>

Livre, Chap.
[13, 45]	γενέθλη. ἡ οὖν Ἀλύβη ποῦ	ἢ	Ἀλόπη ἢ ὅπως βούλονται παρονομάζειν;
[13, 63]	ἀφ´ οὗ ἴσως ἡ Κιλικία	ἢ	ἔμπαλιν. ~Τὰ οὖν περὶ τοὺς
[13, 43]	κατὰ „τοῦτ´ ἀνατέλλειν τὸ χωρίον,	ἢ	καὶ διὰ τὸ πλησίον εἶναι
[13, 2]	κατὰ δυναστείας εἰς ὀκτὼ μερίδας	ἢ	καὶ ἐννέα· τὸ δὲ τῶν
[13, 33]	εἰκὸς εἶναι ἐπώνυμον τῆς χώρας	ἢ	καὶ πόλεως, ὅπερ πιθανώτερον· τὴν
[13, 40]	ναυαγίᾳ κατὰ μῆνιν Ἀθηνᾶς συνέβη	ἢ	κατὰ τοιαύτην αἰτίαν, ἀλλ´ ἀπεχθανόμενον
[13, 69]	δώρων, αἴνιγμα τιθεὶς ἡμῖν μᾶλλον	ἢ	λέγων τι σαφές. οὔτε γὰρ
[13, 69]	γραμματικοὶ μυθάρια παραβάλλοντες εὑρεσιλογοῦσι μᾶλλον	ἢ	λύουσι τὰ ζητούμενα. ~Ἐάσθω δὴ
[13, 48]	ταῦτα, ὡς ἐν διακοσίοις σταδίοις	ἢ	μικρῷ πλείοσιν· ὡς δ´ αὕτως
[13, 45]	οὖν Ἀλύβη ποῦ ἢ Ἀλόπη	ἢ	ὅπως βούλονται παρονομάζειν; ἐχρῆν γὰρ
[13, 53]	Ἀχιλλέως· φησὶ γοῦν ὁ Ἀχιλλεύς	„ἢ	οὐ μέμνῃ, „ὅτε πέρ σε
[13, 36]	γὰρ γεγονέναι φησὶ τὸ τεῖχος	(ἢ	οὐδ´ ἐγένετο, ὁ δὲ πλάσας
[13, 65]	Πλάκῳ ὑληέσσῃ. οὔτε δὲ Πλάκος	ἢ	Πλὰξ ἐκεῖ τι λέγεται, οὔθ´
[13, 65]	τόπων ἐρήμων ἢ φαύλως οἰκουμένων	ἢ	ποταμῶν χειμάρρων· τεθρύληται δὲ διὰ
[13, 45]	ἔχει τοιαύτην, τἆλλα δὲ ὑπολαμβάνομεν,	ἢ	τά γε πλεῖστα, δεῖν προσέχειν
[13, 1]	ἡμῖν μᾶλλον ἀνάπτωσιν οἱ ἐντυγχάνοντες	ἢ	τοῖς σφόδρα ποθοῦσι τὴν τῶν
[13, 65]	ἐστι τὰ ὀνόματα τόπων ἐρήμων	ἢ	φαύλως οἰκουμένων ἢ ποταμῶν χειμάρρων·
[13, 54]	δὲ ὁ Ἀπελλικῶν φιλόβιβλος μᾶλλον	ἢ	φιλόσοφος· διὸ καὶ ζητῶν ἐπανόρθωσιν
[13, 43]	ἑτέρη θέρεϊ προρέει εἰκυῖα χαλάζῃ	ἢ	χιόνι ψυχρῇ. „οὔτε γὰρ θερμὰ
[13, 41]	ἐπὶ γούνασιν. βέλτιον γὰρ οὕτως	ἢ	ὡς τινὲς δέχονται ἀντὶ τοῦ
[13, 41]	ὅταν „ποτ´ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρή.	„ἦ	γὰρ καὶ Πριάμοιο πόλιν „διεπέρσαμεν
[13, 18]	ἀξιόλογος, συμμένουσα καλῶς, ὥσπερ καὶ	ἡ	Ἄβυδος· διέχει δ´ αὐτῆς ὅσον
[13, 48]	μέρους, μικρὸν δ´ ὅμως ἐγγυτέρω	ἡ	Ἄβυδος. ~Κάμψαντι δὲ τὸ Λεκτὸν
[13, 22]	κατὰ τὴν Προποντίδα, ἐκοινώνησε καὶ	ἡ	Ἄβυδος τῆς αὐτῆς συμφορᾶς· ἐνέπρησε
[13, 22]	καὶ τὴν Ἀσίαν. καλεῖται δ´	ἡ	ἄκρα τῆς Εὐρώπης Χερρόνησος διὰ
[13, 47]	τόπος ἐν ᾧ νῦν κεῖται	ἡ	Ἀλεξάνδρεια Σιγία ἐκαλεῖτο. ~Ἐν δὲ
[13, 47]	Λεκτῷ ὑποκειμένη συνεχής· νῦν δ´	ἡ	Ἀλεξάνδρεια συνεχής ἐστι τῷ Ἀχαιίῳ·
[13, 47]	ὑπὲρ τῆς θαλάττης ἱδρυμένη, καὶ	ἡ	Ἁμαξιτὸς ἡ τῷ Λεκτῷ ὑποκειμένη
[13, 35]	ἔπλετο τεῖχος“ οἰκείως ἂν λέγοι	ἡ	Ἀνδρομάχη· τῆς δὲ νῦν πόλεως
[13, 51]	κόλπον. λέγεται γὰρ καὶ πᾶσα	ἡ	ἀπὸ Λεκτοῦ μέχρι Κανῶν παραλία
[13, 57]	τὰ περὶ Ἄσσον. ~Ἔστι δὲ	ἡ	Ἄσσος ἐρυμνὴ καὶ εὐτειχής, ἀπὸ
[13, 7]	τείχεα Θήβης. Ἐκ μὲν Λυρνησσοῦ	ἡ	Βρισηὶς ἑάλω „τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ
[13, 7]	τὸν Μύνητα πεσεῖν φησιν, ὡς	ἡ	Βρισηὶς θρηνοῦσα τὸν Πάτροκλον δηλοῖ
[13, 61]	ἀνεῖλεν Ἀχιλλεύς, ὥστε ὅταν φῇ	ἡ	Βρισηίς „οὐδέ μ´ ἔασκες, „ὅτ´
[13, 49]	αὐτὸν κόλπον καὶ Ἰδαῖον λέγουσιν·	ἡ	γὰρ ἀπὸ τοῦ Λεκτοῦ ῥάχις
[13, 32]	ἐξαλάπαξε πόλιν, χήρωσε δ´ „ἀγυιάς.	ἡ	γὰρ χηρεία λειπανδρία τίς ἐστιν,
[13, 56]	Σκῆψιν Ἄνδειρα καὶ Πιονίαι καὶ	ἡ	Γαργαρίς. ἔστι δὲ λίθος περὶ
[13, 67]	Τυρρηνίᾳ νησὶς πέπονθε· κουφοτέρα γὰρ	ἡ	γῆ τοῦ ἐπισόγκου ὕδατός ἐστιν
[13, 5]	τὸν Αἴσηπον καὶ τὴν Κυζικηνήν·	ἡ	δ´ ἑσπερία θάλαττα ὅ τε
[13, 43]	„γίγνεται ἐξ αὐτῆς ὡσεὶ πυρός.	ἡ	δ´ ἑτέρη θέρεϊ προρέει εἰκυῖα
[13, 41]	„τοῖς γόνασι θεῖναι“ παρατιθέντες τὸ	„ἡ	δ´ ἧσται ἐπ´ „ἐσχάρῃ ἐν
[13, 43]	ῥεόντων ποταμῶν καθ´ ἃ μάλιστα	ἡ	Δαρδανικὴ ὑποπέπτωκεν αὐτῇ καὶ μέχρι
[13, 28]	πρότερον ἐμνήσθημεν, καὶ ἡ πόλις	ἡ	Δάρδανος, διέχουσα τῆς Ἀβύδου ἑβδομήκοντα
[13, 9]	λίμνης· καὶ γὰρ οὕτω καλεῖται	ἡ	Δασκυλῖτις. ~Ἡ μὲν δὴ Ζέλεια
[13, 28]	τε Κάρησός τε Ῥοδίος τε.	ἡ	δὲ Δάρδανος κτίσμα ἀρχαῖον, οὕτω
[13, 7]	Κιλίκων διττή, ἡ μὲν Θηβαϊκὴ	ἡ	δὲ Λυρνησσίς· ἐν αὐτῇ δ´
[13, 61]	Ἀδραμυττίου σταδίους ἡ μὲν ἑξήκοντα	ἡ	δὲ ὀγδοήκοντα καὶ ὀκτὼ ἐπὶ
[13, 37]	νῦν διὰ τὴν συνεχῆ ῥάχιν·	ἡ	δὲ παλαιὰ ἔχει περιδρομήν. ~Οὐδὲν
[13, 3]	(πλείονι γὰρ διέστηκε τῆς Τρῳάδος)	ἡ	δὲ τῶν Αἰολέων παντάπασι· καθ´
[13, 63]	αὐτὸν τῷ Σμινθεῖ εἴθ´ ἕτερον.	~Ἡ	δὲ Χρῦσα ἐπὶ θαλάττῃ πολίχνιον
[13, 35]	μεταλαμβάνεσθαι τοὺς τόπους ἐφ´ ὅσον	ἡ	διάταξις οὐ διέτεινε; τό τε
[13, 36]	τῷ ἡμίσει ἔλαττον ὑπῆρχε. καὶ	ἡ	διήγησις δ´ ἡ πρὸς τὸν
[13, 14]	εἰς δὲ τὸ γένος διέτεινεν	ἡ	δύναμις μέχρι ποσοῦ. κτίσμα δ´
[13, 27]	τις διόρθωσις τῆς Ὁμήρου ποιήσεως,	ἡ	ἐκ τοῦ νάρθηκος λεγομένη, τοῦ
[13, 68]	πεδίον ὑπόκειται, πρὸς ἄρκτον δὲ	ἡ	Ἐλαῗ τις· αὐτὸ δὲ καθ´
[13, 51]	καὶ ἔστιν ἐν τῇ περαίᾳ	ἡ	Ἐλαία καὶ ὁ λοιπὸς μέχρι
[13, 31]	τῇ Χερρονήσῳ τὸ Πρωτεσιλάειον καὶ	ἡ	Ἐλαιοῦσσα, περὶ ὧν εἰρήκαμεν ἐν
[13, 7]	αὕτη ἂν εἴη Τρῳὰς καὶ	ἡ	ἐφεξῆς ἕως Ἀδραστείας· ἦρχον γὰρ
[13, 12]	ἡ χώρα καὶ αὕτη καὶ	{ἡ}	ἐφεξῆς ὅμορος, ἥ τε τῶν
[13, 5]	(καὶ δὴ καὶ ἔστι νῦν	ἡ	Ζέλεια τῶν Κυζικηνῶν) τὸ δὲ
[13, 68]	πρὸς νότον μὲν καὶ δύσιν	ἡ	θάλαττα, πρὸς ἕω δὲ τὸ
[13, 65]	πρὸς τῇ Ἴδῃ. Ἀστύρων δ´	ἡ	Θήβη διέχει εἰς ἑβδομήκοντα σταδίους,
[13, 63]	ἔχον λιμένα, πλησίον δὲ ὑπέρκειται	ἡ	Θήβη· ἐνταῦθα δ´ ἦν καὶ
[13, 65]	μεσογαίᾳ ἀπὸ πεντήκοντα σταδίων ἐστὶν	ἡ	Θήβη ἔρημος, ἥν φησιν ὁ
[13, 61]	τὸ πλέον· ἐνταῦθα γὰρ καὶ	ἡ	Θήβη καὶ ἡ Λυρνησσός, ἐρυμνὸν
[13, 35]	πλησίον γάρ ἐστι τὸ πεδίον	ἡ	Θύμβρα καὶ ὁ δι´ αὐτοῦ
[13, 5]	πέλαγος. πολλοὺς δ´ ἔχουσα πρόποδας	ἡ	Ἴδη καὶ σκολοπενδρώδης οὖσα τὸ
[13, 6]	Λεκτὸν ἀναχεῖται κόλπος μέγας, ὃν	ἡ	Ἴδη ποιεῖ πρὸς τὴν ἤπειρον
[13, 2]	Τρῳάδα· πάντων δὴ τούτων ὑπέρκειται	ἡ	Ἴδη τὸ ὄρος μέχρι Λεκτοῦ
[13, 3]	ἀποικίαι παρεσχήκασι λόγον· ἧττον μὲν	ἡ	Ἰωνική (πλείονι γὰρ διέστηκε τῆς
[13, 25]	οὐ γὰρ ἔοικεν αὕτη εἶναι	ἡ	καθ´ Ὅμηρον. καὶ ἄλλοι δὲ
[13, 35]	Ἰλιέων κώμης δέκα σταδίοις ἐστὶν	ἡ	Καλλικολώνη, λόφος τις, παρ´ ὃν
[13, 68]	Περγάμου. ~Εἶτ´ ἐν ἑκατὸν σταδίοις	ἡ	Κάνη, τὸ ἀνταῖρον ἀκρωτήριον τῷ
[13, 45]	εἰρήκαμεν. „εἶτα Κάρησος ἐρήμη καὶ	ἡ	Καρησηνὴ καὶ ὁμώνυμος „ποταμός, ποιῶν
[13, 13]	εἰς δὲ Πάριον μετηνέχθη πᾶσα	ἡ	κατασκευὴ καὶ λιθεία κατασπασθέντος τοῦ
[13, 63]	τῶν τόπων, ἀφ´ οὗ ἴσως	ἡ	Κιλικία ἢ ἔμπαλιν. ~Τὰ οὖν
[13, 62]	ἔστι καὶ ἡ Χρῦσα καὶ	ἡ	Κίλλα· πλησίον οὖν τῆς Θήβης
[13, 58]	ὥσπερ καὶ τὰ Γάργαρα καὶ	ἡ	Λαμπωνία Αἰολέων. Ἀσσίων γάρ ἐστι
[13, 18]	ἐστιν ἅγιον Τηρείης ἐπικαλούμενον. ~Καὶ	ἡ	Λάμψακος δ´ ἐπὶ θαλάττῃ πόλις
[13, 61]	γὰρ καὶ ἡ Θήβη καὶ	ἡ	Λυρνησσός, ἐρυμνὸν χωρίον· ἔρημοι δ´
[13, 11]	Τιθωνοῦ· πλησίον δ´ ἔστι καὶ	ἡ	Μέμνονος κώμη. τοῦ δὲ Αἰσήπου
[13, 43]	πηγαὶ δοιαὶ ἀναΐσσουσι „Σκαμάνδρου δινήεντος·	ἡ	μὲν γάρ θ´ ὕδατι λιαρῷ
[13, 10]	γὰρ οὕτω καλεῖται ἡ Δασκυλῖτις.	~Ἡ	μὲν δὴ Ζέλεια ἐν τῇ
[13, 61]	ἀμφότεραι· διέχουσι δὲ Ἀδραμυττίου σταδίους	ἡ	μὲν ἑξήκοντα ἡ δὲ ὀγδοήκοντα
[13, 7]	καὶ ἡ τῶν Κιλίκων διττή,	ἡ	μὲν Θηβαϊκὴ ἡ δὲ Λυρνησσίς·
[13, 22]	διοριζόντων τῶν τότε τὰς ἡγεμονίας.	ἡ	μὲν οὖν Ἄβυδος καὶ ἡ
[13, 13]	Νεμέσεως ἱερὸν ἱδρύσατο, καλεῖσθαι Ἀδράστειαν.	ἡ	μὲν οὖν πόλις μεταξὺ Πριάπου
[13, 52]	περὶ τῆς Σκήψεως. ~Ἔστι δ´	ἡ	μὲν Παλαίσκηψις ἐπάνω Κεβρῆνος κατὰ
[13, 33]	πρὸς ἕω μέρος. τούτου δ´	ἡ	μὲν παρώρειός ἐστι στενή, τῇ
[13, 59]	περὶ τὴν νῦν Ἁλικαρνασὸν χωρία.	~Ἡ	μὲν τοίνυν ἐκλειφθεῖσα ὑπ´ αὐτῶν
[13, 39]	ἦν ὕστερον ἡ παραλία πᾶσα	ἡ	μέχρι Δαρδάνου, καὶ νῦν ὑπ´
[13, 45]	μεταξὺ Πολίχνας τε καὶ Παλαισκήψεως	ἡ	Νέα κώμη καὶ Ἀργυρία. καὶ
[13, 37]	εὔλογον· οὐ γάρ ἐστι περίδρομος	ἡ	νῦν διὰ τὴν συνεχῆ ῥάχιν·
[13, 42]	ταχέως. ἐπὶ δὲ τῶν Λυδῶν	ἡ	νῦν ἐκτίσθη κατοικία καὶ τὸ
[13, 16]	τε παλαιὰ Προκόννησός ἐστι καὶ	ἡ	νῦν Προκόννησος, πόλιν ἔχουσα καὶ
[13, 47]	περ} αίας οὖσαι πρότερον, καὶ	ἡ	νῦν Χρῦσα, ἐφ´ ὕψους τινὸς
[13, 45]	τὸ „ὅθεν ἀργύρου ἐστὶ γενέθλη.	ἡ	οὖν Ἀλύβη ποῦ ἢ Ἀλόπη
[13, 20]	ἐστι καὶ Πάριον, καὶ ὅτι	ἡ	πάλαι Περκώτη μετωνομάσθη ὁ τόπος.
[13, 67]	ὑπόνομον μέχρι Παλαιᾶς. ἔστι δ´	ἡ	Παλαιὰ κατοικία τις οὕτω καλουμένη,
[13, 45]	ἔστι Πολίχνα τειχῆρες χωρίον, εἶθ´	ἡ	Παλαίσκηψις, εἶτ´ Ἀλαζόνιον. τοῦτ´ ἤδη
[13, 39]	ὑπ´ ἐκείνοις γὰρ ἦν ὕστερον	ἡ	παραλία πᾶσα ἡ μέχρι Δαρδάνου,
[13, 37]	ἡ τοῦ Ἕκτορος δὲ περιδρομὴ	ἡ	περὶ τὴν πόλιν ἔχει τι
[13, 65]	Ἀπόλλωνι. ~Μυσία μὲν οὖν ἔστιν	ἡ	περὶ τὸ Ἀδραμύττιον· ἦν δέ
[13, 33]	ὑπὸ δὲ ταύτῃ Κεβρηνία, πεδιὰς	ἡ	πλείστη, παράλληλός πως τῇ Δαρδανίᾳ·
[13, 22]	Εὐρώπης Χερρόνησος διὰ τὸ σχῆμα,	ἡ	ποιοῦσα τὰ στενὰ τὰ κατὰ
[13, 54]	Ἀτταλικῶν βασιλέων ὑφ´ οἷς ἦν	ἡ	πόλις, ζητούντων βιβλία εἰς τὴν
[13, 28]	ἧς μικρὸν πρότερον ἐμνήσθημεν, καὶ	ἡ	πόλις ἡ Δάρδανος, διέχουσα τῆς
[13, 50]	ἀλλὰ ποταμὸς ἐφ´ ᾧ ἵδρυται	ἡ	πόλις· νῦν δ´ ἐστὶν ἐρήμη.
[13, 19]	πόλις καὶ ποταμός· κατέσπασται δ´	ἡ	πόλις, οἱ δὲ Παισηνοὶ μετῴκησαν
[13, 14]	τοὺς Ἀτταλικοὺς ὑφ´ οἷς ἐτέτακτο	ἡ	Πριαπηνή, πολλὴν αὐτῆς ἀπετέμοντο ἐπιτρεπόντων
[13, 36]	ὑπῆρχε. καὶ ἡ διήγησις δ´	ἡ	πρὸς τὸν Εὔμαιον ὑπὸ τοῦ
[13, 54]	πολὺ δὲ εἰς τοῦτο καὶ	ἡ	Ῥώμη προσελάβετο· εὐθὺς γὰρ μετὰ
[13, 22]	ἡ μὲν οὖν Ἄβυδος καὶ	ἡ	Σηστὸς διέχουσιν ἀλλήλων τριάκοντά που
[13, 22]	ἐζεύγνυτο ἡ σχεδία. ἔστι δὲ	ἡ	Σηστὸς ἐνδοτέρω κατὰ τὴν Προποντίδα
[13, 31]	καὶ τὸ Ἀχαϊκὸν στρατόπεδον καὶ	ἡ	στομαλίμνη καλουμένη καὶ αἱ τοῦ
[13, 22]	τόπος Ἀποβάθρα, καθ´ ὃν ἐζεύγνυτο	ἡ	σχεδία. ἔστι δὲ ἡ Σηστὸς
[13, 46]	Σιγειάδα ἄκραν καὶ τὸ Ἀχίλλειον	ἡ	Τενεδίων περαία τὸ Ἀχαίιον καὶ
[13, 46]	περαία τὸ Ἀχαίιον καὶ αὐτὴ	ἡ	Τένεδος, οὐ πλείους τῶν τετταράκοντα
[13, 5]	κάλλιστα τὴν ὄντως λεγομένην Τροίαν	ἡ	τῆς Ἴδης θέσις, ὄρους ὑψηλοῦ
[13, 54]	Θεοφράστου, ἐν ᾗ ἦν καὶ	ἡ	τοῦ Ἀριστοτέλους· ὁ γοῦν Ἀριστοτέλης
[13, 69]	δεῖ γεγονέναι συντυχίαν, δι´ ἣν	ἡ	τοῦ Ἀρκάδος θυγάτηρ τῷ Μυσῶν
[13, 37]	τὴν εἰς Ἀλεξάνδρειαν ὁδόν. οὐδ´	ἡ	τοῦ Ἕκτορος δὲ περιδρομὴ ἡ
[13, 7]	τὴν τῶν Λελέγων καὶ ἔτι	ἡ	τοῦ Εὐρυπύλου τοῦ Τηλέφου παιδός
[13, 53]	μετόπισθε γένωνται. οὕτω δ´ οὐδ´	ἡ	τοῦ Σκαμανδρίου διαδοχὴ σώζοιτ´ ἄν.
[13, 43]	ἐν τῷ τόπῳ εὑρίσκεται, οὔθ´	ἡ	τοῦ Σκαμάνδρου „πηγὴ ἐνταῦθα ἀλλ´
[13, 22]	ἐπ´ ἐκείνῳ τὰ χωρία καὶ	ἡ	Τρῳὰς ἅπασα, ὀνομάζεται δὲ καὶ
[13, 47]	θαλάττης ἱδρυμένη, καὶ ἡ Ἁμαξιτὸς	ἡ	τῷ Λεκτῷ ὑποκειμένη συνεχής· νῦν
[13, 35]	ἀγκῶνας. ~Ὑπὲρ δὲ τούτου μικρὸν	ἡ	τῶν Ἰλιέων κώμη ἐστίν, ἐν
[13, 7]	ὑπὸ τοῖς Μεροπίδαις· καθάπερ καὶ	ἡ	τῶν Κιλίκων διττή, ἡ μὲν
[13, 12]	ἥ τε τῶν Παριανῶν καὶ	ἡ	τῶν Λαμψακηνῶν· ὁ γοῦν Ξέρξης
[13, 7]	ἐγὼ Θήβῃσι. τρίτη δ´ ἐστὶν	ἡ	τῶν Λελέγων, καὶ αὕτη Τρωική,
[13, 2]	Ἐλαϊτικὸν κόλπον· οἷς πᾶσιν ἀντιπαρήκει	ἡ	τῶν Λεσβίων νῆσος· εἶθ´ ἑξῆς
[13, 25]	ἀστεῖον καὶ ἄριστον ἦθος ἐτελεύτησεν	ἡ	τῶν ὀνομάτων κατ´ ὀλίγον μετάληψις,
[13, 7]	ἐν αὐτῇ δ´ ἂν λεχθείη	ἡ	ὑπὸ Εὐρυπύλῳ ἐφεξῆς οὖσα τῇ
[13, 40]	δὲ οὐδὲ μέμνηται, οὐδ´ ὅτι	ἡ	φθορὰ τοῦ Αἴαντος ἐν τῇ
[13, 62]	δὲ τῇ Ἀδραμυττηνῇ ἔστι καὶ	ἡ	Χρῦσα καὶ ἡ Κίλλα· πλησίον
[13, 61]	τοῦ Σμινθέως Ἀπόλλωνος ἐμφαίνει, εἴπερ	ἡ	Χρυσηὶς ἐκ τῆς Θήβης ἑάλω·
[13, 7]	μαχόμενον. ἐκ δὲ τῆς Θήβης	ἡ	Χρυσηὶς ἐλήφθη „ᾠχόμεθ´ ἐς Θήβην
[13, 63]	ἱερὸν τοῦ Σμινθέως Ἀπόλλωνος καὶ	ἡ	Χρυσηίς· ἠρήμωται δὲ νῦν τὸ
[13, 13]	καὶ τοῖς τοιούτοις. ~Ἐκαλεῖτο δ´	ἡ	χώρα αὕτη Ἀδράστεια καὶ Ἀδραστείας
[13, 12]	ἀνθρώπων, ἐπειδὴ σφόδρα εὐάμπελός ἐστιν	ἡ	χώρα καὶ αὕτη καὶ {ἡ}
[13, 59]	ὀνομασθέντα ἦν πόλις, καὶ νῦν	ἡ	χώρα Πηδασὶς λέγεται. φασὶ δ´
[13, 51]	καὶ εἴκοσι σταδίων. ἐντὸς δὲ	ἥ	τε Ἄντανδρός ἐστιν ὑπερκείμενον ἔχουσα
[13, 28]	ἐλίπομεν. ~Ἔστι τοίνυν μετ´ Ἄβυδον	ἥ	τε Δαρδανὶς ἄκρα, ἧς μικρὸν
[13, 51]	κόλπου καὶ τῆς Πυρρᾶς ἄκρας	ἥ	τε Κισθήνη ἐστὶ πόλις ἔρημος
[13, 47]	~Ἦν δὲ τῷ Ἀχαιίῳ συνεχὴς	ἥ	τε Λάρισα καὶ Κολωναί, τῆς
[13, 16]	τῷ ἀπὸ Παρίου εἰς Πρίαπον	ἥ	τε παλαιὰ Προκόννησός ἐστι καὶ
[13, 12]	αὕτη καὶ {ἡ} ἐφεξῆς ὅμορος,	ἥ	τε τῶν Παριανῶν καὶ ἡ
[13, 56]	γῆς τινος καμινευθεὶς ἀποστάζει ψευδάργυρον,	ἣ	προσλαβοῦσα χαλκὸν τὸ καλούμενον γίνεται
[13, 13]	δέ τις Νέμεσις μεγάλη θεὸς,	ἣ	τάδε πάντα „πρὸς μακάρων ἔλαχεν·
[13, 54]	τὴν βιβλιοθήκην τοῦ Θεοφράστου, ἐν	ᾗ	ἦν καὶ ἡ τοῦ Ἀριστοτέλους·
[13, 51]	τῆς Πυρρᾶς ἄκρας προσαγορευομένης ἐφ´	ᾗ	καὶ ἀφροδίσιον ἵδρυται. πλάτος δὲ
[13, 30]	Ῥοιτείῳ συνεχὴς ᾐὼν ἁλιτενής, ἐφ´	ᾗ	μνῆμα καὶ ἱερὸν Αἴαντος καὶ
[13, 35]	τῶν Ἰλιέων κώμη ἐστίν, ἐν	ᾗ	νομίζεται τὸ παλαιὸν Ἴλιον ἱδρῦσθαι
[13, 67]	Ποσειδώνιος ἐκ τινος γῆς ἀργιλώδους,	ᾗ	τὰ ἀργυρώματα ἐκμάττεται, πλίνθους πηγνυμένας
[13, 51]	ταύτης τε τῆς ἄκρας ἐφ´	ᾗ	τὰ Γάργαρα, καὶ τῆς Πυρρᾶς
[13, 65]	ἦν δὲ πολίχνη ποτέ, ἐν	ᾗ	τὸ τῆς Ἀστυρηνῆς Ἀρτέμιδος ἱερὸν
[13, 7]	ταττόμενοι λέγονται Τρῶες „Τρωσὶ μὲν	ἡγεμόνευε	μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ. εἶθ´ οἱ
[13, 22]	τὴν γειτοσύνην ὑπὸ τῷ αὐτῷ	ἡγεμόνι	καὶ αὕτη ἐτέτακτο, οὔπω ταῖς
[13, 22]	ἠπείροις διοριζόντων τῶν τότε τὰς	ἡγεμονίας.	ἡ μὲν οὖν Ἄβυδος καὶ
[13, 28]	τε Κορνήλιος ὁ τῶν Ῥωμαίων	ἡγεμὼν	καὶ Μιθριδάτης ὁ κληθεὶς Εὐπάτωρ,
[13, 63]	ἡνίοχον δὲ τοῦτον Πέλοπός φασιν	ἡγησάμενον	τῶν τόπων, ἀφ´ οὗ ἴσως
[13, 27]	μηδὲ κεραμωτὰς ἔχειν τὰς στέγας·	Ἡγησιάναξ	δὲ τοὺς Γαλάτας περαιωθέντας ἐκ
[13, 61]	τὴν „δὲ διεπράθομέν τε καὶ	ἤγομεν	ἐνθάδε πάντα. καὶ τὰ „μὲν
[13, 36]	ὅθ´ ὑπὸ Τροίῃ „λό„ χον	ἤγομεν.	φησὶ γὰρ ὑποβάς „λίην γὰρ
[13, 27]	δὲ Ῥωμαῖοι τὸν Αἰνείαν ἀρχηγέτην	ἡγοῦνται,	ἔπειτα ὅτι Ἰούλιος ἀπὸ Ἰούλου
[13, 25]	γλαφυροῖσι, „θεμιστεύει δὲ ἕκαστος παίδων	ἠδ´	ἀλόχων. τοῦ δὲ δευτέρου τὸν
[13, 45]	καὶ ἕτοιμον πρὸς ἔλεγχον ἅπαξ	ἤδη	ἀποτετολμηκότας. ταῦτα μὲν οὖν ἔνστασιν
[13, 53]	ἠφανισμένου τοῦ τῶν Πριαμιδῶν γένους·	„ἤδη	γὰρ Πριάμου γενεὴν ἤχθηρε „Κρο„
[13, 26]	ἤδη κεκακωμένας, ὅτε καὶ Ἀλεξανδρείας	ἤδη	ἐπεμελήθη, συνῳκισμένης μὲν ἤδη ὑπ´
[13, 25]	μεσαγροίκων καὶ πολιτικῶν· ἀφ´ ὧν	ἤδη	καὶ ἐπὶ τὸ ἀστεῖον καὶ
[13, 25]	τὸ ἐν ταῖς ὑπωρείαις, θαρρούντων	ἤδη	κατὰ μικρόν, ἅτε δὴ καὶ
[13, 26]	αὐτὴν τὰς κύκλῳ πόλεις ἀρχαίας	ἤδη	κεκακωμένας, ὅτε καὶ Ἀλεξανδρείας ἤδη
[13, 40]	τὰς δὲ Λοκρίδας πεμφθῆναι Περσῶν	ἤδη	κρατούντων συνέβη. ~Οὕτω μὲν δὴ
[13, 45]	ἡ Παλαίσκηψις, εἶτ´ Ἀλαζόνιον. τοῦτ´	ἤδη	πεπλασμένον πρὸς τὴν τῶν Ἁλιζώνων
[13, 45]	τὸν Αἴσηπον. τὰ δ´ ἑξῆς	ἤδη	τὰ τῆς Ζελείας ἐστὶ πεδία
[13, 55]	ἀνέπεμψεν αὐτὸν τῷ Εὐπάτορι, φεύγοντι	ἤδη	τὴν προγονικήν, κατὰ δὲ τὴν
[13, 32]	παραλίας ταύτης ἐστὶ τὸ Ἀχαίιον	ἤδη	τῆς Τενεδίων περαίας ὑπάρχον. ~Τοιούτων
[13, 51]	τοῦ Καΐκου ἐκβολαί· ταῦτα δ´	ἤδη	τοῦ Ἐλαϊτῶν κόλπου· καὶ ἔστιν
[13, 26]	Ἀλεξανδρείας ἤδη ἐπεμελήθη, συνῳκισμένης μὲν	ἤδη	ὑπ´ Ἀντιγόνου καὶ προσηγορευμένης Ἀντιγονείας,
[13, 36]	πολὺ ἀπεσπασμένοι τοῦ οἰκείου τείχους	„ἠὲ	πόλινδε „ἂψ ἀναχωρήσουσι. καὶ ὁ
[13, 7]	Χρυσηίδα. „Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἠετίωνος,	Ἠετίων,	ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ ὑληέσσῃ,
[13, 60]	εἴπομεν, τήν τε ὑπὸ τῷ	Ἠετίωνι	καὶ τὴν ὑπὸ Μύνητι. ~τοῦ
[13, 61]	Θήβην λέγοι ἄν (αὕτη γὰρ	Ἠετίωνος)	ἀλλὰ τὴν Λυρνησσόν· ἀμφότεραι δ´
[13, 7]	„ᾠχόμεθ´ ἐς Θήβην ἱερὴν πόλιν	„Ἠετίωνος.	ἐκ δὲ τῶν ἀχθέντων ἐκεῖθεν
[13, 7]	τὴν Χρυσηίδα. „Ἀνδρομάχη θυγάτηρ μεγαλήτορος	Ἠετίωνος,	Ἠετίων, ὃς ἔναιεν ὑπὸ Πλάκῳ
[13, 61]	ὑπὸ Μύνητι. ~τοῦ μὲν οὖν	Ἠετίωνος	λέγει πόλιν Θήβην „ᾠχόμεθ´ ἐς
[13, 61]	„ᾠχόμεθ´ ἐς Θήβην ἱερὴν πόλιν	Ἠετίωνος.	τούτου δὲ καὶ τὴν Χρῦσαν
[13, 25]	ἐπὶ τὸ ἀστεῖον καὶ ἄριστον	ἦθος	ἐτελεύτησεν ἡ τῶν ὀνομάτων κατ´
[13, 25]	ὀλίγον μετάληψις, κατὰ τὴν τῶν	ἠθῶν	ἐπὶ τὸ κρεῖττον μετάστασιν, παρὰ
[13, 25]	ἂν ὑπογράφοι διαφορὰς πολιτειῶν καὶ	ἠθῶν,	καθάπερ τῶν ἁπλῶν τε καὶ
[13, 21]	εἴπερ ὁ Ἄσιος Ἀρίσβηθέν τε	ἧκε	καὶ ποταμοῦ ἄπο Σελλήεντος· ὁ
[13, 20]	τοῦ Ἀσίου τὴν Ἀρίσβην, ὅθεν	ἥκειν	αὐτόν φησιν „ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον
[13, 48]	Καλλῖνος ὁ τῆς ἐλεγείας ποιητής,	ἠκολούθησαν	δὲ πολλοί) χρησμὸς ἦν, αὐτόθι
[13, 8]	οὖν τοιαῦτα ὑπῆρχεν, ὕστερον δὲ	ἠκολούθησαν	μεταβολαὶ παντοῖαι. τὰ μὲν γὰρ
[13, 67]	ποιμένος κατὰ τύχην ἐπὶ θυσίαν	ἥκοντος.	Ἀταρνεὺς δ´ ἐστὶ τὸ τοῦ
[13, 54]	υἱὸς Νηλεύς, ἀνὴρ καὶ Ἀριστοτέλους	ἠκροαμένος	καὶ Θεοφράστου, διαδεδεγμένος δὲ τὴν
[13, 57]	τινὸς οἰκέτης· γενόμενος δ´ Ἀθήνησιν	ἠκροάσατο	καὶ Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους· ἐπανελθὼν
[13, 7]	βάλε Δημοκόωντα, ὅς οἱ Ἀβυδόθεν	ἦλθε	παρ´ ἵππων ὠκειάων. ἐν δὲ
[13, 36]	ὑποβάς „λίην γὰρ νηῶν ἑκὰς	„ἤλθομεν.	ἐπί τε τὴν κατασκοπὴν πέμπονται
[13, 41]	ἀφανισμὸν τῆς πόλεως εἴρηκεν „ἔσσεται	ἦμαρ	ὅταν „ποτ´ ὀλώλῃ Ἴλιος ἱρή.
[13, 32]	ἐκπίπτει· τάχα δὲ λανθάνουσί τινες	ἡμᾶς	αἰτίαι πιστότεραι δι´ ἃς τοῖς
[13, 27]	Ἰλιέας παρεμυθήσατο πολλοῖς ἐπανορθώμασι. καθ´	ἡμᾶς	μέντοι Καῖσαρ ὁ θεὸς πολὺ
[13, 8]	καὶ πόλεις κτισάντων, οὐδ´ ἂν	ἡμεῖς	ἀτόπως περιοδεύσαιμεν, εἰς ταὐτὸ συντιθέντες
[13, 27]	Ἑλλάδα συστρατεύουσαν, ταύτην αὐτὸς δεκάτῃ	ἡμέρᾳ	χειρώσαιτο, εἶπέ τις τῶν Ἰλιέων
[13, 63]	ναύσταθμον ἑπτακοσίων που σταδίων ἐστὶν	ἡμερήσιός	πως, ὅσον φαίνεται πλεύσας ὁ
[13, 25]	ἀγρίων ἔτι πως ἐπὶ τὸ	ἥμερον	τῶν δευτέρων ὑποβεβηκότων. ἔστι δέ
[13, 66]	φέρων τὴν δυσφημίαν ἐν τῇ	ἡμετέρᾳ	πόλει. ἀνὴρ δὲ Ἀδραμυττηνὸς ῥήτωρ
[13, 58]	ἐκ Μιλητουπόλεως ἐρημώσαντες ἐκείνην, ὥστε	ἡμιβαρβάρους	γενέσθαι φησὶ Δημήτριος αὐτοὺς ὁ
[13, 34]	Σιγείου, ποιοῦντας ἐξ ἀμφοῖν γραμμὴν	ἡμικυκλιώδη·	τελευτᾶν δ´ ἐν τῷ πεδίῳ,
[13, 1]	τὴν αἰτίαν τοῦ μήκους μὴ	ἡμῖν	μᾶλλον ἀνάπτωσιν οἱ ἐντυγχάνοντες ἢ
[13, 69]	γυναίων εἵνεκα δώρων, αἴνιγμα τιθεὶς	ἡμῖν	μᾶλλον ἢ λέγων τι σαφές.
[13, 36]	τὸ μεταξύ, τότε καὶ τῷ	ἡμίσει	ἔλαττον ὑπῆρχε. καὶ ἡ διήγησις
[13, 42]	ἱερόν· οὐ μὴν πόλις γε	ἦν,	ἀλλὰ πολλοῖς χρόνοις ὕστερον καὶ
[13, 13]	ὁμώνυμον, ἐν ᾧ καὶ μαντεῖον	ἦν	Ἀπόλλωνος Ἀκταίου καὶ Ἀρτέμιδος κατὰ
[13, 48]	ποιητής, ἠκολούθησαν δὲ πολλοί) χρησμὸς	ἦν,	αὐτόθι ποιήσασθαι τὴν μονὴν ὅπου
[13, 22]	ἐπιτρέψαντος Γύγου τοῦ Λυδῶν βασιλέως·	ἦν	γὰρ ἐπ´ ἐκείνῳ τὰ χωρία
[13, 19]	τῶν ἐν τῇ Κυμαίᾳ Γεργίθων·	ἦν	γὰρ κἀκεῖ πόλις πληθυντικῶς καὶ
[13, 57]	πρὸς Ἑρμείαν τὸν τύραννον κηδείαν.	ἦν	δὲ Ἑρμείας εὐνοῦχος, τραπεζίτου τινὸς
[13, 21]	„Παρθένιον ποταμὸν κλυτὰ ἔργ´ ἐνέμοντο.	ἦν	δὲ καὶ ἐν Λέσβῳ πόλις
[13, 19]	τῇ Λαμψακηνῇ τόπος εὐάμπελος Γεργίθιον·	ἦν	δὲ καὶ πόλις Γέργιθα ἐκ
[13, 33]	πλείστη, παράλληλός πως τῇ Δαρδανίᾳ·	ἦν	δὲ καὶ πόλις ποτὲ Κεβρήνη.
[13, 54]	καὶ τὰ τοῦ Θεοφράστου βιβλία·	ἦν	δὲ ὁ Ἀπελλικῶν φιλόβιβλος μᾶλλον
[13, 65]	Ἄστυρα τὴν πλησίον κώμην φασίν.	ἦν	δὲ πολίχνη ποτέ, ἐν ᾗ
[13, 65]	ἔστιν ἡ περὶ τὸ Ἀδραμύττιον·	ἦν	δέ ποτε ὑπὸ Λυδοῖς, καὶ
[13, 47]	τοῦ Τέννου, βασιλέα δὲ Κολωνῶν.	~Ἦν	δὲ τῷ Ἀχαιίῳ συνεχὴς ἥ
[13, 21]	τῷ ποιητῇ Ἄσιος „ὃς μήτρως	ἦν	„Ἕκτορος ἱπποδάμοιο, αὐτοκασίγνητος Ἑκάβης, υἱὸς
[13, 27]	τις τῶν Ἰλιέων „οὐ γὰρ	ἦν	Ἕκτωρ ὁ „ὑπερ„ μαχῶν τῆς
[13, 63]	δὲ Χρῦσα ἐπὶ θαλάττῃ πολίχνιον	ἦν	ἔχον λιμένα, πλησίον δὲ ὑπέρκειται
[13, 54]	τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων ὑφ´ οἷς	ἦν	ἡ πόλις, ζητούντων βιβλία εἰς
[13, 23]	ἔστι, κατεσκαμμένη πόλις, πρότερον δὲ	ἦν	καθ´ αὑτά, χρυσεῖα ἔχοντα ἃ
[13, 37]	ἐπ´ ἀκροτάτῳ „Αἰσυήταο γέροντος, μάταιος	ἦν.	καὶ γὰρ εἰ ἐπ´ ἀκροτάτῳ,
[13, 54]	βιβλιοθήκην τοῦ Θεοφράστου, ἐν ᾗ	ἦν	καὶ ἡ τοῦ Ἀριστοτέλους· ὁ
[13, 63]	ὑπέρκειται ἡ Θήβη· ἐνταῦθα δ´	ἦν	καὶ τὸ ἱερὸν τοῦ Σμινθέως
[13, 19]	αἱ Γέργιθες, ὅθενπερ ὁ Γεργίθιος	ἦν	Κεφάλων· καὶ νῦν ἔτι δείκνυται
[13, 57]	λιμὴν χώματι κατεσκεύασται μεγάλῳ. ἐντεῦθεν	ἦν	Κλεάνθης, ὁ στωικὸς φιλόσοφος, ὁ
[13, 58]	καθ´ Ὅμηρον μέντοι ταῦτα πάντα	ἦν	Λελέγων, οὓς τινὲς μὲν Κᾶρας
[13, 19]	μὲν οὖν ὁ γλωσσογράφος κληθεὶς	ἦν	Νεοπτόλεμος μνήμης ἄξιος, ἐκ Λαμψάκου
[13, 27]	ὃ νῦν ἔστι κωμόπολίς τις	ἦν,	ὅτε πρῶτον Ῥωμαῖοι τῆς Ἀσίας
[13, 59]	τὰ Πήδασα ὑπ´ αὐτῶν ὀνομασθέντα	ἦν	πόλις, καὶ νῦν ἡ χώρα
[13, 19]	μεταξὺ Λαμψάκου καὶ Παρίου Παισὸς	ἦν	πόλις καὶ ποταμός· κατέσπασται δ´
[13, 11]	παρέλαβεν. ἐπὶ δὲ Γρανίκῳ πόλις	ἦν	Σιδήνη χώραν ἔχουσα πολλὴν ὁμώνυμον,
[13, 39]	δὲ παλαιὸν ὑπὸ τοῖς Αἰολεῦσιν	ἦν	τὰ πλεῖστα, ὥστε Ἔφορος οὐκ
[13, 55]	τῆς δικαιοδοσίας, ἀφ´ ἧς οὐκ	ἦν	τῷ κριθέντι ἀναβολὴ τῆς δίκης
[13, 14]	τάχα δὲ τῶν Ψύλλων τις	ἦν	τῶν Λιβυκῶν, εἰς δὲ τὸ
[13, 70]	καὶ τῶν Κιλίκων τι μέρος	ἦν	ὑπ´ αὐτῷ, καὶ οὐ δύο
[13, 40]	Ὅμηρος, ἀλλ´ ὅτι μὲν παρθένος	ἦν	ὑπ´ ἐκεῖνον τὸν χρόνον λέγει
[13, 39]	Ἰλιέων ἀπειθοῦν· ὑπ´ ἐκείνοις γὰρ	ἦν	ὕστερον ἡ παραλία πᾶσα ἡ
[13, 65]	σταδίων ἐστὶν ἡ Θήβη ἔρημος,	ἥν	φησιν ὁ ποιητής „ὑπὸ Πλάκῳ
[13, 27]	δεκαταίους αἱρεῖ· καυχωμένου δ´ ὅτι	ἣν	Ἀγαμέμνων πόλιν δεκάτῳ ἔτει μόλις
[13, 68]	διήκει καὶ τῆς ὑπερκειμένης ἄκρας,	ἣν	Αἶγά τινες ὀνομάζουσιν ὁμωνύμως τῷ
[13, 10]	τῆς δ´ ἐγγυτάτω θαλάττης καθ´	ἣν	ἐκδίδωσιν Αἴσηπος ὅσον ὀγδοήκοντα. ἐπιμερίζει
[13, 4]	καθ´ ὅλην σκεδασθέντων τὴν χώραν,	ἣν	ἔφαμεν ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ λέγεσθαι
[13, 69]	τινα δεῖ γεγονέναι συντυχίαν, δι´	ἣν	ἡ τοῦ Ἀρκάδος θυγάτηρ τῷ
[13, 33]	δείκνυσθαί φησιν αὐτόθι καὶ Οἰνώνης,	ἣν	ἱστοροῦσι γυναῖκα γεγονέναι τοῦ Ἀλεξάνδρου
[13, 70]	πηγῶν κώμη Γέργιθα ἔστιν, εἰς	ἣν	μετῴκισεν Ἄτταλος τοὺς ἐν τῇ
[13, 60]	παραλίαν ᾤκουν Κίλικες καθ´ Ὅμηρον,	ἣν	νῦν ἔχουσιν Ἀδραμυττηνοί τε καὶ
[13, 42]	Κροῖσος ἐξελὼν τὴν Σιδήνην, εἰς	ἣν	ὁ τύραννος κατέφυγε Γλαυκίας, ἀρὰς
[13, 53]	τῷ Αἰνείᾳ καὶ Λυρνησσοῦ, εἰς	ἣν	φυγεῖν εἴρηται διωκόμενος ὑπὸ τοῦ
[13, 63]	τοῦ Κιλλαίου Ἀπόλλωνος, χῶμα μέγα·	ἡνίοχον	δὲ τοῦτον Πέλοπός φασιν ἡγησάμενον
[13, 22]	καὶ αὕτη ἐτέτακτο, οὔπω ταῖς	ἠπείροις	διοριζόντων τῶν τότε τὰς ἡγεμονίας.
[13, 6]	ἡ Ἴδη ποιεῖ πρὸς τὴν	ἤπειρον	ἀποχωροῦσα ἀπὸ τοῦ Λεκτοῦ, καὶ
[13, 7]	Τροίαν γὰρ λέγει τὴν πεπορθημένην	ἤπειρον·	πεπόρθηται δὲ σὺν ἄλλοις τόποις
[13, 49]	τινὰς ἔχων τῶν κατὰ τὴν	ἤπειρον	τῶν Μιτυληναίων. τὸν δὲ αὐτὸν
[13, 46]	τῶν τετταράκοντα σταδίων διέχουσα τῆς	ἠπείρου·	ἔχει δὲ τὴν περίμετρον ὅσον
[13, 2]	Κύμην μέχρι Ἕρμου καὶ Φωκαίας,	ἥπερ	ἀρχὴ μὲν τῆς Ἰωνίας ἐστὶ
[13, 5]	πρῶτον λιπέτην „ἅλα“ Ὕπνος καὶ	Ἥρα,	τοῖς οὖσιν οἰκείως τοῦ ποιητοῦ
[13, 64]	λέγουσι, κορνοπίωνα τιμᾶσθαι παρ´ ἐκείνοις	Ἡρακλέα	ἀπαλλαγῆς ἀκρίδων χάριν· ἰποκτόνον δὲ
[13, 32]	καὶ τούτοις καὶ τῷ Αἴαντι.	Ἡρακλέα	δ´ οὐ τιμῶσιν αἰτιώμενοι τὴν
[13, 51]	Μιτυληναίων κῶμαι Κορυφαντίς τε καὶ	Ἡράκλεια,	καὶ μετὰ ταῦτα Ἄττεα, εἶτ´
[13, 48]	ἀπὸ τῆς ἐν Κρήτῃ προσονομάσαι.	Ἡρακλείδης	δ´ ὁ Ποντικὸς πληθύοντάς φησι
[13, 3]	ὕστερον, ὑπ´ αὐτὴν τὴν τῶν	Ἡρακλειδῶν	εἰς Πελοπόννησον κάθοδον· εἶτ´ Ἀρχέλαον
[13, 32]	τὴν πόλιν ἐν τῷ περὶ	Ἡρακλέους	λόγῳ, εἴπερ „ἓξ οἴῃς σὺν
[13, 69]	Τηλέφῳ καταποντωθῆναι, φωράσαντος τὴν ἐξ	Ἡρακλέους	φθοράν· Ἀθηνᾶς δὲ προνοίᾳ τὴν
[13, 30]	τῶν ἐπιφανεστάτων ἱερῶν ὁ μὲν	ἦρε	τῇ Αἰγυπτίᾳ χαριζόμενος, ὁ δὲ
[13, 54]	μετὰ τὴν Ἀπελλικῶντος τελευτὴν Σύλλας	ἦρε	τὴν Ἀπελλικῶντος βιβλιοθήκην ὁ τὰς
[13, 63]	Σμινθέως Ἀπόλλωνος καὶ ἡ Χρυσηίς·	ἠρήμωται	δὲ νῦν τὸ χωρίον τελέως·
[13, 59]	τοῖς δὲ Πηδασεῦσι τούτοις φησὶν	Ἡρόδοτος	ὅτε μέλλοι τι ἀνεπιτήδειον ἔσεσθαι
[13, 22]	παραλεξάμενοι μικρὸν ἐπὶ τὸν τῆς	Ἡροῦς	πύργον, κἀκεῖθεν ἀφιέντες τὰ πλοῖα
[13, 11]	ἐξ οὗ τὸν Γανυμήδην μυθεύουσιν	ἡρπάχθαι·	ἄλλοι δὲ περὶ Δαρδάνιον ἄκραν
[13, 10]	„καὶ Τηρείης ὄρος αἰπύ, τῶν	ἦρχ´	Ἄδρηστός τε καὶ Ἄμφιος λινοθώρηξ,
[13, 7]	δῖαν Ἀρίσβην, τῶν αὖθ´ Ὑρτακίδης	ἦρχ´	Ἄσιος. ἀλλ´ ἐν Ἀβύδῳ μὲν
[13, 20]	δῖαν Ἀρίσβην· τῶν αὖθ´ Ὑρτακίδης	„ἦρχ´	Ἄσιος“ φησίν „ὃν Ἀρίσβηθεν φέρον
[13, 7]	μέλαν Αἰσήποιο, Τρῶες· τῶν αὖτ´	ἦρχε	Λυκάονος ἀγλαὸς υἱός, Πάνδαρος. ἕκτη
[13, 9]	μέλαν „Αἰσήποιο, Τρῶες· τῶν αὖθ´	ἦρχε	Λυκάονος ἀγλαὸς „υἱός, Πάνδαρος. τούτους
[13, 24]	μὲν οὕτω λέγων „Δαρδανίων „αὖτ´	ἦρχεν	ἐὺς πάις Ἀγχίσαο, Δαρδανίους καλῶν,
[13, 7]	ὑπὸ τῷ Αἰνείᾳ „Δαρδανίων αὖτ´	„ἦρχεν	ἐὺς πάις Ἀγχίσαο“ καὶ οὗτοι
[13, 7]	Λυρνησσίδι. ὅτι δὲ τούτων ἁπάντων	ἦρχεν	ὁ Πρίαμος οἱ τοῦ Ἀχιλλέως
[13, 7]	καὶ ἡ ἐφεξῆς ἕως Ἀδραστείας·	ἦρχον	γὰρ αὐτῆς „υἷε δύω Μέροπος
[13, 69]	οἷον τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο „χαλκῷ	ἥρω	Εὐρύπυλον, πολλοὶ δ´ ἀμφ´ αὐτὸν
[13, 7]	Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῷ“ ὁ Νεοπτόλεμος	„ἥρω	Εὐρύπυλον. ταῦτα δὴ πεπορθῆσθαι λέγει
[13, 14]	δὲ τὸν ἀρχηγέτην τοῦ γένους	ἥρωά	τινα ἐξ ὄφεως μεταβαλεῖν· τάχα
[13, 7]	ἑάλω „τὴν ἐκ Λυρνησσοῦ ἐξείλετο.	ἧς	ἐν τῇ ἁλώσει τὸν Μύνητα
[13, 28]	Ἄβυδον ἥ τε Δαρδανὶς ἄκρα,	ἧς	μικρὸν πρότερον ἐμνήσθημεν, καὶ ἡ
[13, 55]	ταχθεὶς ἐπὶ τῆς δικαιοδοσίας, ἀφ´	ἧς	οὐκ ἦν τῷ κριθέντι ἀναβολὴ
[13, 21]	καὶ ἐν Λέσβῳ πόλις Ἀρίσβα,	ἧς	τὴν χώραν ἔχουσι Μηθυμναῖοι· ἔστι
[13, 1]	Τρῳὰς πρώτη τῆς παραλίας ταύτης,	ἧς	τὸ πολυθρύλητον καίπερ ἐν ἐρειπίοις
[13, 20]	τῆς Παριανῆς τινα (οὔπω γὰρ	ἦσαν	αὗται αἱ πόλεις κατὰ τὰ
[13, 61]	ἀλλὰ τὴν Λυρνησσόν· ἀμφότεραι δ´	ἦσαν	ἐν τῷ κληθέντι μετὰ ταῦτα
[13, 54]	οὐδ´ ἐπιμελῶς κείμενα· ἐπειδὴ δὲ	ᾔσθοντο	τὴν σπουδὴν τῶν Ἀτταλικῶν βασιλέων
[13, 12]	ὑπὸ τῶν νεωτέρων· οὐδὲ γὰρ	Ἡσίοδος	οἶδε Πρίαπον, ἀλλ´ ἔοικε τοῖς
[13, 32]	ἵππων, ἀλλὰ μισθοῦ ὑπὲρ τῆς	Ἡσιόνης	καὶ τοῦ κήτους. ἀλλ´ ἐάσωμεν
[13, 27]	ἀπὸ τῆς παραλίας ἀρξαμένους ἀφ´	ἧσπερ	ἐλίπομεν. ~Ἔστι τοίνυν μετ´ Ἄβυδον
[13, 41]	θεῖναι“ παρατιθέντες τὸ „ἡ δ´	ἧσται	ἐπ´ „ἐσχάρῃ ἐν πυρὸς αὐγῇ“
[13, 40]	„πτο„ λέμοιο μετὰ κλέος εἰληλούθει.	ᾔτεε	δὲ Πριάμοιο „θυ„ γατρῶν εἶδος
[13, 52]	δ´ ἀπὸ τοῦ γένους οὐδὲν	ἧττον	ἐκαλοῦντο βασιλεῖς, ἔχοντές τινας τιμάς·
[13, 25]	φόβου. τὸ γὰρ μᾶλλον καὶ	ἧττον	θαρρεῖν πλησιάζειν τῇ θαλάττῃ πλείους
[13, 3]	τῶν Ἑλλήνων ἀποικίαι παρεσχήκασι λόγον·	ἧττον	μὲν ἡ Ἰωνική (πλείονι γὰρ
[13, 66]	ἀξιόλογοι Ἄσσος τε καὶ Ἀδραμύττιον.	ἠτύχησε	δὲ τὸ Ἀδραμύττιον ἐν τῷ
[13, 14]	ἔχουσα μείζω τῆς Πριάπου καὶ	ηὐξημένη	γε ἐκ ταύτης· θεραπεύοντες γὰρ
[13, 27]	ἔπειτα καταθέντος εἰς νάρθηκα ὃν	ηὗρεν	ἐν τῇ Περσικῇ γάζῃ πολυτελῶς
[13, 32]	οὐκ ἀφανισμὸς τέλειος· οὗτοι δ´	ἠφάνισαν	τελέως, οἷς ἐναγίζειν ἀξιοῦσι καὶ
[13, 36]	ἐγένετο, ὁ δὲ πλάσας ποιητὴς	ἠφάνισεν,	ὡς Ἀριστοτέλης φησίν) ἀψυχίας δέ,
[13, 40]	καὶ τοῦτο ὡς οὐδὲ τελέως	ἠφανίσθαι	συνέβαινεν τὴν πόλιν κατὰ τὴν
[13, 59]	εἰς ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ	ἠφανίσθη	τὸ γένος, τῶν δ´ ὀκτὼ
[13, 38]	συμμένουσαι καὶ νῦν αἱ δ´	ἠφανισμέναι.	Πιττακὸς δ´ ὁ Μιτυληναῖος, εἷς
[13, 53]	παισὶ παίδων τὴν διαδοχὴν αὐτῆς,	ἠφανισμένου	τοῦ τῶν Πριαμιδῶν γένους· „ἤδη
[13, 53]	γένους· „ἤδη γὰρ Πριάμου γενεὴν	ἤχθηρε	„Κρο„ νίων. νῦν δὲ δὴ
[13, 30]	κειμένη καὶ τῷ Ῥοιτείῳ συνεχὴς	ᾐὼν	ἁλιτενής, ἐφ´ ᾗ μνῆμα καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 12/03/2009