Paragraphe
[2]	πᾶσιν ἔστιν εἰδέναι· ὑμεῖς δ´,	ἔφην	ἐγώ, διδόντα μὲν καὶ ὑπισχνούμενον
[2]	τινος πιστεῦσαι οἴεσθε; ἀλλ´ ὅμως,	ἔφην	ἐγώ, μικρὸν χρόνον τὴν ἀλλοτρίαν
[2]	ἰδεῖν. ἔστι τοίνυν νὴ Δί´,	ἔφην	ἐγώ, παντοδαπὰ εὑρημένα ταῖς πόλεσιν
[2]	μὴ δεινὸν πάθητε. τί ζητεῖτ´;	ἔφην.	ἐλευθερίαν; εἶτ´ οὐχ ὁρᾶτε Φίλιππον
[2]	νόμοις ἐναντίος. οὐ φυλάξεσθ´ ὅπως,	ἔφην,	μὴ πολέμου ζητοῦντες ἀπαλλαγῆναι δεσπότην
[2]	δ´ οἱ Θετταλοί; ἆρ´ οἴεσθ´,	ἔφην,	ὅτ´ αὐτοῖς τοὺς τυράννους ἐξέβαλλε
[2]	ἐστιν εἰρῆσθαι. ~Πῶς γὰρ οἴεσθ´,	ἔφην,	ὦ ἄνδρες Μεσσήνιοι, δυσχερῶς ἀκούειν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/02/2006