Discours, Par.
[3, 85]	οὐκ ἔστιν ἄλλη φυλακὴ πλὴν	τὸ	ἀγαπᾶσθαι· καὶ τοῖς μὲν τυχοῦσιν
[3, 20]	ἐπαινῶν ἄλλο τι ἢ προφέρει	τὸ	αἶσχος αὐτῷ; ἢ ὁ τὸν
[3, 130]	τὰς ψυχάς, ἔτι δὲ καθαιροῦντα	τὸ	ἀξίωμα τῆς βασιλείας· ὁ μὲν
[3, 60]	πάσαις δὲ ταύταις ταῖς ἐπιμελείαις	τὸ	ἄρχειν οὐδαμῶς ῥᾴθυμον, ἀλλὰ ἐπίπονον,
[3, 130]	φιλοτίμους ἔπαινος, τοὺς δὲ ἡγεμονικοὺς	τὸ	ἀρχῆς μεταλαμβάνειν, τοὺς δὲ αὖ
[3, 85]	οὐ γὰρ οὕτως αἰσχρὸν εἶναι	{τὸ	βασιλεύειν} οὐδὲ ἐπικίνδυνον χρημάτων ἀπορεῖν
[3, 60]	βασιλέως. (ὁρᾷς γὰρ ὅτι πανταχοῦ	τὸ	βέλτιον τοῦ ἥττονος ἔταξεν ὁ
[3, 105]	συμφέροντα καὶ λέγουσι καὶ δρῶσι.	(τὸ	δὲ δὴ πάντων παραδοξότατον, ἕνα
[3, 70]	νῦν εἰσιν ἐπὶ τοῖς αἰσχροῖς.	τὸ	δὲ μέγιστον, ὁρᾷς τὸν ἥλιον,
[3, 50]	θνητῆς φύσεως· τοῦτο δὲ βεβαιοῖ	τὸ	δόγμα οὐχ ἥκιστα χαριζόμενος αὑτῷ.
[3, 25]	τοῦτο ἂν εἴη κοινὸν ἐμοὶ	τὸ	ἔγκλημα καὶ Σωκράτει. φασὶ γάρ
[3, 55]	μεγίστου θεοῦ ταχθεὶς ἐπὶ τοῦτο	τὸ	ἔργον, ᾧ ἀπειθεῖν οὐ θέμις
[3, 25]	ἐπύθετο τοῦ Σωκράτους ὁ ἐκεῖνο	τὸ	ἐρώτημα ἐρωτήσας, ~Ὦ Σώκρατες, ἔφη,
[3, 0]	ὡς οὐκ ἀλλαχόθεν οἶμαι γιγνόμενον	τὸ	εὐδαιμονεῖν, ἀπὸ χρυσωμάτων ἢ πόλεων
[3, 100]	οὐδένα δὲ ἐφηδόμενον καὶ διὰ	τὸ	εὐτυχεῖν ἐφ´ ἅπασι καὶ διὰ
[3, 100]	παντὸς ἄξια οὐ μόνον πρὸς	τὸ	ἥδεσθαι ζῶντα, ἀλλὰ δύνασθαι ζῆν,
[3, 75]	ἀραρότως τηρεῖ τοὺς ὅρους πρὸς	τὸ	ἡμῖν συμφέρον, ὥστε εἴτε προσιὼν
[3, 50]	πρῶτόν γε καὶ μάλιστα θεραπεύσει	τὸ	θεῖον, οὐχ ὁμολογῶν μόνον, ἀλλὰ
[3, 80]	ἡμᾶς διὰ τοῦ ἦρος ὑπενεγκεῖν	τὸ	θέρος, προγυμνάζων δὲ διὰ τοῦ
[3, 65]	ἀμφίβολον, ὡς ἀναβοᾶν πολλάκις ἢ	τὸ	ἱστίον στέλλειν ἢ παράγειν τὸ
[3, 15]	τὴν κολακείαν. (πρῶτον μὲν γὰρ	τὸ	κάλλιστον καὶ δικαιότατον διαφθείρει, τὸν
[3, 70]	δὲ τὰ φυτά, χορηγοῦντα δὲ	τὸ	κάλλιστον καὶ ἥδιστον ὁραμάτων, φῶς,
[3, 10]	λοιπὸν οἶμαι δι´ ἀρετὴν καὶ	τὸ	καλὸν αὐτὸ τιμῶντες. ~ἐγὼ δὲ
[3, 55]	δὲ κυνηγεσία. (οὐ μὴν ἀπαξιοῖ	τὸ	κάμνειν καὶ ἐνοχλεῖσθαι τῶν ἄλλων
[3, 15]	ἔνδοξον οὐδὲ καλὸν εἶναι δοκεῖ	τὸ	κολακεύειν, ἵνα τιμῆς ἕνεκεν ἢ
[3, 15]	τέχνην ταύτην ὁμολογοῦσιν ἁπάντων ἀηδέστερον	τὸ	κολακεύειν; πῶς γὰρ ἡδύ, ἵν´
[3, 30]	μὲν γῆν ἐποίησε θάλατταν, διελὼν	τὸ	μέγιστον τῶν ὀρῶν καὶ διαστήσας
[3, 95]	καὶ μὴν ὧν εἶπον ἡδέων	τὸ	μὲν κοινωνεῖν φίλοις τερπνότερον, μόνον
[3, 60]	ἢ τοὐναντίον μισούμενον; καὶ τοίνυν	τὸ	μὲν παρὸν βραχύ τι τῷ
[3, 65]	(πάλιν δὲ καθ´ ἕκαστον ἡμῶν	τὸ	μὲν σῶμα, ἅτε ἀνόητον, οὐδὲ
[3, 135]	τούτῳ μάλιστα χαίρει· δι´ οὗ	τὸ	μὲν σῶμα γίγνεται ῥωμαλεώτερον, ἡ
[3, 65]	πολλὰ μὲν ἀνιᾶται λυπουμένη. (καὶ	τὸ	μὲν σῶμα παρούσης αὐτὸ μόνον
[3, 75]	πάλιν ἄπεισιν ἀφ´ ἡμῶν ἀφιστάμενος	τὸ	μέτριον. (οὕτω δὲ πάνυ ἀσφαλῶς
[3, 85]	τὸν ἀδικοῦντα· τοῖς δὲ βασιλεῦσι	τὸ	μὴ ἀδικεῖσθαι πιστεύσαντας οὐκ ἔστι
[3, 85]	μὲν ἰδιώταις οἱ νόμοι παρέχουσι	τὸ	μὴ ἀδικεῖσθαι ῥᾳδίως ὑπὸ τούτων
[3, 0]	ἔφη δὲ αὐτὸς εἰδέναι διὰ	τὸ	μὴ συγγενέσθαι αὐτῷ μηδὲ γιγνώσκειν
[3, 15]	οἱ μὲν γὰρ ὕποπτον ποιοῦσι	τὸ	νόμισμα, οἱ δὲ τὴν ἀρετὴν
[3, 15]	πολὺ χεῖρον δρῶσι τῶν διαφθειρόντων	τὸ	νόμισμα· οἱ μὲν γὰρ ὕποπτον
[3, 120]	ἂν ὦσιν, ἀνάγκη τοῦτο ἀκούειν	τὸ	ὄνομα. (γυναῖκα δὲ οὐ κοίτης
[3, 30]	σὺ λέγεις, εἴτε ἐλάχιστον ἢ	τὸ	παράπαν οὐδέν. αὐτίκα εἰ μὲν
[3, 60]	δὲ ἀνάγκη μὲν ὁρᾶν πρὸς	τὸ	πέλαγος, ἀνάγκη δὲ ἀποβλέπειν εἰς
[3, 65]	τὸ ἱστίον στέλλειν ἢ παράγειν	τὸ	πηδάλιον ἢ ἄλλο τι τῶν
[3, 60]	ἀσυλλόγιστον, κατέχει δὲ τοῦ βίου	τὸ	πλεῖστον ἡ μνήμη τῶν προγεγονότων
[3, 100]	εὐτυχεῖν ἐφ´ ἅπασι καὶ διὰ	τὸ	πολλοὺς (μὲν ἔχειν φίλους, μηδένα
[3, 70]	ἐστί, καὶ ἄπειροι μὲν ὡς	τὸ	πολὺ χειμώνων διατελοῦσιν, ἄπειροι (δὲ
[3, 130]	τῶν πολεμικῶν, τοὺς δὲ ἐπιμελεῖς	τὸ	πράγματα διοικεῖν· τούς γε μὴν
[3, 130]	μεταλαμβάνειν, τοὺς δὲ αὖ πολεμικοὺς	τὸ	πράττειν τι τῶν πολεμικῶν, τοὺς
[3, 55]	δὲ ἀνθρώπους ὠφελῇ, τότε νομίζει	τὸ	προσῆκον ἀποτελεῖν, ἅτε ὑπὸ τοῦ
[3, 5]	ῥᾳθυμεῖν παραταττόμενον ὁρῶν ᾧ μόνῳ	τὸ	προστάττειν ἔνειμεν ὁ θεός, οὐδ´
[3, 60]	δὲ καταλάβῃ χειμών, ἐγκαλυψάμενοι περιμένουσι	τὸ	συμβησόμενον· οἱ δέ τινες καθυπνώσαντες
[3, 125]	τῷ μὴ μάτην πονεῖν μηδὲ	τὸ	σῶμα μόνον αὔξειν, ἀλλ´ ἕνεκα
[3, 65]	πάσχει ῥυομένη μὲν ἐκ νόσων	τὸ	σῶμα, ῥυομένη δὲ ἐκ πολέμων,
[3, 110]	αὑτῶν ἄγνοιαν, ἀλλὰ μὴ ψέγειν	τὸ	τῆς φιλίας ὄνομα. ~καίτοι πατέρα
[3, 80]	θεοφιλῆ καὶ φρόνιμον χρὴ βαρύνεσθαι	τὸ	τοιοῦτον, ἀλλὰ μὴ καθ´ ὅσον
[3, 135]	εἰ πολεμικοὶ φάσκοντες εἶναι ἀφέντες	τὸ	τοῖς πολεμίοις μάχεσθαι τοὺς αἰχμαλώτους
[3, 60]	ἀλλὰ μηδὲ ὅποι γῆς εἰσι,	τὸ	τοῦ λόγου, τοῦτο εἰδέναι· καὶ
[3, 35]	θεὶς τό τε αὑτοῦ καὶ	τὸ	τῶν ἀρχομένων συμφέρον, ἀλλὰ τότε
[3, 60]	δὲ δύναμιν, τοῦ δὲ ἀνοήτου	τὸ	φρόνιμον προνοεῖν καὶ προβουλεύειν ἐποίησεν.
[3, 80]	τὴν ὑπερβολήν. (ἐπεὶ δὲ αὖ	τὸ	φῶς ὁρᾶσθαι μὲν ἥδιστον, πράττειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007