Discours, Par. |
[3, 130] |
τοῖς
θεάτροις,
ἀμελήσας
δὲ
τῆς
|
αὑτοῦ |
βασιλείας,
τοὺς
παλαιοὺς
(ὑποκρινόμενος
ἠγάπα |
[3, 0] |
παρά
τε
αὑτοῦ
καὶ
τῆς
|
αὑτοῦ |
διανοίας.
(ὁ
μὲν
οὖν
Σωκράτης, |
[3, 35] |
τοῖς
ἄλλοις
μεταδιδοὺς
{καὶ}
τῆς
|
αὑτοῦ |
εὐδαιμονίας,
οὐ
δίχα
θεὶς
τό |
[3, 65] |
οὐ
περὶ
ἐλάττονος
ποιεῖται
τῆς
|
αὑτοῦ. |
{καὶ
γὰρ
δὴ
νικᾶν
μὲν |
[3, 55] |
οἶμαι
τὰς
φροντίδας,
ἀλλὰ
ἔργον
|
αὑτοῦ |
καὶ
τέχνην
ταύτην.
καὶ
ὅταν |
[3, 0] |
ἀνθρώπων,
ἑκάστῳ
δὲ
παρά
τε
|
αὑτοῦ |
καὶ
τῆς
αὑτοῦ
διανοίας.
(ὁ |
[3, 35] |
οὐ
δίχα
θεὶς
τό
τε
|
αὑτοῦ |
καὶ
τὸ
τῶν
ἀρχομένων
συμφέρον, |
[3, 85] |
γε
μὴν
ἁπάντων
νενόμικε
τῶν
|
αὑτοῦ |
κτημάτων
κάλλιστον
καὶ
ἱερώτατον.
οὐ |
[3, 40] |
σκέπης
καὶ
νομῆς
προνοούμενος
τοῖς
|
αὑτοῦ |
κτήνεσιν,
ἔτι
δὲ
θῆρας
ἀπαμύνων |
[3, 55] |
φιλήδονος
ὃς
οὐχ
ἥδεται
τῇ
|
αὑτοῦ |
πράξει,
κἂν
τύχῃ
ἐπίπονος·
ὡς
|
[3, 55] |
οὐδὲν
ἡγεῖται
σπουδαῖον
οὐδὲ
τῶν
|
αὑτοῦ |
πράττειν·
ὅταν
δὲ
ἀνθρώπους
ὠφελῇ, |
[3, 50] |
τοῖς
ἄλλοις
ἀνθρώποις
συμφέρειν
τὴν
|
αὑτοῦ |
πρόνοιαν
οὕτως
ὡς
αὐτῷ
τὴν |
[3, 75] |
σμικρὸν
ἀμελήσειε
καὶ
παραβαίη
τῆς
|
αὑτοῦ |
τάξεως,
οὐδὲν
κωλύει
πάντα
μὲν |
[3, 40] |
ἡγούμενος
δούλους
καὶ
ὑπηρέτας
(τῆς
|
αὑτοῦ |
τρυφῆς,
οὐδὲ
ποιμένος
ἐπιεικοῦς
ἔχων |
[3, 65] |
βοηθεῖν
ἱκανόν
ἐστιν
{οὐδὲ
ὑπὲρ
|
αὑτοῦ |
φροντίζειν
πέφυκεν}
ὅ
γε
τῆς
|
[3, 115] |
καὶ
τοὺς
συγγενεῖς
μέρος
νενόμικετῆς
|
αὑτοῦ |
ψυχῆς;
~καὶ
προνοεῖ
γε
οὐ |
[3, 10] |
θεατὰς
καὶ
μάρτυρας
ἔχοντα
τῆς
|
αὑτοῦ |
ψυχῆς;
ὥστε
μήποτε
πράξαντι
μηδὲν |