Livre, Chap.
[13, 12]	μελλόντων ἐπὶ τὴν Σικελίαν πλεῖν	τῶν	Ἀθηναίων ἤδη καὶ αὐτὸς εἷς
[13, 38]	καλούμενος θανατικὴν ἐκ Σικελίας ὑπὸ	τῶν	Ἀθηναίων οὐχ ὑπήκουσεν εἰπὼν εὔηθες
[13, 31]	μόνον φιλάνθρωπος, ἀλλὰ καὶ πολλὰ	τῶν	ἀλόγων ζῴων ἠλέει. καὶ οὖν
[13, 1]	καὶ ἤρα παρθενίας καὶ τὰς	τῶν	ἀνδρῶν ὁμιλίας ἔφευγε καὶ ἐρημίαν
[13, 1]	ἐρημίαν ἐπόθει, καταλαβοῦσα τῶν ὀρῶν	τῶν	Ἀρκαδικῶν τὸ ὑψηλότατον, ἔνθα ἦν
[13, 1]	ὕβρει καὶ οἴστρῳ τὰ ἕδνα	τῶν	γάμων προεκτελοῦντες. τὴν δὲ οὐκ
[13, 20]	συγγενέσθαι τῶν μὲν σοφῶν Πυθαγόρᾳ,	τῶν	δὲ ἱστορικῶν Ἑκαταίῳ, τῶν δὲ
[13, 20]	Πυθαγόρᾳ, τῶν δὲ ἱστορικῶν Ἑκαταίῳ,	τῶν	δὲ μουσικῶν Ὀλύμπῳ, τῶν δὲ
[13, 20]	Ἑκαταίῳ, τῶν δὲ μουσικῶν Ὀλύμπῳ,	τῶν	δὲ ποιητῶν Ὁμήρῳ. καὶ ἐπὶ
[13, 38]	ταῖς ἑαυτοῦ πράξεσιν ὅτι τὸν	τῶν	Διοσκόρων ζῇ βίον παρ´ ἡμέραν
[13, 1]	ἔκγονα αὐτῆς, καὶ αὐτὰ ἕκαστα	τῶν	δρωμένων κατασκεψάμενοι, ἀπελθούσης κατὰ συνήθειαν
[13, 1]	τοῦ γάλακτος καὶ ἐποχετεύουσα ἐπεὶ	τῶν	ἑαυτῆς μήτηρ οὐκ ἔμεινε, τῆς
[13, 19]	πολεμεῖν λέγοντα· τὸν δὲ Ἡσίοδον	τῶν	Εἱλώτων, λέγοντα ὡς χρὴ γεωργεῖν.
[13, 2]	τὴν σφαγίδα ᾑμαγμένην, σχίζαν ἁρπάσασα	τῶν	ἐκ τοῦ βωμοῦ ἡμίκαυτον, ταύτῃ
[13, 2]	τῷ πατρῴῳ προσῆλθον ἔτι καομένων	τῶν	ἐμπύρων· καὶ ὁ μὲν νεώτερος
[13, 32]	σου· σὺ μὲν γὰρ οὐδένα	τῶν	ἐμῶν δύνῃ ἀποσπάσαι· ἐγὼ δέ,
[13, 1]	ἢ λόχμην ἤ τι ἄλλο	τῶν	ἐν ὄρει δάσος. καὶ οἵ
[13, 1]	δὲ ἦν, ὡς οὐκ ἄλλη	τῶν	ἐν Πελοποννήσῳ παρθένων τῶν τότε.
[13, 1]	τροφῆς, ἤδη δὲ καὶ ἐκ	τῶν	ἐν τοῖς ὄρεσι γυμνασίων. κορικόν
[13, 41]	δικαστήριον οὐκ ἔφη βελτίονας ἔχειν	τῶν	ἔργων τοὺς λόγους· εἰ δὲ
[13, 1]	χρόα. πεφοίνικτο δὲ καὶ ὑπὸ	τῶν	ἡλίων αὐτῇ τὸ πρόσωπον, καὶ
[13, 33]	κάλλους ἄξια. λουομένης γὰρ καὶ	τῶν	θεραπαινίδων τὴν ἐσθῆτα φυλαττουσῶν, ἀετὸς
[13, 7]	μόνην εἴασεν ἑστάναι. ἐφόνευσε δὲ	τῶν	Θηβαίων ἐς ἑξακισχιλίους, αἰχμάλωτοι δὲ
[13, 17]	ὥς τις ἀλεκτρυὼν παροιμία ἐπὶ	τῶν	κακῶς τι πασχόντων. ὑποκρινομένου γὰρ
[13, 5]	ἐκ τούτου τοῖς Θηβαίοις ἓν	τῶν	καλῶν ἐδόκει τὸ τῶν ὡραίων
[13, 4]	οὐ γὰρ μόνον τὸ ἔαρ	τῶν	καλῶν κάλλιστον, ἀλλὰ καὶ τὸ
[13, 1]	αὐτὰ δήπου τὰ τῶν μειρακίων	τῶν	κατὰ πόλιν, ἀλλὰ πεῦκαι μὲν
[13, 1]	καὶ κωμασταὶ βαρύτατοι, ἐπεκώμασαν δύο	τῶν	Κενταύρων, Ὑλαῖός τε καὶ Ῥοῖκος.
[13, 30]	καὶ τοῦτο σπεύδων, νῦν οὐδὲ	τῶν	κοινῶν δήπου καὶ ἴσων πᾶσιν
[13, 1]	βρέφη ἄρκτος ἧκε, σφριγώντων αὐτῇ	τῶν	μαζῶν καὶ βαρυνομένων ὑπὸ τοῦ
[13, 1]	αὐλητρίδες οὔτε αὐτὰ δήπου τὰ	τῶν	μειρακίων τῶν κατὰ πόλιν, ἀλλὰ
[13, 20]	δι´ ἐλπίδος γὰρ ἔχειν συγγενέσθαι	τῶν	μὲν σοφῶν Πυθαγόρᾳ, τῶν δὲ
[13, 41]	τῷ κοινῷ λυσιτελεῖ. ~Ὀδυρομένου τινὸς	τῶν	μετὰ Φωκίωνος μελλόντων ἀποθνήσκειν εἶπεν
[13, 38]	θεοῖς νομίζεσθαι, κακῶς δὲ ἀπαλλάξας	τῶν	νεκρῶν μηδὲ ὀλίγον διαφέρειν. ~Ἐφιάλτης
[13, 38]	πολέμῳ ἀποθνήσκοντας· τὴν γὰρ ἐκ	τῶν	νόμων ταλαιπωρίαν ἀποδιδράσκοντας θάνατον ὑπὲρ
[13, 28]	ἀπέλιπε τὴν πατρίδα, εἷς αὐτῷ	τῶν	οἰκετῶν ἠκολούθει ὄνομα Μάνης, ὃς
[13, 37]	τοίνυν ὑμῖν ἐν χιτωνίσκῳ γυμνὸς	τῶν	ὅπλων παρέστηκα, καὶ δίδωμι χρῆσθαι
[13, 1]	θαμινὰ ἐπικροτοῦντες τοῖς ὅπλοις διὰ	τῶν	ὀρῶν, συνεκκάοντες καὶ τὰ δένδρα
[13, 1]	ἔφευγε καὶ ἐρημίαν ἐπόθει, καταλαβοῦσα	τῶν	ὀρῶν τῶν Ἀρκαδικῶν τὸ ὑψηλότατον,
[13, 2]	γυναικὸς καὶ οὖν καὶ τῇ	τῶν	παίδων προσέτι. ~Ξέρξης ὁ Δαρείου
[13, 11]	ἐκείνου Ἀλέξανδρον τὸν υἱὸν αὐτοῦ	τῶν	πατρῴων κληρονόμον τὴν ὁρμὴν τὴν
[13, 38]	ὅτι θάνατος αὐτοῦ κατεγνώσθη ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν, δείξωμεν οὖν‘ εἶπεν ὅτι
[13, 46]	μέγεθος ἐλθὼν ὁ δράκων ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν ἐς ἐρημίαν ἀπηλάθη. ὕστερον
[13, 45]	μέγεθος ἐλθὼν ὁ δράκων ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν ἐς ἐρημίαν ἀπηλάθη. ὕστερον
[13, 38]	νόμων ταλαιπωρίαν ἀποδιδράσκοντας θάνατον ὑπὲρ	τῶν	πόνων ὧν ἔχουσι προθύμως ἀλλάττεσθαι.
[13, 45]	θέας ἐπανιών, λῃσταῖς περιπεσὼν μετὰ	τῶν	συνηλίκων, βοῆς γενομένης ἰδοὺ ὁ
[13, 46]	θέας ἐπανιών, λῃσταῖς περιπεσὼν μετὰ	τῶν	συνηλίκων, βοῆς γενομένης ἰδοὺ ὁ
[13, 37]	αἱρεῖται τὸν βρόχον. ~Γέλων ὁ	τῶν	Συρακοσίων τύραννος τὴν τῆς ἀρχῆς
[13, 1]	Ἀταλάντῃ στρωμνὴ μὲν αἱ δοραὶ	τῶν	τεθηραμένων, τροφὴ δὲ τὰ τούτων
[13, 1]	ἄλλη τῶν ἐν Πελοποννήσῳ παρθένων	τῶν	τότε. ἀρρενωπὸν δὲ καὶ γοργὸν
[13, 24]	ὁ ἐσηγησάμενος ὑπὲρ τοῦ ἑτέρου	τῶν	τοῦ παιδὸς ὀφθαλμῶν ἀντιδοῦναι τὸν
[13, 16]	ὃν καὶ αἱ πλεῖσται πηγαὶ	τῶν	ὑδάτων. οὐ πόρρω δὲ καὶ
[13, 1]	ἐκ θαλάμου προῄει, οὐδὲ ἦν	τῶν	ὑπὸ μητράσι καὶ τίτθαις τρεφομένων.
[13, 33]	φυλαττουσῶν, ἀετὸς καταπτάς, τὸ ἕτερον	τῶν	ὑποδημάτων ἁρπάσας, ἀπιὼν ᾤχετο· καὶ
[13, 16]	ἐνακμάζον οὐδὲν λυπεῖ οὔτε τὴν	τῶν	φυτῶν βλάστην οὔτε τὴν τεθηλυῖαν
[13, 5]	ἓν τῶν καλῶν ἐδόκει τὸ	τῶν	ὡραίων ἐρᾶν. ~Ἐν Ἡραίᾳ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008