HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ÉSOPE, Les Fables, deuxième partie (fables 51 à 100)

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 71 formes différentes pour 103 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Fable

[88]   ἐγὼ πάρειμι. Κἀκεῖνος· Μή μοι φαγεῖν, ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον

[71]   ἀεὶ βόες. Λέων δὲ τούτους φαγεῖν θέλων διὰ τὴν αὐτῶν ὁμόνοιαν

[71]   ἀλλήλων βόες. Λέων δὲ τούτους φαγεῖν θέλων διὰ τὴν ὁμόνοιαν ἐδειλία·

[94]   πάντως θῦσαί με θέλει καὶ φαγεῖν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οὐ

[79]   τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ φακιόλιον. Ὁ δὲ ἐξαναστὰς ἐδίωκε· τοῦτο

[95]   δοκοῦσί τινες εἶναι. (Δελφῖνες καὶ φάλαιναι καὶ καρίς. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι

[95]   συμφορὰς ἀποκλαίονται ἑαυτούς. ~(Δελφῖνες καὶ φάλαιναι καὶ κωβιός. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι

[95]   φάλαιναι καὶ καρίς. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ πολὺ

[95]   φάλαιναι καὶ κωβιός. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὸ πολὺ

[52]   ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐν μέρει τιλλομένῳ φαλακρὸν γενέσθαι. Οὕτω πανταχοῦ τὸ ἀνώμαλον

[52]   τὰς πολιάς, ἕως {ἂν} αὐτὸν φαλακρὸν ἐποίησαν καὶ ὄνειδος ἁπάντων. Ὅτι

[97]   ἡδονὴν μᾶλλον αἱροῦνται. ~Διογένης καὶ φαλακρός. Διογένης ὁ κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος

[97]   κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος ὑπό τινος φαλακροῦ εἶπεν· Ἐγὼ μὲν οὐ λοιδορῶ·

[78]   Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου φανέντος καὶ πυθομένου δι' ἣν αἰτίαν

[72]   κώμην. Τῆς δ' ἐμπεσούσης εἰς φάραγγα κοιλώδη, Δέον βοηθεῖν, ὅδε ἀργὸς

[69]   πᾶσιν ἀναβοήσαντος· Ἐγὼ ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων, ἀλώπηξ ἀκούσασα ἔφη· Πῶς

[69]   πᾶσι τοῖς ζώοις· Ἰατρός εἰμι φαρμάκων ἐπιστήμων, οἷος οὐδὲ ὁ τῶν

[63]   ὡς φιλανθρωπότατόν ἐστι τῶν ζώων· φασὶ γὰρ τὴν ἄρκτον νεκρὸν μὴ

[67]   Οὕτως καὶ οἱ ἐν τοῖς φαύλοις ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι. ~(Βάτραχοι

[67]   καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς φαύλοις ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι πρὶν

[80]   συνεργαζομένων βοῶν ἀπέσχετο, ἡμῶν πῶς φείσεται; Ὁ λογός δηλοῖ ὅτι δεῖ

[80]   οὐκ ἐφείσατο, ἡμῶν {δὲ} πῶς φείσεται; Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τούτους

[55]   τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι. (Ἀνὴρ φέναξ. Ἀνὴρ πένης νοσῶν ηὔξατο τοῖς

[77]   ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης, πολὺ αἷμα φέρεσθαι. Ἡ δὲ ἐτέρπετο ὑπονοοῦσά τι

[94]   ἥν, τῶν λοιπῶν μεθ' ἡσυχίας φερομένων, αὐτὸς μόνος βοᾷ. Ὁ δὲ

[85]   εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν μὴ φέρον, ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων

[85]   ἦν εἰς χώραν καρπὸν μὴ φέρον τὸ τοιοῦτον μηδ' ὅλως. Τοῦτο

[70]   οὗτος, ἡμῶν τὸ ὅλον βάρος φερόντων, σὺ κέκραγας; Οὕτω καὶ τῶν

[78]   ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε. Διὰ δὲ

[78]   ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε, καὶ διὰ

[60]   Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ φεύγειν ἡμᾶς τὰς φιλίας ὧν ἀμφίβολός

[66]   διαφθείροντα τοὺς βατράχους. Ὅτι πολλοὶ φεύγοντες δουλεύειν εἰρηνικοῖς δεσπόταις καὶ ἄκοντες

[87]   δ' ὅτε με σὺ βλέπειν φῇς, οὐδ' ὁτιοῦν ἐκείνων ὁρῶ. Ὁ

[88]   ἔκοπτε τοῦ πολυανδρίου. Ἐκείνου δὲ φήσαντος· Τίς ὁ τὴν θύραν κόπτων;

[68]   φρέατι, ὅπερ ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ φησί· Συγκατέλθωμεν, ὦ οὗτος, εἰς τόδε

[84]   παρ' αὐτῆς. Τούτῳ δὲ ἐπιστᾶσά φησιν ἡ Τύχη· Ὦ οὗτος, τί

[88]   στῆθος πατάξασα· Οἴμοι τῇ δυστήνῳ, φησίν· οὐδὲν γὰρ οὐδὲ σοφισαμένη ὤνησα·

[84]   Τῷ δὲ ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά φησιν· Ὦ οὗτος, τί τῇ Γῇ

[67]   ἐν τοῖς φαύλοις ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι. ~(Βάτραχοι ἐν λίμνῃ. Βάτραχοι

[67]   οἱ τοῖς φαύλοις ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι πρὶν ἢ ἐπὶ τὰ

[82]   αἱ πονηρίαι, κἂν τὰ μέγιστα φιλανθρωπεύωνται. (Ὁδοιπόρος καὶ ἔχις. Ὁδοιπόρος χειμῶνος

[63]   ἀλώπηξ. Ἄρκος μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς φιλάνθρωπος ὤν, ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα οὐκ

[63]   δὲ ποτε μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς φιλανθρωπότατόν ἐστι τῶν ζώων· φασὶ γὰρ

[62]   ~Ἄνθρωπος λέοντα χρυσοῦν εὑρών. Δειλὸς φιλάργυρος λέοντα χρυσοῦν εὑρὼν ἔλεγεν· Οὐκ

[89]   (Γυνὴ καὶ θεράπαιναι. Γυνὴ χήρα φίλεγρος θεραπαινίδας ἔχουσα, ταύτας εἰώθει νυκτὸς

[89]   ~(Γυνὴ καὶ θεράπαιναι. Γυνὴ χήρα φίλεργος θεραπαινίδας ἔχουσα, ταύτας εἰώθει νυκτὸς

[81]   μηκέτι κάμῃς, ὅλως ἐν ἡμῖν φιλία οὐ προσμένει· ὁρῶν γὰρ ἐγὼ

[60]   αὐτόν· Ἀλλ' ἀποτάσσομαί σου τῇ φιλίᾳ, ὦ οὗτος, ὅτι ἐκ τοῦ

[60]   σάτυρος. Ἄνθρωπός τις πρὸς σάτυρον φιλίαν ποιησάμενος συνεσθίων ἦν αὐτῷ. Χειμῶνος

[60]   Ἄνθρωπόν ποτε λέγεται πρὸς σάτυρον φιλίαν σπείσασθαι. Καὶ δὴ χειμῶνος καταλαβόντος

[60]   καὶ ἡμᾶς περιφεύγειν δεῖ τὴν φιλίαν ὧν ἀμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.

[60]   τοῦ νῦν ἀποτάσσομαί σου τῆς φιλίας, ὅτι ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος

[60]   ὅτι δεῖ φεύγειν ἡμᾶς τὰς φιλίας ὧν ἀμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.

[78]   μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος φιλοζωεῖ, εἰ καὶ δυστυχεῖ καὶ πτωχός

[78]   μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος φιλόζωος, {ἐν τῷ βίῳ} κἂν δυστυχῇ.

[71]   μὲν ἐχθροῖς ἀπίστει, τοῖς δὲ φίλοις πίστευε καὶ συντήρει. (Βόες τρεῖς

[77]   Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς βλάπτοντας. ~(Γέρων καὶ θάνατος.

[77]   λόγος εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν φιλονεικίαις ἑαυτοὺς καταβλάπτοντας. (Γαλῆ καὶ ῥίνη.

[97]   καὶ φαλακρός. Διογένης ὁ κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος ὑπό τινος φαλακροῦ εἶπεν·

[98]   προσελθὼν καὶ ἀράμενος αὐτόν, σὺν φιλοφροσύνῃ διεπέρασεν αὐτόν. Ὁ δὲ εἱστήκει

[62]   πράττειν οὐκ ἔχω· μερίζει με φιλοχρηματία καὶ τῆς φύσεως ἡ δειλία.

[73]   αὐτὸν τοῦ ψύχους, ἔπειτα τὴν φλόγα προσαγαγὼν ἔπεισεν ἱδρώσαντα τὸ ἱμάτιον

[93]   Ὁ δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ φόβου καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν·

[81]   οὐρᾶς ἀπέκοψε τὸ ἄκρον. Ὃς φόβῳ ληφθείς, μὴ καὐτὸν θανατώσῃ, λαβὼν

[87]   τῇ θεραπείᾳ· καθ' ἡμέραν δὲ φοιτῶν ὡς τὴν πρεσβῦτιν καὶ τοὺς

[83]   ἡ δὲ ἄμπελος πολλαπλασίαν τὴν φορὰν αὐτοῖς ἀπεδίδου. Τοῦτο μὲν ἔγνωσαν

[78]   ὁ γέρων ἔφη· Ἴνα τὸ φορτίον ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι

[78]   κόπον τῆς ὁδοῦ ἀποθέμενος τὸ φορτίον τὸν Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ

[78]   γέρων ἔφη· Ἴνα μου τὸν φόρτον ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι

[78]   ἀποθέμενος ἐν τόπῳ τινὶ τὸν φόρτον, τὸν Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ

[68]   ὦ οὗτος, εἰς τόδε τὸ φρέαρ. Ὁ δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· Ἂν

[68]   Ὡς δὲ ἐγένοντο κατά τι φρέαρ, ὁ ἕτερος συνεβούλευεν ἀμελητὶ ἅλλεσθαι.

[65]   τὸν οὐρανὸν ἔλαθε καταπεσὼν εἰς φρέαρ. Ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος,

[68]   ἑτέραν. Καὶ δὴ βαθεῖ περιέτυχον φρέατι, ὅπερ ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ φησί·

[62]   τοῖς παροῦσιν· ἐγὼ ἐκβέβλημαι τῶν φρενῶν καὶ τί πράττειν οὐκ ἔχω·

[70]   πόνοις καὶ πλούτῳ καυχώμενοι μέγα φρονοῦσιν ὡς αὐτοὶ χειμασθέντες ἐν αὐτοῖς.

[85]   τέρπειν. Ὁ δὲ μηδὲν αὐτῶν φροντίσας, καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην

[51]   πάλιν εἰς τὴν ἰδίαν χώραν. Φρυαττόμενος δὲ ἐκαυχᾶτο μεγάλως, ὡς ἀνδραγαθήσας

[100]   μέμφομαι ὅσον τοὺς ἐξ ἐμοῦ φυέντας σφῆνας. Ὅτι δεινότερόν ἐστι λύπη,

[75]   εἶπεν· Ἀλλ' οὐ νῦν σε φυλάττεσθαι δεῖ, ὅτε μηδὲν ὄφελος, ἀλλὰ

[80]   δηλοῖ ὅτι δεῖ τούτους μάλιστα φυλάττεσθαι οἳ οὐδὲ τῆς κατὰ τῶν

[75]   Ἀλλ' οὐ νῦν σε δεῖ φυλάττεσθαι, ὅτε οὐδὲν ὄφελός ἐστι, τότε

[80]   ὅτι τούτους μάλιστα ἐκφεύγειν καὶ φυλάττεσθαι χρὴ οἵτινες οὐδὲ τῶν οἰκείων

[76]   τὰ νυμφικὰ ῥίψασα καὶ τῇ φύσει ἀκολουθήσασα τὸν μῦν κατεδίωκεν. Ὅτι,

[76]   Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν

[85]   Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι φύσει τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν

[62]   μερίζει με φιλοχρηματία καὶ τῆς φύσεως ἡ δειλία. Ποία γὰρ τύχη

[76]   ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν γοῦν τρόπον οὐ

[76]   πάλιν αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν φύσιν ἀποκατέστησεν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων

[82]   ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν τὴν ἰδίαν φύσιν ἔπληξε τὸν εὐεργέτην καὶ ἀνεῖλε·

[84]   γὰρ ὁ καιρὸς μεταλλάξῃ {τὴν φύσιν} καὶ εἰς ἄλλας χεῖρας τὸ

[76]   ὑποκρίσει μορφῶται καὶ κρύπτηται, ἡ φύσις τοῦτον διὰ τῶν ἐργων ἐξελέγχει.

[73]   δὲ πρῶτος βίᾳ τὸ ἱμάτιον φυσῶν ἤλπιζε συλήσειν. Ὁ δὲ ῥιγῶν

[99]   βίῳ· ὑπὲρ πάντα γὰρ τὰ φυτὰ βιαίως τὴν τομὴν ὑφιστάμεθα. Καὶ

[85]   κερδαλέον ἐπιδιώκουσι. (Γεωργὸς καὶ φυτόν. Φυτὸν δέ ποτε γεωργοῦ ἦν εἰς

[85]   τὸν πέλεκυν ἔρριψε καὶ τὸ φυτὸν ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.

[85]   χάριτας ἀποδιδόναι. ~(Γεωργὸς καὶ φυτόν. Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν

[85]   τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσι. (Γεωργὸς καὶ φυτόν. Φυτὸν δέ ποτε γεωργοῦ ἦν

[85]   τούτῳ χάριτας ἀποδιδόναι. ~(Γεωργὸς καὶ φυτόν. Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν,

[99]   τί ἡμᾶς μετὰ τῶν λοιπῶν φυτῶν ἐποίησας; Ὁ δὲ Ζεὺς εἶπεν·

[81]   ἀνέλαβε καὶ παραγενόμενος εἰς τὸν φωλεὸν αὐτοῦ εἱστήκει παρατηρούμενος, ὅπως, ἂν

[75]   Νυκτερὶς δὲ ἐξήκουσε αὐτῆς τὴν φωνὴν καὶ προσελθοῦσα ἐπυνθάνετο ἀπ' αὐτῆς

[85]   ὑπῆρχε στρουθῶν κατοικεσία ἅμα τεττίγων φωνούντων, κελαδούντων. Ὁ οὖν γεωργὸς ὡς

Fable
[88]	ἐγὼ πάρειμι. Κἀκεῖνος· Μή μοι	φαγεῖν,	ἀλλὰ πιεῖν, ὦ βέλτιστε, μᾶλλον
[71]	ἀεὶ βόες. Λέων δὲ τούτους	φαγεῖν	θέλων διὰ τὴν αὐτῶν ὁμόνοιαν
[71]	ἀλλήλων βόες. Λέων δὲ τούτους	φαγεῖν	θέλων διὰ τὴν ὁμόνοιαν ἐδειλία·
[94]	πάντως θῦσαί με θέλει καὶ	φαγεῖν.	Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οὐ
[79]	τὸ ἐπὶ τῆς κεφαλῆς αὐτοῦ	φακιόλιον.	Ὁ δὲ ἐξαναστὰς ἐδίωκε· τοῦτο
[95]	δοκοῦσί τινες εἶναι. (Δελφῖνες καὶ	φάλαιναι	καὶ καρίς. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι
[95]	συμφορὰς ἀποκλαίονται ἑαυτούς. ~(Δελφῖνες καὶ	φάλαιναι	καὶ κωβιός. Δελφῖνες καὶ φάλαιναι
[95]	φάλαιναι καὶ καρίς. Δελφῖνες καὶ	φάλαιναι	πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὶ πολὺ
[95]	φάλαιναι καὶ κωβιός. Δελφῖνες καὶ	φάλαιναι	πρὸς ἀλλήλους ἐμάχοντο. Ἐπὸ πολὺ
[52]	ὑπὸ ἀμφοτέρων ἐν μέρει τιλλομένῳ	φαλακρὸν	γενέσθαι. Οὕτω πανταχοῦ τὸ ἀνώμαλον
[52]	τὰς πολιάς, ἕως {ἂν} αὐτὸν	φαλακρὸν	ἐποίησαν καὶ ὄνειδος ἁπάντων. Ὅτι
[97]	ἡδονὴν μᾶλλον αἱροῦνται. ~Διογένης καὶ	φαλακρός.	Διογένης ὁ κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος
[97]	κυνικὸς φιλόσοφος λοιδορούμενος ὑπό τινος	φαλακροῦ	εἶπεν· Ἐγὼ μὲν οὐ λοιδορῶ·
[78]	Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου	φανέντος	καὶ πυθομένου δι' ἣν αἰτίαν
[72]	κώμην. Τῆς δ' ἐμπεσούσης εἰς	φάραγγα	κοιλώδη, Δέον βοηθεῖν, ὅδε ἀργὸς
[69]	πᾶσιν ἀναβοήσαντος· Ἐγὼ ἰατρός εἰμι	φαρμάκων	ἐπιστήμων, ἀλώπηξ ἀκούσασα ἔφη· Πῶς
[69]	πᾶσι τοῖς ζώοις· Ἰατρός εἰμι	φαρμάκων	ἐπιστήμων, οἷος οὐδὲ ὁ τῶν
[63]	ὡς φιλανθρωπότατόν ἐστι τῶν ζώων·	φασὶ	γὰρ τὴν ἄρκτον νεκρὸν μὴ
[67]	Οὕτως καὶ οἱ ἐν τοῖς	φαύλοις	ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι. ~(Βάτραχοι
[67]	καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ τοῖς	φαύλοις	ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες φθάνουσιν ἀπολλύμενοι πρὶν
[80]	συνεργαζομένων βοῶν ἀπέσχετο, ἡμῶν πῶς	φείσεται;	Ὁ λογός δηλοῖ ὅτι δεῖ
[80]	οὐκ ἐφείσατο, ἡμῶν {δὲ} πῶς	φείσεται;	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι τούτους
[55]	τὸ ἀνόμοιον ἀκοινώνητόν ἐστι. (Ἀνὴρ	φέναξ.	Ἀνὴρ πένης νοσῶν ηὔξατο τοῖς
[77]	ἐκτριβομένης τῆς γλώσσης, πολὺ αἷμα	φέρεσθαι.	Ἡ δὲ ἐτέρπετο ὑπονοοῦσά τι
[94]	ἥν, τῶν λοιπῶν μεθ' ἡσυχίας	φερομένων,	αὐτὸς μόνος βοᾷ. Ὁ δὲ
[85]	εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν μὴ	φέρον,	ἀλλὰ μόνον στρουθῶν καὶ τεττίγων
[85]	ἦν εἰς χώραν καρπὸν μὴ	φέρον	τὸ τοιοῦτον μηδ' ὅλως. Τοῦτο
[70]	οὗτος, ἡμῶν τὸ ὅλον βάρος	φερόντων,	σὺ κέκραγας; Οὕτω καὶ τῶν
[78]	ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα	φέρων	πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε. Διὰ δὲ
[78]	ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα	φέρων	πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε, καὶ διὰ
[60]	Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι δεῖ	φεύγειν	ἡμᾶς τὰς φιλίας ὧν ἀμφίβολός
[66]	διαφθείροντα τοὺς βατράχους. Ὅτι πολλοὶ	φεύγοντες	δουλεύειν εἰρηνικοῖς δεσπόταις καὶ ἄκοντες
[87]	δ' ὅτε με σὺ βλέπειν	φῇς,	οὐδ' ὁτιοῦν ἐκείνων ὁρῶ. Ὁ
[88]	ἔκοπτε τοῦ πολυανδρίου. Ἐκείνου δὲ	φήσαντος·	Τίς ὁ τὴν θύραν κόπτων;
[68]	φρέατι, ὅπερ ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ	φησί·	Συγκατέλθωμεν, ὦ οὗτος, εἰς τόδε
[84]	παρ' αὐτῆς. Τούτῳ δὲ ἐπιστᾶσά	φησιν	ἡ Τύχη· Ὦ οὗτος, τί
[88]	στῆθος πατάξασα· Οἴμοι τῇ δυστήνῳ,	φησίν·	οὐδὲν γὰρ οὐδὲ σοφισαμένη ὤνησα·
[84]	Τῷ δὲ ἡ Τύχη ἐπιστᾶσά	φησιν·	Ὦ οὗτος, τί τῇ Γῇ
[67]	ἐν τοῖς φαύλοις ἐπιτηδεύμασιν ἐνδιατρίβοντες	φθάνουσιν	ἀπολλύμενοι. ~(Βάτραχοι ἐν λίμνῃ. Βάτραχοι
[67]	οἱ τοῖς φαύλοις ἐπιτηδέυμασιν ἐνδιατρίβοντες	φθάνουσιν	ἀπολλύμενοι πρὶν ἢ ἐπὶ τὰ
[82]	αἱ πονηρίαι, κἂν τὰ μέγιστα	φιλανθρωπεύωνται.	(Ὁδοιπόρος καὶ ἔχις. Ὁδοιπόρος χειμῶνος
[63]	ἀλώπηξ. Ἄρκος μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς	φιλάνθρωπος	ὤν, ἐπεὶ νεκρὸν σῶμα οὐκ
[63]	δὲ ποτε μεγάλως ἐκαυχᾶτο ὡς	φιλανθρωπότατόν	ἐστι τῶν ζώων· φασὶ γὰρ
[62]	~Ἄνθρωπος λέοντα χρυσοῦν εὑρών. Δειλὸς	φιλάργυρος	λέοντα χρυσοῦν εὑρὼν ἔλεγεν· Οὐκ
[89]	(Γυνὴ καὶ θεράπαιναι. Γυνὴ χήρα	φίλεγρος	θεραπαινίδας ἔχουσα, ταύτας εἰώθει νυκτὸς
[89]	~(Γυνὴ καὶ θεράπαιναι. Γυνὴ χήρα	φίλεργος	θεραπαινίδας ἔχουσα, ταύτας εἰώθει νυκτὸς
[81]	μηκέτι κάμῃς, ὅλως ἐν ἡμῖν	φιλία	οὐ προσμένει· ὁρῶν γὰρ ἐγὼ
[60]	αὐτόν· Ἀλλ' ἀποτάσσομαί σου τῇ	φιλίᾳ,	ὦ οὗτος, ὅτι ἐκ τοῦ
[60]	σάτυρος. Ἄνθρωπός τις πρὸς σάτυρον	φιλίαν	ποιησάμενος συνεσθίων ἦν αὐτῷ. Χειμῶνος
[60]	Ἄνθρωπόν ποτε λέγεται πρὸς σάτυρον	φιλίαν	σπείσασθαι. Καὶ δὴ χειμῶνος καταλαβόντος
[60]	καὶ ἡμᾶς περιφεύγειν δεῖ τὴν	φιλίαν	ὧν ἀμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.
[60]	τοῦ νῦν ἀποτάσσομαί σου τῆς	φιλίας,	ὅτι ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματος
[60]	ὅτι δεῖ φεύγειν ἡμᾶς τὰς	φιλίας	ὧν ἀμφίβολός ἐστιν ἡ διάθεσις.
[78]	μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος	φιλοζωεῖ,	εἰ καὶ δυστυχεῖ καὶ πτωχός
[78]	μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος	φιλόζωος,	{ἐν τῷ βίῳ} κἂν δυστυχῇ.
[71]	μὲν ἐχθροῖς ἀπίστει, τοῖς δὲ	φίλοις	πίστευε καὶ συντήρει. (Βόες τρεῖς
[77]	Ὁ μῦθος πρὸς τοὺς ἐν	φιλονεικίαις	ἑαυτοὺς βλάπτοντας. ~(Γέρων καὶ θάνατος.
[77]	λόγος εἴρηται πρὸς τοὺς ἐν	φιλονεικίαις	ἑαυτοὺς καταβλάπτοντας. (Γαλῆ καὶ ῥίνη.
[97]	καὶ φαλακρός. Διογένης ὁ κυνικὸς	φιλόσοφος	λοιδορούμενος ὑπό τινος φαλακροῦ εἶπεν·
[98]	προσελθὼν καὶ ἀράμενος αὐτόν, σὺν	φιλοφροσύνῃ	διεπέρασεν αὐτόν. Ὁ δὲ εἱστήκει
[62]	πράττειν οὐκ ἔχω· μερίζει με	φιλοχρηματία	καὶ τῆς φύσεως ἡ δειλία.
[73]	αὐτὸν τοῦ ψύχους, ἔπειτα τὴν	φλόγα	προσαγαγὼν ἔπεισεν ἱδρώσαντα τὸ ἱμάτιον
[93]	Ὁ δὲ ὠχριάσας ἐκ τοῦ	φόβου	καὶ τοὺς ὀδόντας συγκρούων εἶπεν·
[81]	οὐρᾶς ἀπέκοψε τὸ ἄκρον. Ὃς	φόβῳ	ληφθείς, μὴ καὐτὸν θανατώσῃ, λαβὼν
[87]	τῇ θεραπείᾳ· καθ' ἡμέραν δὲ	φοιτῶν	ὡς τὴν πρεσβῦτιν καὶ τοὺς
[83]	ἡ δὲ ἄμπελος πολλαπλασίαν τὴν	φορὰν	αὐτοῖς ἀπεδίδου. Τοῦτο μὲν ἔγνωσαν
[78]	ὁ γέρων ἔφη· Ἴνα τὸ	φορτίον	ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[78]	κόπον τῆς ὁδοῦ ἀποθέμενος τὸ	φορτίον	τὸν Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ
[78]	γέρων ἔφη· Ἴνα μου τὸν	φόρτον	ἄρῃς. Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι
[78]	ἀποθέμενος ἐν τόπῳ τινὶ τὸν	φόρτον,	τὸν Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ
[68]	ὦ οὗτος, εἰς τόδε τὸ	φρέαρ.	Ὁ δὲ ὑπολαβὼν εἶπεν· Ἂν
[68]	Ὡς δὲ ἐγένοντο κατά τι	φρέαρ,	ὁ ἕτερος συνεβούλευεν ἀμελητὶ ἅλλεσθαι.
[65]	τὸν οὐρανὸν ἔλαθε καταπεσὼν εἰς	φρέαρ.	Ὀδυρομένου δὲ αὐτοῦ καὶ βοῶντος,
[68]	ἑτέραν. Καὶ δὴ βαθεῖ περιέτυχον	φρέατι,	ὅπερ ἰδὼν ἅτερος θατέρῳ φησί·
[62]	τοῖς παροῦσιν· ἐγὼ ἐκβέβλημαι τῶν	φρενῶν	καὶ τί πράττειν οὐκ ἔχω·
[70]	πόνοις καὶ πλούτῳ καυχώμενοι μέγα	φρονοῦσιν	ὡς αὐτοὶ χειμασθέντες ἐν αὐτοῖς.
[85]	τέρπειν. Ὁ δὲ μηδὲν αὐτῶν	φροντίσας,	καὶ δευτέραν πληγὴν καὶ τρίτην
[51]	πάλιν εἰς τὴν ἰδίαν χώραν.	Φρυαττόμενος	δὲ ἐκαυχᾶτο μεγάλως, ὡς ἀνδραγαθήσας
[100]	μέμφομαι ὅσον τοὺς ἐξ ἐμοῦ	φυέντας	σφῆνας. Ὅτι δεινότερόν ἐστι λύπη,
[75]	εἶπεν· Ἀλλ' οὐ νῦν σε	φυλάττεσθαι	δεῖ, ὅτε μηδὲν ὄφελος, ἀλλὰ
[80]	δηλοῖ ὅτι δεῖ τούτους μάλιστα	φυλάττεσθαι	οἳ οὐδὲ τῆς κατὰ τῶν
[75]	Ἀλλ' οὐ νῦν σε δεῖ	φυλάττεσθαι,	ὅτε οὐδὲν ὄφελός ἐστι, τότε
[80]	ὅτι τούτους μάλιστα ἐκφεύγειν καὶ	φυλάττεσθαι	χρὴ οἵτινες οὐδὲ τῶν οἰκείων
[76]	τὰ νυμφικὰ ῥίψασα καὶ τῇ	φύσει	ἀκολουθήσασα τὸν μῦν κατεδίωκεν. Ὅτι,
[76]	Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων οἱ	φύσει	πονηροί, κἂν φύσιν ἀλλάξωσι, τὸν
[85]	Ὅτι οὐ τοσοῦτον οἱ ἄνθρωποι	φύσει	τὸ δίκαιον ἀγαπῶσι καὶ τιμῶσιν
[62]	μερίζει με φιλοχρηματία καὶ τῆς	φύσεως	ἡ δειλία. Ποία γὰρ τύχη
[76]	ἀνθρώπων οἱ φύσει πονηροί, κἂν	φύσιν	ἀλλάξωσι, τὸν γοῦν τρόπον οὐ
[76]	πάλιν αὐτὴν εἰς τὴν ἀρχαίαν	φύσιν	ἀποκατέστησεν. Οὕτω καὶ τῶν ἀνθρώπων
[82]	ἐκεῖνος καὶ ἀναλαβὼν τὴν ἰδίαν	φύσιν	ἔπληξε τὸν εὐεργέτην καὶ ἀνεῖλε·
[84]	γὰρ ὁ καιρὸς μεταλλάξῃ {τὴν	φύσιν}	καὶ εἰς ἄλλας χεῖρας τὸ
[76]	ὑποκρίσει μορφῶται καὶ κρύπτηται, ἡ	φύσις	τοῦτον διὰ τῶν ἐργων ἐξελέγχει.
[73]	δὲ πρῶτος βίᾳ τὸ ἱμάτιον	φυσῶν	ἤλπιζε συλήσειν. Ὁ δὲ ῥιγῶν
[99]	βίῳ· ὑπὲρ πάντα γὰρ τὰ	φυτὰ	βιαίως τὴν τομὴν ὑφιστάμεθα. Καὶ
[85]	κερδαλέον ἐπιδιώκουσι. (Γεωργὸς καὶ φυτόν.	Φυτὸν	δέ ποτε γεωργοῦ ἦν εἰς
[85]	τὸν πέλεκυν ἔρριψε καὶ τὸ	φυτὸν	ἐτίμα ὡς ἱερὸν καὶ ἐπεμελεῖτο.
[85]	χάριτας ἀποδιδόναι. ~(Γεωργὸς καὶ φυτόν.	Φυτὸν	ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν, καρπὸν
[85]	τὸ κερδαλέον ἐπιδιώκουσι. (Γεωργὸς καὶ	φυτόν.	Φυτὸν δέ ποτε γεωργοῦ ἦν
[85]	τούτῳ χάριτας ἀποδιδόναι. ~(Γεωργὸς καὶ	φυτόν.	Φυτὸν ἦν εἰς γεωργοῦ χώραν,
[99]	τί ἡμᾶς μετὰ τῶν λοιπῶν	φυτῶν	ἐποίησας; Ὁ δὲ Ζεὺς εἶπεν·
[81]	ἀνέλαβε καὶ παραγενόμενος εἰς τὸν	φωλεὸν	αὐτοῦ εἱστήκει παρατηρούμενος, ὅπως, ἂν
[75]	Νυκτερὶς δὲ ἐξήκουσε αὐτῆς τὴν	φωνὴν	καὶ προσελθοῦσα ἐπυνθάνετο ἀπ' αὐτῆς
[85]	ὑπῆρχε στρουθῶν κατοικεσία ἅμα τεττίγων	φωνούντων,	κελαδούντων. Ὁ οὖν γεωργὸς ὡς

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 4/05/2005