Livre, Chap.
[2, 14]	μὲν Πλείστων, τὸ Μεγίστων· τῷ	δ´	Ἀγαθῶν τὸ Ἐπαίνων· τῷ δὲ
[2, 18]	μὴν ἀλλὰ ἔχων γε. μηθεὶς	δ´	ἀγνοεῖν μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´ ὅτι
[2, 16]	ἐν ἀλλοτρίᾳ πόλει κινδυνεύοντες. Τούτων	δ´	αἴτιόν ἐστιν, ὅτι προσῆκον ὑμᾶς
[2, 19]	ὑπὸ τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ	δ´	ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ
[2, 16]	πράττειν ὡς ἐγνώκασι· περὶ ὧν	δ´	ἂν βουλεύωνται, μὴ νομίζειν εἰδέναι
[2, 9]	μὴ ἐκπλήττεσθαι ταῖς συμφοραῖς. ~Τίς	δ´	ἂν μᾶλλον πείσειε καὶ πόλιν
[2, 16]	ἐναντιουμένων παρ´ ἀλλήλους ἐξετάζοιεν, αὐτοὶ	δ´	αὑτοὺς κοινοὺς ἀμφοτέροις ἀκροατὰς παράσχοιεν;
[2, 19]	οὐκ ἂν ἔχειν ἀποδοῦναι. Ἐπειδὴ	δ´	ἐγώ βουλόμενος εἰδέναι τὸ πρᾶγμα,
[2, 19]	μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ	δ´	εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί
[2, 3]	τοῖς μικροῖς ἐστι σοφώτερος, ὃ	δ´,	ἐν τοῖς μεγάλοις περιττότερος. Τάχα
[2, 3]	εἰσὶν ἐπιτυχέστεροι τῶν ἑτέρων, οἳ	δ´,	ἐν τοῖς μείζοσι καὶ θειοτέροις
[2, 1]	δικανικοῖς ἐγένοντο ἄριστοι λόγοις, οἳ	δ´,	ἐν τῷ πολιτεύεσθαι καὶ τὰ
[2, 9]	πολλαχῇ μὲν καὶ ἄλλῃ, μάλιστα	δ´	ἐν τῷ πρὸς Λακεδαιμονίους γραφέντι
[2, 10]	μοι, ταῦτα μὲν ἐάσω. Τοῦ	δ´	εὐπαρακολούθητα γενέσθαι μοι μᾶλλον τὰ
[2, 4]	παρ´ Ἰσοκράτει καὶ κρείττονα· μάλιστα	δ´	ἡ προαίρεσις ἡ τῶν λόγων,
[2, 16]	ῥηθέντων ἐκλέξασθαι τὸ βέλτιον· ὥσπερ	δ´	ἤδη σαφῶς εἰδότες ὃ πρακτέον
[2, 8]	ἐν ἐξουσίᾳ διάγειν μεγάλῃ, τοῖς	δ´	ἰδιώταις μηδὲν ἐξεῖναι ποιεῖν ὅ,
[2, 16]	ἐπὶ τὸ βέλτιον ἐπιδώσειν. Ἐγὼ	δ´	οἶδα μέν ὅτι πρόσαντές ἐστιν
[2, 19]	ἐκεῖ, πάντων ἐνδεὴς γενήσεσθαι· εἰ	δ´	ὁμολογῶν εἶναι, ἐπιστείλαντος Σατύρου, μὴ
[2, 16]	ἣν πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες· οἳ	δ´	οὐδὲν τοιοῦτον ὑποτείνουσιν, ἀλλ´ ὡς
[2, 6]	πατρίδα τὴν Ἑλλάδα οἰκοῦντες. ~Τίς	δ´	οὐκ ἂν ἀγαπήσειε μέγεθος ἔχων
[2, 16]	τούτων ὀρθῶς λοιπὸν βουλευσώμεθα. Φημὶ	δ´	οὖν χρῆναι ποιεῖσθαι τὴν εἰρήνην
[2, 16]	ἄμεινον φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν, ὅταν	δ´	ὑπὲρ τῆς πόλεως ἐκκλησιάζητε, τοῖς
[2, 19]	ἐχρώμην τῇ τούτου τραπέζῃ· χρόνῳ	δ´	ὕστερον διαβολῆς πρὸς Σάτυρον γενομένης,
[2, 19]	ταῦτα λέγων καὶ ἀγανακτῶν καὶ	δακρύων,	εἷλκέ με πρὸς τὸν πολέμαρχον,
[2, 2]	βραδυτέρα τοῦ μετρίου· δι´ ἣν	δὲ	αἰτίαν τοῦτο πάσχει, μετὰ μικρὸν
[2, 2]	δικαστηρίοις ἀγῶνας οὐχ ὑπομένουσι. Τούτου	δὲ	αἴτιον, ὅτι πολὺ τὸ παθητικὸν
[2, 14]	δ´ Ἀγαθῶν τὸ Ἐπαίνων· τῷ	δὲ	Αἰτίους τὸ Ἀξίους. Καὶ αὖθις·
[2, 14]	Καλῶς, τὸ Κακῶς ἀντίστροφον· τῷ	δὲ	Ἀκούειν τὸ Ἀποθνῄσκειν πάρισον. Εἰ
[2, 1]	ἀνὴρ ἐγένετο, φιλοσοφίας ἐπεθύμησε. Γενόμενος	δὲ	ἀκουστὴς Προδίκου τε τοῦ Κείου,
[2, 15]	ὥσπερ κατ´ ἀρχὰς ἔφην· τοῖς	δὲ	ἄλλοις πάνυ προσέχειν τὸν νοῦν.
[2, 20]	ὑπὸ τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ	δὲ	ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ
[2, 5]	ἐφρόντιζον ἢ τῶν ἰδίων, τῶν	δὲ	ἀλλοτρίων ἧττον ἐπεθύμουν ἢ τῶν
[2, 20]	ἀρχὴν, καὶ Τὴν ἀδελφήν. Ἔχοι	δὲ	ἄν τις καὶ ἄλλα πρὸς
[2, 15]	μὲν τούτων ἱκανὰ ταῦτα. ~Ὥρα	δὲ	ἂν εἴη καὶ τῶν παραδειγμάτων
[2, 7]	μᾶλλον ἐπιθυμεῖν τῆς ἀρετῆς. ~Τίς	δὲ	ἂν μᾶλλον ἐπὶ τὴν δικαιοσύνην
[2, 16]	δόξῃ μὲν χρωμένους, ὅ, τι	δὲ	ἂν τύχῃ γενησόμενον, οὕτω διανοεῖσθαι
[2, 6]	ἐχθροὺς συμβαίνει γίγνεσθαι κυρίους, τῆς	δὲ	ἀρετῆς καὶ τῆς παρὰ τοῖς
[2, 3]	κράτιστα τῶν ὀνομάτων τίθησιν· ἁρμόττει	δὲ	αὐτὰ περιέργως, τὴν εὐφωνίαν ἐντείνων
[2, 6]	τὰς μέγεθος ἐχούσας πράξεις, ἐπιτελεῖν	δὲ	αὐτὰς μετ´ ἀρετῆς, ἐνθυμουμένους ὅτι
[2, 5]	τῶν λοιπῶν αὐτοὶ ἄρξουσι· τῇ	δὲ	αὐτῇ προθυμίᾳ χρώμενοι καὶ πρὸς
[2, 3]	τὴν αὐτὴν χάριν ἐκείνῳ. Τοσοῦτον	δὲ	αὐτοῦ λείπεται κατὰ ταύτην τὴν
[2, 8]	ἢ τὴν τάξιν λύειν· δημοκρατίαν	δὲ	αὐτοὺς νομίζειν οὐ τὴν ἀκολασίαν,
[2, 3]	γοῦν τὴν ἐμὴν γνώμην· προτερεῖ	δέ	γε ἐν ταῖς μελλούσαις λέγεσθαι.
[2, 1]	συμφέροντα παραγίνεται τοῖς μαθοῦσιν. Ἐπιφανέστατος	δὲ	γενόμενος τῶν κατὰ τὸν αὐτὸν
[2, 6]	μὲν σῶμα θνητὸν ἔχομεν, ἀθάνατοι	δὲ	γιγνόμεθα δι´ ἀρετήν· καὶ τοῖς
[2, 9]	Σπάρτη τῶν ἄλλων πόλεων. Οἴεται	δὲ	δεῖν οὐ τοὺς κακῶς πράττοντας
[2, 12]	τῇ λέξει τὰ νοήματα. Συμβούλῳ	δὲ	δὴ περὶ πολέμου καὶ εἰρήνης
[2, 7]	τὸν καθ´ ἡμέραν συμφέρουσαν. τὴν	δὲ	δικαιοσύνην ἀλυσιτελῆ καὶ μᾶλλον ἑτέροις
[2, 19]	καταλειφθήσεται καὶ τούτων στερηθέντι. Εἰ	δὲ	δόξαιμι, μηδὲν προσῆκον, αὐτὰ τὰ
[2, 1]	μὲν ἀπέστη τῆς προαιρέσεως· ἐπιθυμῶν	δὲ	δόξης, καὶ τοῦ πρωτεῦσαι παρὰ
[2, 19]	συνῄδει περὶ τῶν χρημάτων. Ἐπειδὴ	δὲ	ἐγὼ προσελθὼν ἐπεζήτουν αὐτόν, ἡγούμενος
[2, 20]	ἀληθινώτερα. Οἷον ὅταν φῇ· Ἡγούμην	δέ,	εἰ μὲν προείμην τὰ χρήματα,
[2, 19]	ἄλλων τούτῳ μάλιστα πιστεύειν. Ἡγούμην	δέ,	εἰ μὲν προοίμην ἅπαντα τὰ
[2, 10]	σωφροσύνην τὰ πλήθη παρακαλοῦσιν, οἳ	δὲ	εἰς μετριότητα καὶ νόμιμον ἀρχὴν
[2, 9]	ὑπὸ τῶν ἀσθενεστέρων ἐκρατήθησαν· πολλοὶ	δὲ	εἰς πολιορκίαν κατακλεισθέντες καὶ δεινότερα
[2, 19]	μηδὲν μᾶλλον κομίσασθαι· πρὸς Σάτυρον	δὲ	εἰς τὴν μεγίστην διαβολὴν ἐμαυτὸν
[2, 20]	μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ	δὲ	εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον, ἀποθανεῖσθαί
[2, 5]	μηθὲν ἐκβήσεται τῶν πατρίων. Οὕτως	δὲ	εἶχεν αὐτοῖς τὰ πρὸς ἀλλήλους
[2, 8]	ἀκολασίαν, ἀλλὰ τὴν σωφροσύνην· τὸ	δὲ	ἐλεύθερον, οὐκ ἐν τῷ καταφρονεῖν
[2, 6]	μὴ συγκρούειν πρὸς ἀλλήλας, τὴν	δὲ	Ἑλλάδα μεγάλην ἐκ μικρᾶς ποιεῖν·
[2, 2]	φέρουσιν αὐτοῦ οἱ λόγοι· τοὺς	δὲ	ἐν ἐκκλησίαις καὶ δικαστηρίοις ἀγῶνας
[2, 4]	τῆς λέξεως τοῦ ῥήτορος. ~Τὰ	δὲ	ἐν τῷ πραγματικῷ τόπῳ θεωρήματα,
[2, 17]	ἀνθρώπων πρὸς τοὺς προγόνους· Τούτου	δὲ	ἕνεκα ταῦτα προεῖπον, ὅτι περὶ
[2, 12]	κομψοῦ λείπεται τὸ ἀληθινόν. Κράτιστον	δὲ	ἐπιτήδευμα ἐν διαλέκτῳ πολιτικῇ καὶ
[2, 2]	πρὸς ἀγῶνας δικανικοὺς εὔθετος· ὑπτία	δέ	ἐστι μᾶλλον καὶ κεχυμένη πλουσίως.
[2, 1]	καὶ λέγειν τὰ πολιτικά· ὡς	δὲ	ἡ φύσις ἠναντιοῦτο, τὰ πρῶτα
[2, 12]	ὁμοιότατον τῷ κατὰ φύσιν· βούλεται	δὲ	ἡ φύσις τοῖς νοήμασιν ἕπεσθαι
[2, 18]	λόγον εὐπρεπῆ πλαττομένῳ συντίθεμαι. Ἱκανὸν	δὲ	ἡγησάμενος εἶναι τῆς ἀληθείας βεβαιωτὴν
[2, 5]	παρὰ τοῖς πλήθεσι τιμήν. Κρείττονα	δὲ	ἡγοῦντο τὸν εὐσχήμονα θάνατον, ἢ
[2, 2]	ἐν ἐκείνοις εἶναι δεῖ· τοῦτο	δὲ	ἥκιστα δέχεται περίοδος. Αἵ τε
[2, 1]	εἴκοσιν ἔτεσι νεώτερος Λυσίου. Πατρὸς	δὲ	ἦν Θεοδώρου τινὸς τῶν μετρίων
[2, 15]	χαριεντισμὸς, ἔνεστι κἀν τούτοις· τὰ	δὲ	θεατρικὰ τῶν σχημάτων τεταμιευμένως παρείληπται.
[2, 14]	Ἀπέλαυον, τὸ Ἠμέλουν ἀντίθετον· τῷ	δὲ	Ἰδίων τὸ Ἀλλοτρίων. Οἷς ἐπιτίθησιν·
[2, 3]	λέξις ἔχειν τὸ χαρίεν· ἡ	δὲ	Ἰσοκράτους, βούλεται. Ταύταις μὲν δὴ
[2, 11]	κοινοῖς ὀνόμασιν ἀμφότεροι κέχρηνται· ἡ	δὲ	Ἰσοκράτους λέξις προσλαβοῦσά τι τῆς
[2, 20]	τοῦ ῥήτορος ἔσται καταφανής. Ἀνάγκη	δὲ	ἴσως στοχάζεσθαι τοῦ χρόνου.
[2, 9]	παρόντων ἀγαθῶν εἶναι φυλακήν. Πολλὰ	δὲ	καὶ ἄλλα πρὸς τούτοις διεξελθών
[2, 13]	μήτε ὑπόκρισιν δύνασθαι φέρειν. Πολλοῖς	δὲ	καὶ ἄλλοις ταῦτα καὶ παραπλήσια
[2, 9]	τὴν κτῆσιν τοῦ πολέμου, κάτοχον	δὲ	καὶ βέβαιον πεποιηκότος τοῦ χρόνου.
[2, 9]	βαρβάροις ποιῇ τὸ προσταττόμενον. Παρακελεύεται	δὲ	καὶ καρτερεῖν ἐπὶ τοῖς παροῦσι,
[2, 4]	ἀπὸ μεγάλης φρονήσεως γινομένη· τάξις	δὲ	καὶ μερισμοὶ τῶν πραγμάτων, καὶ
[2, 19]	δυνάμεως ἐπιμελεῖσθαι τῆς ἐκείνου. Πυνθανόμενος	δὲ	καὶ περὶ τῆσδε τῆς πόλεως
[2, 19]	τὴν τέχνην δοκοῦσιν εἶναι. Ὅμως	δὲ	καὶ τούτων ὑπαρχόντων, ἡγοῦμαι φανερὸν
[2, 16]	τι τὴν πόλιν ἐργαζομένους. Ὅμως	δὲ	καὶ τούτων ὑπαρχόντων, οὐκ ἂν
[2, 19]	παρ´ ὑμῶν ἐξαιτεῖν. Ἐν τοσούτοις	δὲ	κακοῖς ὤν, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[2, 17]	αὐταῖς, τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν· ἡμεῖς	δὲ,	καταδουλούμενοι, καὶ τἀναντία τοῖς τότε
[2, 9]	τἄλλα χωρία τὰ φίλια· αὐτοὺς	δὲ	καταλαβομένους τόπον ὅστις ἂν ὀχυρώτατος
[2, 13]	τῇ λειότητι διὰ παντός. Τὸ	δὲ	κεκραμένον καὶ παντοδαπὸν ἐπιτάσει τε
[2, 10]	ἀρχὴν τοὺς δυνάστας προάγουσιν, οἳ	δὲ	κοσμίους τῶν ἰδιωτῶν ἀπεργάζονται τοὺς
[2, 4]	μὲν, ὅμοια τοῖς Λυσίου· τὰ	δὲ,	κρείττονα. Ἡ μὲν εὕρεσις ἡ
[2, 2]	αὐτοῦ, κεφαλαιωδῶς ταῦτ´ ἐστίν. ~Ἡ	δὲ	λέξις ᾗ κέχρηται, τοιοῦτόν τινα
[2, 17]	κηδομένους εὔνους εἶναι νομίζομεν. Ἐμπειρότατοι	δὲ	λόγων καὶ πραγμάτων ὄντες, οὕτως
[2, 3]	καὶ μεγαλότεχνον καὶ ἀξιωματικόν· τὴν	δὲ	Λυσίου, τῇ Καλάμιδος καὶ Καλλιμάχου,
[2, 20]	τε καὶ ἀφελὲς, τοιοῦτον· Ἡγούμην	δὲ	μὴ παραδοὺς τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν.
[2, 3]	φύσει μεγαλόφρων τις ὤν· εἰ	δὲ	μή, τῇ γε προαιρέσει πάντως
[2, 19]	ἀργυρίου λάβοιμεν παρ´ αὐτοῦ. Ἵνα	δὲ	μηδεὶς ἔλεγχος μηδὲ βάσανος γένοιτο
[2, 19]	τούτου ἀπεστερῆσθαι τῶν χρημάτων, λέγοντι	δὲ,	μηδὲν μᾶλλον κομίσασθαι· πρὸς Σάτυρον
[2, 19]	κατ´ ἐμπορίαν καὶ θεωρίαν. Συστήσαντος	δέ	μοι Πυθοδώρου τοῦ Φοίνικος Πασίωνα,
[2, 19]	μηδὲν ἔχειν τῶν ἐμῶν. Πανταχόθεν	δέ	μοι τοσούτων κακῶν προσπεπτωκότων, τίνα
[2, 15]	πάνυ προσέχειν τὸν νοῦν. Ἄρχεται	δὲ	ὁ λόγος ἐνθένδε. ~Ἅπαντες μὲν
[2, 18]	κατὰ Πασίωνος τοῦ τραπεζίτου. Ἔστι	δὲ	ὁ λόγος οὗτος· ~Ὁ μὲν
[2, 19]	ἄλλης Ἑλλάδος, ἐπεθύμησα ἀποδημῆσαι. Γεμίσας	δὲ	ὁ πατήρ μου δύο ναῦς
[2, 13]	ὑποκειμένοις τῶν ἠθῶν φράζειν» Ἱερώνυμος	δὲ	ὁ φιλόσοφός φησιν, ἀναγνῶναι μὲν
[2, 12]	δύναιτο ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον	δὲ	οἶδα ὅτι καὶ βλάβης ἂν
[2, 14]	μὲν Ἐκήδοντο τὸ Ἀπείχοντο, τῷ	δὲ	Οἰκείων, τὸ Μηδὲν προσηκόντων. Καὶ
[2, 9]	πρὸς τὸ ζῆν διακειμένοις, δικαίαν	δὲ	ὀργὴν καὶ πρόφασιν εὐπρεπῆ τῆς
[2, 14]	παισὶ μεγάλην δόξαν καταλείψειν. Τῷ	δὲ·	Οὐδὲ τὰς θρασύτητας τὰς ἀλλήλων
[2, 16]	μὲν προσέχοντας τὸν νοῦν, τῶν	δὲ	οὐδὲ τῆς φωνῆς ἀνεχομένους. Καὶ
[2, 13]	πρᾶγμα καὶ πολεμιώτατον ἐλέῳ. ~Οὗτος	δὲ	οὐκ ἐμὸς ὁ λόγος πρώτου
[2, 2]	ἐστι καὶ πιθανὴ. Καὶ στρογγύλη	δὲ	οὐκ ἔστιν, ὥσπερ ἐκείνη, καὶ
[2, 5]	ἢ τὸν ἀκλεῆ βίον· ἐσκόπουν	δὲ	οὐχ ὅπως οἱ νόμοι καλῶς
[2, 3]	τοῦ χρησίμου τὸν λόγον. Λέγω	δὲ	οὐχ ὡς διαπαντὸς αὐτοῦ ταῦτα
[2, 6]	καὶ πολλὰς χώρας καταστρεψαμένων· ἔτι	δὲ	παρακελεύεται μιμεῖσθαι τὴν Ἡρακλέους τε
[2, 5]	κρείττους ἂν ἠξίωσαν φρονεῖν· οὕτω	δὲ	παρεσκευασμένοι τὰς γνώμας, ὡς ἰδίᾳ
[2, 5]	ἔχοντες τὰς ἑαυτῶν πόλεις, κοινὴν	δὲ	πατρίδα τὴν Ἑλλάδα οἰκοῦντες. ~Τίς
[2, 17]	μέγιστα τῶν πραγμάτων καθίσταμεν. Σπουδάζοντες	δὲ	περὶ τὴν πολιτείαν οὐχ ἧττον
[2, 5]	ἐμμένειν, ἢ ταῖς ἀνάγκαις. Τοιαῦτα	δὲ	περὶ τῶν ἡττόνων ἀξιοῦντες γινώσκειν,
[2, 9]	ὃς ἐπιγράφεται μὲν Ἀρχίδαμος, ὑπόθεσιν	δὲ	περιείληφε τὴν περὶ τοῦ μὴ
[2, 2]	πῇ μὲν εὐπρεπεστέραν ἐκείνης, πῇ	δὲ	περιεργοτέραν. Ὁ γὰρ ἀνὴρ οὗτος
[2, 11]	Λυσίαν μὲν ἀφελέστερον ἔκρινον, Ἰσοκράτην	δὲ	περιεργότερον. Καὶ τὸν μὲν, τῆς
[2, 15]	καὶ οἱ τούτων σύμμαχοι· παύσασθαι	δὲ	πλεονεκτοῦντας καὶ τῆς κατὰ γῆν
[2, 9]	ὄντι καὶ οὔπω βασιλεύοντι, ἐλπίδας	δὲ	πολλὰς ἔχοντι ταύτης τεύξεσθαι τῆς
[2, 10]	ἀρετὴν καὶ τὸ καλόν. ~Ἔχων	δὲ	πολλοὺς αὐτοῦ καὶ ἄλλους διεξιέναι
[2, 19]	κείμενα, καὶ ἄξια ἀναισχυντίας· ἐμὲ	δὲ	πολλῶν ἀκουόντων ἔξαρνον γεγενῆσθαι μηδὲν
[2, 16]	τοιούτοις ἀπιστεῖτε, καὶ φθονεῖτε· τοὺς	δὲ	πονηροτάτους τῶν ἐπὶ τὸ βῆμα
[2, 12]	τῆς λέξεως τῆς ἑκατέρου. Τῶν	δὲ	πραγμάτων ποιούμενος ἐξέτασιν, τὴν μὲν
[2, 7]	ἀνάγκαις μηδὲ ταῖς βίαις· τῶν	δὲ	προγόνων μιμεῖσθαι μὴ τοὺς πρὸ
[2, 9]	τὰ πολέμια τῶν Ἑλλήνων, ἀπονενοημένως	δὲ	πρὸς τὸ ζῆν διακειμένοις, δικαίαν
[2, 19]	ἄνευ μαρτύρων γίνεται· τοῖς ἀδικουμένοις	δὲ,	πρὸς τοιούτους ἀνάγκη κινδυνεύειν, οἳ
[2, 7]	πόλεων ὡσπερανεὶ κτημάτων φείδεσθαι, τοὺς	δὲ	συμμάχους εὐνοίᾳ τε καὶ εὐεργεσίαις
[2, 14]	νῦν τοῖς ὅρκοις χρώμενοι· ταῖς	δὲ	συνθήκαις ὥσπερ ἀνάγκαις ἐμμένειν ἀξιοῦντες.
[2, 17]	ἐπειδὰν ἀπίωμεν πάλιν, ἐπιτιμῶμεν. Προσποιούμενοι	δὲ	σωφρονέστατοι τῶν Ἑλλήνων εἶναι, τοιούτοις
[2, 8]	ἂν οἱ νόμοι κωλύωσι· καρτερεῖν	δὲ	τὰ δεινὰ, καὶ μὴ ἐκπλήττεσθαι
[2, 16]	κοινοὺς ἀμφοτέροις ἀκροατὰς παράσχοιεν; Θαυμάζω	δὲ	τὰ τῶν πρεσβυτέρων, εἰ μηκέτι
[2, 12]	καὶ ἔτι τὴν κρίσιν· τῇ	δὲ	τάξει τῶν ἐνθυμημάτων, καὶ τοῖς
[2, 1]	κοινὰ πράττειν διήνεγκαν, καὶ ἄλλοι	δὲ	τὰς κοινὰς τῶν Ἑλλήνων τε
[2, 19]	τῷ ἑαυτοῦ υἱεῖ εἰληφώς. Πυθόμενος	δὲ	ταῦτα Πασίων, καὶ εἰδὼς ὅτι
[2, 19]	εὔνοιαν ἅπαντα ταῦτα συμβουλεύειν. Ἐπειδὴ	δὲ	ταῦτα πρὸς τοὺς περὶ Σάτυρον
[2, 18]	χαρακτῆρι ἔγγιστα μὲν προσεληλυθώς, ἐν	δὲ	τῇ συνθέσει τῶν ὀνομάτων τὸ
[2, 12]	προτερεῖν ἡγούμην Ἰσοκράτην Λυσίου. Κατὰ	δὲ	τὴν λαμπρότητα τῶν ὑποθέσεων, καὶ
[2, 13]	τοὺς λόγους αὐτοῦ καλῶς, δημηγορῆσαι	δὲ	τήν τε φωνὴν καὶ τὸν
[2, 2]	σημειωδῶν ὀνομάτων τὴν ἀπειροκαλίαν. (Κατὰ	δὲ	τὴν τροπικὴν φράσιν, ὀλίγον τι
[2, 8]	ἐξουσίαν ὑπὸ πάντων νομιζομένην· ἀνασώσασθαι	δὲ	τὴν ὑπὸ Σόλωνός τε καὶ
[2, 19]	πολλῆς μὲν χώρας ἄρχειν, ἁπάσης	δὲ	τῆς δυνάμεως ἐπιμελεῖσθαι τῆς ἐκείνου.
[2, 11]	τῆς ἀληθείας πιθανώτερον εἰκαστήν, τὸν	δὲ,	τῆς κατασκευῆς ἀθλητὴν ἰσχυρότερον. ~Ταῦτα
[2, 6]	μεγάλην ἐκ μικρᾶς ποιεῖν· ὑπεριδόντα	δὲ	τῆς περὶ τὰ μικρὰ φιλοτιμίας
[2, 9]	εἰς μέγεθος ἀρχῆς προεληλύθει· τὰ	δὲ	τῆς Σπάρτης, ταπεινὰ καὶ ἀνάξια
[2, 6]	ἀγαθῶν ἀπλήστως διακειμένοις ἀχθόμεθα, τοὺς	δὲ	τιμὴν μείζω τῆς ὑπαρχούσης ἀεὶ
[2, 20]	τὴν Ἰσοκράτειον ἀγωγὴν ἐκβέβηκεν· ἀκαρῆ	δέ	τινα διασῴζει τῆς κατασκευῆς τε
[2, 1]	Ἕλλησιν ἐχόντων ἐπὶ σοφίᾳ, ὡς	δέ	τινες ἱστοροῦσι, καὶ Θηραμένους τοῦ
[2, 3]	ποιεῖ τὴν λέξιν πολλάκις· λέγω	δὲ	τό τε εἰς περιόδους ἐναρμόττειν
[2, 18]	συμβουλευτικοῖς λόγοις ὁ ἀνήρ. ἐν	δὲ	τοῖς δικανικοῖς τὰ μὲν ἄλλα
[2, 19]	μὲν πατέρα μου συλλαμβάνει· ἐπιστέλλει	δὲ	τοῖς ἐνθάδε ἐπιδημοῦσιν ἐκ τοῦ
[2, 16]	καὶ μηδὲν ὑμῶν φροντίζουσιν, ἐν	δὲ	τοῖς θεάτροις, τοῖς κωμῳδοδιδασκάλοις· ὃ
[2, 7]	μὲν ἀλλοτρίων μὴ ἐπιθυμεῖν, ἐπὶ	δὲ	τοῖς παροῦσι στέργειν· καὶ τῶν
[2, 17]	ἀσφαλείαις αὐξομένην καὶ διαμένουσαν, ἐν	δὲ	τοῖς πολέμοις δὶς ἤδη καταλυθεῖσαν,
[2, 8]	φιλοσοφίᾳ δύναιτο λόγους εἰπεῖν. ~Τίς	δὲ	τὸν Ἀρεοπαγιτικὸν ἀναγνοὺς λόγον, οὐκ
[2, 17]	ὀλιγαρχικοὺς ὄντας, δυσκόλως ἔχομεν· τοὺς	δὲ	τὸν πόλεμον ἀγαπῶντας, ὡς τῆς
[2, 8]	οἱ τὴν πόλιν διοικοῦντες· ἀντὶ	δὲ	τοῦ τὰς ἰδίας οὐσίας ἐκ
[2, 17]	τοῖς βαρβάροις πολεμοῦντες διετέλεσαν· ἡμεῖς	δὲ,	τοὺς ἐκ τῆς Ἀσίας τὸν
[2, 16]	πρὸς βασιλέα καὶ Λακεδαιμονίους, προσταττούσαις	δὲ	τοὺς Ἕλληνας αὐτονόμους εἶναι, καὶ
[2, 16]	οὐδὲ τοῖς εὖ ποιοῦσι· πρὸς	δὲ	τοὺς ἐπιπλήττοντας καὶ νουθετοῦντας ὑμᾶς,
[2, 16]	ῥᾳδίως κρατήσομεν τῶν ἐχθρῶν. Χρὴ	δὲ	τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ μὲν
[2, 16]	οὐθὲν πώποτε κακὸν ἐπάθομεν· διὰ	δὲ	τοὺς ῥᾳδίως πολεμεῖν αἱρουμένους, μεγάλαις
[2, 9]	καὶ τιμωρεῖν τοῖς ἀδικουμένοις· πρὸς	δὲ	τούτοις ἐπικυρώσαντος μὲν τὴν κτῆσιν
[2, 19]	καὶ αὐτὸν εἰσπλεῖν κελεύειν· ἐὰν	δὲ	τούτων μηδὲν ποιῶ, παρ´ ὑμῶν
[2, 8]	εἰς τὰ κοινὰ καταχορηγεῖν. Χωρὶς	δὲ	τούτων, πλείω τὴν ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι
[2, 16]	φανερὸν τὸ συμφέρον ποιήσαντες. Χωρὶς	δὲ	τούτων, πῶς ἂν ἄνθρωποι δυνηθεῖεν
[2, 3]	κατασκευὴν, προσιστάμενος ταῖς ἀκοαῖς. ~Καθόλου	δὲ	τριῶν ὄντων, ὥς φησι Θεόφραστος,
[2, 1]	ταύτης ἔχοντος τῆς ἐργασίας. Ἀγωγῆς	δὲ	τυχὼν εὐσχήμονος, καὶ παιδευθεὶς οὐδενὸς
[2, 7]	παρασκευαῖς καὶ ταῖς μελέταις, εἰρηνικοὺς	δὲ	τῷ μηδένα μηδὲν ἀδικεῖν· διδάσκων
[2, 11]	ἐναργείας ἀμφοτέρους κρατεῖν ἀπεφηνάμην. Ἐν	δὲ	τῷ συντόμως ἐκφέρειν τὰ νοήματα,
[2, 17]	τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν	δὲ	τῶν αὐτῶν ἐκείνοις πράττομεν, ἀλλὰ
[2, 1]	τινὲς τῶν τότε σοφιστῶν· περὶ	δὲ	τῶν Ἑλληνικῶν καὶ βασιλικῶν πραγμάτων,
[2, 16]	τῷ καθορᾶν τὸ βέλτιστον. Ὑπὸ	δὲ	τῶν μὴ πρὸς ἡδονὴν συμβουλευόντων,
[2, 19]	φανερὰ τῶν χρημάτων παραδοῦναι, περὶ	δὲ	τῶν παρὰ τούτῳ κειμένων, μὴ
[2, 16]	ὧν συνεληλύθαμεν, τηλικοῦτόν ἐστιν. Ὁρῶ	δὲ	ὑμᾶς οὐκ ἐξ ἴσου τῶν
[2, 19]	χρημάτων ὑπὸ Πασίωνος. Ἐξ ἀρχῆς	δὲ	ὑμῖν ὅπως ἂν δύνωμαι, διηγήσομαι
[2, 13]	παθητικαῖς ὑπερθέσεσι διειλημμένον, ἀποβεβληκέναι. Καθόλου	δέ	φησιν αὐτὸν εἰς ἀναγνώστου παιδὸς
[2, 11]	ἠθοποιίαις ἀμφοτέρους εὕρισκον δεξιούς. Τῆς	δὲ	χάριτος καὶ τῆς ἡδονῆς ἀναμφιλόγως
[2, 12]	ὡς ὁ Πλάτων εἴρηκεν· εἰ	δὲ	χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ τῶν
[2, 17]	ταῦτα συνελθόντες χειροτονοῦμεν· οὐ πολὺν	δὲ	χρόνον διαλιπόντες, τοῖς ἐνταῦθα ψηφισθεῖσιν,
[2, 19]	ἂν τὸν ἅπαντα βίον. Ἔστι	δέ,	ὦ ἄνδρες δικασταί, πάντων χαλεπώτατον,
[2, 14]	ἀπέλαυον μὲν ὡς ἰδίων, ἠμέλουν	δὲ	ὡς ἀλλοτρίων τό τε γὰρ
[2, 9]	βέβαιον πεποιηκότος τοῦ χρόνου. Διδάσκει	δέ	ὡς οὐ Μεσσηνίοις τοῖς οὐκέτ´
[2, 14]	ἐκήδοντο μὲν ὡς οἰκείων, ἀπείχοντο	δὲ	ὥσπερ χρὴ τῶν μηδὲν προσηκόντων.
[2, 16]	ὑπαρχόντων κινδυνεύουσι. Διόπερ ἄξιόν ἐστι	δεδιέναι,	μὴ καὶ νῦν ἡμεῖς ἔνοχοι
[2, 10]	ἃ δεῖ πράττειν ἕκαστον ὑποτιθέμενοι,	δεδοικὼς	μὴ πέρα τοῦ δέοντος ὁ
[2, 20]	Ὥστε πίστεις τε μεγίστας αὐτῷ	δεδωκὼς	εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν ἔτι
[2, 19]	πίστεις τε τὰς μεγίστας αὐτῷ	δεδωκὼς	εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν ἔτι
[2, 20]	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα πάλιν τὸ	Δεδωκὼς,	καὶ Πεποιηκὼς, καὶ Εἰληφὼς, παρόμοιον,
[2, 14]	τοῖς ἀγαθοῖς τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν	δεήσει	πολλῶν γραμμάτων, ἀλλ´ ὀλίγων συνθημάτων,
[2, 16]	ὑποτείνουσιν, ἀλλ´ ὡς ἡσυχίαν ἔχειν	δεῖ,	καὶ μὴ μεγάλων ἐπιθυμεῖν παρὰ
[2, 10]	ἰδιωτῶν ἀπεργάζονται τοὺς βίους, ἃ	δεῖ	πράττειν ἕκαστον ὑποτιθέμενοι, δεδοικὼς μὴ
[2, 14]	ἀνάγκαις ἐμμένειν ἀξιοῦντες. Καὶ τί	δεῖ	τὰ καθ´ ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν;
[2, 15]	παρείληπται. Ταῦτα μὲν δὴ παρορᾶν	δεῖ	τοὺς ἀναγιγνώσκοντας, καὶ μὴ ἄξια
[2, 2]	τὸ παθητικὸν ἐν ἐκείνοις εἶναι	δεῖ·	τοῦτο δὲ ἥκιστα δέχεται περίοδος.
[2, 14]	τοὺς Ἕλληνας· καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι	δεῖν	αὐτῶν, ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν·
[2, 8]	ἐπιτηδεύειν· καὶ τὴν μὲν πατρίδα	δεῖν	οἰομένους ἐν ἐξουσίᾳ διάγειν μεγάλῃ,
[2, 9]	τῶν ἄλλων πόλεων. Οἴεται δὲ	δεῖν	οὐ τοὺς κακῶς πράττοντας εἰρήνης
[2, 8]	νόμοι κωλύωσι· καρτερεῖν δὲ τὰ	δεινὰ,	καὶ μὴ ἐκπλήττεσθαι ταῖς συμφοραῖς.
[2, 5]	τῶν βαρβάρων, οὐ τὰ πολέμια	δεινοὶ	μόνον ἦσαν, ἀλλὰ καὶ τὰ
[2, 16]	κωμῳδοδιδασκάλοις· ὃ καὶ πάντων ἐστὶ	δεινότατον,	ὅτι τοῖς μὲν ἐκφέρουσιν εἰς
[2, 19]	περὶ ὧν ἐνεκάλουν, λέγει λόγον	δεινότατον,	ὡς ἐγὼ καὶ Μενέξενος διαφθείραντες
[2, 9]	δὲ εἰς πολιορκίαν κατακλεισθέντες καὶ	δεινότερα	ἢ Λακεδαιμόνιοι πάσχοντες, διέφθειραν τοὺς
[2, 14]	μικρὸν διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοις· Ἀλλὰ	δεινότερον	μὲν ἐνόμιζον εἶναι, κακῶς ὑπὸ
[2, 8]	προαίρεσιν καὶ τὰ ἤθη διεξιὼν,	δεινότερον	μὲν ἡγεῖσθαί φησι τοὺς τότε
[2, 4]	διατριβάς· ἐξ ὧν οὐ λέγειν	δεινοὺς	μόνον ἀπεργάσαιτ´ ἂν τοὺς προσέχοντας
[2, 15]	καὶ τῶν παραδειγμάτων ἅψασθαι, καὶ	δεῖξαι	τούτοις τίς ἐστιν ἡ τοῦ
[2, 17]	ζημίας ἐπικειμένης, ἤν τις ἁλῷ	δεκάζων,	τοὺς τοῦτο φανερώτατα ποιοῦντας, στρατηγοὺς
[2, 7]	μιμεῖσθαι μὴ τοὺς πρὸ τῶν	Δεκελεικῶν	γενομένους, οἳ μικροῦ ἐδέησαν ἀπολέσαι
[2, 11]	Ἐν ταῖς ἠθοποιίαις ἀμφοτέρους εὕρισκον	δεξιούς.	Τῆς δὲ χάριτος καὶ τῆς
[2, 3]	ἐν τοῖς μείζοσι καὶ θειοτέροις	δεξιώτεροι,	οὕτως καὶ τῶν ῥητόρων ὃ
[2, 13]	τούτοις εἴρηται, περὶ ὧν οὐδὲν	δέομαι	γράφειν. Ἐξ αὐτῆς γὰρ ἔσται
[2, 16]	ταραχωδέστατα διάκεισθε· συνεληλύθατε γὰρ ὡς	δέον	ὑμᾶς ἐξ ἁπάντων τῶν ῥηθέντων
[2, 1]	τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ μάχης, δυοῖν	δέοντα	βεβιωκὼς ἑκατὸν ἔτη, γνώμῃ χρησάμενος,
[2, 10]	ὑποτιθέμενοι, δεδοικὼς μὴ πέρα τοῦ	δέοντος	ὁ λόγος ἐκμηκυνθῇ μοι, ταῦτα
[2, 18]	εἰς δικαστήριον γεγράφθαι, μήθ´ ὅτι	δέσμας	πάνυ πολλὰς δικανικῶν λόγων Ἰσοκρατείων
[2, 14]	καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες ἢ	δεσπόται	προσαγορεύεσθαι, καὶ σωτῆρες, ἀλλὰ μὴ
[2, 14]	πάρισον. Εἰ μέτριος εἴη, μέχρι	δεῦρο,	ἀνεκτός, ἀλλ´ οὐκ ἀνήσει. Πάλιν
[2, 14]	τό τε γὰρ κῶλον τὸ	δεύτερον	τῷ κώλῳ πάρισον· καὶ τῶν
[2, 14]	τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκειν. Οὐκοῦν καὶ	δεύτερον	τῷ μὲν Καλῶς, τὸ Κακῶς
[2, 9]	ἀρχῆς, καὶ τοῦ θεοῦ προστάξαντος	δέχεσθαι	καὶ τιμωρεῖν τοῖς ἀδικουμένοις· πρὸς
[2, 3]	τὴν εὐρυθμίαν. Οὐ γὰρ ἅπαντα	δέχεται	οὔτε μῆκος τὸ αὐτὸ, οὔτε
[2, 2]	εἶναι δεῖ· τοῦτο δὲ ἥκιστα	δέχεται	περίοδος. Αἵ τε παρομοιώσεις καὶ
[2, 3]	μακρῷ, καὶ ἀξιωματικώτερος. Θαυμαστὸν γὰρ	δὴ	καὶ μέγα τὸ τῆς Ἰσοκράτους
[2, 3]	ἢ ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ	δή	μοι μὴ ἄπο σκοποῦ τις
[2, 4]	τῇ Ἑλλάδι χρησίμους. Κράτιστα γὰρ	δὴ	παιδεύματα πρὸς ἀρετὴν ἐν τοῖς
[2, 14]	τῶν μηδὲν προσηκόντων. Ἀντίκειται γὰρ	δὴ	πάλιν κἀνταῦθα, τῷ μὲν Ἐκήδοντο
[2, 15]	σχημάτων τεταμιευμένως παρείληπται. Ταῦτα μὲν	δὴ	παρορᾶν δεῖ τοὺς ἀναγιγνώσκοντας, καὶ
[2, 12]	λέξει τὰ νοήματα. Συμβούλῳ δὲ	δὴ	περὶ πολέμου καὶ εἰρήνης λέγοντι,
[2, 2]	μᾶλλον καὶ κεχυμένη πλουσίως. Οὐδὲ	δὴ	σύντομος οὕτως, ἀλλὰ καὶ κατασκελὴς
[2, 3]	δὲ Ἰσοκράτους, βούλεται. Ταύταις μὲν	δὴ	ταῖς ἀρεταῖς ὑστερεῖ Λυσίου, κατὰ
[2, 3]	κοινότερον εἴρηκα περὶ αὐτοῦ. Κατὰ	δὴ	ταῦτά φημι τὴν Ἰσοκράτους λέξιν
[2, 18]	τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε. ~Τοιοῦτος μὲν	δή	τις ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς λόγοις
[2, 9]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν; ἠτύχητο γὰρ	δὴ	τοῖς Λακεδαιμονίοις ἥ τε περὶ
[2, 7]	τῆς εἰρήνης λόγου; ἐν γὰρ	δὴ	τούτῳ πείθει τοὺς Ἀθηναίους, τῶν
[2, 15]	τῶν λόγων, ἀμήχανον ἐν ὀλίγῳ	δηλῶσαι·	ἀρκεῖ τε μία τε δημηγορία
[2, 8]	τὴν πόλιν, ὑπὲρ ἧς τῶν	δημαγωγῶν	οὐθεὶς ἐπεχείρει λέγειν· θεωρῶν εἰς
[2, 13]	δυνηθῆναι τοὺς λόγους αὐτοῦ καλῶς,	δημηγορῆσαι	δὲ τήν τε φωνὴν καὶ
[2, 15]	δηλῶσαι· ἀρκεῖ τε μία τε	δημηγορία	παραληφθεῖσα, καὶ λόγος εἷς ἐκ
[2, 16]	ἀκούειν, πλὴν τῶν πρὸς ἡδονὴν	δημηγορούντων.	Καίτοι προσῆκεν ὑμᾶς, εἴπερ ἐβούλεσθε
[2, 8]	ἀντειπεῖν, ἢ τὴν τάξιν λύειν·	δημοκρατίαν	δὲ αὐτοὺς νομίζειν οὐ τὴν
[2, 17]	ὅλης τῆς πόλεως, καὶ τὴν	δημοκρατίαν	εἰδότες ἐν μὲν ταῖς ἡσυχίαις
[2, 8]	μεταθέσθαι μὲν τὴν τότε καθεστῶσαν	δημοκρατίαν,	ὡς μεγάλα βλάπτουσαν τὴν πόλιν,
[2, 17]	τὸν πόλεμον ἀγαπῶντας, ὡς τῆς	δημοκρατίας	κηδομένους εὔνους εἶναι νομίζομεν. Ἐμπειρότατοι
[2, 16]	ταῖς ὑμετέραις διανοίαις, καὶ διότι	δημοκρατίας	οὔσης οὐκ ἔστι παρρησία, πλὴν
[2, 8]	τὰς ἰδίας οὐσίας ἐκ τῶν	δημοσίων	ἐπανορθοῦν, τοὺς ἰδίους πλούτους εἰς
[2, 8]	λέγοντα, καὶ τὴν ἄκαιρον παρρησίαν,	δημοτικὴν	ἐξουσίαν ὑπὸ πάντων νομιζομένην· ἀνασώσασθαι
[2, 1]	ῥήτορος, ὃν οἱ τριάκοντα ἀπέκτειναν,	δημοτικὸν	εἶναι δοκοῦντα· σπουδὴν μὲν ἐποιεῖτο
[2, 16]	βῆμα παριόντων, ἐπαινεῖτε· καὶ νομίζετε	δημοτικωτέρους	εἶναι τοὺς μεθύοντας τῶν νηφόντων,
[2, 6]	θνητὸν ἔχομεν, ἀθάνατοι δὲ γιγνόμεθα	δι´	ἀρετήν· καὶ τοῖς μὲν πρὸς
[2, 19]	ἄνδρες δικασταί, ἐνόμιζόν μοι Πασίωνα	δι´	εὔνοιαν ἅπαντα ταῦτα συμβουλεύειν. Ἐπειδὴ
[2, 2]	κατασκελὴς καὶ βραδυτέρα τοῦ μετρίου·	δι´	ἣν δὲ αἰτίαν τοῦτο πάσχει,
[2, 16]	εἰρήνης, οὐθὲν πώποτε κακὸν ἐπάθομεν·	διὰ	δὲ τοὺς ῥᾳδίως πολεμεῖν αἱρουμένους,
[2, 13]	ἐμὸς ὁ λόγος πρώτου μὰ	Δία·	ἐπεὶ πολλοὶ καὶ τῶν παλαιῶν
[2, 16]	νεωτέρων, εἰ μηδενὸς ἀκηκόασιν, ὅτι	διὰ	μὲν τοὺς παραινοῦντας ἀντέχεσθαι τῆς
[2, 13]	δουλεύειν γὰρ αὐτὸν τῇ λειότητι	διὰ	παντός. Τὸ δὲ κεκραμένον καὶ
[2, 19]	χρήματα πολλὰ διαχειρίζουσι, καὶ πιστοὶ	διὰ	τὴν τέχνην δοκοῦσιν εἶναι. Ὅμως
[2, 3]	εἶναι τὰ σχήματα τοῖς πράγμασι,	διὰ	τὸ μὴ κρατεῖν τοῦ μετρίου.
[2, 13]	τοῖς ὅλοις ἀπρεπῆ παντελῶς φαίνεσθαι,	διὰ	τὸ μὴ προσηκόντως τοῖς ὑποκειμένοις
[2, 4]	κτήσασθαι, τοῦτον ἔχειν τὸν ῥήτορα	διὰ	χειρός· καὶ εἴ τις ἐπιτηδεύει
[2, 19]	προσῆκον, αὐτὰ τὰ χρήματα ἐγκαλέσαι,	διαβληθείην	ἂν τὸν ἅπαντα βίον. Ἔστι
[2, 9]	ἄξια δράσουσι, καὶ ὡς καὶ	διαβληθήσονται	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ἐπιλογισάμενος, καὶ
[2, 19]	μὴ παραδοίην, εἰς τὰς μεγίστας	διαβολὰς	ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα καταστήσειν
[2, 19]	Σάτυρον δὲ εἰς τὴν μεγίστην	διαβολὴν	ἐμαυτὸν καὶ τὸν πατέρα καταστῆσαι;
[2, 19]	τούτου τραπέζῃ· χρόνῳ δ´ ὕστερον	διαβολῆς	πρὸς Σάτυρον γενομένης, ὡς καὶ
[2, 8]	πατρίδα δεῖν οἰομένους ἐν ἐξουσίᾳ	διάγειν	μεγάλῃ, τοῖς δ´ ἰδιώταις μηδὲν
[2, 17]	συμφερούσας. ~Ταῦτα προειπὼν, καὶ οὕτω	διαθεὶς	τοὺς ἀκούοντας πρὸς τὸν μέλλοντα
[2, 17]	ἐγκώμιόν τε κάλλιστον τῆς δικαιοσύνης	διαθέμενος,	καὶ τὰ καθεστηκότα πράγματα μεμψάμενος,
[2, 6]	ἄλλο τι τῶν ἀγαθῶν ἀπλήστως	διακειμένοις	ἀχθόμεθα, τοὺς δὲ τιμὴν μείζω
[2, 9]	ἀπονενοημένως δὲ πρὸς τὸ ζῆν	διακειμένοις,	δικαίαν δὲ ὀργὴν καὶ πρόφασιν
[2, 19]	ἴσασιν οὕτως οἰκείως πρὸς Σάτυρον	διακείμενον,	ὥστε πολλῆς μὲν χώρας ἄρχειν,
[2, 16]	ἐπὶ τῶν κοινῶν οὐχ ὁμοίως	διάκεισθε	πρὸς αὐτούς, ἀλλὰ κατηγοροῦντες τῶν
[2, 16]	ἀλλ´ ὡς οἷόν τε ταραχωδέστατα	διάκεισθε·	συνεληλύθατε γὰρ ὡς δέον ὑμᾶς
[2, 4]	κατ´ ἐπιχείρημα ἐξεργασία, καὶ τὸ	διαλαμβάνεσθαι	τὴν ὁμοείδειαν ἰδίαις μεταβολαῖς, καὶ
[2, 13]	δόξαν. Φιλόνικος μὲν γὰρ ὁ	διαλεκτικὸς,	τὴν ἄλλην κατασκευὴν τῆς λέξεως
[2, 2]	εἰκῇ τιθεῖσα ὄνομα. Τήν τε	διάλεκτον	ἀκριβοῦσα ἐν τοῖς πάνυ τὴν
[2, 11]	οὐδετέρῳ. Ἔπειτα, τὴν ἀκρίβειαν τὴν	διαλέκτου	τοῦ τότε συνήθους· καὶ ταύτην
[2, 12]	ἀληθινόν. Κράτιστον δὲ ἐπιτήδευμα ἐν	διαλέκτῳ	πολιτικῇ καὶ ἐναγωνίῳ, τὸ ὁμοιότατον
[2, 8]	ἐπιβολὴν τοῦ ῥήτορος; ὃς ἐτόλμησε	διαλεχθῆναι	περὶ πολιτείας Ἀθηναίοις, ἀξιῶν μεταθέσθαι
[2, 17]	χειροτονοῦμεν· οὐ πολὺν δὲ χρόνον	διαλιπόντες,	τοῖς ἐνταῦθα ψηφισθεῖσιν, ἐπειδὰν ἀπίωμεν
[2, 14]	αὑτῶν ἤσκουν Καὶ οὐδὲ μικρὸν	διαλιπὼν	ἐπιφέρει τούτοις· Ἀλλὰ δεινότερον μὲν
[2, 11]	τὴν καθαρὰν ἑρμηνείαν, ἐν ᾗ	διαλλαγὴν	οὐδεμίαν εὕρισκον παρ´ οὐδετέρῳ. Ἔπειτα,
[2, 10]	καὶ τοῦ διαφορᾶς ἕνεκα ᾗ	διαλλάττει	Λυσίου, τὰς ἀρετὰς αὐτῶν εἰς
[2, 2]	τὴν τροπικὴν φράσιν, ὀλίγον τι	διαλλάττει	τῆς Λυσίου) καὶ κέκραται συμμέτρως·
[2, 6]	ἄνδρα καὶ τηλικαύτης ἐξουσίας κύριον,	διαλλάττειν	μὲν τὰς διαφερομένας πόλεις, ἀλλὰ
[2, 19]	με μετὰ τοῦ πατρός· ταῦτα	διαλογιζόμενος,	διενοεῖτό με ἀποστερεῖν τὰ χρήματα,
[2, 15]	ἐν ᾧ παρακαλεῖ τοὺς Ἀθηναίους	διαλύσασθαι	μὲν τὸν συμμαχικὸν κληθέντα πόλεμον,
[2, 17]	καὶ ταῖς ἀσφαλείαις αὐξομένην καὶ	διαμένουσαν,	ἐν δὲ τοῖς πολέμοις δὶς
[2, 16]	καὶ τοὺς τὰ τῆς πόλεως	διανεμομένους,	τῶν ἐκ τῆς ἰδίας οὐσίας
[2, 16]	δὲ ἂν τύχῃ γενησόμενον, οὕτω	διανοεῖσθαι	περὶ αὐτῶν. Ὧν ὑμεῖς οὐδέτερον
[2, 1]	εἴρηκεν, ἐπὶ τὸ γράφειν ἃ	διανοηθείη	κατέφυγεν· οὐ περὶ μικρῶν τὴν
[2, 12]	οὐκ ἐδοκίμαζον. Δουλεύει γὰρ ἡ	διάνοια	πολλάκις τῷ ῥυθμῷ τῆς λέξεως,
[2, 16]	πρόσαντές ἐστιν ἐναντιοῦσθαι ταῖς ὑμετέραις	διανοίαις,	καὶ διότι δημοκρατίας οὔσης οὐκ
[2, 17]	καὶ τοῖς ἔργοις καὶ ταῖς	διανοίαις,	τῶν κατ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον
[2, 3]	λόγον. Λέγω δὲ οὐχ ὡς	διαπαντὸς	αὐτοῦ ταῦτα ποιοῦντος· οὐχ οὕτως
[2, 20]	ἀγωγὴν ἐκβέβηκεν· ἀκαρῆ δέ τινα	διασῴζει	τῆς κατασκευῆς τε καὶ σεμνολογίας
[2, 16]	ἐπιπλήττοντας καὶ νουθετοῦντας ὑμᾶς, οὕτω	διατίθεσθε	δυσκόλως, ὥσπερ πρὸς τοὺς κακόν
[2, 4]	κάλλος, ἐν αἷς ἐποιεῖτο τὰς	διατριβάς·	ἐξ ὧν οὐ λέγειν δεινοὺς
[2, 20]	ὅτι μὲν ὅλῳ τῷ γένει	διαφέρει	τῶν ἐπιδεικτικῶν τε καὶ συμβουλευτικῶν
[2, 12]	τὸ φιλόσοφον τῆς προαιρέσεως, πλεῖον	διαφέρειν	ἢ παιδὸς ἄνδρα, ὡς ὁ
[2, 6]	ἐξουσίας κύριον, διαλλάττειν μὲν τὰς	διαφερομένας	πόλεις, ἀλλὰ μὴ συγκρούειν πρὸς
[2, 6]	Καί φησι χρῆναι τοὺς ἑτέρων	διαφέροντας,	προαιρεῖσθαι μὲν τὰς μέγεθος ἐχούσας
[2, 17]	στρατηγοὺς χειροτονοῦμεν, καὶ τὸν πλείστους	διαφθεῖραι	δυνηθέντα τῶν πολιτῶν, τοῦτον ἐπὶ
[2, 19]	δεινότατον, ὡς ἐγὼ καὶ Μενέξενος	διαφθείραντες	καὶ πείσαντες αὐτόν, ἐπὶ τῇ
[2, 10]	τὰ πρόσθεν εἰρημένα, καὶ τοῦ	διαφορᾶς	ἕνεκα ᾗ διαλλάττει Λυσίου, τὰς
[2, 19]	πολλοὺς κέκτηνται, καὶ χρήματα πολλὰ	διαχειρίζουσι,	καὶ πιστοὶ διὰ τὴν τέχνην
[2, 9]	καὶ βέβαιον πεποιηκότος τοῦ χρόνου.	Διδάσκει	δέ ὡς οὐ Μεσσηνίοις τοῖς
[2, 9]	ἐλπίς, ἐκλιπεῖν κελεύει τὴν πόλιν,	διδάσκων	αὐτούς, ὡς χρὴ παῖδας μὲν
[2, 15]	καὶ κατὰ θάλατταν ἐπιθυμοῦντας ἀρχῆς·	διδάσκων	ὡς ἔστιν οὐ μόνον κρείττων
[2, 7]	δὲ τῷ μηδένα μηδὲν ἀδικεῖν·	διδάσκων	ὡς οὔτε πρὸς πλοῦτον, οὔτε
[2, 13]	καὶ τὸ ταῖς παθητικαῖς ὑπερθέσεσι	διειλημμένον,	ἀποβεβληκέναι. Καθόλου δέ φησιν αὐτὸν
[2, 19]	Οὕτω γὰρ οἰκείως πρὸς αὐτὸν	διεκείμην,	ὥστε μὴ μόνον περὶ τῶν
[2, 19]	μετὰ τοῦ πατρός· ταῦτα διαλογιζόμενος,	διενοεῖτό	με ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ
[2, 20]	ἐστι. Καὶ τὰ τούτοις ἐπιφερόμενα·	Διενοεῖτό	με ἀποστερεῖν τὰ χρήματα, καὶ
[2, 16]	ὑπαρχόντων, οὐκ ἂν ἀποσταίην ὧν	διενοήθην.	Παρελήλυθα γὰρ οὐ χαριούμενος ὑμῖν,
[2, 9]	δὲ καὶ ἄλλα πρὸς τούτοις	διεξελθών	ὅσα καὶ κοινῇ καὶ ἰδίᾳ
[2, 9]	τεύξεσθαι τῆς τιμῆς. Ἐν ᾧ	διεξέρχεται	πρῶτον μέν ὡς δικαίως ἐκτήσαντο
[2, 9]	καὶ καταφυγὴν παρέξουσι τὴν πόλιν.	Διεξέρχεταί	τε τοὺς κινδύνους τῶν προγόνων,
[2, 10]	δὲ πολλοὺς αὐτοῦ καὶ ἄλλους	διεξιέναι	λόγους πρὸς πόλεις τε καὶ
[2, 14]	τί δεῖ τὰ καθ´ ἕκαστα	διεξιόντα	μηκύνειν; ὀλίγου γὰρ ἅπας ὁ
[2, 8]	τὴν προαίρεσιν καὶ τὰ ἤθη	διεξιὼν,	δεινότερον μὲν ἡγεῖσθαί φησι τοὺς
[2, 5]	αὐτοῦ τὸν Πανηγυρικόν; ἐν ᾧ	διεξιὼν	τὰς τῶν ἀρχαίων ἀρετὰς, φησίν,
[2, 19]	ταῦτα πρὸς τοὺς περὶ Σάτυρον	διεπραξάμην,	ἔγνων αὐτὸν ἐπιβουλεύοντα τοῖς ἐμοῖς.
[2, 7]	τῶν Περσικῶν, οἳ καλοκἀγαθίαν ἀσκοῦντες	διετέλεσαν.	Ἐπιδείκνυταί τε ὡς οὐχ αἱ
[2, 17]	τῶν Ἑλλήνων τοῖς βαρβάροις πολεμοῦντες	διετέλεσαν·	ἡμεῖς δὲ, τοὺς ἐκ τῆς
[2, 1]	περὶ αὐτὴν σπουδάζων τὴν ἐπιστήμην	διετέλεσεν,	ἐξ ἧς, ὥς φησιν αὐτός,
[2, 9]	καὶ δεινότερα ἢ Λακεδαιμόνιοι πάσχοντες,	διέφθειραν	τοὺς ἐπιστρατεύσαντας· καὶ παράδειγμα ποιεῖται
[2, 19]	δὲ ὑμῖν ὅπως ἂν δύνωμαι,	διηγήσομαι	τὰ πεπραγμένα. Ἐμοὶ γάρ, ὦ
[2, 1]	πολιτεύεσθαι καὶ τὰ κοινὰ πράττειν	διήνεγκαν,	καὶ ἄλλοι δὲ τὰς κοινὰς
[2, 7]	ποιοῦσι τὴν πόλιν, ἀλλ´ αἱ	δίκαιαί	τε προαιρέσεις, καὶ τὸ τοῖς
[2, 9]	δὲ πρὸς τὸ ζῆν διακειμένοις,	δικαίαν	δὲ ὀργὴν καὶ πρόφασιν εὐπρεπῆ
[2, 16]	μὴ μεγάλων ἐπιθυμεῖν παρὰ τὸ	δίκαιον,	ἀλλὰ στέργειν τὸ ἴσον· ὃ
[2, 15]	ἔστιν οὐ μόνον κρείττων ἡ	δικαιοσύνη	τῆς ἀδικίας ἀλλὰ καὶ ὠφελιμωτέρα.
[2, 7]	καθ´ ἡμέραν συμφέρουσαν. τὴν δὲ	δικαιοσύνην	ἀλυσιτελῆ καὶ μᾶλλον ἑτέροις ἢ
[2, 7]	δὲ ἂν μᾶλλον ἐπὶ τὴν	δικαιοσύνην	καὶ τὴν εὐσέβειαν προτρέψαιτο, καθ´
[2, 17]	ἐπιτηδείως, ἐγκώμιόν τε κάλλιστον τῆς	δικαιοσύνης	διαθέμενος, καὶ τὰ καθεστηκότα πράγματα
[2, 16]	ἔχειν ἑκάστους. Τούτων γὰρ οὔτε	δικαιοτέρας	εὑρήσομεν, οὔτε μᾶλλον τῇ πόλει
[2, 16]	ταῖς ἐπιθυμίαις ὑμῶν· οἷς καὶ	δικαίως	ἄν τις ἐπιτιμήσειεν, ὅτι συνειδότες
[2, 9]	ᾧ διεξέρχεται πρῶτον μέν ὡς	δικαίως	ἐκτήσαντο Μεσσήνην Λακεδαιμόνιοι, παραδόντων τε
[2, 1]	ὧν οἳ μὲν, ἐν τοῖς	δικανικοῖς	ἐγένοντο ἄριστοι λόγοις, οἳ δ´,
[2, 3]	ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς τε καὶ	δικανικοῖς	λόγοις· ἀλλ´ ὡς ἐπὶ πολὺ
[2, 18]	ὁ ἀνήρ. ἐν δὲ τοῖς	δικανικοῖς	τὰ μὲν ἄλλα πάνυ ἀκριβὴς
[2, 20]	γὰρ περίοδος ἐκμηκύνεται, πέρα τοῦ	δικανικοῦ	τρόπου, καὶ ἡ σύνθεσις ἔχει
[2, 2]	καὶ συγκεκροτημένη, καὶ πρὸς ἀγῶνας	δικανικοὺς	εὔθετος· ὑπτία δέ ἐστι μᾶλλον
[2, 18]	μήθ´ ὅτι δέσμας πάνυ πολλὰς	δικανικῶν	λόγων Ἰσοκρατείων περιφέρεσθαί φησιν ὑπὸ
[2, 15]	παραληφθεῖσα, καὶ λόγος εἷς ἐκ	δικανικῶν.	Ὁ μὲν οὖν συμβουλευτικὸς λόγος
[2, 19]	ἄγειν. Μετὰ ταῦτα, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἀφικνοῦνταί μοι ἀπαγγέλλοντες ὅτι ὁ
[2, 19]	Τότε μὲν οὖν, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	ἐνόμιζόν μοι Πασίωνα δι´ εὔνοιαν
[2, 19]	δὲ κακοῖς ὤν, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	λέγω πρὸς Πασίωνα τὰς ἐμαυτοῦ
[2, 20]	Καὶ πρὸς τούτοις, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ μένειν
[2, 19]	καὶ πρὸς τούτοις, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ μένειν
[2, 19]	μοι μέγας ἐστίν, ὦ ἄνδρες	δικασταί.	Οὐ γὰρ μόνον περὶ πολλῶν
[2, 19]	βίον. Ἔστι δέ, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	πάντων χαλεπώτατον, τοιούτων ἀντιδίκων τυχεῖν.
[2, 19]	πεπραγμένα. Ἐμοὶ γάρ, ὦ ἄνδρες	δικασταί,	πατὴρ μέν ἐστι Σινωπεύς· ὃν
[2, 12]	περὶ ψυχῆς τρέχοντι κίνδυνον ἐν	δικασταῖς,	τὰ κομψὰ καὶ θεατρικὰ καὶ
[2, 18]	τινὰς ὑπὸ τοῦ ἀνδρὸς εἰς	δικαστήρια,	οὐ μέντοι πολλούς· καὶ χρῶμαι
[2, 2]	τοὺς δὲ ἐν ἐκκλησίαις καὶ	δικαστηρίοις	ἀγῶνας οὐχ ὑπομένουσι. Τούτου δὲ
[2, 18]	ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὑπόθεσιν εἰς	δικαστήριον	γεγράφθαι, μήθ´ ὅτι δέσμας πάνυ
[2, 8]	ἂν ὦσιν οἱ τὴν πόλιν	διοικοῦντες·	ἀντὶ δὲ τοῦ τὰς ἰδίας
[2, 16]	ὀρεγόμενοι, περὶ τῶν ὑπαρχόντων κινδυνεύουσι.	Διόπερ	ἄξιόν ἐστι δεδιέναι, μὴ καὶ
[2, 18]	Μεγακλείδην περὶ τῆς Ἀντιδόσεως λόγῳ	διορίζεται	μηδεμίαν ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὑπόθεσιν
[2, 16]	ἐναντιοῦσθαι ταῖς ὑμετέραις διανοίαις, καὶ	διότι	δημοκρατίας οὔσης οὐκ ἔστι παρρησία,
[2, 17]	διαμένουσαν, ἐν δὲ τοῖς πολέμοις	δὶς	ἤδη καταλυθεῖσαν, πρὸς μὲν τοὺς
[2, 2]	οὗτος τὴν εὐέπειαν ἐκ παντὸς	διώκει,	καὶ τοῦ γλαφυρῶς λέγειν στοχάζεται
[2, 3]	τὰς περιόδους περιλαμβάνειν, καὶ τὸ	διώκειν	ἐκ παντὸς τὴν εὐρυθμίαν. Οὐ
[2, 14]	αὐτίκα· Καὶ τὰ τῶν ἄλλων	διῴκουν	θεραπεύοντες, ἀλλ´ οὐχ ὑβρίζοντες τοὺς
[2, 3]	πάντως τὸ σεμνὸν καὶ θαυμαστὸν	διώκων.	Ταῦτα μὲν οὖν περὶ τῆς
[2, 13]	τῶν περιόδων ῥυθμὸς, ἐκ παντὸς	διώκων	τὸ γλαφυρὸν, καὶ τῶν σχημάτων
[2, 3]	μᾶλλον ἢ ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον.	Δοκεῖ	δή μοι μὴ ἄπο σκοποῦ
[2, 16]	τινῶν πραγμάτων ἥρμοζε τοιαῦτα προειπεῖν,	δοκεῖ	μοι πρέπειν καὶ περὶ τῶν
[2, 19]	ἀλλὰ καὶ περὶ τοῦ μὴ	δοκεῖν	ἀδίκως τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν· ὃ
[2, 1]	οἱ τριάκοντα ἀπέκτειναν, δημοτικὸν εἶναι	δοκοῦντα·	σπουδὴν μὲν ἐποιεῖτο πράττειν τε
[2, 16]	τῶν ἐλπίδων, καὶ πρὸς τὰς	δοκούσας	εἶναι πλεονεξίας ἀπλήστως ἔχομεν, ὥστ´
[2, 19]	καὶ πιστοὶ διὰ τὴν τέχνην	δοκοῦσιν	εἶναι. Ὅμως δὲ καὶ τούτων
[2, 16]	ἀνοίαις. Λίαν γάρ τινές μοι	δοκοῦσιν	ὡρμῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον, ὥσπερ
[2, 19]	καὶ τούτων στερηθέντι. Εἰ δὲ	δόξαιμι,	μηδὲν προσῆκον, αὐτὰ τὰ χρήματα
[2, 14]	ἐπιφερόμενον. Καὶ τοῖς παισὶ μεγάλην	δόξαν	καταλείψειν. Τῷ δὲ· Οὐδὲ τὰς
[2, 7]	οὔτε πρὸς πλοῦτον, οὔτε πρὸς	δόξαν,	οὔθ´ ὅλως πρὸς εὐδαιμονίαν οὐθὲν
[2, 13]	ταύτην εἶχον ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν	δόξαν.	Φιλόνικος μὲν γὰρ ὁ διαλεκτικὸς,
[2, 16]	εἰδέναι τὸ συμβησόμενον, ἀλλ´ ὡς	δόξῃ	μὲν χρωμένους, ὅ, τι δὲ
[2, 1]	ἀπέστη τῆς προαιρέσεως· ἐπιθυμῶν δὲ	δόξης,	καὶ τοῦ πρωτεῦσαι παρὰ τοῖς
[2, 9]	ἕνεκα τῆς ἡγεμονίας· καὶ τῆς	δόξης	ὑπομιμνήσκει τῆς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν
[2, 12]	λέξεως τὸ μειρακιῶδες, οὐκ ἐδοκίμαζον.	Δουλεύει	γὰρ ἡ διάνοια πολλάκις τῷ
[2, 13]	παρατεῖσθαι, τὸ παθητικὸν καὶ ἔμψυχον·	δουλεύειν	γὰρ αὐτὸν τῇ λειότητι διὰ
[2, 3]	ὡς ἐπὶ πολὺ τῷ ῥυθμῷ	δουλεύοντος,	καὶ τῷ κύκλῳ τῆς περιόδου,
[2, 9]	Μεσσηνίοις τοῖς οὐκέτ´ οὖσιν, ἀλλὰ	δούλοις	καὶ εἵλωσιν ὁρμητήριον καὶ καταφυγὴν
[2, 19]	δύο ναῦς σίτου, καὶ χρήματα	δοὺς,	ἐξέπεμψεν ἅμα κατ´ ἐμπορίαν καὶ
[2, 9]	ἔργα, καὶ ὅσης αἰσχύνης ἄξια	δράσουσι,	καὶ ὡς καὶ διαβληθήσονται παρὰ
[2, 12]	μειρακιώδη ταῦτα οὐκ οἶδα ἥντινα	δύναιτο	ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον δὲ
[2, 7]	ἀληθεστέρους, ἢ μᾶλλον πρέποντας φιλοσοφίᾳ	δύναιτο	λόγους εἰπεῖν. ~Τίς δὲ τὸν
[2, 4]	οὐχὶ μέρος τι τῆς πολιτικῆς	δυνάμεως,	ἀλλ´ ὅλην αὐτὴν κτήσασθαι, τοῦτον
[2, 19]	χώρας ἄρχειν, ἁπάσης δὲ τῆς	δυνάμεως	ἐπιμελεῖσθαι τῆς ἐκείνου. Πυνθανόμενος δὲ
[2, 6]	ἀγαπήσειε μέγεθος ἔχων ἀνὴρ καὶ	δυνάμεώς	τινος ἡγούμενος, ἃ πρὸς Φίλιππον
[2, 16]	ταῖς πόλεσι κομιούμεθα, καὶ τὴν	δύναμιν	ἀναληψόμεθα πάλιν, ἣν πρότερον ἐτυγχάνομεν
[2, 16]	καὶ εἰρήνης· ἃ μεγίστην ἔχει	δύναμιν	ἐν τῷ βίῳ τῷ τῶν
[2, 9]	ὅτι πολλοὶ μὲν ἤδη μείζω	δύναμιν	ἔχοντες ἢ Θηβαῖοι, ὑπὸ τῶν
[2, 9]	κατὰ θάλατταν. Οὐδεμίαν γὰρ ἀξιώσειν	δύναμιν	ὁμόσε χωρεῖν ἀνδράσι κρατίστοις μὲν
[2, 7]	εὐδαιμονίαν οὐθὲν ἂν συμβάλοιτο τηλικαύτην	δύναμιν,	ὅσην ἀρετὴ καὶ τὰ μέρη
[2, 9]	ἀνθρώπων, οἷς ἐπίφθονος ἡ Θηβαίων	δύναμις	αὐξομένη· καὶ τὴν κατέχουσαν ἀκοσμίαν
[2, 16]	ἃ βούλεσθε λέγοντες, ῥᾳδίως ἐξαπατᾶν	δύνανται.	Τὸ γὰρ πρὸς χάριν ῥηθὲν,
[2, 13]	τόνον, μήτε πάθος, μήτε ὑπόκρισιν	δύνασθαι	φέρειν. Πολλοῖς δὲ καὶ ἄλλοις
[2, 10]	λόγους πρὸς πόλεις τε καὶ	δυνάστας	καὶ ἰδιώτας γραφέντας, ὧν οἳ
[2, 10]	μετριότητα καὶ νόμιμον ἀρχὴν τοὺς	δυνάστας	προάγουσιν, οἳ δὲ κοσμίους τῶν
[2, 6]	γὰρ ἀνάγκη τοὺς ἀναγιγνώσκοντας ταῦτα	δυνάστας	φρονήματός τε μείζονος ὑποπίμπλασθαι καὶ
[2, 6]	τε πλούτου καὶ ἀρχῆς καὶ	δυναστείας,	πολλάκις τοὺς ἐχθροὺς συμβαίνει γίγνεσθαι
[2, 16]	δὲ τούτων, πῶς ἂν ἄνθρωποι	δυνηθεῖεν	καλῶς} ἢ κρῖναι περὶ τῶν
[2, 16]	γὰρ ἔστιν ὅπως ἂν μεταπεῖσαι	δυνηθεῖεν	{ὑμᾶς, μὴ φανερὸν τὸ συμφέρον
[2, 17]	χειροτονοῦμεν, καὶ τὸν πλείστους διαφθεῖραι	δυνηθέντα	τῶν πολιτῶν, τοῦτον ἐπὶ τὰ
[2, 13]	φησιν, ἀναγνῶναι μὲν ἄν τινα	δυνηθῆναι	τοὺς λόγους αὐτοῦ καλῶς, δημηγορῆσαι
[2, 19]	ἀρχῆς δὲ ὑμῖν ὅπως ἂν	δύνωμαι,	διηγήσομαι τὰ πεπραγμένα. Ἐμοὶ γάρ,
[2, 19]	Γεμίσας δὲ ὁ πατήρ μου	δύο	ναῦς σίτου, καὶ χρήματα δοὺς,
[2, 1]	ὕστερον τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ μάχης,	δυοῖν	δέοντα βεβιωκὼς ἑκατὸν ἔτη, γνώμῃ
[2, 1]	πρότερον ἔτει τοῦ Πελοποννησιακοῦ πολέμου,	δυσὶ	καὶ εἴκοσιν ἔτεσι νεώτερος Λυσίου.
[2, 17]	ἐπιθυμοῦντας, ὡς πρὸς ὀλιγαρχικοὺς ὄντας,	δυσκόλως	ἔχομεν· τοὺς δὲ τὸν πόλεμον
[2, 16]	καὶ νουθετοῦντας ὑμᾶς, οὕτω διατίθεσθε	δυσκόλως,	ὥσπερ πρὸς τοὺς κακόν τι