Texte grec :
| [78] (Version A) Γέρων καὶ θάνατος.
Γέρων ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε. Διὰ
δὲ τὸν κόπον τῆς ὁδοῦ ἀποθέμενος τὸ φορτίον τὸν Θάνατον
ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου φανέντος καὶ πυθομένου δι' ἣν αἰτίαν
αὐτὸν παρακαλεῖται, ὁ γέρων ἔφη· Ἴνα τὸ φορτίον ἄρῃς. Ὁ μῦθος
δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος φιλόζωος, {ἐν τῷ βίῳ} κἂν δυστυχῇ.
(Version B)
Γέρων καὶ θάνατος.
Γέρων ποτὲ ξύλα κόψας καὶ ταῦτα φέρων πολλὴν ὁδὸν ἐβάδιζε, καὶ
διὰ τὸν πολὺν κόπον ἀποθέμενος ἐν τόπῳ τινὶ τὸν φόρτον, τὸν
Θάνατον ἐπεκαλεῖτο. Τοῦ δὲ Θανάτου παριόντος καὶ πυνθανομένου
τὴν αἰτίαν δι' ἣν αὐτὸν ἐκάλει, δειλιάσας ὁ γέρων ἔφη· Ἴνα μου τὸν
φόρτον ἄρῃς.
Ὁ μῦθος δηλοῖ ὅτι πᾶς ἄνθρωπος φιλοζωεῖ, εἰ καὶ δυστυχεῖ καὶ
πτωχός ἐστι.
|
|
Traduction française :
| [78] LE VIEILLARD ET LA MORT
Un jour un vieillard ayant coupé du bois, le chargea sur son dos. Il avait un
long trajet à faire. Fatigué par la marche, il déposa son fardeau et il appela
la Mort. La Mort parut et lui demanda pour quel motif il l'appelait. Le
vieillard répondit : «C'est pour que tu me soulèves mon fardeau ...»
Cette fable montre que tous les hommes sont attachés à l'existence, même s'ils
ont une vie misérable.
|
|
