Paragraphe
[2]	ἐξέβαλλε καὶ πάλιν Νίκαιαν καὶ	Μαγνησίαν	ἐδίδου, προσδοκᾶν τὴν καθεστῶσαν νῦν
[2]	ἀφίει, ἧς πάντες οἱ πρότερον	Μακεδονίας	βασιλεῖς ἀντεποιοῦντο, Ποτείδαιαν δ´ ἐδίδου
[2]	εἴρηται, ὡς δ´ ἂν ἐξετασθείη	μάλιστ´	ἀκριβῶς, μὴ γένοιτ´, ὦ πάντες
[2]	μέν ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ σωτήριον,	μάλιστα	δὲ τοῖς πλήθεσι πρὸς τοὺς
[2]	ἀλλ´ εἰς τοὺς ὑπὸ χεῖρα	μάλιστα	τὴν ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως οὖν
[2]	πάλιν ὕστερον, ὡς ἔοικεν, οὐδὲν	μᾶλλον	ἀποσχήσονται τῆς Φιλίππου φιλίας οὐδ´
[2]	ὑμᾶς λυπήσειν ἃ Φίλιππος πράττει	μᾶλλον	ἢ τὰ νυνί· τὸ γὰρ
[2]	πόλει, ὥσθ´ ὅσῳ τις ἂν	μᾶλλον	καὶ φανερώτερον ἐξελέγχῃ Φίλιππον καὶ
[2]	καὶ χρήματ´ ἀποστέλλει καὶ δύναμιν	μεγάλην	ἔχων αὐτός ἐστι προσδόκιμος. τοὺς
[2]	λήσει πάνθ´ ἡμᾶς, μηδ´ ἐπιστήσεται	μέγεθος	δυνάμεως πρὸς ἣν οὐδ´ ἀντᾶραι
[2]	ὑπειληφὼς εὖ ποιεῖ. ὃ καὶ	μέγιστόν	ἐστι καθ´ ὑμῶν ἐγκώμιον, ὦ
[2]	ἡ παραυτίχ´ ἡδονὴ καὶ ῥᾳστώνη	μεῖζον	ἰσχύει τοῦ ποθ´ ὕστερον συνοίσειν
[2]	κἀγὼ παραλείψω, δικαίως (ἔστι γὰρ	μείζω	τἀκείνων ἔργα ἢ ὡς τῷ
[2]	ἐπὶ τοὺς Λακεδαιμονίους συλλαμβάνειν οὐ	μέλλει,	ἀλλὰ καὶ ξένους εἰσπέμπει καὶ
[2]	τειχιεῖ. ὁ δὲ ταῦτα μὲν	μέλλει	καὶ μελλήσει γ´, ὡς ἐγὼ
[2]	ὀργὴν ἀφιέντας. ἕως οὖν ἔτι	μέλλει	καὶ συνίσταται τὰ πράγματα καὶ
[2]	ταῦτα. καλῶς. οὐκοῦν φασὶ μὲν	μέλλειν	πρὸς τοὺς Θηβαίους αὐτὸν ὑπόπτως
[2]	δὲ ταῦτα μὲν μέλλει καὶ	μελλήσει	γ´, ὡς ἐγὼ κρίνω, τοῖς
[2]	ἰσχύει τοῦ ποθ´ ὕστερον συνοίσειν	μέλλοντος.	Περὶ μὲν δὴ τῶν ἡμῖν
[2]	ὄντες οὐ δεινοὶ τοὺς ἀδικοῦντας	μεμνῆσθαι.	καὶ τὸ πάντων αἴσχιστον, καὶ
[2]	ταῦτ´ ἄμεινον ἑκατέροις ἔχει, ἐκείνῳ	μὲν	αἱ πράξεις, ὑμῖν δ´ οἱ
[2]	ἔπειθ´ ὑμεῖς οἱ καθήμενοι, ὡς	μὲν	ἂν εἴποιτε δικαίους λόγους καὶ
[2]	φιλανθρώπους ὁρῶ φαινομένους, καὶ λέγειν	μὲν	ἅπαντας ἀεὶ τὰ δέοντα δοκοῦντας
[2]	ἐκείνους τοὺς χρόνους, ὅτ´ Ἀνθεμοῦντα	μὲν	αὐτοῖς ἀφίει, ἧς πάντες οἱ
[2]	μὲν ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων	μὲν	ἀφέσταμεν καὶ γράφειν καὶ συμβουλεύειν,
[2]	τίς ἂν ταῦτα πιστεύσειεν; ἐγὼ	μὲν	γὰρ οὐκ ἂν ἡγοῦμαι Φίλιππον,
[2]	ποθ´ ὕστερον συνοίσειν μέλλοντος. Περὶ	μὲν	δὴ τῶν ἡμῖν πρακτέων καθ´
[2]	ἐχθρὸν ἡγοῦμαι Φίλιππον· ἵν´, ἐὰν	μὲν	ἐγὼ δοκῶ βέλτιον προορᾶν, ἐμοὶ
[2]	καὶ τῶν ἡδίστων προαιρετέον. ~Πρῶτον	μέν,	εἴ τις, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[2]	τὴν Ἀττικὴν πολέμου, ὃς λυπήσει	μὲν	ἕκαστον, ἐπειδὰν παρῇ, γέγονεν δ´
[2]	ἵν´ εἰς λοιδορίαν ἐμπεσὼν ἐμαυτῷ	μὲν	ἐξ ἴσου λόγον παρ´ ὑμῖν
[2]	αὑτῇ κέκτηται φυλακτήριον, ὃ πᾶσι	μέν	ἐστ´ ἀγαθὸν καὶ σωτήριον, μάλιστα
[2]	τἄλλ´ ὅσα τοιαῦτα. καὶ ταῦτα	μέν	ἐστιν ἅπαντα χειροποίητα καὶ δαπάνης
[2]	Ἀθηναίων ἀποίκους ἐκβάλλων, καὶ τὴν	μὲν	ἔχθραν τὴν πρὸς ἡμᾶς αὐτὸς
[2]	πράξεσιν, οὐχὶ λόγοις δέον, πρῶτον	μὲν	ἡμεῖς οἱ παριόντες τούτων μὲν
[2]	εἶδε τοῦτ´ ὀρθῶς, ὅτι τῇ	μὲν	ἡμετέρᾳ πόλει καὶ τοῖς ἤθεσι
[2]	ἂν παρέλθῃ, πράξει, καὶ Θεσπιὰς	μὲν	καὶ Πλαταιὰς τειχιεῖ, Θηβαίους δὲ
[2]	ὑμεῖς δ´, ἔφην ἐγώ, διδόντα	μὲν	καὶ ὑπισχνούμενον θεωρεῖτε Φίλιππον, ἐξηπατηκότα
[2]	Ἐλάτειαν τειχιεῖ. ὁ δὲ ταῦτα	μὲν	μέλλει καὶ μελλήσει γ´, ὡς
[2]	συνεχώρησε ταῦτα. καλῶς. οὐκοῦν φασὶ	μὲν	μέλλειν πρὸς τοὺς Θηβαίους αὐτὸν
[2]	ἔχων αὐτός ἐστι προσδόκιμος. τοὺς	μὲν	ὄντας ἐχθροὺς Θηβαίων Λακεδαιμονίους ἀναιρεῖ,
[2]	ταῦτ´ ἤδη λέξω. ~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. Ἦν	μὲν	οὖν δίκαιον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[2]	ὑμῖν δ´ οἱ λόγοι. εἰ	μὲν	οὖν καὶ νῦν λέγειν δικαιότερ´
[2]	ταὐτὰ βουλομένους τούτοις, οὓς διὰ	μὲν	πλεονεξίαν τὰ παρόντ´ ἀγαπήσειν οἴεται,
[2]	Θηβαίων καὶ Ἀργείων προγόνους τοὺς	μὲν	συστρατεύσαντας τῷ βαρβάρῳ, τοὺς δ´
[2]	οὐδὲ Φωκέας, λέγοντας ὡς ἐγὼ	μὲν	ὕδωρ πίνων εἰκότως δύστροπος καὶ
[2]	Ἕλλησι σκεψομένους. ἡγεῖτ´ οὖν, εἰ	μὲν	ὑμᾶς ἕλοιτο, φίλους ἐπὶ τοῖς
[2]	γάρ, οἶμαι, καὶ ἀκούει τοὺς	μὲν	ὑμετέρους προγόνους, ἐξὸν αὐτοῖς τῶν
[2]	εἰρήνης ἐπεθύμησεν. ταῦτ´ οὖν, ὡς	μὲν	ὑπομνῆσαι, νῦν ἱκανῶς εἴρηται, ὡς
[2]	Ποτείδαιαν προεῖτο, οὐδ´ ἂν οἴκοι	μένειν	βεβαίως ἡγεῖται. ἀμφότερ´ οὖν οἶδε,
[2]	ὑμῖν οὔσας· οὐδ´ ἐν τῇ	μεσογείᾳ	τιν´ ἀρχὴν εὕρηκε, τῆς δ´
[2]	αὐτῷ νῦν εἰπεῖν· ὁ γὰρ	Μεσσήνην	Λακεδαιμονίους ἀφιέναι κελεύων, πῶς ἂν
[2]	γὰρ οἴεσθ´, ἔφην, ὦ ἄνδρες	Μεσσήνιοι,	δυσχερῶς ἀκούειν Ὀλυνθίους, εἴ τίς
[2]	οὐ τοῦτ´ ἔστ´ ἄτοπον, εἰ	Μεσσήνιοι	καὶ Πελοποννησίων τινὲς παρ´ ἃ
[2]	γ´, ὡς ἐγὼ κρίνω, τοῖς	Μεσσηνίοις	δὲ καὶ τοῖς Ἀργείοις ἐπὶ
[2]	ἔστιν ἰδεῖν, ἃ καὶ πρὸς	Μεσσηνίους	καὶ πρὸς Ἀργείους ἔμοιγ´ εἰπεῖν
[2]	αὐτοὺς κελεύῃ. καὶ νῦν τοὺς	Μεσσηνίους	καὶ τοὺς Ἀργείους ταὔθ´ ὑπειληφὼς
[2]	καὶ τῶν Θηβαίων ὁπλιτῶν ἐν	μέσῳ	ληφθείς, συνεχώρησε ταῦτα. καλῶς. οὐκοῦν
[2]	ἐγὼ νὴ τοὺς θεοὺς τἀληθῆ	μετὰ	παρρησίας ἐρῶ πρὸς ὑμᾶς καὶ
[2]	διὰ δὲ σκαιότητα τρόπων τῶν	μετὰ	ταῦτ´ οὐδὲν προόψεσθαι. καίτοι σωφρονοῦσί
[2]	καὶ παθεῖν ὁτιοῦν ὑπομείναντας, καὶ	μετὰ	ταῦτα πράξαντας ταῦθ´ ἃ πάντες
[2]	τίνων ὁ Φίλιππος κύριος πρῶτον	μετὰ	τὴν εἰρήνην κατέστη; Πυλῶν καὶ
[2]	οὐδ´ εἰ δίκαιός ἐστ´ ἀπολωλέναι,	μετὰ	τοῦ πάντων κινδύνου καὶ τῆς
[2]	προόψεσθαι. καίτοι σωφρονοῦσί γε καὶ	μετρίως	ἐναργῆ παραδείγματ´ ἔστιν ἰδεῖν, ἃ
[2]	δ´ ἂν ἐξετασθείη μάλιστ´ ἀκριβῶς,	μὴ	γένοιτ´, ὦ πάντες θεοί· οὐδένα
[2]	ἀντέχεσθε· ἂν ταύτην σῴζητε, οὐδὲν	μὴ	δεινὸν πάθητε. τί ζητεῖτ´; ἔφην.
[2]	ἂν εἰκάζειν ὀρθῶς, φοβοῦμαι δὲ	μὴ	λίαν ἐγγὺς ᾖ τοῦτ´ ἤδη.
[2]	ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. εἰ γὰρ	μὴ	παρεκρούσθητε τόθ´ ὑμεῖς, οὐδὲν ἂν
[2]	κύριος γέγονεν, καὶ πεποίηχ´ ὑμῖν	μὴ	περὶ τῶν δικαίων μηδ´ ὑπὲρ
[2]	ἐναντίος. οὐ φυλάξεσθ´ ὅπως, ἔφην,	μὴ	πολέμου ζητοῦντες ἀπαλλαγῆναι δεσπότην εὕρητε;
[2]	παρόντ´ ἐπανορθωθήσεται δεῖ σκοπεῖν καὶ	μὴ	προελθόντ´ ἔτι πορρωτέρω λήσει πάνθ´
[2]	ὑμᾶς ἔσεσθαι νομίζω. φοβοῦμαι δὴ	μή,	τῶν πρέσβεων σεσιωπηκότων ἐφ´ οἷς
[2]	προσδοκῶν, ἂν καιρὸν λάβητε, ἂν	μὴ	φθάσῃ ποιήσας πρότερος. διὰ ταῦτ´
[2]	ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται τῶν συμβαινόντων,	μηδ´	ἀκούηθ´ ὅτι ταῦτ´ ἐφ´ ὑμᾶς
[2]	κοινὰ δίκαια τῶν Ἑλλήνων προέσθαι,	μηδ´	ἀνταλλάξασθαι μηδεμιᾶς χάριτος μηδ´ ὠφελείας
[2]	ἔτι πορρωτέρω λήσει πάνθ´ ἡμᾶς,	μηδ´	ἐπιστήσεται μέγεθος δυνάμεως πρὸς ἣν
[2]	κίνδυνον φέρειν τοῦτο τῇ πόλει	μηδ´	ἐφ´ ὑμᾶς πάντα παρασκευάζεσθαι, θαυμάζω,
[2]	ὑμῖν μὴ περὶ τῶν δικαίων	μηδ´	ὑπὲρ τῶν ἔξω πραγμάτων εἶναι
[2]	προέσθαι, μηδ´ ἀνταλλάξασθαι μηδεμιᾶς χάριτος	μηδ´	ὠφελείας τὴν εἰς τοὺς Ἕλληνας
[2]	ταῦτ´ ἐφ´ ὑμᾶς ἐστιν ἐμοῦ	μηδὲ	τοῦ δεῖνος, ἀλλ´ αὐτοὶ πάντες
[2]	τῶν Ἑλλήνων προέσθαι, μηδ´ ἀνταλλάξασθαι	μηδεμιᾶς	χάριτος μηδ´ ὠφελείας τὴν εἰς
[2]	ἐπιβουλεύεσθε, ὡς περιστοιχίζεσθε, ἐκ τοῦ	μηδὲν	ἤδη ποιῆσαι λήσεθ´, ὡς ἐμοὶ
[2]	ὅσων κύριός ἐστι Φίλιππος, καὶ	μηδέν´	οἴεται κίνδυνον φέρειν τοῦτο τῇ
[2]	τῶν ἔργων μόνοι τῶν πάντων	μηδενὸς	ἂν κέρδους τὰ κοινὰ δίκαια
[2]	ᾖ τοῦτ´ ἤδη. ὅταν οὖν	μηκέθ´	ὑμῖν ἀμελεῖν ἐξουσία γίγνηται τῶν
[2]	παραιρήσεσθαι; οὐκ ἔστι ταῦτα. ἀλλὰ	μὴν	γέγονεν ταῦτα καὶ πᾶσιν ἔστιν
[2]	οἴεσθε; ἀλλ´ ὅμως, ἔφην ἐγώ,	μικρὸν	χρόνον τὴν ἀλλοτρίαν καρπωσάμενοι πολὺν
[2]	δ´ ὑμᾶς ὑπολαμβάνων, δικαίως αὑτὸν	μισεῖν	νομίζει, καὶ παρώξυνται, πείσεσθαί τι
[2]	ἅπαντ´ ἐπὶ τοῦ βήματος ἐνταῦθα	μνημονεύετ´	οἶδ´ ὅτι ῥηθέντα, καίπερ ὄντες
[2]	γὰρ ἐκ τούτων τῶν ἔργων	μόνοι	τῶν πάντων μηδενὸς ἂν κέρδους
[2]	στέρονται, αἰσχρῶς ἐκπεσόντες, οὐ κρατηθέντες	μόνον,	ἀλλὰ καὶ προδοθέντες ὑπ´ ἀλλήλων
[2]	καὶ Θηβαίων ὡς ἑτέρως, οὐ	μόνον	εἰς τὰ παρόνθ´ ὁρῶν, ἀλλὰ
[2]	ὥστ´ αὐτοὺς ὑπακούειν βασιλεῖ, οὐ	μόνον	οὐκ ἀνασχομένους τὸν λόγον τοῦτον,
[2]	ὑμᾶς ἀξιοῦν. ἀλλὰ τοῦτον καὶ	μόνον	πάντων τῶν λόγων οὐκ ἔνεστιν
[2]	ἄρχειν βούλεται, τούτου δ´ ἀνταγωνιστὰς	μόνους	ὑπείληφεν ὑμᾶς. ἀδικεῖ πολὺν ἤδη
[2]	ὑμῶν βούλομαι τοὺς λογισμοὺς ἀκοῦσαί	μου	διὰ βραχέων, δι´ οὓς τἀναντί´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 9/02/2006