Livre, Chap.
[2, 18]	ἔχων γε. μηθεὶς δ´ ἀγνοεῖν	μ´〉	ὑπολάβῃ μήθ´ ὅτι Ἀφαρεὺς ὁ
[2, 13]	οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος πρώτου	μὰ	Δία· ἐπεὶ πολλοὶ καὶ τῶν
[2, 12]	ἁπάντων ῥητόρων, ὅσοι φιλοσόφως τοῦ	μαθήματος	τούτου προέστησαν. Τῆς μέντοι ἀγωγῆς
[2, 18]	ὃν ἔγραψε ξένῳ τινὶ τῶν	μαθητῶν	κατὰ Πασίωνος τοῦ τραπεζίτου. Ἔστι
[2, 1]	πράττειν τὰ συμφέροντα παραγίνεται τοῖς	μαθοῦσιν.	Ἐπιφανέστατος δὲ γενόμενος τῶν κατὰ
[2, 17]	ἐπιστὰς τοῖς γινομένοις, οὐκ ἂν	μαίνεσθαι	καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶς νομίσειεν, οἳ
[2, 3]	αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντος· οὐχ οὕτως	μαίνομαι·	καὶ γὰρ συντίθησί ποτε ἀφελῶς
[2, 6]	ἃ πρὸς Φίλιππον αὐτῷ τὸν	Μακεδόνα	γέγραπται; ἐν οἷς ἀξιοῖ στρατηγὸν
[2, 3]	τοῦ μετρίου. Ταῦτα μέντοι καὶ	μακροτέραν	αὐτῷ ποιεῖ τὴν λέξιν πολλάκις·
[2, 3]	κατὰ τὴν ἑρμηνείαν, καὶ μεγαλοπρεπέστερος	μακρῷ,	καὶ ἀξιωματικώτερος. Θαυμαστὸν γὰρ δὴ
[2, 9]	ῥήτορος, πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ,	μάλιστα	δ´ ἐν τῷ πρὸς Λακεδαιμονίους
[2, 4]	ἐστι παρ´ Ἰσοκράτει καὶ κρείττονα·	μάλιστα	δ´ ἡ προαίρεσις ἡ τῶν
[2, 3]	σχήματα καὶ φορτικὰ φεύγει, καὶ	μάλιστα	ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς τε καὶ
[2, 14]	τῷ μὲν Αὐτός τε μέλλοι	μάλιστα	εὐδοκιμήσειν» τὸ ἐπιφερόμενον. Καὶ τοῖς
[2, 19]	πάντα ποιεῖν, ἐξ ὧν ἐκεῖνοι	μάλιστα	ἤμελλον πεισθήσεσθαι μὴ εἶναί μοι
[2, 19]	καὶ περὶ τῶν ἄλλων τούτῳ	μάλιστα	πιστεύειν. Ἡγούμην δέ, εἰ μὲν
[2, 16]	ταῦτα μέγιστα φάσκειν εἶναι, καὶ	μάλιστα	σπουδῆς ἄξια τῇ πόλει, περὶ
[2, 12]	ἥντινα δύναιτο ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν·	μᾶλλον	δὲ οἶδα ὅτι καὶ βλάβης
[2, 2]	ὥσπερ ἡ Λυσίου, ἀλλὰ πεποιημένην	μᾶλλον	εἰς σεμνότητα ποιητικὴν καὶ ποικίλην,
[2, 6]	κτήσεται· ἧς οἱ τυχόντες, πολλῷ	μᾶλλόν	εἰσι ζηλωτότεροι τῶν μεγάλας πόλεις
[2, 5]	ὅρκοις, καὶ ταῖς συνθήκαις ἀξιοῦντες	μᾶλλον	ἐμμένειν, ἢ ταῖς ἀνάγκαις. Τοιαῦτα
[2, 7]	τῆς ἀρετῆς. ~Τίς δὲ ἂν	μᾶλλον	ἐπὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ τὴν
[2, 6]	φρονήματός τε μείζονος ὑποπίμπλασθαι καὶ	μᾶλλον	ἐπιθυμεῖν τῆς ἀρετῆς. ~Τίς δὲ
[2, 14]	ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν· καὶ	μᾶλλον	ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι,
[2, 20]	σεμνολογίας ἐκείνης ἐνθυμήματα, καὶ ποιητικώτερα	μᾶλλόν	ἐστιν ἢ ἀληθινώτερα. Οἷον ὅταν
[2, 7]	τὴν δὲ δικαιοσύνην ἀλυσιτελῆ καὶ	μᾶλλον	ἑτέροις ἢ τοῖς ἔχουσιν ὠφέλιμον.
[2, 5]	οἵ γε τῶν μὲν κοινῶν	μᾶλλον	ἐφρόντιζον ἢ τῶν ἰδίων, τῶν
[2, 3]	τῆς Ἰσοκράτους κατασκευῆς ὕψος, ἡρωϊκῆς	μᾶλλον	ἢ ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ
[2, 2]	καὶ τοῦ γλαφυρῶς λέγειν στοχάζεται	μᾶλλον	ἢ τοῦ ἀφελῶς. Τῶν τε
[2, 5]	καὶ τῷ πείθειν ταῖς εὐεργεσίαις	μᾶλλον	ἢ τῷ βιάζεσθαι τοῖς ὅπλοις
[2, 11]	συντόμως ἐκφέρειν τὰ νοήματα, Λυσίαν	μᾶλλον	ἡγούμην ἐπιτυγχάνειν. Περὶ τὰς αὐξήσεις
[2, 16]	ἅπασι γὰρ ἦν φανερόν, ὅτι	μᾶλλον	ἡσθήσεσθε τοῖς παρακαλοῦσιν ὑμᾶς ἐπὶ
[2, 2]	δικανικοὺς εὔθετος· ὑπτία δέ ἐστι	μᾶλλον	καὶ κεχυμένη πλουσίως. Οὐδὲ δὴ
[2, 19]	τῶν χρημάτων, λέγοντι δὲ, μηδὲν	μᾶλλον	κομίσασθαι· πρὸς Σάτυρον δὲ εἰς
[2, 2]	τοῦ ποιητικοῦ μέτρου· ἀναγνώσεώς τε	μᾶλλον	οἰκειότερός ἐστιν ἢ χρήσεως. Τοιγάρτοι
[2, 9]	ταῖς συμφοραῖς. ~Τίς δ´ ἂν	μᾶλλον	πείσειε καὶ πόλιν καὶ ἄνδρας
[2, 7]	ἢ βελτίους, ἢ ἀληθεστέρους, ἢ	μᾶλλον	πρέποντας φιλοσοφίᾳ δύναιτο λόγους εἰπεῖν.
[2, 10]	Τοῦ δ´ εὐπαρακολούθητα γενέσθαι μοι	μᾶλλον	τὰ πρόσθεν εἰρημένα, καὶ τοῦ
[2, 16]	γὰρ οὔτε δικαιοτέρας εὑρήσομεν, οὔτε	μᾶλλον	τῇ πόλει συμφερούσας. ~Ταῦτα προειπὼν,
[2, 16]	ζητεῖν τὸ τῇ πόλει συμφέρον,	μᾶλλον	τοῖς ἐναντιουμένοις ταῖς ὑμετέραις γνώμαις
[2, 16]	καὶ χαιρόντων τοῖς τοιούτοις, αὐτοὶ	μᾶλλον	φαίνεσθε τούτοις πιστεύοντες, ἢ τοῖς
[2, 8]	ἀλλ´ ἐκ ταύτης τῆς σωφροσύνης	μᾶλλον	ὠφελεῖται τὸ κοινόν· κρείττονά τε
[2, 19]	ἐγγυητάς. Καί μοι ἀνάβητε τούτων	μάρτυρες.	~Ταῦθ´ ὅτι μὲν ὅλῳ τῷ
[2, 19]	τοὺς ἐπὶ ταῖς τραπέζαις ἄνευ	μαρτύρων	γίνεται· τοῖς ἀδικουμένοις δὲ, πρὸς
[2, 9]	Λακεδαιμονίοις ἥ τε περὶ Λεῦκτρα	μάχη,	καὶ πολλαὶ μετ´ ἐκείνην ἕτεραι·
[2, 1]	ἡμέραις ὕστερον τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ	μάχης,	δυοῖν δέοντα βεβιωκὼς ἑκατὸν ἔτη,
[2, 20]	Καὶ τὰ τούτοις ἐπιφερόμενα· Διενοεῖτό	με	ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ πρὸς
[2, 19]	τοῦ πατρός· ταῦτα διαλογιζόμενος, διενοεῖτό	με	ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ πρὸς
[2, 19]	τοσούτων κακῶν προσπεπτωκότων, τίνα οἴεσθέ	με	γνώμην ἔχειν, ᾧ γε ὑπῆρχε
[2, 19]	ἔξαρνον εἶναι, ἀλλὰ καὶ ὀφείλοντά	με	καὶ ἑτέροις ἐπὶ τόκῳ φαίνεσθαι,
[2, 20]	εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί	με	μετὰ τοῦ πατρός. Ἥ τε
[2, 19]	εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί	με	μετὰ τοῦ πατρός· ταῦτα διαλογιζόμενος,
[2, 19]	καὶ ἀγανακτῶν καὶ δακρύων, εἷλκέ	με	πρὸς τὸν πολέμαρχον, ἐγγυητὰς αἰτῶν,
[2, 19]	μὲν αὐτοῦ μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί	με	ὑπὸ τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ
[2, 20]	μὲν αὐτοῦ μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί	με	ὑπὸ τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ
[2, 3]	Θεόφραστος, ἐξ ὧν γίνεται τὸ	μέγα	καὶ σεμνὸν καὶ περιττὸν ἐν
[2, 3]	ἀξιωματικώτερος. Θαυμαστὸν γὰρ δὴ καὶ	μέγα	τὸ τῆς Ἰσοκράτους κατασκευῆς ὕψος,
[2, 18]	Ἰσοκράτει γενόμενος ἐν τῷ πρὸς	Μεγακλείδην	περὶ τῆς Ἀντιδόσεως λόγῳ διορίζεται
[2, 8]	τὴν τότε καθεστῶσαν δημοκρατίαν, ὡς	μεγάλα	βλάπτουσαν τὴν πόλιν, ὑπὲρ ἧς
[2, 16]	δὲ τοὺς ῥᾳδίως πολεμεῖν αἱρουμένους,	μεγάλαις	συμφοραῖς περιεπέσομεν. Ὧν ἡμεῖς οὐδεμίαν
[2, 6]	πολλῷ μᾶλλόν εἰσι ζηλωτότεροι τῶν	μεγάλας	πόλεις καὶ πολλὰς χώρας καταστρεψαμένων·
[2, 8]	δεῖν οἰομένους ἐν ἐξουσίᾳ διάγειν	μεγάλῃ,	τοῖς δ´ ἰδιώταις μηδὲν ἐξεῖναι
[2, 14]	τὸ ἐπιφερόμενον. Καὶ τοῖς παισὶ	μεγάλην	δόξαν καταλείψειν. Τῷ δὲ· Οὐδὲ
[2, 6]	πρὸς ἀλλήλας, τὴν δὲ Ἑλλάδα	μεγάλην	ἐκ μικρᾶς ποιεῖν· ὑπεριδόντα δὲ
[2, 7]	οἱ μετὰ βίας ἀρχόμενοι Ἕλληνες	μεγάλην	ποιοῦσι τὴν πόλιν, ἀλλ´ αἱ
[2, 4]	λειπομένη· καὶ κρίσις ὡσαύτως ἀπὸ	μεγάλης	φρονήσεως γινομένη· τάξις δὲ καὶ
[2, 3]	σοφώτερος, ὃ δ´, ἐν τοῖς	μεγάλοις	περιττότερος. Τάχα μὲν γὰρ καὶ
[2, 11]	ἀπεδίδουν τὰ πρωτεῖα Λυσίᾳ. Τὸ	μεγαλοπρεπὲς	ἑώρων παρ´ Ἰσοκράτει. Τοῦ πιθανοῦ
[2, 3]	ἐκείνου κατὰ τὴν ἑρμηνείαν, καὶ	μεγαλοπρεπέστερος	μακρῷ, καὶ ἀξιωματικώτερος. Θαυμαστὸν γὰρ
[2, 3]	τέχνῃ, κατὰ τὸ σεμνὸν καὶ	μεγαλότεχνον	καὶ ἀξιωματικόν· τὴν δὲ Λυσίου,
[2, 16]	ἐπιτιμήσειεν, ὅτι συνειδότες πολλοὺς καὶ	μεγάλους	οἴκους ὑπὸ τῶν κολακευόντων ἀναστάτους
[2, 3]	μὲν γὰρ καὶ τῇ φύσει	μεγαλόφρων	τις ὤν· εἰ δὲ μή,
[2, 16]	ἡσυχίαν ἔχειν δεῖ, καὶ μὴ	μεγάλων	ἐπιθυμεῖν παρὰ τὸ δίκαιον, ἀλλὰ
[2, 5]	ἀργύριον ἔκρινον, ἀλλὰ πρὸς εὐδοξίαν·	μέγαν	οἰόμενοι τοῖς παισὶ καταλείψειν πλοῦτον,
[2, 19]	οὗτος· ~Ὁ μὲν ἀγών μοι	μέγας	ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Οὐ
[2, 9]	πράγματα ἤνθει τε καὶ εἰς	μέγεθος	ἀρχῆς προεληλύθει· τὰ δὲ τῆς
[2, 6]	ἑτέρων διαφέροντας, προαιρεῖσθαι μὲν τὰς	μέγεθος	ἐχούσας πράξεις, ἐπιτελεῖν δὲ αὐτὰς
[2, 6]	~Τίς δ´ οὐκ ἂν ἀγαπήσειε	μέγεθος	ἔχων ἀνὴρ καὶ δυνάμεώς τινος
[2, 16]	ἄλλων πράττειν. Τὸ μὲν οὖν	μέγεθος	ὑπὲρ ὧν συνεληλύθαμεν, τηλικοῦτόν ἐστιν.
[2, 1]	ἀφελομένη, τόλμαν τε καὶ φωνῆς	μέγεθος,	ὧν χωρὶς οὐχ οἷόν τε
[2, 17]	τῶν πολιτῶν, τοῦτον ἐπὶ τὰ	μέγιστα	τῶν πραγμάτων καθίσταμεν. Σπουδάζοντες δὲ
[2, 16]	εἰώθασιν οἱ παριόντες ἐνθάδε, ταῦτα	μέγιστα	φάσκειν εἶναι, καὶ μάλιστα σπουδῆς
[2, 20]	ὀλίγον ἐπιτίθησιν· Ὥστε πίστεις τε	μεγίστας	αὐτῷ δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν
[2, 19]	πεπραγμένων, ὥστε πίστεις τε τὰς	μεγίστας	αὐτῷ δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν
[2, 19]	Σατύρου, μὴ παραδοίην, εἰς τὰς	μεγίστας	διαβολὰς ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα
[2, 19]	πρὸς Σάτυρον δὲ εἰς τὴν	μεγίστην	διαβολὴν ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα
[2, 16]	τε πολέμου καὶ εἰρήνης· ἃ	μεγίστην	ἔχει δύναμιν ἐν τῷ βίῳ
[2, 7]	εὔνοιαν οἰκείαν ποιεῖν τῇ πόλει,	μεγίστην	ἡγουμένους μερίδα πρὸς εὐδαιμονίαν· καὶ
[2, 13]	εἰπεῖν, οὐ παντελῶς. Τὸ γὰρ	μέγιστον	καὶ κινητικώτατον τῶν ὄχλων, παρατεῖσθαι,
[2, 1]	Τισίου τοῦ Συρακουσίου, τῶν τότε	μέγιστον	ὄνομα ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἐχόντων
[2, 16]	ὥστ´ οὐδὲ οἱ κεκτημένοι τοὺς	μεγίστους	πλούτους, μένειν ἐπὶ τούτοις ἐθέλουσιν,
[2, 14]	μὲν οὖν ἀγαθῶν αἰτίους, καὶ	μεγίστων	ἐπαίνων ἀξίους ἡγοῦμαι. Ἐνταῦθα γὰρ
[2, 14]	ὀνόμασι· τῷ μὲν Πλείστων, τὸ	Μεγίστων·	τῷ δ´ Ἀγαθῶν τὸ Ἐπαίνων·
[2, 16]	καὶ νομίζετε δημοτικωτέρους εἶναι τοὺς	μεθύοντας	τῶν νηφόντων, καὶ τοὺς νοῦν
[2, 4]	πραγματικὴν οἰκονομίαν ἔστιν ἀγαθὰ, πολλῷ	μείζονά	ἐστι παρ´ Ἰσοκράτει καὶ κρείττονα·
[2, 6]	ἀναγιγνώσκοντας ταῦτα δυνάστας φρονήματός τε	μείζονος	ὑποπίμπλασθαι καὶ μᾶλλον ἐπιθυμεῖν τῆς
[2, 3]	ἑτέρων, οἳ δ´, ἐν τοῖς	μείζοσι	καὶ θειοτέροις δεξιώτεροι, οὕτως καὶ
[2, 9]	ἐνθυμουμένους ὅτι πολλοὶ μὲν ἤδη	μείζω	δύναμιν ἔχοντες ἢ Θηβαῖοι, ὑπὸ
[2, 20]	εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν ἔτι	μείζω	πεποιηκὼς ἧς εἶχε πρότερον, καὶ
[2, 19]	εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν ἔτι	μείζω	πεποιηκὼς ἧς εἶχε πρότερον, καὶ
[2, 6]	διακειμένοις ἀχθόμεθα, τοὺς δὲ τιμὴν	μείζω	τῆς ὑπαρχούσης ἀεὶ κτωμένους ἐπαινοῦμεν·
[2, 14]	βίου γραφέντες λόγοι, ἧττόν εἰσι	μειρακιώδεις,	ὡς ἂν οἶμαι, τελείαν ἀπειληφότες
[2, 12]	τῶν σχηματισμῶν τῆς λέξεως τὸ	μειρακιῶδες,	οὐκ ἐδοκίμαζον. Δουλεύει γὰρ ἡ
[2, 13]	γλαφυρὸν, καὶ τῶν σχημάτων τὸ	μειρακιῶδες	περὶ τὰς ἀντιθέσεις, καὶ παρισώσεις
[2, 12]	τὰ κομψὰ καὶ θεατρικὰ καὶ	μειρακιώδη	ταῦτα οὐκ οἶδα ἥντινα δύναιτο
[2, 7]	εἶναι ταῖς παρασκευαῖς καὶ ταῖς	μελέταις,	εἰρηνικοὺς δὲ τῷ μηδένα μηδὲν
[2, 16]	γάρ τοι πεποιήκατε τοὺς ῥήτορας	μελετᾶν	καὶ φιλοσοφεῖν οὐ τὰ μέλλοντα
[2, 19]	ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ	μελήσειν	τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ δ´
[2, 20]	ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ	μελήσειν	τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ δὲ
[2, 9]	τελευτῶν εἰ καὶ μηθὲν τούτων	μέλλοι	γίνεσθαι, μηδ´ ὑπολείποιτό τις ἄλλη
[2, 14]	ἀντιστρέφει, τῷ μὲν Αὐτός τε	μέλλοι	μάλιστα εὐδοκιμήσειν» τὸ ἐπιφερόμενον. Καὶ
[2, 17]	διαθεὶς τοὺς ἀκούοντας πρὸς τὸν	μέλλοντα	λόγον ἐπιτηδείως, ἐγκώμιόν τε κάλλιστον
[2, 16]	μελετᾶν καὶ φιλοσοφεῖν οὐ τὰ	μέλλοντα	τῇ πόλει συνοίσειν, ἀλλ´ ὅπως
[2, 4]	Καὶ ἔγωγέ φημι χρῆναι τοὺς	μέλλοντας	οὐχὶ μέρος τι τῆς πολιτικῆς
[2, 16]	γεγενημένων, ἢ βουλεύεσθαι περὶ τῶν	μελλόντων,	εἰ μὴ τοὺς μὲν λόγους
[2, 9]	παροῦσι, καὶ θαρρεῖν περὶ τῶν	μελλόντων·	ἐπισταμένους ὅτι τὰς τοιαύτας συμφορὰς
[2, 3]	προτερεῖ δέ γε ἐν ταῖς	μελλούσαις	λέγεσθαι. Ὑψηλότερός ἐστιν ἐκείνου κατὰ
[2, 9]	Ὁρῶν οὖν αὐτὴν ἀνάξια πράττειν	μέλλουσαν	τῶν προγόνων, τόνδε τὸν λόγον
[2, 16]	τῇ πόλει, περὶ ὧν αὐτοὶ	μέλλουσι	συμβουλεύειν. Οὐ μὴν ἀλλ´ εἰ
[2, 17]	οὐδὲν ὑποστειλάμενος, ἀλλὰ παντάπασιν ἀνειμένως	μέλλω	τοὺς λόγους ποιεῖσθαι πρὸς ὑμᾶς.
[2, 13]	κατασκευὴν τῆς λέξεως ἐπαινῶν τἀνδρὸς,	μέμφεται	τῆς καινότητος· ταυτῆς καὶ τοῦ
[2, 13]	κατατριβόμενον. Καὶ οὐ τὸ γένος	μέμφομαι	τῶν σχημάτων. Πολλοὶ γὰρ αὐτοῖς
[2, 17]	διαθέμενος, καὶ τὰ καθεστηκότα πράγματα	μεμψάμενος,	ἐπιτίθησι τούτοις τὴν σύγκρισιν τῶν
[2, 16]	ὅτι τῶν ἐνθάδε παριόντων οἱ	μὲν	ἃ βούλεσθε λέγοντες, ῥᾳδίως ἐξαπατᾶν
[2, 19]	δὲ ὁ λόγος οὗτος· ~Ὁ	μὲν	ἀγών μοι μέγας ἐστίν, ὦ
[2, 7]	ταῦτα ὑπειληφόσιν ἐπιτιμῶν, οἳ τὴν	μὲν	ἀδικίαν κερδαλέαν ἡγοῦντο, καὶ πρὸς
[2, 18]	ἐν δὲ τοῖς δικανικοῖς τὰ	μὲν	ἄλλα πάνυ ἀκριβὴς καὶ ἀληθινὸς
[2, 7]	τούτῳ πείθει τοὺς Ἀθηναίους, τῶν	μὲν	ἀλλοτρίων μὴ ἐπιθυμεῖν, ἐπὶ δὲ
[2, 6]	κτωμένους ἐπαινοῦμεν· καὶ ὅτι τῶν	μὲν	ἄλλων, ἐφ´ οἷς εἰσιν οἱ
[2, 13]	δὲ ὁ φιλόσοφός φησιν, ἀναγνῶναι	μὲν	ἄν τινα δυνηθῆναι τοὺς λόγους
[2, 14]	πάρισον· καὶ τῶν ὀνομάτων τῷ	μὲν	Ἀπέλαυον, τὸ Ἠμέλουν ἀντίθετον· τῷ
[2, 1]	ἦν ἐν ὄχλῳ λέγειν, ταύτης	μὲν	ἀπέστη τῆς προαιρέσεως· ἐπιθυμῶν δὲ
[2, 9]	Λακεδαιμονίους γραφέντι λόγῳ ὃς ἐπιγράφεται	μὲν	Ἀρχίδαμος, ὑπόθεσιν δὲ περιείληφε τὴν
[2, 14]	ταῦτα περιόδῳ πάλιν ἀντιστρέφει, τῷ	μὲν	Αὐτός τε μέλλοι μάλιστα εὐδοκιμήσειν»
[2, 19]	ὦ ἄνδρες δικασταί, νομίζων, εἰ	μὲν	αὐτοῦ μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με
[2, 20]	ὦ ἄνδρες δικασταί, νομίζων, εἰ	μὲν	αὐτοῦ μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με
[2, 11]	τῇ συνθέσει τῶν ὀνομάτων Λυσίαν	μὲν	ἀφελέστερον ἔκρινον, Ἰσοκράτην δὲ περιεργότερον.
[2, 3]	ἐν τοῖς μεγάλοις περιττότερος. Τάχα	μὲν	γὰρ καὶ τῇ φύσει μεγαλόφρων
[2, 13]	ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν δόξαν. Φιλόνικος	μὲν	γὰρ ὁ διαλεκτικὸς, τὴν ἄλλην
[2, 16]	περὶ τῆς εἰρήνης συμβουλεύουσιν. Οἳ	μὲν	γὰρ προσδοκίαν ἐμποιοῦσιν, ὡς τὰς
[2, 19]	χαλεπώτατον, τοιούτων ἀντιδίκων τυχεῖν. Τὰ	μὲν	γὰρ συμβόλαια πρὸς τοὺς ἐπὶ
[2, 17]	πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον; οἳ	μὲν	γὰρ, ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων τοῖς
[2, 19]	κάλλιστον καιρὸν αὑτῷ παραπεπτωκέναι· τὰ	μὲν	γὰρ χρήματα, πολλὰ εἶναι, τὰ
[2, 15]	τῶν σχημάτων τεταμιευμένως παρείληπται. Ταῦτα	μὲν	δὴ παρορᾶν δεῖ τοὺς ἀναγιγνώσκοντας,
[2, 3]	ἡ δὲ Ἰσοκράτους, βούλεται. Ταύταις	μὲν	δὴ ταῖς ἀρεταῖς ὑστερεῖ Λυσίου,
[2, 18]	ἂν τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε. ~Τοιοῦτος	μὲν	δή τις ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς
[2, 10]	ὁ λόγος ἐκμηκυνθῇ μοι, ταῦτα	μὲν	ἐάσω. Τοῦ δ´ εὐπαρακολούθητα γενέσθαι
[2, 7]	μερίδα πρὸς εὐδαιμονίαν· καὶ πολεμικοὺς	μὲν	εἶναι ταῖς παρασκευαῖς καὶ ταῖς
[2, 10]	καὶ ἰδιώτας γραφέντας, ὧν οἳ	μὲν	εἰς ὁμόνοιαν καὶ σωφροσύνην τὰ
[2, 16]	δὲ ὁ λόγος ἐνθένδε. ~Ἅπαντες	μὲν	εἰώθασιν οἱ παριόντες ἐνθάδε, ταῦτα
[2, 14]	γὰρ δὴ πάλιν κἀνταῦθα, τῷ	μὲν	Ἐκήδοντο τὸ Ἀπείχοντο, τῷ δὲ
[2, 16]	πάντων ἐστὶ δεινότατον, ὅτι τοῖς	μὲν	ἐκφέρουσιν εἰς τοὺς ἄλλους Ἕλληνας
[2, 17]	ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἠγάγομεν. Κἀκεῖνοι	μὲν	ἐλευθεροῦντες τὰς πόλεις τὰς Ἑλληνίδας,
[2, 19]	ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ πρὸς	μὲν	ἐμὲ προσεποιεῖτο ἀπορεῖν ἐν τῷ
[2, 20]	ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ πρὸς	μὲν	ἐμὲ προσεποιεῖτο ἀπορεῖν καὶ οὐκ
[2, 1]	Ἑλλάδι νέων παιδεύσας, ὧν οἳ	μὲν,	ἐν τοῖς δικανικοῖς ἐγένοντο ἄριστοι
[2, 3]	χάριτος. Ὥσπερ γὰρ ἐκείνων οἳ	μὲν,	ἐν τοῖς ἐλάττοσι καὶ ἀνθρωπικοῖς
[2, 3]	οὕτως καὶ τῶν ῥητόρων ὃ	μὲν,	ἐν τοῖς μικροῖς ἐστι σοφώτερος,
[2, 14]	διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοις· Ἀλλὰ δεινότερον	μὲν	ἐνόμιζον εἶναι, κακῶς ὑπὸ τῶν
[2, 1]	~ΣΟΚΡΑΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ~Ἰσοκράτης Ἀθηναῖος ἐγεννήθη	μὲν	ἐπὶ τῆς ὀγδοηκοστῆς καὶ ἕκτης
[2, 17]	παραφρονεῖν ἡμᾶς νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα	μὲν	ἐπὶ τοῖς τῶν προγόνων ἔργοις,
[2, 2]	ἐστιν ἢ χρήσεως. Τοιγάρτοι τὰς	μὲν	ἐπιδείξεις τὰς ἐν ταῖς πανηγύρεσι,
[2, 1]	ἀπέκτειναν, δημοτικὸν εἶναι δοκοῦντα· σπουδὴν	μὲν	ἐποιεῖτο πράττειν τε καὶ λέγειν
[2, 19]	γάρ, ὦ ἄνδρες δικασταί, πατὴρ	μέν	ἐστι Σινωπεύς· ὃν οἱ πλέοντες
[2, 2]	τοιοῦτόν τινα χαρακτῆρα ἔχει. Καθαρὰ	μέν	ἐστιν οὐχ ἧττον τῆς Λυσίου,
[2, 3]	τῶν περιλαμβανόντων αὐτὰ σχημάτων, ἐκλέγει	μὲν	εὖ πάνυ, καὶ τὰ κράτιστα
[2, 2]	ποιητικὴν καὶ ποικίλην, καὶ πῇ	μὲν	εὐπρεπεστέραν ἐκείνης, πῇ δὲ περιεργοτέραν.
[2, 12]	δὲ πραγμάτων ποιούμενος ἐξέτασιν, τὴν	μὲν	εὕρεσιν θαυμαστὴν παρ´ ἀμφοῖν κατελαβόμην,
[2, 4]	Λυσίου· τὰ δὲ, κρείττονα. Ἡ	μὲν	εὕρεσις ἡ τῶν ἐνθυμημάτων, ἡ
[2, 5]	παρεσκευασμένοι τὰς γνώμας, ὡς ἰδίᾳ	μὲν	ἔχοντες τὰς ἑαυτῶν πόλεις, κοινὴν
[2, 18]	ἐκεῖνο καὶ εὐπρεπὲς ἔχων, ἔλαττον	μὲν	ἢ ἐν τοῖς ἄλλοις λόγοις,
[2, 8]	καὶ τὰ ἤθη διεξιὼν, δεινότερον	μὲν	ἡγεῖσθαί φησι τοὺς τότε ἀνθρώπους
[2, 9]	τὰς μεταβολάς· ἐνθυμουμένους ὅτι πολλοὶ	μὲν	ἤδη μείζω δύναμιν ἔχοντες ἢ
[2, 9]	μετ´ ἐκείνην ἕτεραι· καὶ τὰ	μὲν	Θηβαίων πράγματα ἤνθει τε καὶ
[2, 3]	σκοποῦ τις ἂν εἰκάσαι τὴν	μὲν	Ἰσοκράτους ῥητορικὴν, τῇ Πολυκλείτου τε
[2, 9]	καὶ ἄνδρας τοῦ ῥήτορος, πολλαχῇ	μὲν	καὶ ἄλλῃ, μάλιστα δ´ ἐν
[2, 9]	διδάσκων αὐτούς, ὡς χρὴ παῖδας	μὲν	καὶ γυναῖκας, καὶ τὸν ἄλλον
[2, 14]	ἀποθνῄσκειν. Οὐκοῦν καὶ δεύτερον τῷ	μὲν	Καλῶς, τὸ Κακῶς ἀντίστροφον· τῷ
[2, 5]	καὶ σώφρονες· οἵ γε τῶν	μὲν	κοινῶν μᾶλλον ἐφρόντιζον ἢ τῶν
[2, 16]	τῶν μελλόντων, εἰ μὴ τοὺς	μὲν	λόγους τοὺς τῶν ἐναντιουμένων παρ´
[2, 7]	τοῖς παροῦσι στέργειν· καὶ τῶν	μὲν	μικρῶν πόλεων ὡσπερανεὶ κτημάτων φείδεσθαι,
[2, 20]	ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Ταῦθ´ ὅτι	μὲν	ὅλῳ τῷ γένει διαφέρει τῶν
[2, 4]	τῷ πραγματικῷ τόπῳ θεωρήματα, τὰ	μὲν,	ὅμοια τοῖς Λυσίου· τὰ δὲ,
[2, 9]	τὸν λόγον συνετάξατο Ἀρχιδάμῳ, νέῳ	μὲν	ὄντι καὶ οὔπω βασιλεύοντι, ἐλπίδας
[2, 16]	βέλτιον ἐπιδώσειν. Ἐγὼ δ´ οἶδα	μέν	ὅτι πρόσαντές ἐστιν ἐναντιοῦσθαι ταῖς
[2, 14]	ἐστιν. Ἐν τοῖς τοιούτοις· Πλείστων	μὲν	οὖν ἀγαθῶν αἰτίους, καὶ μεγίστων
[2, 1]	τὴν τῶν Ἑλλήνων ἀρχὴν. Τὰ	μὲν	οὖν ἱστορούμενα περὶ αὐτοῦ, κεφαλαιωδῶς
[2, 16]	ἄμεινον τῶν ἄλλων πράττειν. Τὸ	μὲν	οὖν μέγεθος ὑπὲρ ὧν συνεληλύθαμεν,
[2, 3]	σεμνὸν καὶ θαυμαστὸν διώκων. Ταῦτα	μὲν	οὖν περὶ τῆς λέξεως τοῦ
[2, 15]	λόγος εἷς ἐκ δικανικῶν. Ὁ	μὲν	οὖν συμβουλευτικὸς λόγος ἔστιν ἐν
[2, 15]	ἡ τοῦ ῥήτορος ἰσχύς. Ἅπαντα	μὲν	οὖν τὰ γένη τῶν προβλημάτων,
[2, 15]	ἀδικίας ἀλλὰ καὶ ὠφελιμωτέρα. Τὸ	μὲν	οὖν ὕπτιον καὶ ἀναβεβλημένον τῆς
[2, 19]	μὴ εἶναί μοι χρήματα. Τότε	μὲν	οὖν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐνόμιζόν
[2, 19]	κἀγὼ τοῖς φυγάσι συγγενοίμην, τὸν	μὲν	πατέρα μου συλλαμβάνει· ἐπιστέλλει δὲ
[2, 8]	ζημίας ἕκαστον ἐπιτηδεύειν· καὶ τὴν	μὲν	πατρίδα δεῖν οἰομένους ἐν ἐξουσίᾳ
[2, 16]	ἀποφανούμενος ἃ τυγχάνω γιγνώσκων· πρῶτον	μὲν,	περὶ ὧν ὁ πρύτανις προτίθησιν·
[2, 14]	τὰ ὀνόματα τοῖς ὀνόμασι· τῷ	μὲν	Πλείστων, τὸ Μεγίστων· τῷ δ´
[2, 20]	ὅταν φῇ· Ἡγούμην δέ, εἰ	μὲν	προείμην τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν. Τὸ
[2, 19]	μάλιστα πιστεύειν. Ἡγούμην δέ, εἰ	μὲν	προοίμην ἅπαντα τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν,
[2, 6]	γιγνόμεθα δι´ ἀρετήν· καὶ τοῖς	μὲν	πρὸς ἄλλο τι τῶν ἀγαθῶν
[2, 16]	τινες γεγράφασιν, ἀλλὰ ταῖς γενομέναις	μὲν	πρὸς βασιλέα καὶ Λακεδαιμονίους, προσταττούσαις
[2, 18]	καὶ τῷ Λυσίου χαρακτῆρι ἔγγιστα	μὲν	προσεληλυθώς, ἐν δὲ τῇ συνθέσει
[2, 16]	τὴν ἀκρόασιν ποιουμένους, ἀλλὰ τοῖς	μὲν	προσέχοντας τὸν νοῦν, τῶν δὲ
[2, 6]	μετ´ ἀρετῆς, ἐνθυμουμένους ὅτι τὸ	μὲν	σῶμα θνητὸν ἔχομεν, ἀθάνατοι δὲ
[2, 9]	δύναμιν ὁμόσε χωρεῖν ἀνδράσι κρατίστοις	μὲν	τὰ πολέμια τῶν Ἑλλήνων, ἀπονενοημένως
[2, 17]	καὶ τὴν δημοκρατίαν εἰδότες ἐν	μὲν	ταῖς ἡσυχίαις καὶ ταῖς ἀσφαλείαις
[2, 6]	καὶ τηλικαύτης ἐξουσίας κύριον, διαλλάττειν	μὲν	τὰς διαφερομένας πόλεις, ἀλλὰ μὴ
[2, 6]	χρῆναι τοὺς ἑτέρων διαφέροντας, προαιρεῖσθαι	μὲν	τὰς μέγεθος ἐχούσας πράξεις, ἐπιτελεῖν
[2, 9]	ἀδικουμένοις· πρὸς δὲ τούτοις ἐπικυρώσαντος	μὲν	τὴν κτῆσιν τοῦ πολέμου, κάτοχον
[2, 8]	περὶ πολιτείας Ἀθηναίοις, ἀξιῶν μεταθέσθαι	μὲν	τὴν τότε καθεστῶσαν δημοκρατίαν, ὡς
[2, 11]	Ἰσοκράτην δὲ περιεργότερον. Καὶ τὸν	μὲν,	τῆς ἀληθείας πιθανώτερον εἰκαστήν, τὸν
[2, 11]	ἐπὶ τὰ παραδείγματα μεταβήσομαι. ~Πρώτην	μὲν	τοίνυν ἔφην ἀρετὴν εἶναι λόγων,
[2, 16]	ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐκκλησιάζητε, τοῖς	μὲν	τοιούτοις ἀπιστεῖτε, καὶ φθονεῖτε· τοὺς
[2, 16]	οὐκ ἔστι παρρησία, πλὴν ἐνθάδε	μὲν,	τοῖς ἀφρονεστάτοις καὶ μηδὲν ὑμῶν
[2, 14]	ἀλλ´ οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι· πιστοτέροις	μὲν	τοῖς λόγοις, ἢ νῦν τοῖς
[2, 15]	ᾧ παρακαλεῖ τοὺς Ἀθηναίους διαλύσασθαι	μὲν	τὸν συμμαχικὸν κληθέντα πόλεμον, ὃν
[2, 16]	εἰ μηδενὸς ἀκηκόασιν, ὅτι διὰ	μὲν	τοὺς παραινοῦντας ἀντέχεσθαι τῆς εἰρήνης,
[2, 17]	πολέμοις δὶς ἤδη καταλυθεῖσαν, πρὸς	μὲν	τοὺς τῆς εἰρήνης ἐπιθυμοῦντας, ὡς
[2, 14]	παρὰ τοῦ χρόνου. Καὶ περὶ	μὲν	τούτων ἱκανὰ ταῦτα. ~Ὥρα δὲ
[2, 17]	τὸν χρόνον γενομένων, ὅσον οἳ	μὲν	ὑπὲρ τῆς Ἑλλήνων σωτηρίας. Καὶ
[2, 16]	ἔχετε περὶ αὐτῶν· ἀλλ´ ὅταν	μὲν	ὑπὲρ τῶν ἰδίων βουλεύησθε, ζητεῖτε
[2, 19]	ἔχειν, ᾧ γε ὑπῆρχε σιωπῶντι	μὲν,	ὑπὸ τούτου ἀπεστερῆσθαι τῶν χρημάτων,
[2, 19]	ἡμῖν ἐδόκει βέλτιστον εἶναι, τὰ	μὲν	φανερὰ τῶν χρημάτων παραδοῦναι, περὶ
[2, 16]	τὸ συμβησόμενον, ἀλλ´ ὡς δόξῃ	μὲν	χρωμένους, ὅ, τι δὲ ἂν
[2, 19]	πρὸς Σάτυρον διακείμενον, ὥστε πολλῆς	μὲν	χώρας ἄρχειν, ἁπάσης δὲ τῆς
[2, 16]	δὲ τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ	μὲν	ὧν ἴσασι μὴ βουλεύεσθαι· περίεργον
[2, 9]	τιμῆς. Ἐν ᾧ διεξέρχεται πρῶτον	μέν	ὡς δικαίως ἐκτήσαντο Μεσσήνην Λακεδαιμόνιοι,
[2, 14]	Ἀξίους. Καὶ αὖθις· Οὐδὲ ἀπέλαυον	μὲν	ὡς ἰδίων, ἠμέλουν δὲ ὡς
[2, 14]	Ἀλλοτρίων. Οἷς ἐπιτίθησιν· Ἀλλὰ ἐκήδοντο	μὲν	ὡς οἰκείων, ἀπείχοντο δὲ ὥσπερ
[2, 16]	οἱ κεκτημένοι τοὺς μεγίστους πλούτους,	μένειν	ἐπὶ τούτοις ἐθέλουσιν, ἀλλ´ ἀεὶ
[2, 19]	δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ	μένειν	ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με ὑπὸ τῆς
[2, 20]	δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ	μένειν	ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με ὑπὸ τῆς
[2, 19]	πρᾶγμα, προσπέμπω Φιλόμηλον αὐτῷ καὶ	Μενέξενον	ἀπαιτήσοντας, ἔξαρνος γίνεται πρὸς αὐτοὺς
[2, 19]	λόγον δεινότατον, ὡς ἐγὼ καὶ	Μενέξενος	διαφθείραντες καὶ πείσαντες αὐτόν, ἐπὶ
[2, 12]	τοῦ μαθήματος τούτου προέστησαν. Τῆς	μέντοι	ἀγωγῆς τῶν περιόδων τὸ κύκλιον
[2, 14]	τοιούτων αὐτῷ κεκόμψευται σχημάτων. Οἱ	μέντοι	γε ἐπὶ τελευτῇ τοῦ βίου
[2, 3]	μὴ κρατεῖν τοῦ μετρίου. Ταῦτα	μέντοι	καὶ μακροτέραν αὐτῷ ποιεῖ τὴν
[2, 20]	ὃς οὐκ ἂν ὁμολογήσειεν· οὐ	μέντοι	παντάπασί γε τὴν Ἰσοκράτειον ἀγωγὴν
[2, 18]	τοῦ ἀνδρὸς εἰς δικαστήρια, οὐ	μέντοι	πολλούς· καὶ χρῶμαι παραδείγματι ἐξ
[2, 7]	δύναμιν, ὅσην ἀρετὴ καὶ τὰ	μέρη	ταύτης· καὶ τοῖς μὴ ταῦτα
[2, 7]	ποιεῖν τῇ πόλει, μεγίστην ἡγουμένους	μερίδα	πρὸς εὐδαιμονίαν· καὶ πολεμικοὺς μὲν
[2, 4]	φρονήσεως γινομένη· τάξις δὲ καὶ	μερισμοὶ	τῶν πραγμάτων, καὶ ἡ κατ´
[2, 12]	τάξει τῶν ἐνθυμημάτων, καὶ τοῖς	μερισμοῖς	τῶν ἐπιχειρημάτων, καὶ τῇ καθ´
[2, 4]	φημι χρῆναι τοὺς μέλλοντας οὐχὶ	μέρος	τι τῆς πολιτικῆς δυνάμεως, ἀλλ´
[2, 9]	τὴν περὶ τοῦ μὴ προέσθαι	Μεσσήνην	Βοιωτοῖς, μηδὲ ποιεῖν τὸ προσταττόμενον
[2, 9]	πρῶτον μέν ὡς δικαίως ἐκτήσαντο	Μεσσήνην	Λακεδαιμόνιοι, παραδόντων τε αὐτὴν τῶν
[2, 9]	ἡ πόλις, ἐβουλεύετο εἰ χρὴ	Μεσσηνίας	ἀποστῆναι, ταύτην ἐπιτιθέντων αὐτῇ Βοιωτῶν
[2, 9]	χρόνου. Διδάσκει δέ ὡς οὐ	Μεσσηνίοις	τοῖς οὐκέτ´ οὖσιν, ἀλλὰ δούλοις
[2, 6]	ἐχούσας πράξεις, ἐπιτελεῖν δὲ αὐτὰς	μετ´	ἀρετῆς, ἐνθυμουμένους ὅτι τὸ μὲν
[2, 14]	ἀνήσει. Πάλιν γοῦν ἐν τῇ	μετ´	αὐτὴν περιόδῳ τίθησιν· Ὅτι τοῖς
[2, 9]	περὶ Λεῦκτρα μάχη, καὶ πολλαὶ	μετ´	ἐκείνην ἕτεραι· καὶ τὰ μὲν
[2, 20]	ἐστίν. Καὶ πρὸς τούτοις, ἃ	μετ´	ὀλίγον ἐπιτίθησιν· Ὥστε πίστεις τε
[2, 7]	αἱ πολλαὶ τριήρεις, οὐδ´ οἱ	μετὰ	βίας ἀρχόμενοι Ἕλληνες μεγάλην ποιοῦσι
[2, 2]	ἣν δὲ αἰτίαν τοῦτο πάσχει,	μετὰ	μικρὸν ἐρῶ. Οὐδὲ τὴν σύνθεσιν
[2, 11]	ταύτην ἑώρων ὁμοίαν παρ´ ἀμφοτέροις.	Μετὰ	ταῦτα ἐπελογιζόμην ὅτι τοῖς κυρίοις
[2, 14]	ταῦθ´ ἱκανά· ἀλλ´ ἐν τῇ	μετὰ	ταῦτα περιόδῳ πάλιν ἀντιστρέφει, τῷ
[2, 19]	Κράτιστον οὖν ἡγησάμην ἡσυχίαν ἄγειν.	Μετὰ	ταῦτα, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀφικνοῦνταί
[2, 13]	καὶ ἐν ταύτῃ τῇ κατασκευῇ,	μετὰ	τῆς ἁρμοττούσης ὑποκρίσεως εἰπεῖν, οὐ
[2, 20]	εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί με	μετὰ	τοῦ πατρός. Ἥ τε γὰρ
[2, 19]	εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί με	μετὰ	τοῦ πατρός· ταῦτα διαλογιζόμενος, διενοεῖτό
[2, 6]	καὶ τῶν ἄλλων ἡγεμόνων, ὅσοι	μετὰ	τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τοὺς βαρβάρους
[2, 9]	τῆς καινουργίας ἐπὶ τὸ κρεῖττον	μεταβάλλειν	τὰ πράγματα ἐλπίς, ἀλλὰ τοὺς
[2, 10]	συναγαγὼν λόγον ἐπὶ τὰ παραδείγματα	μεταβήσομαι.	~Πρώτην μὲν τοίνυν ἔφην ἀρετὴν
[2, 4]	τὸ διαλαμβάνεσθαι τὴν ὁμοείδειαν ἰδίαις	μεταβολαῖς,	καὶ ξένοις ἐπεισοδίοις, τά τε
[2, 9]	ταῖς τύχαις, μηδ´ ἀπογιγνώσκειν τὰς	μεταβολάς·	ἐνθυμουμένους ὅτι πολλοὶ μὲν ἤδη
[2, 8]	διαλεχθῆναι περὶ πολιτείας Ἀθηναίοις, ἀξιῶν	μεταθέσθαι	μὲν τὴν τότε καθεστῶσαν δημοκρατίαν,
[2, 19]	ἀφεῖται, καὶ Σατύρῳ οὕτως ἁπάντων	μεταμέλει	τῶν πεπραγμένων, ὥστε πίστεις τε
[2, 16]	Οὐ γὰρ ἔστιν ὅπως ἂν	μεταπεῖσαι	δυνηθεῖεν {ὑμᾶς, μὴ φανερὸν τὸ
[2, 14]	Ἀκούειν τὸ Ἀποθνῄσκειν πάρισον. Εἰ	μέτριος	εἴη, μέχρι δεῦρο, ἀνεκτός, ἀλλ´
[2, 5]	ἡ τῶν καθ´ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων	μετριότης	μηθὲν ἐκβήσεται τῶν πατρίων. Οὕτως
[2, 10]	πλήθη παρακαλοῦσιν, οἳ δὲ εἰς	μετριότητα	καὶ νόμιμον ἀρχὴν τοὺς δυνάστας
[2, 2]	καὶ κατασκελὴς καὶ βραδυτέρα τοῦ	μετρίου·	δι´ ἣν δὲ αἰτίαν τοῦτο
[2, 3]	διὰ τὸ μὴ κρατεῖν τοῦ	μετρίου.	Ταῦτα μέντοι καὶ μακροτέραν αὐτῷ
[2, 1]	δὲ ἦν Θεοδώρου τινὸς τῶν	μετρίων	πολιτῶν, θεράποντας αὐλοποιοὺς κεκτημένου, καὶ
[2, 2]	οὐ πολὺ ἀπέχοντι τοῦ ποιητικοῦ	μέτρου·	ἀναγνώσεώς τε μᾶλλον οἰκειότερός ἐστιν
[2, 14]	Ἀποθνῄσκειν πάρισον. Εἰ μέτριος εἴη,	μέχρι	δεῦρο, ἀνεκτός, ἀλλ´ οὐκ ἀνήσει.
[2, 11]	προσλαβοῦσά τι τῆς τροπικῆς κατασκευῆς,	μέχρι	τοῦ μὴ λυπῆσαι προῆλθεν. Τῆς
[2, 15]	παρορᾶν δεῖ τοὺς ἀναγιγνώσκοντας, καὶ	μὴ	ἄξια ἡγεῖσθαι σπουδῆς, ὥσπερ κατ´
[2, 3]	φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ δή μοι	μὴ	ἄπο σκοποῦ τις ἂν εἰκάσαι
[2, 16]	ἔχοντας περὶ μὲν ὧν ἴσασι	μὴ	βουλεύεσθαι· περίεργον γάρ· ἀλλὰ πράττειν
[2, 19]	κινδυνεύω, ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ	μὴ	δοκεῖν ἀδίκως τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν·
[2, 19]	ὧν ἐκεῖνοι μάλιστα ἤμελλον πεισθήσεσθαι	μὴ	εἶναί μοι χρήματα. Τότε μὲν
[2, 8]	καρτερεῖν δὲ τὰ δεινὰ, καὶ	μὴ	ἐκπλήττεσθαι ταῖς συμφοραῖς. ~Τίς δ´
[2, 14]	ἀλλὰ τὸν πλεονασμόν. ~Τῷ γὰρ	μὴ	ἐν καιρῷ γίνεσθαι, μηδὲ ἐν
[2, 7]	τοὺς Ἀθηναίους, τῶν μὲν ἀλλοτρίων	μὴ	ἐπιθυμεῖν, ἐπὶ δὲ τοῖς παροῦσι
[2, 16]	κινδυνεύουσι. Διόπερ ἄξιόν ἐστι δεδιέναι,	μὴ	καὶ νῦν ἡμεῖς ἔνοχοι γενώμεθα
[2, 3]	σχήματα τοῖς πράγμασι, διὰ τὸ	μὴ	κρατεῖν τοῦ μετρίου. Ταῦτα μέντοι
[2, 14]	δεσπόται προσαγορεύεσθαι, καὶ σωτῆρες, ἀλλὰ	μὴ	λυμεῶνες ἀποκαλεῖσθαι· τῷ ποιεῖν εὖ
[2, 11]	τῆς τροπικῆς κατασκευῆς, μέχρι τοῦ	μὴ	λυπῆσαι προῆλθεν. Τῆς σαφηνείας καὶ
[2, 16]	ὡς ἡσυχίαν ἔχειν δεῖ, καὶ	μὴ	μεγάλων ἐπιθυμεῖν παρὰ τὸ δίκαιον,
[2, 19]	δὲ τῶν παρὰ τούτῳ κειμένων,	μὴ	μόνον ἔξαρνον εἶναι, ἀλλὰ καὶ
[2, 19]	οἰκείως πρὸς αὐτὸν διεκείμην, ὥστε	μὴ	μόνον περὶ τῶν χρημάτων, ἀλλὰ
[2, 16]	οὖν χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην	μὴ	μόνον πρὸς Χίους τε καὶ
[2, 16]	περὶ ὧν δ´ ἂν βουλεύωνται,	μὴ	νομίζειν εἰδέναι τὸ συμβησόμενον, ἀλλ´
[2, 19]	δ´ ὁμολογῶν εἶναι, ἐπιστείλαντος Σατύρου,	μὴ	παραδοίην, εἰς τὰς μεγίστας διαβολὰς
[2, 20]	καὶ ἀφελὲς, τοιοῦτον· Ἡγούμην δὲ	μὴ	παραδοὺς τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν. Ἔτι
[2, 10]	δεῖ πράττειν ἕκαστον ὑποτιθέμενοι, δεδοικὼς	μὴ	πέρα τοῦ δέοντος ὁ λόγος
[2, 16]	περὶ τῆς εἰρήνης γνωσθέντων, ἂν	μὴ	περὶ τῶν τούτων ὀρθῶς λοιπὸν
[2, 3]	τῷ πόρρωθεν λαμβάνειν, ἢ τῷ	μὴ	πρέποντα εἶναι τὰ σχήματα τοῖς
[2, 9]	δὲ περιείληφε τὴν περὶ τοῦ	μὴ	προέσθαι Μεσσήνην Βοιωτοῖς, μηδὲ ποιεῖν
[2, 16]	τὸ βέλτιστον. Ὑπὸ δὲ τῶν	μὴ	πρὸς ἡδονὴν συμβουλευόντων, οὐδὲν ἂν
[2, 13]	ἀπρεπῆ παντελῶς φαίνεσθαι, διὰ τὸ	μὴ	προσηκόντως τοῖς ὑποκειμένοις τῶν ἠθῶν
[2, 9]	ὑπαρχούσης περὶ αὐτῶν Παραινεῖ τε	μὴ	συγκαταπίπτειν ταῖς τύχαις, μηδ´ ἀπογιγνώσκειν
[2, 6]	μὲν τὰς διαφερομένας πόλεις, ἀλλὰ	μὴ	συγκρούειν πρὸς ἀλλήλας, τὴν δὲ
[2, 17]	γὰρ ἂν ἄλλοθεν ἐπελθὼν, καὶ	μὴ	συνδιεφθαρμένος ἡμῖν, ἀλλ´ ἐξαίφνης ἐπιστὰς
[2, 7]	καὶ εὐεργεσίαις πειρᾶσθαι κατέχειν, ἀλλὰ	μὴ	ταῖς ἀνάγκαις μηδὲ ταῖς βίαις·
[2, 7]	τὰ μέρη ταύτης· καὶ τοῖς	μὴ	ταῦτα ὑπειληφόσιν ἐπιτιμῶν, οἳ τὴν
[2, 16]	πάντας ἀνθρώπους κεχρῆσθαι ταῖς συνθήκαις,	μὴ	ταύταις αἷς νῦν τινες γεγράφασιν,
[2, 3]	μεγαλόφρων τις ὤν· εἰ δὲ	μή,	τῇ γε προαιρέσει πάντως τὸ
[2, 17]	τοῖς τότε πράττοντες, ἀγανακτοῦμεν εἰ	μὴ	τὴν αὐτὴν τιμὴν ἐκείνοις ἕξομεν,
[2, 4]	τις ἐπιτηδεύει τὴν ἀληθινὴν φιλοσοφίαν,	μὴ	τὸ θεωρητικὸν αὐτῆς μόνον ἀγαπῶν,
[2, 9]	τοὺς ἐσχάτους ὑπέστη κινδύνους, ἵνα	μὴ	τοῖς βαρβάροις ποιῇ τὸ προσταττόμενον.
[2, 16]	βουλεύεσθαι περὶ τῶν μελλόντων, εἰ	μὴ	τοὺς μὲν λόγους τοὺς τῶν
[2, 7]	βίαις· τῶν δὲ προγόνων μιμεῖσθαι	μὴ	τοὺς πρὸ τῶν Δεκελεικῶν γενομένους,
[2, 14]	στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν αὐτῶν, ἀλλὰ	μὴ	τυραννεῖν αὐτῶν· καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες
[2, 16]	ὅπως ἂν μεταπεῖσαι δυνηθεῖεν {ὑμᾶς,	μὴ	φανερὸν τὸ συμφέρον ποιήσαντες. Χωρὶς
[2, 9]	τε μὴ συγκαταπίπτειν ταῖς τύχαις,	μηδ´	ἀπογιγνώσκειν τὰς μεταβολάς· ἐνθυμουμένους ὅτι
[2, 4]	ἀγαπῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ πρακτικόν,	μηδ´	ἀφ´ ὧν αὐτὸς ἄλυπον ἕξει
[2, 9]	καὶ μηθὲν τούτων μέλλοι γίνεσθαι,	μηδ´	ὑπολείποιτό τις ἄλλη σωτηρίας ἐλπίς,
[2, 19]	αὐτοῦ. Ἵνα δὲ μηδεὶς ἔλεγχος	μηδὲ	βάσανος γένοιτο περὶ αὐτῶν, ἔφασκεν
[2, 14]	γὰρ μὴ ἐν καιρῷ γίνεσθαι,	μηδὲ	ἐν ὥρᾳ, προσίστασθαί φημι ταῖς
[2, 9]	τοῦ μὴ προέσθαι Μεσσήνην Βοιωτοῖς,	μηδὲ	ποιεῖν τὸ προσταττόμενον ὑπὸ τῶν
[2, 7]	κατέχειν, ἀλλὰ μὴ ταῖς ἀνάγκαις	μηδὲ	ταῖς βίαις· τῶν δὲ προγόνων
[2, 8]	τοσαύτην αὐτὴν προεληλυθυῖαν ἀκοσμίαν, ὥστε	μηδὲ	τοὺς ἄρχοντας ἔτι τῶν ἰδιωτῶν
[2, 19]	λάβοιμεν παρ´ αὐτοῦ. Ἵνα δὲ	μηδεὶς	ἔλεγχος μηδὲ βάσανος γένοιτο περὶ
[2, 18]	περὶ τῆς Ἀντιδόσεως λόγῳ διορίζεται	μηδεμίαν	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὑπόθεσιν εἰς
[2, 7]	μελέταις, εἰρηνικοὺς δὲ τῷ μηδένα	μηδὲν	ἀδικεῖν· διδάσκων ὡς οὔτε πρὸς
[2, 8]	τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀνείρξουσιν, ἀλλ´ ὡς	μηδὲν	ἄξιον ζημίας ἕκαστον ἐπιτηδεύειν· καὶ
[2, 16]	ποιούμεθα μνείαν, ἀλλ´ ἑτοίμως ἔχομεν	μηδὲν	εἰς τὸ πρόσθεν ἡμῖν αὐτοῖς
[2, 8]	διάγειν μεγάλῃ, τοῖς δ´ ἰδιώταις	μηδὲν	ἐξεῖναι ποιεῖν ὅ, τι ἂν
[2, 19]	ἀπαιτήσοντας, ἔξαρνος γίνεται πρὸς αὐτοὺς	μηδὲν	ἔχειν τῶν ἐμῶν. Πανταχόθεν δέ
[2, 19]	δὲ πολλῶν ἀκουόντων ἔξαρνον γεγενῆσθαι	μηδὲν	κεκτῆσθαι, πᾶσί τε φανερὸν ἀπαιτούμενον
[2, 19]	ἀπεστερῆσθαι τῶν χρημάτων, λέγοντι δὲ,	μηδὲν	μᾶλλον κομίσασθαι· πρὸς Σάτυρον δὲ
[2, 19]	εἰσπλεῖν κελεύειν· ἐὰν δὲ τούτων	μηδὲν	ποιῶ, παρ´ ὑμῶν ἐξαιτεῖν. Ἐν
[2, 19]	τούτων στερηθέντι. Εἰ δὲ δόξαιμι,	μηδὲν	προσῆκον, αὐτὰ τὰ χρήματα ἐγκαλέσαι,
[2, 14]	ἀπείχοντο δὲ ὥσπερ χρὴ τῶν	μηδὲν	προσηκόντων. Ἀντίκειται γὰρ δὴ πάλιν
[2, 14]	Ἀπείχοντο, τῷ δὲ Οἰκείων, τὸ	Μηδὲν	προσηκόντων. Καὶ οὔπω ταῦθ´ ἱκανά·
[2, 16]	ἐνθάδε μὲν, τοῖς ἀφρονεστάτοις καὶ	μηδὲν	ὑμῶν φροντίζουσιν, ἐν δὲ τοῖς
[2, 7]	ταῖς μελέταις, εἰρηνικοὺς δὲ τῷ	μηδένα	μηδὲν ἀδικεῖν· διδάσκων ὡς οὔτε
[2, 16]	μνημονεύουσι, καὶ τῶν νεωτέρων, εἰ	μηδενὸς	ἀκηκόασιν, ὅτι διὰ μὲν τοὺς
[2, 18]	μηθεὶς δ´ ἀγνοεῖν μ´〉 ὑπολάβῃ	μήθ´	ὅτι Ἀφαρεὺς ὁ πρόγονός τε
[2, 18]	πατρὸς ὑπόθεσιν εἰς δικαστήριον γεγράφθαι,	μήθ´	ὅτι δέσμας πάνυ πολλὰς δικανικῶν
[2, 18]	οὐ μὴν ἀλλὰ ἔχων γε.	μηθεὶς	δ´ ἀγνοεῖν μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´
[2, 5]	τῶν καθ´ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων μετριότης	μηθὲν	ἐκβήσεται τῶν πατρίων. Οὕτως δὲ
[2, 9]	Βοιωτῶν ἐπιδειξάμενος, τελευτῶν εἰ καὶ	μηθὲν	τούτων μέλλοι γίνεσθαι, μηδ´ ὑπολείποιτό
[2, 16]	δὲ τὰ τῶν πρεσβυτέρων, εἰ	μηκέτι	μνημονεύουσι, καὶ τῶν νεωτέρων, εἰ
[2, 20]	τῶν κώλων τριῶν ὄντων, τὸ	μῆκος	ἴσον ὑπάρχον, τεκμήρια τῆς Ἰσοκράτους
[2, 3]	Οὐ γὰρ ἅπαντα δέχεται οὔτε	μῆκος	τὸ αὐτὸ, οὔτε σχῆμα τὸ
[2, 14]	δεῖ τὰ καθ´ ἕκαστα διεξιόντα	μηκύνειν;	ὀλίγου γὰρ ἅπας ὁ λόγος
[2, 16]	ὧν αὐτοὶ μέλλουσι συμβουλεύειν. Οὐ	μὴν	ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ ἄλλων
[2, 18]	ἐν τοῖς ἄλλοις λόγοις, οὐ	μὴν	ἀλλὰ ἔχων γε. μηθεὶς δ´
[2, 13]	παιδὸς φωνὴν καταδύντα, μήτε τόνον,	μήτε	πάθος, μήτε ὑπόκρισιν δύνασθαι φέρειν.
[2, 13]	εἰς ἀναγνώστου παιδὸς φωνὴν καταδύντα,	μήτε	τόνον, μήτε πάθος, μήτε ὑπόκρισιν
[2, 13]	καταδύντα, μήτε τόνον, μήτε πάθος,	μήτε	ὑπόκρισιν δύνασθαι φέρειν. Πολλοῖς δὲ
[2, 15]	ἐν ὀλίγῳ δηλῶσαι· ἀρκεῖ τε	μία	τε δημηγορία παραληφθεῖσα, καὶ λόγος
[2, 6]	ὑπεριδόντα δὲ τῆς περὶ τὰ	μικρὰ	φιλοτιμίας τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν ἔργοις,
[2, 6]	τὴν δὲ Ἑλλάδα μεγάλην ἐκ	μικρᾶς	ποιεῖν· ὑπεριδόντα δὲ τῆς περὶ
[2, 3]	ῥητόρων ὃ μὲν, ἐν τοῖς	μικροῖς	ἐστι σοφώτερος, ὃ δ´, ἐν
[2, 14]	τὰς αὑτῶν ἤσκουν Καὶ οὐδὲ	μικρὸν	διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοις· Ἀλλὰ δεινότερον
[2, 2]	δὲ αἰτίαν τοῦτο πάσχει, μετὰ	μικρὸν	ἐρῶ. Οὐδὲ τὴν σύνθεσιν ἐπιδείκνυται
[2, 7]	πρὸ τῶν Δεκελεικῶν γενομένους, οἳ	μικροῦ	ἐδέησαν ἀπολέσαι τὴν πόλιν, ἀλλὰ
[2, 7]	παροῦσι στέργειν· καὶ τῶν μὲν	μικρῶν	πόλεων ὡσπερανεὶ κτημάτων φείδεσθαι, τοὺς
[2, 1]	ἃ διανοηθείη κατέφυγεν· οὐ περὶ	μικρῶν	τὴν προαίρεσιν ποιούμενος, οὐδὲ περὶ
[2, 7]	ταῖς βίαις· τῶν δὲ προγόνων	μιμεῖσθαι	μὴ τοὺς πρὸ τῶν Δεκελεικῶν
[2, 4]	αὐτῷ τὴν ἐκείνου τοῦ ῥήτορος	μιμεῖσθαι	προαίρεσιν. ~Τίς γὰρ οὐκ ἂν
[2, 6]	χώρας καταστρεψαμένων· ἔτι δὲ παρακελεύεται	μιμεῖσθαι	τὴν Ἡρακλέους τε προαίρεσιν, καὶ
[2, 16]	τῶν κολακευόντων ἀναστάτους γεγενημένους, καὶ	μισοῦντες	ἐπὶ τῶν ἰδίων τοὺς ταύτην
[2, 16]	περιεπέσομεν. Ὧν ἡμεῖς οὐδεμίαν ποιούμεθα	μνείαν,	ἀλλ´ ἑτοίμως ἔχομεν μηδὲν εἰς
[2, 16]	τὰ τῶν πρεσβυτέρων, εἰ μηκέτι	μνημονεύουσι,	καὶ τῶν νεωτέρων, εἰ μηδενὸς
[2, 16]	οὐ χαριούμενος ὑμῖν, οὐδὲ χειροτονίαν	μνηστεύσων,	ἀλλ´ ἀποφανούμενος ἃ τυγχάνω γιγνώσκων·
[2, 19]	κατέστησα ἓξ ταλάντων ἐγγυητάς. Καί	μοι	ἀνάβητε τούτων μάρτυρες. ~Ταῦθ´ ὅτι
[2, 19]	ταῦτα, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀφικνοῦνταί	μοι	ἀπαγγέλλοντες ὅτι ὁ πατὴρ ἀφεῖται,
[2, 16]	ταῖς ἀνοίαις. Λίαν γάρ τινές	μοι	δοκοῦσιν ὡρμῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον,
[2, 19]	περὶ πλείστου ποιοῦμαι. Οὐσία γάρ	μοι	ἱκανὴ καταλειφθήσεται καὶ τούτων στερηθέντι.
[2, 10]	ἐάσω. Τοῦ δ´ εὐπαρακολούθητα γενέσθαι	μοι	μᾶλλον τὰ πρόσθεν εἰρημένα, καὶ
[2, 19]	λόγος οὗτος· ~Ὁ μὲν ἀγών	μοι	μέγας ἐστίν, ὦ ἄνδρες δικασταί.
[2, 3]	ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ δή	μοι	μὴ ἄπο σκοποῦ τις ἂν
[2, 19]	οὖν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἐνόμιζόν	μοι	Πασίωνα δι´ εὔνοιαν ἅπαντα ταῦτα
[2, 16]	πραγμάτων ἥρμοζε τοιαῦτα προειπεῖν, δοκεῖ	μοι	πρέπειν καὶ περὶ τῶν νῦν
[2, 19]	ἐμπορίαν καὶ θεωρίαν. Συστήσαντος δέ	μοι	Πυθοδώρου τοῦ Φοίνικος Πασίωνα, ἐχρώμην
[2, 10]	τοῦ δέοντος ὁ λόγος ἐκμηκυνθῇ	μοι,	ταῦτα μὲν ἐάσω. Τοῦ δ´
[2, 19]	ἔχειν τῶν ἐμῶν. Πανταχόθεν δέ	μοι	τοσούτων κακῶν προσπεπτωκότων, τίνα οἴεσθέ
[2, 19]	μάλιστα ἤμελλον πεισθήσεσθαι μὴ εἶναί	μοι	χρήματα. Τότε μὲν οὖν, ὦ
[2, 4]	φιλοσοφίαν, μὴ τὸ θεωρητικὸν αὐτῆς	μόνον	ἀγαπῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ πρακτικόν,
[2, 4]	ἐξ ὧν οὐ λέγειν δεινοὺς	μόνον	ἀπεργάσαιτ´ ἂν τοὺς προσέχοντας αὐτῷ
[2, 19]	τῶν παρὰ τούτῳ κειμένων, μὴ	μόνον	ἔξαρνον εἶναι, ἀλλὰ καὶ ὀφείλοντά
[2, 5]	βαρβάρων, οὐ τὰ πολέμια δεινοὶ	μόνον	ἦσαν, ἀλλὰ καὶ τὰ ἤθη
[2, 15]	ἀρχῆς· διδάσκων ὡς ἔστιν οὐ	μόνον	κρείττων ἡ δικαιοσύνη τῆς ἀδικίας
[2, 19]	ὦ ἄνδρες δικασταί. Οὐ γὰρ	μόνον	περὶ πολλῶν χρημάτων κινδυνεύω, ἀλλὰ
[2, 19]	πρὸς αὐτὸν διεκείμην, ὥστε μὴ	μόνον	περὶ τῶν χρημάτων, ἀλλὰ καὶ
[2, 16]	χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην μὴ	μόνον	πρὸς Χίους τε καὶ Ῥοδίους
[2, 14]	ἀξίους ἡγοῦμαι. Ἐνταῦθα γὰρ οὐ	μόνον	τῷ κώλῳ τὸ κῶλον ἴσον,
[2, 19]	ἀποδημῆσαι. Γεμίσας δὲ ὁ πατήρ	μου	δύο ναῦς σίτου, καὶ χρήματα
[2, 19]	φυγάσι συγγενοίμην, τὸν μὲν πατέρα	μου	συλλαμβάνει· ἐπιστέλλει δὲ τοῖς ἐνθάδε
[2, 3]	αὐτὰ περιέργως, τὴν εὐφωνίαν ἐντείνων	μουσικήν·	σχηματίζει τε φορτικῶς, καὶ τὰ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006