Livre, Chap.
[2, 1274]	καὶ τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ	πάγῳ	βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ Περικλῆς,
[2, 1273]	γὰρ τὴν μὲν ἐν Ἀρείῳ	πάγῳ	βουλὴν ὀλιγαρχικόν, τὸ δὲ τὰς
[2, 1274]	Διοκλέα διὰ τὴν ἀπέχθειαν τοῦ	πάθους,	ὅπως μὴ ἄποπτος ἔσται ἡ
[2, 1271]	κατά τε τὴν κρίσιν ἐστὶ	παιδαριώδης,	καὶ τὸ αὐτὸν αἰτεῖσθαι τὸν
[2, 1270]	τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι	παῖδας·	ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος τὸν
[2, 1262]	εἶναι τὰς γυναῖκας καὶ τοὺς	παῖδας	ἢ τοῖς φύλαξιν· ~ἧττον γὰρ
[2, 1264]	ἔτι δὲ καὶ γυναῖκας καὶ	παῖδας	ἰδίους ἢ κοινούς. Εἰ μὲν
[2, 1272]	τρέφεσθαι πάντας, καὶ γυναῖκας καὶ	παῖδας	καὶ ἄνδρας. Πρὸς δὲ τὴν
[2, 1262]	ὑπολαμβάνειν ἑαυτῶν ἀδελφούς τε καὶ	παῖδας	καὶ πατέρας καὶ μητέρας· κατὰ
[2, 1264]	ἡ τούτων τε πολιτεία καὶ	παιδεία	καὶ νόμοι τίνες. Ἔστι δ'
[2, 1263]	ποιεῖν· καὶ τόν γε μέλλοντα	παιδείαν	εἰσάγειν καὶ νομίζοντα διὰ ταύτης
[2, 1266]	καὶ παιδείας. Ἀλλὰ τήν τε	παιδείαν	ἥτις ἔσται δεῖ λέγειν, καὶ
[2, 1263]	ὥσπερ εἴρηται πρότερον, διὰ τὴν	παιδείαν	κοινὴν καὶ μίαν ποιεῖν· καὶ
[2, 1264]	πολλῶν δεήσονται νομίμων διὰ τὴν	παιδείαν,	οἷον ἀστυνομικῶν καὶ ἀγορανομικῶν καὶ
[2, 1265]	ἀμφοτέραις ταῖς πολιτείαις· καὶ γὰρ	παιδείαν	τὴν αὐτήν, καὶ τὸ τῶν
[2, 1264]	τῶν τοιούτων, ἀποδιδοὺς μόνον τὴν	παιδείαν	τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους
[2, 1266]	ὑπάρχειν ταῖς πόλεσιν, κτήσεως καὶ	παιδείας.	Ἀλλὰ τήν τε παιδείαν ἥτις
[2, 1264]	γυναῖκας οἴεται δεῖν συμπολεμεῖν καὶ	παιδείας	μετέχειν τῆς αὐτῆς τοῖς φύλαξιν,
[2, 1264]	τὸν λόγον καὶ περὶ τῆς	παιδείας,	ποίαν τινὰ δεῖ γίνεσθαι τῶν
[2, 1266]	τοῦτο δ' οὐκ ἔστι μὴ	παιδευομένοις	ἱκανῶς ὑπὸ τῶν νόμων. Ἀλλ'
[2, 1274]	ἄλλων τινῶν καὶ περὶ τῆς	παιδοποιίας,	οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι νόμους θετικούς·
[2, 1274]	ἥ τε τῶν γυναικῶν καὶ	παίδων	καὶ τῆς οὐσίας κοινότης καὶ
[2, 1268]	ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ τοῖς	παισὶ	τῶν ἐν τῷ πολέμῳ τελευτώντων
[2, 1262]	διδόασιν. Ἔτι δὲ καὶ τὰ	πάλαι	λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον
[2, 1266]	τῆς οὐσίας ὁμαλότης, καὶ τῶν	πάλαι	τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ
[2, 1266]	δείξῃ συμβεβηκυῖαν, ἔτι δὲ τοὺς	παλαιοὺς	κλήρους διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν
[2, 1270]	νόμους, ὡς δ' ἀντέκρουον, ἀποστῆναι	πάλιν.	Αἰτίαι μὲν οὖν εἰσιν αὗται
[2, 1266]	ἐκ τοῦ πρώτου τιμήματος, εἶτα	πάλιν	ἴσους ἐκ τοῦ δευτέρου· εἶτ'
[2, 1262]	πολίτας δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ	πάλιν	οἱ παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς
[2, 1265]	ταῖς πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει	πάλιν	πρὸς τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω
[2, 1270]	τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον καὶ	πάλιν	τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους·
[2, 1263]	ὅσων ἀγαθῶν· φαίνεται δ' εἶναι	πάμπαν	ἀδύνατος ὁ βίος. Αἴτιον δὲ
[2, 1264]	ἐν τῇ Πολιτείᾳ περὶ ὀλίγων	πάμπαν	διώρικεν ὁ Σωκράτης, περί τε
[2, 1268]	ἀρχαίων ἐστί που νομίμων εὐήθη	πάμπαν	ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ περὶ
[2, 1270]	πολλὴν λίαν οὐσίαν, τοῖς δὲ	πάμπαν	μικράν· διόπερ εἰς ὀλίγους ἧκεν
[2, 1264]	ταῖς πόλεσιν ὑπάρχειν φησὶ κακά,	πάνθ'	ὑπάρξει καὶ τούτοις. Καίτοι λέγει
[2, 1272]	ἀπειπεῖν τὴν ἀρχήν. Ταῦτα δὴ	πάντα	βέλτιον γίνεσθαι κατὰ νόμον ἢ
[2, 1270]	τὴν πολιτείαν τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι	πάντα	βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς πόλεως
[2, 1264]	ἔλαθεν, εἰ ταῦτα καλῶς εἶχεν·	πάντα	γὰρ σχεδὸν εὕρηται μέν, ἀλλὰ
[2, 1269]	τὴν πολιτικὴν τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς	πάντα	γραφῆναι· καθόλου γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν,
[2, 1267]	ἢ τάξιν τινὰ μετρίαν, ἢ	πάντα	ἐατέον. Φαίνεται δ' ἐκ τῆς
[2, 1265]	καὶ τὸ ζητητικόν, καλῶς δὲ	πάντα	ἴσως χαλεπόν, ἐπεὶ καὶ τὸ
[2, 1268]	δῆλον ὅτι μεριοῦσιν· οἱ δὲ	πάντα	καταδικάσουσιν, οἱ δ' οὐδέν. Τίς
[2, 1264]	γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον κοινὰ	πάντα	πάντων, τί διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων
[2, 1268]	τοῖς μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ	πάντα	πολλὴν ἔχει ταραχήν. Οὐ καλῶς
[2, 1261]	τὸ τὴν φύσιν ἴσους εἶναι	πάντας,	~ἅμα δὲ καὶ δίκαιον, εἴτ'
[2, 1267]	τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν	πάντας.	Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι
[2, 1261]	ἅμα γὰρ οὐχ οἷόν τε	πάντας	ἄρχειν, ἀλλ' ἢ κατ' ἐνιαυτὸν
[2, 1261]	δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε	πάντας	ἄρχειν, ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον
[2, 1261]	ἀγαθὸν εἴτε φαῦλον τὸ ἄρχειν.	Πάντας	αὐτοῦ μετέχειν, τοῦτό γε μιμεῖται
[2, 1268]	αἱρετοὺς ὑπὸ τοῦ δήμου εἶναι	πάντας.	Δῆμον δ' ἐποίει τὰ τρία
[2, 1266]	τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς στάσεις	πάντας.	Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ'
[2, 1272]	συσσιτίοις, ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι	πάντας,	καὶ γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ
[2, 1260]	τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι	πάντας	πάντων κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ
[2, 1261]	ποιεῖ συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ	πάντας	τὸ αὐτὸ λέγειν ὡδὶ μὲν
[2, 1261]	παραλογισμός τίς ἐστι τὸ λέγειν	πάντας,	φανερόν (τὸ γὰρ πάντες καὶ
[2, 1261]	φαίνεται κατὰ τὸν λόγον, ἐὰν	πάντες	ἅμα λέγωσι τὸ ἐμὸν καὶ
[2, 1267]	μικράν, εἴ γ' οἱ τεχνῖται	πάντες	δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά
[2, 1261]	τελέως εἶναι μίαν. Τὸ γὰρ	πάντες	διττόν. Εἰ μὲν οὖν ὡς
[2, 1273]	μετὰ τῶν γερόντων, ἂν ὁμογνωμονῶσι	πάντες,	εἰ δὲ μή, καὶ τούτων
[2, 1269]	οὐ τὸ πάτριον ἀλλὰ τἀγαθὸν	πάντες·	εἰκός τε τοὺς πρώτους, εἴτε
[2, 1266]	βουλῆς αἵρεσιν. Αἱροῦνται μὲν γὰρ	πάντες	ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ τοῦ πρώτου
[2, 1269]	δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες ἐχθροὶ	πάντες	ἦσαν, Ἀργεῖοι καὶ Μεσήνιοι καὶ
[2, 1261]	λέγειν πάντας, φανερόν (τὸ γὰρ	πάντες	καὶ ἀμφότεροι, καὶ περιττὰ καὶ
[2, 1269]	δ' εἰ καὶ κινητέοι, πότερον	πάντες	καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ
[2, 1265]	πρῶτον τοὺς κλήρους ἀνίσους εἶχον	πάντες	κατὰ μέγεθος· ἐν δὲ τοῖς
[2, 1272]	πόλεμον ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι	πάντες,	κυρία δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ'
[2, 1261]	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν	πάντες	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'
[2, 1261]	γυναιξὶ καὶ τοῖς τέκνοις, ἀλλὰ	πάντες	μέν, οὐχ ὡς ἕκαστος δ'
[2, 1268]	ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς πολιτείας	πάντες,	οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ ἔχοντες
[2, 1269]	τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι	πάντες	οἱ τοιοῦτοι. Διὸ παρὰ τοῖς
[2, 1265]	Τὸ μὲν οὖν περιττὸν ἔχουσι	πάντες	οἱ τοῦ Σωκράτους λόγοι καὶ
[2, 1261]	τυχὼν ὁμοίως ἐστὶν υἱός· ὥστε	πάντες	ὁμοίως ὀλιγωρήσουσιν. ~Ἔτι οὕτως ἕκαστος
[2, 1263]	τὸ φιλοχρήματον, ἐπεὶ φιλοῦσί γε	πάντες	ὡς εἰπεῖν ἕκαστον τῶν τοιούτων.
[2, 1270]	γίνονται δ' ἐκ τοῦ δήμου	παντός,	ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα
[2, 1271]	Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ τὴν θάλατταν	πάντων·	ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν τῆς
[2, 1261]	~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι,	πάντων	βέλτιον κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι
[2, 1272]	ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως· ἀπὸ	πάντων	γὰρ τῶν γινομένων καρπῶν τε
[2, 1272]	οὐ γὰρ ἀσφαλὴς ὁ κανών.	Πάντων	δὲ φαυλότατον τὸ τῆς ἀκοσμίας
[2, 1274]	καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια ποιήσας ἐκ	πάντων.	Διὸ καὶ μέμφονταί τινες αὐτῷ·
[2, 1272]	διὰ τὸ τὴν αἵρεσιν ἐκ	πάντων	εἶναι, μετέχων ὁ δῆμος τῆς
[2, 1261]	δυσχερείας ἄλλας τε πολλὰς τὸ	πάντων	εἶναι τὰς γυναῖκας κοινάς, καὶ
[2, 1273]	τι ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν περὶ	πάντων,	ἔνιοι δὲ νομοθέται γεγόνασιν, οἱ
[2, 1262]	ἃς πατρὶ πρὸς υἱὸν εἶναι	πάντων	ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ πρὸς
[2, 1270]	εἶναι, τὸν δὲ τέτταρας ἀτελῆ	πάντων.	Καίτοι φανερὸν ὅτι πολλῶν γινομένων,
[2, 1274]	θάτερα, κύριον ποιήσαντα τὸ δικαστήριον	πάντων,	κληρωτὸν ὄν. Ἐπεὶ γὰρ τοῦτ'
[2, 1260]	σκέψεως. Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας	πάντων	κοινωνεῖν τοὺς πολίτας, ἢ μηδενός,
[2, 1264]	μὴ τῶν πλείστων ἢ μὴ	πάντων	μερῶν ἢ τινῶν ἐχόντων τὴν
[2, 1267]	πολλὴ τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ	πάντων	οὖν τούτων ἰσότητα ζητητέον ἢ
[2, 1264]	τὸν αὐτὸν τρόπον κοινὰ πάντα	πάντων,	τί διοίσουσιν οὗτοι ἐκείνων τῶν
[2, 1263]	συζῆν καὶ κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν	πάντων	χαλεπόν, καὶ μάλιστα τῶν τοιούτων.
[2, 1273]	ἐν τούτοις γὰρ ἀμφοτέροις διὰ	πάντων	ὡς εἰπεῖν διελήλυθε τὸ ἄρχειν
[2, 1260]	παρ' αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ	πάντως	εἶναι σοφίζεσθαι βουλομένων, ἀλλὰ διὰ
[2, 1263]	καὶ τὴν πόλιν, ἀλλ' οὐ	πάντως.	Ἔστι μὲν γὰρ ὡς οὐκ
[2, 1268]	Ἕλληνες, καὶ τὰς γυναῖκας ἐωνοῦντο	παρ'	ἀλλήλων, ὅσα τε λοιπὰ τῶν
[2, 1266]	οἷον καὶ Σόλων ἐνομοθέτησεν, καὶ	παρ'	ἄλλοις ἔστι νόμος ὃς κωλύει
[2, 1268]	τὴν τροφήν, ὡς οὔπω τοῦτο	παρ'	ἄλλοις νενομοθετημένον (ἔστι δὲ καὶ
[2, 1272]	Κρησὶν οἱ περίοικοι, ~καὶ συσσίτια	παρ'	ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ τό γε
[2, 1260]	ἔτι δὲ τὸ ζητεῖν τι	παρ'	αὐτὰς ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως
[2, 1272]	Καὶ πολλὰ τῶν τεταγμένων ἔχει	παρ'	αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας
[2, 1264]	ἐν ταῖς ἄλλαις πόλεσι, καὶ	παρ'	ἐκείνοις ἔσται τὰ τοιαῦτα, τίς
[2, 1264]	καὶ φρονημάτων πλήρεις, ἢ τὰς	παρ'	ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ πενεστείας
[2, 1264]	ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ που δῆθεν	παρά	γε θυμοειδέσι καὶ πολεμικοῖς ἀνδράσιν.
[2, 1271]	τὴν σύνοδον, καθάπερ ἐν Κρήτῃ·	παρὰ	δὲ τοῖς Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ
[2, 1268]	τοῦτο συνενήνοχεν, οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα	παρὰ	τὰ πάτρια καὶ γυμναστικὴ καὶ
[2, 1273]	ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν δὲ	παρὰ	τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ
[2, 1269]	οὐδεμίαν ἔχει πρὸς τὸ πείθεσθαι	παρὰ	τὸ ἔθος, τοῦτο δ' οὐ
[2, 1274]	οὖν διὰ τὴν τοιαύτην αἰτίαν	παρὰ	τοῖς Θηβαίοις, νομοθέτης δ' αὐτοῖς
[2, 1273]	τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ εὐδοκιμεῖ	παρὰ	τοῖς Καρχηδονίοις· ἓν γὰρ ὑφ'
[2, 1269]	κατοκώχιμοι πάντες οἱ τοιοῦτοι. Διὸ	παρὰ	τοῖς Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν, καὶ
[2, 1264]	δὲ στάσεως αἴτιον γίνεται καὶ	παρὰ	τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ
[2, 1262]	τοὺς φύλακας καὶ πάλιν οἱ	παρὰ	τοῖς φύλαξιν τοὺς ἄλλους πολίτας,
[2, 1264]	ἄλλοις μέμεικται ταῖς ψυχαῖς ὁ	παρὰ	τοῦ θεοῦ χρυσός, ἀλλ' ἀεὶ
[2, 1267]	οὐκ ἂν ἐπιζητοῖεν εἰ μὴ	παρὰ	φιλοσοφίας ἄκος. Αἱ γὰρ ἄλλαι
[2, 1264]	ἐκ τῶν θηρίων ποιεῖσθαι τὴν	παραβολήν,	ὅτι δεῖ τὰ αὐτὰ ἐπιτηδεύειν
[2, 1269]	ἐθισθείς. Ψεῦδος δὲ καὶ τὸ	παράδειγμα	τὸ περὶ τῶν τεχνῶν· οὐ
[2, 1265]	δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη τοὺς	παράζυγας	μηδὲν ἔχειν, ἐάν τ' ἐλάττους
[2, 1263]	Αἴτιον δὲ τῷ Σωκράτει τῆς	παρακρούσεως	χρὴ νομίζειν τὴν ὑπόθεσιν οὐκ
[2, 1261]	δ' αὐτῶν. Ὅτι μὲν τοίνυν	παραλογισμός	τίς ἐστι τὸ λέγειν πάντας,
[2, 1266]	καὶ τυραννίδος, ἃς ἢ τὸ	παράπαν	οὐκ ἄν τις θείη πολιτείας
[2, 1272]	γεγενῆσθαι μήτε τύραννον. Ἔχει δὲ	παραπλήσια	τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν
[2, 1264]	οὐκ ἐλάττους ἑτέρας. Σχεδὸν δὲ	παραπλησίως	καὶ τὰ περὶ τοὺς Νόμους
[2, 1272]	τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια	παραπλησίως	τοῖς Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ
[2, 1267]	μὲν ἐπιεικεῖς τῇ φύσει τοιούτους	παρασκευάζειν	ὥστε μὴ βούλεσθαι πλεονεκτεῖν, τοὺς
[2, 1268]	τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ πολλοὶ	παρασκευάζουσιν	ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται
[2, 1269]	νόμος ἔστιν, ἂν πλῆθός τι	παράσχηται	μαρτύρων ὁ διώκων τὸν φόνον
[2, 1271]	ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ πολιτεία	πάρεγγυς	μέν ἐστι ταύτης, ἔχει δὲ
[2, 1269]	ἐν ἑτέραις πόλεσιν, θόρυβον δὲ	παρεῖχον	πλείω τῶν πολεμίων. Ἐξ ἀρχῆς
[2, 1270]	Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ αὑτοὺς μὲν	παρεῖχον	τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ τὸν
[2, 1273]	ὑπ' ἄλλων, καθάπερ ἐν Λακεδαίμονἰ.	Παρεκβαίνει	δὲ τῆς ἀριστοκρατίας ἡ τάξις
[2, 1273]	τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ τὰς	παρεκβάσεις	κοινὰ τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς
[2, 1273]	δὲ νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου τὴν	παρέκβασιν	εἶναι τῆς ἀριστοκρατίας ταύτην. Ἐξ
[2, 1267]	ἔσονται καὶ μὴ πλήρωμά τι	παρέξονται	τῆς πόλεως. Ἀλλ' εἴπερ δεῖ
[2, 1268]	τροφὴν λήψονται καὶ τοῖς μαχίμοις	παρέξουσιν;	Ταῦτα δὴ πάντα πολλὴν ἔχει
[2, 1263]	περὶ τὰς κτήσεις πλείους ἂν	παρέχοι	δυσκολίας. Καὶ γὰρ ἐν ταῖς
[2, 1263]	πρὸς τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν	παροιμίαν,	κοινὰ τὰ φίλων. Ἔστι δὲ
[2, 1271]	πρὸς γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ	πᾶσα	σύνταξις τῶν νόμων ἐστί, τὴν
[2, 1266]	αἱ δὲ φιλοσόφων καὶ πολιτικῶν,	πᾶσαι	δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ'
[2, 1268]	γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ τέχναι	πᾶσαι	καὶ αἱ δυνάμεις, ὥστ' ἐπεὶ
[2, 1273]	διὰ τὰς παρεκβάσεις κοινὰ τυγχάνει	πάσαις	ὄντα ταῖς εἰρημέναις πολιτείαις· τῶν
[2, 1261]	ὡς ἄριστον ὂν ὅτι μάλιστα	πᾶσαν·	λαμβάνει γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ
[2, 1265]	τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ τὴν	πᾶσαν	οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα μέχρι
[2, 1267]	ἓν τὸ κύριον, εἰς ὃ	πάσας	ἀνάγεσθαι δεῖν τὰς μὴ καλῶς
[2, 1274]	γνωρίμων καὶ τῶν εὐπόρων κατέστησε	πάσας,	ἐκ τῶν πεντακοσιομεδίμνων καὶ ζευγιτῶν
[2, 1271]	ἂν ἡ τῶν ἐφόρων ἀρχὴ	πάσας	εὐθύνειν τὰς ἀρχάς· τοῦτο δὲ
[2, 1273]	δίκας ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι	πάσας	ςκαὶ μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων,
[2, 1271]	Ἑλληνικὴν πεφυκέναι καὶ κεῖσθαι καλῶς·	πάσῃ	γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ, σχεδὸν
[2, 1269]	κινητέοι, πότερον πάντες καὶ ἐν	πάσῃ	πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ πότερον
[2, 1270]	καὶ τῶν γυναικῶν σχεδὸν τῆς	πάσης	χώρας τῶν πέντε μερῶν τὰ
[2, 1263]	νομίζων ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν	πᾶσι	πρὸς ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ
[2, 1263]	καθ' ὃν νῦν τρόπον ἔχει	πᾶσι,	τάς γε κτήσεις κοινὰς εἶναι
[2, 1266]	ἐκ τῶν τρίτων, πλὴν οὐ	πᾶσιν	ἐπάναγκες ἦν τοῖς ἐκ τῶν
[2, 1266]	καὶ τὴν μετρίαν τάξειεν οὐσίαν	πᾶσιν,	οὐδὲν ὄφελος· μᾶλλον γὰρ δεῖ
[2, 1266]	τις θείη πολιτείας ἢ χειρίστας	πασῶν.	Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ πλείους
[2, 1260]	κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς κρατίστη	πασῶν	τοῖς δυναμένοις ζῆν ὅτι μάλιστα
[2, 1268]	ὅπλα κεκτημένων. Μετέχειν μὲν οὖν	πασῶν	τῶν τιμῶν ἀδύνατον νἀνάγκη γὰρ
[2, 1262]	λέγειν τὸν ἐμὸν ἢ υἱὸν	πατέρα	ἢ πατέρα υἱόν. Ὥσπερ γὰρ
[2, 1262]	ἐμὸν ἢ υἱὸν πατέρα ἢ	πατέρα	υἱόν. Ὥσπερ γὰρ μικρὸν γλυκὺ
[2, 1262]	τῇ πολιτείᾳ τῇ τοιαύτῃ ἢ	πατέρα	ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς
[2, 1262]	οὐδὲν ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι πρὸς	πατέρας	καὶ μητέρας καὶ τοὺς μὴ
[2, 1262]	ἀδελφούς τε καὶ παῖδας καὶ	πατέρας	καὶ μητέρας· κατὰ γὰρ τὰς
[2, 1262]	προσαγορεύσουσιν ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ	πατέρας	καὶ μητέρας οἵ τε εἰς
[2, 1262]	γινομένης, ὅτι δ' ὁ μὲν	πατὴρ	ἢ υἱός, οἱ δ' ἀδελφοὶ
[2, 1262]	τὰς χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς	πατρὶ	πρὸς υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν
[2, 1268]	οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ	πάτρια	καὶ γυμναστικὴ καὶ ὅλως αἱ
[2, 1267]	ὅταν δ' ἤδη τοῦτ' ᾖ	πάτριον,	ἀεὶ δέονται τοῦ πλείονος, ἕως
[2, 1269]	Ζητοῦσι δ' ὅλως οὐ τὸ	πάτριον	ἀλλὰ τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε
[2, 1273]	παῦσαι, καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν	πάτριον,	μείξαντα καλῶς τὴν πολιτείαν· εἶναι
[2, 1271]	πολιτείας οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ	πάτριος,	τὸν μὴ δυνάμενον τοῦτο τὸ
[2, 1268]	ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς	πατρίους	νόμους, ἂν ᾖ τις ἄλλος
[2, 1262]	ὡς υἱῶν ἢ υἱὸν ὡς	πατρός,	ἢ ὡς ἀδελφοὺς ἀλλήλων. Δύο
[2, 1273]	οὖσαν, καὶ δουλεύοντα τὸν δῆμον	παῦσαι,	καὶ δημοκρατίαν καταστῆσαι τὴν πάτριον,
[2, 1267]	ἐποίησε τὸν Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον	παύσασθαι	τῆς πολιορκίας. Ἔστι μὲν οὖν
[2, 1262]	εἶναι τοὺς ἀρχομένους πρὸς τὸ	πειθαρχεῖν	καὶ μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ
[2, 1269]	ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει πρὸς τὸ	πείθεσθαι	παρὰ τὸ ἔθος, τοῦτο δ'
[2, 1267]	λωποδυτεῖν διὰ τὸ ῥιγοῦν ἢ	πεινῆν,	ἀλλὰ καὶ ὅπως χαίρωσι καὶ
[2, 1267]	πόλεων διαίρεσιν εὗρε καὶ τὸν	Πειραιᾶ	κατέτεμεν, γενόμενος καὶ περὶ τὸν
[2, 1266]	τοῦτο δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ	πειρᾶσθαι	πλείους ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι
[2, 1274]	ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν.	Πειρῶνται	δέ τινες καὶ συνάγειν ὡς
[2, 1271]	ἀπέχει γὰρ τῇ μὲν τῆς	Πελοποννήσου	μικρόν, τῇ δὲ τῆς Ἀσίας
[2, 1269]	λαβεῖν. Ἥ τε γὰρ Θετταλῶν	πενεστεία	πολλάκις ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως
[2, 1264]	παρ' ἐνίοις εἱλωτείας τε καὶ	πενεστείας	καὶ δουλείας. Ἀλλὰ γὰρ εἴτ'
[2, 1273]	δαπανήσαντες ἄρχωσιν· ἄτοπον γὰρ εἰ	πένης	μὲν ὢν ἐπιεικὴς δὲ βουλήσεται
[2, 1271]	γὰρ οὐ ῥᾴδιον τοῖς λίαν	πένησιν,	ὅρος δὲ τῆς πολιτείας οὗτός
[2, 1270]	οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον πολλοὺς γίνεσθαι	πένητας.	Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ περὶ
[2, 1266]	τὸ πολλοὺς ἐκ πλουσίων γίνεσθαι	πένητας·	ἔργον γὰρ μὴ νεωτεροποιοὺς εἶναι
[2, 1266]	λαμβάνειν δὲ μή, τοὺς δὲ	πένητας	μὴ διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ.
[2, 1270]	ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα	πένητες	εἰς τὸ ἀρχεῖον, οἳ διὰ
[2, 1271]	ἕκαστον δεῖ φέρειν, καὶ σφόδρα	πενήτων	ἐνίων ὄντων καὶ τοῦτο τὸ
[2, 1265]	γίνεσθαι τοῖς πολίταις, ἡ δὲ	πενία	στάσιν ἐμποιεῖ καὶ κακουργίαν. Φείδων
[2, 1265]	καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις πόλεσι,	πενίας	ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς πολίταις,
[2, 1265]	τὸ πλῆθος, ἐξ ἧς ἀργοὶ	πεντακισχίλιοι	θρέψονται, καὶ περὶ τούτους γυναικῶν
[2, 1265]	τῶν ὅπλα κεκτημένων, ταύτην δὲ	πεντακισχιλίων.	Τὸ μὲν οὖν περιττὸν ἔχουσι
[2, 1274]	εὐπόρων κατέστησε πάσας, ἐκ τῶν	πεντακοσιομεδίμνων	καὶ ζευγιτῶν καὶ τρίτου τέλους
[2, 1270]	χώρας χιλίους ἱππεῖς τρέφειν καὶ	πεντακοσίους,	καὶ ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι
[2, 1266]	δεῖν ἐᾶν, πλεῖον δὲ τοῦ	πενταπλασίαν	εἶναι τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν
[2, 1265]	οὐσίαν ἐφίησι γίνεσθαι μείζονα μέχρι	πενταπλασίας,	διὰ τί τοῦτ' οὐκ ἂν
[2, 1273]	οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς	πενταρχίας	κυρίας οὔσας πολλῶν καὶ μεγάλων
[2, 1270]	σχεδὸν τῆς πάσης χώρας τῶν	πέντε	μερῶν τὰ δύο, τῶν τ'
[2, 1268]	ὁ δ' ἔλασσον) ἄλλος δὲ	πέντε,	ὁ δὲ τέτταρας, καὶ τοῦτον
[2, 1272]	κόσμοις, πλὴν οἱ μὲν ἔφοροι	πέντε	τὸν ἀριθμὸν οἱ δὲ κόσμοι
[2, 1270]	Ἐπιεικῶν μὲν γὰρ ὄντων καὶ	πεπαιδευμένων	ἱκανῶς πρὸς ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν
[2, 1271]	γῆρας) ~τὸν τρόπον δὲ τοῦτον	πεπαιδευμένων	ὥστε καὶ τὸν νομοθέτην αὐτὸν
[2, 1264]	τὰ δ' ἄλλα τοῖς ἔξωθεν	πεπλήρωκε	τὸν λόγον καὶ περὶ τῆς
[2, 1272]	διαβέβηκεν εἰς τὴν νῆσον, ὃς	πεποίηκε	φανερὰν τὴν ἀσθένειαν τῶν ἐκεῖ
[2, 1271]	συμφέροντος· τὴν μὲν γὰρ πόλιν	πεποίηκεν	ἀχρήματον, τοὺς δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους.
[2, 1272]	τόπον· ξενηλασίας γὰρ τὸ πόρρω	πεποίηκεν.	Διὸ καὶ τὸ τῶν περιοίκων
[2, 1268]	ὡς κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ	πεποιήμεθα	μνείαν, ἔτι μικρὰ περὶ αὐτοῦ
[2, 1262]	πρὸς τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν	περὶ	ἀλλήλων τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ
[2, 1265]	ὥστε καὶ τὰς ἕξεις ἀναγκαῖον	περὶ	αὐτὴν εἶναι ταύτας. Ἄτοπον δὲ
[2, 1268]	δὲ πεποιήμεθα μνείαν, ἔτι μικρὰ	περὶ	αὐτοῦ διαστείλασθαι βέλτιον. Ἔχει γάρ,
[2, 1267]	τὴν ἰσότητα τῆς οὐσίας εἴρηκεν.	Περὶ	γὰρ τὴν τῆς γῆς κτῆσιν
[2, 1266]	οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι καλῶς·	περὶ	γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς
[2, 1271]	καὶ διὰ φιλοχρηματίαν τοῖς ἀνθρώποις.	Περὶ	δὲ βασιλείας, εἰ μὲν βέλτιόν
[2, 1269]	σκέψιν· ἄλλων γάρ ἐστι καιρῶν.	Περὶ	δὲ τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ
[2, 1268]	νομίζων ὀφείλειν τὰς εἴκοσι μνᾶς.	Περὶ	δὲ τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι
[2, 1269]	γὰρ ἐφεδρεύοντες τοῖς ἀτυχήμασι διατελοῦσιν)	Περὶ	δὲ τοὺς Κρῆτας οὐδέν πω
[2, 1264]	βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς πόλεως)	περὶ	δὲ τῶν γεωργῶν καὶ τῶν
[2, 1261]	καὶ περὶ τῆς οὐσίας καὶ	περὶ	ἑκάστου δὴ τῶν συμβαινόντων ὡσαύτως)
[2, 1266]	τὴν τῶν τιμῶν, τοὐναντίον δὲ	περὶ	ἑκάτερον· οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ
[2, 1272]	πρὸς τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν,	περὶ	ἧς εἰ φαύλως ἢ μὴ
[2, 1267]	συντετάχθαι πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν,	περὶ	ἧς ἐκεῖνος οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως
[2, 1264]	βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν πολιτεία	περὶ	ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν ταύτας
[2, 1274]	ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς πόλεσι ταῖς	περὶ	Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν. Πειρῶνται δέ
[2, 1271]	Σικελίᾳ τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ	περὶ	Καμικόν. Ἔχει δ' ἀνάλογον ἡ
[2, 1271]	τότε τὸν πλεῖστον διατρῖψαι χρόνον	περὶ	Κρήτην διὰ τὴν συγγένειαν· ἄποικοι
[2, 1264]	κοινωνίας, πῶς ἔχειν δεῖ, καὶ	περὶ	κτήσεως, καὶ τῆς πολιτείας τὴν
[2, 1266]	διασῴζειν (τοῦτο δὲ λυθὲν καὶ	περὶ	Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν τὴν
[2, 1272]	τὴν ἀσθένειαν τῶν ἐκεῖ νόμων.	Περὶ	μὲν οὖν ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ'
[2, 1273]	καὶ νόμους καὶ πολιτείας κατέστησαν.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται,
[2, 1271]	ἀχρήματον, τοὺς δ' ἰδιώτας φιλοχρημάτους.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας
[2, 1273]	διὰ τῶν νόμων τῆς ἡσυχίας.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων πολιτείας
[2, 1262]	τι πράττειν διὰ τὴν συγγένειαν.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς περὶ τὰ
[2, 1267]	Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας
[2, 1265]	νόμοις τούτοις τοὐναντίον ἐστίν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τούτων πῶς οἰόμεθα βέλτιον
[2, 1274]	Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου πρώτου δεινοῦ	περὶ	νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ' αὐτὸν ἐν
[2, 1264]	Καὶ γὰρ ἐν τῇ Πολιτείᾳ	περὶ	ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ Σωκράτης,
[2, 1273]	εἴ τι ἀξιόλογον, εἴρηται σχεδὸν	περὶ	πάντων, ἔνιοι δὲ νομοθέται γεγόνασιν,
[2, 1267]	τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι	περὶ	πολιτείας εἰπεῖν τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε
[2, 1273]	τρόπον. Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι	περὶ	πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν
[2, 1263]	δὲ δίκας τε πρὸς ἀλλήλους	περὶ	συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ
[2, 1265]	τῶν ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν, καὶ	περὶ	συσσιτίων ὡσαύτως· πλὴν ἐν ταύτῃ
[2, 1274]	νομοθέτης δ' αὐτοῖς ἐγένετο Φιλόλαος	περί	τ' ἄλλων τινῶν καὶ περὶ
[2, 1271]	καλῶς. Φαύλως δ' ἔχει καὶ	περὶ	τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς Σπαρτιάταις.
[2, 1272]	διασκέψασθαι καιρός. Ὅτι δὴ τὰ	περὶ	τὰ συσσίτια βέλτιον τέτακται τοῖς
[2, 1271]	βασιλεῖς. Οὐ καλῶς δ' οὐδὲ	περὶ	τὰ συσσίτια τὰ καλούμενα φιδίτια
[2, 1266]	τὰς γυναῖκας ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε	περὶ	τὰ συσσίτια τῶν γυναικῶν, ἀλλ'
[2, 1262]	συγγένειαν. Περὶ μὲν οὖν τῆς	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1262]	οὕτως οἴεται δεῖν τάττειν τὰ	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας.
[2, 1262]	καὶ χωρὶς σκέψαιτο ἀπὸ τῶν	περὶ	τὰ τέκνα καὶ τὰς γυναῖκας
[2, 1266]	ἀμφοτέρων. Οὐδεὶς γὰρ οὔτε τὴν	περὶ	τὰ τέκνα κοινότητα καὶ τὰς
[2, 1269]	πάμπαν ἐστίν, ~οἷον ἐν Κύμῃ	περὶ	τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν
[2, 1269]	ἀκινήτους βέλτιον. Ὥσπερ γὰρ καὶ	περὶ	τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν
[2, 1269]	τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ	περὶ	τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς
[2, 1263]	ἀρεταῖν φανερῶς, σωφροσύνης μὲν τὸ	περὶ	τὰς γυναῖκας (ἔργον γὰρ καλὸν
[2, 1270]	καὶ μὴ ὀρθῶς. Τὰ δὲ	περὶ	τὰς γυναῖκας ἔχοντα μὴ καλῶς
[2, 1269]	ὅσαις πολιτείαις φαύλως ἔχει τὸ	περὶ	τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς
[2, 1266]	μὲν γὰρ πολλοὶ διὰ τὸ	περὶ	τὰς κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ
[2, 1263]	καὶ τοῖς νόμοις, ὥσπερ τὰ	περὶ	τὰς κτήσεις ἐν Λακεδαίμονι καὶ
[2, 1263]	διὰ σωφροσύνην) ἐλευθεριότητος δὲ τὸ	περὶ	τὰς κτήσεις· οὔτε γὰρ ἔσται
[2, 1263]	αὐτῶν δ' αὑτοῖς διαπονούντων τὰ	περὶ	τὰς κτήσεις πλείους ἂν παρέχοι
[2, 1266]	μᾶλλον. Δοκεῖ γάρ τισι τὸ	περὶ	τὰς οὐσίας εἶναι μέγιστον τετάχθαι
[2, 1265]	δοκεῖ τοῦτο καὶ νῦν συμβαίνειν	περὶ	τὰς πόλεις. Δεῖ δὲ τοῦτ'
[2, 1265]	τοῦτ' οὐχ ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν	περὶ	τὰς πόλεις τότε καὶ νῦν·
[2, 1274]	τις ἄν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τὰς πολιτείας, τάς τε κυρίας
[2, 1268]	τὴν πολιτικήν, δῆλον ὅτι καὶ	περὶ	ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν. Σημεῖον
[2, 1264]	ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ Σωκράτης,	περί	τε γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας,
[2, 1274]	τοῖς ἐπὶ Θρᾴκης, οὗ τὰ	περί	τε τὰ φονικὰ καὶ τὰς
[2, 1266]	ἡ σκέψις· ἔχει δὲ καὶ	περὶ	τὴν αἵρεσιν τῶν ἀρχόντων τὸ
[2, 1271]	ἀρχῆς. Νῦν δ' ὅπερ καὶ	περὶ	τὴν ἄλλην πολιτείαν ὁ νομοθέτης
[2, 1270]	γὰρ τὰ νῦν ῥηθέντα τοῖς	περὶ	τὴν ἀνωμαλίαν τῆς κτήσεως ἐπιτιμήσειεν
[2, 1269]	βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο συμβαίνει	περὶ	τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ' ἡ
[2, 1270]	πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰ	περὶ	τὴν ἐφορείαν ἔχει φαύλως. Ἡ
[2, 1271]	θαλάττῃ, σχεδὸν τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων	περὶ	τὴν θάλατταν πάντων· ἀπέχει γὰρ
[2, 1261]	βέλτιον οὕτως ἔχει καὶ τὰ	περὶ	τὴν κοινωνίαν τὴν πολιτικήν, δῆλον
[2, 1263]	γυναῖκας νενομοθετημένων, ~λέγω δὲ τὰ	περὶ	τὴν κτῆσιν πότερον κἂν ᾖ
[2, 1274]	τῶν γυναικῶν, ἔτι δ' ὁ	περὶ	τὴν μέθην νόμος, τὸ τοὺς
[2, 1267]	θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ καὶ	περὶ	τὴν ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος)
[2, 1273]	συντέτακται καὶ τοῖς Καρχηδονίοις τὰ	περὶ	τὴν πολιτείαν· αἱροῦνται γὰρ εἰς
[2, 1266]	αἱρεθήσονται βούλησιν. Τὰ μὲν οὖν	περὶ	τὴν πολιτείαν τὴν ἐν τοῖς
[2, 1270]	ὅτι φαύλως αὐτοῖς εἶχε τὰ	περὶ	τὴν τάξιν ταύτην· μίαν γὰρ
[2, 1270]	πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ καὶ ὁ	περὶ	τὴν τεκνοποιίαν νόμος πρὸς ταύτην
[2, 1265]	μόναι γ' εἰσὶν ἕξεις αἱρεταὶ	περὶ	τὴν τῆς οὐσίας χρῆσιν αὗται,
[2, 1270]	ἡδονῶν. Ἔχει δὲ καὶ τὰ	περὶ	τὴν τῶν γερόντων ἀρχὴν οὐ
[2, 1264]	τοὺς ὕστερον γραφέντας, διὸ καὶ	περὶ	τῆς ἐνταῦθα πολιτείας ἐπισκέψασθαι μικρὰ
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ προαιρούμεθα θεωρῆσαι	περὶ	τῆς κοινωνίας τῆς πολιτικῆς, τίς
[2, 1268]	πλείοσιν ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις	περὶ	τῆς κρίσεως) ἐν δὲ τοῖς
[2, 1268]	Οὐ καλῶς δ' οὐδ' ὁ	περὶ	τῆς κρίσεως ἔχει νόμος, τὸ
[2, 1267]	οὐδὲν εἴρηκεν. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τῆς κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ
[2, 1262]	Ἐχόμενον δὲ τούτων ἐστὶν ἐπισκέψασθαι	περὶ	τῆς κτήσεως, τίνα τρόπον δεῖ
[2, 1261]	γυναῖκα δὴ τὴν αὐτήν, καὶ	περὶ	τῆς οὐσίας καὶ περὶ ἑκάστου
[2, 1264]	ἔξωθεν πεπλήρωκε τὸν λόγον καὶ	περὶ	τῆς παιδείας, ποίαν τινὰ δεῖ
[2, 1274]	περί τ' ἄλλων τινῶν καὶ	περὶ	τῆς παιδοποιίας, οὓς καλοῦσιν ἐκεῖνοι
[2, 1265]	νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα δὲ	περὶ	τῆς πολιτείας εἴρηκεν, καὶ ταύτην
[2, 1266]	τῶν ὕστερον ῥηθησομένων, ὅταν ἐπιβάλλῃ	περὶ	τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ σκέψις·
[2, 1265]	τὸ τὰς κτήσεις ἰσάζοντα τὸ	περὶ	τὸ πλῆθος τῶν πολιτῶν μὴ
[2, 1267]	τὸν Πειραιᾶ κατέτεμεν, γενόμενος καὶ	περὶ	τὸν ἄλλον βίον περιττότερος διὰ
[2, 1262]	οὕτω πολιτευομένοις. Ἀλλὰ μὴν καὶ	περὶ	τοῦ μεταφέρειν τὰ γινόμενα τέκνα,
[2, 1270]	ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ	περὶ	τοῦ ὀρθῶς καὶ μὴ ὀρθῶς.
[2, 1265]	τοῖς νόμοις τούτοις καὶ τὰ	περὶ	τοὺς ἄρχοντας πῶς ἔσονται διαφέροντες
[2, 1267]	τῷ χειμῶνι μόνον ἀλλὰ καὶ	περὶ	τοὺς θερινοὺς χρόνους, λόγιος δὲ
[2, 1272]	τοῖς Λάκωσι, φανερόν. Τὰ δὲ	περὶ	τοὺς κόσμους ἔτι χεῖρον τῶν
[2, 1271]	μὴ μετέχειν αὐτῆς. Τῷ δὲ	περὶ	τοὺς ναυάρχους νόμῳ καὶ ἕτεροί
[2, 1264]	Σχεδὸν δὲ παραπλησίως καὶ τὰ	περὶ	τοὺς Νόμους ἔχει τοὺς ὕστερον
[2, 1265]	ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται, καὶ	περὶ	τούτους γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος
[2, 1264]	τούτους καὶ συμπολεμεῖν ἢ μή,	περὶ	τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ Σωκράτης,
[2, 1271]	τῇ δὲ τῆς Ἀσίας τοῦ	περὶ	Τριόπιον τόπου καὶ Ῥόδου. Διὸ
[2, 1269]	τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν
[2, 1272]	ἄν τις εἴπειε λόγους καὶ	περὶ	τῶν ἐν Λακεδαίμονι γινομένων· τὸ
[2, 1268]	δικάζοντας. Ἔτι δὲ νόμον ἐτίθει	περὶ	τῶν εὑρισκόντων τι τῇ πόλει
[2, 1264]	νῦν γε οὐδὲν διώρισται. Καὶ	περὶ	τῶν ἐχομένων τίς ἡ τούτων
[2, 1269]	ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ δὲ πράξεις	περὶ	τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν. Ἐκ
[2, 1269]	δὲ καὶ τὸ παράδειγμα τὸ	περὶ	τῶν τεχνῶν· οὐ γὰρ ὅμοιον
[2, 1267]	κτήσεις ἄνισον, ~οἱ δὲ χαρίεντες	περὶ	τῶν τιμῶν, ἐὰν ἴσαι· ὅθεν
[2, 1267]	τῶν νόμων εἶναι τρία μόνον·	περὶ	ὧν γὰρ αἱ δίκαι γίνονται,
[2, 1273]	ἀλλὰ διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες τὸν βίον,	περὶ	ὧν εἴ τι ἀξιόλογον, εἴρηται
[2, 1264]	τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται πλῆθος,	περὶ	ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον καὶ
[2, 1272]	τοὺς γέροντας ἐκ τῶν κεκοσμηκότων,	περὶ	ὧν τοὺς αὐτοὺς ἄν τις
[2, 1265]	ποιεῖν ταῖς πόλεσι κατὰ μικρὸν	περιάγει	πάλιν πρὸς τὴν ἑτέραν πολιτείαν.
[2, 1267]	οὕτως ὥστε δοκεῖν ἐνίοις ζῆν	περιεργότερον	τριχῶν τε πλήθει καὶ κόσμῳ
[2, 1274]	τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε	Περικλῆς,	καὶ τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[2, 1274]	πάγῳ βουλὴν Ἐφιάλτης ἐκόλουσε καὶ	Περικλῆς,	τὰ δὲ δικαστήρια μισθοφόρα κατέστησε
[2, 1271]	μὲν γὰρ γίνεσθαι τἀγαθὰ τὰ	περιμάχητα	δι' ἀρετῆς μᾶλλον ἢ κακίας,
[2, 1262]	τινὲς τῶν τὰς τῆς γῆς	περιόδους	πραγματευομένων· εἶναι γάρ τισι τῶν
[2, 1271]	εἵλωτες τοῖς δὲ Κρησὶν οἱ	περίοικοι,	~καὶ συσσίτια παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν,
[2, 1272]	τῶν φόρων οὓς φέρουσιν οἱ	περίοικοι,	τέτακται μέρος τὸ μὲν πρὸς
[2, 1271]	κατοικοῦσιν. Διὸ καὶ νῦν οἱ	περίοικοι	τὸν αὐτὸν τρόπον χρῶνται αὐτοῖς,
[2, 1269]	μὴ συμφέρειν καὶ αὐταῖς κεκτημέναις	περιοίκους,	τοῖς δὲ Λάκωσιν οἱ γειτνιῶντες
[2, 1272]	πεποίηκεν. Διὸ καὶ τὸ τῶν	περιοίκων	μένει τοῖς Κρησίν, οἱ δ'
[2, 1261]	γὰρ πάντες καὶ ἀμφότεροι, καὶ	περιττὰ	καὶ ἄρτια, διὰ τὸ διττὸν
[2, 1265]	δὲ πεντακισχιλίων. Τὸ μὲν οὖν	περιττὸν	ἔχουσι πάντες οἱ τοῦ Σωκράτους
[2, 1267]	καὶ περὶ τὸν ἄλλον βίον	περιττότερος	διὰ φιλοτιμίαν οὕτως ὥστε δοκεῖν
[2, 1272]	καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ	περιττῶς	πρὸς τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ'
[2, 1269]	ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ	Περραιβοῖς	καὶ Μάγνησιν. Ἔοικε δὲ καὶ
[2, 1272]	τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς ὠφέλιμον πολλὰ	πεφιλοσόφηκεν	ὁ νομοθέτης, καὶ πρὸς τὴν
[2, 1262]	ἵπποι καὶ βόες, αἳ σφόδρα	πεφύκασιν	ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ τέκνα τοῖς
[2, 1261]	τοίνυν ἐκ τούτων ὡς οὔτε	πέφυκε	μίαν οὕτως εἶναι τὴν πόλιν
[2, 1260]	Ἀρχὴν δὲ πρῶτον ποιητέον ἥπερ	πέφυκεν	ἀρχὴ ταύτης τῆς σκέψεως. Ἀνάγκη
[2, 1271]	πρὸς τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν	πεφυκέναι	καὶ κεῖσθαι καλῶς· πάσῃ γὰρ
[2, 1261]	ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ συμμαχία	πέφυκενν,	ὥσπερ ἂν εἰ σταθμὸς πλεῖον
[2, 1268]	γίγνεσθαι δεῖν, ἀλλὰ φέρειν ἕκαστον	πινάκιον,	ἐν ᾧ γράφειν, εἰ καταδικάζοι
[2, 1262]	ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ ἀλλήλων τὰς	πίστεις.	Ὅπερ φασὶ καὶ συμβαίνειν τινὲς
[2, 1274]	ζημίας μέγεθος. Ἐγένετο δὲ καὶ	Πιττακὸς	νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ πολιτείας·
[2, 1266]	μὴ διδόναι μὲν λαμβάνειν δέ.	Πλάτων	δὲ τοὺς Νόμους γράφων μέχρι
[2, 1271]	ἐπιτιμήσειεν ἄν τις, ~ὅπερ καὶ	Πλάτων	ἐν τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν· πρὸς
[2, 1274]	ἴδιον ἡ τῶν οὐσιῶν ἀνομάλωσις,	Πλάτωνος	δ' ἥ τε τῶν γυναικῶν
[2, 1261]	ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ τῇ	Πλάτωνος.	Ἐκεῖ γὰρ ὁ Σωκράτης φησὶ
[2, 1264]	ἐκείνων τῶν φυλάκων; Ἢ τί	πλεῖον	αὐτοῖς ὑπομένουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν,
[2, 1266]	μέν τινος ᾤετο δεῖν ἐᾶν,	πλεῖον	δὲ τοῦ πενταπλασίαν εἶναι τῆς
[2, 1261]	πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ σταθμὸς	πλεῖον	ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν δὲ δεῖ
[2, 1271]	μὲν οὐ χεῖρον, τὸ δὲ	πλεῖον	ἧττον γλαφυρῶς. Καὶ γὰρ ἔοικε
[2, 1262]	πρὸς τοὺς ἄπωθεν· ἃ καὶ	πλεῖον	συμβαίνειν ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων,
[2, 1273]	μεγίστην ἀρχήν, ἔτι δὲ ταύτας	πλείονα	ἄρχειν χρόνον τῶν ἄλλων νκαὶ
[2, 1265]	τεκνοποιίαν, ὥστε ἀριθμοῦ τινὸς μὴ	πλείονα	γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι τὸ
[2, 1273]	ὅπου μὴ μικρὰ πόλις, πολιτικώτερον	πλείονας	μετέχειν τῶν ἀρχῶν, καὶ δημοτικώτερον·
[2, 1267]	ᾖ πάτριον, ἀεὶ δέονται τοῦ	πλείονος,	ἕως εἰς ἄπειρον ἔλθωσιν. Ἄπειρος
[2, 1261]	πόλιν. Οὐ μόνον δ' ἐκ	πλειόνων	ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ πόλις, ἀλλὰ
[2, 1266]	πλείους μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ	πλειόνων	συγκειμένη πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ'
[2, 1268]	ἐν μὲν τῇ διαίτῃ καὶ	πλείοσιν	ἐνδέχεται (κοινολογοῦνται γὰρ ἀλλήλοις περὶ
[2, 1263]	διαπονούντων τὰ περὶ τὰς κτήσεις	πλείους	ἂν παρέχοι δυσκολίας. Καὶ γὰρ
[2, 1273]	ἂν δόξειεν εἶναι καὶ τὸ	πλείους	ἀρχὰς τὸν αὐτὸν ἄρχειν· ὅπερ
[2, 1266]	δ' ὀλιγαρχικόν, καὶ τὸ πειρᾶσθαι	πλείους	ἐκ τῶν εὐπόρων εἶναι τοὺς
[2, 1265]	ὦσι τὸ πλῆθος ἐάν τε	πλείους.	Μᾶλλον δὲ δεῖν ὑπολάβοι τις
[2, 1266]	πασῶν. Βέλτιον οὖν λέγουσιν οἱ	πλείους	μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων
[2, 1266]	φησι δεῖν ἀριθμόν. Ἔσονται δὴ	πλείους	οἱ ἐκ τῶν μεγίστων τιμημάτων
[2, 1274]	τῶν νηφόντων· διὰ γὰρ τὸ	πλείους	ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ
[2, 1268]	καὶ ὀρφανικῶν. Τὰ μὲν οὖν	πλεῖστα	καὶ τὰ μάλιστα ἀξιόλογα τῆς
[2, 1271]	ἔοικε καὶ λέγεταί γε τὰ	πλεῖστα	μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν πολιτείαν ἡ
[2, 1263]	θεραπόντων τούτοις μάλιστα προσκρούομεν οἷς	πλεῖστα	προσχρώμεθα πρὸς τὰς διακονίας τὰς
[2, 1271]	ἀδικημάτων τῶν γ' ἑκουσίων τὰ	πλεῖστα	συμβαίνει σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν καὶ
[2, 1271]	ἡ τῶν Λακώνων· τὰ δὲ	πλεῖστα	τῶν ἀρχαίων ἧττον διήρθρωται τῶν
[2, 1273]	τῶν Λακεδαιμονίων. Τὰ μὲν οὖν	πλεῖστα	τῶν ἐπιτιμηθέντων ἂν διὰ τὰς
[2, 1265]	δ' ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν ταῖς	πλείσταις	πόλεσι, πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι
[2, 1271]	τὸ τῶν Σπαρτιατῶν εἶναι τὴν	πλείστην	γῆν οὐκ ἐξετάζουσιν ἀλλήλων τὰς
[2, 1263]	συναποδήμων κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ οἱ	πλεῖστοι	διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν ποσὶ
[2, 1271]	βασιλέως καταλιπὼν ἀπεδήμησεν, τότε τὸν	πλεῖστον	διατρῖψαι χρόνον περὶ Κρήτην διὰ
[2, 1265]	~Τῶν δὲ Νόμων τὸ μὲν	πλεῖστον	μέρος νόμοι τυγχάνουσιν ὄντες, ὀλίγα
[2, 1270]	~Βουλόμενος γὰρ ὁ νομοθέτης ὡς	πλείστους	εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς
[2, 1270]	Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι	πλείστους	ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς
[2, 1264]	δὲ εὐδαιμονεῖν ὅλην, μὴ τῶν	πλείστων	ἢ μὴ πάντων μερῶν ἢ
[2, 1261]	Ἥκιστα γὰρ ἐπιμελείας τυγχάνει τὸ	πλείστων	κοινόν· τῶν γὰρ ἰδίων μάλιστα
[2, 1263]	πονοῦντας, τοῖς ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι,	πλείω	δὲ πονοῦσιν. Ὅλως δὲ τὸ
[2, 1274]	τοὺς μεθύοντας, ἄν τι πταίσωσι,	πλείω	ζημίαν ἀποτίνειν τῶν νηφόντων· διὰ
[2, 1269]	ἑτέραις πόλεσιν, θόρυβον δὲ παρεῖχον	πλείω	τῶν πολεμίων. Ἐξ ἀρχῆς μὲν
[2, 1268]	δέκα μνᾶς (ἢ ὁ μὲν	πλέον	ὁ δ' ἔλασσον) ἄλλος δὲ
[2, 1266]	ἐξ ἧς ἔσονται προαιρετικοὶ τοῦ	πλεονεκτεῖν	ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ
[2, 1267]	τοιούτους παρασκευάζειν ὥστε μὴ βούλεσθαι	πλεονεκτεῖν,	τοὺς δὲ φαύλους ὥστε μὴ
[2, 1270]	τὴν τάξιν ταύτην· μίαν γὰρ	πληγὴν	οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ πόλις, ἀλλ'
[2, 1267]	ἐνίοις ζῆν περιεργότερον τριχῶν τε	πλήθει	καὶ κόσμῳ πολυτελεῖ, ἔτι δὲ
[2, 1267]	Κατεσκεύαζε δὲ τὴν πόλιν τῷ	πλήθει	μὲν μυρίανδρον, εἰς τρία δὲ
[2, 1266]	συστῆναι θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ	πλῆθος,	αἰεὶ κατὰ τὴν τούτων αἱρεθήσονται
[2, 1261]	κατὰ κώμας ὦσι κεχωρισμένοι τὸ	πλῆθος,	ἀλλ' οἷον Ἀρκάδες) Διόπερ τὸ
[2, 1265]	γεννᾶν, τοῦτο δὲ τιθέναι τὸ	πλῆθος	ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας, ἂν
[2, 1268]	τὴν κοινὴν γεωργοῦντας, τό τε	πλῆθος	ἄπορον ἔσται τῶν καρπῶν ἐξ
[2, 1273]	ἀτυχία γένηταί τις καὶ τὸ	πλῆθος	ἀποστῇ τῶν ἀρχομένων, οὐδὲν ἔστι
[2, 1261]	μία μᾶλλον οὐδὲ πόλις ἔσται·	πλῆθος	γάρ τι τὴν φύσιν ἐστὶν
[2, 1265]	ἀλλὰ καὶ ἀπελθοῦσιν. Καὶ τὸ	πλῆθος	δὲ τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ,
[2, 1265]	ἐπεὶ καὶ τὸ νῦν εἰρημένον	πλῆθος	δεῖ μὴ λανθάνειν ὅτι χώρας
[2, 1265]	ἱκανῶς ἀνομαλισθησομένην εἰς τὸ αὐτὸ	πλῆθος	διὰ τὰς ἀτεκνίας ὁσωνοῦν γεννωμένων,
[2, 1265]	ἐάν τ' ἐλάττους ὦσι τὸ	πλῆθος	ἐάν τε πλείους. Μᾶλλον δὲ
[2, 1265]	ἤ τινος ἄλλης ἀπεράντου τὸ	πλῆθος,	ἐξ ἧς ἀργοὶ πεντακισχίλιοι θρέψονται,
[2, 1270]	ὁπλίτας τρισμυρίους, οὐδὲ χίλιοι τὸ	πλῆθος	ἦσαν. Γέγονε δὲ διὰ τῶν
[2, 1269]	εἴς τε τὸ τῶν ἀνδρῶν	πλῆθος	καὶ τὸ τῶν γυναικῶν, ὥστ'
[2, 1263]	ῥυθμὸν βάσιν μίαν. Ἀλλὰ δεῖ	πλῆθος	ὄν, ὥσπερ εἴρηται πρότερον, διὰ
[2, 1267]	μὴ λανθάνειν, ὅ τι συμφέρει	πλῆθος	οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος ὅρος
[2, 1264]	τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται	πλῆθος,	περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται, πότερον
[2, 1266]	ὅτι τὸ τῆς οὐσίας τάττοντας	πλῆθος	προσήκει καὶ τῶν τέκνων τὸ
[2, 1266]	προσήκει καὶ τῶν τέκνων τὸ	πλῆθος	τάττειν· ἐὰν γὰρ ὑπεραίρῃ τῆς
[2, 1264]	εἰπεῖν. Καίτοι σχεδὸν τό γε	πλῆθος	τῆς πόλεως τὸ τῶν ἄλλων
[2, 1269]	τὰ φονικὰ νόμος ἔστιν, ἂν	πλῆθός	τι παράσχηται μαρτύρων ὁ διώκων
[2, 1264]	οἵ γε τεχνῖται καὶ τὸ	πλῆθος	τὸ τῶν βαναύσων. Ἡ μὲν
[2, 1265]	μερίζεσθαι τὰς οὐσίας εἰς ὁποσονοῦν	πλῆθος,	τότε δὲ ἀδιαιρέτων οὐσῶν ἀνάγκη
[2, 1264]	γὰρ εἰς δύο μέρη τὸ	πλῆθος	τῶν οἰκούντων, τὸ μὲν εἰς
[2, 1265]	ᾠήθη δεῖν διαμένειν καὶ τὸ	πλῆθος	τῶν πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ
[2, 1265]	κτήσεις ἰσάζοντα τὸ περὶ τὸ	πλῆθος	τῶν πολιτῶν μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ'
[2, 1267]	κινδύνους· διόπερ οὔτε τοσοῦτον δεῖ	πλῆθος	ὑπάρχειν ὅσου οἱ πλησίον καὶ
[2, 1269]	γίνεται εἰ μὴ διὰ χρόνου	πλῆθος,	ὥστε τὸ ῥᾳδίως μεταβάλλειν ἐκ
[2, 1261]	συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ	πλήθους·	εἴπερ οὖν αἱρετώτερον τὸ αὐταρκέστερον,
[2, 1268]	πρῶτον μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ	πλήθους	τῶν πολιτῶν. Οἵ τε γὰρ
[2, 1270]	τὸ διὰ τῆς κτήσεως ὡμαλισμένης	πληθύειν	ἀνδρῶν τὴν πόλιν. Ὑπεναντίος δὲ
[2, 1274]	δ' ἴδιον μὲν οὐδέν ἐστι	πλὴν	αἱ δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν (πρῶτος
[2, 1265]	ζῆν, καὶ περὶ συσσιτίων ὡσαύτως·	πλὴν	ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι
[2, 1274]	ὅ τι καὶ μνείας ἄξιον,	πλὴν	ἡ χαλεπότης διὰ τὸ τῆς
[2, 1264]	Ὥστε οὐδὲν ἄλλο συμβήσεται νενομοθετημένον	πλὴν	μὴ γεωργεῖν τοὺς φύλακας· ὅπερ
[2, 1272]	καὶ τεττάρων ἀρχὴν τοῖς ἐφόροις	(πλὴν	ὃ οὐ χεῖρον· οἱ μὲν
[2, 1272]	ἐν τῇ Κρήτῃ καλουμένοις κόσμοις,	πλὴν	οἱ μὲν ἔφοροι πέντε τὸν
[2, 1266]	δευτέρου· εἶτ' ἐκ τῶν τρίτων,	πλὴν	οὐ πᾶσιν ἐπάναγκες ἦν τοῖς
[2, 1264]	εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς καὶ φρονημάτων	πλήρεις,	ἢ τὰς παρ' ἐνίοις εἱλωτείας
[2, 1267]	πάντες δημόσιοι ἔσονται καὶ μὴ	πλήρωμά	τι παρέξονται τῆς πόλεως. Ἀλλ'
[2, 1267]	δεῖ πλῆθος ὑπάρχειν ὅσου οἱ	πλησίον	καὶ κρείττους ἐπιθυμήσουσιν, οἱ δὲ
[2, 1266]	τῷ τὰς προῖκας τοὺς μὲν	πλουσίους	διδόναι μὲν λαμβάνειν δὲ μή,
[2, 1266]	λύσεως φαῦλον τὸ πολλοὺς ἐκ	πλουσίων	γίνεσθαι πένητας· ἔργον γὰρ μὴ
[2, 1263]	συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ	πλουσίων	κολακείας· ὧν οὐδὲν γίνεται διὰ
[2, 1273]	τῆς πολιτείας ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ	πλουτεῖν	αἰεί τι τοῦ δήμου μέρος,
[2, 1273]	γὰρ μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ καὶ	πλουτίνδην	οἴονται δεῖν αἱρεῖσθαι τοὺς ἄρχοντας·
[2, 1273]	Εἴπερ οὖν τὸ μὲν αἱρεῖσθαι	πλουτίνδην	ὀλιγαρχικὸν τὸ δὲ κατ' ἀρετὴν
[2, 1269]	τῇ τοιαύτῃ πολιτείᾳ τιμᾶσθαι τὸν	πλοῦτον,	ἄλλως τε κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι,
[2, 1273]	ὁ νόμος οὗτος ποιεῖ τὸν	πλοῦτον	μᾶλλον τῆς ἀρετῆς, καὶ τὴν
[2, 1267]	δὲ καὶ δούλων καὶ βοσκημάτων	πλοῦτος	καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ πολλὴ
[2, 1264]	λόγον καὶ περὶ τῆς παιδείας,	ποίαν	τινὰ δεῖ γίνεσθαι τῶν φυλάκων.
[2, 1264]	εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας ἀλλήλαις.	Ποιεῖ	γὰρ τοὺς μὲν φύλακας οἷον
[2, 1266]	τῶν μεγίστων τιμημάτων. Ὀλιγαρχικὴν δὲ	ποιεῖ	καὶ τὴν τῆς βουλῆς αἵρεσιν.
[2, 1262]	Δύο γάρ ἐστιν ἃ μάλιστα	ποιεῖ	κήδεσθαι τοὺς ἀνθρώπους καὶ φιλεῖν,
[2, 1261]	καὶ ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς	ποιεῖ	συλλογισμούς· διό ἐστι τὸ πάντας
[2, 1262]	εἰς πολὺ ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον	ποιεῖ	τὴν κρᾶσιν, οὕτω συμβαίνει καὶ
[2, 1263]	κτῆσιν ἔχων τὰ μὲν χρήσιμα	ποιεῖ	τοῖς φίλοις, τοῖς δὲ χρῆται
[2, 1273]	Ἔντιμον γὰρ ὁ νόμος οὗτος	ποιεῖ	τὸν πλοῦτον μᾶλλον τῆς ἀρετῆς,
[2, 1264]	καθίστησιν ὁ Σωκράτης. Ἀεὶ γὰρ	ποιεῖ	τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ
[2, 1263]	κοινὸν φέροντας ἀναλίσκειν νὅπερ ἔνια	ποιεῖ	τῶν ἐθνῶνν, ἢ τοὐναντίον τὴν
[2, 1264]	τοῖς φύλαξιν. Ἔτι δὲ κυρίους	ποιεῖ	τῶν κτημάτων τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν
[2, 1266]	καὶ φέρειν ἄρχοντας ἤ τι	ποιεῖν	ἄλλο τῶν πολιτικῶν, τοὺς δ'
[2, 1264]	φύλακας· ὅπερ καὶ νῦν Λακεδαιμόνιοι	ποιεῖν	ἐπιχειροῦσιν. Οὐ μὴν ἀλλ' οὐδὲ
[2, 1269]	εἰς ἑτέρους νόμους καινοὺς ἀσθενῆ	ποιεῖν	ἐστι τὴν τοῦ νόμου δύναμιν.
[2, 1272]	δῆμον καὶ τοὺς φίλους ἀναρχίαν	ποιεῖν	καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι πρὸς
[2, 1263]	τὴν παιδείαν κοινὴν καὶ μίαν	ποιεῖν·	καὶ τόν γε μέλλοντα παιδείαν
[2, 1271]	νομοθέτης οὐδ' αὐτὸς οἴεται δύνασθαι	ποιεῖν	καλοὺς κἀγαθούς, δῆλον· ἀπιστεῖ γοῦν
[2, 1263]	τὰς κτήσεις, τῇ δὲ χρήσει	ποιεῖν	κοινάς· ὅπως δὲ γίνωνται τοιοῦτοι,
[2, 1261]	ἂν εἴη μᾶλλον ὃ βούλεται	ποιεῖν	ὁ Σωκράτης (ἕκαστος γὰρ υἱὸν
[2, 1265]	εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν	ποιεῖν	ταῖς πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει
[2, 1266]	μὲν εὐθὺς οὐ χαλεπὸν ᾤετο	ποιεῖν,	τὰς δ' ἤδη κατοικουμένας ἐργωδέστερον
[2, 1264]	φυλάκων, ὅλην φησὶ δεῖν εὐδαίμονα	ποιεῖν	τὴν πόλιν τὸν νομοθέτην. Ἀδύνατον
[2, 1270]	πρότερον, οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα	ποιεῖν	τῆς πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν,
[2, 1264]	ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ	ποιεῖν	τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας, φανερόν· οὐ
[2, 1270]	προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους	ποιεῖσθαι	παῖδας· ἔστι γὰρ αὐτοῖς νόμος
[2, 1264]	καὶ τὸ ἐκ τῶν θηρίων	ποιεῖσθαι	τὴν παραβολήν, ὅτι δεῖ τὰ
[2, 1266]	τετάχθαι καλῶς· περὶ γὰρ τούτων	ποιεῖσθαί	φασι τὰς στάσεις πάντας. Διὸ
[2, 1264]	μὴ μερίζων αὐτὰ καὶ χωρίζων	ποιῆσαι	τὴν πόλιν, τὰ μὲν εἰς
[2, 1266]	ἱκανὸν τὸ τὰς οὐσίας ἴσας	ποιῆσαι	τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου
[2, 1274]	αὐτῷ· λῦσαι γὰρ θάτερα, κύριον	ποιήσαντα	τὸ δικαστήριον πάντων, κληρωτὸν ὄν.
[2, 1262]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ κοινοὺς	ποιήσαντα	τοὺς υἱοὺς τὸ συνεῖναι μόνον
[2, 1270]	ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ καλόν, ὀρθῶς	ποιήσας,	διδόναι δὲ καὶ καταλείπειν ἐξουσίαν
[2, 1274]	δὲ δῆμον καταστῆσαι, τὰ δικαστήρια	ποιήσας	ἐκ πάντων. Διὸ καὶ μέμφονταί
[2, 1272]	πολυτεκνῶσι, τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας	ποιήσας	ὁμιλίαν, περὶ ἧς εἰ φαύλως
[2, 1264]	εἴ γε τὰς μὲν γυναῖκας	ποιήσει	κοινὰς τὰς δὲ κτήσεις ἰδίας,
[2, 1263]	κἂν εἴ τις τὴν συμφωνίαν	ποιήσειεν	ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν βάσιν
[2, 1267]	ἰδίαν· ὅθεν μὲν τὰ νομιζόμενα	ποιήσουσι	πρὸς τοὺς θεούς, ἱεράν, ἀφ'
[2, 1263]	τὰ ἐγκλήματα πρὸς ἀλλήλους οὐ	ποιήσουσιν,	μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν ὡς πρὸς
[2, 1261]	τις εἴη τοῦτο δρᾶν, οὐ	ποιητέον·	ἀναιρήσει γὰρ τὴν πόλιν. Οὐ
[2, 1260]	τὴν μέθοδον. Ἀρχὴν δὲ πρῶτον	ποιητέον	ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς
[2, 1272]	νήσῳ τῶν διαφθερούντων. Ἣν δὲ	ποιοῦνται	τῆς ἁμαρτίας ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος
[2, 1271]	δὲ καὶ τὴν αἵρεσιν ἣν	ποιοῦνται	τῶν γερόντων κατά τε τὴν
[2, 1264]	οὔτε τὸ διαφέρον μικρὸν, τὸ	ποιούς	τινας εἶναι τούτους πρὸς τὸ
[2, 1273]	πόλεις. Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ	ποιοῦσι	μόνιμον τὴν πολιτείαν. Ἀλλὰ τουτί
[2, 1263]	οὐ συμβαίνει τοῖς λίαν ἓν	ποιοῦσι	τὴν πόλιν, καὶ πρὸς τούτοις
[2, 1271]	ἄλλην πολιτείαν ὁ νομοθέτης φαίνεται	ποιῶν·	φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων τοὺς πολίτας
[2, 1261]	τὸ τέλος ὅ φησι τῇ	πόλει	δεῖν ὑπάρχειν, ὡς μὲν εἴρηται
[2, 1264]	τῆς κοινωνίας; Ἐν μιᾷ γὰρ	πόλει	δύο πόλεις ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ
[2, 1271]	ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον τῇ	πόλει	εἶναι τὸ στασιάζειν τοὺς βασιλεῖς.
[2, 1270]	ἂν εἴπειέ τις συμφέρειν τῇ	πόλει,	καίτοι τό γε διὰ βίου
[2, 1268]	περὶ τῶν εὑρισκόντων τι τῇ	πόλει	συμφέρον, ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ
[2, 1268]	τοῦ τοῖς εὑρίσκουσί τι τῇ	πόλει	συμφέρον ὡς δεῖ γίνεσθαί τινα
[2, 1268]	οἱ γεωργοὶ τί χρήσιμοι τῇ	πόλει;	Τεχνίτας μὲν γὰρ ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 1262]	τὸν ἕνα, ἐν δὲ τῇ	πόλει	τὴν φιλίαν ἀναγκαῖον ὑδαρῆ γίνεσθαι
[2, 1264]	Ἐν μιᾷ γὰρ πόλει δύο	πόλεις	ἀναγκαῖον εἶναι, καὶ ταύτας ὑπεναντίας
[2, 1261]	ἐν ταῖς πόλεσιν ὅτι τὰς	πόλεις	ἀναιρεῖ· καίτοι τό γε ἑκάστου
[2, 1265]	καὶ νῦν συμβαίνειν περὶ τὰς	πόλεις.	Δεῖ δὲ τοῦτ' οὐχ ὁμοίως
[2, 1269]	δ' ἴσως τὸ τὰς γειτνιώσας	πόλεις,	~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι
[2, 1265]	ὁμοίως ἀκριβῶς ἔχειν περὶ τὰς	πόλεις	τότε καὶ νῦν· νῦν μὲν
[2, 1273]	δήμου μέρος, ἐκπέμποντες ἐπὶ τὰς	πόλεις.	Τούτῳ γὰρ ἰῶνται καὶ ποιοῦσι
[2, 1261]	ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς σῴζει τὰς	πόλεις,	ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται
[2, 1267]	τοῖς κρείττοσι διὰ τὴν ὑπερβολὴν	πολεμεῖν,	ἀλλ' οὕτως ὡς ἂν καὶ
[2, 1271]	ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις	πολεμεῖν,	εἰσφέρουσί τε κακῶς· διὰ γὰρ
[2, 1269]	κατ' ἀρχὰς ἀφίσταντο διὰ τὸ	πολεμεῖν	ἔτι τοῖς προσχώροις, Ἀχαιοῖς καὶ
[2, 1271]	σύνταξις τῶν νόμων ἐστί, τὴν	πολεμικήν·	αὕτη γὰρ χρησίμη πρὸς τὸ
[2, 1267]	τὴν πολιτείαν συντετάχθαι πρὸς τὴν	πολεμικὴν	ἰσχύν, περὶ ἧς ἐκεῖνος οὐδὲν
[2, 1271]	μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν κυριωτέραν τῆς	πολεμικῆς.	Τούτου δὲ ἁμάρτημα οὐκ ἔλαττον·
[2, 1264]	δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι καὶ	πολεμικοῖς	ἀνδράσιν. Ὅτι δ' ἀναγκαῖον αὐτῷ
[2, 1274]	συμποσιαρχεῖν, καὶ τὴν ἐν τοῖς	πολεμικοῖς	ἄσκησιν ὅπως ἀμφιδέξιοι γίνωνται κατὰ
[2, 1269]	τὰ πολλὰ τῶν στρατιωτικῶν καὶ	πολεμικῶν	γενῶν, ἔξω Κελτῶν ἢ κἂν
[2, 1273]	Δῆλον δὲ τοῦτο ἐπὶ τῶν	πολεμικῶν	καὶ τῶν ναυτικῶν· ἐν τούτοις
[2, 1265]	ἧττον δεῖ φοβεροὺς εἶναι τοῖς	πολεμίοις,	μὴ μόνον ἐλθοῦσιν εἰς τὴν
[2, 1274]	δῆμος δοῦλος ἂν εἴη καὶ	πολέμιος)	τὰς δ' ἀρχὰς ἐκ τῶν
[2, 1269]	θόρυβον δὲ παρεῖχον πλείω τῶν	πολεμίων.	Ἐξ ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε
[2, 1269]	ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ, πρὸς τὸν	πόλεμον,	βλαβερώταται καὶ πρὸς ταῦθ' αἱ
[2, 1272]	ἡγεμονίαν οἱ κόσμοι τὴν κατὰ	πόλεμον	ἔχουσιν· ἐκκλησίας δὲ μετέχουσι πάντες,
[2, 1270]	πολεμοῦντες τόν τε πρὸς Ἀργείους	πόλεμον	καὶ πάλιν τὸν πρὸς Ἀρκάδας
[2, 1265]	αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι πρὸς τὸν	πόλεμον	ὅπλοις ἃ χρήσιμα κατὰ τὴν
[2, 1267]	οὕτως ὀλίγην ὥστε μὴ δύνασθαι	πόλεμον	ὑπενεγκεῖν μηδὲ τῶν ἴσων καὶ
[2, 1272]	κοινωνοῦσιν οἱ Κρῆτες, νεωστί τε	πόλεμος	ξενικὸς διαβέβηκεν εἰς τὴν νῆσον,
[2, 1271]	τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν	πολεμοῦντες,	ἀπώλλυντο δὲ ἄρξαντες διὰ τὸ
[2, 1270]	τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον,	πολεμοῦντες	τόν τε πρὸς Ἀργείους πόλεμον
[2, 1270]	ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε ὀλιγανθρωπίαν,	πολεμούντων	πολὺν χρόνον, καί φασιν εἶναί
[2, 1271]	κοινῷ τῆς πόλεως ἔστιν οὐδὲν	πολέμους	μεγάλους ἀναγκαζομένοις πολεμεῖν, εἰσφέρουσί τε
[2, 1269]	τὸ τὰς γειτνιώσας πόλεις, ~καίπερ	πολεμούσας	ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι σύμμαχον τοῖς
[2, 1268]	τοῖς παισὶ τῶν ἐν τῷ	πολέμῳ	τελευτώντων ἐκ δημοσίου γίνεσθαι τὴν
[2, 1264]	δέ, καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσι,	καὶ παρ' ἐκείνοις ἔσται τὰ
[2, 1265]	ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν ποιεῖν ταῖς	πόλεσι	κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν πρὸς
[2, 1265]	ἀφεῖσθαι, καθάπερ ἐν ταῖς πλείσταις	πόλεσι,	πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς
[2, 1274]	καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς	πόλεσι	ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ Σικελίαν.
[2, 1262]	μᾶλλον ὡς νῦν ἐν ταῖς	πόλεσι	τὸ ἐμὸν λέγουσιν; Ὁ μὲν
[2, 1268]	πότερον βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς	πόλεσι	τὸ κινεῖν τοὺς πατρίους νόμους,
[2, 1265]	ὡς κοινοτάτην ταύτην κατασκευάζει ταῖς	πόλεσι	τῶν ἄλλων πολιτειῶν, καλῶς εἴρηκεν
[2, 1268]	διαγίγνεσθαι καθάπερ ἐν ταῖς ἄλλαις	πόλεσιν	ἀπὸ τῆς τέχνης· οἱ δὲ
[2, 1271]	μὲν βέλτιόν ἐστιν ὑπάρχειν ταῖς	πόλεσιν	ἢ μὴ βέλτιον, ἄλλος ἔστω
[2, 1269]	οὐδὲν ἦσαν, ὥσπερ ἐν ἑτέραις	πόλεσιν,	θόρυβον δὲ παρεῖχον πλείω τῶν
[2, 1266]	τούτοιν ἰσότητα δεῖν ὑπάρχειν ταῖς	πόλεσιν,	κτήσεως καὶ παιδείας. Ἀλλὰ τήν
[2, 1273]	γεγόνασιν, οἱ μὲν ταῖς οἰκείαις	πόλεσιν	οἱ δὲ καὶ τῶν ὀθνείων
[2, 1261]	ὡς μέγιστον ἀγαθὸν ἐν ταῖς	πόλεσιν	ὅτι τὰς πόλεις ἀναιρεῖ· καίτοι
[2, 1262]	μέγιστον εἶναι τῶν ἀγαθῶν ταῖς	πόλεσιν	(οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα στασιάζοιεν)
[2, 1263]	τὸν τρόπον τοῦτον ἐν ἐνίαις	πόλεσιν	οὕτως ὑπογεγραμμένον, ὡς οὐκ ὂν
[2, 1264]	δίκαι, καὶ ὅσα ἄλλα ταῖς	πόλεσιν	ὑπάρχειν φησὶ κακά, πάνθ' ὑπάρξει
[2, 1267]	Μιλήσιος (ὃς καὶ τὴν τῶν	πόλεων	διαίρεσιν εὗρε καὶ τὸν Πειραιᾶ
[2, 1268]	νῦν καὶ ἐν ἑτέραις τῶν	πόλεων)	τοὺς δ' ἄρχοντας αἱρετοὺς ὑπὸ
[2, 1260]	αἷς τε χρῶνταί τινες τῶν	πόλεων	τῶν εὐνομεῖσθαι λεγομένων, κἂν εἴ
[2, 1267]	μὴ πλήρωμά τι παρέξονται τῆς	πόλεως.	Ἀλλ' εἴπερ δεῖ δημοσίους εἶναι
[2, 1260]	δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς μιᾶς	πόλεως)	~Ἀλλὰ πότερον ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι,
[2, 1261]	μία μᾶλλον οἰκία μὲν ἐκ	πόλεως	ἄνθρωπος δ' ἐξ οἰκίας ἔσται·
[2, 1270]	οὐχ ὁμολογουμένη τῷ βουλήματι τῆς	πόλεως·	αὐτὴ μὲν γὰρ ἀνειμένη λίαν
[2, 1269]	τὰς γυναῖκας, τὸ ἥμισυ τῆς	πόλεως	εἶναι δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ
[2, 1270]	πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς	πόλεως	εἶναι καὶ διαμένειν κατὰ ταὐτά·
[2, 1271]	γὰρ ἐν τῷ κοινῷ τῆς	πόλεως	ἔστιν οὐδὲν πολέμους μεγάλους ἀναγκαζομένοις
[2, 1268]	εὐλόγως ἂν ἦσάν τι τῆς	πόλεως	μέρος, νῦν δ' ἰδίαν ἔχουσιν
[2, 1260]	τόπος εἷς ὁ τῆς μιᾶς	πόλεως,	οἱ δὲ πολῖται κοινωνοὶ τῆς
[2, 1265]	ἴδιον μήτε τὸν κοινὸν τῆς	πόλεως,	ὅμως οὐδὲν ἧττον δεῖ φοβεροὺς
[2, 1268]	αὖ μόριον ἔσται τοῦτο τῆς	πόλεως,	οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς
[2, 1264]	τὸ βουλευόμενον καὶ κύριον τῆς	πόλεως)	περὶ δὲ τῶν γεωργῶν καὶ
[2, 1264]	σχεδὸν τό γε πλῆθος τῆς	πόλεως	τὸ τῶν ἄλλων πολιτῶν γίνεται
[2, 1268]	ἐποίει τὰ τρία μέρη τῆς	πόλεως·	τοὺς δ' αἱρεθέντας ἐπιμελεῖσθαι κοινῶν
[2, 1261]	γὰρ μίαν τὴν οἰκίαν τῆς	πόλεως	φαίημεν ἄν, καὶ τὸν ἕνα
[2, 1269]	πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν	πόλεως.	Ὥσπερ γὰρ οἰκίας μέρος ἀνὴρ
[2, 1263]	καὶ τὴν οἰκίαν καὶ τὴν	πόλιν,	ἀλλ' οὐ πάντως. Ἔστι μὲν
[2, 1270]	ὅσον ἐφ' ἑαυτοῖς, ὅλην τὴν	πόλιν	ἀπώλεσαν, καὶ διὰ τὸ τὴν
[2, 1269]	καὶ γυνή, δῆλον ὅτι καὶ	πόλιν	ἐγγὺς τοῦ δίχα διῃρῆσθαι δεῖ
[2, 1272]	ἢ διά τινος χρόνου μηκέτι	πόλιν	εἶναι τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι
[2, 1274]	νικήσαντος Ὀλυμπίασιν, ὡς ἐκεῖνος τὴν	πόλιν	ἔλιπε διαμισήσας τὸν ἔρωτα τὸν
[2, 1262]	καὶ τὸ μίαν εἶναι τὴν	πόλιν	ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ Σωκράτης, ὃ
[2, 1265]	πρῶτον μὲν εἰ δεῖ τὴν	πόλιν	ζῆν βίον πολιτικόν (οὐ γὰρ
[2, 1263]	τοῖς λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν	πόλιν,	καὶ πρὸς τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα
[2, 1261]	βέλτιον κοινωνεῖν τὴν μέλλουσαν οἰκήσεσθαι	πόλιν	καλῶς, ἢ τινῶν μὲν τινῶν
[2, 1267]	ἐκ τῆς νομοθεσίας κατασκευάζων τὴν	πόλιν	μικράν, εἴ γ' οἱ τεχνῖται
[2, 1269]	ἐκεῖ συμβέβηκεν· ὅλην γὰρ τὴν	πόλιν	ὁ νομοθέτης εἶναι βουλόμενος καρτερικήν,
[2, 1273]	μᾶλλον τῆς ἀρετῆς, καὶ τὴν	πόλιν	ὅλην φιλοχρήματον. Ὅ τι δ'
[2, 1261]	οὐ ποιητέον· ἀναιρήσει γὰρ τὴν	πόλιν.	Οὐ μόνον δ' ἐκ πλειόνων
[2, 1261]	τὸ λίαν ἑνοῦν ζητεῖν τὴν	πόλιν	οὐκ ἔστιν ἄμεινον. Οἰκία μὲν
[2, 1271]	τοῦ συμφέροντος· τὴν μὲν γὰρ	πόλιν	πεποίηκεν ἀχρήματον, τοὺς δ' ἰδιώτας
[2, 1263]	νομίζοντα διὰ ταύτης ἔσεσθαι τὴν	πόλιν	σπουδαίαν ἄτοπον τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι
[2, 1264]	αὐτὰ καὶ χωρίζων ποιῆσαι τὴν	πόλιν,	τὰ μὲν εἰς συσσίτια τὰ
[2, 1261]	Σωκράτης σημεῖον εἶναι τοῦ τὴν	πόλιν	τελέως εἶναι μίαν. Τὸ γὰρ
[2, 1273]	βλάπτουσι, ~καὶ ἔβλαψαν ἤδη τὴν	πόλιν	τὴν τῶν Λακεδαιμονίων. Τὰ μὲν
[2, 1264]	φησὶ δεῖν εὐδαίμονα ποιεῖν τὴν	πόλιν	τὸν νομοθέτην. Ἀδύνατον δὲ εὐδαιμονεῖν
[2, 1267]	τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ τὴν	πόλιν	τῷ πλήθει μὲν μυρίανδρον, εἰς
[2, 1270]	κτήσεως ὡμαλισμένης πληθύειν ἀνδρῶν τὴν	πόλιν.	Ὑπεναντίος δὲ καὶ ὁ περὶ
[2, 1261]	δὲ τὸ μίαν εἶναι τὴν	πόλιν	ὡς ἄριστον ὂν ὅτι μάλιστα
[2, 1261]	πέφυκε μίαν οὕτως εἶναι τὴν	πόλιν	ὥσπερ λέγουσί τινες, καὶ τὸ
[2, 1267]	Οἷον Εὔβουλος Αὐτοφραδάτου μέλλοντος Ἀταρνέα	πολιορκεῖν	ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον ἐν πόσῳ
[2, 1267]	Αὐτοφραδάτην σύννουν γενόμενον παύσασθαι τῆς	πολιορκίας.	Ἔστι μὲν οὖν τι τῶν
[2, 1270]	γὰρ πληγὴν οὐχ ὑπήνεγκεν ἡ	πόλις,	ἀλλ' ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν.
[2, 1261]	ἐκ πλειόνων ἀνθρώπων ἐστὶν ἡ	πόλις,	ἀλλὰ καὶ ἐξ εἴδει διαφερόντων.
[2, 1261]	τι τὴν φύσιν ἐστὶν ἡ	πόλις,	γινομένη τε μία μᾶλλον οἰκία
[2, 1261]	Οἰκία μὲν γὰρ αὐταρκέστερον ἑνός,	πόλις	δ' οἰκίας, καὶ βούλεταί γ'
[2, 1261]	(διοίσει δὲ τῷ τοιούτῳ καὶ	πόλις	ἔθνους, ὅταν μὴ κατὰ κώμας
[2, 1263]	ἐγγὺς δ' οὖσα τοῦ μὴ	πόλις	εἶναι χείρων πόλις, ὥσπερ κἂν
[2, 1261]	εἴδει διαφερόντων. Οὐ γὰρ γίνεται	πόλις	ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία
[2, 1261]	καὶ γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ	πόλις	ἔσται· πλῆθος γάρ τι τὴν
[2, 1262]	τῶν χιλίων, ἢ ὅσων ἡ	πόλις	ἐστί, καὶ τοῦτο διστάζων· ἄδηλον
[2, 1263]	γὰρ ὡς οὐκ ἔσται προϊοῦσα	πόλις,	ἔστι δ' ὡς ἔσται μέν,
[2, 1261]	βούλεταί γ' ἤδη τότε εἶναι	πόλις	ὅταν αὐτάρκη συμβαίνῃ τὴν κοινωνίαν
[2, 1273]	σκυτοτομεῖν. Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ	πόλις,	πολιτικώτερον πλείονας μετέχειν τῶν ἀρχῶν,
[2, 1268]	ἀναγκαῖον εἶναι ιπᾶσα γὰρ δεῖται	πόλις	τεχνιτῶνν, καὶ δύνανται διαγίγνεσθαι καθάπερ
[2, 1261]	ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ συμμαχία καὶ	πόλις·	τὸ μὲν γὰρ τῷ ποσῷ
[2, 1272]	Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος οὕτως ἔχουσα	πόλις,	τῶν βουλομένων ἐπιτίθεσθαι καὶ δυναμένων.
[2, 1263]	τοῦ μὴ πόλις εἶναι χείρων	πόλις,	ὥσπερ κἂν εἴ τις τὴν
[2, 1260]	τῆς μιᾶς πόλεως, οἱ δὲ	πολῖται	κοινωνοὶ τῆς μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ
[2, 1265]	πενίας ἀναγκαῖον αἴτιον γίνεσθαι τοῖς	πολίταις,	ἡ δὲ πενία στάσιν ἐμποιεῖ
[2, 1274]	Χαρώνδας ὁ Καταναῖος τοῖς αὑτοῦ	πολίταις	καὶ ταῖς ἄλλαις ταῖς Χαλκιδικαῖς
[2, 1267]	τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς	πολίταις	πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς
[2, 1261]	γυναικῶν καὶ κτημάτων κοινωνεῖν τοὺς	πολίτας	ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ Πολιτείᾳ
[2, 1262]	οἵ τε εἰς τοὺς ἄλλους	πολίτας	δοθέντες τοὺς φύλακας καὶ πάλιν
[2, 1264]	τοὺς τεχνίτας καὶ τοὺς ἄλλους	πολίτας.	Ἐγκλήματα δὲ καὶ δίκαι, καὶ
[2, 1260]	ἤτοι πάντας πάντων κοινωνεῖν τοὺς	πολίτας,	ἢ μηδενός, ἢ τινῶν μὲν
[2, 1270]	εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας, προάγεται τοὺς	πολίτας	ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι παῖδας· ἔστι
[2, 1271]	ποιῶν· φιλοτίμους γὰρ κατασκευάζων τοὺς	πολίτας	τούτῳ κέχρηται πρὸς τὴν αἵρεσιν
[2, 1262]	παρὰ τοῖς φύλαξιν τοὺς ἄλλους	πολίτας,	ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων τι
[2, 1266]	ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων συγκειμένη	πολιτεία	βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα φαίνεται
[2, 1261]	ἢ κατὰ τὸν ἐν τῇ	Πολιτείᾳ	γεγραμμένον νόμον; Ἔχει δὴ δυσχερείας
[2, 1274]	Δράκοντος δὲ νόμοι μὲν εἰσί,	πολιτείᾳ	δ' ὑπαρχούσῃ τοὺς νόμους ἔθηκεν·
[2, 1272]	πολιτείας ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ	πολιτεία	ἐστὶν ἀλλὰ δυναστεία μᾶλλον. Εἰώθασι
[2, 1269]	πότερον πάντες καὶ ἐν πάσῃ	πολιτείᾳ,	ἢ οὔ; Καὶ πότερον τῷ
[2, 1264]	ἐχομένων τίς ἡ τούτων τε	πολιτεία	καὶ παιδεία καὶ νόμοι τίνες.
[2, 1260]	φανερὸν ὡς ἀδύνατον (ἡ γὰρ	πολιτεία	κοινωνία τίς ἐστι, καὶ πρῶτον
[2, 1271]	τις ἐπιτιμήσειεν. Ἡ δὲ Κρητικὴ	πολιτεία	πάρεγγυς μέν ἐστι ταύτης, ἔχει
[2, 1264]	τῶν βαναύσων. Ἡ μὲν οὖν	πολιτεία	περὶ ἧς ὁ Σωκράτης εἴρηκεν
[2, 1264]	βέλτιον. Καὶ γὰρ ἐν τῇ	Πολιτείᾳ	περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ
[2, 1272]	Ἔχει δὲ παραπλήσια τῇ Λακωνικῇ	πολιτείᾳ	τὰ μὲν συσσίτια τῶν ἑταιριῶν
[2, 1261]	πολίτας ἀλλήλοις, ὥσπερ ἐν τῇ	Πολιτείᾳ	τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ
[2, 1262]	ἥκιστα ἀναγκαῖον ὂν ἐν τῇ	πολιτείᾳ	τῇ τοιαύτῃ ἢ πατέρα ὡς
[2, 1269]	Ὥστ' ἀναγκαῖον ἐν τῇ τοιαύτῃ	πολιτείᾳ	τιμᾶσθαι τὸν πλοῦτον, ἄλλως τε
[2, 1272]	Λάκωσιν. Αὗται γὰρ αἱ τρεῖς	πολιτεῖαι	ἀλλήλαις τε σύνεγγύς πώς εἰσι
[2, 1266]	τὸν τρόπον. Εἰσὶ δέ τινες	πολιτεῖαι	καὶ ἄλλαι, αἱ μὲν ἰδιωτῶν
[2, 1265]	ἄλλα ταὐτὰ ἀποδίδωσιν ἀμφοτέραις ταῖς	πολιτείαις·	καὶ γὰρ παιδείαν τὴν αὐτήν,
[2, 1263]	τῶν νῦν ὑπαρχόντων ἐν ταῖς	πολιτείαις	κακῶν ὡς γινομένων διὰ τὸ
[2, 1273]	ἔξεστιν, ὅπερ ἐν ταῖς ἑτέραις	πολιτείαις	οὐκ ἔστιν. Τὸ δὲ τὰς
[2, 1273]	τυγχάνει πάσαις ὄντα ταῖς εἰρημέναις	πολιτείαις·	τῶν δὲ παρὰ τὴν ὑπόθεσιν
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν, ὥστ' ἐν ὅσαις	πολιτείαις	φαύλως ἔχει τὸ περὶ τὰς
[2, 1273]	τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ τὴν	πολιτείαν·	αἱροῦνται γὰρ εἰς δύο ταῦτα
[2, 1268]	τε φιλικῶς ἔχειν πρὸς τὴν	πολιτείαν;	Ἀλλὰ δεῖ καὶ κρείττους εἶναι
[2, 1273]	ἰῶνται καὶ ποιοῦσι μόνιμον τὴν	πολιτείαν.	Ἀλλὰ τουτί ἐστι τύχης ἔργον,
[2, 1266]	Λευκάδα δημοτικὴν ἐποίησε λίαν τὴν	πολιτείαν	αὐτῶν· οὐ γὰρ ἔτι συνέβαινεν
[2, 1270]	ὥστε καὶ ταύτῃ συνεπιβλάπτεσθαι τὴν	πολιτείαν·	δημοκρατία γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας συνέβαινεν.
[2, 1273]	οἷόν τε βεβαίως ἀριστοκρατεῖσθαι τὴν	πολιτείαν.	Ἐθίζεσθαι δ' εὔλογον κερδαίνειν τοὺς
[2, 1273]	τὴν πάτριον, μείξαντα καλῶς τὴν	πολιτείαν·	εἶναι γὰρ τὴν μὲν ἐν
[2, 1274]	τυράννῳ τῷ δήμῳ χαριζόμενοι τὴν	πολιτείαν	εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν μετέστησαν·
[2, 1265]	μέση δὲ τούτων, ἣν καλοῦσι	πολιτείαν·	ἐκ γὰρ τῶν ὁπλιτευόντων ἐστίν.
[2, 1266]	ὡς δέον συγκεῖσθαι τὴν ἀρίστην	πολιτείαν	ἐκ δημοκρατίας καὶ τυραννίδος, ἃς
[2, 1266]	μοναρχίας δεῖ συνιστάναι τὴν τοιαύτην	πολιτείαν,	ἐκ τούτων φανερὸν καὶ τῶν
[2, 1272]	δ' ἐκεῖ συμφέρει πρὸς τὴν	πολιτείαν,	ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν. Ἐκεῖ μὲν
[2, 1272]	μεγίστης ἀρχῆς βούλεται μένειν τὴν	πολιτείαν·	ἐνταῦθα δ' οὐκ ἐξ ἁπάντων
[2, 1265]	λέγουσιν ὡς δεῖ τὴν ἀρίστην	πολιτείαν	ἐξ ἁπασῶν εἶναι τῶν πολιτειῶν
[2, 1265]	περιάγει πάλιν πρὸς τὴν ἑτέραν	πολιτείαν.	Ἔξω γὰρ τῆς τῶν γυναικῶν
[2, 1271]	τὰ πλεῖστα μεμιμῆσθαι τὴν Κρητικὴν	πολιτείαν	ἡ τῶν Λακώνων· τὰ δὲ
[2, 1264]	τοῖς ἔργοις ἴδοι τὴν τοιαύτην	πολιτείαν	κατασκευαζομένην· οὐ γὰρ δυνήσεται μὴ
[2, 1271]	ὅπερ καὶ περὶ τὴν ἄλλην	πολιτείαν	ὁ νομοθέτης φαίνεται ποιῶν· φιλοτίμους
[2, 1265]	ὡς ἀρίστην μετὰ τὴν πρώτην	πολιτείαν,	οὐ καλῶς. Τάχα γὰρ τὴν
[2, 1262]	τοῖς μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην	πολιτείαν,	πότερον κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν
[2, 1267]	ἔξωθεν πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν	πολιτείαν	συντετάχθαι πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν,
[2, 1266]	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὴν	πολιτείαν	τὴν ἐν τοῖς Νόμοις τοῦτον
[2, 1270]	τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ τὴν	πολιτείαν	τὴν μέλλουσαν σῴζεσθαι πάντα βούλεσθαι
[2, 1270]	συνέβαινεν. Συνέχει μὲν οὖν τὴν	πολιτείαν	τὸ ἀρχεῖον τοῦτοἡσυχάζει γὰρ ὁ
[2, 1260]	δεῖ καὶ τὰς ἄλλας ἐπισκέψασθαι	πολιτείας,	αἷς τε χρῶνταί τινες τῶν
[2, 1268]	οὐδενὸς μετέχον, ἀλλὰ ἀλλότριον τῆς	πολιτείας·	ἀλλὰ μὴν εἴ τις τοὺς
[2, 1273]	ἄρχεσθαι. Ὀλιγαρχικῆς δ' οὔσης τῆς	πολιτείας	ἄριστα ἐκφεύγουσι τῷ πλουτεῖν αἰεί
[2, 1270]	μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν τῆς	πολιτείας	αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί
[2, 1269]	καὶ πρὸς τὴν προαίρεσιν τῆς	πολιτείας	βλαβερὰ καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν πόλεως.
[2, 1267]	μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι περὶ	πολιτείας	εἰπεῖν τῆς ἀρίστης. Κατεσκεύαζε δὲ
[2, 1265]	ὄντες, ὀλίγα δὲ περὶ τῆς	πολιτείας	εἴρηκεν, καὶ ταύτην βουλόμενος κοινοτέραν
[2, 1268]	συκοφαντίας καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ,	πολιτείας.	Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα
[2, 1273]	Τῶν δὲ ἀποφηναμένων τι περὶ	πολιτείας	ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων
[2, 1271]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω· ταῦτα γάρ
[2, 1264]	διὸ καὶ περὶ τῆς ἐνταῦθα	πολιτείας	ἐπισκέψασθαι μικρὰ βέλτιον. Καὶ γὰρ
[2, 1267]	μόνον ὁ τρόπος τῆς Φαλέου	πολιτείας.	Ἔτι τὰ πολλὰ βούλεται κατασκευάζειν
[2, 1266]	παράπαν οὐκ ἄν τις θείη	πολιτείας	ἢ χειρίστας πασῶν. Βέλτιον οὖν
[2, 1266]	ὅταν ἐπιβάλλῃ περὶ τῆς τοιαύτης	πολιτείας	ἡ σκέψις· ἔχει δὲ καὶ
[2, 1272]	καὶ δῆλον ὡς ἔχει τι	πολιτείας	ἡ τάξις, ἀλλ' οὐ πολιτεία
[2, 1272]	ἐκεῖθεν ἐλήλυθεν. Ἔτι δὲ τῆς	πολιτείας	ἡ τάξις. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 1272]	μή, μετέχειν νόμος κωλύει τῆς	πολιτείας,	καθάπερ εἴρηται καὶ πρότερον, ἐν
[2, 1273]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	καὶ Κρητικῆς καὶ τῆς Καρχηδονίων,
[2, 1268]	δεῖ τοὺς ἄλλους μετέχειν τῆς	πολιτείας	καὶ κυρίους εἶναι τῆς τῶν
[2, 1272]	διαμένειν ἐν τῇ τάξει τῆς	πολιτείας,	καὶ μήτε στάσιν, ὅ τι
[2, 1269]	καιρῶν. Περὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων	πολιτείας	καὶ τῆς Κρητικῆς, σχεδὸν δὲ
[2, 1273]	οὗτοι γὰρ καὶ νόμους καὶ	πολιτείας	κατέστησαν. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 1274]	Πιττακὸς νόμων δημιουργὸς ἀλλ' οὐ	πολιτείας·	νόμος δ' ἴδιος αὐτοῦ τὸ
[2, 1273]	δημιουργοὶ μόνον, οἱ δὲ καὶ	πολιτείας,	οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ Σόλων·
[2, 1269]	τρόπον ὑπεναντίως τῆς προκειμένης αὐτοῖς	πολιτείας.	Ὅτι μὲν οὖν δεῖ τῇ
[2, 1271]	λίαν πένησιν, ὅρος δὲ τῆς	πολιτείας	οὗτός ἐστιν αὐτοῖς ὁ πάτριος,
[2, 1268]	τὰ ὅπλα ἔχοντες κοινωνοῦσι τῆς	πολιτείας	πάντες, οἱ μὲν γεωργοὶ οὐκ
[2, 1272]	ταύτης εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς	πολιτείας.	Πολιτεύεσθαι δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι
[2, 1268]	εἰπεῖνν· μὴ μετέχοντας δὲ τῆς	πολιτείας	πῶς οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν
[2, 1272]	παρ' αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ	πολιτείας	συντεταγμένης τὸ τὸν δῆμον ἑκουσίον
[2, 1267]	Περὶ μὲν οὖν τῆς Φαλέου	πολιτείας	σχεδὸν ἐκ τούτων ἄν τις
[2, 1273]	ὑπόθεσιν τῆς ἀριστοκρατίας καὶ τῆς	πολιτείας	τὰ μὲν εἰς δῆμον ἐκκλίνει
[2, 1274]	Τὰ μὲν οὖν περὶ τὰς	πολιτείας,	τάς τε κυρίας καὶ τὰς
[2, 1264]	καὶ περὶ κτήσεως, καὶ τῆς	πολιτείας	τὴν τάξιν (διαιρεῖται γὰρ εἰς
[2, 1264]	οὐδὲ ὁ τρόπος τῆς ὅλης	πολιτείας	τίς ἔσται τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ'
[2, 1268]	εἰσηγεῖσθαί τινας νόμων λύσιν ἢ	πολιτείας	ὡς κοινὸν ἀγαθόν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 1270]	τῶν προτέρων βασιλέων μετεδίδοσαν τῆς	πολιτείας,	ὥστ' οὐ γίνεσθαι τότε ὀλιγανθρωπίαν,
[2, 1269]	δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων	πολιτειῶν,	δύο εἰσὶν αἱ σκέψεις, μία
[2, 1265]	κατασκευάζει ταῖς πόλεσι τῶν ἄλλων	πολιτειῶν,	καλῶς εἴρηκεν ἴσως· εἰ δ'
[2, 1265]	πολιτείαν ἐξ ἁπασῶν εἶναι τῶν	πολιτειῶν	μεμειγμένην, διὸ καὶ τὴν τῶν
[2, 1272]	εἰρήσθω τοσαῦθ' ἡμῖν τῆς πολιτείας.	Πολιτεύεσθαι	δὲ δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς
[2, 1262]	τρόπον δεῖ κατασκευάζεσθαι τοῖς μέλλουσι	πολιτεύεσθαι	τὴν ἀρίστην πολιτείαν, πότερον κοινὴν
[2, 1269]	οὖν δεῖ τῇ μελλούσῃ καλῶς	πολιτεύεσθαι	τὴν τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν σχολήν,
[2, 1273]	δὲ καὶ τῶν ὀθνείων τισί,	πολιτευθέντες	αὐτοί· καὶ τούτων οἱ μὲν
[2, 1262]	οἷόν τε ὑπάρχειν τοῖς οὕτω	πολιτευομένοις.	Ἀλλὰ μὴν καὶ περὶ τοῦ
[2, 1267]	εἶναι βουλόμενος) πρῶτος τῶν μὴ	πολιτευομένων	ἐνεχείρησέ τι περὶ πολιτείας εἰπεῖν
[2, 1266]	τῶν καθεστηκυιῶν καὶ καθ' ἃς	πολιτεύονται	νῦν ἐγγύτερόν εἰσι τούτων ἀμφοτέρων.
[2, 1267]	ἐξ ὧν τὰ πρὸς αὑτοὺς	πολιτεύσονται	καλῶς, δεῖ δὲ καὶ πρὸς
[2, 1267]	γὰρ οὐ μόνον πρὸς τὰς	πολιτικὰς	χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ
[2, 1272]	ταύτης ἰατρείαν, ἄτοπος καὶ οὐ	πολιτικὴ	ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι
[2, 1268]	μίαν τούτων θετέον καὶ τὴν	πολιτικήν,	δῆλον ὅτι καὶ περὶ ταύτην
[2, 1261]	τὰ περὶ τὴν κοινωνίαν τὴν	πολιτικήν,	δῆλον ὡς τοὺς αὐτοὺς ἀεὶ
[2, 1272]	τὴν τοιαύτην, ἀλλὰ λύεσθαι τὴν	πολιτικὴν	κοινωνίαν; Ἔστι δ' ἐπικίνδυνος οὕτως
[2, 1266]	ἔχει τινὰ δύναμιν εἰς τὴν	πολιτικὴν	κοινωνίαν ἡ τῆς οὐσίας ὁμαλότης,
[2, 1269]	τὰς ἄλλας τέχνας, καὶ τὴν	πολιτικὴν	τάξιν ἀδύνατον ἀκριβῶς πάντα γραφῆναι·
[2, 1260]	θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας τῆς	πολιτικῆς,	τίς κρατίστη πασῶν τοῖς δυναμένοις
[2, 1265]	δεῖ τὴν πόλιν ζῆν βίον	πολιτικόν	(οὐ γὰρ μόνον ἀναγκαῖόν ἐστιν
[2, 1273]	ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν πράξεων	πολιτικῶν	οὐδ' ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ διετέλεσαν ἰδιωτεύοντες
[2, 1266]	ἰδιωτῶν αἱ δὲ φιλοσόφων καὶ	πολιτικῶν,	πᾶσαι δὲ τῶν καθεστηκυιῶν καὶ
[2, 1266]	ἤ τι ποιεῖν ἄλλο τῶν	πολιτικῶν,	τοὺς δ' ἀφεῖσθαι, τοῦτο δ'
[2, 1273]	Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ πόλις,	πολιτικώτερον	πλείονας μετέχειν τῶν ἀρχῶν, καὶ
[2, 1268]	ἐχόντων καθίστασθαι καὶ στρατηγοὺς καὶ	πολιτοφύλακας	καὶ τὰς κυριωτάτας ἀρχὰς ὡς
[2, 1264]	τῆς πόλεως τὸ τῶν ἄλλων	πολιτῶν	γίνεται πλῆθος, περὶ ὧν οὐδὲν
[2, 1273]	ἀνάγκη καὶ τὴν τῶν ἄλλων	πολιτῶν	δόξαν ἀκολουθεῖν τούτοις. Ὅπου δὲ
[2, 1266]	εἶναι τῆς ἐλαχίστης μηδενὶ τῶν	πολιτῶν	ἐξουσίαν εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται
[2, 1262]	λέγει τὸν εὖ πράττοντα τῶν	πολιτῶν	ἢ κακῶς, ὁπόστος τυγχάνει τὸν
[2, 1265]	διαμένειν καὶ τὸ πλῆθος τῶν	πολιτῶν,	καὶ εἰ τὸ πρῶτον τοὺς
[2, 1265]	τὸ περὶ τὸ πλῆθος τῶν	πολιτῶν	μὴ κατασκευάζειν, ἀλλ' ἀφεῖναι τὴν
[2, 1268]	τὴν διαίρεσιν τοῦ πλήθους τῶν	πολιτῶν.	Οἵ τε γὰρ τεχνῖται καὶ
[2, 1266]	ἴσας εἶναι τὰς κτήσεις τῶν	πολιτῶν.	~Τοῦτο δὲ κατοικιζομέναις μὲν εὐθὺς
[2, 1261]	Γίνονται δ' ἑκάστῳ χίλιοι τῶν	πολιτῶν	υἱοί, καὶ οὗτοι οὐχ ὡς
[2, 1267]	τῆς Φαλέου πολιτείας. Ἔτι τὰ	πολλὰ	βούλεται κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ
[2, 1270]	προωδοπεποιημένους διὰ τὸν στρατιωτικὸν βίον	(πολλὰ	γὰρ ἔχει μέρη τῆς ἀρετῆς)
[2, 1269]	τοῖς Λάκωσι τοῦθ' ὑπῆρχεν, καὶ	πολλὰ	διῳκεῖτο ὑπὸ τῶν γυναικῶν ἐπὶ
[2, 1263]	τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας	πολλά,	ὀλίγα δὲ πονοῦντας, τοῖς ἐλάττω
[2, 1272]	δοκοῦσι καὶ Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ	πολλὰ	περιττῶς πρὸς τοὺς ἄλλους, μάλιστα
[2, 1272]	δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς ὠφέλιμον	πολλὰ	πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης, καὶ πρὸς
[2, 1271]	δὲ καὶ καταδωροδοκούμενοι καὶ καταχαριζόμενοι	πολλὰ	τῶν κοινῶν οἱ κεκοινωνηκότες τῆς
[2, 1269]	κἂν τύχωσι γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ	πολλὰ	τῶν στρατιωτικῶν καὶ πολεμικῶν γενῶν,
[2, 1272]	τούτων ἡ τῶν Καρχηδονίων. Καὶ	πολλὰ	τῶν τεταγμένων ἔχει παρ' αὐτοῖς
[2, 1272]	καὶ οὐ πολιτικὴ ἀλλὰ δυναστευτική.	Πολλάκις	γὰρ ἐκβάλλουσι συστάντες τινὲς τοὺς
[2, 1270]	ἐκ τοῦ δήμου παντός, ὥστε	πολλάκις	ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι σφόδρα πένητες εἰς
[2, 1269]	Ἥ τε γὰρ Θετταλῶν πενεστεία	πολλάκις	ἐπέθετο τοῖς Θετταλοῖς, ὁμοίως δὲ
[2, 1267]	ὄντες ἄξιοι, διὸ καὶ φαίνονται	πολλάκις	ἐπιτιθέμενοι καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ'
[2, 1270]	ἀπορίαν ὤνιοι ἦσαν. Ἐδήλωσαν δὲ	πολλάκις	μὲν καὶ πρότερον, καὶ νῦν
[2, 1272]	ἀκοσμίας τῶν δυνατῶν, ἣν καθιστᾶσι	πολλάκις	οἳ ἂν μὴ δίκας βούλωνται
[2, 1272]	Κρησίν, οἱ δ' εἵλωτες ἀφίστανται	πολλάκις.	Οὔτε γὰρ ἐξωτερικῆς ἀρχῆς κοινωνοῦσιν
[2, 1265]	γυναικῶν καὶ θεραπόντων ἕτερος ὄχλος	πολλαπλάσιος.	Δεῖ μὲν οὖν ὑποτίθεσθαι κατ'
[2, 1261]	Ἔχει δὴ δυσχερείας ἄλλας τε	πολλὰς	τὸ πάντων εἶναι τὰς γυναῖκας
[2, 1267]	πλοῦτος καὶ νομίσματος, καὶ κατασκευὴ	πολλὴ	τῶν καλουμένων ἐπίπλων· ἢ πάντων
[2, 1268]	μαχίμοις παρέξουσιν; Ταῦτα δὴ πάντα	πολλὴν	ἔχει ταραχήν. Οὐ καλῶς δ'
[2, 1262]	δ' ἐκ τούτων εἰς ἐκείνους,	πολλὴν	ἔχει ταραχὴν τίνα ἔσται τρόπον·
[2, 1270]	μὲν γὰρ αὐτῶν συμβέβηκε κεκτῆσθαι	πολλὴν	λίαν οὐσίαν, τοῖς δὲ πάμπαν
[2, 1266]	ταύτην δ' ἢ λίαν εἶναι	πολλήν,	ὥστε τρυφᾶν, ἢ λίαν ὀλίγην,
[2, 1269]	ἐπισκοποῦσιν εὐλαβείας ἂν δόξειεν εἶναι	πολλῆς.	Ὅταν γὰρ ᾖ τὸ μὲν
[2, 1266]	περὶ ἑκάτερον· οἱ μὲν γὰρ	πολλοὶ	διὰ τὸ περὶ τὰς κτήσεις
[2, 1267]	ἧς πρὸς τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ	πολλοὶ	ζῶσιν. Τῶν οὖν τοιούτων ἀρχή,
[2, 1261]	ἐν ταῖς οἰκετικαῖς διακονίαις οἱ	πολλοὶ	θεράποντες ἐνίοτε χεῖρον ὑπηρετοῦσι τῶν
[2, 1268]	τοὐναντίον τούτου τῶν νομοθετῶν οἱ	πολλοὶ	παρασκευάζουσιν ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ
[2, 1264]	τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ τοῖς	πολλοῖς	ἔτεσιν, ἐν οἷς οὐκ ἂν
[2, 1273]	τινα διάνοιαν ἣ συνδοκεῖ τοῖς	πολλοῖς·	οὐ γὰρ μόνον ἀριστίνδην ἀλλὰ
[2, 1270]	δὲ χώρας οὕτω διῃρημένης, ἀναγκαῖον	πολλοὺς	γίνεσθαι πένητας. Ἀλλὰ μὴν καὶ
[2, 1266]	χωρὶς τῆς λύσεως φαῦλον τὸ	πολλοὺς	ἐκ πλουσίων γίνεσθαι πένητας· ἔργον
[2, 1268]	Τοῦτο δ' οὐ ῥᾴδιον μὴ	πολλοὺς	ὄντας· εἰ δὲ τοῦτ' ἔσται,
[2, 1263]	ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς	πολλοὺς	συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς
[2, 1263]	τοὺς κοινὰ κεκτημένους καὶ κοινωνοῦντας	πολλῷ	διαφερομένους μᾶλλον ὁρῶμεν ἢ τοὺς
[2, 1264]	ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ προσέχειν τῷ	πολλῷ	χρόνῳ καὶ τοῖς πολλοῖς ἔτεσιν,
[2, 1270]	τὰ δύο, τῶν τ' ἐπικλήρων	πολλῶν	γινομένων, καὶ διὰ τὸ προῖκας
[2, 1270]	ἀτελῆ πάντων. Καίτοι φανερὸν ὅτι	πολλῶν	γινομένων, τῆς δὲ χώρας οὕτω
[2, 1264]	λέγει ὁ Σωκράτης ὡς οὐ	πολλῶν	δεήσονται νομίμων διὰ τὴν παιδείαν,
[2, 1273]	δὲ τὰς πενταρχίας κυρίας οὔσας	πολλῶν	καὶ μεγάλων ὑφ' αὑτῶν αἱρετὰς
[2, 1272]	πώς εἰσι καὶ τῶν ἄλλων	πολὺ	διαφέρουσιν, ἥ τε Κρητικὴ καὶ
[2, 1264]	τοὺς γεωργοὺς ἀποφορὰν φέροντας· ἀλλὰ	πολὺ	μᾶλλον εἰκὸς εἶναι χαλεποὺς καὶ
[2, 1262]	Ὥσπερ γὰρ μικρὸν γλυκὺ εἰς	πολὺ	ὕδωρ μειχθὲν ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν
[2, 1270]	οὐ γίνεσθαι τότε ὀλιγανθρωπίαν, πολεμούντων	πολὺν	χρόνον, καί φασιν εἶναί ποτε
[2, 1270]	οἰκείας διὰ τὰς στρατείας ἀπεξενοῦντο	πολὺν	χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε πρὸς
[2, 1272]	διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα μὴ	πολυτεκνῶσι,	τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας ποιήσας
[2, 1267]	τριχῶν τε πλήθει καὶ κόσμῳ	πολυτελεῖ,	ἔτι δὲ ἐσθῆτος εὐτελοῦς μὲν
[2, 1267]	καὶ στασιάζοντες· ~ἔτι δ' ἡ	πονηρία	τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ τὸ
[2, 1263]	ἢ λαμβάνοντας πολλά, ὀλίγα δὲ	πονοῦντας,	τοῖς ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι, πλείω
[2, 1263]	ἐλάττω μὲν λαμβάνουσι, πλείω δὲ	πονοῦσιν.	Ὅλως δὲ τὸ συζῆν καὶ
[2, 1268]	τῆς τέχνης· οἱ δὲ γεωργοὶ	πορίζοντες	μὲν τοῖς τὰ ὅπλα κεκτημένοις
[2, 1272]	τοῖς κόσμοις ὥσπερ τοῖς ἐφόροις,	~πόρρω	γ' ἀποικοῦσιν ἐν νήσῳ τῶν
[2, 1272]	τὸν τόπον· ξενηλασίας γὰρ τὸ	πόρρω	πεποίηκεν. Διὸ καὶ τὸ τῶν
[2, 1262]	καὶ μητέρας καὶ τοὺς μὴ	πόρρω	τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ πρὸς
[2, 1263]	πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ τῶν ἐν	ποσὶ	καὶ ἐκ μικρῶν προσκρούοντες ἀλλήλοις.
[2, 1261]	πόλις· τὸ μὲν γὰρ τῷ	ποσῷ	χρήσιμον, κἂν ᾖ τὸ αὐτὸ
[2, 1267]	πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν, σκεψάμενον ἐν	πόσῳ	χρόνῳ λήψεται τὸ χωρίον, λογίσασθαι
[2, 1265]	δὲ διαίρεσιν δεῖ σκοπεῖν, μή	ποτ'	οὐ συμφέρει πρὸς οἰκονομίαν· δύο
[2, 1265]	τῆς κτήσεως ὁρᾶν δεῖ, μή	ποτε	βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ σαφῶς
[2, 1267]	Ἐπιδάμνῳ τε καὶ ὡς Διόφαντός	ποτε	κατεσκεύαζεν Ἀθήνησἰ τοῦτον ἔχειν τὸν
[2, 1270]	πολὺν χρόνον, καί φασιν εἶναί	ποτε	τοῖς Σπαρτιάταις καὶ μυρίους· οὐ
[2, 1269]	ὅτι κινητέοι καὶ τινὲς καὶ	ποτὲ	τῶν νόμων εἰσίν. Ἄλλον δὲ
[2, 1268]	σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ τινες	πότερον	βλαβερὸν ἢ συμφέρον ταῖς πόλεσι
[2, 1264]	πλῆθος, περὶ ὧν οὐδὲν διώρισται,	πότερον	καὶ τοῖς γεωργοῖς κοινὰς εἶναι
[2, 1263]	δὲ τὰ περὶ τὴν κτῆσιν	πότερον	κἂν ᾖ ἐκεῖνα χωρίς, καθ'
[2, 1262]	μέλλουσι πολιτεύεσθαι τὴν ἀρίστην πολιτείαν,	πότερον	κοινὴν ἢ μὴ κοινὴν εἶναι
[2, 1264]	μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς, καὶ	πότερον	ὅπλα δεῖ κεκτῆσθαι καὶ τούτους
[2, 1261]	κοινωνοὶ τῆς μιᾶς πόλεως) ~Ἀλλὰ	πότερον	ὅσων ἐνδέχεται κοινωνῆσαι, πάντων βέλτιον
[2, 1264]	τῶν γεωργῶν καὶ τῶν τεχνιτῶν,	πότερον	οὐδεμιᾶς μεθέξουσιν ἤ τινος ἀρχῆς,
[2, 1262]	τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον. Καίτοι	πότερον	οὕτω κρεῖττον τὸ ἐμὸν λέγειν
[2, 1269]	Ἔτι δ' εἰ καὶ κινητέοι,	πότερον	πάντες καὶ ἐν πάσῃ πολιτείᾳ,
[2, 1269]	πάσῃ πολιτείᾳ, ἢ οὔ; Καὶ	πότερον	τῷ τυχόντι ἢ τισίν; Ταῦτα
[2, 1261]	καὶ τὰς κτήσεις. Τοῦτο δὴ	πότερον	ὡς νῦν οὕτω βέλτιον ἔχειν,
[2, 1264]	τοῖς μηδὲν ἀξίωμα κεκτημένοις, ἦ	που	δῆθεν παρά γε θυμοειδέσι καὶ
[2, 1268]	τε λοιπὰ τῶν ἀρχαίων ἐστί	που	νομίμων εὐήθη πάμπαν ἐστίν, ~οἷον
[2, 1270]	τοῦτο συμπέπτωκεν, συμφερόντως ἔχει τοῖς	πράγμασιν·	δεῖ γὰρ τὴν πολιτείαν τὴν
[2, 1262]	τῶν τὰς τῆς γῆς περιόδους	πραγματευομένων·	εἶναι γάρ τισι τῶν ἄνω
[2, 1263]	ἔσται φανερὸς ἐλευθέριος ὤν, οὔτε	πράξει	πρᾶξιν ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν τῇ
[2, 1269]	γὰρ ἀναγκαῖον γράφειν, αἱ δὲ	πράξεις	περὶ τῶν καθ' ἕκαστόν εἰσιν.
[2, 1273]	πολιτείας ἔνιοι μὲν οὐκ ἐκοινώνησαν	πράξεων	πολιτικῶν οὐδ' ὡντινωνοῦν, ἀλλὰ διετέλεσαν
[2, 1263]	φανερὸς ἐλευθέριος ὤν, οὔτε πράξει	πρᾶξιν	ἐλευθέριον οὐδεμίαν· ἐν τῇ γὰρ
[2, 1262]	ὥστ' εὐλαβεῖσθαι τῶν τοιούτων τι	πράττειν	διὰ τὴν συγγένειαν. Περὶ μὲν
[2, 1262]	ἕκαστος ἐμὸς λέγει τὸν εὖ	πράττοντα	τῶν πολιτῶν ἢ κακῶς, ὁπόστος
[2, 1265]	οὐσίας χρῆσιν αὗται, οἷον οὐσίᾳ	πράως	μὲν ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ
[2, 1270]	ὡς πλείστους εἶναι τοὺς Σπαρτιάτας,	προάγεται	τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους ποιεῖσθαι
[2, 1271]	συμβαίνει τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς	προαιρέσεως.	Βούλεται μὲν γὰρ δημοκρατικὸν εἶναι
[2, 1274]	κατὰ τὴν Σόλωνος γενέσθαι τοῦτο	προαίρεσιν,	ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ συμπτώματος (τῆς
[2, 1269]	γυναῖκας ἄνεσις καὶ πρὸς τὴν	προαίρεσιν	τῆς πολιτείας βλαβερὰ καὶ πρὸς
[2, 1266]	εἶναι τοιαύτην ἐξ ἧς ἔσονται	προαιρετικοὶ	τοῦ πλεονεκτεῖν ἢ χρημάτων ἢ
[2, 1260]	~Ἐπεὶ δὲ	προαιρούμεθα	θεωρῆσαι περὶ τῆς κοινωνίας τῆς
[2, 1268]	πολιτείας. Ἐμπίπτει δ' εἰς ἄλλο	πρόβλημα	καὶ σκέψιν ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ
[2, 1273]	ἄρχειν. Βέλτιον δ' εἰ καὶ	προεῖτο	τὴν εὐπορίαν τῶν ἐπιεικῶν ὁ
[2, 1274]	τὸν τρόπον ἕκαστος τῶν δημαγωγῶν	προήγαγεν	αὔξων εἰς τὴν νῦν δημοκρατίαν.
[2, 1270]	πολλῶν γινομένων, καὶ διὰ τὸ	προῖκας	διδόναι μεγάλας. Καίτοι βέλτιον ἦν
[2, 1266]	τάχιστ' ἂν ὁμαλισθῆναι τῷ τὰς	προῖκας	τοὺς μὲν πλουσίους διδόναι μὲν
[2, 1261]	Σωκράτης. Καίτοι φανερόν ἐστιν ὡς	προϊοῦσα	καὶ γινομένη μία μᾶλλον οὐδὲ
[2, 1263]	μὲν γὰρ ὡς οὐκ ἔσται	προϊοῦσα	πόλις, ἔστι δ' ὡς ἔσται
[2, 1269]	καὶ τὸν τρόπον ὑπεναντίως τῆς	προκειμένης	αὐτοῖς πολιτείας. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 1267]	δὲ γεωργούς, τρίτον δὲ τὸ	προπολεμοῦν	καὶ τὰ ὅπλα ἔχον. Διῄρει
[2, 1264]	γεωργούς, τὸ δὲ εἰς τὸ	προπολεμοῦν	μέρος· τρίτον δ' ἐκ τούτων
[2, 1267]	ἱεράν, ἀφ' ὧν δ' οἱ	προπολεμοῦντες	βιώσονται, κοινήν, τὴν δὲ τῶν
[2, 1268]	τὴν κοινήν, ἀφ' ἧς οἱ	προπολεμοῦντες	ἕξουσι τὴν τροφήν, εἰ μὲν
[2, 1262]	πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον καὶ ἀδελφῷ	πρὸς	ἀδελφόν, ἐπεὶ καὶ τὸ ἐρᾶν
[2, 1262]	κατ' ἄλλην τινὰ συγγένειαν ἢ	πρὸς	αἵματος ἢ κατ' οἰκειότητα καὶ
[2, 1268]	ὅπως οἱ δικασταὶ μὴ κοινολογῶνται	πρὸς	ἀλλήλους. Ἔπειτα πῶς οὐκ ἔσται
[2, 1272]	ποιεῖν καὶ στασιάζειν καὶ μάχεσθαι	πρὸς	ἀλλήλους. Καίτοι τί διαφέρει τὸ
[2, 1267]	πολίταις πρὸς τὸ μὴ στασιάζειν	πρὸς	ἀλλήλους, οὐ μὴν μέγα οὐδὲν
[2, 1263]	γὰρ ἐπιμέλειαι διῃρημέναι τὰ ἐγκλήματα	πρὸς	ἀλλήλους οὐ ποιήσουσιν, μᾶλλον δ'
[2, 1263]	οὐσίαν, λέγω δὲ δίκας τε	πρὸς	ἀλλήλους περὶ συμβολαίων καὶ ψευδομαρτυριῶν
[2, 1262]	συμβαίνει καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν	πρὸς	ἀλλήλους τὴν ἀπὸ τῶν ὀνομάτων
[2, 1270]	γὰρ ὄντων καὶ πεπαιδευμένων ἱκανῶς	πρὸς	ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ τις
[2, 1263]	ἔσεσθαι φιλίαν τινὰ θαυμαστὴν πᾶσι	πρὸς	ἅπαντας, ἄλλως τε καὶ ὅταν
[2, 1269]	γυναικῶν ἐξημέληκεν· ζῶσι γὰρ ἀκολάστως	πρὸς	ἅπασαν ἀκολασίαν καὶ τρυφερῶς. Ὥστ'
[2, 1270]	πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν τε	πρὸς	Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν τὸν
[2, 1270]	Ἀργείους πόλεμον καὶ πάλιν τὸν	πρὸς	Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους· σχολάσαντες δὲ
[2, 1263]	Μὴ γὰρ οὐ μάτην τὴν	πρὸς	αὑτὸν αὐτὸς ἔχει φιλίαν ἕκαστος,
[2, 1269]	ἐπιμελείας ἐργῶδες εἶναι, τίνα δεῖ	πρὸς	αὐτοὺς ὁμιλῆσαι τρόπον· ἀνιέμενοί τε
[2, 1267]	βούλεται κατασκευάζειν ἐξ ὧν τὰ	πρὸς	αὑτοὺς πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ
[2, 1271]	Πλάτων ἐν τοῖς Νόμοις ἐπιτετίμηκεν·	πρὸς	γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα
[2, 1261]	ἧττον, ἢ ὅσον ἑκάστῳ ἐπιβάλλει·	πρὸς	γὰρ τοῖς ἄλλοις ὡς ἑτέρου
[2, 1272]	γυναῖκας καὶ παῖδας καὶ ἄνδρας.	Πρὸς	δὲ τὴν ὀλιγοσιτίαν ὡς ὠφέλιμον
[2, 1274]	αὐτῶν ἀλλήλοις μὲν εὐσυνόπτους ὄντας,	πρὸς	δὲ τὴν τῶν Κορινθίων χώραν
[2, 1261]	δυνατόν, ὡδὶ δ' οὐδὲν ὁμονοητικόν)	Πρὸς	δὲ τούτοις ἑτέραν ἔχει βλάβην
[2, 1262]	αὑτοῦ πρῶτον ἢ τῶν αὑτοῦ,	πρὸς	δὲ τούτοις ἕτερος φράτορα φυλέτην.
[2, 1269]	μένειν ἐν τοῖς τούτων δόγμασιν.	Πρὸς	δὲ τούτοις οὐδὲ τοὺς γεγραμμένους
[2, 1265]	δ' ὡς δεῖ τὸν νομοθέτην	πρὸς	δύο βλέποντα τιθέναι τοὺς νόμους,
[2, 1269]	προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ καὶ	πρὸς	εὐδαιμονίαν πόλεως. Ὥσπερ γὰρ οἰκίας
[2, 1273]	Εἰ δὲ δεῖ βλέπειν καὶ	πρὸς	εὐπορίαν χάριν σχολῆς, φαῦλον τὸ
[2, 1263]	ἴδιόν ἐστιν. Ἔτι δὲ καὶ	πρὸς	ἡδονὴν ἀμύθητον ὅσον διαφέρει τὸ
[2, 1263]	ποιήσουσιν, μᾶλλον δ' ἐπιδώσουσιν ὡς	πρὸς	ἴδιον ἑκάστου προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν
[2, 1265]	σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ συμφέρει	πρὸς	οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα ἑκάστῳ
[2, 1269]	Χρησίμου δ' οὔσης τῆς θρασύτητος	πρὸς	οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ,
[2, 1262]	ὧν οὐδὲν ὅσιόν ἐστι γίνεσθαι	πρὸς	πατέρας καὶ μητέρας καὶ τοὺς
[2, 1263]	τοὺς ἐκ τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους,	πρὸς	πολλοὺς συμβάλλοντες τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ
[2, 1263]	μάλιστα προσκρούομεν οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα	πρὸς	τὰς διακονίας τὰς ἐγκυκλίους. Τὸ
[2, 1263]	κοινῇ, τοὺς δὲ καρποὺς διαιρεῖσθαι	πρὸς	τὰς ἰδίας χρήσεις (λέγονται δέ
[2, 1267]	οὐ κλέπτην ἀλλὰ τύραννονν· ὥστε	πρὸς	τὰς μικρὰς ἀδικίας βοηθητικὸς μόνον
[2, 1267]	κτήσεως. Δεῖ γὰρ οὐ μόνον	πρὸς	τὰς πολιτικὰς χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν,
[2, 1265]	δὲ τιθέναι τὸ πλῆθος ἀποβλέποντα	πρὸς	τὰς τύχας, ἂν συμβαίνῃ τελευτᾶν
[2, 1269]	πρὸς τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ	πρὸς	ταῦθ' αἱ τῶν Λακώνων ἦσαν.
[2, 1270]	ὁ περὶ τὴν τεκνοποιίαν νόμος	πρὸς	ταύτην τὴν διόρθωσιν. ~Βουλόμενος γὰρ
[2, 1265]	δύο βλέποντα τιθέναι τοὺς νόμους,	πρός	τε τὴν χώραν καὶ τοὺς
[2, 1271]	κατασκευάζων τοὺς πολίτας τούτῳ κέχρηται	πρὸς	τὴν αἵρεσιν τῶν γερόντων· οὐδεὶς
[2, 1267]	ἡ τῆς ἐπιθυμίας φύσις, ἧς	πρὸς	τὴν ἀναπλήρωσιν οἱ πολλοὶ ζῶσιν.
[2, 1271]	Λακώνων ἦσαν, κατέλαβον δ' οἱ	πρὸς	τὴν ἀποικίαν ἐλθόντες τὴν τάξιν
[2, 1269]	τι καλῶς ἢ μὴ καλῶς	πρὸς	τὴν ἀρίστην νενομοθέτηται τάξιν, ἑτέρα
[2, 1271]	Δοκεῖ δ' ἡ νῆσος καὶ	πρὸς	τὴν ἀρχὴν τὴν Ἑλληνικὴν πεφυκέναι
[2, 1269]	οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην	πρὸς	τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ πρὸς
[2, 1272]	πολλὰ πεφιλοσόφηκεν ὁ νομοθέτης, καὶ	πρὸς	τὴν διάζευξιν τῶν γυναικῶν, ἵνα
[2, 1265]	πόλεσι κατὰ μικρὸν περιάγει πάλιν	πρὸς	τὴν ἑτέραν πολιτείαν. Ἔξω γὰρ
[2, 1271]	δ' ἀνάλογον ἡ Κρητικὴ τάξις	πρὸς	τὴν Λακωνικήν. Γεωργοῦσί τε γὰρ
[2, 1266]	δημοκρατικά· μᾶλλον δ' ἐγκλίνειν βούλεται	πρὸς	τὴν ὀλιγαρχίαν. Δῆλον δὲ ἐκ
[2, 1273]	ἡ τάξις τῶν Καρχηδονίων μάλιστα	πρὸς	τὴν ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν
[2, 1267]	Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν συντετάχθαι	πρὸς	τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ ἧς
[2, 1268]	πῶς οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν	πρὸς	τὴν πολιτείαν; Ἀλλὰ δεῖ καὶ
[2, 1272]	τυχόντες) ὃ δ' ἐκεῖ συμφέρει	πρὸς	τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ ἔστιν.
[2, 1269]	περὶ τὰς γυναῖκας ἄνεσις καὶ	πρὸς	τὴν προαίρεσιν τῆς πολιτείας βλαβερὰ
[2, 1274]	ὑβρίζειν μεθύοντας ἢ νήφοντας οὐ	πρὸς	τὴν συγγνώμην ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ
[2, 1265]	τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ	πρὸς	τὴν τῶν ἄλλων ἀτεκνίαν. Τὸ
[2, 1269]	πρὸς τὴν Ἀφροδίτην· ἢ γὰρ	πρὸς	τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ
[2, 1269]	τὴν τῶν ἀρρένων ὁμιλίαν ἢ	πρὸς	τὴν τῶν γυναικῶν φαίνονται κατοκώχιμοι
[2, 1269]	τάξιν, ἑτέρα δ' εἴ τι	πρὸς	τὴν ὑπόθεσιν καὶ τὸν τρόπον
[2, 1270]	καθ' αὑτήν, ἀλλὰ συμβάλλεσθαί τι	πρὸς	τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ γὰρ τὰ
[2, 1271]	τὴν πολεμικήν· αὕτη γὰρ χρησίμη	πρὸς	τὸ κρατεῖν. Τοιγαροῦν ἐσῴζοντο μὲν
[2, 1267]	οὐσίας ἴσας εἶναι τοῖς πολίταις	πρὸς	τὸ μὴ στασιάζειν πρὸς ἀλλήλους,
[2, 1262]	δὲ τοιούτους εἶναι τοὺς ἀρχομένους	πρὸς	τὸ πειθαρχεῖν καὶ μὴ νεωτερίζειν.
[2, 1269]	γὰρ νόμος ἰσχὺν οὐδεμίαν ἔχει	πρὸς	τὸ πείθεσθαι παρὰ τὸ ἔθος,
[2, 1274]	δεῖ μεθύουσιν ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ συμφέρον. Ἐγένετο δὲ καὶ
[2, 1264]	τὸ ποιούς τινας εἶναι τούτους	πρὸς	τὸ σῴζεσθαι τὴν τῶν φυλάκων
[2, 1261]	ἐκ τῶν λόγων. Ἔτι δὲ	πρός,	τὸ τέλος ὅ φησι τῇ
[2, 1263]	προσεδρεύοντος· δι' ἀρετὴν δ' ἔσται	πρὸς	τὸ χρῆσθαι, κατὰ τὴν παροιμίαν,
[2, 1273]	προσάγειν τὰ δὲ μὴ προσάγειν	πρὸς	τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς κύριοι
[2, 1269]	οὐδὲν τῶν ἐγκυκλίων, ἀλλ' εἴπερ,	πρὸς	τὸν πόλεμον, βλαβερώταται καὶ πρὸς
[2, 1265]	ἀναγκαῖόν ἐστιν αὐτὴν τοιούτοις χρῆσθαι	πρὸς	τὸν πόλεμον ὅπλοις ἃ χρήσιμα
[2, 1272]	Καρχηδόνιοι καλῶς καὶ πολλὰ περιττῶς	πρὸς	τοὺς ἄλλους, μάλιστα δ' ἔνια
[2, 1263]	ἀλλ' ἀνίσων ἀναγκαῖον ἐγκλήματα γίνεσθαι	πρὸς	τοὺς ἀπολαύοντας μὲν ἢ λαμβάνοντας
[2, 1262]	πόρρω τῆς συγγενείας ὄντας, ὥσπερ	πρὸς	τοὺς ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον
[2, 1272]	γυναικῶν, ἵνα μὴ πολυτεκνῶσι, τὴν	πρὸς	τοὺς ἄρρενας ποιήσας ὁμιλίαν, περὶ
[2, 1269]	τινες ἕτεροι φανερῶς τετιμήκασι τὴν	πρὸς	τοὺς ἄρρενας συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ
[2, 1265]	οὕτω καὶ τοὺς ἄρχοντας ἔχειν	πρὸς	τοὺς ἀρχομένους. Ἐπεὶ δὲ τὴν
[2, 1267]	πολιτεύσονται καλῶς, δεῖ δὲ καὶ	πρὸς	τοὺς γειτνιῶντας καὶ τοὺς ἔξωθεν
[2, 1265]	δὲ καλῶς ἔχει προσθεῖναι καὶ	πρὸς	τοὺς γειτνιῶντας τόπους, πρῶτον μὲν
[2, 1262]	ὁμοιότητας αἳ γίνονται τοῖς τέκνοις	πρὸς	τοὺς γεννήσαντας ἀναγκαῖον λαμβάνειν περὶ
[2, 1265]	οἰκείαν χώραν ἐστίν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τοὺς ἔξω τόπους) εἰ δέ
[2, 1267]	χρήσεις ἱκανὴν ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τοὺς ἔξωθεν κινδύνους· διόπερ οὔτε
[2, 1267]	ὅθεν μὲν τὰ νομιζόμενα ποιήσουσι	πρὸς	τοὺς θεούς, ἱεράν, ἀφ' ὧν
[2, 1272]	περίοικοι, τέτακται μέρος τὸ μὲν	πρὸς	τοὺς θεοὺς καὶ τὰς κοινὰς
[2, 1263]	ἓν ποιοῦσι τὴν πόλιν, καὶ	πρὸς	τούτοις ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν
[2, 1262]	χρήσεις τὰς ἄλλας ἃς πατρὶ	πρὸς	υἱὸν εἶναι πάντων ἐστὶν ἀπρεπέστατον
[2, 1273]	μὲν προσάγειν τὰ δὲ μὴ	προσάγειν	πρὸς τὸν δῆμον οἱ βασιλεῖς
[2, 1273]	Τοῦ μὲν γὰρ τὰ μὲν	προσάγειν	τὰ δὲ μὴ προσάγειν πρὸς
[2, 1262]	αὑτοῦ ὁ δὲ ἀδελφὸν αὑτοῦ	προσαγορεύει	τὸν αὐτόν, ὁ δ' ἀνεψιόν,
[2, 1262]	λέγειν ἕκαστον, τὸ αὐτὸ ἐμὸν	προσαγορεύοντα	δισχιλίων καὶ μυρίων, ἢ μᾶλλον
[2, 1262]	ἔρωτας φόνους· οὐ γὰρ ἔτι	προσαγορεύσουσιν	ἀδελφοὺς καὶ τέκνα καὶ πατέρας
[2, 1263]	ἐπιδώσουσιν ὡς πρὸς ἴδιον ἑκάστου	προσεδρεύοντος·	δι' ἀρετὴν δ' ἔσται πρὸς
[2, 1264]	τοῦτο αὐτὸ ἀγνοεῖν, ὅτι χρὴ	προσέχειν	τῷ πολλῷ χρόνῳ καὶ τοῖς
[2, 1266]	τὸ τῆς οὐσίας τάττοντας πλῆθος	προσήκει	καὶ τῶν τέκνων τὸ πλῆθος
[2, 1262]	διὰ τὸν τοιοῦτον νόμον ὧν	προσήκει	τοὺς ὀρθῶς κειμένους νόμους αἰτίους
[2, 1265]	ἀνθρώπους. Ἔτι δὲ καλῶς ἔχει	προσθεῖναι	καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους,
[2, 1263]	δὲ τῶν θεραπόντων τούτοις μάλιστα	προσκρούομεν	οἷς πλεῖστα προσχρώμεθα πρὸς τὰς
[2, 1263]	ἐν ποσὶ καὶ ἐκ μικρῶν	προσκρούοντες	ἀλλήλοις. Ἔτι δὲ τῶν θεραπόντων
[2, 1273]	ὁρᾶν τὸν νομοθέτην, καὶ μὴ	προστάττειν	τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ σκυτοτομεῖν.
[2, 1263]	τούτοις μάλιστα προσκρούομεν οἷς πλεῖστα	προσχρώμεθα	πρὸς τὰς διακονίας τὰς ἐγκυκλίους.
[2, 1269]	διὰ τὸ πολεμεῖν ἔτι τοῖς	προσχώροις,	Ἀχαιοῖς καὶ Περραιβοῖς καὶ Μάγνησιν.
[2, 1266]	εἶναι κτήσασθαι, καθάπερ εἴρηται καὶ	πρότερον.	Δεῖ δὲ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν
[2, 1263]	δεῖ πλῆθος ὄν, ὥσπερ εἴρηται	πρότερον,	διὰ τὴν παιδείαν κοινὴν καὶ
[2, 1272]	τῆς πολιτείας, καθάπερ εἴρηται καὶ	πρότερον,	ἐν δὲ Κρήτῃ κοινοτέρως· ἀπὸ
[2, 1261]	ὥσπερ ἐν τοῖς Ἠθικοῖς εἴρηται	πρότερον·	ἐπεὶ καὶ ἐν τοῖς ἐλευθέροις
[2, 1270]	Ἐδήλωσαν δὲ πολλάκις μὲν καὶ	πρότερον,	καὶ νῦν δὲ ἐν τοῖς
[2, 1272]	Κρῆτες βουλήν, ἴσοι· βασιλεία δὲ	πρότερον	μὲν ἦν, εἶτα κατέλυσαν οἱ
[2, 1274]	δὲ Σόλων ἐκεῖνα μὲν ὑπάρχοντα	πρότερον	οὐ καταλῦσαι, τήν τε βουλὴν
[2, 1270]	καλῶς ἔοικεν, ὥσπερ ἐλέχθη καὶ	πρότερον,	οὐ μόνον ἀπρέπειάν τινα ποιεῖν
[2, 1270]	δ' ὡς ἐπὶ μὲν τῶν	προτέρων	βασιλέων μετεδίδοσαν τῆς πολιτείας, ὥστ'
[2, 1270]	αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ νομοθέτῃ	προωδοπεποιημένους	διὰ τὸν στρατιωτικὸν βίον (πολλὰ
[2, 1265]	δ' ὡς ἀρίστην μετὰ τὴν	πρώτην	πολιτείαν, οὐ καλῶς. Τάχα γὰρ
[2, 1266]	τοῦ τετάρτου μόνοις ἐπάναγκες τοῖς	πρώτοις	καὶ τοῖς δευτέροις· εἶτ' ἐκ
[2, 1260]	πολιτεία κοινωνία τίς ἐστι, καὶ	πρῶτον	ἀνάγκη τοῦ τόπου κοινωνεῖν· ὁ
[2, 1271]	καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται τῷ καταστήσαντι	πρῶτον.	Ἔδει γὰρ ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον
[2, 1262]	κατ' οἰκειότητα καὶ κηδείαν αὑτοῦ	πρῶτον	ἢ τῶν αὑτοῦ, πρὸς δὲ
[2, 1265]	καὶ πρὸς τοὺς γειτνιῶντας τόπους,	πρῶτον	μὲν εἰ δεῖ τὴν πόλιν
[2, 1267]	τῶν ἀνθρώπων ἄπληστον, καὶ τὸ	πρῶτον	μὲν ἱκανὸν διωβελία μόνον, ὅταν
[2, 1268]	ἐστίν. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις	πρῶτον	μὲν τὴν διαίρεσιν τοῦ πλήθους
[2, 1260]	ἐπιβαλέσθαι τὴν μέθοδον. Ἀρχὴν δὲ	πρῶτον	ποιητέον ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης
[2, 1265]	τῶν πολιτῶν, καὶ εἰ τὸ	πρῶτον	τοὺς κλήρους ἀνίσους εἶχον πάντες
[2, 1274]	πλὴν αἱ δίκαι τῶν ψευδομαρτυριῶν	(πρῶτος	γὰρ ἐποίησε τὴν ἐπίσκηψιν) τῇ
[2, 1269]	συνουσίαν. Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας	πρῶτος	οὐκ ἀλόγως συζεῦξαι τὸν Ἄρην
[2, 1267]	τὴν ὅλην φύσιν εἶναι βουλόμενος)	πρῶτος	τῶν μὴ πολιτευομένων ἐνεχείρησέ τι
[2, 1266]	Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος τοῦτ' εἰσήνεγκε	πρῶτος·	φησὶ γὰρ δεῖν ἴσας εἶναι
[2, 1274]	συνάγειν ὡς Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου	πρώτου	δεινοῦ περὶ νομοθεσίαν, γυμνασθῆναι δ'
[2, 1271]	χρῶνται αὐτοῖς, ὡς κατασκευάσαντος Μίνω	πρώτου	τὴν τάξιν τῶν νόμων. Δοκεῖ
[2, 1266]	πάντες ἐπάναγκες, ἀλλ' ἐκ τοῦ	πρώτου	τιμήματος, εἶτα πάλιν ἴσους ἐκ
[2, 1269]	τἀγαθὸν πάντες· εἰκός τε τοὺς	πρώτους,	εἴτε γηγενεῖς ἦσαν εἴτ' ἐκ
[2, 1274]	τὸ τοὺς μεθύοντας, ἄν τι	πταίσωσι,	πλείω ζημίαν ἀποτίνειν τῶν νηφόντων·
[2, 1269]	Περὶ δὲ τοὺς Κρῆτας οὐδέν	πω	τοιοῦτον συμβέβηκεν. Αἴτιον δ' ἴσως
[2, 1266]	ἐν Λοκροῖς νόμος ἐστὶ μὴ	πωλεῖν	ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ
[2, 1266]	ὁμοίως δὲ καὶ τὴν οὐσίαν	πωλεῖν	οἱ νόμοι κωλύουσιν, ὥσπερ ἐν
[2, 1270]	φαύλως· ὠνεῖσθαι μὲν γάρ, ἢ	πωλεῖν	τὴν ὑπάρχουσαν, ἐποίησεν οὐ καλόν,
[2, 1261]	ὡς μὲν εἴρηται νῦν, ἀδύνατον,	πῶς	δὲ δεῖ διελεῖν, οὐδὲν διώρισται.
[2, 1272]	τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε σύνεγγύς	πώς	εἰσι καὶ τῶν ἄλλων πολὺ
[2, 1265]	καὶ τὰ περὶ τοὺς ἄρχοντας	πῶς	ἔσονται διαφέροντες τῶν ἀρχομένων. Φησὶ
[2, 1264]	τε γυναικῶν καὶ τέκνων κοινωνίας,	πῶς	ἔχειν δεῖ, καὶ περὶ κτήσεως,
[2, 1263]	ἐκ τοῦ ἰδίας. Δεῖ γὰρ	πὼς	μὲν εἶναι κοινάς, ὅλως δ'
[2, 1263]	ὀρθήν. Δεῖ μὲν γὰρ εἶναί	πως	μίαν καὶ τὴν οἰκίαν καὶ
[2, 1265]	ἐστίν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων	πῶς	οἰόμεθα βέλτιον ἂν ἔχειν, λεκτέον
[2, 1268]	μὴ μετέχοντας δὲ τῆς πολιτείας	πῶς	οἷόν τε φιλικῶς ἔχειν πρὸς
[2, 1268]	μὴ κοινολογῶνται πρὸς ἀλλήλους. Ἔπειτα	πῶς	οὐκ ἔσται ταραχώδης ἡ κρίσις,