Livre, Chap.
[2, 7]	εἴ τις ἂν ἢ βελτίους,	ἢ	ἀληθεστέρους, ἢ μᾶλλον πρέποντας φιλοσοφίᾳ
[2, 20]	ἐνθυμήματα, καὶ ποιητικώτερα μᾶλλόν ἐστιν	ἢ	ἀληθινώτερα. Οἷον ὅταν φῇ· Ἡγούμην
[2, 3]	Ἰσοκράτους κατασκευῆς ὕψος, ἡρωϊκῆς μᾶλλον	ἢ	ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ δή
[2, 7]	οὐκ οἶδ´ εἴ τις ἂν	ἢ	βελτίους, ἢ ἀληθεστέρους, ἢ μᾶλλον
[2, 16]	ἢ κρῖναι περὶ τῶν γεγενημένων,	ἢ	βουλεύεσθαι περὶ τῶν μελλόντων, εἰ
[2, 14]	αὐτῶν· καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες	ἢ	δεσπόται προσαγορεύεσθαι, καὶ σωτῆρες, ἀλλὰ
[2, 18]	καὶ εὐπρεπὲς ἔχων, ἔλαττον μὲν	ἢ	ἐν τοῖς ἄλλοις λόγοις, οὐ
[2, 9]	μὲν ἤδη μείζω δύναμιν ἔχοντες	ἢ	Θηβαῖοι, ὑπὸ τῶν ἀσθενεστέρων ἐκρατήθησαν·
[2, 14]	κακῶς ὑπὸ τῶν πολιτῶν ἀκούειν	ἢ	καλῶς ὑπὲρ τῆς πατρίδος ἀποθνῄσκειν.
[2, 16]	πῶς ἂν ἄνθρωποι δυνηθεῖεν καλῶς}	ἢ	κρῖναι περὶ τῶν γεγενημένων, ἢ
[2, 9]	εἰς πολιορκίαν κατακλεισθέντες καὶ δεινότερα	ἢ	Λακεδαιμόνιοι πάσχοντες, διέφθειραν τοὺς ἐπιστρατεύσαντας·
[2, 7]	ἂν ἢ βελτίους, ἢ ἀληθεστέρους,	ἢ	μᾶλλον πρέποντας φιλοσοφίᾳ δύναιτο λόγους
[2, 5]	κατεῖχον· πιστοτέροις χρώμενοι τοῖς λόγοις	ἢ	νῦν τοῖς ὅρκοις, καὶ ταῖς
[2, 14]	καταστρεφόμενοι· πιστοτέροις μὲν τοῖς λόγοις,	ἢ	νῦν τοῖς ὅρκοις χρώμενοι· ταῖς
[2, 12]	φιλόσοφον τῆς προαιρέσεως, πλεῖον διαφέρειν	ἢ	παιδὸς ἄνδρα, ὡς ὁ Πλάτων
[2, 8]	πατέρας τῶν υἱῶν ἀνδρῶν γενομένων	ἢ	παίδων ὄντων ἐποιοῦντο· ἐνθυμουμένους ὡς
[2, 17]	περὶ τὴν πολιτείαν οὐχ ἧττον	ἢ	περὶ τὴν σωτηρίαν ὅλης τῆς
[2, 5]	ταῖς συνθήκαις ἀξιοῦντες μᾶλλον ἐμμένειν,	ἢ	ταῖς ἀνάγκαις. Τοιαῦτα δὲ περὶ
[2, 8]	ἀνθρώπους τὸ τοῖς πρεσβυτέροις ἀντειπεῖν,	ἢ	τὴν τάξιν λύειν· δημοκρατίαν δὲ
[2, 5]	γένοιτο φιλόπολίς τε καὶ φιλόδημος;	ἢ	τίς οὐκ ἂν ἐπιτηδεύσειε τὴν
[2, 8]	λόγον, οὐκ ἂν γένοιτο κοσμιώτερος;	ἢ	τίς οὐκ ἂν θαυμάσειε τὴν
[2, 16]	αὐτοὶ μᾶλλον φαίνεσθε τούτοις πιστεύοντες,	ἢ	τοῖς ἄλλοις πολίταις. Καὶ γάρ
[2, 7]	δικαιοσύνην ἀλυσιτελῆ καὶ μᾶλλον ἑτέροις	ἢ	τοῖς ἔχουσιν ὠφέλιμον. Τούτων γὰρ
[2, 16]	παρακαλοῦσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὸν πόλεμον,	ἢ	τοῖς περὶ τῆς εἰρήνης συμβουλεύουσιν.
[2, 16]	ὑμετέραις γνώμαις προσέχειν τὸν νοῦν	ἢ	τοῖς χαριζομένοις, εἰδότας ὅτι τῶν
[2, 5]	δὲ ἡγοῦντο τὸν εὐσχήμονα θάνατον,	ἢ	τὸν ἀκλεῆ βίον· ἐσκόπουν δὲ
[2, 2]	τοῦ γλαφυρῶς λέγειν στοχάζεται μᾶλλον	ἢ	τοῦ ἀφελῶς. Τῶν τε γὰρ
[2, 5]	τῷ πείθειν ταῖς εὐεργεσίαις μᾶλλον	ἢ	τῷ βιάζεσθαι τοῖς ὅπλοις κατεῖχον·
[2, 3]	ψυχρὸς, ἢ τῷ πόρρωθεν λαμβάνειν,	ἢ	τῷ μὴ πρέποντα εἶναι τὰ
[2, 3]	καὶ τὰ πολλὰ γίνεται ψυχρὸς,	ἢ	τῷ πόρρωθεν λαμβάνειν, ἢ τῷ
[2, 5]	τῶν δὲ ἀλλοτρίων ἧττον ἐπεθύμουν	ἢ	τῶν ἀδυνάτων· καὶ τὴν εὐδαιμονίαν
[2, 5]	τῶν μὲν κοινῶν μᾶλλον ἐφρόντιζον	ἢ	τῶν ἰδίων, τῶν δὲ ἀλλοτρίων
[2, 2]	ἀναγνώσεώς τε μᾶλλον οἰκειότερός ἐστιν	ἢ	χρήσεως. Τοιγάρτοι τὰς μὲν ἐπιδείξεις
[2, 9]	καταλαβομένους τόπον ὅστις ἂν ὀχυρώτατος	ᾖ,	καὶ πρὸς τὸν πόλεμον ἐπιτηδειότατος,
[2, 3]	Λυσίου λέξις ἔχειν τὸ χαρίεν·	ἡ	δὲ Ἰσοκράτους, βούλεται. Ταύταις μὲν
[2, 11]	καὶ κοινοῖς ὀνόμασιν ἀμφότεροι κέχρηνται·	ἡ	δὲ Ἰσοκράτους λέξις προσλαβοῦσά τι
[2, 2]	περὶ αὐτοῦ, κεφαλαιωδῶς ταῦτ´ ἐστίν.	~Ἡ	δὲ λέξις ᾗ κέχρηται, τοιοῦτόν
[2, 12]	μειρακιῶδες, οὐκ ἐδοκίμαζον. Δουλεύει γὰρ	ἡ	διάνοια πολλάκις τῷ ῥυθμῷ τῆς
[2, 15]	ὡς ἔστιν οὐ μόνον κρείττων	ἡ	δικαιοσύνη τῆς ἀδικίας ἀλλὰ καὶ
[2, 9]	παρὰ πάντων ἀνθρώπων, οἷς ἐπίφθονος	ἡ	Θηβαίων δύναμις αὐξομένη· καὶ τὴν
[2, 4]	καὶ μερισμοὶ τῶν πραγμάτων, καὶ	ἡ	κατ´ ἐπιχείρημα ἐξεργασία, καὶ τὸ
[2, 2]	καὶ ἀφελῆ καὶ ἐναγώνιον, ὥσπερ	ἡ	Λυσίου, ἀλλὰ πεποιημένην μᾶλλον εἰς
[2, 3]	συνερανιζόμενα κόσμοις ἐπιθέτοις. Πέφυκε γὰρ	ἡ	Λυσίου λέξις ἔχειν τὸ χαρίεν·
[2, 4]	τοῖς Λυσίου· τὰ δὲ, κρείττονα.	Ἡ	μὲν εὕρεσις ἡ τῶν ἐνθυμημάτων,
[2, 9]	γοῦν ἵνα τύχῃ τῆς εἰρήνης	ἡ	πόλις, ἐβουλεύετο εἰ χρὴ Μεσσηνίας
[2, 4]	Ἰσοκράτει καὶ κρείττονα· μάλιστα δ´	ἡ	προαίρεσις ἡ τῶν λόγων, περὶ
[2, 4]	μὲν εὕρεσις ἡ τῶν ἐνθυμημάτων,	ἡ	πρὸς ἕκαστον ἁρμόττουσα πρᾶγμα, πολλὴ
[2, 9]	πολέμων ἐμπειρίαις· ἐν οἷς προεῖχεν	ἡ	Σπάρτη τῶν ἄλλων πόλεων. Οἴεται
[2, 20]	πέρα τοῦ δικανικοῦ τρόπου, καὶ	ἡ	σύνθεσις ἔχει τι τοῦ ποιητικοῦ
[2, 15]	καὶ δεῖξαι τούτοις τίς ἐστιν	ἡ	τοῦ ῥήτορος ἰσχύς. Ἅπαντα μὲν
[2, 4]	δὲ, κρείττονα. Ἡ μὲν εὕρεσις	ἡ	τῶν ἐνθυμημάτων, ἡ πρὸς ἕκαστον
[2, 5]	ἀκριβῶς αὐτοῖς ἕξουσιν, ἀλλ´ ὡς	ἡ	τῶν καθ´ ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων μετριότης
[2, 4]	κρείττονα· μάλιστα δ´ ἡ προαίρεσις	ἡ	τῶν λόγων, περὶ οὓς ἐσπούδαζε,
[2, 1]	λέγειν τὰ πολιτικά· ὡς δὲ	ἡ	φύσις ἠναντιοῦτο, τὰ πρῶτα καὶ
[2, 12]	τῷ κατὰ φύσιν· βούλεται δὲ	ἡ	φύσις τοῖς νοήμασιν ἕπεσθαι τὴν
[2, 20]	ἀποθανεῖσθαί με μετὰ τοῦ πατρός.	Ἥ	τε γὰρ περίοδος ἐκμηκύνεται, πέρα
[2, 9]	ἠτύχητο γὰρ δὴ τοῖς Λακεδαιμονίοις	ἥ	τε περὶ Λεῦκτρα μάχη, καὶ
[2, 11]	λόγων, τὴν καθαρὰν ἑρμηνείαν, ἐν	ᾗ	διαλλαγὴν οὐδεμίαν εὕρισκον παρ´ οὐδετέρῳ.
[2, 10]	εἰρημένα, καὶ τοῦ διαφορᾶς ἕνεκα	ᾗ	διαλλάττει Λυσίου, τὰς ἀρετὰς αὐτῶν
[2, 2]	ταῦτ´ ἐστίν. ~Ἡ δὲ λέξις	ᾗ	κέχρηται, τοιοῦτόν τινα χαρακτῆρα ἔχει.
[2, 17]	ἐκεῖθεν ἀναστήσαντες, ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας	ἠγάγομεν.	Κἀκεῖνοι μὲν ἐλευθεροῦντες τὰς πόλεις
[2, 15]	τοὺς ἀναγιγνώσκοντας, καὶ μὴ ἄξια	ἡγεῖσθαι	σπουδῆς, ὥσπερ κατ´ ἀρχὰς ἔφην·
[2, 8]	τὰ ἤθη διεξιὼν, δεινότερον μὲν	ἡγεῖσθαί	φησι τοὺς τότε ἀνθρώπους τὸ
[2, 14]	τυραννεῖν αὐτῶν· καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες	ἡγεμόνες	ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι, καὶ σωτῆρες,
[2, 9]	ταπεινὰ καὶ ἀνάξια τῆς ἀρχαίας	ἡγεμονίας	γεγόνει. Τελευτῶσα γοῦν ἵνα τύχῃ
[2, 17]	Ἑλληνίδας, καὶ βοηθοῦντες αὐταῖς, τῆς	ἡγεμονίας	ἠξιώθησαν· ἡμεῖς δὲ, καταδουλούμενοι, καὶ
[2, 9]	προγόνων, οὓς ὑπέμειναν ἕνεκα τῆς	ἡγεμονίας·	καὶ τῆς δόξης ὑπομιμνήσκει τῆς
[2, 6]	ἐξ ὧν κατορθώσας τε, πάντων	ἡγεμόνων	ἐπιφανέστατος ἔσται, καὶ ἀποτυχὼν, τήν
[2, 6]	τε προαίρεσιν, καὶ τῶν ἄλλων	ἡγεμόνων,	ὅσοι μετὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ
[2, 18]	εὐπρεπῆ πλαττομένῳ συντίθεμαι. Ἱκανὸν δὲ	ἡγησάμενος	εἶναι τῆς ἀληθείας βεβαιωτὴν τὸν
[2, 19]	τἀμαυτοῦ, καὶ πλεῖν εἰς Βυζάντιον,	ἡγησάμενος	οὗτος κάλλιστον καιρὸν αὑτῷ παραπεπτωκέναι·
[2, 19]	τὸν πατέρα καταστῆσαι; Κράτιστον οὖν	ἡγησάμην	ἡσυχίαν ἄγειν. Μετὰ ταῦτα, ὦ
[2, 14]	αἰτίους, καὶ μεγίστων ἐπαίνων ἀξίους	ἡγοῦμαι.	Ἐνταῦθα γὰρ οὐ μόνον τῷ
[2, 19]	Ὅμως δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων,	ἡγοῦμαι	φανερὸν πᾶσι ποιήσειν ὅτι ἀποστεροῦμαι
[2, 6]	ἔχων ἀνὴρ καὶ δυνάμεώς τινος	ἡγούμενος,	ἃ πρὸς Φίλιππον αὐτῷ τὸν
[2, 19]	δὲ ἐγὼ προσελθὼν ἐπεζήτουν αὐτόν,	ἡγούμενος	ἔλεγχον ἂν τοῦτον σαφέστατον γενέσθαι
[2, 7]	οἰκείαν ποιεῖν τῇ πόλει, μεγίστην	ἡγουμένους	μερίδα πρὸς εὐδαιμονίαν· καὶ πολεμικοὺς
[2, 20]	ἢ ἀληθινώτερα. Οἷον ὅταν φῇ·	Ἡγούμην	δέ, εἰ μὲν προείμην τὰ
[2, 19]	τῶν ἄλλων τούτῳ μάλιστα πιστεύειν.	Ἡγούμην	δέ, εἰ μὲν προοίμην ἅπαντα
[2, 20]	ἀποίητόν τε καὶ ἀφελὲς, τοιοῦτον·	Ἡγούμην	δὲ μὴ παραδοὺς τὰ χρήματα,
[2, 11]	ἐκφέρειν τὰ νοήματα, Λυσίαν μᾶλλον	ἡγούμην	ἐπιτυγχάνειν. Περὶ τὰς αὐξήσεις Ἰσοκράτην
[2, 12]	τόπῳ θεωρήμασι, παρὰ πολὺ προτερεῖν	ἡγούμην	Ἰσοκράτην Λυσίου. Κατὰ δὲ τὴν
[2, 7]	οἳ τὴν μὲν ἀδικίαν κερδαλέαν	ἡγοῦντο,	καὶ πρὸς τὸν βίον τὸν
[2, 5]	τοῖς πλήθεσι τιμήν. Κρείττονα δὲ	ἡγοῦντο	τὸν εὐσχήμονα θάνατον, ἢ τὸν
[2, 17]	ἐν δὲ τοῖς πολέμοις δὶς	ἤδη	καταλυθεῖσαν, πρὸς μὲν τοὺς τῆς
[2, 9]	μεταβολάς· ἐνθυμουμένους ὅτι πολλοὶ μὲν	ἤδη	μείζω δύναμιν ἔχοντες ἢ Θηβαῖοι,
[2, 19]	Πασίων, καὶ εἰδὼς ὅτι φανερῶς	ἤδη	πράξω περὶ τῶν ἐμαυτοῦ, ἀφανίζει
[2, 16]	ἐκλέξασθαι τὸ βέλτιον· ὥσπερ δ´	ἤδη	σαφῶς εἰδότες ὃ πρακτέον ἐστὶν,
[2, 3]	καί τις ἄλλος, καὶ ἐπαγωγὸς	ἡδονῇ	τῶν ἀκροωμένων Ἰσοκράτης· ἀλλ´ οὐκ
[2, 8]	ἀλλ´ ἕκαστον ὅ, τι καθ´	ἡδονὴν	αὐτῷ γίνοιτο, καὶ ποιοῦντα καὶ
[2, 16]	θέλετε ἀκούειν, πλὴν τῶν πρὸς	ἡδονὴν	δημηγορούντων. Καίτοι προσῆκεν ὑμᾶς, εἴπερ
[2, 16]	Ὑπὸ δὲ τῶν μὴ πρὸς	ἡδονὴν	συμβουλευόντων, οὐδὲν ἂν πάθοιτε τοιοῦτον.
[2, 11]	Τῆς δὲ χάριτος καὶ τῆς	ἡδονῆς	ἀναμφιλόγως ἀπεδίδουν τὰ πρωτεῖα Λυσίᾳ.
[2, 5]	μόνον ἦσαν, ἀλλὰ καὶ τὰ	ἤθη	γενναῖοι, καὶ φιλότιμοι καὶ σώφρονες·
[2, 8]	ἧς τὴν προαίρεσιν καὶ τὰ	ἤθη	διεξιὼν, δεινότερον μὲν ἡγεῖσθαί φησι
[2, 4]	τὸν νοῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ	ἤθη	σπουδαίους, οἴκῳ τε καὶ πόλει
[2, 2]	παραπλήσιον ἔχει, καὶ τὸ ἐναργές.	Ἠθική	τέ ἐστι καὶ πιθανὴ. Καὶ
[2, 11]	ἐπιτήδειον Λυσίαν ἀπεδεχόμην. Ἐν ταῖς	ἠθοποιίαις	ἀμφοτέρους εὕρισκον δεξιούς. Τῆς δὲ
[2, 13]	μὴ προσηκόντως τοῖς ὑποκειμένοις τῶν	ἠθῶν	φράζειν» Ἱερώνυμος δὲ ὁ φιλόσοφός
[2, 2]	ἐκείνοις εἶναι δεῖ· τοῦτο δὲ	ἥκιστα	δέχεται περίοδος. Αἵ τε παρομοιώσεις
[2, 16]	παρόντων ἐντεῦθεν ποιήσασθαι τὴν ἀρχήν.	Ἥκοιμεν	γὰρ ἐκκλησιάσοντες περί τε πολέμου
[2, 19]	βάσανος γένοιτο περὶ αὐτῶν, ἔφασκεν	ἡμᾶς	ἀφανίσαντας τὸν παῖδα, ἀντεγκαλεῖν αὐτῷ,
[2, 17]	οὐκ ἂν μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν	ἡμᾶς	νομίσειεν, οἳ φιλοτιμούμεθα μὲν ἐπὶ
[2, 17]	βοηθοῦντες αὐταῖς, τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν·	ἡμεῖς	δὲ, καταδουλούμενοι, καὶ τἀναντία τοῖς
[2, 17]	Ἑλλήνων τοῖς βαρβάροις πολεμοῦντες διετέλεσαν·	ἡμεῖς	δὲ, τοὺς ἐκ τῆς Ἀσίας
[2, 16]	ἐστι δεδιέναι, μὴ καὶ νῦν	ἡμεῖς	ἔνοχοι γενώμεθα ταύταις ταῖς ἀνοίαις.
[2, 16]	αἱρουμένους, μεγάλαις συμφοραῖς περιεπέσομεν. Ὧν	ἡμεῖς	οὐδεμίαν ποιούμεθα μνείαν, ἀλλ´ ἑτοίμως
[2, 19]	ποιεῖν, ἐξ ὧν ἐκεῖνοι μάλιστα	ἤμελλον	πεισθήσεσθαι μὴ εἶναί μοι χρήματα.
[2, 14]	ὀνομάτων τῷ μὲν Ἀπέλαυον, τὸ	Ἠμέλουν	ἀντίθετον· τῷ δὲ Ἰδίων τὸ
[2, 14]	Οὐδὲ ἀπέλαυον μὲν ὡς ἰδίων,	ἠμέλουν	δὲ ὡς ἀλλοτρίων τό τε
[2, 1]	βίον ἐπὶ Χαιρωνίδου ἄρχοντος, ὀλίγαις	ἡμέραις	ὕστερον τῆς ἐν Χαιρωνείᾳ μάχης,
[2, 5]	ἀλλ´ ὡς ἡ τῶν καθ´	ἡμέραν	ἐπιτηδευμάτων μετριότης μηθὲν ἐκβήσεται τῶν
[2, 7]	πρὸς τὸν βίον τὸν καθ´	ἡμέραν	συμφέρουσαν. τὴν δὲ δικαιοσύνην ἀλυσιτελῆ
[2, 17]	περὶ τῶν αὐτῶν τῆς αὐτῆς	ἡμέρας	οὐ ταὐτὰ γινώσκομεν, ἀλλ´ ὧν
[2, 17]	ἄλλοθεν ἐπελθὼν, καὶ μὴ συνδιεφθαρμένος	ἡμῖν,	ἀλλ´ ἐξαίφνης ἐπιστὰς τοῖς γινομένοις,
[2, 16]	ἔχομεν μηδὲν εἰς τὸ πρόσθεν	ἡμῖν	αὐτοῖς πράττοντες, τριήρεις πληροῦν, καὶ
[2, 19]	καταστήσειν πρὸς Σάτυρον. Βουλευομένοις οὖν	ἡμῖν	ἐδόκει βέλτιστον εἶναι, τὰ μὲν
[2, 17]	ὡς θανάτου τῆς ζημίας ἐπικειμένης,	ἤν	τις ἁλῷ δεκάζων, τοὺς τοῦτο
[2, 1]	ὧν χωρὶς οὐχ οἷόν τε	ἦν	ἐν ὄχλῳ λέγειν, ταύτης μὲν
[2, 1]	ἔτεσι νεώτερος Λυσίου. Πατρὸς δὲ	ἦν	Θεοδώρου τινὸς τῶν μετρίων πολιτῶν,
[2, 16]	πλῆθος αὐτῶν ἐρρύηκεν· ἅπασι γὰρ	ἦν	φανερόν, ὅτι μᾶλλον ἡσθήσεσθε τοῖς
[2, 2]	καὶ βραδυτέρα τοῦ μετρίου· δι´	ἣν	δὲ αἰτίαν τοῦτο πάσχει, μετὰ
[2, 16]	καὶ τὴν δύναμιν ἀναληψόμεθα πάλιν,	ἣν	πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες· οἳ δ´
[2, 1]	πολιτικά· ὡς δὲ ἡ φύσις	ἠναντιοῦτο,	τὰ πρῶτα καὶ κυριώτατα τοῦ
[2, 9]	καὶ τὰ μὲν Θηβαίων πράγματα	ἤνθει	τε καὶ εἰς μέγεθος ἀρχῆς
[2, 12]	καὶ μειρακιώδη ταῦτα οὐκ οἶδα	ἥντινα	δύναιτο ἂν παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον
[2, 17]	καὶ βοηθοῦντες αὐταῖς, τῆς ἡγεμονίας	ἠξιώθησαν·	ἡμεῖς δὲ, καταδουλούμενοι, καὶ τἀναντία
[2, 5]	σφῶν αὐτῶν τοὺς κρείττους ἂν	ἠξίωσαν	φρονεῖν· οὕτω δὲ παρεσκευασμένοι τὰς
[2, 6]	ἔτι δὲ παρακελεύεται μιμεῖσθαι τὴν	Ἡρακλέους	τε προαίρεσιν, καὶ τῶν ἄλλων
[2, 16]	καὶ περὶ ἄλλων τινῶν πραγμάτων	ἥρμοζε	τοιαῦτα προειπεῖν, δοκεῖ μοι πρέπειν
[2, 3]	τὸ τῆς Ἰσοκράτους κατασκευῆς ὕψος,	ἡρωϊκῆς	μᾶλλον ἢ ἀνθρωπίνης φύσεως οἰκεῖον.
[2, 20]	τὴν ἀρχὴν ἔτι μείζω πεποιηκὼς	ἧς	εἶχε πρότερον, καὶ τὴν ἀδελφὴν
[2, 19]	τὴν ἀρχὴν ἔτι μείζω πεποιηκὼς	ἧς	εἶχε πρότερον, καὶ τὴν ἀδελφὴν
[2, 6]	τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων κτήσεται·	ἧς	οἱ τυχόντες, πολλῷ μᾶλλόν εἰσι
[2, 8]	τε καὶ Κλεισθένους κατασταθεῖσαν πολιτείαν·	ἧς	τὴν προαίρεσιν καὶ τὰ ἤθη
[2, 8]	μεγάλα βλάπτουσαν τὴν πόλιν, ὑπὲρ	ἧς	τῶν δημαγωγῶν οὐθεὶς ἐπεχείρει λέγειν·
[2, 1]	σπουδάζων τὴν ἐπιστήμην διετέλεσεν, ἐξ	ἧς,	ὥς φησιν αὐτός, τὸ βουλεύεσθαι
[2, 5]	οὐ τὰ πολέμια δεινοὶ μόνον	ἦσαν,	ἀλλὰ καὶ τὰ ἤθη γενναῖοι,
[2, 16]	γὰρ ἦν φανερόν, ὅτι μᾶλλον	ἡσθήσεσθε	τοῖς παρακαλοῦσιν ὑμᾶς ἐπὶ τὸν
[2, 14]	Οὐδὲ τὰς τόλμας τὰς αὑτῶν	ἤσκουν	Καὶ οὐδὲ μικρὸν διαλιπὼν ἐπιφέρει
[2, 17]	δημοκρατίαν εἰδότες ἐν μὲν ταῖς	ἡσυχίαις	καὶ ταῖς ἀσφαλείαις αὐξομένην καὶ
[2, 19]	πατέρα καταστῆσαι; Κράτιστον οὖν ἡγησάμην	ἡσυχίαν	ἄγειν. Μετὰ ταῦτα, ὦ ἄνδρες
[2, 16]	οὐδὲν τοιοῦτον ὑποτείνουσιν, ἀλλ´ ὡς	ἡσυχίαν	ἔχειν δεῖ, καὶ μὴ μεγάλων
[2, 9]	παράδειγμα ποιεῖται τὴν Ἀθηναίων πόλιν,	ἥτις	ἐκ πολλῆς εὐδαιμονίας ἀνάστατος γενομένη,
[2, 14]	τελευτῇ τοῦ βίου γραφέντες λόγοι,	ἧττόν	εἰσι μειρακιώδεις, ὡς ἂν οἶμαι,
[2, 5]	τῶν ἰδίων, τῶν δὲ ἀλλοτρίων	ἧττον	ἐπεθύμουν ἢ τῶν ἀδυνάτων· καὶ
[2, 17]	δὲ περὶ τὴν πολιτείαν οὐχ	ἧττον	ἢ περὶ τὴν σωτηρίαν ὅλης
[2, 2]	ἔχει. Καθαρὰ μέν ἐστιν οὐχ	ἧττον	τῆς Λυσίου, καὶ οὐδὲν εἰκῇ
[2, 5]	ἀνάγκαις. Τοιαῦτα δὲ περὶ τῶν	ἡττόνων	ἀξιοῦντες γινώσκειν, οἷα περὶ σφῶν
[2, 9]	τὸ προσταττόμενον ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν;	ἠτύχητο	γὰρ δὴ τοῖς Λακεδαιμονίοις ἥ
[2, 19]	καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον ὃν αὐτοὶ	ἠφανίσαμεν.	Καὶ ταῦτα λέγων καὶ ἀγανακτῶν
[2, 2]	ὡς ἐκλυούσας τὰς ἁρμονίας τῶν	ἤχων,	καὶ τὴν λειότητα τῶν φθόγγων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2006