HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
δαίμονας 1
δαίμονός 1
δαίμων 1
δὲ 284
δέ 8
δεδουλωμένα 1
δέδωκα 1

Fréquences [« »]
75 γὰρ
137 μὲν
125 τῶν
284 δὲ
372 καὶ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

DION CHRYSOSTOME, Sur la royauté (discours 3; traduction anglaise)

δὲ

Discours, Par.

[3, 100]   μὲν δυσχερῆ πάντα μειοῖ, τὰ δὲ ἀγαθὰ πάντα αὔξει. ποία μὲν

[3, 135]   δὲ αὐλήσεως ἐραστὴς ἐγένετο· ὁ δὲ ἀγαθὸς βασιλεὺς τῶν μὲν τοιούτων

[3, 115]   περὶ τοὺς γονέας ἐξαμαρτεῖν· ὁμοίως δὲ ἀδελφοὺς ἀλλήλων κακόν τι ἀπο

[3, 60]   εὐδίαις, οἱ μὲν πεττεύοντες, οἱ δὲ ᾄδοντες, οἱ δὲ εὐωχούμενοι δι´

[3, 100]   πενίᾳ, λαμπρύνει (μὲν δόξαν, ἀμαυροῖ δὲ ἀδοξίαν. μόνον δὲ τοῦτο τὰ

[3, 80]   φῶς ὁρᾶσθαι μὲν ἥδιστον, πράττειν δὲ ἀδύνατον ὁτιοῦν χωρὶς αὐτοῦ, κοιμώμενοι

[3, 95]   ἐν πολέμῳ μόνον χρήσιμα, τοῖς δὲ ἀεὶ βιωσομένοις ἐν εἰρήνῃ, (ἂν

[3, 80]   τῶν μηκέτι δεομένων φωτός, τοῖς δὲ ἀεὶ δεομένοις ἐπιφαινόμενος. καὶ ταῦτα

[3, 45]   πλήθους οὐδὲν εἰδότος ἁπλῶς, ταραττομένου δὲ ἀεὶ καὶ ἀγριαίνοντος ὑπὸ ἀκολάστων

[3, 105]   βουλεύεσθαι, πολλὰ δὲ ὁρᾶν, πολλὰ δὲ ἀκούειν, ἐν πολλοῖς δὲ ἅμα

[3, 35]   καλέσαι τῶν βουλομένων ἀμύνειν; ταῦτα δὲ ἀκούσας εἶπεν, Ἐκεῖνο μέντοι οἶσθα

[3, 10]   βουλευομένῳ περὶ τῶν μεγίστων; τίνι δὲ ἀκριβεστέρας δικαιοσύνης ἢ τῷ μείζονι

[3, 25]   πολλὰ καὶ ἀνόμοια λέγοντας· (τοῖς δὲ ἀληθεύουσιν οὐχ οἷόν τε ἕτερα

[3, 125]   τοὺς δὲ αὖ παλαίοντας, τοὺς δὲ ἄλλο τι περὶ τὴν ἀγωνίαν

[3, 125]   ἐθέλοντας, τούτους μόνους ὁρῶσι, τοὺς δὲ ἄλλους πάντας ἀπελαύνουσι, καὶ τούς

[3, 90]   γε τῆς ὠφελείας ἔχει. καλὰ δὲ ἄλση καὶ οἰκίαι πολυτελεῖς καὶ

[3, 105]   ταὐτῷ χρόνῳ πράττειν, περὶ πολλῶν δὲ ἅμα βουλεύεσθαι, πολλὰ δὲ ὁρᾶν,

[3, 105]   πολλὰ δὲ ἀκούειν, ἐν πολλοῖς δὲ ἅμα εἶναι τόποις, ὃ καὶ

[3, 60]   ἐν τῷ λιμένι. (τῷ κυβερνήτῃ δὲ ἀνάγκη μὲν ὁρᾶν πρὸς τὸ

[3, 85]   μὲν φυλαττόντων ἐν μέρει, τῶν δὲ ἀναπαυομένων· ὁ δὲ στρατηγὸς ἀγρυπνότερός

[3, 70]   πολέμων, ἄπειροι δὲ κινδύνων. τοῖς δὲ ἀνδράσι προσήκει μὲν στρατεύεσθαι, προσήκει

[3, 5]   τοῖς ἀδίκοις αὑτῆς μεταδίδωσιν, ἡ δὲ ἀνδρεία καὶ τοὺς ἧττον εὐψύχους

[3, 10]   ἢ ὅτῳ πάντα ἔξεστι; τίνι δὲ ἀνδρείας ἰσχυροτέρας ἢ ὑφ´ οὗ

[3, 135]   σῶμα γίγνεται ῥωμαλεώτερον, ἡ ψυχὴ δὲ ἀνδρειοτέρα, (τὰ πολεμικὰ δὲ ἅπαντα

[3, 55]   οὐδὲ τῶν αὑτοῦ πράττειν· ὅταν δὲ ἀνθρώπους ὠφελῇ, τότε νομίζει τὸ

[3, 60]   ἀτεχνίας, ἀσθενείας δὲ δύναμιν, τοῦ δὲ ἀνοήτου τὸ φρόνιμον προνοεῖν καὶ

[3, 40]   πρόνοια ἀνθρώπων κατὰ νόμον, βασιλεία δὲ ἀνυπεύθυνος ἀρχή, {βασιλεὺς δὲ καὶ

[3, 110]   οἱ σφόδρα ἐγγὺς ὠφέλιμοι. τοσούτου δὲ ἀξίαν κρίνει τὴν φιλίαν, ὥστε

[3, 135]   ψυχὴ δὲ ἀνδρειοτέρα, (τὰ πολεμικὰ δὲ ἅπαντα ἀσκεῖται. καὶ γὰρ ἱππεῦσαι

[3, 25]   προσποιουμένου μὲν ἄρχοντος εἶναι, πλεῖστον δὲ ἀπέχοντος ἀρχῆς καὶ βασιλείας. εἰ

[3, 60]   ὁρᾶν πρὸς τὸ πέλαγος, ἀνάγκη δὲ ἀποβλέπειν εἰς τὸν οὐρανόν, ἀνάγκη

[3, 95]   μὲν κοινωνεῖν φίλοις τερπνότερον, μόνον δὲ ἀπολαύειν ἐν ἐρημίᾳ πάντων ἀηδέστατον,

[3, 80]   γὰρ ἀεὶ τρυφῶν ἄνθρωπος, μηδέποτε δὲ ἁπτόμενος πόνου μηδενός, τελευτῶν πόνον

[3, 30]   ἐπιθυμίαν παῦσαι τῶν αἰσχίστων, ἀδύνατος δὲ ἀπώσασθαι λύπην, ἐνίοτε μηδενὸς λυπηροῦ

[3, 120]   πολὺ δὲ μᾶλλον καλοκἀγαθίαν, τὴν δὲ ἀρετὴν οὐκ ἀνάγκην, ἀλλὰ βούλησιν,

[3, 45]   ἀγαθοῦ γνώμῃ καὶ ἀρετῇ· (δευτέρα δὲ ἀριστοκρατία καλουμένη, οὔτε ἑνὸς οὔτε

[3, 80]   ἂν ἀποψυγείη τῷ κρύει. ~ἐπεὶ δὲ ἀσθενέστεροι φέρειν ἐσμὲν τὴν μεταβολὴν

[3, 30]   ἔχειν τῷ ὄντι δύναμιν· (εἰ δὲ αὖ δειλὸς καὶ ἀνόητος καὶ

[3, 125]   τρέχοντας ἐν τοῖς δρόμοις, τοὺς δὲ αὖ παλαίοντας, τοὺς δὲ ἄλλο

[3, 75]   (εὐφροσύνην τε καὶ ἑορτήν. ἐπεὶ δὲ αὖ πάλιν τἄλλα τε καὶ

[3, 130]   ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν, τοὺς δὲ αὖ πολεμικοὺς τὸ πράττειν τι

[3, 80]   πρὸς ἑκατέραν τὴν ὑπερβολήν. (ἐπεὶ δὲ αὖ τὸ φῶς ὁρᾶσθαι μὲν

[3, 20]   χαρίζοιτο ὑπομιμνήσκων τῆς ἀτυχίας; ὁ δὲ αὖ τὸν ἀνόητον ὡς φρόνιμον

[3, 90]   τε φωνῆς καὶ ὀργάνων, {πρὸς δὲ αὖ τούτοις γυναῖκες ὡραῖαι καὶ

[3, 80]   ἔτι δὲ δόξαν ἀγαθήν, τὴν δὲ αὖ τρυφὴν ἅπαντα τούτων τἀναντία.

[3, 135]   παλαιοὺς (ὑποκρινόμενος ἠγάπα βασιλέας· ~ὁ δὲ αὐλήσεως ἐραστὴς ἐγένετο· ὁ δὲ

[3, 0]   Τυχόν, εἶπεν, εὐδαίμων· οὐκ ἔφη δὲ αὐτὸς εἰδέναι διὰ τὸ μὴ

[3, 135]   ἅτε ἀσθενῆ καὶ δεδουλωμένα· ὁμοίως δὲ ἀφῃροῦντο τὴν ἐπὶ τῷ εὑρεῖν

[3, 15]   λέγεται καὶ ἔστιν ὄντως, τῷ δὲ ἄφρονι πάντας ὑπερβέβληκεν ὁ κόλαξ.

[3, 5]   τῶν κατὰ κλῆρον δικαζόντων, ἐπιεικέστερος δὲ βασιλεὺς τῶν ὑπευθύνων ἐν ταῖς

[3, 85]   κοινωνήσαντες, ζημιοῦντες τὸν ἀδικοῦντα· τοῖς δὲ βασιλεῦσι τὸ μὴ ἀδικεῖσθαι πιστεύσαντας

[3, 85]   τῶν ἰδίων ἱκανός ἐστι· τοῖς δὲ βασιλεῦσιν ὅσῳ πλείω τε καὶ

[3, 50]   ἐκ τῆς θνητῆς φύσεως· τοῦτο δὲ βεβαιοῖ τὸ δόγμα οὐχ ἥκιστα

[3, 5]   τῶν ὑπ´ ἀνάγκης πονούντων, ἔλαττον δὲ βουλόμενος τρυφᾶν τῶν μηδεμιᾶς εὐπορούντων

[3, 55]   τοῖς ἐν θαλάττῃ πόνοις, ἥκιστα δὲ γεωργὸς τοῖς περὶ γεωργίαν ἔργοις,

[3, 75]   κωλύει πάντα μὲν οὐρανόν, πᾶσαν δὲ γῆν, πᾶσαν δὲ θάλατταν οἴχεσθαι,

[3, 60]   μὴ ἀγνοεῖν τοὺς ἐπιβουλεύοντας, ~εἰ δὲ δεῖ τὰς αὐτὰς μὲν φροντίδας

[3, 75]   τὴν (αὐτὴν ἀπιὼν ὁδόν. ἐπεὶ δὲ δεῖται μὲν ἀλέας ἡ γῆ

[3, 105]   καὶ λέγουσι καὶ δρῶσι. (τὸ δὲ δὴ πάντων παραδοξότατον, ἕνα γὰρ

[3, 80]   ἦρος ὑπενεγκεῖν τὸ θέρος, προγυμνάζων δὲ διὰ τοῦ μετοπώρου χειμῶνα ἀνέχεσθαι,

[3, 40]   καὶ πλείστας καρπούμενος ἡδονάς, ῥᾳθύμως δὲ διάγων καὶ ἀπόνως· τοὺς δὲ

[3, 105]   μὲν σώμασιν ἡδόμενον εὐφραίνεσθαι, {πολλαῖς δὲ διανοίαις φροντίζοντα βουλεύεσθαι} πολλαῖς δὲ

[3, 5]   ἐφορᾷ γὰρ ὁμοίως ἅπαντας. ἡ δὲ δικαιοσύνη καὶ τοῖς ἀδίκοις αὑτῆς

[3, 105]   δὲ ψυχαῖς εὐτυχοῦντα χαίρειν; (εἰ δὲ δόξα τοῖς φιλοτίμοις περισπούδαστον, πολλάκις

[3, 80]   τε παρέχοντας καὶ σωτηρίαν ἔτι δὲ δόξαν ἀγαθήν, τὴν δὲ αὖ

[3, 60]   οἷον τέχνην μὲν ἀτεχνίας, ἀσθενείας δὲ δύναμιν, τοῦ δὲ ἀνοήτου τὸ

[3, 10]   δέδωκα βάσανον τῆς ἐλευθερίας. εἰ δὲ ἐγὼ πρότερον μέν, ὅτε πᾶσιν

[3, 5]   παμπληθεῖς μὲν ὑπακούωσι πόλεις, πάμπολλα δὲ ἔθνη κυβερνᾶται διὰ τῆς {ἐκείνου}

[3, 25]   ἕτερα εἰπεῖν τῶν ἀληθῶν. ἐγὼ δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἄλλην ὑπόθεσιν

[3, 65]   καθυπνῶσαι ἢ τοῖς νηχομένοις· ἡμέρας δὲ εἴ πού τι βραχὺ κλέψειε

[3, 125]   ἀσκοῦντας οὐκ ὄντας ἀθλητάς. ἁπλῶς δὲ εἰπεῖν, ἑκάστων τῶν μὴ σφόδρα

[3, 0]   ὡς οἷόν τε βιοτεύειν, συνελόντι δὲ εἰπεῖν, πράττοντα ὅ, τι βούλεται,

[3, 40]   καὶ ἄρχοντας καὶ ἰδιώτας. ὅμοια δὲ εἰρήκασι περὶ ἀρχῆς καὶ βασιλείας

[3, 65]   ῥυομένη δὲ ἐκ χειμῶνος, ῥυομένη δὲ ἐκ θαλάσσης. οὕτω πανταχῇ ἐπιπονώτερον

[3, 65]   ἐκ νόσων τὸ σῶμα, ῥυομένη δὲ ἐκ πολέμων, ῥυομένη δὲ ἐκ

[3, 65]   ῥυομένη δὲ ἐκ πολέμων, ῥυομένη δὲ ἐκ χειμῶνος, ῥυομένη δὲ ἐκ

[3, 65]   πέτραις ἢ ἀδήλοις ἕρμασι· ~μόνῳ δὲ ἐκείνῳ τῆς μὲν νυκτὸς ἧττον

[3, 5]   στρατηγὸς τῶν ἑπομένων στρατιωτῶν, φιλοπονώτερος δὲ ἐν ἅπασι τοῖς ἔργοις τῶν

[3, 125]   πρότερον τὰ περὶ γεωργίαν, ὅσοι δὲ ἐν ἄστει διάγουσι, τῶν (κατὰ

[3, 115]   ὧν ἐμνήσθημεν ἀγαθῶν, οὐχ ἥκιστα δὲ ἐν τῷ νῦν λεγομένῳ. πάντων

[3, 70]   ναυτιλίας {προσήκει δὲ πλεῖν} ἀνάγκη δὲ ἐν ὑπαίθρῳ τὰ ἔργα διαπονεῖν.

[3, 25]   περὶ τῶν αὐτῶν λέγεις, ἡμῖν δὲ ἓν τοῦτο δοκεῖ τῶν καλλίστων

[3, 130]   γε βελτίστους ἔτι μᾶλλον. ~ὁ δὲ ἐξ ἁπάντων ποιεῖται τὴν ἐκλογήν,

[3, 45]   πολλοὺς καὶ ἀπόρους συστᾶσα· (ἡ δὲ ἑξῆς ποικίλη καὶ παντοδαπὴ φορὰ

[3, 30]   πολλάκις ὑπὲρ μικρῶν γιγνομένην, ἀδύνατος δὲ ἐπιθυμίαν παῦσαι τῶν αἰσχίστων, ἀδύνατος

[3, 130]   πράττειν τι τῶν πολεμικῶν, τοὺς δὲ ἐπιμελεῖς τὸ πράγματα διοικεῖν· τούς

[3, 65]   πάσας μὲν φροντίδας φροντίζει, πάσας δὲ ἐπινοίας σκύλλει καὶ πολλὰ μὲν

[3, 65]   δὲ τῆς σωτηρίας. (τῷ στρατηγῷ δὲ ἔργον ἐστὶν ἅπαντας μὲν ὡπλίσθαι

[3, 125]   ἵππους, κάλλιστα δὲ ὅπλα, καλλίστην δὲ ἐσθῆτα, καὶ τἄλλα ὁμοίως, ἀλλ´

[3, 130]   τιμαὶ φανερώτεραι; ἡ παρὰ τίνι δὲ εὐδοξοτέρα τράπεζα; εἰ δὲ ὠνητὸν

[3, 60]   πολὺ δὲ μείζους ἀσχολίας, ὁμοίως δὲ εὐλαβεῖσθαι τὰς ἡδονάς, ὁμοίως δὲ

[3, 30]   σφόδρα, ἡττώμενος μὲν γυναικῶν, ἡττώμενος δὲ εὐνούχων; ~ἢ σὺ {τὸν} ἰσχυρὸν

[3, 65]   ἅπαντας μὲν ὡπλίσθαι καλῶς, ἅπαντας δὲ εὐπορεῖν σκέπης, οὐ μόνον δὲ

[3, 135]   τοιούτων οὐδέποτε ἀκροᾶται συνεχῶς· κάλλιστον δὲ εὕρεμα ἡγεῖται κυνηγεσίαν, καὶ τούτῳ

[3, 100]   δίχα φιλίας οὐκ ἀφόρητος, ποία δὲ εὐτυχία χωρὶς φίλων οὐκ ἄχαρις;

[3, 60]   πεττεύοντες, οἱ δὲ ᾄδοντες, οἱ δὲ εὐωχούμενοι δι´ ἡμέρας· ὅταν δὲ

[3, 100]   μὲν ἔχει τοὺς συνηδομένους, οὐδένα δὲ ἐφηδόμενον καὶ διὰ τὸ εὐτυχεῖν

[3, 100]   πολλοὺς (μὲν ἔχειν φίλους, μηδένα δὲ ἐχθρόν. εἰ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ

[3, 85]   φιλουμένῳ μὲν ὑπὸ πάντων, μηδένα δὲ ἔχοντι ἐπιβουλεύοντα. (φιλίαν γε μὴν

[3, 50]   βουλήσει τῶν θεῶν. (οὐ μόνον δὲ ἡγεῖται θεούς, ἀλλὰ καὶ δαίμονας

[3, 120]   πόνους ἐπελαφρύνει τῷ ἔθει. ταὐτὰ δὲ ἡγεῖται συμφέροντα καὶ ἡδέα· ὁρᾷ

[3, 130]   τοὺς μὲν φιλοτίμους ἔπαινος, τοὺς δὲ ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν, τοὺς

[3, 90]   τέρψιν δὲ οὐδεμίαν παρέχεται· τὰ δὲ ἡδέα μόνον, συμφέροντα δὲ οὔ·

[3, 90]   ἁπάντων μὲν εἶναι συμφορώτατον, ἁπάντων δὲ ἥδιστον. εὐθὺς οἶμαι τῶν ἀναγκαίων

[3, 80]   ἀεὶ χαλεπωτέρους ποιεῖ φαίνεσθαι, τὰς δὲ ἡδονὰς ἀπομαραίνει καὶ ἀσθενεῖς ἀποδείκνυσιν.

[3, 80]   ποιοῦσι καὶ φέρειν ἐλαφροτέρους, τὰς δὲ ἡδονὰς μείζους καὶ ἀβλαβεστέρας, ὅταν

[3, 75]   οὐρανόν, πᾶσαν δὲ γῆν, πᾶσαν δὲ θάλατταν οἴχεσθαι, πάντα δὲ τοῦτον

[3, 65]   ψυχὴ καὶ ταλαιπωρότερον σώματος, ὅμως δὲ θειότερον καὶ βασιλικώτερον. ~καὶ μὴν

[3, 80]   δι´ αἰῶνος οὐδέποτε κάμνει. (ὅπου δὲ θεὸς ὁ πάντων κάλλιστος καὶ

[3, 40]   προνοούμενος τοῖς αὑτοῦ κτήνεσιν, ἔτι δὲ θῆρας ἀπαμύνων καὶ φῶρας προφυλάττων,

[3, 75]   ἵνα πάντα μὲν φύσῃ, πάντα δὲ θρέψῃ, πάντα δὲ τελειώσῃ, θείαν

[3, 95]   χωρὶς εὐνοίας τῶν παρόντων; {ποία δὲ θυσία κεχαρισμένη θεοῖς ἄνευ (τῶν

[3, 65]   ἀγαθῶν καὶ ἀποθνήσκειν αἱροῦνται. (πάλιν δὲ καθ´ ἕκαστον ἡμῶν τὸ μὲν

[3, 130]   καὶ λυμαινόμενα τὰς ψυχάς, ἔτι δὲ καθαιροῦντα τὸ ἀξίωμα τῆς βασιλείας·

[3, 5]   κτῆμα τὴν ἀρετὴν νενόμικεν, αὑτῷ δὲ καὶ ἀναγκαῖον. ~τίνι μὲν γὰρ

[3, 40]   βασιλεία δὲ ἀνυπεύθυνος ἀρχή, {βασιλεὺς δὲ καὶ αὐτοκράτωρ ὁ αὐτὸς (ἀνυπεύθυνος

[3, 35]   ὅλης ἄρχει μέχρις Ἰνδῶν· πολλοὺς δὲ καὶ αὐτῶν φασιν ὑπακούειν· τῆς

[3, 110]   ὁ τοιοῦτος βασιλεὺς βούλεται, πολλαχοῦ δὲ καὶ ἔλαττον ἐκείνων ἔχειν, οἷον

[3, 120]   ἢ ἀφροδισίων κοινωνὸν νενόμικεν, βουλῆς δὲ καὶ ἔργων καὶ τοῦ ξύμπαντος

[3, 40]   τοῦ δοκοῦντος ἰσχύειν πλέον. {οὕτω δὲ καὶ ἡμεῖς διανοούμεθα καὶ φαμὲν

[3, 75]   θρέψῃ, πάντα δὲ τελειώσῃ, θείαν δὲ καὶ θαυμαστὴν παράσχῃ τοῖς ἀνθρώποις

[3, 135]   ἀνέχεσθαι καὶ ψῦχος ὑπομένειν, πολλάκις δὲ καὶ λιμοῦ καὶ δίψους πειραθῆναι,

[3, 65]   γενέσθαι τὴν ἀλγηδόνα ἀνιᾶται, πολλάκις δὲ καὶ μὴ μελλούσης γίγνεσθαι δι´

[3, 25]   τε καὶ διοικήσεως ἀνθρώπων. ὡς δὲ καὶ περὶ τούτων ἐνόμιζε Σωκράτης

[3, 40]   πλεῖστα μὲν χρήματα κεκτημένος, μεγίστας δὲ καὶ πλείστας καρπούμενος ἡδονάς, ῥᾳθύμως

[3, 100]   τοῖς δὲ ὑγιαίνουσι περιττά. φιλίας δὲ καὶ τοῖς ὑγιαίνουσιν ἀεὶ σφόδρα

[3, 65]   σῶμα μὲν οὐδέποτε ᾔσθετο· ψυχὴ δὲ καὶ τούτου συνίησι, καὶ πολλὰ

[3, 70]   καὶ διακρίνοντα τὰς ὥρας, αὔξοντα δὲ καὶ τρέφοντα πάντα μὲν τὰ

[3, 85]   βιοτεύει πολὺ τῶν ἐναντίων. {ἐγρηγόρσεως δὲ καὶ ὕπνου τοῖς μὲν στρατιώταις

[3, 115]   φίλοι πάντες εἰσὶν ὀφθαλμοί. (φιλοίκειος δὲ καὶ φιλοσυγγενὴς πῶς οὐκ ἂν

[3, 50]   τὴν μὲν ἀρετὴν ὁσιότητα, τὴν δὲ κακίαν πᾶσαν ἀσέβειαν. εἶναι γὰρ

[3, 120]   οὐκ ἀνάγκην, ἀλλὰ βούλησιν, τὴν δὲ καρτερίαν οὐ ταλαιπωρίαν, ἀλλ´ ἀσφάλειαν,

[3, 60]   δὲ εὐωχούμενοι δι´ ἡμέρας· ὅταν δὲ καταλάβῃ χειμών, ἐγκαλυψάμενοι περιμένουσι τὸ

[3, 125]   ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι δὲ κέκτηνται γῆν, διαπονοῦντας πρότερον τὰ

[3, 70]   διατελοῦσιν, ἄπειροι (δὲ πολέμων, ἄπειροι δὲ κινδύνων. τοῖς δὲ ἀνδράσι προσήκει

[3, 80]   ἐγρηγορέναι χρόνον, ἡμέραν ἐποίησεν, ὅσον δὲ κοιμᾶσθαι ἀναγκαῖον, νύκτα ἀπέδειξε, περὶ

[3, 20]   δικαστήν, ἀλλὰ μόνον ἐξαπατῶσιν· ὁ δὲ κολακεύων ἅμα δεκάζει τῷ ἐπαίνῳ.

[3, 55]   σφόδρα μὲν ἐπίπονον γεωργία, σφόδρα δὲ κυνηγεσία. (οὐ μὴν ἀπαξιοῖ τὸ

[3, 55]   τοῖς περὶ γεωργίαν ἔργοις, ἥκιστα δὲ κυνηγέτης οἷς δεῖ θηρῶντα κάμνειν·

[3, 130]   πλειόνων δεῖται τῶν ἐπιμελουμένων; τίς δὲ κύριος μειζόνων μεταδοῦναι πραγμάτων; τίνι

[3, 110]   τοῖς ἐλευθέροις, ἀφθόνων ὄντων, ἡδὺ δὲ λαμβάνειν δῶρα, δικαίως λαμβάνοντα καὶ

[3, 5]   βασιλέως ἐπὶ πᾶσιν εἴρηκεν, ἀρετῶσι δὲ λαοὶ ὑπ´ αὐτοῦ. ὁ γὰρ

[3, 35]   καὶ αὐτῶν φασιν ὑπακούειν· τῆς δὲ Λιβύης τοῦ πλείονος μέρους· ἐν

[3, 95]   καὶ οὐδεὶς ἂν ὑπομείνειεν· ἔτι δὲ λυπηρότερον, εἰ δεήσειε κοινωνεῖν τοῖς

[3, 20]   πλούσιον αὐτὸς μὲν ψεύδεται, τῷ δὲ μακαριζομένῳ τὴν πενίαν ὀνειδίζει. πάλιν

[3, 130]   κύριος μειζόνων μεταδοῦναι πραγμάτων; τίνι δὲ μᾶλλον ἔξεστιν ἑτέρῳ πιστεύειν τὰ

[3, 10]   ὑφ´ οὗ πάντα σῴζεται; (τίνα δὲ μᾶλλον εὐφραίνει τὰ ἔργα τῆς

[3, 120]   εὐδαιμονίαν οὐχ ἡδυπάθειαν νενόμικε, πολὺ δὲ μᾶλλον καλοκἀγαθίαν, τὴν δὲ ἀρετὴν

[3, 120]   μετέχωσι τῆς λεγομένης εὐδαιμονίας, πολὺ δὲ μᾶλλον ὅπως ἄξιοι δοκῶσι κοινωνεῖν

[3, 40]   ἢ αὐτοκράτορα ἢ βασιλέα, πολὺ δὲ μᾶλλον τύραννον καὶ λευστῆρα, ὥς

[3, 70]   εἰσιν ἐπὶ τοῖς αἰσχροῖς. τὸ δὲ μέγιστον, ὁρᾷς τὸν ἥλιον, πόσῳ

[3, 60]   ἔχειν ἢ καὶ πλείους, πολὺ δὲ μείζους ἀσχολίας, ὁμοίως δὲ εὐλαβεῖσθαι

[3, 45]   κακίστου τῶν ἄλλων ἀπολλυμένων· ἡ δὲ μετ´ ἐκείνην ὀλιγαρχία, σκληρὰ καὶ

[3, 95]   ὥσπερ ἀμέλει καὶ χρεῖαι· ἡ δὲ μετὰ κάλλους καὶ ὥρας γιγνομένη

[3, 65]   καὶ τὰς τῶν ἵππων· ἐὰν δὲ μὴ πάντες ἔχωσι τὰ ἐπιτήδεια,

[3, 5]   περὶ ἑτέρου πονεῖν ἀναγκαῖον, τούτῳ δὲ μὴ συμπονεῖν ἐθέλειν. (δοκεῖ δέ

[3, 25]   ἅμα δεκάζει τῷ ἐπαίνῳ. ~ἵνα δὲ μήτε ἐγὼ κολακείας αἰτίαν ἔχω

[3, 115]   ἀνομοίων καὶ ἀγαθῶν μισεῖται. {ὁ δὲ μισούμενος ἐχθρὸς καὶ τοῖς ἀδίκοις

[3, 130]   Θετταλῶν, καὶ κύνας Ἰνδικάς, ἀνθρώποις δὲ μόνοις χρῆσθαι τοῖς ἐγγύς. πάντα

[3, 120]   κάματον, τοὺς μὲν χαλκέας, τοὺς δὲ ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι

[3, 70]   ἀνδράσι προσήκει μὲν στρατεύεσθαι, προσήκει δὲ ναυτιλίας {προσήκει δὲ πλεῖν} ἀνάγκη

[3, 40]   ὁ αὐτὸς (ἀνυπεύθυνος ἄρχων} ὁ δὲ νόμος βασιλέως δόγμα. ὁ δὲ

[3, 100]   πολλοὶ μὲν οἱ ἀγαπῶντες, πλείους δὲ οἱ ἐπαινοῦντες, ψέγειν δὲ οὐδεὶς

[3, 80]   τρυφὴν ἅπαντα τούτων τἀναντία. ἔτι δὲ οἱ μὲν πόνοι αὑτοὺς ἐλάττους

[3, 120]   χαλκέας, τοὺς δὲ ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι δὲ κέκτηνται γῆν,

[3, 15]   δὲ τὴν ἀρετὴν ἄπιστον. (ἔπειτα δὲ οἶμαι ἀεί ποτε μὲν ὁ

[3, 15]   πολλῶν δοῦναι βουλομένων, τῶν ἐμαυτοῦ δὲ ὀλίγων ὑπαρχόντων οὐ μόνον μεταδιδοὺς

[3, 75]   δὲ πυκνώσεως τὰ φυτά, δεῖται δὲ ὄμβρων ἡ γῆ· πάλιν ἄπεισιν

[3, 125]   κεκτῆσθαι καλλίστους μὲν ἵππους, κάλλιστα δὲ ὅπλα, καλλίστην δὲ ἐσθῆτα, καὶ

[3, 105]   πολλῶν δὲ ἅμα βουλεύεσθαι, πολλὰ δὲ ὁρᾶν, πολλὰ δὲ ἀκούειν, ἐν

[3, 0]   ὑπολαμβάνων εἶναι τῆς ἀρετῆς. ἐπειδὴ δὲ ὁρῶ σε, αὐτοκράτορ, ἐντυγχάνοντα τοῖς

[3, 110]   πεπόνθασι, λεγομένων μὲν φίλων, ἀγνοουμένων δὲ ὅτι ἦσαν ἐχθροί. δεῖ οὖν

[3, 90]   τοσούτῳ ἰσχυρότερος αὐτὸς γίγνεται. ~{ὅρα δὲ ὅτι τῶν μὲν ἄλλων κτημάτων

[3, 120]   τοῦτο ἀκούειν τὸ ὄνομα. (γυναῖκα δὲ οὐ κοίτης μόνον ἢ ἀφροδισίων

[3, 90]   τὰ δὲ ἡδέα μόνον, συμφέροντα δὲ οὔ· τοὐναντίον δὲ τὰ πλεῖστα

[3, 100]   πλείους δὲ οἱ ἐπαινοῦντες, ψέγειν δὲ οὐδεὶς δυνάμενος, πῶς ὁ τοιοῦτος

[3, 90]   καὶ χρήσιμα δοκεῖ πᾶσι, τέρψιν δὲ οὐδεμίαν παρέχεται· τὰ δὲ ἡδέα

[3, 80]   οὐκ ἂν οὐδένα ἀνάσχοιτο, ἡδονῆς δὲ οὐδεμιᾶς ἂν αἴσθοιτο, οὐδὲ τῆς

[3, 70]   ὑπερέχει μακαριότητι θεὸς ὤν· ὅτι δὲ οὐκ ἀναίνεται δι´ αἰῶνος ἡμῖν

[3, 35]   καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων· ὃ δὲ οὐκ ἐᾷ με γιγνώσκειν ὃ

[3, 25]   ἐκείνην ἂν ἐπεχείρουν ποιήσασθαι. νῦν δὲ οὔτε ἰατρὸν ἄλλους τινὰς ἀκούειν

[3, 90]   τε σώζεσθαι τὴν ἀρχήν· (τέρψιν δὲ οὐχ ὁρῶ ποίαν δίχα γε

[3, 100]   φίλους, μηδένα δὲ ἐχθρόν. εἰ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα καὶ γλῶττα

[3, 75]   ἡδονῆς τῆς κατὰ φύσιν, δεόμεθα δὲ πάντων μάλιστα ἡμεῖς, ἅτε πλείστης

[3, 75]   ἡμῶν ἀφιστάμενος τὸ μέτριον. (οὕτω δὲ πάνυ ἀσφαλῶς καὶ ἀραρότως τηρεῖ

[3, 115]   κακόν τι ἀπο λαῦσαι. οὕτως δὲ πάνυ τὴν φιλίαν ἱερὸν νενόμικεν

[3, 0]   χώρας ἢ ἄλλων ἀνθρώπων, ἑκάστῳ δὲ παρά τε αὑτοῦ καὶ τῆς

[3, 80]   ἀδύνατον ὁτιοῦν χωρὶς αὐτοῦ, κοιμώμενοι δὲ πᾶσαν μὲν ἡσυχίαν ἄγομεν, οὐδὲν

[3, 45]   ἔδωκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω. (τρίτη δὲ πασῶν ἀδυνατωτάτη σχεδὸν ἡ σωφροσύνῃ

[3, 0]   μὲν ἀπολαύειν τῶν ἡδέων, μηδενὸς δὲ πειρᾶσθαι τῶν ἐπιπόνων, ῥᾳθυμοῦντα δὲ

[3, 100]   ἣ συμφυλάττει μὲν πλοῦτον, ἐπαρκεῖ δὲ πενίᾳ, λαμπρύνει (μὲν δόξαν, ἀμαυροῖ

[3, 110]   ὅτι οὐκ ἦν φίλος. ὅσοι δὲ πεπόνθασι δεινόν, ὑπ´ ἐχθρῶν πεπόνθασι,

[3, 55]   πλείους δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας, οὐδένα δὲ πιστὸν οὐδὲ κηδόμενον, τοσούτῳ γε

[3, 70]   στρατεύεσθαι, προσήκει δὲ ναυτιλίας {προσήκει δὲ πλεῖν} ἀνάγκη δὲ ἐν ὑπαίθρῳ

[3, 130]   δύναται μᾶλλον ἄρχοντας ἀποδεικνύειν; τίς δὲ πλειόνων δεῖται τῶν ἐπιμελουμένων; τίς

[3, 55]   τούτων ὁρᾷ δεομένους αὐτούς, ὅσῳ δὲ πλείους μὲν ἔχει τοὺς μισοῦντας,

[3, 105]   εἴη τῶν φίλων ἐπαινουμένων. εἰ δὲ πλοῦτος πέφυκεν εὐφραίνειν τοὺς κτωμένους,

[3, 15]   καὶ ῥίπτων φανήσομαι πολλάκις. (ἡδονὴν δὲ ποίαν ἐθηρώμην, ὁπότε καὶ τῶν

[3, 70]   τὸ πολὺ χειμώνων διατελοῦσιν, ἄπειροι (δὲ πολέμων, ἄπειροι δὲ κινδύνων. τοῖς

[3, 120]   μείζους διὰ τοῦτο καρποῦται, (τοὺς δὲ πόνους ἐπελαφρύνει τῷ ἔθει. ταὐτὰ

[3, 0]   ὑποπτεύεις, καθάπερ ἀνθρώπους κόλακας, τοὺς δὲ πόνους ὑπομένεις, ἐλέγχους ὑπολαμβάνων εἶναι

[3, 30]   πλεῖσθαι δὲ τὰ ὄρη, τοὺς δὲ ποταμοὺς ἐκλείπειν ὑπὸ ἀνθρώπων πινομένους}

[3, 65]   αἰσθάνεται τῆς ἀλγηδόνος· ἡ ψυχὴ δὲ πρὶν ἢ γενέσθαι τὴν ἀλγηδόνα

[3, 60]   ἀποβλέπειν εἰς τὸν οὐρανόν, ἀνάγκη δὲ προσκοπεῖν τὴν γῆν· οὐ μὴν

[3, 40]   ἑπόμενοι τῇ σοφωτάτῃ γνώμῃ. αὐτὰ δὲ πρῶτα δηλοῖ τὰ ὀνόματα τὴν

[3, 75]   ψύχους τὰ σώματα συνίστασθαι, δεῖται δὲ πυκνώσεως τὰ φυτά, δεῖται δὲ

[3, 40]   πολλὰς μὲν ἔχοι τιάρας, πολλὰ δὲ σκῆπτρα ὑπακούοιεν αὐτῷ. (τοιαῦτα μὲν

[3, 100]   χωρὶς φίλων οὐκ ἄχαρις; {εἰ δὲ σκυθρωπὸν ἐρημία καὶ πάντων φοβερώτατον,

[3, 85]   μέρει, τῶν δὲ ἀναπαυομένων· ὁ δὲ στρατηγὸς ἀγρυπνότερός ἐστι τῶν ἀεὶ

[3, 5]   ἐν ταῖς πόλεσιν ἀρχόντων, δικαιότερος δὲ στρατηγὸς τῶν ἑπομένων στρατιωτῶν, φιλοπονώτερος

[3, 95]   πάντα παρείη τὰ μέγιστα) ποῖον δὲ συμπόσιον ἡδὺ χωρὶς εὐνοίας τῶν

[3, 65]   μελλούσης γίγνεσθαι δι´ ὀρρωδίαν. θανάτου δὲ σῶμα μὲν οὐδέποτε ᾔσθετο· ψυχὴ

[3, 5]   γὰρ ὁμοίως ὑπὲρ πάντων. ἡ δὲ σωφροσύνη καὶ τοὺς ἀκολαστοτέρους σωφρονεστέρους

[3, 10]   τῷ μείζονι τῶν νόμων; τίνι δὲ σωφροσύνης ἐγκρατεστέρας ἢ ὅτῳ πάντα

[3, 75]   αὐξῆσαι καὶ ὥστε ἐπιτελέσαι, δεῖται δὲ τὰ ζῷα καὶ σωτηρίας ἕνεκα

[3, 30]   πεζεύεσθαι (μὲν τὴν θάλατταν, πλεῖσθαι δὲ τὰ ὄρη, τοὺς δὲ ποταμοὺς

[3, 90]   μόνον, συμφέροντα δὲ οὔ· τοὐναντίον δὲ τὰ πλεῖστα τῶν ἡδέων ἀσύμφορα

[3, 70]   πάντα μὲν τὰ ζῷα, πάντα δὲ τὰ φυτά, χορηγοῦντα δὲ τὸ

[3, 100]   πλείστους ἔχει τοὺς ἐφηδομένους, (ἐν δὲ ταῖς εὐτυχίαις οὐδένα τὸν συνηδόμενον.

[3, 65]   δὲ εὐπορεῖν σκέπης, οὐ μόνον δὲ τὰς τῶν ἀνθρώπων γαστέρας πληροῦν,

[3, 10]   ἀναφαίνων πρῶτον ἑαυτὸν ἐπιδείκνυσι. (λέγω δὲ ταῦτα οὐκ ἀγνοῶν ὅτι τὰ

[3, 60]   καὶ προβουλεύειν ἐποίησεν. ἐν πάσαις δὲ ταύταις ταῖς ἐπιμελείαις τὸ ἄρχειν

[3, 45]   πρᾷον, εἴπερ ἦν δυνατόν. (τρισὶ δὲ ταύταις, ὥσπερ εἴρηται, πολιτείαις τρεῖς

[3, 75]   φύσῃ, πάντα δὲ θρέψῃ, πάντα δὲ τελειώσῃ, θείαν δὲ καὶ θαυμαστὴν

[3, 90]   τινα ἔχει τοῖς κεκτημένοις· ὅσα δὲ τερπνά, οὐκ εὐθὺς διὰ τοῦτο

[3, 35]   Λιβύης τοῦ πλείονος μέρους· ἐν δὲ τῇ Εὐρώπῃ Θρᾴκης καὶ Μακεδονίας·

[3, 90]   ἀλλ´ ἡδονῆς εὑρημένα φαίνεται. (μόνῃ δὲ τῇ φιλίᾳ συμβέβηκεν ἁπάντων μὲν

[3, 15]   ὕποπτον ποιοῦσι τὸ νόμισμα, οἱ δὲ τὴν ἀρετὴν ἄπιστον. (ἔπειτα δὲ

[3, 135]   λιμοῦ καὶ δίψους πειραθῆναι, διὰ δὲ τὴν ἐπιθυμίαν ἐθίζοντα καρτερεῖν μεθ´

[3, 120]   τοῦ ξύμπαντος βίου συνεργόν. (μόνος δὲ τὴν εὐδαιμονίαν οὐχ ἡδυπάθειαν νενόμικε,

[3, 50]   {τὴν τοῦ θεοῦ} δύναμιν. (ἡγεῖται δὲ τὴν μὲν ἀρετὴν ὁσιότητα, τὴν

[3, 130]   θρηνῶν ἐν τοῖς θεάτροις, ἀμελήσας δὲ τῆς αὑτοῦ βασιλείας, τοὺς παλαιοὺς

[3, 50]   πρότερον χρόνου δεῖξαι δυνάμενος· ~περὶ δὲ τῆς εὐδαίμονός τε καὶ θείας

[3, 30]   τῆς ἠπείρου τὸν Ἄθω, διὰ δὲ τῆς θαλάττης τὸν πεζὸν στρατὸν

[3, 65]   ἄνευ σωτηρίας τῶν στρατιωτῶν· ὑπὲρ δὲ τῆς νίκης πολλοὶ τῶν ἀγαθῶν

[3, 65]   τῆς ὑγιείας τῆς ἑαυτοῦ, μόνης δὲ τῆς σωτηρίας. (τῷ στρατηγῷ δὲ

[3, 30]   τοὺς ἡδονῆς ἕνεκεν γιγνομένους, ἀδύνατος δὲ τῆς ψυχῆς ἀπελάσαι φόβον, οὐδὲν

[3, 130]   πρὸς πόλεμον; αἱ παρὰ τίνος δὲ τιμαὶ φανερώτεραι; ἡ παρὰ τίνι

[3, 70]   πάντα δὲ τὰ φυτά, χορηγοῦντα δὲ τὸ κάλλιστον καὶ ἥδιστον ὁραμάτων,

[3, 50]   τοὺς κατ´ ἀξίαν ἄρχοντας. (ἡγεῖται δὲ τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις συμφέρειν τὴν

[3, 5]   ὑπηκόοις τῶν φιλοτέκνων πατέρων, φοβερώτερος δὲ τοῖς πολεμίοις τῶν ἀνικήτων καὶ

[3, 5]   τῶν μηδεμιᾶς εὐπορούντων τρυφῆς, εὐνούστερος δὲ τοῖς ὑπηκόοις τῶν φιλοτέκνων πατέρων,

[3, 60]   τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἀσυλλόγιστον, κατέχει δὲ τοῦ βίου τὸ πλεῖστον ἡ

[3, 80]   χειμῶνος θάλπων κατ´ ὀλίγον, ἐκ δὲ τοῦ θέρους ἀναψύχων, ὥστε ἀλύπως

[3, 55]   μὲν ἔχει τοὺς μισοῦντας, πλείους δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας, οὐδένα δὲ πιστὸν

[3, 60]   δὲ εὐλαβεῖσθαι τὰς ἡδονάς, ὁμοίως δὲ τοὺς κινδύνους ὑπομένειν, πόσῳ γε

[3, 80]   λογιζόμενος οὐκ ἄχθεται καρτερῶν. κατανοεῖ δὲ τοὺς μὲν πόνους ὑγίειάν τε

[3, 120]   τινα ἐν αὐτοῖς ἐνιδόντα· πρὸς δὲ τοὺς συγγενεῖς οὐχ οἷόν τε

[3, 100]   δόξαν, ἀμαυροῖ δὲ ἀδοξίαν. μόνον δὲ τοῦτο τὰ μὲν δυσχερῆ πάντα

[3, 75]   πᾶσαν δὲ θάλατταν οἴχεσθαι, πάντα δὲ τοῦτον τὸν εὐειδῆ καὶ μακάριον

[3, 85]   καὶ τὴν ἀρχὴν συνδιοικοῦντας. ἀπὸ δὲ τούτων οὐκ ἔστιν ἄλλη φυλακὴ

[3, 40]   δὲ νόμος βασιλέως δόγμα. ὁ δὲ τύραννος καὶ ἡ τυραννὶς ἐναντίον

[3, 0]   δύναμιν μετὰ τοὺς θεούς, κάλλιστα δὲ τῷ δύνασθαι χρώμενον. (ᾧ γὰρ

[3, 50]   τῶν ἀδίκων {ἀνδρῶν} παρὰ μόνων δὲ τῶν ἀγαθῶν προσίεσθαι τὰ διδόμενα.

[3, 115]   αὑτῷ, πονηροὺς ὄντας, ὑφορᾶται, ὑπὸ δὲ τῶν ἀνομοίων καὶ ἀγαθῶν μισεῖται.

[3, 115]   γὰρ δικαίως μισοῦσιν αὐτόν, οἱ δὲ τῶν αὐτῶν ἐπιθυμοῦντες ἐπιβουλεύουσιν. {ὥστε

[3, 105]   ἢ τῶν σφόδρα ἐγγύθεν, διὰ δὲ τῶν εὐνοούντων οὐδενὸς τῶν ἀναγκαίων

[3, 105]   ἔργον ἢ δύ´ ἀνδρῶν· διὰ δὲ τῶν φίλων δύναται καὶ πᾶσιν

[3, 105]   ὁρᾶν ἔστι τὰ ἐμποδών, διὰ δὲ τῶν φίλων καὶ τὰ ἐπὶ

[3, 100]   τοῖς μὲν νοσοῦσιν ὠφέλιμα, τοῖς δὲ ὑγιαίνουσι περιττά. φιλίας δὲ καὶ

[3, 65]   λύεται καὶ ἀπόλλυται· ἡ ψυχὴ δὲ ὑπὲρ ἐκείνου πάσας μὲν φροντίδας

[3, 40]   δὲ διάγων καὶ ἀπόνως· τοὺς δὲ ὑπηκόους ἅπαντας ἡγούμενος δούλους καὶ

[3, 60]   ἀγαπώμενον μὲν ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀγαπώμενον δὲ ὑπὸ θεῶν, ἢ τοὐναντίον μισούμενον;

[3, 110]   ἐξ ἴσου συνόντας ἀγαπῶσι, μᾶλλον δὲ ὑπὸ τῶν ἀκοῇ μόνον ἀκουόντων

[3, 110]   ἀγαπώμενος ἢ οἱ γονεῖς, μᾶλλον δὲ ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων ἢ τοὺς

[3, 110]   ἢ τοὺς παῖδας ἀγαπῶσι, μᾶλλον δὲ ὑπὸ τῶν συνόντων ἢ τοὺς

[3, 30]   μηδενὸς λυπηροῦ παρόντος, οὐ δυνάμενος δὲ ὑπομεῖναι πόνους, οὐδὲ τοὺς ἡδονῆς

[3, 100]   μὲν καὶ ἄριστοι φίλοι, δυσμενὴς δὲ φαυλότατος, εἴτις ἄρα ἐστί, καὶ

[3, 40]   ἐστιν καὶ βασιλεὺς ἀληθῶς· ~εἰ δὲ φιλήδονος καὶ φιλοχρήματος καὶ ὑβριστὴς

[3, 110]   σχολῆς, ῥᾳθυμίας, ἀνέσεως· ἐν μόνῃ δὲ φιλίᾳ βούλεται πλεονεκτεῖν. (καὶ οὐ

[3, 95]   δυνατόν, ἀχρεῖα καὶ βαρέα· ἄνευ δὲ φιλίας οὐδ´ ἐν εἰρήνῃ ζῆν

[3, 110]   συγγενείας οἱ φίλοι χρήσιμοι, ἄνευ δὲ φιλίας οὐδὲ οἱ σφόδρα ἐγγὺς

[3, 65]   ἀλλ´ ἕτοιμα ἀξιῶν ἔχειν· μόνης δὲ φροντίζει τῆς ὑγιείας τῆς ἑαυτοῦ,

[3, 5]   διὰ τῆς {ἐκείνου} γνώμης, ἀνήριθμα δὲ φῦλα ἀνθρώπων καὶ ἄμικτα ἀλλήλοις

[3, 20]   ἀνδρείας τὰ ἔργα ἐπιχειρῶν. (καθόλου δὲ φωραθεὶς μὲν ὁ κόλαξ οὐ

[3, 15]   τὸ καλὸν αὐτὸ τιμῶντες. ~ἐγὼ δὲ χρήματα μὲν λαβεῖν παρ´ οὐδενὸς

[3, 80]   πᾶσαν μὲν ἡσυχίαν ἄγομεν, οὐδὲν δὲ χρώμεθα τῷ φωτί, ὅσον μὲν

[3, 105]   δὲ διανοίαις φροντίζοντα βουλεύεσθαι} πολλαῖς δὲ ψυχαῖς εὐτυχοῦντα χαίρειν; (εἰ δὲ

[3, 110]   σφόδρα ἐγγὺς ὄντες ἀγαπῶσι· (φιλοσυγγενέστατος δὲ ὢν καὶ φιλοικειότατος ἔσθ´ ὅπῃ

[3, 50]   τε καὶ ἀρίστῳ θεῷ. (τοιοῦτος δὲ ὢν πρῶτον μέν ἐστι θεοφιλής,

[3, 130]   τίνι δὲ εὐδοξοτέρα τράπεζα; εἰ δὲ ὠνητὸν ὑπῆρχε φιλία, τίς εὐπορώτερος

[3, 20]   δοκεῖ γὰρ καταγελῶν λέγειν· πείσας δὲ ὡς ἀληθῶς λέγει οὐ μεγάλης

[3, 110]   ἅμα μὲν ὡς διδούς, ἅμα δὲ ὡς αὐτὸς κτώμενος. καὶ γὰρ

[3, 0]   δὲ πειρᾶσθαι τῶν ἐπιπόνων, ῥᾳθυμοῦντα δὲ ὡς οἷόν τε βιοτεύειν, συνελόντι

Discours, Par.
[3, 100]	μὲν δυσχερῆ πάντα μειοῖ, τὰ	δὲ	ἀγαθὰ πάντα αὔξει. ποία μὲν
[3, 135]	δὲ αὐλήσεως ἐραστὴς ἐγένετο· ὁ	δὲ	ἀγαθὸς βασιλεὺς τῶν μὲν τοιούτων
[3, 115]	περὶ τοὺς γονέας ἐξαμαρτεῖν· ὁμοίως	δὲ	ἀδελφοὺς ἀλλήλων κακόν τι ἀπο
[3, 60]	εὐδίαις, οἱ μὲν πεττεύοντες, οἱ	δὲ	ᾄδοντες, οἱ δὲ εὐωχούμενοι δι´
[3, 100]	πενίᾳ, λαμπρύνει (μὲν δόξαν, ἀμαυροῖ	δὲ	ἀδοξίαν. μόνον δὲ τοῦτο τὰ
[3, 80]	φῶς ὁρᾶσθαι μὲν ἥδιστον, πράττειν	δὲ	ἀδύνατον ὁτιοῦν χωρὶς αὐτοῦ, κοιμώμενοι
[3, 95]	ἐν πολέμῳ μόνον χρήσιμα, τοῖς	δὲ	ἀεὶ βιωσομένοις ἐν εἰρήνῃ, (ἂν
[3, 80]	τῶν μηκέτι δεομένων φωτός, τοῖς	δὲ	ἀεὶ δεομένοις ἐπιφαινόμενος. καὶ ταῦτα
[3, 45]	πλήθους οὐδὲν εἰδότος ἁπλῶς, ταραττομένου	δὲ	ἀεὶ καὶ ἀγριαίνοντος ὑπὸ ἀκολάστων
[3, 105]	βουλεύεσθαι, πολλὰ δὲ ὁρᾶν, πολλὰ	δὲ	ἀκούειν, ἐν πολλοῖς δὲ ἅμα
[3, 35]	καλέσαι τῶν βουλομένων ἀμύνειν; ταῦτα	δὲ	ἀκούσας εἶπεν, Ἐκεῖνο μέντοι οἶσθα
[3, 10]	βουλευομένῳ περὶ τῶν μεγίστων; τίνι	δὲ	ἀκριβεστέρας δικαιοσύνης ἢ τῷ μείζονι
[3, 25]	πολλὰ καὶ ἀνόμοια λέγοντας· (τοῖς	δὲ	ἀληθεύουσιν οὐχ οἷόν τε ἕτερα
[3, 125]	τοὺς δὲ αὖ παλαίοντας, τοὺς	δὲ	ἄλλο τι περὶ τὴν ἀγωνίαν
[3, 125]	ἐθέλοντας, τούτους μόνους ὁρῶσι, τοὺς	δὲ	ἄλλους πάντας ἀπελαύνουσι, καὶ τούς
[3, 90]	γε τῆς ὠφελείας ἔχει. καλὰ	δὲ	ἄλση καὶ οἰκίαι πολυτελεῖς καὶ
[3, 105]	ταὐτῷ χρόνῳ πράττειν, περὶ πολλῶν	δὲ	ἅμα βουλεύεσθαι, πολλὰ δὲ ὁρᾶν,
[3, 105]	πολλὰ δὲ ἀκούειν, ἐν πολλοῖς	δὲ	ἅμα εἶναι τόποις, ὃ καὶ
[3, 60]	ἐν τῷ λιμένι. (τῷ κυβερνήτῃ	δὲ	ἀνάγκη μὲν ὁρᾶν πρὸς τὸ
[3, 85]	μὲν φυλαττόντων ἐν μέρει, τῶν	δὲ	ἀναπαυομένων· ὁ δὲ στρατηγὸς ἀγρυπνότερός
[3, 70]	πολέμων, ἄπειροι δὲ κινδύνων. τοῖς	δὲ	ἀνδράσι προσήκει μὲν στρατεύεσθαι, προσήκει
[3, 5]	τοῖς ἀδίκοις αὑτῆς μεταδίδωσιν, ἡ	δὲ	ἀνδρεία καὶ τοὺς ἧττον εὐψύχους
[3, 10]	ἢ ὅτῳ πάντα ἔξεστι; τίνι	δὲ	ἀνδρείας ἰσχυροτέρας ἢ ὑφ´ οὗ
[3, 135]	σῶμα γίγνεται ῥωμαλεώτερον, ἡ ψυχὴ	δὲ	ἀνδρειοτέρα, (τὰ πολεμικὰ δὲ ἅπαντα
[3, 55]	οὐδὲ τῶν αὑτοῦ πράττειν· ὅταν	δὲ	ἀνθρώπους ὠφελῇ, τότε νομίζει τὸ
[3, 60]	ἀτεχνίας, ἀσθενείας δὲ δύναμιν, τοῦ	δὲ	ἀνοήτου τὸ φρόνιμον προνοεῖν καὶ
[3, 40]	πρόνοια ἀνθρώπων κατὰ νόμον, βασιλεία	δὲ	ἀνυπεύθυνος ἀρχή, {βασιλεὺς δὲ καὶ
[3, 110]	οἱ σφόδρα ἐγγὺς ὠφέλιμοι. τοσούτου	δὲ	ἀξίαν κρίνει τὴν φιλίαν, ὥστε
[3, 135]	ψυχὴ δὲ ἀνδρειοτέρα, (τὰ πολεμικὰ	δὲ	ἅπαντα ἀσκεῖται. καὶ γὰρ ἱππεῦσαι
[3, 25]	προσποιουμένου μὲν ἄρχοντος εἶναι, πλεῖστον	δὲ	ἀπέχοντος ἀρχῆς καὶ βασιλείας. εἰ
[3, 60]	ὁρᾶν πρὸς τὸ πέλαγος, ἀνάγκη	δὲ	ἀποβλέπειν εἰς τὸν οὐρανόν, ἀνάγκη
[3, 95]	μὲν κοινωνεῖν φίλοις τερπνότερον, μόνον	δὲ	ἀπολαύειν ἐν ἐρημίᾳ πάντων ἀηδέστατον,
[3, 80]	γὰρ ἀεὶ τρυφῶν ἄνθρωπος, μηδέποτε	δὲ	ἁπτόμενος πόνου μηδενός, τελευτῶν πόνον
[3, 30]	ἐπιθυμίαν παῦσαι τῶν αἰσχίστων, ἀδύνατος	δὲ	ἀπώσασθαι λύπην, ἐνίοτε μηδενὸς λυπηροῦ
[3, 120]	πολὺ δὲ μᾶλλον καλοκἀγαθίαν, τὴν	δὲ	ἀρετὴν οὐκ ἀνάγκην, ἀλλὰ βούλησιν,
[3, 45]	ἀγαθοῦ γνώμῃ καὶ ἀρετῇ· (δευτέρα	δὲ	ἀριστοκρατία καλουμένη, οὔτε ἑνὸς οὔτε
[3, 80]	ἂν ἀποψυγείη τῷ κρύει. ~ἐπεὶ	δὲ	ἀσθενέστεροι φέρειν ἐσμὲν τὴν μεταβολὴν
[3, 30]	ἔχειν τῷ ὄντι δύναμιν· (εἰ	δὲ	αὖ δειλὸς καὶ ἀνόητος καὶ
[3, 125]	τρέχοντας ἐν τοῖς δρόμοις, τοὺς	δὲ	αὖ παλαίοντας, τοὺς δὲ ἄλλο
[3, 75]	(εὐφροσύνην τε καὶ ἑορτήν. ἐπεὶ	δὲ	αὖ πάλιν τἄλλα τε καὶ
[3, 130]	ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν, τοὺς	δὲ	αὖ πολεμικοὺς τὸ πράττειν τι
[3, 80]	πρὸς ἑκατέραν τὴν ὑπερβολήν. (ἐπεὶ	δὲ	αὖ τὸ φῶς ὁρᾶσθαι μὲν
[3, 20]	χαρίζοιτο ὑπομιμνήσκων τῆς ἀτυχίας; ὁ	δὲ	αὖ τὸν ἀνόητον ὡς φρόνιμον
[3, 90]	τε φωνῆς καὶ ὀργάνων, {πρὸς	δὲ	αὖ τούτοις γυναῖκες ὡραῖαι καὶ
[3, 80]	ἔτι δὲ δόξαν ἀγαθήν, τὴν	δὲ	αὖ τρυφὴν ἅπαντα τούτων τἀναντία.
[3, 135]	παλαιοὺς (ὑποκρινόμενος ἠγάπα βασιλέας· ~ὁ	δὲ	αὐλήσεως ἐραστὴς ἐγένετο· ὁ δὲ
[3, 0]	Τυχόν, εἶπεν, εὐδαίμων· οὐκ ἔφη	δὲ	αὐτὸς εἰδέναι διὰ τὸ μὴ
[3, 135]	ἅτε ἀσθενῆ καὶ δεδουλωμένα· ὁμοίως	δὲ	ἀφῃροῦντο τὴν ἐπὶ τῷ εὑρεῖν
[3, 15]	λέγεται καὶ ἔστιν ὄντως, τῷ	δὲ	ἄφρονι πάντας ὑπερβέβληκεν ὁ κόλαξ.
[3, 5]	τῶν κατὰ κλῆρον δικαζόντων, ἐπιεικέστερος	δὲ	βασιλεὺς τῶν ὑπευθύνων ἐν ταῖς
[3, 85]	κοινωνήσαντες, ζημιοῦντες τὸν ἀδικοῦντα· τοῖς	δὲ	βασιλεῦσι τὸ μὴ ἀδικεῖσθαι πιστεύσαντας
[3, 85]	τῶν ἰδίων ἱκανός ἐστι· τοῖς	δὲ	βασιλεῦσιν ὅσῳ πλείω τε καὶ
[3, 50]	ἐκ τῆς θνητῆς φύσεως· τοῦτο	δὲ	βεβαιοῖ τὸ δόγμα οὐχ ἥκιστα
[3, 5]	τῶν ὑπ´ ἀνάγκης πονούντων, ἔλαττον	δὲ	βουλόμενος τρυφᾶν τῶν μηδεμιᾶς εὐπορούντων
[3, 55]	τοῖς ἐν θαλάττῃ πόνοις, ἥκιστα	δὲ	γεωργὸς τοῖς περὶ γεωργίαν ἔργοις,
[3, 75]	κωλύει πάντα μὲν οὐρανόν, πᾶσαν	δὲ	γῆν, πᾶσαν δὲ θάλατταν οἴχεσθαι,
[3, 60]	μὴ ἀγνοεῖν τοὺς ἐπιβουλεύοντας, ~εἰ	δὲ	δεῖ τὰς αὐτὰς μὲν φροντίδας
[3, 75]	τὴν (αὐτὴν ἀπιὼν ὁδόν. ἐπεὶ	δὲ	δεῖται μὲν ἀλέας ἡ γῆ
[3, 105]	καὶ λέγουσι καὶ δρῶσι. (τὸ	δὲ	δὴ πάντων παραδοξότατον, ἕνα γὰρ
[3, 80]	ἦρος ὑπενεγκεῖν τὸ θέρος, προγυμνάζων	δὲ	διὰ τοῦ μετοπώρου χειμῶνα ἀνέχεσθαι,
[3, 40]	καὶ πλείστας καρπούμενος ἡδονάς, ῥᾳθύμως	δὲ	διάγων καὶ ἀπόνως· τοὺς δὲ
[3, 105]	μὲν σώμασιν ἡδόμενον εὐφραίνεσθαι, {πολλαῖς	δὲ	διανοίαις φροντίζοντα βουλεύεσθαι} πολλαῖς δὲ
[3, 5]	ἐφορᾷ γὰρ ὁμοίως ἅπαντας. ἡ	δὲ	δικαιοσύνη καὶ τοῖς ἀδίκοις αὑτῆς
[3, 105]	δὲ ψυχαῖς εὐτυχοῦντα χαίρειν; (εἰ	δὲ	δόξα τοῖς φιλοτίμοις περισπούδαστον, πολλάκις
[3, 80]	τε παρέχοντας καὶ σωτηρίαν ἔτι	δὲ	δόξαν ἀγαθήν, τὴν δὲ αὖ
[3, 60]	οἷον τέχνην μὲν ἀτεχνίας, ἀσθενείας	δὲ	δύναμιν, τοῦ δὲ ἀνοήτου τὸ
[3, 10]	δέδωκα βάσανον τῆς ἐλευθερίας. εἰ	δὲ	ἐγὼ πρότερον μέν, ὅτε πᾶσιν
[3, 5]	παμπληθεῖς μὲν ὑπακούωσι πόλεις, πάμπολλα	δὲ	ἔθνη κυβερνᾶται διὰ τῆς {ἐκείνου}
[3, 25]	ἕτερα εἰπεῖν τῶν ἀληθῶν. ἐγὼ	δὲ	εἰ μὲν ἑώρων ἄλλην ὑπόθεσιν
[3, 65]	καθυπνῶσαι ἢ τοῖς νηχομένοις· ἡμέρας	δὲ	εἴ πού τι βραχὺ κλέψειε
[3, 125]	ἀσκοῦντας οὐκ ὄντας ἀθλητάς. ἁπλῶς	δὲ	εἰπεῖν, ἑκάστων τῶν μὴ σφόδρα
[3, 0]	ὡς οἷόν τε βιοτεύειν, συνελόντι	δὲ	εἰπεῖν, πράττοντα ὅ, τι βούλεται,
[3, 40]	καὶ ἄρχοντας καὶ ἰδιώτας. ὅμοια	δὲ	εἰρήκασι περὶ ἀρχῆς καὶ βασιλείας
[3, 65]	ῥυομένη δὲ ἐκ χειμῶνος, ῥυομένη	δὲ	ἐκ θαλάσσης. οὕτω πανταχῇ ἐπιπονώτερον
[3, 65]	ἐκ νόσων τὸ σῶμα, ῥυομένη	δὲ	ἐκ πολέμων, ῥυομένη δὲ ἐκ
[3, 65]	ῥυομένη δὲ ἐκ πολέμων, ῥυομένη	δὲ	ἐκ χειμῶνος, ῥυομένη δὲ ἐκ
[3, 65]	πέτραις ἢ ἀδήλοις ἕρμασι· ~μόνῳ	δὲ	ἐκείνῳ τῆς μὲν νυκτὸς ἧττον
[3, 5]	στρατηγὸς τῶν ἑπομένων στρατιωτῶν, φιλοπονώτερος	δὲ	ἐν ἅπασι τοῖς ἔργοις τῶν
[3, 125]	πρότερον τὰ περὶ γεωργίαν, ὅσοι	δὲ	ἐν ἄστει διάγουσι, τῶν (κατὰ
[3, 115]	ὧν ἐμνήσθημεν ἀγαθῶν, οὐχ ἥκιστα	δὲ	ἐν τῷ νῦν λεγομένῳ. πάντων
[3, 70]	ναυτιλίας {προσήκει δὲ πλεῖν} ἀνάγκη	δὲ	ἐν ὑπαίθρῳ τὰ ἔργα διαπονεῖν.
[3, 25]	περὶ τῶν αὐτῶν λέγεις, ἡμῖν	δὲ	ἓν τοῦτο δοκεῖ τῶν καλλίστων
[3, 130]	γε βελτίστους ἔτι μᾶλλον. ~ὁ	δὲ	ἐξ ἁπάντων ποιεῖται τὴν ἐκλογήν,
[3, 45]	πολλοὺς καὶ ἀπόρους συστᾶσα· (ἡ	δὲ	ἑξῆς ποικίλη καὶ παντοδαπὴ φορὰ
[3, 30]	πολλάκις ὑπὲρ μικρῶν γιγνομένην, ἀδύνατος	δὲ	ἐπιθυμίαν παῦσαι τῶν αἰσχίστων, ἀδύνατος
[3, 130]	πράττειν τι τῶν πολεμικῶν, τοὺς	δὲ	ἐπιμελεῖς τὸ πράγματα διοικεῖν· τούς
[3, 65]	πάσας μὲν φροντίδας φροντίζει, πάσας	δὲ	ἐπινοίας σκύλλει καὶ πολλὰ μὲν
[3, 65]	δὲ τῆς σωτηρίας. (τῷ στρατηγῷ	δὲ	ἔργον ἐστὶν ἅπαντας μὲν ὡπλίσθαι
[3, 125]	ἵππους, κάλλιστα δὲ ὅπλα, καλλίστην	δὲ	ἐσθῆτα, καὶ τἄλλα ὁμοίως, ἀλλ´
[3, 130]	τιμαὶ φανερώτεραι; ἡ παρὰ τίνι	δὲ	εὐδοξοτέρα τράπεζα; εἰ δὲ ὠνητὸν
[3, 60]	πολὺ δὲ μείζους ἀσχολίας, ὁμοίως	δὲ	εὐλαβεῖσθαι τὰς ἡδονάς, ὁμοίως δὲ
[3, 30]	σφόδρα, ἡττώμενος μὲν γυναικῶν, ἡττώμενος	δὲ	εὐνούχων; ~ἢ σὺ {τὸν} ἰσχυρὸν
[3, 65]	ἅπαντας μὲν ὡπλίσθαι καλῶς, ἅπαντας	δὲ	εὐπορεῖν σκέπης, οὐ μόνον δὲ
[3, 135]	τοιούτων οὐδέποτε ἀκροᾶται συνεχῶς· κάλλιστον	δὲ	εὕρεμα ἡγεῖται κυνηγεσίαν, καὶ τούτῳ
[3, 100]	δίχα φιλίας οὐκ ἀφόρητος, ποία	δὲ	εὐτυχία χωρὶς φίλων οὐκ ἄχαρις;
[3, 60]	πεττεύοντες, οἱ δὲ ᾄδοντες, οἱ	δὲ	εὐωχούμενοι δι´ ἡμέρας· ὅταν δὲ
[3, 100]	μὲν ἔχει τοὺς συνηδομένους, οὐδένα	δὲ	ἐφηδόμενον καὶ διὰ τὸ εὐτυχεῖν
[3, 100]	πολλοὺς (μὲν ἔχειν φίλους, μηδένα	δὲ	ἐχθρόν. εἰ δὲ ὀφθαλμοὶ καὶ
[3, 85]	φιλουμένῳ μὲν ὑπὸ πάντων, μηδένα	δὲ	ἔχοντι ἐπιβουλεύοντα. (φιλίαν γε μὴν
[3, 50]	βουλήσει τῶν θεῶν. (οὐ μόνον	δὲ	ἡγεῖται θεούς, ἀλλὰ καὶ δαίμονας
[3, 120]	πόνους ἐπελαφρύνει τῷ ἔθει. ταὐτὰ	δὲ	ἡγεῖται συμφέροντα καὶ ἡδέα· ὁρᾷ
[3, 130]	τοὺς μὲν φιλοτίμους ἔπαινος, τοὺς	δὲ	ἡγεμονικοὺς τὸ ἀρχῆς μεταλαμβάνειν, τοὺς
[3, 90]	τέρψιν δὲ οὐδεμίαν παρέχεται· τὰ	δὲ	ἡδέα μόνον, συμφέροντα δὲ οὔ·
[3, 90]	ἁπάντων μὲν εἶναι συμφορώτατον, ἁπάντων	δὲ	ἥδιστον. εὐθὺς οἶμαι τῶν ἀναγκαίων
[3, 80]	ἀεὶ χαλεπωτέρους ποιεῖ φαίνεσθαι, τὰς	δὲ	ἡδονὰς ἀπομαραίνει καὶ ἀσθενεῖς ἀποδείκνυσιν.
[3, 80]	ποιοῦσι καὶ φέρειν ἐλαφροτέρους, τὰς	δὲ	ἡδονὰς μείζους καὶ ἀβλαβεστέρας, ὅταν
[3, 75]	οὐρανόν, πᾶσαν δὲ γῆν, πᾶσαν	δὲ	θάλατταν οἴχεσθαι, πάντα δὲ τοῦτον
[3, 65]	ψυχὴ καὶ ταλαιπωρότερον σώματος, ὅμως	δὲ	θειότερον καὶ βασιλικώτερον. ~καὶ μὴν
[3, 80]	δι´ αἰῶνος οὐδέποτε κάμνει. (ὅπου	δὲ	θεὸς ὁ πάντων κάλλιστος καὶ
[3, 40]	προνοούμενος τοῖς αὑτοῦ κτήνεσιν, ἔτι	δὲ	θῆρας ἀπαμύνων καὶ φῶρας προφυλάττων,
[3, 75]	ἵνα πάντα μὲν φύσῃ, πάντα	δὲ	θρέψῃ, πάντα δὲ τελειώσῃ, θείαν
[3, 95]	χωρὶς εὐνοίας τῶν παρόντων; {ποία	δὲ	θυσία κεχαρισμένη θεοῖς ἄνευ (τῶν
[3, 65]	ἀγαθῶν καὶ ἀποθνήσκειν αἱροῦνται. (πάλιν	δὲ	καθ´ ἕκαστον ἡμῶν τὸ μὲν
[3, 130]	καὶ λυμαινόμενα τὰς ψυχάς, ἔτι	δὲ	καθαιροῦντα τὸ ἀξίωμα τῆς βασιλείας·
[3, 5]	κτῆμα τὴν ἀρετὴν νενόμικεν, αὑτῷ	δὲ	καὶ ἀναγκαῖον. ~τίνι μὲν γὰρ
[3, 40]	βασιλεία δὲ ἀνυπεύθυνος ἀρχή, {βασιλεὺς	δὲ	καὶ αὐτοκράτωρ ὁ αὐτὸς (ἀνυπεύθυνος
[3, 35]	ὅλης ἄρχει μέχρις Ἰνδῶν· πολλοὺς	δὲ	καὶ αὐτῶν φασιν ὑπακούειν· τῆς
[3, 110]	ὁ τοιοῦτος βασιλεὺς βούλεται, πολλαχοῦ	δὲ	καὶ ἔλαττον ἐκείνων ἔχειν, οἷον
[3, 120]	ἢ ἀφροδισίων κοινωνὸν νενόμικεν, βουλῆς	δὲ	καὶ ἔργων καὶ τοῦ ξύμπαντος
[3, 40]	τοῦ δοκοῦντος ἰσχύειν πλέον. {οὕτω	δὲ	καὶ ἡμεῖς διανοούμεθα καὶ φαμὲν
[3, 75]	θρέψῃ, πάντα δὲ τελειώσῃ, θείαν	δὲ	καὶ θαυμαστὴν παράσχῃ τοῖς ἀνθρώποις
[3, 135]	ἀνέχεσθαι καὶ ψῦχος ὑπομένειν, πολλάκις	δὲ	καὶ λιμοῦ καὶ δίψους πειραθῆναι,
[3, 65]	γενέσθαι τὴν ἀλγηδόνα ἀνιᾶται, πολλάκις	δὲ	καὶ μὴ μελλούσης γίγνεσθαι δι´
[3, 25]	τε καὶ διοικήσεως ἀνθρώπων. ὡς	δὲ	καὶ περὶ τούτων ἐνόμιζε Σωκράτης
[3, 40]	πλεῖστα μὲν χρήματα κεκτημένος, μεγίστας	δὲ	καὶ πλείστας καρπούμενος ἡδονάς, ῥᾳθύμως
[3, 100]	τοῖς δὲ ὑγιαίνουσι περιττά. φιλίας	δὲ	καὶ τοῖς ὑγιαίνουσιν ἀεὶ σφόδρα
[3, 65]	σῶμα μὲν οὐδέποτε ᾔσθετο· ψυχὴ	δὲ	καὶ τούτου συνίησι, καὶ πολλὰ
[3, 70]	καὶ διακρίνοντα τὰς ὥρας, αὔξοντα	δὲ	καὶ τρέφοντα πάντα μὲν τὰ
[3, 85]	βιοτεύει πολὺ τῶν ἐναντίων. {ἐγρηγόρσεως	δὲ	καὶ ὕπνου τοῖς μὲν στρατιώταις
[3, 115]	φίλοι πάντες εἰσὶν ὀφθαλμοί. (φιλοίκειος	δὲ	καὶ φιλοσυγγενὴς πῶς οὐκ ἂν
[3, 50]	τὴν μὲν ἀρετὴν ὁσιότητα, τὴν	δὲ	κακίαν πᾶσαν ἀσέβειαν. εἶναι γὰρ
[3, 120]	οὐκ ἀνάγκην, ἀλλὰ βούλησιν, τὴν	δὲ	καρτερίαν οὐ ταλαιπωρίαν, ἀλλ´ ἀσφάλειαν,
[3, 60]	δὲ εὐωχούμενοι δι´ ἡμέρας· ὅταν	δὲ	καταλάβῃ χειμών, ἐγκαλυψάμενοι περιμένουσι τὸ
[3, 125]	ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι	δὲ	κέκτηνται γῆν, διαπονοῦντας πρότερον τὰ
[3, 70]	διατελοῦσιν, ἄπειροι (δὲ πολέμων, ἄπειροι	δὲ	κινδύνων. τοῖς δὲ ἀνδράσι προσήκει
[3, 80]	ἐγρηγορέναι χρόνον, ἡμέραν ἐποίησεν, ὅσον	δὲ	κοιμᾶσθαι ἀναγκαῖον, νύκτα ἀπέδειξε, περὶ
[3, 20]	δικαστήν, ἀλλὰ μόνον ἐξαπατῶσιν· ὁ	δὲ	κολακεύων ἅμα δεκάζει τῷ ἐπαίνῳ.
[3, 55]	σφόδρα μὲν ἐπίπονον γεωργία, σφόδρα	δὲ	κυνηγεσία. (οὐ μὴν ἀπαξιοῖ τὸ
[3, 55]	τοῖς περὶ γεωργίαν ἔργοις, ἥκιστα	δὲ	κυνηγέτης οἷς δεῖ θηρῶντα κάμνειν·
[3, 130]	πλειόνων δεῖται τῶν ἐπιμελουμένων; τίς	δὲ	κύριος μειζόνων μεταδοῦναι πραγμάτων; τίνι
[3, 110]	τοῖς ἐλευθέροις, ἀφθόνων ὄντων, ἡδὺ	δὲ	λαμβάνειν δῶρα, δικαίως λαμβάνοντα καὶ
[3, 5]	βασιλέως ἐπὶ πᾶσιν εἴρηκεν, ἀρετῶσι	δὲ	λαοὶ ὑπ´ αὐτοῦ. ὁ γὰρ
[3, 35]	καὶ αὐτῶν φασιν ὑπακούειν· τῆς	δὲ	Λιβύης τοῦ πλείονος μέρους· ἐν
[3, 95]	καὶ οὐδεὶς ἂν ὑπομείνειεν· ἔτι	δὲ	λυπηρότερον, εἰ δεήσειε κοινωνεῖν τοῖς
[3, 20]	πλούσιον αὐτὸς μὲν ψεύδεται, τῷ	δὲ	μακαριζομένῳ τὴν πενίαν ὀνειδίζει. πάλιν
[3, 130]	κύριος μειζόνων μεταδοῦναι πραγμάτων; τίνι	δὲ	μᾶλλον ἔξεστιν ἑτέρῳ πιστεύειν τὰ
[3, 10]	ὑφ´ οὗ πάντα σῴζεται; (τίνα	δὲ	μᾶλλον εὐφραίνει τὰ ἔργα τῆς
[3, 120]	εὐδαιμονίαν οὐχ ἡδυπάθειαν νενόμικε, πολὺ	δὲ	μᾶλλον καλοκἀγαθίαν, τὴν δὲ ἀρετὴν
[3, 120]	μετέχωσι τῆς λεγομένης εὐδαιμονίας, πολὺ	δὲ	μᾶλλον ὅπως ἄξιοι δοκῶσι κοινωνεῖν
[3, 40]	ἢ αὐτοκράτορα ἢ βασιλέα, πολὺ	δὲ	μᾶλλον τύραννον καὶ λευστῆρα, ὥς
[3, 70]	εἰσιν ἐπὶ τοῖς αἰσχροῖς. τὸ	δὲ	μέγιστον, ὁρᾷς τὸν ἥλιον, πόσῳ
[3, 60]	ἔχειν ἢ καὶ πλείους, πολὺ	δὲ	μείζους ἀσχολίας, ὁμοίως δὲ εὐλαβεῖσθαι
[3, 45]	κακίστου τῶν ἄλλων ἀπολλυμένων· ἡ	δὲ	μετ´ ἐκείνην ὀλιγαρχία, σκληρὰ καὶ
[3, 95]	ὥσπερ ἀμέλει καὶ χρεῖαι· ἡ	δὲ	μετὰ κάλλους καὶ ὥρας γιγνομένη
[3, 65]	καὶ τὰς τῶν ἵππων· ἐὰν	δὲ	μὴ πάντες ἔχωσι τὰ ἐπιτήδεια,
[3, 5]	περὶ ἑτέρου πονεῖν ἀναγκαῖον, τούτῳ	δὲ	μὴ συμπονεῖν ἐθέλειν. (δοκεῖ δέ
[3, 25]	ἅμα δεκάζει τῷ ἐπαίνῳ. ~ἵνα	δὲ	μήτε ἐγὼ κολακείας αἰτίαν ἔχω
[3, 115]	ἀνομοίων καὶ ἀγαθῶν μισεῖται. {ὁ	δὲ	μισούμενος ἐχθρὸς καὶ τοῖς ἀδίκοις
[3, 130]	Θετταλῶν, καὶ κύνας Ἰνδικάς, ἀνθρώποις	δὲ	μόνοις χρῆσθαι τοῖς ἐγγύς. πάντα
[3, 120]	κάματον, τοὺς μὲν χαλκέας, τοὺς	δὲ	ναυπηγούς, τοὺς δὲ οἰκοδόμους· ~ὅσοι
[3, 70]	ἀνδράσι προσήκει μὲν στρατεύεσθαι, προσήκει	δὲ	ναυτιλίας {προσήκει δὲ πλεῖν} ἀνάγκη
[3, 40]	ὁ αὐτὸς (ἀνυπεύθυνος ἄρχων} ὁ	δὲ	νόμος βασιλέως δόγμα. ὁ δὲ
[3, 100]	πολλοὶ μὲν οἱ ἀγαπῶντες, πλείους	δὲ	οἱ ἐπαινοῦντες, ψέγειν δὲ οὐδεὶς
[3, 80]	τρυφὴν ἅπαντα τούτων τἀναντία. ἔτι	δὲ	οἱ μὲν πόνοι αὑτοὺς ἐλάττους
[3, 120]	χαλκέας, τοὺς δὲ ναυπηγούς, τοὺς	δὲ	οἰκοδόμους· ~ὅσοι δὲ κέκτηνται γῆν,
[3, 15]	δὲ τὴν ἀρετὴν ἄπιστον. (ἔπειτα	δὲ	οἶμαι ἀεί ποτε μὲν ὁ
[3, 15]	πολλῶν δοῦναι βουλομένων, τῶν ἐμαυτοῦ	δὲ	ὀλίγων ὑπαρχόντων οὐ μόνον μεταδιδοὺς
[3, 75]	δὲ πυκνώσεως τὰ φυτά, δεῖται	δὲ	ὄμβρων ἡ γῆ· πάλιν ἄπεισιν
[3, 125]	κεκτῆσθαι καλλίστους μὲν ἵππους, κάλλιστα	δὲ	ὅπλα, καλλίστην δὲ ἐσθῆτα, καὶ
[3, 105]	πολλῶν δὲ ἅμα βουλεύεσθαι, πολλὰ	δὲ	ὁρᾶν, πολλὰ δὲ ἀκούειν, ἐν
[3, 0]	ὑπολαμβάνων εἶναι τῆς ἀρετῆς. ἐπειδὴ	δὲ	ὁρῶ σε, αὐτοκράτορ, ἐντυγχάνοντα τοῖς
[3, 110]	πεπόνθασι, λεγομένων μὲν φίλων, ἀγνοουμένων	δὲ	ὅτι ἦσαν ἐχθροί. δεῖ οὖν
[3, 90]	τοσούτῳ ἰσχυρότερος αὐτὸς γίγνεται. ~{ὅρα	δὲ	ὅτι τῶν μὲν ἄλλων κτημάτων
[3, 120]	τοῦτο ἀκούειν τὸ ὄνομα. (γυναῖκα	δὲ	οὐ κοίτης μόνον ἢ ἀφροδισίων
[3, 90]	τὰ δὲ ἡδέα μόνον, συμφέροντα	δὲ	οὔ· τοὐναντίον δὲ τὰ πλεῖστα
[3, 100]	πλείους δὲ οἱ ἐπαινοῦντες, ψέγειν	δὲ	οὐδεὶς δυνάμενος, πῶς ὁ τοιοῦτος
[3, 90]	καὶ χρήσιμα δοκεῖ πᾶσι, τέρψιν	δὲ	οὐδεμίαν παρέχεται· τὰ δὲ ἡδέα
[3, 80]	οὐκ ἂν οὐδένα ἀνάσχοιτο, ἡδονῆς	δὲ	οὐδεμιᾶς ἂν αἴσθοιτο, οὐδὲ τῆς
[3, 70]	ὑπερέχει μακαριότητι θεὸς ὤν· ὅτι	δὲ	οὐκ ἀναίνεται δι´ αἰῶνος ἡμῖν
[3, 35]	καὶ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων· ὃ	δὲ	οὐκ ἐᾷ με γιγνώσκειν ὃ
[3, 25]	ἐκείνην ἂν ἐπεχείρουν ποιήσασθαι. νῦν	δὲ	οὔτε ἰατρὸν ἄλλους τινὰς ἀκούειν
[3, 90]	τε σώζεσθαι τὴν ἀρχήν· (τέρψιν	δὲ	οὐχ ὁρῶ ποίαν δίχα γε
[3, 100]	φίλους, μηδένα δὲ ἐχθρόν. εἰ	δὲ	ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα καὶ γλῶττα
[3, 75]	ἡδονῆς τῆς κατὰ φύσιν, δεόμεθα	δὲ	πάντων μάλιστα ἡμεῖς, ἅτε πλείστης
[3, 75]	ἡμῶν ἀφιστάμενος τὸ μέτριον. (οὕτω	δὲ	πάνυ ἀσφαλῶς καὶ ἀραρότως τηρεῖ
[3, 115]	κακόν τι ἀπο λαῦσαι. οὕτως	δὲ	πάνυ τὴν φιλίαν ἱερὸν νενόμικεν
[3, 0]	χώρας ἢ ἄλλων ἀνθρώπων, ἑκάστῳ	δὲ	παρά τε αὑτοῦ καὶ τῆς
[3, 80]	ἀδύνατον ὁτιοῦν χωρὶς αὐτοῦ, κοιμώμενοι	δὲ	πᾶσαν μὲν ἡσυχίαν ἄγομεν, οὐδὲν
[3, 45]	ἔδωκε Κρόνου παῖς ἀγκυλομήτεω. (τρίτη	δὲ	πασῶν ἀδυνατωτάτη σχεδὸν ἡ σωφροσύνῃ
[3, 0]	μὲν ἀπολαύειν τῶν ἡδέων, μηδενὸς	δὲ	πειρᾶσθαι τῶν ἐπιπόνων, ῥᾳθυμοῦντα δὲ
[3, 100]	ἣ συμφυλάττει μὲν πλοῦτον, ἐπαρκεῖ	δὲ	πενίᾳ, λαμπρύνει (μὲν δόξαν, ἀμαυροῖ
[3, 110]	ὅτι οὐκ ἦν φίλος. ὅσοι	δὲ	πεπόνθασι δεινόν, ὑπ´ ἐχθρῶν πεπόνθασι,
[3, 55]	πλείους δὲ τοὺς ἐπιβουλεύοντας, οὐδένα	δὲ	πιστὸν οὐδὲ κηδόμενον, τοσούτῳ γε
[3, 70]	στρατεύεσθαι, προσήκει δὲ ναυτιλίας {προσήκει	δὲ	πλεῖν} ἀνάγκη δὲ ἐν ὑπαίθρῳ
[3, 130]	δύναται μᾶλλον ἄρχοντας ἀποδεικνύειν; τίς	δὲ	πλειόνων δεῖται τῶν ἐπιμελουμένων; τίς
[3, 55]	τούτων ὁρᾷ δεομένους αὐτούς, ὅσῳ	δὲ	πλείους μὲν ἔχει τοὺς μισοῦντας,
[3, 105]	εἴη τῶν φίλων ἐπαινουμένων. εἰ	δὲ	πλοῦτος πέφυκεν εὐφραίνειν τοὺς κτωμένους,
[3, 15]	καὶ ῥίπτων φανήσομαι πολλάκις. (ἡδονὴν	δὲ	ποίαν ἐθηρώμην, ὁπότε καὶ τῶν
[3, 70]	τὸ πολὺ χειμώνων διατελοῦσιν, ἄπειροι	(δὲ	πολέμων, ἄπειροι δὲ κινδύνων. τοῖς
[3, 120]	μείζους διὰ τοῦτο καρποῦται, (τοὺς	δὲ	πόνους ἐπελαφρύνει τῷ ἔθει. ταὐτὰ
[3, 0]	ὑποπτεύεις, καθάπερ ἀνθρώπους κόλακας, τοὺς	δὲ	πόνους ὑπομένεις, ἐλέγχους ὑπολαμβάνων εἶναι
[3, 30]	πλεῖσθαι δὲ τὰ ὄρη, τοὺς	δὲ	ποταμοὺς ἐκλείπειν ὑπὸ ἀνθρώπων πινομένους}
[3, 65]	αἰσθάνεται τῆς ἀλγηδόνος· ἡ ψυχὴ	δὲ	πρὶν ἢ γενέσθαι τὴν ἀλγηδόνα
[3, 60]	ἀποβλέπειν εἰς τὸν οὐρανόν, ἀνάγκη	δὲ	προσκοπεῖν τὴν γῆν· οὐ μὴν
[3, 40]	ἑπόμενοι τῇ σοφωτάτῃ γνώμῃ. αὐτὰ	δὲ	πρῶτα δηλοῖ τὰ ὀνόματα τὴν
[3, 75]	ψύχους τὰ σώματα συνίστασθαι, δεῖται	δὲ	πυκνώσεως τὰ φυτά, δεῖται δὲ
[3, 40]	πολλὰς μὲν ἔχοι τιάρας, πολλὰ	δὲ	σκῆπτρα ὑπακούοιεν αὐτῷ. (τοιαῦτα μὲν
[3, 100]	χωρὶς φίλων οὐκ ἄχαρις; {εἰ	δὲ	σκυθρωπὸν ἐρημία καὶ πάντων φοβερώτατον,
[3, 85]	μέρει, τῶν δὲ ἀναπαυομένων· ὁ	δὲ	στρατηγὸς ἀγρυπνότερός ἐστι τῶν ἀεὶ
[3, 5]	ἐν ταῖς πόλεσιν ἀρχόντων, δικαιότερος	δὲ	στρατηγὸς τῶν ἑπομένων στρατιωτῶν, φιλοπονώτερος
[3, 95]	πάντα παρείη τὰ μέγιστα) ποῖον	δὲ	συμπόσιον ἡδὺ χωρὶς εὐνοίας τῶν
[3, 65]	μελλούσης γίγνεσθαι δι´ ὀρρωδίαν. θανάτου	δὲ	σῶμα μὲν οὐδέποτε ᾔσθετο· ψυχὴ
[3, 5]	γὰρ ὁμοίως ὑπὲρ πάντων. ἡ	δὲ	σωφροσύνη καὶ τοὺς ἀκολαστοτέρους σωφρονεστέρους
[3, 10]	τῷ μείζονι τῶν νόμων; τίνι	δὲ	σωφροσύνης ἐγκρατεστέρας ἢ ὅτῳ πάντα
[3, 75]	αὐξῆσαι καὶ ὥστε ἐπιτελέσαι, δεῖται	δὲ	τὰ ζῷα καὶ σωτηρίας ἕνεκα
[3, 30]	πεζεύεσθαι (μὲν τὴν θάλατταν, πλεῖσθαι	δὲ	τὰ ὄρη, τοὺς δὲ ποταμοὺς
[3, 90]	μόνον, συμφέροντα δὲ οὔ· τοὐναντίον	δὲ	τὰ πλεῖστα τῶν ἡδέων ἀσύμφορα
[3, 70]	πάντα μὲν τὰ ζῷα, πάντα	δὲ	τὰ φυτά, χορηγοῦντα δὲ τὸ
[3, 100]	πλείστους ἔχει τοὺς ἐφηδομένους, (ἐν	δὲ	ταῖς εὐτυχίαις οὐδένα τὸν συνηδόμενον.
[3, 65]	δὲ εὐπορεῖν σκέπης, οὐ μόνον	δὲ	τὰς τῶν ἀνθρώπων γαστέρας πληροῦν,
[3, 10]	ἀναφαίνων πρῶτον ἑαυτὸν ἐπιδείκνυσι. (λέγω	δὲ	ταῦτα οὐκ ἀγνοῶν ὅτι τὰ
[3, 60]	καὶ προβουλεύειν ἐποίησεν. ἐν πάσαις	δὲ	ταύταις ταῖς ἐπιμελείαις τὸ ἄρχειν
[3, 45]	πρᾷον, εἴπερ ἦν δυνατόν. (τρισὶ	δὲ	ταύταις, ὥσπερ εἴρηται, πολιτείαις τρεῖς
[3, 75]	φύσῃ, πάντα δὲ θρέψῃ, πάντα	δὲ	τελειώσῃ, θείαν δὲ καὶ θαυμαστὴν
[3, 90]	τινα ἔχει τοῖς κεκτημένοις· ὅσα	δὲ	τερπνά, οὐκ εὐθὺς διὰ τοῦτο
[3, 35]	Λιβύης τοῦ πλείονος μέρους· ἐν	δὲ	τῇ Εὐρώπῃ Θρᾴκης καὶ Μακεδονίας·
[3, 90]	ἀλλ´ ἡδονῆς εὑρημένα φαίνεται. (μόνῃ	δὲ	τῇ φιλίᾳ συμβέβηκεν ἁπάντων μὲν
[3, 15]	ὕποπτον ποιοῦσι τὸ νόμισμα, οἱ	δὲ	τὴν ἀρετὴν ἄπιστον. (ἔπειτα δὲ
[3, 135]	λιμοῦ καὶ δίψους πειραθῆναι, διὰ	δὲ	τὴν ἐπιθυμίαν ἐθίζοντα καρτερεῖν μεθ´
[3, 120]	τοῦ ξύμπαντος βίου συνεργόν. (μόνος	δὲ	τὴν εὐδαιμονίαν οὐχ ἡδυπάθειαν νενόμικε,
[3, 50]	{τὴν τοῦ θεοῦ} δύναμιν. (ἡγεῖται	δὲ	τὴν μὲν ἀρετὴν ὁσιότητα, τὴν
[3, 130]	θρηνῶν ἐν τοῖς θεάτροις, ἀμελήσας	δὲ	τῆς αὑτοῦ βασιλείας, τοὺς παλαιοὺς
[3, 50]	πρότερον χρόνου δεῖξαι δυνάμενος· ~περὶ	δὲ	τῆς εὐδαίμονός τε καὶ θείας
[3, 30]	τῆς ἠπείρου τὸν Ἄθω, διὰ	δὲ	τῆς θαλάττης τὸν πεζὸν στρατὸν
[3, 65]	ἄνευ σωτηρίας τῶν στρατιωτῶν· ὑπὲρ	δὲ	τῆς νίκης πολλοὶ τῶν ἀγαθῶν
[3, 65]	τῆς ὑγιείας τῆς ἑαυτοῦ, μόνης	δὲ	τῆς σωτηρίας. (τῷ στρατηγῷ δὲ
[3, 30]	τοὺς ἡδονῆς ἕνεκεν γιγνομένους, ἀδύνατος	δὲ	τῆς ψυχῆς ἀπελάσαι φόβον, οὐδὲν
[3, 130]	πρὸς πόλεμον; αἱ παρὰ τίνος	δὲ	τιμαὶ φανερώτεραι; ἡ παρὰ τίνι
[3, 70]	πάντα δὲ τὰ φυτά, χορηγοῦντα	δὲ	τὸ κάλλιστον καὶ ἥδιστον ὁραμάτων,
[3, 50]	τοὺς κατ´ ἀξίαν ἄρχοντας. (ἡγεῖται	δὲ	τοῖς ἄλλοις ἀνθρώποις συμφέρειν τὴν
[3, 5]	ὑπηκόοις τῶν φιλοτέκνων πατέρων, φοβερώτερος	δὲ	τοῖς πολεμίοις τῶν ἀνικήτων καὶ
[3, 5]	τῶν μηδεμιᾶς εὐπορούντων τρυφῆς, εὐνούστερος	δὲ	τοῖς ὑπηκόοις τῶν φιλοτέκνων πατέρων,
[3, 60]	τῷ ἀνθρώπῳ καὶ ἀσυλλόγιστον, κατέχει	δὲ	τοῦ βίου τὸ πλεῖστον ἡ
[3, 80]	χειμῶνος θάλπων κατ´ ὀλίγον, ἐκ	δὲ	τοῦ θέρους ἀναψύχων, ὥστε ἀλύπως
[3, 55]	μὲν ἔχει τοὺς μισοῦντας, πλείους	δὲ	τοὺς ἐπιβουλεύοντας, οὐδένα δὲ πιστὸν
[3, 60]	δὲ εὐλαβεῖσθαι τὰς ἡδονάς, ὁμοίως	δὲ	τοὺς κινδύνους ὑπομένειν, πόσῳ γε
[3, 80]	λογιζόμενος οὐκ ἄχθεται καρτερῶν. κατανοεῖ	δὲ	τοὺς μὲν πόνους ὑγίειάν τε
[3, 120]	τινα ἐν αὐτοῖς ἐνιδόντα· πρὸς	δὲ	τοὺς συγγενεῖς οὐχ οἷόν τε
[3, 100]	δόξαν, ἀμαυροῖ δὲ ἀδοξίαν. μόνον	δὲ	τοῦτο τὰ μὲν δυσχερῆ πάντα
[3, 75]	πᾶσαν δὲ θάλατταν οἴχεσθαι, πάντα	δὲ	τοῦτον τὸν εὐειδῆ καὶ μακάριον
[3, 85]	καὶ τὴν ἀρχὴν συνδιοικοῦντας. ἀπὸ	δὲ	τούτων οὐκ ἔστιν ἄλλη φυλακὴ
[3, 40]	δὲ νόμος βασιλέως δόγμα. ὁ	δὲ	τύραννος καὶ ἡ τυραννὶς ἐναντίον
[3, 0]	δύναμιν μετὰ τοὺς θεούς, κάλλιστα	δὲ	τῷ δύνασθαι χρώμενον. (ᾧ γὰρ
[3, 50]	τῶν ἀδίκων {ἀνδρῶν} παρὰ μόνων	δὲ	τῶν ἀγαθῶν προσίεσθαι τὰ διδόμενα.
[3, 115]	αὑτῷ, πονηροὺς ὄντας, ὑφορᾶται, ὑπὸ	δὲ	τῶν ἀνομοίων καὶ ἀγαθῶν μισεῖται.
[3, 115]	γὰρ δικαίως μισοῦσιν αὐτόν, οἱ	δὲ	τῶν αὐτῶν ἐπιθυμοῦντες ἐπιβουλεύουσιν. {ὥστε
[3, 105]	ἢ τῶν σφόδρα ἐγγύθεν, διὰ	δὲ	τῶν εὐνοούντων οὐδενὸς τῶν ἀναγκαίων
[3, 105]	ἔργον ἢ δύ´ ἀνδρῶν· διὰ	δὲ	τῶν φίλων δύναται καὶ πᾶσιν
[3, 105]	ὁρᾶν ἔστι τὰ ἐμποδών, διὰ	δὲ	τῶν φίλων καὶ τὰ ἐπὶ
[3, 100]	τοῖς μὲν νοσοῦσιν ὠφέλιμα, τοῖς	δὲ	ὑγιαίνουσι περιττά. φιλίας δὲ καὶ
[3, 65]	λύεται καὶ ἀπόλλυται· ἡ ψυχὴ	δὲ	ὑπὲρ ἐκείνου πάσας μὲν φροντίδας
[3, 40]	δὲ διάγων καὶ ἀπόνως· τοὺς	δὲ	ὑπηκόους ἅπαντας ἡγούμενος δούλους καὶ
[3, 60]	ἀγαπώμενον μὲν ὑπὸ ἀνθρώπων, ἀγαπώμενον	δὲ	ὑπὸ θεῶν, ἢ τοὐναντίον μισούμενον;
[3, 110]	ἐξ ἴσου συνόντας ἀγαπῶσι, μᾶλλον	δὲ	ὑπὸ τῶν ἀκοῇ μόνον ἀκουόντων
[3, 110]	ἀγαπώμενος ἢ οἱ γονεῖς, μᾶλλον	δὲ	ὑπὸ τῶν πρεσβυτέρων ἢ τοὺς
[3, 110]	ἢ τοὺς παῖδας ἀγαπῶσι, μᾶλλον	δὲ	ὑπὸ τῶν συνόντων ἢ τοὺς
[3, 30]	μηδενὸς λυπηροῦ παρόντος, οὐ δυνάμενος	δὲ	ὑπομεῖναι πόνους, οὐδὲ τοὺς ἡδονῆς
[3, 100]	μὲν καὶ ἄριστοι φίλοι, δυσμενὴς	δὲ	φαυλότατος, εἴτις ἄρα ἐστί, καὶ
[3, 40]	ἐστιν καὶ βασιλεὺς ἀληθῶς· ~εἰ	δὲ	φιλήδονος καὶ φιλοχρήματος καὶ ὑβριστὴς
[3, 110]	σχολῆς, ῥᾳθυμίας, ἀνέσεως· ἐν μόνῃ	δὲ	φιλίᾳ βούλεται πλεονεκτεῖν. (καὶ οὐ
[3, 95]	δυνατόν, ἀχρεῖα καὶ βαρέα· ἄνευ	δὲ	φιλίας οὐδ´ ἐν εἰρήνῃ ζῆν
[3, 110]	συγγενείας οἱ φίλοι χρήσιμοι, ἄνευ	δὲ	φιλίας οὐδὲ οἱ σφόδρα ἐγγὺς
[3, 65]	ἀλλ´ ἕτοιμα ἀξιῶν ἔχειν· μόνης	δὲ	φροντίζει τῆς ὑγιείας τῆς ἑαυτοῦ,
[3, 5]	διὰ τῆς {ἐκείνου} γνώμης, ἀνήριθμα	δὲ	φῦλα ἀνθρώπων καὶ ἄμικτα ἀλλήλοις
[3, 20]	ἀνδρείας τὰ ἔργα ἐπιχειρῶν. (καθόλου	δὲ	φωραθεὶς μὲν ὁ κόλαξ οὐ
[3, 15]	τὸ καλὸν αὐτὸ τιμῶντες. ~ἐγὼ	δὲ	χρήματα μὲν λαβεῖν παρ´ οὐδενὸς
[3, 80]	πᾶσαν μὲν ἡσυχίαν ἄγομεν, οὐδὲν	δὲ	χρώμεθα τῷ φωτί, ὅσον μὲν
[3, 105]	δὲ διανοίαις φροντίζοντα βουλεύεσθαι} πολλαῖς	δὲ	ψυχαῖς εὐτυχοῦντα χαίρειν; (εἰ δὲ
[3, 110]	σφόδρα ἐγγὺς ὄντες ἀγαπῶσι· (φιλοσυγγενέστατος	δὲ	ὢν καὶ φιλοικειότατος ἔσθ´ ὅπῃ
[3, 50]	τε καὶ ἀρίστῳ θεῷ. (τοιοῦτος	δὲ	ὢν πρῶτον μέν ἐστι θεοφιλής,
[3, 130]	τίνι δὲ εὐδοξοτέρα τράπεζα; εἰ	δὲ	ὠνητὸν ὑπῆρχε φιλία, τίς εὐπορώτερος
[3, 20]	δοκεῖ γὰρ καταγελῶν λέγειν· πείσας	δὲ	ὡς ἀληθῶς λέγει οὐ μεγάλης
[3, 110]	ἅμα μὲν ὡς διδούς, ἅμα	δὲ	ὡς αὐτὸς κτώμενος. καὶ γὰρ
[3, 0]	δὲ πειρᾶσθαι τῶν ἐπιπόνων, ῥᾳθυμοῦντα	δὲ	ὡς οἷόν τε βιοτεύειν, συνελόντι

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/12/2007