Livre, Chap.
[2, 11]	τὰ ἐμοὶ φαινόμενα ἢ τὰ	τῷ	δεῖνι; (Οὐδὲν μᾶλλον. (Οὐκ ἄρα
[2, 7]	οὖν τι ἄμεινον ἢ τὸ	τῷ	θεῷ δοκοῦν; τί τὸ ὅσον
[2, 17]	ἐν μελαγχολίᾳ. σὺ θεὸς εἶ,	ὦ	ἄνθρωπε, σὺ μεγάλας ἔχεις ἐπιβολάς.
[2, 1]	διεξάγειν; οὐδέν. λέγετε δή μοι,	ὦ	ἄνθρωποι, βούλεσθε ζῆν ἁμαρτάνοντες; οὐ
[2, 20]	ποτέ; οἱ Ἀκαδημαικοὺς αὑτοὺς λέγοντες;	ὦ	ἄνθρωποι, συγκατάθεσθε ὅτι οὐδεὶς συγκατατίθεται·
[2, 24]	σπᾷς τὸ ξίφος; σὺ δ´,	ὦ	βέλτιστε, ἀφεὶς τὰ τοῦ βασιλέως
[2, 14]	ὕδωρ πίε’ καὶ οὐδεὶς λέγει	ὦ	δεινῆς ὕβρεως’ ἐὰν δέ τινι
[2, 23]	ὅλης ψυχῆς ἄγου δέ μ´,	ὦ	Ζεῦ, καὶ σύ γ´ ἡ
[2, 19]	ἄλλο ἔχω ἀνωτέρω; ἀλλ´ ἂν	ὦ	κενός, μάλιστα ἐπὶ συμποσίῳ καταπλήσσομαι
[2, 20]	καὶ ἄλλοις τοὺς χρησμοὺς ἐξηγοῦνται.	ὦ	μεγάλης ἀναισχυντίας καὶ γοητείας. Ἄνθρωπε,
[2, 12]	πυθέσθαι αὐτοῦ ἔχεις μοι εἰπεῖν,	ὦ	οὗτος, ᾧ τινι τοὺς ἵππους
[2, 1]	πῶς οὖν ἔτι ὑμῖν πιστεύσομεν,	ὦ	φίλτατοι νομοθέται; οὐκ ἐπιτρέπομεν παιδεύεσθαι,
[2, 16]	ἐν Σούσοις ἢ ἐν Ἐκβατάνοις;	ᾧ	γὰρ ἔξεστιν ἐξελθεῖν, ὅταν θέλῃ,
[2, 23]	τὸ διακονοῦν κρεῖσσον εἶναι ἐκείνου	ᾧ	διακονεῖ, ὁ ἵππος τοῦ ἱππέως
[2, 11]	ἀγαθὸν δεῖ εἶναι τοιοῦτον, ἐφ´	ᾧ	θαρρεῖν ἄξιον καὶ ᾧ πεποιθέναι;
[2, 12]	τελέως ἀγύμναστοί ἐσμεν. δὸς γοῦν	ᾧ	θέλεις ἡμῶν ἰδιώτην τινὰ τὸν
[2, 24]	ἀφεὶς τὰ τοῦ βασιλέως ἔργα,	ᾧ	λαοί τ´ ἐπιτετράφαται καὶ τόσσα
[2, 16]	ἐπιστρεφόμεθα. ἐπεὶ δότε μοι ἕνα,	ᾧ	μέλει πῶς τι ποιήσῃ, ὃς
[2, 11]	ἐφ´ ᾧ θαρρεῖν ἄξιον καὶ	ᾧ	πεποιθέναι; (Δεῖ. (Ἀβεβαίῳ οὖν τινι
[2, 12]	ἀπείρῳ ἱππικῆς; οὐδαμῶς. τί δ´;	ᾧ	τινι τὸ χρυσίον ἢ τὸ
[2, 12]	ἔχεις μοι εἰπεῖν, ὦ οὗτος,	ᾧ	τινι τοὺς ἵππους τοὺς σεαυτοῦ
[2, 15]	διὰ τί; κέκρικα. ἴσθι ὅτι	ᾧ	τόνῳ νῦν χρῇ πρὸς τὸ
[2, 1]	καὶ ἡμεῖς ποῦ χρώμεθα τῷ	φόβῳ;	πρὸς τὰ ἀπροαίρετα. ἐν τίσιν
[2, 4]	εἰσὶν αἱ γυναῖκες κοιναὶ φύσει;	κἀγὼ	λέγω. καὶ γὰρ τὸ χοιρίδιον
[2, 19]	ὑμεῖς δὲ παρ´ ἐμοὶ παιδεύεσθε.	κἀγὼ	μὲν ἔχω ταύτην τὴν ἐπιβολήν,
[2, 14]	τὰς τρεῖς στρατείας ἐστρατευμένον. (Οἶδα	κἀγώ.	νῦν γὰρ σὺ ἐλήλυθας πρὸς
[2, 19]	καὶ εἴ τις ἄλλος τοιοῦτος.	κἀγὼ	περὶ τοῦ Κυριεύοντος τί ἄλλο
[2, 24]	ἄγνοια περὶ τῶν συμφερόντων; Ἀλλὰ	κἀγὼ	πλούσιός εἰμι. μή τι οὖν
[2, 19]	ὑμεῖς ἔχετ´ ἐπιβολὴν οἵαν δεῖ	κἀγὼ	πρὸς τῇ ἐπιβολῇ καὶ παρασκευὴν
[2, 26]	τῇ δυνάμει πεποιθὼς ἔλεγεν ὅτι	ἐγὼ	ἄλλον μὲν οὐδένα εἴωθα παρέχειν
[2, 20]	καθ´ ἡμέραν ὑπ´ αὐτοῦ ἐκδέρεσθαι,	ἐγὼ	ἂν αὐτὸν ἐστρέβλουν. βάλε ἐλάδιον,
[2, 13]	ἀλλοτρίων; (Ναί· ἀλλ´ ἀγωνιῶ, πῶς	ἐγὼ	αὐτῷ λαλήσω. (Εἶτ´ οὐκ ἔξεστι
[2, 22]	τὸ φιλεῖν. Καὶ πῶς; φησίν·	ἐγὼ	γὰρ ἄφρων ὢν ὅμως φιλῶ
[2, 6]	Τῇ κεφαλῇ κινδυνεύω ἐπὶ Καίσαρος.	ἐγὼ	δ´ οὐ κινδυνεύω, ὃς οἰκῶ
[2, 23]	ἢ τὴν περὶ τὰ θεωρήματα.	ἐγὼ	δ´ οὐ ταύτην καταβάλλω, ἀλλὰ
[2, 21]	ῥᾳδίως ἑαυτοὺς ὁμολογοῦσι καὶ λέγουσιν	ἐγὼ	δειλότερός εἰμι, ὁμολογῶ· τὰ δ´
[2, 6]	ἀγανακτῶσιν ἐπὶ τούτῳ, παραμυθήσῃ αὐτούς·	ἐγὼ	ἔμαθον, ὑμεῖς δ´ οὔ’ οὕτως
[2, 10]	πρὸς ἐμέ τι ἄδικον ποιήσας,	ἐγὼ	ἐμαυτὸν μὴ βλάψω πρὸς ἐκεῖνον
[2, 15]	οὐδεμιᾶς αἰτίας ἔκρινεν ἀποκαρτερεῖν. ἔγνων	ἐγὼ	ἤδη τρίτην ἡμέραν ἔχοντος αὐτοῦ
[2, 17]	μεγάλας ἔχεις ἐπιβολάς. Οὔ· ἀλλ´	ἐγὼ	θέλω γνῶναι, τί λέγει Χρύσιππος
[2, 17]	τόπον, πάλιν ἐλθών μοι εἰπάτω	ἐγὼ	θέλω μὲν καὶ ἀπαθὴς εἶναι
[2, 2]	μᾶλλον οἱ κρινόμενοί ἐστε ἢ	ἐγώ.	καὶ οὕτως κατέστρεψε τὸ πραγμάτιον.
[2, 22]	συμφέροντος. ὅπου γὰρ ἂν τὸ	ἐγὼ‘	καὶ τὸ ἐμόν‘ ἐκεῖ ἀνάγκη
[2, 14]	χαλεπῶς ἔχων. καίτοι τί σοι	ἐγὼ	κακὸν πεποίηκα; εἰ μὴ καὶ
[2, 22]	οὐδ´ ἔλεγεν πολλάκις ὅτι ὤφελον	ἐγὼ	μᾶλλον ἐπύρεςςον‘ εἶτα ἐλθόντος τοῦ
[2, 19]	ὀνομάτων καὶ πραγμάτων; Καὶ νῦν	ἐγὼ	μὲν παιδευτής εἰμι ὑμέτερος, ὑμεῖς
[2, 7]	ἐκεῖνος αὐτὰ ἀφέληται ἢ ἵν´	ἐγὼ	μὴ πέμψω’ Τί οὖν ἡμᾶς
[2, 5]	τὸ τάχος, ἡ εὐγνωμοσύνη, ἵν´	ἐγώ,	μηδ´ ἂν τὸν κόλπον ἐκτείνω,
[2, 14]	σε τοῖς ὀνόμασι παρακολουθεῖν. (Ὥστ´	ἐγὼ	νῦν οὐ παρακολουθῶ τοῖς ὀνόμασιν;
[2, 2]	εἰ δὲ μή, τί σοι	ἐγὼ	νῦν ὑποθῶμαι; ἂν γὰρ ἄλλο
[2, 22]	νο} εἰ τοίνυν ἐκεῖ εἰμι	ἐγώ,	ὅπου ἡ προαίρεσις, οὕτως μόνως
[2, 16]	προσπλάςςομεν μείζονα τῶν καθεστώτων. εὐθὺς	ἐγώ,	ὅταν πλέω, κατακύψας εἰς τὸν
[2, 13]	ἄλλος τις τεχνίτης τῷ ἀτέχνῳ.	Ἐγώ	σοι ἀρέσαι θέλω; ἀντὶ τίνος;
[2, 20]	ἄνθρωπε, ὅτι οὐδὲν ἐνδέχεται μαθεῖν·	ἐγώ	σοι λέγω τοῦτο καὶ διδάξω
[2, 16]	ἰδιωτεύειν, μένειν, φεύγειν, πένεσθαι, πλουτεῖν;	ἐγώ	σοι ὑπὲρ ἁπάντων τούτων πρὸς
[2, 5]	ἀδικεῖν’ εὖ σοι γένοιτο. ἐποίησα	ἐγὼ	τὸ ἐμόν, εἰ δὲ καὶ
[2, 11]	(Διὰ γάρ, φησίν, οὐκ οἶδα	ἐγὼ	τὸ καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν;
[2, 3]	βίου τί ποιῶ; νῦν μὲν	λέγω	ἀγαθόν, νῦν δὲ κακόν. τί
[2, 1]	δὲ καὶ ἡ ὁδός, ἣν	λέγω,	ἄλλοις ἀφίησι, τοῖς ἀναισθήτοις ἢ
[2, 26]	οὐδένα εἴωθα παρέχειν μάρτυρα ὧν	λέγω,	ἀρκοῦμαι δ´ ἀεὶ τῷ προσδιαλεγομένῳ
[2, 18]	καταψῶ τὴν κορυφήν μου καὶ	λέγω·	εὖ, Ἐπίκτητε, κομψὸν σοφισμάτιον ἔλυσας,
[2, 4]	αἱ γυναῖκες κοιναὶ φύσει; κἀγὼ	λέγω.	καὶ γὰρ τὸ χοιρίδιον κοινὸν
[2, 23]	τῆς προαιρετικῆς. ὅταν οὖν ταῦτα	λέγω,	μή τις οἰέσθω ὅτι ἀμελεῖν
[2, 20]	Κόρη ἢ Πλούτων‘ ἵνα μὴ	λέγω,	ὅτι νυκτὸς καὶ ἡμέρας ἀπολαύοντες
[2, 13]	πάντων ξένον αὐτὸν καλῶ καὶ	λέγω·	οὗτος ὁ ἄνθρωπος οὐκ οἶδεν
[2, 13]	ἀγωνιᾶν. Ὅταν ἀγωνιῶντα ἴδω ἄνθρωπον,	λέγω·	οὗτος τί ποτε θέλει; εἰ
[2, 1]	τοιαύτην ἀπιὼν περίστασιν; Διὰ τοῦτο	λέγω	πολλάκις ταῦτα μελετᾶτε καὶ ταῦτα
[2, 12]	ὑπέλαβες· ταύτην γάρ τοι καὶ	λέγω.	πολὺ νὴ Δία τῶν ἄλλων
[2, 21]	ὡς ἐγκρατεῖ; μὴ καὶ αὐτὸς	λέγω	ποτὲ ταῦτα, ὅτι εἰς τὸ
[2, 24]	γὰρ οὔ; Περὶ τίνος οὖν	λέγω	πρὸς σέ; δεῖξόν μοι. περὶ
[2, 23]	προκείμενον ἄλλο ἦν. ταῦτα ὅταν	λέγω	πρός τινας, οἴονταί με καταβάλλειν
[2, 10]	ἀπελθὼν ψέγῃς σου τὸν ἀδελφόν,	λέγω	σοι ἐπελάθου, τίς εἶ καὶ
[2, 2]	τὸ οὐσίδιον καὶ τὸ ἀξιωμάτιον,	λέγω	σοι· ἤδη αὐτόθεν παρασκευάζου τὴν
[2, 17]	καὶ ἄνοσον. Ταύτην οὖν, ὅπερ	λέγω,	τὴν οἴησιν τὴν τοῦ δοκεῖν
[2, 20]	οὐδὲν ἐνδέχεται μαθεῖν· ἐγώ σοι	λέγω	τοῦτο καὶ διδάξω σε, ἐὰν
[2, 20]	τῆς φύσεως διδομένοις πᾶσι χρώμενοι,	λόγῳ	δ´ αὐτὰ ἀναιροῦντες. Εὐχάριστοί γ´
[2, 12]	μὲν δεῖ μαθόντα εἰδέναι χρῆσθαι	λόγῳ,	ἠκρίβωται ὑπὸ τῶν ἡμετέρων. περὶ
[2, 9]	Ἰουδαῖος. οὕτως καὶ ἡμεῖς παραβαπτισταί,	λόγῳ	μὲν Ἰουδαῖοι, ἔργῳ δ´ ἄλλο
[2, 12]	ἴδιον Σωκράτους μηδέποτε παροξυνθῆναι ἐν	λόγῳ,	μηδέποτε λοίδορον προενέγκασθαι μηδέν, μηδέποθ´
[2, 26]	ἐπινεύει αὐτῷ. δεινὸς οὖν ἐν	λόγῳ,	ὁ δ´ αὐτὸς καὶ προτρεπτικὸς
[2, 24]	καὶ τὰ αἰσχρά, καὶ μήτε	λόγῳ	παρακολουθῶν μήτ´ ἀποδείξει, μήτε τί
[2, 8]	ζητεῖς; οὔ. μή τι ἐν	ἀλόγῳ;	οὔ. ἐν λογικῷ οὖν ζητῶν
[2, 21]	καὶ λέγουσιν ἐγὼ δειλότερός εἰμι,	ὁμολογῶ·	τὰ δ´ ἄλλ´ οὐχ εὑρήσεις
[2, 9]	ἡμεῖς παραβαπτισταί, λόγῳ μὲν Ἰουδαῖοι,	ἔργῳ	δ´ ἄλλο τι, ἀσυμπαθεῖς πρὸς
[2, 20]	ἀγρύπνησον δι´ αὐτὰ καὶ αὐτὸς	ἔργῳ	κατήγορος γενοῦ τῶν σαυτοῦ δογμάτων.
[2, 19]	ἄλλοις ἴσην ἢ καὶ κρείττονα	ἔργῳ	ὑπολάβητε; Στωικὸν δὲ δείξατέ μοι,
[2, 24]	ἄμπελος μή τι λέγει τῷ	γεωργῷ	ἐπιμελοῦ μου‘ ἀλλ´ αὐτὴ δι´
[2, 26]	ὑπὸ τίνος λογικὴ ψυχὴ κινεῖται	ζυγῷ	ἐπιρρέψει, ἄν τε θέλῃς ἄν
[2, 22]	ἀνατεθραμμένοι καὶ ὑπὸ τῷ αὐτῷ	παιδαγωγῷ,	ἀλλ´ ἐκεῖνο μόνον, ποῦ τὸ
[2, 12]	πράγματα παρέχων, διαράμενος κονδύλους σοι	δῷ.	τούτου τοῦ πράγματος ἤμην ποτὲ
[2, 13]	~Περὶ τοῦ ἀγωνιᾶν. Ὅταν ἀγωνιῶντα	ἴδω	ἄνθρωπον, λέγω· οὗτος τί ποτε
[2, 19]	τί τὸ λεῖπόν ἐστιν; ὅταν	ἴδω	τέκτονα, ὅτῳ ὕλη πάρεστιν παρακειμένη,
[2, 13]	δύναμαι εἰπεῖν μὴ εἶναι, ὅταν	ἴδω	τινὰ φοβούμενον, ἄλλο δέ τι
[2, 18]	ἔκδεξαί με μικρόν, φαντασία· ἄφες	ἴδω	τίς εἶ καὶ περὶ τίνος,
[2, 16]	τίς; ἕνα μοι δότε, ἵνα	ἴδω	τοῦτον, ὃν ἐκ πολλοῦ χρόνου
[2, 10]	τὴν ἀπώλειαν αὐτῆς· εἰ δ´	αἰδῶ	καὶ καταστολὴν καὶ ἡμερότητα ἀποβαλεῖς,
[2, 1]	καὶ ταραχῶν, οὗτος τῇ αὐτῇ	ὁδῷ	καὶ τοῦ δουλεύειν ἀπήλλακται. πῶς
[2, 6]	τύραννος. τί σοι μέλει, ποίᾳ	ὁδῷ	καταβῇς εἰς Ἅιδου; ἴσαι πᾶσαί
[2, 2]	περὶ ἀγριδίου πραγμάτιον ἔχων ἐν	Ῥόδῳ	καὶ ἀποδείξας τοῖς δικασταῖς ὅτι
[2, 12]	λέγειν ὅτι τοὺς μὲν ἄλλους	ἐῶ	χαίρειν, ἀεὶ δὲ τῷ ἀντιλέγοντι
[2, 5]	οὐδὲ κεκραγὼς οὐδ´ ἐγκαλῶν τῷ	θεῷ,	ἀλλ´ εἰδώς, ὅτι τὸ γενόμενον
[2, 7]	τι ἄμεινον ἢ τὸ τῷ	θεῷ	δοκοῦν; τί τὸ ὅσον ἐπὶ
[2, 18]	σεαυτῷ, θέλησον καλὸς φανῆναι τῷ	θεῷ·	ἐπιθύμησον καθαρὸς μετὰ καθαροῦ σαυτοῦ
[2, 18]	καὶ τριάκοντα παραλίπῃς, ἐπίθυσον τῷ	θεῷ.	ἡ γὰρ ἕξις ἐκλύεται τὴν
[2, 19]	ὑμῶν ἀνθρώπου θέλοντος ὁμογνωμονῆσαι τῷ	θεῷ	καὶ μηκέτι μήτε θεὸν μήτ´
[2, 23]	οἴνου, ὑπὲρ ἐλαίου εὐχαρίστει τῷ	θεῷ·	μέμνησο δ´ ὅτι ἄλλο τί
[2, 1]	ἐναντίον γάρ πως δοκεῖ τῷ	θαρραλέῳ	τὸ εὐλαβές, τὰ δ´ ἐναντία
[2, 16]	τῶν καθεστώτων. εὐθὺς ἐγώ, ὅταν	πλέω,	κατακύψας εἰς τὸν βυθὸν ἢ
[2, 22]	ὅμως φιλῶ μου τὸ παιδίον.	(Θαυμάζω	μὲν νὴ τοὺς θεούς, πῶς
[2, 26]	ἀεὶ τῷ προσδιαλεγομένῳ καὶ ἐκεῖνον	ἐπιψηφίζω	καὶ καλῶ μάρτυρα καὶ εἷς
[2, 12]	καὶ τοὺς μὲν ἄλλους οὐκ	ἐπιψηφίζω,	τὸν δὲ προσδιαλεγόμενον μόνον’ οὕτω
[2, 11]	μέρους; (Ἐφαρμόζεις. (Οὐ καλῶς οὖν	ἐφαρμόζω;	(Ἐνταῦθά ἐστι τὸ ζήτημα πᾶν
[2, 11]	ἔχω ἔννοιαν αὐτοῦ; (Ἔχεις. (Οὐκ	ἐφαρμόζω	τοῖς ἐπὶ μέρους; (Ἐφαρμόζεις. (Οὐ
[2, 22]	ἂν δ´ ἀλλαχοῦ μὲν ἐμαυτὸν	θῶ,	ἀλλαχοῦ δὲ τὸ καλόν, οὕτως
[2, 11]	ἀρκεῖ, φέρε ἄλλο. ἐπὶ τῷ	ἀγαθῷ	ἄξιον ἐπαίρεσθαι; (Ναί. (Ἐφ´ ἡδονῇ
[2, 14]	προσηκόντων ἐπιμεμέλησαι, καὶ τὸν κολοφῶνα	ἐπιθῶ·	οὔτε τί θεός ἐστιν οἶδας
[2, 5]	τί οὖν μοι διαφέρει πῶς	παρέλθω,	πότερον πνιγεὶς ἢ πυρέξας; διὰ
[2, 16]	ἐν Ἀθήναις ἔσεσθαι ἢ ἐν	Κορίνθῳ,	ἀλλ´, ἂν οὕτως τύχῃ, ἐν
[2, 17]	συνοικεῖν, μὴ θέλε μένειν ἐν	Κορίνθῳ	καὶ ἁπλῶς μηδὲν ἄλλο θέλε
[2, 21]	εἰ σοὶ χρήσιμοι, ἀλλὰ καθόλου;	πυθέσθω	μου καὶ ὁ δυσεντερικός, εἰ
[2, 23]	οὖν ταῦτα λέγω, μή τις	οἰέσθω	ὅτι ἀμελεῖν ὑμᾶς ἀξιῶ φράσεως·
[2, 24]	ἠρέθισας. εἰς τί γὰρ ἀπιδὼν	ἐρεθιςθῶ	ὡς οἱ ἱππικοὶ περὶ τοὺς
[2, 13]	αὐτῷ λαλῆσαι; (Ἀλλὰ δέδοικα μὴ	ἐκκρουσθῶ.	(Μή τι γράφειν μέλλων τὸ
[2, 14]	παρακολουθεῖν. (Ὥστ´ ἐγὼ νῦν οὐ	παρακολουθῶ	τοῖς ὀνόμασιν; (Οὐ παρακολουθεῖς. (Πῶς
[2, 6]	τί οὖν; ἂν εἰς Γύαρα	πεμφθῶ;	ἄν σοι ποιῇ, ἀπελεύσῃ· εἰ
[2, 11]	ἄξιον καὶ ᾧ πεποιθέναι; (Δεῖ.	(Ἀβεβαίῳ	οὖν τινι θαρρεῖν ἄξιον; (Οὔ.
[2, 3]	ἔχειν ἡμᾶς καὶ ἐν τῷ	βίῳ	οἷον ἐπ´ ἀργυρίου, ἵν´ εἰπεῖν
[2, 13]	καὶ τίνα δύναμιν ἔχει ἐν	βίῳ	οὔτε οἶδεν οὔτε μεμελέτηκεν αὐτό.
[2, 2]	δοκῶ οὖν σοι ἅπαντι τῷ	βίῳ	πρὸς τοῦτο παρασκευάζεσθαι; (Ποίαν παρασκευήν;
[2, 22]	οὐδενὶ οὕτως ᾠκείωται ὡς τῷ	ἰδίῳ	συμφέροντι. ὅ τι ἂν οὖν
[2, 23]	τοῦ πανδοκείου καταμένοι ἐν τῷ	πανδοκείῳ.	ἄνθρωπε, ἐπελάθου σου τῆς προθέσεως·
[2, 22]	καὶ ἔτι πρότερον τὰ ἐν	Ἰλίῳ	διὰ ταῦτα ἐγένετο. ὁ Ἀλέξανδρος
[2, 16]	κύριε ὁ θεός, πῶς μὴ	ἀγωνιῶ;	μωρέ, χεῖρας οὐκ ἔχεις; οὐκ
[2, 13]	ὑπὲρ τῶν ἀλλοτρίων; (Ναί· ἀλλ´	ἀγωνιῶ,	πῶς ἐγὼ αὐτῷ λαλήσω. (Εἶτ´
[2, 16]	γὰρ ὑπὸ πλακουντίου τοῦτο πάσχειν	ἀξιῶ,	ἀλλ´ ὑπὸ δογμάτων ὀρθῶν. τίνα
[2, 6]	χρόνῳ παρακεκαθικέναι γεροντίῳ οὐ πολλοῦ	ἀξίῳ’	μόνον ἐκείνης τῆς διαιρέσεως μέμνησο,
[2, 23]	τις οἰέσθω ὅτι ἀμελεῖν ὑμᾶς	ἀξιῶ	φράσεως· οὐδὲ γὰρ ὀφθαλμῶν οὐδ´
[2, 19]	πεποίησαι; δείκνυε πῶς εἴωθας ἐν	πλοίῳ	χειμάζεσθαι. μέμνησαι ταύτης τῆς διαιρέσεως,
[2, 22]	ἔπειτα καὶ ἑτέρῳ, τῷ μὲν	ὁμοίῳ	παντὶ ἁπλῶς, τοῦ δ´ ἀνομοίου
[2, 1]	ἀνέγνων σοι οὐδ´ ἔγνως τί	ποιῶ.	(Ἐν τίνι; ἐν λεξειδίοις. ἔχε
[2, 5]	ποιῆσαι; ὃ δύναμαι, τοῦτο μόνον	ποιῶ·	μὴ φοβούμενος ἀποπνίγομαι οὐδὲ κεκραγὼς
[2, 3]	ἐπὶ δὲ τοῦ βίου τί	ποιῶ;	νῦν μὲν λέγω ἀγαθόν, νῦν
[2, 4]	ἄνθρωπε; ὡς γείτονι, ὡς φίλῳ;	ποίῳ	τινί; ὡς πολίτῃ; τί σοι
[2, 21]	ἄνθρωπ´, ἐν οἴκῳ διαπεπύκτευκας τῷ	δουλαρίῳ,	τὴν οἰκίαν ἀνάστατον πεποίηκας, τοὺς
[2, 5]	σφαιρίζειν. πῶς; παίζειν ἐν τῷ	δικαστηρίῳ.	λέγε μοι’ φησίν, Ἄνυτε, πῶς
[2, 13]	τοὺς δικαστάς, ὁ ἐν τῷ	δεσμωτηρίῳ.	λέγειν Διογένης μεμελετήκει ὁ πρὸς
[2, 19]	ἂν ὦ κενός, μάλιστα ἐπὶ	συμποσίῳ	καταπλήσσομαι τοὺς παρόντας ἐξαριθμούμενος τοὺς
[2, 21]	προσέθηκεν, ὥστε συγγνωσθῆναι ὡς ἐπ´	ἀκουσίῳ.	τὸ δ´ ἄδικον οὐδαμῶς φαντάζονται
[2, 12]	ὑπατικῷ τινι, ἂν οὕτως τύχῃ,	πλουσίῳ	πυθέσθαι αὐτοῦ ἔχεις μοι εἰπεῖν,
[2, 19]	ἐπιθυμοῦντα γενέσθαι καὶ ἐν τῷ	σωματίῳ	τούτῳ τῷ νεκρῷ περὶ τῆς
[2, 6]	γεγραφέναι, τοσούτῳ δὲ χρόνῳ παρακεκαθικέναι	γεροντίῳ	οὐ πολλοῦ ἀξίῳ’ μόνον ἐκείνης
[2, 5]	εἶναι, ὄνους δὲ μή; ὡς	ἁρπαστίῳ	παίζων. καὶ τί ἐκεῖ ἐν
[2, 26]	τε θέλῃς ἄν τε μή.	λογικῷ	ἡγεμονικῷ δεῖξον μάχην καὶ ἀποστήσεται·
[2, 8]	τι ἐν ἀλόγῳ; οὔ. ἐν	λογικῷ	οὖν ζητῶν τί ἔτι ἀλλαχοῦ
[2, 9]	λογικὸν θνητόν. (Εὐθὺς ἐν τῷ	λογικῷ	τίνων χωριζόμεθα; (Τῶν θηρίων. (Καὶ
[2, 26]	θέλῃς ἄν τε μή. λογικῷ	ἡγεμονικῷ	δεῖξον μάχην καὶ ἀποστήσεται· ἂν
[2, 18]	ὅση γαλήνη ἐστὶν ἐν τῷ	ἡγεμονικῷ	καὶ εὐδία. ἂν δ´ ἅπαξ
[2, 6]	ἐγὼ δ´ οὐ κινδυνεύω, ὃς	οἰκῶ	ἐν Νικοπόλει, ὅπου σεισμοὶ τοσοῦτοι;
[2, 21]	καὶ ἄλλοις ἐξηγησόμενος; ἄνθρωπ´, ἐν	οἴκῳ	διαπεπύκτευκας τῷ δουλαρίῳ, τὴν οἰκίαν
[2, 23]	κατοικεῖν προαιρῇ ἐπιλαθόμενος τῶν ἐν	οἴκῳ	καὶ λέγεις ταῦτα κομψά ἐστιν‘
[2, 21]	λούει τὰ βαλανεῖα καὶ ἐν	οἴκῳ	κακῶς καὶ ὧδε κακῶς. Εἶτα
[2, 16]	ὁ Ἡρακλῆς εἰ τοῖς ἐν	οἴκῳ	παρεκάθητο, τίς ἂν ἦν; Εὐρυσθεὺς
[2, 12]	δηλονότι δεήσει ποιεῖν, ἀλλὰ προσελθόντα	ὑπατικῷ	τινι, ἂν οὕτως τύχῃ, πλουσίῳ
[2, 19]	γράφει δὲ περὶ τῶν αὐτῶν	δοκῶ	καὶ Ἑλλάνικος καὶ εἴ τις
[2, 12]	Δία τῶν ἄλλων τοῦτο ἄμεινον	δοκῶ	μοι κεκτῆσθαι. ἔχεις οὖν εἰπεῖν,
[2, 15]	οὐκ ἔστι μεταθεῖναι. ὥστε μοι	δοκῶ	ὃ πρότερον ἠγνόουν νῦν εἰδέναι,
[2, 2]	πρὸς τὴν δίκην, ἔφη οὐ	δοκῶ	οὖν σοι ἅπαντι τῷ βίῳ
[2, 5]	λαβεῖν αὐτό, ὁ δέ, ἂν	βάλω,	λαμβάνει. ἂν δὲ μετὰ ταραχῆς
[2, 19]	ἐν παντὶ καὶ μικρῷ καὶ	μεγάλῳ·	ὑμεῖς δὲ ταῦτα μαθησόμενοι καὶ
[2, 13]	καὶ πρῶτον πάντων ξένον αὐτὸν	καλῶ	καὶ λέγω· οὗτος ὁ ἄνθρωπος
[2, 26]	προσδιαλεγομένῳ καὶ ἐκεῖνον ἐπιψηφίζω καὶ	καλῶ	μάρτυρα καὶ εἷς ὢν οὗτος
[2, 24]	ἀπεκρίνω· καὶ νῦν, εἰ δυνατόν,	παρακαλῶ	σε εἰπεῖν τί μοι, Δοκεῖ
[2, 6]	εἰσελθεῖν’ ἀλλὰ καὶ λάλησον αὐτῷ.	λαλῶ.	τίνα τρόπον; οὐ ταπεινῶς. ἀλλ´
[2, 15]	μανικοὶ τόνοι, οὐχ ὑγιεινοί. ἀποθανεῖν	θέλω,	ἄν με τοῦτο ἀναγκάσῃς. διὰ
[2, 13]	τῷ ἀτέχνῳ. Ἐγώ σοι ἀρέσαι	θέλω;	ἀντὶ τίνος; οἶδας γὰρ τὰ
[2, 15]	ὑγιὲς εἶναι δεῖ τὸ κεκριμένον.	θέλω	γὰρ εἶναι τόνους ἐν σώματι,
[2, 17]	ἔχεις ἐπιβολάς. Οὔ· ἀλλ´ ἐγὼ	θέλω	γνῶναι, τί λέγει Χρύσιππος ἐν
[2, 17]	καὶ ἀπαθὴς εἶναι καὶ ἀτάραχος,	θέλω	δ´ ὡς εὐσεβὴς καὶ φιλόσοφος
[2, 17]	πάλιν ἐλθών μοι εἰπάτω ἐγὼ	θέλω	μὲν καὶ ἀπαθὴς εἶναι καὶ
[2, 17]	τί ἐστιν ἀθλιώτερον ἐμοῦ; οὐ	θέλω	τι καὶ γίνεται· καὶ τί
[2, 17]	αὕτη μεγίστη δυσροίας καὶ κακοδαιμονίας.	θέλω	τι καὶ οὐ γίνεται· καὶ
[2, 7]	ὅτι Ἀφαιρήσεται αὐτὰ Δομιτιανὸς’ Μᾶλλον	θέλω’	φησίν, ἵν´ ἐκεῖνος αὐτὰ ἀφέληται
[2, 21]	εἶναι ἀκούσιον καθάπερ ἐν τῷ	δειλῷ	καὶ ἐλεήμονι. κἂν ἀκρατῆ που
[2, 22]	ἐγὼ γὰρ ἄφρων ὢν ὅμως	φιλῶ	μου τὸ παιδίον. (Θαυμάζω μὲν
[2, 4]	χρῶμαι, ἄνθρωπε; ὡς γείτονι, ὡς	φίλῳ;	ποίῳ τινί; ὡς πολίτῃ; τί
[2, 13]	κάθησο καὶ πλέκε συλλογισμοὺς καὶ	ἄλλῳ	πρότεινε· οὐκ ἔστι δ´ ἐν
[2, 23]	θεωρήματα. ἐγὼ δ´ οὐ ταύτην	καταβάλλω,	ἀλλὰ τὸ περὶ ταῦτ´ ἀκαταληκτικῶς
[2, 6]	ἔστιν ἐν τίσιν οὖν; ἀποθνῄσκειν	μέλλω.	ἄνθρωποι δ´ ἄλλοι ἀθάνατοι ἔσονται;
[2, 7]	ταῦτα ἢ ἀσύμφορά ἐστιν, σοῦ	μέλλω	πυνθάνεσθαι; διὰ τί ἐν γραμματικοῖς
[2, 9]	καὶ μελέτην προσλαμβάνειν, εἶτα ἄσκησιν.	πολλῷ	γὰρ χρόνῳ τὰ ἐναντία ποιεῖν
[2, 18]	εὖ, Ἐπίκτητε, κομψὸν σοφισμάτιον ἔλυσας,	πολλῷ	κομψότερον τοῦ Κυριεύοντος. ἂν δὲ
[2, 8]	ἐπ´ αὐτῆς δεξαμένη ἕστηκεν οὕτως	ὅλῳ	τῷ αἰῶνι, τὰ δὲ τοῦ
[2, 23]	ἀναιρεῖ τὸν ἄνθρωπον ποτὲ μὲν	λιμῷ,	ποτὲ δ´ ἀγχόνῃ, ποτὲ δὲ
[2, 21]	μή τι καὶ αὐτὸς ὡς	φρονίμῳ,	μή τι καὶ αὐτὸς ὡς
[2, 24]	καὶ ἐν τίνι τούτῳ τῷ	κόσμῳ	καὶ μετὰ τίνων κοινωνῶν καὶ
[2, 19]	εὐτυχοῦντα, ἀδοξοῦντα καὶ εὐτυχοῦντα. δείξατ´·	ἐπιθυμῶ	τινα νὴ τοὺς θεοὺς ἰδεῖν
[2, 2]	τὰ ἔξω χάσκῃς, ἀνάγκη σε	ἄνω	καὶ κάτω κυλίεσθαι πρὸς τὸ
[2, 17]	καὶ καλὰ καὶ αἰσχρὰ πάντες	ἄνω	καὶ κάτω λαλοῦντες ἐρχόμεθα πρὸς
[2, 15]	κέκρικας ἐμὲ ἀποκτεῖναι. ἀργύριον οὐ	λαμβάνω.	διὰ τί; κέκρικα. ἴσθι ὅτι
[2, 24]	εἰδότι; δεῖξον οὖν μοι, τί	περανῶ	διαλεγόμενός σοι. κίνησόν μοι προθυμίαν.
[2, 1]	μᾶλλον ἰδοῦ, πῶς ὀρεγόμενος οὐκ	ἀποτυγχάνω.	ἰδοῦ, πῶς ἐκκλίνων οὐ περιπίπτω.
[2, 17]	οὕτως καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε. θέλεις	ἀναγνῶ	σοι, ἀδελφέ; καὶ σὺ ἐμοί.
[2, 6]	ἄλλου τινὸς ἡμῖν λέγοντος θέλεις	ἀναγνῶ	σοι παιᾶνας’ τί μοι πράγματα
[2, 18]	ὥραν. ἐνθυμήθητι οἵαν νίκην ποτὲ	ἔγνω	ἐκεῖνος νενικηκότα ἑαυτόν, οἷα Ὀλύμπια,
[2, 26]	λέγω, ἀρκοῦμαι δ´ ἀεὶ τῷ	προσδιαλεγομένῳ	καὶ ἐκεῖνον ἐπιψηφίζω καὶ καλῶ
[2, 15]	κέκρικα’ ὥσπερ ἐν νοσοῦντι καὶ	ῥευματιζομένῳ	σώματι ποτὲ μὲν ἐπὶ ταῦτα
[2, 26]	μᾶλλον ἐγκάλει ἢ τῷ μὴ	πειθομένῳ.
[2, 14]	αὐτό· ἂν γὰρ παρῇς τῷ	διδασκομένῳ,	φανεῖταί σοι πάντων ἀτερπέστατον τὸ
[2, 26]	ψεύδους ἀνανεῦσαι πικρὰ ἀνάγκη τῷ	αἰσθανομένῳ,	ὅτι ψεῦδός ἐστιν· μέχρι δὲ
[2, 20]	ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους, αὐτῷ τῷ	ἀναιρουμένῳ	συγχρῆται. τί γὰρ λέγει; μὴ
[2, 18]	ἐλυπήθην οὐδ´ αὔριον οὐδ´ ἐφεξῆς	διμήνῳ	καὶ τριμήνῳ· ἀλλὰ προσέσχον γενομένων
[2, 18]	αὔριον οὐδ´ ἐφεξῆς διμήνῳ καὶ	τριμήνῳ·	ἀλλὰ προσέσχον γενομένων τινῶν ἐρεθιστικῶν.
[2, 12]	παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐν μεγίστῳ	ἐπαίνῳ	λέλεκται τὸ αἶψά τε καὶ
[2, 11]	ἢ τὰ δοκοῦντά οἱ καλά;	κἀκείνῳ	οὖν ἀρκεῖ τοῦτο τὸ κριτήριον;
[2, 16]	πρὸς μόνον τὸν θεὸν ἀποβλέποντα,	ἐκείνῳ	μόνῳ προσπεπονθότα, τοῖς ἐκείνου προστάγμασι
[2, 13]	δ´ ἔξω ἔκειτο· οὗτος δ´	ἐκείνῳ	οὐκ ἤθελεν, οὐδὲ γὰρ ἄλλος
[2, 16]	Διὸς υἱὸς εἶναι καὶ ἦν.	ἐκείνῳ	τοίνυν πειθόμενος περιῄει καθαίρων ἀδικίαν
[2, 5]	ἐγώ, μηδ´ ἂν τὸν κόλπον	ἐκτείνω,	δύναμαι λαβεῖν αὐτό, ὁ δέ,
[2, 17]	οὕτως διακειμένου; πῶς οὖν γένηται;	ἀποκτείνω	μὲν τὰ τέκνα. ἀλλὰ καὶ
[2, 24]	ἀνομολογούμενόν ἐστιν ἢ ἀσύμφωνον; ἀλλὰ	κινῶ	σε πρὸς φιλοσοφίαν; πῶς παραδεικνύω
[2, 5]	ὡς ἐπιβάλλει. εἶτα ἐκεῖνος λέγει	κρίνω	σε ἀδικεῖν’ εὖ σοι γένοιτο.
[2, 3]	συλλογισμῶν φέρε ὃν θέλεις καὶ	διακρινῶ	σοι τὸν ἀναλυτικόν τε καὶ
[2, 24]	πρὸς σὲ καὶ οὐδέποτέ μοι	ἀπεκρίνω·	καὶ νῦν, εἰ δυνατόν, παρακαλῶ
[2, 24]	συνέρπειν καὶ πρὸς τὸ συμψελλίζειν;	ὄνῳ	δὲ τίς προθυμεῖται συμπαίζειν ἢ
[2, 13]	ἵζει. διὰ τοῦτο Ζήνων μὲν	Ἀντιγόνῳ	μέλλων ἐντυγχάνειν οὐκ ἠγωνία· ἃ
[2, 8]	σε κατεσκεύασεν, ἀλλὰ καὶ σοὶ	μόνῳ	ἐπίστευσεν καὶ παρακατέθετο, οὐδὲ τούτου
[2, 16]	μόνον τὸν θεὸν ἀποβλέποντα, ἐκείνῳ	μόνῳ	προσπεπονθότα, τοῖς ἐκείνου προστάγμασι καθωσιωμένον.
[2, 14]	οἱ ὀλίγοι· καὶ λοιπὸν τούτῳ	μόνῳ	σχολάζουσι τῷ τὴν πανήγυριν ἱστορήσαντας
[2, 11]	ὃ εὑρεθὲν ἀπαλλάσσει μανίας τοὺς	μόνῳ	τῷ δοκεῖν μέτρῳ πάντων χρωμένους,
[2, 9]	παραγγέλλουσιν οἱ φιλόσοφοι μὴ ἀρκεῖσθαι	μόνῳ	τῷ μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ μελέτην
[2, 16]	λοιπὸν εἰς ὃ ἂν θέλῃς·	ὁμογνωμονῶ	σοι, {ἰ} σός εἰμι· οὐδὲν
[2, 22]	οὐδενός; Ἀλλὰ τεθεράπευκέ με τοσούτῳ	χρόνῳ·	καὶ οὐκ ἐφίλει με; πόθεν
[2, 6]	τοσαῦτα δὲ γεγραφέναι, τοσούτῳ δὲ	χρόνῳ	παρακεκαθικέναι γεροντίῳ οὐ πολλοῦ ἀξίῳ’
[2, 22]	γυνή μου ἐστὶ καὶ τοσούτῳ	χρόνῳ	συμβεβιώκαμεν. πόσῳ δ´ ἡ Ἐριφύλη
[2, 9]	προσλαμβάνειν, εἶτα ἄσκησιν. πολλῷ γὰρ	χρόνῳ	τὰ ἐναντία ποιεῖν εἰθίσμεθα καὶ
[2, 15]	τί; κέκρικα. ἴσθι ὅτι ᾧ	τόνῳ	νῦν χρῇ πρὸς τὸ μὴ
[2, 13]	γὰρ ἄλλος τις τεχνίτης τῷ	ἀτέχνῳ.	Ἐγώ σοι ἀρέσαι θέλω; ἀντὶ
[2, 20]	ἐγώ σοι λέγω τοῦτο καὶ	διδάξω	σε, ἐὰν θέλῃς‘ τίνι οὖν
[2, 4]	σοι πρὸς μηδὲν δύνασθαι χρῆσθαι,	ἔξω	ἂν ἐπὶ τὰς κοπρίας ἐρρίπτου
[2, 10]	τοιγαροῦν μέχρι τῶν λογαρίων προκόπτομεν,	ἔξω	δ´ αὐτῶν οὐδὲ τὸ ἐλάχιστον.
[2, 11]	(Οὔ. (Ἆρον οὖν καὶ βάλε	ἔξω	ἐκ τοῦ ζυγοῦ καὶ ἀπέλασον
[2, 13]	γὰρ ἀρέσκειν αὐτῷ, τοῦτο δ´	ἔξω	ἔκειτο· οὗτος δ´ ἐκείνῳ οὐκ
[2, 16]	καὶ στένων ἀκολουθήσεις τῷ ἰσχυροτέρῳ	ἔξω	ζητῶν ἀεὶ τὴν εὔροιαν καὶ
[2, 16]	γὰρ ἀρκεῖ μικρὸν λιθάριον, ἵν´	ἔξω	μου τὸν ἐγκέφαλον βάλῃ; Τίνα
[2, 5]	καὶ διάστησον καὶ εἰπὲ τὰ	ἔξω	οὐκ ἐπ´ ἐμοί· προαίρεσις ἐπ´
[2, 16]	(Τί οὖν; μέμνηταί τις ἡμῶν	ἔξω	τούτων τῶν λόγων; μελετᾷ τις
[2, 2]	ἀπορήσεις. ἐὰν δὲ πρὸς τὰ	ἔξω	χάσκῃς, ἀνάγκη σε ἄνω καὶ
[2, 8]	παλινάγρετον οὐδ´ ἀπατηλόν. τοιοῦτον ὑμῖν	δείξω	ἐμαυτόν, πιστόν, αἰδήμονα, γενναῖον, ἀτάραχον.
[2, 17]	καὶ τελείαν; τοῦτο δεῖξον. πῶς	δείξω;	ἐφάρμοσον αὐτὴν καλῶς ταῖς ἐπὶ
[2, 14]	σοι λείπει; ἂν οὖν σοι	δείξω,	ὅτι τὰ ἀναγκαιότατα καὶ μέγιστα
[2, 16]	τούτων πρὸς τοὺς ἀνθρώπους ἀπολογήσομαι·	δείξω	τὴν ἑκάστου φύσιν οἵα ἐστίν.
[2, 8]	σχῆμα οἷον δεῖ, τότε ὑμῖν	δείξω	τὸ ἄγαλμα, ὅταν τελειωθῇ, ὅταν
[2, 8]	ἄλλα οὔτ´ ἔχω οὔτε δύναμαι.	δείξω	ὑμῖν νεῦρα φιλοσόφου. ποῖα νεῦρα;
[2, 21]	σοι ὅτι χρήσιμοι, κἂν θέλῃς,	ἀποδείξω,	πῶς. ἐμὲ οὖν τι ὠφελήκασιν;
[2, 25]	λογικὰ χρήσιμά ἐστιν, Θέλεις, ἔφη,	ἀποδείξω	σοι τοῦτο; (Ναί. (Οὐκοῦν λόγον
[2, 4]	ἀλλὰ φιλόλογός εἰμι καὶ Ἀρχέδημον	νοῶ.	Ἀρχέδημον τοίνυν νοῶν μοιχὸς ἴσθι
[2, 17]	τις ὑμῶν αὐτὸν τοιοῦτον, ἵνα	εἴπω·	ἔρχου, νεανίσκε, εἰς τὰ σά·
[2, 2]	προβληθῇ τι ὄνομα’ ἂν γὰρ	εἴπω	ὅτι Δίων, εἶτα παρελθὼν ἐκεῖνος
[2, 23]	ἐστι κράτιστον τῶν ὄντων; τί	εἴπω;	τὴν φραστικήν; οὐ δύναμαι· ἀλλὰ
[2, 24]	τῶν συμμάχων, ὃν δεῖ παντὶ	τρόπῳ	περιέπειν καὶ φυλάττειν; καὶ χείρων
[2, 12]	κεκτῆσθαι. ἔχεις οὖν εἰπεῖν, ὅτῳ	τρόπῳ	τῆς ψυχῆς ἐπιμεμέλησαι; οὐ γὰρ
[2, 20]	ἀλλήλους καὶ ταύτην δεῖ παντὶ	τρόπῳ	φυλάσσειν; καὶ πολὺ κρεῖσσον καὶ
[2, 16]	τῶν ἀλλοτρίων, μηθ´ ἑταίρῳ μήτε	τόπῳ	μήτε γυμνασίοις, ἀλλὰ μηδὲ τῷ
[2, 1]	δὲ φαινόμενον πολλοῖς ἐν τῷ	τόπῳ	παράδοξον δοκεῖ μοι τοιούτου τινὸς
[2, 2]	δούλευε τὸ λοιπὸν καὶ μὴ	ἀντισπῶ	καὶ ποτὲ μὲν θέλε δουλεύειν,
[2, 17]	εἰ ἐξέσται ποτὲ ἀπαραποδίστῳ καὶ	ἀλύπῳ	διαγαγεῖν καὶ ἀνατεῖναι τὸν τράχηλον
[2, 8]	οὗτος ὀφρῦν ἐνήνοχεν καὶ σεμνοπροσωπεῖ;	οὔπω	κατ´ ἀξίαν. ἔτι γὰρ οὐ
[2, 21]	ἀκούσιον. ἔνι τι καὶ τῷ	ζηλοτύπῳ,	ὡς οἴονται, τοῦ ἀκουσίου· διὰ
[2, 19]	κεκλικότα. εὐεργετήσατέ με· μὴ φθονήσητε	ἀνθρώπῳ	γέροντι ἰδεῖν θέαμα, ὃ μέχρι
[2, 24]	χόρτος ᾖ παρακείμενος, πῶς δύναται	ἀνθρώπῳ	ὄρεξιν κινῆσαι; ἡ ἄμπελος μή
[2, 20]	μοι καὶ ὠφεληθήσῃ· οὐδὲν δεῖ	ἀνθρώπῳ	πιστεύειν‘ ἢ πάλιν ἄλλος μάθε
[2, 5]	κατὰ φύσιν εἶναι ἐρῶ τὸ	καθαρῷ	εἶναι, ἀλλ´, ἂν αὐτὸν ὡς
[2, 21]	ὁ δυσεντερικός, εἰ χρήσιμον ὄξος,	ἐρῶ	ὅτι χρήσιμον. ἐμοὶ οὖν χρήσιμον;
[2, 21]	ὅτι χρήσιμον. ἐμοὶ οὖν χρήσιμον;	ἐρῶ	οὔ‘ ζήτησον πρῶτον σταλῆναί σου
[2, 15]	ς} καὶ ἀλαζονεύῃ ἐπ´ αὐτοῖς,	ἐρῶ	σοι ὅτι ἄνθρωπε, ζήτει τὸν
[2, 14]	οὖν ἄρξασθαι δεῖ; (Ἂν συγκαθῇς,	ἐρῶ	σοι ὅτι πρῶτον δεῖ σε
[2, 21]	νῦν χρήσιμοί εἰσιν οἱ συλλογισμοί;	ἐρῶ	σοι ὅτι χρήσιμοι, κἂν θέλῃς,
[2, 5]	γὰρ ποδὶ κατὰ φύσιν εἶναι	ἐρῶ	τὸ καθαρῷ εἶναι, ἀλλ´, ἂν
[2, 6]	ἴση, ἂν ἴσην αὐτὴν ἐν	ἑκατέρῳ	φυλάξαι θέλῃς, δύναται φυλαχθῆναι. καὶ
[2, 22]	μὴ βασανίζων ἑαυτόν· ἔπειτα καὶ	ἑτέρῳ,	τῷ μὲν ὁμοίῳ παντὶ ἁπλῶς,
[2, 16]	οἰμώζων καὶ στένων ἀκολουθήσεις τῷ	ἰσχυροτέρῳ	ἔξω ζητῶν ἀεὶ τὴν εὔροιαν
[2, 13]	τοῦ σώματος, ἀκολούθει παντὶ τῷ	ἰσχυροτέρῳ.	λέγειν δὲ Σωκράτης ἐμελέτα ὁ
[2, 19]	τοῦ Κυριεύοντος τί ἄλλο ἔχω	ἀνωτέρω;	ἀλλ´ ἂν ὦ κενός, μάλιστα
[2, 11]	εὕρομεν. ἐνταῦθ´ οὖν οὐδεὶς κανὼν	ἀνωτέρω	τοῦ δοκεῖν; καὶ πῶς οἷόν
[2, 11]	πρὸς τὸ αὐτὰς ἐφαρμόζειν ἄμεινον	ἀνωτέρω	τοῦ δοκεῖν σοι; ὁ δὲ
[2, 11]	ἀρκεῖ. (Ἐλθὼν οὖν ἐπί τι	ἀνωτέρω	τοῦ δοκεῖν τί τοῦτό ἐστιν
[2, 19]	τὸν τόπον. διὰ τοῦτο οὐδὲν	διαφέρω	τοῦ γραμματικοῦ. τίς ἦν ὁ
[2, 16]	μηδενὶ προσπάσχειν τῶν ἀλλοτρίων, μηθ´	ἑταίρῳ	μήτε τόπῳ μήτε γυμνασίοις, ἀλλὰ
[2, 14]	πᾶσα τέχνη τῷ ἰδιώτῃ καὶ	ἀπείρῳ	αὐτῆς, ὅταν παραδιδῶται. καὶ τὰ
[2, 12]	ἔγωγε. ἆρα τῷ τυχόντι καὶ	ἀπείρῳ	ἱππικῆς; οὐδαμῶς. τί δ´; ᾧ
[2, 8]	καὶ εἴ τινα αἴσθησιν εἶχες,	ἐπειρῶ	ἂν μηδὲν {ἂν} ἀνάξιον ποιεῖν
[2, 12]	ἐπιμέλειαν αὐτοῦ; πῶς γὰρ οὔ;	ἐμπείρῳ	δηλονότι καὶ τούτῳ ἀλειπτικῆς ἢ
[2, 19]	ἐν τῷ σωματίῳ τούτῳ τῷ	νεκρῷ	περὶ τῆς πρὸς τὸν Δία
[2, 19]	θεὸν ἀφορῶντας ἐν παντὶ καὶ	μικρῷ	καὶ μεγάλῳ· ὑμεῖς δὲ ταῦτα
[2, 8]	κατ´ ἀξίαν. ἔτι γὰρ οὐ	θαρρῶ	οἷς ἔμαθον καὶ συγκατεθέμην· ἔτι
[2, 11]	μανίας τοὺς μόνῳ τῷ δοκεῖν	μέτρῳ	πάντων χρωμένους, ἵνα λοιπὸν ἀπό
[2, 6]	ἔμαθον εἰσέρχεσθαι. ὅταν δὲ κεκλειμένην	εὕρω	τὴν θύραν, ἀνάγκη μ´ ἢ
[2, 16]	πρὸς τὸν θεὸν εἰπεῖν ὅτι	χρῶ	μοι λοιπὸν εἰς ὃ ἂν
[2, 10]	εἶτα εἰ μὲν χαλκεὺς ὢν	ἐχρῶ	τῇ σφύρᾳ ἄλλως, ἐπιλελησμένος ἂν
[2, 14]	μὴ καὶ τὸ ἔσοπτρον τῷ	αἰσχρῷ,	ὅτι δεικνύει αὐτὸν αὐτῷ οἷός
[2, 16]	γραῶν ἀποκλαύματα; ἀλλ´ ἐκείνας ἀπαλλασσόμενος	ἀνιάσω.	σὺ αὐτὰς ἀνιάσεις; οὐδαμῶς, ἀλλ´
[2, 18]	καὶ περὶ τίνος, ἄφες σε	δοκιμάσω.	καὶ τὸ λοιπὸν μὴ ἐφῇς
[2, 20]	τί σοι φαίνεται; ἂν θέλῃς,	κατασκευάσω	ὅτι ἀγαθόν. ναὶ κατασκεύασον, ἵν´
[2, 13]	δόξει τῷ Καίσαρι, περὶ τῶν	ἔσω	δ´ οὐδενός. μή τι περὶ
[2, 5]	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν;	ἔσω	ἐν τοῖς ἐμοῖς’ ἐν δὲ
[2, 19]	ἐστιν ὁ λόγος; μή τι	ἔσω	ὁ Καῖσαρ ἀρετὴν καὶ κακίαν
[2, 7]	μαντεύεσθαι; οὐκ ἔχω τὸν μάντιν	ἔσω	τὸν εἰρηκότα μοι τὴν οὐσίαν
[2, 5]	παίζων. καὶ τί ἐκεῖ ἐν	μέσῳ	ἁρπάστιον τότ´ ἦν; τὸ δεδέσθαι,
[2, 5]	ὀρφανὰ καταλιπεῖν. ταῦτα ἦν ἐν	μέσῳ	οἷς ἔπαιζεν, ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον
[2, 16]	τὸ πέλαγος τοῦτο ἐκπιεῖν, ἂν	ναυαγήσω,	οὐκ ἐπέρχεταί μοι, ὅτι μοι
[2, 18]	ἁπτομένου καὶ συνεγγίζοντος ἀπόσχωμαι καὶ	νικήσω,	τοῦτο μὲν ἤδη τὸ σόφισμα
[2, 13]	ἀλλ´ ἀγωνιῶ, πῶς ἐγὼ αὐτῷ	λαλήσω.	(Εἶτ´ οὐκ ἔξεστι γὰρ ὡς
[2, 7]	διὰ τοῦτο κολακεύομεν τοὺς μάντεις·	κληρονομήσω,	κύριε, τὸν πατέρα; ἴδωμεν· ἐπεκθυσώμεθα.
[2, 5]	ἐμοί· προαίρεσις ἐπ´ ἐμοί. ποῦ	ζητήσω	τὸ ἀγαθὸν καὶ τὸ κακόν;
[2, 12]	ἐστιν ἢ καὶ ἄλλο τι	ἐκτήσω	πάντων ἄμεινον; ποῖον καὶ λέγεις;
[2, 20]	φιλόσοφε· ὠφέλησας ἡμῶν τοὺς πολίτας,	ἀνεκτήσω	τοὺς νέους ῥέποντας ἤδη πρὸς
[2, 12]	τὸν φθόνον’ εἶτα ὁρισαμένου κακῶς	ὡρίσω·	οὐ γὰρ ἀντακολουθεῖ τῷ κεφαλαιώδει
[2, 15]	καὶ γὰρ οἱ μαινόμενοι· ἀλλ´	ὅσῳ	βεβαιότερον κρίνουσι τὰ οὐκ ὄντα,
[2, 15]	καταπῖπτον, οὐκ οἰκοδόμημά τι ὄν,	ὅσῳ	δ´ ἂν πλείονα καὶ ἰσχυρότερα
[2, 15]	ποιεῖν καὶ τὸν ἰατρὸν παρακαλεῖν;	νοσῶ,	κύριε· βοήθησόν μοι. τί με
[2, 22]	ἐστὶ καὶ τοσούτῳ χρόνῳ συμβεβιώκαμεν.	πόσῳ	δ´ ἡ Ἐριφύλη μετὰ τοῦ
[2, 4]	τινί; ὡς πολίτῃ; τί σοι	πιστεύσω;	εἶτα σκευάριον μὲν εἰ ἦς
[2, 19]	παρεληλυθὸς ἀληθὲς ἀναγκαῖον εἶναι καὶ	τῷ	{ἀ} δυνατῷ ἀδύνατον μὴ ἀκολουθεῖν
[2, 11]	οὐκ ἀρκεῖ, φέρε ἄλλο. ἐπὶ	τῷ	ἀγαθῷ ἄξιον ἐπαίρεσθαι; (Ναί. (Ἐφ´
[2, 26]	τοῦ ψεύδους ἀνανεῦσαι πικρὰ ἀνάγκη	τῷ	αἰσθανομένῳ, ὅτι ψεῦδός ἐστιν· μέχρι
[2, 14]	εἰ μὴ καὶ τὸ ἔσοπτρον	τῷ	αἰσχρῷ, ὅτι δεικνύει αὐτὸν αὐτῷ
[2, 8]	αὐτῆς δεξαμένη ἕστηκεν οὕτως ὅλῳ	τῷ	αἰῶνι, τὰ δὲ τοῦ θεοῦ
[2, 20]	κοινωνίαν ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους, αὐτῷ	τῷ	ἀναιρουμένῳ συγχρῆται. τί γὰρ λέγει;
[2, 12]	ἄλλους ἐῶ χαίρειν, ἀεὶ δὲ	τῷ	ἀντιλέγοντι ἀρκοῦμαι μάρτυρι· καὶ τοὺς
[2, 20]	εἶναι, τὸ ἐπάναγκες εὑρίσκεσθαι καὶ	τῷ	ἀντιλέγοντι συγχρήσασθαι αὐτῷ· οἷον εἴ
[2, 1]	τῷ κεκληκότι σε ἐπ´ αὐτά,	τῷ	ἄξιον τῆς χώρας ταύτης κεκρικότι,
[2, 10]	ἂν καὶ τῷ νοσεῖν καὶ	τῷ	ἀποθνῄσκειν καὶ τῷ πηροῦσθαι, αἰσθανόμενός
[2, 13]	οὐδὲ γὰρ ἄλλος τις τεχνίτης	τῷ	ἀτέχνῳ. Ἐγώ σοι ἀρέσαι θέλω;
[2, 16]	γυμνασίοις, ἀλλὰ μηδὲ τῷ σώματι	τῷ	αὑτοῦ, μεμνῆσθαι δὲ τοῦ νόμου
[2, 22]	καὶ ὁμοῦ ἀνατεθραμμένοι καὶ ὑπὸ	τῷ	αὐτῷ παιδαγωγῷ, ἀλλ´ ἐκεῖνο μόνον,
[2, 19]	τί; οὐδὲ γέγονα πρὸς τούτῳ,	τῷ	βασανίσαι τὴν ἐμαυτοῦ φαντασίαν καὶ
[2, 3]	τι ἔχειν ἡμᾶς καὶ ἐν	τῷ	βίῳ οἷον ἐπ´ ἀργυρίου, ἵν´
[2, 2]	οὐ δοκῶ οὖν σοι ἅπαντι	τῷ	βίῳ πρὸς τοῦτο παρασκευάζεσθαι; (Ποίαν
[2, 17]	ὅπου καὶ Πλάτωνι ἐγκαλεῖ ἐπὶ	τῷ	βούλεσθαι ἕκαστα ὁρίζεσθαι. τί γὰρ
[2, 5]	ὥσπερ ἂν εἰ ἀπόλυτοι ἦμεν.	τῷ	γὰρ ποδὶ κατὰ φύσιν εἶναι
[2, 24]	ἡ ἄμπελος μή τι λέγει	τῷ	γεωργῷ ἐπιμελοῦ μου‘ ἀλλ´ αὐτὴ
[2, 21]	αὐτοῖς εἶναι ἀκούσιον καθάπερ ἐν	τῷ	δειλῷ καὶ ἐλεήμονι. κἂν ἀκρατῆ
[2, 13]	πρὸς τοὺς δικαστάς, ὁ ἐν	τῷ	δεσμωτηρίῳ. λέγειν Διογένης μεμελετήκει ὁ
[2, 14]	ὄψει αὐτό· ἂν γὰρ παρῇς	τῷ	διδασκομένῳ, φανεῖταί σοι πάντων ἀτερπέστατον
[2, 17]	ἄν τινι τῶν ἀπροαιρέτων. ἀλλὰ	τῷ	Διὶ χάρισαι αὐτάς, τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	ᾔδει σφαιρίζειν. πῶς; παίζειν ἐν	τῷ	δικαστηρίῳ. λέγε μοι’ φησίν, Ἄνυτε,
[2, 16]	θαλάσσης; εἰ δὲ δὴ παρακολουθεῖς	τῷ	διοικοῦντι τὰ ὅλα κἀκεῖνον ἐν
[2, 11]	εὑρεθὲν ἀπαλλάσσει μανίας τοὺς μόνῳ	τῷ	δοκεῖν μέτρῳ πάντων χρωμένους, ἵνα
[2, 21]	ἐξηγησόμενος; ἄνθρωπ´, ἐν οἴκῳ διαπεπύκτευκας	τῷ	δουλαρίῳ, τὴν οἰκίαν ἀνάστατον πεποίηκας,
[2, 19]	δυνατῷ ἀδύνατον μὴ ἀκολουθεῖν καὶ	τῷ	{δυνατὸν εἶναι ὃ οὔτ´ ἔστιν
[2, 20]	αὐτῷ· οἷον εἴ τις ἀντιλέγοι	τῷ	εἶναί τι καθολικὸν ἀληθές, δῆλον
[2, 1]	~Ὅτι οὐ μάχεται τὸ θαρρεῖν	τῷ	εὐλαβεῖσθαι. Παράδοξον μὲν τυχὸν φαίνεταί
[2, 16]	κλαῖε καὶ ζήτει στίχον ὅμοιον	τῷ	Εὐριπίδου ποιῆσαι θερμάς τε τὰς
[2, 21]	φαντάζονται ἀκούσιον. ἔνι τι καὶ	τῷ	ζηλοτύπῳ, ὡς οἴονται, τοῦ ἀκουσίου·
[2, 18]	γνώσῃ, ὅση γαλήνη ἐστὶν ἐν	τῷ	ἡγεμονικῷ καὶ εὐδία. ἂν δ´
[2, 1]	ποιεῖν. ἐναντίον γάρ πως δοκεῖ	τῷ	θαρραλέῳ τὸ εὐλαβές, τὰ δ´
[2, 1]	χρῆσθαι τῇ τ´ εὐλαβείᾳ καὶ	τῷ	θάρσει, δικαίως ἂν ἡμᾶς ᾐτιῶντο
[2, 1]	οὐδὲν πρὸς ἡμᾶς, πρὸς ταῦτα	τῷ	θάρσει χρηστέον. καὶ οὕτως ἅμα
[2, 1]	καὶ ἔργα προαιρέσεως, εὐθὺς ἅμα	τῷ	θέλειν εὐλαβεῖσθαι καὶ ἐπ´ αὐτῷ
[2, 5]	ἀποπνίγομαι οὐδὲ κεκραγὼς οὐδ´ ἐγκαλῶν	τῷ	θεῷ, ἀλλ´ εἰδώς, ὅτι τὸ
[2, 18]	ποτε σεαυτῷ, θέλησον καλὸς φανῆναι	τῷ	θεῷ· ἐπιθύμησον καθαρὸς μετὰ καθαροῦ
[2, 18]	δὲ καὶ τριάκοντα παραλίπῃς, ἐπίθυσον	τῷ	θεῷ. ἡ γὰρ ἕξις ἐκλύεται
[2, 19]	τις ὑμῶν ἀνθρώπου θέλοντος ὁμογνωμονῆσαι	τῷ	θεῷ καὶ μηκέτι μήτε θεὸν
[2, 23]	ὑπὲρ οἴνου, ὑπὲρ ἐλαίου εὐχαρίστει	τῷ	θεῷ· μέμνησο δ´ ὅτι ἄλλο
[2, 22]	ζῷον οὐδενὶ οὕτως ᾠκείωται ὡς	τῷ	ἰδίῳ συμφέροντι. ὅ τι ἂν
[2, 14]	Κόπον ἔχει, ἔφη, πᾶσα τέχνη	τῷ	ἰδιώτῃ καὶ ἀπείρῳ αὐτῆς, ὅταν
[2, 14]	ἡ μὲν μάθησις ἀνιαρὰ μάλιστα	τῷ	ἰδιώτῃ παρατυγχάνοντι, τὸ δ´ ἔργον
[2, 16]	θέλῃς, οἰμώζων καὶ στένων ἀκολουθήσεις	τῷ	ἰσχυροτέρῳ ἔξω ζητῶν ἀεὶ τὴν
[2, 13]	ἀπὸ τοῦ σώματος, ἀκολούθει παντὶ	τῷ	ἰσχυροτέρῳ. λέγειν δὲ Σωκράτης ἐμελέτα
[2, 13]	κτησιδίου, περὶ τοῦ τί δόξει	τῷ	Καίσαρι, περὶ τῶν ἔσω δ´
[2, 11]	ἧς ζητοῦμεν; (Ἡδονή. (Ὕπαγε αὐτὴν	τῷ	κανόνι, βάλε εἰς τὸν ζυγόν.
[2, 8]	τεχνίτῃ ὅμοιος ἢ τὸ κατασκεύασμα	τῷ	κατασκευάσματι; καὶ ποῖον ἔργον τεχνίτου
[2, 1]	ἐξορίζεσθαι. πάντα ταῦτα θαρρούντως, πεποιθότως	τῷ	κεκληκότι σε ἐπ´ αὐτά, τῷ
[2, 12]	κακῶς ὡρίσω· οὐ γὰρ ἀντακολουθεῖ	τῷ	κεφαλαιώδει τὸ ὁρικόν’ ῥήματα τεχνικὰ
[2, 15]	ὅταν δὲ καὶ τόνος προσῇ	τῷ	κλίματι τούτῳ καὶ τῇ φορᾷ,
[2, 24]	γέγονεν καὶ ἐν τίνι τούτῳ	τῷ	κόσμῳ καὶ μετὰ τίνων κοινωνῶν
[2, 15]	ἀλλότρια, φαντάζονται ὅτι δεῖ παντὶ	τῷ	κριθέντι ὑπ´ αὐτῶν ἀπαραβάτως ἐμμένειν.
[2, 22]	εἶδεν φιλοφρονουμένους ἀλλήλους, ἠπίστησεν ἂν	τῷ	λέγοντι οὐκ εἶναι φίλους αὐτούς.
[2, 9]	φησί, λογικὸν θνητόν. (Εὐθὺς ἐν	τῷ	λογικῷ τίνων χωριζόμεθα; (Τῶν θηρίων.
[2, 9]	οἱ φιλόσοφοι μὴ ἀρκεῖσθαι μόνῳ	τῷ	μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ μελέτην προσλαμβάνειν,
[2, 16]	ἔτι ἀγωνιᾷ; ὅτι οὐκ ἀρκεῖται	τῷ	μελετῆσαι. τί οὖν {θέλει{ ς}
[2, 22]	βασανίζων ἑαυτόν· ἔπειτα καὶ ἑτέρῳ,	τῷ	μὲν ὁμοίῳ παντὶ ἁπλῶς, τοῦ
[2, 1]	τὰ δόγματα ἢ ἐλεγχθησόμενον ἐν	τῷ	μέρει, αὐτὸς ἑαυτὸν ἤλεγχεν καὶ
[2, 26]	αὐτὸς σαυτῷ μᾶλλον ἐγκάλει ἢ	τῷ	μὴ πειθομένῳ.
[2, 6]	ἐστὶ τὸ μὴ ἀποθανεῖν· ὅμοιον	τῷ	μὴ πεπανθῆναι, μὴ θερισθῆναι. ἡμεῖς
[2, 19]	καὶ ἐν τῷ σωματίῳ τούτῳ	τῷ	νεκρῷ περὶ τῆς πρὸς τὸν
[2, 10]	τὰ ἐσόμενα, συνήργει ἂν καὶ	τῷ	νοσεῖν καὶ τῷ ἀποθνῄσκειν καὶ
[2, 9]	καὶ ᾑρημένου, τότε καὶ ἔστι	τῷ	ὄντι καὶ καλεῖται Ἰουδαῖος. οὕτως
[2, 1]	τ´ εἶναι καὶ πρεπωδέστατον τοῖς	τῷ	ὄντι παιδευομένοις, ἀταραξία ἀφοβία ἐλευθερία.
[2, 16]	τοῦ πράγματος, οὗ Σωκράτει μετῆν	τῷ	οὕτως ἀποθανόντι, οὕτως ζήσαντι; οὗ
[2, 23]	αὐτῷ τοῦ πανδοκείου καταμένοι ἐν	τῷ	πανδοκείῳ. ἄνθρωπε, ἐπελάθου σου τῆς
[2, 24]	μὲν λέγει, ὅτι συμφέρει ἀποδοῦναι	τῷ	πατρὶ τὴν Χρυσηίδα, ὁ δὲ
[2, 5]	ἐν τοιούτῳ σώματι, ἐν τούτῳ	τῷ	περιέχοντι, τούτοις τοῖς συζῶσιν μὴ
[2, 5]	πόθεν οἶδα, τί μέλλει πίπτειν;	τῷ	πεσόντι δ´ ἐπιμελῶς καὶ τεχνικῶς
[2, 10]	νοσεῖν καὶ τῷ ἀποθνῄσκειν καὶ	τῷ	πηροῦσθαι, αἰσθανόμενός γε, ὅτι ἀπὸ
[2, 24]	τόσσα μέμηλεν, περὶ κορασιδίου διαπυκτεύεις	τῷ	πολεμικωτάτῳ τῶν συμμάχων, ὃν δεῖ
[2, 18]	εἶτα παυσάμενος οὐχ ὁμοίως ἔχει	τῷ	πρὸ τοῦ πυρέξαι, ἂν μή
[2, 24]	προθυμίαν. ὡς ἡ κατάλληλος πόα	τῷ	προβάτῳ φανεῖσα προθυμίαν αὐτῷ κινεῖ
[2, 17]	δὲ μή, οὐδ´ ἐγγὺς ἐσόμεθα	τῷ	προκόψαι, κἂν πάσας τὰς εἰσαγωγὰς
[2, 26]	ὧν λέγω, ἀρκοῦμαι δ´ ἀεὶ	τῷ	προσδιαλεγομένῳ καὶ ἐκεῖνον ἐπιψηφίζω καὶ
[2, 19]	δὲ καὶ Χρύσιππος θαυμαστῶς ἐν	τῷ	πρώτῳ περὶ Δυνατῶν. καὶ Κλεάνθης
[2, 22]	οὐ τροφὰς προσφέρῃ τὰς ἐπιτηδείους	τῷ	σώματι, οὐ σκέπην, οὐκ οἴκησιν;
[2, 16]	τόπῳ μήτε γυμνασίοις, ἀλλὰ μηδὲ	τῷ	σώματι τῷ αὑτοῦ, μεμνῆσθαι δὲ
[2, 19]	ἀνθρώπου ἐπιθυμοῦντα γενέσθαι καὶ ἐν	τῷ	σωματίῳ τούτῳ τῷ νεκρῷ περὶ
[2, 8]	σεαυτόν; καὶ τί ὁ τεχνίτης	τῷ	τεχνίτῃ ὅμοιος ἢ τὸ κατασκεύασμα
[2, 14]	καὶ λοιπὸν τούτῳ μόνῳ σχολάζουσι	τῷ	τὴν πανήγυριν ἱστορήσαντας ἀπελθεῖν. τί
[2, 19]	τοῖς τρισὶ τούτοις πρὸς ἄλληλα,	τῷ	{τὸ} πᾶν παρεληλυθὸς ἀληθὲς ἀναγκαῖον
[2, 18]	μέγα φρονεῖν ἄξιον, οὐκ ἐπὶ	τῷ	τὸν Κυριεύοντα ἐρωτῆσαι. Πῶς οὖν
[2, 1]	τὸ δὲ φαινόμενον πολλοῖς ἐν	τῷ	τόπῳ παράδοξον δοκεῖ μοι τοιούτου
[2, 12]	τοὺς σεαυτοῦ παρέδωκας; ἔγωγε. ἆρα	τῷ	τυχόντι καὶ ἀπείρῳ ἱππικῆς; οὐδαμῶς.
[2, 12]	ἢ τὴν ἐσθῆτα; οὐδὲ ταῦτα	τῷ	τυχόντι. τὸ σῶμα δὲ τὸ
[2, 22]	ὁμολογεῖς ἄφρων εἶναι. ἐν δὲ	τῷ	φιλεῖν οὐ μεταβάλλῃ; ἀλλὰ πλοῦτον
[2, 1]	οὕτως καὶ ἡμεῖς ποῦ χρώμεθα	τῷ	φόβῳ; πρὸς τὰ ἀπροαίρετα. ἐν
[2, 24]	ὡς ἡ κατάλληλος πόα τῷ	προβάτῳ	φανεῖσα προθυμίαν αὐτῷ κινεῖ πρὸς
[2, 2]	χάσκῃς, ἀνάγκη σε ἄνω καὶ	κάτω	κυλίεσθαι πρὸς τὸ βούλημα τοῦ
[2, 17]	καὶ αἰσχρὰ πάντες ἄνω καὶ	κάτω	λαλοῦντες ἐρχόμεθα πρὸς τοὺς φιλοσόφους,
[2, 16]	εἰς ἅπαντα ἢ τὴν ἐπὶ	θανάτῳ	κατακριθείς. Οὐ θέλεις ἤδη ὡς
[2, 19]	ἀναγκαῖον εἶναι καὶ τῷ {ἀ}	δυνατῷ	ἀδύνατον μὴ ἀκολουθεῖν καὶ τῷ
[2, 19]	ἔστιν ἀληθὲς οὔτ´ ἔσται, καὶ	δυνατῷ	ἀδύνατον οὐκ ἀκολουθεῖ· οὐ πᾶν
[2, 19]	πᾶν παρεληλυθὸς ἀληθὲς ἀναγκαῖόν ἐστιν,	δυνατῷ	δ´ ἀδύνατον ἀκολουθεῖ. τὰ τρία
[2, 19]	ἐλεφάντινον καὶ χρυσοῦν κατασκεύασμα. ψυχὴν	δειξάτω	τις ὑμῶν ἀνθρώπου θέλοντος ὁμογνωμονῆσαι
[2, 17]	μηδὲν φοβούμενον τῶν συμβῆναι δυναμένων.	δειξάτω	τις ὑμῶν αὐτὸν τοιοῦτον, ἵνα
[2, 17]	τὸν τόπον, πάλιν ἐλθών μοι	εἰπάτω	ἐγὼ θέλω μὲν καὶ ἀπαθὴς
[2, 22]	δόγματα ἐκκοπτέτω, ταῦτα μισησάτω, ταῦτα	ἐξελασάτω	ἐκ τῆς ψυχῆς τῆς ἑαυτοῦ.
[2, 22]	ταῦτα τὰ δόγματα ἐκκοπτέτω, ταῦτα	μισησάτω,	ταῦτα ἐξελασάτω ἐκ τῆς ψυχῆς
[2, 24]	μέμηλεν, περὶ κορασιδίου διαπυκτεύεις τῷ	πολεμικωτάτῳ	τῶν συμμάχων, ὃν δεῖ παντὶ
[2, 9]	ἔστιν εἰπεῖν λέων με καὶ	φαγέτω.	διὰ πάντων δὲ τούτων ἀπόλλυται
[2, 23]	τοῖς ἄλλοις ἐπιτεταγμένη παρελθοῦσα ἡμῖν	λεγέτω	κράτιστον εἶναι τῶν ὄντων τὴν
[2, 5]	τις κἀκείνου κίνδυνος, μή σε	λανθανέτω.	~Περὶ ἀδιαφορίας. Τὸ συνημμένον ἀδιάφορον·
[2, 17]	ἐμοὶ τὰ μὲν ἄλλα πάντα	χαιρέτω,	ἀρκεῖ δ´ εἰ ἐξέσται ποτὲ
[2, 16]	χρῆσιν καὶ εὑρήσεις τάλανας ναυαγούς.	προσπεσέτω	φαντασία ταρακτικὴ καὶ γνώσῃ, τί
[2, 22]	κτήσασθαι φίλον, ταῦτα τὰ δόγματα	ἐκκοπτέτω,	ταῦτα μισησάτω, ταῦτα ἐξελασάτω ἐκ
[2, 16]	τοῦτον, ὃν ἐκ πολλοῦ χρόνου	ζητῶ,	τὸν ταῖς ἀληθείαις εὐγενῆ καὶ
[2, 6]	παραχώρει τοῖς περιτετριμμένοις, σοὶ δ´	ἀρκείτω	τὸ εὐσταθεῖν. Ἄπελθε καὶ ἄσπασαι
[2, 12]	μοι κεκτῆσθαι. ἔχεις οὖν εἰπεῖν,	ὅτῳ	τρόπῳ τῆς ψυχῆς ἐπιμεμέλησαι; οὐ
[2, 19]	λεῖπόν ἐστιν; ὅταν ἴδω τέκτονα,	ὅτῳ	ὕλη πάρεστιν παρακειμένη, ἐκδέχομαι τὸ
[2, 1]	ἀποτυγχάνω. ἰδοῦ, πῶς ἐκκλίνων οὐ	περιπίπτω.	φέρε θάνατον καὶ γνώσῃ· φέρε
[2, 23]	τὸν θεόν. ἀλλὰ τὴν ἀξίαν	ἑκάστῳ	ἀποδίδωσιν. ἔστι γάρ τις καὶ
[2, 26]	καὶ ἐλεγκτικὸς οὗτος ὁ δυνάμενος	ἑκάστῳ	παραδεῖξαι τὴν μάχην, καθ´ ἣν
[2, 11]	(Οὐκ ἄρα ἀρκεῖ τὸ δοκοῦν	ἑκάστῳ	πρὸς τὸ εἶναι· οὐδὲ γὰρ
[2, 23]	ἀλλὰ τὸ μέγα τοῦτο, ἀπολιπεῖν	ἑκάστῳ	τὴν αὑτοῦ δύναμιν ἣν ἔχει
[2, 4]	ἀποπληρῶσαι ἀνθρωπικήν, τί σε ποιήσομεν;	ἔστω	γάρ, φίλου οὐ δύνασαι τόπον
[2, 1]	τὰ ἀπροαίρετα, ἐκεῖ τὸ θάρσος	ἔστω	σοι, ὅπου δὲ τὰ προαιρετικά,
[2, 12]	καὶ παρὰ τοῖς ποιηταῖς ἐν	μεγίστῳ	ἐπαίνῳ λέλεκται τὸ αἶψά τε
[2, 17]	ἀρκεῖ δ´ εἰ ἐξέσται ποτὲ	ἀπαραποδίστῳ	καὶ ἀλύπῳ διαγαγεῖν καὶ ἀνατεῖναι
[2, 12]	προσδιαλεγόμενον· καὶ οὐχ εὑρίσκει χρήσασθαι	αὐτῷ,	ἀλλὰ μικρὰ κινήσας τὸν ἄνθρωπον,
[2, 14]	{ὅταν αὐτὸν} ὑβρίζει, ὅταν εἴπῃ	αὐτῷ	ἄνθρωπε, δοκεῖς μηδὲν ἔχειν, πυρέσσεις
[2, 20]	ὧδε τὴν πτισάνην. ἤνεγκα ἂν	αὐτῷ	γεμίσας παροψίδα ὀξογάρου. οὐκ ᾔτησα
[2, 13]	ὑπὲρ τῶν κακῶν μέν, ἐπ´	αὐτῷ	δ´ ὄντων ὥστε μὴ συμβῆναι;
[2, 26]	μὴ φαντάζηται, ὡς ἀληθεῖ ἐπινεύει	αὐτῷ.	δεινὸς οὖν ἐν λόγῳ, ὁ
[2, 7]	αὐτοῦ τὴν κληρονομίαν εἰληφότες εὐχαριστοῦμεν	αὐτῷ.	διὰ τοῦτο κἀκεῖνοι λοιπὸν ἐμπαίζουσιν
[2, 13]	μου ἀκούσει; ἀνδράποδον, ὡς ἂν	αὐτῷ	δοκῇ. τί οὖν σοὶ μέλει
[2, 10]	πρός τινα μηδὲ βλαβερόν τι	αὐτῷ	εἰπεῖν ἢ πρᾶξαι, ἐξίστασθαι ἐν
[2, 24]	αὑτῆς ἐμφαίνουσα, ὅτι ἐπιμεληθέντι λυσιτελήσει	αὐτῷ,	ἐκκαλεῖται πρὸς τὴν ἐπιμέλειαν. τὰ
[2, 22]	ἂν οὖν πρὸς τοῦτο φαίνηται	αὐτῷ	ἐμποδίζειν, ἄν τ´ ἀδελφὸς ᾖ
[2, 13]	τινα παρέλαβεν πώποτε τὸν ἐροῦντα	αὐτῷ	καὶ ἐξηγησόμενον τὰ νόμιμα· ἀλλὰ
[2, 1]	τῷ θέλειν εὐλαβεῖσθαι καὶ ἐπ´	αὐτῷ	κειμένην ἕξει τὴν ἔκκλισιν· ἂν
[2, 24]	πόα τῷ προβάτῳ φανεῖσα προθυμίαν	αὐτῷ	κινεῖ πρὸς τὸ φαγεῖν, ἂν
[2, 13]	οὐκ ἔξεστι γὰρ ὡς θέλεις	αὐτῷ	λαλῆσαι; (Ἀλλὰ δέδοικα μὴ ἐκκρουσθῶ.
[2, 13]	(Ναί· ἀλλ´ ἀγωνιῶ, πῶς ἐγὼ	αὐτῷ	λαλήσω. (Εἶτ´ οὐκ ἔξεστι γὰρ
[2, 6]	θυρίδος εἰσελθεῖν’ ἀλλὰ καὶ λάλησον	αὐτῷ.	λαλῶ. τίνα τρόπον; οὐ ταπεινῶς.
[2, 12]	οὐδενὸς ἐδεῖτο μάρτυρος. τοιγαροῦν ἐξῆν	αὐτῷ	λέγειν ὅτι τοὺς μὲν ἄλλους
[2, 13]	τοῦτο δ´ οὐκέτι ἐστὶν ἐπ´	αὐτῷ.	λοιπὸν οὗ μὲν ἡ ἐπιστήμη
[2, 12]	Σωκράτης; αὐτὸν ἠνάγκαζεν τὸν προσδιαλεγόμενον	αὐτῷ	μαρτυρεῖν, ἄλλου δ´ οὐδενὸς ἐδεῖτο
[2, 20]	εὑρίσκεσθαι καὶ τῷ ἀντιλέγοντι συγχρήσασθαι	αὐτῷ·	οἷον εἴ τις ἀντιλέγοι τῷ
[2, 14]	τῷ αἰσχρῷ, ὅτι δεικνύει αὐτὸν	αὐτῷ	οἷός ἐστιν· εἰ μὴ καὶ
[2, 3]	ἄπειρος, οὐδ´ ἂν μυριάκις γράψω	αὐτῷ’	ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἰ δραχμὴ
[2, 24]	ἀκοῦσαι θέλῃς φιλοσόφου, μὴ λέγε	αὐτῷ	ὅτι οὐδέν μοι λέγεις; ἀλλὰ
[2, 22]	μεταπτώτως ἑλόμενος αὐτὸν εἶναι εὔνους	αὐτῷ;	(Οὐδ´ οὗτος. (Ὁ δὲ νῦν
[2, 22]	ὁμοῦ ἀνατεθραμμένοι καὶ ὑπὸ τῷ	αὐτῷ	παιδαγωγῷ, ἀλλ´ ἐκεῖνο μόνον, ποῦ
[2, 2]	ὅτι Δίων, εἶτα παρελθὼν ἐκεῖνος	αὐτῷ	προβάλῃ μὴ τὸ Δίωνος ὄνομα,
[2, 13]	λοιπὸν οὗ μὲν ἡ ἐπιστήμη	αὐτῷ	πρόσεστιν, ἐκεῖ τὸ θάρσος· φέρε
[2, 12]	λοιδορησάμενος ἀπῆλθεν. καὶ σὺ δεῖξον	αὐτῷ	τὴν ἀλήθειαν καὶ ὄψει ὅτι
[2, 15]	ὑγιές, καὶ οὕτως λοιπὸν ἐποικοδομεῖν	αὐτῷ	τὴν εὐτονίαν, τὴν ἀσφάλειαν; ἂν
[2, 19]	μετέχον; οὐκ ἄρας ξύλον ἐνσείσεις	αὐτῷ;	τί ἡμῖν καὶ σοί, ἄνθρωπε;
[2, 24]	ἠξιωμένων {ὑπ´{ ερ} αὐτοῦ. Εἰπόντος	αὐτῷ	τινος ὅτι Πολλάκις ἐπιθυμῶν σου
[2, 26]	οὐκ οὖν, εἰ ἀσύμφορόν ἐστιν	αὐτῷ	τὸ κλέπτειν, ὃ μὲν θέλει
[2, 6]	ἀνακαλούσης, ἀνέσχεν· οὕτως προυργιαίτερον ἔδοξεν	αὐτῷ	τὸ τοῦ στρατηγοῦ πρόσταγμα ἢ
[2, 23]	καὶ διοδεύων πανδοκεῖον καλὸν ἀρέσαντος	αὐτῷ	τοῦ πανδοκείου καταμένοι ἐν τῷ
[2, 13]	καὶ εἰκότως· ἤθελε γὰρ ἀρέσκειν	αὐτῷ,	τοῦτο δ´ ἔξω ἔκειτο· οὗτος
[2, 6]	δεῖ θερισθῆναι, ἅμα δὲ καὶ	αὐτῷ	τούτῳ παρακολουθοῦντες ὅτι θεριζόμεθα, διὰ
[2, 24]	πρὸς σέ; πῶς; παρακολουθεῖς γὰρ	αὐτῷ	τούτῳ, τί ἐστιν ἀπόδειξις ἢ
[2, 20]	φυσικὴν κοινωνίαν ἀνθρώποις πρὸς ἀλλήλους,	αὐτῷ	τῷ ἀναιρουμένῳ συγχρῆται. τί γὰρ
[2, 12]	λέγει ἰδιώτης ἐστίν· οὐκ ἔστιν	αὐτῷ	χρήσασθαι’ ὁ δ´ ὁδηγός, ὅταν
[2, 26]	ὁ κλέπτης θέλει πρᾶξαι; τὸ	αὑτῷ	συμφέρον. οὐκ οὖν, εἰ ἀσύμφορόν
[2, 13]	εἰ μὴ τῶν οὐκ ἐφ´	αὑτῷ	τι ἤθελεν, πῶς ἂν ἔτι
[2, 8]	εὐθὺς ἔχει τὰς δυνάμεις ἐν	ἑαυτῷ,	ἃς ἐμφαίνει διὰ τῆς κατασκευῆς;
[2, 22]	οὕτως ἔσται πρῶτον μὲν αὐτὸς	ἑαυτῷ	μὴ λοιδορούμενος, μὴ μαχόμενος, μὴ
[2, 10]	οὐδὲν ἀντ´ οὐδενὸς ἠλλάχθαι φανεῖ	σεαυτῷ;	εἰ δ´ ἀντὶ ἀνθρώπου, ἡμέρου
[2, 18]	τοῦτο; θέλησον ἀρέσαι αὐτός ποτε	σεαυτῷ,	θέλησον καλὸς φανῆναι τῷ θεῷ·
[2, 8]	τοῦ θεοῦ· ἔχεις τι ἐν	σεαυτῷ	μέρος ἐκείνου. τί οὖν ἀγνοεῖς
[2, 6]	τινα ἔσφαξεν, πυρετὸς δὲ καὶ	ἐνιαυτῷ	πολλάκις. ψόφος ἐστὶ πάντα ταῦτα
[2, 18]	ἢ καλὴν οὐκ εἶπον αὐτὸς	ἐμαυτῷ	ὅτι ὤφελόν τις μετὰ ταύτης
[2, 21]	φαντασίαν ἔχω περὶ ἐμαυτοῦ; πῶς	ἐμαυτῷ	χρῶμαι; μή τι καὶ αὐτὸς
[2, 26]	ἂν δὲ μὴ δεικνύῃς, αὐτὸς	σαυτῷ	μᾶλλον ἐγκάλει ἢ τῷ μὴ
[2, 16]	διοικοῦντι τὰ ὅλα κἀκεῖνον ἐν	σαυτῷ	περιφέρεις, ἔτι ποθεῖς λιθάρια καὶ
[2, 21]	τὸν περίπατον ἐξελθὼν προέβαλές ποτε	σαυτῷ	φαντασίαν τινὰ ἀντὶ συλλογισμοῦ καὶ
[2, 8]	τινα ἢ χρυσοῦν ἔξωθεν; ἐν	σαυτῷ	φέρεις αὐτὸν καὶ μολύνων οὐκ
[2, 22]	διὰ τοῦτο ἂν μὲν ἐν	ταὐτῷ	τις θῇ τὸ συμφέρον καὶ
[2, 12]	ἐπιψηφίζω, τὸν δὲ προσδιαλεγόμενον μόνον’	οὕτω	γὰρ ἐναργῆ ἐτίθει τὰ ἀπὸ
[2, 2]	μὲν δύνανται, βλάψαι δ´ οὔ’	οὕτω	μωρὸς ἦν, ἵνα μὴ ἴδῃ
[2, 7]	Τί οὖν ἡμᾶς ἐπὶ τὸ	οὕτω	συνεχῶς μαντεύεσθαι ἄγει; ἡ δειλία,
[2, 17]	μέγα σοι ἀγαθὸν ἔσται σωθέντι	τοιούτῳ	καὶ λύχνων ἄξιον. ἀθάνατον γὰρ
[2, 16]	σοι σύνηθες. εἶτ´ ἂν μὲν	τοιούτῳ	προσπάθῃς, καὶ τοῦτο πάλιν κλαῖε
[2, 17]	Ὅταν τοιοῦτον ἔχῃς ἡγεμόνα καὶ	τοιούτῳ	συνθέλῃς καὶ συνορέγῃ, τί φοβῇ
[2, 5]	ἄλλον κατακεκρίσθαι; ἀδύνατον γὰρ ἐν	τοιούτῳ	σώματι, ἐν τούτῳ τῷ περιέχοντι,
[2, 17]	καὶ τὴν ἔκκλισιν πενίᾳ καὶ	πλούτῳ·	ἀποτεύξῃ, περιπεσῇ. ἀλλ´ ὑγιείᾳ· δυστυχήσεις·
[2, 6]	μὲν ἀκηκοέναι, τοσαῦτα δὲ γεγραφέναι,	τοσούτῳ	δὲ χρόνῳ παρακεκαθικέναι γεροντίῳ οὐ
[2, 15]	ἂν πλείονα καὶ ἰσχυρότερα ἐπιθῇς,	τοσούτῳ	θᾶττον {θᾶττον} κατενεχθήσεται. ἄνευ πάσης
[2, 15]	βεβαιότερον κρίνουσι τὰ οὐκ ὄντα,	τοσούτῳ	πλείονος ἐλλεβόρου δέονται. οὐ θέλεις
[2, 22]	ἄλλων οὐδενός; Ἀλλὰ τεθεράπευκέ με	τοσούτῳ	χρόνῳ· καὶ οὐκ ἐφίλει με;
[2, 22]	ἀλλὰ γυνή μου ἐστὶ καὶ	τοσούτῳ	χρόνῳ συμβεβιώκαμεν. πόσῳ δ´ ἡ
[2, 12]	γὰρ οὔ; ἐμπείρῳ δηλονότι καὶ	τούτῳ	ἀλειπτικῆς ἢ ἰατρικῆς; πάνυ μὲν
[2, 18]	ἀγαθῶν ἀνδρῶν συνουσίας ἀποχωρήσας πρὸς	τούτῳ	γίνῃ ἀντεξετάζων, ἄν τε τῶν
[2, 20]	φῶμεν ἐκ τῶν ὕπνων ἐξεγείρεσθαι·	τούτῳ	δ´ οὐ χαλεπώτεραι αἱ Ἐρινύες
[2, 12]	εἰ θέλετε γνῶναι, πόσην ἐν	τούτῳ	δύναμιν εἶχεν, ἀνάγνωτε τὸ Ξενοφῶντος
[2, 5]	ἴδῃ ὅτι εὐσχημόνως ἀνεστράφης ἐν	τούτῳ,	ἐπαινέσει καὶ συνησθήσεται· ἂν δὲ
[2, 14]	τοιοῦτόν τι φανταζόμεθα. λοιπὸν ἐφεξῆς	τούτῳ	ζητοῦμεν, πῶς ἔσται τοῦτο. ὁρῶμεν
[2, 5]	βάλλειν καὶ δέχεσθαι. λοιπὸν ἐν	τούτῳ	ἡ εὐρυθμία, ἐν τούτῳ ἡ
[2, 5]	ἐν τούτῳ ἡ εὐρυθμία, ἐν	τούτῳ	ἡ τέχνη, τὸ τάχος, ἡ
[2, 18]	Ψευδόμενον, ὑπὲρ τὸν Ἡσυχάζοντα. ἐπὶ	τούτῳ	καὶ μέγα φρονεῖν ἄξιον, οὐκ
[2, 15]	καὶ τόνος προσῇ τῷ κλίματι	τούτῳ	καὶ τῇ φορᾷ, τότε γίνεται
[2, 14]	οὗτοι οἱ ὀλίγοι· καὶ λοιπὸν	τούτῳ	μόνῳ σχολάζουσι τῷ τὴν πανήγυριν
[2, 26]	μέχρι μὲν ἂν μὴ παρακολουθῇ	τούτῳ,	ὅτι ἐν μάχῃ ἐστίν, οὐδὲν
[2, 6]	θερισθῆναι, ἅμα δὲ καὶ αὐτῷ	τούτῳ	παρακολουθοῦντες ὅτι θεριζόμεθα, διὰ τοῦτο
[2, 6]	σεαυτὸν ἔχειν κἂν ἀγανακτῶσιν ἐπὶ	τούτῳ,	παραμυθήσῃ αὐτούς· ἐγὼ ἔμαθον, ὑμεῖς
[2, 2]	γε παρ´ αὐτόν, τὰ ἑξῆς	τούτῳ	ποιητέον τηροῦντι μέντοι τὰ ἴδια.
[2, 24]	σέ; πῶς; παρακολουθεῖς γὰρ αὐτῷ	τούτῳ,	τί ἐστιν ἀπόδειξις ἢ πῶς
[2, 19]	οὖν τί; οὐδὲ γέγονα πρὸς	τούτῳ,	τῷ βασανίσαι τὴν ἐμαυτοῦ φαντασίαν
[2, 24]	τί γέγονεν καὶ ἐν τίνι	τούτῳ	τῷ κόσμῳ καὶ μετὰ τίνων
[2, 19]	γενέσθαι καὶ ἐν τῷ σωματίῳ	τούτῳ	τῷ νεκρῷ περὶ τῆς πρὸς
[2, 5]	γὰρ ἐν τοιούτῳ σώματι, ἐν	τούτῳ	τῷ περιέχοντι, τούτοις τοῖς συζῶσιν
[2, 8]	τοι μή τι αὐτὴν ἐν	φυτῷ	ζητεῖς; οὔ. μή τι ἐν
[2, 19]	καὶ Χρύσιππος θαυμαστῶς ἐν τῷ	πρώτῳ	περὶ Δυνατῶν. καὶ Κλεάνθης δ´
[2, 6]	κόμπος κενῶν ὀνομάτων. Τῇ κεφαλῇ	κινδυνεύω	ἐπὶ Καίσαρος. ἐγὼ δ´ οὐ
[2, 6]	ἐπὶ Καίσαρος. ἐγὼ δ´ οὐ	κινδυνεύω,	ὃς οἰκῶ ἐν Νικοπόλει, ὅπου
[2, 6]	κεφαλῇ; ἀλλὰ καὶ τῇ ὑπολήψει	κινδυνεύω.	τῇ σῇ; πῶς; τίς γάρ
[2, 6]	τὰ ψεύδη ὑπολαβεῖν; ἀλλ´ ἐξορισθῆναι	κινδυνεύω.	τί ἐστιν ἐξορισθῆναι; ἀλλαχοῦ εἶναι
[2, 24]	κινῶ σε πρὸς φιλοσοφίαν; πῶς	παραδεικνύω	σοι τὴν μάχην τῶν πολλῶν
[2, 18]	ὁ μοιχός‘ οὐδὲ τὰ ἑξῆς	ἀναζωγραφῶ,	παροῦσαν αὐτὴν καὶ ἀποδυομένην καὶ
[2, 19]	περὶ τοῦ Κυριεύοντος τί ἄλλο	ἔχω	ἀνωτέρω; ἀλλ´ ἂν ὦ κενός,
[2, 24]	ἀστόμους πεποίηκε; Ταῦτά σοι μόνα	ἔχω	εἰπεῖν καὶ οὐδὲ ταῦτα προθύμως.
[2, 11]	καλὸν καὶ τὸ αἰσχρόν; οὐκ	ἔχω	ἔννοιαν αὐτοῦ; (Ἔχεις. (Οὐκ ἐφαρμόζω
[2, 21]	ὅτι εἰς τὸ ἐπιὸν πεπαίδευμαι;	ἔχω	ἣν δεῖ συναίσθησιν τὸν μηδὲν
[2, 20]	μέγιστα. ἔχεις οὖν τὰς κατασκευάς;	ἔχω	καὶ χάριν οἶδα. ἐπεὶ οὖν
[2, 16]	ἄρτιοί εἰσιν οἱ ἀστέρες; οὐκ	ἔχω	λέγειν. ὅταν σοι προφαίνηται ἀργύριον,
[2, 24]	καλλίων; ἀλλὰ καὶ κόμιον κομψὸν	ἔχω.	ὁ δ´ Ἀχιλλεὺς οὐ κάλλιον
[2, 8]	δύναμαι· τὰ δ´ ἄλλα οὔτ´	ἔχω	οὔτε δύναμαι. δείξω ὑμῖν νεῦρα
[2, 21]	ἀκούσεις λεγόντων ὤφελον ὡς φρένας	ἔχω	οὕτως καὶ τύχην εἶχον‘ δειλοὺς
[2, 21]	εἷς εἰμι ἐκείνων; τίνα φαντασίαν	ἔχω	περὶ ἐμαυτοῦ; πῶς ἐμαυτῷ χρῶμαι;
[2, 5]	ἡ ναῦς καταδύεται. τί οὖν	ἔχω	ποιῆσαι; ὃ δύναμαι, τοῦτο μόνον
[2, 24]	μοι οὐδὲν λέγεις; (Ἐκεῖνο μόνον	ἔχω	σοι εἰπεῖν, ὅτι ὁ ἀγνοῶν,
[2, 8]	ἀποθνῄσκοντα θείως, νοσοῦντα θείως. ταῦτα	ἔχω,	ταῦτα δύναμαι· τὰ δ´ ἄλλα
[2, 19]	παρ´ ἐμοὶ παιδεύεσθε. κἀγὼ μὲν	ἔχω	ταύτην τὴν ἐπιβολήν, ἀποτελέσαι ὑμᾶς
[2, 3]	τί; οἶδα γὰρ ἀναλύειν συλλογισμούς·	ἔχω	τὴν δύναμιν, ἣν ἔχειν δεῖ
[2, 7]	μοι καιρὸς ἔτι μαντεύεσθαι; οὐκ	ἔχω	τὸν μάντιν ἔσω τὸν εἰρηκότα
[2, 7]	ἀμφοτέρων; τί οὖν ἔτι χρείαν	ἔχω	τῶν σπλάγχνων ἢ τῶν οἰωνῶν;
[2, 22]	δὲ ψέγεις; (Ναὶ καὶ ταῦτα	πάσχω.	(Τί οὖν; ὁ ἐξηπατημένος περί
[2, 17]	ἀπέρχῃ μοι, τέκνον· ἂν σωθῇς,	ἅψω	λύχνους“ ταῦτ´ ἔστι τὰ τοῦ
[2, 10]	ἄδικον ποιήσας, ἐγὼ ἐμαυτὸν μὴ	βλάψω	πρὸς ἐκεῖνον ἄδικόν τι ποιήσας;
[2, 10]	καὶ ἀζήμιος; Τί οὖν; μὴ	βλάψω	τὸν βλάψαντα; (Πρῶτον μὲν ἰδού,
[2, 3]	δ´ ἄπειρος, οὐδ´ ἂν μυριάκις	γράψω	αὐτῷ’ ὅμοιον γὰρ ὥσπερ εἰ
[2, 2]	ἀγράμματος λέγοι εἰπέ μοι τί	γράψω,	ὅταν μοι προβληθῇ τι ὄνομα’
[2, 18]	αὐτὴν καὶ ἀποδυομένην καὶ παρακατακλινομένην.	καταψῶ	τὴν κορυφήν μου καὶ λέγω·
[2, 17]	συναισθανόμενος ὅτι μέχρι νῦν οὐδ´	ἥψω	τοῦ πράγματος, καὶ λοιπὸν ἔνθεν
[2, 7]	ἀφέληται ἢ ἵν´ ἐγὼ μὴ	πέμψω’	Τί οὖν ἡμᾶς ἐπὶ τὸ