐτούς, φθάνει δὲ
[3, 6]	δόξαιμι τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις ἀνθρώποις,	κἂν	παρέλιπον τὴν συμφορὰν ἡδέως, εἰ
[3, 6]	τι μέρος αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες	ἤνεγκαν,	οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ'
[3, 38]	Παύλου, οἳ μὲν τὸν εὐαγγελιστὴν	Λουκᾶν,	οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα τοῦτον
[3, 5]	τῆς Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου,	Πέλλαν	αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν
[3, 18]	μετὰ πλείστων ἑτέρων καὶ Φλαυίαν	Δομέτιλλαν	ἱστορήσαντες, ἐξ ἀδελφῆς γεγονυῖαν Φλαυίου
[3, 7]	μετὰ τὴν κατὰ τοῦ Χριστοῦ	τόλμαν	τὸν κατ' αὐτῶν ὄλεθρον ὑπερθεμένης,
[3, 28]	χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων	πλανᾶν,	λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος δέ,
[3, 36]	ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς κατὰ	Σμύρναν	ἐκκλησίας πρὸς τῶν αὐτοπτῶν καὶ
[3, 6]	δὲ βασάνων ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς	ἔρευναν	τροφῆς, ὀρόβοις μὲν ἐμφράττοντες τοῖς
[3, 25]	καὶ τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον	κατέλεξαν,	ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν
[3, 0]	~Α Ὅποι γῆς	ἐκήρυξαν	τὸν Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι. Β
[3, 8]	θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν ἐξαπίνης	ἀναβοᾶν	ἤρξατο· φωνὴ ἀπ' ἀνατολῆς, φωνὴ
[3, 20]	πόσων χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ	εἶπαν	ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς
[3, 39]	Ἰοῦστος, καὶ Ματθίαν· καὶ προσευξάμενοι	εἶπαν»	Καὶ ἄλλα δὲ ὁ αὐτὸς
[3, 37]	ἔργον ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι	πάμπαν	ἀνηκόοις τοῦ τῆς πίστεως λόγου
[3, 27]	Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν ἀποστόλου	πάμπαν	τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι
[3, 11]	τοῦ σωτῆρος τὸν γὰρ οὖν	Κλωπᾶν	ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν Ἡγήσιππος
[3, 6]	τῶν στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ'	ἡμέραν	ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς
[3, 8]	καὶ τὸν ναόν, ὡς δοκεῖν	ἡμέραν	εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο παρέτεινεν
[3, 6]	εἴ τι τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ'	ἡμέραν	εἰσπηδῶντες ἥρπαζον οἱ δορυφόροι. Δεινὴ
[3, 8]	πάντα τὸν λαόν. Τοῦτο μεθ'	ἡμέραν	καὶ νύκτωρ κατὰ πάντας τοὺς
[3, 36]	γράφει, ποιμένος αὐτῆς μνημονεύων Ὀνησίμου,	ἑτέραν	δὲ τῇ ἐν Μαγνησίᾳ τῇ
[3, 31]	προφητεύουσαι. Τὰ μὲν οὖν εἰς	ἡμετέραν	ἐλθόντα γνῶσιν περί τε τῶν
[3, 25]	αἷς ἑξῆς τὴν φερομένην Ἰωάννου	προτέραν	καὶ ὁμοίως τὴν Πέτρου κυρωτέον
[3, 3]	κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ φερομένην	δευτέραν	οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι παρειλήφαμεν,
[3, 4]	ἐπὶ Ῥώμης αὐτῷ κατὰ τὴν	δευτέραν	πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ
[3, 6]	τῶν ταῦτα παθόντων ἤνεγκεν γενεὰν	ἀθεωτέραν·	τῇ γοῦν τούτων ἀπονοίᾳ πᾶς
[3, 6]	αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ καὶ	μοῖραν	αὐτοῖς εἰποῦσα καλὴν τετηρηκέναι, τὰ
[3, 23]	καὶ ἐπί τινα τῶν οὐ	μακρὰν	πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν
[3, 24]	σπουδῆς τῆς περὶ τὸ λογογραφεῖν	μικρὰν	ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ' ἔπραττον
[3, 36]	Ῥωμαίων πόλιν ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι	βορὰν	τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν.
[3, 5]	τοῦ θεοῦ περιβοήτῳ νεῷ, παντελῆ	φθορὰν	καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον τὸν διὰ
[3, 6]	αὖθις ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον τὴν	συμφορὰν	ἡδέως, εἰ μὴ τῶν κατ'
[3, 8]	ναόν, ὡς δοκεῖν ἡμέραν εἶναι	λαμπράν,	καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ' ἡμίσειαν
[3, 6]	Τοῖς δ' ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	φρουρὰν	νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν
[3, 6]	ἀπείρους μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ	ψυχρὰν	ἂν καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν,
[3, 8]	ἔχουσα βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς	ὥραν	ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ
[3, 8]	καὶ τοῦτο παρέτεινεν ἐφ' ἡμίσειαν	ὥραν·	ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις ἀγαθὸν
[3, 8]	Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ νυκτὸς ἐνάτην	ὥραν,	τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν τὸν βωμὸν
[3, 8]	ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν τὴν	χώραν	ἅρματα καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι
[3, 37]	τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ	πᾶσαν	εἰς πλάτος ἐπισπείροντες τὴν οἰκουμένην.
[3, 24]	οὐρανῶν βασιλείας τὴν γνῶσιν ἐπὶ	πᾶσαν	κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς
[3, 36]	γὰρ πίστιν καὶ ὑπομονὴν καὶ	πᾶσαν	οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν κύριον
[3, 8]	δὴ ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ· εἰς	πᾶσαν	τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος»
[3, 9]	λόγους βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ	πᾶσαν	τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν ἐν ὅλοις
[3, 8]	ἡλίου δύσεως ὤφθη μετέωρα περὶ	πᾶσαν	τὴν χώραν ἅρματα καὶ φάλαγγες
[3, 36]	πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν	πᾶσαν	ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς
[3, 1]	ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφ'	ἅπασαν	κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν,
[3, 5]	τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ	σύμπασαν	τὴν Ἰουδαίαν γῆν, ἡ ἐκ
[3, 6]	μὲν ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι	διήρπασαν,	ὅσην ἐκ τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη
[3, 7]	ἄρα ποτὲ δυνηθεῖεν ἐφ' οἷς	ἔδρασαν,	μετανοήσαντες συγγνώμης καὶ σωτηρίας τυχεῖν,
[3, 8]	τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν κινήσεως	ἔφασαν	ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου, μετὰ δὲ
[3, 6]	ᾕρει, καὶ παρὰ τὴν ὄψιν	ἐπεπήγεσαν.	Ἣ δ' ἐμόν, ἔφη, τοῦτο
[3, 24]	τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε	ᾔδεσαν	οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ δὲ τοῦ
[3, 6]	Μετὰ ταῦθ' οἳ μὲν τρέμοντες	ἐξῄεσαν,	πρὸς ἓν τοῦτο δειλοὶ καὶ
[3, 6]	τῶν σωμάτων περισπῶντες, μετὰ γέλωτος	ἐξῄεσαν,	τάς τε ἀκμὰς τῶν ξιφῶν
[3, 37]	πάλιν χώρας τε καὶ ἔθνη	μετῄεσαν	σὺν τῇ ἐκ θεοῦ χάριτι
[3, 10]	τὴν ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι καὶ	παρατετεύχεσαν	τῷ πολέμῳ, καθάπερ βασιλεὺς Ἀγρίππας
[3, 31]	ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ	ἦσαν	παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ
[3, 6]	προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες	ἦσαν	ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς
[3, 20]	εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν, καὶ	ὡμολόγησαν.	Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις
[3, 5]	τῆς Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς ἔσχατα	περιηλάθησαν	συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν
[3, 9]	τὰ πάτρια τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους	ἐπειράθησαν.	Τούτων ἐν τῷ προτέρῳ τὸν
[3, 4]	πρὸς αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν	ἐδοκιμάσθησαν	ἐκκλησίας, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν, μὴ
[3, 11]	κυρίου πλείους γὰρ καὶ τούτων	περιῆσαν	εἰς ἔτι τότε τῷ βίῳ,
[3, 20]	λέγων ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ	περιῆσαν	οἱ ἀπὸ γένους τοῦ κυρίου
[3, 36]	συνέπαθον. Οὐ γὰρ τὸν νῦν	ἠγάπησαν	αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ ἡμῶν
[3, 6]	ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ' οἱ στασιασταὶ	παρῆσαν	καὶ τῆς ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες,
[3, 39]	ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ	ἔστησαν	δύο, Ἰωσὴφ τὸν καλούμενον Βαρσαβᾶν,
[3, 28]	τὸν καὶ τὴν ἀπ' ἐκείνου	κληθεῖσαν	Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι
[3, 32]	βασιλείαν μετὰ τὴν ἤδη πρότερον	ἱστορηθεῖσαν	αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν
[3, 24]	γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ	προγραφεῖσαν	ἀποσιωπῆσαι τὸν Ἰωάννην, τῆς δὲ
[3, 4]	καὶ χαράξαι μαρτύρεται καθ' ἃ	παρέδοσαν	αὐτῷ οἱ ἀπ' ἀρχῆς αὐτόπται
[3, 6]	ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν	μετέδοσαν,	ἀγαπητὸν δ' ἦν τὸ μὴ
[3, 20]	σάρκα λεγομένου αὐτοῦ ἀδελφοῦ· οὓς	ἐδηλατόρευσαν	ὡς ἐκ γένους ὄντας Δαυίδ.
[3, 36]	καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ	ἐπίστευσαν»	Οἶδεν δὲ αὐτοῦ τὸ μαρτύριον
[3, 3]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου	οὖσαν	αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ δίκαιον
[3, 36]	τὴν εἰς τὸν κύριον ἡμῶν	ἀνήκουσαν»	Καὶ τὰ μὲν περὶ τὸν
[3, 8]	δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι τὴν	μέλλουσαν	ἐρημίαν τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ'
[3, 23]	λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ πως	ἔχουσαν	καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν· Ἄκουσον
[3, 36]	κολάσεις τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ	ἐρχέσθωσαν,	μόνον ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω»
[3, 7]	πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ πάλιν·	Ὅταν	δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων
[3, 24]	τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι, τὴν δὲ	γλῶτταν	ἰδιωτεύοντες, τῇ γε μὴν πρὸς
[3, 21]	~Μικρῷ δὲ πλέον ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα	Νερούαν	διαδέχεται Τραϊανός. Οὗ δὴ πρῶτον
[3, 10]	προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς πραχθέντα	συνέγραψαν	ἐν τρισὶν καὶ δέκα βιβλίοις·
[3, 10]	αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ τινες Μακκαβαϊκὸν	ἐπέγραψαν	τῷ τοὺς ἀγῶνας τῶν ἐν
[3, 31]	καὶ ἡ ἑτέρα αὐτοῦ θυγάτηρ	ἐν	ἁγίῳ πνεύματι πολιτευσαμένη ἐν Ἐφέσῳ
[3, 32]	καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν ἡ ἐκκλησία,	ἐν	ἀδήλῳ που σκότει ὡς εἰ
[3, 4]	πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς	ἐν	Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον ἀρχαίων
[3, 24]	πράξεων ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος	ἐν	Αἰνὼν ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, σαφῶς
[3, 7]	πάθος καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας	ἐν	αἷς ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς
[3, 5]	ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ' οὖν	ἐν	αἷς ἡμέραις τὸν πάντων σωτῆρα
[3, 38]	~Ὥσπερ οὖν ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου	ἐν	αἷς κατελέξαμεν ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ
[3, 36]	Ῥούφῳ καὶ Ζωσίμῳ, ἀλλὰ καὶ	ἐν	ἄλλοις τοῖς ἐξ ὑμῶν καὶ
[3, 3]	μὴν τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις	ἐν	ἀναμφιλέκτοις παρείληφα. Ἐπεὶ δ' ὁ
[3, 26]	αὐτὸν ὑπὸ τῶν δαιμόνων καὶ	ἐν	Ἀντιοχείᾳ γενόμενον, πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ
[3, 20]	τοῦ ἡμίσεος, καὶ ταῦτα οὐκ	ἐν	ἀργυρίοις ἔφασκον ἔχειν, ἀλλ' ἐν
[3, 4]	ἐν ταῖς Πράξεσι μετὰ τὴν	ἐν	Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους Παύλου
[3, 33]	βούλεσθαι αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν ἀνόσιον	ἐν	αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ καὶ
[3, 39]	ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι	ἐν	αὐτοῖς» Ταῦτα μὲν οὖν ἱστόρηται
[3, 25]	τε γνώμη καὶ ἡ τῶν	ἐν	αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις πλεῖστον ὅσον
[3, 5]	προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως	ἐν	αὐτῷ κατέστη τῷ πάλαι τοῦ
[3, 18]	τόν τε διωγμὸν καὶ τὰ	ἐν	αὐτῷ μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ γε
[3, 36]	ἄλλοις τοῖς ἐξ ὑμῶν καὶ	ἐν	αὐτῷ Παύλῳ καὶ τοῖς λοιποῖς
[3, 26]	οὗ τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν ἀΐδιον	ἐν	αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν τῷ βίῳ,
[3, 28]	Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε	ἐν	βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ
[3, 15]	συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα	ἐν	βίβλῳ ζωῆς» ~Τούτου δὴ οὖν
[3, 28]	γραφαῖς τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν χιλιονταετίας	ἐν	γάμῳ ἑορτῆς, θέλων πλανᾶν, λέγει
[3, 7]	πως προφητεύων· οὐαὶ δὲ ταῖς	ἐν	γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις
[3, 36]	οἳ καὶ εὐεργετούμενοι χείρονες γίνονται,	ἐν	δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν μᾶλλον
[3, 28]	καθ' ἡμᾶς τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς,	ἐν	δευτέρῳ τῶν Ἐπαγγελιῶν περὶ τῆς
[3, 23]	Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ μὲν πρότερος	ἐν	δευτέρῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις
[3, 4]	ᾗ τοῖς ἐξ Ἑβραίων οὖσιν	ἐν	διασπορᾷ Πόντου καὶ Γαλατίας Καππαδοκίας
[3, 20]	ἐν ἀργυρίοις ἔφασκον ἔχειν, ἀλλ'	ἐν	διατιμήσει γῆς πλέθρων λθʹ μόνων,
[3, 20]	τοῦ αἰῶνος γενησομένη, ὁπηνίκα ἐλθὼν	ἐν	δόξῃ κρινεῖ ζῶντας καὶ νεκροὺς
[3, 4]	ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς	ἐν	δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν
[3, 5]	πάθος διατέθεινται, ταῖς αὐταῖς ὥσπερ	ἐν	εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα αὐτοὺς
[3, 5]	τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ	ἐν	εἱρκτῇ ῥήμασιν αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι εἰς
[3, 38]	καὶ τῷ μὴ πόρρω τὰ	ἐν	ἑκατέροις τοῖς συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι.
[3, 7]	γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις	ἐν	ἐκείναις ταῖς ἡμέραις· προσεύχεσθε δὲ
[3, 3]	εἰσαγωγικῆς, κέκριται· ὅθεν ἤδη καὶ	ἐν	ἐκκλησίαις ἴσμεν αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ
[3, 9]	τοῦ κατ' αὐτὸν Ῥωμαϊκοῦ πολέμου	ἐν	ἑπτά, ἃ καὶ οὐ μόνον
[3, 18]	τὸν καιρὸν ἐπ' ἀκριβὲς ἐπεσημήναντο,	ἐν	ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ μετὰ πλείστων
[3, 31]	θυγάτηρ ἐν ἁγίῳ πνεύματι πολιτευσαμένη	ἐν	Ἐφέσῳ ἀναπαύεται· ἔτι δὲ καὶ
[3, 39]	ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο τε	ἐν	Ἐφέσῳ γενέσθαι μνήματα καὶ ἑκάτερον
[3, 23]	διὰ τούτων· Ἀλλὰ καὶ ἡ	ἐν	Ἐφέσῳ ἐκκλησία ὑπὸ Παύλου μὲν
[3, 31]	καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος, οὗτος	ἐν	Ἐφέσῳ κεκοίμηται» Ταῦτα καὶ περὶ
[3, 31]	ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους τῆς δ'	ἐν	Ἐφέσῳ παροικίας ἐπίσκοπος οὗτος ἦν
[3, 4]	μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν τῆς	ἐν	Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται πρῶτος τὴν
[3, 1]	Ἀσίαν, πρὸς οὓς καὶ διατρίψας	ἐν	Ἐφέσῳ τελευτᾷ, Πέτρος δ' ἐν
[3, 31]	ἡμέρᾳ τῆς παρουσίας τοῦ κυρίου,	ἐν	ᾗ ἔρχεται μετὰ δόξης ἐξ
[3, 38]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο·	ἐν	ᾗ τῆς πρὸς Ἑβραίους πολλὰ
[3, 4]	ἧς εἰρήκαμεν ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς,	ἐν	ᾗ τοῖς ἐξ Ἑβραίων οὖσιν
[3, 5]	οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν,	ἐν	ἧ τῶν εἰς Χριστὸν πεπιστευκότων
[3, 5]	ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης	ἐν	ἡμέραις τῆς τοῦ πάσχα ἑορτῆς
[3, 23]	ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν	ἐν	θεῷ σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι μικρὸν
[3, 31]	τῶν δώδεκα ἀποστόλων, ὃς κεκοίμηται	ἐν	Ἱεραπόλει καὶ δύο θυγατέρες αὐτοῦ
[3, 36]	καθ' ὃν ἐγνωρίζετο Παπίας, τῆς	ἐν	Ἱεραπόλει παροικίας καὶ αὐτὸς ἐπίσκοπος,
[3, 31]	προφήτιδες τέσσαρες αἱ Φιλίππου γεγένηνται	ἐν	Ἱεραπόλει τῇ κατὰ τὴν Ἀσίαν·
[3, 8]	αὐτὸς ἱστορεῖ, χρησμόν τινα φάσκων	ἐν	ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς
[3, 32]	Κλωπᾶ, ὃν δεύτερον καταστῆναι τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ
[3, 5]	ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά τινα χρησμὸν
[3, 22]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ τούτους τὴν
[3, 35]	τὸν δηλωθέντα τελειωθέντος τρόπον, τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν θρόνον Ἰουδαῖός
[3, 0]	τελευτῆς. ΛΒ Ὅπως Συμεὼν ὁ	ἐν	Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος ἐμαρτύρησεν. ΛΓ Ὅπως
[3, 0]	ἡγεῖται. ΛΕ Ὡς τρίτος τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοις Ἰοῦστος. ΛϚ Περὶ Ἰγνατίου
[3, 0]	μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται Συμεὼν τῆς	ἐν	Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς Οὐεσπασιανὸς τοὺς
[3, 28]	καὶ πάλιν ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς	ἐν	Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα πολιτευομένην δουλεύειν.
[3, 3]	τὴν καλουμένην Ἀποκάλυψιν οὐδ' ὅλως	ἐν	καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε
[3, 31]	τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου θυγατέρων	ἐν	Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας ἅμα τῷ
[3, 36]	μνημονεύων Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ	ἐν	Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα
[3, 5]	καὶ τῶν ἐν τούτῳ γεγενημένων	ἐν	μέρει ἕκαστα, καὶ ὡς ἐπὶ
[3, 5]	δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα τῶν	ἐν	μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς ὅσα διὰ
[3, 23]	ἦν, βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος	ἐν	μέσῳ, καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας
[3, 25]	τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν οὐδ'	ἐν	νόθοις αὐτὰ κατατακτέον, ἀλλ' ὡς
[3, 24]	ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων μαρτυρίας	ἐν	οἰκείῳ καιρῷ τὴν ἐπίκρισιν δέξεται
[3, 9]	τὰ Περὶ τῆς Ἰουδαίων ἀρχαιότητος,	ἐν	οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς Ἀπίωνα
[3, 39]	αὐτοῦ καί τινα ἄλλα μυθικώτερα·	ἐν	οἷς καὶ χιλιάδα τινά φησιν
[3, 9]	δὴ πᾶσαν τὴν Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν	ἐν	ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν, τὴν
[3, 25]	καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν	ἐν	ὁμολογουμένοις· τῶν δ' ἀντιλεγομένων, γνωρίμων
[3, 4]	ἐκ τῶν Πέτρου δὲ λέξεων	ἐν	ὁπόσαις καὶ οὗτος ἐπαρχίαις τοὺς
[3, 7]	τὸν κατ' αὐτῶν ὄλεθρον ὑπερθεμένης,	ἐν	ὅσοις τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν
[3, 24]	διακονίᾳ. Ὁ γοῦν Παῦλος πάντων	ἐν	παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν τε
[3, 32]	κυρίου, καὶ γενομένης εἰρήνης βαθείας	ἐν	πάσῃ ἐκκλησίᾳ, μένουσι μέχρι Τραϊανοῦ
[3, 24]	παραδοξοποιῷ δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ μὲν	ἐν	πειθοῖ καὶ τέχνῃ λόγων τὰ
[3, 18]	Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει, αὐταῖς συλλαβαῖς	ἐν	πέμπτῳ τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις
[3, 36]	οὐκ εἰς κενὸν ἔδραμον, ἀλλ'	ἐν	πίστει καὶ δικαιοσύνῃ, καὶ ὅτι
[3, 33]	ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν	ἐν	πλείοσι τόποις ὁ καθ' ἡμῶν
[3, 16]	Κόρινθον γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ	ἐν	πλείσταις ἐκκλησίαις ἐπὶ τοῦ κοινοῦ
[3, 31]	τῶν ἀντιλεγομένων μέν, ὅμως δ'	ἐν	πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων
[3, 6]	ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν, ἄθλιον,	ἐν	πολέμῳ καὶ λιμῷ καὶ στάσει,
[3, 1]	ἐν Ἐφέσῳ τελευτᾷ, Πέτρος δ'	ἐν	Πόντῳ καὶ Γαλατίᾳ καὶ Βιθυνίᾳ
[3, 24]	τῇ γραφῇ τὴν περὶ τῶν	ἐν	πρώτοις καὶ κατ' ἀρχὴν τοῦ
[3, 36]	ὁμιλίαις τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς,	ἐν	πρώτοις μάλιστα προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις
[3, 25]	διαθήκης γραφάς. Καὶ δὴ τακτέον	ἐν	πρώτοις τὴν ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων
[3, 28]	δή τινας τοῦ αὐτοῦ ψευδοδοξίας	ἐν	πρώτῳ συγγράμματι τῶν πρὸς τὰς
[3, 1]	ἔοικεν· ὃς καὶ ἐπὶ τέλει	ἐν	Ῥώμῃ γενόμενος, ἀνεσκολοπίσθη κατὰ κεφαλῆς,
[3, 36]	δὲ καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν	ἐν	σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ πιστεύω
[3, 36]	διατυποῦσθαι ἀναγκαῖον ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα	ἐν	Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ Πολύκαρπος
[3, 7]	τῷ λαῷ τούτῳ· καὶ πεσοῦνται	ἐν	στόματι μαχαίρας καὶ αἰχμαλωτισθήσονται εἰς
[3, 25]	ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς	ἐν	συγγράμματι τῶν κατὰ τὰς διαδοχὰς
[3, 0]	αὐτοῦ κεκλημένων. Λ Περὶ τῶν	ἐν	συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων. ΛΑ Περὶ
[3, 30]	γάμον τοὺς τῶν ἀποστόλων ἐξετασθέντας	ἐν	συζυγίαις καταλέγει, φάσκων· Ἢ καὶ
[3, 37]	τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν	ἐν	ταῖς αὐτῶν ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου
[3, 3]	Ἐπεὶ δ' ὁ αὐτὸς ἀπόστολος	ἐν	ταῖς ἐπὶ τέλει προσρήσεσιν τῆς
[3, 37]	τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν	ἐν	ταῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις
[3, 4]	καὶ ἀφ' ὧν ὁ Λουκᾶς	ἐν	ταῖς Πράξεσιν ἱστόρησεν· καὶ ἐκ
[3, 4]	μὴν ἀλλὰ καὶ ὁ Λουκᾶς	ἐν	ταῖς Πράξεσιν τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ
[3, 31]	μὲν οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς	ἐν	ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων τῶν
[3, 6]	χρεών, προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος	ἐν	ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς ἦν,
[3, 33]	τῆς πίστεως ἀναιρουμένων, ἅμα δ'	ἐν	ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν ἀνόσιον μηδὲ
[3, 24]	μὴν εὐλόγως πρὸς τῶν ἀρχαίων	ἐν	τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν ἄλλων τριῶν
[3, 10]	ὁ αὐτὸς ὡς ἂν προῃρημένος	ἐν	τέτταρσιν συγγράψαι βιβλίοις κατὰ τὰς
[3, 38]	κατελέξαμεν ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ Κλήμεντος	ἐν	τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ πᾶσιν, ἣν
[3, 7]	εἰ ἔγνως καί γε σὺ	ἐν	τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ τὰ πρὸς
[3, 18]	τὸν ἀντί χριστον προσηγορίας φερομένης	ἐν	τῇ Ἰωάννου λεγομένῃ Ἀποκαλύψει, αὐταῖς
[3, 1]	εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ ὕστερον	ἐν	τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος μεμαρτυρηκότος;
[3, 39]	γεγονώς, ἀρχαῖος ἀνήρ, ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ	ἐν	τῇ τετάρτῃ τῶν ἑαυτοῦ βιβλίων.
[3, 28]	οὗ φωνὰς ἤδη πρότερον παρατέθειμαι,	ἐν	τῇ φερομένῃ αὐτοῦ ζητήσει ταῦτα
[3, 36]	Πολύκαρπος δὲ τούτων αὐτῶν μέμνηται	ἐν	τῇ φερομένῃ αὐτοῦ πρὸς Φιλιππησίους
[3, 39]	ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις αὐτῶν μνημονεύσας	ἐν	τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν αὐτῶν
[3, 22]	Ἀντιοχείας Εὐοδίου πρώτου καταστάντος δεύτερος	ἐν	τοῖς δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο. Συμεὼν
[3, 7]	εἰς τὰς ἐπαρχίας διανενεμῆσθαι φθαρησομένους	ἐν	τοῖς θεάτροις σιδήρῳ καὶ θηρίοις,
[3, 10]	δὲ αὐτῷ σπουδασθῆναι ὁ αὐτὸς	ἐν	τοῖς ἰδίοις αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις.
[3, 36]	εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον	ἐν	τοῖς μακαρίοις Ἰγνατίῳ καὶ Ῥούφῳ
[3, 25]	εἴτε καὶ ἑτέρου ὁμωνύμου ἐκείνῳ.	Ἐν	τοῖς νόθοις κατατετάχθω καὶ τῶν
[3, 10]	ἐπέγραψαν τῷ τοὺς ἀγῶνας τῶν	ἐν	τοῖς οὕτω καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς συγγράμμασιν
[3, 24]	Μάρκον δὲ ἡ γενομένη αἰτία	ἐν	τοῖς πρόσθεν ἡμῖν δεδήλωται· ὁ
[3, 6]	τε ἀκμὰς τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον	ἐν	τοῖς πτώμασιν, καί τινας τῶν
[3, 3]	οἱ πάλαι πρεσβύτεροι ὡς ἀναμφιλέκτῳ	ἐν	τοῖς σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν·
[3, 31]	καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων	ἐν	τούτοις διειληφότες, ἐπὶ τὴν τῶν
[3, 33]	δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν	ἐν	τούτοις ἦν· ~Τῶν δ' ἐπὶ
[3, 1]	~Τὰ μὲν δὴ κατὰ Ἰουδαίους	ἐν	τούτοις ἦν· τῶν δὲ ἱερῶν
[3, 28]	φιλοσώματος ὢν καὶ πάνυ σαρκικός,	ἐν	τούτοις ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι, γαστρὸς καὶ
[3, 25]	ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ'	ἐν	τούτοις τινὲς καὶ τὸ καθ'
[3, 8]	ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα	ἐν	τούτοις· Τὸν γοῦν ἄθλιον δῆμον
[3, 5]	πολέμου τὸν τρόπον καὶ τῶν	ἐν	τούτῳ γεγενημένων ἐν μέρει ἕκαστα,
[3, 21]	μετὰ τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη.	Ἐν	τούτῳ δὲ Ῥωμαίων εἰς ἔτι
[3, 6]	τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς ἄξιον	ἐν	τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν ἀνδρῶν
[3, 18]	μηδὲν καθ' ἡμῶν ἄτοπον ἐπινοήσαντος.	~Ἐν	τούτῳ κατέχει λόγος τὸν ἀπόστολον
[3, 36]	Δαμᾶ μνήμην πεποίηται, καὶ τῇ	ἐν	Τράλλεσι δὲ ἄλλην, ἧς ἄρχοντα
[3, 10]	τὰ κατ' αὐτοὺς πραχθέντα συνέγραψαν	ἐν	τρισὶν καὶ δέκα βιβλίοις· αἱ
[3, 23]	μέχρι τῶν Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ	ἐν	τρίτῳ δὲ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως
[3, 29]	Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης	ἐν	τρίτῳ Στρωματεῖ ταῦτα περὶ αὐτοῦ
[3, 1]	μεμαρτυρηκότος; ταῦτα Ὠριγένει κατὰ λέξιν	ἐν	τρίτῳ τόμῳ τῶν εἰς τὴν
[3, 31]	περὶ τῆς τῶνδε τελευτῆς· καὶ	ἐν	τῷ Γαΐου δέ, οὗ μικρῷ
[3, 24]	πάρεστιν μόνα τὰ μετὰ τὴν	ἐν	τῷ δεσμωτηρίῳ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ
[3, 6]	πᾶς ὁ λαὸς συναπώλετο» Καὶ	ἐν	τῷ ἕκτῳ δὲ βιβλίῳ οὕτως
[3, 8]	πρὸς τὴν θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα	ἐν	τῷ ἱερῷ μέσῳ· ἡ δ'
[3, 24]	Σαλείμ, σαφῶς τε τοῦτο δηλοῦν	ἐν	τῷ λέγειν. Οὔπω γὰρ ἦν
[3, 18]	φησίν· Εἰ δὲ ἔδει ἀναφανδὸν	ἐν	τῷ νῦν καιρῷ κηρύττεσθαι τοὔνομα
[3, 5]	πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη	ἐν	τῷ ὀνόματί μου» οὐ μὴν
[3, 9]	τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἐπειράθησαν. Τούτων	ἐν	τῷ προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν τῆς
[3, 28]	τῶν πρὸς τὰς αἱρέσεις προθείς,	ἐν	τῷ τρίτῳ καὶ ἱστορίαν οὐκ
[3, 39]	ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ	ἐν	ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν μυστικῶς εἰρημένα
[3, 36]	γενόμενος, ἀπὸ Τρωάδος τοῖς τε	ἐν	Φιλαδελφίᾳ αὖθις διὰ γραφῆς ὁμιλεῖ
[3, 24]	διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν Ἰωάννην	ἐν	φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ οὖν τούτων
[3, 6]	τὰς τροφάς, καὶ τῶν φιλτάτων	ἐν	χερσὶ μαραινομένων οὐκ ἦν φειδὼ
[3, 6]	κόμης ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ	ἐν	χερσίν, οὐδέ τις ἦν οἶκτος
[3, 32]	ἡμῶν κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν·	ἐν	ᾧ Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ,
[3, 23]	καὶ ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν, προστίθησιν	ἐν	ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος πλούσιος
[3, 30]	ὅ γε Παῦλος οὐκ ὀκνεῖ	ἔν	τινι ἐπιστολῇ τὴν αὐτοῦ προσαγορεῦσαι
[3, 6]	οἳ μὲν τρέμοντες ἐξῄεσαν, πρὸς	ἓν	τοῦτο δειλοὶ καὶ μόλις ταύτης
[3, 23]	ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ οὐκ	ἔλαβεν,	συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν
[3, 23]	πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα	περιέλαβεν,	ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς ὡς ἐδύνατο
[3, 20]	ὄντας Δαυίδ. Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος	ἤγαγεν	πρὸς Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ
[3, 23]	κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν	ἐπανήγαγεν,	καὶ δαψιλέσι μὲν εὐχαῖς ἐξαιτούμενος,
[3, 4]	περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου γράφων	ἔλεγεν·	κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου» Τῶν
[3, 39]	τούτων· Καὶ τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος	ἔλεγεν·	Μάρκος μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος,
[3, 6]	μιᾷ. Πάντα δ' ὑπ' ὀδόντας	ἦγεν	ἡ ἀνάγκη, καὶ τὰ μηδὲ
[3, 39]	ὡς δηλητήριον φάρμακον ἐμπιόντος καὶ	μηδὲν	ἀηδὲς διὰ τὴν τοῦ κυρίου
[3, 33]	ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι	μηδὲν	ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους
[3, 29]	σαρκὶ μὲν μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι	μηδὲν	αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν
[3, 20]	τὰ ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς	μηδὲν	αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ
[3, 17]	καίπερ τοῦ πατρὸς αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ	μηδὲν	καθ' ἡμῶν ἄτοπον ἐπινοήσαντος. ~Ἐν
[3, 36]	γινώσκω, νῦν ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι.	Μηδέν	με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ
[3, 39]	Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ	μηδὲν	ὧν ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί
[3, 36]	εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ ἐπίστευσαν»	Οἶδεν	δὲ αὐτοῦ τὸ μαρτύριον καὶ
[3, 7]	ἀρθῆναι, τῷ παντὶ συμβεβηκότων ἔθνει,	οὐδὲν	ἂν δέοι ταῖς ἱστορίαις ἐπιλέγειν,
[3, 33]	τοῦ μὴ βούλεσθαι αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν	οὐδὲν	ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν
[3, 6]	μὲν δὴ παθῶν ὑπερίσταται λιμός,	οὐδὲν	δ' οὕτως ἀπόλλυσιν ὡς αἰδώς·
[3, 32]	κυρίου πάθει παραπλήσιον τέλος ἀπηνέγκατο·	οὐδὲν	δὲ οἷον καὶ τοῦ συγγραφέως
[3, 23]	τελέως τὴν ἐν θεῷ σωτηρίαν,	οὐδὲν	ἔτι μικρὸν διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα
[3, 39]	τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε	οὐδὲν	ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας
[3, 7]	ἠξιωμένα πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως	οὐδὲν	οἷον τοῖς τῇδε προσιοῦσιν τῇ
[3, 25]	τῶν ἄλλων ἀποστόλων πράξεις· ὧν	οὐδὲν	οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν κατὰ
[3, 6]	δ' ἡ ἀπόνοια τῶν στασιαστῶν	συνήκμαζεν,	καὶ καθ' ἡμέραν ἀμφότερα προσεξεκάετο
[3, 6]	καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας ἐφ' ἑαυτὴν	ἠρέθιζεν.	Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός τις
[3, 30]	αὐτοῦ προσαγορεῦσαι σύζυγον, ἣν οὐ	περιεκόμιζεν	διὰ τὸ τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές»
[3, 28]	εἰπών τινα ὡς ἐκ τῆς	ἀνέκαθεν	παραδόσεως, τοῦ αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς
[3, 6]	πάθος λαμβάνων ὡς παρ' αὐτῷ	τολμηθέν,	ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ τῶν λιμωττόντων
[3, 24]	δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν Ἰωάννην	ἦλθεν	Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν» καὶ
[3, 8]	καιροῦ· εἰς πᾶσαν τὴν γῆν	ἐξῆλθεν	ὁ φθόγγος» τῶν ἱερῶν ἀποστόλων
[3, 23]	αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ πρότερον	ἀπῆλθεν,	ὥς φασιν, πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι
[3, 23]	ἀπὸ τῆς Πάτμου τῆς νήσου	μετῆλθεν	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος
[3, 6]	εἰς μακρὸν ~Ἡ ἐκ θεοῦ	μετῆλθεν	τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν, τῶν
[3, 38]	μὴ νέον ὑπάρχει τὸ σύγγραμμα,	ὅθεν	δὴ καὶ εἰκότως ἔδοξεν αὐτὸ
[3, 3]	μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς, κέκριται·	ὅθεν	ἤδη καὶ ἐν ἐκκλησίαις ἴσμεν
[3, 25]	ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν·	ὅθεν	οὐδ' ἐν νόθοις αὐτὰ κατατακτέον,
[3, 27]	μνήμην τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν·	ὅθεν	παρὰ τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς
[3, 26]	ἐπὶ τῇ τῶν ἀνθρώπων ἄνωθέν	ποθεν	ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ,
[3, 18]	διέλαμπεν διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς	ἄποθεν	τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου συγγραφεῖς
[3, 36]	αὐτὸς Σμυρναίοις γράφων, οὐκ οἰδ'	ὁπόθεν	ῥητοῖς συγκέχρηται, τοιαῦτά τινα περὶ
[3, 9]	τῇ μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον ἱστορίᾳ,	ὁπόθεν	τε καὶ ἀφ' οἵου γένους
[3, 7]	περικυκλώσουσίν σε, καὶ συνέξουσίν σε	πάντοθεν,	καὶ ἐδαφιοῦσίν σε καὶ τὰ
[3, 23]	τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ εἶχεν,	αὐτόθεν	ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ
[3, 6]	εὑρεῖν τι σιτίον ἄλλοις ἐκοπία,	πανταχόθεν	δ' ἄπορον ἦν ἤδη καὶ
[3, 11]	τῷ βίῳ λειπομένους ἐπὶ ταὐτὸν	πανταχόθεν	συνελθεῖν ἅμα τοῖς πρὸς γένους
[3, 6]	ἠπείλουν, εἰ μὴ δείξειεν τὸ	παρασκευασθέν,	ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ
[3, 39]	ἰδίᾳ γραφῇ παραδίδωσιν Ἀριστίωνος τοῦ	πρόσθεν	δεδηλωμένου τῶν τοῦ κυρίου λόγων
[3, 39]	ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ τῶν	πρόσθεν	δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ τοὺς
[3, 31]	τῷ Γαΐου δέ, οὗ μικρῷ	πρόσθεν	ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς ὃν
[3, 24]	ἡ γενομένη αἰτία ἐν τοῖς	πρόσθεν	ἡμῖν δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς
[3, 8]	δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας· μεταβαίνομεν	ἐντεῦθεν.	Τὸ δὲ τούτων φοβερώτερον, Ἰησοῦς
[3, 36]	ὅτε πρὸς τοὺς περὶ Πέτρον	ἐλήλυθεν,	ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ με
[3, 33]	ἐμήνυεν δὲ καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι	ἕωθεν	τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν Χριστὸν
[3, 4]	αὐτὸν εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ Παῦλος	εἴωθεν,	ὁπηνίκα ὡς περὶ ἰδίου τινὸς
[3, 4]	λόγου, οἷς καί φησιν ἔτ'	ἄνωθεν	ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν
[3, 26]	σωτὴρ ἐπὶ τῇ τῶν ἀνθρώπων	ἄνωθέν	ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος
[3, 23]	τὴν ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ» στενάξας	κάτωθεν	ὁ πρεσβύτης καί τι καὶ
[3, 23]	ἔρριψεν τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων	ἔκλαιεν	πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν γέροντα
[3, 36]	τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης αὐτὸν	ἀποστερήσαιεν	ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα
[3, 23]	λόγον μαρτύρων, πιστοὶ δ' ἂν	εἶεν	οὗτοι, τῆς ἐκκλησιαστικῆς πρεσβεύσαντες ὀρθοδοξίας,
[3, 7]	τότε μακροθυμούσης, εἰ ἄρα ποτὲ	δυνηθεῖεν	ἐφ' οἷς ἔδρασαν, μετανοήσαντες συγγνώμης
[3, 6]	κνίσης σπάσαντες, ἠπείλουν, εἰ μὴ	δείξειεν	τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν αὐτὴν εὐθέως·
[3, 7]	παντὸς πολέμου, πῶς οὐκ ἂν	ἀποθαυμάσειεν,	θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς
[3, 6]	τούτων ταῖς ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ	κατίδοιεν	ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον ἦν τοῦτο
[3, 26]	τοὺς αὐτῷ ἑπομένους ὡς μὴ	ἀποθνῄσκοιεν,	ἔπεισεν, καὶ νῦν τινές εἰσιν,
[3, 6]	μέτρου, πυρῶν μέν, εἰ πλουσιώτεροι	τυγχάνοιεν	ὄντες, οἱ δὲ πενέστεροι κριθῆς·
[3, 5]	παραθέσθαι, ὡς ἂν ἐκ μέρους	ἔχοιεν	οἱ τῇδε τῇ γραφῇ ἐντυγχάνοντες
[3, 6]	πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα παθόντων	ἤνεγκεν	γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν τούτων
[3, 6]	ὅσην ἐκ τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη	μετήνεγκεν	εἰς τὴν πόλιν, τὰ δὲ
[3, 18]	ὑπάτων, τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας	ἕνεκεν	εἰς νῆσον Ποντίαν κατὰ τιμωρίαν
[3, 24]	καὶ ὠφελείας τῆς τῶν ἐντευξομένων	ἕνεκεν,	ἐνταῦθά μοι κείσθω. Φέρε δέ,
[3, 36]	βορὰν τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας	ἕνεκεν.	Καὶ δὴ τὴν δι' Ἀσίας
[3, 18]	τῆς εἰς τὸν θεῖον λόγον	ἕνεκεν	μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν
[3, 8]	τοῦ ἀρχιερέως πρὸς τὴν θυσίαν	ἔτεκεν	ἄρνα ἐν τῷ ἱερῷ μέσῳ·
[3, 23]	ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν χάριν	ἧκεν	κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη, ὦ
[3, 24]	κατ' αὐτὸν συγγράμματος τὴν αἰτίαν	προύθηκεν	δι' ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν,
[3, 10]	ἀφελεῖν ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι	τετόλμηκεν,	πᾶσι δὲ σύμφυτόν ἐστιν εὐθὺς
[3, 23]	Πῶς καὶ τίνα θάνατον; θεῷ	τέθνηκεν,	εἶπεν· ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ
[3, 23]	τι καὶ ἐπιδακρύσας, ἐκεῖνος ἔφη	τέθνηκεν.	Πῶς καὶ τίνα θάνατον; θεῷ
[3, 23]	τελευταῖον ἐφώτισεν. Καὶ μετὰ τοῦτο	ὑφῆκεν	τῆς πλείονος ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς,
[3, 7]	τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι	ἤγγικεν	ἡ ἐρήμωσις αὐτῆς» Συγκρίνας δέ
[3, 1]	κεκηρυχέναι τοῖς ἐκ διασπορᾶς Ἰουδαίοις	ἔοικεν·	ὃς καὶ ἐπὶ τέλει ἐν
[3, 29]	ἡδονῶν τὸ παραχρᾶσθαι τῇ σαρκὶ	ἐδίδασκεν.	Οὐ γάρ, οἶμαι, ἐβούλετο κατὰ
[3, 24]	πλέον τῶν βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ	παραδέδωκεν,	καίτοι μυρία γε καὶ ἀπόρρητα
[3, 28]	οὐκ ἀξίαν λήθης τῇ γραφῇ	παραδέδωκεν,	ὡς ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων
[3, 30]	δὲ καὶ τὰς θυγατέρας ἀνδράσιν	ἐξέδωκεν,	καὶ ὅ γε Παῦλος οὐκ
[3, 24]	ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου	παρέδωκεν	εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς
[3, 23]	φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ	ἐδίωκεν	ἀνὰ κράτος, ἐπιλαθόμενος τῆς ἡλικίας
[3, 23]	ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός με	ἀπέστειλεν.	Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον ἔστη
[3, 24]	γὰρ πρότερον Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς	ἤμελλεν	καὶ ἐφ' ἑτέρους ἰέναι, πατρίῳ
[3, 39]	δὲ καὶ Παπίας ὁ Ἰωάννου	μὲν	ἀκουστής, Πολυκάρπου δὲ ἑταῖρος γεγονώς,
[3, 25]	ἄλλως παρὰ ταύτας, οὐκ ἐνδιαθήκους	μὲν	ἀλλὰ καὶ ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ
[3, 6]	καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν	μὲν	ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν,
[3, 9]	γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν	μὲν	ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς Ῥωμαίων
[3, 8]	Τὸν γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ	μὲν	ἀπατεῶνες καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ
[3, 8]	ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς	μὲν	ἀπείροις ἀγαθὸν ἐδόκει εἶναι, τοῖς
[3, 23]	διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ	μὲν	ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ
[3, 36]	Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ ταῦτα	μὲν	ἀπὸ τῆς δηλωθείσης πόλεως ταῖς
[3, 24]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν φοιτηταί, δώδεκα	μὲν	ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα δὲ μαθηταί, ἄλλοι
[3, 27]	περιέπειν ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ	μὲν	ἀποστόλου πάμπαν τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας
[3, 20]	καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους	μὲν	αὐτοὺς ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ
[3, 8]	κατὰ τὴν αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς	μὲν	ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς
[3, 10]	τινες αὐτοῦ τῶν συγγενῶν. Ὁ	μὲν	γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ
[3, 27]	περὶ τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν	μὲν	γὰρ αὐτὸν καὶ κοινὸν ἡγοῦντο,
[3, 30]	καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν; Πέτρος	μὲν	γὰρ καὶ Φίλιππος ἐπαιδοποιήσαντο, Φίλιππος
[3, 6]	ἀμφότερα προσεξεκάετο τὰ δεινά. Φανερὸς	μέν	γε οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες
[3, 4]	Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ τὸ	μὲν	γένος ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας,
[3, 1]	Περὶ τῶν Παπία συγγραμμάτων. ~Τὰ	μὲν	δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν τούτοις
[3, 6]	τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων	μὲν	δὴ παθῶν ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν
[3, 23]	ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν, καὶ πρῶτον	μὲν	δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν ἐπάγονται,
[3, 6]	δακρύων ἄξιος ἡ θέα, τῶν	μὲν	δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν
[3, 6]	κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου, πυρῶν	μέν,	εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες, οἱ
[3, 3]	δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον	μὲν	εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ πολλοῖς
[3, 6]	μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν	μὲν	εἰπεῖν, ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ
[3, 39]	πέντε βιβλία συντεταγμένα» Καὶ ὁ	μὲν	Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός γε μὴν
[3, 10]	τοῦ καθ' ἡμᾶς χρόνου γέγραπται	μὲν	ἕκαστα, πίστεως δ' οὐχ ὁμοίας
[3, 33]	τὸ Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι	μέν,	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ
[3, 33]	τῶν Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι	μέν,	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα
[3, 6]	ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις	μὲν	ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν
[3, 25]	κατὰ καιρὸν ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ' ἀντιλεγομένων,
[3, 24]	καὶ παραδοξοποιῷ δυνάμει θαρσοῦντες, τὸ	μὲν	ἐν πειθοῖ καὶ τέχνῃ λόγων
[3, 33]	ἐμπεσὸν δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἐν τούτοις ἦν· ~Τῶν δ'
[3, 10]	διὰ τί κατ' αὐτοὺς τὰ	μὲν	ἔξεστι πράττειν, τὰ δὲ κεκώλυται,
[3, 8]	ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς	μὲν	ἐπερειδομένη σιδηροδέτοις, καταπῆγας δ' ἔχουσα
[3, 8]	ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς	μὲν	ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ'
[3, 4]	λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου Κρήσκης	μὲν	ἐπὶ τὰς Γαλλίας στειλάμενος ὑπ'
[3, 6]	φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον	μὲν	ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ
[3, 23]	τὰ πλησιόχωρα τῶν ἐθνῶν, ὅπου	μὲν	ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας
[3, 39]	τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν· Μάρκος	μὲν	ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν,
[3, 10]	θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε	μέν	ἐστιν Μωυσέως, ἃ τούς τε
[3, 6]	σώματα τῶν ἀθλίων· ὧν οἱ	μὲν	ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν τροφῆς ἐδόκουν,
[3, 6]	ἐλεῶν αὐτὴν ἀνῄρει καὶ τὸ	μὲν	εὑρεῖν τι σιτίον ἄλλοις ἐκοπία,
[3, 23]	τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι	μὲν	εὐχαῖς ἐξαιτούμενος, συνεχέσι δὲ νηστείαις
[3, 24]	ἰδίου παρέδωκεν εὐαγγελίου. Καὶ ταῦτα	μὲν	ἡμεῖς περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ
[3, 6]	τὸν υἱόν, ἔπειτ' ὀπτήσασα, τὸ	μὲν	ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν
[3, 29]	τῶν τε ἐκείνου τέκνων τὰς	μὲν	θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ
[3, 5]	εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς	μὲν	Ἰουδαίας γῆς ἀπεληλαμένων, ἐπὶ δὲ
[3, 24]	βεβλημένος εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν ὁ	μὲν	Ἰωάννης τῇ τοῦ κατ' αὐτὸν
[3, 39]	προοίμιον τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν	μὲν	καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι
[3, 24]	ἀλλήλοις τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ	μὲν	κατὰ Ἰωάννην τὰ πρῶτα τῶν
[3, 10]	καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	κατὰ τοῦτον ταύτῃ πῃ δεδηλώσθω·
[3, 23]	Ὃ δὲ ἀκούσας, πρῶτον ἔστη	μὲν	κάτω βλέπων, εἶτα ἔρριψεν τὰ
[3, 8]	ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον	μὲν	κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ κτύπου,
[3, 7]	ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν	μὲν	λῃστὴν καὶ φονέα τοῦ θανάτου
[3, 24]	χρόνον τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ	μὲν	Ματθαῖος δηλοῖ λέγων· ἀκούσας δὲ
[3, 29]	τὸν Ματθίαν οὕτω διδάξαι, σαρκὶ	μὲν	μάχεσθαι καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ
[3, 20]	παραμεῖναι αὐτοὺς τῷ βίῳ. Ταῦτα	μὲν	ὁ Ἡγήσιππος· οὐ μὴν ἀλλὰ
[3, 8]	τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων παρήκουον, τοῦτο	μὲν	ὅθ' ὑπὲρ τὴν πόλιν ἄστρον
[3, 31]	ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων	μέν,	ὅμως δ' ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις
[3, 3]	τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ	μὲν	ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν μόνην μίαν
[3, 20]	λόγον δοῦναι ὡς οὐ κοσμικὴ	μὲν	οὐδ' ἐπίγειος, ἐπουράνιος δὲ καὶ
[3, 6]	τὸ δέος παρῄνει, καὶ τράπεζα	μὲν	οὐδαμοῦ παρετίθετο, τοῦ δὲ πυρὸς
[3, 39]	τοῦ Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος	μὲν	οὖν Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια
[3, 31]	παρθένοι θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ	μὲν	οὖν εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν
[3, 3]	τέλει τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν. ~Πέτρου	μὲν	οὖν ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη
[3, 14]	μησὶ τοῖς ἴσοις βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ	μὲν	οὖν ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ'
[3, 24]	πνεύματος οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα	μὲν	οὖν ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ
[3, 39]	ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς» Ταῦτα	μὲν	οὖν ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ περὶ
[3, 26]	τινὰς καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα	μὲν	οὖν καὶ ἐκ τῶν Εἰρηναίου
[3, 31]	κατὰ καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου	μὲν	οὖν καὶ Πέτρου τῆς τελευτῆς
[3, 39]	παραδόσεως εἰς αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ	μὲν	οὖν κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον
[3, 29]	διὰ πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα	μὲν	οὖν περὶ τῶν κατὰ τοὺς
[3, 5]	ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα	μὲν	οὖν τηνικάδε κατὰ πάντα τόπον
[3, 4]	ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι	μὲν	οὖν τοῖς ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων
[3, 38]	ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ	μὲν	οὖν τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ
[3, 7]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ	μὲν	οὖν τῶν μετὰ τὸ σωτήριον
[3, 24]	ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι	μὲν	οὖν ὑπῆρχον τῶν αὐτῶν καὶ
[3, 8]	ἀνατολικὴ πύλη τοῦ ἐνδοτέρω χαλκῆ	μὲν	οὖσα καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ
[3, 31]	ὁ τοῦ πατρὸς αὐτῶν» Ταῦτα	μὲν	οὗτος· ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν
[3, 5]	αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου	μὲν	παῖς, ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν
[3, 6]	στάσει, τίνι σε τηρῶ; τὰ	μὲν	παρὰ Ῥωμαίοις δουλεία κἂν ζήσωμεν
[3, 36]	κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ	μὲν	περὶ τὸν Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται
[3, 39]	τὸ Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν	μὲν	πρότερον Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καὶ
[3, 23]	Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς· ὧν ὁ	μὲν	πρότερος ἐν δευτέρῳ τῶν πρὸς
[3, 6]	ζῶντας ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ
[3, 23]	προκαθέζῃ, μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ
[3, 27]	σμικρὸν ἐποιοῦντο λόγον· καὶ τὸ	μὲν	σάββατον καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν
[3, 20]	Νερούα τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι	μὲν	τὰς Δομετιανοῦ τιμάς, ἐπανελθεῖν δ'
[3, 6]	τὸν δῆμον ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ	μὲν	τέγη πεπλήρωτο γυναικῶν καὶ βρεφῶν
[3, 23]	ἐν Ἐφέσῳ ἐκκλησία ὑπὸ Παύλου	μὲν	τεθεμελιωμένη, Ἰωάννου δὲ παραμείναντος αὐτοῖς
[3, 36]	ἔνθα ὁ Πολύκαρπος ἦν, μίαν	μὲν	τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον ἐπιστολὴν
[3, 30]	ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι	μὲν	τῆς κλήσεως χάριν καὶ τῆς
[3, 24]	ἱστορίαν· εἰκότως δ' οὖν τὴν	μὲν	τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 3]	ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο πρὸς	μέν	τινων ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ
[3, 38]	ἐγγράφως ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ	μὲν	τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ
[3, 33]	δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ ποσῶς	μὲν	τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν ἀπειλὴν
[3, 31]	δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου τὰ	μὲν	τοῦ χρόνου ἤδη πως εἴρηται,
[3, 26]	ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι	μὲν	τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς
[3, 6]	ἐμοὶ μεινάτω. Μετὰ ταῦθ' οἳ	μὲν	τρέμοντες ἐξῄεσαν, πρὸς ἓν τοῦτο
[3, 39]	δὲ ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς	μὲν	τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν
[3, 33]	ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ	μὲν	τῶν δήμων, ἔσθ' ὅπῃ δὲ
[3, 27]	τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας, τὴν	μὲν	τῶν εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον ἀτοπίαν,
[3, 6]	τὴν ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ	μὲν	ὑμῖν βέβρωκα, καὶ τὸ λοιπὸν
[3, 6]	τὰ μυχαίτατα τῶν οἰκιῶν, τινὲς	μὲν	ὑπ' ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν
[3, 24]	καὶ εἰς αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι	μέν	φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην
[3, 24]	αὐτό τε τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ	μὲν	φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν
[3, 7]	αὐτοῦ παρατέθεινται τὰς λέξεις, τοτὲ	μὲν	φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν τὴν
[3, 26]	προελθών, μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν	μὲν	ὡς ἄρα εἴη, λέγων, ὁ
[3, 6]	διηρεύνων τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες	μὲν	ὡς ἀρνησαμένους ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες
[3, 1]	ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς	μέν,	ὡς ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν
[3, 26]	πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης	οἴδαμεν·	ὃς καὶ τοὺς αὐτῷ ἑπομένους
[3, 4]	σαφὲς ἂν εἴη ἀφ' ἧς	εἰρήκαμεν	ὁμολογουμένης αὐτοῦ ἐπιστολῆς, ἐν ᾗ
[3, 33]	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον· Καίτοι	εὑρήκαμεν	καὶ τὴν εἰς ἡμᾶς ἐπιζήτησιν
[3, 33]	ἡ ἱστορία ἐξ ἧς ἀνώτερον	δεδηλώκαμεν	τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας, ἧς
[3, 31]	εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ τῶν ἑπτά,	ἐμείναμεν	παρ' αὐτῷ. Τούτῳ δὲ ἦσαν
[3, 38]	ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν αἷς	κατελέξαμεν	ἐπιστολαῖς, καὶ τοῦ Κλήμεντος ἐν
[3, 32]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας ἐπίσκοπον	ἐδηλώσαμεν,	μαρτυρίῳ τὸν βίον ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν.
[3, 28]	ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι Κήρινθον	παρειλήφαμεν·	Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη πρότερον
[3, 32]	ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν βίον ἀναλῦσαι	παρειλήφαμεν.	Καὶ τούτου μάρτυς αὐτὸς ἐκεῖνος,
[3, 3]	δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι	παρειλήφαμεν,	ὅμως δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα,
[3, 36]	ἄλλας ὅσας εἴχομεν παρ' ἡμῖν,	ἐπέμψαμεν	ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες ὑποτεταγμέναι
[3, 31]	Γαΐου δέ, οὗ μικρῷ πρόσθεν	ἐμνήσθημεν,	διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς ὃν ἐποιεῖτο
[3, 30]	ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ δὲ τούτων	ἐμνήσθημεν,	οὐ λυπεῖ καὶ ἄλλην ἀξιοδιήγητον
[3, 25]	τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι	ἔχοιμεν	αὐτάς τε ταύτας καὶ τὰς
[3, 10]	δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς ἡμεῖς	πρόσιμεν	τοῖς ἰδίοις γράμμασιν· τοσούτου γὰρ
[3, 32]	τοῦτον οὗ νῦν τοὺς χρόνους	ἐξετάζομεν,	μερικῶς καὶ κατὰ πόλεις ἐξ
[3, 31]	κατὰ λέξιν ὧδέ πως λέγων·	ἤλθομεν	εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς
[3, 8]	μετὰ δὲ ταῦτα φωνῆς ἀθρόας·	μεταβαίνομεν	ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων φοβερώτερον,
[3, 39]	τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως νῦν	προσθήσομεν	ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν
[3, 36]	ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας ὅσας	εἴχομεν	παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς
[3, 3]	ὅθεν ἤδη καὶ ἐν ἐκκλησίαις	ἴσμεν	αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν παλαιτάτων
[3, 38]	μηδὲ τοὺς ἀρχαίους αὐτῇ κεχρημένους	ἴσμεν.	Ἤδη δὲ καὶ ἕτερα πολυεπῆ
[3, 3]	Ἀποκάλυψιν οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς	ἴσμεν	παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε
[3, 28]	τοῖς σὺν αὐτῷ παραινέσαι, φήσαντα·	φύγωμεν,	μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ,
[3, 10]	κατὰ τοῦτον ταύτῃ πῃ δεδηλώσθω·	Ἴωμεν	δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς. ~Μετὰ
[3, 25]	ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον.	Ἴωμεν	δὴ λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὴν
[3, 4]	νῦν δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς	ἴωμεν	τῆς ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα δέκα
[3, 31]	διειληφότες, ἐπὶ τὴν τῶν ἑξῆς	προΐωμεν	ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα καὶ
[3, 16]	τε καὶ καθ' ἡμᾶς αὐτοὺς	ἔγνωμεν.	Καὶ ὅτι γε κατὰ τὸν
[3, 30]	Κλήμης, οὗ τὰς φωνὰς ἀρτίως	ἀνέγνωμεν,	τοῖς προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς
[3, 6]	μὲν παρὰ Ῥωμαίοις δουλεία κἂν	ζήσωμεν	ἐπ' αὐτούς, φθάνει δὲ καὶ
[3, 32]	τηνικαῦτα τῆς ἀθέου πλάνης ἀρχὴν	ἐλάμβανεν	ἡ σύστασις διὰ τῆς τῶν
[3, 23]	με. Ὃς τέως, ὥσπερ ὥπλιστο,	ἀνέμενεν,	ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν
[3, 39]	τις ἄλλος τὰ ὅμοια φρονῶν	ἀναπέφηνεν.	Καὶ ἄλλας δὲ τῇ ἰδίᾳ
[3, 6]	ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα δὲ	συνέβαινεν	τὰ πάθη. Καθ' ἑκάστην γὰρ
[3, 32]	χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος	ἔμεινεν	ἡ ἐκκλησία, ἐν ἀδήλῳ που
[3, 32]	ὑπατικὸν πῶς ρκʹ τυγχάνων ἐτῶν	ὑπέμεινεν,	καὶ ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι» Ἐπὶ τούτοις
[3, 23]	μαθητῇ συμβεβληκότες παραδεδωκέναι τὸν Ἰωάννην.	Παρέμεινεν	γὰρ αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ
[3, 8]	ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο	παρέτεινεν	ἐφ' ἡμίσειαν ὥραν· ὃ τοῖς
[3, 9]	ὁμοεθνέσιν, ἀλλὰ καὶ παρὰ Ῥωμαίοις	γέγονεν	ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς αὐτὸν μὲν
[3, 39]	τῆς ὁμοίας αὐτῷ δόξης παραίτιος	γέγονεν	τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ
[3, 23]	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.	Ἥλαυνεν,	ὥσπερ εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς
[3, 6]	μυδώντων τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων,	ἐστέναξέν	τε καὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνας
[3, 10]	αὐτοῦ χειρὶ τὰ βιβλία δημοσιῶσαι	προσέταξεν,	ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ
[3, 38]	σύγγραμμα, ὅθεν δὴ καὶ εἰκότως	ἔδοξεν	αὐτὸ τοῖς λοιποῖς ἐγκαταλεχθῆναι γράμμασι
[3, 8]	μεῖζον πίστεως, τέρας δ' ἂν	ἔδοξεν	εἶναι τὸ ῥηθησόμενον, εἰ μὴ
[3, 8]	ἁπάσης γε οὗτος ἢ μόνης	ᾖρξεν	τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ'
[3, 36]	εἷς καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται.	~Διέπρεπέν	γε μὴν κατὰ τούτους ἐπὶ
[3, 36]	ἄρτι τότε πρῶτον ἐπιπολαζούσας παρῄνει	προύτρεπέν	τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν
[3, 6]	αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος,	εἶπεν,	ἄθλιον, ἐν πολέμῳ καὶ λιμῷ
[3, 23]	Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν νεανίσκον,	εἶπεν,	ἀπαιτῶ καὶ τὴν ψυχὴν τοῦ
[3, 23]	καὶ τίνα θάνατον; θεῷ τέθνηκεν,	εἶπεν·	ἀπέβη γὰρ πονηρὸς καὶ ἐξώλης
[3, 39]	τί Ἀνδρέας ἢ τί Πέτρος	εἶπεν	ἢ τί Φίλιππος ἢ τί
[3, 36]	αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως· Ὡς	εἶπέν	τις τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν
[3, 23]	καὶ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης τὰς αὐτόθι	διεῖπεν	ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν
[3, 4]	ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις	κατέλιπεν	βιβλίοις, τῷ τε εὐαγγελίῳ, ὃ
[3, 0]	Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ ὧν	κατέλιπεν	συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν θείων
[3, 23]	τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν,	ἔθαλπεν,	τὸ τελευταῖον ἐφώτισεν. Καὶ μετὰ
[3, 18]	δηλουμένους ἡ τῆς ἡμετέρας πίστεως	διέλαμπεν	διδασκαλία, ὡς καὶ τοὺς ἄποθεν
[3, 23]	καὶ διεμαρτύρετο. Εἶτα ὁ μὲν	ἀπῆρεν	ἐπὶ τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ
[3, 4]	μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς	ὠνόμασεν,	συστρατιῶται γεγόνασιν, ὧν οἱ πλείους
[3, 39]	γὰρ ἤκουσεν τοῦ κυρίου οὔτε	παρηκολούθησεν	αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς
[3, 24]	τοτὲ μὲν φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν	ἐποίησεν	τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ
[3, 4]	ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν	ἱστόρησεν·	καὶ ἐκ τῶν Πέτρου δὲ
[3, 0]	Συμεὼν ὁ ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος	ἐμαρτύρησεν.	ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς
[3, 32]	Καὶ ἐπὶ πολλαῖς ἡμέραις αἰκιζόμενος	ἐμαρτύρησεν,	ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν
[3, 24]	ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη,	ἀνεχώρησεν»	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς τὴν
[3, 20]	Δαυίδ εἰσιν, καὶ ὡμολόγησαν. Τότε	ἠρώτησεν	αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ
[3, 20]	Χριστοῦ ὡς καὶ Ἡρῴδης. Καὶ	ἐπηρώτησεν	αὐτοὺς εἰ ἐκ Δαυίδ εἰσιν,
[3, 26]	αὐτῷ ἑπομένους ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν,	ἔπεισεν,	καὶ νῦν τινές εἰσιν, ἀπ'
[3, 23]	ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον	ἐφώτισεν.	Καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν τῆς
[3, 39]	Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια συνετάξατο,	ἡρμήνευσεν	δ' αὐτὰ ὡς ἦν δυνατὸς
[3, 39]	μὲν ἑρμηνευτὴς Πέτρου γενόμενος, ὅσα	ἐμνημόνευσεν,	ἀκριβῶς ἔγραψεν, οὐ μέντοι τάξει
[3, 39]	Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας ὡς	ἀπεμνημόνευσεν.	Ἑνὸς γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ
[3, 7]	ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἐξ αὐτῶν	ἱκέτευσεν	ἀρθῆναι, τῷ παντὶ συμβεβηκότων ἔθνει,
[3, 8]	μάστιξιν μέχρις ὀστέων ξαινόμενος οὔθ'	ἱκέτευσεν	οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς ἐνῆν
[3, 0]	ΛΓ Ὅπως Τραϊανὸς ζητεῖσθαι Χριστιανοὺς	ἐκώλυσεν.	ΛΔ Ὡς τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 39]	ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν	ἤκουσεν	παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι ἐν
[3, 39]	λεχθέντα ἢ πραχθέντα. Οὔτε γὰρ	ἤκουσεν	τοῦ κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ,
[3, 8]	ὀστέων ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ'	ἐδάκρυσεν,	ἀλλ' ὡς ἐνῆν μάλιστα τὴν
[3, 25]	τις ἀνὴρ εἰς μνήμην ἀγαγεῖν	ἠξίωσεν,	πόρρω δέ που καὶ ὁ
[3, 32]	αὐτὸν καὶ πρότερον ὁ λόγος	ἐδήλωσεν.	Ὁ δ' αὐτὸς συγγραφεὺς καὶ
[3, 39]	κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν	ἥμαρτεν	Μάρκος οὕτως ἔνια γράψας ὡς
[3, 6]	κατεσθίει, τὸ δὲ λοιπὸν κατακαλύψασα	ἐφύλαττεν.	Εὐθέως δ' οἱ στασιασταὶ παρῆσαν
[3, 6]	λαμβάνων ὡς παρ' αὐτῷ τολμηθέν,	ἔφριττεν.	Σπουδὴ δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ
[3, 33]	οὐδὲν ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι·	ἐμήνυεν	δὲ καὶ τοῦτο, ἀνίστασθαι ἕωθεν
[3, 23]	ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον	ἔτρεφεν,	συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον ἐφώτισεν.
[3, 8]	αὐτὸς μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι	ἐξείληφεν·	ἀλλ' οὐχ ἁπάσης γε οὗτος
[3, 23]	ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ ὄρος	κατείληφεν	μεθ' ὁμοίου στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος τὴν
[3, 1]	ἡ παράδοσις περιέχει, τὴν Παρθίαν	εἴληχεν,	Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης
[3, 23]	τις τῆς ὁδοῦ. Ἥλαυνεν, ὥσπερ	εἶχεν,	αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας. Ἐλθὼν
[3, 22]	ἐκκλησίας κατὰ τούτους τὴν λειτουργίαν	εἶχεν.	~Ἐπὶ τούτοις κατὰ τὴν Ἀσίαν
[3, 23]	πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ	εἶχεν,	οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ
[3, 23]	ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε πιστεύειν	εἶχεν	ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν, οὔτε
[3, 6]	ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν πόλιν	περιεῖχεν	σιγὴ καὶ νὺξ θανάτου γέμουσα.
[3, 23]	οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν,	συνεῖχεν,	ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον ἐφώτισεν. Καὶ
[3, 10]	ὁ δὲ βασιλεὺς Ἀγρίππας ξβʹ	ἔγραψεν	ἐπιστολάς, τῇ τῆς ἀληθείας παραδόσει
[3, 39]	Πέτρου γενόμενος, ὅσα ἐμνημόνευσεν, ἀκριβῶς	ἔγραψεν,	οὐ μέντοι τάξει τὰ ὑπὸ
[3, 4]	Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν πρῶτον πιστεῦσαι	ἀνέγραψεν	ὁ Λουκᾶς, τῆς ἐν Ἀθήναις
[3, 30]	τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον ἱστορῶν	ἀνέγραψεν	τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν
[3, 23]	ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος πλούσιος	ἐπέγραψεν	αὐτοῦ συγγράμματι· λαβὼν δὲ ἀνάγνωθι
[3, 33]	τὰ τούτοις ὅμοια. Πρὸς ταῦτα	ἀντέγραψεν	Τραϊανὸς τὸ τῶν Χριστιανῶν φῦλον
[3, 29]	τὴν γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ	ἐπέτρεψεν.	Ἀκόλουθον γὰρ εἶναί φασι τὴν
[3, 23]	ἔστη μὲν κάτω βλέπων, εἶτα	ἔρριψεν	τὰ ὅπλα, εἶτα τρέμων ἔκλαιεν
[3, 8]	νυκτὸς ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς	περιέλαμψεν	τὸν βωμὸν καὶ τὸν ναόν,
[3, 6]	τετηρηκέναι, τὰ λείψανα τοῦ τέκνου	διεκάλυψεν.	Τοὺς δ' εὐθέως φρίκη καὶ
[3, 36]	ἔχεσθαι τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως,	ἢν	ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ ἐγγράφως ἤδη
[3, 6]	ἐν ταῖς συμφοραῖς οὔτε ὀλοφυρμὸς	ἦν,	ἀλλ' ὁ λιμὸς ἤλεγχε τὰ
[3, 6]	δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς θνῄσκουσιν	ἦν,	ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμπνέοντας οἱ
[3, 37]	τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος ἦν,	ὃν	ἅμα ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν προφητικῷ
[3, 8]	τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν σημείων	ἦν	ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου δύσεως
[3, 23]	καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος	ἦν,	βιαιότατος μιαιφονώτατος χαλεπώτατος. Χρόνος ἐν
[3, 26]	εἰσιν, ἀπ' ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες»	Ἦν	δ' ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ
[3, 6]	φύσιν ἐχώρει, καὶ τὸ τέκνον,	ἦν	δ' αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη,
[3, 8]	Νομίσαντες δ' οἱ ἄρχοντες ὅπερ	ἦν,	δαιμονιώτερον εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός,
[3, 39]	συνετάξατο, ἡρμήνευσεν δ' αὐτὰ ὡς	ἦν	δυνατὸς ἕκαστος» Κέχρηται δ' ὁ
[3, 21]	Τραϊανός. Οὗ δὴ πρῶτον ἔτος	ἦν	ἐν ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν
[3, 6]	Φανερὸς μέν γε οὐδαμοῦ σῖτος	ἦν,	ἐπεισπηδῶντες δὲ διηρεύνων τὰς οἰκίας,
[3, 31]	ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἐπίσκοπος οὗτος	ἦν	ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ
[3, 5]	δὲ μετ' αὐτὸν Ἰακώβου, ὃς	ἦν	Ζεβεδαίου μὲν παῖς, ἀδελφὸς δὲ
[3, 29]	ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους	ἦν	ἡ εἰς μέσον τῶν ἀποστόλων
[3, 6]	τὰ σιτία διήρπαζον. Ἐλεεινὴ δ'	ἦν	ἡ τροφὴ καὶ δακρύων ἄξιος
[3, 6]	ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον	ἦν	ἤδη καὶ τὸ εὑρεῖν, ὁ
[3, 24]	ἐν τῷ λέγειν. Οὔπω γὰρ	ἦν	Ἰωάννης βεβλημένος εἰς φυλακήν» Οὐκοῦν
[3, 6]	που τροφῆς παραφανείη σκιά, πόλεμος	ἦν,	καὶ διὰ χειρῶν ἐχώρουν οἱ
[3, 6]	τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον	ἦν	καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων πρὶν
[3, 21]	βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ πρῶτος	ἦν	καὶ μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ
[3, 26]	διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν τρόπον.	Ἦν	καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς ἄκρον
[3, 6]	θυρεῶν ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ δ'	ἦν	καὶ χόρτου τισὶν παλαιοῦ σπαράγματα·
[3, 36]	Σμύρνῃ γενόμενος, ἔνθα ὁ Πολύκαρπος	ἦν,	μίαν μὲν τῇ κατὰ τὴν
[3, 30]	ὦ αὕτη, τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος	ἦν	ὁ τῶν μακαρίων γάμος καὶ
[3, 6]	τὰ ἐν χερσίν, οὐδέ τις	ἦν	οἶκτος πολιᾶς ἢ νηπίων, ἀλλὰ
[3, 37]	κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ Κοδρᾶτος	ἦν,	ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου θυγατράσιν
[3, 8]	τὸ ἱερόν, ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος	ἦν,	πρὸς τὰς λειτουργίας, πρῶτον μὲν
[3, 6]	τὸ μένειν πρὸς ἀπωλείας ἴσον	ἦν·	προφάσει γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις
[3, 24]	πεπραγμένα τῷ σωτῆρι ταῦτα δ'	ἦν	τὰ πρὸ τῆς τοῦ βαπτιστοῦ
[3, 6]	καὶ γὰρ ἧττον ἂν ὠμὸν	ἦν	τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ
[3, 6]	οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ'	ἦν	τὸ μὴ καὶ προσαπολέσθαι σεσυλημένον»
[3, 6]	γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν, σημεῖον	ἦν	τοῦτο τοὺς ἔνδον προσφέρεσθαι τροφήν,
[3, 8]	ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι πάντας ἔθος	ἦν	τῷ θεῷ, κατὰ τὸ ἱερὸν
[3, 33]	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν τούτοις	ἦν·	~Τῶν δ' ἐπὶ Ῥώμης ἐπισκόπων
[3, 1]	δὴ κατὰ Ἰουδαίους ἐν τούτοις	ἦν·	τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	φιλτάτων ἐν χερσὶ μαραινομένων οὐκ	ἦν	φειδὼ τοὺς τοῦ ζῆν ἀφελέσθαι
[3, 21]	Οὗ δὴ πρῶτον ἔτος ἦν	ἐν	ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας
[3, 25]	ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη·	ἥν	τινες, ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι
[3, 29]	τὸν Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ'	ἣν	ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε
[3, 23]	ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν,	ἣν	ἐγώ τε καὶ ὁ Χριστός
[3, 36]	πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν,	ἣν	εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ μόνον
[3, 38]	ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ πᾶσιν,	ἣν	ἐκ προσώπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 30]	ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι,	ἣν	ἐν τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον
[3, 30]	ἐπιστολῇ τὴν αὐτοῦ προσαγορεῦσαι σύζυγον,	ἣν	οὐ περιεκόμιζεν διὰ τὸ τῆς
[3, 31]	παροικίας ἐπίσκοπος οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται,	ἣν	Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ
[3, 24]	συγγράμματος τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι'	ἣν	πεποίηται τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς
[3, 39]	ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς παράδοσιν	ἣν	περὶ Μάρκου τοῦ τὸ εὐαγγέλιον
[3, 39]	ἁμαρτίαις διαβληθείσης ἐπὶ τοῦ κυρίου,	ἣν	τὸ καθ' Ἑβραίους εὐαγγέλιον περιέχει.
[3, 30]	ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι, ἣν	ἐν	τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον ἱστορῶν
[3, 16]	φέρεται, μεγάλη τε καὶ θαυμασία,	ἣν	ὡς ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 20]	φυγῆς τὴν ἐπὶ τῆς Ἐφέσου	διατριβὴν	ἀπειληφέναι ὁ τῶν παρ' ἡμῖν
[3, 8]	τοῦ καιροῦ· εἰς πᾶσαν τὴν	γῆν	ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος» τῶν ἱερῶν
[3, 5]	μητρόπολιν καὶ σύμπασαν τὴν Ἰουδαίαν	γῆν,	ἡ ἐκ θεοῦ δίκη λοιπὸν
[3, 31]	πρὸς ἔτι τῆς μετὰ τὴν	ἀπαλλαγὴν	τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων αὐτῶν
[3, 28]	ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι	στέγην,	ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ τοῖς
[3, 8]	ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο	πληγήν·	αἲ αἲ Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ'
[3, 6]	φρουρὰν νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ λαχάνων	συλλογὴν	ἀγρίων καὶ πόας ὑπαντῶντες, ὅτ'
[3, 6]	οἱ θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα τὴν	ὀργὴν	μετὰ τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ τὴν
[3, 23]	προσιόντα ἐγνώρισε τὸν Ἰωάννην, εἰς	φυγὴν	αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ δὲ ἐδίωκεν
[3, 27]	σάββατον καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν	ἀγωγὴν	ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς δ'
[3, 29]	τε εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ ἀβασανίστως,	ἀνέδην	ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ
[3, 36]	Καὶ δὴ τὴν δι' Ἀσίας	ἀνακομιδὴν	μετ' ἐπιμελεστάτης φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος,
[3, 5]	αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν	ἄρδην	τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ
[3, 6]	οὐκ ἦν φειδὼ τοὺς τοῦ	ζῆν	ἀφελέσθαι σταλαγμούς. Τοιαῦτα δ' ἐσθίοντες,
[3, 23]	δὲ εἰς τούτους τῷ βίῳ	περιῆν,	ἀπόχρη διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν
[3, 24]	τὰ μηδέπω τοῦ βαπτιστοῦ εἰς	φυλακὴν	βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα
[3, 24]	γὰρ ἦν Ἰωάννης βεβλημένος εἰς	φυλακήν»	Οὐκοῦν ὁ μὲν Ἰωάννης τῇ
[3, 23]	δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε, τὴν	παραθήκην	ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ τε
[3, 27]	μὲν σάββατον καὶ τὴν ἄλλην	Ἰουδαϊκὴν	ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον, ταῖς
[3, 9]	ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ πᾶσαν τὴν	Ἰουδαϊκὴν	ἀρχαιολογίαν ἐν ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται
[3, 33]	Χριστιανοὺς καὶ τὸν Χριστὸν θεοῦ	δίκην	ὑμνεῖν καὶ πρὸς τὸ τὴν
[3, 33]	ἕῳ διεγειρομένους τὸν Χριστὸν θεοῦ	δίκην	ὑμνεῖν, τὸ δὲ μοιχεύειν καὶ
[3, 5]	ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων	βασιλικὴν	μητρόπολιν καὶ σύμπασαν τὴν Ἰουδαίαν
[3, 27]	δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ τὴν	σωματικὴν	περὶ τὸν νόμον λατρείαν ὁμοίως
[3, 25]	διακρίνοντες τάς τε κατὰ τὴν	ἐκκλησιαστικὴν	παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ
[3, 6]	δὲ καὶ μοῖραν αὐτοῖς εἰποῦσα	καλὴν	τετηρηκέναι, τὰ λείψανα τοῦ τέκνου
[3, 5]	παῖς, ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου, τὴν	κεφαλὴν	ἀποτμηθέντος, ἐπὶ πᾶσί τε Ἰακώβου,
[3, 23]	μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν	κεφαλήν,	καλόν γε, ἔφη, φύλακα τῆς
[3, 8]	καὶ στιβαρωτάτη, κλειομένη δὲ περὶ	δείλην	μόλις ὑπ' ἀνθρώπων εἴκοσι, καὶ
[3, 33]	μὲν τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν	ἀπειλὴν	σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε
[3, 27]	πτωχείαν αὐτῶν ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ	ἐπίκλην	ὁ πτωχὸς παρ' Ἑβραίοις ὀνομάζεται.
[3, 30]	τούτων ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ	ἄλλην	ἀξιοδιήγητον ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι,
[3, 36]	καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι δὲ	ἄλλην,	ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα Πολύβιον
[3, 27]	τὸ μὲν σάββατον καὶ τὴν	ἄλλην	Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις παρεφύλαττον,
[3, 39]	Πέτρου ὁμοίως, ἐκτέθειται δὲ καὶ	ἄλλην	ἱστορίαν περὶ γυναικὸς ἐπὶ πολλαῖς
[3, 6]	συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης τὴν μὲν	ἄλλην	κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν, ὅσην
[3, 17]	στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος.	~Πολλήν	γε μὴν εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος
[3, 29]	ἐβούλετο κατὰ τὴν τοῦ σωτῆρος	ἐντολὴν	δυσὶ κυρίοις δουλεύειν, ἡδονῇ καὶ
[3, 36]	μὲν τῇ κατὰ τὴν Ἔφεσον	ἐπιστολὴν	ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος αὐτῆς μνημονεύων
[3, 25]	καὶ ὁμοίως τὴν Πέτρου κυρωτέον	ἐπιστολήν·	ἐπὶ τούτοις τακτέον, εἴ γε
[3, 3]	ὧν μόνην μίαν γνησίαν ἔγνων	ἐπιστολὴν	καὶ παρὰ τοῖς πάλαι πρεσβυτέροις
[3, 38]	χαρακτῆρα τήν τε τοῦ Κλήμεντος	ἐπιστολὴν	καὶ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἀποσῴζειν
[3, 4]	κατὰ τὴν δευτέραν πρὸς Τιμόθεον	ἐπιστολήν,	πρῶτος μετὰ Πέτρον τῆς Ῥωμαίων
[3, 39]	αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται,	πλὴν	καὶ τοῖς μετ' αὐτὸν πλείστοις
[3, 33]	τοὺς νόμους πράττειν αὐτοὺς κατειληφέναι,	πλὴν	τό γε ἅμα τῇ ἕῳ
[3, 11]	εἰς ἔτι τότε τῷ βίῳ,	βουλήν	τε ὁμοῦ τοὺς πάντας περὶ
[3, 29]	θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε	μὴν	Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης ἐν τρίτῳ Στρωματεῖ
[3, 4]	ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος, οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν
[3, 20]	Ταῦτα μὲν ὁ Ἡγήσιππος· οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ
[3, 5]	ἐν τῷ ὀνόματί μου» οὐ	μὴν	ἀλλὰ καὶ τοῦ λαοῦ τῆς
[3, 10]	ταῦτα αὐτοῖς ῥήμασιν ἐπιλέγει· Οὐ	μὴν	ἐγώ σοι τὸν αὐτὸν τρόπον
[3, 27]	ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν κύριον, οὐ	μὴν	ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν
[3, 38]	λέγεται τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολή, οὐ	μὴν	ἔθ' ὁμοίως τῇ προτέρᾳ καὶ
[3, 17]	μάρτυς ὁ Ἡγήσιππος. ~Πολλήν γε	μὴν	εἰς πολλοὺς ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς
[3, 24]	περιέλκεται ἡ δόξα· ὁμοίως γε	μὴν	ἐκ τῆς τῶν ἀρχαίων μαρτυρίας
[3, 33]	ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε	μὴν	ἐν πλείοσι τόποις ὁ καθ'
[3, 24]	ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε	μὴν	εὐλόγως πρὸς τῶν ἀρχαίων ἐν
[3, 6]	δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε	μὴν	εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ μένειν
[3, 29]	τὴν ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε	μὴν	θᾶττον εἰς τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω·
[3, 3]	παραδεδομένα, ὅτι μήτε ἀρχαίων μήτε	μὴν	καθ' ἡμᾶς τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς
[3, 36]	αὐτὸς ὤν, διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε	μὴν	κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας
[3, 39]	μὲν Εἰρηναῖος ταῦτα· αὐτός γε	μὴν	ὁ Παπίας κατὰ τὸ προοίμιον
[3, 24]	δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε	μὴν	πρὸς τοῦ σωτῆρος αὐτοῖς δεδωρημένῃ
[3, 3]	εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ	μὴν	τὰς λεγομένας αὐτοῦ Πράξεις ἐν
[3, 5]	Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε	μὴν	τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν
[3, 4]	ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός γε	μὴν	τῆς ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται
[3, 3]	σαφεῖς αἱ δεκατέσσαρες· ὅτι γε	μήν	τινες ἠθετήκασι τὴν πρὸς Ἑβραίους,
[3, 33]	σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν γε	μὴν	τοῖς κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν
[3, 3]	ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε	μὴν	τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ Πράξεων καὶ
[3, 6]	δ' ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ τὴν	ἐμὴν	ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν ὑμῖν
[3, 23]	σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν	ἐμήν.	Στῆθι, πίστευσον· Χριστός με ἀπέστειλεν.
[3, 25]	διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς	μνήμην	ἀγαγεῖν ἠξίωσεν, πόρρω δέ που
[3, 37]	ἐξ ὀνόματος γραφῇ μόνων τὴν	μνήμην	κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ νῦν
[3, 20]	Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ τοιαύτην πεποίηται	μνήμην·	Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ
[3, 36]	Μαιάνδρῳ, ἔνθα πάλιν ἐπισκόπου Δαμᾶ	μνήμην	πεποίηται, καὶ τῇ ἐν Τράλλεσι
[3, 3]	τέλει προσρήσεσιν τῆς πρὸς Ῥωμαίους	μνήμην	πεποίηται μετὰ ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ,
[3, 27]	ἡμέραις ἡμῖν τὰ παραπλήσια εἰς	μνήμην	τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν
[3, 33]	ὑμνεῖν καὶ πρὸς τὸ τὴν	ἐπιστήμην	αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν,
[3, 4]	ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν	ἐπιστήμην	δὲ ἰατρός, τὰ πλεῖστα συγγεγονὼς
[3, 6]	μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ ἂν	ὑποστειλαίμην	εἰπεῖν ἅ μοι κελεύει τὸ
[3, 36]	ἀλλ' οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι.	Ὀναίμην	τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων,
[3, 6]	ἄλλως τε καὶ ψυχρὰν ἂν	καταθείμην	τῇ πατρίδι χάριν, καθυφέμενος τὸν
[3, 4]	ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων παροικίας	ποιμήν,	γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ ὁδῷ
[3, 25]	ἡ γραφὴ ὅ τε λεγόμενος	Ποιμὴν	καὶ ἡ Ἀποκάλυψις Πέτρου καὶ
[3, 36]	ποίμνην οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς	ποιμὴν	παρατίθεται, τὴν περὶ αὐτῆς φροντίδα
[3, 36]	πίστιν καὶ ὑπομονὴν καὶ πᾶσαν	οἰκοδομὴν	τὴν εἰς τὸν κύριον ἡμῶν
[3, 6]	ἔδαφος. Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν	εἰσδρομὴν	αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον
[3, 6]	τοὺς νεκροὺς θάπτειν ἐκέλευον, τὴν	ὀσμὴν	οὐ φέροντες· ἔπειθ' ὡς οὐ
[3, 23]	σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν	γνώμην,	οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν,
[3, 36]	ἄκοντα μὴ θέλῃ, ἐγὼ προσβιάσομαι.	Συγγνώμην	μοι ἔχετε· τί μοι συμφέρει,
[3, 6]	τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ	Ἰορδάνην	κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα, πατρὸς Ἐλεαζάρου,
[3, 28]	καὶ τὴν ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν	Κηρινθιανὴν	αἵρεσιν συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι θελήσαντα
[3, 8]	ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς	ἐνῆν	μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων,
[3, 24]	ἐπὶ τέλει τοῦ χρόνου αὐτῷ	γεγενημένην	ἱστορίαν· εἰκότως δ' οὖν τὴν
[3, 33]	διωγμοῦ σβεσθῆναι τὴν ἀπειλὴν σφοδρότατα	ἐγκειμένην,	οὐ χεῖρόν γε μὴν τοῖς
[3, 30]	Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα	ἀπαγομένην	τὴν ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν
[3, 11]	Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν αὐτίκα	γενομένην	ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει
[3, 3]	αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ	φερομένην	δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον μὲν εἶναι
[3, 39]	τὸν πρῶτον, τὴν ἐπ' ὀνόματος	φερομένην	Ἰωάννου ἀποκάλυψιν ἑορακέναι. Καὶ ὁ
[3, 25]	καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς ἑξῆς τὴν	φερομένην	Ἰωάννου προτέραν καὶ ὁμοίως τὴν
[3, 28]	ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα	πολιτευομένην	δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων ταῖς
[3, 23]	δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας	κεκαθαρμένην	καταφιλῶν, ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν,
[3, 6]	ταῖς ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν	ἀποκεκλεισμένην	οἰκίαν, σημεῖον ἦν τοῦτο τοὺς
[3, 16]	πλείσταις ἐκκλησίαις ἐπὶ τοῦ κοινοῦ	δεδημοσιευμένην	πάλαι τε καὶ καθ' ἡμᾶς
[3, 33]	καὶ τὴν εἰς ἡμᾶς ἐπιζήτησιν	κεκωλυμένην.	Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος ἐπαρχίου
[3, 3]	καὶ παρὰ τοῖς πάλαι πρεσβυτέροις	ὁμολογουμένην,	τοσαῦτα· τοῦ δὲ Παύλου πρόδηλοι
[3, 37]	διαδοχὴν ἐν ταῖς κατὰ τὴν	οἰκουμένην	ἐκκλησίαις γεγόνασιν ποιμένες ἢ καὶ
[3, 1]	μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν	οἰκουμένην,	Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ παράδοσις
[3, 37]	πᾶσαν εἰς πλάτος ἐπισπείροντες τὴν	οἰκουμένην.	Καὶ γὰρ δὴ πλεῖστοι τῶν
[3, 24]	γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον τὴν	οἰκουμένην,	σπουδῆς τῆς περὶ τὸ λογογραφεῖν
[3, 3]	λεγόμενον αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν	καλουμένην	Ἀποκάλυψιν οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς
[3, 7]	Καὶ πάλιν· Ὅταν δὲ ἴδητε	κυκλουμένην	ὑπὸ στρατοπέδων τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε
[3, 7]	τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ τὰ πρὸς	εἰρήνην	σου· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ
[3, 5]	ἀσεβῶν ἄρδην τὴν γενεὰν αὐτὴν	ἐκείνην	ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν
[3, 36]	γνωρίζων, τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ	ποίμνην	οἷα γνήσιος καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν
[3, 20]	δὴ οὖν καὶ τὸν ἀπόστολον	Ἰωάννην	ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν νῆσον
[3, 39]	τὸν εὐαγγελιστήν, τὸν δ' ἕτερον	Ἰωάννην,	διαστείλας τὸν λόγον, ἑτέροις παρὰ
[3, 23]	ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε τὸν	Ἰωάννην,	εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο. Ὃ
[3, 24]	οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε τὸν	Ἰωάννην	ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ οὖν
[3, 18]	τὸν ἀπόστολον ἅμα καὶ εὐαγγελιστὴν	Ἰωάννην	ἔτι τῷ βίῳ ἐνδιατρίβοντα, τῆς
[3, 24]	ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ κατὰ	Ἰωάννην	εὐαγγελίου γραφῆς εἰρήσθω, καὶ τῆς
[3, 24]	μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι» φησίν	Ἰωάννην	ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς τὴν Γαλιλαίαν»
[3, 23]	τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι τὸν	Ἰωάννην.	Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα
[3, 23]	κυρίου μαθητῇ συμβεβληκότες παραδεδωκέναι τὸν	Ἰωάννην.	Παρέμεινεν γὰρ αὐτοῖς μέχρι τῶν
[3, 24]	εὐαγγέλια τῷ τὸ μὲν κατὰ	Ἰωάννην	τὰ πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ
[3, 24]	καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι τὸν	Ἰωάννην,	τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι ὡς
[3, 28]	ὡς ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων	Ἰωάννην	τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν
[3, 24]	τούτων ἕνεκά φασι τὸν ἀπόστολον	Ἰωάννην	τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν
[3, 24]	αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν πεποιημένων,	Ἰωάννην	φασὶ τὸν πάντα χρόνον ἀγράφῳ
[3, 29]	καὶ παραχρᾶσθαι μηδὲν αὐτῇ πρὸς	ἡδονὴν	ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ αὔξειν διὰ
[3, 23]	τοῖς δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου,	μόνην	ἀποκρύπτων τὴν δεξιάν· ὃ δ'
[3, 24]	μέν φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα,	μόνην	δὲ ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ
[3, 3]	τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου, ὧν	μόνην	μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν καὶ
[3, 36]	ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν	ὑπομονήν,	ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ
[3, 36]	δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ πίστιν καὶ	ὑπομονὴν	καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν τὴν εἰς
[3, 8]	ἀλλ' ὡς ἐνῆν μάλιστα τὴν	φωνὴν	ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο
[3, 10]	μέχρι τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ	Ξέρξην	Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ Μωυσῆν
[3, 27]	αὐτὸν καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ	προκοπὴν	ἤθους αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον δεδικαιωμένον
[3, 36]	καὶ ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου τὴν	ἐπισκοπὴν	ἐγκεχειρισμένος· καθ' ὃν ἐγνωρίζετο Παπίας,
[3, 4]	Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται πρῶτος τὴν	ἐπισκοπὴν	εἰληχέναι, ὡς καὶ Τίτος τῶν
[3, 28]	Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ' ἡμᾶς τὴν	ἐπισκοπὴν	εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ τῶν Ἐπαγγελιῶν
[3, 4]	Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν	ἐπισκοπὴν	ἤδη πρότερον κληρωθεὶς δεδήλωται· ἀλλὰ
[3, 36]	δὲ μετ' αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας	ἐπισκοπὴν	Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ τούτους
[3, 36]	Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος τὴν	ἐπισκοπὴν	κεκληρωμένος. Λόγος δ' ἔχει τοῦτον
[3, 2]	Πέτρου μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται τὴν	ἐπισκοπὴν	Λίνος. Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ γράφων
[3, 5]	τὸ πλῆθος ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι.	Χρῆν	δ' οὖν ἐν αἷς ἡμέραις
[3, 6]	ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι διήρπασαν,	ὅσην	ἐκ τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν
[3, 10]	Ξέρξην Περσῶν βασιλέως οἱ μετὰ	Μωυσῆν	προφῆται τὰ κατ' αὐτοὺς πραχθέντα
[3, 25]	Καὶ δὴ τακτέον ἐν πρώτοις	τὴν	ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς
[3, 8]	ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν	τῶν	ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς
[3, 29]	καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ	τὴν	αἵρεσιν αὐτοῦ μετιόντες. Πυνθάνομαι δ'
[3, 24]	αὐτὸς τοῦ κατ' αὐτὸν συγγράμματος	τὴν	αἰτίαν προύθηκεν δι' ἣν πεποίηται
[3, 29]	κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι	τὴν	ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν
[3, 24]	ἀσφαλῆ λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς	τὴν	ἀλήθειαν κατειλήφει ἐκ τῆς ἅμα
[3, 27]	καὶ τὸ μὲν σάββατον καὶ	τὴν	ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις
[3, 7]	καὶ λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων μετὰ	τὴν	ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ
[3, 10]	βιβλία, τοῦ παντὸς ἔχοντα χρόνου	τὴν	ἀναγραφήν, τὰ δικαίως θεῖα πεπιστευμένα.
[3, 29]	φασί, γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ	τὴν	ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς
[3, 36]	διεξιών· Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ	τὴν	ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα
[3, 28]	δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων μετὰ	τὴν	ἀνάστασιν ἐπίγειον εἶναι τὸ βασίλειον
[3, 36]	τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν	τὴν	Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν δὲ
[3, 28]	ῥήμασιν· Κήρινθον δέ, τὸν καὶ	τὴν	ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν αἵρεσιν
[3, 31]	καὶ πρὸς ἔτι τῆς μετὰ	τὴν	ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων
[3, 33]	ποσῶς μὲν τοῦ διωγμοῦ σβεσθῆναι	τὴν	ἀπειλὴν σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ χεῖρόν
[3, 18]	ἐκείνου ἂν ἐρρέθη τοῦ καὶ	τὴν	ἀποκάλυψιν ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ
[3, 25]	τούτοις τακτέον, εἴ γε φανείη,	τὴν	Ἀποκάλυψιν Ἰωάννου, περὶ ἧς τὰ
[3, 6]	τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες δὲ	τὴν	ἀπόνοιαν καὶ προπαρασκευάζοντες ἑαυτοῖς εἰς
[3, 37]	τούτοις τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν	τῶν	ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ
[3, 39]	ὁμοίας αὐτῷ δόξης παραίτιος γέγονεν	τὴν	ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ οὖν
[3, 20]	Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα	τὴν	ἀρχὴν διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν τὰς
[3, 5]	Νέρωνα δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν	τὴν	ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ Γάλβαν
[3, 23]	λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις κατὰ	τὴν	Ἀσίαν ἔτι τῷ βίῳ περιλειπόμενος
[3, 23]	οἱ πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν οἱ κατὰ	τὴν	Ἀσίαν Ἰωάννῃ τῷ τοῦ κυρίου
[3, 31]	ὧδέ πως· καὶ γὰρ κατὰ	τὴν	Ἀσίαν μεγάλα στοιχεῖα κεκοίμηται· ἅτινα
[3, 31]	γεγένηνται ἐν Ἱεραπόλει τῇ κατὰ	τὴν	Ἀσίαν· ὁ τάφος αὐτῶν ἐστιν
[3, 39]	ἱστορίαν ἀληθῆ τῶν δύο κατὰ	τὴν	Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι εἰρηκότων δύο
[3, 1]	Ἀνδρέας δὲ τὴν Σκυθίαν, Ἰωάννης	τὴν	Ἀσίαν, πρὸς οὓς καὶ διατρίψας
[3, 28]	καὶ ἐκφυγεῖν θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα	τὴν	αὐτὴν αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ
[3, 8]	ἀποβεβηκότων εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ	τὴν	αὐτὴν ἑορτὴν βοῦς μὲν ἀχθεῖσα
[3, 32]	ᾧ ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς	τὴν	αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν
[3, 11]	~Μετὰ τὴν Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ	τὴν	αὐτίκα γενομένην ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ
[3, 30]	οὐκ ὀκνεῖ ἔν τινι ἐπιστολῇ	τὴν	αὐτοῦ προσαγορεῦσαι σύζυγον, ἣν οὐ
[3, 7]	~παραθεῖναι δ' αὐτοῖς ἄξιον καὶ	τὴν	ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν πρόρρησιν,
[3, 24]	φησίν Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς	τὴν	Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ
[3, 24]	ἀνεχώρησεν» ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας εἰς	τὴν	Γαλιλαίαν» ὁ δὲ Μάρκος ὡσαύτως·
[3, 5]	παρηνομηκότας μετῄει, τῶν ἀσεβῶν ἄρδην	τὴν	γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων
[3, 1]	ἐν τρίτῳ τόμῳ τῶν εἰς	τὴν	Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς δὲ
[3, 8]	ἐκεῖνο τοῦ καιροῦ· εἰς πᾶσαν	τὴν	γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος» τῶν
[3, 23]	δὲ σειρῆσι λόγων κατεπᾴδων αὐτοῦ	τὴν	γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς
[3, 24]	χρώμενοι, τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας	τὴν	γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον τὴν
[3, 10]	οὕτως ἐκ μόνων αὐτῶν ἐβουλήθη	τὴν	γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν
[3, 23]	ὧδέ πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ	τὴν	γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον
[3, 24]	καταλελοίπασιν· οὓς καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ	τὴν	γραφὴν ἐλθεῖν κατέχει λόγος. Ματθαῖός
[3, 24]	κεχρημένον κηρύγματι, τέλος καὶ ἐπὶ	τὴν	γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας.
[3, 38]	Κλήμεντα τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι λέγουσι	τὴν	γραφήν· ὃ καὶ μᾶλλον ἂν
[3, 29]	ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον ἀγαγὼν	τὴν	γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ ἐπέτρεψεν.
[3, 9]	ἐν ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται συγγράμμασιν,	τὴν	δ' ἱστορίαν τοῦ κατ' αὐτὸν
[3, 24]	ἀρετῇ πάσῃ τὰς ψυχὰς κεκοσμημένοι,	τὴν	δὲ γλῶτταν ἰδιωτεύοντες, τῇ γε
[3, 3]	τοῖς σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν·	τὴν	δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ ἐνδιάθηκον
[3, 23]	βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην ἀποκρύπτων	τὴν	δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος
[3, 23]	σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν, αὐτὴν	τὴν	δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας
[3, 4]	συνόντος ἐπὶ Ῥώμης αὐτῷ κατὰ	τὴν	δευτέραν πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος
[3, 36]	Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν. Καὶ δὴ	τὴν	δι' Ἀσίας ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης
[3, 23]	τῆς κατὰ τὴν νῆσον μετὰ	τὴν	Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι
[3, 30]	γοῦν τὸν μακάριον Πέτρον θεασάμενον	τὴν	ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην τὴν ἐπὶ
[3, 33]	τὸν τρόπον· Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ	τὴν	εἰς ἡμᾶς ἐπιζήτησιν κεκωλυμένην. Πλίνιος
[3, 5]	δὲ τῇ τοῦ κηρύγματος διδασκαλίᾳ	τὴν	εἰς σύμπαντα τὰ ἔθνη στειλαμένων
[3, 24]	λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ τὰ μετὰ	τὴν	εἰς τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν τοῦ
[3, 36]	καὶ ὑπομονὴν καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν	τὴν	εἰς τὸν κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν»
[3, 37]	ἀκροάσεως ἀθρόως αὔτανδρα πλήθη προθύμως	τὴν	εἰς τὸν τῶν ὅλων δημιουργὸν
[3, 6]	εἰς ἔδαφος. Τοῖς δὲ φθάσασι	τὴν	εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ
[3, 39]	τινά φησιν ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ	τὴν	ἐκ νεκρῶν ἀνάστασιν, σωματικῶς τῆς
[3, 24]	Λουκᾶ τῶν κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων	τὴν	ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν
[3, 23]	τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην καταφιλῶν, ἐπὶ	τὴν	ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν, καὶ δαψιλέσι μὲν
[3, 25]	πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς τε κατὰ	τὴν	ἐκκλησιαστικὴν παράδοσιν ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους
[3, 8]	δὴ λαβὼν ἀνάγνωθι τὰ κατὰ	τὴν	ἕκτην τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα
[3, 6]	Εἰ δ' ὑμεῖς εὐσεβεῖς καὶ	τὴν	ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν
[3, 23]	ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω	τὴν	ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον· Χριστός με
[3, 4]	ὃν ἐν ταῖς Πράξεσι μετὰ	τὴν	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους
[3, 23]	βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ τελέως	τὴν	ἐν θεῷ σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι
[3, 24]	συνιδεῖν πάρεστιν μόνα τὰ μετὰ	τὴν	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ Ἰωάννου τοῦ
[3, 17]	ἄλλους ἐπιφανεῖς ἄνδρας ταῖς ὑπὲρ	τὴν	ἐνορίαν ζημιώσας φυγαῖς καὶ ταῖς
[3, 25]	Ἴωμεν δὴ λοιπὸν καὶ ἐπὶ	τὴν	ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν μάγον
[3, 31]	ἐν τούτοις διειληφότες, ἐπὶ τὴν	τῶν	ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ
[3, 8]	εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν ἐπὶ	τὴν	ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι πάντας ἔθος
[3, 8]	κυκλούμεναι τὰς πόλεις. Κατὰ δὲ	τὴν	ἑορτήν, ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ
[3, 8]	ἕκτην αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ	τὴν	ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς ὕστερον,
[3, 6]	Ἀττικῶν τεσσάρων. Καὶ τί δεῖ	τὴν	ἐπ' ἀψύχοις ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ
[3, 39]	μή τις ἐθέλοι τὸν πρῶτον,	τὴν	ἐπ' ὀνόματος φερομένην Ἰωάννου ἀποκάλυψιν
[3, 30]	θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην	τὴν	ἐπὶ θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν τῆς
[3, 5]	πρὸς τῶν αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς.	Τὴν	ἐπὶ Ῥώμης οὖν αὐτίκα στειλάμενος,
[3, 2]	ἀπὸ Ῥώμης ὁ Παῦλος κατὰ	τὴν	ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν.
[3, 24]	πράξεων περιέχειν, τὰ δὲ λοιπὰ	τὴν	ἐπὶ τέλει τοῦ χρόνου αὐτῷ
[3, 20]	τῆς κατὰ τὴν νῆσον φυγῆς	τὴν	ἐπὶ τῆς Ἐφέσου διατριβὴν ἀπειληφέναι
[3, 24]	ἀρχαίων μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ καιρῷ	τὴν	ἐπίκρισιν δέξεται καὶ αὐτή. ~Εὔλογον
[3, 36]	αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου	τὴν	ἐπισκοπὴν ἐγκεχειρισμένος· καθ' ὃν ἐγνωρίζετο
[3, 4]	ἐν Ἐφέσῳ παροικίας ἱστορεῖται πρῶτος	τὴν	ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ Τίτος
[3, 28]	κατὰ Ἀλεξάνδρειαν παροικίας καθ' ἡμᾶς	τὴν	ἐπισκοπὴν εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ τῶν
[3, 4]	μετὰ Πέτρον τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	τὴν	ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον κληρωθεὶς δεδήλωται·
[3, 36]	κατὰ Ἀντιόχειαν Πέτρου διαδοχῆς δεύτερος	τὴν	ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος. Λόγος δ' ἔχει
[3, 2]	καὶ Πέτρου μαρτυρίαν πρῶτος κληροῦται	τὴν	ἐπισκοπὴν Λίνος. Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ
[3, 33]	δίκην ὑμνεῖν καὶ πρὸς τὸ	τὴν	ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν,
[3, 4]	γένος ὢν τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας,	τὴν	ἐπιστήμην δὲ ἰατρός, τὰ πλεῖστα
[3, 23]	κατείληφεν μεθ' ὁμοίου στρατιωτικοῦ. Καταρρηξάμενος	τὴν	ἐσθῆτα ὁ ἀπόστολος καὶ μετὰ
[3, 32]	χρώμενος καὶ τῷ μνημονεύειν τὴν	τῶν	εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας τῆς τοῦ
[3, 23]	Πάτμου τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ	τὴν	Ἔφεσον, ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ
[3, 36]	ἦν, μίαν μὲν τῇ κατὰ	τὴν	Ἔφεσον ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος
[3, 23]	Εἶτα ὁ μὲν ἀπῆρεν ἐπὶ	τὴν	Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν
[3, 31]	διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς ὃν ἐποιεῖτο	τὴν	ζήτησιν, περὶ τῆς Φιλίππου καὶ
[3, 32]	τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ	τὴν	ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ
[3, 37]	λόγου κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν	τῶν	θείων εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι
[3, 8]	ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ ἀρχιερέως πρὸς	τὴν	θυσίαν ἔτεκεν ἄρνα ἐν τῷ
[3, 11]	δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς. ~Μετὰ	τὴν	Ἰακώβου μαρτυρίαν καὶ τὴν αὐτίκα
[3, 39]	ἐλθόντα. Τὸ μὲν οὖν κατὰ	τὴν	Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν ἀπόστολον ἅμα
[3, 12]	ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν μετὰ τὴν	τῶν	Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας τοὺς ἀπὸ
[3, 7]	μὲν φήσαντος ὡς πρὸς αὐτὴν	τὴν	Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως καί γε
[3, 7]	δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ στρατοπέδων	τὴν	Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι ἤγγικεν
[3, 7]	τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν	τῶν	ἱερῶν εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ καὶ
[3, 5]	Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ σύμπασαν	τὴν	Ἰουδαίαν γῆν, ἡ ἐκ θεοῦ
[3, 9]	βιβλιοθήκης ἀξιωθῆναι. Οὗτος δὴ πᾶσαν	τὴν	Ἰουδαϊκὴν ἀρχαιολογίαν ἐν ὅλοις εἴκοσι
[3, 5]	ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε	τὴν	Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ σύμπασαν
[3, 39]	ὡς καὶ διὰ τούτων ἀποδείκνυσθαι	τὴν	ἱστορίαν ἀληθῆ τῶν δύο κατὰ
[3, 10]	Καὶ ἄλλοις δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα	τὴν	ἱστορίαν, ὧν ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν
[3, 3]	τε λεγόμενον αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ	τὴν	καλουμένην Ἀποκάλυψιν οὐδ' ὅλως ἐν
[3, 36]	ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ μάλα γνωρίζων,	τὴν	κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ ποίμνην οἷα
[3, 7]	τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις ἔτεσιν μετὰ	τὴν	κατὰ τοῦ Χριστοῦ τόλμαν τὸν
[3, 8]	ἔθνη τὴν κληρονομίαν σου, καὶ	τὴν	κατάσχεσίν σου τὰ πέρατα τῆς
[3, 5]	μὲν παῖς, ἀδελφὸς δὲ Ἰωάννου,	τὴν	κεφαλὴν ἀποτμηθέντος, ἐπὶ πᾶσί τε
[3, 23]	καὶ μετὰ μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος	τὴν	κεφαλήν, καλόν γε, ἔφη, φύλακα
[3, 8]	ἐμοῦ, καὶ δώσω σοι ἔθνη	τὴν	κληρονομίαν σου, καὶ τὴν κατάσχεσίν
[3, 16]	Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε κατὰ	τὴν	Κόρινθον γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ
[3, 34]	βασιλέως ἀρχῆς Κλήμης Εὐαρέστῳ παραδοὺς	τὴν	λειτουργίαν ἀναλύει τὸν βίον, τὰ
[3, 22]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ τούτους	τὴν	λειτουργίαν εἶχεν. ~Ἐπὶ τούτοις κατὰ
[3, 13]	ἐπίσκοπος τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας δυοκαίδεκα	τὴν	λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην
[3, 8]	τοῖς δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι	τὴν	μέλλουσαν ἐρημίαν τέρασιν οὔτε προσεῖχον
[3, 6]	Ἱεροσόλυμα καταφυγοῦσα συνεπολιορ κεῖτο. Ταύτης	τὴν	μὲν ἄλλην κτῆσιν οἱ τύραννοι
[3, 24]	γεγενημένην ἱστορίαν· εἰκότως δ' οὖν	τὴν	μὲν τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος
[3, 27]	τούτους τῆς αὐτῆς ὄντες προσηγορίας,	τὴν	μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον
[3, 37]	εἰκότως ἐξ ὀνόματος γραφῇ μόνων	τὴν	μνήμην κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ
[3, 18]	ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι	τὴν	νῆσον. Γράφων γέ τοι ὁ
[3, 23]	διεῖπεν ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς κατὰ	τὴν	νῆσον μετὰ τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν
[3, 20]	ἀπόστολον Ἰωάννην ἀπὸ τῆς κατὰ	τὴν	νῆσον φυγῆς τὴν ἐπὶ τῆς
[3, 37]	ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν ταῖς κατὰ	τὴν	οἰκουμένην ἐκκλησίαις γεγόνασιν ποιμένες ἢ
[3, 1]	καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων	τὴν	οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς ἡ
[3, 37]	ἀνὰ πᾶσαν εἰς πλάτος ἐπισπείροντες	τὴν	οἰκουμένην. Καὶ γὰρ δὴ πλεῖστοι
[3, 24]	τὴν γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον	τὴν	οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς περὶ τὸ
[3, 6]	ἐξέκαιον οἱ θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα	τὴν	ὀργὴν μετὰ τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ
[3, 6]	θησαυροῦ τοὺς νεκροὺς θάπτειν ἐκέλευον,	τὴν	ὀσμὴν οὐ φέροντες· ἔπειθ' ὡς
[3, 6]	γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό τις διὰ	τὴν	οὐσίαν. Τῷ λιμῷ δ' ἡ
[3, 23]	νεανίσκον ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ	τὴν	ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν
[3, 6]	φρενῶν ἔκστασις ᾕρει, καὶ παρὰ	τὴν	ὄψιν ἐπεπήγεσαν. Ἣ δ' ἐμόν,
[3, 23]	ἄγε δή, ἔφη, ὦ ἐπίσκοπε,	τὴν	παραθήκην ἀπόδος ἡμῖν, ἣν ἐγώ
[3, 1]	μέν, ὡς ἡ παράδοσις περιέχει,	τὴν	Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ τὴν
[3, 20]	πρὸς Δομετιανὸν Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ	τὴν	παρουσίαν τοῦ Χριστοῦ ὡς καὶ
[3, 2]	~Τῆς δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας μετὰ	τὴν	Παύλου καὶ Πέτρου μαρτυρίαν πρῶτος
[3, 6]	Φέρε δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν	τὴν	πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας
[3, 36]	γνήσιος καὶ ἀγαθὸς ποιμὴν παρατίθεται,	τὴν	περὶ αὐτῆς φροντίδα διὰ σπουδῆς
[3, 4]	πρὸς αὐτοῦ μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ	τὴν	περὶ αὐτῶν μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις
[3, 26]	αὐτὸ τοῦ Σίμωνος μνημονεύσας, καὶ	τὴν	περὶ τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων·
[3, 24]	δὲ ἄρα λείπεσθαι τῇ γραφῇ	τὴν	περὶ τῶν ἐν πρώτοις καὶ
[3, 25]	φερομένην Ἰωάννου προτέραν καὶ ὁμοίως	τὴν	Πέτρου κυρωτέον ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις
[3, 6]	ὑπὸ τοῦ λιμοῦ φθειρομένων κατὰ	τὴν	πόλιν ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ
[3, 8]	παρήκουον, τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ	τὴν	πόλιν ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον
[3, 6]	ἂν ὑπὸ χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι	τὴν	πόλιν ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς
[3, 6]	τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ	τὴν	πόλιν περιεῖχεν σιγὴ καὶ νὺξ
[3, 6]	τῆς Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς	τὴν	πόλιν, τὰ δὲ λείψανα τῶν
[3, 29]	ἐπέτρεψεν. Ἀκόλουθον γὰρ εἶναί φασι	τὴν	πρᾶξιν ταύτην ἐκείνῃ τῇ φωνῇ
[3, 7]	ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον	τὴν	πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ
[3, 38]	τε τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ	τὴν	πρὸς Ἑβραίους ἀποσῴζειν καὶ τῷ
[3, 3]	ὅτι γε μήν τινες ἠθετήκασι	τὴν	πρὸς Ἑβραίους, πρὸς τῆς Ῥωμαίων
[3, 36]	εἶπέν τις τῶν ἡμετέρων, διὰ	τὴν	πρὸς θεὸν μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς
[3, 10]	διὰ τὸ μὴ γενέσθαι τὴν	τῶν	προφητῶν ἀκριβῆ διαδοχήν. Δῆλον δ'
[3, 37]	τούτοις πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε,	τὴν	πρώτην τάξιν τῆς τῶν ἀποστόλων
[3, 37]	ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ κατὰ	τὴν	πρώτην τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν
[3, 36]	ἔχει τοῦτον ἀπὸ Συρίας ἐπὶ	τὴν	Ῥωμαίων πόλιν ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι
[3, 6]	ἡμέρας ἐφόδια. Τοῖς δ' ἐπὶ	τὴν	Ῥωμαίων φρουρὰν νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ
[3, 28]	ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ	τὴν	σάρκα πολιτευομένην δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς
[3, 1]	τὴν Παρθίαν εἴληχεν, Ἀνδρέας δὲ	τὴν	Σκυθίαν, Ἰωάννης τὴν Ἀσίαν, πρὸς
[3, 6]	τοῖς αὖθις ἀνθρώποις, κἂν παρέλιπον	τὴν	συμφορὰν ἡδέως, εἰ μὴ τῶν
[3, 24]	αἰτίαν προύθηκεν δι' ἣν πεποίηται	τὴν	σύνταξιν, δηλῶν ὡς ἄρα πολλῶν
[3, 23]	τὸ τέλειον αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας,	τὴν	σφραγῖδα κυρίου. Τῷ δὲ ἀνέσεως
[3, 27]	περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ	τὴν	σωματικὴν περὶ τὸν νόμον λατρείαν
[3, 37]	θείου λόγου τὴν ψυχὴν πληττόμενοι,	τὴν	σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν
[3, 38]	τὸν ὅμοιον τῆς φράσεως χαρακτῆρα	τήν	τε τοῦ Κλήμεντος ἐπιστολὴν καὶ
[3, 24]	τῆς αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ γοῦν	τὴν	τεσσαρακονταήμερον νηστείαν καὶ τὸν ἐπὶ
[3, 10]	βλεπομένων· συνῄδειν γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι	τὴν	τῆς ἀληθείας παράδοσιν, ἐφ' ᾗ
[3, 10]	τούς τε νόμους περιέχει καὶ	τὴν	τῆς ἀνθρωπογονίας παράδοσιν μέχρι τῆς
[3, 27]	λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ Ἐβιωναίων ὀνόματος	τὴν	τῆς διανοίας πτωχείαν αὐτῶν ὑποφαίνοντος·
[3, 27]	σωτηρίου ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ	τὴν	τοιαύτην ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι
[3, 39]	ἐμπιόντος καὶ μηδὲν ἀηδὲς διὰ	τὴν	τοῦ κυρίου χάριν ὑπομείναντος. Τοῦτον
[3, 20]	ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς αὐτουργίας	τὴν	τοῦ σώματος σκληρίαν καὶ τοὺς
[3, 39]	Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον μετὰ	τὴν	τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν τοὺς ἱεροὺς
[3, 29]	Οὐ γάρ, οἶμαι, ἐβούλετο κατὰ	τὴν	τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις
[3, 5]	ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε μὴν	τὴν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν Ἰουδαίων
[3, 5]	τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου μετὰ	τὴν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου,
[3, 29]	ἔχων οὗτος, μετὰ τὴν ἀνάληψιν	τὴν	τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν ἀποστόλων
[3, 28]	αὐτοῦ τὸ δόγμα, ἐπίγειον ἔσεσθαι	τὴν	τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ ὧν
[3, 6]	αὖθις ἀναλαβών, τότε πραχθέντων δίελθε	τὴν	τραγῳδίαν· Τοῖς γε μὴν εὐπόροις,
[3, 8]	κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸς	τὴν	τῶν ἀζύμων ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ
[3, 37]	ἑτέρους τούτοις τε αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες	τὴν	τῶν ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας
[3, 31]	ἀλλοτρίων ἐν τούτοις διειληφότες, ἐπὶ	τὴν	τῶν ἑξῆς προΐωμεν ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ.
[3, 32]	ζωῆς χρώμενος καὶ τῷ μνημονεύειν	τὴν	τῶν εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας τῆς
[3, 37]	πίστεως λόγου κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ	τὴν	τῶν θείων εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν.
[3, 12]	~Καὶ ἐπὶ τούτοις Οὐεσπασιανὸν μετὰ	τὴν	τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν πάντας τοὺς
[3, 7]	ἐπιδακρύσαντός τε καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ	τὴν	τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ
[3, 10]	αὐτῶν διὰ τὸ μὴ γενέσθαι	τὴν	τῶν προφητῶν ἀκριβῆ διαδοχήν. Δῆλον
[3, 25]	Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς ἑξῆς	τὴν	φερομένην Ἰωάννου προτέραν καὶ ὁμοίως
[3, 6]	ὀργὴν μετὰ τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ	τὴν	φύσιν ἐχώρει, καὶ τὸ τέκνον,
[3, 8]	ἐδάκρυσεν, ἀλλ' ὡς ἐνῆν μάλιστα	τὴν	φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς ἑκάστην
[3, 26]	διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων	τὴν	Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα
[3, 8]	δύσεως ὤφθη μετέωρα περὶ πᾶσαν	τὴν	χώραν ἅρματα καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι
[3, 32]	κεφαλῇ τῷ τῆς ἀληθείας κηρύγματι	τὴν	ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ.
[3, 23]	τὸν ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ	τὴν	ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι,
[3, 23]	τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν	τὴν	ψυχὴν ἰδών, τοῦτον, ἔφη, σοὶ
[3, 37]	ἔρωτι πρὸς τοῦ θείου λόγου	τὴν	ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον
[3, 23]	τὸν νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ	τὴν	ψυχὴν τοῦ ἀδελφοῦ» στενάξας κάτωθεν
[3, 8]	ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ νυκτὸς	ἐνάτην	ὥραν, τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν τὸν
[3, 39]	τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ λόγων	ἀκροατὴν	μὲν καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν
[3, 23]	τὸν χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν	ἀναγκαιοτάτην	οἷς τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ
[3, 27]	ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι δεῖν,	ἀποστάτην	ἀποκαλοῦντες αὐτὸν τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ
[3, 5]	Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ μητρόπολιν	ὀχυρωτάτην	καταπεφευγότες δεινὰ καὶ πέρα δεινῶν
[3, 5]	ἡμέραις τὸν πάντων σωτῆρα καὶ	εὐεργέτην	Χριστόν τε τοῦ θεοῦ τὰ
[3, 26]	τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον	μαθητὴν	τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ αὐτὸν
[3, 4]	μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ τὸν	Ἀρεοπαγίτην	ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ, ὃν
[3, 8]	βαθυτάτους, ὤφθη κατὰ νυκτὸς ὥραν	ἕκτην	αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν
[3, 8]	λαβὼν ἀνάγνωθι τὰ κατὰ τὴν	ἕκτην	τῶν Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν
[3, 6]	δὴ οὖν, τῶν Ἱστοριῶν τὴν	πέμπτην	τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις
[3, 39]	αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν μὲν καὶ	αὐτόπτην	οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν ἱερῶν
[3, 8]	ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν	ἑορτὴν	βοῦς μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ τοῦ
[3, 8]	καὶ εὐθηνούσης, ἐλθὼν ἐπὶ τὴν	ἑορτήν,	ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι πάντας ἔθος ἦν
[3, 8]	τὰς πόλεις. Κατὰ δὲ τὴν	ἑορτήν,	ἣ πεντηκοστὴ καλεῖται, νύκτωρ οἱ
[3, 8]	αὐτομάτως ἠνοιγμένη. Μετὰ δὲ τὴν	ἑορτὴν	ἡμέραις οὐ πολλαῖς ὕστερον, μιᾷ
[3, 8]	λαοῦ πρὸς τὴν τῶν ἀζύμων	ἑορτήν,	ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ νυκτὸς
[3, 8]	τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς παρεγκλίνων, πρὸς	ἑκάστην	ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ αἲ Ἱεροσολύμοις»
[3, 6]	δὲ συνέβαινεν τὰ πάθη. Καθ'	ἑκάστην	γὰρ οἰκίαν, εἴ που τροφῆς
[3, 32]	αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν τε τὸν	δικαστὴν	καὶ τοὺς ἀμφ' αὐτὸν εἰς
[3, 7]	τῶν Ἰουδαίων πληθὺς τὸν μὲν	λῃστὴν	καὶ φονέα τοῦ θανάτου παρῄτηται,
[3, 18]	λόγος τὸν ἀπόστολον ἅμα καὶ	εὐαγγελιστὴν	Ἰωάννην ἔτι τῷ βίῳ ἐνδιατρίβοντα,
[3, 38]	τοῦ Παύλου, οἳ μὲν τὸν	εὐαγγελιστὴν	Λουκᾶν, οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα
[3, 39]	ἀποστόλοις συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν τὸν	εὐαγγελιστήν,	τὸν δ' ἕτερον Ἰωάννην, διαστείλας
[3, 6]	οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ' ἐλεῶν	αὐτὴν	ἀνῄρει καὶ τὸ μὲν εὑρεῖν
[3, 3]	ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου οὖσαν	αὐτὴν	ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ δίκαιον ἀγνοεῖν·
[3, 28]	ἐκφυγεῖν θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα τὴν	αὐτὴν	αὐτῷ ὑποδῦναι στέγην, ταὐτὸ δὲ
[3, 27]	Χριστὸν πίστεως καὶ τοῦ κατ'	αὐτὴν	βίου σωθησομένοις. Ἄλλοι δὲ παρὰ
[3, 5]	τῶν ἀσεβῶν ἄρδην τὴν γενεὰν	αὐτὴν	ἐκείνην ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα
[3, 8]	εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν	αὐτὴν	ἑορτὴν βοῦς μὲν ἀχθεῖσα ὑπὸ
[3, 32]	ὄνομα Ἰούδας, φησὶν εἰς τὴν	αὐτὴν	ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν ἤδη
[3, 6]	μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν, ἀποσφάξειν	αὐτὴν	εὐθέως· ἣ δὲ καὶ μοῖραν
[3, 5]	ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἱ ἐπ'	αὐτὴν	Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ μητρόπολιν
[3, 5]	Περαίας πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν	αὐτὴν	ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν εἰς
[3, 5]	ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων ἀνδρῶν	αὐτήν	τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν μητρόπολιν
[3, 23]	τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος, γονυπετῶν,	αὐτὴν	τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ τῆς
[3, 7]	τοτὲ μὲν φήσαντος ὡς πρὸς	αὐτὴν	τὴν Ἱερουσαλήμ· εἰ ἔγνως καί
[3, 6]	καὶ καταρωμένη τοὺς ἅρπαγας ἐφ'	ἑαυτὴν	ἠρέθιζεν. Ὡς δ' οὔτε παροξυνόμενός
[3, 27]	ἀναστάσεως ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ τὴν	τοιαύτην	ἐγχείρησιν τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας,
[3, 20]	καὶ ὁ Τερτυλλιανὸς τοῦ Δομετιανοῦ	τοιαύτην	πεποίηται μνήμην· Πεπειράκει ποτὲ καὶ
[3, 24]	τοῦτ' ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα·	ταύτην	ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ
[3, 38]	ἔθ' ὁμοίως τῇ προτέρᾳ καὶ	ταύτην	γνώριμον ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς
[3, 16]	τηνικάδε κατὰ τὴν Κόρινθον γενομένης.	Ταύτην	δὲ καὶ ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις
[3, 29]	γὰρ εἶναί φασι τὴν πρᾶξιν	ταύτην	ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τῇ ὅτι
[3, 13]	τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ	ταύτην	παραδίδωσιν. Τίτον δὲ Δομετιανὸς ἀδελφὸς
[3, 25]	τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ	ταύτην	τὰς Παύλου καταλεκτέον ἐπιστολάς, αἷς
[3, 23]	τὴν νῆσον μετὰ τὴν Δομετιανοῦ	τελευτὴν	ἐπανελθὼν φυγῆς. Ὅτι δὲ εἰς
[3, 37]	πλείους ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν	πρώτην	τάξιν τῆς τῶν ἀποστόλων ἐπέχοντες
[3, 37]	ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν	πρώτην	τῶν ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν ταῖς
[3, 23]	πως ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν	γραφήν·	Ἄκουσον μῦθον οὐ μῦθον ἀλλὰ
[3, 24]	οὓς καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ τὴν	γραφὴν	ἐλθεῖν κατέχει λόγος. Ματθαῖός τε
[3, 24]	κηρύγματι, τέλος καὶ ἐπὶ τὴν	γραφὴν	ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν
[3, 32]	τῷ μνημονεύειν τὴν τῶν εὐαγγελίων	γραφὴν	Μαρίας τῆς τοῦ Κλωπὰ, οὗ
[3, 38]	τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι λέγουσι τὴν	γραφήν·	ὃ καὶ μᾶλλον ἂν εἴη
[3, 7]	κατὰ τὴν τῶν ἱερῶν εὐαγγελιστῶν	γραφήν,	οἳ καὶ αὐτὰς αὐτοῦ παρατέθεινται
[3, 37]	τὴν τῶν θείων εὐαγγελίων παραδιδόναι	γραφήν.	Οὗτοι δὲ θεμελίους τῆς πίστεως
[3, 10]	τοῦ παντὸς ἔχοντα χρόνου τὴν	ἀναγραφήν,	τὰ δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ
[3, 25]	εἰ φανείη· ἥν τινες, ὡς	ἔφην,	ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς
[3, 25]	λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε, ὡς	ἔφην,	ἡ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις, εἰ φανείη·
[3, 39]	αὐτῷ, ὕστε ρον δὲ, ὡς	ἔφην,	Πέτρῳ· ὃς πρὸς τὰς χρείας
[3, 6]	ἦν τοῦτο τοὺς ἔνδον προσφέρεσθαι	τροφήν,	εὐθέως δ' ἐξαράξαντες τὰς θύρας
[3, 6]	μή τις ὑπὸ κόλπον ἔχων	τροφήν,	σκήπτοιτο τὸν θάνατον αὐτῷ. Οἳ
[3, 10]	γενέσθαι τὴν τῶν προφητῶν ἀκριβῆ	διαδοχήν.	Δῆλον δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς
[3, 37]	κατὰ τὴν πρώτην τῶν ἀποστόλων	διαδοχὴν	ἐν ταῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην
[3, 20]	πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα τὴν	ἀρχὴν	διαδεξαμένου, καθαιρεθῆναι μὲν τὰς Δομετιανοῦ
[3, 32]	κατηξιωμένων, τηνικαῦτα τῆς ἀθέου πλάνης	ἀρχὴν	ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ τῆς
[3, 5]	δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν τὴν	ἀρχὴν	ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ Γάλβαν καὶ
[3, 24]	ἐπισημήνασθαι, τοτὲ μὲν φήσαντα· ταύτην	ἀρχὴν	ἐποίησεν τῶν παραδόξων ὁ Ἰησοῦς»
[3, 24]	τῶν ἐν πρώτοις καὶ κατ'	ἀρχὴν	τοῦ κηρύγματος ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ
[3, 23]	ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν	ψυχὴν	ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι, πίστευσον·
[3, 29]	μηδὲν αὐτῇ πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα,	ψυχῆν	δὲ αὔξειν διὰ πίστεως καὶ
[3, 8]	ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε ὄμματα μήτε	ψυχὴν	ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων
[3, 23]	ὄψιν ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν	ψυχὴν	ἰδών, τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι
[3, 37]	πρὸς τοῦ θείου λόγου τὴν	ψυχὴν	πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν
[3, 23]	νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ τὴν	ψυχὴν	τοῦ ἀδελφοῦ» στενάξας κάτωθεν ὁ
[3, 38]	ὡς τοῦ αὐτοῦ χθὲς καὶ	πρῴην	τινὲς προήγαγον, Πέτρου δὴ καὶ
[3, 36]	μοι καὶ ὑμεῖς καὶ Ἰγνάτιος,	ἵν'	ἐάν τις ἀπέρχηται εἰς Συρίαν,
[3, 25]	παρὰ πλείστοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας,	ἵν'	εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς τε ταύτας
[3, 6]	πόλιν ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς	μεταλαβεῖν	κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα
[3, 20]	μετὰ τοῦ καὶ τὰς οὐσίας	ἀπολαβεῖν	τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ Ῥωμαίων
[3, 39]	ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς παρεκδεξάμενον διηγήσεις	ὑπολαβεῖν,	τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς αὐτῶν
[3, 25]	ἐκκλησιαστικῶν τις ἀνὴρ εἰς μνήμην	ἀγαγεῖν	ἠξίωσεν, πόρρω δέ που καὶ
[3, 36]	ἃ καὶ κολακεύσω συντόμως με	καταφαγεῖν,	οὐχ ὥσπερ τινῶν δειλαινόμενα οὐχ
[3, 1]	παθεῖν. Τί δεῖ περὶ Παύλου	λέγειν,	ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ
[3, 6]	ἐπ' ἀψύχοις ἀναίδειαν τοῦ λιμοῦ	λέγειν;	εἶμι γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον
[3, 24]	καίτοι μυρία γε καὶ ἀπόρρητα	λέγειν	ἔχων, ἅτε τῶν μέχρις οὐρανοῦ
[3, 24]	τε τοῦτο δηλοῦν ἐν τῷ	λέγειν.	Οὔπω γὰρ ἦν Ἰωάννης βεβλημένος
[3, 7]	οὐδὲν ἂν δέοι ταῖς ἱστορίαις	ἐπιλέγειν,	ταῦτα δ' ἂν εἴη δίκαιον
[3, 33]	οὐ χεῖρόν γε μὴν τοῖς	κακουργεῖν	περὶ ἡμᾶς ἐθέλουσιν λείπεσθαι προφάσεις,
[3, 28]	ἀποπηδῆσαί τε τοῦ τόπου καὶ	ἐκφυγεῖν	θύραζε, μηδ' ὑπομείναντα τὴν αὐτὴν
[3, 27]	τὰς ἐπιστολὰς ἀρνητέας ἡγοῦντο εἶναι	δεῖν,	ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες αὐτὸν τοῦ νόμου,
[3, 27]	κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας γεγεννημένον·	δεῖν	δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς νομικῆς
[3, 10]	οὐ τῶν ἔργων ἤδη βλεπομένων·	συνῄδειν	γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν τῆς
[3, 24]	λόγος. Τοὺς τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς	συνιδεῖν	πάρεστιν μόνα τὰ μετὰ τὴν
[3, 32]	ἡμέραις αἰκιζόμενος ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας	ὑπερθαυμάζειν	καὶ τὸν ὑπατικὸν πῶς ρκʹ
[3, 10]	ἐκ πρώτης γενέσεως Ἰουδαίοις τὸ	νομίζειν	αὐτὰ θεοῦ δόγματα καὶ τούτοις
[3, 38]	ἐπιστολὴν καὶ τὴν πρὸς Ἑβραίους	ἀποσῴζειν	καὶ τῷ μὴ πόρρω τὰ
[3, 23]	ἅπαξ ἀπολώλει, ἴσα τοῖς ἄλλοις	παθεῖν	ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν
[3, 1]	κατὰ κεφαλῆς, οὕτως αὐτὸς ἀξιώσας	παθεῖν.	Τί δεῖ περὶ Παύλου λέγειν,
[3, 24]	καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ τὴν γραφὴν	ἐλθεῖν	κατέχει λόγος. Ματθαῖός τε γὰρ
[3, 24]	τέλος καὶ ἐπὶ τὴν γραφὴν	ἐλθεῖν	τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων
[3, 20]	καθαιρεθῆναι μὲν τὰς Δομετιανοῦ τιμάς,	ἐπανελθεῖν	δ' ἐπὶ τὰ οἰκεῖα μετὰ
[3, 11]	βίῳ λειπομένους ἐπὶ ταὐτὸν πανταχόθεν	συνελθεῖν	ἅμα τοῖς πρὸς γένους κατὰ
[3, 28]	Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον	εἰσελθεῖν	ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι,
[3, 6]	ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες	ἐσθίειν	ὑπέφερον. Ζωστήρων γοῦν καὶ ὑποδημάτων
[3, 20]	Πεπειράκει ποτὲ καὶ Δομετιανὸς ταὐτὸ	ποιεῖν	ἐκείνῳ, μέρος ὢν τῆς Νέρωνος
[3, 18]	θεῖον λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον	οἰκεῖν	καταδικασθῆναι τὴν νῆσον. Γράφων γέ
[3, 5]	καί τινα τῆς Περαίας πόλιν	οἰκεῖν	κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν
[3, 8]	βωμὸν καὶ τὸν ναόν, ὡς	δοκεῖν	ἡμέραν εἶναι λαμπράν, καὶ τοῦτο
[3, 36]	οὖν πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ	ἀσκεῖν	πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν εἴδετε κατ'
[3, 10]	καὶ ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ δέοι,	θνῄσκειν	ἡδέως» Καὶ ταῦτα δὲ τοῦ
[3, 26]	μυστή ριον ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι	διαβαλεῖν	διασῦραί τε δι' αὐτῶν τὰ
[3, 10]	παρῳχηκότος οὔτε προσθεῖναί τις οὔτε	ἀφελεῖν	ἀπ' αὐτῶν οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν,
[3, 39]	ἐκ τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με	ὠφελεῖν	ὑπελάμβανον ὅσον τὰ παρὰ ζώσης
[3, 9]	πεποίηται καὶ πρὸς ἄλλους, οἳ	διαβάλλειν	καὶ αὐτοὶ τὰ πάτρια τοῦ
[3, 28]	καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν τούτοις	ὀνειροπολεῖν	ἔσεσθαι, γαστρὸς καὶ τῶν ὑπὸ
[3, 6]	μὴν εὐπόροις, φησί, καὶ τὸ	μένειν	πρὸς ἀπωλείας ἴσον ἦν· προφάσει
[3, 10]	αὐτὰ θεοῦ δόγματα καὶ τούτοις	ἐπιμένειν	καὶ ὑπὲρ αὐτῶν, εἰ δέοι,
[3, 4]	τὰς πρὸς αὐτῶν ἱδρυθείσας ἱκανοὶ	ποιμαίνειν	ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ ῥᾴδιον εἰπεῖν,
[3, 6]	τηκόμενοι δὲ ἤδη παρωδεύοντο, καὶ	κτείνειν	ἄλογον ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας
[3, 33]	καὶ τὸν Χριστὸν θεοῦ δίκην	ὑμνεῖν	καὶ πρὸς τὸ τὴν ἐπιστήμην
[3, 33]	διεγειρομένους τὸν Χριστὸν θεοῦ δίκην	ὑμνεῖν,	τὸ δὲ μοιχεύειν καὶ φονεύειν
[3, 24]	καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν δόξαι	διαφωνεῖν	ἀλλήλοις τὰ εὐαγγέλια τῷ τὸ
[3, 6]	εἰ μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν,	ἀποσφάξειν	αὐτὴν εὐθέως· ἣ δὲ καὶ
[3, 26]	ἀθανασίαν ἀΐδιον ἐν αὐτῷ τούτῳ	μεθέξειν	τῷ βίῳ, μηκέτι θνῄσκοντας, αὐτοῦ
[3, 29]	πρὸς ἡδονὴν ἐνδιδόντα, ψυχῆν δὲ	αὔξειν	διὰ πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα
[3, 9]	καὶ ἀφ' οἵου γένους ὡρμᾶτο,	ἀγνοεῖν.	Δηλοῖ δὲ πάλιν αὐτὸς καὶ
[3, 3]	αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ δίκαιον	ἀγνοεῖν·	καὶ τὰ περὶ ταύτης δὲ
[3, 27]	τὸν νόμον λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις	περιέπειν	ἐσπούδαζον. Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν
[3, 6]	ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην	εἰπεῖν	ἅ μοι κελεύει τὸ πάθος·
[3, 6]	παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν	εἰπεῖν,	ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι. Καὶ ἔγωγε,
[3, 4]	ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ ῥᾴδιον	εἰπεῖν,	μὴ ὅτι γε ὅσους ἄν
[3, 39]	ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον	εἰπεῖν,	φαίνεται, πλὴν καὶ τοῖς μετ'
[3, 39]	πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν ὧν ἤκουσεν	παραλιπεῖν	ἢ ψεύσασθαί τι ἐν αὐτοῖς»
[3, 33]	διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν,	ἀποστερεῖν	καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Πρὸς
[3, 20]	ἐξ ὧν καὶ τοὺς φόρους	ἀναφέρειν	καὶ αὐτοὺς αὐτουργοῦντας διατρέφεσθαι» Εἶτα
[3, 32]	τῶν, εἰ καί τινες ὑπῆρχον,	παραφθείρειν	ἐπιχειρούντων τὸν ὑγιῆ κανόνα τοῦ
[3, 6]	ὧν οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες	εὐπορεῖν	τροφῆς ἐδόκουν, οἱ τηκόμενοι δὲ
[3, 33]	ἔξω τοῦ μὴ βούλεσθαι αὐτοὺς	εἰδωλολατρεῖν	οὐδὲν ἀνόσιον ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι·
[3, 6]	ἄπορον ἦν ἤδη καὶ τὸ	εὑρεῖν,	ὁ λιμὸς δὲ διὰ σπλάγχνων
[3, 6]	αὐτὴν ἀνῄρει καὶ τὸ μὲν	εὑρεῖν	τι σιτίον ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν
[3, 33]	πρὸς τὸ τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν	διαφυλάσσειν	κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν
[3, 33]	αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν,	πλεονεκτεῖν,	ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις ὅμοια.
[3, 6]	ὅπῃ τινὰ τὸ πάθος καταλαμβάνοι.	Θάπτειν	δὲ τοὺς προσήκοντας οὔτε ἴσχυον
[3, 6]	τοῦ δημοσίου θησαυροῦ τοὺς νεκροὺς	θάπτειν	ἐκέλευον, τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες·
[3, 23]	ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν, οὔτε	ἀπιστεῖν	Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν νεανίσκον,
[3, 33]	καὶ αὐτοὺς ἀπαγορεύειν πάντα τε	πράττειν	ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ
[3, 33]	ἀνόσιον μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους	πράττειν	αὐτοὺς κατειληφέναι, πλὴν τό γε
[3, 10]	κατ' αὐτοὺς τὰ μὲν ἔξεστι	πράττειν,	τὰ δὲ κεκώλυται, καὶ ἄλλα
[3, 23]	συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ μεῖζον	συμπράττειν	ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ' ὀλίγον
[3, 37]	ἀνηκόοις τοῦ τῆς πίστεως λόγου	κηρύττειν	φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν τῶν θείων
[3, 32]	ἀληθείας κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν	ἀντικηρύττειν	ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν
[3, 24]	λόγων τὰ τοῦ διδασκάλου μαθήματα	πρεσβεύειν	οὔτε ᾔδεσαν οὔτε ἐνεχείρουν, τῇ
[3, 29]	τοῦ σωτῆρος ἐντολὴν δυσὶ κυρίοις	δουλεύειν,	ἡδονῇ καὶ κυρίῳ. Λέγουσι δ'
[3, 28]	ἐν Ἱερουσαλὴμ τὴν σάρκα πολιτευομένην	δουλεύειν.	Καὶ ἐχθρὸς ὑπάρχων ταῖς γραφαῖς
[3, 4]	ἄρα τοῦ κατ' αὐτὸν εὐαγγελίου	μνημονεύειν	ὁ Παῦλος εἴωθεν, ὁπηνίκα ὡς
[3, 32]	αὐτοῦ ζωῆς χρώμενος καὶ τῷ	μνημονεύειν	τὴν τῶν εὐαγγελίων γραφὴν Μαρίας
[3, 33]	ὑμνεῖν, τὸ δὲ μοιχεύειν καὶ	φονεύειν	καὶ τὰ συγγενῆ τούτοις ἀθέμιτα
[3, 33]	τὴν ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι	φονεύειν,	μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ τὰ
[3, 33]	τούτοις ἀθέμιτα πλημμελήματα καὶ αὐτοὺς	ἀπαγορεύειν	πάντα τε πράττειν ἀκολούθως τοῖς
[3, 23]	οὐκ ἔλαβεν, συκοφαντεῖσθαι, καὶ οὔτε	πιστεύειν	εἶχεν ὑπὲρ ὧν οὐκ εἶχεν,
[3, 33]	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ	μοιχεύειν	καὶ φονεύειν καὶ τὰ συγγενῆ
[3, 33]	ἐπιστήμην αὐτῶν διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν,	μοιχεύειν,	πλεονεκτεῖν, ἀποστερεῖν καὶ τὰ τούτοις
[3, 23]	τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον	ἀκούειν,	προστίθησιν ἐν ᾧ Τίς ὁ
[3, 24]	οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς περὶ τὸ	λογογραφεῖν	μικρὰν ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ'
[3, 20]	ταῦτα οὐκ ἐν ἀργυρίοις ἔφασκον	ἔχειν,	ἀλλ' ἐν διατιμήσει γῆς πλέθρων
[3, 36]	περὶ αὐτῆς φροντίδα διὰ σπουδῆς	ἔχειν	αὐτὸν ἀξιῶν. Ὁ δ' αὐτὸς
[3, 6]	ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ τοῦ τ'	ἔχειν	καὶ μή, τὰ σώματα τῶν
[3, 10]	τὸ θεῖον εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων	περιέχειν,	καὶ πρὸς τῷ τέλει δὲ
[3, 24]	πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ πράξεων	περιέχειν,	τὰ δὲ λοιπὰ τὴν ἐπὶ
[3, 39]	νῦν λέγεσθαι· οἷς καὶ ἀναγκαῖον	προσέχειν	τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ τὸν
[3, 36]	ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας ὑμᾶς	πειθαρχεῖν	καὶ ἀσκεῖν πᾶσαν ὑπομονήν, ἣν
[3, 20]	δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια δηνάρια	ὑπάρχειν	αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ αὐτῶν ἀνήκοντος
[3, 11]	οὖν Κλωπᾶν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσὴφ	ὑπάρχειν	Ἡγήσιππος ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις
[3, 3]	ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ, οὗ φασιν	ὑπάρχειν	τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον, ἰστέον
[3, 27]	μὴν ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι	προϋπάρχειν	αὐτὸν θεὸν λόγον ὄντα καὶ
[3, 7]	ἔδρασαν, μετανοήσαντες συγγνώμης καὶ σωτηρίας	τυχεῖν,	καὶ πρὸς τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ
[3, 9]	γένους ὡρμᾶτο, ἀγνοεῖν. Δηλοῖ δὲ	πάλιν	αὐτὸς καὶ τοῦτο, λέγων ὧδε·
[3, 28]	τὸ βασίλειον τοῦ Χριστοῦ καὶ	πάλιν	ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς ἐν Ἱερουσαλὴμ
[3, 36]	Μαγνησίᾳ τῇ πρὸς Μαιάνδρῳ, ἔνθα	πάλιν	ἐπισκόπου Δαμᾶ μνήμην πεποίηται, καὶ
[3, 39]	αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ αὖ	πάλιν	ἕτερον παράδοξον περὶ Ἰοῦστον τὸν
[3, 7]	οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ	πάλιν·	Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ
[3, 23]	δεχομένου καὶ πάνθ' ὑπισχνουμένου, καὶ	πάλιν	τὰ αὐτὰ διελέγετο καὶ διεμαρτύρετο.
[3, 37]	ἀρτίως εἰσαχθέντων γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ	πάλιν	χώρας τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν
[3, 36]	φρουρῶν φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ	πόλιν	αἷς ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ
[3, 36]	ἀπὸ Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων	πόλιν	ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς
[3, 6]	τοῦ λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν	πόλιν	ἄπειρον μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος,
[3, 8]	τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν	πόλιν	ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ
[3, 6]	ὑπὸ χάσματος ἢ κατακλυσθῆναι τὴν	πόλιν	ἢ τοὺς τῆς Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν
[3, 5]	πόλεως καί τινα τῆς Περαίας	πόλιν	οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν,
[3, 6]	φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ τὴν	πόλιν	περιεῖχεν σιγὴ καὶ νὺξ θανάτου
[3, 6]	Περαίας ἀνασκευασαμένη μετήνεγκεν εἰς τὴν	πόλιν,	τὰ δὲ λείψανα τῶν κειμηλίων
[3, 39]	Τὸ μὲν οὖν κατὰ τὴν	Ἱεράπολιν	Φίλιππον τὸν ἀπόστολον ἅμα ταῖς
[3, 5]	αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν	μητρόπολιν	καὶ σύμπασαν τὴν Ἰουδαίαν γῆν,
[3, 5]	αὐτὴν Ἱερουσαλὴμ ὡς ἂν ἐπὶ	μητρόπολιν	ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ καὶ πέρα
[3, 39]	εὐαγγέλιον περιέχει. Καὶ ταῦτα δ'	ἡμῖν	ἀναγκαίως πρὸς τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἐπιτετηρήσθω.
[3, 37]	ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος	ἡμῖν	ἅπαντας ἐξ ὀνόματος ἀπαριθμεῖσθαι ὅσοι
[3, 20]	διατριβὴν ἀπειληφέναι ὁ τῶν παρ'	ἡμῖν	ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ πλέον
[3, 10]	μυριάδες οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ'	ἡμῖν	ἀσυμφώνων καὶ μαχομένων, δύο δὲ
[3, 24]	γενομένη αἰτία ἐν τοῖς πρόσθεν	ἡμῖν	δεδήλωται· ὁ δὲ Λουκᾶς ἀρχόμενος
[3, 31]	καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη πρότερον	ἡμῖν	δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου τὰ
[3, 39]	ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν δὲ	ἡμῖν	δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν τῶν
[3, 4]	κατὰ χρόνους τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς	ἡμῖν	εἰρήσεται· νῦν δ' ἐπὶ τὰ
[3, 36]	καὶ ἄλλας ὅσας εἴχομεν παρ'	ἡμῖν,	ἐπέμψαμεν ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες
[3, 23]	ὦ ἐπίσκοπε, τὴν παραθήκην ἀπόδος	ἡμῖν,	ἣν ἐγώ τε καὶ ὁ
[3, 31]	ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν	ἡμῖν	ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων
[3, 24]	τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα Ματθαῖος	ἡμῖν	καὶ Ἰωάννης μόνοι καταλελοίπασιν· οὓς
[3, 10]	τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων	ἡμῖν	μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα,
[3, 39]	αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ ταῦτα δ'	ἡμῖν	οὐκ εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω·
[3, 24]	κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν οὖν	ἡμῖν	περὶ τῆς τοῦ κατὰ Ἰωάννην
[3, 27]	ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις	ἡμῖν	τὰ παραπλήσια εἰς μνήμην τῆς
[3, 36]	Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας	ἡμῖν	ὑπ' αὐτοῦ καὶ ἄλλας ὅσας
[3, 4]	προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν	ἡμῖν	ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις, τῷ
[3, 28]	ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων τερατολογίας	ἡμῖν	ὡς δι' ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας
[3, 6]	ἐμὴν ἀποστρέφεσθε θυσίαν, ἐγὼ μὲν	ὑμῖν	βέβρωκα, καὶ τὸ λοιπὸν δ'
[3, 36]	ὅσας εἴχομεν παρ' ἡμῖν, ἐπέμψαμεν	ὑμῖν,	καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες ὑποτεταγμέναι εἰσὶν
[3, 29]	Ἀκόλουθον γὰρ εἶναί φασι τὴν	πρᾶξιν	ταύτην ἐκείνῃ τῇ φωνῇ τῇ
[3, 37]	ἐγνωρίζοντο κατὰ τούσδε, τὴν πρώτην	τάξιν	τῆς τῶν ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς·
[3, 24]	προύθηκεν δι' ἣν πεποίηται τὴν	σύνταξιν,	δηλῶν ὡς ἄρα πολλῶν καὶ
[3, 39]	τὰς διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ ὥσπερ	σύνταξιν	τῶν κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε
[3, 36]	ἄξιον. Γράφει δὴ οὖν κατὰ	λέξιν·	ἀπὸ Συρίας μέχρι Ῥώμης θηριομαχῶ
[3, 1]	Νέρωνος μεμαρτυρηκότος; ταῦτα Ὠριγένει κατὰ	λέξιν	ἐν τρίτῳ τόμῳ τῶν εἰς
[3, 29]	Στρωματεῖ ταῦτα περὶ αὐτοῦ κατὰ	λέξιν	ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα ἔχων
[3, 23]	αἱρέσεις ὧδέ πως γράφει κατὰ	λέξιν·	καὶ πάντες οἱ πρεσβύτεροι μαρτυροῦσιν
[3, 32]	ἐπακοῦσαι, αὐτὰ δὴ ταῦτα κατὰ	λέξιν	ὧδέ πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων
[3, 31]	τε χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει, κατὰ	λέξιν	ὧδέ πως λέγων· ἤλθομεν εἰς
[3, 19]	φερόντων. Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ	λέξιν	ὧδέ πως λέγων ὁ Ἡγήσιππος·
[3, 5]	συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν	γυναιξὶν	ἅμα καὶ παισὶ ξίφει καὶ
[3, 36]	ἐξ ὧν καὶ βραχύτατα εἰς	ἐπίδειξιν	τῶν εἰρημένων παραθέσθαι ἄξιον. Γράφει
[3, 8]	τὸν παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα	μάστιξιν	μέχρις ὀστέων ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν
[3, 24]	τῷ δεσμωτηρίῳ Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ	κάθειρξιν	ἐφ' ἕνα ἐνιαυτὸν πεπραγμένα τῷ
[3, 24]	μετὰ τὴν εἰς τὸ δεσμωτήριον	κάθειρξιν	τοῦ βαπτιστοῦ μνημονεύουσιν· οἷς καὶ
[3, 24]	ἐπὶ τὴν γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε	χάριν	αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων τριῶν εἰς
[3, 23]	δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα ὧν	χάριν	ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή, ἔφη,
[3, 6]	ψυχρὰν ἂν καταθείμην τῇ πατρίδι	χάριν,	καθυφέμενος τὸν λόγον ὧν πέπονθε
[3, 30]	θανάτῳ, ἡσθῆναι μὲν τῆς κλήσεως	χάριν	καὶ τῆς εἰς οἶκον ἀνακομιδῆς,
[3, 39]	ἀηδὲς διὰ τὴν τοῦ κυρίου	χάριν	ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν Ἰοῦστον
[3, 6]	ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων	πρὶν	ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα»
[3, 24]	Γαλιλαίαν» καὶ ὁ Λουκᾶς δὲ	πρὶν	ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ πράξεων,
[3, 23]	οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν,	πρὶν	αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς
[3, 6]	πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς θήκας,	πρὶν	ἐπιστῆναι τὸ χρεών, προῆλθον. Οὔτε
[3, 5]	λιμῷ καὶ μυρίοις ἄλλοις εἴδεσι	περιπεπτώκασιν	θανάτου, πόλεών τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι
[3, 26]	τούτους σωτῆρας ἐπιγραψάμενοι τῆς ἀληθοῦς	ἀποπεπτώκασιν	ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ πονηρὸς
[3, 36]	χείρονες γίνονται, ἐν δὲ τοῖς	ἀδικήμασιν	αὐτῶν μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ
[3, 24]	πάντων ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος	νοήμασίν	τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ πλέον
[3, 5]	πάσχα ἑορτῆς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ	ῥήμασιν	αὐτοῖς ἀποκλεισθῆναι εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα
[3, 10]	ἐπαγαγὼν τῷ ἀνδρί, ταῦτα αὐτοῖς	ῥήμασιν	ἐπιλέγει· Οὐ μὴν ἐγώ σοι
[3, 28]	αὐτοῦ μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις τοῖς	ῥήμασιν·	Κήρινθον δέ, τὸν καὶ τὴν
[3, 36]	πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς	ῥήμασιν·	Παρακαλῶ οὖν πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν
[3, 8]	χρησμόν τινα φάσκων ἐν ἱεροῖς	γράμμασιν	εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς κατὰ τὸν
[3, 10]	πῶς ἡμεῖς πρόσιμεν τοῖς ἰδίοις	γράμμασιν·	τοσούτου γὰρ αἰῶνος ἤδη παρῳχηκότος
[3, 9]	ἀρχαιολογίαν ἐν ὅλοις εἴκοσι κατατέθειται	συγγράμμασιν,	τὴν δ' ἱστορίαν τοῦ κατ'
[3, 3]	ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν κατακέχρηνται	συγγράμμασιν·	τὴν δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ
[3, 39]	αὐτῶν μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ	συγγράμμασιν	τίθησιν αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ ταῦτα
[3, 10]	ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς	συγγράμμασιν	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ θεῖον
[3, 6]	τὰ πάθη, ξηροῖς δὲ τοῖς	ὄμμασιν	οἱ δυσθανατοῦντες ἐθεώρουν τοὺς φθάσαντας
[3, 6]	τῶν ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς	πτώμασιν,	καί τινας τῶν ἐρριμμένων ἔτι
[3, 37]	ταῖς κατὰ τὴν οἰκουμένην ἐκκλησίαις	γεγόνασιν	ποιμένες ἢ καὶ εὐαγγελισταί, τούτων
[3, 5]	Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ οἷαι	γεγόνασιν	πολιορκίαι, ἀλλὰ καὶ ὁπόσα οἱ
[3, 4]	καὶ, ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται	γεγόνασιν,	ὧν οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς
[3, 38]	Κλήμεντος ἐν τῇ ἀνωμολογημένῃ παρὰ	πᾶσιν,	ἣν ἐκ προσώπου τῆς Ῥωμαίων
[3, 3]	ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ παρὰ	πᾶσιν	ὁμολογουμένων θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι
[3, 9]	τὰ ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις	ἅπασιν	ἄξιον μηδ' αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον,
[3, 31]	τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε	καταλελοίπασιν	ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν
[3, 24]	Ματθαῖος ἡμῖν καὶ Ἰωάννης μόνοι	καταλελοίπασιν·	οὓς καὶ ἐπάναγκες ἐπὶ τὴν
[3, 30]	Φίλιππος δὲ καὶ τὰς θυγατέρας	ἀνδράσιν	ἐξέδωκεν, καὶ ὅ γε Παῦλος
[3, 8]	καὶ προσημαίνουσι τὴν μέλλουσαν ἐρημίαν	τέρασιν	οὔτε προσεῖχον οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ'
[3, 39]	Φίλιππον τὸν ἀπόστολον ἅμα ταῖς	θυγατράσιν	διατρῖψαι διὰ τῶν πρόσθεν δεδήλωται·
[3, 37]	ἦν, ὃν ἅμα ταῖς Φιλίππου	θυγατράσιν	προφητικῷ χαρίσματι λόγος ἔχει διαπρέψαι,
[3, 6]	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων φρουρὰν νύκτωρ	ἐξερπύσασιν	ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν ἀγρίων καὶ
[3, 36]	Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ τὴν	ἀνάστασιν	ἐν σαρκὶ αὐτὸν οἶδα καὶ
[3, 28]	ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων μετὰ τὴν	ἀνάστασιν	ἐπίγειον εἶναι τὸ βασίλειον τοῦ
[3, 39]	τὰ νῦν σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ	ἀνάστασιν	κατ' αὐτὸν γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ
[3, 39]	ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν	ἀνάστασιν,	σωματικῶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας ἐπὶ
[3, 3]	τινὰς αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα εἰς	παράστασιν	τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν
[3, 24]	εἰς αὐτὸν διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν	φασιν,	ἀλήθειαν αὐτοῖς ἐπιμαρτυρήσαντα, μόνην δὲ
[3, 4]	ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ παραλαβὼν συνετάξατο.	Φασὶν	δ' ὡς ἄρα τοῦ κατ'
[3, 23]	γνώμην, οὐ πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς	φασιν,	πρὶν αὐτὸν ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ,
[3, 3]	μετὰ ἄλλων καὶ Ἑρμᾶ, οὗ	φασιν	ὑπάρχειν τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον,
[3, 37]	τὴν σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν,	ἐνδεέσιν	νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα δὲ
[3, 1]	τρίτῳ τόμῳ τῶν εἰς τὴν	Γένεσιν	ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων
[3, 9]	Ἰουδαίων οὐ παρὰ μόνοις τοῖς	ὁμοεθνέσιν,	ἀλλὰ καὶ παρὰ Ῥωμαίοις γέγονεν
[3, 4]	παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν ἀποστόλων	Πράξεσιν,	ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς
[3, 4]	ὧν ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	ἱστόρησεν· καὶ ἐκ τῶν Πέτρου
[3, 4]	καὶ ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ
[3, 31]	ὁ δὲ Λουκᾶς ἐν ταῖς	Πράξεσιν	τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου θυγατέρων
[3, 5]	διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ Ἰουδαίων	παρατάξεσιν	λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς ἀναδείκνυται
[3, 29]	ἀβασανίστως, ἀνέδην ἐκπορνεύουσιν οἱ τὴν	αἵρεσιν	αὐτοῦ μετιόντες. Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ
[3, 28]	τὴν ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν	αἵρεσιν	συστησάμενον, ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ
[3, 7]	καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ	προρρήσεσιν,	θείᾳ δυνάμει ὥσπερ ἤδη παρόντα
[3, 3]	ἀπόστολος ἐν ταῖς ἐπὶ τέλει	προσρήσεσιν	τῆς πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται
[3, 13]	~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν Οὐεσπασιανὸν	ἔτεσιν	βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ Τίτος ὁ παῖς
[3, 34]	τὸν βίον, τὰ πάντα προστὰς	ἔτεσιν	ἐννέα τῆς τοῦ θείου λόγου
[3, 15]	ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον	ἔτεσιν	ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης, ὃν
[3, 21]	παροικίας Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν	ἔτεσιν	ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος οὗτος
[3, 20]	Μετὰ δὲ τὸν Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα	ἔτεσιν	κρατήσαντα Νερούα τὴν ἀρχὴν διαδεξαμένου,
[3, 7]	παναγάθου προνοίας, τεσσαράκοντα ἐφ' ὅλοις	ἔτεσιν	μετὰ τὴν κατὰ τοῦ Χριστοῦ
[3, 5]	~Μετὰ Νέρωνα δέκα πρὸς τρισὶν	ἔτεσιν	τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα τῶν ἀμφὶ
[3, 23]	ὃ δ' ἐγγυώμενος, ἐπομνύμενος ὡς	ἄφεσιν	αὐτῷ παρὰ τοῦ σωτῆρος ηὕρηται,
[3, 8]	τὴν κληρονομίαν σου, καὶ τὴν	κατάσχεσίν	σου τὰ πέρατα τῆς γῆς,
[3, 26]	μνημονεύσας, καὶ τὴν περὶ τούτου	διήγησιν	ἐπιφέρει, λέγων· Μένανδρον δέ τινα
[3, 24]	κηρύγματος ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ πεπραγμένων,	διήγησιν.	Καὶ ἀληθής γε ὁ λόγος.
[3, 39]	τοὺς αὐτοὺς ὁ Παπίας γενόμενος,	διήγησιν	παρειληφέναι θαυμασίαν ὑπὸ τῶν τοῦ
[3, 24]	πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων	διήγησιν	ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων,
[3, 6]	καὶ ἀκοαῖς ἔπασχέ τις εἰς	ἐξομολόγησιν	ἑνὸς ἄρτου καὶ ἵνα μηνύσῃ
[3, 39]	μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν	τίθησιν	αὐτῶν παραδόσεις. Καὶ ταῦτα δ'
[3, 10]	μαρτυρῶν» Ἀφ' ὧν καὶ δύο	παρατίθησιν.	Ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ τοῦτον
[3, 23]	καλὰ καὶ ἐπωφελῆ φίλον ἀκούειν,	προστίθησιν	ἐν ᾧ Τίς ὁ σῳζόμενος
[3, 36]	Ῥωμαίων ἐκκλησίᾳ γράφει, ᾗ καὶ	παράκλησιν	προτείνει ὡς μὴ παραιτησάμενοι τοῦ
[3, 6]	δηλώσων ἔργον ὁποῖον μήτε παρ'	Ἕλλησιν	μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν
[3, 5]	Γάλβαν καὶ Ὄθωνα ἐνιαυτὸν ἐπὶ	μησὶν	ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ
[3, 27]	ἐπετέλουν· ὅθεν παρὰ τὴν τοιαύτην	ἐγχείρησιν	τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ
[3, 7]	τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	πρόρρησιν,	δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ
[3, 7]	παράδοξον τὴν πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ	πρόρρησιν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ
[3, 2]	τὴν ἐπὶ τέλει τῆς ἐπιστολῆς	πρόσρησιν.	~Πέτρου μὲν οὖν ἐπιστολὴ μία,
[3, 31]	Πρόκλος, πρὸς ὃν ἐποιεῖτο τὴν	ζήτησιν,	περὶ τῆς Φιλίππου καὶ τῶν
[3, 33]	εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἰς ἡμᾶς	ἐπιζήτησιν	κεκωλυμένην. Πλίνιος γὰρ Σεκοῦνδος ἡγούμενος
[3, 6]	κεῖτο. Ταύτης τὴν μὲν ἄλλην	κτῆσιν	οἱ τύραννοι διήρπασαν, ὅσην ἐκ
[3, 25]	αἱρετικῶν ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς	παρίστησιν·	ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις αὐτὰ
[3, 38]	τισιν ἐξ αὐτῆς χρησάμενος, σαφέστατα	παρίστησιν	ὅτι μὴ νέον ὑπάρχει τὸ
[3, 32]	Τραϊανοῦ Καίσαρος καὶ ὑπατικοῦ Ἀττικοῦ.	Φησὶν	δὲ ὁ αὐτὸς ὡς ἄρα
[3, 18]	αἱρέσεις ταῦτα περὶ τοῦ Ἰωάννου	φησίν·	Εἰ δὲ ἔδει ἀναφανδὸν ἐν
[3, 32]	τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα Ἰούδας,	φησὶν	εἰς τὴν αὐτὴν ἐπιβιῶναι βασιλείαν
[3, 4]	γενόμενοι τοῦ λόγου, οἷς καί	φησιν	ἔτ' ἄνωθεν ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ
[3, 39]	ἐν οἷς καὶ χιλιάδα τινά	φησιν	ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ
[3, 24]	ὡσαύτως· μετὰ δὲ τὸ παραδοθῆναι»	φησίν	Ἰωάννην ἦλθεν Ἰησοῦς εἰς τὴν
[3, 39]	ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι' ὧν	φησιν	λέξεων· οὐκ ὀκνήσω δέ σοι
[3, 31]	τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω	φησίν·	Μετὰ τοῦτον προφήτιδες τέσσαρες αἱ
[3, 7]	μυριάδας ἑκατὸν καὶ δέκα διαφθαρῆναί	φησιν,	τοὺς δὲ λοιποὺς στασιώδεις καὶ
[3, 26]	ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ νῦν τινές	εἰσιν,	ἀπ' ἐκείνου τοῦτο ὁμολογοῦντες» Ἦν
[3, 20]	ἐπηρώτησεν αὐτοὺς εἰ ἐκ Δαυίδ	εἰσιν,	καὶ ὡμολόγησαν. Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς
[3, 36]	εἰς τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον	εἰσὶν	παρὰ κυρίῳ, ᾧ καὶ συνέπαθον.
[3, 36]	ὑμῖν, καθὼς ἐνετείλασθε· αἵτινες ὑποτεταγμέναι	εἰσὶν	τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ ὧν
[3, 39]	δ' ἡμῖν ἀναγκαίως πρὸς τοῖς	ἐκτεθεῖσιν	ἐπιτετηρήσθω.
[3, 31]	θυγατέρων αὐτοῦ τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς	ἐκτεθεῖσιν,	οὕτω φησίν· Μετὰ τοῦτον προφήτιδες
[3, 24]	μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ καιρῷ τὴν	ἐπίκρισιν	δέξεται καὶ αὐτή. ~Εὔλογον δ'
[3, 21]	Ἀλεξάνδρειαν παροικίας Ἀβίλιον δέκα πρὸς	τρισὶν	ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος
[3, 5]	ἱστορίας. ~Μετὰ Νέρωνα δέκα πρὸς	τρισὶν	ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα τῶν
[3, 10]	κατ' αὐτοὺς πραχθέντα συνέγραψαν ἐν	τρισὶν	καὶ δέκα βιβλίοις· αἱ δὲ
[3, 38]	ἤδη δὲ καὶ αὐτολεξεὶ ῥητοῖς	τισιν	ἐξ αὐτῆς χρησάμενος, σαφέστατα παρίστησιν
[3, 6]	τροφὴ δ' ἦν καὶ χόρτου	τισὶν	παλαιοῦ σπαράγματα· τὰς γὰρ ἶνας
[3, 6]	σιδήρου, τοὺς δ' ἱκετεύοντας. Χρῆσαι	σφίσιν	δεξιὰν καὶ ξίφος, τῷ λιμῷ
[3, 25]	τάς τε κατὰ τὴν ἐκκλησιαστικὴν	παράδοσιν	ἀληθεῖς καὶ ἀπλάστους καὶ ἀνωμολογημένας
[3, 10]	ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν τῆς ἀληθείας	παράδοσιν,	ἐφ' ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι προσδοκήσας
[3, 39]	προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς	παράδοσιν	ἣν περὶ Μάρκου τοῦ τὸ
[3, 10]	περιέχει καὶ τὴν τῆς ἀνθρωπογονίας	παράδοσιν	μέχρι τῆς αὐτοῦ τελευτῆς· οὗτος
[3, 24]	τῶν κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν	ἔκδοσιν	πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα
[3, 26]	οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου προελθών,	μείζοσιν	ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν ὡς
[3, 10]	αὐτὸς ὡς ἂν προῃρημένος ἐν	τέτταρσιν	συγγράψαι βιβλίοις κατὰ τὰς πατρίους
[3, 6]	ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι τὰ ἐν	χερσίν,	οὐδέ τις ἦν οἶκτος πολιᾶς
[3, 4]	τούτων προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν	δυσὶν	ἡμῖν ὑποδείγματα θεοπνεύστοις κατέλιπεν βιβλίοις,
[3, 37]	πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον ἀπεπλήρουν	παρακέλευσιν,	ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας, εἶτα
[3, 6]	ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως	ἀπόλλυσιν	ὡς αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως
[3, 4]	ἐν ᾗ τοῖς ἐξ Ἑβραίων	οὖσιν	ἐν διασπορᾷ Πόντου καὶ Γαλατίας
[3, 8]	δαιμονιώτερον εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός,	ἀνάγουσιν	αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις
[3, 23]	μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ τοὔνομα	λέγουσιν	ἔνιοι, καὶ τἄλλα ἀναπαύσας τοὺς
[3, 39]	Οὐ γὰρ τοῖς τὰ πολλὰ	λέγουσιν	ἔχαιρον ὥσπερ οἱ πολλοί, ἀλλὰ
[3, 39]	πρεσβύτερος Ἰωάννης, τοῦ κυρίου μαθηταὶ,	λέγουσιν.	Οὐ γὰρ τὰ ἐκ τῶν
[3, 5]	πόλιν οἰκεῖν κεκελευσμένου, Πέλλαν αὐτὴν	ὀνομάζουσιν,	ἐν ἧ τῶν εἰς Χριστὸν
[3, 6]	φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ	προκαταπιοῦσιν	τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν
[3, 7]	συγγραφέως οὐδὲν οἷον τοῖς τῇδε	προσιοῦσιν	τῇ γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ δὴ
[3, 7]	καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν, καὶ	ἐδαφιοῦσίν	σε καὶ τὰ τέκνα σου,
[3, 39]	οἱ πολλοί, ἀλλὰ τοῖς τἀληθῆ	διδάσκουσιν,	οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς
[3, 6]	πίστις δ' ἀπορίας οὐδὲ τοῖς	θνῄσκουσιν	ἦν, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἐμπνέοντας
[3, 7]	ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ	περιβαλοῦσίν	σοι οἱ ἐχθροί σου χάρακα,
[3, 33]	μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ ἡμᾶς	ἐθέλουσιν	λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ μὲν
[3, 4]	γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ γὰρ ὁδῷ	προβαίνουσιν,	ἐπὶ καιροῦ τὰ τῆς κατὰ
[3, 25]	ὡς ἔφην, ἀθετοῦσιν, ἕτεροι δὲ	ἐγκρίνουσιν	τοῖς ὁμολογουμένοις. Ἤδη δ' ἐν
[3, 7]	χάρακα, καὶ περικυκλώσουσίν σε, καὶ	συνέξουσίν	σε πάντοθεν, καὶ ἐδαφιοῦσίν σε
[3, 7]	ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου· ὅτι	ἥξουσιν	ἡμέραι ἐπὶ σέ, καὶ περιβαλοῦσίν
[3, 25]	Ἑβραίων οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι	χαίρουσιν.	Ταῦτα δὲ πάντα τῶν ἀντιλεγομένων
[3, 20]	ἡ Ῥωμαίων σύγκλητος βουλὴ ψηφίζεται·	ἱστοροῦσιν	οἱ γραφῇ τὰ κατὰ τοὺς
[3, 23]	λέξιν· καὶ πάντες οἱ πρεσβύτεροι	μαρτυροῦσιν	οἱ κατὰ τὴν Ἀσίαν Ἰωάννῃ
[3, 30]	φάσκων· Ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους	ἀποδοκιμάσουσιν;	Πέτρος μὲν γὰρ καὶ Φίλιππος
[3, 7]	οἱ ἐχθροί σου χάρακα, καὶ	περικυκλώσουσίν	σε, καὶ συνέξουσίν σε πάντοθεν,
[3, 25]	φανείη· ἥν τινες, ὡς ἔφην,	ἀθετοῦσιν,	ἕτεροι δὲ ἐγκρίνουσιν τοῖς ὁμολογουμένοις.
[3, 20]	κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων χρημάτων	κυριεύουσιν.	Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις ἐννακισχίλια
[3, 39]	οὐδὲ τοῖς τὰς ἀλλοτρίας ἐντολὰς	μνημονεύουσιν,	ἀλλὰ τοῖς τὰς παρὰ τοῦ
[3, 24]	τὸ δεσμωτήριον κάθειρξιν τοῦ βαπτιστοῦ	μνημονεύουσιν·	οἷς καὶ ἐπιστήσαντι οὐκέτ' ἂν
[3, 29]	εἰρημένῳ ἁπλῶς καὶ ἀβασανίστως, ἀνέδην	ἐκπορνεύουσιν	οἱ τὴν αἵρεσιν αὐτοῦ μετιόντες.
[3, 20]	Τότε ἠρώτησεν αὐτοὺς πόσας κτήσεις	ἔχουσιν	ἢ πόσων χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ
[3, 10]	τοῖς ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ βίου	περιέχουσιν.	Ἀπὸ δὲ Ἀρταξέρξου μέχρι τοῦ
[3, 6]	μετὰ τῆς ἀνάγκης, ἐπὶ τὴν	φύσιν	ἐχώρει, καὶ τὸ τέκνον, ἦν
[3, 39]	ἄλλας δὲ τῇ ἰδίᾳ γραφῇ	παραδίδωσιν	Ἀριστίωνος τοῦ πρόσθεν δεδηλωμένου τῶν
[3, 24]	βεβλημένου πρὸς τοῦ Χριστοῦ πραχθέντα	παραδίδωσιν,	οἱ δὲ λοιποὶ τρεῖς εὐαγγελισταὶ
[3, 13]	λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην	παραδίδωσιν.	Τίτον δὲ Δομετιανὸς ἀδελφὸς διαδέχεται,
[3, 7]	πατουμένη ὑπὸ ἐθνῶν, ἄχρις οὗ	πληρωθῶσιν	καιροὶ ἐθνῶν» Καὶ πάλιν· Ὅταν
[3, 7]	λῃστρικούς, ὑπ' ἀλλήλων μετὰ τὴν	ἅλωσιν	ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ νέων
[3, 12]	Οὐεσπασιανὸν μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων	ἅλωσιν	πάντας τοὺς ἀπὸ γένους Δαυίδ,
[3, 11]	μαρτυρίαν καὶ τὴν αὐτίκα γενομένην	ἅλωσιν	τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει τῶν
[3, 32]	τῆς ἀληθείας κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον	γνῶσιν	ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε
[3, 24]	τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας τὴν	γνῶσιν	ἐπὶ πᾶσαν κατήγγελλον τὴν οἰκουμένην,
[3, 31]	μὲν οὖν εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα	γνῶσιν	περί τε τῶν ἀποστόλων καὶ
[3, 10]	ἐκ μόνων αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν	γνῶσιν	τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν πράξεων,
[3, 7]	ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς παράδοξον τὴν	πρόγνωσιν	ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος
[3, 10]	τοῦ τέλους φωνὰς παρατέθειται, εἰς	πίστωσιν	τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων
[3, 31]	τὴν Ἀσίαν· ὁ τάφος αὐτῶν	ἐστιν	ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ πατρὸς
[3, 10]	προφητῶν ἀκριβῆ διαδοχήν. Δῆλον δ'	ἐστὶν	ἔργῳ πῶς ἡμεῖς πρόσιμεν τοῖς
[3, 10]	μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ σύμφυτόν	ἐστιν	εὐθὺς ἐκ πρώτης γενέσεως Ἰουδαίοις
[3, 10]	πεπιστευμένα. Καὶ τούτων πέντε μέν	ἐστιν	Μωυσέως, ἃ τούς τε νόμους
[3, 36]	ἡμέρας, ἐνδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ	ἐστιν	στρατιωτικὸν τάγμα, οἳ καὶ εὐεργετούμενοι
[3, 23]	τῶν Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς ἀληθής	ἐστιν	τῆς τῶν ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ
[3, 39]	τῇ τετάρτῃ τῶν ἑαυτοῦ βιβλίων.	Ἔστιν	γὰρ αὐτῷ πέντε βιβλία συντεταγμένα»
[3, 24]	Τοὺς τρεῖς γοῦν εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν	πάρεστιν	μόνα τὰ μετὰ τὴν ἐν
[3, 5]	ἔσχατον τὸν διὰ πυρὸς ὑπομείναντι,	πάρεστιν	ὅτῳ φίλον ἐπ' ἀκριβὲς ἐκ
[3, 36]	μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ	πίστιν	καὶ ὑπομονὴν καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν
[3, 5]	μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀνάληψιν	Ἰουδαίων πρὸς τῷ κατ' αὐτοῦ
[3, 5]	μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀνάληψιν	κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος,
[3, 29]	γυναῖκα ἔχων οὗτος, μετὰ τὴν	ἀνάληψιν	τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν
[3, 39]	Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος	ἀνάληψιν	τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους μετὰ Ματθία
[3, 23]	ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ τὴν	ὄψιν	ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν
[3, 6]	ἔκστασις ᾕρει, καὶ παρὰ τὴν	ὄψιν	ἐπεπήγεσαν. Ἣ δ' ἐμόν, ἔφη,
[3, 39]	τὴν ἐπ' ὀνόματος φερομένην Ἰωάννου	ἀποκάλυψιν	ἑορακέναι. Καὶ ὁ νῦν δὲ
[3, 18]	ἂν ἐρρέθη τοῦ καὶ τὴν	ἀποκάλυψιν	ἑορακότος. Οὐδὲ γὰρ πρὸ πολλοῦ
[3, 25]	τακτέον, εἴ γε φανείη, τὴν	Ἀποκάλυψιν	Ἰωάννου, περὶ ἧς τὰ δόξαντα
[3, 3]	αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν καλουμένην	Ἀποκάλυψιν	οὐδ' ὅλως ἐν καθολικοῖς ἴσμεν
[3, 8]	τις αὐτῶν ἄρξει τῆς οἰκουμένης,	ὃν	αὐτὸς μὲν ἐπὶ Οὐεσπασιανὸν πεπληρῶσθαι
[3, 32]	ᾧ Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ,	ὃν	δεύτερον καταστῆναι τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις
[3, 36]	κυρίου τὴν ἐπισκοπὴν ἐγκεχειρισμένος· καθ'	ὃν	ἐγνωρίζετο Παπίας, τῆς ἐν Ἱεραπόλει
[3, 8]	ἐπὶ τὸν Χριστὸν ἀναχθείη, πρὸς	ὃν	εἴρητο. Ὑπὸ τοῦ πατρὸς· αἴτησαι
[3, 4]	Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ,	ὃν	ἐν ταῖς Πράξεσι μετὰ τὴν
[3, 31]	πρόσθεν ἐμνήσθημεν, διαλόγῳ Πρόκλος, πρὸς	ὃν	ἐποιεῖτο τὴν ζήτησιν, περὶ τῆς
[3, 23]	τῷ βίῳ περιλειπόμενος αὐτὸς ἐκεῖνος	ὃν	ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς, ἀπόστολος ὁμοῦ
[3, 36]	τε τῷ ταύτης προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ·	ὃν	οἷα δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ
[3, 36]	καιρὸν εὔθετον, εἴτε ἐγὼ εἴτε	ὃν	πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ περὶ ὑμῶν.
[3, 15]	ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης,	ὃν	συνεργὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις ἐπιστέλλων
[3, 4]	ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ, ὃν	ἐν	ταῖς Πράξεσι μετὰ τὴν ἐν
[3, 8]	νύμφας, φωνὴ ἐπὶ πάντα τὸν	λαόν.	Τοῦτο μεθ' ἡμέραν καὶ νύκτωρ
[3, 29]	τοῦ Ἰωάννου Ἀποκάλυψις μνημονεύει· οὗτοι	Νικόλαον	ἕνα τῶν ἀμφὶ τὸν Στέφανον
[3, 29]	μετιόντες. Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ τὸν	Νικόλαον	μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ' ἣν ἔγημε
[3, 6]	ἐκπνεόντων ἕκαστος ἀτενὲς εἰς τὸν	ναὸν	ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς ζῶντας ἀπολιπών.
[3, 8]	φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν	ναόν,	φωνὴ ἐπὶ νυμφίους καὶ νύμφας,
[3, 8]	περιέλαμψεν τὸν βωμὸν καὶ τὸν	ναόν,	ὡς δοκεῖν ἡμέραν εἶναι λαμπράν,
[3, 0]	μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ	Ἰάκωβον	ἡγεῖται Συμεὼν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας.
[3, 38]	αὐτοῦ χθὲς καὶ πρῴην τινὲς	προήγαγον,	Πέτρου δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους
[3, 26]	τὴν ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα τὸν	μάγον	Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ
[3, 28]	τοὺς δηλουμένους χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως	ἀρχηγὸν	γενέσθαι Κήρινθον παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ
[3, 7]	τοῦ θανάτου παρῄτηται, τὸν δ'	ἀρχηγὸν	τῆς ζωῆς ἐξ αὐτῶν ἱκέτευσεν
[3, 10]	οὗτος ὁ χρόνος ἀπολείπει τρισχιλίων	ὀλίγον	ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως
[3, 23]	συμπράττειν ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ'	ὀλίγον	προσειθίζετο, καὶ διὰ μέγεθος φύσεως
[3, 17]	ἐπιδειξάμενος ὁ Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ	ὀλίγον	τε τῶν ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν
[3, 20]	καὶ ποῖ καὶ πότε φανησομένη,	λόγον	δοῦναι ὡς οὐ κοσμικὴ μὲν
[3, 23]	ἔτι ζωῆς ἐλπίδας. Ἐγὼ Χριστῷ	λόγον	δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ,
[3, 18]	ἐνδιατρίβοντα, τῆς εἰς τὸν θεῖον	λόγον	ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι
[3, 39]	δ' ἕτερον Ἰωάννην, διαστείλας τὸν	λόγον,	ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν ἀποστόλων
[3, 27]	χρώμενοι, τῶν λοιπῶν σμικρὸν ἐποιοῦντο	λόγον·	καὶ τὸ μὲν σάββατον καὶ
[3, 23]	ἀπόχρη διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν	λόγον	μαρτύρων, πιστοὶ δ' ἂν εἶεν
[3, 27]	καὶ οὗτοι προϋπάρχειν αὐτὸν θεὸν	λόγον	ὄντα καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ
[3, 9]	γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα	λόγον,	πεποίηται καὶ πρὸς ἄλλους, οἳ
[3, 23]	μῦθον οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα	λόγον	περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον
[3, 4]	τὸν τῆς καινῆς διαθήκης παρεδίδου	λόγον,	σαφὲς ἂν εἴη ἀφ' ἧς
[3, 24]	ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ	λόγον	ὧν αὐτὸς ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν
[3, 6]	τῇ πατρίδι χάριν, καθυφέμενος τὸν	λόγον	ὧν πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ
[3, 6]	δὲ ἤδη παρωδεύοντο, καὶ κτείνειν	ἄλογον	ἐδόκει τοὺς ὑπ' ἐνδείας τεθνηξομένους
[3, 25]	δὲ καὶ τούτων ὅμως τὸν	κατάλογον	πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς τε κατὰ
[3, 25]	τὴν ἐπίκρισιν δέξεται καὶ αὐτή.	~Εὔλογον	δ' ἐνταῦθα γενομένους ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰς
[3, 10]	αὐτοῦ μνημονεύει λόγοις. Πρὸς τούτοις	εὔλογον	καταλέξαι καὶ ἃς ἐπ' αὐτοῦ
[3, 6]	θεόν, ὡς οὐκ εἴη τὸ	ἔργον	αὐτοῦ» Τούτοις ἐπειπών τινα μεταξὺ
[3, 6]	τὸ τέκνον γνήσιον, καὶ τὸ	ἔργον	ἐμόν. Φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ
[3, 37]	οὐσίας, εἶτα δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι	ἔργον	ἐπετέλουν εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι πάμπαν
[3, 6]	λέγειν; εἶμι γὰρ αὐτοῦ δηλώσων	ἔργον	ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε
[3, 15]	ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης, ὃν	συνεργὸν	ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις ἐπιστέλλων ὁ
[3, 37]	τὴν εἰς τὸν τῶν ὅλων	δημιουργὸν	εὐσέβειαν ἐν ταῖς αὐτῶν ψυχαῖς
[3, 30]	τινι ἐπιστολῇ τὴν αὐτοῦ προσαγορεῦσαι	σύζυγον,	ἣν οὐ περιεκόμιζεν διὰ τὸ
[3, 18]	πρὸ πολλοῦ χρόνου ἑωράθη, ἀλλὰ	σχεδὸν	ἐπὶ τῆς ἡμετέρας γενεᾶς, πρὸς
[3, 5]	περιηλάθησαν συμφορῶν, ὁπόσαι τε μυριάδες	ἡβηδὸν	γυναιξὶν ἅμα καὶ παισὶ ξίφει
[3, 18]	Ἰωάννου φησίν· Εἰ δὲ ἔδει	ἀναφανδὸν	ἐν τῷ νῦν καιρῷ κηρύττεσθαι
[3, 28]	βαλανείῳ, ὥστε λούσασθαι, γνόντα δὲ	ἔνδον	ὄντα τὸν Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί τε
[3, 28]	μὴ καὶ τὸ βαλανεῖον συμπέσῃ,	ἔνδον	ὄντος Κηρίνθου τοῦ τῆς ἀληθείας
[3, 6]	οἰκίαν, σημεῖον ἦν τοῦτο τοὺς	ἔνδον	προσφέρεσθαι τροφήν, εὐθέως δ' ἐξαράξαντες
[3, 33]	ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον	Σεκοῦνδον,	ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ πλήθει
[3, 10]	λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς τὸν	θεὸν	καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὑποθήκας τοῦ
[3, 27]	ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν αὐτὸν	θεὸν	λόγον ὄντα καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες,
[3, 36]	τῶν ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς	θεὸν	μαρτυρίαν κατακριθεὶς πρὸς θηρία, ὅτι
[3, 6]	τὰς χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο τὸν	θεόν,	ὡς οὐκ εἴη τὸ ἔργον
[3, 4]	αὐτῷ κατὰ τὴν δευτέραν πρὸς	Τιμόθεον	ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ Πέτρον τῆς
[3, 21]	ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ δὲ	πλέον	ἐνιαυτοῦ βασιλεύσαντα Νερούαν διαδέχεται Τραϊανός.
[3, 37]	ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς	πλέον	τὸ κήρυγμα καὶ τὰ σωτήρια
[3, 24]	νοήμασίν τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ	πλέον	τῶν βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν,
[3, 38]	χρησάμενος, σαφέστατα παρίστησιν ὅτι μὴ	νέον	ὑπάρχει τὸ σύγγραμμα, ὅθεν δὴ
[3, 25]	ὡς ἄτοπα πάντῃ καὶ δυσσεβῆ	παραιτητέον.	Ἴωμεν δὴ λοιπὸν καὶ ἐπὶ
[3, 33]	ἠγνόει τί αὐτῷ λοιπὸν εἴη	πρακτέον,	Τραϊανῷ τῷ βασιλεῖ ἀνεκοινώσατο λέγων
[3, 25]	Πέτρου κυρωτέον ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις	τακτέον,	εἴ γε φανείη, τὴν Ἀποκάλυψιν
[3, 25]	καινῆς διαθήκης γραφάς. Καὶ δὴ	τακτέον	ἐν πρώτοις τὴν ἁγίαν τῶν
[3, 25]	ὅθεν οὐδ' ἐν νόθοις αὐτὰ	κατατακτέον,	ἀλλ' ὡς ἄτοπα πάντῃ καὶ
[3, 25]	μετὰ δὲ ταύτην τὰς Παύλου	καταλεκτέον	ἐπιστολάς, αἷς ἑξῆς τὴν φερομένην
[3, 38]	ἑκατέροις τοῖς συγγράμμασι νοήματα καθεστάναι.	Ἰστέον	δ' ὡς καὶ δευτέρα τις
[3, 3]	ὑπάρχειν τὸ τοῦ Ποιμένος βιβλίον,	ἰστέον	ὡς καὶ τοῦτο πρὸς μέν
[3, 39]	Φιλίππου θυγατέρων μνημονεύει, τὰ νῦν	σημειωτέον·	νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν κατ' αὐτὸν
[3, 25]	προτέραν καὶ ὁμοίως τὴν Πέτρου	κυρωτέον	ἐπιστολήν· ἐπὶ τούτοις τακτέον, εἴ
[3, 27]	νόμον λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν	ἐσπούδαζον.	Οὗτοι δὲ τοῦ μὲν ἀποστόλου
[3, 6]	τάς τε ἀκμὰς τῶν ξιφῶν	ἐδοκίμαζον	ἐν τοῖς πτώμασιν, καί τινας
[3, 6]	τροφῆς ἐπινοηθείη, καθ' ἡμέραν εἰσπηδῶντες	ἥρπαζον	οἱ δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ
[3, 6]	ὑφέλκοντες ἔτ' ὠμὰ τὰ σιτία	διήρπαζον.	Ἐλεεινὴ δ' ἦν ἡ τροφὴ
[3, 6]	καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων	ἐξήρπαζον	ἐξ αὐτῶν τῶν στομάτων τὰς
[3, 6]	ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους ἐδόκουν,	ἀφήρπαζον	τὰ κομισθέντα, καὶ πολλάκις ἱκετευόντων
[3, 8]	μηνός, φάσμα τι δαιμόνιον ὤφθη	μεῖζον	πίστεως, τέρας δ' ἂν ἔδοξεν
[3, 23]	ἐξιόντες συνεπάγονται, εἶτά τι καὶ	μεῖζον	συμπράττειν ἠξίουν. Ὃ δὲ κατ'
[3, 27]	εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους τούτους οἰκείως	ἐπεφήμιζον	οἱ πρῶτοι, πτωχῶς καὶ ταπεινῶς
[3, 6]	εὑρόντες δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας	ἐβασάνιζον.	Τεκμήριον δὲ τοῦ τ' ἔχειν
[3, 8]	ὥραν· ὃ τοῖς μὲν ἀπείροις	ἀγαθὸν	ἐδόκει εἶναι, τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι
[3, 39]	ποτὲ παρὰ τῶν πρεσβυτέρων καλῶς	ἔμαθον	καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα, συγκατατάξαι ταῖς
[3, 36]	εἰσὶν παρὰ κυρίῳ, ᾧ καὶ	συνέπαθον.	Οὐ γὰρ τὸν νῦν ἠγάπησαν
[3, 8]	καὶ καταψευδόμενοι τοῦ θεοῦ τηνικαῦτα	παρέπειθον,	τοῖς δ' ἐναργέσι καὶ προσημαίνουσι
[3, 6]	θήκας, πρὶν ἐπιστῆναι τὸ χρεών,	προῆλθον.	Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν ταῖς
[3, 28]	γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα τὸν	Κήρινθον,	ἀποπηδῆσαί τε τοῦ τόπου καὶ
[3, 28]	μέμνηται ἀνδρὸς τούτοις τοῖς ῥήμασιν·	Κήρινθον	δέ, τὸν καὶ τὴν ἀπ'
[3, 28]	χρόνους ἑτέρας αἱρέσεως ἀρχηγὸν γενέσθαι	Κήρινθον	παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη
[3, 16]	διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε κατὰ τὴν	Κόρινθον	γενομένης. Ταύτην δὲ καὶ ἐν
[3, 23]	τὴν γραφήν· Ἄκουσον μῦθον οὐ	μῦθον	ἀλλὰ ὄντα λόγον περὶ Ἰωάννου
[3, 23]	καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν· Ἄκουσον	μῦθον	οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα λόγον
[3, 29]	γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ ἐπέτρεψεν.	Ἀκόλουθον	γὰρ εἶναί φασι τὴν πρᾶξιν
[3, 36]	καὶ ἐγγράφως ἤδη μαρτυρόμενος διατυποῦσθαι	ἀναγκαῖον	ἡγεῖτο. Οὕτω δῆτα ἐν Σμύρνῃ
[3, 5]	μόνας τὰς διὰ τοῦ λιμοῦ	ἀναγκαῖον	ἡγοῦμαι συμφορὰς παραθέσθαι, ὡς ἂν
[3, 39]	ἔτι νῦν λέγεσθαι· οἷς καὶ	ἀναγκαῖον	προσέχειν τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ
[3, 5]	τριακοσίας μυριάδας τὸ πλῆθος ἱστορεῖ,	ἀναγκαῖον	ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ' οὖν ἐν
[3, 6]	ἐχώρει καὶ τοῦ λιμοῦ μᾶλλον	ἐξέκαιον	οἱ θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα τὴν
[3, 3]	οὖσαν αὐτὴν ἀντιλέγεσθαι φήσαντες, οὐ	δίκαιον	ἀγνοεῖν· καὶ τὰ περὶ ταύτης
[3, 7]	ἐπιλέγειν, ταῦτα δ' ἂν εἴη	δίκαιον	ἐπιθεῖναι, ἃ γένοιτ' ἂν παραστατικὰ
[3, 23]	πονηρὸς καὶ ἐξώλης καί, τὸ	κεφάλαιον,	λῃστής, καὶ νῦν ἀντὶ τῆς
[3, 6]	οἱ δορυφόροι. Δεινὴ δὲ τὸ	γύναιον	ἀγανάκτησις εἰσῄει, καὶ πολλάκις λοιδοροῦσα
[3, 23]	ἀληθινῆς καὶ μέγα γνώρισμα παλιγγενεσίας,	τρόπαιον	ἀναστάσεως βλεπομένης» ~Ταῦτα τοῦ Κλήμεντος,
[3, 23]	νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ	τελευταῖον	ἐφώτισεν. Καὶ μετὰ τοῦτο ὑφῆκεν
[3, 6]	Ζωστήρων γοῦν καὶ ὑποδημάτων τὸ	τελευταῖον	οὐκ ἀπέσχοντο καὶ τὰ δέρματα
[3, 24]	τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους, τὸν	βίον	ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ πάσῃ
[3, 32]	ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν	βίον	ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου μάρτυς
[3, 34]	παραδοὺς τὴν λειτουργίαν ἀναλύει τὸν	βίον,	τὰ πάντα προστὰς ἔτεσιν ἐννέα
[3, 36]	ἄλλην, ἧς ἄρχοντα τότε ὄντα	Πολύβιον	ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις καὶ τῇ
[3, 4]	ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας, οὐ	ῥᾴδιον	εἰπεῖν, μὴ ὅτι γε ὅσους
[3, 26]	καὶ ἐκ τῶν Εἰρηναίου διαγνῶναι	ῥᾴδιον·	καὶ ὁ Ἰουστῖνος δὲ κατὰ
[3, 26]	βαπτίσματος, οὗ τοὺς καταξιουμένους ἀθανασίαν	ἀΐδιον	ἐν αὐτῷ τούτῳ μεθέξειν τῷ
[3, 28]	ἐπεισάγει, λέγων μετὰ τὴν ἀνάστασιν	ἐπίγειον	εἶναι τὸ βασίλειον τοῦ Χριστοῦ
[3, 28]	τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ τὸ δόγμα,	ἐπίγειον	ἔσεσθαι τὴν τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν,
[3, 10]	συγγράμμασιν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸ	θεῖον	εὐσεβείας ἀνδρισαμένων Ἑβραίων περιέχειν, καὶ
[3, 18]	βίῳ ἐνδιατρίβοντα, τῆς εἰς τὸν	θεῖον	λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν
[3, 23]	ἐπιμελείας καὶ παραφυλακῆς, ὡς τὸ	τέλειον	αὐτῷ φυλακτήριον ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα
[3, 28]	τὴν ἀνάστασιν ἐπίγειον εἶναι τὸ	βασίλειον	τοῦ Χριστοῦ καὶ πάλιν ἐπιθυμίαις
[3, 6]	ὁπότε γὰρ κατίδοιεν ἀποκεκλεισμένην οἰκίαν,	σημεῖον	ἦν τοῦτο τοὺς ἔνδον προσφέρεσθαι
[3, 28]	φήσαντα· φύγωμεν, μὴ καὶ τὸ	βαλανεῖον	συμπέσῃ, ἔνδον ὄντος Κηρίνθου τοῦ
[3, 6]	τὰ παιδία τῶν ψωμῶν ἐκκρεμάμενα	κατέσειον	εἰς ἔδαφος. Τοῖς δὲ φθάσασι
[3, 23]	τῷ σώματι καὶ τὴν ὄψιν	ἀστεῖον	καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν ἰδών,
[3, 6]	ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν σῖτον	ἤσθιον,	οἳ δ' ἔπεσσον ὡς ἥ
[3, 3]	φασιν ὑπάρχειν τὸ τοῦ Ποιμένος	βιβλίον,	ἰστέον ὡς καὶ τοῦτο πρὸς
[3, 39]	ἣν περὶ Μάρκου τοῦ τὸ	εὐαγγέλιον	γεγραφότος ἐκτέθειται διὰ τούτων· Καὶ
[3, 25]	τινὲς καὶ τὸ καθ' Ἑβραίους	εὐαγγέλιον	κατέλεξαν, ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ
[3, 4]	εὐαγγελίου γράφων ἔλεγεν· κατὰ τὸ	εὐαγγέλιόν	μου» Τῶν δὲ λοιπῶν ἀκολούθων
[3, 39]	κυρίου, ἣν τὸ καθ' Ἑβραίους	εὐαγγέλιον	περιέχει. Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν
[3, 24]	Καὶ δὴ τὸ κατ' αὐτὸν	εὐαγγέλιον	ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον
[3, 24]	γραφῇ παραδοὺς τὸ κατ' αὐτὸν	εὐαγγέλιον,	τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ
[3, 3]	καὶ τὸ κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον	εὐαγγέλιον	τό τε λεγόμενον αὐτοῦ Κήρυγμα
[3, 1]	μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ πεπληρωκότος τὸ	εὐαγγέλιον	τοῦ Χριστοῦ καὶ ὕστερον ἐν
[3, 8]	δεδηλωμένα ἐν τούτοις· Τὸν γοῦν	ἄθλιον	δῆμον οἱ μὲν ἀπατεῶνες καὶ
[3, 6]	παῖς ὑπομάστιος, ἁρπασαμένη, βρέφος, εἶπεν,	ἄθλιον,	ἐν πολέμῳ καὶ λιμῷ καὶ
[3, 21]	ᾧ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν παροικίας	Ἀβίλιον	δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον
[3, 39]	μὴν ὁ Παπίας κατὰ τὸ	προοίμιον	τῶν αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν μὲν
[3, 33]	ἡμῶν ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς	Πλίνιον	Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ
[3, 36]	καὶ ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ	δαιμόνιον	ἀσώματον· καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο
[3, 8]	εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνός, φάσμα τι	δαιμόνιον	ὤφθη μεῖζον πίστεως, τέρας δ'
[3, 36]	εἰς ἐπίδειξιν τῶν εἰρημένων παραθέσθαι	ἄξιον.	Γράφει δὴ οὖν κατὰ λέξιν·
[3, 39]	οὐκ εἰς τὸ ἄχρηστον εἰρήσθω·	ἄξιον	δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις τοῦ Παπία
[3, 39]	καὶ μενούσης» Ἔνθα καὶ ἐπιστῆσαι	ἄξιον	δὶς καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου
[3, 11]	τοῦ τῆς αὐτόθι παροικίας θρόνου	ἄξιον	εἶναι δοκιμάσαι, ἀνεψιόν, ὥς γέ
[3, 6]	αἰδώς· τὸ γὰρ ἄλλως ἐντροπῆς	ἄξιον	ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν
[3, 7]	δυσσεβείας ττἀπίχειρα. ~παραθεῖναι δ' αὐτοῖς	ἄξιον	καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος
[3, 9]	ῥήματα αὐτῶν» ~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν	ἄξιον	μηδ' αὐτὸν τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα
[3, 11]	χρὴ τῆς Ἰακώβου διαδοχῆς ἐπικρῖναι	ἄξιον,	ποιήσασθαι, καὶ δὴ ἀπὸ μιᾶς
[3, 32]	παραπλήσιον τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ	οἷον	καὶ τοῦ συγγραφέως ἐπακοῦσαι, αὐτὰ
[3, 7]	πρὸς τοῦ δεδηλωμένου συγγραφέως οὐδὲν	οἷον	τοῖς τῇδε προσιοῦσιν τῇ γραφῇ
[3, 38]	ἂν εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν	ὅμοιον	τῆς φράσεως χαρακτῆρα τήν τε
[3, 6]	εἶμι γὰρ αὐτοῦ δηλώσων ἔργον	ὁποῖον	μήτε παρ' Ἕλλησιν μήτε παρὰ
[3, 26]	τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας μυστή	ριον	ἐπὶ μαγείᾳ σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί
[3, 30]	τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν	μακάριον	Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα
[3, 6]	δὲ ὡς ἐπιμελέστερον κρύψαντας ἐβασάνιζον.	Τεκμήριον	δὲ τοῦ τ' ἔχειν καὶ
[3, 39]	τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς	δηλητήριον	φάρμακον ἐμπιόντος καὶ μηδὲν ἀηδὲς
[3, 23]	παραφυλακῆς, ὡς τὸ τέλειον αὐτῷ	φυλακτήριον	ἐπιστήσας, τὴν σφραγῖδα κυρίου. Τῷ
[3, 23]	Αὐτοὺς δὴ τούτους ἀναλαβὼν καὶ	λῃστήριον	συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος ἦν, βιαιότατος
[3, 24]	τὰ μετὰ τὴν εἰς τὸ	δεσμωτήριον	κάθειρξιν τοῦ βαπτιστοῦ μνημονεύουσιν· οἷς
[3, 7]	μὲν οὖν τῶν μετὰ τὸ	σωτήριον	πάθος καὶ τὰς φωνὰς ἐκείνας
[3, 37]	λόγου τὴν ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν	σωτήριον	πρότερον ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες
[3, 36]	πᾶσαν οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν	κύριον	ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ μὲν
[3, 27]	πνεύματος μὴ ἀρνούμενοι γεγονέναι τὸν	κύριον,	οὐ μὴν ἔθ' ὁμοίως καὶ
[3, 36]	ἐπίστευσαν» Οἶδεν δὲ αὐτοῦ τὸ	μαρτύριον	καὶ ὁ Εἰρηναῖος, καὶ τῶν
[3, 20]	τὰς χεῖρας τὰς ἑαυτῶν ἐπιδεικνύναι,	μαρτύριον	τῆς αὐτουργίας τὴν τοῦ σώματος
[3, 31]	δέ γε τοῦ σκηνώματος αὐτοῦ	χωρίον	ἐξ ἐπιστολῆς Πολυκράτους τῆς δ'
[3, 23]	ἐκκλησίας. Ἐλθὼν δὲ εἰς τὸ	χωρίον,	ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν λῃστῶν
[3, 8]	τὴν πόλιν ἄστρον ἔστη ῥομφαίᾳ	παραπλήσιον	καὶ παρατείνας ἐπ' ἐνιαυτὸν κομήτης,
[3, 32]	καταπλήξας, τῷ τοῦ κυρίου πάθει	παραπλήσιον	τέλος ἀπηνέγκατο· οὐδὲν δὲ οἷον
[3, 6]	ἐμόν, ἔφη, τοῦτο τὸ τέκνον	γνήσιον,	καὶ τὸ ἔργον ἐμόν. Φάγετε,
[3, 33]	μὴ βούλεσθαι αὐτοὺς εἰδωλολατρεῖν οὐδὲν	ἀνόσιον	ἐν αὐτοῖς εὑρηκέναι· ἐμήνυεν δὲ
[3, 33]	δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι μηδὲν	ἀνόσιον	μηδὲ παρὰ τοὺς νόμους πράττειν
[3, 36]	Καὶ τὰ μὲν περὶ τὸν	Ἰγνάτιον	τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ' αὐτὸν
[3, 6]	καὶ τὸ μὲν εὑρεῖν τι	σιτίον	ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν δ' ἄπορον
[3, 6]	ταῦθ' ἅμα λέγουσα κτείνει τὸν	υἱόν,	ἔπειτ' ὀπτήσασα, τὸ μὲν ἥμισυ
[3, 29]	παρθένους, ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν	υἱόν·	ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους
[3, 11]	παροικίας θρόνου ἄξιον εἶναι δοκιμάσαι,	ἀνεψιόν,	ὥς γέ φασι, γεγονότα τοῦ
[3, 39]	ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς δηλητήριον	φάρμακον	ἐμπιόντος καὶ μηδὲν ἀηδὲς διὰ
[3, 3]	τὴν δὲ φερομένην δευτέραν οὐκ	ἐνδιάθηκον	μὲν εἶναι παρειλήφαμεν, ὅμως δὲ
[3, 10]	Περὶ αὐτοκράτορος λογισμοῦ, ὅ τινες	Μακκαβαϊκὸν	ἐπέγραψαν τῷ τοὺς ἀγῶνας τῶν
[3, 36]	προηγουμένῳ Πολυκάρπῳ· ὃν οἷα δὴ	ἀποστολικὸν	ἄνδρα εὖ μάλα γνωρίζων, τὴν
[3, 25]	φράσεως παρὰ τὸ ἦθος τὸ	ἀποστολικὸν	ἐναλλάττει χαρακτήρ, ἥ τε γνώμη
[3, 30]	κλήσεως χάριν καὶ τῆς εἰς	οἶκον	ἀνακομιδῆς, ἐπιφωνῆσαι δὲ εὖ μάλα
[3, 31]	Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς τὸν	οἶκον	Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ
[3, 9]	καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς Ἀπίωνα τὸν	γραμματικόν,	κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα λόγον,
[3, 32]	ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ τὸν	ὑπατικὸν	πῶς ρκʹ τυγχάνων ἐτῶν ὑπέμεινεν,
[3, 36]	ἐνδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις, ὅ ἐστιν	στρατιωτικὸν	τάγμα, οἳ καὶ εὐεργετούμενοι χείρονες
[3, 24]	γραφῆς εἰρήσθω, καὶ τῆς κατὰ	Μάρκον	δὲ ἡ γενομένη αἰτία ἐν
[3, 27]	τὴν μὲν τῶν εἰρημένων ἔκτοπον	διεδίδρασκον	ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου καὶ ἁγίου
[3, 20]	καὶ ταῦτα οὐκ ἐν ἀργυρίοις	ἔφασκον	ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει γῆς
[3, 6]	γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν θαπτομένοις	ἐπαπέθνῃσκον,	πολλοὶ δ' ἐπὶ τὰς θήκας,
[3, 23]	ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ τὸν	νεανίσκον,	εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ τὴν ψυχὴν
[3, 23]	πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε τὸν παραδοθέντα	νεανίσκον	ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν, τὸ τελευταῖον
[3, 23]	πᾶσι τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ,	νεανίσκον	ἱκανὸν τῷ σώματι καὶ τὴν
[3, 23]	μεγάλης οἰμωγῆς πληξάμενος τὴν κεφαλήν,	καλόν	γε, ἔφη, φύλακα τῆς τἀδελφοῦ
[3, 31]	ἀναπεσών, ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ	πέταλον	πεφορεκὼς καὶ μάρτυς καὶ διδάσκαλος,
[3, 10]	τὴν τῶν προφητῶν ἀκριβῆ διαδοχήν.	Δῆλον	δ' ἐστὶν ἔργῳ πῶς ἡμεῖς
[3, 4]	Ἰλλυρικοῦ τῶν ἐκκλησιῶν καταβέβλητο θεμελίους,	δῆλον	ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ' ἂν
[3, 24]	τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ ἂν γένοιτο	δῆλον.	Οἱ θεσπέσιοι καὶ ὡς ἀληθῶς
[3, 6]	νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ σφᾶς	ἄδηλον·	πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ' αὐτῶν
[3, 23]	οἷς τὰ καλὰ καὶ ἐπωφελῆ	φίλον	ἀκούειν, προστίθησιν ἐν ᾧ Τίς
[3, 5]	διὰ πυρὸς ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ	φίλον	ἐπ' ἀκριβὲς ἐκ τῆς τῷ
[3, 38]	λέγουσι τὴν γραφήν· ὃ καὶ	μᾶλλον	ἂν εἴη ἀληθὲς τῷ τὸν
[3, 6]	μυελῶν ἐχώρει καὶ τοῦ λιμοῦ	μᾶλλον	ἐξέκαιον οἱ θυμοί, σύμβουλον λαβοῦσα
[3, 36]	ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν αὐτῶν	μᾶλλον	μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ παρὰ τοῦτο
[3, 24]	βασιλείας τὴν γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν	κατήγγελλον	τὴν οἰκουμένην, σπουδῆς τῆς περὶ
[3, 18]	~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος τὸν	ἀπόστολον	ἅμα καὶ εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην ἔτι
[3, 39]	κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν	ἀπόστολον	ἅμα ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ
[3, 28]	παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην τὸν	ἀπόστολον	εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ, ὥστε
[3, 20]	Τότε δὴ οὖν καὶ τὸν	ἀπόστολον	Ἰωάννην ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν
[3, 24]	οὖν τούτων ἕνεκά φασι τὸν	ἀπόστολον	Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων
[3, 26]	~Σίμωνα τὸν μάγον Μένανδρος διαδεξάμενος,	ὅπλον	δεύτερον οὐ χεῖρον τοῦ προτέρου
[3, 21]	αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε μετὰ	Παῦλόν	τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων βαθμόν.
[3, 6]	λιμοῦ μᾶλλον ἐξέκαιον οἱ θυμοί,	σύμβουλον	λαβοῦσα τὴν ὀργὴν μετὰ τῆς
[3, 33]	ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν Χριστιανῶν	φῦλον	μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ
[3, 33]	δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν	φῦλον	μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν δὲ
[3, 30]	ἑξῆς διὰ τοὺς ἀθετοῦντας τὸν	γάμον	τοὺς τῶν ἀποστόλων ἐξετασθέντας ἐν
[3, 36]	οὗτοι πάντες οὐκ εἰς κενὸν	ἔδραμον,	ἀλλ' ἐν πίστει καὶ δικαιοσύνῃ,
[3, 32]	καθ' ἡμῶν κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι	διωγμόν·	ἐν ᾧ Συμεῶνα τὸν τοῦ
[3, 12]	τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ ταύτης	διωγμὸν	ἐπαρτηθῆναι τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα
[3, 18]	ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις τόν τε	διωγμὸν	καὶ τὰ ἐν αὐτῷ μαρτύρια
[3, 17]	δῆτα τὸν καθ' ἡμῶν ἀνεκίνει	διωγμόν,	καίπερ τοῦ πατρὸς αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ
[3, 20]	προστάγματος τὸν κατὰ τῆς ἐκκλησίας	διωγμόν.	Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν
[3, 6]	τὴν ὄψιν ἐπεπήγεσαν. Ἣ δ'	ἐμόν,	ἔφη, τοῦτο τὸ τέκνον γνήσιον,
[3, 6]	τέκνον γνήσιον, καὶ τὸ ἔργον	ἐμόν.	Φάγετε, καὶ γὰρ ἐγὼ βέβρωκα·
[3, 8]	ἀποστάσεως καὶ τοῦ πρὸς τὸν	πόλεμον	κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ πρὸς
[3, 5]	παιδὶ τὸν κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει	πόλεμον.	Μετά γε μὴν τὴν τοῦ
[3, 6]	κατ' οἴκους καὶ γενεὰς τὸν	δῆμον	ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ μὲν τέγη
[3, 8]	ἐν τούτοις· Τὸν γοῦν ἄθλιον	δῆμον	οἱ μὲν ἀπατεῶνες καὶ καταψευδόμενοι
[3, 8]	τινὲς δημοτῶν ἀγανακτήσαντες πρὸς τὸ	κακόφημον,	συλλαμβάνουσι τὸν ἄνθρωπον καὶ πολλαῖς
[3, 21]	Παῦλόν τε καὶ Πέτρον ἐπισκοπευσάντων	βαθμόν.	Λίνος δὲ ὁ πρῶτος ἦν
[3, 6]	γὰρ ἶνας ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον	σταθμὸν	ἐπώλουν Ἀττικῶν τεσσάρων. Καὶ τί
[3, 7]	διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων τὸν	ἀριθμὸν	εἰς ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι.
[3, 39]	ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν ἀποστόλων	ἀριθμὸν	κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα,
[3, 7]	δὲ πάντα τὸν τῶν ἀνῃρημένων	ἀριθμὸν	ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ ξίφει
[3, 9]	Τούτων ἐν τῷ προτέρῳ τὸν	ἀριθμὸν	τῆς λεγομένης παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων
[3, 39]	δὲ Παπία συγγράμματα πέντε τὸν	ἀριθμὸν	φέρεται, ἃ καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων
[3, 28]	ὑπάρχων ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ,	ἀριθμὸν	χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς, θέλων
[3, 38]	ὁμοίως τῇ προτέρᾳ καὶ ταύτην	γνώριμον	ἐπιστάμεθα, ὅτι μηδὲ τοὺς ἀρχαίους
[3, 27]	καὶ τὴν σωματικὴν περὶ τὸν	νόμον	λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν ἐσπούδαζον.
[3, 23]	καὶ τὴν ὄψιν ἀστεῖον καὶ	θερμὸν	τὴν ψυχὴν ἰδών, τοῦτον, ἔφη,
[3, 24]	νηστείαν καὶ τὸν ἐπὶ ταύτῃ	πειρασμὸν	τὸν χρόνον τῆς ἰδίας γραφῆς
[3, 8]	τούτου παραδοξότερον ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ,	χρησμόν	τινα φάσκων ἐν ἱεροῖς γράμμασιν
[3, 5]	ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατά τινα	χρησμὸν	τοῖς αὐτόθι δοκίμοις δι' ἀποκαλύψεως
[3, 5]	περιβοήτῳ νεῷ, παντελῆ φθορὰν καὶ	ἀφανισμὸν	ἔσχατον τὸν διὰ πυρὸς ὑπομείναντι,
[3, 18]	τὸν θεῖον λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας	Πάτμον	οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον. Γράφων
[3, 32]	τῷ τῆς ἀληθείας κηρύγματι τὴν	ψευδώνυμον	γνῶσιν ἀντικηρύττειν ἐπεχείρουν. ~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός
[3, 6]	ἐπείνων καὶ γὰρ ἧττον ἂν	ὠμὸν	ἦν τὸ μετὰ ἀνάγκης, γυμνάζοντες
[3, 8]	ὥραν, τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν τὸν	βωμὸν	καὶ τὸν ναόν, ὡς δοκεῖν
[3, 39]	τῶν βιβλίων τοσοῦτόν με ὠφελεῖν	ὑπελάμβανον	ὅσον τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς
[3, 6]	Τοιαῦτα δ' ἐσθίοντες, ὅμως οὐ	διελάνθανον,	πανταχοῦ δ' ἐφίσταντο οἱ στασιασταὶ
[3, 33]	τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ τὸν	Τραϊανὸν	δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ Χριστιανῶν
[3, 21]	τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν πρῶτον	Ἀννιανὸν	προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ Ῥωμαίων
[3, 13]	αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα δὲ τὸν	Οὐεσπασιανὸν	ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ Τίτος ὁ
[3, 12]	Ἡγήσιππος ἱστορεῖ. ~Καὶ ἐπὶ τούτοις	Οὐεσπασιανὸν	μετὰ τὴν τῶν Ἱεροσολύμων ἅλωσιν
[3, 8]	οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς μὲν ἐπὶ	Οὐεσπασιανὸν	πεπληρῶσθαι ἐξείληφεν· ἀλλ' οὐχ ἁπάσης
[3, 20]	οἷς μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα τὸν	Δομετιανόν,	ἀλλὰ καὶ ὡς εὐτελῶν καταφρονήσαντα,
[3, 0]	ἐπιστολῆς. ΙΖ Περὶ τοῦ κατὰ	Δομετιανὸν	διωγμοῦ. ΙΗ Περὶ Ἰωάννου τοῦ
[3, 20]	Τούτους ὁ ἠουοκᾶτος ἤγαγεν πρὸς	Δομετιανὸν	Καίσαρα. Ἐφοβεῖτο γὰρ τὴν παρουσίαν
[3, 32]	ἱστορίαν. ~ΧΧΧΙΙ. Μετὰ Νέρωνα καὶ	Δομετιανὸν	κατὰ τοῦτον οὗ νῦν τοὺς
[3, 20]	οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ τὸν	Δομετιανὸν	πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα τὴν
[3, 23]	τῷ καθεστῶτι προσβλέψας ἐπισκόπῳ, νεανίσκον	ἱκανὸν	τῷ σώματι καὶ τὴν ὄψιν
[3, 24]	αὐτὸν εὐαγγέλιον ταῖς ὑπὸ τὸν	οὐρανὸν	διεγνωσμένον ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι
[3, 29]	Νικόλαον ἕνα τῶν ἀμφὶ τὸν	Στέφανον	διακόνων πρὸς τῶν ἀποστόλων ἐπὶ
[3, 36]	ὅτι οὗτοι πάντες οὐκ εἰς	κενὸν	ἔδραμον, ἀλλ' ἐν πίστει καὶ
[3, 39]	ἃ καὶ ἡγοῦμαι τὰς ἀποστολικὰς	παρεκδεξάμενον	διηγήσεις ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι
[3, 39]	ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ λόγων	τεκμηράμενον	εἰπεῖν, φαίνεται, πλὴν καὶ τοῖς
[3, 10]	κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἱστορῆσαι χρόνους	πεπειραμένον,	ὡς μὴ τἀληθῆ συγγεγραφότα, πολλάς
[3, 30]	Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον Πέτρον	θεασάμενον	τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην τὴν
[3, 21]	Ἀβίλιον δέκα πρὸς τρισὶν ἔτεσιν	ἡγησάμενον	διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος οὗτος τῶν
[3, 28]	ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν αἵρεσιν	συστησάμενον,	ἀξιόπιστον ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ ἑαυτοῦ
[3, 23]	τοῦ ἀποστόλου παραδεδομένον καὶ μνήμῃ	πεφυλαγμένον.	Ἐπειδὴ γὰρ τοῦ τυράννου τελευτήσαντος
[3, 7]	διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ ὀχυρώτατον	παρέμενον	τῷ τόπῳ, τῆς θείας ἐπισκοπῆς
[3, 9]	Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ χεῖρας	συμβεβλημένον	ἱστορίᾳ, ὁπόθεν τε καὶ ἀφ'
[3, 6]	ἦν τὸ μὴ καὶ προσαπολέσθαι	σεσυλημένον»	Τούτοις μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει λέγων·
[3, 27]	τε κοινωνίας καὶ τῆς Μαρίας	γεγεννημένον·	δεῖν δὲ πάντως αὐτοῖς τῆς
[3, 24]	φασὶ τὸν πάντα χρόνον ἀγράφῳ	κεχρημένον	κηρύγματι, τέλος καὶ ἐπὶ τὴν
[3, 3]	αὐτὸν ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε	λεγόμενον	αὐτοῦ Κήρυγμα καὶ τὴν καλουμένην
[3, 23]	λόγον περὶ Ἰωάννου τοῦ ἀποστόλου	παραδεδομένον	καὶ μνήμῃ πεφυλαγμένον. Ἐπειδὴ γὰρ
[3, 36]	δικαιοσύνῃ, καὶ ὅτι εἰς τὸν	ὀφειλόμενον	αὐτοῖς τόπον εἰσὶν παρὰ κυρίῳ,
[3, 26]	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας,	γενόμενον	μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ
[3, 26]	τῶν δαιμόνων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ	γενόμενον,	πολλοὺς ἐξαπατῆσαι διὰ μαγικῆς τέχνης
[3, 6]	εἰσδρομὴν αὐτῶν καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ	ἁρπαγησόμενον	ὡς ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς
[3, 8]	δ' ἂν ἔδοξεν εἶναι τὸ	ῥηθησόμενον,	εἰ μὴ καὶ παρὰ τοῖς
[3, 3]	Πράξεων καὶ τὸ κατ' αὐτὸν	ὠνομασμένον	εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον αὐτοῦ
[3, 24]	εὐαγγέλιον ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν	διεγνωσμένον	ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε
[3, 3]	καὶ ἐν ἐκκλησίαις ἴσμεν αὐτὸ	δεδημοσιευμένον,	καὶ τῶν παλαιτάτων δὲ συγγραφέων
[3, 5]	τέλει τὸ πρὸς τῶν προφητῶν	ἀνηγορευμένον	βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν αὐτῷ
[3, 39]	καὶ ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφ τὸν	καλούμενον	Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος, καὶ
[3, 16]	Καὶ ὅτι γε κατὰ τὸν	δηλούμενον	τὰ τῆς Κορινθίων κεκίνητο στάσεως,
[3, 27]	προκοπὴν ἤθους αὐτὸ μόνον ἄνθρωπον	δεδικαιωμένον	ἐξ ἀνδρός τε κοινωνίας καὶ
[3, 8]	περιέχοντα ὡς κατὰ τὸν καιρὸν	ἐκεῖνον	ἀπὸ τῆς χώρας τις αὐτῶν
[3, 4]	Ἐπὶ τούτοις καὶ τὸν Ἀρεοπαγίτην	ἐκεῖνον,	Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ, ὃν ἐν
[3, 23]	ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν	χαλινὸν	ἐνδακών, μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων
[3, 27]	Λιτὸν μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ	κοινὸν	ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ
[3, 39]	πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν πρεσβυτέρων	ἀνέκρινον	λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ τί
[3, 6]	δ' ἐμόν, ἔφη, τοῦτο τὸ	τέκνον	γνήσιον, καὶ τὸ ἔργον ἐμόν.
[3, 6]	τὴν φύσιν ἐχώρει, καὶ τὸ	τέκνον,	ἦν δ' αὐτῇ παῖς ὑπομάστιος,
[3, 23]	γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν με,	τέκνον,	μὴ φοβοῦ· ἔχεις ἔτι ζωῆς
[3, 23]	ἑαυτοῦ, κεκραγώς· τί με φεύγεις,	τέκνον,	τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν,
[3, 23]	τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν	γυμνόν,	τὸν γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον,
[3, 27]	ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ	μόνον	ἄνθρωπον δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε
[3, 36]	ἣν εἴδετε κατ' ὀφθαλμοὺς οὐ	μόνον	ἐν τοῖς μακαρίοις Ἰγνατίῳ καὶ
[3, 36]	τοῦ διαβόλου εἰς ἐμὲ ἐρχέσθωσαν,	μόνον	ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω» Καὶ
[3, 37]	ἐπὶ ξένοις τισὶ τόποις αὐτὸ	μόνον	καταβαλλόμενοι ποιμένας τε καθιστάντες ἑτέρους
[3, 10]	ἐπέδωκα τοῖς αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία,	μόνον	οὐ τῶν ἔργων ἤδη βλεπομένων·
[3, 6]	ἐξαράξαντες τὰς θύρας εἰσεπήδων, καὶ	μόνον	οὐκ ἐκ τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες
[3, 9]	ἐν ἑπτά, ἃ καὶ οὐ	μόνον	τῇ Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ τῇ
[3, 35]	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν	θρόνον	Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων
[3, 5]	τοῦ τὸν αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς	θρόνον	πρώτου μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 24]	πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα	χρόνον	ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι, τέλος καὶ
[3, 23]	Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ τὸν	χρόνον	ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην οἷς
[3, 29]	Νικολαϊτῶν αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη	χρόνον,	ἧς δὴ καὶ ἡ τοῦ
[3, 24]	ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα	χρόνον	καὶ τὰ κατὰ τοῦτον πεπραγμένα
[3, 24]	τὸν ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν τὸν	χρόνον	τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ μὲν
[3, 32]	ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε τὸν	χρόνον	ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ δηλούμενος
[3, 6]	τινας τῶν ἐρριμμένων ἔτι ζῶντας	διήλαυνον	ἐπὶ πείρᾳ τοῦ σιδήρου, τοὺς
[3, 39]	ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν ἕτερον	παράδοξον	περὶ Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν
[3, 7]	θείαν ὡς ἀληθῶς καὶ ὑπερφυῶς	παράδοξον	τὴν πρόγνωσιν ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν
[3, 39]	δὲ καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου	αὐτήκοον	ἑαυτόν φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν
[3, 9]	ἅπασιν ἄξιον μηδ' αὐτὸν τὸν	Ἰώσηπον,	τοσαῦτα τῇ μετὰ χεῖρας συμβεβλημένον
[3, 24]	τὸ κατ' αὐτὸν εὐαγγέλιον, τὸ	λεῖπον	τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ τούτοις ἀφ'
[3, 6]	τερατεύεσθαι τοῖς αὖθις ἀνθρώποις, κἂν	παρέλιπον	τὴν συμφορὰν ἡδέως, εἰ μὴ
[3, 23]	ἔφη, φύλακα τῆς τἀδελφοῦ ψυχῆς	κατέλιπον.	Ἀλλ' ἵππος ἤδη μοι παρέστω,
[3, 6]	δεξιὰν καὶ ξίφος, τῷ λιμῷ	κατέλιπον	ὑπερηφα νοῦντες, καὶ τῶν ἐκπνεόντων
[3, 5]	γῆν, ἡ ἐκ θεοῦ δίκη	λοιπὸν	αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα εἴς τε
[3, 6]	μὲν ὑμῖν βέβρωκα, καὶ τὸ	λοιπὸν	δ' ἐμοὶ μεινάτω. Μετὰ ταῦθ'
[3, 33]	πλήθει, διὸ ἠγνόει τί αὐτῷ	λοιπὸν	εἴη πρακτέον, Τραϊανῷ τῷ βασιλεῖ
[3, 32]	ἔτι τῶν ἀποστόλων λειπομένου, γυμνῇ	λοιπὸν	ἤδη κεφαλῇ τῷ τῆς ἀληθείας
[3, 25]	καὶ δυσσεβῆ παραιτητέον. Ἴωμεν δὴ	λοιπὸν	καὶ ἐπὶ τὴν ἑξῆς ἱστορίαν
[3, 6]	μὲν ἥμισυ κατεσθίει, τὸ δὲ	λοιπὸν	κατακαλύψασα ἐφύλαττεν. Εὐθέως δ' οἱ
[3, 6]	λῃσταὶ διηρεύνων, μή τις ὑπὸ	κόλπον	ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο τὸν θάνατον
[3, 4]	τῆς ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον	ἐπίσκοπον	ἀρχαίων τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς
[3, 32]	καταστῆναι τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας	ἐπίσκοπον	ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ τὸν βίον ἀναλῦσαι
[3, 7]	Ταῦτα δὲ τοῦτον ἐπράχθη τὸν	τρόπον	δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας ἔτει
[3, 26]	τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται τὸν	τρόπον.	Ἦν καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς
[3, 5]	τοῦ τε παντὸς πολέμου τὸν	τρόπον	καὶ τῶν ἐν τούτῳ γεγενημένων
[3, 6]	ταῖς τε θύραις ἐνσειόμενοι μεθυόντων	τρόπον	καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς αὐτοὺς
[3, 33]	ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον·	Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ τὴν εἰς
[3, 5]	ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα	τρόπον	μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν ἀποστόλων
[3, 10]	μὴν ἐγώ σοι τὸν αὐτὸν	τρόπον	περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς ἔδεισα,
[3, 35]	τοῦ Συμεῶνος τὸν δηλωθέντα τελειωθέντος	τρόπον,	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς τὸν
[3, 30]	Στρωματεῖ τοῦτον ἱστορῶν ἀνέγραψεν τὸν	τρόπον·	Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον Πέτρον
[3, 36]	ὅτι εἰς τὸν ὀφειλόμενον αὐτοῖς	τόπον	εἰσὶν παρὰ κυρίῳ, ᾧ καὶ
[3, 5]	μὲν οὖν τηνικάδε κατὰ πάντα	τόπον	ὅλῳ τῷ ἔθνει συνερρύη κακά,
[3, 37]	θεοπρεπεῖς μαθηταί, τοὺς κατὰ πάντα	τόπον	τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν
[3, 17]	αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ' ἡμῶν	ἄτοπον	ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος
[3, 27]	προσηγορίας, τὴν μὲν τῶν εἰρημένων	ἔκτοπον	διεδίδρασκον ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου καὶ
[3, 39]	μὲν οὖν κατὰ τὴν Ἱεράπολιν	Φίλιππον	τὸν ἀπόστολον ἅμα ταῖς θυγατράσιν
[3, 31]	καὶ ἀναζητήσει πάντας τοὺς ἁγίους,	Φίλιππον	τῶν δώδεκα ἀποστόλων, ὃς κεκοίμηται
[3, 27]	κατὰ προκοπὴν ἤθους αὐτὸ μόνον	ἄνθρωπον	δεδικαιωμένον ἐξ ἀνδρός τε κοινωνίας
[3, 24]	ἔπραττον ἅτε μείζονι καὶ ὑπὲρ	ἄνθρωπον	ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν Παῦλος
[3, 8]	πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι τὸν	ἄνθρωπον	καὶ πολλαῖς αἰκίζονται πληγαῖς· ὃ
[3, 39]	κυρίου οὔτε παρηκολούθησεν αὐτῷ, ὕστε	ρον	δὲ, ὡς ἔφην, Πέτρῳ· ὃς
[3, 38]	τοῖς παλαιοῖς φέρεται, οὐδὲ γὰρ	καθαρὸν	τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει τὸν
[3, 26]	περὶ τούτου διήγησιν ἐπιφέρει, λέγων·	Μένανδρον	δέ τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα,
[3, 8]	ἦν τῷ θεῷ, κατὰ τὸ	ἱερὸν	ἐξαπίνης ἀναβοᾶν ἤρξατο· φωνὴ ἀπ'
[3, 8]	οἱ ἱερεῖς παρελθόντες εἰς τὸ	ἱερόν,	ὥσπερ αὐτοῖς ἔθος ἦν, πρὸς
[3, 24]	αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ γοῦν τὴν	τεσσαρακονταήμερον	νηστείαν καὶ τὸν ἐπὶ ταύτῃ
[3, 24]	δύο, τῆς δ' Ἀποκαλύψεως εἰς	ἑκάτερον	ἔτι νῦν παρὰ τοῖς πολλοῖς
[3, 39]	ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι μνήματα καὶ	ἑκάτερον	Ἰωάννου ἔτι νῦν λέγεσθαι· οἷς
[3, 8]	ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ αἲ Ἱεροσολύμοις»	Ἕτερον	δ' ἔτι τούτου παραδοξότερον ὁ
[3, 39]	δηλῶν τὸν εὐαγγελιστήν, τὸν δ'	ἕτερον	Ἰωάννην, διαστείλας τὸν λόγον, ἑτέροις
[3, 39]	γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν	ἕτερον	παράδοξον περὶ Ἰοῦστον τὸν ἐπικληθέντα
[3, 8]	μόνης ᾖρξεν τῆς ὑπὸ Ῥωμαίους.	Δικαιότερον	δ' ἂν ἐπὶ τὸν Χριστὸν
[3, 24]	ταῦτα μὲν ἡμεῖς περὶ τούτων·	οἰκειότερον	δὲ κατὰ καιρὸν διὰ τῆς
[3, 28]	καὶ γάμοις καὶ δι' ὧν	εὐφημότερον	ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ
[3, 8]	Ἱεροσολύμοις» Ἕτερον δ' ἔτι τούτου	παραδοξότερον	ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ, χρησμόν τινα
[3, 37]	τὴν ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν σωτήριον	πρότερον	ἀπεπλήρουν παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς
[3, 23]	κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ	πρότερον	ἀπῆλθεν, ὥς φασιν, πρὶν αὐτὸν
[3, 26]	τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ	πρότερον	διὰ τῆς πρὸς αὐτοῦ παραδιδομένης
[3, 24]	κατέχει λόγος. Ματθαῖός τε γὰρ	πρότερον	Ἑβραίοις κηρύξας, ὡς ἤμελλεν καὶ
[3, 32]	αὐτὸς ἐκεῖνος, οὗ διαφόροις ἤδη	πρότερον	ἐχρησάμεθα φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς δὴ
[3, 31]	αὐτῶν καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη	πρότερον	ἡμῖν δεδήλωται· τοῦ δὲ Ἰωάννου
[3, 32]	ἐπιβιῶναι βασιλείαν μετὰ τὴν ἤδη	πρότερον	ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς
[3, 4]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη	πρότερον	κληρωθεὶς δεδήλωται· ἀλλὰ καὶ ὁ
[3, 32]	Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι αὐτὸν καὶ	πρότερον	ὁ λόγος ἐδήλωσεν. Ὁ δ'
[3, 28]	παρειλήφαμεν· Γάϊος, οὗ φωνὰς ἤδη	πρότερον	παρατέθειμαι, ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ
[3, 39]	Ἰωάννου ὄνομα, ὧν τὸν μὲν	πρότερον	Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ καὶ Ματθαίῳ
[3, 8]	πρὸς τοὺς παρόντας, ἃς καὶ	πρότερον	φωνὰς βοῶν διετέλει. Νομίσαντες δ'
[3, 6]	ᾐκίζοντο, μὴ εὑρόντες δὲ ὡς	ἐπιμελέστερον	κρύψαντας ἐβασάνιζον. Τεκμήριον δὲ τοῦ
[3, 24]	ὡς ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων	προπετέστερον	ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς
[3, 1]	τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ καὶ	ὕστερον	ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Νέρωνος
[3, 8]	τὴν ἑορτὴν ἡμέραις οὐ πολλαῖς	ὕστερον,	μιᾷ καὶ εἰκάδι Ἀρτεμισίου μηνός,
[3, 9]	πολεμήσας τὰ πρῶτα καὶ τοῖς	ὕστερον	παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα δὲ
[3, 39]	τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε αὐτὸν	πρεσβύτερον	ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ τούτων
[3, 39]	τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ τὸν	δεύτερον,	εἰ μή τις ἐθέλοι τὸν
[3, 13]	ὁ παῖς διαδέχεται· οὗ κατὰ	δεύτερον	ἔτος τῆς βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος
[3, 32]	Συμεῶνα τὸν τοῦ Κλωπᾶ, ὃν	δεύτερον	καταστῆναι τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας
[3, 26]	τὸν μάγον Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον	δεύτερον	οὐ χεῖρον τοῦ προτέρου τῆς
[3, 8]	δ' οἱ ἄρχοντες ὅπερ ἦν,	δαιμονιώτερον	εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός, ἀνάγουσιν
[3, 33]	δ' ἡ ἱστορία ἐξ ἧς	ἀνώτερον	δεδηλώκαμεν τοῦ Τερτυλλιανοῦ Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας,
[3, 8]	μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ τούτων	φοβερώτερον,	Ἰησοῦς γάρ τις ὄνομα, υἱὸς
[3, 6]	τῶν φαρύγγων ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους	ἀνέφερον.	Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν
[3, 6]	ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν	ὑπέφερον.	Ζωστήρων γοῦν καὶ ὑποδημάτων τὸ
[3, 23]	ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων, ὅπου δὲ	κλῆρον	ἕνα γέ τινα κληρώσων τῶν
[3, 39]	τοῦ προδότου Ἰούδα ἐπὶ τὸν	κλῆρον	τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ
[3, 5]	εἱρκτῇ κατακλεισθέντας τὸν μετελθόντα αὐτοὺς	ὄλεθρον	πρὸς τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι.
[3, 7]	Χριστοῦ τόλμαν τὸν κατ' αὐτῶν	ὄλεθρον	ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις τῶν ἀποστόλων
[3, 24]	περὶ τούτων· οἰκειότερον δὲ κατὰ	καιρὸν	διὰ τῆς τῶν ἀρχαίων παραθέσεως
[3, 8]	εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς κατὰ τὸν	καιρὸν	ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας τις
[3, 25]	περὶ ἧς τὰ δόξαντα κατὰ	καιρὸν	ἐκθησόμεθα. Καὶ ταῦτα μὲν ἐν
[3, 18]	παραδοῦναι, οἵ γε καὶ τὸν	καιρὸν	ἐπ' ἀκριβὲς ἐπεσημήναντο, ἐν ἔτει
[3, 36]	γράμματα· ὅπερ ποιήσω, ἐὰν λάβω	καιρὸν	εὔθετον, εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν
[3, 30]	χεῖρας ὑποθέσει, ἐνταῦθά μοι κατὰ	καιρὸν	κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου μὲν οὖν
[3, 3]	τοῖς πρὸ ἡμῶν εἰρημένα κατὰ	καιρὸν	παραθήσομαι. Οὐδὲ μὴν τὰς λεγομένας
[3, 39]	γὰρ τοῖς τὰ πολλὰ λέγουσιν	ἔχαιρον	ὥσπερ οἱ πολλοί, ἀλλὰ τοῖς
[3, 6]	λιμοῦ φθειρομένων κατὰ τὴν πόλιν	ἄπειρον	μὲν ἔπιπτε τὸ πλῆθος, ἀδιήγητα
[3, 33]	τὴν ἀπειλὴν σφοδρότατα ἐγκειμένην, οὐ	χεῖρόν	γε μὴν τοῖς κακουργεῖν περὶ
[3, 26]	Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον οὐ	χεῖρον	τοῦ προτέρου τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας
[3, 26]	Ἦν καὶ οὗτος Σαμαρεύς, εἰς	ἄκρον	δὲ γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ
[3, 5]	τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ εἰς	μακρὸν	~Ἡ ἐκ θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία.
[3, 23]	ἐν θεῷ σωτηρίαν, οὐδὲν ἔτι	μικρὸν	διενοεῖτο, ἀλλὰ μέγα τι πράξας,
[3, 27]	Ἑβραίους λεγομένῳ χρώμενοι, τῶν λοιπῶν	σμικρὸν	ἐποιοῦντο λόγον· καὶ τὸ μὲν
[3, 29]	τὰς μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους,	ἄφθορον	δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν
[3, 6]	σιτίον ἄλλοις ἐκοπία, πανταχόθεν δ'	ἄπορον	ἦν ἤδη καὶ τὸ εὑρεῖν,
[3, 32]	ὁ ἱερὸς τῶν ἀποστόλων χορὸς	διάφορον	εἰλήφει τοῦ βίου τέλος παρεληλύθει
[3, 36]	Καὶ ὅτε πρὸς τοὺς περὶ	Πέτρον	ἐλήλυθεν, ἔφη αὐτοῖς. Λάβετε, ψηλαφήσατέ
[3, 21]	τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ	Πέτρον	ἐπισκοπευσάντων βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ
[3, 30]	τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον	Πέτρον	θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ γυναῖκα ἀπαγομένην
[3, 4]	πρὸς Τιμόθεον ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ	Πέτρον	τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν
[3, 8]	μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν πόλιν	ἄστρον	ἔστη ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ παρατείνας
[3, 23]	ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν	σὸν	θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ
[3, 29]	τῶν ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς	μέσον	ἀγαγὼν τὴν γυναῖκα γῆμαι τῷ
[3, 29]	ἀποβολὴ πάθους ἦν ἡ εἰς	μέσον	τῶν ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις
[3, 33]	Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν,	ἐμπεσὸν	δὲ κολάζεσθαι· δι' οὗ ποσῶς
[3, 33]	Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν,	ἐμπεσὸν	δὲ κολάζεσθαι. Καὶ ταῦτα μὲν
[3, 23]	τῆς νήσου μετῆλθεν ἐπὶ τὴν	Ἔφεσον,	ἀπῄει παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ
[3, 36]	μίαν μὲν τῇ κατὰ τὴν	Ἔφεσον	ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος αὐτῆς
[3, 23]	ὁ μὲν ἀπῆρεν ἐπὶ τὴν	Ἔφεσον,	ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε
[3, 23]	πατέρα, τὸν γυμνόν, τὸν γέροντα;	ἐλέησόν	με, τέκνον, μὴ φοβοῦ· ἔχεις
[3, 18]	μαρτυρίας Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν	νῆσον.	Γράφων γέ τοι ὁ Εἰρηναῖος
[3, 23]	ἐκκλησίας, ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν	νῆσον	μετὰ τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν ἐπανελθὼν
[3, 18]	εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς	νῆσον	Ποντίαν κατὰ τιμωρίαν δεδόσθαι. ~Τοῦ
[3, 20]	Ἰωάννην ἀπὸ τῆς κατὰ τὴν	νῆσον	φυγῆς τὴν ἐπὶ τῆς Ἐφέσου
[3, 6]	καὶ τὸ μένειν πρὸς ἀπωλείας	ἴσον	ἦν· προφάσει γὰρ αὐτομολίας ἀνῃρεῖτό
[3, 24]	ἐπ' αὐτόν τε τὸν θεοπρεπῆ	παράδεισον	ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων
[3, 39]	βιβλίων τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον	ὅσον	τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ
[3, 25]	ἐν αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις πλεῖστον	ὅσον	τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι
[3, 6]	τὸν σῖτον ἤσθιον, οἳ δ'	ἔπεσσον	ὡς ἥ τε ἀνάγκη καὶ
[3, 23]	ψυχὴν ἀντιδώσω τὴν ἐμήν. Στῆθι,	πίστευσον·	Χριστός με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ
[3, 23]	ἔχουσαν καὶ αὐτοῦ τὴν γραφήν·	Ἄκουσον	μῦθον οὐ μῦθον ἀλλὰ ὄντα
[3, 7]	γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν	τῶν	ἀνῃρημένων ἀριθμὸν ὁ συγγραφεὺς λιμῷ
[3, 8]	ἀγανακτήσαντες πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι	τὸν	ἄνθρωπον καὶ πολλαῖς αἰκίζονται πληγαῖς·
[3, 18]	περὶ τῆς ψήφου τῆς κατὰ	τὸν	ἀντί χριστον προσηγορίας φερομένης ἐν
[3, 26]	δέ τινα καὶ αὐτὸν Σαμαρέα,	τὸν	ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας, γενόμενον μαθητὴν
[3, 18]	ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει λόγος	τὸν	ἀπόστολον ἅμα καὶ εὐαγγελιστὴν Ἰωάννην
[3, 39]	οὖν κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον	τὸν	ἀπόστολον ἅμα ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι
[3, 28]	ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου φάσκων Ἰωάννην	τὸν	ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε ἐν βαλανείῳ,
[3, 20]	παραδόντες. Τότε δὴ οὖν καὶ	τὸν	ἀπόστολον Ἰωάννην ἀπὸ τῆς κατὰ
[3, 24]	δὴ οὖν τούτων ἕνεκά φασι	τὸν	ἀπόστολον Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν
[3, 39]	τὸν λόγον, ἑτέροις παρὰ τὸν	τῶν	ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ
[3, 4]	αὐτοῦ μαρτυρεῖται. Ἐπὶ τούτοις καὶ	τὸν	Ἀρεοπαγίτην ἐκεῖνον, Διονύσιος ὄνομα αὐτῷ,
[3, 7]	ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ μόνων	τὸν	ἀριθμὸν εἰς ἐννέα μυριάδας ἀνδρῶν
[3, 9]	ἐπειράθησαν. Τούτων ἐν τῷ προτέρῳ	τὸν	ἀριθμὸν τῆς λεγομένης παλαιᾶς τῶν
[3, 39]	~Τοῦ δὲ Παπία συγγράμματα πέντε	τὸν	ἀριθμὸν φέρεται, ἃ καὶ ἐπιγέγραπται
[3, 39]	ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ	τὸν	Ἀριστίωνα, σαφῶς τε αὐτὸν πρεσβύτερον
[3, 23]	βοῶν· ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ	τὸν	ἄρχοντα ὑμῶν ἀγάγετέ με. Ὃς
[3, 24]	περὶ τοὺς ἄλλους ἀμφηρίστου ὑπολήψεως,	τὸν	ἀσφαλῆ λόγον ὧν αὐτὸς ἱκανῶς
[3, 5]	ἐπὶ πᾶσί τε Ἰακώβου, τοῦ	τὸν	αὐτόθι τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον πρώτου
[3, 10]	ἐπιλέγει· Οὐ μὴν ἐγώ σοι	τὸν	αὐτὸν τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ
[3, 24]	δὲ τοῦ Χριστοῦ τοὺς ἀποστόλους,	τὸν	βίον ἄκρως κεκαθαρμένοι καὶ ἀρετῇ
[3, 32]	Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας ἐπίσκοπον ἐδηλώσαμεν, μαρτυρίῳ	τὸν	βίον ἀναλῦσαι παρειλήφαμεν. Καὶ τούτου
[3, 34]	Εὐαρέστῳ παραδοὺς τὴν λειτουργίαν ἀναλύει	τὸν	βίον, τὰ πάντα προστὰς ἔτεσιν
[3, 8]	ἐνάτην ὥραν, τοσοῦτον φῶς περιέλαμψεν	τὸν	βωμὸν καὶ τὸν ναόν, ὡς
[3, 30]	προειρημένοις ἑξῆς διὰ τοὺς ἀθετοῦντας	τὸν	γάμον τοὺς τῶν ἀποστόλων ἐξετασθέντας
[3, 11]	γέ φασι, γεγονότα τοῦ σωτῆρος	τὸν	γὰρ οὖν Κλωπᾶν ἀδελφὸν τοῦ
[3, 23]	τὸν σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν,	τὸν	γέροντα; ἐλέησόν με, τέκνον, μὴ
[3, 23]	τρέμων ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα δὲ	τὸν	γέροντα περιέλαβεν, ἀπολογούμενος ταῖς οἰμωγαῖς
[3, 8]	Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν τούτοις·	Τὸν	γοῦν ἄθλιον δῆμον οἱ μὲν
[3, 9]	οἷς καὶ ἀντιρρήσεις πρὸς Ἀπίωνα	τὸν	γραμματικόν, κατὰ Ἰουδαίων τηνικάδε συντάξαντα
[3, 23]	φεύγεις, τέκνον, τὸν σαυτοῦ πατέρα,	τὸν	γυμνόν, τὸν γέροντα; ἐλέησόν με,
[3, 7]	καὶ φονέα τοῦ θανάτου παρῄτηται,	τὸν	δ' ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἐξ
[3, 39]	συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν τὸν εὐαγγελιστήν,	τὸν	δ' ἕτερον Ἰωάννην, διαστείλας τὸν
[3, 39]	προσέχειν τὸν νοῦν, εἰκὸς γὰρ	τὸν	δεύτερον, εἰ μή τις ἐθέλοι
[3, 16]	ἔγνωμεν. Καὶ ὅτι γε κατὰ	τὸν	δηλούμενον τὰ τῆς Κορινθίων κεκίνητο
[3, 35]	διδασκαλίας· ~Ἀλλὰ καὶ τοῦ Συμεῶνος	τὸν	δηλωθέντα τελειωθέντος τρόπον, τῆς ἐν
[3, 6]	λιμὸς κατ' οἴκους καὶ γενεὰς	τὸν	δῆμον ἐπεβόσκετο, καὶ τὰ μὲν
[3, 5]	παντελῆ φθορὰν καὶ ἀφανισμὸν ἔσχατον	τὸν	διὰ πυρὸς ὑπομείναντι, πάρεστιν ὅτῳ
[3, 32]	πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις αὐτόν τε	τὸν	δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ' αὐτὸν
[3, 20]	Ἐφ' οἷς μηδὲν αὐτῶν κατεγνωκότα	τὸν	Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ ὡς εὐτελῶν
[3, 20]	καὶ οὓς ἐξηλάκει» Μετὰ δὲ	τὸν	Δομετιανὸν πεντεκαίδεκα ἔτεσιν κρατήσαντα Νερούα
[3, 24]	γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον νηστείαν καὶ	τὸν	ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν τὸν χρόνον
[3, 39]	πάλιν ἕτερον παράδοξον περὶ Ἰοῦστον	τὸν	ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς δηλητήριον
[3, 38]	ὡμιληκότος τοῦ Παύλου, οἳ μὲν	τὸν	εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ τὸν
[3, 39]	λοιποῖς ἀποστόλοις συγκαταλέγει, σαφῶς δηλῶν	τὸν	εὐαγγελιστήν, τὸν δ' ἕτερον Ἰωάννην,
[3, 6]	ὑπὸ κόλπον ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο	τὸν	θάνατον αὐτῷ. Οἳ δ' ὑπ'
[3, 6]	Σπουδὴ δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ	τὸν	θάνατον ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν
[3, 18]	τῷ βίῳ ἐνδιατρίβοντα, τῆς εἰς	τὸν	θεῖον λόγον ἕνεκεν μαρτυρίας Πάτμον
[3, 10]	δὲ λοιπαὶ τέσσαρες ὕμνους εἰς	τὸν	θεὸν καὶ τοῖς ἀνθρώποις ὑποθήκας
[3, 6]	καὶ τὰς χεῖρας ἀνατείνας κατεμαρτύρατο	τὸν	θεόν, ὡς οὐκ εἴη τὸ
[3, 24]	θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν τε	τὸν	θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν
[3, 35]	τρόπον, τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπισκοπῆς	τὸν	θρόνον Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος,
[3, 36]	ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ μὲν περὶ	τὸν	Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ'
[3, 39]	κυρίου χάριν ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ	τὸν	Ἰοῦστον μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος
[3, 23]	ἀνέμενεν, ὡς δὲ προσιόντα ἐγνώρισε	τὸν	Ἰωάννην, εἰς φυγὴν αἰδεσθεὶς ἐτράπετο.
[3, 24]	Ἡρῴδης οἷς διεπράξατο πονηροῖς, κατέκλεισε	τὸν	Ἰωάννην ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ
[3, 23]	καί τινος ἐπιπεσούσης χρείας ἀνακαλοῦσι	τὸν	Ἰωάννην. Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ
[3, 23]	τοῦ κυρίου μαθητῇ συμβεβληκότες παραδεδωκέναι	τὸν	Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ αὐτοῖς μέχρι
[3, 24]	Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ προγραφεῖσαν ἀποσιωπῆσαι	τὸν	Ἰωάννην, τῆς δὲ θεολογίας ἀπάρξασθαι
[3, 9]	τούτοις ἅπασιν ἄξιον μηδ' αὐτὸν	τὸν	Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ χεῖρας
[3, 17]	διάδοχον ἑαυτὸν κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα	τὸν	καθ' ἡμῶν ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ
[3, 32]	κατὰ πόλεις ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων	τὸν	καθ' ἡμῶν κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι
[3, 28]	τούτοις τοῖς ῥήμασιν· Κήρινθον δέ,	τὸν	καὶ τὴν ἀπ' ἐκείνου κληθεῖσαν
[3, 8]	γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα ὡς κατὰ	τὸν	καιρὸν ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας
[3, 18]	μαρτύρια παραδοῦναι, οἵ γε καὶ	τὸν	καιρὸν ἐπ' ἀκριβὲς ἐπεσημήναντο, ἐν
[3, 39]	γραφή· καὶ ἔστησαν δύο, Ἰωσὴφ	τὸν	καλούμενον Βαρσαβᾶν, ὃς ἐπεκλήθη Ἰοῦστος,
[3, 7]	τὴν κατὰ τοῦ Χριστοῦ τόλμαν	τὸν	κατ' αὐτῶν ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν
[3, 5]	αὐτίκα στειλάμενος, Τίτῳ τῷ παιδὶ	τὸν	κατὰ Ἰουδαίων ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά
[3, 20]	ἀνεῖναι, καταπαῦσαι δὲ διὰ προστάγματος	τὸν	κατὰ τῆς ἐκκλησίας διωγμόν. Τοὺς
[3, 25]	ἀναγκαίως δὲ καὶ τούτων ὅμως	τὸν	κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες τάς τε
[3, 28]	λούσασθαι, γνόντα δὲ ἔνδον ὄντα	τὸν	Κήρινθον, ἀποπηδῆσαί τε τοῦ τόπου
[3, 38]	τὸν εὐαγγελιστὴν Λουκᾶν, οἳ δὲ	τὸν	Κλήμεντα τοῦτον αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι λέγουσι
[3, 39]	ἀντὶ τοῦ προδότου Ἰούδα ἐπὶ	τὸν	κλῆρον τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν
[3, 36]	καὶ πᾶσαν οἰκοδομὴν τὴν εἰς	τὸν	κύριον ἡμῶν ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ
[3, 27]	ἁγίου πνεύματος μὴ ἀρνούμενοι γεγονέναι	τὸν	κύριον, οὐ μὴν ἔθ' ὁμοίως
[3, 8]	καὶ νύμφας, φωνὴ ἐπὶ πάντα	τὸν	λαόν. Τοῦτο μεθ' ἡμέραν καὶ
[3, 39]	τὸν δ' ἕτερον Ἰωάννην, διαστείλας	τὸν	λόγον, ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν
[3, 23]	περιῆν, ἀπόχρη διὰ δύο πιστώσασθαι	τὸν	λόγον μαρτύρων, πιστοὶ δ' ἂν
[3, 6]	καταθείμην τῇ πατρίδι χάριν, καθυφέμενος	τὸν	λόγον ὧν πέπονθε τὰ ἔργα.
[3, 26]	ἐπὶ τὴν ἑξῆς ἱστορίαν ~Σίμωνα	τὸν	μάγον Μένανδρος διαδεξάμενος, ὅπλον δεύτερον
[3, 30]	ἀνέγραψεν τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν	τὸν	μακάριον Πέτρον θεασάμενον τὴν ἑαυτοῦ
[3, 29]	κυρίῳ. Λέγουσι δ' οὖν καὶ	τὸν	Ματθίαν οὕτω διδάξαι, σαρκὶ μὲν
[3, 7]	αἷς ἡ τῶν Ἰουδαίων πληθὺς	τὸν	μὲν λῃστὴν καὶ φονέα τοῦ
[3, 39]	αὐτῷ τὸ Ἰωάννου ὄνομα, ὧν	τὸν	μὲν πρότερον Πέτρῳ καὶ Ἰακώβῳ
[3, 5]	αὐταῖς ὥσπερ ἐν εἱρκτῇ κατακλεισθέντας	τὸν	μετελθόντα αὐτοὺς ὄλεθρον πρὸς τῆς
[3, 6]	τῶν ἐκπνεόντων ἕκαστος ἀτενὲς εἰς	τὸν	ναὸν ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς ζῶντας
[3, 8]	ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα καὶ	τὸν	ναόν, φωνὴ ἐπὶ νυμφίους καὶ
[3, 8]	φῶς περιέλαμψεν τὸν βωμὸν καὶ	τὸν	ναόν, ὡς δοκεῖν ἡμέραν εἶναι
[3, 23]	οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ· ὡς δέ	τὸν	νεανίσκον, εἶπεν, ἀπαιτῶ καὶ τὴν
[3, 29]	αὐτοῦ μετιόντες. Πυνθάνομαι δ' ἐγὼ	τὸν	Νικόλαον μηδεμιᾷ ἑτέρᾳ παρ' ἣν
[3, 27]	ὅτε καὶ τὴν σωματικὴν περὶ	τὸν	νόμον λατρείαν ὁμοίως ἐκείνοις περιέπειν
[3, 39]	λέγεσθαι· οἷς καὶ ἀναγκαῖον προσέχειν	τὸν	νοῦν, εἰκὸς γὰρ τὸν δεύτερον,
[3, 39]	Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς ὢν	τὸν	νοῦν, ὡς ἂν ἐκ τῶν
[3, 36]	ᾧ καὶ συνέπαθον. Οὐ γὰρ	τὸν	νῦν ἠγάπησαν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν
[3, 31]	εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες εἰς	τὸν	οἶκον Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος
[3, 37]	πλήθη προθύμως τὴν εἰς τὸν	τῶν	ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν ταῖς
[3, 38]	μᾶλλον ἂν εἴη ἀληθὲς τῷ	τὸν	ὅμοιον τῆς φράσεως χαρακτῆρα τήν
[3, 13]	τῆς αἰτίας. ~Ἐπὶ δέκα δὲ	τὸν	Οὐεσπασιανὸν ἔτεσιν βασιλεύσαντα αὐτοκράτωρ Τίτος
[3, 24]	κατ' αὐτὸν εὐαγγέλιον ταῖς ὑπὸ	τὸν	οὐρανὸν διεγνωσμένον ἐκκλησίαις, πρῶτον ἀνωμολογήσθω·
[3, 36]	καὶ δικαιοσύνῃ, καὶ ὅτι εἰς	τὸν	ὀφειλόμενον αὐτοῖς τόπον εἰσὶν παρὰ
[3, 24]	τὴν ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ	τὸν	πάντα χρόνον ἀγράφῳ κεχρημένον κηρύγματι,
[3, 5]	δ' οὖν ἐν αἷς ἡμέραις	τὸν	πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην Χριστόν
[3, 8]	κίνημα τἀνδρός, ἀνάγουσιν αὐτὸν ἐπὶ	τὸν	παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν
[3, 23]	ὁ δὲ πρεσβύτερος ἀναλαβὼν οἴκαδε	τὸν	παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν, συνεῖχεν, ἔθαλπεν,
[3, 8]	τῆς ἀποστάσεως καὶ τοῦ πρὸς	τὸν	πόλεμον κινήματος, ἀθροιζομένου τοῦ λαοῦ
[3, 5]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν κεκληρωμένου,	τὸν	προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε
[3, 21]	Τρίτος οὗτος τῶν αὐτόθι μετὰ	τὸν	πρῶτον Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ
[3, 39]	δεύτερον, εἰ μή τις ἐθέλοι	τὸν	πρῶτον, τὴν ἐπ' ὀνόματος φερομένην
[3, 23]	κεκραγώς· τί με φεύγεις, τέκνον,	τὸν	σαυτοῦ πατέρα, τὸν γυμνόν, τὸν
[3, 6]	μὲν ὑπ' ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον	τὸν	σῖτον ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον
[3, 23]	δώσω ὑπὲρ σοῦ· ἂν δέῃ,	τὸν	σὸν θάνατον ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς
[3, 29]	οὗτοι Νικόλαον ἕνα τῶν ἀμφὶ	τὸν	Στέφανον διακόνων πρὸς τῶν ἀποστόλων
[3, 32]	συνέβη. Λογισμῷ δ' ἂν καὶ	τὸν	Συμεῶνα τῶν αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων
[3, 18]	μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς αὐτῶν ἱστορίαις	τόν	τε διωγμὸν καὶ τὰ ἐν
[3, 4]	ἐκ περιτομῆς τὸν Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος	τὸν	τῆς καινῆς διαθήκης παρεδίδου λόγον,
[3, 32]	ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν ᾧ Συμεῶνα	τὸν	τοῦ Κλωπᾶ, ὃν δεύτερον καταστῆναι
[3, 11]	μιᾶς γνώμης τοὺς πάντας Συμεῶνα	τὸν	τοῦ Κλωπᾶ, οὗ καὶ ἡ
[3, 22]	ἐγνωρίζετο. Συμεὼν ὁμοίως δεύτερος μετὰ	τὸν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀδελφὸν τῆς
[3, 33]	ἀκολούθως τοῖς νόμοις· πρὸς ἃ	τὸν	Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ
[3, 7]	συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον ἐπράχθη	τὸν	τρόπον δευτέρῳ τῆς Οὐεσπασιανοῦ βασιλείας
[3, 26]	προτέρου τῆς διαβολικῆς ἐνεργείας ἀποδείκνυται	τὸν	τρόπον. Ἦν καὶ οὗτος Σαμαρεύς,
[3, 5]	ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς πολέμου	τὸν	τρόπον καὶ τῶν ἐν τούτῳ
[3, 33]	ἧς ἡ ἑρμηνεία τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον· Καίτοι εὑρήκαμεν καὶ τὴν
[3, 30]	ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον ἱστορῶν ἀνέγραψεν	τὸν	τρόπον· Φασὶ γοῦν τὸν μακάριον
[3, 7]	μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ πάντα	τὸν	τῶν ἀνῃρημένων ἀριθμὸν ὁ συγγραφεὺς
[3, 39]	διαστείλας τὸν λόγον, ἑτέροις παρὰ	τὸν	τῶν ἀποστόλων ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας
[3, 37]	αὔτανδρα πλήθη προθύμως τὴν εἰς	τὸν	τῶν ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν
[3, 32]	καί τινες ὑπῆρχον, παραφθείρειν ἐπιχειρούντων	τὸν	ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου κηρύγματος·
[3, 6]	Καὶ ταῦθ' ἅμα λέγουσα κτείνει	τὸν	υἱόν, ἔπειτ' ὀπτήσασα, τὸ μὲν
[3, 29]	καταγηρᾶσαι παρθένους, ἄφθορον δὲ διαμεῖναι	τὸν	υἱόν· ὧν οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ
[3, 32]	ἐμαρτύρησεν, ὡς πάντας ὑπερθαυμάζειν καὶ	τὸν	ὑπατικὸν πῶς ρκʹ τυγχάνων ἐτῶν
[3, 36]	τὸν νῦν ἠγάπησαν αἰῶνα, ἀλλὰ	τὸν	ὑπὲρ ἡμῶν ἀποθανόντα καὶ δι'
[3, 23]	ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος	τὸν	ὑπὲρ ἡμῶν· ὑπὲρ σοῦ τὴν
[3, 24]	ἕνεκά φασι τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην	τὸν	ὑπὸ τῶν προτέρων εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα
[3, 6]	νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα μυδώντων	τὸν	ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν τε
[3, 23]	εὔρωστος ἵππος ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ	τὸν	χαλινὸν ἐνδακών, μειζόνως κατὰ τῶν
[3, 38]	καθαρὸν τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀποσῴζει	τὸν	χαρακτῆρα. Ἡ μὲν οὖν τοῦ
[3, 8]	Ῥωμαίους. Δικαιότερον δ' ἂν ἐπὶ	τὸν	Χριστὸν ἀναχθείη, πρὸς ὃν εἴρητο.
[3, 4]	οὗτος ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ περιτομῆς	τὸν	Χριστὸν εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς καινῆς
[3, 33]	ἀνίστασθαι ἕωθεν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ	τὸν	Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν καὶ
[3, 33]	γε ἅμα τῇ ἕῳ διεγειρομένους	τὸν	Χριστὸν θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ
[3, 5]	αὐτοὺς ἅτε τοσαῦτα εἴς τε	τὸν	Χριστὸν καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ
[3, 0]	~Α Ὅποι γῆς ἐκήρυξαν	τὸν	Χριστὸν οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς
[3, 25]	κατέλεξαν, ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ	τὸν	Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ
[3, 32]	ἱστορηθεῖσαν αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς	τὸν	Χριστὸν πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν,
[3, 27]	ἂν διὰ μόνης τῆς εἰς	τὸν	Χριστὸν πίστεως καὶ τοῦ κατ'
[3, 35]	μυρίων ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς	τὸν	Χριστὸν τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ
[3, 27]	ὁ πονηρὸς δαίμων, τῆς περὶ	τὸν	Χριστὸν τοῦ θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν
[3, 6]	τηλικαῦτα» Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων εἰς	τὸν	Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας καὶ
[3, 5]	εἰδέναι ὅπως αὐτοὺς τῆς εἰς	τὸν	Χριστὸν τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ
[3, 0]	διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς μετὰ	τὸν	Χριστὸν ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ
[3, 23]	παραδόσεως» Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ	τὸν	χρόνον ἐπισημηνάμενος, καὶ ἱστορίαν ἀναγκαιοτάτην
[3, 24]	καὶ τὸν ἐπὶ ταύτῃ πειρασμὸν	τὸν	χρόνον τῆς ἰδίας γραφῆς ὁ
[3, 32]	ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ τόνδε	τὸν	χρόνον ὑπομείνας κατηγορίαν, πολυτρόπως ὁ
[3, 27]	ἐποιοῦντο λόγον· καὶ τὸ μὲν	σάββατον	καὶ τὴν ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν
[3, 7]	συγγραφεὺς λιμῷ καὶ ξίφει μυριάδας	ἑκατὸν	καὶ δέκα διαφθαρῆναί φησιν, τοὺς
[3, 36]	ἴδετε ὅτι οὐκ εἰμὶ δαιμόνιον	ἀσώματον·	καὶ εὐθὺς αὐτοῦ ἥψαντο καὶ
[3, 6]	κόλπον ἔχων τροφήν, σκήπτοιτο τὸν	θάνατον	αὐτῷ. Οἳ δ' ὑπ' ἐνδείας
[3, 23]	σοῦ· ἂν δέῃ, τὸν σὸν	θάνατον	ἑκὼν ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος
[3, 5]	τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς	θάνατον	ἐπιβεβουλευμένων καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας
[3, 6]	δὲ τῶν λιμωττόντων ἐπὶ τὸν	θάνατον	ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν φθασάντων
[3, 23]	ἔφη τέθνηκεν. Πῶς καὶ τίνα	θάνατον;	θεῷ τέθνηκεν, εἶπεν· ἀπέβη γὰρ
[3, 3]	ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ' ἑτέρων δὲ	ἀναγκαιότατον	οἷς μάλιστα δεῖ στοιχειώσεως εἰσαγωγικῆς,
[3, 33]	τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον,	ἐπισημότατον	ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν
[3, 29]	λεγομένη τῶν Νικολαϊτῶν αἵρεσις ἐπὶ	σμικρότατον	συνέστη χρόνον, ἧς δὴ καὶ
[3, 6]	καὶ παῖδες πατέρων καὶ, τὸ	οἰκτρότατον,	μητέρες νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν
[3, 6]	καὶ πολλάκις ἱκετευόντων καὶ τὸ	φρικτότατον	ἐπικαλουμένων ὄνομα τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί
[3, 7]	τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος ὥσπερ	ὀχυρώτατον	παρέμενον τῷ τόπῳ, τῆς θείας
[3, 5]	νεῷ, παντελῆ φθορὰν καὶ ἀφανισμὸν	ἔσχατον	τὸν διὰ πυρὸς ὑπομείναντι, πάρεστιν
[3, 36]	ὅπερ ποιήσω, ἐὰν λάβω καιρὸν	εὔθετον,	εἴτε ἐγὼ εἴτε ὃν πέμπω
[3, 30]	ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ ἄλλην	ἀξιοδιήγητον	ἱστορίαν τοῦ αὐτοῦ παραθέσθαι, ἣν
[3, 15]	αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας	Ἀνέγκλητον	ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο διαδέχεται Κλήμης,
[3, 6]	κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν,	ἀγαπητὸν	δ' ἦν τὸ μὴ καὶ
[3, 27]	τὰ περὶ τοῦ Χριστοῦ δοξάζοντας.	Λιτὸν	μὲν γὰρ αὐτὸν καὶ κοινὸν
[3, 21]	Ῥωμαίων εἰς ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο,	τρίτον	καὶ αὐτὸς ἐπέχων τῶν τῇδε
[3, 6]	ὑπ' ἄκρας ἐνδείας ἀνέργαστον τὸν	σῖτον	ἤσθιον, οἳ δ' ἔπεσσον ὡς
[3, 13]	ἐνιαυτοῖς κατασχών, Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν.	Τίτον	δὲ Δομετιανὸς ἀδελφὸς διαδέχεται, δύο
[3, 6]	Ἕλλησιν μήτε παρὰ βαρβάροις ἱστόρηται,	φρικτὸν	μὲν εἰπεῖν, ἄπιστον δ' ἀκοῦσαι.
[3, 6]	κατὰ τὰς ἀγορὰς ἀνειλοῦντο καὶ	κατέπιπτον	ὅπῃ τινὰ τὸ πάθος καταλαμβάνοι.
[3, 7]	ἔτη δεσμίους εἰς τὰ κατ'	Αἴγυπτον	ἔργα παραπεμφθῆναι, πλείους δὲ εἰς
[3, 10]	ᾗ μαρτυρίας τεύξεσθαι προσδοκήσας οὐ	διήμαρτον.	Καὶ ἄλλοις δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα
[3, 6]	τινὲς μὲν ὑπ' ἄκρας ἐνδείας	ἀνέργαστον	τὸν σῖτον ἤσθιον, οἳ δ'
[3, 39]	δ' ἡμῖν οὐκ εἰς τὸ	ἄχρηστον	εἰρήσθω· ἄξιον δὲ ταῖς ἀποδοθείσαις
[3, 12]	τῆς βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι προστάξαι,	μέγιστόν	τε Ἰουδαίοις αὖθις ἐκ ταύτης
[3, 25]	τῶν ἐν αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις	πλεῖστον	ὅσον τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα,
[3, 6]	βαρβάροις ἱστόρηται, φρικτὸν μὲν εἰπεῖν,	ἄπιστον	δ' ἀκοῦσαι. Καὶ ἔγωγε, μὴ
[3, 28]	ἐκείνου κληθεῖσαν Κηρινθιανὴν αἵρεσιν συστησάμενον,	ἀξιόπιστον	ἐπιφημίσαι θελήσαντα τῷ ἑαυτοῦ πλάσματι
[3, 8]	Δικαιότερον δ' ἂν ἐπὶ τὸν	Χριστὸν	ἀναχθείη, πρὸς ὃν εἴρητο. Ὑπὸ
[3, 4]	ἐπαρχίαις τοὺς ἐκ περιτομῆς τὸν	Χριστὸν	εὐαγγελιζόμενος τὸν τῆς καινῆς διαθήκης
[3, 33]	ἕωθεν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὸν	Χριστὸν	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν καὶ πρὸς
[3, 33]	ἅμα τῇ ἕῳ διεγειρομένους τὸν	Χριστὸν	θεοῦ δίκην ὑμνεῖν, τὸ δὲ
[3, 5]	ἅτε τοσαῦτα εἴς τε τὸν	Χριστὸν	καὶ τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας
[3, 18]	ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς εἰς	Χριστὸν	μαρτυρίας ἕνεκεν εἰς νῆσον Ποντίαν
[3, 36]	θηρίων γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς	Χριστὸν	μαρτυρίας ἕνεκεν. Καὶ δὴ τὴν
[3, 0]	~Α Ὅποι γῆς ἐκήρυξαν τὸν	Χριστὸν	οἱ ἀπόστολοι. Β Τίς πρῶτος
[3, 25]	ᾧ μάλιστα Ἑβραίων οἱ τὸν	Χριστὸν	παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα
[3, 5]	ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ τῶν εἰς	Χριστὸν	πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων,
[3, 32]	αὐτῶν ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	πίστεως ἐπὶ Δομετιανοῦ μαρτυρίαν, γράφει
[3, 27]	διὰ μόνης τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	πίστεως καὶ τοῦ κατ' αὐτὴν
[3, 18]	ψήφου τῆς κατὰ τὸν ἀντί	χριστον	προσηγορίας φερομένης ἐν τῇ Ἰωάννου
[3, 5]	τὸν πάντων σωτῆρα καὶ εὐεργέτην	Χριστόν	τε τοῦ θεοῦ τὰ κατὰ
[3, 35]	ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς
[3, 27]	πονηρὸς δαίμων, τῆς περὶ τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι,
[3, 6]	Τοιαῦτα τῆς Ἰουδαίων εἰς τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ παρανομίας καὶ δυσσεβείας
[3, 5]	ὅπως αὐτοὺς τῆς εἰς τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ παρανομίας οὐκ εἰς
[3, 0]	Ε Περὶ τῆς μετὰ τὸν	Χριστὸν	ὑστάτης Ἰουδαίων πολιορκίας. Περὶ τοῦ
[3, 6]	τὰς γὰρ ἶνας ἔνιοι συλλέγοντες,	ἐλάχιστον	σταθμὸν ἐπώλουν Ἀττικῶν τεσσάρων. Καὶ
[3, 39]	χάριν ὑπομείναντος. Τοῦτον δὲ τὸν	Ἰοῦστον	μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος ἀνάληψιν
[3, 10]	παραληφθέντων ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα	Ἰοῦστον	Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ τὰ κατὰ
[3, 39]	αὖ πάλιν ἕτερον παράδοξον περὶ	Ἰοῦστον	τὸν ἐπικληθέντα Βαρσαβᾶν γεγονός, ὡς
[3, 29]	ἀλήθειαν ἐγκεχειρηκότων, λόγου γε μὴν	θᾶττον	εἰς τὸ παντελὲς ἀπεσβηκότωνεἰρήσθω· ~Ὁ
[3, 26]	εἰς ἄκρον δὲ γοητείας οὐκ	ἔλαττον	τοῦ διδασκάλου προελθών, μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται
[3, 27]	ἄλλην Ἰουδαϊκὴν ἀγωγὴν ὁμοίως ἐκείνοις	παρεφύλαττον,	ταῖς δ' αὖ κυριακαῖς ἡμέραις
[3, 24]	μικρὰν ποιούμενοι φροντίδα. Καὶ τοῦτ'	ἔπραττον	ἅτε μείζονι καὶ ὑπὲρ ἄνθρωπον
[3, 6]	δ' οὐδ' ἐπείνων καὶ γὰρ	ἧττον	ἂν ὠμὸν ἦν τὸ μετὰ
[3, 0]	ἐπιστολῆς καὶ τῶν ψευδῶς εἰς	αὐτὸν	ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν Παπία
[3, 21]	ὁ πρῶτος ἦν καὶ μετ'	αὐτὸν	Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ τῶν ἐπ'
[3, 36]	αὐτῆς φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν	αὐτὸν	ἀξιῶν. Ὁ δ' αὐτὸς Σμυρναίοις
[3, 36]	παραιτησάμενοι τοῦ μαρτυρίου τῆς ποθουμένης	αὐτὸν	ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ ὧν καὶ
[3, 39]	σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν κατ'	αὐτὸν	γεγονυῖαν ἱστορεῖ καὶ αὖ πάλιν
[3, 14]	ἀποπλήσας ἔτη, τελευτᾷ, διαδέχεται δ'	αὐτὸν	δεύτερος Ἀβίλιος. ~Δωδεκάτῳ δὲ ἔτει
[3, 24]	εἰς πάντας ἤδη καὶ εἰς	αὐτὸν	διαδεδομένων, ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν
[3, 32]	τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς ἀμφ'	αὐτὸν	εἰς τὰ μέγιστα καταπλήξας, τῷ
[3, 39]	ὡς ἂν ἐκ παραδόσεως εἰς	αὐτὸν	ἐλθόντα. Τὸ μὲν οὖν κατὰ
[3, 23]	πρῶτον μὲν δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν	αὐτὸν	ἐπάγονται, εἶτά που καὶ νύκτωρ
[3, 8]	εἶναι τὸ κίνημα τἀνδρός, ἀνάγουσιν	αὐτὸν	ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις ἔπαρχον·
[3, 23]	πρότερον ἀπῆλθεν, ὥς φασιν, πρὶν	αὐτὸν	ἐπιστῆσαι τῇ ἐκκλησίᾳ, διδοὺς μέγα
[3, 38]	οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα τοῦτον	αὐτὸν	ἑρμηνεῦσαι λέγουσι τὴν γραφήν· ὃ
[3, 24]	γραφάς. Καὶ δὴ τὸ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγέλιον ταῖς ὑπὸ τὸν οὐρανὸν
[3, 24]	γλώττῃ γραφῇ παραδοὺς τὸ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγέλιον, τὸ λεῖπον τῇ αὐτοῦ
[3, 24]	μὲν Ἰωάννης τῇ τοῦ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίου γραφῇ τὰ μηδέπω τοῦ
[3, 4]	δ' ὡς ἄρα τοῦ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίου μνημονεύειν ὁ Παῦλος εἴωθεν,
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ καθείρξεως τῷ κατ'	αὐτὸν	εὐαγγελίῳ παραδοῦναι, αὐτό τε τοῦτ'
[3, 39]	ὡς ἐκ παραδόσεως ἀγράφου εἰς	αὐτὸν	ἥκοντα παρατέθειται ξένας τέ τινας
[3, 27]	ἔθ' ὁμοίως καὶ οὗτοι προϋπάρχειν	αὐτὸν	θεὸν λόγον ὄντα καὶ σοφίαν
[3, 5]	αὐτῶν ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ μετ'	αὐτὸν	Ἰακώβου, ὃς ἦν Ζεβεδαίου μὲν
[3, 27]	Χριστοῦ δοξάζοντας. Λιτὸν μὲν γὰρ	αὐτὸν	καὶ κοινὸν ἡγοῦντο, κατὰ προκοπὴν
[3, 32]	τῆς τοῦ Κλωπὰ, οὗ γεγονέναι	αὐτὸν	καὶ πρότερον ὁ λόγος ἐδήλωσεν.
[3, 0]	ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς τρίτος μετ'	αὐτὸν	Κλήμης. ΙϚ Περὶ τῆς Κλήμεντος
[3, 9]	Ῥωμαίοις γέγονεν ἀνὴρ ἐπιδοξότατος, ὡς	αὐτὸν	μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς
[3, 36]	μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐν σαρκὶ	αὐτὸν	οἶδα καὶ πιστεύω ὄντα. Καὶ
[3, 39]	φαίνεται, πλὴν καὶ τοῖς μετ'	αὐτὸν	πλείστοις ὅσοις τῶν ἐκκλησιαστικῶν τῆς
[3, 39]	αὐτοῦ τὸν Ἀριστίωνα, σαφῶς τε	αὐτὸν	πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ
[3, 9]	τὴν δ' ἱστορίαν τοῦ κατ'	αὐτὸν	Ῥωμαϊκοῦ πολέμου ἐν ἑπτά, ἃ
[3, 26]	λέγων· Μένανδρον δέ τινα καὶ	αὐτὸν	Σαμαρέα, τὸν ἀπὸ κώμης Καπαρατταίας,
[3, 24]	ἀρχόμενος καὶ αὐτὸς τοῦ κατ'	αὐτὸν	συγγράμματος τὴν αἰτίαν προύθηκεν δι'
[3, 32]	Χριστιανὸς ἐπὶ πλείσταις αἰκισθεὶς ἡμέραις	αὐτόν	τε τὸν δικαστὴν καὶ τοὺς
[3, 24]	οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας ἐπ'	αὐτόν	τε τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς
[3, 36]	Ἰγνάτιον τοιαῦτα· διαδέχεται δὲ μετ'	αὐτὸν	τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως. ~Τῶν
[3, 9]	~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον μηδ'	αὐτὸν	τὸν Ἰώσηπον, τοσαῦτα τῇ μετὰ
[3, 27]	ἡγοῦντο εἶναι δεῖν, ἀποστάτην ἀποκαλοῦντες	αὐτὸν	τοῦ νόμου, εὐαγγελίῳ δὲ μόνῳ
[3, 10]	Οὐ μὴν ἐγώ σοι τὸν	αὐτὸν	τρόπον περὶ τῆς ἐμαυτοῦ γραφῆς
[3, 26]	μαθητὴν τοῦ Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ	αὐτὸν	ὑπὸ τῶν δαιμόνων καὶ ἐν
[3, 3]	αὐτοῦ Πράξεων καὶ τὸ κατ'	αὐτὸν	ὠνομασμένον εὐαγγέλιον τό τε λεγόμενον
[3, 39]	ἀκροατὴν μὲν καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς	ἑαυτὸν	γενέσθαι τῶν ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει,
[3, 17]	θεοεχθρίας τε καὶ θεομαχίας διάδοχον	ἑαυτὸν	κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα τὸν καθ'
[3, 26]	διδασκάλου προελθών, μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις,	ἑαυτὸν	μὲν ὡς ἄρα εἴη, λέγων,
[3, 6]	πᾶσα σωτηρίας ἐλπίς, καὶ βαθύνας	ἑαυτὸν	ὁ λιμὸς κατ' οἴκους καὶ
[3, 39]	καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου αὐτήκοον	ἑαυτόν	φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις
[3, 5]	τῶν ἀμφὶ Γάλβαν καὶ Ὄθωνα	ἐνιαυτὸν	ἐπὶ μησὶν ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός,
[3, 8]	ῥομφαίᾳ παραπλήσιον καὶ παρατείνας ἐπ'	ἐνιαυτὸν	κομήτης, τοῦτο δ' ἡνίκα πρὸ
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ κάθειρξιν ἐφ' ἕνα	ἐνιαυτὸν	πεπραγμένα τῷ σωτῆρι συγγεγραφότας αὐτό
[3, 6]	ἡδέως, εἰ μὴ τῶν κατ'	ἐμαυτὸν	εἶχον ἀπείρους μάρτυρας· ἄλλως τε
[3, 11]	ἔτι τῷ βίῳ λειπομένους ἐπὶ	ταὐτὸν	πανταχόθεν συνελθεῖν ἅμα τοῖς πρὸς
[3, 6]	οἶκος ὑσσώπου, διὰ γένος καὶ	πλοῦτον	ἐπίσημος, μετὰ τοῦ λοιποῦ πλήθους
[3, 18]	τέλει τῆς Δομετιανοῦ ἀρχῆς» Εἰς	τοσοῦτον	δὲ ἄρα κατὰ τοὺς δηλουμένους
[3, 39]	γὰρ τὰ ἐκ τῶν βιβλίων	τοσοῦτόν	με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον τὰ
[3, 8]	μηνὸς κατὰ νυκτὸς ἐνάτην ὥραν,	τοσοῦτον	φῶς περιέλαμψεν τὸν βωμὸν καὶ
[3, 36]	ἐπισκοπὴν κεκληρωμένος. Λόγος δ' ἔχει	τοῦτον	ἀπὸ Συρίας ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων
[3, 38]	Λουκᾶν, οἳ δὲ τὸν Κλήμεντα	τοῦτον	αὐτὸν ἑρμηνεῦσαι λέγουσι τὴν γραφήν·
[3, 19]	τινας κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων Ἰούδα	τοῦτον	δ' εἶναι ἀδελφὸν κατὰ σάρκα
[3, 39]	τὴν τοῦ κυρίου χάριν ὑπομείναντος.	Τοῦτον	δὲ τὸν Ἰοῦστον μετὰ τὴν
[3, 7]	μυριάδας ἀνδρῶν συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ	τοῦτον	ἐπράχθη τὸν τρόπον δευτέρῳ τῆς
[3, 23]	καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν ἰδών,	τοῦτον,	ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ πάσης
[3, 33]	Ῥωμαϊκῆς ἀπολογίας, ἧς ἡ ἑρμηνεία	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον· Καίτοι εὑρήκαμεν
[3, 30]	ἣν ἐν τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ	τοῦτον	ἱστορῶν ἀνέγραψεν τὸν τρόπον· Φασὶ
[3, 32]	Μετὰ Νέρωνα καὶ Δομετιανὸν κατὰ	τοῦτον	οὗ νῦν τοὺς χρόνους ἐξετάζομεν,
[3, 24]	παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ τὰ κατὰ	τοῦτον	πεπραγμένα τῷ σωτῆρι ταῦτα δ'
[3, 31]	τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν· Μετὰ	τοῦτον	προφήτιδες τέσσαρες αἱ Φιλίππου γεγένηνται
[3, 10]	παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ μὲν κατὰ	τοῦτον	ταύτῃ πῃ δεδηλώσθω· Ἴωμεν δ'
[3, 10]	οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ	σύμφυτόν	ἐστιν εὐθὺς ἐκ πρώτης γενέσεως
[3, 21]	οὗτος τῶν αὐτόθι μετὰ τὸν	πρῶτον	Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ
[3, 24]	ὑπὸ τὸν οὐρανὸν διεγνωσμένον ἐκκλησίαις,	πρῶτον	ἀνωμολογήσθω· ὅτι γε μὴν εὐλόγως
[3, 6]	ἀπολιπών. Οἳ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐκ τοῦ δημοσίου θησαυροῦ τοὺς
[3, 23]	μάρτυρος» Ὃ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	ἐξεπλάγη, χρήματα οἰόμενος, ἅπερ οὐκ
[3, 36]	προφυλάττεσθαι τὰς αἱρέσεις ἄρτι τότε	πρῶτον	ἐπιπολαζούσας παρῄνει προύτρεπέν τε ἀπρὶξ
[3, 4]	Λουκᾶς, τῆς ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας	πρῶτον	ἐπίσκοπον ἀρχαίων τις ἕτερος Διονύσιος,
[3, 23]	με ἀπέστειλεν. Ὃ δὲ ἀκούσας,	πρῶτον	ἔστη μὲν κάτω βλέπων, εἶτα
[3, 21]	Νερούαν διαδέχεται Τραϊανός. Οὗ δὴ	πρῶτον	ἔτος ἦν ἐν ᾧ τῆς
[3, 23]	καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες κακῶν, καὶ	πρῶτον	μὲν δι' ἑστιάσεων πολυτελῶν αὐτὸν
[3, 8]	ἔθος ἦν, πρὸς τὰς λειτουργίας,	πρῶτον	μὲν κινήσεως ἔφασαν ἀντιλαμβάνεσθαι καὶ
[3, 4]	πάγῳ πρὸς Ἀθηναίους Παύλου δημηγορίαν	πρῶτον	πιστεῦσαι ἀνέγραψεν ὁ Λουκᾶς, τῆς
[3, 39]	εἰ μή τις ἐθέλοι τὸν	πρῶτον,	τὴν ἐπ' ὀνόματος φερομένην Ἰωάννου
[3, 6]	δημοσίου θησαυροῦ τοὺς νεκροὺς θάπτειν	ἐκέλευον,	τὴν ὀσμὴν οὐ φέροντες· ἔπειθ'
[3, 8]	ἐρημίαν τέρασιν οὔτε προσεῖχον οὔτ'	ἐπίστευον,	ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι καὶ μήτε
[3, 8]	ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων	παρήκουον,	τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ τὴν
[3, 6]	Θάπτειν δὲ τοὺς προσήκοντας οὔτε	ἴσχυον	οἱ κάμνοντες καὶ τὸ διευτονοῦν
[3, 19]	ἀπογόνων Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι	ἀδελφὸν	κατὰ σάρκα τοῦ σωτῆρος ὡς
[3, 22]	μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀδελφὸν	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας κατὰ
[3, 11]	σωτῆρος τὸν γὰρ οὖν Κλωπᾶν	ἀδελφὸν	τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν Ἡγήσιππος ἱστορεῖ.
[3, 6]	εἰ μὴ τῶν κατ' ἐμαυτὸν	εἶχον	ἀπείρους μάρτυρας· ἄλλως τε καὶ
[3, 8]	τὴν μέλλουσαν ἐρημίαν τέρασιν οὔτε	προσεῖχον	οὔτ' ἐπίστευον, ἀλλ' ὡς ἐμβεβροντημένοι
[3, 17]	Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ θεομαχίας	διάδοχον	ἑαυτὸν κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα τὸν
[3, 8]	αὐτὸν ἐπὶ τὸν παρὰ Ῥωμαίοις	ἔπαρχον·	ἔνθα μάστιξιν μέχρις ὀστέων ξαινόμενος
[3, 32]	τότε τῶν, εἰ καί τινες	ὑπῆρχον,	παραφθείρειν ἐπιχειρούντων τὸν ὑγιῆ κανόνα
[3, 24]	ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν οὖν	ὑπῆρχον	τῶν αὐτῶν καὶ οἱ λοιποὶ
[3, 6]	ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν νεκρῶν καὶ	βαθὺν	ἰχῶρα μυδώντων τὸν ὑπορρέοντα τῶν
[3, 23]	καί, τὸ κεφάλαιον, λῃστής, καὶ	νῦν	ἀντὶ τῆς ἐκκλησίας τὸ ὄρος
[3, 36]	τί μοι συμφέρει, ἐγὼ γινώσκω,	νῦν	ἄρχομαι μαθητὴς εἶναι. Μηδέν με
[3, 4]	τῶν ἀποστόλων διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται·	νῦν	δ' ἐπὶ τὰ ἑξῆς ἴωμεν
[3, 7]	ταύτῃ τὰ πρὸς εἰρήνην σου·	νῦν	δὲ ἐκρύβη ἀπὸ ὀφθαλμῶν σου·
[3, 39]	Ἰωάννου ἀποκάλυψιν ἑορακέναι. Καὶ ὁ	νῦν	δὲ ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς
[3, 36]	τε παρὰ πλείστοις εἰς ἔτι	νῦν	διαβόητος Ἰγνάτιος, τῆς κατὰ Ἀντιόχειαν
[3, 37]	μνήμην κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι καὶ	νῦν	εἰς ἡμᾶς δι' ὑπομνημάτων τῆς
[3, 36]	καὶ συνέπαθον. Οὐ γὰρ τὸν	νῦν	ἠγάπησαν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ
[3, 24]	τῶν ἐπιστολῶν παρά τε τοῖς	νῦν	καὶ τοῖς ἔτ' ἀρχαίοις ἀναμφί
[3, 18]	δὲ ἔδει ἀναφανδὸν ἐν τῷ	νῦν	καιρῷ κηρύττεσθαι τοὔνομα αὐτοῦ, δι'
[3, 39]	μνήματα καὶ ἑκάτερον Ἰωάννου ἔτι	νῦν	λέγεσθαι· οἷς καὶ ἀναγκαῖον προσέχειν
[3, 7]	ἀπ' ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ	νῦν,	οὐδὲ μὴ γένηται» Συναγαγὼν δὲ
[3, 24]	δ' Ἀποκαλύψεως εἰς ἑκάτερον ἔτι	νῦν	παρὰ τοῖς πολλοῖς περιέλκεται ἡ
[3, 39]	ἃς τοὺς φιλομαθεῖς ἀναπέμψαντες, ἀναγκαίως	νῦν	προσθήσομεν ταῖς προεκτεθείσαις αὐτοῦ φωναῖς
[3, 39]	τοῦ Φιλίππου θυγατέρων μνημονεύει, τὰ	νῦν	σημειωτέον· νεκροῦ γὰρ ἀνάστασιν κατ'
[3, 26]	ὡς μὴ ἀποθνῄσκοιεν, ἔπεισεν, καὶ	νῦν	τινές εἰσιν, ἀπ' ἐκείνου τοῦτο
[3, 32]	καὶ Δομετιανὸν κατὰ τοῦτον οὗ	νῦν	τοὺς χρόνους ἐξετάζομεν, μερικῶς καὶ
[3, 38]	διδασκαλίας ἡ παράδοσις φέρεται. ~Ὥσπερ	οὖν	ἀμέλει τοῦ Ἰγνατίου ἐν αἷς
[3, 5]	στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ Ῥώμης	οὖν	αὐτίκα στειλάμενος, Τίτῳ τῷ παιδὶ
[3, 10]	διὰ τούτων διδάσκων· ~Οὐ μυριάδες	οὖν	βιβλίων εἰσὶ παρ' ἡμῖν ἀσυμφώνων
[3, 39]	Ματθαίου ταῦτ' εἴρηται· Ματθαῖος μὲν	οὖν	Ἑβραΐδι διαλέκτῳ τὰ λόγια συνετάξατο,
[3, 39]	τὴν ἀρχαιότητα τἀνδρὸς προβεβλημένοις, ὥσπερ	οὖν	Εἰρηναίῳ καὶ εἴ τις ἄλλος
[3, 31]	θυγατέρες τέσσαρες προφητεύουσαι. Τὰ μὲν	οὖν	εἰς ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν περί
[3, 5]	ἱστορεῖ, ἀναγκαῖον ὑποσημήνασθαι. Χρῆν δ'	οὖν	ἐν αἷς ἡμέραις τὸν πάντων
[3, 24]	ἐπὶ τούτοις μυρίοι· ὅμως δ'	οὖν	ἐξ ἁπάντων τῶν τοῦ κυρίου
[3, 3]	τῆς ἐπιστολῆς πρόσρησιν. ~Πέτρου μὲν	οὖν	ἐπιστολὴ μία, ἡ λεγομένη αὐτοῦ
[3, 14]	τοῖς ἴσοις βασιλεύσαντα. ~Τετάρτῳ μὲν	οὖν	ἔτει Δομετιανοῦ τῆς κατ' Ἀλεξάνδρειαν
[3, 24]	οἷα κρείττονι παραπεφυλαγμένης. Ταῦτα μὲν	οὖν	ἡμῖν περὶ τῆς τοῦ κατὰ
[3, 39]	τι ἐν αὐτοῖς» Ταῦτα μὲν	οὖν	ἱστόρηται τῷ Παπίᾳ περὶ τοῦ
[3, 26]	καὶ ἀθανάτους ἐσομένους. Ταῦτα μὲν	οὖν	καὶ ἐκ τῶν Εἰρηναίου διαγνῶναι
[3, 23]	ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων. Ἐλθὼν	οὖν	καὶ ἐπί τινα τῶν οὐ
[3, 31]	καιρὸν κείσθω. ~ΧΧΧΙ. Παύλου μὲν	οὖν	καὶ Πέτρου τῆς τελευτῆς ὅ
[3, 32]	μαρτυρίαν, γράφει δὲ οὕτως· ἔρχονται	οὖν	καὶ προηγοῦνται πάσης ἐκκλησίας ὡς
[3, 20]	τοὺς χρόνους παραδόντες. Τότε δὴ	οὖν	καὶ τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην ἀπὸ
[3, 29]	ἡδονῇ καὶ κυρίῳ. Λέγουσι δ'	οὖν	καὶ τὸν Ματθίαν οὕτω διδάξαι,
[3, 36]	εἰρημένων παραθέσθαι ἄξιον. Γράφει δὴ	οὖν	κατὰ λέξιν· ἀπὸ Συρίας μέχρι
[3, 39]	εἰς αὐτὸν ἐλθόντα. Τὸ μὲν	οὖν	κατὰ τὴν Ἱεράπολιν Φίλιππον τὸν
[3, 11]	γεγονότα τοῦ σωτῆρος τὸν γὰρ	οὖν	Κλωπᾶν ἀδελφὸν τοῦ Ἰωσὴφ ὑπάρχειν
[3, 4]	Παύλου φωνῶν ἀναλέξοιτο. Τούτου γὰρ	οὖν	μυρίοι συνεργοὶ καὶ, ὡς αὐτὸς
[3, 16]	ἐν βίβλῳ ζωῆς» ~Τούτου δὴ	οὖν	ὁμολογουμένη μία ἐπιστολὴ φέρεται, μεγάλη
[3, 25]	τῶν δ' ἀντιλεγομένων, γνωρίμων δ'	οὖν	ὅμως τοῖς πολλοῖς, ἡ λεγομένη
[3, 36]	ἐπιστολῇ, φάσκων αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ	οὖν	πάντας ὑμᾶς πειθαρχεῖν καὶ ἀσκεῖν
[3, 29]	πίστεως καὶ γνώσεως» Ταῦτα μὲν	οὖν	περὶ τῶν κατὰ τοὺς δηλουμένους
[3, 24]	αὐτῷ γεγενημένην ἱστορίαν· εἰκότως δ'	οὖν	τὴν μὲν τῆς σαρκὸς τοῦ
[3, 5]	ἐξ ἀνθρώπων ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν	οὖν	τηνικάδε κατὰ πάντα τόπον ὅλῳ
[3, 4]	θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν	οὖν	τοῖς ἐξ ἐθνῶν κηρύσσων ὁ
[3, 38]	ἀποσῴζει τὸν χαρακτῆρα. Ἡ μὲν	οὖν	τοῦ Κλήμεντος ὁμολογουμένη γραφὴ πρόδηλος,
[3, 24]	Ἰωάννην ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ	οὖν	τούτων ἕνεκά φασι τὸν ἀπόστολον
[3, 6]	θεοῦ μετῆλθεν τιμωρία. Φέρε δὴ	οὖν,	τῶν Ἱστοριῶν τὴν πέμπτην τοῦ
[3, 7]	σωτῆρος ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ μὲν	οὖν	τῶν μετὰ τὸ σωτήριον πάθος
[3, 24]	ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν	οὖν	ὑπῆρχον τῶν αὐτῶν καὶ οἱ
[3, 8]	αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν τούτοις· Τὸν	γοῦν	ἄθλιον δῆμον οἱ μὲν ἀπατεῶνες
[3, 6]	ἄξιον ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες	γοῦν	ἀνδρῶν καὶ παῖδες πατέρων καὶ,
[3, 24]	γε ὁ λόγος. Τοὺς τρεῖς	γοῦν	εὐαγγελιστὰς συνιδεῖν πάρεστιν μόνα τὰ
[3, 6]	συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων	γοῦν	καὶ ὑποδημάτων τὸ τελευταῖον οὐκ
[3, 24]	ὑπὲρ ἄνθρωπον ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ	γοῦν	Παῦλος πάντων ἐν παρασκευῇ λόγων
[3, 39]	αὐτήκοον ἑαυτόν φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ	γοῦν	πολλάκις αὐτῶν μνημονεύσας ἐν τοῖς
[3, 6]	τούτων οἱ λῃσταὶ χαλεπώτεροι. Τυμβωρυχοῦντες	γοῦν	τὰς οἰκίας, ἐσύλων τοὺς νεκρούς,
[3, 24]	ἀρχὰς τῆς αὐτῶν ἱστορίας· μετὰ	γοῦν	τὴν τεσσαρακονταήμερον νηστείαν καὶ τὸν
[3, 6]	τὸ κατὰ σφᾶς ἄδηλον· πολλοὶ	γοῦν	τοῖς ὑπ' αὐτῶν θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον,
[3, 30]	ἱστορῶν ἀνέγραψεν τὸν τρόπον· Φασὶ	γοῦν	τὸν μακάριον Πέτρον θεασάμενον τὴν
[3, 6]	παθόντων ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ	γοῦν	τούτων ἀπονοίᾳ πᾶς ὁ λαὸς
[3, 37]	δι' αὐτῶν πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις	ἐνήργουν,	ὥστε ἀπὸ πρώτης ἀκροάσεως ἀθρόως
[3, 23]	εἶτά τι καὶ μεῖζον συμπράττειν	ἠξίουν.	Ὃ δὲ κατ' ὀλίγον προσειθίζετο,
[3, 6]	αὐτοῖς ὧν κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ'	ὁτιοῦν	μετέδοσαν, ἀγαπητὸν δ' ἦν τὸ
[3, 6]	ὅτ' ἤδη διαπεφευγέναι τοὺς πολεμίους	ἐδόκουν,	ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ πολλάκις
[3, 6]	μὲν ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν τροφῆς	ἐδόκουν,	οἱ τηκόμενοι δὲ ἤδη παρωδεύοντο,
[3, 6]	οὐ φέροντες· ἔπειθ' ὡς οὐ	διήρκουν,	ἀπὸ τῶν τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς
[3, 24]	ἦν Ἰωάννης βεβλημένος εἰς φυλακήν»	Οὐκοῦν	ὁ μὲν Ἰωάννης τῇ τοῦ
[3, 37]	εἶτα δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον	ἐπετέλουν	εὐαγγελιστῶν, τοῖς ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις
[3, 27]	εἰς μνήμην τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως	ἐπετέλουν·	ὅθεν παρὰ τὴν τοιαύτην ἐγχείρησιν
[3, 24]	τοῦ Σαλείμ, σαφῶς τε τοῦτο	δηλοῦν	ἐν τῷ λέγειν. Οὔπω γὰρ
[3, 6]	καὶ τῆς ἀθεμίτου κνίσης σπάσαντες,	ἠπείλουν,	εἰ μὴ δείξειεν τὸ παρασκευασθέν,
[3, 6]	ἶνας ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον σταθμὸν	ἐπώλουν	Ἀττικῶν τεσσάρων. Καὶ τί δεῖ
[3, 37]	προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους	ἐπῳκοδόμουν,	αὔξοντες εἰς πλέον τὸ κήρυγμα
[3, 39]	οἷς καὶ ἀναγκαῖον προσέχειν τὸν	νοῦν,	εἰκὸς γὰρ τὸν δεύτερον, εἰ
[3, 39]	γάρ τοι σμικρὸς ὢν τὸν	νοῦν,	ὡς ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ
[3, 6]	ἴσχυον οἱ κάμνοντες καὶ τὸ	διευτονοῦν	ὤκνει διά τε τὸ πλῆθος
[3, 6]	ὠμότεροι, δεινὰς δὲ βασάνων ὁδοὺς	ἐπενόουν	πρὸς ἔρευναν τροφῆς, ὀρόβοις μὲν
[3, 37]	ψυχὴν πληττόμενοι, τὴν σωτήριον πρότερον	ἀπεπλήρουν	παρακέλευσιν, ἐνδεέσιν νέμοντες τὰς οὐσίας,
[3, 24]	μαθήματα πρεσβεύειν οὔτε ᾔδεσαν οὔτε	ἐνεχείρουν,	τῇ δὲ τοῦ θείου πνεύματος
[3, 32]	κηρύγματι τὴν ψευδώνυμον γνῶσιν ἀντικηρύττειν	ἐπεχείρουν.	~ΧΧΧΙΙΙ. Τοσοῦτός γε μὴν ἐν
[3, 6]	δὲ τοῖς ὄμμασιν οἱ δυσθανατοῦντες	ἐθεώρουν	τοὺς φθάσαντας ἀναπαύσασθαι, βαθεῖα δὲ
[3, 6]	πόλεμος ἦν, καὶ διὰ χειρῶν	ἐχώρουν	οἱ φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους, ἐξαρπάζοντες
[3, 6]	οὐ διήρκουν, ἀπὸ τῶν τειχῶν	ἐρρίπτουν	εἰς τὰς φάραγγας. Περιιὼν δὲ
[3, 29]	τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ προκεχειρισμένων	ηὔχουν.	Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς Κλήμης
[3, 28]	ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ τοῖς	σὺν	αὐτῷ παραινέσαι, φήσαντα· φύγωμεν, μὴ
[3, 5]	σύμπαντα τὰ ἔθνη στειλαμένων πορείαν	σὺν	δυνάμει τοῦ Χριστοῦ, φήσαντος αὐτοῖς·
[3, 3]	δὲ τῆς ἱστορίας προύργου ποιήσομαι	σὺν	ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν
[3, 37]	χώρας τε καὶ ἔθνη μετῄεσαν	σὺν	τῇ ἐκ θεοῦ χάριτι καὶ
[3, 25]	πρώτοις τὴν ἁγίαν τῶν εὐαγγελίων	τετρακτύν,	οἷς ἕπεται ἡ τῶν Πράξεων
[3, 35]	τηνικαῦτα πεπιστευκότων εἷς καὶ αὐτὸς	ὤν,	διαδέχεται. ~Διέπρεπέν γε μὴν κατὰ
[3, 9]	αὐτὸς ἑαυτῷ μαρτυρεῖ, ἄξιός γε	ὢν	διὰ τὰ λοιπὰ πιστεύεσθαι· καὶ
[3, 28]	καὶ ὧν αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος	ὢν	καὶ πάνυ σαρκικός, ἐν τούτοις
[3, 32]	Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως μαρτυρεῖ ἐτῶν	ὢν	ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίσαρος καὶ
[3, 20]	Δομετιανὸς ταὐτὸ ποιεῖν ἐκείνῳ, μέρος	ὢν	τῆς Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι,
[3, 39]	συνεορακότα. Σφόδρα γάρ τοι σμικρὸς	ὢν	τὸν νοῦν, ὡς ἂν ἐκ
[3, 4]	Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν γένος	ὢν	τῶν ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην
[3, 24]	ἀμφηρίστου ὑπολήψεως, τὸν ἀσφαλῆ λόγον	ὧν	αὐτὸς ἱκανῶς τὴν ἀλήθειαν κατειλήφει
[3, 24]	ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι	ὧν	αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως ἀπαλλάττων
[3, 28]	τὴν τοῦ Χριστοῦ βασιλείαν, καὶ	ὧν	αὐτὸς ὠρέγετο, φιλοσώματος ὢν καὶ
[3, 10]	δὲ πολλοῖς ἐπέδωκα τὴν ἱστορίαν,	ὧν	ἔνιοι καὶ παρατετεύχεσαν τῷ πολέμῳ,
[3, 24]	τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ τούτοις ἀφ'	ὧν	ἐστέλλετο, διὰ τῆς γραφῆς ἀπεπλήρου·
[3, 37]	γραφῇ μόνων τὴν μνήμην κατατεθείμεθα,	ὧν	ἔτι καὶ νῦν εἰς ἡμᾶς
[3, 28]	πότοις καὶ γάμοις καὶ δι'	ὧν	εὐφημότερον ταῦτα ᾠήθη ποριεῖσθαι, ἑορταῖς
[3, 39]	γὰρ ἐποιήσατο πρόνοιαν, τοῦ μηδὲν	ὧν	ἤκουσεν παραλιπεῖν ἢ ψεύσασθαί τι
[3, 36]	ποθουμένης αὐτὸν ἀποστερήσαιεν ἐλπίδος· ἐξ	ὧν	καὶ βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν τῶν
[3, 10]	τῆς ἀληθείας παραδόσει μαρτυρῶν» Ἀφ'	ὧν	καὶ δύο παρατίθησιν. Ἀλλὰ τὰ
[3, 20]	γῆς πλέθρων λθʹ μόνων, ἐξ	ὧν	καὶ τοὺς φόρους ἀναφέρειν καὶ
[3, 0]	σημείων. Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ	ὧν	κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν
[3, 6]	θεοῦ μεταδοῦναί τι μέρος αὐτοῖς	ὧν	κινδυνεύσαντες ἤνεγκαν, οὐδ' ὁτιοῦν μετέδοσαν,
[3, 36]	εἰσὶν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ· ἐξ	ὧν	μεγάλα ὠφεληθῆναι δυνήσεσθε. Περιέχουσι γὰρ
[3, 3]	Ἀλλὰ τὰ μὲν ὀνομαζόμενα Πέτρου,	ὧν	μόνην μίαν γνησίαν ἔγνων ἐπιστολὴν
[3, 4]	γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ ἀφ'	ὧν	ὁ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν
[3, 23]	Εἰρηναῖος καὶ Κλήμης ὁ Ἀλεξανδρεύς·	ὧν	ὁ μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ
[3, 6]	μή, τὰ σώματα τῶν ἀθλίων·	ὧν	οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες εὐπορεῖν
[3, 4]	ὡς αὐτὸς ὠνόμασεν, συστρατιῶται γεγόνασιν,	ὧν	οἱ πλείους ἀλήστου πρὸς αὐτοῦ
[3, 38]	δὴ καὶ Ἀπίωνος διαλόγους περιέχοντα·	ὧν	οὐδ' ὅλως μνήμη τις παρὰ
[3, 25]	καὶ τῶν ἄλλων ἀποστόλων πράξεις·	ὧν	οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι τῶν
[3, 23]	καὶ οὔτε πιστεύειν εἶχεν ὑπὲρ	ὧν	οὐκ εἶχεν, οὔτε ἀπιστεῖν Ἰωάννῃ·
[3, 29]	ἄφθορον δὲ διαμεῖναι τὸν υἱόν·	ὧν	οὕτως ἐχόντων ἀποβολὴ πάθους ἦν
[3, 39]	προσάψαι λέξεις ἑτέρας αὐτοῦ, δι'	ὧν	παράδοξά τινα ἱστορεῖ καὶ ἄλλα
[3, 6]	πατρίδι χάριν, καθυφέμενος τὸν λόγον	ὧν	πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ τῶν
[3, 15]	καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου,	ὧν	τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆς»
[3, 31]	ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων	ὧν	τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων
[3, 39]	καταριθμοῦντι αὐτῷ τὸ Ἰωάννου ὄνομα,	ὧν	τὸν μὲν πρότερον Πέτρῳ καὶ
[3, 39]	τῶν ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι'	ὧν	φησιν λέξεων· οὐκ ὀκνήσω δέ
[3, 23]	Ὃ δὲ ἐπεὶ τὰ ἄλλα	ὧν	χάριν ἧκεν κατεστήσατο, ἄγε δή,
[3, 8]	τῇ γραφῇ παραθεῖναι. ~Καὶ δὴ	λαβὼν	ἀνάγνωθι τὰ κατὰ τὴν ἕκτην
[3, 23]	σῳζόμενος πλούσιος ἐπέγραψεν αὐτοῦ συγγράμματι·	λαβὼν	δὲ ἀνάγνωθι ὧδέ πως ἔχουσαν
[3, 23]	παθεῖν ἠξίου. Αὐτοὺς δὴ τούτους	ἀναλαβὼν	καὶ λῃστήριον συγκροτήσας, ἕτοιμος λῄσταρχος
[3, 23]	τὴν Ἔφεσον, ὁ δὲ πρεσβύτερος	ἀναλαβὼν	οἴκαδε τὸν παραδοθέντα νεανίσκον ἔτρεφεν,
[3, 6]	τοῦ Ἰωσήπου μετὰ χεῖρας αὖθις	ἀναλαβών,	τότε πραχθέντων δίελθε τὴν τραγῳδίαν·
[3, 4]	οὐκέτι δι' ἀκοῆς, ὀφθαλμοῖς δὲ	παραλαβὼν	συνετάξατο. Φασὶν δ' ὡς ἄρα
[3, 5]	ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει, τῶν	ἀσεβῶν	ἄρδην τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην
[3, 24]	ἐξ ἁπάντων τῶν τοῦ κυρίου	διατριβῶν	ὑπομνήματα Ματθαῖος ἡμῖν καὶ Ἰωάννης
[3, 29]	ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον	ἀγαγὼν	τὴν γυναῖκα γῆμαι τῷ βουλομένῳ
[3, 7]	τοῦ νῦν, οὐδὲ μὴ γένηται»	Συναγαγὼν	δὲ πάντα τὸν τῶν ἀνῃρημένων
[3, 10]	συγγεγραφότα, πολλάς τε ἄλλας εὐθύνας	ἐπαγαγὼν	τῷ ἀνδρί, ταῦτα αὐτοῖς ῥήμασιν
[3, 6]	καὶ μόνον οὐκ ἐκ τῶν	φαρύγγων	ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο
[3, 24]	γραφῆς ὁ μὲν Ματθαῖος δηλοῖ	λέγων·	ἀκούσας δὲ ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη,
[3, 33]	πρακτέον, Τραϊανῷ τῷ βασιλεῖ ἀνεκοινώσατο	λέγων	ἔξω τοῦ μὴ βούλεσθαι αὐτοὺς
[3, 31]	μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ πως	λέγων·	ἤλθομεν εἰς Καισάρειαν, καὶ εἰσελθόντες
[3, 6]	σεσυλημένον» Τούτοις μεθ' ἕτερα ἐπιφέρει	λέγων·	Ἰουδαίοις δὲ μετὰ τῶν ἐξόδων
[3, 26]	τὴν περὶ τούτου διήγησιν ἐπιφέρει,	λέγων·	Μένανδρον δέ τινα καὶ αὐτὸν
[3, 15]	Φιλιππησίοις ἐπιστέλλων ὁ ἀπόστολος διδάσκει,	λέγων·	μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν
[3, 28]	ἀγγέλων αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει,	λέγων	μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐπίγειον εἶναι
[3, 19]	δηλοῖ κατὰ λέξιν ὧδέ πως	λέγων	ὁ Ἡγήσιππος· ~Ἔτι δὲ περιῆσαν
[3, 26]	ἑαυτὸν μὲν ὡς ἄρα εἴη,	λέγων,	ὁ σωτὴρ ἐπὶ τῇ τῶν
[3, 6]	Τούτοις ἐπειπών τινα μεταξὺ ἐπιφέρει	λέγων·	Οὐκ ἂν ὑποστειλαίμην εἰπεῖν ἅ
[3, 36]	καὶ τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει,	λέγων	οὕτως· Ὡς εἶπέν τις τῶν
[3, 39]	αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως	λέγων·	Ταῦτα δὲ καὶ Παπίας ὁ
[3, 9]	δὲ πάλιν αὐτὸς καὶ τοῦτο,	λέγων	ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ
[3, 4]	ταῖς Πράξεσιν τοὺς γνωρίμους αὐτοῦ	καταλέγων	ἐξ ὀνόματος αὐτῶν μνημονεύει. Τιμόθεός
[3, 39]	κατὰ τὸ προοίμιον τῶν αὐτοῦ	λόγων	ἀκροατὴν μὲν καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς
[3, 24]	διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο	λόγων,	ἀναγκαίως ἀπαλλάττων ἡμᾶς τῆς περὶ
[3, 39]	πρόσθεν δεδηλωμένου τῶν τοῦ κυρίου	λόγων	διηγήσεις καὶ τοῦ πρεσβυτέρου Ἰωάννου
[3, 24]	γοῦν Παῦλος πάντων ἐν παρασκευῇ	λόγων	δυνατώτατος νοήμασίν τε ἱκανώτατος γεγονώς,
[3, 23]	νηστείαις συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι	λόγων	κατεπᾴδων αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ
[3, 36]	αἷς ἐπεδήμει, παροικίας ταῖς διὰ	λόγων	ὁμιλίαις τε καὶ προτροπαῖς ἐπιρρωννύς,
[3, 24]	μὲν ἐν πειθοῖ καὶ τέχνῃ	λόγων	τὰ τοῦ διδασκάλου μαθήματα πρεσβεύειν
[3, 39]	ὡς ἂν ἐκ τῶν αὐτοῦ	λόγων	τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται, πλὴν καὶ
[3, 6]	τὰ μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν	ἀλόγων	ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν
[3, 10]	τὰ βιβλία, μόνον οὐ τῶν	ἔργων	ἤδη βλεπομένων· συνῄδειν γὰρ ἐμαυτῷ
[3, 15]	καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν λοιπῶν	συνεργῶν	μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν
[3, 23]	προφυλακῆς τῶν λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε	φεύγων	μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ βοῶν· ἐπὶ
[3, 31]	καὶ τῶν θυγατέρων αὐτοῦ τελευτῆς,	συνᾴδων	τοῖς ἐκτεθεῖσιν, οὕτω φησίν· Μετὰ
[3, 23]	συναγωνιζόμενος, ποικίλαις δὲ σειρῆσι λόγων	κατεπᾴδων	αὐτοῦ τὴν γνώμην, οὐ πρότερον
[3, 5]	Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς τῶν αὐτόθι	στρατοπέδων	ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ Ῥώμης οὖν
[3, 7]	Ὅταν δὲ ἴδητε κυκλουμένην ὑπὸ	στρατοπέδων	τὴν Ἱερουσαλήμ, τότε γνῶτε ὅτι
[3, 6]	ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς αὐτοὺς οἴκους	εἰσεπήδων	δὶς ἢ τρὶς ὥρᾳ μιᾷ.
[3, 6]	εὐθέως δ' ἐξαράξαντες τὰς θύρας	εἰσεπήδων,	καὶ μόνον οὐκ ἐκ τῶν
[3, 23]	ἀστεῖον καὶ θερμὸν τὴν ψυχὴν	ἰδών,	τοῦτον, ἔφη, σοὶ παρακατατίθεμαι μετὰ
[3, 17]	ὀλίγον τε τῶν ἐπὶ Ῥώμης	εὐπατριδῶν	τε καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν πλῆθος
[3, 6]	λέγων· Ἰουδαίοις δὲ μετὰ τῶν	ἐξόδων	ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας ἐλπίς, καὶ
[3, 0]	τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται	Κέρδων.	ΚΒ Ὡς τῆς Ἀντιοχέων δεύτερος
[3, 21]	πρὸς τρισὶν ἔτεσιν ἡγησάμενον διαδέχεται	Κέρδων.	Τρίτος οὗτος τῶν αὐτόθι μετὰ
[3, 29]	τῶν ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν	ἐνδεῶν	θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ γε
[3, 6]	δ' οὔτε παροξυνόμενός τις οὔτ'	ἐλεῶν	αὐτὴν ἀνῄρει καὶ τὸ μὲν
[3, 23]	ἐπί τινα τῶν οὐ μακρὰν	πόλεων,	ἧς καὶ τοὔνομα λέγουσιν ἔνιοι,
[3, 5]	μυρίοις ἄλλοις εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου,	πόλεών	τε Ἰουδαϊκῶν ὅσαι τε καὶ
[3, 0]	καὶ Φιλίππου τελευτῆς. ΛΒ Ὅπως	Συμεὼν	ὁ ἐν Ἱεροσολύμοις ἐπίσκοπος ἐμαρτύρησεν.
[3, 22]	ἐν τοῖς δηλουμένοις Ἰγνάτιος ἐγνωρίζετο.	Συμεὼν	ὁμοίως δεύτερος μετὰ τὸν τοῦ
[3, 0]	ΙΑ Ὡς μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται	Συμεὼν	τῆς ἐν Ἱεροσολύμοιςἐκκλησίας. ΙΒ Ὡς
[3, 7]	ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι, τῶν δὲ	νέων	τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ κάλλει σώματος
[3, 25]	νόθοις κατατετάχθω καὶ τῶν Παύλου	Πράξεων	ἡ γραφὴ ὅ τε λεγόμενος
[3, 3]	γε μὴν τῶν ἐπικεκλημένων αὐτοῦ	Πράξεων	καὶ τὸ κατ' αὐτὸν ὠνομασμένον
[3, 24]	πρὶν ἄρξασθαι τῶν τοῦ Ἰησοῦ	πράξεων,	παραπλησίως ἐπιτηρεῖ, φάσκων ὡς ἄρα
[3, 24]	τὰ πρῶτα τῶν τοῦ Χριστοῦ	πράξεων	περιέχειν, τὰ δὲ λοιπὰ τὴν
[3, 25]	τετρακτύν, οἷς ἕπεται ἡ τῶν	Πράξεων	τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ
[3, 39]	τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ τῶν	Πράξεων	ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή· καὶ
[3, 24]	τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ τῶν Ἰησοῦ	πράξεων	ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν
[3, 10]	γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι τῶν	πράξεων,	ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ χειρὶ
[3, 4]	καὶ ἐκ τῶν Πέτρου δὲ	λέξεων	ἐν ὁπόσαις καὶ οὗτος ἐπαρχίαις
[3, 39]	γνωρίμων διδάσκει δι' ὧν φησιν	λέξεων·	οὐκ ὀκνήσω δέ σοι καὶ
[3, 0]	σωτῆρος ἡμῶν. ΚΑ Ὡς τῆς	Ἀλεξανδρέων	ἐκκλησίας τρίτος ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ
[3, 0]	ἀναζητεῖσθαι προστάττει. ΙΓ Ὡς δεύτερος	Ἀλεξανδρέων	ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ
[3, 6]	ἀπέσχοντο καὶ τὰ δέρματα τῶν	θυρεῶν	ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ δ' ἦν
[3, 6]	τὰς θήκας, πρὶν ἐπιστῆναι τὸ	χρεών,	προῆλθον. Οὔτε δὲ θρῆνος ἐν
[3, 23]	κακῶν, καὶ πρῶτον μὲν δι'	ἑστιάσεων	πολυτελῶν αὐτὸν ἐπάγονται, εἶτά που
[3, 32]	υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν	αἱρέσεων	ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ αὐτὸς ἐπὶ
[3, 0]	Ζ Περὶ τῶν τοῦ Χριστοῦ	προρρήσεων.	Η Περὶ τῶν πρὸ τοῦ
[3, 8]	Ῥωμαίοις ἔπαρχον· ἔνθα μάστιξιν μέχρις	ὀστέων	ξαινόμενος οὔθ' ἱκέτευσεν οὔτ' ἐδάκρυσεν,
[3, 36]	σταυρὸς θηρίων τε συστάσεις, σκορπισμοὶ	ὀστέων,	συγκοπαὶ μελῶν, ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ
[3, 3]	δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν παλαιτάτων δὲ	συγγραφέων	κεχρημένους τινὰς αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα
[3, 3]	τίνες τῶν κατὰ χρόνους ἐκκλησιαστικῶν	συγγραφέων	ὁποίαις κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα
[3, 0]	ἡγεῖται Κέρδων. ΚΒ Ὡς τῆς	Ἀντιοχέων	δεύτερος Ἰγνάτιος. ΚΓ Ἱστορία περὶ
[3, 28]	Ἀλλὰ καὶ Κήρινθος ὁ δι'	ἀποκαλύψεων	ὡς ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου γεγραμμένων
[3, 36]	δὴ ἀποστολικὸν ἄνδρα εὖ μάλα	γνωρίζων,	τὴν κατ' Ἀντιόχειαν αὐτῷ ποίμνην
[3, 7]	τῇδε πρῶτος ἐπίσκοπος, τοῦ κυρίου	χρηματίζων	ἀδελφός, ἔτι τῷ βίῳ περιόντες
[3, 6]	ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ	παθῶν	ὑπερίσταται λιμός, οὐδὲν δ' οὕτως
[3, 23]	εἶχεν, αὐτόθεν ἀπὸ τῆς ἐκκλησίας.	Ἐλθὼν	δὲ εἰς τὸ χωρίον, ὑπὸ
[3, 20]	συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος γενησομένη, ὁπηνίκα	ἐλθὼν	ἐν δόξῃ κρινεῖ ζῶντας καὶ
[3, 8]	τῆς πόλεως εἰρηνευομένης καὶ εὐθηνούσης,	ἐλθὼν	ἐπὶ τὴν ἑορτήν, ἐπεὶ σκηνοποιεῖσθαι
[3, 23]	τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων.	Ἐλθὼν	οὖν καὶ ἐπί τινα τῶν
[3, 23]	νῆσον μετὰ τὴν Δομετιανοῦ τελευτὴν	ἐπανελθὼν	φυγῆς. Ὅτι δὲ εἰς τούτους
[3, 26]	γοητείας οὐκ ἔλαττον τοῦ διδασκάλου	προελθών,	μείζοσιν ἐπιδαψιλεύεται τερατολογίαις, ἑαυτὸν μὲν
[3, 5]	πρὸς τῆς θείας δίκης καταδέξασθαι.	Παρελθὼν	δῆτα τῶν ἐν μέρει συμβεβηκότων
[3, 31]	πολλοῖς δεδημοσιευμένων τῶν τε παντελῶς	νόθων	καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας ἀλλοτρίων
[3, 4]	εὐαγγέλιόν μου» Τῶν δὲ λοιπῶν	ἀκολούθων	τοῦ Παύλου Κρήσκης μὲν ἐπὶ
[3, 9]	ἄξια δύο, τὰ Περὶ τῆς	Ἰουδαίων	ἀρχαιότητος, ἐν οἷς καὶ ἀντιρρήσεις
[3, 5]	ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν	Ἰουδαίων	βασιλικὴν μητρόπολιν καὶ σύμπασαν τὴν
[3, 5]	Τίτῳ τῷ παιδὶ τὸν κατὰ	Ἰουδαίων	ἐγχειρίζει πόλεμον. Μετά γε μὴν
[3, 9]	καὶ αὐτοὶ τὰ πάτρια τοῦ	Ἰουδαίων	ἔθνους ἐπειράθησαν. Τούτων ἐν τῷ
[3, 6]	θεάσασθαι κακὰ τηλικαῦτα» Τοιαῦτα τῆς	Ἰουδαίων	εἰς τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ
[3, 9]	δὲ τῶν κατ' ἐκεῖνο καιροῦ	Ἰουδαίων	οὐ παρὰ μόνοις τοῖς ὁμοεθνέσιν,
[3, 5]	ἓξ διαγενομένων, Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ	Ἰουδαίων	παρατάξεσιν λαμπρυνόμενος, βασιλεὺς ἐπ' αὐτῆς
[3, 10]	κατὰ τὰς πατρίους δόξας τῶν	Ἰουδαίων	περὶ θεοῦ καὶ τῆς οὐσίας
[3, 7]	ἐκείνας ἐν αἷς ἡ τῶν	Ἰουδαίων	πληθὺς τὸν μὲν λῃστὴν καὶ
[3, 0]	τῆς μετὰ τὸν Χριστὸν ὑστάτης	Ἰουδαίων	πολιορκίας. Περὶ τοῦ πιέσαντος λιμοῦ.
[3, 5]	τὴν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀνάληψιν	Ἰουδαίων	πρὸς τῷ κατ' αὐτοῦ τολμήματι
[3, 6]	μῦθος, ὁ μόνος ἐλλείπων ταῖς	Ἰουδαίων	συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ' ἅμα λέγουσα
[3, 9]	πρὸς Ἀπίωνα τὸν γραμματικόν, κατὰ	Ἰουδαίων	τηνικάδε συντάξαντα λόγον, πεποίηται καὶ
[3, 32]	τότε τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς	Ἰουδαίων	φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ αὐτῶν
[3, 6]	μοι κελεύει τὸ πάθος· οἶμαι	Ῥωμαίων	βραδυνάντων ἐπὶ τοὺς ἀλιτηρίους, ἢ
[3, 0]	ἡγεῖται Ἀβίλιος. ΙΔ Ὡς καὶ	Ῥωμαίων	δεύτερος Ἀνέγκλητος ἐπισκοπεῖ. ΙΕ Ὡς
[3, 21]	Ἀννιανὸν προέστη. Ἐν τούτῳ δὲ	Ῥωμαίων	εἰς ἔτι Κλήμης ἡγεῖτο, τρίτον
[3, 36]	ἱστορεῖ. Πρὸς ταύταις καὶ τῇ	Ῥωμαίων	ἐκκλησίᾳ γράφει, ᾗ καὶ παράκλησιν
[3, 15]	ἔτει τῆς αὐτῆς ἡγεμονίας τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας Ἀνέγκλητον ἔτεσιν ἐπισκοπεύσαντα δεκαδύο
[3, 13]	τῆς βασιλείας Λίνος ἐπίσκοπος τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς
[3, 2]	Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται. ~Τῆς δὲ	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας μετὰ τὴν Παύλου καὶ
[3, 0]	ἀπόστολοι. Β Τίς πρῶτος τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας προέστη. Γ Περὶ τῶν
[3, 0]	Χριστιανοὺς ἐκώλυσεν. ΛΔ Ὡς τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας τέταρτος Εὐάρεστος ἡγεῖται. ΛΕ
[3, 38]	πᾶσιν, ἣν ἐκ προσώπου τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο· ἐν
[3, 16]	θαυμασία, ἣν ὡς ἀπὸ τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας τῇ Κορινθίων διετυπώσατο, στάσεως
[3, 4]	ἐπιστολήν, πρῶτος μετὰ Πέτρον τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας τὴν ἐπισκοπὴν ἤδη πρότερον
[3, 3]	τὴν πρὸς Ἑβραίους, πρὸς τῆς	Ῥωμαίων	ἐκκλησίας ὡς μὴ Παύλου οὖσαν
[3, 31]	οὗτος ἦν ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι	Ῥωμαίων	ἐπισκόπῳ γράφων, ὁμοῦ τε αὐτοῦ
[3, 4]	ἀλλὰ καὶ ὁ Κλήμης, τῆς	Ῥωμαίων	καὶ αὐτὸς ἐκκλησίας τρίτος ἐπίσκοπος
[3, 36]	τοῦτον ἀπὸ Συρίας ἐπὶ τὴν	Ῥωμαίων	πόλιν ἀναπεμφθέντα, θηρίων γενέσθαι βορὰν
[3, 20]	ἀπολαβεῖν τοὺς ἀδίκως ἐξεληλαμένους ἡ	Ῥωμαίων	σύγκλητος βουλὴ ψηφίζεται· ἱστοροῦσιν οἱ
[3, 9]	μὲν ἀναθέσει ἀνδριάντος ἐπὶ τῆς	Ῥωμαίων	τιμηθῆναι πόλεως, τοὺς δὲ σπουδασθέντας
[3, 6]	ἐφόδια. Τοῖς δ' ἐπὶ τὴν	Ῥωμαίων	φρουρὰν νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ λαχάνων
[3, 36]	διὰ γραφῆς ὁμιλεῖ καὶ τῇ	Σμυρναίων	ἐκκλησίᾳ ἰδίως τε τῷ ταύτης
[3, 0]	γόητος. ΚΖ Περὶ τῆς τῶν	Ἐβιωναίων	αἱρέσεως. ΚΗ Περὶ Κηρίνθου αἱρεσιάρχου.
[3, 27]	τῆς τοιᾶσδε λελόγχασι προσηγορίας, τοῦ	Ἐβιωναίων	ὀνόματος τὴν τῆς διανοίας πτωχείαν
[3, 25]	Ἑβραίους εὐαγγέλιον κατέλεξαν, ᾧ μάλιστα	Ἑβραίων	οἱ τὸν Χριστὸν παραδεξάμενοι χαίρουσιν.
[3, 4]	ἐπιστολῆς, ἐν ᾗ τοῖς ἐξ	Ἑβραίων	οὖσιν ἐν διασπορᾷ Πόντου καὶ
[3, 10]	εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας ἀνδρισαμένων	Ἑβραίων	περιέχειν, καὶ πρὸς τῷ τέλει
[3, 24]	γε μὴν εὐλόγως πρὸς τῶν	ἀρχαίων	ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν ἄλλων
[3, 24]	γε μὴν ἐκ τῆς τῶν	ἀρχαίων	μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ καιρῷ τὴν
[3, 3]	καθολικοῖς ἴσμεν παραδεδομένα, ὅτι μήτε	ἀρχαίων	μήτε μὴν καθ' ἡμᾶς τις
[3, 24]	κατὰ καιρὸν διὰ τῆς τῶν	ἀρχαίων	παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις
[3, 4]	ἐν Ἀθήναις ἐκκλησίας πρῶτον ἐπίσκοπον	ἀρχαίων	τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς Κορινθίων
[3, 5]	μετῳκισμένων, ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων	ἁγίων	ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων
[3, 39]	ἀριθμὸν φέρεται, ἃ καὶ ἐπιγέγραπται	Λογίων	κυριακῶν ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος
[3, 39]	ὥσπερ σύνταξιν τῶν κυριακῶν ποιούμενος	λογίων,	ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν Μάρκος οὕτως
[3, 20]	συνεχοῦς ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν	ἰδίων	χειρῶν τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ
[3, 3]	τῶν μὴ παρὰ πᾶσιν ὁμολογουμένων	θείων	γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν οὖν
[3, 0]	εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων	θείων	γραφῶν καὶ τῶν μὴ τοιούτων.
[3, 37]	κηρύττειν φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν τῶν	θείων	εὐαγγελίων παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ
[3, 0]	κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως τῶν	θείων	μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς μετὰ
[3, 8]	καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη τῶν	σημείων	ἦν ἄξια· πρὸ γὰρ ἡλίου
[3, 0]	Περὶ τῶν πρὸ τοῦ πολέμου	σημείων.	Θ Περὶ Ἰωσήπου καὶ ὧν
[3, 28]	ποριεῖσθαι, ἑορταῖς καὶ θυσίαις καὶ	ἱερείων	σφαγαῖς» Ταῦτα Διονύσιος· ὁ δὲ
[3, 38]	προσώπου τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ	Κορινθίων	διετυπώσατο· ἐν ᾗ τῆς πρὸς
[3, 16]	ἀπὸ τῆς Ῥωμαίων ἐκκλησίας τῇ	Κορινθίων	διετυπώσατο, στάσεως τηνικάδε κατὰ τὴν
[3, 16]	κατὰ τὸν δηλούμενον τὰ τῆς	Κορινθίων	κεκίνητο στάσεως, ἀξιόχρεως μάρτυς ὁ
[3, 4]	ἀρχαίων τις ἕτερος Διονύσιος, τῆς	Κορινθίων	παροικίας ποιμήν, γεγονέναι ἱστορεῖ. Ἀλλὰ
[3, 6]	τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας.	Περιιὼν	δὲ ταύτας ὁ Τίτος ὡς
[3, 6]	ἑαυτοὺς εἰς τὰ μυχαίτατα τῶν	οἰκιῶν,	τινὲς μὲν ὑπ' ἄκρας ἐνδείας
[3, 10]	τούτων διδάσκων· ~Οὐ μυριάδες οὖν	βιβλίων	εἰσὶ παρ' ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ
[3, 39]	ἐν τῇ τετάρτῃ τῶν ἑαυτοῦ	βιβλίων.	Ἔστιν γὰρ αὐτῷ πέντε βιβλία
[3, 0]	Ι Ὅπως τῶν θείων μνημονεύει	βιβλίων.	ΙΑ Ὡς μετὰ Ἰάκωβον ἡγεῖται
[3, 39]	Οὐ γὰρ τὰ ἐκ τῶν	βιβλίων	τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον ὅσον
[3, 28]	ἐπισκοπὴν εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ τῶν	Ἐπαγγελιῶν	περὶ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως εἰπών
[3, 32]	καὶ τῷ μνημονεύειν τὴν τῶν	εὐαγγελίων	γραφὴν Μαρίας τῆς τοῦ Κλωπὰ,
[3, 0]	ΚΔ Περὶ τῆς τάξεως τῶν	εὐαγγελίων.	ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων θείων
[3, 37]	φιλοτιμούμενοι καὶ τὴν τῶν θείων	εὐαγγελίων	παραδιδόναι γραφήν. Οὗτοι δὲ θεμελίους
[3, 25]	ἐν πρώτοις τὴν ἁγίαν τῶν	εὐαγγελίων	τετρακτύν, οἷς ἕπεται ἡ τῶν
[3, 24]	καὶ Λουκᾶ τῶν κατ' αὐτοὺς	εὐαγγελίων	τὴν ἔκδοσιν πεποιημένων, Ἰωάννην φασὶ
[3, 6]	πόλιν, τὰ δὲ λείψανα τῶν	κειμηλίων	κἂν εἴ τι τροφῆς ἐπινοηθείη,
[3, 6]	καὶ μή, τὰ σώματα τῶν	ἀθλίων·	ὧν οἱ μὲν ἔτι συνεστῶτες
[3, 10]	τελευτῆς· οὗτος ὁ χρόνος ἀπολείπει	τρισχιλίων	ὀλίγον ἐτῶν· ἀπὸ δὲ τῆς
[3, 36]	φροντίδα διὰ σπουδῆς ἔχειν αὐτὸν	ἀξιῶν.	Ὁ δ' αὐτὸς Σμυρναίοις γράφων,
[3, 36]	τοιαῦτά τινα περὶ τοῦ Χριστοῦ	διεξιών·	Ἐγὼ δὲ καὶ μετὰ τὴν
[3, 6]	ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς τῶν	αἰδοίων	πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις ἀναπείροντες
[3, 26]	δύνασθαί τινα καὶ αὐτῶν τῶν	κοσμοποιῶν	ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ
[3, 6]	τις ἦν οἶκτος πολιᾶς ἢ	νηπίων,	ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ παιδία τῶν
[3, 6]	πατέρων καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες	νηπίων	ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν στομάτων
[3, 30]	κυρίου. Τοιοῦτος ἦν ὁ τῶν	μακαρίων	γάμος καὶ ἡ τῶν φιλτάτων
[3, 6]	νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ λαχάνων συλλογὴν	ἀγρίων	καὶ πόας ὑπαντῶντες, ὅτ' ἤδη
[3, 36]	εἰμι θεοῦ καὶ δι' ὀδόντων	θηρίων	ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος εὑρεθῶ»
[3, 36]	ἐπὶ τὴν Ῥωμαίων πόλιν ἀναπεμφθέντα,	θηρίων	γενέσθαι βορὰν τῆς εἰς Χριστὸν
[3, 36]	Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ καὶ σταυρὸς	θηρίων	τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ
[3, 36]	παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην τῶν	θηρίων	τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ καὶ
[3, 8]	τὰ κατὰ τὴν ἕκτην τῶν	Ἱστοριῶν	αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν τούτοις· Τὸν
[3, 6]	τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν, τῶν	Ἱστοριῶν	τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου μετὰ
[3, 24]	τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν προαναγραφέντων	τριῶν	εἰς πάντας ἤδη καὶ εἰς
[3, 24]	ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν ἄλλων	τριῶν	κατείλεκται, ταύτῃ ἂν γένοιτο δῆλον.
[3, 31]	νόθων καὶ τῆς ἀποστολικῆς ὀρθοδοξίας	ἀλλοτρίων	ἐν τούτοις διειληφότες, ἐπὶ τὴν
[3, 35]	θρόνον Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος,	μυρίων	ὅσων ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν
[3, 4]	κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ τῶν	ἐκκλησιῶν	καταβέβλητο θεμελίους, δῆλον ἐκ τῶν
[3, 4]	καὶ Τίτος τῶν ἐπὶ Κρήτης	ἐκκλησιῶν.	Λουκᾶς δὲ τὸ μὲν γένος
[3, 37]	τοὺς κατὰ πάντα τόπον τῶν	ἐκκλησιῶν	προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων θεμελίους
[3, 20]	Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι τῶν	ἐκκλησιῶν,	ὡς ἂν δὴ μάρτυρας ὁμοῦ
[3, 17]	ζημιώσας φυγαῖς καὶ ταῖς τῶν	οὐσιῶν	ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς Νέρωνος
[3, 6]	Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι τῶν	σιτίων,	καὶ κόμης ἐσπαράσσοντο γυναῖκες συγκαλύπτουσαι
[3, 39]	τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ τε	Ἀριστίων	καὶ ὁ πρεσβύτερος Ἰωάννης, τοῦ
[3, 23]	ὀρθῆς ὁδοῦ καὶ τὸν χαλινὸν	ἐνδακών,	μειζόνως κατὰ τῶν βαράθρων ἐφέρετο,
[3, 39]	φέρεται, ἃ καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων	κυριακῶν	ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς
[3, 39]	ἀλλ' οὐχ ὥσπερ σύνταξιν τῶν	κυριακῶν	ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν ἥμαρτεν
[3, 23]	ἥλικες ἀργοὶ καὶ ἀπερρωγότες, ἐθάδες	κακῶν,	καὶ πρῶτον μὲν δι' ἑστιάσεων
[3, 23]	ἂν δέῃ, τὸν σὸν θάνατον	ἑκὼν	ὑπομενῶ, ὡς ὁ κύριος τὸν
[3, 9]	ἀριθμὸν τῆς λεγομένης παλαιᾶς τῶν	ἐνδιαθήκων	γραφῶν τίθησι, τίνα τὰ παρ'
[3, 3]	ἀντιλεγομένων, τίνα τε περὶ τῶν	ἐνδιαθήκων	καὶ ὁμολογουμένων γραφῶν καὶ ὅσα
[3, 5]	εἴδεσι περιπεπτώκασιν θανάτου, πόλεών τε	Ἰουδαϊκῶν	ὅσαι τε καὶ οἷαι γεγόνασιν
[3, 6]	καὶ τὰ μὲν τέγη πεπλήρωτο	γυναικῶν	καὶ βρεφῶν λελυμένων, οἱ στενωποὶ
[3, 31]	τε τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν	ἀποστολικῶν	χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν
[3, 25]	ἀληθοῦς ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ	αἱρετικῶν	ἀνδρῶν ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν·
[3, 32]	Ἡγήσιππος· ὃς δὴ περί τινων	αἱρετικῶν	ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς ἄρα
[3, 32]	ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ τῶν	αἱρετικῶν	κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ Κλωπᾶ
[3, 25]	ὀνόματι τῶν ἀποστόλων πρὸς τῶν	αἱρετικῶν	προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου καὶ
[3, 19]	προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει λόγος τῶν	αἱρετικῶν	τινας κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων Ἰούδα
[3, 1]	τόμῳ τῶν εἰς τὴν Γένεσιν	ἐξηγητικῶν	εἴρηται. ~Τῆς δὲ Ῥωμαίων ἐκκλησίας
[3, 25]	ὅμως δὲ παρὰ πλείστοις τῶν	ἐκκλησιαστικῶν	γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν αὐτάς
[3, 3]	ὑποσημήνασθαι τίνες τῶν κατὰ χρόνους	ἐκκλησιαστικῶν	συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν ἀντιλεγομένων,
[3, 39]	μετ' αὐτὸν πλείστοις ὅσοις τῶν	ἐκκλησιαστικῶν	τῆς ὁμοίας αὐτῷ δόξης παραίτιος
[3, 25]	συγγράμματι τῶν κατὰ τὰς διαδοχὰς	ἐκκλησιαστικῶν	τις ἀνὴρ εἰς μνήμην ἀγαγεῖν
[3, 6]	ἔνιοι συλλέγοντες, ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν	Ἀττικῶν	τεσσάρων. Καὶ τί δεῖ τὴν
[3, 26]	ἐξ ἀοράτων αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ,	διδάσκων	δὲ μὴ ἄλλως δύνασθαί τινα
[3, 9]	παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι διὰ τούτων	διδάσκων·	~Οὐ μυριάδες οὖν βιβλίων εἰσὶ
[3, 36]	φερομένῃ αὐτοῦ πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολῇ,	φάσκων	αὐτοῖς ῥήμασιν· Παρακαλῶ οὖν πάντας
[3, 8]	ὁ αὐτὸς ἱστορεῖ, χρησμόν τινα	φάσκων	ἐν ἱεροῖς γράμμασιν εὑρῆσθαι περιέχοντα
[3, 30]	ἀποστόλων ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις καταλέγει,	φάσκων·	Ἢ καὶ τοὺς ἀποστόλους ἀποδοκιμάσουσιν;
[3, 28]	παραδέδωκεν, ὡς ἐκ παραδόσεως Πολυκάρπου	φάσκων	Ἰωάννην τὸν ἀπόστολον εἰσελθεῖν ποτε
[3, 24]	τοῦ Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ,	φάσκων	ὡς ἄρα προσθεὶς Ἡρῴδης οἷς
[3, 33]	Χριστιανούς τινας καὶ τῆς ἀξίας	ἐκβαλών,	ταραχθεὶς τῷ πλήθει, διὸ ἠγνόει
[3, 32]	ἡ σύστασις διὰ τῆς τῶν	ἑτεροδιδασκάλων	ἀπάτης, οἳ καὶ ἅτε μηδενὸς
[3, 28]	γεγραμμένων τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι'	ἀγγέλων	αὐτῷ δεδειγμένας ψευδόμενος ἐπεισάγει, λέγων
[3, 26]	τινα καὶ αὐτῶν τῶν κοσμοποιῶν	ἀγγέλων	περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον διὰ τῆς
[3, 28]	ἀριθμὸν χιλιονταετίας ἐν γάμῳ ἑορτῆς,	θέλων	πλανᾶν, λέγει γίνεσθαι» Καὶ Διονύσιος
[3, 36]	τε συστάσεις, σκορπισμοὶ ὀστέων, συγκοπαὶ	μελῶν,	ἀλεσμοὶ ὅλου τοῦ σώματος, κολάσεις
[3, 20]	τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ ὡς	εὐτελῶν	καταφρονήσαντα, ἐλευθέρους μὲν αὐτοὺς ἀνεῖναι,
[3, 23]	καὶ πρῶτον μὲν δι' ἑστιάσεων	πολυτελῶν	αὐτὸν ἐπάγονται, εἶτά που καὶ
[3, 6]	λιμὸς δὲ διὰ σπλάγχνων καὶ	μυελῶν	ἐχώρει καὶ τοῦ λιμοῦ μᾶλλον
[3, 39]	τοῖς λοιποῖς ἀποστόλοις συγκαταλέγει, σαφῶς	δηλῶν	τὸν εὐαγγελιστήν, τὸν δ' ἕτερον
[3, 24]	δι' ἣν πεποίηται τὴν σύνταξιν,	δηλῶν	ὡς ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων
[3, 32]	περί τινων αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει	δηλῶν	ὡς ἄρα ὑπὸ τούτων κατὰ
[3, 7]	λοιποὺς στασιώδεις καὶ λῃστρικούς, ὑπ'	ἀλλήλων	μετὰ τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι,
[3, 23]	ὡς ὑπὸ τῆς μετανοίας κεκαθαρμένην	καταφιλῶν,	ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν ἐπανήγαγεν, καὶ
[3, 25]	Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν	ἄλλων	ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς
[3, 3]	πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ τῶν	ἄλλων	ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε μὴν
[3, 25]	ἢ καί τινων παρὰ τούτους	ἄλλων	εὐαγγέλια περιεχούσας ἢ ὡς Ἀνδρέου
[3, 3]	πρὸς Ῥωμαίους μνήμην πεποίηται μετὰ	ἄλλων	καὶ Ἑρμᾶ, οὗ φασιν ὑπάρχειν
[3, 24]	δηλῶν ὡς ἄρα πολλῶν καὶ	ἄλλων	προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν ποιήσασθαι ὧν
[3, 24]	ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν	ἄλλων	τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ ἂν γένοιτο
[3, 10]	ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν μαρτυρίας.	Διαβάλλων	δῆτα Ἰοῦστον Τιβεριέα, ὁμοίως αὐτῷ
[3, 15]	ὃν συνεργὸν ἑαυτοῦ γενέσθαι Φιλιππησίοις	ἐπιστέλλων	ὁ ἀπόστολος διδάσκει, λέγων· μετὰ
[3, 24]	τὴν σύνταξιν, δηλῶν ὡς ἄρα	πολλῶν	καὶ ἄλλων προπετέστερον ἐπιτετηδευκότων διήγησιν
[3, 37]	προθύμως τὴν εἰς τὸν τῶν	ὅλων	δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν ταῖς αὐτῶν
[3, 0]	ΛϚ Περὶ Ἰγνατίου καὶ τῶν	ἐπιστολῶν	αὐτοῦ. ΛΖ Περὶ τῶν εἰς
[3, 36]	καὶ ὁ Εἰρηναῖος, καὶ τῶν	ἐπιστολῶν	αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως· Ὡς
[3, 24]	γεγονώς, οὐ πλέον τῶν βραχυτάτων	ἐπιστολῶν	γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι μυρία γε
[3, 24]	εὐαγγελίῳ καὶ ἡ προτέρα τῶν	ἐπιστολῶν	παρά τε τοῖς νῦν καὶ
[3, 0]	ἐκκλησίας προέστη. Γ Περὶ τῶν	ἐπιστολῶν	τῶν ἀποστόλων. Δ Περὶ τῆς
[3, 25]	φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ τῶν	ἀποστόλων	αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι τε,
[3, 39]	λόγον, ἑτέροις παρὰ τὸν τῶν	ἀποστόλων	ἀριθμὸν κατατάσσει, προτάξας αὐτοῦ τὸν
[3, 5]	τολμήματι ἤδη καὶ κατὰ τῶν	ἀποστόλων	αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς μεμηχανημένων,
[3, 25]	ἕπεται ἡ τῶν Πράξεων τῶν	ἀποστόλων	γραφή· μετὰ δὲ ταύτην τὰς
[3, 0]	Γ Περὶ τῶν ἐπιστολῶν τῶν	ἀποστόλων.	Δ Περὶ τῆς πρώτης τῶν
[3, 37]	ποτὲ κατὰ τὴν πρώτην τῶν	ἀποστόλων	διαδοχὴν ἐν ταῖς κατὰ τὴν
[3, 0]	Δ Περὶ τῆς πρώτης τῶν	ἀποστόλων	διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς μετὰ
[3, 4]	τὰ τῆς κατὰ χρόνους τῶν	ἀποστόλων	διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται· νῦν δ'
[3, 39]	οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν ἱερῶν	ἀποστόλων	ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ τῆς
[3, 30]	ἀθετοῦντας τὸν γάμον τοὺς τῶν	ἀποστόλων	ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις καταλέγει, φάσκων·
[3, 37]	τὴν πρώτην τάξιν τῆς τῶν	ἀποστόλων	ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ, ἅτε
[3, 29]	τὸν Στέφανον διακόνων πρὸς τῶν	ἀποστόλων	ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ
[3, 37]	τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν	ἀποστόλων	θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς πλέον
[3, 8]	ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος» τῶν ἱερῶν	ἀποστόλων	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς
[3, 31]	ἐλθόντα γνῶσιν περί τε τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων ὧν
[3, 7]	ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός
[3, 11]	τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει τῶν	ἀποστόλων	καὶ τῶν τοῦ κυρίου μαθητῶν
[3, 0]	Περὶ τῶν ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων	ἀποστόλων.	ΛΑ Περὶ τῆς Ἰωάννου καὶ
[3, 32]	καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι τῶν	ἀποστόλων	λειπομένου, γυμνῇ λοιπὸν ἤδη κεφαλῇ
[3, 39]	δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν τῶν	ἀποστόλων	λόγους παρὰ τῶν αὐτοῖς παρηκολουθηκότων
[3, 5]	τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε λοιπῶν	ἀποστόλων	μυρία εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων καὶ
[3, 36]	τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας τῶν	ἀποστόλων	ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς κατὰ Σμύρναν
[3, 24]	διατριβῆς καὶ τῆς τῶν λοιπῶν	ἀποστόλων	ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ ἰδίου
[3, 29]	τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς τῶν	ἀποστόλων	ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον ἀγαγὼν
[3, 31]	τοὺς ἁγίους, Φίλιππον τῶν δώδεκα	ἀποστόλων,	ὃς κεκοίμηται ἐν Ἱεραπόλει καὶ
[3, 36]	τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς τῶν	ἀποστόλων	παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας καὶ
[3, 23]	μάρτυς ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν	ἀποστόλων	παραδόσεως» Ὁ δὲ Κλήμης ὁμοῦ
[3, 25]	καὶ Ἰωάννου καὶ τῶν ἄλλων	ἀποστόλων	πράξεις· ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν
[3, 4]	ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς τῶν	ἀποστόλων	Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι' ἀκοῆς,
[3, 25]	ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι τῶν	ἀποστόλων	πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι
[3, 1]	δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν	ἀποστόλων	τε καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν
[3, 29]	ἦν ἡ εἰς μέσον τῶν	ἀποστόλων	τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ
[3, 31]	Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν	ἀποστόλων	τῶν Φιλίππου θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ
[3, 32]	ὡς δ' ὁ ἱερὸς τῶν	ἀποστόλων	χορὸς διάφορον εἰλήφει τοῦ βίου
[3, 4]	λοιποῖς δὲ οὐ παρέργως τῶν	ἀποστόλων	ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο
[3, 6]	χαλεπώτεροι. Τυμβωρυχοῦντες γοῦν τὰς οἰκίας,	ἐσύλων	τοὺς νεκρούς, καὶ τὰ καλύμματα
[3, 33]	ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν	διωγμῶν	μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους
[3, 23]	ἵππος ἤδη μοι παρέστω, καὶ	ἡγεμὼν	γενέσθω μοί τις τῆς ὁδοῦ.
[3, 8]	δύσεως, φωνὴ ἀπὸ τῶν τεσσάρων	ἀνέμων,	φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα καὶ τὸν
[3, 23]	εἶτα ἔρριψεν τὰ ὅπλα, εἶτα	τρέμων	ἔκλαιεν πικρῶς· προσελθόντα δὲ τὸν
[3, 22]	δεύτερος μετὰ τὸν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀδελφὸν τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις ἐκκλησίας
[3, 5]	γε μὴν τὴν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀνάληψιν Ἰουδαίων πρὸς τῷ κατ'
[3, 5]	πρώτου μετὰ τὴν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀνάληψιν κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον
[3, 17]	κατεστήσατο. Δεύτερος δῆτα τὸν καθ'	ἡμῶν	ἀνεκίνει διωγμόν, καίπερ τοῦ πατρὸς
[3, 36]	οἰκοδομὴν τὴν εἰς τὸν κύριον	ἡμῶν	ἀνήκουσαν» Καὶ τὰ μὲν περὶ
[3, 36]	ἠγάπησαν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν	ἀποθανόντα καὶ δι' ἡμᾶς ὑπὸ
[3, 1]	τῶν δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἀποστόλων τε καὶ μαθητῶν ἐφ'
[3, 17]	πατρὸς αὐτῷ Οὐεσπασιανοῦ μηδὲν καθ'	ἡμῶν	ἄτοπον ἐπινοήσαντος. ~Ἐν τούτῳ κατέχει
[3, 24]	μὲν τῆς σαρκὸς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	γενεαλογίαν ἅτε Ματθαίῳ καὶ Λουκᾷ
[3, 3]	περὶ ταύτης δὲ τοῖς πρὸ	ἡμῶν	εἰρημένα κατὰ καιρὸν παραθήσομαι. Οὐδὲ
[3, 33]	ἐν πλείοσι τόποις ὁ καθ'	ἡμῶν	ἐπετάθη τότε διωγμός, ὡς Πλίνιον
[3, 7]	προγνωστικαῖς τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ προρρήσεσιν, θείᾳ δυνάμει
[3, 0]	τῶν πρὸς γένους τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν.	ΚΑ Ὡς τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας
[3, 32]	ἐξ ἐπαναστάσεως δήμων τὸν καθ'	ἡμῶν	κατέχει λόγος ἀνακινηθῆναι διωγμόν· ἐν
[3, 7]	δέ τις τὰς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	λέξεις ταῖς λοιπαῖς τοῦ συγγραφέως
[3, 7]	ὁμοῦ καὶ πρόρρησιν τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν τῶν
[3, 7]	καὶ τὴν ἀψευδῆ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	πρόρρησιν, δι' ἧς αὐτὰ ταῦτα
[3, 33]	κατὰ χώρας ἀρχόντων τὰς καθ'	ἡμῶν	συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ
[3, 23]	ὡς ὁ κύριος τὸν ὑπὲρ	ἡμῶν·	ὑπὲρ σοῦ τὴν ψυχὴν ἀντιδώσω
[3, 24]	καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	φοιτηταί, δώδεκα μὲν ἀπόστολοι, ἑβδομήκοντα
[3, 33]	προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ μὲν τῶν	δήμων,	ἔσθ' ὅπῃ δὲ καὶ τῶν
[3, 32]	καὶ κατὰ πόλεις ἐξ ἐπαναστάσεως	δήμων	τὸν καθ' ἡμῶν κατέχει λόγος
[3, 17]	ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν τε καὶ	ἐπισήμων	ἀνδρῶν πλῆθος οὐ μετ' εὐλόγου
[3, 8]	στενωποὺς περιῄει κεκραγώς. Τῶν δ'	ἐπισήμων	τινὲς δημοτῶν ἀγανακτήσαντες πρὸς τὸ
[3, 27]	ἐλπίδος· ~Ἄλλους δ' ὁ πονηρὸς	δαίμων,	τῆς περὶ τὸν Χριστὸν τοῦ
[3, 36]	Ὀναίμην τῶν θηρίων τῶν ἐμοὶ	ἑτοίμων,	ἃ καὶ εὔχομαι σύντομά μοι
[3, 25]	ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ' ἀντιλεγομένων,	γνωρίμων	δ' οὖν ὅμως τοῖς πολλοῖς,
[3, 39]	τῆς πίστεως παρὰ τῶν ἐκείνοις	γνωρίμων	διδάσκει δι' ὧν φησιν λέξεων·
[3, 32]	θείου τοῦ κυρίου, ὁ προειρημένος	Σίμων	υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ τῶν
[3, 7]	σου· νῦν δὲ ἐκρύβη ἀπὸ	ὀφθαλμῶν	σου· ὅτι ἥξουσιν ἡμέραι ἐπὶ
[3, 10]	οὐσίας αὐτοῦ καὶ περὶ τῶν	νόμων,	διὰ τί κατ' αὐτοὺς τὰ
[3, 23]	τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν ἄρχοντα	ὑμῶν	ἀγάγετέ με. Ὃς τέως, ὥσπερ
[3, 36]	εἰς Συρίαν, καὶ τὰ παρ'	ὑμῶν	ἀποκομίσῃ γράμματα· ὅπερ ποιήσω, ἐὰν
[3, 7]	προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται	ὑμῶν	ἡ φυγὴ χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ.
[3, 36]	καὶ ἐν ἄλλοις τοῖς ἐξ	ὑμῶν	καὶ ἐν αὐτῷ Παύλῳ καὶ
[3, 36]	ὃν πέμπω πρεσβεύσοντα καὶ περὶ	ὑμῶν.	Τὰς ἐπιστολὰς Ἰγνατίου τὰς πεμφθείσας
[3, 8]	τοῦ λαοῦ πρὸς τὴν τῶν	ἀζύμων	ἑορτήν, ὀγδόῃ Ξανθικοῦ μηνὸς κατὰ
[3, 12]	τούτοις Οὐεσπασιανὸν μετὰ τὴν τῶν	Ἱεροσολύμων	ἅλωσιν πάντας τοὺς ἀπὸ γένους
[3, 9]	ὧδε· Ἰώσηπος Ματθίου παῖς, ἐξ	Ἱεροσολύμων	ἱερεύς, αὐτός τε Ῥωμαίους πολεμήσας
[3, 7]	περιόντες καὶ ἐπ' αὐτῆς τῆς	Ἱεροσολύμων	πόλεως τὰς διατριβὰς ποιούμενοι, ἕρκος
[3, 6]	ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ παιδία τῶν	ψωμῶν	ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς ἔδαφος. Τοῖς
[3, 6]	πρὸ ὀμμάτων ἕκαστος τὸ πάθος	λαμβάνων	ὡς παρ' αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν.
[3, 26]	ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε γοήτων τὴν	Χριστιανῶν	προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ μέγα τῆς
[3, 33]	Τραϊανὸν δόγμα τοιόνδε τεθεικέναι, τὸ	Χριστιανῶν	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν
[3, 33]	ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ τῶν	Χριστιανῶν	φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν, ἐμπεσὸν
[3, 37]	τὰ σωτήρια σπέρματα τῆς τῶν	οὐρανῶν	βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν εἰς πλάτος
[3, 24]	δυνάμει μόνῃ χρώμενοι, τῆς τῶν	οὐρανῶν	βασιλείας τὴν γνῶσιν ἐπὶ πᾶσαν
[3, 6]	ἀδικηθέντες ἦσαν ὠμότεροι, δεινὰς δὲ	βασάνων	ὁδοὺς ἐπενόουν πρὸς ἔρευναν τροφῆς,
[3, 33]	συσκευαζομένων ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ	προφανῶν	διωγμῶν μερικοὺς κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι
[3, 6]	Ῥωμαίων φρουρὰν νύκτωρ ἐξερπύσασιν ἐπὶ	λαχάνων	συλλογὴν ἀγρίων καὶ πόας ὑπαντῶντες,
[3, 32]	καὶ τὸν ὑπατικὸν πῶς ρκʹ	τυγχάνων	ἐτῶν ὑπέμεινεν, καὶ ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι»
[3, 3]	Πέτρου, ὧν μόνην μίαν γνησίαν	ἔγνων	ἐπιστολὴν καὶ παρὰ τοῖς πάλαι
[3, 10]	Ἀγρίππας καί τινες αὐτοῦ τῶν	συγγενῶν.	Ὁ μὲν γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος
[3, 6]	μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ	ἀσθενῶν	ὀδυρομένων. Πάντων μὲν δὴ παθῶν
[3, 32]	καὶ τοὺς κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου	μένων	τότε τῶν ἀπὸ τῆς βασιλικῆς
[3, 5]	καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας γῆς	ἀπεληλαμένων,	ἐπὶ δὲ τῇ τοῦ κηρύγματος
[3, 5]	τὴν εἰς σύμπαντα τὰ ἔθνη	στειλαμένων	πορείαν σὺν δυνάμει τοῦ Χριστοῦ,
[3, 10]	τῆς εἰς τὸ θεῖον εὐσεβείας	ἀνδρισαμένων	Ἑβραίων περιέχειν, καὶ πρὸς τῷ
[3, 24]	τοῦ κηρύγματος ὑπὸ τοῦ Χριστοῦ	πεπραγμένων,	διήγησιν. Καὶ ἀληθής γε ὁ
[3, 24]	κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν	πεποιημένων,	Ἰωάννην φασὶ τὸν πάντα χρόνον
[3, 0]	Νικολάου καὶ τῶν ἐξ αὐτοῦ	κεκλημένων.	Λ Περὶ τῶν ἐν συζυγίαις
[3, 3]	γραφῶν. Τό γε μὴν τῶν	ἐπικεκλημένων	αὐτοῦ Πράξεων καὶ τὸ κατ'
[3, 5]	ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς	μεμηχανημένων,	πρώτου τε Στεφάνου λίθοις ὑπ'
[3, 5]	τρόπον καὶ τῶν ἐν τούτῳ	γεγενημένων	ἐν μέρει ἕκαστα, καὶ ὡς
[3, 7]	Συναγαγὼν δὲ πάντα τὸν τῶν	ἀνῃρημένων	ἀριθμὸν ὁ συγγραφεὺς λιμῷ καὶ
[3, 27]	ὄντες προσηγορίας, τὴν μὲν τῶν	εἰρημένων	ἔκτοπον διεδίδρασκον ἀτοπίαν, ἐκ παρθένου
[3, 36]	καὶ βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν τῶν	εἰρημένων	παραθέσθαι ἄξιον. Γράφει δὴ οὖν
[3, 28]	ἀποκαλύψεων ὡς ὑπὸ ἀποστόλου μεγάλου	γεγραμμένων	τερατολογίας ἡμῖν ὡς δι' ἀγγέλων
[3, 6]	τοῖς πτώμασιν, καί τινας τῶν	ἐρριμμένων	ἔτι ζῶντας διήλαυνον ἐπὶ πείρᾳ
[3, 6]	καὶ ἵνα μηνύσῃ δράκα μίαν	κεκρυμμένων	ἀλφίτων. Οἱ βασανισταὶ δ' οὐδ'
[3, 25]	χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα τῶν	ἀντιλεγομένων	ἂν εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ
[3, 25]	μὲν ἐν ὁμολογουμένοις· τῶν δ'	ἀντιλεγομένων,	γνωρίμων δ' οὖν ὅμως τοῖς
[3, 31]	ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ τῶν	ἀντιλεγομένων	μέν, ὅμως δ' ἐν πλείσταις
[3, 3]	ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται τῶν	ἀντιλεγομένων,	τίνα τε περὶ τῶν ἐνδιαθήκων
[3, 24]	πάντας ἤδη καὶ εἰς αὐτὸν	διαδεδομένων,	ἀποδέξασθαι μέν φασιν, ἀλήθειαν αὐτοῖς
[3, 33]	χώρας ἀρχόντων τὰς καθ' ἡμῶν	συσκευαζομένων	ἐπιβουλάς, ὡς καὶ ἄνευ προφανῶν
[3, 5]	Ὄθωνα ἐνιαυτὸν ἐπὶ μησὶν ἓξ	διαγενομένων,	Οὐεσπασιανός, ταῖς κατὰ Ἰουδαίων παρατάξεσιν
[3, 23]	κληρώσων τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος	σημαινομένων.	Ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί τινα
[3, 6]	καὶ τῶν φιλτάτων ἐν χερσὶ	μαραινομένων	οὐκ ἦν φειδὼ τοὺς τοῦ
[3, 24]	ὁμοῦ καὶ ὠφελείας τῆς τῶν	ἐντευξομένων	ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω. Φέρε
[3, 10]	μόνον οὐ τῶν ἔργων ἤδη	βλεπομένων·	συνῄδειν γὰρ ἐμαυτῷ τετηρηκότι τὴν
[3, 32]	καὶ ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς τῶν	φερομένων	ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα
[3, 25]	καὶ ἡ τῶν ἐν αὐτοῖς	φερομένων	προαίρεσις πλεῖστον ὅσον τῆς ἀληθοῦς
[3, 0]	καὶ τῶν ψευδῶς εἰς αὐτὸν	ἀναφερομένων.	ΛΘ Περὶ τῶν Παπία συγγραμμάτων.
[3, 6]	τῶν δ' ὑπὸ τοῦ λιμοῦ	φθειρομένων	κατὰ τὴν πόλιν ἄπειρον μὲν
[3, 6]	δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν	ὀδυρομένων.	Πάντων μὲν δὴ παθῶν ὑπερίσταται
[3, 26]	τοιῶνδε γοήτων τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν	ὑποδυομένων	τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας μυστή
[3, 10]	εἰσὶ παρ' ἡμῖν ἀσυμφώνων καὶ	μαχομένων,	δύο δὲ μόνα πρὸς τοῖς
[3, 5]	Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ	μετῳκισμένων,	ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων
[3, 29]	ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν θεραπείᾳ	προκεχειρισμένων	ηὔχουν. Ὅ γε μὴν Ἀλεξανδρεὺς
[3, 31]	ἐν πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς	δεδημοσιευμένων	τῶν τε παντελῶς νόθων καὶ
[3, 5]	λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς θάνατον	ἐπιβεβουλευμένων	καὶ τῆς μὲν Ἰουδαίας γῆς
[3, 6]	τέγη πεπλήρωτο γυναικῶν καὶ βρεφῶν	λελυμένων,	οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων νεκρῶν,
[3, 3]	τε περὶ τῶν ἐνδιαθήκων καὶ	ὁμολογουμένων	γραφῶν καὶ ὅσα περὶ τῶν
[3, 3]	καὶ τῶν μὴ παρὰ πᾶσιν	ὁμολογουμένων	θείων γραμμάτων εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν
[3, 0]	τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν	ὁμολογουμένων	θείων γραφῶν καὶ τῶν μὴ
[3, 6]	πολλάκις ἱκετευόντων καὶ τὸ φρικτότατον	ἐπικαλουμένων	ὄνομα τοῦ θεοῦ μεταδοῦναί τι
[3, 33]	πλήθους τῶν ὑπὲρ τῆς πίστεως	ἀναιρουμένων,	ἅμα δ' ἐν ταὐτῷ μηνῦσαι
[3, 31]	τότε διατριβουσῶν προφητικοῦ τε χαρίσματος	ἠξιωμένων	μνημονεύει, κατὰ λέξιν ὧδέ πως
[3, 32]	ἀκοαῖς τῆς ἐνθέου σοφίας ἐπακοῦσαι	κατηξιωμένων,	τηνικαῦτα τῆς ἀθέου πλάνης ἀρχὴν
[3, 6]	Τοὺς δ' εὐθέως φρίκη καὶ	φρενῶν	ἔκστασις ᾕρει, καὶ παρὰ τὴν
[3, 9]	ἃ καὶ οὐ μόνον τῇ	Ἑλλήνων,	ἀλλὰ καὶ τῇ πατρίῳ φωνῇ
[3, 7]	καὶ Ἱερουσαλὴμ ἔσται πατουμένη ὑπὸ	ἐθνῶν,	ἄχρις οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ ἐθνῶν»
[3, 7]	ἐθνῶν, ἄχρις οὗ πληρωθῶσιν καιροὶ	ἐθνῶν»	Καὶ πάλιν· Ὅταν δὲ ἴδητε
[3, 4]	~Ὅτι μὲν οὖν τοῖς ἐξ	ἐθνῶν	κηρύσσων ὁ Παῦλος τοὺς ἀπὸ
[3, 23]	καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα τῶν	ἐθνῶν,	ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων, ὅπου
[3, 24]	ὡς ἔτι τότε βαπτίζοντος ἐν	Αἰνὼν	ἐγγὺς τοῦ Σαλείμ, σαφῶς τε
[3, 5]	ὀχυρωτάτην καταπεφευγότες δεινὰ καὶ πέρα	δεινῶν	ἑοράκασι, τοῦ τε παντὸς πολέμου
[3, 6]	ἀλφίτων. Οἱ βασανισταὶ δ' οὐδ'	ἐπείνων	καὶ γὰρ ἧττον ἂν ὠμὸν
[3, 8]	ἐνῆν μάλιστα τὴν φωνὴν ὀλοφυρτικῶς	παρεγκλίνων,	πρὸς ἑκάστην ἀπεκρίνατο πληγήν· αἲ
[3, 32]	φωναῖς, Ἡγήσιππος· ὃς δὴ περί	τινων	αἱρετικῶν ἱστορῶν, ἐπιφέρει δηλῶν ὡς
[3, 3]	ὡς καὶ τοῦτο πρὸς μέν	τινων	ἀντιλέλεκται, δι' οὓς οὐκ ἂν
[3, 36]	συντόμως με καταφαγεῖν, οὐχ ὥσπερ	τινῶν	δειλαινόμενα οὐχ ἥψαντο, κἂν αὐτὰ
[3, 25]	Θωμᾶ καὶ Ματθία ἢ καί	τινων	παρὰ τούτους ἄλλων εὐαγγέλια περιεχούσας
[3, 29]	κεχρῆσθαι γυναικί, τῶν τε ἐκείνου	τέκνων	τὰς μὲν θηλείας καταγηρᾶσαι παρθένους,
[3, 19]	τῶν αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι τῶν	ἀπογόνων	Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι ἀδελφὸν
[3, 29]	καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν περισπουδάστων	ἡδονῶν	τὸ παραχρᾶσθαι τῇ σαρκὶ ἐδίδασκεν.
[3, 29]	ἕνα τῶν ἀμφὶ τὸν Στέφανον	διακόνων	πρὸς τῶν ἀποστόλων ἐπὶ τῇ
[3, 39]	ἐξηγήσεως. Τούτων καὶ Εἰρηναῖος ὡς	μόνων	αὐτῷ γραφέντων μνημονεύει, ὧδέ πως
[3, 10]	γὰρ αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ	μόνων	αὐτῶν ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς
[3, 20]	ἐν διατιμήσει γῆς πλέθρων λθʹ	μόνων,	ἐξ ὧν καὶ τοὺς φόρους
[3, 37]	τούτων εἰκότως ἐξ ὀνόματος γραφῇ	μόνων	τὴν μνήμην κατατεθείμεθα, ὧν ἔτι
[3, 7]	αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ	μόνων	τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα μυριάδας
[3, 33]	διωγμός, ὡς Πλίνιον Σεκοῦνδον, ἐπισημότατον	ἡγεμόνων,	ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν μαρτύρων
[3, 26]	οἰστρηθέντα καὶ αὐτὸν ὑπὸ τῶν	δαιμόνων	καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον, πολλοὺς
[3, 39]	εἴ τις ἄλλος τὰ ὅμοια	φρονῶν	ἀναπέφηνεν. Καὶ ἄλλας δὲ τῇ
[3, 23]	γὰρ αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ	χρόνων»	Καὶ ἐν τρίτῳ δὲ τῆς
[3, 23]	παραμείναντος αὐτοῖς μέχρι τῶν Τραϊανοῦ	χρόνων,	μάρτυς ἀληθής ἐστιν τῆς τῶν
[3, 32]	ὡς ἄρα μέχρι τῶν τότε	χρόνων	παρθένος καθαρὰ καὶ ἀδιάφθορος ἔμεινεν
[3, 31]	τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν	χρόνων	ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν
[3, 6]	καὶ τοὺς ἐμπνέοντας οἱ λῃσταὶ	διηρεύνων,	μή τις ὑπὸ κόλπον ἔχων
[3, 6]	οὐδαμοῦ σῖτος ἦν, ἐπεισπηδῶντες δὲ	διηρεύνων	τὰς οἰκίας, ἔπειθ' εὑρόντες μὲν
[3, 6]	εὑρεῖν, ὁ λιμὸς δὲ διὰ	σπλάγχνων	καὶ μυελῶν ἐχώρει καὶ τοῦ
[3, 26]	ἀνθρώπων ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων	αἰώνων	ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ μὴ
[3, 4]	ἄν τις ἐκ τῶν Παύλου	φωνῶν	ἀναλέξοιτο. Τούτου γὰρ οὖν μυρίοι
[3, 4]	ἐκ τῶν αὐτοῦ γένοιτ' ἂν	φωνῶν	καὶ ἀφ' ὧν ὁ Λουκᾶς
[3, 10]	οὖν βιβλίων εἰσὶ παρ' ἡμῖν	ἀσυμφώνων	καὶ μαχομένων, δύο δὲ μόνα
[3, 24]	φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν τῶν	παραδόξων	ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ μνημονεύσαντα
[3, 8]	παρόντας, ἃς καὶ πρότερον φωνὰς	βοῶν	διετέλει. Νομίσαντες δ' οἱ ἄρχοντες
[3, 23]	μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος, ἀλλὰ	βοῶν·	ἐπὶ τοῦτ' ἐλήλυθα, ἐπὶ τὸν
[3, 32]	τὸν Συμεῶνα τῶν αὐτοπτῶν καὶ	αὐτηκόων	εἴποι ἄν τις γεγονέναι τοῦ
[3, 23]	ἀκούσας, πρῶτον ἔστη μὲν κάτω	βλέπων,	εἶτα ἔρριψεν τὰ ὅπλα, εἶτα
[3, 28]	Ἐπαγγελιῶν περὶ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως	εἰπών	τινα ὡς ἐκ τῆς ἀνέκαθεν
[3, 6]	τῷ βίῳ μῦθος, ὁ μόνος	ἐλλείπων	ταῖς Ἰουδαίων συμφοραῖς. Καὶ ταῦθ'
[3, 6]	εἴη τὸ ἔργον αὐτοῦ» Τούτοις	ἐπειπών	τινα μεταξὺ ἐπιφέρει λέγων· Οὐκ
[3, 6]	ναὸν ἀφεώρα, τοὺς στασιαστὰς ζῶντας	ἀπολιπών.	Οἳ δὲ τὸ μὲν πρῶτον
[3, 4]	τὸ εὐαγγέλιόν μου» Τῶν δὲ	λοιπῶν	ἀκολούθων τοῦ Παύλου Κρήσκης μὲν
[3, 5]	προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος, τῶν τε	λοιπῶν	ἀποστόλων μυρία εἰς θάνατον ἐπιβεβουλευμένων
[3, 24]	καὶ διατριβῆς καὶ τῆς τῶν	λοιπῶν	ἀποστόλων ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ τοῦ
[3, 27]	καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ χρώμενοι, τῶν	λοιπῶν	σμικρὸν ἐποιοῦντο λόγον· καὶ τὸ
[3, 15]	μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ τῶν	λοιπῶν	συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα
[3, 34]	ἦν· ~Τῶν δ' ἐπὶ Ῥώμης	ἐπισκόπων	ἔτει τρίτῳ τῆς τοῦ προειρημένου
[3, 26]	ὁ σωτὴρ ἐπὶ τῇ τῶν	ἀνθρώπων	ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων αἰώνων
[3, 5]	τὴν γενεὰν αὐτὴν ἐκείνην ἐξ	ἀνθρώπων	ἀφανίζουσα. Ὅσα μὲν οὖν τηνικάδε
[3, 8]	δὲ περὶ δείλην μόλις ὑπ'	ἀνθρώπων	εἴκοσι, καὶ μοχλοῖς μὲν ἐπερειδομένη
[3, 8]	ἀπὸ δύσεως, φωνὴ ἀπὸ τῶν	τεσσάρων	ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα καὶ
[3, 8]	Ἀνανίου, τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος, πρὸ	τεσσάρων	ἐτῶν τοῦ πολέμου, τὰ μάλιστα
[3, 6]	συλλέγοντες, ἐλάχιστον σταθμὸν ἐπώλουν Ἀττικῶν	τεσσάρων.	Καὶ τί δεῖ τὴν ἐπ'
[3, 25]	ὀρθοδοξίας ἀπᾴδουσα, ὅτι δὴ αἱρετικῶν	ἀνδρῶν	ἀναπλάσματα τυγχάνει, σαφῶς παρίστησιν· ὅθεν
[3, 5]	ὡς ἂν παντελῶς ἐπιλελοιπότων ἁγίων	ἀνδρῶν	αὐτήν τε τὴν Ἰουδαίων βασιλικὴν
[3, 6]	ἐν τούτῳ καταφρονεῖται. Γυναῖκες γοῦν	ἀνδρῶν	καὶ παῖδες πατέρων καὶ, τὸ
[3, 17]	Ῥώμης εὐπατριδῶν τε καὶ ἐπισήμων	ἀνδρῶν	πλῆθος οὐ μετ' εὐλόγου κρίσεως
[3, 7]	τὸν ἀριθμὸν εἰς ἐννέα μυριάδας	ἀνδρῶν	συναχθῆναι. Ταῦτα δὲ τοῦτον ἐπράχθη
[3, 39]	αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι τῶν	ἱερῶν	ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ τὰ
[3, 8]	γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος» τῶν	ἱερῶν	ἀποστόλων καὶ εἰς τὰ πέρατα
[3, 31]	χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν	ἱερῶν	γραμμάτων καὶ τῶν ἀντιλεγομένων μέν,
[3, 7]	καὶ ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν τῶν	ἱερῶν	εὐαγγελιστῶν γραφήν, οἳ καὶ αὐτὰς
[3, 1]	ἐν τούτοις ἦν· τῶν δὲ	ἱερῶν	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τε
[3, 31]	περὶ τῆς Φιλίππου καὶ τῶν	θυγατέρων	αὐτοῦ τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς ἐκτεθεῖσιν,
[3, 31]	Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων τῶν Φιλίππου	θυγατέρων	ἐν Καισαρείᾳ τῆς Ἰουδαίας ἅμα
[3, 39]	θαυμασίαν ὑπὸ τῶν τοῦ Φιλίππου	θυγατέρων	μνημονεύει, τὰ νῦν σημειωτέον· νεκροῦ
[3, 31]	τοῦ ἀποστόλου τῶν τε τούτου	θυγατέρων	ὧδέ πως· καὶ γὰρ κατὰ
[3, 6]	Γυναῖκες γοῦν ἀνδρῶν καὶ παῖδες	πατέρων	καὶ, τὸ οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων
[3, 3]	ἂν ἐν ὁμολογουμένοις τεθείη, ὑφ'	ἑτέρων	δὲ ἀναγκαιότατον οἷς μάλιστα δεῖ
[3, 18]	ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ μετὰ πλείστων	ἑτέρων	καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες, ἐξ
[3, 36]	οὕτως· Ὡς εἶπέν τις τῶν	ἡμετέρων,	διὰ τὴν πρὸς θεὸν μαρτυρίαν
[3, 24]	ἀπόστολον Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν	προτέρων	εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ τὰ
[3, 27]	καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ τῶν	προτέρων	περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε καὶ
[3, 6]	ὁ λιμός, οἱ στασιασταὶ δὲ	ἀμφοτέρων	χαλεπώτεροι. Ἴθι, γενοῦ μοι τροφὴ
[3, 39]	τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς τῶν	πρεσβυτέρων	ἀνέκρινον λόγους, τί Ἀνδρέας ἢ
[3, 39]	καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ τῶν	πρεσβυτέρων	καλῶς ἔμαθον καὶ καλῶς ἐμνημόνευσα,
[3, 6]	ἄξιος ἡ θέα, τῶν μὲν	δυνατωτέρων	πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων.
[3, 6]	πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον.	Ζωστήρων	γοῦν καὶ ὑποδημάτων τὸ τελευταῖον
[3, 23]	χαλινὸν ἐνδακών, μειζόνως κατὰ τῶν	βαράθρων	ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ τελέως τὴν
[3, 20]	ἔχειν, ἀλλ' ἐν διατιμήσει γῆς	πλέθρων	λθʹ μόνων, ἐξ ὧν καὶ
[3, 6]	σκιά, πόλεμος ἦν, καὶ διὰ	χειρῶν	ἐχώρουν οἱ φίλτατοι πρὸς ἀλλήλους,
[3, 20]	ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ τῶν ἰδίων	χειρῶν	τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας δὲ περὶ
[3, 26]	τὰ περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ	νεκρῶν	ἀναστάσεως ἐκκλησιαστικὰ δόγματα. ἀλλ' οὗτοι
[3, 39]	ἐτῶν ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ	νεκρῶν	ἀνάστασιν, σωματικῶς τῆς Χριστοῦ βασιλείας
[3, 6]	Τίτος ὡς ἐθεάσατο πεπλησμένας τῶν	νεκρῶν	καὶ βαθὺν ἰχῶρα μυδώντων τὸν
[3, 6]	διά τε τὸ πλῆθος τῶν	νεκρῶν	καὶ τὸ κατὰ σφᾶς ἄδηλον·
[3, 6]	λελυμένων, οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων	νεκρῶν,	παῖδες δὲ καὶ νεανίαι διοιδοῦντες
[3, 30]	ἐν τῷ ἑβδόμῳ Στρωματεῖ τοῦτον	ἱστορῶν	ἀνέγραψεν τὸν τρόπον· Φασὶ γοῦν
[3, 32]	ὃς δὴ περί τινων αἱρετικῶν	ἱστορῶν,	ἐπιφέρει δηλῶν ὡς ἄρα ὑπὸ
[3, 5]	Ἰουδαίας οἰκήτορες εἰς ἔσχατα περιηλάθησαν	συμφορῶν,	ὁπόσαι τε μυριάδες ἡβηδὸν γυναιξὶν
[3, 27]	θεοῦ διαθέσεως ἀδυνατῶν ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους	εὑρὼν	ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους τούτους οἰκείως ἐπεφήμιζον
[3, 36]	δι' Ἀσίας ἀνακομιδὴν μετ' ἐπιμελεστάτης	φρουρῶν	φυλακῆς ποιούμενος, τὰς κατὰ πόλιν
[3, 6]	τὰς κτήσεις ἑνὸς ἀντικατηλλάξαντο μέτρου,	πυρῶν	μέν, εἰ πλουσιώτεροι τυγχάνοιεν ὄντες,
[3, 10]	ἐπιστολάς, τῇ τῆς ἀληθείας παραδόσει	μαρτυρῶν»	Ἀφ' ὧν καὶ δύο παρατίθησιν.
[3, 33]	ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ πλήθει τῶν	μαρτύρων	κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ
[3, 23]	διὰ δύο πιστώσασθαι τὸν λόγον	μαρτύρων,	πιστοὶ δ' ἂν εἶεν οὗτοι,
[3, 31]	ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ κυρίου	ἀναπεσών,	ὃς ἐγενήθη ἱερεὺς τὸ πέταλον
[3, 23]	τῶν ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους	καταστήσων,	ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας ἁρμόσων,
[3, 35]	Ἰουδαῖός τις ὄνομα Ἰοῦστος, μυρίων	ὅσων	ἐκ περιτομῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 23]	καταστήσων, ὅπου δὲ ὅλας ἐκκλησίας	ἁρμόσων,	ὅπου δὲ κλῆρον ἕνα γέ
[3, 20]	αὐτοὺς πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ	πόσων	χρημάτων κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν
[3, 10]	τῆς Ἀρταξέρξου τοῦ μετὰ Ξέρξην	Περσῶν	βασιλέως οἱ μετὰ Μωυσῆν προφῆται
[3, 4]	μὲν οὖν τοῖς ἐξ ἐθνῶν	κηρύσσων	ὁ Παῦλος τοὺς ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ
[3, 31]	Ἰουδαίας ἅμα τῷ πατρὶ τότε	διατριβουσῶν	προφητικοῦ τε χαρίσματος ἠξιωμένων μνημονεύει,
[3, 6]	λιμοῦ λέγειν; εἶμι γὰρ αὐτοῦ	δηλώσων	ἔργον ὁποῖον μήτε παρ' Ἕλλησιν
[3, 23]	δὲ κλῆρον ἕνα γέ τινα	κληρώσων	τῶν ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων.
[3, 6]	ἔχειν καὶ μή, τὰ σώματα	τῶν	ἀθλίων· ὧν οἱ μὲν ἔτι
[3, 5]	ὡς δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος	τῶν	ἀθροισθέντων ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης
[3, 6]	μὲν ἐμφράττοντες τοῖς ἀθλίοις τοὺς	τῶν	αἰδοίων πόρους, ῥάβδοις δ' ὀξείαις
[3, 32]	Σίμων υἱὸς Κλωπᾶ, συκοφαντηθεὶς ὑπὸ	τῶν	αἱρέσεων ὡσαύτως κατηγορήθη καὶ αὐτὸς
[3, 32]	πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ τούτων δηλαδὴ	τῶν	αἱρετικῶν κατηγοροῦσί τινες Σίμωνος τοῦ
[3, 25]	τὰς ὀνόματι τῶν ἀποστόλων πρὸς	τῶν	αἱρετικῶν προφερομένας ἤτοι ὡς Πέτρου
[3, 19]	ἀναιρεῖσθαι προστάξαντος, παλαιὸς κατέχει λόγος	τῶν	αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι τῶν ἀπογόνων
[3, 25]	ὡς Ἀνδρέου καὶ Ἰωάννου καὶ	τῶν	ἄλλων ἀποστόλων πράξεις· ὧν οὐδὲν
[3, 3]	δὲ πολλοῖς χρήσιμος φανεῖσα, μετὰ	τῶν	ἄλλων ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε
[3, 24]	τῶν ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ	τῶν	ἄλλων τριῶν κατείλεκται, ταύτῃ ἂν
[3, 6]	καὶ τὰ μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις	τῶν	ἀλόγων ζῴων πρόσφορα συλλέ γοντες
[3, 5]	τρισὶν ἔτεσιν τὴν ἀρχὴν ἐπικρατήσαντα	τῶν	ἀμφὶ Γάλβαν καὶ Ὄθωνα ἐνιαυτὸν
[3, 29]	Ἀποκάλυψις μνημονεύει· οὗτοι Νικόλαον ἕνα	τῶν	ἀμφὶ τὸν Στέφανον διακόνων πρὸς
[3, 26]	λέγων, ὁ σωτὴρ ἐπὶ τῇ	τῶν	ἀνθρώπων ἄνωθέν ποθεν ἐξ ἀοράτων
[3, 25]	παραδεξάμενοι χαίρουσιν. Ταῦτα δὲ πάντα	τῶν	ἀντιλεγομένων ἂν εἴη, ἀναγκαίως δὲ
[3, 31]	καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν γραμμάτων καὶ	τῶν	ἀντιλεγομένων μέν, ὅμως δ' ἐν
[3, 3]	χρόνους ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις κέχρηνται	τῶν	ἀντιλεγομένων, τίνα τε περὶ τῶν
[3, 4]	δὲ τὸ μὲν γένος ὢν	τῶν	ἀπ' Ἀντιοχείας, τὴν ἐπιστήμην δὲ
[3, 32]	κατηγόρους αὐτοῦ, ζητου μένων τότε	τῶν	ἀπὸ τῆς βασιλικῆς Ἰουδαίων φυλῆς,
[3, 12]	μὴ περιλειφθείη τις παρὰ Ἰουδαίοις	τῶν	ἀπὸ τῆς βασιλικῆς φυλῆς, ἀναζητεῖσθαι
[3, 8]	εἶναι, τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ	τῶν	ἀποβεβηκότων εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ
[3, 19]	λόγος τῶν αἱρετικῶν τινας κατηγορῆσαι	τῶν	ἀπογόνων Ἰούδα τοῦτον δ' εἶναι
[3, 31]	περί τε τῶν ἀποστόλων καὶ	τῶν	ἀποστολικῶν χρόνων ὧν τε καταλελοίπασιν
[3, 25]	ἡ φερομένη Βαρναβᾶ ἐπιστολὴ καὶ	τῶν	ἀποστόλων αἱ λεγόμεναι Διδαχαὶ ἔτι
[3, 5]	αὐτοῦ τολμήματι ἤδη καὶ κατὰ	τῶν	ἀποστόλων αὐτοῦ πλείστας ὅσας ἐπιβουλὰς
[3, 25]	οἷς ἕπεται ἡ τῶν Πράξεων	τῶν	ἀποστόλων γραφή· μετὰ δὲ ταύτην
[3, 0]	προέστη. Γ Περὶ τῶν ἐπιστολῶν	τῶν	ἀποστόλων. Δ Περὶ τῆς πρώτης
[3, 37]	ὅσοι ποτὲ κατὰ τὴν πρώτην	τῶν	ἀποστόλων διαδοχὴν ἐν ταῖς κατὰ
[3, 0]	ἀποστόλων. Δ Περὶ τῆς πρώτης	τῶν	ἀποστόλων διαδοχῆς. Ε Περὶ τῆς
[3, 4]	καιροῦ τὰ τῆς κατὰ χρόνους	τῶν	ἀποστόλων διαδοχῆς ἡμῖν εἰρήσεται· νῦν
[3, 30]	τοὺς ἀθετοῦντας τὸν γάμον τοὺς	τῶν	ἀποστόλων ἐξετασθέντας ἐν συζυγίαις καταλέγει,
[3, 37]	τούσδε, τὴν πρώτην τάξιν τῆς	τῶν	ἀποστόλων ἐπέχοντες διαδοχῆς· οἳ καὶ,
[3, 29]	ἀμφὶ τὸν Στέφανον διακόνων πρὸς	τῶν	ἀποστόλων ἐπὶ τῇ τῶν ἐνδεῶν
[3, 37]	τόπον τῶν ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ	τῶν	ἀποστόλων θεμελίους ἐπῳκοδόμουν, αὔξοντες εἰς
[3, 31]	ἡμετέραν ἐλθόντα γνῶσιν περί τε	τῶν	ἀποστόλων καὶ τῶν ἀποστολικῶν χρόνων
[3, 7]	αὐτῶν ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις	τῶν	ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν πλείους
[3, 11]	ἅλωσιν τῆς Ἱερουσαλὴμ λόγος κατέχει	τῶν	ἀποστόλων καὶ τῶν τοῦ κυρίου
[3, 32]	οἳ καὶ ἅτε μηδενὸς ἔτι	τῶν	ἀποστόλων λειπομένου, γυμνῇ λοιπὸν ἤδη
[3, 39]	ἡμῖν δηλούμενος Παπίας τοὺς μὲν	τῶν	ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν αὐτοῖς
[3, 36]	κατὰ τούτους ἐπὶ τῆς Ἀσίας	τῶν	ἀποστόλων ὁμιλητὴς Πολύκαρπος, τῆς κατὰ
[3, 29]	ἀνάληψιν τὴν τοῦ σωτῆρος πρὸς	τῶν	ἀποστόλων ὀνειδισθεὶς ζηλοτυπίαν, εἰς μέσον
[3, 36]	προύτρεπέν τε ἀπρὶξ ἔχεσθαι τῆς	τῶν	ἀποστόλων παραδόσεως, ἢν ὑπὲρ ἀσφαλείας
[3, 23]	χρόνων, μάρτυς ἀληθής ἐστιν τῆς	τῶν	ἀποστόλων παραδόσεως» Ὁ δὲ Κλήμης
[3, 4]	ἄνωθεν ἅπασι παρηκολουθηκέναι, καὶ ταῖς	τῶν	ἀποστόλων Πράξεσιν, ἃς οὐκέτι δι'
[3, 25]	τε ταύτας καὶ τὰς ὀνόματι	τῶν	ἀποστόλων πρὸς τῶν αἱρετικῶν προφερομένας
[3, 29]	πάθους ἦν ἡ εἰς μέσον	τῶν	ἀποστόλων τῆς ζηλοτυπουμένης ἐκκύκλησις γυναικός,
[3, 31]	δὲ Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσιν	τῶν	ἀποστόλων τῶν Φιλίππου θυγατέρων ἐν
[3, 32]	κηρύγματος· ὡς δ' ὁ ἱερὸς	τῶν	ἀποστόλων χορὸς διάφορον εἰλήφει τοῦ
[3, 4]	τοῖς λοιποῖς δὲ οὐ παρέργως	τῶν	ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων
[3, 24]	ὅτι γε μὴν εὐλόγως πρὸς	τῶν	ἀρχαίων ἐν τετάρτῃ μοίρᾳ τῶν
[3, 24]	ὁμοίως γε μὴν ἐκ τῆς	τῶν	ἀρχαίων μαρτυρίας ἐν οἰκείῳ καιρῷ
[3, 24]	δὲ κατὰ καιρὸν διὰ τῆς	τῶν	ἀρχαίων παραθέσεως τὰ καὶ τοῖς
[3, 5]	τοὺς ἀποστόλους αὐτοῦ παρηνομηκότας μετῄει,	τῶν	ἀσεβῶν ἄρδην τὴν γενεὰν αὐτὴν
[3, 32]	παρεληλύθει τε ἡ γενεὰ ἐκείνη	τῶν	αὐταῖς ἀκοαῖς τῆς ἐνθέου σοφίας
[3, 21]	ἡγησάμενον διαδέχεται Κέρδων. Τρίτος οὗτος	τῶν	αὐτόθι μετὰ τὸν πρῶτον Ἀννιανὸν
[3, 5]	ἀναδείκνυται τῆς Ἰουδαίας, αὐτοκράτωρ πρὸς	τῶν	αὐτόθι στρατοπέδων ἀναγορευθείς. Τὴν ἐπὶ
[3, 39]	μὲν τῶν ἀποστόλων λόγους παρὰ	τῶν	αὐτοῖς παρηκολουθηκότων ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος
[3, 32]	δ' ἂν καὶ τὸν Συμεῶνα	τῶν	αὐτοπτῶν καὶ αὐτηκόων εἴποι ἄν
[3, 36]	τῆς κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς	τῶν	αὐτοπτῶν καὶ ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου
[3, 4]	ἐκκλησιῶν καταβέβλητο θεμελίους, δῆλον ἐκ	τῶν	αὐτοῦ γένοιτ' ἂν φωνῶν καὶ
[3, 39]	ὁ Παπίας κατὰ τὸ προοίμιον	τῶν	αὐτοῦ λόγων ἀκροατὴν μὲν καὶ
[3, 39]	τὸν νοῦν, ὡς ἂν ἐκ	τῶν	αὐτοῦ λόγων τεκμηράμενον εἰπεῖν, φαίνεται,
[3, 24]	Οὐκ ἄπειροι μὲν οὖν ὑπῆρχον	τῶν	αὐτῶν καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ
[3, 23]	τὸν χαλινὸν ἐνδακών, μειζόνως κατὰ	τῶν	βαράθρων ἐφέρετο, ἀπογνοὺς δὲ τελέως
[3, 39]	λέγουσιν. Οὐ γὰρ τὰ ἐκ	τῶν	βιβλίων τοσοῦτόν με ὠφελεῖν ὑπελάμβανον
[3, 24]	τε ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ πλέον	τῶν	βραχυτάτων ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι
[3, 25]	Καὶ ταῦτα μὲν ἐν ὁμολογουμένοις·	τῶν	δ' ἀντιλεγομένων, γνωρίμων δ' οὖν
[3, 34]	ταῦτα μὲν ἐν τούτοις ἦν·	~Τῶν	δ' ἐπὶ Ῥώμης ἐπισκόπων ἔτει
[3, 8]	πάντας τοὺς στενωποὺς περιῄει κεκραγώς.	Τῶν	δ' ἐπισήμων τινὲς δημοτῶν ἀγανακτήσαντες
[3, 6]	ἕκτῳ δὲ βιβλίῳ οὕτως γράφει·	τῶν	δ' ὑπὸ τοῦ λιμοῦ φθειρομένων
[3, 26]	Σίμωνος, οἰστρηθέντα καὶ αὐτὸν ὑπὸ	τῶν	δαιμόνων καὶ ἐν Ἀντιοχείᾳ γενόμενον,
[3, 6]	θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων,	τῶν	δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων μὲν
[3, 1]	κατὰ Ἰουδαίους ἐν τούτοις ἦν·	τῶν	δὲ ἱερῶν τοῦ σωτῆρος ἡμῶν
[3, 24]	περὶ αὐτῶν εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι.	Τῶν	δὲ Ἰωάννου γραμμάτων πρὸς τῷ
[3, 37]	αὐτὸν τὴν Ἀντιοχείας ἐπισκοπὴν Ἥρως.	~Τῶν	δὲ κατὰ τούτους διαλαμψάντων καὶ
[3, 4]	ἔλεγεν· κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου»	Τῶν	δὲ λοιπῶν ἀκολούθων τοῦ Παύλου
[3, 7]	μετὰ τὴν ἅλωσιν ἐνδεικνυμένους, ἀνῃρῆσθαι,	τῶν	δὲ νέων τοὺς ὑψηλοτάτους καὶ
[3, 33]	λείπεσθαι προφάσεις, ἔσθ' ὅπῃ μὲν	τῶν	δήμων, ἔσθ' ὅπῃ δὲ καὶ
[3, 39]	τούτων ἀποδείκνυσθαι τὴν ἱστορίαν ἀληθῆ	τῶν	δύο κατὰ τὴν Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ
[3, 31]	ἀναζητήσει πάντας τοὺς ἁγίους, Φίλιππον	τῶν	δώδεκα ἀποστόλων, ὃς κεκοίμηται ἐν
[3, 39]	ἐγγράφως ἐπιμαρτυρεῖ ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	ἑαυτοῦ βιβλίων. Ἔστιν γὰρ αὐτῷ
[3, 0]	τοῦ γόητος. ΚΖ Περὶ τῆς	τῶν	Ἐβιωναίων αἱρέσεως. ΚΗ Περὶ Κηρίνθου
[3, 23]	παρακαλούμενος καὶ ἐπὶ τὰ πλησιόχωρα	τῶν	ἐθνῶν, ὅπου μὲν ἐπισκόπους καταστήσων,
[3, 32]	εἰ φωλευόντων εἰς ἔτι τότε	τῶν,	εἰ καί τινες ὑπῆρχον, παραφθείρειν
[3, 27]	αὐτῆς ὄντες προσηγορίας, τὴν μὲν	τῶν	εἰρημένων ἔκτοπον διεδίδρασκον ἀτοπίαν, ἐκ
[3, 36]	ὧν καὶ βραχύτατα εἰς ἐπίδειξιν	τῶν	εἰρημένων παραθέσθαι ἄξιον. Γράφει δὴ
[3, 26]	Ταῦτα μὲν οὖν καὶ ἐκ	τῶν	Εἰρηναίου διαγνῶναι ῥᾴδιον· καὶ ὁ
[3, 0]	τῶν ἐπιστολῶν αὐτοῦ. ΛΖ Περὶ	τῶν	εἰς ἔτι τότε διαπρεπόντων εὐαγγελιστῶν.
[3, 1]	κατὰ λέξιν ἐν τρίτῳ τόμῳ	τῶν	εἰς τὴν Γένεσιν ἐξηγητικῶν εἴρηται.
[3, 5]	Πέλλαν αὐτὴν ὀνομάζουσιν, ἐν ἧ	τῶν	εἰς Χριστὸν πεπιστευκότων ἀπὸ τῆς
[3, 39]	δὲ τὰ τῆς πίστεως παρὰ	τῶν	ἐκείνοις γνωρίμων διδάσκει δι' ὧν
[3, 24]	τὸν θεοπρεπῆ παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ	τῶν	ἐκεῖσε ῥημάτων ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι.
[3, 25]	ἀντιλεγομένας, ὅμως δὲ παρὰ πλείστοις	τῶν	ἐκκλησιαστικῶν γινωσκομένας, ἵν' εἰδέναι ἔχοιμεν
[3, 39]	τοῖς μετ' αὐτὸν πλείστοις ὅσοις	τῶν	ἐκκλησιαστικῶν τῆς ὁμοίας αὐτῷ δόξης
[3, 4]	καὶ κύκλῳ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ	τῶν	ἐκκλησιῶν καταβέβλητο θεμελίους, δῆλον ἐκ
[3, 37]	μαθηταί, τοὺς κατὰ πάντα τόπον	τῶν	ἐκκλησιῶν προκαταβληθέντας ὑπὸ τῶν ἀποστόλων
[3, 20]	διωγμόν. Τοὺς δὲ ἀπολυθέντας ἡγήσασθαι	τῶν	ἐκκλησιῶν, ὡς ἂν δὴ μάρτυρας
[3, 6]	λιμῷ κατέλιπον ὑπερηφα νοῦντες, καὶ	τῶν	ἐκπνεόντων ἕκαστος ἀτενὲς εἰς τὸν
[3, 36]	τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην τῶν θηρίων	τῶν	ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ καὶ εὔχομαι
[3, 25]	ἥ τε γνώμη καὶ ἡ	τῶν	ἐν αὐτοῖς φερομένων προαίρεσις πλεῖστον
[3, 5]	θείας δίκης καταδέξασθαι. Παρελθὼν δῆτα	τῶν	ἐν μέρει συμβεβηκότων αὐτοῖς ὅσα
[3, 24]	λείπεσθαι τῇ γραφῇ τὴν περὶ	τῶν	ἐν πρώτοις καὶ κατ' ἀρχὴν
[3, 0]	ἐξ αὐτοῦ κεκλημένων. Λ Περὶ	τῶν	ἐν συζυγίαις ἑξετασθέντων ἀποστόλων. ΛΑ
[3, 10]	Μακκαβαϊκὸν ἐπέγραψαν τῷ τοὺς ἀγῶνας	τῶν	ἐν τοῖς οὕτω καλουμένοις Μακκαβαϊκοῖς
[3, 5]	παντὸς πολέμου τὸν τρόπον καὶ	τῶν	ἐν τούτῳ γεγενημένων ἐν μέρει
[3, 29]	πρὸς τῶν ἀποστόλων ἐπὶ τῇ	τῶν	ἐνδεῶν θεραπείᾳ προκεχειρισμένων ηὔχουν. Ὅ
[3, 9]	τὸν ἀριθμὸν τῆς λεγομένης παλαιᾶς	τῶν	ἐνδιαθήκων γραφῶν τίθησι, τίνα τὰ
[3, 3]	τῶν ἀντιλεγομένων, τίνα τε περὶ	τῶν	ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων γραφῶν καὶ
[3, 24]	ἱστορίας ὁμοῦ καὶ ὠφελείας τῆς	τῶν	ἐντευξομένων ἕνεκεν, ἐνταῦθά μοι κείσθω.
[3, 0]	αἱρεσιάρχου. ΚΘ Περὶ Νικολάου καὶ	τῶν	ἐξ αὐτοῦ κεκλημένων. Λ Περὶ
[3, 10]	φωνὰς παρατέθειται, εἰς πίστωσιν τῆς	τῶν	ἐξ αὐτοῦ παραληφθέντων ἡμῖν μαρτυρίας.
[3, 6]	ἐπιφέρει λέγων· Ἰουδαίοις δὲ μετὰ	τῶν	ἐξόδων ἀπεκόπη πᾶσα σωτηρίας ἐλπίς,
[3, 22]	μετ' αὐτὸν Ἀνέγκλητος. ~Ἀλλὰ καὶ	τῶν	ἐπ' Ἀντιοχείας Εὐοδίου πρώτου καταστάντος
[3, 28]	τὴν ἐπισκοπὴν εἰληχώς, ἐν δευτέρῳ	τῶν	Ἐπαγγελιῶν περὶ τῆς Ἰωάννου Ἀποκαλύψεως
[3, 4]	ἐπισκοπὴν εἰληχέναι, ὡς καὶ Τίτος	τῶν	ἐπὶ Κρήτης ἐκκλησιῶν. Λουκᾶς δὲ
[3, 17]	Δομετιανὸς ὠμότητα οὐκ ὀλίγον τε	τῶν	ἐπὶ Ῥώμης εὐπατριδῶν τε καὶ
[3, 3]	ἐσπουδάσθη γραφῶν. Τό γε μὴν	τῶν	ἐπικεκλημένων αὐτοῦ Πράξεων καὶ τὸ
[3, 0]	Ἰοῦστος. ΛϚ Περὶ Ἰγνατίου καὶ	τῶν	ἐπιστολῶν αὐτοῦ. ΛΖ Περὶ τῶν
[3, 36]	μαρτύριον καὶ ὁ Εἰρηναῖος, καὶ	τῶν	ἐπιστολῶν αὐτοῦ μνημονεύει, λέγων οὕτως·
[3, 24]	τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ προτέρα	τῶν	ἐπιστολῶν παρά τε τοῖς νῦν
[3, 0]	Ῥωμαίων ἐκκλησίας προέστη. Γ Περὶ	τῶν	ἐπιστολῶν τῶν ἀποστόλων. Δ Περὶ
[3, 31]	Φιλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ, ὄντος ἐκ	τῶν	ἑπτά, ἐμείναμεν παρ' αὐτῷ. Τούτῳ
[3, 10]	αὐτοκράτορσι τὰ βιβλία, μόνον οὐ	τῶν	ἔργων ἤδη βλεπομένων· συνῄδειν γὰρ
[3, 6]	ἐν τοῖς πτώμασιν, καί τινας	τῶν	ἐρριμμένων ἔτι ζῶντας διήλαυνον ἐπὶ
[3, 32]	ἐλάμβανεν ἡ σύστασις διὰ τῆς	τῶν	ἑτεροδιδασκάλων ἀπάτης, οἳ καὶ ἅτε
[3, 0]	ἀποστόλου. ΚΔ Περὶ τῆς τάξεως	τῶν	εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων
[3, 25]	τακτέον ἐν πρώτοις τὴν ἁγίαν	τῶν	εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς ἕπεται ἡ
[3, 36]	λέγων οὕτως· Ὡς εἶπέν τις	τῶν	ἡμετέρων, διὰ τὴν πρὸς θεὸν
[3, 0]	ὧν κατέλιπεν συγγραμμάτων. Ι Ὅπως	τῶν	θείων μνημονεύει βιβλίων. ΙΑ Ὡς
[3, 36]	οὐ παρὰ τοῦτο δεδικαίωμαι. Ὀναίμην	τῶν	θηρίων τῶν ἐμοὶ ἑτοίμων, ἃ
[3, 31]	ζήτησιν, περὶ τῆς Φιλίππου καὶ	τῶν	θυγατέρων αὐτοῦ τελευτῆς, συνᾴδων τοῖς
[3, 6]	οὐκ ἀπέσχοντο καὶ τὰ δέρματα	τῶν	θυρεῶν ἀποδέροντες ἐμασῶντο, τροφὴ δ'
[3, 20]	τῆς συνεχοῦς ἐργασίας ἐναποτυπωθέντας ἐπὶ	τῶν	ἰδίων χειρῶν τύλους παριστάντας. Ἐρωτηθέντας
[3, 8]	γάρ τις ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου,	τῶν	ἰδιωτῶν, ἄγροικος, πρὸ τεσσάρων ἐτῶν
[3, 39]	καὶ αὐτόπτην οὐδαμῶς ἑαυτὸν γενέσθαι	τῶν	ἱερῶν ἀποστόλων ἐμφαίνει, παρειληφέναι δὲ
[3, 8]	τὴν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος»	τῶν	ἱερῶν ἀποστόλων καὶ εἰς τὰ
[3, 24]	δὲ μνημονεύσαντα τοῦ βαπτιστοῦ μεταξὺ	τῶν	Ἰησοῦ πράξεων ὡς ἔτι τότε
[3, 10]	βιβλίοις κατὰ τὰς πατρίους δόξας	τῶν	Ἰουδαίων περὶ θεοῦ καὶ τῆς
[3, 7]	φωνὰς ἐκείνας ἐν αἷς ἡ	τῶν	Ἰουδαίων πληθὺς τὸν μὲν λῃστὴν
[3, 8]	ἀνάγνωθι τὰ κατὰ τὴν ἕκτην	τῶν	Ἱστοριῶν αὐτῷ δεδηλωμένα ἐν τούτοις·
[3, 6]	μετῆλθεν τιμωρία. Φέρε δὴ οὖν,	τῶν	Ἱστοριῶν τὴν πέμπτην τοῦ Ἰωσήπου
[3, 24]	ἤδη δὲ Μάρκου καὶ Λουκᾶ	τῶν	κατ' αὐτοὺς εὐαγγελίων τὴν ἔκδοσιν
[3, 9]	παρατυχὼν ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα δὲ	τῶν	κατ' ἐκεῖνο καιροῦ Ἰουδαίων οὐ
[3, 6]	τὴν συμφορὰν ἡδέως, εἰ μὴ	τῶν	κατ' ἐμαυτὸν εἶχον ἀπείρους μάρτυρας·
[3, 25]	ὧν οὐδὲν οὐδαμῶς ἐν συγγράμματι	τῶν	κατὰ τὰς διαδοχὰς ἐκκλησιαστικῶν τις
[3, 29]	γνώσεως» Ταῦτα μὲν οὖν περὶ	τῶν	κατὰ τοὺς δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι
[3, 3]	σὺν ταῖς διαδοχαῖς ὑποσημήνασθαι τίνες	τῶν	κατὰ χρόνους ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων ὁποίαις
[3, 33]	δήμων, ἔσθ' ὅπῃ δὲ καὶ	τῶν	κατὰ χώρας ἀρχόντων τὰς καθ'
[3, 6]	τὴν πόλιν, τὰ δὲ λείψανα	τῶν	κειμηλίων κἂν εἴ τι τροφῆς
[3, 26]	ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ αὐτῶν	τῶν	κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ πρότερον
[3, 39]	διδασκαλίας, ἀλλ' οὐχ ὥσπερ σύνταξιν	τῶν	κυριακῶν ποιούμενος λογίων, ὥστε οὐδὲν
[3, 23]	τὸ χωρίον, ὑπὸ τῆς προφυλακῆς	τῶν	λῃστῶν ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε
[3, 6]	αὐτῷ τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ	τῶν	λιμωττόντων ἐπὶ τὸν θάνατον ἦν
[3, 24]	τε καὶ διατριβῆς καὶ τῆς	τῶν	λοιπῶν ἀποστόλων ὁμιλίας ὠφελημένος, διὰ
[3, 27]	τῷ καθ' Ἑβραίους λεγομένῳ χρώμενοι,	τῶν	λοιπῶν σμικρὸν ἐποιοῦντο λόγον· καὶ
[3, 15]	λέγων· μετὰ καὶ Κλήμεντος καὶ	τῶν	λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ
[3, 7]	ἐν ὅσοις τῶν ἀποστόλων καὶ	τῶν	μαθητῶν πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς
[3, 30]	τοῦ κυρίου. Τοιοῦτος ἦν ὁ	τῶν	μακαρίων γάμος καὶ ἡ τῶν
[3, 33]	ἐπισημότατον ἡγεμόνων, ἐπὶ τῷ πλήθει	τῶν	μαρτύρων κινηθέντα, βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ
[3, 7]	τῇ τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας	τῶν	μελλόντων αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι
[3, 6]	καὶ δακρύων ἄξιος ἡ θέα,	τῶν	μὲν δυνατωτέρων πλεονεκτούντων, τῶν δὲ
[3, 7]	ἡμῶν ὁμολογήσας; περὶ μὲν οὖν	τῶν	μετὰ τὸ σωτήριον πάθος καὶ
[3, 24]	καὶ ἀπόρρητα λέγειν ἔχων, ἅτε	τῶν	μέχρις οὐρανοῦ τρίτου θεωρημάτων ἐπιψαύσας
[3, 3]	παράστασιν τῶν τε ἀναντιρρήτων καὶ	τῶν	μὴ παρὰ πᾶσιν ὁμολογουμένων θείων
[3, 3]	ὁμολογουμένων γραφῶν καὶ ὅσα περὶ	τῶν	μὴ τοιούτων αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ
[3, 0]	τῶν ὁμολογουμένων θείων γραφῶν καὶ	τῶν	μὴ τοιούτων. ΚϚ Περὶ Μενάνδρου
[3, 6]	ὁ Τίτος ὡς ἐθεάσατο πεπλησμένας	τῶν	νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα μυδώντων
[3, 6]	ὤκνει διά τε τὸ πλῆθος	τῶν	νεκρῶν καὶ τὸ κατὰ σφᾶς
[3, 8]	ἅρματα καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι	τῶν	νεφῶν καὶ κυκλούμεναι τὰς πόλεις.
[3, 29]	τούτων δῆτα καὶ ἡ λεγομένη	τῶν	Νικολαϊτῶν αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη
[3, 10]	τῆς οὐσίας αὐτοῦ καὶ περὶ	τῶν	νόμων, διὰ τί κατ' αὐτοὺς
[3, 6]	γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς	τῶν	ξιφῶν ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς πτώμασιν,
[3, 6]	κατακλείοντες ἑαυτοὺς εἰς τὰ μυχαίτατα	τῶν	οἰκιῶν, τινὲς μὲν ὑπ' ἄκρας
[3, 0]	τάξεως τῶν εὐαγγελίων. ΚΕ Περὶ	τῶν	ὁμολογουμένων θείων γραφῶν καὶ τῶν
[3, 36]	μαθητὴς εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι	τῶν	ὁρατῶν καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ
[3, 23]	Ἐλθὼν οὖν καὶ ἐπί τινα	τῶν	οὐ μακρὰν πόλεων, ἧς καὶ
[3, 37]	καὶ τὰ σωτήρια σπέρματα τῆς	τῶν	οὐρανῶν βασιλείας ἀνὰ πᾶσαν εἰς
[3, 24]	Χριστοῦ δυνάμει μόνῃ χρώμενοι, τῆς	τῶν	οὐρανῶν βασιλείας τὴν γνῶσιν ἐπὶ
[3, 17]	ἐνορίαν ζημιώσας φυγαῖς καὶ ταῖς	τῶν	οὐσιῶν ἀποβολαῖς ἀναιτίως, τελευτῶν τῆς
[3, 3]	ἐκκλησίαις ἴσμεν αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ	τῶν	παλαιτάτων δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς
[3, 0]	εἰς αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ	τῶν	Παπία συγγραμμάτων. ~Τὰ μὲν δὴ
[3, 20]	τῆς Ἐφέσου διατριβὴν ἀπειληφέναι ὁ	τῶν	παρ' ἡμῖν ἀρχαίωνπαραδίδωσι λόγος. ~Μικρῷ
[3, 24]	μὲν φήσαντα· ταύτην ἀρχὴν ἐποίησεν	τῶν	παραδόξων ὁ Ἰησοῦς» τοτὲ δὲ
[3, 25]	Ἐν τοῖς νόθοις κατατετάχθω καὶ	τῶν	Παύλου Πράξεων ἡ γραφὴ ὅ
[3, 4]	γε ὅσους ἄν τις ἐκ	τῶν	Παύλου φωνῶν ἀναλέξοιτο. Τούτου γὰρ
[3, 29]	ἐκκύκλησις γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια	τῶν	περισπουδάστων ἡδονῶν τὸ παραχρᾶσθαι τῇ
[3, 4]	ταῖς Πράξεσιν ἱστόρησεν· καὶ ἐκ	τῶν	Πέτρου δὲ λέξεων ἐν ὁπόσαις
[3, 33]	κατ' ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε	τῶν	πιστῶν διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται
[3, 25]	εὐαγγελίων τετρακτύν, οἷς ἕπεται ἡ	τῶν	Πράξεων τῶν ἀποστόλων γραφή· μετὰ
[3, 39]	ἀναπληρώσεως τοῦ αὐτῶν ἀριθμοῦ ἡ	τῶν	Πράξεων ὧδέ πως ἱστορεῖ γραφή·
[3, 10]	τὴν γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις παραδοῦναι	τῶν	πράξεων, ὥστε χαράξας τῇ αὐτοῦ
[3, 39]	τις τοῖς πρεσβυτέροις ἔλθοι, τοὺς	τῶν	πρεσβυτέρων ἀνέκρινον λόγους, τί Ἀνδρέας
[3, 39]	σοι καὶ ὅσα ποτὲ παρὰ	τῶν	πρεσβυτέρων καλῶς ἔμαθον καὶ καλῶς
[3, 0]	τοῦ Χριστοῦ προρρήσεων. Η Περὶ	τῶν	πρὸ τοῦ πολέμου σημείων. Θ
[3, 24]	γραφὴν ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας.	Τῶν	προαναγραφέντων τριῶν εἰς πάντας ἤδη
[3, 0]	Δαυὶδ ἀναιρεῖσθαι προστάττει. Κ Περὶ	τῶν	πρὸς γένους τοῦ σωτῆρος ἡμῶν.
[3, 28]	αὐτοῦ ψευδοδοξίας ἐν πρώτῳ συγγράμματι	τῶν	πρὸς τὰς αἱρέσεις προθείς, ἐν
[3, 18]	Ἀποκαλύψει, αὐταῖς συλλαβαῖς ἐν πέμπτῳ	τῶν	πρὸς τὰς αἱρέσεις ταῦτα περὶ
[3, 23]	ὁ μὲν πρότερος ἐν δευτέρῳ	τῶν	πρὸς τὰς αἱρέσεις ὧδέ πως
[3, 39]	ἅμα ταῖς θυγατράσιν διατρῖψαι διὰ	τῶν	πρόσθεν δεδήλωται· ὡς δὲ κατὰ
[3, 24]	τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην τὸν ὑπὸ	τῶν	προτέρων εὐαγγελιστῶν παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ
[3, 27]	ὄντα καὶ σοφίαν ὁμολογοῦντες, τῇ	τῶν	προτέρων περιετρέποντο δυσσεβείᾳ, μάλιστα ὅτε
[3, 5]	ὡς ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς	τῶν	προφητῶν ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως
[3, 8]	ἱστόρητο καὶ τὰ ἐπακολουθήσαντα πάθη	τῶν	σημείων ἦν ἄξια· πρὸ γὰρ
[3, 6]	ἀνέφερον. Ἐτύπτοντο δὲ γέροντες ἀντεχόμενοι	τῶν	σιτίων, καὶ κόμης ἐσπαράσσοντο γυναῖκες
[3, 31]	μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου	τῶν	σκηνωμάτων αὐτῶν καταθέσεως ὁ χῶρος
[3, 6]	Τῷ λιμῷ δ' ἡ ἀπόνοια	τῶν	στασιαστῶν συνήκμαζεν, καὶ καθ' ἡμέραν
[3, 6]	μητέρες νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν	τῶν	στομάτων τὰς τροφάς, καὶ τῶν
[3, 10]	βασιλεὺς Ἀγρίππας καί τινες αὐτοῦ	τῶν	συγγενῶν. Ὁ μὲν γὰρ αὐτοκράτωρ
[3, 6]	βαθὺν ἰχῶρα μυδώντων τὸν ὑπορρέοντα	τῶν	σωμάτων, ἐστέναξέν τε καὶ τὰς
[3, 6]	τοὺς νεκρούς, καὶ τὰ καλύμματα	τῶν	σωμάτων περισπῶντες, μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν,
[3, 6]	Σοδομηνῆς μεταλαβεῖν κεραυνούς· πολὺ γὰρ	τῶν	ταῦτα παθόντων ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν·
[3, 3]	αὐτῷ κατείληφα. Ταῦτα εἰς παράστασιν	τῶν	τε ἀναντιρρήτων καὶ τῶν μὴ
[3, 29]	παρ' ἣν ἔγημε κεχρῆσθαι γυναικί,	τῶν	τε ἐκείνου τέκνων τὰς μὲν
[3, 5]	κεκληρωμένου, τὸν προδηλωθέντα τρόπον μεταλλάξαντος,	τῶν	τε λοιπῶν ἀποστόλων μυρία εἰς
[3, 31]	πλείσταις ἐκκλησίαις παρὰ πολλοῖς δεδημοσιευμένων	τῶν	τε παντελῶς νόθων καὶ τῆς
[3, 31]	καὶ Φιλίππου μνημονεύει τοῦ ἀποστόλου	τῶν	τε τούτου θυγατέρων ὧδέ πως·
[3, 6]	ἔπειθ' ὡς οὐ διήρκουν, ἀπὸ	τῶν	τειχῶν ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας.
[3, 8]	φωνὴ ἀπὸ δύσεως, φωνὴ ἀπὸ	τῶν	τεσσάρων ἀνέμων, φωνὴ ἐπὶ Ἱεροσόλυμα
[3, 21]	ἡγεῖτο, τρίτον καὶ αὐτὸς ἐπέχων	τῶν	τῇδε μετὰ Παῦλόν τε καὶ
[3, 18]	ἀδελφῆς γεγονυῖαν Φλαυίου Κλήμεντος, ἑνὸς	τῶν	τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης ὑπάτων, τῆς
[3, 37]	οἰκουμένην. Καὶ γὰρ δὴ πλεῖστοι	τῶν	τότε μαθητῶν σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι
[3, 32]	δηλουμένους, ἐπιλέγει ὡς ἄρα μέχρι	τῶν	τότε χρόνων παρθένος καθαρὰ καὶ
[3, 8]	μήτε ὄμματα μήτε ψυχὴν ἔχοντες	τῶν	τοῦ θεοῦ κηρυγμάτων παρήκουον, τοῦτο
[3, 24]	ὁ Λουκᾶς δὲ πρὶν ἄρξασθαι	τῶν	τοῦ Ἰησοῦ πράξεων, παραπλησίως ἐπιτηρεῖ,
[3, 24]	ὅμως δ' οὖν ἐξ ἁπάντων	τῶν	τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα Ματθαῖος
[3, 39]	παραδίδωσιν Ἀριστίωνος τοῦ πρόσθεν δεδηλωμένου	τῶν	τοῦ κυρίου λόγων διηγήσεις καὶ
[3, 39]	Ἰωάννης ἢ Ματθαῖος ἤτις ἕτερος	τῶν	τοῦ κυρίου μαθητῶν ἅ τε
[3, 11]	λόγος κατέχει τῶν ἀποστόλων καὶ	τῶν	τοῦ κυρίου μαθητῶν τοὺς εἰς
[3, 39]	γενόμενος, διήγησιν παρειληφέναι θαυμασίαν ὑπὸ	τῶν	τοῦ Φιλίππου θυγατέρων μνημονεύει, τὰ
[3, 24]	μὲν κατὰ Ἰωάννην τὰ πρῶτα	τῶν	τοῦ Χριστοῦ πράξεων περιέχειν, τὰ
[3, 0]	τοῦ πιέσαντος λιμοῦ. Ζ Περὶ	τῶν	τοῦ Χριστοῦ προρρήσεων. Η Περὶ
[3, 23]	Ἰωάννην. Παρέμεινεν γὰρ αὐτοῖς μέχρι	τῶν	Τραϊανοῦ χρόνων» Καὶ ἐν τρίτῳ
[3, 23]	Ἰωάννου δὲ παραμείναντος αὐτοῖς μέχρι	τῶν	Τραϊανοῦ χρόνων, μάρτυς ἀληθής ἐστιν
[3, 6]	ὧν πέπονθε τὰ ἔργα. Γυνὴ	τῶν	ὑπὲρ Ἰορδάνην κατοικούντων, Μαρία τοὔνομα,
[3, 33]	βασιλεῖ κοινώσασθαι περὶ τοῦ πλήθους	τῶν	ὑπὲρ τῆς πίστεως ἀναιρουμένων, ἅμα
[3, 28]	τούτοις ὀνειροπολεῖν ἔσεσθαι, γαστρὸς καὶ	τῶν	ὑπὸ γαστέρα πλησμοναῖς, τοῦτ' ἐστὶ
[3, 23]	κλῆρον ἕνα γέ τινα κληρώσων	τῶν	ὑπὸ τοῦ πνεύματος σημαινομένων. Ἐλθὼν
[3, 6]	εἰσεπήδων, καὶ μόνον οὐκ ἐκ	τῶν	φαρύγγων ἀναθλίβοντες τὰς ἀκόλους ἀνέφερον.
[3, 32]	συγγραφεὺς καὶ ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς	τῶν	φερομένων ἀδελφῶν τοῦ σωτῆρος, ᾧ
[3, 6]	τὸν θάνατον ἦν καὶ μακαρισμὸς	τῶν	φθασάντων πρὶν ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι
[3, 31]	ἐν ταῖς Πράξεσιν τῶν ἀποστόλων	τῶν	Φιλίππου θυγατέρων ἐν Καισαρείᾳ τῆς
[3, 6]	τῶν στομάτων τὰς τροφάς, καὶ	τῶν	φιλτάτων ἐν χερσὶ μαραινομένων οὐκ
[3, 30]	τῶν μακαρίων γάμος καὶ ἡ	τῶν	φιλτάτων τελεία διάθεσις» Καὶ ταῦτα
[3, 33]	Πρὸς ταῦτα ἀντέγραψεν Τραϊανὸς τὸ	τῶν	Χριστιανῶν φῦλον μὴ ἐκζητεῖσθαι μέν,
[3, 0]	Περὶ τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς καὶ	τῶν	ψευδῶς εἰς αὐτὸν ἀναφερομένων. ΛΘ
[3, 6]	νηπίων, ἀλλὰ συνεπαίροντες τὰ παιδία	τῶν	ψωμῶν ἐκκρεμάμενα κατέσειον εἰς ἔδαφος.
[3, 8]	ψυχὴν ἔχοντες τῶν τοῦ θεοῦ	κηρυγμάτων	παρήκουον, τοῦτο μὲν ὅθ' ὑπὲρ
[3, 6]	ἐσθίειν ὑπέφερον. Ζωστήρων γοῦν καὶ	ὑποδημάτων	τὸ τελευταῖον οὐκ ἀπέσχοντο καὶ
[3, 37]	καὶ νῦν εἰς ἡμᾶς δι'	ὑπομνημάτων	τῆς ἀποστολικῆς διδασκαλίας ἡ παράδοσις
[3, 24]	παράδεισον ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε	ῥημάτων	ἀρρήτων ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι
[3, 20]	πόσας κτήσεις ἔχουσιν ἢ πόσων	χρημάτων	κυριεύουσιν. Οἱ δὲ εἶπαν ἀμφοτέροις
[3, 24]	ἅτε τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου	θεωρημάτων	ἐπιψαύσας ἐπ' αὐτόν τε τὸν
[3, 3]	μὴ παρὰ πᾶσιν ὁμολογουμένων θείων	γραμμάτων	εἰρήσθω ~Ὅτι μὲν οὖν τοῖς
[3, 31]	ὧν τε καταλελοίπασιν ἡμῖν ἱερῶν	γραμμάτων	καὶ τῶν ἀντιλεγομένων μέν, ὅμως
[3, 24]	πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν δὲ Ἰωάννου	γραμμάτων	πρὸς τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἡ
[3, 0]	Περὶ Ἰωσήπου καὶ ὧν κατέλιπεν	συγγραμμάτων.	Ι Ὅπως τῶν θείων μνημονεύει
[3, 0]	ἀναφερομένων. ΛΘ Περὶ τῶν Παπία	συγγραμμάτων.	~Τὰ μὲν δὴ κατὰ Ἰουδαίους
[3, 6]	μύσους ἡ πόλις, καὶ πρὸ	ὀμμάτων	ἕκαστος τὸ πάθος λαμβάνων ὡς
[3, 6]	νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ αὐτῶν τῶν	στομάτων	τὰς τροφάς, καὶ τῶν φιλτάτων
[3, 31]	τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν	σκηνωμάτων	αὐτῶν καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη
[3, 6]	ἰχῶρα μυδώντων τὸν ὑπορρέοντα τῶν	σωμάτων,	ἐστέναξέν τε καὶ τὰς χεῖρας
[3, 6]	νεκρούς, καὶ τὰ καλύμματα τῶν	σωμάτων	περισπῶντες, μετὰ γέλωτος ἐξῄεσαν, τάς
[3, 27]	τὸν Χριστὸν τοῦ θεοῦ διαθέσεως	ἀδυνατῶν	ἐκσεῖσαι, θατεραλήπτους εὑρὼν ἐσφετερίζετο Ἐβιωναίους
[3, 18]	ἑνὸς τῶν τηνικάδε ἐπὶ Ῥώμης	ὑπάτων,	τῆς εἰς Χριστὸν μαρτυρίας ἕνεκεν
[3, 36]	εἶναι. Μηδέν με ζηλώσαι τῶν	ὁρατῶν	καὶ ἀοράτων, ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ
[3, 26]	τῶν ἀνθρώπων ἄνωθέν ποθεν ἐξ	ἀοράτων	αἰώνων ἀπεσταλμένος σωτηρίᾳ, διδάσκων δὲ
[3, 36]	με ζηλώσαι τῶν ὁρατῶν καὶ	ἀοράτων,	ἵνα Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπιτύχω· πῦρ
[3, 3]	ἴσμεν αὐτὸ δεδημοσιευμένον, καὶ τῶν	παλαιτάτων	δὲ συγγραφέων κεχρημένους τινὰς αὐτῷ
[3, 6]	στομάτων τὰς τροφάς, καὶ τῶν	φιλτάτων	ἐν χερσὶ μαραινομένων οὐκ ἦν
[3, 30]	μακαρίων γάμος καὶ ἡ τῶν	φιλτάτων	τελεία διάθεσις» Καὶ ταῦτα δ'
[3, 24]	ἱκανώτατος γεγονώς, οὐ πλέον τῶν	βραχυτάτων	ἐπιστολῶν γραφῇ παραδέδωκεν, καίτοι μυρία
[3, 7]	θηρίοις, τοὺς δ' ἐντὸς ἑπτακαίδεκα	ἐτῶν	αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι, τούτων δὲ
[3, 10]	ὁ χρόνος ἀπολείπει τρισχιλίων ὀλίγον	ἐτῶν·	ἀπὸ δὲ τῆς Μωυσέως τελευτῆς
[3, 39]	οἷς καὶ χιλιάδα τινά φησιν	ἐτῶν	ἔσεσθαι μετὰ τὴν ἐκ νεκρῶν
[3, 8]	τῶν ἰδιωτῶν, ἄγροικος, πρὸ τεσσάρων	ἐτῶν	τοῦ πολέμου, τὰ μάλιστα τῆς
[3, 32]	τὸν ὑπατικὸν πῶς ρκʹ τυγχάνων	ἐτῶν	ὑπέμεινεν, καὶ ἐκελεύσθη σταυρωθῆναι» Ἐπὶ
[3, 32]	καὶ Χριστιανοῦ, καὶ οὕτως μαρτυρεῖ	ἐτῶν	ὢν ρκʹ ἐπὶ Τραϊανοῦ Καίσαρος
[3, 23]	παρὰ τοῦ σωτῆρος ηὕρηται, δεόμενος,	γονυπετῶν,	αὐτὴν τὴν δεξιὰν ὡς ὑπὸ
[3, 36]	ἐκκλησίας πρὸς τῶν αὐτοπτῶν καὶ	ὑπηρετῶν	τοῦ κυρίου τὴν ἐπισκοπὴν ἐγκεχειρισμένος·
[3, 39]	ἤτις ἕτερος τῶν τοῦ κυρίου	μαθητῶν	ἅ τε Ἀριστίων καὶ ὁ
[3, 1]	σωτῆρος ἡμῶν ἀποστόλων τε καὶ	μαθητῶν	ἐφ' ἅπασαν κατασπαρέντων τὴν οἰκουμένην,
[3, 7]	ὅσοις τῶν ἀποστόλων καὶ τῶν	μαθητῶν	πλείους Ἰάκωβός τε αὐτὸς ὁ
[3, 37]	γὰρ δὴ πλεῖστοι τῶν τότε	μαθητῶν	σφοδροτέρῳ φιλοσοφίας ἔρωτι πρὸς τοῦ
[3, 11]	ἀποστόλων καὶ τῶν τοῦ κυρίου	μαθητῶν	τοὺς εἰς ἔτι τῷ βίῳ
[3, 26]	ἄρα διαβολικῆς ἐνεργείας διὰ τοιῶνδε	γοήτων	τὴν Χριστιανῶν προσηγορίαν ὑποδυομένων τὸ
[3, 24]	ἀναρπασθεὶς καὶ τῶν ἐκεῖσε ῥημάτων	ἀρρήτων	ἀξιωθεὶς ἐπακοῦσαι. Οὐκ ἄπειροι μὲν
[3, 3]	Ταῦτα εἰς παράστασιν τῶν τε	ἀναντιρρήτων	καὶ τῶν μὴ παρὰ πᾶσιν
[3, 10]	τὸ μὴ γενέσθαι τὴν τῶν	προφητῶν	ἀκριβῆ διαδοχήν. Δῆλον δ' ἐστὶν
[3, 5]	ἐπὶ τέλει τὸ πρὸς τῶν	προφητῶν	ἀνηγορευμένον βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως ἐν
[3, 29]	δῆτα καὶ ἡ λεγομένη τῶν	Νικολαϊτῶν	αἵρεσις ἐπὶ σμικρότατον συνέστη χρόνον,
[3, 6]	ἵνα μηνύσῃ δράκα μίαν κεκρυμμένων	ἀλφίτων.	Οἱ βασανισταὶ δ' οὐδ' ἐπείνων
[3, 6]	κελεύει τὸ πάθος· οἶμαι Ῥωμαίων	βραδυνάντων	ἐπὶ τοὺς ἀλιτηρίους, ἢ καταποθῆναι
[3, 24]	ἐξυπηρετούμενοι διακονίᾳ. Ὁ γοῦν Παῦλος	πάντων	ἐν παρασκευῇ λόγων δυνατώτατος νοήμασίν
[3, 6]	πλεονεκτούντων, τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων.	Πάντων	μὲν δὴ παθῶν ὑπερίσταται λιμός,
[3, 5]	οὖν ἐν αἷς ἡμέραις τὸν	πάντων	σωτῆρα καὶ εὐεργέτην Χριστόν τε
[3, 24]	μυρίοι· ὅμως δ' οὖν ἐξ	ἁπάντων	τῶν τοῦ κυρίου διατριβῶν ὑπομνήματα
[3, 6]	θάνατον ἦν καὶ μακαρισμὸς τῶν	φθασάντων	πρὶν ἀκοῦσαι καὶ θεάσασθαι κακὰ
[3, 21]	μετὰ Παῦλόν τε καὶ Πέτρον	ἐπισκοπευσάντων	βαθμόν. Λίνος δὲ ὁ πρῶτος
[3, 37]	Ἥρως. ~Τῶν δὲ κατὰ τούτους	διαλαμψάντων	καὶ Κοδρᾶτος ἦν, ὃν ἅμα
[3, 0]	Λ Περὶ τῶν ἐν συζυγίαις	ἑξετασθέντων	ἀποστόλων. ΛΑ Περὶ τῆς Ἰωάννου
[3, 5]	δὲ ὁ αὐτὸς οὗτος τῶν	ἀθροισθέντων	ἀπὸ τῆς Ἰουδαίας ἁπάσης ἐν
[3, 10]	πίστωσιν τῆς τῶν ἐξ αὐτοῦ	παραληφθέντων	ἡμῖν μαρτυρίας. Διαβάλλων δῆτα Ἰοῦστον
[3, 6]	μετὰ χεῖρας αὖθις ἀναλαβών, τότε	πραχθέντων	δίελθε τὴν τραγῳδίαν· Τοῖς γε
[3, 37]	αὐτοῖς ἐγχειρίζοντες τὴν τῶν ἀρτίως	εἰσαχθέντων	γεωργίαν, ἑτέρας αὐτοὶ πάλιν χώρας
[3, 1]	τε καὶ μαθητῶν ἐφ' ἅπασαν	κατασπαρέντων	τὴν οἰκουμένην, Θωμᾶς μέν, ὡς
[3, 39]	καὶ Εἰρηναῖος ὡς μόνων αὐτῷ	γραφέντων	μνημονεύει, ὧδέ πως λέγων· Ταῦτα
[3, 24]	ἐλθεῖν τοιᾶσδε χάριν αἰτίας. Τῶν	προαναγραφέντων	τριῶν εἰς πάντας ἤδη καὶ
[3, 36]	σῖτος εἰμι θεοῦ καὶ δι'	ὀδόντων	θηρίων ἀλήθομαι, ἵνα καθαρὸς ἄρτος
[3, 6]	κατέλιπον ὑπερηφα νοῦντες, καὶ τῶν	ἐκπνεόντων	ἕκαστος ἀτενὲς εἰς τὸν ναὸν
[3, 6]	κεραυνούς· πολὺ γὰρ τῶν ταῦτα	παθόντων	ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν
[3, 7]	τοσαύτῃ μακροθυμίᾳ παραδόξους θεοσημείας τῶν	μελλόντων	αὐτοῖς μὴ μετανοήσασι συμβήσεσθαι παρασχομένης·
[3, 19]	τοῦ σωτῆρος ὡς ἀπὸ γένους	τυγχανόντων	Δαυὶδ καὶ ὡς αὐτοῦ συγγένειαν
[3, 0]	Περὶ τῶν εἰς ἔτι τότε	διαπρεπόντων	εὐαγγελιστῶν. ΛΗ Περὶ τῆς Κλήμεντος
[3, 6]	βρεφῶν λελυμένων, οἱ στενωποὶ δὲ	γερόντων	νεκρῶν, παῖδες δὲ καὶ νεανίαι
[3, 19]	ὡς αὐτοῦ συγγένειαν τοῦ Χριστοῦ	φερόντων.	Ταῦτα δὲ δηλοῖ κατὰ λέξιν
[3, 6]	τολμηθέν, ἔφριττεν. Σπουδὴ δὲ τῶν	λιμωττόντων	ἐπὶ τὸν θάνατον ἦν καὶ
[3, 32]	ἀδήλῳ που σκότει ὡς εἰ	φωλευόντων	εἰς ἔτι τότε τῶν, εἰ
[3, 6]	ἀφήρπαζον τὰ κομισθέντα, καὶ πολλάκις	ἱκετευόντων	καὶ τὸ φρικτότατον ἐπικαλουμένων ὄνομα
[3, 6]	παρεφέροντο ταῖς τε θύραις ἐνσειόμενοι	μεθυόντων	τρόπον καὶ ὑπ' ἀμηχανίας τοὺς
[3, 29]	διαμεῖναι τὸν υἱόν· ὧν οὕτως	ἐχόντων	ἀποβολὴ πάθους ἦν ἡ εἰς
[3, 33]	δὲ καὶ τῶν κατὰ χώρας	ἀρχόντων	τὰς καθ' ἡμῶν συσκευαζομένων ἐπιβουλάς,
[3, 6]	ἔργα. Γυνὴ τῶν ὑπὲρ Ἰορδάνην	κατοικούντων,	Μαρία τοὔνομα, πατρὸς Ἐλεαζάρου, κώμης
[3, 32]	εἰ καί τινες ὑπῆρχον, παραφθείρειν	ἐπιχειρούντων	τὸν ὑγιῆ κανόνα τοῦ σωτηρίου
[3, 6]	ἡ θέα, τῶν μὲν δυνατωτέρων	πλεονεκτούντων,	τῶν δὲ ἀσθενῶν ὀδυρομένων. Πάντων
[3, 6]	τῶν νεκρῶν καὶ βαθὺν ἰχῶρα	μυδώντων	τὸν ὑπορρέοντα τῶν σωμάτων, ἐστέναξέν
[3, 5]	Παρελθὼν δῆτα τῶν ἐν μέρει	συμβεβηκότων	αὐτοῖς ὅσα διὰ ξίφους καὶ
[3, 7]	αὐτῶν ἱκέτευσεν ἀρθῆναι, τῷ παντὶ	συμβεβηκότων	ἔθνει, οὐδὲν ἂν δέοι ταῖς
[3, 8]	τοῖς δὲ ἱερογραμματεῦσι πρὸ τῶν	ἀποβεβηκότων	εὐθέως ἐκρίθη. Καὶ κατὰ τὴν
[3, 39]	ἀποστόλων λόγους παρὰ τῶν αὐτοῖς	παρηκολουθηκότων	ὁμολογεῖ παρειληφέναι, Ἀριστίωνος δὲ καὶ
[3, 39]	κατὰ τὴν Ἀσίαν ὁμωνυμίᾳ κεχρῆσθαι	εἰρηκότων	δύο τε ἐν Ἐφέσῳ γενέσθαι
[3, 29]	δηλουμένους χρόνους παραβραβεῦσαι τὴν ἀλήθειαν	ἐγκεχειρηκότων,	λόγου γε μὴν θᾶττον εἰς
[3, 24]	ἄρα πολλῶν καὶ ἄλλων προπετέστερον	ἐπιτετηδευκότων	διήγησιν ποιήσασθαι ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο
[3, 5]	ἐν ἧ τῶν εἰς Χριστὸν	πεπιστευκότων	ἀπὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς
[3, 35]	περιτομῆς εἰς τὸν Χριστὸν τηνικαῦτα	πεπιστευκότων	εἷς καὶ αὐτὸς ὤν, διαδέχεται.
[3, 8]	κεκραγώς. Τῶν δ' ἐπισήμων τινὲς	δημοτῶν	ἀγανακτήσαντες πρὸς τὸ κακόφημον, συλλαμβάνουσι
[3, 5]	Ἱερουσαλὴμ μετῳκισμένων, ὡς ἂν παντελῶς	ἐπιλελοιπότων	ἁγίων ἀνδρῶν αὐτήν τε τὴν
[3, 32]	ἂν καὶ τὸν Συμεῶνα τῶν	αὐτοπτῶν	καὶ αὐτηκόων εἴποι ἄν τις
[3, 36]	κατὰ Σμύρναν ἐκκλησίας πρὸς τῶν	αὐτοπτῶν	καὶ ὑπηρετῶν τοῦ κυρίου τὴν
[3, 23]	δάκρυσι βαπτιζόμενος ἐκ δευτέρου, μόνην	ἀποκρύπτων	τὴν δεξιάν· ὃ δ' ἐγγυώμενος,
[3, 29]	γυναικός, καὶ ἡ ἐγκράτεια τῶν	περισπουδάστων	ἡδονῶν τὸ παραχρᾶσθαι τῇ σαρκὶ
[3, 6]	λιμῷ δ' ἡ ἀπόνοια τῶν	στασιαστῶν	συνήκμαζεν, καὶ καθ' ἡμέραν ἀμφότερα
[3, 23]	χωρίον, ὑπὸ τῆς προφυλακῆς τῶν	λῃστῶν	ἁλίσκεται, μήτε φεύγων μήτε παραιτούμενος,
[3, 18]	ἐν ἔτει πεντεκαιδεκάτῳ Δομετιανοῦ μετὰ	πλείστων	ἑτέρων καὶ Φλαυίαν Δομέτιλλαν ἱστορήσαντες,
[3, 7]	ἀποκλαυσαμένου κατὰ τὴν τῶν ἱερῶν	εὐαγγελιστῶν	γραφήν, οἳ καὶ αὐτὰς αὐτοῦ
[3, 0]	τῶν εἰς ἔτι τότε διαπρεπόντων	εὐαγγελιστῶν.	ΛΗ Περὶ τῆς Κλήμεντος ἐπιστολῆς
[3, 24]	Ἰωάννην τὸν ὑπὸ τῶν προτέρων	εὐαγγελιστῶν	παρασιωπηθέντα χρόνον καὶ τὰ κατὰ
[3, 37]	δὲ ἀποδημίας στελλόμενοι ἔργον ἐπετέλουν	εὐαγγελιστῶν,	τοῖς ἔτι πάμπαν ἀνηκόοις τοῦ
[3, 33]	ἐπαρχίαν ἐξάπτεσθαι πλείους τε τῶν	πιστῶν	διαφόροις ἐναγωνίζεσθαι μαρτυρίοις. Εἴληπται δ'
[3, 24]	ὧν αὐτὸς πεπληροφόρητο λόγων, ἀναγκαίως	ἀπαλλάττων	ἡμᾶς τῆς περὶ τοὺς ἄλλους
[3, 39]	συγκατατάξαι ταῖς ἑρμηνείαις, διαβεβαιούμενος ὑπὲρ	αὐτῶν	ἀλήθειαν. Οὐ γὰρ τοῖς τὰ
[3, 20]	δηνάρια ὑπάρχειν αὐτοῖς μόνα, ἑκάστῳ	αὐτῶν	ἀνήκοντος τοῦ ἡμίσεος, καὶ ταῦτα
[3, 5]	πρώτου τε Στεφάνου λίθοις ὑπ'	αὐτῶν	ἀνῃρημένου, εἶτα δὲ μετ' αὐτὸν
[3, 39]	τὸν κλῆρον τῆς ἀναπληρώσεως τοῦ	αὐτῶν	ἀριθμοῦ ἡ τῶν Πράξεων ὧδέ
[3, 8]	ἐκεῖνον ἀπὸ τῆς χώρας τις	αὐτῶν	ἄρξει τῆς οἰκουμένης, ὃν αὐτὸς
[3, 10]	οὐχ ὁμοίας ἠξίωται τοῖς πρὸ	αὐτῶν	διὰ τὸ μὴ γενέσθαι τὴν
[3, 33]	καὶ πρὸς τὸ τὴν ἐπιστήμην	αὐτῶν	διαφυλάσσειν κωλύεσθαι φονεύειν, μοιχεύειν, πλεονεκτεῖν,
[3, 10]	αὐτοκράτωρ Τίτος οὕτως ἐκ μόνων	αὐτῶν	ἐβουλήθη τὴν γνῶσιν τοῖς ἀνθρώποις
[3, 5]	ξίφους καὶ ἄλλῳ τρόπῳ κατ'	αὐτῶν	ἐγκεχείρηται, μόνας τὰς διὰ τοῦ
[3, 10]	καὶ τούτοις ἐπιμένειν καὶ ὑπὲρ	αὐτῶν,	εἰ δέοι, θνῄσκειν ἡδέως» Καὶ
[3, 24]	τὰ καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ	αὐτῶν	εἰρημένα πειρασόμεθα δηλῶσαι. Τῶν δὲ
[3, 8]	πέρατα τῆς οἰκουμένης τὰ ῥήματα	αὐτῶν»	~Ἐπὶ τούτοις ἅπασιν ἄξιον μηδ'
[3, 31]	κατὰ τὴν Ἀσίαν· ὁ τάφος	αὐτῶν	ἐστιν ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ
[3, 6]	ἄδηλον· πολλοὶ γοῦν τοῖς ὑπ'	αὐτῶν	θαπτομένοις ἐπαπέθνῃσκον, πολλοὶ δ' ἐπὶ
[3, 4]	γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες τὰς πρὸς	αὐτῶν	ἱδρυθείσας ἱκανοὶ ποιμαίνειν ἐδοκιμάσθησαν ἐκκλησίας,
[3, 7]	δ' ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἐξ	αὐτῶν	ἱκέτευσεν ἀρθῆναι, τῷ παντὶ συμβεβηκότων
[3, 18]	λόγου συγγραφεῖς μὴ ἀποκνῆσαι ταῖς	αὐτῶν	ἱστορίαις τόν τε διωγμὸν καὶ
[3, 24]	τοῦτ' ἐπισημηναμένους κατ' ἀρχὰς τῆς	αὐτῶν	ἱστορίας· μετὰ γοῦν τὴν τεσσαρακονταήμερον
[3, 24]	ἄπειροι μὲν οὖν ὑπῆρχον τῶν	αὐτῶν	καὶ οἱ λοιποὶ τοῦ σωτῆρος
[3, 6]	Τοῖς δὲ φθάσασι τὴν εἰσδρομὴν	αὐτῶν	καὶ προκαταπιοῦσιν τὸ ἁρπαγησόμενον ὡς
[3, 31]	ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου τῶν σκηνωμάτων	αὐτῶν	καταθέσεως ὁ χῶρος ἤδη πρότερον
[3, 3]	ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς σφῶν	αὐτῶν	κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ φερομένην
[3, 20]	ἐπιτηδεύματα αὐτοῦ. Ἐφ' οἷς μηδὲν	αὐτῶν	κατεγνωκότα τὸν Δομετιανόν, ἀλλὰ καὶ
[3, 36]	γίνονται, ἐν δὲ τοῖς ἀδικήμασιν	αὐτῶν	μᾶλλον μαθητεύομαι· ἀλλ' οὐ παρὰ
[3, 4]	μνήμης ἠξίωνται, διηνεκῆ τὴν περὶ	αὐτῶν	μαρτυρίαν ταῖς ἰδίαις ἐπιστολαῖς ἐγκαταλέξαντος,
[3, 36]	Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ τούτων	αὐτῶν	μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ αὐτοῦ
[3, 4]	γνωρίμους αὐτοῦ καταλέγων ἐξ ὀνόματος	αὐτῶν	μνημονεύει. Τιμόθεός γε μὴν τῆς
[3, 39]	φησι γενέσθαι· ὀνομαστὶ γοῦν πολλάκις	αὐτῶν	μνημονεύσας ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν
[3, 39]	ὑπολαβεῖν, τὰ ἐν ὑποδείγμασι πρὸς	αὐτῶν	μυστικῶς εἰρημένα μὴ συνεορακότα. Σφόδρα
[3, 7]	τοῦ Χριστοῦ τόλμαν τὸν κατ'	αὐτῶν	ὄλεθρον ὑπερθεμένης, ἐν ὅσοις τῶν
[3, 32]	Ἰουδαίων φυλῆς, ὡς ἂν ἐξ	αὐτῶν	ὄντας ἁλῶναι συνέβη. Λογισμῷ δ'
[3, 10]	προσθεῖναί τις οὔτε ἀφελεῖν ἀπ'	αὐτῶν	οὔτε μεταθεῖναι τετόλμηκεν, πᾶσι δὲ
[3, 39]	ἐν τοῖς αὐτοῦ συγγράμμασιν τίθησιν	αὐτῶν	παραδόσεις. Καὶ ταῦτα δ' ἡμῖν
[3, 37]	πνεύματος εἰς ἔτι τότε δι'	αὐτῶν	πλεῖσται παράδοξοι δυνάμεις ἐνήργουν, ὥστε
[3, 3]	τις ἐκκλησιαστικὸς συγγραφεὺς ταῖς ἐξ	αὐτῶν	συνεχρήσατο μαρτυρίαις. Προϊούσης δὲ τῆς
[3, 24]	αὐτοῖς ἀποδείξει καὶ τῇ δι'	αὐτῶν	συντελουμένῃ θαυματουργῷ τοῦ Χριστοῦ δυνάμει
[3, 26]	σπουδάσαι διαβαλεῖν διασῦραί τε δι'	αὐτῶν	τὰ περὶ ψυχῆς ἀθανασίας καὶ
[3, 31]	ἐκεῖ καὶ ὁ τοῦ πατρὸς	αὐτῶν»	Ταῦτα μὲν οὗτος· ὁ δὲ
[3, 26]	μὴ ἄλλως δύνασθαί τινα καὶ	αὐτῶν	τῶν κοσμοποιῶν ἀγγέλων περιγενήσεσθαι, μὴ
[3, 6]	οἰκτρότατον, μητέρες νηπίων ἐξήρπαζον ἐξ	αὐτῶν	τῶν στομάτων τὰς τροφάς, καὶ
[3, 32]	μετὰ τὴν ἤδη πρότερον ἱστορηθεῖσαν	αὐτῶν	ὑπὲρ τῆς εἰς τὸν Χριστὸν
[3, 27]	ὀνόματος τὴν τῆς διανοίας πτωχείαν	αὐτῶν	ὑποφαίνοντος· ταύτῃ γὰρ ἐπίκλην ὁ
[3, 37]	ὅλων δημιουργὸν εὐσέβειαν ἐν ταῖς	αὐτῶν	ψυχαῖς καταδέχεσθαι. Ἀδυνάτου δ' ὄντος
[3, 20]	δὲ καὶ τὰς χεῖρας τὰς	ἑαυτῶν	ἐπιδεικνύναι, μαρτύριον τῆς αὐτουργίας τὴν
[3, 17]	ταῖς τῶν οὐσιῶν ἀποβολαῖς ἀναιτίως,	τελευτῶν	τῆς Νέρωνος θεοεχθρίας τε καὶ
[3, 3]	καὶ ὅσα περὶ τῶν μὴ	τοιούτων	αὐτοῖς εἴρηται. Ἀλλὰ τὰ μὲν
[3, 0]	θείων γραφῶν καὶ τῶν μὴ	τοιούτων.	ΚϚ Περὶ Μενάνδρου τοῦ γόητος.
[3, 23]	ὑποθέσεως ταὐτὸ τοῦτο δηλοῖ διὰ	τούτων·	Ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν Ἐφέσῳ
[3, 39]	πρεσβύτερον ὀνομάζει· ὡς καὶ διὰ	τούτων	ἀποδείκνυσθαι τὴν ἱστορίαν ἀληθῆ τῶν
[3, 6]	ἤνεγκεν γενεὰν ἀθεωτέραν· τῇ γοῦν	τούτων	ἀπονοίᾳ πᾶς ὁ λαὸς συναπώλετο»
[3, 36]	εὑρεθῶ» Καὶ ὁ Πολύκαρπος δὲ	τούτων	αὐτῶν μέμνηται ἐν τῇ φερομένῃ
[3, 7]	ἑπτακαίδεκα ἐτῶν αἰχμαλώτους ἀχθέντας διαπεπρᾶσθαι,	τούτων	δὲ μόνων τὸν ἀριθμὸν εἰς
[3, 32]	λέξιν ὧδέ πως ἱστοροῦντος· ἀπὸ	τούτων	δηλαδὴ τῶν αἱρετικῶν κατηγοροῦσί τινες
[3, 29]	τοῦ τῆς ἀληθείας ἐχθροῦ. ~Ἐπὶ	τούτων	δῆτα καὶ ἡ λεγομένη τῶν
[3, 9]	ἀρχαίας παραδόσεως αὐτοῖς ῥήμασι διὰ	τούτων	διδάσκων· ~Οὐ μυριάδες οὖν βιβλίων
[3, 37]	γεγόνασιν ποιμένες ἢ καὶ εὐαγγελισταί,	τούτων	εἰκότως ἐξ ὀνόματος γραφῇ μόνων
[3, 30]	τῆς ὑπηρεσίας εὐσταλές» Ἐπεὶ δὲ	τούτων	ἐμνήσθημεν, οὐ λυπεῖ καὶ ἄλλην
[3, 9]	πάτρια τοῦ Ἰουδαίων ἔθνους ἐπειράθησαν.	Τούτων	ἐν τῷ προτέρῳ τὸν ἀριθμὸν
[3, 24]	ἐν φυλακῇ» Παρακληθέντα δὴ οὖν	τούτων	ἕνεκά φασι τὸν ἀπόστολον Ἰωάννην
[3, 39]	καὶ ἐπιγέγραπται Λογίων κυριακῶν ἐξηγήσεως.	Τούτων	καὶ Εἰρηναῖος ὡς μόνων αὐτῷ
[3, 4]	καὶ Βιθυνίας γράφει. Ὅσοι δὲ	τούτων	καὶ τίνες γνήσιοι ζηλωταὶ γεγονότες
[3, 39]	τὸ εὐαγγέλιον γεγραφότος ἐκτέθειται διὰ	τούτων·	Καὶ τοῦθ' ὁ πρεσβύτερος ἔλεγεν·
[3, 32]	ἐπιφέρει δηλῶν ὡς ἄρα ὑπὸ	τούτων	κατὰ τόνδε τὸν χρόνον ὑπομείνας
[3, 6]	καὶ νὺξ θανάτου γέμουσα. Καὶ	τούτων	οἱ λῃσταὶ χαλεπώτεροι. Τυμβωρυχοῦντες γοῦν
[3, 24]	Καὶ ταῦτα μὲν ἡμεῖς περὶ	τούτων·	οἰκειότερον δὲ κατὰ καιρὸν διὰ
[3, 25]	ἂν εἴη, ἀναγκαίως δὲ καὶ	τούτων	ὅμως τὸν κατάλογον πεποιήμεθα, διακρίνοντες
[3, 10]	τὰ δικαίως θεῖα πεπιστευμένα. Καὶ	τούτων	πέντε μέν ἐστιν Μωυσέως, ἃ
[3, 11]	τοῦ κυρίου πλείους γὰρ καὶ	τούτων	περιῆσαν εἰς ἔτι τότε τῷ
[3, 4]	τῶν ἀποστόλων ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ	τούτων	προσεκτήσατο ψυχῶν θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν
[3, 6]	δ' ἐφίσταντο οἱ στασιασταὶ καὶ	τούτων	ταῖς ἁρπαγαῖς, ὁπότε γὰρ κατίδοιεν
[3, 8]	ἀθρόας· μεταβαίνομεν ἐντεῦθεν. Τὸ δὲ	τούτων	φοβερώτερον, Ἰησοῦς γάρ τις ὄνομα,
[3, 8]	τις ὄνομα, υἱὸς Ἀνανίου, τῶν	ἰδιωτῶν,	ἄγροικος, πρὸ τεσσάρων ἐτῶν τοῦ
[3, 36]	ἐπιστολὴν ἐκκλησίᾳ γράφει, ποιμένος αὐτῆς	μνημονεύων	Ὀνησίμου, ἑτέραν δὲ τῇ ἐν
[3, 7]	αὐτὰ ταῦτα δηλοῖ ὧδέ πως	προφητεύων·	οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ
[3, 6]	δ' ἦν ἡ τροφὴ καὶ	δακρύων	ἄξιος ἡ θέα, τῶν μὲν
[3, 2]	ἐπισκοπὴν Λίνος. Μνημονεύει τούτου Τιμοθέῳ	γράφων	ἀπὸ Ῥώμης ὁ Παῦλος κατὰ
[3, 18]	Πάτμον οἰκεῖν καταδικασθῆναι τὴν νῆσον.	Γράφων	γέ τοι ὁ Εἰρηναῖος περὶ
[3, 4]	ὡς περὶ ἰδίου τινὸς εὐαγγελίου	γράφων	ἔλεγεν· κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου»
[3, 3]	περὶ τῶν ἐνδιαθήκων καὶ ὁμολογουμένων	γραφῶν	καὶ ὅσα περὶ τῶν μὴ
[3, 0]	ΚΕ Περὶ τῶν ὁμολογουμένων θείων	γραφῶν	καὶ τῶν μὴ τοιούτων. ΚϚ
[3, 31]	ἐπιδείκνυται, ἣν Οὐίκτορι Ῥωμαίων ἐπισκόπῳ	γράφων,	ὁμοῦ τε αὐτοῦ καὶ Φιλίππου
[3, 36]	ἀξιῶν. Ὁ δ' αὐτὸς Σμυρναίοις	γράφων,	οὐκ οἰδ' ὁπόθεν ῥητοῖς συγκέχρηται,
[3, 9]	τῆς λεγομένης παλαιᾶς τῶν ἐνδιαθήκων	γραφῶν	τίθησι, τίνα τὰ παρ' Ἑβραίοις
[3, 3]	φανεῖσα, μετὰ τῶν ἄλλων ἐσπουδάσθη	γραφῶν.	Τό γε μὴν τῶν ἐπικεκλημένων
[3, 8]	καὶ φάλαγγες ἔνοπλοι διᾴττουσαι τῶν	νεφῶν	καὶ κυκλούμεναι τὰς πόλεις. Κατὰ
[3, 6]	μὲν τέγη πεπλήρωτο γυναικῶν καὶ	βρεφῶν	λελυμένων, οἱ στενωποὶ δὲ γερόντων
[3, 6]	ἐξῄεσαν, τάς τε ἀκμὰς τῶν	ξιφῶν	ἐδοκίμαζον ἐν τοῖς πτώμασιν, καί
[3, 32]	ἑτέρους ἀπογόνους ἑνὸς τῶν φερομένων	ἀδελφῶν	τοῦ σωτῆρος, ᾧ ὄνομα Ἰούδας,
[3, 3]	πρεσβύτεροι ὡς ἀναμφιλέκτῳ ἐν τοῖς	σφῶν	αὐτῶν κατακέχρηνται συγγράμμασιν· τὴν δὲ
[3, 24]	μυρία γε καὶ ἀπόρρητα λέγειν	ἔχων,	ἅτε τῶν μέχρις οὐρανοῦ τρίτου
[3, 29]	λέξιν ἱστορεῖ· Ὡραίαν, φασί, γυναῖκα	ἔχων	οὗτος, μετὰ τὴν ἀνάληψιν τὴν
[3, 20]	Νέρωνος ὡμότητος. Ἀλλ' οἶμαι, ἅτε	ἔχων	τι συνέσεως, τάχιστα ἐπαύσατο, ἀνακαλεσάμενος
[3, 6]	διηρεύνων, μή τις ὑπὸ κόλπον	ἔχων	τροφήν, σκήπτοιτο τὸν θάνατον αὐτῷ.
[3, 21]	Κλήμης ἡγεῖτο, τρίτον καὶ αὐτὸς	ἐπέχων	τῶν τῇδε μετὰ Παῦλόν τε
[3, 6]	ὡς οὐ διήρκουν, ἀπὸ τῶν	τειχῶν	ἐρρίπτουν εἰς τὰς φάραγγας. Περιιὼν
[3, 28]	σάρκα πολιτευομένην δουλεύειν. Καὶ ἐχθρὸς	ὑπάρχων	ταῖς γραφαῖς τοῦ θεοῦ, ἀριθμὸν
[3, 13]	ἐκκλησίας δυοκαίδεκα τὴν λειτουργίαν ἐνιαυτοῖς	κατασχών,	Ἀνεγκλήτῳ ταύτην παραδίδωσιν. Τίτον δὲ
[3, 9]	τὰ πρῶτα καὶ τοῖς ὕστερον	παρατυχὼν	ἐξ ἀνάγκης» Μάλιστα δὲ τῶν
[3, 4]	ὡμιληκώς, ἧς ἀπὸ τούτων προσεκτήσατο	ψυχῶν	θεραπευτικῆς ἐν δυσὶν ἡμῖν ὑποδείγματα
[3, 6]	μηδὲ τοῖς ῥυπαρωτάτοις τῶν ἀλόγων	ζῴων	πρόσφορα συλλέ γοντες ἐσθίειν ὑπέφερον.