Paragraphe |
[2] |
τῇ
πόλει
πρᾶγμα·
οὔτε
γὰρ
|
ναυσὶ
|
δήπου
κρατήσας
εἰς
τὴν
Ἀττικὴν |
[2] |
αἷς
τῆς
εἰρήνης
ἔτυχεν.
~Ἀλλὰ
|
νὴ |
Δί´,
εἴποι
τις
ἂν
ὡς |
[2] |
σωφρονεῖτε
δή,
ἰδεῖν.
ἔστι
τοίνυν
|
νὴ |
Δί´,
ἔφην
ἐγώ,
παντοδαπὰ
εὑρημένα |
[2] |
εἶναι
πεποιηκέναι
σκήψαιτο;
Ἀλλ´
ἐβιάσθη
|
νὴ |
Δία
(ταῦτα
γάρ
ἐσθ´
ὑπόλοιπον) |
[2] |
καλεῖν
φημὶ
δεῖν
τούτους;
ἐγὼ
|
νὴ |
τοὺς
θεοὺς
τἀληθῆ
μετὰ
παρρησίας |
[2] |
τοὺς
τυράννους
ἐξέβαλλε
καὶ
πάλιν
|
Νίκαιαν |
καὶ
Μαγνησίαν
ἐδίδου,
προσδοκᾶν
τὴν |
[2] |
ὑμᾶς
ὑπολαμβάνων,
δικαίως
αὑτὸν
μισεῖν
|
νομίζει, |
καὶ
παρώξυνται,
πείσεσθαί
τι
προσδοκῶν, |
[2] |
τότε
Θηβαίοις
παραδοὺς
τῷ
δίκαια
|
νομίζειν |
ταῦτ´
εἶναι
πεποιηκέναι
σκήψαιτο;
Ἀλλ´ |
[2] |
ὀργίλους
καὶ
τραχεῖς
ὑμᾶς
ἔσεσθαι
|
νομίζω. |
φοβοῦμαι
δὴ
μή,
τῶν
πρέσβεων |
[2] |
τύραννος
ἅπας
ἐχθρὸς
ἐλευθερίᾳ
καὶ
|
νόμοις |
ἐναντίος.
οὐ
φυλάξεσθ´
ὅπως,
ἔφην, |
[2] |
ἀνθ´
ὑμῶν
καὶ
τότε
καὶ
|
νῦν |
αἱρεῖται.
οὐ
γὰρ
δὴ
τριήρεις
|
[2] |
ἄκων
ἔπραξεν,
οὔτ´
ἂν
εἰ
|
νῦν |
ἀπεγίγνωσκε
Θηβαίους,
τοῖς
ἐκείνων
ἐχθροῖς |
[2] |
βουλεύσεσθε,
ἂν
σωφρονῆτε·
ἃ
δὲ
|
νῦν |
ἀποκρινάμενοι
τὰ
δέοντ´
ἂν
εἴητ´ |
[2] |
ἐξ
ἀνάγκης
τρόπον
τιν´
αὐτῷ
|
νῦν |
γε
δὴ
συμβαίνει.
λογίζεσθε
γάρ. |
[2] |
Μαγνησίαν
ἐδίδου,
προσδοκᾶν
τὴν
καθεστῶσαν
|
νῦν |
δεκαδαρχίαν
ἔσεσθαι
παρ´
αὐτοῖς;
ἢ |
[2] |
τῶν
λόγων
οὐκ
ἔνεστιν
αὐτῷ
|
νῦν
|
εἰπεῖν·
ὁ
γὰρ
Μεσσήνην
Λακεδαιμονίους |
[2] |
ταῦτ´
οὖν,
ὡς
μὲν
ὑπομνῆσαι,
|
νῦν
|
ἱκανῶς
εἴρηται,
ὡς
δ´
ἂν |
[2] |
λόγοι.
εἰ
μὲν
οὖν
καὶ
|
νῦν |
λέγειν
δικαιότερ´
ὑμῖν
ἐξαρκεῖ,
ῥᾴδιον, |
[2] |
τελέως
ὑπήχθητε.
τί
δὴ
ταῦτα
|
νῦν
|
λέγω
καὶ
καλεῖν
φημὶ
δεῖν |
[2] |
πράττειν
ταῦτ´
ἐφ´
ὧν
ἐστι
|
νῦν, |
παντελῶς
ἀργῶς
ἔχετε.
συμβαίνει
δὴ |
[2] |
ἐμοὶ
προσκρούσασιν
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
|
νῦν |
παράσχω
πρόφασιν
τοῦ
πάλιν
τι |
[2] |
συνεχῶς
ἐναντιοῦσθαι,
ἀλλ´
ἀφ´
ὧν
|
νῦν |
ποιεῖ,
κἀκεῖν´
ἐκ
προαιρέσεως
δῆλός |
[2] |
δ´
ἀπώλεσεν
αὐτὸς
πρότερον
Φωκέας
|
νῦν |
σῴζει;
καὶ
τίς
ἂν
ταῦτα |
[2] |
συστρατεύσειν,
ἂν
αὐτοὺς
κελεύῃ.
καὶ
|
νῦν |
τοὺς
Μεσσηνίους
καὶ
τοὺς
Ἀργείους |
[2] |
Φίλιππος
πράττει
μᾶλλον
ἢ
τὰ
|
νυνί· |
τὸ
γὰρ
πρᾶγμ´
ὁρῶ
προβαῖνον, |