Livre, Chap.
[2, 9]	τὸ ἀναγκαῖον ἔν τε τοῖς	μαθήμασι	καὶ ἐν τοῖς κατὰ φύσιν
[2, 7]	τοῖς ἀκινήτοις (οἷον ἐν τοῖς	μαθήμασιν·	εἰς ὁρισμὸν γὰρ τοῦ εὐθέος
[2, 2]	μὲν γραμμήν, ἀλλ' οὐχ ᾗ	μαθηματικὴ	ἀλλ' ᾗ φυσική. Ἐπεὶ δ'
[2, 2]	ᾗ φυσική, ἡ δ' ὀπτικὴ	μαθηματικὴν	μὲν γραμμήν, ἀλλ' οὐχ ᾗ
[2, 2]	μὲν οὖν πραγματεύεται καὶ ὁ	μαθηματικός,	ἀλλ' οὐχ ᾗ φυσικοῦ σώματος
[2, 2]	στιγμάς, περὶ ὧν σκοπεῖ ὁ	μαθηματικός)	Ἔτι εἰ ἡ ἀστρολογία ἑτέρα
[2, 2]	τοῦτο θεωρητέον τίνι διαφέρει ὁ	μαθηματικὸς	τοῦ φυσικοῦ (καὶ γὰρ ἐπίπεδα
[2, 2]	χωρίζουσιν ἧττον ὄντα χωριστὰ τῶν	μαθηματικῶν.	Γίγνοιτο δ' ἂν τοῦτο δῆλον,
[2, 2]	δὲ καὶ τὰ φυσικώτερα τῶν	μαθημάτων,	οἷον ὀπτικὴ καὶ ἁρμονικὴ καὶ
[2, 4]	τὴν τάξιν τὸ πᾶν. Καὶ	μάλα	τοῦτό γε αὐτὸ θαυμάσαι ἄξιον·
[2, 6]	τινὸς καὶ τοῦ πατάξαι ἕνεκα.	Μάλιστα	δ' ἐστὶ χωριζόμενον τοῦ ἀπὸ
[2, 8]	του, καὶ ἐν τῇ φύσει.	Μάλιστα	δὲ δῆλον, ὅταν τις ἰατρεύῃ
[2, 8]	τὰ ὕστερα πρὸς τὰ πρότερα.	Μάλιστα	δὲ φανερὸν ἐπὶ τῶν ζῴων
[2, 9]	ἄνω διὰ κουφότητα, ἐπιπολῆς δὲ	μάλιστα	τὰ ξύλα· κουφότατα γάρ. Ἀλλ'
[2, 6]	καὶ φύσεως· ὥστ' εἰ ὅτι	μάλιστα	τοῦ οὐρανοῦ αἴτιον τὸ αὐτόματον,
[2, 7]	πρῶτον κινῆσαν. Περὶ γενέσεως γὰρ	μάλιστα	τοῦτον τὸν τρόπον τὰς αἰτίας
[2, 6]	τότε οὐκ ἀπὸ τύχης ἀλλὰ	μᾶλλον	ἀπὸ ταὐτομάτου γεγονέναι φαμέν. Ἔστι
[2, 1]	φύσει δέ, οἷον ἄνθρωπος. Καὶ	μᾶλλον	αὕτη φύσις τῆς ὕλης· ἕκαστον
[2, 9]	τῷ φυσικῷ λεκτέαι αἱ αἰτίαι,	μᾶλλον	δὲ ἡ τίνος ἕνεκα· αἴτιον
[2, 1]	τότε λέγεται ὅταν ἐντελεχείᾳ ᾖ,	μᾶλλον	ἢ ὅταν δυνάμει. Ἔτι γίγνεται
[2, 6]	φαμὲν βαδίσαι καὶ ἡ βάδισις	ματαία,	ὡς τοῦτο ὂν τὸ μάτην,
[2, 6]	κατὰ τὸ ὄνομα ὅταν αὐτὸ	μάτην	γένηται· κατέπεσεν γὰρ οὐ τοῦ
[2, 6]	ἔχουσι προαίρεσιν. Σημεῖον δὲ τὸ	μάτην,	ὅτι λέγεται ὅταν μὴ γένηται
[2, 6]	ἐπεὶ εἴ τις λούσασθαι φαίη	μάτην	ὅτι οὐκ ἐξέλιπεν ὁ ἥλιος,
[2, 6]	ματαία, ὡς τοῦτο ὂν τὸ	μάτην,	τὸ πεφυκὸς ἄλλου ἕνεκα, ὅταν
[2, 6]	εἰ δὲ μὴ ἐγένετο βαδίσαντι,	μάτην	φαμὲν βαδίσαι καὶ ἡ βάδισις
[2, 5]	μικρὸν κακὸν ἢ ἀγαθὸν λαβεῖν	μέγα	ἢ εὐτυχεῖν ἢ ἀτυχεῖν ἐστίν,
[2, 5]	εὐτυχία δὲ καὶ δυστυχία ὅταν	μέγεθος	ἔχοντα ταῦτα· διὸ καὶ τὸ
[2, 7]	ἐπὶ τὸ πολύ) καὶ εἰ	μέλλει	τοδὶ ἔσεσθαι (ὥσπερ ἐκ τῶν
[2, 5]	μὲν οὖν, ἐπειδὴ ὁρῶμεν τὰ	μὲν	ἀεὶ ὡσαύτως γιγνόμενα τὰ δὲ
[2, 4]	δέ τινες οἷς δοκεῖ εἶναι	μὲν	αἰτία ἡ τύχη, ἄδηλος δὲ
[2, 5]	εἶναι, οἷον οἰκίας καθ' αὑτὸ	μὲν	αἴτιον τὸ οἰκοδομικόν, κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 5]	ἁπλῶς οὐδενός· οἷον οἰκίας οἰκοδόμος	μὲν	αἴτιος, κατὰ συμβεβηκὸς δὲ αὐλητής,
[2, 1]	ἕκαστον, τὰ δ' ἐν αὑτοῖς	μὲν	ἀλλ' οὐ καθ' αὑτά, ὅσα
[2, 3]	τῶν καθ' ἕκαστον (οἷον ἀνδριαντοποιὸς	μὲν	ἀνδριάντος, ὁδὶ δὲ τουδί) καὶ
[2, 2]	αἱ τέχναι τὴν ὕλην αἱ	μὲν	ἁπλῶς αἱ δὲ εὐεργόν, καὶ
[2, 7]	ἀκινήτων, ἡ δὲ περὶ κινουμένων	μὲν	ἀφθάρτων δέ, ἡ δὲ περὶ
[2, 9]	ἀνάγκης γεγενῆσθαι νομίζοι, ὅτι τὰ	μὲν	βαρέα κάτω πέφυκε φέρεσθαι τὰ
[2, 1]	ὁδὸς ἀλλ' εἰς ὑγίειαν· ἀνάγκη	μὲν	γὰρ ἀπὸ ἰατρικῆς οὐκ εἰς
[2, 6]	αὐτόματον ἐπὶ πλεῖόν ἐστι· τὸ	μὲν	γὰρ ἀπὸ τύχης πᾶν ἀπὸ
[2, 2]	τιν' ἔχουσιν τῇ γεωμετρίᾳ. Ἡ	μὲν	γὰρ γεωμετρία περὶ γραμμῆς φυσικῆς
[2, 1]	τὰ μὴ φύσει συνεστῶτα. Τούτων	μὲν	γὰρ ἕκαστον ἐν ἑαυτῷ ἀρχὴν
[2, 6]	δὲ καὶ τοῦτο ἕτερον· τοῦ	μὲν	γὰρ ἔξω τὸ αἴτιον, τοῦ
[2, 8]	τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Ταῦτα	μὲν	γὰρ καὶ πάντα τὰ φύσει
[2, 2]	ὡς ποιητική, τῆς ὕλης· ὁ	μὲν	γὰρ κυβερνήτης ποῖόν τι τὸ
[2, 9]	ὑπάρχει ἢ καὶ ἁπλῶς; Νῦν	μὲν	γὰρ οἴονται τὸ ἐξ ἀνάγκης
[2, 2]	αὐτῶν καὶ τῶν συμβεβηκότων. Τὸ	μὲν	γὰρ περιττὸν ἔσται καὶ τὸ
[2, 3]	πίπτει τρόπους τοὺς φανερωτάτους. Τὰ	μὲν	γὰρ στοιχεῖα τῶν συλλαβῶν καὶ
[2, 7]	εἰς {τὸ} ἓν πολλάκις· τὸ	μὲν	γὰρ τί ἐστι καὶ τὸ
[2, 6]	ὁ τρίπους αὐτόματος κατέπεσεν· ἔστη	μὲν	γὰρ τοῦ καθῆσθαι ἕνεκα, ἀλλ'
[2, 2]	ἢ ἄλλης ἑκατέραν γνωρίζειν; Εἰς	μὲν	γὰρ τοὺς ἀρχαίους ἀποβλέψαντι δόξειεν
[2, 6]	οὐ πᾶν ἀπὸ τύχης. Ἡ	μὲν	γὰρ τύχη καὶ τὸ ἀπὸ
[2, 5]	ταῦτα ὀρθῶς λέγεται, εὐλόγως. Ἔστιν	μὲν	γὰρ ὡς γίγνεται ἀπὸ τύχης·
[2, 3]	οὕτως ἐπὶ πάντων) Ἔτι τὰ	μὲν	γένη τῶν γενῶν, τὰ δὲ
[2, 2]	φυσική, ἡ δ' ὀπτικὴ μαθηματικὴν	μὲν	γραμμήν, ἀλλ' οὐχ ᾗ μαθηματικὴ
[2, 8]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' Λεκτέον δὴ πρῶτον	μὲν	διότι ἡ φύσις τῶν ἕνεκά
[2, 3]	ὁδὶ δὲ τουδί) καὶ τὰς	μὲν	δυνάμεις τῶν δυνατῶν, τὰ δ'
[2, 9]	οἰκία οὔθ' ὁ πρίων, ἡ	μὲν	εἰ μὴ οἱ λίθοι, ὁ
[2, 2]	περὶ ταῦτα ἅ ἐστι χωριστὰ	μὲν	εἴδει, ἐν ὕλῃ δέ; ἄνθρωπος
[2, 4]	τὴν τύχην, ὅμως τούτων τὰ	μὲν	εἶναί φασι πάντες ἀπὸ τύχης
[2, 3]	τρόποι δὲ τῶν αἰτίων ἀριθμῷ	μὲν	εἰσὶ πολλοί, κεφαλαιούμενοι δὲ καὶ
[2, 6]	αὐτόματος, φαμέν, ἦλθεν, ὅτι ἐσώθη	μὲν	ἐλθών, οὐ τοῦ σωθῆναι δὲ
[2, 8]	ὀδόντας ἐξ ἀνάγκης ἀνατεῖλαι τοὺς	μὲν	ἐμπροσθίους ὀξεῖς, ἐπιτηδείους πρὸς τὸ
[2, 1]	ἑαυτῷ τῆς ποιήσεως, ἀλλὰ τὰ	μὲν	ἐν ἄλλοις καὶ ἔξωθεν, οἷον
[2, 5]	ἴσμεν. Τῶν δὲ γιγνομένων τὰ	μὲν	ἕνεκά του γίγνεται τὰ δ'
[2, 3]	Διαφέρει δὲ τοσοῦτον, ὅτι τὰ	μὲν	ἐνεργοῦντα καὶ τὰ καθ' ἕκαστον
[2, 8]	Ὅλως δὲ ἡ τέχνη τὰ	μὲν	ἐπιτελεῖ ἃ ἡ φύσις ἀδυνατεῖ
[2, 3]	δὲ ἀλλήλων ὡς ὄντα τὰ	μὲν	ἔργα τὰ δ' ὄργανα. Τὰ
[2, 1]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Τῶν ὄντων τὰ	μέν	ἐστι φύσει, τὰ δὲ δι'
[2, 8]	εἰ ἕνεκά του ἐγίγνετο, ταῦτα	μὲν	ἐσώθη ἀπὸ τοῦ αὐτομάτου συστάντα
[2, 4]	θαυμάσαι ἄξιον· λέγοντες γὰρ τὰ	μὲν	ζῷα καὶ τὰ φυτὰ ἀπὸ
[2, 5]	γὰρ καὶ ὄν ἐστι τὸ	μὲν	καθ' αὑτὸ τὸ δὲ κατὰ
[2, 5]	δ' οὔ (τούτων δὲ τὰ	μὲν	κατὰ προαίρεσιν, τὰ δ' οὐ
[2, 1]	κλίνην ἀλλὰ ξύλον, ὡς τὸ	μὲν	κατὰ συμβεβηκὸς ὑπάρχον, τὴν κατὰ
[2, 1]	ἔχει κινήσεως καὶ στάσεως, τὰ	μὲν	κατὰ τόπον, τὰ δὲ κατ'
[2, 9]	κοῦφα ἐπιπολῆς, διὸ οἱ λίθοι	μὲν	κάτω καὶ τὰ θεμέλια, ἡ
[2, 5]	συμβεβηκὸς αἰτίων. Τύχη δὲ ἀγαθὴ	μὲν	λέγεται ὅταν ἀγαθόν τι ἀποβῇ,
[2, 1]	ἕξεις καὶ διαθέσεις, καὶ τούτων	μὲν	ὁτιοῦν ἀΐδιον (οὐ γὰρ εἶναι
[2, 1]	φέρεσθαι ἄνω· τοῦτο γὰρ φύσις	μὲν	οὐκ ἔστιν οὐδ' ἔχει φύσιν,
[2, 1]	(Τὸ δ' ἐκ τούτων φύσις	μὲν	οὐκ ἔστιν, φύσει δέ, οἷον
[2, 4]	ἀγοράν, καὶ καταλαβεῖν ὃν ἐβούλετο	μὲν	οὐκ ᾤετο δέ, αἴτιον τὸ
[2, 8]	γὰρ ἔοικεν ἡ φύσις. Ὅτι	μὲν	οὖν αἰτία ἡ φύσις, καὶ
[2, 3]	ἔργα τὰ δ' ὄργανα. Τὰ	μὲν	οὖν αἴτια σχεδὸν τοσαυταχῶς λέγεται.
[2, 3]	ἀγαθὸν ἢ φαινόμενον ἀγαθόν. Τὰ	μὲν	οὖν αἴτια ταῦτα καὶ τοσαῦτά
[2, 6]	ἀπὸ τύχης οὐθέν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ἔστι	μὲν	οὖν ἄμφω αἴτια, καθάπερ εἴρηται,
[2, 8]	ὑπάρχειν τὸ ἕνεκά του. Ὅπου	μὲν	οὖν ἅπαντα συνέβη ὥσπερ κἂν
[2, 5]	αἴτια ἐμπίπτουσιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Πρῶτον	μὲν	οὖν, ἐπειδὴ ὁρῶμεν τὰ μὲν
[2, 1]	αἴτια γένοιτ' ἂν αὑτοῖς. Φύσις	μὲν	οὖν ἐστὶ τὸ ῥηθέν. Φύσιν
[2, 1]	καὶ κατὰ φύσιν ἐστίν. Τί	μὲν	οὖν ἐστιν ἡ φύσις, εἴρηται,
[2, 6]	αἴτιον, τοῦ δ' ἐντός. Τί	μὲν	οὖν ἐστιν τὸ αὐτόματον καὶ
[2, 5]	λευκὸν ἢ τὸ μουσικόν. Τὸ	μὲν	οὖν καθ' αὑτὸ αἴτιον ὡρισμένον,
[2, 8]	λέγει τὰ βουγενῆ ἀνδρόπρῳρα. Ὁ	μὲν	οὖν λόγος, ᾧ ἄν τις
[2, 2]	κόσμος ἢ οὔ. Περὶ τούτων	μὲν	οὖν πραγματεύεται καὶ ὁ μαθηματικός,
[2, 5]	προαίρεσις οὐκ ἄνευ διανοίας. Ἀόριστα	μὲν	οὖν τὰ αἴτια ἀνάγκη εἶναι
[2, 3]	ἐνεργοῦντα πρὸς τὰ ἐνεργούμενα. Ὅσα	μὲν	οὖν τὰ αἴτια καὶ ὃν
[2, 7]	τοῖς γιγνομένοις ἡ ὕλη. Ὅτι	μὲν	οὖν τὰ αἴτια ταῦτα καὶ
[2, 2]	καὶ ποίων κινήσεων ἔσται. Ἐν	μὲν	οὖν τοῖς κατὰ τέχνην ἡμεῖς
[2, 3]	πειρώμεθα τῶν ζητουμένων ἕκαστον. Ἕνα	μὲν	οὖν τρόπον αἴτιον λέγεται τὸ
[2, 1]	γίγνεσθαι καὶ φθείρεσθαι ἀπειράκις. Ἕνα	μὲν	οὖν τρόπον οὕτως ἡ φύσις
[2, 7]	Διὸ τρεῖς αἱ πραγματεῖαι, ἡ	μὲν	περὶ ἀκινήτων, ἡ δὲ περὶ
[2, 3]	ὅμως ἅπαντα ταῦτά ἐστι τὸ	μὲν	πλῆθος ἕξ, λεγόμενα δὲ διχῶς·
[2, 8]	τὰ ζῷα· καὶ τὸ οὐλοφυὲς	μὲν	πρῶτα” σπέρμα ἦν. Ἔτι καὶ
[2, 1]	τὴν οὐσίαν αὐτῶν. Διόπερ οἱ	μὲν	πῦρ, οἱ δὲ γῆν, οἱ
[2, 1]	δὲ δι' ἄλλας αἰτίας. Φύσει	μὲν	τά τε ζῷα καὶ τὰ
[2, 1]	τοιοῦτον ἄλλο γένος ἐστίν, ᾗ	μὲν	τετύχηκε τῆς κατηγορίας ἑκάστης καὶ
[2, 8]	ὅσον ἁψάμενοι χαίρειν ἐῶσιν, ὁ	μὲν	τὴν φιλίαν καὶ τὸ νεῖκος,
[2, 8]	ἐν δὲ τοῖς ἁμαρτανομένοις ἕνεκα	μέν	τινος ἐπιχειρεῖται ἀλλ' ἀποτυγχάνεται, ὁμοίως
[2, 2]	πως, διαφέρει δὲ ᾗ ἡ	μὲν	τοῦ εἴδους γνωριστική, ἡ ἀρχιτεκτονική,
[2, 4]	σπέρματος ἑκάστου γίγνεται, ἀλλ' ἐκ	μὲν	τοῦ τοιουδὶ ἐλαία ἐκ δὲ
[2, 9]	γάρ. Ἀλλ' ὅμως οὐκ ἄνευ	μὲν	τούτων γέγονεν, οὐ μέντοι διὰ
[2, 4]	τὸ λέγειν ταῦτα ὁρῶντας ἐν	μὲν	τῷ οὐρανῷ οὐδὲν ἀπὸ ταὐτομάτου
[2, 9]	κινήσεις αἱ ταύτης. Καὶ ἄμφω	μὲν	τῷ φυσικῷ λεκτέαι αἱ αἰτίαι,
[2, 9]	ἕνεκά του ἔστιν, οὐκ ἄνευ	μὲν	τῶν ἀναγκαίαν ἐχόντων τὴν φύσιν,
[2, 1]	ταὐτὸ τοῦτο πέπονθεν (οἷον ὁ	μὲν	χαλκὸς καὶ ὁ χρυσὸς πρὸς
[2, 3]	καὶ τὰ κατὰ συμβεβηκὸς τὰ	μὲν	ὡς δυνάμενα λέγεται τὰ δ'
[2, 3]	τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ὡς τέλος τὸ δ' ὡς
[2, 3]	αἴτιά ἐστιν, τούτων δὲ τὰ	μὲν	ὡς τὸ ὑποκείμενον, οἷον τὰ
[2, 8]	ἐπεὶ ἡ φύσις διττή, ἡ	μὲν	ὡς ὕλη ἡ δ' ὡς
[2, 3]	τὸν αὐτὸν τρόπον, ἀλλὰ τὸ	μὲν	ὡς ὕλη τὸ δ' ὡς
[2, 9]	ἀναγκαίαν ἐχόντων τὴν φύσιν, οὐ	μέντοι	γε διὰ ταῦτα ἀλλ' ἢ
[2, 9]	καὶ λίθους, εἰ οἰκία· οὐ	μέντοι	διὰ ταῦτά ἐστι τὸ τέλος
[2, 9]	ἄνευ μὲν τούτων γέγονεν, οὐ	μέντοι	διὰ ταῦτα πλὴν ὡς δι'
[2, 8]	ἑκάστοις οὐδὲ τὸ τυχόν, ἀεὶ	μέντοι	ἐπὶ τὸ αὐτό, ἂν μή
[2, 9]	οὐδ' ἔσται διὰ ταῦτα. Ὅλως	μέντοι	μὴ ὄντων οὐκ ἔσται οὔθ'
[2, 9]	τοδὶ καὶ ἕνεκα τουδί. Τοῦτο	μέντοι	τὸ οὗ ἕνεκα ἀδύνατον γενέσθαι,
[2, 1]	τά τε ζῷα καὶ τὰ	μέρη	αὐτῶν καὶ τὰ φυτὰ καὶ
[2, 8]	τί κωλύει οὕτω καὶ τὰ	μέρη	ἔχειν ἐν τῇ φύσει, οἷον
[2, 3]	ὡς τὸ ὑποκείμενον, οἷον τὰ	μέρη,	τὰ δὲ ὡς τὸ τί
[2, 3]	ὅλως ὁ ἀριθμός) καὶ τὰ	μέρη	τὰ ἐν τῷ λόγῳ. Ἔτι
[2, 3]	τοιαῦτα τῶν σωμάτων καὶ τὰ	μέρη	τοῦ ὅλου καὶ αἱ ὑποθέσεις
[2, 2]	ὕλης (ἐπὶ μικρὸν γάρ τι	μέρος	Ἐμπεδοκλῆς καὶ Δημόκριτος τοῦ εἴδους
[2, 2]	εἰ ἡ ἀστρολογία ἑτέρα ἢ	μέρος	τῆς φυσικῆς. Εἰ γὰρ τοῦ
[2, 8]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων	μερῶν,	ἐν ὅσοις δοκεῖ ὑπάρχειν τὸ
[2, 7]	τρόπον τὰς αἰτίας σκοποῦσι, τί	μετὰ	τί γίγνεται, καὶ τί πρῶτον
[2, 2]	δὲ διώρισται ποσαχῶς ἡ φύσις,	μετὰ	τοῦτο θεωρητέον τίνι διαφέρει ὁ
[2, 3]	ποιουμένου καὶ τὸ μεταβάλλον τοῦ	μεταβαλλομένου.	Ἔτι ὡς τὸ τέλος· τοῦτο
[2, 3]	ποιοῦν τοῦ ποιουμένου καὶ τὸ	μεταβάλλον	τοῦ μεταβαλλομένου. Ἔτι ὡς τὸ
[2, 1]	ὁτιοῦν ἀΐδιον (οὐ γὰρ εἶναι	μεταβολὴν	αὐτοῖς ἐξ αὑτῶν) τὰ δ'
[2, 1]	ἐν αὑτοῖς ἀρχὴν κινήσεως καὶ	μεταβολῆς.	Ἄλλον δὲ τρόπον ἡ μορφὴ
[2, 1]	ἀπὸ τέχνης, οὐδεμίαν ὁρμὴν ἔχει	μεταβολῆς	ἔμφυτον, ᾗ δὲ συμβέβηκεν αὐτοῖς
[2, 3]	πάντα ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς	μεταβολῆς	ἢ στάσεως {ἢ κινήσεως} τὰ
[2, 3]	Ἔτι ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς	μεταβολῆς	ἡ πρώτη ἢ τῆς ἠρεμήσεως,
[2, 3]	φθορᾶς καὶ πάσης τῆς φυσικῆς	μεταβολῆς,	ὅπως εἰδότες αὐτῶν τὰς ἀρχὰς
[2, 3]	Καὶ ὅσα δὴ κινήσαντος ἄλλου	μεταξὺ	γίγνεται τοῦ τέλους, οἷον τῆς
[2, 2]	ἄλλῳ γὰρ εἴδει ἄλλη ὕλη.	Μέχρι	δὴ πόσου τὸν φυσικὸν δεῖ
[2, 2]	τὸ εἶδος καὶ τὴν ὕλην	μέχρι	του (οἷον ἰατροῦ ὑγίειαν καὶ
[2, 2]	ἰατρὸν νεῦρον ἢ χαλκέα χαλκόν,	μέχρι	τοῦ τίνος {γὰρ} ἕνεκα ἕκαστον,
[2, 6]	αὐτόματον ἐν τοῖς ἐνδεχομένοις γίγνεσθαι	μὴ	ἁπλῶς μηδ' ὡς ἐπὶ τὸ
[2, 4]	γὰρ καὶ εἰ ἔστιν ἢ	μὴ	ἀποροῦσιν· οὐδὲν γὰρ δὴ γίγνεσθαι
[2, 6]	τὸ μάτην, ὅτι λέγεται ὅταν	μὴ	γένηται τὸ ἕνεκα ἄλλου ἐκείνου
[2, 1]	ἐστὶ τὸ δι' αὑτὸ καὶ	μὴ	δι' αὑτὸ γνώριμον (ὅτι δ'
[2, 6]	λαπάξεως ἕνεκά ἐστιν, εἰ δὲ	μὴ	ἐγένετο βαδίσαντι, μάτην φαμὲν βαδίσαι
[2, 6]	τις· εὐπραξία γάρ) ὥσθ' ὁπόσοις	μὴ	ἐνδέχεται πρᾶξαι, οὐδὲ τὸ ἀπὸ
[2, 8]	ὥσπερ ἕνεκα τούτου ἐλθὼν πράξῃ,	μὴ	ἕνεκα δὲ τούτου ἔλθῃ. Καὶ
[2, 8]	ἀπορίαν τί κωλύει τὴν φύσιν	μὴ	ἕνεκά του ποιεῖν μηδ' ὅτι
[2, 9]	αὕτη γ' οὐκ ἔσται, εἰ	μὴ	ἕξει ὀδόντας τοιουσδί· οὗτοι δ'
[2, 9]	ἐκεῖνο· ἀλλ' εἴ γε τοῦτο	μὴ	ἔστιν, οὐδὲ τὸ εὐθὺ ἔστιν.
[2, 1]	περὶ τὴν ἁπλῆν γένεσιν ἢ	μὴ	ἔστιν, ὕστερον ἐπισκεπτέον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[2, 8]	ἀνάγκη σπέρμα γενέσθαι πρῶτον, ἀλλὰ	μὴ	εὐθὺς τὰ ζῷα· καὶ τὸ
[2, 8]	οἴεσθαι ἕνεκά του γίγνεσθαι, ἐὰν	μὴ	ἴδωσι τὸ κινοῦν βουλευσάμενον. Καίτοι
[2, 6]	οὐδ' ἀτυχία ὑπάρχει τούτοις, εἰ	μὴ	καθ' ὁμοιότητα, ὥσπερ ἔφη Πρώταρχος
[2, 1]	ὑπάρχει πρώτως καθ' αὑτὸ καὶ	μὴ	κατὰ συμβεβηκός. Λέγω δὲ τὸ
[2, 1]	κατὰ συμβεβηκός. Λέγω δὲ τὸ	μὴ	κατὰ συμβεβηκός, ὅτι γένοιτ' ἂν
[2, 7]	δ' ἐστὶν εἴ τι κινεῖ	μὴ	κινούμενον, ὥσπερ τό τε παντελῶς
[2, 8]	τέχνης· εἰ δὲ τὰ φύσει	μὴ	μόνον φύσει ἀλλὰ καὶ τέχνῃ
[2, 9]	οἱ λίθοι, ὁ δ' εἰ	μὴ	ὁ σίδηρος· οὐδὲ γὰρ ἐκεῖ
[2, 9]	ὁ πρίων, ἡ μὲν εἰ	μὴ	οἱ λίθοι, ὁ δ' εἰ
[2, 8]	τι ἐμποδίσῃ. Ἄτοπον δὲ τὸ	μὴ	οἴεσθαι ἕνεκά του γίγνεσθαι, ἐὰν
[2, 8]	ἢ ἕνεκά του εἶναι, εἰ	μὴ	οἷόν τε ταῦτ' εἶναι μήτε
[2, 9]	εἰ δὲ μή, ὥσπερ ἐκεῖ	μὴ	ὄντος τοῦ συμπεράσματος ἡ ἀρχὴ
[2, 9]	ἔσται διὰ ταῦτα. Ὅλως μέντοι	μὴ	ὄντων οὐκ ἔσται οὔθ' ἡ
[2, 7]	ὅσα κινούμενα κινεῖ (ὅσα δὲ	μή,	οὐκέτι φυσικῆς· οὐ γὰρ ἐν
[2, 8]	αὐτομάτου συστάντα ἐπιτηδείως· ὅσα δὲ	μὴ	οὕτως, ἀπώλετο καὶ ἀπόλλυται, καθάπερ
[2, 6]	τὸ πεφυκὸς ἄλλου ἕνεκα, ὅταν	μὴ	περαίνῃ ἐκεῖνο οὗ ἕνεκα ἦν
[2, 8]	ἄρα συστάσεσι τὰ βουγενῆ, εἰ	μὴ	πρός τινα ὅρον καὶ τέλος
[2, 1]	εἰ δυνάμει μόνον ἐστὶ κλίνη,	μή	πω δ' ἔχει τὸ εἶδος
[2, 9]	τοιουσδί· οὗτοι δ' οὔ, εἰ	μὴ	σιδηροῦς. Ἔστι γὰρ καὶ ἐν
[2, 9]	οὗ ἕνεκα ἀδύνατον γενέσθαι, ἂν	μὴ	σιδηροῦς ᾖ· ἀνάγκη ἄρα σιδηροῦν
[2, 8]	πέφυκεν, οὕτω πράττεται ἕκαστον, ἂν	μή	τι ἐμποδίζῃ. Πράττεται δ' ἕνεκά
[2, 8]	τοῖς φυσικοῖς ἀεὶ οὕτως, ἂν	μή	τι ἐμποδίσῃ. Ἄτοπον δὲ τὸ
[2, 8]	μέντοι ἐπὶ τὸ αὐτό, ἂν	μή	τι ἐμποδίσῃ. Τὸ δὲ οὗ
[2, 9]	γὰρ ἐκεῖ αἱ ἀρχαί, εἰ	μὴ	τὸ τρίγωνον δύο ὀρθαί. Φανερὸν
[2, 6]	ἁπλῶς ἕνεκά του γιγνομένοις, ὅταν	μὴ	τοῦ συμβάντος ἕνεκα γένηται ὧν
[2, 5]	τοῦ ἐλθόντα κομίσασθαι τὸ ἀργύριον,	μὴ	τούτου ἕνεκα ἐλθόντα, ἄπειρα τὸ
[2, 4]	τῶν τοιούτων. Ἄτοπον οὖν εἴτε	μὴ	ὑπελάμβανον εἶναι εἴτε οἰόμενοι παρέλειπον.
[2, 1]	ταῦτα φαίνεται διαφέροντα πρὸς τὰ	μὴ	φύσει συνεστῶτα. Τούτων μὲν γὰρ
[2, 9]	ἔσται ἢ ἔστιν· εἰ δὲ	μή,	ὥσπερ ἐκεῖ μὴ ὄντος τοῦ
[2, 8]	φύσιν μὴ ἕνεκά του ποιεῖν	μηδ'	ὅτι βέλτιον, ἀλλ' ὥσπερ ὕει
[2, 6]	τοῖς ἐνδεχομένοις γίγνεσθαι μὴ ἁπλῶς	μηδ'	ὡς ἐπὶ τὸ πολύ, καὶ
[2, 4]	αὐτομάτου γενέσθαι, τοιαύτην δ' αἰτίαν	μηδεμίαν	εἶναι οἵαν τῶν ζῴων καὶ
[2, 2]	τῶν δὲ συμβεβηκότων καθ' αὑτὰ	μηδέν,	ἄτοπον, ἄλλως τε καὶ ὅτι
[2, 1]	εἶναι τὸν λόγον, νοεῖν δὲ	μηδέν.	Δοκεῖ δ' ἡ φύσις καὶ
[2, 3]	ἄλλων ἐθέλει εἶναι· διαφερέτω δὲ	μηδὲν	εἰπεῖν αὐτὸ ἀγαθὸν ἢ φαινόμενον
[2, 2]	ἔχει τὰ φυσικὰ σώματα καὶ	μήκη	καὶ στιγμάς, περὶ ὧν σκοπεῖ
[2, 8]	ἢ οὔ; Ἄτοπον γάρ· ἀλλὰ	μὴν	ἔδει γε, εἴπερ καὶ ἐν
[2, 4]	ἦν ποιητέον αὐτοῖς μνείαν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ' ἐκείνων γέ τι ᾤοντο
[2, 8]	ἕνεκά του ἂν εἴη. Ἀλλὰ	μὴν	φύσει γ' ἐστὶ τὰ τοιαῦτα
[2, 8]	ταῦτ' εἶναι μήτε ἀπὸ συμπτώματος	μήτ'	ἀπὸ ταὐτομάτου, ἕνεκά του ἂν
[2, 8]	μὴ οἷόν τε ταῦτ' εἶναι	μήτε	ἀπὸ συμπτώματος μήτ' ἀπὸ ταὐτομάτου,
[2, 4]	φυτὰ ἀπὸ τύχης μήτε εἶναι	μήτε	γίγνεσθαι, ἀλλ' ἤτοι φύσιν ἢ
[2, 4]	καὶ τὰ φυτὰ ἀπὸ τύχης	μήτε	εἶναι μήτε γίγνεσθαι, ἀλλ' ἤτοι
[2, 2]	ἂν εἶναι τῆς ὕλης (ἐπὶ	μικρὸν	γάρ τι μέρος Ἐμπεδοκλῆς καὶ
[2, 8]	μύρμηκες καὶ τὰ τοιαῦτα. Κατὰ	μικρὸν	δ' οὕτω προϊόντι καὶ ἐν
[2, 5]	ταῦτα· διὸ καὶ τὸ παρὰ	μικρὸν	κακὸν ἢ ἀγαθὸν λαβεῖν μέγα
[2, 5]	ἡ διάνοια· τὸ γὰρ παρὰ	μικρὸν	ὥσπερ οὐδὲν ἀπέχειν δοκεῖ. Ἔτι
[2, 1]	εἶναι λιθίνοις ἢ γηΐνοις ἢ	μικτοῖς	ἐκ τούτων, ἔχει, καὶ κατὰ
[2, 8]	φύσις ἀδυνατεῖ ἀπεργάσασθαι, τὰ δὲ	μιμεῖται.	Εἰ οὖν τὰ κατὰ τέχνην
[2, 2]	ἥψαντο) Εἰ δὲ ἡ τέχνη	μιμεῖται	τὴν φύσιν, τῆς δὲ αὐτῆς
[2, 4]	γέ πως ἦν ποιητέον αὐτοῖς	μνείαν.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἐκείνων γέ
[2, 1]	τὴν τέχνην οὐδέν, εἰ δυνάμει	μόνον	ἐστὶ κλίνη, μή πω δ'
[2, 8]	εἰ δὲ τὰ φύσει μὴ	μόνον	φύσει ἀλλὰ καὶ τέχνῃ γίγνοιτο,
[2, 4]	πολλάκι δ' ἄλλως” καὶ τὰ	μόρια	τῶν ζῴων ἀπὸ τύχης γενέσθαι
[2, 9]	καὶ ἐν τῷ λόγῳ ἔνια	μόρια	ὡς ὕλη τοῦ λόγου.
[2, 1]	ἄρα μορφὴ φύσις. Ἡ δὲ	μορφὴ	καὶ ἡ φύσις διχῶς λέγεται·
[2, 1]	ἐν αὑτοῖς κινήσεως ἀρχὴν ἡ	μορφὴ	καὶ τὸ εἶδος, οὐ χωριστὸν
[2, 1]	μεταβολῆς. Ἄλλον δὲ τρόπον ἡ	μορφὴ	καὶ τὸ εἶδος τὸ κατὰ
[2, 7]	τὸ τί ἐστιν καὶ ἡ	μορφή·	τέλος γὰρ καὶ οὗ ἕνεκα.
[2, 8]	ὡς ὕλη ἡ δ' ὡς	μορφή,	τέλος δ' αὕτη, τοῦ τέλους
[2, 1]	ἄρα τοῦτο φύσις, καὶ ἡ	μορφὴ	φύσις· γίγνεται γὰρ ἐξ ἀνθρώπου
[2, 1]	ἀλλ' εἰς ὅ. Ἡ ἄρα	μορφὴ	φύσις. Ἡ δὲ μορφὴ καὶ
[2, 5]	δὲ τὸ λευκὸν ἢ τὸ	μουσικόν.	Τὸ μὲν οὖν καθ' αὑτὸ
[2, 3]	εἰ ὁ λευκὸς καὶ ὁ	μουσικὸς	αἴτιος λέγοιτο τοῦ ἀνδριάντος. Πάντα
[2, 8]	οἵ τ' ἀράχναι καὶ οἱ	μύρμηκες	καὶ τὰ τοιαῦτα. Κατὰ μικρὸν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/08/2007