Livre, Chap.
[2, 1273]	μή, καὶ τούτων ὁ δῆμος.	Ἃ	δ' ἂν εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ
[2, 1262]	ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν·	ἃ	καὶ πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων
[2, 1271]	τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ ἐστιν	ἃ	μάλιστ' ἄν τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ
[2, 1262]	ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο γάρ ἐστιν	ἃ	μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους
[2, 1265]	χρῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον ὅπλοις	ἃ	χρήσιμα κατὰ τὴν οἰκείαν χώραν
[2, 1271]	γοῦν ὡς οὐκ οὖσιν ἱκανῶς	ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς
[2, 1271]	νομοθέτην αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς οὐκ	ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν, οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ
[2, 1261]	~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον, εἴτ'	ἀγαθὸν	εἴτε φαῦλον τὸ ἄρχειν. Πάντας
[2, 1261]	καὶ τὸ λεχθὲν ὡς μέγιστον	ἀγαθὸν	ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς
[2, 1268]	λύσιν ἢ πολιτείας ὡς κοινὸν	ἀγαθόν.	Ἐπεὶ δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι
[2, 1263]	Ἕξει γὰρ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων	ἀγαθόν·	λέγω δὲ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων
[2, 1261]	ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε ἑκάστου	ἀγαθὸν	σῴζει ἕκαστον. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 1262]	γὰρ οἰόμεθα μέγιστον εἶναι τῶν	ἀγαθῶν	ταῖς πόλεσιν (οὕτως γὰρ ἂν
[2, 1263]	κακῶν κοινωνήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσων	ἀγαθῶν·	φαίνεται δ' εἶναι πάμπαν ἀδύνατος
[2, 1267]	Καὶ γὰρ ἂν οἱ χαρίεντες	ἀγανακτοῖεν	ὡς οὐκ ἴσων ὄντες ἄξιοι,
[2, 1262]	τό τε ἴδιον καὶ τὸ	ἀγαπητόν·	ὧν οὐδέτερον οἷόν τε ὑπάρχειν
[2, 1270]	τὰς δὲ γυναῖκάς φασι μὲν	ἄγειν	ἐπιχειρῆσαι τὸν Λυκοῦργον ὑπὸ τοὺς
[2, 1264]	~Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο αὐτὸ	ἀγνοεῖν,	ὅτι χρὴ προσέχειν τῷ πολλῷ
[2, 1262]	ἃ καὶ πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον	ἀγνοούντων	ἢ γνωριζόντων, καὶ γενομένων τῶν
[2, 1264]	τὴν παιδείαν, οἷον ἀστυνομικῶν καὶ	ἀγορανομικῶν	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων,
[2, 1263]	κἂν δεηθῶσιν ἐφοδίων ἐν τοῖς	ἀγροῖς	κατὰ τὴν χώραν. Φανερὸν τοίνυν
[2, 1264]	οἰκονομήσει ὥσπερ τὰ ἐπὶ τῶν	ἀγρῶν	οἱ ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ
[2, 1262]	πατὴρ ἢ υἱός, οἱ δ'	ἀδελφοὶ	ἀλλήλων, μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε
[2, 1262]	γὰρ υἱὸν αὑτοῦ ὁ δὲ	ἀδελφὸν	αὑτοῦ προσαγορεύει τὸν αὐτόν, ὁ
[2, 1262]	ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ πρὸς	ἀδελφόν,	ἐπεὶ καὶ τὸ ἐρᾶν μόνον.
[2, 1262]	υἱὸν ὡς πατρός, ἢ ὡς	ἀδελφοὺς	ἀλλήλων. Δύο γάρ ἐστιν ἃ
[2, 1262]	φόνους· οὐ γὰρ ἔτι προσαγορεύσουσιν	ἀδελφοὺς	καὶ τέκνα καὶ πατέρας καὶ
[2, 1262]	τὸ μή τινας ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν	ἀδελφούς	τε καὶ παῖδας καὶ πατέρας
[2, 1262]	εἶναι πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ	ἀδελφῷ	πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ τὸ
[2, 1262]	πόλις ἐστί, καὶ τοῦτο διστάζων·	ἄδηλον	γὰρ ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον
[2, 1265]	εἰς ὁποσονοῦν πλῆθος, τότε δὲ	ἀδιαιρέτων	οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς παράζυγας μηδὲν
[2, 1271]	φιλότιμος ὤν. Καίτοι τῶν γ'	ἀδικημάτων	τῶν γ' ἑκουσίων τὰ πλεῖστα
[2, 1267]	ἀναγκαίων, διὰ τὴν ταύτης ἰατρείαν	ἀδικήσουσιν·	οὐ τοίνυν διὰ ταύτην μόνον,
[2, 1267]	τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς	ἀδικίας	βοηθητικὸς μόνον ὁ τρόπος τῆς
[2, 1267]	γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ	ἀδικουσί	γε τὰ μέγιστα διὰ τὰς
[2, 1267]	δ' οἱ ἄνθρωποι διὰ τἀναγκαῖα	ἀδικοῦσιν,	ὧν ἄκος εἶναι νομίζει τὴν
[2, 1267]	ἥττους τε ὦσι καὶ μὴ	ἀδικῶνται.	Οὐ καλῶς δὲ οὐδὲ τὴν
[2, 1269]	τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν	ἀδύνατον	ἀκριβῶς πάντα γραφῆναι· καθόλου γὰρ
[2, 1264]	μερῶν μηδετέρῳ, τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν	ἀδύνατον.	Ἀλλὰ μὴν εἰ οἱ φύλακες
[2, 1273]	οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς ἄρχοντας·	ἀδύνατον	γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν
[2, 1264]	ποιεῖν τὴν πόλιν τὸν νομοθέτην.	Ἀδύνατον	δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν
[2, 1260]	οὖν μηδενὸς κοινωνεῖν φανερὸν ὡς	ἀδύνατον	(ἡ γὰρ πολιτεία κοινωνία τίς
[2, 1263]	οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ ὂν	ἀδύνατον,	καὶ μάλιστα ἐν ταῖς καλῶς
[2, 1265]	ὑποτίθεσθαι κατ' εὐχήν, μηδὲν μέντοι	ἀδύνατον.	Λέγεται δ' ὡς δεῖ τὸν
[2, 1268]	μὲν οὖν πασῶν τῶν τιμῶν	ἀδύνατον	νἀνάγκη γὰρ ἐκ τῶν τὰ
[2, 1261]	ὑπάρχειν, ὡς μὲν εἴρηται νῦν,	ἀδύνατον,	πῶς δὲ δεῖ διελεῖν, οὐδὲν
[2, 1263]	ἀγαθῶν· φαίνεται δ' εἶναι πάμπαν	ἀδύνατος	ὁ βίος. Αἴτιον δὲ τῷ
[2, 1261]	πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς αὐτοὺς	ἀεὶ	βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν, ἐν
[2, 1264]	ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης.	Ἀεὶ	γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας·
[2, 1267]	δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ πάτριον,	ἀεὶ	δέονται τοῦ πλείονος, ἕως εἰς
[2, 1261]	καὶ οἱ τέκτονες καὶ μὴ	ἀεὶ	οἱ αὐτοὶ σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες
[2, 1264]	παρὰ τοῦ θεοῦ χρυσός, ἀλλ'	ἀεὶ	τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ τοῖς
[2, 1268]	νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ ἐν	Ἀθήναις	οὗτος ὁ νόμος νῦν καὶ
[2, 1267]	καὶ ὡς Διόφαντός ποτε κατεσκεύαζεν	Ἀθήνησἰ	τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Περὶ
[2, 1270]	καλοὶ κἀγαθοὶ διὰ τὴν γερουσίαν	(ἆθλον	γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς
[2, 1267]	εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας ἄκος.	Αἱ	γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ
[2, 1269]	γραφῆναι· καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν,	αἱ	δὲ πράξεις περὶ τῶν καθ'
[2, 1266]	καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν	αἱ	δὲ φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν, πᾶσαι
[2, 1267]	τρία μόνον· περὶ ὧν γὰρ	αἱ	δίκαι γίνονται, τρία ταῦτ' εἶναι
[2, 1274]	ἴδιον μὲν οὐδέν ἐστι πλὴν	αἱ	δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος γὰρ
[2, 1268]	ὅλως αἱ τέχναι πᾶσαι καὶ	αἱ	δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ μίαν τούτων
[2, 1264]	ἄνδρες αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ	αἱ	κτήσεις καὶ αἱ τῶν γεωργῶν
[2, 1263]	εἶναι κοινάς, ὅλως δ' ἰδίας.	Αἱ	μὲν γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ
[2, 1266]	δέ τινες πολιτεῖαι καὶ ἄλλαι,	αἱ	μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων
[2, 1269]	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν	αἱ	σκέψεις, μία μὲν εἴ τι
[2, 1268]	πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως	αἱ	τέχναι πᾶσαι καὶ αἱ δυνάμεις,
[2, 1267]	ἵνα μὴ ῥιγῶσιν· διὸ καὶ	αἱ	τιμαὶ μεγάλαι, ἂν ἀποκτείνῃ τις
[2, 1272]	παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ	αἱ	τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς
[2, 1264]	εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις καὶ	αἱ	τῶν γεωργῶν γυναῖκες Ἄτοπον δὲ
[2, 1269]	πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς ταῦθ'	αἱ	τῶν Λακώνων ἦσαν. Ἐδήλωσαν δ'
[2, 1263]	μάλιστα τῶν τοιούτων. Δηλοῦσι δ'	αἱ	τῶν συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ
[2, 1262]	μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς ὁμοιότητας	αἳ	γίνονται τοῖς τέκνοις πρὸς τοὺς
[2, 1262]	ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ βόες,	αἳ	σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ
[2, 1271]	γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι στρατηγοῖς	ἀιδίοις,	ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα βασιλεία
[2, 1266]	θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος,	αἰεὶ	κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται βούλησιν.
[2, 1273]	πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν	αἰεί	τι τοῦ δήμου μέρος, ἐκπέμποντες
[2, 1262]	ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον συμβαίνειν, οἷον	αἰκίας	ἔρωτας φόνους· οὐ γὰρ ἔτι
[2, 1262]	ταύτην κατασκευάζουσι τὴν κοινωνίαν, οἷον	αἰκίας	καὶ φόνους ἀκουσίους τοὺς δὲ
[2, 1262]	ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς	αἵματος	ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν
[2, 1273]	καὶ Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων,	αἵπερ	δικαίως εὐδοκιμοῦσι, τοῦτον ἔχει τὸν
[2, 1268]	μέρη τῆς πόλεως· τοὺς δ'	αἱρεθέντας	ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν καὶ ξενικῶν καὶ
[2, 1266]	πλῆθος, αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων	αἱρεθήσονται	βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν περὶ
[2, 1274]	δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς ἀρχὰς	αἱρεῖσθαι	καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ τούτου
[2, 1273]	σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ μὲν	αἱρεῖσθαι	πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ κατ'
[2, 1273]	καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν ταύτας	αἱρεῖσθαι,	τὴν μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ
[2, 1273]	ἀλλὰ καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν	αἱρεῖσθαι	τοὺς ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν
[2, 1266]	βελτίους διὰ τὸ ἐνίους μὴ	αἱρεῖσθαι	τῶν δημοτικῶν διὰ τὸ μὴ
[2, 1266]	ποιεῖ καὶ τὴν τῆς βουλῆς	αἵρεσιν.	Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες,
[2, 1272]	μὲν γάρ, διὰ τὸ τὴν	αἵρεσιν	ἐκ πάντων εἶναι, μετέχων ὁ
[2, 1271]	εὐθύνας. Ἔτι δὲ καὶ τὴν	αἵρεσιν	ἣν ποιοῦνται τῶν γερόντων κατά
[2, 1274]	βουλὴν καὶ τὴν τῶν ἀρχῶν	αἵρεσιν,	τὸν δὲ δῆμον καταστῆσαι, τὰ
[2, 1266]	ἔχει δὲ καὶ περὶ τὴν	αἵρεσιν	τῶν ἀρχόντων τὸ ἐξ αἱρετῶν
[2, 1271]	πολίτας τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν	αἵρεσιν	τῶν γερόντων· οὐδεὶς γὰρ ἂν
[2, 1265]	ἐπεὶ μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις	αἱρεταὶ	περὶ τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν
[2, 1273]	ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς ἀρχὰς	αἱρετὰς	ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ δικαστήρια δημοτικόν.
[2, 1273]	πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν	αἱρετὰς	εἶναι, καὶ τὴν τῶν ἑκατὸν
[2, 1270]	(καθίσταται γὰρ ἐξ ἁπάντων) Ἀλλ'	αἱρετὴν	ἔδει τὴν ἀρχὴν εἶναι ταύτην
[2, 1266]	τῶν ἀρχόντων τὸ ἐξ αἱρετῶν	αἱρετοὺς	ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες συστῆναι
[2, 1272]	τυχόν, εἴτε διαφέρον Ἐκ τούτων	αἱρετοὺς	μᾶλλον ἢ καθ' ἡλικίαν. Μεγάλων
[2, 1268]	τῶν πόλεων) τοὺς δ' ἄρχοντας	αἱρετοὺς	ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι πάντας.
[2, 1266]	αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων τὸ ἐξ	αἱρετῶν	αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες
[2, 1266]	καταστάσεως· τὸ μὲν γὰρ ἐξ	αἱρετῶν	κληρωτοὺς κοινὸν ἀμφοῖν, τὸ δὲ
[2, 1267]	δὲ κατεσκεύαζεν ἐκ τινῶν γερόντων	αἱρετῶν.	~Τὰς δὲ κρίσεις ἐν τοῖς
[2, 1261]	τὸ ἧττον ἓν τοῦ μᾶλλον	αἱρετώτερον.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ' εἰ τοῦτο
[2, 1261]	εἶναι τοῦ πλήθους· εἴπερ οὖν	αἱρετώτερον	τὸ αὐταρκέστερον, καὶ τὸ ἧττον
[2, 1273]	Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν πολιτείαν·	αἱροῦνται	γὰρ εἰς δύο ταῦτα βλέποντες,
[2, 1266]	καὶ τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν.	Αἱροῦνται	μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ'
[2, 1272]	τῶν τυχόντων εἰσί, ταύτην δ'	αἱροῦνται	τὴν ἀρχὴν ἀριστίνδην) τοὺς δὲ
[2, 1272]	ἐνταῦθα δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων	αἱροῦνται	τοὺς κόσμους ἀλλ' ἐκ τινῶν
[2, 1260]	καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι πολιτείας,	αἷς	τε χρῶνταί τινες τῶν πόλεων
[2, 1271]	ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ τὸ αὐτὸν	αἰτεῖσθαι	τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς οὐκ
[2, 1271]	γερόντων· οὐδεὶς γὰρ ἂν ἄρχειν	αἰτήσαιτο	μὴ φιλότιμος ὤν. Καίτοι τῶν
[2, 1270]	ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι πάλιν.	Αἰτίαι	μὲν οὖν εἰσιν αὗται τῶν
[2, 1262]	συνουσίαν ἀφελεῖν δι' ἄλλην μὲν	αἰτίαν	μηδεμίαν, ὡς λίαν δὲ ἰσχυρᾶς
[2, 1262]	αἰτίους γίνεσθαι, καὶ δι' ἣν	αἰτίαν	ὁ Σωκράτης οὕτως οἴεται δεῖν
[2, 1274]	μὲν οὖν διὰ τὴν τοιαύτην	αἰτίαν	παρὰ τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης δ'
[2, 1261]	γυναῖκας κοινάς, καὶ δι' ἣν	αἰτίαν	φησὶ δεῖν νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπον
[2, 1265]	ταῖς πλείσταις πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον	αἴτιον	γίνεσθαι τοῖς πολίταις, ἡ δὲ
[2, 1264]	αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως	αἴτιον	γίνεται καὶ παρὰ τοῖς μηδὲν
[2, 1269]	Κρῆτας οὐδέν πω τοιοῦτον συμβέβηκεν.	Αἴτιον	δ' ἴσως τὸ τὰς γειτνιώσας
[2, 1263]	εἶναι πάμπαν ἀδύνατος ὁ βίος.	Αἴτιον	δὲ τῷ Σωκράτει τῆς παρακρούσεως
[2, 1274]	ἐν τοῖς Μηδικοῖς ὁ δῆμος	αἴτιος	γενόμενος ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε
[2, 1271]	ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες. Στάσεως γὰρ γίνεται	αἴτιος·	ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι
[2, 1262]	προσήκει τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους	αἰτίους	γίνεσθαι, καὶ δι' ἣν αἰτίαν
[2, 1269]	τούτοις οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους ἐᾶν	ἀκινήτους	βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ
[2, 1263]	ὧν οὐδὲν γίνεται διὰ τὴν	ἀκοινωνησίαν	ἀλλὰ διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ
[2, 1269]	ζῶσι γὰρ ἀκολάστως πρὸς ἅπασαν	ἀκολασίαν	καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ	ἀκολάστως	πρὸς ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς.
[2, 1273]	τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν δόξαν	ἀκολουθεῖν	τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα
[2, 1265]	ἑκατέρῳ τῷ μὲν τὸ τρυφᾶν	ἀκολουθήσει,	τῷ δὲ τὸ ἐπιπόνως) ἐπεὶ
[2, 1267]	ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας	ἄκος.	Αἱ γὰρ ἄλλαι ἀνθρώπων δέονται·
[2, 1267]	ἄνθρωποι διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν	ἄκος	εἶναι νομίζει τὴν ἰσότητα τῆς
[2, 1267]	ἄνευ λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν	ἄκος	τῶν τριῶν τούτων; Τοῖς μὲν
[2, 1272]	Πάντων δὲ φαυλότατον τὸ τῆς	ἀκοσμίας	τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι πολλάκις
[2, 1268]	ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον	ἀκοῦσαι	μόνον· ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ
[2, 1262]	κοινωνίαν, οἷον αἰκίας καὶ φόνους	ἀκουσίους	τοὺς δὲ ἑκουσίους, καὶ μάχας
[2, 1273]	ὀλιγαρχίαν τε γὰρ καταλῦσαι λίαν	ἄκρατον	οὖσαν, καὶ δουλεύοντα τὸν δῆμον
[2, 1274]	ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ δ'	ἀκριβείᾳ	τῶν νόμων ἐστὶ γλαφυρώτερος καὶ
[2, 1265]	Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως	ἀκριβῶς	ἔχειν περὶ τὰς πόλεις τότε
[2, 1269]	καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον	ἀκριβῶς	πάντα γραφῆναι· καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 1274]	γενέσθαι Θάλητα ἑταῖρον, Θάλητος δ'	ἀκροατὴν	Λυκοῦργον καὶ Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ
[2, 1263]	ἂν εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ	ἀκροώμενος	ἄσμενος ἀποδέχεται, νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν
[2, 1267]	ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν	ἀλεεινῆς	δέ, οὐκ ἐν τῷ χειμῶνι
[2, 1270]	οὐ μὴν ἀλλ' εἴτ' ἐστὶν	ἀληθῆ	ταῦτα εἴτε μή, βέλτιον τὸ
[2, 1274]	τὸν ἔρωτα τὸν τῆς μητρὸς	Ἀλκυόνης,	ἀπῆλθεν εἰς Θήβας· κἀκεῖ τὸν
[2, 1264]	ὁ παρὰ τοῦ θεοῦ χρυσός,	ἀλλ'	ἀεὶ τοῖς αὐτοῖς. Φησὶ δὲ
[2, 1270]	ἐφορείαν (καθίσταται γὰρ ἐξ ἁπάντων)	Ἀλλ'	αἱρετὴν ἔδει τὴν ἀρχὴν εἶναι
[2, 1263]	τοῖς ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων	ἀλλ'	ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς
[2, 1266]	περὶ τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν,	ἀλλ'	ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον.
[2, 1270]	πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ πόλις,	ἀλλ'	ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι
[2, 1272]	τὸ μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν	ἀλλ'	αὐτογνώμονας ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν
[2, 1265]	πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν,	ἀλλ'	ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς
[2, 1267]	πλήρωμά τι παρέξονται τῆς πόλεως.	Ἀλλ'	εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι τοὺς
[2, 1269]	θρασύτητος πρὸς οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων,	ἀλλ'	εἴπερ, πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται
[2, 1270]	Σπαρτιάταις καὶ μυρίους· οὐ μὴν	ἀλλ'	εἴτ' ἐστὶν ἀληθῆ ταῦτα εἴτε
[2, 1272]	ἐξ ἁπάντων αἱροῦνται τοὺς κόσμους	ἀλλ'	ἐκ τινῶν γενῶν, καὶ τοὺς
[2, 1266]	Αἱροῦνται μὲν γὰρ πάντες ἐπάναγκες,	ἀλλ'	ἐκ τοῦ πρώτου τιμήματος, εἶτα
[2, 1268]	κρίνει, ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς·	ἀλλ'	ἐκεῖνος ἤδη ἐπιορκεῖ, ὁ καταδικάσας,
[2, 1266]	τιμημάτων εἰς τὰς ἀρχὰς βαδίζειν)	ἀλλ'	ἔστι τὴν ἰσότητα μὲν ὑπάρχειν
[2, 1263]	αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος,	ἀλλ'	ἔστι τοῦτο φυσικόν. ~Τὸ δὲ
[2, 1268]	οὐκ ἔστιν ἀσφαλὲς τὸ νομοθετεῖν,	ἀλλ'	εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ
[2, 1261]	οὐχ οἷόν τε πάντας ἄρχειν,	ἀλλ'	ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά
[2, 1272]	πάντες, κυρία δ' οὐδενός ἐστιν	ἀλλ'	ἢ συνεπιψηφίσαι τὰ δόξαντα τοῖς
[2, 1270]	ὅτι καὶ ταύτης τῆς ἁμαρτίας·	ἀλλ'	ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν, τίνι
[2, 1266]	παιδευομένοις ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων.	Ἀλλ'	ἴσως ἂν εἴπειεν ὁ Φαλέας
[2, 1261]	κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος,	ἀλλ'	οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ ἴσον
[2, 1266]	οὐδ' ἔχουσα φαίνεται μοναρχικὸν οὐδέν,	ἀλλ'	ὀλιγαρχικὰ καὶ δημοκρατικά· μᾶλλον δ'
[2, 1267]	τὰ μέγιστα διὰ τὰς ὑπερβολάς,	ἀλλ'	οὐ διὰ τὰ ἀναγκαῖα αοἷον
[2, 1261]	αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν καλὸν	ἀλλ'	οὐ δυνατόν, ὡδὶ δ' οὐδὲν
[2, 1263]	τὴν οἰκίαν καὶ τὴν πόλιν,	ἀλλ'	οὐ πάντως. Ἔστι μὲν γὰρ
[2, 1272]	ἔχει τι πολιτείας ἡ τάξις,	ἀλλ'	οὐ πολιτεία ἐστὶν ἀλλὰ δυναστεία
[2, 1274]	δὲ καὶ Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς	ἀλλ'	οὐ πολιτείας· νόμος δ' ἴδιος
[2, 1262]	τρόπον τοῦτον υἱόν. Οὐ μὴν	ἀλλ'	οὐδὲ διαφυγεῖν δυνατὸν τὸ μή
[2, 1264]	Λακεδαιμόνιοι ποιεῖν ἐπιχειροῦσιν. Οὐ μὴν	ἀλλ'	οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς ὅλης
[2, 1267]	κρείττοσι διὰ τὴν ὑπερβολὴν πολεμεῖν,	ἀλλ'	οὕτως ὡς ἂν καὶ μὴ
[2, 1268]	τοῦτο τῆς πόλεως, οὐδενὸς μετέχον,	ἀλλὰ	ἀλλότριον τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν
[2, 1272]	ἐκάλουν οἱ Λάκωνες οὐ φιδίτια	ἀλλὰ	ἀνδρεῖα, καθάπερ οἱ Κρῆτες, ᾗ
[2, 1273]	εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν ὁ νομοθέτης,	ἀλλὰ	ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι τῆς σχολῆς.
[2, 1265]	σωφρόνως μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν,	ἀλλὰ	βελτίων ὅρος τὸ σωφρόνως καὶ
[2, 1264]	τε καὶ πενεστείας καὶ δουλείας.	Ἀλλὰ	γὰρ εἴτ' ἀναγκαῖα ταῦθ' ὁμοίως
[2, 1268]	φιλικῶς ἔχειν πρὸς τὴν πολιτείαν;	Ἀλλὰ	δεῖ καὶ κρείττους εἶναι τοὺς
[2, 1263]	ἢ τὸν ῥυθμὸν βάσιν μίαν.	Ἀλλὰ	δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ εἴρηται
[2, 1263]	οὐδὲν γίνεται διὰ τὴν ἀκοινωνησίαν	ἀλλὰ	διὰ τὴν μοχθηρίαν, ἐπεὶ καὶ
[2, 1260]	δοκῇ πάντως εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων,	ἀλλὰ	διὰ τὸ μὴ καλῶς ἔχειν
[2, 1273]	ἐκοινώνησαν πράξεων πολιτικῶν οὐδ' ὡντινωνοῦν,	ἀλλὰ	διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες τὸν βίον, περὶ
[2, 1272]	τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία ἐστὶν	ἀλλὰ	δυναστεία μᾶλλον. Εἰώθασι δὲ διαλαμβάνοντες
[2, 1272]	ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ πολιτικὴ	ἀλλὰ	δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες
[2, 1263]	τοὺς χωρὶς τὰς οὐσίας ἔχοντας·	ἀλλὰ	θεωροῦμεν ὀλίγους τοὺς ἐκ τῶν
[2, 1274]	τὰς ἐπικλήρους ἐστίν· οὐ μὴν	ἀλλὰ	ἴδιόν γε οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν
[2, 1272]	τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων.	Ἀλλά,	καθάπερ εἴρηται, σῴζεται διὰ τὸν
[2, 1267]	οὐ τοίνυν διὰ ταύτην μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι
[2, 1265]	μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν χώραν	ἀλλὰ	καὶ ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ πλῆθος
[2, 1266]	διὰ τὴν ἀνισότητα τῆς κτήσεως,	ἀλλὰ	καὶ διὰ τὴν τῶν τιμῶν,
[2, 1261]	πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις,	ἀλλὰ	καὶ ἐξ εἴδει διαφερόντων. Οὐ
[2, 1267]	διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ πεινῆν,	ἀλλὰ	καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ μὴ
[2, 1263]	λέγειν ὅσων στερήσονται κακῶν κοινωνήσαντες,	ἀλλὰ	καὶ ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ'
[2, 1267]	οὐκ ἐν τῷ χειμῶνι μόνον	ἀλλὰ	καὶ περὶ τοὺς θερινοὺς χρόνους,
[2, 1273]	πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην	ἀλλὰ	καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι
[2, 1265]	κατὰ τὴν οἰκείαν χώραν ἐστίν,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τοὺς ἔξω τόπους)
[2, 1267]	τὰς πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν,	ἀλλὰ	καὶ πρὸς τοὺς ἔξωθεν κινδύνους·
[2, 1268]	δὲ τοῖς δικαστηρίοις οὐκ ἔστιν,	ἀλλὰ	καὶ τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν
[2, 1270]	διόπερ οὐκ αὐτογνώμονας βέλτιον κρίνειν	ἀλλὰ	κατὰ γράμματα καὶ τοὺς νόμους.
[2, 1271]	βέλτιόν γε μὴ καθάπερ νῦν,	ἀλλὰ	κατὰ τὸν αὑτοῦ βίον ἕκαστον
[2, 1273]	δήμῳ τὰ δόξαντα τοῖς ἄρχουσιν,	ἀλλὰ	κύριοι κρίνειν εἰσὶ καὶ τῷ
[2, 1270]	σκληρόν, ὥστε μὴ δύνασθαι καρτερεῖν	ἀλλὰ	λάθρᾳ τὸν νόμον ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν
[2, 1272]	μηκέτι πόλιν εἶναι τὴν τοιαύτην,	ἀλλὰ	λύεσθαι τὴν πολιτικὴν κοινωνίαν; Ἔστι
[2, 1274]	τὴν Σόλωνος γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν,	ἀλλὰ	μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας
[2, 1263]	ἄτοπον τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν,	ἀλλὰ	μὴ τοῖς ἔθεσι καὶ τῇ
[2, 1273]	μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον ἄρχοντες	ἀλλὰ	μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ δεῖ
[2, 1271]	μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω λόγος·	ἀλλὰ	μὴν βέλτιόν γε μὴ καθάπερ
[2, 1264]	μηδετέρῳ, τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν ἀδύνατον.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ οἱ φύλακες μὴ
[2, 1264]	σῴζεσθαι τὴν τῶν φυλάκων κοινωνίαν.	~Ἀλλὰ	μὴν εἴ γε τὰς μὲν
[2, 1268]	μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς πολιτείας·	ἀλλὰ	μὴν εἴ τις τοὺς αὐτοὺς
[2, 1262]	τε ὑπάρχειν τοῖς οὕτω πολιτευομένοις.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ περὶ τοῦ μεταφέρειν
[2, 1270]	διῃρημένης, ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι πένητας.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὰ περὶ τὴν
[2, 1263]	ὡς εἰπεῖν ἕκαστον τῶν τοιούτων.	Ἀλλὰ	μὴν καὶ τὸ χαρίσασθαι καὶ
[2, 1261]	ἧττον ἓν τοῦ μᾶλλον αἱρετώτερον.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ' εἰ τοῦτο ἄριστόν
[2, 1261]	ταῖς γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις,	ἀλλὰ	πάντες μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος
[2, 1265]	τοῖς νόμοις τούτοις τοὐναντίον ἐστίν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τούτων πῶς οἰόμεθα
[2, 1270]	συγγνώμην ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν,	ἀλλὰ	περὶ τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ
[2, 1264]	κτημάτων τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας·	ἀλλὰ	πολὺ μᾶλλον εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς
[2, 1261]	πολῖται κοινωνοὶ τῆς μιᾶς πόλεως)	~Ἀλλὰ	πότερον ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι, πάντων
[2, 1274]	ὅτι δεῖ μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ
[2, 1270]	τῆς πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν,	ἀλλὰ	συμβάλλεσθαί τι πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν.
[2, 1264]	πάντα γὰρ σχεδὸν εὕρηται μέν,	ἀλλὰ	τὰ μὲν οὐ συνῆκται, τοῖς
[2, 1269]	δ' ὅλως οὐ τὸ πάτριον	ἀλλὰ	τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε τοὺς
[2, 1268]	μηδὲν ὀφείλειν ὁ ἀποδικάσας κρίνει,	ἀλλὰ	τὰς εἴκοσι μνᾶς· ἀλλ' ἐκεῖνος
[2, 1264]	τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης,	ἀλλὰ	τὰς μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν
[2, 1274]	καὶ Ζάλευκον, Ζαλεύκου δὲ Χαρώνδαν.	Ἀλλὰ	ταῦτα μὲν λέγουσιν ἀσκεπτότερον τῶν
[2, 1266]	αὐτὴν μὲν εἶναι καὶ μίαν,	ἀλλὰ	ταύτην εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς
[2, 1266]	ταῖς πόλεσιν, κτήσεως καὶ παιδείας.	Ἀλλὰ	τήν τε παιδείαν ἥτις ἔσται
[2, 1269]	δὲ καὶ εἰ μηδὲν ἕτερον,	ἀλλὰ	τό γε τῆς ἐπιμελείας ἐργῶδες
[2, 1263]	δὲ τοῦτο τὸ φιλεῖν ἑαυτόν,	ἀλλὰ	τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ φιλεῖν,
[2, 1266]	οὐσίας ἴσας ποιῆσαι τὸν νομοθέτην,	ἀλλὰ	τοῦ μέσου στοχαστέον. Ἔτι δ'
[2, 1261]	καὶ οὗτοι οὐχ ὡς ἑκάστου,	ἀλλὰ	τοῦ τυχόντος ὁ τυχὼν ὁμοίως
[2, 1273]	καὶ ποιοῦσι μόνιμον τὴν πολιτείαν.	Ἀλλὰ	τουτί ἐστι τύχης ἔργον, δεῖ
[2, 1267]	ἂν ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην	ἀλλὰ	τύραννονν· ὥστε πρὸς τὰς μικρὰς
[2, 1268]	διὰ ψηφοφορίας ᾤετο γίγνεσθαι δεῖν,	ἀλλὰ	φέρειν ἕκαστον πινάκιον, ἐν ᾧ
[2, 1264]	δὲ καὶ δίκαι, καὶ ὅσα	ἄλλα	ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ κακά,
[2, 1265]	κοινωνίας καὶ τῆς κτήσεως, τὰ	ἄλλα	ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις·
[2, 1264]	αὐτῆς τοῖς φύλαξιν, τὰ δ'	ἄλλα	τοῖς ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον
[2, 1266]	Εἰσὶ δέ τινες πολιτεῖαι καὶ	ἄλλαι,	αἱ μὲν ἰδιωτῶν αἱ δὲ
[2, 1267]	παρὰ φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ	ἄλλαι	ἀνθρώπων δέονται· ἐπεὶ ἀδικουσί γε
[2, 1264]	Εἰ δέ, καθάπερ ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσι, καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται
[2, 1268]	δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς	ἄλλαις	πόλεσιν ἀπὸ τῆς τέχνης· οἱ
[2, 1274]	τοῖς αὑτοῦ πολίταις καὶ ταῖς	ἄλλαις	ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς περὶ
[2, 1262]	κωλῦσαι, μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς	ἄλλας	ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι
[2, 1260]	κατ' εὐχήν, δεῖ καὶ τὰς	ἄλλας	ἐπισκέψασθαι πολιτείας, αἷς τε χρῶνταί
[2, 1261]	γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ δυσχερείας	ἄλλας	τε πολλὰς τὸ πάντων εἶναι
[2, 1269]	Ὥσπερ γὰρ καὶ περὶ τὰς	ἄλλας	τέχνας, καὶ τὴν πολιτικὴν τάξιν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις ταύτας τε καὶ	ἄλλας	τοιαύτας ἔχει δυσχερείας, ὃν δὲ
[2, 1273]	ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ μὴ	ἄλλας	ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ.
[2, 1269]	τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ πολεμούσας	ἀλλήλαις,	μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς ἀφισταμένοις
[2, 1264]	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας	ἀλλήλαις.	Ποιεῖ γὰρ τοὺς μὲν φύλακας
[2, 1272]	Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς πολιτεῖαι	ἀλλήλαις	τε σύνεγγύς πώς εἰσι καὶ
[2, 1263]	ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες	ἀλλήλοις.	Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις
[2, 1274]	ἔτι δεικνύουσι τοὺς τάφους αὐτῶν	ἀλλήλοις	μὲν εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς δὲ
[2, 1268]	καὶ πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ	ἀλλήλοις	περὶ τῆς κρίσεως) ἐν δὲ
[2, 1261]	καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας	ἀλλήλοις,	ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ
[2, 1268]	οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται πρὸς	ἀλλήλους.	Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται ταραχώδης
[2, 1272]	καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς	ἀλλήλους.	Καίτοι τί διαφέρει τὸ τοιοῦτον
[2, 1267]	πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς	ἀλλήλους,	οὐ μὴν μέγα οὐδὲν ὡς
[2, 1263]	ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα πρὸς	ἀλλήλους	οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν
[2, 1263]	λέγω δὲ δίκας τε πρὸς	ἀλλήλους	περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις
[2, 1262]	καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς	ἀλλήλους	τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων τούτων,
[2, 1262]	ὡς πατρός, ἢ ὡς ἀδελφοὺς	ἀλλήλων.	Δύο γάρ ἐστιν ἃ μάλιστα
[2, 1262]	ἢ υἱός, οἱ δ' ἀδελφοὶ	ἀλλήλων,	μηδὲν οἴεσθαι διαφέρειν. Ἔοικε δὲ
[2, 1268]	καὶ τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο παρ'	ἀλλήλων,	ὅσα τε λοιπὰ τῶν ἀρχαίων
[2, 1271]	τὴν πλείστην γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν	ἀλλήλων	τὰς εἰσφοράς. Ἀποβέβηκέ τε τοὐναντίον
[2, 1262]	τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ	ἀλλήλων	τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ
[2, 1263]	τοῖς τε δούλοις χρῶνται τοῖς	ἀλλήλων	ὡς εἰπεῖν ἰδίοις, ἔτι δ'
[2, 1262]	τὸ τὴν συνουσίαν ἀφελεῖν δι'	ἄλλην	μὲν αἰτίαν μηδεμίαν, ὡς λίαν
[2, 1271]	δ' ὅπερ καὶ περὶ τὴν	ἄλλην	πολιτείαν ὁ νομοθέτης φαίνεται ποιῶν·
[2, 1261]	κατ' ἐνιαυτὸν ἢ κατά τινα	ἄλλην	τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ συμβαίνει
[2, 1265]	τις ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν	ἄλλην	τινὰ ἀριστοκρατικωτέραν. Ἔνιοι μὲν οὖν
[2, 1262]	ὁ δ' ἀνεψιόν, ἢ κατ'	ἄλλην	τινὰ συγγένειαν ἢ πρὸς αἵματος
[2, 1265]	τοῖς τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος	ἄλλης	ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς
[2, 1268]	τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς	ἄλλο	πρόβλημα καὶ σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι
[2, 1264]	φατρίας καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν	ἄλλο	συμβήσεται νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν
[2, 1266]	φέρειν ἄρχοντας ἤ τι ποιεῖν	ἄλλο	τῶν πολιτικῶν, τοὺς δ' ἀφεῖσθαι,
[2, 1261]	ἄρχονται κατὰ μέρος ὥσπερ ἂν	ἄλλοι	γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον
[2, 1266]	καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ'	ἄλλοις	ἔστι νόμος ὃς κωλύει κτᾶσθαι
[2, 1270]	λίαν ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς	ἄλλοις	μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ σκληρόν,
[2, 1264]	ὁτὲ μὲν ἄλλοις ὁτὲ δὲ	ἄλλοις	μέμεικται ταῖς ψυχαῖς ὁ παρὰ
[2, 1268]	τροφήν, ὡς οὔπω τοῦτο παρ'	ἄλλοις	νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ ἐν
[2, 1264]	φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ μὲν	ἄλλοις	ὁτὲ δὲ ἄλλοις μέμεικται ταῖς
[2, 1261]	ἑκάστῳ ἐπιβάλλει· πρὸς γὰρ τοῖς	ἄλλοις	ὡς ἑτέρου φροντίζοντος ὀλιγωροῦσι μᾶλλον,
[2, 1267]	κατέτεμεν, γενόμενος καὶ περὶ τὸν	ἄλλον	βίον περιττότερος διὰ φιλοτιμίαν οὕτως
[2, 1265]	τε τὰ συσσίτια καὶ τὸν	ἄλλον	βίον τὸν καθ' ἡμέραν) ~Ἐν
[2, 1269]	καὶ ποτὲ τῶν νόμων εἰσίν.	Ἄλλον	δὲ τρόπον ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν
[2, 1261]	ἕκαστον. Ἔστι δὲ καὶ κατ'	ἄλλον	τρόπον φανερὸν ὅτι τὸ λίαν
[2, 1263]	μὲν οὖν ὄντων τῶν γεωργούντων	ἄλλος	ἂν εἴη τρόπος καὶ ῥᾴων,
[2, 1268]	πατρίους νόμους, ἂν ᾖ τις	ἄλλος	βελτίων. Διόπερ οὐ ῥᾴδιον τῷ
[2, 1268]	μὲν πλέον ὁ δ' ἔλασσον)	ἄλλος	δὲ πέντε, ὁ δὲ τέτταρας,
[2, 1271]	ταῖς πόλεσιν ἢ μὴ βέλτιον,	ἄλλος	ἔστω λόγος· ἀλλὰ μὴν βέλτιόν
[2, 1266]	τέκνα κοινότητα καὶ τὰς γυναῖκας	ἄλλος	κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ τὰ συσσίτια
[2, 1263]	τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν	ἀλλοτρίας	οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος
[2, 1268]	τῆς πόλεως, οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ	ἀλλότριον	τῆς πολιτείας· ἀλλὰ μὴν εἴ
[2, 1272]	καὶ πολλὰ περιττῶς πρὸς τοὺς	ἄλλους,	μάλιστα δ' ἔνια παραπλησίως τοῖς
[2, 1268]	τοῦτ' ἔσται, τί δεῖ τοὺς	ἄλλους	μετέχειν τῆς πολιτείας καὶ κυρίους
[2, 1262]	μητέρας οἵ τε εἰς τοὺς	ἄλλους	πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ
[2, 1264]	καὶ τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς	ἄλλους	πολίτας. Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι,
[2, 1262]	οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς	ἄλλους	πολίτας, ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων
[2, 1265]	γεννηθέντων, καὶ πρὸς τὴν τῶν	ἄλλων	ἀτεκνίαν. Τὸ δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ
[2, 1269]	μὲν ἀφῶμεν ταύτην τὴν σκέψιν·	ἄλλων	γάρ ἐστι καιρῶν. Περὶ δὲ
[2, 1268]	τὸ κινεῖν. Ἐπὶ γοῦν τῶν	ἄλλων	ἐπιστημῶν τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ
[2, 1262]	τινες καὶ γυναῖκες καὶ τῶν	ἄλλων	ζῴων, οἷον ἵπποι καὶ βόες,
[2, 1273]	πάσας ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ'	ἄλλων,	καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ
[2, 1273]	ταύτας πλείονα ἄρχειν χρόνον τῶν	ἄλλων	νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες ἄρχουσι καὶ
[2, 1269]	σχεδὸν δὲ καὶ περὶ τῶν	ἄλλων	πολιτειῶν, δύο εἰσὶν αἱ σκέψεις,
[2, 1265]	ταύτην κατασκευάζει ταῖς πόλεσι τῶν	ἄλλων	πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν ἴσως· εἰ
[2, 1264]	πλῆθος τῆς πόλεως τὸ τῶν	ἄλλων	πολιτῶν γίνεται πλῆθος, περὶ ὧν
[2, 1273]	κύριον, ἀνάγκη καὶ τὴν τῶν	ἄλλων	πολιτῶν δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου
[2, 1272]	σύνεγγύς πώς εἰσι καὶ τῶν	ἄλλων	πολὺ διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ
[2, 1274]	αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος περί τ'	ἄλλων	τινῶν καὶ περὶ τῆς παιδοποιίας,
[2, 1264]	ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν καὶ τῶν	ἄλλων	τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον τὴν
[2, 1263]	τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς ἅπαντας,	ἄλλως	τε καὶ ὅταν κατηγορῇ τις
[2, 1269]	τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον,	ἄλλως	τε κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ
[2, 1269]	γὰρ ὁ μυθολογήσας πρῶτος οὐκ	ἀλόγως	συζεῦξαι τὸν Ἄρην πρὸς τὴν
[2, 1261]	καὶ ἴσοις ἀνάγκη τοῦτ' εἶναι·	ἅμα	γὰρ οὐχ οἷόν τε πάντας
[2, 1261]	τὴν φύσιν ἴσους εἶναι πάντας,	~ἅμα	δὲ καὶ δίκαιον, εἴτ' ἀγαθὸν
[2, 1261]	κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν πάντες	ἅμα	λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ τὸ
[2, 1273]	τοὺς στρατηγούς. Δεῖ δὲ νομίζειν	ἁμάρτημα	νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι τῆς
[2, 1271]	κυριωτέραν τῆς πολεμικῆς. Τούτου δὲ	ἁμάρτημα	οὐκ ἔλαττον· νομίζουσι μὲν γὰρ
[2, 1270]	δῆλον ὅτι καὶ ταύτης τῆς	ἁμαρτίας·	ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο σκοποῦμεν,
[2, 1269]	φαῦλον, φανερὸν ὡς ἐατέον ἐνίας	ἁμαρτίας	καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ τῶν
[2, 1272]	διαφθερούντων. Ἣν δὲ ποιοῦνται τῆς	ἁμαρτίας	ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ
[2, 1261]	ζητεῖν τὴν πόλιν οὐκ ἔστιν	ἄμεινον.	Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον ἑνός,
[2, 1273]	καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ	ἀμίσθους	καὶ μὴ κληρωτὰς ἀριστοκρατικὸν θετέον,
[2, 1263]	Ἔτι δὲ καὶ πρὸς ἡδονὴν	ἀμύθητον	ὅσον διαφέρει τὸ νομίζειν ἴδιόν
[2, 1267]	κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ ἔχοντες	ἀμύνειν	οὐ δυνήσονται τοὺς ἐπιόντας, οὔθ'
[2, 1274]	ἐν τοῖς πολεμικοῖς ἄσκησιν ὅπως	ἀμφιδέξιοι	γίνωνται κατὰ τὴν μελέτην, ὡς
[2, 1270]	βίου κυρίους εἶναι κρίσεων μεγάλων	ἀμφισβητήσιμον	(ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ σώματος,
[2, 1266]	γὰρ ἐξ αἱρετῶν κληρωτοὺς κοινὸν	ἀμφοῖν,	τὸ δὲ τοῖς μὲν εὐπορωτέροις
[2, 1265]	κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν	ἀμφοτέραις	ταῖς πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν
[2, 1274]	Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον ἐτελεύτησαν	ἀμφότεροι.	Καὶ νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς
[2, 1261]	φανερόν (τὸ γὰρ πάντες καὶ	ἀμφότεροι,	καὶ περιττὰ καὶ ἄρτια, διὰ
[2, 1273]	τῶν ναυτικῶν· ἐν τούτοις γὰρ	ἀμφοτέροις	διὰ πάντων ὡς εἰπεῖν διελήλυθε
[2, 1272]	οἱ περίοικοι, ~καὶ συσσίτια παρ'	ἀμφοτέροις	ἔστιν, καὶ τό γε ἀρχαῖον
[2, 1262]	καὶ γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων	ἀμφοτέρους	ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη
[2, 1262]	ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν ἀνάγκη	ἀμφοτέρους	ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα, ἐν
[2, 1263]	διενέγκαι. Ἕξει γὰρ τὸ ἐξ	ἀμφοτέρων	ἀγαθόν· λέγω δὲ τὸ ἐξ
[2, 1266]	πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων	ἀμφοτέρων.	Οὐδεὶς γὰρ οὔτε τὴν περὶ
[2, 1263]	ἀγαθόν· λέγω δὲ τὸ ἐξ	ἀμφοτέρων	τὸ ἐκ τοῦ κοινὰς εἶναι
[2, 1268]	τοὺς τὰ ὅπλα γε κεκτημένους	ἀμφοτέρων	τῶν μερῶν. Τοῦτο δ' οὐ
[2, 1263]	μὲν ἔστι τὰ δὲ γένοιτ'	ἄν·	ἰδίαν γὰρ ἕκαστος τὴν κτῆσιν
[2, 1261]	τὴν οἰκίαν τῆς πόλεως φαίημεν	ἄν,	καὶ τὸν ἕνα τῆς οἰκίας·
[2, 1274]	οὐδὲν αὐτοῦ λέγειν ἔχοι τις	ἄν.	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὰς
[2, 1274]	ἴδιος αὐτοῦ τὸ τοὺς μεθύοντας,	ἄν	τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν ἀποτίνειν
[2, 1272]	κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς αὐτοὺς	ἄν	τις εἴπειε λόγους καὶ περὶ
[2, 1265]	Τάχα γὰρ τὴν τῶν Λακώνων	ἄν	τις ἐπαινέσειε μᾶλλον, ἢ κἂν
[2, 1271]	ταῦτα γάρ ἐστιν ἃ μάλιστ'	ἄν	τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ
[2, 1266]	ἃς ἢ τὸ παράπαν οὐκ	ἄν	τις θείη πολιτείας ἢ χειρίστας
[2, 1267]	Φαλέου πολιτείας σχεδὸν ἐκ τούτων	ἄν	τις θεωρήσειεν, εἴ τι τυγχάνει
[2, 1262]	εἶναι τὴν κτῆσιν. Τοῦτο δ'	ἄν	τις καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ
[2, 1271]	τῇ ὑποθέσει τοῦ νομοθέτου ἐπιτιμήσειεν	ἄν	τις, ~ὅπερ καὶ Πλάτων ἐν
[2, 1268]	τάξεως ταῦτ' ἐστίν. Ἀπορήσειε δ'	ἄν	τις πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν
[2, 1270]	τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν	ἄν	τις. Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν
[2, 1261]	δ' ἄρχονται κατὰ μέρος ὥσπερ	ἂν	ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ
[2, 1267]	διὸ καὶ αἱ τιμαὶ μεγάλαι,	ἂν	ἀποκτείνῃ τις οὐ κλέπτην ἀλλὰ
[2, 1271]	αἵρεσιν τῶν γερόντων· οὐδεὶς γὰρ	ἂν	ἄρχειν αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν.
[2, 1273]	διὰ τὸν νομοθέτην. Νῦν δέ,	ἂν	ἀτυχία γένηταί τις καὶ τὸ
[2, 1268]	ὥσπερ εἴπομεν, ἀπορίαν, καὶ δόξειεν	ἂν	βέλτιον εἶναι τὸ κινεῖν. Ἐπὶ
[2, 1270]	δοῦναί τε τὴν ἐπίκληρον ὅτῳ	ἂν	βούληται, κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος,
[2, 1266]	ὃς κωλύει κτᾶσθαι γῆν ὁπόσην	ἂν	βούληταί τις, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1268]	ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον δ'	ἂν	γεγονέναι φαίη τις ἐπ' αὐτῶν
[2, 1264]	οὐ χρῶνται γινώσκοντες. Μάλιστα δ'	ἂν	γένοιτο φανερὸν εἴ τις τοῖς
[2, 1273]	μὲν οὖν πλεῖστα τῶν ἐπιτιμηθέντων	ἂν	διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει
[2, 1263]	τάξει νόμων ὀρθῶν, οὐ μικρὸν	ἂν	διενέγκαι. Ἕξει γὰρ τὸ ἐξ
[2, 1273]	ἐπιμελεῖσθαι τῆς σχολῆς. Φαῦλον δ'	ἂν	δόξειεν εἶναι καὶ τὸ πλείους
[2, 1269]	Ἄλλον δὲ τρόπον ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας	ἂν	δόξειεν εἶναι πολλῆς. Ὅταν γὰρ
[2, 1261]	τοῦτον ὥστε πάντας ἄρχειν, ὥσπερ	ἂν	εἰ μετέβαλλον οἱ σκυτεῖς καὶ
[2, 1261]	χάριν ἡ συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ	ἂν	εἰ σταθμὸς πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ
[2, 1265]	δεῖν ὥστε ζῆν σωφρόνως, ὥσπερ	ἂν	εἴ τις εἶπεν ὥστε ζῆν
[2, 1265]	πενταπλασίας, διὰ τί τοῦτ' οὐκ	ἂν	εἴη ἐπὶ τῆς γῆς μέχρι
[2, 1274]	κύριος ὢν ὁ δῆμος δοῦλος	ἂν	εἴη καὶ πολέμιος) τὰς δ'
[2, 1261]	μὲν οὖν ὡς ἕκαστος, τάχ'	ἂν	εἴη μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν
[2, 1273]	κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις	ἂν	εἴη τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ
[2, 1268]	εἰ μὲν αὐτοὶ γεωργήσουσιν, οὐκ	ἂν	εἴη τὸ μάχιμον ἕτερον καὶ
[2, 1263]	οὖν ὄντων τῶν γεωργούντων ἄλλος	ἂν	εἴη τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν
[2, 1263]	ἡ τοιαύτη νομοθεσία καὶ φιλάνθρωπος	ἂν	εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος
[2, 1270]	πεπαιδευμένων ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ'	ἂν	εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ πόλει,
[2, 1266]	ὑπὸ τῶν νόμων. Ἀλλ' ἴσως	ἂν	εἴπειεν ὁ Φαλέας ὅτι ταῦτα
[2, 1273]	τούτων ὁ δῆμος. Ἃ δ'	ἂν	εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ διακοῦσαι μόνον
[2, 1264]	πολλοῖς ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ	ἂν	ἔλαθεν, εἰ ταῦτα καλῶς εἶχεν·
[2, 1267]	βούλοιντο δι' αὑτῶν χαίρειν, οὐκ	ἂν	ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ παρὰ φιλοσοφίας
[2, 1267]	διὰ ταύτην μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἂν	ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι ταῖς ἄνευ
[2, 1272]	ἡλικίαν. Μεγάλων γὰρ κύριοι καθεστῶτες,	ἂν	εὐτελεῖς ὦσι μεγάλα βλάπτουσι, ~καὶ
[2, 1265]	μὲν τούτων πῶς οἰόμεθα βέλτιον	ἂν	ἔχειν, λεκτέον ὕστερον. Ἐλλέλειπται δ'
[2, 1268]	τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους,	ἂν	ᾖ τις ἄλλος βελτίων. Διόπερ
[2, 1271]	νῦν δ' εἰσίν. Δόξειε δ'	ἂν	ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ πάσας
[2, 1262]	ἀγαθῶν ταῖς πόλεσιν (οὕτως γὰρ	ἂν	ἥκιστα στασιάζοιεν) καὶ τὸ μίαν
[2, 1268]	ὅπλα κεκτημένοις τὴν τροφὴν εὐλόγως	ἂν	ἦσάν τι τῆς πόλεως μέρος,
[2, 1267]	μὴ δύνασθαι· τοῦτο δ' ἐστίν,	ἂν	ἥττους τε ὦσι καὶ μὴ
[2, 1270]	ἂν καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος ᾧ	ἂν	θέλῃ δίδωσιν. Τοιγαροῦν δυναμένης τῆς
[2, 1267]	ὑπερβολὴν πολεμεῖν, ἀλλ' οὕτως ὡς	ἂν	καὶ μὴ ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν.
[2, 1270]	κἂν ἀποθάνῃ μὴ διαθέμενος, ὃν	ἂν	καταλίπῃ κληρονόμον, οὗτος ᾧ ἂν
[2, 1272]	δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι πολλάκις οἳ	ἂν	μὴ δίκας βούλωνται δοῦναι τῶν
[2, 1267]	οὐδὲν ὡς εἰπεῖν. Καὶ γὰρ	ἂν	οἱ χαρίεντες ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ
[2, 1266]	ἐργωδέστερον μέν, ὅμως δὲ τάχιστ'	ἂν	ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς προῖκας τοὺς
[2, 1273]	βασιλεῖς κύριοι μετὰ τῶν γερόντων,	ἂν	ὁμογνωμονῶσι πάντες, εἰ δὲ μή,
[2, 1263]	τὰ περὶ τὰς κτήσεις πλείους	ἂν	παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν
[2, 1269]	περὶ τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν,	ἂν	πλῆθός τι παράσχηται μαρτύρων ὁ
[2, 1265]	πλῆθος ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας,	ἂν	συμβαίνῃ τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων,
[2, 1268]	ἔχει γὰρ συκοφαντίας καὶ κινήσεις,	ἂν	τύχῃ, πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς
[2, 1273]	ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ τι δ'	ἂν	ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ κύριον,
[2, 1265]	Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι τις	ἂν	ὡρίσθαι τῆς οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν,
[2, 1267]	τὸ κύριον, εἰς ὃ πάσας	ἀνάγεσθαι	δεῖν τὰς μὴ καλῶς κεκρίσθαι
[2, 1268]	ψήφων; Ἔτι δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν	ἀναγκάζει	τὸν ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα,
[2, 1268]	γὰρ οὐκ ᾤετο νενομοθετῆσθαι καλῶς·	ἀναγκάζειν	γὰρ ἐπιορκεῖν ἢ ταῦτα ἢ
[2, 1271]	πόλεως ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους	ἀναγκαζομένοις	πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε κακῶς· διὰ
[2, 1267]	ὑπερβολάς, ἀλλ' οὐ διὰ τὰ	ἀναγκαῖα	αοἷον τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα μὴ
[2, 1264]	καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ'	ἀναγκαῖα	ταῦθ' ὁμοίως εἴτε μή, νῦν
[2, 1262]	ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον συμβαίνειν	ἀναγκαῖον	ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων, καὶ γενομένων
[2, 1265]	ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι, πενίας	ἀναγκαῖον	αἴτιον γίνεσθαι τοῖς πολίταις, ἡ
[2, 1267]	γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν πάντας.	Ἀναγκαῖον	ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι πρὸς
[2, 1264]	καὶ πολεμικοῖς ἀνδράσιν. Ὅτι δ'	ἀναγκαῖον	αὐτῷ ποιεῖν τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας,
[2, 1269]	ἀκριβῶς πάντα γραφῆναι· καθόλου γὰρ	ἀναγκαῖον	γράφειν, αἱ δὲ πράξεις περὶ
[2, 1263]	μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ' ἀνίσων	ἀναγκαῖον	ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς τοὺς ἀπολαύοντας
[2, 1268]	τῇ πόλει; Τεχνίτας μὲν γὰρ	ἀναγκαῖον	εἶναι ιπᾶσα γὰρ δεῖται πόλις
[2, 1264]	μιᾷ γὰρ πόλει δύο πόλεις	ἀναγκαῖον	εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις.
[2, 1270]	τοῖς βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ συμβαίνειν	ἀναγκαῖον	ἐκείνως τε καὶ οὕτως. Ἔστι
[2, 1269]	ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς. Ὥστ'	ἀναγκαῖον	ἐν τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι
[2, 1265]	βίον πολιτικόν (οὐ γὰρ μόνον	ἀναγκαῖόν	ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς
[2, 1262]	τοῖς τέκνοις πρὸς τοὺς γεννήσαντας	ἀναγκαῖον	λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων τὰς πίστεις.
[2, 1268]	δῆλον ὅτι καὶ περὶ ταύτην	ἀναγκαῖον	ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον δ' ἂν
[2, 1262]	τῶν ὀνομάτων τούτων, διαφροντίζειν ἥκιστα	ἀναγκαῖον	ὂν ἐν τῇ πολιτείᾳ τῇ
[2, 1265]	ἔστιν, ὥστε καὶ τὰς ἕξεις	ἀναγκαῖον	περὶ αὐτὴν εἶναι ταύτας. Ἄτοπον
[2, 1270]	τῆς δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης,	ἀναγκαῖον	πολλοὺς γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν
[2, 1262]	πάλαι λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ τούτων	ἀναγκαῖον	συμβαίνειν, οἷον αἰκίας ἔρωτας φόνους·
[2, 1262]	τίνα ἔσται τρόπον· καὶ γινώσκειν	ἀναγκαῖον	τοὺς διδόντας καὶ μεταφέροντας τίσι
[2, 1262]	δὲ τῇ πόλει τὴν φιλίαν	ἀναγκαῖον	ὑδαρῆ γίνεσθαι διὰ τὴν κοινωνίαν
[2, 1274]	ἐπεὶ Σόλων γε ἔοικε τὴν	ἀναγκαιοτάτην	ἀποδιδόναι τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ
[2, 1273]	γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι τῶν	ἀναγκαιοτάτων,	ὅπως οἱ βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν
[2, 1265]	καὶ τὸ τῶν ἔργων τῶν	ἀναγκαίων	ἀπεχομένους ζῆν, καὶ περὶ συσσιτίων
[2, 1266]	τῶν γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν	ἀναγκαίων	ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι
[2, 1267]	γὰρ μείζω ἔχωσιν ἐπιθυμίαν τῶν	ἀναγκαίων,	διὰ τὴν ταύτης ἰατρείαν ἀδικήσουσιν·
[2, 1269]	μελλούσῃ καλῶς πολιτεύεσθαι τὴν τῶν	ἀναγκαίων	ὑπάρχειν σχολήν, ὁμολογούμενόν ἐστιν· τίνα
[2, 1262]	ἀμφοτέρους ἕνα. Ἐνταῦθα μὲν οὖν	ἀνάγκη	ἀμφοτέρους ἐφθάρθαι ἢ τὸν ἕνα,
[2, 1260]	πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς σκέψεως.	Ἀνάγκη	γὰρ ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν
[2, 1273]	ὑπολάβῃ τίμιον εἶναι τὸ κύριον,	ἀνάγκη	καὶ τὴν τῶν ἄλλων πολιτῶν
[2, 1266]	μέγεθος ὁ τῶν τέκνων ἀριθμός,	ἀνάγκη	τόν γε νόμον λύεσθαι, καὶ
[2, 1260]	κοινωνία τίς ἐστι, καὶ πρῶτον	ἀνάγκη	τοῦ τόπου κοινωνεῖν· ὁ μὲν
[2, 1262]	μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ συμβαίνειν	ἀνάγκη	τοὐναντίον διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον
[2, 1265]	πλῆθος, τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν	ἀνάγκη	τοὺς παράζυγας μηδὲν ἔχειν, ἐάν
[2, 1261]	ἐν τοῖς ἐλευθέροις καὶ ἴσοις	ἀνάγκη	τοῦτ' εἶναι· ἅμα γὰρ οὐχ
[2, 1261]	ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς πόλεις	ἀναιρεῖ·	καίτοι τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν
[2, 1261]	εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ ποιητέον·	ἀναιρήσει	γὰρ τὴν πόλιν. Οὐ μόνον
[2, 1263]	τὴν πόλιν, καὶ πρὸς τούτοις	ἀναιροῦσιν	ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης
[2, 1262]	γλυκὺ εἰς πολὺ ὕδωρ μειχθὲν	ἀναίσθητον	ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει
[2, 1263]	καρποὺς εἰς τὸ κοινὸν φέροντας	ἀναλίσκειν	νὅπερ ἔνια ποιεῖ τῶν ἐθνῶνν,
[2, 1271]	ἐκεῖ περὶ Καμικόν. Ἔχει δ'	ἀνάλογον	ἡ Κρητικὴ τάξις πρὸς τὴν
[2, 1272]	δὲ βασιλεῖς καὶ τὴν γερουσίαν	ἀνάλογον	τοῖς ἐκεῖ βασιλεῦσι καὶ γέρουσιν·
[2, 1271]	ἐνίων ὄντων καὶ τοῦτο τὸ	ἀνάλωμα	οὐ δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε συμβαίνει
[2, 1267]	ἐπιθυμίας φύσις, ἧς πρὸς τὴν	ἀναπλήρωσιν	οἱ πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν
[2, 1272]	τὸν δῆμον καὶ τοὺς φίλους	ἀναρχίαν	ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι
[2, 1270]	ὄντων καὶ πεπαιδευμένων ἱκανῶς πρὸς	ἀνδραγαθίαν	τάχ' ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν
[2, 1272]	καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ	ἄνδρας.	Πρὸς δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς
[2, 1269]	βουλόμενος καρτερικήν, κατὰ μὲν τοὺς	ἄνδρας	φανερός ἐστι τοιοῦτος ὤν, ἐπὶ
[2, 1271]	ὡς οὐκ οὖσιν ἱκανῶς ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν·	διόπερ ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς,
[2, 1264]	αὐτὰ ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας τοῖς	ἀνδράσιν,	οἷς οἰκονομίας οὐδὲν μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς
[2, 1264]	παρά γε θυμοειδέσι καὶ πολεμικοῖς	ἀνδράσιν.	Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν
[2, 1271]	αὐτὸν ἀπιστεῖν ὡς οὐκ ἀγαθοῖς	ἀνδράσιν,	οὐκ ἀσφαλές. Φαίνονται δὲ καὶ
[2, 1272]	οἱ Λάκωνες οὐ φιδίτια ἀλλὰ	ἀνδρεῖα,	καθάπερ οἱ Κρῆτες, ᾗ καὶ
[2, 1265]	οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ	ἀνδρείως	χρῆσθαι οὐκ ἔστιν, σωφρόνως δὲ
[2, 1264]	τὰ ἐπὶ τῶν ἀγρῶν οἱ	ἄνδρες	αὐτῶν κἂν εἰ κοιναὶ αἱ
[2, 1270]	καὶ νῦν δὲ ἐν τοῖς	Ἀνδρίοις·	διαφθαρέντες γὰρ ἀργυρίῳ τινές, ὅσον
[2, 1274]	τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ	Ἀνδροδάμας	Ῥηγῖνος νομοθέτης Χαλκιδεῦσι τοῖς ἐπὶ
[2, 1269]	νομίζειν εἴς τε τὸ τῶν	ἀνδρῶν	πλῆθος καὶ τὸ τῶν γυναικῶν,
[2, 1270]	διὰ τῆς κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν	ἀνδρῶν	τὴν πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ καὶ
[2, 1270]	τῆς πόλεως· αὐτὴ μὲν γὰρ	ἀνειμένη	λίαν ἐστίν, ἐν δὲ τοῖς
[2, 1269]	Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν γυναικῶν	ἄνεσις.	~Ἔξω γὰρ τῆς οἰκείας διὰ
[2, 1269]	δ' ἡ περὶ τὰς γυναῖκας	ἄνεσις	καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς
[2, 1267]	ἂν ἐπιθυμοῖεν ἵνα χαίρωσι ταῖς	ἄνευ	λυπῶν ἡδοναῖς. Τί οὖν ἄκος
[2, 1271]	ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ	ἀνευθύνους	εἶναι· νῦν δ' εἰσίν. Δόξειε
[2, 1262]	φράτορα φυλέτην. Κρεῖττον γὰρ ἴδιον	ἀνεψιὸν	εἶναι ἢ τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 1262]	προσαγορεύει τὸν αὐτόν, ὁ δ'	ἀνεψιόν,	ἢ κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν
[2, 1269]	πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος	ἀνὴρ	καὶ γυνή, δῆλον ὅτι καὶ
[2, 1263]	τὸ συζῆν καὶ κοινωνεῖν τῶν	ἀνθρωπικῶν	πάντων χαλεπόν, καὶ μάλιστα τῶν
[2, 1267]	ἐσθλός. Οὐ μόνον δ' οἱ	ἄνθρωποι	διὰ τἀναγκαῖα ἀδικοῦσιν, ὧν ἄκος
[2, 1270]	δήμου παντός, ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν	ἄνθρωποι	σφόδρα πένητες εἰς τὸ ἀρχεῖον,
[2, 1271]	φιλοτιμίαν καὶ διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς	ἀνθρώποις.	Περὶ δὲ βασιλείας, εἰ μὲν
[2, 1261]	μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ πόλεως	ἄνθρωπος	δ' ἐξ οἰκίας ἔσται· μᾶλλον
[2, 1265]	τε τὴν χώραν καὶ τοὺς	ἀνθρώπους.	Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι
[2, 1262]	ἃ μάλιστα ποιεῖ κήδεσθαι τοὺς	ἀνθρώπους	καὶ φιλεῖν, τό τε ἴδιον
[2, 1267]	~ἔτι δ' ἡ πονηρία τῶν	ἀνθρώπων	ἄπληστον, καὶ τὸ πρῶτον μὲν
[2, 1272]	γίνεσθαι κατὰ νόμον ἢ κατ'	ἀνθρώπων	βούλησιν· οὐ γὰρ ἀσφαλὴς ὁ
[2, 1267]	φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ ἄλλαι	ἀνθρώπων	δέονται· ἐπεὶ ἀδικουσί γε τὰ
[2, 1261]	Οὐ μόνον δ' ἐκ πλειόνων	ἀνθρώπων	ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ καὶ
[2, 1269]	δεῖ πρὸς αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον·	ἀνιέμενοί	τε γὰρ ὑβρίζουσι καὶ τῶν
[2, 1266]	διὰ τὸ περὶ τὰς κτήσεις	ἄνισον,	~οἱ δὲ χαρίεντες περὶ τῶν
[2, 1266]	στασιάζουσιν οὐ μόνον διὰ τὴν	ἀνισότητα	τῆς κτήσεως, ἀλλὰ καὶ διὰ
[2, 1265]	εἰ τὸ πρῶτον τοὺς κλήρους	ἀνίσους	εἶχον πάντες κατὰ μέγεθος· ἐν
[2, 1263]	ἔργοις μὴ γινομένων ἴσων ἀλλ'	ἀνίσων	ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς τοὺς
[2, 1269]	καὶ τοὺς τυχόντας καὶ τοὺς	ἀνοήτους,	ὥσπερ καὶ λέγεται κατὰ τῶν
[2, 1265]	τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς	ἀνομαλισθησομένην	εἰς τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ
[2, 1274]	δ' ἴδιον ἡ τῶν οὐσιῶν	ἀνομάλωσις,	Πλάτωνος δ' ἥ τε τῶν
[2, 1269]	τῆς πόλεως εἶναι δεῖ νομίζειν	ἀνομοθέτητον.	Ὅπερ ἐκεῖ συμβέβηκεν· ὅλην γὰρ
[2, 1261]	μέρει τοὺς ἴσους εἴκειν τό	ἀνομοίους	εἶναι ἔξω ἀρχῆς· οἱ μὲν
[2, 1273]	καὶ τῷ βουλομένῳ τοῖς εἰσφερομένοις	ἀντειπεῖν	ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς ἑτέραις
[2, 1270]	ὑπὸ τοὺς νόμους, ὡς δ'	ἀντέκρουον,	ἀποστῆναι πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν
[2, 1261]	Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ ἴσον τὸ	ἀντιπεπονθὸς	σῴζει τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν
[2, 1274]	ἐφρονηματίσθη καὶ δημαγωγοὺς ἔλαβε φαύλους	ἀντιπολιτευομένων	τῶν ἐπιεικῶν) ἐπεὶ Σόλων γε
[2, 1272]	ἐν Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ γὰρ	ἀνυπεύθυνον	καὶ τὸ διὰ βίου μεῖζόν
[2, 1262]	πραγματευομένων· εἶναι γάρ τισι τῶν	ἄνω	Λιβύων κοινὰς τὰς γυναῖκας, τὰ
[2, 1270]	νῦν ῥηθέντα τοῖς περὶ τὴν	ἀνωμαλίαν	τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν ἄν τις.
[2, 1272]	βίου μεῖζόν ἐστι γέρας τῆς	ἀξίας	αὐτοῖς, καὶ τὸ μὴ κατὰ
[2, 1267]	ἀγανακτοῖεν ὡς οὐκ ἴσων ὄντες	ἄξιοι,	διὸ καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι
[2, 1268]	οὖν πλεῖστα καὶ τὰ μάλιστα	ἀξιόλογα	τῆς Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ' ἐστίν.
[2, 1273]	βίον, περὶ ὧν εἴ τι	ἀξιόλογον,	εἴρηται σχεδὸν περὶ πάντων, ἔνιοι
[2, 1272]	μήτε στάσιν, ὅ τι καὶ	ἄξιον	εἰπεῖν, γεγενῆσθαι μήτε τύραννον. Ἔχει
[2, 1274]	ἔστιν ὅ τι καὶ μνείας	ἄξιον,	πλὴν ἡ χαλεπότης διὰ τὸ
[2, 1271]	καὶ μὴ βουλόμενον ἄρχειν τὸν	ἄξιον	τῆς ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ
[2, 1268]	κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ κρίνειν	ἀξιοῦν	διαιροῦντα, τῆς δίκης ἁπλῶς γεγραμμένης,
[2, 1269]	γὰρ ὑβρίζουσι καὶ τῶν ἴσων	ἀξιοῦσιν	ἑαυτοὺς τοῖς κυρίοις, καὶ κακοπαθῶς
[2, 1271]	καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν	ἀξιωθησόμενον	τῆς ἀρχῆς οὐκ ὀρθῶς ἔχει·
[2, 1264]	γίνεται καὶ παρὰ τοῖς μηδὲν	ἀξίωμα	κεκτημένοις, ἦ που δῆθεν παρά
[2, 1267]	ἀλλ' οὐ διὰ τὰ ἀναγκαῖα	αοἷον	τυραννοῦσιν οὐχ ἵνα μὴ ῥιγῶσιν·
[2, 1265]	κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν τεκνοποιίαν	ἀόριστον	ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ
[2, 1263]	φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι πρὸς	ἅπαντας,	ἄλλως τε καὶ ὅταν κατηγορῇ
[2, 1272]	πολιτείαν· ἐνταῦθα δ' οὐκ ἐξ	ἁπάντων	αἱροῦνται τοὺς κόσμους ἀλλ' ἐκ
[2, 1270]	τὴν ἐφορείαν (καθίσταται γὰρ ἐξ	ἁπάντων)	Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει τὴν ἀρχὴν
[2, 1270]	τὴν ἀρχὴν εἶναι ταύτην ἐξ	ἁπάντων	μέν, μὴ τὸν τρόπον δὲ
[2, 1269]	ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ ἀκολάστως πρὸς	ἅπασαν	ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς. Ὥστ' ἀναγκαῖον
[2, 1265]	δεῖ τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐξ	ἁπασῶν	εἶναι τῶν πολιτειῶν μεμειγμένην, διὸ
[2, 1274]	νήφοντας οὐ πρὸς τὴν συγγνώμην	ἀπέβλεψεν,	ὅτι δεῖ μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον,
[2, 1271]	τὴν Χαριλάου τοῦ βασιλέως καταλιπὼν	ἀπεδήμησεν,	τότε τὸν πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον
[2, 1269]	κινήσας ὅσον βλαβήσεται τοῖς ἄρχουσιν	ἀπειθεῖν	ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ
[2, 1272]	δὲ καὶ μεταξὺ τοῖς κόσμοις	ἀπειπεῖν	τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ πάντα
[2, 1264]	ταὐτὰ τοῖς δούλοις ἐφέντες μόνον	ἀπειρήκασι	τὰ γυμνάσια καὶ τὴν τῶν
[2, 1267]	δέονται τοῦ πλείονος, ἕως εἰς	ἄπειρον	ἔλθωσιν. Ἄπειρος γὰρ ἡ τῆς
[2, 1267]	πλείονος, ἕως εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν.	Ἄπειρος	γὰρ ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις,
[2, 1265]	εἰς τὴν χώραν ἀλλὰ καὶ	ἀπελθοῦσιν.	Καὶ τὸ πλῆθος δὲ τῆς
[2, 1270]	τῆς οἰκείας διὰ τὰς στρατείας	ἀπεξενοῦντο	πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε
[2, 1265]	τοσούτοις Βαβυλωνίας ἤ τινος ἄλλης	ἀπεράντου	τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς ἀργοὶ
[2, 1271]	ἱδρυμένων περὶ τὴν θάλατταν πάντων·	ἀπέχει	γὰρ τῇ μὲν τῆς Πελοποννήσου
[2, 1263]	(ἔργον γὰρ καλὸν ἀλλοτρίας οὔσης	ἀπέχεσθαι	διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ
[2, 1274]	τὸν μὲν Διοκλέα διὰ τὴν	ἀπέχθειαν	τοῦ πάθους, ὅπως μὴ ἄποπτος
[2, 1265]	τὸ τῶν ἔργων τῶν ἀναγκαίων	ἀπεχομένους	ζῆν, καὶ περὶ συσσιτίων ὡσαύτως·
[2, 1274]	ἔρωτα τὸν τῆς μητρὸς Ἀλκυόνης,	ἀπῆλθεν	εἰς Θήβας· κἀκεῖ τὸν βίον
[2, 1271]	δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον·	ἀπιστεῖ	γοῦν ὡς οὐκ οὖσιν ἱκανῶς
[2, 1271]	ὥστε καὶ τὸν νομοθέτην αὐτὸν	ἀπιστεῖν	ὡς οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ
[2, 1267]	δ' ἡ πονηρία τῶν ἀνθρώπων	ἄπληστον,	καὶ τὸ πρῶτον μὲν ἱκανὸν
[2, 1268]	τοὺς γὰρ ἀρχαίους νόμους λίαν	ἁπλοῦς	εἶναι καὶ βαρβαρικούς. Ἐσιδηροφοροῦντό τε
[2, 1268]	δ' οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν	ἁπλῶς	ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς
[2, 1268]	κρίνειν ἀξιοῦν διαιροῦντα, τῆς δίκης	ἁπλῶς	γεγραμμένης, καὶ γίνεσθαι τὸν δικαστὴν
[2, 1268]	τὴν δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι	ἁπλῶς,	κενόν, εἰ δὲ τὸ μὲν
[2, 1268]	ἐν ᾧ γράφειν, εἰ καταδικάζοι	ἁπλῶς,	τὴν δίκην, εἰ δ' ἀπολύοι
[2, 1268]	ἁπλῶς ἀποδικάσαντα ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ	ἁπλῶς	τὸ ἔγκλημα γέγραπται, δικαίως· οὐ
[2, 1271]	τῷ καταστήσαντι πρῶτον. Ἔδει γὰρ	ἀπὸ	κοινοῦ μᾶλλον εἶναι τὴν σύνοδον,
[2, 1272]	πρότερον, ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως·	ἀπὸ	πάντων γὰρ τῶν γινομένων καρπῶν
[2, 1274]	γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον	ἀπὸ	συμπτώματος (τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν
[2, 1268]	~καὶ τίνος ἕνεκεν οὐκ εὐθὺς	ἀπὸ	τῆς γῆς καὶ τῶν αὐτῶν
[2, 1268]	καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσιν	ἀπὸ	τῆς τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ
[2, 1274]	μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ Κορινθία	ἀπὸ	τοῦ χώματος, τὸν δὲ Φιλόλαον
[2, 1266]	τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἀλλ'	ἀπὸ	τῶν ἀναγκαίων ἄρχονται μᾶλλον. Δοκεῖ
[2, 1262]	οἰκειότητα τὴν πρὸς ἀλλήλους τὴν	ἀπὸ	τῶν ὀνομάτων τούτων, διαφροντίζειν ἥκιστα
[2, 1262]	ἄν τις καὶ χωρὶς σκέψαιτο	ἀπὸ	τῶν περὶ τὰ τέκνα καὶ
[2, 1266]	αὐτῶν· οὐ γὰρ ἔτι συνέβαινεν	ἀπὸ	τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς τὰς
[2, 1271]	οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς εἰσφοράς.	Ἀποβέβηκέ	τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ
[2, 1265]	τοῦτο δὲ τιθέναι τὸ πλῆθος	ἀποβλέποντα	πρὸς τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ
[2, 1261]	εἶναι τὴν κοινωνίαν, οὐδὲ τοῦτο	ἀποδείκνυσθαι	φαίνεται κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν
[2, 1266]	τούτων ἴσον ἀφ' ἑκάστου τιμήματος	ἀποδεῖξαί	φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ
[2, 1265]	εἰ δέ τις μὴ τοιοῦτον	ἀποδέχεται	βίον, μήτε τὸν ἴδιον μήτε
[2, 1263]	δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος ἄσμενος	ἀποδέχεται,	νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν
[2, 1273]	εἰσφέρωσιν οὗτοι, οὐ διακοῦσαι μόνον	ἀποδιδόασι	τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα τοῖς
[2, 1262]	βόες, αἳ σφόδρα πεφύκασιν ὅμοια	ἀποδιδόναι	τὰ τέκνα τοῖς γονεῦσιν, ὥσπερ
[2, 1274]	Σόλων γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην	ἀποδιδόναι	τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς
[2, 1264]	καὶ τῶν ἄλλων τῶν τοιούτων,	ἀποδιδοὺς	μόνον τὴν παιδείαν τοῖς φύλαξιν.
[2, 1270]	καρτερεῖν ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν νόμον	ἀποδιδράσκοντας	ἀπολαύειν τῶν σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει
[2, 1265]	τῆς κτήσεως, τὰ ἄλλα ταὐτὰ	ἀποδίδωσιν	ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις· καὶ γὰρ
[2, 1268]	οὐδὲν ἐπιορκεῖν ἀναγκάζει τὸν ἁπλῶς	ἀποδικάσαντα	ἢ καταδικάσαντα, εἴπερ ἁπλῶς τὸ
[2, 1268]	οὐ γὰρ μηδὲν ὀφείλειν ὁ	ἀποδικάσας	κρίνει, ἀλλὰ τὰς εἴκοσι μνᾶς·
[2, 1270]	ἐπίκληρον ὅτῳ ἂν βούληται, κἂν	ἀποθάνῃ	μὴ διαθέμενος, ὃν ἂν καταλίπῃ
[2, 1271]	κατέλαβον δ' οἱ πρὸς τὴν	ἀποικίαν	ἐλθόντες τὴν τάξιν τῶν νόμων
[2, 1271]	περὶ Κρήτην διὰ τὴν συγγένειαν·	ἄποικοι	γὰρ οἱ Λύκτιοι τῶν Λακώνων
[2, 1272]	ὥσπερ τοῖς ἐφόροις, ~πόρρω γ'	ἀποικοῦσιν	ἐν νήσῳ τῶν διαφθερούντων. Ἣν
[2, 1267]	καὶ αἱ τιμαὶ μεγάλαι, ἂν	ἀποκτείνῃ	τις οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν·
[2, 1270]	ἀλλὰ λάθρᾳ τὸν νόμον ἀποδιδράσκοντας	ἀπολαύειν	τῶν σωματικῶν ἡδονῶν. Ἔχει δὲ
[2, 1263]	ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι πρὸς τοὺς	ἀπολαύοντας	μὲν ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα
[2, 1263]	δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν ταῖς	ἀπολαύσεσι	καὶ ἐν τοῖς ἔργοις μὴ
[2, 1268]	ἁπλῶς, τὴν δίκην, εἰ δ'	ἀπολύοι	ἁπλῶς, κενόν, εἰ δὲ τὸ
[2, 1274]	ἀπέχθειαν τοῦ πάθους, ὅπως μὴ	ἄποπτος	ἔσται ἡ Κορινθία ἀπὸ τοῦ
[2, 1274]	χώματος, τὸν δὲ Φιλόλαον ὅπως	ἄποπτος.	κησαν μὲν οὖν διὰ τὴν
[2, 1265]	νῦν· νῦν μὲν γὰρ οὐδεὶς	ἀπορεῖ,	διὰ τὸ μερίζεσθαι τὰς οὐσίας
[2, 1268]	τῆς Ἱπποδάμου τάξεως ταῦτ' ἐστίν.	Ἀπορήσειε	δ' ἄν τις πρῶτον μὲν
[2, 1268]	βέλτιον. Ἔχει γάρ, ὥσπερ εἴπομεν,	ἀπορίαν,	καὶ δόξειεν ἂν βέλτιον εἶναι
[2, 1270]	τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ τὴν	ἀπορίαν	ὤνιοι ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις
[2, 1264]	Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας τε τὰς	ἀπορίας	ἔχει καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους
[2, 1268]	κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε πλῆθος	ἄπορον	ἔσται τῶν καρπῶν ἐξ ὧν
[2, 1273]	τοὺς ἄρχοντας· ἀδύνατον γὰρ τὸν	ἀποροῦντα	καλῶς ἄρχειν καὶ σχολάζειν. Εἴπερ
[2, 1268]	ἄλλο πρόβλημα καὶ σκέψιν ἑτέραν·	ἀποροῦσι	γάρ τινες πότερον βλαβερὸν ἢ
[2, 1273]	γένηταί τις καὶ τὸ πλῆθος	ἀποστῇ	τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι φάρμακον
[2, 1270]	τοὺς νόμους, ὡς δ' ἀντέκρουον,	ἀποστῆναι	πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν
[2, 1273]	γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον ἄριστ'	ἀποτελεῖται.	Δεῖ δ' ὅπως γίνηται τοῦθ'
[2, 1273]	καθάπερ εἴπομεν καὶ κάλλιον ἕκαστον	ἀποτελεῖται	τῶν αὐτῶν καὶ θᾶττον. Δῆλον
[2, 1274]	ἄν τι πταίσωσι, πλείω ζημίαν	ἀποτίνειν	τῶν νηφόντων· διὰ γὰρ τὸ
[2, 1273]	ἔχει τὸν τρόπον. Τῶν δὲ	ἀποφηναμένων	τι περὶ πολιτείας ἔνιοι μὲν
[2, 1264]	ποιεῖ τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς	ἀποφορὰν	φέροντας· ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον εἰκὸς
[2, 1270]	ἐλέχθη καὶ πρότερον, οὐ μόνον	ἀπρέπειάν	τινα ποιεῖν τῆς πολιτείας αὐτῆς
[2, 1262]	πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν	ἀπρεπέστατον	καὶ ἀδελφῷ πρὸς ἀδελφόν, ἐπεὶ
[2, 1262]	συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς	ἄπωθεν·	ἃ καὶ πλεῖον συμβαίνειν ἀναγκαῖον
[2, 1270]	ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν πόλιν	ἀπώλεσαν,	καὶ διὰ τὸ τὴν ἀρχὴν
[2, 1270]	οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ πόλις, ἀλλ'	ἀπώλετο	διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν. Λέγουσι δ'
[2, 1271]	κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες,	ἀπώλλυντο	δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ μὴ
[2, 1265]	ὥστε ζῆν εὖ. Τοῦτο δ'	ἄρ'	ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι
[2, 1267]	καὶ τοὺς ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον	ἄρα	τὴν πολιτείαν συντετάχθαι πρὸς τὴν
[2, 1269]	οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ πάντες ἦσαν,	Ἀργεῖοι	καὶ Μεσήνιοι καὶ Ἀρκάδες· ἐπεὶ
[2, 1270]	χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε πρὸς	Ἀργείους	πόλεμον καὶ πάλιν τὸν πρὸς
[2, 1265]	ἀπεράντου τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς	ἀργοὶ	πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ περὶ τούτους
[2, 1270]	ἐν τοῖς Ἀνδρίοις· διαφθαρέντες γὰρ	ἀργυρίῳ	τινές, ὅσον ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην
[2, 1264]	γινομένοις μεῖξαι χρυσόν, τοῖς δ'	ἄργυρον,	χαλκὸν δὲ καὶ σίδηρον τοῖς
[2, 1274]	μετέστησαν· καὶ τὴν μὲν ἐν	Ἀρείῳ	πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ
[2, 1273]	εἶναι γὰρ τὴν μὲν ἐν	Ἀρείῳ	πάγῳ βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ
[2, 1263]	πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν	ἀρεταῖν	φανερῶς, σωφροσύνης μὲν τὸ περὶ
[2, 1273]	τούτοις. Ὅπου δὲ μὴ μάλιστα	ἀρετὴ	τιμᾶται, ~ταύτην οὐχ οἷόν τε
[2, 1273]	πλουτίνδην ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ κατ'	ἀρετὴν	ἀριστοκρατικόν, αὕτη τις ἂν εἴη
[2, 1263]	πρὸς ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι'	ἀρετὴν	δ' ἔσται πρὸς τὸ χρῆσθαι,
[2, 1270]	γὰρ ἡ ἀρχὴ αὕτη τῆς	ἀρετῆς	ἐστιν) ὁ δὲ δῆμος διὰ
[2, 1271]	Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς γὰρ μέρος	ἀρετῆς	ἡ πᾶσα σύνταξις τῶν νόμων
[2, 1273]	ποιεῖ τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς	ἀρετῆς,	καὶ τὴν πόλιν ὅλην φιλοχρήματον.
[2, 1271]	γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ περιμάχητα δι'	ἀρετῆς	μᾶλλον ἢ κακίας, καὶ τοῦτο
[2, 1270]	(πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη τῆς	ἀρετῆς)	τὰς δὲ γυναῖκάς φασι μὲν
[2, 1271]	ὅτι μέντοι ταῦτα κρείττω τῆς	ἀρετῆς	ὑπολαμβάνουσιν, οὐ καλῶς. Φαύλως δ'
[2, 1269]	πρῶτος οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν	Ἄρην	πρὸς τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ
[2, 1266]	ἑκάστου τιμήματος ἀποδεῖξαί φησι δεῖν	ἀριθμόν.	Ἔσονται δὴ πλείους οἱ ἐκ
[2, 1272]	οἱ μὲν ἔφοροι πέντε τὸν	ἀριθμὸν	οἱ δὲ κόσμοι δέκα εἰσίν·
[2, 1267]	γίνονται, τρία ταῦτ' εἶναι τὸν	ἀριθμόν,	ὕβριν βλάβην θάνατον. Ἐνομοθέτει δὲ
[2, 1262]	ἢ κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει τὸν	ἀριθμὸν	ὤν, οἷον ἐμὸς ἢ τοῦ
[2, 1266]	τὸ μέγεθος ὁ τῶν τέκνων	ἀριθμός,	ἀνάγκη τόν γε νόμον λύεσθαι,
[2, 1274]	ὑπ' ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως ὁ	ἀριθμὸς	σῴζηται τῶν κλήρων. Χαρώνδου δ'
[2, 1265]	τῆς οὐσίας τὴν τεκνοποιίαν, ὥστε	ἀριθμοῦ	τινὸς μὴ πλείονα γεννᾶν, τοῦτο
[2, 1273]	ἓν γὰρ ὑφ' ἑνὸς ἔργον	ἄριστ'	ἀποτελεῖται. Δεῖ δ' ὅπως γίνηται
[2, 1273]	δαπανήσας. Διὸ δεῖ τοὺς δυναμένους	ἄριστ'	ἀρχεῖν, τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ'
[2, 1273]	Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς πολιτείας	ἄριστα	ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί τι
[2, 1265]	εἴρηκεν ἴσως· εἰ δ' ὡς	ἀρίστην	μετὰ τὴν πρώτην πολιτείαν, οὐ
[2, 1269]	ἢ μὴ καλῶς πρὸς τὴν	ἀρίστην	νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ
[2, 1266]	τούτοις ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν	ἀρίστην	πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος,
[2, 1265]	οὖν λέγουσιν ὡς δεῖ τὴν	ἀρίστην	πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν εἶναι τῶν
[2, 1262]	κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν	ἀρίστην	πολιτείαν, πότερον κοινὴν ἢ μὴ
[2, 1267]	τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν τῆς	ἀρίστης.	Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν τῷ
[2, 1273]	τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον	ἀριστίνδην	ἀλλὰ καὶ πλουτίνδην οἴονται δεῖν
[2, 1272]	ταύτην δ' αἱροῦνται τὴν ἀρχὴν	ἀριστίνδην)	τοὺς δὲ βασιλεῖς καὶ τὴν
[2, 1273]	~ταύτην οὐχ οἷόν τε βεβαίως	ἀριστοκρατεῖσθαι	τὴν πολιτείαν. Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον
[2, 1273]	ἐν Λακεδαίμονἰ. Παρεκβαίνει δὲ τῆς	ἀριστοκρατίας	ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα
[2, 1273]	δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν τῆς	ἀριστοκρατίας	καὶ τῆς πολιτείας τὰ μὲν
[2, 1270]	τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ	ἀριστοκρατίας	συνέβαινεν. Συνέχει μὲν οὖν τὴν
[2, 1273]	νομοθέτου τὴν παρέκβασιν εἶναι τῆς	ἀριστοκρατίας	ταύτην. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ τοῦθ'
[2, 1273]	ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ κατ' ἀρετὴν	ἀριστοκρατικόν,	αὕτη τις ἂν εἴη τάξις
[2, 1273]	δὲ ἀμίσθους καὶ μὴ κληρωτὰς	ἀριστοκρατικὸν	θετέον, καὶ εἴ τι τοιοῦτον
[2, 1273]	τὸ δὲ τὰς ἀρχὰς αἱρετὰς	ἀριστοκρατικόν,	τὰ δὲ δικαστήρια δημοτικόν. ~Ἔοικε
[2, 1265]	μᾶλλον, ἢ κἂν ἄλλην τινὰ	ἀριστοκρατικωτέραν.	Ἔνιοι μὲν οὖν λέγουσιν ὡς
[2, 1261]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ' εἰ τοῦτο	ἄριστόν	ἐστι, τὸ μίαν ὅτι μάλιστ'
[2, 1261]	μίαν εἶναι τὴν πόλιν ὡς	ἄριστον	ὂν ὅτι μάλιστα πᾶσαν· λαμβάνει
[2, 1267]	συμφέρει πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν	ἄριστος	ὅρος τὸ μὴ λυσιτελεῖν τοῖς
[2, 1262]	ἐρωτικοῖς λόγοις ἴσμεν λέγοντα τὸν	Ἀριστοφάνην	ὡς τῶν ἐρώντων διὰ τὸ
[2, 1270]	πόλεμον καὶ πάλιν τὸν πρὸς	Ἀρκάδας	καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς
[2, 1261]	κεχωρισμένοι τὸ πλῆθος, ἀλλ' οἷον	Ἀρκάδες)	Διόπερ τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς
[2, 1269]	ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ	Ἀρκάδες·	ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ'
[2, 1271]	ἐσῴζοντο μὲν πολεμοῦντες, ἀπώλλυντο δὲ	ἄρξαντες	διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι σχολάζειν
[2, 1272]	μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς	ἄρρενας	ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ
[2, 1269]	φανερῶς τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς	ἄρρενας	συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας
[2, 1269]	ἢ γὰρ πρὸς τὴν τῶν	ἀρρένων	ὁμιλίαν ἢ πρὸς τὴν τῶν
[2, 1261]	καὶ ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ καὶ	ἄρτια,	διὰ τὸ διττὸν καὶ ἐν
[2, 1264]	αὐτῶν τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ	ἄρτιον·	τοῦτο μὲν γὰρ ἐνδέχεται τῷ
[2, 1272]	ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ τό γε	ἀρχαῖον	ἐκάλουν οἱ Λάκωνες οὐ φιδίτια
[2, 1265]	ὁ Κορίνθιος, ὢν νομοθέτης τῶν	ἀρχαιοτάτων,	τοὺς οἴκους ἴσους ᾠήθη δεῖν
[2, 1268]	αὐτῶν τῶν ἔργων· τοὺς γὰρ	ἀρχαίους	νόμους λίαν ἁπλοῦς εἶναι καὶ
[2, 1268]	ἀλλήλων, ὅσα τε λοιπὰ τῶν	ἀρχαίων	ἐστί που νομίμων εὐήθη πάμπαν
[2, 1271]	Λακώνων· τὰ δὲ πλεῖστα τῶν	ἀρχαίων	ἧττον διήρθρωται τῶν νεωτέρων. Φασὶ
[2, 1274]	τῷ δήμῳ δύναμιν, τὸ τὰς	ἀρχὰς	αἱρεῖσθαι καὶ εὐθύνειν (μηδὲ γὰρ
[2, 1273]	βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς	ἀρχὰς	αἱρετὰς ἀριστοκρατικόν, τὰ δὲ δικαστήρια
[2, 1269]	ἐπεὶ καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ'	ἀρχὰς	ἀφίσταντο διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι
[2, 1266]	τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς τὰς	ἀρχὰς	βαδίζειν) ἀλλ' ἔστι τὴν ἰσότητα
[2, 1274]	εἴη καὶ πολέμιος) τὰς δ'	ἀρχὰς	ἐκ τῶν γνωρίμων καὶ τῶν
[2, 1273]	δόξειεν εἶναι καὶ τὸ πλείους	ἀρχὰς	τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ
[2, 1271]	ἐφόρων ἀρχὴ πάσας εὐθύνειν τὰς	ἀρχάς·	τοῦτο δὲ τῇ ἐφορείᾳ μέγα
[2, 1261]	τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν	ἀρχάς.	Φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων ὡς
[2, 1268]	καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας	ἀρχὰς	ὡς εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ
[2, 1273]	Διὸ δεῖ τοὺς δυναμένους ἄριστ'	ἀρχεῖν,	τούτους ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ
[2, 1271]	τῶν γερόντων· οὐδεὶς γὰρ ἂν	ἄρχειν	αἰτήσαιτο μὴ φιλότιμος ὤν. Καίτοι
[2, 1272]	καὶ τὸ μὴ κατὰ γράμματα	ἄρχειν	ἀλλ' αὐτογνώμονας ἐπισφαλές. Τὸ δ'
[2, 1261]	γὰρ οὐχ οἷόν τε πάντας	ἄρχειν,	ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν ἢ
[2, 1273]	τοὺς δυναμένους ἄριστ' ἀρχεῖν, τούτους	ἄρχειν.	Βέλτιον δ' εἰ καὶ προεῖτο
[2, 1261]	ὡς τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ βέλτιον	ἄρχειν,	εἰ δυνατόν, ἐν οἷς δὲ
[2, 1269]	αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας	ἄρχειν	ἢ τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ τῶν
[2, 1273]	ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς	ἄρχειν	καὶ σχολάζειν. Εἴπερ οὖν τὸ
[2, 1273]	πάντων ὡς εἰπεῖν διελήλυθε τὸ	ἄρχειν	καὶ τὸ ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ'
[2, 1273]	τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν αὐτὸν	ἄρχειν·	ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ τοῖς Καρχηδονίοις·
[2, 1261]	εἴτ' ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον τὸ	ἄρχειν.	Πάντας αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε
[2, 1271]	καὶ βουλόμενον καὶ μὴ βουλόμενον	ἄρχειν	τὸν ἄξιον τῆς ἀρχῆς. Νῦν
[2, 1273]	ἀρχήν, ἔτι δὲ ταύτας πλείονα	ἄρχειν	χρόνον τῶν ἄλλων νκαὶ γὰρ
[2, 1261]	τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε πάντας	ἄρχειν,	ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον οἱ
[2, 1270]	ἄνθρωποι σφόδρα πένητες εἰς τὸ	ἀρχεῖον,	οἳ διὰ τὴν ἀπορίαν ὤνιοι
[2, 1270]	μὲν οὖν τὴν πολιτείαν τὸ	ἀρχεῖον	τοῦτοἡσυχάζει γὰρ ὁ δῆμος διὰ
[2, 1272]	ἔχει κακὸν τὸ τῶν ἐφόρων	ἀρχεῖον,	ὑπάρχει καὶ τούτοις (γίνονται γὰρ
[2, 1273]	τὸ τὰς δίκας ὑπὸ τῶν	ἀρχείων	δικάζεσθαι πάσας ςκαὶ μὴ ἄλλας
[2, 1273]	διελήλυθε τὸ ἄρχειν καὶ τὸ	ἄρχεσθαι.	Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς πολιτείας
[2, 1269]	τοὺς ἄρχοντας ὑπὸ τῶν γυναικῶν	ἄρχεσθαι;	Ταὐτὸ γὰρ συμβαίνει. Χρησίμου δ'
[2, 1270]	τὴν γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ	ἀρχὴ	αὕτη τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ
[2, 1270]	ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ γὰρ	ἀρχὴ	κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων
[2, 1267]	πολλοὶ ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων	ἀρχή,	μᾶλλον τοῦ τὰς οὐσίας ὁμαλίζειν,
[2, 1271]	δ' ἂν ἡ τῶν ἐφόρων	ἀρχὴ	πάσας εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο
[2, 1260]	δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν	ἀρχὴ	ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ
[2, 1272]	εἰσί, ταύτην δ' αἱροῦνται τὴν	ἀρχὴν	ἀριστίνδην) τοὺς δὲ βασιλεῖς καὶ
[2, 1264]	τί πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν	ἀρχὴν	αὐτῶν, ἢ τί μαθόντες ὑπομενοῦσι
[2, 1260]	ταύτην δοκῶμεν ἐπιβαλέσθαι τὴν μέθοδον.	Ἀρχὴν	δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ πέφυκεν
[2, 1265]	δὲ κατὰ τὴν τῶν ἐφόρων	ἀρχὴν	διὰ τὸ ἐκ τοῦ δήμου
[2, 1264]	ἢ τί μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν	ἀρχήν,	ἐὰν μή τι σοφίζωνται τοιοῦτον
[2, 1270]	ἀπώλεσαν, καὶ διὰ τὸ τὴν	ἀρχὴν	εἶναι λίαν μεγάλην καὶ ἰσοτύραννον
[2, 1270]	ἁπάντων) Ἀλλ' αἱρετὴν ἔδει τὴν	ἀρχὴν	εἶναι ταύτην ἐξ ἁπάντων μέν,
[2, 1273]	ἑκατὸν ταύτας αἱρεῖσθαι, τὴν μεγίστην	ἀρχήν,	ἔτι δὲ ταύτας πλείονα ἄρχειν
[2, 1271]	Διὸ καὶ τὴν τῆς θαλάττης	ἀρχὴν	κατέσχεν ὁ Μίνως, καὶ τὰς
[2, 1265]	μοναρχίαν, τὴν δὲ τῶν γερόντων	ἀρχὴν	ὀλιγαρχίαν, δημοκρατεῖσθαι δὲ κατὰ τὴν
[2, 1270]	τὰ περὶ τὴν τῶν γερόντων	ἀρχὴν	οὐ καλῶς αὐτοῖς. Ἐπιεικῶν μὲν
[2, 1272]	μεταξὺ τοῖς κόσμοις ἀπειπεῖν τὴν	ἀρχήν.	Ταῦτα δὴ πάντα βέλτιον γίνεσθαι
[2, 1271]	ἡ νῆσος καὶ πρὸς τὴν	ἀρχὴν	τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι
[2, 1272]	δὲ τῶν ἑκατὸν καὶ τεττάρων	ἀρχὴν	τοῖς ἐφόροις (πλὴν ὃ οὐ
[2, 1269]	ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ τῆς	ἀρχῆς	αὐτῶν. Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας
[2, 1272]	μετέχων ὁ δῆμος τῆς μεγίστης	ἀρχῆς	βούλεται μένειν τὴν πολιτείαν· ἐνταῦθα
[2, 1273]	εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ	ἀρχῆς	γὰρ τοῦθ' ὁρᾶν ἐστι τῶν
[2, 1264]	πότερον οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος	ἀρχῆς,	καὶ πότερον ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι
[2, 1272]	ἀφίστανται πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς	ἀρχῆς	κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί τε
[2, 1269]	παρεῖχον πλείω τῶν πολεμίων. Ἐξ	ἀρχῆς	μὲν οὖν ἔοικε συμβεβηκέναι τοῖς
[2, 1274]	τέταρτον τὸ θητικόν, οἷς οὐδεμιᾶς	ἀρχῆς	μετῆν. Νομοθέται δ' ἐγένοντο Ζάλευκός
[2, 1271]	βουλόμενον ἄρχειν τὸν ἄξιον τῆς	ἀρχῆς.	Νῦν δ' ὅπερ καὶ περὶ
[2, 1261]	εἴκειν τό ἀνομοίους εἶναι ἔξω	ἀρχῆς·	οἱ μὲν γὰρ ἄρχουσιν οἱ
[2, 1271]	αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς	ἀρχῆς	οὐκ ὀρθῶς ἔχει· δεῖ γὰρ
[2, 1271]	τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς	ἀρχῆς	ταύτης. Διόπερ βέλτιον αὐτοὺς μὴ
[2, 1270]	διὰ τὸ μετέχειν τῆς μεγίστης	ἀρχῆς,	ὥστ' εἴτε διὰ τὸν νομοθέτην
[2, 1265]	τοὺς ἄρχοντας ἔχειν πρὸς τοὺς	ἀρχομένους.	Ἐπεὶ δὲ τὴν πᾶσαν οὐσίαν
[2, 1262]	δεῖ δὲ τοιούτους εἶναι τοὺς	ἀρχομένους	πρὸς τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ
[2, 1273]	καὶ τὸ πλῆθος ἀποστῇ τῶν	ἀρχομένων,	οὐδὲν ἔστι φάρμακον διὰ τῶν
[2, 1265]	ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν	ἀρχομένων.	Φησὶ γὰρ δεῖν, ὥσπερ ἐξ
[2, 1261]	μὲν γὰρ ἄρχουσιν οἱ δ'	ἄρχονται	κατὰ μέρος ὥσπερ ἂν ἄλλοι
[2, 1266]	γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν ἀναγκαίων	ἄρχονται	μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι τὸ
[2, 1273]	πλουτίνδην οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς	ἄρχοντας·	ἀδύνατον γὰρ τὸν ἀποροῦντα καλῶς
[2, 1268]	ἑτέραις τῶν πόλεων) τοὺς δ'	ἄρχοντας	αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι
[2, 1265]	τῆς κρόκης, οὕτω καὶ τοὺς	ἄρχοντας	ἔχειν πρὸς τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ
[2, 1266]	ἐπάναγκες ἐκκλησιάζειν εἶναι καὶ φέρειν	ἄρχοντας	ἤ τι ποιεῖν ἄλλο τῶν
[2, 1266]	ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς	ἄρχοντας,	καὶ τὰς μεγίστας ἐκ τῶν
[2, 1265]	τούτοις καὶ τὰ περὶ τοὺς	ἄρχοντας	πῶς ἔσονται διαφέροντες τῶν ἀρχομένων.
[2, 1264]	Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς	ἄρχοντας·	τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται
[2, 1269]	διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν ἢ τοὺς	ἄρχοντας	ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι; Ταὐτὸ
[2, 1264]	ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν τοὺς αὐτοὺς	ἄρχοντας,	φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ μὲν
[2, 1264]	μέτεστιν. Ἐπισφαλὲς δὲ καὶ τοὺς	ἄρχοντας	ὡς καθίστησιν ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ
[2, 1273]	καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον	ἄρχοντες	ἀλλὰ μηδ' ἰδιωτεύοντες. Εἰ δὲ
[2, 1273]	τῶν ἐπιεικῶν ὁ νομοθέτης, ἀλλὰ	ἀρχόντων	γε ἐπιμελεῖσθαι τῆς σχολῆς. Φαῦλον
[2, 1261]	γενόμενοι. Τὸν αὐτὸν δὴ τρόπον	ἀρχόντων	ἕτεροι ἑτέρας ἄρχουσιν ἀρχάς. Φανερὸν
[2, 1268]	καὶ κυρίους εἶναι τῆς τῶν	ἀρχόντων	καταστάσεως; Ἔτι οἱ γεωργοὶ τί
[2, 1266]	Δῆλον δὲ ἐκ τῆς τῶν	ἀρχόντων	καταστάσεως· τὸ μὲν γὰρ ἐξ
[2, 1269]	καὶ τῶν νομοθετῶν καὶ τῶν	ἀρχόντων·	οὐ γὰρ τοσοῦτον ὠφελήσεται κινήσας
[2, 1266]	καὶ περὶ τὴν αἵρεσιν τῶν	ἀρχόντων	τὸ ἐξ αἱρετῶν αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον.
[2, 1273]	τῶν ἄλλων νκαὶ γὰρ ἐξεληλυθότες	ἄρχουσι	καὶ μέλλοντεσσ ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ
[2, 1273]	τῷ δήμῳ τὰ δόξαντα τοῖς	ἄρχουσιν,	ἀλλὰ κύριοι κρίνειν εἰσὶ καὶ
[2, 1269]	ὠφελήσεται κινήσας ὅσον βλαβήσεται τοῖς	ἄρχουσιν	ἀπειθεῖν ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ καὶ
[2, 1261]	δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας	ἄρχουσιν	ἀρχάς. Φανερὸν τοίνυν ἐκ τούτων
[2, 1261]	ἔξω ἀρχῆς· οἱ μὲν γὰρ	ἄρχουσιν	οἱ δ' ἄρχονται κατὰ μέρος
[2, 1274]	τε βουλὴν καὶ τὴν τῶν	ἀρχῶν	αἵρεσιν, τὸν δὲ δῆμον καταστῆσαι,
[2, 1273]	πόλις, πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν	ἀρχῶν,	καὶ δημοτικώτερον· κοινότερόν τε γὰρ
[2, 1273]	τὰς μεγίστας ὠνητὰς εἶναι τῶν	ἀρχῶν,	τήν τε βασιλείαν καὶ τὴν
[2, 1273]	κερδαίνειν τοὺς ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες	ἄρχωσιν·	ἄτοπον γὰρ εἰ πένης μὲν
[2, 1266]	πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος,	ἃς	ἢ τὸ παράπαν οὐκ ἄν
[2, 1262]	μηδὲ τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας	ἃς	πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων
[2, 1266]	δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ'	ἃς	πολιτεύονται νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων
[2, 1272]	νῆσον, ὃς πεποίηκε φανερὰν τὴν	ἀσθένειαν	τῶν ἐκεῖ νόμων. Περὶ μὲν
[2, 1269]	νόμων εἰς ἑτέρους νόμους καινοὺς	ἀσθενῆ	ποιεῖν ἐστι τὴν τοῦ νόμου
[2, 1271]	Πελοποννήσου μικρόν, τῇ δὲ τῆς	Ἀσίας	τοῦ περὶ Τριόπιον τόπου καὶ
[2, 1274]	Χαρώνδαν. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν λέγουσιν	ἀσκεπτότερον	τῶν χρόνων ἔχοντες. Ἐγένετο δὲ
[2, 1271]	ἐπίστασθαι σχολάζειν μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν	ἄσκησιν	ἑτέραν κυριωτέραν τῆς πολεμικῆς. Τούτου
[2, 1274]	καὶ τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς	ἄσκησιν	ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ τὴν
[2, 1263]	εἶναι δόξειεν· ὁ γὰρ ἀκροώμενος	ἄσμενος	ἀποδέχεται, νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ
[2, 1273]	ἐστι τύχης ἔργον, δεῖ δὲ	ἀστασιάστους	εἶναι διὰ τὸν νομοθέτην. Νῦν
[2, 1264]	νομίμων διὰ τὴν παιδείαν, οἷον	ἀστυνομικῶν	καὶ ἀγορανομικῶν καὶ τῶν ἄλλων
[2, 1268]	γίνεσθαί τινα τιμήν, οὐκ ἔστιν	ἀσφαλὲς	τὸ νομοθετεῖν, ἀλλ' εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι
[2, 1271]	ὡς οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν, οὐκ	ἀσφαλές.	Φαίνονται δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ
[2, 1272]	κατ' ἀνθρώπων βούλησιν· οὐ γὰρ	ἀσφαλὴς	ὁ κανών. Πάντων δὲ φαυλότατον
[2, 1273]	βέλτιστοι δύνωνται σχολάζειν καὶ μηδὲν	ἀσχημονεῖν,	μὴ μόνον ἄρχοντες ἀλλὰ μηδ'
[2, 1267]	οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου μέλλοντος	Ἀταρνέα	πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον ἐν
[2, 1267]	τούτου λαβὼν ἐκλιπεῖν ἤδη τὸν	Ἀταρνέα·	ταῦτα δ' εἰπὼν ἐποίησε τὸν
[2, 1265]	καὶ πρὸς τὴν τῶν ἄλλων	ἀτεκνίαν.	Τὸ δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν
[2, 1265]	τὸ αὐτὸ πλῆθος διὰ τὰς	ἀτεκνίας	ὁσωνοῦν γεννωμένων, ~ὅτι δοκεῖ τοῦτο
[2, 1270]	ἄφρουρον εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας	ἀτελῆ	πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν
[2, 1273]	τοὺς ὠνουμένους, ὅταν δαπανήσαντες ἄρχωσιν·	ἄτοπον	γὰρ εἰ πένης μὲν ὢν
[2, 1264]	καὶ αἱ τῶν γεωργῶν γυναῖκες	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ ἐκ τῶν
[2, 1262]	λύσεις, τῶν δὲ μή, οὐδεμίαν.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ κοινοὺς ποιήσαντα
[2, 1265]	ἀναγκαῖον περὶ αὐτὴν εἶναι ταύτας.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ τὰς κτήσεις
[2, 1262]	ἐπεὶ καὶ τὸ ἐρᾶν μόνον.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ τὴν συνουσίαν
[2, 1269]	λέγεται κατὰ τῶν γηγενῶν, ὥστε	ἄτοπον	τὸ μένειν ἐν τοῖς τούτων
[2, 1263]	ταύτης ἔσεσθαι τὴν πόλιν σπουδαίαν	ἄτοπον	τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν, ἀλλὰ
[2, 1272]	ποιοῦνται τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν,	ἄτοπος	καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική.
[2, 1269]	εἵλωτες (ὥσπερ γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς	ἀτυχήμασι	διατελοῦσιν) Περὶ δὲ τοὺς Κρῆτας
[2, 1273]	τὸν νομοθέτην. Νῦν δέ, ἂν	ἀτυχία	γένηταί τις καὶ τὸ πλῆθος
[2, 1266]	μὴ πωλεῖν ἐὰν μὴ φανερὰν	ἀτυχίαν	δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς
[2, 1268]	γεωργούντων καὶ τῶν μαχίμων, τέταρτον	αὖ	μόριον ἔσται τοῦτο τῆς πόλεως,
[2, 1273]	καὶ μὴ προστάττειν τὸν αὐτὸν	αὐλεῖν	καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ
[2, 1274]	τρόπον ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν προήγαγεν	αὔξων	εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν. Φαίνεται
[2, 1264]	τὴν παραβολήν, ὅτι δεῖ τὰ	αὐτὰ	ἐπιτηδεύειν τὰς γυναῖκας τοῖς ἀνδράσιν,
[2, 1264]	οὐ γὰρ δυνήσεται μὴ μερίζων	αὐτὰ	καὶ χωρίζων ποιῆσαι τὴν πόλιν,
[2, 1272]	δ' ἔνια παραπλησίως τοῖς Λάκωσιν.	Αὗται	γὰρ αἱ τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις
[2, 1265]	περὶ τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν	αὗται,	οἷον οὐσίᾳ πράως μὲν ἢ
[2, 1270]	πάλιν. Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν	αὗται	τῶν γενομένων, ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 1269]	διὰ τὸ μὴ συμφέρειν καὶ	αὐταῖς	κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς δὲ Λάκωσιν
[2, 1261]	ἔστιν ἄμεινον. Οἰκία μὲν γὰρ	αὐταρκέστερον	ἑνός, πόλις δ' οἰκίας, καὶ
[2, 1261]	πλήθους· εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ	αὐταρκέστερον,	καὶ τὸ ἧττον ἓν τοῦ
[2, 1261]	ἤδη τότε εἶναι πόλις ὅταν	αὐτάρκη	συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ
[2, 1260]	δὲ τὸ ζητεῖν τι παρ'	αὐτὰς	ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι
[2, 1270]	ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς πόλεως·	αὐτὴ	μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν ἐστίν,
[2, 1270]	Ἡ γὰρ ἀρχὴ κυρία μὲν	αὐτὴ	τῶν μεγίστων αὐτοῖς ἐστιν, γίνονται
[2, 1271]	τῶν νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν·	αὕτη	γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ κρατεῖν.
[2, 1270]	γερουσίαν (ἆθλον γὰρ ἡ ἀρχὴ	αὕτη	τῆς ἀρετῆς ἐστιν) ὁ δὲ
[2, 1273]	τὸ δὲ κατ' ἀρετὴν ἀριστοκρατικόν,	αὕτη	τις ἂν εἴη τάξις τρίτη,
[2, 1265]	καὶ τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον περὶ	αὐτὴν	εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 1272]	Οἱ μὲν γὰρ ἔφοροι τὴν	αὐτὴν	ἔχουσι δύναμιν τοῖς ἐν τῇ
[2, 1261]	αὐτὸν καὶ γυναῖκα δὴ τὴν	αὐτήν,	καὶ περὶ τῆς οὐσίας καὶ
[2, 1265]	πολιτείαις· καὶ γὰρ παιδείαν τὴν	αὐτήν,	καὶ τὸ τῶν ἔργων τῶν
[2, 1266]	οὐδὲν ὄφελος· ἔστι γὰρ τὴν	αὐτὴν	μὲν εἶναι καὶ μίαν, ἀλλὰ
[2, 1265]	τῶν Λακεδαιμονίων ἐπαινοῦσιν (εἶναι γὰρ	αὐτὴν	οἱ μὲν ἐξ ὀλιγαρχίας καὶ
[2, 1266]	τὸ μίαν εἶναι καὶ τὴν	αὐτὴν	οὐδὲν ὄφελος· ἔστι γὰρ τὴν
[2, 1265]	(οὐ γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν ἐστιν	αὐτὴν	τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς τὸν πόλεμον
[2, 1270]	ποιεῖν τῆς πολιτείας αὐτῆς καθ'	αὑτήν,	ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι πρὸς τὴν
[2, 1270]	ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν τῆς πολιτείας	αὐτῆς	καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι
[2, 1264]	συμπολεμεῖν καὶ παιδείας μετέχειν τῆς	αὐτῆς	τοῖς φύλαξιν, τὰ δ' ἄλλα
[2, 1271]	τὸ τέλος φέρειν μὴ μετέχειν	αὐτῆς.	Τῷ δὲ περὶ τοὺς ναυάρχους
[2, 1264]	ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο	αὐτὸ	ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν τῷ
[2, 1262]	τὸ ἐμὸν λέγειν ἕκαστον, τὸ	αὐτὸ	ἐμὸν προσαγορεύοντα δισχιλίων καὶ μυρίων,
[2, 1261]	διό ἐστι τὸ πάντας τὸ	αὐτὸ	λέγειν ὡδὶ μὲν καλὸν ἀλλ'
[2, 1265]	ὡς ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ	αὐτὸ	πλῆθος διὰ τὰς ἀτεκνίας ὁσωνοῦν
[2, 1261]	ποσῷ χρήσιμον, κἂν ᾖ τὸ	αὐτὸ	τῷ εἴδει ιβοηθείας γὰρ χάριν
[2, 1272]	δὲ τοὺς βασιλεῖς μήτε καθ'	αὑτὸ	εἶναι γένος μήτε τοῦτο τὸ
[2, 1270]	ὄντες οἱ τυχόντες, διόπερ οὐκ	αὐτογνώμονας	βέλτιον κρίνειν ἀλλὰ κατὰ γράμματα
[2, 1272]	μὴ κατὰ γράμματα ἄρχειν ἀλλ'	αὐτογνώμονας	ἐπισφαλές. Τὸ δ' ἡσυχάζειν μὴ
[2, 1268]	ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ μὲν	αὐτοὶ	γεωργήσουσιν, οὐκ ἂν εἴη τὸ
[2, 1273]	καὶ τῶν ὀθνείων τισί, πολιτευθέντες	αὐτοί·	καὶ τούτων οἱ μὲν νόμων
[2, 1261]	τέκτονες καὶ μὴ ἀεὶ οἱ	αὐτοὶ	σκυτοτόμοι καὶ τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ
[2, 1274]	παρὰ τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης δ'	αὐτοῖς	ἐγένετο Φιλόλαος περί τ' ἄλλων
[2, 1270]	ἔργων αὐτῶν δῆλον ὅτι φαύλως	αὐτοῖς	εἶχε τὰ περὶ τὴν τάξιν
[2, 1270]	τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ καλῶς	αὐτοῖς.	Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων καὶ
[2, 1270]	κυρία μὲν αὐτὴ τῶν μεγίστων	αὐτοῖς	ἐστιν, γίνονται δ' ἐκ τοῦ
[2, 1272]	μεῖζόν ἐστι γέρας τῆς ἀξίας	αὐτοῖς,	καὶ τὸ μὴ κατὰ γράμματα
[2, 1272]	πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει παρ'	αὐτοῖς	καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας συντεταγμένης
[2, 1270]	πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ	αὐτοῖς	νόμος τὸν μὲν γεννήσαντα τρεῖς
[2, 1271]	δὲ τῆς πολιτείας οὗτός ἐστιν	αὐτοῖς	ὁ πάτριος, τὸν μὴ δυνάμενον
[2, 1269]	τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης	αὐτοῖς	πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν δεῖ
[2, 1264]	τῶν φυλάκων; Ἢ τί πλεῖον	αὐτοῖς	ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν, ἢ
[2, 1264]	θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ τοῖς	αὐτοῖς.	Φησὶ δὲ τοῖς μὲν εὐθὺς
[2, 1271]	περίοικοι τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται	αὐτοῖς,	ὡς κατασκευάσαντος Μίνω πρώτου τὴν
[2, 1263]	τρόπος καὶ ῥᾴων, αὐτῶν δ'	αὑτοῖς	διαπονούντων τὰ περὶ τὰς κτήσεις
[2, 1268]	γῆς καὶ τῶν αὐτῶν κλήρων	αὑτοῖς	τε τὴν τροφὴν λήψονται καὶ
[2, 1271]	κρίσιν ἐστὶ παιδαριώδης, καὶ τὸ	αὐτὸν	αἰτεῖσθαι τὸν ἀξιωθησόμενον τῆς ἀρχῆς
[2, 1271]	πεπαιδευμένων ὥστε καὶ τὸν νομοθέτην	αὐτὸν	ἀπιστεῖν ὡς οὐκ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν,
[2, 1273]	καὶ τὸ πλείους ἀρχὰς τὸν	αὐτὸν	ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ παρὰ τοῖς
[2, 1273]	νομοθέτην, καὶ μὴ προστάττειν τὸν	αὐτὸν	αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου
[2, 1261]	ὥσπερ ἂν ἄλλοι γενόμενοι. Τὸν	αὐτὸν	δὴ τρόπον ἀρχόντων ἕτεροι ἑτέρας
[2, 1274]	δεινοῦ περὶ νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ'	αὐτὸν	ἐν Κρήτῃ, Λοκρὸν ὄντα καὶ
[2, 1261]	γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει τὸν	αὐτὸν	καὶ γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν,
[2, 1262]	δὲ ἀδελφὸν αὑτοῦ προσαγορεύει τὸν	αὐτόν,	ὁ δ' ἀνεψιόν, ἢ κατ'
[2, 1267]	Αὐτοφραδάτου μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν	αὐτόν,	σκεψάμενον ἐν πόσῳ χρόνῳ λήψεται
[2, 1264]	κοινούς. Εἰ μὲν γὰρ τὸν	αὐτὸν	τρόπον κοινὰ πάντα πάντων, τί
[2, 1271]	καὶ νῦν οἱ περίοικοι τὸν	αὐτὸν	τρόπον χρῶνται αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος
[2, 1263]	γὰρ οὐ μάτην τὴν πρὸς	αὑτὸν	αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ'
[2, 1263]	οὐ μάτην τὴν πρὸς αὑτὸν	αὐτὸς	ἔχει φιλίαν ἕκαστος, ἀλλ' ἔστι
[2, 1266]	Φαλέας ὅτι ταῦτα τυγχάνει λέγων	αὐτός·	οἴεται γὰρ δυοῖν τούτοιν ἰσότητα
[2, 1271]	Ὅτι δ' ὁ νομοθέτης οὐδ'	αὐτὸς	οἴεται δύνασθαι ποιεῖν καλοὺς κἀγαθούς,
[2, 1268]	πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι μικρὰ περὶ	αὐτοῦ	διαστείλασθαι βέλτιον. Ἔχει γάρ, ὥσπερ
[2, 1274]	μὴν ἀλλὰ ἴδιόν γε οὐδὲν	αὐτοῦ	λέγειν ἔχοι τις ἄν. Τὰ
[2, 1261]	εἴτε φαῦλον τὸ ἄρχειν. Πάντας	αὐτοῦ	μετέχειν, τοῦτό γε μιμεῖται τὸ
[2, 1274]	οὐ πολιτείας· νόμος δ' ἴδιος	αὐτοῦ	τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν τι
[2, 1271]	καθάπερ νῦν, ἀλλὰ κατὰ τὸν	αὑτοῦ	βίον ἕκαστον κρίνεσθαι τῶν βασιλέων.
[2, 1262]	λέγουσιν; Ὁ μὲν γὰρ υἱὸν	αὑτοῦ	ὁ δὲ ἀδελφὸν αὑτοῦ προσαγορεύει
[2, 1274]	καὶ Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς	αὑτοῦ	πολίταις καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς
[2, 1262]	κηδείαν αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν	αὑτοῦ,	πρὸς δὲ τούτοις ἕτερος φράτορα
[2, 1262]	υἱὸν αὑτοῦ ὁ δὲ ἀδελφὸν	αὑτοῦ	προσαγορεύει τὸν αὐτόν, ὁ δ'
[2, 1262]	ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν	αὑτοῦ	πρῶτον ἢ τῶν αὑτοῦ, πρὸς
[2, 1269]	ὁ διώκων τὸν φόνον τῶν	αὑτοῦ	συγγενῶν, ἔνοχον εἶναι τῷ φόνῳ
[2, 1261]	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὡς τοὺς	αὐτοὺς	ἀεὶ βέλτιον ἄρχειν, εἰ δυνατόν,
[2, 1272]	τῶν κεκοσμηκότων, περὶ ὧν τοὺς	αὐτοὺς	ἄν τις εἴπειε λόγους καὶ
[2, 1264]	Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς	αὐτοὺς	ἄρχοντας· τοῦτο δὲ στάσεως αἴτιον
[2, 1264]	δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ ποιεῖν τοὺς	αὐτοὺς	ἄρχοντας, φανερόν· οὐ γὰρ ὁτὲ
[2, 1270]	λίαν μεγάλην καὶ ἰσοτύραννον δημαγωγεῖν	αὐτοὺς	ἠναγκάζοντο καὶ οἱ βασιλεῖς, ὥστε
[2, 1268]	ἀλλὰ μὴν εἴ τις τοὺς	αὐτοὺς	θήσει τούς τε τὴν ἰδίαν
[2, 1271]	τῆς ἀρχῆς ταύτης. Διόπερ βέλτιον	αὐτοὺς	μὴ ἀνευθύνους εἶναι· νῦν δ'
[2, 1269]	ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ πρὸς	αὐτοὺς	ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί τε γὰρ
[2, 1274]	δ' οὐ σύνοπτον. Μυθολογοῦσι γὰρ	αὐτοὺς	οὕτω τάξασθαι τὴν ταφήν, τὸν
[2, 1270]	Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ	αὑτοὺς	μὲν παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους
[2, 1267]	κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ πρὸς	αὑτοὺς	πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ καὶ
[2, 1267]	ταῦτα δ' εἰπὼν ἐποίησε τὸν	Αὐτοφραδάτην	σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς πολιορκίας.
[2, 1267]	ἐχόντων τοσαύτην οὐσίαν. Οἷον Εὔβουλος	Αὐτοφραδάτου	μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν,
[2, 1274]	πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί τινες	αὐτῷ·	λῦσαι γὰρ θάτερα, κύριον ποιήσαντα
[2, 1264]	πολεμικοῖς ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον	αὐτῷ	ποιεῖν τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας, φανερόν·
[2, 1274]	νῦν ἔτι δεικνύουσι τοὺς τάφους	αὐτῶν	ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους ὄντας, πρὸς
[2, 1263]	ἂν εἴη τρόπος καὶ ῥᾴων,	αὐτῶν	δ' αὑτοῖς διαπονούντων τὰ περὶ
[2, 1270]	Γέγονε δὲ διὰ τῶν ἔργων	αὐτῶν	δῆλον ὅτι φαύλως αὐτοῖς εἶχε
[2, 1264]	πλεῖον αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν	αὐτῶν,	ἢ τί μαθόντες ὑπομενοῦσι τὴν
[2, 1272]	τοὺς κόσμους ἢ τῶν συναρχόντων	αὐτῶν	ἢ τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι δὲ
[2, 1273]	καὶ κάλλιον ἕκαστον ἀποτελεῖται τῶν	αὐτῶν	καὶ θᾶττον. Δῆλον δὲ τοῦτο
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς	αὐτῶν.	Καίτοι τί διαφέρει γυναῖκας ἄρχειν
[2, 1264]	ἐπὶ τῶν ἀγρῶν οἱ ἄνδρες	αὐτῶν	κἂν εἰ κοιναὶ αἱ κτήσεις
[2, 1268]	ἀπὸ τῆς γῆς καὶ τῶν	αὐτῶν	κλήρων αὑτοῖς τε τὴν τροφὴν
[2, 1261]	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'	αὐτῶν,	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν
[2, 1261]	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'	αὐτῶν.	Ὅτι μὲν τοίνυν παραλογισμός τίς
[2, 1266]	δημοτικὴν ἐποίησε λίαν τὴν πολιτείαν	αὐτῶν·	οὐ γὰρ ἔτι συνέβαινεν ἀπὸ
[2, 1270]	ἄν τις. Τοῖς μὲν γὰρ	αὐτῶν	συμβέβηκε κεκτῆσθαι πολλὴν λίαν οὐσίαν,
[2, 1264]	τὴν εὐδαιμονίαν. Οὐ γὰρ τῶν	αὐτῶν	τὸ εὐδαιμονεῖν ὧνπερ τὸ ἄρτιον·
[2, 1268]	ἂν γεγονέναι φαίη τις ἐπ'	αὐτῶν	τῶν ἔργων· τοὺς γὰρ ἀρχαίους
[2, 1273]	οὔσας πολλῶν καὶ μεγάλων ὑφ'	αὑτῶν	αἱρετὰς εἶναι, καὶ τὴν τῶν
[2, 1270]	μὲν οὖν βασιλεῖς διὰ τὴν	αὑτῶν	τιμὴν οὕτως ἔχουσιν, οἱ δὲ
[2, 1267]	δ' εἴ τινες βούλοιντο δι'	αὑτῶν	χαίρειν, οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ
[2, 1266]	δευτέροις· εἶτ' ἐκ τούτων ἴσον	ἀφ'	ἑκάστου τιμήματος ἀποδεῖξαί φησι δεῖν
[2, 1268]	γεωργήσουσιν. Ἔτι δὲ τὴν κοινήν,	ἀφ'	ἧς οἱ προπολεμοῦντες ἕξουσι τὴν
[2, 1267]	ποιήσουσι πρὸς τοὺς θεούς, ἱεράν,	ἀφ'	ὧν δ' οἱ προπολεμοῦντες βιώσονται,
[2, 1264]	Ἔτι δὲ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν	ἀφαιρούμενος	τῶν φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν
[2, 1265]	τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ'	ἀφεῖναι	τὴν τεκνοποιίαν ἀόριστον ὡς ἱκανῶς
[2, 1265]	τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ δ'	ἀφεῖσθαι,	καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι,
[2, 1266]	ἄλλο τῶν πολιτικῶν, τοὺς δ'	ἀφεῖσθαι,	τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ
[2, 1262]	δὲ καὶ τὸ τὴν συνουσίαν	ἀφελεῖν	δι' ἄλλην μὲν αἰτίαν μηδεμίαν,
[2, 1262]	τοὺς υἱοὺς τὸ συνεῖναι μόνον	ἀφελεῖν	τῶν ἐρώντων, τὸ δ' ἐρᾶν
[2, 1269]	ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς	ἀφισταμένοις	διὰ τὸ μὴ συμφέρειν καὶ
[2, 1272]	τοῖς Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες	ἀφίστανται	πολλάκις. Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς
[2, 1269]	καὶ τοῖς Θετταλοῖς κατ' ἀρχὰς	ἀφίσταντο	διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι τοῖς
[2, 1269]	συζεῦξαι τὸν Ἄρην πρὸς τὴν	Ἀφροδίτην·	ἢ γὰρ πρὸς τὴν τῶν
[2, 1270]	τὸν μὲν γεννήσαντα τρεῖς υἱοὺς	ἄφρουρον	εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ
[2, 1269]	μεγάλην διαφοράν. Διὸ νῦν μὲν	ἀφῶμεν	ταύτην τὴν σκέψιν· ἄλλων γάρ
[2, 1269]	τὸ πολεμεῖν ἔτι τοῖς προσχώροις,	Ἀχαιοῖς	καὶ Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε
[2, 1271]	τὴν μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν	ἀχρήματον,	τοὺς δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους. Περὶ
[2, 1274]	εἶναι τοῖν χεροῖν τὴν δὲ	ἄχρηστον.	Δράκοντος δὲ νόμοι μὲν εἰσί,