Alphabétiquement     [«   »]
τῇ 30
τήν 3
τὴν 234
τῆς 130
Τί 1
τί 8
τι 27
Fréquences     [«    »]
97 εἶναι
119 τοῖς
111 τοὺς
130 τῆς
131 δ
169 μὲν
191 γὰρ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, La Politique, livre II

τῆς


Livre, Pages
[2, 1272]   κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ  τῆς   ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι
[2, 1270]   ὥστε δῆλον ὅτι καὶ ταύτης  τῆς   ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο
[2, 1272]   τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται  τῆς   ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ
[2, 1272]   διὰ βίου μεῖζόν ἐστι γέρας  τῆς   ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ
[2, 1270]   (ἆθλον γὰρ ἀρχὴ αὕτη  τῆς   ἀρετῆς ἐστιν) δὲ δῆμος
[2, 1273]   οὗτος ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον  τῆς   ἀρετῆς, καὶ τὴν πόλιν ὅλην
[2, 1270]   βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη  τῆς   ἀρετῆς) τὰς δὲ γυναῖκάς φασι
[2, 1271]   καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω  τῆς   ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως
[2, 1267]   ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν  τῆς   ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν
[2, 1273]   καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ  τῆς   ἀριστοκρατίας τάξις τῶν Καρχηδονίων
[2, 1273]   τῶν δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν  τῆς   ἀριστοκρατίας καὶ τῆς πολιτείας τὰ
[2, 1273]   ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι  τῆς   ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ
[2, 1269]   διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ  τῆς   ἀρχῆς αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει
[2, 1271]   μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον  τῆς   ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ καὶ
[2, 1271]   τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον  τῆς   ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ
[2, 1271]   πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες  τῆς   ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς
[2, 1271]   τῆς Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ  τῆς   Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου
[2, 1264]   δεῖν συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν  τῆς   αὐτῆς τοῖς φύλαξιν, τὰ δ'
[2, 1266]   Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ καὶ τὴν  τῆς   βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ
[2, 1268]   τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ  τῆς   γῆς καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων
[2, 1267]   οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν  τῆς   γῆς κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι
[2, 1265]   τοῦτ' οὐκ ἂν εἴη ἐπὶ  τῆς   γῆς μέχρι τινός; Καὶ τὴν
[2, 1262]   καὶ συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς  τῆς   γῆς περιόδους πραγματευομένων· εἶναι γάρ
[2, 1270]   Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων,  τῆς   δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον
[2, 1268]   Τίς οὖν τρόπος ἔσται  τῆς   διαλογῆς τῶν ψήφων; Ἔτι δ'
[2, 1268]   νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα,  τῆς   δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι
[2, 1266]   πλεῖον δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι  τῆς   ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν
[2, 1263]   γὰρ χρήσει τῶν κτημάτων τὸ  τῆς   ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν. Εὐπρόσωπος μὲν
[2, 1264]   ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ περὶ  τῆς   ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον.
[2, 1267]   ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ  τῆς   ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς τὴν
[2, 1269]   μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό γε  τῆς   ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ
[2, 1274]   πλὴν χαλεπότης διὰ τὸ  τῆς   ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1262]   μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς  τῆς   ἡδονῆς γινομένης, ὅτι δ'
[2, 1273]   ἔστι φάρμακον διὰ τῶν νόμων  τῆς   ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1271]   καὶ Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν  τῆς   θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν Μίνως,
[2, 1269]   γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ' οὔσης  τῆς   θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων,
[2, 1268]   πλεῖστα καὶ τὰ μάλιστα ἀξιόλογα  τῆς   Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε
[2, 1274]   καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους  τῆς   καλουμένης ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον
[2, 1273]   Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ  τῆς   Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον
[2, 1264]   τοιαῦτα, τίς τρόπος ἔσται  τῆς   κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει
[2, 1260]   ~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ  τῆς   κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη
[2, 1269]   δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ  τῆς   Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ περὶ
[2, 1268]   ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ  τῆς   κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις
[2, 1268]   καλῶς δ' οὐδ' περὶ  τῆς   κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν
[2, 1265]   ἑτέρου τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται  τῆς   κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας
[2, 1266]   οὐ μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα  τῆς   κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν
[2, 1267]   εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ  τῆς   κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ μόνον
[2, 1270]   ῥηθέντα τοῖς περὶ τὴν ἀνωμαλίαν  τῆς   κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς
[2, 1263]   ἑταίροις ἥδιστον· γίνεται  τῆς   κτήσεως ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε
[2, 1265]   ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ  τῆς   κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε
[2, 1265]   τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ  τῆς   κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν
[2, 1262]   δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ  τῆς   κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι
[2, 1270]   εἴτε μή, βέλτιον τὸ διὰ  τῆς   κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν
[2, 1273]   πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν  τῆς   Λακεδαιμονίων εἴρηται, Σόλωνα δ' ἔνιοι
[2, 1271]   ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ μὲν οὖν  τῆς   Λακεδαιμονίων πολιτείας ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω·
[2, 1273]   τῆς ἡσυχίας. Περὶ μὲν οὖν  τῆς   Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ
[2, 1269]   γάρ ἐστι καιρῶν. Περὶ δὲ  τῆς   Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς Κρητικῆς,
[2, 1266]   γε νόμον λύεσθαι, καὶ χωρὶς  τῆς   λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ
[2, 1272]   πάντων εἶναι, μετέχων δῆμος  τῆς   μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν
[2, 1270]   δῆμος διὰ τὸ μετέχειν  τῆς   μεγίστης ἀρχῆς, ὥστ' εἴτε διὰ
[2, 1274]   ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν  τῆς   μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας·
[2, 1260]   πόλεως, οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ  τῆς   μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων
[2, 1260]   μὲν γὰρ τόπος εἷς  τῆς   μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ πολῖται
[2, 1274]   προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος  (τῆς   ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς Μηδικοῖς
[2, 1267]   πάντα ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ  τῆς   νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν πόλιν μικράν,
[2, 1270]   τῶν γυναικῶν ἄνεσις. ~Ἔξω γὰρ  τῆς   οἰκείας διὰ τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο
[2, 1261]   φαίημεν ἄν, καὶ τὸν ἕνα  τῆς   οἰκίας· ὥστ' εἰ καὶ δυνατός
[2, 1264]   μὴν ἀλλ' οὐδὲ τρόπος  τῆς   ὅλης πολιτείας τίς ἔσται τοῖς
[2, 1267]   καλῶς δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα  τῆς   οὐσίας εἴρηκεν. Περὶ γὰρ τὴν
[2, 1261]   δὴ τὴν αὐτήν, καὶ περὶ  τῆς   οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου δὴ
[2, 1274]   τῶν γυναικῶν καὶ παίδων καὶ  τῆς   οὐσίας κοινότης καὶ τὰ συσσίτια
[2, 1266]   εἰς τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν  τῆς   οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν πάλαι
[2, 1266]   λανθάνει νῦν, ὅτι τὸ  τῆς   οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει καὶ
[2, 1266]   ἔστι τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν  τῆς   οὐσίας, ταύτην δ' λίαν
[2, 1265]   δεῖν ὑπολάβοι τις ἂν ὡρίσθαι  τῆς   οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ
[2, 1266]   πλῆθος τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ  τῆς   οὐσίας τὸ μέγεθος τῶν
[2, 1265]   εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ περὶ τὴν  τῆς   οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ
[2, 1267]   ἄκος εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα  τῆς   οὐσίας, ὥστε μὴ λωποδυτεῖν διὰ
[2, 1264]   πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ περὶ  τῆς   παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι
[2, 1274]   τ' ἄλλων τινῶν καὶ περὶ  τῆς   παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους
[2, 1263]   βίος. Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει  τῆς   παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν
[2, 1270]   δὲ καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν  τῆς   πάσης χώρας τῶν πέντε μερῶν
[2, 1271]   πάντων· ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν  τῆς   Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς
[2, 1262]   τὴν συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν  τῆς   περὶ τὰ τέκνα καὶ τὰς
[2, 1271]   ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν  τῆς   πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ
[2, 1267]   καὶ μὴ πλήρωμά τι παρέξονται  τῆς   πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους
[2, 1270]   ἐφόρων οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι  τῆς   πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη
[2, 1269]   περὶ τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ  τῆς   πόλεως εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον.
[2, 1270]   σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη  τῆς   πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ
[2, 1271]   Οὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ  τῆς   πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους
[2, 1268]   τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν τι  τῆς   πόλεως μέρος, νῦν δ' ἰδίαν
[2, 1265]   τὸν ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν  τῆς   πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ
[2, 1268]   τέταρτον αὖ μόριον ἔσται τοῦτο  τῆς   πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον
[2, 1264]   τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον  τῆς   πόλεως) περὶ δὲ τῶν γεωργῶν
[2, 1264]   Καίτοι σχεδὸν τό γε πλῆθος  τῆς   πόλεως τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν
[2, 1268]   δ' ἐποίει τὰ τρία μέρη  τῆς   πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι
[2, 1261]   μᾶλλον γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν  τῆς   πόλεως φαίημεν ἄν, καὶ τὸν
[2, 1267]   τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι  τῆς   πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν τι
[2, 1268]   πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον  τῆς   πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ τις
[2, 1273]   τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης  τῆς   πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν
[2, 1270]   οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν  τῆς   πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ
[2, 1269]   ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν  τῆς   πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν
[2, 1265]   τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ  τῆς   πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος
[2, 1272]   ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ  τῆς   πολιτείας τάξις. Οἱ μὲν
[2, 1272]   δὲ μή, μετέχειν νόμος κωλύει  τῆς   πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον,
[2, 1268]   τί δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν  τῆς   πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι τῆς
[2, 1272]   ἑκουσίον διαμένειν ἐν τῇ τάξει  τῆς   πολιτείας, καὶ μήτε στάσιν,
[2, 1271]   τοῖς λίαν πένησιν, ὅρος δὲ  τῆς   πολιτείας οὗτός ἐστιν αὐτοῖς
[2, 1268]   οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι  τῆς   πολιτείας πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ
[2, 1272]   οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν  τῆς   πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ
[2, 1268]   ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ  τῆς   πολιτείας πῶς οἷόν τε φιλικῶς
[2, 1273]   τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ  τῆς   πολιτείας τὰ μὲν εἰς δῆμον
[2, 1264]   δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως, καὶ  τῆς   πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ
[2, 1270]   μὲν τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν  τῆς   πολιτείας, ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε
[2, 1260]   προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας  τῆς   πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν τοῖς
[2, 1271]   ὥστε συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ  τῆς   προαιρέσεως. Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν
[2, 1269]   ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως  τῆς   προκειμένης αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν
[2, 1260]   ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης  τῆς   σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας
[2, 1262]   μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω  τῆς   συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς
[2, 1273]   νομοθέτης, ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι  τῆς   σχολῆς. Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν
[2, 1268]   ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ  τῆς   τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ πορίζοντες
[2, 1266]   ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ  τῆς   τοιαύτης πολιτείας σκέψις· ἔχει
[2, 1268]   τῆς πολιτείας καὶ κυρίους εἶναι  τῆς   τῶν ἀρχόντων καταστάσεως; Ἔτι οἱ
[2, 1266]   τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ  τῆς   τῶν ἀρχόντων καταστάσεως· τὸ μὲν
[2, 1265]   τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ  τῆς   τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς
[2, 1269]   Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ' ἐπὶ  τῆς   τῶν Θηβαίων ἐμβολῆς· χρήσιμοι μὲν
[2, 1267]   ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον τρόπος  τῆς   Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ
[2, 1267]   τὸν τρόπον. Περὶ μὲν οὖν  τῆς   Φαλέου πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων
[2, 1262]   καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι  τῆς   φιλίας ἔργον, καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 1270]   ἂν θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης  τῆς   χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 30/03/2006