Paragraphe |
[2] |
τὰ
τότε
λεγόμενα.
καὶ
πάλιν
|
γ´ |
ἑτέρους
καλεῖν.
τίνας;
τοὺς
ὅτ´ |
[2] |
αἱρεῖται.
οὐ
γὰρ
δὴ
τριήρεις
|
γ´ |
ὁρᾷ
πλείους
αὐτοῖς
ἢ
ὑμῖν |
[2] |
ταῦτα
μὲν
μέλλει
καὶ
μελλήσει
|
γ´, |
ὡς
ἐγὼ
κρίνω,
τοῖς
Μεσσηνίοις |
[2] |
πάντα
τἄλλ´
ἀσφαλῶς
κέκτηται·
εἰ
|
γὰρ |
Ἀμφίπολιν
καὶ
Ποτείδαιαν
προεῖτο,
οὐδ´ |
[2] |
ἀντ´
Ἀμφιπόλεως
ὑμῖν
ἀποδώσει·
ταῦτα
|
γὰρ |
ἅπαντ´
ἐπὶ
τοῦ
βήματος
ἐνταῦθα |
[2] |
νῦν
γε
δὴ
συμβαίνει.
λογίζεσθε
|
γάρ. |
ἄρχειν
βούλεται,
τούτου
δ´
ἀνταγωνιστὰς |
[2] |
ὑπ´
ἀλλήλων
καὶ
πραθέντες·
οὐ
|
γὰρ |
ἀσφαλεῖς
ταῖς
πολιτείαις
αἱ
πρὸς |
[2] |
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην,
καλεῖν·
οὔτε
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἄν
ποθ´
ὑπέμεινα
πρεσβεύειν, |
[2] |
γένοιτ´,
ὦ
πάντες
θεοί·
οὐδένα
|
γὰρ |
βουλοίμην
ἔγωγ´
ἄν,
οὐδ´
εἰ |
[2] |
τότε
καὶ
νῦν
αἱρεῖται.
οὐ
|
γὰρ |
δὴ
τριήρεις
γ´
ὁρᾷ
πλείους |
[2] |
ἐγκώμιον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
κέκρισθε
|
γὰρ |
ἐκ
τούτων
τῶν
ἔργων
μόνοι |
[2] |
Ἀλλ´
ἐβιάσθη
νὴ
Δία
(ταῦτα
|
γάρ |
ἐσθ´
ὑπόλοιπον)
καὶ
παρὰ
γνώμην, |
[2] |
καὶ
τὰς
προσηγορίας
ἔχοντα;
βασιλεὺς
|
γὰρ |
καὶ
τύραννος
ἅπας
ἐχθρὸς
ἐλευθερίᾳ |
[2] |
διόπερ
κἀγὼ
παραλείψω,
δικαίως
(ἔστι
|
γὰρ |
μείζω
τἀκείνων
ἔργα
ἢ
ὡς |
[2] |
ἔνεστιν
αὐτῷ
νῦν
εἰπεῖν·
ὁ
|
γὰρ |
Μεσσήνην
Λακεδαιμονίους
ἀφιέναι
κελεύων,
πῶς |
[2] |
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ.
εἰ
|
γὰρ |
μὴ
παρεκρούσθητε
τόθ´
ὑμεῖς,
οὐδὲν |
[2] |
ἦν
τῇ
πόλει
πρᾶγμα·
οὔτε
|
γὰρ |
ναυσὶ
δήπου
κρατήσας
εἰς
τὴν |
[2] |
πρὸς
ὑμᾶς
ἐστιν
εἰρῆσθαι.
~Πῶς
|
γὰρ |
οἴεσθ´,
ἔφην,
ὦ
ἄνδρες
Μεσσήνιοι, |
[2] |
τὰ
πρὸ
τούτων
λογιζόμενος.
εὑρίσκει
|
γάρ, |
οἶμαι,
καὶ
ἀκούει
τοὺς
μὲν |
[2] |
ἂν
ταῦτα
πιστεύσειεν;
ἐγὼ
μὲν
|
γὰρ
|
οὐκ
ἂν
ἡγοῦμαι
Φίλιππον,
οὔτ´ |
[2] |
αὐτὸς
ἄριστα
σύνοιδεν
αὑτῷ·
οἷς
|
γὰρ
|
οὖσιν
ὑμετέροις
ἔχει,
τούτοις
πάντα |
[2] |
μᾶλλον
ἢ
τὰ
νυνί·
τὸ
|
γὰρ |
πρᾶγμ´
ὁρῶ
προβαῖνον,
καὶ
οὐχὶ |
[2] |
ὑμῶν
ὀργῇ
περιπεσεῖν
συμβῇ·
ὁρῶ
|
γὰρ |
ὡς
τὰ
πόλλ´
ἐνίους
οὐκ |
[2] |
ἀνάγκης
τρόπον
τιν´
αὐτῷ
νῦν
|
γε
|
δὴ
συμβαίνει.
λογίζεσθε
γάρ.
ἄρχειν |
[2] |
ταῦτ´
οὐδὲν
προόψεσθαι.
καίτοι
σωφρονοῦσί
|
γε |
καὶ
μετρίως
ἐναργῆ
παραδείγματ´
ἔστιν |
[2] |
λυπήσει
μὲν
ἕκαστον,
ἐπειδὰν
παρῇ,
|
γέγονεν |
δ´
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ. |
[2] |
καὶ
τῆς
εἰς
Πελοπόννησον
κύριος
|
γέγονεν, |
καὶ
πεποίηχ´
ὑμῖν
μὴ
περὶ |
[2] |
οὐκ
ἔστι
ταῦτα.
ἀλλὰ
μὴν
|
γέγονεν
|
ταῦτα
καὶ
πᾶσιν
ἔστιν
εἰδέναι· |
[2] |
καλεῖν.
τίνας;
τοὺς
ὅτ´
ἐγὼ
|
γεγονυίας |
ἤδη
τῆς
εἰρήνης
ἀπὸ
τῆς
|
[2] |
ἂν
ἐξετασθείη
μάλιστ´
ἀκριβῶς,
μὴ
|
γένοιτ´, |
ὦ
πάντες
θεοί·
οὐδένα
γὰρ |
[2] |
οὖν
μηκέθ´
ὑμῖν
ἀμελεῖν
ἐξουσία
|
γίγνηται |
τῶν
συμβαινόντων,
μηδ´
ἀκούηθ´
ὅτι |
[2] |
δέοντα
δοκοῦντας
τοὺς
κατηγοροῦντας
Φιλίππου,
|
γιγνόμενον |
δ´
οὐδὲν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[2] |
ὅπερ
συνέβη,
ἀντὶ
τῶν
ἑαυτοῖς
|
γιγνομένων
|
τὰ
λοιπὰ
ἐάσειν
ὅπως
βούλεται |
[2] |
~Ὅταν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λόγοι
|
γίγνωνται |
περὶ
ὧν
Φίλιππος
πράττει
καὶ |
[2] |
πράξαντας
ταῦθ´
ἃ
πάντες
ἀεὶ
|
γλίχονται |
λέγειν,
ἀξίως
δ´
οὐδεὶς
εἰπεῖν
|
[2] |
γάρ
ἐσθ´
ὑπόλοιπον)
καὶ
παρὰ
|
γνώμην, |
τῶν
Θετταλῶν
ἱππέων
καὶ
τῶν |
[2] |
παριόντες
τούτων
μὲν
ἀφέσταμεν
καὶ
|
γράφειν |
καὶ
συμβουλεύειν,
τὴν
πρὸς
ὑμᾶς |