Alphabétiquement     [«   »]
τέχνη 1
τῇ 24
Τὴν 1
τὴν 77
τῆς 47
τί 4
τι 6
Fréquences     [«    »]
64
51 τοῦ
56 τῶν
77 τὴν
149 δὲ
240 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ÉLIEN, Histoires diverses, livre XIII

τὴν


Livre, Chap.
[13, 33]   τοῦ ὄρνιθος προσέταξεν ἀνὰ πᾶσαν  τὴν   Αἴγυπτον ἀναζητεῖσθαι τὴν ἄνθρωπον, ἧς
[13, 41]   οὖν συνάρχοντας ἐκέλευσεν ἐς αὐτὸν  τὴν   αἰτίαν ἀναφέρειν ὡς ἐκβιασθέντας, αὐτὸς
[13, 25]   ἡττήθη Κορίννης πεντάκις. ἐλέγχων δὲ  τὴν   ἀμουσίαν αὐτῶν Πίνδαρος σῦν
[13, 33]   ἀνὰ πᾶσαν τὴν Αἴγυπτον ἀναζητεῖσθαι  τὴν   ἄνθρωπον, ἧς τὸ ὑπόδημά ἐστι·
[13, 32]   αὐτοὺς ἄγεις, ἐγὼ δὲ ἐπὶ  τὴν   ἀρετὴν ἥκειν βιάζομαι· ὀρθία δὲ
[13, 21]   τοῦ Φρυγὸς ἐὰν προσαυλῇ τις  τὴν   ἁρμονίαν τὴν Φρυγίαν, δορὰ
[13, 40]   αὐτόν ποτε Ἀθηναῖοι, εἶτα ἐπὶ  τὴν   ἀρχὴν αὖθις παρεκάλουν· δὲ
[13, 37]   ἐπιβουλεύοντας παρέδοσαν αὐτῷ κολάσαι καὶ  τὴν   ἀρχὴν ἔδωκαν. δὲ καὶ
[13, 27]   Σωκράτης δὲ μόνος οὐκ ἐνόσησε  τὴν   ἀρχήν. τοίνυν τοιούτῳ συνὼν
[13, 1]   ἀλλ´ οὐδ´ ἂν ἐτόλμησεν ἀντιβλέπειν  τὴν   ἀρχήν· τοσαύτη μετὰ τῆς ὥρας
[13, 11]   φήμη, πρῶτον μὲν Φίλιππον ἐπὶ  τὴν   Ἀσίαν ἀνέστησεν· ἀποθανόντος δὲ ἐκείνου
[13, 1]   ἄγραν καὶ νομὴν τῆς ἄρκτου,  τὴν   Ἀταλάντην ὑφείλοντο, καλουμένην τοῦτο οὐδέπω·
[13, 40]   ἐπαινῶ τοὺς τοιούτους ἄνδρας, οἵτινες  τὴν   αὐτὴν ἀμίδα καὶ οἰνοχόην ἔχουσι.
[13, 42]   Ἀρκάδας, ἀποδοῦναι δὲ τοῖς Ἕλλησι  τὴν   αὐτονομίαν. καὶ ἀφῆκαν αὐτὸν αἰδεσθέντες
[13, 12]   δὲ τοῖς καὶ τὴν συνοικίαν  τὴν   αὑτοῦ κατέπρησεν· ἐγειτνία δὲ αὕτη
[13, 40]   τι ὑπεναντίον, καὶ ἀνέτεινεν αὐτῷ  τὴν   βακτηρίαν. δὲ πάταξον μέν,
[13, 2]   μεγαλοπρεπῶς. καὶ μὲν περὶ  τὴν   βακχείαν εἶχεν, οἱ δὲ παῖδες
[13, 38]   ἀδεῶς ἐν τῷ πολέμῳ ἀποθνήσκοντας·  τὴν   γὰρ ἐκ τῶν νόμων ταλαιπωρίαν
[13, 2]   ἐν τῷ μυχῷ τοῦ ἀνακτόρου  τὴν   γῆν διασκάψας Μακαρεὺς κατώρυξε
[13, 37]   τι βούλεσθε. καὶ ἐθαύμασαν αὐτοῦ  τὴν   γνώμην οἱ Συρακόσιοι, οἳ δὲ
[13, 1]   τὰ ἕδνα τῶν γάμων προεκτελοῦντες.  τὴν   δὲ οὐκ ἔλαθεν ἐπιβουλή·
[13, 15]   καὶ Ὀδύσσειαν. ~Φασὶ παχύτατον γενέσθαι  τὴν   διάνοιαν οἱ τῆς κωμῳδίας ποιηταὶ
[13, 2]   οὖν Μακαρεὺς οὐ μεμπτὴν  τὴν   δίκην τοῦτο δὴ τὸ ποιητικὸν
[13, 24]   ταῦτα δαίμων αὐτῷ παρὰ  τὴν   δόξαν καὶ τὴν ἐλπίδα ἐπήγαγεν·
[13, 2]   καὶ τῷ θύρσῳ κατεῖχε  τὴν   ἑαυτοῦ γυναῖκα ἔκτεινεν. ἔκπυστα οὖν
[13, 35]   σοι ζῆν. ~Λέγουσι φυσικοὶ ἄνδρες  τὴν   ἔλαφον καθάρσεως δεομένην σέσελιν ἐσθίειν,
[13, 14]   Λακεδαιμόνιος ἀθρόαν πρῶτος ἐς  τὴν   Ἑλλάδα ἐκόμισε τὴν Ὁμήρου ποίησιν·
[13, 24]   αὐτῷ παρὰ τὴν δόξαν καὶ  τὴν   ἐλπίδα ἐπήγαγεν· γάρ τοι
[13, 37]   ὅσα ἀγαθὰ αὐτοῖς εἰργάσατο, καὶ  τὴν   ἐπιβουλὴν ἐξεκάλυψε καὶ ἀπεδύσατο τὴν
[13, 33]   λουομένης γὰρ καὶ τῶν θεραπαινίδων  τὴν   ἐσθῆτα φυλαττουσῶν, ἀετὸς καταπτάς, τὸ
[13, 1]   τε ἄλλῃ πανηγυρίζειν καὶ κατὰ  τὴν   εὐωδίαν ἑστιᾶσθαι. δάφναι τε ἦσαν
[13, 24]   ἠπείθησεν τούτου γυνή, καὶ  τὴν   ζημίαν ἐξέτισε καταδικασθεῖσα. Καὶ Περικλῆς
[13, 7]   γυναιξὶν ἀμβλῶσαι συμμάχεται. ~Ὅτε εἷλε  τὴν   Θηβαίων πόλιν Ἀλέξανδρος, ἀπέδοτο τοὺς
[13, 14]   ὕστερον δὲ Πεισίστρατος συναγαγὼν ἀπέφηνε  τὴν   Ἰλιάδα καὶ Ὀδύσσειαν. ~Φασὶ παχύτατον
[13, 10]   Δωρίδα τὴν Λοκρίδα καὶ Ἀριστομάχην  τὴν   Ἱππαρίνου, Δίωνος δὲ ἀδελφήν· καὶ
[13, 34]   Διονύσιος μετὰ τὴν πρόσταξιν  τὴν   κατ´ αὐτοῦ ἀνευρὼν ἐς τρὶς
[13, 32]   εἰκότως· σὺ μὲν γὰρ ἐπὶ  τὴν   κατάντη αὐτοὺς ἄγεις, ἐγὼ δὲ
[13, 15]   γενέσθαι, ὃς ἐν τῇ ληκύθῳ  τὴν   κλίμακα ἐζήτει. καὶ Κόροιβον δὲ
[13, 25]   αὐτῶν Πίνδαρος σῦν ἐκάλει  τὴν   Κόρινναν. ~Διογένης Σινωπεὺς ἔρημος
[13, 18]   ἐξεπόνησε τραγικά, ἀλλοτρίως δὲ πρὸς  τὴν   κωμῳδίαν διέκειτο, ὅτι οὐκ ἦν
[13, 10]   δύο γυναῖκας ἠγάγετο Διονύσιος, Δωρίδα  τὴν   Λοκρίδα καὶ Ἀριστομάχην τὴν Ἱππαρίνου,
[13, 12]   δοκεῖ Μέτων ἄμεινον ὑποκρίνασθαι  τὴν   μανίαν τοῦ Ὀδυσσέως τοῦ Ἰθακησίου·
[13, 38]   καὶ σφαλεῖσα τοῦ ἀληθοῦς εἶτα  τὴν   μέλαιναν ἐμβάλῃ ἀντὶ τῆς λευκῆς
[13, 41]   μὴ βουλομένους Θηβαίους ἠνάγκασεν Ἐπαμεινώνδας  τὴν   μὲν Λακωνικὴν πυρπολῆσαι πεντακοσίοις ἐνιαυτοῖς
[13, 28]   ὄνομα Μάνης, ὃς οὐ φέρων  τὴν   μετ´ αὐτοῦ διατριβὴν ἀπέδρα. προτρεπόντων
[13, 45]   ἐς ἔσχατον γῆρας. ~Ὅτι Διονύσιος  τὴν   μητέρα διέφθειρε φαρμάκοις· Λεπτίνην δὲ
[13, 17]   ὑποκρινομένου γὰρ Φρυνίχου τοῦ τραγικοῦ  τὴν   Μιλήτου ἅλωσιν οἱ Ἀθηναῖοι δακρύσαντες
[13, 7]   ἐγγόνους τοὺς τοῦ Πινδάρου, καὶ  τὴν   οἰκίαν αὐτοῦ μόνην εἴασεν ἑστάναι.
[13, 2]   ὡς ἱερεῖον· οἱ δὲ κατὰ  τὴν   οἰκίαν ἰδόντες ἀνεβόησαν. ἀκούσασα δὲ
[13, 2]   ὀργῇ καὶ θυμῷ ἐσεπήδησεν ἐς  τὴν   οἰκίαν, καὶ τῷ θύρσῳ
[13, 14]   πρῶτος ἐς τὴν Ἑλλάδα ἐκόμισε  τὴν   Ὁμήρου ποίησιν· τὸ δὲ ἀγώγιμον
[13, 1]   δάσος. καὶ οἵ ποτέ οἱ  τὴν   ὅμορον οἰκοῦντες, μεσούσης τῆς νυκτός,
[13, 1]   ἐπαμῦναι θέλων, ἑαυτοῦ δὲ ἐμπλῆσαι  τὴν   ὁρμήν. ἀπήντησε δὲ ἄρα καὶ
[13, 11]   υἱὸν αὐτοῦ τῶν πατρῴων κληρονόμον  τὴν   ὁρμὴν τὴν τοῦ Φιλίππου διαδέξασθαι
[13, 1]   συνεκκάοντες καὶ τὰ δένδρα ἐπὶ  τὴν   παῖδα ἔσπευδον, κακοὶ μνηστῆρες, σὺν
[13, 37]   τὴν ἐπιβουλὴν ἐξεκάλυψε καὶ ἀπεδύσατο  τὴν   πανοπλίαν, εἰπὼν πρὸς πάντας ἰδοὺ
[13, 28]   εἶχε ψυχήν; ~Διογένης ἡνίκα ἀπέλιπε  τὴν   πατρίδα, εἷς αὐτῷ τῶν οἰκετῶν
[13, 38]   τινος οὐ πιστεύεις τῇ πατρίδι  τὴν   περὶ σοῦ κρίσιν; δὲ
[13, 34]   τὸν Λέοντα Διονύσιος μετὰ  τὴν   πρόσταξιν τὴν κατ´ αὐτοῦ ἀνευρὼν
[13, 3]   τὸ μνῆμα καὶ μὴ ἀναπληρώσαντι  τὴν   πύελον οὐκ ἔστιν ἄμεινον. ἀναγνοὺς
[13, 12]   ~Μέτων ἀστρονόμος μελλόντων ἐπὶ  τὴν   Σικελίαν πλεῖν τῶν Ἀθηναίων ἤδη
[13, 12]   βουλόμενος, ἐν δὲ τοῖς καὶ  τὴν   συνοικίαν τὴν αὑτοῦ κατέπρησεν· ἐγειτνία
[13, 2]   νεκρόν, τὸν δὲ κατέχοντα ἔτι  τὴν   σφαγίδα ᾑμαγμένην, σχίζαν ἁρπάσασα τῶν
[13, 14]   Καλυψοῦς ἄντρον καὶ Τὰ περὶ  τὴν   σχεδίαν καὶ Ἀλκίνου ἀπολόγους καὶ
[13, 3]   ἔδεισε, καὶ προσέταξεν ἐπιχέαι ἔλαιον  τὴν   ταχίστην· οὐ μὴν πεπλήρωτο.
[13, 16]   τὴν τῶν φυτῶν βλάστην οὔτε  τὴν   τεθηλυῖαν πόαν. κάεται δὲ τὸ
[13, 2]   πρὸς τὸν Μακαρέα, καὶ ἀπολιπὼν  τὴν   τελετήν, ὡς εἶχε σὺν ὀργῇ
[13, 37]   ~Γέλων τῶν Συρακοσίων τύραννος  τὴν   τῆς ἀρχῆς κατάστασιν πραότατα εἶχε·
[13, 12]   μὲν καὶ ἄλλα ἔδρασε πιστώσασθαι  τὴν   τῆς νόσου δόξαν βουλόμενος, ἐν
[13, 2]   ἐν τῇ οἰκίᾳ, καὶ μιμούμενοι  τὴν   τοῦ πατρὸς ἱερουργίαν τῷ βωμῷ
[13, 11]   τῶν πατρῴων κληρονόμον τὴν ὁρμὴν  τὴν   τοῦ Φιλίππου διαδέξασθαι παρεσκεύασε. ~Μέτων
[13, 43]   πεπίστευτο εὐτυχὴς εἶναι· καὶ ἔλεγον  τὴν   τύχην αἰτίαν εἶναι, Τιμόθεον δὲ
[13, 16]   πλησίον ἐνακμάζον οὐδὲν λυπεῖ οὔτε  τὴν   τῶν φυτῶν βλάστην οὔτε τὴν
[13, 21]   ἐὰν προσαυλῇ τις τὴν ἁρμονίαν  τὴν   Φρυγίαν, δορὰ κινεῖται· ἐὰν
[13, 33]   ῥυθμὸν καὶ τῆς ἐργασίας αὐτοῦ  τὴν   χάριν καὶ τὸ πραχθὲν ὑπὸ
[13, 20]   καὶ ἐπὶ τούτοις ὡς λόγος  τὴν   ψυχὴν ἀπέλιπεν. ~Ὅτι ἐν Κελαιναῖς
[13, 2]   ἐν αὐταῖς δὲ ταῖς κολάσεσι  τὴν   ψυχὴν ἀπέρρηξεν. δὲ παρανόμως




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 14/02/2008