>

Livre, Chap.
[9, 20]	τινῶν Ὕδῃ ἔνι· οὐ γὰρ	ὁ	Αἴας ἐκ Λυδίας τὸ σάκος
[9, 29]	συντέλουν· συγκαθίδρυται δὲ τῇ Ἀθηνᾷ	ὁ	Ἅιδης κατά τινα, ὥς φασι,
[9, 33]	κρηπῖδας ἀλσέων. οὐκ εὖ δ´	ὁ	Ἀλκαῖος, ὥσπερ τὸ τοῦ ποταμοῦ
[9, 37]	ἐστὶν Ὀρχομενοῦ πλησίον, ὅπου Φίλιππος	ὁ	Ἀμύντου μάχῃ μεγάλῃ νικήσας Ἀθηναίους
[9, 31]	δ´ ὅτι παραρρεῖ τὰς Πλαταιὰς	ὁ	Ἀσωπός. ἐνταῦθα Μαρδόνιον καὶ τὰς
[9, 24]	Θηβῶν τελευτᾷ· παρ´ αὐτὸν δὲ	ὁ	Ἀσωπὸς ῥεῖ, τὴν ὑπώρειαν αὐτοῦ
[9, 34]	ὄρος, ὅ φησιν εἶναι τρικόρυφον	ὁ	αὐτὸς ποιητής „καί ποτε τὸν
[9, 24]	καὶ αὕτη δὲ τῆς Παρασωπίας.	ὁ	γὰρ Ἀσωπὸς καὶ ὁ Ἰσμηνὸς
[9, 8]	ὁ μὲν ἐκ τῆς Χαλκίδος	ὁ	δ´ ἐκ τῆς Βοιωτίας· διῳκοδόμηται
[9, 33]	ἐσχατιαῖς τοῦ Ἑλικῶνος αὐτὸν τιθείς·	ὁ	δ´ ἐστὶν ἄπωθεν ἱκανῶς τούτου
[9, 26]	διέχων Βοιωτίας σταδίους ἑκατὸν ἑξήκοντα,	ὁ	δὲ Βοιωτιακὸς ἀπ´ ἐκείνου κέκληται,
[9, 25]	θέρει ἀργαλέῃ, οὐδέ ποτ´ {ἐσθλῇ}	ὁ	δὲ Ἑλικὼν συνεχής ἐστι τῇ
[9, 28]	{Τιλ{ φωσσίου Ἀπόλλω} νος ἱερόν.	~Ὁ	δὲ ποιητὴς ἐφεξῆς ταῖς Κώπαις
[9, 12]	αἱ ἐν Ἰωνίᾳ Ἐρυθραί. καὶ	ὁ	Ἑλεὼν δ´ ἐστὶ κώμη Ταναγρική,
[9, 25]	Κρισαίῳ κόλπῳ καὶ αὐτὴ καὶ	ὁ	Ἑλικών· ἐπίνειον δ´ ἔχουσιν αἱ
[9, 25]	λιμένα τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ	ὁ	Ἑλικὼν καὶ ἡ Ἄσκρη καὶ
[9, 24]	χώρα Ἀσωπία, δι´ ἧς ῥεῖ.	~Ὁ	Ἐτεωνὸς δὲ Σκάρφη μετωνομάσθη, καὶ
[9, 8]	τῷ μεγάλῳ ὑπάρξαι λιμένι. καὶ	ὁ	Εὔριπος δ´ ἐστὶ πλησίον ὁ
[9, 2]	τρόπον τινὰ μέρος αὐτῆς πεποίηκεν	ὁ	Εὔριπος οὕτω στενὸς ὢν καὶ
[9, 4]	τὸ μαντεῖον εἰπεῖν, ὅτι προστάττοι	ὁ	θεὸς τοῖς Βοιωτοῖς τοὺς παρ´
[9, 6]	ἀρχὴ δ´ ὁ Ὠρωπὸς καὶ	ὁ	ἱερὸς λιμὴν ὃν καλοῦσι Δελφίνιον,
[9, 24]	Παρασωπίας. ὁ γὰρ Ἀσωπὸς καὶ	ὁ	Ἰσμηνὸς διὰ τοῦ πεδίου ῥέουσι
[9, 14]	τῆς Βοιωτίας, ἴχνη πόλεως ἔχων,	ὁ	καλούμενος Ἴσος συστέλλοντι τὴν πρώτην
[9, 19]	ὀρῶν οἱ ποταμοὶ καταφέρονται, ὧν	ὁ	Κηφισσὸς ἐκ Λιλαίας Φωκικῆς πόλεως
[9, 13]	Βοιωτῶν, Λάρυμνά τε, παρ´ ἣν	ὁ	Κηφισσὸς ἐκδίδωσι, καὶ ἔτι ἐπέκεινα
[9, 18]	λίμνη ὁμώνυμος· ἐντεῦθεν δ´ ἤδη	ὁ	Κηφισσὸς ἐκδίδωσιν ἐπὶ τὴν θάλατταν.
[9, 18]	τοῦτο δυνατόν. ~Δηλοῖ δὲ καὶ	ὁ	Κηφισσὸς τοῦτο μάλιστα τὴν Κωπαΐδα
[9, 24]	ἵππων τῆς πόλεως πλησίον, καὶ	ὁ	Κιθαιρὼν δὲ οὐκ ἄπωθεν τῶν
[9, 15]	Φωκικοῖς· ἀπὸ δὲ τῆς ἑσπέρας	ὁ	Κιθαιρὼν λοξὸς ἐμπίπτει μικρὸν ὑπὲρ
[9, 14]	Νῖσαν οὕτως εἴρηκεν· ἦν γὰρ	ὁ	Μεγαρικῇ. ἐκεῖθεν ἀπῳκισμένη {πρός{ χωρος
[9, 41]	Ὀρχομενοῦ στάδια εἴκοσι· μεταξὺ δ´	ὁ	Μέλας ποταμός. ~Ὑπέρκειται δ´ Ὀρχομενίας
[9, 8]	εἴρηκα· πύργος δ´ ἑκατέρωθεν ἐφέστηκεν	ὁ	μὲν ἐκ τῆς Χαλκίδος ὁ
[9, 25]	{πε{ ρὶ ὧν εἰ} ρήκαμεν.	ὁ	μὲν οὖν Ἑλικὼν οὐ πολὺ
[9, 26]	αὐτὴν ποτάμιον ὁμώνυμον. Μεδεὼν δ´	ὁ	μὲν Φωκικὸς ἐν τῷ Κρισαίῳ
[9, 18]	πάλιν δ´ ἐγχουμένων τῶν πόρων,	ὁ	μεταλλευτὴς Κράτης ἀνὴρ Χαλκιδεὺς ἀνακαθαίρειν
[9, 11]	χρησμὸν} δεῦρο τὸ Ἀμφιαράειον. ~Καὶ	ὁ	Μυκαλησσὸς δὲ κώμη τῆς Ταναγραϊκῆς·
[9, 19]	καὶ ὁ Περμησσὸς δὲ καὶ	ὁ	Ὀλμειός, ἐκ τοῦ Ἑλικῶνος συμβάλλοντες
[9, 42]	Μέλας ποταμός. ~Ὑπέρκειται δ´ Ὀρχομενίας	ὁ	Πανοπεύς, Φωκικὴ πόλις, καὶ Ὑάμπολις·
[9, 19]	τὴν Κωπαΐδα λίμνην ἐξίησι· καὶ	ὁ	Περμησσὸς δὲ καὶ ὁ Ὀλμειός,
[9, 5]	προσαγορευθῆναι. ὕστερον δὲ χρόνοις πολλοῖς	ὁ	Περσικὸς πόλεμος περὶ Πλαταιὰς γενόμενος
[9, 36]	ἄξιον μνησθῆναι. ~Ἀλαλκομενῶν τοίνυν μέμνηται	ὁ	ποιητής, ἀλλ´ οὐκ ἐν καταλόγῳ
[9, 21]	ὥστε} λόγῳ περιληφθῆναι σαφῶς, ὅτι	ὁ	{ποιητὴς ἀτάκτως χρῆται} τοῖς ὀνόμασι
[9, 31]	δῆμος Πλαταιαί, ὅθενπερ ἦν Μνασάλκης	ὁ	ποιητής. Γλίσσαντα δὲ λέγει κατοικίαν
[9, 13]	τῆς πρὸς Εὐβοίᾳ, καθάπερ καὶ	ὁ	ποιητὴς εἴρηκεν „Ἀνθηδόνα τ´ ἐσχατόωσαν.
[9, 18]	ὧν ποιήεντα καλεῖ τὸν {τόπον}	ὁ	ποιητὴς „καὶ ποιήενθ´ Ἁλίαρτον“ λέγων.
[9, 40]	εἰς Θεσπιὰς ὁδόν. ~Ἑξῆς δ´	ὁ	ποιητὴς μέμνηται τοῦ τῶν Ὀρχομενίων
[9, 28]	περιστερῶν μεστόν, ἐφ´ οὗ φησιν	ὁ	ποιητὴς „πολυτρήρωνά τε „Θί„ σβην.
[9, 31]	~Πλαταιαὶ δέ, ἃς ἑνικῶς εἶπεν	ὁ	ποιητής, ὑπὸ τῷ Κιθαιρῶνί εἰσι
[9, 24]	εἰσὶ καὶ αἱ Θεράπναι καὶ	ὁ	Τευμησσός, ὃν ἐκόσμησεν Ἀντίμαχος διὰ
[9, 18]	Ῥωμαῖοι τὴν ἄνω. καλεῖται δ´	ὁ	τόπος Ἀγχόη· ἔστι δὲ καὶ
[9, 39]	τῆς πολιτείας ἀρετήν. δείκνυται δὲ	ὁ	τόπος οὗτος κατὰ τὴν ἐκ
[9, 12]	πρότερον δὲ τῆς Θηβαΐδος· ὅπου	ὁ	Ὑριεὺς μεμύθευται καὶ ἡ τοῦ
[9, 7]	ἰδὼν κείμενον τὸν Γρύλλου Σωκράτης	ὁ	φιλόσοφος στρατεύων πεζὸς τοῦ ἵππου
[9, 8]	ὁ Εὔριπος δ´ ἐστὶ πλησίον	ὁ	Χαλκίδος, εἰς ὃν ἀπὸ Σουνίου
[9, 38]	κατάβασιν ἔχον, καταβαίνει δ´ αὐτὸς	ὁ	χρηστηριαζόμενος· κεῖται δὲ μεταξὺ τοῦ
[9, 6]	σταδίων. μετὰ δὲ τὸ Δελφίνιον	ὁ	Ὠρωπὸς ἐν εἴκοσι σταδίοις· κατὰ
[9, 6]	συνεχοῦς τῇ Ἀττικῇ. ἀρχὴ δ´	ὁ	Ὠρωπὸς καὶ ὁ ἱερὸς λιμὴν
[9, 11]	Ἅρματος τοῦ κατὰ τὴν Ἀττικήν,	ὅ	ἐστι περὶ Φυλήν, δῆμον τῆς
[9, 31]	κατοικίαν ἐν τῷ Ὑπάτῳ ὄρει	ὅ	ἐστιν ἐν τῇ Θηβαϊκῇ πλησίον
[9, 18]	κινδυνεύειν καταποθῆναι τὰς Κώπας, {ἃς}	ὅ	τε ποιητὴς ὀνομάζει, καὶ ἀπ´
[9, 21]	ἀκολουθοῦντες ποιήσομεν τὴν} διαρίθμησιν, προστιθέντες	ὅ	τι ἂν χρήσιμον ᾖ {πρὸς
[9, 34]	μαντείου κατὰ τὸ Πτῷον ὄρος,	ὅ	φησιν εἶναι τρικόρυφον ὁ αὐτὸς
[9, 31]	ίπτει τὸ Ἀόνιον καλούμενον πεδίον,	ὃ	διατείνει {εἰς τὴν Καδμεία} ν
[9, 10]	τὸ Ναρκίσσου τοῦ Ἐρετριέως μνῆμα	ὃ	καλεῖται Σιγηλοῦ, ἐπειδὴ σιγῶσι παριόντες·
[9, 19]	τε Λίλαιαν ἔχον πηγῇς ἔπι	Κηφισσοῖο·	δι´ Ἐλατείας δὲ ῥυεὶς μεγίστης
[9, 20]	ῥ´ ἐν Ὕλῃ ναίεσκε μέγα	πλούτοιο	μεμηλώς, λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισσίδι. οὐ
[9, 1]	τὴν ἀπὸ Σουνίου παραλίαν μέχρι	{Θετταλο{	νικείας} ἐπὶ τὰς ἄρκτους τετάσθαι,
[9, 33]	ὕπερ ἔστα, καὶ μυχοὺς δεινάσατο	{βαλλό{	μενος} κρηπῖδας ἀλσέων. οὐκ εὖ
[9, 15]	πρὸς ἄρκτου δὲ τοῖς Φωκικοῖς·	ἀπὸ	δὲ τῆς ἑσπέρας ὁ Κιθαιρὼν
[9, 13]	εἰς Αἰγὰς ἑκατὸν εἴκοσι στάδιοι,	ἀπὸ	δὲ τῶν ἄλλων τόπων πολὺ
[9, 40]	καλεῖ δὲ Μινύειον τὸν Ὀρχομενὸν	ἀπὸ	ἔθνους τοῦ Μινυῶν· ἐντεῦθεν δὲ
[9, 17]	εἰρῆσθαι πιθανὸν καὶ Πλαταιέας τοὺς	ἀπὸ	κωπηλασίας ζῶντας, ἀλλὰ νῦν ἄπωθεν
[9, 13]	καὶ πρότερον. δίαρμα δ´ ἐστὶν	ἀπὸ	μὲν τῆς Ἀνθηδόνος εἰς Αἰγὰς
[9, 13]	τῇ Ἀνθηδονίᾳ Μεσσάπιον ὄρος ἐστὶν	ἀπὸ	Μεσσάπου, ὃς εἰς τὴν Ἰαπυγίαν
[9, 36]	διὰ τοῦτο τὸν ποιητὴν ὡς	ἀπὸ	πατρίδων τούτων ἀμφοτέρας οὕτως ὀνομάσαι.
[9, 1]	Κρέουσαν· τὰ δὲ λοιπὰ {τὴν	ἀπὸ	Σουνίου} μέχρι Ἰσθμοῦ παραλίαν καὶ
[9, 1]	νὸν πλευρὸν ἔχου} σα τὴν	ἀπὸ	Σουνίου μέχρι Ὠρωποῦ καὶ ίας,
[9, 1]	πρότερον. {ἐλέγομ} εν δὲ τὴν	ἀπὸ	Σουνίου παραλίαν μέχρι {Θετταλο{ νικείας}
[9, 8]	πλησίον ὁ Χαλκίδος, εἰς ὃν	ἀπὸ	Σουνίου στάδιοι ἑβδομήκοντα· ἔστι δ´
[9, 34]	ὄρους. ~Τὸ δὲ Τηνερικὸν πεδίον	ἀπὸ	Τηνέρου προσηγόρευται μυθεύεται δ´ Ἀπόλλωνος
[9, 1]	ἂν ς ὀρεινὴν τὴν διείργουσαν	ἀπὸ	τῆς {Βοιωτίας τὴν Ἀ} ττικήν.
[9, 11]	ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας καὶ νύκτας,	ἀπὸ	τῆς ἐσχάρας τοῦ ἀστραπαίου Διός·
[9, 1]	δευτέρα δ´ ἐστὶν ἡ Βοιωτία	ἀπὸ	τῆς ἕω ἐπὶ δύσιν τεταμένη
[9, 1]	ἐπὶ δύσιν τεταμένη ταινία τις	ἀπὸ	τῆς κατ´ Εὔβοιαν θαλάττης ἐπὶ
[9, 17]	κέτι} λέγεσθαι ἐτύμως· Πλαταιὰς γὰρ	ἀπὸ	τῆς πλάτης τῶν κωπῶν εἰρῆσθαι
[9, 20]	τινες, ἀλλὰ τὴν Ὑλικὴν προσαγορευομένην	ἀπὸ	τῆς πλησίον κώμης ἣν καλοῦσιν
[9, 6]	περιήγησιν τῆς χώρας ποιητέον ἀρξαμένους	ἀπὸ	τῆς πρὸς Εὔβοιαν παραλίας τῆς
[9, 21]	ἐκείνου δὲ παραλειφθέν. ἄρχεται {δ´	ἀπὸ	τῆς Ὑρί} ης καὶ τῆς
[9, 11]	κώμη ἔρημος περὶ τὴν Μυκαλησσόν,	ἀπὸ	τοῦ Ἀμφιαράου ἅρματος λαβοῦσα τοὔνομα,
[9, 40]	τῶν Ὀρχομενίων καταλόγου, χωρίζων αὐτοὺς	ἀπὸ	τοῦ Βοιωτιακοῦ ἔθνους. καλεῖ δὲ
[9, 25]	δ´ εἰσὶ τῆς {παραλίας} τῆς	ἀπὸ	τοῦ μυχοῦ τοῦ λιμένος εἰς
[9, 25]	λιμένα τῆς Φωκίδος, ὃν καλοῦσιν	ἀπὸ	τοῦ συμβεβηκότος μυχόν· ὑπέρκειται γὰρ
[9, 17]	προσηγορίαν φυλάττουσιν, ἐτύμως πρότερον λεγομένοις	ἀπὸ	τοῦ συμβεβηκότος τοπικῶς, νῦν {μη{
[9, 31]	διατείνει {εἰς τὴν Καδμεία} ν	ἀπὸ	τοῦ Ὑπάτου ὄρους. ~Τὸ δ´
[9, 12]	Ἑλεὼν δ´ ἐστὶ κώμη Ταναγρική,	ἀπὸ	τῶν ἑλῶν ὠνομασμένη. ~Μετὰ δὲ
[9, 3]	δ´ οὖν Βοιωτία πρότερον μὲν	ὑπὸ	βαρβάρων ᾠκεῖτο Ἀόνων καὶ Τεμμίκων
[9, 18]	λίμνῃ πλησίον τῶν Κωπῶν ἀνέῳξεν	ὑπὸ	γῆς ῥεῖθρον ὅσον τριάκοντα σταδίων
[9, 35]	ἔχον, οὐκ ἔοικεν ἐντυχόντι τοῖς	ὑπὸ	Ἡσιόδου περὶ τῆς πατρίδος λεχθεῖσι
[9, 24]	κατοικίας πλείους διῃρημένους, ἅπαντας δ´	ὑπὸ	Θηβαίοις ὄντας (ἕτεροι δ´ ἐν
[9, 32]	δὲ ἡ Καδμεία ἐκαλεῖτο Θῆβαι,	ὑπὸ	Θήβας εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ ὑπὸ
[9, 32]	δ´ οὕτω ῥηθέν „οἵ θ´	ὑπὸ	Θήβας εἶχον“ οἱ μὲν δέχονται
[9, 3]	ἐπανῆλθον πάλιν· ὡς δ´ αὕτως	ὑπὸ	Θρᾳκῶν καὶ Πελασγῶν ἐκπεσόντες ἐν
[9, 20]	γάρ ἐστιν ἐν Λυδίᾳ „Τμώλῳ	„ὑπὸ	νιφόεντι, Ὕδης ἐν πίονι δήμῳ,
[9, 5]	συλήσαντας τὸ κοινόν. κακωθέντες δ´	ὑπό	τε τούτου τοῦ πολέμου καὶ
[9, 32]	ὑπὸ Θήβας εἰπεῖν ἀντὶ τοῦ	ὑπὸ	τῇ Καδμείᾳ οἰκοῦντας τὸν ποιητὴν
[9, 32]	δὲ μετασχεῖν μὲν οἰκεῖν δὲ	ὑπὸ	τῇ Καδμείᾳ τότε ἐν τοῖς
[9, 35]	δέ φασι καὶ τὴν Ἄρνην	ὑπὸ	τῆς λίμνης καταποθῆναι καὶ τὴν
[9, 40]	ἀνεψῦχθαι πρότερον καὶ γεωργεῖσθαι παντοδαπῶς	ὑπὸ	τοῖς Ὀρχομενίοις ὂν πλησίον οἰκοῦσι·
[9, 9]	πρὶν ἢ τῷ Εὐρίπῳ συνάπτειν	ὑπὸ	τοῦ ναυάρχου Μεγαβάτου νομισθέντα κακοῦργον,
[9, 35]	ἄν τις πολυστάφυλον τὴν τοιαύτην	ὑπὸ	τοῦ ποιητοῦ λέγεσθαι πιστεύσειεν; οὐκ
[9, 34]	φασὶ δὲ τοῦτο καλεῖσθαι Ἄρνην	ὑπὸ	τοῦ ποιητοῦ, ὁμώνυμον τῇ Θετταλικῇ.
[9, 23]	δ´ ἐστὶ κώμη τῆς Παρασωπίας	ὑπὸ	τῷ Κιθαιρῶνι, δυσοίκητος τόπος καὶ
[9, 31]	ἃς ἑνικῶς εἶπεν ὁ ποιητής,	ὑπὸ	τῷ Κιθαιρῶνί εἰσι μεταξὺ αὐτοῦ
[9, 12]	λέγεσθαί φασι, τῆς Παρασωπίας οὖσαν	ὑπὸ	τῷ Κιθαιρῶνι πλησίον Ἐρυθρῶν ἐν
[9, 27]	παρατίθησι γοῦν τὴν Τιλφῶσσαν κρήνην	ὑπὸ	τῷ Τιλφωσσίῳ ὄρει ῥέουσαν πλησίον
[9, 3]	τῆς πόλεως Πελασγικόν (ᾤκησαν δὲ	ὑπὸ	τῷ Ὑμηττῷ) τοὺς δὲ Θρᾷκας
[9, 26]	κέκληται, πλησίον δ´ ἐστὶν Ὀγχηστοῦ	ὑπὸ	τῷ Φοινικίῳ ὄρει, ἀφ´ οὗ
[9, 5]	τῶν Μακεδόνων ἐπιθεμένων τοῖς Ἕλλησιν,	ὑπὸ	τῶν αὐτῶν τούτων καὶ ἀπέβαλον
[9, 11]	τοῦ Ἀρείονος σωθῆναι. Φιλόχορος δ´	ὑπὸ	τῶν κωμητῶν σωθῆναί φησιν αὐτόν,
[9, 24]	τὸν Ποτνιέα Γλαῦκον τὸν διασπασθέντα	ὑπὸ	τῶν Ποτνιάδων ἵππων τῆς πόλεως
[9, 29]	δὲ τῆς Κορωνείας ἐν τῷ	πρὸ	αὐτῆς πεδίῳ τὸ τῆς Ἰτωνίας
[9, 24]	διὰ τοῦ πεδίου ῥέουσι τοῦ	πρὸ	τῶν Θηβῶν· ἔστι δὲ καὶ
[9, 10]	Θηβαϊκῆς {μεθιδρύ{ θη κατὰ χρησμὸν}	δεῦρο	τὸ Ἀμφιαράειον. ~Καὶ ὁ Μυκαλησσὸς
[9, 42]	δὲ τῶν ὑδάτων ἀνοικισθῆναι πρὸς	τὸ	Ἀκόντιον ὄρος, παρατεῖνον ἐπὶ ἑξήκοντα
[9, 10]	{μεθιδρύ{ θη κατὰ χρησμὸν} δεῦρο	τὸ	Ἀμφιαράειον. ~Καὶ ὁ Μυκαλησσὸς δὲ
[9, 33]	Θηβαίους. ~Ὀγχηστὸς δ´ ἐστίν, ὅπου	τὸ	Ἀμφικτυονικὸν συνήγετο ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ
[9, 31]	τῆς Καδμείας, ᾧ ὑποπ} ίπτει	τὸ	Ἀόνιον καλούμενον πεδίον, ὃ διατείνει
[9, 11]	νῦν ἐστὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ,	τὸ	ἅρμα ἔρημον ἐνεχθῆναι ἐπὶ τὸν
[9, 11]	λεγομένων Πυθαϊστῶν, βλεπόντων ὡς ἐπὶ	τὸ	Ἅρμα καὶ τότε πεμπόντων τὴν
[9, 11]	Χαλκίδα· ὡς δ´ αὕτως καὶ	τὸ	Ἅρμα, τῆς Ταναγραϊκῆς κώμη ἔρημος
[9, 11]	οἱ δὲ τοῦ Ἀδράστου συντριβῆναι	τὸ	ἅρμα φεύγοντός φασιν ἐνταῦθα, τὸν
[9, 21]	οἱ τόποι, καὶ ἡ θάλαττα	τό	γε ἑξῆς ὑπαγορεύει βέλτιον· διόπερ
[9, 27]	Ὠκαλέα Ἀλαλκομεναὶ Τιλφούσιον Κορώνεια. καὶ	τό	γε παλαιὸν οὐκ ἦν τῆς
[9, 25]	ἡ ἑταίρα Θεσπιεῦσιν ἐκεῖθεν οὖσα	τὸ	γένος, λαβοῦσα δῶρον παρὰ τοῦ
[9, 34]	τε μαντεῖον καὶ τὸ ὄρος·	τὸ	δ´ Ἀκραίφιον καὶ αὐτὸ κεῖται
[9, 1]	Σουνίου μέχρι Ὠρωποῦ καὶ ίας,	τὸ	δ´ ἑσπέριον τόν τε Ἰσθμὸν
[9, 32]	ν ἀπὸ τοῦ Ὑπάτου ὄρους.	~Τὸ	δ´ οὕτω ῥηθέν „οἵ θ´
[9, 34]	ἄπωθεν ἱκανῶς τούτου τοῦ ὄρους.	~Τὸ	δὲ Τηνερικὸν πεδίον ἀπὸ Τηνέρου
[9, 6]	ἔχουσα ἑξήκοντα σταδίων. μετὰ δὲ	τὸ	Δελφίνιον ὁ Ὠρωπὸς ἐν εἴκοσι
[9, 18]	τῆς Ἁλιαρτίας καὶ ποιοῦντα ἐνταῦθα	τὸ	ἕλος τὸ φύον τὸν αὐλητικὸν
[9, 17]	Ἑλεὼν καὶ Εἱλέσιον ἐκλήθη διὰ	τὸ	ἐπὶ τοῖς ἕλεσιν ἱδρῦσθαι· νῦν
[9, 25]	καὶ ἔτι αἱ Θεσπιαὶ καὶ	τὸ	ἐπίνειον αὐτῆς ἡ Κρέουσα. τοῦτο
[9, 41]	οἰκεῖον τοῖς κατοικοῦσι, καὶ μάλιστα	τὸ	εὐχείμερον. διέχει δὲ τοῦ Ὀρχομενοῦ
[9, 11]	τὸν τόπον, ὅπου νῦν ἐστὶ	τὸ	ἱερὸν αὐτοῦ, τὸ ἅρμα ἔρημον
[9, 13]	κεῖται δ´ ἐπὶ ὄρους ὑψηλοῦ	τὸ	ἱερόν, ἦν δέ ποτε καὶ
[9, 4]	κατὰ τὸ συγγενὲς (ἐπειδὴ καὶ	τὸ	ἱερὸν Πελασγικὸν ἐξ ἀρχῆς ὑπῆρξεν)
[9, 5]	ὅμως ἐπολέμησαν πρὸς Φωκέας τοὺς	τὸ	ἱερὸν συλήσαντας τὸ κοινόν. κακωθέντες
[9, 4]	αὐτῶν πραξάντων. τοὺς δὲ περὶ	τὸ	ἱερὸν τὸ μὲν ἀκρίτους κτείνειν
[9, 10]	ἐστὶ τόπος Ὠρωποῦ πλησίον καὶ	τὸ	ἱερὸν τοῦ Ἀμφιαράου καὶ τὸ
[9, 7]	αὐτὴν στάδιοι τετταράκοντα. ~Εἶτα Δήλιον	τὸ	ἱερὸν τοῦ Ἀπόλλωνος ἐκ Δήλου
[9, 5]	Φωκέας τοὺς τὸ ἱερὸν συλήσαντας	τὸ	κοινόν. κακωθέντες δ´ ὑπό τε
[9, 25]	οἳ καὶ τὴν Πιερίδα καὶ	τὸ	Λείβηθρον καὶ τὴν Πίμπλειαν ταῖς
[9, 2]	αὐτῆς μόνον· αἴτιον δὲ εἶναι	τὸ	λόγων καὶ ὁμιλίας τῆς πρὸς
[9, 4]	Δωδώνῃ. τὰς μέντοι προφήτιδας ἐξηγουμένας	τὸ	μαντεῖον εἰπεῖν, ὅτι προστάττοι ὁ
[9, 4]	τοὺς δὲ περὶ τὸ ἱερὸν	τὸ	μὲν ἀκρίτους κτείνειν τοὺς πράξαντας,
[9, 1]	Μεγαρίδι ὡς ἂν ταινία τις,	τὸ	μὲν {ἑωθι{ νὸν πλευρὸν ἔχου}
[9, 39]	τῇ περὶ Μαντίνειαν κακῶς ἔπραξαν.	τὸ	μέντοι μὴ ὑφ´ ἑτέροις εἶναι
[9, 25]	τοῦτο δὲ καὶ κοιλότατον νομίζεται	τὸ	μέρος τοῦ Κρισαίου κόλπου καὶ
[9, 14]	τὴν πρώτην συλλαβὴν ποιητικῶς διὰ	τὸ	μέτρον, ἀντὶ τοῦ „Νῖσάν τε
[9, 10]	τὸ ἱερὸν τοῦ Ἀμφιαράου καὶ	τὸ	Ναρκίσσου τοῦ Ἐρετριέως μνῆμα ὃ
[9, 34]	ἦν τό τε μαντεῖον καὶ	τὸ	ὄρος· τὸ δ´ Ἀκραίφιον καὶ
[9, 40]	Ἀργοναύτας Μινύας λεχθῆναι. φαίνεται δὲ	τὸ	παλαιὸν καὶ πλουσία τις γεγονυῖα
[9, 2]	κρείττων ἐστί. καὶ Ῥωμαῖοι δὲ	τὸ	παλαιὸν μὲν ἀγριωτέροις ἔθνεσι πολεμοῦντες
[9, 20]	γοῦν τῷ „λίμνῃ κεκλιμένος Κηφισσίδι“	τὸ	„πὰρ δὲ οἱ ἄλλοι ναῖον
[9, 25]	ἐστὶ καὶ ἡ Ἄσκρη κατὰ	τὸ	πρὸς Ἑλικῶνα μέρος, ἡ τοῦ
[9, 4]	αὐτῆς, εἰ δ´ οὐδὲν ἐκακούργησε,	τὸ	προσταχθὲν αὐτῶν πραξάντων. τοὺς δὲ
[9, 34]	Μελίας, προφήτης τοῦ μαντείου κατὰ	τὸ	Πτῷον ὄρος, ὅ φησιν εἶναι
[9, 34]	μάντιν δαπέδοισιν ὁμοκλέα. ὑπέρκειται δὲ	τὸ	Πτῷον τοῦ Τηνερικοῦ πεδίου καὶ
[9, 20]	γὰρ ὁ Αἴας ἐκ Λυδίας	τὸ	σάκος μετεπέμπετο. ~{Αὗται δ´ αἱ}
[9, 4]	τοῖς Πελασγοῖς τὴν προφῆτιν κατὰ	τὸ	συγγενὲς (ἐπειδὴ καὶ τὸ ἱερὸν
[9, 34]	πρὸς Ἀκραιφίῳ· Θηβαίων δ´ ἦν	τό	τε μαντεῖον καὶ τὸ ὄρος·
[9, 25]	πολλῇ χώρᾳ. ἐνταῦθα δ´ ἐστὶ	τό	τε τῶν Μουσῶν ἱερὸν καὶ
[9, 27]	Ἁλιάρτου καὶ Ἀλαλκομενῶν, ἐφ´ ᾗ	τὸ	Τειρεσίου μνῆμα· αὐτοῦ δὲ καὶ
[9, 17]	παρακολουθεῖ δὲ τοῖς οὕτως ἀνοικισθεῖσι	τὸ	τὴν αὐτὴν προσηγορίαν φυλάττουσιν, ἐτύμως
[9, 29]	ἐν τῷ πρὸ αὐτῆς πεδίῳ	τὸ	τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς ἱερὸν ἱδρύσαντο
[9, 35]	λίμνῃ αἵ τε Ἀλαλκομεναὶ καὶ	τὸ	Τιλφώσσιον, τῶν δ´ ἄλλων Χαιρώνεια
[9, 36]	εἰς τὸ ὑπερκείμενον ὄρος ἐρυμνὸν	τὸ	Τιλφώσσιον, ὑφ´ ᾧ Τιλφῶσσα κρήνη
[9, 33]	ᾖ ψιλά· τοιοῦτόν ἐστι καὶ	τὸ	τοῦ Πινδάρου περὶ τοῦ Ἀπόλλωνος
[9, 13]	τὰς ἐν Εὐβοίᾳ, ἐν αἷς	τὸ	τοῦ Ποσειδῶνος ἱερὸν τοῦ Αἰγαίου·
[9, 33]	εὖ δ´ ὁ Ἀλκαῖος, ὥσπερ	τὸ	τοῦ ποταμοῦ ὄνομα παρέτρεψε τοῦ
[9, 36]	ὑφ´ ᾧ Τιλφῶσσα κρήνη καὶ	τὸ	τοῦ Τειρεσίου μνῆμα ἐκεῖ τελευτήσαντος
[9, 27]	Τειρεσίου μνῆμα· αὐτοῦ δὲ καὶ	τὸ	τοῦ {Τιλ{ φωσσίου Ἀπόλλω} νος
[9, 14]	„ζαθέην, τὴν νῦν Κρέουσαν δεχόμενοι,	τὸ	τῶν Θεσπιέων ἐπίνειον ἐν τῷ
[9, 25]	καὶ ἡ Ἵππου κρήνη καὶ	τὸ	τῶν Λειβηθρίδων νυμφῶν ἄντρον· ἐξ
[9, 36]	ἐκεῖσε λέγονται καταφεύγειν καὶ εἰς	τὸ	ὑπερκείμενον ὄρος ἐρυμνὸν τὸ Τιλφώσσιον,
[9, 18]	καὶ ποιοῦντα ἐνταῦθα τὸ ἕλος	τὸ	φύον τὸν αὐλητικὸν κάλαμον. ἀλλ´
[9, 28]	ὑπὲρ τῆς θαλάττης ὅμορον Θεσπιεῦσι	τὸ	χωρίον καὶ τῇ Κορωνειακῇ, ὑποπεπτωκὸς
[9, 40]	θεὰς ἐτίμησε ταύτας. λέγουσι δὲ	τὸ	χωρίον, ὅπερ ἡ λίμνη κατέχει
[9, 27]	κατ´ ἐπικράτειαν· κοιλότατον γὰρ τοῦτο	τὸ	χωρίον. Πίνδαρος δὲ καὶ Κηφισσίδα
[9, 5]	Περσικὸς πόλεμος περὶ Πλαταιὰς γενόμενος	διελυμήνατο	τὴν χώραν. εἶτ´ ἀνέλαβον σφᾶς
[9, 18]	ῥεῖθρον ὅσον τριάκοντα σταδίων καὶ	ἐδέξατο	τὸν ποταμόν, εἶτα ἐξέρρηξεν εἰς
[9, 35]	μέμνηται „Ἰδομενεὺς δ´ ἄρα Φαῖστον	„ἐνήρατο	Μῄονος υἱὸν Βώρου, ὃς ἐκ
[9, 33]	ὀρέων ὕπερ ἔστα, καὶ μυχοὺς	δεινάσατο	{βαλλό{ μενος} κρηπῖδας ἀλσέων. οὐκ
[9, 25]	{μ{ ετέστη, θρασύ} τερον λέγων	„νάσσατο	δ´ ἄγχ´ Ἑλικῶνος ὀιζυρῇ {ἐνὶ
[9, 7]	ἔσωσεν ἐπὶ πολλοὺς σταδίους ἕως	ἐπαύσατο	ἡ φυγή. ~Εἶτα λιμὴν μέγας
[9, 18]	ἀνὴρ Χαλκιδεὺς ἀνακαθαίρειν τὰ ἐμφράγματα	ἐπαύσατο	στασιασάντων τῶν Βοιωτῶν, καίπερ, ὡς
[9, 27]	πρὸς αὐτῇ κατοικίαν ἐκείνης ἐπώνυμος	ἐλέγετο,	Κωπαῒς μὲν τῶν Κωπῶν, Ἁλιαρτὶς
[9, 33]	δ´ ἐστίν, ὅπου τὸ Ἀμφικτυονικὸν	συνήγετο	ἐν τῇ Ἁλιαρτίᾳ πρὸς τῇ
[9, 20]	Αἴας ἐκ Λυδίας τὸ σάκος	μετεπέμπετο.	~{Αὗται δ´ αἱ} λίμναι τὴν
[9, 39]	μεγάλῃ μάχῃ νικήσας Ἐπαμεινώνδας ἀρχὴν	εὕρετο	τῆς καταλύσεως αὐτῶν· οὐκέτι γὰρ
[9, 30]	δ´ ἔχουσιν Ἀθηναῖοι δόντων Ῥωμαίων.	ἔκειτο	δὲ ἐν στενῷ χωρίῳ μεταξὺ
[9, 3]	Βοιωτία πρότερον μὲν ὑπὸ βαρβάρων	ᾠκεῖτο	Ἀόνων καὶ Τεμμίκων ἐκ τοῦ
[9, 32]	ἀνακτίσαι· ἐπεὶ δὲ ἡ Καδμεία	ἐκαλεῖτο	Θῆβαι, ὑπὸ Θήβας εἰπεῖν ἀντὶ
[9, 2]	τοιούτων παιδευμάτων, ἀφ´ οὗ δὲ	ἤρξαντο	πρὸς ἡμερώτερα ἔθνη καὶ φῦλα
[9, 3]	καὶ Πελασγῶν ἐκπεσόντες ἐν Θετταλίᾳ	συνεστήσαντο	τὴν ἀρχὴν μετὰ Ἀρναίων ἐπὶ
[9, 37]	τὰς Μιθριδάτου δυνάμεις πολλῶν μυριάδων	κατηγωνίσαντο,	ὥστ´ ὀλίγους ἐπὶ θάλατταν σωθέντας
[9, 29]	τὸ τῆς Ἰτωνίας Ἀθηνᾶς ἱερὸν	ἱδρύσαντο	ὁμώνυμον τῷ Θετταλικῷ, καὶ τὸν
[9, 31]	τῶν Ἑλλήνων δυνάμεις ἄρδην ἠφάνισαν·	ἱδρύσαντό	τε ἐλευθερίου Διὸς ἱερὸν καὶ
[9, 2]	καὶ φῦλα τὴν πραγματείαν ἔχειν,	ἐπέθεντο	καὶ ταύτῃ τῇ ἀγωγῇ καὶ
[9, 36]	ἐνταῦθα ἀνδρῶν, ἐπειδὴ ἱεροὶ ὄντες	παρεῖντο	τῆς στρατείας. καὶ γὰρ καὶ
[9, 17]	τῆς λίμνης οἰκοῦντες οὐκέτ´ ἂν	προσαγορεύοιντο	ἐτύμως. Ἕλος τε καὶ Ἑλεὼν
[9, 29]	Ἑλικῶνός ἐστιν ἐφ´ ὕψους ἱδρυμένη,	κατελάβοντο	δ´ αὐτὴν ἐπανιόντες ἐκ τῆς
[9, 2]	μὲν ἀγριωτέροις ἔθνεσι πολεμοῦντες οὐδὲν	ἐδέοντο	τῶν τοιούτων παιδευμάτων, ἀφ´ οὗ
[9, 25]	αἱ δὲ Θεσπιαὶ πρότερον μὲν	ἐγνωρίζοντο	διὰ τὸν Ἔρωτα τὸν Πραξιτέλους,
[9, 26]	{ἄλλων „οἵ τ´} ἀμφ´ Ἅρμ´	ἐνέμοντο	καὶ Εἰλέσιον „καὶ Ἐρύθρας, {οἵ
[9, 36]	τὴν δὲ θεὸν σεβόμενοι πάντες	ἀπείχοντο	πάσης βίας, ὥστε καὶ Θηβαῖοι
[9, 25]	Πίμπλειαν ταῖς αὐταῖς θεαῖς ἀνέδειξαν·	ἐκαλοῦντο	δὲ Πίερες· ἐκλιπόντων δ´ ἐκείνων
[9, 28]	νοτίου μέρους τῷ Ἑλικῶνι καὶ	αὐτό·	ἐπίνειον δ´ ἔχει πετρῶδες περιστερῶν
[9, 34]	ὄρος· τὸ δ´ Ἀκραίφιον καὶ	αὐτὸ	κεῖται ἐν ὕψει. φασὶ δὲ
[9, 33]	ψιλός, ἔχων Ποσειδῶνος ἱερὸν καὶ	αὐτὸ	ψιλόν. οἱ δὲ ποιηταὶ κοσμοῦσιν,
[9, 4]	ἔτος· καὶ δὴ καὶ ποιεῖν	τοῦτο·	ἀεὶ γάρ τινα τῶν ἀνακειμένων
[9, 17]	δὲ ἄπωθεν κεῖσθαι. ~Διττῶς δὲ	τοῦτο	γίνεται· καὶ γὰρ μενουσῶν ἀκινήτων
[9, 36]	τούτων ἀμφοτέρας οὕτως ὀνομάσαι. διὰ	τοῦτο	δ´ ἴσως οὐδ´ ἐν τῷ
[9, 25]	τὸ ἐπίνειον αὐτῆς ἡ Κρέουσα.	τοῦτο	δὲ καὶ κοιλότατον νομίζεται τὸ
[9, 17]	ὕστερον γενομένας ἐκρύσεις· καὶ γὰρ	τοῦτο	δυνατόν. ~Δηλοῖ δὲ καὶ ὁ
[9, 11]	σωθῆναί φησιν αὐτόν, καὶ διὰ	τοῦτο	ἰσοπολιτείαν αὐτοῖς παρὰ τῶν Ἀργείων
[9, 21]	δ´ ἔχει τι πλεονέκτημα πρὸς	τοῦτο·	καὶ γνωριμώτεροι οἱ τόποι, καὶ
[9, 34]	κεῖται ἐν ὕψει. φασὶ δὲ	τοῦτο	καλεῖσθαι Ἄρνην ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ,
[9, 26]	Φοινικίς· τῆς δὲ Θηβαίας καὶ	τοῦτο	λέγεται, {ὑπ´ ἐνί} ων δὲ
[9, 18]	~Δηλοῖ δὲ καὶ ὁ Κηφισσὸς	τοῦτο	μάλιστα τὴν Κωπαΐδα λίμνην πληρῶν.
[9, 14]	Μυκαλησσοῦ Φαρῶν. γράφουσι δὲ καὶ	τοῦτο	„Νῦσάν τε ζαθέην. κώμη δ´
[9, 2]	ἀρετῆς. ἔδει δὲ προσθεῖναι διότι	τοῦτο	πρὸς Ἕλληνας μάλιστα χρήσιμόν ἐστιν,
[9, 27]	ἐλέχθη κατ´ ἐπικράτειαν· κοιλότατον γὰρ	τοῦτο	τὸ χωρίον. Πίνδαρος δὲ καὶ
[9, 36]	Ἥραν ἐν Ἄργει, καὶ διὰ	τοῦτο	τὸν ποιητὴν ὡς ἀπὸ πατρίδων
[9, 21]	εθα περιοδεύειν} ἐνταῦθα δ´ ἐάσαντες	τοῦτο	τῷ {π{ οιητῇ ἀκολουθοῦντες ποιήσομεν
[9, 13]	μέντοι ἔτι προϊόντι μικρὸν πολίχναι	δύο	τῶν Βοιωτῶν, Λάρυμνά τε, παρ´

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/05/2008