Livre, Chap.
[2, 16]	τῶν ἐνθάδε παριόντων οἱ μὲν	ἃ	βούλεσθε λέγοντες, ῥᾳδίως ἐξαπατᾶν δύνανται.
[2, 10]	τῶν ἰδιωτῶν ἀπεργάζονται τοὺς βίους,	ἃ	δεῖ πράττειν ἕκαστον ὑποτιθέμενοι, δεδοικὼς
[2, 1]	αὐτὸς εἴρηκεν, ἐπὶ τὸ γράφειν	ἃ	διανοηθείη κατέφυγεν· οὐ περὶ μικρῶν
[2, 16]	περί τε πολέμου καὶ εἰρήνης·	ἃ	μεγίστην ἔχει δύναμιν ἐν τῷ
[2, 20]	ἀλλήλοις ἐστίν. Καὶ πρὸς τούτοις,	ἃ	μετ´ ὀλίγον ἐπιτίθησιν· Ὥστε πίστεις
[2, 6]	ἀνὴρ καὶ δυνάμεώς τινος ἡγούμενος,	ἃ	πρὸς Φίλιππον αὐτῷ τὸν Μακεδόνα
[2, 16]	οὐδὲ χειροτονίαν μνηστεύσων, ἀλλ´ ἀποφανούμενος	ἃ	τυγχάνω γιγνώσκων· πρῶτον μὲν, περὶ
[2, 5]	ἀλλήλους, πότεροι πλείω τὴν πόλιν	ἀγαθὰ	ποιήσουσιν, οὐχ οἵτινες τοὺς ἑτέρους
[2, 4]	περὶ τὴν πραγματικὴν οἰκονομίαν ἔστιν	ἀγαθὰ,	πολλῷ μείζονά ἐστι παρ´ Ἰσοκράτει
[2, 1]	ἔτη, γνώμῃ χρησάμενος, ἅμα τοῖς	ἀγαθοῖς	τῆς πόλεως συγκαταλῦσαι τὸν ἑαυτοῦ
[2, 14]	αὐτὴν περιόδῳ τίθησιν· Ὅτι τοῖς	ἀγαθοῖς	τῶν ἀνθρώπων οὐδὲν δεήσει πολλῶν
[2, 14]	τοῖς τοιούτοις· Πλείστων μὲν οὖν	ἀγαθῶν	αἰτίους, καὶ μεγίστων ἐπαίνων ἀξίους
[2, 6]	μὲν πρὸς ἄλλο τι τῶν	ἀγαθῶν	ἀπλήστως διακειμένοις ἀχθόμεθα, τοὺς δὲ
[2, 9]	τῷ κινδύνῳ τὴν τῶν παρόντων	ἀγαθῶν	εἶναι φυλακήν. Πολλὰ δὲ καὶ
[2, 14]	Πλείστων, τὸ Μεγίστων· τῷ δ´	Ἀγαθῶν	τὸ Ἐπαίνων· τῷ δὲ Αἰτίους
[2, 17]	καὶ τἀναντία τοῖς τότε πράττοντες,	ἀγανακτοῦμεν	εἰ μὴ τὴν αὐτὴν τιμὴν
[2, 19]	ἠφανίσαμεν. Καὶ ταῦτα λέγων καὶ	ἀγανακτῶν	καὶ δακρύων, εἷλκέ με πρὸς
[2, 6]	οἰκοῦντες. ~Τίς δ´ οὐκ ἂν	ἀγαπήσειε	μέγεθος ἔχων ἀνὴρ καὶ δυνάμεώς
[2, 4]	μὴ τὸ θεωρητικὸν αὐτῆς μόνον	ἀγαπῶν,	ἀλλὰ καὶ τὸ πρακτικόν, μηδ´
[2, 17]	ἔχομεν· τοὺς δὲ τὸν πόλεμον	ἀγαπῶντας,	ὡς τῆς δημοκρατίας κηδομένους εὔνους
[2, 9]	καὶ πρὸς τὸν πόλεμον ἐπιτηδειότατος,	ἄγειν	καὶ φέρειν τοὺς πολεμίους καὶ
[2, 19]	καταστῆσαι; Κράτιστον οὖν ἡγησάμην ἡσυχίαν	ἄγειν.	Μετὰ ταῦτα, ὦ ἄνδρες δικασταί,
[2, 18]	ἀλλὰ ἔχων γε. μηθεὶς δ´	ἀγνοεῖν	μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´ ὅτι Ἀφαρεὺς
[2, 20]	μέντοι παντάπασί γε τὴν Ἰσοκράτειον	ἀγωγὴν	ἐκβέβηκεν· ἀκαρῆ δέ τινα διασῴζει
[2, 1]	ἀπὸ ταύτης ἔχοντος τῆς ἐργασίας.	Ἀγωγῆς	δὲ τυχὼν εὐσχήμονος, καὶ παιδευθεὶς
[2, 15]	οὖν ὕπτιον καὶ ἀναβεβλημένον τῆς	ἀγωγῆς,	καὶ τῶν περιόδων ὁ χαριεντισμὸς,
[2, 12]	μαθήματος τούτου προέστησαν. Τῆς μέντοι	ἀγωγῆς	τῶν περιόδων τὸ κύκλιον καὶ
[2, 19]	ὁ λόγος οὗτος· ~Ὁ μὲν	ἀγών	μοι μέγας ἐστίν, ὦ ἄνδρες
[2, 9]	αὐτοῖς ἐπικουρία τις ἔσται τὸν	ἀγῶνα	ποιουμένοις, καὶ παρὰ θεῶν, καὶ
[2, 2]	ἐκείνη, καὶ συγκεκροτημένη, καὶ πρὸς	ἀγῶνας	δικανικοὺς εὔθετος· ὑπτία δέ ἐστι
[2, 11]	στρογγύλως ἐκφέρειν ὡς πρὸς ἀληθινοὺς	ἀγῶνας	ἐπιτήδειον Λυσίαν ἀπεδεχόμην. Ἐν ταῖς
[2, 2]	δὲ ἐν ἐκκλησίαις καὶ δικαστηρίοις	ἀγῶνας	οὐχ ὑπομένουσι. Τούτου δὲ αἴτιον,
[2, 20]	καὶ Τὴν ἀρχὴν, καὶ Τὴν	ἀδελφήν.	Ἔχοι δὲ ἄν τις καὶ
[2, 19]	ἧς εἶχε πρότερον, καὶ τὴν	ἀδελφὴν	τὴν ἐμὴν γυναῖκα τῷ ἑαυτοῦ
[2, 20]	ἧς εἶχε πρότερον, καὶ τὴν	ἀδελφὴν	τὴν ἐμὴν γυναῖκα τῷ ἑαυτοῦ
[2, 1]	πόλεως συγκαταλῦσαι τὸν ἑαυτοῦ βίον,	ἀδήλου	ἔτι ὄντος πῶς χρήσεται τῇ
[2, 7]	εἰρηνικοὺς δὲ τῷ μηδένα μηδὲν	ἀδικεῖν·	διδάσκων ὡς οὔτε πρὸς πλοῦτον,
[2, 7]	ὑπειληφόσιν ἐπιτιμῶν, οἳ τὴν μὲν	ἀδικίαν	κερδαλέαν ἡγοῦντο, καὶ πρὸς τὸν
[2, 15]	μόνον κρείττων ἡ δικαιοσύνη τῆς	ἀδικίας	ἀλλὰ καὶ ὠφελιμωτέρα. Τὸ μὲν
[2, 7]	τε προαιρέσεις, καὶ τὸ τοῖς	ἀδικουμένοις	βοηθεῖν· παρακαλεῖ τε τὴν τῶν
[2, 19]	τραπέζαις ἄνευ μαρτύρων γίνεται· τοῖς	ἀδικουμένοις	δὲ, πρὸς τοιούτους ἀνάγκη κινδυνεύειν,
[2, 9]	προστάξαντος δέχεσθαι καὶ τιμωρεῖν τοῖς	ἀδικουμένοις·	πρὸς δὲ τούτοις ἐπικυρώσαντος μὲν
[2, 19]	καὶ περὶ τοῦ μὴ δοκεῖν	ἀδίκως	τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν· ὃ ἐγὼ
[2, 5]	ἀλλοτρίων ἧττον ἐπεθύμουν ἢ τῶν	ἀδυνάτων·	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οὐ πρὸς
[2, 6]	δὲ τιμὴν μείζω τῆς ὑπαρχούσης	ἀεὶ	κτωμένους ἐπαινοῦμεν· καὶ ὅτι τῶν
[2, 16]	μένειν ἐπὶ τούτοις ἐθέλουσιν, ἀλλ´	ἀεὶ	τοῦ πλείονος ὀρεγόμενοι, περὶ τῶν
[2, 6]	τὸ μὲν σῶμα θνητὸν ἔχομεν,	ἀθάνατοι	δὲ γιγνόμεθα δι´ ἀρετήν· καὶ
[2, 8]	ὃς ἐτόλμησε διαλεχθῆναι περὶ πολιτείας	Ἀθηναίοις,	ἀξιῶν μεταθέσθαι μὲν τὴν τότε
[2, 18]	εἶναι τῆς ἀληθείας βεβαιωτὴν τὸν	Ἀθηναῖον	Κηφισόδωρον, ὃς καὶ συνεβίωσεν Ἰσοκράτει,
[2, 0]	~ΣΟΚΡΑΤΗΣ	ΑΘΗΝΑΙΟΣ	~Ἰσοκράτης Ἀθηναῖος ἐγεννήθη μὲν ἐπὶ
[2, 1]	~ΣΟΚΡΑΤΗΣ ΑΘΗΝΑΙΟΣ ~Ἰσοκράτης	Ἀθηναῖος	ἐγεννήθη μὲν ἐπὶ τῆς ὀγδοηκοστῆς
[2, 15]	ἔστιν ἐν ᾧ παρακαλεῖ τοὺς	Ἀθηναίους	διαλύσασθαι μὲν τὸν συμμαχικὸν κληθέντα
[2, 7]	γὰρ δὴ τούτῳ πείθει τοὺς	Ἀθηναίους,	τῶν μὲν ἀλλοτρίων μὴ ἐπιθυμεῖν,
[2, 1]	βαρβάρων πράξεις ἀνέγραψαν· καὶ τῆς	Ἀθηναίων	πόλεως εἰκόνα ποιήσας τὴν ἑαυτοῦ
[2, 9]	ἐπιστρατεύσαντας· καὶ παράδειγμα ποιεῖται τὴν	Ἀθηναίων	πόλιν, ἥτις ἐκ πολλῆς εὐδαιμονίας
[2, 1]	τυχὼν εὐσχήμονος, καὶ παιδευθεὶς οὐδενὸς	Ἀθηναίων	χεῖρον, ἐπειδὴ τάχιστα ἀνὴρ ἐγένετο,
[2, 1]	ὀγδοηκοστῆς καὶ ἕκτης Ὀλυμπιάδος ἄρχοντος	Ἀθήνησι	Λυσιμάχου, πέμπτῳ πρότερον ἔτει τοῦ
[2, 1]	χρόνον, καὶ τοὺς κρατίστους τῶν	Ἀθήνησί	τε καὶ ἐν τῇ ἄλλῃ
[2, 11]	εἰκαστήν, τὸν δὲ, τῆς κατασκευῆς	ἀθλητὴν	ἰσχυρότερον. ~Ταῦτα ἔφην περὶ τῆς
[2, 14]	Ἔπειθ´ ὥσπερ οὐδὲν εἰρηκὼς τοιοῦτον,	ἀθρόαις	ἐπικλύσει ταῖς παρισώσεσιν, ἐπιφέρων αὐτίκα·
[2, 7]	μεγάλην ποιοῦσι τὴν πόλιν, ἀλλ´	αἱ	δίκαιαί τε προαιρέσεις, καὶ τὸ
[2, 9]	ἐπισταμένους ὅτι τὰς τοιαύτας συμφορὰς	αἱ	πόλεις ἐπανορθοῦνται πολιτείᾳ χρηστῇ, καὶ
[2, 7]	διετέλεσαν. Ἐπιδείκνυταί τε ὡς οὐχ	αἱ	πολλαὶ τριήρεις, οὐδ´ οἱ μετὰ
[2, 2]	τοῦτο δὲ ἥκιστα δέχεται περίοδος.	Αἵ	τε παρομοιώσεις καὶ παρισώσεις καὶ
[2, 16]	διὰ δὲ τοὺς ῥᾳδίως πολεμεῖν	αἱρουμένους,	μεγάλαις συμφοραῖς περιεπέσομεν. Ὧν ἡμεῖς
[2, 4]	τῶν ὑποθέσεων τὸ κάλλος, ἐν	αἷς	ἐποιεῖτο τὰς διατριβάς· ἐξ ὧν
[2, 16]	κεχρῆσθαι ταῖς συνθήκαις, μὴ ταύταις	αἷς	νῦν τινες γεγράφασιν, ἀλλὰ ταῖς
[2, 9]	πολέμους λαμπρὰ ἔργα, καὶ ὅσης	αἰσχύνης	ἄξια δράσουσι, καὶ ὡς καὶ
[2, 12]	οἶδα ὅτι καὶ βλάβης ἂν	αἴτια	γένοιτο. Χαριεντισμὸς γὰρ πᾶς ἐν
[2, 2]	τοῦ μετρίου· δι´ ἣν δὲ	αἰτίαν	τοῦτο πάσχει, μετὰ μικρὸν ἐρῶ.
[2, 16]	ἀλλοτρίᾳ πόλει κινδυνεύοντες. Τούτων δ´	αἴτιόν	ἐστιν, ὅτι προσῆκον ὑμᾶς ὁμοίως
[2, 2]	ἀγῶνας οὐχ ὑπομένουσι. Τούτου δὲ	αἴτιον,	ὅτι πολὺ τὸ παθητικὸν ἐν
[2, 14]	τοιούτοις· Πλείστων μὲν οὖν ἀγαθῶν	αἰτίους,	καὶ μεγίστων ἐπαίνων ἀξίους ἡγοῦμαι.
[2, 14]	Ἀγαθῶν τὸ Ἐπαίνων· τῷ δὲ	Αἰτίους	τὸ Ἀξίους. Καὶ αὖθις· Οὐδὲ
[2, 19]	με πρὸς τὸν πολέμαρχον, ἐγγυητὰς	αἰτῶν,	καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκεν, ἕως
[2, 8]	ποιοῦντα καὶ λέγοντα, καὶ τὴν	ἄκαιρον	παρρησίαν, δημοτικὴν ἐξουσίαν ὑπὸ πάντων
[2, 20]	γε τὴν Ἰσοκράτειον ἀγωγὴν ἐκβέβηκεν·	ἀκαρῆ	δέ τινα διασῴζει τῆς κατασκευῆς
[2, 16]	καὶ τῶν νεωτέρων, εἰ μηδενὸς	ἀκηκόασιν,	ὅτι διὰ μὲν τοὺς παραινοῦντας
[2, 16]	τυχόντων συμβεβουλευκότων, ἀλλὰ τῶν θεῶν	ἀκηκοότες	ὅτι κατορθώσομεν ἅπαντα, καὶ ῥᾳδίως
[2, 5]	τὸν εὐσχήμονα θάνατον, ἢ τὸν	ἀκλεῆ	βίον· ἐσκόπουν δὲ οὐχ ὅπως
[2, 1]	γενόμενος τῶν κατὰ τὸν αὐτὸν	ἀκμασάντων	χρόνον, καὶ τοὺς κρατίστους τῶν
[2, 14]	ἐν ὥρᾳ, προσίστασθαί φημι ταῖς	ἀκοαῖς.	Ἐν γοῦν τῷ Πανηγυρικῷ τῷ
[2, 2]	τὴν ἄλλην κατασκευὴν, προσιστάμενος ταῖς	ἀκοαῖς.	~Καθόλου δὲ τριῶν ὄντων, ὥς
[2, 8]	δὲ αὐτοὺς νομίζειν οὐ τὴν	ἀκολασίαν,	ἀλλὰ τὴν σωφροσύνην· τὸ δὲ
[2, 8]	τίθεσθαι· ἐξουσίαν τε οὐθενὶ τῶν	ἀκολάστων	ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῖς βελτίστοις ἀνατιθέναι
[2, 9]	δύναμις αὐξομένη· καὶ τὴν κατέχουσαν	ἀκοσμίαν	καὶ ταραχὴν τὰς πόλεις ἐπιτροπευόντων
[2, 8]	θεωρῶν εἰς τοσαύτην αὐτὴν προεληλυθυῖαν	ἀκοσμίαν,	ὥστε μηδὲ τοὺς ἄρχοντας ἔτι
[2, 14]	εἶναι, κακῶς ὑπὸ τῶν πολιτῶν	ἀκούειν	ἢ καλῶς ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[2, 16]	ὃ πρακτέον ἐστὶν, οὐ θέλετε	ἀκούειν,	πλὴν τῶν πρὸς ἡδονὴν δημηγορούντων.
[2, 14]	τὸ Κακῶς ἀντίστροφον· τῷ δὲ	Ἀκούειν	τὸ Ἀποθνῄσκειν πάρισον. Εἰ μέτριος
[2, 17]	προειπὼν, καὶ οὕτω διαθεὶς τοὺς	ἀκούοντας	πρὸς τὸν μέλλοντα λόγον ἐπιτηδείως,
[2, 19]	ἄξια ἀναισχυντίας· ἐμὲ δὲ πολλῶν	ἀκουόντων	ἔξαρνον γεγενῆσθαι μηδὲν κεκτῆσθαι, πᾶσί
[2, 17]	ὀλίγου αὐτῶν φροντίζομεν· Ἓν γὰρ	ἀκούσαντες	γνώσεσθε καὶ περὶ τῶν ἄλλων·
[2, 18]	καὶ συνεβίωσεν Ἰσοκράτει, καὶ γνησιώτατος	ἀκουστὴς	ἐγένετο, καὶ τὴν ἀπολογίαν τὴν
[2, 1]	ἐγένετο, φιλοσοφίας ἐπεθύμησε. Γενόμενος δὲ	ἀκουστὴς	Προδίκου τε τοῦ Κείου, καὶ
[2, 11]	εὕρισκον παρ´ οὐδετέρῳ. Ἔπειτα, τὴν	ἀκρίβειαν	τὴν διαλέκτου τοῦ τότε συνήθους·
[2, 18]	δικανικοῖς τὰ μὲν ἄλλα πάνυ	ἀκριβὴς	καὶ ἀληθινὸς καὶ τῷ Λυσίου
[2, 8]	ὑπολαμβάνειν τὰ χρηστὰ ἐπιτηδεύματα τῆς	ἀκριβοῦς	νομοθεσίας, σκοποῦντας οὐχ ὅπως ταῖς
[2, 2]	τιθεῖσα ὄνομα. Τήν τε διάλεκτον	ἀκριβοῦσα	ἐν τοῖς πάνυ τὴν κοινὴν
[2, 5]	ὅπως οἱ νόμοι καλῶς καὶ	ἀκριβῶς	αὐτοῖς ἕξουσιν, ἀλλ´ ὡς ἡ
[2, 16]	ἐξ ἴσου τῶν λεγόντων τὴν	ἀκρόασιν	ποιουμένους, ἀλλὰ τοῖς μὲν προσέχοντας
[2, 16]	αὐτοὶ δ´ αὑτοὺς κοινοὺς ἀμφοτέροις	ἀκροατὰς	παράσχοιεν; Θαυμάζω δὲ τὰ τῶν
[2, 3]	ἄλλος, καὶ ἐπαγωγὸς ἡδονῇ τῶν	ἀκροωμένων	Ἰσοκράτης· ἀλλ´ οὐκ ἔχει τὴν
[2, 18]	Ἱκανὸν δὲ ἡγησάμενος εἶναι τῆς	ἀληθείας	βεβαιωτὴν τὸν Ἀθηναῖον Κηφισόδωρον, ὃς
[2, 11]	περιεργότερον. Καὶ τὸν μὲν, τῆς	ἀληθείας	πιθανώτερον εἰκαστήν, τὸν δὲ, τῆς
[2, 7]	τις ἂν ἢ βελτίους, ἢ	ἀληθεστέρους,	ἢ μᾶλλον πρέποντας φιλοσοφίᾳ δύναιτο
[2, 4]	καὶ εἴ τις ἐπιτηδεύει τὴν	ἀληθινὴν	φιλοσοφίαν, μὴ τὸ θεωρητικὸν αὐτῆς
[2, 12]	καὶ τοῦ κομψοῦ λείπεται τὸ	ἀληθινόν.	Κράτιστον δὲ ἐπιτήδευμα ἐν διαλέκτῳ
[2, 18]	μὲν ἄλλα πάνυ ἀκριβὴς καὶ	ἀληθινὸς	καὶ τῷ Λυσίου χαρακτῆρι ἔγγιστα
[2, 11]	καὶ στρογγύλως ἐκφέρειν ὡς πρὸς	ἀληθινοὺς	ἀγῶνας ἐπιτήδειον Λυσίαν ἀπεδεχόμην. Ἐν
[2, 20]	καὶ ποιητικώτερα μᾶλλόν ἐστιν ἢ	ἀληθινώτερα.	Οἷον ὅταν φῇ· Ἡγούμην δέ,
[2, 16]	πλούτους, μένειν ἐπὶ τούτοις ἐθέλουσιν,	ἀλλ´	ἀεὶ τοῦ πλείονος ὀρεγόμενοι, περὶ
[2, 7]	Ἕλληνες μεγάλην ποιοῦσι τὴν πόλιν,	ἀλλ´	αἱ δίκαιαί τε προαιρέσεις, καὶ
[2, 16]	χαριούμενος ὑμῖν, οὐδὲ χειροτονίαν μνηστεύσων,	ἀλλ´	ἀποφανούμενος ἃ τυγχάνω γιγνώσκων· πρῶτον
[2, 16]	αὐτοὶ μέλλουσι συμβουλεύειν. Οὐ μὴν	ἀλλ´	εἰ καὶ περὶ ἄλλων τινῶν
[2, 8]	οὐκ ἐξ ἐκείνης τῆς παιδείας,	ἀλλ´	ἐκ ταύτης τῆς σωφροσύνης μᾶλλον
[2, 8]	ἄρχοντας ἔτι τῶν ἰδιωτῶν κρατεῖν,	ἀλλ´	ἕκαστον ὅ, τι καθ´ ἡδονὴν
[2, 14]	προσηκόντων. Καὶ οὔπω ταῦθ´ ἱκανά·	ἀλλ´	ἐν τῇ μετὰ ταῦτα περιόδῳ
[2, 8]	ἐν τῷ καταφρονεῖν τῶν ἀρχόντων,	ἀλλ´	ἐν τῷ τὰ κελευόμενα ποιεῖν
[2, 4]	ἄλυπον ἕξει βίον, ταῦτα προαιρούμενος,	ἀλλ´	ἐξ ὧν πολλοὺς ὠφελήσει, παρακελευσαίμην
[2, 17]	ἐπελθὼν, καὶ μὴ συνδιεφθαρμένος ἡμῖν,	ἀλλ´	ἐξαίφνης ἐπιστὰς τοῖς γινομένοις, οὐκ
[2, 16]	Ὧν ἡμεῖς οὐδεμίαν ποιούμεθα μνείαν,	ἀλλ´	ἑτοίμως ἔχομεν μηδὲν εἰς τὸ
[2, 4]	μέρος τι τῆς πολιτικῆς δυνάμεως,	ἀλλ´	ὅλην αὐτὴν κτήσασθαι, τοῦτον ἔχειν
[2, 14]	ἀνθρώπων οὐδὲν δεήσει πολλῶν γραμμάτων,	ἀλλ´	ὀλίγων συνθημάτων, καὶ περὶ τῶν
[2, 16]	τὰ μέλλοντα τῇ πόλει συνοίσειν,	ἀλλ´	ὅπως ἀρέσκοντας ὑμῖν λόγους ἐροῦσιν·
[2, 16]	αὐτὴν γνώμην ἔχετε περὶ αὐτῶν·	ἀλλ´	ὅταν μὲν ὑπὲρ τῶν ἰδίων
[2, 14]	ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰς πόλεις,	ἀλλ´	οὐ βίᾳ καταστρεφόμενοι· πιστοτέροις μὲν
[2, 14]	μέτριος εἴη, μέχρι δεῦρο, ἀνεκτός,	ἀλλ´	οὐκ ἀνήσει. Πάλιν γοῦν ἐν
[2, 3]	ἐπαγωγὸς ἡδονῇ τῶν ἀκροωμένων Ἰσοκράτης·	ἀλλ´	οὐκ ἔχει τὴν αὐτὴν χάριν
[2, 14]	τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν θεραπεύοντες,	ἀλλ´	οὐχ ὑβρίζοντες τοὺς Ἕλληνας· καὶ
[2, 17]	αὐτῆς ἡμέρας οὐ ταὐτὰ γινώσκομεν,	ἀλλ´	ὧν πρὶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν
[2, 16]	μὴ νομίζειν εἰδέναι τὸ συμβησόμενον,	ἀλλ´	ὡς δόξῃ μὲν χρωμένους, ὅ,
[2, 3]	συμβουλευτικοῖς τε καὶ δικανικοῖς λόγοις·	ἀλλ´	ὡς ἐπὶ πολὺ τῷ ῥυθμῷ
[2, 5]	καλῶς καὶ ἀκριβῶς αὐτοῖς ἕξουσιν,	ἀλλ´	ὡς ἡ τῶν καθ´ ἡμέραν
[2, 16]	οἳ δ´ οὐδὲν τοιοῦτον ὑποτείνουσιν,	ἀλλ´	ὡς ἡσυχίαν ἔχειν δεῖ, καὶ
[2, 8]	ταῖς τιμωρίαις τοὺς ἁμαρτάνοντας ἀνείρξουσιν,	ἀλλ´	ὡς μηδὲν ἄξιον ζημίας ἕκαστον
[2, 16]	Ὧν ὑμεῖς οὐδέτερον τυγχάνετε ποιοῦντες,	ἀλλ´	ὡς οἷόν τε ταραχωδέστατα διάκεισθε·
[2, 14]	οὐδὲ μικρὸν διαλιπὼν ἐπιφέρει τούτοις·	Ἀλλὰ	δεινότερον μὲν ἐνόμιζον εἶναι, κακῶς
[2, 9]	οὐ Μεσσηνίοις τοῖς οὐκέτ´ οὖσιν,	ἀλλὰ	δούλοις καὶ εἵλωσιν ὁρμητήριον καὶ
[2, 14]	Ἰδίων τὸ Ἀλλοτρίων. Οἷς ἐπιτίθησιν·	Ἀλλὰ	ἐκήδοντο μὲν ὡς οἰκείων, ἀπείχοντο
[2, 18]	τοῖς ἄλλοις λόγοις, οὐ μὴν	ἀλλὰ	ἔχων γε. μηθεὶς δ´ ἀγνοεῖν
[2, 2]	πλουσίως. Οὐδὲ δὴ σύντομος οὕτως,	ἀλλὰ	καὶ κατασκελὴς καὶ βραδυτέρα τοῦ
[2, 19]	κειμένων, μὴ μόνον ἔξαρνον εἶναι,	ἀλλὰ	καὶ ὀφείλοντά με καὶ ἑτέροις
[2, 19]	μόνον περὶ πολλῶν χρημάτων κινδυνεύω,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τοῦ μὴ δοκεῖν
[2, 19]	μὴ μόνον περὶ τῶν χρημάτων,	ἀλλὰ	καὶ περὶ τῶν ἄλλων τούτῳ
[2, 5]	τὰ πολέμια δεινοὶ μόνον ἦσαν,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἤθη γενναῖοι, καὶ
[2, 4]	τοὺς προσέχοντας αὐτῷ τὸν νοῦν,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ἤθη σπουδαίους, οἴκῳ
[2, 14]	τῷ κώλῳ τὸ κῶλον ἴσον,	ἀλλὰ	καὶ τὰ ὀνόματα τοῖς ὀνόμασι·
[2, 4]	τὸ θεωρητικὸν αὐτῆς μόνον ἀγαπῶν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ πρακτικόν, μηδ´ ἀφ´
[2, 9]	συμβουλεύειν φαίην ἂν αὐτὸν ἔγωγε,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι καὶ
[2, 15]	κρείττων ἡ δικαιοσύνη τῆς ἀδικίας	ἀλλὰ	καὶ ὠφελιμωτέρα. Τὸ μὲν οὖν
[2, 16]	οὐχ ὁμοίως διάκεισθε πρὸς αὐτούς,	ἀλλὰ	κατηγοροῦντες τῶν προσιεμένων καὶ χαιρόντων
[2, 14]	ἢ δεσπόται προσαγορεύεσθαι, καὶ σωτῆρες,	ἀλλὰ	μὴ λυμεῶνες ἀποκαλεῖσθαι· τῷ ποιεῖν
[2, 6]	διαλλάττειν μὲν τὰς διαφερομένας πόλεις,	ἀλλὰ	μὴ συγκρούειν πρὸς ἀλλήλας, τὴν
[2, 7]	τε καὶ εὐεργεσίαις πειρᾶσθαι κατέχειν,	ἀλλὰ	μὴ ταῖς ἀνάγκαις μηδὲ ταῖς
[2, 14]	καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν αὐτῶν,	ἀλλὰ	μὴ τυραννεῖν αὐτῶν· καὶ μᾶλλον
[2, 17]	δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοις πράττομεν,	ἀλλὰ	πᾶν τοὐναντίον; οἳ μὲν γὰρ,
[2, 17]	περὶ τῶν λοιπῶν οὐδὲν ὑποστειλάμενος,	ἀλλὰ	παντάπασιν ἀνειμένως μέλλω τοὺς λόγους
[2, 16]	Ῥοδίους καὶ Βυζαντίους καὶ Κῴους,	ἀλλὰ	πάντας ἀνθρώπους κεχρῆσθαι ταῖς συνθήκαις,
[2, 2]	καὶ ἐναγώνιον, ὥσπερ ἡ Λυσίου,	ἀλλὰ	πεποιημένην μᾶλλον εἰς σεμνότητα ποιητικὴν
[2, 16]	ἴσασι μὴ βουλεύεσθαι· περίεργον γάρ·	ἀλλὰ	πράττειν ὡς ἐγνώκασι· περὶ ὧν
[2, 5]	εὐδαιμονίαν οὐ πρὸς ἀργύριον ἔκρινον,	ἀλλὰ	πρὸς εὐδοξίαν· μέγαν οἰόμενοι τοῖς
[2, 16]	μεγάλων ἐπιθυμεῖν παρὰ τὸ δίκαιον,	ἀλλὰ	στέργειν τὸ ἴσον· ὃ χαλεπώτατον
[2, 16]	ταύταις αἷς νῦν τινες γεγράφασιν,	ἀλλὰ	ταῖς γενομέναις μὲν πρὸς βασιλέα
[2, 8]	αὐτοὺς νομίζειν οὐ τὴν ἀκολασίαν,	ἀλλὰ	τὴν σωφροσύνην· τὸ δὲ ἐλεύθερον,
[2, 8]	τε οὐθενὶ τῶν ἀκολάστων ἐπιτρέπειν,	ἀλλὰ	τοῖς βελτίστοις ἀνατιθέναι τὰς ἀρχάς,
[2, 16]	τῶν λεγόντων τὴν ἀκρόασιν ποιουμένους,	ἀλλὰ	τοῖς μὲν προσέχοντας τὸν νοῦν,
[2, 13]	ῥήτορες, ἀνθίσαι βουλόμενοι τὴν λέξιν·	ἀλλὰ	τὸν πλεονασμόν. ~Τῷ γὰρ μὴ
[2, 9]	κρεῖττον μεταβάλλειν τὰ πράγματα ἐλπίς,	ἀλλὰ	τοὺς εὐτυχοῦντας. Ἐν γὰρ τῷ
[2, 7]	μικροῦ ἐδέησαν ἀπολέσαι τὴν πόλιν,	ἀλλὰ	τοὺς πρὸ τῶν Περσικῶν, οἳ
[2, 16]	ὥσπερ οὐ τῶν τυχόντων συμβεβουλευκότων,	ἀλλὰ	τῶν θεῶν ἀκηκοότες ὅτι κατορθώσομεν
[2, 4]	καὶ ξένοις ἐπεισοδίοις, τά τε	ἄλλα	ὅσα περὶ τὴν πραγματικὴν οἰκονομίαν
[2, 18]	δὲ τοῖς δικανικοῖς τὰ μὲν	ἄλλα	πάνυ ἀκριβὴς καὶ ἀληθινὸς καὶ
[2, 9]	εἶναι φυλακήν. Πολλὰ δὲ καὶ	ἄλλα	πρὸς τούτοις διεξελθών ὅσα καὶ
[2, 20]	Ἔχοι δὲ ἄν τις καὶ	ἄλλα	πρὸς τούτοις λέγειν, ἐξ ὧν
[2, 1]	Ἀθήνησί τε καὶ ἐν τῇ	ἄλλῃ	Ἑλλάδι νέων παιδεύσας, ὧν οἳ
[2, 9]	τοῦ ῥήτορος, πολλαχῇ μὲν καὶ	ἄλλῃ,	μάλιστα δ´ ἐν τῷ πρὸς
[2, 9]	μέλλοι γίνεσθαι, μηδ´ ὑπολείποιτό τις	ἄλλη	σωτηρίας ἐλπίς, ἐκλιπεῖν κελεύει τὴν
[2, 6]	πόλεις, ἀλλὰ μὴ συγκρούειν πρὸς	ἀλλήλας,	τὴν δὲ Ἑλλάδα μεγάλην ἐκ
[2, 20]	ἔχειν παρόμοιά τε καὶ παραπλήσια	ἀλλήλοις	ἐστίν. Καὶ πρὸς τούτοις, ἃ
[2, 16]	λόγους τοὺς τῶν ἐναντιουμένων παρ´	ἀλλήλους	ἐξετάζοιεν, αὐτοὶ δ´ αὑτοὺς κοινοὺς
[2, 5]	καὶ τὰς στάσεις ἐποιοῦντο πρὸς	ἀλλήλους,	πότεροι πλείω τὴν πόλιν ἀγαθὰ
[2, 5]	δὲ εἶχεν αὐτοῖς τὰ πρὸς	ἀλλήλους	φιλοτίμως καὶ πολιτικῶς, ὥστε καὶ
[2, 14]	δὲ· Οὐδὲ τὰς θρασύτητας τὰς	ἀλλήλων	ἐζήλουν τὸ συναπτόμενον αὐτῷ· Οὐδὲ
[2, 2]	αὐτῷ, καὶ λυπεῖ πολλάκις τὴν	ἄλλην	κατασκευὴν, προσιστάμενος ταῖς ἀκοαῖς. ~Καθόλου
[2, 13]	μὲν γὰρ ὁ διαλεκτικὸς, τὴν	ἄλλην	κατασκευὴν τῆς λέξεως ἐπαινῶν τἀνδρὸς,
[2, 19]	τῆς πόλεως καὶ περὶ τῆς	ἄλλης	Ἑλλάδος, ἐπεθύμησα ἀποδημῆσαι. Γεμίσας δὲ
[2, 6]	ἀρετήν· καὶ τοῖς μὲν πρὸς	ἄλλο	τι τῶν ἀγαθῶν ἀπλήστως διακειμένοις
[2, 17]	πρὸς ὑμᾶς. Τίς γὰρ ἂν	ἄλλοθεν	ἐπελθὼν, καὶ μὴ συνδιεφθαρμένος ἡμῖν,
[2, 1]	τὰ κοινὰ πράττειν διήνεγκαν, καὶ	ἄλλοι	δὲ τὰς κοινὰς τῶν Ἑλλήνων
[2, 1]	ἰδίων συμβολαίων, οὐδὲ ὑπὲρ ὧν	ἄλλοι	τινὲς τῶν τότε σοφιστῶν· περὶ
[2, 12]	ἕκαστον εἶδος ἐξεργασίᾳ, τοῖς τε	ἄλλοις	ἅπασι τοῖς ἐν τῷ πραγματικῷ
[2, 9]	αὐτὸν ἔγωγε, ἀλλὰ καὶ τοῖς	ἄλλοις	Ἕλλησι καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, πολλῷ
[2, 18]	ἔλαττον μὲν ἢ ἐν τοῖς	ἄλλοις	λόγοις, οὐ μὴν ἀλλὰ ἔχων
[2, 15]	κατ´ ἀρχὰς ἔφην· τοῖς δὲ	ἄλλοις	πάνυ προσέχειν τὸν νοῦν. Ἄρχεται
[2, 16]	φαίνεσθε τούτοις πιστεύοντες, ἢ τοῖς	ἄλλοις	πολίταις. Καὶ γάρ τοι πεποιήκατε
[2, 13]	δύνασθαι φέρειν. Πολλοῖς δὲ καὶ	ἄλλοις	ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοις εἴρηται,
[2, 9]	μὲν καὶ γυναῖκας, καὶ τὸν	ἄλλον	ὄχλον εἴς τε Σικελίαν ἐκπέμψαι
[2, 16]	οὐδὲν ποιεῖτε. Καὶ γὰρ τὸν	ἄλλον	χρόνον εἰώθατε τοὺς ἄλλους ἅπαντας
[2, 3]	ἀνθηρός ἐστιν, εἰ καί τις	ἄλλος,	καὶ ἐπαγωγὸς ἡδονῇ τῶν ἀκροωμένων
[2, 20]	τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ δὲ	ἄλλοσέ	ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ μελήσειν
[2, 19]	τῆς πόλεως Σατύρῳ· εἰ δ´	ἄλλοσέ	ποι τραποίμην, οὐδὲν αὐτῷ μελήσειν
[2, 16]	οἷς ἂν τύχωμεν, ὥσπερ ἐν	ἀλλοτρίᾳ	πόλει κινδυνεύοντες. Τούτων δ´ αἴτιόν
[2, 19]	τοῦ μὴ δοκεῖν ἀδίκως τῶν	ἀλλοτρίων	ἐπιθυμεῖν· ὃ ἐγὼ περὶ πλείστου
[2, 5]	ἢ τῶν ἰδίων, τῶν δὲ	ἀλλοτρίων	ἧττον ἐπεθύμουν ἢ τῶν ἀδυνάτων·
[2, 7]	πείθει τοὺς Ἀθηναίους, τῶν μὲν	ἀλλοτρίων	μὴ ἐπιθυμεῖν, ἐπὶ δὲ τοῖς
[2, 14]	ἀντίθετον· τῷ δὲ Ἰδίων τὸ	Ἀλλοτρίων.	Οἷς ἐπιτίθησιν· Ἀλλὰ ἐκήδοντο μὲν
[2, 16]	καὶ τὰς φρουρὰς ἐκ τῶν	ἀλλοτρίων	πόλεων ἐξεἷναι, καὶ τὴν αὑτῶν
[2, 14]	ὡς ἰδίων, ἠμέλουν δὲ ὡς	ἀλλοτρίων	τό τε γὰρ κῶλον τὸ
[2, 16]	τὸν ἄλλον χρόνον εἰώθατε τοὺς	ἄλλους	ἅπαντας ἐκβάλλειν, πλὴν τοὺς συναγορεύοντας
[2, 10]	~Ἔχων δὲ πολλοὺς αὐτοῦ καὶ	ἄλλους	διεξιέναι λόγους πρὸς πόλεις τε
[2, 16]	τοῖς μὲν ἐκφέρουσιν εἰς τοὺς	ἄλλους	Ἕλληνας τὰ τῆς πόλεως ἁμαρτήματα,
[2, 8]	τὰς ἀρχάς, τοιούτους ἔσεσθαι τοὺς	ἄλλους	ὑπολαμβάνοντας οἷοί περ ἂν ὦσιν
[2, 12]	χρὴ τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ῥητόρων, ὅσοι φιλοσόφως τοῦ
[2, 14]	ἐπιφέρων αὐτίκα· Καὶ τὰ τῶν	ἄλλων	διῴκουν θεραπεύοντες, ἀλλ´ οὐχ ὑβρίζοντες
[2, 6]	ἐπαινοῦμεν· καὶ ὅτι τῶν μὲν	ἄλλων,	ἐφ´ οἷς εἰσιν οἱ πολλοὶ,
[2, 6]	Ἡρακλέους τε προαίρεσιν, καὶ τῶν	ἄλλων	ἡγεμόνων, ὅσοι μετὰ τῶν Ἑλλήνων
[2, 9]	οἷς προεῖχεν ἡ Σπάρτη τῶν	ἄλλων	πόλεων. Οἴεται δὲ δεῖν οὐ
[2, 16]	τοὺς ὀρθῶς βουλευσαμένους, ἄμεινον τῶν	ἄλλων	πράττειν. Τὸ μὲν οὖν μέγεθος
[2, 16]	μὴν ἀλλ´ εἰ καὶ περὶ	ἄλλων	τινῶν πραγμάτων ἥρμοζε τοιαῦτα προειπεῖν,
[2, 19]	χρημάτων, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	τούτῳ μάλιστα πιστεύειν. Ἡγούμην δέ,
[2, 16]	προτίθησιν· ἔπειτα καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τῆς πόλεως πραγμάτων. Οὐδὲν
[2, 17]	ἀκούσαντες γνώσεσθε καὶ περὶ τῶν	ἄλλων·	ὡς θανάτου τῆς ζημίας ἐπικειμένης,
[2, 17]	λόγων καὶ πραγμάτων ὄντες, οὕτως	ἀλογίστως	ἔχομεν, ὥστε περὶ τῶν αὐτῶν
[2, 4]	πρακτικόν, μηδ´ ἀφ´ ὧν αὐτὸς	ἄλυπον	ἕξει βίον, ταῦτα προαιρούμενος, ἀλλ´
[2, 7]	ἡμέραν συμφέρουσαν. τὴν δὲ δικαιοσύνην	ἀλυσιτελῆ	καὶ μᾶλλον ἑτέροις ἢ τοῖς
[2, 17]	τῆς ζημίας ἐπικειμένης, ἤν τις	ἁλῷ	δεκάζων, τοὺς τοῦτο φανερώτατα ποιοῦντας,
[2, 19]	σίτου, καὶ χρήματα δοὺς, ἐξέπεμψεν	ἅμα	κατ´ ἐμπορίαν καὶ θεωρίαν. Συστήσαντος
[2, 1]	βεβιωκὼς ἑκατὸν ἔτη, γνώμῃ χρησάμενος,	ἅμα	τοῖς ἀγαθοῖς τῆς πόλεως συγκαταλῦσαι
[2, 8]	οὐχ ὅπως ταῖς τιμωρίαις τοὺς	ἁμαρτάνοντας	ἀνείρξουσιν, ἀλλ´ ὡς μηδὲν ἄξιον
[2, 16]	ἄλλους Ἕλληνας τὰ τῆς πόλεως	ἁμαρτήματα,	τοσαύτην ἔχετε χάριν, ὅσην οὐδὲ
[2, 11]	Περὶ τὰς αὐξήσεις Ἰσοκράτην κατορθοῦν	ἄμεινον	ἐδόκουν. Ἐν τῷ συστρέφειν τὰ
[2, 1]	ὧν ὑπελάμβανε τάς τε πόλεις	ἄμεινον	οἰκήσεσθαι, καὶ τοὺς ἰδιώτας ἐπίδοσιν
[2, 16]	ὧν ἀνάγκη τοὺς ὀρθῶς βουλευσαμένους,	ἄμεινον	τῶν ἄλλων πράττειν. Τὸ μὲν
[2, 16]	ἰδίων βουλεύησθε, ζητεῖτε συμβούλους τοὺς	ἄμεινον	φρονοῦντας ὑμῶν αὐτῶν, ὅταν δ´
[2, 15]	πάσας τὰς ἰδέας τῶν λόγων,	ἀμήχανον	ἐν ὀλίγῳ δηλῶσαι· ἀρκεῖ τε
[2, 12]	τὴν μὲν εὕρεσιν θαυμαστὴν παρ´	ἀμφοῖν	κατελαβόμην, καὶ ἔτι τὴν κρίσιν·
[2, 11]	καὶ συνήθεσι καὶ κοινοῖς ὀνόμασιν	ἀμφότεροι	κέχρηνται· ἡ δὲ Ἰσοκράτους λέξις
[2, 16]	ἐξετάζοιεν, αὐτοὶ δ´ αὑτοὺς κοινοὺς	ἀμφοτέροις	ἀκροατὰς παράσχοιεν; Θαυμάζω δὲ τὰ
[2, 11]	καὶ ταύτην ἑώρων ὁμοίαν παρ´	ἀμφοτέροις.	Μετὰ ταῦτα ἐπελογιζόμην ὅτι τοῖς
[2, 11]	Λυσίαν ἀπεδεχόμην. Ἐν ταῖς ἠθοποιίαις	ἀμφοτέρους	εὕρισκον δεξιούς. Τῆς δὲ χάριτος
[2, 11]	Τῆς σαφηνείας καὶ τῆς ἐναργείας	ἀμφοτέρους	κρατεῖν ἀπεφηνάμην. Ἐν δὲ τῷ
[2, 13]	ὁ φιλόσοφός φησιν, ἀναγνῶναι μὲν	ἄν	τινα δυνηθῆναι τοὺς λόγους αὐτοῦ
[2, 16]	ἐπιθυμίαις ὑμῶν· οἷς καὶ δικαίως	ἄν	τις ἐπιτιμήσειεν, ὅτι συνειδότες πολλοὺς
[2, 20]	καὶ Τὴν ἀδελφήν. Ἔχοι δὲ	ἄν	τις καὶ ἄλλα πρὸς τούτοις
[2, 6]	Ἑλλάδα οἰκοῦντες. ~Τίς δ´ οὐκ	ἂν	ἀγαπήσειε μέγεθος ἔχων ἀνὴρ καὶ
[2, 12]	δὲ οἶδα ὅτι καὶ βλάβης	ἂν	αἴτια γένοιτο. Χαριεντισμὸς γὰρ πᾶς
[2, 17]	ποιεῖσθαι πρὸς ὑμᾶς. Τίς γὰρ	ἂν	ἄλλοθεν ἐπελθὼν, καὶ μὴ συνδιεφθαρμένος
[2, 16]	ποιήσαντες. Χωρὶς δὲ τούτων, πῶς	ἂν	ἄνθρωποι δυνηθεῖεν καλῶς} ἢ κρῖναι
[2, 16]	δὲ καὶ τούτων ὑπαρχόντων, οὐκ	ἂν	ἀποσταίην ὧν διενοήθην. Παρελήλυθα γὰρ
[2, 9]	γὰρ οὐ Λακεδαιμονίοις συμβουλεύειν φαίην	ἂν	αὐτὸν ἔγωγε, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[2, 4]	ἐξ ὧν πολλοὺς ὠφελήσει, παρακελευσαίμην	ἂν	αὐτῷ τὴν ἐκείνου τοῦ ῥήτορος
[2, 16]	ὡς ἐγνώκασι· περὶ ὧν δ´	ἂν	βουλεύωνται, μὴ νομίζειν εἰδέναι τὸ
[2, 8]	τὸν Ἀρεοπαγιτικὸν ἀναγνοὺς λόγον, οὐκ	ἂν	γένοιτο κοσμιώτερος; ἢ τίς οὐκ
[2, 5]	μιμεῖσθαι προαίρεσιν. ~Τίς γὰρ οὐκ	ἂν	γένοιτο φιλόπολίς τε καὶ φιλόδημος;
[2, 19]	Ἐξ ἀρχῆς δὲ ὑμῖν ὅπως	ἂν	δύνωμαι, διηγήσομαι τὰ πεπραγμένα. Ἐμοὶ
[2, 15]	τούτων ἱκανὰ ταῦτα. ~Ὥρα δὲ	ἂν	εἴη καὶ τῶν παραδειγμάτων ἅψασθαι,
[2, 3]	μοι μὴ ἄπο σκοποῦ τις	ἂν	εἰκάσαι τὴν μὲν Ἰσοκράτους ῥητορικὴν,
[2, 5]	καὶ φιλόδημος; ἢ τίς οὐκ	ἂν	ἐπιτηδεύσειε τὴν πολιτικὴν καλοκἀγαθίαν, ἀναγνοὺς
[2, 19]	ἐν τῷ παρόντι, καὶ οὐκ	ἂν	ἔχειν ἀποδοῦναι. Ἐπειδὴ δ´ ἐγώ
[2, 20]	ἐμὲ προσεποιεῖτο ἀπορεῖν καὶ οὐκ	ἂν	ἔχειν παρόμοιά τε καὶ παραπλήσια
[2, 7]	γὰρ οὐκ οἶδ´ εἴ τις	ἂν	ἢ βελτίους, ἢ ἀληθεστέρους, ἢ
[2, 5]	περὶ σφῶν αὐτῶν τοὺς κρείττους	ἂν	ἠξίωσαν φρονεῖν· οὕτω δὲ παρεσκευασμένοι
[2, 8]	γένοιτο κοσμιώτερος; ἢ τίς οὐκ	ἂν	θαυμάσειε τὴν ἐπιβολὴν τοῦ ῥήτορος;
[2, 17]	ὧν οὐκ ἔστιν ὅστις οὐκ	ἂν	καταφρονήσειε· καὶ τοὺς αὐτοὺς τούτους
[2, 17]	ἐξαίφνης ἐπιστὰς τοῖς γινομένοις, οὐκ	ἂν	μαίνεσθαι καὶ παραφρονεῖν ἡμᾶς νομίσειεν,
[2, 7]	ἐπιθυμεῖν τῆς ἀρετῆς. ~Τίς δὲ	ἂν	μᾶλλον ἐπὶ τὴν δικαιοσύνην καὶ
[2, 9]	ἐκπλήττεσθαι ταῖς συμφοραῖς. ~Τίς δ´	ἂν	μᾶλλον πείσειε καὶ πόλιν καὶ
[2, 16]	τοιοῦτον. Οὐ γὰρ ἔστιν ὅπως	ἂν	μεταπεῖσαι δυνηθεῖεν {ὑμᾶς, μὴ φανερὸν
[2, 16]	τῶν περὶ τῆς εἰρήνης γνωσθέντων,	ἂν	μὴ περὶ τῶν τούτων ὀρθῶς
[2, 8]	μηδὲν ἐξεῖναι ποιεῖν ὅ, τι	ἂν	οἱ νόμοι κωλύωσι· καρτερεῖν δὲ
[2, 14]	λόγοι, ἧττόν εἰσι μειρακιώδεις, ὡς	ἂν	οἶμαι, τελείαν ἀπειληφότες τὴν φρόνησιν
[2, 20]	λέξεως, οὐθείς ἐστιν ὃς οὐκ	ἂν	ὁμολογήσειεν· οὐ μέντοι παντάπασί γε
[2, 9]	αὐτοὺς δὲ καταλαβομένους τόπον ὅστις	ἂν	ὀχυρώτατος ᾖ, καὶ πρὸς τὸν
[2, 16]	μὴ πρὸς ἡδονὴν συμβουλευόντων, οὐδὲν	ἂν	πάθοιτε τοιοῦτον. Οὐ γὰρ ἔστιν
[2, 12]	ταῦτα οὐκ οἶδα ἥντινα δύναιτο	ἂν	παρασχεῖν ὠφέλειαν· μᾶλλον δὲ οἶδα
[2, 7]	οὔθ´ ὅλως πρὸς εὐδαιμονίαν οὐθὲν	ἂν	συμβάλοιτο τηλικαύτην δύναμιν, ὅσην ἀρετὴ
[2, 19]	αὐτὰ τὰ χρήματα ἐγκαλέσαι, διαβληθείην	ἂν	τὸν ἅπαντα βίον. Ἔστι δέ,
[2, 4]	οὐ λέγειν δεινοὺς μόνον ἀπεργάσαιτ´	ἂν	τοὺς προσέχοντας αὐτῷ τὸν νοῦν,
[2, 19]	προσελθὼν ἐπεζήτουν αὐτόν, ἡγούμενος ἔλεγχον	ἂν	τοῦτον σαφέστατον γενέσθαι περὶ ὧν
[2, 16]	μὲν χρωμένους, ὅ, τι δὲ	ἂν	τύχῃ γενησόμενον, οὕτω διανοεῖσθαι περὶ
[2, 16]	καὶ βοηθεῖν, καὶ πολεμεῖν οἷς	ἂν	τύχωμεν, ὥσπερ ἐν ἀλλοτρίᾳ πόλει
[2, 17]	κοινῶν καθίσταμεν, οἷς οὐδεὶς οὐδὲν	ἂν	τῶν ἰδίων ἐπιτρέψειε. ~Τοιοῦτος μὲν
[2, 8]	τοὺς ἄλλους ὑπολαμβάνοντας οἷοί περ	ἂν	ὦσιν οἱ τὴν πόλιν διοικοῦντες·
[2, 15]	Τὸ μὲν οὖν ὕπτιον καὶ	ἀναβεβλημένον	τῆς ἀγωγῆς, καὶ τῶν περιόδων
[2, 17]	ὧν πρὶν εἰς τὴν ἐκκλησίαν	ἀναβῆναι,	κατηγοροῦμεν, ταῦτα συνελθόντες χειροτονοῦμεν· οὐ
[2, 19]	ἓξ ταλάντων ἐγγυητάς. Καί μοι	ἀνάβητε	τούτων μάρτυρες. ~Ταῦθ´ ὅτι μὲν
[2, 15]	μὲν δὴ παρορᾶν δεῖ τοὺς	ἀναγιγνώσκοντας,	καὶ μὴ ἄξια ἡγεῖσθαι σπουδῆς,
[2, 6]	κληρονομεῖν. Πολλὴ γὰρ ἀνάγκη τοὺς	ἀναγιγνώσκοντας	ταῦτα δυνάστας φρονήματός τε μείζονος
[2, 14]	χρώμενοι· ταῖς δὲ συνθήκαις ὥσπερ	ἀνάγκαις	ἐμμένειν ἀξιοῦντες. Καὶ τί δεῖ
[2, 7]	πειρᾶσθαι κατέχειν, ἀλλὰ μὴ ταῖς	ἀνάγκαις	μηδὲ ταῖς βίαις· τῶν δὲ
[2, 5]	ἀξιοῦντες μᾶλλον ἐμμένειν, ἢ ταῖς	ἀνάγκαις.	Τοιαῦτα δὲ περὶ τῶν ἡττόνων
[2, 20]	χαρακτὴρ τοῦ ῥήτορος ἔσται καταφανής.	Ἀνάγκη	δὲ ἴσως στοχάζεσθαι τοῦ χρόνου.
[2, 19]	τοῖς ἀδικουμένοις δὲ, πρὸς τοιούτους	ἀνάγκη	κινδυνεύειν, οἳ καὶ φίλους πολλοὺς
[2, 3]	οὔτε ῥυθμὸν τὸν ἴσον. Ὥστε	ἀνάγκη	παραπληρώμασι λέξεων οὐδὲν ὠφελουσῶν χρῆσθαι,
[2, 6]	οἰκείους ἑκάστου κληρονομεῖν. Πολλὴ γὰρ	ἀνάγκη	τοὺς ἀναγιγνώσκοντας ταῦτα δυνάστας φρονήματός
[2, 16]	τῶν ἀνθρώπων, καὶ περὶ ὧν	ἀνάγκη	τοὺς ὀρθῶς βουλευσαμένους, ἄμεινον τῶν
[2, 9]	ταύτην ἐπιτιθέντων αὐτῇ Βοιωτῶν τὴν	ἀνάγκην.	Ὁρῶν οὖν αὐτὴν ἀνάξια πράττειν
[2, 9]	ὀργὴν καὶ πρόφασιν εὐπρεπῆ τῆς	ἀνάγκης	ἔχουσι. Ταῦτα γὰρ οὐ Λακεδαιμονίοις
[2, 5]	ἂν ἐπιτηδεύσειε τὴν πολιτικὴν καλοκἀγαθίαν,	ἀναγνοὺς	αὐτοῦ τὸν Πανηγυρικόν; ἐν ᾧ
[2, 8]	εἰπεῖν. ~Τίς δὲ τὸν Ἀρεοπαγιτικὸν	ἀναγνοὺς	λόγον, οὐκ ἂν γένοιτο κοσμιώτερος;
[2, 13]	Ἱερώνυμος δὲ ὁ φιλόσοφός φησιν,	ἀναγνῶναι	μὲν ἄν τινα δυνηθῆναι τοὺς
[2, 2]	πολὺ ἀπέχοντι τοῦ ποιητικοῦ μέτρου·	ἀναγνώσεώς	τε μᾶλλον οἰκειότερός ἐστιν ἢ
[2, 13]	Καθόλου δέ φησιν αὐτὸν εἰς	ἀναγνώστου	παιδὸς φωνὴν καταδύντα, μήτε τόνον,
[2, 19]	παρ´ αὐτῷ κείμενα, καὶ ἄξια	ἀναισχυντίας·	ἐμὲ δὲ πολλῶν ἀκουόντων ἔξαρνον
[2, 16]	πόλεσι κομιούμεθα, καὶ τὴν δύναμιν	ἀναληψόμεθα	πάλιν, ἣν πρότερον ἐτυγχάνομεν ἔχοντες·
[2, 11]	δὲ χάριτος καὶ τῆς ἡδονῆς	ἀναμφιλόγως	ἀπεδίδουν τὰ πρωτεῖα Λυσίᾳ. Τὸ
[2, 9]	τὴν ἀνάγκην. Ὁρῶν οὖν αὐτὴν	ἀνάξια	πράττειν μέλλουσαν τῶν προγόνων, τόνδε
[2, 9]	δὲ τῆς Σπάρτης, ταπεινὰ καὶ	ἀνάξια	τῆς ἀρχαίας ἡγεμονίας γεγόνει. Τελευτῶσα
[2, 9]	πόλιν, ἥτις ἐκ πολλῆς εὐδαιμονίας	ἀνάστατος	γενομένη, τοὺς ἐσχάτους ὑπέστη κινδύνους,
[2, 16]	μεγάλους οἴκους ὑπὸ τῶν κολακευόντων	ἀναστάτους	γεγενημένους, καὶ μισοῦντες ἐπὶ τῶν
[2, 17]	Ἀσίας τὸν βίον ποριζομένους ἐκεῖθεν	ἀναστήσαντες,	ἐπὶ τοὺς Ἕλληνας ἠγάγομεν. Κἀκεῖνοι
[2, 8]	δημοτικὴν ἐξουσίαν ὑπὸ πάντων νομιζομένην·	ἀνασώσασθαι	δὲ τὴν ὑπὸ Σόλωνός τε
[2, 8]	ἀκολάστων ἐπιτρέπειν, ἀλλὰ τοῖς βελτίστοις	ἀνατιθέναι	τὰς ἀρχάς, τοιούτους ἔσεσθαι τοὺς
[2, 18]	οὔτε Ἀριστοτέλει πείθομαι ῥυπαίνειν τὸν	ἄνδρα	βουλομένῳ οὔτ´ Ἀφαρεῖ τούτου γ´
[2, 7]	εὐσέβειαν προτρέψαιτο, καθ´ ἕκαστόν τε	ἄνδρα	ἰδίᾳ καὶ κοινῇ τὰς πόλεις
[2, 6]	γέγραπται; ἐν οἷς ἀξιοῖ στρατηγὸν	ἄνδρα	καὶ τηλικαύτης ἐξουσίας κύριον, διαλλάττειν
[2, 12]	προαιρέσεως, πλεῖον διαφέρειν ἢ παιδὸς	ἄνδρα,	ὡς ὁ Πλάτων εἴρηκεν· εἰ
[2, 9]	μᾶλλον πείσειε καὶ πόλιν καὶ	ἄνδρας	τοῦ ῥήτορος, πολλαχῇ μὲν καὶ
[2, 9]	γὰρ ἀξιώσειν δύναμιν ὁμόσε χωρεῖν	ἀνδράσι	κρατίστοις μὲν τὰ πολέμια τῶν
[2, 19]	ἡσυχίαν ἄγειν. Μετὰ ταῦτα, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ἀφικνοῦνταί μοι ἀπαγγέλλοντες ὅτι
[2, 19]	χρήματα. Τότε μὲν οὖν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, ἐνόμιζόν μοι Πασίωνα δι´
[2, 19]	τοσούτοις δὲ κακοῖς ὤν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, λέγω πρὸς Πασίωνα τὰς
[2, 20]	ἐκεῖνο· Καὶ πρὸς τούτοις, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ
[2, 19]	ὀφείλειν· καὶ πρὸς τούτοις, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν αὐτοῦ
[2, 19]	ἀγών μοι μέγας ἐστίν, ὦ	ἄνδρες	δικασταί. Οὐ γὰρ μόνον περὶ
[2, 19]	ἅπαντα βίον. Ἔστι δέ, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, πάντων χαλεπώτατον, τοιούτων ἀντιδίκων
[2, 19]	τὰ πεπραγμένα. Ἐμοὶ γάρ, ὦ	ἄνδρες	δικασταί, πατὴρ μέν ἐστι Σινωπεύς·
[2, 18]	γεγράφθαι λόγους τινὰς ὑπὸ τοῦ	ἀνδρὸς	εἰς δικαστήρια, οὐ μέντοι πολλούς·
[2, 8]	ποιεῖσθαι τοὺς πατέρας τῶν υἱῶν	ἀνδρῶν	γενομένων ἢ παίδων ὄντων ἐποιοῦντο·
[2, 18]	Ἐπίσταμαι γὰρ ταῦτα ὑπὸ τῶν	ἀνδρῶν	ἐκείνων λεγόμενα, καὶ οὔτε Ἀριστοτέλει
[2, 1]	Ἑλλήνων τε καὶ βαρβάρων πράξεις	ἀνέγραψαν·	καὶ τῆς Ἀθηναίων πόλεως εἰκόνα
[2, 17]	λοιπῶν οὐδὲν ὑποστειλάμενος, ἀλλὰ παντάπασιν	ἀνειμένως	μέλλω τοὺς λόγους ποιεῖσθαι πρὸς
[2, 8]	ὅπως ταῖς τιμωρίαις τοὺς ἁμαρτάνοντας	ἀνείρξουσιν,	ἀλλ´ ὡς μηδὲν ἄξιον ζημίας
[2, 14]	Εἰ μέτριος εἴη, μέχρι δεῦρο,	ἀνεκτός,	ἀλλ´ οὐκ ἀνήσει. Πάλιν γοῦν
[2, 5]	τοῖς παισὶ καταλείψειν πλοῦτον, καὶ	ἀνεπίφθονον,	τὴν παρὰ τοῖς πλήθεσι τιμήν.
[2, 13]	καὶ παντοδαπὸν ἐπιτάσει τε καὶ	ἀνέσει,	καὶ τὸ ταῖς παθητικαῖς ὑπερθέσεσι
[2, 19]	πρὸς τοὺς ἐπὶ ταῖς τραπέζαις	ἄνευ	μαρτύρων γίνεται· τοῖς ἀδικουμένοις δὲ,
[2, 16]	τῶν δὲ οὐδὲ τῆς φωνῆς	ἀνεχομένους.	Καὶ θαυμαστὸν οὐδὲν ποιεῖτε. Καὶ
[2, 1]	οὐδενὸς Ἀθηναίων χεῖρον, ἐπειδὴ τάχιστα	ἀνὴρ	ἐγένετο, φιλοσοφίας ἐπεθύμησε. Γενόμενος δὲ
[2, 18]	ἐν τοῖς συμβουλευτικοῖς λόγοις ὁ	ἀνήρ.	ἐν δὲ τοῖς δικανικοῖς τὰ
[2, 6]	οὐκ ἂν ἀγαπήσειε μέγεθος ἔχων	ἀνὴρ	καὶ δυνάμεώς τινος ἡγούμενος, ἃ
[2, 2]	πῇ δὲ περιεργοτέραν. Ὁ γὰρ	ἀνὴρ	οὗτος τὴν εὐέπειαν ἐκ παντὸς
[2, 14]	μέχρι δεῦρο, ἀνεκτός, ἀλλ´ οὐκ	ἀνήσει.	Πάλιν γοῦν ἐν τῇ μετ´
[2, 3]	κατὰ τὴν χάριν. Καίτοι γε	ἀνθηρός	ἐστιν, εἰ καί τις ἄλλος,
[2, 13]	ἐχρήσαντο καὶ συγγραφεῖς καὶ ῥήτορες,	ἀνθίσαι	βουλόμενοι τὴν λέξιν· ἀλλὰ τὸν
[2, 3]	μὲν, ἐν τοῖς ἐλάττοσι καὶ	ἀνθρωπικοῖς	ἔργοις εἰσὶν ἐπιτυχέστεροι τῶν ἑτέρων,
[2, 3]	κατασκευῆς ὕψος, ἡρωϊκῆς μᾶλλον ἢ	ἀνθρωπίνης	φύσεως οἰκεῖον. Δοκεῖ δή μοι
[2, 16]	Χωρὶς δὲ τούτων, πῶς ἂν	ἄνθρωποι	δυνηθεῖεν καλῶς} ἢ κρῖναι περὶ
[2, 9]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι καὶ πᾶσιν	ἀνθρώποις,	πολλῷ κρεῖττον ἁπάντων φιλοσόφων, οἳ
[2, 16]	Βυζαντίους καὶ Κῴους, ἀλλὰ πάντας	ἀνθρώπους	κεχρῆσθαι ταῖς συνθήκαις, μὴ ταύταις
[2, 8]	μὲν ἡγεῖσθαί φησι τοὺς τότε	ἀνθρώπους	τὸ τοῖς πρεσβυτέροις ἀντειπεῖν, ἢ
[2, 16]	χαλεπώτατον πάντων τοῖς πλείστοις τῶν	ἀνθρώπων	ἐστίν. Οὕτω γὰρ ἐξηρτήμεθα τῶν
[2, 16]	ἐν τῷ βίῳ τῷ τῶν	ἀνθρώπων,	καὶ περὶ ὧν ἀνάγκη τοὺς
[2, 9]	παρὰ συμμάχων, καὶ παρὰ πάντων	ἀνθρώπων,	οἷς ἐπίφθονος ἡ Θηβαίων δύναμις
[2, 14]	τίθησιν· Ὅτι τοῖς ἀγαθοῖς τῶν	ἀνθρώπων	οὐδὲν δεήσει πολλῶν γραμμάτων, ἀλλ´
[2, 17]	τούτοις τὴν σύγκρισιν τῶν τότε	ἀνθρώπων	πρὸς τοὺς προγόνους· Τούτου δὲ
[2, 16]	ἡμεῖς ἔνοχοι γενώμεθα ταύταις ταῖς	ἀνοίαις.	Λίαν γάρ τινές μοι δοκοῦσιν
[2, 19]	ἔφασκεν ἡμᾶς ἀφανίσαντας τὸν παῖδα,	ἀντεγκαλεῖν	αὐτῷ, καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον ὃν
[2, 8]	τότε ἀνθρώπους τὸ τοῖς πρεσβυτέροις	ἀντειπεῖν,	ἢ τὴν τάξιν λύειν· δημοκρατίαν
[2, 16]	ὅτι διὰ μὲν τοὺς παραινοῦντας	ἀντέχεσθαι	τῆς εἰρήνης, οὐθὲν πώποτε κακὸν
[2, 8]	ὦσιν οἱ τὴν πόλιν διοικοῦντες·	ἀντὶ	δὲ τοῦ τὰς ἰδίας οὐσίας
[2, 18]	θαυμαστὴν ἐν ταῖς πρὸς Ἀριστοτέλην	ἀντιγραφαῖς	ἐποιήσατο, πιστεύω γεγράφθαι λόγους τινὰς
[2, 19]	ἄνδρες δικασταί, πάντων χαλεπώτατον, τοιούτων	ἀντιδίκων	τυχεῖν. Τὰ μὲν γὰρ συμβόλαια
[2, 18]	τῷ πρὸς Μεγακλείδην περὶ τῆς	Ἀντιδόσεως	λόγῳ διορίζεται μηδεμίαν ὑπὸ τοῦ
[2, 13]	σχημάτων τὸ μειρακιῶδες περὶ τὰς	ἀντιθέσεις,	καὶ παρισώσεις καὶ παρομοιώσεις κατατριβόμενον.
[2, 14]	Ὀλίγων καὶ Κοινῶν καὶ Ἰδίων,	ἀντίθετα.	Ἔπειθ´ ὥσπερ οὐδὲν εἰρηκὼς τοιοῦτον,
[2, 2]	παρομοιώσεις καὶ παρισώσεις καὶ τὰ	ἀντίθετα,	καὶ πᾶς ὁ τῶν τοιούτων
[2, 14]	τῷ μὲν Ἀπέλαυον, τὸ Ἠμέλουν	ἀντίθετον·	τῷ δὲ Ἰδίων τὸ Ἀλλοτρίων.
[2, 14]	ὥσπερ χρὴ τῶν μηδὲν προσηκόντων.	Ἀντίκειται	γὰρ δὴ πάλιν κἀνταῦθα, τῷ
[2, 14]	τῇ μετὰ ταῦτα περιόδῳ πάλιν	ἀντιστρέφει,	τῷ μὲν Αὐτός τε μέλλοι
[2, 14]	τῷ μὲν Καλῶς, τὸ Κακῶς	ἀντίστροφον·	τῷ δὲ Ἀκούειν τὸ Ἀποθνῄσκειν
[2, 19]	τὰ παρ´ αὐτῷ κείμενα, καὶ	ἄξια	ἀναισχυντίας· ἐμὲ δὲ πολλῶν ἀκουόντων
[2, 9]	λαμπρὰ ἔργα, καὶ ὅσης αἰσχύνης	ἄξια	δράσουσι, καὶ ὡς καὶ διαβληθήσονται
[2, 15]	δεῖ τοὺς ἀναγιγνώσκοντας, καὶ μὴ	ἄξια	ἡγεῖσθαι σπουδῆς, ὥσπερ κατ´ ἀρχὰς
[2, 16]	φάσκειν εἶναι, καὶ μάλιστα σπουδῆς	ἄξια	τῇ πόλει, περὶ ὧν αὐτοὶ
[2, 6]	τὸν Μακεδόνα γέγραπται; ἐν οἷς	ἀξιοῖ	στρατηγὸν ἄνδρα καὶ τηλικαύτης ἐξουσίας
[2, 16]	περὶ τῶν ὑπαρχόντων κινδυνεύουσι. Διόπερ	ἄξιόν	ἐστι δεδιέναι, μὴ καὶ νῦν
[2, 8]	ἁμαρτάνοντας ἀνείρξουσιν, ἀλλ´ ὡς μηδὲν	ἄξιον	ζημίας ἕκαστον ἐπιτηδεύειν· καὶ τὴν
[2, 16]	ἰδίας οὐσίας ὑμῖν λειτουργούντων. Ὥστ´	ἄξιον	θαυμάζειν, εἴ τις ἐλπίζει τὴν
[2, 17]	ἐκ τῶν τότε πραχθέντων ἐγκωμιάζειν	ἀξιοῦμεν,	οὐδὲν δὲ τῶν αὐτῶν ἐκείνοις
[2, 5]	Τοιαῦτα δὲ περὶ τῶν ἡττόνων	ἀξιοῦντες	γινώσκειν, οἷα περὶ σφῶν αὐτῶν
[2, 14]	δὲ συνθήκαις ὥσπερ ἀνάγκαις ἐμμένειν	ἀξιοῦντες.	Καὶ τί δεῖ τὰ καθ´
[2, 5]	τοῖς ὅρκοις, καὶ ταῖς συνθήκαις	ἀξιοῦντες	μᾶλλον ἐμμένειν, ἢ ταῖς ἀνάγκαις.
[2, 14]	ἀγαθῶν αἰτίους, καὶ μεγίστων ἐπαίνων	ἀξίους	ἡγοῦμαι. Ἐνταῦθα γὰρ οὐ μόνον
[2, 14]	Ἐπαίνων· τῷ δὲ Αἰτίους τὸ	Ἀξίους.	Καὶ αὖθις· Οὐδὲ ἀπέλαυον μὲν
[2, 3]	τὸ σεμνὸν καὶ μεγαλότεχνον καὶ	ἀξιωματικόν·	τὴν δὲ Λυσίου, τῇ Καλάμιδος
[2, 3]	ἑρμηνείαν, καὶ μεγαλοπρεπέστερος μακρῷ, καὶ	ἀξιωματικώτερος.	Θαυμαστὸν γὰρ δὴ καὶ μέγα
[2, 8]	ἐτόλμησε διαλεχθῆναι περὶ πολιτείας Ἀθηναίοις,	ἀξιῶν	μεταθέσθαι μὲν τὴν τότε καθεστῶσαν
[2, 9]	καὶ κατὰ θάλατταν. Οὐδεμίαν γὰρ	ἀξιώσειν	δύναμιν ὁμόσε χωρεῖν ἀνδράσι κρατίστοις
[2, 3]	περιόδου, καὶ τὸ κάλλος τῆς	ἀπαγγελίας	ἐν τῷ περιττῷ τιθεμένου, κοινότερον
[2, 19]	ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀφικνοῦνταί μοι	ἀπαγγέλλοντες	ὅτι ὁ πατὴρ ἀφεῖται, καὶ
[2, 19]	προσπέμπω Φιλόμηλον αὐτῷ καὶ Μενέξενον	ἀπαιτήσοντας,	ἔξαρνος γίνεται πρὸς αὐτοὺς μηδὲν
[2, 19]	μηδὲν κεκτῆσθαι, πᾶσί τε φανερὸν	ἀπαιτούμενον	καὶ ἑτέροις ὁμολογοῦντα ὀφείλειν· καὶ
[2, 19]	χρήματα ἐγκαλέσαι, διαβληθείην ἂν τὸν	ἅπαντα	βίον. Ἔστι δέ, ὦ ἄνδρες
[2, 3]	παντὸς τὴν εὐρυθμίαν. Οὐ γὰρ	ἅπαντα	δέχεται οὔτε μῆκος τὸ αὐτὸ,
[2, 16]	τῶν θεῶν ἀκηκοότες ὅτι κατορθώσομεν	ἅπαντα,	καὶ ῥᾳδίως κρατήσομεν τῶν ἐχθρῶν.
[2, 15]	ἐστιν ἡ τοῦ ῥήτορος ἰσχύς.	Ἅπαντα	μὲν οὖν τὰ γένη τῶν
[2, 3]	τό τε εἰς περιόδους ἐναρμόττειν	ἅπαντα	τὰ νοήματα, καὶ τὸ τοῖς
[2, 19]	Ἡγούμην δέ, εἰ μὲν προοίμην	ἅπαντα	τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν, εἴ τι
[2, 19]	ἐνόμιζόν μοι Πασίωνα δι´ εὔνοιαν	ἅπαντα	ταῦτα συμβουλεύειν. Ἐπειδὴ δὲ ταῦτα
[2, 16]	ἄλλον χρόνον εἰώθατε τοὺς ἄλλους	ἅπαντας	ἐκβάλλειν, πλὴν τοὺς συναγορεύοντας ταῖς
[2, 13]	σχήμασι πάσας ἐπικοσμοῦντι τὰς γραφάς.	Ἅπαντες	γοῦν, φησὶν, εὕρισκον τοὺς λόγους
[2, 19]	οἱ πλέοντες εἰς τὸν Πόντον	ἅπαντες	ἴσασιν οὕτως οἰκείως πρὸς Σάτυρον
[2, 16]	Ἄρχεται δὲ ὁ λόγος ἐνθένδε.	~Ἅπαντες	μὲν εἰώθασιν οἱ παριόντες ἐνθάδε,
[2, 19]	πατὴρ ἀφεῖται, καὶ Σατύρῳ οὕτως	ἁπάντων	μεταμέλει τῶν πεπραγμένων, ὥστε πίστεις
[2, 12]	τἀληθὲς εἰπεῖν, καὶ τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ῥητόρων, ὅσοι φιλοσόφως τοῦ μαθήματος
[2, 17]	καὶ τοὺς αὐτοὺς τούτους κυρίους	ἁπάντων	τῶν κοινῶν καθίσταμεν, οἷς οὐδεὶς
[2, 16]	γὰρ ὡς δέον ὑμᾶς ἐξ	ἁπάντων	τῶν ῥηθέντων ἐκλέξασθαι τὸ βέλτιον·
[2, 9]	καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, πολλῷ κρεῖττον	ἁπάντων	φιλοσόφων, οἳ τέλος ποιοῦνται τοῦ
[2, 14]	ἕκαστα διεξιόντα μηκύνειν; ὀλίγου γὰρ	ἅπας	ὁ λόγος ὑπὸ τῶν τοιούτων
[2, 19]	ὥστε πολλῆς μὲν χώρας ἄρχειν,	ἁπάσης	δὲ τῆς δυνάμεως ἐπιμελεῖσθαι τῆς
[2, 16]	νῦν τὸ πλῆθος αὐτῶν ἐρρύηκεν·	ἅπασι	γὰρ ἦν φανερόν, ὅτι μᾶλλον
[2, 12]	εἶδος ἐξεργασίᾳ, τοῖς τε ἄλλοις	ἅπασι	τοῖς ἐν τῷ πραγματικῷ τόπῳ
[2, 11]	πρὸς ἀληθινοὺς ἀγῶνας ἐπιτήδειον Λυσίαν	ἀπεδεχόμην.	Ἐν ταῖς ἠθοποιίαις ἀμφοτέρους εὕρισκον
[2, 11]	χάριτος καὶ τῆς ἡδονῆς ἀναμφιλόγως	ἀπεδίδουν	τὰ πρωτεῖα Λυσίᾳ. Τὸ μεγαλοπρεπὲς
[2, 14]	μειρακιώδεις, ὡς ἂν οἶμαι, τελείαν	ἀπειληφότες	τὴν φρόνησιν παρὰ τοῦ χρόνου.
[2, 2]	ἀπηρχαιωμένων καὶ σημειωδῶν ὀνομάτων τὴν	ἀπειροκαλίαν.	(Κατὰ δὲ τὴν τροπικὴν φράσιν,
[2, 14]	Ἀλλὰ ἐκήδοντο μὲν ὡς οἰκείων,	ἀπείχοντο	δὲ ὥσπερ χρὴ τῶν μηδὲν
[2, 14]	κἀνταῦθα, τῷ μὲν Ἐκήδοντο τὸ	Ἀπείχοντο,	τῷ δὲ Οἰκείων, τὸ Μηδὲν
[2, 1]	τοῦ ῥήτορος, ὃν οἱ τριάκοντα	ἀπέκτειναν,	δημοτικὸν εἶναι δοκοῦντα· σπουδὴν μὲν
[2, 14]	τὸ Ἀξίους. Καὶ αὖθις· Οὐδὲ	ἀπέλαυον	μὲν ὡς ἰδίων, ἠμέλουν δὲ
[2, 14]	καὶ τῶν ὀνομάτων τῷ μὲν	Ἀπέλαυον,	τὸ Ἠμέλουν ἀντίθετον· τῷ δὲ
[2, 10]	οἳ δὲ κοσμίους τῶν ἰδιωτῶν	ἀπεργάζονται	τοὺς βίους, ἃ δεῖ πράττειν
[2, 4]	ὧν οὐ λέγειν δεινοὺς μόνον	ἀπεργάσαιτ´	ἂν τοὺς προσέχοντας αὐτῷ τὸν
[2, 19]	ὑπῆρχε σιωπῶντι μὲν, ὑπὸ τούτου	ἀπεστερῆσθαι	τῶν χρημάτων, λέγοντι δὲ, μηδὲν
[2, 1]	ἐν ὄχλῳ λέγειν, ταύτης μὲν	ἀπέστη	τῆς προαιρέσεως· ἐπιθυμῶν δὲ δόξης,
[2, 11]	καὶ τῆς ἐναργείας ἀμφοτέρους κρατεῖν	ἀπεφηνάμην.	Ἐν δὲ τῷ συντόμως ἐκφέρειν
[2, 2]	ῥυθμοειδεῖ πάνυ καὶ οὐ πολὺ	ἀπέχοντι	τοῦ ποιητικοῦ μέτρου· ἀναγνώσεώς τε
[2, 2]	συνηθεστάτην. Καὶ γὰρ αὕτη πέφευγεν	ἀπηρχαιωμένων	καὶ σημειωδῶν ὀνομάτων τὴν ἀπειροκαλίαν.
[2, 16]	πόλεως ἐκκλησιάζητε, τοῖς μὲν τοιούτοις	ἀπιστεῖτε,	καὶ φθονεῖτε· τοὺς δὲ πονηροτάτους
[2, 17]	διαλιπόντες, τοῖς ἐνταῦθα ψηφισθεῖσιν, ἐπειδὰν	ἀπίωμεν	πάλιν, ἐπιτιμῶμεν. Προσποιούμενοι δὲ σωφρονέστατοι
[2, 6]	πρὸς ἄλλο τι τῶν ἀγαθῶν	ἀπλήστως	διακειμένοις ἀχθόμεθα, τοὺς δὲ τιμὴν
[2, 16]	πρὸς τὰς δοκούσας εἶναι πλεονεξίας	ἀπλήστως	ἔχομεν, ὥστ´ οὐδὲ οἱ κεκτημένοι
[2, 4]	ἐκείνης λειπομένη· καὶ κρίσις ὡσαύτως	ἀπὸ	μεγάλης φρονήσεως γινομένη· τάξις δὲ
[2, 1]	αὐλοποιοὺς κεκτημένου, καὶ τὸν βίον	ἀπὸ	ταύτης ἔχοντος τῆς ἐργασίας. Ἀγωγῆς
[2, 5]	ὡς οἱ τὴν Ἑλλάδα ἐλευθερώσαντες	ἀπὸ	τῶν βαρβάρων, οὐ τὰ πολέμια
[2, 1]	καὶ Πρωταγόραν σοφιστῶν, πρῶτος ἐχώρησεν	ἀπὸ	τῶν ἐριστικῶν τε καὶ φυσικῶν
[2, 1]	λόγων, πλοῦτον ὅσον οὐδεὶς τῶν	ἀπὸ	φιλοσοφίας χρηματισαμένων περιποιησάμενος, ἐτελεύτα τὸν
[2, 3]	οἰκεῖον. Δοκεῖ δή μοι μὴ	ἄπο	σκοποῦ τις ἂν εἰκάσαι τὴν
[2, 13]	τὸ ταῖς παθητικαῖς ὑπερθέσεσι διειλημμένον,	ἀποβεβληκέναι.	Καθόλου δέ φησιν αὐτὸν εἰς
[2, 9]	μὴ συγκαταπίπτειν ταῖς τύχαις, μηδ´	ἀπογιγνώσκειν	τὰς μεταβολάς· ἐνθυμουμένους ὅτι πολλοὶ
[2, 19]	περὶ τῆς ἄλλης Ἑλλάδος, ἐπεθύμησα	ἀποδημῆσαι.	Γεμίσας δὲ ὁ πατήρ μου
[2, 19]	παρόντι, καὶ οὐκ ἂν ἔχειν	ἀποδοῦναι.	Ἐπειδὴ δ´ ἐγώ βουλόμενος εἰδέναι
[2, 20]	δὲ εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον,	ἀποθανεῖσθαί	με μετὰ τοῦ πατρός. Ἥ
[2, 19]	δ´ εἰσπλευσοίμην εἰς τὸν Πόντον,	ἀποθανεῖσθαί	με μετὰ τοῦ πατρός· ταῦτα
[2, 14]	ἢ καλῶς ὑπὲρ τῆς πατρίδος	ἀποθνῄσκειν.	Οὐκοῦν καὶ δεύτερον τῷ μὲν
[2, 14]	ἀντίστροφον· τῷ δὲ Ἀκούειν τὸ	Ἀποθνῄσκειν	πάρισον. Εἰ μέτριος εἴη, μέχρι
[2, 20]	τὰ χρήματα, κινδυνεύσειν. Τὸ γὰρ	ἀποίητόν	τε καὶ ἀφελὲς, τοιοῦτον· Ἡγούμην
[2, 1]	τὴν ἑαυτοῦ σχολὴν, κατὰ τὰς	ἀποικίας	τῶν λόγων, πλοῦτον ὅσον οὐδεὶς
[2, 14]	καὶ σωτῆρες, ἀλλὰ μὴ λυμεῶνες	ἀποκαλεῖσθαι·	τῷ ποιεῖν εὖ προσαγόμενοι τὰς
[2, 11]	πιθανοῦ καὶ πρέποντος οὐδέτερον ἐδόκουν	ἀπολείπεσθαι.	Ἐν τῇ συνθέσει τῶν ὀνομάτων
[2, 17]	τιμὴν ἐκείνοις ἕξομεν, οἳ τοσοῦτον	ἀπολελείμμεθα	καὶ τοῖς ἔργοις καὶ ταῖς
[2, 7]	Δεκελεικῶν γενομένους, οἳ μικροῦ ἐδέησαν	ἀπολέσαι	τὴν πόλιν, ἀλλὰ τοὺς πρὸ
[2, 5]	ποιήσουσιν, οὐχ οἵτινες τοὺς ἑτέρους	ἀπολέσαντες,	τῶν λοιπῶν αὐτοὶ ἄρξουσι· τῇ
[2, 18]	γνησιώτατος ἀκουστὴς ἐγένετο, καὶ τὴν	ἀπολογίαν	τὴν ὑπὲρ αὐτοῦ τὴν πάνυ
[2, 3]	λέξεων οὐδὲν ὠφελουσῶν χρῆσθαι, καὶ	ἀπομηκύνειν	πέρα τοῦ χρησίμου τὸν λόγον.
[2, 9]	μὲν τὰ πολέμια τῶν Ἑλλήνων,	ἀπονενοημένως	δὲ πρὸς τὸ ζῆν διακειμένοις,
[2, 19]	καὶ πρὸς μὲν ἐμὲ προσεποιεῖτο	ἀπορεῖν	ἐν τῷ παρόντι, καὶ οὐκ
[2, 20]	καὶ πρὸς μὲν ἐμὲ προσεποιεῖτο	ἀπορεῖν	καὶ οὐκ ἂν ἔχειν παρόμοιά
[2, 16]	καὶ τούτων ὑπαρχόντων, οὐκ ἂν	ἀποσταίην	ὧν διενοήθην. Παρελήλυθα γὰρ οὐ
[2, 20]	τὰ τούτοις ἐπιφερόμενα· Διενοεῖτό με	ἀποστερεῖν	τὰ χρήματα, καὶ πρὸς μὲν
[2, 19]	πατρός· ταῦτα διαλογιζόμενος, διενοεῖτό με	ἀποστερεῖν	τὰ χρήματα, καὶ πρὸς μὲν
[2, 19]	ἡγοῦμαι φανερὸν πᾶσι ποιήσειν ὅτι	ἀποστεροῦμαι	τοσούτων χρημάτων ὑπὸ Πασίωνος. Ἐξ
[2, 9]	πόλις, ἐβουλεύετο εἰ χρὴ Μεσσηνίας	ἀποστῆναι,	ταύτην ἐπιτιθέντων αὐτῇ Βοιωτῶν τὴν
[2, 6]	πάντων ἡγεμόνων ἐπιφανέστατος ἔσται, καὶ	ἀποτυχὼν,	τήν γε εὔνοιαν τὴν παρὰ
[2, 16]	ὑμῖν, οὐδὲ χειροτονίαν μνηστεύσων, ἀλλ´	ἀποφανούμενος	ἃ τυγχάνω γιγνώσκων· πρῶτον μὲν,
[2, 13]	καθ´ ἕκαστα ἐξεργαζόμενον, τοῖς ὅλοις	ἀπρεπῆ	παντελῶς φαίνεσθαι, διὰ τὸ μὴ
[2, 5]	καὶ τὴν εὐδαιμονίαν οὐ πρὸς	ἀργύριον	ἔκρινον, ἀλλὰ πρὸς εὐδοξίαν· μέγαν
[2, 19]	τῇ τραπέζῃ καθήμενον, ἓξ τάλαντα	ἀργυρίου	λάβοιμεν παρ´ αὐτοῦ. Ἵνα δὲ
[2, 8]	λόγους εἰπεῖν. ~Τίς δὲ τὸν	Ἀρεοπαγιτικὸν	ἀναγνοὺς λόγον, οὐκ ἂν γένοιτο
[2, 16]	τῇ πόλει συνοίσειν, ἀλλ´ ὅπως	ἀρέσκοντας	ὑμῖν λόγους ἐροῦσιν· ἐφ´ οὓς
[2, 3]	βούλεται. Ταύταις μὲν δὴ ταῖς	ἀρεταῖς	ὑστερεῖ Λυσίου, κατὰ γοῦν τὴν
[2, 10]	ἕνεκα ᾗ διαλλάττει Λυσίου, τὰς	ἀρετὰς	αὐτῶν εἰς βραχύτερον συναγαγὼν λόγον
[2, 5]	ᾧ διεξιὼν τὰς τῶν ἀρχαίων	ἀρετὰς,	φησίν, ὡς οἱ τὴν Ἑλλάδα
[2, 7]	ἂν συμβάλοιτο τηλικαύτην δύναμιν, ὅσην	ἀρετὴ	καὶ τὰ μέρη ταύτης· καὶ
[2, 11]	μεταβήσομαι. ~Πρώτην μὲν τοίνυν ἔφην	ἀρετὴν	εἶναι λόγων, τὴν καθαρὰν ἑρμηνείαν,
[2, 4]	Κράτιστα γὰρ δὴ παιδεύματα πρὸς	ἀρετὴν	ἐν τοῖς Ἰσοκράτους ἔστιν εὑρεῖν
[2, 9]	τέλος ποιοῦνται τοῦ βίου τὴν	ἀρετὴν	καὶ τὸ καλόν. ~Ἔχων δὲ
[2, 6]	ἔχομεν, ἀθάνατοι δὲ γιγνόμεθα δι´	ἀρετήν·	καὶ τοῖς μὲν πρὸς ἄλλο
[2, 3]	αὐτοῦ λείπεται κατὰ ταύτην τὴν	ἀρετήν,	ὅσον τῶν φύσει καλῶν σωμάτων
[2, 1]	τοὺς ἰδιώτας ἐπίδοσιν ἕξειν πρὸς	ἀρετήν.	Ταῦτα γὰρ ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ
[2, 6]	πράξεις, ἐπιτελεῖν δὲ αὐτὰς μετ´	ἀρετῆς,	ἐνθυμουμένους ὅτι τὸ μὲν σῶμα
[2, 6]	συμβαίνει γίγνεσθαι κυρίους, τῆς δὲ	ἀρετῆς	καὶ τῆς παρὰ τοῖς πλήθεσιν
[2, 6]	ὑποπίμπλασθαι καὶ μᾶλλον ἐπιθυμεῖν τῆς	ἀρετῆς.	~Τίς δὲ ἂν μᾶλλον ἐπὶ
[2, 1]	μὲν, ἐν τοῖς δικανικοῖς ἐγένοντο	ἄριστοι	λόγοις, οἳ δ´, ἐν τῷ
[2, 18]	ἀνδρῶν ἐκείνων λεγόμενα, καὶ οὔτε	Ἀριστοτέλει	πείθομαι ῥυπαίνειν τὸν ἄνδρα βουλομένῳ
[2, 18]	πάνυ θαυμαστὴν ἐν ταῖς πρὸς	Ἀριστοτέλην	ἀντιγραφαῖς ἐποιήσατο, πιστεύω γεγράφθαι λόγους
[2, 18]	περιφέρεσθαί φησιν ὑπὸ τῶν βυβλιοπωλῶν	Ἀριστοτέλης.	Ἐπίσταμαι γὰρ ταῦτα ὑπὸ τῶν
[2, 15]	λόγων, ἀμήχανον ἐν ὀλίγῳ δηλῶσαι·	ἀρκεῖ	τε μία τε δημηγορία παραληφθεῖσα,
[2, 3]	ὀνομάτων, καὶ τῆς ἐκ τούτων	ἁρμονίας,	καὶ τῶν περιλαμβανόντων αὐτὰ σχημάτων,
[2, 2]	παραλλήλους θέσεις, ὡς ἐκλυούσας τὰς	ἁρμονίας	τῶν ἤχων, καὶ τὴν λειότητα
[2, 3]	τὰ κράτιστα τῶν ὀνομάτων τίθησιν·	ἁρμόττει	δὲ αὐτὰ περιέργως, τὴν εὐφωνίαν
[2, 4]	τῶν ἐνθυμημάτων, ἡ πρὸς ἕκαστον	ἁρμόττουσα	πρᾶγμα, πολλὴ καὶ πυκνὴ καὶ
[2, 13]	ταύτῃ τῇ κατασκευῇ, μετὰ τῆς	ἁρμοττούσης	ὑποκρίσεως εἰπεῖν, οὐ παντελῶς. Τὸ
[2, 5]	ἑτέρους ἀπολέσαντες, τῶν λοιπῶν αὐτοὶ	ἄρξουσι·	τῇ δὲ αὐτῇ προθυμίᾳ χρώμενοι
[2, 9]	Σπάρτης, ταπεινὰ καὶ ἀνάξια τῆς	ἀρχαίας	ἡγεμονίας γεγόνει. Τελευτῶσα γοῦν ἵνα
[2, 5]	ἐν ᾧ διεξιὼν τὰς τῶν	ἀρχαίων	ἀρετὰς, φησίν, ὡς οἱ τὴν
[2, 15]	ἄξια ἡγεῖσθαι σπουδῆς, ὥσπερ κατ´	ἀρχὰς	ἔφην· τοῖς δὲ ἄλλοις πάνυ
[2, 8]	ἀλλὰ τοῖς βελτίστοις ἀνατιθέναι τὰς	ἀρχάς,	τοιούτους ἔσεσθαι τοὺς ἄλλους ὑπολαμβάνοντας
[2, 19]	διακείμενον, ὥστε πολλῆς μὲν χώρας	ἄρχειν,	ἁπάσης δὲ τῆς δυνάμεως ἐπιμελεῖσθαι
[2, 15]	ἄλλοις πάνυ προσέχειν τὸν νοῦν.	Ἄρχεται	δὲ ὁ λόγος ἐνθένδε. ~Ἅπαντες
[2, 19]	ὁ πατὴρ οὑμὸς ἐπιβουλεύοι τῇ	ἀρχῇ,	κἀγὼ τοῖς φυγάσι συγγενοίμην, τὸν
[2, 19]	αὐτῷ δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν	ἀρχὴν	ἔτι μείζω πεποιηκὼς ἧς εἶχε
[2, 20]	αὐτῷ δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν	ἀρχὴν	ἔτι μείζω πεποιηκὼς ἧς εἶχε
[2, 16]	νῦν παρόντων ἐντεῦθεν ποιήσασθαι τὴν	ἀρχήν.	Ἥκοιμεν γὰρ ἐκκλησιάσοντες περί τε
[2, 20]	καὶ Εἰληφὼς, παρόμοιον, καὶ Τὴν	ἀρχὴν,	καὶ Τὴν ἀδελφήν. Ἔχοι δὲ
[2, 1]	Φίλιππος παραλαβὼν τὴν τῶν Ἑλλήνων	ἀρχὴν.	Τὰ μὲν οὖν ἱστορούμενα περὶ
[2, 10]	δὲ εἰς μετριότητα καὶ νόμιμον	ἀρχὴν	τοὺς δυνάστας προάγουσιν, οἳ δὲ
[2, 19]	τοσούτων χρημάτων ὑπὸ Πασίωνος. Ἐξ	ἀρχῆς	δὲ ὑμῖν ὅπως ἂν δύνωμαι,
[2, 15]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν ἐπιθυμοῦντας	ἀρχῆς·	διδάσκων ὡς ἔστιν οὐ μόνον
[2, 6]	πολλοὶ, τοῦ τε πλούτου καὶ	ἀρχῆς	καὶ δυναστείας, πολλάκις τοὺς ἐχθροὺς
[2, 9]	παίδων, ὅτε ἐξέπεσον ἐκ τῆς	ἀρχῆς,	καὶ τοῦ θεοῦ προστάξαντος δέχεσθαι
[2, 9]	ἤνθει τε καὶ εἰς μέγεθος	ἀρχῆς	προεληλύθει· τὰ δὲ τῆς Σπάρτης,
[2, 9]	γραφέντι λόγῳ ὃς ἐπιγράφεται μὲν	Ἀρχίδαμος,	ὑπόθεσιν δὲ περιείληφε τὴν περὶ
[2, 9]	προγόνων, τόνδε τὸν λόγον συνετάξατο	Ἀρχιδάμῳ,	νέῳ μὲν ὄντι καὶ οὔπω
[2, 7]	τριήρεις, οὐδ´ οἱ μετὰ βίας	ἀρχόμενοι	Ἕλληνες μεγάλην ποιοῦσι τὴν πόλιν,
[2, 8]	προεληλυθυῖαν ἀκοσμίαν, ὥστε μηδὲ τοὺς	ἄρχοντας	ἔτι τῶν ἰδιωτῶν κρατεῖν, ἀλλ´
[2, 1]	τῆς ὀγδοηκοστῆς καὶ ἕκτης Ὀλυμπιάδος	ἄρχοντος	Ἀθήνησι Λυσιμάχου, πέμπτῳ πρότερον ἔτει
[2, 1]	ἐτελεύτα τὸν βίον ἐπὶ Χαιρωνίδου	ἄρχοντος,	ὀλίγαις ἡμέραις ὕστερον τῆς ἐν
[2, 8]	οὐκ ἐν τῷ καταφρονεῖν τῶν	ἀρχόντων,	ἀλλ´ ἐν τῷ τὰ κελευόμενα
[2, 9]	ἔχοντες ἢ Θηβαῖοι, ὑπὸ τῶν	ἀσθενεστέρων	ἐκρατήθησαν· πολλοὶ δὲ εἰς πολιορκίαν
[2, 17]	ἡμεῖς δὲ, τοὺς ἐκ τῆς	Ἀσίας	τὸν βίον ποριζομένους ἐκεῖθεν ἀναστήσαντες,
[2, 1]	γράφει. Πεφυρμένην τε παραλαβὼν τὴν	ἄσκησιν	τῶν λόγων ὑπὸ τῶν περὶ
[2, 7]	πρὸ τῶν Περσικῶν, οἳ καλοκἀγαθίαν	ἀσκοῦντες	διετέλεσαν. Ἐπιδείκνυταί τε ὡς οὐχ
[2, 17]	μὲν ταῖς ἡσυχίαις καὶ ταῖς	ἀσφαλείαις	αὐξομένην καὶ διαμένουσαν, ἐν δὲ
[2, 14]	δὲ Αἰτίους τὸ Ἀξίους. Καὶ	αὖθις·	Οὐδὲ ἀπέλαυον μὲν ὡς ἰδίων,
[2, 1]	τινὸς τῶν μετρίων πολιτῶν, θεράποντας	αὐλοποιοὺς	κεκτημένου, καὶ τὸν βίον ἀπὸ
[2, 11]	μᾶλλον ἡγούμην ἐπιτυγχάνειν. Περὶ τὰς	αὐξήσεις	Ἰσοκράτην κατορθοῦν ἄμεινον ἐδόκουν. Ἐν
[2, 9]	οἷς ἐπίφθονος ἡ Θηβαίων δύναμις	αὐξομένη·	καὶ τὴν κατέχουσαν ἀκοσμίαν καὶ
[2, 17]	ταῖς ἡσυχίαις καὶ ταῖς ἀσφαλείαις	αὐξομένην	καὶ διαμένουσαν, ἐν δὲ τοῖς
[2, 3]	τῶν ὀνομάτων τίθησιν· ἁρμόττει δὲ	αὐτὰ	περιέργως, τὴν εὐφωνίαν ἐντείνων μουσικήν·
[2, 3]	τούτων ἁρμονίας, καὶ τῶν περιλαμβανόντων	αὐτὰ	σχημάτων, ἐκλέγει μὲν εὖ πάνυ,
[2, 19]	Εἰ δὲ δόξαιμι, μηδὲν προσῆκον,	αὐτὰ	τὰ χρήματα ἐγκαλέσαι, διαβληθείην ἂν
[2, 13]	τέ φησιν αὐτὸν ζωγράφῳ ταῖς	αὐταῖς	ἐσθῆσι καὶ τοῖς αὐτοῖς σχήμασι
[2, 17]	πόλεις τὰς Ἑλληνίδας, καὶ βοηθοῦντες	αὐταῖς,	τῆς ἡγεμονίας ἠξιώθησαν· ἡμεῖς δὲ,
[2, 6]	μέγεθος ἐχούσας πράξεις, ἐπιτελεῖν δὲ	αὐτὰς	μετ´ ἀρετῆς, ἐνθυμουμένους ὅτι τὸ
[2, 9]	χρὴ Μεσσηνίας ἀποστῆναι, ταύτην ἐπιτιθέντων	αὐτῇ	Βοιωτῶν τὴν ἀνάγκην. Ὁρῶν οὖν
[2, 5]	λοιπῶν αὐτοὶ ἄρξουσι· τῇ δὲ	αὐτῇ	προθυμίᾳ χρώμενοι καὶ πρὸς τὴν
[2, 2]	κοινὴν καὶ συνηθεστάτην. Καὶ γὰρ	αὕτη	πέφευγεν ἀπηρχαιωμένων καὶ σημειωδῶν ὀνομάτων
[2, 9]	Βοιωτῶν τὴν ἀνάγκην. Ὁρῶν οὖν	αὐτὴν	ἀνάξια πράττειν μέλλουσαν τῶν προγόνων,
[2, 16]	τῶν ἰδίων σπουδάζειν, οὐ τὴν	αὐτὴν	γνώμην ἔχετε περὶ αὐτῶν· ἀλλ´
[2, 4]	τῆς πολιτικῆς δυνάμεως, ἀλλ´ ὅλην	αὐτὴν	κτήσασθαι, τοῦτον ἔχειν τὸν ῥήτορα
[2, 14]	Πάλιν γοῦν ἐν τῇ μετ´	αὐτὴν	περιόδῳ τίθησιν· Ὅτι τοῖς ἀγαθοῖς
[2, 8]	ἐπεχείρει λέγειν· θεωρῶν εἰς τοσαύτην	αὐτὴν	προεληλυθυῖαν ἀκοσμίαν, ὥστε μηδὲ τοὺς
[2, 1]	ἐπὶ τοὺς πολιτικοὺς, καὶ περὶ	αὐτὴν	σπουδάζων τὴν ἐπιστήμην διετέλεσεν, ἐξ
[2, 17]	πράττοντες, ἀγανακτοῦμεν εἰ μὴ τὴν	αὐτὴν	τιμὴν ἐκείνοις ἕξομεν, οἳ τοσοῦτον
[2, 9]	ἐκτήσαντο Μεσσήνην Λακεδαιμόνιοι, παραδόντων τε	αὐτὴν	τῶν Κρεσφόντου παίδων, ὅτε ἐξέπεσον
[2, 3]	Ἰσοκράτης· ἀλλ´ οὐκ ἔχει τὴν	αὐτὴν	χάριν ἐκείνῳ. Τοσοῦτον δὲ αὐτοῦ
[2, 13]	ὧν οὐδὲν δέομαι γράφειν. Ἐξ	αὐτῆς	γὰρ ἔσται τῆς Ἰσοκράτους λέξεως
[2, 17]	ὥστε περὶ τῶν αὐτῶν τῆς	αὐτῆς	ἡμέρας οὐ ταὐτὰ γινώσκομεν, ἀλλ´
[2, 4]	ἀληθινὴν φιλοσοφίαν, μὴ τὸ θεωρητικὸν	αὐτῆς	μόνον ἀγαπῶν, ἀλλὰ καὶ τὸ
[2, 14]	ἀθρόαις ἐπικλύσει ταῖς παρισώσεσιν, ἐπιφέρων	αὐτίκα·	Καὶ τὰ τῶν ἄλλων διῴκουν
[2, 3]	ἅπαντα δέχεται οὔτε μῆκος τὸ	αὐτὸ,	οὔτε σχῆμα τὸ παραπλήσιον, οὔτε
[2, 5]	τοὺς ἑτέρους ἀπολέσαντες, τῶν λοιπῶν	αὐτοὶ	ἄρξουσι· τῇ δὲ αὐτῇ προθυμίᾳ
[2, 16]	τῶν ἐναντιουμένων παρ´ ἀλλήλους ἐξετάζοιεν,	αὐτοὶ	δ´ αὑτοὺς κοινοὺς ἀμφοτέροις ἀκροατὰς
[2, 19]	αὐτῷ, καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον ὃν	αὐτοὶ	ἠφανίσαμεν. Καὶ ταῦτα λέγων καὶ
[2, 16]	προσιεμένων καὶ χαιρόντων τοῖς τοιούτοις,	αὐτοὶ	μᾶλλον φαίνεσθε τούτοις πιστεύοντες, ἢ
[2, 16]	ἄξια τῇ πόλει, περὶ ὧν	αὐτοὶ	μέλλουσι συμβουλεύειν. Οὐ μὴν ἀλλ´
[2, 5]	οἱ νόμοι καλῶς καὶ ἀκριβῶς	αὐτοῖς	ἕξουσιν, ἀλλ´ ὡς ἡ τῶν
[2, 9]	Ἕλλησιν ἐπιλογισάμενος, καὶ ὅτι πάντοθεν	αὐτοῖς	ἐπικουρία τις ἔσται τὸν ἀγῶνα
[2, 13]	μέμφομαι τῶν σχημάτων. Πολλοὶ γὰρ	αὐτοῖς	ἐχρήσαντο καὶ συγγραφεῖς καὶ ῥήτορες,
[2, 16]	μηδὲν εἰς τὸ πρόσθεν ἡμῖν	αὐτοῖς	πράττοντες, τριήρεις πληροῦν, καὶ χρημάτων
[2, 13]	ταῖς αὐταῖς ἐσθῆσι καὶ τοῖς	αὐτοῖς	σχήμασι πάσας ἐπικοσμοῦντι τὰς γραφάς.
[2, 5]	τῶν πατρίων. Οὕτως δὲ εἶχεν	αὐτοῖς	τὰ πρὸς ἀλλήλους φιλοτίμως καὶ
[2, 13]	εὕρισκον τοὺς λόγους αὐτοῦ τοῖς	αὐτοῖς	τρόποις τῆς λέξεως κεχρημένους· ὥστ´
[2, 3]	τὰ νοήματα, καὶ τὸ τοῖς	αὐτοῖς	τύποις τῶν σχημάτων τὰς περιόδους
[2, 1]	δὲ γενόμενος τῶν κατὰ τὸν	αὐτὸν	ἀκμασάντων χρόνον, καὶ τοὺς κρατίστους
[2, 19]	συμφοράς. Οὕτω γὰρ οἰκείως πρὸς	αὐτὸν	διεκείμην, ὥστε μὴ μόνον περὶ
[2, 9]	οὐ Λακεδαιμονίοις συμβουλεύειν φαίην ἂν	αὐτὸν	ἔγωγε, ἀλλὰ καὶ τοῖς ἄλλοις
[2, 13]	διειλημμένον, ἀποβεβληκέναι. Καθόλου δέ φησιν	αὐτὸν	εἰς ἀναγνώστου παιδὸς φωνὴν καταδύντα,
[2, 19]	χρήματα παρ´ ἐμοῦ παραλαβεῖν, καὶ	αὐτὸν	εἰσπλεῖν κελεύειν· ἐὰν δὲ τούτων
[2, 19]	καὶ Μενέξενος διαφθείραντες καὶ πείσαντες	αὐτόν,	ἐπὶ τῇ τραπέζῃ καθήμενον, ἓξ
[2, 19]	τοὺς περὶ Σάτυρον διεπραξάμην, ἔγνων	αὐτὸν	ἐπιβουλεύοντα τοῖς ἐμοῖς. Βουλομένου γὰρ
[2, 13]	τοῦ φορτικοῦ· ἐοικέναι τέ φησιν	αὐτὸν	ζωγράφῳ ταῖς αὐταῖς ἐσθῆσι καὶ
[2, 19]	Ἐπειδὴ δὲ ἐγὼ προσελθὼν ἐπεζήτουν	αὐτόν,	ἡγούμενος ἔλεγχον ἂν τοῦτον σαφέστατον
[2, 13]	παθητικὸν καὶ ἔμψυχον· δουλεύειν γὰρ	αὐτὸν	τῇ λειότητι διὰ παντός. Τὸ
[2, 16]	Λακεδαιμονίους, προσταττούσαις δὲ τοὺς Ἕλληνας	αὐτονόμους	εἶναι, καὶ τὰς φρουρὰς ἐκ
[2, 4]	τὸ πρακτικόν, μηδ´ ἀφ´ ὧν	αὐτὸς	ἄλυπον ἕξει βίον, ταῦτα προαιρούμενος,
[2, 1]	τοῖς Ἕλλησιν ἐπὶ σοφίᾳ, καθάπερ	αὐτὸς	εἴρηκεν, ἐπὶ τὸ γράφειν ἃ
[2, 14]	περιόδῳ πάλιν ἀντιστρέφει, τῷ μὲν	Αὐτός	τε μέλλοι μάλιστα εὐδοκιμήσειν» τὸ
[2, 1]	διετέλεσεν, ἐξ ἧς, ὥς φησιν	αὐτός,	τὸ βουλεύεσθαι καὶ λέγειν καὶ
[2, 19]	ἓξ τάλαντα ἀργυρίου λάβοιμεν παρ´	αὐτοῦ.	Ἵνα δὲ μηδεὶς ἔλεγχος μηδὲ
[2, 10]	τὸ καλόν. ~Ἔχων δὲ πολλοὺς	αὐτοῦ	καὶ ἄλλους διεξιέναι λόγους πρὸς
[2, 13]	ἄν τινα δυνηθῆναι τοὺς λόγους	αὐτοῦ	καλῶς, δημηγορῆσαι δὲ τήν τε
[2, 3]	περιττῷ τιθεμένου, κοινότερον εἴρηκα περὶ	αὐτοῦ.	Κατὰ δὴ ταῦτά φημι τὴν
[2, 1]	Τὰ μὲν οὖν ἱστορούμενα περὶ	αὐτοῦ,	κεφαλαιωδῶς ταῦτ´ ἐστίν. ~Ἡ δὲ
[2, 3]	αὐτὴν χάριν ἐκείνῳ. Τοσοῦτον δὲ	αὐτοῦ	λείπεται κατὰ ταύτην τὴν ἀρετήν,
[2, 20]	ἄνδρες δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν	αὐτοῦ	μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με ὑπὸ
[2, 19]	ἄνδρες δικασταί, νομίζων, εἰ μὲν	αὐτοῦ	μένειν ἐπιχειροίην, ἐκδοθήσεσθαί με ὑπὸ
[2, 2]	τὴν ἐκ χειρὸς θεωρίαν φέρουσιν	αὐτοῦ	οἱ λόγοι· τοὺς δὲ ἐν
[2, 3]	Λέγω δὲ οὐχ ὡς διαπαντὸς	αὐτοῦ	ταῦτα ποιοῦντος· οὐχ οὕτως μαίνομαι·
[2, 13]	τῶν παλαιῶν ταύτην εἶχον ὑπὲρ	αὐτοῦ	τὴν δόξαν. Φιλόνικος μὲν γὰρ
[2, 18]	καὶ τὴν ἀπολογίαν τὴν ὑπὲρ	αὐτοῦ	τὴν πάνυ θαυμαστὴν ἐν ταῖς
[2, 13]	γοῦν, φησὶν, εὕρισκον τοὺς λόγους	αὐτοῦ	τοῖς αὐτοῖς τρόποις τῆς λέξεως
[2, 5]	ἐπιτηδεύσειε τὴν πολιτικὴν καλοκἀγαθίαν, ἀναγνοὺς	αὐτοῦ	τὸν Πανηγυρικόν; ἐν ᾧ διεξιὼν
[2, 1]	ἐν τῷ Παναθηναϊκῷ λόγῳ περὶ	αὑτοῦ	γράφει. Πεφυρμένην τε παραλαβὼν τὴν
[2, 16]	κοινῶν οὐχ ὁμοίως διάκεισθε πρὸς	αὐτούς,	ἀλλὰ κατηγοροῦντες τῶν προσιεμένων καὶ
[2, 9]	καὶ τἄλλα χωρία τὰ φίλια·	αὐτοὺς	δὲ καταλαβομένους τόπον ὅστις ἂν
[2, 19]	Μενέξενον ἀπαιτήσοντας, ἔξαρνος γίνεται πρὸς	αὐτοὺς	μηδὲν ἔχειν τῶν ἐμῶν. Πανταχόθεν
[2, 8]	τὴν τάξιν λύειν· δημοκρατίαν δὲ	αὐτοὺς	νομίζειν οὐ τὴν ἀκολασίαν, ἀλλὰ
[2, 17]	οὐκ ἂν καταφρονήσειε· καὶ τοὺς	αὐτοὺς	τούτους κυρίους ἁπάντων τῶν κοινῶν
[2, 15]	κληθέντα πόλεμον, ὃν ἐπολέμουν πρὸς	αὐτοὺς	Χῖοί τε καὶ Ῥόδιοι καὶ
[2, 9]	ἐκλιπεῖν κελεύει τὴν πόλιν, διδάσκων	αὐτούς,	ὡς χρὴ παῖδας μὲν καὶ
[2, 16]	παρ´ ἀλλήλους ἐξετάζοιεν, αὐτοὶ δ´	αὑτοὺς	κοινοὺς ἀμφοτέροις ἀκροατὰς παράσχοιεν; Θαυμάζω
[2, 8]	ἕκαστον ὅ, τι καθ´ ἡδονὴν	αὐτῷ	γίνοιτο, καὶ ποιοῦντα καὶ λέγοντα,
[2, 19]	ὥστε πίστεις τε τὰς μεγίστας	αὐτῷ	δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 20]	ἐπιτίθησιν· Ὥστε πίστεις τε μεγίστας	αὐτῷ	δεδωκὼς εἴη, καὶ τὴν ἀρχὴν
[2, 19]	ἡμᾶς ἀφανίσαντας τὸν παῖδα, ἀντεγκαλεῖν	αὐτῷ,	καὶ ἐξαιτεῖν τοῦτον ὃν αὐτοὶ
[2, 2]	σχημάτων κόσμος πολύς ἐστι παρ´	αὐτῷ,	καὶ λυπεῖ πολλάκις τὴν ἄλλην
[2, 19]	εἰδέναι τὸ πρᾶγμα, προσπέμπω Φιλόμηλον	αὐτῷ	καὶ Μενέξενον ἀπαιτήσοντας, ἔξαρνος γίνεται
[2, 19]	καὶ οὐ πρότερον ἀφῆκεν, ἕως	αὐτῷ	κατέστησα ἓξ ταλάντων ἐγγυητάς. Καί
[2, 19]	χρήματα, πολλὰ εἶναι, τὰ παρ´	αὐτῷ	κείμενα, καὶ ἄξια ἀναισχυντίας· ἐμὲ
[2, 14]	ὁ λόγος ὑπὸ τῶν τοιούτων	αὐτῷ	κεκόμψευται σχημάτων. Οἱ μέντοι γε
[2, 20]	δὲ ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν	αὐτῷ	μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ
[2, 19]	δ´ ἄλλοσέ ποι τραποίμην, οὐδὲν	αὐτῷ	μελήσειν τῶν ἐμῶν λόγων· εἰ
[2, 14]	τὰς ἀλλήλων ἐζήλουν τὸ συναπτόμενον	αὐτῷ·	Οὐδὲ τὰς τόλμας τὰς αὑτῶν
[2, 3]	μετρίου. Ταῦτα μέντοι καὶ μακροτέραν	αὐτῷ	ποιεῖ τὴν λέξιν πολλάκις· λέγω
[2, 4]	ὧν πολλοὺς ὠφελήσει, παρακελευσαίμην ἂν	αὐτῷ	τὴν ἐκείνου τοῦ ῥήτορος μιμεῖσθαι
[2, 6]	τινος ἡγούμενος, ἃ πρὸς Φίλιππον	αὐτῷ	τὸν Μακεδόνα γέγραπται; ἐν οἷς
[2, 4]	μόνον ἀπεργάσαιτ´ ἂν τοὺς προσέχοντας	αὐτῷ	τὸν νοῦν, ἀλλὰ καὶ τὰ
[2, 19]	Βυζάντιον, ἡγησάμενος οὗτος κάλλιστον καιρὸν	αὑτῷ	παραπεπτωκέναι· τὰ μὲν γὰρ χρήματα,
[2, 16]	τὴν αὐτὴν γνώμην ἔχετε περὶ	αὐτῶν·	ἀλλ´ ὅταν μὲν ὑπὲρ τῶν
[2, 14]	Ἕλληνας· καὶ στρατηγεῖν οἰόμενοι δεῖν	αὐτῶν,	ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν αὐτῶν· καὶ
[2, 10]	ᾗ διαλλάττει Λυσίου, τὰς ἀρετὰς	αὐτῶν	εἰς βραχύτερον συναγαγὼν λόγον ἐπὶ
[2, 17]	ἐγκωμιάζειν ἀξιοῦμεν, οὐδὲν δὲ τῶν	αὐτῶν	ἐκείνοις πράττομεν, ἀλλὰ πᾶν τοὐναντίον;
[2, 18]	πολλούς· καὶ χρῶμαι παραδείγματι ἐξ	αὐτῶν	ἑνί· οὐ γὰρ ἐγχωρεῖ πλείοσι·
[2, 9]	κοινῇ καὶ ἰδίᾳ τοῖς ἐπιφανεστάτοις	αὐτῶν	ἐπράχθη κατὰ τοὺς πολέμους λαμπρὰ
[2, 16]	οὓς καὶ νῦν τὸ πλῆθος	αὐτῶν	ἐρρύηκεν· ἅπασι γὰρ ἦν φανερόν,
[2, 19]	ἔλεγχος μηδὲ βάσανος γένοιτο περὶ	αὐτῶν,	ἔφασκεν ἡμᾶς ἀφανίσαντας τὸν παῖδα,
[2, 14]	δεῖν αὐτῶν, ἀλλὰ μὴ τυραννεῖν	αὐτῶν·	καὶ μᾶλλον ἐπιθυμοῦντες ἡγεμόνες ἢ
[2, 16]	συμβούλους τοὺς ἄμεινον φρονοῦντας ὑμῶν	αὐτῶν,	ὅταν δ´ ὑπὲρ τῆς πόλεως
[2, 9]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὑπαρχούσης περὶ	αὐτῶν	Παραινεῖ τε μὴ συγκαταπίπτειν ταῖς
[2, 17]	ἀλογίστως ἔχομεν, ὥστε περὶ τῶν	αὐτῶν	τῆς αὐτῆς ἡμέρας οὐ ταὐτὰ
[2, 5]	ἀξιοῦντες γινώσκειν, οἷα περὶ σφῶν	αὐτῶν	τοὺς κρείττους ἂν ἠξίωσαν φρονεῖν·
[2, 17]	σωτηρίας. Καὶ ἑξῆς Οὕτως ὀλίγου	αὐτῶν	φροντίζομεν· Ἓν γὰρ ἀκούσαντες γνώσεσθε
[2, 16]	τύχῃ γενησόμενον, οὕτω διανοεῖσθαι περὶ	αὐτῶν.	Ὧν ὑμεῖς οὐδέτερον τυγχάνετε ποιοῦντες,
[2, 16]	ἀλλοτρίων πόλεων ἐξεἷναι, καὶ τὴν	αὑτῶν	ἔχειν ἑκάστους. Τούτων γὰρ οὔτε
[2, 14]	αὐτῷ· Οὐδὲ τὰς τόλμας τὰς	αὑτῶν	ἤσκουν Καὶ οὐδὲ μικρὸν διαλιπὼν
[2, 4]	ἀλλὰ καὶ τὸ πρακτικόν, μηδ´	ἀφ´	ὧν αὐτὸς ἄλυπον ἕξει βίον,
[2, 19]	ἤδη πράξω περὶ τῶν ἐμαυτοῦ,	ἀφανίζει	τὸν παῖδα ὃς συνῄδει περὶ
[2, 19]	γένοιτο περὶ αὐτῶν, ἔφασκεν ἡμᾶς	ἀφανίσαντας	τὸν παῖδα, ἀντεγκαλεῖν αὐτῷ, καὶ
[2, 18]	ῥυπαίνειν τὸν ἄνδρα βουλομένῳ οὔτ´	Ἀφαρεῖ	τούτου γ´ ἕνεκα λόγον εὐπρεπῆ
[2, 18]	ἀγνοεῖν μ´〉 ὑπολάβῃ μήθ´ ὅτι	Ἀφαρεὺς	ὁ πρόγονός τε καὶ εἰσποίητος
[2, 19]	μοι ἀπαγγέλλοντες ὅτι ὁ πατὴρ	ἀφεῖται,	καὶ Σατύρῳ οὕτως ἁπάντων μεταμέλει
[2, 20]	Τὸ γὰρ ἀποίητόν τε καὶ	ἀφελὲς,	τοιοῦτον· Ἡγούμην δὲ μὴ παραδοὺς
[2, 11]	συνθέσει τῶν ὀνομάτων Λυσίαν μὲν	ἀφελέστερον	ἔκρινον, Ἰσοκράτην δὲ περιεργότερον. Καὶ
[2, 2]	σύνθεσιν ἐπιδείκνυται τὴν φυσικὴν καὶ	ἀφελῆ	καὶ ἐναγώνιον, ὥσπερ ἡ Λυσίου,
[2, 1]	πρῶτα καὶ κυριώτατα τοῦ ῥήτορος	ἀφελομένη,	τόλμαν τε καὶ φωνῆς μέγεθος,
[2, 3]	μαίνομαι· καὶ γὰρ συντίθησί ποτε	ἀφελῶς	τὰ ὀνόματα, καὶ λύει τὴν
[2, 2]	λέγειν στοχάζεται μᾶλλον ἢ τοῦ	ἀφελῶς.	Τῶν τε γὰρ φωνηέντων τὰς
[2, 19]	ἐγγυητὰς αἰτῶν, καὶ οὐ πρότερον	ἀφῆκεν,	ἕως αὐτῷ κατέστησα ἓξ ταλάντων
[2, 19]	Μετὰ ταῦτα, ὦ ἄνδρες δικασταί,	ἀφικνοῦνταί	μοι ἀπαγγέλλοντες ὅτι ὁ πατὴρ
[2, 16]	παρρησία, πλὴν ἐνθάδε μὲν, τοῖς	ἀφρονεστάτοις	καὶ μηδὲν ὑμῶν φροντίζουσιν, ἐν
[2, 6]	τι τῶν ἀγαθῶν ἀπλήστως διακειμένοις	ἀχθόμεθα,	τοὺς δὲ τιμὴν μείζω τῆς
[2, 15]	ἂν εἴη καὶ τῶν παραδειγμάτων	ἅψασθαι,	καὶ δεῖξαι τούτοις τίς ἐστιν
[2, 12]	ἐν σπουδῇ, καὶ καλῶς γινόμενος,	ἄωρον	πρᾶγμα καὶ πολεμιώτατον ἐλέῳ. ~Οὗτος