Livre, Chap.
[2, 18]	τις ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς λόγοις	ὁ	ἀνήρ. ἐν δὲ τοῖς δικανικοῖς
[2, 2]	εὐπρεπεστέραν ἐκείνης, πῇ δὲ περιεργοτέραν.	Ὁ	γὰρ ἀνὴρ οὗτος τὴν εὐέπειαν
[2, 13]	τὴν δόξαν. Φιλόνικος μὲν γὰρ	ὁ	διαλεκτικὸς, τὴν ἄλλην κατασκευὴν τῆς
[2, 10]	δεδοικὼς μὴ πέρα τοῦ δέοντος	ὁ	λόγος ἐκμηκυνθῇ μοι, ταῦτα μὲν
[2, 15]	προσέχειν τὸν νοῦν. Ἄρχεται δὲ	ὁ	λόγος ἐνθένδε. ~Ἅπαντες μὲν εἰώθασιν
[2, 18]	Πασίωνος τοῦ τραπεζίτου. Ἔστι δὲ	ὁ	λόγος οὗτος· ~Ὁ μὲν ἀγών
[2, 13]	ἐλέῳ. ~Οὗτος δὲ οὐκ ἐμὸς	ὁ	λόγος πρώτου μὰ Δία· ἐπεὶ
[2, 14]	διεξιόντα μηκύνειν; ὀλίγου γὰρ ἅπας	ὁ	λόγος ὑπὸ τῶν τοιούτων αὐτῷ
[2, 19]	Ἔστι δὲ ὁ λόγος οὗτος·	~Ὁ	μὲν ἀγών μοι μέγας ἐστίν,
[2, 15]	καὶ λόγος εἷς ἐκ δικανικῶν.	Ὁ	μὲν οὖν συμβουλευτικὸς λόγος ἔστιν
[2, 19]	δικασταί, ἀφικνοῦνταί μοι ἀπαγγέλλοντες ὅτι	ὁ	πατὴρ ἀφεῖται, καὶ Σατύρῳ οὕτως
[2, 19]	Ἑλλάδος, ἐπεθύμησα ἀποδημῆσαι. Γεμίσας δὲ	ὁ	πατήρ μου δύο ναῦς σίτου,
[2, 19]	πρὸς Σάτυρον γενομένης, ὡς καὶ	ὁ	πατὴρ οὑμὸς ἐπιβουλεύοι τῇ ἀρχῇ,
[2, 12]	διαφέρειν ἢ παιδὸς ἄνδρα, ὡς	ὁ	Πλάτων εἴρηκεν· εἰ δὲ χρὴ
[2, 18]	μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´ ὅτι Ἀφαρεὺς	ὁ	πρόγονός τε καὶ εἰσποίητος Ἰσοκράτει
[2, 16]	γιγνώσκων· πρῶτον μὲν, περὶ ὧν	ὁ	πρύτανις προτίθησιν· ἔπειτα καὶ περὶ
[2, 2]	καὶ τὰ ἀντίθετα, καὶ πᾶς	ὁ	τῶν τοιούτων σχημάτων κόσμος πολύς
[2, 13]	τῶν ἠθῶν φράζειν» Ἱερώνυμος δὲ	ὁ	φιλόσοφός φησιν, ἀναγνῶναι μὲν ἄν
[2, 20]	πρὸς τούτοις λέγειν, ἐξ ὧν	ὁ	χαρακτὴρ τοῦ ῥήτορος ἔσται καταφανής.
[2, 15]	τῆς ἀγωγῆς, καὶ τῶν περιόδων	ὁ	χαριεντισμὸς, ἔνεστι κἀν τούτοις· τὰ
[2, 13]	τῆς Ἰσοκράτους λέξεως τεθείσης καταφανὴς	ὅ,	τε τῶν περιόδων ῥυθμὸς, ἐκ
[2, 8]	δ´ ἰδιώταις μηδὲν ἐξεῖναι ποιεῖν	ὅ,	τι ἂν οἱ νόμοι κωλύωσι·
[2, 16]	ἀλλ´ ὡς δόξῃ μὲν χρωμένους,	ὅ,	τι δὲ ἂν τύχῃ γενησόμενον,
[2, 8]	τῶν ἰδιωτῶν κρατεῖν, ἀλλ´ ἕκαστον	ὅ,	τι καθ´ ἡδονὴν αὐτῷ γίνοιτο,
[2, 3]	ἐν τοῖς μικροῖς ἐστι σοφώτερος,	ὃ	δ´, ἐν τοῖς μεγάλοις περιττότερος.
[2, 19]	δοκεῖν ἀδίκως τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν·	ὃ	ἐγὼ περὶ πλείστου ποιοῦμαι. Οὐσία
[2, 16]	δὲ τοῖς θεάτροις, τοῖς κωμῳδοδιδασκάλοις·	ὃ	καὶ πάντων ἐστὶ δεινότατον, ὅτι
[2, 3]	δεξιώτεροι, οὕτως καὶ τῶν ῥητόρων	ὃ	μὲν, ἐν τοῖς μικροῖς ἐστι
[2, 16]	ὥσπερ δ´ ἤδη σαφῶς εἰδότες	ὃ	πρακτέον ἐστὶν, οὐ θέλετε ἀκούειν,
[2, 16]	δίκαιον, ἀλλὰ στέργειν τὸ ἴσον·	ὃ	χαλεπώτατον πάντων τοῖς πλείστοις τῶν
[2, 1]	Ἀθηναῖος ἐγεννήθη μὲν ἐπὶ τῆς	ὀγδοηκοστῆς	καὶ ἕκτης Ὀλυμπιάδος ἄρχοντος Ἀθήνησι
[2, 16]	πλεονεξίας ἀπλήστως ἔχομεν, ὥστ´ οὐδὲ	οἱ	κεκτημένοι τοὺς μεγίστους πλούτους, μένειν
[2, 2]	ἐκ χειρὸς θεωρίαν φέρουσιν αὐτοῦ	οἱ	λόγοι· τοὺς δὲ ἐν ἐκκλησίαις
[2, 16]	εἰδότας ὅτι τῶν ἐνθάδε παριόντων	οἱ	μὲν ἃ βούλεσθε λέγοντες, ῥᾳδίως
[2, 14]	τῶν τοιούτων αὐτῷ κεκόμψευται σχημάτων.	Οἱ	μέντοι γε ἐπὶ τελευτῇ τοῦ
[2, 7]	οὐχ αἱ πολλαὶ τριήρεις, οὐδ´	οἱ	μετὰ βίας ἀρχόμενοι Ἕλληνες μεγάλην
[2, 5]	βίον· ἐσκόπουν δὲ οὐχ ὅπως	οἱ	νόμοι καλῶς καὶ ἀκριβῶς αὐτοῖς
[2, 8]	ἐξεῖναι ποιεῖν ὅ, τι ἂν	οἱ	νόμοι κωλύωσι· καρτερεῖν δὲ τὰ
[2, 16]	λόγος ἐνθένδε. ~Ἅπαντες μὲν εἰώθασιν	οἱ	παριόντες ἐνθάδε, ταῦτα μέγιστα φάσκειν
[2, 19]	πατὴρ μέν ἐστι Σινωπεύς· ὃν	οἱ	πλέοντες εἰς τὸν Πόντον ἅπαντες
[2, 6]	μὲν ἄλλων, ἐφ´ οἷς εἰσιν	οἱ	πολλοὶ, τοῦ τε πλούτου καὶ
[2, 5]	τῶν ἀρχαίων ἀρετὰς, φησίν, ὡς	οἱ	τὴν Ἑλλάδα ἐλευθερώσαντες ἀπὸ τῶν
[2, 8]	ὑπολαμβάνοντας οἷοί περ ἂν ὦσιν	οἱ	τὴν πόλιν διοικοῦντες· ἀντὶ δὲ
[2, 15]	Χῖοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ	οἱ	τούτων σύμμαχοι· παύσασθαι δὲ πλεονεκτοῦντας
[2, 1]	καὶ Θηραμένους τοῦ ῥήτορος, ὃν	οἱ	τριάκοντα ἀπέκτειναν, δημοτικὸν εἶναι δοκοῦντα·
[2, 6]	παρὰ τῶν Ἑλλήνων κτήσεται· ἧς	οἱ	τυχόντες, πολλῷ μᾶλλόν εἰσι ζηλωτότεροι
[2, 5]	γενναῖοι, καὶ φιλότιμοι καὶ σώφρονες·	οἵ	γε τῶν μὲν κοινῶν μᾶλλον
[2, 3]	ἔργοις εἰσὶν ἐπιτυχέστεροι τῶν ἑτέρων,	οἳ	δ´, ἐν τοῖς μείζοσι καὶ
[2, 1]	τοῖς δικανικοῖς ἐγένοντο ἄριστοι λόγοις,	οἳ	δ´, ἐν τῷ πολιτεύεσθαι καὶ
[2, 16]	πάλιν, ἣν πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες·	οἳ	δ´ οὐδὲν τοιοῦτον ὑποτείνουσιν, ἀλλ´
[2, 10]	καὶ σωφροσύνην τὰ πλήθη παρακαλοῦσιν,	οἳ	δὲ εἰς μετριότητα καὶ νόμιμον
[2, 10]	νόμιμον ἀρχὴν τοὺς δυνάστας προάγουσιν,	οἳ	δὲ κοσμίους τῶν ἰδιωτῶν ἀπεργάζονται
[2, 19]	δὲ, πρὸς τοιούτους ἀνάγκη κινδυνεύειν,	οἳ	καὶ φίλους πολλοὺς κέκτηνται, καὶ
[2, 7]	ἀλλὰ τοὺς πρὸ τῶν Περσικῶν,	οἳ	καλοκἀγαθίαν ἀσκοῦντες διετέλεσαν. Ἐπιδείκνυταί τε
[2, 16]	τοῖς περὶ τῆς εἰρήνης συμβουλεύουσιν.	Οἳ	μὲν γὰρ προσδοκίαν ἐμποιοῦσιν, ὡς
[2, 17]	ἐκείνοις πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον;	οἳ	μὲν γὰρ, ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων
[2, 10]	δυνάστας καὶ ἰδιώτας γραφέντας, ὧν	οἳ	μὲν εἰς ὁμόνοιαν καὶ σωφροσύνην
[2, 1]	ἄλλῃ Ἑλλάδι νέων παιδεύσας, ὧν	οἳ	μὲν, ἐν τοῖς δικανικοῖς ἐγένοντο
[2, 3]	τῆς χάριτος. Ὥσπερ γὰρ ἐκείνων	οἳ	μὲν, ἐν τοῖς ἐλάττοσι καὶ
[2, 17]	ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων, ὅσον	οἳ	μὲν ὑπὲρ τῆς Ἑλλήνων σωτηρίας.
[2, 7]	τοὺς πρὸ τῶν Δεκελεικῶν γενομένους,	οἳ	μικροῦ ἐδέησαν ἀπολέσαι τὴν πόλιν,
[2, 9]	ἀνθρώποις, πολλῷ κρεῖττον ἁπάντων φιλοσόφων,	οἳ	τέλος ποιοῦνται τοῦ βίου τὴν
[2, 7]	τοῖς μὴ ταῦτα ὑπειληφόσιν ἐπιτιμῶν,	οἳ	τὴν μὲν ἀδικίαν κερδαλέαν ἡγοῦντο,
[2, 17]	τὴν αὐτὴν τιμὴν ἐκείνοις ἕξομεν,	οἳ	τοσοῦτον ἀπολελείμμεθα καὶ τοῖς ἔργοις
[2, 17]	μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶς νομίσειεν,	οἳ	φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ τοῖς τῶν
[2, 5]	περὶ τῶν ἡττόνων ἀξιοῦντες γινώσκειν,	οἷα	περὶ σφῶν αὐτῶν τοὺς κρείττους
[2, 7]	ἔχουσιν ὠφέλιμον. Τούτων γὰρ οὐκ	οἶδ´	εἴ τις ἂν ἢ βελτίους,
[2, 12]	θεατρικὰ καὶ μειρακιώδη ταῦτα οὐκ	οἶδα	ἥντινα δύναιτο ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν·
[2, 16]	τὸ βέλτιον ἐπιδώσειν. Ἐγὼ δ´	οἶδα	μέν ὅτι πρόσαντές ἐστιν ἐναντιοῦσθαι
[2, 12]	ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον δὲ	οἶδα	ὅτι καὶ βλάβης ἂν αἴτια
[2, 19]	μοι τοσούτων κακῶν προσπεπτωκότων, τίνα	οἴεσθέ	με γνώμην ἔχειν, ᾧ γε
[2, 9]	ἡ Σπάρτη τῶν ἄλλων πόλεων.	Οἴεται	δὲ δεῖν οὐ τοὺς κακῶς
[2, 7]	τε τὴν τῶν Ἑλλήνων εὔνοιαν	οἰκείαν	ποιεῖν τῇ πόλει, μεγίστην ἡγουμένους
[2, 3]	ἡρωϊκῆς μᾶλλον ἢ ἀνθρωπίνης φύσεως	οἰκεῖον.	Δοκεῖ δή μοι μὴ ἄπο
[2, 2]	ποιητικοῦ μέτρου· ἀναγνώσεώς τε μᾶλλον	οἰκειότερός	ἐστιν ἢ χρήσεως. Τοιγάρτοι τὰς
[2, 6]	παρὰ τοῖς πλήθεσιν εὐνοίας, τοὺς	οἰκείους	ἑκάστου κληρονομεῖν. Πολλὴ γὰρ ἀνάγκη
[2, 14]	ἐπιτίθησιν· Ἀλλὰ ἐκήδοντο μὲν ὡς	οἰκείων,	ἀπείχοντο δὲ ὥσπερ χρὴ τῶν
[2, 14]	Ἐκήδοντο τὸ Ἀπείχοντο, τῷ δὲ	Οἰκείων,	τὸ Μηδὲν προσηκόντων. Καὶ οὔπω
[2, 19]	τὰς ἐμαυτοῦ συμφοράς. Οὕτω γὰρ	οἰκείως	πρὸς αὐτὸν διεκείμην, ὥστε μὴ
[2, 19]	τὸν Πόντον ἅπαντες ἴσασιν οὕτως	οἰκείως	πρὸς Σάτυρον διακείμενον, ὥστε πολλῆς
[2, 1]	ὑπελάμβανε τάς τε πόλεις ἄμεινον	οἰκήσεσθαι,	καὶ τοὺς ἰδιώτας ἐπίδοσιν ἕξειν
[2, 4]	ἄλλα ὅσα περὶ τὴν πραγματικὴν	οἰκονομίαν	ἔστιν ἀγαθὰ, πολλῷ μείζονά ἐστι
[2, 5]	κοινὴν δὲ πατρίδα τὴν Ἑλλάδα	οἰκοῦντες.	~Τίς δ´ οὐκ ἂν ἀγαπήσειε
[2, 16]	ὅτι συνειδότες πολλοὺς καὶ μεγάλους	οἴκους	ὑπὸ τῶν κολακευόντων ἀναστάτους γεγενημένους,
[2, 4]	ἀλλὰ καὶ τὰ ἤθη σπουδαίους,	οἴκῳ	τε καὶ πόλει καὶ ὅλῃ
[2, 14]	ἧττόν εἰσι μειρακιώδεις, ὡς ἂν	οἶμαι,	τελείαν ἀπειληφότες τὴν φρόνησιν παρὰ
[2, 8]	τοιούτους ἔσεσθαι τοὺς ἄλλους ὑπολαμβάνοντας	οἷοί	περ ἂν ὦσιν οἱ τὴν
[2, 14]	ὑβρίζοντες τοὺς Ἕλληνας· καὶ στρατηγεῖν	οἰόμενοι	δεῖν αὐτῶν, ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν
[2, 5]	ἔκρινον, ἀλλὰ πρὸς εὐδοξίαν· μέγαν	οἰόμενοι	τοῖς παισὶ καταλείψειν πλοῦτον, καὶ
[2, 8]	καὶ τὴν μὲν πατρίδα δεῖν	οἰομένους	ἐν ἐξουσίᾳ διάγειν μεγάλῃ, τοῖς
[2, 20]	ποιητικώτερα μᾶλλόν ἐστιν ἢ ἀληθινώτερα.	Οἷον	ὅταν φῇ· Ἡγούμην δέ, εἰ
[2, 1]	φωνῆς μέγεθος, ὧν χωρὶς οὐχ	οἷόν	τε ἦν ἐν ὄχλῳ λέγειν,
[2, 16]	οὐδέτερον τυγχάνετε ποιοῦντες, ἀλλ´ ὡς	οἷόν	τε ταραχωδέστατα διάκεισθε· συνεληλύθατε γὰρ
[2, 16]	ποιεῖσθαι, καὶ βοηθεῖν, καὶ πολεμεῖν	οἷς	ἂν τύχωμεν, ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίᾳ
[2, 6]	αὐτῷ τὸν Μακεδόνα γέγραπται; ἐν	οἷς	ἀξιοῖ στρατηγὸν ἄνδρα καὶ τηλικαύτης
[2, 6]	ὅτι τῶν μὲν ἄλλων, ἐφ´	οἷς	εἰσιν οἱ πολλοὶ, τοῦ τε
[2, 9]	τοὺς κακῶς πράττοντας εἰρήνης ἐπιθυμεῖν,	οἷς	ἐκ τῆς καινουργίας ἐπὶ τὸ
[2, 14]	τῷ δὲ Ἰδίων τὸ Ἀλλοτρίων.	Οἷς	ἐπιτίθησιν· Ἀλλὰ ἐκήδοντο μὲν ὡς
[2, 9]	συμμάχων, καὶ παρὰ πάντων ἀνθρώπων,	οἷς	ἐπίφθονος ἡ Θηβαίων δύναμις αὐξομένη·
[2, 16]	τοὺς συναγορεύοντας ταῖς ἐπιθυμίαις ὑμῶν·	οἷς	καὶ δικαίως ἄν τις ἐπιτιμήσειεν,
[2, 17]	κυρίους ἁπάντων τῶν κοινῶν καθίσταμεν,	οἷς	οὐδεὶς οὐδὲν ἂν τῶν ἰδίων
[2, 9]	χρηστῇ, καὶ πολέμων ἐμπειρίαις· ἐν	οἷς	προεῖχεν ἡ Σπάρτη τῶν ἄλλων
[2, 5]	τὴν πόλιν ἀγαθὰ ποιήσουσιν, οὐχ	οἵτινες	τοὺς ἑτέρους ἀπολέσαντες, τῶν λοιπῶν
[2, 7]	ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τὰς πόλεις	ὅλας,	τοῦ Περὶ τῆς εἰρήνης λόγου;
[2, 4]	οἴκῳ τε καὶ πόλει καὶ	ὅλῃ	τῇ Ἑλλάδι χρησίμους. Κράτιστα γὰρ
[2, 4]	τι τῆς πολιτικῆς δυνάμεως, ἀλλ´	ὅλην	αὐτὴν κτήσασθαι, τοῦτον ἔχειν τὸν
[2, 17]	ἧττον ἢ περὶ τὴν σωτηρίαν	ὅλης	τῆς πόλεως, καὶ τὴν δημοκρατίαν
[2, 1]	τὸν βίον ἐπὶ Χαιρωνίδου ἄρχοντος,	ὀλίγαις	ἡμέραις ὕστερον τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ
[2, 17]	τῆς εἰρήνης ἐπιθυμοῦντας, ὡς πρὸς	ὀλιγαρχικοὺς	ὄντας, δυσκόλως ἔχομεν· τοὺς δὲ
[2, 20]	Καὶ πρὸς τούτοις, ἃ μετ´	ὀλίγον	ἐπιτίθησιν· Ὥστε πίστεις τε μεγίστας
[2, 2]	(Κατὰ δὲ τὴν τροπικὴν φράσιν,	ὀλίγον	τι διαλλάττει τῆς Λυσίου) καὶ
[2, 17]	Ἑλλήνων σωτηρίας. Καὶ ἑξῆς Οὕτως	ὀλίγου	αὐτῶν φροντίζομεν· Ἓν γὰρ ἀκούσαντες
[2, 14]	τὰ καθ´ ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν;	ὀλίγου	γὰρ ἅπας ὁ λόγος ὑπὸ
[2, 15]	ἰδέας τῶν λόγων, ἀμήχανον ἐν	ὀλίγῳ	δηλῶσαι· ἀρκεῖ τε μία τε
[2, 14]	πάρισον· καὶ τὸ Πολλῶν καὶ	Ὀλίγων	καὶ Κοινῶν καὶ Ἰδίων, ἀντίθετα.
[2, 14]	οὐδὲν δεήσει πολλῶν γραμμάτων, ἀλλ´	ὀλίγων	συνθημάτων, καὶ περὶ τῶν κοινῶν
[2, 13]	τὰ καθ´ ἕκαστα ἐξεργαζόμενον, τοῖς	ὅλοις	ἀπρεπῆ παντελῶς φαίνεσθαι, διὰ τὸ
[2, 1]	ἐπὶ τῆς ὀγδοηκοστῆς καὶ ἕκτης	Ὀλυμπιάδος	ἄρχοντος Ἀθήνησι Λυσιμάχου, πέμπτῳ πρότερον
[2, 20]	τούτων μάρτυρες. ~Ταῦθ´ ὅτι μὲν	ὅλῳ	τῷ γένει διαφέρει τῶν ἐπιδεικτικῶν
[2, 7]	πλοῦτον, οὔτε πρὸς δόξαν, οὔθ´	ὅλως	πρὸς εὐδαιμονίαν οὐθὲν ἂν συμβάλοιτο
[2, 4]	ἐξεργασία, καὶ τὸ διαλαμβάνεσθαι τὴν	ὁμοείδειαν	ἰδίαις μεταβολαῖς, καὶ ξένοις ἐπεισοδίοις,
[2, 4]	πραγματικῷ τόπῳ θεωρήματα, τὰ μὲν,	ὅμοια	τοῖς Λυσίου· τὰ δὲ, κρείττονα.
[2, 11]	τότε συνήθους· καὶ ταύτην ἑώρων	ὁμοίαν	παρ´ ἀμφοτέροις. Μετὰ ταῦτα ἐπελογιζόμην
[2, 12]	διαλέκτῳ πολιτικῇ καὶ ἐναγωνίῳ, τὸ	ὁμοιότατον	τῷ κατὰ φύσιν· βούλεται δὲ
[2, 16]	τέχνην, ἐπὶ τῶν κοινῶν οὐχ	ὁμοίως	διάκεισθε πρὸς αὐτούς, ἀλλὰ κατηγοροῦντες
[2, 16]	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι προσῆκον ὑμᾶς	ὁμοίως	τῶν κοινῶν ὥσπερ τῶν ἰδίων
[2, 20]	οὐθείς ἐστιν ὃς οὐκ ἂν	ὁμολογήσειεν·	οὐ μέντοι παντάπασί γε τὴν
[2, 19]	τε φανερὸν ἀπαιτούμενον καὶ ἑτέροις	ὁμολογοῦντα	ὀφείλειν· καὶ πρὸς τούτοις, ὦ
[2, 19]	πάντων ἐνδεὴς γενήσεσθαι· εἰ δ´	ὁμολογῶν	εἶναι, ἐπιστείλαντος Σατύρου, μὴ παραδοίην,
[2, 14]	κοινῶν καὶ περὶ τῶν ἰδίων	ὁμονοήσουσιν.	Οὐκοῦν τὸ Γραμμάτων καὶ Συνθημάτων
[2, 10]	γραφέντας, ὧν οἳ μὲν εἰς	ὁμόνοιαν	καὶ σωφροσύνην τὰ πλήθη παρακαλοῦσιν,
[2, 9]	θάλατταν. Οὐδεμίαν γὰρ ἀξιώσειν δύναμιν	ὁμόσε	χωρεῖν ἀνδράσι κρατίστοις μὲν τὰ
[2, 19]	διὰ τὴν τέχνην δοκοῦσιν εἶναι.	Ὅμως	δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων, ἡγοῦμαι
[2, 16]	κακόν τι τὴν πόλιν ἐργαζομένους.	Ὅμως	δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων, οὐκ
[2, 19]	ἀντεγκαλεῖν αὐτῷ, καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον	ὃν	αὐτοὶ ἠφανίσαμεν. Καὶ ταῦτα λέγων
[2, 18]	ἐγχωρεῖ πλείοσι· τῷ Τραπεζιτικῷ λεγομένῳ,	ὃν	ἔγραψε ξένῳ τινὶ τῶν μαθητῶν
[2, 15]	μὲν τὸν συμμαχικὸν κληθέντα πόλεμον,	ὃν	ἐπολέμουν πρὸς αὐτοὺς Χῖοί τε
[2, 19]	δικασταί, πατὴρ μέν ἐστι Σινωπεύς·	ὃν	οἱ πλέοντες εἰς τὸν Πόντον
[2, 1]	ἱστοροῦσι, καὶ Θηραμένους τοῦ ῥήτορος,	ὃν	οἱ τριάκοντα ἀπέκτειναν, δημοτικὸν εἶναι
[2, 1]	τοῦ Συρακουσίου, τῶν τότε μέγιστον	ὄνομα	ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἐχόντων ἐπὶ
[2, 2]	Λυσίου, καὶ οὐδὲν εἰκῇ τιθεῖσα	ὄνομα.	Τήν τε διάλεκτον ἀκριβοῦσα ἐν
[2, 14]	ἀλλὰ καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς	ὀνόμασι·	τῷ μὲν Πλείστων, τὸ Μεγίστων·
[2, 11]	κυρίοις καὶ συνήθεσι καὶ κοινοῖς	ὀνόμασιν	ἀμφότεροι κέχρηνται· ἡ δὲ Ἰσοκράτους
[2, 3]	γὰρ συντίθησί ποτε ἀφελῶς τὰ	ὀνόματα,	καὶ λύει τὴν περίοδον εὐγενῶς,
[2, 14]	κῶλον ἴσον, ἀλλὰ καὶ τὰ	ὀνόματα	τοῖς ὀνόμασι· τῷ μὲν Πλείστων,
[2, 3]	λέξει, τῆς τε ἐκλογῆς τῶν	ὀνομάτων,	καὶ τῆς ἐκ τούτων ἁρμονίας,
[2, 11]	ἀπολείπεσθαι. Ἐν τῇ συνθέσει τῶν	ὀνομάτων	Λυσίαν μὲν ἀφελέστερον ἔκρινον, Ἰσοκράτην
[2, 2]	αὕτη πέφευγεν ἀπηρχαιωμένων καὶ σημειωδῶν	ὀνομάτων	τὴν ἀπειροκαλίαν. (Κατὰ δὲ τὴν
[2, 3]	πάνυ, καὶ τὰ κράτιστα τῶν	ὀνομάτων	τίθησιν· ἁρμόττει δὲ αὐτὰ περιέργως,
[2, 18]	ἐν δὲ τῇ συνθέσει τῶν	ὀνομάτων	τὸ λεῖον ἐκεῖνο καὶ εὐπρεπὲς
[2, 14]	τῷ κώλῳ πάρισον· καὶ τῶν	ὀνομάτων	τῷ μὲν Ἀπέλαυον, τὸ Ἠμέλουν
[2, 17]	εἰρήνης ἐπιθυμοῦντας, ὡς πρὸς ὀλιγαρχικοὺς	ὄντας,	δυσκόλως ἔχομεν· τοὺς δὲ τὸν
[2, 17]	Ἐμπειρότατοι δὲ λόγων καὶ πραγμάτων	ὄντες,	οὕτως ἀλογίστως ἔχομεν, ὥστε περὶ
[2, 9]	λόγον συνετάξατο Ἀρχιδάμῳ, νέῳ μὲν	ὄντι	καὶ οὔπω βασιλεύοντι, ἐλπίδας δὲ
[2, 1]	τὸν ἑαυτοῦ βίον, ἀδήλου ἔτι	ὄντος	πῶς χρήσεται τῇ τύχῃ Φίλιππος
[2, 8]	υἱῶν ἀνδρῶν γενομένων ἢ παίδων	ὄντων	ἐποιοῦντο· ἐνθυμουμένους ὡς οὐκ ἐξ
[2, 20]	κείμενα καὶ τῶν κώλων τριῶν	ὄντων,	τὸ μῆκος ἴσον ὑπάρχον, τεκμήρια
[2, 3]	ταῖς ἀκοαῖς. ~Καθόλου δὲ τριῶν	ὄντων,	ὥς φησι Θεόφραστος, ἐξ ὧν
[2, 5]	μᾶλλον ἢ τῷ βιάζεσθαι τοῖς	ὅπλοις	κατεῖχον· πιστοτέροις χρώμενοι τοῖς λόγοις
[2, 19]	Πασίωνος. Ἐξ ἀρχῆς δὲ ὑμῖν	ὅπως	ἂν δύνωμαι, διηγήσομαι τὰ πεπραγμένα.
[2, 16]	πάθοιτε τοιοῦτον. Οὐ γὰρ ἔστιν	ὅπως	ἂν μεταπεῖσαι δυνηθεῖεν {ὑμᾶς, μὴ
[2, 16]	μέλλοντα τῇ πόλει συνοίσειν, ἀλλ´	ὅπως	ἀρέσκοντας ὑμῖν λόγους ἐροῦσιν· ἐφ´
[2, 5]	ἀκλεῆ βίον· ἐσκόπουν δὲ οὐχ	ὅπως	οἱ νόμοι καλῶς καὶ ἀκριβῶς
[2, 8]	τῆς ἀκριβοῦς νομοθεσίας, σκοποῦντας οὐχ	ὅπως	ταῖς τιμωρίαις τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀνείρξουσιν,
[2, 9]	τὸ ζῆν διακειμένοις, δικαίαν δὲ	ὀργὴν	καὶ πρόφασιν εὐπρεπῆ τῆς ἀνάγκης
[2, 16]	ἐθέλουσιν, ἀλλ´ ἀεὶ τοῦ πλείονος	ὀρεγόμενοι,	περὶ τῶν ὑπαρχόντων κινδυνεύουσι. Διόπερ
[2, 16]	καὶ περὶ ὧν ἀνάγκη τοὺς	ὀρθῶς	βουλευσαμένους, ἄμεινον τῶν ἄλλων πράττειν.
[2, 16]	ἂν μὴ περὶ τῶν τούτων	ὀρθῶς	λοιπὸν βουλευσώμεθα. Φημὶ δ´ οὖν
[2, 5]	τοῖς λόγοις ἢ νῦν τοῖς	ὅρκοις,	καὶ ταῖς συνθήκαις ἀξιοῦντες μᾶλλον
[2, 14]	τοῖς λόγοις, ἢ νῦν τοῖς	ὅρκοις	χρώμενοι· ταῖς δὲ συνθήκαις ὥσπερ
[2, 9]	οὖσιν, ἀλλὰ δούλοις καὶ εἵλωσιν	ὁρμητήριον	καὶ καταφυγὴν παρέξουσι τὴν πόλιν.
[2, 16]	ὑπὲρ ὧν συνεληλύθαμεν, τηλικοῦτόν ἐστιν.	Ὁρῶ	δὲ ὑμᾶς οὐκ ἐξ ἴσου
[2, 9]	ἐπιτιθέντων αὐτῇ Βοιωτῶν τὴν ἀνάγκην.	Ὁρῶν	οὖν αὐτὴν ἀνάξια πράττειν μέλλουσαν
[2, 9]	τῷ πρὸς Λακεδαιμονίους γραφέντι λόγῳ	ὃς	ἐπιγράφεται μὲν Ἀρχίδαμος, ὑπόθεσιν δὲ
[2, 8]	θαυμάσειε τὴν ἐπιβολὴν τοῦ ῥήτορος;	ὃς	ἐτόλμησε διαλεχθῆναι περὶ πολιτείας Ἀθηναίοις,
[2, 18]	ἀληθείας βεβαιωτὴν τὸν Ἀθηναῖον Κηφισόδωρον,	ὃς	καὶ συνεβίωσεν Ἰσοκράτει, καὶ γνησιώτατος
[2, 20]	χαρακτῆρα τῆς λέξεως, οὐθείς ἐστιν	ὃς	οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν· οὐ μέντοι
[2, 19]	τῶν ἐμαυτοῦ, ἀφανίζει τὸν παῖδα	ὃς	συνῄδει περὶ τῶν χρημάτων. Ἐπειδὴ
[2, 9]	καὶ ἄλλα πρὸς τούτοις διεξελθών	ὅσα	καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ τοῖς
[2, 4]	ξένοις ἐπεισοδίοις, τά τε ἄλλα	ὅσα	περὶ τὴν πραγματικὴν οἰκονομίαν ἔστιν
[2, 7]	οὐθὲν ἂν συμβάλοιτο τηλικαύτην δύναμιν,	ὅσην	ἀρετὴ καὶ τὰ μέρη ταύτης·
[2, 16]	πόλεως ἁμαρτήματα, τοσαύτην ἔχετε χάριν,	ὅσην	οὐδὲ τοῖς εὖ ποιοῦσι· πρὸς
[2, 9]	τοὺς πολέμους λαμπρὰ ἔργα, καὶ	ὅσης	αἰσχύνης ἄξια δράσουσι, καὶ ὡς
[2, 6]	προαίρεσιν, καὶ τῶν ἄλλων ἡγεμόνων,	ὅσοι	μετὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τοὺς
[2, 12]	καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ῥητόρων,	ὅσοι	φιλοσόφως τοῦ μαθήματος τούτου προέστησαν.
[2, 17]	κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον γενομένων,	ὅσον	οἳ μὲν ὑπὲρ τῆς Ἑλλήνων
[2, 1]	τὰς ἀποικίας τῶν λόγων, πλοῦτον	ὅσον	οὐδεὶς τῶν ἀπὸ φιλοσοφίας χρηματισαμένων
[2, 3]	λείπεται κατὰ ταύτην τὴν ἀρετήν,	ὅσον	τῶν φύσει καλῶν σωμάτων τὰ
[2, 9]	φίλια· αὐτοὺς δὲ καταλαβομένους τόπον	ὅστις	ἂν ὀχυρώτατος ᾖ, καὶ πρὸς
[2, 17]	χρώμεθα συμβούλοις, ὧν οὐκ ἔστιν	ὅστις	οὐκ ἂν καταφρονήσειε· καὶ τοὺς
[2, 16]	τοὺς ἄμεινον φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν,	ὅταν	δ´ ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐκκλησιάζητε,
[2, 16]	γνώμην ἔχετε περὶ αὐτῶν· ἀλλ´	ὅταν	μὲν ὑπὲρ τῶν ἰδίων βουλεύησθε,
[2, 20]	μᾶλλόν ἐστιν ἢ ἀληθινώτερα. Οἷον	ὅταν	φῇ· Ἡγούμην δέ, εἰ μὲν
[2, 9]	τε αὐτὴν τῶν Κρεσφόντου παίδων,	ὅτε	ἐξέπεσον ἐκ τῆς ἀρχῆς, καὶ
[2, 19]	ὑπαρχόντων, ἡγοῦμαι φανερὸν πᾶσι ποιήσειν	ὅτι	ἀποστεροῦμαι τοσούτων χρημάτων ὑπὸ Πασίωνος.
[2, 18]	δ´ ἀγνοεῖν μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´	ὅτι	Ἀφαρεὺς ὁ πρόγονός τε καὶ
[2, 18]	ὑπόθεσιν εἰς δικαστήριον γεγράφθαι, μήθ´	ὅτι	δέσμας πάνυ πολλὰς δικανικῶν λόγων
[2, 16]	τῶν νεωτέρων, εἰ μηδενὸς ἀκηκόασιν,	ὅτι	διὰ μὲν τοὺς παραινοῦντας ἀντέχεσθαι
[2, 12]	παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον δὲ οἶδα	ὅτι	καὶ βλάβης ἂν αἴτια γένοιτο.
[2, 16]	συμβεβουλευκότων, ἀλλὰ τῶν θεῶν ἀκηκοότες	ὅτι	κατορθώσομεν ἅπαντα, καὶ ῥᾳδίως κρατήσομεν
[2, 16]	ἐρρύηκεν· ἅπασι γὰρ ἦν φανερόν,	ὅτι	μᾶλλον ἡσθήσεσθε τοῖς παρακαλοῦσιν ὑμᾶς
[2, 20]	μοι ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Ταῦθ´	ὅτι	μὲν ὅλῳ τῷ γένει διαφέρει
[2, 19]	ἄνδρες δικασταί, ἀφικνοῦνταί μοι ἀπαγγέλλοντες	ὅτι	ὁ πατὴρ ἀφεῖται, καὶ Σατύρῳ
[2, 9]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπιλογισάμενος, καὶ	ὅτι	πάντοθεν αὐτοῖς ἐπικουρία τις ἔσται
[2, 17]	Τούτου δὲ ἕνεκα ταῦτα προεῖπον,	ὅτι	περὶ τῶν λοιπῶν οὐδὲν ὑποστειλάμενος,
[2, 9]	μηδ´ ἀπογιγνώσκειν τὰς μεταβολάς· ἐνθυμουμένους	ὅτι	πολλοὶ μὲν ἤδη μείζω δύναμιν
[2, 2]	οὐχ ὑπομένουσι. Τούτου δὲ αἴτιον,	ὅτι	πολὺ τὸ παθητικὸν ἐν ἐκείνοις
[2, 16]	ἐπιδώσειν. Ἐγὼ δ´ οἶδα μέν	ὅτι	πρόσαντές ἐστιν ἐναντιοῦσθαι ταῖς ὑμετέραις
[2, 16]	κινδυνεύοντες. Τούτων δ´ αἴτιόν ἐστιν,	ὅτι	προσῆκον ὑμᾶς ὁμοίως τῶν κοινῶν
[2, 16]	καὶ δικαίως ἄν τις ἐπιτιμήσειεν,	ὅτι	συνειδότες πολλοὺς καὶ μεγάλους οἴκους
[2, 9]	θαρρεῖν περὶ τῶν μελλόντων· ἐπισταμένους	ὅτι	τὰς τοιαύτας συμφορὰς αἱ πόλεις
[2, 6]	δὲ αὐτὰς μετ´ ἀρετῆς, ἐνθυμουμένους	ὅτι	τὸ μὲν σῶμα θνητὸν ἔχομεν,
[2, 14]	τῇ μετ´ αὐτὴν περιόδῳ τίθησιν·	Ὅτι	τοῖς ἀγαθοῖς τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν
[2, 11]	παρ´ ἀμφοτέροις. Μετὰ ταῦτα ἐπελογιζόμην	ὅτι	τοῖς κυρίοις καὶ συνήθεσι καὶ
[2, 16]	ὃ καὶ πάντων ἐστὶ δεινότατον,	ὅτι	τοῖς μὲν ἐκφέρουσιν εἰς τοὺς
[2, 16]	νοῦν ἢ τοῖς χαριζομένοις, εἰδότας	ὅτι	τῶν ἐνθάδε παριόντων οἱ μὲν
[2, 6]	ὑπαρχούσης ἀεὶ κτωμένους ἐπαινοῦμεν· καὶ	ὅτι	τῶν μὲν ἄλλων, ἐφ´ οἷς
[2, 19]	δὲ ταῦτα Πασίων, καὶ εἰδὼς	ὅτι	φανερῶς ἤδη πράξω περὶ τῶν
[2, 14]	εὖ προσαγόμενοι τὰς πόλεις, ἀλλ´	οὐ	βίᾳ καταστρεφόμενοι· πιστοτέροις μὲν τοῖς
[2, 3]	διώκειν ἐκ παντὸς τὴν εὐρυθμίαν.	Οὐ	γὰρ ἅπαντα δέχεται οὔτε μῆκος
[2, 18]	χρῶμαι παραδείγματι ἐξ αὐτῶν ἑνί·	οὐ	γὰρ ἐγχωρεῖ πλείοσι· τῷ Τραπεζιτικῷ
[2, 16]	συμβουλευόντων, οὐδὲν ἂν πάθοιτε τοιοῦτον.	Οὐ	γὰρ ἔστιν ὅπως ἂν μεταπεῖσαι
[2, 19]	μέγας ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί.	Οὐ	γὰρ μόνον περὶ πολλῶν χρημάτων
[2, 16]	σαφῶς εἰδότες ὃ πρακτέον ἐστὶν,	οὐ	θέλετε ἀκούειν, πλὴν τῶν πρὸς
[2, 9]	τῆς ἀνάγκης ἔχουσι. Ταῦτα γὰρ	οὐ	Λακεδαιμονίοις συμβουλεύειν φαίην ἂν αὐτὸν
[2, 4]	ἐποιεῖτο τὰς διατριβάς· ἐξ ὧν	οὐ	λέγειν δεινοὺς μόνον ἀπεργάσαιτ´ ἂν
[2, 20]	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν·	οὐ	μέντοι παντάπασί γε τὴν Ἰσοκράτειον
[2, 18]	ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς εἰς δικαστήρια,	οὐ	μέντοι πολλούς· καὶ χρῶμαι παραδείγματι
[2, 9]	τοῦ χρόνου. Διδάσκει δέ ὡς	οὐ	Μεσσηνίοις τοῖς οὐκέτ´ οὖσιν, ἀλλὰ
[2, 16]	περὶ ὧν αὐτοὶ μέλλουσι συμβουλεύειν.	Οὐ	μὴν ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ
[2, 18]	ἢ ἐν τοῖς ἄλλοις λόγοις,	οὐ	μὴν ἀλλὰ ἔχων γε. μηθεὶς
[2, 15]	ἐπιθυμοῦντας ἀρχῆς· διδάσκων ὡς ἔστιν	οὐ	μόνον κρείττων ἡ δικαιοσύνη τῆς
[2, 14]	ἐπαίνων ἀξίους ἡγοῦμαι. Ἐνταῦθα γὰρ	οὐ	μόνον τῷ κώλῳ τὸ κῶλον
[2, 13]	μετὰ τῆς ἁρμοττούσης ὑποκρίσεως εἰπεῖν,	οὐ	παντελῶς. Τὸ γὰρ μέγιστον καὶ
[2, 1]	τὸ γράφειν ἃ διανοηθείη κατέφυγεν·	οὐ	περὶ μικρῶν τὴν προαίρεσιν ποιούμενος,
[2, 2]	νοήματα πειρᾶται ῥυθμοειδεῖ πάνυ καὶ	οὐ	πολὺ ἀπέχοντι τοῦ ποιητικοῦ μέτρου·
[2, 17]	ἀναβῆναι, κατηγοροῦμεν, ταῦτα συνελθόντες χειροτονοῦμεν·	οὐ	πολὺν δὲ χρόνον διαλιπόντες, τοῖς
[2, 5]	τῶν ἀδυνάτων· καὶ τὴν εὐδαιμονίαν	οὐ	πρὸς ἀργύριον ἔκρινον, ἀλλὰ πρὸς
[2, 19]	τὸν πολέμαρχον, ἐγγυητὰς αἰτῶν, καὶ	οὐ	πρότερον ἀφῆκεν, ἕως αὐτῷ κατέστησα
[2, 16]	τοὺς ῥήτορας μελετᾶν καὶ φιλοσοφεῖν	οὐ	τὰ μέλλοντα τῇ πόλει συνοίσειν,
[2, 5]	Ἑλλάδα ἐλευθερώσαντες ἀπὸ τῶν βαρβάρων,	οὐ	τὰ πολέμια δεινοὶ μόνον ἦσαν,
[2, 17]	τῶν αὐτῶν τῆς αὐτῆς ἡμέρας	οὐ	ταὐτὰ γινώσκομεν, ἀλλ´ ὧν πρὶν
[2, 12]	τοῖς νοήμασιν ἕπεσθαι τὴν λέξιν,	οὐ	τῇ λέξει τὰ νοήματα. Συμβούλῳ
[2, 8]	λύειν· δημοκρατίαν δὲ αὐτοὺς νομίζειν	οὐ	τὴν ἀκολασίαν, ἀλλὰ τὴν σωφροσύνην·
[2, 16]	κοινῶν ὥσπερ τῶν ἰδίων σπουδάζειν,	οὐ	τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχετε περὶ
[2, 13]	παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις κατατριβόμενον. Καὶ	οὐ	τὸ γένος μέμφομαι τῶν σχημάτων.
[2, 9]	ἄλλων πόλεων. Οἴεται δὲ δεῖν	οὐ	τοὺς κακῶς πράττοντας εἰρήνης ἐπιθυμεῖν,
[2, 16]	ὡρμῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον, ὥσπερ	οὐ	τῶν τυχόντων συμβεβουλευκότων, ἀλλὰ τῶν
[2, 16]	ἀποσταίην ὧν διενοήθην. Παρελήλυθα γὰρ	οὐ	χαριούμενος ὑμῖν, οὐδὲ χειροτονίαν μνηστεύσων,
[2, 7]	ὡς οὐχ αἱ πολλαὶ τριήρεις,	οὐδ´	οἱ μετὰ βίας ἀρχόμενοι Ἕλληνες
[2, 14]	Αἰτίους τὸ Ἀξίους. Καὶ αὖθις·	Οὐδὲ	ἀπέλαυον μὲν ὡς ἰδίων, ἠμέλουν
[2, 2]	ἐστι μᾶλλον καὶ κεχυμένη πλουσίως.	Οὐδὲ	δὴ σύντομος οὕτως, ἀλλὰ καὶ
[2, 14]	τόλμας τὰς αὑτῶν ἤσκουν Καὶ	οὐδὲ	μικρὸν διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοις· Ἀλλὰ
[2, 16]	εἶναι πλεονεξίας ἀπλήστως ἔχομεν, ὥστ´	οὐδὲ	οἱ κεκτημένοι τοὺς μεγίστους πλούτους,
[2, 1]	περὶ μικρῶν τὴν προαίρεσιν ποιούμενος,	οὐδὲ	περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων, οὐδὲ
[2, 14]	μεγάλην δόξαν καταλείψειν. Τῷ δὲ·	Οὐδὲ	τὰς θρασύτητας τὰς ἀλλήλων ἐζήλουν
[2, 14]	ἀλλήλων ἐζήλουν τὸ συναπτόμενον αὐτῷ·	Οὐδὲ	τὰς τόλμας τὰς αὑτῶν ἤσκουν
[2, 2]	τοῦτο πάσχει, μετὰ μικρὸν ἐρῶ.	Οὐδὲ	τὴν σύνθεσιν ἐπιδείκνυται τὴν φυσικὴν
[2, 16]	προσέχοντας τὸν νοῦν, τῶν δὲ	οὐδὲ	τῆς φωνῆς ἀνεχομένους. Καὶ θαυμαστὸν
[2, 16]	ἁμαρτήματα, τοσαύτην ἔχετε χάριν, ὅσην	οὐδὲ	τοῖς εὖ ποιοῦσι· πρὸς δὲ
[2, 1]	οὐδὲ περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων,	οὐδὲ	ὑπὲρ ὧν ἄλλοι τινὲς τῶν
[2, 16]	Παρελήλυθα γὰρ οὐ χαριούμενος ὑμῖν,	οὐδὲ	χειροτονίαν μνηστεύσων, ἀλλ´ ἀποφανούμενος ἃ
[2, 17]	ἁπάντων τῶν κοινῶν καθίσταμεν, οἷς	οὐδεὶς	οὐδὲν ἂν τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε.
[2, 1]	ἀποικίας τῶν λόγων, πλοῦτον ὅσον	οὐδεὶς	τῶν ἀπὸ φιλοσοφίας χρηματισαμένων περιποιησάμενος,
[2, 9]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν.	Οὐδεμίαν	γὰρ ἀξιώσειν δύναμιν ὁμόσε χωρεῖν
[2, 11]	καθαρὰν ἑρμηνείαν, ἐν ᾗ διαλλαγὴν	οὐδεμίαν	εὕρισκον παρ´ οὐδετέρῳ. Ἔπειτα, τὴν
[2, 16]	μεγάλαις συμφοραῖς περιεπέσομεν. Ὧν ἡμεῖς	οὐδεμίαν	ποιούμεθα μνείαν, ἀλλ´ ἑτοίμως ἔχομεν
[2, 16]	τῶν μὴ πρὸς ἡδονὴν συμβουλευόντων,	οὐδὲν	ἂν πάθοιτε τοιοῦτον. Οὐ γὰρ
[2, 17]	τῶν κοινῶν καθίσταμεν, οἷς οὐδεὶς	οὐδὲν	ἂν τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε. ~Τοιοῦτος
[2, 20]	εἰ δὲ ἄλλοσέ ποι τραποίμην,	οὐδὲν	αὐτῷ μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων·
[2, 19]	εἰ δ´ ἄλλοσέ ποι τραποίμην,	οὐδὲν	αὐτῷ μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων·
[2, 16]	ἄλλων τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων.	Οὐδὲν	γὰρ ὄφελος ἔσται τῶν περὶ
[2, 17]	τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν,	οὐδὲν	δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοις πράττομεν,
[2, 14]	Ὅτι τοῖς ἀγαθοῖς τῶν ἀνθρώπων	οὐδὲν	δεήσει πολλῶν γραμμάτων, ἀλλ´ ὀλίγων
[2, 13]	παραπλήσια τούτοις εἴρηται, περὶ ὧν	οὐδὲν	δέομαι γράφειν. Ἐξ αὐτῆς γὰρ
[2, 2]	οὐχ ἧττον τῆς Λυσίου, καὶ	οὐδὲν	εἰκῇ τιθεῖσα ὄνομα. Τήν τε
[2, 14]	καὶ Ἰδίων, ἀντίθετα. Ἔπειθ´ ὥσπερ	οὐδὲν	εἰρηκὼς τοιοῦτον, ἀθρόαις ἐπικλύσει ταῖς
[2, 4]	πρᾶγμα, πολλὴ καὶ πυκνὴ καὶ	οὐδὲν	ἐκείνης λειπομένη· καὶ κρίσις ὡσαύτως
[2, 16]	τῆς φωνῆς ἀνεχομένους. Καὶ θαυμαστὸν	οὐδὲν	ποιεῖτε. Καὶ γὰρ τὸν ἄλλον
[2, 16]	πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες· οἳ δ´	οὐδὲν	τοιοῦτον ὑποτείνουσιν, ἀλλ´ ὡς ἡσυχίαν
[2, 17]	προεῖπον, ὅτι περὶ τῶν λοιπῶν	οὐδὲν	ὑποστειλάμενος, ἀλλὰ παντάπασιν ἀνειμένως μέλλω
[2, 3]	ἴσον. Ὥστε ἀνάγκη παραπληρώμασι λέξεων	οὐδὲν	ὠφελουσῶν χρῆσθαι, καὶ ἀπομηκύνειν πέρα
[2, 1]	δὲ τυχὼν εὐσχήμονος, καὶ παιδευθεὶς	οὐδενὸς	Ἀθηναίων χεῖρον, ἐπειδὴ τάχιστα ἀνὴρ
[2, 11]	Ἰσοκράτει. Τοῦ πιθανοῦ καὶ πρέποντος	οὐδέτερον	ἐδόκουν ἀπολείπεσθαι. Ἐν τῇ συνθέσει
[2, 16]	διανοεῖσθαι περὶ αὐτῶν. Ὧν ὑμεῖς	οὐδέτερον	τυγχάνετε ποιοῦντες, ἀλλ´ ὡς οἷόν
[2, 11]	ᾗ διαλλαγὴν οὐδεμίαν εὕρισκον παρ´	οὐδετέρῳ.	Ἔπειτα, τὴν ἀκρίβειαν τὴν διαλέκτου
[2, 7]	πρὸς πλοῦτον, οὔτε πρὸς δόξαν,	οὔθ´	ὅλως πρὸς εὐδαιμονίαν οὐθὲν ἂν
[2, 8]	πόλιν, ὑπὲρ ἧς τῶν δημαγωγῶν	οὐθεὶς	ἐπεχείρει λέγειν· θεωρῶν εἰς τοσαύτην
[2, 20]	κατὰ τὸν χαρακτῆρα τῆς λέξεως,	οὐθείς	ἐστιν ὃς οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν·
[2, 7]	δόξαν, οὔθ´ ὅλως πρὸς εὐδαιμονίαν	οὐθὲν	ἂν συμβάλοιτο τηλικαύτην δύναμιν, ὅσην
[2, 16]	τοὺς παραινοῦντας ἀντέχεσθαι τῆς εἰρήνης,	οὐθὲν	πώποτε κακὸν ἐπάθομεν· διὰ δὲ
[2, 8]	κελευόμενα ποιεῖν τίθεσθαι· ἐξουσίαν τε	οὐθενὶ	τῶν ἀκολάστων ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῖς
[2, 6]	τὴν Ἑλλάδα οἰκοῦντες. ~Τίς δ´	οὐκ	ἂν ἀγαπήσειε μέγεθος ἔχων ἀνὴρ
[2, 16]	Ὅμως δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων,	οὐκ	ἂν ἀποσταίην ὧν διενοήθην. Παρελήλυθα
[2, 8]	δὲ τὸν Ἀρεοπαγιτικὸν ἀναγνοὺς λόγον,	οὐκ	ἂν γένοιτο κοσμιώτερος; ἢ τίς
[2, 5]	ῥήτορος μιμεῖσθαι προαίρεσιν. ~Τίς γὰρ	οὐκ	ἂν γένοιτο φιλόπολίς τε καὶ
[2, 5]	τε καὶ φιλόδημος; ἢ τίς	οὐκ	ἂν ἐπιτηδεύσειε τὴν πολιτικὴν καλοκἀγαθίαν,
[2, 19]	ἀπορεῖν ἐν τῷ παρόντι, καὶ	οὐκ	ἂν ἔχειν ἀποδοῦναι. Ἐπειδὴ δ´
[2, 20]	μὲν ἐμὲ προσεποιεῖτο ἀπορεῖν καὶ	οὐκ	ἂν ἔχειν παρόμοιά τε καὶ
[2, 8]	ἂν γένοιτο κοσμιώτερος; ἢ τίς	οὐκ	ἂν θαυμάσειε τὴν ἐπιβολὴν τοῦ
[2, 17]	συμβούλοις, ὧν οὐκ ἔστιν ὅστις	οὐκ	ἂν καταφρονήσειε· καὶ τοὺς αὐτοὺς
[2, 17]	ἀλλ´ ἐξαίφνης ἐπιστὰς τοῖς γινομένοις,	οὐκ	ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶς
[2, 20]	τῆς λέξεως, οὐθείς ἐστιν ὃς	οὐκ	ἂν ὁμολογήσειεν· οὐ μέντοι παντάπασί
[2, 14]	εἴη, μέχρι δεῦρο, ἀνεκτός, ἀλλ´	οὐκ	ἀνήσει. Πάλιν γοῦν ἐν τῇ
[2, 12]	σχηματισμῶν τῆς λέξεως τὸ μειρακιῶδες,	οὐκ	ἐδοκίμαζον. Δουλεύει γὰρ ἡ διάνοια
[2, 13]	καὶ πολεμιώτατον ἐλέῳ. ~Οὗτος δὲ	οὐκ	ἐμὸς ὁ λόγος πρώτου μὰ
[2, 8]	τὴν σωφροσύνην· τὸ δὲ ἐλεύθερον,	οὐκ	ἐν τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων,
[2, 8]	παίδων ὄντων ἐποιοῦντο· ἐνθυμουμένους ὡς	οὐκ	ἐξ ἐκείνης τῆς παιδείας, ἀλλ´
[2, 16]	τηλικοῦτόν ἐστιν. Ὁρῶ δὲ ὑμᾶς	οὐκ	ἐξ ἴσου τῶν λεγόντων τὴν
[2, 16]	διανοίαις, καὶ διότι δημοκρατίας οὔσης	οὐκ	ἔστι παρρησία, πλὴν ἐνθάδε μὲν,
[2, 17]	εἶναι, τοιούτοις χρώμεθα συμβούλοις, ὧν	οὐκ	ἔστιν ὅστις οὐκ ἂν καταφρονήσειε·
[2, 2]	καὶ πιθανὴ. Καὶ στρογγύλη δὲ	οὐκ	ἔστιν, ὥσπερ ἐκείνη, καὶ συγκεκροτημένη,
[2, 3]	ἡδονῇ τῶν ἀκροωμένων Ἰσοκράτης· ἀλλ´	οὐκ	ἔχει τὴν αὐτὴν χάριν ἐκείνῳ.
[2, 16]	τῶν νηφόντων, καὶ τοὺς νοῦν	οὐκ	ἔχοντας τῶν εὖ φρονούντων, καὶ
[2, 7]	τοῖς ἔχουσιν ὠφέλιμον. Τούτων γὰρ	οὐκ	οἶδ´ εἴ τις ἂν ἢ
[2, 12]	καὶ θεατρικὰ καὶ μειρακιώδη ταῦτα	οὐκ	οἶδα ἥντινα δύναιτο ἂν παρασχεῖν
[2, 9]	δέ ὡς οὐ Μεσσηνίοις τοῖς	οὐκέτ´	οὖσιν, ἀλλὰ δούλοις καὶ εἵλωσιν
[2, 14]	καλῶς ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκειν.	Οὐκοῦν	καὶ δεύτερον τῷ μὲν Καλῶς,
[2, 14]	καὶ περὶ τῶν ἰδίων ὁμονοήσουσιν.	Οὐκοῦν	τὸ Γραμμάτων καὶ Συνθημάτων πάρισον·
[2, 19]	γενομένης, ὡς καὶ ὁ πατὴρ	οὑμὸς	ἐπιβουλεύοι τῇ ἀρχῇ, κἀγὼ τοῖς
[2, 14]	Ἐν τοῖς τοιούτοις· Πλείστων μὲν	οὖν	ἀγαθῶν αἰτίους, καὶ μεγίστων ἐπαίνων
[2, 9]	αὐτῇ Βοιωτῶν τὴν ἀνάγκην. Ὁρῶν	οὖν	αὐτὴν ἀνάξια πράττειν μέλλουσαν τῶν
[2, 20]	παρισώσεων καὶ παρομοιώσεων. Τό τε	οὖν	Ἐπιχειροίην, καὶ Τραποίμην, καὶ Εἰσπλευσοίμην,
[2, 19]	καὶ τὸν πατέρα καταστῆσαι; Κράτιστον	οὖν	ἡγησάμην ἡσυχίαν ἄγειν. Μετὰ ταῦτα,
[2, 19]	πατέρα καταστήσειν πρὸς Σάτυρον. Βουλευομένοις	οὖν	ἡμῖν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι, τὰ
[2, 1]	τῶν Ἑλλήνων ἀρχὴν. Τὰ μὲν	οὖν	ἱστορούμενα περὶ αὐτοῦ, κεφαλαιωδῶς ταῦτ´
[2, 16]	τῶν ἄλλων πράττειν. Τὸ μὲν	οὖν	μέγεθος ὑπὲρ ὧν συνεληλύθαμεν, τηλικοῦτόν
[2, 3]	καὶ θαυμαστὸν διώκων. Ταῦτα μὲν	οὖν	περὶ τῆς λέξεως τοῦ ῥήτορος.
[2, 15]	εἷς ἐκ δικανικῶν. Ὁ μὲν	οὖν	συμβουλευτικὸς λόγος ἔστιν ἐν ᾧ
[2, 15]	τοῦ ῥήτορος ἰσχύς. Ἅπαντα μὲν	οὖν	τὰ γένη τῶν προβλημάτων, καὶ
[2, 15]	ἀλλὰ καὶ ὠφελιμωτέρα. Τὸ μὲν	οὖν	ὕπτιον καὶ ἀναβεβλημένον τῆς ἀγωγῆς,
[2, 16]	ὀρθῶς λοιπὸν βουλευσώμεθα. Φημὶ δ´	οὖν	χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην μὴ
[2, 19]	εἶναί μοι χρήματα. Τότε μὲν	οὖν,	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐνόμιζόν μοι
[2, 9]	Ἀρχιδάμῳ, νέῳ μὲν ὄντι καὶ	οὔπω	βασιλεύοντι, ἐλπίδας δὲ πολλὰς ἔχοντι
[2, 14]	Οἰκείων, τὸ Μηδὲν προσηκόντων. Καὶ	οὔπω	ταῦθ´ ἱκανά· ἀλλ´ ἐν τῇ
[2, 4]	προαίρεσις ἡ τῶν λόγων, περὶ	οὓς	ἐσπούδαζε, καὶ τῶν ὑποθέσεων τὸ
[2, 16]	ἀρέσκοντας ὑμῖν λόγους ἐροῦσιν· ἐφ´	οὓς	καὶ νῦν τὸ πλῆθος αὐτῶν
[2, 9]	τε τοὺς κινδύνους τῶν προγόνων,	οὓς	ὑπέμειναν ἕνεκα τῆς ἡγεμονίας· καὶ
[2, 16]	ὑμετέραις διανοίαις, καὶ διότι δημοκρατίας	οὔσης	οὐκ ἔστι παρρησία, πλὴν ἐνθάδε
[2, 19]	ὃ ἐγὼ περὶ πλείστου ποιοῦμαι.	Οὐσία	γάρ μοι ἱκανὴ καταλειφθήσεται καὶ
[2, 8]	ἀντὶ δὲ τοῦ τὰς ἰδίας	οὐσίας	ἐκ τῶν δημοσίων ἐπανορθοῦν, τοὺς
[2, 16]	διανεμομένους, τῶν ἐκ τῆς ἰδίας	οὐσίας	ὑμῖν λειτουργούντων. Ὥστ´ ἄξιον θαυμάζειν,
[2, 9]	ὡς οὐ Μεσσηνίοις τοῖς οὐκέτ´	οὖσιν,	ἀλλὰ δούλοις καὶ εἵλωσιν ὁρμητήριον
[2, 18]	πείθομαι ῥυπαίνειν τὸν ἄνδρα βουλομένῳ	οὔτ´	Ἀφαρεῖ τούτου γ´ ἕνεκα λόγον
[2, 18]	τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων λεγόμενα, καὶ	οὔτε	Ἀριστοτέλει πείθομαι ῥυπαίνειν τὸν ἄνδρα
[2, 16]	αὑτῶν ἔχειν ἑκάστους. Τούτων γὰρ	οὔτε	δικαιοτέρας εὑρήσομεν, οὔτε μᾶλλον τῇ
[2, 16]	Τούτων γὰρ οὔτε δικαιοτέρας εὑρήσομεν,	οὔτε	μᾶλλον τῇ πόλει συμφερούσας. ~Ταῦτα
[2, 3]	εὐρυθμίαν. Οὐ γὰρ ἅπαντα δέχεται	οὔτε	μῆκος τὸ αὐτὸ, οὔτε σχῆμα
[2, 7]	διδάσκων ὡς οὔτε πρὸς πλοῦτον,	οὔτε	πρὸς δόξαν, οὔθ´ ὅλως πρὸς
[2, 7]	μηδένα μηδὲν ἀδικεῖν· διδάσκων ὡς	οὔτε	πρὸς πλοῦτον, οὔτε πρὸς δόξαν,
[2, 3]	αὐτὸ, οὔτε σχῆμα τὸ παραπλήσιον,	οὔτε	ῥυθμὸν τὸν ἴσον. Ὥστε ἀνάγκη
[2, 3]	δέχεται οὔτε μῆκος τὸ αὐτὸ,	οὔτε	σχῆμα τὸ παραπλήσιον, οὔτε ῥυθμὸν
[2, 13]	ἄωρον πρᾶγμα καὶ πολεμιώτατον ἐλέῳ.	~Οὗτος	δὲ οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος
[2, 19]	καὶ πλεῖν εἰς Βυζάντιον, ἡγησάμενος	οὗτος	κάλλιστον καιρὸν αὑτῷ παραπεπτωκέναι· τὰ
[2, 18]	τραπεζίτου. Ἔστι δὲ ὁ λόγος	οὗτος·	~Ὁ μὲν ἀγών μοι μέγας
[2, 2]	δὲ περιεργοτέραν. Ὁ γὰρ ἀνὴρ	οὗτος	τὴν εὐέπειαν ἐκ παντὸς διώκει,
[2, 16]	τοῖς πλείστοις τῶν ἀνθρώπων ἐστίν.	Οὕτω	γὰρ ἐξηρτήμεθα τῶν ἐλπίδων, καὶ
[2, 19]	πρὸς Πασίωνα τὰς ἐμαυτοῦ συμφοράς.	Οὕτω	γὰρ οἰκείως πρὸς αὐτὸν διεκείμην,
[2, 5]	τοὺς κρείττους ἂν ἠξίωσαν φρονεῖν·	οὕτω	δὲ παρεσκευασμένοι τὰς γνώμας, ὡς
[2, 17]	πόλει συμφερούσας. ~Ταῦτα προειπὼν, καὶ	οὕτω	διαθεὶς τοὺς ἀκούοντας πρὸς τὸν
[2, 16]	τι δὲ ἂν τύχῃ γενησόμενον,	οὕτω	διανοεῖσθαι περὶ αὐτῶν. Ὧν ὑμεῖς
[2, 16]	τοὺς ἐπιπλήττοντας καὶ νουθετοῦντας ὑμᾶς,	οὕτω	διατίθεσθε δυσκόλως, ὥσπερ πρὸς τοὺς
[2, 2]	κεχυμένη πλουσίως. Οὐδὲ δὴ σύντομος	οὕτως,	ἀλλὰ καὶ κατασκελὴς καὶ βραδυτέρα
[2, 17]	δὲ λόγων καὶ πραγμάτων ὄντες,	οὕτως	ἀλογίστως ἔχομεν, ὥστε περὶ τῶν
[2, 19]	ὁ πατὴρ ἀφεῖται, καὶ Σατύρῳ	οὕτως	ἁπάντων μεταμέλει τῶν πεπραγμένων, ὥστε
[2, 5]	μετριότης μηθὲν ἐκβήσεται τῶν πατρίων.	Οὕτως	δὲ εἶχεν αὐτοῖς τὰ πρὸς
[2, 3]	τοῖς μείζοσι καὶ θειοτέροις δεξιώτεροι,	οὕτως	καὶ τῶν ῥητόρων ὃ μὲν,
[2, 3]	διαπαντὸς αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντος· οὐχ	οὕτως	μαίνομαι· καὶ γὰρ συντίθησί ποτε
[2, 19]	εἰς τὸν Πόντον ἅπαντες ἴσασιν	οὕτως	οἰκείως πρὸς Σάτυρον διακείμενον, ὥστε
[2, 17]	τῆς Ἑλλήνων σωτηρίας. Καὶ ἑξῆς	Οὕτως	ὀλίγου αὐτῶν φροντίζομεν· Ἓν γὰρ
[2, 7]	ἀσκοῦντες διετέλεσαν. Ἐπιδείκνυταί τε ὡς	οὐχ	αἱ πολλαὶ τριήρεις, οὐδ´ οἱ
[2, 17]	Σπουδάζοντες δὲ περὶ τὴν πολιτείαν	οὐχ	ἧττον ἢ περὶ τὴν σωτηρίαν
[2, 2]	χαρακτῆρα ἔχει. Καθαρὰ μέν ἐστιν	οὐχ	ἧττον τῆς Λυσίου, καὶ οὐδὲν
[2, 1]	καὶ φωνῆς μέγεθος, ὧν χωρὶς	οὐχ	οἷόν τε ἦν ἐν ὄχλῳ
[2, 5]	πλείω τὴν πόλιν ἀγαθὰ ποιήσουσιν,	οὐχ	οἵτινες τοὺς ἑτέρους ἀπολέσαντες, τῶν
[2, 16]	τὴν τέχνην, ἐπὶ τῶν κοινῶν	οὐχ	ὁμοίως διάκεισθε πρὸς αὐτούς, ἀλλὰ
[2, 5]	τὸν ἀκλεῆ βίον· ἐσκόπουν δὲ	οὐχ	ὅπως οἱ νόμοι καλῶς καὶ
[2, 8]	ἐπιτηδεύματα τῆς ἀκριβοῦς νομοθεσίας, σκοποῦντας	οὐχ	ὅπως ταῖς τιμωρίαις τοὺς ἁμαρτάνοντας
[2, 3]	ὡς διαπαντὸς αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντος·	οὐχ	οὕτως μαίνομαι· καὶ γὰρ συντίθησί
[2, 14]	τῶν ἄλλων διῴκουν θεραπεύοντες, ἀλλ´	οὐχ	ὑβρίζοντες τοὺς Ἕλληνας· καὶ στρατηγεῖν
[2, 2]	ἐν ἐκκλησίαις καὶ δικαστηρίοις ἀγῶνας	οὐχ	ὑπομένουσι. Τούτου δὲ αἴτιον, ὅτι
[2, 3]	χρησίμου τὸν λόγον. Λέγω δὲ	οὐχ	ὡς διαπαντὸς αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντος·
[2, 4]	ἔγωγέ φημι χρῆναι τοὺς μέλλοντας	οὐχὶ	μέρος τι τῆς πολιτικῆς δυνάμεως,
[2, 19]	φανερὸν ἀπαιτούμενον καὶ ἑτέροις ὁμολογοῦντα	ὀφείλειν·	καὶ πρὸς τούτοις, ὦ ἄνδρες
[2, 19]	μόνον ἔξαρνον εἶναι, ἀλλὰ καὶ	ὀφείλοντά	με καὶ ἑτέροις ἐπὶ τόκῳ
[2, 16]	τῆς πόλεως πραγμάτων. Οὐδὲν γὰρ	ὄφελος	ἔσται τῶν περὶ τῆς εἰρήνης
[2, 9]	καὶ γυναῖκας, καὶ τὸν ἄλλον	ὄχλον	εἴς τε Σικελίαν ἐκπέμψαι καὶ
[2, 1]	οὐχ οἷόν τε ἦν ἐν	ὄχλῳ	λέγειν, ταύτης μὲν ἀπέστη τῆς
[2, 13]	γὰρ μέγιστον καὶ κινητικώτατον τῶν	ὄχλων,	παρατεῖσθαι, τὸ παθητικὸν καὶ ἔμψυχον·
[2, 9]	δὲ καταλαβομένους τόπον ὅστις ἂν	ὀχυρώτατος	ᾖ, καὶ πρὸς τὸν πόλεμον

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006