Livre, Chap.
[2, 1265]	ποτε βέλτιον ἑτέρως διορίσαι τῷ	σαφῶς	μᾶλλον. Τοσαύτην γὰρ εἶναί φησι
[2, 1268]	περὶ ταύτην ἀναγκαῖον ὁμοίως ἔχειν.	Σημεῖον	δ' ἂν γεγονέναι φαίη τις
[2, 1272]	τεταγμένων ἔχει παρ' αὐτοῖς καλῶς·	σημεῖον	δὲ πολιτείας συντεταγμένης τὸ τὸν
[2, 1261]	τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ Σωκράτης	σημεῖον	εἶναι τοῦ τὴν πόλιν τελέως
[2, 1272]	μὴ μετέχοντα τὸν δῆμον οὐδὲν	σημεῖον	τοῦ τετάχθαι καλῶς. Οὐδὲν γὰρ
[2, 1264]	δ' ἄργυρον, χαλκὸν δὲ καὶ	σίδηρον	τοῖς τεχνίταις μέλλουσιν ἔσεσθαι καὶ
[2, 1271]	ᾤκισεν, τέλος δὲ ἐπιθέμενος τῇ	Σικελίᾳ	τὸν βίον ἐτελεύτησεν ἐκεῖ περὶ
[2, 1274]	πόλεσι ταῖς περὶ Ἰταλίαν καὶ	Σικελίαν.	Πειρῶνται δέ τινες καὶ συνάγειν
[2, 1273]	ὑπὸ τῶν ἀρχείων δικάζεσθαι πάσας	ςκαὶ	μὴ ἄλλας ὑπ' ἄλλων, καθάπερ
[2, 1262]	δ' ἄν τις καὶ χωρὶς	σκέψαιτο	ἀπὸ τῶν περὶ τὰ τέκνα
[2, 1267]	μέλλοντος Ἀταρνέα πολιορκεῖν ἐκέλευσεν αὐτόν,	σκεψάμενον	ἐν πόσῳ χρόνῳ λήψεται τὸ
[2, 1269]	ἄλλων πολιτειῶν, δύο εἰσὶν αἱ	σκέψεις,	μία μὲν εἴ τι καλῶς
[2, 1260]	ἥπερ πέφυκεν ἀρχὴ ταύτης τῆς	σκέψεως.	Ἀνάγκη γὰρ ἤτοι πάντας πάντων
[2, 1269]	νῦν μὲν ἀφῶμεν ταύτην τὴν	σκέψιν·	ἄλλων γάρ ἐστι καιρῶν. Περὶ
[2, 1268]	δ' εἰς ἄλλο πρόβλημα καὶ	σκέψιν	ἑτέραν· ἀποροῦσι γάρ τινες πότερον
[2, 1266]	περὶ τῆς τοιαύτης πολιτείας ἡ	σκέψις·	ἔχει δὲ καὶ περὶ τὴν
[2, 1270]	ἄλλοις μᾶλλον ὑπερβάλλει ἐπὶ τὸ	σκληρόν,	ὥστε μὴ δύνασθαι καρτερεῖν ἀλλὰ
[2, 1265]	τῶν οἰκοπέδων δὲ διαίρεσιν δεῖ	σκοπεῖν,	μή ποτ' οὐ συμφέρει πρὸς
[2, 1270]	ἁμαρτίας· ἀλλ' ἡμεῖς οὐ τοῦτο	σκοποῦμεν,	τίνι δεῖ συγγνώμην ἔχειν ἢ
[2, 1261]	ὥσπερ ἂν εἰ μετέβαλλον οἱ	σκυτεῖς	καὶ οἱ τέκτονες καὶ μὴ
[2, 1273]	προστάττειν τὸν αὐτὸν αὐλεῖν καὶ	σκυτοτομεῖν.	Ὥσθ' ὅπου μὴ μικρὰ πόλις,
[2, 1261]	καὶ μὴ ἀεὶ οἱ αὐτοὶ	σκυτοτόμοι	καὶ τέκτονες ἦσαν. Ἐπεὶ δὲ
[2, 1274]	φαύλους ἀντιπολιτευομένων τῶν ἐπιεικῶν) ἐπεὶ	Σόλων	γε ἔοικε τὴν ἀναγκαιοτάτην ἀποδιδόναι
[2, 1274]	δὲ δικαστήρια δημοτικόν. ~Ἔοικε δὲ	Σόλων	ἐκεῖνα μὲν ὑπάρχοντα πρότερον οὐ
[2, 1266]	τινὲς φαίνονται διεγνωκότες, οἷον καὶ	Σόλων	ἐνομοθέτησεν, καὶ παρ' ἄλλοις ἔστι
[2, 1273]	πολιτείας, οἷον καὶ Λυκοῦργος καὶ	Σόλων·	οὗτοι γὰρ καὶ νόμους καὶ
[2, 1273]	μὲν οὖν τῆς Λακεδαιμονίων εἴρηται,	Σόλωνα	δ' ἔνιοι μὲν οἴονται νομοθέτην
[2, 1274]	Φαίνεται δ' οὐ κατὰ τὴν	Σόλωνος	γενέσθαι τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 1260]	ἕτερον μὴ δοκῇ πάντως εἶναι	σοφίζεσθαι	βουλομένων, ἀλλὰ διὰ τὸ μὴ
[2, 1264]	τὴν ἀρχήν, ἐὰν μή τι	σοφίζωνται	τοιοῦτον οἷον Κρῆτες; Ἐκεῖνοι γὰρ
[2, 1270]	καί φασιν εἶναί ποτε τοῖς	Σπαρτιάταις	καὶ μυρίους· οὐ μὴν ἀλλ'
[2, 1271]	περὶ τὰ κοινὰ χρήματα τοῖς	Σπαρτιάταις.	Οὔτε γὰρ ἐν τῷ κοινῷ
[2, 1270]	νομοθέτης ὡς πλείστους εἶναι τοὺς	Σπαρτιάτας,	προάγεται τοὺς πολίτας ὅτι πλείστους
[2, 1271]	κακῶς· διὰ γὰρ τὸ τῶν	Σπαρτιατῶν	εἶναι τὴν πλείστην γῆν οὐκ
[2, 1263]	διὰ ταύτης ἔσεσθαι τὴν πόλιν	σπουδαίαν	ἄτοπον τοῖς τοιούτοις οἴεσθαι διορθοῦν,
[2, 1273]	ἔνιοι μὲν οἴονται νομοθέτην γενέσθαι	σπουδαῖον·	ὀλιγαρχίαν τε γὰρ καταλῦσαι λίαν
[2, 1261]	συμμαχία πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ	σταθμὸς	πλεῖον ἑλκύσειε. Ἐξ ὧν δὲ
[2, 1266]	γὰρ τούτων ποιεῖσθαί φασι τὰς	στάσεις	πάντας. Διὸ Φαλέας ὁ Χαλκηδόνιος
[2, 1264]	τοὺς αὐτοὺς ἄρχοντας· τοῦτο δὲ	στάσεως	αἴτιον γίνεται καὶ παρὰ τοῖς
[2, 1271]	ἕτεροί τινες ἐπιτετιμήκασιν, ὀρθῶς ἐπιτιμῶντες.	Στάσεως	γὰρ γίνεται αἴτιος· ἐπὶ γὰρ
[2, 1272]	τοὺς φίλους ἀναρχίαν ποιεῖν καὶ	στασιάζειν	καὶ μάχεσθαι πρὸς ἀλλήλους. Καίτοι
[2, 1267]	τοῖς πολίταις πρὸς τὸ μὴ	στασιάζειν	πρὸς ἀλλήλους, οὐ μὴν μέγα
[2, 1271]	ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι τὸ	στασιάζειν	τοὺς βασιλεῖς. Οὐ καλῶς δ'
[2, 1262]	πόλεσιν (οὕτως γὰρ ἂν ἥκιστα	στασιάζοιεν)	καὶ τὸ μίαν εἶναι τὴν
[2, 1267]	καὶ φαίνονται πολλάκις ἐπιτιθέμενοι καὶ	στασιάζοντες·	~ἔτι δ' ἡ πονηρία τῶν
[2, 1266]	ἢ τιμῆς ἢ συναμφοτέρων. Ἔτι	στασιάζουσιν	οὐ μόνον διὰ τὴν ἀνισότητα
[2, 1265]	τοῖς πολίταις, ἡ δὲ πενία	στάσιν	ἐμποιεῖ καὶ κακουργίαν. Φείδων μὲν
[2, 1272]	τάξει τῆς πολιτείας, καὶ μήτε	στάσιν,	ὅ τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν,
[2, 1263]	δίκαιοιν μὴ μόνον λέγειν ὅσων	στερήσονται	κακῶν κοινωνήσαντες, ἀλλὰ καὶ ὅσων
[2, 1265]	δεῖν, ὥσπερ ἐξ ἑτέρου τὸ	στημόνιον	ἐρίου γίνεται τῆς κρόκης, οὕτω
[2, 1266]	τὸν νομοθέτην, ἀλλὰ τοῦ μέσου	στοχαστέον.	Ἔτι δ' εἴ τις καὶ
[2, 1270]	γὰρ τῆς οἰκείας διὰ τὰς	στρατείας	ἀπεξενοῦντο πολὺν χρόνον, πολεμοῦντες τόν
[2, 1273]	τήν τε βασιλείαν καὶ τὴν	στρατηγίαν.	Ἔντιμον γὰρ ὁ νόμος οὗτος
[2, 1271]	ἐπὶ γὰρ τοῖς βασιλεῦσιν, οὖσι	στρατηγοῖς	ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία σχεδὸν ἑτέρα
[2, 1273]	τούς τε βασιλεῖς καὶ τοὺς	στρατηγούς.	Δεῖ δὲ νομίζειν ἁμάρτημα νομοθέτου
[2, 1268]	τὰ ὅπλα ἐχόντων καθίστασθαι καὶ	στρατηγοὺς	καὶ πολιτοφύλακας καὶ τὰς κυριωτάτας
[2, 1270]	τῷ νομοθέτῃ προωδοπεποιημένους διὰ τὸν	στρατιωτικὸν	βίον (πολλὰ γὰρ ἔχει μέρη
[2, 1269]	γυναικοκρατούμενοι, καθάπερ τὰ πολλὰ τῶν	στρατιωτικῶν	καὶ πολεμικῶν γενῶν, ἔξω Κελτῶν
[2, 1271]	χρόνον περὶ Κρήτην διὰ τὴν	συγγένειαν·	ἄποικοι γὰρ οἱ Λύκτιοι τῶν
[2, 1262]	ἀνεψιόν, ἢ κατ' ἄλλην τινὰ	συγγένειαν	ἢ πρὸς αἵματος ἢ κατ'
[2, 1262]	τοιούτων τι πράττειν διὰ τὴν	συγγένειαν.	Περὶ μὲν οὖν τῆς περὶ
[2, 1262]	καὶ τοὺς μὴ πόρρω τῆς	συγγενείας	ὄντας, ὥσπερ πρὸς τοὺς ἄπωθεν·
[2, 1269]	διώκων τὸν φόνον τῶν αὑτοῦ	συγγενῶν,	ἔνοχον εἶναι τῷ φόνῳ τὸν
[2, 1274]	ἢ νήφοντας οὐ πρὸς τὴν	συγγνώμην	ἀπέβλεψεν, ὅτι δεῖ μεθύουσιν ἔχειν
[2, 1270]	οὐ τοῦτο σκοποῦμεν, τίνι δεῖ	συγγνώμην	ἔχειν ἢ μὴ ἔχειν, ἀλλὰ
[2, 1266]	μιγνύντες· ἡ γὰρ ἐκ πλειόνων	συγκειμένη	πολιτεία βελτίων. Ἔπειτ' οὐδ' ἔχουσα
[2, 1266]	νόμοις εἴρηται τούτοις ὡς δέον	συγκεῖσθαι	τὴν ἀρίστην πολιτείαν ἐκ δημοκρατίας
[2, 1268]	οὐ ῥᾴδιον τῷ λεχθέντι ταχὺ	συγχωρεῖν,	εἴπερ μὴ συμφέρει κινεῖν, ἐνδέχεται
[2, 1269]	ὁ μυθολογήσας πρῶτος οὐκ ἀλόγως	συζεῦξαι	τὸν Ἄρην πρὸς τὴν Ἀφροδίτην·
[2, 1263]	δὲ πονοῦσιν. Ὅλως δὲ τὸ	συζῆν	καὶ κοινωνεῖν τῶν ἀνθρωπικῶν πάντων
[2, 1268]	εὐόφθαλμον ἀκοῦσαι μόνον· ἔχει γὰρ	συκοφαντίας	καὶ κινήσεις, ἂν τύχῃ, πολιτείας.
[2, 1261]	ἐν τοῖς λόγοις ἐριστικοὺς ποιεῖ	συλλογισμούς·	διό ἐστι τὸ πάντας τὸ
[2, 1261]	ἄλλην τάξιν ἢ χρόνου. Καὶ	συμβαίνει	δὴ τὸν τρόπον τοῦτον ὥστε
[2, 1262]	ἀναίσθητον ποιεῖ τὴν κρᾶσιν, οὕτω	συμβαίνει	καὶ τὴν οἰκειότητα τὴν πρὸς
[2, 1269]	τὸν βέλτιστον τρόπον οἷς τοῦτο	συμβαίνει	περὶ τὴν εἱλωτείαν. Ἔτι δ'
[2, 1271]	τῶν γ' ἑκουσίων τὰ πλεῖστα	συμβαίνει	σχεδὸν διὰ φιλοτιμίαν καὶ διὰ
[2, 1263]	οὔσης. Ταῦτά τε δὴ οὐ	συμβαίνει	τοῖς λίαν ἓν ποιοῦσι τὴν
[2, 1271]	ἀνάλωμα οὐ δυναμένων δαπανᾶν, ὥστε	συμβαίνει	τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τῆς προαιρέσεως.
[2, 1269]	τῶν γυναικῶν ἄρχεσθαι; Ταὐτὸ γὰρ	συμβαίνει.	Χρησίμου δ' οὔσης τῆς θρασύτητος
[2, 1262]	τοὺς ἄπωθεν· ἃ καὶ πλεῖον	συμβαίνειν	ἀναγκαῖον ἀγνοούντων ἢ γνωριζόντων, καὶ
[2, 1270]	ἔδωκε τοῖς βουλομένοις· καίτοι ταὐτὸ	συμβαίνειν	ἀναγκαῖον ἐκείνως τε καὶ οὕτως.
[2, 1262]	καὶ μὴ νεωτερίζειν. Ὅλως δὲ	συμβαίνειν	ἀνάγκη τοὐναντίον διὰ τὸν τοιοῦτον
[2, 1262]	λεχθέντα μᾶλλον ἐπὶ τούτων ἀναγκαῖον	συμβαίνειν,	οἷον αἰκίας ἔρωτας φόνους· οὐ
[2, 1265]	~ὅτι δοκεῖ τοῦτο καὶ νῦν	συμβαίνειν	περὶ τὰς πόλεις. Δεῖ δὲ
[2, 1262]	τὰς πίστεις. Ὅπερ φασὶ καὶ	συμβαίνειν	τινὲς τῶν τὰς τῆς γῆς
[2, 1265]	ἀποβλέποντα πρὸς τὰς τύχας, ἂν	συμβαίνῃ	τελευτᾶν τινας τῶν γεννηθέντων, καὶ
[2, 1261]	τότε εἶναι πόλις ὅταν αὐτάρκη	συμβαίνῃ	τὴν κοινωνίαν εἶναι τοῦ πλήθους·
[2, 1261]	τοῦτον ὁ Σωκράτης, οὐ φαίνεται	συμβαῖνον	ἐκ τῶν λόγων. Ἔτι δὲ
[2, 1261]	καὶ περὶ ἑκάστου δὴ τῶν	συμβαινόντων	ὡσαύτως) νῦν δ' οὐχ οὕτως
[2, 1270]	πολιτείας αὐτῆς καθ' αὑτήν, ἀλλὰ	συμβάλλεσθαί	τι πρὸς τὴν φιλοχρηματίαν. Μετὰ
[2, 1263]	τῶν κοινωνιῶν διαφερομένους, πρὸς πολλοὺς	συμβάλλοντες	τοὺς κεκτημένους ἰδίᾳ τὰς κτήσεις.
[2, 1270]	τις. Τοῖς μὲν γὰρ αὐτῶν	συμβέβηκε	κεκτῆσθαι πολλὴν λίαν οὐσίαν, τοῖς
[2, 1269]	τοὺς Κρῆτας οὐδέν πω τοιοῦτον	συμβέβηκεν.	Αἴτιον δ' ἴσως τὸ τὰς
[2, 1269]	δεῖ νομίζειν ἀνομοθέτητον. Ὅπερ ἐκεῖ	συμβέβηκεν·	ὅλην γὰρ τὴν πόλιν ὁ
[2, 1269]	Ἐξ ἀρχῆς μὲν οὖν ἔοικε	συμβεβηκέναι	τοῖς Λάκωσιν εὐλόγως ἡ τῶν
[2, 1266]	ἐὰν μὴ φανερὰν ἀτυχίαν δείξῃ	συμβεβηκυῖαν,	ἔτι δὲ τοὺς παλαιοὺς κλήρους
[2, 1264]	καὶ φυλάς. Ὥστε οὐδὲν ἄλλο	συμβήσεται	νενομοθετημένον πλὴν μὴ γεωργεῖν τοὺς
[2, 1263]	δίκας τε πρὸς ἀλλήλους περὶ	συμβολαίων	καὶ ψευδομαρτυριῶν κρίσεις καὶ πλουσίων
[2, 1261]	πόλις ἐξ ὁμοίων. Ἕτερον γὰρ	συμμαχία	καὶ πόλις· τὸ μὲν γὰρ
[2, 1261]	εἴδει ιβοηθείας γὰρ χάριν ἡ	συμμαχία	πέφυκενν, ὥσπερ ἂν εἰ σταθμὸς
[2, 1269]	~καίπερ πολεμούσας ἀλλήλαις, μηδεμίαν εἶναι	σύμμαχον	τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ
[2, 1270]	νομοθέτην εἴτε διὰ τύχην τοῦτο	συμπέπτωκεν,	συμφερόντως ἔχει τοῖς πράγμασιν· δεῖ
[2, 1264]	δεῖ κεκτῆσθαι καὶ τούτους καὶ	συμπολεμεῖν	ἢ μή, περὶ τούτων οὐδὲν
[2, 1264]	τὰς μὲν γυναῖκας οἴεται δεῖν	συμπολεμεῖν	καὶ παιδείας μετέχειν τῆς αὐτῆς
[2, 1274]	μέθην νόμος, τὸ τοὺς νήφοντας	συμποσιαρχεῖν,	καὶ τὴν ἐν τοῖς πολεμικοῖς
[2, 1271]	ἱκανῶς ἀγαθοῖς ἀνδράσιν· διόπερ ἐξέπεμπον	συμπρεσβευτὰς	τοὺς ἐχθρούς, καὶ σωτηρίαν ἐνόμιζον
[2, 1274]	τοῦτο προαίρεσιν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀπὸ	συμπτώματος	(τῆς ναυαρχίας γὰρ ἐν τοῖς
[2, 1268]	λεχθέντι ταχὺ συγχωρεῖν, εἴπερ μὴ	συμφέρει	κινεῖν, ἐνδέχεται δ' εἰσηγεῖσθαί τινας
[2, 1267]	τοῦτο μὴ λανθάνειν, ὅ τι	συμφέρει	πλῆθος οὐσίας. Ἴσως οὖν ἄριστος
[2, 1265]	δεῖ σκοπεῖν, μή ποτ' οὐ	συμφέρει	πρὸς οἰκονομίαν· δύο γὰρ οἰκόπεδα
[2, 1272]	οἱ τυχόντες) ὃ δ' ἐκεῖ	συμφέρει	πρὸς τὴν πολιτείαν, ἐνταῦθ' οὐκ
[2, 1269]	τοῖς ἀφισταμένοις διὰ τὸ μὴ	συμφέρειν	καὶ αὐταῖς κεκτημέναις περιοίκους, τοῖς
[2, 1270]	ἀνδραγαθίαν τάχ' ἂν εἴπειέ τις	συμφέρειν	τῇ πόλει, καίτοι τό γε
[2, 1274]	ἔχειν μᾶλλον, ἀλλὰ πρὸς τὸ	συμφέρον.	Ἐγένετο δὲ καὶ Ἀνδροδάμας Ῥηγῖνος
[2, 1268]	τῶν εὑρισκόντων τι τῇ πόλει	συμφέρον,	ὅπως τυγχάνωσι τιμῆς, καὶ τοῖς
[2, 1268]	γάρ τινες πότερον βλαβερὸν ἢ	συμφέρον	ταῖς πόλεσι τὸ κινεῖν τοὺς
[2, 1268]	τοῖς εὑρίσκουσί τι τῇ πόλει	συμφέρον	ὡς δεῖ γίνεσθαί τινα τιμήν,
[2, 1271]	τε τοὐναντίον τῷ νομοθέτῃ τοῦ	συμφέροντος·	τὴν μὲν γὰρ πόλιν πεποίηκεν
[2, 1267]	Ἔστι μὲν οὖν τι τῶν	συμφερόντων	τὸ τὰς οὐσίας ἴσας εἶναι
[2, 1270]	εἴτε διὰ τύχην τοῦτο συμπέπτωκεν,	συμφερόντως	ἔχει τοῖς πράγμασιν· δεῖ γὰρ
[2, 1262]	διὰ τὸ σφόδρα φιλεῖν ἐπιθυμούντων	συμφῦναι	καὶ γενέσθαι ἐκ δύο ὄντων
[2, 1263]	ὥσπερ κἂν εἴ τις τὴν	συμφωνίαν	ποιήσειεν ὁμοφωνίαν ἢ τὸν ῥυθμὸν
[2, 1274]	Σικελίαν. Πειρῶνται δέ τινες καὶ	συνάγειν	ὡς Ὀνομακρίτου μὲν γενομένου πρώτου
[2, 1266]	ἢ χρημάτων ἢ τιμῆς ἢ	συναμφοτέρων.	Ἔτι στασιάζουσιν οὐ μόνον διὰ
[2, 1263]	τοιούτων. Δηλοῦσι δ' αἱ τῶν	συναποδήμων	κοινωνίαι· σχεδὸν γὰρ οἱ πλεῖστοι
[2, 1272]	τινὲς τοὺς κόσμους ἢ τῶν	συναρχόντων	αὐτῶν ἢ τῶν ἰδιωτῶν· ἔξεστι
[2, 1273]	ὀλιγαρχίαν κατά τινα διάνοιαν ἣ	συνδοκεῖ	τοῖς πολλοῖς· οὐ γὰρ μόνον
[2, 1266]	πολιτείαν αὐτῶν· οὐ γὰρ ἔτι	συνέβαινεν	ἀπὸ τῶν ὡρισμένων τιμημάτων εἰς
[2, 1270]	πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας	συνέβαινεν.	Συνέχει μὲν οὖν τὴν πολιτείαν
[2, 1262]	τοῦτο διστάζων· ἄδηλον γὰρ ᾧ	συνέβη	γενέσθαι τέκνον καὶ σωθῆναι γενόμενον.
[2, 1272]	αἱ τρεῖς πολιτεῖαι ἀλλήλαις τε	σύνεγγύς	πώς εἰσι καὶ τῶν ἄλλων
[2, 1262]	κοινοὺς ποιήσαντα τοὺς υἱοὺς τὸ	συνεῖναι	μόνον ἀφελεῖν τῶν ἐρώντων, τὸ
[2, 1268]	γοῦν τῶν ἄλλων ἐπιστημῶν τοῦτο	συνενήνοχεν,	οἷον ἰατρικὴ κινηθεῖσα παρὰ τὰ
[2, 1270]	οἱ βασιλεῖς, ὥστε καὶ ταύτῃ	συνεπιβλάπτεσθαι	τὴν πολιτείαν· δημοκρατία γὰρ ἐξ
[2, 1272]	δ' οὐδενός ἐστιν ἀλλ' ἢ	συνεπιψηφίσαι	τὰ δόξαντα τοῖς γέρουσι καὶ
[2, 1270]	δημοκρατία γὰρ ἐξ ἀριστοκρατίας συνέβαινεν.	Συνέχει	μὲν οὖν τὴν πολιτείαν τὸ
[2, 1264]	μέν, ἀλλὰ τὰ μὲν οὐ	συνῆκται,	τοῖς δ' οὐ χρῶνται γινώσκοντες.
[2, 1266]	ἐκ δημοκρατίας καὶ μοναρχίας δεῖ	συνιστάναι	τὴν τοιαύτην πολιτείαν, ἐκ τούτων
[2, 1267]	δ' εἰπὼν ἐποίησε τὸν Αὐτοφραδάτην	σύννουν	γενόμενον παύσασθαι τῆς πολιορκίας. Ἔστι
[2, 1271]	ἀπὸ κοινοῦ μᾶλλον εἶναι τὴν	σύνοδον,	καθάπερ ἐν Κρήτῃ· παρὰ δὲ
[2, 1274]	μὲν σύνοπτον τὸν δ' οὐ	σύνοπτον.	Μυθολογοῦσι γὰρ αὐτοὺς οὕτω τάξασθαι
[2, 1274]	τῶν Κορινθίων χώραν τὸν μὲν	σύνοπτον	τὸν δ' οὐ σύνοπτον. Μυθολογοῦσι
[2, 1262]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ τὴν	συνουσίαν	ἀφελεῖν δι' ἄλλην μὲν αἰτίαν
[2, 1269]	τετιμήκασι τὴν πρὸς τοὺς ἄρρενας	συνουσίαν.	Ἔοικε γὰρ ὁ μυθολογήσας πρῶτος
[2, 1265]	οἰκίας δύο οἰκεῖν. Ἡ δὲ	σύνταξις	ὅλη βούλεται μὲν εἶναι μήτε
[2, 1271]	γὰρ μέρος ἀρετῆς ἡ πᾶσα	σύνταξις	τῶν νόμων ἐστί, τὴν πολεμικήν·
[2, 1272]	αὐτοῖς καλῶς· σημεῖον δὲ πολιτείας	συντεταγμένης	τὸ τὸν δῆμον ἑκουσίον διαμένειν
[2, 1273]	εἴη τάξις τρίτη, καθ' ἥνπερ	συντέτακται	καὶ τοῖς Καρχηδονίοις τὰ περὶ
[2, 1267]	πάντας. Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν πολιτείαν	συντετάχθαι	πρὸς τὴν πολεμικὴν ἰσχύν, περὶ
[2, 1272]	Ὅτι δὴ τὰ περὶ τὰ	συσσίτια	βέλτιον τέτακται τοῖς Κρησὶν ἢ
[2, 1265]	ἐν ταύτῃ φησὶ δεῖν εἶναι	συσσίτια	καὶ γυναικῶν, καὶ τὴν μὲν
[2, 1265]	δημοκρατεῖσθαι δὲ κατά τε τὰ	συσσίτια	καὶ τὸν ἄλλον βίον τὸν
[2, 1272]	δὲ Κρησὶν οἱ περίοικοι, ~καὶ	συσσίτια	παρ' ἀμφοτέροις ἔστιν, καὶ τό
[2, 1264]	τὴν πόλιν, τὰ μὲν εἰς	συσσίτια	τὰ δὲ εἰς φατρίας καὶ
[2, 1271]	καλῶς δ' οὐδὲ περὶ τὰ	συσσίτια	τὰ καλούμενα φιδίτια νενομοθέτηται τῷ
[2, 1266]	ἄλλος κεκαινοτόμηκεν, οὔτε περὶ τὰ	συσσίτια	τῶν γυναικῶν, ἀλλ' ἀπὸ τῶν
[2, 1274]	τῆς οὐσίας κοινότης καὶ τὰ	συσσίτια	τῶν γυναικῶν, ἔτι δ' ὁ
[2, 1272]	τῇ Λακωνικῇ πολιτείᾳ τὰ μὲν	συσσίτια	τῶν ἑταιριῶν τοῖς φιδιτίοις, τὴν
[2, 1263]	ἐν Λακεδαίμονι καὶ Κρήτῃ τοῖς	συσσιτίοις	ὁ νομοθέτης ἐκοίνωσε. ~Δεῖ δὲ
[2, 1272]	κοινὰς λειτουργίας, τὸ δὲ τοῖς	συσσιτίοις,	ὥστ' ἐκ κοινοῦ τρέφεσθαι πάντας,
[2, 1271]	δημοκρατικὸν εἶναι τὸ κατασκεύασμα τῶν	συσσιτίων,	γίνεται δ' ἥκιστα δημοκρατικὸν οὕτω
[2, 1272]	κόσμοις. Τὰ μὲν οὖν τῶν	συσσιτίων	ἔχει βέλτιον τοῖς Κρησὶν ἢ
[2, 1265]	ἀναγκαίων ἀπεχομένους ζῆν, καὶ περὶ	συσσιτίων	ὡσαύτως· πλὴν ἐν ταύτῃ φησὶ
[2, 1272]	ἀλλὰ δυναστευτική. Πολλάκις γὰρ ἐκβάλλουσι	συστάντες	τινὲς τοὺς κόσμους ἢ τῶν
[2, 1266]	αἱρετοὺς ἐπικίνδυνον. Εἰ γάρ τινες	συστῆναι	θέλουσι καὶ μέτριοι τὸ πλῆθος,
[2, 1270]	παντός, ὥστε πολλάκις ἐμπίπτουσιν ἄνθρωποι	σφόδρα	πένητες εἰς τὸ ἀρχεῖον, οἳ
[2, 1271]	Λάκωσιν ἕκαστον δεῖ φέρειν, καὶ	σφόδρα	πενήτων ἐνίων ὄντων καὶ τοῦτο
[2, 1262]	οἷον ἵπποι καὶ βόες, αἳ	σφόδρα	πεφύκασιν ὅμοια ἀποδιδόναι τὰ τέκνα
[2, 1262]	ὡς τῶν ἐρώντων διὰ τὸ	σφόδρα	φιλεῖν ἐπιθυμούντων συμφῦναι καὶ γενέσθαι
[2, 1263]	δ' αἱ τῶν συναποδήμων κοινωνίαι·	σχεδὸν	γὰρ οἱ πλεῖστοι διαφέρονται ἐκ
[2, 1269]	Λακεδαιμονίων πολιτείας καὶ τῆς Κρητικῆς,	σχεδὸν	δὲ καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[2, 1264]	καὶ τούτων οὐκ ἐλάττους ἑτέρας.	Σχεδὸν	δὲ παραπλησίως καὶ τὰ περὶ
[2, 1271]	γ' ἑκουσίων τὰ πλεῖστα συμβαίνει	σχεδὸν	διὰ φιλοτιμίαν καὶ διὰ φιλοχρηματίαν
[2, 1268]	γῆν οὔτε ὅπλα, ὥστε γίνονται	σχεδὸν	δοῦλοι τῶν τὰ ὅπλα κεκτημένων.
[2, 1267]	μὲν οὖν τῆς Φαλέου πολιτείας	σχεδὸν	ἐκ τούτων ἄν τις θεωρήσειεν,
[2, 1271]	οὖσι στρατηγοῖς ἀιδίοις, ἡ ναυαρχία	σχεδὸν	ἑτέρα βασιλεία καθέστηκεν. Καὶ ὡδὶ
[2, 1264]	ταῦτα καλῶς εἶχεν· πάντα γὰρ	σχεδὸν	εὕρηται μέν, ἀλλὰ τὰ μὲν
[2, 1273]	ὧν εἴ τι ἀξιόλογον, εἴρηται	σχεδὸν	περὶ πάντων, ἔνιοι δὲ νομοθέται
[2, 1270]	Ἔστι δὲ καὶ τῶν γυναικῶν	σχεδὸν	τῆς πάσης χώρας τῶν πέντε
[2, 1264]	Σωκράτης οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν. Καίτοι	σχεδὸν	τό γε πλῆθος τῆς πόλεως
[2, 1271]	πάσῃ γὰρ ἐπίκειται τῇ θαλάττῃ,	σχεδὸν	τῶν Ἑλλήνων ἱδρυμένων περὶ τὴν
[2, 1273]	τὸν ἀποροῦντα καλῶς ἄρχειν καὶ	σχολάζειν.	Εἴπερ οὖν τὸ μὲν αἱρεῖσθαι
[2, 1273]	ἀναγκαιοτάτων, ὅπως οἱ βέλτιστοι δύνωνται	σχολάζειν	καὶ μηδὲν ἀσχημονεῖν, μὴ μόνον
[2, 1271]	ἄρξαντες διὰ τὸ μὴ ἐπίστασθαι	σχολάζειν	μηδὲ ἠσκηκέναι μηδεμίαν ἄσκησιν ἑτέραν
[2, 1270]	τὸν πρὸς Ἀρκάδας καὶ Μεσηνίους·	σχολάσαντες	δὲ αὑτοὺς μὲν παρεῖχον τῷ
[2, 1269]	πολιτεύεσθαι τὴν τῶν ἀναγκαίων ὑπάρχειν	σχολήν,	ὁμολογούμενόν ἐστιν· τίνα δὲ τρόπον
[2, 1273]	ἀλλὰ ἀρχόντων γε ἐπιμελεῖσθαι τῆς	σχολῆς.	Φαῦλον δ' ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 1273]	βλέπειν καὶ πρὸς εὐπορίαν χάριν	σχολῆς,	φαῦλον τὸ τὰς μεγίστας ὠνητὰς
[2, 1261]	καίτοι τό γε ἑκάστου ἀγαθὸν	σῴζει	ἕκαστον. Ἔστι δὲ καὶ κατ'
[2, 1261]	Διόπερ τὸ ἴσον τὸ ἀντιπεπονθὸς	σῴζει	τὰς πόλεις, ὥσπερ ἐν τοῖς
[2, 1270]	γὰρ τὴν πολιτείαν τὴν μέλλουσαν	σῴζεσθαι	πάντα βούλεσθαι τὰ μέρη τῆς
[2, 1264]	τινας εἶναι τούτους πρὸς τὸ	σῴζεσθαι	τὴν τῶν φυλάκων κοινωνίαν. ~Ἀλλὰ
[2, 1272]	καὶ δυναμένων. Ἀλλά, καθάπερ εἴρηται,	σῴζεται	διὰ τὸν τόπον· ξενηλασίας γὰρ
[2, 1274]	ἐκείνου νενομοθετημένον, ὅπως ὁ ἀριθμὸς	σῴζηται	τῶν κλήρων. Χαρώνδου δ' ἴδιον
[2, 1262]	ᾧ συνέβη γενέσθαι τέκνον καὶ	σωθῆναι	γενόμενον. Καίτοι πότερον οὕτω κρεῖττον
[2, 1263]	ὁ βίος. Αἴτιον δὲ τῷ	Σωκράτει	τῆς παρακρούσεως χρὴ νομίζειν τὴν
[2, 1264]	τοὺς ἄρχοντας ὡς καθίστησιν ὁ	Σωκράτης.	Ἀεὶ γὰρ ποιεῖ τοὺς αὐτοὺς
[2, 1264]	περὶ τούτων οὐδὲν διώρικεν ὁ	Σωκράτης,	ἀλλὰ τὰς μὲν γυναῖκας οἴεται
[2, 1264]	οὖν πολιτεία περὶ ἧς ὁ	Σωκράτης	εἴρηκεν ταύτας τε τὰς ἀπορίας
[2, 1261]	μᾶλλον ὃ βούλεται ποιεῖν ὁ	Σωκράτης	(ἕκαστος γὰρ υἱὸν ἑαυτοῦ φήσει
[2, 1261]	λαμβάνει γὰρ ταύτην ὑπόθεσιν ὁ	Σωκράτης.	Καίτοι φανερόν ἐστιν ὡς προϊοῦσα
[2, 1262]	τὴν πόλιν ἐπαινεῖ μάλισθ' ὁ	Σωκράτης,	ὃ καὶ δοκεῖ κἀκεῖνος εἶναί
[2, 1261]	νενομοθετῆσθαι τὸν τρόπον τοῦτον ὁ	Σωκράτης,	οὐ φαίνεται συμβαῖνον ἐκ τῶν
[2, 1264]	τοῖς κοινωνοῦσιν, οὔτ' εἴρηκεν ὁ	Σωκράτης	οὔτε ῥᾴδιον εἰπεῖν. Καίτοι σχεδὸν
[2, 1262]	καὶ δι' ἣν αἰτίαν ὁ	Σωκράτης	οὕτως οἴεται δεῖν τάττειν τὰ
[2, 1264]	περὶ ὀλίγων πάμπαν διώρικεν ὁ	Σωκράτης,	περί τε γυναικῶν καὶ τέκνων
[2, 1261]	ἐμόν· τοῦτο γὰρ οἴεται ὁ	Σωκράτης	σημεῖον εἶναι τοῦ τὴν πόλιν
[2, 1261]	τῇ Πλάτωνος. Ἐκεῖ γὰρ ὁ	Σωκράτης	φησὶ δεῖν κοινὰ τὰ τέκνα
[2, 1264]	καὶ τούτοις. Καίτοι λέγει ὁ	Σωκράτης	ὡς οὐ πολλῶν δεήσονται νομίμων
[2, 1265]	περιττὸν ἔχουσι πάντες οἱ τοῦ	Σωκράτους	λόγοι καὶ τὸ κομψὸν καὶ
[2, 1270]	τὸν νόμον ἀποδιδράσκοντας ἀπολαύειν τῶν	σωματικῶν	ἡδονῶν. Ἔχει δὲ καὶ τὰ
[2, 1270]	ἀμφισβητήσιμον (ἔστι γάρ, ὥσπερ καὶ	σώματος,	καὶ διανοίας γῆρας) ~τὸν τρόπον
[2, 1271]	ἐξέπεμπον συμπρεσβευτὰς τοὺς ἐχθρούς, καὶ	σωτηρίαν	ἐνόμιζον τῇ πόλει εἶναι τὸ
[2, 1265]	ἢ ἀνδρείως χρῆσθαι οὐκ ἔστιν,	σωφρόνως	δὲ καὶ ἐλευθερίως ἔστιν, ὥστε
[2, 1265]	ζῆν, ἀλλὰ βελτίων ὅρος τὸ	σωφρόνως	καὶ ἐλευθερίως (χωρὶς γὰρ ἑκατέρῳ
[2, 1265]	ἐστι καθόλου μᾶλλον, ἐπειδὴ ἔστι	σωφρόνως	μὲν ταλαιπώρως δὲ ζῆν, ἀλλὰ
[2, 1265]	εἶναί φησι δεῖν ὥστε ζῆν	σωφρόνως,	ὥσπερ ἂν εἴ τις εἶπεν
[2, 1267]	βραχεῖα καὶ ἐργασία, τοῖς δὲ	σωφροσύνη·	τρίτον δ' εἴ τινες βούλοιντο
[2, 1263]	καλὸν ἀλλοτρίας οὔσης ἀπέχεσθαι διὰ	σωφροσύνην)	ἐλευθεριότητος δὲ τὸ περὶ τὰς
[2, 1263]	ἀναιροῦσιν ἔργα δυοῖν ἀρεταῖν φανερῶς,	σωφροσύνης	μὲν τὸ περὶ τὰς γυναῖκας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/08/2007