Paragraphe |
[2] |
ὧν
ἐχθρὸν
ἡγοῦμαι
Φίλιππον·
ἵν´,
|
ἐὰν |
μὲν
ἐγὼ
δοκῶ
βέλτιον
προορᾶν, |
[2] |
τῶν
ἑαυτοῖς
γιγνομένων
τὰ
λοιπὰ
|
ἐάσειν |
ὅπως
βούλεται
πράττειν
ἑαυτόν,
καὶ |
[2] |
ἡγεῖτο,
ὅπερ
συνέβη,
ἀντὶ
τῶν
|
ἑαυτοῖς |
γιγνομένων
τὰ
λοιπὰ
ἐάσειν
ὅπως |
[2] |
λοιπὰ
ἐάσειν
ὅπως
βούλεται
πράττειν
|
ἑαυτόν, |
καὶ
οὐχ
ὅπως
ἀντιπράξειν
καὶ |
[2] |
ταῦτ´
εἶναι
πεποιηκέναι
σκήψαιτο;
Ἀλλ´
|
ἐβιάσθη |
νὴ
Δία
(ταῦτα
γάρ
ἐσθ´ |
[2] |
ὀρθῶς,
φοβοῦμαι
δὲ
μὴ
λίαν
|
ἐγγὺς |
ᾖ
τοῦτ´
ἤδη.
ὅταν
οὖν |
[2] |
καὶ
μέγιστόν
ἐστι
καθ´
ὑμῶν
|
ἐγκώμιον, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
κέκρισθε
γὰρ |
[2] |
φθάσῃ
ποιήσας
πρότερος.
διὰ
ταῦτ´
|
ἐγρήγορεν, |
ἐφέστηκεν,
ἐπὶ
τῇ
πόλει
θεραπεύει |
[2] |
ἑτέρους
καλεῖν.
τίνας;
τοὺς
ὅτ´
|
ἐγὼ |
γεγονυίας
ἤδη
τῆς
εἰρήνης
ἀπὸ |
[2] |
ἔστιν
εἰδέναι·
ὑμεῖς
δ´,
ἔφην
|
ἐγώ, |
διδόντα
μὲν
καὶ
ὑπισχνούμενον
θεωρεῖτε |
[2] |
ἡγοῦμαι
Φίλιππον·
ἵν´,
ἐὰν
μὲν
|
ἐγὼ |
δοκῶ
βέλτιον
προορᾶν,
ἐμοὶ
πεισθῆτε, |
[2] |
οὐ
πλεονεξίας
ἕνεκ´
οὐδ´
ὧν
|
ἐγὼ |
κατηγορῶ
τότε
ταῦτ´
ἔπραξεν,
ἀλλὰ |
[2] |
μέλλει
καὶ
μελλήσει
γ´,
ὡς
|
ἐγὼ |
κρίνω,
τοῖς
Μεσσηνίοις
δὲ
καὶ |
[2] |
καὶ
τίς
ἂν
ταῦτα
πιστεύσειεν;
|
ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἂν
ἡγοῦμαι |
[2] |
Πύλας
οὐδὲ
Φωκέας,
λέγοντας
ὡς
|
ἐγὼ
|
μὲν
ὕδωρ
πίνων
εἰκότως
δύστροπος |
[2] |
πιστεῦσαι
οἴεσθε;
ἀλλ´
ὅμως,
ἔφην
|
ἐγώ, |
μικρὸν
χρόνον
τὴν
ἀλλοτρίαν
καρπωσάμενοι |
[2] |
καὶ
καλεῖν
φημὶ
δεῖν
τούτους;
|
ἐγὼ |
νὴ
τοὺς
θεοὺς
τἀληθῆ
μετὰ |
[2] |
ἔστι
τοίνυν
νὴ
Δί´,
ἔφην
|
ἐγώ, |
παντοδαπὰ
εὑρημένα
ταῖς
πόλεσιν
πρὸς |
[2] |
καὶ
πεπιστευκότες
αὐτῷ,
τούτοις
προσθῆσθε.
|
ἐγὼ |
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λογίζομαι· |
[2] |
πάντες
θεοί·
οὐδένα
γὰρ
βουλοίμην
|
ἔγωγ´ |
ἄν,
οὐδ´
εἰ
δίκαιός
ἐστ´ |
[2] |
ἀνῄρητο,
τὴν
χώραν
δ´
ἐκείνοις
|
ἐδεδώκει |
καρποῦσθαι;
ἆρα
προσδοκᾶν
αὐτοὺς
τοιαῦτα |
[2] |
καὶ
πάλιν
Νίκαιαν
καὶ
Μαγνησίαν
|
ἐδίδου, |
προσδοκᾶν
τὴν
καθεστῶσαν
νῦν
δεκαδαρχίαν |
[2] |
Μακεδονίας
βασιλεῖς
ἀντεποιοῦντο,
Ποτείδαιαν
δ´
|
ἐδίδου |
τοὺς
Ἀθηναίων
ἀποίκους
ἐκβάλλων,
καὶ |
[2] |
τούτοις
πάντα
τἄλλ´
ἀσφαλῶς
κέκτηται·
|
εἰ |
γὰρ
Ἀμφίπολιν
καὶ
Ποτείδαιαν
προεῖτο, |
[2] |
δ´
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ.
|
εἰ |
γὰρ
μὴ
παρεκρούσθητε
τόθ´
ὑμεῖς, |
[2] |
φίλους
ἐπὶ
τοῖς
δικαίοις
αἱρήσεσθαι,
|
εἰ |
δ´
ἐκείνοις
προσθεῖτο,
συνεργοὺς
ἕξειν |
[2] |
πόνος
οὐδεὶς
πρόσεστι
τῷ
πράγματι·
|
εἰ |
δ´
ὅπως
τὰ
παρόντ´
ἐπανορθωθήσεται |
[2] |
γὰρ
βουλοίμην
ἔγωγ´
ἄν,
οὐδ´
|
εἰ |
δίκαιός
ἐστ´
ἀπολωλέναι,
μετὰ
τοῦ |
[2] |
πράξεις,
ὑμῖν
δ´
οἱ
λόγοι.
|
εἰ |
μὲν
οὖν
καὶ
νῦν
λέγειν |
[2] |
τοῖς
Ἕλλησι
σκεψομένους.
ἡγεῖτ´
οὖν,
|
εἰ |
μὲν
ὑμᾶς
ἕλοιτο,
φίλους
ἐπὶ |
[2] |
καὶ
οὐ
τοῦτ´
ἔστ´
ἄτοπον,
|
εἰ |
Μεσσήνιοι
καὶ
Πελοποννησίων
τινὲς
παρ´ |
[2] |
βιασθεὶς
ἄκων
ἔπραξεν,
οὔτ´
ἂν
|
εἰ |
νῦν
ἀπεγίγνωσκε
Θηβαίους,
τοῖς
ἐκείνων |
[2] |
τοιοῦτ´
ἐπιχειρῇ
πράττειν,
ὥσπερ
ἂν
|
εἰ |
πολεμοῦντες
τύχοιτε.
τοὺς
δὲ
Θηβαίους |
[2] |
δ´
ἤδη
καὶ
παρακεκρουμένον
ἀπεύχεσθε,
|
εἰ |
σωφρονεῖτε
δή,
ἰδεῖν.
ἔστι
τοίνυν |
[2] |
οὐκ
ἂν
ἡγοῦμαι
Φίλιππον,
οὔτ´
|
εἰ |
τὰ
πρῶτα
βιασθεὶς
ἄκων
ἔπραξεν, |
[2] |
ὑμεῖς
οἶδ´
ὅτι
ἐπαύσασθε
πολεμοῦντες,
|
εἰ |
τοιαῦτα
πράξειν
τυχόντ´
εἰρήνης
Φίλιππον |
[2] |
ἄνδρες
Μεσσήνιοι,
δυσχερῶς
ἀκούειν
Ὀλυνθίους,
|
εἴ |
τίς
τι
λέγοι
κατὰ
Φιλίππου |
[2] |
τῶν
ἡδίστων
προαιρετέον.
~Πρῶτον
μέν,
|
εἴ |
τις,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
θαρρεῖ, |
[2] |
οὐδ´
ἡσυχίαν
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδέν,
|
εἶδε |
τοῦτ´
ὀρθῶς,
ὅτι
τῇ
μὲν |
[2] |
γέγονεν
ταῦτα
καὶ
πᾶσιν
ἔστιν
|
εἰδέναι· |
ὑμεῖς
δ´,
ἔφην
ἐγώ,
διδόντα
|
[2] |
αὐτοὶ
πάντες
ὁρᾶτε
καὶ
εὖ
|
εἰδῆτε, |
ὀργίλους
καὶ
τραχεῖς
ὑμᾶς
ἔσεσθαι |
[2] |
ἀλλήλων,
ἕκαστον
ὑμῶν
καίπερ
ἀκριβῶς
|
εἰδόθ´ |
ὅμως
ἐπαναμνῆσαι
βούλομαι,
τίς
ὁ |
[2] |
τις
ἂν
ὡς
πάντα
ταῦτ´
|
εἰδώς, |
οὐ
πλεονεξίας
ἕνεκ´
οὐδ´
ὧν |
[2] |
νῦν
ἀποκρινάμενοι
τὰ
δέοντ´
ἂν
|
εἴητ´ |
ἐψηφισμένοι,
ταῦτ´
ἤδη
λέξω.
~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ. |
[2] |
προβαῖνον,
καὶ
οὐχὶ
βουλοίμην
ἂν
|
εἰκάζειν |
ὀρθῶς,
φοβοῦμαι
δὲ
μὴ
λίαν |
[2] |
πρᾶγμ´
ἀναγκαῖον,
οἶμαι,
καὶ
ἴσως
|
εἰκός· |
ἐν
οἷς
ἑκάτεροι
διατρίβετε
καὶ |
[2] |
ὡς
ἐγὼ
μὲν
ὕδωρ
πίνων
|
εἰκότως |
δύστροπος
καὶ
δύσκολός
εἰμί
τις
|
[2] |
τοὺς
Ἕλληνας
εὔνοιαν.
καὶ
ταῦτ´
|
εἰκότως |
καὶ
περὶ
ὑμῶν
οὕτως
ὑπείληφε
|
[2] |
πίνων
εἰκότως
δύστροπος
καὶ
δύσκολός
|
εἰμί |
τις
ἄνθρωπος,
Φίλιππος
δ´,
ἅπερ |
[2] |
παραδοὺς
τῷ
δίκαια
νομίζειν
ταῦτ´
|
εἶναι |
πεποιηκέναι
σκήψαιτο;
Ἀλλ´
ἐβιάσθη
νὴ |
[2] |
τὰς
ἐλπίδας
τὴν
αὐτὴν
εἰρήνην
|
εἶναι |
ταύτην
ἐψηφίσασθε·
οὕτω
τελέως
ὑπήχθητε. |
[2] |
μηδ´
ὑπὲρ
τῶν
ἔξω
πραγμάτων
|
εἶναι |
τὴν
βουλήν,
ἀλλ´
ὑπὲρ
τῶν |
[2] |
εἰπεῖν
τῶν
δεόντων,
οὐδ´
ὧν
|
εἵνεκα |
ταῦτ´
ἀκούειν
ἄξιον·
ἀλλ´
εἰς |
[2] |
γλίχονται
λέγειν,
ἀξίως
δ´
οὐδεὶς
|
εἰπεῖν
|
δεδύνηται,
διόπερ
κἀγὼ
παραλείψω,
δικαίως |
[2] |
λόγων
οὐκ
ἔνεστιν
αὐτῷ
νῦν
|
εἰπεῖν· |
ὁ
γὰρ
Μεσσήνην
Λακεδαιμονίους
ἀφιέναι |
[2] |
Μεσσηνίους
καὶ
πρὸς
Ἀργείους
ἔμοιγ´
|
εἰπεῖν |
συνέβη,
βέλτιον
δ´
ἴσως
καὶ |
[2] |
γιγνόμενον
δ´
οὐδὲν
ὡς
ἔπος
|
εἰπεῖν |
τῶν
δεόντων,
οὐδ´
ὧν
εἵνεκα |
[2] |
εἰρήνης
ἔτυχεν.
~Ἀλλὰ
νὴ
Δί´,
|
εἴποι |
τις
ἂν
ὡς
πάντα
ταῦτ´ |
[2] |
ὡς
τῷ
λόγῳ
τις
ἂν
|
εἴποι) |
τοὺς
δὲ
Θηβαίων
καὶ
Ἀργείων |
[2] |
οἱ
καθήμενοι,
ὡς
μὲν
ἂν
|
εἴποιτε |
δικαίους
λόγους
καὶ
λέγοντος
ἄλλου |
[2] |
δίκαι´
ἂν
ἐποίει
καὶ
τὴν
|
εἰρήνην |
ἄγων
ἡσυχίαν
εἶχεν,
ἢ
παραχρῆμ´ |
[2] |
πράττει
καὶ
βιάζεται
παρὰ
τὴν
|
εἰρήνην, |
ἀεὶ
τοὺς
ὑπὲρ
ἡμῶν
λόγους |
[2] |
πρὸς
τὰς
ἐλπίδας
τὴν
αὐτὴν
|
εἰρήνην |
εἶναι
ταύτην
ἐψηφίσασθε·
οὕτω
τελέως |
[2] |
ἐφ´
αἷς
ἐπείσθητε
ποιήσασθαι
τὴν
|
εἰρήνην, |
καλεῖν·
οὔτε
γὰρ
αὐτὸς
ἄν |
[2] |
Φίλιππος
κύριος
πρῶτον
μετὰ
τὴν
|
εἰρήνην |
κατέστη;
Πυλῶν
καὶ
τῶν
ἐν |
[2] |
λογισμοὺς
ἐξετάζων,
καὶ
οὐχὶ
πρὸς
|
εἰρήνην |
οὐδ´
ἡσυχίαν
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδέν, |
[2] |
Φίλιππον
καὶ
τὴν
πρὸς
ὑμᾶς
|
εἰρήνην |
παραβαίνοντα
καὶ
πᾶσι
τοῖς
Ἕλλησιν |
[2] |
ὅτ´
ἐγὼ
γεγονυίας
ἤδη
τῆς
|
εἰρήνης |
ἀπὸ
τῆς
ὑστέρας
ἥκων
πρεσβείας |
[2] |
πολέμῳ
δι´
ὃν
τότε
τῆς
|
εἰρήνης |
ἐπεθύμησεν.
ταῦτ´
οὖν,
ὡς
μὲν |
[2] |
τὰς
ὑποσχέσεις,
ἐφ´
αἷς
τῆς
|
εἰρήνης |
ἔτυχεν.
~Ἀλλὰ
νὴ
Δί´,
εἴποι |
[2] |
πολεμοῦντες,
εἰ
τοιαῦτα
πράξειν
τυχόντ´
|
εἰρήνης |
Φίλιππον
ᾤεσθε·
ἀλλ´
ἦν
πολὺ |
[2] |
ἴσως
καὶ
πρὸς
ὑμᾶς
ἐστιν
|
εἰρῆσθαι. |
~Πῶς
γὰρ
οἴεσθ´,
ἔφην,
ὦ |
[2] |
ὡς
μὲν
ὑπομνῆσαι,
νῦν
ἱκανῶς
|
εἴρηται, |
ὡς
δ´
ἂν
ἐξετασθείη
μάλιστ´ |
[2] |
καὶ
οὐκ
ἀποκρύψομαι·
οὐχ
ἵν´
|
εἰς |
λοιδορίαν
ἐμπεσὼν
ἐμαυτῷ
μὲν
ἐξ |
[2] |
τὴν
Ἀττικὴν
ὁδοῦ
καὶ
τῆς
|
εἰς |
Πελοπόννησον
κύριος
γέγονεν,
καὶ
πεποίηχ´ |
[2] |
Θηβαίων
ὡς
ἑτέρως,
οὐ
μόνον
|
εἰς
|
τὰ
παρόνθ´
ὁρῶν,
ἀλλὰ
καὶ |
[2] |
οὔτε
γὰρ
ναυσὶ
δήπου
κρατήσας
|
εἰς |
τὴν
Ἀττικὴν
ἦλθεν
ἄν
ποτε |
[2] |
ὡς
τὰ
πόλλ´
ἐνίους
οὐκ
|
εἰς |
τοὺς
αἰτίους,
ἀλλ´
εἰς
τοὺς
|
[2] |
μηδεμιᾶς
χάριτος
μηδ´
ὠφελείας
τὴν
|
εἰς |
τοὺς
Ἕλληνας
εὔνοιαν.
καὶ
ταῦτ´ |
[2] |
οὐκ
εἰς
τοὺς
αἰτίους,
ἀλλ´
|
εἰς |
τοὺς
ὑπὸ
χεῖρα
μάλιστα
τὴν |
[2] |
εἵνεκα
ταῦτ´
ἀκούειν
ἄξιον·
ἀλλ´
|
εἰς |
τοῦτ´
ἤδη
προηγμένα
τυγχάνει
πάντα |
[2] |
οὐ
μέλλει,
ἀλλὰ
καὶ
ξένους
|
εἰσπέμπει |
καὶ
χρήματ´
ἀποστέλλει
καὶ
δύναμιν |
[2] |
πάθητε.
τί
ζητεῖτ´;
ἔφην.
ἐλευθερίαν;
|
εἶτ´ |
οὐχ
ὁρᾶτε
Φίλιππον
ἀλλοτριωτάτας
ταύτῃ
|
[2] |
καὶ
τὴν
εἰρήνην
ἄγων
ἡσυχίαν
|
εἶχεν, |
ἢ
παραχρῆμ´
ἂν
ἦν
ἐν |
[2] |
προὔλεγον
καὶ
διεμαρτυρόμην
καὶ
οὐκ
|
εἴων |
προέσθαι
Πύλας
οὐδὲ
Φωκέας,
λέγοντας |
[2] |
ἐκ
προαιρέσεως
δῆλός
ἐστι
ποιήσας,
|
ἐκ |
πάντων
δ´,
ἄν
τις
ὀρθῶς |
[2] |
ἀφ´
ὧν
νῦν
ποιεῖ,
κἀκεῖν´
|
ἐκ |
προαιρέσεως
δῆλός
ἐστι
ποιήσας,
ἐκ |
[2] |
ἡμῶν,
ὡς
ἐπιβουλεύεσθε,
ὡς
περιστοιχίζεσθε,
|
ἐκ |
τοῦ
μηδὲν
ἤδη
ποιῆσαι
λήσεθ´, |
[2] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
κέκρισθε
γὰρ
|
ἐκ
|
τούτων
τῶν
ἔργων
μόνοι
τῶν |
[2] |
Ἀττικὴν
πολέμου,
ὃς
λυπήσει
μὲν
|
ἕκαστον, |
ἐπειδὰν
παρῇ,
γέγονεν
δ´
ἐν |
[2] |
τὰ
πράγματα
καὶ
κατακούομεν
ἀλλήλων,
|
ἕκαστον |
ὑμῶν
καίπερ
ἀκριβῶς
εἰδόθ´
ὅμως |
[2] |
καὶ
ἴσως
εἰκός·
ἐν
οἷς
|
ἑκάτεροι |
διατρίβετε
καὶ
περὶ
ἃ
σπουδάζετε, |
[2] |
περὶ
ἃ
σπουδάζετε,
ταῦτ´
ἄμεινον
|
ἑκατέροις |
ἔχει,
ἐκείνῳ
μὲν
αἱ
πράξεις, |
[2] |
δ´
ἐδίδου
τοὺς
Ἀθηναίων
ἀποίκους
|
ἐκβάλλων, |
καὶ
τὴν
μὲν
ἔχθραν
τὴν |
[2] |
τὸ
πάντων
αἴσχιστον,
καὶ
τοῖς
|
ἐκγόνοις |
πρὸς
τὰς
ἐλπίδας
τὴν
αὐτὴν |
[2] |
ἐπειδὰν
παρῇ,
γέγονεν
δ´
ἐν
|
ἐκείνῃ |
τῇ
ἡμέρᾳ.
εἰ
γὰρ
μὴ |
[2] |
ἀπαλλαγῆναι
δεσπότην
εὕρητε;
~Ταῦτ´
ἀκούσαντες
|
ἐκεῖνοι, |
καὶ
θορυβοῦντες
ὡς
ὀρθῶς
λέγεται, |
[2] |
αὐτὸς
ἀνῄρητο,
τὴν
χώραν
δ´
|
ἐκείνοις |
ἐδεδώκει
καρποῦσθαι;
ἆρα
προσδοκᾶν
αὐτοὺς
|
[2] |
τοῖς
δικαίοις
αἱρήσεσθαι,
εἰ
δ´
|
ἐκείνοις |
προσθεῖτο,
συνεργοὺς
ἕξειν
τῆς
αὑτοῦ |
[2] |
παρεσκεύασθε,
ὡς
δὲ
κωλύσαιτ´
ἂν
|
ἐκεῖνον |
πράττειν
ταῦτ´
ἐφ´
ὧν
ἐστι |
[2] |
καὶ
Πύλας
προέσθαι,
ὧν
καταστὰς
|
ἐκεῖνος |
κύριος
τῆς
ἐπὶ
τὴν
Ἀττικὴν |
[2] |
καρπωσάμενοι
πολὺν
τῆς
αὑτῶν
ὑπ´
|
ἐκείνου |
στέρονται,
αἰσχρῶς
ἐκπεσόντες,
οὐ
κρατηθέντες |
[2] |
τῆς
αὑτοῦ
πλεονεξίας.
διὰ
ταῦτ´
|
ἐκείνους |
ἀνθ´
ὑμῶν
καὶ
τότε
καὶ |
[2] |
τι
λέγοι
κατὰ
Φιλίππου
κατ´
|
ἐκείνους |
τοὺς
χρόνους,
ὅτ´
Ἀνθεμοῦντα
μὲν |
[2] |
σπουδάζετε,
ταῦτ´
ἄμεινον
ἑκατέροις
ἔχει,
|
ἐκείνῳ |
μὲν
αἱ
πράξεις,
ὑμῖν
δ´ |
[2] |
ὠφελείας
τῶν
ἄλλων
τινὰς
Ἑλλήνων
|
ἐκείνῳ |
προοῖσθε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ
δικαίου |
[2] |
εἰ
νῦν
ἀπεγίγνωσκε
Θηβαίους,
τοῖς
|
ἐκείνων |
ἐχθροῖς
συνεχῶς
ἐναντιοῦσθαι,
ἀλλ´
ἀφ´ |
[2] |
κῆρυξ,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
χώραν
|
ἐκλιπεῖν |
προελομένους
καὶ
παθεῖν
ὁτιοῦν
ὑπομείναντας, |
[2] |
αὑτῶν
ὑπ´
ἐκείνου
στέρονται,
αἰσχρῶς
|
ἐκπεσόντες, |
οὐ
κρατηθέντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[2] |
καὶ
λογοποιοῦσιν
περιιόντες
τινὲς
ὡς
|
Ἐλάτειαν |
τειχιεῖ.
ὁ
δὲ
ταῦτα
μὲν |
[2] |
γὰρ
καὶ
τύραννος
ἅπας
ἐχθρὸς
|
ἐλευθερίᾳ |
καὶ
νόμοις
ἐναντίος.
οὐ
φυλάξεσθ´
|
[2] |
δεινὸν
πάθητε.
τί
ζητεῖτ´;
ἔφην.
|
ἐλευθερίαν; |
εἶτ´
οὐχ
ὁρᾶτε
Φίλιππον
ἀλλοτριωτάτας |
[2] |
μηδ´
ὠφελείας
τὴν
εἰς
τοὺς
|
Ἕλληνας
|
εὔνοιαν.
καὶ
ταῦτ´
εἰκότως
καὶ |
[2] |
ἕνεκ´
ὠφελείας
τῶν
ἄλλων
τινὰς
|
Ἑλλήνων |
ἐκείνῳ
προοῖσθε,
ἀλλὰ
καὶ
τοῦ |
[2] |
κέρδους
τὰ
κοινὰ
δίκαια
τῶν
|
Ἑλλήνων |
προέσθαι,
μηδ´
ἀνταλλάξασθαι
μηδεμιᾶς
χάριτος |
[2] |
ἐξὸν
αὐτοῖς
τῶν
λοιπῶν
ἄρχειν
|
Ἑλλήνων |
ὥστ´
αὐτοὺς
ὑπακούειν
βασιλεῖ,
οὐ |
[2] |
ὅ
τι
συνοίσει
κοινῇ
τοῖς
|
Ἕλλησι |
σκεψομένους.
ἡγεῖτ´
οὖν,
εἰ
μὲν |
[2] |
εἰρήνην
παραβαίνοντα
καὶ
πᾶσι
τοῖς
|
Ἕλλησιν |
ἐπιβουλεύοντα,
τοσούτῳ
τὸ
τί
χρὴ
|
[2] |
ἡγεῖτ´
οὖν,
εἰ
μὲν
ὑμᾶς
|
ἕλοιτο, |
φίλους
ἐπὶ
τοῖς
δικαίοις
αἱρήσεσθαι, |
[2] |
καὶ
τοῖς
ἐκγόνοις
πρὸς
τὰς
|
ἐλπίδας |
τὴν
αὐτὴν
εἰρήνην
εἶναι
ταύτην
|
[2] |
οὐχ
ἵν´
εἰς
λοιδορίαν
ἐμπεσὼν
|
ἐμαυτῷ |
μὲν
ἐξ
ἴσου
λόγον
παρ´ |
[2] |
μηδὲν
ἤδη
ποιῆσαι
λήσεθ´,
ὡς
|
ἐμοὶ |
δοκεῖ,
πάνθ´
ὑπομείναντες·
οὕτως
ἡ |
[2] |
διὰ
βραχέων,
δι´
οὓς
τἀναντί´
|
ἐμοὶ |
παρέστηκε
προσδοκᾶν
καὶ
δι´
ὧν |
[2] |
μὲν
ἐγὼ
δοκῶ
βέλτιον
προορᾶν,
|
ἐμοὶ |
πεισθῆτε,
ἂν
δ´
οἱ
θαρροῦντες |
[2] |
παρ´
ὑμῖν
ποιήσω,
τοῖς
δ´
|
ἐμοὶ |
προσκρούσασιν
ἐξ
ἀρχῆς
καὶ
νῦν |
[2] |
πρὸς
Μεσσηνίους
καὶ
πρὸς
Ἀργείους
|
ἔμοιγ´ |
εἰπεῖν
συνέβη,
βέλτιον
δ´
ἴσως |
[2] |
παρὰ
τῶν
πρέσβεων
καὶ
παρόντος
|
ἐμοῦ |
καὶ
πάλιν
ὕστερον,
ὡς
ἔοικεν, |
[2] |
ὅτι
ταῦτ´
ἐφ´
ὑμᾶς
ἐστιν
|
ἐμοῦ |
μηδὲ
τοῦ
δεῖνος,
ἀλλ´
αὐτοὶ |
[2] |
ἀποκρύψομαι·
οὐχ
ἵν´
εἰς
λοιδορίαν
|
ἐμπεσὼν |
ἐμαυτῷ
μὲν
ἐξ
ἴσου
λόγον |
[2] |
ἐπὶ
τῇ
θαλάττῃ
καὶ
τῶν
|
ἐμπορίων
|
ἀφέστηκεν·
οὐδ´
ἀμνημονεῖ
τοὺς
λόγους |
[2] |
ἡ
φύσις
τῶν
εὖ
φρονούντων
|
ἐν |
αὑτῇ
κέκτηται
φυλακτήριον,
ὃ
πᾶσι |
[2] |
ἕκαστον,
ἐπειδὰν
παρῇ,
γέγονεν
δ´
|
ἐν |
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ.
εἰ
γὰρ |
[2] |
ἱππέων
καὶ
τῶν
Θηβαίων
ὁπλιτῶν
|
ἐν |
μέσῳ
ληφθείς,
συνεχώρησε
ταῦτα.
καλῶς. |
[2] |
ἀναγκαῖον,
οἶμαι,
καὶ
ἴσως
εἰκός·
|
ἐν |
οἷς
ἑκάτεροι
διατρίβετε
καὶ
περὶ |
[2] |
εἶχεν,
ἢ
παραχρῆμ´
ἂν
ἦν
|
ἐν |
ὁμοίῳ
πολέμῳ
δι´
ὃν
τότε |
[2] |
αὐτοῖς
ἢ
ὑμῖν
οὔσας·
οὐδ´
|
ἐν |
τῇ
μεσογείᾳ
τιν´
ἀρχὴν
εὕρηκε, |
[2] |
τὴν
βουλήν,
ἀλλ´
ὑπὲρ
τῶν
|
ἐν |
τῇ
χώρᾳ
καὶ
τοῦ
πρὸς |
[2] |
εἰρήνην
κατέστη;
Πυλῶν
καὶ
τῶν
|
ἐν |
Φωκεῦσι
πραγμάτων.
τί
οὖν;
πῶς |
[2] |
ἅπαντα
χειροποίητα
καὶ
δαπάνης
προσδεῖται·
|
ἓν |
δέ
τι
κοινὸν
ἡ
φύσις |
[2] |
ἅπας
ἐχθρὸς
ἐλευθερίᾳ
καὶ
νόμοις
|
ἐναντίος. |
οὐ
φυλάξεσθ´
ὅπως,
ἔφην,
μὴ |
[2] |
Θηβαίους,
τοῖς
ἐκείνων
ἐχθροῖς
συνεχῶς
|
ἐναντιοῦσθαι, |
ἀλλ´
ἀφ´
ὧν
νῦν
ποιεῖ, |
[2] |
τῷ
βαρβάρῳ,
τοὺς
δ´
οὐκ
|
ἐναντιωθέντας. |
οἶδεν
οὖν
ἀμφοτέρους
ἰδίᾳ
τὸ |
[2] |
πάνθ´
ἃ
προσήκει
προορώμενοι,
ὁμοίως
|
ἐναντιώσεσθε, |
ἄν
τι
τοιοῦτ´
ἐπιχειρῇ
πράττειν, |
[2] |
καίτοι
σωφρονοῦσί
γε
καὶ
μετρίως
|
ἐναργῆ |
παραδείγματ´
ἔστιν
ἰδεῖν,
ἃ
καὶ |
[2] |
ἤθεσι
τοῖς
ἡμετέροις
οὐδὲν
ἂν
|
ἐνδείξαιτο
|
τοσοῦτον
οὐδὲ
ποιήσειεν,
ὑφ´
οὗ |
[2] |
δίκαιον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
|
ἐνεγκόντας
|
τὰς
ὑποσχέσεις,
ἐφ´
αἷς
ἐπείσθητε |
[2] |
πάντα
ταῦτ´
εἰδώς,
οὐ
πλεονεξίας
|
ἕνεκ´ |
οὐδ´
ὧν
ἐγὼ
κατηγορῶ
τότε |
[2] |
οὗ
πεισθέντες
ὑμεῖς
τῆς
ἰδίας
|
ἕνεκ´ |
ὠφελείας
τῶν
ἄλλων
τινὰς
Ἑλλήνων |
[2] |
μόνον
πάντων
τῶν
λόγων
οὐκ
|
ἔνεστιν |
αὐτῷ
νῦν
εἰπεῖν·
ὁ
γὰρ |
[2] |
ὁρῶ
γὰρ
ὡς
τὰ
πόλλ´
|
ἐνίους |
οὐκ
εἰς
τοὺς
αἰτίους,
ἀλλ´ |
[2] |
γὰρ
ἅπαντ´
ἐπὶ
τοῦ
βήματος
|
ἐνταῦθα |
μνημονεύετ´
οἶδ´
ὅτι
ῥηθέντα,
καίπερ |
[2] |
τῆς
πόλεως
συντάττων.
καὶ
τοῦτ´
|
ἐξ |
ἀνάγκης
τρόπον
τιν´
αὐτῷ
νῦν |
[2] |
ποιήσω,
τοῖς
δ´
ἐμοὶ
προσκρούσασιν
|
ἐξ
|
ἀρχῆς
καὶ
νῦν
παράσχω
πρόφασιν |
[2] |
εἰς
λοιδορίαν
ἐμπεσὼν
ἐμαυτῷ
μὲν
|
ἐξ |
ἴσου
λόγον
παρ´
ὑμῖν
ποιήσω, |
[2] |
καὶ
νῦν
λέγειν
δικαιότερ´
ὑμῖν
|
ἐξαρκεῖ, |
ῥᾴδιον,
καὶ
πόνος
οὐδεὶς
πρόσεστι |
[2] |
ἔφην,
ὅτ´
αὐτοῖς
τοὺς
τυράννους
|
ἐξέβαλλε |
καὶ
πάλιν
Νίκαιαν
καὶ
Μαγνησίαν |
[2] |
εἰ
δ´
ἐκείνοις
προσθεῖτο,
συνεργοὺς
|
ἕξειν |
τῆς
αὑτοῦ
πλεονεξίας.
διὰ
ταῦτ´ |
[2] |
τις
ἂν
μᾶλλον
καὶ
φανερώτερον
|
ἐξελέγχῃ |
Φίλιππον
καὶ
τὴν
πρὸς
ὑμᾶς |
[2] |
ὑφ´
αὑτῷ
ποιήσασθαι
τοὺς
λογισμοὺς
|
ἐξετάζων, |
καὶ
οὐχὶ
πρὸς
εἰρήνην
οὐδ´ |
[2] |
ἱκανῶς
εἴρηται,
ὡς
δ´
ἂν
|
ἐξετασθείη |
μάλιστ´
ἀκριβῶς,
μὴ
γένοιτ´,
ὦ |
[2] |
μὲν
καὶ
ὑπισχνούμενον
θεωρεῖτε
Φίλιππον,
|
ἐξηπατηκότα |
δ´
ἤδη
καὶ
παρακεκρουμένον
ἀπεύχεσθε, |
[2] |
ἀκούει
τοὺς
μὲν
ὑμετέρους
προγόνους,
|
ἐξὸν |
αὐτοῖς
τῶν
λοιπῶν
ἄρχειν
Ἑλλήνων |
[2] |
ὅταν
οὖν
μηκέθ´
ὑμῖν
ἀμελεῖν
|
ἐξουσία |
γίγνηται
τῶν
συμβαινόντων,
μηδ´
ἀκούηθ´ |
[2] |
τῶν
δικαίων
μηδ´
ὑπὲρ
τῶν
|
ἔξω |
πραγμάτων
εἶναι
τὴν
βουλήν,
ἀλλ´ |
[2] |
ἐμοῦ
καὶ
πάλιν
ὕστερον,
ὡς
|
ἔοικεν, |
οὐδὲν
μᾶλλον
ἀποσχήσονται
τῆς
Φιλίππου |
[2] |
τῆς
Φιλίππου
φιλίας
οὐδ´
ὧν
|
ἐπαγγέλλεται. |
καὶ
οὐ
τοῦτ´
ἔστ´
ἄτοπον, |
[2] |
ὑμῶν
καίπερ
ἀκριβῶς
εἰδόθ´
ὅμως
|
ἐπαναμνῆσαι
|
βούλομαι,
τίς
ὁ
Φωκέας
πείσας |
[2] |
οἷς
αὑτοῖς
συνίσασι
δεδωροδοκηκότες,
τοῖς
|
ἐπανορθοῦν |
τι
πειρωμένοις
τῶν
διὰ
τούτους
|
[2] |
εἰ
δ´
ὅπως
τὰ
παρόντ´
|
ἐπανορθωθήσεται |
δεῖ
σκοπεῖν
καὶ
μὴ
προελθόντ´ |
[2] |
οὔτ´
ἂν
ὑμεῖς
οἶδ´
ὅτι
|
ἐπαύσασθε |
πολεμοῦντες,
εἰ
τοιαῦτα
πράξειν
τυχόντ´ |
[2] |
δι´
ὃν
τότε
τῆς
εἰρήνης
|
ἐπεθύμησεν. |
ταῦτ´
οὖν,
ὡς
μὲν
ὑπομνῆσαι, |
[2] |
πολέμου,
ὃς
λυπήσει
μὲν
ἕκαστον,
|
ἐπειδὰν |
παρῇ,
γέγονεν
δ´
ἐν
ἐκείνῃ |
[2] |
ὡς
δεινά,
καὶ
τοιαῦτα
διεξερχόμεθα·
|
ἔπειθ´ |
ὑμεῖς
οἱ
καθήμενοι,
ὡς
μὲν |
[2] |
ἐνεγκόντας
τὰς
ὑποσχέσεις,
ἐφ´
αἷς
|
ἐπείσθητε |
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην,
καλεῖν·
οὔτε |
[2] |
τιν´
ἀρχὴν
εὕρηκε,
τῆς
δ´
|
ἐπὶ |
τῇ
θαλάττῃ
καὶ
τῶν
ἐμπορίων
|
[2] |
πρότερος.
διὰ
ταῦτ´
ἐγρήγορεν,
ἐφέστηκεν,
|
ἐπὶ |
τῇ
πόλει
θεραπεύει
τινάς,
Θηβαίους |
[2] |
ὧν
καταστὰς
ἐκεῖνος
κύριος
τῆς
|
ἐπὶ |
τὴν
Ἀττικὴν
ὁδοῦ
καὶ
τῆς |
[2] |
εἰ
μὲν
ὑμᾶς
ἕλοιτο,
φίλους
|
ἐπὶ |
τοῖς
δικαίοις
αἱρήσεσθαι,
εἰ
δ´ |
[2] |
ὑμῖν
ἀποδώσει·
ταῦτα
γὰρ
ἅπαντ´
|
ἐπὶ |
τοῦ
βήματος
ἐνταῦθα
μνημονεύετ´
οἶδ´ |
[2] |
Μεσσηνίοις
δὲ
καὶ
τοῖς
Ἀργείοις
|
ἐπὶ |
τοὺς
Λακεδαιμονίους
συλλαμβάνειν
οὐ
μέλλει, |
[2] |
τῆς
ὑστέρας
ἥκων
πρεσβείας
τῆς
|
ἐπὶ |
τοὺς
ὅρκους,
αἰσθόμενος
φενακιζομένην
τὴν |
[2] |
τῶν
λεγόντων
ἀκούοντες
ἡμῶν,
ὡς
|
ἐπιβουλεύεσθε, |
ὡς
περιστοιχίζεσθε,
ἐκ
τοῦ
μηδὲν |
[2] |
οὖν
οἶδε,
καὶ
αὑτὸν
ὑμῖν
|
ἐπιβουλεύοντα |
καὶ
ὑμᾶς
αἰσθανομένους·
εὖ
φρονεῖν |
[2] |
παραβαίνοντα
καὶ
πᾶσι
τοῖς
Ἕλλησιν
|
ἐπιβουλεύοντα, |
τοσούτῳ
τὸ
τί
χρὴ
ποιεῖν |
[2] |
πορρωτέρω
λήσει
πάνθ´
ἡμᾶς,
μηδ´
|
ἐπιστήσεται |
μέγεθος
δυνάμεως
πρὸς
ἣν
οὐδ´ |
[2] |
ὁμοίως
ἐναντιώσεσθε,
ἄν
τι
τοιοῦτ´
|
ἐπιχειρῇ
|
πράττειν,
ὥσπερ
ἂν
εἰ
πολεμοῦντες |
[2] |
ἀλλ´
ἢ
τὰ
δίκαι´
ἂν
|
ἐποίει |
καὶ
τὴν
εἰρήνην
ἄγων
ἡσυχίαν
|
[2] |
Φιλίππου,
γιγνόμενον
δ´
οὐδὲν
ὡς
|
ἔπος
|
εἰπεῖν
τῶν
δεόντων,
οὐδ´
ὧν |
[2] |
ὧν
ἐγὼ
κατηγορῶ
τότε
ταῦτ´
|
ἔπραξεν, |
ἀλλὰ
τῷ
δικαιότερα
τοὺς
Θηβαίους |
[2] |
εἰ
τὰ
πρῶτα
βιασθεὶς
ἄκων
|
ἔπραξεν, |
οὔτ´
ἂν
εἰ
νῦν
ἀπεγίγνωσκε |
[2] |
δικαίως
(ἔστι
γὰρ
μείζω
τἀκείνων
|
ἔργα |
ἢ
ὡς
τῷ
λόγῳ
τις |
[2] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
πλεονεκτεῖν
ζητοῦντας
|
ἔργῳ |
κωλύειν
καὶ
πράξεσιν,
οὐχὶ
λόγοις |
[2] |
κέκρισθε
γὰρ
ἐκ
τούτων
τῶν
|
ἔργων |
μόνοι
τῶν
πάντων
μηδενὸς
ἂν |
[2] |
τοὺς
θεοὺς
τἀληθῆ
μετὰ
παρρησίας
|
ἐρῶ |
πρὸς
ὑμᾶς
καὶ
οὐκ
ἀποκρύψομαι· |
[2] |
εἰδῆτε,
ὀργίλους
καὶ
τραχεῖς
ὑμᾶς
|
ἔσεσθαι |
νομίζω.
φοβοῦμαι
δὴ
μή,
τῶν
|
[2] |
προσδοκᾶν
τὴν
καθεστῶσαν
νῦν
δεκαδαρχίαν
|
ἔσεσθαι |
παρ´
αὐτοῖς;
ἢ
τὸν
τὴν |
[2] |
ἐβιάσθη
νὴ
Δία
(ταῦτα
γάρ
|
ἐσθ´ |
ὑπόλοιπον)
καὶ
παρὰ
γνώμην,
τῶν |
[2] |
κέκτηται
φυλακτήριον,
ὃ
πᾶσι
μέν
|
ἐστ´ |
ἀγαθὸν
καὶ
σωτήριον,
μάλιστα
δὲ |
[2] |
ἔγωγ´
ἄν,
οὐδ´
εἰ
δίκαιός
|
ἐστ´ |
ἀπολωλέναι,
μετὰ
τοῦ
πάντων
κινδύνου
|
[2] |
ὧν
ἐπαγγέλλεται.
καὶ
οὐ
τοῦτ´
|
ἔστ´ |
ἄτοπον,
εἰ
Μεσσήνιοι
καὶ
Πελοποννησίων |
[2] |
εὖ
ποιεῖ.
ὃ
καὶ
μέγιστόν
|
ἐστι
|
καθ´
ὑμῶν
ἐγκώμιον,
ὦ
ἄνδρες |
[2] |
ἐκεῖνον
πράττειν
ταῦτ´
ἐφ´
ὧν
|
ἐστι |
νῦν,
παντελῶς
ἀργῶς
ἔχετε.
συμβαίνει |
[2] |
ποιεῖ,
κἀκεῖν´
ἐκ
προαιρέσεως
δῆλός
|
ἐστι |
ποιήσας,
ἐκ
πάντων
δ´,
ἄν |
[2] |
καὶ
δύναμιν
μεγάλην
ἔχων
αὐτός
|
ἐστι
|
προσδόκιμος.
τοὺς
μὲν
ὄντας
ἐχθροὺς |
[2] |
πρὸς
τοὺς
τυράννους.
τί
οὖν
|
ἐστι |
τοῦτο;
ἀπιστία.
ταύτην
φυλάττετε,
ταύτης |
[2] |
ἡλίκος
ἤδη
καὶ
ὅσων
κύριός
|
ἐστι |
Φίλιππος,
καὶ
μηδέν´
οἴεται
κίνδυνον |
[2] |
δεδύνηται,
διόπερ
κἀγὼ
παραλείψω,
δικαίως
|
(ἔστι |
γὰρ
μείζω
τἀκείνων
ἔργα
ἢ |
[2] |
ἰδίας
αὐτῶν
προσόδους
παραιρήσεσθαι;
οὐκ
|
ἔστι |
ταῦτα.
ἀλλὰ
μὴν
γέγονεν
ταῦτα |
[2] |
ἀπεύχεσθε,
εἰ
σωφρονεῖτε
δή,
ἰδεῖν.
|
ἔστι |
τοίνυν
νὴ
Δί´,
ἔφην
ἐγώ, |
[2] |
ὅσα
τοιαῦτα.
καὶ
ταῦτα
μέν
|
ἐστιν |
ἅπαντα
χειροποίητα
καὶ
δαπάνης
προσδεῖται· |
[2] |
δ´
ἴσως
καὶ
πρὸς
ὑμᾶς
|
ἐστιν |
εἰρῆσθαι.
~Πῶς
γὰρ
οἴεσθ´,
ἔφην, |
[2] |
ἀκούηθ´
ὅτι
ταῦτ´
ἐφ´
ὑμᾶς
|
ἐστιν |
ἐμοῦ
μηδὲ
τοῦ
δεῖνος,
ἀλλ´ |
[2] |
μὴν
γέγονεν
ταῦτα
καὶ
πᾶσιν
|
ἔστιν |
εἰδέναι·
ὑμεῖς
δ´,
ἔφην
ἐγώ, |
[2] |
γε
καὶ
μετρίως
ἐναργῆ
παραδείγματ´
|
ἔστιν |
ἰδεῖν,
ἃ
καὶ
πρὸς
Μεσσηνίους |
[2] |
τότε
λεγόμενα.
καὶ
πάλιν
γ´
|
ἑτέρους |
καλεῖν.
τίνας;
τοὺς
ὅτ´
ἐγὼ |
[2] |
ὡς
ὀρθῶς
λέγεται,
καὶ
πολλοὺς
|
ἑτέρους |
λόγους
παρὰ
τῶν
πρέσβεων
καὶ |
[2] |
κατ´
Ἀργείων
καὶ
Θηβαίων
ὡς
|
ἑτέρως, |
οὐ
μόνον
εἰς
τὰ
παρόνθ´ |
[2] |
τὴν
ὀργὴν
ἀφιέντας.
ἕως
οὖν
|
ἔτι
|
μέλλει
καὶ
συνίσταται
τὰ
πράγματα |
[2] |
δεῖ
σκοπεῖν
καὶ
μὴ
προελθόντ´
|
ἔτι |
πορρωτέρω
λήσει
πάνθ´
ἡμᾶς,
μηδ´
|
[2] |
ὑποσχέσεις,
ἐφ´
αἷς
τῆς
εἰρήνης
|
ἔτυχεν. |
~Ἀλλὰ
νὴ
Δί´,
εἴποι
τις |
[2] |
ἀλλ´
αὐτοὶ
πάντες
ὁρᾶτε
καὶ
|
εὖ |
εἰδῆτε,
ὀργίλους
καὶ
τραχεῖς
ὑμᾶς |
[2] |
καὶ
τοὺς
Ἀργείους
ταὔθ´
ὑπειληφὼς
|
εὖ |
ποιεῖ.
ὃ
καὶ
μέγιστόν
ἐστι
|
[2] |
ὑμῖν
ἐπιβουλεύοντα
καὶ
ὑμᾶς
αἰσθανομένους·
|
εὖ |
φρονεῖν
δ´
ὑμᾶς
ὑπολαμβάνων,
δικαίως |
[2] |
τι
κοινὸν
ἡ
φύσις
τῶν
|
εὖ |
φρονούντων
ἐν
αὑτῇ
κέκτηται
φυλακτήριον, |
[2] |
δὲ
τοῖς
αὑτοῦ
τέλεσιν
διορύξει,
|
Εὔβοιαν |
δὲ
καὶ
τὸν
Ὠρωπὸν
ἀντ´ |
[2] |
ὠφελείας
τὴν
εἰς
τοὺς
Ἕλληνας
|
εὔνοιαν. |
καὶ
ταῦτ´
εἰκότως
καὶ
περὶ |
[2] |
τις
ἄνθρωπος,
Φίλιππος
δ´,
ἅπερ
|
εὔξαισθ´ |
ἂν
ὑμεῖς,
ἂν
παρέλθῃ,
πράξει, |
[2] |
ἐν
τῇ
μεσογείᾳ
τιν´
ἀρχὴν
|
εὕρηκε, |
τῆς
δ´
ἐπὶ
τῇ
θαλάττῃ |
[2] |
νὴ
Δί´,
ἔφην
ἐγώ,
παντοδαπὰ
|
εὑρημένα |
ταῖς
πόλεσιν
πρὸς
φυλακὴν
καὶ |
[2] |
μὴ
πολέμου
ζητοῦντες
ἀπαλλαγῆναι
δεσπότην
|
εὕρητε; |
~Ταῦτ´
ἀκούσαντες
ἐκεῖνοι,
καὶ
θορυβοῦντες |
[2] |
καὶ
τὰ
πρὸ
τούτων
λογιζόμενος.
|
εὑρίσκει |
γάρ,
οἶμαι,
καὶ
ἀκούει
τοὺς |
[2] |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
ἐνεγκόντας
τὰς
ὑποσχέσεις,
|
ἐφ´ |
αἷς
ἐπείσθητε
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην, |
[2] |
τοὺς
λόγους
οὐδὲ
τὰς
ὑποσχέσεις,
|
ἐφ´ |
αἷς
τῆς
εἰρήνης
ἔτυχεν.
~Ἀλλὰ |
[2] |
δὴ
μή,
τῶν
πρέσβεων
σεσιωπηκότων
|
ἐφ´ |
οἷς
αὑτοῖς
συνίσασι
δεδωροδοκηκότες,
τοῖς |
[2] |
συμβαινόντων,
μηδ´
ἀκούηθ´
ὅτι
ταῦτ´
|
ἐφ´ |
ὑμᾶς
ἐστιν
ἐμοῦ
μηδὲ
τοῦ |
[2] |
φέρειν
τοῦτο
τῇ
πόλει
μηδ´
|
ἐφ´ |
ὑμᾶς
πάντα
παρασκευάζεσθαι,
θαυμάζω,
καὶ |
[2] |
κωλύσαιτ´
ἂν
ἐκεῖνον
πράττειν
ταῦτ´
|
ἐφ´ |
ὧν
ἐστι
νῦν,
παντελῶς
ἀργῶς |
[2] |
ποιήσας
πρότερος.
διὰ
ταῦτ´
ἐγρήγορεν,
|
ἐφέστηκεν, |
ἐπὶ
τῇ
πόλει
θεραπεύει
τινάς, |
[2] |
πᾶσιν
ἔστιν
εἰδέναι·
ὑμεῖς
δ´,
|
ἔφην |
ἐγώ,
διδόντα
μὲν
καὶ
ὑπισχνούμενον |
[2] |
τινος
πιστεῦσαι
οἴεσθε;
ἀλλ´
ὅμως,
|
ἔφην |
ἐγώ,
μικρὸν
χρόνον
τὴν
ἀλλοτρίαν |
[2] |
ἰδεῖν.
ἔστι
τοίνυν
νὴ
Δί´,
|
ἔφην |
ἐγώ,
παντοδαπὰ
εὑρημένα
ταῖς
πόλεσιν |
[2] |
μὴ
δεινὸν
πάθητε.
τί
ζητεῖτ´;
|
ἔφην. |
ἐλευθερίαν;
εἶτ´
οὐχ
ὁρᾶτε
Φίλιππον |
[2] |
νόμοις
ἐναντίος.
οὐ
φυλάξεσθ´
ὅπως,
|
ἔφην, |
μὴ
πολέμου
ζητοῦντες
ἀπαλλαγῆναι
δεσπότην
|
[2] |
δ´
οἱ
Θετταλοί;
ἆρ´
οἴεσθ´,
|
ἔφην, |
ὅτ´
αὐτοῖς
τοὺς
τυράννους
ἐξέβαλλε |
[2] |
ἐστιν
εἰρῆσθαι.
~Πῶς
γὰρ
οἴεσθ´,
|
ἔφην, |
ὦ
ἄνδρες
Μεσσήνιοι,
δυσχερῶς
ἀκούειν |
[2] |
ἃ
σπουδάζετε,
ταῦτ´
ἄμεινον
ἑκατέροις
|
ἔχει, |
ἐκείνῳ
μὲν
αἱ
πράξεις,
ὑμῖν |
[2] |
αὑτῷ·
οἷς
γὰρ
οὖσιν
ὑμετέροις
|
ἔχει, |
τούτοις
πάντα
τἄλλ´
ἀσφαλῶς
κέκτηται· |
[2] |
πρὸς
τοὺς
Θηβαίους
αὐτὸν
ὑπόπτως
|
ἔχειν, |
καὶ
λογοποιοῦσιν
περιιόντες
τινὲς
ὡς |
[2] |
ὧν
ἐστι
νῦν,
παντελῶς
ἀργῶς
|
ἔχετε. |
συμβαίνει
δὴ
πρᾶγμ´
ἀναγκαῖον,
οἶμαι, |
[2] |
ἀποίκους
ἐκβάλλων,
καὶ
τὴν
μὲν
|
ἔχθραν |
τὴν
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτὸς
ἀνῄρητο, |
[2] |
νῦν
ἀπεγίγνωσκε
Θηβαίους,
τοῖς
ἐκείνων
|
ἐχθροῖς |
συνεχῶς
ἐναντιοῦσθαι,
ἀλλ´
ἀφ´
ὧν |
[2] |
παρέστηκε
προσδοκᾶν
καὶ
δι´
ὧν
|
ἐχθρὸν
|
ἡγοῦμαι
Φίλιππον·
ἵν´,
ἐὰν
μὲν |
[2] |
βασιλεὺς
γὰρ
καὶ
τύραννος
ἅπας
|
ἐχθρὸς |
ἐλευθερίᾳ
καὶ
νόμοις
ἐναντίος.
οὐ |
[2] |
ἐστι
προσδόκιμος.
τοὺς
μὲν
ὄντας
|
ἐχθροὺς |
Θηβαίων
Λακεδαιμονίους
ἀναιρεῖ,
οὓς
δ´ |
[2] |
ἀλλοτριωτάτας
ταύτῃ
καὶ
τὰς
προσηγορίας
|
ἔχοντα; |
βασιλεὺς
γὰρ
καὶ
τύραννος
ἅπας |
[2] |
πραγμάτων.
τί
οὖν;
πῶς
τούτοις
|
ἐχρήσατο; |
ἃ
Θηβαίοις
συμφέρει
καὶ
οὐχ
|
[2] |
χρήματ´
ἀποστέλλει
καὶ
δύναμιν
μεγάλην
|
ἔχων |
αὐτός
ἐστι
προσδόκιμος.
τοὺς
μὲν |
[2] |
τὴν
αὐτὴν
εἰρήνην
εἶναι
ταύτην
|
ἐψηφίσασθε· |
οὕτω
τελέως
ὑπήχθητε.
τί
δὴ |
[2] |
ἀποκρινάμενοι
τὰ
δέοντ´
ἂν
εἴητ´
|
ἐψηφισμένοι, |
ταῦτ´
ἤδη
λέξω.
~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ.
Ἦν |
[2] |
χεῖρα
μάλιστα
τὴν
ὀργὴν
ἀφιέντας.
|
ἕως |
οὖν
ἔτι
μέλλει
καὶ
συνίσταται |