Livre, Chap.
[2, 1270]	οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ καλοὶ	κἀγαθοὶ	διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ
[2, 1271]	αὐτὸς οἴεται δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς	κἀγαθούς,	δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν ὡς οὐκ
[2, 1266]	πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ	καθ'	ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν εἰσι
[2, 1270]	τινα ποιεῖν τῆς πολιτείας αὐτῆς	καθ'	αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι πρὸς
[2, 1272]	βέλτιον δὲ τοὺς βασιλεῖς μήτε	καθ'	αὑτὸ εἶναι γένος μήτε τοῦτο
[2, 1269]	αἱ δὲ πράξεις περὶ τῶν	καθ'	ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ μὲν οὖν
[2, 1264]	δεῖ τὰς κτήσεις ἢ καὶ	καθ'	ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ καὶ
[2, 1262]	δεῖνος, τοῦτον τὸν τρόπον λέγων	καθ'	ἕκαστον τῶν χιλίων, ἢ ὅσων
[2, 1272]	Ἐκ τούτων αἱρετοὺς μᾶλλον ἢ	καθ'	ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι καθεστῶτες,
[2, 1265]	καὶ τὸν ἄλλον βίον τὸν	καθ'	ἡμέραν) ~Ἐν δὲ τοῖς νόμοις
[2, 1273]	τις ἂν εἴη τάξις τρίτη,	καθ'	ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς Καρχηδονίοις
[2, 1263]	πότερον κἂν ᾖ ἐκεῖνα χωρίς,	καθ'	ὃν νῦν τρόπον ἔχει πᾶσι,
[2, 1273]	καὶ δημοτικώτερον· κοινότερόν τε γὰρ	καθάπερ	εἴπομεν καὶ κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται
[2, 1266]	τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι,	καθάπερ	εἴρηται καὶ πρότερον. Δεῖ δὲ
[2, 1272]	μετέχειν νόμος κωλύει τῆς πολιτείας,	καθάπερ	εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν δὲ
[2, 1272]	βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων. Ἀλλά,	καθάπερ	εἴρηται, σῴζεται διὰ τὸν τόπον·
[2, 1271]	κοινοῦ μᾶλλον εἶναι τὴν σύνοδον,	καθάπερ	ἐν Κρήτῃ· παρὰ δὲ τοῖς
[2, 1273]	ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων,	καθάπερ	ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς
[2, 1264]	τῶν ὅπλων κτῆσιν. Εἰ δέ,	καθάπερ	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ
[2, 1268]	πόλις τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι	καθάπερ	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν ἀπὸ
[2, 1265]	ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ δ' ἀφεῖσθαι,	καθάπερ	ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι, πενίας
[2, 1262]	εἶναί φησι τῆς φιλίας ἔργον,	καθάπερ	ἐν τοῖς ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν
[2, 1263]	τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν,	καθάπερ	καὶ τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί
[2, 1271]	ἀλλὰ μὴν βέλτιόν γε μὴ	καθάπερ	νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν αὑτοῦ
[2, 1272]	Λάκωνες οὐ φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα,	καθάπερ	οἱ Κρῆτες, ᾗ καὶ δῆλον
[2, 1269]	ἄλλως τε κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι,	καθάπερ	τὰ πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν καὶ
[2, 1271]	ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία	καθέστηκεν.	Καὶ ὡδὶ δὲ τῇ ὑποθέσει
[2, 1266]	καὶ πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ τῶν	καθεστηκυιῶν	καὶ καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν
[2, 1272]	καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι	καθεστῶτες,	ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι,
[2, 1268]	ἐκ τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων	καθίστασθαι	καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ
[2, 1272]	τῆς ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν	καθιστᾶσι	πολλάκις οἳ ἂν μὴ δίκας
[2, 1270]	δὲ δῆμος διὰ τὴν ἐφορείαν	(καθίσταται	γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν
[2, 1264]	δὲ καὶ τοὺς ἄρχοντας ὡς	καθίστησιν	ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ
[2, 1269]	τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς πάντα γραφῆναι·	καθόλου	γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ δὲ
[2, 1265]	εὖ. Τοῦτο δ' ἄρ' ἐστι	καθόλου	μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι σωφρόνως μὲν
[2, 1264]	διὰ τὴν παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν	καὶ	ἀγορανομικῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[2, 1262]	υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον	καὶ	ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ
[2, 1268]	καὶ ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι	καὶ	αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ μίαν
[2, 1267]	οὐχ ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ	καὶ	αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ
[2, 1264]	κἂν εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις	καὶ	αἱ τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον
[2, 1266]	τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι	καὶ	ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν αἱ
[2, 1263]	εἶναι τὰς κτήσεις ταύτας τε	καὶ	ἄλλας τοιαύτας ἔχει δυσχερείας, ὃν
[2, 1261]	πάντας, φανερόν (τὸ γὰρ πάντες	καὶ	ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια,
[2, 1267]	τοίνυν διὰ ταύτην μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι ταῖς
[2, 1272]	πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας	καὶ	ἄνδρας. Πρὸς δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν
[2, 1274]	πρὸς τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς
[2, 1272]	καὶ μήτε στάσιν, ὅ τι	καὶ	ἄξιον εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε τύραννον.
[2, 1265]	ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν ἀλλὰ	καὶ	ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος δὲ
[2, 1269]	πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι	καὶ	Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς
[2, 1261]	πάντες καὶ ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ	καὶ	ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν καὶ
[2, 1269]	ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ συμφέρειν	καὶ	αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς δὲ
[2, 1268]	ἀρχαίους νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι	καὶ	βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ
[2, 1272]	τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν·	καὶ	βέλτιον δὲ τοὺς βασιλεῖς μήτε
[2, 1266]	οἱ ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων	καὶ	βελτίους διὰ τὸ ἐνίους μὴ
[2, 1262]	τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι	καὶ	βόες, αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια
[2, 1263]	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι	καὶ	βοηθῆσαι φίλοις ἢ ξένοις ἢ
[2, 1272]	γὰρ τῶν γινομένων καρπῶν τε	καὶ	βοσκημάτων δημοσίων, καὶ ἐκ τῶν
[2, 1267]	μόνον, ἔστι δὲ καὶ δούλων	καὶ	βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ
[2, 1261]	αὐταρκέστερον ἑνός, πόλις δ' οἰκίας,	καὶ	βούλεταί γ' ἤδη τότε εἶναι
[2, 1271]	οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ	καὶ	βουλόμενον καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν
[2, 1267]	μὴν μέγα οὐδὲν ὡς εἰπεῖν.	Καὶ	γὰρ ἂν οἱ χαρίεντες ἀγανακτοῖεν
[2, 1263]	κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας.	Καὶ	γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι καὶ
[2, 1264]	ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον.	Καὶ	γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ περὶ
[2, 1271]	τὸ δὲ πλεῖον ἧττον γλαφυρῶς.	Καὶ	γὰρ ἔοικε καὶ λέγεταί γε
[2, 1265]	ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις·	καὶ	γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν, καὶ
[2, 1262]	τὸ σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι	καὶ	γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων ἀμφοτέρους
[2, 1262]	συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων,	καὶ	γενομένων τῶν μὲν γνωριζομένων ἐνδέχεται
[2, 1272]	γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι	καὶ	γέρουσιν· καὶ βέλτιον δὲ τοὺς
[2, 1263]	τὴν μὲν γῆν κοινὴν εἶναι	καὶ	γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς
[2, 1264]	σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι	καὶ	γεωργοῖς. Ἔτι δὲ καὶ τὴν
[2, 1268]	διαιροῦντα, τῆς δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης,	καὶ	γίνεσθαι τὸν δικαστὴν διαιτητήν. Τοῦτο
[2, 1261]	Καίτοι φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα	καὶ	γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις
[2, 1262]	ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται τρόπον·	καὶ	γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας καὶ
[2, 1268]	ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ πάτρια	καὶ	γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ τέχναι
[2, 1261]	υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει τὸν αὐτὸν	καὶ	γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν, καὶ
[2, 1264]	καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους ἢ
[2, 1272]	ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας,	καὶ	γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ ἄνδρας.
[2, 1262]	τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες	καὶ	γυναῖκες καὶ τῶν ἄλλων ζῴων,
[2, 1261]	βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ καὶ τέκνων	καὶ	γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς
[2, 1265]	ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι συσσίτια	καὶ	γυναικῶν, καὶ τὴν μὲν χιλίων
[2, 1269]	Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ	καὶ	γυνή, δῆλον ὅτι καὶ πόλιν
[2, 1272]	ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ Κρῆτες, ᾗ	καὶ	δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι
[2, 1272]	βούλωνται δοῦναι τῶν δυνατῶν· ᾗ	καὶ	δῆλον ὡς ἔχει τι πολιτείας
[2, 1274]	ὁ δῆμος αἴτιος γενόμενος ἐφρονηματίσθη	καὶ	δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν
[2, 1273]	καὶ δουλεύοντα τὸν δῆμον παῦσαι,	καὶ	δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον, μείξαντα
[2, 1265]	μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ μοναρχίας	καὶ	δημοκρατίας φασίν, λέγοντες τὴν μὲν
[2, 1266]	φαίνεται μοναρχικὸν οὐδέν, ἀλλ' ὀλιγαρχικὰ	καὶ	δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν βούλεται
[2, 1273]	πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν ἀρχῶν,	καὶ	δημοτικώτερον· κοινότερόν τε γὰρ καθάπερ
[2, 1262]	ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους γίνεσθαι,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν ὁ Σωκράτης
[2, 1261]	πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας κοινάς,	καὶ	δι' ἣν αἰτίαν φησὶ δεῖν
[2, 1266]	τὴν ἀνισότητα τῆς κτήσεως, ἀλλὰ	καὶ	διὰ τὴν τῶν τιμῶν, τοὐναντίον
[2, 1270]	τῶν τ' ἐπικλήρων πολλῶν γινομένων,	καὶ	διὰ τὸ προῖκας διδόναι μεγάλας.
[2, 1270]	ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν πόλιν ἀπώλεσαν,	καὶ	διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν εἶναι
[2, 1270]	ἧκεν ἡ χώρα. Τοῦτο δὲ	καὶ	διὰ τῶν νόμων τέτακται φαύλως·
[2, 1271]	πλεῖστα συμβαίνει σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν	καὶ	διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις. Περὶ
[2, 1270]	τὰ μέρη τῆς πόλεως εἶναι	καὶ	διαμένειν κατὰ ταὐτά· οἱ μὲν
[2, 1270]	(ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος,	καὶ	διανοίας γῆρας) ~τὸν τρόπον δὲ
[2, 1264]	τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ	καὶ	δίκαι, καὶ ὅσα ἄλλα ταῖς
[2, 1261]	ἴσους εἶναι πάντας, ~ἅμα δὲ	καὶ	δίκαιον, εἴτ' ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον
[2, 1267]	ὕβριν βλάβην θάνατον. Ἐνομοθέτει δὲ	καὶ	δικαστήριον ἓν τὸ κύριον, εἰς
[2, 1262]	ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ	καὶ	δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί φησι τῆς
[2, 1260]	ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι	καὶ	δοκοῦσαι καλῶς ἔχειν, ἵνα τό
[2, 1268]	Ἔχει γάρ, ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν,	καὶ	δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι τὸ
[2, 1264]	ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας	καὶ	δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα
[2, 1273]	γὰρ καταλῦσαι λίαν ἄκρατον οὖσαν,	καὶ	δουλεύοντα τὸν δῆμον παῦσαι, καὶ
[2, 1267]	κτῆσιν ἰσάζει μόνον, ἔστι δὲ	καὶ	δούλων καὶ βοσκημάτων πλοῦτος καὶ
[2, 1272]	ἔχουσα πόλις, τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι	καὶ	δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται, σῴζεται
[2, 1268]	ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις τεχνιτῶνν,	καὶ	δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 1261]	ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ' εἰ	καὶ	δυνατός τις εἴη τοῦτο δρᾶν,
[2, 1273]	ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι,	~καὶ	ἔβλαψαν ἤδη τὴν πόλιν τὴν
[2, 1269]	Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ	καὶ	εἰ μηδὲν ἕτερον, ἀλλὰ τό
[2, 1265]	καὶ τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν,	καὶ	εἰ τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους
[2, 1273]	καὶ μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον,	καὶ	εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον, καὶ
[2, 1263]	διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν ποσὶ	καὶ	ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις. Ἔτι
[2, 1272]	καρπῶν τε καὶ βοσκημάτων δημοσίων,	καὶ	ἐκ τῶν φόρων οὓς φέρουσιν
[2, 1265]	χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ	καὶ	ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς
[2, 1265]	ἀλλὰ βελτίων ὅρος τὸ σωφρόνως	καὶ	ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ τῷ
[2, 1268]	παρ' ἄλλοις νενομοθετημένον (ἔστι δὲ	καὶ	ἐν Ἀθήναις οὗτος ὁ νόμος
[2, 1267]	τῶν τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν	καὶ	Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν
[2, 1268]	Ἀθήναις οὗτος ὁ νόμος νῦν	καὶ	ἐν ἑτέραις τῶν πόλεων) τοὺς
[2, 1263]	τοῖς δὲ χρῆται κοινοῖς, οἷον	καὶ	ἐν Λακεδαίμονι τοῖς τε δούλοις
[2, 1269]	εἰ καὶ κινητέοι, πότερον πάντες	καὶ	ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ;
[2, 1261]	τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται πρότερον· ἐπεὶ	καὶ	ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις
[2, 1263]	Καὶ γὰρ ἐν ταῖς ἀπολαύσεσι	καὶ	ἐν τοῖς ἔργοις μὴ γινομένων
[2, 1261]	καὶ ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν	καὶ	ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ
[2, 1261]	ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ	καὶ	ἐξ εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ
[2, 1274]	αὐτὸν ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα	καὶ	ἐπιδημοῦντα, κατὰ τέχνην μαντικήν· τούτου
[2, 1263]	ὃν δὲ νῦν τρόπον ἔχει	καὶ	ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι καὶ τάξει νόμων
[2, 1267]	τούτων; Τοῖς μὲν οὐσία βραχεῖα	καὶ	ἐργασία, τοῖς δὲ σωφροσύνη· τρίτον
[2, 1267]	ἰῇ τιμῇ ἠμὲν κακὸς ἠδὲ	καὶ	ἐσθλός. Οὐ μόνον δ' οἱ
[2, 1271]	δὲ περὶ τοὺς ναυάρχους νόμῳ	καὶ	ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες.
[2, 1274]	δύναμιν, τὸ τὰς ἀρχὰς αἱρεῖσθαι	καὶ	εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου κύριος
[2, 1274]	ἑταῖρον, Θάλητος δ' ἀκροατὴν Λυκοῦργον	καὶ	Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ Χαρώνδαν. Ἀλλὰ
[2, 1274]	κατέστησε πάσας, ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων	καὶ	ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους τῆς
[2, 1270]	καὶ τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ	καὶ	ἡ δίαιτα τῶν ἐφόρων οὐχ
[2, 1272]	πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ	καὶ	ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη τούτων
[2, 1262]	διὰ τὴν κοινωνίαν τὴν τοιαύτην,	καὶ	ἥκιστα λέγειν τὸν ἐμὸν ἢ
[2, 1273]	κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν	καὶ	θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπὶ
[2, 1265]	θρέψονται, καὶ περὶ τούτους γυναικῶν	καὶ	θεραπόντων ἕτερος ὄχλος πολλαπλάσιος. Δεῖ
[2, 1261]	ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις	καὶ	ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι· ἅμα
[2, 1270]	τὴν ἀρχὴν εἶναι λίαν μεγάλην	καὶ	ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο καὶ
[2, 1266]	πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν	καὶ	καθ' ἃς πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν
[2, 1264]	εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις ἢ	καὶ	καθ' ἕκαστον ἰδίας, ἔτι δὲ
[2, 1269]	ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις,	καὶ	κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν.
[2, 1265]	ἡ δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ	καὶ	κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν ὁ
[2, 1273]	κοινότερόν τε γὰρ καθάπερ εἴπομεν	καὶ	κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν
[2, 1272]	τῆς πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι	καὶ	Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς
[2, 1261]	ἀγαθὸν σῴζει ἕκαστον. Ἔστι δὲ	καὶ	κατ' ἄλλον τρόπον φανερὸν ὅτι
[2, 1271]	ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ	καὶ	καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν
[2, 1270]	καλόν, ὀρθῶς ποιήσας, διδόναι δὲ	καὶ	καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις·
[2, 1267]	καὶ βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος,	καὶ	κατασκευὴ πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων·
[2, 1271]	ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι	καὶ	καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ
[2, 1271]	τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι	καὶ	κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται
[2, 1262]	πρὸς αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα	καὶ	κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν
[2, 1268]	ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας	καὶ	κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει
[2, 1269]	νόμου δύναμιν. Ἔτι δ' εἰ	καὶ	κινητέοι, πότερον πάντες καὶ ἐν
[2, 1263]	πονοῦσιν. Ὅλως δὲ τὸ συζῆν	καὶ	κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν,
[2, 1263]	ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους	καὶ	κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν
[2, 1267]	ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε πλήθει	καὶ	κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος
[2, 1268]	πρὸς τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ	καὶ	κρείττους εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα
[2, 1267]	πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον	καὶ	κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ ἔχοντες
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι	καὶ	Κρήτῃ τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης
[2, 1273]	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	καὶ	Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ
[2, 1270]	γάρ ἐστι λίανν. Ἔτι δὲ	καὶ	κρίσεών εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες
[2, 1261]	γὰρ καὶ τέκνων καὶ γυναικῶν	καὶ	κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας ἀλλήλοις,
[2, 1264]	δ' ἐκ τούτων τὸ βουλευόμενον	καὶ	κύριον τῆς πόλεως) περὶ δὲ
[2, 1268]	τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας	καὶ	κυρίους εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων
[2, 1263]	εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι δ' ἵπποις	καὶ	κυσίν, κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν
[2, 1271]	ἧττον γλαφυρῶς. Καὶ γὰρ ἔοικε	καὶ	λέγεταί γε τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι
[2, 1269]	τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ	καὶ	λέγεται κατὰ τῶν γηγενῶν, ὥστε
[2, 1262]	τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας	καὶ	λοιδορίας· ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι
[2, 1273]	οἱ δὲ καὶ πολιτείας, οἷον	καὶ	Λυκοῦργος καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ
[2, 1269]	τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς	καὶ	Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ εἰ
[2, 1263]	ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ ὂν ἀδύνατον,	καὶ	μάλιστα ἐν ταῖς καλῶς οἰκουμέναις
[2, 1273]	γὰρ εἰς δύο ταῦτα βλέποντες,	καὶ	μάλιστα τὰς μεγίστας, τούς τε
[2, 1263]	κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν,	καὶ	μάλιστα τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ'
[2, 1262]	φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους,	καὶ	μάχας καὶ λοιδορίας· ὧν οὐδὲν
[2, 1272]	φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ στασιάζειν	καὶ	μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι τί
[2, 1273]	τὰς πενταρχίας κυρίας οὔσας πολλῶν	καὶ	μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι,
[2, 1273]	ἄλλων νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι	καὶ	μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους
[2, 1274]	δικαστήρια ποιήσας ἐκ πάντων. Διὸ	καὶ	μέμφονταί τινες αὐτῷ· λῦσαι γὰρ
[2, 1269]	γειτνιῶντες ἐχθροὶ πάντες ἦσαν, Ἀργεῖοι	καὶ	Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ
[2, 1270]	καὶ πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας	καὶ	Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν
[2, 1272]	ἢ τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ	καὶ	μεταξὺ τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν
[2, 1262]	καὶ γινώσκειν ἀναγκαῖον τοὺς διδόντας	καὶ	μεταφέροντας τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι
[2, 1270]	ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην ἢ	καὶ	μετρίαν τετάχθαι. Νῦν δ' ἔξεστι
[2, 1266]	Εἰ γάρ τινες συστῆναι θέλουσι	καὶ	μέτριοι τὸ πλῆθος, αἰεὶ κατὰ
[2, 1267]	ἐστίν, ἂν ἥττους τε ὦσι	καὶ	μὴ ἀδικῶνται. Οὐ καλῶς δὲ
[2, 1261]	οἱ σκυτεῖς καὶ οἱ τέκτονες	καὶ	μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι
[2, 1271]	ἔχει· δεῖ γὰρ καὶ βουλόμενον	καὶ	μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον
[2, 1267]	πεινῆν, ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι	καὶ	μὴ ἐπιθυμῶσιν· ἐὰν γὰρ μείζω
[2, 1267]	πολεμεῖν, ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν	καὶ	μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον
[2, 1273]	μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ ἀμίσθους	καὶ	μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ
[2, 1262]	τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ πειθαρχεῖν	καὶ	μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν
[2, 1270]	ἔχειν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ὀρθῶς	καὶ	μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ περὶ
[2, 1267]	οἱ τεχνῖται πάντες δημόσιοι ἔσονται	καὶ	μὴ πλήρωμά τι παρέξονται τῆς
[2, 1273]	γίνηται τοῦθ' ὁρᾶν τὸν νομοθέτην,	καὶ	μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν
[2, 1273]	ὅπως οἱ βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν	καὶ	μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες
[2, 1272]	ἐν τῇ τάξει τῆς πολιτείας,	καὶ	μήτε στάσιν, ὅ τι καὶ
[2, 1262]	ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι πρὸς πατέρας	καὶ	μητέρας καὶ τοὺς μὴ πόρρω
[2, 1262]	τε καὶ παῖδας καὶ πατέρας	καὶ	μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας
[2, 1262]	ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ πατέρας	καὶ	μητέρας οἵ τε εἰς τοὺς
[2, 1266]	γὰρ τὴν αὐτὴν μὲν εἶναι	καὶ	μίαν, ἀλλὰ ταύτην εἶναι τοιαύτην
[2, 1263]	πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν	καὶ	μίαν ποιεῖν· καὶ τόν γε
[2, 1269]	κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι	καὶ	μισοῦσιν. Δῆλον οὖν ὡς οὐκ
[2, 1274]	νόμοις οὐδὲν ἔστιν ὅ τι	καὶ	μνείας ἄξιον, πλὴν ἡ χαλεπότης
[2, 1266]	μὲν οὖν οὐκ ἐκ δημοκρατίας	καὶ	μοναρχίας δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην
[2, 1265]	αὐτὴν οἱ μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας	καὶ	μοναρχίας καὶ δημοκρατίας φασίν, λέγοντες
[2, 1270]	φασιν εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις	καὶ	μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ'
[2, 1262]	τὸ αὐτὸ ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων	καὶ	μυρίων, ἢ μᾶλλον ὡς νῦν
[2, 1263]	τόν γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν	καὶ	νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι τὴν
[2, 1267]	καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων πλοῦτος	καὶ	νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν
[2, 1264]	τούτων τε πολιτεία καὶ παιδεία	καὶ	νόμοι τίνες. Ἔστι δ' οὔθ'
[2, 1269]	γὰρ ὅμοιον τὸ κινεῖν τέχνην	καὶ	νόμον· ὁ γὰρ νόμος ἰσχὺν
[2, 1273]	Λυκοῦργος καὶ Σόλων· οὗτοι γὰρ	καὶ	νόμους καὶ πολιτείας κατέστησαν. Περὶ
[2, 1270]	δὲ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον,	καὶ	νῦν δὲ ἐν τοῖς Ἀνδρίοις·
[2, 1274]	κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι.	Καὶ	νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς τάφους
[2, 1264]	μὴ γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ	καὶ	νῦν Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν ἐπιχειροῦσιν. Οὐ
[2, 1265]	ἔχειν περὶ τὰς πόλεις τότε	καὶ	νῦν· νῦν μὲν γὰρ οὐδεὶς
[2, 1271]	ἐν τοῖς τότε κατοικοῦσιν. Διὸ	καὶ	νῦν οἱ περίοικοι τὸν αὐτὸν
[2, 1265]	ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ τοῦτο	καὶ	νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς πόλεις.
[2, 1263]	κοινὰ τὰ φίλων. Ἔστι δὲ	καὶ	νῦν τὸν τρόπον τοῦτον ἐν
[2, 1268]	τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν	καὶ	ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν
[2, 1270]	ἀνδρῶν τὴν πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ	καὶ	ὁ περὶ τὴν τεκνοποιίαν νόμος
[2, 1270]	καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν αὐτοὺς ἠναγκάζοντο	καὶ	οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ
[2, 1268]	πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ τεχνῖται	καὶ	οἱ γεωργοὶ καὶ οἱ τὰ
[2, 1268]	γὰρ τεχνῖται καὶ οἱ γεωργοὶ	καὶ	οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι
[2, 1261]	ἂν εἰ μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς	καὶ	οἱ τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ
[2, 1268]	παρὰ τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ	καὶ	ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ
[2, 1270]	χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ πεντακοσίους,	καὶ	ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι τὸ
[2, 1267]	τὸ ῥιγοῦν ἢ πεινῆν, ἀλλὰ	καὶ	ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ ἐπιθυμῶσιν·
[2, 1268]	αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ ξενικῶν	καὶ	ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα
[2, 1264]	πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι,	καὶ	ὅσα ἄλλα ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν
[2, 1263]	ὅσων στερήσονται κακῶν κοινωνήσαντες, ἀλλὰ	καὶ	ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ' εἶναι
[2, 1263]	πᾶσι πρὸς ἅπαντας, ἄλλως τε	καὶ	ὅταν κατηγορῇ τις τῶν νῦν
[2, 1272]	τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος	καὶ	οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις
[2, 1261]	ἑκάστῳ χίλιοι τῶν πολιτῶν υἱοί,	καὶ	οὗτοι οὐχ ὡς ἑκάστου, ἀλλὰ
[2, 1270]	ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε	καὶ	οὕτως. Ἔστι δὲ καὶ τῶν
[2, 1264]	ἰδίας, ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ
[2, 1272]	κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας	καὶ	παῖδας καὶ ἄνδρας. Πρὸς δὲ
[2, 1262]	τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε	καὶ	παῖδας καὶ πατέρας καὶ μητέρας·
[2, 1264]	τίς ἡ τούτων τε πολιτεία	καὶ	παιδεία καὶ νόμοι τίνες. Ἔστι
[2, 1266]	δεῖν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν, κτήσεως	καὶ	παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν
[2, 1264]	μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν	καὶ	παιδείας μετέχειν τῆς αὐτῆς τοῖς
[2, 1274]	δ' ἥ τε τῶν γυναικῶν	καὶ	παίδων καὶ τῆς οὐσίας κοινότης
[2, 1262]	ἄλλους πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας	καὶ	πάλιν οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν
[2, 1270]	τόν τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον	καὶ	πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ
[2, 1266]	διεγνωκότες, οἷον καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν,	καὶ	παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς
[2, 1264]	καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι,	καὶ	παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ τοιαῦτα,
[2, 1264]	τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται	καὶ	παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις,
[2, 1262]	ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ παῖδας	καὶ	πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ
[2, 1262]	ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα	καὶ	πατέρας καὶ μητέρας οἵ τε
[2, 1264]	τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε	καὶ	πενεστείας καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ
[2, 1270]	τῆς χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν	καὶ	πεντακοσίους, καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ
[2, 1270]	αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων	καὶ	πεπαιδευμένων ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ'
[2, 1261]	αὐτήν, καὶ περὶ τῆς οὐσίας	καὶ	περὶ ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων
[2, 1264]	τέκνων κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ,	καὶ	περὶ κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας
[2, 1266]	κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν	καὶ	περὶ Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν
[2, 1265]	ἔργων τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν,	καὶ	περὶ συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν
[2, 1271]	οὐ καλῶς. Φαύλως δ' ἔχει	καὶ	περὶ τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς
[2, 1269]	ἐᾶν ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ	καὶ	περὶ τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ
[2, 1268]	καὶ τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι	καὶ	περὶ ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν.
[2, 1266]	πολιτείας ἡ σκέψις· ἔχει δὲ	καὶ	περὶ τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων
[2, 1271]	τῆς ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ	καὶ	περὶ τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ
[2, 1267]	τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ	καὶ	περὶ τὴν ὅλην φύσιν εἶναι
[2, 1264]	ἔχει τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ	καὶ	περὶ τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι
[2, 1267]	ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ	καὶ	περὶ τῆς κτήσεως. Δεῖ γὰρ
[2, 1261]	καὶ γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν,	καὶ	περὶ τῆς οὐσίας καὶ περὶ
[2, 1264]	τοῖς ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον	καὶ	περὶ τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ
[2, 1274]	Φιλόλαος περί τ' ἄλλων τινῶν	καὶ	περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν
[2, 1267]	καὶ τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος	καὶ	περὶ τὸν ἄλλον βίον περιττότερος
[2, 1262]	τοῖς οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	περὶ τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα
[2, 1267]	ἐν τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ	καὶ	περὶ τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος
[2, 1265]	ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται,	καὶ	περὶ τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων
[2, 1269]	καὶ τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο
[2, 1272]	αὐτοὺς ἄν τις εἴπειε λόγους	καὶ	περὶ τῶν ἐν Λακεδαίμονι γινομένων·
[2, 1264]	μή, νῦν γε οὐδὲν διώρισται.	Καὶ	περὶ τῶν ἐχομένων τίς ἡ
[2, 1274]	Ἀρείῳ πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε	καὶ	Περικλῆς, τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα
[2, 1261]	(τὸ γὰρ πάντες καὶ ἀμφότεροι,	καὶ	περιττὰ καὶ ἄρτια, διὰ τὸ
[2, 1269]	πολεμεῖν ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς	καὶ	Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ
[2, 1274]	τῆς ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ
[2, 1271]	νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν ἄν τις, ~ὅπερ	καὶ	Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν·
[2, 1262]	ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν· ἃ	καὶ	πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ
[2, 1268]	δὲ ἐν μὲν τῇ διαίτῃ	καὶ	πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις
[2, 1263]	περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις	καὶ	πλουσίων κολακείας· ὧν οὐδὲν γίνεται
[2, 1273]	οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ	καὶ	πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς
[2, 1273]	τὰς πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται	καὶ	ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ
[2, 1264]	που δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι	καὶ	πολεμικοῖς ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον
[2, 1269]	καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν	καὶ	πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ
[2, 1274]	ὁ δῆμος δοῦλος ἂν εἴη	καὶ	πολέμιος) τὰς δ' ἀρχὰς ἐκ
[2, 1269]	ἀνὴρ καὶ γυνή, δῆλον ὅτι	καὶ	πόλιν ἐγγὺς τοῦ δίχα διῃρῆσθαι
[2, 1261]	διαφέρειν (διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ	καὶ	πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ
[2, 1261]	ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία	καὶ	πόλις· τὸ μὲν γὰρ τῷ
[2, 1273]	Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ νόμους	καὶ	πολιτείας κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν
[2, 1273]	ἐγένοντο δημιουργοὶ μόνον, οἱ δὲ	καὶ	πολιτείας, οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ
[2, 1266]	μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων	καὶ	πολιτικῶν, πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν
[2, 1268]	ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς	καὶ	πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς
[2, 1269]	παρὰ τοῖς Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν,	καὶ	πολλὰ διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν
[2, 1272]	δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς	καὶ	πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς ἄλλους,
[2, 1272]	τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων.	Καὶ	πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει παρ'
[2, 1269]	φανερὸν ὅτι κινητέοι καὶ τινὲς	καὶ	ποτὲ τῶν νόμων εἰσίν. Ἄλλον
[2, 1264]	οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς,	καὶ	πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ
[2, 1269]	ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ;	Καὶ	πότερον τῷ τυχόντι ἢ τισίν;
[2, 1273]	τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ	καὶ	προεῖτο τὴν εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν
[2, 1269]	τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ	καὶ	πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ
[2, 1273]	ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν	καὶ	πρὸς εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον
[2, 1263]	ἔργον ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ	καὶ	πρὸς ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον διαφέρει
[2, 1269]	εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται	καὶ	πρὸς ταῦθ' αἱ τῶν Λακώνων
[2, 1271]	νόμων. Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος	καὶ	πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν
[2, 1272]	ὠφέλιμον πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης,	καὶ	πρὸς τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν,
[2, 1269]	ἡ περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις	καὶ	πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας
[2, 1265]	συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων,	καὶ	πρὸς τὴν τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν.
[2, 1267]	αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ	καὶ	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς
[2, 1265]	Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι	καὶ	πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον
[2, 1265]	τὴν οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τοὺς ἔξω τόπους) εἰ
[2, 1267]	πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τοὺς ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ
[2, 1263]	λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν,	καὶ	πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν
[2, 1266]	ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον. Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο
[2, 1272]	κωλύει τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται	καὶ	πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως·
[2, 1270]	ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις μὲν	καὶ	πρότερον, καὶ νῦν δὲ ἐν
[2, 1270]	μὴ καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη	καὶ	πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα
[2, 1260]	γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς ἐστι,	καὶ	πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου κοινωνεῖν·
[2, 1263]	γεωργούντων ἄλλος ἂν εἴη τρόπος	καὶ	ῥᾴων, αὐτῶν δ' αὑτοῖς διαπονούντων
[2, 1271]	Ἀσίας τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου	καὶ	Ῥόδου. Διὸ καὶ τὴν τῆς
[2, 1264]	τοῖς δ' ἄργυρον, χαλκὸν δὲ	καὶ	σίδηρον τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι
[2, 1274]	Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν	καὶ	Σικελίαν. Πειρῶνται δέ τινες καὶ
[2, 1268]	Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα	καὶ	σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ τινες
[2, 1273]	μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν	καὶ	σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ
[2, 1266]	πάλαι τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον	καὶ	Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις
[2, 1273]	καὶ πολιτείας, οἷον καὶ Λυκοῦργος	καὶ	Σόλων· οὗτοι γὰρ καὶ νόμους
[2, 1272]	καὶ τοὺς φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν	καὶ	στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους.
[2, 1267]	διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι	καὶ	στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ πονηρία
[2, 1268]	τῶν τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι	καὶ	στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς
[2, 1261]	τινα ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου.	Καὶ	συμβαίνει δὴ τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 1262]	ἀλλήλων τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ	καὶ	συμβαίνειν τινὲς τῶν τὰς τῆς
[2, 1264]	ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ τούτους	καὶ	συμπολεμεῖν ἢ μή, περὶ τούτων
[2, 1274]	καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ τινες	καὶ	συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου
[2, 1272]	τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι,	~καὶ	συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ
[2, 1271]	τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ φέρειν,	καὶ	σφόδρα πενήτων ἐνίων ὄντων καὶ
[2, 1273]	γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν	καὶ	σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ μὲν
[2, 1262]	γὰρ ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον	καὶ	σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω
[2, 1270]	μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ	καὶ	σώματος, καὶ διανοίας γῆρας) ~τὸν
[2, 1271]	διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς,	καὶ	σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι
[2, 1263]	τρόπον κοινωνεῖν τῶν βαρβάρων) ἢ	καὶ	τὰ γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς
[2, 1268]	ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν οὖν πλεῖστα	καὶ	τὰ μάλιστα ἀξιόλογα τῆς Ἱπποδάμου
[2, 1267]	γεωργούς, τρίτον δὲ τὸ προπολεμοῦν	καὶ	τὰ ὅπλα ἔχον. Διῄρει δ'
[2, 1262]	τίσι τίνας διδόασιν. Ἔτι δὲ	καὶ	τὰ πάλαι λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ
[2, 1270]	πολλοὺς γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὰ περὶ τὴν ἐφορείαν ἔχει
[2, 1261]	Ἐπεὶ δὲ βέλτιον οὕτως ἔχει	καὶ	τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν τὴν
[2, 1270]	τῶν σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει δὲ	καὶ	τὰ περὶ τὴν τῶν γερόντων
[2, 1265]	δ' ἐν τοῖς νόμοις τούτοις	καὶ	τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας πῶς
[2, 1264]	ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ παραπλησίως	καὶ	τὰ περὶ τοὺς Νόμους ἔχει
[2, 1274]	παίδων καὶ τῆς οὐσίας κοινότης	καὶ	τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἔτι
[2, 1274]	ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ πολίταις	καὶ	ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι
[2, 1263]	τρόπον ἔχει καὶ ἐπικοσμηθὲν ἔθεσι	καὶ	τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν
[2, 1260]	ὅτι μάλιστα κατ' εὐχήν, δεῖ	καὶ	τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς
[2, 1266]	τὴν περὶ τὰ τέκνα κοινότητα	καὶ	τὰς γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε
[2, 1261]	φησὶ δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς
[2, 1268]	Ἐσιδηροφοροῦντό τε γὰρ οἱ Ἕλληνες,	καὶ	τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ' ἀλλήλων,
[2, 1262]	οὖν τῆς περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας κοινωνίας διωρίσθω τὸν
[2, 1262]	ἀπὸ τῶν περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ
[2, 1262]	τάττειν τὰ περὶ τὰ τέκνα	καὶ	τὰς γυναῖκας. Φιλίαν τε γὰρ
[2, 1265]	δὲ καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε	καὶ	τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν
[2, 1274]	τὰ περί τε τὰ φονικὰ	καὶ	τὰς ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ μὴν
[2, 1272]	τὸ μὲν πρὸς τοὺς θεοὺς	καὶ	τὰς κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ
[2, 1261]	τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας εἶναι	καὶ	τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ πότερον
[2, 1268]	καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας	καὶ	τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν·
[2, 1266]	τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς ἄρχοντας,	καὶ	τὰς μεγίστας ἐκ τῶν μεγίστων
[2, 1271]	θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν ὁ Μίνως,	καὶ	τὰς νήσους τὰς μὲν ἐχειρώσατο
[2, 1262]	κληθεῖσα Δικαία ἵππος. Ἔτι δὲ	καὶ	τὰς τοιαύτας δυσχερείας οὐ ῥᾴδιον
[2, 1274]	τὰς πολιτείας, τάς τε κυρίας	καὶ	τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας, ἔστω
[2, 1263]	γε κτήσεις κοινὰς εἶναι βέλτιον	καὶ	τὰς χρήσεις οἷον τὰ μὲν
[2, 1264]	πόλει δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι,	καὶ	ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις. Ποιεῖ γὰρ
[2, 1270]	ἠναγκάζοντο καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε	καὶ	ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν πολιτείαν· δημοκρατία
[2, 1265]	δὲ περὶ τῆς πολιτείας εἴρηκεν,	καὶ	ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς
[2, 1268]	μέρος, νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν	καὶ	ταύτην ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ
[2, 1270]	τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι	καὶ	ταύτης τῆς ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς
[2, 1262]	οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς	καὶ	τέκνα καὶ πατέρας καὶ μητέρας
[2, 1261]	δ' οὒ βέλτιον; Ἐνδέχεται γὰρ	καὶ	τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης, περί τε γυναικῶν	καὶ	τέκνων κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ,
[2, 1261]	μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι	καὶ	τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ βέλτιον
[2, 1272]	φιδιτίοις, τὴν δὲ τῶν ἑκατὸν	καὶ	τεττάρων ἀρχὴν τοῖς ἐφόροις (πλὴν
[2, 1262]	τὰ μὲν ἐκ τῶν γεωργῶν	καὶ	τεχνιτῶν εἰς τοὺς φύλακας, τὰ
[2, 1263]	διορθοῦν, ἀλλὰ μὴ τοῖς ἔθεσι	καὶ	τῇ φιλοσοφίᾳ καὶ τοῖς νόμοις,
[2, 1271]	δεῖν τὰς εὐθύνας. Ἔτι δὲ	καὶ	τὴν αἵρεσιν ἣν ποιοῦνται τῶν
[2, 1266]	λέγειν, καὶ τὸ μίαν εἶναι	καὶ	τὴν αὐτὴν οὐδὲν ὄφελος· ἔστι
[2, 1272]	ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ βασιλεῖς	καὶ	τὴν γερουσίαν ἀνάλογον τοῖς ἐκεῖ
[2, 1274]	νόμος, τὸ τοὺς νήφοντας συμποσιαρχεῖν,	καὶ	τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν
[2, 1264]	ἔσεσθαι καὶ γεωργοῖς. Ἔτι δὲ	καὶ	τὴν εὐδαιμονίαν ἀφαιρούμενος τῶν φυλάκων,
[2, 1272]	ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ Κρῆτες,	καὶ	τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι τὴν
[2, 1274]	εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν·	καὶ	τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[2, 1265]	δεῖν εἶναι συσσίτια καὶ γυναικῶν,	καὶ	τὴν μὲν χιλίων τῶν ὅπλα
[2, 1266]	στοχαστέον. Ἔτι δ' εἴ τις	καὶ	τὴν μετρίαν τάξειεν οὐσίαν πᾶσιν,
[2, 1262]	ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει	καὶ	τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀλλήλους
[2, 1263]	μὲν γὰρ εἶναί πως μίαν	καὶ	τὴν οἰκίαν καὶ τὴν πόλιν,
[2, 1261]	ἕκαστος δ' αὐτῶν, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὴν οὐσίαν πάντες μέν, οὐχ
[2, 1266]	ἂν βούληταί τις, ὁμοίως δὲ	καὶ	τὴν οὐσίαν πωλεῖν οἱ νόμοι
[2, 1263]	πως μίαν καὶ τὴν οἰκίαν	καὶ	τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ πάντως.
[2, 1273]	τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς,	καὶ	τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ
[2, 1268]	ὥστ' ἐπεὶ μίαν τούτων θετέον	καὶ	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ
[2, 1269]	καὶ περὶ τὰς ἄλλας τέχνας,	καὶ	τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς
[2, 1273]	τῶν ἀρχῶν, τήν τε βασιλείαν	καὶ	τὴν στρατηγίαν. Ἔντιμον γὰρ ὁ
[2, 1266]	μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ ποιεῖ	καὶ	τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται
[2, 1271]	Τριόπιον τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ	καὶ	τὴν τῆς θαλάττης ἀρχὴν κατέσχεν
[2, 1273]	τίμιον εἶναι τὸ κύριον, ἀνάγκη	καὶ	τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν
[2, 1274]	οὐ καταλῦσαι, τήν τε βουλὴν	καὶ	τὴν τῶν ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν
[2, 1273]	μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς εἶναι,	καὶ	τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι,
[2, 1265]	εἶναι τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ	καὶ	τὴν τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι
[2, 1265]	ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι τινός;	Καὶ	τὴν τῶν οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν
[2, 1264]	ἐφέντες μόνον ἀπειρήκασι τὰ γυμνάσια	καὶ	τὴν τῶν ὅπλων κτῆσιν. Εἰ
[2, 1267]	Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς	καὶ	τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε
[2, 1273]	τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ Κρητικῆς	καὶ	τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι,
[2, 1269]	Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας	καὶ	τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ
[2, 1265]	γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν κοινωνίας	καὶ	τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ
[2, 1274]	τε τῶν γυναικῶν καὶ παίδων	καὶ	τῆς οὐσίας κοινότης καὶ τὰ
[2, 1273]	παρὰ τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας	καὶ	τῆς πολιτείας τὰ μὲν εἰς
[2, 1264]	ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως,	καὶ	τῆς πολιτείας τὴν τάξιν (διαιρεῖται
[2, 1269]	οὖν τούτων φανερὸν ὅτι κινητέοι	καὶ	τινὲς καὶ ποτὲ τῶν νόμων
[2, 1268]	ὧν ἕκαστος γεωργήσει δύο οἰκίαις,	~καὶ	τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς ἀπὸ
[2, 1262]	καὶ φιλεῖν, τό τε ἴδιον	καὶ	τὸ ἀγαπητόν· ὧν οὐδέτερον οἷόν
[2, 1273]	ὡς εἰπεῖν διελήλυθε τὸ ἄρχειν	καὶ	τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης
[2, 1271]	τε τὴν κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης,	καὶ	τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον
[2, 1272]	~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν,	καὶ	τό γε ἀρχαῖον ἐκάλουν οἱ
[2, 1268]	ἂν εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον	καὶ	τὸ γεωργοῦν, βούλεται δ' ὁ
[2, 1272]	Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ γὰρ ἀνυπεύθυνον	καὶ	τὸ διὰ βίου μεῖζόν ἐστι
[2, 1263]	τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς κτήσεις	καὶ	τὸ ἐκ τοῦ ἰδίας. Δεῖ
[2, 1264]	τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ ἐκ τῶν θηρίων ποιεῖσθαι
[2, 1262]	καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ	καὶ	τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ
[2, 1265]	τὸ κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον	καὶ	τὸ ζητητικόν, καλῶς δὲ πάντα
[2, 1261]	εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον,	καὶ	τὸ ἧττον ἓν τοῦ μᾶλλον
[2, 1265]	Σωκράτους λόγοι καὶ τὸ κομψὸν	καὶ	τὸ καινοτόμον καὶ τὸ ζητητικόν,
[2, 1262]	δὲ μή, οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς
[2, 1265]	πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι	καὶ	τὸ κομψὸν καὶ τὸ καινοτόμον
[2, 1261]	τὴν πόλιν ὥσπερ λέγουσί τινες,	καὶ	τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον ἀγαθὸν
[2, 1261]	πάντες ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν	καὶ	τὸ μὴ ἐμόν· τοῦτο γὰρ
[2, 1272]	ἐστι γέρας τῆς ἀξίας αὐτοῖς,	καὶ	τὸ μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν
[2, 1266]	παιδείαν ἥτις ἔσται δεῖ λέγειν,	καὶ	τὸ μίαν εἶναι καὶ τὴν
[2, 1262]	(οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν)	καὶ	τὸ μίαν εἶναι τὴν πόλιν
[2, 1265]	δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ	καὶ	τὸ νῦν εἰρημένον πλῆθος δεῖ
[2, 1269]	ἄρχουσιν ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ	καὶ	τὸ παράδειγμα τὸ περὶ τῶν
[2, 1266]	δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν,	καὶ	τὸ πειρᾶσθαι πλείους ἐκ τῶν
[2, 1273]	Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν εἶναι	καὶ	τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν αὐτὸν
[2, 1273]	δέ, ἂν ἀτυχία γένηταί τις	καὶ	τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων,
[2, 1265]	τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν.	Καὶ	τὸ πλῆθος δὲ τῆς κτήσεως
[2, 1264]	γὰρ δὴ οἵ γε τεχνῖται	καὶ	τὸ πλῆθος τὸ τῶν βαναύσων.
[2, 1265]	οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν διαμένειν	καὶ	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν, καὶ
[2, 1267]	ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον,	καὶ	τὸ πρῶτον μὲν ἱκανὸν διωβελία
[2, 1273]	καὶ εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον,	καὶ	τὸ τὰς δίκας ὑπὸ τῶν
[2, 1265]	αὐτὴν εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ
[2, 1262]	τὸ ἐρᾶν μόνον. Ἄτοπον δὲ	καὶ	τὸ τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν δι'
[2, 1269]	τε τὸ τῶν ἀνδρῶν πλῆθος	καὶ	τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν
[2, 1265]	καὶ γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν,	καὶ	τὸ τῶν ἔργων τῶν ἀναγκαίων
[2, 1272]	γὰρ τὸ πόρρω πεποίηκεν. Διὸ	καὶ	τὸ τῶν περιοίκων μένει τοῖς
[2, 1263]	μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν, καθάπερ	καὶ	τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε
[2, 1263]	ἕκαστον τῶν τοιούτων. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὸ χαρίσασθαι καὶ βοηθῆσαι φίλοις
[2, 1260]	τό τ' ὀρθῶς ἔχον ὀφθῇ	καὶ	τὸ χρήσιμον, ἔτι δὲ τὸ
[2, 1264]	περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον	καὶ	τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ
[2, 1266]	τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες τοῖς πρώτοις	καὶ	τοῖς δευτέροις· εἶτ' ἐκ τούτων
[2, 1269]	καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ	καὶ	τοῖς Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο
[2, 1273]	τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ συντέτακται	καὶ	τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν
[2, 1272]	συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι	καὶ	τοῖς κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν
[2, 1269]	ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ	καὶ	τοῖς Λάκωσιν οἱ εἵλωτες (ὥσπερ
[2, 1268]	αὑτοῖς τε τὴν τροφὴν λήψονται	καὶ	τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ
[2, 1263]	τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ	καὶ	τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ
[2, 1268]	πόλει συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς,	καὶ	τοῖς παισὶ τῶν ἐν τῷ
[2, 1264]	χρὴ προσέχειν τῷ πολλῷ χρόνῳ	καὶ	τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς
[2, 1261]	οἱ κοιναῖς χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ	καὶ	τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ πάντες μέν,
[2, 1265]	δὲ κατά τε τὰ συσσίτια	καὶ	τὸν ἄλλον βίον τὸν καθ'
[2, 1263]	παιδείαν κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν·	καὶ	τόν γε μέλλοντα παιδείαν εἰσάγειν
[2, 1261]	οἰκίαν τῆς πόλεως φαίημεν ἄν,	καὶ	τὸν ἕνα τῆς οἰκίας· ὥστ'
[2, 1271]	τρόπον δὲ τοῦτον πεπαιδευμένων ὥστε	καὶ	τὸν νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς
[2, 1267]	τὴν τῶν πόλεων διαίρεσιν εὗρε	καὶ	τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ
[2, 1271]	ἐφορείᾳ μέγα λίαν τὸ δῶρον,	καὶ	τὸν τρόπον οὐ τοῦτον λέγομεν
[2, 1269]	εἴ τι πρὸς τὴν ὑπόθεσιν	καὶ	τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης
[2, 1268]	τοῖς δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ	καὶ	τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ
[2, 1264]	δὲ γεωργοὺς καὶ τοὺς τεχνίτας	καὶ	τοὺς ἄλλους πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ
[2, 1265]	νόμους, πρός τε τὴν χώραν	καὶ	τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς
[2, 1269]	ὁμοίους εἶναι καὶ τοὺς τυχόντας	καὶ	τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται
[2, 1265]	ἐρίου γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω	καὶ	τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς
[2, 1264]	οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ	καὶ	τοὺς ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ
[2, 1272]	κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν,	καὶ	τοὺς γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων,
[2, 1267]	δὲ καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας	καὶ	τοὺς ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα
[2, 1263]	βαρβάρων) ἢ καὶ τὰ γήπεδα	καὶ	τοὺς καρποὺς κοινούς. Ἑτέρων μὲν
[2, 1263]	ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ	καὶ	τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας
[2, 1262]	γίνεσθαι πρὸς πατέρας καὶ μητέρας	καὶ	τοὺς μὴ πόρρω τῆς συγγενείας
[2, 1270]	βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα	καὶ	τοὺς νόμους. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 1262]	τὸ κοινὰς εἶναι τὰς γυναῖκας	καὶ	τοὺς παῖδας ἢ τοῖς φύλαξιν·
[2, 1273]	τὰς μεγίστας, τούς τε βασιλεῖς	καὶ	τοὺς στρατηγούς. Δεῖ δὲ νομίζειν
[2, 1264]	οἷον φρουρούς, τοὺς δὲ γεωργοὺς	καὶ	τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους
[2, 1268]	θήσει τούς τε τὴν ἰδίαν	καὶ	τοὺς τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό
[2, 1269]	φθορᾶς τινος ἐσώθησαν, ὁμοίους εἶναι	καὶ	τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς ἀνοήτους,
[2, 1272]	Εἰώθασι δὲ διαλαμβάνοντες τὸν δῆμον	καὶ	τοὺς φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ
[2, 1274]	οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς·	καὶ	τοῦτ' ἐστὶν ἰδίως ὑπ' ἐκείνου
[2, 1262]	ἢ ὅσων ἡ πόλις ἐστί,	καὶ	τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ
[2, 1271]	δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας,	καὶ	τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι μέντοι
[2, 1271]	καὶ σφόδρα πενήτων ἐνίων ὄντων	καὶ	τοῦτο τὸ ἀνάλωμα οὐ δυναμένων
[2, 1272]	τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει	καὶ	τούτοις (γίνονται γὰρ οἱ τυχόντες)
[2, 1264]	ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ' ὑπάρξει	καὶ	τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ Σωκράτης
[2, 1268]	δὲ πέντε, ὁ δὲ τέτταρας,	καὶ	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον δῆλον
[2, 1274]	δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε Περικλῆς,	καὶ	τοῦτον δὴ τὸν τρόπον ἕκαστος
[2, 1263]	ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ τινες	καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον κοινωνεῖν τῶν
[2, 1264]	καὶ πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι	καὶ	τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή,
[2, 1273]	ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ μή,	καὶ	τούτων ὁ δῆμος. Ἃ δ'
[2, 1273]	τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί·	καὶ	τούτων οἱ μὲν νόμων ἐγένοντο
[2, 1264]	ταύτας τε τὰς ἀπορίας ἔχει	καὶ	τούτων οὐκ ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν
[2, 1272]	τε Κρητικὴ καὶ ἡ Λακωνικὴ	καὶ	τρίτη τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων.
[2, 1274]	ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν	καὶ	τρίτου τέλους τῆς καλουμένης ἱππάδος·
[2, 1269]	γὰρ ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν	καὶ	τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ
[2, 1266]	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας	καὶ	τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ παράπαν
[2, 1273]	ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ	καὶ	τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις ἀντειπεῖν
[2, 1262]	Εἰσὶ δέ τινες καὶ γυναῖκες	καὶ	τῶν ἄλλων ζῴων, οἷον ἵπποι
[2, 1272]	ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς εἰσι	καὶ	τῶν ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ
[2, 1264]	παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς
[2, 1269]	ἐνίας ἁμαρτίας καὶ τῶν νομοθετῶν	καὶ	τῶν ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον
[2, 1268]	οὐκ εὐθὺς ἀπὸ τῆς γῆς	καὶ	τῶν αὐτῶν κλήρων αὑτοῖς τε
[2, 1262]	φιλία κοινῶν ὄντων τῶν τέκνων	καὶ	τῶν γυναικῶν, δεῖ δὲ τοιούτους
[2, 1270]	τε καὶ οὕτως. Ἔστι δὲ	καὶ	τῶν γυναικῶν σχεδὸν τῆς πάσης
[2, 1274]	δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν γνωρίμων	καὶ	τῶν εὐπόρων κατέστησε πάσας, ἐκ
[2, 1269]	τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ ὑβρίζουσι	καὶ	τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς
[2, 1268]	τῶν τε τὰ ἴδια γεωργούντων	καὶ	τῶν μαχίμων, τέταρτον αὖ μόριον
[2, 1273]	δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν πολεμικῶν	καὶ	τῶν ναυτικῶν· ἐν τούτοις γὰρ
[2, 1269]	φανερὸν ὡς ἐατέον ἐνίας ἁμαρτίας	καὶ	τῶν νομοθετῶν καὶ τῶν ἀρχόντων·
[2, 1267]	γεωργῶν ἰδίαν. ετο δ' εἴδη	καὶ	τῶν νόμων εἶναι τρία μόνον·
[2, 1274]	ἀκριβείᾳ τῶν νόμων ἐστὶ γλαφυρώτερος	καὶ	τῶν νῦν νομοθετῶν. Φαλέου δ'
[2, 1273]	ταῖς οἰκείαις πόλεσιν οἱ δὲ	καὶ	τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες αὐτοί·
[2, 1267]	πόλεμον ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν ἴσων	καὶ	τῶν ὁμοίων. Ἐκεῖνος μὲν οὖν
[2, 1266]	κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης,	καὶ	τῶν πάλαι τινὲς φαίνονται διεγνωκότες,
[2, 1266]	τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος προσήκει	καὶ	τῶν τέκνων τὸ πλῆθος τάττειν·
[2, 1264]	πόλεως) περὶ δὲ τῶν γεωργῶν	καὶ	τῶν τεχνιτῶν, πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν
[2, 1266]	τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ τούτων φανερὸν	καὶ	τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ
[2, 1267]	οὐκ ἴσων ὄντες ἄξιοι, διὸ	καὶ	φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες·
[2, 1270]	τότε ὀλιγανθρωπίαν, πολεμούντων πολὺν χρόνον,	καί	φασιν εἶναί ποτε τοῖς Σπαρτιάταις
[2, 1266]	μὲν εὐπορωτέροις ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι	καὶ	φέρειν ἄρχοντας ἤ τι ποιεῖν
[2, 1263]	μὲν οὖν ἡ τοιαύτη νομοθεσία	καὶ	φιλάνθρωπος ἂν εἶναι δόξειεν· ὁ
[2, 1262]	μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	φιλεῖν, τό τε ἴδιον καὶ
[2, 1274]	τῶν χρόνων ἔχοντες. Ἐγένετο δὲ	καὶ	Φιλόλαος ὁ Κορίνθιος νομοθέτης Θηβαίοις.
[2, 1262]	κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας	καὶ	φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ ἑκουσίους,
[2, 1264]	πολὺ μᾶλλον εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς	καὶ	φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς παρ'
[2, 1264]	συσσίτια τὰ δὲ εἰς φατρίας	καὶ	φυλάς. Ὥστε οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται
[2, 1274]	Ζάλευκός τε Λοκροῖς τοῖς ἐπιζεφυρίοις,	καὶ	Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ
[2, 1264]	γὰρ δυνήσεται μὴ μερίζων αὐτὰ	καὶ	χωρίζων ποιῆσαι τὴν πόλιν, τὰ
[2, 1262]	κτῆσιν. Τοῦτο δ' ἄν τις	καὶ	χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν περὶ
[2, 1266]	ἀνάγκη τόν γε νόμον λύεσθαι,	καὶ	χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον τὸ
[2, 1263]	τε πρὸς ἀλλήλους περὶ συμβολαίων	καὶ	ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ πλουσίων κολακείας·
[2, 1271]	ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν.	Καὶ	ὡδὶ δὲ τῇ ὑποθέσει τοῦ
[2, 1267]	δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ τε	καὶ	ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ
[2, 1265]	καὶ τὸ κομψὸν καὶ τὸ	καινοτόμον	καὶ τὸ ζητητικόν, καλῶς δὲ
[2, 1269]	ὑπαρχόντων νόμων εἰς ἑτέρους νόμους	καινοὺς	ἀσθενῆ ποιεῖν ἐστι τὴν τοῦ
[2, 1269]	ἴσως τὸ τὰς γειτνιώσας πόλεις,	~καίπερ	πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον
[2, 1272]	φαύλως, ἕτερος ἔσται τοῦ διασκέψασθαι	καιρός.	Ὅτι δὴ τὰ περὶ τὰ
[2, 1269]	τὴν σκέψιν· ἄλλων γάρ ἐστι	καιρῶν.	Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας
[2, 1270]	διὰ τὸ προῖκας διδόναι μεγάλας.	Καίτοι	βέλτιον ἦν μηδεμίαν ἢ ὀλίγην
[2, 1264]	κακά, πάνθ' ὑπάρξει καὶ τούτοις.	Καίτοι	λέγει ὁ Σωκράτης ὡς οὐ
[2, 1262]	γενέσθαι τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον.	Καίτοι	πότερον οὕτω κρεῖττον τὸ ἐμὸν
[2, 1264]	ὁ Σωκράτης οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν.	Καίτοι	σχεδὸν τό γε πλῆθος τῆς
[2, 1270]	καταλείπειν ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις·	καίτοι	ταὐτὸ συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἐκείνως τε
[2, 1269]	γυναικῶν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς αὐτῶν.	Καίτοι	τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ
[2, 1272]	στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους.	Καίτοι	τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον ἢ
[2, 1270]	εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ πόλει,	καίτοι	τό γε διὰ βίου κυρίους
[2, 1261]	πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ·	καίτοι	τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν σῴζει
[2, 1271]	ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν.	Καίτοι	τῶν γ' ἀδικημάτων τῶν γ'
[2, 1261]	γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ Σωκράτης.	Καίτοι	φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα καὶ
[2, 1270]	τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ πάντων.	Καίτοι	φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων, τῆς
[2, 1264]	ἄλλα ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ	κακά,	πάνθ' ὑπάρξει καὶ τούτοις. Καίτοι
[2, 1274]	μητρὸς Ἀλκυόνης, ἀπῆλθεν εἰς Θήβας·	κἀκεῖ	τὸν βίον ἐτελεύτησαν ἀμφότεροι. Καὶ
[2, 1262]	ὁ Σωκράτης, ὃ καὶ δοκεῖ	κἀκεῖνος	εἶναί φησι τῆς φιλίας ἔργον,
[2, 1271]	περιμάχητα δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ	κακίας,	καὶ τοῦτο μὲν καλῶς, ὅτι
[2, 1272]	ἐφόρων. Ὃ μὲν γὰρ ἔχει	κακὸν	τὸ τῶν ἐφόρων ἀρχεῖον, ὑπάρχει
[2, 1269]	ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις, καὶ	κακοπαθῶς	ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ μισοῦσιν. Δῆλον
[2, 1267]	Ἐν δὲ ἰῇ τιμῇ ἠμὲν	κακὸς	ἠδὲ καὶ ἐσθλός. Οὐ μόνον
[2, 1265]	δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ καὶ	κακουργίαν.	Φείδων μὲν οὖν ὁ Κορίνθιος,
[2, 1263]	μὴ μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται	κακῶν	κοινωνήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσων ἀγαθῶν·
[2, 1263]	νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς πολιτείαις	κακῶν	ὡς γινομένων διὰ τὸ μὴ
[2, 1271]	μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε	κακῶς·	διὰ γὰρ τὸ τῶν Σπαρτιατῶν
[2, 1262]	εὖ πράττοντα τῶν πολιτῶν ἢ	κακῶς,	ὁπόστος τυγχάνει τὸν ἀριθμὸν ὤν,
[2, 1273]	τε γὰρ καθάπερ εἴπομεν καὶ	κάλλιον	ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν αὐτῶν καὶ
[2, 1270]	τιμὴν οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ	καλοὶ	κἀγαθοὶ διὰ τὴν γερουσίαν (ἆθλον
[2, 1261]	τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν	καλὸν	ἀλλ' οὐ δυνατόν, ὡδὶ δ'
[2, 1263]	περὶ τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ	καλὸν	ἀλλοτρίας οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην)
[2, 1270]	πωλεῖν τὴν ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ	καλόν,	ὀρθῶς ποιήσας, διδόναι δὲ καὶ
[2, 1271]	οὐδὲ περὶ τὰ συσσίτια τὰ	καλούμενα	φιδίτια νενομοθέτηται τῷ καταστήσαντι πρῶτον.
[2, 1274]	ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους τῆς	καλουμένης	ἱππάδος· τὸ δὲ τέταρτον τὸ
[2, 1272]	δύναμιν τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ	καλουμένοις	κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι
[2, 1267]	νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ τῶν	καλουμένων	ἐπίπλων· ἢ πάντων οὖν τούτων
[2, 1271]	οὐδ' αὐτὸς οἴεται δύνασθαι ποιεῖν	καλοὺς	κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν ὡς
[2, 1265]	ὀλιγαρχία, μέση δὲ τούτων, ἣν	καλοῦσι	πολιτείαν· ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων
[2, 1274]	καὶ περὶ τῆς παιδοποιίας, οὓς	καλοῦσιν	ἐκεῖνοι νόμους θετικούς· καὶ τοῦτ'
[2, 1272]	δὲ γέροντες τοῖς γέρουσιν, οὓς	καλοῦσιν	οἱ Κρῆτες βουλήν, ἴσοι· βασιλεία
[2, 1268]	Νῦν γὰρ οὐκ ᾤετο νενομοθετῆσθαι	καλῶς·	ἀναγκάζειν γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα
[2, 1273]	ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα	καλῶς	ἄρχειν καὶ σχολάζειν. Εἴπερ οὖν
[2, 1270]	τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ	καλῶς	αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων
[2, 1268]	πάντα πολλὴν ἔχει ταραχήν. Οὐ	καλῶς	δ' οὐδ' ὁ περὶ τῆς
[2, 1271]	τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς. Οὐ	καλῶς	δ' οὐδὲ περὶ τὰ συσσίτια
[2, 1267]	ὦσι καὶ μὴ ἀδικῶνται. Οὐ	καλῶς	δὲ οὐδὲ τὴν ἰσότητα τῆς
[2, 1265]	τὸ καινοτόμον καὶ τὸ ζητητικόν,	καλῶς	δὲ πάντα ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ
[2, 1267]	ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς πολιτεύσονται	καλῶς,	δεῖ δὲ καὶ πρὸς τοὺς
[2, 1265]	ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν,	καλῶς	εἴρηκεν ἴσως· εἰ δ' ὡς
[2, 1267]	τις θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει	καλῶς	εἰρηκὼς ἢ μὴ καλῶς. Ἱππόδαμος
[2, 1264]	οὐκ ἂν ἔλαθεν, εἰ ταῦτα	καλῶς	εἶχεν· πάντα γὰρ σχεδὸν εὕρηται
[2, 1270]	περὶ τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ	καλῶς	ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ πρότερον,
[2, 1265]	καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ	καλῶς	ἔχει προσθεῖναι καὶ πρὸς τοὺς
[2, 1260]	ὑπὸ τινῶν εἰρημέναι καὶ δοκοῦσαι	καλῶς	ἔχειν, ἵνα τό τ' ὀρθῶς
[2, 1260]	βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ	καλῶς	ἔχειν ταύτας τὰς νῦν ὑπαρχούσας,
[2, 1269]	σκέψεις, μία μὲν εἴ τι	καλῶς	ἢ μὴ καλῶς πρὸς τὴν
[2, 1261]	κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν	καλῶς,	ἢ τινῶν μὲν τινῶν δ'
[2, 1267]	τυγχάνει καλῶς εἰρηκὼς ἢ μὴ	καλῶς.	Ἱππόδαμος δὲ Εὐρυφῶντος Μιλήσιος (ὃς
[2, 1272]	Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι	καλῶς	καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς
[2, 1267]	πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ	καλῶς	κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ
[2, 1263]	ἀδύνατον, καὶ μάλιστα ἐν ταῖς	καλῶς	οἰκουμέναις τὰ μὲν ἔστι τὰ
[2, 1271]	ἢ κακίας, καὶ τοῦτο μὲν	καλῶς,	ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω τῆς
[2, 1272]	δῆμον οὐδὲν σημεῖον τοῦ τετάχθαι	καλῶς.	Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι τοῖς
[2, 1271]	τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι	καλῶς·	πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ,
[2, 1266]	τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι	καλῶς·	περὶ γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι
[2, 1269]	μὲν οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ	καλῶς	πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν
[2, 1269]	εἴ τι καλῶς ἢ μὴ	καλῶς	πρὸς τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν,
[2, 1272]	τῶν τεταγμένων ἔχει παρ' αὐτοῖς	καλῶς·	σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης τὸ
[2, 1265]	μετὰ τὴν πρώτην πολιτείαν, οὐ	καλῶς.	Τάχα γὰρ τὴν τῶν Λακώνων
[2, 1273]	δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον, μείξαντα	καλῶς	τὴν πολιτείαν· εἶναι γὰρ τὴν
[2, 1271]	κρείττω τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ	καλῶς.	Φαύλως δ' ἔχει καὶ περὶ
[2, 1271]	τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ	Καμικόν.	Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ
[2, 1265]	ἄν τις ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ	κἂν	ἄλλην τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι μὲν
[2, 1270]	τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται,	κἂν	ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν
[2, 1263]	ἔτι δ' ἵπποις καὶ κυσίν,	κἂν	δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν τοῖς ἀγροῖς
[2, 1264]	τῶν ἀγρῶν οἱ ἄνδρες αὐτῶν	κἂν	εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ
[2, 1260]	τῶν πόλεων τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων,	κἂν	εἴ τινες ἕτεραι τυγχάνουσιν ὑπὸ
[2, 1269]	πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ	κἂν	εἴ τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι
[2, 1263]	πόλις εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ	κἂν	εἴ τις τὴν συμφωνίαν ποιήσειεν
[2, 1263]	τὰ περὶ τὴν κτῆσιν πότερον	κἂν	ᾖ ἐκεῖνα χωρίς, καθ' ὃν
[2, 1261]	μὲν γὰρ τῷ ποσῷ χρήσιμον,	κἂν	ᾖ τὸ αὐτὸ τῷ εἴδει
[2, 1269]	τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε	κἂν	τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ πολλὰ
[2, 1272]	βούλησιν· οὐ γὰρ ἀσφαλὴς ὁ	κανών.	Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ τῆς
[2, 1263]	καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς δὲ	καρποὺς	διαιρεῖσθαι πρὸς τὰς ἰδίας χρήσεις
[2, 1263]	μὲν γήπεδα χωρίς, τοὺς δὲ	καρποὺς	εἰς τὸ κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν
[2, 1263]	καὶ τὰ γήπεδα καὶ τοὺς	καρποὺς	κοινούς. Ἑτέρων μὲν οὖν ὄντων
[2, 1268]	τε πλῆθος ἄπορον ἔσται τῶν	καρπῶν	ἐξ ὧν ἕκαστος γεωργήσει δύο
[2, 1272]	ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν γινομένων	καρπῶν	τε καὶ βοσκημάτων δημοσίων, καὶ
[2, 1270]	τὸ σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι	καρτερεῖν	ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν νόμον ἀποδιδράσκοντας
[2, 1269]	πόλιν ὁ νομοθέτης εἶναι βουλόμενος	καρτερικήν,	κατὰ μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός
[2, 1272]	πολιτείας. Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ	Καρχηδόνιοι	καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς
[2, 1273]	ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ τοῖς	Καρχηδονίοις·	ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον
[2, 1273]	καθ' ἥνπερ συντέτακται καὶ τοῖς	Καρχηδονίοις	τὰ περὶ τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται
[2, 1273]	πολιτείας καὶ Κρητικῆς καὶ τῆς	Καρχηδονίων,	αἵπερ δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει
[2, 1272]	καὶ τρίτη τούτων ἡ τῶν	Καρχηδονίων.	Καὶ πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει
[2, 1273]	τῆς ἀριστοκρατίας ἡ τάξις τῶν	Καρχηδονίων	μάλιστα πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν κατά
[2, 1262]	αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν, ἢ	κατ'	ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς
[2, 1261]	σῴζει ἕκαστον. Ἔστι δὲ καὶ	κατ'	ἄλλον τρόπον φανερὸν ὅτι τὸ
[2, 1272]	βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον ἢ	κατ'	ἀνθρώπων βούλησιν· οὐ γὰρ ἀσφαλὴς
[2, 1273]	αἱρεῖσθαι πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ	κατ'	ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν
[2, 1269]	Ἀρκάδες· ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς	κατ'	ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν
[2, 1261]	τε πάντας ἄρχειν, ἀλλ' ἢ	κατ'	ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα ἄλλην
[2, 1260]	τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι μάλιστα	κατ'	εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς ἄλλας
[2, 1265]	πολλαπλάσιος. Δεῖ μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι	κατ'	εὐχήν, μηδὲν μέντοι ἀδύνατον. Λέγεται
[2, 1262]	συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος ἢ	κατ'	οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον
[2, 1262]	παῖδας καὶ πατέρας καὶ μητέρας·	κατὰ	γὰρ τὰς ὁμοιότητας αἳ γίνονται
[2, 1272]	ἀξίας αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ	κατὰ	γράμματα ἄρχειν ἀλλ' αὐτογνώμονας ἐπισφαλές.
[2, 1270]	οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ	κατὰ	γράμματα καὶ τοὺς νόμους. Ἔστι
[2, 1272]	Λάκωσιν. Ἐν μὲν γὰρ Λακεδαίμονι	κατὰ	κεφαλὴν ἕκαστος εἰσφέρει τὸ τεταγμένον,
[2, 1261]	καὶ πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ	κατὰ	κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος,
[2, 1265]	τοὺς κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες	κατὰ	μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς νόμοις
[2, 1269]	ὁ νομοθέτης εἶναι βουλόμενος καρτερικήν,	κατὰ	μὲν τοὺς ἄνδρας φανερός ἐστι
[2, 1261]	γὰρ ἄρχουσιν οἱ δ' ἄρχονται	κατὰ	μέρος ὥσπερ ἂν ἄλλοι γενόμενοι.
[2, 1265]	βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς πόλεσι	κατὰ	μικρὸν περιάγει πάλιν πρὸς τὴν
[2, 1272]	Ταῦτα δὴ πάντα βέλτιον γίνεσθαι	κατὰ	νόμον ἢ κατ' ἀνθρώπων βούλησιν·
[2, 1272]	τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι τὴν	κατὰ	πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι
[2, 1262]	τὰ μέντοι γινόμενα τέκνα διαιρεῖσθαι	κατὰ	τὰς ὁμοιότητας. Εἰσὶ δέ τινες
[2, 1270]	τῆς πόλεως εἶναι καὶ διαμένειν	κατὰ	ταὐτά· οἱ μὲν οὖν βασιλεῖς
[2, 1265]	ἐφορείαν εἶναι τυραννίδα, δημοκρατεῖσθαι δὲ	κατά	τε τὰ συσσίτια καὶ τὸν
[2, 1271]	αἵρεσιν ἣν ποιοῦνται τῶν γερόντων	κατά	τε τὴν κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης,
[2, 1274]	Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα,	κατὰ	τέχνην μαντικήν· τούτου δὲ γενέσθαι
[2, 1274]	πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται	κατὰ	τὴν μελέτην, ὡς δέον μὴ
[2, 1265]	τὸν πόλεμον ὅπλοις ἃ χρήσιμα	κατὰ	τὴν οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ
[2, 1263]	δ' ἔσται πρὸς τὸ χρῆσθαι,	κατὰ	τὴν παροιμίαν, κοινὰ τὰ φίλων.
[2, 1274]	νῦν δημοκρατίαν. Φαίνεται δ' οὐ	κατὰ	τὴν Σόλωνος γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν,
[2, 1266]	καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος, αἰεὶ	κατὰ	τὴν τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ
[2, 1265]	γερόντων ἀρχὴν ὀλιγαρχίαν, δημοκρατεῖσθαι δὲ	κατὰ	τὴν τῶν ἐφόρων ἀρχὴν διὰ
[2, 1263]	δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν τοῖς ἀγροῖς	κατὰ	τὴν χώραν. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[2, 1261]	ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ	κατά	τινα ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου.
[2, 1273]	Καρχηδονίων μάλιστα πρὸς τὴν ὀλιγαρχίαν	κατά	τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ τοῖς
[2, 1271]	γε μὴ καθάπερ νῦν, ἀλλὰ	κατὰ	τὸν αὑτοῦ βίον ἕκαστον κρίνεσθαι
[2, 1261]	νῦν οὕτω βέλτιον ἔχειν, ἢ	κατὰ	τὸν ἐν τῇ Πολιτείᾳ γεγραμμένον
[2, 1261]	κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι φαίνεται	κατὰ	τὸν λόγον, ἐὰν πάντες ἅμα
[2, 1269]	τοὺς ἀνοήτους, ὥσπερ καὶ λέγεται	κατὰ	τῶν γηγενῶν, ὥστε ἄτοπον τὸ
[2, 1268]	πινάκιον, ἐν ᾧ γράφειν, εἰ	καταδικάζοι	ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ δ'
[2, 1268]	ἀναγκάζει τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ	καταδικάσαντα,	εἴπερ ἁπλῶς τὸ ἔγκλημα γέγραπται,
[2, 1268]	ἀλλ' ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ	καταδικάσας,	μὴ νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι
[2, 1268]	ὅτι μεριοῦσιν· οἱ δὲ πάντα	καταδικάσουσιν,	οἱ δ' οὐδέν. Τίς οὖν
[2, 1271]	οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ	καταδωροδοκούμενοι	καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν
[2, 1270]	ὀρθῶς ποιήσας, διδόναι δὲ καὶ	καταλείπειν	ἐξουσίαν ἔδωκε τοῖς βουλομένοις· καίτοι
[2, 1270]	ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν	καταλίπῃ	κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ
[2, 1271]	ἐπιτροπείαν τὴν Χαριλάου τοῦ βασιλέως	καταλιπὼν	ἀπεδήμησεν, τότε τὸν πλεῖστον διατρῖψαι
[2, 1273]	γενέσθαι σπουδαῖον· ὀλιγαρχίαν τε γὰρ	καταλῦσαι	λίαν ἄκρατον οὖσαν, καὶ δουλεύοντα
[2, 1274]	ἐκεῖνα μὲν ὑπάρχοντα πρότερον οὐ	καταλῦσαι,	τήν τε βουλὴν καὶ τὴν
[2, 1274]	τοῖς ἐπιζεφυρίοις, καὶ Χαρώνδας ὁ	Καταναῖος	τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς
[2, 1265]	μὲν οὖν ὡς κοινοτάτην ταύτην	κατασκευάζει	ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν,
[2, 1265]	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ	κατασκευάζειν,	ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον
[2, 1267]	πολιτείας. Ἔτι τὰ πολλὰ βούλεται	κατασκευάζειν	ἐξ ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς
[2, 1262]	τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ	κατασκευάζεσθαι	τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην
[2, 1264]	ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην πολιτείαν	κατασκευαζομένην·	οὐ γὰρ δυνήσεται μὴ μερίζων
[2, 1262]	οὐ ῥᾴδιον εὐλαβηθῆναι τοῖς ταύτην	κατασκευάζουσι	τὴν κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ
[2, 1267]	Φαίνεται δ' ἐκ τῆς νομοθεσίας	κατασκευάζων	τὴν πόλιν μικράν, εἴ γ'
[2, 1271]	νομοθέτης φαίνεται ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ	κατασκευάζων	τοὺς πολίτας τούτῳ κέχρηται πρὸς
[2, 1271]	αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς, ὡς	κατασκευάσαντος	Μίνω πρώτου τὴν τάξιν τῶν
[2, 1271]	μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι τὸ	κατασκεύασμα	τῶν συσσιτίων, γίνεται δ' ἥκιστα
[2, 1267]	βοσκημάτων πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ	κατασκευὴ	πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ
[2, 1268]	κυρίους εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων	καταστάσεως;	Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι
[2, 1266]	δὲ ἐκ τῆς τῶν ἀρχόντων	καταστάσεως·	τὸ μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν
[2, 1274]	ἀρχῶν αἵρεσιν, τὸν δὲ δῆμον	καταστῆσαι,	τὰ δικαστήρια ποιήσας ἐκ πάντων.
[2, 1273]	τὸν δῆμον παῦσαι, καὶ δημοκρατίαν	καταστῆσαι	τὴν πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν
[2, 1271]	τὰ καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται τῷ	καταστήσαντι	πρῶτον. Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ
[2, 1271]	Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ	καταχαριζόμενοι	πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες
[2, 1271]	οἱ Λύκτιοι τῶν Λακώνων ἦσαν,	κατέλαβον	δ' οἱ πρὸς τὴν ἀποικίαν
[2, 1272]	δὲ πρότερον μὲν ἦν, εἶτα	κατέλυσαν	οἱ Κρῆτες, καὶ τὴν ἡγεμονίαν
[2, 1267]	περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς ἀρίστης.	Κατεσκεύαζε	δὲ τὴν πόλιν τῷ πλήθει
[2, 1267]	τε καὶ ὡς Διόφαντός ποτε	κατεσκεύαζεν	Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον.
[2, 1267]	κεκρίσθαι δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ	κατεσκεύαζεν	ἐκ τινῶν γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς
[2, 1273]	γὰρ καὶ νόμους καὶ πολιτείας	κατέστησαν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων
[2, 1274]	τῶν γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων	κατέστησε	πάσας, ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ
[2, 1274]	Περικλῆς, τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα	κατέστησε	Περικλῆς, καὶ τοῦτον δὴ τὸν
[2, 1271]	καὶ τὴν τῆς θαλάττης ἀρχὴν	κατέσχεν	ὁ Μίνως, καὶ τὰς νήσους
[2, 1267]	διαίρεσιν εὗρε καὶ τὸν Πειραιᾶ	κατέτεμεν,	γενόμενος καὶ περὶ τὸν ἄλλον
[2, 1263]	ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ ὅταν	κατηγορῇ	τις τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν
[2, 1266]	κτήσεις τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ	κατοικιζομέναις	μὲν εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο
[2, 1266]	ᾤετο ποιεῖν, τὰς δ' ἤδη	κατοικουμένας	ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ τάχιστ'
[2, 1271]	νόμων ὑπάρχουσαν ἐν τοῖς τότε	κατοικοῦσιν.	Διὸ καὶ νῦν οἱ περίοικοι
[2, 1269]	πρὸς τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται	κατοκώχιμοι	πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ
[2, 1262]	νόμον ὧν προσήκει τοὺς ὀρθῶς	κειμένους	νόμους αἰτίους γίνεσθαι, καὶ δι'
[2, 1271]	ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ	κεῖσθαι	καλῶς· πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ
[2, 1266]	κοινότητα καὶ τὰς γυναῖκας ἄλλος	κεκαινοτόμηκεν,	οὔτε περὶ τὰ συσσίτια τῶν
[2, 1271]	καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν κοινῶν οἱ	κεκοινωνηκότες	τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον
[2, 1272]	καὶ τοὺς γέροντας ἐκ τῶν	κεκοσμηκότων,	περὶ ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν
[2, 1267]	ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ καλῶς	κεκρίσθαι	δοκούσας δίκας· τοῦτο δὲ κατεσκεύαζεν
[2, 1269]	τὸ μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς	κεκτημέναις	περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ
[2, 1264]	καὶ παρὰ τοῖς μηδὲν ἀξίωμα	κεκτημένοις,	ἦ που δῆθεν παρά γε
[2, 1268]	πορίζοντες μὲν τοῖς τὰ ὅπλα	κεκτημένοις	τὴν τροφὴν εὐλόγως ἂν ἦσάν
[2, 1268]	εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα γε	κεκτημένους	ἀμφοτέρων τῶν μερῶν. Τοῦτο δ'
[2, 1263]	διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς	κεκτημένους	ἰδίᾳ τὰς κτήσεις. Ἔτι δὲ
[2, 1263]	μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ τοὺς κοινὰ	κεκτημένους	καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον
[2, 1268]	σχεδὸν δοῦλοι τῶν τὰ ὅπλα	κεκτημένων.	Μετέχειν μὲν οὖν πασῶν τῶν
[2, 1265]	τὴν μὲν χιλίων τῶν ὅπλα	κεκτημένων,	ταύτην δὲ πεντακισχιλίων. Τὸ μὲν
[2, 1264]	ἀρχῆς, καὶ πότερον ὅπλα δεῖ	κεκτῆσθαι	καὶ τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ
[2, 1270]	Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε	κεκτῆσθαι	πολλὴν λίαν οὐσίαν, τοῖς δὲ
[2, 1269]	στρατιωτικῶν καὶ πολεμικῶν γενῶν, ἔξω	Κελτῶν	ἢ κἂν εἴ τινες ἕτεροι
[2, 1268]	δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι ἁπλῶς,	κενόν,	εἰ δὲ τὸ μὲν τὸ
[2, 1273]	τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον	κερδαίνειν	τοὺς ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν·
[2, 1273]	μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ βουλήσεται	κερδαίνειν,	φαυλότερος δ' ὢν οὐ βουλήσεται
[2, 1272]	Ἐν μὲν γὰρ Λακεδαίμονι κατὰ	κεφαλὴν	ἕκαστος εἰσφέρει τὸ τεταγμένον, εἰ
[2, 1271]	γὰρ κατασκευάζων τοὺς πολίτας τούτῳ	κέχρηται	πρὸς τὴν αἵρεσιν τῶν γερόντων·
[2, 1261]	ὅταν μὴ κατὰ κώμας ὦσι	κεχωρισμένοι	τὸ πλῆθος, ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες)
[2, 1262]	αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ	κηδείαν	αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν αὑτοῦ,
[2, 1262]	γάρ ἐστιν ἃ μάλιστα ποιεῖ	κήδεσθαι	τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν, τό
[2, 1274]	τὸν δὲ Φιλόλαον ὅπως ἄποπτος.	κησαν	μὲν οὖν διὰ τὴν τοιαύτην
[2, 1267]	ἀλλὰ καὶ πρὸς τοὺς ἔξωθεν	κινδύνους·	διόπερ οὔτε τοσοῦτον δεῖ πλῆθος
[2, 1268]	ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ συμφέρει	κινεῖν,	ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων
[2, 1268]	δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι τὸ	κινεῖν.	Ἐπὶ γοῦν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν
[2, 1269]	τεχνῶν· οὐ γὰρ ὅμοιον τὸ	κινεῖν	τέχνην καὶ νόμον· ὁ γὰρ
[2, 1268]	ἢ συμφέρον ταῖς πόλεσι τὸ	κινεῖν	τοὺς πατρίους νόμους, ἂν ᾖ
[2, 1268]	ἐπιστημῶν τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ	κινηθεῖσα	παρὰ τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ
[2, 1269]	ἀρχόντων· οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται	κινήσας	ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν ἀπειθεῖν
[2, 1268]	μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ	κινήσεις,	ἂν τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ'
[2, 1269]	μὲν οὖν τούτων φανερὸν ὅτι	κινητέοι	καὶ τινὲς καὶ ποτὲ τῶν
[2, 1269]	δύναμιν. Ἔτι δ' εἰ καὶ	κινητέοι,	πότερον πάντες καὶ ἐν πάσῃ
[2, 1267]	μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ	κλέπτην	ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς
[2, 1262]	γονεῦσιν, ὥσπερ ἡ ἐν Φαρσάλῳ	κληθεῖσα	Δικαία ἵππος. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 1270]	μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ	κληρονόμον,	οὗτος ᾧ ἂν θέλῃ δίδωσιν.
[2, 1265]	καὶ εἰ τὸ πρῶτον τοὺς	κλήρους	ἀνίσους εἶχον πάντες κατὰ μέγεθος·
[2, 1266]	συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς παλαιοὺς	κλήρους	διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν καὶ
[2, 1268]	τῆς γῆς καὶ τῶν αὐτῶν	κλήρων	αὑτοῖς τε τὴν τροφὴν λήψονται
[2, 1274]	ὅπως ὁ ἀριθμὸς σῴζηται τῶν	κλήρων.	Χαρώνδου δ' ἴδιον μὲν οὐδέν
[2, 1273]	τὸ δὲ ἀμίσθους καὶ μὴ	κληρωτὰς	ἀριστοκρατικὸν θετέον, καὶ εἴ τι
[2, 1274]	κύριον ποιήσαντα τὸ δικαστήριον πάντων,	κληρωτὸν	ὄν. Ἐπεὶ γὰρ τοῦτ' ἴσχυσεν,
[2, 1266]	τὸ μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν	κληρωτοὺς	κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς
[2, 1267]	δεῖ δημοσίους εἶναι τοὺς τὰ	κοινὰ	ἐργαζομένους, δεῖ ῖκαθάπερ ἐν Ἐπιδάμνῳ
[2, 1263]	τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ τοὺς	κοινὰ	κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας πολλῷ διαφερομένους
[2, 1264]	μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον	κοινὰ	πάντα πάντων, τί διοίσουσιν οὗτοι
[2, 1261]	γὰρ ὁ Σωκράτης φησὶ δεῖν	κοινὰ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1263]	τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν παροιμίαν,	κοινὰ	τὰ φίλων. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 1273]	ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ τὰς παρεκβάσεις	κοινὰ	τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις
[2, 1271]	δ' ἔχει καὶ περὶ τὰ	κοινὰ	χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ
[2, 1264]	οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ	κοιναὶ	αἱ κτήσεις καὶ αἱ τῶν
[2, 1261]	δ' οὐχ οὕτως φήσουσιν οἱ	κοιναῖς	χρώμενοι ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς
[2, 1263]	ἔχει πᾶσι, τάς γε κτήσεις	κοινὰς	εἶναι βέλτιον καὶ τὰς χρήσεις
[2, 1264]	διώρισται, πότερον καὶ τοῖς γεωργοῖς	κοινὰς	εἶναι δεῖ τὰς κτήσεις ἢ
[2, 1262]	τοῖς γεωργοῖς εἶναι χρήσιμον τὸ	κοινὰς	εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς
[2, 1263]	ἐξ ἀμφοτέρων τὸ ἐκ τοῦ	κοινὰς	εἶναι τὰς κτήσεις καὶ τὸ
[2, 1263]	τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ μὲν οὖν	κοινὰς	εἶναι τὰς κτήσεις ταύτας τε
[2, 1261]	τὸ πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας	κοινάς,	καὶ δι' ἣν αἰτίαν φησὶ
[2, 1272]	πρὸς τοὺς θεοὺς καὶ τὰς	κοινὰς	λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς συσσιτίοις,
[2, 1263]	Δεῖ γὰρ πὼς μὲν εἶναι	κοινάς,	ὅλως δ' ἰδίας. Αἱ μὲν
[2, 1263]	κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν	κοινάς·	ὅπως δὲ γίνωνται τοιοῦτοι, τοῦ
[2, 1262]	γάρ τισι τῶν ἄνω Λιβύων	κοινὰς	τὰς γυναῖκας, τὰ μέντοι γινόμενα
[2, 1264]	γε τὰς μὲν γυναῖκας ποιήσει	κοινὰς	τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας, τίς
[2, 1263]	γῆν κοινὴν εἶναι καὶ γεωργεῖν	κοινῇ,	τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι πρὸς
[2, 1268]	ἰδίᾳ γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ τὴν	κοινήν,	ἀφ' ἧς οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι
[2, 1268]	τὴν ἰδίαν καὶ τοὺς τὴν	κοινὴν	γεωργοῦντας, τό τε πλῆθος ἄπορον
[2, 1263]	ἢ τοὐναντίον τὴν μὲν γῆν	κοινὴν	εἶναι καὶ γεωργεῖν κοινῇ, τοὺς
[2, 1262]	πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ μὴ	κοινὴν	εἶναι τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ'
[2, 1263]	ὡς γινομένων διὰ τὸ μὴ	κοινὴν	εἶναι τὴν οὐσίαν, λέγω δὲ
[2, 1262]	πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον	κοινὴν	ἢ μὴ κοινὴν εἶναι τὴν
[2, 1263]	εἴρηται πρότερον, διὰ τὴν παιδείαν	κοινὴν	καὶ μίαν ποιεῖν· καὶ τόν
[2, 1267]	ὧν δ' οἱ προπολεμοῦντες βιώσονται,	κοινήν,	τὴν δὲ τῶν γεωργῶν ἰδίαν.
[2, 1263]	τοῖς φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται	κοινοῖς,	οἷον καὶ ἐν Λακεδαίμονι τοῖς
[2, 1268]	τῇ διαίτῃ καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται	(κοινολογοῦνται	γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς κρίσεως)
[2, 1268]	παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ	κοινολογῶνται	πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ
[2, 1268]	νόμων λύσιν ἢ πολιτείας ὡς	κοινὸν	ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα μνείαν,
[2, 1266]	μὲν γὰρ ἐξ αἱρετῶν κληρωτοὺς	κοινὸν	ἀμφοῖν, τὸ δὲ τοῖς μὲν
[2, 1265]	μήτε τὸν ἴδιον μήτε τὸν	κοινὸν	τῆς πόλεως, ὅμως οὐδὲν ἧττον
[2, 1261]	γὰρ ἐπιμελείας τυγχάνει τὸ πλείστων	κοινόν·	τῶν γὰρ ἰδίων μάλιστα φροντίζουσιν,
[2, 1263]	τοὺς δὲ καρποὺς εἰς τὸ	κοινὸν	φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια ποιεῖ
[2, 1265]	ἐστίν. Εἰ μὲν οὖν ὡς	κοινοτάτην	ταύτην κατασκευάζει ταῖς πόλεσι τῶν
[2, 1265]	πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος	κοινοτέραν	ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ μικρὸν
[2, 1273]	μετέχειν τῶν ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον·	κοινότερόν	τε γὰρ καθάπερ εἴπομεν καὶ
[2, 1272]	καὶ πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ	κοινοτέρως·	ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν γινομένων
[2, 1274]	καὶ παίδων καὶ τῆς οὐσίας	κοινότης	καὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν,
[2, 1266]	οὔτε τὴν περὶ τὰ τέκνα	κοινότητα	καὶ τὰς γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν,
[2, 1271]	καταστήσαντι πρῶτον. Ἔδει γὰρ ἀπὸ	κοινοῦ	μᾶλλον εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ
[2, 1272]	δὲ τοῖς συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ	κοινοῦ	τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ
[2, 1264]	γυναῖκας καὶ παῖδας ἰδίους ἢ	κοινούς.	Εἰ μὲν γὰρ τὸν αὐτὸν
[2, 1263]	τὰ γήπεδα καὶ τοὺς καρποὺς	κοινούς.	Ἑτέρων μὲν οὖν ὄντων τῶν
[2, 1262]	οὐδεμίαν. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ	κοινοὺς	ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ συνεῖναι
[2, 1271]	Σπαρτιάταις. Οὔτε γὰρ ἐν τῷ	κοινῷ	τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους
[2, 1261]	ἰδίων μάλιστα φροντίζουσιν, τῶν δὲ	κοινῶν	ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει·
[2, 1268]	πόλεως· τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι	κοινῶν	καὶ ξενικῶν καὶ ὀρφανικῶν. Τὰ
[2, 1271]	καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι πολλὰ τῶν	κοινῶν	οἱ κεκοινωνηκότες τῆς ἀρχῆς ταύτης.
[2, 1262]	φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ ἔσται φιλία	κοινῶν	ὄντων τῶν τέκνων καὶ τῶν
[2, 1260]	καὶ πρῶτον ἀνάγκη τοῦ τόπου	κοινωνεῖν·	ὁ μὲν γὰρ τόπος εἷς
[2, 1261]	ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον	κοινωνεῖν	τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι πόλιν καλῶς,
[2, 1261]	τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ κτημάτων	κοινωνεῖν	τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν
[2, 1260]	Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας πάντων	κοινωνεῖν	τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός, ἢ
[2, 1263]	Ὅλως δὲ τὸ συζῆν καὶ	κοινωνεῖν	τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων χαλεπόν, καὶ
[2, 1263]	τινες καὶ τοῦτον τὸν τρόπον	κοινωνεῖν	τῶν βαρβάρων) ἢ καὶ τὰ
[2, 1260]	μή. Τὸ μὲν οὖν μηδενὸς	κοινωνεῖν	φανερὸν ὡς ἀδύνατον (ἡ γὰρ
[2, 1261]	πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται	κοινωνῆσαι,	πάντων βέλτιον κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν
[2, 1263]	μόνον λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν	κοινωνήσαντες,	ἀλλὰ καὶ ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται
[2, 1260]	ὡς ἀδύνατον (ἡ γὰρ πολιτεία	κοινωνία	τίς ἐστι, καὶ πρῶτον ἀνάγκη
[2, 1263]	Δηλοῦσι δ' αἱ τῶν συναποδήμων	κοινωνίαι·	σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται
[2, 1264]	τὸ σῴζεσθαι τὴν τῶν φυλάκων	κοινωνίαν.	~Ἀλλὰ μὴν εἴ γε τὰς
[2, 1261]	πόλις ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν	κοινωνίαν	εἶναι τοῦ πλήθους· εἴπερ οὖν
[2, 1272]	τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι τὴν πολιτικὴν	κοινωνίαν;	Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα
[2, 1266]	τινὰ δύναμιν εἰς τὴν πολιτικὴν	κοινωνίαν	ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ
[2, 1262]	εὐλαβηθῆναι τοῖς ταύτην κατασκευάζουσι τὴν	κοινωνίαν,	οἷον αἰκίας καὶ φόνους ἀκουσίους
[2, 1261]	μίαν ὅτι μάλιστ' εἶναι τὴν	κοινωνίαν,	οὐδὲ τοῦτο ἀποδείκνυσθαι φαίνεται κατὰ
[2, 1261]	ἔχει καὶ τὰ περὶ τὴν	κοινωνίαν	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς
[2, 1262]	ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ τὴν	κοινωνίαν	τὴν τοιαύτην, καὶ ἥκιστα λέγειν
[2, 1262]	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας	κοινωνίας	διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον. Ἐχόμενον
[2, 1264]	τίς ὁ τρόπος ἔσται τῆς	κοινωνίας;	Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει δύο
[2, 1265]	Ἔξω γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν	κοινωνίας	καὶ τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα
[2, 1264]	περί τε γυναικῶν καὶ τέκνων	κοινωνίας,	πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ
[2, 1260]	δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι περὶ τῆς	κοινωνίας	τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη πασῶν
[2, 1263]	θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς ἐκ τῶν	κοινωνιῶν	διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς
[2, 1260]	μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ πολῖται	κοινωνοὶ	τῆς μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ πότερον
[2, 1263]	καὶ τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ	κοινωνοῦντας	πολλῷ διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ
[2, 1268]	καὶ οἱ τὰ ὅπλα ἔχοντες	κοινωνοῦσι	τῆς πολιτείας πάντες, οἱ μὲν
[2, 1272]	πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς	κοινωνοῦσιν	οἱ Κρῆτες, νεωστί τε πόλεμος
[2, 1264]	ὅλης πολιτείας τίς ἔσται τοῖς	κοινωνοῦσιν,	οὔτ' εἴρηκεν ὁ Σωκράτης οὔτε
[2, 1263]	καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ πλουσίων	κολακείας·	ὧν οὐδὲν γίνεται διὰ τὴν
[2, 1265]	τοῦ Σωκράτους λόγοι καὶ τὸ	κομψὸν	καὶ τὸ καινοτόμον καὶ τὸ
[2, 1274]	ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ	Κορινθία	ἀπὸ τοῦ χώματος, τὸν δὲ
[2, 1274]	Ἐγένετο δὲ καὶ Φιλόλαος ὁ	Κορίνθιος	νομοθέτης Θηβαίοις. Ἦν δ' ὁ
[2, 1265]	κακουργίαν. Φείδων μὲν οὖν ὁ	Κορίνθιος,	ὢν νομοθέτης τῶν ἀρχαιοτάτων, τοὺς
[2, 1274]	ὄντας, πρὸς δὲ τὴν τῶν	Κορινθίων	χώραν τὸν μὲν σύνοπτον τὸν
[2, 1272]	πέντε τὸν ἀριθμὸν οἱ δὲ	κόσμοι	δέκα εἰσίν· οἱ δὲ γέροντες
[2, 1272]	Κρῆτες, καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ	κόσμοι	τὴν κατὰ πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας
[2, 1272]	ἔξεστι δὲ καὶ μεταξὺ τοῖς	κόσμοις	ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ
[2, 1272]	τοῖς ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις	κόσμοις,	πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι πέντε
[2, 1272]	δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ τοῖς	κόσμοις.	Τὰ μὲν οὖν τῶν συσσιτίων
[2, 1272]	Οὐδὲν γὰρ λήμματος ἔστι τοῖς	κόσμοις	ὥσπερ τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω γ'
[2, 1272]	οὐκ ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς	κόσμους	ἀλλ' ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ
[2, 1272]	φανερόν. Τὰ δὲ περὶ τοὺς	κόσμους	ἔτι χεῖρον τῶν ἐφόρων. Ὃ
[2, 1272]	γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς	κόσμους	ἢ τῶν συναρχόντων αὐτῶν ἢ
[2, 1267]	περιεργότερον τριχῶν τε πλήθει καὶ	κόσμῳ	πολυτελεῖ, ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς
[2, 1262]	ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν	κρᾶσιν,	οὕτω συμβαίνει καὶ τὴν οἰκειότητα
[2, 1271]	αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ	κρατεῖν.	Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο
[2, 1260]	τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς	κρατίστη	πασῶν τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι
[2, 1262]	δὲ τούτοις ἕτερος φράτορα φυλέτην.	Κρεῖττον	γὰρ ἴδιον ἀνεψιὸν εἶναι ἢ
[2, 1262]	σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω	κρεῖττον	τὸ ἐμὸν λέγειν ἕκαστον, τὸ
[2, 1267]	ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς	κρείττοσι	διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ'
[2, 1268]	τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ	κρείττους	εἶναι τοὺς τὰ ὅπλα γε
[2, 1267]	ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον καὶ	κρείττους	ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ ἔχοντες ἀμύνειν
[2, 1271]	μὲν καλῶς, ὅτι μέντοι ταῦτα	κρείττω	τῆς ἀρετῆς ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς.
[2, 1272]	τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς	Κρησὶν	ἢ τοῖς Λάκωσι, φανερόν. Τὰ
[2, 1272]	τῶν συσσιτίων ἔχει βέλτιον τοῖς	Κρησὶν	ἢ τοῖς Λάκωσιν. Ἐν μὲν
[2, 1272]	τὸ τῶν περιοίκων μένει τοῖς	Κρησίν,	οἱ δ' εἵλωτες ἀφίστανται πολλάκις.
[2, 1271]	μὲν οἱ εἵλωτες τοῖς δὲ	Κρησὶν	οἱ περίοικοι, ~καὶ συσσίτια παρ'
[2, 1269]	ἀτυχήμασι διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς	Κρῆτας	οὐδέν πω τοιοῦτον συμβέβηκεν. Αἴτιον
[2, 1272]	τοῖς γέρουσιν, οὓς καλοῦσιν οἱ	Κρῆτες	βουλήν, ἴσοι· βασιλεία δὲ πρότερον
[2, 1264]	μή τι σοφίζωνται τοιοῦτον οἷον	Κρῆτες;	Ἐκεῖνοι γὰρ τἆλλα ταὐτὰ τοῖς
[2, 1272]	φιδίτια ἀλλὰ ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ	Κρῆτες,	ᾗ καὶ δῆλον ὅτι ἐκεῖθεν
[2, 1272]	μὲν ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ	Κρῆτες,	καὶ τὴν ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι
[2, 1272]	γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν οἱ	Κρῆτες,	νεωστί τε πόλεμος ξενικὸς διαβέβηκεν
[2, 1272]	ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν τῇ	Κρήτῃ	καλουμένοις κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν
[2, 1272]	εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν δὲ	Κρήτῃ	κοινοτέρως· ἀπὸ πάντων γὰρ τῶν
[2, 1274]	νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν ἐν	Κρήτῃ,	Λοκρὸν ὄντα καὶ ἐπιδημοῦντα, κατὰ
[2, 1271]	εἶναι τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν	Κρήτῃ·	παρὰ δὲ τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον
[2, 1263]	τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ	Κρήτῃ	τοῖς συσσιτίοις ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε.
[2, 1271]	τὸν πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον περὶ	Κρήτην	διὰ τὴν συγγένειαν· ἄποικοι γὰρ
[2, 1272]	ἄλλων πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε	Κρητικὴ	καὶ ἡ Λακωνικὴ καὶ τρίτη
[2, 1271]	ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ	Κρητικὴ	πολιτεία πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης,
[2, 1271]	Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ	Κρητικὴ	τάξις πρὸς τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί
[2, 1271]	γε τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν	Κρητικὴν	πολιτείαν ἡ τῶν Λακώνων· τὰ
[2, 1273]	οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ	Κρητικῆς	καὶ τῆς Καρχηδονίων, αἵπερ δικαίως
[2, 1269]	τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς	Κρητικῆς,	σχεδὸν δὲ καὶ περὶ τῶν
[2, 1268]	γὰρ μηδὲν ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας	κρίνει,	ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ'
[2, 1268]	εἴκοσι μνᾶς, ὁ δὲ δικαστὴς	κρινεῖ	δέκα μνᾶς (ἢ ὁ μὲν
[2, 1270]	τυχόντες, διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον	κρίνειν	ἀλλὰ κατὰ γράμματα καὶ τοὺς
[2, 1268]	τῆς κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ	κρίνειν	ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς δίκης ἁπλῶς
[2, 1273]	δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ κύριοι	κρίνειν	εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς
[2, 1271]	κατὰ τὸν αὑτοῦ βίον ἕκαστον	κρίνεσθαι	τῶν βασιλέων. Ὅτι δ' ὁ
[2, 1268]	τινῶν γερόντων αἱρετῶν. ~Τὰς δὲ	κρίσεις	ἐν τοῖς δικαστηρίοις οὐ διὰ
[2, 1263]	ἀλλήλους περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν	κρίσεις	καὶ πλουσίων κολακείας· ὧν οὐδὲν
[2, 1270]	ἐστι λίανν. Ἔτι δὲ καὶ	κρίσεών	εἰσι μεγάλων κύριοι, ὄντες οἱ
[2, 1270]	γε διὰ βίου κυρίους εἶναι	κρίσεων	μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ
[2, 1268]	(κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ τῆς	κρίσεως)	ἐν δὲ τοῖς δικαστηρίοις οὐκ
[2, 1268]	δ' οὐδ' ὁ περὶ τῆς	κρίσεως	ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν ἀξιοῦν
[2, 1271]	τῶν γερόντων κατά τε τὴν	κρίσιν	ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν
[2, 1268]	πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ	κρίσις,	ὅταν ὀφείλειν μὲν ὁ δικαστὴς
[2, 1265]	τὸ στημόνιον ἐρίου γίνεται τῆς	κρόκης,	οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν
[2, 1266]	ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς κωλύει	κτᾶσθαι	γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί τις,
[2, 1261]	καὶ τέκνων καὶ γυναικῶν καὶ	κτημάτων	κοινωνεῖν τοὺς πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ
[2, 1263]	ἐν τῇ γὰρ χρήσει τῶν	κτημάτων	τὸ τῆς ἐλευθεριότητος ἔργον ἐστίν.
[2, 1264]	Ἔτι δὲ κυρίους ποιεῖ τῶν	κτημάτων	τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ
[2, 1266]	μηδενὶ τῶν πολιτῶν ἐξουσίαν εἶναι	κτήσασθαι,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον. Δεῖ
[2, 1266]	πολλοὶ διὰ τὸ περὶ τὰς	κτήσεις	ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες περὶ
[2, 1263]	νόμοις, ὥσπερ τὰ περὶ τὰς	κτήσεις	ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς
[2, 1263]	συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς	κτήσεις.	Ἔτι δὲ δίκαιοιν μὴ μόνον
[2, 1264]	γεωργοῖς κοινὰς εἶναι δεῖ τὰς	κτήσεις	ἢ καὶ καθ' ἕκαστον ἰδίας,
[2, 1264]	γυναῖκας ποιήσει κοινὰς τὰς δὲ	κτήσεις	ἰδίας, τίς οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ
[2, 1265]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὰς	κτήσεις	ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ πλῆθος
[2, 1264]	αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ αἱ	κτήσεις	καὶ αἱ τῶν γεωργῶν γυναῖκες
[2, 1263]	ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι τὰς	κτήσεις	καὶ τὸ ἐκ τοῦ ἰδίας.
[2, 1263]	τρόπον ἔχει πᾶσι, τάς γε	κτήσεις	κοινὰς εἶναι βέλτιον καὶ τὰς
[2, 1263]	ἐλευθεριότητος δὲ τὸ περὶ τὰς	κτήσεις·	οὔτε γὰρ ἔσται φανερὸς ἐλευθέριος
[2, 1263]	αὑτοῖς διαπονούντων τὰ περὶ τὰς	κτήσεις	πλείους ἂν παρέχοι δυσκολίας. Καὶ
[2, 1263]	μὲν οὖν κοινὰς εἶναι τὰς	κτήσεις	ταύτας τε καὶ ἄλλας τοιαύτας
[2, 1263]	βέλτιον εἶναι μὲν ἰδίας τὰς	κτήσεις,	τῇ δὲ χρήσει ποιεῖν κοινάς·
[2, 1261]	τὰς γυναῖκας εἶναι καὶ τὰς	κτήσεις.	Τοῦτο δὴ πότερον ὡς νῦν
[2, 1266]	γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι τὰς	κτήσεις	τῶν πολιτῶν. ~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις
[2, 1266]	μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα τῆς	κτήσεως,	ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τῶν
[2, 1267]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τῆς	κτήσεως.	Δεῖ γὰρ οὐ μόνον πρὸς
[2, 1270]	τοῖς περὶ τὴν ἀνωμαλίαν τῆς	κτήσεως	ἐπιτιμήσειεν ἄν τις. Τοῖς μὲν
[2, 1263]	ἑταίροις ἥδιστον· ὃ γίνεται τῆς	κτήσεως	ἰδίας οὔσης. Ταῦτά τε δὴ
[2, 1266]	ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν,	κτήσεως	καὶ παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε
[2, 1264]	πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ	κτήσεως,	καὶ τῆς πολιτείας τὴν τάξιν
[2, 1265]	Καὶ τὸ πλῆθος δὲ τῆς	κτήσεως	ὁρᾶν δεῖ, μή ποτε βέλτιον
[2, 1265]	τῶν γυναικῶν κοινωνίας καὶ τῆς	κτήσεως,	τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις
[2, 1262]	τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι περὶ τῆς	κτήσεως,	τίνα τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς
[2, 1270]	μή, βέλτιον τὸ διὰ τῆς	κτήσεως	ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν πόλιν.
[2, 1264]	γυμνάσια καὶ τὴν τῶν ὅπλων	κτῆσιν.	Εἰ δέ, καθάπερ ἐν ταῖς
[2, 1263]	ἄν· ἰδίαν γὰρ ἕκαστος τὴν	κτῆσιν	ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα ποιεῖ
[2, 1267]	Περὶ γὰρ τὴν τῆς γῆς	κτῆσιν	ἰσάζει μόνον, ἔστι δὲ καὶ
[2, 1263]	~λέγω δὲ τὰ περὶ τὴν	κτῆσιν	πότερον κἂν ᾖ ἐκεῖνα χωρίς,
[2, 1262]	ἢ μὴ κοινὴν εἶναι τὴν	κτῆσιν.	Τοῦτο δ' ἄν τις καὶ
[2, 1269]	εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν	Κύμῃ	περὶ τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν,
[2, 1272]	ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι πάντες,	κυρία	δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ' ἢ
[2, 1270]	ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ ἀρχὴ	κυρία	μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων αὐτοῖς
[2, 1274]	περὶ τὰς πολιτείας, τάς τε	κυρίας	καὶ τὰς ὑπὸ τινῶν εἰρημένας,
[2, 1273]	ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς πενταρχίας	κυρίας	οὔσας πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ'
[2, 1272]	ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ	κύριοι	καθεστῶτες, ἂν εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα
[2, 1273]	τὰ δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν, ἀλλὰ	κύριοι	κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ βουλομένῳ
[2, 1273]	πρὸς τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς	κύριοι	μετὰ τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι
[2, 1270]	δὲ καὶ κρίσεών εἰσι μεγάλων	κύριοι,	ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ
[2, 1269]	τῶν ἴσων ἀξιοῦσιν ἑαυτοὺς τοῖς	κυρίοις,	καὶ κακοπαθῶς ζῶντες ἐπιβουλεύουσι καὶ
[2, 1273]	ἂν ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ	κύριον,	ἀνάγκη καὶ τὴν τῶν ἄλλων
[2, 1267]	δὲ καὶ δικαστήριον ἓν τὸ	κύριον,	εἰς ὃ πάσας ἀνάγεσθαι δεῖν
[2, 1274]	τινες αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα,	κύριον	ποιήσαντα τὸ δικαστήριον πάντων, κληρωτὸν
[2, 1264]	ἐκ τούτων τὸ βουλευόμενον καὶ	κύριον	τῆς πόλεως) περὶ δὲ τῶν
[2, 1274]	καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου	κύριος	ὢν ὁ δῆμος δοῦλος ἂν
[2, 1270]	καίτοι τό γε διὰ βίου	κυρίους	εἶναι κρίσεων μεγάλων ἀμφισβητήσιμον (ἔστι
[2, 1268]	ἄλλους μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ	κυρίους	εἶναι τῆς τῶν ἀρχόντων καταστάσεως;
[2, 1264]	παιδείαν τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ	κυρίους	ποιεῖ τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς
[2, 1268]	στρατηγοὺς καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς	κυριωτάτας	ἀρχὰς ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας
[2, 1271]	μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν	κυριωτέραν	τῆς πολεμικῆς. Τούτου δὲ ἁμάρτημα
[2, 1263]	ἰδίοις, ἔτι δ' ἵπποις καὶ	κυσίν,	κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν τοῖς
[2, 1266]	παρ' ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς	κωλύει	κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην ἂν βούληταί
[2, 1272]	εἰ δὲ μή, μετέχειν νόμος	κωλύει	τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ
[2, 1266]	τὴν οὐσίαν πωλεῖν οἱ νόμοι	κωλύουσιν,	ὥσπερ ἐν Λοκροῖς νόμος ἐστὶ
[2, 1262]	ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν μὴ	κωλῦσαι,	μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας
[2, 1261]	πόλις ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ	κώμας	ὦσι κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος, ἀλλ'