Livre, Chap. |
[2, 1274] |
νηφόντων·
διὰ
γὰρ
τὸ
πλείους
|
ὑβρίζειν |
μεθύοντας
ἢ
νήφοντας
οὐ
πρὸς |
[2, 1269] |
ὁμιλῆσαι
τρόπον·
ἀνιέμενοί
τε
γὰρ
|
ὑβρίζουσι |
καὶ
τῶν
ἴσων
ἀξιοῦσιν
ἑαυτοὺς |
[2, 1267] |
τρία
ταῦτ'
εἶναι
τὸν
ἀριθμόν,
|
ὕβριν |
βλάβην
θάνατον.
Ἐνομοθέτει
δὲ
καὶ |
[2, 1262] |
τῇ
πόλει
τὴν
φιλίαν
ἀναγκαῖον
|
ὑδαρῆ |
γίνεσθαι
διὰ
τὴν
κοινωνίαν
τὴν |
[2, 1262] |
γὰρ
μικρὸν
γλυκὺ
εἰς
πολὺ
|
ὕδωρ |
μειχθὲν
ἀναίσθητον
ποιεῖ
τὴν
κρᾶσιν, |
[2, 1261] |
δ'
ἑκάστῳ
χίλιοι
τῶν
πολιτῶν
|
υἱοί, |
καὶ
οὗτοι
οὐχ
ὡς
ἑκάστου, |
[2, 1262] |
ἐμὸν
λέγουσιν;
Ὁ
μὲν
γὰρ
|
υἱὸν |
αὑτοῦ
ὁ
δὲ
ἀδελφὸν
αὑτοῦ |
[2, 1261] |
ποιεῖν
ὁ
Σωκράτης
(ἕκαστος
γὰρ
|
υἱὸν |
ἑαυτοῦ
φήσει
τὸν
αὐτὸν
καὶ |
[2, 1262] |
τὰς
ἄλλας
ἃς
πατρὶ
πρὸς
|
υἱὸν |
εἶναι
πάντων
ἐστὶν
ἀπρεπέστατον
καὶ |
[2, 1262] |
εἶναι
ἢ
τὸν
τρόπον
τοῦτον
|
υἱόν. |
Οὐ
μὴν
ἀλλ'
οὐδὲ
διαφυγεῖν |
[2, 1262] |
ἥκιστα
λέγειν
τὸν
ἐμὸν
ἢ
|
υἱὸν |
πατέρα
ἢ
πατέρα
υἱόν.
Ὥσπερ |
[2, 1262] |
ἢ
πατέρα
ὡς
υἱῶν
ἢ
|
υἱὸν |
ὡς
πατρός,
ἢ
ὡς
ἀδελφοὺς |
[2, 1262] |
ἢ
υἱὸν
πατέρα
ἢ
πατέρα
|
υἱόν. |
Ὥσπερ
γὰρ
μικρὸν
γλυκὺ
εἰς |
[2, 1262] |
δ'
ὁ
μὲν
πατὴρ
ἢ
|
υἱός, |
οἱ
δ'
ἀδελφοὶ
ἀλλήλων,
μηδὲν |
[2, 1261] |
τυχόντος
ὁ
τυχὼν
ὁμοίως
ἐστὶν
|
υἱός· |
ὥστε
πάντες
ὁμοίως
ὀλιγωρήσουσιν.
~Ἔτι |
[2, 1270] |
νόμος
τὸν
μὲν
γεννήσαντα
τρεῖς
|
υἱοὺς |
ἄφρουρον
εἶναι,
τὸν
δὲ
τέτταρας |
[2, 1262] |
καὶ
τὸ
κοινοὺς
ποιήσαντα
τοὺς
|
υἱοὺς |
τὸ
συνεῖναι
μόνον
ἀφελεῖν
τῶν |
[2, 1262] |
τῇ
τοιαύτῃ
ἢ
πατέρα
ὡς
|
υἱῶν |
ἢ
υἱὸν
ὡς
πατρός,
ἢ |
[2, 1273] |
δικάζεσθαι
πάσας
ςκαὶ
μὴ
ἄλλας
|
ὑπ' |
ἄλλων,
καθάπερ
ἐν
Λακεδαίμονἰ.
Παρεκβαίνει |
[2, 1274] |
θετικούς·
καὶ
τοῦτ'
ἐστὶν
ἰδίως
|
ὑπ' |
ἐκείνου
νενομοθετημένον,
ὅπως
ὁ
ἀριθμὸς |
[2, 1264] |
πόλεσιν
ὑπάρχειν
φησὶ
κακά,
πάνθ'
|
ὑπάρξει |
καὶ
τούτοις.
Καίτοι
λέγει
ὁ |
[2, 1272] |
κακὸν
τὸ
τῶν
ἐφόρων
ἀρχεῖον,
|
ὑπάρχει |
καὶ
τούτοις
(γίνονται
γὰρ
οἱ |
[2, 1267] |
πρὸς
τὰς
πολιτικὰς
χρήσεις
ἱκανὴν
|
ὑπάρχειν, |
ἀλλὰ
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἔξωθεν |
[2, 1267] |
διόπερ
οὔτε
τοσοῦτον
δεῖ
πλῆθος
|
ὑπάρχειν |
ὅσου
οἱ
πλησίον
καὶ
κρείττους |
[2, 1269] |
ὁμολογούμενόν
ἐστιν·
τίνα
δὲ
τρόπον
|
ὑπάρχειν, |
οὐ
ῥᾴδιον
λαβεῖν.
Ἥ
τε |
[2, 1269] |
καλῶς
πολιτεύεσθαι
τὴν
τῶν
ἀναγκαίων
|
ὑπάρχειν |
σχολήν,
ὁμολογούμενόν
ἐστιν·
τίνα
δὲ |
[2, 1271] |
βασιλείας,
εἰ
μὲν
βέλτιόν
ἐστιν
|
ὑπάρχειν |
ταῖς
πόλεσιν
ἢ
μὴ
βέλτιον, |
[2, 1266] |
γὰρ
δυοῖν
τούτοιν
ἰσότητα
δεῖν
|
ὑπάρχειν |
ταῖς
πόλεσιν,
κτήσεως
καὶ
παιδείας. |
[2, 1266] |
ἀλλ'
ἔστι
τὴν
ἰσότητα
μὲν
|
ὑπάρχειν |
τῆς
οὐσίας,
ταύτην
δ'
ἢ |
[2, 1262] |
ἀγαπητόν·
ὧν
οὐδέτερον
οἷόν
τε
|
ὑπάρχειν |
τοῖς
οὕτω
πολιτευομένοις.
Ἀλλὰ
μὴν |
[2, 1264] |
μὲν
γὰρ
ἐνδέχεται
τῷ
ὅλῳ
|
ὑπάρχειν, |
τῶν
δὲ
μερῶν
μηδετέρῳ,
τὸ |
[2, 1264] |
καὶ
ὅσα
ἄλλα
ταῖς
πόλεσιν
|
ὑπάρχειν |
φησὶ
κακά,
πάνθ'
ὑπάρξει
καὶ |
[2, 1261] |
ὅ
φησι
τῇ
πόλει
δεῖν
|
ὑπάρχειν, |
ὡς
μὲν
εἴρηται
νῦν,
ἀδύνατον, |
[2, 1274] |
~Ἔοικε
δὲ
Σόλων
ἐκεῖνα
μὲν
|
ὑπάρχοντα |
πρότερον
οὐ
καταλῦσαι,
τήν
τε |
[2, 1263] |
ὅταν
κατηγορῇ
τις
τῶν
νῦν
|
ὑπαρχόντων |
ἐν
ταῖς
πολιτείαις
κακῶν
ὡς |
[2, 1269] |
τὸ
ῥᾳδίως
μεταβάλλειν
ἐκ
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
νόμων
εἰς
ἑτέρους
νόμους
καινοὺς |
[2, 1271] |
ἐλθόντες
τὴν
τάξιν
τῶν
νόμων
|
ὑπάρχουσαν |
ἐν
τοῖς
τότε
κατοικοῦσιν.
Διὸ |
[2, 1270] |
μὲν
γάρ,
ἢ
πωλεῖν
τὴν
|
ὑπάρχουσαν, |
ἐποίησεν
οὐ
καλόν,
ὀρθῶς
ποιήσας, |
[2, 1260] |
καλῶς
ἔχειν
ταύτας
τὰς
νῦν
|
ὑπαρχούσας, |
διὰ
τοῦτο
ταύτην
δοκῶμεν
ἐπιβαλέσθαι |
[2, 1274] |
νόμοι
μὲν
εἰσί,
πολιτείᾳ
δ'
|
ὑπαρχούσῃ |
τοὺς
νόμους
ἔθηκεν·
ἴδιον
δ' |
[2, 1264] |
πόλεις
ἀναγκαῖον
εἶναι,
καὶ
ταύτας
|
ὑπεναντίας |
ἀλλήλαις.
Ποιεῖ
γὰρ
τοὺς
μὲν |
[2, 1270] |
ὡμαλισμένης
πληθύειν
ἀνδρῶν
τὴν
πόλιν.
|
Ὑπεναντίος |
δὲ
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν |
[2, 1269] |
τὴν
ὑπόθεσιν
καὶ
τὸν
τρόπον
|
ὑπεναντίως |
τῆς
προκειμένης
αὐτοῖς
πολιτείας.
Ὅτι |
[2, 1267] |
ὀλίγην
ὥστε
μὴ
δύνασθαι
πόλεμον
|
ὑπενεγκεῖν |
μηδὲ
τῶν
ἴσων
καὶ
τῶν |
[2, 1266] |
τὸ
πλῆθος
τάττειν·
ἐὰν
γὰρ
|
ὑπεραίρῃ |
τῆς
οὐσίας
τὸ
μέγεθος
ὁ |
[2, 1270] |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
μᾶλλον
|
ὑπερβάλλει |
ἐπὶ
τὸ
σκληρόν,
ὥστε
μὴ |
[2, 1267] |
γε
τὰ
μέγιστα
διὰ
τὰς
|
ὑπερβολάς, |
ἀλλ'
οὐ
διὰ
τὰ
ἀναγκαῖα |
[2, 1267] |
λυσιτελεῖν
τοῖς
κρείττοσι
διὰ
τὴν
|
ὑπερβολὴν |
πολεμεῖν,
ἀλλ'
οὕτως
ὡς
ἂν |
[2, 1270] |
ταύτην·
μίαν
γὰρ
πληγὴν
οὐχ
|
ὑπήνεγκεν |
ἡ
πόλις,
ἀλλ'
ἀπώλετο
διὰ |
[2, 1261] |
οἱ
πολλοὶ
θεράποντες
ἐνίοτε
χεῖρον
|
ὑπηρετοῦσι |
τῶν
ἐλαττόνων.
Γίνονται
δ'
ἑκάστῳ |
[2, 1269] |
Διὸ
παρὰ
τοῖς
Λάκωσι
τοῦθ'
|
ὑπῆρχεν, |
καὶ
πολλὰ
διῳκεῖτο
ὑπὸ
τῶν |
[2, 1260] |
κἂν
εἴ
τινες
ἕτεραι
τυγχάνουσιν
|
ὑπὸ |
τινῶν
εἰρημέναι
καὶ
δοκοῦσαι
καλῶς |
[2, 1274] |
τάς
τε
κυρίας
καὶ
τὰς
|
ὑπὸ |
τινῶν
εἰρημένας,
ἔστω
τεθεωρημένα
τὸν |
[2, 1268] |
πόλεων)
τοὺς
δ'
ἄρχοντας
αἱρετοὺς
|
ὑπὸ |
τοῦ
δήμου
εἶναι
πάντας.
Δῆμον |
[2, 1270] |
μὲν
ἄγειν
ἐπιχειρῆσαι
τὸν
Λυκοῦργον
|
ὑπὸ |
τοὺς
νόμους,
ὡς
δ'
ἀντέκρουον, |
[2, 1273] |
ἕτερον,
καὶ
τὸ
τὰς
δίκας
|
ὑπὸ |
τῶν
ἀρχείων
δικάζεσθαι
πάσας
ςκαὶ |
[2, 1269] |
γυναῖκας
ἄρχειν
ἢ
τοὺς
ἄρχοντας
|
ὑπὸ |
τῶν
γυναικῶν
ἄρχεσθαι;
Ταὐτὸ
γὰρ |
[2, 1269] |
τοῦθ'
ὑπῆρχεν,
καὶ
πολλὰ
διῳκεῖτο
|
ὑπὸ |
τῶν
γυναικῶν
ἐπὶ
τῆς
ἀρχῆς |
[2, 1266] |
οὐκ
ἔστι
μὴ
παιδευομένοις
ἱκανῶς
|
ὑπὸ |
τῶν
νόμων.
Ἀλλ'
ἴσως
ἂν |
[2, 1263] |
τοῦτον
ἐν
ἐνίαις
πόλεσιν
οὕτως
|
ὑπογεγραμμένον, |
ὡς
οὐκ
ὂν
ἀδύνατον,
καὶ |
[2, 1271] |
καθέστηκεν.
Καὶ
ὡδὶ
δὲ
τῇ
|
ὑποθέσει |
τοῦ
νομοθέτου
ἐπιτιμήσειεν
ἄν
τις, |
[2, 1269] |
δ'
εἴ
τι
πρὸς
τὴν
|
ὑπόθεσιν |
καὶ
τὸν
τρόπον
ὑπεναντίως
τῆς |
[2, 1261] |
μάλιστα
πᾶσαν·
λαμβάνει
γὰρ
ταύτην
|
ὑπόθεσιν |
ὁ
Σωκράτης.
Καίτοι
φανερόν
ἐστιν |
[2, 1263] |
τῆς
παρακρούσεως
χρὴ
νομίζειν
τὴν
|
ὑπόθεσιν |
οὐκ
οὖσαν
ὀρθήν.
Δεῖ
μὲν |
[2, 1273] |
πολιτείαις·
τῶν
δὲ
παρὰ
τὴν
|
ὑπόθεσιν |
τῆς
ἀριστοκρατίας
καὶ
τῆς
πολιτείας |
[2, 1273] |
φιλοχρήματον.
Ὅ
τι
δ'
ἂν
|
ὑπολάβῃ |
τίμιον
εἶναι
τὸ
κύριον,
ἀνάγκη |
[2, 1265] |
τε
πλείους.
Μᾶλλον
δὲ
δεῖν
|
ὑπολάβοι |
τις
ἂν
ὡρίσθαι
τῆς
οὐσίας |
[2, 1262] |
διαφυγεῖν
δυνατὸν
τὸ
μή
τινας
|
ὑπολαμβάνειν |
ἑαυτῶν
ἀδελφούς
τε
καὶ
παῖδας |
[2, 1271] |
μέντοι
ταῦτα
κρείττω
τῆς
ἀρετῆς
|
ὑπολαμβάνουσιν, |
οὐ
καλῶς.
Φαύλως
δ'
ἔχει |
[2, 1264] |
φυλάκων;
Ἢ
τί
πλεῖον
αὐτοῖς
|
ὑπομένουσι |
τὴν
ἀρχὴν
αὐτῶν,
ἢ
τί |
[2, 1264] |
ἀρχὴν
αὐτῶν,
ἢ
τί
μαθόντες
|
ὑπομενοῦσι |
τὴν
ἀρχήν,
ἐὰν
μή
τι |
[2, 1265] |
ὄχλος
πολλαπλάσιος.
Δεῖ
μὲν
οὖν
|
ὑποτίθεσθαι |
κατ'
εὐχήν,
μηδὲν
μέντοι
ἀδύνατον. |
[2, 1264] |
περὶ
τοὺς
Νόμους
ἔχει
τοὺς
|
ὕστερον |
γραφέντας,
διὸ
καὶ
περὶ
τῆς |
[2, 1265] |
οἰόμεθα
βέλτιον
ἂν
ἔχειν,
λεκτέον
|
ὕστερον. |
Ἐλλέλειπται
δ'
ἐν
τοῖς
νόμοις |
[2, 1266] |
ἐκ
τούτων
φανερὸν
καὶ
τῶν
|
ὕστερον |
ῥηθησομένων,
ὅταν
ἐπιβάλλῃ
περὶ
τῆς |
[2, 1273] |
κυρίας
οὔσας
πολλῶν
καὶ
μεγάλων
|
ὑφ' |
αὑτῶν
αἱρετὰς
εἶναι,
καὶ
τὴν |
[2, 1273] |
παρὰ
τοῖς
Καρχηδονίοις·
ἓν
γὰρ
|
ὑφ' |
ἑνὸς
ἔργον
ἄριστ'
ἀποτελεῖται.
Δεῖ |