Livre, Chap. |
[2, 15] |
τῆς
κατὰ
γῆν
καὶ
κατὰ
|
θάλατταν |
ἐπιθυμοῦντας
ἀρχῆς·
διδάσκων
ὡς
ἔστιν |
[2, 9] |
καὶ
κατὰ
γῆν
καὶ
κατὰ
|
θάλατταν. |
Οὐδεμίαν
γὰρ
ἀξιώσειν
δύναμιν
ὁμόσε |
[2, 5] |
Κρείττονα
δὲ
ἡγοῦντο
τὸν
εὐσχήμονα
|
θάνατον, |
ἢ
τὸν
ἀκλεῆ
βίον·
ἐσκόπουν |
[2, 17] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων·
ὡς
|
θανάτου |
τῆς
ζημίας
ἐπικειμένης,
ἤν
τις |
[2, 9] |
καρτερεῖν
ἐπὶ
τοῖς
παροῦσι,
καὶ
|
θαρρεῖν |
περὶ
τῶν
μελλόντων·
ἐπισταμένους
ὅτι |
[2, 16] |
οὐσίας
ὑμῖν
λειτουργούντων.
Ὥστ´
ἄξιον
|
θαυμάζειν, |
εἴ
τις
ἐλπίζει
τὴν
πόλιν |
[2, 16] |
αὑτοὺς
κοινοὺς
ἀμφοτέροις
ἀκροατὰς
παράσχοιεν;
|
Θαυμάζω |
δὲ
τὰ
τῶν
πρεσβυτέρων,
εἰ |
[2, 8] |
κοσμιώτερος;
ἢ
τίς
οὐκ
ἂν
|
θαυμάσειε |
τὴν
ἐπιβολὴν
τοῦ
ῥήτορος;
ὃς |
[2, 18] |
τὴν
ὑπὲρ
αὐτοῦ
τὴν
πάνυ
|
θαυμαστὴν |
ἐν
ταῖς
πρὸς
Ἀριστοτέλην
ἀντιγραφαῖς |
[2, 12] |
ποιούμενος
ἐξέτασιν,
τὴν
μὲν
εὕρεσιν
|
θαυμαστὴν |
παρ´
ἀμφοῖν
κατελαβόμην,
καὶ
ἔτι |
[2, 3] |
καὶ
μεγαλοπρεπέστερος
μακρῷ,
καὶ
ἀξιωματικώτερος.
|
Θαυμαστὸν |
γὰρ
δὴ
καὶ
μέγα
τὸ |
[2, 3] |
προαιρέσει
πάντως
τὸ
σεμνὸν
καὶ
|
θαυμαστὸν |
διώκων.
Ταῦτα
μὲν
οὖν
περὶ |
[2, 16] |
οὐδὲ
τῆς
φωνῆς
ἀνεχομένους.
Καὶ
|
θαυμαστὸν |
οὐδὲν
ποιεῖτε.
Καὶ
γὰρ
τὸν |
[2, 12] |
ἐν
δικασταῖς,
τὰ
κομψὰ
καὶ
|
θεατρικὰ |
καὶ
μειρακιώδη
ταῦτα
οὐκ
οἶδα |
[2, 15] |
ἔνεστι
κἀν
τούτοις·
τὰ
δὲ
|
θεατρικὰ |
τῶν
σχημάτων
τεταμιευμένως
παρείληπται.
Ταῦτα |
[2, 16] |
ὑμῶν
φροντίζουσιν,
ἐν
δὲ
τοῖς
|
θεάτροις, |
τοῖς
κωμῳδοδιδασκάλοις·
ὃ
καὶ
πάντων |
[2, 3] |
δ´,
ἐν
τοῖς
μείζοσι
καὶ
|
θειοτέροις |
δεξιώτεροι,
οὕτως
καὶ
τῶν
ῥητόρων |
[2, 16] |
εἰδότες
ὃ
πρακτέον
ἐστὶν,
οὐ
|
θέλετε |
ἀκούειν,
πλὴν
τῶν
πρὸς
ἡδονὴν |
[2, 1] |
νεώτερος
Λυσίου.
Πατρὸς
δὲ
ἦν
|
Θεοδώρου |
τινὸς
τῶν
μετρίων
πολιτῶν,
θεράποντας |
[2, 9] |
ἐκ
τῆς
ἀρχῆς,
καὶ
τοῦ
|
θεοῦ |
προστάξαντος
δέχεσθαι
καὶ
τιμωρεῖν
τοῖς |
[2, 3] |
δὲ
τριῶν
ὄντων,
ὥς
φησι
|
Θεόφραστος, |
ἐξ
ὧν
γίνεται
τὸ
μέγα |
[2, 5] |
καὶ
πρὸς
τὴν
Ἑλλάδα,
τῷ
|
θεραπεύειν |
προσήγοντο
τὰς
πόλεις,
καὶ
τῷ |
[2, 14] |
Καὶ
τὰ
τῶν
ἄλλων
διῴκουν
|
θεραπεύοντες, |
ἀλλ´
οὐχ
ὑβρίζοντες
τοὺς
Ἕλληνας· |
[2, 1] |
Θεοδώρου
τινὸς
τῶν
μετρίων
πολιτῶν,
|
θεράποντας |
αὐλοποιοὺς
κεκτημένου,
καὶ
τὸν
βίον |
[2, 2] |
τε
γὰρ
φωνηέντων
τὰς
παραλλήλους
|
θέσεις, |
ὡς
ἐκλυούσας
τὰς
ἁρμονίας
τῶν |
[2, 16] |
τῶν
τυχόντων
συμβεβουλευκότων,
ἀλλὰ
τῶν
|
θεῶν |
ἀκηκοότες
ὅτι
κατορθώσομεν
ἅπαντα,
καὶ |
[2, 9] |
τὸν
ἀγῶνα
ποιουμένοις,
καὶ
παρὰ
|
θεῶν, |
καὶ
παρὰ
συμμάχων,
καὶ
παρὰ |
[2, 12] |
τοῖς
ἐν
τῷ
πραγματικῷ
τόπῳ
|
θεωρήμασι, |
παρὰ
πολὺ
προτερεῖν
ἡγούμην
Ἰσοκράτην |
[2, 4] |
δὲ
ἐν
τῷ
πραγματικῷ
τόπῳ
|
θεωρήματα, |
τὰ
μὲν,
ὅμοια
τοῖς
Λυσίου· |
[2, 4] |
τὴν
ἀληθινὴν
φιλοσοφίαν,
μὴ
τὸ
|
θεωρητικὸν |
αὐτῆς
μόνον
ἀγαπῶν,
ἀλλὰ
καὶ |
[2, 19] |
ἐξέπεμψεν
ἅμα
κατ´
ἐμπορίαν
καὶ
|
θεωρίαν. |
Συστήσαντος
δέ
μοι
Πυθοδώρου
τοῦ |
[2, 2] |
πανηγύρεσι,
καὶ
τὴν
ἐκ
χειρὸς
|
θεωρίαν |
φέρουσιν
αὐτοῦ
οἱ
λόγοι·
τοὺς |
[2, 8] |
τῶν
δημαγωγῶν
οὐθεὶς
ἐπεχείρει
λέγειν·
|
θεωρῶν |
εἰς
τοσαύτην
αὐτὴν
προεληλυθυῖαν
ἀκοσμίαν, |
[2, 9] |
ἤδη
μείζω
δύναμιν
ἔχοντες
ἢ
|
Θηβαῖοι, |
ὑπὸ
τῶν
ἀσθενεστέρων
ἐκρατήθησαν·
πολλοὶ |
[2, 9] |
πάντων
ἀνθρώπων,
οἷς
ἐπίφθονος
ἡ
|
Θηβαίων |
δύναμις
αὐξομένη·
καὶ
τὴν
κατέχουσαν |
[2, 9] |
ἐκείνην
ἕτεραι·
καὶ
τὰ
μὲν
|
Θηβαίων |
πράγματα
ἤνθει
τε
καὶ
εἰς |
[2, 1] |
ὡς
δέ
τινες
ἱστοροῦσι,
καὶ
|
Θηραμένους |
τοῦ
ῥήτορος,
ὃν
οἱ
τριάκοντα |
[2, 6] |
ἐνθυμουμένους
ὅτι
τὸ
μὲν
σῶμα
|
θνητὸν |
ἔχομεν,
ἀθάνατοι
δὲ
γιγνόμεθα
δι´ |
[2, 14] |
καταλείψειν.
Τῷ
δὲ·
Οὐδὲ
τὰς
|
θρασύτητας |
τὰς
ἀλλήλων
ἐζήλουν
τὸ
συναπτόμενον |