Paragraphe |
[2] |
ἣν
οὐδ´
ἀντᾶραι
δυνησόμεθα,
οὐχ
|
ὁ |
αὐτὸς
τρόπος
ὅσπερ
πρότερον
τοῦ |
[2] |
οὐκ
ἔνεστιν
αὐτῷ
νῦν
εἰπεῖν·
|
ὁ |
γὰρ
Μεσσήνην
Λακεδαιμονίους
ἀφιέναι
κελεύων, |
[2] |
περιιόντες
τινὲς
ὡς
Ἐλάτειαν
τειχιεῖ.
|
ὁ |
δὲ
ταῦτα
μὲν
μέλλει
καὶ |
[2] |
λόγον
τοῦτον,
ἡνίκ´
ἦλθεν
Ἀλέξανδρος
|
ὁ |
τούτων
πρόγονος
περὶ
τούτων
κῆρυξ, |
[2] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λογίζομαι·
τίνων
|
ὁ |
Φίλιππος
κύριος
πρῶτον
μετὰ
τὴν |
[2] |
εἰδόθ´
ὅμως
ἐπαναμνῆσαι
βούλομαι,
τίς
|
ὁ |
Φωκέας
πείσας
καὶ
Πύλας
προέσθαι, |
[2] |
ἰδίᾳ
τὸ
λυσιτελοῦν
ἀγαπήσοντας,
οὐχ
|
ὅ |
τι
συνοίσει
κοινῇ
τοῖς
Ἕλλησι |
[2] |
Ἀργείους
ταὔθ´
ὑπειληφὼς
εὖ
ποιεῖ.
|
ὃ |
καὶ
μέγιστόν
ἐστι
καθ´
ὑμῶν |
[2] |
φρονούντων
ἐν
αὑτῇ
κέκτηται
φυλακτήριον,
|
ὃ |
πᾶσι
μέν
ἐστ´
ἀγαθὸν
καὶ |
[2] |
κύριος
τῆς
ἐπὶ
τὴν
Ἀττικὴν
|
ὁδοῦ |
καὶ
τῆς
εἰς
Πελοπόννησον
κύριος |
[2] |
προορᾶν,
ἐμοὶ
πεισθῆτε,
ἂν
δ´
|
οἱ |
θαρροῦντες
καὶ
πεπιστευκότες
αὐτῷ,
τούτοις |
[2] |
αὗται
λίαν
ὁμιλίαι.
τί
δ´
|
οἱ
|
Θετταλοί;
ἆρ´
οἴεσθ´,
ἔφην,
ὅτ´ |
[2] |
καὶ
τοιαῦτα
διεξερχόμεθα·
ἔπειθ´
ὑμεῖς
|
οἱ
|
καθήμενοι,
ὡς
μὲν
ἂν
εἴποιτε |
[2] |
ὁρῶσί
τι
πράξουσιν,
ἀλλ´
ὑμεῖς
|
οἱ |
καὶ
συνιέντες
αὐτοὶ
καὶ
τῶν |
[2] |
μὲν
αἱ
πράξεις,
ὑμῖν
δ´
|
οἱ |
λόγοι.
εἰ
μὲν
οὖν
καὶ |
[2] |
λόγοις
δέον,
πρῶτον
μὲν
ἡμεῖς
|
οἱ |
παριόντες
τούτων
μὲν
ἀφέσταμεν
καὶ |
[2] |
μὲν
αὐτοῖς
ἀφίει,
ἧς
πάντες
|
οἱ |
πρότερον
Μακεδονίας
βασιλεῖς
ἀντεποιοῦντο,
Ποτείδαιαν |
[2] |
τὴν
πρὸς
ὑμᾶς
ἀπέχθειαν
ὀκνοῦντες,
|
οἷα |
ποιεῖ
δ´,
ὡς
δεινά,
καὶ |
[2] |
ὑπέμεινα
πρεσβεύειν,
οὔτ´
ἂν
ὑμεῖς
|
οἶδ´ |
ὅτι
ἐπαύσασθε
πολεμοῦντες,
εἰ
τοιαῦτα |
[2] |
ἐπὶ
τοῦ
βήματος
ἐνταῦθα
μνημονεύετ´
|
οἶδ´ |
ὅτι
ῥηθέντα,
καίπερ
ὄντες
οὐ |
[2] |
μένειν
βεβαίως
ἡγεῖται.
ἀμφότερ´
οὖν
|
οἶδε, |
καὶ
αὑτὸν
ὑμῖν
ἐπιβουλεύοντα
καὶ |
[2] |
βαρβάρῳ,
τοὺς
δ´
οὐκ
ἐναντιωθέντας.
|
οἶδεν |
οὖν
ἀμφοτέρους
ἰδίᾳ
τὸ
λυσιτελοῦν |
[2] |
τί
δ´
οἱ
Θετταλοί;
ἆρ´
|
οἴεσθ´, |
ἔφην,
ὅτ´
αὐτοῖς
τοὺς
τυράννους
|
[2] |
ὑμᾶς
ἐστιν
εἰρῆσθαι.
~Πῶς
γὰρ
|
οἴεσθ´, |
ἔφην,
ὦ
ἄνδρες
Μεσσήνιοι,
δυσχερῶς
|
[2] |
ἢ
λέγοντος
ἄν
τινος
πιστεῦσαι
|
οἴεσθε; |
ἀλλ´
ὅμως,
ἔφην
ἐγώ,
μικρὸν |
[2] |
μὲν
πλεονεξίαν
τὰ
παρόντ´
ἀγαπήσειν
|
οἴεται, |
διὰ
δὲ
σκαιότητα
τρόπων
τῶν
|
[2] |
κύριός
ἐστι
Φίλιππος,
καὶ
μηδέν´
|
οἴεται
|
κίνδυνον
φέρειν
τοῦτο
τῇ
πόλει |
[2] |
καὶ
Ποτείδαιαν
προεῖτο,
οὐδ´
ἂν
|
οἴκοι
|
μένειν
βεβαίως
ἡγεῖται.
ἀμφότερ´
οὖν |
[2] |
πρὸ
τούτων
λογιζόμενος.
εὑρίσκει
γάρ,
|
οἶμαι, |
καὶ
ἀκούει
τοὺς
μὲν
ὑμετέρους |
[2] |
ἔχετε.
συμβαίνει
δὴ
πρᾶγμ´
ἀναγκαῖον,
|
οἶμαι, |
καὶ
ἴσως
εἰκός·
ἐν
οἷς |
[2] |
τί
δήποτε;
ὅτι
πρὸς
πλεονεξίαν,
|
οἶμαι, |
καὶ
τὸ
πάνθ´
ὑφ´
αὑτῷ |
[2] |
ἵν´
ὡς
ἄλλως
ἀδολεσχῶ·
ἀλλ´
|
οἴομαί
|
ποθ´
ὑμᾶς
λυπήσειν
ἃ
Φίλιππος |
[2] |
πόλεσιν
πρὸς
φυλακὴν
καὶ
σωτηρίαν,
|
οἷον |
χαρακώματα
καὶ
τείχη
καὶ
τάφροι |
[2] |
μή,
τῶν
πρέσβεων
σεσιωπηκότων
ἐφ´
|
οἷς |
αὑτοῖς
συνίσασι
δεδωροδοκηκότες,
τοῖς
ἐπανορθοῦν |
[2] |
τοῦτ´
αὐτὸς
ἄριστα
σύνοιδεν
αὑτῷ·
|
οἷς |
γὰρ
οὖσιν
ὑμετέροις
ἔχει,
τούτοις |
[2] |
οἶμαι,
καὶ
ἴσως
εἰκός·
ἐν
|
οἷς |
ἑκάτεροι
διατρίβετε
καὶ
περὶ
ἃ |
[2] |
συμβουλεύειν,
τὴν
πρὸς
ὑμᾶς
ἀπέχθειαν
|
ὀκνοῦντες, |
οἷα
ποιεῖ
δ´,
ὡς
δεινά, |
[2] |
ὦ
ἄνδρες
Μεσσήνιοι,
δυσχερῶς
ἀκούειν
|
Ὀλυνθίους, |
εἴ
τίς
τι
λέγοι
κατὰ |
[2] |
πρὸς
τοὺς
τυράννους
αὗται
λίαν
|
ὁμιλίαι. |
τί
δ´
οἱ
Θετταλοί;
ἆρ´ |
[2] |
ἢ
παραχρῆμ´
ἂν
ἦν
ἐν
|
ὁμοίῳ |
πολέμῳ
δι´
ὃν
τότε
τῆς
|
[2] |
καὶ
πάνθ´
ἃ
προσήκει
προορώμενοι,
|
ὁμοίως |
ἐναντιώσεσθε,
ἄν
τι
τοιοῦτ´
ἐπιχειρῇ
|
[2] |
παρασκευάζεσθαι,
θαυμάζω,
καὶ
δεηθῆναι
πάντων
|
ὁμοίως |
ὑμῶν
βούλομαι
τοὺς
λογισμοὺς
ἀκοῦσαί |
[2] |
ἕκαστον
ὑμῶν
καίπερ
ἀκριβῶς
εἰδόθ´
|
ὅμως |
ἐπαναμνῆσαι
βούλομαι,
τίς
ὁ
Φωκέας |
[2] |
ἄν
τινος
πιστεῦσαι
οἴεσθε;
ἀλλ´
|
ὅμως, |
ἔφην
ἐγώ,
μικρὸν
χρόνον
τὴν |
[2] |
ἦν
ἐν
ὁμοίῳ
πολέμῳ
δι´
|
ὃν |
τότε
τῆς
εἰρήνης
ἐπεθύμησεν.
ταῦτ´ |
[2] |
αὐτός
ἐστι
προσδόκιμος.
τοὺς
μὲν
|
ὄντας |
ἐχθροὺς
Θηβαίων
Λακεδαιμονίους
ἀναιρεῖ,
οὓς |
[2] |
μνημονεύετ´
οἶδ´
ὅτι
ῥηθέντα,
καίπερ
|
ὄντες |
οὐ
δεινοὶ
τοὺς
ἀδικοῦντας
μεμνῆσθαι. |
[2] |
τύχοιτε.
τοὺς
δὲ
Θηβαίους
ἡγεῖτο,
|
ὅπερ |
συνέβη,
ἀντὶ
τῶν
ἑαυτοῖς
γιγνομένων
|
[2] |
Θετταλῶν
ἱππέων
καὶ
τῶν
Θηβαίων
|
ὁπλιτῶν |
ἐν
μέσῳ
ληφθείς,
συνεχώρησε
ταῦτα. |
[2] |
βούλεται
πράττειν
ἑαυτόν,
καὶ
οὐχ
|
ὅπως |
ἀντιπράξειν
καὶ
διακωλύσειν,
ἀλλὰ
καὶ |
[2] |
ἑαυτοῖς
γιγνομένων
τὰ
λοιπὰ
ἐάσειν
|
ὅπως |
βούλεται
πράττειν
ἑαυτόν,
καὶ
οὐχ
|
[2] |
καὶ
νόμοις
ἐναντίος.
οὐ
φυλάξεσθ´
|
ὅπως, |
ἔφην,
μὴ
πολέμου
ζητοῦντες
ἀπαλλαγῆναι |
[2] |
πρόσεστι
τῷ
πράγματι·
εἰ
δ´
|
ὅπως |
τὰ
παρόντ´
ἐπανορθωθήσεται
δεῖ
σκοπεῖν |
[2] |
οὐ
γὰρ
δὴ
τριήρεις
γ´
|
ὁρᾷ |
πλείους
αὐτοῖς
ἢ
ὑμῖν
οὔσας· |
[2] |
τοῦ
δεῖνος,
ἀλλ´
αὐτοὶ
πάντες
|
ὁρᾶτε |
καὶ
εὖ
εἰδῆτε,
ὀργίλους
καὶ |
[2] |
ζητεῖτ´;
ἔφην.
ἐλευθερίαν;
εἶτ´
οὐχ
|
ὁρᾶτε |
Φίλιππον
ἀλλοτριωτάτας
ταύτῃ
καὶ
τὰς |
[2] |
τούτους
ἀπολωλότων
τῇ
παρ´
ὑμῶν
|
ὀργῇ |
περιπεσεῖν
συμβῇ·
ὁρῶ
γὰρ
ὡς |
[2] |
τοὺς
ὑπὸ
χεῖρα
μάλιστα
τὴν
|
ὀργὴν |
ἀφιέντας.
ἕως
οὖν
ἔτι
μέλλει |
[2] |
πάντες
ὁρᾶτε
καὶ
εὖ
εἰδῆτε,
|
ὀργίλους
|
καὶ
τραχεῖς
ὑμᾶς
ἔσεσθαι
νομίζω. |
[2] |
ἐκ
πάντων
δ´,
ἄν
τις
|
ὀρθῶς |
θεωρῇ,
πάνθ´
ἃ
πραγματεύεται
κατὰ |
[2] |
ἀκούσαντες
ἐκεῖνοι,
καὶ
θορυβοῦντες
ὡς
|
ὀρθῶς
|
λέγεται,
καὶ
πολλοὺς
ἑτέρους
λόγους |
[2] |
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδέν,
εἶδε
τοῦτ´
|
ὀρθῶς, |
ὅτι
τῇ
μὲν
ἡμετέρᾳ
πόλει |
[2] |
καὶ
οὐχὶ
βουλοίμην
ἂν
εἰκάζειν
|
ὀρθῶς, |
φοβοῦμαι
δὲ
μὴ
λίαν
ἐγγὺς |
[2] |
ἥκων
πρεσβείας
τῆς
ἐπὶ
τοὺς
|
ὅρκους, |
αἰσθόμενος
φενακιζομένην
τὴν
πόλιν,
προὔλεγον |
[2] |
Λακεδαιμονίους
ἀφιέναι
κελεύων,
πῶς
ἂν
|
Ὀρχομενὸν |
καὶ
Κορώνειαν
τότε
Θηβαίοις
παραδοὺς
|
[2] |
παρ´
ὑμῶν
ὀργῇ
περιπεσεῖν
συμβῇ·
|
ὁρῶ
|
γὰρ
ὡς
τὰ
πόλλ´
ἐνίους |
[2] |
τὰ
νυνί·
τὸ
γὰρ
πρᾶγμ´
|
ὁρῶ |
προβαῖνον,
καὶ
οὐχὶ
βουλοίμην
ἂν
|
[2] |
λόγους
καὶ
δικαίους
καὶ
φιλανθρώπους
|
ὁρῶ |
φαινομένους,
καὶ
λέγειν
μὲν
ἅπαντας |
[2] |
οὐ
μόνον
εἰς
τὰ
παρόνθ´
|
ὁρῶν, |
ἀλλὰ
καὶ
τὰ
πρὸ
τούτων |
[2] |
τις,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
θαρρεῖ,
|
ὁρῶν
|
ἡλίκος
ἤδη
καὶ
ὅσων
κύριός |
[2] |
παρ´
ἃ
τῷ
λογισμῷ
βέλτισθ´
|
ὁρῶσί |
τι
πράξουσιν,
ἀλλ´
ὑμεῖς
οἱ |
[2] |
τοῦ
πρὸς
τὴν
Ἀττικὴν
πολέμου,
|
ὃς |
λυπήσει
μὲν
ἕκαστον,
ἐπειδὰν
παρῇ, |
[2] |
τείχη
καὶ
τάφροι
καὶ
τἄλλ´
|
ὅσα |
τοιαῦτα.
καὶ
ταῦτα
μέν
ἐστιν |
[2] |
δυνησόμεθα,
οὐχ
ὁ
αὐτὸς
τρόπος
|
ὅσπερ |
πρότερον
τοῦ
βουλεύεσθαι,
ἀλλὰ
καὶ |
[2] |
τὰ
πράγματα
τῇ
πόλει,
ὥσθ´
|
ὅσῳ |
τις
ἂν
μᾶλλον
καὶ
φανερώτερον |
[2] |
θαρρεῖ,
ὁρῶν
ἡλίκος
ἤδη
καὶ
|
ὅσων |
κύριός
ἐστι
Φίλιππος,
καὶ
μηδέν´ |
[2] |
Φιλίππου
κατ´
ἐκείνους
τοὺς
χρόνους,
|
ὅτ´ |
Ἀνθεμοῦντα
μὲν
αὐτοῖς
ἀφίει,
ἧς
|
[2] |
οἱ
Θετταλοί;
ἆρ´
οἴεσθ´,
ἔφην,
|
ὅτ´ |
αὐτοῖς
τοὺς
τυράννους
ἐξέβαλλε
καὶ |
[2] |
γ´
ἑτέρους
καλεῖν.
τίνας;
τοὺς
|
ὅτ´ |
ἐγὼ
γεγονυίας
ἤδη
τῆς
εἰρήνης |
[2] |
λίαν
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦτ´
ἤδη.
|
ὅταν |
οὖν
μηκέθ´
ὑμῖν
ἀμελεῖν
ἐξουσία |
[2] |
|
~Ὅταν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λόγοι
γίγνωνται |
[2] |
πρεσβεύειν,
οὔτ´
ἂν
ὑμεῖς
οἶδ´
|
ὅτι |
ἐπαύσασθε
πολεμοῦντες,
εἰ
τοιαῦτα
πράξειν
|
[2] |
συμβουλεῦσαι
χαλεπώτερον.
αἴτιον
δὲ
τούτων,
|
ὅτι
|
πάντες,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς |
[2] |
πόλει,
πράττειν
προείλετο.
τί
δήποτε;
|
ὅτι |
πρὸς
πλεονεξίαν,
οἶμαι,
καὶ
τὸ |
[2] |
τοῦ
βήματος
ἐνταῦθα
μνημονεύετ´
οἶδ´
|
ὅτι |
ῥηθέντα,
καίπερ
ὄντες
οὐ
δεινοὶ |
[2] |
γίγνηται
τῶν
συμβαινόντων,
μηδ´
ἀκούηθ´
|
ὅτι |
ταῦτ´
ἐφ´
ὑμᾶς
ἐστιν
ἐμοῦ |
[2] |
δίκαιον
οὐδέν,
εἶδε
τοῦτ´
ὀρθῶς,
|
ὅτι |
τῇ
μὲν
ἡμετέρᾳ
πόλει
καὶ |
[2] |
χώραν
ἐκλιπεῖν
προελομένους
καὶ
παθεῖν
|
ὁτιοῦν |
ὑπομείναντας,
καὶ
μετὰ
ταῦτα
πράξαντας
|
[2] |
προδοθέντες
ὑπ´
ἀλλήλων
καὶ
πραθέντες·
|
οὐ |
γὰρ
ἀσφαλεῖς
ταῖς
πολιτείαις
αἱ |
[2] |
καὶ
τότε
καὶ
νῦν
αἱρεῖται.
|
οὐ |
γὰρ
δὴ
τριήρεις
γ´
ὁρᾷ |
[2] |
οἶδ´
ὅτι
ῥηθέντα,
καίπερ
ὄντες
|
οὐ |
δεινοὶ
τοὺς
ἀδικοῦντας
μεμνῆσθαι.
καὶ |
[2] |
ὑπ´
ἐκείνου
στέρονται,
αἰσχρῶς
ἐκπεσόντες,
|
οὐ |
κρατηθέντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
προδοθέντες
|
[2] |
Ἀργείοις
ἐπὶ
τοὺς
Λακεδαιμονίους
συλλαμβάνειν
|
οὐ |
μέλλει,
ἀλλὰ
καὶ
ξένους
εἰσπέμπει |
[2] |
Ἀργείων
καὶ
Θηβαίων
ὡς
ἑτέρως,
|
οὐ |
μόνον
εἰς
τὰ
παρόνθ´
ὁρῶν, |
[2] |
Ἑλλήνων
ὥστ´
αὐτοὺς
ὑπακούειν
βασιλεῖ,
|
οὐ |
μόνον
οὐκ
ἀνασχομένους
τὸν
λόγον
|
[2] |
ἂν
ὡς
πάντα
ταῦτ´
εἰδώς,
|
οὐ
|
πλεονεξίας
ἕνεκ´
οὐδ´
ὧν
ἐγὼ |
[2] |
φιλίας
οὐδ´
ὧν
ἐπαγγέλλεται.
καὶ
|
οὐ |
τοῦτ´
ἔστ´
ἄτοπον,
εἰ
Μεσσήνιοι |
[2] |
ἐχθρὸς
ἐλευθερίᾳ
καὶ
νόμοις
ἐναντίος.
|
οὐ |
φυλάξεσθ´
ὅπως,
ἔφην,
μὴ
πολέμου |
[2] |
ἐνδείξαιτο
τοσοῦτον
οὐδὲ
ποιήσειεν,
ὑφ´
|
οὗ |
πεισθέντες
ὑμεῖς
τῆς
ἰδίας
ἕνεκ´ |
[2] |
θαλάττῃ
καὶ
τῶν
ἐμπορίων
ἀφέστηκεν·
|
οὐδ´ |
ἀμνημονεῖ
τοὺς
λόγους
οὐδὲ
τὰς |
[2] |
γὰρ
Ἀμφίπολιν
καὶ
Ποτείδαιαν
προεῖτο,
|
οὐδ´ |
ἂν
οἴκοι
μένειν
βεβαίως
ἡγεῖται. |
[2] |
ἐπιστήσεται
μέγεθος
δυνάμεως
πρὸς
ἣν
|
οὐδ´ |
ἀντᾶραι
δυνησόμεθα,
οὐχ
ὁ
αὐτὸς |
[2] |
οὐδένα
γὰρ
βουλοίμην
ἔγωγ´
ἄν,
|
οὐδ´ |
εἰ
δίκαιός
ἐστ´
ἀπολωλέναι,
μετὰ |
[2] |
πλείους
αὐτοῖς
ἢ
ὑμῖν
οὔσας·
|
οὐδ´ |
ἐν
τῇ
μεσογείᾳ
τιν´
ἀρχὴν |
[2] |
ἐξετάζων,
καὶ
οὐχὶ
πρὸς
εἰρήνην
|
οὐδ´ |
ἡσυχίαν
οὐδὲ
δίκαιον
οὐδέν,
εἶδε |
[2] |
πάλιν
τι
λαβεῖν
παρὰ
Φιλίππου,
|
οὐδ´ |
ἵν´
ὡς
ἄλλως
ἀδολεσχῶ·
ἀλλ´ |
[2] |
ταῦτ´
εἰδώς,
οὐ
πλεονεξίας
ἕνεκ´
|
οὐδ´ |
ὧν
ἐγὼ
κατηγορῶ
τότε
ταῦτ´ |
[2] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῶν
δεόντων,
|
οὐδ´ |
ὧν
εἵνεκα
ταῦτ´
ἀκούειν
ἄξιον· |
[2] |
μᾶλλον
ἀποσχήσονται
τῆς
Φιλίππου
φιλίας
|
οὐδ´ |
ὧν
ἐπαγγέλλεται.
καὶ
οὐ
τοῦτ´ |
[2] |
οὐχὶ
πρὸς
εἰρήνην
οὐδ´
ἡσυχίαν
|
οὐδὲ |
δίκαιον
οὐδέν,
εἶδε
τοῦτ´
ὀρθῶς, |
[2] |
ἡμετέροις
οὐδὲν
ἂν
ἐνδείξαιτο
τοσοῦτον
|
οὐδὲ |
ποιήσειεν,
ὑφ´
οὗ
πεισθέντες
ὑμεῖς |
[2] |
ἀφέστηκεν·
οὐδ´
ἀμνημονεῖ
τοὺς
λόγους
|
οὐδὲ |
τὰς
ὑποσχέσεις,
ἐφ´
αἷς
τῆς |
[2] |
καὶ
οὐκ
εἴων
προέσθαι
Πύλας
|
οὐδὲ |
Φωκέας,
λέγοντας
ὡς
ἐγὼ
μὲν |
[2] |
ἀεὶ
γλίχονται
λέγειν,
ἀξίως
δ´
|
οὐδεὶς |
εἰπεῖν
δεδύνηται,
διόπερ
κἀγὼ
παραλείψω, |
[2] |
ὑμῖν
ἐξαρκεῖ,
ῥᾴδιον,
καὶ
πόνος
|
οὐδεὶς |
πρόσεστι
τῷ
πράγματι·
εἰ
δ´ |
[2] |
καὶ
τοῖς
ἤθεσι
τοῖς
ἡμετέροις
|
οὐδὲν |
ἂν
ἐνδείξαιτο
τοσοῦτον
οὐδὲ
ποιήσειεν, |
[2] |
γὰρ
μὴ
παρεκρούσθητε
τόθ´
ὑμεῖς,
|
οὐδὲν |
ἂν
ἦν
τῇ
πόλει
πρᾶγμα· |
[2] |
εἰρήνην
οὐδ´
ἡσυχίαν
οὐδὲ
δίκαιον
|
οὐδέν, |
εἶδε
τοῦτ´
ὀρθῶς,
ὅτι
τῇ |
[2] |
καὶ
πάλιν
ὕστερον,
ὡς
ἔοικεν,
|
οὐδὲν |
μᾶλλον
ἀποσχήσονται
τῆς
Φιλίππου
φιλίας |
[2] |
ταύτης
ἀντέχεσθε·
ἂν
ταύτην
σῴζητε,
|
οὐδὲν |
μὴ
δεινὸν
πάθητε.
τί
ζητεῖτ´; |
[2] |
σκαιότητα
τρόπων
τῶν
μετὰ
ταῦτ´
|
οὐδὲν |
προόψεσθαι.
καίτοι
σωφρονοῦσί
γε
καὶ
|
[2] |
τοὺς
κατηγοροῦντας
Φιλίππου,
γιγνόμενον
δ´
|
οὐδὲν |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
τῶν
δεόντων, |
[2] |
μὴ
γένοιτ´,
ὦ
πάντες
θεοί·
|
οὐδένα |
γὰρ
βουλοίμην
ἔγωγ´
ἄν,
οὐδ´ |
[2] |
ταῦτα
πιστεύσειεν;
ἐγὼ
μὲν
γὰρ
|
οὐκ |
ἂν
ἡγοῦμαι
Φίλιππον,
οὔτ´
εἰ |
[2] |
αὐτοὺς
ὑπακούειν
βασιλεῖ,
οὐ
μόνον
|
οὐκ |
ἀνασχομένους
τὸν
λόγον
τοῦτον,
ἡνίκ´ |
[2] |
παρρησίας
ἐρῶ
πρὸς
ὑμᾶς
καὶ
|
οὐκ |
ἀποκρύψομαι·
οὐχ
ἵν´
εἰς
λοιδορίαν |
[2] |
γὰρ
ὡς
τὰ
πόλλ´
ἐνίους
|
οὐκ |
εἰς
τοὺς
αἰτίους,
ἀλλ´
εἰς |
[2] |
πόλιν,
προὔλεγον
καὶ
διεμαρτυρόμην
καὶ
|
οὐκ |
εἴων
προέσθαι
Πύλας
οὐδὲ
Φωκέας, |
[2] |
συστρατεύσαντας
τῷ
βαρβάρῳ,
τοὺς
δ´
|
οὐκ |
ἐναντιωθέντας.
οἶδεν
οὖν
ἀμφοτέρους
ἰδίᾳ
|
[2] |
καὶ
μόνον
πάντων
τῶν
λόγων
|
οὐκ |
ἔνεστιν
αὐτῷ
νῦν
εἰπεῖν·
ὁ |
[2] |
τὰς
ἰδίας
αὐτῶν
προσόδους
παραιρήσεσθαι;
|
οὐκ |
ἔστι
ταῦτα.
ἀλλὰ
μὴν
γέγονεν
|
[2] |
μέσῳ
ληφθείς,
συνεχώρησε
ταῦτα.
καλῶς.
|
οὐκοῦν |
φασὶ
μὲν
μέλλειν
πρὸς
τοὺς |
[2] |
τοὺς
δ´
οὐκ
ἐναντιωθέντας.
οἶδεν
|
οὖν |
ἀμφοτέρους
ἰδίᾳ
τὸ
λυσιτελοῦν
ἀγαπήσοντας, |
[2] |
ἤδη
λέξω.
~{ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ.
Ἦν
μὲν
|
οὖν |
δίκαιον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς |
[2] |
κοινῇ
τοῖς
Ἕλλησι
σκεψομένους.
ἡγεῖτ´
|
οὖν, |
εἰ
μὲν
ὑμᾶς
ἕλοιτο,
φίλους |
[2] |
πλήθεσι
πρὸς
τοὺς
τυράννους.
τί
|
οὖν |
ἐστι
τοῦτο;
ἀπιστία.
ταύτην
φυλάττετε, |
[2] |
μάλιστα
τὴν
ὀργὴν
ἀφιέντας.
ἕως
|
οὖν |
ἔτι
μέλλει
καὶ
συνίσταται
τὰ |
[2] |
δ´
οἱ
λόγοι.
εἰ
μὲν
|
οὖν |
καὶ
νῦν
λέγειν
δικαιότερ´
ὑμῖν |
[2] |
ἐγγὺς
ᾖ
τοῦτ´
ἤδη.
ὅταν
|
οὖν |
μηκέθ´
ὑμῖν
ἀμελεῖν
ἐξουσία
γίγνηται |
[2] |
οἴκοι
μένειν
βεβαίως
ἡγεῖται.
ἀμφότερ´
|
οὖν |
οἶδε,
καὶ
αὑτὸν
ὑμῖν
ἐπιβουλεύοντα |
[2] |
τῶν
ἐν
Φωκεῦσι
πραγμάτων.
τί
|
οὖν; |
πῶς
τούτοις
ἐχρήσατο;
ἃ
Θηβαίοις |
[2] |
τότε
τῆς
εἰρήνης
ἐπεθύμησεν.
ταῦτ´
|
οὖν, |
ὡς
μὲν
ὑπομνῆσαι,
νῦν
ἱκανῶς |
[2] |
ὄντας
ἐχθροὺς
Θηβαίων
Λακεδαιμονίους
ἀναιρεῖ,
|
οὓς |
δ´
ἀπώλεσεν
αὐτὸς
πρότερον
Φωκέας
|
[2] |
Πελοποννησίων
τοὺς
ταὐτὰ
βουλομένους
τούτοις,
|
οὓς |
διὰ
μὲν
πλεονεξίαν
τὰ
παρόντ´ |
[2] |
ἀκοῦσαί
μου
διὰ
βραχέων,
δι´
|
οὓς |
τἀναντί´
ἐμοὶ
παρέστηκε
προσδοκᾶν
καὶ |
[2] |
ὁρᾷ
πλείους
αὐτοῖς
ἢ
ὑμῖν
|
οὔσας· |
οὐδ´
ἐν
τῇ
μεσογείᾳ
τιν´ |
[2] |
ἄριστα
σύνοιδεν
αὑτῷ·
οἷς
γὰρ
|
οὖσιν |
ὑμετέροις
ἔχει,
τούτοις
πάντα
τἄλλ´ |
[2] |
τὰ
πρῶτα
βιασθεὶς
ἄκων
ἔπραξεν,
|
οὔτ´ |
ἂν
εἰ
νῦν
ἀπεγίγνωσκε
Θηβαίους, |
[2] |
αὐτὸς
ἄν
ποθ´
ὑπέμεινα
πρεσβεύειν,
|
οὔτ´
|
ἂν
ὑμεῖς
οἶδ´
ὅτι
ἐπαύσασθε |
[2] |
γὰρ
οὐκ
ἂν
ἡγοῦμαι
Φίλιππον,
|
οὔτ´ |
εἰ
τὰ
πρῶτα
βιασθεὶς
ἄκων
|
[2] |
ἐπείσθητε
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην,
καλεῖν·
|
οὔτε |
γὰρ
αὐτὸς
ἄν
ποθ´
ὑπέμεινα |
[2] |
ἂν
ἦν
τῇ
πόλει
πρᾶγμα·
|
οὔτε |
γὰρ
ναυσὶ
δήπου
κρατήσας
εἰς |
[2] |
ἦλθεν
ἄν
ποτε
στόλῳ
Φίλιππος,
|
οὔτε |
πεζῇ
βαδίζων
ὑπὲρ
τὰς
Πύλας |
[2] |
αὐτὴν
εἰρήνην
εἶναι
ταύτην
ἐψηφίσασθε·
|
οὕτω |
τελέως
ὑπήχθητε.
τί
δὴ
ταῦτα |
[2] |
ὡς
ἐμοὶ
δοκεῖ,
πάνθ´
ὑπομείναντες·
|
οὕτως |
ἡ
παραυτίχ´
ἡδονὴ
καὶ
ῥᾳστώνη
|
[2] |
ταῦτ´
εἰκότως
καὶ
περὶ
ὑμῶν
|
οὕτως |
ὑπείληφε
καὶ
κατ´
Ἀργείων
καὶ |
[2] |
ἐχρήσατο;
ἃ
Θηβαίοις
συμφέρει
καὶ
|
οὐχ
|
ἃ
τῇ
πόλει,
πράττειν
προείλετο. |
[2] |
πρὸς
ὑμᾶς
καὶ
οὐκ
ἀποκρύψομαι·
|
οὐχ |
ἵν´
εἰς
λοιδορίαν
ἐμπεσὼν
ἐμαυτῷ |
[2] |
πρὸς
ἣν
οὐδ´
ἀντᾶραι
δυνησόμεθα,
|
οὐχ |
ὁ
αὐτὸς
τρόπος
ὅσπερ
πρότερον |
[2] |
ἀμφοτέρους
ἰδίᾳ
τὸ
λυσιτελοῦν
ἀγαπήσοντας,
|
οὐχ |
ὅ
τι
συνοίσει
κοινῇ
τοῖς
|
[2] |
ὅπως
βούλεται
πράττειν
ἑαυτόν,
καὶ
|
οὐχ
|
ὅπως
ἀντιπράξειν
καὶ
διακωλύσειν,
ἀλλὰ |
[2] |
τί
ζητεῖτ´;
ἔφην.
ἐλευθερίαν;
εἶτ´
|
οὐχ |
ὁρᾶτε
Φίλιππον
ἀλλοτριωτάτας
ταύτῃ
καὶ |
[2] |
γὰρ
πρᾶγμ´
ὁρῶ
προβαῖνον,
καὶ
|
οὐχὶ |
βουλοίμην
ἂν
εἰκάζειν
ὀρθῶς,
φοβοῦμαι |
[2] |
ζητοῦντας
ἔργῳ
κωλύειν
καὶ
πράξεσιν,
|
οὐχὶ |
λόγοις
δέον,
πρῶτον
μὲν
ἡμεῖς |
[2] |
ποιήσασθαι
τοὺς
λογισμοὺς
ἐξετάζων,
καὶ
|
οὐχὶ |
πρὸς
εἰρήνην
οὐδ´
ἡσυχίαν
οὐδὲ |