Livre, Chap.
[5, 22]	Ὅτι δὲ ἐξ ἔθους μᾶλλον	ἢ	ἀπὸ νόμου παρ´ ἑκάστοις ἐξ
[5, 0]	καὶ τὰ τῶν ἐκκλησιῶν δυσχερῆ·	ἢ	γὰρ κατὰ ταὐτὸ κινηθέντα εὑρήσει,
[5, 19]	πρεσβύτερε, εἰ συνήνεγκεν τῇ ἐκκλησίᾳ,	ἢ	εἰ μὴ, Θεὸς ἂν εἰδείη·
[5, 25]	ὑπεισελθόντες. Οἳ δὲ ὑποσχέσεις μειζόνων	ἢ	εἶχον ἀξιωμάτων δεξάμενοι καθεύδοντα τὸν
[5, 22]	ἐν βρώσει, ἢ ἐν πόσει,	ἢ	ἐν μέρει ἑορτῆς, ἢ νουμηνίας,
[5, 22]	Μηδεὶς ὑμᾶς κρινέτω ἐν βρώσει,	ἢ	ἐν πόσει, ἢ ἐν μέρει
[5, 0]	γὰρ κατὰ ταὐτὸ κινηθέντα εὑρήσει,	ἢ	ἐπακολουθοῦντα ἀλλήλοις· καὶ ποτὲ μὲν
[5, 22]	ἢ ὑπέμεινεν ὑπὸ Ἰουδαίων ἀδικούμενος,	ἢ	εὐεργετῶν τοὺς πάντας τυπικῶς κατειργάζετο.
[5, 23]	ἔλεγε μὴ δύνασθαι Πατέρα εἶναι	ἢ	καλεῖσθαι, μὴ ὑφεστῶτος Υἱοῦ. Μαρῖνος
[5, 22]	παρήγγειλαν· οὐδὲ καταδίκην ἢ τιμωρίαν	ἢ	κατάραν, ὡς ὁ Μωϋσέως νόμος
[5, 22]	πόσει, ἢ ἐν μέρει ἑορτῆς,	ἢ	νουμηνίας, ἢ σαββάτου, ἅ τινά
[5, 22]	Ἰουδαίοις, καὶ ἡμῖν τὰ εὐαγγέλια	ἢ	οἱ ἀπόστολοι διηπείλησαν. Ἱστορικῶς δὲ
[5, 22]	νόμῳ τοῦτο παραφυλάττειν ὁ Σωτὴρ	ἢ	οἱ ἀπόστολοι ἡμῖν παρήγγειλαν· οὐδὲ
[5, 21]	τεθεικέναι τὰς χεῖρας τὰς ἑαυτοῦ,	ἢ	ὅτε τοὺς περὶ Σαββάτιον εἰς
[5, 7]	τῷ Ἀρειανῷ ἐπισκόπῳ Δημοφίλῳ δηλοῖ	ἢ	προσθέσθαι τῷ ὁμοουσίῳ ἢ τῆς
[5, 22]	ἐν μέρει ἑορτῆς, ἢ νουμηνίας,	ἢ	σαββάτου, ἅ τινά ἐστι σκιὰ
[5, 22]	συμβαίνοντα ἐν τοῖς σώμασι μᾶλλον	ἢ	ταῖς ψυχαῖς σώζειν σπουδάζουσι· διὸ
[5, 7]	δηλοῖ ἢ προσθέσθαι τῷ ὁμοουσίῳ	ἢ	τῆς πόλεως ἐξιέναι· ὅπερ μᾶλλον
[5, 22]	ἀπόστολοι ἡμῖν παρήγγειλαν· οὐδὲ καταδίκην	ἢ	τιμωρίαν ἢ κατάραν, ὡς ὁ
[5, 22]	τοῦ Πάσχα χρόνων τὴν ἀκρίβειαν	ἢ	τύπον φυλάττουσιν· ὅπως τε Σαμαρεῖς,
[5, 8]	τὴν Ἀρειανὴν αἱρεῖσθαι ὁμολογεῖν δόξαν	ἢ	τῷ ὁμοουσίῳ‘ συντίθεσθαι. Ταῦτα ἀποκρινάμενοι
[5, 22]	ὑπὸ νόμον γενόμενος‘ Ἰουδαϊκῶς ἔπραττεν,	ἢ	ὑπέμεινεν ὑπὸ Ἰουδαίων ἀδικούμενος, ἢ
[5, 10]	ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προσαρμοσάντων διδασκάλων,	ἢ	ὡς ἀλλοτρίους τοῦ Χριστιανισμοῦ παρακρούονται.
[5, 13]	τοὺς λογοποιοῦντας, μὴ ἄλλως ἔχειν,	ἢ	ὡς παρ´ αὐτῶν ἀκηκόασι· τότε
[5, 9]	οὐ μὴν διὰ τὴν πίστιν,	ἡ	Ἀντιοχέων ἐκκλησία διῄρητο. ~Ὡς τοῦ
[5, 6]	δὲ εἰπόντος, ὡς οὐ παρῆλθεν	ἡ	Ἀρειανῶν δόξα κατὰ τὰ Ἰλλυριῶν
[5, 12]	Μαρῖνος· ἐπ´ αὐτῷ γὰρ διῃρέθη	ἡ	Ἀρειανῶν θρησκεία, ὡς ὕστερον λέξω·
[5, 21]	τῶν Ναυατιανῶν καθεστῶτος, διῃρέθη καὶ	ἡ	αὐτῶν ἐκκλησία, ἐξ αἰτίας τοιαύτης.
[5, 22]	τοὺς ἀποστόλους διέλαθεν, ὡς μαρτυρεῖ	ἡ	βίβλος τῶν Πράξεων. Ἐπεὶ γὰρ
[5, 26]	ἐβασίλευσε δὲ ἔτη δεκαέξ. Περιέχει	ἡ	βίβλος χρόνον ἐτῶν δεκαὲξ, μηνῶν
[5, 20]	καὶ Εὐνομίου τὰς προσωνυμίας εἰληφόσιν.	Ἡ	γὰρ ἐκκλησία διαιρεθεῖσα, ἐπὶ τῇ
[5, 10]	Ἡ οὖν ὁμόφωνος κακία, ὡς	ἡ	γλῶσσα τῶν πάλαι γιγάντων, διέσπαρτο,
[5, 19]	δεικνύειν ἔχῃ τῆς μετανοίας ἄξιον.	Ἡ	δὲ γυνὴ προβαίνουσα καὶ ἄλλο
[5, 3]	δὲ Ἱεροσολύμων ἔτι Κύριλλος ἐκράτει·	ἡ	δὲ ἐν Ἀντιοχείᾳ, ὡς ἔφημεν,
[5, 22]	Ἐν Ἀντιοχείᾳ δὲ τῆς Συρίας	ἡ	ἐκκλησία ἀντίστροφον ἔχει τὴν θέσιν·
[5, 22]	μικρὸν ἔμπροσθεν πεποιήμεθα μνήμην· ὡς	ἡ	ἐκκλησία διαιρεθεῖσα οὐκ ἐνέμεινε τῇ
[5, 10]	διαφωνοίη ὁ Χριστιανισμὸς, ἀλλ´ ἑνωθῇ	ἡ	ἐκκλησία· ἔλεγέν τε δεῖν γυμνασθῆναι
[5, 22]	καὶ οὐχ ὥς τινες ἐπεθρύλησαν,	ἡ	ἐπὶ Κωνσταντίνου σύνοδος τὴν ἑορτὴν
[5, 22]	τῷ Θεῷ· τοῦτο γάρ φησιν	ἡ	ἐπιστολὴ, ὅτι ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ
[5, 18]	τοῦ ἤχου τῶν σειομένων κωδώνων	ἡ	ἐφύβριστος τιμωρία τοῖς πᾶσιν ἐγνωρίζετο.
[5, 16]	κακῷ· ἕως τε τοσούτου ἐξετάθη	ἡ	μάχη, ἕως οὗ κόρος τῶν
[5, 25]	πρὸς Ῥωμαίους συνεπλέκοντο, ἰσόπαλος ἦν	ἡ	μάχη· καθ´ ὃ δὲ οἱ
[5, 22]	ἀναγκαίως δεῖ φυλάττειν μηνύσαντες. Ἀλλ´	ἡ	μὲν ἐπιστολὴ ἐν ταῖς τῶν
[5, 8]	καὶ ὁ βασιλεὺς ἐγένετο σύμψηφος.	Ἡ	μὲν οὖν σύνοδος τοιοῦτον ἔσχε
[5, 11]	τὸ πρὸς Μάξιμον δέος, Ἰουστίνα	ἡ	μήτηρ Οὐαλεντινιανοῦ τοῦ μικροῦ, ἄκουσα
[5, 10]	Καὶ τούτου γενομένου, προφανὴς ἔσται	ἡ	νίκη τῆς ἀληθείας. Εἰ δὲ
[5, 10]	οἱ τῆς μιᾶς ὄντες αἱρέσεως.	Ἡ	οὖν ὁμόφωνος κακία, ὡς ἡ
[5, 6]	Ἰλλυριῶν ἔθνη, οὐδὲ ἴσχυσε συναρπάσαι	ἡ	παρ´ ἐκείνου γεγενημένη καινοτομία τὰς
[5, 10]	βίβλους τῶν παλαιῶν, δι´ ὧν	ἡ	παρ´ ἡμῶν δόξα μαρτυρηθήσεται. Ταῦτα
[5, 19]	ὅτι καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ βλασφημίαν	ἡ	πρᾶξις καὶ ὕβριν προὐξένησεν. Διασυρομένων
[5, 17]	ἱερεῖς Αἰγυπτίων τοῦτο διέφυγεν. Ἀλλ´	ἡ	πρόνοια παρεσκεύασε τοῦτο γενέσθαι ἐπὶ
[5, 19]	πρὸς τὸν Εὐδαίμονα πρότερον ἔφην·	Ἡ	συμβουλή σου, ὦ πρεσβύτερε, εἰ
[5, 8]	τὰ καθ´ ἑκάστην ἐπαρχίαν ἵνα	ἡ	τῆς ἐπαρχίας σύνοδος διοικῇ. Τούτοις
[5, 22]	τὴν ἑορτὴν ταύτην ἐπιτελοῦσιν. Ἀλλὰ	ἡ	τοιαύτη ὑπόθεσις ἰδιαζούσης χρῄζει καὶ
[5, 1]	τοῖς ἐξιοῦσιν εἰς τὸν πόλεμον	ἡ	τοῦ βασιλέως γυνὴ Δομνίκα μισθὸν
[5, 22]	ἐπιορκίας ἔχειν κοινωνίαν. Τοιαύτη μὲν	ἡ	τοῦ βασιλέως ἐπιστολή. Τεσσαρεσκαιδεκατῖται δέ
[5, 25]	ἔφερε κατ´ αὐτῶν· τοσοῦτον ἴσχυσεν	ἡ	τοῦ βασιλέως εὐχή. Τοῦτον δὴ
[5, 11]	τότε χειρίζων ἀρχήν. Ἰουστίνα δὲ	ἡ	τοῦ βασιλέως Οὐαλεντινιανοῦ μήτηρ, τὰ
[5, 21]	ὅρκοις δεθεὶς, εἴποτε διαπεφωνημένη ἐγένετο	ἡ	τοῦ Πάσχα ἑορτὴ, αὐτὸς καθ´
[5, 22]	τινὸς μᾶλλον κατὰ χώρας ἐπιτελεῖται	ἡ	τοῦ Πάσχα ἑορτὴ, ἐκεῖθεν τεκμαίρομαι.
[5, 22]	χώρας συνήθειαν ἔλαβεν, οὕτω καὶ	ἡ	τοῦ Πάσχα ἑορτὴ παρ´ ἑκάστοις
[5, 22]	φυλάττεται γνώμῃ, ἀσμένως τοῦτο καὶ	ἡ	ὑμετέρα προσδέξηται σύνεσις· λογιζομένη μὴ
[5, 24]	Κωνσταντινουπόλει τὰς διατριβὰς ποιούμενος, ἐν	ᾗ	ἐτέχθην τε καὶ ἀνετράφην, τὰ
[5, 26]	ἀνθρώπους, βασιλέως τελευτήσαντος. Μεταπέμπεται οὖν	ᾗ	τάχος τὸν υἱὸν Ὁνώριον ἐκ
[5, 19]	ταραχὴ δὲ κατέσχε τὰ πλήθη·	ἠγανάκτουν	γὰρ οὐ μόνον ἐπὶ τῷ
[5, 8]	πεντήκοντα. Τοῦ δὲ Μακεδονιανῶν μέρους	ἡγεῖτο	μὲν Ἐλεύσιος ὁ Κυζίκου, καὶ
[5, 25]	Γαλατίας ὁρμώμενος στρατιωτικοῦ μὲν τάγματος	ἡγεμὼν	ἐτύγχανεν ὢν, τὸν δὲ τρόπον
[5, 13]	τοὺς πεπλακότας αὐτὰ εἰς πίστιν	ἦγεν,	οὐχ ὡς πεπλασμένων, ἀλλ´ ὡς
[5, 22]	καὶ τὰ τοιαῦτα Ἰουδαϊκὰ μᾶλλον	ἡγήσαντο.	Ἰουδαῖοι γὰρ τὰ συμβαίνοντα ἐν
[5, 22]	τοῦ παρόντος καλῶς ἔχειν πάντες	ἡγήσαντο,	καὶ αὐτὸς δὲ τῇ ὑμετέρᾳ
[5, 20]	ὧν μνημονεῦσαι μικρὰ εὔκαιρον εἶναι	ἡγοῦμαι,	ἀναλαβόντας βραχύ. ~Ὡς καὶ Ναυατιανοὶ
[5, 22]	τοῦ Πάσχα, οὐκ ἄκαιρον, ὡς	ἡγοῦμαι,	διὰ βραχέων εἰπεῖν· οὔ μοι
[5, 22]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τούτων ἐξαρκεῖν	ἡγοῦμαι·	ἐπαναδράμωμεν δὲ εἰς τὸ προκείμενον,
[5, 20]	σχίσματα πολλὰ γεγόνασιν. Ἄξιον δὲ	ἡγοῦμαι	μὴ ἀμνημόνευτα καταλιπεῖν καὶ τὰ
[5, 10]	πᾶσιν ὁμόφωνον δόξαν κρατήσειν. Ταύτην	ἡγοῦμαι	τὴν πρόθεσιν τοῦ βασιλέως αἰτίαν
[5, 22]	φανερῶς δέχονται. Αἴτιοι γὰρ, ὡς	ἡγοῦμαι,	τῆς τοιαύτης διαφωνίας οἱ κατὰ
[5, 0]	ποτὲ μὲν τὰ τῶν ἐκκλησιῶν	ἡγούμενα,	εἶτα αὖθις ἐπακολουθοῦντα τὰ δημόσια·
[5, 16]	τῆς Ἀλεξανδρείας ἔπαρχος καὶ ὁ	ἡγούμενος	τοῦ στρατιωτικοῦ τάγματος. Τὰ μὲν
[5, 22]	ἀμελήσαντες ἀδιάφορον μὲν πᾶσαν πορνείαν	ἡγοῦνται,	περὶ δὲ ἡμερῶν ἑορτῆς ὡς
[5, 8]	Βασιλείου ἀδελφὸς, (Καππαδοκίας δὲ καὶ	ἥδε	πόλις, καὶ Ὀτρήϊος ὁ τῆς
[5, 13]	αὐτὸν ἱστορήσαντες περὶ ὧν οὐκ	ᾔδεισαν	ἔλεγον, ὡς ὁ τύραννος ἐπικρατέστερος
[5, 5]	τε εἰς Ἀντιόχειαν, κατέλαβε Παυλῖνον	ἤδη	γηραιὸν ὄντα. Εὐθὺς οὖν πάντες
[5, 0]	μὲν ἐν προοιμίῳ αὐτάρκως εἰρήσθω.	Ἤδη	δὲ τῆς ἱστορίας ἁπτώμεθα. ~Ὡς
[5, 10]	τὰς ἄλλας τῶν θρησκειῶν, ἀλλ´	ἤδη	καὶ εἰς ἑαυτοὺς, οἱ τῆς
[5, 22]	οὐ μόνον περὶ μηνὸς, ἀλλ´	ἤδη	καὶ περὶ ἑβδομάδος ἡμερῶν, καὶ
[5, 2]	διὰ τοῦτο ἄξιον τῆς βασιλείας	ἤδη	πάλαι καὶ πρὸ τῆς Γρατιανοῦ
[5, 24]	μεμενήκασιν· αὐτὸς μὲν γὰρ Εὐνόμιος	ἤδη	πρότερον Εὐδοξίου τοῦ χειροτονήσαντος αὐτὸν
[5, 18]	δὲ καὶ δι´ ἀκρασίαν αἰσχρᾶς	ἡδονῆς.	Ἐκ γάρ τινος μηχανῆς ἐκ
[5, 20]	ἕκαστοι τὴν περὶ αὐτῶν δόξαν	ἠδύναντο.	Καὶ τοὺς μὲν ἄλλους ἔξω
[5, 21]	τοῦτο λανθάνειν τοὺς πολλοὺς οὐκ	ἠδύνατο.	Διὸ καί τινες τῶν ἁπλουστέρων,
[5, 9]	προσκείμενοι ὑπὸ Παυλῖνον εἶναι οὐκ	ἤθελον,	ἀλλ´ εἰς τόπον Μελιτίου Φλαβιανὸν
[5, 12]	φανερῷ οὐδέτερον ἐδείκνυεν· οὔτε γὰρ	ἠθέτει	οὔτε προσεδέχετο τὴν Μαξίμου πρεσβείαν.
[5, 21]	τῇ βασιλευούσῃ Ῥώμῃ Ναυατιανοὺς μηδέποτε	ἠκολουθηκέναι	Ἰουδαίοις· ἀλλὰ ποιοῦντας ἀεὶ μετ´
[5, 22]	τοῖς ἐξ ἐθνῶν, χαίρειν. Ἐπειδὴ	ἠκούσαμεν	ὅτι τινες ἐξ ἡμῶν ἐξελθόντες
[5, 12]	ἐπὶ τὸν κατὰ Μαξίμου πόλεμον	ἤλαυνε,	καταλιπὼν ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει τὸν
[5, 22]	τε καὶ ἐρεσχελίας τοὺς πιστεύοντας	ἠλευθέρωσαν·	ὑποτύπωσιν δὲ ἀσφαλῆ τῆς ὀρθῆς
[5, 5]	μετὰ δὲ ταῦτα εἰς ὁμόνοιαν	ἦλθον	οἱ λαοὶ ἐπὶ τοιαύταις συνθήκαις.
[5, 22]	μὲν ἐν Θεσσαλίᾳ ἔθους ἀρχηγὸς	Ἡλιόδωρος,	Τρίκκης τῆς ἐκεῖ γενόμενος, οὗ
[5, 22]	Ἰουδαίοις ἐκτρεπόμενοι· φάσκοντες ἀεὶ τοῦ	ἡλίου	ἐν Κριῷ ὄντος καθήκειν τὸ
[5, 18]	πόλεως· ἑτέραν δὲ τοιαύτην· εἰ	ἥλω	ἐπὶ μοιχείᾳ γυνὴ, οὐ διορθώσει,
[5, 22]	Καππαδοκίας τοὺς μετὰ τὸ βάπτισμα	ἡμαρτηκότας	ἐξωθοῦσι τῆς κοινωνίας, ὡς οἱ
[5, 7]	χρῄζει, ἴστε τῇ ἑξῆς συναχθησομένους	ἡμᾶς	ἔξω τῆς πόλεως. Ταῦτα εἶπε,
[5, 10]	οἰκεῖον δόγμα ἐνέγραφον· ὥριστό τε	ἡμέρα,	καὶ οἱ παρ´ ἑκάστοις ἐπίσκοποι
[5, 22]	Καππαδοκίας καὶ ἐν Κύπρῳ, ἐν	ἡμέρᾳ	σαββάτου καὶ Κυριακῆς ἀεὶ περὶ
[5, 22]	πανταχοῦ τῆς οἰκουμένης ἐκκλησιῶν ἐν	ἡμέρᾳ	σαββάτων κατὰ πᾶσαν ἑβδομάδος περίοδον
[5, 22]	Θεσσαλίᾳ οἶδα γινόμενον· ἐν ταῖς	ἡμέραις	τοῦ Πάσχα μόνον βαπτίζουσι· διὸ
[5, 22]	τὰ πολλὰ ἐν ταύταις ταῖς	ἡμέραις	φαίνεται ἐπὶ τῆς ἐκκλησίας διδάξας.
[5, 21]	νυκτερεύων τὴν νενομισμένην τοῦ σαββάτου	ἡμέραν	ἐπετέλει τοῦ Πάσχα· καὶ πάλιν
[5, 26]	ἱπποδρομίαν τελεσάμενος κατ´ αὐτὴν τὴν	ἡμέραν	ἐτελεύτησεν. Ὁ δὲ βασιλεὺς Θεοδόσιος
[5, 22]	ἐτήρησαν, τὴν τοῦ σαββάτου ὑπεριδόντες	ἡμέραν.	Καὶ τοῦτο ποιοῦντες, πρὸς τοὺς
[5, 6]	νόσου μετ´ οὐ πολλὰς τὰς	ἡμέρας	ἐπὶ τὴν Κωνσταντινούπολιν ἔρχεται, περὶ
[5, 22]	παρῄνει δὲ καὶ μηδαμῶς παρατηρεῖσθαι	ἡμέρας	καὶ μῆνας καὶ ἐνιαυτούς. Ἀλλὰ
[5, 22]	ὅλως ἀκριβολογεῖσθαι προῄρηνται, οὐκ ὀφείλουσιν	ἡμέρας	μόνον καὶ μῆνας παρατηρεῖν, ἀλλὰ
[5, 25]	αἴτιος, μετὰ δύο τῆς συμβολῆς	ἡμέρας	φεύγων, ὡς ἔγνω οὐκ εἶναι
[5, 22]	οὗτοι περὶ τὸν ἀριθμὸν τῶν	ἡμερῶν	διαφωνοῦντες Τεσσαρακοστὴν‘ αὐτὴν ὀνομάζουσι· καὶ
[5, 22]	γέγονε τοῖς ἀποστόλοις οὐ περὶ	ἡμερῶν	ἑορταστικῶν νομοθετεῖν, ἀλλὰ βίον ὀρθὸν
[5, 22]	πᾶσαν πορνείαν ἡγοῦνται, περὶ δὲ	ἡμερῶν	ἑορτῆς ὡς περὶ ψυχῆς ἀγωνίζονται·
[5, 22]	εἰς θεωρίαν ἄγουσι· περὶ δὲ	ἡμερῶν	καὶ μηνῶν ἄσπονδον αἱροῦνται πόλεμον,
[5, 22]	ἀλλ´ ἤδη καὶ περὶ ἑβδομάδος	ἡμερῶν,	καὶ περὶ ἑτέρων εὐτελῶν διαφερόμενοι,
[5, 10]	παρακρούονται τοὺς ἀρχαίους τῶν διδασκάλων,	ἡμέτερόν	ἐστι τὸ παρασχεῖν τὰς βίβλους
[5, 0]	δύνασθαι νομίζειν, ἀλλ´ ἐκ τῶν	ἡμετέρων	πλημμελημάτων λαμβάνειν τὰς ἀρχάς· τιμωρίας
[5, 22]	νόμον, οἷς οὐ διεστειλάμεθα· ἔδοξεν	ἡμῖν	γενομένοις ὁμοθυμαδὸν, ἐκλεξαμένους ἄνδρας πέμψαι
[5, 22]	γὰρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ	ἡμῖν	μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν βάρος,
[5, 0]	τῇδε τῇ ὑποθέσει μὴ μέμψασθαι	ἡμῖν,	ὅτι προθέμενοι ἐκκλησιαστικὴν ἱστορίαν συγγράψασθαι
[5, 22]	ὁ Σωτὴρ ἢ οἱ ἀπόστολοι	ἡμῖν	παρήγγειλαν· οὐδὲ καταδίκην ἢ τιμωρίαν
[5, 22]	Μωϋσέως νόμος τοῖς Ἰουδαίοις, καὶ	ἡμῖν	τὰ εὐαγγέλια ἢ οἱ ἀπόστολοι
[5, 22]	λοιπῶν ἐκκλησιαστικῶν παρατηρήσεων. Ὃ δὲ	ἡμῖν	ὑποπίπτει περὶ τοῦ Πάσχα, οὐκ
[5, 11]	γὰρ κλίνην μιμουμένῳ καὶ ὑπὸ	ἡμιόνων	φερομένῳ κατακρυφθεὶς ὁ τοῦ Μαξίμου
[5, 16]	Χριστιανῶν χωρήσαντες πάντα φόνον εἰργάζοντο·	ἠμύνοντο	δὲ καὶ οἱ Χριστιανοὶ, καὶ
[5, 22]	πρὸς ὑμᾶς σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς	ἡμῶν	Βαρνάβᾳ τε καὶ Παύλῳ, ἀνθρώποις
[5, 10]	παλαιῶν, δι´ ὧν ἡ παρ´	ἡμῶν	δόξα μαρτυρηθήσεται. Ταῦτα ἀκούσας παρὰ
[5, 22]	Ἐπειδὴ ἠκούσαμεν ὅτι τινες ἐξ	ἡμῶν	ἐξελθόντες ἐτάραξαν ὑμᾶς λόγοις, ἀνασκευάζοντες
[5, 22]	ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπεστάλκαμεν οὖν Ἰούδαν
[5, 17]	εἰς τὸν κόσμον καθόδου μυστήριον	ἦν	ἀποκεκρυμμένον ἀπὸ τῶν αἰώνων καὶ
[5, 12]	Τῇ δὲ ἑξῆς ὑπατείᾳ, ἥτις	ἦν	Ἀρκαδίου Αὐγούστου τὸ πρῶτον καὶ
[5, 14]	νικηφόροι ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἐχώρουν·	ἦν	δὲ καὶ ὁ υἱὸς Ὁνώριος
[5, 8]	ἐπὶ τὴν Ναζιανζὸν ἀπαίρειν ἐστέλλετο.	Ἦν	δέ τις Νεκτάριος ὄνομα, συγκλητικοῦ
[5, 3]	Κωνσταντινουπόλει τῶν μὲν ἐκκλησιῶν Δημόφιλος	ἦν	ἐγκρατὴς, ὁ μετὰ Εὐδόξιον τῆς
[5, 23]	ἔχων τὸ γένος· Γότθος μὲν	ἦν	ἐκ πατρὸς, Φρὺξ δὲ κατὰ
[5, 21]	προηγάγετο. Καὶ δυσφορῶν ἔλεγε, βέλτιον	ἦν	ἐπ´ ἀκάνθαις τεθεικέναι τὰς χεῖρας
[5, 10]	Ὁ δὲ τὰ μὲν ἄλλα	ἦν	εὐλαβὴς, συστῆναι δὲ λόγοις περὶ
[5, 25]	Ῥωμαῖοι πρὸς Ῥωμαίους συνεπλέκοντο, ἰσόπαλος	ἦν	ἡ μάχη· καθ´ ὃ δὲ
[5, 10]	ἀκούσας ὁ Νεκτάριος ἐν φροντίσιν	ἦν·	καὶ μεταστειλάμενος τὸν τηνικαῦτα τῶν
[5, 5]	τὸν ἀριθμὸν ἓξ, ἐν οἷς	ἦν	καὶ Φλαβιανός· ὅρκῳ τε τούτους
[5, 11]	ὁμοούσιον· ἐπειδὴ δὲ κομιδῆ νέος	ἦν	ὁ υἱὸς, καταλαμβάνουσα τὴν Μεδιολάνων
[5, 14]	προσέφυγεν. Ὁ δὲ βασιλεὺς οὕτως	ἦν	περὶ τὸν Χριστιανισμὸν εὐλαβὴς, ὡς
[5, 26]	τοῦ Ἰαννουαρίου μηνός. Τοῦτο δὲ	ἦν	πρῶτον ἔτος τῆς διακοσιοστῆς ἐννενηκοστῆς
[5, 14]	γὰρ ὁ Σύμμαχος πρῶτος μὲν	ἦν	τῆς ἐν Ῥώμῃ συγκλήτου· ἐθαυμάζετο
[5, 21]	Σισίννιον ἐπίσκοπον· ὃς πρεσβύτερος μὲν	ἦν	τῶν ὑπ´ αὐτῷ ταττομένων, ἐλλόγιμος
[5, 25]	πραγμάτων γενόμενος, ἔπραττεν ὅσα εἰκὸς	ἦν	ὑπὸ τυράννου γίνεσθαι. Ταῦτα ἀκούσας
[5, 22]	τρόπον· Ἔστι τε τάξις εὐπρεπὴς,	ἣν	ἅπασαι αἱ τῶν δυτικῶν καὶ
[5, 18]	γενόμενος ἐξελθεῖν οὐκ ἠφίετο, σπασάμενος	ἣν	εἶχε παραξιφίδα, τοὺς κωλύοντας διεχρήσατο·
[5, 21]	ἕκαστον μὲν κατὰ τὴν συνήθειαν	ἣν	ἐκ προλήψεως ἔχει, ποιεῖν τὸ
[5, 22]	ἐν Θεσσαλίᾳ· γενόμενος κληρικὸς ἐκεῖ,	ἣν	νόμῳ γαμήσας πρὶν κληρικὸς γένηται,
[5, 9]	νῦν ἐξ αὐτοῦ χρηματίζουσαν ἀπέθετο,	ἣν	πρότερον οἱ τὰ Μακεδονίου φρονοῦντες
[5, 12]	ἐννάτῃ τοῦ Σεπτεμβρίου μηνός. Καθ´	ἣν	ὑπατείαν καὶ Ἀγέλιος ὁ τῶν
[5, 20]	οὔτε ἔσκυλεν, οὔτε αὐτῷ κοινωνῆσαι	ἠνάγκαζεν·	ἀλλ´ ἑκάστους συνεχώρει κατὰ τοὺς
[5, 18]	οἱ ξένοι τῇ Ῥώμῃ ἐπιδημοῦντες.	Ἠναγκάζοντό	τε οἱ ἁλόντες ἐν τοῖς
[5, 16]	φιλοσοφεῖν ἐπαγγελλόμενοι, τὴν λύπην οὐκ	ἤνεγκαν·	ἀλλὰ τοῖς πάλαι δραματουργηθεῖσι προσέθηκαν
[5, 18]	τοῖς πᾶσιν ἐγνωρίζετο. Ταῦτα οὐκ	ἤνεγκεν	ὁ βασιλεὺς πυθόμενος τὴν ἀναιδῆ
[5, 12]	τὴν Μαξίμου πρεσβείαν. Οὐ μὴν	ἠνείχετο	περιορᾷν τυραννουμένην τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν
[5, 10]	τοῦ βασιλέως γνώμην· οὐ γὰρ	ἠνέσχετο	ὅσον τὸ ἐπ´ αὐτῷ θορύβων
[5, 10]	τοὺς ἐκλεκτούς· ὅπερ οὐκ ἔλεγον,	ἡνίκα	τὸ πολὺ τοῦ λαοῦ αὐτοῖς
[5, 13]	ἐκ πάθους κινούμενοι, σφόδρα γὰρ	ἠνιῶντο,	ὅτι τῶν ἔνδον ἐκκλησιῶν ἐκράτουν
[5, 4]	τοῖς τὸ ὁμοούσιον‘ φρονοῦσι βεβαίως	ἡνώθησαν.	~Περὶ τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ διὰ
[5, 23]	πεισθέντες τῆς φιλονεικίας ἐπαύσαντο, καὶ	ἡνώθησαν,	ὥσπερ νόμον ὁρίσαντες, μηδέποτε μνημονεῦσαι
[5, 6]	Γρατιανὸς καὶ Θεοδόσιος κατὰ βαρβάρων	ἤραντο	νίκας· καὶ Γρατιανὸς μὲν εὐθὺς
[5, 0]	περιλαμβάνομεν, διότι ἀφ´ οὗ Χριστιανίζειν	ἤρξαντο,	τὰ τῆς ἐκκλησίας πράγματα ἤρτητο
[5, 0]	ἤρξαντο, τὰ τῆς ἐκκλησίας πράγματα	ἤρτητο	ἐξ αὐτῶν, καὶ αἱ μέγισται
[5, 6]	ἐπιζητήσας τε τὸν Θεσσαλονικέων ἐπίσκοπον,	ἠρώτησε	πρότερον ποίαν πίστιν ἠσπάζετο. Τοῦ
[5, 8]	περὶ Ἐλεύσιον, ὑπομιμνήσκοντες τῆς πρεσβείας,	ἧς	αὐτοὶ πρὸς Λιβέριον πρότερον τὸν
[5, 10]	θρησκείαν γνωρίζειν τὸν ὅρον αὐτῶν,	ἧς	ἔχουσι πίστεως. Τότε οἱ παρ´
[5, 1]	Σαρακηνοὶ ὑπόσπονδοι, παρὰ Μαυΐας πεμφθέντες,	ἧς	καὶ ἀνωτέρω ἐμνημονεύσαμεν. Τοῦτον οὖν
[5, 16]	δὲ τραυματίαι ἐξ ἑκατέρου μέρους	ἦσαν	ἀναρίθμητοι. Φόβος ἐκ τῶν γεγονότων
[5, 17]	τοῖς λίθοις τῷ καλουμένῳ ἱερογλυφικῷ	ἦσαν	δὲ οἱ χαρακτῆρες σταυρῶν ἔχοντες
[5, 8]	καὶ ἄλλοι πολλοί· πάντες δὲ	ἦσαν	ἑκατὸν πεντήκοντα. Τοῦ δὲ Μακεδονιανῶν
[5, 10]	ὁμοουσίου‘ πίστεως τῶν λυπηρῶν τελέως	ἦσαν	ἐλεύθεροι· τὰ γὰρ κατὰ Ἀντιόχειαν
[5, 18]	τῆς πόλεως· μίαν μὲν τήνδε.	Ἦσαν	ἐξ ἀρχαίου κατὰ τὴν μεγίστην
[5, 16]	κατὰ τὰς πόλεις μεριζόμενοι. Ὧν	ἦσαν	οἱ δύο γραμματικοὶ, Ἑλλάδιος καὶ
[5, 18]	τοὺς οἴκους πεποίηνται. Ὡς γὰρ	ἦσαν	οἱ τῶν οἴκων μυλῶνες κατὰ
[5, 14]	ὁ πατὴρ ἐκ τῆς Κωνσταντινουπόλεως.	Ἦσαν	οὖν ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπινικίους
[5, 10]	ἑκάστοις αὐτῶν διαλεκτικοὶ, καὶ γὰρ	ἦσαν	πολλοὶ παρ´ αὐτῶν ηὐτρεπισμένοι πρὸς
[5, 8]	πλείους τῶν περὶ Ἑλλήσποντον πόλεων	ἦσαν.	Συνῆλθον οὖν ἐν ὑπατείᾳ Εὐχαρίου
[5, 8]	καὶ Μαρκιανὸς Λαμψάκου· πάντες δὲ	ἦσαν	τριάκοντα ἓξ, ὧν αἱ πλείους
[5, 6]	ἐπίσκοπον, ἠρώτησε πρότερον ποίαν πίστιν	ἠσπάζετο.	Τοῦ δὲ εἰπόντος, ὡς οὐ
[5, 25]	Θεὸν, καὶ τῆς αἰτήσεως οὐκ	ἠστόχησεν.	Βακούριος γὰρ ὁ στρατηλάτης αὐτοῦ
[5, 5]	καὶ Φλαβιανός· ὅρκῳ τε τούτους	ἠσφαλίσαντο,	τὸ μηδένα παρελθεῖν εἰς τὴν
[5, 12]	ἐτελεύτησεν. Τῇ δὲ ἑξῆς ὑπατείᾳ,	ἥτις	ἦν Ἀρκαδίου Αὐγούστου τὸ πρῶτον
[5, 14]	τοῦ βασιλέως Γρατιανοῦ φονεὺς τῆς	ἥττης	αἰσθόμενος, εἰς τὸν παρακείμενον ποταμὸν
[5, 14]	τοῦ βασιλέως Θεοδοσίου, καὶ τῆς	ἥττης	τοῦ τυράννου. Τοῦ δὲ βασιλέως
[5, 22]	πενθημέρους ἐκ διαλειμμάτων νηστεύοντες, οὐδὲν	ἧττον	καὶ αὐτοὶ Τεσσαρακοστὴν‘ τὸν χρόνον
[5, 21]	τοῦ πρεσβυτέρου προβληθεὶς ἀξίαν, οὐδὲν	ἧττον	τῇ Ἰουδαϊκῇ προλήψει δουλεύειν ἐσπούδαζε·
[5, 10]	λαβὼν, καθ´ ἑαυτόν τε γενόμενος,	ηὔξατο	ἐκτενῶς συνεργῆσαι αὐτῷ τὸν Θεὸν
[5, 17]	τοῦ Σαράπιδος λυομένου καὶ γυμνουμένου	ηὕρητο	γράμματα ἐγκεχαραγμένα τοῖς λίθοις τῷ
[5, 12]	τε μεγίστην κατὰ τοῦ τυράννου	ηὐτρέπιζεν,	εὐλαβούμενος μὴ καὶ τῷ νέῳ
[5, 25]	σὺν δυνάμει πολλῇ· ἐκεῖ γὰρ	ηὐτρεπίζετο	ἔχων καὶ αὐτὸς στρατοῦ μυριάδας
[5, 10]	γὰρ ἦσαν πολλοὶ παρ´ αὐτῶν	ηὐτρεπισμένοι	πρὸς τὸν ἀγῶνα τῆς διαλέξεως,
[5, 16]	φυλάττηται. Ἑλλάδιος δὲ παρά τισιν	ηὔχει,	ὡς ἐννέα εἴη ἄνδρας ἐν
[5, 18]	τῷ μυλῶνι γενόμενος ἐξελθεῖν οὐκ	ἠφίετο,	σπασάμενος ἣν εἶχε παραξιφίδα, τοὺς
[5, 18]	τὸ γινόμενον· ἀλλ´ ἐκ τοῦ	ἤχου	τῶν σειομένων κωδώνων ἡ ἐφύβριστος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/01/2010