Livre, Pages |
[2, 1270] |
δίαιτα
τῶν
ἐφόρων
οὐχ
ὁμολογουμένη
|
τῷ |
βουλήματι
τῆς
πόλεως·
αὐτὴ
μὲν |
[2, 1273] |
ἀλλὰ
κύριοι
κρίνειν
εἰσὶ
καὶ
|
τῷ |
βουλομένῳ
τοῖς
εἰσφερομένοις
ἀντειπεῖν
ἔξεστιν, |
[2, 1265] |
τῷ
μὲν
τὸ
τρυφᾶν
ἀκολουθήσει,
|
τῷ |
δὲ
τὸ
ἐπιπόνως)
ἐπεὶ
μόναι |
[2, 1274] |
γε
ἔοικε
τὴν
ἀναγκαιοτάτην
ἀποδιδόναι
|
τῷ |
δήμῳ
δύναμιν,
τὸ
τὰς
ἀρχὰς |
[2, 1273] |
οὗτοι,
οὐ
διακοῦσαι
μόνον
ἀποδιδόασι
|
τῷ |
δήμῳ
τὰ
δόξαντα
τοῖς
ἄρχουσιν, |
[2, 1274] |
γὰρ
τοῦτ'
ἴσχυσεν,
ὥσπερ
τυράννῳ
|
τῷ |
δήμῳ
χαριζόμενοι
τὴν
πολιτείαν
εἰς |
[2, 1261] |
χρήσιμον,
κἂν
ᾖ
τὸ
αὐτὸ
|
τῷ |
εἴδει
ιβοηθείας
γὰρ
χάριν
ἡ |
[2, 1271] |
συσσίτια
τὰ
καλούμενα
φιδίτια
νενομοθέτηται
|
τῷ |
καταστήσαντι
πρῶτον.
Ἔδει
γὰρ
ἀπὸ |
[2, 1271] |
τοῖς
Σπαρτιάταις.
Οὔτε
γὰρ
ἐν
|
τῷ |
κοινῷ
τῆς
πόλεως
ἔστιν
οὐδὲν |
[2, 1268] |
ἄλλος
βελτίων.
Διόπερ
οὐ
ῥᾴδιον
|
τῷ |
λεχθέντι
ταχὺ
συγχωρεῖν,
εἴπερ
μὴ |
[2, 1265] |
καὶ
ἐλευθερίως
(χωρὶς
γὰρ
ἑκατέρῳ
|
τῷ |
μὲν
τὸ
τρυφᾶν
ἀκολουθήσει,
τῷ |
[2, 1270] |
σχολάσαντες
δὲ
αὑτοὺς
μὲν
παρεῖχον
|
τῷ |
νομοθέτῃ
προωδοπεποιημένους
διὰ
τὸν
στρατιωτικὸν |
[2, 1271] |
δυναμένων
δαπανᾶν,
ὥστε
συμβαίνει
τοὐναντίον
|
τῷ |
νομοθέτῃ
τῆς
προαιρέσεως.
Βούλεται
μὲν |
[2, 1271] |
τὰς
εἰσφοράς.
Ἀποβέβηκέ
τε
τοὐναντίον
|
τῷ |
νομοθέτῃ
τοῦ
συμφέροντος·
τὴν
μὲν |
[2, 1264] |
ἄρτιον·
τοῦτο
μὲν
γὰρ
ἐνδέχεται
|
τῷ |
ὅλῳ
ὑπάρχειν,
τῶν
δὲ
μερῶν |
[2, 1267] |
ἀρίστης.
Κατεσκεύαζε
δὲ
τὴν
πόλιν
|
τῷ |
πλήθει
μὲν
μυρίανδρον,
εἰς
τρία |
[2, 1273] |
οὔσης
τῆς
πολιτείας
ἄριστα
ἐκφεύγουσι
|
τῷ |
πλουτεῖν
αἰεί
τι
τοῦ
δήμου |
[2, 1268] |
καὶ
τοῖς
παισὶ
τῶν
ἐν
|
τῷ |
πολέμῳ
τελευτώντων
ἐκ
δημοσίου
γίνεσθαι |
[2, 1264] |
αὐτὸ
ἀγνοεῖν,
ὅτι
χρὴ
προσέχειν
|
τῷ |
πολλῷ
χρόνῳ
καὶ
τοῖς
πολλοῖς |
[2, 1261] |
καὶ
πόλις·
τὸ
μὲν
γὰρ
|
τῷ |
ποσῷ
χρήσιμον,
κἂν
ᾖ
τὸ |
[2, 1265] |
μή
ποτε
βέλτιον
ἑτέρως
διορίσαι
|
τῷ |
σαφῶς
μᾶλλον.
Τοσαύτην
γὰρ
εἶναί |
[2, 1263] |
ἀδύνατος
ὁ
βίος.
Αἴτιον
δὲ
|
τῷ |
Σωκράτει
τῆς
παρακρούσεως
χρὴ
νομίζειν |
[2, 1266] |
ὅμως
δὲ
τάχιστ'
ἂν
ὁμαλισθῆναι
|
τῷ |
τὰς
προῖκας
τοὺς
μὲν
πλουσίους |
[2, 1261] |
γενέσθαι
εἴδει
διαφέρειν
(διοίσει
δὲ
|
τῷ |
τοιούτῳ
καὶ
πόλις
ἔθνους,
ὅταν |
[2, 1269] |
πολιτείᾳ,
ἢ
οὔ;
Καὶ
πότερον
|
τῷ |
τυχόντι
ἢ
τισίν;
Ταῦτα
γὰρ |
[2, 1269] |
τῶν
αὑτοῦ
συγγενῶν,
ἔνοχον
εἶναι
|
τῷ |
φόνῳ
τὸν
φεύγοντα.
Ζητοῦσι
δ' |
[2, 1267] |
μὲν
ἀλεεινῆς
δέ,
οὐκ
ἐν
|
τῷ |
χειμῶνι
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
περὶ |