Fable
[81]	(καὶ γὰρ ἐκρύβη ἐπὶ πέτρας	ὀ	ὄφις) τῷ ἀνθρώπῳ ἔφησε τοιάδε
[79]	δὲ ἐξαναστὰς ἐδίωκε· τοῦτο δὲ	ὁ	ἀετὸς ἔρριψε. Καὶ ἀναλαβόμενος αὐτὸ
[81]	ὄφις ἐξελθὼν τοῦ θηρεῦσαι, εὐθὺς	ὁ	ἀνὴρ καταδραμὼν ὀπίσω στερρῶς κατ'
[79]	συμπατεῖσθαι τῇ τοῦ τοίχου καταβολῃ	ὁ	ἀνήρ· μικρὸν γὰρ ἐκείνου ὑποχωρήσαντος,
[60]	καὶ προσφάγματος θερμοῦ σφόδρα ὄντος,	ὁ	ἄνθρωπος ἀναιρούμενος κατὰ μικρὸν τῷ
[61]	χρυσὸς ἐξ αὐτῆς, ὃν συναγαγὼν	ὁ	ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς τυγχάνεις, ὡς
[61]	χρυσὸς πολλοστὸς παραχρῆμα, ὅνπερ συνάγων	ὁ	ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς ὑπάρχεις, ὡς
[55]	ὑγιῆ αὐτὸν ἀποκατέστησαν. Ἐξαναστὰς οὖν	ὁ	ἄνθρωπος, ἐπειδὴ βοῶν ἠπόρει, στεατίνους
[57]	Καὶ τότε ἐπιγνοὺς τὸ δῶρον	ὁ	ἄνθρωπος προσκυνήσας καὶ εὐχαριστήσας ᾤχετο.
[60]	χειμῶνος καταλαβόντος καὶ ψύχους γενομένου,	ὁ	ἄνθρωπος προσφέρων τὰς χεῖρας τῷ
[60]	μικρὸν δὲ ἐδέσματος θερμοῦ προσενεχθέντος,	ὁ	ἄνθρωπος προσφέρων τῷ στόματι ἐφύσα
[60]	Χειμῶνος δὲ καὶ ψύχους γενομένου,	ὁ	ἄνθρωπος τὰς χεῖρας αὐτοῦ προσφέρων
[59]	ἀνδρὶ λέοντα συμπνίγοντι ὁμοίαν. Καὶ	ὁ	ἄνθρωπος ὑποδείξας ταῦτ' ἔφη· Ἴδε
[61]	ἔπραττε καὶ πλείω τούτων, μᾶλλον	ὁ	αὐτὸς διῆγεν ἐν πενίᾳ. Καὶ
[70]	δὲ ἔτριζεν ἰσχυρῶς. Θυμωθεὶς οὖν	ὁ	βοηλάτης εἶπεν αὐτῇ· Ὦ κακὸν
[73]	ἱμάτιον ἀποδύσασθαι· οὗτως οὖν ἡττήθη	ὁ	Βορρᾶς. Ὅτι πραοτέρως ἐπιχειρῶν τινι
[92]	Ὢ πόσα κάμνεις καὶ ταλαιπωρεῖς.	Ὁ	βοῦς δὲ ἐσίγα καὶ τὴν
[92]	ἐκράτησαν τοῦ σφάξαι. Ἰδὼν δὲ	ὁ	βοῦς ἐμειδίασε καὶ πρὸς αὐτὴν
[78]	δι' ἣν αὐτὸν ἐκάλει, δειλιάσας	ὁ	γέρων ἔφη· Ἴνα μου τὸν
[78]	δι' ἣν αἰτίαν αὐτὸν παρακαλεῖται,	ὁ	γέρων ἔφη· Ἴνα τὸ φορτίον
[55]	διάξουσι μίαν ἔπαυλιν οἰκοῦντες. Καὶ	ὁ	γναφεὺς ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε
[56]	διάξουσι μίαν ἔπαυλιν οἰκοῦντες. Καὶ	ὁ	γναφεὺς ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε
[58]	προσδήσας ὑφῆψε πυρί. Ταύτην δὲ	ὁ	δαίμων εἰς τὰς ἀρούρας τοῦ
[53]	οἱ μὲν λοιποὶ πάντες διενήχοντο,	ὁ	δὲ Ἀθηναῖος παρ' ἕκαστα τὴν
[59]	ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα πνίγοντος.	Ὁ	δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι
[64]	τὴν ἄρουραν τὸ ἄροτρον ἔσυρεν.	Ὁ	δὲ ἀρότης ἐπανελθὼν καὶ θεασάμενος
[66]	Διὸς τύραννον ἢ στρατηγὸν λαβεῖν.	Ὁ	δὲ βδελυχθεὶς αὐτοὺς ὕδρον ἔδωκε
[92]	σχοινίῳ εἵλκετο ἐπὶ τὸ τυθῆναι.	Ὁ	δὲ βοῦς εἶπεν αὐτῷ· Εἰς
[85]	καὶ τεττίγων κελαδούντων ἦν καταφυγή.	Ὁ	δὲ γεωργὸς ὡς ἄκαρπον ἐκτεμεῖν
[81]	παρεκάλει αὐτὸν ὅπως αὐτῷ διαλλαγῇ.	Ὁ	δὲ εἶπεν· Ἀλλ' οὔτε ἐγὼ
[87]	νοσοῦσα ἰατρὸν ἐπὶ μισθῷ παρεκάλεσεν.	Ὁ	δὲ εἰσιών, ὁπότε αὐτὴν ἔχριε,
[98]	αὐτόν, σὺν φιλοφροσύνῃ διεπέρασεν αὐτόν.	Ὁ	δὲ εἱστήκει τὴν αὑτοῦ πενίαν
[67]	καὶ τῆς ὁδοῦ πόρρω λίμνην,	ὁ	δὲ ἐν ὁδῷ μικρὸν ὕδωρ
[79]	ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φακιόλιον.	Ὁ	δὲ ἐξαναστὰς ἐδίωκε· τοῦτο δὲ
[55]	εὑρήσεις ἐκεῖσε χρυσίου τάλαντα ἑκατόν.	Ὁ	δὲ, ἔξυπνος γενόμενος, μετὰ πολλῆς
[81]	Γεωργοῦ παῖδα ὄφις ἑρπύσας ἀπέκτεινεν.	Ὁ	δὲ ἐπὶ τούτῳ δεινοπαθήσας πέλεκυν
[68]	ὁ ἕτερος συνεβούλευεν ἀμελητὶ ἅλλεσθαι.	Ὁ	δὲ ἕτερος ἔλεγεν· Ἐὰν οὖν
[67]	λίμνῃ καὶ τῆς ὁδοῦ πόρρω,	ὁ	δὲ ἕτερος μικρὸν ἔχων ὕδωρ
[99]	μετὰ τῶν λοιπῶν φυτῶν ἐποίησας;	Ὁ	δὲ Ζεὺς εἶπεν· Ὑμεῖς αὐταὶ
[58]	ἦν δὲ καιρὸς τοῦ ἀμήτου.	Ὁ	δὲ ἠκολούθει θρηνῶν μηδὲν θερίσας.
[73]	ὀπῇ, τὴν ψόαν ἔξω ἐάσας.	Ὁ	δὲ Ἥλιος τὸ μὲν πρῶτον
[81]	ἐκάλει τὸν ὄφιν πρὸς εἰρήνην.	Ὁ	δὲ κάτωθεν λεπτὸν αὐτὸς συρίσας
[56]	καὶ κναφέα παραγενόμενον αὐτῷ συνοικῆσαι.	Ὁ	δὲ κναφεὺς ὑπολαβὼν ἔφη· Ἀλλ'
[82]	τὸν ἑαυτοῦ κόλπον θερμαίνειν ἐπειρᾶτο.	Ὁ	δὲ μέχρι μὲν ὑπὸ τοῦ
[85]	καὶ σὲ τὸν γεωργὸν τέρπειν.	Ὁ	δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας, καὶ
[92]	βοῦς ἀποζευχθεὶς εἰς νομὴν ἀπελύθη·	ὁ	δὲ μόσχος σχοινίῳ εἵλκετο ἐπὶ
[79]	αὐτοῦ θαυμάσας, ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐλεύθερον.	Ὁ	δὲ οὐκ ἄμοιρος αὐτῷ χάριτος
[67]	διάγῃ καὶ ἀσφαλεστέρας διαίτης μεταλαμβάνῃ.	Ὁ	δὲ οὐκ ἐπείθετο λέγων δυσαποσπάστως
[55]	ἐκεῖσε λῃσταῖς συνελήφθη ὑπ' αὐτῶν.	Ὁ	δὲ παρεκάλει αὐτοὺς λέγων· Ἄφετέ
[73]	τὸ ἱμάτιον φυσῶν ἤλπιζε συλήσειν.	Ὁ	δὲ ῥιγῶν καὶ κρατήσας ἀμφοτέραις
[66]	Δία, δεόμενοι βασιλέα αὐτοῖς παρασχεῖν.	Ὁ	δὲ συνιδὼν τὴν εὐήθειαν αὐτῶν
[79]	ἀετὸς ἐθηρεύθη καὶ γνωσθεὶς ἀπελύθη.	Ὁ	δὲ τοῦ καλοῦ μὴ ἐπιλαθόμενος
[68]	οὗτος, εἰς τόδε τὸ φρέαρ.	Ὁ	δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· Ἂν οὖν
[94]	ἡσυχίας φερομένων, αὐτὸς μόνος βοᾷ.	Ὁ	δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε
[86]	παῖδες στασιάζοντες. Γεωργοῦ παῖδες ἐστασίαζον.	Ὁ	δὲ, ὡς πολλὰ παραινῶν οὐκ
[93]	τὸν λέοντά σοι ἤδη δείξω.	Ὁ	δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου
[94]	ἔρια τε καὶ ἄρνας παρεχομένου	ὁ	δεσπότης ἀφέξεται· ὁμοίως δὲ καὶ
[80]	πρὸς ἀλλήλους· Ἀπιτέον ἡμῖν ἐνθένδε·	ὁ	δεσπότης γάρ, εἰ οὐδὲ τῶν
[98]	προσδραμὼν καὶ αὐτὸν διεπέρασε. Καὶ	ὁ	Διογένης προσελθὼν αὐτῷ εἶπεν· Ἀλλ'
[68]	δὲ ἐγένοντο κατά τι φρέαρ,	ὁ	ἕτερος συνεβούλευεν ἀμελητὶ ἅλλεσθαι. Ὁ
[79]	Μετὰ γὰρ τὸ καταδιῶξαι τοῦτον,	ὁ	εὐεργέτης ἀπέρριψε τὸ ἀναληφθέν, πληρεστάτην
[66]	πρῶτον λίαν εἶναι νωχελῆ. Καὶ	ὁ	Ζεὺς ἀγανακτήσας καθ' αὐτῶν ὕδρον
[99]	βιαίως τὴν τομὴν ὑφιστάμεθα. Καὶ	ὁ	Ζεύς· Ὑμεῖς αὐταὶ αἴτιοι τῆς
[87]	μηδὲν δώσειν. Ἐνεχείρησε μὲν οὖν	ὁ	ἰατρὸς τῇ θεραπείᾳ· καθ' ἡμέραν
[84]	πλουτίσαι σε βουλομένη; Εἰ γὰρ	ὁ	καιρὸς μεταβάλοι καὶ πρὸς ἑτέρας
[84]	πλουτῆσαι βουλομένη σε; Ἂν γὰρ	ὁ	καιρὸς μεταλλάξῃ {τὴν φύσιν} καὶ
[83]	ἀπεδίδου. Τοῦτο μὲν ἔγνωσαν ὅτι	ὁ	κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις.
[83]	ἀνέδωκεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	ὁ	κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς ἀνθρώποις.
[94]	ὅτι εἰκότως ἐκεῖνοι ἀνοιμώζουσιν οἷς	ὁ	κίνδυνος οὐ περὶ χρημάτων ἐστίν,
[97]	αἱροῦνται. ~Διογένης καὶ φαλακρός. Διογένης	ὁ	κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος ὑπό τινος
[80]	ἔνθεν· ὡς ὁρῶμεν γάρ ὅτι	ὁ	κύριος ἡμῶν τῶν ἐργαζομένων βοῶν
[98]	κακοῦ ἀπηλλάγησαν. ~Διογένης ὁδοιπορῶν. Διογένης	ὁ	κύων ὁδοιπορῶν, ὡς ἐγένετο κατά
[59]	ὑπὲρ ἅπαν θηρίον. Ὑπολαβὼν δὲ	ὁ	λέων οὕτως ἔφη· Ἐφ' ὑμῶν
[62]	συμμαχίᾳ, κἀγὼ πόρρω ἔσομαι θεατής.	Ὁ	λόγος ἁρμόζει πρός τινα πλούσιον
[81]	εἰς τὸν τοῦ παιδὸς τάφον.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι αἱ μεγάλαι
[66]	ἔπεμψεν, ὑφ' οὗ συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι ἄμεινόν ἐστι
[82]	Δίκαια πάσχω, τὸν πονηρὸν οἰκτείρας.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι ἀμετάθετοί εἰσιν
[80]	βοῶν ἀπέσχετο, ἡμῶν πῶς φείσεται;	Ὁ	λογός δηλοῖ ὅτι δεῖ τούτους
[94]	ἐμὲ δὲ διὰ τὰ κρέα.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι εἰκότως ἐκεῖνοι
[75]	τότε δὲ πρὶν ἢ συλληφθῆναι.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι ἐπὶ τοῖς
[55]	γὰρ ἐγὼ λευκανῶ, σὺ ασβολώσεις.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ
[56]	γὰρ ἐγὼ λευκανῶ, σὺ ασβολώσεις.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ
[82]	ὃν ἔδει καὶ ἐρρωμένον ἀναιρεῖν;	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι πονηρία εὐεργετουμένη
[90]	γενομένην μηκέτι μηδὲ ἅπαξ τεκεῖν.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι τινὲς τῶν
[86]	ἔσεσθε· ἐὰν δὲ στασιάζητε, εὐάλωτοι.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι τοσοῦτον ἰσχυροτέρα
[51]	γὰρ καὶ Ῥόδος καὶ πήδημα.	Ὁ	λόγος δηλοῖ ὅτι ὧν πρόχειρος
[77]	μεχρὶ παντελῶς ἀπέβαλε τὴν γλῶσσαν.	Ὁ	λόγος εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν
[68]	ὕδωρ ξηρανθῇ, πῶς δυνησόμεθα ἀναβῆναι;	Ὁ	λόγος ἡμᾶς διδάσκει μὴ ἀπερισκέπτως
[74]	τοῦ κλέπτου χεῖρας ἐκφύγω. Οὗτος	ὁ	λόγος λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν
[73]	τοῦ κλέπτου χεῖρας ἐκφύγω. Οὗτος	ὁ	λόγος λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν
[84]	τὴν Τύχην μέμψῃ. Διδάσκει ἡμᾶς	ὁ	λόγος ὅτι χρὴ ἐπιγινώσκειν τὸν
[67]	βάτραχοι ἀλλήλοις ἐγειτνίων. Ἐνέμοντο δὲ	ὁ	μὲν βαθείαν καὶ τῆς ὁδοῦ
[92]	ἀγρόται τοῖς θεοῖς ἤθελον θύειν,	ὁ	μὲν γέρων βοῦς ἀποζευχθεὶς εἰς
[67]	βάτραχοι ἀλλήλοις ἐγειτνίων καὶ ἐνέμοντο	ὁ	μὲν εἰς βαθείᾳ λίμνῃ καὶ
[67]	ἔχων ὕδωρ καὶ πλησίον ὁδοῦ.	Ὁ	μὲν οὖν ἐν τῇ βαθείᾳ
[51]	ἐστιν, ἰδοῦ Ῥόδος, καὶ ἀποπήδησον.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὁτι, ἐὰν μὴ
[60]	θερμὸ καὶ τὸ ψυχρὸν ἐξάγεις.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ φεύγειν
[75]	ὄφελος, ἀλλὰ πρὶν ἢ συλληφθῆναι.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι ἐπὶ τοῖς
[83]	σκαφεῖσα πολλαπλασίονα τὸν καρπὸν ἀνέδωκεν.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ κάματος
[69]	σαυτὸν χωλὸν ὄντα μὴ θεραπεύων;	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ παιδείας
[98]	κρίσει, ἀλλὰ νόσῳ αὐτὸ ποιεῖς.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ μετὰ
[87]	φῇς, οὐδ' ὁτιοῦν ἐκείνων ὁρῶ.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ πονηροὶ
[55]	ἐπιδώσω ὑμῖν χρυσίου χίλια τάλαντα.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ ψευδεῖς
[68]	ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ, πῶς ἀναβησόμεθα;	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ
[88]	ἕξιν σοι καταστάντος τοῦ πάθους.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ
[81]	βλέπων καθ' ὥραν, οὐκέτι εἰρηνεύσεις.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐδεὶς μίσους
[61]	τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς καλοῖς ἠμείψω.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐδὲν ὠφελήσεις
[61]	τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς καλοῖς ἠμείψω.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐκ ὡφεληθήσῃ
[56]	ἐγὼ λευκαίνω, αὐτὸς ἀσβόλης πληροῖς.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶν τὸ
[78]	Ἴνα μου τὸν φόρτον ἄρῃς.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος
[78]	ἔφη· Ἴνα τὸ φορτίον ἄρῃς.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος
[59]	πολλοὺς ἂν εἶδες ὑποκάτω λεόντων.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ καυχώμενοι
[91]	οὐδὲ ἀνθρώπων βουλὴν μεταπεῖσαι ἠδυνήθης;	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ μεγάλα
[90]	γενομένης, οὐδὲ τὸ ἅπαξ ἔτικτεν.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ τῶν
[89]	ἀλεκτρυόνων ὥραν, ἔννυχώτερον ταύτας ἀνίσπη.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοῖς ἀνθρώποις
[92]	ἤργεις διότι ἔμελλες ἀρτίως τυθῆναι.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι τὸν ἀργοῦντα
[80]	ἐφείσατο, ἡμῶν {δὲ} πῶς φείσεται;	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι τούτους μάλιστα
[84]	τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην μέμψη.	Ὁ	μῦθος δηλοῖ ὅτι χρὴ τὸν
[93]	{Ὅτι} τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς	ὁ	μῦθος ἐλέγχει, τοὺς τολμηροὺς ἐν
[63]	νεκροὺς ἤσθιες καὶ μὴ ζῶντας.	Ὁ	μῦθος οὗτος ἐλέγχει τοὺς πλεονέκτας
[63]	ἀλλὰ μὴ τοὺ ζῶντας Οὗτος	ὁ	μῦθος πλεονέκτας τοὺς ἐν ὑποκρίσει
[77]	παντελῶς πᾶσαν τὴν γλῶσαν ἀνήλωσεν.	Ὁ	μῦθος πρὸς τοὺς ἐν φιλονεικίαις
[76]	εἰς κόρην εὐειδῆ, καὶ οὕτως	ὁ	νεανίσκος θεασάμενος αὐτὴν καὶ ἐρασθεὶς
[85]	κατοικεσία ἅμα τεττίγων φωνούντων, κελαδούντων.	Ὁ	οὖν γεωργὸς ὡς ἄχρηστον ὑπάρχον
[81]	τὸν παγκάκιστον ὄφιν. Καὶ δὴ	ὁ	ὄφις ἐξελθὼν τοῦ θηρεῦσαι, εὐθὺς
[69]	θεραπεύων; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	ὁ	παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων, πῶς ἄλλους
[69]	χλωρὸν ὄντα οὐκ ἰατρεύεις; {Ὅτι}	ὁ	παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων πῶς ἑτέρους
[81]	δὲ μέγα ἐγένετο γονεῦσιν. Τότε	ὁ	πατὴρ πληγεὶς ὑπὸ τῆς λύπης
[62]	τὴν ἐργασίαν· ἅπτεσθαι μὲν ἐλαύνει	ὁ	πόθος, ἀπέχεσθαι δὲ ὁ τρόπος.
[96]	λάβωνται, δοκοῦσί τινες εἶναι. ~Δημάδης	ὁ	ῥήτωρ. Δημάδης ὁ ῥήτωρ δημηγορῶν
[96]	εἶναι. ~Δημάδης ὁ ῥήτωρ. Δημάδης	ὁ	ῥήτωρ δημηγορῶν ποτε ἐν Ἀθήναις,
[60]	Τὸ ἔδεσμα καταψύχω. Ὑπολαβὼν δὲ	ὁ	σάτυρος· Ἀλλ' ἔγωγε, ἔφη, ἀπὸ
[58]	ἀκμαιότητος. Ἠκολούθει τοίνυν αὐτῇ βοῶν	ὁ	ταλαίπωρος ἑαυτόν τε ὁδυρόμενος καὶ
[88]	πολυανδρίου. Ἐκείνου δὲ φήσαντος· Τίς	ὁ	τὴν θύραν κόπτων; ἡ γυνὴ
[88]	θύραν κόπτων; ἡ γυνὴ ἀπεκρίνατο·	Ὁ	τοῖς νεκροῖς τὰ σιτία κομίζων
[62]	ἐλαύνει ὁ πόθος, ἀπέχεσθαι δὲ	ὁ	τρόπος. Ὢ τύχης διδούσης καὶ
[69]	δυνήσεται; (Βάτραχος ἰατρός καὶ ἀλώπηξ.	Ὁ	τῷ πηλῷ συζῶν βάτραχος εἰς
[69]	εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων, οἷος οὐδὲ	ὁ	τῶν θεῶν ἰατρὸς Παιών. Καὶ
[80]	ἔπειτα τὰς αἶγας. Ὡς δὲ	ὁ	χειμὼν ἐπεκράτει, ἐπὶ τοὺς ἀροτῆρας
[80]	πρόβατα κατέφαγεν. Ἐπειδὴ δὲ ἔτι	ὁ	χειμὼν ἐπέμενε, καὶ τὰς αἶγας
[79]	πεπονθότας ἔκ τινος ἀντευεργετεῖν χρή·	ὃ	γὰρ ἀγαθὸν ποιήσεις, ἀντιδοθήσεταί σοι.
[76]	αὐτῆς καὶ τὸν ἄνδρα ἐκεῖνον·	ὃ	δὴ καὶ ἔπραξεν ἡ θεά.
[58]	ποινητῆρος καὶ τοὺς ἄγρους καθωδήγησεν,	ὃ	δὴ καὶ κατέκαυσεν· ὥρα γὰρ
[72]	εἰς φάραγγα κοιλώδη, Δέον βοηθεῖν,	ὅδε	ἀργὸς εἱστήκει, Τῷ δὲ Ἡρακλεῖ
[82]	(Ὁδοιπόρος καὶ ἔχις. Ὁδοιπόρος χειμῶνος	ὁδεύων	ὥρᾳ, ὡς ἐθεάσατο ἔχιν ὑπὸ
[98]	ταῦτα διανοουμένου, ἐκεῖνος θεασάμενος ἕτερον	ὁδοιπόρον	διελθεῖν μὴ δυνάμενον, προσδραμὼν καὶ
[82]	πονηρίαι, κἂν τὰ μέγιστα φιλανθρωπεύωνται.	(Ὁδοιπόρος	καὶ ἔχις. Ὁδοιπόρος χειμῶνος ὁδεύων
[82]	μέγιστα φιλανθρωπεύωνται. (Ὁδοιπόρος καὶ ἔχις.	Ὁδοιπόρος	χειμῶνος ὁδεύων ὥρᾳ, ὡς ἐθεάσατο
[73]	τὸν Ἥλιον, ποῖος ἐξ αὐτῶν	ὁδοιποροῦντός	τινος τὸ ἱμάτιον ἀποδύσει. Βορρᾶς
[98]	ὅτι κρανίου κακοῦ ἀπηλλάγησαν. ~Διογένης	ὁδοιπορῶν.	Διογένης ὁ κύων ὁδοιπορῶν, ὡς
[98]	~Διογένης ὁδοιπορῶν. Διογένης ὁ κύων	ὁδοιπορῶν,	ὡς ἐγένετο κατά τινα ποταμὸν
[78]	κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν	ὁδὸν	ἐβάδιζε. Διὰ δὲ τὸν κόπον
[78]	κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν	ὁδὸν	ἐβάδιζε, καὶ διὰ τὸν πολὺν
[96]	χελιδὼν καὶ ἔγχελυς τὴν αὐτὴν	ὁδὸν	ἐβάδιζον· γενομένων δὲ αὐτῶν κατά
[94]	δὲ δέλφακος παρ' ὅλην τὴν	ὁδὸν	κεκραγότος, ἀλώπηξ ἀκούσασα ἐπυνθάνετο αὐτοῦ
[93]	ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς	ὀδόντας	συγκρούων εἶπεν· Ἴχνη μόνα ζητῶ,
[78]	Διὰ δὲ τὸν κόπον τῆς	ὁδοῦ	ἀποθέμενος τὸ φορτίον τὸν Θάνατον
[67]	μικρὸν ἔχων ὕδωρ καὶ πλησίον	ὁδοῦ.	Ὁ μὲν οὖν ἐν τῇ
[67]	ὁ μὲν βαθείαν καὶ τῆς	ὁδοῦ	πόρρω λίμνην, ὁ δὲ ἐν
[67]	εἰς βαθείᾳ λίμνῃ καὶ τῆς	ὁδοῦ	πόρρω, ὁ δὲ ἕτερος μικρὸν
[94]	εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε οὐ μάτην	ὀδύρομαι·	εὖ γὰρ οἶδα ὅτι τοῦ
[58]	βοῶν ὁ ταλαίπωρος ἑαυτόν τε	ὁδυρόμενος	καὶ τῆς οἰκείας ἐπινοίας καταμεμφόμενος.
[65]	οὐρανὸν ἔλαθε καταπεσὼν εἰς φρέαρ.	Ὀδυρομένου	δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος, παριών
[59]	τοῖς λόγοις. Ἐν δὲ τῇ	ὁδῷ	εὗρον πετρίνην στήλην ἀνδρὶ λέοντα
[59]	ἐκαυχῶντο. Καὶ δὴ ἐν τῇ	ὁδῷ	ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα
[67]	πόρρω λίμνην, ὁ δὲ ἐν	ὁδῷ	μικρὸν ὕδωρ ἔχων. Καὶ δὴ
[92]	τὴν αὔλακα ἔτεμνεν. Ἐπεὶ δὲ	οἱ	ἀγρόται τοῖς θεοῖς ἤθελον θύειν,
[85]	καὶ ἐπεμελεῖτο. Ὅτι οὐ τοσοῦτον	οἱ	ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι
[66]	εἰς τὴν λίμνην καθῆκε. Καὶ	οἱ	βάτραχοι, τὸ μὲν πρῶτον καταπλαγέντες
[100]	καὶ δρῦς. Δρυοτόμοι δρῦν ἔσχιζον·	οἱ	δὲ ἐξ αὐτῆς σφῆνας ποιήσαντες
[55]	δαίμονες, ἰδοῦ τὴν εὐχὴν ἀπετέλεσα.	Οἱ	δὲ θεοὶ βουλόμενοι αὐτὸν ἀνταμύνασθαι,
[80]	ἐπὶ τοὺς ἀροτῆρας βοῦς ἐχώρησεν.	Οἱ	δὲ κύνες θεασάμενοι τὰ πραττόμενα
[83]	μου τῶν ἀμπέλων θησαυρὸς ἀπόκειται.	Οἱ	δὲ μετὰ τὴν αὐτοῦ τελευτὴν
[55]	βόας προσάξω ὑμῖν εἰς θυσίαν.	Οἱ	δὲ πειράζειν αὐτὸν βουλόμενοι ῥᾴδιον
[85]	πέλεκυν λαβὼν ἐπέφερε τὴν πλήγην.	Οἱ	δὲ τέττιγες καὶ οἱ στρουθοὶ
[67]	παριοῦσαν συνθλᾶσαι αὐτόν. Οὕτως καὶ	οἱ	ἐν τοῖς φαύλοις ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες
[80]	βόας ἐχώρησεν. Ἰδόντες δὲ ταῦτα	οἱ	κύνες ἔφησαν πρὸς ἀλλήλους· Πορευθῶμεν
[53]	γενομένου καὶ τῆς νηὸς περιτραπείσης,	οἱ	μὲν λοιποὶ πάντες διενήχοντο, ὁ
[83]	μοι κέκρυπται ζητήσαντες, εὑρήσετε πάντα.	Οἱ	μὲν οὖν οἰηθέντες θησαυρὸν ἐκεῖ
[98]	ποιεῖς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οἱ	μετὰ τῶν σπουδαίων καὶ τοὺς
[87]	δ' οὐδὲν ἰδεῖν δύναμαι. Οὕτως	οἱ	πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν
[87]	ὁρῶ. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οἱ	πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων ἐξ ὧν
[64]	ἐπὶ τὸ γεωπονεῖν τραπείης. Οὕτως	οἱ	πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων, κἂν χρηστότητα
[85]	πλήγην. Οἱ δὲ τέττιγες καὶ	οἱ	στρουθοὶ ἱκέτευον τὴν καταφυγὴν αὐτῶν
[67]	αὐτόν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων	οἱ	τοῖς φαύλοις ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν
[76]	ἀποκατέστησεν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων	οἱ	φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι,
[55]	τάλαντα. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οἱ	ψευδεῖς τῶν ἀνθρόπων ἐχθραίνουσι τὸ
[80]	ὅτι δεῖ τούτους μάλιστα φυλάττεσθαι	οἳ	οὐδὲ τῆς κατὰ τῶν οἰκείων
[65]	τις ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων	οἳ	παραδόξως ἀλαζονεύονται, μηδὲ τὰ κοινὰ
[84]	τοῦτό σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι,	οἶδ'	ὅτι τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην
[94]	οὐ μάτην ὀδύρομαι· εὖ γὰρ	οἶδα	ὅτι τοῦ μὲν προβάτου ἔρια
[54]	ψηλαφήσας καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν· Οὐκ	οἶδα	πότερον λύκου ἐστὶν ἢ ἀλώπεκος
[83]	εὑρήσετε πάντα. Οἱ μὲν οὖν	οἰηθέντες	θησαυρὸν ἐκεῖ που κατορωρύχθαι, πᾶσαν
[76]	νεανίσκος θεασάμενος αὐτὴν καὶ ἐρασθεὶς	οἴκαδε	ὡς ἑαυτὸν ἀπήγαγε. Καθημένων δὲ
[58]	ἑαυτόν τε ὁδυρόμενος καὶ τῆς	οἰκείας	ἐπινοίας καταμεμφόμενος. Ὅτι πρᾷον εἶναι
[56]	αὐτῷ σύνοικος γένηται, διεξιὼν ὡς	οἰκειότεροι	ἀλλήλοις ἔσονται καὶ λυσιτελέστερον διάξουσι
[55]	αὐτῷ σύνοικος γένηται, διεξιὼν ὡς	οἰκειότεροι	ἀλλήλοις ἔσονται καὶ λυσιτελέστερον διάξουσι
[80]	οἳ οὐδὲ τῆς κατὰ τῶν	οἰκείων	ἀδικίας ἀπέχονται. (Γεωργὸς καὶ κύνες.
[80]	φυλάττεσθαι χρὴ οἵτινες οὐδὲ τῶν	οἰκείων	ἀπέχονται. ~(Γεωργὸς καὶ ὄφις τὸν
[100]	τῶν ἀπαισίων ὅσον ὑπὸ τῶν	οἰκείων.	(Δρυοτόμοι καὶ δρῦς. Δρυοτόμοι δρῦν
[62]	ποίαν ἔλθω μηχανήν; ἄπειμι τοὺς	οἰκέτας	δεῦρο κομίσων λαβεῖν ὀφείλοντας τῇ
[87]	ἐμῶν κατὰ τὴν ἐμαυτῆς ἔβλεπον	οἰκίαν·	νῦν δ' ὅτε με σὺ
[89]	ἔγνωσαν δεῖν τὸν ἐπὶ τῆς	οἰκίας	ἀλέκτορα ἀποπνίξαι· ἐκεῖνον γὰρ ᾤοντο
[89]	ἔγνωσαν δεῖν τὸν ἐπὶ τῆς	οἰκίας	ἀποκτεῖναι ἀλεκτρυόνα, ὡς ἐκείνου νύκτωρ
[56]	καὶ γναφεύς. Ἀνθρακεὺς ἐπί τινος	οἰκίας	ἐργαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ
[55]	καὶ γναφεύς. Ἀνθρακεὺς ἐπί τινος	οἰκίας	ἐργαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ
[56]	γναφεύς. Ἀνθρακεὺς ἐπί τινος οἰκῶν	οἰκίας	ἠξίου καὶ κναφέα παραγενόμενον αὐτῷ
[87]	πάντα, ἔφη, τὰ ἐπὶ τῆς	οἰκίας	σκεύη, νῦν δ' οὐδὲν ἰδεῖν
[87]	αὐτὸς ἕν τι τῶν τῆς	οἰκίας	σκευῶν ὑφαιρούμενος ὁσημέραι ἀπῄει. Ἡ
[55]	καὶ λυσιτελέστερον διάξουσι μίαν ἔπαυλιν	οἰκοῦντες.	Καὶ ὁ γναφεὺς ὑποτυχὼν ἔφη·
[56]	καὶ λυσιτελέστερον διάξουσι μίαν ἔπαυλιν	οἰκοῦντες.	Καὶ ὁ γναφεὺς ὑποτυχὼν ἔφη·
[85]	κέρδος ἐκγενήσεται τούτου; Ὃς μὴ	οἰκτείρας,	μὴ τούτους ἐλεήσας τρισσῶς ἔπληξε
[82]	ἔλεγε· Δίκαια πάσχω, τὸν πονηρὸν	οἰκτείρας.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ἀμετάθετοί
[67]	οὖν ἐν τῇ βαθείᾳ λίμνῃ	οἰκῶν	βάτραχος παρῄνει τὸν ἕτερον μεταβῆναι
[56]	καὶ γναφεύς. Ἀνθρακεὺς ἐπί τινος	οἰκῶν	οἰκίας ἠξίου καὶ κναφέα παραγενόμενον
[61]	ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς τυγχάνεις, ὡς	οἶμαι,	καὶ ἀγνώμων· τιμῶντά σε γὰρ
[61]	ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς ὑπάρχεις, ὡς	οἶμαι,	καὶ ἀγνώμων· τιμῶντά σε γὰρ
[88]	Ἡ δὲ τὸ στῆθος πατάξασα·	Οἴμοι	τῇ δυστήνῳ, φησίν· οὐδὲν γὰρ
[69]	ζώοις· Ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων,	οἷος	οὐδὲ ὁ τῶν θεῶν ἰατρὸς
[94]	δηλοῖ ὅτι εἰκότως ἐκεῖνοι ἀνοιμώζουσιν	οἷς	ὁ κίνδυνος οὐ περὶ χρημάτων
[62]	λέοντα χρυσοῦν εὑρὼν ἔλεγεν· Οὐκ	οἶσα	τίς γενήσομαι ἐν τοῖς παροῦσιν·
[73]	λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν δυστυχούντων,	οἵτινες	ἀπορούμενοι εὔχονται εὑρεῖν, εὑρόντες δὲ
[74]	λεχθείη ἂν ἐπ' ἀνδρῶν δυστυχούντων,	οἵτινες	ἀπορούμενοι εὔχονται εὑρεῖν, εὑρόντες δὲ
[80]	μάλιστα ἐκφεύγειν καὶ φυλάττεσθαι χρὴ	οἵτινες	οὐδὲ τῶν οἰκείων ἀπέχονται. ~(Γεωργὸς
[96]	τί ἔπαθεν; ἔφη· Κεχόλωται ὑμῖν,	οἵτινες	τὰ τῆς πόλεως πράγματα ἐάσαντες
[94]	ἄστυ. Τοῦ δὲ δέλφακος παρ'	ὅλην	τὴν ὁδὸν κεκραγότος, ἀλώπηξ ἀκούσασα
[96]	εἰσιν ὅσοι τῶν μὲν ἀναγκαίων	ὀλιγωροῦσι,	τὰ δὲ πρὸς ἡδονὴν μᾶλλον
[70]	αὐτόν· Ὦ οὗτος, ἡμῶν τὸ	ὅλον	βάρος φερόντων, σὺ κέκραγας; Οὕτω
[65]	τὸ προάστειον καὶ τὸν νοῦν	ὅλον	ἔχων πρὸς τὸν οὐρανὸν ἔλαθε
[51]	ἥλατο πήδημα ὡς μηδένα τῶν	Ὀλυμπιονικῶν	ἐφικέσθαι· καὶ τούτου μάρτυρας ἔφασκε
[81]	τοῦ νῦν, ἄνθρωπε, μηκέτι κάμῃς,	ὅλως	ἐν ἡμῖν φιλία οὐ προσμένει·
[85]	μὴ φέρον τὸ τοιοῦτον μηδ'	ὅλως.	Τοῦτο δ' ὑπῆρχε στρουθῶν κατοικεσία
[94]	ἔφη πρὸς ταῦτα· Ἀλλ' οὐχ	ὅμοία	γε τῇ ὑμετέρᾳ ἡ ἐμὴ
[59]	πετρίνην στήλην ἀνδρὶ λέοντα συμπνίγοντι	ὁμοίαν.	Καὶ ὁ ἄνθρωπος ὑποδείξας ταῦτ'
[52]	ἐμπίπτει· ἡ γὰρ γυνὴ θαλάσσῃ	ὁμοιοῦται,	ποτὲ μὲν γαληνιῶσα καὶ προσμειδιῶσα,
[79]	Ὅτι τοὺς ἀγαθόν τι πεπονθότας	ὁμοίως	ἀντιποιεῖσθαι χρή. ~(Γεωργὸς καὶ κύνες.
[94]	ἄρνας παρεχομένου ὁ δεσπότης ἀφέξεται·	ὁμοίως	δὲ καὶ τῆς αἰγὸς διὰ
[87]	εἰ μὲν θεραπεύσειεν αὐτήν, τὸν	ὁμολογηθέντα	μισθὸν ωὐτῷ δώσειν, εἰ δὲ
[86]	ὅτι τοσοῦτον ἰσχυροτέρα ἐστὶν ἡ	ὁμόνοια	ὅσον εὐκαταγώνιστος ἡ στάσις. ~(Γραῦς
[71]	τούτους φαγεῖν θέλων διὰ τὴν	ὁμόνοιαν	ἐδειλία· αἰμύλοις δὲ λόγοις τούτους
[71]	φαγεῖν θέλων διὰ τὴν αὐτῶν	ὁμόνοιαν	οὐκ ἠδύνατο· ὑπούλοις δὲ λόγοις
[86]	ὑμεῖς, ὦ παῖδες, ἐὰν μὲν	ὁμοφρονῆτε,	ἀχείρωτοι τοῖς ἐχθροῖς ἔσεσθε· ἐὰν
[82]	τί γὰρ τοῦτον ἀπολλύμενον ἔσῳζον,	ὃν	ἔδει καὶ ἐρρωμένον ἀναιρεῖν; Ὁ
[63]	νεκρὸν σῶμα οὐκ ἐσθίει· πρὸς	ὃν	ἡ ἀλώπηξ εἶπεν· Εἴθε νεκροὺς
[61]	κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς ἐξ αὐτῆς,	ὃν	συναγαγὼν ὁ ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς
[55]	δὲ θεοὶ βουλόμενοι αὐτὸν ἀνταμύνασθαι,	ὄναρ	ἐπιστάντες αὐτῷ εἶπον· Ἄπελθε εἰς
[51]	ἀνανδρίᾳ ἑκάστοτε ὑπὸ τῶν πολιτῶν	ὀνειδιζόμενος,	ἀποδημήσας ποτὲ καὶ μετὰ χρόνον
[52]	{ἂν} αὐτὸν φαλακρὸν ἐποίησαν καὶ	ὄνειδος	ἁπάντων. Ὅτι ἐλεεινός ἐστιν ὃς
[61]	κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς πολλοστὸς παραχρῆμα,	ὅνπερ	συνάγων ὁ ἄνθρωπος ἐβόα· Στρεβλὸς
[69]	σὺ ἄλλους σώσεις, σαυτὸν χωλὸν	ὄντα	μὴ θεραπεύων; Ὁ μῦθος δηλοῖ
[69]	ἄλλους ἰάσῃ, ὃς ἑαυτὸν χλωρὸν	ὄντα	οὐκ ἰατρεύεις; {Ὅτι} ὁ παιδείας
[95]	ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι	ὄντες,	ἂν ταραχῆς λάβωνται, δοκοῦσί τινες
[95]	ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι	ὄντες,	ὅταν ταραχῆς λάβωνται, δοκοῦσί τινες
[99]	Ὅτι αἴτιοι κακῶν ἑαυτοῖς τινες	ὄντες	τὴν μέμψιν ἀφρόνως τῷ θεῷ
[59]	λόγοις ἑαυτοὺς ἐπιφημίζειν, καίπερ μὴ	ὄντες	τοιοῦτοι. ~(Ἄνθρωπος καὶ σάτυρος. Ἄνθρωπόν
[66]	δέ τινι τοῦ ξύλου ἀκινήτως	ὄντος	κατεφρόνησαν ὥστε καὶ ἐπιβάντες ἐπάνωθεν
[76]	θεά. Ἔτι δὲ τοῦ γάμου	ὄντος,	μῦς διέδραμεν ἐν τῷ μέσῳ.
[60]	τραπέζης καὶ προσφάγματος θερμοῦ σφόδρα	ὄντος,	ὁ ἄνθρωπος ἀναιρούμενος κατὰ μικρὸν
[69]	πράγμασιν. ~(Βάτραχος ἰατρός καὶ ἀλώπηξ.	Ὄντος	ποτὲ βατράχου ἐν τῇ λίμνῃ
[94]	περὶ σωτηρίας. (Δέλφαξ καὶ αλώπηξ.	Ὄνῳ	τις ἐπιθεὶς αἶγα καὶ πρόβατον
[68]	Καὶ δὴ βαθεῖ περιέτυχον φρέατι,	ὅπερ	ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ φησί· Συγκατέλθωμεν,
[51]	Ῥόδῳ ἔφασκε πήδημα μέγα πηδῆσαι,	ὅπερ	οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων δύναται πηδῆσαι,
[73]	τὴν κεφαλὴν ἔν τινι πέτρας	ὀπῇ,	τὴν ψόαν ἔξω ἐάσας. Ὁ
[81]	θηρεῦσαι, εὐθὺς ὁ ἀνὴρ καταδραμὼν	ὀπίσω	στερρῶς κατ' αὐτοῦ τὸ ξίφος
[54]	αὐτοῦ χεῖρας ζῷον ἐφαπτόμενος λέγειν	ὁποῖόν	τί ἐστι. Καὶ δή ποτε
[87]	μισθῷ παρεκάλεσεν. Ὁ δὲ εἰσιών,	ὁπότε	αὐτὴν ἔχριε, διετέλει ἐκείνης συμμυούσης
[81]	τὸν φωλεὸν αὐτοῦ εἱστήκει παρατηρούμενος,	ὅπως,	ἂν ἐξίῃ, εὐθέως αὐτὸν πατάξῃ.
[76]	νεανίσκου εὐπρέπους ηὔξατο τῇ Ἀφροδίτῃ	ὅπως	αὐτὴν μεταμορφώσῃ εἰς γυναῖκά. Καὶ
[81]	Εὐλαβηθεὶς δὲ ὕστερον παρεκάλει αὐτὸν	ὅπως	αὐτῷ διαλλαγῇ. Ὁ δὲ εἶπεν·
[56]	αὐτῷ παροικισθέντα, προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν,	ὅπως	αὐτῷ σύνοικος γένηται, διεξιὼν ὡς
[55]	αὐτῷ παροικισθέντα, προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν,	ὅπως	αὐτῷ σύνοικος γένηται, διεξιὼν ὡς
[96]	τι αὐτῷ προσεχόντων, ἐδεήθη αὐτῶν	ὅπως	ἐπιτρέψωσιν αὐτῷ Αἰσώπειον μῦθον εἰπεῖν.
[59]	ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ λέοντι ἔφη·	Ὁρᾷς	σὺ πῶς ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες.
[65]	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς οὐχ	ὁρᾷς;	Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν
[87]	ὑπεσχῆσθαι, ἐὰν θεραπεύσῃ αὐτῆς τὰς	ὁράσεις,	νῦν δὲ χεῖρον διατεθῆναι ἐκ
[91]	Ὦ αὕτη, ἡ τὰς δαιμόνων	ὀργὰς	ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη, πῶς οὐδὲ ἀνθρώπους
[91]	ἔφη· Ἡ τὰς τῶν θεῶν	ὀργὰς	ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη, πῶς οὐδὲ ἀνθρώπων
[58]	καὶ μὴ ἀμέτρως θυμοῦσθαι· ἐξ	ὀργῆς	γὰρ πολλάκις βλάβη γίνεται μεγάλη
[58]	καὶ μὴ ἀμέτρως θυμοῦσθαι· ἐξ	ὀργῆς	γὰρ πολλάκις μεγίστη βλάβη τοῖς
[74]	καὶ λέων. Βουθρέμμων τις ἐν	ὄρει	ταῦρον ἀπώλεσεν. Ταῦρον οὖν ἐπιθύσειν
[90]	ἐὰν πλείονας κριθὰς δώσει τῇ	ὄρνιθι,	τέξεται δὶς τῆς ἡμέρας. Ἡ
[90]	τοῦτο ποιήσασα, καὶ λιπαρᾶς τῆς	ὄρνιθος	γενομένης, οὐδὲ τὸ ἅπαξ ἔτικτεν.
[90]	(Γυνὴ καὶ ὄρνις. Γυνὴ χήρα	ὄρνιν	εἶχε καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὠὸν
[90]	~(Γυνὴ καὶ ὄρνις. Γυνὴ χήρα	ὄρνιν	ἔχουσα καθ' ἑκάστην ἡμέραν ὠὸν
[90]	τοῦτο αὐτῆς ποιησάσης, συνέβη τὴν	ὄρνιν	πίονα γενομένην μηκέτι μηδὲ ἅπαξ
[90]	τὰ παρόντα ἀπολλῦσιν. (Γυνὴ καὶ	ὄρνις.	Γυνὴ χήρα ὄρνιν εἶχε καθ'
[90]	κακῶν αἴτια γίνεται. ~(Γυνὴ καὶ	ὄρνις.	Γυνὴ χήρα ὄρνιν ἔχουσα καθ'
[98]	χάριν ἔχω ἐπὶ τῷ γεγονότι·	ὁρῶ	γὰρ ὅτι οὐ κρίσει, ἀλλὰ
[87]	βλέπειν φῇς, οὐδ' ὁτιοῦν ἐκείνων	ὁρῶ.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ
[80]	Πορευθῶμεν οὖν ἡμεῖς ἔνθεν· ὡς	ὁρῶμεν	γάρ ὅτι ὁ κύριος ἡμῶν
[81]	ἐν ἡμῖν φιλία οὐ προσμένει·	ὁρῶν	γὰρ ἐγὼ τὴν οὐράν μου
[79]	τὸν γεωργόν ποτε ὑπὲρ τοίχου	ὁρῶν	καθήμενον εὐολίσθου, τὸ ἐπὶ τῆς
[81]	οὔτε ἐγὼ δύναμαί σοι εὐνοῆσαι,	ὁρῶν	τὴν κεχαραγμένην πέτραν, οὔτε σὺ
[92]	~(Δάμαλις καὶ βοῦς. Δάμαλις βοῦν	ὁρῶσα	ἐργαζόμενον ἐταλάνιζεν αὐτὸν ἐπὶ τῷ
[82]	τὴν αὐτοῦ γαστέρα ἔδακε. Καὶ	ὃς	ἀποθνῄσκειν μέλλων ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε
[69]	πῶς, εἶπεν ἀλώπηξ, ἄλλους ἰάσῃ,	ὃς	ἑαυτὸν χλωρὸν ὄντα οὐκ ἰατρεύεις;
[52]	ὄνειδος ἁπάντων. Ὅτι ἐλεεινός ἐστιν	ὃς	εἰς γυναῖκας ἐμπίπτει· ἡ γὰρ
[85]	σοι τὸ κέρδος ἐκγενήσεται τούτου;	Ὃς	μὴ οἰκτείρας, μὴ τούτους ἐλεήσας
[57]	τετυχηκώς· λόγον γὰρ ἔχεις λαβὼν,	ὃς	παρὰ θεοῖς δύναται καὶ παρὰ
[81]	τῆς οὐρᾶς ἀπέκοψε τὸ ἄκρον.	Ὃς	φόβῳ ληφθείς, μὴ καὐτὸν θανατώσῃ,
[87]	τῶν τῆς οἰκίας σκευῶν ὑφαιρούμενος	ὁσημέραι	ἀπῄει. Ἡ μὲν οὖν γραῦς
[94]	τῶν ἀνθρώπων οὐ μεμπτέοι εἰσὶν	ὅσοι	τὰς μελλούσας προορώμενοι συμφορὰς ἀποκλαίονται
[96]	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν	ὅσοι	τῶν μὲν ἀναγκαίων ὀλιγωροῦσι, τὰ
[86]	τοσοῦτον ἰσχυροτέρα ἐστὶν ἡ ὁμόνοια	ὅσον	εὐκαταγώνιστος ἡ στάσις. ~(Γραῦς καὶ
[85]	τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν	ὅσον	τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσι. (Γεωργὸς καὶ
[100]	τοσοῦτον τὸν κόψαντα πέλεκυν μέμφομαι	ὅσον	τοὺς ἐξ ἐμοῦ γεννηγέντας σφῆνας.
[100]	τὸν κόψαντά με πέλεκυν μέμφομαι	ὅσον	τοὺς ἐξ ἐμοῦ φυέντας σφῆνας.
[100]	ἀνθρώπων πάθῃ τι τῶν ἀπαισίων	ὅσον	ὑπὸ τῶν οἰκείων. (Δρυοτόμοι καὶ
[95]	τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι ὄντες,	ὅταν	ταραχῆς λάβωνται, δοκοῦσί τινες εἶναι.
[72]	κέντριζε, τοῖς θεοῖς δ' εὔχου,	Ὅταν	τι ποιῇς καὐτὸς· μὴ μάτην
[100]	σφῆνας. Ὅτι δεινότερόν ἐστι λύπη,	ὅταν	τις ὑπὸ τῶν συγγενῶν πάθῃ
[88]	κακαῖς πράξεσιν ἐγχρονίζειν. Ἔστι γὰρ	ὅτε	καὶ μὴ θέλοντι τῷ ἀνθρώπῳ
[87]	ἐμαυτῆς ἔβλεπον οἰκίαν· νῦν δ'	ὅτε	με σὺ βλέπειν φῇς, οὐδ'
[75]	οὐ νῦν σε φυλάττεσθαι δεῖ,	ὅτε	μηδὲν ὄφελος, ἀλλὰ πρὶν ἢ
[75]	οὐ νῦν σε δεῖ φυλάττεσθαι,	ὅτε	οὐδὲν ὄφελός ἐστι, τότε δὲ
[100]	Ὅτι οὐ τοσοῦτόν ἐστι δεινόν,	ὅτε	τις ὑπὸ ἀλλοτρίων ἀνθρώπων πάθῃ
[51]	καὶ ἀποπήδησον. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὁτι,	ἐὰν μὴ πρόχειρος ᾖ πεῖρα
[74]	τοῦ κλέπτου βοηθήσεις μοι ἐκφυγεῖν.	Ὅτι	ἀβούλως οὐδὲ εὐχὴν ποιεῖσθαι χρή·
[53]	τι ὑπὲρ αὑτῶν λογιζομένους δρᾶν.	Ὅτι	ἀγαπητόν ἐστι καὶ ἐνεργοῦντας θεῶν
[81]	παιδὸς τάφον. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	αἱ μεγάλαι ἔχθραι οὐ ῥᾳδίως
[99]	οὐκ ἂν πέλεκυς ὑμᾶς ἐξέκοπτεν.	Ὅτι	αἴτιοι κακῶν ἑαυτοῖς τινες ὄντες
[66]	συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	ἄμεινόν ἐστι νωθεῖς καὶ μὴ
[82]	πονηρὸν οἰκτείρας. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	ἀμετάθετοί εἰσιν αἱ πονηρίαι, κἂν
[80]	πῶς φείσεται; Ὁ λογός δηλοῖ	ὅτι	δεῖ τούτους μάλιστα φυλάττεσθαι οἳ
[60]	ψυχρὸν ἐξάγεις. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	δεῖ φεύγειν ἡμᾶς τὰς φιλίας
[100]	τοὺς ἐξ ἐμοῦ φυέντας σφῆνας.	Ὅτι	δεινότερόν ἐστι λύπη, ὅταν τις
[90]	ἑκάστην ἡμέραν ὠὸν τίκτουσαν ὑπέλαβεν	ὅτι,	ἐὰν πλείονα αὐτῇ τροφὴν παραβάλῃ,
[90]	τίκτουσαν. Ὑπέλαβε δὲ ἡ γυνὴ	ὅτι,	ἐὰν πλείονας κριθὰς δώσει τῇ
[55]	νοσῶν ηὔξατο τοῖς θεοῖς λέγων	ὅτι	ἐὰν ὑγιάνω, ἑκατὸν βόας προσάξω
[71]	ἕκαστον αὐτῶν μεμονωμένους εὑρὼν κατεθοινήσατο.	{Ὅτι}	εἰ θέλεις μάλιστα ζῆν ἀκινδύνως,
[94]	τὰ κρέα. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	εἰκότως ἐκεῖνοι ἀνοιμώζουσιν οἷς ὁ
[57]	ἄνθρωπος προσκυνήσας καὶ εὐχαριστήσας ᾤχετο.	Ὅτι,	ἐκ θεοῦ λόγῳ τιμηθέντων πάντων
[60]	σου τῇ φιλίᾳ, ὦ οὗτος,	ὅτι	ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος καὶ
[60]	νῦν ἀποτάσσομαί σου τῆς φιλίας,	ὅτι	ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος τὸ
[52]	φαλακρὸν ἐποίησαν καὶ ὄνειδος ἁπάντων.	Ὅτι	ἐλεεινός ἐστιν ὃς εἰς γυναῖκας
[99]	Αἱ δρύες κατεμέμφοντο τὸν Δία	ὅτι	ἐπεὶ κοπτόμεθα, τί ἡμᾶς μετὰ
[75]	ἢ συλληφθῆναι. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	ἐπὶ τοῖς ἀτυχήμασι μετάνοια ἀνωφελὴς
[75]	ἢ συλληφθῆναι. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	ἐπὶ τοῖς ἀτυχήμασιν ἀνόνητος ἡ
[60]	δι' ἣν τοῦτο πράττει, ἔλεγεν	ὅτι	θερμαίνει τὰς χεῖρας διὰ τὸ
[76]	φύσει ἀκολουθήσασα τὸν μῦν κατεδίωκεν.	Ὅτι,	κἂν πρὸς βραχύ τις ἐν
[97]	γένοιτο· ἐπαινῶ δὲ τὰς τρίχας	ὅτι	κρανίου κακοῦ ἀπηλλάγησαν. ~Διογένης ὁδοιπορῶν.
[99]	δρύες κατεμέμφοντο τοῦ Διὸς λέγουσαι	ὅτι	μάτην παρήχθημεν ἐν τῷ βίῳ·
[83]	καρπὸν ἀνέδωκεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς
[83]	αὐτοῖς ἀπεδίδου. Τοῦτο μὲν ἔγνωσαν	ὅτι	ὁ κάματος θησαυρός ἐστι τοῖς
[80]	ἡμεῖς ἔνθεν· ὡς ὁρῶμεν γάρ	ὅτι	ὁ κύριος ἡμῶν τῶν ἐργαζομένων
[69]	μὴ θεραπεύων; Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	ὁ παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων, πῶς
[69]	ἑαυτὸν χλωρὸν ὄντα οὐκ ἰατρεύεις;	{Ὅτι}	ὁ παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων πῶς
[98]	αὐτὸ ποιεῖς. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οἱ μετὰ τῶν σπουδαίων καὶ
[87]	ἐκείνων ὁρῶ. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων ἐξ
[55]	χίλια τάλαντα. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οἱ ψευδεῖς τῶν ἀνθρόπων ἐχθραίνουσι
[68]	πῶς ἀναβησόμεθα; Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οὐ δεῖ ἀπερισκέπτως προσιέναι τοῖς
[88]	τοῦ πάθους. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οὐ δεῖ ταῖς κακαῖς πράξεσιν
[98]	ἐπὶ τῷ γεγονότι· ὁρῶ γὰρ	ὅτι	οὐ κρίσει, ἀλλὰ νόσῳ αὐτὸ
[100]	τοὺς ἐξ ἐμοῦ γεννηγέντας σφῆνας.	Ὅτι	οὐ τοσοῦτόν ἐστι δεινόν, ὅτε
[85]	ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.	Ὅτι	οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει
[81]	οὐκέτι εἰρηνεύσεις. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οὐδεὶς μίσους ἢ ἀμοιβῆς κακῶν
[61]	καλοῖς ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οὐδὲν ὠφελήσεις σαυτὸν πονηρὸν ἄνδρα
[54]	γέννημα· τοῦτο μέντοι σαφῶς ἐπίσταμαι	ὅτι	οὐκ ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῷον
[61]	καλοῖς ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	οὐκ ὡφεληθήσῃ τιμῶν πονηρὸν ἄνδρα,
[56]	ἀσβόλης πληροῖς. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πᾶν τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητον. ~Ἄνθρωποι
[55]	σὺ ασβολώσεις. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	πᾶν τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι.
[56]	σὺ ασβολώσεις. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	πᾶν τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι.
[78]	φόρτον ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πᾶς ἄνθρωπος φιλοζωεῖ, εἰ καὶ
[78]	φορτίον ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πᾶς ἄνθρωπος φιλόζωος, {ἐν τῷ
[59]	ὑποκάτω λεόντων. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πολλοὶ καυχώμενοι πειρῶνται ἐν λόγοις
[59]	ἂν ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος.	Ὅτι	πολλοὶ καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι
[91]	μεταπεῖσαι ἠδυνήθης; Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πολλοὶ μεγάλα ἐπαγγέλλονται, μηδὲ μικρὰ
[90]	ἅπαξ ἔτικτεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν
[66]	ὕδρον ἔδωκε διαφθείροντα τοὺς βατράχους.	Ὅτι	πολλοὶ φεύγοντες δουλεύειν εἰρηνικοῖς δεσπόταις
[89]	ταύτας ἀνίσπη. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	πολλοῖς ἀνθρώποις τὰ βουλεύματα κακῶν
[82]	ἐρρωμένον ἀναιρεῖν; Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	πονηρία εὐεργετουμένη πρὸς τῷ ἀμοιβὰς
[58]	καὶ τῆς οἰκείας ἐπινοίας καταμεμφόμενος.	Ὅτι	πρᾷον εἶναι χρὴ καὶ μὴ
[58]	δὲ ἠκολούθει θρηνῶν μηδὲν θερίσας.	Ὅτι	πρᾷον εἶναι χρὴ καὶ μὴ
[73]	οὗτως οὖν ἡττήθη ὁ Βορρᾶς.	Ὅτι	πραοτέρως ἐπιχειρῶν τινι πράγματι μᾶλλον
[84]	σοι τὸ χρυσίον ἔλθοι, οἶδ'	ὅτι	τηνικαῦτα ἐμέ τὴν Τύχην μέμψη.
[70]	τῶν ἑλκόντων σε βοῶν σιωπώντων;	Ὅτι	τινὲς ἐπ' ἀλλοτρίοις πόνοις καὶ
[90]	ἅπαξ τεκεῖν. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	τινὲς τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν
[92]	ἀρτίως τυθῆναι. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	τὸν ἀργοῦντα κίνδυνος μένει. (Δάμαλις
[86]	στασιάζητε, εὐάλωτοι. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	τοσοῦτον ἰσχυροτέρα ἐστὶν ἡ ὁμόνοια
[94]	μάτην ὀδύρομαι· εὖ γὰρ οἶδα	ὅτι	τοῦ μὲν προβάτου ἔρια τε
[79]	ἔνθα ἐκάθητο, θαυμάσας τὴν ἀμοιβήν.	Ὅτι	τοὺς ἀγαθόν τι πεπονθότας ἔκ
[79]	ἐγεγόνει τὸ τῆς ἀνύψωμα καθέδρας.	Ὅτι	τοὺς ἀγαθόν τι πεπονθότας ὁμοίως
[93]	ζητῶ, οὐχὶ αὐτὸν τὸν λέοντα.	{Ὅτι}	τοὺς θρασεῖς καὶ δειλοὺς ὁ
[80]	πῶς φείσεται; Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	τούτους μάλιστα ἐκφεύγειν καὶ φυλάττεσθαι
[92]	τράχηλον μάχαιρα, οὐ ζυγὸς τρίψει.	Ὅτι	τῷ ἐργαζομένῳ καὶ πονοῦντι ἔπαινος
[84]	μέμψῃ. Διδάσκει ἡμᾶς ὁ λόγος	ὅτι	χρὴ ἐπιγινώσκειν τὸν εὐεργέτην καὶ
[84]	Τύχην μέμψη. Ὁ μῦθος δηλοῖ	ὅτι	χρὴ τὸν εὐεργέτην ἐπιγινώσκειν καὶ
[51]	καὶ πήδημα. Ὁ λόγος δηλοῖ	ὅτι	ὧν πρόχειρος ἡ δι' ἔργων
[87]	εἶπεν ἐκείνη, τὰ νῦν οὐδ'	ὁτιοῦν	βλέπω· ἡνίκα μὲν γὰρ τοὺς
[87]	με σὺ βλέπειν φῇς, οὐδ'	ὁτιοῦν	ἐκείνων ὁρῶ. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[68]	ἀναβησόμεθα; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οὐ	δεῖ ἀπερισκέπτως προσιέναι τοῖς πράγμασιν.
[88]	πάθους. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οὐ	δεῖ ταῖς κακαῖς πράξεσιν ἐγχρονίζειν.
[98]	δι' ἣν ἀμείψασθαι τὸν εὐεργέτην	οὐ	δύναται. Ἔτι δὲ αὐτοῦ ταῦτα
[92]	καί σου τὸν τράχηλον μάχαιρα,	οὐ	ζυγὸς τρίψει. Ὅτι τῷ ἐργαζομένῳ
[94]	Ἡμᾶς μὲν συνεχῶς συλλαμβάνει καὶ	οὐ	κράζομεν, ἔφη πρὸς ταῦτα· Ἀλλ'
[98]	τῷ γεγονότι· ὁρῶ γὰρ ὅτι	οὐ	κρίσει, ἀλλὰ νόσῳ αὐτὸ ποιεῖς.
[97]	τινος φαλακροῦ εἶπεν· Ἐγὼ μὲν	οὐ	λοιδορῶ· μὴ γένοιτο· ἐπαινῶ δὲ
[79]	ἀναληφθέν, πληρεστάτην ἀντιδοὺς τὴν ἀντίχαριν·	οὐ	μακρῶς γὰρ ἔμελλε συμπατεῖσθαι τῇ
[94]	δὲ ὑποτυχὼν εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε	οὐ	μάτην ὀδύρομαι· εὖ γὰρ οἶδα
[75]	ᾄδει. Τῆς δὲ λεγούσης ὡς	οὐ	μάτην τοῦτο πράττει· ἡμέρας γάρ
[94]	φαγεῖν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων	οὐ	μεμπτέοι εἰσὶν ὅσοι τὰς μελλούσας
[76]	φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν γοῦν τρόπον	οὐ	μεταβάλλονται. (Γαλῆ καὶ Ἀφροδίτη. Γαλῆ
[91]	πολλὰ τελοῦσα καὶ ἐκ τούτων	οὐ	μικρὰ βιοποριστοῦσα. Ἐπὶ τούτοις ἐγγραφόμενοί
[75]	ἐσωφρονίσθη, ἡ νυκτερὶς εἶπεν· Ἀλλ'	οὐ	νῦν σε δεῖ φυλάττεσθαι, ὅτε
[75]	ἐσωφρονίσθη, ἡ νυκτερὶς εἶπεν· Ἀλλ'	οὐ	νῦν σε φυλάττεσθαι δεῖ, ὅτε
[94]	ἐκεῖνοι ἀνοιμώζουσιν οἷς ὁ κίνδυνος	οὐ	περὶ χρημάτων ἐστίν, ἀλλα περὶ
[83]	πατρὸς κατέσκαψαν. Καὶ θησαυρῷ μὲν	οὐ	περιέτυχον, ἡ δὲ ἄμπελος καλῶς
[64]	χρηστότητα ἐπαγγέλλωνται, διὰ τὸν τρόπον	οὐ	πιστεύονται. ~Ἀστρολόγος. Ἀστρολόγος ἐξιὼν ἑκάστοτε
[81]	κάμῃς, ὅλως ἐν ἡμῖν φιλία	οὐ	προσμένει· ὁρῶν γὰρ ἐγὼ τὴν
[81]	δηλοῖ ὅτι αἱ μεγάλαι ἔχθραι	οὐ	ῥᾳδίως τὰς καταλλαγὰς ἔχουσι. (Γεωργὸς
[100]	ἐξ ἐμοῦ γεννηγέντας σφῆνας. Ὅτι	οὐ	τοσοῦτόν ἐστι δεινόν, ὅτε τις
[85]	ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο. Ὅτι	οὐ	τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ
[100]	αὐτὴν εὐκόλως. Ἡ δὲ ἔφη·	Οὐ	τοσοῦτον τὸν κόψαντά με πέλεκυν
[100]	εὐκόλως ἔσχιζον. Ἡ δὲ εἶπεν·	Οὐ	τοσοῦτον τὸν κόψαντα πέλεκυν μέμφομαι
[85]	μελισσῶν καὶ μέλι εὐθὺς εὗρεν·	οὗ	γευσάμενος τὸν πέλεκυν προσρίπτει καὶ
[81]	ἂν τὸ μνημόσυνον βλέπῃ περὶ	οὗ	ἐλυπήθη. ~(Γεωργὸς καὶ ὄφις ὑπὸ
[77]	τι τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖν, ἄχρις	οὗ	παντελῶς πᾶσαν τὴν γλῶσαν ἀνήλωσεν.
[66]	αὐτῶν ὕδρον αὐτοῖς ἔπεμψεν, ὑφ'	οὗ	συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο. Ὁ λόγος δηλοῖ
[67]	τῆς τοῦ τόπου συνηθείας, ἕως	οὗ	συνέβη ἅμαξαν τῇδε παριοῦσαν θλᾶσαι
[87]	οὖν, εἶπεν ἐκείνη, τὰ νῦν	οὐδ'	ὁτιοῦν βλέπω· ἡνίκα μὲν γὰρ
[87]	ὅτε με σὺ βλέπειν φῇς,	οὐδ'	ὁτιοῦν ἐκείνων ὁρῶ. Ὁ μῦθος
[91]	δαιμόνων ὀργὰς ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη, πῶς	οὐδὲ	ἀνθρώπους πεῖσαι ἠδυνήθης; Τούτῳ τῷ
[91]	θεῶν ὀργὰς ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη, πῶς	οὐδὲ	ἀνθρώπων βουλὴν μεταπεῖσαι ἠδυνήθης; Ὁ
[74]	βοηθήσεις μοι ἐκφυγεῖν. Ὅτι ἀβούλως	οὐδὲ	εὐχὴν ποιεῖσθαι χρή· ἄδηλον γὰρ
[69]	Ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων, οἷος	οὐδὲ	ὁ τῶν θεῶν ἰατρὸς Παιών.
[88]	τῇ δυστήνῳ, φησίν· οὐδὲν γὰρ	οὐδὲ	σοφισαμένη ὤνησα· σὺ γάρ, ἄνερ,
[80]	δεῖ τούτους μάλιστα φυλάττεσθαι οἳ	οὐδὲ	τῆς κατὰ τῶν οἰκείων ἀδικίας
[90]	καὶ λιπαρᾶς τῆς ὄρνιθος γενομένης,	οὐδὲ	τὸ ἅπαξ ἔτικτεν. Ὁ μῦθος
[80]	ἐκφεύγειν καὶ φυλάττεσθαι χρὴ οἵτινες	οὐδὲ	τῶν οἰκείων ἀπέχονται. ~(Γεωργὸς καὶ
[80]	ἐνθένδε· ὁ δεσπότης γάρ, εἰ	οὐδὲ	τῶν συνεργαζομένων βοῶν ἀπέσχετο, ἡμῶν
[81]	εἰρηνεύσεις. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οὐδεὶς	μίσους ἢ ἀμοιβῆς κακῶν ἐπιλανθάνεται,
[51]	ἔφασκε πήδημα μέγα πηδῆσαι, ὅπερ	οὐδεὶς	τῶν ἀνθρώπων δύναται πηδῆσαι, καὶ
[80]	κατεθοινήσατο. Ἐκ τρίτου δέ, ὡς	οὐδεμία	ἄνεσις ἐγίνετο, καὶ ἐπὶ τοὺς
[88]	πατάξασα· Οἴμοι τῇ δυστήνῳ, φησίν·	οὐδὲν	γὰρ οὐδὲ σοφισαμένη ὤνησα· σὺ
[51]	οὗτος, εἰ τοῦτο ἀληθές ἐστι,	οὐδὲν	δεῖ σοι μαρτύρων· αὐτοῦ γὰρ
[87]	τῆς οἰκίας σκεύη, νῦν δ'	οὐδὲν	ἰδεῖν δύναμαι. Οὕτως οἱ πονηροὶ
[75]	νῦν σε δεῖ φυλάττεσθαι, ὅτε	οὐδὲν	ὄφελός ἐστι, τότε δὲ πρὶν
[61]	καὶ ἀγνώμων· τιμῶντά σε γὰρ	οὐδὲν	ὠφελησάς με· τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς
[61]	καὶ ἀγνώμων· τιμῶντά σε γὰρ	οὐδὲν	ὠφέλησάς με, τυπτήσαντα δὲ πολλοῖς
[61]	ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οὐδὲν	ὠφελήσεις σαυτὸν πονηρὸν ἄνδρα τιμῶν,
[95]	τυχεῖν. Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων	οὐδενὸς	ἄξιοι ὄντες, ἂν ταραχῆς λάβωνται,
[95]	τυχεῖν. Οὕτως ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων	οὐδενὸς	ἄξιοι ὄντες, ὅταν ταραχῆς λάβωνται,
[79]	ἀπέλυσεν αὐτὸν ἐλεύθερον. Ὁ δὲ	οὐκ	ἄμοιρος αὐτῷ χάριτος κατεφάνη, ἀλλ'
[99]	τεκτονικὴν καὶ γεωργικὴν χρήσιμοι ἦτε,	οὐκ	ἂν πέλεκυς ὑμᾶς ἐξέκοπτεν. Αἴτιοί
[99]	γὰρ ὑμεῖς τὰ στελίδια ἐγεννᾶτε,	οὐκ	ἂν πέλεκυς ὑμᾶς ἐξέκοπτεν. Ὅτι
[56]	δὲ κναφεὺς ὑπολαβὼν ἔφη· Ἀλλ'	οὐκ	ἂν τοῦτο δυναίμην ἔγωγε πρᾶξαι·
[93]	τολμηροὺς ἐν τοῖς λόγοις καὶ	οὐκ	ἐν τοῖς ἔργοις. ~(Δέλφαξ καὶ
[88]	ὤνησα· σὺ γάρ, ἄνερ, οὐμόνον	οὐκ	ἐπαιδεύθης, ἀλλὰ καὶ χείρων σαυτοῦ
[67]	καὶ ἀσφαλεστέρας διαίτης μεταλάβῃ, ἐκεῖνος	οὐκ	ἐπείθετο λέγων δυσαποσπάστως ἔχειν τῆς
[67]	ἀσφαλεστέρας διαίτης μεταλαμβάνῃ. Ὁ δὲ	οὐκ	ἐπείθετο λέγων δυσαποσπάστως ἔχειν τῆς
[54]	τοῦτο μέντοι σαφῶς ἐπίσταμαι ὅτι	οὐκ	ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῷον προβάτων
[63]	φιλάνθρωπος ὤν, ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα	οὐκ	ἐσθίει· πρὸς ὃν ἡ ἀλώπηξ
[98]	σπουδαίων καὶ τοὺς ἀνεπιτηδείους εὐεργετοῦντες	οὐκ	εὐεγεσίας δόξαν, ἀλογιστίας δὲ μᾶλλον
[80]	κύριος ἡμῶν τῶν ἐργαζομένων βοῶν	οὐκ	ἐφείσατο, ἡμῶν {δὲ} πῶς φείσεται;
[62]	τῶν φρενῶν καὶ τί πράττειν	οὐκ	ἔχω· μερίζει με φιλοχρηματία καὶ
[94]	καὶ τοὺς ἐρίφους· ἐμοὶ δὲ	οὐκ	ἔχων εἰς ἄλλο τι χρήσασθαι,
[62]	λαμβάνεσθαι συγχωρούσης· ὢ θησαυρὸς ἡδονὴν	οὐκ	ἔχων· ὢ χάρις δαίμονος ἄχαρις
[86]	Ἐπειδὴ δὲ κατὰ πᾶν βιαζόμενοι	οὐκ	ἠδύναντο, ἐκ δευτέρου λύσας τὴν
[86]	Ὁ δὲ, ὡς πολλὰ παραινῶν	οὐκ	ἠδύνατο πεῖσαι αὐτοὺς λόγοις μεταβάλλεσθαι,
[80]	ἐναποληφθεὶς ἐν τῇ ἐπαύλει, ἐπειδὴ	οὐκ	ἠδύνατο προελθεῖν καὶ ἑαυτῷ τροφὴν
[71]	θέλων διὰ τὴν αὐτῶν ὁμόνοιαν	οὐκ	ἠδύνατο· ὑπούλοις δὲ λόγοις διαβαλὼν
[69]	ἰάσῃ, ὃς ἑαυτὸν χλωρὸν ὄντα	οὐκ	ἰατρεύεις; {Ὅτι} ὁ παιδείας ἀμύητος
[54]	ἐπιδοθέντος, ψηλαφήσας καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν·	Οὐκ	οἶδα πότερον λύκου ἐστὶν ἢ
[62]	φιλάργυρος λέοντα χρυσοῦν εὑρὼν ἔλεγεν·	Οὐκ	οἶσα τίς γενήσομαι ἐν τοῖς
[61]	ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	οὐκ	ὡφεληθήσῃ τιμῶν πονηρὸν ἄνδρα, αὐτὸν
[81]	υἱοῦ σου βλέπων καθ' ὥραν,	οὐκέτι	εἰρηνεύσεις. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[98]	προσελθὼν αὐτῷ εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε	οὐκέτι	σοι χάριν ἔχω ἐπὶ τῷ
[88]	σοφισαμένη ὤνησα· σὺ γάρ, ἄνερ,	οὐμόνον	οὐκ ἐπαιδεύθης, ἀλλὰ καὶ χείρων
[85]	ἅμα τεττίγων φωνούντων, κελαδούντων. Ὁ	οὖν	γεωργὸς ὡς ἄχρηστον ὑπάρχον ἤθελε
[87]	ὑφαιρούμενος ὁσημέραι ἀπῄει. Ἡ μὲν	οὖν	γραῦς τὴν ἑαυτῆς περιουσίαν ἑώρα
[96]	ἐσιώπησεν. Ἐρομένων δὲ αὐτῶν· Ἡ	οὖν	Δήμητρα τί ἔπαθεν; ἔφη· Κεχόλωται
[87]	τοὺς μάρτυρας παραγαγόντος· Μᾶλλον μὲν	οὖν,	εἶπεν ἐκείνη, τὰ νῦν οὐδ'
[67]	καὶ πλησίον ὁδοῦ. Ὁ μὲν	οὖν	ἐν τῇ βαθείᾳ λίμνῃ οἰκῶν
[74]	ἐν ὄρει ταῦρον ἀπώλεσεν. Ταῦρον	οὖν	ἐπιθύσειν ηὔχετο τῷ θεῷ, εἰ
[74]	εἰ τῷ κλέπτῃ ἐντύχοι. Ἐξαίφνης	οὖν	εὗρε τοῦτον ὑπὸ λέοντος ἐσθιόμενον.
[74]	τοῦτον ὑπὸ λέοντος ἐσθιόμενον. Στενάξας	οὖν	ἔφη· Βοῦν σοι καὶ ταῦρον,
[80]	κύνες ἔφησαν πρὸς ἀλλήλους· Πορευθῶμεν	οὖν	ἡμεῖς ἔνθεν· ὡς ὁρῶμεν γάρ
[73]	ἱδρώσαντα τὸ ἱμάτιον ἀποδύσασθαι· οὗτως	οὖν	ἡττήθη ὁ Βορρᾶς. Ὅτι πραοτέρως
[53]	καὶ σὺ χεῖρα κινεῖ. Ἀτὰρ	οὖν	καὶ ἡμᾶς μετὰ τῆς τῶν
[60]	καὶ τὸ ψυχρὸν ἐξιεῖς. Ἀτὰρ	οὖν	καὶ ἡμᾶς περιφεύγειν δεῖ τὴν
[68]	Ὁ δὲ ἕτερος ἔλεγεν· Ἐὰν	οὖν	καὶ τὸ ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ,
[68]	Ὁ δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· Ἂν	οὖν	καὶ τὸ ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ,
[86]	δὲ ῥᾳδίως κατακλώντων, ἔφη· Ἀτὰρ	οὖν	καὶ ὑμεῖς, ὦ παῖδες, ἐὰν
[55]	ῥᾴδιον ὑγιῆ αὐτὸν ἀποκατέστησαν. Ἐξαναστὰς	οὖν	ὁ ἄνθρωπος, ἐπειδὴ βοῶν ἠπόρει,
[70]	ἡ δὲ ἔτριζεν ἰσχυρῶς. Θυμωθεὶς	οὖν	ὁ βοηλάτης εἶπεν αὐτῇ· Ὦ
[87]	μή, μηδὲν δώσειν. Ἐνεχείρησε μὲν	οὖν	ὁ ἰατρὸς τῇ θεραπείᾳ· καθ'
[83]	ζητήσαντες, εὑρήσετε πάντα. Οἱ μὲν	οὖν	οἰηθέντες θησαυρὸν ἐκεῖ που κατορωρύχθαι,
[62]	χάρις δαίμονος ἄχαρις γενομένη. Τί	οὖν;	ποίῳ τρόπῳ χρήσωμαι; ἐπὶ ποίαν
[61]	ὢν καθικέτευε τοῦ ἀγαθοποιῆσαι. Ὡς	οὖν	ταῦτ' ἔπραττε καὶ μᾶλλον ἐν
[61]	ἔχων καθικέτευεν τοῦ ἀγαθοποιῆσαι. Ὡς	οὖν	ταῦτα ἔπραττε καὶ πλείω τούτων,
[84]	σκάπτων χρυσίῳ περιέτυχε. Καθ' ἑκάστην	οὖν	τὴν Γῆν, ὡς ὑπ' αὐτῆς
[58]	τιμωρήσασθαι, στυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῆ	οὐρᾷ	προσδήσας ὑφῆψε. Ταύτην δὲ δαίμων
[81]	προσμένει· ὁρῶν γὰρ ἐγὼ τὴν	οὐράν	μου λυποῦμαι, καὶ σὺ δὲ
[73]	ἐπάρας τὰς χεῖρας εἰς τὸν	οὐρανόν,	εἶπε· Ζεῦ δέσποτα, πάλαι μέν
[74]	ἐπάρας τὰς χεῖρας εἰς τὸν	οὐρανόν,	εἶπε· Ζεῦ δέσποτα, πάλαι μέν
[65]	νοῦν ὅλον ἔχων πρὸς τὸν	οὐρανὸν	ἔλαθε καταπεσὼν εἰς φρέαρ. Ὀδυρομένου
[65]	Ὦ οὗτος, σὺ τὰ ἐν	οὐρανῷ	βλέπειν πειρώμενος τὰ ἐπὶ τῆς
[81]	τοῦ θανατῶσαι τοῦτον μόνον τῆς	οὐρᾶς	ἀπέκοψε τὸ ἄκρον. Ὃς φόβῳ
[59]	λόγων ἀνδρεῖοι εἶναι καὶ θρασεῖς	οὓς	ἡ πεῖρα γυμνασθέντας ἐξελέγχει. (Ἄνθρωπος
[81]	διαλλαγῇ. Ὁ δὲ εἶπεν· Ἀλλ'	οὔτε	ἐγὼ δύναμαί σοι εὐνοῆσαι, ὁρῶν
[81]	εὐνοῆσαι, ὁρῶν τὴν κεχαραγμένην πέτραν,	οὔτε	σὺ ἐμοὶ ἀποβλέπων εἰς τὸν
[51]	ἔφη πρὸς αὐτόν· Ἀλλ' ὦ	οὗτος,	εἰ τοῦτο ἀληθές ἐστι, οὐδὲν
[51]	τις ὑπολαβὼν ἔφη αὐτῷ· Ὦ	οὗτος,	εἰ τοῦτο ἀληθές ἐστιν, ἰδοῦ
[68]	ἅτερος θατέρῳ φησί· Συγκατέλθωμεν, ὦ	οὗτος,	εἰς τόδε τὸ φρέαρ. Ὁ
[63]	καὶ μὴ ζῶντας. Ὁ μῦθος	οὗτος	ἐλέγχει τοὺς πλεονέκτας καὶ ἐν
[70]	ἔφασαν οὕτως πρὸς αὐτόν· Ὦ	οὗτος,	ἡμῶν τὸ ὅλον βάρος φερόντων,
[95]	σφοδρυνομένης, κωνιὸς ἀνέδυ ἐστὶ δὲ	οὗτος	μικρὸς ἐχθύς καὶ ἐπειρᾶτο αὐτοὺς
[74]	τὰς τοῦ κλέπτου χεῖρας ἐκφύγω.	Οὗτος	ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ'
[73]	τὰς τοῦ κλέπτου χεῖρας ἐκφύγω.	Οὗτος	ὁ λόγος λεχθείη ἂν ἐπ'
[63]	εἷλκες, ἀλλὰ μὴ τοὺ ζῶντας	Οὗτος	ὁ μῦθος πλεονέκτας τοὺς ἐν
[60]	ἀποτάσσομαί σου τῇ φιλίᾳ, ὦ	οὗτος,	ὅτι ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος
[65]	συμβεβηκότα, ἔφη πρὸς αὐτόν· Ὦ	οὗτος,	σὺ τὰ ἐν οὐρανῷ βλέπειν
[84]	ἐπιστᾶσά φησιν ἡ Τύχη· Ὦ	οὗτος,	τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ
[84]	ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά φησιν· Ὦ	οὗτος,	τί τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ
[96]	πράγματα ἐάσαντες Αἰσωπείων μύθων ἀντέχεσθε.	Οὕτω	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἀλόγιστοί εἰσιν
[70]	ὅλον βάρος φερόντων, σὺ κέκραγας;	Οὕτω	καὶ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι, μοχθούντων
[67]	ἅμαξαν τῇδε παριοῦσαν θλᾶσαι αὐτόν.	Οὕτω	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς
[76]	εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστησεν.	Οὕτω	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει
[94]	θῦσαί με θέλει καὶ φαγεῖν.	Οὕτω	καὶ τῶν ἀνθρώπων οὐ μεμπτέοι
[52]	ἐν μέρει τιλλομένῳ φαλακρὸν γενέσθαι.	Οὕτω	πανταχοῦ τὸ ἀνώμαλον ἐπιβλαβές ἐστι.
[89]	νυχιέστερον ἐπὶ τὸ ἔργον ἤγειρεν.	Οὕτω	πολλοῖς ἀνθρώποις τὰ ἴδια βουλεύματα
[52]	ἔχειν τὰς πολιὰς αὐτοῦ ἀπέσπα.	Οὕτω	τε συνέβη αὐτῷ ὑπὸ ἀμφοτέρων
[53]	αὐτοὺς ὑπὲρ ἑαυτῶν κοπιᾶν καὶ	οὕτω	τοῦ θεοῦ περὶ βοηθείας δέεσθαι.
[54]	τὸ ζῷον προβάτων ποίμνῃ συνιέναι.	Οὕτω	τῶν πονηρῶν ἡ διάθεσις πολλάκις
[95]	διαφθαρῆναι ἢ σοῦ διαλλακτοῦ τυχεῖν.	Οὕτως	ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι
[95]	ἀλλήλων διαφθαρῆναι σοῦ διαλλακτοῦ τυχεῖν.	Οὕτως	ἔνιοι τῶν ἀνθρώπων οὐδενὸς ἄξιοι
[59]	θηρίον. Ὑπολαβὼν δὲ ὁ λέων	οὕτως	ἔφη· Ἐφ' ὑμῶν ἐστι ταῦτα
[67]	συνέβη ἅμαξαν παριοῦσαν συνθλᾶσαι αὐτόν.	Οὕτως	καὶ οἱ ἐν τοῖς φαύλοις
[76]	αὐτὴν εἰς κόρην εὐειδῆ, καὶ	οὕτως	ὁ νεανίσκος θεασάμενος αὐτὴν καὶ
[87]	νῦν δ' οὐδὲν ἰδεῖν δύναμαι.	Οὕτως	οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ
[64]	ἀδικεῖν ἐπὶ τὸ γεωπονεῖν τραπείης.	Οὕτως	οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων, κἂν
[70]	δὲ ἄξονος τρίζοντος, ἐπιστραφέντες ἔφασαν	οὕτως	πρὸς αὐτόν· Ὦ οὗτος, ἡμῶν
[73]	ἔπεισεν ἱδρώσαντα τὸ ἱμάτιον ἀποδύσασθαι·	οὗτως	οὖν ἡττήθη ὁ Βορρᾶς. Ὅτι
[83]	ὤρυξαν. Καὶ τὸν μὲν θησαυρὸν	οὐχ	εὗρον, ἡ δὲ ἄμπελος πολλαπλασίαν
[94]	κράζομεν, ἔφη πρὸς ταῦτα· Ἀλλ'	οὐχ	ὅμοία γε τῇ ὑμετέρᾳ ἡ
[65]	πειρώμενος τὰ ἐπὶ τῆς γῆς	οὐχ	ὁρᾷς; Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο
[93]	συγκρούων εἶπεν· Ἴχνη μόνα ζητῶ,	οὐχὶ	αὐτὸν τὸν λέοντα. {Ὅτι} τοὺς
[62]	τοὺς οἰκέτας δεῦρο κομίσων λαβεῖν	ὀφείλοντας	τῇ πολυπληθεῖ συμμαχίᾳ, κἀγὼ πόρρω
[75]	σε φυλάττεσθαι δεῖ, ὅτε μηδὲν	ὄφελος,	ἀλλὰ πρὶν ἢ συλληφθῆναι. Ὁ
[75]	σε δεῖ φυλάττεσθαι, ὅτε οὐδὲν	ὄφελός	ἐστι, τότε δὲ πρὶν ἢ
[81]	αὐτὸν πατάξῃ. Παρακύψαντος δὲ τοῦ	ὄφεως,	κατενεγκὼν τὸν πέλεκυν, τοῦ μὲν
[87]	ὡς τὴν πρεσβῦτιν καὶ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	αὐτῇ χρίων, ἐκείνης μηδαμῶς ἀναβλέπειν
[87]	ἰατρός. Γυνὴ γραῦς ἀλγοῦσα τοὺς	ὀφθαλμοὺς	εἰσκαλεῖταί τινα τῶν ἰατρῶν ἐπὶ
[87]	βλέπω· ἡνίκα μὲν γὰρ τοὺς	ὀφθαλμοὺς	ἐνόσουν, πολλὰ τῶν ἐμῶν κατὰ
[87]	καὶ ἰατρός. Γυνὴ πρεσβῦτις τοὺς	ὀφθαλμοὺς	νοσοῦσα ἰατρὸν ἐπὶ μισθῷ παρεκάλεσεν.
[82]	πεπηγώς. Γεωρός τις χειμῶνος ὥρᾳ	ὄφιν	εὑρὼν ὑπὸ κρύους πεπηγότα, τοῦτον
[81]	ἐπειρᾶτο τοῦ θανατῶσαι τὸν παγκάκιστον	ὄφιν.	Καὶ δὴ ὁ ὄφις ἐξελθὼν
[81]	καὶ μέλι, αὐτὸς ἐκάλει τὸν	ὄφιν	πρὸς εἰρήνην. Ὁ δὲ κάτωθεν
[81]	ὄφις τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας.	Ὄφις	γεωργοῦ προθύροις ἐμφωλεύων ἔδακε τὸν
[81]	παγκάκιστον ὄφιν. Καὶ δὴ ὁ	ὄφις	ἐξελθὼν τοῦ θηρεῦσαι, εὐθὺς ὁ
[81]	παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας. Γεωργοῦ παῖδα	ὄφις	ἑρπύσας ἀπέκτεινεν. Ὁ δὲ ἐπὶ
[81]	τῶν οἰκείων ἀπέχονται. ~(Γεωργὸς καὶ	ὄφις	τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας. Γεωργοῦ
[81]	τὰς καταλλαγὰς ἔχουσι. (Γεωργὸς καὶ	ὄφις	τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας. Ὄφις
[81]	γὰρ ἐκρύβη ἐπὶ πέτρας ὀ	ὄφις)	τῷ ἀνθρώπῳ ἔφησε τοιάδε λέγων·
[82]	περὶ οὗ ἐλυπήθη. ~(Γεωργὸς καὶ	ὄφις	ὑπὸ κρύους πεπηγώς. Γεωρός τις
[98]	εὐεγεσίας δόξαν, ἀλογιστίας δὲ μᾶλλον	ὀφλισκάνουσι.	~(Δρύες καὶ Ζεὺς. Αἱ δρύες