Discours, Par.
[3, 135]	ἀφέντες τὸ τοῖς πολεμίοις μάχεσθαι	τοὺς	αἰχμαλώτους οἴκοι λαβόντες ἔκτεινον.
[3, 5]	πάντων. ἡ δὲ σωφροσύνη καὶ	τοὺς	ἀκολαστοτέρους σωφρονεστέρους ποιεῖ· ἐφορᾷ γὰρ
[3, 35]	πράττειν, ὅταν ὁρᾷ καλῶς πράττοντας	τοὺς	ἀρχομένους, δυνάμει τε μέγιστός ἐστιν
[3, 25]	εἰ δέ τις φήσει με	τοὺς	αὐτοὺς ποιεῖσθαι λόγους, τοῦτο ἂν
[3, 5]	ἡ μὲν φρόνησις ἱκανὴ καὶ	τοὺς	ἄφρονας ὠφελεῖν· βουλεύεται γὰρ ὁμοίως
[3, 115]	υἱὸν ἀδικῆσαι καὶ παῖδα περὶ	τοὺς	γονέας ἐξαμαρτεῖν· ὁμοίως δὲ ἀδελφοὺς
[3, 125]	δρόμοις, τοὺς δὲ αὖ παλαίοντας,	τοὺς	δὲ ἄλλο τι περὶ τὴν
[3, 125]	κολακεύειν ἐθέλοντας, τούτους μόνους ὁρῶσι,	τοὺς	δὲ ἄλλους πάντας ἀπελαύνουσι, καὶ
[3, 125]	μὲν τρέχοντας ἐν τοῖς δρόμοις,	τοὺς	δὲ αὖ παλαίοντας, τοὺς δὲ
[3, 130]	δὲ ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν,	τοὺς	δὲ αὖ πολεμικοὺς τὸ πράττειν
[3, 130]	τὸ πράττειν τι τῶν πολεμικῶν,	τοὺς	δὲ ἐπιμελεῖς τὸ πράγματα διοικεῖν·
[3, 130]	εὔνοιαν τοὺς μὲν φιλοτίμους ἔπαινος,	τοὺς	δὲ ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν,
[3, 120]	τὸν κάματον, τοὺς μὲν χαλκέας,	τοὺς	δὲ ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους·
[3, 120]	μὲν χαλκέας, τοὺς δὲ ναυπηγούς,	τοὺς	δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι δὲ κέκτηνται
[3, 120]	καὶ μείζους διὰ τοῦτο καρποῦται,	(τοὺς	δὲ πόνους ἐπελαφρύνει τῷ ἔθει.
[3, 0]	ἡδονὰς ὑποπτεύεις, καθάπερ ἀνθρώπους κόλακας,	τοὺς	δὲ πόνους ὑπομένεις, ἐλέγχους ὑπολαμβάνων
[3, 30]	θάλατταν, πλεῖσθαι δὲ τὰ ὄρη,	τοὺς	δὲ ποταμοὺς ἐκλείπειν ὑπὸ ἀνθρώπων
[3, 40]	ῥᾳθύμως δὲ διάγων καὶ ἀπόνως·	τοὺς	δὲ ὑπηκόους ἅπαντας ἡγούμενος δούλους
[3, 85]	ἰσχυροτάτους μὲν εἰκὸς ἁπάντων εἶναι	τοὺς	ἐγγὺς τῶν βασιλέων καὶ τὴν
[3, 50]	ἀκρατεῖς καὶ ἀνοήτους καὶ καθόλου	τοὺς	ἐναντίον τι πράττοντας τῇ τε
[3, 110]	δὲ ὑπὸ τῶν συνόντων ἢ	τοὺς	ἐξ ἴσου συνόντας ἀγαπῶσι, μᾶλλον
[3, 55]	πολεμίων καὶ ἐπιβουλευόμενον μὴ ἀγνοεῖν	τοὺς	ἐπιβουλεύοντας, ~εἰ δὲ δεῖ τὰς
[3, 55]	ἔχει τοὺς μισοῦντας, πλείους δὲ	τοὺς	ἐπιβουλεύοντας, οὐδένα δὲ πιστὸν οὐδὲ
[3, 100]	μὲν ταῖς συμφοραῖς πλείστους ἔχει	τοὺς	ἐφηδομένους, (ἐν δὲ ταῖς εὐτυχίαις
[3, 30]	δυνάμενος δὲ ὑπομεῖναι πόνους, οὐδὲ	τοὺς	ἡδονῆς ἕνεκεν γιγνομένους, ἀδύνατος δὲ
[3, 5]	μεταδίδωσιν, ἡ δὲ ἀνδρεία καὶ	τοὺς	ἧττον εὐψύχους οὐ μόνον σῴζειν,
[3, 50]	δέξεται παρὰ κακῶν ἀνδρῶν, οὐδὲ	τοὺς	θεοὺς ἀναθήμασιν οὐδὲ θυσίαις οἴεται
[3, 115]	φιλίαν ἱερὸν νενόμικεν ὥστε καὶ	τοὺς	θεοὺς αὑτῷ πειρᾶται ποιεῖν φίλους.
[3, 0]	μεγίστην μὲν ἔχοντα δύναμιν μετὰ	τοὺς	θεούς, κάλλιστα δὲ τῷ δύνασθαι
[3, 110]	τοῖς ἄλλοις οὐ πάντως ὑπερβάλλειν	τοὺς	ἰδιώτας ὁ τοιοῦτος βασιλεὺς βούλεται,
[3, 125]	τἄλλα ὁμοίως, ἀλλ´ ὅτι φίλους	τοὺς	καλλίστους, καὶ πολύ γε αἴσχιον
[3, 50]	ἵνα δὴ καὶ αὐτὸς ἔχῃ	τοὺς	κατ´ ἀξίαν ἄρχοντας. (ἡγεῖται δὲ
[3, 60]	εὐλαβεῖσθαι τὰς ἡδονάς, ὁμοίως δὲ	τοὺς	κινδύνους ὑπομένειν, πόσῳ γε κρεῖττον
[3, 125]	ὅπως δήποτε πλησίον γενομένους καὶ	τοὺς	κολακεύειν ἐθέλοντας, τούτους μόνους ὁρῶσι,
[3, 105]	εἰ δὲ πλοῦτος πέφυκεν εὐφραίνειν	τοὺς	κτωμένους, πολλάκις ἂν εἴη πλούσιος
[3, 25]	λέγοντος, (καὶ παραβάλλοντος, ὥσπερ εἰώθει,	τοὺς	κυβερνήτας καὶ ἰατροὺς καὶ σκυτοτόμους
[3, 25]	κατ´ ὀφθαλμοὺς ἐθέλειν ἐπαινεῖσθαι, ποιήσομαι	τοὺς	λόγους ὑπὲρ τοῦ χρηστοῦ βασιλέως,
[3, 15]	ἐκείνους θαρρεῖ τὰ ψευδῆ λέγειν	τοὺς	μάλιστα εἰδότας ὅτι ψεύδεται. τίς
[3, 115]	οὐδὲ γὰρ (δύναται ποιεῖσθαι φίλους.	τοὺς	μὲν γὰρ ὁμοίους αὑτῷ, πονηροὺς
[3, 120]	ἀγαπᾷ καὶ φίλους ἀναγκαίους νενόμικεν.	(τοὺς	μὲν γὰρ φίλους ἔστι διαλύσασθαι
[3, 25]	τοῦτο δοκεῖ τῶν καλλίστων εἶναι.	τοὺς	μὲν γὰρ ψευδομένους οἴδαμεν πολλὰ
[3, 120]	τὴν ἀρετὴν φαίνηται προτιμῶν. καὶ	τοὺς	μὲν ζῶντας μάλιστα πάντων ἀγαπᾷ
[3, 120]	συμφέροντα καὶ ἡδέα· ὁρᾷ γὰρ	τοὺς	μὲν ἰδιώτας, εἰ μέλλουσιν ὑγιαίνειν
[3, 80]	πόνους. ἡ δέ γε τρυφὴ	τοὺς	μὲν πόνους ἀεὶ χαλεπωτέρους ποιεῖ
[3, 80]	οὐκ ἄχθεται καρτερῶν. κατανοεῖ δὲ	τοὺς	μὲν πόνους ὑγίειάν τε παρέχοντας
[3, 120]	τῷ σώματι τροφὴν προσφέροντας, ἀλλὰ	τοὺς	μὲν τέχνας ἐργαζομένους, ἐνίας αὐτῶν
[3, 125]	μεστὰ καὶ τὰς παλαίστρας, καὶ	τοὺς	μὲν τρέχοντας ἐν τοῖς δρόμοις,
[3, 130]	κτητόν. προσάγεται γὰρ εἰς εὔνοιαν	τοὺς	μὲν φιλοτίμους ἔπαινος, τοὺς δὲ
[3, 120]	καὶ πολὺν ἐχούσας τὸν κάματον,	τοὺς	μὲν χαλκέας, τοὺς δὲ ναυπηγούς,
[3, 55]	ὅσῳ δὲ πλείους μὲν ἔχει	τοὺς	μισοῦντας, πλείους δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας,
[3, 115]	ἂν εἴη διαφερόντως; ὅς γε	τοὺς	οἰκείους καὶ τοὺς συγγενεῖς μέρος
[3, 125]	μὲν γὰρ πολλοὶ τῶν δυναστῶν	τοὺς	ὅπως δήποτε πλησίον γενομένους καὶ
[3, 75]	πάνυ ἀσφαλῶς καὶ ἀραρότως τηρεῖ	τοὺς	ὅρους πρὸς τὸ ἡμῖν συμφέρον,
[3, 110]	δὲ ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων ἢ	τοὺς	παῖδας ἀγαπῶσι, μᾶλλον δὲ ὑπὸ
[3, 130]	ἀμελήσας δὲ τῆς αὑτοῦ βασιλείας,	τοὺς	παλαιοὺς (ὑποκρινόμενος ἠγάπα βασιλέας· ~ὁ
[3, 25]	(οὔτε ἄρχοντα καὶ βασιλέα ἢ	τοὺς	περὶ ἀρχῆς τε καὶ διοικήσεως
[3, 25]	λόγους φαίην ἂν ὀρθῶς ἢ	τοὺς	περὶ ὑγιείας σώματος καὶ νόσου·
[3, 25]	καλοῦνται ἰατροῖς· οὔτε κυβερνήτην ἢ	τοὺς	περὶ ὡρῶν καὶ ἀνέμων καὶ
[3, 125]	γὰρ ἐξ ἁπάντων ἀνθρώπων ἐκλέξασθαι	τοὺς	πιστοτάτους ὑπάρχει, καὶ σχεδὸν οὐδείς
[3, 45]	τινῶν καὶ πονηρῶν ὀλίγων ἐπὶ	τοὺς	πολλοὺς καὶ ἀπόρους συστᾶσα· (ἡ
[3, 80]	καὶ ἀβλαβεστέρας, ὅταν γίγνωνται μετὰ	τοὺς	πόνους. ἡ δέ γε τρυφὴ
[3, 115]	ὅς γε τοὺς οἰκείους καὶ	τοὺς	συγγενεῖς μέρος νενόμικετῆς αὑτοῦ ψυχῆς;
[3, 120]	ἐν αὐτοῖς ἐνιδόντα· πρὸς δὲ	τοὺς	συγγενεῖς οὐχ οἷόν τε διαλύσασθαι
[3, 100]	τοιοῦτος ἀνὴρ πολλοὺς μὲν ἔχει	τοὺς	συνηδομένους, οὐδένα δὲ ἐφηδόμενον καὶ
[3, 50]	ἐναγεῖς καὶ ἀλιτηρίους οὐ μόνον	τοὺς	τὰ ἱερὰ συλῶντας ἢ λέγοντάς
[3, 85]	δυνάμεως, ὅσῳ δ´ ἄν τις	τοὺς	φίλους ἰσχυροτέρους ποιῇ, τοσούτῳ ἰσχυρότερος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007