Livre, Chap.
[5, 18]	οἱ τῶν οἴκων μυλῶνες κατὰ	βάθους	τὴν θέσιν ἔχοντες, κατὰ τὸ
[5, 25]	καὶ τῆς αἰτήσεως οὐκ ἠστόχησεν.	Βακούριος	γὰρ ὁ στρατηλάτης αὐτοῦ τοσοῦτον
[5, 17]	Αἰγυπτίων ἱερεῖς, ὥσπερ ἐπὶ τοῦ	Βαλαὰμ	καὶ ἐπὶ τοῦ Καϊάφα· καὶ
[5, 6]	ἀσμενέστατα ὑπὸ Ἀσχολίου τοῦ ἐπισκόπου	βαπτίζεται.	Ἀναρρωσθεὶς οὖν ἐκ τῆς νόσου
[5, 6]	νοσήσας ὑπὸ Ἀσχολίου τοῦ ἐπισκόπου	βαπτίζεται.	Ὅτε κοινῷ δόγματι πολλῶν ἐπισκόπων
[5, 22]	ταῖς ἡμέραις τοῦ Πάσχα μόνον	βαπτίζουσι·	διὸ σφόδρα πλὴν ὀλίγων οἱ
[5, 24]	ἀλλ´ εἰς τὸν τοῦ Χριστοῦ	βαπτίζουσι	θάνατον. Γέγονε δὲ ἐπὶ χρόνον
[5, 22]	πλὴν ὀλίγων οἱ λοιποὶ μὴ	βαπτισθέντες	ἀποθνήσκουσιν. Ἐν Ἀντιοχείᾳ δὲ τῆς
[5, 6]	ὁμοουσίου‘ πίστει προσκείμενος. Τὸ δὲ	βαπτισθῆναι	διὰ τὴν ἀρρωστίαν σπεύσας, ἐπιζητήσας
[5, 22]	τῆς Καππαδοκίας τοὺς μετὰ τὸ	βάπτισμα	ἡμαρτηκότας ἐξωθοῦσι τῆς κοινωνίας, ὡς
[5, 19]	ἁμαρτίας, ἃς ἐπεπράχει μετὰ τὸ	βάπτισμα.	Ὁ δὲ πρεσβύτερος παρήγγειλε τῇ
[5, 24]	τὸν λόγον· πλὴν ὅτι τὸ	βάπτισμα	παρεχάραξαν· οὐ γὰρ εἰς τὴν
[5, 19]	ὅπως ἂν οἱ μετὰ τὸ	βάπτισμα	πταίσαντες ἐπὶ τοῦ προβληθέντος τούτου
[5, 6]	ἀρρωστίᾳ περιπεσὼν ἀξιωθῆναι τοῦ Χριστιανικοῦ	βαπτίσματος	ἐπεθύμησεν, ἄνωθεν μὲν ἐκ προγόνων
[5, 22]	τόπους περὶ τοῦ Πάσχα καὶ	βαπτισμάτων	καὶ νηστειῶν καὶ γάμων καὶ
[5, 25]	εἰσδραμεῖν, καθ´ ὃ μέρος οἱ	βάρβαροι	ἐδιώκοντο· καὶ διαρρήσσει μὲν τὰς
[5, 25]	οἱ συμμαχοῦντες τῷ βασιλεῖ Θεοδοσίῳ	βάρβαροι,	κατ´ ἐκεῖνο οἱ Εὐγενίου μᾶλλον
[5, 1]	ἄδηλον ἐσχηκότος τὴν τελευτὴν, οἱ	βάρβαροι	πάλιν ἕως τῶν τειχῶν τῆς
[5, 1]	πόρρω τῆς πόλεως ἀπεχώρησαν οἱ	βάρβαροι.	~Ὡς Γρατιανὸς ὁ βασιλεὺς τοὺς
[5, 1]	δῆμος ἀγανακτῶν δι´ ἑαυτῶν τοῖς	βαρβάροις	ἀντεπεξῄεσαν, ἕκαστος τὸ παρατυγχάνον ἀντὶ
[5, 25]	Ὁ δὲ βασιλεὺς ὁρῶν τοὺς	βαρβάρους	ἀπολλυμένους, ἐν μεγίστῳ τε ἀγῶνι
[5, 2]	μηνὸς, μερίζεται αὐτῷ τοὺς κατὰ	βαρβάρων	ἀγῶνας. ~Τίνες ἐπίσκοποι τῶν μεγάλων
[5, 10]	ὑπὸ τοὺς αὐτοὺς χρόνους τὰ	βαρβάρων	ἔθνη αὐτῷ ὑπετάττετο. Ἐν οἷς
[5, 25]	πλεῖστοι τῶν πέραν τοῦ Ἴστρου	βαρβάρων	ἐπηκολούθουν, συμμαχεῖν κατὰ τοῦ τυράννου
[5, 2]	τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν, καὶ τὰ	βαρβάρων	ἐπικρατοῦντα, καὶ ὅτι δεῖται τὰ
[5, 6]	βασιλεῖς Γρατιανὸς καὶ Θεοδόσιος κατὰ	βαρβάρων	ἤραντο νίκας· καὶ Γρατιανὸς μὲν
[5, 6]	βασιλεὺς μετὰ τὴν κατὰ τῶν	βαρβάρων	νίκην ἐν Θεσσαλονίκῃ νοσήσας ὑπὸ
[5, 22]	ὑμᾶς σὺν τοῖς ἀγαπητοῖς ἡμῶν	Βαρνάβᾳ	τε καὶ Παύλῳ, ἀνθρώποις παραδεδωκόσι
[5, 22]	Πνεύματι, μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν	βάρος	πλὴν τῶν ἐπάναγκες‘ ὀφειλόντων φυλάττεσθαι.
[5, 22]	ἡμῖν μηδὲν πλέον ἐπιτίθεσθαι ὑμῖν	βάρος,	πλὴν τῶν ἐπάναγκες τούτων· ἀπέχεσθαι
[5, 22]	ἐπιστολῆς καταγράψαντες. Δι´ οὗ τῆς	βαρυτάτης	μὲν περὶ τῶν τοιούτων δουλείας
[5, 25]	εἶχον ἀξιωμάτων δεξάμενοι καθεύδοντα τὸν	βασιλέα	ἀπέπνιξαν. Εὐθὺς οὖν ὁ Εὐγένιος
[5, 12]	δι´ ἀνάγκην τὸν τύραννον ὡς	βασιλέα	ἐδέξαντο. Ὁ Θεοδόσιος δὲ ἐν
[5, 25]	καὶ τὸν υἱὸν Ὁνώριον ἀναγορεύσας	βασιλέα,	ἐν τῇ ἑαυτοῦ τρίτῃ ὑπατείᾳ
[5, 25]	ὃ δὲ οἱ συμμαχοῦντες τῷ	βασιλεῖ	Θεοδοσίῳ βάρβαροι, κατ´ ἐκεῖνο οἱ
[5, 11]	βασιλέως Γρατιανοῦ γαμετὴ, ὑπαντᾷ τῷ	βασιλεῖ	πρὸ Λουγδούνου τῆς ἐν Γαλλίᾳ
[5, 10]	βασίλεια χωρεῖ· γνωρίζει δὲ τῷ	βασιλεῖ	τὰ συμβεβουλευμένα αὐτῷ. Ὁ δὲ
[5, 21]	τοῦ φιλοσόφου ἅμα Ἰουλιανῷ τῷ	βασιλεῖ	τὰ φιλόσοφα παιδευθείς. Τοῦ δὲ
[5, 12]	Τότε δὴ καὶ προσγίνεται τῷ	βασιλεῖ	υἱὸς Ὁνώριος τεχθεὶς αὐτῷ ἐκ
[5, 10]	παρ´ ἑκάστοις ἐπίσκοποι ἐπὶ τὰ	βασίλεια	κληθέντες συνήρχοντο. Παρῆσαν οὖν Νεκτάριος
[5, 10]	ὁ Νεκτάριος δρομαῖος ἐπὶ τὰ	βασίλεια	χωρεῖ· γνωρίζει δὲ τῷ βασιλεῖ
[5, 11]	τοῦ καιροῦ πεισθεὶς τὴν Μαξίμου	βασιλείαν	προσδέχεται. Τότε ὁ Πρόβος φοβηθεὶς
[5, 2]	ἅμα τῷ νέῳ Οὐαλεντινιανῷ τῆς	βασιλείας	ἐγκρατὴς γενόμενος, καταγνούς τε τοῦ
[5, 2]	καὶ διὰ τοῦτο ἄξιον τῆς	βασιλείας	ἤδη πάλαι καὶ πρὸ τῆς
[5, 2]	γενναίου ἀνδρὸς, κοινωνὸν προσλαμβάνει τῆς	βασιλείας	Θεοδόσιον, ἄνδρα ἐκ τῶν εὐπατριδῶν
[5, 2]	ἐκκλησιῶν ἐξεδίωξε, καὶ κοινωνὸν τῆς	βασιλείας	Θεοδόσιον προσελάβετο. Γρατιανὸς δὲ ἅμα
[5, 21]	εἰς τὸ ἕκτον ἔτος τῆς	βασιλείας	Θεοδοσίου, ὥς που καὶ πρότερον
[5, 21]	Μακάριον, τὴν καινοτομηθεῖσαν ἐπὶ τῆς	βασιλείας	Οὐάλεντος τοῦ Πάσχα ἑορτὴν ἐν
[5, 23]	χωρισθέντες ἀλλήλων, ὕστερον ἐπὶ τῆς	βασιλείας	τοῦ νέου Θεοδοσίου, κατὰ τὴν
[5, 25]	ἀφεὶς τὰ παιδευτήρια ἐν τοῖς	βασιλείοις	ἐστρατεύετο, καὶ ἀντιγραφεὺς τοῦ βασιλέως
[5, 8]	Ποντικῆς διοικήσεως Ἑλλάδιος ὁ μετὰ	Βασίλειον	Καισαρείας τῆς Καππαδοκῶν ἐπίσκοπος, Γρηγόριος
[5, 8]	ἐπίσκοπος, Γρηγόριος ὁ Νύσσης ὁ	Βασιλείου	ἀδελφὸς, (Καππαδοκίας δὲ καὶ ἥδε
[5, 9]	ἐπ´ αὐτῷ λόγον ὁ ἀδελφὸς	Βασιλείου	Γρηγόριος ἐπεξῆλθεν. Ἀλλὰ Μελιτίου μὲν
[5, 6]	δὲ τὸν αὐτὸν χρόνον οἱ	βασιλεῖς	Γρατιανὸς καὶ Θεοδόσιος κατὰ βαρβάρων
[5, 7]	συναγωγὰς ἐποιεῖτο· ᾧτινι ὕστερον οἱ	βασιλεῖς	μέγιστον οἶκον εὐκτήριον προσσυνάψαντες Ἀναστασίαν‘
[5, 14]	ἑαυτὸν ἀπεπνίγη. Τότε οὖν οἱ	βασιλεῖς	νικηφόροι ἐπὶ τὴν Ῥώμην ἐχώρουν·
[5, 0]	μνήμην. Συνεχῶς δὲ καὶ τοὺς	βασιλεῖς	τῇ ἱστορίᾳ περιλαμβάνομεν, διότι ἀφ´
[5, 9]	μετέφερεν· ὃν Φίλιππος ὁ τῶν	βασιλείων	ἔπαρχος διὰ Μακεδόνιον εἰς ἐξορίαν
[5, 18]	μὲν ἐν τῇ Ῥώμῃ Οὐαλεντινιανὸν	βασιλεύοντα.	Αὐτὸς δὲ ἅμα τῷ υἱῷ
[5, 12]	τῇ Κωνσταντινουπόλει τὸν υἱὸν Ἀρκάδιον	βασιλεύοντα·	καταλαβών τε τὴν Θεσσαλονίκην εὑρίσκει
[5, 25]	ἀμφοτέρους υἱοὺς ἐν τῇ Κωνσταντινουπόλει	βασιλεύοντας.	Ἀπιόντι δὲ αὐτῷ ἐπὶ τὸν
[5, 21]	τε καὶ τοὺς ἐν τῇ	βασιλευούσῃ	Ῥώμῃ Ναυατιανοὺς μηδέποτε ἠκολουθηκέναι Ἰουδαίοις·
[5, 18]	αἰσχύνην ὁ βασιλεὺς περιεῖλε τῆς	βασιλευούσης	πόλεως· ἑτέραν δὲ τοιαύτην· εἰ
[5, 26]	~Ὡς μετὰ τὴν νίκην ὁ	βασιλεὺς	ἀρρωστήσας τὸν υἱὸν Ὁνώριον ἐν
[5, 6]	κατὰ Νίκαιαν συνόδῳ βεβαιωθεῖσαν, ὁ	βασιλεὺς	ἀσμενέστατα ὑπὸ Ἀσχολίου τοῦ ἐπισκόπου
[5, 10]	Ἐλεύσιος ὁ Κυζίκου. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	δέχεται μὲν τοὺς συνεληλυθότας· καὶ
[5, 8]	σύνοδος διοικῇ. Τούτοις καὶ ὁ	βασιλεὺς	ἐγένετο σύμψηφος. Ἡ μὲν οὖν
[5, 7]	τὴν πρότασιν· Οὐκοῦν, ἔφη ὁ	βασιλεὺς,	εἰ τὴν εἰρήνην καὶ τὴν
[5, 10]	καθηγητὰς εἰπόντων, αὖθις ἐδήλου ὁ	βασιλεὺς,	εἰ τούτοις στοιχοῦσιν ἀξιοπίστοις μάρτυσι
[5, 7]	Κωνσταντινουπόλει διαγωγὴν παρῃτήσατο. Ὁ μέντοι	βασιλεὺς	ἐν τοιαύτῃ καταστάσει τὴν ἐκκλησίαν
[5, 12]	ὑπ´ αὐτῷ ἐτάττοντο. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	ἐπὶ τὸν κατὰ Μαξίμου πόλεμον
[5, 10]	τὰς συναγωγὰς ποιεῖσθαι. Ὁ γὰρ	βασιλεὺς	θαυμάσας αὐτῶν τὴν περὶ τοὺς
[5, 25]	τυράννου γίνεσθαι. Ταῦτα ἀκούσας ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος αὖθις ἐν φροντίσι μεγίσταις
[5, 26]	τὴν ἡμέραν ἐτελεύτησεν. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἐκ τοῦ πολεμικοῦ μόχθου
[5, 18]	περὶ τούτων εἰρήσθω. ~Ὡς ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἐν τῇ Ῥώμῃ γεγονὼς
[5, 12]	τῷ τυράννῳ προσέμιξεν. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἐν φροντίδι μεγάλῃ καθίστατο,
[5, 18]	ἄτοπα τῶν σείστρων. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἐπ´ ὀλίγον κατὰ τὴν
[5, 14]	Συμμάχου τοῦ ἀπὸ ὑπάτων ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἐπεδείξατο. Οὗτος γὰρ ὁ
[5, 26]	τετάρτης Ὀλυμπιάδος. Ἔζησε δὲ ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος ἔτη ἑξήκοντα· ἐβασίλευσε δὲ
[5, 12]	τῆς Μακεδονίας διέτριβεν. ~Ὡς ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος κατὰ Μαξίμου δύναμιν μεγίστην
[5, 20]	Τοῦτο δὲ ἰστέον, ὡς ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος οὐδένα τούτων ἐδίωκε, πλὴν
[5, 9]	τοιοῦτον ἔσχε τέλος. ~Ὡς ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος Παύλου τοῦ Κωνσταντινουπόλεως ἐπισκόπου
[5, 18]	καὶ ἐφυβρίστων δύο πραγμάτων ὁ	βασιλεὺς	Θεοδόσιος τὴν Ῥωμαίων πόλιν ἐλευθέραν
[5, 8]	τῷ Μαΐῳ μηνί. Ὁ οὖν	βασιλεὺς,	καὶ οἱ τῆς αὐτοῦ πίστεως
[5, 6]	ὃν καιρὸν καὶ Θεοδόσιος ὁ	βασιλεὺς	μετὰ τὴν κατὰ τῶν βαρβάρων
[5, 10]	Ἰουνίῳ μηνί. Μεταπεμψάμενος οὖν ὁ	βασιλεὺς	Νεκτάριον τὸν ἐπίσκοπον, ἐκοινολογεῖτο πρὸς
[5, 25]	Εὐγενίου μᾶλλον ἐπεκράτουν. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	ὁρῶν τοὺς βαρβάρους ἀπολλυμένους, ἐν
[5, 13]	μάχην πεπτώκασι· καὶ ὅτι ὁ	βασιλεὺς	ὅσον οὐδέπω τῷ τυράννῳ ὑποχείριος
[5, 14]	τῇ ἐκκλησίᾳ προσέφυγεν. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	οὕτως ἦν περὶ τὸν Χριστιανισμὸν
[5, 18]	μὲν δὴ τοιαύτην αἰσχύνην ὁ	βασιλεὺς	περιεῖλε τῆς βασιλευούσης πόλεως· ἑτέραν
[5, 18]	ἐγνωρίζετο. Ταῦτα οὐκ ἤνεγκεν ὁ	βασιλεὺς	πυθόμενος τὴν ἀναιδῆ συνήθειαν· ἀλλὰ
[5, 10]	πύργος αὐτῶν. Γνοὺς δὲ ὁ	βασιλεὺς	τὴν συγκεχυμένην αὐτῶν διασπορὰν, καὶ
[5, 9]	τοῦ βίου ἐχρήσατο. Ὁ δὲ	βασιλεὺς	τὸ σῶμα Παύλου τοῦ ἐπισκόπου
[5, 10]	κατέστρεψεν. Τότε δὴ καὶ ὁ	βασιλεὺς	τὸν υἱὸν Ἀρκάδιον Αὔγουστον ἀνηγόρευσε
[5, 18]	στρατιώτην ἀπέλυσαν. Γνοὺς ταῦτα ὁ	βασιλεὺς	τοὺς μάγκιπας μὲν ἐτιμωρήσατο, τοὺς
[5, 2]	οἱ βάρβαροι. ~Ὡς Γρατιανὸς ὁ	βασιλεὺς	τοὺς ὀρθοδόξους ἐπισκόπους ἐκ τῶν
[5, 7]	τὴν προστασίαν παρῃτήσατο ὁ δὲ	βασιλεὺς	τῷ Ἀρειανῷ ἐπισκόπῳ Δημοφίλῳ δηλοῖ
[5, 13]	αὐτὸν χρόνον καθ´ ὃν ὁ	βασιλεὺς	τῷ πολέμῳ ἐσχόλαζεν, καὶ οἱ
[5, 7]	τὴν ἄλλην· ἐπεὶ τοίνυν ὁ	βασιλεὺς	τῶν ἐκκλησιῶν χρῄζει, ἴστε τῇ
[5, 8]	καὶ Νεκτάριον. Μηδὲν δὲ ὁ	βασιλεὺς	ὑπερθέμενος, σύνοδον ἐπισκόπων τῆς αὐτοῦ
[5, 11]	ἐν ὑπατείᾳ Μερογαύδου καὶ Σατορνίνου,	βασιλεύσας	ἔτη δεκαπέντε, ζήσας ἔτη εἰκοσιτέσσαρα.
[5, 10]	Ταύτην ἡγοῦμαι τὴν πρόθεσιν τοῦ	βασιλέως	αἰτίαν αὐτῷ τοῦ εὖ πράττειν
[5, 12]	Περσῶν παρῆν, εἰρήνην παρὰ τοῦ	βασιλέως	αἰτοῦσα. Τότε δὴ καὶ προσγίνεται
[5, 10]	ᾧ θαυμάσαι ἔπεισι τὴν τοῦ	βασιλέως	γνώμην· οὐ γὰρ ἠνέσχετο ὅσον
[5, 11]	δορυφόροις κελεύσας, ὡς εἴη τοῦ	βασιλέως	Γρατιανοῦ γαμετὴ, ὑπαντᾷ τῷ βασιλεῖ
[5, 14]	μηνός. Ἀνδραγάθιος δὲ ὁ τοῦ	βασιλέως	Γρατιανοῦ φονεὺς τῆς ἥττης αἰσθόμενος,
[5, 1]	εἰς τὸν πόλεμον ἡ τοῦ	βασιλέως	γυνὴ Δομνίκα μισθὸν ἐκ τοῦ
[5, 13]	ὁ τύραννος ἐπικρατέστερος εἴη τῆς	βασιλέως	δυνάμεως· καὶ ὅτι τόσοι καὶ
[5, 16]	Τῇ τοῦ ἐπισκόπου Θεοφίλου σπουδῇ	βασιλέως	ἐκέλευε πρόσταγμα λύεσθαι τοὺς ἐν
[5, 14]	ἥττης τοῦ τυράννου. Τοῦ δὲ	βασιλέως	ἐπιόντος τῷ τυράννῳ, πυνθανόμενοι τὴν
[5, 22]	κοινωνίαν. Τοιαύτη μὲν ἡ τοῦ	βασιλέως	ἐπιστολή. Τεσσαρεσκαιδεκατῖται δέ φασιν, ὑπὸ
[5, 22]	Ἀλλὰ τὴν μὲν ὅλην τοῦ	βασιλέως	ἐπιστολὴν ἐν τῷ τρίτῳ βιβλίῳ
[5, 25]	αὐτῶν· τοσοῦτον ἴσχυσεν ἡ τοῦ	βασιλέως	εὐχή. Τοῦτον δὴ τὸν τρόπον
[5, 18]	ταύτῃ τῶν στρατιωτῶν τις τοῦ	βασιλέως	Θεοδοσίου ἐνέπεσεν· ἐπεὶ δὲ ὁ
[5, 14]	Κυνηγίου. ~Περὶ τῆς νίκης τοῦ	βασιλέως	Θεοδοσίου, καὶ τῆς ἥττης τοῦ
[5, 7]	εὐκτηρίων τόπων κρατήσαντες, τὴν τοῦ	βασιλέως	Θεοδοσίου ὁμόνοιαν φεύγοντες ὑπεξῆλθον τῆς
[5, 25]	βασιλείοις ἐστρατεύετο, καὶ ἀντιγραφεὺς τοῦ	βασιλέως	καθίσταται Διὰ δὲ τὸ εἶναι
[5, 10]	ὁμόφρονα, φανερὰν αὐτῷ τὴν τοῦ	βασιλέως	καθίστησι γνώμην. Ὁ δὲ τὰ
[5, 25]	ἀναιρέσεως, καὶ τῆς Θεοδοσίου τοῦ	βασιλέως	κατὰ τοῦ τυράννου νίκης. Κατὰ
[5, 4]	Ἐπειδὴ δὲ ὁ Γρατιανοῦ τοῦ	βασιλέως	νόμος ἄδειαν ταῖς θρησκείαις παρεῖχε,
[5, 11]	κατὰ Ἀμβροσίου τῆς μητρὸς τοῦ	βασιλέως	ὀργήν. Οὐαλεντινιανὸς δὲ καὶ ἄκων
[5, 16]	τοὺς Ἑλληνίζοντας δεδοικότας τὴν τοῦ	βασιλέως	ὀργήν. Πράξαντες γὰρ ἃ ἐδόκει
[5, 9]	τότε δὲ ἐξωσθέντες ὑπὸ τοῦ	βασιλέως,	ὅτι αὐτοῦ τὴν πίστιν ἀπέφυγον.
[5, 11]	ἀρχήν. Ἰουστίνα δὲ ἡ τοῦ	βασιλέως	Οὐαλεντινιανοῦ μήτηρ, τὰ Ἀρειανῶν φρονοῦσα,
[5, 25]	οὖν ἄμφω φόνον κατὰ τοῦ	βασιλέως	Οὐαλεντινιανοῦ, τοὺς ἐπικοιτωνίτας εὐνούχους ὑπεισελθόντες.
[5, 1]	ὑπὸ Μαυΐας ταττομένους. Τοῦ δὴ	βασιλέως	Οὐάλεντος ἄδηλον ἐσχηκότος τὴν τελευτὴν,
[5, 7]	εἴη ὑπερόριος, ἀσμένως τὴν τοῦ	βασιλέως	παρουσίαν δεξάμενος τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει
[5, 25]	ὁ τύραννος προσδραμὼν τοῖς τοῦ	βασιλέως	ποσὶν ἐδέετο σωτηρίας τυχεῖν· ἀλλὰ
[5, 10]	λεγόντων καλὴν εἶναι τὴν τοῦ	βασιλέως	πρότασιν, τῶν δὲ μὴ συμφέρουσαν
[5, 10]	Ἀντιοχέων ἐκκλησία διῄρητο. ~Ὡς τοῦ	βασιλέως	σύνοδον πασῶν τῶν αἱρέσεων γενέσθαι
[5, 26]	ὅσα καταλαμβάνει κακὰ τοὺς ἀνθρώπους,	βασιλέως	τελευτήσαντος. Μεταπέμπεται οὖν ᾗ τάχος
[5, 10]	παλαιῶν· καὶ πεῦσιν παρὰ τοῦ	βασιλέως	τοῖς αἱρεσιάρχαις προσάγεσθαι, πότερον λόγον
[5, 16]	χρείας τῆς Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίας, τοῦ	βασιλέως	χαρισαμένου τοὺς θεοὺς εἰς δαπανήματα
[5, 14]	συγγεγραμμένοι τῇ Ῥωμαίων γλώσσῃ τυγχάνουσι.	Βασιλικὸν	οὖν λόγον εἰς Μάξιμον ἔτι
[5, 12]	τυραννουμένην τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν προσχήματι	βασιλικοῦ	ὀνόματος· ἀναλαβὼν δὲ τὰς δυνάμεις
[5, 1]	γυνὴ Δομνίκα μισθὸν ἐκ τοῦ	βασιλικοῦ	ταμείου, καθὰ καὶ τοῖς στρατιώταις
[5, 22]	ὄνον δεδεμένην λυθῆναι προσέταττεν· τὸν	βαστάζοντα	κεράμιον ὕδατος, σημεῖον ἐδίδου τοῖς
[5, 22]	αὖθις ἐπέλυσαν· οὐ κεράμιον ὕδατος	βαστάσαι	τινὶ ἐπέτρεψαν, ἵνα τὰ σύμβολα
[5, 12]	Ἀρκαδίου Αὐγούστου τὸ πρῶτον καὶ	Βαύδωνος,	τελευτήσαντος Τιμοθέου τοῦ ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας,
[5, 6]	δὲ τῇ κατὰ Νίκαιαν συνόδῳ	βεβαιωθεῖσαν,	ὁ βασιλεὺς ἀσμενέστατα ὑπὸ Ἀσχολίου
[5, 21]	τοῦ Πάσχα παρ´ αὐτῶν τότε	βεβαιωθέντος,	ὁ Σαββάτιος τοῖς ὅρκοις δεθεὶς,
[5, 4]	καὶ τοῖς τὸ ὁμοούσιον‘ φρονοῦσι	βεβαίως	ἡνώθησαν. ~Περὶ τῶν ἐν Ἀντιοχείᾳ
[5, 25]	γὰρ σφοδρὸς ἐπιπνεύσας τὰ πεμπόμενα	βέλη	παρὰ τῶν Εὐγενίου κατ´ αὐτῶν
[5, 21]	πρεσβυτέριον προηγάγετο. Καὶ δυσφορῶν ἔλεγε,	βέλτιον	ἦν ἐπ´ ἀκάνθαις τεθεικέναι τὰς
[5, 22]	γενόμενος, οὗ λέγεται πονήματα ἐρωτικὰ	βιβλία,	ἃ νέος ὢν συνέταξε, καὶ
[5, 24]	τὸ περὶ ἑρμηνείας‘ νοήσας, συντάξας	βιβλία	περὶ τῆς γυμνασίας τοῦ νοῦ‘
[5, 10]	γὰρ ἄλλως εἶχον περὶ τὰ	βιβλία	τῶν παλαιῶν, καὶ οὐκέτι ἀλλήλοις
[5, 0]	ἀρξώμεθα τῆς ἱστορίας τοῦ πέμπτου	βιβλίου,	φαμὲν πρὸς τοὺς μέλλοντας ἐντυγχάνειν
[5, 22]	βασιλέως ἐπιστολὴν ἐν τῷ τρίτῳ	βιβλίῳ	Εὐσεβίου τῶν εἰς τὸν βίον
[5, 24]	μανθάνειν αἱρέσεων, τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀγκυρωτῷ	βιβλίῳ,	ὃ συνέταξεν ὁ Κυπρίων ἐπίσκοπος
[5, 22]	ἀποστόλους διέλαθεν, ὡς μαρτυρεῖ ἡ	βίβλος	τῶν Πράξεων. Ἐπεὶ γὰρ ἔγνωσαν
[5, 26]	δὲ ἔτη δεκαέξ. Περιέχει ἡ	βίβλος	χρόνον ἐτῶν δεκαὲξ, μηνῶν ὀκτώ.
[5, 10]	ἡμέτερόν ἐστι τὸ παρασχεῖν τὰς	βίβλους	τῶν παλαιῶν, δι´ ὧν ἡ
[5, 21]	Ἀγγάρῳ· ἐμπόριον δὲ τοῦτο ἐν	Βιθυνίᾳ	πλησίον τῆς Ἑλενουπόλεως κείμενον. Ἔνθα
[5, 22]	τῆς ἐν Γαλλίᾳ ἐπίσκοπος τοῦ	Βίκτορος	δι´ ἐπιστολῆς γενναίως κατέδραμεν, μεμψάμενος
[5, 22]	ἕως ὁ τῆς Ῥώμης ἐπίσκοπος	Βίκτωρ	ἄμετρα θερμανθεὶς, ἀκοινωνησίαν τοῖς ἐν
[5, 10]	καὶ εὐθὺς ἐν Κωνσταντινουπόλει τὸν	βίον	κατέστρεψεν. Τότε δὴ καὶ ὁ
[5, 22]	βιβλίῳ Εὐσεβίου τῶν εἰς τὸν	βίον	Κωνσταντίνου εὑρήσεις. Τὸ δὲ ἐν
[5, 22]	περὶ ἡμερῶν ἑορταστικῶν νομοθετεῖν, ἀλλὰ	βίον	ὀρθὸν καὶ τὴν θεοσέβειαν εἰσηγήσασθαι.
[5, 12]	Ἀρειανῆς προεστὼς θρησκείας τέλει τοῦ	βίου	ἐχρήσατο. Ἀρειανοὶ δὲ Μαρῖνόν τινα
[5, 9]	τῆς Ἀντιοχέων Μελίτιος τέλει τοῦ	βίου	ἐχρήσατο. Ὁ δὲ βασιλεὺς τὸ
[5, 25]	ὡς ἔγνω οὐκ εἶναι αὐτῷ	βιώσιμα,	τῷ οἰκείῳ ξίφει ἑαυτὸν διεχρήσατο.
[5, 11]	μὲν τοῦ ἀνδρὸς, οὐδὲν εἶχε	βλάπτειν	τοὺς φρονοῦντας τὸ ὁμοούσιον· ἐπειδὴ
[5, 19]	ἀλλ´ ὅτι καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ	βλασφημίαν	ἡ πρᾶξις καὶ ὕβριν προὐξένησεν.
[5, 25]	ἀγῶνι γενόμενος, χαμαὶ ῥίψας ἑαυτὸν	βοηθὸν	ἐκάλει Θεὸν, καὶ τῆς αἰτήσεως
[5, 22]	μάλιστα κοινῇ πάντας ὁσιώτατόν ἐστι	βούλεσθαι,	ὅπερ καὶ ὁ ἀκριβὴς λόγος
[5, 25]	καὶ μιαιφονώτατος, εἰς τυραννίδα ἀπέκλινε.	Βουλεύουσιν	οὖν ἄμφω φόνον κατὰ τοῦ
[5, 12]	νέῳ Οὐαλεντινιανῷ ὁ τύραννος φόνον	βουλεύσειε.	Κατὰ ταὐτὸ δὲ καὶ πρεσβεία
[5, 8]	μέρους ἐπιμείναντες περὶ χειροτονίας ἐπισκόπου	βουλὴν	ἐτίθεντο· Γρηγόριος γὰρ, ὡς μικρὸν
[5, 22]	καὶ τῶν ἐπισκόπων εἰ καὶ	βούλοιντο,	οὐ μὴν ἀνάγκῃ νόμου τοῦτο
[5, 21]	ἔχει, ποιεῖν τὸ Πάσχα εἰ	βούλοιτο·	μὴ διαφέρεσθαι δὲ πρὸς τὴν
[5, 7]	τῆς Ἀρειανῆς θρησκείας προειστήκει, εἰ	βούλοιτο	πιστεύειν τῇ κατὰ Νίκαιαν συνόδῳ,
[5, 21]	τὴν τοῦ λαοῦ παραμυθήσασθαι λύπην	βουλόμενος,	ἐπιχειροτονεῖ τὸν Μαρκιανόν. Καὶ μικρὸν
[5, 21]	φανερὸς ἐγίνετο κατ´ ἰδίαν συνάγειν	βουλόμενος.	Ταῦτα γνοὺς ὁ Μαρκιανὸς ἐμέμφετο
[5, 26]	Κωνσταντινουπόλεως, καταστῆσαι τὰ ἑσπέρια μέρη	βουλόμενος.	Φθάσαντος δὲ τοῦ υἱοῦ ἐν
[5, 13]	ἐπιλάβονται, μείζονας τὰς περὶ ὧν	βούλονται	φήμας ἐξάπτουσι, νεωτέρων ἀεὶ ὀρεγόμενοι
[5, 22]	τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε; Καὶ	βραχέα	περὶ τούτου διαλεχθεὶς, δοῦλον μὲν
[5, 22]	οὐκ ἄκαιρον, ὡς ἡγοῦμαι, διὰ	βραχέων	εἰπεῖν· οὔ μοι δοκοῦσιν οὔτε
[5, 25]	δὲ εἰς φυγὴν τοὺς πρὸ	βραχέως	διώκοντας. Ἐπιγίνεται δὲ καὶ ἄλλο
[5, 10]	θορύβων πληρῶσαι τὰς πόλεις· ἀλλὰ	βραχέως	χρόνου διελθόντος, αὖθις σύνοδον πασῶν
[5, 15]	ὁ ἐν Ἀντιοχείᾳ λαὸς κατὰ	βραχὺ	προϊόντος τοῦ χρόνου τὴν ὁμόνοιαν
[5, 20]	μικρὰ εὔκαιρον εἶναι ἡγοῦμαι, ἀναλαβόντας	βραχύ.	~Ὡς καὶ Ναυατιανοὶ καθ´ ἑαυτοὺς
[5, 22]	καὶ ἅπασαν Αἴγυπτον, Ἱσπανίας, Γαλλίας,	Βρεττανίας,	Λιβύας, ὅλην Ἑλλάδα, Ἀσιανήν τε
[5, 11]	Μάξιμος ἐκ τῶν περὶ τὰς	Βρεττανίας	μερῶν ἐπανέστη τῇ Ῥωμαίων ἀρχῇ,
[5, 22]	φησι· Μηδεὶς ὑμᾶς κρινέτω ἐν	βρώσει,	ἢ ἐν πόσει, ἢ ἐν
[5, 17]	προσήγαγεν, ὅτε τὰ ἐπὶ τῷ	βωμῷ	γεγραμμένα ἀναγνοὺς τῷ ἰδίῳ λόγῳ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 13/01/2010