Fable
[81]	αὐτὸς ἐπειρᾶτο τοῦ θανατῶσαι τὸν	παγκάκιστον	ὄφιν. Καὶ δὴ ὁ ὄφις
[100]	ὅταν τις ὑπὸ τῶν συγγενῶν	πάθῃ	τι ἢ παρὰ τῶν ἀλλοτρίων.
[100]	ὅτε τις ὑπὸ ἀλλοτρίων ἀνθρώπων	πάθῃ	τι τῶν ἀπαισίων ὅσον ὑπὸ
[76]	ἡ θεὸς ἐλεήσασα αὐτῆς τὸ	πάθος	μετετύπωσεν αὐτὴν εἰς κόρην εὐειδῆ,
[88]	ἄνδρα μέθυσον εἶχε· τοῦ δὲ	πάθους	αὐτὸν ἀπαλλάξαι θέλουσα τοιόνδε τι
[88]	εἰς ἕξιν σοι καταστάντος τοῦ	πάθους.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οὐ
[81]	ἀπέχονται. ~(Γεωργὸς καὶ ὄφις τὸν	παῖδα	αὐτοῦ ἀποκτείνας. Γεωργοῦ παῖδα ὄφις
[81]	ἔχουσι. (Γεωργὸς καὶ ὄφις τὸν	παῖδα	αὐτοῦ ἀποκτείνας. Ὄφις γεωργοῦ προθύροις
[81]	τὸν παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας. Γεωργοῦ	παῖδα	ὄφις ἑρπύσας ἀπέκτεινεν. Ὁ δὲ
[83]	τελευτᾶν καὶ βουλόμενος τοὺς αὑτοῦ	παῖδας	ἐμπείρους εἶναι τῆς γεωργίας, μετακαλεσάμενος
[83]	βίον καὶ βουλόμενος τοὺς ἑαυτοῦ	παῖδας	πεῖραν λαβεῖν τῆς γεωργίας, προσκαλεσάμενος
[69]	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι ὁ	παιδείας	ἀμύητος ὑπάρχων, πῶς ἄλλους παιδεῦσαι
[69]	ὄντα οὐκ ἰατρεύεις; {Ὅτι} ὁ	παιδείας	ἀμύητος ὑπάρχων πῶς ἑτέρους παιδεύσει
[83]	ἐστι τοῖς ἀνθρώποις. (Γεωργὸς καὶ	παῖδες	αὐτοῦ. Ἀνὴρ γεωργὸς μέλλων τελευτᾶν
[83]	τῶν εὐεργετῶν ἀναπτεροῦται. ~(Γεωργὸς καὶ	παῖδες	αὐτοῦ. Γεωργός τις μέλλων καταλύειν
[86]	Ἀτὰρ οὖν καὶ ὑμεῖς, ὦ	παῖδες,	ἐὰν μὲν ὁμοφρονῆτε, ἀχείρωτοι τοῖς
[83]	τῆς γεωργίας, προσκαλεσάμενος αὐτοὺς ἔφη·	Παῖδες	ἐμοὶ, ἐγὼ μὲν ἤδη τοῦ
[86]	ἐγκάρπων. ~Γεωργοῦ παῖδες στασιάζοντες. Γεωργοῦ	παῖδες	ἐστασίαζον. Ὁ δὲ, ὡς πολλὰ
[86]	ὧν εἰχε τῶν ἐγκάρπων. ~Γεωργοῦ	παῖδες	στασιάζοντες. Γεωργοῦ παῖδες ἐστασίαζον. Ὁ
[69]	παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων, πῶς ἄλλους	παιδεῦσαι	δυνήσεται; (Βάτραχος ἰατρός καὶ ἀλώπηξ.
[69]	παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων πῶς ἑτέρους	παιδεύσει	καὶ διορθώσεται; ~(Βόες καὶ ἄξων.
[81]	προσκρούσας καὶ παραχρῆμα τέθνηκε τὸ	παιδίον.	Πένθος δὲ μέγα ἐγένετο γονεῦσιν.
[81]	ἐμφωλεύων ἔδακε τὸν ποῦν τοῦ	παιδίου	προσκρούσας καὶ παραχρῆμα τέθνηκε τὸ
[81]	ἐμοὶ ἀποβλέπων εἰς τὸν τοῦ	παιδὸς	τάφον. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[69]	οὐδὲ ὁ τῶν θεῶν ἰατρὸς	Παιών.	Καὶ πῶς, εἶπεν ἀλώπηξ, ἄλλους
[74]	τὸν οὐρανόν, εἶπε· Ζεῦ δέσποτα,	πάλαι	μέν σοι ηὐξάμην ἔριφον θῦσαι,
[73]	τὸν οὐρανόν, εἶπε· Ζεῦ δέσποτα,	πάλαι	μέν σοι ηὐξάμην ἔριφον θῦσαι,
[76]	ἡ θεὸς ἀγανακτήσασα κατ' αὐτῆς	πάλιν	αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν
[66]	ἐπιβάντες ἐπάνωθεν πολεμεῖν ἀλλήλοις. Καὶ	πάλιν	ἐδέοντο τοῦ Διὸς τύραννον ἢ
[51]	κομπαστής. Ἄνθρωπός τις ἀποδημήσας ἧκε	πάλιν	εἰς τὴν ἰδίαν χώραν. Φρυαττόμενος
[84]	ἄλλας χεῖρας τὸ χρυσίον ἐξαλλάσσῃ,	πάλιν	τὴν Τύχην μέμψῃ. Διδάσκει ἡμᾶς
[81]	μου λυποῦμαι, καὶ σὺ δὲ	πάλιν	τὸν τύμβον τοῦ υἱοῦ σου
[60]	στόματι ἐφύσα αὐτό. Πυνθανομένου δὲ	πάλιν	τοῦ σατύρου δι' ἣν αιτίαν
[60]	προέσφερε καὶ ἐφύσα. Πυνθανομένου δὲ	πάλιν	τοῦ σατύρου τί τοῦτο ποιεῖ,
[86]	ἐκέλευσε κατεάσσειν. Ἐπειδὴ δὲ κατὰ	πᾶν	βιαζόμενοι οὐκ ἠδύναντο, ἐκ δευτέρου
[56]	πληροῖς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πᾶν	τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητον. ~Ἄνθρωποι καὶ
[55]	ασβολώσεις. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	πᾶν	τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι. (Ἀνὴρ
[56]	ασβολώσεις. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	πᾶν	τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι. (Ἀνθρακεὺς
[54]	~Ἀνὴρ πηρός. Ἀνὴρ πηρὸς εἰώθει	πᾶν	τὸ ἐπιτιθέμενον εἰς τὰς αὐτοῦ
[99]	παρήχθημεν ἐν τῷ βίῳ· ὑπὲρ	πάντα	γὰρ τὰ φυτὰ βιαίως τὴν
[87]	τῶν σκευῶν ὑφαιρούμενος. Ἐπειδὴ δὲ	πάντα	ἐκφορήσας κἀκείνην ἐθεράπευσεν, ἀπῄτει τὸν
[87]	πρότερον· τότε μὲν γὰρ ἔβλεπον	πάντα,	ἔφη, τὰ ἐπὶ τῆς οἰκίας
[83]	ἀμπέλῳ μοι κέκρυπται ζητήσαντες, εὑρήσετε	πάντα.	Οἱ μὲν οὖν οἰηθέντες θησαυρὸν
[87]	ἐπὶ τοσοῦτον ὡς καὶ τέλος	παντάπασιν	αὐτῇ θεραπευθείσῃ μηδὲν ὑπολειφθῆναι. Τοῦ
[66]	λίμνης ῥίψας διετάραξε τὸ ὕδωρ,	πάντας	δὲ βατράχους σιγὴ κατέσχεν ἐκπλαγέντας.
[52]	μέρει τιλλομένῳ φαλακρὸν γενέσθαι. Οὕτω	πανταχοῦ	τὸ ἀνώμαλον ἐπιβλαβές ἐστι. (Ἀνὴρ
[55]	ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε τοῦτο	παντελῶς	ἀδύνατον· ἅ γὰρ ἐγὼ λευκανῶ,
[56]	ὑποτυχὼν ἔφη· Ἀλλ' ἔμοιγε τοῦτο	παντελῶς	ἀδύνατον· ἅ γὰρ ἐγὼ λευκανῶ,
[77]	τι τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖσθαι, μεχρὶ	παντελῶς	ἀπέβαλε τὴν γλῶσσαν. Ὁ λόγος
[77]	τοῦ σιδήρου ἀφαιρεῖν, ἄχρις οὗ	παντελῶς	πᾶσαν τὴν γλῶσαν ἀνήλωσεν. Ὁ
[53]	νηὸς περιτραπείσης, οἱ μὲν λοιποὶ	πάντες	διενήχοντο, ὁ δὲ Ἀθηναῖος παρ'
[57]	Ὅτι, ἐκ θεοῦ λόγῳ τιμηθέντων	πάντων	ἀνεπαισθήτως ἔχουσί τινες τῆς τοιαύτης
[59]	Ἴδε πῶς ἐσμεν κρείττονες ὑμῶν	πάντων	καὶ ῥωμαλέοι ὑπὲρ ἅπαν θηρίον.
[94]	ἔχων εἰς ἄλλο τι χρήσασθαι,	πάντως	θῦσαί με θέλει καὶ φαγεῖν.
[96]	ποτε ἐν Ἀθήναις, ἐκείνων μὴ	πάνυ	τι αὐτῷ προσεχόντων, ἐδεήθη αὐτῶν
[84]	αὐτὴν καθ' ἡμέραν ὡς εὐεργετηθεὶς	παρ'	αὐτῆς. Τούτῳ δὲ ἐπιστᾶσά φησιν
[53]	πάντες διενήχοντο, ὁ δὲ Ἀθηναῖος	παρ'	ἕκαστα τὴν Ἀθηνᾶν ἐπικαλούμενος μυρία
[94]	εἰς ἄστυ. Τοῦ δὲ δέλφακος	παρ'	ὅλην τὴν ὁδὸν κεκραγότος, ἀλώπηξ
[57]	ὃς παρὰ θεοῖς δύναται καὶ	παρὰ	ἀνθρώποις, τῶν δυνατῶν δυνατώτερος καὶ
[57]	λόγον γὰρ ἔχεις λαβὼν, ὃς	παρὰ	θεοῖς δύναται καὶ παρὰ ἀνθρώποις,
[57]	ζῷα πλασθῆναι καὶ χαρισθῆναι αὐτοῖς	παρὰ	θεοῦ, τῷ μὲν ἀλκήν, τῷ
[100]	τῶν συγγενῶν πάθῃ τι ἢ	παρὰ	τῶν ἀλλοτρίων.
[90]	ὅτι, ἐὰν πλείονα αὐτῇ τροφὴν	παραβάλῃ,	καὶ δὶς τῆς ἡμέρας τέξεται.
[87]	βλέπουσαν ἤδη, καὶ τοὺς μάρτυρας	παραγαγόντος·	Μᾶλλον μὲν οὖν, εἶπεν ἐκείνη,
[56]	οἰκῶν οἰκίας ἠξίου καὶ κναφέα	παραγενόμενον	αὐτῷ συνοικῆσαι. Ὁ δὲ κναφεὺς
[81]	τούτῳ δεινοπαθήσας πέλεκυν ἀνέλαβε καὶ	παραγενόμενος	εἰς τὸν φωλεὸν αὐτοῦ εἱστήκει
[65]	ἐπ' ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων οἳ	παραδόξως	ἀλαζονεύονται, μηδὲ τὰ κοινὰ τοῖς
[67]	δὴ τοῦ ἐν τῇ λίμνῃ	παραινοῦντος	θατέρῳ μεταβῆναι πρὸς αὐτόν, ἵνα
[86]	ἐστασίαζον. Ὁ δὲ, ὡς πολλὰ	παραινῶν	οὐκ ἠδύνατο πεῖσαι αὐτοὺς λόγοις
[78]	πυθομένου δι' ἣν αἰτίαν αὐτὸν	παρακαλεῖται,	ὁ γέρων ἔφη· Ἴνα τὸ
[81]	τοῦ μὲν διήμαρτε, τὴν δὲ	παρακειμένην	πέτραν διέκοψεν. Εὐλαβηθεὶς δὲ ὕστερον
[53]	ἡμᾶς μετὰ τῆς τῶν θεῶν	παρακλήσεως	χρὴ καὶ αὐτούς τι ὑπὲρ
[81]	ἂν ἐξίῃ, εὐθέως αὐτὸν πατάξῃ.	Παρακύψαντος	δὲ τοῦ ὄφεως, κατενεγκὼν τὸν
[53]	Εἷς δέ τις τῶν συννεναυαγηκότων	παρανηχόμενος	ἔφη πρὸς αὐτόν· Σὺν Ἀθηνᾷ
[66]	τὸν Δία, δεόμενοι βασιλέα αὐτοῖς	παρασχεῖν.	Ὁ δὲ συνιδὼν τὴν εὐήθειαν
[60]	διὰ τὸ κρύος. Ὕστερον δὲ	παρατεθείσης	αὐτοῖς τραπέζης καὶ προσφάγματος θερμοῦ
[51]	τούτου μάρτυρας ἔφασκε παρέξεσθαι τοὺς	παρατετυχηκότας,	ἂν ἄρα ποτὲ ἐπιδημήσωσι. Τῶν
[88]	ὰρ αὐτὸν ὑπὸ τῆς μέθης	παρατηρήσασα	καὶ νεκροῦ δίκην ἀναισθητοῦντα ἐπ'
[81]	εἰς τὸν φωλεὸν αὐτοῦ εἱστήκει	παρατηρούμενος,	ὅπως, ἂν ἐξίῃ, εὐθέως αὐτὸν
[61]	τοίχῳ προσκρούσας. Τῆς δὲ κεφαλῆς	παραυτίκα	κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς πολλοστὸς παραχρῆμα,
[61]	προσέκρουσε. Τῆς δὲ κεφαλῆς αὐτοῦ	παραχρῆμα	κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς ἐξ αὐτῆς,
[61]	παραυτίκα κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς πολλοστὸς	παραχρῆμα,	ὅνπερ συνάγων ὁ ἄνθρωπος ἐβόα·
[81]	ποῦν τοῦ παιδίου προσκρούσας καὶ	παραχρῆμα	τέθνηκε τὸ παιδίον. Πένθος δὲ
[52]	διετέλει, εἴ ποτε πρὸς αὐτὴν	παρεγένετο,	τὰς μελαίνας αὐτοῦ τρίχας περιαιρουμένη.
[88]	νεκροῖς τὰ σιτία κομίζων ἐγὼ	πάρειμι.	Κἀκεῖνος· Μή μοι φαγεῖν, ἀλλὰ
[81]	πέτραν διέκοψεν. Εὐλαβηθεὶς δὲ ὕστερον	παρεκάλει	αὐτὸν ὅπως αὐτῷ διαλλαγῇ. Ὁ
[55]	ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ παροικισθέντα, προσελθὼν	παρεκάλει	αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ σύνοικος γένηται,
[56]	ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ παροικισθέντα, προσελθὼν	παρεκάλει	αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ σύνοικος γένηται,
[55]	συνελήφθη ὑπ' αὐτῶν. Ὁ δὲ	παρεκάλει	αὐτοὺς λέγων· Ἄφετέ με, καὶ
[87]	ὀφθαλμοὺς νοσοῦσα ἰατρὸν ἐπὶ μισθῷ	παρεκάλεσεν.	Ὁ δὲ εἰσιών, ὁπότε αὐτὴν
[66]	πρὸς τὸν Δία καὶ τοῦτον	παρεκάλουν	ἀλλάξαι αὐτοῖς τὸν ἄρχοντα· τὸν
[51]	ἐφικέσθαι· καὶ τούτου μάρτυρας ἔφασκε	παρέξεσθαι	τοὺς παρατετυχηκότας, ἂν ἄρα ποτὲ
[94]	προβάτου ἔρια τε καὶ ἄρνας	παρεχομένου	ὁ δεσπότης ἀφέξεται· ὁμοίως δὲ
[67]	τῇ βαθείᾳ λίμνῃ οἰκῶν βάτραχος	παρῄνει	τὸν ἕτερον μεταβῆναι πρὸς αὐτόν,
[86]	διὰ πράγματος τοῦτο πρᾶξαι, καὶ	παρῄνεσεν	αὐτοῖς ῥάβδων δέσμην κομίσαι. Τῶν
[99]	τοῦ Διὸς λέγουσαι ὅτι μάτην	παρήχθημεν	ἐν τῷ βίῳ· ὑπὲρ πάντα
[78]	Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου	παριόντος	καὶ πυνθανομένου τὴν αἰτίαν δι'
[67]	ἕως οὗ συνέβη ἅμαξαν τῇδε	παριοῦσαν	θλᾶσαι αὐτόν. Οὕτω καὶ τῶν
[67]	συνηθείας ἕως {ἄν} συνέβη ἅμαξαν	παριοῦσαν	συνθλᾶσαι αὐτόν. Οὕτως καὶ οἱ
[65]	Ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος,	παριών	τις, ὡς ἤκουσε τῶν στενάγμων,
[55]	ἐργαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ	παροικισθέντα,	προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ
[56]	ἐργαζόμενος, ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ	παροικισθέντα,	προσελθὼν παρεκάλει αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ
[90]	πλεονεξίαν περιττοτέρων ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ	παρόντα	ἀπολλῦσιν. (Γυνὴ καὶ ὄρνις. Γυνὴ
[62]	γὰρ ἐμὴ ψυχὴ πρὸς τὰ	παρόντα	ἑαυτῇ πολεμεῖ· ἀγαπᾷ μὲν τὸν
[76]	καθῆκεν. Ἡ δὲ ἐπιλαθομένη τῶν	παρόντων	ἐξαναστᾶσα ἀπὸ τῆς κοίτης τὸν
[51]	ἔχειν εἰς τοῦτο. Τῶν δὲ	παρόντων	τις ὑπολαβὼν ἔφη αὐτῷ· Ὦ
[51]	ἄρα ποτὲ ἐπιδημήσωσι. Τῶν δὲ	παρόντων	τις ὑποτυχὼν ἔφη πρὸς αὐτόν·
[62]	οἶσα τίς γενήσομαι ἐν τοῖς	παροῦσιν·	ἐγὼ ἐκβέβλημαι τῶν φρενῶν καὶ
[78]	ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πᾶς	ἄνθρωπος φιλοζωεῖ, εἰ καὶ δυστυχεῖ
[78]	ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πᾶς	ἄνθρωπος φιλόζωος, {ἐν τῷ βίῳ}
[51]	πρόχειρος ᾖ πεῖρα τοῦ πράγματος,	πᾶς	λόγος ἀργός ἐστι. ~(Ἀνὴρ μεσοπόλιος
[51]	δι' ἔργων πεῖρα, περὶ τούτων	πᾶς	λόγος περιττός ἐστι. (Ἀνὴρ κομπαστής.
[83]	ὕνας τε καὶ δικέλλας λαβόντες	πᾶσαν	αὑτῶν τὴν γεωργίαν ὤρυξαν. Καὶ
[77]	σιδήρου ἀφαιρεῖν, ἄχρις οὗ παντελῶς	πᾶσαν	τὴν γλῶσαν ἀνήλωσεν. Ὁ μῦθος
[83]	οἰηθέντες θησαυρὸν ἐκεῖ που κατορωρύχθαι,	πᾶσαν	τὴν τῆς ἀμπέλου γῆν μετὰ
[69]	βάτραχος εἰς γῆν ἐξελθὼν ἔλεγε	πᾶσι	τοῖς ζώοις· Ἰατρός εἰμι φαρμάκων
[69]	τῇ λίμνῃ καὶ τοῖς ζώοις	πᾶσιν	ἀναβοήσαντος· Ἐγὼ ἰατρός εἰμι φαρμάκων
[82]	ἀνεῖλε· θνῄσκων δὲ ἔλεγε· Δίκαια	πάσχω,	τὸν πονηρὸν οἰκτείρας. Ὁ λόγος
[88]	μνημονεύων. Ἡ δὲ τὸ στῆθος	πατάξασα·	Οἴμοι τῇ δυστήνῳ, φησίν· οὐδὲν
[81]	ὅπως, ἂν ἐξίῃ, εὐθέως αὐτὸν	πατάξῃ.	Παρακύψαντος δὲ τοῦ ὄφεως, κατενεγκὼν
[81]	μέγα ἐγένετο γονεῦσιν. Τότε ὁ	πατὴρ	πληγεὶς ὑπὸ τῆς λύπης πέλεκυν
[83]	γῆν μετὰ τὴν ἀποβίωσιν τοῦ	πατρὸς	κατέσκαψαν. Καὶ θησαυρῷ μὲν οὐ
[73]	ἐπιχειρῶν τινι πράγματι μᾶλλον ἀνύσεις	πείθων	ἢ βιαζόμενος. ~(Βουκόλος καὶ λέων.
[59]	εἶναι καὶ θρασεῖς οὓς ἡ	πεῖρα	γυμνασθέντας ἐξελέγχει. (Ἄνθρωπος καὶ λέων
[51]	ὧν πρόχειρος ἡ δι' ἔργων	πεῖρα,	περὶ τούτων πᾶς λόγος περιττός
[51]	ὁτι, ἐὰν μὴ πρόχειρος ᾖ	πεῖρα	τοῦ πράγματος, πᾶς λόγος ἀργός
[55]	ὑμῖν εἰς θυσίαν. Οἱ δὲ	πειράζειν	αὐτὸν βουλόμενοι ῥᾴδιον ὑγιῆ αὐτὸν
[83]	καὶ βουλόμενος τοὺς ἑαυτοῦ παῖδας	πεῖραν	λαβεῖν τῆς γεωργίας, προσκαλεσάμενος αὐτοὺς
[65]	σὺ τὰ ἐν οὐρανῷ βλέπειν	πειρώμενος	τὰ ἐπὶ τῆς γῆς οὐχ
[59]	μῦθος δηλοῖ ὅτι πολλοὶ καυχώμενοι	πειρῶνται	ἐν λόγοις ἑαυτοὺς ἐπιφημίζειν, καίπερ
[86]	ὡς πολλὰ παραινῶν οὐκ ἠδύνατο	πεῖσαι	αὐτοὺς λόγοις μεταβάλλεσθαι, ἔγνω δεῖν
[91]	ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη, πῶς οὐδὲ ἀνθρώπους	πεῖσαι	ἠδυνήθης; Τούτῳ τῷ λόγῳ χρήσαιτο
[81]	Ὁ δὲ ἐπὶ τούτῳ δεινοπαθήσας	πέλεκυν	ἀνέλαβε καὶ παραγενόμενος εἰς τὸν
[85]	μέλι εὗρε. Γευσάμενος δὲ τὸν	πέλεκυν	ἔρριψε καὶ τὸ φυτὸν ἐτίμα
[85]	ἐκτεμεῖν ἤμελλεν. Καὶ δὴ τὸν	πέλεκυν	λαβὼν ἐπέφερε τὴν πλήγην. Οἱ
[81]	πατὴρ πληγεὶς ὑπὸ τῆς λύπης	πέλεκυν	λαβὼν καὶ αὐτὸς ἐπειρᾶτο τοῦ
[100]	εἶπεν· Οὐ τοσοῦτον τὸν κόψαντα	πέλεκυν	μέμφομαι ὅσον τοὺς ἐξ ἐμοῦ
[100]	Οὐ τοσοῦτον τὸν κόψαντά με	πέλεκυν	μέμφομαι ὅσον τοὺς ἐξ ἐμοῦ
[85]	εὐθὺς εὗρεν· οὗ γευσάμενος τὸν	πέλεκυν	προσρίπτει καὶ τοῦ δένδρου εὐθέως
[81]	δὲ τοῦ ὄφεως, κατενεγκὼν τὸν	πέλεκυν,	τοῦ μὲν διήμαρτε, τὴν δὲ
[85]	ἄκαρπον ἐκεῖνο. Καὶ δὴ, συλλαβόντος	πέλεκυν	τοῦ πλῆξαι, στρουθοὶ ἅπαντες καὶ
[99]	γεωργικὴν χρήσιμοι ἦτε, οὐκ ἂν	πέλεκυς	ὑμᾶς ἐξέκοπτεν. Αἴτιοί τινες ἑαυτοῖς
[99]	τὰ στελίδια ἐγεννᾶτε, οὐκ ἂν	πέλεκυς	ὑμᾶς ἐξέκοπτεν. Ὅτι αἴτιοι κακῶν
[55]	ἀκοινώνητόν ἐστι. (Ἀνὴρ φέναξ. Ἀνὴρ	πένης	νοσῶν ηὔξατο τοῖς θεοῖς λέγων
[61]	Ἄνθρωπός τις ξύλινον θεὸν ἔχων	πένης	ὢν καθικέτευε τοῦ ἀγαθοποιῆσαι. Ὡς
[81]	καὶ παραχρῆμα τέθνηκε τὸ παιδίον.	Πένθος	δὲ μέγα ἐγένετο γονεῦσιν. Τότε
[61]	ταῦτ' ἔπραττε καὶ μᾶλλον ἐν	πενίᾳ	διῆγε, θυμωθεὶς, ἐκ τοῦ σκέλους
[61]	μᾶλλον ὁ αὐτὸς διῆγεν ἐν	πενίᾳ.	Καὶ δὴ θυμωθείς, ἄρας αὐτοῦ
[98]	Ὁ δὲ εἱστήκει τὴν αὑτοῦ	πενίαν	μεμφόμενος, δι' ἣν ἀμείψασθαι τὸν
[51]	~(Ἀνὴρ κομπαστής. Ἀνὴρ	πένταθλος	ἐπὶ ἀνανδρίᾳ ἑκάστοτε ὑπὸ τῶν
[82]	ὥρᾳ ὄφιν εὑρὼν ὑπὸ κρύους	πεπηγότα,	τοῦτον ἐλεήσας καὶ λαβὼν ὑπὸ
[82]	~(Γεωργὸς καὶ ὄφις ὑπὸ κρύους	πεπηγώς.	Γεωρός τις χειμῶνος ὥρᾳ ὄφιν
[85]	δένδρον. Ὡς δὲ ῥαγάδα εὐθέως	πεποιήκει,	σμῆνος μελισσῶν καὶ μέλι εὐθὺς
[100]	πεύκην· σφῆνας δὲ ἐξ αὐτῆς	πεποιηκότες	εὐκόλως ἔσχιζον. Ἡ δὲ εἶπεν·
[82]	μέλλων ἔφη· Ἀλλ' ἔγωγε δίκαια	πέπονθα·	τί γὰρ τοῦτον ἀπολλύμενον ἔσῳζον,
[79]	ἀμοιβήν. Ὅτι τοὺς ἀγαθόν τι	πεπονθότας	ἔκ τινος ἀντευεργετεῖν χρή· ὃ
[79]	καθέδρας. Ὅτι τοὺς ἀγαθόν τι	πεπονθότας	ὁμοίως ἀντιποιεῖσθαι χρή. ~(Γεωργὸς καὶ
[53]	κοπιᾶν καὶ οὕτω τοῦ θεοῦ	περὶ	βοηθείας δέεσθαι. ~Ἀνὴρ πηρός. Ἀνὴρ
[81]	μέχρις ἂν τὸ μνημόσυνον βλέπῃ	περὶ	οὗ ἐλυπήθη. ~(Γεωργὸς καὶ ὄφις
[94]	οὐ περὶ χρημάτων ἐστίν, ἀλλα	περὶ	σωτηρίας. (Δέλφαξ καὶ αλώπηξ. Ὄνῳ
[91]	ἐγγραφόμενοί τινες αὐτὴν ὡς καινοτομοῦσαν	περὶ	τὰ θεῖα, εἰς δίκην ἀπήγαγον
[51]	πρόχειρος ἡ δι' ἔργων πεῖρα,	περὶ	τούτων πᾶς λόγος περιττός ἐστι.
[94]	ἀνοιμώζουσιν οἷς ὁ κίνδυνος οὐ	περὶ	χρημάτων ἐστίν, ἀλλα περὶ σωτηρίας.
[52]	παρεγένετο, τὰς μελαίνας αὐτοῦ τρίχας	περιαιρουμένη.	Ἡ δὲ νεωτέρα ὑποστελλομένη γέροντα
[64]	πρῶτον τὰς τῶν ταύρων ζεύγλας	περιέλειχε,	λαθὼν δὲ κατὰ μικρόν, ἐπειδὴ
[77]	εἰσελθοῦσα χαλκέως τὴν ἐκεῖ κειμένην	περιέλειχε	ῥίνην. Ξυομένης δὲ τῆς γλώσσης,
[77]	ἐργαστήριον τὴν ἐκεῖ κειμένην ῥίνην	περιέλειχε.	Συνέβη δὲ, ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης,
[73]	βόσκων ἀγέλην ταύρων ἀπώλεσε μόσχον.	Περιελθὼν	δὲ καὶ μὴ εὑρὼν ηὔξατο
[74]	βόσκων ἀγέλην ταύρων ἀπώλεσε μόσχον.	Περιελθὼν	δὲ καὶ μὴ εὑρὼν ηὔξατο
[84]	τύχη. Γεωργός τις σκάπτων χρυσίῳ	περιέτυχε.	Καθ' ἑκάστην οὖν τὴν Γῆν,
[64]	λιμώττων καὶ τροφὴν ζητῶν, ὡς	περιέτυχε	τῷ ἀρότρῳ, τὸ μὲν πρῶτον
[83]	κατέσκαψαν. Καὶ θησαυρῷ μὲν οὐ	περιέτυχον,	ἡ δὲ ἄμπελος καλῶς σκαφεῖσα
[68]	ἐπεζήτουν ἑτέραν. Καὶ δὴ βαθεῖ	περιέτυχον	φρέατι, ὅπερ ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ
[68]	δύο, ξηρανθείσης αὐτῶν τῆς λίμνης,	περιῄεσαν	ζητοῦντες ποῦ καταμεῖναι. Ὡς δὲ
[65]	ἀστέρας ἐπισκοπῆσαι. Καὶ δή ποτε	περιιὼν	εἰς τὸ προάστειον καὶ τὸν
[87]	μὲν οὖν γραῦς τὴν ἑαυτῆς	περιουσίαν	ἑώρα καθ' ἑκάστην ἐλαττουμένην ἐπὶ
[89]	πραξάσαις τοῦτο χαλεπωτέροις τοῖς δεινοῖς	περιπεσεῖν·	ἡ γὰρ δέσποινα ἀγνοοῦσα τὴν
[89]	δ' αὐταῖς τοῦτο διαπραξαμέναις χαλεπωτέροις	περιπεσεῖν	τοῖς δεινοῖς. Ἡ γὰρ δεσπότις,
[55]	τόπον δρομαῖος ψηλαφῶν τὸ χρυσίον.	Περιπεσὼν	δὲ ἐκεῖσε λῃσταῖς συνελήφθη ὑπ'
[90]	πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν	περισσοτέρων	ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ προσόντα ἀπώλεσαν.
[53]	ἑαυτῶν ἀμελοῦντας ὑπὸ τῶν δαιμόνων	περισώζεσθαι.	Τοὺς εἰς συμφορὰς ἐμπίπτοντας χρὴ
[53]	Ἀθηνᾶν ἐπικαλούμενος μυρία ἐπηγγέλλετο, εἰ	περισωθείη.	Εἷς δέ τις τῶν συννεναυαγηκότων
[84]	τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα	περιτιθεῖς,	ἃ ἐγώ σοι δέδωκα πλουτῆσαι
[53]	σφοδροῦ γενομένου καὶ τῆς νηὸς	περιτραπείσης,	οἱ μὲν λοιποὶ πάντες διενήχοντο,
[51]	πεῖρα, περὶ τούτων πᾶς λόγος	περιττός	ἐστι. (Ἀνὴρ κομπαστής. Ἄνθρωπός τις
[90]	τινὲς τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν	περιττοτέρων	ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ παρόντα ἀπολλῦσιν.
[60]	ἐξιεῖς. Ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς	περιφεύγειν	δεῖ τὴν φιλίαν ὧν ἀμφίβολός
[74]	θεασάμενος λέοντα κατεσθίοντα τὸν μόσχον,	περίφοβος	γενόμενος, ἐπάρας τὰς χεῖρας εἰς
[73]	θεασάμενος λέοντα κατεσθίοντα τὸν μόσχον,	περίφοβος	γενόμενος, ἐπάρας τὰς χεῖρας εἰς
[81]	μὲν διήμαρτε, τὴν δὲ παρακειμένην	πέτραν	διέκοψεν. Εὐλαβηθεὶς δὲ ὕστερον παρεκάλει
[81]	σοι εὐνοῆσαι, ὁρῶν τὴν κεχαραγμένην	πέτραν,	οὔτε σὺ ἐμοὶ ἀποβλέπων εἰς
[81]	συρίσας (καὶ γὰρ ἐκρύβη ἐπὶ	πέτρας	ὀ ὄφις) τῷ ἀνθρώπῳ ἔφησε
[73]	ἔβαλε τὴν κεφαλὴν ἔν τινι	πέτρας	ὀπῇ, τὴν ψόαν ἔξω ἐάσας.
[59]	τῇ ὁδῷ ἦν ἀνδρὸς στήλη	πετρίνη	λέοντα πνίγοντος. Ὁ δὲ ἀνὴρ
[59]	Ἐν δὲ τῇ ὁδῷ εὗρον	πετρίνην	στήλην ἀνδρὶ λέοντα συμπνίγοντι ὁμοίαν.
[100]	τῷ θεῷ ἐπιτιθέασιν. ~(Δρυτόμοι καὶ	πεύκη.	Δρυτόμοι ἔσχιζόν τινα πεύκην· σφῆνας
[100]	καὶ πεύκη. Δρυτόμοι ἔσχιζόν τινα	πεύκην·	σφῆνας δὲ ἐξ αὐτῆς πεποιηκότες
[51]	ἐν δὲ τῇ Ῥόδῳ ἔφασκε	πήδημα	μέγα πηδῆσαι, ὅπερ οὐδεὶς τῶν
[51]	αὐτοῦ γὰρ καὶ Ῥόδος καὶ	πήδημα.	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ὧν
[51]	ἐν τῇ Ρόδῳ τοιοῦτον ἥλατο	πήδημα	ὡς μηδένα τῶν Ὀλυμπιονικῶν ἐφικέσθαι·
[51]	ὅπερ οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων δύναται	πηδῆσαι,	καὶ μάρτυρας ἔφασκεν ἔχειν εἰς
[51]	τῇ Ῥόδῳ ἔφασκε πήδημα μέγα	πηδῆσαι,	ὅπερ οὐδεὶς τῶν ἀνθρώπων δύναται
[69]	ἰατρός καὶ ἀλώπηξ. Ὁ τῷ	πηλῷ	συζῶν βάτραχος εἰς γῆν ἐξελθὼν
[54]	θεοῦ περὶ βοηθείας δέεσθαι. ~Ἀνὴρ	πηρός.	Ἀνὴρ πηρὸς εἰώθει πᾶν τὸ
[54]	βοηθείας δέεσθαι. ~Ἀνὴρ πηρός. Ἀνὴρ	πηρὸς	εἰώθει πᾶν τὸ ἐπιτιθέμενον εἰς
[88]	Κἀκεῖνος· Μή μοι φαγεῖν, ἀλλὰ	πιεῖν,	ὦ βέλτιστε, μᾶλλον προσένεγκε· λυπεῖς
[90]	αὐτῆς ποιησάσης, συνέβη τὴν ὄρνιν	πίονα	γενομένην μηκέτι μηδὲ ἅπαξ τεκεῖν.
[71]	ἐχθροῖς ἀπίστει, τοῖς δὲ φίλοις	πίστευε	καὶ συντήρει. (Βόες τρεῖς καὶ
[64]	ἐπαγγέλλωνται, διὰ τὸν τρόπον οὐ	πιστεύονται.	~Ἀστρολόγος. Ἀστρολόγος ἐξιὼν ἑκάστοτε ἑσπέρας
[91]	χρήσαιτο ἄν τις πρὸς γυναῖκα	πλάνον,	ἥτις τὰ μείζονα κατεπαγγελλομένη τοῖς
[57]	Ζεὺς. Λέγουσι πρῶτον τὰ ζῷα	πλασθῆναι	καὶ χαρισθῆναι αὐτοῖς παρὰ θεοῦ,
[85]	καὶ τοῦ δένδρου εὐθέως ἐπεμελεῖτο	πλεῖον	τῶν δένδρων ὧν εἰχε τῶν
[61]	πονηρὸν ἄνδρα, αὐτὸν δὲ τύπτων	πλεῖον	ὠφεληθήσῃ. ~Ἄνθρωπος λέοντα χρυσοῦν εὑρών.
[90]	ὠὸν τίκτουσαν ὑπέλαβεν ὅτι, ἐὰν	πλείονα	αὐτῇ τροφὴν παραβάλῃ, καὶ δὶς
[90]	δὲ ἡ γυνὴ ὅτι, ἐὰν	πλείονας	κριθὰς δώσει τῇ ὄρνιθι, τέξεται
[61]	Ὡς οὖν ταῦτα ἔπραττε καὶ	πλείω	τούτων, μᾶλλον ὁ αὐτὸς διῆγεν
[61]	ἄνδρα τιμῶν, αὐτὸν δὲ τύπτων	πλέον	ὠφεληθήσῃ. (Ἄνθρωπος καταθραύσας ἄγαλμα. Ἄνθρωπος
[63]	Ὁ μῦθος οὗτος ἐλέγχει τοὺς	πλεονέκτας	καὶ ἐν ὑποκρίσει βιοῦντας. ~Ἀρότης
[63]	τοὺ ζῶντας Οὗτος ὁ μῦθος	πλεονέκτας	τοὺς ἐν ὑποκρίσει καὶ κενοδοξίᾳ
[87]	οἱ πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ	πλεονεξίαν	λανθάνουσι καθ' ἐαυτῶν τὸν ἔλεγχον
[90]	ὅτι πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων διὰ	πλεονεξίαν	περισσοτέρων ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ προσόντα
[90]	ὅτι τινὲς τῶν ἀνθρώπων διὰ	πλεονεξίαν	περιττοτέρων ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ παρόντα
[81]	ἐγένετο γονεῦσιν. Τότε ὁ πατὴρ	πληγεὶς	ὑπὸ τῆς λύπης πέλεκυν λαβὼν
[85]	μηδὲν αὐτῶν φροντίσας, καὶ δευτέραν	πληγὴν	καὶ τρίτην ἐπέφερε. Ὡς δὲ
[85]	τὸν πέλεκυν λαβὼν ἐπέφερε τὴν	πλήγην.	Οἱ δὲ τέττιγες καὶ οἱ
[98]	ὡς ἐγένετο κατά τινα ποταμὸν	πλημμυροῦντα,	εἱστήκει πρὸς τῇ βαλβίδι ἀμηχανῶν.
[85]	Καὶ δὴ, συλλαβόντος πέλεκυν τοῦ	πλῆξαι,	στρουθοὶ ἅπαντες καὶ τέττιγες ἐθρήνουν
[79]	ὁ εὐεργέτης ἀπέρριψε τὸ ἀναληφθέν,	πληρεστάτην	ἀντιδοὺς τὴν ἀντίχαριν· οὐ μακρῶς
[56]	ἅπερ ἐγὼ λευκαίνω, αὐτὸς ἀσβόλης	πληροῖς.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶν
[52]	μὲν προβεβηκυῖα αἰδουμένη νεωτέρῳ αὐτῆς	πλησιάζειν,	διετέλει, εἴ ποτε πρὸς αὐτὴν
[67]	ἕτερος μικρὸν ἔχων ὕδωρ καὶ	πλησίον	ὁδοῦ. Ὁ μὲν οὖν ἐν
[62]	Ὁ λόγος ἁρμόζει πρός τινα	πλούσιον	μὴ τολμῶντα προσψαῦσαι καὶ χρήσασθαι
[53]	δὲ ἀποπνίγουσα. ~Ἀνὴρ ναυαγός. Ἀνὴρ	πλούσιος	Ἀθηναῖος μεθ' ἑτέρων τινῶν ἔπλει.
[84]	περιτιθεῖς, ἃ ἐγώ σοι δέδωκα	πλουτῆσαι	βουλομένη σε; Ἂν γὰρ ὁ
[84]	προσανατίθης, ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα,	πλουτίσαι	σε βουλομένη; Εἰ γὰρ ὁ
[62]	τολμῶντα προσψαῦσαι καὶ χρήσασθαι τῷ	πλούτῳ.	~(Ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ. Ἄρκος μεγάλως
[70]	τινὲς ἐπ' ἀλλοτρίοις πόνοις καὶ	πλούτῳ	καυχώμενοι μέγα φρονοῦσιν ὡς αὐτοὶ
[59]	ἦν ἀνδρὸς στήλη πετρίνη λέοντα	πνίγοντος.	Ὁ δὲ ἀνὴρ ὑποδείξας τῷ
[62]	ἐργασίαν· ἅπτεσθαι μὲν ἐλαύνει ὁ	πόθος,	ἀπέχεσθαι δὲ ὁ τρόπος. Ὢ
[62]	καὶ τῆς φύσεως ἡ δειλία.	Ποία	γὰρ τύχη ἢ ποῖος δαίμων
[62]	οὖν; ποίῳ τρόπῳ χρήσωμαι; ἐπὶ	ποίαν	ἔλθω μηχανήν; ἄπειμι τοὺς οἰκέτας
[60]	πάλιν τοῦ σατύρου τί τοῦτο	ποιεῖ,	ἔφασκε καταψύχειν τὸ ἔδεσμα, ἐπεὶ
[59]	ἔφη· Ἐφ' ὑμῶν ἐστι ταῦτα	ποιεῖν	καὶ πράττειν· εἰ γὰρ ᾔδεισαν
[75]	Τῆς δὲ μὴ μάτην τοῦτο	ποιεῖν	λεγούσης· ἡμέρας γάρ ποτε ᾄδουσα
[98]	οὐ κρίσει, ἀλλὰ νόσῳ αὐτὸ	ποιεῖς.	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ
[74]	ἐκφυγεῖν. Ὅτι ἀβούλως οὐδὲ εὐχὴν	ποιεῖσθαι	χρή· ἄδηλον γὰρ τὸ συμβησόμενον.
[72]	θεοῖς δ' εὔχου, Ὅταν τι	ποιῇς	καὐτὸς· μὴ μάτην εὔξῃ. ~(Βουκόλος
[91]	πολλοὶ μεγάλα ἐπαγγέλλονται, μηδὲ μικρὰ	ποιῆσαι	δυνάμενοι. ~(Δάμαλις καὶ βοῦς. Δάμαλις
[85]	Εἰ δέ γε τοῦτο θελήσειας	ποιῆσαι,	τί σοι τὸ κέρδος ἐκγενήσεται
[60]	Ἄνθρωπός τις πρὸς σάτυρον φιλίαν	ποιησάμενος	συνεσθίων ἦν αὐτῷ. Χειμῶνος δὲ
[100]	οἱ δὲ ἐξ αὐτῆς σφῆνας	ποιήσαντες	ἔσχιζον αὐτὴν εὐκόλως. Ἡ δὲ
[86]	κομίσαι. Τῶν δὲ τὸ προσταχθὲν	ποιησάντων,	τὸ μὲν πρῶτον δοὺς αὐτοῖς
[55]	ἐπειδὴ βοῶν ἠπόρει, στεατίνους ἑκατὸν	ποιήσας	βόας ἐπὶ τοῦ βωμοῦ κατέκαυσεν
[90]	τῆς ἡμέρας. Ἡ δὲ τοῦτο	ποιήσασα,	καὶ λιπαρᾶς τῆς ὄρνιθος γενομένης,
[90]	τέξεται. Καὶ δὴ τοῦτο αὐτῆς	ποιησάσης,	συνέβη τὴν ὄρνιν πίονα γενομένην
[79]	ἀντευεργετεῖν χρή· ὃ γὰρ ἀγαθὸν	ποιήσεις,	ἀντιδοθήσεταί σοι. (Γεωργὸς καὶ ἀετός.
[94]	ἐνέμετο. Καὶ δή ποτε τοῦ	ποιμένος	συλλαμβάνοντος αὐτόν, ἐκεκράγει τε καὶ
[94]	~(Δέλφαξ καὶ πρόβατα. Ἔν τινι	ποίμνῃ	προβάτων δέλφαξ εἰσελθὼν ἐνέμετο. Καὶ
[54]	ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῷον προβάτων	ποίμνῃ	συνιέναι. Οὕτω τῶν πονηρῶν ἡ
[58]	δαίμων εἰς τὰς ἀρούρας τοῦ	ποινητῆρος	καὶ τοὺς ἄγρους καθωδήγησεν, ὃ
[62]	δειλία. Ποία γὰρ τύχη ἢ	ποῖος	δαίμων εἰργάσατο χρυσοῦν λέοντα; Ἡ
[73]	ἔριν ἐποιήσατο πρὸς τὸν Ἥλιον,	ποῖος	ἐξ αὐτῶν ὁδοιποροῦντός τινος τὸ
[91]	μηνιμάτων ἀποτροπιασμοὺς ἐπαγγελλομένη πολλὰ διετέλει	ποιοῦσα	καὶ κέρδος ἐντεῦθεν ἔχουσα. Γραψάμενοι
[62]	δαίμονος ἄχαρις γενομένη. Τί οὖν;	ποίῳ	τρόπῳ χρήσωμαι; ἐπὶ ποίαν ἔλθω
[70]	κάμνειν. (Βοηλάτης καὶ ἅμαξα. Ἐν	πόλει	μεγίστην ταῦροι ἅμαξαν εἷλκον· ἡ
[62]	ψυχὴ πρὸς τὰ παρόντα ἑαυτῇ	πολεμεῖ·	ἀγαπᾷ μὲν τὸν χρυσόν, δέδοικε
[66]	κατεφρόνησαν ὥστε καὶ ἐπιβάντες ἐπάνωθεν	πολεμεῖν	ἀλλήλοις. Καὶ πάλιν ἐδέοντο τοῦ
[66]	αἰτοῦντες βασιλέα. Πολέμῳ ἐμφυλίῳ βάτραχοι	πολεμοῦντες	ἀλλήλοις ᾐτήσαντο τὸν Δία βασιλέα
[66]	καὶ κακούργους. (Βάτραχοι αἰτοῦντες βασιλέα.	Πολέμῳ	ἐμφυλίῳ βάτραχοι πολεμοῦντες ἀλλήλοις ᾐτήσαντο
[51]	ὡς πολλὰ καὶ ἐν ἄλλαις	πόλεσιν	ἀνδραγαθήσας, ἐν τῇ Ρόδῳ τοιοῦτον
[96]	Κεχόλωται ὑμῖν, οἵτινες τὰ τῆς	πόλεως	πράγματα ἐάσαντες Αἰσωπείων μύθων ἀντέχεσθε.
[52]	ὑποστελλομένη γέροντα ἐραστὴν ἔχειν τὰς	πολιὰς	αὐτοῦ ἀπέσπα. Οὕτω τε συνέβη
[52]	θέλουσα, ἡ δὲ νέα τὰς	πολιάς,	ἕως {ἂν} αὐτὸν φαλακρὸν ἐποίησαν
[51]	ἐπὶ ἀνανδρίᾳ ἑκάστοτε ὑπὸ τῶν	πολιτῶν	ὀνειδιζόμενος, ἀποδημήσας ποτὲ καὶ μετὰ
[91]	καὶ θείων μηνιμάτων ἀποτροπιασμοὺς ἐπαγγελλομένη	πολλὰ	διετέλει ποιοῦσα καὶ κέρδος ἐντεῦθεν
[51]	χρόνον ἐπανελθών, ἀλαζονευόμενος ἔλεγεν ὡς	πολλὰ	καὶ ἐν ἄλλαις πόλεσιν ἀνδραγαθήσας,
[86]	παῖδες ἐστασίαζον. Ὁ δὲ, ὡς	πολλὰ	παραινῶν οὐκ ἠδύνατο πεῖσαι αὐτοὺς
[91]	θείων καταθέσεις μηνιμάτων ἐπαγγελλομένη διετέλει	πολλὰ	τελοῦσα καὶ ἐκ τούτων οὐ
[72]	προσηύχετο μόνῳ Ἁπάντων θεῶν ὡς	πολλὰ	τιμωμένῳ. Αὐτὸς δ' ἐπιστὰς εἶπε·
[87]	μὲν γὰρ τοὺς ὀφθαλμοὺς ἐνόσουν,	πολλὰ	τῶν ἐμῶν κατὰ τὴν ἐμαυτῆς
[58]	ἀμέτρως θυμοῦσθαι· ἐξ ὀργῆς γὰρ	πολλάκις	βλάβη γίνεται μεγάλη τοῖς δυσοργήτοις.
[54]	Οὕτω τῶν πονηρῶν ἡ διάθεσις	πολλάκις	καὶ ἀπὸ τοῦ σώματος καταφαίνεται.
[58]	ἀμέτρως θυμοῦσθαι· ἐξ ὀργῆς γὰρ	πολλάκις	μεγίστη βλάβη τοῖς δυσοργίστοις ἐγγίνεται.
[83]	οὐχ εὗρον, ἡ δὲ ἄμπελος	πολλαπλασίαν	τὴν φορὰν αὐτοῖς ἀπεδίδου. Τοῦτο
[83]	ἡ δὲ ἄμπελος καλῶς σκαφεῖσα	πολλαπλασίονα	τὸν καρπὸν ἀνέδωκεν. Ὁ μῦθος
[78]	ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων	πολλὴν	ὁδὸν ἐβάδιζε. Διὰ δὲ τὸν
[78]	ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων	πολλὴν	ὁδὸν ἐβάδιζε, καὶ διὰ τὸν
[55]	Ὁ δὲ, ἔξυπνος γενόμενος, μετὰ	πολλῆς	χαρᾶς κατῆλθεν εἰς τὸν ὑποδειχθέντα
[59]	λεόντων. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πολλοὶ	καυχώμενοι πειρῶνται ἐν λόγοις ἑαυτοὺς
[59]	ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος. Ὅτι	πολλοὶ	καυχῶνται διὰ λόγων ἀνδρεῖοι εἶναι
[91]	ἠδυνήθης; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πολλοὶ	μεγάλα ἐπαγγέλλονται, μηδὲ μικρὰ ποιῆσαι
[90]	ἔτικτεν. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πολλοὶ	τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν περισσοτέρων
[66]	ἔδωκε διαφθείροντα τοὺς βατράχους. Ὅτι	πολλοὶ	φεύγοντες δουλεύειν εἰρηνικοῖς δεσπόταις καὶ
[89]	ἀνίσπη. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι	πολλοῖς	ἀνθρώποις τὰ βουλεύματα κακῶν αἴτια
[89]	ἐπὶ τὸ ἔργον ἤγειρεν. Οὕτω	πολλοῖς	ἀνθρώποις τὰ ἴδια βουλεύματα κακῶν
[61]	οὐδὲν ὠφέλησάς με, τυπτήσαντα δὲ	πολλοῖς	καλοῖς ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[61]	οὐδὲν ὠφελησάς με· τυπτήσαντα δὲ	πολλοῖς	καλοῖς ἠμείψω. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[61]	κεφαλῆς παραυτίκα κλασθείσης, ἔρρευσε χρυσὸς	πολλοστὸς	παραχρῆμα, ὅνπερ συνάγων ὁ ἄνθρωπος
[59]	ὑπομειδιάσας· Εἰ λέοντες ᾔδεισαν γλύφειν,	πολλοὺς	ἂν ἄνδρας εἶδες ὑποκάτω λέοντος.
[59]	γὰρ ᾔδεισαν λέοντες γλύφειν λίθους,	πολλοὺς	ἂν εἶδες ὑποκάτω λεόντων. Ὁ
[77]	Συνέβη δὲ, ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης,	πολὺ	αἷμα φέρεσθαι. Ἡ δὲ ἐτέρπετο
[95]	φάλαιναι πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὸ	πολὺ	δὲ τῆς διαφορᾶς σφοδρυνομένης, κωνιὸς
[95]	φάλαιναι πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ	πολὺ	δὲ τῆς στάσεως αὐτῶν σφοδρυνομένης,
[77]	Ξυομένης δὲ τῆς γλώσσης, αἷμα	πολὺ	ἐφέρετο. Ἡ δὲ ἥδετο, νομίζουσά
[58]	διά τινα ταύτης ῥᾳδιουργίαν, ἐπὶ	πολὺ	ταύτην, μετὰ τὸ κατασχεῖν, τιμωρῆσαι
[58]	αὐτόν, κρατήσας καὶ θέλων ἐπὶ	πολὺ	τιμωρήσασθαι, στυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῆ
[88]	ἐπ' ὤμων ἄρασα ἐπὶ τὸ	πολυάνδριον	ἀπενεγκοῦσα κατέθετο καὶ ἀπῆλθεν. Ἡνίκα
[88]	προσελθοῦσα τὴν θύραν ἔκοπτε τοῦ	πολυανδρίου.	Ἐκείνου δὲ φήσαντος· Τίς ὁ
[78]	ὁδὸν ἐβάδιζε, καὶ διὰ τὸν	πολὺν	κόπον ἀποθέμενος ἐν τόπῳ τινὶ
[62]	δεῦρο κομίσων λαβεῖν ὀφείλοντας τῇ	πολυπληθεῖ	συμμαχίᾳ, κἀγὼ πόρρω ἔσομαι θεατής.
[82]	ἀναιρεῖν; Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι	πονηρία	εὐεργετουμένη πρὸς τῷ ἀμοιβὰς μὴ
[82]	δηλοῖ ὅτι ἀμετάθετοί εἰσιν αἱ	πονηρίαι,	κἂν τὰ μέγιστα φιλανθρωπεύωνται. (Ὁδοιπόρος
[76]	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει	πονηροί,	κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν γοῦν
[87]	οὐδὲν ἰδεῖν δύναμαι. Οὕτως οἱ	πονηροὶ	τῶν ἀνθρώπων διὰ πλεονεξίαν λανθάνουσι
[87]	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι οἱ	πονηροὶ	τῶν ἀνθρώπων ἐξ ὧν πράττουσι
[64]	τὸ γεωπονεῖν τραπείης. Οὕτως οἱ	πονηροὶ	τῶν ἀνθρώπων, κἂν χρηστότητα ἐπαγγέλλωνται,
[61]	δηλοῖ ὅτι οὐκ ὡφεληθήσῃ τιμῶν	πονηρὸν	ἄνδρα, αὐτὸν δὲ τύπτων πλεῖον
[61]	δηλοῖ ὅτι οὐδὲν ὠφελήσεις σαυτὸν	πονηρὸν	ἄνδρα τιμῶν, αὐτὸν δὲ τύπτων
[82]	δὲ ἔλεγε· Δίκαια πάσχω, τὸν	πονηρὸν	οἰκτείρας. Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι
[66]	εἰρηνικοῖς δεσπόταις καὶ ἄκοντες εἰς	πονηροὺς	ἐνέπεσον. ~(Βάτραχοι γείτονες. Δύο βάτραχοι
[66]	ἄμεινόν ἐστι νωθεῖς καὶ μὴ	πονηροὺς	ἔχειν ἄρχοντας ἢ ταρακτικοὺς καὶ
[54]	προβάτων ποίμνῃ συνιέναι. Οὕτω τῶν	πονηρῶν	ἡ διάθεσις πολλάκις καὶ ἀπὸ
[70]	σιωπώντων; Ὅτι τινὲς ἐπ' ἀλλοτρίοις	πόνοις	καὶ πλούτῳ καυχώμενοι μέγα φρονοῦσιν
[92]	τρίψει. Ὅτι τῷ ἐργαζομένῳ καὶ	πονοῦντι	ἔπαινος πρόσεστι, τῷ δὲ ἀργῷ
[89]	ᾠδάς. Αἱ δὲ συνεχῶς τῷ	πόνῳ	ταλαιπωρούμεναι ἔγνωσαν δεῖν τὸν ἐπὶ
[80]	οἱ κύνες ἔφησαν πρὸς ἀλλήλους·	Πορευθῶμεν	οὖν ἡμεῖς ἔνθεν· ὡς ὁρῶμεν
[80]	ἠδύνατο προελθεῖν καὶ ἑαυτῷ τροφὴν	πορίσαι	τὸ μὲν πρῶτο τὰ πρόβατα
[62]	ὀφείλοντας τῇ πολυπληθεῖ συμμαχίᾳ, κἀγὼ	πόρρω	ἔσομαι θεατής. Ὁ λόγος ἁρμόζει
[67]	μὲν βαθείαν καὶ τῆς ὁδοῦ	πόρρω	λίμνην, ὁ δὲ ἐν ὁδῷ
[67]	βαθείᾳ λίμνῃ καὶ τῆς ὁδοῦ	πόρρω,	ὁ δὲ ἕτερος μικρὸν ἔχων
[92]	ἐταλάνιζε τοῦ κόπου, λέγουσα· Ὢ	πόσα	κάμνεις καὶ ταλαιπωρεῖς. Ὁ βοῦς
[88]	γάρ με βρώσεως, ἀλλὰ μὴ	πόσεως	μνημονεύων. Ἡ δὲ τὸ στῆθος
[79]	σαθρὸν καθήμενον ἰδών, προσπετάσας τοῖς	ποσὶν	ἧρε τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς
[96]	γενομένων δὲ αὐτῶν κατά τινα	ποταμόν,	ἡ μὲ χελιδὼν ἔπτη, ἡ
[98]	ὁδοιπορῶν, ὡς ἐγένετο κατά τινα	ποταμὸν	πλημμυροῦντα, εἱστήκει πρὸς τῇ βαλβίδι
[75]	μάτην τοῦτο πράττει· ἡμέρας γάρ	ποτε	ᾄδουσα συνελήφθη, διὸ ἀπ' ἐκείνου
[75]	τοῦτο ποιεῖν λεγούσης· ἡμέρας γάρ	ποτε	ᾄδουσα συνελήφθη, καὶ διὰ τοῦτο
[76]	(Γαλῆ καὶ Ἀφροδίτη. Γαλῆ ἠράσθη	ποτὲ	ἀνδρὸς εὐπρεποῦς καὶ τὴν Ἀνθηνᾶν
[69]	~(Βάτραχος ἰατρός καὶ ἀλώπηξ. Ὄντος	ποτὲ	βατράχου ἐν τῇ λίμνῃ καὶ
[85]	(Γεωργὸς καὶ φυτόν. Φυτὸν δέ	ποτε	γεωργοῦ ἦν εἰς χώραν καρπὸν
[52]	ποτὲ μὲν γαληνιῶσα καὶ προσμειδιῶσα,	ποτὲ	δὲ ἀποπνίγουσα. ~Ἀνὴρ ναυαγός. Ἀνὴρ
[96]	ῥήτωρ. Δημάδης ὁ ῥήτωρ δημηγορῶν	ποτε	ἐν Ἀθήναις, ἐκείνων μὴ πάνυ
[51]	παρέξεσθαι τοὺς παρατετυχηκότας, ἂν ἄρα	ποτὲ	ἐπιδημήσωσι. Τῶν δὲ παρόντων τις
[51]	ὑπὸ τῶν πολιτῶν ὀνειδιζόμενος, ἀποδημήσας	ποτὲ	καὶ μετὰ χρόνον ἐπανελθών, ἀλαζονευόμενος
[60]	τοιοῦτοι. ~(Ἄνθρωπος καὶ σάτυρος. Ἄνθρωπόν	ποτε	λέγεται πρὸς σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι.
[59]	~(Ἄνθρωπος καὶ λέων συνοδεύοντες. Ὥδευέ	ποτε	λέων σὺν ἀνθρώπῳ. Ἕκαστος δὲ
[54]	ὁποῖόν τί ἐστι. Καὶ δή	ποτε	λυκιδίου αὐτῷ ἐπιδοθέντος, ψηλαφήσας καὶ
[63]	(Ἄρκτος καὶ ἀλώπηξ. Ἄρκτος δὲ	ποτε	μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς φιλανθρωπότατόν ἐστι
[52]	ἡ γὰρ γυνὴ θαλάσσῃ ὁμοιοῦται,	ποτὲ	μὲν γαληνιῶσα καὶ προσμειδιῶσα, ποτὲ
[78]	βλάπτοντας. ~(Γέρων καὶ θάνατος. Γέρων	ποτὲ	ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων
[78]	δυστυχῇ. (Γέρων καὶ θάνατος. Γέρων	ποτὲ	ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων
[65]	τοὺς ἀστέρας ἐπισκοπῆσαι. Καὶ δή	ποτε	περιιὼν εἰς τὸ προάστειον καὶ
[52]	νεωτέρῳ αὐτῆς πλησιάζειν, διετέλει, εἴ	ποτε	πρὸς αὐτὴν παρεγένετο, τὰς μελαίνας
[94]	δέλφαξ εἰσελθὼν ἐνέμετο. Καὶ δή	ποτε	τοῦ ποιμένος συλλαμβάνοντος αὐτόν, ἐκεκράγει
[79]	καλοῦ μὴ ἐπιλαθόμενος τὸν γεωργόν	ποτε	ὑπὲρ τοίχου ὁρῶν καθήμενον εὐολίσθου,
[59]	ἐξελέγχει. (Ἄνθρωπος καὶ λέων συνοδεύοντες.	Ποτὲ	ὥδευσε λέων ἅμα ἀνθρώπῳ. Ἐκαυχῶντο
[54]	καὶ ἀμφιγνοῶν εἶπεν· Οὐκ οἶδα	πότερον	λύκου ἐστὶν ἢ ἀλώπεκος ἢ
[64]	Ἀρότης λύσας τὸ ζεῦγος ἐπὶ	ποτὸν	ἀπῆγε· λύκος δὲ λιμώττων καὶ
[68]	αὐτῶν τῆς λίμνης, περιῄεσαν ζητοῦντες	ποῦ	καταμεῖναι. Ὡς δὲ ἐγένοντο κατά
[83]	μὲν οὖν οἰηθέντες θησαυρὸν ἐκεῖ	που	κατορωρύχθαι, πᾶσαν τὴν τῆς ἀμπέλου
[93]	εἰ εἶδεν ἴχην λέοντος καὶ	ποῦ	κοιτάζει, ἐφη· Καὶ αὐτὸν τὸν
[81]	γεωργοῦ προθύροις ἐμφωλεύων ἔδακε τὸν	ποῦν	τοῦ παιδίου προσκρούσας καὶ παραχρῆμα
[68]	οὐ δεῖ ἀπερισκέπτως προσιέναι τοῖς	πράγμασιν.	(Βάτραχοι ἐν λίμνῃ. Βάτραχοι δύο,
[68]	διδάσκει μὴ ἀπερισκέπτως προσέρχεσθαι τοῖς	πράγμασιν.	~(Βάτραχος ἰατρός καὶ ἀλώπηξ. Ὄντος
[96]	ὑμῖν, οἵτινες τὰ τῆς πόλεως	πράγματα	ἐάσαντες Αἰσωπείων μύθων ἀντέχεσθε. Οὕτω
[73]	Βορρᾶς. Ὅτι πραοτέρως ἐπιχειρῶν τινι	πράγματι	μᾶλλον ἀνύσεις πείθων ἢ βιαζόμενος.
[51]	μὴ πρόχειρος ᾖ πεῖρα τοῦ	πράγματος,	πᾶς λόγος ἀργός ἐστι. ~(Ἀνὴρ
[86]	λόγοις μεταβάλλεσθαι, ἔγνω δεῖν διὰ	πράγματος	τοῦτο πρᾶξαι, καὶ παρῄνεσεν αὐτοῖς
[56]	οὐκ ἂν τοῦτο δυναίμην ἔγωγε	πρᾶξαι·	δέδια γὰρ μή πως ἅπερ
[86]	ἔγνω δεῖν διὰ πράγματος τοῦτο	πρᾶξαι,	καὶ παρῄνεσεν αὐτοῖς ῥάβδων δέσμην
[89]	τὴν δέσποιναν. Συνέβη δὲ αὐταῖς	πραξάσαις	τοῦτο χαλεπωτέροις τοῖς δεινοῖς περιπεσεῖν·
[88]	ὅτι οὐ δεῖ ταῖς κακαῖς	πράξεσιν	ἐγχρονίζειν. Ἔστι γὰρ ὅτε καὶ
[58]	ἠκολούθει θρηνῶν μηδὲν θερίσας. Ὅτι	πρᾷον	εἶναι χρὴ καὶ μὴ ἀμέτρως
[58]	τῆς οἰκείας ἐπινοίας καταμεμφόμενος. Ὅτι	πρᾷον	εἶναι χρὴ καὶ μὴ ἀμέτρως
[73]	οὖν ἡττήθη ὁ Βορρᾶς. Ὅτι	πραοτέρως	ἐπιχειρῶν τινι πράγματι μᾶλλον ἀνύσεις
[60]	αἰτίαν ἐρομένου δι' ἣν τοῦτο	πράττει,	ἔλεγεν ὅτι θερμαίνει τὰς χεῖρας
[60]	ἐπερωτήσαντος δι' ἣν αἰτίαν τοῦτο	πράττει,	ἔφη· Τὰς χεῖράς μου θερμαίνω
[60]	σατύρου δι' ἣν αιτίαν τοῦτο	πράττει,	ἔφη· Τὸ ἔδεσμα καταψύχω. Ὑπολαβὼν
[75]	λεγούσης ὡς οὐ μάτην τοῦτο	πράττει·	ἡμέρας γάρ ποτε ᾄδουσα συνελήφθη,
[59]	ὑμῶν ἐστι ταῦτα ποιεῖν καὶ	πράττειν·	εἰ γὰρ ᾔδεισαν λέοντες γλύφειν
[62]	ἐκβέβλημαι τῶν φρενῶν καὶ τί	πράττειν	οὐκ ἔχω· μερίζει με φιλοχρηματία
[80]	Οἱ δὲ κύνες θεασάμενοι τὰ	πραττόμενα	ἔφασαν πρὸς ἀλλήλους· Ἀπιτέον ἡμῖν
[87]	πονηροὶ τῶν ἀνθρώπων ἐξ ὧν	πράττουσι	λαντάνουσι καθ' ἑαυτῶν τὸν ἔλεγχον
[66]	λυπούμενοι ἐπὶ τῇ ἑαυτῶν ἀναρχίᾳ	πρέσβεις	ἔπεμψαν πρὸς τὸν Δία, δεόμενοι
[87]	ἡμέραν δὲ φοιτῶν ὡς τὴν	πρεσβῦτιν	καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῇ χρίων,
[52]	μὲν νέα ὑπῆρχεν, ἡ δὲ	πρεσβῦτις.	Καὶ ἡ μὲν προβεβηκυῖα αἰδουμένη
[87]	στάσις. ~(Γραῦς καὶ ἰατρός. Γυνὴ	πρεσβῦτις	τοὺς ὀφθαλμοὺς νοσοῦσα ἰατρὸν ἐπὶ
[67]	φαύλοις ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι	πρὶν	ἢ ἐπὶ τὰ καλλίονα τρέπεσθαι.
[75]	οὐδὲν ὄφελός ἐστι, τότε δὲ	πρὶν	ἢ συλληφθῆναι. Ὁ λόγος δηλοῖ
[75]	δεῖ, ὅτε μηδὲν ὄφελος, ἀλλὰ	πρὶν	ἢ συλληφθῆναι. Ὁ μῦθος δηλοῖ
[65]	δή ποτε περιιὼν εἰς τὸ	προάστειον	καὶ τὸν νοῦν ὅλον ἔχων
[80]	ὑπὸ χειμῶνος ἐναποληφθεὶς ἐν τῷ	προαστείῳ	αὐτοῦ, ἀπορῶν τροφῆς, πρῶτον μὲν
[80]	ἀπορῶν τροφῆς, πρῶτον μὲν τὰ	πρόβατα	αὐτοῦ κατέφαγεν, ἔπειτα τὰς αἶγας.
[94]	ἐν τοῖς ἔργοις. ~(Δέλφαξ καὶ	πρόβατα.	Ἔν τινι ποίμνῃ προβάτων δέλφαξ
[80]	πορίσαι τὸ μὲν πρῶτο τὰ	πρόβατα	κατέφαγεν. Ἐπειδὴ δὲ ἔτι ὁ
[94]	Ὄνῳ τις ἐπιθεὶς αἶγα καὶ	πρόβατον	καὶ δέλφακα ἤλαυνεν εἰς ἄστυ.
[94]	γὰρ οἶδα ὅτι τοῦ μὲν	προβάτου	ἔρια τε καὶ ἄρνας παρεχομένου
[94]	τε καὶ ἀντέτεινε. Τῶν δὲ	προβάτων	αἰτιωμένων αὐτὸν ἐπὶ τῷ βοᾶν
[94]	καὶ πρόβατα. Ἔν τινι ποίμνῃ	προβάτων	δέλφαξ εἰσελθὼν ἐνέμετο. Καὶ δή
[54]	οὐκ ἐπιτήδειον τοῦτο τὸ ζῷον	προβάτων	ποίμνῃ συνιέναι. Οὕτω τῶν πονηρῶν
[52]	δὲ πρεσβῦτις. Καὶ ἡ μὲν	προβεβηκυῖα	αἰδουμένη νεωτέρῳ αὐτῆς πλησιάζειν, διετέλει,
[80]	τῇ ἐπαύλει, ἐπειδὴ οὐκ ἠδύνατο	προελθεῖν	καὶ ἑαυτῷ τροφὴν πορίσαι τὸ
[60]	ἀναιρούμενος κατὰ μικρὸν τῷ στόματι	προέσφερε	καὶ ἐφύσα. Πυνθανομένου δὲ πάλιν
[81]	παῖδα αὐτοῦ ἀποκτείνας. Ὄφις γεωργοῦ	προθύροις	ἐμφωλεύων ἔδακε τὸν ποῦν τοῦ
[94]	μεμπτέοι εἰσὶν ὅσοι τὰς μελλούσας	προορώμενοι	συμφορὰς ἀποκλαίονται ἑαυτούς. ~(Δελφῖνες καὶ
[89]	νυκτὸς ἐπὶ τὰ ἔργα ἐγείρειν	πρὸς	ἀλεκτροφωνίαν. Αἱ δὲ συνεχῶς καταπονούμεναι
[80]	κύνες θεασάμενοι τὰ πραττόμενα ἔφασαν	πρὸς	ἀλλήλους· Ἀπιτέον ἡμῖν ἐνθένδε· ὁ
[95]	καὶ καρίς. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι	πρὸς	ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ πολὺ δὲ
[95]	καὶ κωβιός. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι	πρὸς	ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὸ πολὺ δὲ
[80]	δὲ ταῦτα οἱ κύνες ἔφησαν	πρὸς	ἀλλήλους· Πορευθῶμεν οὖν ἡμεῖς ἔνθεν·
[59]	λέων ἅμα ἀνθρώπῳ. Ἐκαυχῶντο δὲ	πρὸς	ἀλλήλους τοῖς λόγοις. Ἐν δὲ
[95]	τις τῶν δελφίνων ὑποτυχὼν ἔφη	πρὸς	αὐτήν· Ἀλλ' ἡμῖν αἱρετώτερόν ἐστιν
[92]	δὲ ὁ βοῦς ἐμειδίασε καὶ	πρὸς	αὐτὴν εἶπεν· Ὦ δάμαλις, διὰ
[63]	ἀλώπηξ ἀκηκουῖα ταῦτα ἐμειδίασε καὶ	πρὸς	αὐτὴν ἐλάλει· Εἴθε τοὺς νεκροὺς
[52]	αὐτῆς πλησιάζειν, διετέλει, εἴ ποτε	πρὸς	αὐτὴν παρεγένετο, τὰς μελαίνας αὐτοῦ
[60]	λίαν θερμόν ἐστι. Κἀκεῖνος ἔφη	πρὸς	αὐτόν· Ἀλλ' ἀποτάσσομαί σου τῇ
[51]	δὲ παρόντων τις ὑποτυχὼν ἔφη	πρὸς	αὐτόν· Ἀλλ' ὦ οὗτος, εἰ
[67]	τῇ λίμνῃ παραινοῦντος θατέρῳ μεταβῆναι	πρὸς	αὐτόν, ἵνα καὶ ἀμείνονος καὶ
[67]	βάτραχος παρῄνει τὸν ἕτερον μεταβῆναι	πρὸς	αὐτόν, ἵνα μετ' αὐτοῦ διάγῃ
[53]	τις τῶν συννεναυαγηκότων παρανηχόμενος ἔφη	πρὸς	αὐτόν· Σὺν Ἀθηνᾷ καὶ σὺ
[70]	ἄξονος τρίζοντος, ἐπιστραφέντες ἔφασαν οὕτως	πρὸς	αὐτόν· Ὦ οὗτος, ἡμῶν τὸ
[65]	καὶ μαθὼν τὰ συμβεβηκότα, ἔφη	πρὸς	αὐτόν· Ὦ οὗτος, σὺ τὰ
[76]	τὸν μῦν κατεδίωκεν. Ὅτι, κἂν	πρὸς	βραχύ τις ἐν ὑποκρίσει μορφῶται
[91]	τῷ λόγῳ χρήσαιτο ἄν τις	πρὸς	γυναῖκα πλάνον, ἥτις τὰ μείζονα
[81]	μέλι, αὐτὸς ἐκάλει τὸν ὄφιν	πρὸς	εἰρήνην. Ὁ δὲ κάτωθεν λεπτὸν
[84]	γὰρ ὁ καιρὸς μεταβάλοι καὶ	πρὸς	ἑτέρας χεῖρας τοῦτό σοι τὸ
[96]	μὲν ἀναγκαίων ὀλιγωροῦσι, τὰ δὲ	πρὸς	ἡδονὴν μᾶλλον αἱροῦνται. ~Διογένης καὶ
[63]	ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα οὐκ ἐσθίει·	πρὸς	ὃν ἡ ἀλώπηξ εἶπεν· Εἴθε
[60]	(Ἄνθρωπος καὶ σάτυρος. Ἄνθρωπός τις	πρὸς	σάτυρον φιλίαν ποιησάμενος συνεσθίων ἦν
[60]	καὶ σάτυρος. Ἄνθρωπόν ποτε λέγεται	πρὸς	σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι. Καὶ δὴ
[62]	Ἡ μὲν γὰρ ἐμὴ ψυχὴ	πρὸς	τὰ παρόντα ἑαυτῇ πολεμεῖ· ἀγαπᾷ
[89]	νυκτὸς ἐγείρειν ἐπὶ τὰ ἔργα	πρὸς	τὰς τῶν ἀλεκτρυόνων ᾠδάς. Αἱ
[94]	συλλαμβάνει καὶ οὐ κράζομεν, ἔφη	πρὸς	ταῦτα· Ἀλλ' οὐχ ὅμοία γε
[99]	γὰρ τοὺς στειλειοὺς ἐγεννᾶτε, καὶ	πρὸς	τεκτονικὴν καὶ γεωργικὴν χρήσιμοι ἦτε,
[98]	κατά τινα ποταμὸν πλημμυροῦντα, εἱστήκει	πρὸς	τῇ βαλβίδι ἀμηχανῶν. Εἷς δέ
[62]	ἔσομαι θεατής. Ὁ λόγος ἁρμόζει	πρός	τινα πλούσιον μὴ τολμῶντα προσψαῦσαι
[66]	τῇ ἑαυτῶν ἀναρχίᾳ πρέσβεις ἔπεμψαν	πρὸς	τὸν Δία, δεόμενοι βασιλέα αὐτοῖς
[66]	ἔχειν βασιλέα, ἧκον ἐκ δευτέρου	πρὸς	τὸν Δία καὶ τοῦτον παρεκάλουν
[73]	Ἥλιος. Βορρᾶς χειμέριος ἔριν ἐποιήσατο	πρὸς	τὸν Ἥλιον, ποῖος ἐξ αὐτῶν
[65]	καὶ τὸν νοῦν ὅλον ἔχων	πρὸς	τὸν οὐρανὸν ἔλαθε καταπεσὼν εἰς
[77]	τὴν γλῶσαν ἀνήλωσεν. Ὁ μῦθος	πρὸς	τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς βλάπτοντας.
[77]	τὴν γλῶσσαν. Ὁ λόγος εἴρηται	πρὸς	τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς καταβλάπτοντας.
[82]	λόγος δηλοῖ ὅτι πονηρία εὐεργετουμένη	πρὸς	τῷ ἀμοιβὰς μὴ ἀποδιδόναι καὶ
[73]	τοῦ ψύχους, ἔπειτα τὴν φλόγα	προσαγαγὼν	ἔπεισεν ἱδρώσαντα τὸ ἱμάτιον ἀποδύσασθαι·
[84]	τῇ Γῇ τὰ ἐμὰ δῶρα	προσανατίθης,	ἅπερ ἐγώ σοι δέδωκα, πλουτίσαι
[55]	ὅτι ἐὰν ὑγιάνω, ἑκατὸν βόας	προσάξω	ὑμῖν εἰς θυσίαν. Οἱ δὲ
[58]	ἐλαίῳ βαπτίσας, τῇ κέρκῳ ταύτης	προσδήσας	ὑφῆψε πυρί. Ταύτην δὲ ὁ
[58]	στυππεῖα ἐλαίῳ βεβρεγμένα τῆ οὐρᾷ	προσδήσας	ὑφῆψε. Ταύτην δὲ δαίμων εἰς
[98]	ἕτερον ὁδοιπόρον διελθεῖν μὴ δυνάμενον,	προσδραμὼν	καὶ αὐτὸν διεπέρασε. Καὶ ὁ
[61]	σκέλους ἄρας αὐτὸν τῷ τοίχῳ	προσέκρουσε.	Τῆς δὲ κεφαλῆς αὐτοῦ παραχρῆμα
[75]	ἐξήκουσε αὐτῆς τὴν φωνὴν καὶ	προσελθοῦσα	ἐπυνθάνετο ἀπ' αὐτῆς τὴν αἰτίαν
[75]	τινος θυρίδος ἐκρέματο. Νυκτερὶς δὲ	προσελθοῦσα	ἐπυνθάνετο τὴν αἰτίαν δι' ἣν
[88]	δ' αὐτον ἤδη ἀνανήφειν ἐστοχάσατο,	προσελθοῦσα	τὴν θύραν ἔκοπτε τοῦ πολυανδρίου.
[98]	αὐτὸν διεπέρασε. Καὶ ὁ Διογένης	προσελθὼν	αὐτῷ εἶπεν· Ἀλλ' ἔγωγε οὐκέτι
[98]	διαβιβάζειν εἰθισμένων θεασάμενος αὐτὸν διαποροῦντα,	προσελθὼν	καὶ ἀράμενος αὐτόν, σὺν φιλοφροσύνῃ
[65]	τις, ὡς ἤκουσε τῶν στενάγμων,	προσελθὼν	καὶ μαθὼν τὰ συμβεβηκότα, ἔφη
[55]	ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ παροικισθέντα,	προσελθὼν	παρεκάλει αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ σύνοικος
[56]	ὡς ἐθεάσατο γναφέα αὐτῷ παροικισθέντα,	προσελθὼν	παρεκάλει αὐτὸν, ὅπως αὐτῷ σύνοικος
[88]	ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον	προσένεγκε·	λυπεῖς γάρ με βρώσεως, ἀλλὰ
[74]	Βοῦν σοι καὶ ταῦρον, θεέ,	προσενέγκω,	εἰ τὰς χεῖρας τοῦ κλέπτου
[60]	Μετὰ μικρὸν δὲ ἐδέσματος θερμοῦ	προσενεχθέντος,	ὁ ἄνθρωπος προσφέρων τῷ στόματι
[68]	λόγος ἡμᾶς διδάσκει μὴ ἀπερισκέπτως	προσέρχεσθαι	τοῖς πράγμασιν. ~(Βάτραχος ἰατρός καὶ
[92]	τῷ ἐργαζομένῳ καὶ πονοῦντι ἔπαινος	πρόσεστι,	τῷ δὲ ἀργῷ κίνδυνος καὶ
[96]	ἐκείνων μὴ πάνυ τι αὐτῷ	προσεχόντων,	ἐδεήθη αὐτῶν ὅπως ἐπιτρέψωσιν αὐτῷ
[72]	ἀργὸς εἱστήκει, Τῷ δὲ Ἡρακλεῖ	προσηύχετο	μόνῳ Ἁπάντων θεῶν ὡς πολλὰ
[68]	δηλοῖ ὅτι οὐ δεῖ ἀπερισκέπτως	προσιέναι	τοῖς πράγμασιν. (Βάτραχοι ἐν λίμνῃ.
[83]	παῖδας πεῖραν λαβεῖν τῆς γεωργίας,	προσκαλεσάμενος	αὐτοὺς ἔφη· Παῖδες ἐμοὶ, ἐγὼ
[81]	ἔδακε τὸν ποῦν τοῦ παιδίου	προσκρούσας	καὶ παραχρῆμα τέθνηκε τὸ παιδίον.
[61]	ἔρριψεν αὐτὸν ἐν τῷ τοίχῳ	προσκρούσας.	Τῆς δὲ κεφαλῆς παραυτίκα κλασθείσης,
[57]	ἐπιγνοὺς τὸ δῶρον ὁ ἄνθρωπος	προσκυνήσας	καὶ εὐχαριστήσας ᾤχετο. Ὅτι, ἐκ
[52]	ὁμοιοῦται, ποτὲ μὲν γαληνιῶσα καὶ	προσμειδιῶσα,	ποτὲ δὲ ἀποπνίγουσα. ~Ἀνὴρ ναυαγός.
[81]	ὅλως ἐν ἡμῖν φιλία οὐ	προσμένει·	ὁρῶν γὰρ ἐγὼ τὴν οὐράν
[90]	πλεονεξίαν περισσοτέρων ἐπιθυμοῦντες καὶ τὰ	προσόντα	ἀπώλεσαν. ~(Γυνὴ μάγος. Γυνὴ μάγος
[79]	ὑπὸ τεῖχος σαθρὸν καθήμενον ἰδών,	προσπετάσας	τοῖς ποσὶν ἧρε τὸ ἐπὶ
[70]	ἀνθρώπων ἔνιοι, μοχθούντων ἑτέρων, αὐτοὶ	προσποιοῦνται	κάμνειν. (Βοηλάτης καὶ ἅμαξα. Ἐν
[85]	εὗρεν· οὗ γευσάμενος τὸν πέλεκυν	προσρίπτει	καὶ τοῦ δένδρου εὐθέως ἐπεμελεῖτο
[86]	δέσμην κομίσαι. Τῶν δὲ τὸ	προσταχθὲν	ποιησάντων, τὸ μὲν πρῶτον δοὺς
[60]	δὲ παρατεθείσης αὐτοῖς τραπέζης καὶ	προσφάγματος	θερμοῦ σφόδρα ὄντος, ὁ ἄνθρωπος
[60]	καὶ ψύχους γενομένου, ὁ ἄνθρωπος	προσφέρων	τὰς χεῖρας τῷ στόματι ἐπέπνει.
[60]	ὁ ἄνθρωπος τὰς χεῖρας αὐτοῦ	προσφέρων	τῷ στόματι ἀπέπνει. Τοῦ δὲ
[60]	ἐδέσματος θερμοῦ προσενεχθέντος, ὁ ἄνθρωπος	προσφέρων	τῷ στόματι ἐφύσα αὐτό. Πυνθανομένου
[62]	πρός τινα πλούσιον μὴ τολμῶντα	προσψαῦσαι	καὶ χρήσασθαι τῷ πλούτῳ. ~(Ἄρκτος
[87]	ἐκ τῆς ἰάσεως αὐτοῦ ἢ	πρότερον·	τότε μὲν γὰρ ἔβλεπον πάντα,
[51]	μῦθος δηλοῖ ὁτι, ἐὰν μὴ	πρόχειρος	ᾖ πεῖρα τοῦ πράγματος, πᾶς
[51]	Ὁ λόγος δηλοῖ ὅτι ὧν	πρόχειρος	ἡ δι' ἔργων πεῖρα, περὶ
[80]	ἑαυτῷ τροφὴν πορίσαι τὸ μὲν	πρῶτο	τὰ πρόβατα κατέφαγεν. Ἐπειδὴ δὲ
[86]	τὸ προσταχθὲν ποιησάντων, τὸ μὲν	πρῶτον	δοὺς αὐτοῖς ἀθρόας τὰς ῥάβδους
[66]	Καὶ οἱ βάτραχοι, τὸ μὲν	πρῶτον	καταπλαγέντες τὸν ψόφον, εἰς τὰ
[66]	αὐτοῖς τὸν ἄρχοντα· τὸν γὰρ	πρῶτον	λίαν εἶναι νωχελῆ. Καὶ ὁ
[80]	τῷ προαστείῳ αὐτοῦ, ἀπορῶν τροφῆς,	πρῶτον	μὲν τὰ πρόβατα αὐτοῦ κατέφαγεν,
[57]	ἀκοινώνητον. ~Ἄνθρωποι καὶ Ζεὺς. Λέγουσι	πρῶτον	τὰ ζῷα πλασθῆναι καὶ χαρισθῆναι
[64]	περιέτυχε τῷ ἀρότρῳ, τὸ μὲν	πρῶτον	τὰς τῶν ταύρων ζεύγλας περιέλειχε,
[73]	Ὁ δὲ Ἥλιος τὸ μὲν	πρῶτον	χλιάνας αὐτὸν τοῦ ψύχους, ἔπειτα
[73]	τὸ ἱμάτιον ἀποδύσει. Βορρᾶς δὲ	πρῶτος	βίᾳ τὸ ἱμάτιον φυσῶν ἤλπιζε
[57]	τῷ δὲ τάχος, τῷ δὲ	πτερά,	τὸν δὲ ἄνθρωπον γυμνὸν ἑστῶτα
[78]	φιλοζωεῖ, εἰ καὶ δυστυχεῖ καὶ	πτωχός	ἐστι. ~(Γεωργὸς καὶ ἀετός. Γεωργὸς
[78]	Τοῦ δὲ Θανάτου φανέντος καὶ	πυθομένου	δι' ἣν αἰτίαν αὐτὸν παρακαλεῖται,
[60]	προσφέρων τῷ στόματι ἐφύσα αὐτό.	Πυνθανομένου	δὲ πάλιν τοῦ σατύρου δι'
[60]	τῷ στόματι προέσφερε καὶ ἐφύσα.	Πυνθανομένου	δὲ πάλιν τοῦ σατύρου τί
[78]	Τοῦ δὲ Θανάτου παριόντος καὶ	πυνθανομένου	τὴν αἰτίαν δι' ἣν αὐτὸν
[58]	τῇ κέρκῳ ταύτης προσδήσας ὑφῆψε	πυρί.	Ταύτην δὲ ὁ δαίμων εἰς
[69]	ὅτι ὁ παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων,	πῶς	ἄλλους παιδεῦσαι δυνήσεται; (Βάτραχος ἰατρός
[68]	καὶ τὸ ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ,	πῶς	ἀναβησόμεθα; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[56]	ἔγωγε πρᾶξαι· δέδια γὰρ μή	πως	ἅπερ ἐγὼ λευκαίνω, αὐτὸς ἀσβόλης
[68]	καὶ τὸ ἐνθάδε ὕδωρ ξηρανθῇ,	πῶς	δυνησόμεθα ἀναβῆναι; Ὁ λόγος ἡμᾶς
[69]	τῶν θεῶν ἰατρὸς Παιών. Καὶ	πῶς,	εἶπεν ἀλώπηξ, ἄλλους ἰάσῃ, ὃς
[59]	ἄνθρωπος ὑποδείξας ταῦτ' ἔφη· Ἴδε	πῶς	ἐσμεν κρείττονες ὑμῶν πάντων καὶ
[59]	τῷ λέοντι ἔφη· Ὁρᾷς σὺ	πῶς	ἐσμεν ὑμῶν κρείττονες. Κακεῖνος εἶπεν
[69]	{Ὅτι} ὁ παιδείας ἀμύητος ὑπάρχων	πῶς	ἑτέρους παιδεύσει καὶ διορθώσεται; ~(Βόες
[91]	τὰς δαιμόνων ὀργὰς ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη,	πῶς	οὐδὲ ἀνθρώπους πεῖσαι ἠδυνήθης; Τούτῳ
[91]	τῶν θεῶν ὀργὰς ἀποτρέπειν ἐπαγγελλομένη,	πῶς	οὐδὲ ἀνθρώπων βουλὴν μεταπεῖσαι ἠδυνήθης;
[69]	φαρμάκων ἐπιστήμων, ἀλώπηξ ἀκούσασα ἔφη·	Πῶς	σὺ ἄλλους σώσεις, σαυτὸν χωλὸν
[80]	τῶν συνεργαζομένων βοῶν ἀπέσχετο, ἡμῶν	πῶς	φείσεται; Ὁ λογός δηλοῖ ὅτι
[80]	βοῶν οὐκ ἐφείσατο, ἡμῶν {δὲ}	πῶς	φείσεται; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι